PDA

Επιστροφή στο Forum : ψυχολογικη υποστηριξη ... μοιραστειτε εμπειριες...



Σελίδες : 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 [17] 18 19 20

ardi21
15-03-10, 23:46
Mπραβο μανουλαμου, παντα τετοια!

Να πω και 'γω τον πονο μου.

Πριν κανα 3μηνο ειχα ενα πονο/ενοχληση στην κοιλιακη χωρα. Κλασσικα ειχα μπει στο ιντερνετ και ειχα διαβασει τα τερατα... Ειχα πανικοβληθει. Αποφασιζω και παω στο Πανεπιστημιακο του Χαιδαριου. Με εξεταζουν και μου λενε δεν εχεις τιποτε αλλα μου κανουν εξετασεις αιματος και ουρων. Τις παιρνω την επομενη μερα (δεν αντεχα να περιμενω και εφυγα) και ηταν ενταξει.

Η ενοχληση συνεχιζοταν και ετσι πηγα και εκανα υπερηχο ανω-κατω κοιλιας. Πεντακαθαρη.

Μετα απο λιγο καιρο ενιωσα πονο στο αριστερο ορχη... Ρωταω ενα φιλο μας ουρολογο και μου λεει πηγαινε κανε υπερηχο και τρπλεξ. Τα κανω, του τα παω.... ολα καθαρα, δεν εχω τιποτε.

Πριν απο μερικες μερες ενιωθα μουδιασμα στα ποδια/χερια, σφιξιμο στο κεφαλι, ζαλαδες κτλ κτλ...

Το ξαναψαχνω στο νετ και εκει αν ειδα τα τερατα... Τρελαθηκα. Σημερα πηγα σε ενα πολυ καλο παθολογο ο οποιος ειναι και της οικογενειας με εξετασε και μου λεει.... δεν εχεις απολυτως τιποτε και μην μπαινεις στο νετ. Ολα αυτα ειναι απο αγχος, στρες κτλ. Ειναι η αληθεια οτι εχω λιγο λογω του οτι δεν βρισκω δουλεια...

Μαγνητικη δεν μου ειπε να κανω στο κεφαλι που περιμενα αλλα μου επιβεβαιωσε οτι δεν εχεις κατι ουτε 1 στο εκ. Και τον πιστευω...

Να σημειωσω οτι οσο ημουν και περιμενα τον γιατρο ημουνα ρακος. Οταν βγηκαμε καλυτερεψα αισθητα αν και ακομα νιωθω παγωμενα τα ποδια μου.

Επισης ολες αυτες τις μερες νιωθω και ενα πονο/ενοχληση εκει που ενωνεται το ποδι με την λεκανη...Αλλα δεν τολμαω να το πω στους γονεις μου γιατι νομιζω οτι παλι δεν θα 'ναι τιποτε

Εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι ολα αυτα ειναι ψυχολογικα αφου δεν βρισκω τιποτε. Το παραμικρο να αισθανθω ψαχνω στο νετ και μου μπαινουν υποψιες..

Δεν ξερω τι να κανω. Να μην τα σκεφτομαι μου ειναι δυσκολο...:(

prodromosfan
15-03-10, 23:54
φιλε μου εισαι πολυ νεος για να αρχισουν καποια συμπτωματα να αποτελουν ενδειξεις για παθησεις.

βασιζομενος στο οτι εισαι αντρας και στην ηλικια των 25,
και ανησυχεις πολυ για το μελλον σου,
μπορει και να εχεις τελειωσει (ή τελειώνεις) και την πανεπιστημιακη σου εκπαιδευση
και να ψαχνεις για δουλεια,
ολα αυτα ειναι φυσιολογικα και εφοσον κανεις γενικη αιματος μια φορα το χρονο
και καλή μελέτη στο σωμα σου (πχ οταν κανεις μπανιο)
(και οχι μην παει στο πονηρο το μυαλο σου)
όλα θα ειναι ενταξει.

ardi21
15-03-10, 23:57
Ναι 25 ειμαι και εχω τελειωσει Πανεπιστημιο/στρατο και ψαχνω για δουλεια πολυ καιρο...

Αγχος εχω αλλα το κραταω για μενα. Αφου οι φιλοι μου μου λενε "αγορι μου εσυ δεν νοιαζεσαι για τιποτε! Εισαι ωραιος!"

Αλλα δεν ειναι καθολου μα καθολου ετσι.

Επισης ακουω για πολυ σοβαρες ασθενειες ακομα και σε πολυ νεα παιδια τριγυρω μου και εχω πανικοβληθει... Προσφατα εφυγε ενας γνωστος μου μικροτερος απο μενα.

Απο την μια λεω οτι αν ειχα κατι θα βρισκοταν, η εστω οι εξετασεις κατι θα εδειχναν αλλα απο την αλλη λεω οτι δεν ειμαι τρελος ολα αυτα τα νιωθω..

prodromosfan
16-03-10, 00:09
Αγχος εχω αλλα το κραταω για μενα. Αφου οι φιλοι μου μου λενε "αγορι μου εσυ δεν νοιαζεσαι για τιποτε! Εισαι ωραιος!"

Αλλα δεν ειναι καθολου μα καθολου ετσι.

ετσι ειμαι κι εγω,
δεν ανοιγομαι ευκολα σε αλλους
ωστοσο τα προβληματα/ανησυχιες μου τα συζηταω με ενα καλο φιλο
μια φορα το δεκαπενθημερο
ειναι καλυτερα απο ψυχολογο και σαφως πιο οικονομικο.

σκέψου αυτη τη λυση


οκ ειναι μα:censored:ια αλλα το σκεφτομαι απο το προηγουμενο μηνυμα σου,
μηπως βλέπεις House ή καμια ιατρική σειρα;

ειναι σειρα (φαντασιας κιολας) δεν ειναι πραγματικοτητα

ardi21
16-03-10, 00:15
Καλα αμα εβλεπα και ιατρικη σειρα θα ειχα ξεφυγει εντελως...!

konenas
16-03-10, 08:48
Βγαίνεις έξω με φίλους / φίλες / μόνος / καθόλου;
Πόσο συχνά;

ardi21
16-03-10, 10:42
Οχι βγαινω. Καθημερινα σχεδον για καφε και πσκ για ποτο κτλ...

alwayhere
16-03-10, 11:38
@ardi21
αν δεν είχες όλα αυτά που περιγράφεις πως θα ήταν η ζωή σου;
ή πως ήταν η ζωή σου πριν αποκτήσεις όλα αυτά που περιγράφεις;
μήπως μέσα απ αυτά τα ψυχοσωματικά συμπτώματα επιζητείς την προσοχή των γύρω σου για κάποιον λόγο;
ότι μας συμβαίνει συνήθως εξυπηρετεί την ικανοποίηση μιας ασυνειδητοποίητης εσωτερικής μας ανάγκης, συνήθως ψυχικής
ας πούμε αναγνώριση ή αποδοχή απ τους άλλους.

ή μήπως όλα αυτά τα ψυχοσωματικά αποτελούν για σένα μια καλή δικαιολογία, ασυνειδητοποίητη δικαιολογία, στα μάτια των άλλων για το ότι δεν βρίσκεις δουλειά;

ο μηχανισμός δουλεύει κάπως έτσι ...
ζώ σε ένα περιβάλλον, έχω τελειώσει το στρατιωτικό και πρέπει να εργαστώ για να μην με βλέπουν οι άλλοι σαν άχρηστο, τεμπέλη κλπ
εγώ δεν βρίσκω δουλειά, ή δεν βρίσκω μια δουλειά όπως την θέλω, ή βρίσκω δουλειές που δεν μου αρέσουν, ή έχω βολευτεί με το καφεδάκι μου, τις εξόδους μου και βασικά δεν θέλω και να πολυζορίζομαι επειδή τα βολεύω και έτσι
αλλά απ την άλλη συνειδητά ή ασυνείδητα (συνήθως το δεύτερο) γνωρίζω πως το περιβάλλον μου, οικογένεια, η σχέση μου, οι συγγενείς γενικά το περιβάλλον περιμένει από μένα στα 25 μου να ξεκινήσω να δουλεύω
ανάμεσα σε μένα που δεν βρίσκω δουλειά και στο περιβάλλον μου που περιμένει να εργαστώ δημιουργείται μία σύγκρουση

η "ασθένειά" σου αυτή αποτελεί μια λύση αυτής της σύγκρουσης.

απ την μια μεριά δεν σε εμποδίζουν αυτά τα ψυχοσωματικά συμπτώματα σε τίποτε απ το να συνεχίσεις να βγαίνεις με τους φίλους σου και να διατηρήσεις το παρόν στάτους στην ζωή σου χωρις να δουλεύεις και απ την άλλη αποτελούν και μια καλή δικαιολογία για το περιβάλλον σου για το ότι δεν έχεις αρχίσει να εργάζεσαι.

είναι ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο να είναι έτσι τα πράγματα για σένα.

αν εσύ καταλήξεις ότι είναι έτσι όπως στο περιγράφω και με δεδομένο το ότι οι ιατρικές σου εξετάσει είναι όλες καθαρές όπως λές νομίζω πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αγνοήσεις τα συμπτώματα και να κάνεις ότι θα έκανες αν δεν υπήρχαν

αν δεν είχες τα συμπτώματα τι θα έκανες;
θα έψαχνες για δουλειά; ψάξε!
θα δούλευες; δούλεψε!
θα καθόσουν όλη μέρα στο νετ; άραξε!

αλλά μην ψάχνεις δικαιολογίες συνειδητές ή ασυνείδητες, άμεσες ή έμμεσες για να δικαιολογήσεις στον εαυτό σου γι αυτό που επέλεξες να κάνεις. δικαίωμά σου είναι. και άσε το περιβάλλον να κουρεύεται.

ζήσε για τον εαυτό σου και όχι για να γίνεσαι αρεστούς στους άλλους, τους όποιους άλλους.

καλή σου μέρα!

manoulamou
16-03-10, 12:32
Λογικο ειναι να αγχωνεστε οταν ειστε ανεργοι ή δεν σας ικανοποιει η δουλεια που κανετε.
Δεν ειναι παραλογο να εχετε στρες λογω προβληματων οικογενειακων ή προσωπικων.
Ομως ενα εμαθα σιγουρα απ ολη αυτη μου την περιπετεια.

Το καλυτερο Φαρμακο για ΟΛΕΣ τις ασθενειες
περαν της Προληψης μεσω τακτικων ιατρικων εξετασεων ειναι
η καλη ψυχολογικη κατασταση. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ
γι αυτο χαμογελατε, ΓΕΛΑΤΕ, τραγουδατε, χορεψτε, ταξιδεψτε...

Μας εφαγε το ρημαδι το στρες, καλη η καριερα, καλα τα λεφτα
ομως μην χασουμε το μετρο που ειμαστε εμεις, η οικογενεια, οι φιλοι μας!
Ισως κατι παραπανω ηξερε ο Διογενης που εμενε στο πιθαρι.
Δεν μας χρειαζονται παρα πολλα για να ειμαστε ευτυχισμενοι και χαρουμενοι.

Antre
16-03-10, 13:05
Εδώ και πέντε μήνες έχω βγάλει δισκοκήλη στη μέση και εχω αναγκαστεί να εγκαταλείψω κάτι που ήταν η η ζωή μου.... το χορό. Επίσης πριν λίγες μέρες νομίζω πως έχασα μια για πάντα αυτήν που είχα φτάσει μέχρι και να φανταστώ την μητέρα των παιδιών μου. Σαν να μην έφτανε αυτό ο αδερφός μου έκανε κάτι εξετάσεις και ήταν πολύ χάλια... έκανε τώρα εξετάσεις για τα πάντα, περιμένουμε να βγουν τη Πέμπτη αλλά φοβόμαστε τα χειρότερα. Επίσης λόγω των στόχων που είχα βάλει (διδακτορικό), από ένα κοινωνικό πλάσμα που ήμουν έχω χάσει σχεδόν όλο μου το κοινωνικό περιβάλλον. Και όλα αυτά σε μια περίοδο όπου πρέπει σε 2 βδομάδες το πολύ να ολοκληρώσω την διατριβή του μεταπτυχιακού (είμαι στο διδακτορικό πλέον, αλλά λόγω εξετάσεων μας είχαν δώσει την δυνατότητα να την ολοκληρώσουμε μετά).

Ξέρω η ζωή συνεχίζεται... αλλά σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, με θεμελιώδες αλλαγές, ζητήματα ζωής και θανάτου και έντονης πίεσης... πόσο να αντέξεις; Εξωτερικά έχω καταφέρει να δείχνω ψυχρός, ενώ μέσα μου είμαι χάλια. Γενικά δεν είμαι quiter... έχω μάθει στη ζωή μου να πολεμάω μέχρι την τελευταία σταλιά δύναμής μου... δεν περιμένω να ακούσω κάτι που θα με παρηγορήσει. Απλά ήθελα να τα βγάλω απο μέσα μου... και τώρα θα ξανα βάλω το ψυχρό μου προσωπείο. Δεν έχω χρόνο για να πενθήσω.

konenas
16-03-10, 14:53
έχω μάθει στη ζωή μου να πολεμάω μέχρι την τελευταία σταλιά δύναμής μου

Αυτός είσαι.
Παρ΄όλες τις αναποδιές, εσύ θα προχωρήσεις. Έτσι πρέπει. Το να σε «πάρει από κάτω» δεν αποτελεί λύση. Δεν ξεπερνιόνται τα προβλήματα. Δεν προχωράς. Δεν ζεις, όπως είπε και η μανούλαμας.

Σκεφτείτε τα χειρότερα ( γιατί σίγουρα υπάρχουν) και να πείτε, αυτή είναι η ζωή, άδικη, σκατά, αλλά έχει και τα καλά της.

Είσαι θεοσεβούμενος; Παρακάλεσε τον Θεό και ζήτα την βοήθειά Του.

Είσαι άθεος; Σκέψου ότι δεν υπάρχει ούτε κόλαση ούτε παράδεισος και το μόνο που σου μένει είναι η ζωή.

megahead13
16-03-10, 21:28
We've all got problems, don't let them get to you
And when you're feeling down, there's only one thing to do

Dream away, don't wait for the night
'Cause any old time at all sounds good to me
Dream away, everything's all right
I hope it sounds good to you, sounds good to me
Sounds good to me

Sounds good to me (http://www.youtube.com/watch?v=uSO5U_qhT2I) :)

ardi21
17-03-10, 16:47
Antre τι να πω ευχομαι τα καλυτερα...

alwaysalone αυτα τα συμπτωματα που εχω δεν ειναι οτι τα φανταζομαι. ΤΑ ΝΟΙΩΘΩ. Και τωρα ακομα τα νοιωθω.

Ουτε ειναι δικαιολογια του οτι δεν δουλευω. Νομιζω οτι ειναι αποτελεσμα.

Και δεν ειναι μονο η ελλειψη δουλειας αλλα γενικα δεν ειμαι και πολυ καλα ψυχολογικα χωρις να εχει γινει κατι συγκεκριμενο...

Antre
17-03-10, 16:56
Δυστυχώς υπάρχουν και ψυχοσωματικοί πόνοι. Μάλλον αυτό είναι φίλε. Πιστεύω με το καιρό που θα αρχίσεις να ανεβαίνεις θα είσαι jet.

ardi21
17-03-10, 20:51
Βρηκα ενα μυνημα που νομιζα οτι το εχω γραψει εγω... Ακριβως αυτα νιωθω + ενα ψιλοπονοκεφαλο/σφιξιμο στο κεφαλι πολυ ελαφρυ και νομιζω οτι εχω σκληρυνση η ογκο στον εγκεφαλο...Η μονη διαφορα ειναι οτι δεν εχω θυροειδιτιδα και υποταση που περιγραφει ο ανθρωπος (νομιζω δηλαδη...!)
http://www.stress.gr/viewmessage.php?id=442

Η απαντηση ειναι παλι εντονο αγχος.

Νομιζω οτι ολα αυτα θα μου φυγουν αν κανω μια μαγνητικη στο κεφαλι και ειναι καθαρη.

Αλλα:
1) Δεν το λεω στους δικους μου γιατι τους εχω κουρασει αρκετα και δεν θελω να ανησυχουν κι αλλο. Θα μου πεις τωρα δεν ανησυχουν που με βλεπουν "καπως"?
2) Αν βγει καθαρη μετα απο λιγο καιρο φοβαμαι οτι θα νομιζω οτι εχω αλλη ασθενεια...Ετσι ειχε γινει και με τους πονους στην κοιλια και στον ορχη μετα τους υπερηχους που ηταν ενταξει. Τωρα νιωθω οτι ποναω λιγο πιο διπλα + ολα αυτα που εχω αναφερει
3) Ψιλοφοβαμαι μπας και δειξει κατι...

Κουραστικος ειμαι ε? Το ξερω...

Εdit: Ηρθε και η μητερα μου πριν απο λιγο απο νευρολογο (ειχε παει γι'ασχετο θεμα και αυτη νομιζει διαφορα...) του ειπε τα συμπτωματα και ειπε και αυτος οτι κατα 99.9% ειναι αγχος (μου το εχει μεταφερει η μητερα μου) και να μην ερθει καν να τον δω.

no_logo
18-03-10, 00:39
να πας σε ένα ψυχολόγο ;)

aglaisma
18-03-10, 02:50
Πριν απο μερικους μηνες, μου αφαιρεσαν ορισμενα μορφωματα λεμφαδενα απο τη βουβωνικη χωρα. Τεσσερα συνολο. Το πιο μεγαλο απο αυτα ειχε μεγεθος μανταρινιου. Αυτα το πιθανοτερο ειναι να προκληθηκαν απο καποια μολυνση ή χτυπημα στα ποδια. Ακριβες πορισμα δεν υπηρξε και η ιστολογικη τους βγηκε πεντακαθαρη. Να πω εδω οτι για αρκετο διαστημα τα χρειαστηκα. Προτεινω σε ολους οταν νιωθουν την οποιαδηποτε ενοχληση να το κοιταζουν αμεσως. Με ισχυρη αντιβιωση και επισης ισχυρο αντιφλεγμονωδες(brasan το γιαπωνεζικο μικροσκοπικο διαολακι) δεν υποχωρησε ιδιαιτερα.
Μου εμεινε ενθυμιο μια τομη 12cm εκει χαμηλα και κατι τρομερες σουβλιες οταν αλλαζει ο καιρος.

Antre
18-03-10, 11:37
Τι να σου πω. Εύχομαι να σταματήσει εδώ η περιπέτειά σου. Καλύτερα μια σουβλιά παρά να το χες καθυστερήσει.

wisdompa
21-03-10, 20:23
Κι εγώ εύχομαι τα καλύτερα σε όλους και θα συμπληρώσω το εξής....Έκανα χειρουργείο δισκοκήλης πριν 6 μήνες και έφτασε ο καιρός πλέον να γυρίσω στη δουλειά.....

Από την μια χαίρομαι γιατί βαρέθηκα να κάθομαι άπραγη όλη μέρα, νιώθω άχρηστη........
Από την άλλη ψιλό φοβάμαι και είναι λογικό.....Έχω αρκετό άγχος δεν το κρύβω και δεν ξέρω πως να φερθώ......
Θα προσπαθήσω και με συνεννόηση βέβαια με τον εργοδότη τον πρώτο καιρό (εκεί γύρω στο μήνα) να μην δουλεύω οχτάωρο η τέλος πάντων κάποιες ώρες να κάθομαι μιας και η δουλειά μου απαιτεί ορθοστασία......

Αυτό που θα συμπληρώσω κλείνοντας είναι πως οκ καλές οι επεμβάσεις καλά είναι να γίνεσαι και πάλι ενεργός άνθρωπος στην κοινωνία αλλα και λίγη προσοχή ποτέ δεν έβλαψε.......Εγώ τουλάχιστον αυτό θα πράξω με οποιοδήποτε κόστος μιας και τη δουλειά μου να χάσω θα βρω άλλη αλλά αν χάσω την υγεία μου που με τόσο κόπο πρόσεξα εξι ολόκληρους μήνες δε θα την πάρω ποτέ πίσω μιας και η λεπτή κόκκινη γραμμή είναι εύκολο να σπάσει και θα βρεθώ στο σημείο 0.....Η υποτροπή είναι στην γωνία και καραδοκεί για κάποια δική μου λάθος κίνηση........τουλάχιστον για ενα χρόνο που πρέπει να προσέχω πολύ την μέση μου!!

Συγγνώμη αν σας κουρασα αλλα με εχει ψιλο καταβαλει ανχος και ξερω πως δεν πρέπει να το σκέφτομαι....

Antre
21-03-10, 21:25
@wisdompa ένα από το σύνολο των προβλημάτων μου είναι και η δισκοκηλή. Σου πήρε 6 μήνες μετά το χειρουργείο; Γιατί αυτό που είχα διαβάσει είναι ότι σε κανά μήνα έχεις αναρρώσει.

Επίσης ποιες οι πιθανότητες να πάει κάτι στραβά; Μέση είναι και προσπαθώ να αποφύγω το νυστέρι. Ακόμη, όταν κάνεις την επέμβαση θεραπεύεσαι ή μπόρει να ξαναεμφανιστεί στο μέλλον; Εξ αιτίας της δισκοκήλης έχω σταματήσει και το χωρό :(

Περαστικά κιόλας και εύχομαι τα προβληματά σου να σταματήσουν εδώ.:)

wisdompa
21-03-10, 23:55
Αγαπητέ Antre,

Η ανάρρωση θεωρητικά είναι ένας μήνας μιας και από εκεί και πέρα αυτοεξυπηρετήσε.....Εγώ τουλάχιστον αυτό κατάλαβα τόσο καιρό......τον πρώτο μήνα δε μπορούσα κυριολεκτικά να κουνηθώ....Σαν τον ρόμποκοπ ένιωθα να κάτσω δεν έπρεπε να περπατάω μόνο και ξάπλα.....να φανταστείς όρθια έτρωγα για 6 εβδομάδες....Το χειρουργείο ήταν μια καταπληκτική εμπειρία οσο κουφό η παράλογο κι αν σου ακούγεται....πόνος;;;; μηδέν.....Ανακούφιση;;;;;;; x1000 απο αυτό που φαντάζεσαι η που περνούσα πρίν........

Ξύπνησα απο την νάρκωση κυριολεκτικά άλλος άνθρωπος.....Να σου πω οτι πριν το χειρουργείο περπατούσα με μια ελαφριά κλήση προς τα δεξιά και δε μπορούσα να σταθώ όρθια πάνω από 2 λεπτά.....
Οκ ειχα αρκετά μεγάλο πρόβλημα και η κήλη μου μετά την αφαίρεση ήταν 7 χιλιοστά....μηδαμινό ακούγεται αλλα τεράστια ζημιά κάνει..κι αν το άφηνα κι αλλο κινδύνευα να χάσω δια παντός την αφή και την αίσθηση στο δεξί μου πόδι.......το οποίο ακόμη ώρες ώρες ειναι κάπως....1,5 περίπου χρονο ταλαιπωρήθηκα με τους τελευταίους 7 μήνες τους χειρότερους της ζωής μου...

Μη τρομάζεις με οσα λεω άλλωστε η κάθε περίπτωση ειναι και διαφορετική.....Η δική μου έχριζε χειρουργείου....ηταν μονόδρομος για μένα, δεν είχα άλλη επιλογή.......

Έρχομαι λοιπόν στο σήμερα που πλέον ειμαι καλά....Άρχισα δειλά δειλά να φοράω και κάλτσες μόνη μου....χα χα χα χα..
Πρόοδος.....μεγάλη εδώ και 2-3 μήνες.....ντύνομαι μόνη, λούζομαι μόνη και γενικά με μέτρο και προσοχή κάνω την επανένταξη μου στην κοινωνία......
Περπάτημα και κολύμπι.....ειναι σωτήρια....Αρκεί να στο πει και ο γιατρός....Τώρα κίνδυνος για επανεμφάνιση ο γιατρός μου το ΑΠΕΚΛΕΙΣΕ και μου είπε κι ολας.........
Αν εσύ πάς και σηκώσεις 10 κιλά σκύβοντας χωρίς να λυγίσεις και τα πόδια σου ΕΕ δε θα σου φταίμε εμείς αλλα εσυ και η ανυπακοή σου.....εδω υγιείς άνθρωποι και δεν κάνει να σηκώνουν τόσο βάρος θα το κάνεις εσυ που έχεις και ενα χειρουργείο;;;;
6 μηνες αναρρωτική πήρα λογο και της δουλειάς μου που εχει και βάρος.......Δεν ειναι όλες ιδιες στο ξανά λεω........Εγώ όμως εχω άγχος και δεν ξερω πως να βοηθηθώ....όσους ξερω μετα το χειρουργείο η ακομη δεν επέστρεψαν στη δουλειά η απλά ειναι άνεργοι η παντρεύτηκαν....!! Αν μπορούσε κι εμενα κάποιος να μου πει πως είναι θα του ήμουν ευγνώμων.....

Ενας γνωστός μου επέστρεψε στη δουλειά στο μήνα πάνω και με το που αλλάζει ο καιρός ψοφάει στον πόνο και τον σουβλίζει σε άσχετες στιγμές....Εγώ εχω ενοχλήσεις μόνο όταν "αδιαθετώ"........και αυτό με κάνει να νιώθω πως ολα πήγαν καλά....τωρα κάτι πονάκια αυτα θα περάσουν γιατι και ενάμιση χρονο που το ζόρισα το νεύρο δε μπορεί να επανέλθει αμέσως....θελει κι αυτό το χρόνο του....


Για οποιαδήποτε αλλη πληροφορία θελεις πέσμου είτε εδώ είτε σε π.μ......θα χαρώ να σε βοηθήσω έστω και ηθικά....το πέρασα και ξερω τι πόνο προκαλεί αυτο το άτιμο πράγμα....και μπορώ να κατανοησω τι περνάς....

Φιλικά
Σοφία.....:-)

Antre
22-03-10, 00:45
7 χιλιοστά είναι και παραείναι πολλά.

Κοίτα τόσο πρόβλημα δεν έχω. Απεναντίας υπάρχουν στιγμές που δεν πονάω. Όμως με ενοχλεί. Έχω χάσει την ορεξη για πολλά πράγματα... όχι μονο το χορο. Πριν με χωρίσει η κοπέλα μου, μου χε γκρινιάζει και για το πόσο καιρο είχαμε να βρεθούμε και ότι δεν την θέλω (πόνος στη μέση και sex... δεν πολυπάνε μαζί.. παρόλα αυτά που και που το παλευα :p). Έχω χάσει την όρεξη να γνωρίσω άλλην... έχω χάσει την όρεξη για διασκέδαση, μιας και ότι αγαπάω (χορός, αθληματα κλπ) δεν μπορώ να τα κάνω, έχω χάσει την όρεξη μου ακόμα και για ποτό (όρθιος), εκδρομή (πολλές ώρες κούραση) κλπ. Γενικα πιο πολύ πονάω ψυχολογικα παρά σωματικά.

Αλλά αυτό που είπες οτι θέλει τόσο χρόνο... δυστυχώς λόγω του διδακτορικού δεν έχω την πολυτέλεια του χρόνου :(. Διάβασμα - ερευνα - εργασίες - μελέτη -διορθώσεις γραπτών = καθισμα.

Πάντως μεχρι στιγμής δεν έχω γνωρίσει κάποιον γιατρό που να μου το χει προτείνει... μόνος μου έριξα λίγο διάβασμα στο internet.

barbasg
22-03-10, 01:09
υπομονη και ολα θα πανε καλα.περαστικα στον αντρα σου

wisdompa
22-03-10, 01:13
Ολοι μας λιγο πολυ γι αυτο το λογο χωρίσαμε απο τις σχέσεις μας.....μην νομίζεις πως μονο σε εσενα συνεβη....η και το χάσιμο του ενδιαφέροντος........μια απο τα ιδια και χειρότερα.....προσωπική ζωη μηδέν για περιπου 2 χρονια...και μιλάω για ουσιαστικές σχέσεις.....Καθολου κέφι για οτιδηποτε....Αποχή απο σχεδόν τα πάντα....και ψυχολογικά; Ρακος....

Πήγαινε σε εναν νευροχειρούργο κανε και μια μαγνητική δεν εχεις να χάσεις κάτι......

Hengeo
22-03-10, 02:07
να πας σε ένα ψυχολόγο ;)

Θα ήθελα να καταθέσω την εμπειρία μου σε σχέση με το παραπάνω. Μπορεί να είναι μικρή μπροστά στα όσα έχουν γραφτεί εδώ, αλλά πιστεύω θα βοηθήσει όσους το σκέφτονται αλλά διστάζουν με σκέψεις του τύπου <<δεν είμαι τρελός>>, <<δεν πάω σε τρελογιατρό>> κ.λ.π.

Έτσι δίσταζα και εγώ στην αρχή, αλλά πήρα με βαριά καρδιά την απόφαση να πάω, για κάποια θέματα που έχω με τις κοινωνικές σχέσεις και την πρόοδο στη σχολή μου. Τελικά με έχει βοηθήσει αρκετά, και αυτό που κατάλαβα είναι ότι δεν είναι μαύρο-άσπρο τα πράγματα. Υπάρχει και μεγάλη πιθανότητα να έχω σε κάποιο βαθμό διαταραχή ελλειμματικής προσοχής. Το να έχεις κάποιες αδυναμίες που σε δυσκολεύουν και σε αγχώνουν όμως, απέχει πολύ από το να είσαι ψυχοπαθής ή τρελός, και η δύναμη κάποιου φαίνεται στο να μπορέσει να τις παραδεχτεί και να τις αντιμετωπίσει ;)

Antre σίγουρα σου έπεσαν όλα μαζί και είναι δύσκολο. Ελπίζω ο αδερφός σου να μην έχει κάτι σοβαρό. Τουλάχιστον όμως μπορείς να πάρεις κουράγιο από τη σκέψη ότι υπάρχουν και πολύ χειρότερα (βλέπε και σε αυτό το θέμα), που διορθώνονται πολύ δύσκολα ή και καθόλου..

arial
22-03-10, 02:17
Θα ηθελα να πω και εγω την γνωμη μου για τις προσωπικες σχεσεις που εχετε χασει...

Φυσικο και λογικο ειναι αμα ειμαστε αρρωστοι να εχουμε χασει καθε ορεξη για την σχεση καθως και για πιο προσωπικες επαφες. Γιατι ολο αυτο μας καταβαλλει και μας εξουθενωνει, κυριως οτι πρεπει να προσποιομαστε οτι ειμαστε καλα στον αλλον... οταν αρρωστενουμε, δεν αρρωστενουμε μονο σωματικα αλλα και ψυχικα. Και εκει στα δυσκολα βλεπεις ποσο κραταει μια σχεση.

wisdompa και Antre, περαστικα σας, και γρηγορα δυνατοι. Μια δοκιμασια ειναι που θα περασει :oneup:

Hengeo σιγουρα δεν ειναι κακο να πας σε ψυχιατρο, ισα ισα που σε πολλες περιπτωσεις επιβαλεται. Το κακο ειναι οτι σε φορτωνουν με χαπια, και αποφευω τα χαπια οσο ο διαολος το λιβανι.. εμενα ο ψυχιατρος το καλοκαιρι που με παρακολουθουσε μου ειχε επισημανει οτι εχω βαριας μορφης καταθλιψη και αγχωδης συμπεριφορα. Η αληθεια ειναι οτι τοτε ημουν πολυ χαλια και ηταν η μονη λυση. Αν και τα χαπια που μου χε δωσει χειροτερα με εκαναν, αυπνιες, νευρικιοτητα, και ενοιωθα σαν τα συναισθηματα μου να ταν λιγο 'flat', να μην αισθανομαι τιποτα... και ισως καλυτερα ετσι.

Antre
22-03-10, 03:09
Ολοι μας λιγο πολυ γι αυτο το λογο χωρίσαμε απο τις σχέσεις μας.....μην νομίζεις πως μονο σε εσενα συνεβη....η και το χάσιμο του ενδιαφέροντος........μια απο τα ιδια και χειρότερα.....προσωπική ζωη μηδέν για περιπου 2 χρονια...και μιλάω για ουσιαστικές σχέσεις.....Καθολου κέφι για οτιδηποτε....Αποχή απο σχεδόν τα πάντα....και ψυχολογικά; Ρακος....

Πήγαινε σε εναν νευροχειρούργο κανε και μια μαγνητική δεν εχεις να χάσεις κάτι......

Μπορεί να είμαι μόλις 25 αλλά ήταν ουσιαστική σχέση... όσο μικρός και αν είμαι, είχα αρχίσει να την βλέπω μητέρα των παιδιών μου. Είμασταν μαζι 3.5 χρονια... περιμέναμε μόνο να τελειώσω το διδακτορικό.

Μπορεί να έχασα την όρεξη για sex, εκδρομές, διασκέδαση.... ποτέ μου όμως δεν έχασα την όρεξη να την αγαπώ. Κάθε λεπτό που περνάει μακρυά της, πονάω περισσότερο... ο πόνος στη μέση φαίνεται αστείος μπροστά σε αυτό που νοιώθω... και η μόνη μου παρηγοριά, το tango... δεν μπορεί να με συντροφέψει πια.

Έχασα το τρόπο ζωής μου... το tango.
Έχασα την ζωή μου... την Έρη.
Πονάει η μέση μου.
Ο αδερφος μου κάτι έχει και δεν ξέρουμε τι.
Ακριβως για αυτό δεν έχω πει στους γονείς μου τίποτα και όλο με ρωτάνε για την Ερη και υποκρινομαι ολα ok... δεν θα αντέξουν και άλλο βάρος.
Και καπάκι έχω τα deadlines και τη πίεση του διδακτορικού.

Αν ήμουν άλλος, θα χα πέσει σε κατάθλιψη. Το παλεύω όσο μπορώ όμως.

Περαστηκα σου εύχομαι και λυπάμαι για όσα αναγκαστηκες να χάσεις :frown: . Απλά σκέψου ότι υπάρχουν άνθρωποι που αν είχαν τα μισά από όσα έχουμε, θα ήταν μια μέρα στο παράδεισο. Δυστυχώς πάντα υπάρχει και κάτι χειρότερο και πρέπει να μαστε ευγνώμονες για όσα έχουμε

........Auto merged post: Antre πρόσθεσε 0 λεπτά και 31 δευτερόλεπτα αργότερα ........

Σε ευχαριστώ Arial και Hengeo... sorry που δεν μπορώ να γράψω κάτι παραπάνω... αλλά πραγματικά αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να γράψω τίποτα άλλο. Καλο βράδυ.

arial
22-03-10, 03:26
Kαλο βραδυ Antre, και να θυμασαι πως αυριο ξημερωνει μια καινουργια μερα , να σαι καλα και δυνατος :oneup:

wisdompa
22-03-10, 12:57
Antre καταλαβαίνω τι εννοείς......και πως το εννοείς....
Το χειρότερο είναι στις δύσκολες στιγμές να παίρνεις μια απόρριψη και να λες "μα καλά τωρα στη δυσκολία με παράτησε"???
Πολλά τα ερωτήματα οχι μονο σε σχέσεις με σύντροφο αλλα και με φίλους....
Στερήθηκα πολλά και στερούμε ακόμη αλλά το παλεύω δεν το βάζω κάτω σκέφτομαι πως η ζωή μου χρωστάει καλύτερες μέρες και πως δεν εκανα κάτι ωστε να αξίζω τετοιου είδους συμπεριφορές........
Ξέρεις στα καλά ολοι είναι δίπλα σου άλλα στην δυσκολία φαίνονται ποιοι πραγματικά ειναι εκεί......

Εγω δυστυχώς σε αυτούς τους 6 μήνες κατάλαβα πολλά για τους δήθεν φίλους μου και τους εκανα πέρα.....έπεται και συνέχεια απο τον εργασιακό χώρο που ουτε ενα "περαστικά" δε με πηραν να μου πουν άτομα που θεωρούσα φίλους και που μου έλεγαν μη στεναχωριέσαι είμαστε δίπλα σου...Χαα ποσο αστείο μου ακούγεται σήμερα.......

Ψυχολογικά πετάω σήμερα.....Οκ το αγχος μου είναι λογικό αλλα θα περάσει....Οι αποφάσεις μου ομως για τους ανθρώπους και την συμπεριφορά τους δεν θα αλλάξουν και θα γίνω πιο σκληρή και πιο απόλυτη απο παλαιότερα......Δεν χαρίζομαι σε κανέναν πλέον και δε πειράζει.......Φίλους πραγματικους εχω και σχέσεις θα κάνω αλίμονο είμαι αρκετά κοινωνικό άτομο με περίσσιο χιουμο και δε θα "ξεμείνω"....ποτέ!!!

Κι όπως λέει και ένα ρητό Η ευτυχία δημιουργεί φίλους, και η δυστυχία τους δοκιμάζει....

Αντρε ευχομαι ο αδερφός σου να μην εχει τίποτα μέσα απο την καρδιά μου και ολα να πανε καλά....

Σε ευχαριστώ επίσης arial για τα γραφόμενα σου........:-)

Antre
22-03-10, 13:21
Κι όπως λέει και ένα ρητό Η ευτυχία δημιουργεί φίλους, και η δυστυχία τους δοκιμάζει....


Πόσο δίκιο έχεις σε αυτό.

Από την άλλη δεν μπορώ να την κατηγορήσω... είναι 22 ετών. Λίγο το διδακτορικό και η έλλειψη χρόνου, λίγο τα πολλά χρόνια όπου χάνετε κάπως ο ενθουσιασμός, λίγο το νεαρό της ηλικίας όπου δεν μπορεί να καταλάβει τη σημαίνει μακροχρόνια σχέση... ξέρω ότι ήταν too much for her. Δεν ξέρω αν θα αλλαξει ποτέ.... αν ομως δεν γυρίσει σε λογικά χρονικά περιθώρια, τότε να μην γυρίσει ποτέ...

Δεν ξέρω αν θα ξαναγαπήσω ποτέ τόσο δυνατά... ότι είχα στο παρελθον που βάπτιζα έρωτα, η κοπέλα αυτή μου απέδειξε πως δεν ήταν... ξέρω όμως ότι δεν πρέπει να με χαρίσω. Ίσως ήταν μικρή για το τεστ.... αλλά το αποτέλεσμα δεν παύει να είναι fail δυστυχώς και πρέπει να το χωνέψω.

Σε ευχαριστώ για τις ευχές. Και σου ευχομαι και σενα τα καλύτερα.

wisdompa
22-03-10, 13:52
Την δικαιολογείς κι αυτό δείχνει ανωτερότητα ξέρεις.....δεν ειναι ομως πάντα έτσι....Οταν αγαπάς στηρίζεις, κατανοείς, συμπάσχεις, συμπονάς, φροντίζεις...αυτοι ειναι μερικοί ουσιαστικοί τρόποι για να δώσεις το παρών σε μια σχέση...Αυτά οσο νεαρός και αν εισαι ειναι αυτονόητα......

Το οτι ειναι 22 δεν την απαλάσσει και ξερεις γιατί; Ηταν ώριμη για σχέση και ανώριμη για να αποδείξει πως δεν πήγαν χαμένα τόσα χρόνια;
Μη χαρίζεσαι σε κανέναν και μη πονάς για κανέναν.......Όλοι ειναι άξιοι της μοίρας τους.......αυτό εχω να σε συμβουλέψω εγω σαν μεγαλύτερη κι ας μην σε ξέρω....

Τα προβλήματα είναι κοινά και δεν εχουν ηλικία........Αν ηταν 17 θα της έδινα ελαφρυντικά μιας και οι εμπειρίες που θα ειχε αποκομίσει θα ήταν μηδαμινές, αλλα άλλες στα 22 έχουν και παιδιά....ακομη και στις μέρες μας!!

Antre
22-03-10, 14:01
Όταν την γνώρισα όμως ήταν 18 στα 19. Τέσπα. Καταλαβαίνω τι λες. Ίσως κάποτε το καταλάβει (πλέον θα ναι αργά φυσικά) ίσως και ποτέ.... πάντως δεν μπορώ να κάνω κάτι για αυτό. Είναι κάτι που πρέπει να το συνειδητοποιήσεις μόνος σου, αλλιώς θα χεις συνεχώς αμφιβολίες.

wisdompa
22-03-10, 14:16
Μα δε σου μιλάω για οταν την γνώρισες αλλά επι του παρόντος....που είναι;;;;;;

Τελος πάντων χαίρομαι που καταλαβαίνεις τι εννοώ....ξερεις τα λεω σε εσενα για να τα ακουω κι εγω..:rofl:..μη νομίζεις κι εγω πικράθηκα, στεναχωρήθηκα αλλά τι ουσία εχει; απλά χάλασα την ψυχή μου....και εχασα το χρόνο μου σε σκέψεις που δεν έπρεπε.....Σε όποιον αρέσουμε λοιπόν για τους αλλους δεν θα μπορέσουμε.........;)

arial
22-03-10, 14:20
Διαβασα τι εχετε πει, αλλα εκτος απο το παρων, υπαρχει και το μελλον. Και θα ξανααγπησουμε, θα ξανακλαψουμε... θα ξαναερωτευτουμε παλι.... και θα ζησουμε με καποιον αλλον ανθρωπο.

Και μερικες φορες ειναι καλυτερα να αφηνεις καποιον να φυγει, παρα να μενει σε μια σχεση που δεν θελει.

Antre
22-03-10, 14:27
Μωρέ και οι δύο το ίδιο κάνουμε:p. Τα λέμε για να τα ακούσουμε

Επί του παρόντος... απο τη στιγμή που δεν ξέρει πως είναι οι μακροχρόνιες σχέσεις δυστυχώς δεν πρόκειτε να το καταλάβει... και ας μην θέλι να πούμε το αντιο... και ας μου χει ζητήσει μερικές μέρες να σκεφτεί. Δεν πρόκειται κάτι να αλλάξει και δεν πρέπει να ελπίζω.

Ούτε εγώ είχα ξανακάνει μακροχρόνια σχέση, 21 στα 22 ήμουνα.... όμως εγώ έχω μάθει να μαθαίνω απο τα λάθη των άλλων, όπως επίσης και το να σκέφτομαι... δεν είναι ανάγκη κάτι να το βιώσεις για να το ξέρεις. Διαφορετικά θα είμασταν ακόμη στα σπήλαια.

Τέλος έχω καταλάβει σκέψη και συναισθήματα δεν πάνε μαζί... μόνο αν θέλεις κάτι να τερματίσεις επιστρατεύεις την λογική.

........Auto merged post: Antre πρόσθεσε 4 λεπτά και 0 δευτερόλεπτα αργότερα ........


Διαβασα τι εχετε πει, αλλα εκτος απο το παρων, υπαρχει και το μελλον. Και θα ξανααγπησουμε, θα ξανακλαψουμε... θα ξαναερωτευτουμε παλι.... και θα ζησουμε με καποιον αλλον ανθρωπο.

Και μερικες φορες ειναι καλυτερα να αφηνεις καποιον να φυγει, παρα να μενει σε μια σχεση που δεν θελει.

Απλά ξέρω ότι με αγαπάει... και αυτό είναι που με πονάει (έκανε και ρημα :p)

Νομίζει ότι επειδή δεν νιώθει τον ενθουσιασμό που ειχαμε παλιά, ότι η σχέση έχει τελειώσει. Αυτό είναι λάθος... ο ενθουσιασμός αργά ή γρήγορα φεύγει... αν κάποιον αγαπάς αληθινά θα το διαπιστώσεις μετά. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα ζευγάρια χωρίζουν στο χρόνο πάνω... μετα φεύγει η μάσκα-καμουφλάζ του ενθουσιασμού και μένει (αν υπάρχει) η αγάπη και η επικοινωνία... βλέπεις δηλαδή αν υπάρχουν τα ουσιαστηκα. Με την μητέρα σου δεν έχεις ενθουσιασμό... όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν την αγαπάς.

Η σχέση σου, θα είναι και φιλαράκι σου, θα είναι και συγγενείς σου... αν τώρα ψάχνεις μόνο ενθουσιασμό, τότε ανα 1-2 χρόνια αλλαζε σχέσεις και τέλος. Αν είναι τυχερή μετα από κανα χρόνο θα συζήσουν... αν όχι, απλά θα διαπιστώσει αυτό που έλεγα (βέβαια πλέον θα ναι αργα... δεν μπορώ να με φανταστώ τέτοιο θύμα που να την δεχτώ πίσω μετά απο τόσο καιρό)

arial
22-03-10, 14:32
Απλά ξέρω ότι με αγαπάει... και αυτό είναι που με πονάει (έκανε και ρημα :p)

Νομίζει ότι επειδή δεν νιώθει τον ενθουσιασμό που ειχαμε παλιά, ότι η σχέση έχει τελειώσει. Αυτό είναι λάθος... ο ενθουσιασμός αργά ή γρήγορα φεύγει... αν κάποιον αγαπάς αληθινά θα το διαπιστώσεις μετά. Δεν είναι τυχαίο ότι τα περισσότερα ζευγάρια χωρίζουν στο χρόνο πάνω... μετα γφύγει η μάσκα-καμουφλάζ του ενθουσιασμού και μένει η αγάπη και η επικοινωνία.

Η σχέση σου, θα είναι και φιλαράκι σου, θα είναι και συγκενείς σου... αν τώρα ψάχνεις μόνο ενθουσιασμό, τότε ανα 1-2 χρόνια αλλαζε σχέσεις και τέλος. Αν είναι τυχερή μετα από κανα χρόνο θα συζήσουν... αν όχι, απλά θα διαπιστώσει αυτό που έλεγα (βέβαια πλέον θα ναι αργα... δεν μπορώ να με φανταστώ τέτοιο θύμα που να την δεχτώ πίσω μετά απο τόσο καιρό)

Τα 2 χρονια ειναι το κομβικο σημειο σε μια σχεση, τοσο μπορεις να κρατησεις τον ενθουασιασμο, αλλα δεν μπορεις να κρατησει για παντα. Και εκει τα πιο πολλα ζευγαρια χωριζουν...

Γιατι και διαμαχες θα εχεις, και συγκρουσεις, και θα δεις τον αλλον στην καθημερινοτητα και θα φυγει αυτο το ροζ συνεφακι που εχεις στην αρχη της σχεσης. Και αμα μπορεσεις να αποφυγεις αυτο το κομβικο σημειο, βλεπεις ποσο σταθερα θεμελια εχει μια σχεση.

Ξερεις κατι ομως? Αυτο που τωρα σου φαινετε ακαταρθωτο, μετα απο καιρο θα το σκεφτεσαι και θα λες... εγω ημουν ο ανθρωπος που στεναχωριομουν για αυτο το ατομο τοτε? Γιατι ολα στο μυαλο μας ειναι ;)

Antre
22-03-10, 14:39
Arial γενικά σκέφτομαι και πράττω λίγο περίεργα. Όχι δεν πιστεύω ότι δεν θα καταφέρω να ζήσω χωρίς αυτήν. Δεν ξέρω όμως αν θέλω να το καταφέρω.... γιατι ξέρω ότι αξίζει και είναι αδικοχαμένη η σχέση. Είδα πως είναι η ζωή μας χωρίς τους νεανικούς ενθουσιασμούς... και my god, μπορώ να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου μαζί της. Αγαπώ τα μειονεχτηματα της (όλοι έχουμε), τους καβγάδες μας, τις διαφωνίες μας... τα όλα μας. Εκείνη θέλει να χωρίσουμε επειδή φοβάτε το πως θα είμαστε σε μερικά χρόνια... όπως επίσης νομίζει ότι το ροζ συννεφάκι πρέπει να υπάρχει για πάντα (προσωπικά δεν θεωρώ ότι είχε χαθεί... απλά υπάρχει ένας αναμενόμενος περιορισμός). Όμως είναι κακό να χτίζεις στην άμμο παλάτια...

Εγώ θα δώσω ελάχιστες μέρες ακόμα χωρίς να της μιλήσω... και μετά ξεκινώ format. Είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσω.

arial
22-03-10, 14:44
Σιγουρα θα επιβιωσεις, απλως ο πρωτος καιρος ειναι λιγο δυσκολος...

Θα επαναπροσδιορισεις ολη σου την ζωη, φιλους και συγγενεις, αλλα θα βγεις πιο σοφος και πιο ωριμος. Καθε εμποδιο για καλο δεν λεει ο λαος μας?

Εγω θα σου προτεινα αν θες, να πας και σε ψυχολογο, αν νοιωθεις χειροτερα. Ο ψυχολογος θα σου δωσει και καποιες βασικες γραμμες πως να αντιμετωπισεις ολα αυτα. (Προσοχη ειπα ψυχολογο και οχι ψυχιατρο).

manoulamou
22-03-10, 14:48
ΑΓΑΠΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΟΝΟΣ...:) Ποναει ο χωρισμος και η απορριψη ομως
αυτα ειναι εμπειριες οι οποιες μας ωριμαζουν και καλυτερα να της ζησεις
παρα να μεινεις μια ζωη μαγκουφης και μονος σου απ το φοβο της εξελιξης μιας σχεσης!
Πιο πολυ βεβαια ποναει και ο αναγκαστικος χωρισμος:
ο απροσδοκητος θανατος του συντροφου μας.
Απ τα Χριστουγεννα και μετα δεν με απασχολουσε τοσο η πορεια της Υγειας μου
οσο η ΜΟΝΑΞΙΑ και η ολο και πιο φανερη ελλειψη του αντρουλη μου.
Θ αργησει πολυ να κλεισει αυτη η πληγη γιατι καθε τι που γινεται
σκεφτομαι τι θα ελεγε, τι θα εκανε ή τι θα καναμε παρεουλα.
ααχ βρε Μητσο!:(

Antre
22-03-10, 14:51
Και τι δεν θα δινα να έσβηνε η μνήμη της και να την φλέρταρα από την αρχή.

Τέσπα, αρκετά έχω μονοπωλήσει το thread.

........Auto merged post: Antre πρόσθεσε 2 λεπτά και 2 δευτερόλεπτα αργότερα ........


ΑΓΑΠΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΟΝΟΣ...:) Ποναει ο χωρισμος και η απορριψη ομως
αυτα ειναι εμπειριες οι οποιες μας ωριμαζουν και καλυτερα να της ζησεις
παρα να μεινεις μια ζωη μαγκουφης και μονος σου απ το φοβο της εξελιξης μιας σχεσης!
Πιο πολυ βεβαια ποναει και ο αναγκαστικος χωρισμος:
ο απροσδοκητος θανατος του συντροφου μας.
Απ τα Χριστουγεννα και μετα δεν με απασχολουσε τοσο η πορεια της Υγειας μου
οσο η ΜΟΝΑΞΙΑ και η ολο και πιο φανερη ελλειψη του αντρουλη μου.
Θ αργησει πολυ να κλεισει αυτη η πληγη γιατι καθε τι που γινεται
σκεφτομαι τι θα ελεγε, τι θα εκανε ή τι θα καναμε παρεουλα.
ααχ βρε Μητσο!:(

Αχ βρε μανουλαμου... έχεις και συ τα προβληματα σου και κάθομαι και εγώ και κλαίγομαι ότι είμαι δυστυχισμένος. :sneer:

Ότι και να σου πω ξέρω ότι δεν πρόκειται να σε παρηγορήσει. Εύχομαι να είσαι πάντα δυνατή.

arial
22-03-10, 14:51
Και τι δεν θα δινα να έσβηνε η μνήμη της και να την φλέρταρα από την αρχή.

Τέσπα, αρκετά έχω μονοπωλήσει το thread.

Δες το Eternal Sunshine of the Spotless Mind :)

Antre
22-03-10, 15:01
Δες το Eternal Sunshine of the Spotless Mind :)

Το χω δει :)

Μόνο που εκει έγινε το ανάποδο... οι πρωταγωνιστές σβήσαν οι ίδιοι την μνήμη τους.

Δεν νομίζω όμως ότι θέλω να σβήσω τη μνήμη μου ... μόνο αυτή μου έμεινε.

arial
22-03-10, 15:06
Εγω το καλοκαιρι το xα δει, μετα απο τον χωρισμο μου.

Τοτε σκεφτομουν σαν την ηρωιδα, να θελω να σβησω τα παντα απο την μνημη μου.

Μετα απο καιρο, σκεφτηκα οτι και οι κακες στιγμες, και οι ασχημες αναμνησεις, μας κανουν αυτο που ειμαστε σημερα.. και δεν θελω να αλλαξω.. ή να χασω αυτα τα 3 χρονια αναμνησεων.

Γιατι εκτος απο το τελος, ζησαμε με αυτα τα ατομα, και καλες στιγμες. Και αυτες ειναι σημαντικο να θυμομαστε.

Αρκετα μονοπωλησα και εγω αυτο το thread :p

Antre
22-03-10, 15:20
Τέσπα... αν ποτέ πάθει αμνησία εδώ θα μαι :p Στο Κωνσταντίνου και Ελένης θυμάσαι πως λέγανε το φάρμακο που σε υπερδοσολογία πάθανε αμνησία :whistle::crazy:

Hengeo
22-03-10, 16:34
Και εκει στα δυσκολα βλεπεις ποσο κραταει μια σχεση.

Είναι επίπονο και σκληρό, χρειάζεται χρόνο να το <<χωνέψεις>>, αλλά δυστυχώς έτσι είναι, στα δύσκολα γίνεται ξεκαθάρισμα. Το έζησα με το θάνατο του πατέρα μου, οι περισσότεροι <<φίλοι>> του εξαφανίστηκαν μετά τα τυπικά..

Έχει δίκιο όμως η manoulamou..


ΑΓΑΠΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΑΓΟΝΟΣ...:) Ποναει ο χωρισμος και η απορριψη ομως
αυτα ειναι εμπειριες οι οποιες μας ωριμαζουν και καλυτερα να της ζησεις
παρα να μεινεις μια ζωη μαγκουφης και μονος σου απ το φοβο της εξελιξης μιας σχεσης!

Τα κάνω quote μήπως τα ακούσω και εγώ, διότι είμαι αρκετά άτολμος με τις κοινωνικές σχέσεις.


Hengeo σιγουρα δεν ειναι κακο να πας σε ψυχιατρο, ισα ισα που σε πολλες περιπτωσεις επιβαλεται. Το κακο ειναι οτι σε φορτωνουν με χαπια, και αποφευω τα χαπια οσο ο διαολος το λιβανι.. εμενα ο ψυχιατρος το καλοκαιρι που με παρακολουθουσε μου ειχε επισημανει οτι εχω βαριας μορφης καταθλιψη και αγχωδης συμπεριφορα. Η αληθεια ειναι οτι τοτε ημουν πολυ χαλια και ηταν η μονη λυση. Αν και τα χαπια που μου χε δωσει χειροτερα με εκαναν, αυπνιες, νευρικιοτητα, και ενοιωθα σαν τα συναισθηματα μου να ταν λιγο 'flat', να μην αισθανομαι τιποτα... και ισως καλυτερα ετσι.

Δεν ξέρω, μάλλον ο κάθε γιατρός δρα διαφορετικά. Εμένα μετά από 6+ μήνες μου ανέφερε υποθετικά την πιθανότητα φαρμακευτικής αγωγής πριν λίγες μέρες, αν πιστοποιηθεί όμως ότι έχω τελικά την διαταραχή ελλειμματικής προσοχής, αν με βοηθήσει, και μόνο αν το αποφασίσω εγώ. Θέλω να πω ότι το ανέφερε μετά από πολύ καιρό που με παρακολουθεί, και πάλι χωρίς 100% σιγουριά, δεν μου είπε έτσι βιαστικά χαπακώσου. Πάντως κανείς δεν μπορεί να σε αναγκάσει να πάρεις χάπια αν δεν είσαι σίγουρος, και πάντα μπορείς να ζητήσεις και δεύτερη γνώμη από άλλο γιατρό.

Antre
22-03-10, 16:40
Hengeo... με λιγη προσπάθεια θα συνέλθεις. Είμαι σίγουρος.

arial
22-03-10, 16:41
Hengeo εμενα απο την δευτερη συνεδρια μου συνεστησε να παρω φαρμακευτικη αγωγη. Σιγουρα και εγω συμφωνησα και ηθελα αλλα το ειδα σαν την ευκολη λυση. Πχ 'αν παρω αυτα, θα σταματησω να κλαιω ή να σταματησω να αισθανομαι τοσο χαλια΄. Αυτο που δεν ξερεις ειναι οτι τα χαπια επιδρουν στο συναισθηματικο τμημα του εγκεφαλου, στη σεροτονινη, και πολλες φορες εχουν αντιθετα αποτελεσματα. Εγω προσπαθησα να το πολεμησω και μονη μου. Ισως και σκεφτηκα οτι δεν χρειαζεται να ειμαι με καποιον ανθρωπο για να ειμαι καλα.. μπορω να μαι καλα και χωρις αυτον, οσο δυσκολο και να ναι. Δικια του αποφαση ηταν εξαλλου.

Ασχετο αλλα ξερετε πως η καταθλιψη ειναι απο τις ευκολες θεραπευσιμες ψυχιατρικες νοσους? Επειδη επιδρα στο συναισθημα ;)

konenas
22-03-10, 18:23
Οι σχέσεις δοκιμάζονται συνεχώς.
Αν κάποιος φτάνει στο «δεν πάει άλλο» και διακόπτει τη σχέση τότε καλά κάνει.
Ο άλλος σκέφτεται «γιατί;» και λυπάται αν και δεν θα έπρεπε.
Έτσι είναι η ζωή.
Κλαψίγελος, τραγελαφική, χαρμολύπη κλπ.
Γύρνα σελίδα Αντρέ δεν σου άξιζε, θα βρεις άλλη και αν δεν βρεις δεν πειράζει.

Φαντάσου να φτάσεις στα 40 ή στα 50, να έχεις μοχθήσει για να φτιάξεις τη ζωή σου, να είναι η ζωή σου και να περιμένεις να "δρέψεις τους καρπούς του μόχθου σου" και να δεις ότι έκανες λάθος. Ότι η μάνα των παιδιών σου δεν άξιζε. Τότε θα είναι δύσκολο να την ξαναφτιάξεις. Θα είναι αδύνατον να δώσεις στα παιδιά σου αυτό που πρέπει.
Τώρα, στα 22 δώσ' του να καταλάβει.

Η ζωή είναι μια και πολύ-πολύ μικρή.

Antre
22-03-10, 19:03
25 είμαι... αλλά ok i get your point... και χεις δίκιο, τα λογικα μου ευτυχως δεν τα χω χάσει ακόμα.

Hengeo
22-03-10, 19:59
Hengeo... με λιγη προσπάθεια θα συνέλθεις. Είμαι σίγουρος.

Ευχαριστώ :)

Για την ιστορία πάντως, η διαταραχή που ανέφερα δεν έχει σχέση με συναισθηματικά προβλήματα, περισσότερα εδώ (http://en.wikipedia.org/wiki/Attention-deficit_hyperactivity_disorder).


Hengeo εμενα απο την δευτερη συνεδρια μου συνεστησε να παρω φαρμακευτικη αγωγη. Σιγουρα και εγω συμφωνησα και ηθελα αλλα το ειδα σαν την ευκολη λυση. Πχ 'αν παρω αυτα, θα σταματησω να κλαιω ή να σταματησω να αισθανομαι τοσο χαλια΄. Αυτο που δεν ξερεις ειναι οτι τα χαπια επιδρουν στο συναισθηματικο τμημα του εγκεφαλου, στη σεροτονινη, και πολλες φορες εχουν αντιθετα αποτελεσματα. Εγω προσπαθησα να το πολεμησω και μονη μου. Ισως και σκεφτηκα οτι δεν χρειαζεται να ειμαι με καποιον ανθρωπο για να ειμαι καλα.. μπορω να μαι καλα και χωρις αυτον, οσο δυσκολο και να ναι. Δικια του αποφαση ηταν εξαλλου.

Στη δεύτερη συνεδρία;! :blink: Δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς την περίπτωση, αλλά μου φαίνεται πολύ σύντομο όπως και να έχει. Ούτε εγώ γενικά είμαι υπέρ των χαπιών. Αυτό που χρειάζεται καταρχήν είναι προσπάθεια και θέληση από το ίδιο το άτομο, κανένα χάπι δεν μπορεί έτσι εύκολα να λύσει το πρόβλημα ως δια μαγείας. Από εκεί και πέρα, αν αποδειχθεί ότι με βοηθάει σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, π.χ. στο να συγκεντρώνομαι καλύτερα στο διάβασμα όταν έχω εξεταστική, εκεί θα το σκεφτόμουν.

@ ADSLgr.com All rights reserved.