PDA

Επιστροφή στο Forum : Δισκοκηλη,προβλημα που ολοι αντιμετωπιζουμε



Σελίδες : 1 [2]

nyannaco
10-04-13, 20:22
Τώρα έμαθα και για το επίθεμα καψαικίνης που κρατάει 3 μήνες αναλγησίαΚοινώς έμπλαστρο ;)

επίσης σκέφτομαι να της αγοράσω πιπέρι καγιέν σε χάπια (καψαικινη) που είναι πολύ βοηθητικά, όπως μας είπε μια συγγενής από Αμερική που αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα.Αυτό μπαρούφα μου ακούγεται. Η καψαϊκίνη δρα προκαλώντας τοπική υπεραιμία στην εστία του πόνου. Αν την πάρεις από το στόμα πώς θα γίνει αυτό; Απλά θα σκίσει το στομάχι. Πάντως αν επιμένει να δοκιμάσει, δεν χρειάζεται να πάρει χάπια, η καυτερή κόκκινη πιπερίτσα κάνει το ίδιο (και η δραστική ουσία του εμπλάστρου από εκεί προέρχεται). Εγώ πάντως δεν θα το έκανα.

TheodoraZ
09-05-13, 20:27
Φαντάζομαι ότι το καγιέν έχει ήπια αναλγητική δράση, όμως δρα όπως τα αντιφλεγμονώδη, κάτι κάνει με τις προσταγλαδίνες _κάτι τέτοιο- είμαι σίγουρη θα έχει κάποιο ήπιο αποτέλεσμα και θα πρέπει να πάρει κανείς αρκετό καιρό για να δει έστω μια διαφορά, άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι είναι αποτελεσματικό, όμως μπορεί να επηρεάσει φάρμακα κατά της υπέρτασης οπότε μόνο με συμβουλή γιατρού αν κάποιος παίρνει τέτοια φάρμακα. Πάντως το καγιέν, o κουρκουμάς (turmeric) και το τζίντζερ τα χρησιμοποιούν σε συνδυασμό για πόνους αρθρώσεων και για ινομυαλγία, έχουν και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Δεν τα έχω δοκιμάσει, φαντάζομαι θα είναι για ήπιους πόνους.

- - - Updated - - -

Θα ήθελα να κάνω ένα update σχετικά με τη θεραπεία που σας έλεγα. Εκεί που είχαμε απογοητευτεί τώρα βλέπουμε βελτίωση, μας είχε πει ότι σε 6 μήνες θα ολοκληρωθεί η δράση των φαρμάκων, τώρα έχουν περάσει δυομισι σε λίγο τρεις μήνες από την τελευταία ένεση και συνολικά 6 μήνες από την έναρξη της θεραπείας και αισθάνεται πολύ καλύτερα, βέβαια παίρνει ένα lonarid κάθε πρωί αλλά δεν μπορώ να σας περιγράψω πόσες πολλές δουλειες κάνει, αν δεν κουραζόταν έτσι σίγουρα δεν θα έπαιρνε λοναρίντ. Τελικά καταλήγω ότι οι ενέσεις ήταν πραγματικά θαυματουργές χωρίς να θέλω να σας παρασύρω, ψάχνω κι εγώ όπως κι εσείς για μια λύση. ίσως για νεότερα άτομα είναι ενδεδειγμένη λύση η εγχείριση όμως για μεγαλύτερα άτομα που δεν μπορούν από μόνα τους να προσέξουν τον εαυτό τους ίσως είναι καλύτερη η συντηρητική θεραπεία.

Θέλω να πω για τη φίλη/φίλο που έγραψε πιο πάνω ότι κάποιος συγγενής ακολουθησε την ίδια θεραπεία και σε ένα χρόνο πάλι πονούσε θέλω να πω ότι και εγχείρηση να κάνει κάποιος υπάρχει η μεγάλη πιθανότητα να επανεμφανίσει το πρόβλημα αν δεν προσέξει, απαλλάσσεται από το πόνους αλλά επειδή ξεθαρρεύει αφού δεν πονάει υπάρχει κίνδυνος να εμφανίσει κήλη στον από πάνω σπόνδυλο, να μεταφερθεί δλδ πιο πάνω ή πιο κάτω στη σπονδυλική στήλη το πρόβλημα. Ξέρω ανθρώπους - νέους - που έχουν κάνει εγχειρίση και είναι καλά, δεν χρειάστηκε να ξανακάνουν δεύτερη επέμβαση, κάποιος από αυτούς όμως έχει αποκτήσει κήλη σε παραπάνω σπόνδυλο, και ξέρω και μια κυρία που έκανε πριν ένα χρόνο εγχείριση στο γόνατο (άσχετο το ξέρω) και σήμερα πονάει και δεν μπορεί να περπατήσει, επίσης ξέρω μία άλλη κυρία που έχει κάνει δυο εγχειρίσεις στη μέση και τώρα προσέχει υπερβολικά γιατί πονάει σαν να μην έκανε ποτέ εγχείριση, οπότε όλα είναι σχετικά.
Πάντως η ένεση αυτή είναι φανταστική για κάποιον που θέλει να ανακουφιστεί από τον πόνο έστω προσωρινά, για να μην παίρνει βολταρέν και λοιπά που ανεβάζουν και την πίεση (για ηλικιωμένα άτομα) , μέχρι να δει και να αποφασίσει τι θα κάνει. Ελπίζω να βοήθησα γιατί η πρόθεση μου είναι αποκλειστικά αυτή.

saavedra29
09-02-14, 18:28
Αν και το θέμα είναι παλιό θέλω να παραθέσω και τη δική μου εμπειρία. Βασικά κάνω copy-paste από παρεμφερές site όπου είχα ποστάρει νωρίτερα για να μην το γράφω ξανά.
Από το 2007 άρχισα να έχω κάποιους σποραδικούς και σπάνιους πόνους στη μέση. Τότε δούλευα σε αλυσίδα εστιατορίων και κάθε μέρα ξεφόρτωνα ιδρωμένος μέσα σε καταψύξεις. Το 2009 ένα απόγευμα, όταν ξύπνησα και πήγα να κάνω κάποιες διατάσεις έπαθα το πρώτο λουμπάγκο που με κράτησε στο κρεβάτι μια εβδομάδα με ενέσεις. 7 μήνες αργότερα έπαθα το δεύτερο λουμπάγκο, ίδιο με το πρώτο. Πήγε σε ορθοπεδικό, έκανα μαγνητική και είχα 7 χιλιοστά δισκοκήλη στο γνωστό διάστημα (νομίζω 04-05). Έκανα κανα 5άρι φυσικοθεραπείες και για τα επόμενα 2 χρόνια απλά είχα κατά καιρούς δυνατούς πόνους (χωρίς μάγγωμα - τουτ' έστιν λουμπάγκο). Το επόμενο λουμπάγκο το έπαθα τον χειμώνα του 2012 και το ξεπέρασα σχετικά γρήγορα με 1-2 ενέσεις. Μετά από 2-3 μήνες μετά από μετακόμιση έπαθα πάλι λουμπάγκο όπως τα δύο πρώτα. Με ενέσεις και μία επίσκεψη σε φυσικοθεραπευτή βελτιώθηκε.

Και ερχόμαστε στον Σεπτέμβριο του 2012 που ανέβηκα Αθήνα να κάτσω 2 μέρες και "ξαπλώθηκα" 12. Ήμουνα 10 μέρες ξαπλωμένος, ακίνητος με τα πόδια λυγισμένα. Για να γυρίσω πλευρά να μου κάνουν τις ενέσεις έπρεπε να πιάνουν το σεντόνι από τη μία πλευρά ο πατέρας μου, απο την άλλη η ξαδέρφη μου και να το τραβάνε γιατί εγώ δεν έπρεπε να κάνω την παραμικρή κίνηση γιατί ο πόνος ήταν σαν ηλεκτροσοκ. Γενικά ο πόνος που πέρασα εκείνες τις 10 μέρες δεν γίνεται να περιγραφεί με λόγια. Γυρίζοντας στην Πάτρα έκανα μαγνητική που έδειξε ρήξη του δίσκου με δισκοκήλη 15 χιλιοστά. Η δισκοκήλη ήταν κεντρική και ποτέ δεν είχα μούδιασμα στο πόδι. Αλλά όταν περπατούσα κούτσενα και μαντέυω πώς αυτό χωρίς την εγχείρηση δε θα μου έφευγε ποτέ. Μετά από έναν μήνα χειρουργήθηκα με μικροδισκεκτομή.

Έκτοτε έχει περάσει 1,5 χρόνος. Η διαφορά είναι ελάχιστη. Έχω συνέχεια ενοχλήσεις που κατα καιρούς είναι πιο έντονες. Φέτος το καλοκαίρι αναγκάστηκα και κατέφυγα πάλι σε ενέσεις για μια εβδομάδα. Αρχές Οκτωβρίου ξεκίνησα γυμναστήριο. Χαλαρά, κυρίως ασκήσεις για τον κορμό. Για 2,5 μήνες είδα σημαντική διαφορά και ήταν το μεγαλύτερο διάστημα που πέρασα χωρίς πόνο. Στις γιορτές όμως άρχισαν πάλι οι ενοχλήσεις οι οποίες κρατούν 1,5 μήνα ώς τώρα που γράφω. Έκανα τρεις επισκέψεις στον φυσικοθεραπευτή παράλληλα με voltaren χάπια που μου είπε να πέρνω, αλλά όταν σταμάτησα τα φάρμακα (πριν 10 μέρες) η ενόχληση ξαναάρχισε.

'Εχω δοκιμάσει τα πάντα. Το μόνο που μου μένει να δοκιμάσω είναι να χάσω βάρος, κάτι που θα δοκιμάσω άμμεσα.

Αυτές είναι η εμπειρίες με τη μέση μου. Από το κρεβάτι ανάσκελα, στο κρεβάτι μπρούμητα και από εκεί στην καρέκλα... και πάλι από την αρχή :(

Να προσθέσω και κάτι. Το καλοκαίρι επειδή ήθελα να ξέρω τη μου γίνεται έκανα μια μαγνητική (μετεγχειρητικά δηλαδή) και έδειξε ότι από τα 15 χιλιοστά πλέον έχουν μείνει 5,5 χιλιοστά δισκοκήλης. Ο χειρουργός είχε πεί στον πατέρα μου ότι ήταν δύσκολη η περίπτωση, επειδή μπορούσε να τραυματήσει νέυρο, αλλά έκανε ότι καλύτερο μπορούσε.

alzazil
18-11-14, 15:10
Το πρόβλημα το είχα 10 χρόνια από το 2004.

έφτασα στο σημείο να μην περπατάω, να μην στεκομαι όρθιος και στο παρατσακ να "μην είχα πόδια" και τίποτε άλλο από τη μέση και κάτω.

...Τώρα είμαι όρθιος, περπατάω, ΕΛΠΙΖΩ να ξαναζήσω μια φυσιολογική ζωή.

Τίποτε όμοως στη ζωή δεν είναι ρόδινο, χωρίς πόνο και κόστος....

Άρχισα να κρατάω κάτι σαν ημερολόγιο.... θα το ενημερώνω συνέχεια ... Αξίζει να του ρίξετε μια ματια!

ΣΠΟΝΔΥΛΟΔΕΣΙΑ ΟΣΦΥΙΚΗΣ ΜΟΙΡΑΣ... ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ;;;; (http://blog.eekfrasis.com/?p=220)

Φιλικά Γιάννης

nmavro73
22-11-14, 18:52
Φίλος που δούλευε σε εταιρία που είχε υλικά σπονδυλοδεσιας είπε οτι αν δεν ειναι εντελώς απαραίτητη να την αποφεύγουμε.
Τωρα δεν ξερω αν το είχα γράψει παλιότερα, αλλα έχοντας μπαμπά νευρολόγο εχω ακούσει πολλα για το θεμα. Ο πονος ειναι θεμα νευρολόγου και οχι ορθοπεδικού. Πολλοί ασθενείς ερχόταν έχοντας κανει κορτιζονες με τους τόνους. Ή τους είχαν για επέμβαση. Πριν την κάνουν τους έκανε μια ένεση με μίξη φαρμάκων. Με επανάληψη 3 ενέσεων με κενά 2 βδομαδων τη γλίτωσαν για πολυ καιρο.
Εμένα προσωπικά εχει 6 χρονια να με πιάσει μετα από αυτη τη θεραπεία.
Ειναι λοιπόν πολυ πιθανό να εχουν και άλλοι γιατροί συνταγες δικές τους που πιάνουν. Και αξίζει να δοκιμαστούν πριν φτάσεις στην επέμβαση. Η επέμβαση στη μεση εχει μεγάλα ποσοστά αποτυχίας. Μπορει να χρειαστεί επανάληψη. Και ειναι ταλαιπωρία.

@ ADSLgr.com All rights reserved.