Επιστροφή στο Forum : Αναπτυξη! Εσεις τι προτεινετε??
Debate: Γιάνης Βαρουφάκης Vs Γιώργος Παπακωνσταντίνου (https://www.youtube.com/watch?v=y4UHfgo_8GQ&feature=youtube_gdata)
Αν και λίγο-πολύ είχα σχηματίσει γνώμη για τον Μπαρουφάκη, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα άμεση σύγκριση με τον Παπακωνσταντίνου.
Παράδοξο σύστημα, παράδοξοι μεταρρυθμιστές (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=14636)
του Αρίστου Δοξιάδη
Η παθογένεια του κοινωνικού κράτους φαινόταν πριν την κρίση, όταν ρωτούσες κάποιον επαγγελματία (μηχανικό, δημοσιογράφο, φαρμακοποιό) για το ασφαλιστικό του ταμείο. Δεν είχε μελετήσει ποτέ τα νούμερα, αλλά ήξερε με βεβαιότητα ότι το ταμείο του είναι υγιές, δεν επιβαρύνει τον φορολογούμενο, και αν έχει κάποιο πρόβλημα είναι ότι τα αποθεματικά δεν επενδύονται σωστά – για το οποίο φταίει η κυβέρνηση που ήθελε να βάλει χέρι στους κόπους του κλάδου, ίσως και η διοίκηση που έκανε ύποπτες συναλλαγές.
Όταν του ζητούσες να σου πει αν οι σημερινές συντάξεις πληρώνονται από τα αποθεματικά ή από τις σημερινές εισφορές, δεν ήξερε. Αν ήταν μηχανικός, σου εξηγούσε ότι στο ΤΣΜΕΔΕ υπάρχουν επτά ενεργοί ασφαλισμένοι για κάθε συνταξιούχο, άρα το ταμείο είναι υγιές.
«Μα, αυτοί οι επτά που σήμερα πληρώνουν τη σύνταξη του ενός, από πού θα βρουν τη δική τους σύνταξη; Θα υπάρχουν τότε 49 νεότεροι που θα τους συντηρούν;» «Όχι μάλλον, αλλά για αυτό δημιουργούμε αποθεματικά, για να πληρωθούν αυτοί οι επτά».
«Ωραία, πόσα είναι αυτά; Έστω ότι επενδύονται σωστά, θα φτάσουν;»
«Δεν ξέρω, θα σου στείλω τις οικονομικές καταστάσεις να μου πεις εσύ που είσαι οικονομολόγος».
Και μετά από μια εβδομάδα: «Δεν τις βρήκα πουθενά. Αλλά ένας φίλος στο Ταμείο με βεβαίωσε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αρκεί να μην μας τα πάρει ο Υπουργός για να επιχορηγήσει το ΙΚΑ».
Πού και πού, έβρισκες καμμιά ανακοίνωση της διοίκησης κάποιου ταμείου, που αποκάλυπτε μερικούς αριθμούς, συνήθως για να ενημερώσει τους συναδέλφους για κάτι έκτακτο, όπως αυτή εδώ του ΕΔΟΕΑΠ (http://www.edoeap.gr/EKTAKTH_ANAGH.pdf) (των δημοσιογράφων). Τότε έκανες δυό μπακάλικους λογαριασμούς και δεν σου έβγαιναν τα νούμερα, με τίποτε. Τα αποθεματικά δεν έφταναν να καλύψουν ούτε πέντε χρόνια σύνταξης για τους ενεργούς εργαζόμενους όταν θα έρθει η ώρα – χωρίς να έχει κουρευτεί ούτε μια τρίχα από τα ομόλογα που κρατούσε το ταμείο.
«Μα τώρα μου μιλάς για το 2030» σου απαντούσε ο φίλος. «Μπορείς να προβλέψεις τι θα γίνει τότε;»
Ύστερα προσπαθούσες να καταλάβεις αυτή την ιστορία με τους ειδικούς πόρους κάθε ταμείου: ποσοστό στο κόστος των διαφημίσεων για τους δημοσιογράφους, ταρίφα πάνω στις μεταβιβάσεις ακινήτων για τους δικηγόρους, ειδικός φόρους στα δημόσια έργα και στις εισαγωγές μηχανημάτων για τους μηχανικούς, και πάει λέγοντας. Ποιός ορίζει το ύψος αυτών; Με τι κριτήριο; Τις ανάγκες για παροχές σήμερα, ή σε είκοσι χρόνια; Πόσο γενναιόδωρες να είναι οι παροχές; Αν μια χρονιά γίνουν λιγότερα δημόσια έργα, θα μειωθούν οι συντάξεις των μηχανικών, ποιών, και πότε; Τι σχέση έχει το ύψος του αγγελιόσημου με τον αριθμό των εργαζομένων; Κανένας προφανής κανόνας δεν υπήρχε. Κάποιος υπουργός έβγαζε μια απόφαση. Πέπλος σιωπής, για τα κριτήρια.
Στην πραγματικότητα, κανένα ευγενές ταμείο δεν ήταν ποτέ υγιές για τους ενεργούς ασφαλισμένους σε αυτό, όπως δεν ήταν και το ΙΚΑ. Δηλαδή ποτέ δεν αποταμίευε όσα έπρεπε για να έχουν σύνταξη οι ενεργοί επαγγελματίες, όταν σε δέκα-είκοσι χρόνια θα την χρειάζονταν. Ξόδευε τις πιο πολλές σημερινές εισπράξεις για τις σημερινές συντάξεις και λοιπές παροχές. Τα (ισχνά) αποθεματικά υπήρχαν κυρίως για να στηρίξουν ένα ιδεολόγημα: το δικαίωμα στη σύνταξη ως αποτέλεσμα της εργασίας του συγκεκριμένου επαγγελματία, και όχι ως κοινωνική παροχή που ήταν στην πραγματικότητα. Δηλαδή, ενώ η σύνταξη πληρωνόταν από πόρους που συγκεντρώνονταν εκείνη τη στιγμή, και βασιζόταν στην δυνατότητα του Ταμείου να πάρει από τους εργοδότες και από το κράτος (μέσω ειδικών φόρων και τελών) ότι θα δαπανούσε την ίδια χρονιά, οι συνταξιούχοι νόμιζαν ότι έπαιρναν το προϊόν των εισφορών τους. Αν κάποιος καλοπροαίρετος ήθελε να κάνει το λογαριασμό για να δει αν οι εισφορές του αντιστοιχούν στη σύνταξη του, αυτό ήταν αδύνατο. Γιατί εκτός από τις καθαυτό εισφορές που είχε πληρώσει, και που ήταν εντελώς ανεπαρκείς, υπήρχαν οι ειδικοί πόροι του κλάδου, που δεν μπορούσες να τους επιμερίσεις σε σημερινές και μελλοντικές γενιές. Θάπρεπε να είσαι αναλογιστής, να έχεις πλήρη στοιχεία και να υπάρχουν και σταθεροί κανόνες για να βγάλεις άκρη.
Αυτή ηταν μια πολύ βολική αδιαφάνεια. Σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στις κοινωνικές μεταβιβάσεις για συντάξεις (αναδιανεμητικό σύστημα) και στην χρηματοδότηση των συντάξεων από προηγούμενα αποθέματα (κεφαλαιοποιητικό) –δεν είναι μόνο ελληνικό το πρόβλημα. Μπορούν όμως να κατανοούν τις τάσεις του συστήματος, γιατί τα ταμεία είναι λίγα και μεγάλα, και λειτουργούν με τους ίδιους περίπου κανόνες. Συζητούν δημόσια, και παίρνουν διορθωτικά μέτρα.
Τα δικά μας ευγενή ταμεία είναι τυπικός ελληνικός θεσμός: βασίζεται σε ειδικές ρυθμίσεις για κάθε επάγγελμα, ώστε ο εκάστοτε υπουργός να μπορεί να τις αλλάζει κατά βούληση μία-μία. Είναι πολύ πιο εύκολο να προσαρμόσεις το ύψος ενός ειδικού τέλους από το να αυξήσεις τις εισφορές στο ΙΚΑ ή στο ΤΕΒΕ. Τα ευγενή επαγγέλματα (μαζί και οι υπάλληλοι στις ΔΕΚΟ) είχαν προνομιακές σχέσεις με την πολιτική εξουσία, και ήξεραν, ή έλπιζαν, ότι θα αποφύγουν τις αναπόφευκτες περικοπές που όλοι ξέραμε ότι έρχονται για τη μεγάλη μάζα των ασφαλισμένων. Όποιος δεν το ήξερε, μάλλον είχε συγκεντρωθεί στις σπουδές του την εποχή των προτάσεων Γιαννίτση, όπως ο μακαριστός Χριστόδουλος τριάντα χρόνια νωρίτερα.
Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, το κράτος χρεοκόπησε, και η τρόικα ζήτησε να ενοποιηθούν τα δεκάδες ταμεία σε τρία μόνο, και να καταργηθούν τα παραθυράκια και οι εξαιρέσεις. Πρότεινε ένα σύστημα που θα μείωνε τις ανισότητες στο ύψος και στους κανόνες των συντάξεων, και προοπτικά θα βελτίωνε τις χαμηλές συντάξεις σε σύγκριση με το προηγούμενο. Ταυτόχρονα βέβαια, ζήτησε και άμεσες περικοπές, που έπλητταν όλους, αλλά θα έπλητταν αναλογικά περισσότερο τους πιο προνομιούχους. Η (σοσιαλιστική) πολιτική ηγεσία συμφώνησε, και πήρε το πολιτικό κόστος, αλλά ζήτησε μία σημαντική εξαίρεση: τις ειδικές ρυθμίσεις για τα ευγενή επαγγέλματα και τη ΔΕΗ. Δεν μπορούσε να τα βάλει με τους πιο κοντινούς της. Εκεί έδωσε μάχη με την τρόικα και την κέρδισε. Οι συνταξιούχοι τους δεν γλίτωσαν από τις τωρινές περικοπές, αλλά εξασφάλισαν ότι μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν θα έχουν ξανά ειδική μεταχείριση (για παράδειγμα, αν καταγγείλουμε τη δανειακή σύμβαση και φύγουμε από το ευρώ).
Τα ευγενή ταμεία δεν είναι το μόνο πρόβλημα του κοινωνικού κράτους, ούτε καν το μεγαλύτερο. Το αναφέρω γιατί συμπυκνώνει όλες τις παθογένειες: δεν υπάρχει οικονομικός προγραμματισμός, δεν δημοσιεύονται χρήσιμα στοιχεία, οι ασφαλισμένοι δεν γνωρίζουν τι πραγματικά να περιμένουν, οι αρμόδιοι και οι ενδιαφερόμενοι εφησυχάζουν, οι εξαιρέσεις είναι κανόνας, οι πελατειακές ομάδες προσπαθούν να σωθούν σε βάρος των πολλών, οι ευθύνες και οι αρμοδιότητες είναι διάσπαρτες, το κόστος διαχείρισης τεράστιο, η απάτη εξαιρετικά εύκολη.
Έχουμε το πιο παράδοξο και το λιγότερο κοινωνικό «κοινωνικό κράτος» στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το πληρώνουμε σχετικά αδρά. Σε ποσοστό του ΑΕΠ οι κοινωνικές δαπάνες συνολικά είναι κοντά το μέσο όρο της ΕΕ, ενώ οι δαπάνες για συντάξεις είναι πάνω από τον μέσο όρο. Παρόλα αυτά, είμαστε η χειρότερη χώρα στην αντιμετώπιση της ανισότητας μέσα από τις κοινωνικές δαπάνες (δεν μειώνεται σχεδόν καθόλου με αυτές), ενώ έχουμε καταφέρει το θλιβερό κατόρθωμα οι συντάξεις να αυξάνουν αντί να μειώνουν την ανισότητα στους ηλικιωμένους. Και για αυτό το τερατούργημα πληρώνουμε ένα πρωτοφανές διαχειριστικό κόστος: αναπόφευκτο, όταν είχαμε 170 ταμεία αντί για τρία, και χιλιάδες υποπεριπτώσεις ασφαλισμένων. Ούτε καν έναν κανόνα για την ηλικία συνταξιοδότησης δεν μπορούσαμε να εφαρμόσουμε πριν από την τρόικα. Τη στιγμή που το θεωρητικό όριο του ΙΚΑ για πλήρη σύνταξη στους άνδρες ήταν 65, μόνο το 15% των συνταξιούχων του έβγαιναν σε αυτή την ηλικία. (Για πολλά από τα θέματα αυτά δες εδώ (http://aristosd.posterous.com/35411998))
Από τη στιγμή που αναγκαστήκαμε να περικόψουμε δημόσιες δαπάνες, και αφού η κυβέρνηση δεν ήθελε να περιορίσει την έκταση του κράτους (αριθμός υπαλλήλων και λειτουργίες), ήταν περίπου αναπόφευκτο να περικοπούν συντάξεις και επιδόματα. Τα πεδία όπου είχαμε επιλογή ήταν δύο: πώς θα περικοπούν (από ποιούς και πόσο), και αν θα αρχίσουμε να αλλάζουμε τη δομή των παροχών. Για το πρώτο θέμα δεν έχω στοιχεία για το πόσο έχασαν, π.χ., οι πιο ψηλές και πόσο οι χαμηλές συντάξεις. Για το δεύτερο, είναι σαφές οτι αρχίσαμε να αλλάζουμε τη δομή μόνο επειδή το ζήτησε η τρόικα.
Η οργισμένη αντίδραση στις περικοπές, πότε δίκαια και πότε άδικη, έχει κρύψει ένα μεγάλο ζητούμενο, που είναι: ένα σύστημα με διαφανείς κανόνες που ισχύουν για όλους, και που κατευθύνει τους δημόσιους πόρους πρώτα στο να εξασφαλίσουν μια ελάχιστη σύνταξη για τους πολλούς, ένα ελάχιστο επίδομα στους άνεργους και στους πιο φτωχούς, και μετά να δίνει περισσότερα στους λιγότερους. Σε μια τέτοια αναμόρφωση, θα είχαμε σύμμαχο την τρόικα, που μάλλον κάτι τέτοιο προτείνει.
Αλλά αυτή την αναμόρφωση δεν την θέλουν οι περισσότερες πολιτικές δυνάμεις. Οι μεν δυνάμεις του άγριου λαϊκισμού, δεξιού και αριστερού, προτιμάν να λένε οτι υπάρχουν λεφτά για όλο τον «λαό» (από πολιτικό μηχανικό μέχρι αγρότη), αρκεί να τα πάρουμε από τους «πλούσιους» (εδώ βάζετε ότι θέλετε: τις ελβετικές τράπεζες/ τη διαγραφή του χρέους/ τους φοροφυγάδες -- μόνο τους μεγάλους, φυσικά/ τους εφοπλιστές/ τους τραπεζίτες). Οι δε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, πιο ήπιοι, περιμένουν να ανακάμψει η οικονομία για να ξαναδώσουν στην κάθε κοινωνική ομάδα ότι είχε «κατοχυρώσει» πριν την κρίση.
Οτι το παλιό σύστημα των παροχών ήταν πολύ σπάταλο, πολύ άνισο, πολύ άδικο, πολύ διεφθαρμένο, πολύ σκληρό για τους πιο αδύναμους, και αδύνατο να χρηματοδοτηθεί από την ισχνή ελληνική παραγωγή, το λένε λίγοι. Δηλαδή, τα μικρά κόμματα του φιλελεύθερου χώρου (Δράση-ΦιΣ, Δημοκρατική Συμμαχία, Δημιουργία Ξανά), και λίγα σκόρπια πρόσωπα στην κεντροαριστερά (Μόσιαλος στο ΠΑΣΟΚ, Ματσαγγάνης στη ΔΗΜΑΡ). Και προτείνουν, με αρκετές παραλλαγές, διαφάνεια, απλοποίηση, γενικούς κανόνες, και προτεραιότητα στα χαμηλά εισοδήματα.
Είναι αξιοπερίεργο οτι στην Ελλάδα ο μικρός φιλελεύθερος χώρος έχει την πιο προοδευτική πρόταση για το κοινωνικό κράτος. Εξηγείται όμως, γιατί οι πιο μαζικές πολιτικές δυνάμεις να θέλουν να αναπαράγουν τις ειδικές ελληνικές συνθήκες που τους δίνουν απήχηση και εξουσία: την πελατειακή λειτουργία του κράτους και από την προσοδοκρατία στην οικονομία. Οι συνθήκες αυτές διαφέρουν ριζικά από τα κυρίαρχα στοιχεία του καπιταλισμού, που δημιούργησαν όχι μόνο τις φιλελεύθερες οικονομίες, αλλά και τις σοσιαλδημοκρατικές.
Αν είναι να βελτιωθεί λοιπόν το κοινωνικό κράτος, και να αρχίσει να μοιάζει με αυτό της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, οι πιο συνεπείς φωνές σε αυτή την κατεύθυνση θα είναι οι πιο αναπάντεχες. ‘Αλλο ένα ελληνικό παράδοξο.
(Στο επόμενο: οι μεταρρυθμίσεις για την ανάπτυξη)
*O Αρίστος Δοξιάδης είναι οικονομολόγος.
*O Αρίστος Δοξιάδης είναι οικονομολόγος.
Ο κυριος οικονομολος ή πηρε νυχτα το πτυχιο του ή λεει ασυστολα ψεματα προκειμενου να υποστηριξει την αποψη του. Πιθανοτατα το δευτερο.
Δεν μπορει να ειναι οικονομολογος και να αγνοει οτι επι 5 δεκαετιες τα ασφαλιστικα ταμεια ηταν υποχρεωμενα να εχουν τα αποθεματικα τους δεσμευμενα ατοκα στην Τραπεζα της Ελλαδος. Οι εισφορες που εδιναν οι εργαζομενοι πηγαιναν σε δανεια στους μεγαλοβιομηχανους για δηθεν αναπτυξη.
Αργοτερα νομοθετηθηκε καποιος τοκος 4% αλλα με ανωθεν εντολες γεμισαν τα συρταρια των ταμειων με τοξικα ομολογα. Τωρα ψαχνουν να συμαζεψουν τα ασυμαζευτα παλι στην πλατη των εργαζομενων.
Οι σοφιστιες του δεν πειθουν ουτε μωρο παιδι.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά το αρχαιότερο (δεύτερο αρχαιότερο στην Ευρώπη) ταμείο των ναυτικών πετσετοποιήθηκε από τον «Αντρέα» όταν το απόθεμά του σε ΧΡΥΣΕΣ ΛΙΡΕΣ ΑΓΓΛΙΑΣ έγινε κωλόχαρτα και πλέον δεν μπορεί καλά καλά να πληρώσει συντάξεις.
Όμως, δεν ήταν όλα τα ταμεία έτσι πλούσια. Υπήρχαν ταμεία (π.χ. τραπεζικών) που μέχρι και προίκες σε κόρες έδιναν, χωρίς όμως να υπάρχει αντίκρισμα που να δικαιολογεί τέτοιες παροχές.
Ταμεία ασφαλισμένων που διαχειρίζεται το κράτος = ΦΟΡΟΣ, όχι υποχρεωτική αποταμείευση. Είναι υποχρωτική ΕΚταμείευση. Από πού ως πού αναμειγνύετια το κράτος στο τι θα κάνει κάποιος στα γεράματά του, όταν του έχει πηδήξει το είναι στα νιάτα του και μετά κλέβει και τις αποταμειεύσεις, βάζει συμμετοχές στα φάρμακα, εξωτερικά ιατρεία, αφήνει σε τέτοια υπανάπτυξη τα δημόσια νοσοκομεία και περικόπτει συντάξεις.
Καλύτερα να τα φας στραγάλια ΕΣΥ στα νιάτα σου και να αυτοκτονήσεις στα γεράματα, παρά να θρέψεις φαρδυούς κρατικοδίαιτους κώλους.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά το αρχαιότερο (δεύτερο αρχαιότερο στην Ευρώπη) ταμείο των ναυτικών πετσετοποιήθηκε από τον «Αντρέα» όταν το απόθεμά του σε ΧΡΥΣΕΣ ΛΙΡΕΣ ΑΓΓΛΙΑΣ έγινε κωλόχαρτα και πλέον δεν μπορεί καλά καλά να πληρώσει συντάξεις.
Όμως, δεν ήταν όλα τα ταμεία έτσι πλούσια. Υπήρχαν ταμεία (π.χ. τραπεζικών) που μέχρι και προίκες σε κόρες έδιναν, χωρίς όμως να υπάρχει αντίκρισμα που να δικαιολογεί τέτοιες παροχές.
Ταμεία ασφαλισμένων που διαχειρίζεται το κράτος = ΦΟΡΟΣ, όχι υποχρεωτική αποταμείευση. Είναι υποχρωτική ΕΚταμείευση. Από πού ως πού αναμειγνύετια το κράτος στο τι θα κάνει κάποιος στα γεράματά του, όταν του έχει πηδήξει το είναι στα νιάτα του και μετά κλέβει και τις αποταμειεύσεις, βάζει συμμετοχές στα φάρμακα, εξωτερικά ιατρεία, αφήνει σε τέτοια υπανάπτυξη τα δημόσια νοσοκομεία και περικόπτει συντάξεις.
Και όχι μόνο αυτό. Αλλα οι τραπεζικοί που είχαν τα δικά τους ταμεία, με αποθεματικά στις ίδιες τις τράπεζες που εργάζονταν μεταφέρθηκαν στο ΙΚΑ, χωρίς να μεταφερθούν τα αποθεματικά τους!!!! Ετσι το ΙΚΑ φορτώθηκε τις ασφαλιστικές υποχρεώσεις χιλιάδων εργαζομένων, χωρίς να έχει πάρει δεκάρα. Μόνο η Αlpha γλύτωσε (κέρδισε θα έπρεπε να λέμε) πάνω απο 1 δις... Υποτίθεται ότι το είχε αυτή αποθεματικό των εργαζομένων, κρατήσεις κάθε μήνα, για τις συντάξεις τους... Και μετά σου λέει μαζί τα φάγαμε... ΟΙ τραπεζικοί αφού διασφάλισαν ότι έστω και στο ΙΚΑ δεν θίγονται τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, είπαν ΟΚ. Και οι τραπεζίτες φάγανε κάποια δις ασφαλιστικών υποχρεώσεων (στην πραγματικότητα ήδη τα είχαν φάει και δεν είχαν να τα δώσουν πίσω, όπως τα είχαν φάει και σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία).
Καλύτερα να τα φας στραγάλια ΕΣΥ στα νιάτα σου και να αυτοκτονήσεις στα γεράματα, παρά να θρέψεις φαρδυούς κρατικοδίαιτους κώλους.
Οι κώλοι που αναφέρεσαι είναι πολύ λίγοι, συγκεκριμένοι, και με όνομα. Πχ Ακης, που έφαγε άνω του ενός δις. Πόσοι άλλοι φάγανε; Ακόμα περισσότερα φάγανε όχι κρατικοδιαιτοι, αλλά ιδιώτες επιχειρηματίες που καπηλεύτηκαν δημόσιο χρήμα σε έργα και προμήθειες. Εδώ χάθηκαν απίστευτα ποσά, σε ντόπιους αλλά και ξένους. Γιατί για να έχει φάει ο πάσα Ακης μερικές δεκάδες εκατ ευρώ το λιγοτερο, σε τι τάξη μεγέθους προμήθειες/εργα αυτό αντιστοιχεί; Εαν η μίζα είναι τόσο; Και σίγουρα πολλαπλάσιο της μίζας καπέλο δεν έχουμε φάει στο έργο/προμήθεια (προς όφελος του ιδιώτη); Μην μιλήσω για την φοροδιαφυγή.... Ο ΙΤ που χρησιμοποιεί ως πιόνια του τις εκάστοτε κυβερνήσεις, έχει φάει υπερπολλαπλάσια ποσά απο ότι γενικά και αόριστα ο δημόσιος τομέας, ακόμα και εαν συμπεριλάβουμε και τις μίζες μαζί!!!! Αλλά αρέσκονται οι περισσότεροι να βλέπουν οι περισσότεροι το δάχτυλο και όχι το δάσος.
Και επειδή ακούω πολλά χαζά για τον ΙΤ πάρτε μια πραγματική ιστορία (http://www.washingtonmonthly.com/features/2010/1007.blake.html), όχι ενός, αλλά πολλών εφευρετών (τι είπατε; ανάπτυξη; όχι φιλαράκια, στον σύγχρονο καπιταλισμό ανάπτυξη σημαίνει μόνο ο πλούσιος να βγάζει περισσότερο, εσύ μπινέ μικρέ να κάτσεις στα αυγά σου, και μην τολμήσεις να θίξεις τα υπερκέρδη αλλιώς θα λιώσεις σαν σκουλήκι κάτω απο την μπότα, και ας έχεις κάνει τις εφευρέσεις του Εντισον)
Όταν του ζητούσες να σου πει αν οι σημερινές συντάξεις πληρώνονται από τα αποθεματικά ή από τις σημερινές εισφορές, δεν ήξερε. Αν ήταν μηχανικός, σου εξηγούσε ότι στο ΤΣΜΕΔΕ υπάρχουν επτά ενεργοί ασφαλισμένοι για κάθε συνταξιούχο, άρα το ταμείο είναι υγιές.
«Μα, αυτοί οι επτά που σήμερα πληρώνουν τη σύνταξη του ενός, από πού θα βρουν τη δική τους σύνταξη; Θα υπάρχουν τότε 49 νεότεροι που θα τους συντηρούν;» «Όχι μάλλον, αλλά για αυτό δημιουργούμε αποθεματικά, για να πληρωθούν αυτοί οι επτά».
«Ωραία, πόσα είναι αυτά; Έστω ότι επενδύονται σωστά, θα φτάσουν;»
«Δεν ξέρω, θα σου στείλω τις οικονομικές καταστάσεις να μου πεις εσύ που είσαι οικονομολόγος».
Και μετά από μια εβδομάδα: «Δεν τις βρήκα πουθενά. Αλλά ένας φίλος στο Ταμείο με βεβαίωσε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αρκεί να μην μας τα πάρει ο Υπουργός για να επιχορηγήσει το ΙΚΑ».
...
*O Αρίστος Δοξιάδης είναι οικονομολόγος.
Εχμ, ο κύριος οικονομολόγος δυσκολεύεται να καταλάβει οτι οι συνταξιούχοι είναι πιο λίγοι από τους εργαζόμενους που πληρώνουν εισφορές; Επίσης, αφού μπήκε στον κόπο να γράψει ολόκληρο άρθρο, δε μπορούσε να κάνει μια απλή αναζήτηση στο ιντερνετ για τη βιωσιμότητα του ταμείου (ΤΣΜΕΔΕ) μιας που δήθεν ο γνωστός του δεν μπορούσε να βρει τις οικονομικές καταστάσεις; Η αναλογιστική μελέτη του ΤΣΜΕΔΕ βρίσκεται εδώ (http://www.iekemtee.gr/images/%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%20%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%81%CE %B7%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF%20_%202%CE%B7.pdf), σύμφωνα με την οποία το ταμείο δεν αναμένεται να παρουσιάσει πρόβλημα ρευστότητας τα επόμενα 30 χρόνια.
Να είναι καλά η τρόικα βέβαια που μέσω του μνημονίου αυξάνει τις εισφορές για τους μηχανικούς εν μέσω ύφεσης πράγμα που θα οδηγήσει ακόμη περισσότερους σε κλείσιμο βιβλίων και διαγραφή από το ταμείο (λινκ (http://www.all4me.gr/2012/01/11/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AE-%CE%BC%CE%B5%CE%BB%CF%8E%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%B5%CE%B5-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%B5%CE%B2%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B4/)) δημιουργώντας ένα πρόβλημα εκεί που δεν υπάρχει.
Επίσης στο άρθρο δεν σχολιάζεται καθόλου το γεγονός οτι η Τράπεζα της Ελλάδας διαχειρίζεται ξένα λεφτά (αποθεματικά των ταμείων) χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, πράγμα αντίθετο με τις φιλελεύθερες αρχές που ο συγκεκριμένος μνημονιακό παπαγαλάκι έγκριτος οικονομολόγος πρεσβεύει.
Συνταγές και μάγειρες (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=14699)
του Αρίστου Δοξιάδη
Η ανάπτυξη είναι το πιο αμφιλεγόμενο από τα πεδία των μεταρρυθμίσεων. Για τις διοικητικές μεταρρυθμίσεις, όπως έγραψα, σχεδόν κανένας δεν διαφωνεί ρητά, απλώς τις σαμποτάρουν σιωπηρά. Για το κοινωνικό κράτος συγκρούονται ομάδες συμφερόντων, αλλά αν βάλετε πέντε καλοπροαίρετους οικονομολόγους με διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές σε ένα δωμάτιο, θα συμφωνήσουν σε μεγάλο βαθμό για τις προτεραιότητες της αναμόρφωσης του ελληνικού συστήματος. Για την ανάπτυξη, δεν υπάρχει καν συμφωνία οτι χρειάζονται μεταρρυθμίσεις.
Πολλοί πιστεύουν ότι για να έρθει η ανάκαμψη χρειάζονται κυρίως μέτρα ποσοτικά: να αυξηθούν οι δημόσιες δαπάνες, ή/και να μειωθούν οι φόροι, ή/και να μπουν κεφάλαια στις τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν τις επιχειρήσεις (αυτό το τελευταίο θα γίνει με την ανακεφαλαιοποίηση που προβλέπει η δανειακή σύμβαση). Οι μεταρρυθμίσεις, σε αυτή την οπτική, δεν πολυχρειάζονται, ή δεν έχουν προτεραιότητα.
Θα ήταν σωστή αυτή η θέση σε άλλες συνθήκες. Είναι, περίπου, η κλασική Κεϋνσιανή συνταγή που έχει βγάλει πολλές χώρες από την ύφεση – και την Ελλάδα παλιότερα. Τώρα όμως δεν είναι λύση, ή δεν είναι λύση χωρίς και μεταρρυθμίσεις. Γιατί, πρώτο, θα έπρεπε να βρεθούν πρόσθετα δάνεια για το κράτος ώστε να μπορεί να ξοδεύει περισσότερα μέχρι να μπούμε σε τροχιά ανάπτυξης – τέτοια δάνεια δεν υπάρχουν.
Δεύτερο, και κυριότερο, η οικονομία που φτιάξαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια δεν μπορεί πια να μετατρέπει τις δημόσιες δαπάνες σε σταθερά εισοδήματα. Αυτό δηλώνει το μεγάλο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (ΙΤΣ), που ακόμα και μέσα στη βαθειά ύφεση παραμένει στο 10% του ΑΕΠ. Μόλις μπουν κάποια χρήματα στην τσέπη των νοικοκυριών, ένα μεγάλο μέρος φεύγει σε εισαγόμενα τρόφιμα, πετρέλαιο, κτλ. (πολύ περισσότερο από όσο δηλώνει το ποσοστό του ελλείματος του ΙΤΣ στο ΑΕΠ, γιατί υπάρχει και το εισόδημα του εισαγωγέα, του διανομέα, του εμπόρου). Αν δεν έχουμε αρκετά έσοδα από εξαγωγές, δεν θα έχουμε πώς να πληρώσουμε τις εισαγωγές.
Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να ξεπεράσουμε το εμπόδιο αυτό. Ή θα αυξήσουμε τις εξαγωγές, ή θα υποκαταστήσουμε τις εισαγωγές (θα αγοράζουμε εγχώρια τρόφιμα αντί για εισαγόμενα), ή θα βρούμε (προσωρινά) επενδυτές και δανειστές που θα φέρουν κεφάλαια στη χώρα. Ή, τέλος, θα συνεχίσουμε να φτωχαίνουμε, να καταναλώνουμε όλο και λιγότερα, μέχρι οι εισαγωγές πέσουν στο φτωχό επίπεδο των εξαγωγών μας.
Αυτό είναι το πιο θεμελιακό πρόβλημα της οικονομίας. Πολλών κομμάτων τα προγράμματα απλώς το αγνοούν: αναλώνονται σε επινοήσεις για τα δημοσιονομικά και το χρέος (διαγραφή χρέους και «σκληρή» φορολογια στους πλούσιους, ή, στην άλλη άκρη, περισσότερα δάνεια από τους εταίρους). Αλλά δεν έχουν καμμιά πρόταση για το πώς θα παράγουμε περισσότερα και πιο ανταγωνιστικά προϊόντα.
Η αλήθεια είναι πως το πρόβλημα αυτό δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει άμεσα η πολιτική, καμμιά πολιτική. Τις παραγωγικές δουλειές, αυτές που διαμορφώνουν το ισοζύγιο (τις «εμπορεύσιμες»), τις κάνουν οι ιδιώτες. Δεν λέει κανένας στα σοβαρά, εκτός από το ΚΚΕ, οτι πρέπει τα εργοστάσια, οι αγροί και τα ξενοδοχεία να είναι κρατικά (αν είχαμε πετρέλαιο, πολλοί θάθελαν να το εκμεταλλευόμαστε με κρατικές επιχειρήσεις – αλλά δεν έχουμε). Η πολιτική, λοιπόν, δεν μπορεί να ορίσει πώς θα φερθούν οι ιδιώτες: πού θα επενδύσουν και πού θα πάνε να δουλέψουν. Μπορεί μόνο να τους επηρεάσει έμμεσα: να απαγορεύσει ή να επιτρέψει, να αυξήσει ή να μειώσει τους φόρους, να παρέμβει στις σχέσεις εργασίας, να φτιάξει υποδομές.
Επειδή οι επιδράσεις είναι έμμεσες, και πολλές φορές απρόβλεπτες, κανένα πακέτο μεταρρυθμίσεων για την ανάπτυξη δεν μπορεί να σχεδιαστεί μια κι έξω, είτε από την τρόικα ή είτε από μια κυβέρνηση, να θεσμοθετηθει, και μετά να φέρει αυτόματα τα προσδοκώμενα.
Παραδειγμα, το άνοιγμα των επαγγελμάτων, μια από τις βασικές μεταρρυθμίσεις στο μνημόνιο. Υποτίθεται οτι θα επηρεάσει το εξωτερικό ισοζύγιο επειδή θα μειωθούν οι αμοιβές και το κόστος των μη-εμπορεύσιμων υπηρεσιών, που τις καταναλώνει το κράτος, οι εμπορεύσιμες επιχειρήσεις και οι εργαζόμενοι. Χρειάζεται όμως μια μεγάλη αλυσίδα επιδράσεων για να φτάσουμε από την απελευθέρωση του επαγγέλματος του δικηγόρου στην αύξηση των εξαγωγών. Η σχέση δεν είναι καθόλου ασήμαντη (όπως έχω εξηγήσει εδώ (http://aristosd.posterous.com/91373962) και εδώ (http://aristosd.posterous.com/49872080)), αλλά δεν είναι και αυτόματη.
Αντίθετα, η άρση του καμποτάζ στις κρουαζιέρες πιθανότατα θα έχει άμεση θετική επίδραση στα έσοδα και στην απασχόληση στον τουρισμό (αν και αυτό μένει να φανεί). Πού πρέπει λοιπόν να δοθεί προτεραιότητα; Η απάντηση δεν μπορεί να είναι «παντού» γιατί η ενέργεια των υπουργών και η δυνατότητα της διοίκησης να εφαρμόσει αλλαγές είναι περιορισμένη. Κάποιος θα επιλέγει πού να δόσει τις πολιτικές μάχες και να επιμείνει στην υλοποίηση.
Μια ειδική και σημαντική ομάδα μεταρρυθμίσεων αναφέρεται στις εργασιακές σχέσεις. Κλαδικές συμβάσεις, βασικός μισθός, υπερωρίες, προϋποθέσεις για απολύσεις. Εδώ υπάρχει έντονη ιδεολογική αντιπαράθεση, και είναι το κατ’ εξοχήν πεδίο όπου οι μεταρρυθμίσεις «έχουν πρόσημο», ή τουλάχιστο έτσι φαίνεται. Και επειδή έχουν πρόσημο, η κυρίαρχη άποψη λέει πως ότι και να κάνει μια κυβέρνηση θα είναι λάθος: είτε θα παγιώσει την ακινησία, είτε θα φέρει τον εργασιακό μεσαίωνα.
Σε άλλες χώρες αυτά τα λύνουν με σοβαρή διαπραγμάτευση, που προϋποθέτει, όμως και σοβαρή πολιτική ηγεσία. Και εδώ η σωστή ιεράρχιση μπορεί να βοηθήσει να αυξηθούν οι θέσεις εργασίας στους εμπορεύσιμους κλάδους χωρίς να εξαθλιωθούν άλλοι εργαζόμενοι και χωρίς μεγάλες συγκρούσεις.
Το ζήτημα του βασικού μισθού είναι χαρακτηριστικό. Στο πρώτο μνημόνιο δεν υπήρχε πρόβλεψη να μειωθεί. Η τρόικα αποφάσισε να απαιτήσει τη μείωση πολύ αργότερα (πέρσι τον Οκτώβριο), όταν, σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ, φάνηκε οτι οι άλλες μεταρρυθμίσεις προχωρούν πολύ αργά, και η παραγωγικότητα δεν αυξάνεται. Σε αντιδιαστολή, στην Ιρλανδία, όπου έχουν έναν από τους πιο ψηλούς βασικούς μισθούς στην Ευρώπη, υπήρξε μεν μείωση (κατά15%), αλλά παρέμεινε πολύ ψηλά συγκριτικά με άλλες χώρες. Δεν προβλέπεται ότι θα ζητηθεί άλλη μείωση εκεί.
Στην Ελλάδα, πολλοί οικονομολόγοι (όπως και ο υποφαινόμενος) υποστήριζαν οτι δεν χρειάζεται να μειωθεί ο βασικός μισθός για να γίνουμε ανταγωνιστικοί, ενώ ζητούσαν από νωρίς να καταργηθεί η δυσκαμψία των κλαδικών συμβάσεων (σε διάφορες παραλλαγές). Οταν όμως ήρθε η ώρα για το Μνημόνιο 2, μια σειρά παράγοντες έφεραν το γνωστό αποτέλεσμα. Εφταιξε η μέχρι τότε ολιγωρία στις προηγούμενες μεταρρυθμίσεις, η μικρή επαφή του οικονομικού επιτελείου με την πραγματικότητα των επιχειρήσεων, η ανικανότητα να διαμορφώσουν μια στρατηγική προσαρμογής των εργασιακών σχέσεων που θα κρατά σταθερό τον βασικό μισθό.
Θα έπρεπε, λένε μερικοί, η κυβέρνηση να έπαιρνε γραμμή από τους «κοινωνικούς εταίρους» για να επιλέξει τα όποια μέτρα – και πράγματι αυτοί είχαν ταχθεί ενάντια στη μείωση του βασικού μισθού. Πλην όμως, οι κοινωνικοί εταίροι είναι οι εντός των τειχών. Δεν εκπροσωπούν το ένα εκατομμύριο άνεργους, ούτε τους νέους επιχειρηματίες που θέλουν να ανοίξουν επιχείρηση αύριο. Στην Ελλάδα ειδικά η σύνθεση των κοινωνικών εταίρων αντανακλά το ξοφλημένο μοντέλο της εσωστρεφούς και κρατικοδίαιτης οικονομίας. Οι προτάσεις τους συχνά προστατεύουν τους ήδη προστατευμένους, και έτσι μπλοκάρουν την ανάπτυξη, σε μια εποχή όπου η αναδιάρθρωση της παραγωγής είναι εθνική επιταγή.
Ετσι λοιπόν, τα τελευταία δύο χρόνια, ξεκινήσαμε με ένα σχέδιο προσαρμογής που πρόβλεπε να αυξηθεί η παραγωγικότητα και οι εξαγωγές μέσα από διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, και καταλήξαμε να μας λένε ότι μόνο αν πλησιάσουμε τους μισθούς της Βουλγαρίας θα γίνουμε ανταγωνιστικοί. Το λένε διάφοροι τεχνοκράτες από την πλευρά της τρόικα, αλλά το εννοούν, και ας μη το λένε, και αυτοί που προτείνουν δραχμή -- γιατί αυτό σημαίνει να επιδιώκεις να γίνεις ανταγωνιστικός μέ υποτιμήσεις του νομίσματος.
Αυτή η εξελιξη δεν ήταν αναπόφευκτη, και μπορεί να αντιστραφεί. Κλειδί είναι να ξαναβρούμε τη σειρά των μεταρρυθμίσεων που θα επιτρέπουν σε εξωστρεφείς επιχειρήσεις να αναπτυχθούν χωρίς περιττές επιβαρύνσεις και περιορισμούς. Να στοχεύσουμε κατά προτεραιότητα αυτές τις αλλαγές. Αυτή η σειρά δεν μπορεί να έρθει σαν έτοιμη συνταγή, του τύπου «κόψτε μισθούς, ανοίξτε επαγγέλματα», όχι επειδή αυτά τα γενικά είναι λάθος, αλλά επειδή οι γενικές συνταγές έχουν τόσες πολλές παραλλαγές. Η επιτυχία και η αποτυχία κρίνονται στην εξειδίκευση, στην παρακολούθηση, στην επιμονή και στην αναπροσαρμογή. Δεν φτάνει η συνταγή, πρέπει να ξέρει κι ο μάγειρας.
Για να γίνουν σωστά, πρέπει αυτοί που θα τις αναλάβουν να έχουν κάποιες ιδιότητες μάλλον σπάνιες για έλληνες πολιτικούς. Πρώτο, να έχουν την πεποίθηση οτι οι θεσμοί, τα κίνητρα και τα αντικίνητρα παίζουν βασικό ρόλο στην ανάπτυξη -- αυτό αποκλείει τους βαθειά κρατιστές. Δεύτερο, να καταλαβαίνουν πρακτικά ζητήματα των επιχειρήσεων – αυτό αποκλείει τα παιδιά του κομματικού σωλήνα, και περίπου το σύνολο των σημερινών βουλευτών. Τρίτο, να μπορούν να δουν πέρα από τα συμφέροντα αυτών που έχουν εργασία, επιχείρηση και εκπροσώπηση, στα συμφέροντα αυτών που δεν έχουν τίποτε από αυτά – αυτό αποκλείει όσους βόλευαν πελάτες. Οι μεταρρυθμιστές θα είναι πραγματιστές και εξωσυστημικοί.
Συνταγές και μάγειρες (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=14699)
του Αρίστου Δοξιάδη
[...]
Δεύτερο, και κυριότερο, η οικονομία που φτιάξαμε τα τελευταία τριάντα χρόνια δεν μπορεί πια να μετατρέπει τις δημόσιες δαπάνες σε σταθερά εισοδήματα. Αυτό δηλώνει το μεγάλο έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών (ΙΤΣ), που ακόμα και μέσα στη βαθειά ύφεση παραμένει στο 10% του ΑΕΠ. Μόλις μπουν κάποια χρήματα στην τσέπη των νοικοκυριών, ένα μεγάλο μέρος φεύγει σε εισαγόμενα τρόφιμα, πετρέλαιο, κτλ. (πολύ περισσότερο από όσο δηλώνει το ποσοστό του ελλείματος του ΙΤΣ στο ΑΕΠ, γιατί υπάρχει και το εισόδημα του εισαγωγέα, του διανομέα, του εμπόρου). Αν δεν έχουμε αρκετά έσοδα από εξαγωγές, δεν θα έχουμε πώς να πληρώσουμε τις εισαγωγές.
Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να ξεπεράσουμε το εμπόδιο αυτό. Ή θα αυξήσουμε τις εξαγωγές, ή θα υποκαταστήσουμε τις εισαγωγές (θα αγοράζουμε εγχώρια τρόφιμα αντί για εισαγόμενα), ή θα βρούμε (προσωρινά) επενδυτές και δανειστές που θα φέρουν κεφάλαια στη χώρα. Ή, τέλος, θα συνεχίσουμε να φτωχαίνουμε, να καταναλώνουμε όλο και λιγότερα, μέχρι οι εισαγωγές πέσουν στο φτωχό επίπεδο των εξαγωγών μας.
Πολύ σωστά, αλλά στου κουφού την πόρτα ...
Το είχα γράψει πριν 2 χρόνια: χωρίς διαρθρωτικές αλλαγές και βελτίωση της ανταγωνιστικότητας, ακόμα κι αν υπήρχε κάποιος να μας δανείσει ένα επιπλέον ποσόν π.χ. ~10% του ΑΕΠ ήτοι ~25 δις, που θα μοιραζόντουσαν απευθείας στους πολίτες σαν επιδόματα, τα χρήματα αυτά θα έδιναν βέβαια μια πρόσκαιρη ανάσα στην αγορά, αλλά θα δημιουργούσαν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας σε τρίτες χώρες.
Βρε κοπελιά κάτι δικό σου έχεις να μας πεις; Το άρθρο είναι κλασικό νεοφιλελεύθερο μανιφέστο που στόχο έχει στη δουλοποίηση των εργατών. Του κυρίου του είπε κανεις ότι με την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων ο εργαζόμενος είναι έρμαιο του επιχειρηματία; Ότι πλέον δεν προστατεύεται από κανένα; Και ότι οι μισθοί πέφτουν σε πολύ χαμηλά επίπεδα από το φόβο της απόλυσης; Η κοινωνική αναλγισία στο μεγαλείο της.
Η κοινωνική αναλγησία είναι συστατικό ανάπτυξης... κοινώς σκάσε και τράβα κουπί... η γαλέρα σε χρειάζεται.
εξαρτάται πως την βλέπεις την ανάπτυξη. Ο Δοξιάδης μια χαρά την βλέπει. Απο την ματιά των επιχειρηματιών, της άρχουσας τάξης. Ανάπτυξη για αυτούς σημαίνει ότι οι εργάτες πρέπει να δουλοποιηθούν. Μόνο ελάχιστες οικογένειες, οι νέοι άρχοντες, θα είναι καλά, όλοι οι υπόλοιποι κολίγοι. Και μάλιστα εαν έχουν κάποιο περιουσιακό στοιχείο οι κολλίγοι, κακώς! Δεν πρέπει να έχουν τίποτε, πρέπει να φυτοζωούν.
Η κοινωνική αναλγησία είναι συστατικό ανάπτυξης... κοινώς σκάσε και τράβα κουπί... η γαλέρα σε χρειάζεται.
Ρε KLG τι μας λες τώρα, από πότε η κοινή λογική βαφτίστηκε κοινωνική αναλγησία;
Όποιος διαβάζει τα μηνύματά μου ξέρει ότι αποφεύγω τους αφορισμούς του τύπου "όλοι οι ΔΥ είναι τεμπέληδες", "όλοι οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι" κλπ, αλλά η εικόνα που βλέπω καθημερινά γύρω μου δεν μοιάζει με μια κοινωνία που "τραβά κουπί σε γαλέρα" ...
Για παράδειγμα, χτες και σήμερα το μεσημέρι (~15:30) είχα κάποιες δουλειές και πέρασα περπατώντας γρήγορα από διάφορα σημεία του Κέντρου της Θεσσαλονίκης (Τσιμισκή - Διαγώνιος -> Μητροπόλεως -> στην επιστροφή ανεβηκα από Βύρωνος στην πλατεία Ναβαρίνου -> Δημ. Γούναρη -> Αλεξ. Σβώλου -> Ερμού -> Αριστοτέλους) ενώ χτες έκανα μια ανάλογη διαδρομή ανεβαίνοντας από ΠΠ. Γερμανού. Παρατήρησα τόσο χτες όσο και σήμερα το μεσημέρι ότι όλα τα μπαράκια-καφέ-ζυθεστιατόρια του Κέντρου ήταν τίγκα στον κόσμο, δεν υπήρχε ούτε ένα τραπέζι ελεύθερο.
ΟΚ, η Θεσσαλονίκη είναι φοιτητούπολη κι οι φοιτητές θα βγουν τώρα που έφτιαξε ο καιρός, αλλά μήνες τώρα το Παρ-Σαβ από τις 21:00 μέχρι τα μεσάνυχτα γίνεται χαμός από κίνηση, μποτιλιάρισμα σε όλο το κέντρο, διπλοπαρκαρισμένα παντού κλπ.
Ναι μεν δεν βλέπεις πλέον το κλασσσικό παλιότερα φαινόμενο με τις άπειρες κυράτσες φορτωμένες η καθεμιά με 3-4 τσάντες με ψώνια από μπουτίκ πολυτελείας να σκοτώνουν το χρόνο τους στα καφέ του κέντρου, αλλά συγχωρέστε με, αλλά αυτή η εικόνα εμένα τουλάχιστον δεν μου μοιάζει για κοινωνία σε έσχατη ένδεια που "τραβά κουπί σε γαλέρα" για να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας της και να "βάλει πάτο στο βαρέλι"...
φαντάζομαι όλα αυτά τα μαγαζιά κόβουν αποδείξεις. Γιαυτό οι καημένοι ιδιοκτήτες καφετεριών είχαν εισόδημα κάπου 7000 ευρώ το 2009, Σήμερα λόγω κρίσης (και μείωσης αφορολογήτου) σίγουρα πολύ λιγότερο. Οπως και κάποιοι άλλοι που δουλεύουν ντε και καλά 60 και βάλε ώρες, κάνουν διαλέξεις στον ΣΕΒ, παίζουν χρηματιστήριο, αλλά βγάζουν ΜΟΝΟΝ, ΜΟΝΟΝ λέω, κάπου 5000 ευρώ το χρόνο, σύμφωνα πάντα με την δήλωση εισοδήματος....
*O Αρίστος Δοξιάδης είναι οικονομολόγος.
O Αρίστος Δοξιάδης δεν είναι μόνο οικονομολόγος.
Είναι και παπαγαλάκι της τρόικας, καθίκι που προφανώς πληρώνεται αδρά για να γράφει τις παπαρολογίες του. Αποσκοπεί να μας πείσει πως η εξαθλίωση είναι κάτι καλό και άγιο και το ντύνει με όμορφα λόγια.
Στο πρώτο άρθρο τα βάζει με τους ασφαλισμένους. Το ρεζουμέ; Για την κατάντια και την κατασπατάληση των εισφορών των ασφαλισμένων φταίνε... οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι. Δίνει και ψευδή στοιχεία μάλιστα για να υποστηρίξει το επιχείρημα πως φταίει ο εργαζόμενος που δε μπορεί να κάνει ο ίδιος οικονομική ανάλυση σε βάθος χρόνου. Τελικά το συμπέρασμα που βγάζει είναι πως ευτυχώς ήρθε η τρόικα και μας έσωσε, έχουμε πλέον ελπίδες για ανάκαμψη μετά τη λεηλασία και κάποιων υγειών ταμείων.
Στο δεύτερο άρθρο προσπαθεί να μας πείσει πως τη μείωση των μισθών δεν την ήθελε το μνημόνιο, αλλά η καημένη η τρόικα αναγκάστηκε από την πολιτική (και τους πολιτικούς) της Ελλάδας (γιατί εξάλλου μαζί τα φάγαμε). Στη συνέχεια επιτίθεται στις συμβάσεις με σατανικό τρόπο. Οι μισθοί κόπηκαν λέει επειδή οι κλαδικές συμβάσεις έπρεπε να καταργηθούν... Δεν έγινε όμως και χάσαμε τους μισθούς μας. Ας τις καταργήσουμε λοιπόν μπας και βρούμε την υγειά μας. Και στη συνέχεια μιλάει γενικά και αόριστα για "ανάπτυξη" και "πρόοδο"...
Ωραία πρόταση βρε: "θα υποκαταστήσουμε τις εισαγωγές (θα αγοράζουμε εγχώρια τρόφιμα αντί για εισαγόμενα)". Και με τη φορολογία τι θα κάνουμε; Με τα καρτέλ των μεσαζόντων; Το ότι κάποιοι φώναζαν εδώ και χρόνια πως δε γίνεται οι πατάτες Αιγύπτου να είναι πιο φτηνές από της Ελληνικές, φωνή βοώντος εν τη ερήμω.
Λυπάμαι πραγματικά τους ανθρώπους που με περισσή ευκολία σπάνε τη μεσούλα και αφήνουν κεκτημένα δεκαετιών, πολλές φορές βαμένα με αίμα, να καταργούνται έτσι απλά. Μου προκαλούν εμετό όμως όσοι υποστηρίζουν και επιδιώκουν αυτή την απώλεια.
Έχω κι εγώ μερικές προτάσεις στο ίδιο μήκος κύματος με τον "κύριο" Αρίστο Δοξιάδη και τους υποστηρικτές του:
- Αφαίρεση του δικαιώματος ψήφου από τις γυναίκες (γιατί έτσι!)
- Νομιμοποίηση της παιδικής εργασίας από τα 7 έτη (άμα μπορεί να κουβαλήσει ένα τσαπί, μπορεί και να σκάψει!)
- Κατάργηση όλων των ασφαλιστικών ταμείων. Εργασία μέχρι θανάτου.
- Τέρμα οι δωρεάν παροχές. Παιδεία και υγεία θα έχουν μόνο όσοι το αξίζουν (δηλαδή έχουν τα λεφτά).
- Κατάργηση όλων των άχρηστων επαγγελμάτων (φιλόλογοι, μαθηματικοί, δάσκαλοι, μουσικοί, κομπιουτεράδες στον καιάδα).
- Θα έλεγα να κάνουμε και τις αγελάδες ιερά ζώα για να γουστάρουν μερικά βόδια, αλλά θα μας παραμπερδεύουν μετά με την Ινδία.
- Και το σημαντικότερο (το έχει ήδη εντοπίσει ο lou.nick) θα κάνουμε την παγκόσμια πρωτιά: Νομιμοποίηση της δουλείας. Επιτέλους να δούμε και λίγη ανάπτυξη!
Α, στην Ιρλανδία δε θα μειωθούν άλλο οι μισθοί γιατί οι βουλευτές δεν είναι 100% άχρηστοι και διεφθαρμένοι όπως εδώ, όχι για κάποιο άλλο λόγο.
Mε τις συνεχεις παραθεσεις αρθρων ανθρωπων σαν και τον κυριο Δοξιαδη, που δεν ξευρω αν πληρωνεται απο την τροικα αλλα σιγουρα εξυπηρετει πολυ συγκεκριμενα και δικα του συμφεροντα οπως εχω αναφερει και σε αλλα νηματα στο παρελθον, πλεον το νημα απο "Αναπτυξη! Εσεις τι προτεινετε?? " κατεληξε " Μνημονια! Παρτε αλλοθι για να τα υποστηριζετε χωρις να σας νοιαζει η τσεπη σας ".
anon, τι σχέση έχουν αυτά που γράφω εγώ μ'αυτά που γράφεις εσύ; Αν οι θαμώνες των καφέ-μπαρ παίρνουν απόδειξη, το υπόλοιπα εναπόκεινται στις φορολογικές αρχές -- αν δεν αποδίδουν τους αναλογούντες φόρους ας τους κόψουν τον κώλο!
Εγώ απλά διαπιστώνω την αντίφαση αυτών που βλέπω γύρω μου με τα περί "γαλέρας" του KLG κι όσα διαβάζω τους τελευταίους μήνες στα ΜΜΕ, όπως ότι το 50% των νέων εως 25 ετών είναι άνεργοι ...
anon, τι σχέση έχουν αυτά που γράφω εγώ μ'αυτά που γράφεις εσύ; Αν οι θαμώνες των καφέ-μπαρ παίρνουν απόδειξη, το υπόλοιπα εναπόκεινται στις φορολογικές αρχές -- αν δεν αποδίδουν τους αναλογούντες φόρους ας τους κόψουν τον κώλο!
Εγώ απλά διαπιστώνω την αντίφαση αυτών που βλέπω γύρω μου με τα περί "γαλέρας" του KLG κι όσα διαβάζω τους τελευταίους μήνες στα ΜΜΕ, όπως ότι το 50% των νέων εως 25 ετών είναι άνεργοι ...
Την "αντιφαση" φιλε dhatz, εαν σε ενδιαφερει να την εντοπισεις, θα την βρεις στα συσσιτια, στα νοσοκομεια, στους ερανους της εκκλησιας και σε ενα σωρο αλλα μερη οπου και θα διπιστωσεις μια εκρηκτικη ανοδο των "θαμωνων" τους. Μια απλη απαντηση πανως στον προβληματισμο και στην απορια που διαπιστωνεις, ειναι ξερεις και το οτι ολοι αυτοι ειναι απλως αργοσχολοι και ανεργοι που παρατησαν καθε προσπαθεια πλεον εξευρεσης εργασιας. Αναλογα πως το βλεπει δηλαδη ο καθενας αλλα και σιγουρα εν ετει 2012 δεν ειναι μετρο αποδειξης ευμαρειας. Το 2007 μπορει αλλα σημερα οχι πια.
Για παράδειγμα, χτες και σήμερα το μεσημέρι (~15:30) είχα κάποιες δουλειές και πέρασα περπατώντας γρήγορα από διάφορα σημεία του Κέντρου της Θεσσαλονίκης (Τσιμισκή - Διαγώνιος -> Μητροπόλεως -> στην επιστροφή ανεβηκα από Βύρωνος στην πλατεία Ναβαρίνου -> Δημ. Γούναρη -> Αλεξ. Σβώλου -> Ερμού -> Αριστοτέλους) ενώ χτες έκανα μια ανάλογη διαδρομή ανεβαίνοντας από ΠΠ. Γερμανού. Παρατήρησα τόσο χτες όσο και σήμερα το μεσημέρι ότι όλα τα μπαράκια-καφέ-ζυθεστιατόρια του Κέντρου ήταν τίγκα στον κόσμο, δεν υπήρχε ούτε ένα τραπέζι ελεύθερο.
ΟΚ, η Θεσσαλονίκη είναι φοιτητούπολη κι οι φοιτητές θα βγουν τώρα που έφτιαξε ο καιρός, αλλά μήνες τώρα το Παρ-Σαβ από τις 21:00 μέχρι τα μεσάνυχτα γίνεται χαμός από κίνηση, μποτιλιάρισμα σε όλο το κέντρο, διπλοπαρκαρισμένα παντού κλπ.
Πες μου τι σχέση έχει αυτό με την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, με την περικοπή των μισθών και με τη λεηλασία των ταμείων ασφάλισης.
Μην ανησυχείς όμως, σε λίγο που θα γίνουμε Βουλγαρία, όλοι θα κυκλοφορούν σκυθρωποί στους δρόμους, δε θα υπάρχουν καφετέρειες και αντί για ψώνια θα κυκλοφορούμε με καροτσακια σουπερ μάρκετ και θα ψάχνουμε τα σκουπίδια.
@dhatz πως εσύ βλέπεις ανάπτυξη και εγώ όχι στην Θεσσαλονίκη ένας Θεός το ξέρει...
Ομως, επειδή δραστηριοποιούμε στον χώρο και γνωρίζω απο πρώτο χέρι, πολλές επιχειρήσεις είναι στο κόκκινο. Οι γεμάτες τσάντες που βλέπεις, φαίνεται κυκλοφορούν μόνο στα μάτια σου. ΙΣως φταίνε τα πρασινομπλέ γυαλιά. Γιατί εγώ βλέπω καταστήματα ΚΛΕΙΣΤΟΝ... Δεν τα βλέπεις;;;; Εγώ ξέρω απο πρώτο χέρι αλυσίδες στο κόκκινο και ίσα που κρατιούνται, βέβαια έχοντας παραχώσει τους εργαζόμενους στον τάφο, με μειώσεις απανωτές (μόνο η εταιρία που εργαζόμουν παλιά εγώ έχει βαρέσει δύο απανωτές μειώσεις 20% - δηλαδή πάνω απο 40% αρθροιστικά- και μειώσεις προσωπικού ως εκεί που δεν παίρνει). Οπου σταθώ και όπου βρεθώ, μόνο μειώσεις βλέπω, πως τα βλέπεις εσύ τόσο καλά, πράγματι αποτελεί Θαύμα... ΘΑΥΜΑ....
Το κακό όμως ξέρεις ποιό είναι; Πέραν κάποιων κολλημένων (που ντρέπονται να το πούν) αλλά είναι ΠΑΣΟΚια ('ή ΝΔίτες), μέχρι το κόκκαλο (ίσως γιατί έχουν και οικονομικά ωφέλη ή πειραγμένο εγκέφαλο) ευτυχώς όλο και λιγότερων, ΟΛΟΙ, μα ΟΛΟΙ, ξέρουν πολύ καλά ότι υπάρχει κρίση, σοβαρή κρίση, λεφτά δεν υπάρχουν, και ότι έχουμε εξαθλιωθει. Και ότι όσα λές ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας, σε κάποιο άλλο παράλληλο σύμπαν. Με απλά λόγια. ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΙΣ...
Παντα, ακόμα και εαν πάμε ακόμα και σε καθεστώς δουλείας (αν πεί κάποιος ότι δεν ειμαστε ήδη σχεδόν εκεί, μόνο ο βούρδουλας λείπει πλέον), παντα θα υπάρχει ένα μικρό ποσοστό που θα χαίρουν πλούτου, και μάλιστα όσο οι πολλοί περνάνε χειρότερα, αυτοί θα περνάνε καλύτερα. Αυτό ειναι που λέγεται ΑΝΙΣΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΠΛΟΥΤΟΥ και πρέπει να παταχθεί ακόμα και εαν χρειαστεί η εσχάτη λύση. Ετσι σε μια πόλη με πάνω απο 1,5 εκ κόσμο, θα υπάρχει το λιγότερο ένα 5% που θα ζεί πλουσιοπάροχα. Πόσοι είναι στο 1.5 εκ; 1,5 εκ * 5% = 75000 κόσμος. Ε, είναι αρκετός για να γεμίζει μια αριστοτέλους, τον Τερκενλή, ακόμα και την Louis Vuitton στην Προξένου Κορομηλά με 2 και 3 χιλιάρικα μια τσάντα.
Μια απλη απαντηση πανως στον προβληματισμο και στην απορια που διαπιστωνεις, ειναι ξερεις και το οτι ολοι αυτοι ειναι απλως αργοσχολοι και ανεργοι που παρατησαν καθε προσπαθεια πλεον εξευρεσης εργασιας. Αναλογα πως το βλεπει δηλαδη ο καθενας αλλα και σιγουρα εν ετει 2012 δεν ειναι μετρο αποδειξης ευμαρειας. Το 2007 μπορει αλλα σημερα οχι πια.
Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω... Αν ήμουν 25 ετών και άνεργος ή οιονεί άνεργος, φαντάζομαι ότι θα είχα πλακωθεί στο διάβασμα ολημερίς κι ολονυχτίς για να βελτιώσω τη θέση μου και δεν νομίζω ότι θα σκότωνα το χρόνο μου σε μπαρ, πληρώνοντας μάλιστα 4-5 ευρώ για έναν καφέ ή μια μπύρα...
Για να συννενοούμαστε, δεν αμφισβητώ ότι υπάρχει οικ. κρίση και μάλιστα πολύ μεγάλη που αφορά το 80% της ελλ. κοινωνίας, απλά δεν βλέπω να έχουμε "σηκώσει τα μανίκια" και να έχουμε πιάσει δουλειά (ή κουπί αν προτιμάτε) τόσο μεταφορικά όσο και κυριολεκτικά.
Φαίνεται λοιπόν ότι για την ώρα παραμένουμε προσκολλημένοι στο δόγμα ότι "τα λεφτά φέρνει ο πελαργός" κι ότι φωνασκώντας θα πετύχουμε κάτι.
Την "αντιφαση" φιλε dhatz, εαν σε ενδιαφερει να την εντοπισεις, θα την βρεις στα συσσιτια, στα νοσοκομεια, στους ερανους της εκκλησιας και σε ενα σωρο αλλα μερη οπου και θα διπιστωσεις μια εκρηκτικη ανοδο των "θαμωνων" τους. Μια απλη απαντηση πανως στον προβληματισμο και στην απορια που διαπιστωνεις, ειναι ξερεις και το οτι ολοι αυτοι ειναι απλως αργοσχολοι και ανεργοι που παρατησαν καθε προσπαθεια πλεον εξευρεσης εργασιας. Αναλογα πως το βλεπει δηλαδη ο καθενας αλλα και σιγουρα εν ετει 2012 δεν ειναι μετρο αποδειξης ευμαρειας. Το 2007 μπορει αλλα σημερα οχι πια.
Πες μου τι σχέση έχει αυτό με την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, με την περικοπή των μισθών και με τη λεηλασία των ταμείων ασφάλισης.
Μην ανησυχείς όμως, σε λίγο που θα γίνουμε Βουλγαρία, όλοι θα κυκλοφορούν σκυθρωποί στους δρόμους, δε θα υπάρχουν καφετέρειες και αντί για ψώνια θα κυκλοφορούμε με καροτσακια σουπερ μάρκετ και θα ψάχνουμε τα σκουπίδια.
@dhatz πως εσύ βλέπεις ανάπτυξη και εγώ όχι στην Θεσσαλονίκη ένας Θεός το ξέρει...
Ομως, επειδή δραστηριοποιούμε στον χώρο και γνωρίζω απο πρώτο χέρι, πολλές επιχειρήσεις είναι στο κόκκινο. Οι γεμάτες τσάντες που βλέπεις, φαίνεται κυκλοφορούν μόνο στα μάτια σου. ΙΣως φταίνε τα πρασινομπλέ γυαλιά. Γιατί εγώ βλέπω καταστήματα ΚΛΕΙΣΤΟΝ... Δεν τα βλέπεις;;;; Εγώ ξέρω απο πρώτο χέρι αλυσίδες στο κόκκινο και ίσα που κρατιούνται, βέβαια έχοντας παραχώσει τους εργαζόμενους στον τάφο, με μειώσεις απανωτές (μόνο η εταιρία που εργαζόμουν παλιά εγώ έχει βαρέσει δύο απανωτές μειώσεις 20% - δηλαδή πάνω απο 40% αρθροιστικά- και μειώσεις προσωπικού ως εκεί που δεν παίρνει). Οπου σταθώ και όπου βρεθώ, μόνο μειώσεις βλέπω, πως τα βλέπεις εσύ τόσο καλά, πράγματι αποτελεί Θαύμα... ΘΑΥΜΑ....
Το κακό όμως ξέρεις ποιό είναι; Πέραν κάποιων κολλημένων (που ντρέπονται να το πούν) αλλά είναι ΠΑΣΟΚια ('ή ΝΔίτες), μέχρι το κόκκαλο (ίσως γιατί έχουν και οικονομικά ωφέλη ή πειραγμένο εγκέφαλο) ευτυχώς όλο και λιγότερων, ΟΛΟΙ, μα ΟΛΟΙ, ξέρουν πολύ καλά ότι υπάρχει κρίση, σοβαρή κρίση, λεφτά δεν υπάρχουν, και ότι έχουμε εξαθλιωθει. Και ότι όσα λές ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας, σε κάποιο άλλο παράλληλο σύμπαν. Με απλά λόγια. ΔΕΝ ΠΕΙΘΕΙΣ...
Πάρα πολλύ απλά. Έχει συμβιβαστεί...Νοιώθει, οτι και να γίνει αυτός θα έχει χρήματα (στην καλύτερη δουλέυοντας ο ίδιος και όχι να τρώει απο τα έτοιμα) για να συντηρηθεί και πιθανότατα το "βλεπει", επειδή αυτή την στιγμή δουλεύει κανονικά και πληρώνεται κανονικά.
Μιλάς για τη Θεσσαλονίκη που έχει τους άπειρους φοιτητές. Οι οποίοι με τα όσα χρήματα πλέον μπορεί να διαθέσει η οικογέννεια σπουδάζουν και ξοδεύουν στην πόλη. Και αντί να λες ευχαριστώ που υπάρχουν και κινείται έστω λίγο χρήμα, τους κράζεις και λες ότι δεν ισχύουν αυτά περι ανεργείας κλπ. Ο άνεργος αγαπητέ δεν βγαίνει για καφέ.
Στην τελική πέρασες από το μοναδικό δρόμο που έχει πάντα κόσμο στο κέντρο. Αν πας στη Ζεύξιδως αργά δεν βρίσκεις να καθήσεις. Χαίρω πολύ 26 χρόνια στη Θεσσαλονίκη έμενα και 6+ χρόνια ήμουν φοιτητής εκεί και ξέρω. Αν πας σε άλλες γειτονιές δεν περπατάει ούτε γάτα. Αλλά αν θέλεις να κάνεις αφ υψηλού κριτική βρίσκεις να πιαστείς από παντού.
Όσο γι' αυτό που λέει ο KLG εγώ σκλάβος σε γαλέρα για την ανάπτυξη του πορτοφολιού του κάθε επιχειρηματία δεν γίνομαι. Γιατί γι' αυτή την ανάπτυξη λέει το άρθρο. Ο κύριος που έιναι τρελός φαν του Μάνου γραμμένη την έχει την κοινωνία, όπως και πολλοί γύρω μου δυστυχώς.
Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω...
Αν ήμουν 25 ετών και άνεργος ή οιονεί άνεργος, φαντάζομαι ότι θα είχα πλακωθεί στο διάβασμα ολημερίς κι ολονυχτίς για να βελτιώσω τη θέση μου και δεν νομίζω ότι θα σκότωνα το χρόνο μου σε μπαρ, πληρώνοντας μάλιστα 4-5 ευρώ για έναν καφέ ή μια μπύρα...
Σου ευχομαι να μην το καταλαβεις ποτε. Οχι να μην γινεις ξανα 25 ετων αλλα να μην μεινεις ανεργος και με μοναδικο σου οπλο την εφημεριδα. Να υποθεσω ομως πως δεν εχεις ακουσει τιποτε για δεικτες ανεργιας ; Για μισθους 200€ και με part time και αν τελικα σε πληρωσουν μηπως ; Το που βρισκουν τα 4 και τα 5 € μηπως σε προβληματιζει παλι ; Και τι θελεις να κανει ο γονιος, ο αδελφος ή ο φιλος ; Να τον κρατησουν τον ανεργο σπιτι για να πεσει στα βαρια ;
Στο ξαναλεω, δεν ειμαστε στο 2007 ουτε και σε σηριαλ του Δαλιανιδη για να ισχυουν αυτα τα κλισε.
Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω... Αν ήμουν 25 ετών και άνεργος ή οιονεί άνεργος, φαντάζομαι ότι θα είχα πλακωθεί στο διάβασμα ολημερίς κι ολονυχτίς για να βελτιώσω τη θέση μου και δεν νομίζω ότι θα σκότωνα το χρόνο μου σε μπαρ, πληρώνοντας μάλιστα 4-5 ευρώ για έναν καφέ ή μια μπύρα...
Αν δεν καταλαβαίνεις είναι γιατί έχεις μια άλλη μενταλιτέ (και εγώ το ίδιο με σένα θα έκανα). Σε προσκαλώ μια βόλτα στο ΕΠΑΛ που είμαι, να δείς χειμαδιό και αδιαφορία σε εγκληματικό βαθμό. Απο μια μεριά έλα όμως στην θέση τους. Να πασχίσουν να σπουδάσουν γιατί; Για να γίνουν άνεργοι πτυχιούχοι; Ξοδεύοντας ένα κάρο λεφτά των γονιών τους; Γιατί να κουραστούν στα θρανία; Στην καλύτερη αυτό που μπορούν να περιμένουν είναι ένας βασικός και αυτός σχεδόν ίδιος με αυτόν του ανειδίκευτου εργάτη. Πρωτοδιόριστος εκπαιδευτικός, 620 ευρώ καθαρά. Και στου διαόλου την μάνα που λέει και η λαική ρήση. Μακριά απο το σπίτι, μεγάλα έξοδα. Καλύτερα να τον χαρτζιλικώνει ο μπαμπάς να πίνει φραπέδες, πιο φτηνά βγαίνει απο το να τον στείλει να σπουδάσει πχ σε άλλη πόλη. Δεν ενδιαφέρονται, τα πτυχία έχουν πλήρως απαξιωθεί. Και δεν είναι μόνο αυτό. Η δευτεροβάθμια βγάζει φέτος κάπου 82, 83 χιλιάδες μαθητές. Οι θέσεις στην 3βάθμια (ΑΕΙ+ΤΕΙ) είναι 75000. Εαν βάλεις και λοιπες παραγωγικές σχολές (υπαξιωματικών, εμποροπλοιάρχων κλπ), ΟΛΟΙ περνάνε! δεν χρειάζεται να διαβάσουν παρα μόνο εαν ντε και καλά να περάσουν συγκεκριμένη σχολή. ΓΙΑΤΙ; Εαν πρέπει να πάρει πτυχίο, τότε ότι νάναι. Ούτως ή άλλως, το συντριπτικό ποσοστό των πτυχιων είναι πλήρων απαξιομένο. Η επαγγελματική καταξίωση - καριέρα, καμμιά σχέση σχεδόν δεν έχει πλέον με το πτυχίο και τις σπουδές, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
Ναι, εκεί έχουμε οδηγήσει την κοινωνία. Και όσοι δεν έχουν πετύχει να περάσουν ή θέλουν κάτι πιο εύκολο και έχουν λεφτά, πάνε έξω. Συν όλους αυτούς που δεν άξιζαν καν να περάσουν (είτε πέρασαν είτε όχι) και προσπαθούν να απαξιώσουν τις σπουδές για να δικαιολογήσουν την δική τους ανικανότητα/ τεμπελιά ή ότι άλλο θές πέστο.
Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω... Αν ήμουν 25 ετών και άνεργος ή οιονεί άνεργος, φαντάζομαι ότι θα είχα πλακωθεί στο διάβασμα ολημερίς κι ολονυχτίς για να βελτιώσω τη θέση μου και δεν νομίζω ότι θα σκότωνα το χρόνο μου σε μπαρ, πληρώνοντας μάλιστα 4-5 ευρώ για έναν καφέ ή μια μπύρα...
Κοινωνικό/οικονομικό πρόβλημα με ατομική προσπάθεια δεν μπορεί να λυθεί.
Υποψιάζομαι ότι όλοι αυτοί οι νέοι ίσως όχι συνειδητά αλλά ασυνείδητα το έχουν καταλάβει αυτό. Οπότε πως λύνεται ένα κοινωνικό πρόβλημα αν όχι με ατομική προσπάθεια; Ασφαλώς και μόνο με συλλογική προσπάθεια. Το να συναντιόνται και να περνάνε την ώρα τους ομαδικά είναι τουλάχιστον ένα πρώτο βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.
Για να το περιγράψω λίγο πιο λαϊκά: υπάρχει καπιταλιστική κρίση και οι θέσεις εργασίας είναι περιορισμένες. Ας πούμε πως είναι 1 (μια) ελεύθερη θέση και 100 νέοι. Είτε περάσουν την ώρα τους στην καφετέρια είτε ξεσκιστούν όλοι στο διάβασμα η ελεύθερη θέση παραμένει 1.
Για να το περιγράψω λίγο πιο λαϊκά: υπάρχει καπιταλιστική κρίση και οι θέσεις εργασίας είναι περιορισμένες. Ας πούμε πως είναι 1 (μια) ελεύθερη θέση και 100 νέοι. Είτε περάσουν την ώρα τους στην καφετέρια είτε ξεσκιστούν όλοι στο διάβασμα η ελεύθερη θέση παραμένει 1.
Αυτή τη θέση σε μία ιδανική αγορά θα την έπαιρνε ο καλύτερος (δύσκολα ο καφετζής!) ;)
Αυτή τη θέση σε μία ιδανική αγορά θα την έπαιρνε ο καλύτερος (δύσκολα ο καφετζής!) ;)
Πιθανό, αλλά με τι αντίτιμο; Ή να το πω αλλιώς: αξίζει; Να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την μια αυτή την θέση που στο κάτω κάτω λόγω της μεγάλης προσφοράς θα είναι και κακοπληρωμένη; Μάταιη προσπάθεια.
Πιθανό, αλλά με τι αντίτιμο; Ή να το πω αλλιώς: αξίζει; Να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την μια αυτή την θέση που στο κάτω κάτω λόγω της μεγάλης προσφοράς θα είναι και κακοπληρωμένη; Μάταιη προσπάθεια.
Όταν δεν έχεις να φας, δε το λές μάταιη προσπάθεια ;)
Όταν δεν έχεις να φας, δε το λές μάταιη προσπάθεια ;)
Έχεις δύο πιθανότητες λοιπόν : είτε να συμβιβαστείς με την κατάσταση ως έχει και να ξεσκιστείς στο διάβασμα ευελπιστώντας να είσαι αυτός ο ένας από τους 100 που θα πάρει την κακοπληρωμένη θέση είτε συλλογικά να προσπαθήσεις να ανατρέψεις την κατάσταση.
Burning Skies
27-04-12, 22:12
Όταν δεν έχεις να φας, δε το λές μάταιη προσπάθεια ;)
Με αυτες τις προοπτικες και να την παρεις την θεση παλι δεν θα εχεις να φας (διοτι εξαιτιας τις προσφορας η αμοιβη θα χτυπησει το ναδιρ).
Με αυτες τις προοπτικες και να την παρεις την θεση παλι δεν θα εχεις να φας (διοτι εξαιτιας τις προσφορας η αμοιβη θα χτυπησει το ναδιρ).
για αυτό θέλουμε να υπάρχει κράτος και να βάζει ελάχιστους μισθούς
ιδανική αγορά είπα, όχι στον πόλεμο!
Μα με τις ατομικές συμβάσεις που προτείνονται οι ελάχιστοι μισθοί είναι αυτομάτως και οι μέγιστοι που πρόκειται να πάρει ποτέ κανείς.
για αυτό θέλουμε να υπάρχει κράτος και να βάζει ελάχιστους μισθούς
ιδανική αγορά είπα, όχι στον πόλεμο!
Nαι αλλα σε αντιθεση εχουμε συμβουλους σαν και τον κ. Δοξιαδη οι οποιοι και επικρατουν στα κρατικα γραφεια διαμορφωσης πολιτικης απο την ανοδο του Σημιτη στην εξουσια το 1996 και την εγκαθιδρυση των "εκσυγχρονιστων"ως και σημερα, οι οποιοι και καθοριζουν και αυτους τους ελαχιστους μισθους στα ορια τα οποια τους συμφερουν, αυτους και τους πελατες τους οι οποιοι ειναι ειτε τα υποκαταστηματα των πολυεθνικων στην χωρα ειτε τα συμφεροντα των ημεδαπων κοτζαμπασηδων αλλα και τις τιμες, τους κανονες του παιχνιδιου, την ολη οικονομικη πορεια του κρατους η οποια και επιβαρυνει τελικα το εθνος - οχι τιποτα αλλο αλλα επειδη εχουμε ξεχασει πληρως καθε εννοια τωρα τελευταια και αντιμετωπιζουμε τις χωρες και τους ανθρωπους ωσαν εταιρειες και cubicles - και πλασαρονται ταυτοχρονα ως γκουρου και δηθεν αδικα εξοστρακισμοι φωστηρες απο τους κομμουνιστικης ιδεολογιας πελάτες τους που δεν γνωριζουν το καλο τους.
Και για να στηριξουν αυτην την εικονα, βγαζουν εαυτους εξω απο καθε κριτικη κατακεραυνωνοντας δηθεν και με ιερη αγανακτηση, τους αθλιους κομματικους μηχανισμους με τους οποιους και λειτουργει η ελληνικη πολιτεια τα τελευταια 40 και πλεον χρονια, ξεχνωντας και σκοπιμα παραλειποντας να αναφερουν πως αυτοι ακριβως οι μηχανισμοι και τα στελεχη τους - κατα πρωτον λαμογια, τυχοδιωκτες και ανερματιστοι και κατα δευτερον κομματικα οργανα - ειναι που επετρεψαν και επιτρεπουν την δικη τους υπαρξη, δραστηριοτητα και προπαντων κερδη. Σαν και τους πρωην Καγκεμπιτες της ΕΣΣΔ που μετα την πτωση της, βρεθηκαν να απαρτιζουν τον ομορφο κοσμο της μαφιας αλλα και τον "υγιη" επιχειρηματικο ιστο της νεας ταξης πραγματων στην Ρωσια. Το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ των μνημονιων δηλαδη μας λενε, οτι κατεβαζοντας το επιδομα ανεργιας στα 350€ λειτουργουν κομματικα καθως και θα επρεπε να εχουν μια πιο ανταγωνιστικη αντιληψη και να το εξαλειψουν εντελως ωθοντας τους τεμπεληδες σε μεροδουλι μεροφαι δουλιές και δουλίες οπως και του 1960.
Και παντοτε η παντιερα, η μονιμη και πολυ καλα πλασαρισμενη παντιερα, ειναι η "δυο μετρα και δυο σταθμα". Αυτα για εμας, εκεινα για τους αλλους τους πολλους. Μονο που φροντιζουν οι "πολλοι" να μην αντιλαμβανονται την θεση τους αλλα να νομιζουν πως ατομικα ο καθενας τους ανηκει στους ελιτ λιγους. Μια επειδη ειναι "επιχειρηματιας και οχι κολληγος", μια επειδη ειναι "της νεας γενιας και νεος ανθρωπος αρα και εξ ορισμου φρεσκο μυαλο", μια επειδη ειναι "οικολογος που ξανα ανακαλυψε το γαιδαρο και το χωραφι του παππουλη του", μια επειδη ειναι "νοικοκυρης και σκεπτομενος αλλα και σωφρων και μακρια απο εμας οι τεντυμπους", μια επειδη "εχει ανησυχιες και αντιλαμβανεται τα οραματα και τα μακρινα μελλοντα", μια επειδη ειναι "τεχνοκρατης και παραμορφωμενος που ξερει να ζει στο μεταμοντερνο μελλον του Ριντλευ Σκοτ και οχι στο χωριουδακι του αλλος με την βαρκα μας".
Καλοι και αριστοι διαμορφωτες, συμβουλοι, διαφημιστες, πλασιε, πωλητες και δοσολογοι. Και παντα καθηγητες, που ποτε δεν παραξαν αλλα που ξερουν τα παντα αλλα και το καλυτερο για τα λεφτα των αλλων. Και για τις ζωες τους βεβαια αλλα αυτο δεν το αφηνουν να φανει.
Εγώ απλά διαπιστώνω την αντίφαση αυτών που βλέπω γύρω μου με τα περί "γαλέρας" του KLG κι όσα διαβάζω τους τελευταίους μήνες στα ΜΜΕ, όπως ότι το 50% των νέων εως 25 ετών είναι άνεργοι ...
H φτώχεια θέλει καλοπεραση αγαπητέ... και η γαλέρα εχει lounge με όλες τις ανέσεις.
Και παντοτε η παντιερα, η μονιμη και πολυ καλα πλασαρισμενη παντιερα, ειναι η "δυο μετρα και δυο σταθμα". Αυτα για εμας, εκεινα για τους αλλους τους πολλους. Μονο που φροντιζουν οι "πολλοι" να μην αντιλαμβανονται την θεση τους αλλα να νομιζουν πως ατομικα ο καθενας τους ανηκει στους ελιτ λιγους. Μια επειδη ειναι "επιχειρηματιας και οχι κολληγος", μια επειδη ειναι "της νεας γενιας και νεος ανθρωπος αρα και εξ ορισμου φρεσκο μυαλο", μια επειδη ειναι "οικολογος που ξανα ανακαλυψε το γαιδαρο και το χωραφι του παππουλη του", μια επειδη ειναι "νοικοκυρης και σκεπτομενος αλλα και σωφρων και μακρια απο εμας οι τεντυμπους", μια επειδη "εχει ανησυχιες και αντιλαμβανεται τα οραματα και τα μακρινα μελλοντα", μια επειδη ειναι "τεχνοκρατης και παραμορφωμενος που ξερει να ζει στο μεταμοντερνο μελλον του Ριντλευ Σκοτ και οχι στο χωριουδακι του αλλος με την βαρκα μας".
Καλοι και αριστοι διαμορφωτες, συμβουλοι, διαφημιστες, πλασιε, πωλητες και δοσολογοι. Και παντα καθηγητες, που ποτε δεν παραξαν αλλα που ξερουν τα παντα αλλα και το καλυτερο για τα λεφτα των αλλων. Και για τις ζωες τους βεβαια αλλα αυτο δεν το αφηνουν να φανει.
Ακριβώς ! :oneup:
H φτώχεια θέλει καλοπεραση αγαπητέ... και η γαλέρα εχει lounge με όλες τις ανέσεις.
αμε και τσάμπα φαί
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231193450
Πιθανό, αλλά με τι αντίτιμο; Ή να το πω αλλιώς: αξίζει; Να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την μια αυτή την θέση που στο κάτω κάτω λόγω της μεγάλης προσφοράς θα είναι και κακοπληρωμένη; Μάταιη προσπάθεια.
Αυτό είναι που συμβαίνει. Βασικά οι περισσότεροι νέοι, επειδή δεν έχουν τα κότσια εαν υπάρχει αυτή η μια θέση, αυτή θα μπορούν να την ανταγωνιστούν οι 10 απο τους 100, και η οποία θαναι καλοπληρωμένη ισως. Ομως και αυτοί ξέρουν ότι πλέον είναι πολύ δύσκολο, και πλέον όχι τόσο καλοπληρωμένη όσο παλαιότερα. Οσο για τους υπόλοιπους 90; Χέστηκαν! Ξέρουν ότι τελικά θα δουλέψουν με βασικό, είτε με πτυχίο είτε χωρίς. Η τηλεόραση συνεχώς κάνει μάρκετινγκ πτυχιούχους που δουλεύουν στα τυριά σε σούπερμάρκετ, γιατί βγάζουν περισσότερα απο ότι στον κλάδο που σπούδασαν πχ σε μια τράπεζα. Η΄στην ψαραγορά, ή οπουδήποτε. Γίνεται ένας πραγματικός βομβαρδισμός απαξίωσης, και είτε σωστος είτε όχι, το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει.
ΣΟΚ: Γέμισε με συσσίτια όλη η Ελλάδα!..
Κατακόρυφη αύξηση του ποσοστού των πολιτών που σιτίζονται στα συσσίτια, η οποία έφτασε το 85% μέσα σε τέσσερις μόλις μήνες, τεράστια προβλήματα ανεργίας, φαινόμενα υποσιτισμού μεταξύ μαθητών και... ανασφάλεια στις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως οι ηλικιωμένοι, συνθέτουν αυτή τη στιγμή την εικόνα της κοινωνίας στη δυτική Θεσσαλονίκη.
Έτσι, ενώ τον περασμένο Δεκέμβριο, το σύνολο των σιτιζόμενων από τη Μητρόπολη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως ήταν 2.445 άνθρωποι, σήμερα ο αριθμός τους έφτασε τους 4.178 ενώ τον Δεκέμβριο του 2010 ήταν μόλις 1.387.
Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι τα εντονότερα κοινωνικά προβλήματα παρατηρούνται στην περιοχή του Ευόσμου.
Την ίδια στιγμή, η Μητρόπολη έχει λάβει μέριμνα για την εξασφάλιση του σχολικού κολατσιού διακοσίων περίπου παιδιών, μετά από συνεννόηση των υπευθύνων της με τις οικογένειες των μαθητών που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα.
Οι οικογένειες αυτές προμηθεύονται τα τρόφιμα από την ενορία τους, με διακριτικό τρόπο και χωρίς να το γνωρίζουν τα παιδιά.
Η όμορφη χώρα μας μετατράπηκε σε χώρα της «ζητιανιάς»! Αυτές οι αθώες ψυχούλες θα πληρώσουν το τίμημα όσων πούλησαν τη χώρα μας…
prionokordela.gr
Αν κάτι πρόκειται να βγάλει κάποιον από τη μιζέρια του, αυτό είναι οι γνώσεις. Είτε είναι επιστήμονας και λέγεται πτυχίο, είτε είναι τεχνίτης και λέγεται εξάσκηση/πρακτική/δεξιότητες.
Τα πτυχία και οι δεξιότητες είναι για μια ζωή. Όποιος κάθεται στο καφενείο επειδή «ξέρει πως η καλύτερη δουλειά που θα βρει ποτέ είναι στο σούπερ μάρκετ», στο σούπερ μάρκετ θα δουλεύει όλη του τη ζωή ακόμα κι όταν τα πράγματα φτιάξουν και υπάρχουν καλύτερες δουλειές. Έχει κάνει ήδη την επιλογή του και δεν του φταίει κανένας.
Καλό άλλοθι το Μνημόνιο, οι Δοξιάδηδες, οι εκσυγχρονιστές και ο καπιταλισμός, αλλά καμία πρόοδος ποτέ δεν συνετελέσθη σε ένα καφενείο που καθόμαστε για να τους κατηγορούμε για τα χάλια της πατρίδας και της αγοράς. Αν είσαι 20άρης και δεν υπάρχουν δουλειές μπες στο Πανεπιστήμιο και σπούδασε, τζάμπα είναι (διάβασε να περάσεις κοντά στην πόλη σου μόνο). Και όταν περάσει η θύελλα θα είσαι προνομιούχος (ίσως και μονόφθαλμος στους τυφλούς, αλλά και πάλι σε καλύτερη μοίρα).
Με άλλα λόγια, μπορεί οι κατηγορίες κατά των μνημονιακών να έχουν βάση, δεν δικαιολογούν όμως με κανέναν τρόπο την αδιαφορία και την τεμπελιά όσων επιλέγουν να κάθονται σε μια καρέκλα με τον φραπέ περιμένοντας «να ανοίξουν δουλειές».
Το Μνημόνιο δεν θα είναι για πάντα. Ο καθένας (για τους νέους μιλάω) πρέπει να αποφασίσει αν τις μέρες της ανάπτυξης και της ανάσας θα είναι ο πτυχιούχος ή ο εξειδικευμένος που θα έχει δουλειά ή θα είναι ο ανειδίκευτος που για χρόνια μάσαγε καλαμάκια φρέντο γκρινιάζοντας για τη Μέρκελ.
Δυστυχώς οι περισσότεροι φραπεδοπότες είναι ήδη στο πανεπιστήμιο ή απόφοιτοι αυτού.
Δυστυχώς οι περισσότεροι φραπεδοπότες είναι ήδη στο πανεπιστήμιο ή απόφοιτοι αυτού.
Πικρή αλήθεια δυστιχώς.
Το Μνημόνιο δεν θα είναι για πάντα.
Με βαση αυτα που προβλεπει, η 30ετια ειναι στανταρακι :p
H φτώχεια θέλει καλοπεραση αγαπητέ... και η γαλέρα εχει lounge με όλες τις ανέσεις.
Φαίνεται λοιπόν πως έχει βάση η ρήση "There is a leisure class at both ends of the economic spectrum" ...
Δες το και ετσι: Τι κοστιζει ενας καφες? 3 ευρω... πες οτι καποιος βγαινει 5 καφεδες το μηνα, 3x5 => 15 ευρω, αντε 20-25. Εδω οι φοροι ειναι εκατονταδες ευρω, στα 20-25 ευρω θα κολλησουμε? Ή μηπως τα 20-25 ευρω (οταν πχ για να γεμισεις το ρεζερβουαρ θες 100 ευρω εκ των οποιων τα 70 ειναι φοροι, ή για να αναψεις το καλοριφερ θες εκατονταδες ευρω σε πετρελαιο/αεριο) αποδεικνυουν οτι ο Ελληνας καλοπερναει? Να μου πεις για μπουζουκια, παει και ερχεται. Αλλα καφεδες?
MNP, η παρατήρησή μου αφορούσε το "σκότωμα χρόνου" σε μη δημιουργικές δραστηριότητες τόσων ανθρώπων που είναι σε παραγωγικές ηλικίες, κι όχι το πως ακριβώς επιμερίζεται αυτός ο χαμένος χρόνος δηλ. αν αράζουν σε καφέ ή μπαρ ή αν παίζουν τάβλι στο μπαλκόνι του διαμερίσματος ...
Δεν είμαι οπαδός του "ζούμε για να δουλεύουμε", αλλά αν πραγματικά θέλουμε να βάλουμε πάτο στο βαρέλι νομίζω ότι θα πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια.
MNP, η παρατήρησή μου αφορούσε το "σκότωμα χρόνου" σε μη δημιουργικές δραστηριότητες τόσων ανθρώπων που είναι σε παραγωγικές ηλικίες, κι όχι το πως ακριβώς επιμερίζεται αυτός ο χαμένος χρόνος δηλ. αν αράζουν σε καφέ ή μπαρ ή αν παίζουν τάβλι στο μπαλκόνι του διαμερίσματος ...
Αφου οι παραγωγικες ηλικιες ειναι 50% ανεργοι, επισημα. Και αυτο χωρις να βαλουμε μεσα οσους εφυγαν στο εξωτερικο και δουλευουν εκει - το οποιο ειναι ενα πολυ σημαντικο ποσοστο των νεων.
Δεν είμαι οπαδός του "ζούμε για να δουλεύουμε", αλλά αν πραγματικά θέλουμε να βάλουμε πάτο στο βαρέλι νομίζω ότι θα πρέπει να σηκώσουμε τα μανίκια.
Με μνημονιο και φορομπηχτικη πολιτικη για να πληρωνουμε τους δανειστες δε γινεται. Οταν για να βγαλω 1 ευρω ως blogger (πχ google adsense) μου ζητανε να κανω επιχειρηση, να πληρωνω τεβε, λογιστες, εφοριες, περαιωσεις, εκτακτες εισφορες και 1002 πιπες που φθανουν στα 6-7 χιλιαρικα το χρονο virtual (αλλα πραγματικα) εξοδα, τοτε εχει σκοτωσει τη παραγωγικοτητα μου με το καλημερα. Δε με συμφερει, να στο πω απλα. Αυτο που με συμφερει ειναι να βγω εξω, να φτιαξω offshore, να κανω κατι αλλο τελως παντων.
Δεν συνηθίζει ο άνθρωπος να συμπεριφέρεται ως Δον Κιχώτης. Κάνει μόνο προσπάθειες όταν έχει ζυγίσει ρεαλιστικά ότι θα ανταποδώσουν. Κατά αυτό τον τρόπο κατανοώ πλήρως τους νέους (50% ανεργία, μισθοί πείνας, μηδέν προοπτική) που αρνούνται να συμμετάσχουν σε αυτή την τρέλα.
Βέβαια αυτό από μόνο του δεν αρκεί. Πρέπει κάποια στιγμή να αφήσουν τους καφέδες και να οργανωθούν συλλογικά για να διεκδικήσουν αυτά που το σύστημα τους αρνείται.
Αφου οι παραγωγικες ηλικιες ειναι 50% ανεργοι, επισημα. Και αυτο χωρις να βαλουμε μεσα οσους εφυγαν στο εξωτερικο και δουλευουν εκει - το οποιο ειναι ενα πολυ σημαντικο ποσοστο των νεων.
AFAIK ανεργία 50% αφορά μόνο τους νέους μέχρι 25 ετών, εκτός αν θεωρήσουμε ότι κάποιος 40 ετών δεν είναι σε παραγωγική ηλικία!
Οταν για να βγαλω 1 ευρω ως blogger (πχ google adsense) μου ζητανε να κανω επιχειρηση, να πληρωνω τεβε, λογιστες, εφοριες, περαιωσεις, εκτακτες εισφορες και 1002 πιπες που φθανουν στα 6-7 χιλιαρικα το χρονο virtual (αλλα πραγματικα) εξοδα, τοτε εχει σκοτωσει τη παραγωγικοτητα μου με το καλημερα. Δε με συμφερει, να στο πω απλα. Αυτο που με συμφερει ειναι να βγω εξω, να φτιαξω offshore, να κανω κατι αλλο τελως παντων.
Συμφωνώ γι' αυτό και κατά τη γνώμη μου απαιτείται απελευθεροποίηση της οικονομίας ΑΜΕΣΑ. Όσο καθυστερούμε τόσο θα μεγαλώνουν τα αδιέξοδα...
Συμφωνώ γι' αυτό και κατά τη γνώμη μου απαιτείται απελευθεροποίηση της οικονομίας ΑΜΕΣΑ. Όσο καθυστερούμε τόσο θα μεγαλώνουν τα αδιέξοδα...
Μικρη παρατηρηση. Περα απο αυτα που αναφερει ο ΜΝP-10 και συμφωνεις οπως και εγω αλλωστε, θα πρεπει η απελευθεροποιηση να περιλαμβανει και ισοτητα ετσι ; Για παραδειγμα ειτε το ΜΑLL της Αθηνας θα κετεδαφιστει αμεσα, αυριο το πρωι ως αυθαιρετο και θα αναζητηθουν οι υπευθυνοι για να τιμωρηθουν ή θα μπορεσω και εγω να παω να χτισω ενα περιπτερο φατσα στον Αγνωστο Στρατιωτη. Αυθαιρετο και παρανομο φυσικα για να νομιμοποιω τυχον παρανομα εσοδα και υπερβαλλον - καισως και μαυρο - χρημα που θα διαθετω.
Στην περιβοητη "αναπτυξη" περιλαμβανονται και αυτες οι πτυχες. Μην μας συνεπαιρνουν τα πονηματα του κ. Δοξιαδη και ξεχνιομαστε.
AFAIK ανεργία 50% αφορά μόνο τους νέους μέχρι 25 ετών, εκτός αν θεωρήσουμε ότι κάποιος 40 ετών δεν είναι σε παραγωγική ηλικία!
Ισχυει.
Συμφωνώ γι' αυτό και κατά τη γνώμη μου απαιτείται απελευθεροποίηση της οικονομίας ΑΜΕΣΑ. Όσο καθυστερούμε τόσο θα μεγαλώνουν τα αδιέξοδα...
Μα δε μπορει να γινει οσο εχεις
α) φαληρισμενο ασφαλιστικο το οποιο ζηταει εισφορες απο παντου (εξου και η υποχρεωση για εναρξη & ΤΕΒΕ ακομα και για μικρο-εσοδα της πλακας)
β) τεραστιες δανειακες υποχρεωσεις που μετακυλουνται ως φορος. Σαφως οι φοροι σκοτωνουν την αναπτυξη αλλα οι δανειστες θελουν τα λεφτα τους. Γι'αυτο ειναι αναγκαιο να παμε σε διαγραφη του χρεους ωστε να μπορει να ανασανει ο τοπος απ'την υπερφορολογηση.
Αυτα που λενε οι νεοφιλ σε στυλ να μειωσουμε τους φορους και τις εισφορες ειναι φυσικα σωστα. Αυτο που δε λενε ειναι οτι δε μπορεις να εισαι και μνημονιακος και κατα των φορων. Και να δωσεις οτι χρωστας στο ακεραιο, και να μην φορολογεις για να τα πληρωσεις. Ειναι εξισου δημαγωγικο με το χρεοκοπια+ευρω των τσιπρα και καμμενου. Μονο με δραχμη + διαγραφη χρεους μπορεις να ανασανεις φορολογικα (χαμηλοι φορ. συντελεστες που ευνοουν την αναπτυξη, τις επενδυσεις κτλ) ενω ταυτοχρονα να πληρωνεις μισθους/συνταξεις/ακομα και ομολογιουχους (σε GRD) χωρις να γονατισεις πχ τη νεα γενια με τις εισφορες.
@ ADSLgr.com All rights reserved.