7-8-9?

[ciaoant1]

http://www.theonion.com/content/video/historic_blockbuster_store_offers?utm_source=a-section

Με αφορμή το παραπάνω σατυρικό βίντεο από το theonion:

Στο βίντεο γίνεται μια -έστω χοντροκομμένη- χιουμοριστική παρουσίαση ενός σοβαρού θέματος:
Στο βίντεο, δείχνει πως η πρόοδος της τεχνολογίας έχει ουσιαστικά καταστεί άχρηστη η εργασία υπαλλήλων σε ένα βιντεοκλάμπ, αφού ο κόσμος μπορεί πλέον μέσω του ίντερνετ να βρει όποια ταινία θέλει.

Εννοείται βέβαια πως αυτό είναι απλά ένα παράδειγμα - παρόμοια είναι η κατάσταση σε ένα σωρό άλλους κλάδους (πχ μηχανές στη γραμμή παραγωγής έχουν καταστήσει μη απαραίτητους τους εργαζόμενους που παλιότερα έκαναν τη συναρμολόγηση, τα ΑΤΜ έχουν καταστήσει μη απαραίτητους τους εργαζόμενους στα ταμεία των τραπεζών για αναλήψεις, κτλ, κτλ, κτλ).

Πριν από 100 χρόνια περίπου, ο Λαφάργκ είχε παρατηρήσει τα εξής σε ένα -σχετικά "μικρό' σε μέγεθος, αλλά "μεγάλο" σε περιεχόμενο- κείμενο του (http://www.marxists.org/archive/lafargue/1883/lazy/appendix.htm), που επηρέασε πολύ και τον αγώνα των εργαζόμενων για το 8ωρο:


In his Economics, Xenophon writes,
“The people who give themselves up to manual labor are never promoted to public offices, and with good reason. The greater part of them, condemned to be seated the whole day long, some even to endure the heat of the fire continually, cannot fail to be changed in body, and it is almost inevitable that the mind be affected.”

“What honorable thing can come out of a shop?” asks Cicero. “What can commerce produce in the way of honor? Everything called shop is unworthy an honorable man. Merchants can gain no profit without lying, and what is more shameful than falsehood? Again, we must regard as something base and vile the trade of those who sell their toil and industry, for whoever gives his labor for money sells himself and puts himself in the tank of slaves.”

Proletarians, brutalized by the dogma of work, listen to the voice of these philosophers, which has been concealed from you with jealous care: A citizen who gives his labor for money degrades himself to the rank of slaves, he commits a crime which deserves years of imprisonment.

Christian hypocrisy and capitalist utilitarianism had not perverted these philosophers of the ancient republics. Speaking for free men, they expressed their thought naively. Plato, Aristotle, those intellectual giants, beside whom our latter day philosophers are but pygmies, wish the citizens of their ideal republics to live in the most complete leisure, for as Xenophon observed,
“Work takes all the time and with it one has no leisure for the republic and his friends.”

According to Plutarch, the great claim of Lycurgus, wisest of men, to the admiration of posterity, was that he had granted leisure to the citizens of Sparta by forbidding to them any trade whatever.
But our moralists of Christianity and capitalism will answer, “These thinkers and philosophers praised the institution of slavery.”
Perfectly true, but could it have been otherwise, granted the economic and political conditions of their epoch? War was the normal state of ancient societies. The free man was obliged to devote his time to discussing the affairs of state and watching over its defense. The trades were then too primitive and clumsy for those practicing them to exercise their birth-right of soldier and citizen; thus the philosophers and law-givers, if they wished to have warriors and citizens in their heroic republics, were obliged to tolerate slaves. But do not the moralists and economists of capitalism praise wage labor, the modern slavery;
and to what men does the capitalist slavery give leisure? To people like Rothschild, Schneider, and Madame Boucicaut, useless and harmful slaves of their vices and of their domestic servants.

“The prejudice of slavery dominated the minds of Pythagoras and Aristotle,” – this has been written disdainfully; and yet Aristotle foresaw: “that if every tool could by itself execute its proper function, as the masterpieces of Daedalus moved themselves or as the tripods of Vulcan set themselves spontaneously at their sacred work; if for example the shuttles of the weavers did their own weaving, the foreman of the workshop would have no more need of helpers, nor the master of slaves.”


Aristotle’s dream is our reality.

Our machines, with breath of fire, with limbs of unwearying steel, with fruitfulness, wonderful inexhaustible, accomplish by themselves with docility their sacred labor. And nevertheless the genius of the great philosophers of capitalism remains dominated by the prejudice of the wage system, worst of slaveries. They do not yet understand that the machine is the saviour of humanity, the god who shall redeem man from the sordidae artes and from working for hire, the god who shall give him leisure and liberty.

Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν περάσει 100 χρόνια, η τεχνολογία έχει προχωρήσει ακόμα περισσότερο, η παραγωγικότητα έχει ως συνέπεια εκτοξευτεί, ο παραγόμενος πλούτος έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, και όμως...τα ωράρια και οι μισθοί χειροτερεύουν, και βρίσκονται πολύ πίσω ακόμα από το 8ωρο του περασμένου αιώνα.

Και αυτό διότι όταν έρχεται η ώρα να παραχθεί ο πλούτος, τότε η άρχουσα τάξη απαντά:

"Ναι, χρησιμοποιήστε τις νέες τεχνολογίες, εκπαιδευτείτε σε αυτές, να είστε πιο παραγωγικοι".

Όταν όμως έρχεται η ώρα να μοιραστεί ο ολοένα και μεγαλύτερος παραγόμενος πλούτος, τότε η άρχουσα τάξη απαντά:

"Εσείς δουλέψτε όπως πριν, και -γιατί όχι- και ακόμα χειρότερα, ο επιπλέον πλούτος που παράγεται με τη βοήθεια της τεχνολογίας είναι όλος δικός μας"


Έτσι, αν πχ για την παραγωγή μιας μπλούζας χρειάζονταν 80 εργατοώρες, και τώρα, λόγω της προόδου της τεχνολογίας χρειάζονται 40, τότε απλά προσλαμβάνεται 5 υπάλληλοι αντί για 10, και δουλεύουν 8ωρο, όπως και πριν.

Ενώ δηλαδή θα μπορούσε να μειωθεί το ωράριο, και άρα να προσληφθούν -πχ- 10 υπάλληλοι για 4ωρο, το ωράριο μένει σταθερό, και άρα τα έξοδα του εργοδότη μειώνονται (αντί για 10 μεροκάματα πληρώνει 5), άρα τα έσοδά του αυξάνονται, και την ίδια ώρα 5 εργαζόμενοι μένουν άνεργοι.

Μια άλλη "λύση" είναι μεν να μειωθούν τα ωράρια (όντως υπάρχουν σήμερα περιπτώσεις εφαρμογής του 4ωρου) , αλλά να μειωθούν οι μισθοί (που στην προηγούμενη περίπτωση που εξετάσαμε, σιωπηλά υποθέταμε πως έμεναν σταθεροί).
Έτσι, τα έσοδα του εργοδότη αυξάνονται (διότι πληρώνει μεν τον ίδιο αριθμό εργαζόμενων, αλλά με χαμηλότερους μισθούς), οι εργαζόμενοι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν αυξημένη ανεργία, αλλά έχουν να αντιμετωπίσουν μισθούς πείνας (όλοι γνωρίζουν τι σόι μισθό παίρνουν όσοι εργάζονται σήμερα part-time)

Υπάρχει επίσης και μια τρίτη περίπτωση, να μείνουν και οι μισθοί, αλλά και τα ωράρια σταθερά, και να αυξηθεί κατακόρυφα η παραγωγικότητα (λόγω των νέων τεχνολογιών που εφαρμόζονται).
Τότε όμως τα παραγόμενα προϊόντα είναι σε μεγάλο ποσοστό άχρηστα (δε χρειάζονται, είναι περισσότερα από αυτά που χρειάζεται ο λαός για να καλύψει τις ανάγκες του), αλλά για να βγάλει κέρδος ο εργοδότης πρέπει να πουληθούν, και όχι να σκονίζονται στα ράφια των μαγαζιών.
Και όσο εκτοξεύεται η παραγωγικότητα, τόσο εκτοξεύεται και η 'μόδα', το 'trendy', το έτσι, το αλλιώς - πως αλλιώς θα διασφαλίσουν ότι οι εργαζόμενοι θα αγοράσουν όλα αυτά τα πράγματα, χωρίς προπαγάνδα υπέρ της υπερκατανάλωσης?
Και όχι μόνο ο λαός βέβαια, αλλά και η ίδια η άρχουσα τάξη, με ρούχα/παπούτσια αξίας χιλιάδων ευρώ, "φρου φρου και αρώματα", "χρήσιμα" για να "ξεχωρίζουν" οι πλούσιοι από τους φτωχούς...

http://img517.imageshack.us/img517/6065/8hoursdaybanner1856.jpg

Και κάπως έτσι, έχουμε σήμερα φτάσει σήμερα να εργαζόμαστε σε χειρότερες συνθήκες από ότι 100 χρόνια πριν.
Τότε, η αριστερά πρότεινε στους εργαζόμενους μια ολοκληρωμένη πρόταση για να ζήσουν, το γνωστό 8-8-8 (8 ώρες δουλειάς, 8 ώρες ύπνου, 8 ώρες ελεύθερος χρόνος), και μετά από μια σειρά σκληρών και αιματηρών μαχών (προφανώς η άρχουσα τάξη δεν ήθελε αυτές τις προτάσεις, γιατί ναι μεν δεν την ανέτρεπαν, ωστόσο έφερναν την εργατική τάξη σε καλύτερη θέση, και τα κέρδη των εργοδοτών μειώνονταν), αυτό κερδήθηκε.

http://img267.imageshack.us/img267/7579/rsz1213307968xlarge.jpg (http://www.thenation.com/images/media/doc/96d/1213307968-xlarge.jpg)
(κλικ για μεγέθυνση)

Μπορεί βέβαια οι ανισότητες να μην εξαφανίστηκαν, και η καθημερινή ταλαιπωρία των εργαζόμενων να συνεχίστηκε, αλλά σαφώς η ταλαιπωρία και οι ανισότητες μειώθηκαν, η ζωή των εργαζόμενων πράγματι βελτιώθηκε, ο ελεύθερος χρόνος τους αυξήθηκε.


Σήμερα, αν και η κατάσταση από πολλές απόψεις έχει ξαναγυρίσει 100 χρόνια πριν (εξ ου και η γνωστή έκφραση "εργασιακός μεσαίωνας", που βέβαια προκαλεί μεσαίωνα και σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα, καθώς όσο πιο σκληρά δουλεύει κανείς, τόσο πιο δύσκολο είναι να έχει χρόνο και διάθεση για όλα τα υπόλοιπα), η αριστερά δεν έχει μια αντίστοιχη συγκεκριμένη και ολοκληρωμένη πρόταση (όπως είχε πριν 100 χρόνια, όταν υπήρχε αυτή η πρόταση, και συγκεφαλαιωνόταν στο απλό και κατανοητό σύνθημα 8-8-8) για το πως θα αλλιώς θα μπορούσε να ζήσει ο λαός.


Αντίθετα, παρατηρούμε μια κατακερματισμένη δράση της, μία για τις απολύσεις εδώ, μία για τις απολύσεις εκεί, μία για την "πρωτοβουλία Κούνεβα", μία για τα ΣΔΙΤ, μία για εκείνο, μία για το άλλο, κτλ.

Όλα αυτά βεβαίως είναι καλά και απαραίτητα, σαφώς και οι εργαζόμενοι πρέπει να παλεύουν, πώς αλλιώς θα βελτιώσουν τη ζωή τους? (εκτός και αν περιμένουν από τη ζωή τους να..."αυτορυθμιστεί", δηλαδή στην πραγματικότητα να τους τη ρυθμίσουν...οι κυβερνώντες, όπως τους συμφέρει αυτούς, όχι εμάς)

Όμως, η δράση αυτή είναι μη ενιαία, δεν υπάρχει μια ολοκληρωμένη πρόταση/στόχος.
Μόνο όταν το θέμα είναι μεγάλο (πχ ασφαλιστικό) και ενιαίο υπάρχει κοινή και ενιαία δράση, γύρω από το συγκεκριμένο στόχο.

Όταν όμως το κράτος προωθεί πχ την ανασφάλιστη εργασία με κατακερματισμένο τρόπο (γιατί έτσι τους συμφέρει, δεν τους συμφέρει να την προωθήσουν με ένα ενοποιημένο τρόπο, γιατί θα τους πάρουν πιο εύκολα χαμπάρι οι εργαζόμενοι), τότε η απάντηση είναι κατακερματισμένη (κινητοποιούνται - όπως κινητοποιούνται - μόνο όσοι εργαζόμενοι θίγονται άμεσα, οι υπόλοιποι όχι. "Διαίρει και βασίλευε").

Υπάρχει λοιπόν η αναγκαιότητα για ένα συγκεκριμένο και ολοκληρωμένο πρόγραμμα/στόχο/πρόταση, που κατά την προσωπική μου άποψη θα μπορούσε να είναι κάτι αντίστοιχο με το 8-8-8 του περασμένου αιώνα.

Για παράδειγμα, θα μπορούσε να γίνει κεντρικό ζήτημα το 7-8-9 (μιας και ήδη το 7ωρο έχει εφαρμοστεί μερικώς στη Γαλλία, αν και η κυβέρνηση Σαρκοζύ προσπαθεί μανιωδώς να το καταργήσει).

Πρόκειται για μια ολοκληρωμένη πρόταση, που ταυτόχρονα είναι απλή και την καταλαβαίνουν οι πάντες (μπορεί δηλαδή να χρησιμοποιηθεί από μια "καθημερινή" συζήτηση μεταξύ δύο φίλων σε μια καφετέρια, μέχρι και σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο από ένα λαϊκό, εργατικό, κομμουνιστικό και-ξέρω-και-εγώ-τι-άλλο κόμμα).

Απαντά σε όλα, με την έννοια ότι δίνει μια σαφή πρόταση για το ωράριο, και υπονοεί ("τα ευκόλως εννοούμενα" παραλείπονται όπως λέει η γνωστή έκφραση) ότι το ωράριο αυτό θα συνοδεύεται από σοβαρούς μισθούς και εργασιακές συνθήκες, χωρίς "μαύρη εργασία", outsourcing, κτλ, κτλ, κτλ.

Δεν είναι βέβαια μια πρόταση επαναστατική, καθώς δεν καταργεί την εκμετάλλευση του εργαζόμενου από τον εργοδότη του, και όπως η ιστορία απέδειξε με το 8ωρο πριν έναν αιώνα, από τη στιγμή που η εκμετάλλευση δεν καταργείται, απλά μειώνεται, η άρχουσα τάξη μπορεί (και σήμερα ήδη το έχει κάνει) να καταργήσει τη νίκη αυτή των εργαζόμενων, και να (ξανα)φέρει τις εργασιακές σχέσεις σε μεσαιωνικά επίπεδα.

Όμως, αυτή η μείωση της εκμετάλλευσης, που θα σηματοδοτούσε η πρόταση αυτή για 7-8-9 (ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων), θα βελτίωνε τη ζωή και τη θέση των εργαζόμενων, θα τους έδινε χρόνο, διάθεση για άλλα πράγματα, και θα αναπτέρωνε και το ηθικό τους, που σήμερα είναι σε χαμηλά επίπεδα, καθώς η εργατική τάξη δέχεται το ένα χαστούκι μετά το άλλο εδώ και χρόνια από τους κυβερνώντες.

http://img190.imageshack.us/img190/9996/wanam.jpg

Φυσικά, όπως και η αντίστοιχη πρόταση για το 8ωρο, θα συναντήσει μεγάλες αντιδράσεις από την άρχουσα τάξη


«Το κεφάλαιο, όμως, που έχει τόσο "σοβαρούς λόγους" ν' αρνιέται τα βάσανα της εργατικής γενιάς που το περιβάλλει σήμερα, καθορίζεται τόσο λίγο στην πραχτική κίνησή του... από το ασυγκράτητο ξεκλήρισμα του πληθυσμού, όσο και από την ενδεχόμενη πτώση της γης πάνω στον ήλιο...

Γι' αυτό το λόγο το κεφάλαιο είναι ανελέητο απέναντι στην υγεία και στη διάρκεια ζωής του εργάτη, παντού όπου δεν το υποχρεώνει η κοινωνία να τις υπολογίζει. Στην κατηγορία για σωματικό και πνευματικό μαρασμό, για πρόωρο θάνατο και για το μαρτύριο της υπερβολικής εργασίας απαντάει:
Μήπως θα 'πρεπε να μας βασανίζει αυτό το βάσανο μια και αυξάνει τις απολαύσεις (τα κέρδη) μας;».

(Κ. Μαρξ, «Το Κεφάλαιο»)

Θα έχουμε δηλαδή προβοκατόρικα, ειρωνικά, χλευαστικά και ψεύτικα δημοσιεύματα στον τύπο, ρεπορτάζ στις τηλεοράσεις, λογίδρια από τους επαγγελματίες πολιτικούς των κομμάτων της άρχουσας τάξης, κτλ, κτλ, που όλα θα μας εξηγούν ότι αυτά είναι "απαράδεκτα" (σε αντίθεση με τον "εργασιακό μεσαίωνα" που προφανώς είναι "παραδεκτός", "δεν είναι ρεαλιστικά" (σε αντίθεση με τον εργασιακό μεσαίωνα και τις ανισότητες που σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο) και τελικά θα καλούν τους εργαζόμενους να πάνε στις δουλειές τους "σαν καλά παιδιά", και να μη βγάλουν "ούτε κιχ" για το πισωγύρισμα σε μεσαιωνικές συνθήκες που επιχειρούν,, προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη και την εξουσία τους.

Και όσο περισσότερο οι εργαζόμενοι διεκδικούν τη βελτίωση της ζωής τους, σε βάρος βέβαια των "καημένων" των κεφαλαιοκρατών, τόσο θα φουντώνουν και οι επιθέσεις τους εναντίον μας, με χτύπημα πορειών, ή και προσπάθεια περιορισμού τους (κάποτε, είχαν καταφέρει να τις καταργήσουν εντελώς και να τις θέσουν εκτός νόμου).

Τι να κάνουμε όμως, από το να ζουν αυτοί σαν πασάδες και εμείς στη φτώχεια και στη μιζέρια, ας φωνάξουν, ας γκρινιάξουν, ας χάσουν μερικά από τα προνόμιά τους.

Αν είναι να τα κερδίσουμε εμείς οι εργαζόμενοι, που όντως τα αξίζουμε με τη δουλειά μας, ΑΣ ΕΙΝΑΙ.

Εδώ για πιο ευανάγνωστη μορφή:
http://www.scribd.com/doc/19387895/ciaoant1-789

[ciaoant1]

http://img141.imageshack.us/img141/6641/19056471.gif

The implications of this chart are staggering....

This might be one:

There is a strong line of reasoning that the USSR collapsed when the nomenklatura (bureaucratic elites, the most important people in a government run economy) decided to work against the state. In short, the non-financial benefits of being in the bureaucracy were in decline as attempts were made to reform the Soviet system. So, when a window of opportunity arrived (the attempt to privatize sectors of the economy to improve economic performance), they jumped at it. A trickle of privatization turned into a flood as the nomenklatura looted the state of anything/everything of value. Αυτό ισχύει, η καάρρευση της "Σοβιετικής" Ένωσης δεν έγινε μετά από κάποια λαική επανάσταση, ούτε από κάποια εξωτερική εισβολή, οι ίδιοι οι κυβερνώντες οδήγησαν στη διάλυση της, ώστε μετά να αρπάξουν ότι βρουν και να αυξήσουν τα κέρδη του (εξ ου και οι σημερινοί ολιγάρχες - πολλοί εκ των οποίων, όπως πχ ο Αμπράμοβιτς, ήταν κομματικά κυβερνητικά στελέχη στην ΕΣΣΔ)

I think that this is a more plausible reason for the decline of the USSR than anything else that I've heard.

How the mechanism that collapsed the USSR (per the above) applies to the US has yet to be seen. But, as the chart above shows us, something very, very wrong is in motion. It goes beyond Republican/Democrat, conservative/liberal, public/private, and all of the common methods of division or debate. It's systemic.

http://globalguerrillas.typepad.com/johnrobb/2009/09/no-rising-tide.html

Στις ΗΠΑ, χθες ήταν η λεγόμενη "labour day" (ημέρα για την εργασία), κάτι αντίστοιχο ας πούμε με τη δική μας εργατική πρωτομαγιά, που όμως στις ΗΠΑ δε γιορτάζεται την 1η του Μάη, αλλά την πρώτη Δευτέρα του Σεπτέμβρη (δε γνωρίζω το γιατί).
Παρότι η εκμετάλλευση έχει αγγίξει μεσαιωνικές διαστάσεις, δεν είχαμε καμία ιδιαίτερη κινητοποίηση από το λαό των ΗΠΑ, που βρίσκεται πολύ πίσω (ας μην κρυβόμαστε, ότι είναι να γίνει, θα γίνει στην Ευρώπη, όπου υπάρχει παράδοση εργατικών διεκδικήσεων και αγώνων, ιστορία, το εργατικό-λαικό κίνημα δεν είναι σε τόσο τραγική κατάσταση σε σχέση με τις ΗΠΑ, κτλ).


Παρόλα αυτά, αξίζει να δούμε μερικά ποστ που γράφτηκαν στις ΗΠΑ με αφορμή την ημέρα αυτή, όπου οι συγγραφείς τους επισημαίνουν πως η ένταση της εκμετάλλευσης σε βαθμό - ρεκόρ ήταν που οδήγησε στο ξέσπασμα της κρίσης, και προτείνουν να μειωθεί.

Είναι σημαντικό να αντιληφθεί ο κόσμος πως αυτό το βήμα, δεν μπορεί μεν να αποτελέσει τον τελικό στόχο (άλλωστε το 8ωρο κατακτήθηκε μετά από σκληρούς αγώνες, όπως και μια σειρά από άλλα δικαιώματα, αλλά από τη στιγμή που η άρχουσα τάξη διατήρησε, έστω και ψαλιδισμένη, την εξουσία της, μπόρεσε να επαναφέρει τα πράγματα εκεί που ήθελε), αποτελεί όμως ένα σημαντικό ενδιάμεσο σκαλοπάτι.

Τα πράγματα είναι ήδη τραγικά, και θα χειροτερεύσουν το επόμενο διάστημα με ραγδαίο τρόπο, καθώς οι εργαζόμενοι, που είχαν πιστέψει τις απατηλές υποσχέσεις των κυβερνώντων ήδη έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν πόσο λάθος έκαναν, αλλά τρόπο δεν έχουν να τα αντιπαλέψουν στο άμεσο μέλλον.
Τα συνδικάτα είναι άδεια από κόσμο (που είναι απογοητευμένος), ενώ κυριαρχούν οι φιλοκυβερνητικοί εργατοπατέρες.
Η αριστερά δεν είναι στο ύψος των περιστάσεων, ο κόσμος έχει ακόμα ψευδαισθήσεις για τα κόμματα της μπουργουαζίας, είναι "απολιτίκ", κτλ.

Υπάρχει βέβαια και ελπίδα, καθώς βλέπουμε ανάταση των αγώνων, κυρίως σε κοινωνικό επίπεδο (όχι -ακόμα- σε πολιτικό), όμως επαναλαμβάνω ότι στο άμεσο μέλλον είναι μαθηματικά βέβαιο πως έχουμε τεράστια επίθεση στους λαούς, με χρεωκοπίες, σοβαρή υποτίμηση νομισμάτων, μεγάλη ανεργία, κτλ.

Αν όμως θέλουμε να δούμε ένα καλύτερο μάλλον, μια πρόταση που κατά την άποψη μου θα συγκέντρωνε κόσμο, είναι το 7-8-9 (ή κάτι αντίστοιχο τέλος πάντων).

Η πλειοψηφία του κόσμου δε μπορεί προς το παρόν να αντιληφθεί ότι ένα 4ωρο εργασίας είναι αρκετό με βάση τις σημερινές τεχνολογικές δυνατότητες, που έχουν εκτοξεύσει την παραγωγή.
Πώς να το δει άλλωστε, του το εξήγησε ποτέ και κανένας (δεν αναφέρομαι στην άρχουσα τάξη και στα παπαγαλάκια της, αυτοί ξέρουν τι λένε και δεν λένε, αναφέρομαι στην αριστερά)?

Αντίθετα, μπορεί να δει πως ένα ανθρώπινο ωράριο είναι κάτι περίπου σαν το 7-8-9.
Αυτό μπορεί να το δει, να το παλέψει, ως τη μόνη λύση στο πρόβλημα της ανεργίας, των χαμηλών μισθών, που θα πρέπει να ανέβουν, κτλ.

Τα πιο σοβαρά αυτά ωράρια μπορούν να δώσουν σταθερές θέσεις εργασίας, ενώ το 7ωρο αντί για το 8ωρο θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας (πχ για 80 εργατοώρες πλέον θα χρειάζεσαι περίπου 11 εργαζόμενους, όχι 10, κοκ). Δες και εδώ (http://www.scribd.com/doc/19387895/ciaoant1-789)

Όπως φαίνεται και στο διάγραμμα που παρατίθεται πάνω πάνω σε αυτό το ποστ, η τεχνολογία έχει εκτοξεύσει την παραγωγή σε επίπεδα ρεκόρ, και την ίδια ώρα οι εργοδότες πιέζουν...για περισσότερη παραγωγή(!!!), αλλά και για χαμηλότερους μισθούς (που, όπως δείχνει το διάγραμμα, πέφτουν σε αρνητικά ρεκόρ).

Τυχόν συνέχιση σε αυτό το μονοπάτι, όπως θέλουν οι κυβερνώντες (και στο επόμενο διάστημα θα δούμε πολύ άγρια επίθεση), οδηγεί σε μεσαιωνική φτώχεια, και θα πρέπει να απορριφθεί.

Δε θα πρέπει να τους αφήσουμε, χρειάζεται οργάνωση και αγώνα.
Ένας πρώτος στόχος, που θα μπορούσε να συσπειρώσει και πολλούς "μετριοπαθείς" εργαζόμενους ή μικροαστούς, και όχι μόνο τους "εντελώς πιεσμένους μέχρι τέλους", είναι το 7-8-9.

Έτσι, θα μπορούσαμε να δούμε έναν σοβαρό αγώνα, ώστε οι λαοί να ανακαταλάβουν μια καλύτερη θέση από αυτή που έχουν σήμερα, είναι απαραίτητη όμως η ύπαρξη ενός συγκεκριμένου στόχου, κθώς σε διαφορετική περίπτωση θα βλέπουμε σπασμωδικές ενέργειες, που δε θα μπορούν να ενοποιηθούν/συγκεκριμενοποιηθούν κάπως.

Αυτό θα είναι καταστροφικό, ειδικά από τη στιγμή που η άρχουσα τάξη το έχει βάλει σκοπό να μας βάλει σε μεγάλες, ιστορικές "φουρτούνες".

The Real News About Jobs and Wages -- An Ode to Labor Day
Why aren't we hearing more about the worst job and wage situation since the Great Depression?
The latest employment figures (released this morning) show job losses continuing to grow. According to the payroll survey, job losses are increasing more slowly than in previous months. According to the household survey, they're accelerating -- from 9.4 percent of the workforce in July to 9.7 percent in August. Bottom line: almost one out of six Americans who need a full-time job either can't find one or is working part-time. Meanwhile, wage growth among people who have jobs has just about stopped. The Economic Policy Institute reports that between 2006 and 2008, wages grew at an annualized rate of 4.0%; by contrast, over the past three months annual wage growth has plummeted to just 0.7%. At the same time, furloughs -- requiring workers to take unpaid vacations -- are on the rise: recent surveys show 17% of companies imposing them. More than 20% of companies have suspended their contributions to 401(k)s and similar pension plans.

So why isn't the media screaming? Partly because these job and wage losses are not, for the most part, falling on the segment of our population most visible to the media. They're falling overwhelmingly on the middle class and the poor. Unemployment among those who have been in the top 10 percent of earnings is closer to 5 percent, and their earnings continue to climb -- although, to be sure, much more slowly than before the meltdown. It's much the same with health-care and pension benefits. Among people under 65 who are in the bottom 20% of incomes, only 21.9% have employer-sponsored health insurance -- if they have a job at all. Half of all people nearing retirement age have a 401(k) balance of less than $40,000.

I keep hearing that the economic meltdown has taken a huge toll on the stock portfolios of the rich. That's true. But the rich haven't lost nearly as much of their assets, proportionately, as everyone else. According to a report from the Bank of America Merrill Lynch ("The Myth of the Overleveraged Consumer"), analyzing data from the Federal Reserve, the bottom 90 percent of Americans hold 50 percent of more of their assets in residential real estate, which has taken a far bigger beating than stocks and bonds. The top 10 percent of Americans have only a quarter of their assets in housing; most of their assets are in stocks and bonds. And although the stock market is still a bit tipsy, it has rallied considerably since it hit bottom earlier this year. Home values, on the other hand, are down by an average of a third across the country, and are still falling.

What does all this mean for the economy as a whole? It raises the fundamental question of where demand will come from to get us out of this hole. If so manyAmericans are losing their jobs and wages, you have to wonder who will be returning to the malls.

That same Bank of America Merrill Lynch report notes cheerfully that 42 percent of consumer spending before the meltdown came from the top-earning 10 percent of Americans (not too surprising given that the top 10 percent was raking in half of total earnings) and the top 10 percent continues to do relatively well. So, says Bank of America Merrill, we can rely on the spending of the top 10 percent to get the economy moving again. Indeed, they conclude, Congress and the White House should be careful not to raise taxes on the top 10 percent, lest the consuming ardor of these most privileged members of our society be dampened.

This logic is morally and economically indefensible. If we've learned anything from the Great Recession-Mini Depression of the last 18 months, it's that the skewing of income and wealth to the top has made our economy far less stable. When the majority of middle-class and poor Americans are either losing their jobs or feel threatened by job loss, and when those who still have jobs are experiencing flat or declining wages, there's simply no way to get the economy back on track. The track we were on -- featuring stagnant median wages, widening inequality, and job insecurity -- got us into this mess in the first place.

http://robertreich.blogspot.com/2009/09/real-news-about-jobs-and-wages-ode-to.html

In the United States, Philadelphia carpenters went on strike in 1791 for the ten-hour day. By the 1830s, this had become a general demand. In 1835, workers in Philadelphia organized a general strike, led by Irish coal heavers. Their banners read, From 6 to 6, ten hours work and two hours for meals. Labor movement publications called for an eight-hour day as early as 1836. Boston ship carpenters, although not unionized, achieved an eight-hour day in 1842.
In the United States, Philadelphia carpenters went on strike in 1791 for the ten-hour day. By the 1830s, this had become a general demand. In 1835, workers in Philadelphia organized a general strike, led by Irish coal heavers. Their banners read, From 6 to 6, ten hours work and two hours for meals. Labor movement publications called for an eight-hour day as early as 1836. Boston ship carpenters, although not unionized, achieved an eight-hour day in 1842.
http://en.wikipedia.org/wiki/Eight-hour_day

[lou.nick]

Ειλικρινά θέλω να διαβάσω ότι γράφεις αλλά κάθε φορά είναι σεντόνια και βαριέμαι αφάνταστα. Θα κάνω κουράγιο γι' αυτά τα 2 αλλά σε παρακαλώ ειλικρινά μίκρυνε τα λίγο αν μπορείς. Εντελώς φιλικά για να διαβάζονται πιο άνετα οι απόψεις σου. :)

[pk33]

ειναι το στιλ των συντρόφων. Και οι ομιλιες του πατερούλη (Στάλιν) και του Φιντέλ είναι σεντόνια.

Πάντως για τους Αμερικανούς τα θέλει ο ποπός τους....τόσες αντιδράσεις συναντάει το σχέδιο του Ομπάμα για να αποκτήσουν επιτέλους οι ΗΠΑ κοινωνική ασφάλιση και μέριμνα(γιατί αυτο που έχουν τώρα δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω κοινωνική ασφάλιση)

[ciaoant1]

Ειλικρινά θέλω να διαβάσω ότι γράφεις αλλά κάθε φορά είναι σεντόνια και βαριέμαι αφάνταστα. Θα κάνω κουράγιο γι' αυτά τα 2 αλλά σε παρακαλώ ειλικρινά μίκρυνε τα λίγο αν μπορείς. Εντελώς φιλικά για να διαβάζονται πιο άνετα οι απόψεις σου. :)

Το αντιλαμβάνομαι ότι τα ποστ μου είναι μεγάλα, απλά είναι μεγάλη η "ύλη" που καλύπτουν (ή που προσπαθούν να καλύψουν).
Κι η άποψη μου χρειάζεται μεγαλύτερη ανάλυση, διότι δεν υπάρχει κάποιος αντίστοιχος Πρετεντέρης, Τράγκας, κτλ ώστε να έχει ήδη προπαγανδίσει την άποψη που υποστηρίζω στον κόσμο, ώστε εγώ μετά να μην έχω και πολλή δουλειά να κάνω, όπως ισχύει για μερικούς άλλους (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε) που απλά συμφωνούν με τους "τηλεσχολιαστές" και αναμασούν τα όσα τους λένε.


Σκεφτόμουν πάντως απλά να περικόψω κάποιες "λιγότερο σημαντικές" ειδήσεις/αναλύσεις, και να κάνω πιο μικρά ποστ, δίνοντας τα "δευτερεύοντα" στο τέλος με την απλή παράθεση των λινκς τους, για όποιον θέλει να τα παρακολουθήσει.

Αν είναι, πες μου εσύ (ή και οποιοσδήποτε άλλος) αν θα το προτιμούσες αυτό το σύστημα ή αν έχεις κάποια άλλη πρόταση

[Bayern7]

Μπορείς να δίνεις τα links από όπου τα αντιγράφεις. Είναι πιο κομψό και λιγότερο αποθαρρυντικό.
Και να γράφεις μια δική σου περίληψη 10 γραμμών για να καταλαβαίνουμε περί τίνος πρόκειται.

[jkaygraham]

Θα συμφωνησω.Φαινονται ενδιαφεροντα, αλλα βλεπω τον τοιχο απο αρθρα και αποθαρυνομαι.Μπραβο παντως.

[manoulamou]

ειναι το στιλ των συντρόφων. Και οι ομιλιες του πατερούλη (Στάλιν) και του Φιντέλ είναι σεντόνια.

Πάντως για τους Αμερικανούς τα θέλει ο ποπός τους....τόσες αντιδράσεις συναντάει το σχέδιο του Ομπάμα για να αποκτήσουν επιτέλους οι ΗΠΑ κοινωνική ασφάλιση και μέριμνα(γιατί αυτο που έχουν τώρα δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω κοινωνική ασφάλιση)

Μερικοι νεο-συντηρητικοι χαρακτηριζουν το σχεδιο Ομπαμα κομμουνιστικων τασεων...
Το θεμα ειναι ποσο πιο χαλια μπορει να γινει το δικο μας καταχρεωμενο ασφαλιστικο συστημα...:twisted:
Οσο για τα... σεντονια του συντροφου ciaoant1 υπαρχει οντως θεμα, το οποιο θα μπορουσε να το καλυψει με links και spoilers, κατα τα λοιπα αποτελουν παντα τροφη για σκεψη, ασχετως εαν συμφωνουμε ή οχι μαζι του.;)

[midnightsun]

O Lionel Jospin to 2000 εφάρμοσε το 35ώρο στην Γαλλία το 2000.

Το 2002 τον απέκλησε ο Jean Marie Le Pen στις προεδρικές εκλογές.

Περίεργα γούστα έχει ο λαός. :rofl:

[manoulamou]

Γιατι ο δικος μας Χαριλαος Τρικουπης ο οποιος για οσους ξερουν Ιστορια,
ηταν ο πραγματικος θεμελιωτης της συγχρονης Ελλαδας κι ομως...:p
Ομως μην λεμε για ασφαλιση γιατι τοτε θα πρεπει να δουμε ποιοι, ποτε και γιατι ιδρυσαν πχ το ΙΚΑ και τον ΟΓΑ!:evil:

[ciaoant1]

Το θεμα ειναι ποσο πιο χαλια μπορει να γινει το δικο μας καταχρεωμενο ασφαλιστικο συστημα...:twisted:

Μπορεί να το αφήσουν να χρεωκοπήσει.
Ο λαός έως τώρα δε δείχνει να το παλεύει, γιατί να μην το αφήσουν λοιπόν να χρεωκοπήσει?

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 1 λεπτά και 54 δευτερόλεπτα αργότερα ........


Γιατι ο δικος μας Χαριλαος Τρικουπης ο οποιος για οσους ξερουν Ιστορια,
ηταν ο πραγματικος θεμελιωτης της συγχρονης Ελλαδας κι ομως...:p
Ομως μην λεμε για ασφαλιση γιατι τοτε θα πρεπει να δουμε ποιοι, ποτε και γιατι ιδρυσαν πχ το ΙΚΑ και τον ΟΓΑ!:evil:
Το ίδρυσαν χουντικοί, ΔΙΟΤΙ ΠΙΕΖΟΝΤΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΛΑΟ ΠΟΥ ΕΒΓΑΙΝΕ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΣΕ.

Από τη στιγμή που ο κόσμος σταμάτησε να απαιτεί τα δικαιώματά του, του τα παίρνουν πίσω ένα-ένα.

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 9 λεπτά και 59 δευτερόλεπτα αργότερα ........

Και ένα κείμενο του Mike Whitney του counterpunch.org, που μαζί με ένα σύντροφο από το indymedia ήταν για μένα οι δύο βασικές πηγές πληροφόρησης από το 2006 και μετά για την επερχόμενη -τότε- καπιταλιστική κρίση (ακόμα θυμάμαι το Mike Whitney να περιγράφει πως πούλησε το σπίτι του πριν μερικά χρόνια, διότι έβλεπε ότι θα έχουμε σκάσιμο της φούσκας στα ακίνητα, και όταν είπε στη γυναίκα του ότι θα πάνε καλύτερα στο νοίκι, αυτή τον κοίταζε σαν εξωγήινο).

Το κείμενο είναι πολύ καλό, εξηγεί ποια είναι η γενικότερη οικονομική κατάσταση στις ΗΠΑ, και γιατί θα πρέπει να ζητήσουν οι εργαζόμενοι καλύτερους μισθούς και ωράρια:


How to Fight Deflation
Give a Worker a Raise
The slight rebound in housing looks a lot different when one considers how much the Fed is meddling in the market. Fed chair Ben Bernanke has purchased $240 billion in US Treasuries to keep long-term interest rates artificially low while--at the same time--buying $740 billion in Fannie Mae and Freddie Mac mortgage-backed securities (MBS) to provide the financing for new home buyers. It's the double-whammy; and that's not all. Bernanke plans to continue buying agency MBS (monetization) until he reaches $1.45 trillion, which will make Uncle Sam the biggest player in the housing market by far. How's that for central planning?

The fact is, all the recent gains in home sales are all the result of direct government intervention. If interest rates were allowed to rise (as the would naturally) or if Congress withdrew its $8,000 first-time home-buyer subsidy, or if FHA tightened its loosey-goosey financing (which requires just 3.5% down payment and low FICO scores, the same as subprime!) home prices and sales would continue to drop at a 10 to 15 percent year-over-year rate. Housing has stopped plummeting for one reason alone; the Fed bought the market.

The same rule applies to the stock market, where the Fed's quantitative easing (QE) and liquidity injections have sparked a 6-month bear market rally sending equities to the moon. It's all Fed intervention. A recent report by Egan-Jones Ratings And Analytics traces the Fed's lavish liquidity handouts pointing out the precise sectors of the market that have been most effected:

"Massive monetary stimulus is good for asset prices (stocks, bonds, houses, commodities) in a weak pricing environment and soft economy. The Federal Reserve has doubled its balance sheet from $1 Trillion to $2 Trillion effectively adding $1 Trillion to our economy. In addition, the Fed has through an alphabet soup of facilities i.e. Term Auction credit, Asset Backed Commercial Paper Money Market Mutual Fund Liquidity Facility, Term Asset Backed Securities Loan Facility, Primary Dealer and other Broker Dealer Credit, Other Credit Extensions, Term Facility, Maiden Lane LLC one, two and three, Money Market Investor Facility, added approximately $3 Trillion in loans and over $5.5 Trillion in guarantees of private investments. While these latter funds are technically loans, they get renewed regularly.

So where has all the money gone? The chart below shows the rise in the stock market causing the valuation to be somewhat extended in our view - some liquidity found a home here. Large rises in just the last month in small cap stocks, plus 17%; most shorted stocks, plus 17%; stocks with the lowest analyst rating out performing those with the highest rating by 380 basis points, all suggest some speculation......

Commodities have had a nice rebound from their lows with copper hitting new highs. High yield bonds have out performed investment rated bonds as investors are willing to bet on a faster recovery and start to reach for yield.

These are indications of excess liquidity finding outlets."

("Fundamentally...Disconnected" Egan-Jones Ratings And Analytics, hat tip zero hedge.com)

Let's summarize: The Fed is goosing the stock market and the housing market. Bernanke has slashed interest rates to zero percent, underwritten the entire financial system with $12.8 trillion in loans and guarantees, and flooded the financial system with liquidity. The Fed has also doubled its balance sheet to $2.08 trillion which is the equivalent of dropping the Fed Funds rate to -1 percent. As Mark Gongloff of the Wall Street Journal opines, "The Fed is essentially paying people to borrow money."

Indeed, the Fed has done its level-best to keep the market from correcting, but isn't it a bit of a stretch to call it a "recovery"?

In truth, Bernanke is in a pitch-battle with deflation and the outcome is still uncertain. Deflation has spread to every sector of the economy; retail, travel, luxury items, autos, building supplies, home furnishings, electronics. No business has been spared. The C.P.I. inflation-gauge has slipped into negative territory and is now at -2.1 percent. Prices are headed down and spending is falling fast. Unemployment is soaring, wages are dropping, and the average work-week has been sliced to just 33 hrs. And, as we noted, housing prices have flattened out, but only because of unprecedented government intervention into the market. Otherwise, real estate would still be stretched out on a marble slab.

Most people think it should be easy to beat deflation. They think all the Fed has to do is flip a switch and print more money. But there's more to it than that, especially when trillions of dollars in credit suddenly vanishes in a poof of smoke. That's what happened last September when Lehman Bros imploded and reduced the financial system to rubble. Global stock markets crashed, interbank lending collapsed, capital flows stopped, and payrolls and inventories were slashed. The gigantic credit-purge thrust the economy into deflation, a condition which persists to this day.

Economist Irving Fisher tackled the problem of deflation 76 years ago in his masterpiece "Debt-Deflation Theory of the Great Depression". Fisher showed how over-indebtedness eventually triggers a chain of events beginning with debt liquidation and ending in distress selling, huge capital losses, and violent economic contraction. This is the challenge that Bernanke faces today.

Irving Fisher:

"Unless some counteracting cause comes along to prevent the fall in the price level, such a depression as that of 1929-33 tends to continue, going deeper, in a vicious spiral, for many years. There is then no tendency of the boat to stop tipping until it has capsized....

On the other hand, it is always economically possible to stop or prevent such a depression simply by reflating the price level up to the average level at which outstanding debts were contracted by existing debtors and assumed by existing creditors, and then maintaining that level unchanged." (Irving Fisher)

Clearly, Bernanke is following Fisher's advice and doing everything in his power to reflate asset prices and avoid an bigger crash. But it's still too soon to tell whether his strategy will work. We're still in the early innings of a humongous systemwide credit-implosion event.

The term "deflation" relates to a drop in the general price level, something not seen in the United States since the Great Depression. As economist John Bellamy Foster points out, deflation squeezes corporate profits even if costs and productivity remain the same. When profits fall, heavy layoffs and wage reductions ensue.

John Bellamy Foster: "But the real fear of deflation has to do with the enormously bloated financial structure and the huge debt load of the economy... In a deflationary economy, debt has to be paid back with bigger dollars (worth more over time). This then creates a debt-deflation spiral, enormously accelerating financial meltdown. As Fisher put it, "deflation caused by the debt reacts on the debt. Each dollar of debt still unpaid becomes a bigger dollar, and if the over-indebtedness with which we started was great enough, the liquidation of debt cannot keep up with the fall of prices which it causes." Stated differently, quoting from The Great Financial Crisis (p. 116), "prices fall as debtors sell assets to pay their debts, and as prices fall the remaining debts must be repaid in dollars more valuable than the ones borrowed, causing more defaults, leading to yet lower prices, and thus a deflationary spiral."

It is this "deflationary spiral" that Bernanke is trying to avoid at all cost, even if he destroys the currency in the process. (Which he appears to be doing) Despite the Fed chairman's resolve, the economy has continued its historic nosedive. Consumer spending is falling and households have limited themselves to the bare essentials. (US households lost $14 trillion in wealth in the last year alone.) Families everywhere are paring back their credit, paying down their debts and rebuilding their nest eggs with what's left from their skimpy paychecks. Unfortunately, what's good for the family balance sheet is poison for the economy.

From Bloomberg News:

"U.S. consumer credit plunged more than five times as much as forecast in July as banks maintained more restrictive lending terms and job losses made households reluctant to borrow.

Consumer credit fell by a record $21.6 billion, or 10 percent at an annual rate, to $2.5 trillion, according to a Federal Reserve report released today in Washington. Credit dropped by $15.5 billion in June, more than previously estimated. Credit fell for a sixth month, the longest series of declines since 1991. (Bloomberg)

US households and consumers have never been as strapped as they are today. They're dealing with recession the only way they can, by pulling back and hunkering down. That will make it even harder for Bernanke to resuscitate the economy. There's simply no way to force people to borrow when it's not in their interest.

Bernanke's deflation-fighting strategy needs to be revamped. The country doesn't need another credit bubble. The surge in delinquencies, defaults and personal bankruptcies all suggest that the era of easy money and lax lending standards is over. Why not "hang it up" for good. The Fed should be focused on rebuilding the economy from the ground up, paying particular attention to aggregate demand. That's what keeps the mighty GDP-flywheel turning.

Wall Street likes to stimulate demand through credit expansion and bubblenomics because they can skim fat bonuses on the front end and then bail out before stocks crash. But this perennial "boom and bust" cycle is a real loser for ordinary working class Americans, who merely want a little stability and a paycheck that keeps pace with inflation. The best way to avoid "demand shock"--which is at the heart of every recession--is through wage growth and full employment. It's that simple. When workers get better pay, they buy more more stuff and the economy thrives. Everybody wins! Ναι, αλλά τα κέρδη των ταπεζιτών, των βιομήχαων, κτλ μειώνονται σε σχέση με αυτά που απολάμβαναν επί χρόνια...Γι' αυτό και δε θα το επιτρέψουν ποτέ χωρίς μάχη

http://www.counterpunch.org/whitney09112009.html

[ciaoant1]

Την περασμένη εβδομάδα η κυβέρνηση ανακοίνωσε την απόλυση χιλιάδων εργαζόμενων μέσα από τη μη ανανέωση της σύμβασης εργασίας τους.

Μην το βλέπετε μέσα από τίτλους για δήθεν κατάργηση των stage . Πρόκειται για μια κλασσική πολιτική που εφαρμόζει κάθε νέα κυβέρνηση.

Φροντίζει να απολύσει τους έκτακτους τις προηγούμενης.

Αυτό έχει ένα τριπλό αποτέλεσμα:
Μια πρώτη και γρήγορη περικοπή κρατικών εξόδων. Δεν είναι τόσα πολλά τα φράγκα, αλλά «από κάπου πρέπει να αρχίσεις»
Δημιουργείς προσδοκίες προσλήψεων στις κενές θέσεις που κατείχαν οι προηγούμενοι συμβασιούχοι
Αναπαράγεις τη διάσπαση των εργαζομένων αφού οι προηγούμενοι «είναι λαμόγια της ΝΔ» και «οι επόμενοι είναι λαμόγια πρασινοφρουροί». Επίσης συνεχίζεται στο άπειρο η αναζήτηση των «πάγιων και διαρκών αναγκών».

Όχι! Δεν πρόκειται να καταργήσει τα stage. Απλά θα τα σπρώξει στον ιδιωτικό τομέα.

Έτσι τα stage θα προσπαθήσουν αν παίξουν ένα ρόλο στην αναθέρμανση της οικονομίας. Ο κάθε ιδιώτης θα μπορέσει να αντικαταστήσει τους «ακριβούς» υπάλληλους του με «μαθητευόμενους». Το όραμα του ΠΑΣΟΚ θα είναι εργαζόμενοι με 400 και 500 € χωρίς ασφάλιση και επιδόματα… και με επιδότηση του κράτους. (δηλαδή μετακύλιση του κόστους ασφάλισης από τους εργοδότες στους φορολογούμενους)

Το κόλπο της δεκαετίας του `90 όπου θησαύρισαν με τους απλήρωτους Αλβανούς θα ξαναπαιχτεί άλλη μια φορά. Μόνο οι Αλβανοί θα είμαστε εμείς τώρα

http://gatouleas.wordpress.com/2009/10/25/τα-stage-και-οι-μαζικές-απολύσεις-το/

Με αφορμή και τις πρόσφατες εξελίξεις με τους εργαζόμενους στα stage, επαναφέρω την πρόταση μου για 7-8-9 προς συζήτηση:

Είναι εμφανές ακόμα πιστεύω και για τον πιο συντηρητικό άνθρωπο, ότι ο καπιταλισμός αδυνατεί αυτή να δημιουργήσει αρκετές θέσεις εργασίας για τους λαούς, διατηρώντας παράλληλα σταθερά τα κέρδη της άρχουσας τάξης από την εκμετάλλευση των εργαζόμενων.

Ανάμεσα σε αυτά τα δύο, η επίλογη της άρχουσας τάξης είναι ξεκάθαρη, και έχει φροντίσει να την δείξει με πολλούς τρόπους:
"πακέτα σωτηρίας", αύξηση ανεργίας (ας πεθάνουν και μερικοί από την πεινά, εμείς πάντως πίσω στα κέρδη μας δεν κάνουμε), περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας, part-time εργαζόμενους, μείωση μισθών, αύξηση καταστολής ώστε να περιορίσει τις όποιες κινητοποιήσεις ξεσπούν, κτλ.

Η λύση για το πρόβλημα της ανεργίας, είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας μέσω της ελάττωσης του ωραρίου.

Το 7-8-9 που πρότεινα είναι μια μάλλον "συμβιβαστική" λύση, με την έννοια ότι ναι μεν θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας (διότι θα απαιτούνται περισσότεροι εργαζόμενοι για την ίδια δουλειά, μιας και θα εργάζονται από λιγότερες ώρες ο καθένας), ωστόσο το πιθανότερο είναι πως και πάλι δε θα δημιουργήσει αρκετές θέσεις εργασίας για όλους (αν και προφανώς θα βελτιώσει σημαντικά την κατάσταση για το λαό).

Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα που δημιουργεί ο καπιταλισμός είναι σήμερα πολύ οξυμένο, καθώς το κεφάλαιο φεύγει προς Κίνα, ή όπου αλλού είναι φτηνότερα τα μεροκάματα, και οι -όποιες- θέσεις εργασίας εξαφανίζονται "εν ριπή οφθαλμού" από τα κράτη της "δύσης".
Εξ ου και στην πραγματικότητα απαιτείται να μειωθεί το ωράριο ακόμα περισσότερο από το 7-8-9, αν θέλουμε πλήρη λύση του προβλήματος.

Εδώ όμως δημιουργείται εκ νέου πρόβλημα από το καπιταλισμό, καθώς μια χούφτα άνθρωποι, με πολύ μεγάλη όμως δύναμη, στέκονται απέναντι σε τέτοιου είδους σχέδια:

http://www.thenation.com/images/media/doc/96d/1213307968-xlarge.jpg

Πρόκειται για αυτούς που έχουν ως μέθοδο διαβίωσης (έως πλουτισμού) την εκμετάλλευση της εργασίας των άλλων.
Άντε πείτε στον Κόκκαλη, το Βαρδινογιάννη και τους υπόλοιπους για μείωση ωραρίου, και θα βγάλουν σπυριά από το κακό τους

http://img141.imageshack.us/img141/6641/19056471.gif

Και το πρόβλημα επιδεινώνεται, αν αναλογιστεί κανείς ότι, ακόμα και αν οι εργαζόμενοι κατακτήσουν πχ το 7-8-9, δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας, και βελτιώνοντας τη λεγόμενη "ποιότητα ζωής" τους (διότι θα έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο, λιγότερη πίεση, κτλ), θα δημιουργηθούν νέα προβλήματα, καθώς αν πχ στην Ελλάδα εφαρμοστεί το 7-8-9 (λέμε τώρα), τότε το κεφάλαιο θα "την κάνει" με ακόμα πιο "ελαφριά πηδηματάκια" απ' ότι ήδη κάνει για Βουλγαρία, Σκόπια, κτλ (για κάτι τέτοια είναι πρώτοι οι εργοδότες, ούτε σπυριά βγάζουν από το κακό τους, ούτε τίποτα - ίσα ίσα που τα συμφέροντα τους τα υπερασπίζονται με πάθος και χωρίς ιδιαίτερους συμβιβασμούς).

Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος που τελικά απαιτείται η ανατροπή του κεφαλαιοκρατικού συστήματος, του συστήματος δηλαδή που δίνει την πρωτοβουλία των κινήσεων σε μια χούφτα ανθρώπους, με συμφέροντα εντελώς αντίθετα από αυτά της πλειοψηφίας του κόσμου, που εργάζεται για να ζήσει. Αυτός είναι τελικά ο μόνος τρόπος τρόπος για να διασφαλίσει ο λαός πως η παραγωγή γίνεται με βάση τις δικές του ανάγκες, και όχι τις ανάγκες μια μικρής ολιγαρχίας.

Έως τότε, μιας και η ανατροπή αυτή δεν είναι απλή υπόθεση, και σήμερα απέχουμε πολύ από αυτή, έχω επανειλημμένως επισημάνει τη στροφή προς το "προστατευτισμό" που παρατηρείται, διεθνώς, την κατάργηση (στην πράξη) πολλών κανόνων διεθνοποίησης του κεφαλαίου ("παγκοσμιοποίηση" - "ελεύθερο εμπόριο", χωρίς δηλαδή φόρους στις εισαγωγές από το ένα κράτος στο άλλο), με το ένα κράτος να φορολογεί τις εξαγωγές του άλλου, προκειμένου να πριμοδοτήσει τη δική του παραγωγή, και άρα και τις εγχώριες θέσεις εργασίας που υπάρχουν/δημιουργούνται για να υπάρξει αυτή η εγχώρια παραγωγή.

Αυτό βέβαια σηματοδοτεί την αρχή εμπορικών πολέμων, προοίμιο κανονικών πολέμων (παρόμοιες πολιτικές "προστατευτισμού" είχαν παρατηρηθεί και στην κρίση του 1929, έως το Β' παγκόσμιο) - προσφέρει όμως τη δυνατότητα στους εργαζόμενους εντός ενός κράτους τη δυνατότητα να παλέψουν εντός αυτού του κράτους, χωρίς να ανησυχούν τόσο για φαινόμενα του στιλ "αν παλέψω, ο εργοδότης μου θα πάει στη Βουλγαρία".

Υπάρχει δηλαδή η δυνατότητα για να αντιμετωπίσουν οι εργαζόμενοι τους ντόπιους εκμεταλλευτές τους, και θα πρέπει αυτό να το εκμεταλλευτούν, και να το επιζητήσουν - αν δεν κανονίσουν άλλωστε τις διαφορές τους πρώτα-πρώτα με τους ντόπιους εκμεταλλευτές τους, τότε με ποιους θα τις κανονίσουν, και πώς θα δουν προκοπή?

[cheese]

Ciaoant1 συμμερίζομαι αυτά που λες και σε γενικές γραμμές τα κατανοώ και συμφωνώ σε πολλά σημεία, όμως θα αναρωτιόμουνα εάν όλα αυτά, η μείωση δηλαδή των ωρών εργασίας, θα είχε και κάποιο μειονέκτημα. Το μειονέκτημα που βλέπω είναι ακόμα πως θα έκανε ακόμα δυσκολότερη την έναρξη νέων επιχειρήσεων, το επόμενο βήμα δηλαδή για κάποιους εργάτες που ονειρεύονται να εκμεταλλευτούν τις αποταμιεύσεις τους και να περάσουν από την ιδιότητα του εργαζόμενου στην ιδιότητα του εργοδότη να γίνεται ακόμα ποιο δύσκολη. Και γιατί επιμένεις τόσο πολύ στο να μειωθούν οι ώρες εργασίας και όχι να αυξηθούν οι αποδοχές;
Αυτό που εγώ θεωρώ ως λύση είναι η μέση λύση. Η εργάτες πάντα (πρέπει) να ζητούν καλύτερες συνθήκες αλλά να βλέπουν λίγο και την θέση του εργοδότη, δηλαδή όπως και ο εργοδότης πρέπει να βλέπει και να καταλαβαίνει και τις ανάγκες των εργατών του ομοίως και οι εργάτες να βλέπουν και να συμμερίζονται τις δυνατότητες του εργοδότη. Αυτό που θα πρότεινα εγώ θα ήταν ένα γενναίο ποσοστό των κερδών να προσφέρεται στους εργάτες, οι οποίοι θα πρέπει να διαχειρίζονται οι ίδιοι ή έστω να συμμετέχουν ενεργά στην διαμόρφωση του εργατικού προσωπικού, καταμερισμός εργασιών κτλ.

Και μια προσωπική ερώτηση, έχεις ποτέ προσπαθήσει ή έστω σκεφτεί να ανοίξεις δική σου επιχείρηση; έστω και μια μικρή επιχείρηση μέ ή και χωρίς εργάτες;

[ciaoant1]

Το μειονέκτημα που βλέπω είναι ακόμα πως θα έκανε ακόμα δυσκολότερη την έναρξη νέων επιχειρήσεων, το επόμενο βήμα δηλαδή για κάποιους εργάτες που ονειρεύονται να εκμεταλλευτούν τις αποταμιεύσεις τους και να περάσουν από την ιδιότητα του εργαζόμενου στην ιδιότητα του εργοδότη να γίνεται ακόμα ποιο δύσκολη.
Πότε ήταν καλύτερα για το λαό, όταν οι εργαζόμενοι πάλεψαν, αγωνίστηκαν και τελικά κέρδισαν το 8-8-8, ή τώρα που η άρχουσα τάξη το έχει σχεδόν καταργήσει?


Και γιατί επιμένεις τόσο πολύ στο να μειωθούν οι ώρες εργασίας και όχι να αυξηθούν οι αποδοχές;
Και βέβαια πρέπει να αυξηθούν οι αποδοχές, το έχω αναφέρει πολλές φορές.

Ωστόσο, αυτό υπονοείται εμμέσως - όπως δηλαδή πριν έναν αιώνα οι εργαζόμενοι έλεγαν "8-8-8", υπονοώντας ότι με το 8ωρο αυτό θα τους αντιστοιχούσαν σοβαροί μισθοί, έτσι και τώρα.

Επίσης, η ανεργία διαρκώς αυξάνεται, και θα αυξάνεται ακόμα περισσότερο, προκειμένου όσες επιχειρήσεις επιβιώσουν από το "ξεκαθάρισμα", αν έχουν τεράστιο περιθώριο κέρδους εις βάρος των εργαζόμενων, διαιωνίζοντας έτσι και επεκτείνοντας τις ανισότητες που ήδη έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ.

Άρα, η δημιουργία θέσεων εργασίας είναι τεράστιο ζήτημα, και θα γίνεται ολοένα μεγαλύτερο στα επόμενα χρόνια



Η εργάτες πάντα (πρέπει) να ζητούν καλύτερες συνθήκες αλλά να βλέπουν λίγο και την θέση του εργοδότη, δηλαδή όπως και ο εργοδότης πρέπει να βλέπει και να καταλαβαίνει και τις ανάγκες των εργατών του ομοίως και οι εργάτες να βλέπουν και να συμμερίζονται τις δυνατότητες του εργοδότη.
ΜΑΚΑΡΙ οι εργάτες να βλέπουν και να καταλαβαίνουν τις ανάγκες του εργοδότη όσο οι εργοδότες καταλαβαίνουν τις δικές τους.

Τότε, σε απάντηση στο βιτριόλι στην Κούνεβα, τις απλήρωτες υπερωρίες, τα ένσημα που δεν κολλάνε, τους μισθούς που ολοένα και πέφτουν, τις ομαδικές απολύσεις, τις απειλές σε περίπτωση συνδικαλισμού, τη φυγή όπου είναι φτηνότερα τα μεροκάματα, οι εργαζόμενοι θα είχαν οργανωθεί και θα πάλευαν, αλλά δυστυχώς οι εργαζόμενοι δείχνουν δυσανάλογα μεγάλη "κατανόηση" στις εκμεταλλευτικές διαθέσεις των εργοδοτών, με αποτέλεσμα να καταλήγουν εύκολα θύματα των ορέξεων τους


Αυτό που θα πρότεινα εγώ θα ήταν ένα γενναίο ποσοστό των κερδών να προσφέρεται στους εργάτες, οι οποίοι θα πρέπει να διαχειρίζονται οι ίδιοι ή έστω να συμμετέχουν ενεργά στην διαμόρφωση του εργατικού προσωπικού, καταμερισμός εργασιών κτλ.
Αυτό προτείνω σε πρώτη φάση και εγώ, εξάλλου το μοντέλο με μια χούφτα ανθρώπους να αποφασίζουν για όλους του άλλους δείχνει σήμερα πιο έντονα απο ποτέ που οδηγεί


Και μια προσωπική ερώτηση, έχεις ποτέ προσπαθήσει ή έστω σκεφτεί να ανοίξεις δική σου επιχείρηση; έστω και μια μικρή επιχείρηση μέ ή και χωρίς εργάτες;
Εσύ έχεις προσπαθήσει ποτέ να συνδικαλιστείς, ή, πολύ περισσότερο, να σκεφτείς ένα μοντέλο όπου η παραγωγή οργανώνεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους, και όχι από την ολιγαρχία όπως σήμερα?

Τη ν ερώτηση την κάνω με την ίδια καλοπροαίρετη αφέλεια που διακρίνω στην ερώτηση σου

[cheese]

Εσύ έχεις προσπαθήσει ποτέ να συνδικαλιστείς, ή, πολύ περισσότερο, να σκεφτείς ένα μοντέλο όπου η παραγωγή οργανώνεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους, και όχι από την ολιγαρχία όπως σήμερα?

Τη ν ερώτηση την κάνω με την ίδια καλοπροαίρετη αφέλεια που διακρίνω στην ερώτηση σου

Η ερώτησή μου, έστω και εάν εσύ την θεωρείς αφελής, είναι μια ερώτηση για να καταλάβω κατα πόσο έχεις σκεφτεί και την πλευρά του εργοδότη, πιστεύω πως ένα υγείες σύστημα που θα καλύψει τις ανάγκες και των δύο πλευρών θα μπορέσει να διαμορφωθεί μόνο από κάποιον που έχει δοκιμάσει ή έστω έχει βάλει την θέση του και στις δύο πλευρές.
Όταν ρωτάς εάν έχω ποτέ συνδικαλιστεί δεν καταλαβαίνω τί ακριβώς εννοείς, να είμαι ενάντια του εργοδότη μου απλώς επειδή είναι εργοδότης μου ή να προτείνω, απαιτήσω κάποια πράγματα που θα βελτιώσουν την θέση την δικιά μου ως εργαζόμενου καθώς και των συναδέλφων μου σεβόμενος και την επιχείρηση. Το δεύτερο το έχω κάνει και εισακούστηκαν στο βαθμό που αυτό ήταν εφικτό.
Το σύστημα που έχω εγώ σκεφτεί είναι ένα μοντέλο στο οποίο όλοι είναι εργάτες μέχρι κάποια ηλικία και όλοι γίνονται εργοδότες ή κάτι παρεμφερές (διευθυντές, εργοδηγοί κτλ.) μετά από κάποιο διάστημα εργασίας.

[sdikr]

Πάντως πριν κάποια χρόνια μια ασπρόμαυρη τηλεόραση εκάνε 300.000 δρχ, μια εχρώμη 600.000 δρχ
σήμερα;

Ξέρεις αν δεν πρέπει να δώσεις 80 εργατοώρες για μια τηλεόραση μπορείς να την δώσεις φθηνότερα.

Στην τελική για να πάρει παραπάνω ο εργάτης θα πρέπει αυτό το κόστος να περάσει στα προϊόντα.
Για φαντάσου πόσο θα έκανε η τηλεφωνική κλήση αν έπρεπε να απασχολείς μια τηλεφωνήτρια

Εμ τα θέλουμε φθηνά εμ θέλουμε να βγάζουμε περισσότερα απο πότε, δεν γίνεται.

[ciaoant1]

Η ερώτησή μου, έστω και εάν εσύ την θεωρείς αφελής, είναι μια ερώτηση για να καταλάβω κατα πόσο έχεις σκεφτεί και την πλευρά του εργοδότη
Δεν το λέω με κακία το "αφελής", απλά θεωρώ αφελές να ρωτάς έναν εργαζόμενο που παλεύει για να μην τον εκμεταλλεύονται, αν θέλει να γίνει εκμεταλλευτής, ή μάλλον "αν το έχει σκεφτεί".

Το έχω σκεφτεί όσο έχει πχ σκεφτεί ένας κολίγος του μεσαίωνα να ήταν φεουδάρχης.
Και προσωπικά θεωρώ ότι αυτό δε λύνει τα προβλήματα μου, ή μάλλον τα λύνει δημιουργώντας νέα, γι' αυτό και το απορρίπτω


πιστεύω πως ένα υγείες σύστημα που θα καλύψει τις ανάγκες και των δύο πλευρών θα μπορέσει να διαμορφωθεί μόνο από κάποιον που έχει δοκιμάσει ή έστω έχει βάλει την θέση του και στις δύο πλευρές.
Σου προτείνω αυτή την ταινία, είναι βασισμένη σε πραγματικό περιστατικό που συνέβη πριν μερικά χρόνια σε πειράματα ψυχολογίας σε κάποιο πανεπιστήμιο. Νομίζω απεικονιζει την πραγματικότητα, ότι δηλαδή αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να σταματήσουν την εκμετάλλευση είναι αυτοί που θίγονται από αυτοί, οι υπόλοιποι θα προσπαθήσουν να τη διευρύνουν (διότι δε θίγονται από αυτή)
http://www.imdb.com/title/tt0250258/

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 2 λεπτά και 39 δευτερόλεπτα αργότερα ........



Στην τελική για να πάρει παραπάνω ο εργάτης θα πρέπει αυτό το κόστος να περάσει στα προϊόντα.

Ή μπορεί να περάσει στον εργοδότη? Ή μήπως οι εργοδότες δεν πρέπει να μειώσουν ποτέ τα κέρδη τους?

http://img141.imageshack.us/img141/6641/19056471.gif

[sdikr]

Ή μπορεί να περάσει στον εργοδότη? Ή μήπως οι εργοδότες δεν πρέπει να μειώσουν ποτέ τα κέρδη τους?

http://img141.imageshack.us/img141/6641/19056471.gif


Δεν έχεις βαρεθεί ακόμα αυτό το graph; μόνο σε αυτό το φόρουμ το έχεις βάλει 100 φόρες.

Γιά βάλε πόσο έκανε κάποτε το τάδε και πόσο σήμερα, πόσοι μπορούν να το αγοράσουν σήμερα και πόσοι τότε.

Στην τελική αφού είναι τόσο καλά τα πράγματα γιατι δεν κάνουμε όλοι δικιά μας επιχείρηση;

[ciaoant1]

Ποια πράγματα είναι καλά?


Όσο για το γιατί δεν κάνουν όλοι την δικιά τους επιχείρηση, αυτό είναι ΑΔΥΝΑΤΟ - γιατί, όπως εσύ δε χρειάζεσαι τη βδέλλα, αλλά η βδέλλα χρειάζεται εσένα ως παρασιτικός οργανισμός, έτσι και οι εργοδότες χρειάζονται τους εργαζόμενους να παράγουν, και οι εργοδότες να τσεπώνουν ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο των κερδών.

Εμείς δεν τους χρειαζόμαστε, η παραγωγή μπορεί να συνεχιστεί χωρίς εργοδότες (που βλέπουμε πόσο καλή δουλειά κάνουν (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=760664&lngDtrID=251)), όχι όμως χωρίς εμάς

[cheese]

απλά θεωρώ αφελές να ρωτάς έναν εργαζόμενο που παλεύει για να μην τον εκμεταλλεύονται, αν θέλει να γίνει εκμεταλλευτής, ή μάλλον "αν το έχει σκεφτεί".


Δηλαδή θεωρείς πως οποιοσδήποτε έχει μια επιχείρηση είναι εκμεταλλευτής; Μπόρείς να αγωνιστείς από την άλλη πλευρά, φτιάχνοντας μια επιχείρηση στο μοντέλο που ονειρεύεσαι και να την παρουσιάσεις δείχνοντας πως είναι εφικτά όλα αυτά που υποστηρίζεις,


όσο για αυτό

αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να σταματήσουν την εκμετάλλευση είναι αυτοί που θίγονται από αυτοί, οι υπόλοιποι θα προσπαθήσουν να τη διευρύνουν
είμαι σίγουρος πως είναι έτσι ακριβώς

[sdikr]

Ποια πράγματα είναι καλά?


Όσο για το γιατί δεν κάνουν όλοι την δικιά τους επιχείρηση, αυτό είναι ΑΔΥΝΑΤΟ - γιατί, όπως εσύ δε χρειάζεσαι τη βδέλλα, αλλά η βδέλλα χρειάζεται εσένα ως παρασιτικός οργανισμός, έτσι και οι εργοδότες χρειάζονται τους εργαζόμενους να παράγουν, και οι εργοδότες να τσεπώνουν ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο των κερδών.

Εμείς δεν τους χρειαζόμαστε, η παραγωγή μπορεί να συνεχιστεί χωρίς εργοδότες (που βλέπουμε πόσο καλή δουλειά κάνουν (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=760664&lngDtrID=251)), όχι όμως χωρίς εμάς


Τελικά πρέπει να έχεις πρόβλημα, δυστυχώς ψυχολόγος δεν είμαι.

[Hik]

Ποια πράγματα είναι καλά?


Όσο για το γιατί δεν κάνουν όλοι την δικιά τους επιχείρηση, αυτό είναι ΑΔΥΝΑΤΟ - γιατί, όπως εσύ δε χρειάζεσαι τη βδέλλα, αλλά η βδέλλα χρειάζεται εσένα ως παρασιτικός οργανισμός, έτσι και οι εργοδότες χρειάζονται τους εργαζόμενους να παράγουν, και οι εργοδότες να τσεπώνουν ολοένα και μεγαλύτερο μερίδιο των κερδών.

Εμείς δεν τους χρειαζόμαστε, η παραγωγή μπορεί να συνεχιστεί χωρίς εργοδότες (που βλέπουμε πόσο καλή δουλειά κάνουν (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=760664&lngDtrID=251)), όχι όμως χωρίς εμάς

Ωραίος συλλογισμός. Δεν φτιάχνω τη δικιά μου επιχείρηση γιατί είναι ΑΔΥΝΑΤΟ, αλλά οι εργοδότες μας ρουφούν το αίμα. Μάλλον και εγώ χρειάζομαι λίγο :drunk: για να κατανοήσω τι ακριβώς προσπαθείς να πεις :whistle:

Πάλι καλά που υπάρχουν και άλλοι όπως ο υποφαινόμενος, που κάναν το ΑΔΥΝΑΤΟ, δυνατό. Γιατί στην Ελλάδα πράγματι ΑΔΥΝΑΤΟ είναι. Μπορείς και εσύ να γίνεις εργοδότης και να τσεπώνεις το μεγαλύτερο μερίδιο των κερδών π.χ. ενός ψιλικατζίδικου που είναι το τυπικό μέγεθος επιχείρησης στην Ελλάδα. Εύκολο είναι, καααάθεσαι ενώ οι εργαζόμενοι δουλεύουν, και τα κέρδη έρχονται...

[dante80]

Βασική αντίφαση του συστήματος στο οποίο ζούμε είναι πως ο καταναλωτής, πάνω στις πλάτες του οποίου βασίζεται το οικοδόμημα είναι ταυτόχρονα και ο εργαζόμενος. Και καλείται να καταναλώσει (πολλές φορές διωκόμενος από επίπλαστες ανάγκες που του δίνει το σύστημα με το καλό ή το άγριο) ενώ ταυτόχρονα το πραγματικά ανταλλακτικό του εισόδημα μειώνεται για να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη αυτών που έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής.

Σε ένα σύστημα που βασίζεται πάνω στην μεγιστοποίηση του ιδιωτικού κέρδους, η εξέλιξη της τεχνολογίας (η οποία και χρηματοδοτείται εξάλλου από το ιδιωτικό κέρδος...με στόχο το μεγαλύτερο κέρδος φυσικά) ουσιαστικά πετυχαίνει αυτόν τον σκοπό αφαιρώντας στην πορεία εργαζόμενους από την εξίσωση. Η εργασία ήταν πάντα ένα ανελαστικό μέσο παραγωγής για τους εκμεταλλευτές, και το αποτέλεσμα είναι να γίνεται και το πρώτο που στίβεται για να βγει το κέρδος. Το ρεζουμέ είναι πως έχεις χαμηλότερης ανταλλακτικής τιμής προϊόντα και υπηρεσίες, αλλά με μεγαλύτερο κομμάτι της υπεραξίας να πηγαίνει άμεσα ΚΑΙ έμμεσα πλέον στον εκμεταλλευτή.

Όλα αυτά θα ήταν "καλά" βέβαια, με την προϋπόθεση πως οι εργαζόμενοι δεν θα ήταν ταυτόχρονα και οι καταναλωτές που θα στήριζαν το σύστημα (όπως γίνεται στις αναπτυσσόμενες οικονομίες που λειτουργούν ως δεξαμενή φτηνών εργατικών χεριών για τους δυτικούς εκμεταλλευτές). Γιατί σε εμάς, ο πολίτης συνθλίβεται ανάμεσα στην ανάγκη της μεγαλύτερης παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας (μια ουτοπία που σε απόλυτα συγκριτικό επίπεδο δεν μπορεί επι της αρχής να πιάσει στην φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση) ως εργαζόμενος, και στο αμόνι της ανάγκης για κάλυψη αναγκών που κάθε χρόνο έρχονται με νέο περιτύλιγμα (και τα υγρά δώρο) ως καταναλωτής-στυλοβάτης της οικονομίας. Πολλοί δε βρίσκονται σε αυτό το σημείο μιλώντας με όρους επιβίωσης πλέον, και όχι κατανάλωσης.

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε εδώ και καιρό, και μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα.

[cheese]

Βασική αντίφαση του συστήματος στο οποίο ζούμε είναι πως ο καταναλωτής, ............

ως καταναλωτή θεωρώ τον κάθε άνθρωπο του πλανήτη, είτε είναι εργαζόμενος ή εργοδότης. Ποιοί έχουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής; κάποιες μεγάλες εταιρείες οι οποίες αποτελούνται από τους μετόχους που συνήθως είναι και μέλη του εποπτικού συμβουλίου (παίρνω ως δεδομένο πως οι μεγάλοι παραγωγή είναι Ανώνυμες Εταιρείες) και διοικούνται από καριερίστες που αποτελούν το συμβούλιο των διευθυντών, οι μέτοχοι αυτών των μεγάλων εταιρειών συνήθως είναι άλλες μικρότερες εταιρείες αποτελούμενες ομοίως από μετόχους και την διοίκηση.
Ο διευθυντής ή οι διευθυντές της κάθε εταιρείες για να κάνουν καριέρα προσπαθούν να αποφέρουν τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη στην εταιρεία και εξασφαλίζοντας την ομαλή εξακολούθηση και την μελλοντική ανάπτυξη της εταιρείας.
Ο διευθυντής και καριερίστας αναλαμβάνει το βάρος της διοίκησης και αναλαμβάνει τις ευθύνες, αναλαμβάνει ένα μεγάλο πακέτο άγχους δηλαδή. Παρόλο τις αποδοχές του που είναι σίγουρα μεγαλύτερες από εκείνες των εργατών που διοικεί εξακολουθεί να είναι ένας εργαζόμενος που έχει “αφεντικά” υφιστάμενους (εποπτικό συμβούλιο, μετόχους) και είναι υπόλογος των πράξεών και των αποφάσεών του. Ο διευθυντής αυτός είναι πολύ πιθανό να είναι ένας πρώην εργάτης.
Την μεγαλύτερη αντίφαση εργαζόμενου εργοδότη στην Ελλάδα τουλάχιστο θα την βρεις στις μικρές επιχειρήσεις, αυτό συμβαίνει πιστέυω στο ότι ο Έλληνας με το που ανοίξει μια επιχείρηση νιώθει υπεράνω, δεν μιλάει σε κανένα και νομίζει πως δεν πρέπει πλέον να δουλέυει.

Ποιός είναι ο εκμεταλλευτής τελικά; η εταιρεία που είναι οι μέτοχοι και που με την σειρά τους είναι άλλες μικρότερες εταιρείες; ο ή οι διευθυντές που την διοικούν; ή μήπως όλοι, διότι από το πολιτικό ζώων του Πλάτωνα έχουμε γίνει το καταναλωτικών ζώων;

Θα συμφωνήσω με τις απόψεις περί χωρών που παράγουν βασιζόμενοι σε φτηνά εργατικά χέρια που δεν πληρώνουν ποτε (π.χ. Κίνα) και αυτό θα έπρεπε να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που μας απασχολεί ο ανούσιος δηλαδή ανταγωνισμό στην παγκόσμια παραγωγική αγορά που ασκούν αυτές οι χώρες.

[ciaoant1]

Ωραίος συλλογισμός. Δεν φτιάχνω τη δικιά μου επιχείρηση γιατί είναι ΑΔΥΝΑΤΟ, αλλά οι εργοδότες μας ρουφούν το αίμα. Μάλλον και εγώ χρειάζομαι λίγο :drunk: για να κατανοήσω τι ακριβώς προσπαθείς να πεις :whistle:
Δε χρειάζεται αλκοόλ, θα στο ξαναπώ:


γιατι δεν κάνουμε όλοι δικιά μας επιχείρηση;



Όσο για το γιατί δεν κάνουν όλοι την δικιά τους επιχείρηση, αυτό είναι ΑΔΥΝΑΤΟ

Αυτό λοιπόν που λέω ΔΕΝ είναι ότι είναι αδύνατον να κάνω εγώ ή εσύ τη δική μου επιχείρηση, αυτό που λέω είναι πως είναι αδύνατον να κάνουν όλοι τη δική τους επιχείρηση (διότι κάποιος πρέπει να δουλεύει, αλλιώς δε θα υπάρχει παραγωγή και θα πεθάνουμε -κυριολεκτικά- της πείνας).



Μπορείς και εσύ να γίνεις εργοδότης και να τσεπώνεις το μεγαλύτερο μερίδιο των κερδών π.χ. ενός ψιλικατζίδικου που είναι το τυπικό μέγεθος επιχείρησης στην Ελλάδα. Εύκολο είναι, καααάθεσαι ενώ οι εργαζόμενοι δουλεύουν, και τα κέρδη έρχονται...
Εδώ θέτεις ένα πράγματι σοβαρό ζήτημα, προφανώς δεν είναι όλοι οι εργοδότες το ίδιο - σαφώς και υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα πχ στον ψιλικατζή που έχει έναν υπάλληλο στο μαγαζί του, και πχ τον Κόκκαλη - άσε που ένας ψιλικατζής, έστω και αν έχει 1-2 υπάλληλους, στο 99.999% των περιπτώσεων εργάζεται και αυτός στο μαγαζί του, άρα δεν είναι αμιγώς εργοδότης.

Εξηγώ λοιπόν περισσότερο:

Αυτό που αποκαλώ εκμετάλλευση προκύπτει από το γενικό μοντέλο οργάνωσης της παραγωγής κατά τέτοιο τρόπο ώστε ολοένα και περισσότερα κέρδη/εξουσία να συγκεντρώνονται σε ολοένα και λιγότερους ανθρώπους.

Δυστυχώς, η αλήθεια είναι πως οποιοσδήποτε εργοδότης εφαρμόζει αυτό το μοντέλο, έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός, πολλές φορές δηλαδή δεν υπάρχει άλλος τρόπος, και δεν τους κακίζω, τους κατανοώ.

Σήμερα όμως, περισσότερο ίσως από ποτέ άλλοτε στο παρελθόν, φαίνεται το που οδηγεί ένα τέτοιο σύστημα:
Οδηγεί στη νεκρανάσταση της φεουδαρχίας, με μια ολιγαρχία να εκμεταλλεύεται -"νόμιμα"- την πλειοψηφία του πληθυσμού.

Μάλιστα, επειδή πλέον έχει γίνει πολλή έντονη η τάση συγκέντρωσης πλούτου/εξουσίας σε λίγα χέρια, οι "μικρομεσαίοι" εργοδότες θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να ξανασκεφτούν το τι στηρίζουν, καθώς σε συνθήκες ολιγοπωλίων σε όλους τους κλάδους, τα λουκέτα πέφτουν βροχή, και άρα εδώ παίζεται και το δικό τους μέλλον.

Αν στηρίξουν μέτρα όπως -πχ- η κατάργηση της αργίας της Κυριακής, που σαφώς και πλήττουν τους εργαζόμενους, τότε και πολλοί μικρομεσαίοι εργοδότες θα έχουν πρόβλημα, διότι οι μεγαλύτεροι εργοδότες θα επωφεληθούν πολύ περισσότερο από αυτούς, και άρα θα τους κλείσουν ακόμα πιο εύκολα/γρήγορα.

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 7 λεπτά και 8 δευτερόλεπτα αργότερα ........



Ο διευθυντής ή οι διευθυντές της κάθε εταιρείες για να κάνουν καριέρα προσπαθούν να αποφέρουν τα μεγαλύτερα δυνατά κέρδη στην εταιρεία και εξασφαλίζοντας την ομαλή εξακολούθηση και την μελλοντική ανάπτυξη της εταιρείας.
Πότε μια εταιρεία έχει μεγαλύτερα κέρδη?

Α.Όταν δέχεται το 8ωρο
Β.Όταν δε δέχεται το 8ωρο, και βάζει τον εργαζόμενο να δουλέψει και "λίγο παραπάνω", ώστε να κερδίσει τον ανταγωνισμό

Πότε μια εταιρεία έχει μεγαλύτερα κέρδη?

Α.Όταν διατηρεί τη λειτουργία της στην Ελλάδα
Β.Όταν τα μαζεύει και πάει πχ στη Βουλγαρία, όπου τα μεροκάματα είναι μικρότερα


Κατά τη γνώμη μου, η απάντηση σε αυτά τα 2 ερωτήματα (και σε πολλά ακόμα) είναι η Β.

Το μοντέλο όπου η παραγωγή οργανώνεται από μια χούφτα ανθρώπους, μπορεί τελικά να εξυπηρετήσει τις ανάγκες..μιας χούφτας ανθρώπων.

Για να το πω πιο απλά, αν οι εργαζόμενοι είχαν λόγο για αυτά τα ζητήματα, ούτε απάνθρωπα ωράρια θα είχαμε, ούτε "μετακόμιση" της μισής παραγωγικής βάσης στην Κίνα.
Αλλά επειδή αυτό δε συμφέρει αυτούς τους λιγους, έχουν κρατήσει για τους εαυτούς τους το προνόμιο να αποφασίζουν για τα σημαντικά ζητήματα, αποκλείοντας είτε με το καλό είτε με το άγριο τους εργαζόμενους.

Αυτό πρέπει να αλλάξει

[psytransas]

Εμ τα θέλουμε φθηνά εμ θέλουμε να βγάζουμε περισσότερα απο πότε, δεν γίνεται.

Γιατι το απαγορευει καποιο ον ανωτερου του ανθρωπου ? Υποτιθεται πως διαθετουν μυαλο οι ανθρωποι (ξεχωρισαν απο τα ζωα) να διαχειριστουν τη κοινωνια τους ΟΙ ΙΔΙΟΙ.

Αυτοι εχτισαν το/τα συστημα που οδηγουν τις κοινωνιες τους και αυτοι μπορουν να το/τα αλλαξουν οποια στιγμη θελουν. Δυστυχως αυτο γινοταν παντα με τιμημα (και μαλιστα τεραστιο) ενω ΔΕΝ θα επρεπε.

Αρα δεν υπαρχει "ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ" υπαρχει " ΔΕΝ ΘΕΛΩ".

[cheese]

Πότε μια εταιρεία έχει μεγαλύτερα κέρδη?

Α.Όταν δέχεται το 8ωρο
Β.Όταν δε δέχεται το 8ωρο, και βάζει τον εργαζόμενο να δουλέψει και "λίγο παραπάνω", ώστε να κερδίσει τον ανταγωνισμό

Πότε μια εταιρεία έχει μεγαλύτερα κέρδη?

Α.Όταν διατηρεί τη λειτουργία της στην Ελλάδα
Β.Όταν τα μαζεύει και πάει πχ στη Βουλγαρία, όπου τα μεροκάματα είναι μικρότερα

Αυτό πρέπει να αλλάξει

Αυτό που προσπαθώ να σου πώ χωρίς να συμφωνώ ή να διαφωνώ μαζί σου είναι ότι πρέπει να χτυπηθεί το κακό στην ρίζα και όχι γενικά και αόριστα οι εργοδότες είναι κακοί. Αναφέρεσαι σε εταιρεία, στις ερωτήσεις που θέτεις παραπάνω, οπότε λαμβάνοντας υπόψη τις εταιρείες, το συμβούλιο των μετόχων σπάνια ως ποτέ δεν θα ασχοληθεί με το πόσες ώρες είναι αναγκασμένοι να δουλεύουν οι εργαζόμενοι, οι αποφάσεις αυτές λαμβάνονται από διευθυντές. Αυτό που δεν γίνεται κατανοητό είναι το πόση δύναμη και κατα πόσο εκμεταλλεύονται την δύναμη αύτή που κατέχουν οι εκάστοτε διευθυντές. Στο μοντέλο που εγώ ονειρεύομαι ο νόμος πρέπει να είναι πολύ αυστηρός με την επιλογή προσώπου που θα κατέχει την θέση διευθυντή στην κάθε εταιρεία. Όσο για την δεύτερη ερώτηση/θέμα γιατί οι εταιρείες/εργοστάσια προτιμούν να φτιάξουν μονάδες σε βαλκανικές χώρες εδώ ερχόμαστε σε ένα άλλο πολύ μεγάλο θέμα, το οποίο έμεσα έχω θίξει και σε άλλα threat. Δεν είναι καθόλου ευνοϊκές η συνθήκες έναρξης και λειτουργίας μιας παραγωγικής μονάδας στην Ελλάδα, ξέρεις τι γραφειοκρατικό Γολγοθά περνάνε καθημερινά; ειδικά οι βιομηχανικές μονάδες της βορείας ελλάδος που είναι ένας ικανοποιητικός αριθμός βιομηχάνικών μονάδων υποφέρουν με ένα υπουργείο μακεδονίας θράκης να είναι μόνο διακοσμητικό, όταν μια εταιρεία αποφασίσει να την κάνει για έξω τα φτηνά εργατικά δεν είναι ο κύριως λόγος. Όσο για την Κίνα και την εκμετάλλευση που γίνεται στην χώρα μπορώ να σου πώ πολλά πράματα αλλά κανένας δεν ασχολείται με αυτούς, αντί λοιπόν να ασχολείσαι μόνο με το πόσες ώρες δουλεύεις, θα πρότεινα πως προέχει η διευθέτηση της ιδιότητας του διευθυντή -αυτό θα ήταν μια σπουδαία αλλαγή εάν θα μπορούσε να επιτευχθεί και δεύτερον τον εκπολιτισμό των Κινέζων

[sdikr]

Γιατι το απαγορευει καποιο ον ανωτερου του ανθρωπου ? Υποτιθεται πως διαθετουν μυαλο οι ανθρωποι (ξεχωρισαν απο τα ζωα) να διαχειριστουν τη κοινωνια τους ΟΙ ΙΔΙΟΙ.

Αυτοι εχτισαν το/τα συστημα που οδηγουν τις κοινωνιες τους και αυτοι μπορουν να το/τα αλλαξουν οποια στιγμη θελουν. Δυστυχως αυτο γινοταν παντα με τιμημα (και μαλιστα τεραστιο) ενω ΔΕΝ θα επρεπε.

Αρα δεν υπαρχει "ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ" υπαρχει " ΔΕΝ ΘΕΛΩ".


Αλλάζεις την κατσίκα σου με το βοτσάλο που μάζεψα εχτές; :p

[ciaoant1]

http://wwwimage.cbsnews.com/images/2000/09/28/image236945g.jpg
Η Μάριον Τζόουνς, το πιο γνωστό ίσως "όνομα" που παράδεχτηκε ότι έπαιρνε αναβολικά για να αυξήσει τις επιδόσεις της


Πολλά έχουν γραφτεί για το ντόπινγκ στον αθλητισμό, τη "μάστιγα" αυτή, όπως συχνά την αποκαλούν οι διάφοροι παράγοντες, δημοσιογράφοι, κτλ, μια 'μάστιγα" βέβαια που όντως αυξάνει τις επιδόσεις -> άρα φέρνει τους θεατές στις διάφορες αθλητικές αρένες -> άρα συνεχίζεται και διαρκώς επεκτείνεται, μιας και αυξάνει τα κέρδη (οικονομικά, ιδεολογικά, κτλ), άντε το πολύ να πιαστούν και μερικοί, ώστε να δείξουμε ότι "κάνουμε σκληρούς ελέγχους", οι θεατές να δηλώσουν "αποντροπιασμένοι" (και μετά να δουν τους υπόλοιπους "μη-ντοπαρισμένους" να αγωνίζονται), οι δημοσιογράφοι να γεμίσουν τις σελίδες με αναλύσεις, κτλ

http://maulabour.files.wordpress.com/2008/11/workaholic.jpg?w=294&h=300

Λίγα έχουν γραφτεί όμως για αντίστοιχα φαινόμενα που παρατηρούνται στους εργαζόμενους.
Παρότι "δεν είναι ακριβώς το ίδιο", όπως εύστοχα ίσως θα παρατηρήσει κάποιος, ωστόσο το γεγονός παραμένει ότι οι εργαζόμενοι πιέζονται σε ολοένα και μεγαλύτερη παραγωγικότητα, και αυτό το γεγονός δεν αναφέρεται παρά σπάνια και αποσπασματικά στα ΜΜΕ (που είναι βέβαια λαλίστατα όταν αποκαλύπτεται κάποιο 'σκάνδαλο' στον επαγγελματικό αθλητισμό, και βγάζουν "πύρινους λόγους" κατά της "πίεσης για επιτυχία" που υπάρχει στους αθλητές).

http://www.businesscartoons.co.uk/shop/images/uploads/4670bwc.gif

Φαίνεται όμως πως μερικά είδη πίεσης δεν πολυενοχλούν εφοπλιστές, βιομήχανους και μεγάλους "ενημερωτικούς' ομίλους που ελέγχουν ολιγοπωλιακά ένα τεράστιο κομμάτι της ενημέρωσης των λαών - η πίεση βλέπετε στους εργαζόμενους είναι απαραίτητη για τη μεγιστοποίηση των κερδών του Μπόμπολα στον Άκτωρα, του Αλαφούζου στα καράβια, κοκ, και άρα..τσιμουδιά.


Και όμως, σχετικές έρευνες αποκαλύπτουν ότι, χάρη και στη βοήθεια της τεχνολογίας, οι εργαζόμενοι έχουν σπάσει και αυτοί το δικό τους "παγκόσμιο ρεκόρ" στην παραγωγικότητα

http://img141.imageshack.us/img141/6641/19056471.gif

Και μάλιστα, οι έρευνες αυτές, αποκαλύπτουν ότι τα ρεκόρ αυτά όχι μόνο σπάνε από τους εργαζόμενους, με τεράστιες θυσίες, αλλά αμείβονται και με ολοένα και λιγότερα χρήματα (σε αντίθεση δηλαδή με τους αθλητές, που αμείβονται με λεφτά και διασημότητα).
Είναι και αυτό μια 'λεπτομέρεια" που εξηγεί τη "σιγή ασυρμάτου" των κυβερνώντων και των παπαγάλων τους στα κυρίαρχα ΜΜΕ, καθώς μάλλον οι εργαζόμενοι δε θα ένοιωθαν και πολύ καλά αν μάθαιναν, σε συγκεκριμένα στοιχεία, ότι όχι μόνο έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ παραγωγικότητας, αλλά οι αμοιβές τους διαρκώς πέφτουν...
"Σιγά το νέο", ίσως πολλοί να πουν, διότι εμπειρικά το ξέρουν, αλλά ούτε στοιχεία έχουν, ούτε είναι όλοι τόσο συνειδητοποιημένοι ώστε να το κατανοήσουν.

Έτσι, παρατηρούμε σήμερα φαινόμενα όπως

-οι "workaholics"


The phrase does not always imply that the person actually enjoys their work, but rather simply feels compelled to do it. There is no generally accepted medical definition of such a condition, although some forms of stress, obsessive-compulsive personality disorder and obsessive-compulsive disorder can be work-related.

The word itself is a portmanteau word composed of work and alcoholic. The term was apparently coined by psychologist Richard I. Evans, currently professor of psychology at the University of Houston. Dr. Evans may have originated the term workaholic in an interview with him, published in the house publication for oil company Esso (now ExxonMobil), in the 1960s, and widely distributed throughout the world. In response to a question by the Esso interviewer regarding the concern by the corporation for workers who were often overworked, Evans replied that such individuals can almost be likened to alcoholics and might be described as "workaholics." James J. Kilpatrick, a nationally syndicated columnist, read the interview and referred to Evans and his creation of the term workaholic in his column, which Kilpatrick described as a useful new term.[1] Evans' coinage also prompted the widespread use of the -holism suffix for popular compulsions. The origin of the phrase is often also attributed to psychologist Wayne Oates because of his 1971 book, "Confessions of a Workaholic." It gained more widespread use in the 1990s, as the result of a wave of the self-help movement that centered on addiction, forming an analogy between harmful social behaviors such as over-work and drug addiction, including addiction to alcohol.

http://en.wikipedia.org/wiki/Workaholic


http://sup.kathimerini.gr/kathnews/photos/08-12-08/08-12-08_259492_1.jpg
-το ντόπινγκ των εργαζόμενων, αλλά και των μελλοντικών εργαζόμενων (μαθητών/φοιτητών)


Στο εμπόριο χάπια ενίσχυσης της εγκεφαλικής λειτουργίας
Οι υγιείς άνθρωποι θα πρέπει να έχουν δικαίωμα να ενισχύουν την εγκεφαλική τους λειτουργία με χάπια, όπως αυτά που χορηγούνται για τα υπερκινητικά παιδιά ή για τους μεγαλύτερους με προβλήματα μνήμης, αναφέρουν επιστήμονες σε άρθρο που έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις.

Φοιτητές σε κολέγια λαμβάνουν ήδη χωρίς ιατρική έγκριση εγκεφαλικά διεγερτικά όπως το Ritalin προκειμένου να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της μελέτης, και η ζήτηση για τέτοια φάρμακα πιθανότατα να εξαπλωθεί και σε άλλες ομάδες, αναφέρουν.
...
Στη μελέτη αναφέρεται έρευνα του 2001 σε 11.000 φοιτητές στις ΗΠΑ, 4% των οποίων είχε χρησιμοποιήσει εγκεφαλικά διεγερτικά χωρίς ιατρική συνταγή, κατά τη διάρκεια του έτους. Σε μερικά κολλέγια μάλιστα το ποσοστό έφτανε το 25%. «Είναι αδίκημα, αλλά είναι μια πραγματικότητα» αναφέρει στο κείμενο η Φάρα.

Τα διεγερτικά Adderall και Ritalin χορηγούνται κυρίως στις περιπτώσεις διαταραχών ελλειμματικής προσοχής, αλλά μπορούν να βοηθήσουν στη συγκέντρωση και τη διαχείριση πληροφοριών από τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Ένα ακόμη φάρμακο, το Provigil, έχει εγκριθεί για διαταραχές ύπνου αλλά χορηγείται και σε υγιείς ανθρώπους που χρειάζεται να διατηρούν την προσοχή τους σε συνθήκες έλλειψης ύπνου. Εργαστηριακές μελέτες έχουν δείξει ακόμη ότι το συγκεκριμένο φάρμακο μπορεί να βοηθήσει στη μνήμη σε υγιείς ανθρώπους, όπως και κάποια φάρμακα που χορηγούνται για τη νόσο Αλτζχάιμερ.

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_08/12/2008_259492

http://www.lisatong.com/wp-content/uploads/2009/05/27/work_life.jpg

-πολλά φαινόμενα που δεν είναι εύκολο να καταγραφούν, όπως το στρες, η πίεση, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου για τον εργαζόμενο και τους κοντινούς του ανθρώπους, τα "χόμπυ" του, κτλ, που οδηγούν όμως σε ένα σωρό προβλήματα, που καταγράφονται σε ένα σωρό έρευνες ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, κτλ (αλλά ούτε αυτές οι έρευες πολυακούγονται - είπαμε, "μερικά βάσανα είναι απαραίτητα, ώστε να αυξάνονται τα κέρδη μας, άρα τσιμουδιά")

http://www.cartoonstock.com/lowres/jmo1917l.jpg

Με αφορμή το παρακάτω άρθρο του bloomerg, το αποίο περιγράφει μια έρευνα που δημοδιεύτηκε στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την οποία η παραγωγικότητα εκτοξεύτηκε σε ένα ακόμα ρεκόρ, και το εργατικό κόστος των επιχειρη΄σεων μειώθηκε ακόμα περισσότερο, επίσης σε [αρνητικό] ρεκόρ (δηλαδή οι εργαζόμενοι παρήγαγαν περισσότερα, και πληρώθηκαν λιγότερα):


U.S. Worker Productivity Jumps, Costs in Record Drop

The productivity of U.S. workers surged in the thiird quarter at the fastest pace in six years as companies squeezed more from remaining staff to boost profits.

The measure of employee output per hour jumped at a 9.5 percent annual rate, topping the highest estimate of economists surveyed by Bloomberg News, Labor Department figures showed today in Washington. Labor costs fell at a 5.2 percent rate, capping the biggest 12-month drop since records began in 1948.

“It’s a favorable environment for profits,” said Dean Maki, chief U.S. economist at Barclays Capital Inc. in New York

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=ai7ENg3kO.Q0&pos=2

Όπως βλέπουμε, και αυτό δεν ισχύει μόνο στις ΗΠΑ αλλά παγκοσμίως, η άρχουσα τάξη, οδηγεί τα πράγματα σε κινεζικού τύπου εκμετάλλευση, πράγματα που έως τώρα τα βλέπαμε σε κανά ντοκιμαντέρ για την Κίνα και τα θεωρούσαμε ως "μακρινά"...

http://dailyreckoning.com/files/2009/11/Unemployment-Pandemic.jpg

Όσο για την περιβόητη "ανάκαμψη", αυτή προφανώς δεν περιλαμβάνει και πολλές δουλειές, αντίθετα περιλαμβάνει μεγάλη ανεργία, την οποία η άρχουσα τάξη όχι απλά ΔΕΝ προσπαθεί να την επιλύσει, αλλά αντίθετα την αυξάνει, καθώς αντι να προσλαμβάνει (πχ) 10 εργαζόμενους για 80 εργατοώρες, και 8 ώρες τον καθένα, η εργοδοσία προτιμά την πρόσληψη 8 εργαζόμενων για 80 εργατοώρες, και 10 ώρες τον καθένα.

Εναλλακτικά, προσλαμβάνει part-time εργαζόμενους, και άρα ναι μεν γίνονται περισσότερες προσλήψεις, ωστόσο οι μισθοί είναι τόσο χαμηλοί που δεν επαρκούν για τους εργαζόμενους, ενώ συχνά οι εργαζόμενοι αυτοί, επειδή ακριβώς δε μπορούν να τα βγάλουν πέρα αλλιώς, κάνουν και δεύτερη/τρίτη δουλειά, με αποτέλεσμα πάλι να έχουμε τεράστιο πρόβλημα ανεργίας, την ίδια ώρα που μια χούφτα ολιγοπώλια ανά τομέα έχουν συσσωρεύσει τεράστια κέρδη, και εξακολουθούν να το κάνουν, σε ακόμα μεγαλύτερη κλίμακα μάλιστα, σε περιβάλλον καπιταλιστικής κρίσης

http://img267.imageshack.us/img267/7579/rsz1213307968xlarge.jpg (http://www.thenation.com/images/media/doc/96d/1213307968-xlarge.jpg)
κλικ για μεγέθυνση

Αυτή η τάση συσσώρευσης θα ενισχυθεί, καθώς πλέον τα ολιγοπωλια αυτά αγοράζουν άλλες εταιρείες, συγχωνεύονται με άλλες, αποκτούν έλεγχο υποδομών, ενώ και ο ανταγωνισμός μειώνεται, καθώς πολλές επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο.
Παράλληλα, η μεγάλη ανεργία θα οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση μισθών, καθώς, στην απελπισία τους, οι εργαζόμενοι θα δέχονται να εργασθούν "για ένα κομμάτι ψωμί", με αποτέλεσμα η "ψαλίδα" αναμεσα στην άρχουσα και την εργατική τάξη να γιγαντωθεί

Το πως θα αντιστραφεί αυτή η τάση αυτή, θα γίνει σύντομα η νούμερο ένα ανησυχία των εργαζόμενων στο "δυτικό κόσμο". Ήδη βέβαια η ανεργία, οι χαμηλοί μισθοί, κτλ είναι υπαρκτά προβλήματα, και μάλιστα ήδη θεωρούνται από τους λαούς ως τα πιο σημαντικά προβλήματα που έχουν (http://media2.feed.gr/filesystem/images/20070718/low/assets_LARGE_t_420_112160.JPG) σε όλες τις έρευνες που γίνονται, παρά το ότι οι κυβερνώντες και τα παπαγαλάκια τους προσπαθούν να στρέψουν αλλού το βλέμμα τους (πχ τρομουστερία, κτλ).

http://img190.imageshack.us/img190/9996/wanam.jpg

Δυστυχώς, η επίθεση που δέχονται σήμερα οι εργαζόμενοι (http://www.nakedcapitalism.com/2009/11/do-businesses-hate-their-workers-income-disparity-myths-edition.html) θα οδηγήσει σε τεράστια γιγάντωση του προβλήματος αυτού, και δυστυχώς οι εργαζόμενοι είναι αυτή τη στιγμή σε μεγάλο βαθμό απροετοίμαστοι, καθώς τα εργατικά συνδικάτα είναι μειωμένα σε συμμετοχή, όπου υπάρχουν είναι σε μεγάλο βαθμό φιλοεργοδοτικά/"ξεπουλημένα", ενώ και η αριστερά είναι και αυτή πολύ πίσω οργανωτικά, ιδεολογικά, κτλ.

http://img517.imageshack.us/img517/6065/8hoursdaybanner1856.jpg

Η πρόταση μου είναι οι εργαζόμενοι να μάθουν από το παρελθόν, από το πως κατάφεραν οι εργαζόμενοι σε προηγούμενες εποχές να βρουν λύσεις:

Η πρόταση για 7-8-9, αν και σχετικά συντηρητική (μιας και δε θα λύσει εντελώς το πρόβλημα, όπως άλλωστε και το 8-8-8 δεν έλυσε πλήρως το πρόβλημα έναν αιώνα πριν) θα αποτελούσε πράγματι μια πολύ καλή αρχή, καθώς με μια μικρή σχετικά μείωση των κερδών (ειδικά για μεγάλες επιχειρήσεις, που έχουν και παραπάνω δυνατότητες λόγω αυξημένης κερδοφορίας σε σχέση με μικροεπιχειρήσεις που δύσκολα θα επιβιώσουν με μειωμένο ωράριο των εργαζόμενων απέναντι στον ανταγωνισμό), θα είχαμε δημιουργία σημαντικού αριθμού θέσεων εργασίας, μείωση δηλαδή της ανεργίας, και ταυτόχρονα θα επιτυγχάναμε και αναδιανομή του εισοδήματος, καθώς ο πλούτος που παράγουν οι εργαζόμενοι θα κατέληγε σε μεγαλύτερο βαθμό σε αυτούς (σε σχέση με τώρα), και σε μικρότερο βαθμό στους εργοδότες τους, που τώρα απλά βάζουν στην τσέπη σημαντικά κέρδη, με το να προσλαμβάνουν όσο το δυνατόν λιγότερους εργαζόμενους, με όσο το δυνατόν χειρότερα ωράρια, ενισχύοντας αντί να λύνουν το φαινόμενο της ανεργίας , κάτι που δε μπορεί να γίνει αποδεκτό, σήμερα περισσότερο από ποτέ.

[ciaoant1]

Το ωρομίσθιο της ανασφάλειας

Tης Αγγελικης Στουπακη

Βλέπουμε αυτές τις μέρες χιλιάδες νέους να διαμαρτύρονται γιατί θα χάσουν τη δυνατότητα να δουλεύουν σε δημόσιες υπηρεσίες με συμβάσεις «μισθωτής μαθητείας», τα περίφημα stage. Ανασφάλιστη, χαμηλά αμειβόμενη εργασία, που έδινε όμως μια ελπίδα για την πολυπόθητη είσοδο στο Δημόσιο. Αυτή η πόρτα κλείνει τώρα, για να μείνει το σύστημα των stage μόνο στον ιδιωτικό τομέα, ως μια από τις ποικίλες «ευκαιρίες απασχόλησης» που προσφέρει σήμερα η αγορά εργασίας.

Συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου, «ενοικιαζόμενοι», που μεταφέρονται από τη μια επιχείρηση στην άλλη, υπάλληλοι που πληρώνονται με δελτίο παροχής υπηρεσιών, σαν ελεύθεροι επαγγελματίες. Αλλοι, μεταξύ τους πολλοί εκπαιδευτικοί, δουλεύουν ως ωρομίσθιοι, με ένσημα που δεν αρκούν ούτε για να τους εξασφαλίσουν ιατρική περίθαλψη (θλιβερό κατόρθωμα της τελευταίας αναθεώρησης του ασφαλιστικού συστήματος, που άφησε πολλούς εργαζόμενους χωρίς πρόσβαση στο σύστημα υγείας).

Εχουμε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στην Ευρώπη και ταυτόχρονα, με μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα, αναδεικνυόμαστε για άλλη μια φορά πρωταθλητές στην πολύωρη εργασία. Μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται παράδοξο που συνυπάρχουν η υπερεργασία και η υψηλή ανεργία, ωστόσο τα δύο αυτά σχετίζονται άμεσα. Η ανασφάλεια, το άγχος της προσωρινότητας, ωθούν εκείνους που έχουν πρόσβαση στην αγορά εργασίας να δέχονται τη «διεύρυνση» του ωραρίου τους ή να αναλαμβάνουν δεύτερη και τρίτη δουλειά. Και όταν οι επιχειρήσεις μπορούν να απασχολούν εξαντλητικά τους υπαλλήλους τους, οι θέσεις εργασίας μοιραία ελαττώνονται

Οι «νέες» μορφές εργασίας, με κοινό παρονομαστή τις χαμηλές αποδοχές και την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, καθιερώθηκαν με υποτιθέμενο κίνητρο να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, αλλά και να καταπολεμηθεί η ανεργία. Οπως έχουμε δει, κανένας από τους στόχους αυτούς δεν επιτεύχθηκε. Το μόνο που αυξήθηκε είναι το άγχος των εργαζόμενων και η απαισιοδοξία τους για το μέλλον. Είμαστε και σ’ αυτά πρωταθλητές Ευρώπης.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_14/11/2009_337183

Την ίδια ώρα:

Να επωμιστούν όλοι τα βάρη που τους αναλογούν, καθώς δανεικά και ψέμματα τελείωσαν, δήλωσε σήμερα ο πρόεδρος του ΣΕΒ κ.Δ.Δασκαλόπουλος

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_16/11/2009_308087

Τι εννοεί άραγε ο ποιητής?
Μήπως άραγε σε μια "κρίση συνείδησης" αποφάσισε να ομολογήσει για τη μαύρη εργασία, τους ολοένα και πιο μικρούς μισθούς, τις υπερωρίες, την εντατικοποίηση της εργασίας, την εργοδοτική αυθαιρεσία, κτλ, και να πληρώσει για όλα αυτά?
Μήπως έστω θα δώσει το κατιτίς του "για το καλό του τόπου"?
Κάτι μου λέει πως όχι:


ΤΑ «ΦΤΕΡΑ» τους για φορολογικούς παραδείσους ετοιμάζονται να ανοίξουν μετά τους επιχειρηματίες και τους μεγαλοεπενδυτές της χώρας εκατοντάδες ελεύθεροι επαγγελματίες, προκειμένου να αποφύγουν την φορολόγηση μερισμάτων και σε δεύτερο χρόνο το φόρο των υπεραξιών από μετοχές και ομόλογα.

Η απόφαση της κυβέρνησης να εντάξει στην κλίμακα τα μερίσματα από μετοχές και τα ομόλογα, να επιβάλει «μίνι» πόθεν έσχες μέσω του εμπλουτισμού των στοιχείων της φορολογικής δήλωσης και η υπόσχεσή της για ένα νέο τρόπο φορολόγησης των υπεραξιών από μετοχές δημιουργεί νέο κύμα φυγής ελληνικών κεφαλαίων στο εξωτερικό. Προορισμοί χώρες με χαμηλό φορολογικό συντελεστή, όπως η Κύπρος ή το Λουξεμβούργο. Τον δρόμο, άλλωστε, τον έχουν ανοίξει εδώ και μερικά χρόνια οι επιχειρηματίες και οι μεγάλοι εγχώριοι επενδυτικοί και επιχειρηματικοί οργανισμοί.

Πρώτη η Εθνική μετέφερε μέρος των υπό διαχείριση κεφαλαίων των Αμοιβαίων Κεφαλαίων της στο Λουξεμβούργο και ακολούθησε η EFG Eurobank. Μεγάλα επιχειρηματικά ονόματα, όπως ο Δ. Δασκαλόπουλος, πρόεδρος του ΣΕΒ, επέλεξαν το Λουξεμβούργο για έδρα των επενδυτικών τους δραστηριοτήτων (Damma Holdings). Παράλληλα το σύνολο σχεδόν των επιχειρηματιών και των εφοπλιστών διαχειρίζονται τα επενδυτικά τους κεφάλαια ακόμη και αν αυτά τοποθετούνται στο Χρηματιστήριο Αθηνών, μέσω off shore ή on shore εταιρειών, οι περισσότερες εκ των οποίων εδρεύουν στην Κύπρο. Κερασάκι στην τούρτα είναι το γεγονός πως οι περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις σύστησαν εταιρείες συμμετοχών στην Κύπρο για να ελέγχουν από εκεί τις δραστηριότητές τους στη νοτιοανατολική Ευρώπη (πλην Τουρκίας) και να μην επαναφορολογούνται τα μερίσματα που λαμβάνουν από τις εκεί θυγατρικές τους.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=15/11/2009&id=101965


Μετά τη συνάντηση, ο κ. Δασκαλόπουλος δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι πρέπει να δημιουργηθεί στην Ελλάδα ευνοϊκό περιβάλλον για τις επενδύσεις με ανταγωνιστικό και θεσμικό πλαίσιο.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_16/11/2009_308087

Δηλαδή?
Ο ΣΕΒ έχει ήδη φροντίσει να καταθέσει τις θέσεις του:



Τα δέκα μέτρα - ανάχωμα στην ανεργία του ΣΕΒ
Πολλά από τα μέτρα αυτά διασταυρώνονται με τις προεκλογικές εξαγγελίες του ΠΑΣΟΚ, ενώ έχουν συζητηθεί κατά το πρόσφατο παρελθόν και με τη ΓΣΕΕ.


Τα δέκα μέτρα - ανάχωμα στην ανεργία

1. Άμεση λειτουργία και καταβολή της κρατικής χρηματοδότησης στο Ταμείο Κοινωνικής Συνοχής. Εμείς ως βιομήχανοι δεν πληρώνουμε τίποτα, πληρώστε τα εσείς με τους φόρους σας Να καθοριστούν προτεραιότητες ενίσχυσης των ασθενέστερων και να προβλεφθεί η συμμετοχή των Κοινωνικών Εταίρων στη διαχείριση.

2. Κατάργηση των φορολογικών αντικινήτρων (μετάφραση: Εμείς θα πληρώνουμε λιγότερους φόρους. Είμαστε "μάγκες" εμείς, πληρώστε λοιπόν εσείς "κορόιδα") που αποτρέπουν τις επιχειρήσεις να προχωρήσουν στη διανομή κερδών και στην πρόσθετη ασφαλιστική κάλυψη ειδικά στους χαμηλόμισθους εργαζόμενους.

3. Υποστήριξη των νέων προσλήψεων με προσωρινή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών (δηλαδή οι βιομήχανοι ζητούν να μην κολλάνε πλήρως τα ένσημα του εργαζόμενου) μόνο για εκείνες τις επιχειρήσεις, που θα αυξήσουν την απασχόληση μέχρι το τέλος του 2010 (η διαφορά μπορεί να καλυφθεί από το Κράτος (δηλαδή θα πληρώνει ο φορολογούμενος για την ασφάλιση του, ο εργοδότης να μην πληρώνει και πολλά ο "κοκομοίρης") με κόστος που είναι μικρότερο από το κόστος του επιδόματος ανεργίας).

4. Προσωρινή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών στο επίπεδο του βασικού μισθού (Άραγε τα μέλη του ΣΕΒ έχουν βρεθεί ποτέ χωρίς ασφάλιση? Μάλλον όχι, και γι' αυτό τα λένε αυτά) και μέχρι το τέλος του 2011, σε όσες επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σοβαρή μείωση της δραστηριότητάς τους στη διετία 2009 - 2010.

5. Επιδότηση (από το κράτος, δηλαδή από τους φορολογούμενους - η πλάκα είναι πως κατά τα άλλα αυτοί του ΣΕΒ το παίζουν και "εναντίον του κράτους" και "υπέρ της "ελεύθερης αγοράς") για συμμετοχή σε προγράμματα εκπαίδευσης και κατάρτισης εκείνων των εργαζόμενων που μέσα στο 2009 και στο 2010 υποχρεώνονται να έχουν μειωμένη απασχόληση.

6. Εξυγίανση και ενίσχυση των προληπτικών και κατασταλτικών μηχανισμών για την τήρηση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας και την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας. Αυτό μάλλον είναι ανέκδοτο

7. Crash Program για αναβάθμιση παρεμβατικού ρόλου του ΟΑΕΔ. Μεταξύ άλλων: Ολοκλήρωση της διαδικασίας για την απογραφή εργοδοτών και πλήρης μηχανογραφική αποτύπωση των προσλήψεων - Αναστολή της καταβολής του επιδόματος ανεργίας σε περιπτώσεις που απορρίπτονται διαδοχικές προσφορές θέσεων εργασίας από τον ΟΑΕΔ.

8. Υποχρεωτική εφαρμογή της κοινοτικής οδηγίας (98/59) για την κατάρτιση κοινωνικού σχεδίου εργαζομένων, στις περιπτώσεις όπου η αναδιάρθρωση μίας επιχείρησης συνεπάγεται ομαδικές απολύσεις.

9. Άμεση προώθηση εφαρμογής του νόμου περί εγγυημένου δανεισμού των επιχειρήσεων και επίβλεψη της εφαρμογής του από τις τράπεζες, έτσι ώστε τα δάνεια με εγγύηση Δημοσίου να διοχετευθούν άμεσα στις επιχειρήσεις που διατηρούν ή αυξάνουν τις υφιστάμενες θέσεις εργασίας. Μα καλά, ο Δασκαλόπουλος δεν έλεγε "τέρμα τα δανεικά" λίγο πιο πάνω? Ίσως για μερικούς τα δάνεια [και αγύριστα] να μην τελείωσαν...Και αυτά τα 28 δις "είναι πολλά τα λεφτά"...

10. Προσαύξηση του επιδόματος ανεργίας κατά 25% πληρώστε φορολογούμενοι μέχρι το τέλος του 2010.

Με απλά λόγια, ο ΣΕΒ δε θέλει να χάσει τίποτα, και θέλει να τα πληρώσουμε όλα εμείς. Καταπληκτικά μέτρα

http://www.tvxs.gr/v23276[/SPOILER]


Αξίζει πάντως να σταθούμε λίγο παραπάνω στο θέμα της φορολογίας, που είδαμε λίγο πιο πάνω, με το κύμα μετανάστευσης του κεφαλαίου που παρατηρείται -σε παγκόσμια κλίμακα- από τη "δύση" προς την Κίνα (κυρίως), ή όπου αλλού είναι φτηνά τα μεροκάματα, μειωμένη η φορολογία, κτλ.

Τα κράτη, επειδή δεν κοιτάζουν το ατομικό συμφέρον ενός επιχειρηματία, αλλά το συνολικό συμφέρον των επιχειρηματιών, τραπεζιτών, κτλ ως [άρχουσα] τάξη, ήδη κινούνται σε μέτρα "προστατευτισμού", καθώς προσπαθούν να διατηρήσουν το κεφάλαιο εντός των συνόρων τους, για να μην εκτοξευθεί η ανεργία στα ύψη, και υπάρξει σοβαρός κίνδυνος ανατροπής από τους λαούς.
Παράλληλα, υπάρχουν σκέψεις για μεγαλύτερη -σχετικά με τα όσα βλέπαμε ως τώρα σε Ελλάδα και παγκόσμια (http://1.bp.blogspot.com/_X68ZPZhHwFg/SqKjViB6VuI/AAAAAAAAB7U/yu7eRK7RC9Y/s200/50.jpg)- φορολογία του κεφαλαίου, μιας και τα κράτη της δύσης έχουν οικονομικό πρόβλημα (ακόμα ακι στην Αγγλία υπάρχει συζήτηση για αύξηση του ΦΠΑ στο 20% (http://www.guardian.co.uk/business/2009/nov/08/high-street-retail-vat-20).

Βέβαια, κάποιος θα πει, και σωστά, ότι καλώς προσπαθούν να τα πάρουν από τους "έχοντες και κατέχοντες".
Δυστυχώς όμως, αυτή η πρόταση, από μόνη της, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Και αυτό διότι η άρχουσα τάξη έχει εδώ και χρόνια διασφαλίσει το προνόμιο να μετακινείται όπου θέλει, όποτε θέλει - και αυτό κάνει τώρα, καθώς σιγά μη νοιάζονται για τη χρεωκοπία των "κορόιδων", για την πατρίδα τους ή διάφορα άλλα τέτοια (αν νοιάζονται, γιατί φεύγουν?).

Με απλά λόγια, έχουν τη δυνατότητα να εκβιάσουν: "Αν μας φορολογήσετε, τα μαζεύουμε και φεύγουμε".

Εξ ου βέβαια και η αναγκαιότητα της ανατροπής αυτής της κατάστασης.
Τα κράτη από τη μεριά τους, θα οδηγηθούν σε μεγάλους εμπορικούς πολέμους ("προστατευτισμός"), που παρατηρήθηκαν και στην κρίση του 1929, και θεωρούνται προάγγελος του "πραγματικού" πολέμου που ακολούθησε.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον του 'προστατευτισμού' πάντως, υπάρχει η δυνατότητα πίεσης του κεφαλαίου, τόσο για αύξησης της φορολογίας, όσο και για τη μείωση του ωραρίου (χωρίς βέβαια μείωση μισθού - κάθε άλλο), που θα διασφαλίσει τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, και θα δώσει παράλληλα και άλλο 'αέρα" στους εργαζόμενους, για να διεκδικήσουν ακόμα περισσότερα από όλα αυτά που τους έχουν εδώ και χρόνια κλέψει.

Ευχάριστο είναι που και το ΚΚΕ, παρά τα διάφορα προβλήματα και ελλείψεις του, ζητά πλέον 35ωρο για τους εργαζόμενους:


Την εφαρμογή του 35ωρου για όλους τους εργαζόμενους ζητά η γ.γ. του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, με σχετική ερώτησή της προς τον πρωθυπουργό.

Η κ. Παπαρήγα αναφέρει ότι οι πολιτικές προώθησης των ελαστικών μορφών απασχόλησης οδήγησαν σε ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και της ζωής των εργαζομένων σε όλους τους τομείς και στην αύξηση της ανεργίας, ενώ εκτιμά ότι οι νέες τεχνολογίες επιτρέπουν σήμερα λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερες αμοιβές και περισσότερο ελεύθερο χρόνο.

http://www.tvxs.gr/v25708

Δε γνωρίζω βέβαια αν το ΚΚΕ όντως έχει σκοπό να κάνει σοβαρή δουλειά επί του θέματος του 7-8-9, ή αν είναι απλά μια ακόμα ομιλία "απλά για να το πούμε και αυτό".
Η αλήθεια είναι πως το να εφαρμοστεί το μειωμένο ωράριο σε όλους του εργαζόμενους ναι μεν είναι εφικτό γενικώς και αορίστως, αλλά, με βάση τα σημερινά δεδομένα, η πρόταση για 7ωρο θα κλείσει πολλές μικρές επιχειρήσεις, και ως εκ τούτου, αν είναι να παλευτεί σοβαρά αυτή η πρόταση, θα πρέπει καταρχήν να διεκδικηθεί σε επιχειρήσεις υψηλής κερδοφορίας, εκεί δηλαδή που όντως ο εργοδότης μπορεί να πιεστεί και να κάνει πίσω

[ciaoant1]

Germany to extend shorter hours scheme - ministry

Germany's labour minister has decided to extend a short-hours work scheme with the aim of avoiding mass redundancies, a ministry spokesman said on Sunday.

Labour Minister Franz Josef Jung had decided that starting next year companies could make use of the "Kurzarbeit" facility for 18 months, the spokesman said.

Companies are currently allowed to make use of the provision for 24 months as part of government efforts to tackle the economic downturn, but that period had been due to be scaled back to six months from the beginning of next year.

Under the provision, the Labour Office pays 50 percent of all social security contributions of affected workers, and this figure can rise to 100 percent if staff get training courses during their time off. From the seventh month the provision is in use, the Office automatically pays all the contributions.

While unemployment has risen steadily in many of Germany's leading trading partners, it has been largely kept in check here by the subsidy scheme that encourages firms to shift employees to part-time work rather than fire them.

http://www.forexyard.com/en/reuters_inner.tpl?action=2009-11-22T131217Z_01_GEE5AL09Q_RTRIDST_0_GERMANY-ECONOMY-WORKHOURS

Όλα αυτά βέβαια ίσως σε πολλούς να ακούγονται οικεία, μιας και παρόμοιες προτάσεις γίνονται λίγο-πολύ και στην Ελλάδα (δες και το προηγούμενο ποστ (http://www.adslgr.com/forum/showpost.php?p=3159781&postcount=30) επί του θέματος, με τις αντίστοιχες προτάσεις του ΣΕΒ), αλλά και σε όλο τον κόσμο.

Μια από τις βασικότερες επιλογές της άρχουσας τάξης, φαίνεται να είναι η διόγκωση της ελαστικής/part time/ενοικιαζόμενης εργασίας, της εργασίας δηλαδή με μηδαμινά δικαιώματα, μισθούς πείνας, κτλ.

Βασικός λόγος είναι πως δεν υπάρχουν πολλές θέσεις εργασίας για όλους, και έτσι "μοιράζουν" τις θέσεις εργασίας που έχουν σε πολλές μικρές "μερίδες", δίνοντας μια "μπουκιά" στον κάθε εργαζόμενο που εργάζεται με τέτοιους όρους.

Πώς το δικαιολογούν αυτό?
"Στην αναβροχιά, καλό και το χαλάζι" μας λένε ουσιαστικά, δηλαδή από το να αυξηθεί η ανεργία σε επίπεδα 30, 40, 50%, και ο κόσμος να ξεσηκωθεί εναντίον τους, καλύτερα να δώσουμε σε μερικούς "μισή δουλειά", να κρατήσουμε την ανεργία στο 20-30%, που ίσως και να το αποδεχτούν ήσυχα, ειδικά αν τους φοβίσουμε και αυτοί δεν είναι οργανωμένοι για να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες.

Όσο για τους ίδιους, τα κέρδη τους είναι "off-limits" - δεν είναι τυχαίο μάλιστα το ότι παντού, σε αυτά τα σχέδια προώθησης της "μερικής εργασίας", η πλευρά των εργοδοτών ζητά να πληρώνει το κράτος (δηλαδή οι φορολογούμενοι - δηλαδή σε μεγάλο βαθμό οι ίδιοι οι εργαζόμενοι) τις ασφαλιστικές εισφορές που ως τώρα κατέβαλε ο εργοδότης στα ταμεία.

Έτσι, και τυχόν απώλειες λόγω της πτώσης του εμπορίου (που θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα, καθώς ο άνεργος/κακοπληρωμένος/φοβισμένος εργαζόμενος ούτε υπερκαταναλώνει, ούτε δανείζεται τόσο εύκολα όσο έκανε έως τώρα) ισοσκελίζονται.


Το πιο ανησυχητικό όμως, είναι οι μέσο-μακροχρόνιες συνέπειες αυτών των πολιτικών:

Το μεγάλο όφελος για την άρχουσα τάξη είναι πως με τα μέτρα αυτά ουσιαστικά παγιώνουν/δημιουργούν "δεδικασμένο" για συνθήκες άγριας εκμετάλλευσης των εργαζόμενων, που πλέον σε μεγάλο βαθμό τα επόμενα χρόνια δε θα δικαιούνται (έστω τυπικά, μιας και στην πράξη η μαύρη εργασία ήδη υπάρχει) ασφάλισης από τον εργοδότη, θα πληρώνονται με φιλοδωρήματα 500 ευρώ (περίπου), όσο για σύνταξη, εκεί είναι ακόμα πιο φανερή η κατεύθυνση προς την οποία σπρώχνουν (μια γρήγορη ματιά τα δελτία ειδήσεων των 8 αρκεί για να καταλάβει κανείς τι θέλουν να κάνουν).

Το μεγαλύτερο δηλαδή όφελος, μακροπρόθεσμα, είναι η μεσαιωνικού τύπου εκμετάλλευση των εργαζόμενων από εδώ και πέρα.


Σε πρόσφατο άρθρο (http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2009/nov/22/maynard-keynes-wealth-economics) της, η guardian "θυμήθηκε" τον Κέινς, ο οποίος είχε προβλέψει (εντελώς λανθασμένα όπως αποδείχτηκε) το 1930 ότι, έως το 2030, θα δουλεύαμε 15 ώρες την εβδομάδα:


How much money is enough?
In 1930, Keynes predicted that by 2030, we'd be working a 15-hour week.

Η πρόβλεψη αυτή βέβαια του Κέινς βασίστηκε στο ότι, σύμφωνα με υπολογισμούς τους, η ανάπτυξη που υπήρχε, αν δε διακοπτόταν από πολέμους ή κάτι παρόμοιο (και πράγματι, δεν είχαμε "μεγάλους" πολέμους μετά το Β' Παγκόσμιο), θα ήταν αρκετή για να διασφαλίσει ένα ικανοποιητικό "επίπεδο ζωής" για όλους μας:


The economic downturn has produced an explosion of popular anger against bankers' "greed" and their "obscene" bonuses. This has accompanied a wider critique of "growthmanship" – the pursuit of economic growth or the accumulation of wealth at all costs, regardless of the damage it may do to the earth's environment or to shared values.

John Maynard Keynes addressed this issue in 1930, in his little essay "Economic Possibilities for our Grandchildren". Keynes predicted that in 100 years – that is, by 2030 – growth in the developed world would, in effect, have stopped, because people would "have enough" to lead the "good life." Hours of paid work would fall to three a day – a 15-hour week. Human beings would be more like the "lilies of the field, who toil not, neither do they spin."

Keynes's prediction rested on the assumption that, with a 2% annual increase in capital, a 1% increase in productivity, and a stable population, average standards of living would rise eight times on average. This enables us to work out how much Keynes thought was "enough." GDP per head in the United Kingdom in the late 1920s (before the 1929 crash) was roughly £5,200 ($8,700) in today's value. Accordingly, he estimated that a GDP per capita of roughly £40,000 ($66,000) would be "enough" for humans to turn their attention to more agreeable things.

It is not clear why Keynes thought eight times the average British national income per head would be "enough." Most likely he took as his standard of sufficiency the bourgeois rentier income of his day, which was about 10 times that of the average worker.

Που έκανε λάθος άραγε ο Κέινς?

Η απάντηση βρίσκεται βέβαια στο ότι ναι μεν ο παραγόμενος πλούτος από τους εργαζόμενους είναι πράγματι μεγάλος, ωστόσο η άρχουσα τάξη τον μαζεύει σε ολοένα και μεγαλύτερο βαθμό για λογαριασμό της, αφήνοντας ολοένα και λιγότερα στους εργαζόμενους, ειδικά όσο αυτοί εγκαταλείπουν τις κινήσεις εκείνες (οργάνωση σε σωματεία, πολιτική δράση, κινητοποιήσεις, κτλ) που παλιότερα τους επέτρεπαν να αποσπούν μεγαλύτερο (σχετικά με σήμερα) κομμάτι της πίτας.

http://img141.imageshack.us/img141/6641/19056471.gif
Παρατηρείστε πως όταν οι εργαζόμενοι σταματούν να οργανώνονται και να παλεύουν για τα δικαιώματά τους, ειδικά από το 1970 και μετά, η παραγωγικότητα συνεχίζει να αυξάνεται βέβαια (λόγω νέων τεχνολογιών, κτλ), αλλά οι μισθοί μειώνονται - και βέβαια υπάρχουν ένα σωρό έρευνες (πχ εδώ (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=760664&lngDtrID=251)) για την αύξηση των ανισοτήτων, επιβεβαιώνοντας ότι τα επιπλέον κέρδη καταλήγουν στις τσέπες της άρχουσας τάξης


Η πρόταση της άρχουσας τάξης για τον περιορισμό της ανεργίας, όπως την είδαμε παραπάνω, δεν αποτελεί λύση στο πρόβλημα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε, ότανη ίδια η άρχουσα τάξη είναι το πρόβλημα?

Δεν μιλώ προσωπικά (αν και υπάρχουν προφανώς και προσωπικές ευθύνες, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο), απλά είναι αδύνατον να περιμένει κανείς από αυτούς που κερδίζουν χρήματα από την εκμετάλλευση των εργαζόμενων να επιλύσουν τα προβλήματα που δημιουργεί αυτή η εκμετάλλευση.

Είναι φανερή, σήμερα περισσότερο από ποτέ, η απροθυμία (μέχρι τέλους) της άρχουσας τάξης να μειώσει έστω τα κέρδη της, για να βελτιωθεί η θέση των εργαζόμενων.

Ακόμα και μπροστά στον κίνδυνο ξεσηκωμού των εργαζόμενων (λόγω του ότι η ανεργία θα σκαρφαλώσει τα επόμενα χρόνια σε πολύ μεγάλα νούμερα), η λύση τους είναι -μεν- η δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας μέσω της μείωσης ωραρίου, αλλά με μείωση μισθού, και με μείωση/κατάργηση ασφαλιστικών παροχών, συντάξεων.

Αυτό απλά δε μπορεί να γίνει ανεκτό - η δημιουργία αυτών των θέσεων εργασίας θα πρέπει να γίνει με τους δικούς μας όρους, με σταθερή εργασία-ωράριο και σοβαρούς μισθούς.

Αυτό αποτελεί μια -μίνιμουμ- θέση για τους εργαζόμενους, και θα πρέπει να τη διεκδικήσουν απέναντι στις προσπάθειες της άρχουσα τάξης -αποστολή δύσκολή, αλλά απαραίτητη

http://img517.imageshack.us/img517/6065/8hoursdaybanner1856.jpg



ΥΓ: Ειλικρινά περιμένετε από αυτούς να λύσουν τα προβλήματα σας?


Ιταλία: Στο στόχαστρο της κυβέρνησης το ωριαίο διάλειμμα στη δουλειά
«Η παύση αυτή χάρην τού γεύματος αποτελεί πλήγμα για την εργασία», δήλωσε ο Ιταλός υπουργός, αρμόδιος του κυβερνητικού προγράμματος.

Το ωριαίο διάλειμμα από τη δουλειά, για φαγητό, μία από τις πλέον «ιερές» συνήθειες των Ιταλών, κατέκρινε ο Ιταλός υπουργός, αρμόδιος του κυβερνητικού προγράμματος, Τζανφράνκο Ροτόντι, μιλώντας στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα του «Klauscondicio».

«Η παύση αυτή χάρην τού γεύματος αποτελεί πλήγμα για την εργασία, αλλά και για την όλη αρμονία της ημέρας. Δεν μου αρέσει αυτή η ιεροτελεστία, που μπλοκάρει όλη την Ιταλία. Φυσικά, δεν μπορούμε να επιβάλουμε στους εργαζόμενους πότε να φάνε, αλλά έχω ανακαλύψει ότι οι πιο παραγωγικές ώρες της ημέρας, είναι ακριβώς εκείνες του γεύματος», δήλωσε ο Ροτόντι.

Η τοποθέτηση του υπουργού της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι αναμεταδόθηκε από τα κυριότερα μέσα ενημέρωσης και αρχικά αναδημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της εφημερίδας «Κορριέρε Ντέλλα Σέρα».

Πολλοί σχολιαστές υπενθυμίζουν πως, στην Ιταλία, ο συγκεκριμένος «θεσμός» τυχαίνει σεβασμού και στις επιχειρήσεις. Σε πολλές δημόσιες, ή ημικρατικές υπηρεσίες (όπως στη ραδιοφωνία και τηλεόραση Rai και στην υπηρεσία ηλεκτρισμού Enel), υπάρχουν καντίνες και κυλικεία, στα οποία οι εργαζόμενοι τρώνε ξοδεύοντας μόλις ένα ή δυο ευρώ. Σε μικρότερερες, ιδιωτικές συνήθως, επιχειρήσεις, οι εργοδότες παρέχουν, καθημερινά, στους υπαλλήλους τους κουπόνια (αξίας περίπου 6 ευρώ) για να τρώνε σε καφέ μπαρ ή και να αγοράζουν τρόφιμα από σούπερ μάρκετ.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_23/11/2009_309419

[sdikr]

Αυτό το graph (http://img141.imageshack.us/img141/6641/19056471.gif) πότε θα αλλάξει;

[Gila1899]

Οταν αλλάξουν τα δεδομένα φαντάζομαι.

Ετσι για ποικιλία:
http://img691.imageshack.us/img691/9290/realwageproductivitygap.jpg
http://bilbo.economicoutlook.net/blog/?p=5537

Να κι ένα ραβδόγραμμα από εδώ (http://www.epi.org/economic_snapshots/entry/webfeatures_snapshots_20050421/).
http://img687.imageshack.us/img687/5681/snap20050421fig13.gif (http://img687.imageshack.us/i/snap20050421fig13.gif/)

[sdikr]

Οταν αλλάξουν τα δεδομένα φαντάζομαι.

Ετσι για ποικιλία:
http://img691.imageshack.us/img691/9290/realwageproductivitygap.jpg
http://bilbo.economicoutlook.net/blog/?p=5537

Να κι ένα ραβδόγραμμα από εδώ (http://www.epi.org/economic_snapshots/entry/webfeatures_snapshots_20050421/).
http://img687.imageshack.us/img687/5681/snap20050421fig13.gif (http://img687.imageshack.us/i/snap20050421fig13.gif/)

Πες μου σε παρακαλώ, πριν απο 12 χρόνια οι 120.000δρχ (352 ευρώ) ήταν ο βασικός, σήμερα είναι τα 700 ευρώ.
Αυτό δεν είναι αύξηση;

Πριν 12 χρόνια μια τηλεόραση 21 CRT έκανε 210.000 δρχ (616 ευρώ) σήμερα κάτω απο 120 ευρώ.

Το ότι βγάζουν παραπάνω συσκευές με την βοήθεια της τεχνολογίας δεν σημαίνει οτι δουλεύουν παραπάνω και δεν σημαίνει οτι οι εταίριες βγάζουν παραπάνω κέρδος, (μεγαλύτεροι μισθοί, μικρότερη τιμή πώλησης)


εγώ το βλέπω απλά απο την μεριά του τι λάμβανα τότε, τι θα λάβει κάποιος νέος στον χώρο εργασιας σήμερα (γιατί υπάρχουν και οι αυξήσεις του μισθού) και τι πλήρωνω σήμερα και τι τότε για κάποια πράγματα (αν και μας το έχουν χαλάσει λίγο με τα είδη διατροφής, άλλα και αυτοί που βγάζουν είδη διατροφής λαμβάνουν καλύτερο μισθό)

Το να μου λές οτι εκεί που βγάζαν 10 τηλεοράσεις την μέρα σήμερα βγάζουν 100 (με την βοήθεια της τεχνολογίας, αντί στο χέρι) δεν μου λέει κάτι.


Αν δείς επαγγέλματα που όλα γίνονται με το χέρι, το productivity παραμένει το ίδιο και οι μισθοί καλύτεροι

[cheese]

αυτα τα γραφήμματα πιστεύω αποδίδουν την κατάσταση που επικρατεί σε κάποιες υποανάπτυκτες αγορες. Δεν πιστεύω πως αυτοί οι αριθμοί ισχύουν στην Ελλάδα, την Ευρώπη γενικότερα την Αμερική και τον λοιπό πολιτισμένο κόσμο. Φυσικά δεν γνωρίζω τί γίνεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη αλλά πιστεύω ισως σε χώρες όπως π.χ. η κίνα θα μπορούσαν ίσως και να ισχύουν σε κάποιες ίσως και σε περισσότερες περιπτώσεις

[pt3]

Αρχικό μήνυμα από ciaoant1 ...http://www.adslgr.com/forum/images/buttons/viewpost.gif (http://www.adslgr.com/forum/showthread.php?p=3130379#post3130379)
http://www.adslgr.com/images/quotation-icon-left.gif
Ή μπορεί να περάσει στον εργοδότη? Ή μήπως οι εργοδότες δεν πρέπει να μειώσουν ποτέ τα κέρδη τους?

http://img141.imageshack.us/img141/6641/19056471.gif
http://www.adslgr.com/images/quotation-icon-right.gif

Δεν έχεις βαρεθεί ακόμα αυτό το graph; μόνο σε αυτό το φόρουμ το έχεις βάλει 100 φόρες.


Ρε συ ciao εχεις ποστάρει γραφημα 100 φορές που δείχνει οτι τα τελευταία 60 χρόνια οι μισθοί έχουν διπλασιασθεί
και στο πρωτο μηνυμα γραφεις οτι οι μισθοί και τα ωραρια είναι χειρότερα απ' 'οτι ηταν πριν από 100 χρονια


Ας δούμε και ένα άλλο γραφημα αυτό περι πλουτοκρατίας που έχει ποσταρισθεί
http://img267.imageshack.us/img267/7579/rsz1213307968xlarge.jpg

Συμφωνα με το γράφημα λοιπόν το 2006 το 0,01% των πιο πλούσιων Αμερικανών (γεράκια και άλλοι πλουτοκράτες που εκμεταλέυονται την υπεραξία των εργαζομένων) έχουν εισοδήμα 976 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με το μέσο εισόδημα που έχει το 90% των πιο φτωχών Αμερικάνων.
Πραγματικά ακούγεται και είναι εξωφρενικό ας δούμε όμως τι σημαίνει επι της ουσίας :
Εχουμε και λέμε λοιπόν για κάθε 9000 Αμερικάνους που βγάζουν 1$ υπάρχει και 1 (ένας) που βγάζει 976$. Ας του τα πάρουμε λοιπον του π.... :rofl: και ας τα μοιράσουμε. Εχουμε λοιπόν τωρα συνολικά 9.976$ να τα μοιράσουμε σε 9001 Αμερικάνους (το λαϊκό δικαστήριο του χάρισε τη ζωή :) ) καθε ένας λοιπόν θα πάρει 1,1$.

Μετα από αυτή τη φοβερή αναδιανομή εισοδήματος οι φτωχότεροι μεγάλωσαν το εισοδημά τους κατα 10% η γεννιά των 700 € δηλαδή έγινε γεννιά των 770 €.


Σε πρόσφατο άρθρο (http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2009/nov/22/maynard-keynes-wealth-economics) της, η guardian "θυμήθηκε" τον Κέινς, ο οποίος είχε προβλέψει (εντελώς λανθασμένα όπως αποδείχτηκε) το 1930 ότι, έως το 2030, θα δουλεύαμε 15 ώρες την εβδομάδα:
.....
Η πρόβλεψη αυτή βέβαια του Κέινς βασίστηκε στο ότι, σύμφωνα με υπολογισμούς τους, η ανάπτυξη που υπήρχε, αν δε διακοπτόταν από πολέμους ή κάτι παρόμοιο (και πράγματι, δεν είχαμε "μεγάλους" πολέμους μετά το Β' Παγκόσμιο), θα ήταν αρκετή για να διασφαλίσει ένα ικανοποιητικό "επίπεδο ζωής" για όλους μας:
.......
Που έκανε λάθος άραγε ο Κέινς?


Προφανώς έκανε λάθος στην προβλεψή του σχετικά με την ανάπτυξή. Σήμερα το ΑΕΠ του Η.Β. είναι σχεδόν μισό από αυτόμπου προέβλεπε και δεν βλέπω να διπλάσιάζεται τα τελευταία 20 χρονια.
Το "ικανοποιητικό επιπεδο" σήμερα πιστευω οτι είναι πολύ μεγαλύτερο απο αυτό που θεωρησε πριν από 80 χρόνια.
Επίσης πιστεύω ότι λόγω της εποχής που ζούσε υποεκτίμησε την επίδραση του τομέα των υπηρεσιών που απο τη φύση του δεν είναι δυνατόν να αυξήσει τόσο την παραγωγικότητα του.

[ciaoant1]

αυτα τα γραφήμματα πιστεύω αποδίδουν την κατάσταση που επικρατεί σε κάποιες υποανάπτυκτες αγορες. Δεν πιστεύω πως αυτοί οι αριθμοί ισχύουν στην Ελλάδα, την Ευρώπη γενικότερα την Αμερική και τον λοιπό πολιτισμένο κόσμο.
Και όμως, το γράφημα που έβαλα αφορά τις ΗΠΑ.

Νομίζω πως και τα γραφήματα του Gila1899 αυτή αφορούν.

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 13 λεπτά και 38 δευτερόλεπτα αργότερα ........


Πες μου σε παρακαλώ, πριν απο 12 χρόνια οι 120.000δρχ (352 ευρώ) ήταν ο βασικός, σήμερα είναι τα 700 ευρώ.
Αυτό δεν είναι αύξηση;

Όχι απαραίτητα - η αύξηση σε πλήθος δε σημαίνει αυτομάτως και πραγματική αύξηση.
Απλά πολύς κόσμος, όπως εσύ, είναι τόσο οικονομικά αμόρφωτος (δεν του τα εξήγησε και κανένας, σιγά που τα εξηγήσουν κιόλας), που ΝΟΜΙΖΕΙ ότι αν πάρει περισσότερα χρήματα, τότε αυτομάτως αυξήθηκε το εισόδημα του, αγνοώντας το φαινόμενο του πληθωρισμού.

Θα στο εξηγήσω με ένα απλοικό παράδειγμα:

Ας πούμε πως έχω φτιάξει ένα ωραίο κέηκ σοκολάτας, και το κόβω σε 4 μεγάλα κομμάτια.
Το κάθε κομμάτι "αξίζει" το 25% του συνολικού κέηκ.

Άρα, αν σου δώσω 2 κομμάτια κέηκ, τότε έχεις στην κατοχή σου το 50% του συνολικού κέηκ.


Τι γίνεται όμως αν αποφασίσω να κόψω το κέηκ σε 10 κομμάτια, και όχι σε 4 όπως πριν?
Αν το κάνω αυτό, τότε η αξία του κάθε κομματιού θα είναι πολύ μικρότερη (συγκεκριμένα, το κάθε κομμάτι θα αποτελεί το 1/10, δηλαδή το 10% του συνολικού κέηκ).
Αν λοιπόν σου δώσω πχ 3 κομμάτια κέηκ, τότε ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ έχεις πάρει αύξηση, διότι αντί για 2, έχεις πάρει 3 κομμάτια κέηκ.

Όμως, επειδή η αξία των κομματιών είναι μικρότερη στη δεύτερη περίπτωση, θα έχεις συνολικά το 30% του κέηκ (ενώ πριν, που είχες 2 κομμάτια, είχες το 50% του κέηκ, διότι τα κομμάτια αυτά ήταν μεγαλύτερα, άξιζαν περισσότερο).


Δες για παράδειγμα τι γίνεται σήμερα περισσότερο από ποτέ, με την αξία των νομισμάτων να πέφτει κατακόρυφα σε σχέση με το χρυσό (που μένει γενικά σταθερός).
Ειδικά το δολλάριο και η αγγλική λίρα, που τυπώνονται με τη σέσουλα από τις κυβερνήσεις αυτών των κρατών, προκειμένου να αποπληρώσουν τα χρέη του, πέφτουν.
Τα κράτη αυτά τυπώνουν φρέσκο χρήμα από το πουθενά, αυξάνουν δηλαδή τα κομμάτια του κέηκ.
Μόνο που, όπως είδαμε και πριν, αν αυξήσεις τα κομμάτια του κέηκ, τότε η αξία τους μειώνεται, διότι είναι μικρότερα, αντιπροσωπεύουν ένα μικρότερο μέρος του συνολικού κέηκ δηλαδή.



Έτσι, εσύ πχ μπορεί τώρα να παίρνεις περισσότερα χρήματα ως μισθό, αλλά, επειδή το χρήμα αυτό πληθωρίζεται (το κέηκ κόβεται σε ολοένα και πιο μικρά κομμάτια), τα χρήματα που παίρνεις αξίζουν λιγότερο, και έτσι η πραγματική σου αγοραστική δύναμη μειώνεται

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 11 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα αργότερα ........


Ρε συ ciao εχεις ποστάρει γραφημα 100 φορές που δείχνει οτι τα τελευταία 60 χρόνια οι μισθοί έχουν διπλασιασθεί
Ονομαστικά ναι.

Όμως, λόγω του πληθωρισμού, η πραγματική τους αξία έχει πέσει.
Αν συγκριθούν με την παραγωγικότητα, η πτώση είναι κατακόρυφη.

Το ίδιο και αν συγκριθούν με το χρυσό, που μένει σταθερός, κτλ


Ας δούμε και ένα άλλο γραφημα αυτό περι πλουτοκρατίας που έχει ποσταρισθεί
http://img267.imageshack.us/img267/7579/rsz1213307968xlarge.jpg

Συμφωνα με το γράφημα λοιπόν το 2006 το 0,01% των πιο πλούσιων Αμερικανών (γεράκια και άλλοι πλουτοκράτες που εκμεταλέυονται την υπεραξία των εργαζομένων) έχουν εισοδήμα 976 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με το μέσο εισόδημα που έχει το 90% των πιο φτωχών Αμερικάνων.
Πραγματικά ακούγεται και είναι εξωφρενικό ας δούμε όμως τι σημαίνει επι της ουσίας :
Εχουμε και λέμε λοιπόν για κάθε 9000 Αμερικάνους που βγάζουν 1$ υπάρχει και 1 (ένας) που βγάζει 976$. Ας του τα πάρουμε λοιπον του π.... :rofl: και ας τα μοιράσουμε. Εχουμε λοιπόν τωρα συνολικά 9.976$ να τα μοιράσουμε σε 9001 Αμερικάνους (το λαϊκό δικαστήριο του χάρισε τη ζωή :) ) καθε ένας λοιπόν θα πάρει 1,1$.
Η πρόταση σου είναι [σχεδόν] ανώφελη, όπως επισημαίνεις και εσύ.
Αν απλά του πάρουμε τα λεφτά, τότε λίγα θα αλλάξουν.
Ναι μεν θα υπάρξει μια μικρή προσωρινή ανακούφιση για κάποιους, όμως, θα είναι μικρή, και-κυρίως- θα είναι προσωρινή:

Εκτός από τα χρήματα, πρέπει να του αφαιρεθεί και η εξουσία.

Δες για παράδειγμα τι έγινε με το 8ωρο:
Κατακτήθηκε και κόπο, αίμα και ιδρώτα, αλλά επειδή την εξουσία τη διατήρησαν οι πλουτοκράτες, μπόρεσαν και το έχουν σχεδόν καταργήσει.

Έτσι θα γίνει και με την αναδιανομή πλούτου που αναφέρεις:
Αν δηλαδή πάρεις από την άρχουσα τάξη τα λεφτά, αλλά τους αφήσεις να έχουν την ίδια εξουσία με τώρα πάνω στους εργαζόμενους, τότε, αργά ή γρήγορα, και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα μπορέσουν να ξανασυσσωρεύσουν όλο αυτόν τον πλούτο.


Για να γίνει μια σωστή αναδιανομή, χρειάζεται να μειωθεί το ωράριο, ώστε να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας, και έτσι η εργοδοσία να πληρώνει σε μόνιμη βάση περισσότερα από τα κέρδη της στη μισθοδοσία των εργαζόμενων



Προφανώς έκανε λάθος στην προβλεψή του σχετικά με την ανάπτυξή. Σήμερα το ΑΕΠ του Η.Β. είναι σχεδόν μισό από αυτόμπου προέβλεπε και δεν βλέπω να διπλάσιάζεται τα τελευταία 20 χρονια.
Κάνεις λάθος - όχι μόνο η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι αυτή που προέβλεψε ο Κέυνς, αλλά είναι μάλιστα και μεγαλύτερη από αυτή που προέβλεψε ο Κέυνς - από το προηγούμενο άρθρο (http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2009/nov/22/maynard-keynes-wealth-economics) της guardian:


It is not clear why Keynes thought eight times the average British national income per head would be "enough." Most likely he took as his standard of sufficiency the bourgeois rentier income of his day, which was about 10 times that of the average worker.

Eighty years on, the developed world has approached Keynes's goal. In 2007 (ie, pre-crash), the IMF reported that average GDP per head in the United States stood at $47,000, and at $46,000 in the UK. In other words, the UK has had a five-fold increase in living standards since 1930 – despite the falsification of two of Keynes's assumptions: "no major wars" and "no population growth" (in the UK, the population is 33% higher than in 1930).

The reason we have done so well is that annual productivity growth has been higher than Keynes projected: about 1.6% for the UK, and a bit higher for the US. Countries like Germany and Japan have done even better, despite the hugely disruptive effects of war. It is likely that Keynes's "target" of $66,000 will be achieved for most western countries by 2030.

[cheese]

Για να γίνει μια σωστή αναδιανομή, χρειάζεται να μειωθεί το ωράριο, ώστε να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας, και έτσι η εργοδοσία να πληρώνει σε μόνιμη βάση περισσότερα από τα κέρδη της στη μισθοδοσία των εργαζόμενων



Ποίος όμως θα μπορούσε να αντέξει μια μείωση ωραρίου και διπλασιασμό των εργαζομένων. Φυσικά κάποιες πολύ μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα οι μικρές και πολλές μεσαίες επιχειρήσεις να κλείσουν και να πάψουν να υπάρχουν λόγο κόστους αλλά επίσης ποιός θα έφτιαχνε δική του επιχείρηση εάν θα έπρεπε να δουλεύει μόνο 4 ωρες και να εισπράττει πλήρη μισθό ως εργαζομενος σε κάποια μεγάλη επιχείρηση. Οι μεγάλες επιχειρήσεις προκύπτουν μακροπρόθεσμα να είναι ευνοημένες εφόσον θα έχει περιοριστεί ο ανταγωνισμός. Και θα φέρω (ξανά) ως παράδειγμα τα καταστήματα ζάρας. Θα μπορούσαν φαντάζομαι να αντεπεξέλθουν σε ένα διπλασιασμό του προσωπικού, τα μικρά καταστήματα όμως δεν θα μπορούσαν, ωστόσο τα μικρά καταστήματα ασκούν ανταγωνισμό στον ζάρα!
Εάν πάλι υιοθετηθεί μια λύση όπου οι πολύ μεγάλοι να εφαρμόσουν τετράωρο με πλήρη μισθό στους εργαζόμενούς τους, οι εργαζόμενοι αυτών των επιχειρήσεων θα τυγχάνουν σε προνομιούχα θέση εφόσον δουλεύουν λιγότερο αλλά αμείβονται το ίδιο με έναν εργαζόμενο που εργάζεται οχτάωρο.

[Xthon]

Συμφωνα με το γράφημα λοιπόν το 2006 το 0,01% των πιο πλούσιων Αμερικανών (γεράκια και άλλοι πλουτοκράτες που εκμεταλέυονται την υπεραξία των εργαζομένων) έχουν εισοδήμα 976 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με το μέσο εισόδημα που έχει το 90% των πιο φτωχών Αμερικάνων.
Πραγματικά ακούγεται και είναι εξωφρενικό ας δούμε όμως τι σημαίνει επι της ουσίας :
Εχουμε και λέμε λοιπόν για κάθε 9000 Αμερικάνους που βγάζουν 1$ υπάρχει και 1 (ένας) που βγάζει 976$. Ας του τα πάρουμε λοιπον του π.... :rofl: και ας τα μοιράσουμε. Εχουμε λοιπόν τωρα συνολικά 9.976$ να τα μοιράσουμε σε 9001 Αμερικάνους (το λαϊκό δικαστήριο του χάρισε τη ζωή :) ) καθε ένας λοιπόν θα πάρει 1,1$.

Μετα από αυτή τη φοβερή αναδιανομή εισοδήματος οι φτωχότεροι μεγάλωσαν το εισοδημά τους κατα 10% η γεννιά των 700 € δηλαδή έγινε γεννιά των 770 €.
πολύ σωστή παρατήρηση


Η πρόταση σου είναι [σχεδόν] ανώφελη, όπως επισημαίνεις και εσύ.
Αν απλά του πάρουμε τα λεφτά, τότε λίγα θα αλλάξουν.
Ναι μεν θα υπάρξει μια μικρή προσωρινή ανακούφιση για κάποιους, όμως, θα είναι μικρή, και-κυρίως- θα είναι προσωρινή:

Εκτός από τα χρήματα, πρέπει να του αφαιρεθεί και η εξουσία.

Δες για παράδειγμα τι έγινε με το 8ωρο:
Κατακτήθηκε και κόπο, αίμα και ιδρώτα, αλλά επειδή την εξουσία τη διατήρησαν οι πλουτοκράτες, μπόρεσαν και το έχουν σχεδόν καταργήσει.

Έτσι θα γίνει και με την αναδιανομή πλούτου που αναφέρεις:
Αν δηλαδή πάρεις από την άρχουσα τάξη τα λεφτά, αλλά τους αφήσεις να έχουν την ίδια εξουσία με τώρα πάνω στους εργαζόμενους, τότε, αργά ή γρήγορα, και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα μπορέσουν να ξανασυσσωρεύσουν όλο αυτόν τον πλούτο.


Για να γίνει μια σωστή αναδιανομή, χρειάζεται να μειωθεί το ωράριο, ώστε να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας, και έτσι η εργοδοσία να πληρώνει σε μόνιμη βάση περισσότερα από τα κέρδη της στη μισθοδοσία των εργαζόμενων

οτι νάναι.
Σου λέει πως αν όλοι είχαν το ίδιο εισόδημα, το εισόδημα των πιο φτωχών το πολύ να ανέβενε 10%. Και εσύ λες προσωρινή ακακούφιση γιατί οι πλουτοκράτες θα τα ξαναπάρουν. παντελώς άσχετο.

........Auto merged post: Xthon πρόσθεσε 7 λεπτά και 19 δευτερόλεπτα αργότερα ........


Ποίος όμως θα μπορούσε να αντέξει μια μείωση ωραρίου και διπλασιασμό των εργαζομένων. Φυσικά κάποιες πολύ μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα οι μικρές και πολλές μεσαίες επιχειρήσεις να κλείσουν και να πάψουν να υπάρχουν λόγο κόστους αλλά επίσης ποιός θα έφτιαχνε δική του επιχείρηση εάν θα έπρεπε να δουλεύει μόνο 4 ωρες και να εισπράττει πλήρη μισθό ως εργαζομενος σε κάποια μεγάλη επιχείρηση. Οι μεγάλες επιχειρήσεις προκύπτουν μακροπρόθεσμα να είναι ευνοημένες εφόσον θα έχει περιοριστεί ο ανταγωνισμός. Και θα φέρω (ξανά) ως παράδειγμα τα καταστήματα ζάρας. Θα μπορούσαν φαντάζομαι να αντεπεξέλθουν σε ένα διπλασιασμό του προσωπικού, τα μικρά καταστήματα όμως δεν θα μπορούσαν, ωστόσο τα μικρά καταστήματα ασκούν ανταγωνισμό στον ζάρα!
Εάν πάλι υιοθετηθεί μια λύση όπου οι πολύ μεγάλοι να εφαρμόσουν τετράωρο με πλήρη μισθό στους εργαζόμενούς τους, οι εργαζόμενοι αυτών των επιχειρήσεων θα τυγχάνουν σε προνομιούχα θέση εφόσον δουλεύουν λιγότερο αλλά αμείβονται το ίδιο με έναν εργαζόμενο που εργάζεται οχτάωρο.

αν όλοι δουλευαμε 4ωρο πολύ απλά όλοι θα ήμασταν 50% πιο φτωχοί.
δε γίνεται και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.

[no_logo]

αν όλοι δουλευαμε 4ωρο πολύ απλά όλοι θα ήμασταν 50% πιο φτωχοί.
δε γίνεται και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.

αφελές αυτό που λες
το οκτάωρο διεκδικήθηκε και καθιερώθηκε μετά την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο.
Από τότε μέχρι το 2009 η τεχνολογία και η παραγωγική διαδικασία έχουν αλλάξει με κατακλυσμικό τρόπο, το παραγόμενο προϊόν είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερο από τότε.

[ciaoant1]

αφελές αυτό που λες
το οκτάωρο διεκδικήθηκε και καθιερώθηκε μετά την Πρωτομαγιά του 1886 στο Σικάγο.
Από τότε μέχρι το 2009 η τεχνολογία και η παραγωγική διαδικασία έχουν αλλάξει με κατακλυσμικό τρόπο, το παραγόμενο προϊόν είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερο από τότε.
ακριβώς

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 6 λεπτά και 18 δευτερόλεπτα αργότερα ........


Ποίος όμως θα μπορούσε να αντέξει μια μείωση ωραρίου και διπλασιασμό των εργαζομένων. Φυσικά κάποιες πολύ μεγάλες επιχειρήσεις. Αυτό θα είχε ως αποτέλεσμα οι μικρές και πολλές μεσαίες επιχειρήσεις να κλείσουν και να πάψουν να υπάρχουν λόγο κόστους αλλά επίσης ποιός θα έφτιαχνε δική του επιχείρηση εάν θα έπρεπε να δουλεύει μόνο 4 ωρες και να εισπράττει πλήρη μισθό ως εργαζομενος σε κάποια μεγάλη επιχείρηση. Οι μεγάλες επιχειρήσεις προκύπτουν μακροπρόθεσμα να είναι ευνοημένες εφόσον θα έχει περιοριστεί ο ανταγωνισμός. Και θα φέρω (ξανά) ως παράδειγμα τα καταστήματα ζάρας. Θα μπορούσαν φαντάζομαι να αντεπεξέλθουν σε ένα διπλασιασμό του προσωπικού, τα μικρά καταστήματα όμως δεν θα μπορούσαν, ωστόσο τα μικρά καταστήματα ασκούν ανταγωνισμό στον ζάρα!
Εάν πάλι υιοθετηθεί μια λύση όπου οι πολύ μεγάλοι να εφαρμόσουν τετράωρο με πλήρη μισθό στους εργαζόμενούς τους, οι εργαζόμενοι αυτών των επιχειρήσεων θα τυγχάνουν σε προνομιούχα θέση εφόσον δουλεύουν λιγότερο αλλά αμείβονται το ίδιο με έναν εργαζόμενο που εργάζεται οχτάωρο.

Σε προηγούμενο ποστ μου ήδη έχω αναφερθεί στο θέμα, προφανώς δεν το διάβασες, γι' αυτό στο ξαναβάζω:



Η αλήθεια είναι πως το να εφαρμοστεί το μειωμένο ωράριο σε όλους του εργαζόμενους ναι μεν είναι εφικτό γενικώς και αορίστως, αλλά, με βάση τα σημερινά δεδομένα, η πρόταση για 7ωρο θα κλείσει πολλές μικρές επιχειρήσεις, και ως εκ τούτου, αν είναι να παλευτεί σοβαρά αυτή η πρόταση, θα πρέπει καταρχήν να διεκδικηθεί σε επιχειρήσεις υψηλής κερδοφορίας, εκεί δηλαδή που όντως ο εργοδότης μπορεί να πιεστεί και να κάνει πίσω[/I]

Μιας όμως και το επανέφερες το ζήτημα αυτό, αξίζει να σημειώσω ότι λόγω της επίθεσης της άρχουσας τάξης, κλείνουν σήμερα πολλοί μικρομεσαίοι - αυτό πρακτικά σημαίνει πως στο μέλλον ο καπιταλισμός θα λειτουργεί, αν δε σταματηθεί, με πολύ πιο ολιγοπωλιακούς όρους απ' ότι σήμερα - θα επιβιώσουν λίγες επιχειρήσεις, που θα έχουν μεγάλη κερδοφορία/εξουσία, ενώ οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα είναι λίγες.

Οι εργαζόμενοι λοιπόν θα πρέπει να προσαρμοστούν σε αυτές τις συνθήκες - και το καλύτερο βήμα για αυτούς είναι να ζητήσουν ένα αίτημα όπως το 7-8-9, καθώς οι επιχειρήσεις που θα δουλεύουν (όσοι δουλεύουν - οι υπόλοιποι θα είναι άνεργοι) θα είναι μεγάλες, με υψηλή κερδοφορία, και άρα μπορούμε πιο εύκολα να τους αποσπάσουμε μερίδιο από τα κέρδη τους

[cheese]

Οι εργαζόμενοι λοιπόν θα πρέπει να προσαρμοστούν σε αυτές τις συνθήκες - και το καλύτερο βήμα για αυτούς είναι να ζητήσουν ένα αίτημα όπως το 7-8-9, καθώς οι επιχειρήσεις που θα δουλεύουν (όσοι δουλεύουν - οι υπόλοιποι θα είναι άνεργοι) θα είναι μεγάλες, με υψηλή κερδοφορία, και άρα μπορούμε πιο εύκολα να τους αποσπάσουμε μερίδιο από τα κέρδη τους

Δηλαδή υποστηρίζεις την εξαφάνιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την καθιέρωση ύπαρξης μόνο μεγάλων επιχειρήσεων όπου θα είναι δυνατή η εφαρμογή αυτών των ιδεών. Νιώθω πως προς τα εκεί οδεύουμε, ο μόνος τρόπος δε επένδυσης θα είναι η αγορά μετοχών των υπαρχουσών μεγάλων εταιρειών, στην Ελλάδα όμως το βλέπω δύσκολο, αυτό θα γίνει όταν πλέον θα έχει εφαρμοστεί σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο!

[uncharted]

Πραγματικά ακούγεται και είναι εξωφρενικό ας δούμε όμως τι σημαίνει επι της ουσίας :
Εχουμε και λέμε λοιπόν για κάθε 9000 Αμερικάνους που βγάζουν 1$ υπάρχει και 1 (ένας) που βγάζει 976$. Ας του τα πάρουμε λοιπον του π.... :rofl: και ας τα μοιράσουμε. Εχουμε λοιπόν τωρα συνολικά 9.976$ να τα μοιράσουμε σε 9001 Αμερικάνους (το λαϊκό δικαστήριο του χάρισε τη ζωή :) ) καθε ένας λοιπόν θα πάρει 1,1$.
το λογικο σφαλμα αυτης της διαιρεσης οτι ειναι οτι πιανεις ενα μικρο υποσυνολο του παγκοσμιου πλουτου.
το σωστο θα ηταν να διαιρεσεις το παγκοσμιο ΑΕΠ με τον αριθμο των ανθρωπων (6,5 δις περιπου)
επειδη δεν γνωριζω ποσο ειναι το παγκοσμιο ΑΕΠ, ας κανει καποιος αλλος τις πραξεις να δουμε τι βγαινει...

[sdikr]

Όχι απαραίτητα - η αύξηση σε πλήθος δε σημαίνει αυτομάτως και πραγματική αύξηση.
Απλά πολύς κόσμος, όπως εσύ, είναι τόσο οικονομικά αμόρφωτος (δεν του τα εξήγησε και κανένας, σιγά που τα εξηγήσουν κιόλας), που ΝΟΜΙΖΕΙ ότι αν πάρει περισσότερα χρήματα, τότε αυτομάτως αυξήθηκε το εισόδημα του, αγνοώντας το φαινόμενο του πληθωρισμού.

Θα στο εξηγήσω με ένα απλοικό παράδειγμα:

Ας πούμε πως έχω φτιάξει ένα ωραίο κέηκ σοκολάτας, και το κόβω σε 4 μεγάλα κομμάτια.
Το κάθε κομμάτι "αξίζει" το 25% του συνολικού κέηκ.

Άρα, αν σου δώσω 2 κομμάτια κέηκ, τότε έχεις στην κατοχή σου το 50% του συνολικού κέηκ.


Τι γίνεται όμως αν αποφασίσω να κόψω το κέηκ σε 10 κομμάτια, και όχι σε 4 όπως πριν?
Αν το κάνω αυτό, τότε η αξία του κάθε κομματιού θα είναι πολύ μικρότερη (συγκεκριμένα, το κάθε κομμάτι θα αποτελεί το 1/10, δηλαδή το 10% του συνολικού κέηκ).
Αν λοιπόν σου δώσω πχ 3 κομμάτια κέηκ, τότε ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΑ έχεις πάρει αύξηση, διότι αντί για 2, έχεις πάρει 3 κομμάτια κέηκ.

Όμως, επειδή η αξία των κομματιών είναι μικρότερη στη δεύτερη περίπτωση, θα έχεις συνολικά το 30% του κέηκ (ενώ πριν, που είχες 2 κομμάτια, είχες το 50% του κέηκ, διότι τα κομμάτια αυτά ήταν μεγαλύτερα, άξιζαν περισσότερο).


Δες για παράδειγμα τι γίνεται σήμερα περισσότερο από ποτέ, με την αξία των νομισμάτων να πέφτει κατακόρυφα σε σχέση με το χρυσό (που μένει γενικά σταθερός).
Ειδικά το δολλάριο και η αγγλική λίρα, που τυπώνονται με τη σέσουλα από τις κυβερνήσεις αυτών των κρατών, προκειμένου να αποπληρώσουν τα χρέη του, πέφτουν.
Τα κράτη αυτά τυπώνουν φρέσκο χρήμα από το πουθενά, αυξάνουν δηλαδή τα κομμάτια του κέηκ.
Μόνο που, όπως είδαμε και πριν, αν αυξήσεις τα κομμάτια του κέηκ, τότε η αξία τους μειώνεται, διότι είναι μικρότερα, αντιπροσωπεύουν ένα μικρότερο μέρος του συνολικού κέηκ δηλαδή.



Έτσι, εσύ πχ μπορεί τώρα να παίρνεις περισσότερα χρήματα ως μισθό, αλλά, επειδή το χρήμα αυτό πληθωρίζεται (το κέηκ κόβεται σε ολοένα και πιο μικρά κομμάτια), τα χρήματα που παίρνεις αξίζουν λιγότερο, και έτσι η πραγματική σου αγοραστική δύναμη μειώνεται

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 11 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα αργότερα ........


Ονομαστικά ναι.

Όμως, λόγω του πληθωρισμού, η πραγματική τους αξία έχει πέσει.
Αν συγκριθούν με την παραγωγικότητα, η πτώση είναι κατακόρυφη.

Το ίδιο και αν συγκριθούν με το χρυσό, που μένει σταθερός, κτλ


Η πρόταση σου είναι [σχεδόν] ανώφελη, όπως επισημαίνεις και εσύ.
Αν απλά του πάρουμε τα λεφτά, τότε λίγα θα αλλάξουν.
Ναι μεν θα υπάρξει μια μικρή προσωρινή ανακούφιση για κάποιους, όμως, θα είναι μικρή, και-κυρίως- θα είναι προσωρινή:

Εκτός από τα χρήματα, πρέπει να του αφαιρεθεί και η εξουσία.

Δες για παράδειγμα τι έγινε με το 8ωρο:
Κατακτήθηκε και κόπο, αίμα και ιδρώτα, αλλά επειδή την εξουσία τη διατήρησαν οι πλουτοκράτες, μπόρεσαν και το έχουν σχεδόν καταργήσει.

Έτσι θα γίνει και με την αναδιανομή πλούτου που αναφέρεις:
Αν δηλαδή πάρεις από την άρχουσα τάξη τα λεφτά, αλλά τους αφήσεις να έχουν την ίδια εξουσία με τώρα πάνω στους εργαζόμενους, τότε, αργά ή γρήγορα, και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα μπορέσουν να ξανασυσσωρεύσουν όλο αυτόν τον πλούτο.


Για να γίνει μια σωστή αναδιανομή, χρειάζεται να μειωθεί το ωράριο, ώστε να δημιουργηθούν περισσότερες θέσεις εργασίας, και έτσι η εργοδοσία να πληρώνει σε μόνιμη βάση περισσότερα από τα κέρδη της στη μισθοδοσία των εργαζόμενων



Κάνεις λάθος - όχι μόνο η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι αυτή που προέβλεψε ο Κέυνς, αλλά είναι μάλιστα και μεγαλύτερη από αυτή που προέβλεψε ο Κέυνς - από το προηγούμενο άρθρο (http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2009/nov/22/maynard-keynes-wealth-economics) της guardian:


όχι τα λεφτά που έχω σήμερα αγοράζουν περισσότερα απο ότι τα λεφτά που είχα τότε.
Βέβαια αρκετά πράγματα πέσανε σε τιμές (μεγαλύτερη παραγωγή λόγο τεχνολογίας που την πληρώνει η άρχουσα τάξη, ο εργαζόμενος πάλι 8 ώρες δουλεύει, απλά ποιο εύκολα )

καλά το ότι τα κέρδη θα πρέπει να πάνε στους εργαζόμενους απλά το βλέπω και γελάω, τότε ποιος ο λόγος να έχει κάποιος εργαζόμενους;

ΥΓ ο μισθός δεν μπορεί να είναι Κεικ, μόνο οι μετοχές

[isos]

sdikr δεν καταλαβαινω γιατι διαφωνεις με το 7-8-9, δεν ειναι δα και κατι ακραιο.

Αν σου ελεγαν για 10-7-7 τι θα ελεγες ;

[sdikr]

sdikr δεν καταλαβαινω γιατι διαφωνεις με το 7-8-9, δεν ειναι δα και κατι ακραιο.

Αν σου ελεγαν για 10-7-7 τι θα ελεγες ;


Διαφώνω με άλλα πράγματα,

[ciaoant1]

Δηλαδή υποστηρίζεις την εξαφάνιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, την καθιέρωση ύπαρξης μόνο μεγάλων επιχειρήσεων όπου θα είναι δυνατή η εφαρμογή αυτών των ιδεών.
Όχι.
Απλά διαπιστώνω αυτό που διαπιστώνεις και εσύ - don't shoot the messenger:


Νιώθω πως προς τα εκεί οδεύουμε

Κάτι παρόμοιο λέω και εγώ:


Μιας όμως και το επανέφερες το ζήτημα αυτό, αξίζει να σημειώσω ότι λόγω της επίθεσης της άρχουσας τάξης, κλείνουν σήμερα πολλοί μικρομεσαίοι - αυτό πρακτικά σημαίνει πως στο μέλλον ο καπιταλισμός θα λειτουργεί, αν δε σταματηθεί, με πολύ πιο ολιγοπωλιακούς όρους απ' ότι σήμερα - θα επιβιώσουν λίγες επιχειρήσεις, που θα έχουν μεγάλη κερδοφορία/εξουσία, ενώ οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις θα είναι λίγες.

Σημείωση: Άρα δεν είμαι εγώ που φέρνει αυτή την κατάσταση, αλλά η άρχουσα τάξη. Εγώ απλά προσαρμόζω τις θέσεις μου στη νέα πραγματικότητα, "απαντώ στις κινήσεις του αντιπάλου"

Οι εργαζόμενοι λοιπόν θα πρέπει να προσαρμοστούν σε αυτές τις συνθήκες - και το καλύτερο βήμα για αυτούς είναι να ζητήσουν ένα αίτημα όπως το 7-8-9, καθώς οι επιχειρήσεις που θα δουλεύουν (όσοι δουλεύουν - οι υπόλοιποι θα είναι άνεργοι) θα είναι μεγάλες, με υψηλή κερδοφορία, και άρα μπορούμε πιο εύκολα να τους αποσπάσουμε μερίδιο από τα κέρδη τους

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 0 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα αργότερα ........


όχι τα λεφτά που έχω σήμερα αγοράζουν περισσότερα απο ότι τα λεφτά που είχα τότε.


Αχαχαχαχαχαχαχ

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 5 λεπτά και 6 δευτερόλεπτα αργότερα ........



ΥΓ ο μισθός δεν μπορεί να είναι Κεικ, μόνο οι μετοχές
Αχαχαχαχαχαχαχαχ, και βέβαια μπορεί.

Αν κυκλοφορούν 1.000.000 ευρώ/δολλάρια/γιεν/κτλ και εσύ έχεις 10.000, τότε έχεις το 1% του συνολικού πλούτου (10.000/1.000.000 = 1/100)

Αν μια κυβέρνηση αποφασίσει να κόψει φρέσκο χρήμα από το πουθενά, αν πχ αποφασίσει να τυπώσει άλλα επιπλέον 9.000.000, τότε εσύ που έχεις στην κατοχή σου 10.000, έχεις το 0.1% του συνολικού πλούτου, και όχι το 1% (διότι ο συνολικός πλούτος τώρα είναι 10.000.000. Αν διαιρέσεις 10.000/10.000.000 το αποτέλεσμα είναι 1/100, δηλαδή 0.1%).

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 2 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα αργότερα ........



καλά το ότι τα κέρδη θα πρέπει να πάνε στους εργαζόμενους απλά το βλέπω και γελάω, τότε ποιος ο λόγος να έχει κάποιος εργαζόμενους;

Για πιο λόγο να έχουμε εργοδότες?

Δεν παράγουν τίποτα, αρπάζουν το μεγαλύτερο ποσοστό των κερδών, της εξουσίας, και δε νομίζω ότι οι πολιτικές τους είναι ιδιαίτερα επιτυχημένες για κανέναν άλλο εντός από αυτούς, οι εργαζόμενοι πάνε από το κακό στο χειρότερο, ειδικά από τη στιγμή που εγκαταλείφθηκαν και σωματεία και οι αγώνες, που περιόριζαν τη δράση των εργοδοτών εναντίον μας

[cheese]

Για πιο λόγο να έχουμε εργοδότες?

Δεν παράγουν τίποτα, αρπάζουν το μεγαλύτερο ποσοστό των κερδών, της εξουσίας, και δε νομίζω ότι οι πολιτικές τους είναι ιδιαίτερα επιτυχημένες για κανέναν άλλο εντός από αυτούς, οι εργαζόμενοι πάνε από το κακό στο χειρότερο, ειδικά από τη στιγμή που εγκαταλείφθηκαν και σωματεία και οι αγώνες, που περιόριζαν τη δράση των εργοδοτών εναντίον μας

σε μία επιχείρηση κάποιος βάζει την ιδέα, κάποιος βάζει τα χρήματα και κάποιος διοικεί, ή όλα αυτά τα κάνει μόνο ένας, αυτό ή αυτοί είναι οι εργοδότες. Η διοίκηση μιας επιχείρησης δεν σημαίνει ένας κύριος με κουστούμι πίσω από ένα γραφείο και ένα τηλεφωνο και να δίνει διαταγές και αυτό είναι όλο. Υπάρχουν, κυρίως στους μικρούς και μεσαίους κάποιοι τέτοιοι αλλά δεν έχουν μέλλον. Το να γίνεις
“αφεντικό” ή εργοδότης στην Ελλάδα συχνά έχει παρερμηνευθεί. Σκέψου έναν υδραυλικό π.χ. ο οποίος δουλεύει δεξιά αριστερά σε μεροκάματα. Όσο είναι μόνος του είναι ελεύθερος επαγγελματίας μοιράζει καρτούλες δεξια άριστερά και φτιάχνει πελατολόγιο η δουλειά αυξάνεται προσλαμβάνει κανα δύο βοηθούς για να αντεπεξέλθει. Εάν στο σημείο αυτό πάψει να δουλεύει και περιμένει όλη η δουλειά να γίνει από τους βοηθούς του η επιχείρησή του θα κλήσει πρίν καλά καλά ανοίξει. Συνεχήζει λοιπόν να δουλευει μαζί με τους βοηθούς του. Τα λεφτα που κερδίζει αγοράζει καινούρια εργαλεία, μεγαλύτερο αυτοκίνητο κτλ. αργότερα φτιάχνει και δεύτερο συνεργείο, αργότερα και τρίτο και τέταρτο και γίνεται και εταιρεία. Τώρα είναι ένας εργοδότης στο μοντέλο που φαντάζομαι θα εννοείς. Αυτός έβαλε τα χρήματα, την ιδέα, την εμπειρία του και το όλο αυξανόμενο πελατολόγιο, τώρα πλέον αυτό που κάνει είναι να επενδύει τα χρήματα που κερδίζει η επιχείρησή του στην ίδια την επιχείρηση προκειμένου να αντιμετωπίσει τον όλο αυξανόμενο ανταγωνισμό, ψάχνει για όλο περισσότερους πελάτες προκειμένου μεσοπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα να μήν μείνει η επιχείρηση χωρίς δουλειά. Ομοίως κάποιοι εργάτες που είχε στα πρώτα του βήματα αποχώρησαν κάποια στιγμή από την επιχρείρησή του και έχοντας αποκτήσει εμπειρία από την εργασία τους στην επιχείρση ανοίγουν δικές τους επιχειρήσεις στο παραπάνω μοντέλο, αναλαμβάνοντας μεγαλύτερες ευθύνες και κινδύνους έρχονται να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει με τους πελάτες, το κράτος τους ανταγωνιστές κτλ.
Το παράδειγμα του υδραυλικού είναι εντελώς τυχαίο, το συμπέρασμα είναι ότι ο εργοδότης κάτι κάνει, υπάρχουν βέβαια και μοντέλα άλλα εργοδοτών αλλά αυτό θα έλεγα είναι το πιο συνηθες στην Ελλάδα. Για μένα, ως εργαζόμενο θα μου άρεσε το επτάωρο, γιατί έτσι θα μπορώ να δουλεύω σε δύο δουλειές με πλήρη μισθό, ενώ ως επιχειρηματία απλώς θα καθυστερούσε λίγο τα βήματα της ανάπτυξής και ίσως να απαιτούσε να δουλεύω περισσότερο για να καλύψω τα τυχόν κενά. ωσο για την μη ύπαρξη εργοδότη, έχω σκεφτεί ένα μοντέλο εργασιακής σχέσης όπου δεν υπαρχει εργοδότης αλλά όλοι είναι αυτόνομοι αλλά πιστεύω κάτι τέτοιο στην Ελλάδα τουλαχιστο είναι ανέφικτο

[trd64]

Πες μου σε παρακαλώ, πριν απο 12 χρόνια οι 120.000δρχ (352 ευρώ) ήταν ο βασικός, σήμερα είναι τα 700 ευρώ.
Αυτό δεν είναι αύξηση;

Συγκρίνεις ανόμοια πράγματα...
Μερικοί μισθοί έχουν γίνει 100 φορές υψηλότεροι.
Όταν κοιτάζεις συνολικούς δείκτες θα πρέπει να έχεις σύνολα και στον αριθμητή και στον παρανομαστή.

πχ. Αν κοιτάξεις τιμές στα supermarkets θα σε πιάσει ίλιγγος από τις αυξήσεις την τελευταία 10ετία.

[ciaoant1]

σε μία επιχείρηση κάποιος βάζει την ιδέα, κάποιος βάζει τα χρήματα και κάποιος διοικεί, ή όλα αυτά τα κάνει μόνο ένας, αυτό ή αυτοί είναι οι εργοδότες.
Και γιατί να μην τα κάνουν αυτά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι?

Μακρινό βέβαια αυτό, εδώ δε μπορούμε καλά-καλά σήμερα να υπερασπιστούμε τα στοιχειώδη, ωστόσο σαφώς και το μοντέλο που δίνει όλη την εξουσία σε μια χούφτα ανθρώπους, για να αποφασίζουν για τις ζωές όλων των άλλων, πρέπει να επανεξεταστεί

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 1 λεπτά και 11 δευτερόλεπτα αργότερα ........



πχ. Αν κοιτάξεις τιμές στα supermarkets θα σε πιάσει ίλιγγος από τις αυξήσεις την τελευταία 10ετία.
Ακριβώς - οι τιμές έχουν πληθωριστεί - αυτό σημαίνει ότι χρειάζεται, για μια σειρά από πράγματα (όχι για τα πάντα) πού περισσότερα χρήματα (διότι η αξία του χρήματος έχει πέσει)