ORGixMH
29-03-09, 10:53
Πρόσφατα βρήκα αυτό το άρθρο:
Φυσικά και μας ωφελούν! Τι νομίζατε ότι θα έλεγε κάποιος πού η καθημερινότητά του περιστρέφεται γύρω από τα PCs; :P Και φυσικά το ίδιο ισχύει για ένα μεγάλος μέρος του πληθυσμού σήμερα. Πολλές δραστηριότητες ολοκληρώνονται πλέον μέσω του υπολογιστή εύκολα και γρήγορα, από σύνταξη κειμένων και τήρηση λογιστικών καταστάσεων, μέχρι προβολή ταινιών, αγορά προϊόντων και επικοινωνία μεταξύ ατόμων. Σταδιακά, η καθημερινή μας ρουτίνα θα εξαρτάται όλο και περισσότερο από το PC, έως ότου το σπίτι του μέλλοντος βασίζεται σε ένα κεντρικό υπολογιστικό σύστημα πού θα ελέγχει τα πάντα, από την κουζίνα και το ψυγείο, μέχρι τα φώτα και...τις παραγγελίες στο (on-line πάντα) σουβλατζίδικο της γειτονιάς μας.
Αναρωτηθήκατε ποτέ τι θα απογίνουν τα βιβλία, τα ίδια πού επιβίωσαν με την πάροδο των αιώνων, μεταφέροντας πολύτιμη γνώση των παλαιότερων γενεών; Το πιθανότερο είναι να ψηφιοποιηθούν και να κοσμούν τους φακέλους του σκληρού μας δίσκου σαν .pdf αρχεία...Οι εφημερίδες θα αντικατασταθούν από τα e-readers όπως τα Kindle της Amazon και θα δημιουργηθεί μία αχανής παγκόσμια ψηφιακή βιβλιοθήκη πού θα συγκεντρώνει μέσα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα επιφάνειας, «δεδομένα» χιλιετιών. «Καλό είναι», θα πείτε, «η Γη δεν μας χωράει πλέον, οπότε πρέπει να εξοικονομήσουμε πολύτιμο χώρο!». Δεν διαφωνώ, αλλά ας μην ξεφεύγουμε από το θέμα πού ήθελα να θίξω εξ’αρχής...Την μνήμη.
Όχι, δεν αναφέρομαι στην RAM του υπολογιστή ή τον αποθηκευτικό χώρο των HDDs, αυτή μπορεί να επεκταθεί σε μεγάλο βαθμό και να διατηρήσει τα δεδομένα για όσο καιρό θέλουμε, δεν πάσχει από τις αδυναμίες της ανθρώπινης μνήμης. Όμως η δική μας μνήμη, το μικρό αυτό τμήμα του εγκεφάλου πού είναι υπεύθυνο για την συγκέντρωση των γνώσεων, εμπειριών και αναμνήσεών μας, επηρεάζεται από τους υπολογιστές και τον σημερινό τρόπο ζωής; Η απάντηση είναι θετική. Και δυστυχώς, η επήρεια αυτή είναι αρνητική σε μεγάλο βαθμό. Μπορεί να μην το αντιλαμβανόμαστε εύκολα σήμερα, αλλά σε λίγα χρόνια το πρόβλημα θα γίνει εμφανέστατο. Και ίσως τότε είναι αργά για να διορθωθεί.
Ας εξηγηθώ: Δεν θα σας κουράσω με τα περί προσωρινής και μόνιμης μνήμης, ώστε να μην παραβιάσουμε τα επιστημονικά χωράφια και να μείνουμε στο «ζουμί» της υπόθεσης. Αν ασχολείστε αρκετά με τους υπολογιστές και το Internet, ίσως τυγχάνει να παρατηρείτε στον εαυτό σας μία αδυναμία στην συγκράτηση δεδομένων. Ονόματα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, πρόσωπα και καταστάσεις, όλα ανακαλούνται στην μνήμη σας δυσκολότερα από παλιά. Ανάλογα με την ηλικία σας, αυτό είναι εν μέρει φυσιολογικό, όσο μεγαλώνετε μειώνεται και η δυνατότητα συγκράτησης στοιχείων στην μνήμη. Φυσιολογικό για όλους τους ανθρώπους, καθώς γεγονότα ή γνώσεις πού λαμβάνονται στα πρώτα χρόνια της ζωής μας, αποτυπώνονται εντονότερα στην μνήμη. Από κάποιο σημείο και έπειτα, η μνήμη είναι «πλήρης» και πρέπει να σβηστούν κάποια δεδομένα για να γραφούν άλλα στη θέση τους. Αυτά δεν διαγράφονται μόνιμα πάντα, αλλά μπορεί να διατηρούνται σε άλλο τμήμα του εγκεφάλου και να ανακαλούνται με την βοήθεια ερεθισμάτων (π.χ. μία οικεία μυρωδιά από το παρελθόν, ένα γνώριμο μέρος πού επισκεφτόσαστε σαν παιδί κ.λπ.). Όλα φυσιολογικά λοιπόν; Όχι!
Τι το φυσιολογικό μπορείτε να βρείτε σε έναν νέο 20-25 ετών, ο οποίος κάποτε μπορούσε να αποστηθίσει ολόκληρες ενότητες βιβλίων, αλλά τώρα δεν θυμάται ονόματα ατόμων πού γνώρισε χτες και διευθύνσεις πού αναζητούσε πριν λίγες ώρες; Όταν δεν μπορεί να ολοκληρώσει ούτε μία συζήτηση της προκοπής χωρίς το laptop δίπλα του, να του παρέχει απαραίτητες πληροφορίες για το θέμα; Προσωπικά, η κατάσταση με προβληματίζει ιδιαίτερα και με ιδιαίτερη ανησυχία μου βλέπω ότι τα περιθώρια ελιγμών είναι μικρά. Ο κύριος υπαίτιος είναι το PC και κατ’επέκταση το Internet. Όλα είναι διαθέσιμα εκεί. Ό,τι χρειαστούμε, το αναζητάμε στο Google. Έχουμε playlists χιλιάδων μουσικών κομματιών αλλά δεν θυμόμαστε τους τίτλους ή τον ερμηνευτή, αν δεν τα κοιτάξουμε στην βάση δεδομένων μας. Τηλέφωνα και διευθύνσεις; Ας είναι καλά τα κινητά και τα GPS. Και μπορώ να φέρω πολλά ακόμα παραδείγματα, αλλά ελπίζω ότι πιάσατε το νόημα.
Ο άνθρωπος του 21ου αιώνα, μαθαίνει να ζεί με τους υπολογιστές. Ξέρει, νιώθει την ασφάλεια, ότι μπορεί με δύο κλικ να βρεί οποιαδήποτε πληφορορία θέλει, στον σκληρό του ή στο Internet. Κατά συνέπεια, η μόνιμη μνήμη υπολειτουργεί και ατροφεί, σταματά να δέχεται εύκολα νέα δεδομένα. Η προσωρινή, δε, επιβαρύνεται από τον καταιγισμό πληροφοριών σε τέτοιο βαθμό, πού έχει «μάθει» να κάνει discard τα δεδομένα, αμέσως αφού χρησιμοποιηθούν. Αυτή η συνήθεια καταστρέφει την μνήμη μας, είναι ένα θέμα πού χρήζει ανάλυσης και έρευνας από τον επιστημονικό τομέα, αλλά αυτός επιμένει να ασχολείται με τετριμμένα ζητήματα όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου (σοβαρά μεν, χωρίς να γίνεται πρόοδος όμως, ενώ σπαταλώνται υλικοί και πνευματικοί πόροι). Η γενιά του ’70 και του ’80 έζησε τα πρώτα 20 χρόνια της χωρίς να εξαρτάται από τους υπολογιστές, άρα βρίσκεται σε ελαφρώς καλύτερη μοίρα. Η γενιές όμως του ’90 και του 2000 αντιμετωπίζουν ήδη πρόβλημα και αυτό θα επιδεινωθεί την επόμενη δεκαετία. Το βλέπουμε ήδη σε πολλούς εφήβους, αλλά επιμένουμε να τα βάζουμε με την «κακιά» τηλεόραση και τα «σατανικά» video games. Έχουμε φτάσει στο σημείο να θυμόμαστε επώνυμα φίλων και γνωστών, μονάχα επειδή εμφανίζονται διαρκώς μπροστά μας στα status updates του Facebook! Πιστεύω ότι δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια...Αν ακόμα δεν πειστήκατε, απλώς επιβάλλετε στον εαυτό σας μία μέρα χωρίς υπολογιστή ή χωρίς Internet.
Λύση υπάρχει, αλλά η εφαρμογή της, δύσκολη έως αδύνατη. Τα test μνήμης και τα διάφορα quiz δεν θα ωφελήσουν σε τίποτα...Πρέπει να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε μιά ισορροπία μεταξύ της χρήσης της μνήμης του υπολογιστή και της δική μας. Επιχειρήστε να απομνημονεύσετε ένα τηλέφωνο από το να το σημειώσετε στον κατάλογο του κινητού σας, αν το χρησιμοποιείτε συχνά. Όταν σας συστήνονται, συνδέστε το όνομα με το πρόσωπο, μην πείτε απλώς ένα αφηρημένο «χάρηκα». Μην ανατρέχετε στο Internet με το παραμικρό, επαναφέρετε την ανάγνωση βιβλίων και εφημερίδων στην καθημερινότητά σας. Εμείς προκαλούμε το πρόβλημα, εμείς κρατάμε και τη λύση στα χέρια μας. Αν είστε γονείς, βοηθήστε τα παιδιά σας να μην πέσουν στην ύπουλη αυτή παγίδα. Εξηγήστε τους τα αίτια, μην τους απαγορεύσετε διά ροπάλου την χρήση υπολογιστή, δεν φταιεί αυτός καθ’αυτός αλλά η κατάχρησή του. Απλά πράγματα πού συνδυασμένα θα σας βοηθήσουν να διατηρήσετε την μνήμη σας ακέραια (όσο το δυνατόν) για πολλά χρόνια ακόμα. Μακάρι να ήταν απλά περιττή καταστροφολογία όλα τα παραπάνω, αλλά δυστυχώς δεν είναι...
Τι λέτε, αλήθεια η μύθος?
Φυσικά και μας ωφελούν! Τι νομίζατε ότι θα έλεγε κάποιος πού η καθημερινότητά του περιστρέφεται γύρω από τα PCs; :P Και φυσικά το ίδιο ισχύει για ένα μεγάλος μέρος του πληθυσμού σήμερα. Πολλές δραστηριότητες ολοκληρώνονται πλέον μέσω του υπολογιστή εύκολα και γρήγορα, από σύνταξη κειμένων και τήρηση λογιστικών καταστάσεων, μέχρι προβολή ταινιών, αγορά προϊόντων και επικοινωνία μεταξύ ατόμων. Σταδιακά, η καθημερινή μας ρουτίνα θα εξαρτάται όλο και περισσότερο από το PC, έως ότου το σπίτι του μέλλοντος βασίζεται σε ένα κεντρικό υπολογιστικό σύστημα πού θα ελέγχει τα πάντα, από την κουζίνα και το ψυγείο, μέχρι τα φώτα και...τις παραγγελίες στο (on-line πάντα) σουβλατζίδικο της γειτονιάς μας.
Αναρωτηθήκατε ποτέ τι θα απογίνουν τα βιβλία, τα ίδια πού επιβίωσαν με την πάροδο των αιώνων, μεταφέροντας πολύτιμη γνώση των παλαιότερων γενεών; Το πιθανότερο είναι να ψηφιοποιηθούν και να κοσμούν τους φακέλους του σκληρού μας δίσκου σαν .pdf αρχεία...Οι εφημερίδες θα αντικατασταθούν από τα e-readers όπως τα Kindle της Amazon και θα δημιουργηθεί μία αχανής παγκόσμια ψηφιακή βιβλιοθήκη πού θα συγκεντρώνει μέσα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα επιφάνειας, «δεδομένα» χιλιετιών. «Καλό είναι», θα πείτε, «η Γη δεν μας χωράει πλέον, οπότε πρέπει να εξοικονομήσουμε πολύτιμο χώρο!». Δεν διαφωνώ, αλλά ας μην ξεφεύγουμε από το θέμα πού ήθελα να θίξω εξ’αρχής...Την μνήμη.
Όχι, δεν αναφέρομαι στην RAM του υπολογιστή ή τον αποθηκευτικό χώρο των HDDs, αυτή μπορεί να επεκταθεί σε μεγάλο βαθμό και να διατηρήσει τα δεδομένα για όσο καιρό θέλουμε, δεν πάσχει από τις αδυναμίες της ανθρώπινης μνήμης. Όμως η δική μας μνήμη, το μικρό αυτό τμήμα του εγκεφάλου πού είναι υπεύθυνο για την συγκέντρωση των γνώσεων, εμπειριών και αναμνήσεών μας, επηρεάζεται από τους υπολογιστές και τον σημερινό τρόπο ζωής; Η απάντηση είναι θετική. Και δυστυχώς, η επήρεια αυτή είναι αρνητική σε μεγάλο βαθμό. Μπορεί να μην το αντιλαμβανόμαστε εύκολα σήμερα, αλλά σε λίγα χρόνια το πρόβλημα θα γίνει εμφανέστατο. Και ίσως τότε είναι αργά για να διορθωθεί.
Ας εξηγηθώ: Δεν θα σας κουράσω με τα περί προσωρινής και μόνιμης μνήμης, ώστε να μην παραβιάσουμε τα επιστημονικά χωράφια και να μείνουμε στο «ζουμί» της υπόθεσης. Αν ασχολείστε αρκετά με τους υπολογιστές και το Internet, ίσως τυγχάνει να παρατηρείτε στον εαυτό σας μία αδυναμία στην συγκράτηση δεδομένων. Ονόματα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, πρόσωπα και καταστάσεις, όλα ανακαλούνται στην μνήμη σας δυσκολότερα από παλιά. Ανάλογα με την ηλικία σας, αυτό είναι εν μέρει φυσιολογικό, όσο μεγαλώνετε μειώνεται και η δυνατότητα συγκράτησης στοιχείων στην μνήμη. Φυσιολογικό για όλους τους ανθρώπους, καθώς γεγονότα ή γνώσεις πού λαμβάνονται στα πρώτα χρόνια της ζωής μας, αποτυπώνονται εντονότερα στην μνήμη. Από κάποιο σημείο και έπειτα, η μνήμη είναι «πλήρης» και πρέπει να σβηστούν κάποια δεδομένα για να γραφούν άλλα στη θέση τους. Αυτά δεν διαγράφονται μόνιμα πάντα, αλλά μπορεί να διατηρούνται σε άλλο τμήμα του εγκεφάλου και να ανακαλούνται με την βοήθεια ερεθισμάτων (π.χ. μία οικεία μυρωδιά από το παρελθόν, ένα γνώριμο μέρος πού επισκεφτόσαστε σαν παιδί κ.λπ.). Όλα φυσιολογικά λοιπόν; Όχι!
Τι το φυσιολογικό μπορείτε να βρείτε σε έναν νέο 20-25 ετών, ο οποίος κάποτε μπορούσε να αποστηθίσει ολόκληρες ενότητες βιβλίων, αλλά τώρα δεν θυμάται ονόματα ατόμων πού γνώρισε χτες και διευθύνσεις πού αναζητούσε πριν λίγες ώρες; Όταν δεν μπορεί να ολοκληρώσει ούτε μία συζήτηση της προκοπής χωρίς το laptop δίπλα του, να του παρέχει απαραίτητες πληροφορίες για το θέμα; Προσωπικά, η κατάσταση με προβληματίζει ιδιαίτερα και με ιδιαίτερη ανησυχία μου βλέπω ότι τα περιθώρια ελιγμών είναι μικρά. Ο κύριος υπαίτιος είναι το PC και κατ’επέκταση το Internet. Όλα είναι διαθέσιμα εκεί. Ό,τι χρειαστούμε, το αναζητάμε στο Google. Έχουμε playlists χιλιάδων μουσικών κομματιών αλλά δεν θυμόμαστε τους τίτλους ή τον ερμηνευτή, αν δεν τα κοιτάξουμε στην βάση δεδομένων μας. Τηλέφωνα και διευθύνσεις; Ας είναι καλά τα κινητά και τα GPS. Και μπορώ να φέρω πολλά ακόμα παραδείγματα, αλλά ελπίζω ότι πιάσατε το νόημα.
Ο άνθρωπος του 21ου αιώνα, μαθαίνει να ζεί με τους υπολογιστές. Ξέρει, νιώθει την ασφάλεια, ότι μπορεί με δύο κλικ να βρεί οποιαδήποτε πληφορορία θέλει, στον σκληρό του ή στο Internet. Κατά συνέπεια, η μόνιμη μνήμη υπολειτουργεί και ατροφεί, σταματά να δέχεται εύκολα νέα δεδομένα. Η προσωρινή, δε, επιβαρύνεται από τον καταιγισμό πληροφοριών σε τέτοιο βαθμό, πού έχει «μάθει» να κάνει discard τα δεδομένα, αμέσως αφού χρησιμοποιηθούν. Αυτή η συνήθεια καταστρέφει την μνήμη μας, είναι ένα θέμα πού χρήζει ανάλυσης και έρευνας από τον επιστημονικό τομέα, αλλά αυτός επιμένει να ασχολείται με τετριμμένα ζητήματα όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου (σοβαρά μεν, χωρίς να γίνεται πρόοδος όμως, ενώ σπαταλώνται υλικοί και πνευματικοί πόροι). Η γενιά του ’70 και του ’80 έζησε τα πρώτα 20 χρόνια της χωρίς να εξαρτάται από τους υπολογιστές, άρα βρίσκεται σε ελαφρώς καλύτερη μοίρα. Η γενιές όμως του ’90 και του 2000 αντιμετωπίζουν ήδη πρόβλημα και αυτό θα επιδεινωθεί την επόμενη δεκαετία. Το βλέπουμε ήδη σε πολλούς εφήβους, αλλά επιμένουμε να τα βάζουμε με την «κακιά» τηλεόραση και τα «σατανικά» video games. Έχουμε φτάσει στο σημείο να θυμόμαστε επώνυμα φίλων και γνωστών, μονάχα επειδή εμφανίζονται διαρκώς μπροστά μας στα status updates του Facebook! Πιστεύω ότι δεν χρειάζονται περαιτέρω σχόλια...Αν ακόμα δεν πειστήκατε, απλώς επιβάλλετε στον εαυτό σας μία μέρα χωρίς υπολογιστή ή χωρίς Internet.
Λύση υπάρχει, αλλά η εφαρμογή της, δύσκολη έως αδύνατη. Τα test μνήμης και τα διάφορα quiz δεν θα ωφελήσουν σε τίποτα...Πρέπει να προσπαθήσουμε να διατηρήσουμε μιά ισορροπία μεταξύ της χρήσης της μνήμης του υπολογιστή και της δική μας. Επιχειρήστε να απομνημονεύσετε ένα τηλέφωνο από το να το σημειώσετε στον κατάλογο του κινητού σας, αν το χρησιμοποιείτε συχνά. Όταν σας συστήνονται, συνδέστε το όνομα με το πρόσωπο, μην πείτε απλώς ένα αφηρημένο «χάρηκα». Μην ανατρέχετε στο Internet με το παραμικρό, επαναφέρετε την ανάγνωση βιβλίων και εφημερίδων στην καθημερινότητά σας. Εμείς προκαλούμε το πρόβλημα, εμείς κρατάμε και τη λύση στα χέρια μας. Αν είστε γονείς, βοηθήστε τα παιδιά σας να μην πέσουν στην ύπουλη αυτή παγίδα. Εξηγήστε τους τα αίτια, μην τους απαγορεύσετε διά ροπάλου την χρήση υπολογιστή, δεν φταιεί αυτός καθ’αυτός αλλά η κατάχρησή του. Απλά πράγματα πού συνδυασμένα θα σας βοηθήσουν να διατηρήσετε την μνήμη σας ακέραια (όσο το δυνατόν) για πολλά χρόνια ακόμα. Μακάρι να ήταν απλά περιττή καταστροφολογία όλα τα παραπάνω, αλλά δυστυχώς δεν είναι...
Τι λέτε, αλήθεια η μύθος?