Ξεκλέβοντας χρόνο από την καθημερινότητα μου, συγκέντρωσα μερικά δεδομένα και εμπειρίες που θέλω να μοιραστώ μαζί σας, αλλά και να σας προτείνω να τις ζήσετε και εσείς.
Βάζω χαλαρή μουσικούλα, φτιάχνω καφεδάκι και ξεκινάω (διάβασα και για πρώτη φορά το review της 4850 που είχα γράψει για να πάρω φόρα).
Λόγω αυτής της καθημερινότητας που είπα παραπάνω, ψάχνω συνεχώς τρόπους να κάνω την ζωή μου όσο πιο ευχάριστη γίνεται, όπως όλοι μας άλλωστε. Και εγώ όπως και εσείς έχω βρει πολύ ενδιαφέροντες τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές από παιδί και παρακολουθώ την τεχνολογία από κοντά (τα σκάω δηλαδή σα γνήσιο θύμα).
Είμαι παλιός gamer και ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να αρνηθώ τις αρετές ενός καλού game. Χρόνος για gaming αρκετά περιορισμένος πλέον, αλλά δεν έχει σημασία. Θέλω όταν γίνεται να είναι συμπυκνωμένη η ευχαρίστηση για να διαρκεί. Προσωπικά είμαι από τους χρήστες που αν και δεν θεωρούν τα γραφικά = παιχνίδι εν τούτοις, τους δίνω ιδιαίτερη βάση. Θεωρώ τα μέτρια γραφικά στοιχείο του παρελθόντος και θέλω όταν κάτσω να ασχοληθώ με ένα game, να με γοητεύσει και στην εμφάνιση και στο θέμα. Κάτι σαν τη γυναίκα δηλαδή.
Σε αυτό το review λοιπόν θα πραγματευτώ την εμπειρία του gaming σε τηλεόραση TFT 32’’ και συγκεκριμένα την Philips Cineos 32PFL9603D, σε συνδυασμό με το υπέρτατο όπλο που ακούει στο όνομα ATI RADEON HD 4870X2.
Ξέρω ότι μιλάμε για ακριβή λύση, που θα έχει μικρότερο κοινό από το προηγούμενο review που συνδύαζε ΑΤΙ 4850 σε οθόνη 22’’, αλλά καλό είναι να το έχετε στα υπ’όψιν.
Για να πω την αλήθεια, μετά την γνωριμία μου με την Samsung 226BW 22’’, είχαν αρχίσει να μου μπαίνουν ιδέες για το πώς θα ήταν να είχα ακόμα μεγαλύτερη οθόνη, υψηλής ανάλυσης όμως. Φαίνεται μου έχουν μείνει απωθημένα από το πρώτο μου PC που είχε μια CRT Cheer 15” που μου έβγαζε τα μάτια. Επίσης μόλις είχα μετακομίσει στον κόσμο του PC, από χρήση τηλεόρασης σε συνδυασμό με τον ATARI ST και η μικρή οθόνη του υπολογιστή, μου φαινόταν….μικρή!
Τα πράγματα από τότε όμως έχουν αλλάξει κατά πολύ. Τότε λέγαμε «τηλεόραση» και τέλος. Άντε να κοτσάραμε και καμιά μάρκα από πίσω για λόγους εντυπωσιασμού. Τώρα έχουμε δεδομένα όπως ανάλυση (και μάλιστα σε κώδικα 720P,1080P), Τύπο Panel (TN,MVA,SPVA,ASV κλπ), Γωνίες θέασης, Pixel response rime, Color Gamut (γμτ), Contrast, Χρόνο ζωής panel και φυσικά το….Input Lag, που δεν είχα πάρει χαμπάρι ότι υπάρχει και είναι το πιο βασικό ίσως για gaming. Το ότι δεν το ήξερα εγώ βέβαια δεν πάει να πει ότι δεν το ξέρει κανείς, αλλά εγώ οφείλω να ενημερώσω.
Μία πρώτη μικρή εμπειρία είχα βέβαια, με μία AOC 32’’ που είχε καταλήξει στο γραφείο μου από σπόντα, αλλά δεν είχα δώσει σημασία, γνωρίζοντας ότι δεν έπρεπε να περιμένω πολλά. Πράγμα το οποίο αποδείχτηκε και στην πράξη, και τελικά η χαμηλής ανάλυσης AOC (720P) κατέληξε να παίζει ταινίες κυρίως ( ε, μα τι περίμενες ρε μεγάλε, τηλεόραση είναι).
Αρχικά λοιπόν είχα σα δεδομένο ότι θα έχω μία οθόνη ακριβώς μπροστά μου, οπότε θα έπρεπε να διαλέξω το mικρότερο δυνατό panel με δυνατότητα FullHD 1080P, που μέχρι στιγμής είναι τα 32ίντσα. Έχοντας την προηγούμενη εμπειρία με την AOC, η 720P ανάλυση ήταν πολύ μικρή για 32 ιντσών οθόνη. Είχα λοιπόν στο μυαλό μου, τις Sharp LC32X20E και Samsung LE32A656A1F αλλά λίγο πριν από το σφύριγμα της λήξης και ενώ είχε βάλει γκολ η Samsung, υπέπεσε στην αντίληψη μου και η Philips Cineos 32PFL9603D.
Ήταν πραγματικά απόφαση 2-3 ημερών, η οποία βασίστηκε ακόμα και σε ελαφρώς παιδαριώδη κριτήρια, αλλά ευτυχώς αποδείχτηκε καλή επιλογή. Όχι ότι πήγα και πήρα γουρούνι στο σακί. Διάβασα πολλά για την συγκεκριμένη πριν προχωρήσω αλλά δεν έβρισκα πληροφορίες για αυτό το κάτι που ήθελα εγώ. Δηλαδή χρήση με υπολογιστή. Βρήκα όμως κάπου απάντηση, για το input lag και για αυτό προχώρησα. Ευτυχώς τελικά, σήμερα μπορώ να δηλώσω απόλυτα ευχαριστημένος.
Πριν προχωρήσουμε όμως, ας γνωρίσουμε τον πρώτο συμμετέχοντα αυτού του άρθρου. Τον θηριοδαμαστή Philips Cineos 32PFL9603D του θηρίου (κατά κόσμον «τέρας»
) ΑΤΙ4870Χ2.
Μήνυμα