ψυχολογικη υποστηριξη ... μοιραστειτε εμπειριες...

[wesker]

Βέβαια για να λέμε τα σύκα συκα και τη σκαφη σκάφη, δεν είμαι σίγουρος αν αυτός ήταν ο στόχος της ή αν απλά ήθελε να χτίσει μια εικόνα.

Συμφωνώ. Το ίδιο σκέφτηκα κι εγώ βλέποντας την συνεντευξή της. Ίσως να έχω γίνει και πιο καχύποπτος, ποιος ξέρει....

[wisdompa]

Κι εγω το ιδιο σκέφτηκα με εσας παιδιά.....Στο βωμό της δημοσιότητας δεν εχουν ιερό ουτε οσιο ολες αυτές....Τωρα ξαφνικά θυμηθηκε να το πεί; που πλέον είναι "καλα"???

Οπως και να εχει σέβομαι το γεγονός πως ο καρκίνος δεν ειναι ενα παιξε γέλασε θέμα και ο καθε ενας που δε το εχει περάσει δεν ξερει τι πάει να πει.......Εχω χάσει πολλους συγγενείς απο τον καρκίνο και δεν με ξενίζει πλέον.....Εχω πληροφορηθεί εχω διαβάσει εχω ζήσει καταστάσεις και θανάτους και ξέρω εν μέρη τι πάει να πεί καρκίνος.......Κανεις τους δε μας το ειπε οταν πλέον οι μεταστάσεις ειχαν σταματησει και η ζωή εδινε μια δευτερη ευκαιρία......Αυτη τωρα γιατι το έκανε.....Δεν το γνωρίζω και δεν με απασχολεί και στην τελική.
Δεν ειναι η μοναδική που αντιμετωπίζει αυτο το "γολγοθά"....

[manoulamou]

Κι εγω ειμαι δυσπιστη αλλά προτιμω αυτο που εκανε ακομη κι αν οι προθεσεις της δεν ηταν καθολου αγνες!
Ποσοι αλλοι το κρατανε κρυφο και αφηνουν απλο κοσμο και ΜΜΕ να χαρακτηριζουν ΕΠΑΡΑΤΟ τον Καρκινο;
Οχι δεν θα κρυβομαστε πλεον, λες και ειναι κατι κολλητικο, κατι ταπεινωτικο.
Επισης μ αρεσε που αποκαθηλωσε τον γνωστο "μυθο" περι Νικητων.
Κι εγω ετσι νιωθω παλευω ακομη να το ξεπερασω και θα το παλευω για πολλα χρονια.
Ναι εχω γινει πιο δυνατη μεσα απ την ταλαιπωρια και τους πονους.
Δεν αισθανομαι Νικητρια, ειμαι εδω και εχω την συμπαρασταση οικογενειας και φιλων.

[konenas]

... προτιμω αυτο που εκανε ακομη κι αν οι προθεσεις της δεν ηταν καθολου αγνες!...

Μένω εδώ και γω.

[CatMarg]

Κι εγώ συμφωνώ με οσα είπε η manoulamou πιο πάνω.

[ardi21]

Mπραβο μανουλαμου, παντα τετοια!

Να πω και 'γω τον πονο μου.

Πριν κανα 3μηνο ειχα ενα πονο/ενοχληση στην κοιλιακη χωρα. Κλασσικα ειχα μπει στο ιντερνετ και ειχα διαβασει τα τερατα... Ειχα πανικοβληθει. Αποφασιζω και παω στο Πανεπιστημιακο του Χαιδαριου. Με εξεταζουν και μου λενε δεν εχεις τιποτε αλλα μου κανουν εξετασεις αιματος και ουρων. Τις παιρνω την επομενη μερα (δεν αντεχα να περιμενω και εφυγα) και ηταν ενταξει.

Η ενοχληση συνεχιζοταν και ετσι πηγα και εκανα υπερηχο ανω-κατω κοιλιας. Πεντακαθαρη.

Μετα απο λιγο καιρο ενιωσα πονο στο αριστερο ορχη... Ρωταω ενα φιλο μας ουρολογο και μου λεει πηγαινε κανε υπερηχο και τρπλεξ. Τα κανω, του τα παω.... ολα καθαρα, δεν εχω τιποτε.

Πριν απο μερικες μερες ενιωθα μουδιασμα στα ποδια/χερια, σφιξιμο στο κεφαλι, ζαλαδες κτλ κτλ...

Το ξαναψαχνω στο νετ και εκει αν ειδα τα τερατα... Τρελαθηκα. Σημερα πηγα σε ενα πολυ καλο παθολογο ο οποιος ειναι και της οικογενειας με εξετασε και μου λεει.... δεν εχεις απολυτως τιποτε και μην μπαινεις στο νετ. Ολα αυτα ειναι απο αγχος, στρες κτλ. Ειναι η αληθεια οτι εχω λιγο λογω του οτι δεν βρισκω δουλεια...

Μαγνητικη δεν μου ειπε να κανω στο κεφαλι που περιμενα αλλα μου επιβεβαιωσε οτι δεν εχεις κατι ουτε 1 στο εκ. Και τον πιστευω...

Να σημειωσω οτι οσο ημουν και περιμενα τον γιατρο ημουνα ρακος. Οταν βγηκαμε καλυτερεψα αισθητα αν και ακομα νιωθω παγωμενα τα ποδια μου.

Επισης ολες αυτες τις μερες νιωθω και ενα πονο/ενοχληση εκει που ενωνεται το ποδι με την λεκανη...Αλλα δεν τολμαω να το πω στους γονεις μου γιατι νομιζω οτι παλι δεν θα 'ναι τιποτε

Εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι ολα αυτα ειναι ψυχολογικα αφου δεν βρισκω τιποτε. Το παραμικρο να αισθανθω ψαχνω στο νετ και μου μπαινουν υποψιες..

Δεν ξερω τι να κανω. Να μην τα σκεφτομαι μου ειναι δυσκολο...

[prodromosfan]

φιλε μου εισαι πολυ νεος για να αρχισουν καποια συμπτωματα να αποτελουν ενδειξεις για παθησεις.

βασιζομενος στο οτι εισαι αντρας και στην ηλικια των 25,
και ανησυχεις πολυ για το μελλον σου,
μπορει και να εχεις τελειωσει (ή τελειώνεις) και την πανεπιστημιακη σου εκπαιδευση
και να ψαχνεις για δουλεια,
ολα αυτα ειναι φυσιολογικα και εφοσον κανεις γενικη αιματος μια φορα το χρονο
και καλή μελέτη στο σωμα σου (πχ οταν κανεις μπανιο)
(και οχι μην παει στο πονηρο το μυαλο σου)
όλα θα ειναι ενταξει.

[ardi21]

Ναι 25 ειμαι και εχω τελειωσει Πανεπιστημιο/στρατο και ψαχνω για δουλεια πολυ καιρο...

Αγχος εχω αλλα το κραταω για μενα. Αφου οι φιλοι μου μου λενε "αγορι μου εσυ δεν νοιαζεσαι για τιποτε! Εισαι ωραιος!"

Αλλα δεν ειναι καθολου μα καθολου ετσι.

Επισης ακουω για πολυ σοβαρες ασθενειες ακομα και σε πολυ νεα παιδια τριγυρω μου και εχω πανικοβληθει... Προσφατα εφυγε ενας γνωστος μου μικροτερος απο μενα.

Απο την μια λεω οτι αν ειχα κατι θα βρισκοταν, η εστω οι εξετασεις κατι θα εδειχναν αλλα απο την αλλη λεω οτι δεν ειμαι τρελος ολα αυτα τα νιωθω..

[prodromosfan]

Αγχος εχω αλλα το κραταω για μενα. Αφου οι φιλοι μου μου λενε "αγορι μου εσυ δεν νοιαζεσαι για τιποτε! Εισαι ωραιος!"

Αλλα δεν ειναι καθολου μα καθολου ετσι.

ετσι ειμαι κι εγω,
δεν ανοιγομαι ευκολα σε αλλους
ωστοσο τα προβληματα/ανησυχιες μου τα συζηταω με ενα καλο φιλο
μια φορα το δεκαπενθημερο
ειναι καλυτερα απο ψυχολογο και σαφως πιο οικονομικο.

σκέψου αυτη τη λυση

Off Topic

οκ ειναι μαια αλλα το σκεφτομαι απο το προηγουμενο μηνυμα σου,
μηπως βλέπεις House ή καμια ιατρική σειρα;

ειναι σειρα (φαντασιας κιολας) δεν ειναι πραγματικοτητα

[ardi21]

Καλα αμα εβλεπα και ιατρικη σειρα θα ειχα ξεφυγει εντελως...!

[konenas]

Βγαίνεις έξω με φίλους / φίλες / μόνος / καθόλου;
Πόσο συχνά;

[ardi21]

Οχι βγαινω. Καθημερινα σχεδον για καφε και πσκ για ποτο κτλ...

[alwayhere]

@ardi21
αν δεν είχες όλα αυτά που περιγράφεις πως θα ήταν η ζωή σου;
ή πως ήταν η ζωή σου πριν αποκτήσεις όλα αυτά που περιγράφεις;
μήπως μέσα απ αυτά τα ψυχοσωματικά συμπτώματα επιζητείς την προσοχή των γύρω σου για κάποιον λόγο;
ότι μας συμβαίνει συνήθως εξυπηρετεί την ικανοποίηση μιας ασυνειδητοποίητης εσωτερικής μας ανάγκης, συνήθως ψυχικής
ας πούμε αναγνώριση ή αποδοχή απ τους άλλους.

ή μήπως όλα αυτά τα ψυχοσωματικά αποτελούν για σένα μια καλή δικαιολογία, ασυνειδητοποίητη δικαιολογία, στα μάτια των άλλων για το ότι δεν βρίσκεις δουλειά;

ο μηχανισμός δουλεύει κάπως έτσι ...
ζώ σε ένα περιβάλλον, έχω τελειώσει το στρατιωτικό και πρέπει να εργαστώ για να μην με βλέπουν οι άλλοι σαν άχρηστο, τεμπέλη κλπ
εγώ δεν βρίσκω δουλειά, ή δεν βρίσκω μια δουλειά όπως την θέλω, ή βρίσκω δουλειές που δεν μου αρέσουν, ή έχω βολευτεί με το καφεδάκι μου, τις εξόδους μου και βασικά δεν θέλω και να πολυζορίζομαι επειδή τα βολεύω και έτσι
αλλά απ την άλλη συνειδητά ή ασυνείδητα (συνήθως το δεύτερο) γνωρίζω πως το περιβάλλον μου, οικογένεια, η σχέση μου, οι συγγενείς γενικά το περιβάλλον περιμένει από μένα στα 25 μου να ξεκινήσω να δουλεύω
ανάμεσα σε μένα που δεν βρίσκω δουλειά και στο περιβάλλον μου που περιμένει να εργαστώ δημιουργείται μία σύγκρουση

η "ασθένειά" σου αυτή αποτελεί μια λύση αυτής της σύγκρουσης.

απ την μια μεριά δεν σε εμποδίζουν αυτά τα ψυχοσωματικά συμπτώματα σε τίποτε απ το να συνεχίσεις να βγαίνεις με τους φίλους σου και να διατηρήσεις το παρόν στάτους στην ζωή σου χωρις να δουλεύεις και απ την άλλη αποτελούν και μια καλή δικαιολογία για το περιβάλλον σου για το ότι δεν έχεις αρχίσει να εργάζεσαι.

είναι ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο να είναι έτσι τα πράγματα για σένα.

αν εσύ καταλήξεις ότι είναι έτσι όπως στο περιγράφω και με δεδομένο το ότι οι ιατρικές σου εξετάσει είναι όλες καθαρές όπως λές νομίζω πως το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αγνοήσεις τα συμπτώματα και να κάνεις ότι θα έκανες αν δεν υπήρχαν

αν δεν είχες τα συμπτώματα τι θα έκανες;
θα έψαχνες για δουλειά; ψάξε!
θα δούλευες; δούλεψε!
θα καθόσουν όλη μέρα στο νετ; άραξε!

αλλά μην ψάχνεις δικαιολογίες συνειδητές ή ασυνείδητες, άμεσες ή έμμεσες για να δικαιολογήσεις στον εαυτό σου γι αυτό που επέλεξες να κάνεις. δικαίωμά σου είναι. και άσε το περιβάλλον να κουρεύεται.

ζήσε για τον εαυτό σου και όχι για να γίνεσαι αρεστούς στους άλλους, τους όποιους άλλους.

καλή σου μέρα!

[manoulamou]

Λογικο ειναι να αγχωνεστε οταν ειστε ανεργοι ή δεν σας ικανοποιει η δουλεια που κανετε.
Δεν ειναι παραλογο να εχετε στρες λογω προβληματων οικογενειακων ή προσωπικων.
Ομως ενα εμαθα σιγουρα απ ολη αυτη μου την περιπετεια.

Το καλυτερο Φαρμακο για ΟΛΕΣ τις ασθενειες
περαν της Προληψης μεσω τακτικων ιατρικων εξετασεων ειναι
η καλη ψυχολογικη κατασταση. Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ
γι αυτο χαμογελατε, ΓΕΛΑΤΕ, τραγουδατε, χορεψτε, ταξιδεψτε...

Μας εφαγε το ρημαδι το στρες, καλη η καριερα, καλα τα λεφτα
ομως μην χασουμε το μετρο που ειμαστε εμεις, η οικογενεια, οι φιλοι μας!
Ισως κατι παραπανω ηξερε ο Διογενης που εμενε στο πιθαρι.
Δεν μας χρειαζονται παρα πολλα για να ειμαστε ευτυχισμενοι και χαρουμενοι.

[Antre]

Εδώ και πέντε μήνες έχω βγάλει δισκοκήλη στη μέση και εχω αναγκαστεί να εγκαταλείψω κάτι που ήταν η η ζωή μου.... το χορό. Επίσης πριν λίγες μέρες νομίζω πως έχασα μια για πάντα αυτήν που είχα φτάσει μέχρι και να φανταστώ την μητέρα των παιδιών μου. Σαν να μην έφτανε αυτό ο αδερφός μου έκανε κάτι εξετάσεις και ήταν πολύ χάλια... έκανε τώρα εξετάσεις για τα πάντα, περιμένουμε να βγουν τη Πέμπτη αλλά φοβόμαστε τα χειρότερα. Επίσης λόγω των στόχων που είχα βάλει (διδακτορικό), από ένα κοινωνικό πλάσμα που ήμουν έχω χάσει σχεδόν όλο μου το κοινωνικό περιβάλλον. Και όλα αυτά σε μια περίοδο όπου πρέπει σε 2 βδομάδες το πολύ να ολοκληρώσω την διατριβή του μεταπτυχιακού (είμαι στο διδακτορικό πλέον, αλλά λόγω εξετάσεων μας είχαν δώσει την δυνατότητα να την ολοκληρώσουμε μετά).

Ξέρω η ζωή συνεχίζεται... αλλά σε μια τόσο δύσκολη περίοδο, με θεμελιώδες αλλαγές, ζητήματα ζωής και θανάτου και έντονης πίεσης... πόσο να αντέξεις; Εξωτερικά έχω καταφέρει να δείχνω ψυχρός, ενώ μέσα μου είμαι χάλια. Γενικά δεν είμαι quiter... έχω μάθει στη ζωή μου να πολεμάω μέχρι την τελευταία σταλιά δύναμής μου... δεν περιμένω να ακούσω κάτι που θα με παρηγορήσει. Απλά ήθελα να τα βγάλω απο μέσα μου... και τώρα θα ξανα βάλω το ψυχρό μου προσωπείο. Δεν έχω χρόνο για να πενθήσω.