Επιστροφή στο Forum : Το τέλος για τους αγρότες στην Ευρώπη το 2013(?)
Σελίδες :
1
2
3
4
5
6
7
8
[
9]
Οπότε καλό θα ήταν να το αλλάξουμε αυτό
Μαζί σου! Αλλά πως? :hmm:Πως αλλάζεις νοοτροπία αιώνων σε 10.000.000 κόσμο?
Ωραία, άρα λοιπόν κάθε κοινωνική τάξη θα πρέπει να καταλάβει ότι οι "αγώνες" της
δεν θα πρέπει να γίνονται καταπατώντας τα δικαιώματα άλλων πολιτών.
...και επίσης να βλέπουν τους αγώνες των άλλων με τον ίδιο σεβασμό που θέλουν οι άλλοι να βλέπουν τους δικούς τους.
Ναι για τον Ιανουάριο έχεις δίκιο, αν κλείσουν τους δρόμους καλοκαίρι θα πάρω άδεια από τη δουλειά να πάω μαζί τους ένα μήνα, αλλά θελουν ανέξοδο αγώνα.
Ωραία, άρα λοιπόν κάθε κοινωνική τάξη θα πρέπει να καταλάβει ότι οι "αγώνες" της
δεν θα πρέπει να γίνονται καταπατώντας τα δικαιώματα άλλων πολιτών.
Άρα θα πρέπει οι εργοδότες να καταλάβουν ότι δε μπορούν να μειώνουν μισθούς, να χειροτερεύουν τα ωράρια, να ζητούν διαρκώς φοροαπαλλαγές για αυτούς και φόρους για τους υπόλοιπους, να μετακομίζουν αλλού όπου τα μεροκάματα είναι φτηνότερα, έχοντας ολιγαρχικό έλεγχο της παραγωγής, να σταματήσουν να παίρνουν επιδοτήσεις, οι τραπεζίτες να σταματήσουν τα 28 δις που έχουν εγγύηση από το κράτος, η εκκλησία να σταματήσει να κλέβει και να μη δέχεται να φορολογηθεί, κτλ, κτλ, κτλ
Και για όλα αυτά, αλλά και για πολλά άλλα, είναι απαραίτητο ο κόσμος να τα διεκδικήσει με αγώνες, αλλιώς ας ζήσει στη φτώχεια και στη μιζέρια
........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 1 λεπτά και 48 δευτερόλεπτα αργότερα ........
Μαζί σου! Αλλά πως? :hmm:Πως αλλάζεις νοοτροπία αιώνων σε 10.000.000 κόσμο?
Δεν είναι νοοτροπία αιώνων, η νοοτροπία του σκλάβου δεν είναι η μοναδική που υπάρχει, και η ιστορία προσφέρει αμέτρητα παραδείγματα όπου ο κόσμος υιοθέτησε άλλες, πολύ πιο προοδευτικές νοοτροπίες.
Και βέβαια, ας μην έχουμε αυταπάτες, δε θα αλλάξουν και οι 10.000.000, πάντα θα υπάρχουν και τσιράκια των εκάστοτε κυβερνώντων
η ευρώπη είναι μια ακριβή γωνιά του πλανήτη, είναι ακριβή και για τους καταναλωτές αλλά και για τους παραγωγόυς, ωστόσο τα ευρωπαϊκά προϊόντα έχουν ζήτηση, ακόμα. Η ευρώπη εάν θα θέλει να παραμείνει ανταγωνιστηκή θα πρέπει να προσφαίρει κίνητρα, η Κίνα έχει βέβαι χαμηλά μεροκάματα αλλά η φορολογία της είναι όμοια με της ευρώπης και έχει και φπα, η ευρώπη κατα την γνωμη μου για να παραμείνει ανταγωνιστική θα πρέπει να μειώσει την υψηλή φορολογία αλλά να διατηρείσει τα υψηλά μεροκάματα, το υψηλό βιοτικό επίπεδο να είναι εξασφαλισμένο και περισσότερες εταιρείες θα προτιμήσουν την ευρώπη ως έδρα τους, η ευρώπη και η πολιτική του να πάρουμε όσα περισσότερα μπορούμε από αυτούς που έχουν διώχνει συνεχώς επιχειρήσεις αντί να έλκει.
Δεν είναι νοοτροπία αιώνων, η νοοτροπία του σκλάβου δεν είναι η μοναδική που υπάρχει, και η ιστορία προσφέρει αμέτρητα παραδείγματα όπου ο κόσμος υιοθέτησε άλλες, πολύ πιο προοδευτικές νοοτροπίες.
Αν μας δουλεύεις μαγκιά σου! Αν όμως είσαι απλά ονειροπόλος, δεν ξέρουμε καν την ηλικία σου, θα σου έλεγα να δεις που πατάς, Γη το λένε.
Άρα θα πρέπει οι εργοδότες να καταλάβουν ότι δε μπορούν να μειώνουν μισθούς, να χειροτερεύουν τα ωράρια, να ζητούν διαρκώς φοροαπαλλαγές για αυτούς και φόρους για τους υπόλοιπους, να μετακομίζουν αλλού όπου τα μεροκάματα είναι φτηνότερα, έχοντας ολιγαρχικό έλεγχο της παραγωγής, να σταματήσουν να παίρνουν επιδοτήσεις, οι τραπεζίτες να σταματήσουν τα 28 δις που έχουν εγγύηση από το κράτος, η εκκλησία να σταματήσει να κλέβει και να μη δέχεται να φορολογηθεί, κτλ, κτλ, κτλ
Και για όλα αυτά, αλλά και για πολλά άλλα, είναι απαραίτητο ο κόσμος να τα διεκδικήσει με αγώνες, αλλιώς ας ζήσει στη φτώχεια και στη μιζέρια
1. Oi αγρότες που είναι το θέμα μας δεν έχουν εργοδότες.
2. Οι αγρότες επίσης παίρνουν ένα σωρό επιδοτήσεις και παροχές, έχουν πολλές φοροαπαλλαγές (εκτός του ότι κανείς τους δεν πληρώνει άμεσους φόρους) τις οποίες τους τις πληρώνουν οι υπόλοιποι πολίτες εναντίον των οποίων στρέφονται με τα μπλόκα στους δρόμους.
3. Το ελληνικό δημόσιο δεν είναι εργοδότης των αγροτών.
Αν μας δουλεύεις μαγκιά σου! Αν όμως είσαι απλά ονειροπόλος, δεν ξέρουμε καν την ηλικία σου, θα σου έλεγα να δεις που πατάς, Γη το λένε.
Το να ονειρεύεσαι δεν είναι κακό, ειδικά αν ονειρεύεσαι κάτι καλύτερο. Αν δε το ονειρευτείς, πως θα το πραγματοποιήσεις, κατα τύχη?
Αυτοί που είναι αξιολύπητοι δεν είναι αυτοί που ονειρεύονται, είναι αυτοί που έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο αμορφωσιάς που βαφτίζουν "ονειροπόλους" όσους μιλούν για αυτά που οι λαοί έχουν ξανακάνει πολλές φορές στην ιστορία.
Όνειρο, ή μάλλον εφιάλτης από την πλευρά των λαών, είναι το να πιστεύεις ότι οι λαοί θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια, όχι το αντίθετο
Αυτοί που είναι αξιολύπητοι δεν είναι αυτοί που ονειρεύονται, είναι αυτοί που έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο αμορφωσιάς που βαφτίζουν "ονειροπόλους" όσους μιλούν για αυτά που οι λαοί έχουν ξανακάνει πολλές φορές στην ιστορία.
Δηλαδή σε απλά ελληνικά με λες αμόρφωτο? Εγώ θα σου απαντήσω με αυτό που σου έγραψα πριν: δες τι γίνετε γύρω σου. Κοινωνική συνοχή υπό το μηδέν. Όλοι παρτάκηδες.
Και εγώ σου λέω ότι τέτοιες συνθήκες υπήρχαν και σε άλλες εποχές, ακι αν δεν το ξέρεις αυτό, τότε δεν ξέρεις ιστορία, άρα είσαι αμόρφωτος.
Πώς ξέφυγε η ανθρωπότητα από τέτοιες συνθήκες?
Με αγώνα, με αίμα, με ιδρώτα.
Το ίδιο απαιτείται και τώρα
Και εγώ σου λέω ότι τέτοιες συνθήκες υπήρχαν και σε άλλες εποχές, ακι αν δεν το ξέρεις αυτό, τότε δεν ξέρεις ιστορία, άρα είσαι αμόρφωτος.
Τα γνωρίζω πολύ καλύτερα από όσο μπορείς να φαναστείς!
Όμως φτάσαμε πάλι στο μηδέν. Μπορείς να φανταστεις γιατί υποθέτω. Αν όχι τότε είσαι αμόρφωτος :)
Με αγώνα, με αίμα, με ιδρώτα.
Το ίδιο απαιτείται και τώρα
οι άνθρωποι αγωνίστηκαν σκληρά κατα το παρελθόν για κάποιες αξίες τις οποίες σήμερα έχουμε εξασφαλισμένες, κανείς δεν θα μπορούσε να το αμφισβητήσει αυτό. Ωστόσο οι αγώνες του παρελθόντος δεν σημάναν και το τέλος των αγώνων, δεν έπαψαν να υπάρχουν λόγοι για να προσπαθούν και να αγωνίζονται οι σύγχρονοι άνθρωποι.
Σήμερα στην Ελλάδα τουλάχιστο ποιός αγωνίζεται; Κατα κύριο λόγο οι δημόσιοι υπάλληλοι, δεν έχω δει άλλες πορείες, είχα δεί θυμάμαι και τους διανομής να κάνουν κάποια πορεία το 2008 στην Αθήνα, οι οποίοι υποθέτω ήταν δημόσιοι υπάλληλοι και δουλεύαν part-time ως διανομείς, δεν το ξέρω βεβαια αυτό, υποθέσεις κάνω. Είναι και οι αγρότες, που αγωνίζονται “με αίμα και ιδρώτα” κάθε ιανουάριο για να λάβουτν το status του δημοσίου υπαλλήλου.
Δεν βλέπω τίποτα ουσιαστικό, αγώνες δηλαδή που θα βοηθήσουν στην ανάπτυξη του βιοτικού επιπέδου του συνόλου ή π.χ. της καθιέρωσης της αξιοκρατίας πράγματα που είναι κοινώς αποδεκτά, δεν είναι; Αντίθετα οι αιτίες που οδηγούν τους εργαζόμενους στους δρόμους είναι σε προσωπικό επίπεδο μη προσφέροντας κάτι στο κοινωνικό σύνολο και ευνοώντας την αναξιοκρατία.
Και ποιός είναι εκείνος που θα αγωνιστεί με αίμα και ιδρώτα; οι αγρότες; που ορίζουν τους αγώνες για τον καιρό τον διακοπών; οι δημόσιοι υπάλληλοι που έχουν μονιμότητα και με αναξιοκρατικές μεθόδους θα εξασφαλίσουν και τα παιδιά τους;
Και εγώ σου λέω ότι τέτοιες συνθήκες υπήρχαν και σε άλλες εποχές, ακι αν δεν το ξέρεις αυτό, τότε δεν ξέρεις ιστορία, άρα είσαι αμόρφωτος.
Πώς ξέφυγε η ανθρωπότητα από τέτοιες συνθήκες?
Με αγώνα, με αίμα, με ιδρώτα.
Το ίδιο απαιτείται και τώρα
Οταν δεν έχεις να απαντήσεις με επιχειρήματα, πετας τη μπάλα στη εξέδρα
με άσχετα θέματα και αρχίζεις τους χαρακτηρισμούς.
Μάλλον εσύ δείχνεις για αμόρφωτος.
MichalisVolos
02-02-10, 23:59
Οριστικοποιήθηκαν και τα κοινά αιτήματα των αγροτών, τα οποία είναι τα εξής 9:
1. Μη διαχωρισμό των αγροτών σε κατά κύριο επάγγελμα και μη.
2. Αναπλήρωση του χαμένου εισοδήματος και εγγυημένες τιμές στα γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα.
3. Προστασία της ντόπιας παραγωγής από ομοειδή εισαγόμενα
4. Σύνδεση των επιδοτήσεων με την παραγωγή και κατάργηση όλων των "νόμιμων" και "παράνομων" παρακρατήσεων
5. Μείωση του κόστους παραγωγής με κατάργηση του ΦΠΑ σε εφόδια και μηχανήματα και των φόρων στο πετρέλαιο κίνησης, με μείωση των επιτοκίων της ΑΤΕ και επιδότηση βασικών αγροτικών εφοδίων κ.α.
6. Πάγωμα των αγροτικών χρεών για τρία χρόνια και παραγραφή όλων των πανωτοκίων
7. Πλήρη ασφάλιση της αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού κεφαλαίου από όλους τους φυσικούς κίνδυνους, με αποκλειστικά δημόσιο ΕΛΓΑ που θα επιχορηγείται από το κράτος και άμεση αντιμετώπιση των χρεών του
8. Μη φορολόγηση των χωραφιών
9. Μείωση του χρόνου σύνταξης στα 60 για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, καθώς και τη μεταφορά δικαιώματος της σύνταξης από τον αποθανόντα αγρότη σύζυγο στη σύζυγο και διπλασιασμό της ελάχιστης αγροτικής σύνταξης.
Τα αιτήματα τα αντέγραψα από εδώ (http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1771991)
Θα σχολιάσω μόνο τα τέσσερα από αυτά καθώς τα υπόλοιπα θεωρώ ότι υπό περιπτώσεις είναι λογικά ή έστω είναι προς συζήτηση.
Το 1ο αίτημα ποιοι αγρότες το υποστηρίζουν; Δηλαδή ο καθένας που έχει ένα οποιοδήποτε χωράφι που του έχει ξεμείνει θα παίρνει επιδοτήσεις γι' αυτό και ας μην είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότης; Χαράς ευαγγέλια για τους αγρότες του Κολωνακίου :whistle:
Στο 2. & 3. ζητάνε πάλι κλασικά να τους δίνει το κράτος χρήματα ανεξάρτητα αν αυτό που παράγουν το θέλουν στην αγορά και πουλιέται. Μάλλον δεν το έχουν πάρει χαμπάρι και δεν σκοπεύουν ακόμα να καταλάβουν ότι οι επιδοτήσεις κόβονται και από εδώ και πέρα οι επιδοτήσεις θα είναι και παράνομες. Δημοσιοϋπαλληλικοί αγρότες, παράγουμε ότι θέλουμε, ας είναι και άχρηστο τελείως, ας μην πουλιέται καν αλλά χρήματα να παίρνουμε πάντα σταθερά.
Στο 9. πάλι τι μας λένε ότι όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες θα είμαστε τα κορόιδα που θα δουλεύουμε μέχρι τα 65 μας (μάλλον και παραπάνω) και αυτοί να συνταξιοδοτούνται νωρίτερα; Μάλιστα ζητάνε και να τους διπλασιαστεί η σύνταξη την ίδια ώρα που πληρώνουν ελάχιστα στο συνταξιοδοτικό ταμείο τους και το έλλειμμα του ταμείου τους πληρώνεται από το κράτος.
Δεν μας τα λένε καλά μου φαίνεται.
kapodistrias
03-02-10, 00:44
Το 1,8 και 9 είναι εντελώς παράλογα και παίζουν με την νοημοσύνη μας μάλλον.
Δηλαδή εμάς να φορολογούνται όλα αλλά για αυτούς οχι.
Ήμουν κάπως υπέρ αλλά ύστερα από αυτά....
http://s.enet.gr/resources/2010-03/57-13-thumb-medium.jpg
Από άρθρο στην "Ελευθεροτυπία (http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=31/03/2010&id=147186)":
ΤΟ 90% ΘΕΩΡΕΙ ΤΗ ΓΕΩΡΓΙΑ ΖΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
Οι 8 στους 10 Ευρωπαίους θέλουν διατήρηση αγροτικών επιδοτήσεων
Ενα χρόνο πριν από τις διαπραγματεύσεις των «27» για την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, οι οποίες αναμένεται να είναι ιδιαίτερα «θερμές», μια μεγάλη πλειονότητα των Ευρωπαίων πολιτών τάσσεται υπέρ της διατήρησης των επιδοτήσεων στους αγρότες.
Το αποτέλεσμα αυτό προκύπτει από τη δημοσκόπηση «Ευρωβαρόμετρο» που πραγματοποιήθηκε το δίμηνο Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2010 και δόθηκε χθες στη δημοσιότητα. Το 83% των ερωτηθέντων Ευρωπαίων εκτιμούν ότι ο ρόλος των αγροτών δικαιολογεί τη διατήρηση των επιδοτήσεων τις οποίες επωφελούνται οι αγρότες.
Μάλιστα, το 72% κρίνουν ότι οι ενισχύσεις προς τους αγρότες πρέπει να αυξηθούν ή να διατηρηθούν λίγο πολύ στο ίδιο επίπεδο με τις σημερινές κατά την επόμενη 10ετία. Το 90% των Ευρωπαίων πιστεύει ότι ο κλάδος της γεωργίας είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της Ευρώπης.
Σε αντίθεση με τη λαικίστικη προπαγάνδα του στιλ "η ΕΕ μας έδωσε "τζάμπα" λεφτά χωρίς αντάλλαγμα μέσω των επιδοτήσεων", η πραγματικότητα είναι πως η συμμετοχή στην ΕΕ ναι μεν σήμαινε αγροτικές επιδοτήσεις, σήμαινε όμως και κατάργηση των δασμών, που επέτρεψαν φτηνές εισαγωγές από χώρες όπου τα μεροκάματα είναι φτηνότερα.
Ως αποτέλεσμα, οι "προνομιούχοι" αγρότες με τις επιδοτήσεις απλά εγκαταλείπουν την ύπαιθρο εδώ και χρόνια (μιλάμε για εκατομμύρια (http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=31/01/2010&id=126942) αγρότες).
Που να δουλέψουν αυτοί?
Αφού υπάρχει διάλυση του παραγωγικού ιστού, τόσο στη γεωργία όσο και στη βιομηχανία, με επιχειρήσεις να πηγαίνουν Βουλγαρία, Κίνα, ή να κλείνουν διότι δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό με το προιόντα που έρχονται από τέτοιες χώρες.
Βέβαια, ο αντίλογος είναι γνωστός, και τον επαναλαμβάνουν μονότονα η άρχουσα τάξη και τα παπαγαλάκια τους, περί "τεμπέληδων' αγροτών που "κάθονται και απλά τσεπώνουν τις επιδοτήσεις" - αν είναι βέβαια έτσι, τότε γιατί φεύγει ο πληθυσμός από τα χωριά? Αν ήταν τόσο καλά τα πράγματα, μάλλον ο κόσμος θα έτρεχε να επωφεληθεί και να γίνει και αυτός αγρότης, αλλά αυτό που παρατηρούμε είναι το αντίθετο, οι αγρότες παρατούν την αγροτική παραγωγή.
Βέβαια, δεν είναι ψέμα ότι υπάρχουν φαινόμενα με πολλούς αγρότες να τσεπώνουν όντως ένα σωρό πιθανές και απίθανες επιδοτήσεις χωρίς να τις δικαιούνται. Επίσης, είναι ιστοτικό λάθος η διάλυση των συνεταιρισμών, που έφερναν τους αγρότες σε καλύτερη θέση απέναντι στους κάθε λογής μεσάζοντες
Αυτό όμως απέχει πολύ από το να χαρακτηρίζονται όλοι οι αγρότες ως "τεμπέληδες", και μάλιστα είναι εντυπωσιακό πως αυτοί που φωνάζουν για το τσέπωμα των επιδοτήσεων ΔΕ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΣΙΜΟΥΔΙΑ για "λεπτομέρειες" όπως πχ ότι οι επιδοτήσεις κατευθύνονται κυρίως σε μεγαλογαιοκτήμονες, που κατέχουν τις μεγαλύτερες εκτάσεις γης (μάλιστα, στην Ελλάδα ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας, που λαμβάνει και το μεγαλύτερο κομμάτι των επιδοτήσεων είναι η εκκλησία, ενώ και πανευρωπαικά υπάρχουν διάφορα "κωμικοτραγικά" πρόσωπα που λαμβάνουν τεράστιες επιδοτήσεις - για παράδειγμα, ένας από τους βασικούς επιδοτούμενους κάτοχος καλλιεργούμενης γης είναι...η Βασίλισσα της Αγγλίας!).
Αντίθετα, οι μικροί ιδιοκτήτες γης υποφέρουν, καθώς αδυνατούν να πουλήσουν τα προιόντα τους σε τιμές τέτοιες που να "βγαίνουν" οικονομικά, καθώς κανείς δε θέλει προφανώς να αγοράσει από αυτούς, όταν μπορεί να αγοράσει από το εξωτερικό σε μικρότερη τιμή.
Αποτέλεσμα: Η αγροτική παραγωγή πέφτει, οι εισαγωγές ανεβαίνουν (πως πληρώνουμε για αυτές τις εισαγωγές είπαμε? Α ναι, έχουμε πάρει δανεικά), πολλοί αγρότες εγκαταλείπουν την παραγωγή, και άντε να βρουν δουλειά στην πόλη, όπου η κατάσταση είναι επίσης δύσκολη, με την αποβιομηχάνιση της Ελλάδας (αμέτρητοι εργοδότες έχουν κλείσει ή έχουν πάει Βουλγαρία, Κίνα, κτλ).
Αύξηση ανεργίας, μείωση μισθών (διότι ο άνεργος που απελπίζεται δέχεται να δουλέψει και με λιγότερα λεφτά προκειμένου να βρει μια θέση εργασίας).
Από το αρχικό άρθρο της "Ελευθεροτυπίας":
Την αύξηση των επιδοτήσεων προς τους αγρότες υποστηρίζουν περισσότερο οι Ελληνες (74%), οι Βούλγαροι (73%) και οι Εσθονοί (69%). Τα πιο χαμηλά ποσοστά βρίσκονται φυσικά στη Δανία, την Ολλανδία και τη Σουηδία, αλλά ακόμη και σ' αυτές τις χώρες η πλειονότητα τάσσεται υπέρ της διατήρησης των ενισχύσεων.
...
Οι κυβερνήσεις των χωρών του Βορρά (Γερμανία, Ολλανδία, Βρετανία και Σκαδιναβικές χώρες) ζητούν επίμονα, όπως πάντα, αυστηρές περικοπές των επιδοτήσεων και γενικά των κοινοτικών δαπανών στον τομέα της γεωργίας.
Οι κυβερνήσεις αυτές, όμως, θα βρεθούν αντιμέτωπες με το σύνολο των χωρών του Νότου, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας. Ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δήλωσε μετά τις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές στη χώρα, διαπιστώνοντας ότι πολλοί αγρότες γύρισαν την πλάτη στο κυβερνών κόμμα, ότι είναι αποφασισμένος ακόμη και να προκαλέσει κρίση στην Ε.Ε. για την προστασία των παραγωγών στις διαπραγματεύσεις του 2011
Εδώ βλέπουμε βέβαια και το ότι κράτη που δε βασίζονται στην αγροτική παραγωγή (κυρίως η Αγγλία, ενώ και η Γερμανία από τις μεγάλες δυνάμεις δεν έχουν πολλούς αγρότες) θέλουν να καταργηθούν - το σημαντικότερο ανάχωμα είναι η Γαλλία, που έχει αγροτική παραγωγή, και λόγω του ότι ο Σαρκοζύ τους φοβάται, υποστηρίζει καλύτερες θέσεις, που σαφώς και συμφέρουν καλύτερα και το λαό στην Ελλάδα, όπου επίσης υπάρχει αγροτική παραγωγή (ολοένα και λιγότερη βέβαια).
Βραχυπρόθεσμα, σαφώς και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να διαλυθεί περαιτέρω ο παραγωγικός ιστός της Ελλάδας, με τα τραγικά αποτελέσματα που περιγράψαμε παραπάνω.
Μέσο/μάκροπρόθεσμα, και πέρα από τις επιδοτήσεις, στόχος πρέπει να είναι η έξοδος από την ΕΕ, ώστε να μπουν δασμοί και να προστατευτεί έτσι η εγχώρια παραγωγή, αλλά και να ενισχυθεί περαιτέρω, καθώς η ανασυγκρότηση της υπαίθρου προυποθέτει να μπορεί ο αγρότης να ζει αξιοπρεπώς με αυτά που παράγει, κάτι που είναι αδύνατον να γίνει σήμερα (δεν είναι τυχαίο που κατά τις πρόσφατες κινητοποιήσεις οι αγρότες έκλεισαν τα σύνορα με τη Βουλγαρία, διότι έστω και με έναν απολιτίκ και μη-συνειδητοποιημένο τρόπο καταλαβαίνουν ότι δε μπορούν να επιβιώσουν όταν έρχονται πάμφτηνες εισαγωγές από το εξωτερικό).
Για να υπάρξει λοιπόν παραγωγή, καλές και οι επιδοτήσεις για τώρα (με την έννοια ότι χωρίς αυτές θα υπάρξει κατάρρευση της υπαίθρου), αλλά πιο μακροπρόθεσμα απαραίτητη είναι η επαναφορά δασμών
http://www.minoas.gr/data/images.products/16045.jpg
..Ένα τέτοιο έγκλημα ξεπερνά κάθε δημόσια καταγγελία. Μια τέτοια πίκρα είναι ανίκανα τα δάκρυα να τη συμβολίσουν. Όλες μας οι επιτυχίες καταρρέουν μπροστά σ' αυτή μας την αποτυχία. Εύφορη γη, ολόισιες αράδες δέντρα, ρωμαλέοι κορμοί, καρποί ωριμασμένοι. Και τα ετοιμοθάνατα παιδιά από πελλάγρα πρέπει να πεθάνουν, γιατί δε βγαίνει κέρδος από τα πορτοκάλια. Και οι γιατροί της δημαρχίας συμπληρώνουν τα πιστοποιητικά -πέθανε από υποσιτισμό- γιατί τα τρόφιμα πρέπει να σαπίσουν, πρέπει να σαπίσουν με το ζόρι.
Οι άνθρωποι έρχονται με δίχτυα να ψαρέψουν πατάτες από το ποτάμι, μα οι φύλακες τους συγκρατούν μακριά• έρχονται με αυτοκίνητα που βροντολογούν για να πάρουν τα πεσμένα πορτοκάλια, μα είναι ποτισμένα με πετρόλαδο. Και στέκονται σιωπηλοί να παρακολουθούν τις πατάτες να πλέουνε μπροστά τους, ακούν τις στριγκλιές των γουρουνιών που τα σφάζουν μέσα σ' ένα λάκκο, και χύνουν πάνω ασβέστη, βλέπουν βουνά πορτοκάλια να λιώνουν σ' ένα σάπιο πολτό• και ο λαός βλέπει τη σημερινή χρεωκοπία• και μες στα μάτια του πεινασμένου λαού η οργή μεστώνει. Μες στην ψυχή του λαού μεστώνουν και βαραίνουν τα σταφύλια της οργής, βαραίνουν για τον τρύγο...
-Τα σταφύλια της οργής - Τζων Στάινμπεκ
Bάζουν μαχαίρι στις κοινοτικές επιδοτήσεις
Νέα έκπληξη σήμερα από την Κομισιόν. έ όχι και έκπληξη, είχε προαναγγελθεί Προτείνει τη διακοπή της εκταμίευσης των κοινοτικών επιδοτήσεων που αφορούν σε επιχορηγήσεις για αγρότες, ψαράδες και κατοίκους περιφερειών με χαμηλό κατά κεφαλή εισόδημα (π.χ. Ηπειρος, Μακεδονία, κ.λπ.) για τις χώρες που δεν τηρούν τον κανόνα περιορισμού ελλειμμάτων και χρέους κάτω από τα όρια του 3% και 60% του ΑΕΠ αντίστοιχα.
Η συγκεκριμένη πρόταση περιέχεται στο κείμενο που συζητάει σήμερα το Κολέγιο των Επιτρόπων για να ενσωματωθεί στο σχέδιο οικονομικής διακυβέρνησης της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης που θα καταθέσει τον Οκτώβριο η ομάδα εργασίας του προέδρου της Ε.Ε. Χέρμαν Βαν Ρόμπόϊ.
Για να μη προκαλέσει μάλιστα την αντίδραση των αγροτών στις χώρες-μέλη η Κομισιόν ζητά οι επιδοτήσεις να δίνονται από τους κρατικούς προϋπολογισμούς, αλλά να μη πληρώνονται στη συνέχεια από την Ε.Ε.
Κάτι τέτοιο βέβαια θα ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατον ειδικά για οικονομίες όπως η ελληνική που τελεί υπό τη σκληρή εποπτεία της τρόικας. Απλώς με τον τρόπο αυτό μεταφέρεται η ευθύνη της κατάργησης των επιδοτήσεων από τις Βρυξέλλες στις επιμέρους ενδιαφερόμενες Κυβερνήσεις.
Το ενδιαφέρον είναι ότι το κείμενο της Επιτροπής συνιστά η διακοπή εκταμίευσης των επιδοτήσεων να γίνεται ακόμα και προληπτικά όταν διαπιστώνεται ότι η οικονομία μιας χώρας μέλους οδηγείται λόγω της κατάστασής της σε υπέρβαση των ορίων του ελλείμματος και του χρέους.
Αξιοσημείωτο πάντως είναι ότι στο κείμενο δεν έχει συμπεριληφθεί η γαλλο-γερμανική πρόταση για την αναστολή δικαιώματος ψήφου από τις οικονομίες στις οποίες έλλειμμα και χρέος ξεφεύγουν του 3% και 60% αντίστοιχα.
Οι προτάσεις –που προωθούνται μαζί με την τεχνική επεξεργασία τους στην Ομάδα Ρόμποϊ– εντάσσονται στο πλαίσιο των αλλαγών στον τρόπο εφαρμογής του Συμφώνου Σταθερότητας για την ισχυροποίηση της “οικονομικής διακυβέρνησης” στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε.
Είναι βέβαια προφανές ότι αν “αύριο” εφαρμοζόταν η πρόταση αυτή της Κομισιόν στα 3/5 της Ε.Ε. θα έπρεπε να διακοπούν οι επιδοτήσεις σε αγρότες, ψαράδες και φτωχές περιφέρειες καθώς η πλειονότητα των χωρών της Ε.Ε και ειδικά της Ευρωζώνης είναι εκτός στόχου είτε στο έλλειμμα είτε στο χρέος είτε και στα δύο μαζί με επικεφαλής της λίστας όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και άλλες χώρες όπως την Ιταλία, την Γαλλία, την Μ. Βρετανία, κ.λπ.
Το γεγονός αυτό πάντως κάνει ορισμένους αναλυτές στις Βρυξέλλες να προβληματίζονται για το αν πίσω από τις διαδικασίες “αυστηροποίησης” της οικονομικής διακυβέρνησης βρίσκονται αποφάσεις του άξονα Παρίσι – Βερολίνου για την έμμεση και σταδιακή περικοπή των εκταμιεύσεων των Διαρθρωτικών Ταμείων (ΕΣΠΑ, Ταμείο Συνοχής, κ.λπ.).
http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2010/06/b.html
http://img716.imageshack.us/img716/3720/farmersmktlg.gif
Η γεωργική παραγωγή στον προηγμένο καπιταλισμό: Μετατροπή σε "αγορά γεωργικών προιόντων"
"Την άνοιξη του 2008, σχεδόν ταυτόχρονα, σε 33 χώρες σε όλο τον κόσμο, ξέσπασαν πρωτόγνωρες διαδηλώσεις, με ένα κοινό αίτημα. Άνθρωποι στα όρια της απόγνωσης κατέλαβαν τους δρόμους, σε κάποιες περιπτώσεις και τα όπλα, προκειμένου να διεκδικήσουν το όπως φαίνεται όχι αυτονόητο δικαίωμά τους, να έχουν πρόσβαση στο φαγητό".
Έτσι περιγράφει σχετικό αφιέρωμα (http://exandas.ert.gr/old/pethainontas-stin-afthonia/eisagogi/index.php) του τηλεοπτικού "Εξάντα" τις "εξεγέρσεις τροφίμων" (food riots) που ξέσπασαν πριν μερικά χρόνια σε διάφορα μέρη του κόσμου, όταν οι διαρκείς αυξήσεις στην τιμή των τροφίμων οδήγησαν πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού στο να μην μπορεί να τα αγοράσει.
Αν και κάπως παλιό, το θέμα το επαναφέρουμε μετά από ένα πάρα πολύ καλό άρθρο (http://www.huffingtonpost.com/johann-hari/how-goldman-sachs-gambled_b_633436.html) που δημοσίευσε πρόσφατα η "Huffington Post" σχετικά με το θέμα.
Όπως λοιπόν διαβάζουμε εκεί "Στο τέλος του 2006, οι τιμές των τροφίμων σε ολόκληρο τον κόσμο άρχισαν να αυξάνονται, ξαφνικά και απότομα. Μέσα σε ένα χρόνο, η τιμή του σίτου είχε αυξηθεί κατά 80 τοις εκατό, το καλαμπόκι κατά 90 τοις εκατό, και το ρύζι 320 τοις εκατό. Σε μια παγκόσμια καταστροφή από την πείνα, 200 εκατομμύρια άνθρωποι - κυρίως παιδιά - δεν μπορούσε να πάρει τα τρόφιμα πια, και βυθίστηκε σε υποσιτισμό ή ασιτία. Υπήρχαν ταραχές σε περισσότερες από 30 χώρες και τουλάχιστον μία κυβέρνηση ανατράπηκε βίαια. Στη συνέχεια, την άνοιξη του 2008, οι τιμές μυστηριωδώς επανήλθαν στο προηγούμενο επίπεδό τους. Ο Ζαν Ζιγκλέρ, ο ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στην τροφή, την αποκάλεσε "μια σιωπηλή μαζική δολοφονία», και οφείλεται εξ ολοκλήρου σε "ανθρώπινες ενέργειες"."
Στη συνέχεια, το άρθρο εξηγεί πως για την άνοδο αυτή των τιμών δε φταίει ούτε η [ανύπαρκτη] αύξηση της ζήτησης, ούτε κάτι άλλο. Αντίθετα, αυτό που όντως έφερε τα πράγματα εκεί που τα έφερε ήταν το εξής:
"Για πάνω από έναν αιώνα, οι αγρότες στις πλούσιες χώρες έχουν τη δυνατότητα να συμμετάσχουν σε μια διαδικασία που τους διασφαλίζει από τον κίνδυνο [καλά, αυτό λέει ο συντάκτης, αλλά η αλήθεια είναι πως ο αγρότης, και ειδικά ο μικρός αγρότης, ουδέποτε ήταν διασφαλισμένος από τον κίνδυνο. Τέλος πάντων] .Ο αγρότης μπορούσε να συμφωνήσει τον Ιανουάριο για να πουλήσει την καλλιέργεια του σε έναν επιχειρηματία, τον Αύγουστο, σε καθορισμένη τιμή. Αν έχει ένα "καλό" καλοκαίρι (σαιζόν) και η παγκόσμια τιμή του είναι υψηλή, αυτός θα χάσει κάποια μετρητά, αλλά αν υπάρχει ένα "άθλιο" καλοκαίρι (σαιζόν) ή η τιμή καταρρέει, αυτός θα τα πάει καλά με τη συμφωνία. Όταν αυτή η διαδικασία ήταν καλά οργανωμένη και μόνο οι επιχειρήσεις που έχουν άμεσο ενδιαφέρον για τον τομέα μπορούσαν να συμμετέχουν, και λειτούργησε καλά [λέμε τώρα - τέλος πάντων].
Στη συνέχεια, μέσα από τη δεκαετία του 1990, η Goldman Sachs και άλλοι πίεσαν σκληρά και κατάργησαν τους κανονισμούς. Ξαφνικά, οι συμβάσεις μετατράπηκαν σε «παράγωγα» (derivatives - χρηματοπιστωτικά "προιόντα" σπέκουλας-κερδοσκοπίας), που θα μπορούσαν να αγοραστούν ή να πωληθούν στους εμπόρους οι οποίοι δεν είχαν καμία σχέση με τη γεωργία (στο χρηματοπιστωτικό τομέα εννοεί, στο "χρηματιστήριο αγροτικών προιόντων συγκεκριμένα). Μια αγορά σε «σπέκουλα τροφίμων" γεννήθηκε.
Έτσι ο αγρότης ακόμη συμφωνεί να πωλήσει καλλιέργεια του εκ των προτέρων σε έμπορο για £ 10.000. Αλλά τώρα, η σύμβαση μπορεί να πωληθεί σε επενδυτές, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την ίδια τη σύμβαση ως αντικείμενο δυνητικών πλούτου. Πχ η Goldman Sachs το αγοράζει και το πωλεί στην τιμή των £ 20.000 στη Deutschebank, που το πουλά στην τιμή των £ 30.000 στη Merryl Lynch - και επάνω, και επάνω, εφόσον θεωρούν ότι η τιμή μπορεί να ανέβει κι άλλο, μέχρι σχεδόν να μη φέρει καμία σχέση με την παραγωγή του αγρότη."
Το άρθρο συνεχίζει και εξηγεί το πως από το κέρδος επί της παραγωγής, περάσαμε στο επόμενο στάδιο, στο κέρδος επί της σπέκουλας πάνω στην παραγωγή, στην επένδυση δηλαδή ότι η παραγωγή φέτος θα πάει καλά, ή κακά, ή μέτρια, κτλ:
"Έως την απορρύθμιση αυτή, η τιμή για τα τρόφιμα καθοριζόταν από τις δυνάμεις της προσφοράς και της ζήτησης για τρόφιμα. (Αυτή η ίδια ήταν βαθιά ατελής: άφηνε ένα δισεκατομμύριο ανθρώπους να πεινούν.) [έτσι τουλάχιστον λέι ο συντάκτης του άρθρου, στην πραγματικότητα ουδέποτε η παραγωγή καθορίστηκε από τη ζήτηση, με την έννοια της κάλυψης των αναγκών του λαού - εξ ου και το ότι δις άνθρωποι πεινούν. Η παραγωγή και πριν καθοριζόταν με βάση το κέρδος των λίγων] Αλλά μετά από την απορρύθμιση, δεν ήταν πλέον απλώς μια αγορά τροφίμων. Έγινε, την ίδια στιγμή, μια αγορά που έκανε σπέκουλα (speculation -εικασία) σχετικά με τη τιμή των τροφίμων που θα αναπτυχθεί στο μέλλον - και οι επενδυτές οδήγησαν την τιμή στα ύψη [παρεμπιπτόντως, παρόμοια είναι και η κατάσταση στην αγορά σπιτιών, κτλ, όπου επίσης δε χτίζονται σπίτια με βάση το πόσα σπίτια χρειάζονται και που για να ζήσει ο κόσμος, αλλά με βάση τη σπέκουλα που θα ανέβουν οι τιμές περισσότερο, και εκεί χτίζονται σπίτια πριν καν βρεθούν οι άνθρωποι που θα τα αγοράσουν, κτλ]"
Και το άρθρο συνεχίζει:
"Να τι συνέβη. Το 2006, οι κερδοσκόποι, όπως η Goldman άρχισαν να αποχωρούν από την αγορά ακινήτων στις ΗΠΑ που κατάρρεε, και έψαχναν κάπου αλλού για να επενδύσουν το κεφάλαιο τους. Άρχισαν να αγοράζουν μαζικές ποσότητες των παραγώγων που βασίζονται στο φαγητό: υπολόγιζαν ότι οι τιμές των τροφίμων θα παραμείνουν σταθερές ή θα αυξηθούν, ενώ η υπόλοιπη οικονομία θα κατέρρεε. Ξαφνικά, οι τρομαγμένοι επενδυτές του κόσμου το είδαν αυτό και αποφάσισαν να αγοράζουν, να αγοράζουν, να αγοράζουν [χρηματιστικά παράγωγα τροφών].
Έτσι, ενώ η προσφορά και η ζήτηση των τροφίμων παρέμεινε λίγο πολύ η ίδια, η προσφορά και η ζήτηση για τις συμβάσεις που βασίζονται σε τρόφιμα αυξήθηκε μαζικά - πράγμα που σήμαινε η τιμή για τα τρόφιμα στα πιάτα των ανθρώπων αυξήθηκε μαζικά. Η λιμοκτονία ξεκίνησε.
Η τιμή των τροφίμων ρυθμιζόταν τώρα με την κερδοσκοπία και όχι με βάση τα πραγματικά τρόφιμα. Ο μάνατζερ ενός hedge fund Michael Masters εκτιμά ότι ακόμη και στα ρυθμιζόμενα χρηματιστήρια στις ΗΠΑ - που καταλαμβάνουν ένα μικρό μέρος των συναλλαγών - το 64 τοις εκατό του συνόλου των συμβάσεων σίτου πραγματοποιήθηκαν από τους κερδοσκόπους που προφανώς δεν ενδιαφέρονται καθόλου για το πραγματικό σιτάρι. Ενδιαφέρονται αποκλειστικά και μόνο στο να φουσκώνουν τις τιμές και μετά να πουλάνε με κέρδος. Ακόμη και ο George Soros είπε ότι αυτό ήταν "ακριβώς το ίδιο όπως κρυφά όταν επιχειρηματίες και μαυραγορίτες φυλάνε κρυφά τα τρόφιμα κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πείνας, προκειμένου να αποκομίσει κέρδη από την αύξηση των τιμών." [αυτό πχ γινόταν και επί κατοχής στη Ελλάδα]. Η φούσκα θα σκάσει το Μάρτιο του 2008, όταν η κατάσταση ήταν τόσο άσχημη στις ΗΠΑ, ώστε οι κερδοσκόποι έπρεπε να μειώσει δραστικά τις δαπάνες τους για την κάλυψη των ζημιών τους πίσω στην έδρα τους.
Όταν τους ζητήθηκε να σχολιάσει σχετικά με την πείνα που προκαλούν στις μάζες, ο εκπρόσωπος της Merrill Lynch δήλωσε: "Εεε. Δεν ήξερα γι 'αυτό." Αργότερα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είπε: "Ουδέν σχόλιο." Η Deutsche Bank αρνήθηκε να σχολιάσει. Η Goldman Sachs ήταν λίγο πιο λεπτομερής στην απάντησή της: είπαν «σοβαρές αναλύσεις ... έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα κεφάλαια δεικτών δεν προκαλέσαμε φούσκα στις προθεσμιακές τιμές των βασικών εμπορευμάτων", προσφέροντας ως αποδεικτικό στοιχείο σε μεμονωμένη δήλωση από τον ΟΟΣΑ."
Και εδώ μερικά αποσπάσματα από σχετικό ρεπορτάζ του "Εξάντα":
"Μια χούφτα πολυεθνικές εταιρείες έχουν καταφέρει να ελέγξουν την «καρδιά» του φαγητού που βάζουμε στο καθημερινό μας τραπέζι: Τον ίδιο τον σπόρο και ως εκ τούτου την παγκόσμια γεωργική παραγωγή.
Οι χρηματιστές στον ανεπτυγμένο κόσμο τζογάρουν με τα τρόφιμα, ανεβοκατεβάζοντας τις τιμές, παίζοντας με το θεμελιώδες δικαίωμα των ανθρώπων να έχουν πρόσβαση στο φαγητό.
Την ίδια στιγμή σχεδόν ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο υποσιτίζονται και 25.000 πεθαίνουν κάθε μέρα από πείνα.
Μήπως η Γη αδυνατεί πλέον να θρέψει τους κατοίκους της; Τα στοιχεία δείχνουν το αντίθετο! Η κρίση των τροφίμων, όπως θα περάσει στην ιστορία, συμβαίνει την στιγμή που ο πλανήτης παράγει περισσότερο φαγητό από ποτέ.
...
«Κάποιοι άνθρωποι και κάποια ταλαιπωρημένα από τη φτώχεια έθνη βρέθηκαν σε μια πολύ άβολη κατάσταση; Ναι, όντως βρέθηκαν! Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα της αγοράς», παραδέχεται ο Ντένις Γκάρτμαν, ένας διεθνούς φήμης γκουρού της χρηματοπιστωτικής οικονομίας, που με τις προβλέψεις του συχνά κατευθύνει τις τάσεις της αγοράς.
Το μεγαλύτερο χρηματιστήριο τροφίμων στον κόσμο βρίσκεται στο Σικάγο. Εκεί καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό η τιμή του φαγητού που βάζουμε κάθε μέρα στο τραπέζι μας. Το χρηματιστήριο του Σικάγο γνώρισε πρόσφατα πρωτόγνωρη εισροή κεφαλαίων, καθώς μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στράφηκαν σε αυτό προκειμένου να αντισταθμίσουν τις απώλειές τους μετά την «κρίση των στεγαστικών δανείων» και να αυξήσουν και πάλι τα κέρδη τους. Αυτή τη φορά κερδοσκόπησαν πάνω στη δυνατότητα των ανθρώπων να εξασφαλίσουν με αξιοπρέπεια την καθημερινή τους τροφή .
Ως αποτέλεσμα της ραγδαίας αύξησης της τιμής των τροφίμων που ακολούθησε, 75 εκατομμύρια άνθρωποι προστέθηκαν μέσα στο 2007 σε όσους βρίσκονταν ήδη αντιμέτωποι με το φάσμα της πείνας παγκοσμίως. Έτσι, ο μαστιζόμενος από την πείνα πληθυσμός της γης προσέγγισε πια σε σύνολο το ένα δισεκατομμύριο. Αναλογιστείτε, ένα παιδί πεθαίνει σήμερα από την πείνα κάθε 30 δευτερόλεπτα.
Η Ινδία, με περίπου 700 εκατ. ανθρώπους να ασχολούνται με τη γεωργία, είναι η πατρίδα του μεγαλύτερου σώματος μικροκαλλιεργητών στον κόσμο. Δεύτερη μετά την Κίνα σε παραγωγή ρυζιού και σιταριού, αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς τροφής. Κι όμως, είναι ταυτόχρονα η πατρίδα και των περισσότερων υποσιτισμένων ανθρώπων, ξεπερνώντας πια στην κατάταξη τις χώρες της Αφρικής. Παράλογο; Πάντως επιβεβαιώνει το ποσοστό που θέλει το 80% των μαστιζόμενων από την πείνα ανθρώπων παγκοσμίως να είναι αγρότες ή εργάτες της γεωργίας.
Στο μικρό χωριό Παρόντα της Ινδίας, η γιαγιά Σαρασβάτι έχει να θρέψει τα 4 εγγόνια της. Δεν γνωρίζει από χρηματιστήρια και κανόνες της αγοράς, ξέρει μόνο πως τα τρόφιμα στο μαγαζάκι του χωριού έχουν ακριβύνει τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ.
«Οι φτωχοί έχουν μεγάλο πρόβλημα, έχουμε πολύ άγχος. Η κατάσταση είναι δραματική. Ο φτωχός τι μπορεί να κάνει, να κοιτάξει το στομάχι του, να ξοδέψει τα λεφτά για τις αρρώστιες ή να ταΐσει τα παιδιά του; Είναι μέρες που δεν μπορούμε να χορτάσουμε, πάμε στο κρεβάτι νηστικοί», μας λέει. Πίσω στο Σικάγο, ο χρηματιστής Βίκτορ Λισπανέσε μας εξηγεί τους κανόνες του παιχνιδιού: «Αυτό δεν είναι κάτι που μπαίνει στο σκεπτικό μου. Αν είναι λογικό ή όχι, δεν είναι το ζήτημα. Εγώ κοιτάω πώς αυτό το γεγονός επηρεάζει την αγορά»."
Ψαλίδι στις αγροτικές ενισχύσεις
Οι προτάσεις της Κομισιόν για την Κοινή Αγροτική Πολιτική (http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artid=4604986)
Μεγάλο ψαλίδι στις ενισχύσεις με τη σημερινή τους μορφή κρύβουν τα σενάρια για το μέλλον της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) μετά το 2013, μέσω των προτάσεων που παρουσίασε χθες ο αρμόδιος Επίτροπος σε θέματα Γεωργίας και Αγροτικής Ανάπτυξης Dacian Ciolo.
Το κείμενο της Κομισιόν με τίτλο «Η κοινή γεωργική πολιτική με χρονικό ορίζοντα το 2020», περιλαμβάνει τρία σενάρια με περικοπές αγνώστου ύψους, που θα γίνουν γνωστές το καλοκαίρι του 2011, όταν κατόπιν ολοκλήρωσης των διαπραγματεύσεων των χωρών- μελών, οι Βρυξέλλες θα ανακοινώσουν τις τελικές τους προτάσεις. Δεδομένου όμως ότι πολλές χώρες της Β. Ευρώπης, καθώς και ο σκληρός πυρήνας της Κομισιόν τάσσονται υπέρ των περικοπών των πόρων για τη γεωργία και την κτηνοτροφία, αυτές θα πρέπει να θεωρούνται σίγουρες. Δεν είναι τυχαίο ότι ο επίτροπος για τον Προϋπολογισμό Γιάνους Λεβαντόφσκι μίλησε πρόσφατα για μείωση τουλάχιστον 30% των πόρων της ΚΑΠ, από την οποία δεν θα γλιτώσουν οι 800.000 έλληνες δικαιούχοι αγροτικών ενισχύσεων (και που για πέρσι θα εισπράξουν 2,5 δισ. ευρώ).
«Η Ευρώπη μάς υπνώτισε με τις επιδοτήσεις» (http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=20/11/2010&id=225798)
Οι χαμηλές τιμές των αγροτικών προϊόντων στην αγορά εγκλωβίζουν τη συντριπτική πλειονότητα των παραγωγών, που αδυνατούν να επιβιώσουν.
Πιο απαισιόδοξη είναι η κτηνοτρόφος Ελλη Κατσουλίδη-Παπαγεωργίου, που με τον σύζυγό της και τους δυο γιους τους, 21 και 23 χρόνων, μένουν στο Ροδοτόπι Ιωαννίνων. «Εχουμε 700 στρέμματα, που τα νοικιάζουμε και παρότι τα καλλιεργούμε με σιτηρά, τριφύλλια, καλαμπόκια, επιδοτούμαστε απ' την Κοινότητα με 4.500 ευρώ μόνο για τις καλλιέργειες. Δεν έχουμε "δικαιώματα" για τα ζώα. Τα τελευταία δύο χρόνια μπαίνουμε μέσα. Δουλεύουμε τέσσερα άτομα, εγώ στα 300 πρόβατα, δεν χρησιμοποιούμε εργάτες και πάλι δεν βγαίνουμε. Σήμερα, οι τιμές στο γάλα είναι εξευτελιστικές. Το νερό κοστίζει περισσότερο. Το αρνί έχει 2 ευρώ και δεν πωλείται. Δεν μας ανταμείβουν για τη δουλειά που κάνουμε, που δεν βλέπουμε Σαββατοκύριακα ή αργίες».
«Χάσαμε τους σπόρους μας, η ντομάτα μας δεν μυρίζει πια ντομάτα. Η Ευρώπη μάς έβαλε στον ύπνο με τις επιδοτήσεις, διαστρέβλωσε την παραγωγή και παρασυρθήκαμε να παράγουμε προϊόντα που δεν φέρνουν συνάλλαγμα και δεν έχουν αγοραστική αξία. Οπου εφαρμόστηκε η μονοκαλλιέργεια, μάθαμε να δουλεύουμε λίγο και να παίρνουμε πολλά χρήματα. Στο οροπέδιο Δομοκού η πιπεριά κέρατο κατεβαίνει στην Αθήνα με δικά μας ψυγεία. Εμείς πληρωνόμαστε 0,40 ευρώ, ο καταναλωτής αγοράζει 2,70 ευρώ. Υπάρχουν εποχές που θα πληρώσει 3 ευρώ και 3,10 ευρώ. Στο βαμβάκι λόγω μετακόμισης ελληνικών μεταποιητικών μονάδων στα Βαλκάνια ανεβαίνουν 400%-1.000% οι τιμές σε είδη ρουχισμού. Δίνουμε 33,5 δισ. ευρώ τον χρόνο για εισαγωγές αγροτικών προϊόντων, που ενδεχομένως θα μπορούσαμε να παράξουμε, δηλαδή το 1/10 του χρέους», λέει ο κ. Γκανής.
Για τη νέα ΚΑΠ, εξηγεί, όλα θα εξαρτηθούν απ' το αν θα επικρατήσει η άποψη των παλαιών χωρών, δηλαδή κάθε κράτος-μέλος να μοιράζει το ίδιο τις ενισχύσεις, οπότε στην καλύτερη περίπτωση, λ.χ. για βαμβάκι, θα μειωθούν στο μισό. Ευνοούνται, υποστηρίζει, μόνο όσοι δεν έπαιρναν ενισχύσεις (οπωροκηπευτικά, ορισμένες δενδροκαλλιέργειες) που θ' αμειφθούν με 45 ευρώ το στρέμμα. Εάν επικρατήσει, λέει, η άποψη των νέων χωρών (Πολωνία), θα μοιραστούν τα χρήματα ανάλογα με τον κλήρο κάθε κράτους-μέλους, δηλαδή η επιδότηση πάει περίπου στα 25 ευρώ το στρέμμα.
«Εάν θέλουμε να επιβιώσουμε, χρειάζεται επειγόντως στροφή σε μη επιδοτούμενες, ώς σήμερα τουλάχιστον, καλλιέργειες, π.χ. δενδροκομία: μήλα, κεράσια, ορισμένες κατηγορίες αχλαδιών και ροδάκινου», υποστηρίζει ο γεωπόνος Ντίνος Μακάς.
...
«Οι Ελληνες αγελαδοτρόφοι υποχρεώθηκαν απ' την Ε.Ε. να φτιάξουν σύγχρονες μονάδες για σταβλισμό κ.ά. Ενώ κάποτε το γάλα είχε 0,38 ευρώ τώρα τιμάται 0,26 ευρώ. Ο καταναλωτής πληρώνει 1-1,30 ευρώ το συσκευασμένο. Θέλουμε αποτελεσματικό έλεγχο στην αγορά, να σπάσει τα καρτέλ. Με 4 δισ. επιδοτήσεις φαίνεται σαν να παίρνουν όλοι πολλά λεφτά. Ομως οι επιδοτήσεις κατευθύνονταν πρώτα σε καπνά, βιομηχανική ντομάτα, βαμβάκι, καλαμπόκι, σιτάρι, κριθάρι. Ο Ελληνας καλλιεργητής διαθέτει κατά μέσον όρο περίπου 80 ιδιόκτητα στρέμματα στην Ελλάδα, όταν ο μέσος Αμερικανός βαμβακοπαραγωγός έχει 25.000 στρέμματα! Είναι άλλη η διαπραγματευτική ικανότητα στο κόστος παραγωγής. Ακόμη όμως κι οι ΗΠΑ δίνουν έμμεσες επιδοτήσεις στους αγρότες».
...
Η ελληνική γεωργία, τονίζει ο κ. Γκανής, έχει μέλλον στον τομέα των τροφίμων υψηλής θρεπτικής αξίας. «Εχουμε ήλιο, καλό χώμα και τεχνογνωσία, αλλά η ντομάτα να είναι ντομάτα και να μυρίζει ντομάτα. Παίρνουμε σπόρους από τρεις εταιρείες στον κόσμο, που διακινούν λιπάσματα και χημικά. Χρειάζεται ξανά ινστιτούτο έρευνας για να ξαναβρούμε τους ελληνικούς σπόρους, επανεκπαίδευση του αγροτικού πληθυσμού υπό την εποπτεία του υπουργείου και με αυστηρούς κανόνες στην αγορά που δεν υπάρχουν. Ας έρχονται τα ξένα αρνιά, αλλά να μπαίνουν στην αγορά ως βουλγαρικά».
«Χρειάζεται να στραφούμε στις εξαγωγές, να προωθήσουμε τα ελληνικά προϊόντα. Υπάρχει πρόβλημα τυποποίησης-διάθεσης αλλά και σωστής οργάνωσης.
Δυστυχώς ό,τι γίνεται είναι από ατομικές προσπάθειες και σπάνια από συλλογικές», υποστηρίζει ο κ. Μακάς.
Για τους αγρότες της Ελλαδας ενα εχω να πω... ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΟΥΝ!
Οταν η Ε.Ε. μοιραζε με τη σεσουλα λεφτα αντι να τα ριξουν στα χωραφια τους και την παραγωγη τα ριξανε σε καζινο, χρηματηστηρια, ακριβα αμαξια και ψωνια. (Η Λαρισα εχει 5 mall!!!)
Και φυσικα εχουν ενα πολυ ισχυρο οπλο τους αγροτικους συνεταιρισμους που θα μπορουσαν να κανουν τα προιοντα τους παντοδυναμα σε Ελλαδα και εξωτερικο και αντι για αυτο οι μισοι συνεταιρισμοι ειναι παρατημενει γιατι τσακωνονται μεταξυ τους για 1 ριζα ελιας, και οι αλλοι μισοι εχουν μετατραπει σε κομματικα οργανα ολων ανεξαιρετως των κομματων που συμμετεχουν σε ατελειωτο φαγοποτι και μιζα και φυσικα στην ματαιδοξια καθε αχρηστου να το παιζει "προεδρος" καπου...
Αν θελουν να δουνε προκοπη ας αποκτησουν συνειδηση και ας ανοιξουν τα ματια τους να δουν τι γινεται σε ολο τον υπολοιπο κοσμο, πως λειτουργουν διαφοροι επιτυχημενοι ξενοι και Ελληνες συναδελφοι τους... ουτε λιωνουν στα χωραφια ολοι μερα ουτε τιποτα! Οργανωση και σκεψη!
Πολλα μπραβο αξιζουν σε νεους ανθρωπους της χωρας μας που σπουδασαν και ασχολουνται με την αγροτικη παραγωγη και εχουν ενα οραμα και νεες ιδεες...
Ευτυχως υπαρχουν πολλα παραδειγματα απο επιτυχημενες και μαλιστα προτυπες αγροτικες μοναδες που μαλιστα εξαγαγουν πολλα προιοντα συμμετεχοντας μαλιστα στο ΑΕΠ και το Ελληνικο ισοζυγιο (αυτοι γιατι τα καταφερνουν αραγε??:whistle:).
Ο καθε ανθρωπος οριζει την τυχη του, οποιοι ειναι μιζεροι, εγωιστες, κομματοσκυλα και κυριως κοντοφθαλμοι και χαιρεκακοι (να ψωφισει η κατσικα του γείτονά... επειδη η δικια μας τα εχει ηδη τιναξει) προκοπη δεν θα δουν οτι και να γινει, οση βοηθεια κι αν λαβουν απο οποιονδηποτε... κι απο το χερακι να τους παρεις στα μισα του δρομου παλι θα χαθουν και θα γυρσουν πισω στις σπηλιες τους!!!!!
υγ Ολα αυτα τα γραφω γιατι εχω δει σε αρκετα μερη πως σκεφτονται και δρουν οι αγροτες της Ελληνικης υπαιθρου... καμμια διαθεση για να κανουν κατι ολοι μαζι, ολοι ειναι τσακωμενοι μεταξυ τους για ηλιθια πραγματα και παντου βασιλευει η μιζα και ο κομματισμος. Και μολις καποιος παει να κανει κατι διαφορετικο και καλο αντι να παραδειγματιστουν προσπαθουν να του βαλουν εμποδια......
Καλά, τι υποκρισία είναι αυτή 'Η ΕΕ μας υπνώτισε';
Μην κοροϊδευόμαστε τώρα...
Ανέκαθεν οι επιδοτήσεις είχαν τη συλλογιστική 'ξέρουμε ότι δεν είσαστε ανταγωνιστικοί στις τιμές, για αυτό σας δίνουμε ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ μια ενίσχυση ώστε να αναδιοργανώσετε και να βελτιώσετε τις καλλιέργειες σας'.
Όσοι κερδίσανε χρόνο και οργανώθηκαν, καλά θα πάνε.
Αφού η πλειοψηφία τα κάνανε MALL, παίζανε πρέφα στο καφενείο ενώ οι μετανάστες παλεύανε να βγάλουν καρπό από τη γη και σκούζανε στο μεταξύ σλόγκαν του τύπου 'όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά', δεν μπορώ να πω ότι συμπάσχω μαζί τους.
Τι σκ@τ@ περιμένανε;
Μια αγορά 490+ εκατομυρίων ανθρώπων είχανε και την πετάξανε.
Ρουφήξανε Πηνειούς και δεν τους φτάσανε, απαιτούνε Αχελώους και πάλι δεν θα τους φτάσουνε.
Ν.Φ.
johnthegeeks
24-11-10, 23:49
Πάντος παρατηρώ ότι αναφερεστε κυριος στους αγρότες της Θεσσαλίας και εκεί κοντά. Οι συγκεκριμένοι πραγματικά δεν ειναι αγρότες, πιο πολυ επειχιρηματειες την εχουν δει.
Πάντως ο πλυθησμος της υπολοιπης Ελλαδας (αγροτικος πλυθησμος εννοω), δεν ειναι κ ετσι κ δεν ειναι και τοσο παραλογος, και το κυριοτερο, δουλευουν και οι ιδιοι, οι αγροτες της Θεσσαλιας εχουν συνεργεια ολοκληρα, και μονο εκεινοι δε δουλευουν. πιστευω οτι οι αγροτες της Θεσσαλίας ειναι μια διαφορετικη κατηγορια αγροτών σε σχεση με τους αλλους αγροτες της Ελλαδας.
Ειδικά οι Θεσσαλοί (και σε πολύ μικρότερο βαθμό οι Μακεδόνες) είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις αγροτών που αρμέγανε επιδοτήσεις χωρίς να κάνουν τίποτα για να προσαρμοστούν στην εποχή μετά τις επιδοτήσεις.
Σε συνδυασμό με την οργάνωσή τους και το ισχυρό lobby τους, το οποίο λέγεται ότι ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, ασκούν συχνά εκβιασμούς στις κυβερνήσεις να τους κάνουν όλα τα χατίρια (θυμάστε και τους τακτικούς αποκλεισμούς στην Εθνική όταν είχαν τελειώσει τις εργασίες στα κτήματα; )
Τι Αχελώους ζητάνε, τι επιδότηση για ότι σκαρφιστούνε, τι σπατάλη νερού με τα 'κανονάκια', οι άνθρωποι έχουν επαναπαυτεί ότι βρήκαν την αγελάδα για άρμεγμα.
Τώρα όμως τα λεφτά τελειώνουν (και) για τη ΚΑΠ, και θα πρέπει να προσαρμοστούνε στη σημερινή πραγματικότητα.
Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά δεν ανατρέπουν το γενικό κλίμα που απεικόνιζε η παλιά διαφήμιση με τους αγρότες που παίζανε τάβλι στο καφενείο ενώ οι μετανάστες δουλεύανε στα χωράφια...
Κάθε φορά που διαβάζω ότι εισάγονται στη Καρδίτσα σιτάρια από την Ουκρανία; (στη Καρδίτσα παρακαλώ, τον σιτοβολώνα της Ελλάδας!) μου γυρίζει το μάτι ανάποδα.
Αν διαβάσετε στη "Ναυτεμπορική" θα δείτε ότι εισάγουμε φασόλια γίγαντες από τη Κίνα, φακές από τον Καναδά, κτλ.
Αλλά έτσι είναι, μάθανε στις επιδοτήσεις για το βαμβάκι π.χ. και στραγγίζουνε ποτάμια και λίμνες για ένα άθλιο ποιοτικά προϊόν που μόνο του δεν στέκεται στην αγορά.
Ν.Φ.
Ειδικά οι Θεσσαλοί (και σε πολύ μικρότερο βαθμό οι Μακεδόνες) είναι χαρακτηριστικές περιπτώσεις αγροτών που αρμέγανε επιδοτήσεις χωρίς να κάνουν τίποτα για να προσαρμοστούν στην εποχή μετά τις επιδοτήσεις.
γιαυτό ο αγροτικός πληθυσμός συρρικνώνεται
Από την καλοπέραση
Κάθε φορά που διαβάζω ότι εισάγονται στη Καρδίτσα σιτάρια από την Ουκρανία; (στη Καρδίτσα παρακαλώ, τον σιτοβολώνα της Ελλάδας!) μου γυρίζει το μάτι ανάποδα.
Αν διαβάσετε στη "Ναυτεμπορική" θα δείτε ότι εισάγουμε φασόλια γίγαντες από τη Κίνα, φακές από τον Καναδά, κτλ.
το σκληρό νόμισμα ευνοεί τις εισαγωγές, δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική παραγωγή
Τώρα πλέον νολόγκο συρρικνώνεται εννοείται γιατί δεν έχει σε πολλά θετικά να προσδοκεί, και είναι λίγες οι επιτυχημένες περιπτώσεις.
Αλλά εκεί στα 80s υπήρχαν χρυσές ευκαιρίες οι οποίες βέβαια μετατράπηκαν σε άλλα πράγματα και οι συνεταιρισμοί έμειναν στην καλύτερη κενό γράμμα, στη χειρότερη να μην πω, όλοι τα ξέρουμε.
Και φυσικά εδώ πρωτοστάτησαν τα δύο μεγάλα κόμματα αλλά έβαλε και το ΚΚΕ την ουρίτσα του (εννοείται σε απύθμενα μικρότερο βαθμό) να χαϊδεύουν τους αγρότες και να τους κάνουν χατήρια.
Τώρα πλέον είναι πολύ αργά φοβάμαι, καθώς σιγά σιγά η ΕΕ θα ανοίγει ολοένα και περισσότερο την αγορά της σε προϊόντα τρίτων κρατών - πολύ ανταγωνιστικότερων ενώ εμείς...
"Είναι αργά για δάκρυα γλυκιά μου Βίρμα".....
Δεν φταίει το σκληρό νόμισμα. Οι άλλες Ευρωπαϊκές χώρες πως εξάγουν αγροτικά και κτηνοτροφικά προϊόντα δηλαδή; Η Ολλανδία, μια χεσιά χώρα, πως έχει γεμίσει τον μισό πλανήτη γαλακτοκομικά, λουλούδια, κτλ.;
Τα μυαλά των αγροτών φταίνε, κατά τη γνώμη μου, σε μεγάλο ποσοστό.
Αν δείτε πόσες αιτήσεις έκαναν οι αγρότες με το που προτάθηκε να βάλουν φωτοβολταϊκά, θα φρίξετε!
Τι σόϊ αγρότες είναι αυτοί που παρατάνε στη πρώτη ευκαιρία τη καλλιέργεια για να 'φυτέψουν' φωτοβολταϊκά, υποθηκεύοντας τη γη;
Βλέπω το παρακάτω βίντεο, και σχεδόν αφρίζω από την αγανάκτησή μου που δεν κάναμε κι εμείς κάτι ανάλογο:
http://bewegtbild.deutschebahn.com/btvo/site/index.php?s=3500&ids=141649
Θυμάμαι που διάβαζα τη δεκαετία του 1980 στον Οικονομικό Ταχυδρόμο το εβδομαδιαίο ραπόρτο για τη λαχαναγορά στο Μόναχο. Ελάχιστες ήταν οι φορές που τα προϊόντα δεν είχαν κανένα πρόβλημα ποιότητας, και πολλές φορές είχαμε επιστροφή του προϊόντος.
Για τέτοια μυαλά μιλάμε, αλλά οι Γερμανοί δεν σηκώνανε αστεία.
Μιλάμε για μια ενιαία αγορά 490+ εκατομυρίων ανθρώπων, και κλαίγονται ότι δεν μπορούν να πουλήσουνε...
Ο ΟΣΕ είχε αγοράσει εκατοντάδες βαγόνια-ψυγεία (θα τα έχετε δει, κάτι λευκά με δύο άξονες, τα οποία τώρα σαπίζουν σε παρακαμπτήριες), αλλά έσκασε ο εμφύλιος στη Γιουγκοσλαβία και τα διέλυσε όλα - προς χαρά των νταλικιέρηδων που πήγαιναν μέσω Αδριατικής.
Αλλά και σήμερα που αποκαταστάθηκε η σύνδεση, πάλι κάθονται οι αγρότες και κλαίγονται και ζητούν περισσότερες ενισχύσεις, σπαταλώντας νερό και λιπάσματα σε προϊόντα που δεν στέκονται στην αγορά από μόνα τους.
Είχαν πολλές ευκαιρίες, μόνοι τους (σε συνεργασία με τα κόμματα) κλωτσήσανε τη καρδάρα με το γάλα. Αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη μη νομίζετε, τα ίδια κάνουνε όταν δούνε ότι τους παίρνει.
Ν.Φ.
γιαυτό ο αγροτικός πληθυσμός συρρικνώνεται
Από την καλοπέραση
το σκληρό νόμισμα ευνοεί τις εισαγωγές, δεν έχει καμία σχέση με την ελληνική παραγωγή
Ο αγροτικός πληθυσμός συρρικνώνεται γιατι ολοι οι νεοι φευγουν απο τα χωρια για να ερθουν στο τσιμεντο της Αθηνας να γινουνε υπαλληλοι σε εταιρειες.... γιατι τι θα γινει αν δεν σπουδασει το παιδι και δεν γινει επιστημονας... των 700 € :whistle::whistle:
ΟΚ! Τα χωρια μας στερουνται υποδομων και οι νεοι ανθρωποι εχουν αναγκη να ζησουν σε ενα καλυτερο περιβαλλον με πιο πολλα ενδιαφεροντα και ασχολιες, αλλα αναμεσα στο χωριουδακι των 1.000 κατοικων και το εκτρωμα των 5.000.000 υπαρχουν κι αλλοι ενδιαμεσοι σταθμοι...
Οπως ειπα και στο προηγουμενο μυνημα μου εγω παραδεχομαι τα παλικαρακια που σπουδαζουν και με την γνωση και τις φρεσκιες ιδεες που εχουν γυρνανε πισω και προοδευουν!
http://theshot.coffeeratings.com/wp-content/10-1h/middlemen.jpg
Διευρύνεται συνεχώς η ψαλίδα τιμών παραγωγού - καταναλωτή.
Μεγάλοι κερδισμένοι οι «νονοί» και οι πάσης φύσεως μεσάζοντες, ενώ χαμένοι είναι αγρότες και καταναλωτές (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&pubid=48370950)
Ληστρικές τιμές επικρατούν στην αγορά, καθώς οι καταναλωτές πληρώνουν τα τρόφιμα ακριβότερα έως και 1.550% (!) σε σχέση με τις τιμές που εισπράττουν οι αγρότες. «Νονοί» και πάσης φύσεως μεσάζοντες οι μεγάλοι κερδισμένοι, ενώ και οι ίδιοι οι αγρότες, παρ’ όλη την ακρίβεια που επικρατεί στην αγορά, βλέπουν το εισόδημά τους να... καταρρέει: Το πραγματικό εισόδημα των Ελλήνων αγροτών μειώθηκε φέτος κατά 4,3% σε σχέση με το 2009, ενώ στις άλλες χώρες της ΕΕ-27 αυξήθηκε έως και 12,3%.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του πίνακα που ακολουθεί προκύπτει εξαιρετικά μεγάλη διαφορά τιμών στα δημητριακά (από 500% έως 1.550%), στα ζυμαρικά (760%), στο κρασί (750%), στο ρύζι (660%) και ακολουθεί μια σειρά προϊόντων με άνοιγμα ψαλίδας από 170% έως 530%. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Δεκέμβριο του 2010, σε σχέση με αντίστοιχη έρευνα τον Νοέμβριο του 2008, η ψαλίδα τιμών διευρύνθηκε στα περισσότερα από τα 28 είδη διατροφής που παρακολουθεί συστηματικά η ΠΑΣΕΓΕΣ, με εξαίρεση ορισμένα οπωροκηπευτικά.
http://engine.feed.gr/?catid=11379&imgid=41445536&srcid=420&type=11104 (http://content-mcdn.feed.gr/filesystem/images/20101227/low/assets_LARGE_t_420_41445536.JPG)
κλικ για μεγέθυνση
Τα ρεκόρ ακρίβειας
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι οι Ελληνες καταναλωτές να πληρώνουν ακριβότερα σε σχέση με τις τιμές που... απολαμβάνουν οι παραγωγοί:
Το ψωμί κατά 652%, το κρασί (χύμα) κατά 375%, τα μαρούλια 270%, τις ελιές Καλαμών 144%, το μέλι 114%, το χοιρινό κρέας 109%, το τυρί φέτα 67%, το κοτόπουλο 50% κ.λπ.
Την ίδια ώρα:
Μια απλή αλήθεια έµαθε πρόσφατα η δηµοσιογράφος Φράνσις Μουρ Λαπέ σε έναταξίδι της στη Βραζιλία: πως η πείνα δεν προκαλείται από την έλλειψητροφίµων, αλλά από την έλλειψη δηµοκρατίας.
Στο Μπέλο Οριζόντε µια πόλη 2,5 εκατ. κατοίκων, ένας στους δέκα ζούσε κάποτε µέσα στην απόλυτη φτώχεια και ένα στα πέντε παιδιά έπεφταν στο κρεβάτι πεινασµένα. Ωσπου ένας δήµαρχος αποφάσισε να κηρύξει τα τρόφιµα δικαίωµα του πολίτη. Με την ιδέα πως η τροφή είναι δικαίωµα και µε σύνθηµα «Οποιος είναι πολύ φτωχός για να αγοράσει τρόφιµα, δεν σηµαίνει πως είναι παρακατιανός πολίτης», ο δήµαρχος Πέτρους Ανανίας ξεκίνησε πριν από µερικά χρόνια τον πόλεµό του ενάντια στην πείνα. Καθάρισε την αγορά από τους µεσάζοντες και τους µεταπράτες και έφερε σε άµεση επαφή τους αγρότες και τους παραγωγούς µε τους καταναλωτές. Τους υποχρέωσε µάλιστα να πηγαίνουν κάθεΣαββατοκύριακο µε τα φορτηγά τους στις φτωχογειτονιές κι έτσι όλοι οι φτωχοί της πόλης του απέκτησαν πρόσβαση σε φθηνά και υγιεινά τρόφιµα. Ο δήµαρχος όµως δεν αρκέστηκε µόνο σε αυτό.
Ανοιξε τρία µεγάλα λαϊκά εστιατόρια που σήµερα εξυπηρ ετούν 12.000 άτοµα την ηµέρα και σερβίρουν κυρίως τοπικά προϊόντα έναντι 50σεντ το γεύµα.Ανάµεσα στους πελάτες τους µπορεί κανείς να διακρίνειπαππούδες και εγγονούς, νεαρά ζευγάρια, µαµάδες µε τα µωρά τους, υπαλλήλους και εργάτες. Αλλοι τους είναι ντυµένοι µε κοστούµια κι άλλοι φτωχικά. Κανείς τους δεν χρειάζεται να αποδείξει πως είναι φτωχός για να φάει εκεί, αν και το 85%των πελατών είναιπράγµατι φτωχοί. Το «στίγµα» όµως σβήνεται από την ανάµεικτη ταξική προέλευση της πελατείας. Και σαννα µην έφταναν όλα αυτά, η δηµοτική αρχή παρέχειµε δικά της έξοδα συσσίτια για τα σχολεία της πόλης.
Τι βλέπουµε ύστερα από αυτές τις δηµοτικές πρωτοβουλίες; Μέσα σε µόλις µία δεκαετία, η βρεφική θνησιµότητα στο Μπέλο Οριζόντε, που οφειλόταν κυρίως στην πείνα, περιορίστηκε στο µισό. Και σήµερα, το 40% του πληθυσµού της πόλης ωφελείται από αυτά τα µέτρα. Πόσο κοστίζουν; ∆έκα εκατοµµύρια δολάρια ετησίως, µόλις το 2% του δηµοτικού προϋπολογισµού, δηλαδή 1 σεντ την ηµέρα για κάθε δηµότη της πόλης. Πίσω από αυτήν την προσπάθεια, η Αντριάνα Αράνια, συνεργάτιδα του δηµάρχου, βλέπει µια «νέα κοινωνική νοοτροπία», µια επίγνωση πως «όταν όλοι έχουν τροφή, όλοι οι δηµότες ωφελούνται, στην υγεία, στην παιδεία και σε πολλά άλλα».
«Ηξερα πως υπήρχε πολλή πείνα», εξοµολογείται η Αράνια στην Φράνσις Μουρ Λαπέ. «Αυτό που µε στεναχωρεί, είναι πως δεν ήξερα πόσο εύκολο ήταν να τη νικήσουµε». Στην πόλη που νίκησε την πείνα, δεν θα βρει σήµερα κανείς ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια.
Από "Τα Νέα (http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4611036)"
http://www.alfavita.gr/history/history20b.gif
Σαν σήμερα, 6 Μαρτίου 1910: Η Εξέγερση του Κιλελέρ
Aπό τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα ο θεσσαλικός κάμπος γίνεται πεδίο μιας από τις πιο οξυμένες μορφές της ταξικής πάλης. Oι κολλήγοι ξεσηκώνονται ενάντια στους μεγαλοτσιφλικάδες. Στην Kαρδίτσα, Λάρισα, Tσουλάρ, Kιλελέρ οι κολλίγοι επαναστατούν και προβάλλουν το μοναδικό αίτημά τους που είναι η ανακατανομή της γης που βρίσκεται στα χέρια ολίγων μεγαλογαιοκτημόνων. Σε αυτήν ακριβώς την εξέγερση, η οποία για μία ολόκληρη περίοδο είχε αποκλεισθεί από τα σχολικά εγχειρίδια, θα αναφερθούμε, αποτυπώνοντας και τις συνθήκες μέσα από τις οποίες αναδύθηκε.
META THN ΠPOΣAPTHΣH THΣ ΘEΣΣAΛIAΣ
Aπό τη σύσταση του ελληνικού κράτους ο καπιταλισμός αναπτύσσεται αργά και βασανιστικά, ήδη η αστική τάξη έχει προδώσει το ρόλο της και έχει συμμαχήσει με τους τσιφλικάδες ξεπουλώντας πρώτα πρώτα την εθνική ανεξαρτησία της χώρας. Tο αστοτσιφλικάδικο μπλοκ αφήνει άλυτο το γεωργικό πρόβλημα, το πρόβλημα της διανομής της γης που η ύπαρξη των τσιφλικιών το έκανε ακόμη μεγαλύτερο. Παράλληλα μεγάλωναν και οι μάζες των ακτημόνων καλλιεργητών. H κατάσταση αυτή πήρε μεγαλύτερες διαστάσεις με την προσάρτηση της Θεσσαλίας στην Eλλάδα. Oι προσδοκίες των Θεσσαλών αγροτών και όχι μόνο, οι οποίοι ήταν καθηλωμένοι επί αιώνες στα τσιφλίκια των Tούρκων γαιοκτημόνων, ότι μετά την ένωση τα κτήματα θα περνούσαν στα χέρια τους διαψεύστηκαν. Tα μεγάλα τουρκικά τσιφλίκια περιήλθαν εξ αγοράς στα χέρια των Eλλήνων χρυσοκάνθαρων της εποχής οι οποίοι τα μετέτρεψαν σε τεράστιες κεφαλαιοκρατικής υφής γεωργικές επιχειρήσεις. Aμέσως μετά τη συνθήκη του Bερολίνου (παραχώρηση) οι Tούρκοι τσιφλικάδες και οι μικροκτηματίες κονιάρηδες έσπευσαν να πουλήσουν τη γη τους. Bαθύπλουτοι Έλληνες της διασποράς X. Zωγράφος, E. Zάππας, Στεφάνοβιτς, Mπαλτατζής και πολλοί άλλοι αγόρασαν στη Θεσσαλία τεράστιες εκτάσεις γης. Oι ιδιοκτησίες αυτές αποτελούσαν το 50-60% των καλλιεργούμενων εκτάσεων και εργάζονταν σ' αυτές το 50% του αγροτικού πληθυσμού της Θεσσαλίας. Aυτή ακριβώς την κερδοσκοπική δραστηριότητα του ομογενειακού κεφάλαιου κάλυψε απολύτως η ελληνική κυβέρνηση του Xαριλάου Tρικούπη.
Γίνεται κατανοητό ότι οι μισοφεουδαρχικές σχέσεις παραγωγής ακόμη κυριαρχούν στην ύπαιθρο, ο ελληνικός καπιταλισμός αντί να συγκρουστεί με παλαιές σχέσεις διαπλέκεται μαζί τους διαμορφώνοντας ένα πλαίσιο που καθόρισε, μαζί με την εξάρτηση από το ξένο κεφάλαιο, τη στρεβλή παραπέρα πορεία του. H αστοτσιφλικάδικη αντίδραση κυριαρχεί πολιτικά και οικονομικά.
Tο μέλλον της αγροτιάς είναι σκληρό. Oι συνθήκες εργασίας άθλιες. H εφαρμογή της ελληνικής αγροτικής νομοθεσίας και η κατάργηση των όποιων προνομίων της Oθωμανικής περιόδου οδήγησε τους αγρότες να υπογράψουν νέα κολληγικά συμβόλαια που τους μετατρέπουν από καλλιεργητές με κάποια δικαιώματα σε ακτήμονες. Eίναι πλέον απροστάτευτοι, ελεύθεροι εργάτες γης στο έλεος του μεγαλογαιοκτήμονα.
O τσιφλικάς έχει τη δυνατότητα να προσλαμβάνει ή να απολύει τον κολλήγο χωρίς καμιά δικαιολογία, σύμφωνα δε με τον εσωτερικό κανονισμό των τσιφλικιών ο κολλήγος δεν είχε κανένα ιδιοκτησιακό δικαίωμα στην οικία που έμενε, όφειλε να παράγει ορισμένη ποσότητα καρπών από την οποία έπρεπε να δίνει το ένα τρίτο, ενώ σε περίπτωση θανάτου η οικογένειά του διωχνόταν από το τσιφλίκι. (σας θυμίζουν κάτι όλα αυτά; ) Kάτω απ' την αυστηρή επίβλεψη των ρουφιάνων σουμπασήδων (επιστατών) χιλιάδες οικογένειες ζούσαν σαν δουλοπάροικοι στα 400 περίπου θεσσαλικά τσιφλίκια. Oι δυνατότητες διαμαρτυρίας και οι προσπάθειες οργάνωσης αντιμετωπίζονταν από την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές με σκληρό και άδικο τρόπο σ' όφελος των τσιφλικάδων, πολλοί από τους οποίους ήταν και βουλευτές.
OI ΠPΩTEΣ ΠPOΣΠAΘEIEΣ OPΓANΩΣHΣ
Oι αγροτικές μάζες κατανοούν ότι το πρόβλημα της διανομής της γης δεν πρόκειται να λυθεί. O θεσσαλικός κάμπος γίνεται ένα καμίνι που σιγοβράζει και το αίτημα της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης των τσιφλικιών προβάλλει ως μοναδική λύση. Mεταξύ 1904 και 1907 ιδρύονται ο πρώτοι γεωργικοί σύνδεσμοι με στόχο την απαλλοτρίωση. O Kεφαλονίτης Mαρίνος Aντύπας το 1906 διατρέχει ολόκληρη τη Θεσσαλική γη προπαγανδίζοντας την αναγκαστική απαλλοτρίωση με αποζημίωση των γαιοκτημόνων. O Aντύπας καταδικάζεται σε φυλάκιση για την προσβολή του A. Σλήμαν υποστηρικτή των τσιφλικάδων. Tο 1907 σκοτώνεται από πληρωμένους δολοφόνους. Eίναι γεγονός ότι οι σοσιαλιστικές ιδέες από τις οποίες διαπνέονταν και ο Mαρίνος Aντύπας, στήριζαν τα αγροτικά αιτήματα.
http://www.alfavita.gr/history/history20a.jpg
Oι μικροί σοσιαλιστικοί όμιλοι που ήδη είχαν δημιουργηθεί έθεσαν κοινωνικά ζητήματα και σε ορισμένες περιπτώσεις σοσιαλιστές προσπάθησαν να καθοδηγήσουν τις αγροτικές προσπάθειες για το ζήτημα της απαλλοτρίωσης της γης. Δίπλα ακριβώς και ο Bόλος με το πρώτο Eργατικό Kέντρο και τους απεργούς εργάτες να συγκρούονται με την αστυνομία η οποία χρησιμοποιεί σφαίρες για να τους αντιμετωπίσει. Σιγά σιγά ωριμάζει η ιδέα της παναγροτικής πανθεσσαλικής κινητοποίησης. Tο 1909 ιδρύεται στην Kαρδίτσα ο Γεωργικός Πεδινός Σύλλογος με πρόεδρο το δικηγόρο Δ. Mπούσδρα που θέτει ως προτεραιότητα την απαλλοτρίωση, για το λόγο αυτό οργανώνεται συλλαλητήριο.
Oι φωνές των διανοούμενων των επαγγελματιών εφημερίδων της Θεσσαλίας, αλλά και προσωπικοτήτων του αστικού χώρου απηχούν τις απόψεις των αγροτών. Aπό τις αρχές του αιώνα ο αγώνας για τη διανομή των τσιφλικιών στρέφεται και εναντίον του κράτους που στο μεταξύ έχει γίνει ο μεγαλύτερος γαιοκτήμονας στη Θεσσαλία. Περισσότερα από 500.0000 στρέμματα έχουν περιέλθει για εκμετάλλευση στο θεσσαλικό Γεωργικό Tαμείο και σε κατά τόπους επιτροπές διαχείρισης. O μηχανισμός ιδιοποίησης και σφετερισμού της κρατικής γης αποδείχθηκε ληστρικότερος από τους ιδιώτες τσιφλικάδες. Tο καλοκαίρι του 1909 κοινοποιούνται σε ολόκληρα χωριά μαζικές αγωγές εξώσεων που πυροδοτούν την ατμόσφαιρα. Προοδευτικά η αντίσταση των κολλήγων κατά των εξώσεων και των άλλων αυθαιρεσιών των τσιφλικάδων διευρύνεται και από απλή αγροτική διαμαρτυρία μετατρέπεται σε κίνημα πανθεσσαλικού χαρακτήρα με πλατιά κοινωνική βάση και ισχυρή υποστήριξη από τα αστικά κέντρα (ο εμπορικός σύλλογος Bόλου τάσσεται υπέρ της διανομής της γης) με κεντρικό αίτημα την άμεση απόδοση της γης στους καλλιεργητές της. H όποια θετική προσμονή από το στρατιωτικό κίνημα στο Γουδί διαψεύδεται, γεγονός που απελευθερώνει ακόμη περισσότερο την αγροτική διαμαρτυρία. Tο Φλεβάρη του 1910 συγκροτείται η Πανθεσσαλική επιτροπή ενώ παράλληλα πραγματοποιούνται και άλλα τοπικά συλλαλητήρια και διαδηλώσεις με μεγάλη επιτυχία στις μεγάλες πόλεις της Θεσσαλίας. Oι ηγέτες των αγροτών τον ίδιο μήνα απαιτούν από την κυβέρνηση την αποδοχή της λύσης της απαλλοτρίωσης. Για το λόγο αυτό διοργανώνονται νέα συλλαλητήρια στις θεσσαλικές πόλεις. Tο αίτημα «η γη στους καλλιεργητές της» μετατρέπεται σε πανελλήνιο σύνθημα στην ύπαιθρο. O θεσσαλικός κάμπος είναι καζάνι έτοιμο να εκραγεί.
KIΛEΛEP
Στα τέλη του Φλεβάρη οι κινητοποιήσεις γίνονται με επιτυχία. Xιλιάδες αγρότες με μαύρες και κόκκινες σημαίες και μερικοί από αυτούς οπλισμένοι συμμετέχουν. H οργάνωση των διαδηλώσεων ήταν ελλιπής και η απειρία των αγροτών δεδομένη. H αγανάκτηση των εξεγερμένων τους οδηγούσε σε πράξεις βίας κατά των τσιφλικάδων και του κράτους. Oι κινητοποιήσεις περνάνε σε νέο επίπεδο και η σύγκρουση με τις αρχές είναι ορατή.
Στις 6 Mαρτίου προγραμματίστηκε συλλαλητήριο στη Λάρισα και στις 8 Mαρτίου ξανά στην Kαρδίτσα, στα Tρίκαλα και τα Φάρσαλα. H Λάρισα παρουσιάζει θέαμα στρατοκρατούμενης πόλης. Σύμφωνα με τοπική εφημερίδα έφιππες περιπολίες διέτρεχαν τους δρόμους και φρουρές σκαπανέων και πυροβολητών φρουρούσαν τα δημόσια κτίρια. Παρά την τρομοκρατία με ελληνικές, κόκκινες και μαύρες σημαίες άοπλοι οι αγρότες κατέκλυζαν την πλατεία Θέμιδος στη Λάρισα από τις 8 το πρωί.
http://www.alfavita.gr/history/history20c.gif
Στο Kιλελέρ (σημερινή Kυψέλη) περίπου διακόσιοι κολλήγοι με τραγούδια και ζητωκραυγές κατεβαίνουν στις γραμμές του τρένου για να πάνε στο συλλαλητήριο της πόλης. Προσπαθούν να ανέβουν στο τρένο. H στρατιωτική δύναμη των 50 ανδρών αντιδρά. Oι κολλήγοι συνειδητοποιούν ότι δεν προλαβαίνουν το συλλαλητήριο στη Λάρισα και στην απελπισία τους πυροβολούν την αμαξοστοιχία και απομακρύνονται. Ένα χιλιόμετρο πιο κάτω οκτακόσιοι περίπου αγρότες σταματούν το τρένο και επιδιώκουν να ανεβούν σ' αυτό σκαρφαλώνοντας. O στρατός πυροβολεί στο ψαχνό με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δύο διαδηλωτές και να τραυματισθούν βαριά άλλοι εφτά. Tο τρένο συνεχίζει την πορεία του στο σταθμό Tσουλάρ (Mελία) το περιμένουν πεντακόσιοι κολλήγοι. O στρατός εμποδίζει και πάλι την επιβίβαση των αγροτών οι οποίοι και πάλι προσπαθούν να ανεβούν στο τρένο. Πυροβολούν και δυο αγρότες πέφτουν στο χώμα. Tραυματίζονται συνολικά 15 αγρότες.
H είδηση για τα επεισόδια στους σταθμούς Kιλελέρ και Tσουλάρ φτάνουν στη Λάρισα. Tο νέο φανατίζει τους διαδηλωτές ενώ αρκετοί ζητούν να αναβληθεί το συλλαλητήριο για την επομένη «Aύριον και ένοπλον εφώναζον».
http://4.bp.blogspot.com/_0OCXcg3mrQM/S4j6XhpPJ7I/AAAAAAAAFH0/qP8HQFbEAuE/s320/ΚΙΛΕΛΕΡ+3+.jpg
Mετά από λίγο η πληροφορία ότι ο στρατός εμποδίζει τους αγρότες να εισέλθουν στην πόλη απ' τη μεριά των Φαρσάλων τους οδηγεί στο σημείο εκείνο της πόλης όπου επακολουθεί σύγκρουση με αρκετούς τραυματίες (ο ένας αργότερα πεθαίνει). O στρατός προσπαθεί με τη βία να διαλύσει τους συγκεντρωμένους. Mε πυροβολισμούς και παρά τις συνεχείς επελάσεις του ιππικού οι αγρότες συγκεντρώνονται και πάλι στην πλατεία και η συγκέντρωση πραγματοποιείται. Oμιλητές ο Nτίνος Nούσιας από τα Φάρσαλα και Γ. Σχοινάς αντιπρόσωπος του κοινού των Θεσσαλών. Tο ψήφισμα εγκρίνεται δια βοής. «O γεωργικός λαός απαιτεί την άμεσον επιψήφισιν των τσιφλικιών και τη διανομή των Zαππείων κτημάτων».
Mετά τα γεγονότα της Kαρδίτσας, της Λάρισας, του Tσουλάρ και του Kιλελέρ επικρατεί κλίμα τρομοκρατίας στη Θεσσαλία. H αυτοτσιφλικάδικη αντίδραση θορυβείται από τις ένοπλες συγκρούσεις και τον μαχητικό ξεσηκωμό όλου του θεσσαλικού κάμπου. H ρευστότητα στην πολιτική σκηνή και η μετάδοση της φλόγας της εξέγερσης και σε άλλες περιοχές ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημα για την αντίδραση. Ένα μεγάλο κύμα συλλήψεων απλώθηκε στην περιοχή. Δήμαρχοι, αγρότες, φοιτητές θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τα γεγονότα. Παράλληλα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα γεγονότα οργανώθηκαν διαδηλώσεις παντού και υψώθηκε στο Eργατικό Kέντρο Bόλου μαύρη σημαία. Tρεις μήνες μετά τα γεγονότα του Κιλελέρ 71 άτομα μεταξύ των οποίων ο Δ. Μπούσδρας και άλλοι 36 Καρδιτσιώτες συνελήφθησαν και δικάστηκαν στη Χαλκίδα. Παρά τις έντονες κρατικές παρεμβάσεις και πιέσεις οι θεωρούμενοι ως πρωτεργάτες αθωώθηκαν στα δικαστήρια. Tο αγροτικό όμως ζήτημα της διανομής της γης παραμένει...
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του εισαγγελέα Λιβαδειάς, Γεωργιάδη, μετέπειτα εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, που σε μια αποστροφή του λόγου του στο δικαστήριο είπε: «Η κολιγία είναι δικαίωμα ενοχικόν, εταιρεία ή μίσθωσις και συνεπώς οι κατηγορούμενοι δεν εδικαιούντο να δημιουργήσωσι ταραχάς… Αγροτικό ζήτημα δεν υφίσταται… Ο Θεσσαλός δεν είναι γεωργός αλλά κτηνοτρόφος. Αρνείται να καλλιεργήσει πλέον των είκοσι στρεμμάτων. Παρασύρεται ευκόλως… Σπαταλά την περιουσίαν του στα μανάβικα… Τρώγει αχλάδια σαν γουρούνι. Υπάρχουν και καλοί Θεσσαλοί. Αλλ’ οι πλείστοι εξ αυτών είναι τεμπέληδες και ζωοκλέπται» (Γ. Κορδάτος, σελ. 193). (Αυτός πρέπει να είναι το ίνδαλμα του Πάγκαλου, η "πηγή έμπνευσης του...) Τέτοιοι άνθρωποι που εκσφενδονίζουν τέτοιες ασυναρτησίες και είναι γεμάτοι μίσος για τους αγρότες γίνονται εισαγγελείς του Αρείου Πάγου. Ομως σε όλες τις περιπτώσεις οι αγρότες αθωώθηκαν από τους ενόρκους.
Πηγές: alfavita.gr (http://www.alfavita.gr/history/history20.htm), antigeitonies.blogspot.com (http://antigeitonies.blogspot.com/2010/02/blog-post_1627.html)
Αν θέλετε, ρίξτε και μια ματιά σε ένα σύντομο (3.40 λεπτά) βίντεο για τα γεγονότα:
http://www.youtube.com/watch?v=lpUej4TvAzs&feature=player_embedded
http://2.bp.blogspot.com/_VhbxMNav5rw/TF4Se0XGkCI/AAAAAAAAATI/zrH0pZUa5Vw/s400/emiliano+zapata+2.jpg
Σαν σήμερα, 10/04/1919: Δολοφονείται ο Εμιλιάνο Ζαπάτα (http://www.sansimera.gr/biographies/123)
Ηγέτης της Μεξικανικής Επανάστασης, προστάτης των φτωχών αγροτών της πατρίδας του. Γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1879 στο χωριό Ανενκουίλκο. Γόνος ευκατάστατου κτηνοτρόφου, έμεινε ορφανός στα 16 του χρόνια και εργάστηκε ως εκπαιδευτής αλόγων.
Την εποχή εκείνη, τη χώρα κυβερνούσε ο στρατηγός Πορφίριο Ντίας, η δικτατορία του οποίου σήμανε μια εποχή εγκατάλειψης των μεταρρυθμίσεων, ενώ το 85% της γης ανήκε στο 2% του πληθυσμού. Ο Ζαπάτα ανέπτυξε από νωρίς αντιπολιτευτική δράση και το 1909 εξελέγη πρόεδρος μιας τοπικής ομάδας για τη διεκδίκηση της καλλιεργήσιμης γης, που είχε κατασχεθεί προς όφελος των μεγαλογαιοκτημόνων. Εξαιτίας της δράση του, κλήθηκε στο στρατό, όπου υπηρέτησε για επτά μήνες.
Το Νοέμβριο του 1910, η εξαθλίωση των αγροτών οδήγησε σε μία εξέγερση υπό τον Μαδέρο. Ο Ζαπάτα τάχθηκε στο πλευρό του, πήρε τα όπλα και με σύνθημα «γη κι ελευθερία» ηγήθηκε των επαναστατημένων αγροτών, καταλαμβάνοντας όλο και περισσότερα εδάφη.
Όταν αντιλήφθηκε ότι το αίτημα για μεταρρυθμίσεις είχε εγκαταλειφθεί από τον Μαδέρο, κατάρτισε το δικό του αγροτικό πρόγραμμα, γνωστό ως Σχέδιο Αγιάλα. Με αυτό απαιτούσε την κατάσχεση της γης απ' όλους τους ξένους και του 1/3 των εδαφών των φεουδαρχών, καθώς και την επιστροφή των εδαφών που είχαν κατασχεθεί από τους ντόπιους. Σύμφωνα με το Σχέδιο Αγιάλα, όλες οι κατασχεθείσες εκτάσεις θα αποτελούσαν κοινοκτημοσύνη των ινδιάνικων κοινοτήτων.
Στο πλευρό του συγκεντρώνονταν όλο και περισσότεροι αγρότες, ενώ οι απόψεις του υποστηρίχτηκαν και από πολλούς διανοούμενους, που συνέδεσαν τις θεωρίες του με αυτές του Καρλ Μαρξ (εντάξει, μεγάλος ιστορικός δεν είμαι, ειδικά στο θέμα της μεξικανικής επανάστασης, αλλά για να λέμε και την αλήεια,ο Ζαπάτα είχε μια σκέψη που σίγουρα πλησίαζε και τον Μαρξ, αλλά πλησίαζε και τους αναρχικούς. Τέλος πάντων). Μετά την καταστολή της εξέγερσης του Μαδέρο, το Φεβρουάριο του 1913, ο Ζαπάτα ένωσε τις δυνάμεις του με αυτές του Πάντσο Βίλα στο βορρά και συνέχισε τον αγώνα του, ακόμα κι όταν έπεσε η δικτατορία του Ντίας. Μαζί κατέλαβαν τρεις φορές την πόλη του Μεξικού, αλλά αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν.
Στις 10 Απριλίου του 1919 ο Ζαπάτα έπεσε θύμα ενέδρας. Εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τις κυβερνητικές δυνάμεις, κατά τη συνάντησή του με έναν στρατηγό που υποτίθεται ότι ήθελε να προσχωρήσει στην επανάσταση.
Για τους εχθρούς του, ο Εμιλιάνο Ζαπάτα υπήρξε ένας ακραίος μηδενιστής και οι ενέργειές του είχαν ως μοναδικό σκοπό τη ληστεία. Για τους αυτόχθονες λαούς, υπήρξε σωτήρας και ήρωας της επανάστασης. Έγινε θρύλος ενώ ζούσε ακόμη. Αναρίθμητες ιστορίες και τραγούδια γι' αυτόν λέγονται ακόμη και σήμερα, ενώ ο τάφος είναι ένα από τα πιο σεβάσμια μνημεία για τους ιθαγενείς του Νότιου Μεξικού.
http://1.bp.blogspot.com/-v6pd5yKLARw/TaFuKpUzhVI/AAAAAAAAAKU/CMOO0mUYpxI/s400/Gente%2Bdel%2BPueblo%2B-%2BTierra%2By%2BLibertad%2BFrontal.jpg
http://www.movieposterdb.com/posters/06_01/1952/0045296/l_82604_0045296_d71e3e65.jpg
http://politisite.com/wp-content/uploads/2011/03/givaway-276x184.jpg
H ΠΕΙΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ..ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ... (http://mlvzero.blogspot.com/2011/08/h.html)
Πλήρης η εξάρτηση της διατροφής μας από τις εισαγωγές. Του Νίκου Ταυρή.
Περίπου 13 εκατομμύρια αιγοπρόβατα εκτρέφονται στην Ελλάδα και αυτός είναι ίσως από τους μεγαλύτερους πληθυσμούς αιγοπροβάτων στην Ευρώπη. Ένα ζωικό κεφάλαιο που θα μπορούσε να προσφέρει εργασία και μέλλον σε ένα σημαντικό αριθμό κατοίκων της ελληνικής υπαίθρου. Κι όμως, τα στοιχεία που προκύπτουν από τους αρμόδιους οργανισμούς είναι απολύτως ανησυχητικά:
μέσα σε μια πενταετία (2006-2010) ο αριθμός των εκμεταλλεύσεων μειώθηκε περίπου 10%. 10.000 κτηνοτρόφοι «χάθηκαν», ενώ και η επάρκεια της κατανάλωσης σε αιγοπρόβειο κρέας και γάλα απειλείται από τις φθηνές και αθρόες εισαγωγές από χώρες με οργανωμένη κτηνοτροφία.
Κι αν στην αιγοπροβατοτροφία υπάρχει ακόμα μια σχετική αυτάρκεια, στην βοοτροφία και τη χοιροτροφία τα πράγματα είναι αρκετά αποκαλυπτικά της ραγδαίας μετατροπής της Ελλάδας σε χώρα-εισαγωγέα βασικών διατροφικών αγαθών, όπως το κρέας και το γάλα. Σύμφωνα με πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου του Ελληνικού Οργανισμού Γάλακτος και Κρέατος (ΕΛΟΓΑΚ), το 89% του βόειου και το 55% του χοιρινού κρέατος που καταναλώνεται στη χώρα μας είναι πλέον εισαγόμενο (και μάλιστα με ανοδικές τάσεις). Αντίστοιχα απειλείται η αυτάρκεια της χώρας και στα προϊόντα πτηνοτροφίας (κρέας πουλερικών και αβγά), όπου παραδοσιακά υπήρχε μεγάλη παραγωγή.
Αν πιστέψουμε τις διακηρύξεις της κυβέρνησης ότι η γεωργία και ο τουρισμός μπορούν να αναδειχθούν σε «πυλώνες της ανάπτυξης», τότε η μεν κτηνοτροφία ήδη καταρρέει, με τη γεωργία να ακολουθεί κατά πόδας, ενώ και ο άλλος «πυλώνας ανάπτυξης», ο τουρισμός, σε επίπεδο κατανάλωσης κτηνοτροφικών προϊόντων τουλάχιστον, ευνοεί την παραγωγή… άλλων χωρών, κυρίως της κεντρικής Ευρώπης.
Αθρόα συγκέντρωση σε λίγα χέρια
Παρά τη μείωση των κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων, οι 93.693 παραγωγοί αιγοπρόβειου γάλακτος και κρέατος που καταγράφηκαν το 2010, αποτελούν ένα σημαντικό τομέα της ελληνικής οικονομίας η οποία, συνήθως, κατηγορείται ότι «δεν παράγει τίποτα». Η μείωσή τους δεν συνοδεύτηκε από αντίστοιχη μείωση του ζωικού κεφάλαιου, το οποίο αντίθετα αυξήθηκε ελαφρά από 12,3 σε 12,8 εκατ. ζώα.
Χαρακτηριστικό της συγκέντρωσης αυτού του ζωικού κεφαλαίου σε όλο και λιγότερα χέρια (δες διαγράμματα) είναι ότι την τελευταία πενταετία οι κτηνοτρόφοι που παράγουν κάτω από 10 τόνους γάλακτος ετησίως μειώνονται, ενώ αντίστροφα αυξάνονται ραγδαία αυτοί που παράγουν άνω των 40 τόνων γάλακτος ετησίως.
Η συγκέντρωση της μεταποίησης σε ελάχιστα χέρια είναι πλέον εξόφθαλμη: οι «αγοραστές» γάλακτος είναι όλοι κι όλοι 750, από τους οποίους 550 (το 73,3%) είναι τυροκομεία, ένα ποσοστό 19% μικρές μεταποιητικές μονάδες, 43 είναι κτηνοτρόφοι-μεταποιητές (5,7%) και μόνο 15 εταιρίες ασχολούνται με την εμπορία του γάλακτος. Κι όμως, 16 συνολικά γαλακτοκομικά προϊόντα από αιγοπρόβειο γάλα είναι αναγνωρισμένα πλέον ως προϊόντα ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) και θα περίμενε κανείς να έχουν εκτινάξει την ελληνική κτηνοτροφία στα ύψη.
Οι επιλογές, όπως το σχέδιο εκποίησης της συνεταιριστικής Δωδώνης, που προωθεί η κυβέρνηση επιτείνουν κι άλλο τα προβλήματα.
Η εικόνα της αγελαδοτροφίας σε αριθμούς
Από 12.402 παραγωγούς αγελαδινού γάλακτος το 2000-2001, σε μια δεκαετία απέμεινε το 1/3. Μόνο 4.252 παραγωγοί καταγράφηκαν τη γαλακτοκομική περίοδο 2010-2011. Παρ’ όλα αυτά, το γάλα που συγκεντρώνεται παραμένει περίπου σταθερό στους 700 χιλιάδες τόνους ετησίως (με μια αύξηση την περίοδο 2005 - 2009).
Κι εδώ η συγκέντρωση φαίνεται, ενδεικτικά, από τα στοιχεία του ΕΛΟΓΑΚ για το 2009-2010:
• 2.368 παραγωγοί, δηλαδή το 52% του συνόλου, παραδίδουν λίγο παραπάνω από 44 χιλιάδες τόνους γάλακτος, δηλαδή μόνο το 7% της συνολικής ποσότητας.
• 312 παραγωγοί, δηλαδή μόλις το 7% του συνόλου των αγελαδοτρόφων, παραδίδουν περίπου 300 χιλιάδες τόνους, δηλαδή το 44% της συνολικής ποσότητας του αγελαδινού γάλακτος που παράγεται στη χώρα μας.
Το ξεκλήρισμα της μικρής κτηνοτροφίας είναι πια γεγονός.
Εισαγωγές αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ
Τα στοιχεία των ποσοτήτων κρέατος που καταγράφει πλέον με μεγαλύτερη ακρίβεια ο ΕΛΟΓΑΚ, ο οποίος συγκεντρώνει τα ισοζύγια κρέατος από παραγωγούς και εισαγωγείς, είναι αποκαλυπτικά (δες πίνακα). Σημειώνονται αθρόες εισαγωγές φθηνότερων προϊόντων από τις χώρες της Ε.Ε. που έχουν καλύτερη οργάνωση και εμπορική πολιτική για την κτηνοτροφική τους παραγωγή (Γαλλία, Γερμανία, Ολλανδία κ.ά.) καθιστώντας μη ανταγωνιστική την ελληνική κτηνοτροφία, ακόμη και… εντός Ελλάδας. Μέσω των επιδοτήσεων, επί πολλά χρόνια οι παραγωγοί αναγκάστηκαν να στραφούν σε συγκεκριμένες καλλιέργειες (που κατόπιν αποδείχτηκαν κι αυτές μικρής σημασίας) και να απομακρυνθούν από παραδοσιακές δραστηριότητες μέσω των οποίων αλληλοσυμπληρώνονταν η φυτική και η ζωική παραγωγή. Έτσι, η σχεδόν παντελής έλλειψη εγχώριων ζωοτροφών και η υποκατάστασή τους από πανάκριβες εισαγόμενες, έκαναν και κάνουν ακόμα πιο αδύνατη την ανάπτυξη εγχώριας κτηνοτροφίας. Η ανυπαρξία ενός σχεδίου στήριξης της υπαίθρου, έχει καταστήσει τη διατροφή μας σχεδόν πλήρως εξαρτώμενη από τις εισαγωγές.
Η συγχώνευση των οργανισμών με την ουσιαστική κατάργηση του ΕΛΟΓΑΚ, που διαθέτει τα στοιχεία και την οργάνωση για να στηρίξει την ελληνική κτηνοτροφία, αλλά και μια οικονομική αυτοτέλεια που προέρχεται από τα τέλη που εισπράττει επί κάθε κιλού γάλακτος και κρέατος που διακινείται στη χώρα (εγχώριου ή εισαγόμενου), είναι το τελευταίο χτύπημα.
Η διατροφική μας εξάρτηση φαίνεται ότι είναι ένα από τα βασικά στοιχεία οικονομικού εκβιασμού που υφίσταται αυτή τη στιγμή η χώρα και, όπως και με τις υπόλοιπες πλουτοπαραγωγικές πηγές, είναι κι ένας τομέας που παραδίδεται από τους υποτελείς εγχώριους υπαλλήλους της τρόικας ως… δώρο για εκμετάλλευση.
Με… μοντέλο εξ αλλοδαπής
Κι αν αυτή είναι η σημερινή εικόνα, το όραμα είναι ακόμη πιο εφιαλτικό για τους κτηνοτρόφους που ασχολούνται με την κρεοπαραγωγή. Αυτό που έχουν στο μυαλό τους τα εκάστοτε κυβερνητικά επιτελεία είναι οι κτηνοτρόφοι να συνδέσουν τη μοίρα τους με τις επιχειρήσεις επεξεργασίας κρέατος και τις μεγάλες αλυσίδες σούπερ μάρκετ. Το μοντέλο έχει εφαρμοστεί σε όλες τις προηγμένες χώρες-«πρότυπα»: η αλυσίδα σούπερ μάρκετ ζητά από τη βιομηχανία κρέας που «θα πρέπει» να το πουλάει σε συγκεκριμένη χαμηλή τιμή, η βιομηχανία συμβολαιοποιεί την παραγωγή των συνδεδεμένων με αυτήν κτηνοτρόφων και αφού αφαιρέσει τα λειτουργικά της έξοδα, το κέρδος της κ.λπ., αφήνει μερικά ψίχουλα (ό,τι περισσεύει) για τον κτηνοτρόφο, χωρίς ποτέ να λαμβάνει υπ’ όψιν το διαρκώς αυξανόμενο κόστος παραγωγής του τελευταίου. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που και οι Ευρωπαίοι κτηνοτρόφοι αισθανόμενοι περισσότερο το αδιέξοδο στον καιρό της οικονομικής κρίσης, αρχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους...
http://3.bp.blogspot.com/-YLOYHD3FGpo/TgSy_rNhiKI/AAAAAAAAAJE/QNQcAc1zgiw/s1600/land-grabbing.jpeg
Την ίδια ώρα:
Ο νέος αγροτο-ιμπεριαλισμός (http://www.xrimanews.gr/oikonomia/11282-o-neos-agrotoimperialismos)
Το Διεθνές Ινστιτούτο Έρευνας της Πολιτικής των Τροφίμων διαπιστώνει εδώ και χρόνια μια επικίνδυνη τάση: χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία αγοράζουν εκτάσεις γης σε φτωχές χώρες για να διασφαλίσουν αποθέματα τροφίμων.
Πρόκειται για μία εξέλιξη που όπως προειδοποιεί ο ΟΗΕ, εάν συνεχιστεί, δεν αλλάζει μόνον τον γεωπολιτικό χάρτη, αλλά μεσοπρόθεσμα οι φτωχές χώρες θα αντιμετωπίσουν σοβαρό επισιτιστικό πρόβλημα, και κοινωνικές και πολιτικές αναταραχές.
Το Διεθνές Ινστιτούτο Έρευνας της Πολιτικής των Τροφίμων (IFPRI) ονομάζει αυτή τη νέα τακτική «αγροτο-ιμπεριαλισμό». Η τάση αυτή παρατηρείται από το 2007/8 με την κρίση στις τιμές των τροφίμων.
...
Το 2010 οι εκτάσεις αυτές άγγιξαν τα 650.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, σύμφωνα με έκθεση της Παγκόσμιας Τράπεζας. Πρόκειται για μια τεράστια έκταση μεγαλύτερη από τις εκτάσεις που διαθέτουν οι ΗΠΑ για την καλλιέργεια καλαμποκιού και σταριού.
Σύμφωνα με το IFPRI οι αγοραστές δεν είναι μόνον κράτη, αλλά και οικονομικοί όμιλοι και hedge funds. Οι πιο δραστήριοι σε αυτές τις αγορές είναι εκτός της Κίνας, η Ινδία, οι χώρες του Περσικού Κόλπου, η Ινδία, η Ν. Κορέα και η Σ. Αραβία. Όμως και η ΕΕ ή μάλλον μεμονωμένες ευρωπαϊκές χώρες ενδιαφέρονται επίσης για την αγορά τέτοιων εκτάσεων, επειδή επιθυμούν να διασφαλίσουν καλλιέργειες για παραγωγή βιοκαυσίμων.
Γεωργία σε Κρίση; (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=18359)
@ ADSLgr.com All rights reserved.