Υπερχρεωμένος Πλανήτης...

[ciaoant1]

Spoiler:

“Comrade Lenin sweeps the world clean of filth," 1920 Soviet poster.

Διάβασα πρόσφατα ένα άρθρο του Felix Salmon, γνωστού παπαγάλου με δική του στήλη στο reuters, όπου έκανε αναφορά σε μια πιθανή επιστροφή του κομμουνισμού, με αφορμή ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε τις ΗΠΑ ο Harvey (κάποιος μαρξιστής καθηγητής πανεπιστημίου, δε ξέρω περισσότερα, αν και προφανώς θα είναι γνωστός για να μπήκε στον κόπο να τον αναφέρει ο "πολύς" Felix Salmon).

Και μου ήρθε στο μυαλό αυτή η αφίσσα, γιατί δείχνει την επιθυμία του κόσμου για να απαλλαχθεί από τα προβλήματα που του προκαλούν οι διάφοροι πρωθυπουργοί, βασιλιάδες, κεφαλαιοκράτες, δεσπότες, επίσκοποι, κτλ.

Τα προβλήματα παραμένουν - η αλήθεια είναι πως ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι τελικά δεν κατάφεραν να απαλλάξουν τον κόσμο από την άρχουσα τάξη, όπως δείχνει η αφίσσα. Μάλλον η άρχουσα τάξη ήταν αυτή που κόντεψε [σχεδόν] να πετάξει έξω τους μπολσεβίκους.

Τα προβλήματα όμως παραμένουν, και ζητούν σήμερα πιο επιτακτικά από ποτέ λύση. Οι λαοί κάποτε αγωνίστηκαν, έδειξαν ότι μπορούν να πολεμήσουν, να ανατρέψουν, και ακόμα και τώρα υπάρχει αυτός ο φόβος της ανατροπής στους κυβερνώντες. Δεν είναι τυχαίο που ακόμα φωνάζουν για την "κακή ΕΣΣΔ" που απέτυχε (αλλά οι ίδιοι άνθρωποι δε βγάζουν άχνα για το ότι ο χριστιανισμός έχει που εφαρμόζεται 2000 χρόνια(!!!), ο καπιταλισμός 2 αιώνες, και ρημάζει ολοένα και περισσότερους. Φαίνεται μερικές αποτυχίες μετράνε, άλλες όχι... Αλλά θα μου πεις, από εκεί ψηλά που μας κοιτάζουν, τα πράγματα κυλούν με μεγάλη επιτυχία, ο καπιταλισμός κάνει μια χαρά τη δουλειά του).

Γιατί όμως ο κόσμος επαναστάτησε? Γιατί ακόμα και στις ΗΠΑ δημιουργήθηκε κομμουνιστικό κόμμα κάποτε, μετά από σειρά λαικών αγώνων (κορυφαία στιγμή η εξέγερση των εργατών του Σικάγο, που έφερε το 8ωρο)?

Ήταν τρελός ο κόσμος?

Τον ξεγέλασαν με τα ψέματα τους οι κομμουνιστές? (σε αντίθεση με τις αλήθειες που εννοείται διδάσκουν οι κυβερνώντες και οι εκάστοτε παπαγάλοι τους)

Γιατί έβαλαν οι άλλοι το Λένιν να παίρνει το σκουπόξυλο και να πετάει έξω όλη την άρχουσα τάξη?

Γιατί έλεγαν για αγώνες και επαναστάσεις, που τόσο δύσκολες και κοπιαστικές και αιματηρές είναι?

Και όχι μόνο τα έλεγαν, σε επίπεδο συζήτησης, αλλά τα έκαναν κιόλας. Γιατί?

Τι ήταν αυτό που τόσο πολύ τους ενοχλούσε? Τι θεωρούσαν άραγε ότι τους έκαναν όλοι αυτοί που ήθελαν να τους διώξουν από προσώπου γης?

Σήμερα αυτή η ερώτηση απαντιέται με ολοένα και πιο καθαρό τρόπο. Ο κόσμος μοιάζει ολοένα και περισσότερο με αυτόν έναν αιώνα πίσω, με αυτόν που κάποτε ανέλυσε ο Λένιν: Όλος ο κόσμος διοικείται από μια χούφτα ιμπεριαλιστές, και οι λαοί ζουν με τα αποφάγια τους.

Πολλοί λένε για την κρίση του 1929, και το Β Παγκόσμιο που ακολούθησε - ωστόσο ένας ενδεχόμενος (και πολύ πιθανός) πόλεμος σήμερα θα έμοιαζε περισσότερο με τον Α παγκόσμιο, όχι τον Β. Υπάρχουν βέβαια σοβαρά εμπόδια (πχ οι ζημιές από τα πυρηνικά θα ήταν υπερβολικά μεγάλες, επίσης πολλοί λαοί δε θα πολέμαγαν ούτε για τις ΗΠΑ ούτε για Ρωσσία/Κίνα, θα είχαμε λιποταξίες δηλαδή, πιθανόν και κινητοποιήσεις, κάτι επικίνδυνο για τους κυβερνώντες. Α, και παρεμπιπτόντως, εννοείται ότι αυτά περί 'παγκόσμιας διακυβέρνησης' και άλλα τέτοια τα ακούω βερεσέ, ο κόσμος χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα, δεν ενώνεται σε ένα: Αυτό μόνο ο κομμουνισμός μπορεί να το πραγματοποιήσει, να ενώσει όλους τους λαούς, ο καπιταλισμός τους χωρίζει και τους βάζει να πολεμούν ανάμεσα τους. Και τώρα που σιγά-σιγά οι ΗΠΑ βάζουν και δασμούς εναντίον της Κίνας, το ρήγμα θα είναι μεγαλύτερο: Και μη νομίζετε, εγώ έχω υποστηρίξει τους δασμούς, ώστε να περιοριστεί το προνόμιο των εργοδοτών να μετακινούν την παραγωγή προς όπου είναι φτηνότεροι οι εργάτες, ώστε αυτοί να μπορέσουν να κινηθούν πιο άνετα, ωστόσο σαφώς και οι ιμπεριαλιστές θα σκυλιάσουν με τους δασμούς, και θα έχουν έναν επιπλέον λόγο να πολεμήσουν ο ένας τον άλλο)

Τέλος πάντων, ο Β παγκόσμιος πόλεμος είχε πολύ διαφορετικό ιδεολογικό υπόβαθρο, οι εργάτες είχαν επαναστατήσει εναντίον της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, στη Γερμανία οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες χρηματοδοτούσαν τους φασίστες του Χίτλερ ώστε να εμποδίσουν την πιθανή "μετάδοση" της επανάστασης και στην Ευρώπη, υπήρχε βέβαια η αστική δημοκρατία, που συμμάχησε με τους Μπολσεβίκους, γενικώς ο κόσμος ήταν χωρισμένος, δεν ήταν ένας.

Στον Α παγκόσμιο ο κόσμος ήταν ένας, όλος ιμπεριαλιστικός. Δεν υπάρχει ακόμα επανάσταση, οι ιμπεριαλιστές κάνουν κουμάντο παντού, και απλά φαγώνονται μεταξύ τους (εξ ου και ο πόλεμος) για το ποιος θα πάρει τι. Εγώ εναντίον εσένα, εσύ εναντίον του άλλου, κτλ. Μονομαχία για το ποιος θα πάρει τα περισσότερα λάφυρα ("να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαί"). Γι' αυτό και έχω την εντύπωση ότι οι περισσότεροι δυσκολεύονται να ονομάσουν με ακρίβεια ποιος πολέμησε εναντίον ποιου στον Α παγκόσμιο - υπάρχουν και άλλοι παράγοντες βέβαια (πχ έχει περάσει 1 αιώνας, η μόρφωση στα σχολεία είναι άθλια, κτλ), ωστόσο ο βασικός λόγος είναι πως όταν τα διάφορα μέλη μιας αγέλης λύκων δαγκώνουν ο ένας τον άλλο, είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ποιος είναι ποιος. Όλοι λύκοι της ίδιας αγέλης είναι, δεν είναι και εύκολο να τους ξεχωρίσεις.

Και ο Α παγκόσμιος είναι μάλλον "η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι", καθώς δε μπορούσαν οι λαοί να δεχτούν τόσο εύκολα να πολεμήσουν για το χατήρι των αφεντάδων τους, η εκμετάλλευση ήταν πλέον ασύλληπτη. Και πήρε σάρκα και οστά η επανάσταση - αποτυχημένη θα μου πείτε τώρα, αλλά έτσι είναι αυτά. Μόνο οι θρασύδειλοι υποστηρικτές της βαρβαρότητας θα υποστηρίξουν ότι πρέπει να σταματήσει η πάλη εναντίον της εκμετάλλευσης, τι βολικό που θα ήταν αυτό για τους εκμεταλλευτές! Να συνεχίζουν να αρπάζουν, να κάνουν αν χρειαστεί και έναν ωραίο πόλεμο, και να ζήσουμε μια μια χούφτα ολιγοπώλια-μονοπώλια ανά κλάδο, και τους εργαζόμενους να ζουν στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Τα προβλήματα παραμένουν, παραμένει λοιπόν και η ανάγκη επίλυσης τους. Αλλά αυτή η ρημάδα η επίλυση έχει κόστος, θέλει ανθρώπους δυνατούς, όχι κακομοίρηδες.

Είδα πριν λίγες μέρες μια φίλη, ή μάλλον γνωστή (φίλη ενός φίλου): Η κοπέλα αυτή δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ, την έχουν ξεπατώσει δηλαδή, και, όπως το έθεσε και η ίδια "δε ζω, απλά δουλεύω". Γενικά είναι αυτό που λέμε "χαμηλών τόνων" ως άτομο, αλλά δυστυχώς έχει την ίδια κακομοιρίστικη νοοτροπία που υπάρχει σε πολλούς: Σε
κάποια φάση λοιπόν μου λέει για την κρίση ότι "φταίω και εγώ που ζω πέρα από τις δυνατότητες μου"!

Και μιλάμε για ένα εργαζόμενο άτομο, που ούτε δάνεια έχει πάρει, ούτε τίποτα: Απλά αυτό της είπαν στην τηλεόραση, αυτό λέει και αυτή (και μάλιστα χρησιμοποιεί και τα ίδια λόγια).

Εντάξει, αυτό δεν είναι μόνο η δύναμη της προπαγάνδας, αυτό δείχνει παράλληλα και το πόσο ιδεολογικά χρεωκοπημένος είναι αυτός ο λαός, ή μάλλον ένα σημαντικό κομμάτι του:

Μου θύμισε το γνωστό παιδικό παραμύθι με τα 3 γουρουνάκια που φτιάχνουν το καθένα από ένα σπίτι, και έρχεται ο κακός λύκος, και προσπαθεί να τα γκρεμίσει για να φάει μετά τα γουρουνάκια: Το πρώτο γουρουνάκι είχε ένα αχυρένιο σπίτι, και ο λύκος απλά φύσηξε δυνατά και το σπίτι έπεσε. Το δεύτερο γουρουνάκι είχε σπίτι από ξύλο, ο λύκος το έριξε και αυτό σχετικά εύκολα. Το τρίτο γουρουνάκι όμως είχε σπίτι από τούβλα και τσιμέντο, και ο λύκος δε μπορούσε να το ρίξει.

Ε λοιπόν άνθρωποι όπως αυτή η κοπέλα ζουν, από ιδεολογικής άποψης, σε σπίτια από άχυρο, ένα ψέμα τους είπαν και αμέσως κατέρρευσαν, παρότι η ίδια μόνη της λέει ότι την εκμεταλλεύονται τόσο πολύ που πλέον "δε ζει, απλά δουλεύει". Αλλά, κατά τα άλλα, "χρεωκόπησε τη χώρα διότι ζει πέρα από τις δυνατότητες της".

Γι' αυτό και χρειάζεται κάτι αντίστοιχο με τους Μπολσεβίκους, γιατί πρέπει να δίξουν στον κόσμο τα ψέματα, να τον οργανώσουν, να του πουν την αλήθεια, να τον βάλουν σε κίνηση, ώστε να πάρει τέλος ο παραλογισμός.

Έχει κόστος, ναι, και θέλει και χρόνο, αλλά τώρα που ότι κατακτήθηκε με αγώνες και αίμα μας το παίρνουν πίσω, είναι αδύνατον από τους εργαζόμενους, ειδικά στην Ευρώπη, να μη θυμούνται, έστω αμυδρά, ότι τίποτα δε χαρίστηκε, αντίθετα όλα κατακτιούνται, και ας βρίζουν, ας χτυπούν, ας, ας, ας.

Και παρότι υπάρχει, ειδικά στις ΗΠΑ, μεγάλη παρακμή (μερικοί σου δίνουν την εντύπωση ότι ακόμα και πόλεμος να γίνει, ακόμα και χρεωκοπία να γίνει, ακόμα και αυτό ή εκείνο να γίνει, θα τον μάθουν με 1-2 μέρες καθυστέρηση διότι είναι απασχολημένοι βλέποντας μπάλα ή μαθαίνοντας τα νεότερα για τη Τζούλια, τη Μενεγάκη, τον Πρέκα και τη γυναικα του Άδωνη), ο κόσμος είναι τελικά όπως ήταν και πάντα: Ικανός για να ψηφίσει το Χίτλερ στην εξουσία, αλλά ικανός και για να επαναστατήσει, να φέρει τον κόσμο ανάποδα, όπως έκανε με τη Γαλλική Επανάσταση, ή με τη Επανάσταση των Μπολσεβίκων.

Και η αλήθεια είναι πως ο κόσμος αυτός πρέπει να έρθει ανάποδα, πάμε για μια άλλη εποχή πλέον: Και αυτή ακόμα η ήττα με τον "υπαρκτό" ναι μεν πονάεια κόαμ τους λαούς, αλλά από την άλλη το τραύμα επουλώνεται:

Ο 40άρης-50άρης δέχτηκε μεγάλο ιδεολογικό πλήγμα, δεν είναι εύκολο να υποστηρίξεις κάτι που στην πρώτη εφαρμογή του το έχεις δει να καταρρέει μπροστά στα μάτια σου. Επίσης, ο άνθρωπος αυτός δούλεψε με σχετικά καλύτερες συνθήκες (μικρότερη ανεργία, καλύτεροι μισθοί-ωράρια-δικαιώματα, ενώ οι ακόμα πιο μεγάλες γενιές τώρα παίρνουν και την ωραία τους σύνταξη). Για πιο λόγο να παλέψει "στα γεράματα" για την επανάσταση?

Τι γίνεται όμως με τους 20ρηδες? Ο σημερινός 20άρης γεννήθηκε το 1990. Φοβερό ε? Γεννήθηκε μετά την πτώση του τείχους που κάθε λίγο και λιγάκι φροντίζουν να μας τη θυμίζουν, αφού απέτυχε αυτό, θα αποτύχουν και όλα τα υπόλοιπα, μην προσπαθήσετε λοιπόν, παραιτηθείτε και αφήστε μας να σας ποδοπατήσουμε.

Ο 20άρης τη βλέπει την ποδοπάτηση, ανεργία, μισθοί-ωράρια-δικαιώματα που θυμίζουν άλλες, σκοτεινές εποχές, βλέπει ότι δε θα βγει στη σύνταξη όπως ο μπαμπάς ή ο παππούς του. Και όσο και να σκούζουν για τη ΕΣΣΔ, το βλέπει ότι δε ήταν άσχημο να επαναστατούσε, άλλο να ακόμα δεν υπάρχει ένα όραμα για να ακολουθήσει. Ποια ΕΣΣΔ? Δες κάτι Γκουαντάναμο σήμερα, δες "εκδημοκρατιστικούς" πολέμους, δες καταστολή, δες παρακολούθηση-φακέλωμα, δες ψέματα δες ανεργία, δες φτώχεια. ΣΗΜΕΡΑ. ΟΧΙ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ. Δε μπορεί ο καπιταλιστής να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, αλλά και οι δικαιολογίες από το παρελθόν τελειώνουν πλέον.

Δεν είναι τυχαίο που η νέα γενιά εμφανίζει μεγαλύτερη αγωνιστικότητα, σε σχέση με τα "παιδιά του νεοφιλελευθερισμού", την προηγούμενη γενιά. Και πέρα από τα οικονομικά προβλήματα, μέσα στις οικογένειες παρατηρείται τσακωμός και χάσμα όχι μόνο ανάμεσα στους γονείς (η κρίση του καπιταλισμού δεν είναι μόνο οικονομική, αφορά όλα τα επίπεδα, εξ ου και η κρίση στο θεσμό του γάμου – ο καπιταλισμός ούτε στα πιο βασικά του(μονογαμία) δε μπορεί να δώσει μια απάντηση της προκοπής, αλλά κατά τα άλλα «η ανάκαμψη έρχεται», όπως μας λένε κάθε λίγο και λιγάκι, μπας και ανέβει λίγο η ψυχολογία των μαζών), αλλά και ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά, που βλέπουν ότι οι γονείς τους λειτουργούν με δεδομένα που απλά δεν ισχύουν, και μάλλον και οι γονείς το ξέρουν ότι είναι τυφλοί, και άντε να συμβουλέψουν τα παιδιά τους. Αλλά σίγουρα δύσκολα "τα παιδιά του νεοφιλελευθερισμού" θα αφήσουν τα παιδιά τους να πάνε σε αγώνες, έλα όμως που οι εξελίξεις είναι τέτοιες που το καθιστούν ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟ αν θέλουν ένα μέλλον της προκοπής για αυτά. Αυτό πάντως είναι τελικά και το πιο απλό χαρακτηριστικό μιας ιδεολογικής χρεωκοπίας, το να μη ξέρεις να ξεχωρίσεις την αλήθεια από το ψέμα. Και μη νομίζετε, δεν είναι μόνο η Ελλάδα, αλλού είναι τα ίδια και χειρότερα, και αυτό θα φανεί...

Τι φοβερό πράγμα και αυτό πάντως για την πιο συμβιβασμένη γενιά εδώ και πολλά χρόνια, μια γενιά που ξαφνικά διαπιστώνει ότι έχει φτάσει κοντά στη χρεωκοπία, και τα περισσότερα μέλη της δεν έχουν βγει ούτε σε μια πορεία στη ζωή τους, μάλλον δε θα είδαν κάτι ιδιαίτερα ενοχλητικό προκειμένου να κινητοποιηθούν εναντίον του κατά τη διάρκεια της ζωής τους(?!):
Να περνάς τη ζωή σου μακριά από την πολιτική, και ξαφνικά να πιάνεσαι αδιάβαστος: Είναι όμως τελικά κάπως σαν τη γραφή και ανάγνωση - πρέπει να τα μάθεις, θα σου χρειαστούν αργά ή γρήγορα, αν εσύ τα απαρνηθείς, μετά ένα σωρό προβλήματα θα σου έρχονται στη ζωή. Έτσι και η πολιτική, πρέπει να μάθεις στη ζωή να διεκδικείς τα δικαιώματά σου, αλλιώς...


"τι έγινε ρε παιδιά?" - η κλασσική ατάκα του Σπύρου στους "Απαράδεκτους", ένα φοβερό σατυρικό σίριαλ στην τηλεόραση: Ο Σπύρος είναι η ο πιο εύστοχος χαρακτήρας, πρώην αγωνιστής του Πολυτεχνείου, που πλέον ζει σα φουκαράς. Πόσοι "Σπύροι" υπάρχουν, και πόσα "τι έγινε ρε παιδιά" να έχουν αναφωνήσει από μέσα τους, ειδικά το τελευταίο διάστημα που το περνούν μπροστά στην τηλεόραση για να μάθουν αν χρεωκοπούμε και πόσο ψηλά είναι τα spreads (που πριν λίγους μήνες ούτε ήξεραν ότι υπάρχουν)...


"Προς Θεού παιδί μου, μακρυά απ' αυτά" - η κλασσική ατάκα της μάνας μου εδώ και χρόνια. Δεν έπιασε βέβαια και πολύ στην περίπτωση μου, αλλά σίγουρα έπιασε σε πολλές άλλες. Τι κρίμα, να οδηγείς το λατρευτό σου παιδί στο να γίνει ένας κολίγος χωρίς καν να διαμαρτυρηθεί, και μετά να να απορείς γιατί και πως συνέβη αυτό, λες και οι μοντέρνοι φεουδάρχες υπήρχε περίπτωση να μην εκμεταλλευτούν την αδυναμία του κόσμου να αγωνιστεί.

Η κρίση μπορεί όντως να ιδωθεί ως ευκαιρία, που λένε καμιά φορά οι κυβερνώντες - είναι ευκαιρία για όποιον έχει δύναμη να κάνει την κίνηση του. Και οι λαοί πιάστηκαν με κατεβασμένα τα σώβρακα, επανάσταση και κομμουνισμό δε(?) θέλουν, σωματεία δε(?) θέλουν, συνδικαλιστική δράση δε(?) θέλουν, κινητοποιήσεις δε(?) θέλουν, οπότε...είναι εύκολη λεία για την άρχουσα τάξη που έχει φτάσει στο σημείο να δίνει μισθούς 1-2 ευρώ την ημέρα στην Κίνα, και βέβαια σιγά μη και δεν ισοπέδωνε τους μισθούς και τα δικαιώματα στη δύση, λες και εδώ οι εργάτες είναι οι εκλεκτοί του Θεού, ή λες και θα τους σώσει ο σούπερμαν. Ή λες και θέλουν το "κοινό μας καλό"...Ή λες και υπάρχει τέτοιο πράγμα, "κοινό καλό" ανάμεσα στο θύμα και το θύτη...



Αν και δεν πολυδιαβάζω πλέον, λόγω έλλειψης χρόνου, τα ΜΜΕ, ειδικά τα ελληνικά, βάζω και αρκετά άρθρα - είναι μπόλικα, αλλά θα αργήσω μάλλον να ξαναποστάρω, οπότε θα έχετε μπόλικο χρόνο για να διαβάσετε αν θέλετε:


Τι σημαίνει στάση πληρωμών και γιατί είναι αναγκαία (πολύ καλό άρθρο)
http://youpayyourcrisis.blogspot.com...g-post_11.html



Γιατί τρελαίνονται έτσι τα spread;
Τώρα που αποκαλύπτεται πεντακάθαρα, σχεδόν κρυστάλλινα, ότι όσες θυσίες και να αποφασιστούν στο βωμό των αγορών τα spread δεν υποχωρούν, καλό είναι να δούμε πέρα από τη σκόνη και τα στερεότυπα που αναπαράγονται (τεμπέληδες, αντιπαραγωγικοί κλπ), τι πραγματικά καθορίζει τα επιτόκια δανεισμού.
http://www.imerisia.gr/article.asp?c...pubid=26921146
http://athens.indymedia.org/front.ph...cle_id=1152042


Γαλλία, Γερμανία και Βρετανία έχουν 1,5 τρισεκατομμύρια λόγους να διασωθεί η Ελλάδα!
Είναι παρατραβηγμένο λοιπόν απλά να σκεφτεί κανείς πως, έαν καταρρεύσουν τα PIIGS, κινδυνεύει με κατάρρευση, τόσο η Deutsche Bank (άρα και η Γερμανία) όσο και οι τρεις ηγέτιδες του γαλλικού τραπεζικού συστήματος (αρά και η Γαλλία);
λινκ
http://athens.indymedia.org/front.ph...cle_id=1151142


«Μόνο οι επιπλέον τόκοι που θα καταβληθούν για την αποπληρωμή των δανείων που συνήφθησαν το πρώτο τρίμηνο του έτους φτάνουν για να εξανεμίσουν όλα τα οφέλη από την εφαρμογή του σκληρού πακέτου μέτρων που ανακοίνωσε προσφάτως η κυβέρνηση. Η επιπλέον επιβάρυνση, που προκύπτει από το υψηλό κόστος δανεισμού του Ιανουαρίου - Μαρτίου, υπολογίζεται σε 4 δισ. ευρώ. Οσα δηλαδή και τα έσοδα (4,1 δισ.) που θα προκύψουν από τις μειώσεις των μισθών σε στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα, τις αυξήσεις στον ΦΠΑ, καθώς και στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης».
http://tsak-giorgis.blogspot.com/201...post_5371.html


Οι χρυσές ευκαιρίες της Κατοχής
«Υπάρχει πολλή κρυμμένη δυστυχία. Οι παλιές μεσαίες τάξεις φθίνουν οικονομικά, ζούνε ξεπουλώντας περιουσιακά στοιχεία, έργα τέχνης, έπιπλα κ.λπ. σκεύη και ρούχα και τουαλέτες που αγοράζουν οι καινούριοι πλούσιοι της μαύρης αγοράς. Ουσιαστικά, αυτές οι τάξεις βρίσκονται σε πτώχευση. Οι καινούριοι πλούσιοι είναι άτομα τυχοδιωχτικά, που δρουν μέσα σε μια ζούγκλα κι ό,τι αρπάξει ο καθένας. Φυσικά, αρκετοί είναι οι παλαιοί πλούσιοι που προσαρμόστηκαν και ξανακάνουν χρήματα με τη μέθοδο των νεόπλουτων»
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&...s=ios-kyriakhs


Στις ΗΠΑ:

Front page headline on Friday’s Wall Street Journal proclaimed a big up-tick worldwide in the manufacturing sector.

According to the paper, everybody is making more and more stuff. This helps assure that the recovery “has legs.”

Auto sales, too, came in stronger than expected in March. So it sounds like the recovery has wheels too.

What we want to know: does it have a brain? Who’s buying this stuff and where are they getting the money?

At least the economic model of the bubble era made sense. The producers produced. The consumers consumed. That worked great until the consumers ran out of money. Then, they had to borrow from the producers. And eventually, the whole thing blew up when it became clear that the spenders had borrowed and spent too much, while the producers had expanded and produced too much.

So far, so good. But now, the world economy needs a new model, right?

The consumers can’t really go back to borrowing, can they? Nope. Not without digging themselves deeper in the hole…or actually earning more money. So, the producers can’t exactly go back to producing either, can they? Nope. Not without customers.

Well, who the heck are all these manufacturers making stuff for?

Darned if we know. In theory, there are billions of ready consumers in Asia and Africa. Except they don’t have much money. And don’t have much credit. And don’t have shopping malls. And don’t have any way to get to the malls if they existed.

In India, for example, half the population lives on less than $3 per day. You can do the math yourself…even if they spent every cent on “stuff,” it would mean total spending of $500 billion, more or less – which is less than the US trade deficit in 2007. Of course, they can’t spend their money on ’stuff’ – they need it just to eat.

On the other hand, India’s middle class is already as big as the middle class in America – and it’s growing fast. But how does it make its money? By producing, we assume. So as it gets wealthier, doesn’t it add to the world’s supply of stuff…as well as consuming it? And since Asia is more of a producer, in general, than a consumer…isn’t it adding to the world’s supply of stuff faster than it consumes stuff? And since labor costs are so low, doesn’t it add more cheap stuff?

The point we are making is that it takes time for one group of consumers to get out of the way and for another group to take its place. Even if you believe that Asian consumers will replace buying from the US and the UK, you still have to admit that this ain’t gonna happen overnight.

First, because Asian would-be consumers need to earn more money. Second, because they need to change their habits – from saving to consumption. Third, because the factories need to switch from making things US consumers want to making things that Asian consumers want. Fourth, because they also need to set up new channels of distribution and sales.

In the meantime, who’s consuming more than he is producing? We don’t know. But someone must be doing so…otherwise all this extra manufacturing just adds to the world’s inventory of unsold merchandise.

This is just a reminder about the way an economy actually works. The meddlers in China think they can stimulate production. The meddlers in America think they can stimulate consumption. Then they accuse each of “manipulation.”

We’ve seen at least four or five different arguments about what the value of the yuan ’should’ be. One hundred and thirty Congressmen think they know. Paul Krugman thinks he knows. Everyone seems to think he knows. But the truth is – none of them knows.

http://dailyreckoning.com/mutual-manipulation/

At least our president has his feet on the ground. Obama believes the US has “turned the corner” on the jobs issue.

But wait. The private sector added 123,000 jobs last month. According to our sources it needs to create 100,000 just to stay even with population growth.

So, we’re not at all sure that 23,000 jobs is really that great after two years, 8 million job losses and $10 trillion of stimulus.

Let’s see, at that rate, it will take approximately 320 years to get back to full employment…doesn’t sound like ‘escape velocity’ to us. We’ve seen Amtrak trains going faster. Maybe we’re missing something.

http://dailyreckoning.com/summers-to...t-to-the-moon/

And look at what is happening in the gold market. While everyone has been watching health care…and stocks…and bonds, gold has been moving up. It rose another $17 yesterday to bring the price up to $1,151.

Why is gold moving up? Because it anticipates higher inflation? Because it is afraid of government defaults?

Most likely, it has no more idea than we do. It doesn’t know what’s going to happen…but with the feds borrowing more than 10% of GDP each year, it ain’t going to be pretty.

The S&P is now trading at a P/E over 23, according to the most recent Barron’s report. Dave Rosenberg:

“No matter how we slice it, whether on a Shiller P/E, Tobin Q or historical profit basis, the US market is anywhere between 20% and 30% overvalued.”

Emerging markets are soaring. Oil is over $85. And the temperature here in Baltimore is 83 degrees.

The heat is on. Something’s gonna blow.

But Goldman Sachs is as cool as a cucumber. Goldman released its annual report earlier this week. The firm said it hadn’t done anything wrong. It hadn’t bet against its own clients. Nor had it expected any help from the government.

Here at The Daily Reckoning, we’ve always taken Goldman’s side. We’ve always had a weak spot for cripples, lamebrains and predatory lenders. Besides, Goldman stole the money fair and square. αχαχαχαχ, καλό

Critics charge that Goldman ‘perverted’ capitalism. But they just don’t understand how kinky capitalism can be on its own.

http://dailyreckoning.com/goldman-st...m-their-money/

Μα καλά, έως τώρα πως αγόραζαν οι εξαθλιωμένοι εργάτες? Α ναι, με δανεικά...


Credit Cards the Opiate of the American Middle Class – The Withdrawal is in And the Wall Street Dealers are Raking in Trillions of Dollars. 2 Credit Cards for Every Man, Woman, and Child in the U.S.
http://www.itulip.com/forums/showthread.php?t=15049


Student debt keeps rising Μπα? Και τα δίδακτρα που επιβλήθηκαν με δανεικά τα ξεπλήρωναν οι φοιτητές? Και τώρα που η εύρεση μιας δουλειάς είναι ολοένα και δυσκολότερη, και οι μισθοί ολοένα και χαμηλότεροι, πώς θα τα ξεπληρώσει όλα αυτά ο πρώην φοιτητής και νυν εργαζόμενος?
http://blogs.reuters.com/rolfe-winkl...-keeps-rising/


Equipment movers in demand as factories shut
As one of a handful of truckers with the equipment and know-how to move heavy machinery, Lawson has a bird's-eye view of the region's industrial landscape.
What he sees alarms him. Instead of moving machinery into the Bay Area, he said, firms like his are increasingly being hired to dismantle factories.
http://www.sfgate.com/cgi-bin/articl...BU491CO3TD.DTL



“We Are in a Cabal… Five or Six Players … Own the Regulatory Apparatus. Everybody Is Afraid to Regulate Them”
a bevy of bailed-out firms, including Citigroup, JPMorgan and Goldman Sachs, formed a new lobby calling itself the Coalition for Business Finance Reform. Its goal: to stand against heavy regulation of “over-the-counter” derivatives
http://www.nakedcapitalism.com/2010/...late-them.html


California's $500-billion pension time bomb συντάξεις? Ποιες συντάξεις?
http://www.latimes.com/news/opinion/...,6247734.story


Los Angeles Likely To Exhaust Reserve Fund By May 10, To Be In The Red By End Of June
LA's controller Wendy Greuel just announced that she expects LA's general fund to be "out of money" by May 10, and that LA will likely deplete all reserve funds by the end of Q2.
http://www.zerohedge.com/article/los...e-red-end-june


Πώς η Fed έσωσε την Bear Stearns
Απορρόφησε όλα τα επικίνδυνα περιουσιακά της στοιχεία για να εξαγοραστεί από την JP Morgan
http://athenstock.blogspot.com/2010/...r-stearns.html


AIG Gets Away With It
What a surprise. CBS News is reporting there will be no criminal charges against AIG
http://www.economicpopulist.org/cont...g-gets-away-it


Quotes From 1929-1930: Buy, Buy, Buy
Courtesy of David Rosenberg, here is how the media propaganda scene looked like the last time the US stock market was about to enter a 10 year bear market culminating with world war.
http://www.zerohedge.com/article/quo...tent=Bloglines

Στην Κίνα:

"today every job-seeker has four openings to choose from"
It didn’t take Zhang Qin (22) long to find himself a job after his 18-hour train ride to the southern Chinese city of Shenzhen. “I suspected it would be no problem at al,” he said. “I read on the internet you could just walk into any factory here and get a job.”
Macro-economic consequences of the labour shortage in China’s core industrial regions are not hard to predict, Xie said. “Wages are up, so prices will go up too. Inflation will also rise more quickly than the three to five percent currently predicted. Factories producing for export will try to pass some of their rising costs on to consumers in the US and Europe. But they should be careful. Competition is cutthroat and the economic recovery weak.” Current developments are good news for many Chinese labourers, however. Their purchasing power will improve as a result.
In any case, China will become less attractive a country for businesses requiring cheap labour. The rising wages and technological developments will hurt China’s competitive advantage. “This process has been underway for quite some time already. It is an inevitable and welcome development,” Xie said.
http://www.nrc.nl/international/arti...rives_up_wages


Apple-Supplier Factory Worker Tries To Kill Herself -- That's 4 In 4 Weeks
Four employees at Apple supplier Foxconn's factory in China have tried to killed themselves in the last month.
http://www.businessinsider.com/henry...ess+Insider%29


Europe laments craftsmen’s demise
Europe’s luxury goods makers have warned that numbers of skilled craftsmen – prized by dressmakers, perfumiers and watchmakers for their expertise – are dwindling rapidly as suppliers have sourced more production from Asia.
http://www.ft.com/cms/s/0/3a6af8ee-3...44feabdc0.html


Ever-increasing inequalities in France in recent years
The rich are becoming richer, the poor get poorer. This is noted a study by the INSEE published on Friday indicates that inequality has widened between the richest French and the rest of the population between 2004 and 2007, lone parent families, households of immigrants and the unemployed remains very vulnerable to poverty.
http://translate.google.com/translat...res-annees.php


French workers threaten to blow up closing factory
Plant closings have led French workers to increasingly militant behavior, with numerous cases of boss-nappings over the past year and one other case of a threat to blow up a factory.
http://www.usatoday.com/money/world/...threaten_N.htm


Τελικά, ...... ποιός έλεγε την αλήθεια για την Ευρωπαϊκή Ένωση ?
http://redflyplanet.blogspot.com/201...g-post_07.html


Πολιτική κόλαση στη Βουλγαρία
http://origin.ethnos.gr/article.asp?...pubid=10962999


Μισθοί 336 ευρώ στα ξενοδοχεία!
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2010/04/336.html


«διέσπειρε ταξικό μίσος κατά του εργοδότη»
http://tsak-giorgis.blogspot.com/201...g-post_08.html


ΦΑΓΕ: με κέρδη α'εξαμήνου 2009 6.200.000.ευρώ, απέλυσε 15 εργαζόμενους
http://athens.indymedia.org/front.ph...cle_id=1152458


Ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί για το Αιγαίο
http://tsak-giorgis.blogspot.com/201...post_6602.html


«Έχουν χάσει την αποτελεσματικότητά τους» οι κυρώσεις σε βάρος του Ιράν, δηλώνει ο διαπραγματευτής για το πυρηνικό του πρόγραμμα.
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_...04/2010_331488


Former Deputy Defense Minister Says Israel May Be Compelled To Attack Iran's Nuclear Facilities By November
http://www.zerohedge.com/article/for...ar-facilities-


Iraq War Vet: "We Were Told to Just Shoot People, and the Officers Would Take Care of Us"
http://www.truthout.org/iraq-war-vet...e-care-us58378


Εξέγερση στην Κιργιζία
http://aformi.wordpress.com/2010/04/...�ργιζία/



Thai Protesters Battle Tear Gas, Restore TV Signal
Thai authorities restored the signal of an anti-government satellite television station after tear gas and water cannons failed to thwart protesters defying an emergency decree in a monthlong push for a fresh election.
http://www.bloomberg.com/apps/news?p...LyayIy4Y&pos=8

[uncharted]

Στις ΗΠΑ:

Μα καλά, έως τώρα πως αγόραζαν οι εξαθλιωμένοι εργάτες? Α ναι, με δανεικά...


Credit Cards the Opiate of the American Middle Class – The Withdrawal is in And the Wall Street Dealers are Raking in Trillions of Dollars. 2 Credit Cards for Every Man, Woman, and Child in the U.S.
http://www.itulip.com/forums/showthread.php?t=15049

νομιζω τωρα λυθηκε η απορια οσων (δικαιως) διαμαρτυρονται οτι τα 70s/80s δουλευε μονο ο πατερας τους και εκανε μεγαλες διακοπες ολη η φαμιλια...

το φαινομενο ειναι παγκοσμιο (απλα ειχε μια μικρη διαφορα φασης -οπως παντα- η ελλαδα, εδω η πιστωτικη επεκταση ξεκινησε στα 90s ουσιαστικα)

[ciaoant1]

Δείτε ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ του Αυγερόπουλου για τον “EΞΑΝΤΑ” γυρισμένο το 2002 για την περίπτωση της Αργεντινής.

Βέβαια, κυκλοφορούν και άλλα αρκετά αξιόλογα ντοκυμαντέρ για το θέμα (δείτε πχ εδώ), ωστόσο παρότι ο Αυγερόπουλος είναι από άλλη χώρα, έχει ένα μεγαλύτερο "βάθος" στην παρουσίαση που κάνει.

Για παράδειγμα, δείχνει πλάνα και δηλώσεις των εξαθλιωμένων, που δύσκολα θα ειδωθούν αλλού, τέτοιου είδους απόψεις και γεγονότα συνήθως παραλείπονται.

Ως μεγαλύτερη έλλειψη βέβαια αξίζει να σημειωθεί το φαινόμενο του λεγόμενου "κενού εξουσίας" που παρατηρήθηκε τότε στην Αργεντινή - ο λαός ήθελε "να φύγουν όλοι", όπως έλεγε και ένα σύνθημα σε πορείες, οι πορείες τραβούσαν για χρόνια, αλλά όσο δεν υπήρχε μια άλλη πολιτική δύναμη προκειμένου να δώσει την απαραίτητη οργάνωση, ο λαός δε μπόρεσε να ανατρέψει την κατάσταση, καθώς δε φτάνει να λες "να φύγουν όλοι", αλλά και να πεις ποιος να έρθει.

Ο λαός δε μπόρεσε να φτάσει στο επίπεδο του να τους διώξει και να έρθει αυτός στην εξουσία.

Παρόλα αυτά, οι αγώνες και τα γεγονότα που περιγράφονται αξίζει να ειδωθούν από όλους:

http://ciaoant1.blogspot.com/2010/04/blog-post.html

[ciaoant1]

Spoiler:

As I write (on Saturday), it appears that EU experts have agreed on a package of €20bn to €25bn at 350 points above the IMF tariff, or 5pc. This achieves nothing. Such wishful thinking has plagued the Greek/EMU crisis from the start. Simon Johnson, the IMF's former chief economist, said Greece needs €110bn to have any hope of pulling itself out of a tail-spin, given that the twin cures of default and devaluation are blocked. Even that may not work.
Greece must squeeze a further 13pc of GDP from the budget to stabilise debt costs by 2012, and do so during a slump when every euro of tightening leads to €1.5 to €2 in lost demand. "The risk is of a viscious downward cycle," Mr Johnson wrote in the Huffington Post.
Mr Johnson says they will have to transfer 8pc to 9pc of GDP each year to foreign creditors from 2012 onwards.
No nation will tolerate such debt servitude for long.

Spoiler:

He likens the crisis to Argentina's slide before default in 2001, a fiasco that led to calls for the abolition of the IMF itself. The Fund concluded in a post-mortem that it should never again throw good money after bad to prop up an unworkable structure with an overvalued exchange rate.

EU officials react with outrage to comparisons with Argentina, but as Mr Johnson says "Greece is far more indebted, is much less competitive in global markets, and needs a greater fiscal and wage adjustment".

Greece is just "the tip of the iceberg", in the words of China's central bank. The design faults of EMU have left all Club Med trapped in debt deflation or perma-slump. Europe's banks are in turn stuck with fatal exposure. You cannot safely uncork Greece without risking a chain reaction.

This has echoes of Credit Anstalt, the Austrian bank that collapsed in June 1931, exposing the underlying rot of Europe's banks. It set off an earthquake across Germany and Central Europe. Contagion spread back into the Anglosphere, snuffing out the recovery of early 1931.
The global financial order came crashing down. The Great Depression began in earnest.

Liaquat Ahamed recounts in Lords of Finance how rescue talks succumbed to geo-politics. France held up a loan for Austria, using it as leverage to stop a customs union with Germany. (Paris secretly withdrew funds from Vienna to force capitulation.) Disputes over German war reparations poisoned everything. By the time France, Britain and the US could agree on anything, events were out of control.

This time Germany is proving difficult, refusing to be led by the nose into an EU debt union. Chancellor Angela Merkel cannot bend the rules even if she wants to. German professors are itching to launch a complaint at their constitutional court for breach of the EU's "no bail-out" clause the day any rescue is activated.

Yet let us be honest. This is not a bail-out for Greece. It is a bail-out for European creditors that account for most of Greece's €391bn external debt (163pc of GDP). As such it is the first line of defence against greater sums at risk across Club Med. The EU rescue shifts the debacle onto taxpayers in order to prevent a systemic crisis, just like the bank bail-outs after the Lehman failure. The question is whether German Landesbanken with wafer-thin capital ratios can withstand a second crisis after losing so much already on US subprime debt.

As for blaming Greece, let us remember that the European Central Bank stoked property booms in much the same way as the Greenspan Fed. It let the growth rate of M3 money balloon to 12.3pc by late 2007, against a 4.5pc target, pouring petrol on the fire in Club Med, Ireland, and Eastern Europe. Greece can perhaps claim its entry terms into the euro were violated by the ECB. Yet the Greeks are being singled out for punishment under the rescue terms. Mr Johnson says they will have to transfer 8pc to 9pc of GDP each year to foreign creditors from 2012 onwards.
No nation will tolerate such debt servitude for long.

This crisis stems from the original sin of EMU and the collective self-deception that lured debtors and creditors alike into excess. To lecture Greece gets us nowhere. Default will happen one way or another. So will contagion.

http://www.telegraph.co.uk/finance/c...es-errors.html

Πόσο είπαμε ότι είναι ο μέσος μισθός στη Βουλγαρία? Και γιατί εσύ να παίρνεις τόσο "πολλά", όταν στη Βουλγαρία ο εργάτης παίρνει έναν "κανονικό" μισθό 400 (πχ) ευρώ, ώστε να έχει πολύ περισσότερα περιθώρια κέρδους ο εργοδότης?


Περικοπές μισθών και στον ιδιωτικό τομέα συνιστά ο Όλι Ρεν
Δεν υπάρχει πιθανότητα χρεοκοπίας της Ελλάδας μη χάσουν τα λεφτά τους οι πιστωτές..., επανέλαβε την Πέμπτη ο Ευρωπαίος επίτροπος, Όλι Ρεν, επισημαίνοντας, παράλληλα, ότι η μείωση του μισθολογικού κόστους κατά 10% στο Δημόσιο είναι «ένα σημαντικό σήμα, που πρέπει να υιοθετηθεί και στον ιδιωτικό τομέα.
http://athenstock.blogspot.com/2010/...post_4158.html


«Μειωμένες από 15% και πάνω και μάλιστα μετά από 40 χρόνια ασφάλισης θα είναι οι συντάξεις που θα εκδίδονται με τον νέο τρόπο υπολογισμού και τα περιορισμένα ποσοστά αναπλήρωσης τα οποία σκοπεύει να καθιερώσει η κυβέρνηση».
http://tsak-giorgis.blogspot.com/201...post_7884.html

Πιο αναλυτικά, κοινοτικοί και στελέχη του ΔΝΤ αναμένεται να ζητήσουν τα ακόλουθα μέτρα.

Κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τις οποίες θα αντικαταστήσουν ατομικές ή τοπικές συμβάσεις.

Ενίσχυση των ευέλικτων μορφών εργασίας (μερική και εκ περιτροπής).

Κατάργηση κατώτατων ημερομισθίων και αποδοχών.

Απελευθέρωση απολύσεων με απάλειψη του πλαφόν του 2%.

Περικοπές αποζημιώσεων. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η κυβέρνηση έχει διαμηνύσει πως δεν τίθεται θέμα να μπει ψαλίδι στις αποζημιώσεις και να απελευθερωθούν οι απολύσεις.

Μείωση συντάξεων.

Αύξηση ορίων συνταξιοδότησης και κατάργηση όλων των μορφών πρόωρης συνταξιοδότησης. Με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που προωθείται θα έχουμε και νέο υπολογισμό των συντάξεων, ο οποίος θα οδηγήσει σε μείωσή τους αλλά και αυξήσεις στα όρια συνταξιοδότησης.

Κατάργηση 13ης και 14ης σύνταξης.

Πλήρης κατάργηση 13ου και 14ου μισθού. Πρόκειται για δύο πάγια αιτήματα τόσο του Ταμείου όσο και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τα οποία η ΕΕ είχε συστήσει και φέτος, με το οικονομικό επιτελείο να προχωρεί σε μείωση κατά 30% όλων των δώρων στο Δημόσιο εξαιρώντας τις συντάξεις.

Μείωση 10% στις αποδοχές στον ιδιωτικό τομέα, όπως άλλωστε ανέφερε χθες ο κ. Ρεν.

Κλείσιμο ζημιογόνων ΔΕΚΟ - οργανισμών και απολύσεις εργαζομένων σε αυτές.

Αρση μονιμότητας στο Δημόσιο, μέτρο το οποίο θεωρείται εξαιρετικά δύσκολο να επιβληθεί.

Πλήρες άνοιγμα αγορών και επαγγελμάτων, με τα συναρμόδια υπουργεία Οικονομικών και Οικονομίας να έχουν ξεκαθαρίσει ότι θα προχωρήσουν εντός του έτους.

http://www.ethnos.gr/article.asp?cat...pubid=11178944

Ο βρυκόλακας τρέφεται με αίμα - χωρίς αίμα δε ζει. Είναι θέμα επιβίωσης για αυτόν το να σου "ρουφήξει το αίμα", και γι' αυτό ποτέ δε θα σταματήσει από μόνος του. Ή θα αποδεχτείς ότι θα σου ρουφάει το αίμα, ή θα τον πολεμήσεις, η "ευτυχισμένη συμβίωση" είναι αδύνατη


Ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος: Ναι, φρέσκο αίμα για να τραφούμε! Ζήτω τα νέα μέτρα! Ζήτω η εξαθλίωση των εργατών, καθώς αυτή αυξάνει τα δικά μας κέρδη!

Υπέρ της ενεργοποίησης του μηχανισμού στήριξης ο πρόεδρος του ΣΕΒ
Υπέρ της υποβολής αιτήματος για την άμεση ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης από ΕΕ και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τάχθηκε ο πρόεδρος του ΣΕΒ Δημήτρης Δασκαλόπουλος, κάνοντας λόγο για ρεαλιστικότερη επιλογή σε σχέση με τη σημερινή ενέργεια της κυβέρνησης.
http://athenstock.blogspot.com/2010/...post_3091.html


X.A.: Αλμα των τραπεζών
Ριζική μεταστροφή του κλίματος σημειώθηκε στο Χ.Α. ύστερα από τη δημοσιοποίηση της επιστολής που απέστειλε ο υπουργός Οικονομικών στην Ε.Ε., την ΕΚΤ και το ΔΝΤ
Η έναρξη του διαλόγου για πιθανή χρησιμοποίηση του μηχανισμού συνέβαλε στην αποκλιμάκωση των spread, γεγονός το οποίο έδωσε ώθηση στις τραπεζικές μετοχές.
http://athenstock.blogspot.com/2010/04/xa.html


Δεν βλέπεις πλέον πολλά χαμόγελα στο δρόμο. Πολλοί αξύριστοι, πολλοί σκυθρωποί. Κάποιος είχε σταματήσει στη μέση του δρόμου και τα ξυνε. Το ρολόϊ περίπου εικοσιπέντε, εικοσιέξι χρόνια πίσω. Στο τσαγκάρικο πλήρωσα τριάντα σεντ. Το πρόσωπο της τσαγκάρισας καθώς έκανε τη δουλειά της, βουβό, αναιμικό. Ασθενική τρυφερότητα πίσω από ένα ταμείο στη θέα ηλικιωμένου. Συμπυκνωμένη σκληρότητα στο σταθμό του τραίνου. Φθίνουσες υπολήψεις παντού. Κάποιος ζητιάνευε αποδείξεις στο καφέ. Σε αόρατα διαμερίσματα, με θέα στα σκουπίδια του ακάλυπτου, μια κρυφή κλεψύδρα αδειάζει από άμμο. Οι πατεράδες με τις πυτζάμες τους βουβοί. Οι εφημερίδες γεμάτες τρύπια λόγια. Τα αυτιά συνάμα ερμητικά κλειστά και τεντωμένα σαν αντένες.
Τι περιμένουν όλοι;
http://throughtheloophole.blogspot.com/2010/04/119.html



Η πατρίς κινδυνεύει! Αγοράστε επαύλεις στο Λονδίνο!
Την ώρα που οι θούριοι υπέρ της πατριωτικής αυτοθυσίας ηχούν για τους φτωχούς, οι πλούσιοι βγάζουν τα λεφτά τους απ' την Ελλάδα κατά συρροή.
Οι ελβετικές τράπεζες θα φανούν όπως πάντα εχέμυθες, αλλά η αγγλική αγορά ακινήτων είναι μάλλον φλύαρη. Ιδού λοιπόν περήφανο δείγμα της εθνικής ομοψυχίας μπροστά στον κίνδυνο του οικονομικού ολέθρου:
"Οι Βρετανοί ιδιοκτήτες ακινήτων μπορεί να ανησυχούν ακόμη για την αξιοπιστία της βρετανικής οικονομίας, αλλά από την σκοπιά της Αθήνας αυτή εμφανίζεται ως σχετικό καταφύγιο, και τα ακριβά ακίνητα στο Λονδίνο, παραδοσιακό σπίτι της πλούσιας εφοπλιστικής κοινότητας της Ελλάδας, αγοράζονται με πρωτοφανή ρυθμό από πλούσιους Έλληνες που επιδιώκουν απελπισμένα να μεταφέρουν τις καταθέσεις τους. Η συσσώρευση οικοπέδων έχει εκπλήξει τους μεσίτες, πολλοί από τους οποίους αναφέρονται στους νέους αγοραστές κατοικιών ως 'Ελληνες με ρευστό' εξαιτίας της προθυμίας τους να αποχωριστούν μεγάλα ποσά σε χρόνο ρεκόρ για να εξασφαλίσουν ακίνητα αξίας ενός εκατομμυρίου στερλίνων και πάνω. 'Είναι όλοι τους αγοραστές με ρευστό, σοβαροί παίχτες που ενδιαφέρονται μόνο για την ακριβή αγορά ακινήτων γύρω από το Regent's Park, το Mayfair και την Marylebone', είπε ο Πάνος Κουτσογιαννάκης στα γραφεία των κτηματομεσιτών του κεντρικού Λονδίνου Fraser & Co'".
Αυτά αναφέρει ο Guardian σε άρθρο της 13ης Απρίλη. Τώρα, ίσως φταίει ο εμφύλιος με τα εθνικά τραύματά του και τις κατηγορίες για ενδοτισμό. Ίσως φταίει κάτι άλλο• αλλά ξεχνάμε διαρκώς ότι αν ο Μαρξ μίλησε για την ανάγκη να χτιστεί διεθνιστική συνείδηση ανάμεσα στης γης τους κολασμένους δεν ήταν απλά επειδή οραματιζόταν μια εργατική τάξη που να είναι αφηρημένα προοδευτικότερη από την αστική αλλά επειδή κατάλαβε ότι όταν το απαιτούν οι περιστάσεις, η αστική τάξη είναι πάντα πρόθυμη να απεμπολήσει κάθε ηθική δέσμευση ως προς το έθνος-κράτος, τόσο όσο είναι ταυτόχρονα πρόθυμη να επικαλεστεί το εθνικό συμφέρον όταν αυτό σημαίνει την νομιμοποίηση της καταστολής των εργατικών αγώνων.
http://radicaldesire.blogspot.com/20...g-post_14.html


«Έκρηξη» 285% στο ύψος των ακάλυπτων επιταγών Έχουμε να δούμε πολλά κανόνια, λουκέτα, ανεργία, κτλ. Ζήστε σαν τους κολίγους κατά το μεσαίωνα όμως, και το κεφάλαιο θα έρθει για επενδύσεις - με απλά λόγια, αν θέλετε καπιταλισμό, θα πρέπει να δεχτείτε οπισθοδρόμηση σε φουδαρχικού τύπου εκμετάλλευση
Σημαντική άνοδο σημείωσαν το Μάρτιο του 2010 οι ακάλυπτες επιταγές, το συνολικό ποσό των οποίων ξεπέρασε τα 150,8 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε σήμερα η Τειρεσίας ΑΕ η άνοδος στα ποσά των ακάλυπτων επιταγών έφθασε το 285,10%...
http://athenstock.blogspot.com/2010/04/285.html



"Οι δυνατοί έχουν την τάση να διαχωρίζονται ενώ οι αδύνατοι να ενώνονται"
-Νίτσε

Morgan Stanley Warns Germany May Decide To Secede From EMU
Seceding from the euro area to devalue is very costly and risky. But seceding to revalue and introduce a harder currency is easier. Germany might opt to do so one day.
The road to such a break-up scenario leads through even more fiscal profligacy and divergence in the euro area, a politicisation of monetary policy, and a weaker currency. Recent events suggest that the trip down this road has started.

Spoiler:

Obviously, we have not reached the end-game yet. However, with the recent developments, such a break-up scenario has clearly become more likely, for two reasons. First, the lesson for other euro area members from the Greek bail-out package is that no matter how badly you violate the SGP guidelines, financial help will be forthcoming, if push comes to shove. This introduces a serious moral hazard problem into the European equation. Fiscal slippage in other countries has now become more rather than less likely.

Second, the ECB’s climb-down on its collateral rules regarding lower-rated bonds, which ensures that Greek government bonds will still be eligible as collateral in ECB tenders beyond 2010, adds to this moral hazard problem and confirms that the ECB is not immune to political considerations and pressures.

Don’t get us wrong: It is quite obvious that if Greece had not received a financial backstop package and if the ECB had stuck to its previous pronouncements on the collateral rules, the consequences not only for Greece but the whole euro area financial system and the economy could have been dire. However, the unintended consequence of such action is that it sows the seeds for potentially even bigger problems further down the road.

What are the signposts that would indicate our break-up scenario is in fact unfolding?
First, watch fiscal developments in other euro area countries closely: Our suspicion is that the aid package for Greece lessens other governments’ resolve to tighten fiscal policy, especially in an environment of ongoing economic stagnation or recession.
Second, watch ECB policy closely: If the ECB turns out to be slow in raising interest rates once inflation pressures return, this would be a sign of a politicisation of monetary policy.
Third, watch the political debate in Germany: Support for Greece has been extremely unpopular and fears that the euro will turn into a soft currency abound. If the aid package for Greece, which so far is a backstop credit line, becomes activated, eurosceptic forces would receive a significant further boost. And, needless to say, if other countries also needed financial support, this would further strengthen euro opposition.

Bottom line: To be clear, we neither advocate a euro break-up, nor is this our main scenario. However, the risk that it happens is far from negligible and the consequences for financial markets would be very severe. Hence, investors ignore the euro break-up risk at their own peril.

http://www.zerohedge.com/article/mor...ide-secede-emu

Σόρος: Από τη Γερμανία εξαρτάται η ενότητα της Ευρωζώνης
Κίνδυνο διάσπασης της Ευρωζώνης και της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης «βλέπει» ο Τζορτζ Σόρος, σε περίπτωση που η Γερμανία αρνηθεί να παίξει τον ρόλο που έπαιζε πάντα και να κάνει υποχωρήσεις.
«Οι Γερμανοί έκαναν πάντα τις υποχωρήσεις που χρειαζόταν για να προχωρήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν όλοι επιζητούσαν μια συμφωνία. Δεν το κάνουν τώρα πια», ανέφερε ο δισεκατομμυριούχος επενδυτής σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Corriere della Sera.
«Γι’ αυτό έμεινε στάσιμο το ευρωπαϊκό σχέδιο. Και αν δεν μπορεί να προχωρήσει από δω και πέρα, θα πάει προς τα πίσω. Είναι σημαντικό να καταλάβουμε ότι αν δεν γίνουν τα επόμενα βήματα για το ευρώ, αυτό θα διαλυθεί όπως και η Ευρωπαϊκή Ένωση», ανέφερε ο Σόρος.
Παρατήρησε επίσης ότι, αν και στο παρελθόν υπήρχε η πολιτική βούληση να προχωρήσει το θέμα, «σήμερα υπάρχουν πολλές αμφιβολίες για το αν εξακολουθεί να υπάρχει».
"Δώστε το ok να κόψει χρήμα ο Τρισσέ!" λέει ο Σόρος και εκβιάζει με τη συνέχιση των κερδοσκοπικών επιθέσεων που θα διαλύσουν και το ευρώ και την Ένωση.
Μάλλον κάπου εδώ είναι το ζουμί τελικά.
http://athenstock.blogspot.com/2010/...post_8971.html

αξίζει να σημειωθεί ότι ο Σόρος ζητά υποτίμηση και της λίρας Αγγλίας, γενικά η λύση του κεφαλαίου είναι να υποτιμηθεί το νόμισμα, για να πέσει έτσι ο μισθός του εργάτη



I saw that JPMorgan announced a $3.3 billion profit, while the bank still owes the US taxpayer $41 billion+. Now, I can't speak for you, but if someone owes me a big wad of cash, and instead of paying me back first, goes all prancing about town ordering champagne and farm fish eggs, I’m thinking kneecaps.
Not the White House, though. And I know why. The $41 billion (and a lot more if you include the WaMu and Bear Stearns takeovers) is not owed to the White House. It’s owed to you, poor sodding anonymous you.
http://theautomaticearth.blogspot.co...ing-tower.html



Πριν διαβάσετε (κάτι που το θεωρώ απαραίτητο, το επόμενο άρθρο από το πολύ καλό blog theautomaticearth είναι εξαιρετικό και πολύ σημαντικό), δείτε και ένα παλιότερο άρθρο για τη συνέχεια του "σίριαλ" του στεγαστικού στις ΗΠΑ. Μιλάμε για εκατομμύρια ανθρώπων που έμαθαν με τον πιο πικρό τρόπο ότι τα "σπίτια τους" ΔΕΝ τους άνηκαν, τώρα είναι άστεγοι, φτωχοί, οι τράπεζες τα πήραν όλα ως ιδιοκτήτες, και είναι πιο φανερό από ποτέ το ότι για να βρεθεί λύση για τα προβλήματα του λαού, θα πρέπει να πολεμήσουν την ιδιοκτησία, να τα πάρουν από τις τράπεζες, καταργώντας την εξουσία τους. Αλλιώς, ας ζήσουν ως κολίγοι, το άρθρο του zerohedge πιο κάτω τα λέει "με το νι και με το σίγμα" ότι πλέον δε μπορείς να ζήσεις στις ΗΠΑ παρά μόνο ως σύγχρονος κολίγος...


Foreclosures will be the wrecking ball for the American economy
Seven million American households are presently behind on their mortgage payments. Foreclosure filings were reported on 367,056 properties in March (that’s 4.4 million annualized). 1 million repossessions are foreseen in 2010.
One in every 138 US homes received foreclosure filings just in the first quarter alone. Of the 230,000 or so "lucky" few who got a mortgage modification done (1.2 million began the program over the past year), 75% already, or still, owe more on the loan than the home is worth. The Obama administration's foreclosure prevention program is "worth" $75 billion. That so far then comes to $326,000 per lucky owner, who has a 3 in 4 chance (s)he's underwater regardless. How does one gauge the success of a plan like that?
The foreclosure flood has been temporarily stalled, that's all there ever was, and now the gates are opening. There were ill-conceived and ill-fated federal programs, states introduced moratoriums and most of all banks delayed foreclosure proceedings either because they liked a full face value loan on their books better than a broken one or because they didn't like the foreclosure costs (which can run into the tens of thousands of dollars), or perhaps because they're simply completely overwhelmed and don’t have the people to process all the paperwork.
But the respite is over. Two weeks ago, the Irvine Housing Blog stated in Bank of America to Increase Foreclosure Rate by 600% in 2010 that Bank of America's OREO department said that the bank would increase its foreclosure activity from 7500 per month to 45,000 per month. That’s 540,000 annualized for just one bank (granted, the biggest one). If this is substantiated, one of two things is true: either 2010 foreclosures will go well over 1 million, or 2011 ones will go so far over it should scare us all breathless. Moreover, there's a solid chance that numbers like these in 8 months time will have debilitating effects on the overall economy, even before New Year's.
Not only are foreclosures, short sales and the like devastating for homeowners, they are a death knell for many banks. For the past three years, Washington's policy has been to sweep anything toxic under the carpet. Well, we’ve run out of carpet. And pondering this unequaled mess, it shouldn’t surprise anyone that jobless claims come in far worse than projected. The very foundations are starting to shake.

Spoiler:

And most and worst of all, the banks which hold large portions of the loans, and which have already received untold trillions of dollars in hand-outs courtesy of the house, will need to come knocking for more, because the process of increasing foreclosures will function to draw toxic paper out of vaults all over the nation, and beyond. Yes, there is a fake recovery in banking, and yes, consumers are fooled enough to go out and buy some more stuff on their credit cards. But there are not nearly enough buyers for all those millions of homes that are now part of the inventory, be it the official or the real one.

How do you get those buyers? Let prices drop 50% from where they are now, that might move some things along. But it would also eradicate the financial system as it is, and, more importantly, as the administration has elected to try and maintain it. There is no smooth solution here, it will get real ugly, and the government's not on your side. If attitudes and policies don't change real quick, it's going to cost you a whole lot of trillions more. Keeping up hugely inflated home prices at all cost has de facto been declared a matter of national security. And to an extent it may well be. But it still must fail. Or not nearly enough people can afford to buy a home. Catch 22. It makes no difference what the next smart way is to keep up appearances even longer: the outcome is as clear as it is inevitable. Real estate built America, and it's going to take it down. Foreclosures will be the wrecking ball for the American economy.

http://theautomaticearth.blogspot.co...es-wil-be.html

Ουρές χιλιάδων, όπως στη φωτογραφία, σχηματίζονται στις ΗΠΑ, σε κάθε σταθμό της περιοδείας «Σώστε το όνειρο». Δεν είναι κάποιο μουσικό σχήμα, είναι εκατοντάδες σύμβουλοι από διάφορες εταιρείες παροχής στεγαστικών δανείων, οι οποίοι ένωσαν τις δυνάμεις τους για να βοηθήσουν τον κόσμο να αποφύγει την κατάσχεση της κατοικίας τους. Η πρωτοβουλία ανήκει στη μη κερδοσκοπική οργάνωση Neighborhood Assistance Corporatioof America, η οποία παρέχει δωρεάν συμβουλευτικές υπηρεσίες και συναντήσεις με εκπροσώπους των δανειστών, την ώρα που στοιχεία δείχνουν ότι οι αγωγές για κατασχέσεις κατοικιών εκτινάχθηκαν το πρώτο τρίμηνο κατά 16%, σε ετήσια βάση στις ΗΠΑ.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_...04/2010_397667




It's Impossible To "Get By" In The US
While the market cheers on the fantastic job “growth” of March 2010, the more astute of us are concerned with a growing tide of personal bankruptcies. March 2010 saw 158,000 bankruptcy filings. David Rosenberg of Gluskin-Sheff notes that this is an astounding 6,900 filings per day.
This latest filing is up 19% from March 2009’s number which occurred at the absolute nadir of the economic decline, when everyone thought the world was ending. It’s also up 35% from last month’s (February 2010) number.
Given the significance of this, I thought today we’d spend some time delving into numbers for the “median” American’s experience in the US today. Regrettably, much of the data is not up to date so we’ve got to go by 2008 numbers.

Spoiler:

In 2008, the median US household income was $50,300. Assuming that the person filing is the “head of household” and has two children (dependents), this means a 1040 tax bill of $4,100, which leaves about $45K in income after taxes (we’re not bothering with state taxes). I realize this is a simplistic calculation, but it’s a decent proxy for income in the US in 2008.

Now, $45K in income spread out over 26 pay periods (every two weeks), means a bi-weekly paycheck of $1,730 and monthly income of $3,460. This is the money “Joe America” and his family to live off of in 2008.

Now, in 2008, the median home value was roughly $225K. Assuming our “median” household put down 20% on their home (unlikely, but it used to be considered the norm), this means a $180K mortgage. Using a 5.5% fixed rate 30-year mortgage, this means Joe America’s 2008 monthly mortgage payments were roughly $1,022.

So, right off the bat, Joe’s monthly income is cut to $2,438.

According to the US Department of Agriculture, the average 2008 monthly food bill for a family of four ranged from $512-$986 depending on how “liberal” you are with your purchases. For simplicity’s sake we’ll take the mid-point of this range ($750) as a monthly food bill.

This brings Joe’s monthly income to $1,688.

Now, Joe needs light, energy, heat, and air conditioning to run his home. According to the Energy Information Administration, the average US household used about 920 kilowatt-hours per month in 2008. At a national average price of 11 cents per kilowatt-hour this comes to a monthly electrical bill of $101.20.

Joe’s now down to $1,587.
Now Joe needs to drive to work to make a living. Similarly, he needs to be able to drive to the grocery store, doctor, etc. According to AAA, the average cost per mile of driving a minivan (Joe’s a family man) in 2008 was 57 cents per mile. This cost is based on average fuel consumption, tires, maintenance, insurance, license and registration, and average loan finance charges.

Multiply this cost by 15,000 miles per year and you’ve got an annual driving bill of $8,550. Divide this into months (by 12) and you’ve got a monthly driving bill of $712.

Joe’s now down to $877 (I’m also assuming Joe’s family only has ONE car). Indeed, if Joe’s family has two cars (one minivan and one sedan) he’s already run out of money for the month.

Now, assuming Joe’s family is one of the lucky ones (depending on your perspective) they’ve got medical insurance. Trying to find an average monthly medical insurance premium for a family in the US is extremely difficult because insurance plans have a wide range in deductibles, premiums, and co-pays. But according to eHealth Insurance, the average monthly premium for family policies in February 2008 was $369.

So if Joe has medical insurance on his family, he’s now down to $508. Throw in cell phone bills, cable TV and Internet bills, and the like, and he’s maybe got $100-200 discretionary income left at the end of the month.

This analysis covers all of the basic necessities of the average American household: mortgage payments, food, energy, gas, driving expenses, and medical insurance. It also assumes that Joe:

1) Didn’t overpay for his house
2) Made a 20% down-payment of $45K on his home purchase
3) Has no debt aside from his mortgage (so no credit card debt, student loans, etc)
4) Only has one car in the family and drives 15,000 miles per year
5) Keeps his energy bill reasonable
6) Does not eat out at restaurants ever/ keeps food expenses moderate
7) Has no pets
8) Pays for health insurance but has no monthly medical expenses (unlikely with two kids)
9) Keeps his personal budget under control regarding cable TV, Internet, and the like
10) Doesn’t spoil his kids with toys, gadgets, trips to the movies, etc.
11) Doesn’t take vacations.

Suffice to say, I am assuming Joe maintains EXTREMELY conservative spending habits. Personally, I know NO ONE who meets all of the above criteria. However, even if the above assumptions applied to the average American, you’re still only looking at $100-200 in “wiggle” room for spending per month!

If Joe:

1) Overpaid on his house
2) Didn’t have a full 20% down payment
3) Owns two cars
4) Eats at restaurants
5) Splurges on heating & A/C bills
6) Has any medical expenses aside from monthly premiums…

… he is running into the red EVERY month.

I also wish to note that my analysis didn’t include real estate taxes and numerous other expenses that most folks have to pay. So even if you are extremely frugal and careful with your money, it is impossible to “get by” in the US without using credit cards, home equity lines of credit or burning through savings. The cost of living is simply TOO high relative to incomes.

This is why there simply cannot be a sustainable recovery in the US economy. Because we outsourced our jobs, incomes fell. Because incomes fell and savers were punished (thanks to abysmal returns on savings rates) we pulled future demand forward by splurging on credit. Because we splurged on credit, prices in every asset under the sun rose in value. Because prices rose while incomes fell, we had to use more credit to cover our costs, which in turn meant taking on more debt (a net drag on incomes).

And on and on.

Does this mean the market is about to tank? Not necessarily, stocks have been disconnected from reality since November if not July. Bubbles (and we ARE in a bubble) take time to pop and this time around will be no different.

http://www.zerohedge.com/article/gue...ossible-get-us

Since the start of the Great Recession in December 2007, the U.S. economy has shed 8.4 million jobs and failed to create another 2.7 million required by an ever-larger pool of potential workers.
That leaves us more than 11 million jobs behind. (The number is worse if you include everyone working part-time who’d rather it be full-time, those working full-time at fewer hours, and people who are overqualified for the jobs they’re in.)
What’s likely to slow the jobs recovery most, however, is the indubitable reality that many of the jobs that have been lost will never return.

Spoiler:

The only way many of today’s jobless are likely to retain their jobs or get new ones is by settling for much lower wages and benefits. The official unemployment numbers hide the extent to which American workers are already on this downward path. But if you look at income data you’ll see the drop.

Among those with jobs, more and more have accepted lower pay and benefits as a condition for keeping them. Or they have lost higher-paying jobs and are now in new ones that pay less. Or new hires are paid far lower wages than the old. (In January, Ford Motor Co. announced that it would add 1,200 jobs at its Chicago assembly plant but didn’t trumpet that the new workers will be paid half of what current workers were paid when they began.) Or they have become consultants or temporary workers whose pay is unsteady and benefits nonexistent.

http://robertreich.org/post/51578347...-american-jobs

Ο λαός πνίγεται σε ανήμπορη οργή
ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ και κατήφεια επικρατεί την Πορτογαλία. «Η διάθεση είναι άθλια, ο κόσμος τρέχει στους δρόμους με τις γροθιές σφιγμένες μέσα στις τσέπες», γράφει χαρακτηριστικά ακόμη και η δεξιά γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε». Εχει δίκιο. Σύμφωνα με το «Ευρωβαρόμετρο», το 95% των ερωτηθέντων Πορτογάλων βλέπουν ζοφερές τις προσωπικές οικονομικές τους προοπτικές και το 92% κρίνει ως κακή τη συνολική οικονομική κατάσταση της χώρας. Η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα κοινωνικής έκρηξης. «Οι Πορτογάλοι είναι βασικά ειρηνικός λαός. Τα προγράμματα λιτότητας όμως του σοσιαλιστή πρωθυπουργού Ζοζέ Σόκρατες, τα οποία ενέκρινε το κοινοβούλιο, τους οδηγούν στα οδοφράγματα!», ομολογεί η συντηρητική «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε».
http://www.ethnos.gr/article.asp?cat...pubid=11071008

Ισπανία: Πάνω από 40% το ποσοστό ανεργίας στους νέους
Χιλιάδες άνθρωποι συνωστίζονται καθημερινά στα γραφεία τους, αναζητώντας μια θέση στον ήλιο. Από την πλευρά τους, οι νέοι άνεργοι, που διαβιούν στην Ισπανία, προσπαθούν να… ξορκίσουν το κακό, είτε υπογράφοντας συμβάσεις έργου περιορισμένης διάρκειας, είτε κάνοντας ακόμη και αμισθί πρακτική εξάσκηση. Άλλωστε, ο ένας στους δύο εργαζομένους ηλικίας 20 έως 24 ετών εργάζεται με σύμβαση περιορισμένου χρόνου.
Ο Ενρίκε ανήκει στη λεγόμενη γενιά των χιλίων ευρώ (σ.σ.: το ισπανικό αντίστοιχο της ελληνικής γενιάς των 700 ευρώ). Τώρα, όμως, αυτός ο μισθός είναι ένα μακρινό όνειρο. Στέκεται στην ουρά του γραφείου εργασίας και περιμένει τη σειρά του να μιλήσει με το σύμβουλο απασχόλησης. «Είμαι νέος, δεν έχω οικογένεια να φροντίσω. Μέχρι τώρα τα κατάφερνα. Ζω σ' ένα κοινόβιο και δεν έχω αγοράσει κάποιο ακίνητο, ώστε να πληρώνω δόσεις», είπε χαρακτηριστικά.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_a...04/2010_332802

Αγγλία:

Millions of private sector workers face poverty in retirement
• 62.9% of private sector workers do not save into a pension plan
• 85% of staff in public sector contribute to a retirement scheme
Almost two thirds of private sector workers are failing to save for a pension, according to official figures. While almost all public sector workers are scheduled to receive a guaranteed pension, most workers in the private sector are without a pension at all.
For many private sector workers the situation could leave them only a modest top up to their state pension and close to the threshold for means tested benefits.
http://www.guardian.co.uk/business/2...ement-planning


Σερβία: Kατάθλιψη προκαλεί η οικονομική κρίση
Η κακή οικονομική κατάσταση επιδρά καταστρεπτικά στην ψυχική υγεία των ανθρώπων, προειδοποιούν Σέρβοι ειδικοί και σε σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας του Βελιγραδίου «Press» παρατίθενται στοιχεία, σύμφωνα με τα οποία ένας στους τέσσερις κατοίκους της Σερβίας πάσχει από κατάθλιψη.
Ετησίως, οι Σέρβοι καταναλώνουν περισσότερα από 5 εκατομμύρια κουτιά ηρεμιστικών φαρμάκων, σημειώνεται στο δημοσίευμα και τονίζεται ότι η οικονομική κρίση έχει προκαλέσει επιδημία κατάθλιψης στη χώρα, αλλά και σημαντική αύξηση των νευρώσεων και της βίας.
Οι συνέπειες της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, στην οποία βρίσκεται η χώρα εδώ και δεκαετίες, έχει καταστρεπτικές συνέπειες για τους πολίτες, την οικογένεια και όλη την κοινωνία, σύμφωνα με την έρευνα της εφημερίδας, η οποία δείχνει ότι πολλοί Σέρβοι έχουν καταφύγει στον αλκοολισμό και στα ναρκωτικά.
Επίσης, ο τζόγος έχει γίνει καθημερινή ενασχόληση για το 70% των εφήβων και το 44% των ενήλικων.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_a...04/2010_332459


Japan mulls monetisation of public debt and yen devaluation Τυπώστε χρήμα - έτσι θα πέσει και ο μισθός του εργάτη, και θα γίνει πιο ελκυστικός για το κεφάλαιο
Japan’s ruling party has called for drastic monetary easing to devalue the yen by 30pc and halt the slide into deflation, putting it on a collision course with the Bank of Japan.
http://www.telegraph.co.uk/finance/f...valuation.html


Επιβεβαιώνεται, πλέον και επισήμως, ότι η Αμερική του Ομπάμα έχει αγκαλιάσει θερμά την Κίνα και αποσιωπά το αιχμηρό σημείο τριβής ανάμεσα στις δύο πλευρές: την ισοτιμία δολαρίου - γουάν. Η φημολογία περί «μυστικής συμφωνίας» παίρνει αιχμηρές διαστάσεις, καθώς ο υπουργός Οικονομικών ανέβαλε χθες τη θεσμοθετημένη κατάθεση της εξαμηνιαίας έκθεσης στο Κογκρέσο για τη «χειραγώγηση» εκ μέρους του Πεκίνου της επίμαχης ισοτιμίας.
Η Αμερική του Ομπάμα φαίνεται να «παρέδωσε» την οικονομική σωτηρία της στην Κίνα, αποδεχόμενη ταπεινωτικά την εξάρτησή της. Ωστόσο, δεν είναι ποτέ εύκολο να έρθει κανείς σε συνεννόηση με μια αναδυόμενη υπερδύναμη.

Spoiler:

Ο υπό αμερικανικό έλεγχο μονοπολικός κόσμος που προέκυψε από το απότομο τέλος του Ψυχρού Πολέμου ανήκει ήδη στην Ιστορία. Ο νέος αυτός κόσμος είναι πλέον εμφανής. Και οι χώρες έχουν το περιθώριο επιλογής μεταξύ του αμερικανικού ή του κινεζικού δρόμου. Η Κίνα δεν έχει ανησυχίες ή ενδοιασμούς για την πολιτική της Αμερικής. Εάν η συναίνεση της Ουάσιγκτον είναι ιδεολογικά παρεμβατική, η αναδυόμενη συναίνεση του Πεκίνου μοιάζει ιδεολογικά αγνωστικιστική. Οι πιστοί σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως η Iαπωνία, η Nότια Kορέα και η Aυστραλία, υφίστανται ήδη την ελκτική δύναμη ενός νέου γεωπολιτικού «μαγνητικού πεδίου». Και η αναπνοή του κινεζικού δράκου γίνεται αισθητή και σε πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις. Oι φόβοι για την Kίνα είναι βαθιά ριζωμένοι στην Aμερική.

Ολα αυτά θα μπορούσαν να παραλληλιστούν με τον φόβο της Iαπωνίας που κυριάρχησε τη δεκαετία του ’80 για να αποδειχθεί ανεδαφικός στη συνέχεια. Eνώ, όμως, στην περίπτωση της Iαπωνίας η «κίτρινη απειλή» είχε αποκλειστικά οικονομική διάσταση, η Kίνα συσπειρώνει απέναντί της ένα ευρύ φάσμα ανησυχιών και αντιπάλων: Oι ηθικολόγοι νεοσυντηρητικοί αντιτάσσονται στην αμερικανική πολιτική έναντι της Kίνας από την εποχή των ιστορικών ανοιγμάτων του Nίξον, τη δεκαετία του ’70. Στελέχη του Πενταγώνου ανησυχούν για την εξέλιξη των κινεζικών εξοπλιστικών προγραμμάτων. Oι χριστιανοί φονταμενταλιστές οργίζονται για τη δημογραφική εξοντωτική πολιτική (παρόμοια της κατεχόμενης Κύπρου από τους Τούρκους) που εφαρμόζει το Πεκίνο απέναντι στο Θιβέτ. Oι εκκλήσεις για προστατευτικούς δασμούς, για αντίποινα στον αθέμιτο ανταγωνισμό ενός τεχνητά υποτιμημένου, έναντι του δολαρίου, κινεζικού νομίσματος (γουάν) και πάει λέγοντας, έχουν πάρει πελώριες διαστάσεις. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η Αμερική δεν πρέπει να μπει σε τροχιά σύγκρουσης με την Κίνα, αλλά να προσπαθήσει να επιτύχει έναν συμβιβασμό. Ολες όμως οι σχετικές προσπάθειες μέχρι σήμερα ναυάγησαν. Μάλιστα, ο Κινέζος πρωθυπουργός Γουέν Τζιαμπάο έφτασε στο σημείο να δηλώσει ότι το γουάν δεν είναι υποτιμημένο και κατηγόρησε «άλλα κράτη» ότι κρατούν τα δικά τους νομίσματα υποτιμημένα προκειμένου να ενισχύσουν τις εξαγωγές τους. Οι ΗΠΑ είχαν αντιμετωπίσει παρόμοιο πρόβλημα το 1971, όταν και θέσπισαν προσωρινό φόρο 10% στις εισαγωγές, έως ότου να εξαναγκαστούν η Ιαπωνία και η Γερμανία να αυξήσουν την ισοτιμία των νομισμάτων τους έναντι του δολαρίου. Κάτι ανάλογο μπορεί να γίνει και σήμερα για τις εισαγωγές από την Κίνα, μόνο που ο ειδικός αυτός φόρος θα χρειαστεί να είναι πολύ υψηλότερος, περίπου 25%.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_...04/2010_397638

China hit by 1st trade deficit in 6 yrs Που θα τα πουλήσουν? Οι κινέζοι εργάτες δεν έχουν λεφτά, σε ΕΕ, ΗΠΑ οι εργάτες φτωχαίνουν, ποιος θα αγοράσει? Εξ ου και το έλλειμμα που εμφανίζει τώρα και η Κίνα. Και που να εφαρμοστούν και δασμοί - τότε θα "γελάσουμε", καθώς η Κίνα θα πληγεί πάρα μα πάρα πολύ
China's trade balance turned red in March, the country's first monthly trade deficit in six years, the General Administration of Customs (GAC) said here Saturday.
http://www.chinadaily.com.cn/china/2...nt_9711324.htm



«Καμπανάκι κινδύνου» αναλυτών για τις τιμές ακινήτων στην Κίνα
«Καμπανάκι κινδύνου» κρούουν οι αναλυτές για την έντονη αύξηση των τιμών των ακινήτων στην Κίνα, αναφέροντας ότι ίσως να είναι η επόμενη φούσκα που θα επηρεάσει τον κόσμο.
http://athenstock.blogspot.com/2010/...-post_536.html



Chinese Turbines in Texas Spur ‘Buy American’ Push τσακώνονται για το ποιος θα πάρει συμβόλαια σε ολοένα και περισσότερα πεδία
hinese turbines powered by west Texas winds are sparking a debate over whether “Buy American” rules should be imposed on renewable-energy investments backed by the U.S. government.
A-Power Energy Generation Systems Ltd., based in Shenyang, China, will supply turbines to a joint venture planning to build a $1.5 billion wind farm in Texas. The group, which includes two U.S. partners, says it may seek financial aid from the Obama administration because the project will create at least 1,000 American jobs.
http://www.bloomberg.com/apps/news?p...z6MyqU0&pos=10



Big Banks Mask Risk Levels εντάξει μωρά, λέμε και κανά ψεματάκι, δε βαριέσαι
Major banks have masked their risk levels in the past five quarters by temporarily lowering their debt just before reporting it to the public, according to data from the Federal Reserve Bank of New York.
A group of 18 banks—which includes Goldman Sachs Group Inc., Morgan Stanley, J.P. Morgan Chase & Co., Bank of America Corp. and Citigroup Inc.—understated the debt levels used to fund securities trades by lowering them an average of 42% at the end of each of the past five quarterly periods, the data show.
http://online.wsj.com/article/SB1000...EFTTopWhatNews


Fed Shouldn’t Reveal Crisis Loans, Banks Vow to Tell High Court Πρόσφατα βγήκε μια δικαστική απόφαση που υποχρέωνε τη FED να ανακοινώσει δημόσια πόσα λεφτά έδωσε και σε ποιες τράπεζες - οι τράπεζες τώρα καταπολεμούν αυτή την απόφαση, ε όχι και να μάθει ο κόσμος μερικές τέτοιες αλήθειες, άσε τα "κορόιδα" να κοιμούνται καλύτερα...
The biggest U.S. commercial banks will take their fight against disclosure of Federal Reserve lending in 2008 to the Supreme Court if necessary, the top lawyer for an industry-owned group said.
http://www.bloomberg.com/apps/news?p...GXswn4E&pos=13



SEC Sues Goldman for Fraud Έφαγε μια μήνυση η Goldman Sachs, τώρα για τι απ' όλα δε ξέρω, βασικά και μόνο η ύπαρξη τέτοιων φαινομένων είναι ακρετή, αλλά υποθέτω ότι είναι θετικό βήμα το ότι έστω το πιο έντονο παράδειγμα (η εν λόγω τράπεζα είναι η πιο πετυχημένη, κατά τα άλλα δε διαφέρει από τις υπόλοιπες) χτυπιέται. Το πόσο πολύ βέβαια θα χτυπηθεί ή όχι, θα το δούμε
Goldman Sachs, which emerged relatively unscathed from the financial crisis, was accused of securities fraud in a civil suit filed Friday by the Securities and Exchange Commission, which claims the bank created and sold a mortgage investment that was secretly devised to fail…
The instrument in the S.E.C. case, called Abacus 2007-AC1, was one of 25 deals that Goldman created so the bank and select clients could bet against the housing market…
http://www.nakedcapitalism.com/2010/...for-fraud.html


Υπάρχει πάντως οργή εναντίον της άρχουσας τάξης, απλά, ειδικά στις ΗΠΑ, δεν υπάρχει οργάνωση και όραμα για να καταπολεμηθεί

JP Morgan mortgage business CEO mobbed by angry borrowers
The mortgage chief of the United States' second largest bank was mobbed by angry borrowers on Tuesday after he invited customers to speak to him if they feared foreclosure of their homes.
The JPMorgan Chase & Co executive was at a congressional hearing in Washington when a lawmaker asked him who mortgage borrowers could turn to if they felt his bank's employees were not helping them hold onto their homes.
"Come to me," said David Lowman, chief executive for JPMorgan Chase & Co's home mortgage business in response to the question from Massachusetts Democrat Barney Frank.
Minutes later, around 50 borrowers burst from the audience and presented Lowman with a 6-page document alleging his bank reneged on a pledge to help struggling homeowners.
The activist who organized the protest said Lowman did not want to talk and left the hearing.
"He ran. He ran like a dog with its tail between his legs,"
http://www.reuters.com/article/idUSTRE63C5LO20100413



Οι κάμερες ξεκινούν να παρακολουθούν κι επίσημα τους δημόσιους χώρους Παίρνουν τα μέτρα τους...Εμείς?
Όπως τονίζει η Ανεξάρτητη Αρχή, η εγκατάσταση και λειτουργία των συστημάτων επιτήρησης σε δημόσιους χώρους γίνεται μόνο από δημόσιες αρχές με σεβασμό στην αρχή της αναλογικότητας. αχαχαχ, καλό
http://athens.indymedia.org/front.ph...cle_id=1154608


Δε διαβάζω τις τελευταίες μέρες ελληνικές εφημερίδες (ούτε και πολλές ξένες, μερικές ειδήσεις που βλέπω "σκόρπια" παραθέτω). Επίσης, δε βλέπω και τηλεόραση, οπότε δεν έχω παρακολουθήσει την ιστορία με τους τρομοκράτες. Παρατηρώ όμως μια μεγάλη αλλαγή στον κόσμο, που αναφέρεται στο θέμα ως εξής: "Μας κοροιδεύουν, μας έχουν ζαλίσει με την τρομοκρατία, περνάνε μέτρα απομακρύνουν και την κουβέντα από τα προβλήματα του κόσμου, αμάν πια". Μεγάλη αλλαγή από παλιότερα...

Δείτε και ένα σατυρικό, αλλά πολύ εύστοχο άρθρο από το εξαιρετικό blog "Ροίδη Εμμονές":

γιάφκα fitness club

[NaGR]

όπως τα βλέπω εγώ, δεν υπάρχει λύση για την Ελλαδίτσα
έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου οτι οι λογαριασμοί που έχουν ανοίξει μόνο με πόλεμο λύνονται
και σε αντίθεση με σχεδόν όλους που δείχνουν προς το Ιράν βλέπω ένα πιστόλι (Τουρκία) και πυρομαχικά (ΠΓΔΜ) έτοιμα για εναλλακτικό στόχο (Ελλάδα)

έτσι ή αλλιώς αναίμακτα δεν θα τη βγάλουμε καθώς αν το σχέδιο είναι να ξεπληρώσουμε κάνοντας διαιτα και οικονομία (και όχι κάνοντας τον Τρισε μεγάλο τυπογράφο) η Βουλγαρία θα μοιάζει γη της επαγγελίας

και στραβός είναι ο γιαλός και στραβά αρμενίζουμε μόνο που δεν ζούμε σε δυαδικό κόσμο και δύο μείον δεν κάνουν ένα συν


πιστεύω οτι η φετινή Πρωτομαγιά θα μας δείξει πολλά.

[anon]

Παντού γίνεται "επίθεση" στα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Εσκεμμένα φυσικά. Ειτε θα κερδίσουν ακόμα περισσότερα, είτε θα γίνει κανας χαμός, οπότε και πάλι κερδισμένοι θαναι οι ίδιοι.

[ciaoant1]

όπως τα βλέπω εγώ, δεν υπάρχει λύση για την Ελλαδίτσα
έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου οτι οι λογαριασμοί που έχουν ανοίξει μόνο με πόλεμο λύνονται
και σε αντίθεση με σχεδόν όλους που δείχνουν προς το Ιράν βλέπω ένα πιστόλι (Τουρκία) και πυρομαχικά (ΠΓΔΜ) έτοιμα για εναλλακτικό στόχο (Ελλάδα)

Σε καμία περίπτωση, η Ελλάδα είναι αποικία, να ρημάξουν θέλουν, όχι ρίξουν βόμβες εδώ

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 1 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα αργότερα ........

Ειτε θα κερδίσουν ακόμα περισσότερα, είτε θα γίνει κανας χαμός, οπότε και πάλι κερδισμένοι θαναι οι ίδιοι.

Δηλαδή? Από που και ως που είναι πάντα "αυτοί" κερδισμένοι?

Όταν πχ έγινε χαμός και κερδήθηκε το 8ωρο κέρδισαν αυτοί ή εμείς? (απλό/ενδεικτικό παράδειγμα)

[anon]

Αλλον χαμό εννοώ ciaoant1, αυτόν που επίσης έχουν προδιαγράψει αυτοί με σκοπό μια ακόμα αναδιανομή του πλούτου. Και ξέρεις τι εννοώ. Βέβαια αυτό θα βοηθήσει και τον απλό λαουτζίκο δίνοντας μια ανάσα ανάπτυξης και αναδιανομής πλούτου για αρκετά χρόνια, αλλά αλλοίμονο, με πολύ μεγάλο τίμημα, και μάλιστα σε ανθρώπινες ζωές...

[uncharted]

Αλλον χαμό εννοώ ciaoant1, αυτόν που επίσης έχουν προδιαγράψει αυτοί με σκοπό μια ακόμα αναδιανομή του πλούτου. Και ξέρεις τι εννοώ. Βέβαια αυτό θα βοηθήσει και τον απλό λαουτζίκο δίνοντας μια ανάσα ανάπτυξης και αναδιανομής πλούτου για αρκετά χρόνια, αλλά αλλοίμονο, με πολύ μεγάλο τίμημα, και μάλιστα σε ανθρώπινες ζωές...

πολεμο?

[ciaoant1]

Spoiler:

Tορναδόροι σε μηχανουργικό εργοστάσιο, στην aθήνα της δεκαετίας 1930. Στα χρόνια του Mεσοπολέμου το βιοτικό επίπεδο των Eλλήνων εργατών βρισκόταν περίπου στο όριο επιβίωσης

Οι εγκλωβισμένοι
Στην Κύπρο, εγκλωβισμένοι λέγονται οι ελληνοκυπριακοί πληθυσμοί που παρέμειναν στα χωριά τους στο Βορρά μετά την εισβολή του 1974. Στην Ελλάδα, εγκλωβισμένοι είναι όσοι ζουν και εργάζονται στην χώρα χωρίς να έχουν τα οικονομικά, οικογενειακά ή εκπαιδευτικά μέσα να μεταναστεύσουν με καλές οικονομικές προϋποθέσεις στο εξωτερικό. Είναι αυτοί που θα αποτελέσουν τα πρότυπα θύματα της ασιατικοποίησης του Κεφαλαίου στην Ευρώπη: τρομοκρατημένοι μην χάσουν την πενιχρότατα αμοιβόμενη δουλειά τους, με δραστικές περικοπές στην κοινωνική πρόνοια για την υγεία τους και τα παιδιά τους, χωρίς ελπίδα για βιώσιμη σύνταξη, ζώντας με τον συνεχή φόβο της επόμενης δόσης, στοιχειωμένοι απ' τις φρικτές φήμες σεναριών καταστροφής, με το μυαλό στις σκηνές τραγωδίας που εξελίσσονται καθημερινά στις δημοπρασίες περιουσιών, θα μάθουν να ζουν και να εργάζονται με λιγότερα χρήματα, λιγότερα δικαιώματα, λιγότερες ελπίδες. Όσοι ξεφεύγουν από την νέα φουκωική πειθαρχία που επιβάλλει η οικονομική ανάγκη θα διαπομπεύονται, έτσι δείχνουν τα πράγματα, με όλο και μεγαλύτερη ξεδιαντροπιά, χωρίς την στοιχειώδη τήρηση δεοντολογικών κανόνων: όνομα, επίθετο, φωτογραφία προσώπου αρκούντως ταλαιπωρημένου ώστε να δείχνει εκ των προτέρων ένοχο, ενοχοποιητικά περιεχόμενα βιβλιοθήκης.

Spoiler:

Όλες οι ενδείξεις συνηγορούν: το έδαφος είναι έτοιμο για το χτίσιμο μιας εύκρατου κλίματος εργασιακής φυλακής στα νοτιοανατολικά της Ε.Ε που θα τροφοδοτεί με φτηνή εργασία τις δοκιμαζόμενες οικονομίες των αναπτυγμένων κρατών, οι οποίες τρέφουν ακόμα ελπίδες ότι μπορούν να τονώσουν τις αγορές τους μέσα από την διαμόρφωση ενός νέου κύματος οικονομικιστικού ιμπεριαλισμού απέναντι στην ημιναναπτυγμένη περιφέρεια.

Η αντίληψη της χρονικότητας που έχουν επιβάλλει επί χρόνια τα ΜΜΕ είναι ότι και η μεγαλύτερη καταστροφή δεν μας αφορά για περισσότερο από τρία εικοσιτετράωρα. Ε, αυτή η καταστροφή είναι εξαίρεση στον κανόνα του μηντιακού short attention span και της φαστ φουντ πολιτικής των επιφυλλίδων. Έχει εξελιξιμότητα, έχει διακυμάνσεις, κορυφώσεις, επίπεδα εκδήλωσης, γκρανταρισμένα βάθη απελπισίας. Όσοι από μας αντέχουν, για όσο αντέχουν, για όσο οι συγκυρίες και τα μέσα τους τους το επιτρέπουν, έχουν ένα καθήκον να εκπληρώσουν: να εκθρέψουν μία νέα πολιτική βούληση μέσα από τις στάχτες της προ πολλού χρεοκωπημένης "αριστεράς". Να κρατήσουν παρέα στους απελπισμένους, να ενημερώνουν, να ενθαρρύνουν, να διασπείρουν, να ενώνουν τις αδύναμες υπάρξεις των ανώνυμων με μια κλωστή πίστης, με μια ίνα ελπίδας. Ο δρόμος που απλώνεται τώρα μπροστά μας θα είναι μακρύς και δύσβατος, γεμάτος πίκρα και απογοητεύσεις, γεμάτος ανήμπορη οργή και αδιέξοδη απελπισία. Μπορεί να μη ζήσουμε να δούμε το τέλος του --ποιος να το ξέρει; Αλλά ορισμένα πράγματα στη ζωή δεν τα διαλέγεις. Σε διαλέγουν αυτά.

http://radicaldesire.blogspot.com/20...g-post_17.html

...το βασικό καθήκον της κυρίαρχης ιδεολογίας στην παρούσα κρίση είναι να επιβάλλει ένα αφήγημα το οποίο θα αποδώσει το φταίξιμο για την κατάρρευση όχι στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα ως τέτοιο, αλλά σε δευτερογενείς και ενδεχομενικές αποκλίσεις (υπερβολικά χαλαρούς φορολογικούς νόμους, διαφθορά μεγάλων οικονομικών ινστιτούτων, κλπ). Παρόμοια, στην εποχή του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, οι κομισάριοι του σοσιαλισμού προσπάθησαν να σώσουν την ιδέα του σοσιαλισμού υποστηρίζοντας ότι η αποτυχία των "λαϊκών δημοκρατιών" ήταν αποτυχία μιας μη αυθεντικής εκδοχής του σοσιαλισμού και όχι της ίδιας της ιδέας• και έτσι τα υπάρχοντα σοσιαλιστικά καθεστώτα χρειάζονταν δραστικές μεταρρυθμίσεις και όχι ανατροπή ή κατάργηση. Δεν λείπει η ειρωνεία από την παρατήρηση ότι οι προπαγανδιστές που κάποτε κορόϊδευαν αυτή την κριτική άμυνα του σοσιαλισμού ως φενάκη, και που επέμεναν ότι θα πρέπει να αποδώσουμε το φταίξιμο στην ίδια την ιδέα (του σοσιαλισμού), τώρα προσφεύγουν στην ίδια γραμμή άμυνας: διότι δεν είναι ο καπιταλισμός ως τέτοιος που είναι χρεοκοπημένος, μόνο η παραμορφωτική του υλοποίηση...
http://radicaldesire.blogspot.com/20...voj-zizek.html


Η μήνυση στη Goldman Sachs ήταν το γεγονός της ημέρας στις ΗΠΑ - και όχι μόνο βέβαια, και δείχνει ότι υπό το φόβο κινητοποιήσεων, οι κυβερνώντες βάζουν μερικούς περιορισμούς, όπως άλλωστε έχουν ξανακάνει τόσες και τόσες φορές στο παρελθόν. Πρόκειται για σημαντική επιτυχία, που μάλιστα θα έχει και συνέχεια, στο βαθμό που ο κόσμος κινητοποιείται. Βέβαια, δε λύνει το πρόβλημα, απλά ανακουφίζει κάπως την κατάσταση, με σκοπό να δωθεί η εντύπωση στον κόσμο ότι "έγιναν και μερικά λάθη, αλλά τώρα τα διορθώνουμε:

Goldman case likely to unleash torrent of lawsuits
The charges will unleash a torrent of lawsuits, and likely signal that the government is prepared to file more lawsuits related to the overheated market that preceded the financial crisis, experts said.
"This is just the tip of the iceberg," said James Hackney, a professor at Northeastern University School of Law. "There are a lot of folks out there in different deals who played similar roles, and once it starts building steam, plaintiffs' lawyers will figure out this is where the money is and there should be a lot of action."
http://news.yahoo.com/s/ap/20100418/...hs_legal_storm


The U.S. is destined to endure a new economic crisis that sticks taxpayers with the bill unless Congress tightens oversight of the financial industry, President Barack Obama said Saturday.
For the first time, the government would regulate derivatives, those financial instruments whose value depends on an underlying asset, such as mortgages or stocks. Derivatives can help hedge risks. But derivatives can produce steep losses, or huge profits, if the value of their underlying asset sinks.
http://news.yahoo.com/s/ap/us_obama_financial_reform


Germany to Review Possible Legal Steps Against Goldman
Germany may take legal action against Goldman Sachs Group Inc., German government spokesman Ulrich Wilhelm said today by phone. Germany’s Bafin financial regulator will ask the U.S. Securities and Exchange Commission for information on the Goldman case, Wilhelm said.
http://www.bloomberg.com/apps/news?p...2w7dx42Q&pos=5


Η ειρωνεία είναι πως ο πρεσβευτής που έχουν τοποθετήσει οι ΗΠΑ στη Γερμανία είναι...πρώην στέλεχος της Goldman Sachs!

Philip D. Murphy was confirmed by the U.S. Senate as U.S. Ambassador to the Federal Republic of Germany on August 7, 2009 and presented his credentials on September 3, 2009.
From 1993-1997, Ambassador Murphy headed Goldman Sachs’ Frankfurt office, where he had oversight responsibility for activities in Germany, Switzerland and Austria, as well as in the then-emerging nations of Central Europe. From 1997-1999, Ambassador Murphy served as the President of Goldman Sachs (Asia). In all, he spent 23 years at Goldman Sachs and held a variety of top-level positions before becoming a Senior Director of the firm in 2003, a position he held until his retirement in 2006.
http://www.businessinsider.com/phili...ess+Insider%29

Βίος και πολιτεία των οίκων
ΠΟΛΛΟΙ ΠΙΑ ΘΕΤΟΥΝ ΘΕΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
πρόκειται για καθαρά ιδιωτικές, κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και οι τρεις κολοσσοί του κλάδου, οι Standard & Poors, Moody's και Fitch, αμερικανικής «κατασκευής και προελεύσεως» -αν και ο τελευταίος από το 1997 βρίσκεται στα χέρια γάλλου επενδυτή:
*Μοιράζονται το 90% της παγκόσμιας αγοράς και μάλιστα με περιθώρια κέρδους που φτάνουν το 50%, δηλώνει στη γαλλική εφημερίδα «Liberation» ο διευθύνων του ασφαλιστικού ομίλου Scor .
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&...2010&id=152555



Το ΔΝΤ από την σκοπιά του... "καλού λύκου"
Στα παραμύθια δεν λείπει η φαντασία. Ο "κακός λύκος" μπορεί να ήταν θύμα παρεξήγησης στην ιστορία της κοκκινοσκουφίτσας. Βάλτε το ΔΝΤ στη θέση του "κακού λύκου", την Ελλάδα στη θέση της "κοκκινοσκουφίτσας", την "γιαγιά" στη θέση της ΕΕ και δείτε το παραμύθι από την σκοπιά... των κοφτερών δοντιών. Πόσο παρεξηγημένα είναι;

Spoiler:

«Το δάσος ήταν το σπιτικό μου. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι' αυτό. Προσπαθούσα να το διατηρώ τακτικό και καθαρό. Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα.

Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Ερευνα

Φυσικά, την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν, πού πήγαινε, από πού ερχόταν κλπ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά, που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό. Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε ύποπτη μ' αυτά τα ρούχα.

Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία. Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς της.

Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα, της εξήγησα το πρόβλημά μου και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι, την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά.

Καλαμπούρι

Το κορίτσι ήλθε, με τα κόκκινα μαγουλά της, και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με είχαν προσβάλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλύτερα. Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λέει. Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια.

Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι' αυτό το κορίτσι, που έβαζε ένα ευγενικό προσωπείο, αλλά ήταν τόσο κακοήθης.

Παρ' όλα αυτά, έχω την τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο, και της είπα ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλλίτερα.

Η επόμενη προσβολή στ' αλήθεια με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω την ψυχραιμία μου, αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φάω καλύτερα.

Ας είμαστε ειλικρινείς

Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την ηρεμήσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς, αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα.

Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του.

Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα. Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία.

Όμως, αυτή η γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα».

http://www.imerisia.gr/article.asp?c...pubid=27255149

Το ΔΝΤ απέκτησε χρήμα...
Την ενίσχυση του ΔΝΤ με τριπλασιασμό των πόρων την πέτυχε ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα στη Σύνοδο του G20.
συμφωνήθηκε η χορήγηση 250 δισ. δολαρίων προς το ΔΝΤ για βοήθεια σε δανειακά κεφάλαια προς χώρες - μέλη. Το ποσό είναι βέβαια πολύ μεγάλο, και φανερώνει το πόσα χρήματα χρειάζονται για να διασωθεί η άρχουσα τάξη. Όσο για το ποιος θα κληθεί να πληρώσει το λογαριασμό, αυτό μάλλον το έχουν πλέον καταλάβει οι λαοί...
http://athenstock.blogspot.com/2010/...post_3438.html


"Πιο γρήγορα, θα αργήσουμε στη δουλειά"

«Αν δεν παρέμβουμε, το 2015 δεν θα μπορούν να δοθούν συντάξεις»
Αυτό δηλώνει ο υπουργός Εργασίας Ανδρέας Λοβέρδος, σε συνέντευξή του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, επισημαίνοντας πάντως πως τα τρία "δεν" ισχύουν: «δεν αυξάνουμε τις εισφορές, δεν αυξάνουμε τα όρια ηλικίας, δεν μειώνουμε τις χαμηλές συντάξεις». και τι κάνετε δηλαδή? Χτυπάτε εφοπλιστές και τραπεζίτες? Δε το βλέπω...
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1804114


Η συνεχής συρρίκνωση του κλάδου της κλωστοϋφαντουργίας οδηγεί εκατοντάδες «πενηντάρηδες» στην ανεργία.


Το «ξήλωμα» της κλωστοϋφαντουργίας συνεχίζεται και με τη Φαρμπετέξ
Αίτηση πτώχευσης έχει καταθέσει η βορειοελλαδίτικη επιχείρηση- Στον αέρα 102 εργαζόμενοι ας δεχτούν να δουλέψουν με μισθούς Βουλγαρίας και τότε τα ξαναλέμε
http://www.tovima.gr/default.asp?pid...&dt=17/04/2010

Δείτε τι ωραία που εξηγεί τα πράγματα στέλεχος της JP Morgan, σχετικά με το πώς οι σύγχρονοι φεουδάρχες, όπως και οι προκάτοχοί τους, μόνο εισπράττουν, ποτέ δεν πληρώνουν, η πληρωμές αφορούν μονάχα τους κολίγους:

"When profits fall too sharply then capital will move somewhere else, where there is more money to be earned, for example non-regulated markets,"
Jamie Dimon, head of JP Morgan/Chase



«Με την καταβολή φόρου 5% και χωρίς έλεγχο του «πόθεν έσχες» οι Ελληνες θα μπορούν να επαναπατρίσουν τα κεφάλαια που έχουν στο εξωτερικό.
Τα κίνητρα τέθηκαν σε ισχύ από χθες, ενώ αυστηρότερο γίνεται το καθεστώς των ενδοομιλικών συναλλαγών με τις νέες αλλαγές που έκανε χθες ο υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου, λίγο πριν από την ψήφιση του φορολογικού νομοσχεδίου κατ’ άρθρο» γράφει το σημερινό «Εθνος» σε άρθρο του που το τιτλοφορεί: "Aσυλία για επαναπατρισμό κεφαλαίων".
Και τι σημαίνει αυτό; Ότι οι εγκληματίες του λευκού κολάρου μπορούν να κάνουν νόμιμα ξέπλυμα βρώμικου χρήματος.
Και δεν το λέμε εμείς αυτό αλλά ο σημερινός πρωθυπουργός. Οποιος ανατρέξει στα πρακτικά της βουλής της 22 Δεκέμβρη τότε που η κυβέρνηση της Ν.Δ με τον νόμο 3259/2004, νομιμοποιούσε (όπως κάνει το ΠΑΣΟΚ σήμερα) την εισαγωγή βρώμικου χρήματος, χωρίς κανέναν έλεγχο του «πόθεν έσχες», με ένα συμβολικό φόρο ύψους 3%, θα συναντήσει την ομιλία του Γ. Παπανδρέου που ανάμεσα στα άλλα τόνιζε:
«Με την επαναφορά των κεφαλαίων, με τον νόμο που φέρατε εσείς, επιβραβεύετε και τις χειρότερες συμπεριφορές, όχι μόνον των φοροφυγάδων αλλά και ξεπλύματος χρήματος από εμπόρους ναρκωτικών, από εμπόρους όπλων και λευκής σαρκός».
http://tsak-giorgis.blogspot.com/201...post_4284.html



Συγχώνευση περίπου 4.000 νομικών προσώπων και μεγάλη μείωση προσωπικού θα φέρει το νέο σχέδιο
Σύμφωνα με υπολογισμούς του υπουργείου Εσωτερικών η εξοικονόμηση πόρων από τη μεταρρύθμιση θα αγγίξει το 1,8 δισ. ευρώ. Αυτό, άλλωστε, εξηγεί και το ειδικό ενδιαφέρον για τον «Καλλικράτη» που έδειξε το κλιμάκιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην τελευταία του επίσκεψη στην Αθήνα.
Αναλυτικότερα, από τις συνενώσεις των δήμων και των κοινοτήτων, τη συγχώνευση περίπου 4.000 νομικών προσώπων και τη μείωση του έκτακτου προσωπικού υπολογίζεται ότι θα εξοικονομηθούν 1,025 δισ. ευρώ. Από την κατάργηση της νομαρχιακής αυτοδιοίκησης θα εξοικονομηθούν 311 εκατ. ευρώ και από τις θεσμικές αλλαγές στις περιφέρειες 218 δισ. ευρώ. Επίσης, εκτιμάται ότι η αποδοτικότερη λειτουργία των ΟΤΑ θα μειώσει περαιτέρω το κόστος κατά 250 εκατ. ευρώ. Γενικά θα αυξήσει την ανεργία (απολύσεις), επίσης όμως, καια υτό και πολυαναφέρετε, θα μει΄ώσει τα κονδύλια για τους δήμους, και θα τους βάλει να βρίσκουν μόνοι τους λεφτά. Πώς θα τα βρουν? Με "χορηγούς", με το "αζημίωτο" βέβαια...
http://www.ethnos.gr/article.asp?cat...pubid=11208978



Χρεοκόπησε η γαλλική πόλη Σεντ Ετιέν
Σε πολλές χώρες, οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν χάσει δισ. από συμφωνίες αναδιάρθρωσης του χρέους τους
Η ηλικίας 800 ετών πόλη βρέθηκε να χρωστάει στην Deutsche Bank 1,18 εκατ. ευρώ εξαιτίας συμφωνίας που είχε συνάψει με τη γερμανική τράπεζα και αρχικά φαινόταν ευνοϊκή. Αναγκάσθηκε, έτσι, να μην αποπληρώσει το χρέος της, αφήνοντας σε εκκρεμότητα 10 πιστωτικά παράγωγα τόσο επισφαλή ώστε καμία τράπεζα δεν θα τα αγόραζε πλέον.
Είναι μία από τις χιλιάδες περιπτώσεις δημοσίων φορέων σε όλη την Ευρώπη που προσπάθησαν να περιορίσουν το κόστος του δανεισμού τους, μετατρέποντάς το σε πιστωτικά παράγωγα, των οποίων τη διακινδύνευση δεν ήταν σε θέση να αποτιμήσουν.
Σε παρόμοια θέση βρίσκεται η γερμανική πόλη Πφορτζχάιμ στα πεδινά του Μέλανος Δρυμού στη Γερμανία καθώς και η ιταλική πόλη Απουλία στην Αδριατική. Και ίσως πληρώσουν οι επόμενες γενιές τα παράτολμα ρίσκα που ανέλαβαν αυτές οι δημοτικές και περιφερειακές αρχές. Από τη Μεσόγειο μέχρι την ακτή των ΗΠΑ που βρέχεται από τον Ειρηνικό, κυβερνήσεις, κρατικές υπηρεσίες και μη κερδοσκοπικοί οργανισμοί έχουν χάσει δισεκατομμύρια εξαιτίας συμφωνιών αναδιάρθρωσης του χρέους τους τις οποίες αδυνατούσαν να κατανοήσουν.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_...04/2010_397847


φαντάσου, είναι τόσο κάτω το επίπεδο στην τηλεόραση, τόσο πολύ έχουν πολλαπλασιαστεί τα κουτσομπολιά, ο κιτρινισμός, ο Πρέκας και η Μανωλίδου, η μαγειρική και η Τζούλια που μια εκπομπή που προσφέρει μια στοιχειώδη (χωρίς ιδιαίτερο πολιτικό βάθος) ξεχωρίζει τόσο πολύ και ενοχλεί τόσο που χτύπησαν και τον Κανάκη...

Έβαλαν φωτιά στο αυτοκίνητο του Κανάκη!
http://www.newsit.gr/default.php?pna...22770&catid=10

Και, εντελώς συμπτωματικά, μαζί με το ΔΝΤ βρέθηκε και μια γιάφκα που θα μας ανατίναζε όλους στον αέρα...

Γιάφκα του «Επαναστατικού Αγώνα» στον Βύρωνα

Bρέθηκαν 180 κιλά εκρηκτικής ύλης
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=1804080



Πέρασαν χειροπέδες στον διαδηλωτή Ντάνι Γκλόβερ
Στη σύλλληψη του Αμερικανού ηθοποιού Ντάνι Γκλόβερ και άλλων έντεκα διαδηλωτών, που διαμαρτύρονταν εναντίον της γαλικής εταιρείας Sodexo, προχώρησε η αστυνομία, με την αιτιολογία ότι πέρασαν τη γραμμή που είχε χαράξει η αστυνομία μπροστά στην έδρα της εταιρείας τροφίμων και υπηρεσιών στις ΗΠΑ.
"Είμαστε εδώ σήμερα για να πούμε όχι στους ελεεινούς μισθούς και στις ελεεινές συνθήκες εργασίας. Αυτή είναι μια παγκόσμια επιχείρηση με παγκόσμια ευθύνη και θα τους αναγκάσουμε να αναλάβουν τις ευθύνες που συνεπάγεται η ευθύνη αυτή", δήλωσε ο Γκλόβερ στους εκατοντάδες διαδηλωτές.
"Η Sodexo βγάζει χρήματα μετατρέποντας καλές, καλοπληρωμένες, πλήρους απασχόλησης θέσεις εργασίας με όλες τις παροχές σε θέσεις χαμηλόμισθων, ωρομίσθιων, χωρίς παροχές", δήλωσε από την πλευρά του ο Στερν Οι κινέζοι παίρνουν λιγότερα, άρα μπορείτε και εσείς να παίρνετε λιγότερα
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=152537


Με αφορμή τη σύλληψη του Ντάνι Γκλόβερ, βάζω και μια περίπτωση που μου ήρθε στο μυαλό, με έναν παλιότερο ποδοσφαιριστή της Λίβερπουλ, που την υποστήριζα κιόλας μικρός, το Ρόμπι Φάουλερ, ο οποίος κάποτε είχε φάει πρόστιμο διότι...είχε ένα μπλουζάκι που υποστήριζε απολυμένους εργάτες του λιμανιού της πόλης (Λίβερπουλ). Η ΟΥΕΦΑ απαγόρευσε πολιτικά συνθήματα (προφανώς το να διαφημίζετε η nike και η coca-cola βέβαια δεν είναι πολιτική, γι' αυτό και επιτρέπεται, αν όχι επιβάλλεται, αλλιώς δεν έχεις μέλλον). Αλλά ακόμα χειρότερο είναι πως ελάχιστοι είναι πλέον οι "διάσημοι" που παίρνουν το μέρος του λαού, είναι απλά celebrities που ζουν στον κόσμου τους


Και μιας και πιάσαμε τη Λίβερπουλ, πωλείται - δείτε αυτό το πολύ καλό άρθρο από το "Βήμα" για την κατάσταση στην Αγγλία:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid...&dt=21/03/2010


Πογκρόμ εργαζομένων στις ΗΠΑ
Τις 821.000 έφθασαν πέρυσι οι απολύσεις των 500 μεγαλυτέρων επιχειρήσεων
Συναγερμός για την απασχόληση από το ΔΝΤ- Αλίμονο στους νέους, εκτιμά ο ΟΟΣΑ αχ, "συμπάσχουν" και αυτοί - άλλο αν αυτοί είναι που αρπάζουν από τους εργαζόμενους ότι έχουν και δεν εχουν
Την επιστροφή του αμερικανικού επιχειρηματικού κόσμου στην κερδοφορία διακηρύσσει σε πανηγυρικό τόνο το αμερικανικό περιοδικό «Fortune». Οι 500 μεγαλύτερες σε πωλήσεις εισηγμένες στη Wall Street εταιρείες κατάφεραν να αυξήσουν την κερδοφορία τους το 2009 κατά 335% στα 391 δισ. δολάρια. Πρόκειται για το δεύτερο άλμα κερδοφορίας (301 δισ. δολαρίων) που καταγράφουν οι κορυφαίες αμερικανικές επιχειρήσεις στην 56χρονη ιστορία της λίστας Fortune 500. Θα ήταν μια πολύ ενθαρρυντική για το μέλλον εξέλιξη, αν δεν συνοδευόταν από την εξής πολύ απογοητευτική εξέλιξη: τη στιγμή που οι αμερικανικές επιχειρήσεις ανακτούσαν την κερδοφόρο δυναμική που είχαν χάσει το 2008- πολλές εξ αυτών χάρη στα χρήματα των αμερικανών φορολογουμένων που έλαβαν ως κρατική αρωγή-, προχωρούσαν στις ιστορικά δραστικότερες περικοπές προσωπικού, απολύοντας 821.000 εργαζομένους. Πρόκειται για το 3,2% του εργατικού τους δυναμικού. Και αυτό είναι όντως ρεκόρ!
http://www.tovima.gr/default.asp?pid...&dt=16/04/2010


ECB Worries About U.S. Debt
The European Central Bank widened its focus beyond Greece, warning that major economies such as the U.S. and Japan which recently emerged from a severe financial crisis already face a new one in government debt markets. Αλήθεια είναι αυτό, αφού οι κυβερνήσεις άδειασαν τα κρατικά ταμεία για να δώσουν χρήματα στις τράπεζες, τώρα έχουν πρόβλημα
"We may already have entered into the next phase of the crisis: a sovereign-debt crisis following on the financial and economic crisis," ECB executive board member Jürgen Stark, from Germany, said Thursday. Η Γερμανία είναι η μόνη δυτική δύναμη που τα λέει αυτά, η μοναδική που έχει εξαγωγές και πλεονάσματα, και βέβαια γι' αυτό αρνείται να πληθωρίσει όσο οι άλλοι
http://online.wsj.com/article/SB1000...LEFTTopStories



Ιερές φούσκες: κίνδυνος χρεοκοπίας για ενορίες στην Αμερική
Με κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων ή ακόμα με χρεοκοπία απειλείται ολοένα μεγαλύτερος αριθμός ενοριών της Καθολικής Εκκλησίας στην Αμερική, καθώς αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις, ξεπληρώνοντας τα δάνεια τα οποία έχουν λάβει για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης ή και πριν από αυτή.
Οι εκκλησίες θεωρούνταν ανέκαθεν αξιόπιστοι δανειολήπτες, με αποτέλεσμα να λάβουν πολλά χρήματα σε δάνεια, τα οποία και επένδυσαν στον τομέα της ακίνητης περιουσίας, χτίζοντας κυρίως νέους μεγαλοπρεπείς ναούς. Τώρα, όμως, με την οικονομική κρίση, οι επενδύσεις αυτές σταμάτησαν να αποδίδουν, με αποτέλεσμα οι υπερχρεωμένες εκκλησίες να μην έχουν τρόπο να ξεπληρώσουν τα δάνεια που έχουν συνάψει.
Περισσότερες, συνεπώς, από 100 εκκλησίες έχουν δηλώσει χρεοκοπία τον περασμένο χρόνο, ενώ οι κατασχέσεις ακίνητης περιουσίας των αμερικανικών ενοριών έχουν τριπλασιαστεί σε σχέση με την αρχή της κρίσης, στα τέλη του 2007.
http://tvxs.gr/node/56619



After Getting Bailed Out By American Taxpayers, General Electric Pays ZERO U.S. Taxes, Pretending that All of Its Profits are Overseas
General Electric got bailed out by American taxpayers.
Specifically, it was given $139 billion in FDIC guarantees and support by the Federal Reserve for it’s commercial paper (see this).
So you’d think that GE would return the favor by paying American taxes, right?
Wrong. GE paid no U.S. taxes for 2009.
http://www.nakedcapitalism.com/2010/...-overseas.html


Στην Αγγλία, πλησιάζουν οι εκλογές, και ο κόσμος γυρίζει την πλάτη στα δύο "μεγάλα" κόμματα, και ψάχνει άλλες λύσεις, μόνο που στην Αγγλία δεν υπάρχει παρά ένα λιγότερο δεξιός κλώνος των δύο μεγάλων κομμάτων, το κόμμα των φιλελευθερων. Αξίζει πάντως να δούμε τη στροφή του κόσμου [και] στην Αγγλία, είναι αδύνατον όλα τα κόμματα που κυριαρχούσαν ως τώρα να συνεχίζουν "σα να μη συμβαίνει τίποτα"...

Καθαρός νικητής του πρώτου ντιμπέιτ στην πολιτική ιστορία της Βρετανίας ο επικεφαλής των Φιλελεύθερων Δημοκρατών Νικ Κλεγκ. Οχι μόνο διέψευσε τις προβλέψεις ότι «θα είναι ο πρώτος από τους τρεις που θα ιδρώσει» αλλά βλέπει και τα ποσοστά του κόμματός του να εκτοξεύονται στο 21%
http://www.tovima.gr/default.asp?pid...&dt=17/04/2010


Όπως σωστά παρατηρεί και ο Independent, κανένα κόμμα δε μιλά για το Αφγανιστάν, αν και πλέον το 77% του λαού στην Αγγλία επιθυμεί την επιστροφή των στρατευμάτων

Afghanistan: A conspiracy of silence
An IoS poll shows 77 per cent of Britons want our forces to come home and a majority believe our presence makes UK streets less safe from terrorist attack. Yet all three parties are ducking this most critical issue
http://www.independent.co.uk/news/uk...e-1947857.html




Τo 65% δεν θέλει επανεκλογή Σαρκοζί
Μετά την ήττα στις περιφερειακές εκλογές και τις προσπάθειες της συζύγου του και άλλων κοντινών του προσώπων να τον αποτρέψουν από μια δεύτερη θητεία, δημοσκόπηση έδειξε χθες ότι δύο στους τρεις Γάλλους δεν θα ήθελαν να δουν τον Νικολά Σαρκοζί να ξανακατεβαίνει ως υποψήφιος για τον προεδρικό θώκο της Γαλλίας το 2012.
http://www.ethnos.gr/article.asp?cat...pubid=11204965



BRICs call for more say in world affairs
"We advocate the need for the G-20 to be proactive and formulate a coherent strategy for the post-crisis period," the BRIC leaders said in the statement. "Reforming these institutions' governance structures requires first and foremost a substantial shift in voting power in favor of emerging-market economies," the communiqué said.
http://www.marketwatch.com/story/bri...say-2010-04-16



US puts economic squeeze on Iran
In recent weeks a number of countries and companies have cut back on their imports of Iranian crude oil. They include some of Iran's most important trading partners: China, Japan and India.
At the same time more companies have stopped supplying Iran with refined petroleum. Because of a shortage of refining capacity, Iran relies on such imports to meet domestic demand.
The move was explained in unusually blunt terms this week by a senior US official.
William Burns, US Under-Secretary of State, told a Congressional committee: "What we've been doing is to try to use every lever that we already have at our disposal to encourage foreign companies, foreign entities to cut their ties with the Iranian economy."
"The squeeze is on," said Kate Dorian, Dubai bureau chief for the energy analysts Platts. "Very few people are willing to deal with Iran directly."
http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/8625621.stm


για φαντάσου, να υπάρχει πετρέλαιο και να μένει απούλητο λόγω της "πολιορκίας" των ΗΠΑ

Iran Hoarding Oil At Sea Because They Can't Sell It
Iranian officials say this is due to refinery overhauls and seasonality, but some industry players believe it's due to an inability to sell all of their production right now.
http://www.businessinsider.com/iran-...ess+Insider%29



ΗΠΑ
Ο Νότος ξαναγράφει (όπως θέλει...) την αμερικανική ιστορία
Ο ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΗΣ τρίτος πρόεδρος των ΗΠΑ Τόμας Τζέφερσον αξίζει να διαγραφεί από τη λίστα των «σπουδαίων Αμερικανών». Ο υπερσυντηρητικός Ρόναλντ Ρέιγκαν, όχι. Ηλθε η ώρα να επανεκτιμήσουμε τον κομμουνιστοφάγο γερουσιαστή Τζο Μακ Κάρθι:υπήρξε ένας «εθνικός ήρωας». Επίσης η κάντρι μουσική των λευκών καουμπόιδων είναι ένα «σημαντικό
πολιτισμικό κίνημα της εποχής μας». Η αθυρόστομη και πολιτικοποιημένη χιπ-χοπ των οργισμένων νεαρών μαύρωνείναι «χωρίς καλλιτεχνική αξία». Και βέβαιαο βιολόγος Κάρολος Δαρβίνος, αυτός κι αν είναι ένας «διεστραμμένος υλιστής» και η «Θεωρία της εξέλιξης των ειδών» διαβολικό βιβλίο. Καχύποπτος και οπλισμένος σαν αστακός, ο αμερικανικός Νότος ξαναγράφει την Ιστορία.God bless the Αmerican South!
http://www.tovima.gr/default.asp?pid...&dt=18/04/2010

Στις ΗΠΑ, η ανυπαρξία αριστεράς οδηγεί σε ακόμα μεγαλύτερη συντηρητικοποίηση τον κόσμο, μέχρι και κινητοποιήσεις κάνουν ακροδεξιοί ρεπουμπλικάνοι (teabaggers όπως αποκαλούνται). Έγινε και μια δημοσκόπηση, και το 57% αυτών των ανθρώπων είναι υπέρ του Μπους, κτλ...





Το Κιργιζιστάν ζητεί βοήθεια από το εξωτερικό
Η επικεφαλής της νέας μεταβατικής κυβέρνησης του Κιργιζιστάν παραδέχτηκε ότι η χώρα της έχει χρεοκοπήσει και ότι ο πρώην πρόεδρος, ο οποίος ανετράπη στην εξέγερση της 7ης Απριλίου, άφησε μόνο 80 εκατομμύρια δολάρια στον προϋπολογισμό.
Η Ρόζα Οτουνμπάγεβα απηύθυνε έκκληση για επείγουσα οικονομική βοήθεια, ώστε το φτωχό κεντροασιατικό έθνος της να μπορέσει να πληρώσει τους λογαριασμούς του. «Αύριο θα πρέπει να πληρώσουμε συντάξεις. Είναι ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα», τόνισε.
Ο ανατραπείς πρόεδρος, Κουρμανμπέκ Μπακίεφ, όπως είπε η κ. Οτουνμπάγεβα σε συνέντευξή της στον Guardian, είναι υπεύθυνος για τη διάλυση της οικονομίας, αφού διόρισε τους γιους του σε θέσεις-κλειδιά της κυβέρνησης, ξεπουλώντας στρατηγικής σημασίας βιομηχανίες του κράτους. Η μεγαλύτερη εταιρεία τηλεπικοινωνιών της χώρας πωλήθηκε σε μια εταιρεία offshore στις Κανάριες νήσους, ιδιοκτησίας ενός φίλου του Μαξίμ Μπακίεφ, γιου του προέδρου. Η κ. Οτουνμπάγεβα, πρώην υπουργός Εξωτερικών και πρεσβευτής στο Λονδίνο από το 1997 έως το 2002, εξήγησε επίσης ότι η λαϊκή οργή κατά του προέδρου και των συγγενών του ξέσπασε μετά την αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος και του ζεστού νερού. Η εξέγερση ξεκίνησε από την παγωμένη ορεινή πόλη Ταλάς στις αρχές Μαρτίου και εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα. Τώρα, η νέα ηγέτις δεσμεύεται να ανανεώσει την άδεια λειτουργίας της αμερικανικής αεροπορικής βάσης του Μανάς, σημαντικού σταθμού ανεφοδιασμού του αμερικανικού στρατού στο Αφγανιστάν. Η βάση έχει προκαλέσει τριβές με τη Ρωσία, που θεωρεί την Κεντρική Ασία πεδίο της επιρροής της και θα ήθελε την αποχώρηση των Αμερικανών. Ο Μπακίεφ έχασε την εύνοια του Κρεμλίνου πέρυσι, αφού παρότι είχε υποσχεθεί να καταργήσει την αμερικανική βάση σε αντάλλαγμα για κολοσσιαία δάνεια, ξέχασε τη συμφωνία όταν η κυβέρνηση Ομπάμα υποσχέθηκε να αυξήσει αισθητά την τιμή του «ενοικίου».
Η Οτουνμπάγεβα, πάντως, άφησε να εννοηθεί ότι η νέα κυβέρνηση θεωρεί τη Ρωσία τον πιο σημαντικό στρατηγικό συνεργάτη. Αρνήθηκε ότι οι Ρώσοι υποκίνησαν την εξέγερση, ενώ ο Βλαντιμίρ Πούτιν έσπευσε να αναγνωρίσει το νέο καθεστώς. Οι ΗΠΑ απέρριψαν με τη σειρά τους τις φήμες για ρωσικό δάκτυλο. «Δεν πρόκειται για κάποιο αντιαμερικανικό πραξικόπημα, είμαστε βέβαιοι γι’ αυτό», δήλωσε ο Μάικλ Μακφάουλ, αρμόδιος της κυβέρνησης Ομπάμα για ρωσικά ζητήματα. «Ούτε πρόκειται για κάποια πληρωμένη από τους Ρώσους εξέγερση. Δεν υπάρχουν στοιχεία γι’ αυτό».
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_...04/2010_398006


Η Κίνα χρηματοδοτεί τη Βενεζουέλα Η Βενεζουέλα είναι ξεκάθαρα στο πλευρό Κίνας-Ρωσσίας
Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες ανακοίνωσε συμφωνία με την Κίνα για μακροπρόθεσμη χρηματοδότηση ύψους 20 δις δολαρίων για την υλοποίηση μεγάλων αναπτυξιακών έργων στη Βενεζουέλα
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=152768


Ισημερινός: Εθνικοποίηση των κοιτασμάτων πετρελαίου σκέφτεται ο Ρ. Κορέα Σημαντικές οι κινήσεις του Κορέα, προς τη σωστή κατεύθυνση
Η κυβέρνηση του Ισημερινού θα καταρτίσει νομοσχέδιο το οποίο θα προβλέπει πως οι δραστηριότητες των ξένων πετρελαϊκών εταιριών στη χώρα θ' αναληφθούν καθ' ολοκληρίαν από το κράτος στην περίπτωση που οι εταιρίες δεν υπογράψουν τις νέες συμφωνίες, που προβλέπουν αύξηση των φορολογικών εισφορών τους, προειδοποίησε χθες Σάββατο ο πρόεδρος της χώρας, Ραφαέλ Κορέα.
Ο Κορέα έχει συγκρουστεί αρκετές φορές με επενδυτές. Το 2008, είχε προκαλέσει έντονες αναταράξεις στις αγορές, κηρύσσοντας στάση πληρωμών σε ομολογιακά δάνεια συνολικού ύψους 3,2 δις δολαρίων, ενώ έχει ταχθεί υπέρ των εναγόντων στην μήνυση εναντίον της αμερικανικής πετρελαϊκής εταιρίας Chevron Corp που ζητά την καταβολή 27 δις δολαρίων για ζημιές στο περιβάλλον.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_a...04/2010_333371

[ciaoant1]

Spoiler:

“Κι η Αμερική, μη νομίζεις πως είναι και τόσο μεγάλη. Δεν υπάρχει χώρος για μένα και για σένα, για τους όμοιούς μου και για τους όμοιούς σου, δε χωράνε μαζί πλούσιοι και φτωχοί στην ίδια χώρα, δε χωράνε κλέφτες και τίμιοι άνθρωποι μαζί, ούτε η πείνα μαζί με το πάχος”
«Σταφύλια της οργής» - Τζον Στάϊνμπεκ


Κάτι θα γίνει, θα δείτε
ΜΙΑΣ ΚΑΙ ΩΣ ΧΩΡΑ έχουμε γίνει δημοφιλής (με την κακή έννοια), μιας και μας επισκέπτεται κόσμος και κοσμάκης, από τους καλωδιωμένους ρεπόρτερ γερμανικών καναλιών μέχρι τους ατσαλάκωτους τεχνοκράτες του ΔΝΤ ή της Κομισιόν (όλοι γεμάτοι περιέργεια και όρεξη να ανακαλύψουν την άγνωστη Ελλάδα της χλίδας, της σπατάλης, της ρεμούλας, της λαμογιάς και της ελεγχόμενης χρεοκοπίας), θα πρότεινα να τους συστήσουμε εναλλακτικό πρόγραμμα ξενάγησης. Μακριά από τους υψηλούς ορόφους των υπουργείων και των κρατικών υπηρεσιών, μακριά από τις μαρίνες με τα ακριβά σκάφη αναψυχής, μακριά από τους περιβόλους των βορείων προαστίων και τις αυλές των νότιων, μακριά και από τους «ναούς» της νυχτερινής ζωής όπου καίγονται τα τελευταία αποθέματα λίπους της μεσοαστικής Ελλάδας.
ΥΠΑΡΧΕΙ, ΒΛΕΠΕΤΕ, μια Ελλάδα εξοβελισμένη από τα δελτία των 8, από τα σίριαλ με τους υστερικούς μικροαστούς, από τις λάιφ στάιλ εκπομπές του μεσημεριού, από τα παγερά (χαλκευμένα ή όχι) στατιστικά στοιχεία του κράτους, από την ειδησεογραφία των εφημερίδων, από τους στίχους των τραγουδιών, ακόμη και από τη σύγχρονη λογοτεχνία που έχει μια έμμονη προτίμηση στις υπαρξιακές αγωνίες και νευρώσεις ανθρώπων που, αν μη τι άλλο, δεν διανοήθηκαν ποτέ ότι θα μείνουν με άδειες τσέπες.

Spoiler:

Υπάρχει μια Ελλάδα που σπάει την κρούστα της επικοινωνίας μόνον όταν έχει να διαθέσει αρκετούς νεκρούς για τα βραδινά δελτία. Μια Ελλάδα που σήμερα τη θεωρούμε φθίνουσα και περιθωριακή, αλλά είναι μαθηματικά βέβαιο ότι η κρίση θα της δώσει και πάλι τις καταθλιπτικές διαστάσεις μιας υποτελούς και μίζερης πλειοψηφίας. Μια Ελλάδα που μένει στο Πέραμα, στην Κοκκινιά, στο Κερατσίνι, στα Καμίνια, στη Δραπετσώνα, στις γειτονιές του Πειραιά που έδωσαν άφθονο υλικό στους προλεταριακούς μύθους του παρελθόντος μας, αλλά σήμερα νομίζουμε ότι είναι θαμμένες κάτω από τα αλλεπάλληλα στρώματα εκσυγχρονισμού.

ΞΕΝΑΓΟΣ σ’ αυτή την απρόσμενη ξενάγηση είναι ο Χρήστος Οικονόμου (δημοσιογράφος, πολιτικός συντάκτης, αλλά και συγγραφέας) που έχει επιλέξει το δύστροπο και όχι τόσο δημοφιλές είδος του διηγήματος για να συνθέσει μια τοιχογραφία για την κατάσταση της εργατικής τάξης στις γειτονιές του Πειραιά. Σπαράγματα πραγματικότητας, αντιήρωες του «μειοψηφικού» προλεταριάτου, απολυμένοι, άνεργοι, άνθρωποι θυμωμένοι, φοβισμένοι, εκδικητές, συμβιβασμένοι, υποταγμένοι, προδομένοι, χρεωμένοι δανειολήπτες, εγκαταλελειμμένες σύζυγοι, συνταξιούχοι του ΙΚΑ είναι οι πρωταγωνιστές των 16 ιστοριών της συλλογής «Κάτι θα γίνει, θα δεις» του Χρήστου Οικονόμου.

Η ΣΤΗΛΗ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ βήμα κριτικής λογοτεχνίας -όπως δεν προορίζεται για κριτική σινεμά, θεάτρου, εικαστικών, παρ’ ότι έχει κλέψει πολλές φορές την αφορμή από αυτά για να δώσει όψεις του οικονομικού πολιτισμού που διαπερνά διάφορες διαστάσεις της ύπαρξής μας. Δεν έχω, λοιπόν, προθέσεις λογοτεχνικής αξιολόγησης αυτού του βιβλίου, αλλά βρήκα στις ιστορίες αυτές μια γλαφυρή, ολοζώντανη συνηγορία για την καταστροφή που συντελείται εδώ και χρόνια στο ανθρώπινο δυναμικό αυτής της χώρας, καταστροφή κρυμμένη πίσω από βιτρίνες ευδαιμονίας. Καταστροφή σωματική, ψυχική, συναισθηματική, που τις ακραίες της εκφράσεις, πριν τις δούμε στις ιστορίες «τρομοκρατίας» που γέμισαν τις τελευταίες μέρες τις τηλεοπτικές μας οθόνες, τις αναγνωρίζουμε στις εκμυστηρεύσεις απελπισίας αλλά και μίσους αρκετών από τους ήρωες του Χρήστου Οικονόμου.

Η ΕΛΛΗ, που μόλις την έχει εγκαταλείψει ο σύντροφός της μαζί με τις οικονομίες του κοινού κουμπαρά τους, τρώει το σιμιγδαλένιο ομοίωμα του φυγάδα. Συντροφιά της πια η «η μοχθηρή φτώχεια η πρόστυχη. Πλάσμα του σπιτιού τώρα κι αυτή, κατοικίδιος αρουραίος». Ένας αγριεμένος έφηβος γίνεται σύγχρονη προσομοίωση του παραμυθιού των παιδικών του χρόνων κι αναρωτιέται αν «μπορεί οι εργάτες και οι φτωχοί τού σήμερα να ’ναι τα μολυβένια στρατιωτάκια της επόμενης χιλιετίας». Ο Μάο έχει γίνει ο ακοίμητος φρουρός μιας γειτονιάς βυθισμένης στον φόβο του άλλου, αν και ο ίδιος απλώς παραμονεύει για μιαν εκδίκηση. Ο Παυλάκης ονειρεύεται ότι γίνεται ο αόρατος ληστής των τραπεζών κι ότι φτιάχνει ένα μεγάλο σπίτι, μια έπαυλη με πισίνα και κήπο και χώρο για όλους τους φίλους του – μικρό όραμα ιδιοτελούς αλληλεγγύης. Ένας πατέρας προσεύχεται μπροστά στο ΑΤΜ της τράπεζας να γίνει ένα θαύμα και να του δώσει ο κενός λογαριασμός του τα λεφτά που δεν έχει. Ένας σιδεράς κάνει την «πιο αποτυχημένη διαδήλωση από καταβολής κόσμου», στημένος μ’ ένα άγραφο πλακάτ στη μνήμη του κεραυνοβολημένου από 24.000 βολτ συναδέλφου του. Ο Μάικ, που ονειρεύεται να πάει στην Ισπανία, συσκευάζει παγάκια και διαπιστώνει πως «γι’ ανθρώπους σαν κι εμάς τα όνειρα λιώνουν σαν τα παγάκια». Η Νίκη υπόσχεται στον άντρα της ότι «κάτι θα γίνει, θα δεις, δεν παίρνουν έτσι τα σπίτια οι τράπεζες. Δεν είναι Αμερική εδώ». Πέντε συνταξιούχοι κάνουν ολονυκτία στην είσοδο ενός ιατρείου του ΙΚΑ κι ο αφηγητής ακτινογραφεί τα πράγματα που κουβαλάνε πάνω τους – σε αφθονία κουβαλάνε «φόβο και άγχος και αγωνία για τον χρόνο και την αρρώστια», αλλά και μίσος βαθύ για τον εαυτό τους «επειδή ήταν μικροί και ασήμαντοι». Ο Τάκης, με τη βοήθεια άφθονου τσίπουρου, θυμοσοφεί για τα δεινά της εργασίας: «Μέρα νύχτα βλέπω τσακισμένους απ’ τη δουλειά, κουρασμένους ανθρώπους φοβισμένους. Λες και δεν γίνεται πια να δουλέψεις χωρίς φόβο». Ο Βασίλης παρηγορεί με ολονύχτιες αφηγήσεις και παραμύθια τη Λένα, που θέλει να πιστεύει πως είναι προσωρινή η διαμονή τους στην πνιγμένη στο μπετόν Νίκαια. «Να σε διώχνουν απ’ τη δουλειά είναι σαν κάταγμα», λέει ο Άρης, «στην αρχή δεν νιώθεις τίποτα… Ο πόνος κι ο φόβος έρχονται αργότερα, όταν κρυώσει το τραύμα». Ένας γέρος που πρόσφατα έχει θάψει τη γυναίκα του υποθέτει πως θα την έσωζε αν είχε λεφτά και διαπιστώνει: «Οι τράπεζες δεν το ’χουν πιάσει το νόημα. Έπρεπε να δίνουν καρκινοδάνεια». Κι ένας ακόμη αντιήρωας πνιγμένος στα χρέη, στους απλήρωτους λογαριασμούς, αλλά και στους απλήρωτους μισθούς του, αποφαίνεται πώς «το πιο τρομαχτικό πράμα είναι η δουλειά. Που περιμένεις κάθε δεκαπέντε και τριάντα να πληρωθείς. Που μετράς τη ζωή σε δεκαπενθήμερα».

ΟΠΩΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΤΕ, δεν υπάρχει ίχνος σοσιαλιστικού ρεαλισμού σ’ αυτή τη σκοτεινή καταγραφή της «κατάστασης της εργατικής τάξης στον Πειραιά». Δεν υπάρχουν οι ευκολίες των συνθημάτων, των αναλύσεων, των εξωραϊσμών, των θετικών ηρώων, των χάπι εντ. Υπάρχει συμβιβασμός, θυμός, χαμηλή αυτοεκτίμηση και πάνω απ’ όλα φόβος. «Γιατί τι νομίζετε ότι είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου; Ο θάνατος; Τα λεφτά; Όχι βέβαια. Ο φόβος. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος εχθρός». Αυτό είναι η διαπίστωση ενός από τους ήρωες των 16 ιστοριών της κρυμμένης καθημερινότητας, αλλά είναι και η βασική ερμηνεία του σημερινού παράδοξου της σχεδόν κατατονικής αντίδρασης της κοινωνίας στη νέα πραγματικότητα της «ελεγχόμενης χρεοκοπίας» της χώρας. Η οποία υπόσχεται να γεμίσει με Περάματα και Κερατσίνια και Κοκκινιές όλα τα ανήσυχα θερμοκήπια της μεσαιοχώρας και να πυρπολήσει πολλές νησίδες επίπλαστης ευημερίας.

ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ του Χ. Οικονόμου υπάρχει μια αυθεντική απεικόνιση της εργασιακής και οικονομικής ζούγκλας που επικρατούσε ακόμη και π.Κ. (προ Κρίσης) στα χαμηλότερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Σκεφτείτε τι έχει να συμβεί αν η πολιτική ηγεσία πάρει τοις μετρητοίς την υπόδειξη του άρχοντος του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν, του επίσημου κοινοτικού επιτηρητή μας Όλι Ρεν και αρκετών άλλων εκπροσώπων της μονεταριστικής ορθοδοξίας περί «αποπληθωρισμού μισθών» ως μόνου μέσου θεραπείας της κρίσης του χρέους. Σκεφτείτε τι ιστορίες, όχι λογοτεχνικές, αλλά εφιαλτικά πραγματικές, θα γίνουν πρωτοσέλιδα, αν η ανεργία εκραγεί στο 15% ή στο 20% κι αν ο «μεταρρυθμιστικός» ολετήρας συνθλίψει τα τελευταία οχυρά της εργασίας: τις συμβάσεις, τα όρια απολύσεων, τη στοιχειώδη συνταξιοδοτική ασφάλεια, ένα ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς ζωής.

ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ πως δεν θα το ζήσουμε αυτό. Ας ελπίσουμε πως ο Χ. Οικονόμου, μετά τις ιστορίες του Πειραιά, δεν θα χρειαστεί να γράψει τα «Σταφύλια της Οργής» ή τον «Δρόμο με τις φάμπρικες» αλά ελληνικά. Προσωπικώς, το ελπίζω. Προσδοκώ ανάσταση ζωών, με τον τρόπο που και ο Χ. Οικονόμου βλέπει πίσω από τους πολλούς και μικρούς θανάτους που περιγράφει, πίσω από τη μελαγχολική διαπίστωση του μέσου νεοπρολετάριου πως «κομμάτι κομμάτι του παίρνουν τον κόσμο του», μια λαχτάρα για ζωή άξια να τη ζεις. Τελικά, κάτι θα γίνει, θα δείτε…

http://kibi-blog.blogspot.com/2010/04/1742010_18.html

μνημείο για τη "σφαγή του Λάντλοου" στις ΗΠΑ


A group of Ludlow strikers in front of the Ludlow Tent Colony Site

Σαν σήμερα, είναι η επέτειος της λεγόμενης "σφαγής του Λάντλοου", μιας από τις πιο ιστορικές στιγμές για το παγκόσμιο εργατικό κίνημα. Το είχαμε δει και πέρσι τέτοια μέρα το ζήτημα (περισσότερες πληροφορίες μπορούν να βρεθούν πχ εδώ και εδώ).

Το 1914 ανθρακωρύχοι που δούλευαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες ξεσηκώθηκαν όταν ένας συνδικαλιστής σκοτώθηκε το φθινόπωρο του 1913. Οι εργαζόμενοι των ορυχείων CFI, που ανήκαν στην οικογένεια Ροκφέλερ, κατέβηκαν σε απεργία.
Οι Ροκφέλερ προσέλαβαν μισθοφόρους για να χτυπήσουν τους απεργούς εργάτες, με οπλισμένους φρουρούς, ελεύθερους σκοπευτές, πράκτορες, επαγγελματίες προβοκάτορες, ακόμη μ' ένα τεθωρακισμένο όχημα με πολυβόλο.


το τεθωρακισμένο της εποχής εκείνης

Οι επιθέσεις των ανθρώπων της εργοδοσίας ήταν καθημερινό φαινόμενο στις κατασκηνώσεις, που εν τω μεταξύ είχαν στήσει οι απεργοί. Στις 17 Οκτωβρίου 1913 ένας απεργός σκοτώθηκε και δύο παιδιά τραυματίσθηκαν από τους πολυβολισμούς του τεθωρακισμένου οχήματος. Η κατάσταση είχε φθάσει στο απροχώρητο με τους απεργούς να μην υποχωρούν. Στις 28 Οκτωβρίου ο κυβερνήτης του Κολοράντο, Ιλάιας Άμονς, αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Απέστειλε την Εθνοφρουρά στο Λάντλοου για να επιβάλει την τάξη και να διαλύσει την απεργία.

Η Εθνοφρουρά με τη νέα της σύνθεση αποφάσισε να ισοπεδώσει τις τεντουπόλεις, αν και ήταν σε χώρο ιδιοκτησίας των ανθρακωρύχων. Επελέγη η κατασκήνωση Λάντλοου, 30 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης Τρίνινταντ. Το πρωί της 20ης Απριλίου οι εθνοφρουροί άνοιξαν πυρ, την ώρα που η ελληνική κοινότητα των ανθρακωρύχων γιόρταζε το Πάσχα με τον πατροπαράδοτο τρόπο.

Οι απεργοί ανταπέδωσαν το πυρ και η μάχη διήρκεσε επί ώρες. Ο ελληνικής καταγωγής συνδικαλιστής Λούης Τίκας, επικεφαλής της κατασκήνωσης, ζήτησε αργά το απόγευμα εκεχειρία από την Εθνοφρουρά. Ο επικεφαλής της, υπολοχαγός Λίντερφελντ, χτύπησε με τον υποκόπανο του όπλου τον Τίκα και τον έριξε στο έδαφος. Τρεις σφαίρες από όπλα εθνοφρουρών βρήκαν στην πλάτη τον πεσμένο συνδικαλιστή και τον αποτελείωσαν, σε ηλικία 30 ετών. Οι εθνοφρουροί επέδραμαν στη συνέχεια στην κατασκήνωση του Λάντλοου και την παρέδωσαν στις φλόγες. 17 άνθρωποι από την πλευρά των ανθρακωρύχων σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα, που έμεινε στην ιστορία ως «Η σφαγή του Λάντλοου».

Τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα απ' άκρου εις άκρον των ΗΠΑ. Οπλισμένοι εργάτες από παρακείμενα ανθρακωρυχεία κινήθηκαν εναντίον της εθνοφρουράς του Κολοράντο, πολλοί άνδρες της οποίας αρνήθηκαν να χτυπήσουν τους απεργούς. Ομάδες απεργών δυναμίτισαν ανθρακωρυχεία και κατέλαβαν πόλεις του Κολοράντο. Στο Κογκρέσο, ο σοσιαλιστής βουλευτής του Ουισκόνσιν Βίκτωρ Μπέργκερ ζήτησε απ' τους εργαζομένους να πάρουν τα όπλα για να υπερασπισθούν τους εαυτούς τους.

Αυτά είναι μεγάλα επιτεύγματα, που αντέχουν στο χρόνο: Έτσι κερδήθηκαν δικαιώματα που αφελώς σήμερα παρουσιάζονται περίπου ως "ουρανοκατέβατα", ή ως "δώρο" της άρχουσας τάξης προς τους εργαζόμενους.


Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου - ένα μεγάλο τεχνικό επίτευγμα, από τα πολλά της εποχής μας. Όσο μεγάλα κι αν είναι όμως τα τεχνικά επιτεύγματα, είναι αδύνατον να ξεπεράσουν το επίτευγμα του να μπορέσει μια κοινωνία να αξιοποίησει την τεχνική πρόοδο προς όφελος της, και όχι προς όφελος μιας μικρής μειοψηφίας. Έναν αιώνα πριν, η γέφυρα αυτή θα ήταν αδιανόητη, όπως και πολλά άλλα - και όμως, με πολύ κατώτερα τεχνικά μέσα, διεκδίκησαν -και πήραν- ένα 8ωρο στο Σικάγο. Σήμερα, τα τεχνικά μέσα "φτάνουν και περισσεύουν", λείπει όμως από το λαό η "τέχνη" του να τα βάλει να δουλέψουν για λογαριασμό του...


"Η ιστορία είναι αυτό που πονάει. Είναι αυτό που απαρνείται την επιθυμία και θέτει αδήριτα όρια για την ατομική και συλλογική πράξη."
Fredric Jameson, Το πολιτικό ασυνείδητο

Για αρκετό καιρό, η φράση του Jameson είχε χάσει την αιχμηρότητα που της αρμόζει. Οι δυτικές κοινωνίες, κορυφές ενός παγκόσμιου παγόβουνου του οποίου τα συχνά εξαθλιωμένα βάθη είχαν πάψει καν να αντιλαμβάνονται, είχαν εισέλθει σε μια φάση ακατάσχετης ευφορίας.
Η ευφορία αυτή είχε πάνω από όλα μια βασική ιδεολογική συνέπεια: την ιδέα ότι δεν υπάρχουν πραγματικές συνέπειες, ότι ουσιαστικά τα βασικά προβλήματα της ζωής είχαν πλέον επιλυθεί, και ότι το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να ζούμε σε μια κατάσταση μεταξύ αφασικής αμνησίας και αγγελικής αθωότητας, κοιτάζοντας το παρελθόν με ένα μείγμα συγκατάνευσης και συμπόνοιας για όσους --άτυχους-- έζησαν και πέθαναν για μάταιες αφαιρέσεις (αλλιώς, ιδέες) χωρίς ποτέ να δοκιμάσουν αυτό που μας προσφέρθηκε: την απτή καλυτέρευση των συνθηκών ζωής.

Spoiler:

Στις ανθρωπιστικές επιστήμες, η θεωρητική δραστηριότητα συνεχίστηκε αμείωτα, αλλά για λόγους επαγγελματικής υποχρέωσης ή νοσταλγίας για το ένδοξο παρελθόν παρά εξαιτίας μιας αίσθησης του επίπονα κατεπείγοντος. Στην ευρύτερη κοινωνία, κυρίαρχησε η αντίληψη ότι η θεωρητική γνώση είναι απλό επαγγελματικό εργαλείο, εξειδικευμένη δραστηριότητα για μια συγκεκριμένη και ολιγομελή τάξη. Και δικαίως. Για ολόκληρη την δεκαετία του 90 και για μεγάλο κομμάτι της πρώτης δεκαετίας του 21ου αιώνα, το να γεννηθείς στην δύση σήμαινε ότι έχεις αρκετές πιθανότητες να ζήσεις άνετα χωρίς να χρειαστεί ποτέ να ματώσεις το μυαλό σου απέναντι σε ανεπίλυτα προβλήματα. Και έτσι, τα χρόνια αυτά ήταν χρόνια μιας κάποιας χαλαρότητας και ανεκτικότητας, βασισμένης σε τελική ανάλυση στην πεποίθηση ότι τίποτε δεν απειλούσε πραγματικά τα κεκτημένα και ότι το μόνο που απομένει σε ό,τι αφορά την σκέψη είναι να μας βοηθά να περνάμε κάποιες στιγμές με την αίσθηση ότι κάνουμε κάτι αξιόλογο, ηθικό, υψιπετές, και τέλος πάντων αρμόζον στο επίπεδό μας. Ο εκλεκτικισμός, η αίσθηση ότι οι ιδέες είναι κάτι σαν τα εδέσματα σε ένα πλουσιοπάροχο μενού που σου επιτρέπουν να δοκιμάσεις λίγο απ' όλα, συνδυάζοντας γεύσεις, ήταν η αναντίρρητη προδιάθεση της εποχής.

Στο τέλος αυτής της εποχής, το τέλος μιας ουτοπίας η οποία γνώρισε βέβαια ένα σημαντικό βαθμό υλοποίησης στις αναπτυγμένες κοινωνίες χωρίς όμως να πάψει να είναι βασισμένη στην θεμελιώδη παρανάγνωση των βασικών νόμων της οικονομίας στην οποία βασίστηκε, το διανοητικό πεδίο εισήλθε --όπως είναι αναμενόμενο-- σε σύγχυση. Είναι πλέον απλώς αδύνατον να εξακολουθήσει κανείς να σπαταλάει τον χρόνο του και τον χρόνο των άλλων μιλώντας για τα πράγματα που πριν από δέκα χρόνια περνούσαν για την αιχμή του δόρατος στην κοινωνική και πολιτική θεωρία: τι νόημα έχει σήμερα η φιλολογία γύρω από την περιώνυμη "κοινωνία των πολιτών"; Ή ένα ακόμα βιβλίο για την πράσινη ανάπτυξη; Ή μία ακόμα διερεύνηση των ιδεολογικών παραμορφώσεων του εθνικισμού; Ή ένας ακόμα παιάνας στο όραμα της πολυπολιτισμικότητας; Η ρήση του Μαρξ ότι κάθε κοινωνία επιλύει τα προβλήματα που έχει την δυνατότητα να επιλύσει θα έπρεπε να συμπληρωθεί ως εξής: η συζήτηση συγκεκριμένων προβλημάτων εγκαταλείπεται όχι όταν αυτά επιλύονται αλλά όταν δημιουργηθούν άλλα που τα εκτοπίζουν. Το ότι το κυρίαρχο "πρόβλημα" της περιόδου 2001-08, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός και η τρομοκρατία, έχει πλέον περιθωριοποιηθεί δραστικά για παράδειγμα, δεν σημαίνει ότι οι πραγματικές του διαστάσεις έχουν αλλάξει. Απλώς, οι δυτικές κοινωνίες έχουν απωλέσει την πολυτέλεια να φοβούνται τους ισλαμιστές τρομοκράτες περισσότερο από ό,τι τον τραπεζίτη ή τον υπουργό οικονομικών.

Η δομική συνέπεια του νέου προβλήματος --της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης-- ήταν διπλή: ανέδειξε τα κενά στην διανοητική παραγωγή που κυριαρχούσε, αλλά υπογράμμισε επίσης την φτώχεια τόσο της κυρίαρχης πολιτικο-οικονομικής ιδεολογίας όσο και αυτής που είχε νομιμοποιηθεί ως εναλλακτική λύση στα προβλήματα που δημιουργούσε η πρώτη. Έτσι, όπως έχω τόσο εγώ ο ίδιος όσο και άλλοι παρατηρήσει, η κρίση του καπιταλισμού με την μορφή που είχε κατά την πρώτη δεκαετία του αιώνα συνοδεύτηκε από την κρίση --εξίσου δραματική-- των πολιτικών και κομματικών σχηματισμών που υποτίθεται ότι αποτελούσαν ιδεολογικές δικλείδες ασφαλείας για το μέλλον των κοινωνιών. Αυτό που αποκαλύφθηκε, και που θα συνεχίσει να αποκαλύπτεται όλο και πιο έντονα, είναι ότι η φαινομενικά πολύχρωμη και πολυσυλλεκτική μας πολιτική ζωή ήταν στην πραγματικότητα βαθιά μονόχρωμη, εφόσον προϋπέθετε, σχεδόν στο σύνολό της, την αταραξία του κεφαλαίου. Μετά το 1989, η "αριστερά", έγινε πάνω από όλα το κωδικό όνομα της ιδεολογικής δυσπεπτικότητας, ένας τρόπος του να κωδικοποιεί κανείς πολιτικά τον γκρινιάρη της παρέας που ναι μεν τρώει ό,τι και μεις και με την ίδια όρεξη, αλλά του αρέσει να δηλώνει πάντοτε ότι δεν του άρεσε.

Είναι φυσικό ότι έχοντας απεμπολήσει θεληματικά όλο σχεδόν το μαρξιστικό ή μαρξίζον θεωρητικό της οπλοστάσιο, έχοντας εξοβελίσει την θεωρία της ιστορίας στην οποία είχε στρατευτεί σε καιρούς για τους οποίους δεν θέλει πλέον να μιλά, και έχοντας περιορίσει εαυτόν στον ρόλο του δύστροπου μέλους της παρέας που συμμορφώνεται μεν με τους υπόλοιπους αλλά με λίγη ναρκισιστική γκρίνια παραπάνω, η αριστερά αποκάλυψε την ως τώρα κοινωνικά αποδεκτή γύμνια της από περιεχόμενο στην πιο ακατάλληλη στιγμή. Κακά τα ψέμματα, πίστευε περισσότερο στο σύστημα από ό,τι το ίδιο το σύστημα αποδείχθηκε πως πίστευε στον εαυτό του. Διότι την ώρα που η αριστερά κοίταζε αλλού σαστισμένη και αρκετά συγχισμένη απ' το απότομο ξεβόλεμα, οι θεματοφύλακες της παγκόσμιας τάξης έσπευδαν τρέχοντας να προασπίσουν τους πυλώνες της που κλυδωνίζονταν, όπως γνωρίζουν ενστικτωδώς να κάνουν.

Με το πέρασμα του χρόνου βέβαια, και καθώς η κρίση βαθαίνει, οι απαιτήσεις για κάποιου είδους ανταπόκριση εντείνονται και δεν είναι εύκολο να προσποιηθεί κάποιος τον κωφό χωρίς πολιτικό (και προσωπικό) κόστος. Ποιες ήταν ως τώρα οι βασικές στρατηγικές, τουλάχιστον στην εγχώρια αριστερά; Πρώτον, τα ευχολόγια χωρίς καμμία απολύτως απτή βάση για πράγματα στα οποία δεν πιστεύει εδώ και πολύ καιρό κανείς: κοινωνική αληλλεγγύη, αλληλοβοήθεια, ενεργοποίηση της κοινωνικής συνείδησης --πράγματα με τα οποία κανείς δεν έχει πρόβλημα, ιδιαίτερα εφόσον δεν μεταφράζονται σε καμμία απειλή για την εύρυθμη λειτουργία των πραγμάτων. Η άλλη κατεύθυνση είναι αυτή που προειδοποιεί με βλοσυρότητα ότι θα πρέπει να κινηθούμε όχι στην κατεύθυνση αναστύλωσης "αποτυχημένων" ή "ξοφλημένων" ιδεών, αλλά σε αυτή της δημιουργίας νέων.

Καμμία όμως ιδέα, και αυτό είναι το πρώτο πρόβλημα, δεν γεννιέται ex nihilo, χωρίς να πατάει κάπου --σε μια παράδοση ιδεών, σε μια αλυσίδα σκέψεων που έχει προηγηθεί της δικής μας. Η προσήλωση στην επιδίωξη του αμιγώς νέου είναι μια πολύ καλή εγγύηση ότι δεν θα προκύψει απολύτως τίποτε, τίποτε περισσότερο από ό,τι θα προέκυπτε αν κάποιος ο οποίος δεν είχε δει ποτέ πρωτοβάθμιες εξισώσεις αποπειρώταν να επιλύσει τα προβλήματα στα οποία προσέκρουσε ο Μπέρτραντ Ράσελ στο Principia Mathematica. Το καινούργιο είναι εφικτό εφόσον όμως έχει κανείς αφομοιώσει και προσπεράσει ήδη το παλιό --και αυτό δεν γίνεται με ανακλαστική φοβία, εκ προοιμίου αποκύρηξη ή άρνηση.

Το δεύτερο πρόβλημα, και αυτό για το οποίο υπάρχει ακόμα λιγότερη καλή πίστη και διάθεση να συζητήσουμε ανάμεσά μας, είναι ότι αν το κριτήριο απόρριψης παλιών λύσεων είναι όντως η πρακτική αποτυχία τους, τότε δεν υπάρχει στον ορίζοντα καμμία απολύτως βάση για να ξεκινήσει οτιδήποτε. Διότι δεν είναι μόνο ο υπαρκτός σοσιαλισμός που κατά τεκμήριο μας άφησε χρόνους. Στην πενηνταετία-εξηνταετία που πέρασε έφαγαν χώμα επίσης ο φιλελευθερισμός, ο σοσιαλδημοκρατία, τα αμερικανικά πειράματα με την ιμπεριαλιστική μονομέρεια, το ακροαριστερό αντάρτικο πόλεων, το εγχείρημα μιας ΕΕ που θα ξέφευγε από τον οικονομισμό, η κοινωνία των πολιτών ή της πληροφορίας, η "πράσινη ανάπτυξη" ως αντίβαρο στα παραγωγικά αδιέξοδα, κλπ κλπ. Εάν δεν είχαν αποτύχει όλα αυτά, δεν θα βρισκόμασταν αυτή τη στιγμή σε αναζήτηση του "ολότελα νέου". Η επιθυμία για το νέο προϋποθέτει την αποδοχή μιας γενικευμένης αποτυχίας, από την οποία καμμία παρελθοντική προσπάθεια και κανένα παρελθοντικό όραμα δεν μένει αλώβητο.

Πώς γίνεται λοιπόν να λέμε ότι θέλουμε το νέο όταν δείχνουμε επίσης ότι φοβόμαστε εκ προοιμίου κάθε τι που θυμίζει την αποτυχία; Αν η αποτυχία δεν ήταν γενικευμένη, τότε δεν θα είχαμε λόγο να αναζητήσουμε το νέο. Και αν το νέο ήταν εφικτό χωρίς την επίπονη επιστροφή στο έδαφος που διανύθηκε προς την αποτυχία, θα το είχαμε ήδη εντοπίσει (δεν είμαστε δα και τόσο χαζοί εμείς, οι άνθρωποι της "κοινωνίας της γνώσης"!) Η ιστορία όμως δεν θέτει ερωτήματα για τα οποία έχουν προγραφεί οι απαντήσεις. Δεν διενεργεί κουίζ γνώσεων. Η ιστορία είναι ένας λασπότοπος όπου πετιέται η ανθρωπότητα, προσπαθώντας να βρει τόπο να πατήσει και να σταθεί όρθια καθώς τα ρούχα της γεμίζουν λάσπη. Μέσα στο λασπότοπο αυτό, οι άνθρωποι γλιστράνε διαρκώς. Πού να δοκιμάσουν να σταθούν, ποιο μέρος του εδάφους μπορεί να τους κρατήσει; Είναι μια πολιτική απόφαση, η πρώτη που αναγκάζεται ο καθένας να πάρει αυτή τη στιγμή, είτε το παραδέχεται είτε όχι. Και είναι μια απόφαση που ενέχει ρίσκο και κινδύνους για όλους ανεξαιρέτως.

Φτωχοί από βεβαιότητες, βρισκόμαστε αβοήθητοι πίσω στον λασπότοπο. Τον βρίσκουμε πηχτό απ' τα φαντάσματα όσων γεννήθηκαν και θάφτηκαν εκεί μέσα. Διάλεξα να συρθώ ως στο κομμάτι όπου βρίσκονται θαμένοι ο Σπάρτακος, η Υπατία, ο Thomas More, ο Swift, ο Vico, ο Heine, ο Mayakovsky, ο Cantor, ο Platonov, ο Gramsci κι η Luxemburg. Eίναι ανήσυχα φαντάσματα, αλλά δεν είναι άσχημη παρέα. Και σίγουρα δεν με ενοχλούν περισσότερο από αυτούς που εξακολουθούν να προσποιούνται ότι βρεθήκαμε εδώ για spa.

http://radicaldesire.blogspot.com/20...g-post_20.html

Οι καλοί τρόποι έχουν κι αυτοί τα όριά τους. Οι νοικοκυρές της Αργεντινής ήταν κι αυτές κάποτε κυρίες, όσο ήταν ακόµη οι κατσαρόλες τους γεµάτες. Μέχρι το 2001. Τότε, όταν κλήθηκαν ξαφνικά να πληρώσουν το κόστος για µια κρίση που δεν ήταν δική τους, άρπαξαν τις κατσαρόλες τους και βγήκαν στους δρόµους.

Spoiler:

Η εκστρατεία...

...που έχει αναληφθεί από τις κυβερνήσεις του δυτικού κόσµου για την επιβολή µέτρων λιτότητας στους λαούς τους είναι ψευδεπίγραφη: έχει ονοµαστεί «προσπάθεια για την αντιµετώπιση του χρέους». Οµως αυτά τα µέτρα εφαρµόζονται απαράλλαχτα παντού, ανεξάρτητα πόσο είναι κάθε χώρα χρεωµένη. Παντού - στη Γερµανία, στη Γαλλία, στη Βρετανία, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης - βάζουν χέρι στους µισθούς, στις συντάξεις, στις συλλογικές συµβάσεις, στη δηµόσια περιουσία, στα κοινωνικά ταµεία. Σαν να µην είναι η παγκόσµια κρίση του χρέους τίποτα άλλο από ένα πρόσχηµα γι’ αυτή την τεράστια µεταβίβαση πλούτου που γίνεται µπροστά στα µάτια µας από τους πολλούς στους λί γους, από τους φτωχούς στους πλούσιους, από τους αθώους στους ενόχους. Και τα µεγάλα θύµα τα αυτής της κλοπής είναι παντού τα θύµατα του µόχθου: η µεσαία και η εργατική τάξη. Οσο όµως η µεσαία τάξη συνθλίβεται προς τα κάτω και οι τύ χες της γίνονται ένα µε τις Στη µέση...
τύχες της εργατικής τά ξης, τόσο γεννιέται ένα εκρηκτικό κοινωνικό µείγµα. Στη µέση...
...της κρίσης, το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο εξέδωσε µια σύσταση προς τις δυτικές κυβερνήσεις «να επιταχύνουν τη δράση τους για την αντιµετώπισή της, αλλιώς η καθυστέρηση της ανάκαµψης θα πυροδοτήσει βίαιες αντιδράσεις στους δρό µους». Ο διευθυντής του ΔΝΤ προειδοποιούσε πως «θα µπορούσαν να ξεσπάσουν βίαιες εκδηλώσεις διαµαρτυρίας, αν το χρηµατοπιστωτικό σύστηµα δεν αναδιοργανωθεί προς όφελος όλων και όχι µόνο µιας µικρής ελίτ». Και ήταν βέβαια αυ τή η προειδοποίηση υποκριτική, αφού αυτός και ο θεσµός του βρίσκονται στην υπηρεσία εκείνης ακριβώς της «µικρής ελίτ» που ωφελείται περισσότερο από το χρηµατοπιστωτικό σύστηµα. Το πόσο ωφελήθηκε φάνηκε από την εξέλιξη της µεσαίας τάξης τις τελευταίες δεκαετίες. Στην ουσία, λέει ο Αντριου Γκάβιν Μάρσαλ του Κέντρου Ερευνών της Παγκοσµιοποίησης, η περίφηµη και πολυπληθής µεσαία τάξη υπήρχε µόνο θεωρητικά: ζούσε µε πίστωση, κατανάλωνε µε πίστωση, σπούδαζε µε πίστωση, καταβάλλοντας τόκους και πανωτόκια στους τραπεζίτες. Τώρα πια που έσκασε η φούσκα του χρέους, η µεσαία τάξη που έτρεφε τους τραπεζίτες θυσιάζεται για τη διάσωσή τους. Οι άλλοτε αξιοπρεπείς νοικοκυρές της, οι άλλοτε ασφαλείς εργαζόµενοί της, η άλλοτε χρυσή νεολαία της, οι άλλοτε ελπιδοφόροι φοιτητές της αναγκάζονται να ζήσουν σε έναν πρωτόγνωρο γι’ αυτούς κόσµο: τον κόσµο της φτώχειας.

Η µεσαία...

...τάξη απορροφάται ραγδαία από την κατ’ εξο χήν τάξη της φτώχειας: την εργατική τάξη. Οι αντι δράσεις της αναµένονται βίαιες, λέει ο ιστορικός του Χάρβαρντ Νάιαλ Φέργκιουσον. Οσο είναι βίαια και τα µέτρα του Διεθνούς Νοµισµατικού Ταµείου, που δεν υπόσχονται εργασία αλλά µονάχα ανεργία.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=...d=4570731&ct=2

Γειτονιές φτωχών τα εξωτερικά προάστια της Μελβούρνης
Χωρισμένη στα δύο η Μελβούρνη.
Στις παρυφές της πόλης εξοστρακίζονται, εδώ και πολλά χρόνια οι φτωχοί με αποτέλεσμα η Μελβούρνη να έχει χωριστεί στα δύο. Από τη μια πλευρά, στα εσωτερικά και πλησιέστερα στο κέντρο προάστια οι έχοντες και κατέχοντες και, από την άλλη, στα απόμακρα οι φτωχοί.
Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Μελβούρνης, αν δεν ληφθούν εγκαίρως μέτρα, το πρόβλημα θα πάρει διαστάσεις και θα απειλήσει την κοινωνική συνοχή και αρμονική διαβίωση των κατοίκων της.
Η μετατροπή των απόμακρων προαστίων της πόλης σε γκέτο φτωχών και ανέργων, έχει αρχίσει εδώ και πολλά χρόνια και συνεχίζει με εντατικότερους ρυθμούς, όσο η απόκτηση κατοικίας γίνεται όνειρο απλησίαστο λόγω της συνεχιζόμενης αύξησης της αξίας των ακινήτων και των επιτοκίων.
Για πρώτη φορά, η έρευνα έδειξε ότι τα νέα προάστια, γνωστά ως «McMansions», έχουν αρχίσει να μετατρέπονται σε παγίδες φτωχών, λόγω της αύξησης της τιμής των σπιτιών και των εξόδων μετακίνησης.

Spoiler:

Η ίδια έρευνα που έγινε για λογαριασμό του Melbourne Community Foundation κατάδειξε ακόμα ότι:

-Πάνω από το 10% των κατοίκων της πόλης ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Αύξηση κατά 3% την τελευταία δεκαετία.

-Κατακόρυφη αύξηση παρουσίασε τόσο η αύξηση των τιμών των σπιτιών όσο και η αύξηση του αριθμού των αστέγων. Σε 24.000 ανέρχονται αυτή τη στιγμή οι άστεγοι στη Μελβούρνη.

-Στις πιο πάνω περιοχές κατοικεί και ο μεγαλύτερος αριθμός ανέργων στην πόλη.

-Η οικονομική άνθηση της τελευταίας δεκαετίας δεν άγγιξε τους μη προνομιούχους και φτωχούς κατοίκους των πιο πάνω προαστίων. Αντίθετα, τους έπληξε οικονομικά, αφού αυξήθηκαν δυσανάλογα οι τιμές όλων των καταναλωτικών προϊόντων, με αυτόν της στέγης να ξεπερνά κάθε ρεκόρ.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_a...04/2010_333431

Είχαμε δει παλιότερο άρθρο με έγγραφο της Citigroup, στο οποίο τα έλεγε "έξω από τα δόντια", περιγράφοντας τον κόσμο ως "πλουτονομία", όπου η citigroup ανήκε στη μικρή μειοψηφία που έχει συγκεντρώσει το μεγαλύτερο κομμάτι πλούτου και εξουσίας. Όπως βέβαια έλεγε και η citigroup στο έγγραφο αυτό του 2005, ακόμα και κρίση να ξεσπάσει, έχουν τόση εξουσία που θα "τα βολέψουν".

Όντως λοιπόν, τώρα που η citigroup αντιμετώπισε πρόβλημα, πήρε ένα τεράστιο "πακέτο σωτηρίας" (από ποιον άραγε?), και ανακοίνωσε σήμερα και κέρδη-ρεκόρ για τα 3 τελευταία χρόνια! Στην υγειά των κορόιδων...

Citigroup Profit More Than Doubles
Citigroup Inc., reporting its strongest results in nearly three years, said the fallout from the financial crisis and the bank's massive strategic repositioning is settling.
The U.S. bank's first-quarter profit more than doubled from a year earlier as Citigroup was able to reduce its cost for bad loans and benefit from an improving economy abroad. Citigroup reported a profit of $4.43 billion, or 15 cents a share, from a profit of $1.59 million a year earlier.
http://online.wsj.com/article/SB1000...EFTTopWhatNews



Must Germany bail out Portugal too?
Portugal, not Greece, poses the greater existential threat to Europe's monetary union. "Κάθε μέρα και μια νέα κίντερ-έκπληξη". Ειδικά αγγλικά ΜΜΕ επιτίθονται, αλλά όσο η κρίση γιγαντώνεται, τόσο η Γερμανία θα σκέφτεται να φύγει, το κόστος είναι πολύ μεγάλο

Spoiler:

Mr Moec said Portugal has been blighted by entering EMU at an overvalued exchange rate: "Portuguese exporters have never been able to recover". The country has plugged the perma-gap with foreign loans. This cannot go on. The current account deficit is still running at 10pc of GDP, and the patience of global investors is snapping.

Euro enthusiasts are mystified at why Portugal's catch-up growth stalled in the 1990s. Productivity has been stuck at 64pc of the EU-15 level, refuting the cardinal assumption of EMU that North and South must converge over time.

This should be no surprise. A study of the Latin Monetary Union after 1865 by Kee-Hong Bae and Warren Bailey showed there was no convergence for half a century. Weak states cheated, inflating stealthily by dumping silver coins on others. The project was kept alive by French subsidies. That is what haunts Germany today.

http://www.telegraph.co.uk/finance/c...tugal-too.html

Οι Γερμανοί νοσταλγούν το μάρκο τους
Κίνημα εξόδου από το ευρώ αναπτύσσεται στη μεγαλύτερη οικονομία της Γηραιάς Ηπείρο
«Το μάρκο επανέρχεται στη μόδα, το ευρώ είναι ώριμο για το μουσείο» λέει χαρακτηριστικά αναλυτής εκφράζοντας μια μειοψηφική, αλλά σαφώς ανερχόμενη τάση στη συντηρητική κοινή γνώμη. «Από τότε που έγινε σαφέςότι ο γερμανός φορολογούμενος θα πληρώσει για την Ελλάδα, εξαφανίζεται και η τελευταία στήριξη προς το ευρώ» προσθέτει πιο δραστικά η εφημερίδα «Die Welt».

Spoiler:

Επικεφαλής των οπαδών της επαναφοράς του μάρκου είναι ο γνωστός «δήμιος του ευρώ» Γιόαχιμ Σταρμπάτι, ένας αρχικά άσημος οικονομολόγος, ο οποίος έγινε πασίγνωστος στη Γερμανία μετά την προσφυγή που έκανε προ δεκαετίας στο συνταγματικό δικαστήριο της Καρλσρούης εναντίον της εισαγωγής του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος. Τότε ο κ. Σταρμπάτι έφαγε κυριολεκτικά τα «μούτρα» του: οι συνταγματικοί δικαστές απέρριψαν ασυζητητί το αίτημά του. Τώρα όμως δηλώνει σίγουρος ότι η νέα προσφυγή που προετοιμάζει θα έχει επιτυχία. «Η στήριξη της Ελλάδας αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των ευρωπαϊκών συνθηκών» λέει. «Οι δικαστές δεν έχουν άλλη επιλογήαπό το να με δικαιώσουν. Και αυτό θα σημάνει έξοδο από την ευρωζώνη όχι μόνο της Γερμανίας, αλλά και άλλων χωρών». Την «αιρετική» αυτή άποψη συμμερίζονται και οικονομολόγοι οι οποίοι έως τώρα ήταν ένθερμοι υποστηρικτές του ευρώ. Π.χ., ένας από τους αρχισυντάκτες της οικονομικής εφημερίδας «Βoersenzeitung», ο οποίος μιλάει για την «αρχή του τέλους» της ευρωζώνης και ζητεί από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση να προχωρήσει στην εκτύπωση νέας σειράς μάρκων.

Οι «Κασσάνδρες»- πάντα λόγω της Ελλάδας- βρίσκουν ξαφνικά ευήκοον ους στη Γερμανία. Σε αυτές ανήκει και ο Θόρστεν Πολάιτ, επικεφαλής των οικονομολόγων της Βarclays-Capital. «Το ευρώ είχε σχεδιαστεί ως προπύργιο εναντίον του πληθωρισμού και των κρατικών χρεών» λέει. «Τώρα βλέπουμε ότι καταρρέει σαν τραπουλόχαρτα. Αντίστοιχα μεγάλη είναι και η απογοήτευση των υποστηρικτών του». Με το ευρώ δεν μπορεί πάντως κανένας πλέον να κάνει, όπως παλιά, «χρυσές δουλειές» δημοσίως. Ετσι, ορισμένοι από τους «πατέρες» του, όπως ο πρώην πρόεδρος της Βundesbank Χανς Τιτμάγερ, επιλέγουν τώρα τη σιωπή.

Ο αριθμός των ειδικών που ξεσπαθώνουν κατά του ευρώ είναι βέβαια ακόμη μικρός. Ωστόσο το «αόρατο» μέτωπο εναντίον του αυξάνεται από μέρα σε μέρα.

Το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο δεν θέλει βέβαια- προς το παρόν τουλάχιστον- να ακούσει κουβέντα για αυτό. Τόσο τα κόμματα όσο και οι ενώσεις των εργοδοτών και των εργαζομένων τάσσονται αναφανδόν υπέρ του ευρώ. «Για τη Γερμανία το ευρώ είναι η κότα με το χρυσό αβγό » λέει γνωστός βιομήχανος. Παρόμοια άποψη έχει και ο καθηγητής Οικονομικών Πέτερ Μπόφινγκερ. «Πολλοί Γερμανοί δακρύζουνόταν ακούν για το μάρκο» λέει. «Οι οικονομικές συνέπειες της επαναφοράς του όμως θα ήταν καταστρεπτικές».

http://www.tovima.gr/default.asp?pid...&dt=20/04/2010

Weber Said to Tell German Lawmakers Greece May Need More Aid
Bundesbank President Axel Weber told German lawmakers that Greece may need more aid than the 30 billion euros ($40 billion) promised by the European Union as the government in Athens struggles to push through planned spending cuts, two people present at the briefing said. Όπως είχαμε δει και σε προηγούμενη ανάρτηση, "η Ελλάδα θα πρέπει να δίνει 8-9% του ΑΕΠ κάθε χρόνο στους ξένους πιστωτές, από το 2012 και μετά" για να αποπληρώνει τα χρέη της.
Αυτό παρατηρεί ο Simon Johnson, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, και όπως εύστοχα σχολιάζει ο Ambrose Evans-Pritchard σε σχετικό άρθρο του στη συντηρητική "Telegraph", "κανένας λαός δε μπορεί να ανεχτεί τέτοια υποδούλωση στους δανειστές του για πολύ" ("No nation will tolerate such debt servitude for long")...
http://www.bloomberg.com/apps/news?p...YRWKwGc4&pos=2


Δύο τα στρατόπεδα στον ΣΥΡΙΖΑ για την Ευρωπαϊκή Ενωση 2 κόμματα στη συσκευασία του ενός - σαφώς και το πιο αριστερό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να σκεφτεί να αποχωρήσει και να συμβάλλει στη δημιουργία μιας αντικαπιταλιστικης αριστεράς, αντί να κάθεται με τους επίδοξους ΠΑΣΟΚους
Από τη μια πλευρά ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι «η έξοδος από την Ευρωζώνη, υπό τις σημερινές συνθήκες, θα σήμαινε δραματική επιδείνωση των κοινωνικών ανισοτήτων» και από την άλλη ο Αλέκος Αλαβάνος υποστηρίζει ότι «δεν μπορούμε να παραμείνουμε με τους σημερινούς όρους».
http://www.ethnos.gr/article.asp?cat...pubid=11246972


«Το κεφάλαιο τρομάζει όταν έλθει αντιμέτωπο με την ανυπαρξία κερδών, όπως ακριβώς τρομάζει η Φύση μπροστά στο κενό. Με την προοπτική κάποιων κερδών ξυπνάει από το λήθαργό του, με κέρδος 20% ζωντανεύει, με 50% ρισκάρει, με 100% λειώνει κάτω από το πόδι του όλους τους ανθρώπινους νόμους και με 300% δεν υπάρχει καμία εγκληματική ενέργεια που να μην ρισκάρει – ακόμη και με τον κίνδυνο να οδηγηθεί στην γκιλοτίνα»
Κ. Μαρξ - "Κεφάλαιο"


«Δεν κινείται φύλλο». Αυτήν ήταν η πρώτη αντίδραση επικεφαλής επιχειρηματικής πίστης τράπεζας με μεγάλα μερίδια στην ελληνική αγορά όταν ερωτήθηκε για την πορεία των χρηματοδοτήσεων στον τομέα της ευθύνης του. δεχτείτε να δουλεύετε σε συνθήκες Βουλγαρίας, και τότε "όλα θα πάνε καλά"
Από τη μία πλευρά η ζήτηση για δάνεια από φερέγγυους πελάτες έχει περιοριστεί σε πολύ χαμηλά επίπεδα ελέω επενδυτικής «άπνοιας», και από την άλλη οι νέοι αυστηρότεροι κανόνες που ακολουθούν οι τράπεζες, σε σχέση με τις εξασφαλίσεις που ζητούν για τη χρηματοδότηση ακόμη και υγιών επιχειρήσεων, ευθύνονται για τη «βουτιά» των ρυθμών ανάπτυξης των υπολοίπων της κατηγορίας σε ιστορικά χαμηλά στην εποχή του ευρώ. Η σημαντική άνοδος των spreads των ελληνικών ομολόγων καθιστά απαγορευτικό για τα πιστωτικά ιδρύματα το κόστος άντλησης κεφαλαίων από τις χρηματαγορές, εξέλιξη με άμεσο αντίκτυπο στους δείκτες ρευστότητάς τους που τις αναγκάζει να παίξουν «άμυνα», με αποτέλεσμα να υποχρηματοδοτείται η εγχώρια επιχειρηματική κοινότητα.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid...&dt=20/04/2010



Με βάση τα κυβερνητικά σχέδια οι συντάξεις του μέλλοντος θα περικόπτονται με δύο τρόπους:

Spoiler:

α) με τους νέους συντελεστές αναπλήρωσης (σύνταξης), οι οποίοι από 2% το χρόνο και 70% την 35ετία διαμορφώνονται πλέον από 0,9% για τα πρώτα 10 έτη και φτάνουν, το πολύ, έως 1,5% για ασφάλιση κατά την τελευταία τριετία, από το 38ο έως το 40ό έτος, και

β) τη νέα βάση υπολογισμού του συντάξιμου μισθού (υπολογισμός των εισφορών καθ'ολόκληρη την 35ετία έναντι της καλύτερης 5ετίας που είναι σήμερα).

Ετσι, για εργασία έως 35 ετών, διάστημα που σήμερα θεωρείται ικανός χρόνος ασφάλισης και το σύστημα σου παρέχει πλήρεις αποδοχές, η ανταποδοτική σύνταξη θα κυμαίνεται από 400 έως 830 ευρώ για καταληκτικό μισθό από 1.000 έως 2.200 ευρώ αντιστοίχως. Απλώς, κατά το 65ο έτος θα έρχεται το κράτος και θα παρέχει επιπλέον ένα ποσό γύρω στα 360 ευρώ (βασική σύνταξη), όχι σε σημερινές τιμές, αλλά ονομαστικά κατά τη χρονολογία συνταξιοδότησης. (Για παράδειγμα, κατά τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του νέου συστήματος, το 2018, τα 360 ευρώ θα έχουν αγοραστική δύναμη όση τα 270 ευρώ σήμερα, καθώς ο πληθωρισμός κατά το μεσοδιάστημα υπολογίζεται ότι θα τρέχει άνω του 2,5% σε ετήσια βάση και 25% αθροιστικά την 8ετία.

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=153388

Χάθηκαν 40.000 θέσεις εργασίας στις κατασκευές το 2009
Το παζλ της κατάρρευσης της ελληνικής κατασκευαστικής αγοράς συμπληρώνεται από το γεγονός ότι μεγάλο μέρος των εργοληπτικών επιχειρήσεων αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα ρευστότητας και παράλληλα αδυνατεί να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις του έναντι των πιστωτριών τραπεζών.
Επισημαίνεται ότι λόγω των δημοσιονομικών αδιεξόδων, το ελληνικό Δημόσιο καθυστερεί για πολλούς μήνες να εξοφλήσει τις υποχρεώσεις του έναντι των εργοληπτικών επιχειρήσεων για δημόσια έργα που έχουν ολοκληρωθεί εδώ και πολύ καιρό. Οι υποχρεώσεις αυτές ανέρχονται, σύμφωνα με στοιχεία των κατασκευαστικών εταιρειών, σε 2 δισ. ευρώ.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=...d=4570737&ct=3


24ΩΡΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ
2.500 κενές οργανικές θέσεις στα ΕΛΤΑ
Οι κενές οργανικές θέσεις σήμερα στα ΕΛΤΑ υπολογίζονται σε περίπου 2.500, ενώ αναμένεται να αυξηθούν στις 3.000 έως το τέλος του μήνα, οπότε λήγουν και οι τελευταίες συμβάσεις των έκτακτων εποχικών υπαλλήλων, ανέφερε χτες ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ταχυδρομικών (ΠΟΣΤ) Γιώργος Βασιλόπουλος.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη διανέμεται για μεγάλο χρονικό διάστημα η καθημερινή αλληλογραφία ακόμα και σε περιοχές στην Αττική, καθώς τα ανεκτέλεστα δρομολόγια φτάνουν τα 500 ημερησίως, ενώ αναμένεται να διπλασιαστούν τον επόμενο μήνα.
Σύμφωνα με την ΠΟΣΤ, δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις πολιτών που πηγαίνουν οι ίδιοι στο ταχυδρομείο αναζητώντας την αλληλογραφία τους, ενώ καθυστερούν ακόμα και λογαριασμοί ΔΕΚΟ, οι οποίοι στη συνέχεια καθίστανται ληξιπρόθεσμοι! Προβλήματα από τη μη έγκαιρη καταβολή των συντάξεων αντιμετωπίζουν και ορισμένοι συνταξιούχοι στις περιοχές αυτές, καθώς και σε απομακρυσμένα χωριά της ηπειρωτικής και νησιωτικής χώρας.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=...d=4570738&ct=3


Την ίδια ώρα, στις ΗΠΑ, το #1 θέμα είναι η Goldman Sachs, που δέχτηκε ένα χτύπημα, και υπάρχει συζήτηση για περιορισμούς και περαιτέρω χτυπήματα, για να ικανοποιηθεί το "λαικό αίσθημα". Μάλιστα, και στην Ευρώπη η Αγγλία και η Γερμανία ερευνούν τη Goldman, που βέβαια λειτουργεί ως "αποδιοπομπαίος τράγος". Θετικό το χτύπημα, δείχνει άλλωστε ότι θέλουν να δώσουν "κάτι" στον κόσμο φοβούμενοι μεγαλύτερες αντιδράσεις - έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμα...


Goldman Sachs: From titan to punching bag
The SEC's decision to sue the investment bank should make the rest of Wall Street nervous. And that's a good thing
http://www.salon.com/technology/gold...hs_and_the_sec

Goldman May Face U.K., German Inquiries After Suit
Goldman Sachs Group Inc. faces a regulatory probe in Britain and scrutiny from the German government after the U.S. Securities and Exchange Commission sued the firm for fraud tied to collateralized debt obligations.
Prime Minister Gordon Brown called yesterday for the Financial Services Authority to start an inquiry, saying he was “shocked” at the “moral bankruptcy” indicated in the suit. ναι, λες και δεν το ήξερε...Χαζές δηλώσεις για χαζούς ανθρώπους. Τέτοιους θέλουν, σε τέτοιους απευθύνονται, τέτοιους προσπαθούν να δημιουργούν. Germany’s financial regulator, Bafin, asked the SEC for details on the suit, a spokesman for Chancellor Angela Merkel said.
http://www.bloomberg.com/apps/news?p...RVxms8jg&pos=2


"Συγνώμη, λάθος - δε φταίω εγώ όμως, έτσι μου είπαν: Άσε μας να βγάλουμε λεφτά μου είπαν, και εγώ τους αφησα χωρίς κανένα περιορισμό, τι άλλο να έκανα δηλαδή?"

Bill Clinton: Larry Summers And Bob Rubin Gave Me Lousy Advice About Derivatives
President Clinton was forthright on ABC's "This Week" yesterday when asked whether Larry Summers and Bob Rubin had given him bad advice about regulating derivatives (the advice was don't regulate them.)
http://www.businessinsider.com/henry...ess+Insider%29

Αποκλειστικο! Διαβαστε πρωτοι το γραμμα που εστειλε η Τζουλια στον πρωθυπουργο!




μου το' στειλαν, και το βάζω - είναι εύστοχη η σάτυρα για τον κιτρινισμό και πως ευνοεί την παρακμή - η Ιταλία "δειχνει το δρόμο"...




Merkel 'Only Now Realizes the Dimensions of Afghanistan'
The death of seven German soldiers in Afghanistan this month is likely to fuel public opposition to the Bundeswehr's deployment in the Hindu Kush. German papers take another look at what the country's troops are doing in Afghanistan.
The presence of German troops in Afghanistan has never been popular back home but with the deaths of seven soldiers in two weeks, public opposition to the mission looks likely to grow. Berlin is now facing increasing pressure to justify the eight-year deployment.
Yet the German government is not only contending with the public's distrust of the mission which began in 2002. There is also increased pressure on Germany from its NATO allies to become even more involved in Afghanistan.
While all political parties apart from the far-left Left Party have backed the mission up to now, there are signs of cracks in the political consensus.
http://www.spiegel.de/international/...689817,00.html



Απειλεί τους διαδηλωτές ο στρατός της Ταϊλάνδης
Ο στρατός απειλεί να σκληρύνει τη στάση του απέναντι στους αντικυβερνητικούς διαδηλωτές.
Ο στρατός ανέφερε μάλιστα ότι υπό ορισμένες συνθήκες θα χρησιμοποιήσει τα όπλα για να αντιμετωπίσει «αποφασιστικά» τους διαδηλωτές.
«Πρέπει να διατηρήσουμε μια απόσταση μεταξύ των στρατιωτών και των διαδηλωτών. Εάν προσπαθήσουν να σπάσουν τη γραμμή, θα αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε δακρυγόνα και εάν την σπάσουν όντως, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε τα όπλα για να τους αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά», ανέφερε ο εκπρόσωπος του στρατού, συνταγματάρχης Σανσέμ Καεουκάμνερντ, μιλώντας σε δημοσιογράφους.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_a...04/2010_333612


Χωρίς παπά και χωροφύλακα
Η Μαριναλέντα, µια κοινότητα 2.645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνοµικούς και τα σπίτια της νοικιάζονται µε 15 ευρώ τον µήνα. Ο δήµαρχός της, ο κοµµουνιστής Χουάν Μανουέλ Σάντσες Γκορντίγιο, επανεκλέγεται εδώ και 31 χρόνια.

Spoiler:

Εδώ και πολλά χρόνια, την εβδοµάδα που οι άλλες πόλεις στην Ισπανία γιορτάζουν το Πάσχα, στη Μαριναλέντα γιορτάζουν την ειρήνη. «Ο δήµαρχός τους είναι τρελός», λένε στο γειτονικό χωριό. «Ενώ εµείς οι άλ λοι Ισπανοί κάνουµε θρησκευτικές λιτανείες, εκείνοι κάνουν επί 5 µέρες πάρτι». Πολλοί νέοι από τη Σεβίλλη, τη Γρανάδα, τη Μαδρίτη, πηγαίνουν για να γιορτάσουν µε τους χωρικούς της Μαριναλέντας.

Οταν εξελέγη για πρώτη φορά, το 1979, ο Γκορντίγιο ήταν ο νεώτερος δήµαρχος στην Ισπανία. Το 1986, έπειτα από 12 χρόνια αγώ νων και καταλήψεων κυρίως από τις γυναίκες του χωριού, η Μαριναλέντα κατάφερε να πά ρει από ένα γαιοκτήµονα 12.000 στρέµµατα γης και να δηµιουργήσει έναν αγροτικό συ νεταιρισµό από τον οποίο ζει σήµερα σχεδόν όλο το χωριό. «Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους!», λέει ο δήµαρχος.

Στον συνεταιρισµό Εl Ηumoso οι συνεταίροι εργάζονται 6½ ώρες την ηµέρα, από τη Δευτέρα ώς το Σάββατο, δηλαδή 39 ώρες την εβδοµάδα. Ολοι έχουν τον ίδιο µισθό, ανεξάρτητα από τη δουλειά που κάνουν. Οι συγκοµιδές (ελαιόλαδο, αγκινάρες, πιπεριές κ.λπ.) συσκευάζονται στο µικρό εργοστάσιο Ηumar Μarinaleda που βρίσκεται στη µέση του χωριού και στο οποίο εργάζονται, σε πολύ χαλαρή ατµόσφαιρα, περίπου 60 γυναίκες και 4-5 άνδρες. Τα προϊό ντα πωλούνται κυρίως στην Ισπανία. Τα έσο δα του συνεταιρισµού δεν µοιράζονται, αλλά επενδύονται και πάλι στον συνεταιρισµό για να δηµιουργηθούν δουλειές. Γι’ αυτό στο χω ριό δεν υπάρχουν άνεργοι. Οµως ακόµη και σε εποχές που δεν υπάρχουν αρκετές γεωργικές δουλειές για όλους, οι µισθοί καταβάλλονται.

Στη Μαριναλέντα, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισµός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρού νται δικαίωµα. Μια θέση στον παιδικό σταθµό µε όλα τα γεύµατα κοστίζει 12 ευρώ τον µήνα. Από την άλλη, «εδώ δεν έχουµε χωροφύ λακες, θα ήταν µια άχρηστη σπατάλη», λέει ο δήµαρχος. «Δεν έχουµε ούτε παπά - δόξα τω Θεώ!», προσθέτει γελώντας. Πάντως η ελευθερία της λατρείας είναι εγγυηµένη και το Πάσχα έγινε µια µικρή θρησκευτική λιτανεία, η οποία πέρασε διακριτικά από τους δρόµους του χω ριού, χωρίς θεατές και αποφεύγοντας την πλατεία όπου γινόταν η γιορτή.

«Εφαρµόζουµε µια συµµετοχική δηµοκρατία, αποφασίζουµε για όλα, από τους φόρους ώς τις δηµόσιες δαπάνες, σε µεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες», λέει ο Γκορντίγιο. «Ξέρουµε πως οι άνθρωποι µπορούµε να δουλεύουµε και για άλλες αξίες, όχι αποκλειστικά για το χρήµα».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=...d=4570732&ct=2

[ciaoant1]

Spoiler:

Δεν έχει και άδικο ο τίλος - πράγματι "κάτι ψήνεται" - άσχετα αν η ύπαρξη και γιγάντωση τέτοιων εκπομπών είναι ένα από τα πολλά συμπτώματα κατάπτωσης της κοινωνίας.

Τώρα το τι ψήνεται, αυτό είναι άλλο θέμα βέβαια: Με τους λαούς σε όλο το "δυτικό κόσμο" να έχουν να διεκδικήσουν κάτι στην πολιτική εδώ και δεκαετίες (Ποιο αντίστοιχο κοινωνικό-πολιτικό επίτευμα έχουν να παρουσιάσουν σήμερα οι λαοί που να συγκρίνεται πχ με το 8ωρο και την εργατική πρωτομαγιά που πλησιάζει? Μάλλον κανένα...), τα πράγματα είναι δύσκολα: Οι λαοί είναι "απροπόνητοι", έχουν να αγωνιστούν εδώ και χρόνια για κάτι. Και το χειρότερο, είναι και η αριστερά "απροπόνητη", ενώ αυτή είναι που θα έπρεπε "να δίνει το παράδειγμα"

Παρατηρήστε το ξεχαρβάλωμα - δείτε πως οι κατώτερες τάξεις είναι κατακερματισμένες σε τρομερό βαθμό, αδυνατώντας να βρουν ένα κοινό σχέδιο και βηματισμό να ανατρέψουν την κατάσταση εναντίον τους


Παλιό αλλά κλασσικό σκίτσο

Ο Γουόρεν Μπάφετ, ο γνωστός επενδυτής είχε δηλώσει κάποτε ότι όταν ξεσπά μια κρίση, είναι σαν την παλίρροια, με την έννοια ότι όταν αποτραβηχτούν τα νερά, αποκαλύπτεται ποιος από τους κολυμβητές φοράει μαγιό και ποιος όχι.

Ε λοιπόν τώρα που "αποτραβιούνται τα νερά", αποκαλύπτεται ότι οι λαοί είναι ξεβράκωτοι - χωρίς οργάνωση, σχέδιο, πολιτικό κόμμα που να προωθεί τα συμφέροντα τους, κατακερματισμένοι σε απίστευτο βαθμό ("διαίρει και βασίλευε" - δεν είναι τυχαίο που τρώγονται μεταξύ τους, διότι ο ένας έκανε ρουσφέτι για να μπει στο δημόσιο, ο άλλος είναι "αιώνιος" φοιτητής, ο παράλλος είναι Αφγανός μετανάστης (κάτι που εξ ορισμού είναι κακό), κτλ, κτλ, κτλ).

Θα μου πείτε, μερικά είναι σωστά από αυτά, δηλαδή, όντως υπάρχουν κυφήνες στο δημόσιο, για παράδειγμα.
Ναι, καμία αντίρρηση, και θα πρέπει και να χτυπηθούν αυτοί τελικά, αλλά πραγματικά αν δει κανείς λίγο "αποστασιοποιημένα" τα πράγματα, μάλλον θα βάλει τα γέλια, ή τα κλάμματα:

Για φαντάσου να είσαι ο Λάτσης, Ο Εφραιμ, η Deutche Bank ή τέλος πάντων οποιοδήποτε μέλος οποιασδήποτε τάξης από την εικόνα πλην της κατώτερης, και να βλέπεις κάτι κουρέληδες (πχ Αφγανοί μετανάστες) ή κάτι ήμι-κουρέληδες (πχ οι κακοπληρωμένοι ή και άνεργοι εργάτες) να τσακώνονται μεταξύ τους για υπαρκτές ή μη λαμογιές, την ίδια ώρα που εσύ βγάζεις χοντρά λεφτά, και κανένας δεν τολμάει να σου αντιμιλήσει.

Τι θέαμα και αυτό, τα τρισεκατομμύρια $ που άλλαξαν χέρια το τελευταίο διάστημα είναι μια από τις μεγαλύτερες και πιο ωμές μεταφορές πλούτου στην παγκόσμια ιστορία, και προς το παρόν τη σκαπουλάρουν, έτσι δεν είναι?

Η ανεργία πως πάει? Τα ωράρια? Βάζουν άλλους να δουλεύουν 12 και 14 ώρες στην Κίνα για πενταλοδεκάρες, άλλους να είναι άνεργοι, άλλους να πληρώνονται με ολοένα και λιγότερα για να ανταγωνιστούν τους κινέζους εργάτες, κι όμως τη σκαπουλάρουν.

Αχ, πολλοί θα τον νοσταλγήσουν τον Λένιν. Γιατί όσο και αν τελικά η ΕΣΣΔ απέτυχε (μόνοι οι ΚΚΕδες δεν το έχουν πάρει χαμπάρι αυτό), ο Λένιν έβαλε τους εργάτες σε μια οργάνωση με πειθαρχία, αρχή μέση και τέλος, και έτσι (ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ-ΜΕ ΑΠΛΗ ΓΚΡΙΝΙΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΙΕΣ ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ) τους οδήγησε σε αγώνες (είτε μιλάμε για αγώνες στους δρόμους, είτε για αγώνες σε φιλοσοφικό επίπεδο, κτλ, κτλ, κτλ), χτύπησε συμπεριφορές εργατών που ήταν λαμόγια (ας πούμε μερικά βύσματα, ρουφιάνους, γλείφτες, κτλ), αλλά τελικά χτύπησε και τον Τσάρο, τους υπουργούς, τους τραπεζίτες, και κάθε είδους αρπαχτικό κυκλοφορούσε.

Και μη νομίζετε, για να τα λέμε και όλα, ότι "όλοι" οι Λάτσηδες και οι Ντοιτσεμπάνκερς αυτού του κόσμου περνούν "μέλι-γάλα".

Πέρα από το ότι μερικοί βάζουν λουκέτο στα πλαίσια του μεταξύ τους ανταγωνισμού, υπάρχουν και ανάμεσα τους και αρκετοί που έχουν και γνώσεις, και κάπως βαθύτερη σκέψη, και καταλαβαίνουν ότι δεν είναι δυνατόν να διατηρηθεί η "μυωπία" των λαών για πολύ.

Ως ποτέ θα τους αφήνουν ανενόχλητους να ρημάζουν? Έχουμε δει άλλωστε πολλές φορές σε παλιότερα ποστ ότι θέλουν κι άλλα λεφτά, οι τράπεζες στις ΗΠΑ ζητούν τρις ακόμα $, οι εργοδότες δε θα ησυχάσουν αν δεν πέσουν τα μεροκάματα σε επίπεδο Βουλγαρίας, κτλ.

ΑΡΑ, δε χρειάζεται τελικά και πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι είναι ζόρικα τα πράγματα - ειδικά στην Ευρώπη ο κόσμος έχει κάποια υπολλείμματα έστω αγωνιστικότητας και πολιτικής/ιστορικής γνώσης. Γι' αυτό και έχουμε δει σειρά οργανισμών και διάφορων "ειδικών' να προειδοποιούν για κοινωνικές εκρήξεις, γιατί το καταλαβαίνουν ότι η κατάσταση διαρκούς ρημάγματος είναι αδύνατον να μείνει αναπάντητη.

Και ο κοσμος, μπορεί να είναι πολιτικά "αγύμναστος", αλλά αυτό είναι θέμα χρόνου, αρκεί να υπάρξει η θέληση για "γυμναστική" και πίστη στις ικανότητες του να πάρει αυτός την εξουσία. Αυτή η γενιά που φεύγει δε θα το κάνει ποτέ αυτό, είναι μια γενιά που μεγάλωσε σε μια ιστορική φάση του καπιταλισμού που τελειώνει, και μαζί της θα χαθεί και μια γενιά ανθρώπων που είδαν την πάλλαι ποτέ "ελπίδα των λαών" (τον "υπαρκτό") να πέφτει.

Τι θα κάνουν οι επόμενες γενιές θα φανεί: Θα πάρουν πίσω το 8ωρο? Θα κάνουν μια ακόμα επανάσταση?
Ποιος μπορεί να ξέρει με βεβαιότητα, αλλά πάντως δύσκολο μου φαίνεται να καθίσουν να ακούνε το [κάθε] Γιωργάκη να τους λέει ότι..."βρήκε την Ιθάκη", όταν ουσιαστικά μας γυρίζουν σε μια σύγχρονη φεουδαρχία, με πολλούς κολίγους που δουλεύουν σκληρά για λογαριασμό ελάχιστων φεουδαρχών...

Ποιος θέλει να είναι κολίγος? Τι θα γίνει αν τυχόν συνειδητοποιήσουν οι λαοί ότι τους "κολιγοποιούν"? Για πόσο καιρό θα μείνουν άπραγοι, φοβισμένοι, κατακερματισμένοι, ανοργάνωτοι? Και γιατί να το κάνουν αυτό άλλωστε? Καλύτερα δε θα είναι να αγωνιστούν?


Αφού σας το λέω, ακόμα και τα 700 ευρώ που παίρνει η "γενιά των 700 ευρώ" είναι πολλά, όταν δίπλα στη Βουλγαρία για παράδειγμα ψωνίζεις μερικούς εργάτες για 400 ευρώ

Roubini Explains The Simple Reason That Aid To The PIIGS Is Doomed To Failure
"These issues within the euro zone stem primarily from a loss of competitiveness, high wage growth and labor costs which outstripped productivity, undisciplined fiscal policies and, crucially, the appreciation of the euro between 2002 and 2008."
He goes on to note that since nothing the EU or IMF is doing actually addresses these issues, there's really very little hope that the problem is being solved. Ρε παιδιά, δεχτείτε τέλος πάντων μισθό 400-500 ευρώ, και μετά θα επενδύσουμε, γιατί γκρινιάζετε, δεν καταλαβαίνω, εδώ μας "έχετε πιει το αίμα" με τους πανάκριβους μισθούς σας, δείτε τι ωραίους μισθούς έχουν δίπλα σας, τι νομίζετε ότι ειστε εσείς? Οι εκλεκτοί του Θεού? 400 ευρώ και άμα σας αρέσει, αλλιώς απλά ΔΕ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ να επενδύσουμε στην Ελλάδα, πάμε Βουλγαρία, Τουρκία, Σκόπια, ή, ακόμα καλύτερα, Κίνα, Ινδία, κτλ
http://www.businessinsider.com/roubi...ess+Insider%29



Πάντως, ο Ρουμπίνι στο άρθρο παραπάνω κάνει μια σημαντική διαπίστωση - ότι δηλαδή το χρέος δεν αποτελεί το κύριο θέμα. Άλλωστε, το χρέος της Ελλάδας δε μπορεί να αποπληρωθεί ποτέ, άλλωστε δανεισμένος σημαίνει και εξαρτημένος-υποταγμένος, και άρα δε θέλουν και να αποπληρωθεί. Θέλουν να είναι η Ελλάδα μια ζωή "στο χείλος' και να βγάζουν χρήματα από αυτό -'Αλλωστε ένα σωρό άρθρα υπάρχουν στον τύπο που περιγράφουν το πως πλουτίζει το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο από τη σημερινή κατάσταση. Δείτε ένα από το τechiechan.com που περιγράφει το πιο πρόσφατο παράδειγμα με την Τράπεζα της Ελλάδας:

Γυμνός: Το έγκλημα της Τράπεζας της Ελλάδος σε ταλιράκια.
"Ήρθε η ώρα της πληρωμής. Για όλους. Η Τράπεζα της Ελλάδος αποκαλύφθηκε πως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επέτρεπε τη χειραγώγηση της ελληνικής αγοράς ομολόγων. Σκόπός αυτού του κειμένου είναι να το εξηγήσει με απλά λόγια, προκειμένου να γίνει κατανοητό το μέγεθος του σκανδάλου. Κανένα οικονομικό παιχνίδι δεν είναι πέραν της κατανόησης ενός φιλομαθή αποφοίτου λυκείου, εάν του το παρουσιάσουν χωρίς τις χιλιάδες τεχνικών όρων που στόχο έχουν να τον αποτρέψουν από το να μάθει πως το παιχνίδι είναι περίπλοκο αλλά απλό. Απολαύστε λοιπόν και αναρωτηθείτε γιατί κανείς -της αριστεράς συμπεριλαμβανομένης- δεν ασχολείται με το θέμα.

Spoiler:

Για αρχή ας εξηγήσουμε με τους ορισμούς.

Repo: Ο Άγγελος έχει ένα 10ετες ομόλογο του ελληνικού δημοσίου που αγόρασε το 2008 και το οποίο κρατά για να σπουδάσει τα παιδιά του. Έρχεται ο Ξερόλας και του λέει. Άγγελέ μου, θέλεις να μου δανείσεις το ομόλογό σου για ένα μήνα? Σου υπόσχομαι πως θα στο επιστρέψω πλυμένο γυαλισμένο και ατόφιο και μάλιστα για τον κόπο σου θα σου δώσω κι ένα μικρό ποσό που θα το συμφωνήσουμε από τώρα (ας πουμε 20ευρώ). Ο Άγγελος συμφωνεί και έτσι το ομόλογο έρχεται στα χέρια του Ξερόλα που για ένα μήνα μπορεί να το κάνει ό,τι θέλει, φτάνει στο τέλος του μήνα να το επιστρέψει στον Άγγελο μαζί με το ποσό που συμφωνήσανε. Αυτό είναι ένα ρέπο.

Spread: τα ομόλογα, περίπου όπως και οι προθεσμιακές καταθέσεις έχουν ένα επιτόκιο το οποίο καθορίζεται τη στιγμή της έκδοσής τους. Όταν λέμε 5ετές ομόλογο 1000 ευρώ με απόδοση 5%, εννοούμε πως αυτός που θα το αγοράσει για τα επόμενα 5 χρόνια θα βγάζει 50 ευρώ το χρόνο. Το spread είναι η διαφορά του επιτοκίου που πληρώνει ένα κράτος σε σχέση με το επιτόκιο που πληρώνει ένα άλλο κράτος το οποίο θεωρούμε ως βάση. Δηλαδή εάν η γερμανία για το 5ετες ομόλογο πληρώνει σήμερα 3% και η Έλλάδα 5%, τότε το spread είναι 2% ή 200 μονάδες βάσης (πρακτικά 200εκατοστά).

Εδώ δεν θα εξηγήσω κάτι για να μη μακρυγορούμε και μπλεκόμαστε, όχι όμως γιατί είναι δύσκολο να εξηγηθεί: Η τιμή ενός (παλιού) ομολόγου, πέφτει όσο ανεβαίνει το σημερινό επιτόκιό της ίδιας τάξης ομολόγων. Με λίγα λόγια, όταν ανεβαίνουν τα spread στα 5ετη ομόλογα, αυτόματα ο πρώτος χαμένος δεν είναι το δημόσιο, αλλά όλοι όσοι έχουν στα χέρια τους παλιότερα ομόλογα της ίδιας τάξης (δηλαδή 5ετή). Το δημόσιο, ζημιώνεται έμμεσα με δύο τρόπους. Α) από τη μειωμένη αξιοπιστία του (όσοι αγοράζουν τα ομολογά του χάνουν) και Β) όταν ξαναβγεί στην αγορά να εκδόσει καινούργια ομόλογα, επειδή τα ομόλογα αυτά θα έχουν υψηλότερο επιτόκιο.

Short Selling: Ο Ξερόλας με το δανεικό ομόλογο του Άγγελου στα χέρια του, πάει στην αγορά και το πουλάει 1000 ευρω. Περιμένει μερικές μέρες, και η τιμή του ομολόγου πέφτει στην αγορά. Τότε ξανα-αγοράζει ένα ίδιο ομόλογο (10ετες εκδόσεως 2008) με μολις 900 ευρώ. Ο Ξερόλας λοιπόν, πούλησε ένα δανεικό ομόλογο 1000 ευρώ, αγόρασε το ίδιο ομόλογο 900 ευρώ μερικές μέρες αργότερα, και τώρα έχει στα χέρια του ένα ομόλογο ίδιο με αυτό που έχει δανειστεί, συν 100 ευρώ στην τσέπη (1000-900=100). Επιστρέφει στο τέλος του μήνα το ομόλογο στον Άγγελο, του δίνει και τα συμφωνημένα 20 ευρώ από τα 100 που κέρδισε και κρατά τα 80 για τον δικό του κόπο.

Από την παραπάνω διαδικασία, καταλαβαίνουμε πως ο πρώτος χαμένος είναι ο Άγγελος που έχει το ομόλογο στα χέρια του και ο πιο κερδισμένος είναι ο Ξερόλας που κέρδισε από αυτή την πτώση.

Naked Short Selling: Επειδή ο Ξερόλας είναι φύσει άπληστος και θέλει να κερδίσει παραπάνω από τα 100 ευρώ που κέρδισε με την παραπάνω διαδικασία κάνει το εξής. Ενώ έχει δανειστεί από τον Άγγελο μόλις ένα 5ετες ομόλογο αξίας 1000ευρώ, πάει στην αγορά και πουλάει 10 ομόλογα αξίας 1000ευρώ το καθένα. Στην ουσία τα 9 από αυτά τα ομόλογα που πούλησε δεν υπάρχουν, είναι δηλαδή γυμνά (naked). Πρόκειται για μια πολύ επικίνδυνη πρακτική short selling, καθώς δεν μπαίνει κανένα όριο στα πόσα γυμνά ομόλογα μπορεί κάποιος να πουλήσει. Στο απλό short selling, το όριο είναι τα πόσα ομόλογα υπάρχουν διαθέσιμα για πρόχειρο δανεισμό (repo).
Με αυτόν τον τρόπο μπορεί κάποιος να δημιουργήσει μια εικονική υπερπροσφορά ομολόγων στην αγορά και η ίδια αυτή η υπερπροσφορά να ρίξει τις τιμές. Πρακτικά η πτώση των τιμών γίνεται μια αυτο-εκπληρούμενη προφητεία και αυτός που εκτέλεσε την γυμνή πώληση το μόνο που έχει να κάνει, είναι -εκμεταλλευόμενος τον πανικό που δημιούργησε- να αγοράσει αυτά τα 10 ομόλογα πίσω σε σημαντικά χαμηλότερες τιμές.

Τώρα η Τράπεζα της Ελλάδος, μετά από μία μακροσκελή και επίτηδες δυσνόητη επιστολή παραδέχθηκε πως η παραπάνω πρακτική (το naked short) ήταν ανεκτή με ένα παραθυράκι που είχε αφήσει και θα εξηγήσουμε αμέσως.

Όταν κάποιος πουλάει ένα ομόλογο στην αγορά (Ηλεκτρονικη Δευτερογενης Αγορα Τίτλων που ανήκει στην ΤτΕ), είναι υποχρεωμένος μέσα σε διάστημα 3 ημερών να το παραδώσει στους διαπραγματευτές, προκειμένου να περιέλθει στα χέρια του αγοραστή. Αυτό είναι το λεγόμενο Τ+3. Υπάρχει λοιπόν η δυνατότητα, να πουλήσεις ένα ομόλογο σήμερα που δεν διαθέτεις. Αρα χρωστάς στον διαπραγματευτή ένα ομόλογο και πρέπει να το παραδώσεις σε 3 μέρες. Αν το ξανα-αγοράσεις μετά από δύο μέρες από τον ίδιο διαπραγματευτή, τότε ο διαπραγματευτής κάνει τα στραβά μάτια και πρακτικά ακυρώνει το χρέος σου (διότι ένα ομόλογο πουλησες, ένα αγόρασες, το άθροισμα σε ομόλογα είναι μηδέν).
Αυτό πρακτικά είναι μία πράξη naked short selling καθώς την ώρα που πουλούσες το ομόλογο, δεν είχες την υποχρέωση να το διαθέτεις (εστω και δανεικό όπως περιγράψαμε με τα repo).
Επειδή 3 μέρες είναι συνήθως ένα μικρό διάστημα για να αλλάξουν οι τιμές των ομολόγων σε κανονικές συνθήκες, κανείς δεν ασχολείται με το να κάνει naked short selling με αυτόν τον τρόπο. Για να κερδίσεις από μια τέτοια κατάσταση, πρέπει να πέσει αρκετά η τιμή μέσα σε μόλις 3 μέρες.

Η μπαλκονόπορτα της ΤτΕ

Αυτή είναι η κανονική διαδικασία. Όμως σε αυτή τη διαδικασία υπήρχε ένα παραθυράκι που η ΤτΕ είχε αφήσει ανοιχτό. Και αυτό το παραθυράκι ονομαζόταν failed εντολές. Όταν λοιπόν κάποιος πουλάει ένα ομόλογο, πρέπει σε 3 μέρες να το παραδώσει. Εάν δεν το κάνει, τότε η συναλλαγή θεωρείται failed, δηλαδή αποτυχημένη. Αποτυχημένη όμως δεν σημαίνει πως ακυρώνεται, διότι η πώληση έχει γίνει και υπάρχει ένας αγοραστής που περιμένει το ομόλογό του. Άρα στην ουσία η εντολή παραμένει εκκρεμής μέχρι ο πωλητής να φέρει το ομόλογο που έχει υποσχεθεί. Εάν ο πωλητής κάνει τον κινέζο, αυτό μπορεί να παραμείνει μέχρι και για 10 μέρες. Εάν το παρακάνει, τότε ο διαπραγματευτής έχει υποχρέωση να αγοράσει ένα ομόλογο ο ίδιος, να το δώσει στον αγοραστή και να στείλει τον λογαριασμό στον πωλητή. Όμως αυτό συνήθως δεν γίνεται διότι ο πωλητής που κάνει τον κινέζο, ξέρει μέχρι που τον παίρνει.
Με αυτόν τον τρόπο, ένας πωλητής ελληνικών ομολόγων μπορούσε να διατηρεί τη θέση του ανοιχτή για 10και μέρες χωρίς να έχει στα χέρια του το ομόλογο που είχε πουλήσει. Πρακτικά μπορούσε δηλαδή να έχει μια naked short εντολή χωρίς σχεδόν κανείς να τον ελέγχει.

Τον Οκτώβρη του 2009 η ΤτΕ πήρε μία απόφαση να απλοποιήσει ακόμα περισσότερο αυτή τη διαδικασία, διευκολύνοντας θεωρητικά οποιονδήποτε ήθελε να παίξει με αυτό το παραθυράκι. Τώρα, επειδή πιο πάνω εξηγήσαμε πόσο επικίνδυνο και πρακτικά παράνομο παιχνίδι είναι οι naked short εντολές. Εάν το συνδυάσουμε και με τη μπαλκονόπορτα που άνοιξε η ΤτΕ και τα απανωτά δημοσιεύματα για την ελληνική κρίση, καταλαβαίνουμε πως αυτό ήταν μία συνταγή που επέτρεπε σε οποιονδήποτε να εκτελέσει naked short εντολές για τουλάχιστον 10 συνεχείς ημέρες.

Αυτό συνεχίστηκε για κάμποσο, μέχρι που στις 8 Απρίλη το πράγμα ξεχείλωσε. Τότε, η επιτροπή που ελέγχει τον ΗΔΑΤ αποφάσισε να κλείσει το παράθυρο των failed εντολων με τον εξής απλό τρόπο. Για κάθε εντολή πώλησης, ο πωλητής θα πρέπει να προσκομίζει ένα ρέπο ημέρας αντίστοιχου ομολόγου (ένα δανεικό ομόλογο μίας ημέρας δηλαδή) μέχρι να προσκομίσει το πραγματικό ομόλογο που έχει στα χέρια του.
Πόρισμα πρώτο:
Η ΤτΕ είχε αφήσει ανοικτό ένα πολύ επικίνδυνο παράθυρο στην αγορά ομολόγων. Είτε το έκανε τον Οκτώβρη, είτε πιο πριν, αυτό το παράθυρο είχε τη δυνατότητα σε συνθήκες κρίσης να δημιουργήσει καταστάσεις υποτιμητικής κερδοσκοπίας στην αγορά ελληνικών ομολόγων. Άρα ο κ.Προβόπουλος είναι απολύτως υπεύθυνος γιαυτό το παράθυρο και θα πρέπει να παραιτηθεί.
Εάν δεν μπορούσε να καταλάβει τις συνέπειες αυτού του παράθυρου, είναι ανίκανος. Εάν ήξερε, τότε είναι συνένοχος και θα πρέπει να μιλήσει με τον εισαγγελέα.
Και ειλικρινά σε τέτοιες θέσεις, και σε τόσο απλές έννοιες σαν αυτές που μόλις εξήγησα, μου φαίνεται απίθανο κάποιος να μην καταλαβαίνει..."

Δείτε και παλιότερη ανάρτηση εδώ


http://techiechan.com/?p=299

Και επειδή το χρέος δε θα αποπληρωθεί, απλά θα χρησιμοποιηθεί ως μοχλός πλουτισμού διάφορων εγχώριων και αλλοδαπών αρπαχτικών, ένα ακόμα άρθρο σχετικά με το γιατί η στάση πληρωμών, σε συνδυασμό με τη διάλυση της ευρωζώνης είναι απαραίτητη, προκειμένου ναι μεν να υπάρξει προσωρινά πρόβλημα στην Ελλάδα (το κράτος δε θα μπορεί να πληρώνει για ένα διάστημα μισθούς, κτλ), αλλά μέσο/μακροπρόθεσμα θα απαλλαχθούμε από το χρέος και το εξαντλητικό άρμεγμα των "δανειστών".
Ο Simon Johnson από το ΔΝΤ μας λέει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να πληρώνει 8-9% του ΑΕΠ της κάθε χρόνο στους δανεισές της, και όπως ο γνωστός σχολιαστής της Telegraph Amrose Prichard παρατηρεί, κανένας λαός δε μπορεί να αντέξει τέτοια αιμορραγία για πολύ


Τέρμα πια τα ψέματα
Με την επιστολή του κ. Παπακωνσταντίνου στις 15/4 σύμφωνα με την οποία «οι ελληνικές αρχές ζητούν διαβουλεύσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ πάνω σε ένα πολυετές πρόγραμμα οικονομικών πολιτικών», οι μάσκες έπεσαν. Η πολυδιαφημισμένη «διάσωση» από την ΕΕ δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια διαδικασία ελεγχόμενης πτώχευσης που οδηγεί αναγκαστικά στην αγκαλιά του ΔΝΤ. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν μπορεί να βρει τα χρήματα που χρειάζεται για να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες, αλλά ομολογεί πια ανοιχτά ότι αδυνατεί να εξυπηρετήσει το χρέος συνολικά. Αυτός είναι ο λόγος που αναφέρεται σε «ένα πολυετές πρόγραμμα οικονομικών πολιτικών.»

Spoiler:

Τι έμεινε απ’ όλα όσα κατά καιρούς ισχυρίστηκε η κυβέρνηση; Απολύτως τίποτε. Θυμόμαστε όλοι με τη στόμφο ο κ. Παπανδρέου, μαζί με την κ. Μέρκελ και τον κ. Σαρκοζί αναλάμβανε διεθνή πρωτοβουλία εναντίον των βδελυρών κερδοσκόπων. Τι απέγινε; Η ίδια η ΕΕ έκανε ότι ήταν δυνατό για να αποθρασύνει κάθε είδους κερδοσκοπική επίθεση εναντίον της Ελλάδας. Οι ηγέτες της ευρωζώνης με την τακτική τους πέταξαν συνειδητά στα σκυλιά της κερδοσκοπίας την Ελλάδα με την ελπίδα να τα αποσπάσουν από το ευρώ και τους άλλους εταίρους. Με την Ελλάδα να συγκεντρώνει τα κύρια πυρά της διεθνούς κερδοσκοπίας και τοκογλυφίας, οι ευρωκρατούντες προσπάθησαν αφενός να αποτρέψουν την πλήρη κατάρρευση του ευρώ και αφετέρου να πετύχουν ότι οι άλλες χώρες της ευρωζώνης που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση με την Ελλάδα δεν θα υποστούν τα ίδια. Βλέπετε μια μαζική επίθεση της κερδοσκοπίας ενάντια σ’ όλες αυτές τις χώρες, είναι μάλλον σίγουρο ότι θα οδηγούσε το ευρώ στα τάρταρα.

Και η κυβέρνηση τι έκανε; Η κυβέρνηση το μόνο που έκανε όλο αυτόν τον καιρό ήταν να θριαμβολογεί για την «στήριξη» που δήθεν παρέχει η ΕΕ και να συνεχίζει την συστηματική κατεδάφιση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας σύμφωνα πάντα με τις εντολές από τα επιτελεία της ευρωζώνης και του ΔΝΤ. Το αποτέλεσμα είναι η χώρα σήμερα να βρίσκεται σε πολύ χειρότερη θέση από ότι ήταν πριν αρχίσει η περιπέτεια της «αποκατάστασης της αξιοπιστίας της στις αγορές».

Ο πρωθυπουργός δεν αισθάνθηκε κανένα ενδοιασμό όταν είπε στην Βουλή (15/4): «Ας μη γελιόμαστε, το ΔΝΤ είναι σήμερα ήδη εδώ.» Απ’ ότι φαίνεται τελικά αυτή ήταν η επιδίωξη ευθύς εξαρχής. Να βρεθεί η Ελλάδα σε τέτοια κατάσταση, να οδηγηθεί σε τέτοιο αδιέξοδο, ώστε να φανεί η «λύση» του ΔΝΤ ως μονόδρομος. Κι όχι μόνο αυτό. Η Ελλάδα έχει κατρακυλήσει σε τέτοιο σημείο που η προσφυγή της χώρας στις αγορές για δανεισμό είναι πια ουσιαστικά αδύνατη. Με κάθε προσπάθεια της χώρας να βγει και να δανειστεί από τις αγορές το μόνο που καταφέρνει είναι να μεταθέτει, να μετακινεί το πρόβλημα του χρέους με πολλαπλάσιο τρόπο. Και μάλιστα όχι μέσο-μακροπρόθεσμα, αλλά στο πολύ άμεσο μέλλον.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση εν μέσω μιας έξαλλης αγοράς που έχει εκτοξεύσει τα επιτόκια στα ουράνια, βγαίνει να δανειστεί για μια ακόμη φορά από τις αγορές. Βγάζει σε δημοπρασία έντοκα γραμμάτια του ελληνικού δημοσίου 3μηνης διάρκειας για να εισπράξει 1,5 δις ευρώ. Η Γερμανία αυτή τη στιγμή δανείζεται με 0,15% για τα δικά της έντοκα γραμμάτια 3μηνης διάρκειας, ενώ η Ελλάδα θα είναι τυχερή αν δανειστεί με 4,0%. Ποια κυβέρνηση βγαίνει να δανειστεί 1,5 δις ευρώ που θα πρέπει να επιστρέψει σε τρεις μήνες πληρώνοντας μάλιστα και τόκο πάνω από 60 εκατ. ευρώ; Μόνο μια κυβέρνηση που βρίσκεται σε πλήρη απόγνωση. Μόνο μια κυβέρνηση που γνωρίζει ήδη ότι τον Ιούλιο δεν θα βρίσκεται στο τιμόνι του κράτους, ή έστω το δημόσιο χρέος της χώρας δεν θα είναι υπ’ ευθύνη της.

Προς το παρόν, η κυβέρνηση έχει εμπλακεί για μια ακόμη φορά στα γρανάζια μιας διαπραγματευτικής διαδικασίας με την ΕΕ και το ΔΝΤ για τις «λεπτομέρειες». Όσο διαρκεί αυτή η διαπραγμάτευση η Ελλάδα θα συνεχίζει να τσακίζεται από τους κερδοσκόπους στις αγορές με την κυβέρνηση απλά να παρακολουθεί αμέριμνη. Είναι ενδεικτικό ότι στις 19/4 το 3ετές ελληνικό ομόλογο χτύπησε ιστορικό ρεκόρ και κατέγραψε spread της τάξης των 652 bps, την ίδια ώρα που το 10ετές ομόλογο έφτασε σε spread της τάξης των 470 bps ως προς τα γερμανικά ομόλογα, δηλαδή διαπραγματευόταν με επιτόκιο 7,8%.

Με τον τρόπο αυτό οι αγορές επιχειρούν τρία πράγματα:
Πρώτο, να επισπεύσουν την είσοδο του ΔΝΤ και να εξαναγκάσουν την ευρωζώνη να εγγυηθεί την κατάσταση στην Ελλάδα διαθέτοντας τα αναγκαία κονδύλια. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζουν ότι μπορούν να συνεχίσουν την κερδοσκοπία με σχετικά υψηλά επιτόκια χωρίς να κινδυνεύουν από μια ξαφνική πτώχευση της χώρας. Όπως εξηγούσε πρόσφατα ο Φρανκ Χάγκενσταιν διευθύνων σύμβουλος της Γερμανικής Deka Investment, «το βασικό μας σενάριο στηρίζεται στο ότι δεν θα πτωχεύσει η Ελλάδα…. Η κατάσταση θα παραμείνει ασταθής. Με βάση αυτό το σενάριο, θέλουμε όπως είναι φυσικό να αγοράζουμε ομόλογα σε φάσεις ‘εξαιρετικής αδυναμίας’ και να τα πουλάμε πίσω σε φάσεις ‘δυναμικής εγκράτειας’.» (Manager Magazin, 19/4) Βασικό λοιπόν στοιχείο για να διατηρηθεί το ενδιαφέρον των επενδυτών στους ελληνικούς τίτλους είναι να διατηρηθεί η αστάθεια στην Ελλάδα υπό την εγγύηση και την κηδεμονία της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Δεύτερο, να διευκολύνουν την επανατοποθέτηση των ελληνικών τίτλων στην αγορά. Σε συνθήκες όπου κυριαρχεί η στρατηγική του βραχυπρόθεσμου κέρδους και η αστάθεια των ομολόγων, πολλοί επενδυτές που προτιμούν πιο σταθερές αποδόσεις σε μάκρος χρόνου, εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν την αγορά και να ξεφορτωθούν μέρος ή και το σύνολο των ομολόγων τους. Αυτό συμβαίνει αυτή την περίοδο. Με τον τρόπο αυτό ενισχύουν τη θέση τους πιο κερδοσκοπικά επενδυτικά κεφάλαια που ειδικεύονται στην κερδοσκοπία με τους τίτλους. Τα επενδυτικά κεφάλαια αυτά έχουν κάθε συμφέρον να ενισχύσουν την δεδομένη αστάθεια της Ελλάδας και να κερδίσουν από αυτήν.

Τρίτο, να οδηγήσουν την χώρα σε μια ελεγχόμενη αναδιάρθρωση του χρέους της υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ. Τι σημαίνει αναδιάρθρωση του χρέους; Σημαίνει ότι ένα κράτος δηλώνει αδυναμία πληρωμής του ληξιπρόθεσμου χρέους του και προχωρεί σε μια διαδικασία ανταλλαγής των παλιών ομολόγων που δεν μπορεί να πληρώσει με νέα μακρύτερης διάρκειας. Η έκδοση αυτή των νέων ομολόγων συνήθως συνοδεύεται από αυξημένα επιτόκια και αποζημιώσεις πιστωτικού κινδύνου προς τους κατόχους των ομολόγων, ώστε οι τελευταίοι να δεχτούν τα νέα ομόλογα. Ωστόσο, όπως μας εξηγεί Ροντρίγκο Ολιβάρες-Καμινάλ καθηγητής της νομικής και σύμβουλος πολλών Hedge Fund, «υπάρχει συχνά ένα κομμάτι των πιστωτών που θα αρνηθούν την ανταλλαγή και θα επιδιώξουν μια καλύτερη συμφωνία από αυτή που έχει προτείνει το συγκεκριμένο κράτος. Οι αρνητές αυτοί είναι συνήθως ειδικοί στο προβληματικό χρέος – τα επενδυτικά κεφάλαια γύπες. Τα τελευταία 20 χρόνια υπήρξε ένας αριθμός σημαντικών υποθέσεων όπου τα επενδυτικά κεφάλαια γύπες έχουν παρέμβει στην αναδιάρθρωση κρατικών χρεών. Σε πολλές περιπτώσεις αποκόμισαν εξαιρετικές αποδόσεις.» (The Hedge Fund Journal, March 2010)

Όλα αυτά δημιουργούν συνθήκες έντασης στις αγορές χρέους και σπρώχνουν διαρκώς τα επιτόκια προς τα πάνω. Κι αυτό γιατί, όπως εξηγεί στις 18/4 ο αναλυτής των Financial Times, Βολφγκανγκ Μίνχαου, «οι αγορές κεφαλαίου έχουν κατανοήσει ότι, με διάσωση, ή χωρίς διάσωση, η Ελλάδα είναι στην πραγματικότητα χρεοκοπημένη. Η διάσωση αποτρέπει την πτώχευση αυτόν τον χρόνο, αλλά δεν παίζει κανένα στη πιθανότητα μιας κατοπινής πτώχευσης.»

Την άποψη αυτή σήμερα την συμμερίζονται σχεδόν όλοι οι αναλυτές της αγοράς και κυρίως οι σύμβουλοι επενδύσεων. «Βρισκόμαστε σε άγνωστα νερά. Αν η Ελλάδα πρόκειται να πτωχεύσει με ελεγχόμενο τρόπο, με μια συμφωνημένη αναδιάρθρωση του χρέους, τότε οι συνέπειες τουλάχιστον θα μπορούν να περιοριστούν στην Ελλάδα», λέει στις Financial Times (19/4) o Γκάρι Τζένκινς της Evolution Securities. «Οι επενδυτές και οι αναλυτές τρέχουν τώρα τους αριθμούς για να δουν ποια μείωση στην αξία των ομολόγων θα υπάρξει», λέει με τη σειρά του Στήβεν Μέιτζορ, επικεφαλής αναλυτής της HSBC. «Δεν πιστεύω ότι είναι πιθανό ότι η αναδιάρθρωση θα γίνει φέτος» εξηγεί ο κ. Μέιτζορ. «Όσο περισσότερο συνεχίσει η αβεβαιότητα σχετικά με την Ελλάδα τόσο πιο δύσκολη θα γίνεται η δυνατότητα δανεισμού και οι αγορές θα σπρώχνουν διαρκώς για αναδιάρθρωση. Όμως η Ελλάδα δεν μπορεί αφεθεί να πτωχεύσει με κανένα τρόπο λόγω του κινδύνου μετάδοσης και ζημιάς στο κοινό νόμισμα…»

Εδώ ακριβώς βρίσκεται και το πλήρες αδιέξοδο της χώρας. Βρίσκεται ανάμεσα σε δυο συμπληγάδες. Έχει μπει σε μια διαδικασία όπου από τη μια οι αγορές πιέζουν διαρκώς για παύση πληρωμών και αναδιάρθρωση του χρέους υπό το ΔΝΤ, ενώ η ΕΕ δεν επιτρέπει επ’ ουδενί να πτωχεύσει η Ελλάδα. Όπως είπε πρόσφατα και ο Γερμανός υπουργός οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, σε συνέντευξή του στο Der Spiegel (19/4), «δεν μπορούμε να αφήσουμε την χρεωκοπία ενός κράτους μέλους του ευρώ, όπως είναι η Ελλάδα, να μετατραπεί σε μια δεύτερη Lehman Brothers… Διότι η Ελλάδα είναι ένα από τα μέλη της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης. Τα χρέη της Ελλάδας είναι όλα εκφρασμένα σε ευρώ, αλλά δεν είναι καθαρό ποιος και πόσα κατέχει από αυτά τα χρέη. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι συνέπειες μιας εθνικής χρεωκοπίας θα είναι ανυπολόγιστες. Από την άποψη του συστήματος η Ελλάδα είναι το ίδιο σημαντική όσο και μια μεγάλη τράπεζα.»

Αυτό είναι και το ζητούμενο των διαπραγματεύσεων που έχουν ξεκινήσει ήδη ανάμεσα στην ΕΕ και το ΔΝΤ για την Ελλάδα. Τόσο η Κομισιόν, όσο και η ΕΚΤ δεν θέλουν να χάσουν τον έλεγχο της κατάστασης. Γι’ αυτό και η δήλωση του Γιούργκεν Σταρκ της ΕΚΤ στις 16/4 στο Rueters ότι «το ΔΝΤ θα πρέπει να αποδεχτεί τους κανόνες της ευρωζώνης.»

Μπορεί όμως να αποφύγει η χώρα την παύση πληρωμών και την αναδιάρθρωση του χρέους της. Η αγορά σήμερα έχει πειστεί πώς δεν μπορεί. Κι αυτό είναι αλήθεια. Κανένα μέτρο, καμμιά εσωτερική ή νομισματική υποτίμηση, κανένα ξεπούλημα της χώρας, καμμιά συμπίεση των αμοιβών και καμμιά περικοπή των δαπανών δεν είναι σε θέση να αναχαιτίσουν το χρέος. Ας δούμε τον Πίνακα ο οποίος καταρτίστηκε με βάση τις πιο αισιόδοξες διεθνείς προβλέψεις για την πορεία της Ελλάδας έως το 2014. Διαπιστώνουμε ότι μέχρι το 2014 το χρέος θα έχει εκτιναχθεί στο 167% του ΑΕΠ από 125% που ήταν το 2009. Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι για να εξυπηρετηθεί το χρέος θα χρειαστούν για την περίοδο 2010-2014 σχεδόν 420 δις ευρώ! Λίγο λιγότερα από δυο φορές το ετήσιο ΑΕΠ της χώρας. Πώς και από πού θα βρεθούν; Αν προσθέσουμε επίσης και το συσωρευτικό πρωτογενές έλλειμμα της περιόδου 2009-2014, που υπολογίζεται να ανέρχεται σε 12,5 δις ευρώ, τότε οι συνολικές δανειακές ανάγκες της περιόδου ανέρχονται σε πάνω από 432 δις ευρώ! Πράγμα που σημαίνει πώς για τη συνολική περίοδο η Ελλάδα χρειάζεται να δανειστεί 432 δις ευρώ. Κι αυτό με την προϋπόθεση ότι οι κυβερνήσεις της χώρας πιάνουν τους δημοσιονομικούς στόχους τους για την περίοδο αυτή.

Το «πακέτο στήριξης» από τη μεριά του έχει υποσχεθεί μόλις 40-45 δις ευρώ, τα οποία ίσα που θα φτάσουν για τις δανειακές ανάγκες του φθινοπώρου. Μετά τι γίνεται; Πολλοί ελπίζουν στο ΔΝΤ. Η αλήθεια είναι ότι η μεγαλύτερη δανειοδότηση που έχει κάνει το ΔΝΤ σ’ ολόκληρη την προηγούμενη περίοδο είναι τα 30 δις δολ. που έδωσε στη Βραζιλία το 2002. Από την άποψη των δανειακών αναγκών της χώρας τα 30 δις δολ. είναι ψίχουλα και η Ελλάδα δεν είναι Βραζιλία.

Το σίγουρο είναι ότι το ΔΝΤ έχει κληθεί για να προχωρήσει σε αναγκαστική παύση πληρωμών και αναδιάρθρωση του χρέους υπό την κηδεμονία του. Μια αναδιάρθρωση που θα τραβήξει προς τα πίσω τις προθεσμίες του χρέους ώστε η Ελλάδα να μπει ξανά σε πρόγραμμα αποπληρωμής του. Η χρονική διάρκεια αυτής της αναδιάρθρωσης που συζητείται θα κυμανθεί από μια δεκαετία έως τριάντα

χρόνια. Μόνο που κοστίσει αρκετά για τη ρημαγμένη Ελλάδα. Το ΔΝΤ έρχεται να εξασφαλίσει ότι η αναδιαπραγμάτευση του χρέους που αναγκαστικά θα προηγηθεί της αναδιάρθρωσης, θα γίνει με όρους συμφέροντες για τους βασικούς κατόχους ομολόγων και ότι θα αποζημιωθούν επαρκώς για τον πιστωτικό κίνδυνο που θα αναλάβουν έτσι ώστε να γίνει δυνατή η επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές. Βεβαίως σ’ όλο αυτό το διάστημα τα επιτόκια θα τρέχουν σαν τρελά και ο λαός θα κληθεί να πληρώσει με αίμα τον όλο διακανονισμό. Ενώ το μόνο πιθανό αποτέλεσμα είναι να αρχίσει ένας νέος φαύλος κύκλος υπερχρέωσης για την Ελλάδα, όπως άλλωστε συνέβη με όλες τις χώρες όπου το ΔΝΤ αναδιάρθρωσε το χρέος τους.

Αν λοιπόν όλα τα πράγματα δείχνουν ότι πορευόμαστε ολοταχώς προς μια ελεγχόμενη πτώχευση υπό την κηδεμονία του ΔΝΤ και την εποπτεία της ΕΕ, όπου μέσα από μια προσωρινή στάση πληρωμών και αναδιάρθρωση των ομολόγων θα κληθούν οι δανειστές του ελληνικού δημοσίου να αποζημιωθούν για την αδυναμία αποπληρωμής του χρέους, τότε το ερώτημα που μπαίνει είναι απλό: Γιατί πρέπει να αφήσουμε τη χώρα να ξεπουληθεί έως και την τελευταία πέτρα της μαζί με το λαό της για ένα χρέος που έτσι ή αλλιώς δεν μπορεί να ξεπληρωθεί;

Ας προχωρήσουμε αμέσως σε άρνηση της πληρωμής του χρέους, σε άρνηση της κηδεμονίας από το ΔΝΤ και την ΕΕ που μόνο στην καταστροφή μπορεί να οδηγήσει και ας διεκδικήσουμε την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας μέσα από μια γενναία αναδιανομή πλούτου προς όφελος των εργαζομένων. Όσο βαθαίνει το αδιέξοδο, όσο περισσότερο πιέζουν οι αγορές και όσο ο απλός κόσμος θα υπόκειται στο καταστροφικό παιχνίδι που παίζουν η ΕΕ και το ΔΝΤ, τόσο περισσότερο η λύση αυτή θα αποδεικνύεται ως η μόνη σωτήρια για τη χώρα και το λαό.

http://youpayyourcrisis.blogspot.com...g-post_23.html

"Το πιστωτικό σύστημα, με κέντρο τις δήθεν "εθνικές" τράπεζες και με γύρω του τους μεγάλους δανειστές χρήματος και τοκογλύφους αποτελεί μια τεράστια συγκεντροποίηση και δίνει σε αυτή την τάξη παρασίτων μια μυθική δύναμη, τη δύναμη όχι μόνο να αποδεκατίζει κατά περιόδους τους βιομήχανους κεφαλαιοκράτες, αλλά και να επεμβαίνει με τον πιο επικίνδυνο τρόπο στην πραγματική παραγωγή - και η συμμορία αυτή δεν έχει ιδέα από την παραγωγή και δεν έχει καμία δουλειά μαζί της"
-Καρλ Μαρξ, "Το Κεφάλαιο"


Σοκαριστική ήταν η δήλωση του Αλεξάντερ Ντιμπέλιους, επικεφαλής στην Γκόλντμαν Ζαξ των χρηματοπιστωτικών πράξεων που αφορούν στη Γερμανία: "Οι τράπεζες δεν έχουν καμία υποχρέωση να προωθούν το δημόσιο καλό!" δήλωσε χωρίς περιστροφές.
Με αυτόν τον αλαζονικό τρόπο αντιμετώπιζε τις κατηγορίες ότι η αμερικανική Γκόλντμαν Ζαξ είναι υπεύθυνη για τις απώλειες 150 εκατομμυρίων δολαρίων γερμανικής τράπεζας, η οποία στη συνέχεια διασώθηκε με χρήματα των Γερμανών φορολογουμένων. Αλλα 840 εκατομμύρια δολάρια στοίχισε παιχνίδι της Γκόλντμαν Ζαξ στη βρετανική RBS, η οποία επίσης διασώθηκε με δεκάδες δισεκατομμύρια στερλίνες των φορολογουμένων. Ληστές των δημόσιων ταμείων...
http://www.ethnos.gr/article.asp?cat...pubid=11321006


O πρόεδρος Ομπάμα και η Ευρώπη ανακαλύπτουν την Goldman Sachs
Οι κατηγορίες των αμερικανικών αρχών επικεντρώνονται σε ένα απίθανο χρηματοπιστωτικό «προϊόν» της εταιρείας, που άκουγε στο όνομα «Abacus 2007» (όπως λέμε: φάγαμε τον άμπακο). «Τα επενδυτικά προϊόντα ήταν περίπλοκα και καινοφανή, αλλά η απάτη απλή και αρχαία», ανέφερε η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς. Ο πυρήνας του κατηγορητηρίου είναι ότι η Goldman Sachs βοηθούσε, με το αζημίωτο, ορισμένους πελάτες της να στοιχηματίσουν πάνω στην απαξίωση άλλων «προϊόντων», τα οποία πουλούσε σε άλλους, αφελέστερους, πελάτες. Οπως δήλωσε ο πρόεδρος επιτροπής του Κογκρέσου που ασχολείται με τη θρυλούμενη απάτη: «Είναι σαν να πουλάς μεταχειρισμένο αυτοκίνητο με φθαρμένα φρένα και μετά να αγοράζεις την ασφάλεια του αυτοκινήτου»!
Στο άκουσμα της βαρύτατης κατηγορίας, ο πρόεδρος της Goldman Sachs, Λόιντ Μπλάνκφαϊν, αντί άλλης απάντησης, αρκέστηκε να σηκώσει τους ώμους και να δηλώσει: «Αυτό θα πει ελεύθερη αγορά»! Οπως θα λέγαμε και στην Ελλάδα, «ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό»!
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_...04/2010_398241


"Παρακαλούν" για αναδιάρθρωση χρέους όσοι αγόρασαν ελληνικά CDS ύψους 8,3 δισ. δολαρίων
Τρίβουν τα χέρια τους όσοι αγόρασαν τα credit default swaps της Ελλάδας, διαβάζοντας τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους που πλέον αναπαράγονται ευρέως από ξένα μέσα ενημέρωσης και εκθέσεις των επενδυτικών οίκων του εξωτερικού.
Η αναδιάρθρωση χρέους θα σημάνει σχεδόν αυτόματα την αποπληρωμή CDS (δηλαδή ασφαλίστρων έναντι του ενδεχομένου της χρεοκοπίας) ύψους περίπου 8,3 δισ. δολαρίων, επισημαίνει στο Bloomberg ο Peter Chatwell, στρατηγικός αναλυτής της Agricole CIB.
http://athenstock.blogspot.com/2010/04/cds-83.html

Standard & Poor's
«Δεν αναμένεται να χρεοκοπήσει η Ελλάδα» πόσο μάλλον στάση πληρωμών - γενικά δεν πρέπει να συμβεί κάτι που θα αποτελεί χασούρα για εμάς, έχουμε πολλά κερδη να βγάλουμε ακόμα, "σφίξτε εσείς το ζωνάρι" για να πλουτίσουμε εμείς, τελικά "η ζωή είναι ωραία", ειδικά αν παρασιτείς εις βάρος του άλλου
«Εάν τα συμπεράσματά μας είναι λάθος και η Ελλάδα αναδιαρθρώσει το χρέος της, οι επιπτώσεις θα είναι εκτεταμένες, ιδιαίτερα στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα» συμπλήρωσε ο Τσάμπερς μιλώντας στο Reuters.
Παράλληλα, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επανέλαβε σήμερα Τετάρτη την άποψή του ότι δεν θα πρέπει να αφεθεί να χρεωκοπήσει η Ελλάδα.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid...&dt=21/04/2010

Ισπανία: Τόκοι 110 εκατ. ευρώ ετησίως από Ελλάδα
Η Ισπανία θα κερδίσει 110 εκατ. ευρώ τον χρόνο σε τόκους από την συμμετοχή της στο πρόγραμμα δανεισμού της Ελλάδας από την ευρωζώνη, στην περίπτωση πάντα που η Αθήνα ζητήσει τα χρήματα, δήλωσε ο πρωθυπουργός Χοσέ Λουί Θαπατέρο.
http://axinosp.blogspot.com/2010/04/110.html



Στην προκειμένη περίπτωση, όταν δηλαδή το «έδαφος» είναι εκ των πραγμάτων «πρόσφορο» (υπάρχουν διαρκώς αυξανόμενα χρέη, δημόσια ελλείμματα κλπ), οι κερδοσκοπικές επιθέσεις μπορούν να αυτοεκπληρώνονται -
οπότε, το να ακολουθεί κανείς μία οικονομική πολιτική που στηρίζεται στα θεμελιώδη μεγέθη της Οικονομίας του, δεν αρκεί για να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη της «αγοράς» (γεγονός που αποδεικνύεται από την κίνηση των «ελληνικών spreads»).
Αντίθετα, η ανάγκη μίας χώρας να κερδίσει τη χαμένη εμπιστοσύνη της αγοράς, μπορεί στην πραγματικότητα να την εμποδίσει να εφαρμόσει «λογικές πολιτικές». Είναι δηλαδή πιθανόν να την αναγκάσει να ακολουθήσει πολιτικές οι οποίες, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα ήταν εντελώς παράλογες – για παράδειγμα, προγράμματα σταθερότητας του είδους που προτείνει συνήθως το ΔΝΤ, εν μέσω παγκόσμιας κρίσης, τα οποία οδηγούν με «ασφάλεια» σε εξαιρετικά επικίνδυνες, σε καταστροφικές καλύτερα υφέσεις.
θεωρούμε ότι οφείλουν όλοι οι Πολίτες να «επαγρυπνούν», εάν δεν επιθυμούν να αφήσουν στις επόμενες γενιές μία χώρα βομβαρδισμένη, πάμπτωχη, γεμάτη ερείπια, χρεοκοπημένες επιχειρήσεις, κλειστά σχολεία, εγκαταλειμμένα νοσοκομεία και ανθρώπινη δυστυχία.
http://www.sofokleous10.gr/portal2/t...2010042122333/


A bank run (also known as a run on the bank) occurs when a large number of bank customers withdraw their deposits because they believe the bank is, or might become, insolvent. As a bank run progresses, it generates its own momentum, in a kind of self-fulfilling prophecy (or positive feedback): as more people withdraw their deposits, the likelihood of default increases, and this encourages further withdrawals. This can destabilize the bank to the point where it faces bankruptcy.
http://en.wikipedia.org/wiki/Bank_run

Oι τράπεζες αρπάζουν και τα υπόλοιπα από το πακέτο των 28 δις που το (χρεωκοπημένο για όλα τα υπόλοιπα) κράτος του έδωσε - ειδικά τώρα που ο κόσμος είναι φοβισμένος και αποσύρει τις καταθέσεις του. Είναι, όπως έχουμε γράψει και για το αμερικάνικο τραπεζικό σύστημα "ο θάνατος σου η ζωή μου". Αν δεν κατακλέψουν τον κόσμο, θα πτωχεύσουν. Οπότε μας κατακλέβουν. Εμείς τι να κάνουμε άραγε? Να καθόμαστε να τους κοιτάμε?

Τράπεζες: Εγγραφο της EKT εκπέμπει το "SOS" (Reuters)
"Η κατάσταση της ρευστότητας των ελληνικών τραπεζών παραμένει δύσκολη και θα μπορούσε να επιδεινωθεί", αναφέρεται στο έγγραφο
http://www.imerisia.gr/article.asp?c...pubid=27481157

Και στις ΗΠΑ, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι τράπεζες, ακόμα και οι μεγάλες που έχουν κερδοφορία, έχουν πρόβλημα, με την έννοια ότι δε βγάζουν όσα θα ήθελαν. Κοινώς, θέλουν κι άλλα, και από που άραγε θα προσπαθήσουν να τα βρουν?[/COLOR]

Πάνω από τις προβλέψεις τα κέρδη της Goldman Sachs
Σχεδόν διπλάσια κέρδη ανακοίνωσε για το πρώτο τρίμηνο του 2010 η Goldman Sachs μόλις τέσσερις ημέρες μετά τη μήνυση που κατέθεσε η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς (SEC) εναντίον της αμερικανικής τράπεζας για εξαπάτηση επενδυτών.
http://athenstock.blogspot.com/2010/...-sachs_20.html

[COLOR="Red"]Δείτε το παρακάτω άρθρο του Reggie Middleton, γνωστού αναλυτή/επενδυτή - το άρθρο έχει αρκετές τεχνικές λεπτομέρειες και δε το παραθέτω ολόκληρο, απλά βάζω τον τίτλο ("είναι τα αποτελέσματα των τραπεζών τόσο καλά όσο λένε?") και το λινκ για όσους θέλουν μια τόσο λεπτομερειακή/τεχνική ανάλυση:

Do Bank of America’s Blowout Earnings Actually Blow?
http://boombustblog.com/reggie-middleton/1356/




ΗΠΑ: Κέρδη 335% λόγω... κρίσης!
Αποπληξία κινδυνεύει να πάθει όποιος διαβάζει την περιβόητη λίστα των 500 μεγαλύτερων επιχειρήσεων των ΗΠΑ που δημοσιεύει κάθε χρόνο το αμερικανικό οικονομικό περιοδικό "Φόρτσιουν".
Διαπιστώνει εμβρόντητος ότι την ώρα που μαίνεται η κρίση και που δεκάδες εκατομμύρια εργαζόμενοι απολύονται στα ανεπτυγμένα βιομηχανικά κράτη, ενώ χώρες ολόκληρες βυθίζονται βαθύτερα στο τέλμα του δημόσιου χρέους και λαοί απειλούνται με κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου τους, οι επιχειρηματικοί κολοσσοί των ΗΠΑ κυριολεκτικά... θησαυρίζουν με πρωτοφανείς ρυθμούς εκμεταλλευόμενοι ακριβώς την κρίση!
Οι αριθμοί είναι συντριπτικοί, αλλά και ανατριχιαστικοί ταυτόχρονα. Οι συνολικές πωλήσεις αυτών των 500 γιγάντων παρουσίασαν κατά το 2009 συνολική πτώση πωλήσεων έναντι του 2008 κατά 8,7%.
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη πτώση εδώ και τριάντα ολόκληρα χρόνια - από το 1983, ακριβέστερα.
Πτώση πωλήσεων, άρα πτώση και των κερδών, σκέπτεται ο κοινός νους. Λάθος. Λάθος μεγάλο: το 2009 οι 500 αυτοί επιχειρηματικοί όμιλοι σημείωσαν απίστευτη... έκρηξη κερδών!
Οσο και αν ακούγεται απίστευτο, μέσα στο έτος της κρίσης, το 2009, τα κέρδη αυτών των 500 αμερικανικών κολοσσών αυξήθηκαν έναντι του 2008 κατά... 335%! Οχι, δεν πρόκειται περί τυπογραφικού λάθους. Αύξηση κερδών 335% με πτώση του τζίρου κατά 8,7%! Η δεύτερη μεγαλύτερη αύξηση εδώ και εξήντα χρόνια!
Εδώ αρχίζει το ανατριχιαστικό μέρος αυτής της ιστορίας. Αφού ο τζίρος μειώθηκε και τα κέρδη απογειώθηκαν, είναι προφανές ότι μειώθηκαν τα έξοδα των επιχειρήσεων. Με ποιο τρόπο; Με τον απλούστερο: τη μαζική σφαγή των εργαζομένων. Αυτές οι 500 επιχειρήσεις που μέσα στο 2009 συσσώρευσαν αστρονομικά κέρδη... απέλυσαν 821.000 εργαζόμενους!
Πρόκειται για φρικιαστικό δείγμα της κοινωνικής αναλγησίας του συστήματος, αλλά και της θεαματικής αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου υπέρ των πλουσίων και εις βάρος των εργαζομένων που συντελείται στο πλαίσιο της κρίσης.
Εκεί δε που γίνεται κανείς κυριολεκτικά έξαλλος είναι όταν βλέπει στην πρώτη δεκάδα των 500 να επανέρχονται η Μπανκ οβ Αμέρικα και η Τζ. Π. Μόργκαν Τσέις (στις θέσεις 5 και 9 αντιστοίχως).
Πρόκειται για δύο τράπεζες που έναν χρόνο νωρίτερα βρίσκονταν στα όρια της χρεοκοπίας και διασώθηκαν απορροφώντας δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια κρατικής στήριξης - παίρνοντας δηλαδή μέσω της αμερικανικής κυβέρνησης όλους τους φόρους που κατέβαλαν στο κράτος δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανοί πολίτες για σχολεία, νοσοκομεία, δρόμους κ.λπ.
Δεν συζητάμε για τις φαρμακοβιομηχανίες. Κάποιες από αυτές σημείωσαν αύξηση κερδών μέσα στο 2009 έως και... 1.000% (!!!) χάρη στην καλοστημένη και έξοχα διαφημισμένη ιστορία της "πανδημίας" της γρίπης της πλάκας, η οποία γέμισε με δισεκατομμύρια δολάρια κέρδη τους τραπεζικούς λογαριασμούς των φαρμακοβιομηχανιών.
Τα "λαμόγια" του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος μπορεί να προκάλεσαν την παγκόσμια κρίση μαζί με τους Ευρωπαίους ομοίους τους, αλλά πάντως σήμερα κάνουν πάρτι.
Η Γκόλντμαν Ζαξ για παράδειγμα, η διαβόητη αμερικανική επενδυτική τράπεζα, σημείωσε αύξηση κερδών το πρώτο τρίμηνο του 2010 σε σχέση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2009 κατά 91%! Και αυτό παρόλο που την περασμένη Παρασκευή η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ κατέθεσε αγωγή για απάτη εναντίον της Γκόλντμαν Ζαξ και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν χαρακτήρισε την τράπεζα αυτή "ηθικά χρεοκοπημένη". πσσσ, "σιγά μη σκίσουν κανά καλσόν" που θα' λεγε και ο παππούς μου
http://www.ethnos.gr/article.asp?cat...pubid=11321006



Άλμα της ανεργίας στο 11,3% τον Ιανουάριο
Στο 17,5% η πραγματική ανεργία λέει η ΓΣΕΕ. Όπως επισημαίνει η Συνομοσπονδία, η ανεργία αυξάνεται ανησυχητικά, δημιουργώντας σοβαρά κοινωνικά προβλήματα και αβεβαιότητες.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=153502

Η ανεργία σαρώνει τους νέους με ποσοστό ρεκόρ άνω του 30%
http://www.tovima.gr/default.asp?pid...#ixzz0lhtIh39a


Αυτά είναι τα επίσημα στατιστικά - που παντού όμως μαγειρεύονται και όλοι το ξέρουν. Πχ εδώ δείτε για τις ΗΠΑ (More than half of young people aged 16-24—52.2 percent—do not have jobs, the highest since World War II) και εδώ ένα ακόμα άρθρο που λέει ότι:

A majority now says that someone in their household has been without a job or looking for work (54%); just 39% said this in February 2009. Only a quarter reports receiving a pay raise or a better job in the past year (24%), while almost an equal number say they have been laid off or lost a job (21%).




"Μια από τα ίδια" και στην Αγγλία:

UK unemployment increases to 2.5 million
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8634241.stm

London's richest people worth 273 times more than the poorest
Academic argues in new book that society has the widest divide since the days of slavery
http://www.guardian.co.uk/uk/2010/ap...lth-inequality


Στις ΗΠΑ, ο Ομπάμα...υπόσχεται ως συνήθως. Για κάποιο λόγο όμως η επέλαση συνεχίζεται


First of all, if you call a big press cabal together and you announce a major speech by the president all over the place and you make sure it’s televised to a billion homes, could you maybe at least actually say something in that speech? Blah, blah, we’ll prevent the next crisis, blah blah, and to do that we need the cooperation of the guys who caused the latest crisis.
Nothing about breaking them up, nothing about talking their toys away that did untold trillions of dollars in damage, nothing about threatening them with anything at all if they ever do it again, nothing about looking closely at the legal status of what they did in the past few years, nothing whatsoever. That speech could just as easily have been written by a 14-year old highschool girl in her contemporary history class. What’s the idea? That we stop listening altogether, knowing that paying attention is a waste of time anyway?

Spoiler:

The message, however, that shone through, was clear enough. The economy had better start growing, because we’re running out of them trillions, and we draw a blank on any ideas that do not involve risking another downfall by sticking it to you Wall Street guys, so we’ll let you carry on as usual and hope and pray that a bone or two might fall from your luxuriously overladen dinner tables. If the American economy is to grow again (and God forbid if it doesn't), then America's big banks will have to lend out the money that finances that growth.

Not their own money, of course, we’ll keep providing it at close to zero percent, while you can then charge your clients pretty much any rate you want. As for the American people who voted me into office, feel free to charge them 29% rates on their credit cards while you pick up their own money for free at the Federal Reserve discount windows. Business as usual, don’t let’s rock that boat. (To me, that sounds eerily similar to "let them eat cake".)

I think perhaps the best incidence of this, frankly, amoral attitude, lies in the president's refusal to give back the money, $1 million, that Goldman Sachs donated to his campaign (let alone the $23 million more from other financial institutions). Look, buddy, Goldman Sachs has been accused of fraud. That alone should be enough to reconsider, and return the loot. A president's moral behavior shouldn’t be just OK, it should be impeccable. You're supposed, make that required, to set the example for everyone.

I know it's not yet a criminal case, it’s still civil court, but that should not make any difference. And you know why? Because it's not like it's Kim Jong-il or Tony Soprano who are the accusers, it's a branch of your own bleeding government! And no matter how you might want to twist and turn it, it doesn't exactly look like moral high ground if one branch of government files a complaint for fraud against a party, while another one rakes in that party's cash, which for all anybody knows might have been "earned" with that same fraud. And certainly not if that other branch is the president himself.

You can’t do it, it looks awful, and it doesn't matter one bit if Goldman has been found guilty or not, or if the case is civil, not criminal (for now). A presidency should not be tainted with even the suggestion or suspicion that it takes money derived from questionable activities. And I’m sure we can all agree that Goldman's ACA/Paulson deal was at the very least questionable, whether or not it's illegal and/or criminal. As soon as someone, or some party, is accused of a crime, a president needs to sever all ties with that person or persons, unless it’s his own family (and even then).

Alternatively, you can continue to hold bland speeches that don't say or mean anything, keep accepting -at least potentially- tainted money, and degrade the office of President of the United States ever more in the process. Yes, it meant something once. And yes, we know you’re by no means the first to do so, but how is that an excuse?

You have a chance, you have the power, to make sure this crisis that we're, let's say, somewhere in the 2nd or 3rd inning of, will not happen again in the foreseeable future. Instead, you elect to tell your voters that we're in the 9th inning. And many believe you, after all, you’re the boss. But that by itself doesn’t all of a sudden make it true.

You're weakly whining about too many lobbyists when you have the power to chase them all out of town to the last guy, and turn K-Street into a ghost town. You can reinstate Glass-Steagall or initiate its 21st century sibling, you can break up the 6 big banks into units small enough to not pose systemic risk, you can form your own Pecora Commission with carte blanche fact-finding power of attorney for the likes of for example Bill Black, Elizabeth Warren, Eliot Spitzer and Ted Kaufman (and many more decent and smart Americans).

You can turn the nation's mood around on this 180 degrees. You can make people believe in the country again, in its political system which once promised equal representation for everyone, in the judicial system which still to this day somewhat faintly promises to hold everyone equally accountable to the law no matter how rich, poor, powerful or destitute they are.

But you're not doing any of this. You hold empty speeches which derive their only semblance of importance from media overkill, window dressing and ancient Japanese theater (that’s how you sell bad detergent and crappy cars, and yes, no contest there, they do sell well). Well, sir, history will judge you too.

http://theautomaticearth.blogspot.co...ilver-and.html

Χαχαχα, σιγά μη μας πιάσουν, αφού εμείς τους χρηματοδοτούμε, και τους μεν και τους δε. Τώρα μάλιστα για να μάθουν οι Δημοκρατικοί, ας δώσουμε περισσότερα στους Ρεπουμπλικάνους

Goldman Q1 2010 Political Campaign Donations Double To $1.2 Million, Firm Shifts From Democrat To Republican
Among other lobbying activity were issues relating to housing finance reform, issues related to financial services taxation, issues related to carbon pricing and renewable energy, issues related to ERISA and Build America Bonds.
Its campaign spending favored Republicans over Democrats by a margin of 58 percent to 42 percent both for March and the first three months of the year.
http://www.zerohedge.com/article/gol...ocrat-republic



Goldman Recommends Betting On Contagion Risk In Portuguese, Spanish And Italian Banks
Earlier we pointed out the surge in CDS on a variety of PIIGS banks, mostly in Portugal and Spain. Now we know why: Goldman's Charles Himmelberg has just reiterrated his call for Long CDS on local banks in Portugal, Spain and Italy, hedged by selling Main (iTraxx) protection. It is our view that as accounts plough into this trade and as bank spreads blow out, it will only accelerate the funding complexities, the bank runs and the inevitable collapse of the financial systems in all of the other imparied peripheral countries, ultimately leading to the collapse of the EMU. Will Goldman be accused next of destroying Europe? Stay tuned.
http://www.zerohedge.com/article/pla...ish-and-italia

Όπως κάθε Σαββατοκύριακο (η ανακοίνωση γίνεται τότε που τα χρηματηστήρια είναι κλειστά, για να μην επηρεάζονται πολύ), έτσι και τώρα ανακοινώθηκαν νέα λουκέτα, στο τέλος λίγες τράπεζες θα μείνουν, και θα ελέγχουν ολιγοπωλιακά το τραπεζικό σύστημα

Πέντε τράπεζες έκλεισαν στο Ιλινόι
Οι ρυθμιστικές αρχές ανακοίνωσαν το κλείσιμο πέντε τραπεζών του Ιλινόι, ανάμεσά τους και εκείνης που ανήκει στην οικογένεια Γιαννούλια, του διεκδικητή της έδρας του Ομπάμα στη Γερουσία.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_a...04/2010_334372



Το ΔΝΤ εν τω μεταξύ, για να περιορίσει αυτή την κατάσταση, πρότεινε φόρο στις τράπεζες σε παγκόσμια κλίμακα, ώστε οι καταρρεύσεις να αντιμετωπίζονται από αυτό το ταμείο. Κάτι σαν ασφάλεια του αυτοκινήτου δηλαδή. Όμως, αυτές οι προτάσεις πρέπει να εφαρμοστούν σε παγκόσμια κλίμακα, αλλιώς οι τράπεζες θα μετακομίσουν για όπου δεν υπάρχει φόρος. Γι' αυτό και τέτοιες προτάσεις, παρότι μακροπρόθεσμα συμφέρουν συνολικά το τραπεζικό σύστημα, δύσκολα περνούν, διότι η κάθε τράπεζα κοιτά το ατομικό της συμφέρον. Δείτε αντιδράσεις:

IMF proposes two big new bank taxes to fund bail-outs
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8633455.stm

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες επέκριναν την πρόταση του ΔΝΤ, σε παγκόσμιο επίπεδο, να φορολογηθούν οι τράπεζες, ώστε να μπορεί από ειδικό Ταμείο να χρηματοδοτούνται οι ζημιές τους από ενδεχόμενη νέα κρίση, τόνισαν δε με αυτήν την ευκαιρία ότι εάν αυτή η πρόταση υλοποιηθεί, "τότε οι ίδιες θα δυσχεραίνονται να δανείζουν". Μη μας φορολογείτε, το πολύ πολύ αν χρεωκοπήσουμε να αρπάξουμε λεφτά από τα κρατικά ταμεία
http://athens.indymedia.org/front.ph...cle_id=1157064

Στην G20 «σκόνταψε» η πρόταση του ΔΝΤ για φορολόγηση των τραπεζών διεθνώς
Οι υπουργοί της G20 δεν συμφώνησαν στην πρόταση του ΔΝΤ για φορολόγηση των τραπεζών διεθνώς.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_a...04/2010_334367



Ειδικά για την Ελλάδα, το ΔΝΤ πρότεινε να φορολογηθούν οι εφοπλιστές, που τώρα είναι αφορολόγητοι. Καλή πρόταση θα μου πείτε, μόνο που αν πραγματοποιηθεί οι εφοπλιστές θα σταματήσουν να έχουν ελληνική σημαία (το πατριωτισμό τον θυμούνται μόνο όταν είναι να ρημάξουν τους εργαζόμενους για να έχουν αυτοί κέρδη...εεε, συγνώμη "για να σωθεί η πατρίδα". Αν είναι να πληρώνουν αυτοί, απλά φεύγουν για αλλού)

Η ελληνική Ναυτιλία στο στόχαστρο του ΔΝΤ
Σύμφωνα με ναυτιλιακούς κύκλους στο axiaplus.gr "εάν φορολογηθούν οι ελληνικές ναυτιλιακές εταιρείες που προστατεύονται και από το Σύνταγμα, θα μεταφερθούν στο εξωτερικό" και προσθέτουν:
" Οι εταιρείες διαχείρισης management companies υπάγονται στον νόμο 89 και βάση του Συντάγματος δεν φορολογούνται. Και δεν έχει να κάνει με ποια σημαία κυματίζει στα πλοία της κάθε εταιρείας. Ακόμη και ξένη σημαία να έχουν οι εταιρείες αυτές δεν φορολογούνται. Εάν αλλάξει το καθεστώς τότε θα αναγκαστούν οι Έλληνες εφοπλιστές και όχι μόνο να φύγουν στο εξωτερικό, και πάνε στο Μονακό, στην Κύπρο ή τη Σιγκαπούρη για παράδειγμα, όπου θα είναι αφορολόγητες". ΑΣ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΜΙΣΘΩΤΟΙ. ΜΟΝΟ ΟΙ ΚΟΛΙΓΟΙ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ, ΟΙ ΦΕΟΥΔΑΡΧΕΣ ΑΠΛΑ ΕΙΣΠΡΑΤΤΟΥΝ
http://www.axiaplus.gr/Default.aspx?...&nt=108&lang=1


Ο Αλαφούζος δείχνει ότι "έχουν βγει τα μαχαίρια" πλέον...

Κομμένο το ΚΚΕ από τον ΣΚΑΙ
Ο διευθυντής του ΣΚΑΪ Μπάμπης Παπαδημητρίου ανακοίνωσε από την εκπομπή του ότι «το ΚΚΕ είναι κόμμα που δεν σέβεται τη νομιμότητα, γι’ αυτό και δεν πρόκειται να μεταδοθεί ξανά από την εκπομπή του ανακοίνωση του Κόμματος».
http://www.imerisia.gr/article.asp?c...pubid=27611152
http://athens.indymedia.org/front.ph...cle_id=1157494

[ciaoant1]

Spoiler:

Από όλους τους εμπόρους, υπάρχει ένας -και μόνο ένας- στον καπιταλισμό που πρέπει να πουλήσει στη μικρότερη δυνατή τιμή: Ο εργάτης, όταν πουλά το μοναδικό πράγμα που έχει, την εργατική του δύναμη, στον εργοδότη.

Ψάχνουν για σκοτεινές συνωμοσίες, αλλά πέρα από τις συμφωνίες πάνω από τραπέζι και κάτω από το τραπέζι, τις συμμαχίες και τις έριδες, η βαθύτερη αιτία που κινεί τα πράγματα είναι αυτή:
Δεν είναι τυχαίο που φωνάζουν για έλλειψη ανταγωνιστικότητας, πώς να κονομήσουν στη Δύση όταν έχουν βρει εργάτες στην Ασία που δουλεύουν χειρότερα και από σκλάβοι του προηγούμενη αιώνα?

"Είμαστε όλοι προνομιούχοι" (και άρα πρέπει να χτυπηθούμε διότι τα "ρετιρέ" πρέπει να χτυπιούνται για λόγους..."κοινωνικής δικαιοσύνης"!!!)

Ρίξτε "τις τιμές σας" εργάτες, κάντε μας μια "έκπτωση" και τα ξαναλέμε. Πάρτε μισθούς Βουλγαρίας και μπορεί και να "ψωνίσουμε" από εσάς...

Ως τότε...μπουκοτάζ των "προιόντων" σας (σας αφήνουμε στην ανεργία και καθώς ο χρόνος θα κυλά και εσείς δε θα κινητοποιήστε εναντίον μας, θα γίνεστε ολοένα και πιο απελπισμένοι, φτωχοί και "αργά αλλά σταθερά" θα δεχτείτε να πουλήσετε την εργατική σας δύναμη για ωραιότατους μισθούς Βουλγαρίας)



Ο κύριος Κόυνερ διέσχιζε μια κοιλάδα, όταν έξαφνα πρόσεξε πως πατούσε στα νερά. Και τότε κατάλαβε πως η κοιλάδα του ήταν στην πραγματικότητα ένα θαλάσσιος βραχίονας, και πως πλησίαζε η ώρα της πλημμυρίδας. Σταμάτησε, λοιπόν, κοιτάζοντας γύρω του μήπως δει καμιά βάρκα, κι όσο κράτησε η ελπίδα του για τη βάρκα, δεν έκανε βήμα. Και καθώς η βάρκα δε φαινόταν πουθενά, εγκατέλειψε την πρώτη ελπίδα, κι άρχισε να ελπίζει πως το νερό δεν θα ανέβαινε άλλο. Μα όταν το νερό του έφτασε ως το σαγόνι, εγκατέλειψε κι αυτή την ελπίδα και κολύμπησε. Είχε καταλάβει, επιτέλους, πως αυτός ήταν η βάρκα.
-Μπέρτολτ Μπρεχτ, «Ιστορίες του κ. Κόυνερ»


Φυσικά φαινόμενα

Spoiler:

Ζούμε κάτω από το ηφαίστειο. Μερικοί ζούμε ακριβώς πάνω σ’ αυτό, ίσως και μέσα στον κρατήρα του. Όλη η Ευρώπη είναι ένα ηφαίστειο. Εν μέρει ενεργό, εν μέρει σβηστό. Προς το παρόν, καπνίζει στον Αρκτικό Κύκλο, καπνίζει και στον ευρωπαϊκό νότο, σαν φουγάρο, εκλύοντας εκατομμύρια τόνους τοξικά αέρια με τα οποία έχουμε συνηθίσει να συνυπάρχουμε. Χύνει επίσης χείμαρρους ηφαιστειακής λάσπης, ρυάκια λάβας που περνούν ανάμεσά μας, ανάμεσα στα πόδια μας, αλλά με κάποιο τρόπο ταχυδακτυλουργικό, ακροβατικό, έχουμε μάθει να τ’ αποφεύγουμε χωρίς να τσουρουφλιστούμε. Συνεχίζουμε να υπάρχουμε καταχωνιάζοντας τους φόβους δεν ξέρω κι εγώ πού, αναβάλλοντας τη μαζική φυγή μας σε χώρους πιο ασφαλείς, ελπίζοντας πως, τελικά, η μεγάλη έκρηξη δεν θα γίνει. Όχι τουλάχιστον στον δικό μας κύκλο ζωής. Ίσως στις μέρες των παιδιών μας ή των εγγονιών μας. Το ίδιο κάνουμε με όλα τα φυσικά φαινόμενα που αποδεσμεύουν ενέργεια απίστευτα καταστροφική, ικανή να μας αφανίσει ως είδος. Με τον σεισμό, με τους τυφώνες, με το τσουνάμι, με τους αστεροειδείς που ενδεχομένως κάποια στιγμή θα προσκρούσουν στον πλανήτη, επιφυλάσσοντας για εμάς την τύχη των δεινοσαύρων.

ΟΠΩΣ ΑΠΕΔΕΙΞΕ η έκρηξη του ισλανδικού ηφαιστείου με το περίεργο όνομα που αρνούμαι και να το γράψω, με τα φυσικά φαινόμενα δεν μπορούμε να κάνουμε και πολλά πράγματα. Προς το παρόν, τουλάχιστον. Μπορούμε ενδεχομένως να ελαχιστοποιήσουμε τις παρενέργειές τους, τις ανθρώπινες απώλειες, τις οικονομικές ζημιές που μας προκαλούν. Τα καταφέρνουμε πάντως πολύ καλύτερα από τους προϊστορικούς προγόνους μας, που ήσαν θανάσιμα εκτεθειμένοι στα ξεσπάσματα της φύσης. Μπορούμε να φτιάξουμε καλύτερες υποδομές, να στήσουμε τις πόλεις μας σε ασφαλέστερα μέρη, να περιορίσουμε τις αστοχίες που το έλλειμμα γνώσης ή η μεταφυσική των ανθρώπων του παρελθόντος τους επέτρεπε να ζουν με αμεριμνησία δίπλα στον Βεζούβιο, τις χαρούμενες τελευταίες μέρες της Πομπηίας. Αλλά δεν μπορούμε να φτιάξουμε μια γιγάντια ηλεκτρική σκούπα που θα ρουφήξει το νέφος ηφαιστειακής στάχτης πάνω από την Ευρώπη, ούτε να υψώσουμε ένα Σινικό Τείχος στη θάλασσα για να αποκρούσουμε το επόμενο τσουνάμι. Γενικά, στα φυσικά φαινόμενα αντιδρούμε με επίγνωση των ορίων μας.

ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τα πάντα φυσικά φαινόμενα. Τα spreads των ομολόγων δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Ούτε το διπλό παιχνίδι που παίζουν οι έμποροι των εθνών τύπου Goldman Sachs, πουλώντας χρέη κρατών και ποντάροντας ταυτόχρονα στη χρεοκοπία τους. Ούτε η κερδοσκοπία εις βάρος των κοινωνιών είναι φυσικό φαινόμενο. Και η οργάνωση των διεθνών αγορών σαν αρένες με άγρια θηρία έτοιμα να κατασπαράξουν και το τελευταίο σπάραγμα κοινωνικού πλούτου δεν προέκυψε από κάποια φυσική αιτία. Οι εθνικές και η παγκόσμια κρίση του χρέους δεν είναι επίσης φυσικό φαινόμενο. Ούτε ήταν φυσικό φαινόμενο η επιλογή των κυβερνήσεων να διασώσουν με δισεκατομμύρια δημόσιου χρήματος τις τράπεζες από την κατάρρευση το 2008. Και φυσικά δεν ήταν αποτέλεσμα φυσικής επιλογής το γεγονός ότι οι τράπεζες, αφού παντελόνιασαν τις κρατικές ενισχύσεις, επέστρεψαν στην κερδοφορία, αφήνοντας στους κρατικούς προϋπολογισμούς νέα κληρονομιά χρεών. Δεν είναι φυσικό φαινόμενο, ακόμη, ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούν οι κυβερνήσεις στις δημοσιονομικές τους κρίσεις. Δεν είναι νόμος της φύσης να επιλέγονται ως λύσεις η περικοπή των μισθών, η υποβάθμιση της κοινωνικής ασφάλισης, η διεύρυνση της εργασιακής ανασφάλειας, η συρρίκνωση των κρατικών δαπανών για την πρόνοια, την περίθαλψη, την παιδεία. Δεν είναι φυσικό φαινόμενο οι εθνικοί ανταγωνισμοί που έχουν σαρώσει και τα τελευταία ίχνη αλληλεγγύης στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και φυσικά δεν είναι φυσικό φαινόμενο η αποικιοκρατική αλαζονεία με την οποία οι ισχυρές οικονομίες επιβάλλουν όρους υποτέλειας στις χώρες που δανείζουν, ούτε πολύ περισσότερο το γεγονός ότι τόσο η Ε.Ε. όσο και το ΔΝΤ λύνουν το «ελληνικό πρόβλημα» για λογαριασμό της διεθνούς τοκογλυφίας και με όρους επίσης τοκογλυφίας.

ΤΙΠΟΤΑ ΑΠ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Όλα είναι αποτελέσματα ανθρώπινων δραστηριοτήτων, οργανωμένων συμφερόντων που άλλοτε δρουν συναινετικά και άλλοτε συγκρούονται χαοτικά, αδιαφορώντας για το αν ολόκληρες κοινωνίες οδηγούνται στην υποβάθμιση ή και στην καταστροφή. Είναι αποτελέσματα επιλογών της διεθνούς «πλουτονομίας», αυτής της απίστευτης οικονομικής ισχύος που έχει συγκεντρωθεί στα χέρια του 1% της ανθρωπότητας από την εποχή της πρωταρχικής συσσώρευσης μέχρι το σημερινό, αδιαβάθμητο στάδιο του καπιταλισμού, που δεν γνωρίζουμε αν είναι το ύστερο ή απλώς μια ακόμη πρωτεϊκή του μετάλλαξη. Είναι επίσης αποτελέσματα επιλογών της πολιτικής ελίτ που κυριαρχεί στις περισσότερες χώρες του κόσμου, με τη μονοδιάστατη αντίληψή της για την οικονομία της αγοράς και την ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού στη σκέψη της. Είναι, τέλος, αποτελέσματα των επιλογών εκατομμυρίων παραπλανημένων ανθρώπων που εμπιστεύονται αυτές τις ελίτ, συγχωρούν ανώδυνα τα θεμελιώδη ψεύδη της, κι όταν απογοητεύονται, αποσύρονται από τις κάλπες ή στρέφονται σε γραφικούς «σωτήρες», πρόθυμους μόνο να διασώσουν τα συστήματα εξουσίας.

ΦΥΣΙΚΑ, κάποιοι νόμοι διαπερνούν και αυτό το άναρχο σύστημα οργάνωσης των οικονομιών και των κοινωνιών, κάποιοι άγραφοι κανόνες εξηγούν την ανθρώπινη συμπεριφορά, ατομική και συλλογική (η απληστία, ο ταξικός ανταγωνισμός, το ποσοστό κέρδους…), αλλά κι αυτοί δεν αποτελούν την αναπότρεπτη, φυσική τάξη των πραγμάτων. Είναι υπόθεση επιλογών. Το αν θα χρεοκοπήσει ή όχι η Ελλάδα είναι θέμα επιλογής που θα κάνουν οι επενδυτές των κρατικών ομολόγων στη Νέα Υόρκη ή στο Λονδίνο, είναι υπόθεση των συμβουλών που θα δώσουν οι διαχειριστές κεφαλαίων στους πελάτες τους. Αλλά είναι και υπόθεση της στάσης που θα επιλέξουν οι κυβερνήσεις της Ευρώπης και των ΗΠΑ για τα όρια ελευθερίας στην κίνηση των κεφαλαίων. Το αν την κρίση του χρέους στην Ελλάδα θα την πληρώσουν η μισθωτή εργασία, οι μικρομεσαίοι, τα φτωχότερα στρώματα, οι μέλλουσες γενιές ή, αντίθετα οι πιστωτές της χώρας, η πολιτική και κομματική νομενκλατούρα που δημιούργησε την κρίση, τα στρώματα που έκαναν πάρτι πλουτισμού πάνω στην υπολανθάνουσα εθνική μας χρεοκοπία, προφανέστατα είναι θέμα επιλογής, κι όχι μιας ηφαιστειακής έκρηξης ή ενός σεισμού που δεν έχουμε παρά να την περιμένουμε.

ΑΝ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ εξαπατηθήκαμε κατ’ αρχάς επειδή πειστήκαμε ότι έχουμε καβαλήσει μια για πάντα τη γραμμική εξέλιξη της προόδου κι ότι από εδώ μέχρι την αιωνιότητα μας περιμένουν μικρότερες ή μεγαλύτερες δόσεις ευημερίας, τώρα πέφτουμε θύματα μιας χειρότερης απάτης: ότι η κρίση του χρέους δεν παίρνει άλλο τρόπο διαχείρισης εκτός απ’ αυτόν που είμαστε παθητικοί θεατές του. Ότι είναι μονόδρομος η παράδοση της διακυβέρνησης της χώρας στην Ε.Ε. και το ΔΝΤ και εμμέσως στους πιστωτές της. Ότι δεν υπάρχει τρόπος να βγει η Ελλάδα από τον φαύλο κύκλο του χρέους. ‘Ότι έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα ακατανίκητο και ότι κάθε αντίσταση σ’ αυτό είναι περιττή σπατάλη δυνάμεων. Ότι για να αφανιστεί το χρέος πρέπει να αφανιστούν και τα στοιχειώδη δικαιώματά μας. Ότι πρέπει «να πληρώσουμε όλοι», παρ’ ότι στους «όλους» δεν βλέπουμε άλλους εκτός από τα συνήθη υποζύγια. Πρόκειται για κραυγαλέα ψέματα, αδιάφορο αν είναι προϊόντα αγνοίας και ηλιθιότητας ή πρόθεσης και δολιότητας.

ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ, άραγε, αν η κοινωνία αντισταθεί, με όση δύναμη της απομένει, σ’ αυτό το αφύσικο «φυσικό φαινόμενο»; Τι θα γίνει αν πει (και το εννοεί) «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω»; Τι θα συμβεί αν η κυβέρνηση διακόψει το παιχνίδι των πιστωτών και των Ευρωπαίων «χορηγών» και ζητήσει εδώ και τώρα αναδιαπραγμάτευση του χρέους; Τι θα γίνει αν αναζητήσει εναλλακτικές πηγές δανεισμού, έξω από τον μηχανισμό της διεθνούς κερδοσκοπίας; Τι θα γίνει αν, αντί να εκποιήσει την ήδη ισχνή δημόσια περιουσία, επιχειρήσει να τη διευρύνει με δημόσιο πλούτο που τον έχουν αποκτήσει κοψοχρονιά οι χρυσοκάνθαροι των ιδιωτικοποιήσεων; Τι θα συμβεί αν ανατρέξει σε εσωτερικό δανεισμό, επικαλούμενη (έστω) τον «πατριωτισμό των Ελλήνων»; Πόσο πατριωτικά θα αντιδράσουν τότε οι τράπεζες ή η σεβαστή ελληνική «πλουτονομία» που φυγάδευσε ήδη 20 δισ. ευρώ στο εξωτερικό και αναζητεί ασφαλείς επενδύσεις σε πανάκριβα ακίνητα του Λονδίνου; Τι θα συμβεί αν κινητοποιήσει παραγωγικά, υπέρ της απασχόλησης, εθνικούς και κοινοτικούς πόρους που σήμερα σκορπίζονται σε αμφίβολης απόδοσης «αναπτυξιακά κίνητρα»; Τι θα γίνει αν πει σε εχθρούς και εταίρους το εξής απλό: «Δεν θα αφανίσω την κοινωνία για να αφανίσω το χρέος»; Τι θα συμβεί; Θα κάνουν επέμβαση με Eurofighter στο Σύνταγμα; Θα κάνουν απόβαση με γερμανικά υποβρύχια στον Πειραιά; Θα κατασχέσουν την Ακρόπολη; Ή θα ενεργοποιήσουν το ηφαίστειο της Σαντορίνης;

http://kibi-blog.blogspot.com/2010/04/24102004.html

"Ποια αριστερά ρε σεις? Τη ροζ αριστερά των "ανθρωπίνων δικαιωμάτων", ή αυτούς που είναι τόσο ανώριμοι που μόνοι τους λένε ότι δε θέλουν την εξουσία, και άρα δε θέλουν να λαμβάνουν μέρος στη λήψη αποφάσεων? Ήμαρτον ρε σεις"

Έχετε ακούσει εσείς τέτοια πράγματα απ' την αριστερά που παιρνε τις τσουγκράνες και τη βίβλο και όποιον πάρει ο χάρος στον 14ο αιώνα; Από αυτή που καρατομούσε μονάρχες, έκανε καταλήψεις στα commons και απαιτούσε κατάργηση ιδιωτικής περιουσίας στον 17o; Από αυτή που έκοβε τα κεφάλια της αριστοκρατίας σαν καλαμπόκια στον 18ο; Από αυτή που οργάνωνε πρότυπες συνεργατικές κοινωνίες και διαδήλωνε την βεβαιότητά της για το αδιέξοδο της καπιταλιστικής κοινωνίας στον πρώιμο 19ο;
Έχω χάσει επεισόδια; Μα πόσο έχουμε προοδεύσει τελικά;
http://radicaldesire.blogspot.com/20...post_6661.html



Η Εξουσία ως Θύμα
Προς στιγμήν είχα την εντύπωση ότι οι εμπαθείς επιθέσεις ενάντια στον αποκαλούμενο διεφθαρμένο λαό είχαν αρχίσει να ατονούν, λόγω του ότι, όπως φαντάστηκα, η κριτική με τα νέα στοιχεία που είχαν προστεθεί στην ανάγνωση της κρίσης, όπως η συμβολή των διαρθρωτικών προβλημάτων της ΕΕ στον οικονομικό μαρασμό της περιφέρειας, η απομύζηση του πλούτου μέσω του μηχανισμού των δανείων και χρεών κλπ, είχε προχωρήσει σε ανώτερα και πιο σύνθετα επίπεδα.
Έκανα λάθος. Οι βιτριολικές πένες, ενίοτε αυτοαποκαλούμενες και αριστερές συνεχίζουν ακάθεκτες το βιολί τους, βουτηγμένες μέχρι το λαιμό στις ηθικολογικές προκείμενες του νεοφιλελεύθερου λόγου.
Οι επιθέσεις αυτές, με τον τρόπο που διατυπώνονται αποκρύπτουν τις αιτίες της διαφθοράς που είναι εγγενείς στον τρόπο λειτουργίας του παρόντος συστήματος διακυβέρνησης, καθιστούν το λαό στον ίδιο βαθμό συνυπεύθυνο για την οικονομική παρακμή, και επιπλέον του ζητούν και τα ρέστα για το ότι δεν έδρασε εγκαίρως για ν’ ανατρέψει το σύστημα. Πώς γίνεται και επιλέγοντας μεμονωμένα τρανταχτά «παραδείγματα» να τα γενικεύουν και κατόπιν να εξομοιώνουν το λαό με το δείγμα;
Κι όλα αυτά εκ των υστέρων, όταν μέχρι χθες του ζητούσαν να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή να δανείζεται και να καταναλώνει πατριωτικά, για να συντηρείται η παραγωγική μηχανή και να δημιουργούνται θέσεις εργασίας (αυτή ήταν η ορθοδοξία, αυτό ήταν το δόγμα). Ποιος τώρα έρχεται να τον κατηγορεί ότι έτρωγε με δανεικά και με χρυσά κουτάλια, όταν οι ίδιες οι ανώτατες οικονομικές αρχές της Ευρώπης και Αμερικής με το να μειώνουν τα επιτόκια δανεισμού σε ιστορικά χαμηλά έσπρωχναν κράτη και λαούς στο να κάνουν ακριβώς αυτό, να δανείζονται δηλαδή ασύστολα για να καταναλώνουν; Με διαχρονικό φυσικά στόχο την παγίδευση των λαών στη χρηματιστηριακή αιχμαλωσία.

Spoiler:

Οι επιθέσεις αυτές πρώτα πρώτα εξακοντίζονται από ένα άκρως απολιτικό επίπεδο εστιάζοντας σε πράξεις απομονωμένες από τις κοινωνικοπολιτικές τους συνιστώσες. Έτσι μένει η εντύπωση ότι η διαφθορά των ελλήνων οφείλεται είτε σε ένα σκάρτο διαχρονικό DNA είτε ότι έγινε ερήμην του συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος στο οποίο η διαφθορά, ως γνωστόν, αποτελεί ενδημικό φαινόμενο.

Οι επιθέσεις αυτές, και ειδικά από αυτοαποκαλούμενους αριστερούς που απ’ ότι φαίνεται τα όπλα της κριτικής τους έχουν πάρει διαζύγιο από τη μαρξιστική θεωρία, γίνονται από τη σκοπιά της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας που εκλαμβάνει το λαό σαν Ηθικό και όχι σαν Πολιτικό υποκείμενο και την κοινωνία σαν έναν Αταξικό Όχλο. Κατά κανόνα δε, το κατώτερο στρώμα αντιμετωπίζεται σαν εχθρική μάζα, χωρίς την διαβρωτική επίδραση της οποίας το σύστημα θα λειτουργούσε σαφώς καλύτερα. Από πότε η Ηθική ήρθε να αντικαταστήσει την Πολιτική; Από πότε η κοινωνία έχασε την ταξική της δομή και έπαψε να απαρτίζεται από εκμεταλλευόμενες και εκμεταλλεύτριες τάξεις, εξουσιαζόμενους και εξουσιαστές;
...
Υπάρχει άραγε καπιταλισμός χωρίς διαφθορά; Ας θυμηθεί κάποιος το πού και πότε και ας μας πληροφορήσει. Και τώρα γιατί μας πειράζει τόσο πολύ που η διαφθορά του συστήματος εκδημοκρατίστηκε και κατέστη και κτήμα του λαού; Άπαξ και απλώθηκε και προς τα κάτω πάψαμε να βλέπουμε και την πηγή απ’ όπου συνεχίζει ν’ αναβλύζει;

Κι ας δούμε τελικά τι και ποιον τελικά εξυπηρετούν όσοι συνεχίζουν να εστιάζουν το πρόβλημα της κρίσης στην «ηθική παρακμή» του ίδιου του λαού. Παίζουν το ρόλο τιμωρών; Παίζουν το ρόλο ψυχαναλυτών, οι οποίοι ελπίζουν ότι στήνοντας ντιβάνια σε κάθε γωνιά της Αθήνας ο λαός θα συνέλθει και θα ανακάμψει ηθικά; Τι νομίζουν ότι τελικά θα πετύχουν; Την ηθική ανάκαμψη ενός λαού μέσα από ψυχολογικές προτροπές του τύπου: «να δει επιτέλους τον εαυτό του στον καθρέφτη;». Τι σόι καθρέφτης θα είναι όμως αυτός από τον οποίο θα απουσιάζει το δαιμονικό πρόσωπο της εξουσίας-μέδουσας;

Είναι θέμα ενός κακού λαού η διαφθορά τελικά, ή εγγενής ιδιότητα του συστήματος που εκμαυλίζοντας και εκμαυλιζόμενο εξασφαλίζει την αναπαραγωγή του; Είναι τελικά οι εκλογές το καθαρτήριο κάθε ανομίας; ‘Η η επικύρωση και η νομιμοποίηση προσώπων και πολιτικών που έχουν ήδη προαποφασιστεί και έχουν διοχετευθεί μέσα από κανάλια προπαγάνδισης σαν οι μόνες ορθές και επωφελείς για τον τόπο; Τελευταίο παράδειγμα, ο Nick Clegg στην Αγγλία. Υπάρχει καμιά αμφιβολία για το από πού ξεπήδησε, αν όχι μέσα από τα κανάλια και τα studio των τηλεοράσεων;

Αφού λοιπόν, ο λαός εκλέγει διεφθαρμένους, σύμφωνα με την τρέχουσα «θεωρία» δεν φταίνε οι διεφθαρμένοι πολιτικοί αλλά ο λαός που τους εκλέγει. Επομένως, δεν είναι δύσκολο να βρει κανείς ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός. Ο λαός φυσικά, ενώ οι άλλοι απλά «κάνουν τη δουλειά τους»!

Αν η Αριστερά ακόμα επιδιώκει την ανατροπή του συστήματος καλό θα κάνει να ξαναπιάσει στα χέρια της τα μαρξιστικά εργαλεία κριτικής και ν’ αρχίζει, μέσα από τη σούπα που λέγεται λαός, να ξεχωρίζει, τις τάξεις, τους ταξικούς συσχετισμούς, την ταξική πάλη και άλλα συναφή, ξεχασμένα από καιρό και ας βάλει όλη της την τέχνη στο να ξαναστήσει στα πόδια του αυτό που λέγεται ταξική συνείδηση και ταξικός εχθρός. Έννοιες, ξεχασμένες, συκοφαντημένες και αλεσμένες, χρόνια τώρα, στο μύλο του νεοφιλελευθερισμού και των ηθικών του κατηγοριών. Αυτό θα ήταν, όντως, ένα πολύ πιο χρήσιμο έργο!

http://e-cynical.blogspot.com/2010/0...post_4449.html

Συνδικάτα πολύ σημαντικό άρθρο, αν και μεγάλο σε μέγεθος, καθώς παρέχει και μια σύντομη επισκόπηση των εργατικών συνδικάτων και της δράσης τους στην Ελλάδα για τον τελευταίο αιώνα περίπου
Τον λοιδόρησαν οι κοσμικοί, τον υπονόμευσαν οι γραφειοκράτες, τον υποτίμησαν οι κεφαλαιοκράτες, τον αξιοποίησαν για πάρτη τους τα κόμματα εξουσίας, τον αντιμετωπίζουν με δυσπιστία οι εργαζόμενοι - παλιοί και νέοι, τον καταγέλασαν οι κυβερνήσεις που τον καλούν ως συνομιλητή στο τραπέζι μόνον όταν έχει τελειώσει το γεύμα. Αλλά, αν ο συνδικαλισμός είναι χαμένη υπόθεση, γιατί οι εργοδότες επιμένουν να οργανώνονται σε ενώσεις και επιμελητήρια;

Spoiler:

Πάρ' το απόφαση, βρε Στράτο, να γραφτείς στο συνδικάτο!» Ο στίχος που ο Φώντας Λάδης έγραψε μέσα στο αγωνιστικό κλίμα της Μεταπολίτευσης φέρνει στη μνήμη ξεθωριασμένες φωτογραφίες από εργατικές Πρωτομαγιές, άντρες με μισάνοιχτα πουκάμισα, μουστάκια και φαβορίτες, γυναίκες με εμπριμέ φορέματα, και τον Ρίτσο να απαγγέλλει από την εξέδρα της ΓΣΕΕ. Μια εποχή που η αισιοδοξία συνυπήρχε με την αυταπάτη, τα ζιβάγκο προλείαιναν το έδαφος για τα Αρμάνι, το «Εξω οι βάσεις» κοντραριζόταν με το καραμανλικό «Ανήκομεν εις την Δύσιν» και το «Πάγωσε η τσιμινιέρα» τραγουδιόταν ακόμα και από πεντάχρονα παιδιά.

Σήμερα, οι μπόμπιρες της Μεταπολίτευσης είναι τριανταπεντάρηδες των 700 ευρώ, της Ελλάδας του ΔΝΤ και των «κοινωνικών δικτύων». Ο σημερινός Στράτος, που μπορεί να λέγεται Κωνσταντίνα, Κάρμεν, Χασάν, δεν αρκεί να το πάρει απόφαση να γραφτεί στο συνδικάτο. Συνδικάτο μπορεί να μην υπάρχει καν στο χώρο όπου εργάζεται ή, κι αν υπάρχει, ο ίδιος μπορεί να μην το ξέρει, ειδικά αν είναι ενοικιαζόμενος ή ημιαπασχολούμενος. Μπορεί και να είναι εργοδοτικό ή σωματείο σφραγίδα ή, απλώς, να αρνείται να τον γράψει επειδή ο Στράτος της ιστορίας μας δουλεύει ως συμβασιούχος ή ως «μπλοκάκι», με δελτίο παροχής υπηρεσιών.

Μπορεί, επίσης, να υπάρχουν όχι ένα αλλά πολλά συνδικάτα, και ο Στράτος του 2010 να μη γράφεται σε κανένα επειδή τα θεωρεί όλα εξίσου απαξιωμένα και αδύναμα ή απλώς επειδή έχει καταπιεί αμάσητο το δόγμα «αμύνεσθαι περί πάρτης». Στην περίπτωση που ο Στράτος, η Κάρμεν, η Κωνσταντίνα, ο Χασάν δραστηριοποιείται στο σωματείο του ή προσπαθεί με άλλους να στήσει ένα σωματείο, πρέπει να γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα υποστεί διακρίσεις, χλεύη, πιέσεις, ακόμα και απόλυση. Η περίπτωση να βρεθεί με το κεφάλι σπασμένο ή το πρόσωπο σημαδεμένο από κάποιον τραμπούκο δεν είναι και τόσο απίθανη - κι ας μη δουλεύει σε μεξικάνικο καρτέλ, αλλά σε χώρα της Ευρωζώνης, στην πάλαι ποτέ «Ισχυρή Ελλάδα» της ΟΝΕ και στη νυν επιτηρούμενη Ελλάδα των ιπτάμενων σπρεντ.

Εκατόν τριάντα χρόνια μετά τις πρώτες εργατικές οργανώσεις, 100 χρόνια μετά την ίδρυση του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (προηγήθηκε ο Βόλος και ακολούθησε ο Πειραιάς), 92 χρόνια μετά την ίδρυση της ΓΣΕΕ και 94 χρόνια μετά την ηρωική απεργία των μεταλλωρύχων της Σερίφου, που κέρδισαν με αίμα την καθιέρωση οχταώρου, οι αγώνες του κόσμου της εργασίας αριθμούν σχεδόν ενάμιση αιώνα ζωής - και περισσότερο, αν συνυπολογίσουμε τις πρώιμες αγροτικές εξεγέρσεις του 19ου αιώνα. Διανύοντας τη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, έννοιες όπως συνδικάτα, συνδικαλισμός, εργατικό κίνημα, ταξική πάλη δεν είναι πια καινούργιες, αλλά μοιάζουν να επανανοηματοδοτούνται μέσα σε συνθήκες άγριας επίθεσης στο εισόδημα, στα δικαιώματα, στους όρους ύπαρξης των εργαζομένων.

Πίσω από τις ψυχρές χρηματιστηριακές συναλλαγές, τους οικονομικούς δείκτες, τα εθνικά χρέη και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια των «αγορών», δημιουργός του πλούτου εξακολουθεί να είναι η ανθρώπινη εργασία και διάνοια. Οσο και αν η εργασία διανοητικοποιείται και ο νέος προλετάριος παύει να είναι αποκλειστικά χειρώναξ, άνθρωποι και όχι άυλα δίκτυα βρίσκονται πίσω από τα κέρδη, εργάζονται, καταναλώνουν, αναπαράγονται, παράγουν υπεραξία που τη νέμονται άλλοι. Ανθρωποι με σάρκα και οστά, που μπορεί να μη χύνουν αίμα, δάκρυα και ιδρώτα στις σκαλωσιές, στις φάμπρικες και στις στοές, αλλά να είναι καλωδιωμένοι με ένα hands-free ακουστικό πίσω από έναν τερματικό υπολογιστή, να χτυπάνε τιμές με λέιζερ σε ένα ταμείο σούπερ μάρκετ, να είναι «μάνατζερ του εαυτού τους» που κυνηγάνε πωλήσεις, ασφάλειες, δείγματα, σε μια μεταμοντέρνα εκδοχή του εμποράκου με τη βαλίτσα. Η εργατική τάξη του 21ου αιώνα δεν περιμένει να πάει στον παράδεισο, αλλά αγοράζει την ψευδαίσθησή του με δόσεις ή προσπαθεί να αναβάλει την κόλαση με δάνεια και πιστωτικές. Δεν βροντοχτυπά τις χάντρες, ούτε κρατά μόνο πηλοφόρι και μυστρί, αλλά έχει καρφιτσωμένο ταμπελάκι με ονοματεπώνυμο, GPS και PDA. Δεν έχει πάντα ροζιασμένα χέρια, αλλά σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα, αυχενικά και ισχυαλγίες από το χτύπημα των πλήκτρων, κιρσούς από την ορθοστασία, εργατικά ατυχήματα, τραυματισμούς και θανάτους, που βαφτίζονται «ατυχή περιστατικά». Η εργάτρια και ο εργάτης του 21ου αιώνα μπορεί να μη φοράνε τσεμπέρι και τραγιάσκα, αλλά να έχουν ράστα μαλλιά και σακίδιο πλάτης, σαν τον φυλακισμένο δάσκαλο Μάριο Ζέρβα. Μπορεί να μην ακούνε Καζαντζίδη, αλλά χιπ-χοπ ή μπορεί να αποκοιμιούνται με ρινγκ τόουν από τη Eurovision. Μπορεί να μη θέλουν να λέγονται εργάτες, να μην ξέρουν ή να μην τους νοιάζει αν ανήκουν στην εργατική τάξη. Στο κάτω κάτω, τι είναι η Ελλάδα και τι είναι οι τάξεις της... Τόσα χρόνια μας έχουν μάθει να στριμωχνόμαστε κάτω από την ταμπέλα «μεσαίοι», μικρομεσαίοι, μικρομαγαζάτορες και μικροϊδιοκτήτες και αυτοαπασχολούμενοι.

Η μισθωτή εργασία στην Ελλάδα παρουσιάζει χαμηλά ποσοστά σε σχέση με την Ευρώπη των 15· μόλις 60% έναντι του 80% που είναι ο κοινοτικός μέσος όρος. Οπως επισημαίνει ο πανεπιστημιακός Γ. Κουζής στο βιβλίο του «Τα χαρακτηριστικά του ελληνικού συνδικαλιστικού κινήματος», το χαμηλό ποσοστό της μισθωτής εργασίας στην Ελλάδα, σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, είναι ενδεικτικό του ειδικού βάρους που αυτή αντιπροσωπεύει στην ελληνική κοινωνία: «...η κρατική εξουσία στην Ελλάδα παρουσιάζει ιστορικά μειωμένη ευαισθησία απέναντι στα αιτήματα των μισθωτών συγκριτικά με χώρες με πολύ υψηλότερο ποσοστό μισθωτής απασχόλησης, στοιχείο που ενισχύεται και από τον σχετικά μέσο και χαμηλό βαθμό συνδικαλιστικής πυκνότητας που χαρακτηρίζει ιστορικά την ελληνική περίπτωση, σε συνδυασμό και με την επί μακρόν πλήρη χειραγώγηση του».

Τι σημαίνει, όμως, «συνδικαλιστική πυκνότητα» και γιατί θεωρείται χαμηλή στην Ελλάδα; Ο όρος αναφέρεται στο ποσοστό συμμετοχής των εργαζομένων στις συνδικαλιστικές οργανώσεις, αλλά δεν υπάρχει ενιαία μέθοδος υπολογισμού, με αποτέλεσμα οι δείκτες να διαφέρουν. Ο Νίκος Παλαιολόγος, στο έργο του «Εργασία και συνδικάτα στον 21ο αιώνα», αναλύει τεκμηριωμένα τη διάρθρωση και τις αλλαγές στα συνδικάτα στην Ευρώπη και την Ελλάδα. Οπως παρατηρεί, η συνδικαλιστική πυκνότητα στην Ελλάδα υπολογίζεται από τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας στο 24% - ή ακόμα πιο χαμηλή, ώς 11% από άλλους αναλυτές. Σε κάθε περίπτωση θεωρεί ότι υποεκτιμάται και την τοποθετεί γύρω στο 29% - ή 25%, αν συνυπολογιστούν και οι άνεργοι. Αυτό σημαίνει ότι μόλις ο ένας στους τέσσερεις εργαζομένους στην Ελλάδα καλύπτεται από κάποιο συνδικάτο, όταν στη Φινλανδία τα ποσοστά αγγίζουν το 100%, στην Ιταλία το 70%, αλλά στη Γαλλία μέλη συνδικάτων είναι μόλις το 10% των μισθωτών.

Ιδιαίτερα χαμηλή είναι η συσπείρωση των εργαζομένων στα συνδικάτα στον ιδιωτικό τομέα, που δεν φαίνεται να υπερβαίνει το 18%, ενώ ισχυρή συνολικά είναι η παρουσία του δημόσιου τομέα που καλύπτει το 55% των συνδικαλισμένων. Ο Γ. Κουζής στο βιβλίο του αποδίδει την τάση μείωσης της συνδικαλιστικής πυκνότητας, που παρατηρείται και στα ευρωπαϊκά συνδικάτα, σε μια σειρά από αιτίες, εξωγενείς αλλά και ενδογενείς, δηλαδή απόρροια της ίδιας της λειτουργίας των συνδικάτων: το υψηλό ποσοστό ανεργίας, την υποχώρηση της απασχό- λησης στον βιομηχανικό τομέα, την ανάπτυξη ευέλικτων μορφών εργασίας σε συνδυασμό με την αύξηση της γυναικείας απασχόλησης. Η απασχόληση των γυναικών, ενώ αυξάνεται σταθερά τα τελευταία 15 χρόνια, δεν μεταφράζεται σε αύξηση της δύναμης των συνδικάτων. Τα καθήκοντα του σπιτιού, που εξακολουθούν να βαραίνουν κυρίως τη γυναίκα, και τα υψηλά ποσοστά μερικής απασχόλησης (το 70% των μερικώς απασχολουμένων είναι γυναίκες) είναι παράγοντες που αποθαρρύνουν τις γυναίκες από το να ενταχθούν στα συνδικάτα.

Η διεθνοποίηση της οικονομίας, που περιορίζει τη δύναμη παρέμβασης του παραδοσιακού συνδικαλιστικού κινήματος, η υποχώρηση των συλλογικών οραμάτων και η άνοδος των νεοφιλελεύθερων αξιών δυσχεραίνουν την προσέλκυση νέων μελών, ειδικά από τη λεγόμενη «νέα βάρδια» της εργασίας: πληροφορική, τηλεπικοινωνίες, ευέλικτοι, επισφαλείς, ενοικιαζόμενοι, συμβασιούχοι, μετανάστες, γυναίκες, νέοι. Σχεδόν ανύπαρκτος είναι ο συνδικαλισμός στον ιδιωτικό τομέα στις ηλικίες κάτω των 29 ετών, παρατηρεί ο Γ. Κουζής, ενώ στις στατιστικές των συνδικάτων δεν καταγράφονται οι νέοι μισθωτοί, ούτε υπάρχουν προγράμματα προσέλκυσης νέων. Η ένταση των αντιπαραθέσεων στο εσωτερικό των συνδικάτων, ο οργα- νωτικός κατακερματισμός και η διαιώνιση των δυσλειτουργιών, όπως η οικονομική εξάρτηση από το κράτος, η έντονη παραταξιοποίηση, η αμφισβήτηση της αυτονομίας και η εισαγωγή «συναινετικών» στοιχείων μειώνουν την αποτελεσματικότητα της δράσης των συνδικάτων, υποσκάπτουν την απήχησή τους, τα κάνουν λιγότερο αξιόπιστα στα μάτια των εργαζομένων.

Η σημερινή κρίση των συνδικάτων δεν σημαίνει ότι ο συνδικαλισμός είναι ξεπερασμένος και πρέπει να καταργηθεί. Οπως και η οικονομική κρίση δεν θα ξεπεραστεί με την κατάργηση των στοιχειωδών εργατικών δικαιωμάτων - όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο κόσμος της εργασίας πρέπει να πληρώσει ξανά το λογαριασμό. Οπως μας είπε ο Γιάννης Κουζής σε τηλεφωνική συνέντευξη, «η ύπαρξη των συνδικάτων είναι αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. Ο συνδικαλισμός είναι επίκαιρος όσο ποτέ. Αλλά πρακτικές και λειτουργίες των συνδικάτων που δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες έχουν δημιουργήσει πρόβλημα αξιοπιστίας. Πρέπει να δούμε τα ελλείμματα που υπάρχουν και να ξεκινήσουν αλλαγές από τα ίδια τα συνδικάτα. Το γεγονός ότι δημιουργούνται σωματεία από το χώρο της επισφάλειας, πρωτοβάθμια σωματεία βάσης, είναι ελπιδοφόρο. Αν γίνουν αλλαγές στο συνδικαλιστικό κίνημα, θα ξεκινήσουν από τη βάση».

Γεγονότα-σταθμοί του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα

[Από το βιβλίο του Δημήτρη Α. Κατσορίδα «Βασικοί σταθμοί του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα (1870-2001)»]

1879: Δημιουργείται το πρώτο συνδικάτο από τους εργάτες ξύλου των ναυπηγείων της Σύρου, στην Ερμούπολη. Απαιτούν μείωση των ωρών εργασίας σε 10 και αύξηση του μεροκάματου. Μετά τους ναυπηγούς, απεργούν οι βυρσοδέψες της Σύρου με παρόμοια αιτήματα. Έπειτα από βίαιες συγκρούσεις με το στρατό και την αστυνομία, τα αιτήματά τους γίνονται δεκτά.

1882: Ιδρύονται στην Αθήνα τα πρώτα σωματεία: τυπογράφοι, μεταλλουργοί, εμποροϋπάλληλοι, ραφτάδες, σύλλογος μηχανικών και θερμαστών, με έδρα τον Πειραιά (1899), που εργάζονται στα πλοία κ.α. Δημιουργούνται συνδικάτα στην Αθήνα, στον Πειραιά, στην Πάτρα, στον Βόλο και αλλού.

1894: Η πρώτη εργατική Πρωτομαγιά. Το ψήφισμά της ζητά: οκτάωρο, ανάπαυση την Κυριακή, συντάξεις σε όλους τους απόμαχους εργάτες, κατάργηση της θανατικής ποινής και της προσωπικής κράτησης για χρέη.

1896: Απεργία στα Μεταλλεία Λαυρίου. Οι απεργοί ανατινάζουν την αποθήκη δυναμίτη και καταλαμβάνουν το εργοστάσιο.

1860-1910: Οι πρώτες εργατικές περιοχές: Αναφιώτικα, Πλάκα, Νεάπολη (Εξάρχεια), Μεταξουργείο, Γκάζι, Λαύριο (από το 1870 με τον βιομηχανικό οικισμό των μεταλλείων), η Ερμούπολη της Σύρου το 1870 και ο Πειραιάς, ο οποίος εποικίστηκε από νησιώτες, που έφτιαξαν τα Χιώτικα και τα Υδραίικα και, φυσικά, τα Μανιάτικα. Γύρω από τα εργοστάσια αναπτύσσονται εργατικοί οικισμοί. Σταδιακά δημιουργούνται οι βιομηχανικές περιοχές της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας και του Πειραιά, οι οποίες ακολουθούν, κατά κύριο λόγο, τη γραμμή του σιδηροδρόμου από τον Πειραιά μέχρι τα Πατήσια.

1906: Οι μεταλλωρύχοι Λαυρίου ιδρύουν σωματείο, το οποίο συγκεντρώνει 5.000 μέλη.

1908: Ιδρύεται ο Σύνδεσμος των Εργατικών Τάξεων της Ελλάδος (ΣΤΕΤ) από τον σοσιαλιστή Πλάτωνα Δρακούλη, με σκοπό την ιδεολογική διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης.

Ιδρύεται το πρώτο Εργατικό Κέντρο στην Ελλάδα: το Εργατικό Κέντρο Βόλου, με συνδικαλιστική και μορφωτική δράση: διαλέξεις σε θέματα εργατικά, εκμάθησης της δημοτικής γλώσσας, θρησκείας, θεωρίας του σοσιαλισμού κ.ά.

1909: Ιδρύεται η Φεντερασιόν, στη Θεσσαλονίκη, όταν η πόλη υπαγόταν ακόμα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Φεντερασιόν είναι πολιτικο-συνδικαλιστική σοσιαλιστική εργατική οργάνωση ομοσπονδιακής μορφής, η οποία αποτελείται από εργάτες Εβραίους, Ελληνες, Τούρκους, Βούλγαρους, Σλάβους κ.ά., με σκοπό την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Ιδρυτής της, ο πρωτοπόρος σοσιαλιστής Αβραάμ Μπεναρόγια.

1909: Ψηφίζεται ο Νόμος 3455 που καθιερώνει την Κυριακή αργία και το 1911 ο νόμος «Περί υγιεινής και ασφαλείας των εργατών και περί ωρών εργασίας».

1910: 26 Φεβρουαρίου ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο Αθήνας από τέσσερα σωματεία: των ραφτάδων, των μαρμαρογλυπτών, των λατόμων και των τυπογράφων.

1912: Συγκροτείται το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, ενώ το 1914 αναγνωρίζεται το δικαίωμα σύστασης σωματείων.

1912: Συστήνεται η Επιθεώρηση Εργασίας. Θεσμοθετείται νομοθεσία που απαγορεύει την εργασία για παιδιά κάτω των 12 ετών και σε γυναίκες εγκύους 4 εβδομάδες πριν και 3-4 εβδομάδες μετά τον τοκετό. Επί πλέον, απαγορεύει τη νυκτερινή εργασία γυναικών και παιδιών και ορίζει ως χρονικό όριο για την ημερήσια εργασία γυναικών και ανηλίκων τις 10 ώρες.

1914: Ψηφίζεται ο νόμος «Περί σωματείων». Κατοχυρώνει το δικαίωμα του «συνεταιρίζεσθαι» για τους εργάτες, αναγνωρίζοντας τα σωματεία τους και αποκλείοντας από αυτά τους εργοδότες.

1914-1920: Μειώνεται κατά δύο ώρες ο χρόνος εργασίας, δηλαδή από σχεδόν 11 ώρες σε 9 ώρες ημερησίως.

1916: 21 Αυγούστου γίνεται η απεργία της Σερίφου, με πρωτεργάτη τον μεταλλωρύχο Κωνσταντίνο Σπέρα. Ζητούν οχτάωρο, αύξηση ημερομισθίου, προστασία της ζωής των εργατών (60 νεκροί εργάτες σε δύο χρόνια). Η χωροφυλακή σκοτώνει τέσσερεις απεργούς και τραυματίζει 38. Οι απεργοί αντεπιτίθενται, ο αρχηγός της χωροφυλακής πνίγεται στη θάλασσα. Τελικά, τα αιτήματα των απεργών έγιναν δεκτά. Επί 15 ημέρες την εξουσία στο νησί αναλαμβάνουν οι εργάτες.

1917: Ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης.

1918: 21 έως 28 Οκτωβρίου 1918 ιδρύεται η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος (ΓΣΕΕ).

1921: Ιδρύεται η Λέσχη των Δημοσίων Υπαλλήλων. Επίσης, λειτουργεί η Πανυπαλληλική Επιτροπή, η οποία αποτελείται από 21 αντιπροσώπους και συντονίζει 13 σωματεία και δημοσιοϋπαλληλικές ενώσεις.

Τον Φεβρουάριο ξεσπούν τα γεγονότα του Βόλου. Η εξέγερση ξεκίνησε με μια συγκέντρωση του πληθυσμού εναντίον της ακρίβειας των ειδών πρώτης ανάγκης και κατά της συνέχισης του πολέμου. Το πλήθος υπερέβη τα 15.000 άτομα. Οι Αρχές με τη βοήθεια στρατιωτικών δυνάμεων κατέστειλαν την εξέγερση. Συλλαμβάνουν και βασανίζουν εκατοντάδες εργάτες.

1922: Μικρασιατική Καταστροφή. 1.200.000 πρόσφυγες προς την Ελλάδα αλλάζουν τα κοινωνικά δεδομένα. Εγκαθίστανται κυρίως στις πόλεις, σε παραγκογειτονιές σε άσχημες συνθήκες, και τροφοδοτούν την εργατική τάξη με νέο αίμα. Ταυτόχρονα συμβάλλουν σημαντικά στη βιομηχανική ανάπτυξη της χώρας. Δημιουργούνται οι προσφυγικές συνοικίες: από τη Νέα Φιλαδέλφεια ώς το Αιγάλεω, τη Δραπετσώνα, το Πέραμα, τον Σκαραμαγκά, το Δουργούτι και αλλού.

1923: 22 Αυγούστου. Η μεγαλύτερη σε έκταση και μαχητικότητα απεργία που είχε συμβεί μέχρι τότε στην Ελλάδα. Πανεργατική συγκέντρωση της ΓΣΕΕ και του Εργατικού Κέντρου Πειραιά στο Πασαλιμάνι. Καταστέλλεται βίαια από στρατό και αστυνομία. Εντεκα νεκροί, δεκάδες τραυματίες. Βασικά αιτήματα, αύξηση των ημερομισθίων, μείωση των ωρών εργασίας, βελτίωση των συνθηκών εργασίας -ιδιαίτερα για τους ανήλικους εργαζομένους- επαναπρόσληψη των απολυμένων κ.ά.

1926: Μεγάλη απεργία των καπνεργατών του Αγρινίου. Το βασικό τους αίτημα, να μη φύγουν τα καπνά ανεπεξέργαστα στις διεθνείς αγορές, το οποίο θα είχε ως συνέπεια την αύξηση της ανεργίας και τη μείωση της περιόδου της καπνεργασίας. Η αστυνομία σκοτώνει έναν καπνεργάτη και μία καπνεργάτρια.

Στις 28 Μαρτίου ξεκίνησαν οι εργασίες του 3ου Πανεργατικού Συνεδρίου της ΓΣΕΕ στον Πειραιά. Πολλά στελέχη του είναι στις φυλακές και στις εξορίες. Αρχίζει η διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος. Τα συντηρητικά στοιχεία διαγράφουν τα σωματεία που επηρεάζονται από τους αριστερούς.

Στις 2 Μαΐου πραγματοποιείται στην Αθήνα το ιδρυτικό συνέδριο της Συνομοσπονδίας Δημοσίων Υπαλλήλων Ελλάδος (ΣΔΥΕ).

1927: Η πρώτη απεργιακή κινητοποίηση των δημοσίων υπαλλήλων. Η κυβέρνηση ψηφίζει το νόμο 3453/12-3-1928 «περί απεργούντων Δημοσίων Υπαλλήλων» και εξαπολύει κύμα διώξεων κατά των συνδικαλιστικών στελεχών.

1928: Στις 8 Μαΐου διεξάγεται το 4ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Με αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις αποκλείονται οι κομμουνιστές συνδικαλιστές. Συντελείται, ουσιαστικά, η διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος.

1928: Ναυτεργατική απεργία τον Ιούλιο. Δημιουργούνται στα καράβια οι περιβόητες Επιτροπές Καραβιών.



1929: Στις 3 Φεβρουαρίου ιδρύεται η Ενωτική Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος (ΕΓΣΕΕ) από τους κομμουνιστές που εκδιώχθηκαν από τη ΓΣΕΕ. Ομως, στις 31 Ιανουαρίου 1930, με απόφαση του Πρωτοδικείου Αθηνών, το οποίο επικαλέστηκε το «ιδιώνυμο», διαλύεται η Ενωτική ΓΣΕΕ, η οποία έκτοτε λειτουργεί παράνομα.

1930: 5ο Πανελλαδικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Νέα διάσπαση. Αποχωρούν οι σοσιαλιστές και σε συνεργασία με άλλους συνδικαλιστές ιδρύουν την Πανελλαδική Συνομοσπονδία Εργασίας (ΠΣΕ). Από το 1931 έχουμε τρεις συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες: τη ΓΣΕΕ, την οποία ελέγχουν οι συντηρητικοί, την Ενωτική ΓΣΕΕ (ΕΓΣΕΕ) των κομμουνιστών και την ΠΣΕ των σοσιαλιστών με τους συνεργαζόμενους.

1931-35: Ξεκινά μια σειρά από μέτρα κοινωνικής προστασίας. Το 1931 ιδρύεται η Εργατική Εστία, το 1932 ψηφίζεται το οκτάωρο, το 1934 ψηφίζεται ο νόμος περί κοινωνικών ασφαλίσεων, ενώ από το 1935 αρχίζει να εφαρμόζεται το σύστημα των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.

1934: Ιδρύεται η Πανελλήνιος Ομοσπονδιακή Ενωσις Ανέργων, με έδρα τη Θεσσαλονίκη και με 7.000 μέλη οργανωμένα σε 23 πρωτοβάθμια σωματεία.

1936: Εργατική εξέγερση τον Μάη στη Θεσσαλονίκη. Αιτίες της εξέγερσης, η ακρίβεια, οι χαμηλοί μισθοί, τα αλλεπάλληλα οικονομικά σκάνδαλα, η αυταρχική συμπεριφορά του κράτους και της αστυνομίας απέναντι στα χρόνια εργατικά αιτήματα. Ολη η πόλη καταλαμβάνεται από τον εξεγερμένο λαό. Τελικά, η εξέγερση καταστέλλεται βίαια, με 12 νεκρούς (κατ' άλλους 16) και δεκάδες τραυματίες εργάτες και εργάτριες. Την καταστολή της εξέγερσης ακολουθεί κύμα διώξεων και εκτοπίσεων συνδικαλιστών και εργατών. Την 4η Αυγούστου επιβάλλεται η δικτατορία του Ι. Μεταξά.

1941: Στις 16 Ιουλίου ιδρύεται το Εργατικό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΕΑΜ), το οποίο υπήρξε ο πρόδρομος του ΕΑΜ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο). Συμμετέχει η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδος (ΓΣΕΕ) με τον Ι. Καλομοίρη, η Ενωτική ΓΣΕΕ (ΕΓΣΕΕ) με τον Κ. Λαζαρίδη και τα Ανεξάρτητα Συνδικάτα με τον Δ. Στρατή. Αμεσοι στόχοι του Εργατικού ΕΑΜ ήταν η οργάνωση της καθημερινής πάλης της εργατικής τάξης σε κάθε χώρο εργασίας (και με βάση τη συνοικία για τους ανέργους), με σκοπό την επιβίωση του λαού, που αφορούσε τη διανομή συσσιτίων, την παροχή τροφίμων, την αύξηση των μισθών, την αντιμετώπιση της πολιτικής επιστράτευσης, το σπάσιμο της τρομοκρατίας στα σωματεία και την τιμωρία των συνεργατών των δυνάμεων Κατοχής.

1942: Ξεσπάει η πρώτη απεργία στην κατεχόμενη Ευρώπη. 24-25 Μαρτίου κηρύσσεται πανεργατική -πανυπαλληλική απεργία στην Αθήνα. Στις 16 Απριλίου η απεργία γενικεύεται στο σύνολο των δημοσίων υπηρεσιών της Αθήνας και του Πειραιά και στις 17 Απριλίου, με κάλεσμα της παράνομης Κεντρικής Πανυπαλληλικής Επιτροπής, παίρνει πανελλαδικό - πανεργατικό χαρακτήρα. Η απεργία έληξε στις 21 Απριλίου, με μερική ικανοποίηση των αιτημάτων των απεργών.

1943: Κατόπιν μαζικών κινητοποιήσεων, στις 24 Φεβρουαρίου και στις 5 Μαρτίου ξεκινά απεργία διαρκείας 27 ημερών, με σκοπό τη ματαίωση του διατάγματος για την πολιτική επιστράτευση των Ελλήνων, την οποία ήθελαν να επιβάλουν οι δυνάμεις Κατοχής, προκειμένου να στείλουν εργάτες στη Γερμανία. Ηταν η μοναδική περίπτωση επιτυχημένης κινητοποίησης σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη.

1946: Την 1η Μαρτίου, στην Αθήνα, γίνεται το 8ο Πανεργατικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Συνέδριο-σταθμός, ενωτικό και δημοκρατικό. Επικρατεί το ψηφοδέλτιο του Εργατικού Αντιφασιστικού Συνασπισμού (ΕΡΓΑΣ), το οποίο συσπειρώνει παρατάξεις προσκείμενες στην Αριστερά, συγκεντρώνοντας το 80-85% των εδρών. Γραμματέας εξελέγη ο Μήτσος Παπαρήγας.

Στις 27 Ιουνίου 1946 το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), κατόπιν κρατικής παρέμβασης, ακύρωσε το 8ο Συνέδριο και επέβαλε στη διοίκηση της ΓΣΕΕ τον συντηρητικό Φώτη Μακρή και την παράταξή του. Αρχίζει μια περίοδος αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων, αστυνομικών παρεμβάσεων, ελέγχου του επίσημου συνδικαλισμού από τον εργατοπατερισμό. Πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, διώξεις, εξορίες και φυλακίσεις συνδικαλιστών, περιορισμός των πολιτικών ελευθεριών, εργοδοτική τρομοκρατία και διαγραφή από τη δύναμη της ΓΣΕΕ των Εργατικών Κέντρων και των Ομοσπονδιών που επηρεάζονται από την Αριστερά. Ο Φώτης Μακρής θα παραμείνει στη διοίκηση της ΓΣΕΕ επί εικοσαετία, με εξαίρεση την περίοδο 1964-66.

1947: Ιδρύεται η ΑΔΕΔΥ.

1949: Τον Ιανουάριο δημιουργείται το Κίνημα Ελεύθερου Συνδικαλισμού (ΚΕΣ). Γραμματέας του ο Δημήτρης Στρατής. Στοχεύοντας στην ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος, δεν επιχειρεί την ίδρυση άλλης ΓΣΕΕ, έστω κι αν αυτή βρισκόταν κάτω από τον έλεγχο του κράτους και της εργοδοσίας.

Στις 6 Απριλίου η ΑΔΕΔΥ προκηρύσσει απεργία, η οποία διαρκεί 13 ημέρες. Κατά τη διάρκεια της απεργίας επιστρατεύονται οι εργαζόμενοι στα ΤΤΤ («Τριατατικοί» - ταχυδρομεία, τηλεγραφεία, τηλεφωνεία), ενώ συλλαμβάνονται και δικάζονται μέλη του Γενικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ.

1950 και μετά: Εξαιτίας της εσωτερικής μετανάστευσης, οι παραδοσιακές εργατικές συνοικίες του Μεσοπολέμου ενισχύονται με επιπρόσθετο εργατικό δυναμικό. Η ανάπτυξη της βαριάς βιομηχανίας στο Θριάσιο Πεδίο θα προσελκύσει νέο πληθυσμό και θα αναπτυχθούν περιοχές όπως το Πέραμα, τα Ικαριώτικα, τα Μανιάτικα και ο Ανω Κορυδαλλός.

1951: Στις 7 Ιουλίου η ΑΔΕΔΥ κηρύσσει απεργία με οικονομικά αιτήματα, η οποία διαρκεί 22 ημέρες. Η «τελευταία» 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση εκείνης της περιόδου γίνεται στις 2-3 Ιουλίου 1953. Εκτοτε οι απεργιακοί αγώνες της ΑΔΕΔΥ ατονούν, η λειτουργία της χαρακτηρίζεται από νόθα συνέδρια, ενώ η δράση της παίρνει κοσμοπολίτικο χαρακτήρα, που περιλαμβάνει δεξιώσεις στο βασιλιά, επισκέψεις στα ανάκτορα κ.ά.

1955: Στις 13 Μαΐου δημιουργείται το Δημοκρατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα (ΔΣΚ), από την ενοποίηση του ΚΕΣ με το Εργατικό Συνδικαλιστικό Κίνημα Ελλάδος (ΕΣΚΕ), που επρόσκειντο στην ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά). Ο Δ. Στρατής έγινε ο γραμματέας του νέου σχήματος. Στόχος, ο συντονισμός της δράσης αντιπολιτευτικών συνδικαλιστικών τάσεων (κομμουνιστές, σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, τροτσκιστές, ανέντακτοι αριστεροί, δημοκράτες), με σκοπό την καθιέρωση της απλής αναλογικής στις εκλογές των συνδικάτων, τη βελτίωση των αποδοχών των μισθωτών κ.ά.

1960: Στις 1 και 2 Δεκεμβρίου γίνεται η μεγάλη απεργία των οικοδόμων, ενός κλάδου με περίπου 100.000 εργάτες, ο οποίος βρέθηκε στην πρωτοπορία των εργατικών αγώνων τη δεκαετία του '60. Βασικά αιτήματα είναι η υπαγωγή του κλάδου στα βαρέα και ανθυγιεινά, η καθιέρωση των εφτά ωρών εργασίας, η εξυγίανση και ο εκδημοκρατισμός του συνδικαλιστικού κινήματος.

1962: Τον Φεβρουάριο ιδρύεται η Κίνηση των 115 Συνεργαζόμενων Εργατοϋπαλληλικών Οργανώσεων (ΣΕΟ-115), με πρωτοβουλία της Ομοσπονδίας Ηλεκτρισμού - Κοινής Ωφέλειας, της Ομοσπονδίας Εργατών Τύπου και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Λογιστών, προκειμένου να αντιμετωπίσουν από κοινού το νομοσχέδιο που έθιγε ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Η Κίνηση των 115 πίεσε για τον εκδημοκρατισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, διοργάνωσε και υποστήριξε πολλούς απεργιακούς αγώνες, συνέβαλε στις κινητοποιήσεις των Ιουλιανών του 1965 και διέκοψε τη λειτουργία της με τη δικτατορία της 21ης Απριλίου 1967, έχοντας μέχρι τότε συσπειρώσει 682 συνδικάτα.

1968: Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ο συνδικαλισμός είναι υπό διωγμόν. Η Αριστερά, μαζί με άλλες δημοκρατικές δυνάμεις, συγκροτεί κάποιες παράνομες αντιδικτατορικές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Αυτές ήταν το Αντιδικτατορικό Εργατικό Μέτωπο (ΑΕΜ) και η Ενιαία Συνδικαλιστική Αντιδικτατορική Κίνηση (ΕΣΑΚ), η οποία ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1968 στη Ρώμη.

1976: Στις 10-11 Απριλίου πραγματοποιείται το 18ο Πανελλαδικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ στην Καβάλα, στο οποίο επικρατεί η ομάδα Καρακίτσου - Παπαγεωργίου, αφού προηγουμένως είχε δημιουργήσει πλασματικό συσχετισμό δύναμης, αποκλείοντας από τη δύναμη της ΓΣΕΕ πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Το ίδιο ισχύει και για τους δημοσίους υπαλλήλους.

Τον Μάιο ψηφίζεται ο νόμος 330, με τον οποίο εγκαινιάζεται μια πολιτική οργανωτικού ελέγχου των συνδικάτων μέσα από θεσμικές παρεμβάσεις. Ετσι, νομιμοποιούνται η ανταπεργία (λοκ άουτ) και οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, με το πρόσχημα της προστασίας του δικαιώματος στην εργασία. Απαγορεύεται η πολιτική απεργία και η απεργία αλληλεγγύης και νομιμοποιείται η οργανωτική διάσπαση των συνδικάτων. Οι περισσότερες απεργίες κηρύσσονται παράνομες.

1977: Δημιουργούνται οι Συνεργαζόμενες Αγωνιστικές Δημοκρατικές Εργατοϋπαλληλικές Οργανώσεις (ΣΑΔΕΟ), ως αντίβαρο στην κυβερνητική ΓΣΕΕ. Αντίστοιχες κινήσεις γίνονται στους δημοσίους υπαλλήλους.

1982: Ψηφίζεται από τη νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ο νόμος 1264, καταργώντας το νόμο 330/76, σε μια προσπάθεια αποκατάστασης της ομαλότητας στο εσωτερικό του συνδικαλιστικού κινήματος.

1983: Μεταξύ 9-11 Δεκεμβρίου πραγματοποιείται το 22ο Συνέδριο της ΓΣΕΕ στην Αθήνα, ορόσημο στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Πήραν μέρος όλα τα Εργατικά Κέντρα και όλες οι Ομοσπονδίες, χωρίς αποκλεισμούς. Διεξήχθη για πρώτη φορά με απλή αναλογική, εκπροσωπήθηκαν όλες οι συνδικαλιστικές παρατάξεις και έθεσε τις βάσεις για τη διεκδίκηση σημαντικών κοινωνικών αλλαγών. Κάτι ανάλογο έγινε και στην ΑΔΕΔΥ, στο 25ο Συνέδριό της.

1985: Νέα κρίση στο συνδικαλιστικό κίνημα. Τα οικονομικά μέτρα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ προκαλούν απεργιακούς αγώνες. Με προεδρικό διάταγμα απαγορεύονται μισθολογικές αυξήσεις πάνω από την εισοδηματική πολιτική που έχει καθορίσει η κυβέρνηση. Αλλάζουν οι συσχετισμοί δύναμης στο εσωτερικό της ΓΣΕΕ, στην οποία η πλειοψηφία περνά στην Αριστερά.

Υστερα από δικαστική απόφαση, ανατρέπεται η εκλεγμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ και διορίζεται νέα μονοπαραταξιακή από στελέχη της ΠΑΣΚΕ, εφόσον η συνδικαλιστική αντιπολίτευση αρνήθηκε να μπει στη διορισμένη διοίκηση. Επέρχεται διάσπαση στον συνδικαλιστικό χώρο.

1989: Στις 15-16 Απριλίου, έπειτα από μια μακρά διαδικασία διαπαραταξιακών διαβουλεύσεων και συνεννοήσεων, πραγματοποιήθηκε ένα ενωτικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ (το 25ο), με τη συμμετοχή όλων των συνδικαλιστικών παρατάξεων, μετά τη λήξη του οποίου επήλθε μια κάποια ομαλότητα.

1990: Από τις 1-2 Δεκεμβρίου πραγματοποιείται το 26ο Καταστατικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ. Σ' αυτό ελήφθησαν αποφάσεις για τον περιορισμό του κατακερματισμού των συνδικάτων, παρ' ότι στην πράξη δεν υλοποιήθηκαν.

1999: Στις 3 Απριλίου 1999, σε πανελλαδική σύσκεψη συνδικάτων και συνδικαλιστών, δημιουργήθηκε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ) από συνδικαλιστές κυρίως του ΚΚΕ, του ΔΗΚΚΙ και τμήματος της Ανανεωτικής Αριστεράς.

2001: Στις 26 Απριλίου και στις 17 Μαΐου ξεσπούν οι μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στο προτεινόμενο σχέδιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για το ασφαλιστικό σύστημα, η οποία επιχειρούσε να προβεί σε αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, μείωση των εργοδοτικών εισφορών, με την κατάργηση ουσιαστικά του δημόσιου κοινωνικού χαρακτήρα της ασφάλισης.

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=154728

[MNP-10]

Πριν περιπου 2 χρονια, ειχα διαβασει το Law of Supply and Demand is dead for Gold and Silver..το οποιο ελεγε οτι παρα το τι λεει "η αγορα" στις τιμες για τον χρυσο (ηταν πολυ πτωτικος τοτε, ανευ λογου - ενω εμφανιζονταν ιδιαιτερα ανατιμητικες τασεις στο $), ουσιαστικα, στην πραγματικοτητα, ο χρυσος ηταν ακριβοτερος + δυσευρετος (!). Το ολο σκηνικο εκανε μπαμ απο χιλιομετρα οτι προκειται για φιξαρισμα των αγορων.

2 χρονια αργοτερα, ενας insider, που ηταν να μιλησει σε επιτροπη του Κογκρεσου ως μαρτυρας, τελευταια στιγμη αφαιρεθηκε απ'τη λιστα.. Το clue της υποθεσης ειναι οτι υπαρχουν οικοι στις ΗΠΑ που κανουν τη δουλια της Fed στο να κρατανε υποτιμημενο το χρυσο και τον αργυρο προκειμενου το $ να παραμενει ανταγωνιστικο... Γενικα δε θα ηταν ευχαριστο για το Κογκρεσο το να αποκαλυφθουν οι μηχανισμοι για το πως οι ΗΠΑ ελεγχουν τις παγκοσμιες αγορες.. Οπως και η σχεση διαπλοκης των διαφορων χρηματοπιστωτικων ιδρυματων, με το αμερικανικο κρατος. Πχ απ'τη μια εχεις ιδρυματα που μανιπιουλαρον χρυσο+αργυρο, απ'την αλλη εχεις ιδρυματα/οικους που παιζουν στα cds, απ'την αλλη εχεις ιδρυματα/οικους που σε χτυπανε στο επιπεδο της πιστοληπτικης αξιολογησης και σε ονομαζουν σκουπιδι - κτλ κτλ.. μιλαμε για ομοβροντια μανιπιουλαρισματος των αγορων, σε ολα τα μετωπα - προκειμενου η Αμερικη να κρατηθει στην επιφανεια.

Spoiler:

http://www.nypost.com/p/news/busines...MK7mb1uJeVHb0O

Metal$ are in the pits
Trader blows whistle on gold & silver price manipulation

By MICHAEL GRAY

Last Updated: 4:33 AM, April 11, 2010


EXCLUSIVE

There is no silver lining to the activities of JPMorgan Chase and HSBC in the precious-metals market here and in London, says a 40-year veteran of the metal pits.

The banks, which do the Federal Reserve's bidding in the metals markets, have long been the government's lead actors in keeping down the prices of gold and silver, according to a former Goldman Sachs trader working at the London Bullion Market Association.

Maguire was scheduled to testify last week before the Commodities Futures Trade Commission, which is looking into the activities of large banks in the metals market, but was knocked off the list at the last moment. So, he went public.

APBrokers and traders transact gold futures on the Comex floor of The New York Mercantile Exchange, Thursday, April 6, 2006. Gold prices topped $600 an ounce in Comex trading Thursday. (AP Photo/John Marshall Mantel)

Maguire -- in an exclusive interview with The Post -- explained JPMorgan's role in the metals pits in both London and here, and how they can generate a profit either way the market moves.

"JPMorgan acts as an agent for the Federal Reserve; they act to halt the rise of gold and silver against the US dollar. JPMorgan is insulated from potential losses [on their short positions] by the Fed and/or the US taxpayer," Maguire said.

In the gold pits, Maguire sees HSBC betting against the precious metal's price without having any skin in the game in the form of a naked short.

"HSBC conducts an ongoing manipulative concentrated naked short position in gold. Silver is much easier to manipulate due to its much smaller [market] size," Maguire added.

"No one at JPMorgan is familiar with Andrew Maguire," said Brian Marchiony, a company spokesman. HSBC declined to comment.

Also during the CFTC hearing, Jeff Christian, founder of the commodities firm CPM Group, said that the LBMA, the physical delivery market for gold and silver in the UK, has been using leverage, which is another way to depress the price of gold and silver.

Christian said that the LBMA -- the same market Maguire trades in -- has leverage of about 100-1 on the gold bars settled on the exchange. In layman's terms, that means if 100 clients requested their bullion bars be delivered, the exchange could only give one client the precious metal.

The remaining requests would have to be settled for cash equivalent. "That is tantamount to a default on the trade," says Bill Murphy, chairman of the Gold Antitrust Action committee.

Maguire goes further and calls it a fraud: "If you sell something you do not own, then that is fraud."

Back in 2007, Morgan Stanley agreed to settle a $4.4-million lawsuit brought by precious-metal clients, who alleged that Morgan offered to buy gold and silver and store it for the investors, but never purchased any metal and still charged them storage fees.

Morgan Stanley denied the charges at the time, but "settled the case to avoid the cost and distractions of continued litigation," the firm said.

Despite gold's rise each of the last 10 years, Murphy believes the price of gold today would be closer to $2,300 an ounce if the price just moved with inflation.

Maguire believes the price should be even higher given the fear trade that would have sent prices spiking during the financial crisis in 2008-09.

Both precious metals have seen a recent spike since Maguire's e-mails became public. Gold has gained 6.5 percent to close at $1,161.55, while silver has spiked 10 percent to $18.38.

According to the e-mails Maguire sent to CFTC regulators, he was spot-on in his expectations of how the precious metals would trade on release of the January jobs report.

This message is to "confirm that the silver manipulation was a great success and played out exactly to plan as predicted yesterday. How would this be possible if the silver market was not in the full control of the parties we discussed in our phone interview," Maguire wrote to a staff investigator after the trading day.

CFTC commissioner Bart Chilton said, "I'm appreciative of the information Mr. Maguire provided and I'm glad it was introduced into the investigation."

High, low silver

The prices of gold and silver have been allegedly suppressed by JPMorgan Chase and HSBC, according to a London whistleblower.

Andrew Maguire, who laid out the banks’ plan in e-mails to the CFTC prior to trading on the Comex on Feb. 5.

1.) From: Andrew Maguire

To: Ramirez, Eliud [CFTC]

Cc: BChilton [CFTC]

Sent: Wednesday, February 03, 2010 3:18 PM

Subject: Re: Silver today

Thought it may be helpful to your investigation if I gave you the heads up for a manipulative event signaled for Friday, 5th Feb. Scenario 1. The news is bad (employment is worse). This will have a bullish effect on gold and silver as the US dollar weakens and the precious metals draw bids, spiking them higher. This will be sold into within a very short time (1-5 mins) with thousands of new short contracts being added.

Scenario 2. The news is good (employment is better than expected). This will result in a massive short position being instigated almost immediately with no move up. This will not initially be liquidation of long positions but will result in stops being triggered, again targeting key support levels. Kind regards,

2.) From: Andrew Maguire

To: Ramirez, Eliud [CFTC]

Cc: BChilton [CFTC]; GGensler [CFTC]

Sent: Friday, February 05, 2010 3:37 PM

Subject: Fw: Silver today A final e-mail to confirm that the silver manipulation was a great success and played out EXACTLY to plan as predicted yesterday. How would this be possible if the silver market was not in the full control of the parties we discussed in our phone interview? Kind regards,

3.) Andrew T. Maguire

From: Ramirez, Eliud

To: Andrew Maguire

Sent: Tuesday, February 09, 2010 1:29 PM

Subject: RE: Silver today Good afternoon, Mr. Maguire, I have received and reviewed your email communications. Thank you so very much for your observations.

[Raven84]

MNP-10 αυτά που λες να τα δουν όσοι πιστεύουν ότι τα ...αγγλοσάξονα είναι βλάκες....

Δυστυχώς οι άνθρωποι λειτουργούν με απίστευτο πλάνο και ορίζοντα δεκαετιών σε πλήρη αναντιστοιχία με την αφέλεια και μικροσυμφεροντολογικη νοοτροπία των Ευρωπαίων πράγμα που έτσι και συνεχιστεί είναι άκρως επικίνδυνο για την Ευρώπη.

Θα βάλει μυαλό η Ε.Ε μετά από όλο αυτό που συμβαίνει σήμερα;ΤΟ ερώτημα για το μέλλον μας(αν δεν διαλυθούμε καταρχάς την υφιστάμενη στιγμή....)