Windows και Linux στο ίδιο PC - v2 - Age of virtualization and Windows 7

[WAntilles]

How-To: Windows και Linux στο ίδιο PC - v2 - Age of virtualization and Windows 7

1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Πολλοί νομίζουν ότι η ομαλή συνύπαρξη πολλών λειτουργικών στο ίδιο σύστημα απαιτεί ανοικτό κουτί, ακροβατικά, κατσαβίδια, και ματσακονιές στο BIOS.

Έλα όμως που κάνουν λάθος.

Ας δούμε πώς.

[break=Απαιτήσεις Γνώσεων]
2. ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΓΝΩΣΕΩΝ

Η μόνη ουσιαστική απαίτηση γνώσεων που χρειάζεται να έχουμε είναι να γνωρίζουμε στοιχειώδη πράγματα σχετικά με το BIOS του υπολογιστή μας και με το partitioning των δίσκων.

[break=Απαιτήσεις Hardware]
3. ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ HARDWARE

Δεν είναι ακριβώς "απαιτήσεις" αλλά καλό είναι το hardware μας να έχει τα παρακάτω:

- επεξεργαστή τουλάχιστο dual-core
- επεξεργαστή με virtualization extensions
- BIOS με virtualization extensions (και ενεργοποιημένα)
- αποκλειστικά SATA δίσκους (ΟΧΙ IDE)
- αποκλειστικά εσωτερικούς δίσκους (ΟΧΙ εξωτερικούς)

[break=Απαιτήσεις Software]
4. ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ SOFTWARE

Χρειαζόμαστε ένα οποιοδήποτε Linux live CD/DVD που να έχει ή στο οποίο να μπορεί να εγκατασταθεί το cfdisk και το grub.

Το cfdisk είναι το ΜΟΝΟ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟ εργαλείο partitioning που εγγυάται ότι δεν θα σαβουρευθεί το partition table μας.

[break=Ξεκινάμε με το BIOS]
5. ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΜΕ ΤΟ BIOS

Κοιτάμε εδώ:

How-To: Linux - Κοινά στοιχεία διανομών Linux & Linux Reference - Ξεκινάμε με το BIOS

[break=Οργάνωση Partitions]
6. ΟΡΓΑΝΩΣΗ PARTITIONS

Ήρθε η στιγμή να αποφασίσουμε πώς θα είναι οργανωμένα τα partitions του συστήματός μας.

Καταρχήν ας ξεδιαλύνουμε μερικούς "μύθους" σχετικά με τα partitions:

Σημ.: Στα παρακάτω οι όροι "active" και "boot" σημαίνουν ακριβώς το ίδιο.

α. Ένας σκληρός δίσκος παθαίνει "λουμπάγκο" εάν έχει πάνω από ένα primary partition.

Λάθος.

Είναι μύθος και φοβία από τον καιρό των άχρηστων, ανίκανων και παλαιολιθικών DOS-9x-ME.

Τα primary partitions είναι πιο γρήγορα στην πρόσβαση από τα logical drives μέσα σε extended partitions. Επομένως συνιστάται εντονότατα σε όλους τους δίσκους των υπολογιστών μας να φτιάχνουμε extended partition ΜΟΝΟ εάν χρειαζόμαστε σε κάποιο δίσκο πάνω από τέσσερα συνολικά partitions.

β. Ας έχουμε όσα active (boot) partitions λάχει / μας καπνίσει στο μηχανάκι μας.

Λάθος.

Η εμπειρία δείχνει ότι εάν έχουμε πολλά active (boot) partitions σε ένα μηχανάκι μόνο δυνητικά προβλήματα προκαλούμε σε πολλά λειτουργικά συστήματα.

Επομένως συνιστάται εντονότατα σε έναν υπολογιστή το μοναδικό active (boot) partition να είναι ένα primary που θα βρίσκεται στον πρώτο φυσικό δίσκο, του πρώτου καναλιού, του πρώτου disk controller του συστήματος.

Αν και μόνο αν, έχουμε και Windows στο σύστημά μας, τότε και πάλι πρέπει να έχουμε ένα μόνο active partition σε όλον τον υπολογιστή, και πάλι πρέπει να είναι στον πρώτο φυσικό δίσκο, του πρώτου καναλιού, του πρώτου disk controller του συστήματος, αλλά δεν είναι απαραίτητο να είναι το πρώτο partition, αρκεί να είναι οπωσδήποτε primary. Μάλιστα, στην περίπτωση αυτή (που έχουμε και Windows) επιβάλλεται να είναι το partition όπου θα μπει η εγκατάστασή τους.

γ. Τα Windows και ο loader τους ο NT Loader είναι "φιλικά προς το χρήστη".

Λάθος.

Ο NT Loader, ειδικά από τα Vista (Windows NT 6.0) και μετά, είναι:

- εξαιρετικά στριφνός στη χρήση
- κλειστό binary format, που χρειάζεται ειδικά προγράμματα τρίτων κατασκευαστών για να έχετε πρόσβαση σε αυτόν
- παντελώς απρόβλεπτος στη συμπεριφορά (μή ντετερμινιστική), και γεμάτος πρωτοβουλίες χωρίς να σας ρωτά, και χούγια
- πολύ συχνά, στα καλά καθούμενα, θα σας αφήσει στα κρύα του λουτρού (NTLDR is missing or corrupt)

Με λίγα λόγια, είναι ο ορισμός της ΑΝΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ.

δ. Το Linux και ο loader του το GRUB είναι "στριφνό" και "δύσκολο".

Λάθος.

Ίσα-ίσα, ακριβώς το ανάποδο ισχύει.

Το GRUB είναι:

- πολύ απλό στη χρήση
- άμεσα προσβάσιμο από παντού καθώς έχει ένα μόνο configuration αρχείο σε απλή μορφή κειμένου
- δεν έχει αυτοματισμούς, δεν παίρνει πρωτοβουλίες, είναι προβλέψιμο, το φτιάχνετε μια φορά για μια ζωή και μετά δεν το πειράζετε
- κάνει επακριβώς ό,τι του πείτε, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο

Με λίγα λόγια, είναι ο ορισμός της ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑΣ.

Με βάση τα παραπάνω λοιπόν, θα δομήσουμε τα partitions μας έτσι ώστε να έχουμε την ελάχιστη όχληση και ανάγκη συντήρησης λόγω του αναξιόπιστου Windows Loader, και να μην βρεθούμε ποτέ με σύστημα που δεν μπορεί να ξεκινήσει.

Άρα λοιπόν, τί partitions χρειαζόμαστε:

Σημ.: Εδώ ασχολούμαστε μόνο με το είδος του partition (primary/logical ή boot/non-boot) καθώς και τον τύπο (Linux/NTFS/swap). Δεν μας ενδιαφέρει το filesystem. Το filesystem είναι αποκλειστικά εσωτερική υπόθεση του εκάστοτε εγκατεστημένου λειτουργικού.

Πάμε λοιπόν:

Χρειαζόμαστε:

Οπωσδήποτε στον 1ο δίσκο, του 1ου καναλιού, του 1ου disk controller του συστήματος:

- ένα κοινό "/boot" partition για όλες τις διανομές Linux.
Εδώ θα υπάρχει το μοναδικό μενού του GRUB menu.lst για όλο το σύστημα (το GRUB θα είναι στο MBR).
----> primary -> ΝΑΙ
----> boot/active -> ΟΧΙ
----> τύπος -> 83 Linux
Το GRUB λοιπόν είναι ο θεμέλιος λίθος της εκκίνησης για το σύστημά μας -> τα πάντα πηγάζουν και ξεκινούν από αυτό:
- όλες οι εγκατεστημένες διανομές Linux
- ο NT Loader και μέσω αυτού (αλυσιδωτά) όλες οι εγκαταστάσεις Windows.

- ένα partition που θα περιέχει τον μοναδικό NT Loader του συστήματος
Αυτό θα είναι το partition της 1ης (και καλό είναι της μοναδικής - γιατί πραγματικά δεν χρειάζεται παραπάνω από μία native) εγκατάστασης Windows.
----> primary -> ΝΑΙ
----> boot/active -> ΝΑΙ
----> τύπος -> 07 HPFS/NTFS

ΠΡΟΣΟΧΗ πολλή εδώ
1. Αν έχουμε πάνω από μία εγκατάσταση Windows, θα πρέπει εδώ να βάλουμε αυτή:
- που είναι νεότερη σε έκδοση
- που έχει τα περισσότερα bits
2. ΔΕΝ θα πρέπει να υπάρχει σε ολόκληρο το σύστημα άλλο boot/active partition -> σε κανένα δίσκο του συστήματος.

Τα υπόλοιπα partitions τα βάζουμε όπου θέλουμε:

Τί άλλο θα χρειαστούμε:

- ένα κοινό swap partition για όλες τις διανομές Linux που θέλουμε να εγκαταστήσουμε.
----> primary -> Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ/ΒΟΛΕΥΕΙ
----> boot/active -> ΟΧΙ
----> τύπος -> 82 Linux Swap / Solaris

- ένα κοινό pagefile partition για όλες τις εγκαταστάσεις Windows που θέλουμε να έχουμε.
----> primary -> Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ/ΒΟΛΕΥΕΙ
----> boot/active -> ΟΧΙ
----> τύπος -> 07 HPFS/NTFS

ΠΡΟΣΟΧΗ πολλή εδώ
1. Αν έχουμε 8GB RAM (ή περισσότερο), λογικά ΔΕΝ θα χρειαστούμε ποτέ καθόλου swap/pagefile.
2. Αν έχουμε δίσκους SSD, ΔΕΝ βάζουμε ΠΟΤΕ σε αυτούς τα swap/pagefile partitions. Τα swap/pagefile partitions τα βάζουμε ΠΑΝΤΑ, ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ, ΟΧΙ ΣΕ SSD.

Συνεχίζουμε με τί άλλα partitions θα χρειαστούμε:

- ένα κοινό "/home" partition για όλες τις διανομές Linux.
----> primary -> Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ/ΒΟΛΕΥΕΙ
----> boot/active -> ΟΧΙ
----> τύπος -> 83 Linux

- ένα κοινό partition για τα αρχεία μας, για όλες τις εγκαταστάσεις Windows.
----> primary -> Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ/ΒΟΛΕΥΕΙ
----> boot/active -> ΟΧΙ
----> τύπος -> 07 HPFS/NTFS

Από εδώ και πέρα, προαιρετικά, μπορεί να χρειαστούμε:

- ένα partition για τα repos μας, για όλες τις διανομές Linux
----> primary -> Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ/ΒΟΛΕΥΕΙ
----> boot/active -> ΟΧΙ
----> τύπος -> 83 Linux

- partitions δεδομένων
----> primary -> Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ/ΒΟΛΕΥΕΙ
----> boot/active -> ΟΧΙ
----> τύπος -> 83 Linux ή 07 HPFS/NTFS -> Ο,ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ/ΒΟΛΕΥΕΙ

[break=Partitioning με το cfdisk]
7. PARTITIONING ΜΕ ΤΟ cfdisk

Ας πάμε τώρα να δημιουργήσουμε τα partitions.

Ας εξηγήσουμε λίγο πρώτα πώς συμβολίζονται οι δίσκοι και τα partitions στο Linux:

- το Linux μετρά δίσκους, δηλαδή εάν μία θέση υπάρχει αλλά δεν έχει δίσκο (ή άλλη συσκευή) επάνω του δεν θα καταλάβει κάποιο γράμμα.

- οι θέσεις δίσκων ονομάζονται sda sdb, sdc κλπ. και αριθμούνται κατά σειρά από το a:
----> οι θέσεις του chipset της μητρικής
----> οι θέσεις τυχόν άλλων ενσωματωμένων έξτρα disk controllers
----> οι θέσεις τυχόν άλλων έξτρα disk controllers σε PCI slots ξεκινώντας από το πάνω-πάνω PCI slot και κατεβαίνοντας

- τα partitions αριθμούνται με αριθμούς από 1 έως όσο πάει (π.χ. 11). Μετράει κανονικά καί το extended partition (εάν υπάρχει) κι ας μην μπορεί να περιέχει δεδομένα (π.χ. sda1 sde3 sdg8 sdc4)

- ο συμβολισμός ενός partition συντίθεται ως εξής:

<θέση-δίσκου><αριθμός-partition>

(π.χ. sda1 sde3 sdg8 sdc6)

- για να κατονομάσουμε στο linux ένα δίσκο ή ένα partition παίρνουμε το όνομά του όπως προκύπτει από τα παραπάνω και κοτσάρουμε μπροστά το πρόθεμα /dev/

(π.χ. ονόματα δίσκων -> /dev/sda /dev/sdg κλπ.)

(π.χ. ονόματα partitions -> /dev/sdc5 /dev/sdd7 κλπ.)

Άρα λοιπόν μπορούμε τώρα να πάμε να δημιουργήσουμε τα partitions με το cfdisk.

Βάζουμε λοιπόν το Linux live CD/DVD μας, ξεκινάμε από αυτό, εγκαθιστούμε από το PMS του, το cfdisk, παίρνουμε δικαιώματα root, και το τρέχουμε, ας πούμε καταρχήν για τον πρώτο μας σκληρό δίσκο:

cfdisk /dev/sda

Θα μας βγει κάτι σαν αυτό:



Φυσικά αυτό είναι ένα ενδεικτικό παράδειγμα, που όμως εφαρμόζει-πληρεί όσα γράψαμε παραπάνω.

Ας δούμε τώρα με τη βοήθεια του παραδείγματος, πόσο απλά λειτουργεί το cfdisk:

Το πρόγραμμα λειτουργεί πολύ απλά. Επιλέγουμε με τα βελάκια πάνω-κάτω ΠΡΟΣΟΧΗ ΧΩΡΙΣ να πατήσουμε Enter ένα partition ή κάποιο κενό χώρο και μετά με τα βελάκια αριστερά-δεξιά μία "δράση" που θα εφαρμόσουμε σε αυτό, πάλι ΧΩΡΙΣ να πατήσουμε Enter. Μόλις πατήσουμε Enter θα εφαρμοστεί αυτή η "δράση" σε αυτό το partition (ή τον κενό χώρο που επιλέξαμε).

Οι διαθέσιμες δράσεις είναι οι εξής:

- [Write ]
Αλλάζει στην πραγματικότητα το partition table. Θα την επιλέξουμε ΜΟΝΟ στο τέλος, αφού έχουμε κάνει όλες τις αλλαγές, και αφού είμαστε ΑΠΟΛΥΤΑ σίγουροι για αυτές. ΔΕΝ υπάρχει δρόμος επιστροφής εάν κάνουμε λάθος.

- [New ]
Μπορεί να εφαρμοστεί μόνο πάνω σε κενό χώρο. Όπως είπαμε παραπάνω, ο κενός χώρος να είναι πάντα στο τέλος του δίσκου και ΠΟΤΕ ενδιάμεσα ή στην αρχή. Εάν δεν έχουμε φτάσει το όριο των τεσσάρων primary partitions και δεν έχουμε φτιάξει ήδη extended θα μας ρωτήσει εάν αυτό που θα φτιάξουμε θα είναι primary ή logical. Ξαναυπενθυμίζω τους "μύθους" και ότι προτείνεται να φτιάχνουμε logical ΜΟΝΟ εάν χρειαζόμαστε ΠΑΝΩ από τέσσερα συνολικά partitions στον ίδιο δίσκο. Εάν επιλέξουμε logical αυτομάτως θα φτιάξει extended μέχρι το τέλος του δίσκου. Επίσης μετά θα μας ρωτήσει Beginning ή End και επιλέγουμε πάντα Beginning. Τέλος μετά θα μας ρωτήσει τη χωρητικότητα βγάζοντάς μας τη μέγιστη διαθέσιμη. Αν τη θέλουμε όλη απλά πατάμε Enter αν όχι, γράφουμε τη χωρητικότητα που θέλουμε και μετά πατάμε το Enter. Ξαναυπενθυμίζω ότι εάν επιλέξουμε να φτιάξουμε logical η χωρητικότητα που θα μας ρωτά εκεί θα είναι αυτή του logical. Το extended ήδη υποχρεωτικά θα έχει καταλάβει όλο τον υπόλοιπο δίσκο μέχρι το τέλος του. Τέλος - ΜΕΓΙΣΤΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΕΔΩ - μετά από κάθε "δράση" New θα πρέπει στο partition που μόλις δημιουργήσουμε να ορίσουμε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ και τον τύπο του με τη "δράση" Type.

- [Type ]
ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ την εφαρμόζουμε ΑΜΕΣΩΣ σε κάθε καινούριο partition που φτιάχνουμε με την New. Για όλα τα linux partitions δίνουμε τύπο 83 εκτός από το swap για το οποίο δίνουμε τύπο 82. Για τα windows partitions δίνουμε τύπο 07.

- [Delete ]
Σβήνουμε ένα partition. Ξαναυπενθυμίζω ΠΑΝΤΑ σβήνουμε partitions από το τέλος προς την αρχή. ΠΟΤΕ ενδιάμεσα ή ΠΟΤΕ στην αρχή.

- [Bootable]
Με αυτό κάνουμε (ή ξε-κάνουμε) ένα primary partition active ή bootable. Εάν κάποιο primary partition είναι bootable ή όχι θα φαίνεται από τη σχετική ένδειξη Boot στη στήλη Flags. Στο παράδειγμά μας μεν θα κάνουμε αυτό το πράγμα στο πρώτο partition. Αλλά ξαναυπενθυμίζω εδώ τους "μύθους". ΔΕΝ θα κάνετε κανένα partition σας bootable εκτός εάν και ΜΟΝΟ εάν βρίσκεται κάπου στον πρώτο φυσικό δίσκο, του πρώτου καναλιού, του πρώτου disk controller του μηχανήματός σας.

- [Quit ]
Με αυτό βγαίνουμε από το πρόγραμμα. Ό,τι αλλαγές κάνουμε εάν προηγουμένως δεν έχουμε δώσει μία Write αυτές δεν θα εφαρμοστούν. Εάν έχουμε δώσει Write και είμαστε ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα μπορούμε να εξέλθουμε.

Άρα με βάση τις παραπάνω οδηγίες και το σχήμα partitioning που σας βολεύει, φτιάχνετε τα partitions σας (στην εικόνα φαίνεται η τελική κατάσταση - στο περίπου - του συγκεκριμένου παραδείγματός μας).

Πάντα όλα τα παραπάνω με ΠΕΡΙΣΣΕΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗ.

[break=Εγκατάσταση λειτουργικών]
8. ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ

ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ

Λόγω αναπηρίας-ανεπάρκειας των Windows η εγκατάσταση λειτουργικών θα πρέπει να γίνει ως εξής:

α. Όλες οι Windows εγκαταστάσεις -> από τα λιγότερα bits προς τα περισσότερα -> και -> από τις παλαιότερες εκδόσεις προς τις νεότερες

β. Όλες οι Linux εγκαταστάσεις -> από τις πιο αυτοματιζόμενες-ετοιματζίδικες -> προς -> τις λιγότερο αυτοματιζόμενες-ετοιματζίδικες

γ. Σε όλες τις εγκαταστάσεις Linux θα επιλέξουμε να μπει το GRUB στο MBR.

ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΡΟΣΟΧΗ

Σε ΚΑΜΜΙΑ εγκατάσταση λειτουργικού, ΔΕΝ θα πειράξουμε ΚΑΘΟΛΟΥ τα υπάρχοντα partitions.

ΜΟΝΟ formatting θα κάνουμε.

ΟΧΙ partitioning.

[break=Ρύθμιση GRUB]
9. ΡΥΘΜΙΣΗ GRUB

Αφού εγκαταστήσαμε όλα τα λειτουργικά μας, πάμε να ρυθμίσουμε το GRUB.

Σημ.: Στο GRUB τα partitions αριθμώνται όχι με βάση το γνωστό τρόπο του Linux που πλέον ξέρουμε αλλά με έναν "ειδικό" τρόπο δικό του. Απλά να ξέρετε ότι:
- γίνεται ενιαία αρίθμηση IDE και SATA δίσκων -> όλοι εδώ είναι "hd"
- ο πρώτος αριθμός δηλώνει δίσκο - όχι θέση - άρα οι κενές θέσεις δεν μετράνε - και ξεκινά να μετρά από το μηδέν
- ο δεύτερος αριθμός δηλώνει partition και επίσης ξεκινά να μετρά από το μηδέν

Άρα λοιπόν, με μία διανομή Linux μας, θα διορθώσουμε το παρακάτω αρχείο:

grub/menu.lst

Αυτό βρίσκεται πάντα στο κοινό "/boot" partition μας.

Ένα τυπικό menu.lst:

Επικεφαλίδα και γενικές επιλογές

timeout   8
default   0
color light-blue/black light-cyan/blue

Εδώ σας ενδιαφέρουν 2 σημεία:

α. timeout 8
Πόσα δευτ. να φαίνεται η οθόνη του GRUB.

β. default 0
Ποιά επιλογή του GRUB να είναι η προκαθορισμένη.

Μετά, για κάθε διανομή Linux που έχουμε εγκατεστημένη θα έχουμε ένα entry της μορφής:

Μία τυπική διανομή Linux

title  A Linux distro
root   (hd0,0)
kernel /vmlinuz26 root=/dev/sda9 ro
initrd /kernel26.img

Εδώ σας ενδιαφέρουν 2 σημεία:

α. root (hd0,0)
ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ:
Αυτή η γραμμή θα είναι ΣΤΑΘΕΡΗ σε όλες τις εγκατεστημένες διανομές Linux, και το (hd0,0) θα πρέπει να δείχνει στο κοινό "/boot" partition που έχουμε φτιάξει.

β. kernel /vmlinuz26 root=/dev/sda9 ro
ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ:
Αυτή η γραμμή θα αλλάζει από διανομή σε διανομή:
----> θα περιέχει το όνομα του kernel-image της εκάστοτε διανομής (εδώ έτυχε να είναι vmlinuz26
----> θα περιέχει το "/" partition της εκάστοτε διανομής (εδώ έτυχε να είναι /dev/sda9

Τέλος θα έχουμε ένα και μοναδικό entry της μορφής:

Ο μοναδικός Windows NT Loader του συστήματος

title Windows 7 Ultimate x64
rootnoverify (hd0,2)
makeactive
chainloader +1

ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ:

Το (hd0,2) θα πρέπει να δείχνει στο μοναδικό boot+active partition όλου του συστήματός μας όπου βάλαμε την νεότερη, και με τα περισσότερα bits, εγκατάσταση Windows. Εκεί όπως είπαμε βρίσκεται και ο μοναδικός NT Loader του συστήματος.

[break=Επαναφορά GRUB]
Π1. ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ GRUB

Τα Windows ή/καί εγώ, έκανα βλακεία.

Πώς επαναφέρω το GRUB;

Είναι πολύ απλό:

Βάζουμε το Linux live CD/DVD μας και ξεκινάμε από αυτό:

Έχοντας δικαιώματα root, από μία κονσόλα, δίνουμε κατά σειρά:

grub
root (hd0,0)
setup (hd0)
quit

Είμαστε και πάλι έτοιμοι.

[break=Αλήθεια, χρειάζομαι πολλαπλές εγκαταστάσεις;]
Π2. ΑΛΗΘΕΙΑ, ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΠΟΛΛΑΠΛΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ;

Πλέον όχι γιατί βρισκόμαστε στην εποχή του virtualization.

Με εξαιρετικά εργαλεία, όπως το virtualbox, δεν χρειαζόμαστε native πάνω από μία διανομή Linux, και μία εγκατάσταση Windows.

Για τις υπόλοιπες τυχόν ανάγκες μας μπορούμε να χρησιμοποιούμε virtual machines, αρκεί:

- να έχουμε τουλάχιστο dual-core επεξεργαστή
- να έχουμε 64-bit επεξεργαστή & BIOS με virtualization extensions
- να έχουμε άφθονη RAM -> όσο περισσότερο, τόσο το καλύτερο

[WAntilles]

Το παρόν αντικαθιστά το εξής obsolete άρθρο:

http://www.adslgr.com/forum/showthread.php?t=46345

[ipo]

Virtualization είναι αδύνατο χωρίς cpu με σχετικές εντολές; Αν όχι, ποιοι είναι οι συμβιβασμοί που κάνει κανείς προκειμένου να έχει virtualization με τέτοια cpu;

[WAntilles]

Virtualization είναι αδύνατο χωρίς cpu με σχετικές εντολές; Αν όχι, ποιοι είναι οι συμβιβασμοί που κάνει κανείς προκειμένου να έχει virtualization με τέτοια cpu;

Το virtualization στην πραγματικότητα-ουσία είναι άσχετο με το παρόν άρθρο.

Απλά έρχεται στη σύγχρονη εποχή, να είναι ένα (σχεδόν κατά 95%) πλήρες υποκατάστατο μίας native εγκατάστασης ενός λειτουργικού, με αποτέλεσμα να μην χρειάζεται κάποιος να έχει πάνω από μία native εγκατάσταση Windows και μία native Linux στο μηχανάκι του.

........Auto merged post: WAntilles πρόσθεσε 2 λεπτά και 17 δευτερόλεπτα αργότερα ........

Virtualization είναι αδύνατο χωρίς cpu με σχετικές εντολές; Αν όχι, ποιοι είναι οι συμβιβασμοί που κάνει κανείς προκειμένου να έχει virtualization με τέτοια cpu;

Πρακτικά είναι αδύνατο, γιατί:

- θα είναι πολύ πιο αργό
- δεν μπορείς να έχεις 64-bit guests
- καλό είναι για virtualization να έχεις τουλάχιστο triple-core επεξεργαστή (ή ανώτερο) ώστε αν έχεις ένα core για το VM, να σου μένουν τουλάχιστο 2 -> άρα και πάλι SMP -> για το host σύστημα. Όλοι οι triple-core επεξεργαστές και πάνω (εξαιρούνται οι ψευτο-quad 8xxx της Intel) έχουν virtualization extensions.

[tsoukase]

Ένας ακόμα πολύ ωραίος οδηγός από το φίλο Wan...

Ομως σε αυτόν και σε άλλα partitioning manuals έχω μια ερώτηση: πως κάνουμε partitioning σε όλους τους σκληρούς ενός υπολογιστή όταν για να δίνουμε τις εντολές χρειαζόμαστε τρέχον λειτουργικό? Μήπως από liveCD?

[WAntilles]

...πως κάνουμε partitioning σε όλους τους σκληρούς ενός υπολογιστή όταν για να δίνουμε τις εντολές χρειαζόμαστε τρέχον λειτουργικό? Μήπως από liveCD?

Μα ακριβώς έτσι.

Από ένα Linux live CD/DVD.

Το λέει ρητά και ο οδηγός άλλωστε.

[tsoukase]

Μα ακριβώς έτσι.

Από ένα Linux live CD/DVD.

Το λέει ρητά και ο οδηγός άλλωστε.

Σευχαριστώ, δεν το είχα δει...

[alani42]

wubi ubuntu ειναι η απαντηση. χωρις partition...

[flamelab]

wubi ubuntu ειναι η απαντηση. χωρις partition...

Καθαρά προσωρινή, και για δοκιμές, όχι μόνιμα.

[esquellot]

Χρήσιμο το βρίσκω. Αν και ακόμα δεν έχω κάνει χρήση virtualbox τίποτα δεν αποκλείεται στο μέλλον.

[WAntilles]

wubi ubuntu ειναι η απαντηση. χωρις partition...

Τυχάρπαστο.

Μόνο "απάντηση" δεν είναι.

[logan11]

Πολύ ωραίος οδηγός.
Η μόνη μου ένσταση είναι η αποκλειστική χρήση του CFDISK για το partitioning. Προσωπικά δεν το έχω χρησιμοποιήσει ΠΟΤΕ απλά γιατί δεν χρειάστηκε. Από τα πρώτα σχεδόν χρόνια μου στο Linux κάνω χρήση του Gparted και δεν είχα ποτέ κάποιο πρόβλημα.

Άρα νομίζω πως θα ήταν μια καλη προσθήκη το GParted στον οδηγό αφού μιλάμε για Live CD περιβάλλον. Να μην χρειαστεί δλδ. κάποιος χρήστης να κάνει χρήση κονσόλας σε κάποιο σημείο.
Τα περισσότερα Live CDs άλωστε νομίζω το περιλαμβάνουν.

[BlindG]

O Jeguide Master πήρε πάλι μπροστά
Βέβαια, το εάν έχω χρόνο για να κάνω κάτι τέτοιο, αυτό είναι μια παντελώς άλλη ιστορία

[Cosmonaut]

Κατατοπιστικός και χρήσιμος οδηγός.
Ευχαριστούμε

[ranger]

Πολύ ωραίο, μόνο που στο grub θα έβαζα
default saved

Τα καλύπτει όλα.