Πέθανε ο δικτάτορας Ιωαννίδης

[Burning Skies]

Δεν υπαρχει αυτο. Μπορει να εννοουν πολυβολα.

[Νικαετός]

ε, ναι. Δεν ρίχναν με τα κανόνια τα τανκς.

[ubuntubu]

Σκαλίσαμε και θυμηθήκαμε τα πάντα σ'αυτό το νήμα.
Ξεχάσαμε όμως κάποιον.

Μην σε κοροϊδεύει κανένας.
Ο μόνος που έκανε αντίσταση ήταν ο Παναγούλης.
Ήμουν στην ΕΣΑ τότε.
Θυμάμαι την Ιταλίδα στα επισκεπτήρια.
Μας κορόιδευε ,μας αποκαλούσε Παπαδοπουλάκια

Λόγια σε μένα πρώην Εσατζή ,που βολεύτηκε όπως και πολλοί άλλοι σε Οργανισμό κοινής ωφελείας.

Τα παρακάτω ίσως εξηγούν γιατί ξεχάστηκε ο επίδοξος δολοφόνος του δικτάτορα.

Στην μεταπολίτευση ο Αλέξανδρος Παναγούλης εκλέγεται βουλευτής της Β΄ Αθηνών από την Ένωση Κέντρου-Νέες Δυνάμεις (Ε.Κ.-Ν.Δ., σήμερα Ε.ΔΗ.Κ.), καθώς αρνείται να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ και με τον Ανδρέα Παπανδρέου τον οποίο παρομοίαζε με φασίστα και έλεγε πως ήταν ο Έλληνας Μουσολίνι, στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974.
Επιδιώκει την απομόνωση των πολιτικών που συνεργάστηκαν με το δικτατορικό καθεστώς της Χούντας και εξαπολύει σωρεία καταγγελιών. Λίγο μετά την εκλογή του έρχεται σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος του γιατί είχε συγκεντρώσει στοιχεία για τη συνεργασία του Δημήτρη Τσάτσου με το χουντικό καθεστώς, με συνέπεια να αρνηθεί να συνυπάρξει με τον "προδότη" στο ίδιο κόμμα και παραιτείται. Παρέμεινε όμως στη Βουλή των Ελλήνων ως ανεξάρτητος βουλευτής.

Επιμένει στις καταγγελίες του και έρχεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον Υπουργό Εθνικής Αμύνης, Ευάγγελο Αβέρωφ και τον Δημήτρη Τσάτσο. Δέχθηκε πολιτικές πιέσεις αλλά και απειλές για τη ζωή του για να αποσύρει τις καταγγελίες του, όπως διαρρήξεις στο πολιτικό του γραφείο, μηνύματα που του άφηναν άγνωστοι κλπ.
Σκοτώνεται την πρωτομαγιά του 1976 σε ηλικία 38 ετών κατόπιν τροχαίου ατυχήματος στην λεωφόρο Βουλιαγμένης (το αυτοκίνητό του πήγε και έπεσε σε υπόγειο κατάστημα επί της λεωφόρου κάθετα στην πορεία), λίγες μέρες πριν την αποκάλυψη των φακέλων σχετικά με τα όργανα ασφαλείας της Χούντας (Φάκελος ΕΣΑ).
Η αποκάλυψη των φακέλων, που δεν έλαβε χώρα ποτέ, λέγεται ότι περιείχε αδιαμφισβήτητες αποδείξεις εις βάρος ορισμένων πολιτικών που συνεργάστηκαν με την χούντα. Κατά πολλούς, το τροχαίο ατύχημα είχε στηθεί για να θέσει τον Αλέξανδρο Παναγούλη εκτός μάχης και να εξαφανίσει τις αποδείξεις που είχε υπό την κατοχή του. Δεν έχει παρουσιαστεί ωστόσο μέχρι σήμερα κανένα τεκμήριο για όλες αυτές τις εικασίες.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%...BB%CE%B7%CF%82

[29gk]

Σωστο το τελευταιο. Τα υπολοιπα ομως καπου δεν κολλανε. Αν ειχαν τα πολυβολα προς τα πανω (=κατι που γινεται για εκφοβισμο και οχι για να σκοτωσουν) τοτε ποιος ο λογος να ριχνουν ριπες ΕΙΔΙΚΑ οταν εβλεπαν κοσμο στα μπαλκονια (=ηθελαν να σκοτωσουν);
Γιατι να μην τα εχουν κατεβασμενα που θα σκοτωναν πιο ευκολα και που θα σκοπευαν ατομα που ηταν εναντια τους (και οχι τυχαιους στα μπαλκονια);
Δεν το αποκλειω αυτο που λες αλλα λογικα καπου πασχει.

Ναι ειχαν προθεση. Καθαρη προθεση. Ειδικα γυρω απο την Πολυκλινικη η οποια βρισκεται στην οδο Πειραιως και ηταν η εγγυτερη κλινικη καθως η διεξοδος προς Κολωνακι και Ευαγγελισμο ηταν κλειστη και το Πρωτων Βοηθειων στην Γ Σεπτεμβριου περιπου αποκλεισμενο, ο χωρος ηταν γεματος αρματα. Και πυροβολουσαν, ισως κυριως για να μην βλεπει ο κοσμος τι γινοταν.

Θυμαμαι μια σκηνη απο την οδο Ζηνωνος που μεναμε τοτε και ηταν και πολυ ζωντανος δρομος με πολλα λεωφορεια, 6 χρονων στο μπαλκονι του τεταρτου οροφου μαζι με την κατατρομαγμενη μανα μου, οταν πολυς κοσμος να κατεβαινει τρεχοντας τον δρομο και να προσπαθει να βρει καταφυγιο στα ανοιχτα ακομα μαγαζια και στις πολυκατοικιες χτυπωντας κουδουνια, με τους αστυφυλακες απο πισω να τους κυνηγουν. Οποιον βλεπανε μεσα σε μαγαζι, τον εβγαζαν και του εριχναν πολυ ξυλο πριν ερθει η κλουβα.

Την επομενη, το βραδυ ειχε γινει η εισβολη, στους δρομους κυκλοφορουσαν μονον τανκς και ακουγαμε συνεχεια πυροβολισμους ενω η τηλεοραση εδειχνε εκεινη τη mercedes που την ειχε πατησει το τανκς. Η τηλεοραση ηταν θυμαμαι και το μονο φως μεσα στο σπιτι καθως η μανα μου φωναζε οταν αναβαμε καποια λαμπα.

[Νικαετός]

Εβαλα στο google "βλημα αρματος 1974" και μου εβγαλε

http://www.phorum.gr/viewtopic.php?f...69193&start=15

Αντιγραφω απ'το phorum



Τελικα ειναι βληματα αρματος... Τωρα πως διαλο γινεται καποιος να φαει αδεσποτο βλημα αρματος - τι να πω... Ψαχνοντας αντιστοιχα φαινομενα στο διεθνες περιβαλλον με keywords οπως "killed by tank projectile", δε βρηκα κατι παρομοιο αλλα στο Ισραηλ που τα τανκ βαρανε στο ψαχνο, σκοτωνουν λαο με 1 βολη... τη μια λεει 4 νεκρους, την αλλη λεει 12 νεκρους κτλ. Οχι "ο ταδε την εφαγε στο κεφαλι απο βλημα αρματος"

Άλεξ, ισχύει αυτό που έγραψα. Πολλά τεθωρακισμένα κατέβηκαν από το μπογιάτι στην Αθήνα ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ -ΛΑΜΙΑΣ.

Μόλις έφταναν σε κατοικημένη περιοχή, Αχαρνές, Λιόσια, Αγ. Αναργύρους άρχιζαν τους πυροβολισμούς κατά ριπές από τα πολυβόλα τους. (ή από οπλοπολυβόλα που είχαν επάνω, δεν μπορώ να γνωρίζω). Εμείς είμασταν κλεισμένοι μέσα στα σπίτια και δεν τολμούσαμε να βγούμε ούτε στα μπαλκόνια.

Ο εισαγγελέας δεν έγραψε του κεφαλιού του και προσπάθησε να γράψει μόνο τους απόλυτα σχετιζόμενους με τα γεγονότα θανάτους. (Κατηγορήθηκε αργότερα ότι αρκετούς νεκρούς δεν τους συμπεριέλαβε στη λίστα γιατί δεν ήταν θάνατοι από σφαίρες)

[Burning Skies]

Ναι ειχαν προθεση. Καθαρη προθεση. Ειδικα γυρω απο την Πολυκλινικη η οποια βρισκεται στην οδο Πειραιως και ηταν η εγγυτερη κλινικη καθως η διεξοδος προς Κολωνακι και Ευαγγελισμο ηταν κλειστη και το Πρωτων Βοηθειων στην Γ Σεπτεμβριου περιπου αποκλεισμενο, ο χωρος ηταν γεματος αρματα. Και πυροβολουσαν, ισως κυριως για να μην βλεπει ο κοσμος τι γινοταν.

Θυμαμαι μια σκηνη απο την οδο Ζηνωνος που μεναμε τοτε και ηταν και πολυ ζωντανος δρομος με πολλα λεωφορεια, 6 χρονων στο μπαλκονι του τεταρτου οροφου μαζι με την κατατρομαγμενη μανα μου, οταν πολυς κοσμος να κατεβαινει τρεχοντας τον δρομο και να προσπαθει να βρει καταφυγιο στα ανοιχτα ακομα μαγαζια και στις πολυκατοικιες χτυπωντας κουδουνια, με τους αστυφυλακες απο πισω να τους κυνηγουν. Οποιον βλεπανε μεσα σε μαγαζι, τον εβγαζαν και του εριχναν πολυ ξυλο πριν ερθει η κλουβα.

Την επομενη, το βραδυ ειχε γινει η εισβολη, στους δρομους κυκλοφορουσαν μονον τανκς και ακουγαμε συνεχεια πυροβολισμους ενω η τηλεοραση εδειχνε εκεινη τη mercedes που την ειχε πατησει το τανκς. Η τηλεοραση ηταν θυμαμαι και το μονο φως μεσα στο σπιτι καθως η μανα μου φωναζε οταν αναβαμε καποια λαμπα.

Πασο. Δεν εχω λογο ουτε ειμαι σε θεση να αμφισβητησω τις εμπειριες σου.

[29gk]

Πασο. Δεν εχω λογο ουτε ειμαι σε θεση να αμφισβητησω τις εμπειριες σου.

Ξερεις τι γινεται ? Πιστευω πως παραβλεπουμε κατι πολυ σημαντικο.

Περα δηλαδη απο το "νεαρο της ηλικιας μας" που σιγουρα δεν μπορει να δικαιολογησει εμπειριες, συζηταμε για 40 χρονια πισω, με την γενικοτερη μνημη να εχει σαφως εξασθενησει και με κριτηρια του 2010. Δηλαδη, τοτε δεν υπηρχαν ιντερνετ, διεθνη ραδιοφωνα με αμεση ανταποκριση ( το BBC και η Deutche Welle ειχαν απλες ανταποκρισεις φανταζομαι και οχι καμερες και ρεπορτερ στους δρομους ), οι εφημεριδες κλειστες ή οργανα του καθεστωτος, τηλεοραση απο το Ενοπλων, ραδιοφωνα με καλαματιανα και ετσι λοιπον δεν υπηρξε κι ουτε κι αργοτερα μπορουσε ευκολα να συγκεντρωθει η γενικη, η συνολικη εικονα απο καθε γειτονια και καθε σημειο.

Νομιζω οτι ειχαν κυρηξει και στρατιωτικο νομο, δεν ειμαι σιγουρος ομως, και υποθετω πως με την μεταπολιτευση, το γενικο κλιμα, η γενικη οδηγια ηταν " ξεχαστε τα να παμε μπροστα" καθως ο κινδυνος ενος νεου εμφυλιου ηταν χειροπιαστος. Χουντικοι, Βασιλικοι με κυριαρχια στον στρατο αμφοτεροι και εξεγερμενοι πολιτες θα πρεπει να συνιστουσαν ενα πολυ δυσκολο μιγμα. Για αυτο και η χουντα του Ιωαννιδη, ο οποιος παντοτε λεγονταν πως αυτος ηταν ο πραγματικος ηγετης που κινουσε και ελεγχε τα νηματα και οχι ο Παπαδοπουλος, ηταν πιο σκληρη και μονον η διαλυση που επικρατησε κατα την εισβολη στην Κυπρο κατορθωσε να την ριξει.

Λεω εγω τωρα, καθως η "αναλυση" ειναι της πλακας καθως ολες οι προσταγες, προερχονταν απο την Πρεσβεια.

[Burning Skies]

Ξερεις τι γινεται ? Πιστευω πως παραβλεπουμε κατι πολυ σημαντικο.

Περα δηλαδη απο το "νεαρο της ηλικιας μας" που σιγουρα δεν μπορει να δικαιολογησει εμπειριες, συζηταμε για 40 χρονια πισω, με την γενικοτερη μνημη να εχει σαφως εξασθενησει και με κριτηρια του 2010. Δηλαδη, τοτε δεν υπηρχαν ιντερνετ, διεθνη ραδιοφωνα με αμεση ανταποκριση ( το BBC και η Deutche Welle ειχαν απλες ανταποκρισεις φανταζομαι και οχι καμερες και ρεπορτερ στους δρομους ), οι εφημεριδες κλειστες ή οργανα του καθεστωτος, τηλεοραση απο το Ενοπλων, ραδιοφωνα με καλαματιανα και ετσι λοιπον δεν υπηρξε κι ουτε κι αργοτερα μπορουσε ευκολα να συγκεντρωθει η γενικη, η συνολικη εικονα απο καθε γειτονια και καθε σημειο.

Δεν διαφωνω. Βεβαια και τωρα δεν ειναι πολυ καλυτερα τα πραγματα σε αυτο το θεμα. Η εικονα που θα υπαρχει σε 40 χρονια απο το σημερα θα ειναι κατα βαση αυτη που περασε η προπαγανδα των καθεστωτικων ΜΜΕ.

[konenas]

Προσπάθεια κουκουλώματος των γεγονότων γίνεται από εκείνη την εποχή.
Θυμάστε τον Μαστοράκη;
Ο πονηρός Ιωαννίδης ήταν ο πρώτος που το κατάλαβε. ( Ας είναι ασήκωτο το χώμα που τον έθαψαν, όπως και όλων των άλλων προδοτών συμπεριλαμβανομένων των τωρινών κλεφτών )

Τα συμφέροντα των ευρωπαϊστών δυτικών έδιωξαν τους αμερικανοφερμένους χουντικούς και όχι το πολυτεχνείο.
Δυστυχώς οι Έλληνες δεν είχαν τα κότσια να τους διώξουν γιατί απλά οι προηγούμενοι έχοντες της εποχής ήταν οι ίδιοι που ωφελήθηκαν και από τη χούντα.
Αυτοί που είχαν ξεπεταχτεί από τη κατοχή. Οι δοσίλογοι, οι μαυραγορίτες, οι χύτες και οι προδότες.

Οι υπόλοιποι, μετά την ήττα του εμφυλίου δεν σήκωσαν κεφάλι, παρά μόνο το '80 οπότε έκαναν ότι μπορούσαν στους άλλους.

Η νοοτροπία εκείνου που βλέπει το κακό και δεν το καταγγέλλει προέρχεται από εκείνη την εποχή.

Ο εμφύλιος συνεχίζεται...

[Νικαετός]

Προσωπικά γράφω ότι είδα με τα ίδια μου τα μάτια και άκουσα με τα αυτιά μου. Μπορεί να έχουν περάσει 40 χρόνια, ναι, από τότε αλλά όταν έξω από το σπίτι σου περνάει όχι ένα αλλά ολόκληρος ουλαμός/ίλη (δεν ξέρω πως λέγεται) από τεθωρακισμένα και ρίχνει στον αέρα ή στο ψαχνό (δεν ξέρω ήμουν μέσα στο σπίτι), είναι μια εμπειρία που ΔΕΝ μπορείς να την ξεχάσεις ποτέ.

Όπως και το ότι ο λυκειάρχης μας (γυμνασιάρχης τότε) πέρασε προσωπικά και μάζεψε τα ονόματα ΟΛΩΝ των μαθητών που το Σάββατο το πρωί, έφυγαν την ΔΕΥΤΕΡΗ ώρα (συνεννοηθήκαμε να φύγουμε ομαδικά και να πάμε στην Πατησίων) και αυτό είναι ένα γεγονός. (Βέβαια ποτέ δεν φτάσαμε πέρα από την πλατεία αμερικής γιατί μας σταμάτησε ο κόσμος, και ο ήχος των τυεθωρακισμένων).

Ubuntu κλπ, καλό το παραμύθι σου (σχετικά με το αν ήταν ο ΜΟΝΟΣ), αλλά ΔΕΝ είχε δράκο...

Είπαμε να προσέχουμε τι γράφουμε...υπάρχουν εκατοντάδες επώνυμοι και ανώνυμοι αγωνιστές, που πέρασαν από την Μπουμπουλίνας και από το ΕΑΤ - ΕΣΑ. Πολλοί βέβαια "εξαργύρωσαν" τα όσα τράβηξαν με "καρέκλες" και οφφίτσια (ίσως αυτοί που τράβηξαν τα λιγότερα).

Άλλοι πάλι έκαναν διακοπές στα Γιούργια, στον Αη Στράτη και στη Μακρόνησο. Το ξέρεις αυτό ή μπαα?

Εάν ο φίλος σου ήταν ΕΣΑΤΖΗΣ και σου είπε ότι μόνο ο Παναγούλης έκανε αντίσταση, τότε προφανώς σου λέει ψέμματα, ίσως για να καλύψει τον εαυτό του.

Εκτός αν εννοείς ότι μόνο ο Παναγούλης επέλεξε τόσο ακραίο τρόπο δράσης, οπότε πάσο.

[Ibn Khaldun]

Βλέπω εδώ και εκεί τώρα τελευταία να εμφανίζονται κάτι "νοσταλγοί", κάτι μισο-νοσταλγοί "ναι μεν επεφτε ξυλο αλλά γινόντουσαν έργα", κάτι δήθεν νηφάλιους εκτιμητές που μιλάνε για "αξιοκρατία" στην εφταετία και για αγνές προθέσεις των δικτατόρων. Τώρα το βλέπω μέχρι και στο adslgr που διαβάζω για τα τεχνολογικά και αναρωτιέμαι πως διάολο λειτουργεί το μυαλό των ανθρώπων πλέον.

Να είναι καλά όμως η τρομερή δημόσια παιδεία που αποφεύγει τα τελευταία 70 χρόνια ιστορίας όπως ο διάβολος το λιβάνι και έχουν βγει τώρα 2-3 γενιές που δεν ξέρουν τι εστί χούντα πέρα απο την εξέγερση του Πολυτεχνείου και 2-3 αντιστασιακά τραγούδια οπότε τα επιχειρήματα "έκανε η χούντα έργα" κλπ τους ακούγονται πολύ πιο εύηχα απ όσο θα πρεπε.

Γι αυτό είπα να ρίξω μερικές σελίδες απ τον τέταρτο τόμο της Ιστορίας της Σύγχρονης Ελλάδας του Νίκου Ψυρούκη για να ξεκαθαριστούν λιγάκι μερικά πράγματα περί "πατριωτισμού", "οικονομικού θαύματος", "αγνών προθέσεων" κλπ. Έτσι όπως έχει γίνει το google διδακτικό εργαλείο για τα θέματα σύγχρονης ιστορίας για τον περισσότερο κόσμο είναι κρίμα να οδηγούνται σχεδόν αποκλειστικά στην χαζοπροπαγάνδα του Παττακού και του υπόλοιπου σκυλόσογου.

Ας αρχίσουμε με το μεγάλο κομμάτι περί γενικότερης ερμηνείας της περιόδου, σελίδες 36-41. Τα σημεία με bold είναι δικές μου επεμβάσεις στο κείμενο, όλα τα άλλα είναι στο πρωτότυπο. Επειδή είναι κουραστική η αντιγραφή δεν αντέγραψα και τις παραπομπές αλλά αν κάποιος τις ζητήσει θα τις μεταφέρω και αυτές.

Για τον χαρακτήρα και τη φύση του καθεστώτος της 21ης Απριλίου παρουσιάστηκαν και προβλήθηκαν και άλλες απόψεις. Αρκετοί το χαρακτήρισαν στρατιωτικό καθεστώς που γεννθήθηκε απο τον αυξημένο πολιτικό ρόλο που διαδραματίζει ο ελληνικός στρατός.(80) Μ'αυτό είναι κανόνας για όλες τις αστικές κοινωνίες που ζουν το στάδιο του μονοπωλιακού-κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού. Άλλοι παλι, κυρίως ξένοι, το θεώρησαν φυσιολογικό καρπό της ποιότητας, της ιδιοσυγκρασίας του ελληνικού λαού. Σύμφωνα μ'αυτούς, ο έλληνικος λαός είναι καλός δούλος και πάντα κακός αφέντης του εαυτόυ του!

Το δικτατορικό καθεστώς της χούντας ήταν ό,τι έπρεπε για τους αναρχικούς, άπιστους και άθλιους Έλληνες!(81) Οι θεωρίες αυτές, φυσικά, προέρχονταν κυρίως απο τους αποικιοκρατικούς-ιμπεριαλιστικούς κύκλους των Αγγλοσαξώνων της Δύσης. Και νομίζουμε πως δε χρειάζεται να σταθούμε περισσότερο σ´αυτές τις αηδιαστικές ξεδιαντροπιές. Μονάχα σημειώνουμε πως αποτελούν άλλο δείγμα του αντιδραστικού ρατσισμού-σοβινισμού που εξακολουθεί να παίρνει και να δίνει στην εποχή μας.

Οι εμπειρικές διαπιστώσεις των πολιτικών, δημοσιολόγων, δημοσιογράφων κτλ. (Ελλήνων και ξένων), καθώς και οι διάφορες πληροφορίες για το παρελθόν και την ποιότητα των ηγετών του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, είναι πολύ πιο αξιόλογες και χρήσιμες απ ό,τι οι διάφορες θεωρίες και απόψεις που αναφέραμε πιο πάνω. Εμπεριέχουν το στοιχείο της αντικειμενικότητας και απομακρύνονται απο την τάση του απολογητισμού. Βγήκαν στην επιφάνεια πριν και μετά την πτώση του καθεστώτος, μα πάντα ανεξάρτητα απο τις γενικότερες προσπάθειες για την ερμηνεία των αιτιών που γέννησαν την 21η Απριλίου 1967 και για τον προσδιορισμό της φύσης, της ουσίας της σύγχρονης ελληνικής αστικής κοινωνίας.

Οι πολιτικοί, στρατιωτικοί κτλ., όλοι όσοι κατέθεσαν σαν μάρτυρες κατηγορίας στη δίκη των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, ένορκα επέκριναν με δριμύτητα τους ηγέτες του χουντικού καθεστώτος. Τους κατηγόρησαν ότι ήταν: εκβιαστές και απατεώνες, δολοπλόκοι, στρατιωτική συμμορία, γκαγκστερς, φιλοναζιστές και δοσίλογοι της κατοχής, πράκτορες της CIA και του ΝΑΤΟ, δηλαδή πράκτορες ξένων, δολοφόνοι κτλ., κτλ(82). Οι κατηγορίες δεν ήταν απλά βαριές. Ήταν πρωτάκουστες για τα ελληνικά χρονικά. Οι ηγέτες του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 δεν κατηγορήθηκαν απο τον πολιτικό κόσμο και απο τους άλλους μάρτυρες κατηγορίας γιατί μονάχα κατέλυσαν τον κοινοβουλευτισμό και εγκαθίδρυσαν δικτατορικό καθεστώς. Στο δικαστήριο (στο πενταμελές εφετείο Αθηνών) κατατέθηκαν πράγματα που άλλοτε θεωρούνταν “τιμή” και τώρα ήταν κατάρα. “Οι εθνοσωτήρες” συνταγματάρχες κατηγορήθηκαν σαν μισθοφόροι των ΗΠΑ (δηλαδή του προστάτη και κηδεμόνα του ελληνικού καπιταλισμού) και γι'αυτό χαρακτηρίστηκαν (όχι άδικα) συμφορά για το ελληνικό έθνος.

Και οι κατηγορίες δεν ήταν αυθαίρετες. Απο το 1967 και έπειτα, είδαν το φως της δημοσιότητας πολλά στοιχεία για την ποιότητα των ηγετών του καθεστώτος της 21ης Απριλίου 1967 (φυσικά υπήρχε πια και το έργο τους σαν κυβέρνηση της Ελλάδας). Οι “επαναστάτες” ήταν κοινοί πράκτορες των “κηδεμόνων” της χώρας. Σύμφωνα με όσα λέει ένας εξωμότης, λιποτάκτης της χούντας, οι “Αόρατοι Αξιωματικοί” (η οργάνωση “Ένωσις Ελλήνων Νέων Αξιωματικών” - “Ε.Ε.Ν.Α”), δηλαδή οι πραξικοπηματίες της 21ης Απριλίου 1967, ήταν πράκτορες της βορειοαμερικάνικης CIA. “Ο Παπαδόπουλος ειδικευθείς εις την συνωμοσίαν εις την Αμερικήν, παρά την CIA έγινε ο κατ'εξοχήν πράκτωρ της εν Ελλάδι...”(83). “Οι συνταγματάρχες ήταν σίγουροι άνθρωποι των ΗΠΑ...” Η χούντα “...κινήθηκε στηριγμένη σε κάποια αμερικάνικη υπηρεσία... η υπηρεσία αυτή ήταν η CIA”.(84)

Στον ανακριτή, εφέτη Γ. Βόλτη, πολλοί μάρτυρες (αξιωματικοί του στρατού και άλλοι), στα 1974, κατέθεσαν πως “οι άνθρωποι της CIA είχαν ενεργό ανάμειξη στην προπαρασκευή του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου... Ο τέως δικτάτορας, Γ. Παπαδόπουλος, έδρασε σύμφωνα με τις οδηγίες και τις εντολές τους...”. Κατά τους ίδιους μάρτυρες, ο Γ. Παπαδόπουλος ήταν πράκτορας της CIA απο τη δεκαετία του 1950-1960 (από τότε που ιδρύθηκε η οργάνωση των “Αόρατων Αξιωματικών”).(85) Οι καταγγελίες και οι εξομολογήσεις πως η χούντα των Ελλήνων συνταγματαρχών πληρωνόταν απο τη CIA είναι άφθονες (πάνω στο θέμα αυτό έγιναν και πολλές συζητήσεις στο ίδιο το βορειοαμερικάνικο Κογκρέσο).(86)

Αντίθετα, ο τότε σταθμάρχης της CIA στην Ελλάδα (τέτοιος υπάρχει και σήμερα), Τζόν Μώρυ, υποστήριξε πως η 21η Απριλίου 1967 ήταν έργο του Πενταγώνου και του Υπουργ. Εξωτερικών των ΗΠΑ. “Ο John M. Maury επιρρίπτει τις ευθύνες για την εγκαθίδρυση της δικτατορίας στην Ελλάδα και την παραμονή της στην εξουσία στον τότε Αμερικανό πρεσβευτή, κ. Τάλμποτ, στους στρατιωτικούς του Πενταγώνου και στην Ουάσιγκτον (διάβαζε Λευκό Οίκο, σημ. δικ.). Και προσπαθεί να εμφανίσει την CIA εντελώς αμέτοχη στα όσα διαδραματίστηκαν το 1967 στην Ελλάδα. Μάλιστα, φτάνει στο σημείο να γράφει πως ο ίδιος πληροφορήθηκε το πραξικόπημα στις 5 το πρωί και μάλιστα μέσω του γραφείου διαβιβάσεων της πρεσβείας”.(87) “Το Στέητ Ντηπάρτμεντ δεν ήταν καθόλου ανεύθυνο για την επιβολή και τη στερέωση της δικτατορίας στην Ελλάδα. Συνεργάστηκε με το Πεντάγωνο στην αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος”, μας λέει ο Μώρυ.(88)

Και είναι αλήθεια πως τόσο το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, όσο και το βορειοαμερικάνικο Πεντάγωνο (δυο απο τους τρείς φορείς της επιβολής της παγκόσμιας ηγεμονικής πολιτικής του βορειοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ο τρίτος είναι η CIA) εξύμνησαν το τυραννικό καθεστώς της 21ης Απριλίου και το θεώρησαν δικό τους. Στην 1/7/1973, ο Άγγλος δημοσιογράφος Τσάρλς Φόλεϋ, έγραφε στον “Observer” του Λονδίνου: “Η Κοινή Επιτροπή Αμερικάνικης Στρατιωτικής Βοήθειας (JUSMAG) με το επίλεκτο επιτελείο της απο εκατό και περισσότερους ανώτατους στρατιωτικούς και πολιτικούς συμβούλους, με το πρόγραμμα εκπαιδεύσεως του ελληνικού στρατού και την ερυθρά γραμμή της με το Πεντάγωνο συμβολίζει τη μαζική αμερικανική παρουσία και οι αντίπαλοι του καθεστώτος την αποκαλούν ωμά δύναμη κατοχής” (υπογρ. δικ.) Και το Πεντάγωνο τι έλεγε για το καθεστώς της 21ης Απριλίου; Ο Τσάρλς Φόλεϋ έγραφε: “Το Πεντάγωνο εκτιμά την Ελλάδα σαν άσσο στο παιχνίδι των υπερδυνάμεων και τον Παπαδόπουλο σαν τον άνθρωπο για την διαφυλαξή του...”.(89) Για το Πεντάγωνο των ΗΠΑ, η κυβέρνηση του Γ. Παπαδόπουλου “ήταν η καλύτερη διαβολοκυβέρνηση απ την εποχή του Περικλή.(90) Σ'όλη τη διάρκεια της ζωής του καθεστώτος της 21ης Απριλίου, οι στρατηγοί του Πενταγώνου δημόσια το εξυμνούσαν.

Αλλά και το Στέητ Ντηπάρτμεντ ήταν πάντα “φιλικό” προς τη χούντα των Ελλήνων συνταγματαρχών. Λέγεται πως ο Χένρυ Κίσσινγκερ υπήρξε ο καλύτερος φίλος της χούντας.(91) Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζιμ Χόγκλαντ έγραφε, το 1974, στην “Ουάσιγκτον Ποστ”: “Ο κ. Τάσκα (πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα, σημ. δικ.) κατηγορήθηκε απο επικριτές του στρατιωτικού καθεστώτος της Αθήνας, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ουάσιγκτον, ότι είχε πολύ φιλικές και άνετες σχέσεις με τους συνταγματάρχες... Ο κ. Τάσκα, σε ιδιωτικές συνομιλίες, απάντησε επανειλημμένα ότι ήταν ενας πρεσβευτής που ακολουθούσε απλώς εντολές από τους ανωτέρους του του Στεητ Ντηπάρτμεντ” (υπογρ. δικ.).(92) Αναμφισβήτητο γεγονός είναι ότι και το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ στάθηκε θερμός υποστηρικτής της χούντας της Αθήνας.

Γενικά, μπορούμε να πούμε πως όλοι οι φορείς της επιβολής του παγκοσμίου ηγεμονικού ρόλου του βορειοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού, η περιβόητη “αγία τριάδα”, CIA, Πεντάγωνο, Στέητ Ντηπάρτμεντ, στηρίξαν το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967. Το ερώτημα πόσοι και ποιοί από τους χουντικούς (εννοούμε στρατιωτικούς και πολιτικούς) ήταν έμμισθοι πράκτορες της CIA δεν έχει καμία αποφασιστική σημασία. Γιατί ακόμα και να μην ήταν κανένας τους πράκτορας (πράγμα αδιανόητο) και πάλι θα ήταν όλοι τους τυφλά όργανα του βορειοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Αυτό μας εξηγεί πολύ καθαρά ο Θ. Α. Κουλουμπής, καθηγητής στις ΗΠΑ. Γράφει: “Η στρατιωτική δικτατορία που ανακηρύχτηκε – χωρίς να διαθέτει καμιά ουσιαστική εσωτερική αποδοχή και με ισχνή μόνο διεθνή νομιμοποίηση – ήταν απόλυτα εξαρτημένη, για τη διαιώνιση της, σε εξω-ελληνικούς παράγοντες και συγκεκριμένα στις ΗΠΑ...” (υπογρ. δικ.).(93) Το χουντικό καθεστώς στηριζόταν στα δεκανίκια των Βορειοαμερικάνων ιμπεριαλιστών. Οι χουντικοί ήταν, έτσι ή αλλιώτικα, πιόνια της Ουάσιγκτον. Και να μην ήθελαν δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά.

Το καθεστώς της 21ης Απριλίου ήταν καθεστώς καθαρά ξενοκίνητο και ξενοστηριγμένο. Ο πολιτικός Ι. Ζίγδης το προσδιόρισε έτσι: “Στην πραγματικότητα ήταν η πρώτη εφαρμογή στην Ευρώπη ενός λατινοαμερικάνικου τύπου στρατιωτικο-διοικητικής χούντας (Military-Managerial Junta)...”.(94) Το καθεστώς ήταν καρπός βορειοαμερικάνικης έμπνευσης και καθοδήγησης. Οι “εθνοσωτήρες επαναστάτες” της 21ης Απριλίου 1967 δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να είναι οι κομπάρσοι, οι εκτελεστές των εντολών των αφεντικών τους. Ήταν τα ανθρωπάκια της Ουάσιγκτον, που τα κουνούσε και τα πηγαινοέφερνε σύμφωνα με τις επιθυμίες της. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανένας (απ''οσους φυσικά σέβονται την αλήθεια).

Ο Βίκτωρ Μαρκέττι, άλλοτε στέλεχος της CIA, χαρακτηριστικά έγραφε για τη χούντα της Αθήνας: “Είναι πάντως ενδιαφέρον πως όταν η CIA απέσυρε την υποστήριξη της προς τη χούντα, αυτή απλώς κατέρευσε χωρίς να πέσει ούτε ένας πυροβολισμός. Έχω τη γνώμη πως με την ιστορία της Κύπρου η χούντα είχε καταντήσει πια παθητικό...”(95) Με λίγα λόγια, η στρατιωτικοδιοικητική χούντα της Αθήνας ανέβηκε στην εξουσία με συγκεκριμένες υποχρεώσεις και αυστηρή αποστολή. Ποιά, όμως, ήταν η αποστολή αυτή;

Ο Κύπριος πολιτικός Β. Λυσσαρίδης έχει την άποψη ότι “στο κυπριακό οφείλεται η δικτατορία στην Ελλάδα”.(96) Την ίδια θέση υποστήριξε και ο Ι. Ζιγδής. Έλεγε: “Η δικτατορία έπρεπε να μείνει στην εξουσία μέχρι να επιτύχει έναν απο τους κύριους στόχους, που ήταν καθοριστικοί για την επιβολή της: την κατάλυση της ανεξαρτησίας της Κυπριακής Πολιτείας και τη διχοτόμηση. Έτσι έγινε...”(97) Η άνοδος της χούντας στην εξουσία ήταν πραγματικά καρπός της προδοσίας του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα για την αυτοδιάθεση της Κύπρου. Στις αρχές του 1965 σημειώναμε: “Η ήττα των αντιιμπεριαλιστικών δυνάμεων στο Κυπριακό θα οδηγήσει σε άνοδο και δυνάμωμα των πιο σκοτεινών, φασιστικών και ξενόδουλων δυνάμεων της Ελλάδας”.(98) Αυτό ήταν φυσιολογικά αναπόφευκτο. Γιατί, όμως, η ύπαρξη του νεοαποικιακού κρατιδίου της Κυπριακής Πολιτείας (που ήταν κάτω απο τριπλή κατοχή και εξάρτηση – της Αγγλίας, της Τουρκίας και της Ελλάδας – και που το συνταγμά της επέβαλλε το διαχωρισμό των πολιτών της και τη διάκριση τους σε δυο ξέχωρες κοινότητες – την ελληνοκυπριακή και την τουρκοκυπριακή – κράτος φάντασμα) ήταν τόσο ανυπόφορη για τις ΗΠΑ; Γιατί ανέθεσαν στη χούντα της Αθήνας το έργο της κατάλυσης της Κυπριακής Πολιτείας και της διχοτόμησης του νησιού;

Δεν μπορεί να μιλάει κανείς για έργα όταν έχουν ξεπουληθεί εθνικοί οικονομικοί πόροι, εθνικό έδαφος και έχει κατασπαταληθεί δημόσιο χρήμα. Δε μιλάω καν για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους βασανισμούς και τον διωγμό της αριστεράς και λυπάμαι πολύ που πρέπει κανείς να φτάνει πέρα απ αυτά για να καταδικάσει τη χούντα. Έχω και άλλα αποσπάσματα για μετά γιατί δεν ξέρω πόσο μεγάλο μπορεί να είναι ένα ποστ.

[29gk]

Υπαρχουν φυσικα και τα "προεορτια"

Το άγνωστο Κίνημα του ‘51

Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι η Χούντα των συνταγματαρχών έχει τις βάσεις της στη δικτατορία Μεταξά, τις ρίζες της όμως αναπτύσσει πριν τον εμφύλιο.

Γράφει ο Στέλιος Κάνδιας 13/11/2008 | 21:37 Τελευταία Ενημέρωση 22:12 13/11/2008

Δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι η Χούντα των συνταγματαρχών έχει τις βάσεις της στη δικτατορία Μεταξά (παρόλο που υπάρχουν διακριτές διαφορές μεταξύ της 4ης Αυγούστου και της 21ης Απριλίου), ωστόσο τις ρίζες της αναπτύσσει πριν από τον εμφύλιο.

Ωστόσο, η περίοδος του εμφυλίου ήταν μια τραυματική εμπειρία για τους μετέπειτα συνταγματάρχες, οι οποίοι ανέπτυξαν μια φοβική εμμονή στον κομμουνιστικό κίνδυνο, δηλαδή τον κίνδυνο το ΚΚΕ να κατορθώσει, συνεπικουρούμενο από τη Μόσχα, (κανείς δεν ήξερε τότε για τη Συμφωνία της Γιάλτας...) να καταλάβει την εξουσία μετατρέποντας την Ελλάδα σε Βουλγαρία και Αλβανία.

Εξάλλου, οι Απριλιανοί συμμετέσχαν στην παραστρατιωτική οργάνωση ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Δεσμός σημαίνει Χούντα στα Ισπανικά Ελλήνων Αξιωματικών) που ιδρύθηκε στις 25 Οκτωβρίου του 1944.

Σκοπός του ΙΔΕΑ ήταν η συντριβή του κομμουνιστικού κινήματος και η αποσόβηση του σοβιετικού κινδύνου. Η Οργάνωση επισημαίνει ότι αντλεί την εξουσία της από το έθνος (ούτε καν από τη μοναρχία) και αποτελεί εκφραστή των συμφερόντων του έθνους (ερήμην του έθνους).

Αποκορύφωμα των παρεμβάσεων του ΙΔΕΑ ήταν το, άγνωστο σε πολύ κόσμο, Κίνημα της 31ης Μαΐου 1951 που μοιάζει με πρελούδιο της 21ης Απριλίου 16 χρόνια αργότερα.

Το βράδυ της 30ης Μαΐου προς 31η Μαΐου 1951, μόλις έγινε γνωστή η απόφαση του Αλέξανδρου Παπάγου να παραιτηθεί από την Αρχιστρατηγία των Ενόπλων Δυνάμεων, ηγετικά στελέχη του ΙΔΕΑ κατέλαβαν τα γραφεία του ΓΕΕΘΑ και του ΓΕΣ στα Παλαιά Ανάκτορα, με στόχο να καταφέρουν να παραδώσουν την εξουσία στον Παπάγο.

Ταυτόχρονα έμπιστοι συνεργάτες τους κατέλαβαν στρατηγικά σημεία στο κέντρο της Άθήνας.

Ωστόσο, ο Παπάγος δεν γνώριζε τίποτε για το Κίνημα, το οποίο υποτίθεται ότι τον στήριζε, και νωρίς το πρωί της 31 Μαΐου μετέβη από το σπίτι του στην Εκάλη στα Παλαιά Ανάκτορα, διέταξε όλες τις μονάδες να επιστρέψουν στα στρατόπεδά τους και επέπληξε του κινηματίες που είχαν προχωρήσει σε Κίνημα χωρίς την άδειά του.

Όμως, οι φόβοι ενισχύθηκαν και πάλι με το σχηματισμό της ΕΔΑ (Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά πολλές οι ομοιότητες με τον Συνασπισμό του '90) που για τους συνταγματάρχες δεν ήταν παρά ένα μετριοπαθές προσωπείο των επικίνδυνων κομμουνιστών, και οι φόβοι αυτών, και των ομοϊδεατών τους, εντάθηκαν όταν η ΕΔΑ έκανε τη μεγάλη έκπληξη, και αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα στις βουλευτικές εκλογές του 1958 με 24,42% και 79 έδρες.

Τα επόμενα χρόνια, οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις έχαναν, όλο και περισσότερο, τον έλεγχο του στρατεύματος, με αποτέλεσμα οι συνταγματάρχες να προχωρήσουν στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου.

http://www.skai.gr/news/opinions/art...E%BF%CF%85-51/

Οσο για το "οικονομικο θαυμα" της επταετιας, θα ηταν χρησιμο πιστευω να αναζητησει καποιος την οικονομικη - και οχι μονον - κατασταση της περιοδου 1960 - 1969. Ισως τοτε αντιληφθει, πως η χουντα "ετρωγε" κυριολεκτικα απο τα ετοιμα και φτανοντας στο 1974, με χαρακτηριστικο παραδειγμα την τραγικη κατασταση του στρατου αλλα του κρατους συνολικα κατα την επιστρατευση.

[giwrgosth]

Ρε παιδιά είναι δυνατόν να συζητάμε για το αν μια δικτατορία (και όχι χούντα) ήταν καλή ή κακή και έχει καμιά σημασία αν είχε νεκρούς ή όχι?

[Ibn Khaldun]

Ρε παιδιά είναι δυνατόν να συζητάμε για το αν μια δικτατορία (και όχι χούντα) ήταν καλή ή κακή και έχει καμιά σημασία αν είχε νεκρούς ή όχι?

Όταν άλλοι υποστηρίζουν ότι είχε και κάποια καλά, σαφώς επηρεασμένοι απο τους διάφορους ηλίθιους που κάνουν επικλήσεις στον "Παπαδόπουλο που μας χρειάζεται" οφείλουν όλοι όσοι θυμούνται ή ξέρουν να τους βάζουν στη θέση τους. Οι καιροί είναι περιέργοι και ευνοούν τέτοια φαινόμενα και όποιος δεν κάνει κάτι για να σβήσουν νωρίς θα είναι εν μέρει συνένοχος μετά.

Κάποιος είπε πριν ότι πράκτορας και πατριώτης συμβιβάζονται (MNP-10; συγνώμη αν κάνω λάθος). Ούτε για αστείο. Ο πράκτορας της υπηρεσίας, στο επίπεδο του Παπαδόπουλου δηλαδή, είναι απλός υπάλληλος που κάνει ότι του λένε, όχι μόνο όσα συμβιβάζονται με την συνείδηση του. Είναι ακριβώς η ίδια περίπτωση με έναν αστυνομικό. Κάνει ότι του πει η υπηρεσία ανεξάρτητα με το αν συμφωνεί ή διαφωνεί μ'αυτά που του λένε να κάνει.

Υπάρχει βέβαια το επίπεδο του συνεργάτη της υπηρεσίας, χαρακτηρηστικό παράδειγμα ο Τομ Πάππας (της ESSO-Παππας και αρχιδιαπλεκόμενος επι χούντας), που όντως εξυπηρετώντας συμφέροντα της υπηρεσίας εξυπηρετούσε και τα προσωπικά του οικονομικά συμφέροντα. Και πάλι όμως τίθεται θέμα συμφερόντων και όχι "αξιών" όπως του πατριωτισμού.

Το να θεωρεί κανείς ότι πράκτορες γίνονται τίποτα αθώοι ιδεολόγοι πατριώτες ρομαντικοί είναι το λιγότερο αφελές. Και εννοείται ότι δεν μένει εκεί το πράγμα αλλά υπάρχουν ένα σωρό πηγές που συνηγορούν στο ότι οι πραξικοπηματίες (για να ερχόμαστε στο συγκεκριμένο θέμα) ήταν απλά πουλημένα καθάρματα. Πως τυχαίνει οι χειρότεροι προδότες της πατρίδας να είναι αυτοί που παρουσιάζονται ως μεγαλύτεροι υπερασπιστές της ρε παιδί μου..

Συγκεκριμένα για το ποιόν των χουντικών γράφει ο Ψυρούκης (σελίδες 91-93):

Τι σόι πράγμα ήταν οι χουντικοί; Τον καιρό που λιμαίνονταν την εξουσία τους αποκαλούσαν παιδιά του λαού, αγροτόπαιδα κτλ. Μετά την πτώση του χουντικού καθεστώτος, λέχθηκαν και γράφτηκαν πολλά και διάφορα. Ο ηγέτης του καθεστώτος, ο Γ. Παπαδόπουλος, παρουσιάστηκε σαν γιος ενός φτωχού και συντηρητικού επαρχιώτη δικολάβου. Μπήκε στα 1937 στη Σχολή των Ευελπίδων. Μετά την κατάρρευση, στα χρόνια της χιτλεροφασιστικής κατοχής, φαίνεται πως υπηρέτησε στα “Τάγματα Ασφαλείας”. Σύμφωνα με το στρατηγό Περιβολιώτη, η δράση του στα “Τάγματα Ασφαλείας” ήταν μεγάλη.(2) Πολλοί είναι εκείνοι που “του καταλογίζουν τη δολοφονία φοιτητριών, που έγινε απο Γερμανούς και ταγματασφαλίτες στην Κόρινθο”. Πολλοί λένε ότι τον είδαν να φοράει τη στολή των “Ταγμάτων Ασφαλείας” ή στολή γερμανική. Λένε ότι ήταν συνωμότης και δειλός, γι'αυτό και δρούσε απο τα παρασκήνια. Ακόμα, λέχθηκε πως ήταν ψυχοπαθής, απο τα παιδικά του ήδη χρόνια.(3) Πάντως, φίλοι και εχθροί του συμφωνούν σ'ένα: ο Γ. Παπαδόπουλος ήταν ακράτητα φιλόδοξος και επιζητούσε την κοινωνική ανοδό του.

Μεταπολεμικά έδρασε σαν καθαρόαιμος “εθνικόφρονας” αξιωματικός, δηλάδή σαν πιστός άνθρωπος της αμερικανοκρατίας. Έγινε ηγετική φυσιογνωμία της ΠΑΡΑΚΥΠ (του κλιμακίου της CIA μέσα στην ελληνική ΚΥΠ). Απο το 1952, ο Γ. Παπαδόπουλος “άρχισε να μισθοδοτείται απο τη CIA”(4) και απο τότε άρχισε η συνομωτική του δράση. Και πάντα προσπαθούσε να είναι έτοιμος για το πραξικόπημα (φυσικά όποτε θα έπαιρνε την εντολή απο τη CIA). Λέγεται πως κάποια στιγμή “η προσωπικότητα του Νάσερ τον συναρπάζει. Παρακολουθεί με θρησκευτική ευλάβεια τους λόγους, συγκεντρώνει φωτογραφίες, μελετά την οικονομική πολιτική του και ονειρεύεται μια επανάληψη του “νασερικού πειράματος” στην Ελλάδα με τον ίδιο στη θέση του Νάσερ”.(5) Σ'όλους τους συναδέρφους του ήταν γνωστός σαν ο “Νάσερ της Ελλάδας”. Μάλιστα, κάποτε, του είπε ο στρατηγός Γεννηματάς: “Νάσερ... Έλα να μας πης πως θα κυβερνήσης την Ελλάδα”(6) (ας μη ξεχνάμε πως και ο Νάσερ υπηρέτησε στη CIA με το ψευδώνυμο Τζίμης).(7) Άλλοι τον έπαιρναν στα σοβαρά και άλλοι γελούσαν μαζί του. Οι συνωμοτικές ικανότητες του, η ακράτητη φιλοδοξία του, ο αυταρχισμός του, η πλούσια δράση του στη CIA, η δειλία του, το τεράστιο σύμπλεγμα κατωτερότητας, το συναίσθημα της ανασφάλειας, οι έντονες ψυχωτικές εκδηλώσεις του, όλα αυτά τον έκαναν αντικείμενο αντιφατικών εκτιμήσεων απο τους συναδέλφους του. Εκείνοι, πάντως, που τον “καμάρωναν”, γιατί έτσι χλεύαζαν τον ελληνικό λαό, ήταν οι ιμπεριαλιστές. Οι Βορειοαμερικανοί επίσημοι τον χαρακτήριζαν -για όσο καιρό τους ήταν αποδοτικός- το “μεγαλύτερο πολιτικό ηγέτη της Ελλάδας μετά τον Περικλή”!(8)

Βίους παράλληλους και παρόμοια υπόσταση είχαν και οι άλλοι χουντικοί. Ο Δημ. Ιωαννίδης ήταν ο “αόρατος δικτάτορας”, “η αρσακειάδα” της χουντικής παρέας. Ύπουλος και φιλόδοξος. Στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου είχε πιαστεί αιχμάλωτος απο τους αντάρτες. Μα αφέθηκε ελεύθερος και επέστρεψε στο στρατό. Τότε, αντί να πάει στη μονάδα του (3η ορεινή ταξιαρχία), πήγε βασανιστής στο Μακρονήσι. Στο Μακρονήσι είχε αναλάβει την “αναμόρφωση” των κρατουμένων (στρατιωτικών και πολιτικών). Με άλλα λόγια, ήταν ένας αρχιβασανιστής. Ήταν “γεννημένος δεσμοφύλακας”.(9) Αργότερα, έγινε ο “Θεός” του ΕΑΤ/ΕΣΑ. Ήταν και αυτός έμπιστος των αμερικάνικών υπηρεσιών.

Για τον Στ. Παττακό λένε πως “απο μικρός ήταν δύστροπος, εγωϊστής, ύπουλος, άνθρωπος που νοιαζόταν μόνο για τον εαυτό του και για κανέναν άλλο. Και πάνω απ'όλα, λένε πως ήταν καθυστερημένος.”(10) Ακόμα, ειπώθηκε και γράφτηκε πως ο Στ. Παττακός “ήταν κακός, εκδικητικός και μικρόνους. Μυαλό περιορισμένο, χαρακτήρας πιεσμένος, όταν του δινόταν ευκαιρία άφηνε τα πάθη του να ξεσπούν χωρίς ανασχέσεις...”.(11) Έγινε μόνιμος δεκανέας στο στρατό. Αργότερα, πήρε το βαθμό του λοχία. Τελικά μπήκε και στη Σχολή των Ευελπίδων. Θαύμαζε το Μεταξά, τις δικτατορίες και τους πολέμους.(12) Για το Ν. Μακαρέζο λένε πως ήταν μοχθηρός, επικίνδυνος, επιθετικός.(13) Ήταν γιός μπακάλη της επαρχίας και ποτέ του δε μπόρεσε ν'απαλλαχτεί απο το σύμπλεγμα της κατωτερότητας.

Και η ιστορία μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Όλοι οι χουντικοί ήταν λίγο πολύ μικροαστικής επαρχιώτικης καταγωγής, άνθρωποι στενόμυαλοι, αντιδραστικοί στη νοοτροπία και στις πεποιθήσεις, λάτρες του στρατιωτικού ολοκληρωτισμού του κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού (του νασερισμού, του κανταφισμού κτλ.) και πιστά παιδιά της αμερικανοκρατίας.* Μα εκείνο που κάνει εντύπωση είναι πως δεν αποτελούσαν ομόβουλη ομάδα. Οι διάφορες ομάδες τους, όπως είδαμε, έφταναν τουλάχιστο τις δεκατρείς. Και υπήρχε ανάμεσα τους μίσος και φαγωμάρες. Ήταν αυτό τυχαίο; Η απάντηση είναι αρνητική. Γιατί, παρά την απουσία συνοχής και ενότητας, οι χουντικές αυτές ομάδες κινήθηκαν ταυτόχρονα, συντονισμένα και με βάση κοινό σχέδιο. Υπήρχε κεντρικός καθοδηγητικός εγκέφαλος (η CIA με τα ντόπια παρακλάδια της, οι μηχανισμοί της επιβολής της θέλησης του “προστάτη” και κηδεμόνα του ελληνικού καπιταλισμού). Και το χουντικό μωσαικό αποτελούσε ασφαλιστική δικλίδα για τις ΗΠΑ. Μπορούσαν, όποτε το θεωρούσαν απαραίτητο, να κινήσουν τη διαδικασία του αλληλοσπαραγμού των χουντικών (άλλωστε αυτο έκαναν και το 1973 και το 1974)** Παρ'όλα αυτά, οι άνθρωποι αυτοί ανέλαβαν απο κοινού το έργο για την εξαφάνιση της αμφισβήτησης της αμερικανοκρατίας απο την ελληνική αστική τάξη. Ας δούμε τι “κατάφεραν”.

*Διευκρινίζουμε πως τα “κανταφάκια”, οι συνταγματάρχες-χουντικοί λάτρες του κανταφισμού παρουσιάστηκαν σαν τέτοιοι απο το 1969, δηλαδή τη χρονιά που -ύστερα απο πραξικόπημα- ηγέτης της Λιβύης έγινε ο συνταγματάρχης Καντάφι.

**Όπως είναι γνωστό ο αστικός στρατός είναι οργάνωση με μη προσωπική σύνδεση, κάθετης δομής και αυστηρής ιεραρχίας. Στη διαδικασία της επιβολής της εξουσίας της άρχουσας τάξης διαδραματίζει σημαντικό ρόλο, γιατί είναι απο τα κυριότερα όργανα εξωοικονομικού πειθαναγκασμού. Μέσα σ'αυτες τις συνθήκες, όταν ένας αστικός στρατός έχει για κύριο προορισμό του τη διαφύλαξη των συμφερόντων του ξένου “προστάτη και κηδεμόνα”, η δημιουργία κλικών και συνωμοτικών ομάδων είναι αναπόφευκτη. Οι χουντικές ομάδες του 1967 δεν ήταν ούτε οι πρώτες, ούτε δυστυχώς και οι τελευταίες... Γιατί ο έλεγχος του ελληνικού στρατού απο τις ΗΠΑ είναι δυνατός μονάχα στη βάση της ομαδοποίησης του σε συνομωτικές κλειστές κλίκες.

Ταγματασφαλίτης με γερμανική στολή ο "πατριώτης" Παπαδόπουλος λοιπόν. Με την μεριά του κατακτητή (είτε στρατιωτικού είτε οικονομικού) σε κάθε ευκαιρία και εντελώς ψωνισμένος στο βαθμό να τον κοροιδεύουν οι υψηλόβαθμοι. Κάτι τέτοιοι άνθρωποι σχηματίζουν το αγιολόγιο της λεγόμενης "πατριωτικής" δεξιάς.

Είχε αναφορές στο αποτυχημένο κίνημα επι Παπάγου και ο Ψυρούκης και κάπου εκεί εντοπίζει την γέννηση της ομάδας Παπαδόπουλου σαν παρακλάδι του ΙΔΕΑ. Ακριβώς τα ίδια κατέθεσε και ο στρατηγός Οπρόπουλος στην δίκη της χούντας, όχι βέβαια ότι υπήρχε καμιά σοβαρή αμφιβολία για όλα αυτά ποτέ.

[giwrgosth]

Όταν άλλοι υποστηρίζουν ότι είχε και κάποια καλά, σαφώς επηρεασμένοι απο τους διάφορους ηλίθιους που κάνουν επικλήσεις στον "Παπαδόπουλο που μας χρειάζεται" οφείλουν όλοι όσοι θυμούνται ή ξέρουν να τους βάζουν στη θέση τους.

Η ερώτηση που έκανα ήταν σαφέσταστη, την τονίζω:

Ρε παιδιά είναι δυνατόν να συζητάμε για το αν μια δικτατορία (και όχι χούντα) ήταν καλή ή κακή και έχει καμιά σημασία αν είχε νεκρούς ή όχι?

Αν εγώ πιστεύω πως μας χρειάζετε Παπαδόπουλος, κάνε εσύ παράθεση σεντόνια που να αποδεικνύουν το αντίθετο, σιγά μην τα διαβάσω!
Το πολύ πολύ να σου παραθέσω και εγώ βιβλία του Πατακού που θα λένε πως ήταν καλή και Άγια.