PDA

Επιστροφή στο Forum : ψυχολογικη υποστηριξη ... μοιραστειτε εμπειριες...



Σελίδες : 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 [20]

opener
05-09-10, 08:57
Kαλό κουράγιο opener :(

κουράγιο
να εύχεστε να είναι χωρίς πόνους
ήμουν στην θέση σου. Θέλει κουράγιο και καθαρό μυαλό για τις καλύτερες ανα περίπτωση αποφάσεις

Οι άνθρωποι είναι αναλώσιμοι.
Από κάτι θα πεθάνουν, τελικά.
Το μπαμ και κάτω είναι τραγικό για όλους τους εμπλεκόμενους έτσι ακριβώς όπως είναι το σιγά-σιγά.

Καλό κουράγιο και από μένα.
Σας ευχαριστω ολους παιδια.

@ konenas,
Εχει σημασια ομως απο τι. Θα ειναι αργο και επωδυνο (σωματικα και ψυχικα) η ακαριαιο;
Διαβασε αυτο που εκανα bold στο μηνυμα του no_logo και θα καταλαβεις τι εννοω.

Burning Skies
05-09-10, 09:20
Κουραγιο αδερφε και ψυχικη δυναμη σας ευχομαι.

harris
05-09-10, 10:42
Καλό κουράγιο βρε opener...

manoulamou
05-09-10, 10:57
Το "μπαμ και κατω" ολοι το ευχομαστε ιδιως για τον εαυτο μας, γλυτωνουμε ταλαιπωρια
οχι μονο σωματικη αλλά και ψυχικη. Μονο οσοι το εχουν ζησει μπορουν να το καταλαβουν απολυτα.
Ομως μερικοι θα ηθελαν (οπως εκανε ο Δημητρης μου)
να τακτοποιησουν καποιες εκκρεμοτητες πριν "φυγουν"!
opener καλο κουραγιο, σου χρειαζεται ιδιως με οσα εχεις περασει προσωπικα και οικογενειακα
μου θυμισες ποσο χαλια γονιδια κληρονομησαμε στα παιδια μας.:(
Δεν παυω σε καθε ευκαιρια να τονιζω την αξια των ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΩΝ Εξετασεων.
Οπως λεει και η υπογραφη μου καμια νοσος πλην της αγνοιας δεν ειναι επαρατος και
αφου η επιστημη μας δινει τα οπλα να την δουμε στο ξεκινημα, γιατι δεν τα αξιοποιουμε;
Ειμαι παντα εδω για καθε ειδους συμβουλη και μην δισταζετε να στελενετε τα μηνυματα σας
ακομη και προσωπικα pm's οσο για ψυχολογικη υποστηριξη να απευθυνεστε αμεσως στους ειδικους
Υπαρχουν και δωρεαν ειτε σε νοσοκομεια και δημους ειτε τηλεφωνικες γραμμες οπως το 1069!

http://www.bestrong.org.gr/el/bestrong/ournews/announcements/?nid=1288
http://bestrongblogs.blogspot.com/2010/01/1069.html

opener
05-09-10, 11:57
Και παλι ενα μεγαλο ευχαριστω σε ολους σας.

@ manoulamou,
Με τον καρκινο του πατερα μου, απο την πρωτη στιγμη συνειδητοποιησα οτι απο τωρα και στο εξης θα πρεπει να μαθω να ζω με τα διλληματα μου:
Εαν τοτε εκανε την ταδε εξεταση, μηπως το προλαβαιναμε και ζουσε περισσοτερο;
Εαν ομως την εκανε και γινοταν η εγχειρηση, μηπως ηταν χειροτερα;
Εαν, εαν, εαν.
Και τωρα; Να συνεχισουμε το θεατρο; Να του πουμε κατι; Και ποσο; Και πως θα το παρει;
Ερωτηματα που κανεις δεν μπορει να μου δωσει 100% απαντηση οτι αυτο που θα κανω ειναι και το σωστο.

Σε ευχαριστω για τις πληροφοριες και τα λινκ.

no_logo
05-09-10, 12:09
κάπνιζε; / καπνίζει;

Αν η απάντηση είναι ή ήταν ναι, δεν υπάρχει κάτι να κατηγορήσεις τον εαυτό σου. Δυστυχώς είναι τα επακόλουθα αυτής της συνήθειας

blade_
05-09-10, 12:21
καλημερα φιλε οπενερ..ειλικρινα ευχομαι οτι καλυτερο..εχω χασει αρκετους συγγενεις απο αυτον τον διαολο..

manoulamou
05-09-10, 13:22
Δυστυχως ο καρκινος εχει φτασει να "βαραει" πλεον αδιακριτως.***
Ειχαμε φιλο που λογω ατυχηματος ανακαλυψε στην αρχη του καρκινο στους πνευμονες
κι ας μην ειχε καπνισει ποτέ ουτε ενα τσιγαρο και σ ενα χρονο εφτασε να χει μεταστασεις στα οστα!
Ο αντρας μου κι εγω δεν πιναμε, δεν καπνιζαμε, δεν ξενυχταγαμε, καναμε υγιεινη διατροφη
ισως η μονη υπερβολη μας ηταν στο αγχος, που τελικα ολοι εχουμε στην εποχη μας!
Απ την δικη μου πλευρα ειχα παντελη αγνοια της βεβαρημενης κληρονομικοτητας
και αδικαιολογητη εως εγκληματικη αμελεια στις προληπτικες εξετασεις
πχ εως τοτε καμια μαστογραφια και προσφατα λογω αιμορραγιας κολονοσκοπηση...:sneer:
ΟΜΩΣ εφ οσον μπορουμε να ζουμε εξ ισου καλα με μετρημενες τις αποκλισεις
απο την υγιεινη ζωη και διατροφη γιατι να μην το επιδιωξουμε;
Θα βελτιωσουμε την καθημερινοτητα μας και θα αποφυγουμε τις περισσοτερες
απο τις αρρωστιες που θα μας ταλαιπωρησουν πολυ αργοτερα.
Η καλυτερη θεραπεια ειναι αισιοδοξια, σωστη διατροφη, ελαφρα γυμναστικη και
βεβαια ΠΡΟΛΗΨΗ μεσω τακτικων εξετασεων!:oneup:


***ΥΓ::nono:
ουτε διαολος ουτε επαρατος μια ακομη ασθενεια, την οποια εαν δουμε εγκαιρως μπορει και να ζησουμε περισσοτερο απ αλλους πιο υγιεις διπλα μας: Τροχαια, κυκλοφορικο, διαβητης θεριζουν...:twisted:

wisdompa
05-09-10, 13:32
Opener κι εγω εύχομαι τα καλύτερα στον πατέρα σου και να καταφέρει να νικήσει τον διάολο που λέγεται καρκίνος..........

Antre
05-09-10, 13:37
Παρακολουθω το θεμα απο την ημερα που το ξεκινησε η manoulamou.

Εγω αυτο που εχω να πω ειναι οτι τελικα οποιος φευγει μπαμ και κατω απο ανακοπη,
ειναι τυχερος.

Πριν λιγες ημερες ο πατερας μου ειχε βηχα.
Ακτινογραφια θωρακος ---> αξονικη ---> βρογχοσκοπηση.
Διαγνωση: Καρκινος του πνευμονα στο τελικο σταδιο, μη εγχειρισιμος.
Και ο γολγοθας τωρα αρχιζει.....

Κουράγιο ρε παλικάρι. Έχω γράψει και σβήσει αρκετές φορές αυτό που έγραφα... οπότε θα αρκεστώ σε ένα έχει δύναμη και μην σκέφτεσαι τα εαν. Με τα εαν μπορεί την ημέρα που να τον πήγαινες για την προληπτική εξέταση να σας χτύπαγε αμάξι... αυτά δεν μπορείς να τα καθορίσεις.

Και τώρα που το λες μου θύμισες πως πρέπει να κόψω το κάπνισμα.

opener
05-09-10, 13:46
κάπνιζε; / καπνίζει;

Αν η απάντηση είναι ή ήταν ναι, δεν υπάρχει κάτι να κατηγορήσεις τον εαυτό σου. Δυστυχώς είναι τα επακόλουθα αυτής της συνήθειας
Οχι, οχι.
(Μη μικροκυτταρικος, αδενικου τυπου).

Δεν ειναι θεμα κατηγοριας, αλλα με τις αποφασεις που θα παρω απο εδω και περα.
Και επειδη δεν θα εχω μια και μονο επιλογη --> μονοδρομο, σε οτι και να επιλεξω θα υπαρχει το διλλημα αν αυτο που κανω ειναι σωστο η λαθος.


ΚΑΤΑΝΟΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ
http://www.bococ.org.cy/cache/e8c0653fea13f91bf3c48159f7c24f78.pdf

manoulamou
05-09-10, 13:58
Αυτο που θελουμε εμεις οι καρκινοπαθεις πιστευω πανω και πρωτο απ ολα
ειναι μια ζεστη αγκαλια κι ενα χαμογελο!
Βασικο λαθος που εκανα απο αγαπη εγω με τον αντρα μου, ηταν να του κρυψω μερος της αληθειας ειτε για την θεραπεια ειτε για την σοβαροτητα της καταστασης του, κοντρα στην εκπεφρασμενη θεληση του, απλα και μονο επειδη ετσι μου συνεστησε ο χειρουργος μας.
Αποτελεσμα ηταν να τ ανακαλυψει ο ιδιος αργοτερα και να χασει
μερος της εμπιστοσυνης του τοσο σε μενα οσο και στους γιατρους του.
Αγαπη, στοργη και ειλικρινεις απαντησεις ειναι πολυ καλυτερα απ τα οδυνηρα μυστικα.
Απευθυνθειτε σε ειδικους ψυχολογους σε περιπτωση αμφιβολιας γιατι οι περιπτωσεις διαφερουν.

Hengeo
05-09-10, 15:06
Πολύ σωστά αυτά που γράφει η manoulamou. Σε αυτό το τρυπάκι του αν είχαμε μπει και στην περίπτωση του πατέρα μου. Αν είχε κάνει την εγχείρηση νωρίτερα; Αν είχαν ανακαλύψει πιο γρήγορα την μετάσταση οι γιατροί; Δυστυχώς όμως το τέλειο δεν υπάρχει, οπότε νομίζω ότι το σημαντικότερο είναι απλώς να δώσεις τον αγώνα όσο καλύτερα γίνεται, δεδομένων των συνθηκών..

konenas
06-09-10, 09:12
Η γνώμη μου είναι πως κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα στην αλήθεια όσο σκληρή και αν είναι.

Ο αιφνίδιος θάνατος είναι σοκ για όλους. Καταλαβαίνεις την απώλεια μετά από πολύ καιρό αν και ποτέ δεν μπορείς να κατανοήσεις μια απώλεια.
Ο θάνατος από καρκίνο είναι μακροχρόνιο σοκ για όλους μέσα απ' το οποίο μαθαίνεις τι είσαι.

Όσοι άντρες έχετε φτάσει στα 35, αρχίστε τον κύκλο των εξετάσεων με την PSA ( εξέταση αίματος είναι μην φοβάστε ).
Οι γυναίκες πρέπει να ξεκινούν αμέσως μετά το πρώτο παιδί.
Η ευθύνη για τις εξετάσεις είναι αποκλειστικά δική σας.

DOU
08-11-21, 02:39
To topic ξεθαβεται λογω covidοκαταστασης και τι προσπαθει να κανει ο καθενας απο μονος του για να μην επηρεαζεται ψυχολογικα,η να μην σωματοποιει αυτη την καταπιεση που βιωνουμε,στην εργασια,στην καθημερινοτητα,που ξεκινησε απο τις μασκες σε εσωτερικους χωρους,πηγε και σε εξωτερικους χωρους,τον βομβαρδισμο με τους ελεγχους,τα μετρα περιορισμων,την αποβλακωση απο τα μιντια,τα στρατοπεδα μεταξυ εμβολιασμενων-ανεμβολιαστων,τα rapid test κλπ.

Προσωπικα,υπαρχουν μερες που νιωθω ψυχολογικη κουραση απο την covidoκατασταση και δεν ξερω με τι τροπο να την αποβαλω,μια βολτα με το ποδηλατο,μια ημερησια εκδρομη κοντα στη φυση,γυμναστικη εξω με ολιγον μουσικη.:viking:wounded::nurse::medic:

xaris2335
08-11-21, 06:41
@manoulamou συλλυπητήρια και απο μένα για τον σύζυγο σου και εύχομαι καλή ανάρρωση.:oneup:
Λίγο πολύ όλοι έχουμε βιώσει κάποιο παρόμοιο περιστατικό στην οικογένεια μας.
Αφήνω και ένα σύνδεσμο με το ITE κρήτης που ασχολείται και με τον καρκίνο. Το οποίο κάνει εξαιρετική δουλειά και θεωρώ ότι είναι το ακατέργαστο διαμάντι της Ελλάδας.
Αν θες πες τον γιατρό σου που σε παρακολουθεί να επικοινωνοίσει με το ΙΤΕ της Κρήτης και αν μπορούν να βοηθήσουν σε κάτι.

ΙΤΕ: Συμμαχία ενάντια στον καρκίνο με Μονάδα Ιατρικής Ακριβείας. (https://www.patris.gr/2018/09/12/ite-symmachia-enantia-ston-karkino-me-monada-iatrikis-akriveias/)

Και πάλι περαστικά και ότι καλύτερο σου εύχομαι.

https://www.youtube.com/watch?v=rgH_h24Xp6A

https://oncopmnet.gr/

manoulamou
08-11-21, 09:40
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ xaris2335, μετα τις αρχικες θεραπειες, δεν υπηρξε καμια μεταλλαξη.
Δυστυχως λογω covid-19 ανεβαλα συνεχως τις τακτικες εξετασεις.
Δειλα τις ξεκινησα παλι με τα αποτελεσματα σχετικα με τον αρχικο καρκινακο μου να ειναι μεχρι τωρα ικανοποιητικα πλην ομως για τα υπολοιπα συστηματα ΚΑΙ λογω μιας καποιας ηλικιας, δεν ειναι πολυ ευχαριστα...
Πριν επαιρνα μεχρι και 3 διαφορετικα λεωφορεια - μετρο κοκ μη διαθετουσα δικο μου οχημα.
Τωρα πλεον μετακινουμαι μονον με taxi, καθως τα ΜΜΜ ειναι απαγορευτικα οσον με αφορα, λογω του βεβαρημενου ιστορικου και υποκειμενων νοσηματων.
Φοραω παντα και παντου μασκα FFp2 / kn95 ουτε καν τις τυπου χειρουργικες λογω δελτα μεταλλαξης.
Βγαινω μονον για περπατημα καιρου επιτρεποντος σχεδον καθημερινα και για να παω στο φαρμακειο ή σε καποιο τοπικο γιατρο για κατι που μοιαζει επειγον.
Τα παιδια μου εχω να τα αγκαλιασω σφιχτα και να τα φιλησω απο οταν ξεκινησε η πανδημια, παρολο που ειμαστε ολοι πληρως εμβολιασμενοι, αφου κυκλοφορουν εκτος σπιτιου ερχονται μονιμα σε επαφη με ενα σωρο κοσμο. Ο γιος σεζον τα καλοκαιρια Μυκονο, η κορη και σεζον Ροδο και αναπληρωτρια δασκαλα σε διαφορες περιοχες.
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ οσο γινεται πιο γρηγορα!

Φιλόσοφος_Στ@ρχίδας
09-11-21, 12:11
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ xaris2335, μετα τις αρχικες θεραπειες, δεν υπηρξε καμια μεταλλαξη.
Δυστυχως λογω covid-19 ανεβαλα συνεχως τις τακτικες εξετασεις.
Δειλα τις ξεκινησα παλι με τα αποτελεσματα σχετικα με τον αρχικο καρκινακο μου να ειναι μεχρι τωρα ικανοποιητικα πλην ομως για τα υπολοιπα συστηματα ΚΑΙ λογω μιας καποιας ηλικιας, δεν ειναι πολυ ευχαριστα...
Πριν επαιρνα μεχρι και 3 διαφορετικα λεωφορεια - μετρο κοκ μη διαθετουσα δικο μου οχημα.
Τωρα πλεον μετακινουμαι μονον με taxi, καθως τα ΜΜΜ ειναι απαγορευτικα οσον με αφορα, λογω του βεβαρημενου ιστορικου και υποκειμενων νοσηματων.
Φοραω παντα και παντου μασκα FFp2 / kn95 ουτε καν τις τυπου χειρουργικες λογω δελτα μεταλλαξης.
Βγαινω μονον για περπατημα καιρου επιτρεποντος σχεδον καθημερινα και για να παω στο φαρμακειο ή σε καποιο τοπικο γιατρο για κατι που μοιαζει επειγον.
Τα παιδια μου εχω να τα αγκαλιασω σφιχτα και να τα φιλησω απο οταν ξεκινησε η πανδημια, παρολο που ειμαστε ολοι πληρως εμβολιασμενοι, αφου κυκλοφορουν εκτος σπιτιου ερχονται μονιμα σε επαφη με ενα σωρο κοσμο. Ο γιος σεζον τα καλοκαιρια Μυκονο, η κορη και σεζον Ροδο και αναπληρωτρια δασκαλα σε διαφορες περιοχες.
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΜΑΣ οσο γινεται πιο γρηγορα!
Και δεν καταδέχτηκαν τα κ@λόπαιδια να καραντινιαστούν 5 μέρες για να σε δούνε; :mrgreen:
Κοιτάζω τώρα τον δικό μου που είναι 2 και αρχίζω να ψάχνω για αντίστοιχα σημάδια τώρα :lol:

Για κάτι τέτοιους λόγους είναι που πλέον ρίχνω κατάρες σε ανεύθυνους αντιεμβολιαστές, την τρώμε όλοι ποικιλοτρόπως για να γκρινιάζουν αυτοί που πρέπει να κάνουν τεστ για να πιουν καφέ σε τραπέζι.

manoulamou
09-11-21, 19:52
Το κωμικοτραγικο ειναι οτι παρασυρθηκα απο τον ΙΟ κι εγραψα αντι για ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ , μεταλλαξη :p
Τα καλοπαιδα μου προσεχουν και προτιμουν να ειμαστε μακρυα κι αγαπημενοι...
:)
Ασε που η κορη μου η δασκαλα μου λεει οτι αλωνιζει ο ΙΟΣ τοσο στα παιδακια οσο και στο γενικοτερο προσωπικο των σχολειων!
Μπορει να μην ειναι πολυ σοβαρο στις μικρες ηλικιες - εχουν αντοχες - ανοσια αλλά κατι καθαριστριες, διδασκοντες μαυρα χαλια.

xaris2335
09-11-21, 19:56
Το κωμικοτραγικο ειναι οτι παρασυρθηκα απο τον ΙΟ κι εγραψα αντι για ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ , μεταλλαξη :p
Τα καλοπαιδα μου προσεχουν και προτιμουν να ειμαστε μακρυα κι αγαπημενοι...
:)
Ασε που η κορη μου η δασκαλα μου λεει οτι αλωνιζει ο ΙΟΣ τοσο στα παιδακια οσο και στο γενικοτερο προσωπικο των σχολειων!
Μπορει να μην ειναι πολυ σοβαρο στις μικρες ηλικιες - εχουν αντοχες - ανοσια αλλά κατι καθαριστριες, διδασκοντες μαυρα χαλια.

Ενώ οι τουαλέτες στα δημόσια σχολεία είναι πεντακάθαρες λάμπουν απο καθαριότητα.
Να μην πω για τις τουαλέτες στον στρατό εκεί να δεις μαύρο χάλι κατα τα άλλα έχουμε κορονοιό και μας φταίνε οι αντιεμβολιαστές. :whistle:
Ήθελα να μάθω το υγειονομικό δεν τα βλέπει αυτά ειδικά τώρα.:mad:

manoulamou
09-11-21, 20:32
Εδω δεν παιρνουν μετρα για ΜΜΜ γιατι ειναι λεει ανεφικτο, στις χ@#$3@ς θα κανουν ελεγχο;
Του πεταματου η απλη πλεμπα.
Καπου διαβαζα οτι η κατασταση διεθνως θυμιζει 1917 ή 1968...
ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ

sdikr
09-11-21, 20:38
Ενώ οι τουαλέτες στα δημόσια σχολεία είναι πεντακάθαρες λάμπουν απο καθαριότητα.
Να μην πω για τις τουαλέτες στον στρατό εκεί να δεις μαύρο χάλι κατα τα άλλα έχουμε κορονοιό και μας φταίνε οι αντιεμβολιαστές. :whistle:
Ήθελα να μάθω το υγειονομικό δεν τα βλέπει αυτά ειδικά τώρα.:mad:

Τελευταία φορά που είδα στον στρατό δεν μπαίνει κόσμος απο έξω να πάει στις τουαλέτες να κάνει την δουλειά του.

manoulamou
09-11-21, 22:49
Ακομη δεν εχω συνελθει, δεν το ανεφερα πριν...
Ειχα παει στο λογιστικο γραφειο που μας κανει τις δηλωσεις για κατι διαδικαστικα και ο φοροτεχνικος μας ελειπε αλλά με εξυπηρετησε ο αδερφος του.
Μου ειπε οτι εκεινος ειχε παθει εμφραγμα οσο βρισκοταν στο Αγρινιο, γλυτωσε μεν τα χειροτερα αλλά δεν εβρισκε ελευθερη θεση ΜΕΘ...
Ξερετε εκει όπου αμα μπεις, σε βγαζουν τεσσερις.
Τελικα οι δικοι του προτιμησαν να τον βαλουν σε ιδιωτικο ασθενοφορο και τον εφεραν στην Αθηνα, σε μεγαλη κλινικη.
Δεν εχουν ιδεα ποσο θα παει η λυπητερη, πλην ομως δεν ειχαν αλλη επιλογη.

DOU
17-11-21, 15:37
Ποιος εχει παρει λεξοτανιλ στην εποχη του covid,με τους περιορισμους,την γενικοτερη καταπιεση?

manoulamou
17-11-21, 16:13
Εγω προτιμαω σοκολατες ή σπανιως λογω διαβητη κανενα γλυκακι.
Καποτε που ειχα πολυ αγχος λογω μεταθεσης και ταυτοχρονης μετακομισης με δυο νηπια να με τρεχουν, ο γιατρος μου εγραψε λεξοτανιλ, καταπια μισο και κοιμομουν μιση μερα, καθοτι ποτέ δεν επαιρνα παρομοια σκευασματα.
ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ (https://www.therapia.gr/lexotanil-plirofories/)...
Δεν πρέπει να πάρετε το Lexotanil αν πάσχετε από: αναπνευστικές παθήσεις, ηπατικές παθήσεις, υπνική άπνοια, μυασθένεια Gravis.
Εάν είσαστε έγκυος, χρειάζεται να γνωρίζετε πως το Lexotanil μπορεί να προκαλέσει γενετικές ανωμαλίες στο έμβρυο, καθώς και εξάρτηση. Η βρωμαζεπάμη μπορεί επίσης να περάσει στο μητρικό γάλα.
kalytero-farmako
ΗΡΕΜΙΣΤΙΚΑ
Είναι το LEXOTANIL το ΣΩΣΤΟ φάρμακο για εσάς;

konenas
19-11-21, 01:57
Γενικά δεν ρωτάμε τους άλλους παρά τον γιατρό μας ή πάμε σε κάποιον γιατρό. Ειδικά σε αυτή την περίοδο έχω ακούσει πολλά και δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά για την κοινωνία μας.

vampira
23-11-21, 16:55
ΑΝΤΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ

Πια μπαίνω αραιά και που στο forum. Το συγκεκριμένο topic όμως δεν το είχα δει τότε που ξεκίνησε αν κ ήμουν καθημερινή θαμώνας εδώ. Τα διάβασα μονομιάς και συγκλονίστηκα. Μέσα από την καρδιά μου σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να θυμάσε τον σύζυγό σου με αγάπη.

Λόγω των όσων έχω βιώσει τα δύο τελευταία χρόνια με άγγιξαν παραπάνω οι εμπειρίες σου. Ένιωσα και εγώ να πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι μου και να αλλάζει η ζωή μου μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Φτάνεις στο σημείο να λες εγώ ήμουν αυτή πριν; είχα αυτή τη ζωή; γιατί η τωρινή δεν μοιάζει καθόλου με αυτό που είχες "πριν". Η ιστορία σου και η στάση σου, έδωσαν θάρρος σε εμένα, όπως η δική μου ιστορία κ στάση έδωσε θάρρος σε άλλους κ παράλληλα τους σοκάρισε κ έβαλαν στην λογική τους τις ετήσιες εξετάσεις.

Η δική μου ανηφόρα άρχισε στις 20 Νοεμβρίου 2019. Μέσα σε τρεις μήνες και με την σειρά: νοσηλεύτηκα με 21 πίεση ακατέβατα κ με την μύτη να αιμορραγεί στα πρόθυρα εγκεφαλικού, απολύθηκα από την δουλειά των 13 τελευταίων χρόνων, έκανα γονιδιακό έλεγχο για την πιθανότητα ανίατου αιματολογικού καρκίνου, το πρωί πέθανε μια φίλη μου και το απόγευμα πέθανε ο πατέρας μου κ πριν κλείσει 40 μέρες διαγνώστηκα με καρκίνο του μαστού. Σε όλες τις εξετάσεις πριν την διάγνωση κ μετά, όπως και όταν έμαθα την διάγνωση, ήμουν μόνη. Το ίδιο στις χημειοθεραπείες και στις ακτινοθεραπείες. Μόνο στην εγχείρηση ήταν ο αδερφός μου. Τονίζω το μόνη διότι είμαι με διαγνωσμένη διαταραχή πανικού χρόνια (που την αντιμετωπίζω με ψυχίατρο κ ψυχολόγο) κ δεν μπορούσα ούτε εξετάσεις αίματος να κάνω. Τα περισσότερα εν μέσω σκληρού lockdown, στον Άγιο Σάββα που γινόταν ο χαμός με κρούσματα covid. Είδα κ από πρώτο χέρι πως άφησαν το μεγαλύτερο ογκολογικό νοσοκομείο της χώρας.

Δεν το έκρυψα (μόνο από την μάνα μου που δεν θα άντεχε δεύτερο σοκ), το έλεγα ΚΑΡΚΙΝΟ, έβγαζα selfies κ πόσταρα στο FB μέσα από την χημειοθεραπεία, δεν έχασα το χιούμορ μου (το υπερ black κιόλας), την ελπίδα μου, εντάξει έχασα όλα τα χρήματά μου :), αλλά ζω. Όπως είπα κ στην γιατρό που μου ανακοίνωσε ότι έχω καρκίνο, οκ τουλάχιστον δεν έχω Έμπολα, έχω ελπίδα πες μου και τα παρακάτω. Όταν μου το ανακοίνωνε, έμεινα σιωπηλή μπροστά σε ένα παράθυρο για πάνω από 5 λεπτά, πέρασα όλα τα συναισθήματα: τρόμο, θυμό, απογοήτευση και είπα τώρα δεν έχω χρόνο για εσάς, τώρα πρέπει να πολεμήσω για την ζωή μου. Και θα πολεμήσω με όλες μου τις δυνάμεις και όταν με γονατίσει, γιατί κάποια στιγμή θα σε γονατίσουν οι θεραπείες κ όλο το τρέξιμο, θα σηκωθώ κ θα πολεμήσω και άλλο. Και αυτό έκανα. Εννοείται ότι φοβάμαι, εννοείται ότι με κάθε πόνο η πρώτη μου σκέψη είναι "αμάν, ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ"! Αλλά δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να ζήσεις. Αυτό έλεγα σε όλους, έχεις δύο επιλογές: ή να αγωνιστείς για την ζωή σου ή να παραιτηθείς. Διάλεξα το πρώτο κ ό,τι γίνει. Πριν δύο εβδομάδες, είδα τον χειρουργό μου για να κανονίσουμε την διπλή μαστεκτομή, διότι ο καρκίνος που είχα ήταν επιθετικός/διηθητικός/μεγάλος όγκος/είμαι νέα/συνηθίζει να εμφανίζεται ξανά νέος ίδιος καρκίνος, κ εκεί που δεν το περίμενα μου είπε ότι δεν θεωρεί ότι χρειάζεται τελικά. Μετά από τόσες σφαλιάρες ένα θετικό νέο, γνωρίζω ότι μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή αυτό, αλλά σήμερα, τώρα, αυτή τη στιγμή που ζω δεν θα κάνω άλλη εγχείριση κ δεν έχω κάποια μετάσταση.

Τα μοιράζομαι κ γιατί βοηθάει εμένα, αλλά και για να δώσω θάρρος σε οποιον περνάει κάτι ανάλογο. Ποσοστά, στάδια κλπ δεν μετράνε. Όλα είναι μια ένδειξη μόνο, ο κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά. Οι περισσότεροι καρκίνοι είναι ιάσιμοι ή τους κρατάνε σε ύφεση μόνιμα. Όλοι έχουμε δύναμη μέσα μας, μπορεί απλά να μην την έχουμε δει, γιατί δεν έχει χρειαστεί να την χρησιμοποιήσουμε. Αλλά όταν χρειαστεί είναι εκεί. Μπορεί να κλάψεις, να πέσεις, να φοβηθείς, να τους διώξεις όλους από δίπλα σου, αλλά μετά θα πρέπει να σηκωθείς και να πας να παλέψεις.
Αναπνέεις; άρα ζεις,άρα μπορείς να αγωνιστείς, άρα υπάρχει ελπίδα. Είδα τελικά στάδια καρκίνου εγκεφάλου με διάγνωση για 3 μήνες ζωής, να είναι εδώ μετά από 10 χρόνια κ να το έχουν ξεπεράσει.

Από όλα αυτά (κ πολλά άλλα άσχημα που μου έτυχαν αυτά τα δύο χρόνια) μου έμειναν δύο σκηνές: το τελευταίο τηλεφώνημα του πατέρα μου, μία μέρα πριν την ανακοπή, που παραλίγο να μην απαντήσω γιατί δεν είχα όρεξη να μιλήσω και την στιγμή που μου ανακοίνωσαν ότι θα κάνω χημειοθεραπεία. Το σοκ της chemo, ήταν πολύ χειρότερο από ότι άλλο έχω ζήσει ως τώρα.

Μία συμβουλή: ο καρκίνος δεν κοιτάζει χρόνια πια, ΕΞΕΤΑΣΤΕΙΤΕ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙΤΕ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙΤΕ. Ο φόβος του να μάθεις ότι έχεις κάτι δεν είναι τίποτα μπροστά στο να ακούσεις ότι έχασες πολύτιμο χρόνο. Σε όποια γυναίκα το διαβάσει, έχω να πω ότι ποτέ των ποτών να μην εμπιστευτεί διάγνωση κ έλεγχο του στήθους της από γυναικολόγο, μόνο μαστολόγο. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Όποια αμφιβολία έχετε, να ακούσετε το ένστικτό σας και να πάρετε δεύτερη και τρίτη γνώμη.

Επίσης, δεν έχω λόγια για το προσωπικό του Αγίου Σάββα και του παρακλαδιού του, Ν.Κούρκουλος (κόσμημα αυτό), γιατρούς, νοσηλευτές, τεχνικούς εργαστηρίων, όλους. Να πήζουν, να πνίγονται κ όμως να είναι με τέτοια ενσυναίσθηση και τόσο να προσφέρουν βοήθεια. Πραγματικά ότι και να πω είναι πολύ λίγο.

Όποιος θέλει να με ρωτήσει κάτι, κάποια βοήθεια για τις διαδικασίες ή οτιδήποτε, όπως και όσο μπορώ είμαι εδώ.

Κλείνω με αυτό που είπα στην ψυχολόγο μου κάποια στιγμή "σε αυτή την μάχη μεταξύ εμένα και του καρκίνου, κάποιος δεν θα βγει ζωντανός. Θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου ώστε το πτώμα να μην είναι το δικό μου".

Sry για το σεντόνι. Α, τώρα αν κάποιος έχει έμπολα, οκ δεν ισχύουν τα παραπάνω (black χούμορ).

stefanos1999
23-11-21, 23:00
Ποιος εχει παρει λεξοτανιλ στην εποχη του covid,με τους περιορισμους,την γενικοτερη καταπιεση?

τόσο ενδιαφέρουσα η ερωτηση όσο και να ξέραμε που αποσκοπεί.

konenas
24-11-21, 09:36
Πια μπαίνω αραιά και που στο forum. Το συγκεκριμένο topic όμως δεν το είχα δει τότε που ξεκίνησε αν κ ήμουν καθημερινή θαμώνας εδώ. Τα διάβασα μονομιάς και συγκλονίστηκα. Μέσα από την καρδιά μου σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά και να θυμάσε τον σύζυγό σου με αγάπη.

Λόγω των όσων έχω βιώσει τα δύο τελευταία χρόνια με άγγιξαν παραπάνω οι εμπειρίες σου. Ένιωσα και εγώ να πέφτει ο ουρανός στο κεφάλι μου και να αλλάζει η ζωή μου μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Φτάνεις στο σημείο να λες εγώ ήμουν αυτή πριν; είχα αυτή τη ζωή; γιατί η τωρινή δεν μοιάζει καθόλου με αυτό που είχες "πριν". Η ιστορία σου και η στάση σου, έδωσαν θάρρος σε εμένα, όπως η δική μου ιστορία κ στάση έδωσε θάρρος σε άλλους κ παράλληλα τους σοκάρισε κ έβαλαν στην λογική τους τις ετήσιες εξετάσεις.

Η δική μου ανηφόρα άρχισε στις 20 Νοεμβρίου 2019. Μέσα σε τρεις μήνες και με την σειρά: νοσηλεύτηκα με 21 πίεση ακατέβατα κ με την μύτη να αιμορραγεί στα πρόθυρα εγκεφαλικού, απολύθηκα από την δουλειά των 13 τελευταίων χρόνων, έκανα γονιδιακό έλεγχο για την πιθανότητα ανίατου αιματολογικού καρκίνου, το πρωί πέθανε μια φίλη μου και το απόγευμα πέθανε ο πατέρας μου κ πριν κλείσει 40 μέρες διαγνώστηκα με καρκίνο του μαστού. Σε όλες τις εξετάσεις πριν την διάγνωση κ μετά, όπως και όταν έμαθα την διάγνωση, ήμουν μόνη. Το ίδιο στις χημειοθεραπείες και στις ακτινοθεραπείες. Μόνο στην εγχείρηση ήταν ο αδερφός μου. Τονίζω το μόνη διότι είμαι με διαγνωσμένη διαταραχή πανικού χρόνια (που την αντιμετωπίζω με ψυχίατρο κ ψυχολόγο) κ δεν μπορούσα ούτε εξετάσεις αίματος να κάνω. Τα περισσότερα εν μέσω σκληρού lockdown, στον Άγιο Σάββα που γινόταν ο χαμός με κρούσματα covid. Είδα κ από πρώτο χέρι πως άφησαν το μεγαλύτερο ογκολογικό νοσοκομείο της χώρας.

Δεν το έκρυψα (μόνο από την μάνα μου που δεν θα άντεχε δεύτερο σοκ), το έλεγα ΚΑΡΚΙΝΟ, έβγαζα selfies κ πόσταρα στο FB μέσα από την χημειοθεραπεία, δεν έχασα το χιούμορ μου (το υπερ black κιόλας), την ελπίδα μου, εντάξει έχασα όλα τα χρήματά μου :), αλλά ζω. Όπως είπα κ στην γιατρό που μου ανακοίνωσε ότι έχω καρκίνο, οκ τουλάχιστον δεν έχω Έμπολα, έχω ελπίδα πες μου και τα παρακάτω. Όταν μου το ανακοίνωνε, έμεινα σιωπηλή μπροστά σε ένα παράθυρο για πάνω από 5 λεπτά, πέρασα όλα τα συναισθήματα: τρόμο, θυμό, απογοήτευση και είπα τώρα δεν έχω χρόνο για εσάς, τώρα πρέπει να πολεμήσω για την ζωή μου. Και θα πολεμήσω με όλες μου τις δυνάμεις και όταν με γονατίσει, γιατί κάποια στιγμή θα σε γονατίσουν οι θεραπείες κ όλο το τρέξιμο, θα σηκωθώ κ θα πολεμήσω και άλλο. Και αυτό έκανα. Εννοείται ότι φοβάμαι, εννοείται ότι με κάθε πόνο η πρώτη μου σκέψη είναι "αμάν, ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ"! Αλλά δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να ζήσεις. Αυτό έλεγα σε όλους, έχεις δύο επιλογές: ή να αγωνιστείς για την ζωή σου ή να παραιτηθείς. Διάλεξα το πρώτο κ ό,τι γίνει. Πριν δύο εβδομάδες, είδα τον χειρουργό μου για να κανονίσουμε την διπλή μαστεκτομή, διότι ο καρκίνος που είχα ήταν επιθετικός/διηθητικός/μεγάλος όγκος/είμαι νέα/συνηθίζει να εμφανίζεται ξανά νέος ίδιος καρκίνος, κ εκεί που δεν το περίμενα μου είπε ότι δεν θεωρεί ότι χρειάζεται τελικά. Μετά από τόσες σφαλιάρες ένα θετικό νέο, γνωρίζω ότι μπορεί να αλλάξει ανά πάσα στιγμή αυτό, αλλά σήμερα, τώρα, αυτή τη στιγμή που ζω δεν θα κάνω άλλη εγχείριση κ δεν έχω κάποια μετάσταση.

Τα μοιράζομαι κ γιατί βοηθάει εμένα, αλλά και για να δώσω θάρρος σε οποιον περνάει κάτι ανάλογο. Ποσοστά, στάδια κλπ δεν μετράνε. Όλα είναι μια ένδειξη μόνο, ο κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά. Οι περισσότεροι καρκίνοι είναι ιάσιμοι ή τους κρατάνε σε ύφεση μόνιμα. Όλοι έχουμε δύναμη μέσα μας, μπορεί απλά να μην την έχουμε δει, γιατί δεν έχει χρειαστεί να την χρησιμοποιήσουμε. Αλλά όταν χρειαστεί είναι εκεί. Μπορεί να κλάψεις, να πέσεις, να φοβηθείς, να τους διώξεις όλους από δίπλα σου, αλλά μετά θα πρέπει να σηκωθείς και να πας να παλέψεις.
Αναπνέεις; άρα ζεις,άρα μπορείς να αγωνιστείς, άρα υπάρχει ελπίδα. Είδα τελικά στάδια καρκίνου εγκεφάλου με διάγνωση για 3 μήνες ζωής, να είναι εδώ μετά από 10 χρόνια κ να το έχουν ξεπεράσει.

Από όλα αυτά (κ πολλά άλλα άσχημα που μου έτυχαν αυτά τα δύο χρόνια) μου έμειναν δύο σκηνές: το τελευταίο τηλεφώνημα του πατέρα μου, μία μέρα πριν την ανακοπή, που παραλίγο να μην απαντήσω γιατί δεν είχα όρεξη να μιλήσω και την στιγμή που μου ανακοίνωσαν ότι θα κάνω χημειοθεραπεία. Το σοκ της chemo, ήταν πολύ χειρότερο από ότι άλλο έχω ζήσει ως τώρα.

Μία συμβουλή: ο καρκίνος δεν κοιτάζει χρόνια πια, ΕΞΕΤΑΣΤΕΙΤΕ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙΤΕ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙΤΕ. Ο φόβος του να μάθεις ότι έχεις κάτι δεν είναι τίποτα μπροστά στο να ακούσεις ότι έχασες πολύτιμο χρόνο. Σε όποια γυναίκα το διαβάσει, έχω να πω ότι ποτέ των ποτών να μην εμπιστευτεί διάγνωση κ έλεγχο του στήθους της από γυναικολόγο, μόνο μαστολόγο. Αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο. Όποια αμφιβολία έχετε, να ακούσετε το ένστικτό σας και να πάρετε δεύτερη και τρίτη γνώμη.

Επίσης, δεν έχω λόγια για το προσωπικό του Αγίου Σάββα και του παρακλαδιού του, Ν.Κούρκουλος (κόσμημα αυτό), γιατρούς, νοσηλευτές, τεχνικούς εργαστηρίων, όλους. Να πήζουν, να πνίγονται κ όμως να είναι με τέτοια ενσυναίσθηση και τόσο να προσφέρουν βοήθεια. Πραγματικά ότι και να πω είναι πολύ λίγο.

Όποιος θέλει να με ρωτήσει κάτι, κάποια βοήθεια για τις διαδικασίες ή οτιδήποτε, όπως και όσο μπορώ είμαι εδώ.

Κλείνω με αυτό που είπα στην ψυχολόγο μου κάποια στιγμή "σε αυτή την μάχη μεταξύ εμένα και του καρκίνου, κάποιος δεν θα βγει ζωντανός. Θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου ώστε το πτώμα να μην είναι το δικό μου".

Sry για το σεντόνι. Α, τώρα αν κάποιος έχει έμπολα, οκ δεν ισχύουν τα παραπάνω (black χούμορ).

Έτσι, σου εύχομαι να μην χάσεις το χιούμορ σου και την διάθεση σου να τα λες, ποτέ. Ευχαριστούμε για την κατάθεση αυτή.

Είχα δει ένα ντοκιμαντέρ με έναν παππού που έλεγε την ιστορία του. Ήταν στο Αμέρικα και διαγνώστηκε με επιθετικό καρκίνο παγκρέατος στα 70 του. Του έδωσαν 3 μήνες ζωή. Λέει στην γυναίκα του, δεν πάμε στην Ελλάδα να με θάψει ο παπα-<δενθυμάμαιτοόνομα> αντί να δώσουμε 2-3 χιλιάδες δολάρια εδώ; Θα κερδίσεις και λίγα λεφτά και θα δούμε τους συγγενείς μας. Ήρθαν στην Ικαρία και μια ο ένας μια ο άλλος φίλος τους τους καλούσε να τα πουν να χορέψουν και να τα πιουν. Πέρασαν 3, 6, 9 μήνες και λέει στην γυναίκα του πάμε πάλι πίσω να δούμε τι έγινε ο καρκίνος. Πάνε στο νοσοκομείο μετά 1 χρόνο και κάνουν εξετάσεις. Πουθενά καρκίνος. Ρωτάει πού είναι ο γιατρός που μου είπε 3 μήνες ζωή και του λένε πως πέθανε. Στο ντοκιμαντέρ ήταν πάνω από 80 και έσκαβε στο κήπο του.

manoulamou
24-11-21, 11:25
Τακτικες ει δυνατον ετησιες εξετασεις, καλλιον το προλαμβανειν του θεραπευειν!
Ο,τιδηποτε κι αν διαγνωσθει, εαν ειναι στην αρχη του, ειναι σχεδον παντο ιασιμο.
Μην σκεπτεσθε το οικονομικο, η μετεπειτα ταλαιπωρια χρηματικη, σωματικη, ψυχολογικη θα αποδειχθει πολυ μεγαλυτερη.
ΕΠΙΣΗΣ η θετικη διαθεση, η ελλειψη αγχους και η μη παραιτηση ειναι βασικα στοιχεια τοσο για την μη εμφανιση συγκεκριμενων ασθενειων οσο και για την καλυτερη εξελιξη τους.
Οταν νοσηλευομαστε στην κλινικη για μια συνηθη χημειοθεραπεια, διπλα μας ηταν ενας κυριος πανω απο 80, του ειχαν δωσει οριο επιβιωσης λιγους μηνες, γυρισε στο χωριο του για να πεθανει ηρεμος αναμεσα σε φιλους - συγγενεις = ηδη ζουσε κατι χρονακια και ο καρκινος υποχωρησε.
Μετα την οικογενειακη μας περιπετεια κατεφυγα σε ψυχολογο και μου ειπε πως ειχε πελατη που ξεπερασε την σκληρυνση κατα πλακας, λιγο καιρο αφοτου αποφασισε να χαλαρωσει τους τονους στην καθημερινοτητα του.
Οσο για τον δικο μου καρκινακο, εαν ηξερα το πραγματικο οικογενειακο ιατρικο ιστορικο πιο νωρις (καθοτι υιοθετημενο χωρις καμια σχετικη ενημερωση εκ μερους των θετων γονεων) και φυσικα εαν εκανα πολυ πιο τακτικα τις απαραιτητες εξετασεις, μαλλον θα ειχα αποφυγει την ολικη μαστεκτομη μετα λεμφαδενων!
ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ και απολαυστε οσο επιτρεπουν οι συνθηκες, η ζωη ειναι μικρη για αναλωνομαστε σε ασημαντες λεπτομερειες και φροντιστε να εχετε γυρω σας ανθρωπους που σας αγαπουν, αποδεχονται αυτο που ειστε και δεν σας σκεπτονται μονον σαν... πορτοφολι ή για ανουσιο χαβαλε.
ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ

vampira
24-11-21, 15:18
Τακτικες ει δυνατον ετησιες εξετασεις, καλλιον το προλαμβανειν του θεραπευειν!
Ο,τιδηποτε κι αν διαγνωσθει, εαν ειναι στην αρχη του, ειναι σχεδον παντο ιασιμο.
Μην σκεπτεσθε το οικονομικο, η μετεπειτα ταλαιπωρια χρηματικη, σωματικη, ψυχολογικη θα αποδειχθει πολυ μεγαλυτερη.
ΕΠΙΣΗΣ η θετικη διαθεση, η ελλειψη αγχους και η μη παραιτηση ειναι βασικα στοιχεια τοσο για την μη εμφανιση συγκεκριμενων ασθενειων οσο και για την καλυτερη εξελιξη τους.
Οταν νοσηλευομαστε στην κλινικη για μια συνηθη χημειοθεραπεια, διπλα μας ηταν ενας κυριος πανω απο 80, του ειχαν δωσει οριο επιβιωσης λιγους μηνες, γυρισε στο χωριο του για να πεθανει ηρεμος αναμεσα σε φιλους - συγγενεις = ηδη ζουσε κατι χρονακια και ο καρκινος υποχωρησε.
Μετα την οικογενειακη μας περιπετεια κατεφυγα σε ψυχολογο και μου ειπε πως ειχε πελατη που ξεπερασε την σκληρυνση κατα πλακας, λιγο καιρο αφοτου αποφασισε να χαλαρωσει τους τονους στην καθημερινοτητα του.
Οσο για τον δικο μου καρκινακο, εαν ηξερα το πραγματικο οικογενειακο ιατρικο ιστορικο πιο νωρις (καθοτι υιοθετημενο χωρις καμια σχετικη ενημερωση εκ μερους των θετων γονεων) και φυσικα εαν εκανα πολυ πιο τακτικα τις απαραιτητες εξετασεις, μαλλον θα ειχα αποφυγει την ολικη μαστεκτομη μετα λεμφαδενων!
ΧΑΛΑΡΩΣΤΕ και απολαυστε οσο επιτρεπουν οι συνθηκες, η ζωη ειναι μικρη για αναλωνομαστε σε ασημαντες λεπτομερειες και φροντιστε να εχετε γυρω σας ανθρωπους που σας αγαπουν, αποδεχονται αυτο που ειστε και δεν σας σκεπτονται μονον σαν... πορτοφολι ή για ανουσιο χαβαλε.
ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ

Εγώ είχα έναν παππού στην χημειοθεραπεία που κάθε φορά κοιμότανε και ροχάλιζε :rofl: :rofl: Όταν έπεφτε το δεύτερο μου φάρμακο, κ με έπιανε ένας φρικτός πόνος στο κεφαλι, μάτια κ αυτιά- δεν ήξερα τι θα ανατιναχτεί πρώτο, τα μάτια ή ο εγκέφαλος- εστίαζα σε αυτόν που κοιμόταν ήρεμος και άντεχα τον πόνο.

Είδα τρεις διαφορετικούς χειρουργούς πριν καταλήξω στον δικό μου, όλοι μου είπαν σαν πρώτο παράγοντα μάλλον το άγχος και μετά το αλκοόλ (που δεν πίνω εδώ και 20 χρόνια). Στην δική μου οικογένεια, δεν είχε κανένας καρκίνο, ήμουν η πρώτη. Εμείς είμαστε με πίεση και πεθαίνουμε από την καρδιά :) :) :)
Η πρώτη μαστολόγος/χειρουργός μου είπε ότι 1 στις 3 γυναίκες θα νοσήσει από καρκίνο του μαστού. Πιθανά φταίει το άγχος και ο τρόπος ζωής του δυτικού κόσμου, στην Ασία έχουν ελάχιστα κρούσματα.
Μέσα στον χειμώνα τα κρούσματα καρκίνου του μαστού πέρασαν για πρώτη φορά αυτόν του πνεύμονα, παγκοσμίως. Όταν μπήκα στον Άγιο Σάββα, μπήκαν άλλες 8 γυναίκες μαζί μου για μαστό, εγώ και άλλη μία ήμασταν πάνω από 40, οι άλλες ήταν 25-30. Τι να πω, ακούγονται όλα λίγο τρομακτικά...

@ ADSLgr.com All rights reserved.