PDA

Επιστροφή στο Forum : POLL: Θα θέλατε να επιστρέψουμε στη Δραχμή;



Σελίδες : 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 [36] 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70

trisalon
29-11-11, 02:19
Τι θα γίνει έτσι και επιστρέψουμε στη δραχμή; Προφανώς θα πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει. Η Ελλάδα θα γίνει Αλβανία του Εμβέρ Χότζα, Βόρεια Κορέα του Κιμ Ιλ Σουνγκ, ή θα γυρίσουμε στην λίθινη εποχή. Ακριβώς δηλαδή όπως ήταν πριν αποκτήσουμε το ευρώ. Διότι, αν δεν με γελά η μνήμη μου, οι Έλληνες πριν το ευρώ κατοικούσαν στις σπηλιές και στα δέντρα, φορούσαν δέρματα, ζεσταίνονταν με κοπριές και έτρωγαν κουκουνάρια. Μιας και ποιος δεχόταν τότε την ξεφτιλισμένη πληθωριστική δραχμούλα;

Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία επιβίωνε – με όλα τα προβλήματά της – πολύ καλύτερα εκτός ευρώ παρά με το «ισχυρό ευρώ». Είχε διεθνείς σχέσεις και πριν το ευρώ και μάλιστα καλύτερες, με περισσότερες χώρες και πιο προσοδοφόρες. Και παρά το γεγονός ότι το εθνικό νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή, την μεταχειρίζονταν οι κυβερνήσεις με κύριο σκοπό να διευκολυνθεί η κερδοσκοπία και να αυξηθεί η λεγόμενη ανταγωνιστικότητα με διαρκείς υποτιμήσεις, τα αποτελέσματα ήταν τα εξής:

Τα εξωτερικά ελλείμματα της χώρας ποτέ δεν έφτασαν στα ύψη που βρέθηκαν επί ευρώ. Μάλλον ήταν αδιάφορο σ’ όλους όσοι εμπορεύονταν με την χώρα η κατάσταση της δραχμούλας. Οι εξωτερικές σχέσεις της χώρας ήταν σαφώς πιο εκτεταμένες και πιο πολύπλευρες απ’ ότι σήμερα που 3 χώρες ελέγχουν ουσιαστικά το εξωτερικό εμπόριό της.

Παρά τον πληθωρισμό και τις διαρκείς υποτιμήσεις οι εξωτερικοί όροι εμπορίου της χώρας ήταν πολύ καλύτεροι απ’ ότι την δεκαετία του ευρώ. Το ίδιο και η εσωτερική αγοραστική δύναμη της οικονομίας.

Χάρις στη δραχμούλα το χρέος ήταν απολύτως διαχειρίσιμο και παρά την εκτίναξή του επί Μητσοτάκη και Σημίτη δεν μας οδήγησε σε χρεοκοπία. Κι ούτε θα μπορούσαμε να οδηγηθούμε στη σημερινή χρεοκοπία, όσο διατηρούσαμε τη δραχμή.

Αυτά είναι τα γεγονότα. Να θυμίσουμε μόνο ότι από την υποτίμηση της δραχμής έναντι του δολαρίου επί Μαρκεζίνη (1954), το εθνικό νόμισμα έχασε πάνω από 10 φορές την αξία του έως ότου μπήκαμε στο ευρώ. Στην μεταπολίτευση χάρις στις τρεις επίσημες υποτιμήσεις και την τακτική της διολίσθησης, η δραχμή έχασε το 90% της αξίας της. Καταστράφηκε η οικονομία; Μήπως χρεοκόπησε και δεν το γνωρίζουμε; Χάθηκαν οι καταθέσεις; Εξαφανίστηκε το νόμισμα; Κατέρρευσαν οι εξωτερικές οικονομικές δοσοληψίες; Τίποτε απ’ όλα αυτά. Γιατί άραγε;

Επιπλέον, μήπως χρεοκόπησε ποτέ η Ελλάδα λόγω εθνικού νομίσματος; Ποτέ! Το 1893 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω υπερδανεισμού σε χρυσό φράγκο, λόγω της ένταξης στην νομισματική Λατινική Ένωση, η οποία διαφημίστηκε και τότε ως ιδανική για φτηνά δάνεια προς το δημόσιο. Το 1932 η Ελλάδα χρεοκόπησε λόγω χρυσής δραχμής και υπερδανεισμού σε χρυσές λίρες, μιας και τότε ανήκε στην νομισματική ένωση της χρυσής λίρας στερλίνας.

Δεν υπάρχει «διεθνής λύση»

Το ίδιο και αμέσως μετά την απελευθέρωση όταν η Βρετανία επέβαλε την συμφωνία του Λονδίνου (1944) στην Ελλάδα με βάση την οποία η χρυσή λίρα λειτουργούσε ως βασικό γενικό ισοδύναμο της ελληνικής οικονομίας. Έτσι φτάσαμε να στοιχίζει ένα καρβέλι ψωμί μερικά εκατομμύρια δραχμές και ο μαυραγοριτισμός να σαρώνει. Αυτή η συμφωνία του Λονδίνου και η έκδοση κατόπιν της στρατιωτικής βρετανικής λίρας για το εσωτερικό της Ελλάδας, σηματοδότησε την δεύτερη περίοδο της κατοχής, την βρετανική κατοχή.

Οι παγκόσμιες κρίσεις του οικονομικού στερεώματος της αγοράς δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν σε διεθνές επίπεδο. Εκτός κι αν αποζητάμε εμπόλεμες συρράξεις ανάμεσα στους ισχυρούς με οικονομικούς, είτε πολιτικούς όρους. Μόνο έτσι ξέρει η παγκόσμια αγορά να αναζητά διεθνείς λύσεις. Αυτό αποτελεί θέσφατο για όποιον έχει στοιχειωδώς μελετήσει τις μεγάλες περιόδους παγκόσμιας κρίσης από την εποχή της πρώτης Μεγάλης Ύφεσης του 1873-1896.

Η ανάγκη εθνικού νομίσματος, ειδικά για τις πιο ασθενικές οικονομίες, γεννήθηκε ως αδήριτη ανάγκη αντιμετώπισης και θωράκισης των εθνικών οικονομιών από τις παγκόσμιες κρίσεις και αναταράξεις των αγορών. Εντελώς ενδεικτικά μόνο, θα άξιζε τον κόπο να αναφέρουμε ότι ο Τζον Μέϊναρτ Κέϊνς, που παπαγαλίζουν ορισμένοι σύγχρονοι idiotus ignoramus με πανεπιστημιακούς τίτλους, όταν βρέθηκε σε μια ανάλογη παγκόσμια κρίση χρέους, τι πρότεινε; Όταν μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όλα τα εμπόλεμα κράτη βρέθηκαν καταχρεωμένα κυρίως προς την μόνη χώρα πιστωτή που είχε απομείνει, τις ΗΠΑ, ο Κέϊνς ξάφνιασε το αστικό κατεστημένο με δυο καίριες προτάσεις: Αφενός, ισχυρίστηκε ότι τα χρέη είναι αδύνατο να εξυπηρετηθούν και προκειμένου να επιβάλλουν οι εξεγερμένοι λαοί τη διαγραφή τους, θα έπρεπε να πειστούν οι ΗΠΑ να προβούν αυτές σε διαγραφή των χρεωστικών της απαιτήσεων. Αφετέρου, να καταργηθεί ο χρυσός κανόνας, οι σταθερές ισοτιμίες και το ιδιωτικά εκδιδόμενο χρήμα και οι οικονομίες να μεταβούν τάχιστα σε εθνικό νόμισμα που εκδίδει το οικείο κράτος με βάση τις ανάγκες του.

Όταν τόλμησε να τα προτείνει για πρώτη φορά το 1920, αντιμετωπίστηκε ως «γραφικός» και ανόητος από τους μεγάλους τραπεζίτες και χρηματιστές. Ο μεγαλοχρηματιστής Λέφινγουελ και συνεταίρος του Μόργκαν, όταν πρωτάκουσε τον Κέινς να προτείνει τόσο αιρετικές ιδέες, σχολίασε: « Ο Κέινς… φλερτάρει με περίεργους θεούς και προτείνει να εγκαταλείψουμε για πάντα τον χρυσό κανόνα και να τον αντικαταστήσουμε με ένα «κατευθυνόμενο» νόμισμα… είναι καλύτερα να έχουμε κάποια σταθερά παρά να παραδώσουμε τις υποθέσεις μας στην ευφυΐα των δημοσιολογούντων οικονομολόγων και των πολιτικών…» Εκεί βρισκόταν το κουμπί. Η αντικατάσταση του παγκόσμιου σταθερού νομίσματος με εθνικά «κατευθυνόμενα» νομίσματα με βάση τις ανάγκες των εθνικών οικονομιών, περιόριζε δραστικά τον έλεγχο από τους μεγάλους χρηματιστές και τραπεζίτες που λειτουργούσαν στην παγκόσμια αγορά. Κι αυτό ήταν κάτι αδιανόητο. Τι θα συνέβαινε αν γινόταν κάτι τέτοιο; Οι ουρανοί θα άνοιγαν και θα κατέστρεφαν τους ασεβείς! Μα είναι δυνατόν να λειτουργήσει η οικονομία χωρίς σταθερό νόμισμα με παγκόσμιο αντίκρισμα; Θα εξαφανιστεί το διεθνές εμπόριο. Θα χαθούν οι αποταμιεύσεις και κανείς δεν θα θέλει να συναλλάσσεται με ένα πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, το οποίο το μόνο που θα κάνει είναι να υποτιμάται διαρκώς. Αυτά κι άλλα πολλά, σαν σήμερα, επικαλούνταν όσοι θεωρούσαν τον Κέϊνς τρελό, γραφικό και ανόητο που προτείνει τέτοια πράγματα.

Βέβαια ο Κέϊνς πίστευε λανθασμένα ότι μπορεί να πείσει τις κυβερνήσεις και κυρίως τις ΗΠΑ να το κάνουν από μόνες τους, πριν προλάβουν να τους το επιβάλουν οι λαοί. Όπως κάποιοι σήμερα πιστεύουν πώς μπορούν να πείσουν την ΕΕ και την ΕΚΤ να ασκήσει άλλη πολιτική από αυτή που ασκούν και να κρατήσουν άλλη στάση από αυτήν που κρατούν.

«Ισχυρό ευρώ» και πόλεμος

Το κλου της ιστορίας είναι ότι η κρίση του 1929 έφερε όλα αυτά που οι πολέμιοι του Κέϊνς χρέωναν ως δήθεν αναπόφευκτες συνέπειες των προτάσεων για διαγραφή του χρέους και αποκατάσταση του εθνικού νομίσματος. Οι λαοί εξεγέρθηκαν τελικά και οι ίδιοι που δεν ήθελαν με τίποτε να δουν να χάνονται τα χρηματιστικά κέρδη τους, έφεραν τον φασισμό και τον ναζισμό οδηγώντας τον κόσμο στο ολοκαύτωμα του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.

Το ίδιο θα συμβεί και σήμερα, αν αφήσουμε τις ίδιες δυνάμεις της ανοιχτής δικτατορίας του χρηματιστικού κεφαλαίου να επιμείνουν στην εξυπηρέτηση του χρέους και στην κατοχύρωση του «ισχυρού ευρώ». Κι αυτό ήδη συμβαίνει με τον διορισμό τραπεζιτών επικεφαλής δοτών κυβερνήσεων, όπως έγινε στην Ελλάδα με τον κ. Λουκά Παπαδήμο και στην Ιταλία με τον κ. Μάριο Μόντι.

Η επινόηση του ευρώ

Ορισμένοι λένε ότι μπορεί η είσοδος στο ευρώ να ήταν λάθος, αλλά τώρα που μπήκαμε η έξοδος θα ήταν καταστροφή. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανοησία από κάτι τέτοιο. Το ευρώ αποτελεί μια χρηματοπιστωτική επινόηση που δεν βασίζεται, ούτε απηχεί την πραγματική οικονομία ακόμη και σε επίπεδο ευρωζώνης. Η σταθερότητα του ευρώ εξαρτάται όχι από την πραγματική δυναμική της οικονομίας, αλλά από συγκεκριμένες αξιωματικές πολιτικές παραδοχές, από ορισμένες υποθέσεις εργασίας: (1) Σταθερή νομισματική κυκλοφορία, που δεν επιτρέπει την έκδοση πρόσθετου νομίσματος. (2) Χαμηλά επίπεδα χρέους και κρατικών ελλειμμάτων. (3) Συντονισμός οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής.

Η οικονομία όμως δεν κινείται με βάση πολιτικές παραδοχές και μάλιστα αξιωματικού χαρακτήρα, αλλά με βάση την αντικειμενική κατάσταση των συναλλαγών και της παραγωγής στην πραγματική οικονομία. Κι αυτή η κατάσταση είναι πάντα κυμαινόμενη σε τέτοιον βαθμό που καμιά σταθερά δεν μπορεί να λειτουργήσει. Όταν μια οικονομία είναι διαρκώς ελλειμματική στο επίπεδο της παραγωγής και των συναλλαγών, όσο κι αν προσπαθεί είναι αδύνατο να τηρήσει τις όποιες παραδοχές και αξιώματα. Ότι κι αν κάνει.

Έτσι και με το ευρώ. Ένα νόμισμα που βασίζεται σε εξωπραγματικά αξιώματα δεν μπορεί να διασωθεί ενισχύοντας τις υποθέσεις εργασίας πάνω στις οποίες στηρίχθηκε. Είναι αδύνατον. Όσο ενισχύονται οι αξιωματικές πολιτικές παραδοχές σε βάρος της πραγματικής κατάστασης της οικονομίας, τόσο περισσότερο θα σπέρνει την χρεοκοπία, την καταστροφή και την ισοπέδωση. Σε βαθμό μάλιστα πρωτάκουστο για τους λαούς της Ευρώπης.

Μέχρι εδώ το παραμύθι περί «λίθινης εποχής»

Επομένως η λίθινη εποχή δεν είναι ένα ενδεχόμενο που συνδέεται με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, αλλά με την ίδια την παραμονή στο ευρώ. Άλλωστε στη λίθινη εποχή ζουν ήδη οι πάνω από 1 εκατομμύριο άνεργοι της χώρας, αλλά και τα 4 εκατομμύρια εργαζόμενοι που βιώνουν μια κατάσταση όπου είτε βρίσκονται με δουλειά χωρίς μέλλον, είτε με μέλλον χωρίς δουλειά, όπως το 50% και πλέον της νέας γενιάς. Δεν συζητάμε βέβαια για την ανέχεια που έχει ενσκήψει στην πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών. Οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζει η μέση ελληνική οικογένεια μπορεί να συγκριθεί μόνο με την κατοχική και την πρώτη μετακατοχική περίοδο.

Κι επειδή η κατάσταση αυτή θα επιδεινωθεί σε βαθμό ανήκουστο, θα πρέπει να ρωτήσουμε που βρίσκεται η «κόκκινη γραμμή»; Που πρέπει να φτάσουμε για να πούμε «φτάνει, ως εδώ»; Πόσοι από τους νέους μας πρέπει να μεταναστεύσουν μαζικά γιατί δεν βρίσκουν ούτε δουλειά του ποδαριού; Πόσοι εργαζόμενοι και μικρομεσαίοι πρέπει να ζήσουν σε συνθήκες πείνας και εξαθλίωσης; Πόσοι από τους ηλικιωμένους πρέπει να πεθάνουν γιατί δεν έχουν ούτε καν να πληρώσουν για την θέρμανσή τους; Πόσα άτομα με ειδικές ανάγκες πρέπει να ριχτούν στον Καιάδα γιατί καταργείται ακόμη και η πιο στοιχειώδης κοινωνική πρόνοια; Πόσοι θα πρέπει να αφήσουν την τελευταία τους αναπνοή σε κάποιο ράντσο, ή στα χέρια των δικών τους, γιατί διαλύεται ακόμη και η πρωτοβάθμια υγεία;

Είναι ή δεν είναι η λίθινη εποχή αυτή που ζουν σήμερα εκατομμύρια Έλληνες; Τι έχουν να φοβηθούν οι άνεργοι, οι κατεστραμμένοι επαγγελματίες και οι αφανισμένοι μικρομεσαίοι, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και οι εργαζόμενοι που ζουν κυριολεκτικά στο όριο; Τι έχουν να φοβηθούν όλοι αυτοί από την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα; Μην χάσουν τις (ανύπαρκτες) καταθέσεις τους; Μην και χάσουν ακόμη κι αυτά τα λίγα που τους έχουν απομείνει; Μόνο ένας ανόητος ή ένα τυπικό κομματικό στέλεχος, μπορεί να πιστεύει στα σοβαρά σήμερα ότι δεν οδηγούμαστε με μαθηματική βεβαιότητα σε ολοκαύτωμα ενός ολόκληρου λαού προκειμένου να διατηρηθεί μια τυχάρπαστη κερδοσκοπική επινόηση των τραπεζιτών: το ευρώ.


Νέα αρχή να επιβάλλει ο ελληνικός λαός

Με το εθνικό νόμισμα μπορεί να γίνει μια νέα αρχή προς το συμφέρον της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Αρκεί να το επιβάλει ο ίδιος και όχι οι καταχτητές του και οι ντόπιοι δοσίλογοι. Με το εθνικό νόμισμα μπορεί να κερδίσει την ελευθερία του από τους δυνάστες των αγορών και να διεκδικήσει την κυριαρχία του σ’ αυτόν τον τόπο. Κι αυτό είναι το ζουμί της όλης υπόθεσης.

Μπορεί ένας λαός σαν τον ελληνικό να σταθεί στα πόδια του και να προχωρήσει με ίδιες δυνάμεις; Ή είναι καταδικασμένος να χρειάζεται πατερίτσες, προστάτες και νταβατζίδες; Αυτό είναι το δίλλημα που συνδέεται πρώτα και κύρια με το ζήτημα του εθνικού νομίσματος. Η τερατολογία που συνδέεται με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα συνδέεται με την ανάγκη ο λαός να πιστέψει ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του, ότι αν και κατοικεί σε μια από τις πιο ευλογημένες χώρες της Ευρώπης δεν μπορεί να παράγει τίποτε, δεν έχει τα μέσα για να σταθεί όρθιος με τις δικές του δυνάμεις.

Δεν είναι καινούργια αυτή η προσπάθεια. Λίγο μετά την ναζιστική κατοχή οι ίδιες δυνάμεις που υπηρέτησαν το καθεστώς κατοχής πάσχιζαν να πείσουν τον Έλληνα ότι η ανεξαρτησία και η εθνική κυριαρχία είναι ένας μύθος. Ο Γεώργιος Βλάχος της Καθημερινής, συνεργάτης των γερμανικών δυνάμεων κατοχής, έγραψε το 1958 ότι το σύνθημα της εθνικής ανεξαρτησίας είναι «κενό ουσίας πυροτέχνημα», ενώ ο διευθυντής του γνωστού συγκροτήματος Χρ. Λαμπράκης, που διέπρεψε στην κατοχή, έγραφε την ίδια χρονιά πώς «η ανεξαρτησία στον σημερινό κόσμο είναι μια ουτοπία…» Στον χορό αυτού του νεοδοσιλογισμού και ονομαστοί διανοούμενοι της εποχής όπως ο κ. Γ. Θεοτοκάς, ο οποίος έγραφε ότι η «ιστορική αναγκαιότητα» οδηγεί στο ξεπέρασμα των εθνών και στη δημιουργία υπερεθνικών σχηματισμών, γιατί μόνο έτσι μπορεί «να αξιοποιηθεί εντελώς η σύγχρονη τεχνική» και να πραγματοποιηθεί η «σταθερή εξύψωση του βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου των λαϊκών μαζών του κόσμου.»

Αυθυπαρξία ή υποτέλεια;

Την εποχή εκείνη με νωπές της μνήμες των αγώνων κατά του καταχτητή παλιού και νέου, για την λαϊκή και εθνική κυριαρχία, δεν περνούσαν εύκολα οι ενδοτισμοί. Έτσι ο Ε. Παπανούτσος απαντώντας στον Θεοτοκά έγραφε: «ομολογώ πώς άμα βάζω στο νου μου πραγματοποιημένο το καθεστώς που προφητεύει ο καλός φίλος με πιάνει φόβος. Μεγάλος φόβος… Ας θυμηθούμε ότι ο Χίτλερ προόριζε την Ελλάδα για τουριστικά ταξίδια και για καλλιέργεια της αγριόμεντας…». Πολύ σωστά ο κ. Παπανούτσος διαβλέπει τους κινδύνους που συνεπάγονται για την Ελλάδα σε τέτοιες «υπερεθνικές ενώσεις» και σωστά υπογραμμίζει πως η «εθνική μας προσωπικότητα, η πολιτική μας παράδοση, το πνεύμα και το ήθος του λαού μας… ένας μόνο σίγουρος τρόπος υπάρχει να διαφυλαχθούν: η αυθυπαρξία, το δικαίωμα να διαθέτει κανείς τον εαυτό του όπως θέλει, να κυβερνάει αυτός το σπίτι του και όχι οι άλλοι – ας είναι και οι καλύτεροι φίλοι».

Αυθυπαρξία ενός λαού χωρίς οικονομική αυτοδυναμία και εθνική ανεξαρτησία δεν μπορεί να υπάρξει κάτω από οποιοδήποτε καθεστώς. Και αφετηρία για μια τέτοια αυθυπαρξία αποτελεί η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα.


http://dimitriskazakis.blogspot.com/2011/11/blog-post_28.html

MNP-10
29-11-11, 05:28
Χωρίς βενζίνη έμειναν τα οχήματα της ΕΛ.ΑΣ. στην Αττική (!)
Αναγκαία η άμεση προμήθεια καυσίμων και η έγκριση σχετικής πίστωσης.
Κοινοβουλευτική παρέμβαση του Λευτέρη Αυγενάκη στους Υπουργούς Προστασίας του Πολίτη και Οικονομικών

Χωρίς τη δυνατότητα να προμηθευτούν βενζίνη έχουν μείνει τα οχήματα της
Ελληνικής Αστυνομίας εντός Αττικής, καθώς έχουν εξαντληθεί τα αποθέματα στο κτίριο γκαράζ της ΕΛ.ΑΣ. επί της λεωφόρου Συγγρού και στην Αμυγδαλέζα. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την άμεση κοινοβουλευτική παρέμβαση του Βουλευτή Ηρακλείου της Δημοκρατικής Συμμαχίας, Λευτέρη Αυγενάκη, που ζήτησε από τους Υπουργούς Οικονομικών, κ. Ε. Βενιζέλο, και Προστασίας του Πολίτη, κ. Χ. Παπουτσή, την άμεση παρέμβασή τους για την επίλυση του προβλήματος.

Ειδικότερα, στο έγγραφό του, ο κ. Αυγενάκης αναφέρει χαρακτηριστικά: «παρατηρήθηκε σήμερα, 28.11.2011, από τους διοικητές των Αστυνομικών τμημάτων των Περιοχών της Αθήνας, ότι το κτίριο γκαράζ της Λεωφόρου Συγγρού που ανήκει στην αστυνομία, από το οποίο βάζουν βενζίνη τα περιπολικά και οι μηχανές όλων των αστυνομικών τμημάτων, καθώς και των κεντρικών γραφείων της ασφάλειας, σταμάτησε να δίνει βενζίνη και ειδοποιούσε τους οδηγούς ότι δεν υπάρχει επάρκεια καυσίμων για να τους εφοδιάσει μέχρι νεοτέρας».
Προσθέτει δε ότι «εντός της ημέρας στέρεψε και η τελευταία σταγόνα από τις δεξαμενές καυσίμων του Σώματος και στο πρατήριο της Αμυγδαλέζας», σημειώνοντας πως «από το πρωί, περιπολικά και μοτοσικλέτες που πήγαιναν για ανεφοδιασμό καυσίμων σε Συγγρού και στις εγκαταστάσεις των ΜΑΤ στο Γουδή, ενημερώνονταν από το προσωπικό ότι ξέμειναν από καύσιμα τα οποία έχουν εξαντληθεί». Συνεχίζει δε ότι «όλο το κομβόι κατευθύνθηκε ως εκ τούτου προς το υπουργείο και στην Αμυγδαλέζα, οι δεξαμενές των οποίων και αυτές εξάντλησαν γρήγορα τα αποθεματικά, με αποτέλεσμα αυτή την ώρα, να μην υπάρχει δυνατότητα ανεφοδιασμού κανενός αστυνομικού οχήματος στην Αττική!!!» Θεωρεί δε δεδομένο ότι «η κατάσταση αυτή είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για τη δημόσια ασφάλεια, καθώς η ΕΛ.ΑΣ. δεν βρίσκεται σε επιχειρησιακή ετοιμότητα εντός Αττικής, ενώ αντίστοιχη είναι σε αρκετούς νομούς της χώρας, όπως πχ. στη γειτονική Κορινθία, όπου έχουν εξαντληθεί τα καύσιμα από το Σάββατο».
Στο πλαίσιο αυτό και υπογραμμίζοντας ότι «δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή δυνατότητα ανεφοδιασμού κανενός αστυνομικού οχήματος στην Αττική (!)», κ. Αυγενάκης ζητά από τον κ. Παπουτσή και Βενιζέλο να μεριμνήσουν άμεσα για την επίλυση του προβλήματος το ταχύτερο δυνατόν, ακόμα και εντός της ημέρας, ενώ τους ζητά να εγκριθεί άμεσα η σχετική πίστωση «προκειμένου να καταστεί δυνατόν να προμηθεύονται καύσιμα τα οχήματα και τα δίκυκλα της Ελληνικής Αστυνομίας, χωρίς πρόβλημα». Τέλος, ο κ. Αυγενάκης ζητά ενημέρωση «σε ποιους άλλους νομούς υπάρχουν αντίστοιχες ελλείψεις λόγω οφειλών του Δημοσίου προς τους πρατηριούχους που προμηθεύουν με καύσιμα την ΕΛ.ΑΣ.».


Αντε καλε που ξεμειναν απο καυσιμα οι Αστυνομικοι, δε το πιστευω... αυτο θα γινει μονο με δραχμη :rofl:

Εντωμεταξυ, η ιδια η αστυνομια επιβεβαιωσε στο site της το προβλημα αλλα λεει οτι πλεον εχει αποκατασταθει η ροη στη τροφοδοτηση.



Σχετικά με δημοσιεύματα στον Τύπο που αφορούν στην έλλειψη καυσίμων για την κίνηση των οχημάτων της Ελληνικής Αστυνομίας ανακοινώνονται τα εξής :

Ο εφοδιασμός καυσίμων στις δεξαμενές της Ελληνικής Αστυνομίας, όπου δεν γίνεται από συμβεβλημένους ιδιώτες πρατηριούχους, πραγματοποιείται μέσω των Ενόπλων Δυνάμεων.
Προ διημέρου παρουσιάστηκε δυσλειτουργία στην εύρυθμη ροή του εφοδιασμού των καυσίμων, μέσω της διαδικασίας προμήθειας από τις Ένοπλες Δυνάμεις, χωρίς υπαιτιότητα του Σώματος.
Με ενέργειες της Πολιτικής και Φυσικής Ηγεσίας ο εφοδιασμός των οχημάτων της Ελληνικής Αστυνομίας γίνεται κανονικά. Πραγματοποιείται μέσω των Υπηρεσιών του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και ιδίως από τα αποθεματικά του Πυροσβεστικού Σώματος και του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, καθώς και με απευθείας διάθεση καυσίμων από τα Ελληνικά Πετρέλαια.

http://www.astynomia.gr


Αντιστοιχη περιπτωση υπηρχε και με τα ΕΛΠΕ τα οποια εχουν φαει τρελο φεσι απ'τις ενοπλες δυναμεις - και ειχαν πει οτι θα διακοψουν τη τροφοδοσια. Μολις απειληθηκαν με επιταξη, ειπαν οκ θα σας στειλουμε... με λιγα λογια, στρατος+ΕΛΑΣ παιρνουν απ'τα ελληνικα διυληστηρια με φεσι. Αυτα με τη σειρα τους φεσωνουν τους διεθνεις προμηθευτες, οι οποιοι πλεον δε στελνουν καυσιμα στη χωρα (πχ Ρωσια που εστελνε το 46% του πετρελαιου). Μια χαρα... ολα αυτα επι ευρω.

trisalon
29-11-11, 18:14
Αντε καλε που ξεμειναν απο καυσιμα οι Αστυνομικοι, δε το πιστευω... αυτο θα γινει μονο με δραχμη :rofl:

Εντωμεταξυ, η ιδια η αστυνομια επιβεβαιωσε στο site της το προβλημα αλλα λεει οτι πλεον εχει αποκατασταθει η ροη στη τροφοδοτηση.



Αντιστοιχη περιπτωση υπηρχε και με τα ΕΛΠΕ τα οποια εχουν φαει τρελο φεσι απ'τις ενοπλες δυναμεις - και ειχαν πει οτι θα διακοψουν τη τροφοδοσια. Μολις απειληθηκαν με επιταξη, ειπαν οκ θα σας στειλουμε... με λιγα λογια, στρατος+ΕΛΑΣ παιρνουν απ'τα ελληνικα διυληστηρια με φεσι. Αυτα με τη σειρα τους φεσωνουν τους διεθνεις προμηθευτες, οι οποιοι πλεον δε στελνουν καυσιμα στη χωρα (πχ Ρωσια που εστελνε το 46% του πετρελαιου). Μια χαρα... ολα αυτα επι ευρω.

Η επιστροφη στην δραχμη θα σημαινει εθνικοποιηση πολλων ζωτικων επιχηρησεων που ηταν μεχρι προτινος ιδιωτικες , με πρωτη και καλυτερη τα ΕΛΠΕ και το σπασιμο του μονοπωλιου λατση και βαρδινογιαννη που το υπερκοστολογουν την βενζινη στην πηγη πανω απο 20% , αυτος ειναι και ο λογος που ενω το πετρελαιο πεφτει εξω εδω η τιμη της βενζινης μενει σταθερη η ανεβαινει

Ξεχνας να αναφερεις και το ιραν , αν προχωρησουν σε εμπαργκο οι νατοικοι θα εχουμε μεγαλο προβλημα στο πετρελαιο
Αφου το ιραν ειναι η μοναδικη χωρα που μας δανειζει με πιστωση

Απο την ελλειψη μελανιου και βιβλιων στα σχολεια , περναμε στην ελλειψη πετρελαιου και ποιος ξερει τι αλλο θα δουμε απο εδω και περα
Ισχυρο ευρω :lol::rofl: σου λενε και αφοριζουν την δραχμη
Σε μια υποτιμημενη δραχμη που τα ελπε ηταν ισχυρο κρατικο μονοπωλιο και πληρωναμε την βενζινη στο αστρονομικο ποσο των 200 δρχ το λιτρο :lol:

Δημοσιευτηκε η εκθεση της City group για τα επομενα χρονια

Υφεση έως το 2015 για την Ελλάδα προβλέπει η Σίτι Γκρουπ. Προβλέπει επίσης μείωση του ΑΕΠ κατά 5,6% φέτος, 4,9 το 2012 και 3,1 το 2013
Τέλος εκτιμά πως η ανεργία θα εκτιναχθεί το 2012 στο 20,1% και το 2013 στο 20,9%.
Στις πλεον αισιοδοξες προβλεψεις της :p

Δεν πιστευω να φτασουμε μεχρι εκει
Το 2012 θα ειναι κατα μεγαλη πιθανοτητα η χρονια της νεας δραχμης , ετσι οπως δειχνουν τα γεγονοτα

flamelab
29-11-11, 20:59
''Συμφερει'' νεα δραχμη, χωρις ευρώ απο πανω όμως.

MNP-10
29-11-11, 21:49
Εικονες "δραχμης" επι ευρω...

MNP-10
30-11-11, 18:53
Άφησαν (και) το Στόλο χωρίς καύσιμα - Αλωνίζουν στο Αιγαίο οι Τούρκοι
30-11-2011 16:42:54

Άφησαν το Στόλο χωρίς καύσιμα τα ΕΛΠΕ αφού χθές παρουσιάστηκε εμπλοκή στην υπογραφή της σύμβασης για την προμήθεια του ΠΝ με καύσιμα. Το πιο εντυπωσιακό από όλα αυτά είναι ότι τα ΕΛΠΕ αρνήθηκαν να υπογράψουν την σύμβαση παρά το γεγονός ότι γνώριζαν πως θα εισπράξουν αμέσως το σύνολο του ποσού, που ανέρχεται σε 10 εκατομμύρια ευρώ.

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση των ΕΛΠΕ η εταιρεία η οποία κάποτε ήταν δημόσια, με το ελληνικό κράτος να κατέχει (14/11/2011) το 35,48% των μετοχών (http://www.helpe.gr/online/generic.aspx?mid=210), διακόπτει τη συνεργασία το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, διότι τους χρωστούν 80 εκατομμύρια ευρώ ο Στρατός και η Πολεμική Αεροπορία. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από την έλλειψη καυσίμων λόγω της άρνησης των ΕΛΠΕ να συνεργαστούν με το ΥΠΕΘΑ το ΠΝ αντιμετωπίζει προβλήματα έλλειψης ανταλλακτικών που επηρεάζουν σε ένα ποσοστό τις δυνατότητες του Στόλου να επιχειρεί στο Αιγαίο.

Και όλα αυτά τη στιγμή που το τουρκικό Ναυτικό στην κυριολεξία αλωνίζει στο Αιγαίο αφού όπως το ίδιο το ΓΕΕΘΑ αναφέρει στην ιστοσελίδα του μέχρι το Σεπτέμβριο του 2011 είχαμε 168 παραβιάσεις των ελληνικών χωρικών υδάτων από το τουρκικό Ναυτικό όπως φαίνεται και από τον πίνακα που ακολουθεί.

ΜΗΝΑΣ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΕΘΝΙΚΩΝ ΧΩΡΙΚΩΝ ΥΔΑΤΩΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 61
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 14
ΜΑΡΤΙΟΣ 27
ΑΠΡΙΛΙΟΣ 16
ΜΑΙΟΣ 24
ΙΟΥΝΙΟΣ 6
ΙΟΥΛΙΟΣ 8
AΥΓΟΥΣΤΟΣ 4
ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 8
ΣΥΝΟΛΟ 168



Επιπλέον επιβεβαιώνεται η πληροφορία που δημοσίευσε χτες το defencenet.gr για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Αστυνομία με την τροφοδοσία της σε καύσιμα.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε η ΕΛΑΣ σχετικά με την έλλειψη καυσίμων για την κίνηση των οχημάτων της Ελληνικής Αστυνομίας αναφέρεται ότι
α) Ο εφοδιασμός καυσίμων στις δεξαμενές της Ελληνικής Αστυνομίας, όπου δεν γίνεται από συμβεβλημένους ιδιώτες πρατηριούχους, πραγματοποιείται μέσω των Ενόπλων Δυνάμεων.
β) Προ διημέρου παρουσιάστηκε δυσλειτουργία στην εύρυθμη ροή του εφοδιασμού των καυσίμων, μέσω
της διαδικασίας προμήθειας από τις Ένοπλες Δυνάμεις, χωρίς υπαιτιότητα του Σώματος.
γ) Με ενέργειες της Πολιτικής και Φυσικής Ηγεσίας ο εφοδιασμός των οχημάτων της Ελληνικής Αστυνομίας γίνεται κανονικά. Πραγματοποιείται μέσω των Υπηρεσιών του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη και ιδίως από τα αποθεματικά του Πυροσβεστικού Σώματος και του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής, καθώς και με απευθείας διάθεση καυσίμων από τα Ελληνικά Πετρέλαια.

Το ζήτημα το οποίο προκύπτει είναι άκρως σοβαρό και ανησυχητικό διότι στην προκειμένη περίπτωση τίθεται σε κίνδυνο η εθνική ασφάλεια και η ασφάλεια των Ελλήνων πολιτών τη στιγμή δε που η Ελλάδα βρίσκεται υπό διαρκή οικονομική και κοινωνική κρίση και οι «φίλοι και σύμμαχοι μας» καραδοκούν. Μία πρώην Δημόσια επιχείρηση στην οποία το ελληνικό κράτος διατηρεί το 35,48% των μετοχών αρνείται να πωλήσει καύσιμα στις ΕΕΔ παρά το γεγονός ότι οι τελευταίες έχουν ήδη ανακοινώσει ότι θα καταβάλουν ποσό ύψους 10 εκατ. ευρώ.

Αν και η επιχείρηση διατηρεί το δικαίωμα της να λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, στην προκειμένη περίπτωση τίθεται το σοβαρό ζήτημα της διασφάλισης της Εθνικής Ασφάλειας και Ακεραιότητας της χώρας. Μετά από αυτή την εξέλιξη θα έπρεπε να τεθούν άμεσα από την κυβέρνηση ορισμένα ερωτηματικά για τις προβλέψεις που υπήρχαν κατά την διάρκεια της ιδιωτικοποίησης, όσον αφορά αυτόν τον κρίσιμο τομέα της ελληνικής οικονομίας και της εθνικής Ασφάλειας, για να μην συμβούν περιστατικά σαν και αυτά υπό πιο δυσμενείς και πιθανόν πιο επικίνδυνες συνθήκες για την Ελλάδα.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr


Ο τιτλος στο παραπανω θα μπορουσε να ειναι "τι να τα κανεις τα ευρω αμα δεν εχεις μια?" :whistle:

famous-walker
30-11-11, 21:03
Να και ένα άρθρο που υπέπεσε στην αντίληψη μου.

Η “ελληνική κρίση” έχει πολλές κρυφές πτυχές τις οποίες εντέχνως όσοι, λιγοστοί, πολιτικοί αξιωματούχοι γνωρίζουν έχουν κρατήσει στη σκιά, εμποδίζοντας τη Βουλή και τον ελληνικό λαό να τις πληροφορηθεί. Κάποιες από αυτές αφορούν στη διαπραγματευτική δύναμη της Ελλάδας απέναντι στην Τρόικα και τους ιδιώτες δανειστές της.

Στο πρώτο τμήμα της τρέχουσας σειράς άρθρων αποκάλυψης των μεγαλύτερων μυστικών της ελληνικής κρίσης αναφέρθηκα στο δίκαιο που διέπει τα ελληνικά ομόλογα, ένα θέμα το οποίο είχα αναδείξει με το άρθρο “Το κρυφό διαπραγματευτικό χαρτί της Ελλάδας για το χρέος της” από τον Ιούλιο του 2010 (βρίσκεται στο βιβλίο “Υπόθεση Ελληνική Κρίση, Περίεργες Συμπτώσεις” εκδόσεις Λιβάνη), παρουσιάζοντας μία σειρά σχετικών με το θέμα εκθέσεων κορυφαίων πανεπιστημίων και νομικών εταιριών.

Οι αποκαλύψεις στο συγκεκριμένο άρθρο προκάλεσαν αίσθηση αλλά δεν ήταν παρά δεκαπέντε μήνες αργότερα που το θέμα έλαβε μεγάλες διαστάσεις, όταν σε μία σειρά άρθρων και δημοσιεύσεων στο XrimaNews.gr παρουσιάστηκαν στοιχεία που υποδείκνυαν πως η ελληνική κυβέρνηση είχε συμφωνήσει στη μετατροπή του δικαίου που ρυθμίζει τα ελληνικά ομόλογα από το ελληνικό στο αγγλικό, ως αντάλλαγμα για την εξασφάλιση του PSI+ που περιλαμβάνει κούρεμα τμήματος του ελληνικού χρέους κατά 50%.

Στην έκκληση μου για βοήθεια στην ενημέρωση της Βουλής για το τί θα σήμαινε μία τέτοια παραχώρηση προς τους δανειστές για την Ελλάδα, ανταποκρίθηκε, πρώτος, ο ανεξάρτητος βουλευτής κύριος Παναγιώτης Κουρουμπλής (πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ τον οποίο διέγραψε ο κύριος Παπανδρέου όταν αρνήθηκε να ψηφίσει το Μεσοπρόθεσμο), ο οποίος και κατέθεσε στη Βουλή στις 07 Νοεμβρίου την πρώτη σχετική επίκαιρη ερώτηση στον υπουργό Οικονομικών κύριο Ευάγγελο Βενιζέλο (δεν έχει δοθεί ακόμη απάντηση). Ακολούθησαν δύο ακόμη σχετικές επίκαιρες ερωτήσεις, η μία εξ αυτών στον Πρωθυπουργό, κ. Λουκά Παπαδήμο, από τον πρόεδρο του Συνασπισμού κ. Τσίπρα ενώ στη συνέχεια στο θέμα αναφέρθηκε στην ομιλία του στη Βουλή ο υφυπουργός Οικονομικών κ. Ι.Μουρμούρας.

Στο τρέχον άρθρο, θα αναδειχθεί μία νέα διάσταση του θέματος η οποία έχει να κάνει με τη δυνατότητα της Ελλάδας, αν εγκαταλειφθεί από τους εταίρους της και επιστρέψει στη δραχμή, να πληρώσει, τουλάχιστον, τα 206 δις ευρώ κρατικού χρέους που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών με 206 εκ. δραχμές ή ακόμη και τα 330 δις ευρώ ομολόγων που διέπονται από το ελληνικό δίκαιο με 330 εκ δραχμές.

Ας δούμε πώς μπορεί νομικά να γίνει αυτό με τη βοήθεια διεθνών εκθέσεων και ενός ειδικού δικηγόρου από τη Βρετανία, συνεταίρου διεθνούς εταιρίας στην Ελβετία και δικηγόρου τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και στο Παρίσι, ο οποίος έχει εκπονήσει μελέτες για την ευρωζώνη και το δίκαιο των ομολόγων των κρατών μελών της για περισσότερο από δέκα χρόνια, ενώ πρόσφατα ασχολείται εκτενώς με την περίπτωση της Ελλάδας.

Όταν η Ελλάδα εκδίδει ένα ομόλογο σε ευρώ διεπόμενο από το ελληνικό δίκαιο, το ομόλογο εκδίδεται στο νόμιμο νόμισμα της Ελλάδας τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Δηλαδή, εφόσον το νόμιμο νόμισμα της Ελλάδας είναι το ευρώ, όσον αφορά στο ελληνικό δίκαιο αυτό θα είναι και το νόμισμα του ομολόγου (και το ομόλογο αυτό θα είναι πληρωτέο στην Αθήνα).

Αν, ωστόσο, η Ελλάδα για κάποιο λόγο αποχωρούσε από την ευρωζώνη και ξεκινούσε την έκδοση της δραχμής, τότε θα υποχρεούνταν να καθορίσει μέσω του Κοινοβουλίου, με νόμο, την ισοτιμία της νέας δραχμής με το ευρώ και αμέσως μετά για τα ελληνικά δικαστήρια το νόμισμα στο οποίο θα ήταν πληρωτέα τα ομόλογα κάτω από το ελληνικό δίκαιο θα ήταν η νέα αυτή δραχμή και όχι πλέον το ευρώ, αφού η νέα δραχμή θα ήταν το νόμιμο νόμισμα της χώρας. Η ισοτιμία που θα όριζε η ελληνική Βουλή θα ίσχυε τόσο για την αποπληρωμή των ομολόγων που διέπονται από το ελληνικό δίκαιο, τα οποία είναι σήμερα ύψους 330 δις ευρώ, όσο και σε κάθε άλλη οικονομική δραστηριότητα που θα συμπεριλάμβανε τη χρήση της δραχμής, εντός και εκτός Ελλάδας.

Έτσι, η Ελλάδα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα με βάση το νόμο, να υιοθετήσει, αν το επιθυμεί, μία υποχρεωτική για όλους, πολίτες, δανειστές, Τρόικα, κλπ ισοτιμία, για παράδειγμα, 1 ΔΡΧ=1000 ΕΥΡΩ, κάνοντας δηλαδή ανατίμηση και όχι υποτίμηση του νομίσματος της. Σε αυτήν την περίπτωση θα μπορούσε να πληρώσει το σύνολο του χρέους που διέπεται από το ελληνικό δίκαιο σε νέες δραχμές, δηλαδή να καταβάλει 330 εκ δραχμές για να αποπληρώσει χρέος ύψους 330 δις ευρώ. Έτσι, θα έμεναν μόνο τα 35 δις ευρώ σε ομόλογα που διέπονται από το αγγλικό δίκαιο, τα οποία και θα αποτελούσαν χρέος λιγότερο από το 15% του ελληνικού ΑΕΠ.

Αυτό ακριβώς έπραξε η Γαλλία χωρίς νομικό πρόβλημα το 1960 με τη δημιουργία του νέου φράγκου με ισοτιμία 1 νέο φράγκο = 100 παλιά φράγκα. Το ίδιο έκαναν και η Γερμανία και η Αυστρία μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο στόχος είναι να μειωθεί ένα χρέος το οποίο έχει γίνει επαχθές ώστε να μπορέσει η ζωή να συνεχιστεί και να προστατευτεί και όχι να απειληθεί ή να τελειώσει.

“Τα νέα νομίσματα έχουν εκδοθεί χωρίς μεγάλες νομικές προκλήσεις κατά τη διάρκεια της ιστορίας” αναφέρει ο ειδικός στο θέμα δικηγόρος στους Financial Times , προσθέτοντας ότι αν οι ομολογιούχοι ελληνικών ομολόγων που ρυθμίζονται από το ελληνικό δίκαιο (το 90% του χρέους, δηλαδή 330 δις ευρώ, υπάγεται σε αυτήν την κατηγορία παρά το Μνημόνιο καθώς αυτό δεν έχει περάσει απ' τη Βουλή – Με τους πιο επιφυλακτικούς υπολογισμούς και αν δε συμπεριλάβουμε τα ομόλογα της Τρόικας και της ΕΚΤ, τουλάχιστον 206 δις ευρώ ομολόγων ρυθμίζονται από το ελληνικό δίκαιο) προσπαθήσουν να καταθέσουν αγωγή εναντίον της Ελλάδας υποστηρίζοντας ότι η ισοτιμία είναι άδικη, τα ελληνικά δικαστήρια δε θα έχουν άλλη επιλογή από το να εφαρμόσουν το δίκαιο της Ελλάδας και να απορρίψουν το αίτημα των ομολογιούχων δικαιώνοντας τη χώρα.

Μα και αν ακόμη οι ομολογιούχοι επιχειρήσουν να καταθέσουν αγωγή εναντίον της Ελλάδας σε διεθνή δικαστήρια “πέρα από το θέμα της δικαιοδοσίας (το οποίο μάλλον δε θα ξεπεράσουν) θα βρεθούν αντιμέτωποι με πολύ καλά τεκμηριωμένες νομολογίες για τα ομόλογα της Σερβίας και της Βραζιλίας μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο” αναφέρει στους Financial Times ο ειδικός δικηγόρος.

Αφού η Ελλάδα πληρώσει τους δανειστές της και αποτάξει τα δεσμά του χρέους της, θα μπορούσε να επιτρέψει την ελεύθερη διακύμανση της δραχμής έναντι των υπολοίπων νομισμάτων κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα την υποτίμηση της, με στόχο την αύξηση της ανταγωνιστικότητας.

Δεν πρέπει κανείς να κάνει το λάθος να πιστέψει ότι τα παραπάνω αποτελούν μία πρόχειρη προσέγγιση ενός πολύ σημαντικού ζητήματος. Υπάρχουν μελέτες κορυφαίων πανεπιστημίων και νομικών εταιριών που επιβεβαιώνουν την ισχύ όσον αναφέρονται εδώ και οι οποίες είναι στη διάθεση όποιου βουλευτή ή δημοσιογράφου θέλει να βοηθήσει στην ανάδειξη του θέματος. Ωστόσο, δεν πρέπει κανείς να κάνει το λάθος να θεωρήσει πως όλα τα παραπάνω είναι εύκολα στην υλοποίηση τους και δε θα είχαν πολύ σοβαρές συνέπειες για την Ελλάδα.

Έτσι, αυτό που, πρωταρχικώς, πρέπει να γίνει κατανοητό είναι ότι η Ελλάδα έχει στα χέρια της μία σειρά πλεονεκτημάτων και επιλογών εξαιτίας του γεγονότος πως το δίκαιο του 90% των κρατικών ομολόγων είναι το ελληνικό και όσο δεν παραχωρεί αυτό το νομικό της πλεονέκτημα και δεν αποδέχεται τη μετατροπή του δικαίου στο αγγλικό δε μπορεί κανείς, ούτε η Τρόικα ούτε οι δανειστές της να την εκβιάσουν ουσιαστικά, γιατί είναι η ίδια που είναι 100% νομικά καλυμμένη και οι υπόλοιποι που είναι απολύτως ακάλυπτοι.

Η νομική διάσταση της ελληνικής κρίσης φανερώνει πως οι Έλληνες αξιωματούχοι απέκρυψαν την αλήθεια από τη Βουλή και τον ελληνικό λαό και ποτέ δεν τους γνωστοποίησαν τα πραγματικά νομικά πλεονεκτήματα της Ελλάδας και το γεγονός πως στην πραγματικότητα δε μπορεί κανείς να την εκβιάσει για τίποτα, παρά μόνο να επιχειρήσει να συνεργαστεί μαζί της. Και όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα, ό,τι ισχύει για την Ελλάδα ισχύει σε μεγάλο βαθμό και για την Ιρλανδία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιταλία κλπ δημιουργώντας ένα σκηνικό τρόμου τόσο για τις ευρωπαϊκές τράπεζες που έχουν δανείσει περί τα 9 τρις στις χώρες της Ευρωζώνης όσο και για τις αμερικανικές τράπεζες που έχουν ασφαλίσει αυτό το χρέος.

Αν, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση παραχωρήσει το δίκαιο των ελληνικών ομολόγων στους τραπεζίτες για να πετύχει τη συμφωνία του PSI+ ή αν με οποιοδήποτε άλλο τρόπο επιτρέψει τη μετατροπή του δικαίου των ομολόγων από το ελληνικό στο αγγλικό, θα έχει στερήσει από την Ελλάδα το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό της χαρτί και το μοναδικό νομικό πλεονέκτημα το οποίο θα μπορούσε να τη σώσει στην περίπτωση που δει τους εταίρους της να την εγκαταλείπουν.

(Με πληροφορίες από τους Financial Times - Ο ειδικός στο θέμα δικηγόρος είναι ο: By Gilles Thieffry, Solicitor (England and Wales), Member of the New York bar, Avocat au Barreau de Paris, and Partner at GTLaw, Geneva)



Πάνος Παναγιώτου
Επικεφαλής χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής
XrimaNews.gr, GSTA Ltd, WTAEC Ltd

Πηγή (http://www.xrimanews.gr/oikonomia/21006-h-lysh-sthn-krish-xreoys-1-drx-1000-eyrw)

Χωρίς να σχολιάσω τα όσα γράφει η λέξη κλειδί είναι διαπραγματευτική ισχύς. Και για αυτό φωνάζουμε ορισμένοι, ότι αντί να τα εκμεταλλευτούνε μέρα με την μέρα τα «ξεφορτώνονται». Φαντάζομαι επειδή είναι «άχρηστοι»...

opener
01-12-11, 14:23
Το δολάριο ως εθνικό νόμισμα της Ελλάδας

Για την αντικατάσταση του ευρώ από το δολάριο στην Ελλάδα και άλλες χώρες προετοιμάζονται οι ΗΠΑ. Τι προβλέπει μελέτη της FED. Τα οφέλη, το "κούρεμα" και οι κίνδυνοι. Πώς η πολιτική της Μέρκελ οδηγεί στην έξοδο από το ευρώ.
.....
http://news247.gr/oikonomia/oikonomika/to_dolario_ethniko_nomisma_ths_elladas.1518693.html

. :hmm:

Rebel Scum
01-12-11, 14:30
Αυτό πηγα κι εγώ να αναφέρω:p Ποια δραχμή;Δολάριο!!

Να γίνουμε και αστερακι στη σημαία να τελειώνουμε.

opener
01-12-11, 14:45
Η μελέτη, όπως είναι φυσικό "βλέπει" μόνο οφέλη, αναφέροντας ακόμη την ανάκτηση της αξιοπιστίας της Ελλάδας, την προσέλκυση αμερικανικών επενδύσεων και τουριστών και την ενίσχυση της διπλωματικής στήριξης από τις ΗΠΑ σε μια σειρά "καυτά" θέματα, όπως η ΑΟΖ.

Ωστόσο, αν το σχέδιο επαληθευτεί, η πολιτική εξάρτηση της Ελλάδας από τις ΗΠΑ θα είναι πολλαπλάσια χωρίς μάλιστα να υπάρχει ευρωπαϊκό αντίβαρο, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη θέση της χώρας στην περιοχή, αλλά και τις αντιδράσεις στο εσωτερικό.

Από την άλλη, η πολιτική που προωθεί η Άνγκελα Μέρκελ, οδηγεί και πάλι στην "γερμανοποίηση" της Ευρώπης, με αλλαγή των συνθηκών και περαιτέρω εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.

Και στις δύο περιπτώσεις η Ελλάδα κινδυνεύει να μετατραπεί σε οικονομικό προτεκτοράτο.

Εμ αμα την εγραψε ομάδα εργασίας του Τμήματος Νομισματικής Πολιτικής της Κεντρικής Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών (FED) τι θα εβλεπε; Ζημιες; :lol:

(ΑΟΖ=>ΖΟΑ)

Προτεκτοράτο; Μπα, τι λες τωρα! :lol:

Rebel Scum
01-12-11, 14:46
Εμ αμα την εγραψε ομάδα εργασίας του Τμήματος Νομισματικής Πολιτικής της Κεντρικής Τράπεζας των Ηνωμένων Πολιτειών (FED) τι θα εβλεπε; Ζημιες; :lol:

Προτεκτοράτο; Μπα, τι λες τωρα! :lol:

Ε βασικά σου λένε διάλεξε. Θες προτεκτοράτο της Frau που σε θέλει στην πείνα ή δικό μας που είμαστε large τύποι; :p

opener
01-12-11, 14:49
Ε βασικά σου λένε διάλεξε. Θες προτεκτοράτο της Frau που σε θέλει στην πείνα ή δικό μας που είμαστε large τύποι; :p
ΑΟΖ ;)


και την ενίσχυση της διπλωματικής στήριξης από τις ΗΠΑ σε μια σειρά "καυτά" θέματα, όπως η ΑΟΖ.

Rebel Scum
01-12-11, 14:52
ΑΟΖ ;)

Ε φυσικά, είπαμε large οι Αμερικάνοι αλλά δεν είναι βλάκες. Για να κάνουν αυτό που λένε είναι δεδομένο ότι κάπου προσβλέπουν.

ΥΓ. Βέβαια δεν βλέπω αυτό το σενάριο να έχει μέλλον αλλά μάλλον χρησιμοποιείται ως μοχλός πίεσης.

Just_Nikos
01-12-11, 17:53
Καλως ηρθε το δολαριο λοιπον :rofl::rofl::rofl::rofl:

YiannisM
01-12-11, 23:26
Από δραχμή πάντως καλύτερα.

Εκτός κι αν τη δραχμή την τυπώνουν άλλοι (οι οποιδήποτε!) αντί για τα δικά μας τζιμάνια...

trisalon
03-12-11, 00:26
Ιστοριες για αγριους , το παραδειγμα της αργεντινης ειναι νωπο ακομα

Τότε, οι εμπειρογνώμονες του Ταμείου πρότειναν ως δραστική λύση την de facto σύνδεση του αργεντίνικου νομίσματος, του πέσου, με το αμερικανικό δολάριο, μέσα από ην καθιέρωση μιας σταθερής ισοτιμίας ένα προς ένα των δύο νομισμάτων Αρχών να μετατρέπουν το εγχώριο νόμισμα σε δολάρια στην ισοτιμία αυτή. Το συναλλαγματικό καθεστώς αυτό πράγματι οδήγησε γρήγορα σε θεαματική μείωση του πληθωρισμού, ενώ παράλληλα ενισχύθηκε η οικονομική ανάπτυξη μέχρι το 1998, χάρη στην εισροή κεφαλαίων από το εξωτερικό και την ευνοϊκή οικονομική συγκυρία. Ο μέσος ετήσιος ρυθμός ανάπτυξης έφτασε στην περίοδο εκείνη το 6%, από τους υψηλότερους στον κόσμο. Με το καθεστώς αυτό, ωστόσο, η Αργεντινή ήταν υποχρεωμένη να ακολουθεί την ίδια νομισματική και συναλλαγματική πολιτική με αυτή της Αμερικής, ενώ οι διαφορές μεταξύ των δυο οικονομιών προφανώς ήταν πολύ μεγάλες. Έτσι, όταν φάνηκαν τα πρώτα σύννεφα στη διεθνή οικονομία, μετά την κρίση στη Νοτιοανατολική Ασία και τη χρεοκοπία της Ρωσίας, η Αργεντινή εμφανίστηκε να έχει τεράστιο πρόβλημα ανταγωνιστικότητας, που την ωθούσε στην ύφεση. Το πρόβλημα γινόταν ακόμα μεγαλύτερο, επειδή μετά το 1998 άρχισε να ανατιμάται με ταχείς ρυθμούς το δολάριο και συγχρόνως υποτιμήθηκε το νόμισμα της Βραζιλίας, που ήταν ο βασικός εμπορικός εταίρος της Αργεντινής. Για να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της, η Αργεντινή θα έπρεπε να αφήσει το νόμισμά της να υποτιμηθεί πολύ έναντι του δολαρίου, αλλά οι Αρχές της χώρας – με τη συμφωνία του ΔΝΤ- επέμειναν στο αδιέξοδο συναλλαγματικό μοντέλο, επειδή φοβήθηκαν ότι η αλλαγή στη συναλλαγματική πολιτική θα προκαλούσε μεγάλες εκροές κεφαλαίων


Τα βασικά σφάλματα του ΔΝΤ, σύμφωνα με την έκθεση που δημοσιοποιήθηκε και στο διαδίκτυο, ήταν η μη έγκαιρη απαγκίστρωση της συναλλαγματικής ισοτιμίας του πέσο από το δολάριο, ώστε να αμβλυνθούν οι συνθήκες ύφεσης στην οικονομία της Αργεντινής, η έλλειψη σημαντικών διαρθρωτικών αλλαγών στην οικονομία, η χαλαρή παρακολούθηση της δημοσιονομικής πολιτικής και η εσφαλμένη εκτίμηση του ύψους τους χρέους που είναι διατηρήσιμο στη περίπτωση μιας αναπτυσσόμενης χώρας, που έχει περιορισμένη πρόσβαση στις διεθνείς αγορές κεφαλαίων. Να σημειωθεί ότι το ύψος του χρέους της Αργεντινής, που θεωρήθηκε εκ των υστέρων ως μη διατηρήσιμο, αντιστοιχούσε μόνο στο 50% του ΑΕΠ της. Και λέμε μόνο, γιατί στην Ελλάδα πλησιάζει προς το 120%...

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/2010-03-21-23-17-36-2010032121296/

opener
03-12-11, 00:33
Ιστοριες για αγριους , το παραδειγμα της αργεντινης ειναι νωπο ακομα
Ειτε γι' αγριους ειτε για ημερους, δεν βλεπω τι σχεση εχει το παραπανω σεναριο με το τι εγινε στην Αργεντινα.

trisalon
03-12-11, 01:39
Ειτε γι' αγριους ειτε για ημερους, δεν βλεπω τι σχεση εχει το παραπανω σεναριο με το τι εγινε στην Αργεντινα.

Δεν καταλαβες καλα τι λεω
Ιστοριες για αγριους , τα σεναρια περι δολλαριου ως εθνικου νομισματος και δεσιμο αυτου με την νεα ισοτημια της δραχμης
Γιαυτο εφερα το παραδειγμα της αργεντινης για να καταλαβουν που οδηγουν αυτες οι λυσεις , οσοι επικροτουν αναλογα σεναρια

Rebel Scum
03-12-11, 02:16
Τι σας χαλάει μπρε το δολάριο; Ωραίο, ρετρό, έχει και χαρτονόμισμα τους ενός, είναι και πιο μικρό από το ευρώ...

no_logo
03-12-11, 16:11
Αν έχει ποσταριστεί ξανά το άρθρο αγνοήστε το

Αλήθειες και ψέματα για την δραχμή. Του Δημήτρη Καζάκη (http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/alitheies-kai-psemata-gia-tin-draxmi-toy-dimitri-kazaki)

trisalon
07-12-11, 20:28
Ενας απο τους πάλαι ποτέ πιο ένθερμους υποστηρικτές της ελληνικής συμμετοχής στην ευρωπαϊκή οικογένεια, πιστεύει πλέον ότι η Αθήνα πρέπει να δει σοβαρά το ενδεχόμενο εξόδου από την κοινή νομισματική περιοχή ώστε να σώσει τους πολίτες της από το πικρό ποτήρι της βίαιας εσωτερικής υποτίμησης.

Ο λόγος για τον Βαλερί Ζισκάρ Ντ΄Εστέν, που σε σημερινή του συνέντευξη στο Reuters δηλώνει ότι η χώρα μας βρίσκεται ενώπιον μιας δύσκολης επιλογής:

«Η Ελλάδα θα μπορούσε να μείνει στην ευρωζώνη αλλά είναι πολύ δύσκολο να πετύχει οικονομική ανάκαμψη μέσα σε ένα ισχυρό νόμισμα», λέει ο 85χρονος πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας: «Τι είναι καλύτερο; Να χρησιμοποιήσεις το εθνικό σου νόμισμα για ένα διάστημα ή να έχεις την ασφάλεια του ισχυρού νομίσματος; Είναι επιλιογή της Ελλάδας».

Ο Ντ΄Εστέν προσθέτει ότι εάν η Ελλάδα είχε κρατήσει τη δραχμή, τώρα το νόμισμά της θα είχε πιθανώς υποτιμηθεί κατά 40 – 50 %. Και φοβάται ότι ο ελληνικός λαός δεν θα αποδεχθεί την εσωτερική υποτίμηση του 40% που τώρα έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία. «Η προσέγγιση αυτή έχει τεράστιο ανθρώπινο, κοινωνικό και πολιτικό κόστος».

Δεν έχει όμως την παραμικρή αμφιβολία ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είτε εντός είτε εκτός ευρωζώνης…

«Ο Σαρκοζί κάνει λάθος»
Ερωτηθείς για την πολλάκις διατυπωθείσα άποψη του Νικολά Σαρκοζί ότι η έξοδος μιας χώρας από την ευρωζώνη θα ήταν καταστροφική, ο Ντ΄ Εστέν είναι απόλυτος: «Κάνει λάθος».

Αναφερόμενος στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής, ο Ζισκάρ Ντ΄Εστέν απευθύνει προειδοποίηση στους Ευρωπαίους ηγέτες να ξεχάσουν κάθε προσπάθεια αναθεώρησης των ευρωπαϊκών Συνθηκών.

«Η αναθεώρηση των συνθηκών, κάτι που απαιτεί ομόφωνη ψήφο, είναι αδύνατη. Αναθεώρηση συνθηκών σε επίπεδο των «25» θα παρέτεινε την διάρκεια της κρίσης (…) Αυτό που πρέπει να κάνουν τα 17 μέλη της ευρωζώνης είναι να προχωρήσουν σε μία απλή συμφωνία μεταξύ των μελών της ευρωζώνης. Ανάλογη αυτής της συμφωνίας Σέγκεν. Και αυτό πρέπει να γίνει γρήγορα».

Οσο για την πιθανότητα ενός μικρότερου και πιο συνεκτικού ευρω-πυρήνα, ο Ντ Εστέν σημειώνει: «Νομίζω στο τέλος αυτό θα συμβεί».

Και επιμένει: «Εάν κάποιες χώρες βρίσκουν τα όρια χρέους και ελλείμματος, υπό τη νέα συνθήκη, πολύ αυστηρά θα πρέπει να γυρίσουν στα εθνικά τους νομίσματα. Είναι αναγκαίο να επιτραπεί η δυνατότητα εξόδου μιας χώρας από το ευρώ. Και αυτό πρέπει να γίνει κάτω από ορθολογικές, όχι τιμωρητικές προϋποθέσεις».

«Αμερικανοί οι κερδοσκόποι»
Ο Ντ’ Εστέν εκτιμά ότι η Ευρώπη πρέπει να καταπολεμήσει τους κερδοσκόπους του ευρώ, οι οποίοι, όπως ο ίδιος υποπτεύεται, είναι κυρίως Αμερικανοί.

«Η Ευρώπη μοιάζει με πολιορκούμενη πόλη. Μία μεγάλη πόλη, με μεγάλο πληθυσμό και ισχυρή οικονομία. Εάν οι ηγέτες της πράξουν ό,τι πρέπει να πράξουν, η πόλη θα ελευθερωθεί ξανά».

Αλλά η Ευρώπη μπορεί να απελευθερωθεί χωρίς τη βοήθεια των Αμερικανών: «Η επίσκεψη Γκάιτνερ είναι άκαιρη. Δεν θα έπρεπε να ανακατεύεται με τις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Οι Γάλλοι ποτέ δεν έλαβαν μέρος σε συνεδριάσεις της FED. Που ακούστηκε αυτό το πράμα

http://www.antinews.gr/2011/12/07/137434/

HRC2360
08-12-11, 11:50
Ενας απο τους πάλαι ποτέ πιο ένθερμους υποστηρικτές της ελληνικής συμμετοχής στην ευρωπαϊκή οικογένεια, πιστεύει πλέον ότι η Αθήνα πρέπει να δει σοβαρά το ενδεχόμενο εξόδου από την κοινή νομισματική περιοχή ώστε να σώσει τους πολίτες της από το πικρό ποτήρι της βίαιας εσωτερικής υποτίμησης.

Ο λόγος για τον Βαλερί Ζισκάρ Ντ΄Εστέν, που σε σημερινή του συνέντευξη στο Reuters δηλώνει ότι η χώρα μας βρίσκεται ενώπιον μιας δύσκολης επιλογής:

«Η Ελλάδα θα μπορούσε να μείνει στην ευρωζώνη αλλά είναι πολύ δύσκολο να πετύχει οικονομική ανάκαμψη μέσα σε ένα ισχυρό νόμισμα», λέει ο 85χρονος πρώην Πρόεδρος της Γαλλίας: «Τι είναι καλύτερο; Να χρησιμοποιήσεις το εθνικό σου νόμισμα για ένα διάστημα ή να έχεις την ασφάλεια του ισχυρού νομίσματος; Είναι επιλιογή της Ελλάδας».

Ο Ντ΄Εστέν προσθέτει ότι εάν η Ελλάδα είχε κρατήσει τη δραχμή, τώρα το νόμισμά της θα είχε πιθανώς υποτιμηθεί κατά 40 – 50 %. Και φοβάται ότι ο ελληνικός λαός δεν θα αποδεχθεί την εσωτερική υποτίμηση του 40% που τώρα έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία. «Η προσέγγιση αυτή έχει τεράστιο ανθρώπινο, κοινωνικό και πολιτικό κόστος».

Δεν έχει όμως την παραμικρή αμφιβολία ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ενωση, είτε εντός είτε εκτός ευρωζώνης…

«Ο Σαρκοζί κάνει λάθος»
Ερωτηθείς για την πολλάκις διατυπωθείσα άποψη του Νικολά Σαρκοζί ότι η έξοδος μιας χώρας από την ευρωζώνη θα ήταν καταστροφική, ο Ντ΄ Εστέν είναι απόλυτος: «Κάνει λάθος».

Αναφερόμενος στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής, ο Ζισκάρ Ντ΄Εστέν απευθύνει προειδοποίηση στους Ευρωπαίους ηγέτες να ξεχάσουν κάθε προσπάθεια αναθεώρησης των ευρωπαϊκών Συνθηκών.

«Η αναθεώρηση των συνθηκών, κάτι που απαιτεί ομόφωνη ψήφο, είναι αδύνατη. Αναθεώρηση συνθηκών σε επίπεδο των «25» θα παρέτεινε την διάρκεια της κρίσης (…) Αυτό που πρέπει να κάνουν τα 17 μέλη της ευρωζώνης είναι να προχωρήσουν σε μία απλή συμφωνία μεταξύ των μελών της ευρωζώνης. Ανάλογη αυτής της συμφωνίας Σέγκεν. Και αυτό πρέπει να γίνει γρήγορα».

Οσο για την πιθανότητα ενός μικρότερου και πιο συνεκτικού ευρω-πυρήνα, ο Ντ Εστέν σημειώνει: «Νομίζω στο τέλος αυτό θα συμβεί».

Και επιμένει: «Εάν κάποιες χώρες βρίσκουν τα όρια χρέους και ελλείμματος, υπό τη νέα συνθήκη, πολύ αυστηρά θα πρέπει να γυρίσουν στα εθνικά τους νομίσματα. Είναι αναγκαίο να επιτραπεί η δυνατότητα εξόδου μιας χώρας από το ευρώ. Και αυτό πρέπει να γίνει κάτω από ορθολογικές, όχι τιμωρητικές προϋποθέσεις».

«Αμερικανοί οι κερδοσκόποι»
Ο Ντ’ Εστέν εκτιμά ότι η Ευρώπη πρέπει να καταπολεμήσει τους κερδοσκόπους του ευρώ, οι οποίοι, όπως ο ίδιος υποπτεύεται, είναι κυρίως Αμερικανοί.

«Η Ευρώπη μοιάζει με πολιορκούμενη πόλη. Μία μεγάλη πόλη, με μεγάλο πληθυσμό και ισχυρή οικονομία. Εάν οι ηγέτες της πράξουν ό,τι πρέπει να πράξουν, η πόλη θα ελευθερωθεί ξανά».

Αλλά η Ευρώπη μπορεί να απελευθερωθεί χωρίς τη βοήθεια των Αμερικανών: «Η επίσκεψη Γκάιτνερ είναι άκαιρη. Δεν θα έπρεπε να ανακατεύεται με τις ευρωπαϊκές υποθέσεις. Οι Γάλλοι ποτέ δεν έλαβαν μέρος σε συνεδριάσεις της FED. Που ακούστηκε αυτό το πράμα

http://www.antinews.gr/2011/12/07/137434/



"Europe without Greece is like a child without a birth certificate"

Valery Giscard d'Estaing (Μαιος 2010!!!!!!)


Ποσο ευκολα μπορει να φτασει κανεις απο το ενα ακρο (δηλωση Μαιου 2010) στο αλλο (το παραπανω).....


Απο το 4:28-7:00 σε 2,5 λεπτα το εξηγει ;)

http://www.youtube.com/watch?v=Chhn5oEmITs&feature=player_detailpage#t=268s

trisalon
08-12-11, 16:56
"Europe without Greece is like a child without a birth certificate"

Valery Giscard d'Estaing (Μαιος 2010!!!!!!)


Ποσο ευκολα μπορει να φτασει κανεις απο το ενα ακρο (δηλωση Μαιου 2010) στο αλλο (το παραπανω).....


Απο το 4:28-7:00 σε 2,5 λεπτα το εξηγει ;)

http://www.youtube.com/watch?v=Chhn5oEmITs&feature=player_detailpage#t=268s

Περσινα ξινα σταφυλια , εχουμε 2012 αλλαζουν γρηγορα οι εξελιξεις , απαντες παραδεχονται πλεον οτι η θεση μας ειναι εκτος ευρω

http://prezatv.blogspot.com/2011/12/blog-post_5512.html

Burning Skies
08-12-11, 17:02
"Europe without Greece is like a child without a birth certificate"

Valery Giscard d'Estaing (Μαιος 2010!!!!!!)


Ποσο ευκολα μπορει να φτασει κανεις απο το ενα ακρο (δηλωση Μαιου 2010) στο αλλο (το παραπανω).....


Απο το 4:28-7:00 σε 2,5 λεπτα το εξηγει ;)

http://www.youtube.com/watch?v=Chhn5oEmITs&feature=player_detailpage#t=268s

Εγω παντως δεν βλεπω να λεει αυτο ο ανθρωπος. Για ευρωζωνη μιλαει με βαση τις σημερινες πολιτικες και οχι για Ευρωπαϊκη Ενωση.

trisalon
08-12-11, 18:14
Μετά το τέλος της αμερικανικής επανάστασης οι ΗΠΑ είχαν βρεθεί σε δραματική κατάσταση έχοντας τεράστια ανάγκη από χρήματα για να χρηματοδοτήσουν το κράτος τους. Σε γράμμα του το 1780 ο George Washington, πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ, περιέγραψε τη δεινή κατάσταση που βίωνε η χώρα:“Είμαστε χωρίς χρήματα, χωρίς ρουχισμό και χωρίς άντρες. Ζήσαμε αυτόν τον πόλεμο στα όρια μέχρι να μη μπορούμε να ζήσουμε περισσότερο και η ιστορία αυτού του Πολέμου φαίνεται να είναι μία ιστορία λανθασμένων ελπίδων. Πρέπει να έχουμε μία μόνιμη στρατιωτική δύναμη και όχι μία ασταθή. Πρέπει να αναδιοργανώσουμε την κυβέρνησή μας.”


Μέσα σε αυτό το περιβάλλον τα ισχυρά τραπεζικά λόμπι της Ευρώπης

που είχαν ήδη εγκατασταθεί στις ΗΠΑ επεδίωκαν τη δημιουργία μίας Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία θα είχε την αποκλειστική ευθύνη του νομισματικού ελέγχου και της παραγωγής χρήματος και θα γινόταν η κυρίαρχος δύναμη της αμερικανικής οικονομίας. Το δέλεαρ που πρόσφεραν στους πολιτικούς για να λάβουν την άδεια ίδρυσης της Κεντρικής Τράπεζας ήταν η χρηματοδότηση του κράτους, η εξασφάλιση νομισματικής σταθερότητας και η στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης. Ο Washington ζήτησε τη γνώμη διακεκριμένων νομικών και εισαγγελέων για το αν μπορούσε να δώσει τον έλεγχο του χρήματος σε μία ιδιωτική τράπεζα για να πάρει την απάντηση πως κάτι τέτοιο θα ήταν αντισυνταγματικό. Παρόλα αυτά, μέσα στο χαοτικό μεταπολεμικό σκηνικό υπέγραψε το “Τραπεζικό Νομοσχέδιο” παρέχοντας άδεια λειτουργίας στην πρώτη Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ.


Η ίδρυση της Πρώτης Κεντρικής Τράπεζα; Των ΗΠΑ είχε τρομακτικές συνέπειες στην οικονομία μέσα στους πρώτους 10 μήνες λειτουργίας της. Από την πρώτη κιόλας ημέρα, πλημμύρισε τις επιχειρήσεις με δάνεια και τραπεζογραμμάτια δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της αύξησης του πλούτου. Ενώ στην αρχή η τεράστια ρευστότητα βοήθησε την αγορά χρεογράφων να εκτοξευτεί και την οικονομία να αναρρώσει, το κλείσιμο της στρόφιγγας και το στέγνωμα της ρευστότητας που ακολούθησε όταν η Τράπεζα ακολούθησε πιο σφιχτή νομισματική πολιτική, οδήγησε στο πρώτο αμερικανικό κραχ, εξωθώντας τους κερδοσκόπους να πουλήσουν τα χρεόγραφα τους σε πολύ χαμηλές τιμές και προκαλώντας οικονομική ύφεση.


Η περίοδος ονομάστηκε “Πανικός του 1792” και αντιμετωπίστηκε όπως προκλήθηκε, με την παρέμβαση της Τράπεζας, η οποία έκανε ενέσεις ρευστότητας στην αγορά και επιπλέον προέβη σε αγορά χρεογράφων από τον μεγαλύτερο σε μέγεθος και όγκο συναλλαγών κερδοσκόπο της εποχής, William Duer, η επενδυτική εταιρία του οποίου είχε καταρρεύσει, προκαλώντας το πρώτο κύμα πανικού.


Η δημιουργία της φούσκας χρεογράφων και το σπάσιμό της προκάλεσαν τις αντιδράσεις των πολέμιων της ίδρυσης της Τράπεζας, οι οποίοι θυμούνταν και αναφέρονταν στο γεγονός για πολλά χρόνια μετά. Μέσα στον πανικό του 1792 ο Πρόεδρος της πρώτης Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ έγραψε στον William Senton, ταμεία της Τράπεζας της Νέας Υόρκης, προτείνοντας του οι χρηματιστές ομολόγων που δεν είχαν καταστραφεί από την κρίση να προχωρήσουν στη δημιουργία ενός χρηματιστηριακού οργανισμού, με την εγγύηση της Τράπεζας της Νέας Υόρκης και του Υπουργείου Οικονομικών, στο οποίο θα γίνονταν η διαπραγμάτευση των ομολόγων κάτω από έλεγχο.


Το σκεπτικό ήταν ότι αυτό που έφταιγε για την κρίση ήταν η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών. Κάτω από την πίεση της οικονομικής κρίσης και του χρηματιστηριακού πανικού, οι πολιτικοί αποδέχτηκαν την την υπογραφή της ‘Συμφωνίας Μπάτονγουντ”. Σύμφωνα με αυτήν, όσοι υπέγραφαν , κυρίως χρηματιστές και κερδοσκόποι, θα μπορούσαν να συναλλάσσονται μεταξύ τους υπό την εποπτεία της Τράπεζας της Νέας Υόρκης.


Η ομάδα των συναλλασσόμενων μεγάλωσε, σταδιακά και κατέληξε το 1817 στη δημιουργία του New York Stock Exchange Board, δηλαδή του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, του οποίου ο έλεγχος και η εποπτεία βρίσκονταν στα χέρια της Κεντρικής Τράπεζας και των συνεργατών της. Στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης διαπραγματευόταν αρχικά κυρίως κρατικά ομόλογα, δηλαδή κυρίως το αμερικανικό δημόσιο χρέος.


Ο πανικός του 1792 οδήγησε στην εκρηκτική αύξηση του αμερικανικού δημόσιου χρέους, ο έλεγχος του οποίου βρισκόταν στην Κεντρική Τράπεζα μέσω του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης. Οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες (κυρίως Βρετανοί και Ολλανδοί) αγόραζαν τα ομόλογα που εξέδιδαν οι ΗΠΑ και μέσω του ελέγχου του χρέους και της παραγωγής του χρήματος έλεγχαν ένα ολόκληρο έθνος.


Ο Thomas Jefferson, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του Νότου και στην πορεία 3ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ήταν κατηγορηματικά αντίθετος στην ίδρυση της κεντρικής τράπεζας. “Αν ο αμερικανικός λαός επιτρέψει σε ιδιωτικές τράπεζες να ελέγχουν το χρήμα, τότε πρώτα με τη δημιουργία πληθωρισμού και μετά με τη δημιουργία αντιπληθωρισμού, οι τράπεζες και οι οργανισμοί που αναπτύσσονται γύρω από αυτές, θα στερήσουν από το λαό όλη την περιουσία του, μέχρι που τα παιδιά τους να ξυπνήσουν άστεγα στη γη που οι πατεράδες του κατέκτησαν”, θα πει λίγα χρόνια αργότερα, αφού πρώτα η αμερικανική οικονομία είχε υποστεί τον “Πανικό του 1792”.


Στα επόμενα χρόνια η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ θα περάσει μία ταραχώδη περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας θα φτάσει μέχρι και στο κλείσιμό της από πατριώτες Αμερικανούς όπως ο Πρόεδρος Jackson. Η εκλογική καμπάνια του Jackson κυριαρχήθηκε από το σύνθημα: “αφήστε την εξουσία στο λαό” “Αν το Κογκρέσο έχει τη νομοθετική εξουσία να εκδίδει το αμερικανικό χαρτονόμισμα, σημαίνει ότι πρέπει να την ασκεί το ίδιο και όχι να την παραχωρεί σε ιδιώτες και εταιρίες” υποστήριζε ο Jackson.


Σε ομιλία του σε ομάδα τραπεζιτών είπε τα εξής: “Είστε η ρίζα της οχιάς. Σκοπεύω να σας ξεριζώσω και μα τον αιώνιο Θεό θα σας ξεριζώσω.” Και στη συνέχεια συμπλήρωσε: “Αν ο λαός μπορούσε, μόνο, να καταλάβει το βαθμό της αδικίας του νομισματικού και τραπεζικού μας συστήματος, θα υπήρχε επανάσταση αύριο το πρωί”. “Αν μία Κεντρική Τράπεζα συνεχίσει να ελέγχει το νόμισμα, εισπράττοντας το εθνικό μας νόμισμα και κρατώντας ομήρους χιλιάδες πολίτες, θα είναι πιο επικίνδυνη και δεινή από τη ναυτική και στρατιωτική δύναμη των εχθρών μας ταυτόγχρονα.”


Ο Πρόεδρος Jackson δούλεψε πολύ σκληρά για να πετύχει την άμεση ακύρωση της άδειάς της πρώτης Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ αλλά δεν τα κατάφερε. Η ισχύς της άδειας της ήταν μέχρι το 1836 αλλά οι τραπεζίτες είχαν ξεκινήσει την προσπάθεια ανανέωσης από το 1832 Έχοντας κάνει συμμαχίες με την πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου των ΗΠΑ, μπόρεσαν να πάρουν την ανανέωση με ψήφους 28 υπέρ έναντι 20 κατά. Ο Jackson είχε προειδοποιήσει ότι θα ασκούσε βέτο σε ενδεχόμενη απόφαση ανανέωσης της άδειας και ο πρόεδρος της Δεύτερης Τράπεζας των ΗΠΑ είχε πει χαρακτηριστικά “Αν ο Jackson ασκήσει βέτο στην απόφαση εγώ θα ασκήσω βέτο σε αυτόν”.


Ο Jackson, όμως άσκησε, πράγματι, βέτο και ακύρωσε την άδεια της τράπεζας το 1832 πετυχαίνοντας ένα καταστροφικό πλήγμα στο στους τραπεζίτες. Στο κείμενο όπου εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους άσκησε βέτο επεσήμανε τα ακόλουθα σημεία:


1) Συγκεντρώνει (η Τράπεζα) την οικονομική και χρηματοοικονομική δύναμη της χώρας σε ένα και μοναδικό οργανισμό


2) Εξωθεί την κυβέρνηση στο να εξαρτάται και να ελέγχεται από ξένα συμφέροντα


3) Ο σκοπός της ήταν, κυρίως, να κάνει τους πλούσιους, πλουσιότερους


4) Ασκούσε πάρα πολύ μεγάλη εξουσία στα μέλη του Κογκρέσου


5) Ευνοούσε τις βορειοανατολικές και χρηματοοικονομικά αναπτυγμένες πολιτείες έναντι των νότιων και των δυτικών


6) Εξυπηρετούσε τα συμφέροντα ενός ‘Ελίτ κύκλου ανθρώπων του βιομηχανικού και επιχειρηματικού κόσμου”.


Μελέτησαν πριν χρόνια όλα τα αντίγραφα των 5 λόγων που έβγαλε ο Jackson σχετικά με τις αιτίες που τον εξώθησαν στο βέτο και το 2009 τα συμπεριέλαβα σε παρουσίαση που είχα κάνει για το θέμα στην Αθήνα.


Τα λόγια του Jackson είναι αποκαλυπτικά της δομής του κεντρικοτραπεζικού συστήματος το οποίο σήμερα, πλέον, έχει εγκαθιδρυθεί βαθιά στις δομές της σύγχρονης οικονομίας και κοινωνίας. Παρακάτω έχω μεταφράσει μερικά σημεία κλειδιά από τους πολυσέλιδους ιστορικούς του λόγους:


Κύρια σημεία από αποκαλυπτικές ομιλίες του Προέδρου Jackson στο αμερικανικό Κογκρέσο σχετικά με την αναγκαιότητα κατάργησης της Κεντρικής Τράπεζας


“Η Κεντρική Τράπεζα απολαμβάνει ένα μονοπώλιο στον έλεγχο του νομισματικού μας συστήματος. Στην Τράπεζα επιτρέπεται να αυξάνει την αξία των μετοχών της πολλές φορές πάνω από την αξία των πραγματικών της αποθεματικών και να μπορεί να δανείζει χρήματα τα οποία στην πραγματικότητα δεν έχει, λαμβάνοντας τους τόκους προς όφελος των μετόχων της.


Περισσότερα από 8 εκ μετοχές της τράπεζας ανήκουν σε ξένους. Με αυτόν τον τρόπο τους παρέχουμε ένα δώρο πολλών εκατομμυρίων δολαρίων (σήμερα δισεκατομμυρίων) καθώς ο τρόπος λειτουργίας της τράπεζας δημιουργεί τόκους από ανύπαρκτο χρήμα οι οποίοι πολλαπλασιάζονται συνεχώς παρέχοντας τεράστια κέρδη στους μετόχους.


Είναι αδιανόητο ότι οι σημερινοί μέτοχοι έχουν τέτοια ειδική μεταχείριση από την Κυβέρνηση. Η ύπαρξη της Τράπεζας απαγορεύει τον ελεύθερο ανταγωνισμό και δημιουργεί μονοπώλιο. Φαίνεται σαν να στηρίζεται στη λανθασμένη ιδέα ότι οι σημερινοί μέτοχε είναι εντεταλμένοι όχι μόνο να απολαμβάνουν την εύνοια αλλά και τη γενναιοδωρία της Κυβέρνησης. Περισσότερο από το ένα τέταρτο των μετοχών είναι ξένοι και το υπόλοιπο ποσοστό ανήκει σε μερικές εκατοντάδες από τους πλουσιότερους των πλουσίων συμπολίτες μας.


Με βάση έγγραφα που παρέδωσα στο Κογκρέσο στην παρούσα συνεδρίαση, φαίνεται ότι την 1η Ιανουαρίου του 1832 από τα 28 εκ ιδιωτικών μετοχών της τράπεζας τα 8,4 κατέχονταν από ξένους, κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία. Το υπόλοιπο ποσοστό κατέχονταν , κυρίως, από μετόχους των Βορείων και Ανατολικών πολιτειών, οι οποίοι είναι οι πλουσιότεροι των πλουσίων.


Αυτό σημαίνει ότι το χρέος των Νότιων και Δυτικών πολιτειών είναι, ουσιαστικά, χρέος στους μεγαλοβιομηχάνους μετόχους του Βορά και της Ανατολής και στους Βρετανούς μετόχους. Το επιτόκιο που καταλήγουν να πληρώνουν οι Νότιες και Δυτικές πολιτείες μεταφέρεται στις Βόρειες και Ανατολικές και στην Βρετανία και αυτό επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την οικονομία τους και στεγνώνει τα κεφάλαιά τους.


Για να ανταποκριθούν σε αυτές τις επιβαρύνσεις πρέπει να πληρώσουν επιπλέον για τις τραπεζικές συναλλαγές τους και τα επίσημα αρχεία δείχνουν ότι μόνο στα τελευταία 2 έτη οι πολιτείες αυτές πλήρωσαν 6 εκ δολάρια από τα οποία 500 χιλ χρησιμοποιήθηκαν για την πληρωμή μερισμάτων στους Βρετανούς μετόχους.


Από τους 25 διοικητές της τράπεζας μόλις 5 επιλέγονται από την Κυβέρνηση. Αυτό δίνει στους μεγαλομετόχους ιδιώτες τη δυνατότητα να εκλέγουν τους προέδρους που τους συμφέρει και το τελικό αποτέλεσμα είναι η συγκέντρωση όλο και περισσότερων μετοχών στα χέρια λίγων. Έτσι, εκλέγονται ξανά και ξανά οι ίδιοι πρόεδροι οι οποίοι ελέγχονται από όλο και μικρότερο αριθμό μετόχων και τελικά η συγκέντρωση της δύναμης στα χέρια των λίγων γίνεται τρομακτική. Είναι εύκολο να κατανοήσουμε ότι τέτοια συγκέντρωση δύναμης είναι πηγή μεγάλων κακών για τη χώρα.


Δεν είναι κίνδυνος απέναντι στη δημοκρατία και την ανεξαρτησία μία τράπεζα που έχει τόσο μεγάλη δύναμη και τόσο μικρό δεσμό συμφέροντος με τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας μας; Ο ίδιος ο διοικητής της Τράπεζας μας έχει πει ότι οι περισσότερες από τις τράπεζες των Πολιτειών υπάρχουν χάρη στην ανοχή του. Εφόσον ο διοικητής της Τράπεζας πρέπει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μετόχων και εφόσον αυτά, σε ένα μεγάλο βαθμό είναι Βρετανικά και στο υπόλοιπο συμφέροντα ελάχιστων πλουσίων, όταν υπάρξει το δίλημμα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της χώρας ή των μετόχων τί θα επιλέξει ο διοικητής που εκλέγεται από τους μετόχους; Δεν είναι φανερό ότι σε περίοδο ειρήνης θα γίνεται, πάντα, απόπειρα παρέμβασης στις εκλογές με σκοπό την επικράτηση Προέδρου σύμφωνου με τα συμφέροντα της Τράπεζας; Και δεν είναι λογικό ότι σε περίοδο πολέμου ενδέχεται να υπάρξει σύγκρουση συμφερόντων και να απειληθεί ή ίδια μας η ανεξαρτησία;


Τί θα γίνει αν ξεσπάσει πόλεμος με τη χώρα των μετόχων που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο μετοχών στην τράπεζα; Εννοείται ότι μία τράπεζα που ένα μεγάλο ποσοστό της ανήκει σε ξένους και το υπόλοιπο ανήκει σε ντόπιους που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ξένων, αν όχι ελέγχονται από αυτούς, θα υποστηρίξει την αντίπαλο χώρα.


Στη σχετική με τη λειτουργία της Τράπεζας νομοθεσία αναφέρεται ότι απαγορεύεται η ίδρυση άλλης Κεντρικής Τράπεζας και έτσι διασφαλίζεται ότι θα λειτουργεί μόνο η συγκεκριμένη, μία. Αν το Κογκρέσο είχε την αρμοδιότητα ίδρυσης μίας Κεντρικής Τράπεζας γιατί δεν έχει το δικαίωμα ίδρυσης και δεύτερης και όσων άλλων χρειαστούν; Σύμφωνα με το Σύνταγμα σε μία και μόνο περίπτωση αναγνωρίζεται το δικαίωμα παροχής μονοπωλίου και αυτό έχει να κάνει με τα έργα δημιουργών και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η παροχή μονοπωλίου είναι αντισυνταγματική. Με βάση ποιο νόμο και ποια λογική η Κεντρική Τράπεζα έχει το δικαίωμα να διατηρεί το μονοπώλιο του ελέγχου του χρήματος του έθνους μας;


Η σχετική νομοθεσία ορίζει ότι η Κυβέρνηση πρέπει να καταβάλλει 1,5 εκ δολάρια ως ετήσια ανταμοιβή για τα αποκλειστικά δικαιώματα και τα προνόμια που έχει η Τράπεζα. Είναι πρωτάκουστο να παραχωρούμε σε κάποιον αποκλειστικά διακαιώματα και προνόμια και επιπλέον να τον πληρώνουμε σε ετήσια βάση γι’ αυτό. Το Σύνταγμα ορίζει το δικαίωμα του κράτους να φορολογεί κάθε πολίτη και κάθε επιχείρηση. Με βάση ποια λογική μία ιδιωτική τράπεζα, όπως η Δεύτερη Τράπεζα των ΗΠΑ δε φορολογείται; “


Το βέτο του Jackson απέτρεψε την ανανέωση της άδειας λειτουργίας της Δεύτερης Τράπεζας των ΗΠΑ και αμέσως μετά, το 1833 έδωσε εντολή για τη μεταφορά όλων των κρατικών κεφαλαίων από την Κεντρική στις τοπικές τράπεζες που ελέγχονταν από τους Δημοκρατικούς. Οι λειτουργίας παροχής δανείων πέρασαν στις τοπικές τράπεζες και ο Jackson αποτελείωσε την Κεντρική Τράπεζα και επέφερε ένα τεράστιο πλήγμα στη τραπεζική ελίτ, η οποία, όμως, δε συγχωρεί ποτέ.


Η απάντηση ήταν άμεση. Με ενορχηστρωμένες κινήσεις από την Τράπεζα της Αγγλίας προκλήθηκε τεράστια έλλειψη ρευστότητας στις ΗΠΑ, καθώς η Κεντρική Τράπεζα παρέμεινε σε λειτουργία μέχρι το 1836 που έληγε η άδειά της. Το αποτέλεσμα ήταν οι τοπικές τράπεζες να αναγκαστούν να τυπώσουν χαρτονομίσματα και να τα ρίξουν στην αγορά. Πολύ σύντομα ο πληθωρισμός εκτινάχτηκε και η χώρα έπεσε σε ύφεση. Ο Jackson μίλησε στους τραπεζίτες της Κεντρικής Τράπεζας και τους υποσχέθηκε ότι η χώρα θα αντέξει τον πόλεμο τους και ότι η νίκη του θα είναι ολοκληρωτική και ο ξεριζωμός τους μόνιμος.


Μετά από όλα τα παραπάνω, δε θα πρέπει να προκαλέσει έκπληξη το γεγονός ότι ο Jackson έγινε ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ εναντίον του οποίου πραγματοποιήθηκε απόπειρα δολοφονίας. Η παρακάτω εικόνα αναπαριστά την απόπειρα που έγινε στις 06 Μαΐου του 1833 λίγο μετά την υπόσχεσή του στους διοικητές της Τράπεζας των ΗΠΑ να τους καταστρέψει. Η απόπειρα δεν ήταν επιτυχής και έτσι σχεδιάστηκε και δεύτερη, η οποία έλαβε χώρα στις 30 Ιανουαρίου του 1835 αλλά κανένα από τα δύο όπλα του προδότη δεν εκπυρσοκρότησαν και ο Jackson σώθηκε ξανά.


Το 1835 ο Πρόεδρος Jackson πλήρωσε το σύνολο του αμερικανικού χρέους, κάτι που δε συνέβη ποτέ ξανά στην αμερικανική ιστορία. Η απάντηση των τραπεζιτών ήταν και πάλι πολύ σκληρή. Μία αδυσώπητη ύφεση από το 1837 μέχρι το 1844 προκάλεσε την αύξηση του αμερικανικού κατά δέκα φορές μόνο στον πρώτο χρόνο της ύφεσης.


Τί θα έλεγε, άραγε ο Jackson αν βίωνε τη σημερινή κρίση, αν έβλεπε αρχηγούς δημοκρατικών κρατών να εκλιπαρούν τους κεντρικούς τραπεζίτες να τους σώσουν, πρωθυπουργούς δημοκρατικά εκλεγμένους να παραδίδουν τις θέσεις τους άνευ εκλογών σε διοικητές κεντρικών τραπεζών και πολίτες να εναποθέτουν τις ελπίδες τους για διάσωση τους από τις τράπεζες στις .. κεντρικές τράπεζες;


Και τί θα έλεγαν οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ για τον Jackson αν εξέφραζε με τον ίδιο τρόπο με τότε τις απόψεις του για τις κεντρικές τράπεζες και το τραπεζικό σύστημα; Θα θεωρούνταν αιρετικός, ρομαντικός, γραφικός ή απλά επικίνδυνος; Πόσα πράγματα μπορεί να πει και να αποκαλύψει κανείς πριν φτάσει να αντιμετωπιστεί από το ‘σύστημα’ ως αντίπαλος του και πριν φιμωθεί ή εξουδετερωθεί;


“Οι άνθρωποι προτιμούν μια ψεύτικη υπόσχεση από μία αληθινή άρνηση”, έλεγε ο φιλέλληνας φιλόσοφος Κόιντος Κικέρων.


Και τώρα προτιμούμε πιο πολύ από ποτέ την ψεύτικη υπόσχεση της διάσωσης μας από ένα αποτυχημένο σύστημα παρά την αληθινή άρνηση της πιθανότητας αυτό να συμβεί όσο το σύστημα παραμένει ως έχει. Δε θα σωθούμε ποτέ και δε θα γίνουμε πραγματικά ελεύθεροι αν δεν αλλάξουμε το ίδιο το σύστημα που ελπίζουμε πως θα μας σώσει. Και αυτό ίσως να ήταν το πρώτο που θα μας έλεγε ο Πρόεδρος Jackson σήμερα.

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/------a---------------2011120445257/


Και πριν απο αυτον ο φρανκλινος και οι πατερες της αμερικανικης επαναστασης
Το παρασιτικο τραπεζικο συστημα και τα τσουτσεκια που το στηριζουν ευθυνεται για ολα τα σημερινα κακα που βιωνουμε

cool11
08-12-11, 18:35
Νομιζω το ερωτημα του θεματος, και της δημοσκοπησης, πρεπει πλεον να τροποποιηθει.
Οχι αν 'θέλει' κάποιος ή 'δεν θέλει' τη δραχμή, αλλά τι εκτιμά ο καθένας πλέον, ανεξάρτητα αν το θελει ή οχι: πιστεύετε οτι θα γυρίσουμε στη δραχμή ή οχι;

(εγω πχ. μπορει να μη θελω να γυρισω στη δραχμή, αλλά ολα τα σημάδια και οι πληροφορίες που εχω γυρω συνηγορουν οτι θα γυρισουμε).

Ανεξαρτητα λοιπον απο το τι θελει ο καθενας, τελικα τι πιστευεται (εκτιμηση μόνο) οτι θα γινει:
θα γυρισουμε σε δραχμή ή οχι;

sdikr
08-12-11, 20:42
ρε παιδια μην τα κάνετε τόσο αχτάρμα,
βάζετε την Ελλάδα σε σύγκριση με μια Αμερική;
οι κακοί Ευρωπαίοι;
μα το imf είναι αμερικάνικο

Με το ποιο πάνω ιστορικό, νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να πάμε σαν Ευρώπη στα αγγούρια, παρά σαν Ελλάδα μόνο
Αλλά είπαμε είναι directives

aroutis
09-12-11, 01:47
Νομιζω το ερωτημα του θεματος, και της δημοσκοπησης, πρεπει πλεον να τροποποιηθει.
Οχι αν 'θέλει' κάποιος ή 'δεν θέλει' τη δραχμή, αλλά τι εκτιμά ο καθένας πλέον, ανεξάρτητα αν το θελει ή οχι: πιστεύετε οτι θα γυρίσουμε στη δραχμή ή οχι;

(εγω πχ. μπορει να μη θελω να γυρισω στη δραχμή, αλλά ολα τα σημάδια και οι πληροφορίες που εχω γυρω συνηγορουν οτι θα γυρισουμε).

Ανεξαρτητα λοιπον απο το τι θελει ο καθενας, τελικα τι πιστευεται (εκτιμηση μόνο) οτι θα γινει:
θα γυρισουμε σε δραχμή ή οχι;

Μπα.....

........Auto merged post: aroutis πρόσθεσε 1 λεπτά και 0 δευτερόλεπτα αργότερα ........


ρε παιδια μην τα κάνετε τόσο αχτάρμα,
βάζετε την Ελλάδα σε σύγκριση με μια Αμερική;
οι κακοί Ευρωπαίοι;
μα το imf είναι αμερικάνικο

Με το ποιο πάνω ιστορικό, νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να πάμε σαν Ευρώπη στα αγγούρια, παρά σαν Ελλάδα μόνο
Αλλά είπαμε είναι directivesΟπως το λες. Αλλιως να το θέσω, η μοναξιά σε αυτές τις συνθήκες ειναι ασχημο πράγμα.

dhatz
09-12-11, 01:56
οι κακοί Ευρωπαίοι;
μα το imf είναι αμερικάνικο


Ιστορικά το IMF (ΔΝΤ) είχε ευρωπαίο διοικητή και συνεπώς θεωρείται "ευρωπαϊκό", σε αντίθεση με την World Bank (Παγκόσμια Τράπεζα) που είχε αμερικανό και θεωρείται "αμερικάνικη"

nfotis
09-12-11, 13:03
Οπως το λες. Αλλιως να το θέσω, η μοναξιά σε αυτές τις συνθήκες ειναι ασχημο πράγμα.

"Misery loves company" λένε οι Αμερικανοί...

Ν.Φ.

ciaoant1
09-12-11, 20:51
http://img59.imageshack.us/img59/6628/thebeastopt.png

Η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και ο Ντράγκι ως...τέρατα, σε μία από τις πολλές σκιτσογραφίες που κυκλοφορούν με ανάλογο μήνυμα σε όλα τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Πλέον, το πρόβλημα είναι πρωτίστως πολιτικό, μιας και πέρα από το οικονομικό ζήτημα, υπάρχει και κάτι ακόμα:

Η "ενωμένη Ευρώπη" ήταν ένα όραμα που βασιζόταν σε μια στοιχειώδη "δημοκρατιή νομιμοποίηση", όμως η νομιμοποίηση αυτή έχει κάνει φτερά, και οι ευρώ-κυρίαρχοι έχουν τόσο μεγάλη αλαζονεία, που απλά...δεν τους νοιάζει. Έτσι, ρημάζουν τους λαούς για να στηρίξουν τους κεφαλαιοκράτες (τραπεζίτες-βιομήχανους) με εντελώς απροκάλυπτο τρόπο.

Θυμάται κανένας τα παραμύθια που μας τάιζαν περί "ισότιμων και αγαπημένων εταίρων", που "όλοι είναι αγαπημένοι" ή έστω προσπαθούν με φιλικό και πολιτισμένο τρόπο να λύσουν τις διαφορές και τα προβλήματα τους;

Τώρα που ήρθαν τα δύσκολα, και ο καθένας καλείται να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο, αποδεικνύεται ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν ισχύει. Τόσο οι λαοί, αλλά ακόμα και κομμάτια των καπιταλιστών των "μικρότερων" κρατών διαπιστώνουν με τρόμο και αηδία ότι η Γερμανία, και δευτερευόντως και η Γαλλία, απλά ενδιαφέρονται να ελέγξουν, να ξεζουμίσουν και να κυριαρχήσουν επί των "εταίρων" τους. Ακόμα και το γερμανικών συμφερόντων Spiegel ζητά σε άρθρα του (πχ εδώ (http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,802515,00.html) και εδώ (http://www.spiegel.de/international/europe/0,1518,802591,00.html)) να σταματήσουν το ρήμαγμα των υπόλοιπων - αλλά προφανώς όσο οι λαοί δεν τους απειλούν, αυτοί δε σταματούν ποτέ και πουθενά. Μάλιστα, στο δεύτερο από το άρθρα του Spiegel που λινκάραμε πιο πάνω, το περιοδικό κατηγορεί τη Μέρκελ ότι με αυτά που κάνει θα επαναφέρει το στρεότυπο του "κακού Γερμανού που θέλει να κατακτήσει τους πάντες", ένα στερεότυπο που η Γερμανία παλεύει επί δεκαετίες να αφήσει πίσω της, μετά την ήττα των ναζί του Χίτλερ στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Πόσο μπορεί να αντέξει ένα τέτοιο οικοδόμημα; Μην ξεχνάτε ότι η συγκεκριμένη αυτοκρατορία που χτίζει η Γερμανία έχει θεμελιωθεί πάνω σε υποσχέσεις περί "δημοκρατίας", "πολιτισμού", "ισότητας", κτλ - και αυτό την κάνει ακόμα πιο αβάσταχτη, διότι οι λαοί νοιώθουν -και είναι- εξαπατημένοι. Και δε μπορούν εύκολα να καταπιούν το τέλος της ψευδαίσθησης έστω ότι έως τώρα τα είχαν, μιας και πλέον είναι ξεκάθαρο ότι δε θα τα έχουν.

Από την άλλη βέβαια, για να τελειώσουμε με την υπάρχουσα οργάνωση, πρέπει οι λαοί να χτίσουν μια καινούργια. Και αυτό δεν είναι εύκολο - αν δεν το κάνουν όμως, τότε ήδη βλέπουμε την άρχουσα τάξη να υλοποιεί ακούραστα τα δικά της σχέδια για μια Ευρώπη υπό γερμανική/γαλλική κυριαρχία, και με τους εργάτες σε συνθήκες φτώχειας για το χατήρτι της ολιγαρχίας του χρήματος.

Όσο για την Σύνοδο αυτή καθεαυτή, δεν νομίζω ότι είχαμε κάποια μεγάλη έκπληξη:


http://2.bp.blogspot.com/--x_1n9853vY/TuDU8N1XzGI/AAAAAAAAIDQ/I6eVW8YUI6Q/s400/soloup+%25288-12-2011%2529.jpg

Η Γερμανία δε δέχτηκε ούτε τώρα να τυπωθεί χρήμα για τις χρεωκοπημένες τράπεζες. Ο Ντράγκι ως πρόεδρος της ΕΚΤ "απλά" κατέβασε (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_08/12/2011_417837) ακόμα περισσότερο τα επιτόκια δανεισμού, διευκολίζνοντας τις τράπεζες να δανείζονται φθηνό χρήμα, αλλά σε συνθήκες όπως οι σημερινές, αυτό δεν αρκεί, και γι' αυτό τα χρηματιστήρια έπεσαν, και οι επενδυτές βρίζουν.

Έτσι, οι τραπεζίτες και οι λοιποί επενδυτές ("οι αγορές") είναι δεδομένο ότι θα εξαπολύσουν μεγάλη επίθεση εναντίον της το αμέσως επόμενο διάστημα. Ήδη διαβάζουμε (http://www.xrimanews.gr/oikonomia/21678-fygh-kefalaiwn-pros-th-bretania-egkataleipsh-ths-eyrwphs#.TuIu1N3iTJ4.twitter) ότι "οι διεθνείς επενδυτές πουλούν Ευρώπη και αγοράζουν Βρετανία...Τα ομόλογα των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών κινούνται πτωτικά με ιδιαίτερα αυτά της ευρωπαϊκής περιφέρειας να δέχονται πολύ μεγάλες πιέσεις ενώ την ίδια στιγμή τα ομόλογα 2ετίας της Βρετανίας γίνονται ανάρπαστα επιτρέποντας στη χώρα να δανειστεί σχεδόν χωρίς κόστος στην πιο κρίσημη περίοδο για την οικονομία της στις τελευταίες δεκαετίες".

Και αυτό δεν είναι παρά η αρχή, καθώς από Δευτέρα είναι σίγουρο πως τόσο οι χρεωκοπημένοι χρηματιστές που περιμένουν τη δόση τους θα χτυπήσουν άγρια την Ευρώπη, με τους Αμερικάνους και τους Άγγλους να πρωτοστατούν (πχ νέες υποβαθμίσεις από τους οίκους τους, νέες αναλύσεις για το τέλος της ευρωζώνης, κτλ).


http://img3.imageshack.us/img3/4708/optimizedpolypcartoonim.jpg

Από την άλλη βέβαια, η Γερμανία φέρνει σε ακόμα πιο δύσκολη οικονομική κατάσταση τα κράτη-μέλη της ευρωζώνης, που θέλουν να αποπληρώσουν τους δανειστές τους και δε μπορούν - έτσι, η Γερμανία αναγκάζει τους υπόλοιπους να δεχτούν ολοένα και πιο άγριους όρους υποταγής.

Και δεν είναι τυχαίο που η Ιρλανδία, που πρωτοστατούσε (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_08/12/2011_417825) στο να τυπωθεί χρήμα και να γλιτώσουν οι τράπεζες της, τώρα πλέον δυσκολεύεται να δεχτεί την ημι-προτεκτορατοποίηση που ζητά η Μέρκελ. Συγκεκριμένα, η Ιρλανδία έχει και ένα επιπλέον "χαρτί" στα χέρια της, καθώς βάση Συντάγματος πρέπει να κάνει δημοψήφισμα όταν περιορίζονται τα κυριαρχκά της δικαιώματα ως κράτος (θυμηθείτε και το δημοψήφισμα που ήταν υποχρεωμενη να κάνει για το ευρωσύνταγμα, με την ΕΕ να την αναγκάζει με εντελώς τραμπούκικο τρόπο να ψηφίσει τελικά "ναι"). Δε ξέρουμε αν η άρχουσα τάξη της Ιρλανδίας θα δεχτεί την υποτέλεια, ή ναν θα κάνει πχ δημοψήφισμα (για την Ελλάδα δεν το συζητάμε καν - η ντόπια άρχουσα τάξη είναι εντελώς υποτελής, και κάνει ότι της λένε, χωρίς κανένα πρόσχημα και ενδοιασμό)

Ιρλανδία: Ίσως χρειαστεί δημοψήφισμα για τη δημοσιονομική ένωση (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_09/12/2011_417946)

«Θα έλεγα ότι (οι πιθανότητες να διεξαχθεί δημοψήφισμα) είναι 50-50 και θα το εξετάσουμε λεπτομερειακά τις επόμενες δύο εβδομάδες», είπε η Λουσίντα Κράιτον μιλώντας τηλεφωνικά στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters από τις Βρυξέλλες, όπου συμμετέχει στη Σύνοδο Κορυφής.

Οι είκοσι τρεις από τους 27 ηγέτες της ΕΕ συμφώνησαν να επιδιώξουν στενότερη δημοσιονομική ολοκλήρωση με αυστηρότερους κανόνες πειθαρχίας να εφαρμόζονται στους προϋπολογισμούς των κρατών-μελών της ευρωζώνης αλλά η Βρετανία --σημαντικός εμπορικός εταίρος της Ιρλανδίας-- ανέφερε ότι δεν θα αποδεχθεί τις προταθείσες τροποποιήσεις στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη αφού απέτυχε να εξασφαλίσει τις εξαιρέσεις που επεδίωκε.

Η Κράιτον δήλωσε ότι περιμένει από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να ενεργήσει πιο αποφασιστικά τις επόμενες εβδομάδες κλιμακώνοντας το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων. «Θα υπάρξει μια συνεχιζόμενη ανάγκη η ΕΚΤ να δράσει πιο ενεργά στην αγορά για να συνεχίσει να προσπαθεί να σταθεροποιήσει το νόμισμα», είπε.

Αλλά και η Ουγγαρία ήδη "το σκέφτεται":

Ουγγαρία: «Ζήτημα εθνικής κυριαρχίας» η άρνηση στην αλλαγή των ευρωπαϊκών συνθήκων (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&pubid=112782174)

Η άρνηση της Ουγγαρίας να συνταχθεί με τις χώρες της ευρωζώνης και να συμφωνήσει σε αυστηρότερη δημοσιονομική πειθαρχία είναι "ζήτημα εθνικής κυριαρχίας", δήλωσε σήμερα στις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν.

"Η εντολή μου δεν μου επιτρέπει να παραδώσω κανένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας της Ουγγαρίας, επομένως το ουγγρικό κοινοβούλιο θα πρέπει να συνεδριάσει και να αποφασίσει για το θέμα," είπε ο Όρμπαν.

"Συνεπάγεται αυστηρούς κανονισμούς, απώλεια του δικαιώματος βέτο εκείνων που συντάσσονται και πάει λέγοντας," είπε ο πρωθυπουργός.

Από εκεί και πέρα, υπάρχουν δύο ακόμα σημεία, ένα οικονομικό και ένα πολιτικό, που θα πρέπει να δούμε σε αυτή τη Σύνοδο.

Από οικονομικής άποψης, η Γερμανία δέχτηκε, με τη σύμφωνη γνώμη και της Bundesbank (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_09/12/2011_417977), να δώσει η ΕΚΤ δάνειο στο ΔΝΤ, ώστε το ΔΝΤ να διασώσει τις τράπεζες. Ο λόγος που η Γερμανία το κάνει αυτό είναι διότι αν το ΔΝΤ πάρει κάποια χρήματα από την ΕΚΤ, μετά θα βάλει και άλλα χρήματα (από τους Αμερικάνους, τους Ιάπωνες,που αποτελούν τους 2 βασικότερους χρηματοδότες του).

Έτσι, ναι μεν η ΕΚΤ θα δώσει χρήμα, αλλά θα δώσει το ελάχιστο δυνατόν, με τους Αμερικάνους να βάζουν τα υπόλοιπα, όπως ήθελε εξ αρχής η Γερμανία. Άλλωστε, αν καταρρεύσει εντελώς η Ευρώζωνη, καταρρέει και η ΗΠΑ με την Αγγλία. Χρησιμοποιώντας λοιπόν αυτόν τον εκβιασμό, η Γερμανία θέλει να σώσει τις ευρωπαικές τράπεζες με την ίδια να πληρώνει τα λιγότερα.

Ενδιαφέρουσα "λεπτομέρεια" είναι και το ότι η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (EBA) εκτιμά ότι οι τράπεζες στην Ευρώπη θα χρειαστούν 114,7 δισεκατομμύρια ευρώ στο άμεσο μέλλον (προφανώς μέχρι την επόμενη σύνοδο κορυφής όπου πάλι θα έχουμε τα ίδια όσο οι λαοί δεν τους σταματάνε), ενώ ανάμεσα στις τράπεζες που χρειάζονται χρήμα είναι και οι γερμανικές (για να μην ξεχνάμε ότι και οι Γερμανοί μπλοφάρουν):

ΕΕ: Εξετάζεται η «ένεση» 200 δισ. ευρώ προς το ΔΝΤ (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_09/12/2011_417941)

Οι χώρες της Ευρωζώνης εξετάζουν το ενδεχόμενο να στηρίξουν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο με το ποσό των 200 δισεκατομμυρίων ευρώ, όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί. Τα χρήματα αυτά θα χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια για να στηριχθούν οι χώρες της νομισματικής ένωσης που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα.

Στα 114,7 δισ. ευρώ οι ανάγκες των τραπεζών της ΕΕ, εκτιμά η EBA (http://news.in.gr/economy/article/?aid=1231141098)

Η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή (EBA) εκτιμά ότι οι τράπεζες στην Ευρώπη θα χρειαστούν 114,7 δισεκατομμύρια ευρώ για την επανακεφαλαιοποίησή τους, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των νέων stress test. Η προηγούμενη εκτίμησή της έκανε λόγο για 106,45 δισ. ευρώ.

Οι ανάγκες των ελληνικών τραπεζών, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου της EBA, υπολογίζονται στα 30 δισ. ευρώ, δηλαδή τα κεφάλαια του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας επαρκούν.

Η EBA υπολογίζει τις ανάγκες των γερμανικών τραπεζών στα 13,1 δισ. ευρώ, των ισπανικών στα 26,2 δισ. ευρώ, των ιταλικών στα 15,4 δισ. ευρώ, των πορτογαλικών στα 7 δισ. ευρώ, των γαλλικών στα 7,3 δισ. ευρώ, των βελγικών στα 6,3 δισ. ευρώ και των αυστριακών στα 3,9 δισ. ευρώ.

Μάλιστα οι γερμανικές τράπεζες παρουσιάζουν σημαντική επιδείνωση, δεδομένου ότι με βάση το νέο stress test χρειάζονται 13,1 δισ. ευρώ, όταν τον Οκτώβριο οι κεφαλαιακές ανάγκες τους βρίσκονταν στα 5,18 δισ. ευρώ.

Σε αναζήτηση 9,6 δισ. ευρώ έως τα μέσα του 2012 οι γερμανικές τράπεζες (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_05/12/2011_417437)

Όπως αναφέρει το Reuters, η Commerzbank θα χρειαστεί γύρω στα 5 δισεκατομμύρια και η Deutsche Bank 2,8.

Germany Planning For Commerzbank Nationalization (http://www.zerohedge.com/news/germany-planning-commerzbank-nationalization)

That Commerzbank, effectively Germany most insolvent lender (after the bank that shall not be named because if it falls, so goes Europe) and the first international bank scrambling to demand Discount Window cash from the Fed not in 2008 but all the way back in 2007, is broke is no secret. The only question was when will the bank which is a pseudo-TBTF, be nationalized. According to Der Spiegel the time is rapidly approaching.

Το δεύτερο μεγάλο πολιτικό θέμα που είδαμε στη Σύνοδο ήταν η διάσταση Αγγλίας-Γερμανίας, που θα μπορούσε να οδηγήσει στη διάσπαση της ΕΕ, με την Αγγλία μελλοντικά να αποχωρεί. Εδώ και ένα σκίτσο του βρετανικού Independent:


http://www.independent.co.uk/migration_catalog/article5321216.ece/ALTERNATES/w380/07cartoon.jpeg

Η Αγγλία ήταν παραδοσιακά μια "ευρωσκεπτιστική" χώρα, που τάσσεται με τις ΗΠΑ, και ιστορικά έχει έχθρα με Γαλλία-Γερμανία. Μπήκε στην ΕΕ γιατί ήταν πολύ μεγάλη για να μείνει απέξω, αλλά αν δει τα συμφέροντα της να θίγοτναι, θα αντιδράσει, και σίγουρα δεν είναι "μικρή" χώρα, ώστε να δεχτεί την υποτέλεια της στα συμφέροντα των Γερμανών και των Γάλλων.

Η διαφωνία στη συγκεκριμένη Σύνοδο αφορά ένα θέμα που το έχουμε ξαναδεί και παλιότερα σε άρθρα μας: Την προσπάθεια της Γερμανίας να περάσει μερικούς στοιχειώδεις κανόνες στη λειτουγία των χρηματοπιστωτικών αγορών, που τώρα λειτουργούν χωρίς κανέναν απολύτως φραγμό.

Δεν είναι και τόσο άσχημο ως ιδέα έτσι δεν είναι; Έλα όμως που οι τραπεζίτες και οι λοιποί χρηματιστές δε θέλουν κανέναν περιορισμο ή φόρο - οπότε αν η Γερμανία περάσει αυτά τα σχέδια, τότε αυτοί απειλούν ότι θα φύγουν και θα κάνουν τις συναλλαγές τους από κάποια χώρα εκτός της ΕΕ, όπου δε θα υπάρχει κανένας πάνω από το κεφάλι τους. Αυτό αποτελεί μεγάλο πλήγμα για την Αγγλία, διότι το Λονδίνο είναι ίσως η σημαντικότερη χρηματιστηριακή αγορά του κόσμου, και η Αγγλία δε θέλει να το χάσει αυτό. Οπότε απειλεί με βέτο:

Βρετανία: Απειλεί με βέτο την αλλαγή της Συνθήκης της ΕΕ (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_07/12/2011_417607)

ποφασισμένος να μπλοκάρει το γαλλο-γερμανικό σχέδιο για αλλαγή της Συνθήκης της Λισαβόνας, σε περίπτωση που θιγούν τα βρετανικά συμφέροντα είναι ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Ντέιβιντ Κάμερον, σύμφωνα με πληροφορίες που διαρρέουν από κύκλους της ΕΕ.

Κόκκινη γραμμή για την κυβέρνηση του, η όποια προσπάθεια επιβολής φόρου επί των τραπεζικών συναλλαγών, κάτι που πλήττει άμεσα την υπόσταση του Σίτι του Λονδίνου ως βασικού χρηματοπιστωτικού κέντρου της Ευρώπης.

«Δεν θα υπογράψω μια Συνθήκη που δεν θα διασφαλίζει την κοινή αγορά και τις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες», δήλωσε στο BBC ο Βρετανός πρωθυπουργός

«Αν θέλουν να προχωρήσουν σε μια ξεχωριστή συνθήκη, μόνο με τους 17, δεν βλέπω πως θα μπορέσουν να το πετύχουν χρησιμοποιώντας τους υπάρχοντες ευρωπαϊκούς θεσμούς που αφορούν ολόκληρη την ΕΕ επισημαίνει ο Βρετανός πρωθυπουργός και καταλήγει. «Αν πάλι ζητούμενο είναι η διασφάλιση του ευρώ, εμείς θα βοηθήσουμε μόνον αφού προηγουμένως διασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας. Αν αυτό δεν γίνει, νέα Συνθήκη δεν θα υπάρξει».

Σκληρή επίθεση Σαρκοζί σε Κάμερον (http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=112782032)

Σκληρή επίθεση έκανε ο Νικολά Σαρκοζί στον Ντέηβιντ Κάμερον. Εμφανώς εκνευρισμένος ο πρόεδρος της Γαλλίας δήλωσε ότι οι όροι που τέθηκαν από την Βρετανία για την αλλαγή των συνθηκών είναι απαράδεκτοι.

Παράλληλα, πρόσθεσε ότι η νέα συμφωνία θα επικεντρωθεί στα 17 κράτη-μέλη της Ευρωζώνης μέχρι το Μάρτιο του 2012. (σ.σ. μετά μάλλον θα έχουμε "κουρέματα", χρεωκοπίες, αποβολές μελών, και ποιος ξέρει τι άλλο. Πάντως, με τα το Μάρτιο θα έχουμε μεγάλες εξελίξεις. Τέλος πάντων, αυτά τα δούμε σε επόμενες αναρτήσεις)

chat1978
11-12-11, 18:32
Σχετικά με την Αμερικανική ιστορία Υπαρχει και το Money masters, το οποίο θεώρησα και αρκετά διδακτικό και επιμορφωτικό και για της Ελλάδας την ιστορία

trisalon
11-12-11, 19:20
Για εικόνες Αργεντινής, όπου τα σούπερ μάρκετ δεν είχαν τρόφιμα στα ράφια, προειδοποιούν ανοιχτά πλέον η αγορά και η βιομηχανία ακόμα και στην περίπτωση που η Ελλάδα δεν χρεοκοπήσει αλλά απλώς συνεχίσει να βιώνει τον ιδιότυπο εμπορικό
αποκλεισμό της. Το άτυπο εμπάργκο στο οποίο υποβάλλονται ελληνικές και πολυεθνικές επιχειρήσεις με έδρα στην Ελλάδα, λόγω των προβλημάτων ρευστότητας και της δυσκολίας εισαγωγής πρώτων υλών, οδηγεί σε αδιέξοδες και πρωτόγνωρες καταστάσεις.

«Το πρόβλημα των ελλείψεων στα τρόφιμα και τις πρώτες ύλες είναι αυτονόητο και υπαρκτό και θα γίνει ακόμα πιο εμφανές μέσα στους πρώτους μήνες της άνοιξης», τονίζει ο πρόεδρος του Ελληνικού Συνδέσμου Βιομηχανικών Επώνυμων Προϊόντων και γνωστός βιομήχανος τροφίμων κ. Νίκος Καραγεωργίου.

Ο ίδιος συμπληρώνει πως «το στέρεμα της ρευστότητας οδήγησε εδώ και καιρό σε μια προβληματική κατάσταση ως προς τις πληρωμές των εμβασμάτων έναντι φορτωτικών. Κακά τα ψέματα, η κατάσταση της οικονομίας μας και η ανασφάλεια που επικρατεί οδηγούν τις ξένες επιχειρήσεις να πιέζουν. Οι πολυεθνικές εταιρείες ασφάλισης εμπορευμάτων έχουν πνίξει την αγορά».




http://fimotro.blogspot.com/2011/12/2012_4934.html


Τελικα πετρελαιο δεν θα εχουμε σε λιγο , μισα τροφιμα , συσσυτια στα σχολεια , ανεργεια 25% , μισθοι βουλγαριας , τελικως ειναι να απορει καποιος για ποιο λογο να καθομαστε στο ευρω

qwertyuiop
11-12-11, 19:27
Καθόμαστε γιατί θα καταρρεύσει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα αν αποχωρήσουμε.
Είναι η μοναδική μας ευκαιρία από εποχής αρχαιότητας να καθορίσουμε τις εξελίξεις στον κόσμο· πλάκα πλάκα. :lol:

aroutis
12-12-11, 10:49
Αν και τα έχουμε πει... και ξαναπει...


Λογιστικό εφιάλτη χαρακτηρίζει ενδεχόμενη διάλυση της Ευρωζώνης και την επιστροφή ορισμένων χωρών στα παλιότερα νομίσματά τους ο CEO της καναδικής Fortress Paper, Chad Wasilenkoff.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Dow Jones Newswires, ο επικεφαλής της εταιρείας, η οποία παράγει χαρτί υψηλής ασφαλείας που χρησιμοποιείται για χαρτονομίσματα χωρών συμπεριλαμβανομένης και της Ευρωζώνης, τονίζει πως η επιστροφή της δραχμής, της ιταλικής ή της ιρλανδικής λίρας είναι λογιστικά αδύνατο και γι’ αυτό η Ευρωζώνη δεν έχει άλλη επιλογή από το να παραμείνει ενωμένη.

Σύμφωνα με τον Wasilenkoff η διαδικασία σχεδιασμού, ετοιμασίας, κατασκευής, διανομής και κυκλοφορίας ενός νομίσματος διαρκεί τρία έως τέσσερα χρόνια από την αρχή έως το τέλος. Σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης η διάρκεια της διαδικασίας μπορεί να μειωθεί το πολύ στο ένα έτος, συμπληρώνει ο CEO της Fortress Paper.

«Ακόμα και στο Ιράκ, όταν κανείς δεν ήθελε τον Σαντάμ στα χαρτονομίσματα, δεν είχαν άλλη επιλογή από το να περιμένουν,» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Wasilenkoff.

Παράλληλα αποκλείει τη χρήση μεταβατικών μέτρων, όπως το τύπωμα συμβόλων της δραχμής ή της λίρας σε χαρτονομίσματα του ευρώ, για λόγους ασφαλείας.

Ένα τέτοιο μέτρο θα απαιτούσε νέα χαρακτηριστικά ασφαλείας, όπως υδατογραφήματα και ειδικές ίνες τα οποία θα πρέπει να περαστούν σε φύλλα χαρτιού και όχι σε κάθε χαρτονόμισμα ξεχωριστά. Με δεδομένο, πως η αξία του νέου νομίσματος θα υποχωρήσει άμεσα οι παραχαράκτες θα έχουν το κίνητρο και τη δυνατότητα να κυκλοφορήσουν αυτά τα χαρτονομίσματα ως γνήσια, συμπληρώνει ο Wasilenkoff.

Στη συνέχεια ο Wasilenkoff τονίζει πως σύμφωνα με τις δικές του πληροφορίες καμία κεντρική τράπεζα δεν τυπώνει νέα νομίσματα.

Ο Wasilenkoff, του οποίου η εταιρεία έχει θυγατρική στην Ελβετία η οποία παράγει το χαρτί για το 7% έως το 10% των ευρώ που κυκλοφορούν, το 100% των φράγκων και άλλα 12 νομίσματα, δηλώνει πως δεν βλέπει καμία ένδειξη εγκατάλειψης του ευρώ από τα κράτη μέλη. Αντίθετα η παραγωγή ευρώ έχει ενισχυθεί ενώ έχει αυξηθεί η ζήτηση για χαρτονομίσματα μεγάλης ονομαστικής αξίας.

Συγκεκριμένα, έχει διαπιστώσει πως η ζήτηση για χαρτονομίσματα των 1.000 φράγκων έχει σημειώσει άνοδο την οποία αποδίδει στην προτίμηση των ανθρώπων για τις τραπεζικές θυρίδες έναντι του τραπεζικού συστήματος.

ciaoant1
16-12-11, 20:26
http://1.bp.blogspot.com/_spMxKbYRBrQ/SDRfZif8MVI/AAAAAAAAAHY/kZKl-vWyQRA/s400/TheTruthIsOutThere.jpg

Από τη μία έχουμε το κεφάλαιο, που προσπαθεί να μας πείσει ότι η ανθρώπινη εργασία αξίζει ακόμα και 1 δολάριο/μέρα (προκειμένου να αυξάνει τα κέρδη του).

Από την άλλη όμως, δυστυχώς έχουμε και μια αριστερά που είναι "κατώτερη των περιστάσεων", και ώρες-ώρες σου προκαλεί και το γέλιο με αυτά που λέει. Πρόκειται βέβαια για γέλιο λόγω θλίψης, και όχι λόγω χαράς, διότι βλέπεις τη γύμνια της αριστεράς, τόσο σε επίπεδο στελεχών, αναλυτών, ηγετών, κτλ, όσο και σε επίπεδο του "απλού κόσμου" της αριστεράς, που δέχεται αδιαμαρτύρητα οτιδήποτε του σερβίρουν οι ηγέτες του, ακόμα και όταν αυτό είναι μπούρδα (αλλά για να το καταλάβουν αυτό, πρέπει να έχουν κάποιες γνώσεις, και κάποια κριτική ικανότητα, που φαίνεται να λείπει).

Το τελευταίο κρούσμα ήταν ένα κείμενο του Πέτρου Παπακωνσταντίνου, που δημοσιεύτηκε στο Πριν, και αναδημοσιεύτηκε σε πολλά sites, blogs, αριστερού (και όχι μόνο) προσανατολισμού. Έγινε δηλαδή και δημοφιλές (!), παρότι αυτό που λέει είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας.

Στο άρθρο του, που εμείς το βρήκαμε εδώ (http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2011/12/blog-post_9824.html), ο Παπακωνσταντίνου προσπασθεί καταρχήν να καταρρίψει το μύθο ότι τάχα η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα, αναφέροντας -και καλά κάνει- ότι η Ελλάδα παράγει πλούτο αξίας 232 δις ευρώ το χρόνο.

Η πηγή του είναι η Eurostat, που δε νομίζουμε ότι έχει λόγο να "φουσκώσει" τα νούμερα, οπότε θα την δεχτούμε, και θα πούμε και μπράβο στον Παπακωνσταντίνου (που τον έχω και σε κάποια εκτίμηση) που βρήκε την σχετική μελέτη, και πράγματι έδειξε ότι τα πράγματα δεν είναι και τόοοσο τραγικά όσο κάποιοι προσπαθούν εντέχνως να μας πλασάρουν (γενικά υπάρχει μια προσπάθεια να μας πουν ότι "οι Έλληνες είναι τεμπέληδες, δεν παράγουν τίποτα, κάθονται όλη μέρα, και άρα τους αξίζει να τους πάρουμε και τα σώβρακα").

Μόνο που στην προσπάθεια του να καταρρίψει αυτούς τους μύθους, ο Παπακωνσταντίνου προτείνει ένα εντελώς μη ρεαλιστικό μοντέλο. Ίσως βέβαια να το κάνει "με καλή πρόθεση", και ίσως να πρόκειται για ένα υποθετικό σενάριο και μόνο. Ακόμα και έτσι όμως, είναι "φάουλ" να προσπαθεί κανείς να χτυπήσει την άρχουσα τάξη με σενάρια που δεν είναι εφικτά. Και είναι προβληματικό που η αριστερά δέχεται αδιαμαρτύρητα αυτά τα σενάρια, και ακόμα πιο προβληματικό που πολλοί τα αποδέχονται ως..."εφικτά"!!!

Αντί να σπέρνουμε όμως ψεύτικες ελπίδες, πρέπει καταρχήν να λέμε την αλήθεια, όσο καλύτερα τουλάχιστον μπορούμε να την αντιληφθούμε, και μετά να προτείνουμε κάτι που να στέκει, όχι κάτι που απλά ηχεί ωραία στα αυτιά του κόσμου. Άλλωστε, όταν ο λαός είναι καταταλαιπωρημένος και στα όρια του κοινωνικού (και όχι μόνο) κραχ, τότε εύκολα παρασύρεται από λαοπλάνους που του τάζουν αυτό ακριβώς που θέλει να ακούσει, έστω και αν μετά δε μπορούν να το πραγματοποιήσουν. Δεν είναι όμως αυτός ο ρόλος της αριστεράς.

Ποιο είναι όμως αυτό το πράγμα που είπε ο Παπακωνσταντίνου και αποτελεί -κατά τη γνώμη μας- κοροϊδία;

Ο Παπακωνσταντίνου λοιπόν μας λέει ότι αν μοιράζαμε ισότιμα το ΑΕΠ της Ελλάδας, τότε θα μπορούσαμε να έχουμε εισόδημα 2.580 ευρώ το μήνα σε κάθε εργάτη, 900 ευρώ σε κάθε άνεργο εργάτη και 1.500 σε κάθε συνταξιούχο, χωρίς να περιάξουμε τίποτα άλλο (όπως λέει και ο ίδιος στο άρθρο του, "Δεν κάναμε καμία υπόθεση για αλλαγή των κοινωνικών σχέσεων στην Ελλάδα...οι καπιταλιστές παραμένουν καπιταλιστές, οι εργάτες εργάτες, οι νοικοκυρές νοικοκυρές, οι άνεργοι άνεργοι κλπ").

Αυτό βέβαια ακούγεται ωραίο, ωστόσο είναι προφανές ότι οι καπιταλιστές δε θα το δέχονταν με σκυμμένο το κεφάλι (εργάτες είναι για να τα δέχονται όλα αδιαμαρτύρητα, και μάλιστα να τα δέχονται ως..."δημοκρατικά" μέτρα; ). Ίσα ίσα που αν τυχόν επιβληθεί ένα τέτοιο μέτρο, χωρίς να πειραχθούν οι καπιταλιστές, αυτοί αμέσως θα πάνε και θα επενδύσουν αλλού. Άρα, πρέπει να ληφθούν και μέτρα εναντίον των καπιταλιστών.

Αυτό το αναγνωρίζει ο Παπακωνσταντίνου, παραδεχόμενος στο άρθρο του ότι αυτό που προτείνει είναι πρακτικά ανέφικτο ("Φυσικά, η ισοκατανομή του πραγματικού εισοδήματος είναι αδύνατη"). Συνεχίζοντας όμως στο άρθρο του, μας μιλάει για ένα άλλο μοντέλο, σύμφωνα με το οποίο θα χτυπηθεί η φοροδιαφυγή των ανώτερων τάξεων στην Ελλάδα, που (όντως) είναι πολύ μεγάλη, και περάσει ένα μέτρο που θα ελαττώνει τις ανισότητες:

Ας υποθέσουμε ότι η αναλογία του συνολικού εισοδήματος του πλουσιότερου 20% των απασχολούμενων προς το φτωχότερο 20% είναι 4,2:1 - δηλαδή, όσο στη σημερινή Γερμανία και Γαλλία (στην Ελλάδα με τις μεγαλύτερες ανισότητες είναι 6:1). Τότε, το φτωχότερο 20% θα κυμαινόταν γύρω από τα 1.000 ευρώ το μήνα ανά άτομο και το πλουσιότερο γύρω από τα 4.200, πάντα κατά μέσον όρο, με το υπόλοιπο 60% να κυμαίνεται γύρω από τα 2.600 ευρώ το μήνα. Ακόμα κι έτσι, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα από σήμερα, που, σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων του υπουργείου Οικονομικών, το 33% των νοικοκυριών (όχι των ατόμων, των νοικοκυριών!) έχει ακαθάριστο ετήσιο εισόδημα κάτω των 10.000 ευρώ, δηλαδή κάτω από 833 ευρώ το μήνα και το 63.5% των νοικοκυριών έχει ετήσιο ακαθάριστο εισόδημα κάτω των 20.000 ευρώ, δηλαδή κάτω των 1.666 ευρώ το μήνα.

Επομένως είναι απολύτως ρεαλιστικό, ακόμη και με τις σημερινές τρομερά δύσκολες συνθήκες που έχει δημιουργήσει η ολιγαρχία και οι ξένοι σύμμαχοί της, από αύριο κιόλας, να εξασφαλίζει ο μεγάλος όγκος των απασχολουμένων και των συνταξιούχων πολύ μεγαλύτερες απολαβές από τις σημερινές, και μάλιστα με ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας που θα εγγυάται ότι ακόμη κι αν μείνει κανείς άνεργος για μεγάλο διάστημα, θα συνεχίζει να παίρνει ένα επίδομα που θα του εξασφαλίζει αξιοπρεπή ζωή.

Προφανώς, το πρόβλημα δεν είναι αριθμητικό, αλλά πολιτικό. Μια τεράστια αναδιανομή εισοδήματος της τάξης που αναφέρουμε και ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας που θα μείωνε κατά πολύ τον τρόμο της απόλυσης και της ανεργίας δεν θα το δεχόταν η αστική τάξη παρά μόνο με το πιστόλι του λαϊκού κινήματος στον κρόταφο, καθώς θα ανατίναζε τις βάσεις της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Άλλωστε, αν το εργατικό κίνημα ήταν τόσο δυνατό ώστε να επιβάλει μια τέτοια λύση, ασφαλώς και δεν θα σταμάταγε στη μέση του δρόμου (αλλά και η ίδια η αστική τάξη δεν θα ανεχόταν για πολύ μια τέτοια κατάσταση, η οποία θα έθετε γρήγορα επί τάπητος το πρόβλημα της εξουσίας). Επομένως, το μοντέλο που περιγράψαμε είναι καθαρά ιδεατό- ικανό όμως, πιστεύουμε, να καταδείξει την ιδεολογική αγυρτεία των απολογητών της αιώνιας λιτότητας.

Ο Παπακωνσταντίνου έχει δίκιο σε αυτό που λέει - το πρόβλημα είναι πράγματι πολιτικό, καθώς η άρχουσα τάξη δε θα δεχόταν να της μειωθούν τα προνόμια και ο πλούτος, τουλάχιστον όχι ειρηνικά. Και όπως σωστά παρατηρεί, μια τέτοια κατάσταση όπως αυτή που περιγράφει γρήγορα θα έθετε επί τάπητος το θέμα της εξουσίας.

Αυτό που είναι παντελώς λάθος όμως είναι το τελικό του συμπέρασμα: "το μοντέλο που περιγράψαμε είναι καθαρά ιδεατό- ικανό όμως, πιστεύουμε, να καταδείξει την ιδεολογική αγυρτεία των απολογητών της αιώνιας λιτότητας".

Σόρρυ κιόλας, αλλά αυτό που περιέγραψε ΔΕΝ είναι ικανό να κάνει τέτοιο πράγμα. Και αυτό διότι ναι μεν περιγράφει την αδικία της σημερινής κατάστασης, αλλά δεν προτείνει μια ρεαλιστική πρόταση ανατροπής της (παρά μόνο "ιδεατές" και "ρομαντικές" υποθετικές καταστάσεις), ούτε λέει στο λαό την αλήθεια, ότι δηλαδή αν όντως θέλει να αλλάξει τα πράγματα, θα χρειαστεί σε μια περίοδο όπως αυτή να επαναστατήσει, προκειμένου να εφαρμόσει ένα άλλο μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας. Γιατί απλούστατα η άρχουσα τάξη δεν δέχεται κανένα άλλο σχέδιο πέρα από την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη "κινεζοποίηση" των εργατών.

Αν θέλουμε κάτι άλλο, τότε προκειμένου να το υλοποιήσουμε "θα πρέπει να περάσουμε πάνω από το πτώμα τους". Και αυτό έχει και μεταφορική, αλλά και κυριολεκτική σημασία.

Α, και κάτι ακόμα: Ναι μεν μπορούμε -και πρέπει- να χτυπήσουμε τα καρτέλ, τη φοροδιαφυγή, και άλλα τέτοια φαινόμενα στην Ελλάδα, και αυτό πράγματι θα βελτιώσει τα πράγματα. Αλλά αν νομίζει κανείς ότι αυτά αρκούν, και δε χρειάζεται να τα βάλει παραπάνω με την άρχουσα τάξη, κάνει λάθος. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι το ζήτημα των μισθών, όπου σιγά μη δεχτούν αυξήσεις οι εργοδότες, όταν έχουν πχ την επιλογή να πάνε στη γειτονική Βουλγαρία και να βρουν εκεί εργάτες με πολύ χαμηλότερα μεροκάματα. Γι' αυτό και αν δε βγουν αυτοί από τη μέση, τότε απλούστατα δεν μπορεί να υπάρξει μια σταθερή και μακρόπνοα βελτίωση της ζωής του εργάτη.

Ο έλεγχος της παραγωγής πρέπει να περάσει στα χέρια μας, αλλιώς η παραγωγή θα συνεχίσει να κινείται με βάση των συμφέροντα των τωρινών αφεντών της, δηλαδή των καπιταλιστών. Και τα συμφέροντα τους είναι να μας ρημάξουν μέχρι αηδίας. Γι' αυτό πχ και δεν κάνουν ούτε καν ένα πρόγραμμα κρατικών επενδύσεων, όπως είχαν κάνει με το New Deal στο Μεγάλο Κραχ του 1929. Τότε το εργατικό κίνημα πίεζε παραπάνω, και όντως τους ανάγκασε να επενδύσουν με τη μορφή κρατικής επένδυσης σε έργα υποδομών (δρόμους, λιμάνια, φράγματα, κτλ), ώστε να υπάρξουν θέσεις εργασίας, και να ανακουφιστεί κάπως η κατάσταση. Όμως, ακόμα και τότε, η κρίση ποτέ δεν επιλύθηκε πλήρως, και τελικά οι καπιταλιστές έκαναν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μετά από μια δεκαετία κρίσης, σκοτώνοντας ένα σωρό εργάτες, και βάζοντας του άλλους, να πολεμάνε, να φτιάχνουν βόμβες στα εργοστάσια, και μετά να βγουν από την κρίση όταν κλήθηκαν να ξαναχτίσουν τα ερείπια που είχε αφήσει πίσω του ο πόλεμος.

Σόρρυ κιόλας, αλλά όσο προτιμότερο να ήταν το New Deal από τη σημερινή κατάσταση, όπου όλοι οι πόροι καταλήγουν στις τράπεζες, τελικά ούτε αυτό δεν έλυσε το πρόβλημα υπέρ των εργατών. Πόσο μάλλον η συγκεκριμένη πρόταση του Παπακωνσταντίνου, που είναι πιο πίσω (αλλά και πιο ανεφάρμοστη) από το New Deal.

Δυστυχώς, τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς, δεν υπάρχει μια συγκροτημένη πολιτική δύναμη ικανή να οργανώσει τους εργάτες γύρω από το μοναδικό πράγμα που όντως μπορεί να τους δώσει προοπτική - δηλαδή το να καταλάβουν την εξουσία, ανατρέποντα τους δυνάστες τους. Ελάχιστοι τολμούν να μιλήσουν για την αναγκαιότητα της επανάστασης, και ακόμα λιγότεροι πραγματικά το εννοούν και μπορούν να τη φέρουν εις πέρας, πείθοντας τον κόσμο. Καλώς ή κακώς όμως, άλλος δρόμος δεν υπάρχει για να αποφύγουμε τη βαρβαρότητα και τον όλεθρο του καπιταλισμού.

***

Πριν κλείσουμε, αξίζει να δούμε και μία ακόμα πρόταση, που δεν προέρχεται από την αριστερά, αλλά την είδα και αυτή σε μερικά αριστερά *και όχι μόνο) sites και blogs, και αξίζει να σχολιαστεί.

Πρόκειται για ένα άρθρο του Πάνου Παναγιώτου, ενός χρηματιστηριακού αναλυτή, που αν και προφανώς υποστηρίζει τον καπιταλισμό, λέει κάποιες αλήθειες, στην προσπάθεια του να βοηθήσει την ντόπια άρχουσα τάξη εναντίον των ξένων πιστωτών.

Προκειμένου λοιπόν να πετύχει αυτόν του το στόχο, ο Παναγιώτου έγραψε πριν λίγο καιρό ένα άρθρο (http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/i-lysi-stin-krisi-xreoys-1-drx-1000-eyro-toy-ppanagiotoy) με τον εύγλωττο τίτλο "Η λύση στην κρίση χρέους: 1 ΔΡΧ = 1000 ευρώ".

Σε αυτό το άρθρο, καταρχήν θέτει το ζήτημα του ελληνικού και του αγγλικού δικαίου για τη ρύθμιση του χρέους. Το θέμα αυτό είναι πράγματι σοβαρό, και το έχουμε ξαναδεί και εμείς σε παλιότερα άρθρα που έχουμε δημοσιεύσει/αναδημοσιεύσει. Για όσους δε θυμούνται, τα παλιότερα δάνεια που είχε πάρει η Ελλάδα ρυθμίζονται από το ελληνικό δίκαιο, και άρα η Ελλάδα έχει ως κράτος τη δυνατότητα να μην τα αποπληρώσει στους δανειστές της, χωρίς αυτοί να μπορούν νομικά να κατάσχουν περιουσιακά στοιχεία του κράτους. Και μάλιστα η Ελλάδα μπορεί να ξεπληρώσει αυτά τα δάνεια σε δραχμές, μιας και αυτό ήταν το νόμισμα στο οποίο είχαν υπογραφεί αυτά τα δάνεια. Αντίθετα, τα νέα δάνεια υπογράφονται, κατόπιν πιέσεων της τρόικας και των πιστωτών, στο αγγλικό δίκαιο, που δίνει τη δυνατότητα στους πιστωτές να κατάσχουν τα "ασημικά" του κράτους αν δεν πληρωθούν, και απαγορεύει νομικά στην Ελλάδα να τα ξεπληρώσει σε άλλο νόμισμα εκτός του ευρώ.

Γι' αυτό άλλωστε και γίνεται χαμός το τελευταίο διάστημα, με τους πιστωτές να πιέζουν να μετατραπούν τα παλιά δάνεια, ώστε να ισχύει και για αυτά τα αγγλικό δίκαιο.

Ο Παναγιώτου σε σειρά άρθρων του τάσσεται αντίθετος με αυτή την κίνηση - και καλά κάνει, συμφωνούμε μαζί του.

Επίσης, ο Παναγιώτου μας λέει ότι πρέπει να φύγουμε από το ευρώ και να γυρίσουμε στη δραχμή, κίνηση που επίσης μας βρίσκει σύμφωνους, διότι με το ευρώ η Ελλάδα βρίσκεται σε μεγάλο ποσοστό υπό τον οικονομικό έλεγχο της ΕΚΤ, και άρα της Γερμανίας που την ελέγχει.

Εκεί όμως που διαφωνούμε είναι στο εξής:

Ο Παναγιώτου προτείνει όταν γυρίσουμε στη δραχμή, να την ανατιμήσει το κράτος ώστε 1 ΔΡΧ = 1000 ευρώ (προσοχή: ΟΧΙ 1 ευρώ = 1000ΔΡΧ), και μετά να πληρώσουμε τα τοκοχρεολύσια προς τους πιστωτές σε δραχμές.

Αυτό λοιπόν που θα συμβεί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι το εξής:

1) Ουσιαστικά, πρόκειται για μια έμμεση μέθοδο "κουρέματος" του χρέους. Αντί δηλαδή να γίνει ένα "επίσημο" κούρεμα κατά πχ 50%, τώρα οι τράπεζες θα πάρουν πίσω όλο το ποσό, απλά θα το πάρουν σε δραχμές, που θα αξίζουν προσωρινά παραπάνω πχ κατά 50% (ή λίγο παραπάνω/παρακάτω = ο Παναγιώτου προτείνει την αναλογία 1 ΔΡΧ = 1000 ευρώ). Έτσι, αντί πχ να χρειάζεται να πληρώσει το ελληνικό κράτος 1.000.000 δραχμές, θα πληρώσει "μόνο" 500.000 δραχμές (τα νούμερα είναι εντελώς ενδεικτικά).

2) Στη συνέχεια, όπως παραδέχεται και ο Παναγιώτου, η δραχμή νομοτελειακά θα πέσει από την αρχική (πολύ υψηλή) ισοτιμία της, που τεχνητά την έχει ορίσει το κράτος. Τελικά, θα υποτιμηθεί σε κάποιο ποσοστό, και ο εργάτης θα φτωχύνει, λόγω της υποτίμησης του νομίσματος στο οποίο πληρώνεται. Αυτό βέβαια αποτελεί και μια έμμεση μέθοδο "αύξησης της ανταγωνιστικότητας" (οι ξένοι πιστωτές προτιμούν την άμεση μέθοδο της μείωσης των μισθών/συντάξεων/κοινωνικών παροχών).

Με αυτό τον τρόπο, οι εργάτες έχουν εμμέσως "κινεζοποιηθεί", και οι πιστωτές έχουν πληρωθεί με ένα έμμεσο κούρεμα του χρέους. Δηλαδή..."μία από τα ίδια", απλά σε μια πιο "light" έκδοση σε σχέση με αυτό που προωθούν οι ξένοι πιστωτές.

Απέναντι σε αυτό, πρέπει:

1) Σε ότι αφορά το ζήτημα του χρεόυς, να προχωρήσουμε σε στάση πληρωμών (τα έχουμε πει, να μην τα ξαναλέμε).

2) Σε ότι αφορά το ζήτημα της εξόδου από το ευρώ, θα πρέπει καταρχήν να αντιπαρατεθούμε με τον μύθο ότι τάχα "αν γυρίσουμε στη δραχμή, τότε όλα θα γίνουν όπως ήταν πριν μπούμε στο ευρώ". Αυτό δεν είναι αλήθεια, διότι μέσα σε αυτά τα χρόνια, ο παραγωγικός ιστός της Ελλάδα έχει συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο, με λουκέτα και μεταφορά επιχειρήσεων (ακόμα και κερδοφόρων) στη Βουλγαρία, Ρουμανία, κτλ. Αυτό βέβαια δεν είναι ένα φαινόμενο που οφείλεται αποκλειστικά στο σκληρό ευρώ - υπήρχε πχ και στην εποχή της δραχμής.

Αυτό δηλαδή που θα πρέπει να δούμε είναι πως υπάρχουν και άλλα οικονομικά ζητήματα εκτός από το νομισματικό, και αυτοί που "δαιμονοποιούν" το ευρώ, κατηγορώντας το για τα πάντα, ουσιαστικά αθωώνουν, ηθελημένα ή μη, τους βιομηχάνους που είναι αεριτζήδες, τα λαμόγια-πολιτικούς που "τρώνε" κονδύλια, τις λαμογιές στα μεσαία, ακόμα και στα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας, αλλά -κυρίως- αθωώνουν τον ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Και αυτό διότι το σύστημα αυτό λειτουργεί με βάση το ατομικό κέρδος, και έτσι ωθεί την ολιγαρχία των καπιταλιστών που ελέγχουν την παραγωγή πχ να τη μεταφέρουν στην Κίνα ή τη Βουλγαρία, να εκβιάσουν τους εδώ εργάτες να δεχτούν μισθούς πείνας αλλιώς σηκώνονται και φεύγουν, κτλ. Αυτή είναι η ρίζα του κακού, και όχι το ευρώ. ΜΑΚΑΡΙ να ήταν μόνο το ευρώ, αλλά όπως βλέπουμε, πρόβλημα έχουν και οι χώρες εκτός ευρώ, με πρώτες και καλύτερες τις ΗΠΑ.

Γι' αυτό και:

- Ναι μεν πρέπει να βγούμε από το ευρώ, ένα νόμισμα που ελέγχεται από μια ξένη ιμπεριαλιστική δύναμη (τη Γερμανία), και που λόγω της σχετικά υψηλής ισοτιμίας του για μια όχι και τόσο ανταγωνιστική χώρα όπως η Ελλάδα, οδηγεί είτε σε λουκέτα, είτε σε άγρια περικοπή μισθών και δικαιωμάτων.

- Αλλά η έξοδος αυτή πρέπει να συνδυαστεί και με μια πολιτική ανατροπή, με την εξουσία να περνά σε εμάς, να περνούν στα χέρια μας οι τράπεζες και οι βιομηχανίες, ειδικά οι πιο "νευραλγικές". Μια τέτοιου είδους κίνηση θα μπορούμε μάλιστα να βρει κι άλλους μιμητές, καθώς υπάρχουν ένα σωρό λαοί που στενάζουν κάτω από την μπότα των δικών τους αλλά και των ξένων ιμπεριαλιστών, και σίγουρα "ψάχνονται" για έναν τρόπο ανατροπής αυτής της κατάστασης. Εάν αυτό δεν επιτευχθεί, τότε μιλάμε για "μαύρες μέρες", τόσο για το λαό της Ελλάδας, όσο και διεθνώς.

Lord_British
16-12-11, 23:16
Θα ήθελα να επιστρέψουμε στη δραχμή το ταχύτερο δυνατό!

Οι καταθέσεις που νόμιμα έχω αποκτήσει βρίσκονται στο εξωτερικό και για τις επαγγελματικές μου δραστηριότητες φορολογούμαι σε τρίτη χώρα κατά κύριο λόγο σε νόμισμα εκτός ευρώ(USD).

Μένω στην Ελλάδα λόγω της οικογένειάς μου και θα ήθελα μια άμεση επιστροφή στη δραχμή για να εκλογικευτεί το κόστος ζωής καθώς και το κόστος απόκτησης και συντήρησης περιουσίας.

Δεν νιώθω ούτε εγκληματίας , ούτε ανθέλληνας αλλά ούτε και πατριώτης...

blackrose
17-12-11, 18:10
"Έξοδος από το ευρώ και υποτίμηση δεν λύνουν τα προβλήματα της Ελλάδας"

Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ και η επιστροφή σε ένα εθνικό νόμισμα που θα υποτιμηθεί δεν μπορεί να αποτελέσει τη «μαγική λύση» στα προβλήματα ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας, σχολιάσει σε έκθεσή της η Credit Agricole, αντιθέτως ενέχει σοβαρούς κινδύνους τόσο για τη χώρα όσο και για την υπόλοιπη Ευρωζώνη.

Από την έναρξη της ελληνικής κρίσης στα τέλη του 2009 έχουν γίνει πολλές συγκρίσεις μεταξύ της σημερινής εικόνας της Ελλάδας και της εικόνας που εμφάνιζε η Αργεντινή προ δεκαετίας, σημειώνουν οι αναλυτές της CA. Η ευκολία με την οποία γίνονται αυτοί οι παραλληλισμοί οφείλεται στο γεγονός ότι και στις δύο περιπτώσεις ως πρώτιστο και μεγαλύτερο πρόβλημα εμφανίζεται η ανταγωνιστικότητα, και στις δύο περιπτώσεις υπήρξαν δυσμενείς εξελίξεις που ανέδειξαν τις υπάρχουσες αδυναμίες (κρίσεις σε μία από σειρά αναδυόμενων οικονομικών στην περίπτωση της Αργεντινής, χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 στην περίπτωση της Ελλάδας), και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε πρόβλημα υπερβολικού δημόσιου χρέους και επώδυνων προσαρμογών στην πραγματική οικονομία.

Όπως αναφέρει στην έκθεσή της η CA, οι ομοιότητες αυτές έχουν δώσει αφορμή σε πολλούς να διατυπώσουν προβλέψεις, ή ακόμα και συστάσεις, για μια θεραπεία-σοκ στην Ελλάδα που θα είναι αντίστοιχη με της Αργεντινής. Στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτό σημαίνει έξοδο από το ευρώ, επιστροφή σε ένα υποτιμημένο εθνικό νόμισμα και χρεοκοπία.

Όμως η Ελλάδα για χρόνια συσσώρευε μεγάλα ελλείμματα στο εμπορικό ισοζύγιο, της τάξης του 16% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο την περίοδο 2005-2009, κάτι που καταμαρτυρεί τις χρόνιες αδυναμίες της παραγωγικής δομής της χώρας. Το πρόβλημα μεγεθύνεται από την έλλειψη ανταγωνιστικότητας και οδηγεί τελικά όχι μόνο σε αδυναμία εξαγωγών, αλλά και ικανοποίησης των εγχώριων αναγκών, εξηγούν οι αναλυτές της CA. Ο τουρισμός, αν και αποτελεί τη βασική πηγή συναλλάγματος της χώρας, δεν επαρκεί για να εξισορροπήσει το ισοζύγιο, κι ως αποτέλεσμα το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών παραμένει στο 8%-10% του ΑΕΠ.

Ακόμα κι αν η Ελλάδα κήρυττε χρεοκοπία, η εξισορρόπηση αφενός θα γινόταν αδύνατη λόγω της διακοπής της εξωτερικής χρηματοδότησης, αφετέρου θα απαιτούσε μία εξωπραγματική πτώση στη ζήτηση για εισαγόμενα αγαθά, της τάξης του 30%. Η Αργεντινή δεν αντιμετώπισε τέτοιο πρόβλημα λόγω του εμπορικού της πλεονάσματος (2,7% του ΑΕΠ το 2001) και της άμεσης ανάκαμψης του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της, στο πλαίσιο μιας βαθιάς ύφεσης και παύσης πληρωμών του εξωτερικού χρέους.

Το επιχείρημα ότι ίσως είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας μια δραστική (και προσωρινά καταστροφική) εξυγίανση παρουσιάζει την επιστροφή της χώρας σε ένα υποτιμημένο εθνικό νόμισμα ως μία ελκυστική επιλογή, απέναντι στην επιλογή που προσφέρεται σήμερα. Ήτοι, η χώρα να υποφέρει λιγότερο αλλά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ένα σενάριο δηλαδή μακροπρόθεσμης προσαρμογής που θα συνδυάζει ύφεση, λιτότητα και εγχώριο αποπληθωρισμό. Όμως το παράδειγμα της Αργεντινής μπορεί να λειτουργήσει για την Ελλάδα μόνο αν θεωρήσουμε ότι η δεύτερη διαθέτει τις ίδιες δυνατότητες ανάκαμψης και ανάκτησης ανταγωνιστικότητας.

Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει, σημειώνει η Credit Agricole. Τόσο λόγω γεωγραφικής θέσης, όσο και λόγω της φύσης των ελληνικών εξαγωγών που, μεταξύ άλλων, απευθύνονται κυρίως σε ώριμες και πλήρως ανεπτυγμένες αγορές, οι οποίες δεν διαθέτουν προοπτικές υψηλής ανάπτυξης.

Με δεδομένο ότι η ναυτιλία αποτελεί μία υπεράκτια δραστηριότητα, οι ελπίδες της Ελλάδας στρέφονται κατά κύριο λόγο στον τουρισμό. Μία υποτίμηση θα έκανε πιο ανταγωνιστικές τις ελληνικές τιμές και πιθανότατα θα βοηθούσε ώστε η χώρα να ξανακερδίσει την χαμένη πελατεία, η οποία έχει στραφεί προς πιο φθηνούς προορισμούς όπως η Τουρκία, η Τυνησία και το Μαρόκο. Δεν αρκούν όμως μόνο οι χαμηλές τιμές. Θα πρέπει να προσαρμοστεί και η τουριστική υποδομή της χώρας σε μέγεθος και ποιότητα, με τρόπο που να επιμηκύνεται η τουριστική περίοδος. Προσαρμογή αυτής της κλίμακας συνεπάγεται επενδύσεις και κεφάλαια που αποτελούν πολυτέλεια για τη χώρα.

Οι αναλυτές της CA καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η επιστροφή της Ελλάδας σε εθνικό νόμισμα και η υποτίμηση δεν προσφέρουν τις λύσεις που θα νομιμοποιούσαν την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, ακόμα και με κόστος μια προσωρινή κοινωνική κρίση. Αντίθετα, ενέχει κινδύνους σοβαρής αποσταθεροποίησης, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την Ευρωζώνη.

Η οικονομική και νομισματική ένωση έχει ενισχύσει τους δεσμούς στο εσωτερικό της με τέτοιο τρόπο, που αν και το ελληνικό πρόβλημα είναι σχετικά μικρό σε μέγεθος (2,1% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης και 4,5% του συνολικού χρέους της Ε.Ε.), παραμένει μεγάλο σε όρους πιθανών συνεπειών. Αν η Ελλάδα έφευγε από το ευρώ, τότε οι πιθανότητες θα ήταν πολύ υψηλές να δούμε επιδείνωση και σε άλλες χώρες και τραπεζικά συστήματα, ο κίνδυνος διάλυσης της Ευρωζώνης θα καθίστατο πραγματικός και οι συνέπειες από μια τέτοια εξέλιξη παραμένουν άγνωστες, αλλά σίγουρα θα ήταν καταστροφικές.


Πηγή:www.capital.gr
Πηγή:http://www.capital.gr/News.asp?id=1358699

MNP-10
17-12-11, 19:22
αφετέρου θα απαιτούσε μία εξωπραγματική πτώση στη ζήτηση για εισαγόμενα αγαθά, της τάξης του 30%.


Δλδ αν μειωθει το επιπεδο τον ελληνων αποπληθωριστικα, τοτε η ζητηση εξωτερικων προϊοντων δε θα μειωθει κατα το ιδιο ποσοστο (αφου δε θα εχουν για να αγοραζουν)? Θα μειωθει. Αρες μαρες κουκουναρες.

Μ'αρεσει που το 30% το θεωρει εξωπραγματικο.

ciaoant1
18-12-11, 01:17
Μετά από λίγο, θα "αλλάξουν γνώμη" αυτοί οι τραπεζίτες (όπως πχ "άλλαξαν γνώμη" για το κούρεμα, το οποίο όταν δεν το άντεχαν ήταν "κακό", αλλά όταν άρπαξαν αρκετά πακέτα σωτηρίας προκειμένου να το αντέξουν, το έκαναν)


http://img705.imageshack.us/img705/6585/arendrichpoorgreeks.jpg

Βάζω πάντως και μερικά αποσπάσματα μια πολύ καλή μελέτη από το 2010, που αξίζει το χρόνο σας, για "Ορισμένα Χαρακτηριστικά της Ελληνικής και της Γερμανικής Οικονομίας" (http://dosepasa.wordpress.com/2010/10/23/«υπάρχουν-τα-χρήματα»-όψεις-της-παραγ/)
[...] Από την επεξεργασία των Πινάκων του 2005 διαπιστώνουμε τα ακόλουθα:

(Χ1). Ο λόγος των συνολικών ακαθάριστων (προ φόρων-επιδοτήσεων) κερδών προς τους συνολικούς μισθούς ισούται με 134%. Στη Γερμανία ισούται με 54% και, άρα, στην Ελλάδα είναι υπερδιπλάσιος. Ως γνωστόν, αυτός ο λόγος αποτελεί δείκτη του μαρξικού «ποσοστού εκμετάλλευσης της εργασιακής δύναμης», και είναι τόσο υψηλότερος όσο είναι (i) υψηλότερη η μέση παραγωγικότητα της εργασίας, και (ii) μικρότερος ο μέσος μισθός ανά εργαζόμενο.

(Χ2). Η μέση παραγωγικότητα της εργασίας στη Γερμανία είναι 1.24 φορές υψηλότερη από αυτήν της Ελλάδας, ενώ ο μέσος μισθός ανά εργαζόμενο είναι σχεδόν διπλάσιος, δηλ. 1.88 φορές υψηλότερος (συγκεκριμένα, στη Γερμανία είναι 2427 ευρώ ανά μήνα και στην Ελλάδα είναι 1290 ευρώ ανά μήνα).[3] Συνεπώς, το «ποσοστό εκμετάλλευσης» στην Ελλάδα δεν είναι υπερδιπλάσιο επειδή η μέση παραγωγικότητα είναι υψηλή, αλλά επειδή ο μέσος μισθός είναι χαμηλός. Εάν στη Γερμανία ίσχυε ο μέσος ελληνικός μισθός, τότε το «ποσοστό εκμετάλλευσης» θα ήταν 190%.

(Χ3). Στη Γερμανία, το μερίδιο των μισθών στο καθαρό προϊόν, το οποίο ισούται με το λόγο του μέσου μισθού ανά εργαζόμενο προς την παραγωγικότητα της εργασίας (γνωστό και ως «κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος»), είναι περίπου 1.5 φορές υψηλότερο από αυτό της Ελλάδας, δηλ. 65% έναντι 45%.

(Χ4). Στην Ελλάδα, οι συνολικοί μισθοί αποτελούν το 50% των καταναλωτικών δαπανών του συνόλου των νοικοκυριών. Στη Γερμανία αποτελούν, περίπου, το 100% και, άρα, τα ακαθάριστα κέρδη είναι περίπου ίσα με το άθροισμα των κρατικών καταναλωτικών δαπανών, των καθαρών επενδύσεων και των καθαρών εξαγωγών (εξαγωγές μείον εισαγωγές). Συνεπώς, σε αντίθεση με τη Γερμανία, στην Ελλάδα το ήμισυ της ιδιωτικής κατανάλωσης δεν προέρχεται από τους μισθούς, και θα πρέπει να προέρχεται κυρίως από τα κέρδη παρά από τις μεταβιβαστικές πληρωμές του δημοσίου για κοινωνική ασφάλιση και πρόνοια (αλλά απαιτείται πρόσθετη έρευνα για να διαπιστωθεί αυτό). Τέλος, στην Ελλάδα οι κρατικές καταναλωτικές δαπάνες αποτελούν το 20% του συνόλου των καταναλωτικών δαπανών (και το 21% του καθαρού προϊόντος), ενώ στη Γερμανία αποτελούν το 26% (και το 24% του καθαρού προϊόντος).[4]


Δεδομένων αυτών των τεσσάρων χαρακτηριστικών μπορούμε να αντλήσουμε τρία βασικά συμπεράσματα για την ελληνική οικονομία:

(Σ1). Η κατανομή του εισοδήματος είναι έντονα υπέρ των κερδών και, άρα, εις βάρος των μισθών. Με αυτό δεν εννοώ, βέβαια, ότι υπάρχει «ανισοκατανομή» (έννοια που στερείται, κατά την άποψή μου, νοήματος), αλλά ότι το «ποσοστό εκμετάλλευσης» είναι σημαντικά υψηλότερο σε σχέση με τη Γερμανία (τα στοιχεία του 1997-1998, στα οποία αναφέρθηκα στην αρχή του παρόντος κειμένου, δείχνουν ότι αυτό ισχύει και σε σχέση με την Ισπανία και την Φινλανδία).

(Σ2). Η Ελλάδα δεν μπορεί να σταθεροποιήσει τη θέση της στο διεθνή ανταγωνισμό βάσει της παραγωγικότητάς της, επειδή είναι συγκριτικά χαμηλή. Και ούτε το μπορεί, φυσικά, βάσει νομισματικής, συναλλαγματικής, δημοσιονομικής ή εμπορικής πολιτικής, ακριβώς επειδή είναι ενταγμένη την ΕΕ. Συνεπώς, το επιχειρεί βάσει μονομερούς εισοδηματικής πολιτικής, δηλ. εις βάρος των μισθών. Ωστόσο, δεν το κατορθώνει, όπως δείχνουν τα εμπειρικά δεδομένα: σύμφωνα με την τελευταία Έκθεση της Τράπεζα της Ελλάδος για τη Νομισματική Πολιτική (βλ. Τράπεζα της Ελλάδος, 2010, σσ. 137-138), όλοι οι διαθέσιμοι δείκτες πραγματικής σταθμισμένης συναλλαγματικής ισοτιμίας καταγράφουν, από το 1987-1988, συνεχή μείωση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας (εξαιρείται μόνον η περίοδος 1998-2000, όπου η υποτίμηση της δραχμής δεν έπαιξε ασήμαντο ρόλο στην αντιστροφή της τάσης, όπως εξάλλου είχε υποστηριχθεί ante factum στο Μαριόλης et al., 1996). Και στην ίδια ακριβώς κατάσταση με την Ελλάδα βρίσκονται η Σλοβακία, η Ισπανία και η Ιρλανδία. Να τονισθεί εδώ ότι, σε αντίθεση με ό,τι έχει υποστηριχθεί από ορισμένους, η Γερμανία δεν στηρίζει τη θέση της στο διεθνή ανταγωνισμό σε μειώσεις μισθών: ένα κλάσμα, εν προκειμένω ο λόγος του μέσου μισθού ανά εργαζόμενο προς την παραγωγικότητα της εργασίας, δηλ. το «κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος» (το οποίο αποτελεί, ιδίως σε μία ζώνη ενιαίου νομίσματος, σημαντικό δείκτη της διεθνούς ανταγωνιστικότητας), είναι δυνατόν να μειώνεται ακόμα κι όταν αυξάνονται και ο αριθμητής και ο παρανομαστής, αρκεί ο πρώτος να αυξάνεται ποσοστιαία λιγότερο από ό,τι αυξάνεται ο δεύτερος. Και, αυτό ακριβώς συνέβη, σύμφωνα με στοιχεία του ΟΟΣΑ,[5] στη Γερμανία κατά την περίοδο 2005-2008, όπου οι μισθοί ανά εργαζόμενο δεν μειώθηκαν σε καμία υποπερίοδο, ενώ το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος μειώθηκε σε ορισμένες υποπεριόδους. Εν κατακλείδι, η Ελλάδα επιχειρεί να στηριχθεί, κυρίως, στους χαμηλούς μισθούς, και δεν το κατορθώνει, ενώ η Γερμανία στηρίζεται, κυρίως, στην υψηλή παραγωγικότητά της, και το κατορθώνει. Τέλος, έχει επίσης υποστηριχθεί ότι τα ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της ελληνικής οικονομίας εκφράζουν, τρόπον τινά, το δυναμισμό της. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι εξωτερικό έλλειμμα δεν σημαίνει κατανάγκην χαμηλή ανταγωνιστικότητα: η διαχρονική εξέλιξη του εν λόγω ελλείμματος εξαρτάται από τους ρυθμούς μεγέθυνσης της ημεδαπής και της αλλοδαπής, τις αντίστοιχες ροπές προς εισαγωγές, τις αντίστοιχες συνθέσεις των ΑΕΠ, την πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία και, τέλος, την ελαστικότητα των εισαγωγών-εξαγωγών σε μεταβολές της πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας. Όλοι όσοι, όμως, επιμένουμε να θεωρούμε τα ελλείμματα του ελληνικού ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών ως το θεμελιώδες ζήτημα επικαλούμαστε, κυρίως, (i) τους προαναφερθέντες δείκτες πραγματικής σταθμισμένης συναλλαγματικής ισοτιμίας, και (ii) το γεγονός ότι η όποια ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας βασίζεται, όπως δείχνουν τα στοιχεία, σε τομείς που είναι προστατευμένοι από το διεθνή ανταγωνισμό ή/και χαμηλής έντασης κεφαλαίου και τεχνολογίας (εμπόριο, κατασκευές, αγροτικός τομέας και είδη τροφίμων, εκπαιδευτικές και υγειονομικές υπηρεσίες – βλ. Τράπεζα της Ελλάδος, 2010, σσ. 140-142, και εφημερίδα Νέα, 24-25/10/2009, σσ. 40-41). Έτσι, δεν προκαλεί καθόλου έκπληξη η εκτίμηση ορισμένων μελετητών (και του ΔΝΤ) ότι η συμπίεση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (ως ποσοστού του ΑΕΠ) από τα σημερινά επίπεδα του 15% στο επίπεδο του 3.8%, το οποίο θεωρείται (ή, καλύτερα, υποτίθεται) διατηρήσιμο, προαπαιτεί υποτίμηση σε πραγματικούς όρους της τάξης του 45%, η οποία, εφόσον υπάρχει ενιαίο νόμισμα και ελευθερία στην κίνηση των χρηματικών κεφαλαίων (άρα, τάση εξίσωσης του επιτοκίου), και εφόσον η οικονομία υστερεί σε παραγωγικότητα, μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον με συμπίεση του μισθού ανά εργαζόμενο.

(Σ3). Οι καταναλωτικές δαπάνες του δημοσίου δεν είναι συγκριτικά υψηλές.

Τώρα, ας περάσουμε σε ορισμένους υποθετικούς (και στατικούς) υπολογισμούς. Ας υποθέσουμε, δηλαδή, ότι, σταθερών όλων των άλλων, το σύνολο των καθαρών κερδών της ελληνικής οικονομίας εθνικοποιείται και, εν συνεχεία, αναδιανέμεται προς κατανάλωση στο σύνολο του πληθυσμού ηλικίας 15 ετών και άνω (85.6% του συνολικού πληθυσμού ή 9.486.834 άτομα) υπό μορφή μηνιαίου εισοδήματος ίσου με τον ισχύοντα μέσο μηνιαίο μισθό, δηλ. 1290 ευρώ. Είναι εφικτό αυτό; Όχι, δεν είναι, υπό την έννοια ότι προϋποθέτει τη μείωση της κρατικής κατανάλωσης κατά 34% ή τη μείωση των καθαρών επενδύσεων κατά 78% ή την αύξηση του ελλείμματος του εξωτερικού ισοζυγίου κατά 43%. Στην τελευταία περίπτωση επιβαρύνεται το εξωτερικό έλλειμμα (και χρέος) κατά 11 δισ. ευρώ. Εάν η ανακατανομή συνοδεύεται από το μηδενισμό του εξωτερικού ελλείμματος, τότε δεν είναι εφικτή ακόμα κι αν μηδενισθεί η κρατική κατανάλωση ή καθίσταται εφικτή, εάν οι καθαρές επενδύσεις μειωθούν κατά 260%, δηλ. γίνουν σημαντικά αρνητικές, ή, αλλιώς, οι ακαθάριστες επενδύσεις μειωθούν κατά 98%.[6] Ούτε στη Γερμανία αποδεικνύεται εφικτή η αντίστοιχη αναδιανομή, δηλ. των 2427 ευρώ ανά μήνα σε 70.538.226 άτομα (ή 85.5% του συνολικού πληθυσμού). Ωστόσο, με βάση τον ελληνικό μέσο μισθό όχι μόνον είναι εφικτή, αλλά εμφανίζεται και ένα πλεόνασμα της τάξης των 34 δισ. ευρώ, παρόλο που το εξωτερικό ισοζύγιο της οικονομίας είναι πλεονασματικό. Εάν δε το εξωτερικό ισοζύγιο ισοσκελισθεί, τότε το πλεόνασμα ανέρχεται στα 185 δισ. ευρώ, δηλ. καθίσταται περίπου ίσο με το 95% του ΑΕΠ της Ελλάδας (το 2005 ήταν, σύμφωνα με την ΕΣΥΕ, περίπου 195 δισ.
ευρώ).

Έτσι μπορούμε να συμπεράνουμε ότι:

(Σ4). Στην ελληνική οικονομία, η οποία αγωνίζεται να ανταπεξέλθει στο διεθνή ανταγωνισμό, και χαρακτηρίζεται από υψηλά ελλείμματα του δημοσίου τομέα και του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών (δηλ. από υψηλά «δίδυμα ελλείμματα», των οποίων το άθροισμα υπερβαίνει, το 2009, το 24% του ΑΕΠ, και είναι το υψηλότερο στη Ζώνη του Ευρώ, ενώ ακολουθούν οι υπόλοιπες χώρες του «Νότου», ήτοι Πορτογαλία (18.2%), Ισπανία (16.6%) και Ιρλανδία (15.6%)) καθώς επίσης και από αρνητικές καθαρές αποταμιεύσεις,[7] τα αντικειμενικά όρια πολιτικών ανακατανομής του εισοδήματος (και γενικά κεϋνσιανών πολιτικών) είναι εξαιρετικά στενά, για να μην πω «ανύπαρκτα». Και δεν θα πρέπει να παραβλέπεται ότι οι προηγούμενοι υπολογισμοί έγιναν σε χρηματικούς όρους, και όχι σε υλικούς-φυσικούς όρους, πράγμα που σημαίνει ότι παρακάμπτουν το ζήτημα του κατά πόσον τα ζητούμενα από τους μη κεφαλαιοκράτες εμπορεύματα όντως υφίστανται ή δύνανται να παραχθούν. Όπως σημείωνε ο Marx (1864, §484), «η πολυτέλεια είναι μία απόλυτη αναγκαιότητα για έναν τρόπο παραγωγής, ο οποίος παράγει πλούτο για τους μη παραγωγούς, και επομένως πρέπει να του δώσει εκείνες τις αναγκαίες μορφές, στις οποίες αυτός μπορεί να είναι ιδιοποιήσιμος από εκείνους που απολαμβάνουν τον πλούτο.». Παράδειγμα: όσον αφορά στη χώρα προέλευσης των ιδιοκτητών σκαφών πολυτελείας, η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση, μετά τη Ρωσία και τη Σαουδική Αραβία. Παράλληλα, πριν το ξέσπασμα της κρίσης, κάτω από το λεγόμενο «όριο της φτώχειας» βρίσκονταν το 20% των ελληνικών νοικοκυριών, το 13% των εργαζομένων, το 25% των συνταξιούχων, το 33% των ανέργων και το 41% των μονογονεϊκών οικογενειών με ένα τουλάχιστον εξαρτώμενο παιδί (βλ. Τράπεζα της Ελλάδος, 2008, σελ. 49).

Τέλος, ας στραφούμε σε ορισμένους πιο ρεαλιστικούς (και δυναμικούς) υπολογισμούς. Η αναλυτική μελέτη της διαχρονικής εξέλιξης του ελληνικού δημοσίου χρέους ως ποσοστού του ΑΕΠ δείχνει ότι η μείωση ή, έστω, η μακροχρόνια σταθεροποίησή του δεν θα πρέπει να αναμένεται, κυρίως επειδή απαιτούνται εξωπραγματικοί ρυθμοί αύξησης του ΑΕΠ ή/και πρωτογενή πλεονάσματα, των οποίων το ύψος ενδέχεται να έχει ιδιαίτερα αρνητικές επιπτώσεις τόσο στην ενεργό ζήτηση όσο και στην κοινωνική συνοχή. Για παράδειγμα, με πραγματικό επιτόκιο δανεισμού 3% και πρωτογενές δημόσιο έλλειμμα 3%, η μακροχρόνια σταθεροποίηση του δημοσίου χρέους στο επίπεδο του κριτηρίου του Μάαστριχτ, δηλ. στο 60%, απαιτεί συνεχή μεγέθυνση του ΑΕΠ με ετήσιο ρυθμό 8.4%.[8] Βέβαια, η νομισματική χρηματοδότηση των δημοσίων ελλειμμάτων θα υποβοηθούσε την κατάσταση, τονώνοντας την ενεργό ζήτηση και μειώνοντας το πραγματικό επιτόκιο, αλλά αυτή απαγορεύεται, ως γνωστόν, εντός της ΕΕ (Άρθρο 101 της «Συνθήκης του Μάαστριχτ»). Από την άλλη πλευρά, μπορεί να αποδειχθεί ότι η συνεχώς μειούμενη διεθνής ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας οδηγεί στη μείωση της ενεργού ζήτησης για τα ημεδαπά εμπορεύματα και, άρα, στη διεύρυνση των ελλειμμάτων του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών και του δημοσίου (δηλ. στη δημιουργία «διδύμων ελλειμμάτων») και, τελικά, στη διόγκωση του δημοσίου χρέους και του συνολικού (δημοσίου και ιδιωτικού) εξωτερικού χρέους (για όλα αυτά, βλ. Μαριόλης και Παπουλής, 2010). Έτσι, δεν είναι τυχαίο ότι από το 2004 έως το 2009 το συνολικό, δημόσιο και ιδιωτικό, ακαθάριστο εξωτερικό χρέος διπλασιάστηκε και ανέρχεται στο 171% του ΑΕΠ, ενώ το 55.1% αυτού του χρέους, δηλ. το 94.2% του ΑΕΠ, είναι δημόσιο χρέος (βλ. Τράπεζα της Ελλάδος, 2010, σελ. 66). Συμπεραίνουμε, λοιπόν, ότι:

(Σ5). Εντός ΕΕ, η άσκηση συσταλτικής δημοσιονομικής και εισοδηματικής πολιτικής στην Ελλάδα είναι το μόνο διαθέσιμο μείγμα οικονομικής πολιτικής (σ.σ. διότι το μοναδικό άλλο όπλο που έχει η άρχουσα τάξη προκειμένου να "αυξήσει την ανταγωνιστικότητα", η υποτίμηση του νομίσματος ώστε να μειώσει με έμμεσο τρόπο το μισθό του εργάτη αντί για άμεσο, απαγορεύεται, μιας και το ευρώ ελέγχεται από την ΕΚΤ). Ωστόσο, ακόμα κι αν αντιπαρέλθουμε τις κοινωνικές επιπτώσεις και τα επιμέρους ταξικά συμφέροντα, δεν είναι διόλου βέβαιο ότι αυτό το μείγμα οικονομικής πολιτικής θα αποδειχθεί αποτελεσματικό. Κυρίως επειδή, πρώτον, οδηγεί σε μείωση της ενεργού ζήτησης, άρα, σε μείωση του ρυθμού αύξησης του ΑΕΠ και, κατ’ επέκταση, σε αύξηση του λόγου του δημοσίου χρέους προς το ΑΕΠ, και, δεύτερον, η συμπίεση των μισθών θα έχει οριακές επιπτώσεις στη διεθνή ανταγωνιστικότητα. Εξάλλου, όπως έχουμε ήδη επισημάνει, το «ποσοστό εκμετάλλευσης της εργασιακής δύναμης» στην ελληνική οικονομία είναι ήδη συγκριτικά υψηλό, χωρίς αυτό να έχει σταθεροποιήσει τη θέση της στη διεθνή αγορά (σ.σ. εννοεί ότι ακόμα και να πετσκόψουμε τους μισθούς, αυτό δεν θα πολυβοηθήσει, διότι οι μισθοί είναι ήδη χαμηλοί. Και μάλιστα η μείωση τους θα μειώσει την κατανάλωση, διογκώνοντας την κρίση. Στην πραγματικότητα βέβαια, το κεφάλαιο τα ξέρει αυτά τα πράγματα, απλά ΔΕΝ έχει σκοπό να "ανακάμψει η Ελλάδα" - έχει σκοπό να ρημάξει τους μισθούς μέχρι αηδίας, προκαλώντας μια τεράστια εξόντωση και εξαθλίωση πληθυσμού, ώστε μακροπρόθεσμα όσοι επιβιώσουν να εργάζονται σε εντελώς άθλιες συνθήκες, που βέβαια εξασφαλίζουν τα μέγιστα δυνατά κέρδη για τον κεφαλαιοκράτη)

3. Τελικό Συμπέρασμα

Με την ένταξή της στη ΕΕ, η ελληνική οικονομία (όπως και όλος ο ευρωπαϊκός «Νότος») ανταγωνίζεται σε όλο και πιο άμεσους-απόλυτους όρους παραγωγικότητας (σ.σ. μιας και πχ δεν υπάρχει η επιλογή της υποτίμησης, ή των δασμών, κτλ), και εν απουσία εναλλακτικών μέσων οικονομικής πολιτικής, εθνικές οικονομίες, οι οποίες είναι πολύ περισσότερο προηγμένες από την ίδια. Αυτό είχε ως συνέπεια τη στροφή της παραγωγής σε διεθνώς μη εμπορεύσιμα εμπορεύματα και σε κλάδους έντασης φυσικών πρώτων υλών και ανειδίκευτης εργασίας και, έτσι, την αύξηση της ροπής προς εισαγωγές και τη μείωση της ελαστικότητας των καθαρών εξαγωγών ως προς το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος. Σε μία πλήρως διεθνοποιημένη αγορά (δηλ. σε μία αγορά ενιαίου νομίσματος και ελεύθερης μετακίνησης χρηματικών κεφαλαίων και εργατικού δυναμικού), κάθε εθνική οικονομία που δεν είναι σε θέση να παράγει σημαντικά για αυτήν την αγορά, αλλά αντιθέτως εισάγει σημαντικά από αυτήν για να καταναλώσει και για να παράξει ό,τι παράγει, θα βρεθεί, αργά ή γρήγορα, σε δεινή θέση. Η πάντοτε αρεστή σε αριστερο-κεϋνσιανούς οικονομολόγους πρόταση περί αναδιανομής του εισοδήματος προς όφελος των μισθών, προκειμένου να αντιμετωπισθούν υφέσεις και κρίσεις, έχει, όπως διδάσκει η οικονομική επιστήμη, δύο βασικές, αναγκαίες προϋποθέσεις, δηλ. την ύπαρξη (i) υποαπασχολούμενου κεφαλαίου, και (ii) καθέτως ολοκληρωμένου τομέα («vertically integrated sector») παραγωγής αξιόλογου μέρους των εμπορευμάτων που καταναλώνουν οι μισθωτοί, δηλ. σημαντικής εθνικής παραγωγικής βάσης.[9] Αλλά ακόμα και υπό αυτές τις προϋποθέσεις δεν οδηγεί κατανάγκην σε αύξηση του ρυθμού μεγέθυνσης της οικονομίας, ήτοι σε διέξοδο από την ύφεση-κρίση.[10] Σε τελική ανάλυση, λοιπόν, δεν είμαι σε θέση να δω, στη βάση των σημερινών και αυριανών δεδομένων, τη διέξοδο από τον φαύλο κύκλο, στον οποίο έχει παγιδευτεί η ελληνική οικονομία. Εκτός εάν μπορούσα να δεχθώ ότι, από «την ισχυρή Ελλάδα μέσα σε μία ισχυρή Ευρώπη», περνάμε σε ένα «σχέδιο της σωτηρίας», όπως το ονόμασε ο Καθηγητής Ι. Στουρνάρας (2010), το οποίο συνίσταται «στην αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας [η οποία] μπορεί να δημιουργήσει «πόλους» επενδύσεων σε τομείς όπου η χώρα διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα: τουριστική κατοικία για εύπορους «baby boomers» που επιθυμούν να ζήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στον Ευρωπαϊκό Νότο, πράσινη ενέργεια κτλ». Δηλαδή, δύο δεκαετίες μετά το λεγόμενο «όραμα του Μάαστριχτ» και μία δεκαετία μετά την ένταξη της χώρας σε ζώνη ενιαίου νομίσματος, γίνεται παραδεκτό ότι δεν έχουν ακόμα αναπτυχθεί τα συγκριτικά πλεονεκτήματά της και ότι αυτά είναι η τουριστική κατοικία για εύπορους, η πράσινη ενέργεια και τα «κτλ»; Εάν αντιπαρέλθω ότι, εδώ και αρκετό καιρό, το ζήτημα είναι η ανάπτυξη των απολύτων (παρά των συγκριτικών) πλεονεκτημάτων,[11] τότε δεν νομίζω ότι δύναται να υπάρξει καλύτερη απόδοση του αδιεξόδου, στο οποίο βρίσκεται η ελληνική οικονομία.
[...]
Θεόδωρος Μαριόλης

aroutis
18-12-11, 01:33
Oι τραπεζίτες δεν θέλουν το κούρεμα. Aλλα by all means..

ciaoant1
18-12-11, 01:39
Υπάρχει ένα τραγούδι των rolling stones που λέει "you can't always get what you want".

Οι τραπεζίτες πράγματι δε θέλουν το κούρεμα - γιατί να το θέλουν άλλωστε; Αφού θα χάσουν τους τόκους.

Όμως, η Ελλάδα είναι μια χρεωκοπημένα χώρα, που κρατιέται όμως τεχνητά εκτός χρεωκοπίας, ώστε οι τραπεζίτες να στραγγίξουν και την τελευταία σταγόνα, πριν την αφήσουν και επίσημα να χρεωκοπήσει.

ΞΕΡΟΥΝ όμως ότι η Ελλάδα είναι χρεωκοπημένη. Και άρα ξέρουν ότι θα γίνουν κούρεμα, διαγραφή χρέους, κτλ. Απλά το καθυστερούν και το ρυθμίζουν με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν τις λιγότερες δυνατές συνέπειες για αυτούς.

Το κούρεμα όντως δεν είναι κάτι που το "θέλουν" οι τραπεζίτες. Είναι όμως κάτι που δε μπορούν να το αποφύγουν, μιας και η Ελλάδα δε μπορεί να πληρώσει όλα αυτά που ζητάνε, και έτσι απλά προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τις ζημιές τους

aroutis
18-12-11, 12:40
Υπάρχει ένα τραγούδι των rolling stones που λέει "you can't always get what you want".

Οι τραπεζίτες πράγματι δε θέλουν το κούρεμα - γιατί να το θέλουν άλλωστε; Αφού θα χάσουν τους τόκους.

Όμως, η Ελλάδα είναι μια χρεωκοπημένα χώρα, που κρατιέται όμως τεχνητά εκτός χρεωκοπίας, ώστε οι τραπεζίτες να στραγγίξουν και την τελευταία σταγόνα, πριν την αφήσουν και επίσημα να χρεωκοπήσει.

ΞΕΡΟΥΝ όμως ότι η Ελλάδα είναι χρεωκοπημένη. Και άρα ξέρουν ότι θα γίνουν κούρεμα, διαγραφή χρέους, κτλ. Απλά το καθυστερούν και το ρυθμίζουν με τέτοιο τρόπο ώστε να έχουν τις λιγότερες δυνατές συνέπειες για αυτούς.

Το κούρεμα όντως δεν είναι κάτι που το "θέλουν" οι τραπεζίτες. Είναι όμως κάτι που δε μπορούν να το αποφύγουν, μιας και η Ελλάδα δε μπορεί να πληρώσει όλα αυτά που ζητάνε, και έτσι απλά προσπαθούν να ελαχιστοποιήσουν τις ζημιές τους
Πρώτα από όλα.
Πριν αναφέρεις :

Μετά από λίγο, θα "αλλάξουν γνώμη" αυτοί οι τραπεζίτες (όπως πχ "άλλαξαν γνώμη" για το κούρεμα, το οποίο όταν δεν το άντεχαν ήταν "κακό", αλλά όταν άρπαξαν αρκετά πακέτα σ ωτηρίας προκειμένου να το αντέξουν, το έκαναν)ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ HAIRCUT.
Γινονται συζητήσεις για να ΓΙΝΕΙ haircut και συγκεκριμένα για τους όρους, τη συμμετοχή κλπ. Και δεν ειναι σιγουρο καν πως θα καταλήξουν οι συζητήσεις.
Δευτερο. Σε περίπτωση haircut ουσιαστικά θα γράψουν ΖΗΜΙΕΣ δεν θα χάσουν τόκους. Τόσο απλό ειναι.
Τρίτο. Το οτι η Ελλάδα ειναι χρεωκοπημένη υφίσταται από τη στιγμή που έχουν ανεβεί τα επιτόκια δανεισμού εκει που ειναι και υποχρεούμαστε σε πακέτα στήριξης. Το ότι στηρίζουν τις τράπεζες έχει να κάνει με το να μη καταρρευσει το χρηματοοικονομικό σύστημα στην Ελλάδα - τι να κάνουμε, στηρίζεται στις τράπεζες. ΑΝ θες, ένας από τους πυλώνες ειναι και αυτές.

Jazzer
22-12-11, 11:44
Royal Bank of Scotland: Μία «μικρή χώρα» θα εγκαταλείψει την ευρωζώνη – Οι οικονομικές και κοινωνικές αναταράξεις θα την οδηγήσουν εκεί.
22/12/11 - 08:19


Mία «μικρή χώρα» θα εγκαταλείψει τη ζώνη του ευρώ προκαλώντας νέες πιέσεις στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, εκτιμά ο πρόεδρος της Royal Bank of Scotland, Philip Hampton, επισημαίνοντας ότι οι πιθανότητες πλέον να συμβεί αυτό το σενάριο έχουν αυξηθεί σημαντικά.
Ο Hampton, μιλώντας στο Sky News, ανέφερε ότι αυτή η χώρα θα είναι μικρή. Δεν θα μπορεί να ανταπεξέλθει σε ένα σκληρό νόμισμα, ενώ τα δημοσιονομικά της μεγέθη θα επιβάλουν να αναλάβει τη νομισματική της πολιτική η ίδια.
«Θεωρώ ότι θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε χώρα. Το σενάριο θα επιβεβαιωθεί από τις πολιτικές εξελίξεις που θα πυροδοτηθούν από τις οικονομικές και κοινωνικές αναταράξεις. Όλο αυτό το μείγμα θα προκαλέσει την έξοδο, η οποία συγκεντρώνει και τις περισσότερες πιθανότητες πλέον», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Hampton.
Ο πρόεδρος της Royal Bank of Scotland εξέφρασε παράλληλα και τις ανησυχίες του για την πορεία του βρετανικού τραπεζικού συστήματος, θεωρώντας ότι τα προβλήματα δεν έχουν ακόμη επιλυθεί. Ο κλάδος ακόμη βρίσκεται υπό μεγάλη πίεση, ενώ την ίδια ώρα οι επενδυτές ανησυχούν για την πορεία της ευρωζώνης, αναμένοντας την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ.

www.bankingnews.gr

trisalon
23-12-11, 19:20
"Έξοδος από το ευρώ και υποτίμηση δεν λύνουν τα προβλήματα της Ελλάδας"

Η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ και η επιστροφή σε ένα εθνικό νόμισμα που θα υποτιμηθεί δεν μπορεί να αποτελέσει τη «μαγική λύση» στα προβλήματα ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας, σχολιάσει σε έκθεσή της η Credit Agricole, αντιθέτως ενέχει σοβαρούς κινδύνους τόσο για τη χώρα όσο και για την υπόλοιπη Ευρωζώνη.

Από την έναρξη της ελληνικής κρίσης στα τέλη του 2009 έχουν γίνει πολλές συγκρίσεις μεταξύ της σημερινής εικόνας της Ελλάδας και της εικόνας που εμφάνιζε η Αργεντινή προ δεκαετίας, σημειώνουν οι αναλυτές της CA. Η ευκολία με την οποία γίνονται αυτοί οι παραλληλισμοί οφείλεται στο γεγονός ότι και στις δύο περιπτώσεις ως πρώτιστο και μεγαλύτερο πρόβλημα εμφανίζεται η ανταγωνιστικότητα, και στις δύο περιπτώσεις υπήρξαν δυσμενείς εξελίξεις που ανέδειξαν τις υπάρχουσες αδυναμίες (κρίσεις σε μία από σειρά αναδυόμενων οικονομικών στην περίπτωση της Αργεντινής, χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 στην περίπτωση της Ελλάδας), και στις δύο περιπτώσεις υπήρξε πρόβλημα υπερβολικού δημόσιου χρέους και επώδυνων προσαρμογών στην πραγματική οικονομία.

Όπως αναφέρει στην έκθεσή της η CA, οι ομοιότητες αυτές έχουν δώσει αφορμή σε πολλούς να διατυπώσουν προβλέψεις, ή ακόμα και συστάσεις, για μια θεραπεία-σοκ στην Ελλάδα που θα είναι αντίστοιχη με της Αργεντινής. Στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτό σημαίνει έξοδο από το ευρώ, επιστροφή σε ένα υποτιμημένο εθνικό νόμισμα και χρεοκοπία.

Όμως η Ελλάδα για χρόνια συσσώρευε μεγάλα ελλείμματα στο εμπορικό ισοζύγιο, της τάξης του 16% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο την περίοδο 2005-2009, κάτι που καταμαρτυρεί τις χρόνιες αδυναμίες της παραγωγικής δομής της χώρας. Το πρόβλημα μεγεθύνεται από την έλλειψη ανταγωνιστικότητας και οδηγεί τελικά όχι μόνο σε αδυναμία εξαγωγών, αλλά και ικανοποίησης των εγχώριων αναγκών, εξηγούν οι αναλυτές της CA. Ο τουρισμός, αν και αποτελεί τη βασική πηγή συναλλάγματος της χώρας, δεν επαρκεί για να εξισορροπήσει το ισοζύγιο, κι ως αποτέλεσμα το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών παραμένει στο 8%-10% του ΑΕΠ.

Ακόμα κι αν η Ελλάδα κήρυττε χρεοκοπία, η εξισορρόπηση αφενός θα γινόταν αδύνατη λόγω της διακοπής της εξωτερικής χρηματοδότησης, αφετέρου θα απαιτούσε μία εξωπραγματική πτώση στη ζήτηση για εισαγόμενα αγαθά, της τάξης του 30%. Η Αργεντινή δεν αντιμετώπισε τέτοιο πρόβλημα λόγω του εμπορικού της πλεονάσματος (2,7% του ΑΕΠ το 2001) και της άμεσης ανάκαμψης του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών της, στο πλαίσιο μιας βαθιάς ύφεσης και παύσης πληρωμών του εξωτερικού χρέους.

Το επιχείρημα ότι ίσως είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας μια δραστική (και προσωρινά καταστροφική) εξυγίανση παρουσιάζει την επιστροφή της χώρας σε ένα υποτιμημένο εθνικό νόμισμα ως μία ελκυστική επιλογή, απέναντι στην επιλογή που προσφέρεται σήμερα. Ήτοι, η χώρα να υποφέρει λιγότερο αλλά για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, ένα σενάριο δηλαδή μακροπρόθεσμης προσαρμογής που θα συνδυάζει ύφεση, λιτότητα και εγχώριο αποπληθωρισμό. Όμως το παράδειγμα της Αργεντινής μπορεί να λειτουργήσει για την Ελλάδα μόνο αν θεωρήσουμε ότι η δεύτερη διαθέτει τις ίδιες δυνατότητες ανάκαμψης και ανάκτησης ανταγωνιστικότητας.

Κάτι τέτοιο δεν φαίνεται να ισχύει, σημειώνει η Credit Agricole. Τόσο λόγω γεωγραφικής θέσης, όσο και λόγω της φύσης των ελληνικών εξαγωγών που, μεταξύ άλλων, απευθύνονται κυρίως σε ώριμες και πλήρως ανεπτυγμένες αγορές, οι οποίες δεν διαθέτουν προοπτικές υψηλής ανάπτυξης.

Με δεδομένο ότι η ναυτιλία αποτελεί μία υπεράκτια δραστηριότητα, οι ελπίδες της Ελλάδας στρέφονται κατά κύριο λόγο στον τουρισμό. Μία υποτίμηση θα έκανε πιο ανταγωνιστικές τις ελληνικές τιμές και πιθανότατα θα βοηθούσε ώστε η χώρα να ξανακερδίσει την χαμένη πελατεία, η οποία έχει στραφεί προς πιο φθηνούς προορισμούς όπως η Τουρκία, η Τυνησία και το Μαρόκο. Δεν αρκούν όμως μόνο οι χαμηλές τιμές. Θα πρέπει να προσαρμοστεί και η τουριστική υποδομή της χώρας σε μέγεθος και ποιότητα, με τρόπο που να επιμηκύνεται η τουριστική περίοδος. Προσαρμογή αυτής της κλίμακας συνεπάγεται επενδύσεις και κεφάλαια που αποτελούν πολυτέλεια για τη χώρα.

Οι αναλυτές της CA καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η επιστροφή της Ελλάδας σε εθνικό νόμισμα και η υποτίμηση δεν προσφέρουν τις λύσεις που θα νομιμοποιούσαν την έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη, ακόμα και με κόστος μια προσωρινή κοινωνική κρίση. Αντίθετα, ενέχει κινδύνους σοβαρής αποσταθεροποίησης, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την Ευρωζώνη.

Η οικονομική και νομισματική ένωση έχει ενισχύσει τους δεσμούς στο εσωτερικό της με τέτοιο τρόπο, που αν και το ελληνικό πρόβλημα είναι σχετικά μικρό σε μέγεθος (2,1% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης και 4,5% του συνολικού χρέους της Ε.Ε.), παραμένει μεγάλο σε όρους πιθανών συνεπειών. Αν η Ελλάδα έφευγε από το ευρώ, τότε οι πιθανότητες θα ήταν πολύ υψηλές να δούμε επιδείνωση και σε άλλες χώρες και τραπεζικά συστήματα, ο κίνδυνος διάλυσης της Ευρωζώνης θα καθίστατο πραγματικός και οι συνέπειες από μια τέτοια εξέλιξη παραμένουν άγνωστες, αλλά σίγουρα θα ήταν καταστροφικές.


Πηγή:www.capital.gr
Πηγή:http://www.capital.gr/News.asp?id=1358699

Καλα κρασα αφου τα λεει η χρεωκοπημενη credit agricol , ενας εκ των δανειστων μας πειστηκαμε :lol:

Το ΕΥΡΩ ΑΠΕΤΥΧΕ στην ελλαδα , τα στοιχεια ειναι συντριπτικα http://www.antinews.gr/2011/12/23/139955/
Μια χωρα με δανειακες αναγκες 115 δις το 2012 (οπου τα 70 ειναι παρανομα πανωτοκια δανειων) και με εσοδα μολις 46 δις δεν εχει κανενα μελλον ουτε σε ενα χρονο απο τωρα

Ειναι γελοιο να μιλανε ολοι αυτοι οι ασχετοι για επιστροφη στην αναπτυξη το 2032 η το 2026 και χωρις κανενα σχεδιο , οταν δεν μπορουν να προβλεψουν τι θα γινει το επομενο 6μηνο και ολες οι προηγουμενες προβλεψεις εχουν πεσει εξω κατα 100%
Κανενας δεν μπορει να προβλεψει με ακριβεια τι θα γινει αν επιστρεψουμε στην δραχμη , μονο η ιστορια


Στην κυπρο για παραδειγμα ποιος θα μπορουσε να προβλεψει οτι ο ορυκτος πλουτος της θα την κανει εναν απο τους βασικοτερους ενεργειακους παιχτες στην ευρωπη και θα λυσει δια παντος το οικονομικο προβλημα της

Jim Slip
24-12-11, 18:18
Δευτερο. Σε περίπτωση haircut ουσιαστικά θα γράψουν ΖΗΜΙΕΣ δεν θα χάσουν τόκους. Τόσο απλό ειναι.
Τρίτο. Το οτι η Ελλάδα ειναι χρεωκοπημένη υφίσταται από τη στιγμή που έχουν ανεβεί τα επιτόκια δανεισμού εκει που ειναι και υποχρεούμαστε σε πακέτα στήριξης. Το ότι στηρίζουν τις τράπεζες έχει να κάνει με το να μη καταρρευσει το χρηματοοικονομικό σύστημα στην Ελλάδα - τι να κάνουμε, στηρίζεται στις τράπεζες.

Σωστό.

Αν μια τράπεζα γράψει ζημιά στο ενεργητικό της, τότε αυτόματα αναπροσαρμόζονται οι απαιτήσεις της σε κεφαλαιακή επάρκεια (προς τα πάνω).

Αν η τράπεζα δε βρει τα απαιτούμενα κεφάλαια, τότε θα κοιτάξει να μειώσει ανάλογα το παθητικό της, το οποίο θα έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση του δανεισμού/ χρηματοδότησης της οικονομίας.

Καλώς ή κακώς, η οικονομική δραστηριότητα απαιτεί νέο χρήμα, και καλώς ή κακώς νέο χρήμα αποτελούν μόνο οι δημόσιες δαπάνες και η πιστωτική επέκταση.

Γενικά δεν πρέπει να μπερδεύεται η (δανεική) ρευστότητα που δίνει η κεντρική τράπεζα στις τράπεζες με την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα τα οποία μπερδεύονται πολύ συχνά (απο διάφορους που προβλέπουν υπερπληθωρισμό κλπ).

Η κεντρική τράπεζα έτσι κι αλλιώς παρέχει πάντα την απαιτούμενη ρευστότητα στις τράπεζες γιατί αλλιώς χάνει το στόχο του επιτοκίου. Αυτό όμως δεν εξασφαλίζει οτι οι τράπεζες θα βρίσκουν αξιόχρεους πελάτες να δανείσουν, ή οτι θα υπάρχει ζήτηση στην οικονομία για δάνεια.

Η νομισματική πολιτική έχει ξεκάθαρα όρια.

Η δημοσιονομική πολιτική (δημόσιες δαπάνες) για έναν εκδότη ελεύθερα-διακυμαινόμενου fiat νομίσματος έχει πολύ λιγότερο ξεκάθαρα όρια, τα οποία ούτε κατα διάνοια δεν τα έχουμε προσεγγίσει κατα τη διάρκεια αυτής της κρίσης.

Το ευρώ είναι ελεύθερα διακυμαινόμενο fiat νόμισμα, και ανήκει και στις 17 χώρες που απαρτίζουν την ευρωζώνη, όχι μόνο στη Γερμανία. Αν δε μπορεί να βρεθεί μια αμοιβαία (για τις 17 χώρες) επωφελής πολιτική για το ευρώ, τότε ίσως δε θα έπρεπε να υπαρχει ευρώ.

aroutis
24-12-11, 20:33
Σωστό.

Αν μια τράπεζα γράψει ζημιά στο ενεργητικό της, τότε αυτόματα αναπροσαρμόζονται οι απαιτήσεις της σε κεφαλαιακή επάρκεια (προς τα πάνω).

Αν η τράπεζα δε βρει τα απαιτούμενα κεφάλαια, τότε θα κοιτάξει να μειώσει ανάλογα το παθητικό της, το οποίο θα έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση του δανεισμού/ χρηματοδότησης της οικονομίας.

Καλώς ή κακώς, η οικονομική δραστηριότητα απαιτεί νέο χρήμα, και καλώς ή κακώς νέο χρήμα αποτελούν μόνο οι δημόσιες δαπάνες και η πιστωτική επέκταση.

Γενικά δεν πρέπει να μπερδεύεται η (δανεική) ρευστότητα που δίνει η κεντρική τράπεζα στις τράπεζες με την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα τα οποία μπερδεύονται πολύ συχνά (απο διάφορους που προβλέπουν υπερπληθωρισμό κλπ).

Η κεντρική τράπεζα έτσι κι αλλιώς παρέχει πάντα την απαιτούμενη ρευστότητα στις τράπεζες γιατί αλλιώς χάνει το στόχο του επιτοκίου. Αυτό όμως δεν εξασφαλίζει οτι οι τράπεζες θα βρίσκουν αξιόχρεους πελάτες να δανείσουν, ή οτι θα υπάρχει ζήτηση στην οικονομία για δάνεια.

Η νομισματική πολιτική έχει ξεκάθαρα όρια.

Η δημοσιονομική πολιτική (δημόσιες δαπάνες) για έναν εκδότη ελεύθερα-διακυμαινόμενου fiat νομίσματος έχει πολύ λιγότερο ξεκάθαρα όρια, τα οποία ούτε κατα διάνοια δεν τα έχουμε προσεγγίσει κατα τη διάρκεια αυτής της κρίσης.

Το ευρώ είναι ελεύθερα διακυμαινόμενο fiat νόμισμα, και ανήκει και στις 17 χώρες που απαρτίζουν την ευρωζώνη, όχι μόνο στη Γερμανία. Αν δε μπορεί να βρεθεί μια αμοιβαία (για τις 17 χώρες) επωφελής πολιτική για το ευρώ, τότε ίσως δε θα έπρεπε να υπαρχει ευρώ.
Συμφωνώ απόλυτα (όχι μόνο με το bold αλλά και με τα υπόλοιπα).

MNP-10
02-01-12, 06:04
«Τυχόν επιστροφή στη δραχμή θα ισοδυναμούσε, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, με αληθινή κόλαση».

Η προειδοποίηση προέρχεται από τα πλέον επίσημα χείλη· αυτά του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργου Προβόπουλου, ο οποίος σε συνέντευξή του, που δημοσιεύει η «Κ», περιγράφει τη ζοφερή, όπως τη χαρακτηρίζει, εικόνα τής μετά ευρώ εποχής ως εξής: «Θα παρουσιαστούν σημαντικές ελλείψεις σε καύσιμα, πρώτες ύλες, ακόμη και σε αγροτικά προϊόντα. Τα σχολεία, τα νοσοκομεία και γενικά οι δημόσιες υπηρεσίες θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες στη λειτουργία τους. Ελλείψει καυσίμων, ο στρατός και η αστυνομία δεν θα μπορούν να κινούν τα οχήματα».
Με δύο λέξεις, η κατάσταση θα παραπέμπει στη δεκαετία του '50, όπως λέει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, και καθώς συμβαίνει, «σε τέτοιες «ανώμαλες» καταστάσεις αυτοί που κυρίως χάνουν είναι οι πολλοί και οι αδύνατοι. Αυτοί που θα επωφεληθούν θα είναι οι λίγοι επιτήδειοι».


"Αυτοί που θα επωφεληθούν θα είναι οι λίγοι επιτήδειοι" => ενω οι δανειστες εεε? Δε θα επωφεληθουν καθολου που θα παρουν 400 billion euro σε σκληρο νομισμα :rofl:

trisalon
02-01-12, 18:58
"Αυτοί που θα επωφεληθούν θα είναι οι λίγοι επιτήδειοι" => ενω οι δανειστες εεε? Δε θα επωφεληθουν καθολου που θα παρουν 400 billion euro σε σκληρο νομισμα :rofl:

To τριτο το μακρυτερο θα παρουν στο τελος , ηδη τα κανονια στην αγορα ειναι ανεξελεχτα σε ολους τους τομεις , ειναι να απορει κανεις , απο που εισπρατει το κρατος ΦΠΑ και εισφορες
Η σημερινη κατασταση ετσι οπως εξελλισεται θα γινει πολυ χειροτερη και απο την δεκαετια του 60 για την επιχειρηματικοτητα

MNP-10
02-01-12, 23:25
Η σημερινη κατασταση ετσι οπως εξελλισεται θα γινει πολυ χειροτερη και απο την δεκαετια του 60 για την επιχειρηματικοτητα

Αυτο δεν ειναι απαραιτητα κακο για οσους σχεδιαζουν την αντικατασταση της μικρομεσαιας επιχειρηματικοτητας απ'τη μεγαλη.

@ ADSLgr.com All rights reserved.