Υπερχρεωμένος Πλανήτης...

[koskatsar]

ΔΕΝ "ΠΡΕΠΕΙ" να το κάνεις.

Αλλά δε ζούμε σε ένα "δημοκρατικό και ελεύθερο κόσμο".
Οι κυβερνώνες έχουν τη δύναμη αυτή τη στιγμή να τα φορτώσουν όλα σε εσένα, και αυτοί να γίνουν έτσι ακόμα πιο ισχυροί. Μπορούν να το κάνουν (όπως η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει), και το κάνουν.

Το ερώτημα είναι πλέον, ο λαός μπορεί να οργανωθεί και να αντιπαλέψει αυτές τις πολιτικές?
Η ιστορία δείχνει ότι μπορεί, και καλό θα ήταν να το κάνει.


Τοτε ας αντιδρασει ο λαος και ας αφησει τα Σ/Κ σε διαφορυς χειμερινους προορισμους και να μη ψηφιζει συνεχως τους ιδιους και τους ιδιους. Να οργανωθει και να διαμορφωθει συγκεκριμενη προταση και οχι αερολογιες "για το καλο του τοπου" και αλλα τετοια χαριτωμενα.

[ciaoant1]

Να οργανωθει και να διαμορφωθει συγκεκριμενη προταση και οχι αερολογιες "για το καλο του τοπου" και αλλα τετοια χαριτωμενα.

Σε συνέχεια αυτού (http://www.adslgr.com/forum/showpost.php?p=2599897&postcount=227) του παλιότερου (Γενάρης 2009) γεγονότος, δες και αυτό από τη χθεσινή συγκέντρωση στην Αθήνα, την οποία παρακολούθησα και εγώ:

http://img520.imageshack.us/img520/2992/athinaida4.gif

ΙΔΡΥΘΗΚΕ Η «ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ»

Με την παρουσία πάνω από 1.300 αγωνιστών της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς, του εργατικού, νεολαιίστικου και αντιπολεμικού κινήματος, της ριζοσπαστικής οικολογίας και της αριστερής αναζήτησης, που συνεδρίασαν την Κυριακή 22 Μάρτη το πρωί στην Αθηναίδα, και ύστερα από 50 αντικαπιταλιστικές συνελεύσεις σε όλη την Ελλάδα, με συμμετοχή πάνω από 3.000 εργαζομένων και νέων, συγκροτήθηκε ένα νέο πολιτικό σχήμα στο χώρο της Αριστεράς, η



ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ,

Δυνάμεις και αγωνιστές της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής ,κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής οικολογίας



Την στηρίζουν οι οργανώσεις ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΕΚΚΕ, ΝΑΡ, νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση, Οικολόγοι Εναλλακτικοί, ΟΚΔΕ, ΟΚΔΕ Σπάρτακος και ΣΕΚ.

Μετά από ένα πλούσιο διάλογο η Πανελλαδική Συνάντηση κατέληξε στα επόμενα βήματα του εγχειρήματος, καθώς και σε πολιτική απόφαση που θα αποτελέσει τη βάση της Πολιτικής Διακήρυξης. Καταλήχθηκαν επίσης τα βασικά πολιτικά συνθήματα της Συνεργασίας.

Τα βασικά πολιτικά μέτωπα στα οποία θα παρέμβει μαχητικά το επόμενο διάστημα είναι:

α) Κρίση – ανεργία – απολύσεις. β) Ευρωπαϊκή Ένωση γ) Καταστολή και δημοκρατικά δικαιώματα, δ) Πόλεμος, ε) μετανάστες-ρατσισμός.

Επίσης, το νέο μετωπικό σχήμα θα παρέμβει και στις ευρωεκλογές, τις οποίες θεωρεί μια σημαντική πολιτική μάχη και όχι αυτοσκοπό.


Οταν ο Μπεν μοιράζει... δολάρια από το ελικόπτερο
Και να που ο Μπεν Μπερνάνκε ανέβηκε στο... ελικόπτερο. Ήταν το 2002, όταν ακόμα στη Fed προήδρευε ο Άλαν Γκρίνσπαν, τότε που ο νυν επικεφαλής της Fed αναφέρθηκε, σε λόγο του, στο πρόβλημα του αποπληθωρισμού: Οι κυβερνήσεις διατηρούν το μονοπώλιο να τυπώνουν χρήμα, υποστήριξε, οπότε αν προκύψει κίνδυνος αποπληθωρισμού μπορούμε πάντα να ανεβούμε στο ελικόπτερο και να αρχίσουμε να πετάμε χρήματα στην οικονομία.

Την Τετάρτη η Fed αιφνιδίασε τις αγορές, ανακοινώνοντας την πρόθεσή της να αγοράσει ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου συνολικής αξίας 300 δισ. δολ. Ουσιαστικά, δηλαδή, η κεντρική τράπεζα θα δανείσει με επιπλέον 300 δισ. δολ. την κυβέρνηση. Και καθώς η κεντρική τράπεζα βρίσκει τα χρήματα που διαθέτει στο τυπογραφείο της, η απόφαση ισοδυναμεί με αύξηση του χρήματος που τυπώνεται κατά 300 δισ. Δολ.

Γεγονός είναι ότι και στις ΗΠΑ δεν ήταν ακριβώς η Fed εκείνη που αποφάσισε να προχωρήσει στην επιλογή αυτή. Πρόκειται, περισσότερο, για μια συνέπεια των πολιτικών του Μπαράκ Ομπάμα: Η αύξηση των δημοσίων δαπανών δημιουργεί, μοιραία, ένα ζήτημα χρηματοδότησης. Στο σημείο αυτό οι πιθανές απαντήσεις είναι τρεις: Το Δημόσιο μπορεί να αυξήσει τα έσοδά του (αύξηση φόρων), να δανειστεί ή να τυπώσει χρήμα. Καθώς η πρώτη λύση θεωρείται πολιτικά αδύνατη (οι σημερινές κυβερνήσεις δεν δείχνουν διατεθειμένες να αυξήσουν σημαντικά τα φορολογικά βάρη στους έχοντες), οι κυβερνήσεις κατ' αρχήν αναγκάζονται να αυξήσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα. Ήδη οι αναλυτές εκτιμούν ότι στις ΗΠΑ το έλλειμμα ως ποσοστό του ΑΕΠ θα κινηθεί σε διψήφια επίπεδα τα προσεχή έτη.

Η εξέλιξη αυτή, αργά ή γρήγορα, δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε αύξηση των επιτοκίων, τόσο στα ομόλογα του Δημοσίου όσο και γενικότερα στην οικονομία. Αυτό δεν έχει γίνει ακόμα ιδιαιτέρως αισθητό στις ΗΠΑ (σε αντίθεση με τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, όπου οι κυβερνήσεις αναγκάζονται ήδη να δανείζονται ακριβότερα), επειδή αφενός η Fed (και οι άλλες κεντρικές τράπεζες) μείωσε απότομα τα επιτόκια, αφετέρου οι επενδυτές στράφηκαν προς τα ομόλογα του Δημοσίου, αναζητώντας «καταφύγιο» από τον κίνδυνο των εταιρικών τίτλων. Στο βαθμό, όμως, που τίποτα δεν παραπέμπει σε άμεση αποκλιμάκωση του δημοσιονομικού ελλείμματος τα επόμενα χρόνια, αργά ή γρήγορα τα επιτόκια θα αυξηθούν και το Δημόσιο θα βρεθεί προ του φάσματος της χρεοκοπίας.

Κάπως έτσι προκύπτει ως μόνη εφικτή λύση η εκτύπωση χρήματος. Μια λύση που, όπως σημείωνε στον λόγο του το 2002 και ο πρόεδρος Μπερνάνκε, προσφέρει στο Δημόσιο την πρόσθετη διευκόλυνση της «διαγραφής» μέρους του χρέους του μέσω του πληθωρισμού που προκύπτει. Γιατί προφανώς η αύξηση του χρήματος σε κυκλοφορία έχει αυτή την πολύ σημαντική συνέπεια: την δημιουργία έντονων πληθωριστικών πιέσεων καθώς το χρήμα χάνει την αξία του. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον οι δανειζόμενοι επωφελούνται στο βαθμό που τα χρέη τους δεν αναπροσαρμόζονται πλήρως -αν, δηλαδή, τα πραγματικά επιτόκια είναι αρνητικά.

Στην παρούσα φάση της κρίσης η ελλιπής ζήτηση δημιουργεί έντονες πιέσεις μείωσης των τιμών, οπότε ο πληθωρισμός φαντάζει ακίνδυνος. Στο βαθμό, όμως, που οι κεντρικές τράπεζες συνεχίσουν να τυπώνουν χρήμα, αυτό αργά ή γρήγορα θα χάσει την αξία του.

Αμέσως μόλις η διοίκηση της Fed ανακοίνωσε την απόφασή της την Τετάρτη, το δολάριο σημείωσε μεγάλη «βουτιά» έναντι των άλλων νομισμάτων. Η διολίσθηση του αμερικανικού νομίσματος προφανώς και «εισάγει» πληθωρισμό στις ΗΠΑ, προσφέροντας, όμως, παράλληλα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στα αμερικανικά προϊόντα.

Η λύση της «εκτύπωσης» χρήματος έχει, βέβαια, κι αυτή τα όριά της και εγκυμονεί τον θανάσιμο κίνδυνο του υπερπληθωρισμού.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=12734&pubid=6491116

http://img228.imageshack.us/img228/8284/100000dollarsbenmidresc.jpg

Μπερνανκοδολάρια ρίχνονται στη μάχη σωτηρίας
Ουσιαστικά, δηλαδή, μεγεθύνοντας αυθαίρετα τον ισολογισμό του και αγοράζοντας περιουσιακά στοιχεία (ομόλογα) δίνοντας ως αντάλλαγμα δολάρια, «τύπωσε» χρήμα εκ του μηδενός. Είναι αυτό που λέμε πληθωριστικό χρήμα, μια κίνηση που μειώνει την αξία των νομισμάτων που κυκλοφορούν, κάτι που φάνηκε από την κάθετη πτώση του δολαρίου. Πρόκειται για μια αποφασιστική ή απελπισμένη προσπάθεια (εξαρτάται πώς το βλέπει κανείς) να προσφέρει ρευστότητα στο σύστημα και να δώσει ώθηση στην αμερικανική οικονομία.

Πρακτικά η Fed αύξησε το μέγεθος του ισολογισμού της κατά 1,15 τρισ. δολ. φθάνοντας τα 3 ή και 4 τρισ. (αναλόγως του εάν θα συμπεριληφθούν και άλλα μη εφαρμοσμένα ακόμη προγράμματα αγορών τίτλων). Πρόκειται, φυσικά, για το μεγαλύτερο πακέτο χρηματοοικονομικής στήριξης στην παγκόσμια ιστορία, αφού αναλογεί στο 1/3 περίπου του μεγέθους της αμερικανικής οικονομίας (ΑΕΠ).

http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=31540292

Ο «πόλεμος» θα οξυνθεί αν η Αμερική υποτιμήσει συνειδητά το δολάριο...
Ενα νόμισμα σε κίνδυνο; ΄Η απλώς μια οικονομία; ΄H ένα έθνος; ΄Η μήπως η παγκόσμια οικονομία; Nαι... όλα αυτά.

Το ξέσπασμα μιας κρίσης γύρω από το δολάριο στις τρέχουσες δραματικές συνθήκες μιας ευάλωτης αμερικανικής οικονομίας και ενός ανίσχυρου κόσμου βυθισμένου σε βαθιά ύφεση και ανεργία, είναι ένα εφιαλτικό σενάριο. Το ενδεχόμενο ο νομισματικός πόλεμος να εξελιχθεί σε επιχειρηματικό μεταξύ Hνωμένων Πολιτειών και των δολαριακών δυρυφόρων τους, με την Eυρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, είναι ορατό. Οι συνέπειες εκτίναξης του ευρώ στην στρατόσφαιρα θα καταβρόχθιζαν κάθε προοπτική ανάπτυξης στην Ευρωζώνη και θα διέλυαν την Ανατολική και την Κεντρική Ευρώπη καθιστώντας αναπόφευκτο και τον «οικονομικό πόλεμο».

H άνοδος και πτώση των ισοτιμιών δεν είναι ένα ασυνήθιστο φαινόμενο. Το ανησυχητικό με την πτώση του αμερικανικού νομίσματος δεν είναι απλώς και μόνο πως σε αυτό έχει επενδυθεί το μεγαλύτερο μέρος των συναλλαγματικών διαθεσίμων όλου του κόσμου. Αλλά το πρόβλημα με το «ισχυρό πράσινο» αυτή τη φορά είναι πως η αδυναμία του έγκειται στον πειρασμό της Αμερικής να υποτιμήσει συνειδητά την αξία του.

Αλλωστε, το «ασθενές δολάριο» αποτελεί τμήμα της πάγιας εξωτερικής πολιτικής των HΠA, αλλά το ερώτημα που τίθεται είναι αν θα πάρει διαστάσεις πολέμου. Φυσικά, εξαρτάται και από την αντίδραση της Kίνας και του G20 αν θα υποκύψουν στις παγίδες(!!) της Oυάσιγκτον. Πάντως, η Σύνοδος Κορυφής της 2ας Απριλίου θα είναι καυτή.

Οντως, η κατάρρευση του δολαρίου (την εβδομάδα που πέρασε) παρουσιάζεται εντυπωσιακή. Το αμερικανικό νόμισμα ενδεχομένως να «εγκλωβίζεται» σε μια μεγάλη κρίση. Το δολάριο υπέστη τη μεγαλύτερη εβδομαδιαία πτώση από το 1973. Ηδη τότε ο (αδίστακτος) πρόεδρος Νίξον εγκατέλειψε τον «κανόνα του χρυσού» αποσυνδέοντας το δολάριο από τον χρυσό. Συγκεκριμένα, ο δείκτης του δολαρίου που καταρτίζει η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (FED) από το 1971 και που σταθμίζει την ισοτιμία του αμερικανικού νομίσματος έναντι των έξι κυριοτέρων νομισμάτων με βάση εμπορικούς όρους, σημείωσε πτώση μεγαλύτερη του 5,2%. Μόλις προχθές Παρασκευή το δολάριο κατάφερε να σταθεροποιηθεί.

Την άποψη της υποτίμησης του δολαρίου την ενισχύει η γνώση πως η Ιαπωνία όταν εφάρμοσε τη διαβόητη πολιτική της αποκαλούμενης quantitative easing, στη «μαύρη δεκαετία» του 1990, τη συνδύασε και με την υποτίμηση του γιεν έναντι του δολαρίου. Aυτή τη σοβαρή υπενθύμιση της απειλής, την οποία θα έχουμε μπροστά μας, την αναβίωσε η απόφαση της FED να προχωρήσει σε αγορές μακροπρόθεσμων ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου αξίας 300 δισ. δολαρίων εντός έξι μηνών, προκειμένου να αποτρέψει την οικονομική καταστροφή. Τελικώς, ο Μπεν Μπερνάνκι, όπως είχε προβλέψει η στήλη, υιοθέτησε την πολιτική του quantitative easing. Η Μία πολιτική που αυξάνει ποσοτικά την προσφορά χρήματος και που οδηγεί στη μετατροπή του δημόσιου χρέους σε ρευστό (monetizing the debt).

Οι κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Ιαπωνίας, της Ελβετίας, έχοντας εξαντλήσει το οπλοστάσιό τους με τα συμβατικά όπλα, εξαναγκάζονται τώρα να πάρουν πρόσθετα ανορθόδοξα μέτρα τυπώνοντας νέο χρήμα για να σώσουν τις οικονομίες από μια βαθιά και παρεταμένη ύφεση και τον αποπληθωρισμό. Δηλαδή χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής όχι μέσω του κόστους του χρήματος, αλλά μέσω της ποσότητάς του (quantitative easing).

Η Τράπεζα της Αγγλίας είναι η πρώτη ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα που εξήγγειλε πριν από 15 μέρες την πολιτική της quantitative easing, με την αγορά μακροπρόθεσμων κρατικών ομολόγων συνολικού ύψους 75 δισ. στερλινών το προσεχές τρίμηνο και η πρώτη δημοπρασία αγοράς 2 δισ. πραγματοποιήθηκε με επιτυχία την περασμένη εβδομάδα. Παρόμοια πρόθεση εξέφρασε και η Κεντρική Τράπεζα της Ελβετίας και, παράλληλα, παρενέβη στις αγορές για την υποτίμηση του νομίσματός της.

Tο γεγονός ότι η κεντρική τράπεζα της Eλβετίας πήρε τη σκυτάλη των παρεμβάσεων από την Ιαπωνία για πρώτη φορά μετά το 2004, προκαλώντας την υποτίμηση του νομίσματός της, είναι σοβαρό. Με το επιχείρημα πως το ισχυρό ελβετικό φράγκο έχει πλήξει την ιδιαίτερα ευάλωτη οικονομία της χώρας, πραγματοποίησε συντονισμένες παρεμβάσεις στις διεθνείς αγορές πριν από 10 μέρες. Mε μια κίνηση ομολογουμένως καλώς σχεδιασμένη και προγραμματισμένη που αιφνιδίασε τους πάντες, η κεντρική τράπεζα πούλησε ελβετικά φράγκα αγοράζοντας ευρώ και δολάρια στις διεθνείς αγορές χρήματος. Μετά την παρέμβαση, το ελβετικό νόμισμα σημείωσε πτώση 3% έναντι του ευρώ και 4% έναντι του δολαρίου. Αλλά η πτώση αυτή εξουδετερώθηκε από τη βύθιση του δολαρίου.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100018_22/03/2009_308551

Για την πρώτη κρατικοποίηση τράπεζας, της HRE, οδεύει η Γερμανία
Πιο κοντά στην πρώτη της κρατικοποίηση τράπεζας κινήθηκε η Γερμανία, μετά την ψήφιση στη βουλή νομοσχεδίου που ανοίγει τον δρόμο για να περιέλθει στο δημόσιο ο έλεγχος της προβληματικής στεγαστικής τράπεζας Hypo Real Estate.

Ρήτρα που περιλαμβάνεται στον «Νόμο Έκτακτων Εξαγορών», θα επιτρέψει την «απαλλοτρίωση» των επενδυτών ως τελευταία λύση για τη σταθεροποίηση προβληματικών χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων. Το μέτρο θεωρείται ότι ελήφθη σαφώς για την περίπτωση της Hypo, η οποία επιβιώνει από τον περασμένο Σεπτέμβριο ουσιαστικά με κρατικές ενισχύσεις και εγγυήσεις.

Οι εξουσίες απαλλοτρίωσης που παρέχει ο νόμος θα ισχύσουν έως το τέλος του Ιουνίου, με τον όρο αυτό να στοχεύει στη διαβεβαίωση των επενδυτών ότι το κράτος δεν σχεδιάζει την ευρεία χρήση του. Πιστεύεται δε ότι δεν θα υπάρξουν άλλες τράπεζες υποψήφιες για συνολική κρατικοποίηση.

Η προηγούμενη φορά που η Γερμανία είχε προβεί σε κρατικοποίηση τραπεζών ήταν της Darmstdter και της National Bank, το 1931, στη διάρκεια της Μεγάλης Κρίσης.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_20/03/2009_271998

Πρόβλεψη σοκ για 1.000.000 ανέργους στην Ελλάδα

Σχεδόν ένα εκατομμύριο άνθρωποι κινδυνεύουν να μην έχουν εργασία στην Ελλάδα εντός του 2009, με οδυνηρές συνέπειες για τον κοινωνικό ιστό της χώρας.

Αυτό εκτιμούν πηγές της Κομισιόν που θεωρούν ότι η επίσημη ανεργία την οποία παρουσιάζει η κυβέρνηση είναι πολύ μικρότερη της πραγματικής ενώ θεωρούν πως η ελληνική οικονομία θα μπει τους επόμενους μήνες σε ύφεση λόγω της διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Όπως όμως επισημαίνει ο καθηγητής κ. Ρομπόλης, σε αυτήν την επίσημη ανεργία θα πρέπει να προσθέσουμε 3,5% που είναι η λανθάνουσα (σ.σ.: όσοι δηλώνουν ότι δεν αναζήτησαν εργασία την τελευταία εβδομάδα αλλά είναι άνεργοι), 2% που περιλαμβάνονται στα προγράμματα Stage και 2% αυτοί που δήλωσαν ότι εργάσθηκαν ακόμη και μία ώρα την εβδομάδα που πέρασε. Συνολικά, λοιπόν, η πραγματική ανεργία στην Ελλάδα τον περασμένο Δεκέμβριο κυμάνθηκε στο 16,5%, ποσοστό που ισοδυναμεί με 800.000 ανέργους.

Εάν οι Κοινοτικοί, που προβλέπουν ύφεση για την ελληνική οικονομία το 2009 και συνακόλουθα εκτόξευση της επίσημης ανεργίας στο 10,5%, επαληθευτούν, αυτό θα σημαίνει ότι η πραγματική ανεργία στην Ελλάδα θα κινηθεί περί το 19,3% - περίπου 965.000 άνθρωποι.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4508221

Καθεστώς πλέον οι... εφταμηνίτικες επιταγές
Πέρσι τέτοιο καιρό τροφοτούσαμε τα ξενοδοχεία με νωπά προϊόντα και πληρωνόμαστε με επιταγές τριμήνου. Φέτος πληρωνόμαστε με επιταγές 7μήνου ή 8μήνου.

Οπως σημειώνει στην «Ε» στέλεχος μεγάλης επιχείρησης, δεν πρέπει να αξιολογούμε την κατάσταση μόνο με το ύψος των ακάλυπτων επιταγών. Οι επιταγές που όταν διαπιστώνεται ότι είναι ακάλυπτες αντικαθίστανται με νέες, ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τις ακάλυπτες, καθώς η ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα καλυφθούν, μπορεί να παραμείνει ελπίδα χωρίς κανένα αντίκρισμα.

Αν μάλιστα στην εικόνα αυτή συνυπολογιστεί και το ότι ένα άλλο και αυξανόμενο ποσοστό των επιχειρήσεων διαπιστώνει αδυναμία των πελατών τους να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, τότε η κατάσταση μοιάζει να εξελίσσεται ως μη ελεγχόμενη.

Με λίγα λόγια, μέσα σε ελάχιστο διάστημα, δηλαδή από τον περασμένο Οκτώβριο, ένας βασικός κανόνας της αγοράς, που είναι η εμπιστοσύνη, έχει αρχίσει να αλλοιώνεται.

http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=70310468

Πακέτο στήριξης ζητούν οι ασφαλιστικές Να μην πάρουν και αυτές το "κατιτίς" τους
Για να βγει η ασφαλιστική βιομηχανία από την κρίση και να καλύψει τις προϋποθέσεις που θέτει η Εποπτική Αρχή θα απαιτηθούν άμεσα άνω των 500 εκατ.
Ωρα μηδέν για την ελληνική ασφαλιστική βιομηχανία, αφού από τη μία η αποτίμηση των επενδύσεών τους βρίσκεται στο ναδίρ και από την άλλη η οικονομική κρίση αναγκάζει όλο και περισσότερους πελάτες των επιχειρήσεων αυτών να προβούν στην εξαγορά συμβολαίων ζωής.

Και ενώ αυτά συμβαίνουν στην αγορά, όλο και πληθαίνουν οι φωνές για την ανάγκη ύπαρξης πακέτου στήριξης της ελληνικής ασφαλιστικής βιομηχανίας από το ελληνικό δημόσιο, στα πρότυπα αυτού που υπήρξε για τις τράπεζες.

Πολλοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι για να βγει η ασφαλιστική βιομηχανία από την κρίση που την μαστίζει, αλλά και να καλύψει τις προϋποθέσεις που θέτει η Εποπτική Αρχή θα απαιτηθούν άμεσα άνω 500 εκατ. ευρώ σε νέα κεφάλαια. Το ποσό αυτό θεωρούν παράγοντες της αγοράς πως είναι αδύνατο να συγκεντρωθεί υπό τις παρούσες συνθήκες.

Οπως έλεγε, γνωστός οικονομολόγος αλλά και βαθύς γνώστης της ασφαλιστικής αγοράς, όσο αυτό το «πακέτο» καθυστερεί τόσο περισσότερο έρχεται πιο κοντά το χειρότερο σενάριο. Και πιο είναι αυτό; Αφενός να αφελληνιστεί πλήρως ο κλάδος και αφετέρου να βρεθούν επί ξύλου κρεμάμενοι οι εκατοντάδες χιλιάδες ασφαλισμένοι, οι οποίοι και έχουν αγοράσει, είτε συνταξιοδοτικά είτε αποταμιευτικά προγράμματα.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=12734&pubid=649

Κραχ δανειοληπτών
ΣΤΟ «ΚΟΚΚΙΝΟ» βρίσκονται τα ελληνικά νοικοκυριά, έχοντας την υψηλότερη αναλογία μη εξυπηρετούμενων δανείων, στεγαστικών και καταναλωτικών, το υψηλότερο ποσοστό υπερχρέωσης και την πέμπτη μεγαλύτερη αύξηση σε κατασχέσεις κατοικιών στην Ε.Ε. Τα στοιχεία προκύπτουν από έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Επιτροπής Κοινωνικής Προστασίας (απαρτίζεται από εκπροσώπους των υπουργείων Απασχόλησης των κρατών-μελών) για την «Κοινωνική επίπτωση της οικονομικής κρίσης και τα μέτρα πολιτικής» των κρατών-μελών.

http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=13135460

Πανικός στις πίστες της νύχτας
«Κατάλαβα την κρίση όταν είδα ότι ο κόσμος τρώει όλα τα φιστίκια στο τραπέζι». Τα λόγια ανήκουν σε έναν από τους δύο ισχυρότερους επιχειρηματίες της νύχτας. Κι όσο κι αν θέλουμε να δείχνουμε πως δεν υπάρχει μεγάλο πρόβλημα, πρόβλημα υπάρχει και είναι ανάλογο με τα μεγέθη του καθενός. Μεγάλο μαγαζί σημαίνει μεγάλα προβλήματα. Η σεζόν που τελειώνει ήταν μια από τις πιο δύσκολες. Με ανατροπές, σκαμπανεβάσματα, διορθωτικές κινήσεις. Ούτε ο δείκτης Dow Jones να ήταν.

Πρώτα μειώθηκαν οι ημέρες. Τα παλιά τριήμερα - τετραήμερα, έγιναν αυστηρώς διήμερα. Παρασκευή, Σάββατο, και η Κυριακή κομμένη. Επειτα επηρεάστηκε η κατανάλωση. Οι παραγγελίες μειώθηκαν, ενώ σε κάποιους χώρους έχουν «συλληφθεί» θαμώνες να φέρνουν ως ενίσχυση στο τραπέζι τη φιάλη από το σπίτι και φακελάκια με ξηρούς καρπούς.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_116_22/03/2009_308196

http://www.e-tipos.com/content/staticfiles/multimedia/2009/03/19/frncstrk01.jpg
Λαϊκός ξεσηκωμός κατά της πολιτικής του Ν. Σαρκοζί
Μεταξύ 1,2 εκατ. (σύμφωνα με τις Αρχές) και 3 εκατ. (σύμφωνα με τα συνδικάτα) ήταν οι Γάλλοι που κατέκλυσαν χθες τους δρόμους των γαλλικών πόλεων διαδηλώνοντας την αντίθεσή τους στην οικονομική πολιτική της κυβέρνησης του προέδρου Νικολά Σαρκοζί, στο πλαίσιο γενικής απεργίας που παρέλυσε τις δημόσιες υπηρεσίες και πολλές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα.

«Η Γαλλία αντιμετωπίζει έναν ταξικό πόλεμο’» αναφέρουν σε άρθρο τους οι 'FT' επισημαίνοντας ότι η σύγκρουση αυτή μπορεί να υπονομεύσει τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες του Σαρκοζί, εφόσον προκληθεί μια «εργατική εξέγερση».

Το δημοσίευμά τους τονίζει επίσης ότι πολλοί εργοδότες φοβούνται πως αν η σύγκρουση παραταθεί ο Γάλλος πρόεδρος μπορεί να κάνει υποχωρήσεις, κάτι που μπορεί να προκαλέσει ακόμη περισσότερες κινητοποιήσεις στο μέλλον.
Μέτρα κατά συμμοριών

Σκληρό μήνυμα προς τις συμμορίες «βανδάλων» που δρουν στα υποβαθμισμένα προάστια του Παρισιού απέστειλε ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί ύστερα από τα τελευταία περιστατικά βανδαλισμών και βίας εναντίον της αστυνομίας και σχολείων στο Σεν-Σαν-Ντενί.

«Δεν θα θριαμβεύσουν οι συμμορίες, αλλά η δημοκρατία» ανέφερε σε επίσκεψή του στο Γκανί, όπου σημειώθηκαν επεισόδια προσφάτως από κουκουλοφόρους, ενώ ανήγγειλε ποινή φυλάκισης τριών ετών για συμμετοχή σε συμμορία και επιθέσεις εναντίον ατόμων και κατά της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&sub2&tag=12732&pubid=6459141

Η Ευρώπη στους δρόμους
Τρία εκατομμύρια διαδηλωτές στους δρόμους της Γαλλίας σύμφωνα με τα συνδικάτα! Ακόμη και κατά την αστυνομία του Σαρκοζί, πάνω από 1.200.000 άνθρωποι πήραν μέρος στις 213 συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της οικονομικής κυβερνητικής πολιτικής που έγιναν την Πέμπτη σε όλη τη χώρα. Ενα τεράστιο πανό στην αρχή της διαδήλωσης στην Πλατεία της Δημοκρατίας, στο Παρίσι: «Ο λαός πριν από τους τραπεζίτες». Μια ηλικιωμένη κυρία, πάνω από τα 70, προχωράει με δυσκολία κρατώντας μια πικέτα που έχει φτιάξει μόνη της: «Οι τραπεζίτες καταστρέφουν τον πολιτισμό μας».
ΑΡΧΕΙΟ
«Νέα κατοχή» στη Χώρα των Βάσκων
Δεν δίνει φράγκο η ΕΕ!
Εβγαλε τη μάσκα η Δεξιά
Οι αντάρτες άργησαν, αλλά ήρθαν
Απύθμενο το θράσος των γιάπηδων!
Αμφισβήτησε το Ισραήλ; Εξω!
«Περίανδρος» και βία



Οι ηγέτες της ΕΕ πραγματοποίησαν σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες την Πέμπτη και την Παρασκευή. Υποτίθεται ότι θα μελετούσαν πώς θα βγάλουν την Ευρώπη από την κρίση. Κρίνοντας από τα αποτελέσματα, θα ήταν το ίδιο αν δεν είχαν συνεδριάσει καθόλου. Αποφάσισαν να μην κάνουν ουσιαστικά τίποτα και όποιο κράτος-μέλος των «27» αντιμετωπίζει δυσκολίες, να του δίνουν μια... ελεημοσύνη και να το στέλνουν στη λαιμητόμο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για τα περαιτέρω.

Στο Σύμφωνο Σταθερότητας ορκίστηκαν πάλι οι Ευρωπαίοι ηγέτες. Μας κοροϊδεύουν ανενδοίαστα. Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά. Το συνδυασμένο έλλειμμα το 2009 των τεσσάρων μεγαλύτερων χωρών της ευρωζώνης, δηλαδή της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας θα είναι... 5,8% από μόλις 2% που ήταν το 2008! Ακόμη χειρότερα, το έλλειμμα αυτό θα φτάσει το 2010 στο ύψος του 6,4%! Καμιά σχεδόν χώρα από τις 27 της ΕΕ δεν θα έχει έλλειμμα κάτω από 3%! Για ποιο Σύμφωνο Σταθερότητας μιλάνε;

Το δημόσιο χρέος της τετράδας των μεγάλων της ευρωζώνης καλπάζει κι αυτό. Εφτασε στο 71% (με ανώτατο όριο το 60% από το Σύμφωνο Σταθερότητας) το 2008. Προβλέπεται να φτάσει στο 79% το 2009 και στο 83% το 2010. Εύλογο το ερώτημα: γιατί ανέχεται ο Κ. Καραμανλής να του επιβάλλει όρους ο κάθε θλιβερός γραφειοκράτης της Κομισιόν σαν τον Αλμούνια και να απαιτεί από την Ελλάδα, με έλλειμμα κάτω από 4%, να το ρίξει κάτω από το 3% μέσα στο 2010;

Υποτέλεια ή υποκρισία προκειμένου να περάσει η κυβέρνηση της ΝΔ τα αντιλαϊκά μέτρα που θέλει με το ελάχιστο δυνατό πολιτικό κόστος, φορτώνοντας την ευθύνη στην Κομισιόν; Πιθανότατα το δεύτερο, χωρίς φυσικά να απουσιάζει εντελώς και το πρώτο. Οι ηγέτες της ΕΕ αδιαφορούν για το τι θα κάνει ο κόσμος. Το σύστημα θέλουν να διαφυλάξουν. Την αγωνία τους για την τύχη της «τώρα απαξιωμένης εκδοχής του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού» εξέφραζαν και οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου την ημέρα έναρξης της συνόδου κορυφής.

«Είναι ασύμβατα δημοκρατία και καπιταλισμός;» αναρωτιούνται και οι «Τάιμς» του Λονδίνου στον τίτλο ανάλυσής τους. «Το δημόσιο μίσος εναντίον των τραπεζιτών και της λείας τους υψώνεται εμπόδιο στην επέκταση που απαιτείται για να σταματήσει την παγκόσμια οικονομική κατάρρευση», υποστηρίζει με αγωνία ο υπότιτλος. Ο αρθρογράφος ανησυχεί για τις αντιδράσεις του «όχλου που θέλει να λιντσάρει», όπως λέει, «ιδίως στην Αμερική, όπου η δημόσια οργή στρέφεται όχι μόνο εναντίον επιμέρους τραπεζιτών, αλλά εναντίον του συστήματος συνολικά».

Επρεπε να χαίρονται δηλαδή οι εργαζόμενοι που έπειτα από 27 ολόκληρα χρόνια οι άνεργοι στη Βρετανία έφτασαν τα 2 εκατομμύρια, που θα γίνουν περίπου 3 εκατομμύρια μέχρι το τέλος του 2009, την ίδια στιγμή που η χώρα συγκλονίζεται από το «σκάνδαλο Γκούντγουιν»: ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της «Ρόγιαλ Μπανκ οβ Σκότλαντ» σερ Φρεντ Γκούντγουιν, την οποία οδήγησε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας με αποτέλεσμα το κράτος να πάρει το 70% των μετοχών της για να τη σώσει, έφυγε παίρνοντας συντάξιμο πακέτο... 20 εκατομμυρίων ευρώ και μηνιαία σύνταξη 70.000 ευρώ τον μήνα!

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&tag=8397&pubid=2738795

Γαλλική «επανάσταση»
Οι ογκώδεις μαχητικές διαδηλώσεις έχουν θορυβήσει την κυβέρνηση Σαρκοζί

The Economist

Δυο γεγονότα δοκίμασαν, αυτή την εβδομάδα, τις αντοχές της γαλλικής κυβέρνησης. Το ένα ήταν η ψήφος εμπιστοσύνης στη Βουλή για την απόφαση της Γαλλίας να επανενταχθεί στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Το άλλο ήταν η 19η Μαρτίου, ημέρα πανεθνικής απεργίας για την ασφάλεια των θέσεων εργασίας και των μισθών. Είναι πασιφανές ποιο από τα δύο ενόχλησε περισσότερο την κυβέρνηση. Παρά τις αντιδράσεις από την Αριστερά και το ίδιο του το κόμμα, η κυβέρνηση Σαρκοζί κέρδισε εύκολα ψήφο εμπιστοσύνης. Η «εθνική ημέρα δράσης» δυσαρέστησε περισσότερο το κυβερνητικό επιτελείο.

Οι οκτώ μεγαλύτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις συμμετείχαν στις διαδηλώσεις. Μηχανοδηγοί, ταχυδρομικοί, εκπαιδευτικοί, πανεπιστημιακοί, δημοτικοί υπάλληλοι, εργάτες κατασκευής αυτοκινήτων, εργάτες διυλιστηρίων, ταμίες σούπερ μάρκετ και μέλη άλλων επαγγελματικών ομάδων ξεπέρασαν σε αριθμό ακόμη και τα 2,5 εκατ., που βγήκαν διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους, στη μεγάλη απεργία του Ιανουαρίου. Στα αιτήματα των συνδικάτων περιλαμβάνονται τερματισμός των περικοπών στο Δημόσιο, αύξηση του κατώτατου μισθού και αναθεώρηση των φορολογικών περικοπών για τους πλούσιους.

Η κυβέρνηση δεν ανησυχεί μόνο από τον αριθμό των διαδηλωτών. Με τη δημοτικότητα του κ. Σαρκοζί σε χαμηλά επίπεδα, φαίνεται ότι έχει αρχίσει η μεταστροφή της κοινής γνώμης. Για ένα διάστημα, οι εκλογείς στρέφονταν εναντίον των απεργών, αλλά τώρα μάλλον τους υποστηρίζουν. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του BMV, το 74% δήλωσε ότι υποστηρίζει τις απεργιακές κινητοποιήσεις αυτής της εβδομάδας, εν σχέσει με 69% τον περασμένο Ιανουάριο.

Σκληραίνουν τα συνδικάτα

Επιπλέον, τα συνδικάτα φαίνεται ότι σκληραίνουν τη στάση τους. Την περασμένη εβδομάδα, οργισμένοι εργάτες απήγαγαν και κράτησαν όλη νύχτα τον Σερζέ Φουσέρ, αφεντικό της Sony France, επειδή έκλεισε ένα εργοστάσιο. Δυσαρεστημένοι εργάτες εκτόξευσαν αυγά εναντίον του αφεντικού ενός εργοστασίου ελαστικών Continental που έκλεισε – παρά την υπόσχεση που δόθηκε ότι οι εργασίες θα συνεχιστούν, μετά τη συμφωνία των εργατών για αύξηση του ωραρίου εργασίας.

Οι γαλλικές κυβερνήσεις, που κατατρύχονται από τον Μάη του ’68, ανησυχούν με τις διαδηλώσεις. Ταραξίες μπορεί να προκαλέσουν επεισόδια, ενώ είναι συχνοί και οι αποκλεισμοί εργοστασίων και πανεπιστημίων. Μια συζήτηση στη Σορβόννη για την κρίση του καπιταλισμού ακυρώθηκε λόγω αποχής των φοιτητών και οι λέκτορες εγκατέλειψαν τις αίθουσες. Το Πανεπιστήμιο της Τουλούζης έκλεισε για μια μέρα, μετά από καθιστική διαμαρτυρία των φοιτητών. Ο Λοράν Φαμπιούς, πρώην σοσιαλιστής πρωθυπουργός, μιλάει για «επαναστάσεις», την άνοιξη.

Η ύφεση εξηγεί ένα μέρος της δυσφορίας. Ελάχιστα ανακουφίζει τους πολίτες η πληροφορία πως η οικονομία τους πλήττεται λιγότερο από άλλες: η πρόβλεψη για το ΑΕΠ είναι ότι θα πέσει φέτος κατά 1,9%, στη Γαλλία, σε σύγκριση με 2,8% στη Βρετανία και 2,5% στη Γερμανία. Ο φόβος για την απώλεια θέσεων εργασίας βαραίνει πολύ. Καθημερινά ανακοινώνονται περικοπές προσωπικού και κλείσιμο εργοστασίων. Ακόμη και η Total, ο πετρελαϊκός γίγαντας, που ανέφερε μεγάλα κέρδη, ανακοίνωσε περικοπή θέσεων εργασίας στη Γαλλία. Αν και οι περισσότεροι απ’ όσους συμμετέχουν στις μονοήμερες διαδηλώσεις προέρχονται από τον δημόσιο τομέα, με μικρό κίνδυνο απώλειας της εργασίας τους, οι ενέργειές τους αντλούν νομιμότητα από τη γενική ανησυχία για την ύφεση.

Στροφή στα αριστερά

Η μαχητικότητα των διαδηλώσεων είναι κάτι καινούργιο. Καθώς οι σοσιαλιστές δεν καταφέρνουν να πείσουν, αναβιώνει η εξωκοινοβουλευτική αριστερά και μαζί της ο ταξικός πόλεμος. Εχει έναν καινούργιο αρχηγό, στο πρόσωπο του Ολιβιέ Μπεζανσενό, ταχυδρόμου –απεργός και ο ίδιος– και ηγέτη του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση είναι σήμερα η πιο αξιόπιστη εναλλακτική στον κ. Σαρκοζί, μακράν από κάθε σοσιαλιστή. Ο κ. Μπεζανσενό δεν χάνει ευκαιρία να συμπαρατάσσεται με τους απεργούς. Μιλάει για «εκμετάλλευση» των εργατών, κατηγορεί τον κ. Σαρκοζί ότι υποστηρίζει τους πλούσιους, παροτρύνει σε «εξέγερση» και καλεί τους Γάλλους να αντιγράψουν τις κυλιόμενες απεργίες στη Γουαδελούπη.

Η ακραία αριστερή πολιτική και η δράση των συνδικάτων είναι συνδεδεμένες. Ο κ. Μπεζανσενό είναι μέλος της SUD, μιας ριζοσπαστικής ένωσης, η οποία επιδιώκει τη μέγιστη αποδιοργάνωση. Ίσα ίσα που επιδιώκει τη μέγιστη δυνατή οργάνωση (όχι αποδιοργανωση) του εργαζόμενου λαού, ώστε να επιτευχθεί η ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας. Αλλά τέλος πάντων, τα κυρίαρχα ΜΜΕ προφανώς παίρνουν το μέρος της άρχουσας τάξης, η οποία πράγματι θα "αποδιοργανωθεί" αν η εργατική τάξη κινηθεί μαζικά και με οργανωμένο σχέδιο εναντίον της Αυτό τον μήνα γίνονται εκλογές σε πολλές εταιρείες για την ανάδειξη των εργατικών συμβουλίων, ο θεσμικός ρόλος των οποίων προσδίδει στα συνδικάτα τη δύναμή τους. Στη SNCF, τους κρατικούς σιδηροδρόμους, το SUD έλαβε 14,9% των ψήφων στις προηγούμενες εκλογές και αναμένεται να βελτιώσει ακόμη περισσότερο το ποσοστό του. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη παράταξη στο La Poste, τις ταχυδρομικές υπηρεσίες. Οσο καλύτερα πάει το SUD, τόσο πιο αριστερά ρέπουν τα συνδικάτα.

Αντιμέτωπη με τη δυσφορία, η κυβέρνηση είναι διχασμένη. Μπορεί να προσπαθήσει να δράσει με αποφασιστικότητα. Ο κ. Σαρκοζί επιμένει ότι τίποτα καινούργιο δεν θα τεθεί στο τραπέζι μετά την απεργία αυτής της εβδομάδας.

Ωστόσο, τα συνδικάτα στοιχηματίζουν ότι μπορούν να τον υποχρεώσουν στο αντίθετο. Αλλωστε, έχει υποχωρήσει ξανά. Μετά την απεργία του Ιανουαρίου και τις συνομιλίες με τα συνδικάτα, ανακοίνωσε νέα μέτρα κοινωνικής πρόνοιας, καλύτερη προστασία της ανεργίας και φορολογικές περικοπές για τα χαμηλά εισοδήματα – της τάξεως των 2,6 δισ. ευρώ.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_22/03/2009_308590

Η Μαδαγασκάρη στο σφυρί κι ο λαός στους δρόμους
Ποιο, άραγε, είναι περισσότερο αποτροπιαστικό; Να πεθαίνει κόσμος από την πείνα; Να σκοτώνονται κατά δεκάδες όταν διαδηλώνουν εναντίον ενός τυράννου; Να «ενοικιάζουν» τη γη ενός ολόκληρου λαού για 99 χρόνια με αντίτιμο ψίχουλα;

Το εκρηκτικό αυτό μείγμα έφερε τη Μαδαγασκάρη στο προσκήνιο της επικαιρότητας του δυτικού κόσμου, ο οποίος, χτυπημένος και αυτός από την κρίση, δεν έχει πια δυνατότητα για φιλανθρωπίες προς τον Τρίτο Κόσμο.

Την ώρα της παγκόσμιας κρίσης, λοιπόν, ίσως είναι καιρός να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε ευφημισμούς όπως «αναπτυσσόμενος κόσμος» και ας γυρίσουμε στις παλιές αλήθειες: Τρίτος Κόσμος ή, καλύτερα, «νέες αποικίες», όπως γράφουν πολλοί έγκυροι αναλυτές.

«Demokratia, Ζο fototra » (Δημοκρατία, το δικαίωμά μας) φώναζαν οι διαδηλωτές στην πρωτεύουσα Ανταναναρίβο, την ώρα που ο στρατός έστρεφε τα όπλα του εναντίον τους. Ο ίδιος στρατός, που τελικά στασίασε, στράφηκε εναντίον του προέδρου Μαρκ Ραβαλομανάνα και τον ανάγκασε να παραιτηθεί.

Η αντιπολίτευση ένωσε τους κατοίκους των φτωχών συνοικιών, τους φοιτητές και τους επιχειρηματίες, οι οποίοι τα τελευταία χρόνια πνίγονται από τα μέτρα που ο πρόεδρος παίρνει προς όφελος των δικών του επιχειρήσεων, του ομίλου Tiko, δηλαδή.

Ο όμιλος Tiko

Οι επιχειρηματίες κατήγγειλαν αυξομειώσεις στους φόρους εισαγωγής και εξαγωγής ανάλογα με τα προϊόντα που διακινούσε ο Tiko.

Μέσα σε μία δεκαετία, ξεκινώντας από την αγροδιατροφική βιομηχανία, ο όμιλος μετατράπηκε σε αυτοκρατορία και εξαπλώθηκε στις κατασκευές, τις εισαγωγές, τα σουπερμάρκετ, τα ξενοδοχεία, τους πολύτιμους λίθους, τα μέσα ενημέρωσης... Ακόμα και η δημόσια ραδιοτηλεόραση ανήκε στον πρόεδρο.

Αλλωστε και οι συγκρούσεις με περισσότερους από 130 νεκρούς, που ξεκίνησαν στις 26 Ιανουαρίου, είχαν αφορμή το κλείσιμο του ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού Viva TV, ο οποίος μετέδωσε συνέντευξη του πρώην προέδρου Ντιντιέ Ρατσιράκα.

Στις προεδρικές εκλογές του 2001, και ο Ρατσιράκα και ο Ραβαλομανάνα διεκδίκησαν τη νίκη, ενώ, ύστερα από οκτώ μήνες, ο Ρατσιράκα αυτοεξορίστηκε στη Γαλλία, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στον Μαρκ Ραβαλομανάνα, ο οποίος επανεκλέχθηκε το 2006.

Ο σταθμός Viva TV ανήκε στον Αντρι Ραχοελίνα, δήμαρχο του Ανταναναρίβο και επικεφαλής της αντιπολίτευσης, ο οποίος την περασμένη Τρίτη ανέλαβε τη νέα μεταβατική κυβέρνηση.

Ο μόλις 34 ετών πρώην ντι-τζέι είναι έξι χρόνια νεότερος απ' όσο προβλέπει το σύνταγμα και δεν μπορεί ν' αναλάβει επίσημα ως πρόεδρος. Στόχος του είναι ν' αλλάξει το σύνταγμα, ιδρύοντας την 4η Δημοκρατία από την απελευθέρωση από τον γαλλικό ζυγό (26-6-1960) και προφανώς ν' αλλάξει το όριο ηλικίας.

Η κατάσταση που θ' αντιμετωπίσει ο Ραχοελίνα είναι ιδιαίτερα σκληρή. Τα τελευταία χρόνια η παραδοσιακά αγροτική οικονομία γνωρίζει σχετική άνθηση και ξένες επενδύσεις σε διάφορους τομείς. Ενας από αυτούς είναι το πετρέλαιο, με την αμερικανική εταιρεία Madagascar Oil μαζί με τη γαλλική Total να έχουν την εκμετάλλευση ενός κοιτάσματος που υπολογίζεται στα 1,7 εκατ. βαρέλια.

Νικέλιο και κοβάλτιο

Ο δεύτερος σημαντικός τομέας είναι η εξόρυξη μεταλλευμάτων, κυρίως νικελίου και κοβαλτίου, αλλά διενεργούνται έρευνες και για την ανεύρεση χρυσού, άνθρακα, χρωμίου, πλατίνας και ουρανίου. Παρά την ανάπτυξη, όμως, ο πληθωρισμός τρέχει με 25%. Περισσότεροι από το 70% των Μαλγάσιων ζουν σήμερα κάτω από το όριο της φτώχειας (με λιγότερο από 1 ευρώ την ημέρα).

Η χώρα λαμβάνει, μάλιστα, βοήθεια από το Παγκόσμιο Διατροφικό Πρόγραμμα του ΟΗΕ (1). Ομως, ο πρώην πρόεδρος πρόσφατα αντικατέστησε το προεδρικό αεροπλάνο μ' ένα καινούργιο τζετ αξίας 46 εκατ. ευρώ.

Το κύριο έσοδο της Μαδαγασκάρης, του τέταρτου μεγαλύτερου νησιού στον κόσμο, είναι ο τουρισμός, ο οποίος αποφέρει έσοδα 300 εκατ. ευρώ το χρόνο. Από τη στιγμή που ξεκίνησαν τα αιματηρά επεισόδια, οι τουριστικές ακυρώσεις έφτασαν το 100%, προκαλώντας μεγάλη ανησυχία στο νησί.

Από πλευράς γεωργίας, η Μαδαγασκάρη εκμεταλλεύεται μόνο το 8% των γόνιμων εδαφών της. Παράγει την περίφημη βανίλια, καφέ, γαρίφαλο (καρύκευμα) και ρύζι εξαίρετης ποιότητας, τόσο υψηλής που το προϊόν είναι πολύ ακριβό για να το αγοράσουν οι ίδιοι οι κάτοικοι. Ετσι η χώρα εισάγει «χειρότερο» ρύζι από την Ασία, έως και 200.000 τόνους το χρόνο.

Ωστόσο, εξαιτίας της πρόσφατης διατροφικής κρίσης, οι ασιατικές χώρες περιόρισαν τις εξαγωγές τους κι έτσι οι Μαλγάσιοι είναι πιθανόν ν' αρχίσουν να πεθαίνουν από την πείνα, μέσα στους ορυζώνες τους...

Ακόμα πιο δύσκολο είναι να προμηθευτούν λάδι, γάλα και κρέας με τα 25 ευρώ του μέσου μισθού. Αλλωστε στη Μαδαγασκάρη δεν υπάρχει μεσαία τάξη. Ακόμα κι αυτοί που εργάζονται και παίρνουν κανονικά το μισθό τους δεν τα βγάζουν πλέον πέρα.

Ενοίκιο για τη χώρα!

Σε αυτό ακριβώς το δραματικό πλαίσιο, ο Ραβαλομανάνα επέλεξε να ξεπουλήσει τη γη του τεράστιου νησιού.

Οι «Finacial Times» πρώτοι έφεραν την υπόθεση στη δημοσιότητα, στις 19 Νοεμβρίου (2). Τον Μάιο, η νοτιοκορεάτικη εταιρεία Daewoo Logistics (εταιρεία που δημιουργήθηκε το 1999 μετά την πτώχευση του ομίλου Daewoo) συμφώνησε με τον Ραβαλομανάνα να «ενοικιάσει» 1,3 εκατομμύρια εκτάρια (τη μισή γόνιμη γη του νησιού) για 99 χρόνια ώστε να καλλιεργήσει φοινικέλαιο και καλαμπόκι (πέντε εκατομμύρια τόνους μέχρι το 2023, δηλαδή τη μισή ποσότητα που εισάγει η χώρα).

Σε αντάλλαγμα, η Daewoo θα κρατούσε ως εργάτες τους χωρικούς. Οπως δήλωσαν υπεύθυνοι της εταιρείας, «η γη δεν έχει αξιοποιηθεί ακόμα. Θα την κάνουμε καλλιεργήσιμη και θα δώσουμε δουλειά στον τοπικό πληθυσμό. Θα είναι καλό για το νησί»! (3)

Το μεγαλύτερο μέρος της έκτασης αυτής είναι δάση, τα οποία θα καταστραφούν για να μεταμορφωθούν σε χωράφια, με μεγάλες συνέπειες για ολόκληρο τον πλανήτη.

Αλλωστε, η Μαδαγασκάρη, η οποία χωρίστηκε γεωλογικά από την Ινδία πριν από 100 εκατ. χρόνια, φιλοξενεί ένα εξαιρετικό οικοσύστημα. Το 80% της χλωρίδας και της πανίδας αποτελείται από μοναδικά είδη.

Μετά τα πρόσφατα γεγονότα, όπου η οργή του κόσμου στράφηκε εναντίον του προεδρικού ντιλ, η Daewoo δήλωσε ότι παγώνει τη συμφωνία, η οποία δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η μοναδική. Είναι, όμως, μία από τις μεγαλύτερες, αφού οι Κορεάτες μιλούν για επένδυση 4,5 δισ. ευρώ σε 25 χρόνια.

Ομως, η λογική των ισχυρών μετά την αγροδιατροφική κρίση είναι να ενοικιάζουν καλλιεργήσιμα εδάφη από φτωχότερες χώρες, για να προστατεύουν τη δική τους διατροφική ασφάλεια (4).

Ο χαρακτηρισμός «νέες αποικίες», δεν ανήκει στους διεθνείς αναλυτές, που τον χρησιμοποιούν πλέον κατά κόρον, αλλά στον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) του ΟΗΕ, που πρώτος τον χρησιμοποίησε.

Πλούσιοι και φτωχοί

Οι πλούσιες αραβικές χώρες του Κόλπου, η Ν. Κορέα, η Ιαπωνία, η Κίνα αλλά και η Βρετανία, η Σουηδία, η Γαλλία και φυσικά οι ΗΠΑ είτε ως χώρες είτε ως έδρες πολυεθνικών οδηγούν το χορό.

Θύματά τους είναι κυρίως οι αφρικανικές χώρες, όπως Μαδαγασκάρη και Ουγκάντα, χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως Βραζιλία και Μεξικό, της Ασίας όπως Πακιστάν και της Ευρώπης όπως η Ουκρανία.

Είναι καλό, πάντως, που η πολιτική ανατροπή στη Μαδαγασκάρη, ακόμα κι αν το τοπίο είναι σχετικά θολό ώστε να διαχωρίσει κανείς με βεβαιότητα τους καλούς από τους κακούς, πάγωσε τέτοιου είδους σχέδια. Πόσοι νεκροί χρειάζονται, όμως, για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο;

Οσο για εκείνους που ευελπιστούν στην ευαισθητοποίηση της δυτικής κοινής γνώμης, μάλλον απατώνται.

Γιατί και η κοινή γνώμη θέλει πρώτα απ' όλα να έχει το δικό της στομάχι γεμάτο. Και προτιμά να σκέφτεται τη Μαδαγασκάρη ως ταινία κινουμένων σχεδίων του Ντίσνεϊ.

(1) Βλ. http://www.wfp.org/ countries/madagascar

(2) Βλ. http://www.ft.com/cms /s/0/6e894c6a-b65c-11dd- 89dd-0000779fd18c.html?n click_check=1

(3) Βλ. http://www.peuples-solidaires.org/article915.html

(4) Βλ. Ιγνάσιο Ραμονέ, «Αγροτική νεοαποικιοκρατία», «Κ.Ε.», 22-2-09.

http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=53708836

ΖΑΝ-ΚΛΟΝΤ ΓΙΟΥΝΚΕΡ
«Πρέπει να πάρετε σκληρά μέτρα» Ναι, πράγματι.
Σκληρό μέτρο είναι όμως και το να ακολουθήσουν οι κυβερνώντες πολιτικές που οδηγούν στο να χτυπηθούν αλύπητα οι εργαζόμενοι, σκληρό μέτρο είναι και να ακολουθήσουν οι εργαζόμενοι πολιτικές που οδηγούν στο να χτυπηθούν οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, κτλ, που δημιούργησαν τη φτώχεια, τη μιζέρια, την κρίση, και τώρα, όπως πάντα άλλωστε, θέλουν εμείς να την πληρώσουμε.
Ποια σκληρά μέτρα να πάρουμε από τα δύο?
http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=66032580

Απώλειες εφ' όρου ζωής για δημοσίους υπαλλήλους Μακροπρόθεσμος στοχος το να πέσουν και άλλο οι μισθοί των εργαζόμενων. Σχέδιο, το να τελειώσει, αν και όταν τελειώσει η κρίση, με τους εργαζόμενους να έχουν χάσει όσα περισσότερα δικαιώματα και κατακτήσεις γίνεται.
Πολλαπλές συνέπειες -πέραν της προφανούς ότι δεν θα πάρουν ούτε ένα ευρώ στην τσέπη τους φέτος- θα έχει για τους δημοσίους υπαλλήλους η απόφαση της κυβέρνησης να παγώσει μισθούς και συντάξεις για ολόκληρο το 2009.


1 Οσοι αποφασίσουν να βγουν φέτος στη σύνταξη μπορεί να χάσουν ακόμη και 50 ευρώ το μήνα, μείωση που θα «συνοδεύει» για πολλά χρόνια τους ίδιους και τους κληρονόμους τους.

2 Χάνονται επίσης χρήματα και από το εφάπαξ, το οποίο επίσης επηρεάζεται από τους τελευταίους μισθούς.

3 Επηρεάζονται τα εισοδήματα και των επόμενων ετών, καθώς οι όποιες αυξήσεις δοθούν το 2010 θα υπολογιστούν πλέον επί χαμηλότερης βάσης.

*Η απόφαση της κυβέρνησης προβλέπει ότι δεν θα δοθεί καμία αύξηση στους μισθωτούς του Δημοσίου. Οι περίπου 500.000 υπάλληλοι με μεικτές αποδοχές άνω των 1.700 ευρώ μηνιαίως δεν θα πάρουν απολύτως τίποτα, ενώ όσοι έχουν χαμηλότερες αποδοχές θα πάρουν βοήθημα 300 ή 500 ευρώ ανάλογα με το ύψος του μισθού. Το επίδομα αυτό δεν θα επηρεάσει τον βασικό μισθό. Ετσι, και οι χαμηλόμισθοι του Δημοσίου δεν θα δουν καμία αναπροσαρμογή ούτε στο μισθό τους ούτε στα επιδόματα που παίρνουν.

*Σε τι αντιστοιχούν όμως τα 1.700 ευρώ μεικτά; Στον δημόσιο υπάλληλο γίνονται κρατήσεις 20-22%, ενώ κάθε μήνα πληρώνει και τον φόρο του. Αν αφαιρεθούν οι κρατήσεις, τότε ο μεικτός μισθός των 1.700 ευρώ αντιστοιχεί σε καθαρές αποδοχές της τάξης των 1.250 ευρώ.

*Ετσι, εκτός αυξήσεως αλλά και βοηθήματος μένουν όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι:

*Στην κατηγορία πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με 12-13 χρόνια προϋπηρεσία.

*Στην κατηγορία της τεχνολογικής εκπαίδευσης με 16-17 χρόνια προϋπηρεσία.

*Στην κατηγορία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με 20-21 χρόνια προϋπηρεσία.

*Στους συνταξιούχους του Δημοσίου δεν θα δοθούν αυξήσεις αν η σύνταξη υπερβαίνει τα 1.100 ευρώ. Αυτό που δεν έχει ξεκαθαρίσει είναι αν στο εισοδηματικό όριο θα προσμετρηθούν και οι επικουρικές συντάξεις. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε θα μειωθεί δραματικά ο αριθμός αυτών που θα εισπράξουν το επίδομα των 300 ή 500 ευρώ.

http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=71760196

Λάστιχο η εργασία στο μέταλλο
Το εργασιακό «μοντέλο Μυλωνά» (εκ περιτροπής απασχόληση τέσσερις μέρες τη βδομάδα με ανάλογη μείωση των αποδοχών) απλώνεται σιωπηλά στην ελληνική βιομηχανία!
Ηδη εφαρμόζεται σε 25 μεγάλες επιχειρήσεις μετάλλου, σύμφωνα με στοιχεία σωματείου προς τη ΓΣΕΕ και η συνέχεια προβλέπεται καταιγιστική, καθώς μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει η παραμικρή κυβερνητική αντίδραση.

Ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής έδωσε το στίγμα των προθέσεών του σχετικά με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων στις Βρυξέλλες: Επανέλαβε ότι «η πολιτική της κυβέρνησης είναι υπέρ των σταθερών θέσεων εργασίας», όμως πρόσθεσε ότι «υπό την πίεση των συνθηκών καταλαβαίνουμε αυτές τις λύσεις ανάγκης». Αρκεί, όπως πρόσθεσε, «να έχουν σύντομο και προσωρινό χαρακτήρα».

Το θέμα έχει ανατεθεί από την υπουργό Απασχόλησης στην υφυπουργό Σοφία Καλαντζάκου και στον ειδικό γραμματέα Θ. Ματάλα, καθώς η ηγεσία του υπουργείου, δείχνει ανήσυχη για την ταχύτητα με την οποία εξελίσσεται το φαινόμενο, μη αποκλείοντας νέα μέτρα επιδότησης της εργασίας ώστε να διασφαλιστούν οι σημερινές θέσεις.

Η σχετική εμπειρία άλλων ευρωπαϊκών χωρών προειδοποιεί, πάντως, για μεγάλο δημοσιονομικό κόστος.

Καμπανάκι από Ευρώπη

Στη Γερμανία π.χ. η κυβέρνηση επιδοτεί κατά 50% την 5η μέρα εργασίας στους βιομηχανικούς κλάδους που βρίσκονται σε κρίση, ενώ και η Ολλανδία εφαρμόζει ήδη μέτρα για τις επιχειρήσεις που παρουσίασαν μείωση του κύκλου εργασιών πάνω από 30%.

Η ελληνική πραγματικότητα φαίνεται πιο σύνθετη:

*Πολλές από τις επιχειρήσεις που εφαρμόζουν την εκ περιτροπής εργασία ή έχουν προχωρήσει σε διαθεσιμότητες έως και 10% του προσωπικού τους, είχαν θετικά οικονομικά αποτελέσματα το 2008.

*Αλλά και στις επιχειρήσεις με πτώση τζίρου και κερδοφορίας οι «διορθώσεις» με την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων συνδυάζονται με ένταση της εργασίας και αύξηση της παραγωγής.

-Το παράδειγμα της Nexans Ελλάς ΑΒΕ στη Λαμία είναι χαρακτηριστικό: Από τις 2 Φεβρουαρίου έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα οι 24 από τους 240 εργαζόμενους, οι βάρδιες έγιναν 11ωρες (και τα Σαββατοκύριακα) και οι περισσότεροι εργάτες συμπλήρωσαν ενάμιση μήνα εργασίας με καθημερινή υπερωριακή απασχόληση χωρίς ρεπό.

-Το σωματείο προχώρησε σε καταγγελίες στην Επιθεώρηση και το υπουργείο Απασχόλησης, χωρίς αποτέλεσμα για την ώρα. «Το περίεργο είναι ότι παράλληλα με τις διαθεσιμότητες η διοίκηση έβαλε στόχο την αύξηση της παραγωγής», δηλώνει η πρόεδρος του σωματείου Ελένη Βούλγαρη.

-Στους μισθούς των εργαζομένων δεν έχουν ενσωματωθεί ακόμα οι αυξήσεις της συλλογικής σύμβασης και οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε 24ωρη απεργία.

-«Την ίδια πολιτική ακολουθούν σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις», σημειώνει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μετάλλου, Γ. Στεφανόπουλος, με πιο διαδεδομένο τον συνδυασμό: Απολύσεις 2% και διαθεσιμότητες 10% στα όρια του νόμου και εκ περιτροπής απασχόληση σε όσους συνεχίζουν να εργάζονται.

Τυχεροί - άτυχοι

Και οι «τυχεροί», ωστόσο, καταβάλλουν βαρύ τίμημα: «Εργάζονται έως και 12 ώρες κάθε μέρα και όλα τα Σαββατοκύριακα. Σε άλλες περιπτώσεις έχει καταργηθεί η καθημερινή εργασία και οι εργαζόμενοι δουλεύουν μόνο τα Σαββατοκύριακα λόγω των φθηνότερων τιμολογίων της ΔΕΗ», όπως εξηγεί ο πρόεδρος της ομοσπονδίας.

Συνολικές παρεμβάσεις για την ώρα δεν φαίνονται. Πιθανότερη είναι η εξέταση κάθε περίπτωσης ξεχωριστά από το υπουργείο Απασχόλησης βάσει των εκθέσεων του Σώματος Επιθεωρητών.

http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=28478212

Το πάγωμα μισθών φέρνει αλυσιδωτές απώλειες
Πολλές επιχειρήσεις οδηγούνται σε λουκέτο
Αρχικά, είχαμε μια κριση υπερσυσσώρευσης, με τον πλούτο να είναι συγκεντρωμένος σε ελάχιστα χέρια, και τους εργαζόμενους να μην έχουν αρκετά χρήματα για να αγοράζουν αυτά που οι ίδιοι παράγουν, κάτι που βέβαια θα ήταν καταστροφικό για τους εργοδότες, που θα έμεναν με απούλητα εμπορεύματα. Για να συντηρήσουν λοιπόν την κατάσταση αυτή, προώθησαν τα δάνεια, τα οποία τώρα δεν μπορούν να αποπληρωθούν - η φούσκα έσκασε.
Η πολιτική επιλογή να μείνουν αμέτρητοι εργαζόμενοι άνεργοι, ή με μισθούς πείνας και χωρίς εργασιακά δικαιώματα, θα δημιουργήσει μια κρίση υπερπαραγωγής, καθώς θα είναι τόσο άσχημη η οικονομική τους κατάσταση, που δε θα μπορούν να αγοράσουν σχεδόν τίποτα. Έτσι, τα εμπορεύματα θα μένουν απούλητα, οι βιομηχανίες θα κλεινουν, θα απολύουν κόσμο, κτλ, χειροτερεύοντας ακόμα περισσότερο τα πραγμάτα, σε έαν φαύλο κύκλο
Νέο διπλό χτύπημα, εν μέσω κρίσης, δέχονται οι εμπορικές επιχειρήσεις οδηγώντας τις πωλήσεις τους στο ναδίρ, αλλά και πολλές σε λουκέτο.

Τα μέτρα βλάπτουν την ιδιωτική κατανάλωση, τονίζει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Λιανικής Πώλησης Ελλάδας, Θ. Βάρδας

Η απόφαση της κυβέρνησης να «παγώσει» τους μισθούς στα μεσαία εισοδηματικά στρώματα των δημοσίων υπαλλήλων, καθώς και η αύξηση του αριθμού των καταναλωτών που αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις των πιστωτικών καρτών μειώνουν δραματικά τη ζήτηση και επιδεινώνουν τα οικονομικά προβλήματα των εμπορικών καταστημάτων.


«Η κατάσταση είναι απελπιστική. Κλείνουμε. Δεν υπάρχει ρευστό...», λέει χαρακτηριστικά με έκδηλη την απόγνωσή του ο γενικός γραμματέας της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων Ελλάδας Ν. Σκορίνης, ο οποίος διαθέτει και κατάστημα πώλησης CD.

«Τα μέτρα αυτά προκαλούν περαιτέρω εισοδηματικές απώλειες στο πλέον δυναμικό αγοραστικό κοινό, ενώ και η υπερχρέωση των καταναλωτών χτυπά τη ζήτηση. Ετσι, πολλές εμπορικές επιχειρήσεις και ιδίως όπως εμείς που πουλάμε είδη δεύτερης ανάγκης ερχόμαστε σε δεινή θέση», συμπληρώνει ο κ. Σκορίνης.

Αλλά και για τις μεγαλύτερες εμπορικές αλυσίδες η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Οπως περιγράφει ο πρόεδρος του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Λιανικής Πώλησης Ελλάδας Θ. Βάρδας και ιδιοκτήτης της ομώνυμης αλυσίδας ενδυμάτων, «τα μέτρα αυτά βλάπτουν σοβαρά την ιδιωτική κατανάλωση. Η κυβέρνηση... πάγωσε τους μισθούς της τάξης των 1.100 ευρώ.

Οι εργαζόμενοι αυτοί είναι που κάνουν τον μεγαλύτερο τζίρο στην αγορά. Κι αυτό επειδή δεν μπορούν ούτως ή άλλως να αποταμιεύσουν, αφού οι μισθοί τους είναι χαμηλοί, είναι εκείνοι που ψωνίζουν. Συνεπώς πλήττονται και κατ επέκταση κι εμείς». Ο κ. Βάρδας ως προς το θέμα των πιστωτικών καρτών προσθέτει ακόμη μία παράμετρο: «Οχι μόνο τα νοικοκυριά αδυνατούν να πληρώνουν τις δόσεις τους, αλλά και οι τράπεζες απορρίπτουν το 65% των αιτημάτων για έκδοση. Και αυτή λοιπόν η ευκολία για αγορές εκλείπει».

Το μέλος του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας Ν. Γιαννέτος και ιδιοκτήτης του ομώνυμου καταστήματος με είδη ένδυσης περιγράφει κι αυτός με μελανά χρώματα την κατάσταση στην αγορά: «Το πάγωμα των μισθών και η καθυστέρηση πληρωμών των καρτών είναι δύο βλαπτικά στοιχεία για την ιδιωτική κατανάλωση. Επιπλέον, η εισοδηματική πολιτική στο Δημόσιο στέλνει κι ένα αντίστοιχο μήνυμα στον ιδιωτικό τομέα.

Οπότε η κατανάλωση θα πέσει κι άλλο. Δεν αντέχουμε άλλο, έχουμε το πολύ έναν χρόνο επιβίωσης πολλές μεσαίες εμπορικές επιχειρήσεις», λέει ο κ. Γιαννέτος εξηγώντας: «Οταν λοιπόν συρρικνώνεται ο τζίρος, αυξάνονται οι οφειλές μας π.χ. προς τις τράπεζες και εκείνες με τη σειρά τους αρχίζουν να απαιτούν και ταυτόχρονα να μειώνουν τη χορήγηση δανείων. Η επιχείρηση θα αρχίσει σε πρώτη φάση να πουλά περιουσιακά στοιχεία και στη συνέχεια να μειώνει το προσωπικό».

Κ. ΜΙΧΑΛΟΣ
Επανέρχεται στο αίτημα για ελαστικό ωράριο

Επαναφέρει ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος την πρότασή του για ελαστικό ωράριο απασχόλησης λόγω της κρίσης, μετά και το... «πράσινο φως» που άναψε από τις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής.

Η πρόταση του προέδρου του ΕΒΕΑ περιλαμβάνει τη συμφωνία εργοδοτών - εργαζομένων σε επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, για μείωση των ημερών απασχόλησης από πέντε σε τρεις.

Ο ίδιος υποστηρίζει ότι οι μέρες και οι ώρες (μεροκάματα και ασφαλιστικές εισφορές) που θα χαθούν είναι δυνατόν να επιδοτηθούν από τον ΟΑΕΔ, ενώ το μέτρο θα πρέπει να έχει μόνο προσωρινό χαρακτήρα, ένα εξάμηνο, με δικαίωμα επανάληψής του για άλλο ένα εξάμηνο.

Επίσης σημειώνει ότι το υπουργείο Απασχόλησης μπορεί να θέσει κριτήρια και προϋποθέσεις εφαρμογής του μέτρου αυτού και μέσα από τον μηχανισμό του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας θα ελέγχονται οι επιχειρήσεις για το αν πληρούν αυτά τα κριτήρια.

Ο κ. Μίχαλος επισημαίνει ακόμη ότι θα πρέπει να θεσπιστεί και κριτήριο ώστε οι εργαζόμενοι να μην απολυθούν για δύο χρόνια μετά την εφαρμογή του προσωρινού μέτρου της απασχόλησης.

Κατά τον ίδιο, με τον τρόπο αυτόν αντιμετωπίζεται το πρόβλημα των απολύσεων στη δύσκολη αυτή περίοδο της κρίσης, ενώ προσφέρεται «ανάσα» σε επιχειρήσεις που πραγματικά αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο κλεισίματος.

Ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, μετά και τη δήλωση του Κ. Καραμανλή, ο οποίος τάχθηκε υπέρ της πρότασής του, τόνισε: «Αυτό που προέχει τώρα είναι η ουσιαστική θωράκιση των θέσεων απασχόλησης πρώτον με τη θέσπιση κριτηρίων υπαγωγής στο πλαίσιο του προγράμματος της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων προς αποφυγή μαζικής εφαρμογής με πρόσχημα την οικονομική κρίση και δεύτερον την ενεργοποίηση και αρωγή του ΟΑΕΔ ως ταμείου ανάπτυξης και αλληλεγγύης και όχι ως ταμείου ελεημοσύνης που λειτουργεί σήμερα», λέει και εξηγεί: «Δηλαδή, να συμπληρώσει για περιορισμένο και συγκεκριμένο χρονικό διάστημα πλήρως το απολεσθέν εισόδημα του εργαζόμενου που επιλέγει την ελαστικοποιημένη μορφή εργασίας.

Οποιαδήποτε άλλη εφαρμογή, ειδικά με την υφιστάμενη νομοθεσία, θα δημιουργήσει τριγμούς στην κοινωνική συνοχή που σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι επιτακτική ανάγκη να παραμείνει αρραγής».

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΛΩΝΑΣ
ckolonas@pegasus.gr

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8477&pubid=2748738

More women needing cash go from jobless to topless Το ίδιο φαινόμενο είδαμε σε πρόσφατο άρθρο να συμβαίνει και στην Ελλάδα, με ολοέν ακαι περισσότερες γυνάικες να καταφεύουν στην πορνεία, για να τα "φέρουν βόλτα".
From jobless to topless: As economy worsens, more women give strip clubs, adult films a try
CHICAGO (AP) -- As a bartender and trainer at a national restaurant chain, Rebecca Brown earned a couple thousand dollars in a really good week. Now, as a dancer at Chicago's Pink Monkey gentleman's club, she makes almost that much in one good night.

The tough job market is prompting a growing number of women across the country to dance in strip clubs, appear in adult movies or pose for magazines like Hustler.

Employers across the adult entertainment industry say they're seeing an influx of applications from women who, like Brown, are attracted by the promise of flexible schedules and fast cash. Many have college degrees and held white-collar jobs until the economy soured.

"You're seeing a lot more beautiful women who are eligible to do so many other things," said Gus Poulos, general manager of New York City's Sin City gentleman's club. He said he got 85 responses in just one day to a recent job posting on Craigslist.

The transition to the nightclub scene isn't always a smooth one -- from learning to dance in five-inch heels to dealing with the jeers of some customers.

Some performers said they were initially so nervous that only alcohol could calm their nerves.

"It is like giving a speech, but instead of imagining everyone naked, you're the one who's naked," Brown, 29, said.

Eva Stone, a 25-year-old dancer at the Pink Monkey, said dealing with occasional verbal abuse from patrons requires "a thick skin."

Makers of adult films cautioned that women shouldn't rush into the decision to make adult movies without considering the effect on their lives.

"Once you decide to be an adult actress, it impacts your relationship with everyone," said Steven Hirsch, co-chairman of adult film giant Vivid Entertainment Group. "Once you make an adult film, it never goes away."

The women at the Pink Monkey say dancing at a strip club might not have been their first career choice, but they entered the business with their eyes wide open. The job gives them more control and flexibility than sitting in a cubicle, and "it's easy, it's fun and all of us girls ... look out for each other," Brown said.

In this economy, "desperate measures are becoming far more acceptable," said Jonathan Alpert, a New York City-based psychotherapist who's had clients who worked in adult entertainment.

For some, dancing is temporary, a way to pay for college loans or other bills. Others say they've found their niche.

Dancers at the upscale Rick's Caberet clubs in New York City and Miami can make $100,000 to $300,000 a year -- in cash -- even with the economic downturn, club spokesman Allan Priaulx said.

Priaulx said 20 to 30 women a week are applying for jobs at the New York club, double the number of a year ago.

Rhode Island's Foxy Lady held a job fair Saturday, seeking to fill about 35 positions for dancers, masseuses, bartenders and bouncers. The Providence Journal reported that more than 150 job seekers showed up to apply for work at the strip club. Foxy Lady co-owner Tom Tsoumas said a recent promotion to cut prices helped the club regain business lost due to the bad economy, forcing it to hire more employees.

Still, analysts say, the industry isn't immune to the economic recession. Business is down an estimated 30 percent across all segments, including adult films, gentleman's clubs, magazines and novelty shops, said Paul Fishbein, president of AVN Media Network, an adult entertainment company that has a widely distributed trade publication and an award show.

"In the past, people have said this industry is recession-proof," said Eric Wold, director of research for financial services firm Merriman Curhan Ford. "I definitely don't see that; maybe recession-resistant."

Strip club dancers and managers said they're drawing in the same number of customers, but fewer high rollers.

"They're not getting the big spenders," said Angelina Spencer, executive director of the Association of Club Executives, a trade group for adult nightclubs. "They're not getting the guys who come in and drop $3,000 to $4,000 a night anymore."

Still, the clubs' operating structure leaves them with low overhead and profit margins of up to 50 percent, Wold said.

Dancers are independent contractors, paying clubs a nightly flat fee depending on how long they work. At the Pink Monkey, for example, dancers who arrive at 7 p.m. Sunday through Thursday pay a $40 "house fee," while women who don't arrive until midnight pay $90. And they keep their tips.

Wold and others say it's almost impossible to estimate the size of the adult entertainment industry because few companies are publicly traded. He does pay close attention to three that are: Lakewood, Colo.-based VCG Holding and Houston-based Rick's Caberet, which own clubs, and New Frontier Media, a Boulder, Colo.-based adult film producer and distributor.

All three are profitable.

Rick's Caberet had $60 million in revenue in its 2008 fiscal year, up from $32 million the year before, Wold said, and he estimates VCG will have $57 million for last year, compared with $40.5 million in FY2007. New Frontier Media generates more than $400 million in consumer buying a year.

Larry Flynt, whose half-billion dollar Hustler empire publishes magazines, produces and distributes films and operates a casino, said he's continued to do well. But he doesn't expect those who are solely in the film business to survive.

"A lot of the small studios are out of business now, there's no doubt about that," Flynt said.

Adult magazines also are struggling along with the larger publishing industry, and have to cut pages like everyone else.

But the economic realities aren't keeping jobseekers away.

Vivid Entertainment's Hirsch said the number of women in his business has doubled in the last couple years, with roughly 800 working as adult actresses. "It is more competitive than I've seen it in 25 years," he said.

That doesn't mean all the newcomers are planning on lengthy careers in the industry.

Stone, who has a bachelor's degree in graphic design, took up dancing four years ago to help pay her student loans. She plans to go to graduate school this year to pursue a master's in education.

Brown, meanwhile, has a ready answer for those critical of her career choice.

"I have job security," she said.

http://finance.yahoo.com/news/Women-needing-cash-go-from-apf-14710325.html

Παρέμβαση εισαγγελέα για τη μεταφορά Θ. Τενέζου στο νοσοκομείο Ο κόσμος είναι απελπισμένος, και η απελπισία του θα εντείνεται όσο δεν μπορεί να τη διοχετεύσει δημιουργικά σε ένα λαικό κίνημα, που θα δώσει μια απάντηση σε πολιτικό, κοινωνικό, ιδεολογικό επίπεδο.
Χαακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτός ο απεργός πείνας, που χτυπήθηκε από τα καρτέλ στη βιομηχανία χάλυβα, και τώρα με απελπισμένες κινήσεις προσπαθεί να βρει το δίκιο του.
Προκειμένου όμως όντως, τόσο αυτός, όσο και όλοι οι άλλοι,"να βρουν το δίκιο τους", θα πρέπει να παλέψουμε συλλογικά
Απομακρύνθηκε το ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ από το χώρο όπου βρίσκεται σε απεργία πείνας για 39η ημέρα ο Θ. Τενέζος (http://www.tvxs.gr/v6470), ύστερα από αίτημα του ιδίου και των συγκεντρωμένων. Νωρίτερα, με παρέμβαση εισαγγελέα είχε σταλεί το ασθενοφόρο για να μεταφέρει το κ. Τενέζο στο νοσοκομείο.

http://www.tvxs.gr/v7964

Η ελίτ των ισχυρών δίνει ραντεβού στην Αθήνα Όχι πάντως για να κάνουν απεργία πείνας ή οτιδήποτε τέτοιο...
Το «πάρτι» που έχει προγραμματιστεί για τις 14 - 16 Μαΐου στον Αστέρα Βουλιαγμένης είναι «πριβέ». Το «ριμέικ» της συνάντησης της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ στην Αθήνα ελάχιστα θυμίζει εκείνη του 1993. Οι συνθήκες και τα πρόσωπα έχουν αλλάξει. Οχι όμως και η «συνταγή». Ορισμένες από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες του πλανήτη θα «καταλάβουν» για τρεις ημέρες το συνεδριακό κέντρο του Αστέρα και -σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή- θα ανταλλάξουν απόψεις για τις διεθνείς εξελίξεις με φόντο τα νερά του Σαρωνικού. Η ατζέντα είναι -και θα παραμείνει- κρυφή. Ο «νόμος της σιωπής» είναι άλλωστε ο πρώτος όρος που αποδέχονται όσοι μυούνται στον κόσμο των Μπιλντερμπέργκερς. Η επικαιρότητα πάντως δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας. Κύριο θέμα συζήτησης θα είναι η αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Οπως κάθε χρόνο, η λίστα των προσκεκλημένων περιλαμβάνει ονόματα που… εξάπτουν τη φαντασία και «δίνουν τροφή» στους «σεναριογράφους». Εστεμμένους, όπως η βασίλισσα της Ολλανδίας Βεατρίκη και της Ισπανίας Σοφία. Διπλωμάτες, όπως ο επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ Τζέιμς Τζόουνς. Υπουργούς Εξωτερικών, όπως ο Τούρκος Αλί Μπαμπατζάν -που θα έχει την ευκαιρία για ένα «τετ α τετ» με την επίσης προσκεκλημένη υπουργό Εξωτερικών, κυρία Ντόρα Μπακογιάννη-, ο Ισπανός Μιγκέλ Ανχελ Μορατίνο και ο Σουηδός Καρλ Μπιλτ. Νυν και πρώην επιτρόπους της Ε.Ε., υπουργούς Οικονομικών, όπως το δεξί χέρι του Μπαράκ Ομπάμα, Τίμοθι Γκάιτνερ, και εκπροσώπους επιχειρηματικών κολοσσών, όπως ο Ντομένικο Σινικάλκο της Morgan Stanley.

Ελληνική εκπροσώπηση
Από ελληνικής πλευράς, ακούγεται ότι στην 57η συνεδρίαση της Λέσχης έχουν προσκληθεί ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παπανδρέου. Αμφότεροι έχουν βρεθεί και στο παρελθόν σε συνεδριάσεις της «Λέσχης των Ισχυρών». Ο κ. Καραμανλής μόνο μία φορά, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης το 1998.

Αντιθέτως, ο κ. Παπανδρέου «μετράει» ήδη τέσσερις παρουσίες. Το 1995 στη Ζυρίχη ως υπουργός Παιδείας, το 1998 στη Σκοτία ως αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, το 2000 στις Βρυξέλλες ως επικεφαλής του ίδιου υπουργείου και το 2005 στο Μόναχο με τη σημερινή ιδιότητά του. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι φέτος θα μεγαλώσει το σερί των εμφανίσεων του πρώην υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφη στις συνεδριάσεις της Λέσχης (συμμετέχει ανελλιπώς από το 2005) και ότι η βουλευτής Α’ Αθηνών του ΠΑΣΟΚ, κυρία Αννα Διαμαντοπούλου, θα φθάσει φέτος στις πέντε παρουσίες. Η κυρία Διαμαντοπούλου κλήθηκε για πρώτη φορά το 2004 και έκτοτε δίνει συνεχώς το «παρών» στις συναντήσεις των Μπιλντερμπέργκερς, με ένα «διάλειμμα» το 2006.

Στη λίστα αναγράφεται επίσης το όνομα του προέδρου της Coca Cola κ. Γ. Δαυίδ, που θεωρείται «εκπρόσωπος» της Λέσχης στην Ελλάδα και μέλος της Διαχειριστικής Επιτροπής της. Ανάμεσα στους προσκεκλημένους βρίσκονται επίσης ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας κ. Τ. Αράπογλου, ο καθηγητής κ. Λ. Τσούκαλης από το Ελληνικό Ιδρυμα Αμυνας και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ) και ο διοικητής του ΟΤΕ κ. Π. Βουρλούμης.

Επιστροφή στον «Αστέρα»
Το 1993, όταν ο Τόνι Μπλερ επισκέφθηκε τη χώρα μας για να παραστεί στο ραντεβού των Μπιλντερμπέργκερς στον Αστέρα Βουλιαγμένης, δεν είχε καν εκλεγεί πρόεδρος των Εργατικών. Τέσσερα χρόνια αργότερα μετακόμισε στην Ντάουνινγκ Στριτ. Στα 55 χρόνια «ζωής» της Λέσχης, έχουν «παρελάσει» στις συνεδριάσεις της πρίγκιπες, βασιλείς, «πλανητάρχες», πρωθυπουργοί, καγκελάριοι, λόρδοι, τραπεζίτες, βιομήχανοι, χρηματιστές και «πετρελαιάδες». Ανάμεσά τους, οι πρώην πρόεδροι των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον -ως κυβερνήτης του Αρκάνσο το 1991- και Τζίμι Κάρτερ.

Επίσης, οι πρώην υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ, Κόλιν Πάουελ και Κοντολίζα Ράις, ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ επί προεδρίας Κάρτερ, Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, ο «μάγος της διπλωματίας» Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, η πρώην πρωθυπουργός της Αγγλίας Μάργκαρετ Θάτσερ, η βασίλισσα Σοφία και ο Χουάν Κάρλος της Ισπανίας, οι πρώην πρόεδροι της Γαλλίας Ζακ Σιράκ και Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, ο πρόεδρος της Ε.Ε. Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ, ο τραπεζίτης Ντέιβιντ Ροκφέλερ, ο χρηματιστής Τζορτζ Σόρος και εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιριών – ΙΒΜ, Shell, Fiat, BP, Nokia, Morgan Stanley κ.λπ. Από ελληνικής πλευράς, μεταξύ άλλων, έχουν προσκληθεί ο επίτιμος πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Κ. Μητσοτάκης -ως πρωθυπουργός το 1993-, ο υπουργός Πολιτισμού κ. Αντ. Σαμαράς, οι πρώην υπουργοί κ. Θεόδ. Πάγκαλος, Στ. Μάνος, Γερ. Αρσένης και ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής κ. Νικηφ. Διαμαντούρος.

Scripta manent

-BBC
«Αν οι συμμετέχοντες πραγματικά συζητούν για τον καλό της ανθρωπότητας, γιατί δεν το δημοσιοποιούν;».
-Washington Post
«Ενας σκιώδης οργανισμός βρίσκεται στην εξουσία και αποτελείται από τους πολύ – πολύ πλούσιους».
-Times
«Η λέσχη Μπίλντερμπεργκ είναι μια κλίκα των πλουσιότερων, των οικονομικά και πολιτικά πιο ισχυρών ανθρώπων του δυτικού κόσμου, οι οποίοι συναντιούνται μυστικά για να σχεδιάσουν γεγονότα που αργότερα φαίνεται ότι απλώς συμβαίνουν».
-Financial Times
«Αν δεν αποτελεί κάποιου είδους συνωμοσία, η λέσχη Μπίλντερμπεργκ κάνει ό,τι μπορεί για να δώσει αυτή την εντύπωση».
-Europeo
«Παρά τις διαψεύσεις, οι Μπιλντερμπέργκερς αποτελούν μια παγκόσμια κυβέρνηση που καπελώνει τις εθνικές κυβερνήσεις».
-Quotidien de Paris
«Επιδίωξη των μελών της Μπίλντερμπεργκ είναι η εγκαθίδρυση αποτελεσματικής κυριαρχίας σε διάφορα σημεία του κόσμου με τη μεσολάβηση κυβερνήσεων- ανδρεικέλων που κατευθύνονται από πολιτικούς του κάτω πατώματος».


O άγνωστος κόσμος των Μπιλντερμπέργκερς

Η ιστορία της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ «περνάει» μέσα από μυστικές συνεδριάσεις σε απομονωμένα ξενοδοχεία, συζητήσεις που έμειναν για πάντα «στο σκοτάδι» και θεωρίες συνωμοσίας που ενισχύθηκαν από το πέπλο μυστηρίου που καλύπτει τις δραστηριότητές της και από την αναρρίχηση μελών ή προσκεκλημένων της σε ανώτατα αξιώματα.

Ανεξαρτήτως των εκτιμήσεων που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς, η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ αποτελείται από ισχυρούς παράγοντες του δυτικού κόσμου που συγκεντρώνονται κάθε χρόνο σε διαφορετική πόλη και συζητούν για διεθνή ζητήματα.

Οι κανόνες λειτουργίας
Εδρα της θεωρείται η πόλη Λάιντεν της Ολλανδίας. Σε κάθε συνδιάσκεψη συμμετέχουν 130 – 140 άτομα, τα 2/3 από την Ευρώπη και το 1/3 από την Αμερική. Εκτός από έναν πυρήνα 30 – 35 μόνιμων μελών, η σύνθεση αλλάζει με κριτήριο ποιες προσωπικότητες μπορούν να επηρεάσουν τις διεθνείς εξελίξεις. Στις συναντήσεις συμμετέχουν η ηγεσία του ΝΑΤΟ, πολιτικοί παράγοντες, επιχειρηματίες, εκδότες και –επιλεκτικά- δημοσιογράφοι.

Οι Μπιλντερμπέργκερς συνεδριάζουν επί τρεις ημέρες, οκτώ το πρωί με οκτώ το βράδυ, με ένα buffet – lunch break.

Σε κάθε θέμα, οι βασικοί ομιλητές έχουν μόλις πέντε λεπτά για να αναπτύξουν την άποψή τους και οι παρεμβάσεις των υπολοίπων δεν ξεπερνούν τα δύο λεπτά.

Οι συμμετέχοντες τρώνε σε ροτόντες των δέκα ατόμων, χωρίς καθορισμένη σύνθεση, ώστε να γνωρίζονται όσο το δυνατόν περισσότεροι μεταξύ τους. Μόνο το 2007, στην Κωνσταντινούπολη, η τουρκική κυβέρνηση έσπασε την παράδοση της «λιτότητας» και παρέθεσε πολυτελή δεξίωση για τα μέλη της Λέσχης. Οι πόρτες του ξενοδοχείου παραμένουν κλειστές για τους -μη προσκεκλημένους- δημοσιογράφους, πρακτικά από τις συνεδριάσεις δεν υπάρχουν και κανείς δεν επιτρέπεται να αποκαλύψει το περιεχόμενο των συζητήσεων του τριημέρου.

Η ιδρυτική ομάδα
Η πρώτη συνεδρίαση της «Λέσχης των Ισχυρών» πραγματοποιήθηκε τον Μάιο του 1954 στο ξενοδοχείο Μπίλντερμπεργκ -από το οποίο πήρε και το όνομά της- στην ολλανδική πόλη Οστερμπικ.
Πρόσωπο – κλειδί για τη δημιουργία της Λέσχης θεωρείται ο Τζόζεφ Ρέτινγκερ. «Οπαδός» της ιδέας της οικονομικής και στρατιωτικής ένωσης της Ευρώπης και άνθρωπος με ισχυρές διασυνδέσεις, ο Ρέτινγκερ προώθησε το σχηματισμό μιας μυστικής συνδιάσκεψης, όπου οι συζητήσεις θα γίνονταν κεκλεισμένων των θυρών. Ο πρίγκιπας Μπέρχαρντ της Ολλανδίας ήταν από τους πρώτους που ανταποκρίθηκαν. Και για 22 χρόνια, ως το 1976 που ενεπλάκη σε σκάνδαλο δωροδοκίας για προμήθεια στρατιωτικού υλικού (σκάνδαλο Lockheed), διετέλεσε πρόεδρος της Λέσχης.

Μυστικές υπηρεσίες
Στην ιδρυτική ομάδα συμμετείχαν επίσης ο τότε επικεφαλής της CIA Γουόλτερ Σμιθ, ο αδελφός του δικτάτορα της Ισπανίας Φράνκο, ο Ολλανδός διπλωμάτης και μετέπειτα γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λουνς, ο πρόεδρος της Unilever Πολ Ρίγκενς και ο πρόεδρος της ITT Σόστεν Μπεν.
Σύμφωνα με όσα αναφέρει σε βιβλίο του ο καθηγητής Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Γιορκ του Τορόντο, Στέφεν Γκιλ, η πρώτη διάσκεψη της Λέσχης χρηματοδοτήθηκε από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=81788

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 62 λεπτά και 35 δευτερόλεπτα αργότερα ........



Ας το πάρουνε απόφαση. 'Η θα πέσει το δημόσιο (συμπεριλαμβανομένων και βουλευτών, δικαστών) η παραοικονομία και η παρασιτική οικονομία (απο συμβολαιογράφοι μέχρι βυτιοφορείς), ή θα πέσει όλη η χώρα.

Ας αποφασίσουν τι προτιμάνε απ' τα δύο.
Εγώ πάντως προτιμώ να πέσουν οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, η εκκλησία, κτλ, κτλ.

Αλλά προφανώς μερικοί επιμένουν να βλέπουν μόνο το δέντρο (οι δημόσιοι υπάλληλοι, που, με τα όσα καλά και και [πολλά] κακά έχουν, εξακολουθούν να είναι τμήμα της εργατικής τάξης, και άρα εν δυνάμει σύμμαχος, ειδικά σήμερα) και να μη βλέπουν το δάσος (εξ ου και άστοχα διλλήματα του στιλ "να χτυπηθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι ή όλοι θα καταρρεύσουν" - φαίνεται οι δεσποτάδες, οι τραπεζίτες και όλοι οι υπόλοιποι που έχουν τεράστιο πλούτο και εξουσία δεν πρέπει να χτυπηθούν)

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 3 λεπτά και 26 δευτερόλεπτα αργότερα ........

http://www.youtube.com/watch?v=JCi_jKaEuN4
http://www.youtube.com/watch?v=wcALa13Xbnw
http://www.youtube.com/watch?v=xN41kELBrF8

[ciaoant1]

Le Monde: Τέλος της «εποχής του δολαρίου», αλλά χωρίς επιστροφή στον «κανόνα του χρυσού»
Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Όλα θα πάνε καλά στις αρχές Απριλίου, στο Λονδίνο, στη σύνοδο της ομάδας G20. Οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, μαζί με τους διοικητές των κεντρικών τραπεζών, θα φορέσουν ένα πλατύ χαμόγελο στην αναμνηστική φωτογραφία, διαβεβαιώνοντας ότι είναι ενωμένοι μπροστά στην κρίση. Όλοι ξέρουν ότι η δημοσιοποίηση οποιασδήποτε διαφωνίας θα θέσει σε κίνδυνο την ανάκαμψη. Αντιμέτωπος στη χώρα του με τον κίνδυνο κοινωνικής έκρηξης, κανείς ηγέτης δεν θα ρισκάρει να κάνει το λάθος. Τα προσχήματα λοιπόν θα σωθούν.

Ένας λόγος ακόμη να είμαστε αισιόδοξοι, γράφει ο Πιερ-Αντουάν Ντελομέ στη γαλλική εφημερίδα Le Monde, είναι ότι η G20 δεν πρόκειται να ασχοληθεί με επίμαχα ζητήματα. Η οργάνωση του Διεθνούς Νομισματικού Συστήματος, για παράδειγμα, δεν βρίσκεται καν στην ημερήσια διάταξη. Περίεργη παράλειψη για μια σύνοδο που ο Νικολά Σαρκοζί έχει χαρακτηρίσει «νέο Μπρέτον Γουντς": η επανίδρυση του ΔΝT βρισκόταν στην καρδιά των συμφωνιών του Ιουλίου του 1944.


Περίεργη παράλειψη, αν λάβει κανείς υπόψη τη νομισματική σύγχυση που επικρατεί αυτή τη στιγμή. Τα νομίσματα των χωρών της ανατολικής Ευρώπης έχουν αποσυντονιστεί, το γεν έχει απογειωθεί, η λίρα έχει βυθιστεί, το δολάριο είναι μετέωρο και οι Κινέζοι διατηρούν το γουάν υποτιμημένο. Όσο για την Ελβετία, παραβιάζοντας τις ειρηνικές της παραδόσεις, εξαπέλυσε ένα νομισματικό πόλεμο λαμβάνοντας μέτρα για τη διολίσθηση του φράγκου.

Περίεργη παράλειψη, τέλος, όταν όλοι γνωρίζουν ότι ο καπιταλισμός «πονάει» στο νόμισμά του. Η παγκόσμια οικονομία ζει εδώ και δεκαετίες με βάση τον κανόνα του δολαρίου, γεγονός που επέτρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες να συσσωρεύσουν ελλείμματα και χρέη. Αν οι ΗΠΑ δεν κατείχαν το νόμισμα αναφοράς (στη σύνθεση των αποθεμάτων των κεντρικών τραπεζών, στην αγορά πετρελαίου και μετάλλων, στο παγκόσμιο εμπόριο), δεν θα μπορούσαν να ζουν όλο αυτό το διάστημα πάνω από τις δυνατότητές του και δεν θα είχαν απορροφήσει τα τρία τέταρτα των παγκοσμίων αποταμιεύσεων. Αν δεν είχαν αυτό το «εξωφρενικό προνόμιο», όπως είπε κάποτε ο Βαλερί Ζισκάρ ντ'Εστέν, δεν θα φορτώνονταν τόσο εύκολα με όλα αυτά τα «ελλείμματα χωρίς δάκρυα».Λόγω των μεταξύ τους αντιθέσεων, οι ιμπεριαλιστές λένε και καμιά αλήθεια...

Δύο Γάλλοι οικονομολόγοι, ο Εντουάρ Ισόν και ο Νορμάν Παλμά, υπολόγισαν ότι το συνολικό έλλειμμα του αμερικανικού ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών από το 1972 ως το τέλος του 2007 φτάνει τα 8,38 τρισεκατομμύρια δολάρια. «Είναι σαν να είχαν οι Ηνωμένες Πολιτείες στα χέρια τους τη φιλοσοφική λίθο», εξηγούν. Οποιαδήποτε άλλη χώρα, με ένα τέτοιο έλλειμμα, θα είχε χρεοκοπήσει. Όχι όμως οι Ηνωμένες Πολιτείες με το πράσινο χαρτονόμισμά τους που όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη, από την Αφρική μέχρι τη Ρωσία και την Ασία, θα ήθελαν να διαθέτουν. «Πρόκειται για ξέπλυμα χρήματος», έγραψε χαρακτηριστικά μια μέρα ο Τόμας Φρίντμαν στη New York Times. «Δανειζόμαστε χρήμα από την Κίνα για να το στείλουμε στη Σαουδική Αραβία, φροντίζοντας στο μεταξύ να γεμίσουμε τα ρεζερβουάρ των αυτοκινήτων μας».

Να όμως που κάτι φαίνεται να αλλάζει. Με την κρίση των ενυπόθηκων δανείων υψηλού ρίσκου (subprime), με την κατάρρευση των μεγάλων επενδυτικών τραπεζών της Wall Street, με τη δημιουργία του ευρώ και με την απογείωση της Κίνας, υπάρχει η αίσθηση ότι η περίοδος του κανόνα του δολαρίου φτάνει στο τέλος της. Τα «ελλείμματα χωρίς δάκρυα» δεν υπάρχουν πια. Για την ακρίβεια, έχουμε πάντα ελλείμματα, αλλά πλέον έχουμε και δάκρυα. Τα δάκρυα εκατομμυρίων Αμερικανών που έχασαν τη δουλειά τους.

Σε μια συνέντευξη Τύπου που έμεινε στην ιστορία, στις 4 Φεβρουαρίου 1965, ο στρατηγός ντε Γκωλ είχε διαμαρτυρηθεί για το σύστημα που επιτρέπει στις Ηνωμένες Πολιτείες να χρεώνονται δωρεάν. «Αυτή η μονομερής ευκολία αφήνει να εννοηθεί ότι το δολάριο είναι μια αντικειμενική και διεθνής μονάδα, ενώ στην πραγματικότητα ανήκει σε μια χώρα», είχε τονίσει.

Οι δηλώσεις εκείνες του ντε Γκωλ είχαν τότε ερμηνευτεί ως το ξέσπασμα ενός ηλικιωμένου ανθρώπου που είχε ξεπεραστεί από τις οικονομικές εξελίξεις. Ιδιαίτερα, μάλιστα, καθώς ο γάλλος στρατηγός είχε ζητήσει τότε την επιστροφή στον κανόνα του χρυσού, «που δεν αλλάζει χαρακτήρα και δεν έχει εθνικότητα».

Η σύνοδος G20 θα επιδιώξει την ανοικοδόμηση του παγκοσμίου χρηματοπιστωτικού συστήματος χωρίς να αλλάξει σε τίποτα το παγκόσμιο νομισματικό σύστημα. Ο Σαρκοζί θα μπορούσε να γίνει στο Λονδίνο ο εκπρόσωπος όλων εκείνων που θέλουν να γυρίσει οριστικά η σελίδα του κανόνα του δολαρίου. Όπως όμως σημειώνει ο αρθρογράφος της Μοντ, ο Σαρκοζί δεν είναι ντε Γκωλ.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_23/03/2009_272249

Economics and Power - The Loss of US Power
Regular readers will know that I avoid discussion of wider political issues with regards to the economic crisis, but events are suggesting that the two are becoming ever more closely entwined. Αυτό που συμβαίνει είναι ότ γίνεται πιο άμεσα ορατή η σύνδεση μεταξύ τους, που πάντα υπήρχε: Η οικονομία είναι η βάση της πολιτικής, το πολιτικό επίπεδο είναι όμως αυτό που καθορίζει και το οικονομικό In particular, I have long been concerned at the appearance of an aggressive nationalist agenda in China, and wrote an article expressing my concerns a long while ago:
What is very clear is that China, and the Chinese government, are actively pursuing a policy of unfair trade at home and abroad. Quite simply, they are using economics as a tool of power rather than just enrichment.
Later in the same post, I discussed an article in which it was apparent that China was intervening to prop up the $US:
'China has resorted to stealth intervention in the currency markets to amass US dollars, using indirect means to hold down the yuan and ease the pain for its struggling exporters as the global slowdown engulfs the economy...'
My comment on the news was as follows:
There are many motivations that could be given to justify this action, some of which are more forgiving than others. It might be argued by apologists for China that they are doing this to protect the value of the $trillion+ reserves of $US. However, such a move can only delay the day of reckoning for the $US, so I do not believe that this would be why the policy is being enacted. Furthermore, it is just multiplying the problem of increasing the holdings of a currency that is structurally weak, meaning that the problem that it is trying to solve would just be getting more acute. However, I agree with the article that China is using unfair means to subsidise exports.
I later added that China had already made indirect threats to destroy the $US:
On a related subject, in an article a while ago the Telegraph, it was reported that senior Chinese officials were willing to use dollar sales as a way of exerting power over the US. In short, the Chinese have the power to destroy the $US by selling the currency, and therefore have huge economic power over the US. The Chinese government later denied the policy, but those familiar with Chinese culture will know that using such methods of presenting a threat is not unusual.
You may wish to read the full post (including some of the notes in which I respond to some reader comments) before continuing with this post. It outlines some of the aggressive 'mercantilist' policy pursued by China. You may also wish to see my article on China from July of last year, in which I outlined/predicted my view of the future of the Chinese economy through the crisis (a less worrying post). The reason I am returning to the subject is that I recently dug out a report that suggests that Chinese Banking Regulators were aware over two years ago that the US was going to suffer a financial crisis:
The Xinhua News Agency has a headline news story about a recent statement by Liu Ming-kang, chairman of the China Banking Regulatory Commission, claiming that the Commission anticipated the current financial crisis over two years ago.
The report goes on to say:
“With almost everyone immersed in the excitement of (financial) innovation and large-scale liquidity for the past two or three years, the China Banking Regulatory Commission long ago predicted that the current financial crisis was soon to occur, as well as the fact that its occurrence was inevitable. We gave early warnings. In June
2006, at a symposium jointly held in Beijing by the Bank of Communications and HSBC, we warned the industry that they must guard against the liquidity risks caused by inappropriate financial innovation - derivative products in particular. At the same time, the CBRC adopted quasi-periodic adjustment and regulatory counter-measures, and warned financial institutions in the Chinese banking industry on numerous occasions of risk, demanding that they adopt strict preventative measures during this period of constant economic growth.”
That China could see the disaster coming but still continued to invest in an economy that it knew was going to suffer major trauma is most unusual. Why did they seek to prop up the $US, and why increase their reserves?

I observed some time ago that the UK suddenly, for no clear reason, changed the diplomatic status of Tibet to a status that was more to China's liking. I wrote the following:
Another indication of the state of desperation is the official UK change of status of Tibet to a status that appeases China. As one article points out, a cynical interpretation of such an action would be that the UK has 'sold' the status of Tibet - in other words this change of policy has been exchanged for a better prospect of continuing Chinese credit for the UK (possibly indirectly by ensuring that the IMF is able to fund a UK bailout).
We now have a fascinating article from the Times of India, in which they detail the many ways in which China is flexing economic muscles:
The financial crisis is proving to be a major diplomatic opportunity for China on three levels: placating a desperate United States with purchases of its treasury bonds, buy accolades from poor nations with promises of more funds and extend the international influence of the Renminbi.
The article goes on to detail the many ways in which China is using economic weight to create influence more widely, and I therefore recommend a full reading of the article. In a recent trawl through various articles I also found that China announced a new initiative in Asia to use the RMB for settlement of trading with several neighbours, in a move which suggests that the Chinese government is looking to initiate a reserve currency status for the RMB. The timing of the announcement was December 24th 2008, a time when most Western agencies would not be paying attention (sorry, could not find the original Reuters article about this, so the link is to a less reputable source). The timing of the announcement at Christmas is a good way to bury a story for Western analysts and politicians.

On top of all this, we now have a rash of news stories (e.g. here) about Chinese proposals to develop an IMF based reserve currency, and even more discussion of the growing importance of the RMB (as in the Times of India article), including as a potential reserve currency. I recently speculated on the ways in which China might utilise the economic crisis, and a forthcoming $US crisis to introduce the RMB as a replacement for the $US as the world reserve currency:
Inevitably, such a large fall/collapse in the $US will see the undermining of the status of the $US as a reserve currency. The Euro is now in a position of such instability that it will not have the potential to act as a replacement. The Japanese Yen might have some potential as a replacement, but the RMB will be better positioned as the strongest contender. In particular, the Japanese will likely act to rescue the $US during the crisis, but will fail to stem the tide, and undermine the credibility of/weaken the Yen in the process.

If China was to follow such a course, it would put itself in the position of being the major world economic power, or would do so at least in principle.
What we have been witnessing of late is a game of cat and mouse, in which China both warns the US against irresponsibility in the management of their economy, whilst at the same time offering reassuring noises about continued purchases of treasuries. Such purchases are the only serious remaining lifeline for the US government to continue with the various bailouts and stimuli. In the meantime, the US government has started quantitative easing, including the purchase of treasuries. The US looks like it is increasingly concerned that the previous and main sources of financing government debt are about to dry up.

Then we come to the crunch.

China appears to be testing its power in the disputed region of the South China Sea, in particular the area surrounding the Spratly Islands. After unarmed clashes with a US ship (probably a spy ship), the tensions are rising:


A day later, Admiral Timothy Keating, head of the U.S. Pacific Command, sounded a strong alarm, calling the incident “a troubling indicator” that China isn’t “willing to abide by acceptable standards of behavior or rules of the road.” The country’s “behavior as a responsible stakeholder has yet to be consistently demonstrated,” he told the Senate Armed Services Committee.

Some of China’s neighbors may be similarly concerned. On March 11, Xinhua News Agency reported that China dispatched a 4,450-ton fisheries patrol boat to protect its interests in the South China Sea, which include the disputed -- and potentially oil-rich -- Spratly Islands. More vessels may be added to the mission, the state-run China Daily newspaper reported.

Whilst some analysts point to a similar incident at the start of the Bush presidency, I am not convinced that this is similar. There are strong economic interests at stake in the Spratly region, and the action of the Chinese government does not appear to be comparable.

At this stage, I think that you may be guessing where this is all leading. A good starting point is to ask why China kept pouring funding into the US whilst being able to see the coming economic storm? Why did they keep lending ever more money into an increasingly precarious economy? Why are they now courting countries with the offer of the RMB as a new stable currency for exchange? What are the private demands being made of the US government for continued purchases of treasuries? We can all remember the recent Clinton visit to China, in which she offered her thanks for China's continuing purchase of treasuries....we do not know the subjects of private discussion.

Sceptics might point to the Chinese proposal for an IMF reserve currency, but it is difficult to see how this might work. The proposal might be interpreted as a smoke screen whilst they establish the RMB as the replacement for the $US as the world reserve currency?

It is possible to make a summary from the more recent news and some of the news identified in older posts. If we take the activity in aggregate, it looks very much like a plan for China to extract the maximum out of their new found economic power. They will play the US as far as they can, extract as many concessions as possible - use the power to show that they are now the country with the real influence. As soon as the US is finally in a corner and comes out to confront China, they will simply floor the $US. At that point, as I discussed in my speculative post, they will go on a shopping trip, and pick up all the technologies, all the companies that they need to take their place at the front of the world economy, and as the new economic power in the world:

With the US in shock, China can then use the remaining holdings of $US to go on a shopping spree into the US. In particular, China can offer to enter the markets with an offer of salvation - but at the cost of unopposed access to purchase the companies that might provide a leap into the high added value industries with technology or specialist skills. They will not put it this way but, in a climate of economic panic, they will be in a position of calling the shots, as the only significant player able to halt the slide. As a result of the panic, they will be able to buy even good companies at fire sale prices. As such, they will be able to use whatever $US assets they still hold to take a major leap up into added value industries.


I have worried for a long time about the rise of China, and remember an interview with a Chinese admiral (sorry, no link, it was about two years ago and I can not find the interview on the BBC website), who went 'off message' with a discourse that appeared to contradict the official line of 'peaceful rise'. I have avoided anything more than some suggestions of concern about the economics of China on this blog, but see a clear pattern in the emergence of China. It is not a friendly rise. I do not think there is any master plan in the actions, but rather opportunistic exploitation of situations that have arisen. The US has watched on as their economic power has withered. In my earlier posts, I have mentioned that the US (and the world) needed to face down China's threat to the $US, to prevent the situation deteriorating.

The situation has now deteriorated....

When I made my post speculating how China might deal with the coming $US crisis, I emphasised that the post was speculation. As I look at the pattern of China's actions over the last few years, I am concerned that I am no longer speculating but identifying a pattern. I strongly recommend that you take a look at my previous posts, which outline more detail on Chinese policy.

However, I am trying to piece together a picture from many sources of information, and it is quite possible that my interpretation is wrong. It is quite possible that China is acting without any other intention than trying to navigate through each new stage of the crisis to minimise the impact upon their own situation. This is possible, but.....

Note 1: I have several times wanted to join in the excellent debate in the comments section of my last post, but have been distracted by this post. It has been interesting to follow the elements of the debate, and a shame I have not had time to throw in my own contribution. In particular the debate started by Lord Keynes is now too involved for anything but a long answer, and I can only put so much time in....

Note 2: MattinShanghai - excellent link to Rolling Stone. A very good read, but with some caveats about the comments on regulation. The issue of Glass-Steagall Act keeps popping up as one of the problems in the crisis, and I hope to address this question at some point. Matt - did you note the nobleman analogy? Nice to see that others have come up with a similar analogy to the aristocrat which I have used.

Note 3: Lemming, yes, the US bailouts will be used (to a large extent) to support returns to overseas depositors (not the stereotypical little old ladies)...I have no reason to think that the situation is different from that in the UK. You may want to read the link above which, although it does not answer your question, sets and interesting context.

Boing: A very quick reply. One of the key points being made in this blog is that the stimuli simply can not work as they seek to replace consumer over-spending with government over-spending. Over-spending is what got us into the trouble. As for the bailouts, these are simply trying to replace overseas direct lending to banks with indirect lending from overseas investors, but directed through government. Alternatively, they print money to make up for the disappearing overseas investors. And as Lemming mentions (see above) in the comments section of the last post, much of that money is flowing straight out of the banks into the hands of overseas banks/institutions/individuals.....

http://cynicuseconomicus.blogspot.com/2009/03/economics-and-power-loss-of-us-power.html

China suggests switch from dollar Για να μην χάσουν την αξία τους τα αμύθητα χρεόγραφα των ΗΠΑ που κατέχει σήμερα η Κίνα
China's central bank has called for a new global reserve currency run by the International Monetary Fund to replace the US dollar.
Central bank governor Zhou Xiaochuan did not explicitly mention the dollar, but said the crisis showed the dangers of relying on one currency.

With the world's largest currency reserves of $2tn, China is the biggest holder of dollar assets.

Its leaders have often complained about the dollar's volatility.

China has long been uneasy about relying on the dollar for trade and to store its reserves and recently expressed concerns that Washington's efforts to rescue the US economy could erode the value of the currency.

His speech was, unusually, published in both Chinese and English, signalling it was intended for an international audience.

China presses G20 reform plans

"The outbreak of the crisis and its spillover to the entire world reflected the inherent vulnerabilities and systemic risks in the existing international monetary system," said Mr Zhou in an essay on the People's Bank of China website.

Mr Zhou said the primacy of the US currency in the financial system had led to increasingly frequent crises since the collapse in the early 1970s of the system of fixed exchange rates.

On Tuesday, the dollar weakened against most major currencies following the announcement of a US plan to buy up toxic debt.

'Light in tunnel'

Mr Zhou said the dollar could eventually be replaced as the world's main reserve currency by the Special Drawing Right (SDR), which was created as a unit of account by the IMF in 1969.

"The role of the SDR has not been put into full play, due to limitations on its allocation and the scope of its uses," he said.

"However, it serves as the light in the tunnel for the reform of the international monetary system."

The essay comes before the G20 summit in London on 2 April, at which reform of the international financial system is top of the agenda.

"This confirms that China intends to play fully its role of global economic and political power at the next G20 summit," said Sebastien Barbe, an analyst at French financial service firm Calyon in Hong Kong.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/7960620.stm

Eυφορία παντού από το νέο σχέδιο Ομπάμα για τη σωτηρία των τραπεζών Έ όχι και παντού - για ρώτα και τους λαούς πόσο πολύ καλοπαιρνάνε...
Η κυβέρνηση Ομπάμα εξήγγειλε τη νέα στρατηγική κρατικής παρέμβασης για τη διάσωση των τραπεζών από τα «τοξικά» απόβλητα, πυροδοτώντας αγοραστική έξαρση τραπεζικών μετοχών στη Wall Street. Αφού μετονόμασε τα «toxic assets» σε «legacy assets», προφανώς για να περιβάλουν οι αδαείς επενδυτές με εμπιστοσύνη το νέο σχέδιο που ανακοίνωσε ο υπουργός Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, η κυβέρνηση επιδιώκει να προσελκύσει τα ιδιωτικά κεφάλαια επιδοτώντας στην ουσία την αγορά των «τοξικών».

Δηλαδή προικοδοτεί τη δημιουργία ενός κοινού Ταμείου, του Public-Private Investment Fund, με 75 έως 100 δισ. δολάρια, τα οποία αποσπά από το πακέτο των 700 δισ. της κυβέρνησης Μπους που εγκρίθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο για την κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών. Το αρχικό σχέδιο Γκάιτνερ που είχε ανακοινωθεί στις αρχές Φεβρουαρίου, δεν προέβλεπε νέο δημόσιο χρήμα από το πακέτο των 700 δισ. δολαρίων.

Ο Τίμοθι Γκάιτνερ διευκρίνισε ότι μέσω το νέου σχεδίου «χρηματοοικονομικής σταθερότητας» (με τίτλο: Public-Private Investment Fund), η κυβέρνηση θα πυροδοτήσει με αγοραστική δύναμη ισχύος 500 δισ. δολαρίων, που ενδεχομένως να εκτιναχθεί στο 1 τρισ. δολάρια. Και επιπλέον παρέχεται εγγύηση από τη Federal Deposit Insurance Corporation (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εγγύησης Καταθέσεων) για τους ιδιώτες που θα επενδύσουν στις τράπεζες αγοράζοντας τα «τοξικά».

Το οικονομικό επιτελείο του Ομπάμα προσπαθεί να σώσει τα προσχήματα «ζητιανεύοντας» τη συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων για να μην πληρώσουν μόνον οι Αμερικανοί φορολογούμενοι τα «σάπια» τραπεζικά ομόλογα. Ο Γκάιτνερ μαζί με τον επικεφαλής οικονομολόγο του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου του Λευκού Οίκου, Λόρενς Σάμερς και τον πρόεδρο της FED, Μπεν Μπερνάνκι, κατέληξαν στη λύση που προβλέπει τη δημιουργία ενός παραπάνω κρατικού οργανισμού, που θα αγοράσει από τις τράπεζες για να ξεφορτωθούν τις «τοξικές» επενδύσεις, δηλαδή όλα τα τιτλοποιημένα στεγαστικά subprime δάνεια που έχουν μεταλλαχθεί σε ευφάνταστα απατηλά σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα. Δικαίως, λοιπόν, η Wall Street ενθουσιάστηκε με το νέο σχέδιο. Ο δείκτης Dow Jones των 30 πολυεθνικών βιομηχανικών και τραπεζικών κολοσσών εκτινάχθηκε με άλμα 497,48 μονάδων (+6,84%), ο δείκτης Standard & Poor’s 500 με άλμα 54,83 μονάδων (+7,13%) και ο Nasdaq εκτινάχθηκε στο 6,76%. Αντίθετα, τα κεφάλαια εγκατέλειψαν και χθες το δολάριο, που έπεσε στα 1,3640 έναντι του ευρώ.

Βεβαίως, οι μεγαλύτερες τράπεζες του έθνους πριν λάβουν την κεφαλαιακή ενίσχυση θα υποβληθούν σε «ιερή εξέταση» (stress test) κατά πόσον θα αντέξουν στην επιδείνωση της οικονομίας και δεν θα πληρώσουν μέρισμα μεγαλύτερο του ενός σεντ ανά τρίμηνο.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100020_24/03/2009_308655

Στίγκλιτζ: Το νέο σχέδιο διάσωσης καταληστεύει τους Αμερικανούς Έως και "κεντρώοι" οικονομολόγοι το λένε ανοιχτά
Το σχέδιο της κυβέρνησης Ομπάμα να απαλλάξει τις τράπεζες από τα τοξικά στοιχεία ενεργητικού σημαίνει καταλήστευση των Αμερικανών φορολογουμένων καθώς τους εκθέτει σε υπερβολικό κίνδυνο χωρίς να έχει ιδιαίτερες πιθανότητες επιτυχίας όσο η οικονομία παραμένει σε αυτά τα επίπεδα, υποστηρίζει ο Τζόζεφ Στίγκλιτζ.
Σε σημερινή του συνέντευξη στο Reuters, ο νομπελίστας οικονομολόγος δήλωσε ότι το σχέδιο Γκάιτνερ «έχει πολύ σοβαρές αδυναμίες».


Η αμερικανική κυβέρνηση χρησιμοποιεί τα χρήματα των φορολογουμένων ως σωσίβιο για το ενδεχόμενο περεταίρω πτώσης της αγοράς, ενώ σε περίπτωση ανοδικής τάσης, τα οφέλη θα τα αποκομίσουν οι ιδιώτες επενδυτές, τόνισε ο Στίγκλιτζ.


«Στην πραγματικότητα, πρόκειται για καταλήστευση των Αμερικανών πολιτών. Δεν πιστεύω στην επιτυχία του σχεδίου λόγω της οργής των φορολογουμένων που αισθάνονται ότι έχουν φορτωθεί όλες τις ζημιές», πρόσθεσε ο κορυφαίος οικονομολόγος. Άδικο έχουν? Και ευτυχώς που το καταλαβαίνουν, έστω και με καθυστέρηση...


Ακόμη και εάν το σχέδιο της κυβέρνησης κατορθώσει να εξυγιάνει μεγάλο τμήμα των τραπεζών από το τοξικό χρέος, είναι πιθανό οι τράπεζες να συνεχίσουν να «μπλοκάρουν» το δανεισμό λόγω του αβέβαιου μέλλοντος της οικονομίας. Ταυτόχρονα, η προοπτική αύξησης της φορολογίας για αποπληρωμή όλων των πακέτων κινήτρων που έχει εκπονήσει η αμερικανική κυβέρνηση θα λειτουργήσει ως τροχοπέδη για τις καταναλωτικές δαπάνες, εκτιμά ο Στίγκλιτζ.

http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/03/24/1645300.htm

Απειλές ταραχών, δικτατοριών και πολέμων επισείει το ΔΝΤ Αυτό που [δεν] μας λένε άμεσα, αλλά το υπονοούν, είναι πως το σχέδιο τους είναι ή να δεχτούμε αδιαμαρτύρητα να ζήσουμε στο μεσαίωνα, ή θα απαντήσουν με δικτατορίες και πολέμους στις δίκαιες απαιτήσεις μας για μια ανθρώπινη ζωή, όπως έκαναν και στο παρελθόν.
Εμείς πάντως λέμε να παλέψουμε, και να τους ανατρέψουμε.
Όπως κάναμε και στο παρελθόν.
http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=30348084

Παπαθανασίου: «Καλύτερα ελαστική εργασία, παρά ανεργία» Και καλύτερα εργασία για όλους, με ανθρώπινα ωράρια και μισθούς, πρά οποιαδήποτε από αυτές τις προτάσεις των κυβερνώντων, που προφανώς προτείνουν ως "λύση" είτε το να μείνεις άνεργος, είτε το να δουλεύεις part-time.
Θα το αποδεχτούμε αυτό το μέλλον, ή θα παλέψουμε?
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4508859

http://asset.tovima.gr/assetservice/Image.ashx?c=10735977&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=310&h=
Εικόνες που άλλοτε παρέπεμπαν σε τριτοκοσμικές χώρες αποτελούν πλέον κομμάτι της ελληνικής πραγματικότητας. Ολο και περισσότεροι πολίτες αναζητούν τροφή σε κάδους απορριμμάτων έξω από σουπερμάρκετ, κρεοπωλεία και μανάβικα ή στα απομεινάρια των λαϊκών αγορών. Η οικονομική κρίση πλήττει κάθε μέρα όλο και περισσότερους ανθρώπους - οικονομικούς μετανάστες, ανέργους, χαμηλοσυνταξιούχους, χαμηλόμισθους...- οι οποίοι «σαρώνουν» τα σκουπίδια για οτιδήποτε τρώγεται, επαναχρησιμοποιείται ή μπορεί να έχει κάποια χρηματική αξία. Η φωτογραφία από την Αγορά της Θεσ σαλονίκης

Αύξηση κατά 25% των απολύσεων τον Μάρτιο
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=260706&ct=32

http://sansimera.gr/galleries/photos/archive/The_Dark_Side_of_the_Moon.jpg

Σαν σήμερα το 1973 κυκλοφόρησε το "The Dark Side of the Moon" των Pink Floyd - επ' ευκαιρία:


Pink Floyd - Time

Ticking away the moments that make up a dull day
You fritter and waste the hours in an off hand way
Kicking around on a piece of ground in your home town
Waiting for someone or something to show you the way

Tired of lying in the sunshine staying home to watch the rain
You are young and life is long and there is time to kill today
And then one day you find ten years have got behind you
No one told you when to run, you missed the starting gun

And you run and you run to catch up with the sun, but its sinking
And racing around to come up behind you again
The sun is the same in the relative way, but youre older
Shorter of breath and one day closer to death

Every year is getting shorter, never seem to find the time
Plans that either come to naught or half a page of scribbled lines
Hanging on in quiet desperation is the english way
The time is gone, the song is over, thought Id something more to say

Home, home again
I like to be here when I can
And when I come home cold and tired
Its good to warm my bones beside the fire
Far away across the field
The tolling of the iron bell
Calls the faithful to their knees
To hear the softly spoken magic spells.

http://www.youtube.com/watch?v=RyL2vAUVOM0&feature=related

[ciaoant1]

King warns against more spending
Mervyn King, the governor of the Bank of England, has cautioned against further significant government spending to stimulate the economy.

Given the high levels of UK debt as a result of recent stimulus packages, Mr King questioned the wisdom of increasing debt by spending more.

He did, however, say that there was room for further "targeted and selected measures" in some areas of the economy.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/7961900.stm
Markets shudder as inflation rears head
Money markets were rocked on Tuesday after inflation rose to City forecasters' surprise and the Bank of England indicated that it may reconsider its plan to pump extra cash into the economy.

Gilt yields staged their biggest one-day increase in over a decade as it occurred to investors that the era of record low interest rates and unconventional monetary policy may be shorter than they had assumed.

In barely more than an hour, many of the existing preconceptions about the direction of UK economic policy were shaken. First, the Office for National Statistics announced that inflation, as measured by the Consumer Price Index, rose from 3pc to 3.2pc last month rather than falling as all economists expected. It prompted the publication of a fifth letter of explanation from Bank of England Governor Mervyn King to the Chancellor.

Second, Mr King acknowledged before the Treasury Select Committee that he may hold back from spending the full £75bn the Monetary Policy Committee had pledged to spend on so-called quantitative easing if the economy and inflation recover sooner than anticipated.

The combined effect was to send gilt prices plunging, and their yields soaring, as investors speculated that the Bank may buy fewer government bonds in the coming months. Meanwhile, the pound was catapulted higher against all other major currencies as traders mulled over the possibility that interest rates may at some point have to be raised to combat inflation.

The pound rose by over 2¼ cents against the dollar to $1.4728, and neared the 90p mark against the euro, with the single currency down by almost two pence to 91.83p. By late trading, gilt yields were up by 20 basis points to 3.34pc – their biggest one-day rise since October 1998, when markets were reacting to the Federal Reserve-designed rescue of Long Term Capital Management.

Philip Shaw, chief economist at Investec, said: "The money markets have been looking at Mervyn King's comments with great surprise. He appeared to suggest that the Bank may not carry out the full £75bn if the economy was recovering. That is a big surprise given that the MPC has already taken a vote on the amount."

A further surprise was that Retail Price Index inflation – the broader measure which includes the effect of mortgage rate cuts – did not fall into negative territory, instead dropping from 0.1pc to zero. However, this still represents the lowest this measure of inflation has hit since 1960.

Core inflation, which strips out volatile items, was also higher, indicating that the upwards pressure on prices was broad-based.

Asked by the Treasury Committee about the inflation numbers, Mr King said: "At first sight this looks like a fairly broad-based increase; perhaps one would have expected inflation to tail off more. It seems to have been most concentrated in industries most exposed to imports, which suggests the exchange rate is having some effect.

"I'm sure it will continue to [do so] in the months ahead. But there will also be a big downward pressure as spare capacity builds up."

http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/recession/5045285/Markets-shudder-as-inflation-rears-head.html
ΗΠΑ: «Νόμισμα αναφοράς» το δολάριο
Η Ουάσινγκτον δηλώνει απερίφραστα ότι επιδιώκει τη διαιώνιση της παντοκρατορίας του δολαρίου.
Οι αμερικανικές (νομισματικές) αρχές υπερασπίστηκαν σήμερα το ρόλο του δολαρίου ως «νομίσματος αναφοράς» στο παγκόσμιο νομισματικό σύστημα, απαντώντας με απορριπτικό τρόπο στην επίσημη κινεζική πρόταση, να εγκαθιδρυθεί ένα νέο «νόμισμα αναφοράς» στις παγκόσμιες συναλλαγές σε χρήμα.

«Θα εναντιωθούμε σαφώς» στις προσπάθειες για ένα νέο «νόμισμα αναφοράς» στη διεθνή οικονομία, κατέθεσε, με απερίφραστο τρόπο, ο υπουργός των Οικονομικών κ. Τίμοθι Γκάιτνερ, ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικών υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ταυτόσημη θέση υιοθέτησε, μετά από τον κ. Γκάιτνερ, και ο πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, κ. Μπεν Μπερνάνκι.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_24/03/2009_272514

Καθώς προσπαθούν να ξαναμοιράσουν την πίτα, η Κίνα διεκδικεί μεγαλύτερο κομμάτι, και αμφισβητεί την οικονομική ηγεμονία των ΗΠΑ, με τις αντιθέσεις να οξύνονται διαρκώς ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές:

China Takes Aim at Dollar
BEIJING -- China called for the creation of a new currency to eventually replace the dollar as the world's standard, proposing a sweeping overhaul of global finance that reflects developing nations' growing unhappiness with the U.S. role in the world economy.

The unusual proposal, made by central bank governor Zhou Xiaochuan in an essay released Monday in Beijing, is part of China's increasingly assertive approach to shaping the global response to the financial crisis.

Mr. Zhou's proposal comes amid preparations for a summit of the world's industrial and developing nations, the Group of 20, in London next week. At past such meetings, developed nations have criticized China's economic and currency policies.

This time, China is on the offensive, backed by other emerging economies such as Russia in making clear they want a global economic order less dominated by the U.S. and other wealthy nations.

However, the technical and political hurdles to implementing China's recommendation are enormous, so even if backed by other nations, the proposal is unlikely to change the dollar's role in the short term. Central banks around the world hold more U.S. dollars and dollar securities than they do assets denominated in any other individual foreign currency. Such reserves can be used to stabilize the value of the central banks' domestic currencies.

Monday's proposal follows a similar one Russia made this month during preparations for the G20 meeting. Like China, Russia recommended that the International Monetary Fund might issue the currency, and emphasized the need to update "the obsolescent unipolar world economic order."

http://s.wsj.net/public/resources/images/P1-AP194B_CHINA_NS_20090323190818.gif

Chinese officials are frustrated at their financial dependence on the U.S., with Premier Wen Jiabao this month publicly expressing "worries" over China's significant holdings of U.S. government bonds. The size of those holdings means the value of the national rainy-day fund is mainly driven by factors China has little control over, such as fluctuations in the value of the dollar and changes in U.S. economic policies. While Chinese banks have weathered the global downturn and continue to lend, the collapse in demand for the nation's exports has shuttered factories and left millions jobless.

…

A spokeswoman for the U.S. Treasury Department declined to comment on Mr. Zhou's views. In recent weeks, senior Obama administration officials have sought to reassure Beijing that the current U.S. spending spree is a short-term effort to restart the stalled American economy, not evidence of long-term U.S. profligacy.

"The re-establishment of a new and widely accepted reserve currency with a stable valuation benchmark may take a long time," Mr. Zhou said. In remarks earlier Monday, one of his deputies, Hu Xiaolian, also said the dollar's dominant position in international trade and investment is unlikely to change soon. Ms. Hu is in charge of reserve management as the head of China's State Administration of Foreign Exchange.

Mr. Zhou's comments -- coming on the heels of Mr. Wen's musing about the safety of China's dollar holdings -- appear to be a warning to the U.S. that it can't expect China to finance its spending indefinitely.

http://s.wsj.net/public/resources/images/P1-AP201A_CHINA_NS_20090323194106.gif

The central banker's proposal reflects both China's desire to hold its $1.95 trillion in reserves in something other than U.S. dollars and the fact that Beijing has few alternatives. With more U.S. dollars continuing to pour into China from trade and investment, Beijing has no realistic option other than storing them in U.S. debt.

…

Mr. Zhou's idea is to expand the use of "special drawing rights," or SDRs -- a kind of synthetic currency created by the IMF in the 1960s. Its value is determined by a basket of major currencies. Originally, the SDR was intended to serve as a shared currency for international reserves, though that aspect never really got off the ground.

These days, the SDR is mainly used in the IMF's accounting for its transactions with member nations. Mr. Zhou suggested countries could increase their contributions to the IMF in exchange for greater access to a pool of reserves in SDRs.

Holding more international reserves in SDRs would increase the role and powers of the IMF. Μεγαλύτερη συγκέντρωση εξουσίας σε ακόμα λιγότερα χέρια, πέρα και μακτρυά απ΄τους λαούς, που προφανώς δε συμπεριλαμβάνονται πουθενά σε ότι αφορά την άσκηση της εξουσίας από την άρχουσα τάξη That indicates China and other developing nations aren't hostile to international financial institutions -- they just want to have more say in running them. China has resisted the U.S. push to make an immediate loan to the IMF because that wouldn't give China a bigger vote. Ms. Hu said Monday that China, which encourages the IMF to explore other fund-raising options, would consider buying into a bond issue.

The IMF has been working on a proposal to issue bonds, probably only to central banks. Bond purchases are one way for the organization to raise money and meet its goal of at least doubling its lending war chest to $500 billion from $250 billion. Japan has loaned the IMF $100 billion and the European Union has pledged another $100 billion.

http://online.wsj.com/article/SB123780272456212885.html
Obama: Strong confidence in dollar
Calls from China and other emerging economies for the creation of a new global currency to replace the US dollar are unnecessary because confidence in the dollar is "extraordinarily strong", Barack Obama has said.

Κορόιδο είναι να χάσει την πρωτοκαθεδρία αμαχητί?

Αυτά δύσκολα γίνονται, και σπάνια αναίμακτα

In a televised news conference on Tuesday which focused heavily on the economic crisis, the US president rejected the idea of moving away from the dollar as the world's main reserve currency.

The head of China's central bank had earlier called for the introduction of a new single currency, to be overseen by the International Monetary Fund.

Zhou Xiaochuan, governor of the People's Bank of China, said the global financial crisis had exposed the danger of relying on one nation's currency for international payments.

The crisis, he said, had shown the "inherent vulnerabilities and systemic risks in the existing international monetary system".

In an online essay published in both English and Chinese, Zhou said the move to a new single currency would give governments - particularly in the developing world - the ability to manage their economies more efficiently.

Dollar 'extraordinarily strong'

But asked about the proposal in Washington on Tuesday, Obama dismissed the suggestion, saying it was not needed.

"As far as confidence in the US economy or the dollar, I would just point out that the dollar is extraordinarily strong right now," he said.

"The reason the dollar is strong right now is because investors consider the United States the strongest economy in the world with the most stable political system in the world."

While he conceded that "we are going through a rough patch", he said there was widespread confidence that "prospects for the world economy are very, very strong".

Timothy Geithner, the US treasury secretary, and the chairman of the Federal Reserve, Ben Bernanke, also rejected the Chinese call during a congressional hearing on Capitol Hill on Tuesday.

Asked if he would categorically renounce the US moving away from the dollar and going to a global currency, Geithner replied: "I would, yes."

Asked the same question, Bernanke said: "I would also."

The call from China's central bank chief for a new global currency comes as leaders from the Group of 20 major economies prepare to meet in London for a summit which will focus on measures to alleviate the global economic crisis.

During the meeting, beginning on April 2, China is expected to call for developing economies to have a bigger say in global finance and step up pressure for changes to a system dominated by the US dollar and Western governments.

Russian proposal

The idea has also been proposed by Russia, which has said it will put forward its own proposal on single global currency at the G20 meeting.

Moscow has said its proposal has broad support among other key emerging market economies including Brazil, India, China, South Korea and South Africa.

The idea though has been rejected by the European Union's top economic official, who said on Tuesday that the dollar's status as the international reserve currency is secure despite China's proposal.

"Everybody agrees also that the present world reserve currency, the dollar, is there and will continue to be there for a long period of time," Joaquin Almunia, the EU commissioner responsible for economic and monetary affairs, told reporters.

Australia's prime minister, Kevin Rudd, who is in the US for talks with Obama, also rejected the global currency idea.

He told a Washington audience late on Monday that the dollar's position as the world's reserve currency remains unchallenged.

http://english.aljazeera.net/business/2009/03/20093253587630765.html
Η απελπισία του Κρούγκμαν... και οι τράπεζες
Ενας χρόνος έκλεισε από τον «θάνατο» της Bear Stearns, της 5ης μεγαλύτερης επενδυτικής τράπεζας της Wall Street. H ηλικίας 85 ετών ιστορική τράπεζα πέρασε στην ιστορία της Wall ως το πρώτο θύμα της διαβόητης πλέον κρίσης των subprime στεγαστικών δανείων και των «τοξικών», που έπληξε βίαια το τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ και της Βρετανίας.

Η Νέμεσις τιμώρησε σκληρά τη Bear Stearns δεδομένου ότι ο επικεφαλής της τράπεζας, ο ευφυής 40χρονος Γουόρεν Σπέκτορ, αρχιτέκτονας των «τοξικών», ήταν αυτός που την οδήγησε στη χρεοκοπία. Και ο σημερινός υπουργός Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ, τότε υπό την ιδιότητα του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Νέας Υόρκης, την πούλησε στην J. P. Morgan Chase έναντι εξευτελιστικού τιμήματος 2 δολαρίων ανά μετοχή. Είναι πάντως πολύ ενδιαφέρον ότι στις ΗΠΑ πρώην –πλέον- τραπεζίτες, εφοπλιστές, κτλ καταλαμβάνουν κυβερνητικά πόστα, προσφέροντας μια ξεκάθαρη εικόνα για το τι είδους πολιτικές θα ακολουθηθούν. Και βέβαια, το φαινόμενο αυτό γίνεται εδώ και χρόνια, με απευθείας διορισμούς μεγαλοστελεχών σε καίρια πόστα, που προφανώς είχε ως κατάληξη το ρήμαγμα των πολλών προς όφελος των λίγων

Και μετά πυροδοτήθηκε ένα domino effect που οδήγησε σε συστημική κρίση με θύματα την ηλικίας 158 ετών ιστορική τράπεζα Lehman Brothers, τη Merrill Lynch που εξαγοράστηκε από την Bank of America έναντι ψιχίων, την άπληστη AIG, τη Fannie Mae και Freddie Mac, τη Citigroup και τις τράπεζες του Σίτι.

Εναν χρόνο μετά, με επιπόλαιους ενδοιασμούς και βαρύ κόστος για τους Αμερικανούς φορολογούμενους, η κυβέρνηση Ομπάμα εναποθέτει σε συντηρητικούς και κερδοσκόπους την εξυγίανση από τα «τοξικά» του τραπεζικού συστήματος της χώρας και ρισκάρει τη δική της αξιοπιστία. Και σε ποιους να το αναθέσει δηλαδή? Αυτοί είναι αποδεδειγμένα οι καλύτεροι στο να καταληστεύουν τους λαούς, το έχουν αποδείξει τόσα χρόνια, και το αποδεικνύουν και σήμερα Στο νέο σχήμα της τραπεζικής εξυγίανσης, που εδέησε να ανακοινώσει ο Γκάιτνερ, με την πρόσκληση συμμετοχής δίδεται θεσμική υπόσταση στην περιθωριακή διάσταση των Hedge Funds και των Private Equity Funds. Ενδιαφέρον...

Φυσικά και οι μεγάλοι θεσμικοί επενδυτές, τα Pension Funds, και οι πάσης φύσεως ιδιώτες επενδυτές έχουν προσκληθεί να συμμετέχουν... Με το αζημίωτο, βεβαίως. Η κυβέρνηση επιδιώκει να προσελκύσει τα ιδιωτικά κεφάλαια με ιδιαίτερα γενναιόδωρο τρόπο για να αγοράσουν «τοξικά» και επισφαλή στεγαστικά δάνεια από τις τράπεζες, καθώς για κάθε δολάριο ιδιώτη επενδυτή το υπουργείο Οικονομικών θα δανείσει τα 6 δολάρια.

Ομως, η «μαύρη τρύπα» στην οποία βυθίζεται η αμερικανική οικονομία μεγαλώνει. Τα «θύματα» από τις άπληστες κερδοσκοπικές «τοξικές» επενδύσεις των τραπεζών, πολλαπλασιάζονται.

Η Goldman Sachs υπολογίζει ότι η συνολική αξία των επισφαλών δανείων και των «τοξικών» προϊόντων και παραγώγων των αμερικανικών τραπεζών ανέρχεται στο αστρονομικό ύψος των 5,7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Που σημαίνει ότι το κόστος για την εξυγίανσή τους που υπολογίζει η κυβέρνηση στα 2 τρισ. δολάρια, είναι ψίχουλα.

Πάντως, ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν δεν κρύβει την απελπισία του για το σχέδιο, το οποίο θεωρεί ανακύκλωση του εγκαταληφθέντος σχεδίου της κυβέρνησης Μπους, και αφού διαψεύδει την κυβέρνηση επισημαίνοντας ότι αυτό επιδοτεί κατά 85% την αγορά των «τοξικών», προβλέπει ότι θα αποτύχει!

Ο πολιτικός πόλεμος κατά της «αλαζονικής» και «διεφθαρμένης» τραπεζικής Aμερικής, δεν επαρκεί. Επειδή, ο «πόλεμος» αυτός προϋποθέτει την εφαρμογή μιας μοντέρνας πολιτικής που θα ενσωματώνει ριζοσπαστικές ιδέες. Αλλά, ξανά και ξανά ο επενδυτικός κόσμος σε ολόκληρη την υφήλιο ελπίζει στο σχέδιο της κυβέρνησης Ομπάμα για την αντιμετώπιση της δεινής χρηματοπιστωτικής κρίσης.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_25/03/2009_308835

Την ίδια ώρα:

Ανασφάλιστοι οι Αμερικανοί
Με τον κίνδυνο της ανασφάλιστης εργασίας ζουν οι Αμερικανοί εργαζόμενοι την τελευταία περίοδο, καθώς αυξήθηκε το ποσοστό των εργαζομένων χωρίς ασφάλιση τα τελευταία χρόνια.

Βάσει νέων στοιχείων, ένας στους πέντε Αμερικανούς εργαζομένους είναι ανασφάλιστος, ποσοστό που έχει αυξηθεί σημαντικά από τα μέσα της δεκαετίας του ’90, όταν το ποσοστό υπολογιζόταν σε λιγότερο από έναν στους επτά.

Σύμφωνα με την έρευνα το πρόβλημα εντοπίζεται στο κόστος της ασφάλισης, καθώς η αύξηση στα ποσά που πρέπει να καταβάλλουν οι εργοδότες είναι έξι με οχτώ φορές μεγαλύτερη από την αύξηση των μισθών. [/U]Ενδιαφέρον είναι πως η έρευνα αυτή εντοπίζει το πρόβλημα στο ότι «η ασφάλιση είναι ακριβή» (τι ακριβώς να κάνουμε για αυτό? Να τη μειώσουμε?), και όχι στο ότι [U]οι μισθοί διαρκώς μειώνονται (και αυτό είναι που κάνει και το κόστος της ασφάλισης να μοιάζει -συγκριτικά με τους μισθούς πείνας- μεγάλο)

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο της έρευνας σύμφωνα με τον διευθυντή του Στατιστικού Κέντρου «State Health Access Data Assistance Center» του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, Lynn Blewett, είναι το πόσοι εργαζόμενοι επιλέγουν να μείνουν πλέον ανασφάλιστοι.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρούμε μείωση στις ιδιωτικές ασφαλίσεις, σημειώνει.

Περίπου 21 εκατομμύρια εργαζόμενοι ήταν ανασφάλιστοι στα μέσα της δεκαετίας του ’90, σε σχέση με 26.9 εκατομμύρια δέκα χρόνια μετά, σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας.

Οι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ πληρώνουν για την ασφαλιστική κάλυψη των ηλικιωμένων μέσω της φορολογίας. Ωστόσο, το ποσο που δίνεται από το κράτος για την ασφάλιση των ίδιων των εργαζομένων είναι μικρό.

Τα στοιχεία της έρευνας έρχονται στο φως της δημοσιότητας τη στιγμή που η κυβέρνηση Ομπάμα προσπαθεί να στηρίξει την κρατική ασφάλιση των πολιτών.

Τέλος, ένα ασφαλιστικό πρόγραμμα που θα κάλυπτε όλους τους πολίτες στις ΗΠΑ υπολογίζεται ότι θα κοστίσει 1,5 τρισ. δολάρια.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=82201

Ένα ενδιαφέρον σχόλιο για την οργή του λαού των ΗΠΑ σχετικά με την περίπτωση των golden boys της ΑIG.

Η AIG έχει πάρει αμύθητα ποσά από τα κρατικά ταμεία, και ένα σημαντικό μέρος από αυτά τα διέθεσε σε μπόνους για τα μεγαλοστελέχη της.

Αυτό εξόργισε (και με το δίκιο τους) τους εργαζόμενους, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που μέχρι και λυντζαρίσματα φοβούνται πλέον τα στελέχη της AIG.

Ήταν τόσο μεγάλη η οργή του κόσμου, που ακόμα και οι κυβερνώντες «καταδίκασαν» τις συμπεριφορές αυτές (αλλά τα λεφτά τους τα χάρισαν κανονικά).

Μόνο που τελικά, η AIG έχει καταντήσει να αποτελεί το «εξιλαστήριο θύμα» της όλης ιστορίας, καθώς όλα τα δεινά του κόσμου φορτώνονται σε αυτή, ώστε να δούμε το δέντρο (AIG) και να χάσουμε το δάσος.

Πχ στο άρθρο που ακολουθεί, ο συγγραφέας μας θυμίζει μέσω ενός παραδείγματος ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο:

It's funny to see the country up in arms about AIG's $150 million in bonuses. Folks, Angelo Mozilo HIMSELF took us for over $300 million (http://www.forbes.com/lists/2006/12/7G33.html)
Angelo Mozilo, the world's biggest mortgage fraudster ever, stole over $300 million from Americans via his Countrywide scam, and we are now paying for his fraud to the tune of trillions. Trillions and trillions and trillions and trillions.

So while Congress is busy writing 90% tax plans on AIG bonuses, maybe the corrupted pigs could do an Angelo Mozilo Tax Act of 2009, clawing back 100% of his ill-gotten gains. While also urging Obama to throw Mozilo's orange ass in jail.

But no, that won't happen. After all, the people in charge of our laws are Friends of Angelo. They were paid to look the other way during his heist, and they still are.

I don't know where Mozilo is these days. Probably growing a long beard, hiding out on a beach in Mexico or Nicaragua or Ooompa Loompa land, you know, somewhere where orange people blend in, outside the reach of the feds.

But we need people to refocus their anger and outrage, away from the chump change of AIG. And we need people around the world to focus on the REAL enemy. The REAL scum of the earth. The real force behind this epic and historic financial collapse.

http://sootandashes.blogspot.com/

Το πρόβλημα είναι πως όταν μια χούφτα άνθρωποι έχουν την εξουσία να διαφεντεύουν τους πολλούς, σε όλα τα επίπεδα, τότε περιπτώσεις όπως η aig δεν είναι παρά συμπτώματα, όχι ασθένεια. Η ασθένεια είναι εντελώς ανορθολογιστική οργάνωση του κόσμου έτσι ώστε αυτός να διαχωρισμένος σε τάξεις, με «πλούσιους και φτωχούς», με τους πρώτους να έχουν την εξουσία και τον πλούτο, και εμάς τους υπόλοιπους να ζούμε με τα ψίχουλα, όταν εμείς είμαστε αυτοί που με την εργασία μας παράγουμε…τα πάντα

http://1.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/ScnaSjs7bRI/AAAAAAAAGP8/kY4W4f9eSF8/s400/image002.jpg

Γάλλοι εργαζόμενοι πήραν όμηρο τον διευθυντή τους
Εργαζόμενοι σε εργοστάσιο αμερικανικής τεχνολογικής/φαρμακευτικής εταιρίας στη Γαλλία πήραν όμηρο τον διευθυντή του σε μια ενέργεια διαμαρτυρίας και διεκδίκησης καλύτερων όρων όσον αφορά τις απολύσεις που σχεδιάζει η διοίκησή της, ανακοίνωσε η αστυνομία στην Ορλεάνη. Είναι πάντως ενδεικτικό της τεράστιας ιδεολογικήςσύγχυσης που υπάρχει στην εργατική τάξη το ότι από τη μία πλευρά υιοθετούν πχ αυτοί οι εργάτες ριζοσπαστικά μέτρα (ομηρία διευθυντών) για να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους, αλλά από την άλλη, αν κοιτάξει κανείς τα αιτήματά τους, θα δει ότι απλά ζητούν…»καλύτερες απολύσεις»!

Σαφώς βέβαια και από το να μην πάρουν πχ καθόλου αποζημίωση, καλύτερα είναι να πάρουν.

Από εκεί και πέρα όμως, είναι πραγματικά κρίμα το να είναι οι εργαζόμενοι πρόθυμοι να υιοθετήσουν τόσο ριζοσπαστικές πρακτικές, αλλά λόγω του ότι το λαϊκό κίνημα είναι πολύ πίσω (ιδεολογικά-πολιτικά, κτλ), τα αιτήματα που βάζουν να είναι τόσο μικρά, να μη βάζουν πχ ως αίτημα την απαγόρευση των απολύσεων, ή κάτι παρόμοιο…

Η διοίκηση της 3M ανακοίνωσε ότι θα απολύσει 110 από τους 235 υπαλλήλους της στο εργοστάσιο στην Πιτιβιέρ, νότια του Παρισιού, λόγω της μείωσης της ζήτησης.

«Εάν θέλουν να αναδιοργανώσουν την επιχείρησή τους, να πληρώσουν γι' αυτό», δήλωσε ο εκπρόσωπος του συνδικάτου των εργαζομένων στο εργοστάσιο, Ζαν Φρανσουά Καπαρό.

Παρόμοιο επεισόδιο είχε σημειωθεί σε εργοστάσιο της Sony στη νοτιοδυτική Γαλλία νωρίτερα αυτόν τον μήνα, όταν δεκάδες εργαζόμενοι πήραν ως ομήρους τον διευθύνοντα σύμβουλο και τον διευθυντή του τμήματος ανθρώπινων πόρων της Γαλλικής θυγατρικής της Ιαπωνικής εταιρίας διεκδικώντας καλύτερους όρους για τις απολύσεις που είχαν εξαγγελθεί σε αυτό.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_25/03/2009_272531
Ελαστικές μορφές απασχόλησης φέρνει η οικονομική κρίση Οι «ελαστικές» μορφές εργασίας είναι μια από τις κινήσις των εργοδοτών, ώστε να μετακυλήσουν στους εργαζόμενους τα βάρη της κρίσης. Καιρός είναι να δώσουμε και εμείς τη δική μας απάντηση, με αγώνες εναντίον των απολύσεων, της μείωσης των μισθών, των εξοντωτικών ωραρίων, της ανασφάλιστης εργασίας, κτλ
Σε ευρεία χρήση των δυνατοτήτων που δίδει η νομοθεσία, ήδη με ψήγματά της από το 1990, για την εφαρμογή ελαστικού ωραρίου, προχωρούν δεκάδες επιχειρήσεις στους τομείς της βιομηχανίας και του εμπορίου, κυρίως στις περιοχές της Βορείου Ελλάδας. Αλλά και στις περιπτώσεις εκείνες που παρακάμπτονται οι διατάξεις των εργατικών νόμων και η κρίση χρησιμοποιείται προσχηματικά για να περικοπεί ωράριο και αποδοχές, οι εργαζόμενοι, σπανίως, απευθύνονται στις Επιθεωρήσεις Εργασίας για καταγγελίες βλαπτικών μεταβολών στο καθεστώς απασχόλησης.

Αλλωστε, οι επιχειρήσεις έχουν τη δυνατότητα να επιβάλουν, ακόμη και χωρίς συμφωνία, την «εκ περιτροπής εργασία» εφόσον προχωρήσουν σε περιορισμό της δραστηριότητάς τους και διαβουλευθούν με τους εργαζόμενους ή τους εκπροσώπους τους. Οπως σημειώνει στην «Κ» και ο νομικός - εργατολόγος κ. Γ. Μελισσάρης για τη χρήση του νόμου (38 άρθρο, παρ. 2 1892/90) «η υποχρέωση στη διαβούλευση δεν σημαίνει ότι είναι υποχρεωτική και η κατάληξη σε συμφωνία». Αυτό εξηγεί και το γιατί ο μόνος λόγος που οδηγεί σήμερα το προσωπικό στις Επιθεωρήσεις Εργασίας είναι μόνο παράνομες απολύσεις ή ζητήματα που αφορούν στη μη καταβολή της νόμιμης αποζημίωσης όταν καταγγέλλονται οι συμβάσεις.

Εκτός από τη δυνατότητα «διευθέτησης του χρόνου εργασίας» που εφαρμόζεται κυρίως σε συνθήκες ανόδου της παραγωγικής δραστηριότητας, σήμερα ενεργοποιούνται κυρίως οι εξής θεσμοί:

1. Η εκ περιτροπής εργασία. Δηλαδή, πλήρες ωράριο (8ωρο) μόνο σε ορισμένες ημέρες της εβδομάδας ή του 15νθημέρου ή του μήνα. Για να εφαρμοστεί η εκ περιτροπής εργασία σε μια επιχείρηση πρέπει να υπάρχουν οι εξής προϋποθέσεις:

α. Εγγραφη συμφωνία εργοδότη και μισθωτού με σαφή καθορισμό εκ των προτέρων του χρόνου εργασίας και της αμοιβής του και

β. Αναγγελία της συμφωνίας στην Επιθεώρηση Εργασίας.

Η έγγραφη συμφωνία πρέπει να γνωστοποιηθεί στην Επιθεώρηση Εργασίας μέσα σε 8 ημέρες από την κατάρτισή της, διαφορετικά, αν έχει συμφωνηθεί προφορικά, είναι άκυρη οπότε ο εργοδότης οφείλει να καταβάλει πλήρεις αποδοχές.

Οι εργοδότες μπορούν να επιβάλουν εκ περιτροπής εργασία στους μισθωτούς που απασχολούν και χωρίς τη συγκατάθεσή τους, αλλά μόνο αν υπάρχει περιορισμός των εργασιών της επιχείρησης και αφού προηγουμένως ενημερώσουν τους νόμιμους εκπροσώπους τους.

2. Διαθεσιμότητα: Το ανώτατο χρονικό διάστημα είναι τρεις μήνες για κάθε χρόνο. Οι επιχειρήσεις, σε αυτήν την περίπτωση, υποχρεούνται να καταβάλουν μόνο το 50% του μέσου όρου των αποδοχών τις οποίες ελάμβανε το προσωπικό τούς δύο τελευταίους μήνες που απασχολούνταν με καθεστώς πλήρους απασχόλησης (άρθρο 10 Ν.3198/1955). Οι παραπάνω αποδοχές του χρόνου διαθεσιμότητας υπόκεινται σε ασφαλιστικές κρατήσεις όπως ακριβώς και το σύνολο των αποδοχών των εργαζομένων, γιατί ο χρόνος της διαθεσιμότητας θεωρείται σαν πραγματική υπηρεσία για την ασφάλιση στο ΙΚΑ.

Σύμφωνα με το Κέντρο Πληροφόρησης Εργαζομένων και Ανέργων της ΓΣΕΕ, ο εργαζόμενος, που θα ειδοποιηθεί ότι πρόκειται να τεθεί σε διαθεσιμότητα, και η συνδικαλιστική του οργάνωση πρέπει να διασταυρώσουν στοιχεία για την αντικειμενικότητα των οικονομικών λόγων που προβάλλει η επιχείρηση. Κατά τη διάρκεια της διαθεσιμότητας παραμένει σε ισχύ η εργασιακή σχέση. Ο εργαζόμενος συνεχίζει κανονικά την ασφάλισή του στο ΙΚΑ και στους άλλους ασφαλιστικούς οργανισμούς. Ο χρόνος της διαθεσιμότητας προσμετράται επίσης ως χρόνος πραγματικής υπηρεσίας για τον υπολογισμό του χρόνου προϋπηρεσίας, την ένταξη στα μισθολογικά κλιμάκια και τη χορήγηση της ετήσιας άδειας ανάπαυσης.

3. Μερική απασχόληση: Η μερική απασχόληση πρέπει να γίνει με γραπτή συμφωνία εργοδότη και εργαζόμενου, που καθορίζει τον μισθό και τον χρόνο απασχόλησης. Αν ο εργαζόμενος δεν συναινέσει στην αλλαγή και ο εργοδότης τον απολύσει γι’ αυτόν τον λόγο η απόλυση είναι άκυρη. Ο εργοδότης οφείλει, μέσα σε 15 ημέρες από την κατάρτιση της σύμβασης μερικής απασχόλησης, να τη γνωστοποιήσει στην αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας. Αν δεν προβεί στη γνωστοποίηση αυτή, τεκμαίρεται ότι η σχετική σύμβαση καλύπτει σχέση πλήρους απασχόλησης.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_25/03/2009_308827
'Pay depression' for workers as inflation hits zero
Households have been warned they face a grim summer of "pay depression", as salaries are frozen but the cost of some basic goods increase.
…

Vince Cable, the Liberal Democrat Treasury spokesman, said: "There is a real danger of entering a world of falling prices, wages and production. But at the same time, food, public transport and council tax costs are still going up and living standards are being squeezed for many people on low incomes."

Ben Read, at the think tank Capital Economics, said: "Many goods and services are going up three, four, five per cent. Combine that with pay freezes and then add in mass unemployment and many people will be in dire straights."

Though prices increased during February, most expect RPI to head into negative territory – deflation – over the next few months, as utility companies implement modest cuts to gas and electricity bills.

Deflation, over a long period, can cause economies to seize up, because both companies and consumers delay making any important purchases in the expectation that prices will keep on falling. The phenomenon was the cause of the Japanese economy suffering so badly during the 1990s.

Since 1947, when records started, Britain has only been in a state of deflation for seven months, according to the ONS.

http://www.telegraph.co.uk/finance/newsbysector/retailandconsumer/5044848/Pay-depression-for-workers-as-inflation-hits-zero.html

Η κρίση χτυπάει τα παιδιά του Πειραιά
Αντιμέτωποι με σοβαρά προβλήματα βρίσκονται οι εργαζόμενοι στις εταιρείες διαμεταφορών και logistics, αλλά και γενικότερα στον κλάδο παροχής ναυτιλιακών υπηρεσιών
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=19&artId=260988

Δάνειο ύψους 20 δισ. ευρώ στη Ρουμανία από ΔΝΤ, ΕΕ και Παγκόσμια Τράπεζα Ολόκληρες χώρες θα μεταβληθούν σε προτεκτοράτα των ιμπεριαλιστών που τους δανείζουν. Όχι βέβαια πως το φαινόμενο είναι νέο (είναι πολύ παλιό το «κόλπο»), απλά τώρα θα γιγαντωθεί
Η Ρουμανία είναι η 3η χώρα μέλος της ΕΕ μετά την Ουγγαρία και τη Λεττονία που έχει καταφύγει σε ένα τέτοιο σχέδιο διάσωσης.
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=998556&lngDtrID=251

[ciaoant1]

Στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης, "τα χωράφια θα ξαναμοιραστούν".
Οι ιμπεριαλιστές προφανώς θα προσπαθήσουν ο καθένας για τον εαυτό του να εξασφαλίσει το μεγαλύτερο κομμάτι, και, κατά συνέπεια, οι μεταξύ τους αντιθέσεις θα φουντώσουν.
Όλα αυτά εξάλλου συμβαίνουν σε μια συγκυρία όπου το νούμερο 1 ιμπεριαλιστικό κράτος (ΗΠΑ) είναι σε περίοδο απώλειας της ισχύος που απολάμβανε παλιότερα, ειδικά σε ιδεολογικό (ο "ελεύθερος κόσμος" τον οποίο ευαγγελίζονταν έχει πλέον αποδειχτεί ότι δεν περιλαμβάνει και πολλές ελευθερίες, παρά μόνο για την ελίτ, με τους λαούς να βυθίζονται στη φτώχεια, τη μιζέρια, τις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες, κτλ) και οικονομικό επίπεδο.
Παράλληλα, άλλα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κράτη (κυρίως Κίνα, Ρωσσία) έχουν "κλείσει τη ψαλίδα" σε σχέση με τις ΗΠΑ, και μπορούν να συγκροτούν ένα αξιόλογο οικονομικό-πολιτικό-στρατιωτικό "μπλοκ" που αντιτίθεται, έστω και εως ενός σημείου, στην "μονοκρατία" των ΗΠΑ και των συμμάχων της.
Αναμενόμενο είναι λοιπόν να διεκδικήσουν σήμερα και μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας από αυτό που μέχρι σήμερα κατέχουν.
Η κίνηση τους να αμφισβητήσουν το ρόλο του δολλαρίου, είναι η έκφραση αυτής της αμφισβήτησης της ηγεμονίας των ΗΠΑ σε οικονομικό επίπεδο.
Όπως έχει εξάλλου δηλώσει κι παλιότερα ο Πούτιν, η Ρωσσία τάσσεται σήμερα υπέρ ενός "πολυπολικού" κόσμου - δηλαδή ναι μεν δεν αισθάνεται σήμερα αρκετά δυνατή για να κυριαρχήσει πλήρως η ίδια, ωστόσο αισθάνεται αρκετά δυνατή για να διεκδικήσει μεγαλύτερη εξουσία.
Και βέβαια, κινήσεις όπως η σύγκρουση στη Γεωργία, η αμφισβήτηση των σχεδίων των ΗΠΑ για αντιπυραυλική ασπίδα στα σύνορα της Ρωσσίας, οι εξαγγλίες και τα μεγάλα κονδύλια για στρατιωτικό εξοπλισμό, οι διαφωνίες με τις ΗΠΑ σε διάφορες "διπλωματικές" μαζώξεις των οργανισμών της αυτοαποκαλούμενης "διεθνούς κοινότητας", δεν είναι παρά εκφράσεις του ίδιου πράγματος (της προσπάθειας της Ρωσσίας για αναβαθμισμένο ρόλο "στα πράγματα"), σε πολιτικο - στρατιωτικό επίπεδο.
Παρόμοια κατεύθυνση και από την Κίνα, που επίσης ζητά να αποκρυσταλωθεί το τέλος της -σχεδόν μονομερούς- ηγεμονίας των ΗΠΑ στον κόσμο, μέσω του περιορισμού του ρόλου του νομίσματός τους (http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_23/03/2009_272249).
Παράλληλα, και καθώς ορίζονται συμμαχίες ώστε να πάρουν ο καθένας ότι μπορεί από τη μοιρασία, η Κίνα εξοπλίζεται και αυτή στρατιωτικά (http://newsimg.bbc.co.uk/media/images/44468000/gif/_44468200_china_mil_spend01_416gr.gif) με τη βοήθεια της Ρωσσίας, προκαλώντας την ολοένα και αυξανόμενη αντίδραση των ΗΠΑ, που βλέπουν ακόμα και την στρατιωτική τους κυριαρχία, το "τελευταίο καταφύγιο" τους, να αμφισβητείται
http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/7965084.stm

Όσο για τους λαούς, αυτοί θα κληθούν να ζήσουν σε συνθήκες ακόμα μεγαλύτερης φτώχειας, μιζέριας, ιμπεριαλιστικών πολέμων.
(Δείτε και μια καινούργια "σοδειά" άρθρων σχετικά με την επίθεση που έχει εξαπολύσει η άρχουσα τάξη εναντίον μας, επίθεση ιστορικών διαστάσεων, που δε μπορεί να περάσει αναπάντητη:
-Ανοίγει ο δρόμος για την κατάθεση νομοσχεδίου που θα ανατρέπει τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών (http://new.enet.gr/?i=news.el.home&id=29370) προς τα πάνω, στα πλαίσια της εξίσωσης με τους άντρες, εξίσωση που όμως πάντα η άρχουσα τάξη την προωθεί....προς το χειρότερο για τους εργαζόμενους, ποτέ για το καλύτερο
-Τη μείωση κατά 50% των ασφαλιστικών εισφορών για τις επιχειρήσεις που δεν θα προχωρήσουν σε απολύσεις προτείνει, μεταξύ άλλων, ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Πλεκτικής & Ετοίμου Ενδύματος, με επιστολή του προς τους υπουργούς Οικονομίας & Οικονομικών, Ανάπτυξης και Απασχόλησης. (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_100023_25/03/2009_308822) Δηλαδή ή θα κάνουν μαζικές απολύσεις, ή θα παίρνουν λεφτά προκειμένου να μην κάνουν. Ωμός εκβιασμός
-Με άλλοθι την κρίση η κυβέρνηση ασκεί έντονες πιέσεις ώστε να μην υπάρξει δικαίωση των συμβασιούχων στο Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Τον Απρίλιο η απόφαση (http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8777&pubid=2764832) Το ζήτημα των ευθέως μεσαιωνικού τύπου συμβάσεων αυτών είναι ήδη μεγάλο, όμως στα πλάσια εκβιαστικών διλλημάτων του στιλ "απολύσεις ή part-time εργασία, αναμένεται να γιγαντωθεί, πιέζοντας "προς τα κάτω" μεγάλα κομμάτια της εργατικης τάξης
-*HELLENIC STEEL
Δεν δίνω τη σύμβαση (!) (http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=437748)
Την οργή των εργαζομένων στην εταιρεία χάλυβος Hellenic Steel στη Θεσσαλονίκη προκάλεσε η πρόθεση του ιταλικού ομίλου που κατέχει την πλειοψηφία των μετοχών να μη δώσει την αύξηση του 5,5%.

Εκπρόσωπος του ιταλικού ομίλου συναντήθηκε με τους εργαζόμενους, τους είπε ότι δεν υπάρχουν χρήματα για να καλυφθεί η αύξηση του 5,5% και θα προσφύγει στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας προκειμένου να μην εφαρμοστεί η συλλογική σύμβαση εργασίας που έχει υπογράψει η ΓΣΕΕ. Ηδη από τη Δευτέρα 300 από τους 420 εργαζόμενους του χαλυβουργείου τίθενται εκ περιτροπής σε δεκαήμερη διαθεσιμότητα. Ο πρόεδρος του ΕΚΘ Νίκος Γιαννόπουλος τόνισε ότι αυτό αποτελεί «αιτία πολέμου». Και πολύ καλά είπε, καθώς, κατακτήσεις όπως οι συλλογικές συμβάσεις με τα σωματεία χάνονται, και μαζί τους χάνονται και οι αυταπάτες που καλλιεργούνταν σε πολλους εργαζόμενους ότι τάχα "δε χρειάζεται σωματεία, αγώνες, κτλ". Αναγκαία η οργάνωση των εργαζομένων σε σωματεία και ο αγώνας για διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.)

Βέβαια, όπως ήδη αναφέρηκε, η ιστορική πρόκληση για τους λαούς είναι αδύνατον να μείνει αναπάντητη.
Όμως, τα συνδικάτα, άλλωτε "ιερά" για τους περισσότερους εργαζόμενους, και υπολογίσισμος αντίπαλος για τους εργοδότες και τις κυβερνήσεις, σήμεα εμφανίζουν πολύ μικρή πυκνότητα, και σπάνια κινούνται (αν και όταν υπάρχουν) σε αγωνιστική κατευθύνση.
Πολιτικά, η αριστερά ακόμα δεν έχει συνέλθει από την ήττα που δέχτηκε με το πείραμα του "υπαρκτού σοσιαλισμού" - δεν είναι τυχαίο που τα κομμουσνιστικά κόμματα, που τόσους αγώνες έδωσαν, σήμερα είτε δεν υπάρχουν, είτε είναι καρικατούρες του παλιού εαυτού τους.

Δεν είναι τυχαίο που ναι μεν οι λαοί, επειδή ακριβώς συμπιέζονται τα δικαιώμαά τους με πολύ βίαιο και ωμό τρόπο, ψάχνουν τρόπους να απαντήσουν, αλλά, προς το παρόν τουλάχιστον, το κάνουν με τρόπο που δεν είναι "υψος των περιστάσεων".
Οργή για τα bonus της AIG, ομηρεία διευθυντικών στελεχών επιχειρήσεων (http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,id=95134676) που απολύουν εργαζόμενους, επιθέσεις σε γραφεία τραπεζιτών (http://new.enet.gr/?i=news.el.home&id=29250), κτλ.
Υπάρχουν και πιο σοβαρές κινητοποιήσεις βέβαια, ειδικά σε μέρη όπως η Γαλλία, που και παράδοση έχουν, και οργανωμένο συνδικαλισμό, και ένα σχετικά σοβαρό κομμουνιστικό κόμμα (όχι το αυτοαποκαλούμενο "κομμουνιστικό κόμμα", που μόλις και μετά βίας μπορεί στην πραγματικότητα να χαρακτηριστεί κεντροαριστερό και αν).

"Από το τίποτα βέβαια, κάτι είναι και αυτό" θα πει κανείς.
Και πράγματι, κάτι είναι και αυτό - όλα αυτά είναι μια απόδειξη ότι οι λαοί κατανοούν τη δύσκολη θέση στην οποία τους έχουν φέρει αυτοί που τους κυβερνούν, αλλά και την ανάγκη για αγώνες προκειμένου η κατάσταση να αλλάξει.
Είναι όμως ταυτόχρονα και μια απόδειξη ότι οι λαοί δεν κατανοούν ακόμα, τουλάχιστον όχι στο βαθμό που πρέπει, το τι θα πρέπει να πολεμήσουν. Εξ ου και οι μεμονωμένες επιθέσεις σε μία εταιρεία (ΑΙG) αντί για μια στοιχειωδώς σοβαρή κινητοποίηση με αιτήματα όπως πχ απαγόρευση των απολύσεων, αυξήσεις στους μισθούς, ανθρώπινα ωράρια, κτλ, αν όχι πιο προωθημένα αιτήματα (στα οποία δε μπορείς να φτάεις κατευθείαν, χωρίς πρώτα να κατακτήσεις κάποιες μικρότερες έστω νίκες))
Και ούτε κατανοούν το πως να παλέψουν , εξ ου και οι επιθέσεις στα σπίτια τραπεζιτών, ή τα γκαζάκια εδώ στην Ελλάδα, κτλ, και άλλες τέτοιες ενέργειες, που θα ενταθούν, καθώς από τη μία ο λαός πιέζεται, και απο την άλλη, δεν υπάρχει ένα σοβαρό λαικό κίνημα που να διεκδικεί και να πετυχαίνει νίκες, με αποτέλεσμα η απελπισία να σπρώχνει ολοένα και περισσότερους σε τέτοιες κινήσεις (περισσότερα εδώ (http://www.marxists.org/archive/lenin/works/1920/lwc/index.htm)), που έυκολα αντιμετωπίζονται από την άρχουσα τάξη, καθώς της δίνουν πάτημα για αυξηση της καταστολής, το πεδίο όπου έτσι και αλλιώς υπερτερεί σήμερα απέναντι στον άοπλο λαό.
Εξάλλου, η αδυναμία της άρχουσς τάξης να πείσει το λαό για το πόσο "καλές" είναι οι πολιτικές της, σήμερα είναι εμφανής.
Σε οικονομικό επίπεδο, οι λαοί αντιλαμβάνοναι όλο και πιο καθαρά ότι η "λύση" που προωθούν είναι...ένας νέος μεσαίωνας.
Τι άλλο μένει λοιπόν, για να αντιμετωπίσει η άρχουσα τάξη τους λαούς, που θα διεκδικήσουν έστω τα στοιχειώδη, εκτός από την καταστολή και τον πόλεμο?
Δεν ήταν τυχαία και η πρόβλεψη-απειλή αξιωματούχου του ΔΝΤ για πολέμους και δικτατορίες, καθώς είναι διατεθειμένοι για όλα (εκτός βέβαια απο το να ικανοποιήσουν βασικά αιτήματα που θέτει ο λαός)

Απέναντι σε όλα, αυτά, απαραίτητη είναι η οργάνωση των λαών, με σκοπό την ανατροπή της κατάστασης, που τόση μιζέρια φέρνει για αυτούς, προς όφελος των λίγων που διαφεντεύουν τις ζωές τους κατ' όπως τους συμφέρει.

Αγώνες καταρχήν για τα στοιχειώδη δικαιώματα, που σήμερα εξαφανίζονται το ένα με τά το άλλο, και εν συνεχεία για την κατάργηση αυτής της βάρβαρης κατάστασης και αντικατάσταση της με μια κοινωνία όπου τα συμφέροντα των πολλών ηγεμονεύουν πάνω στα συμφέροντα των λίγων, και όχι το αντίθετο.
Σε συνδικαλιστικό επίπεδο (σωματεία), κοινωνικό επίπεδο (κινήματα, κτλ), αλλά και πολιτικό επίπεδο (κόμμα που θα προασπίζει τα συμφέροντα της εργατικης τάξης)



Αποκαθήλωση του δολαρίου;
Πρόταση της Κίνας για την υιοθέτηση νέου παγκόσμιου νομίσματος
Οι ΗΠΑ είναι διατεθειμένες να εξετάσουν την πρόταση της Κίνας να δώσουν σε ένα τεχνητό παγκόσμιο νόμισμα, μεγαλύτερο ρόλο στο διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα, δήλωσε, χθες, ο Τιμ Γκάιτνερ, ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών. Ωστόσο, ο κ. Γκάιτνερ είπε πως τυχόν αλλαγή θα είναι επαναστατική και πως το τεχνητό νόμισμα δεν πρόκειται να αντικαταστήσει το δολάριο.

Δήλωσε πως δεν πρόκειται να υπάρξει καμία «παγκόσμια νομισματική ένωση» και πως το μέλλον του δολαρίου στο παγκόσμιο σύστημα εναπόκειται στη δυνατότητα της αμερικανικής κυβέρνησης να ξεπεράσει, πρώτα την οικονομική κρίση και μετέπειτα να διευθετήσει το εγχώριο χρηματοοικονομικό σύστημα. Τα σχόλια διατυπώθηκαν αμέσως μετά την έκκληση του Ζου Ζιαοτσουάν, διοικητή της κεντρικής τράπεζας της Κίνας, για την υιοθέτηση ενός νέου παγκόσμιου νομίσματος ως εναλλακτικής λύσης στο δολάριο.

Η ιδέα της Κίνας για το νέο νόμισμα θα διευρύνει, στην ουσία, τη χρήση του SDR (Special Drawing Rights, ή ειδικά δικαιώματα αναλήψεων), ένα νόμισμα που επινόησε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το 1969 του οποίου η ισοτιμία συνδέθηκε, αρχικά, με το δολάριο, αλλά, σήμερα, βασίζεται στην αξία τεσσάρων διαφορετικών νομισμάτων: του δολαρίου, του γεν, του ευρώ και της στερλίνας.

Ο Μιτούλ Κοτέτσα, ο αναλυτής της Calyon δήλωσε πως τα σχόλια των Κινέζων αξιωματούχων διατυπώθηκαν σε μια χρονική στιγμή κατά την οποία το δολάριο είναι ιδιαίτερα ευάλωτο, δεδομένου ότι η αξία του νομίσματος υποβαθμίστηκε στον απόηχο της υιοθέτησης της πολιτικής της ποσοτικής χαλάρωσης από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, αλλά και τη μεγάλη αύξηση του δημοσιονομικού πακέτου τόνωσης της αμερικανικής οικονομίας.

«Σε περίπτωση που οι διεθνείς διαχειριστές συναλλαγματικών διαθεσίμων αποστραφούν το δολάριο, ως αποθεματικό νόμισμα, θα υπάρξει τεράστιος αντίκτυπος στις αμερικανικές αγορές», πρόσθεσε.

«Εύλογα, οι μαζικές τοποθετήσεις ξένου κεφαλαίου σε ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, τα τελευταία χρόνια, βοήθησαν να κρατηθούν χαμηλά τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων και συνέβαλαν, κατά μία άποψη, στο να πυροδοτηθεί η κρίση που αντιμετωπίζει, σήμερα, η οικονομία», συνέχισε ο ίδιος.

Ωστόσο, είπε πως οιπαδήποτε μεταστροφή προς το SDR, ή σε οποιοδήποτε άλλο νόμισμα θα απαιτήσει πολλά χρόνια για να επιβληθεί και, προς το παρόν, οι διεθνείς αρχές έχουν τα δικά τους προβλήματα όσον αφορά στο να καθορίσουν την ορθή πολιτική που απαιτείται για να αναζωογονηθεί η οικονομική ανάπτυξη. «Το δολάριο μπορεί να μην είναι το ιδανικό νόμισμα για τα παγκόσμια αποθέματα και έχει, ασφαλώς, χάσει μέρος της αίγλης του, ωστόσο δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορεί να το αντικαταστήσει ανά πάσα στιγμή», είπε ο κ. Κοτέτσα.

«Πιστεύουμε πως υπάρχουν περιθώρια για μια ανάκαμψη του δολαρίου, καθώς το πρόσφατο ξεπούλημα μοιάζει να έχει εκτονωθεί, με τις αγορές να φαίνονται απίθανο να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στις εκκλήσεις για απομάκρυνση από το νόμισμα, δεδομένης της δυσκολίας που ενέχει μια τέτοια απόπειρα», κατέληξε ο ίδιος.

Ο Μαρκ Τσάντλερ, ο αναλυτής της Brown Brothers Harriman συνέστησε να μην δοθεί υπερβολική βαρύτητα στα σχόλια που διατύπωσε ο κ. Γκάιτνερ. Είπε πως τα σχόλια του Μπαράκ Ομπάμα, του Αμερικανού προέδρου, ο οποίος δήλωσε, την προηγούμενη Τρίτη, πως δεν υπάρχει ανάγκη για τη δημιουργία και νέου αποθεματικού νομίσματος και πως το δολάριο είναι, θεμελιωδώς, ισχυρό, ήταν ένα σαφές μήνυμα από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης

«Δεδομένης της απειλής του αποπληθωρισμού και της κρίσης ρευστότητας, μια νέα έκδοση ειδικών δικαιωμάτων αναλήψεων (SDR) μπορεί να έχει νόημα, ωστόσο, δεν πρόκειται να αμφισβητήσει τον ρόλο του δολαρίου (ως αποθεματικού νομίσματος)», δήλωσε ο κ. Τσάντλερ. [B]«Το SDR δεν είναι χρήμα κατά τη κοινή λογική. Είναι, πρωταρχικά, μια λογιστική μονάδα συναλλαγής».


Αναντικατάστατη αξία
Η ιδέα της Κίνας για το νέο νόμισμα θα διευρύνει, στην ουσία, τη χρήση του SDR, ένα νόμισμα που επινόησε το ΔΝΤ, του οποίου η ισοτιμία συνδέθηκε, αρχικά, με το δολάριο, αλλά, σήμερα, βασίζεται στην αξία τεσσάρων διαφορετικών νομισμάτων: του δολαρίου, του γεν, του ευρώ και της στερλίνας. «Το δολάριο έχει χάσει μέρος της αίγλης του, ωστόσο δεν υπάρχει κάτι να το αντικαταστήσει», προειδοποιούν οι αναλυτές.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=12476&pubid=6605119

[ciaoant1]

http://asset.tovima.gr/assetservice/Image.ashx?c=10777040&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=310&h=
Χθες ζούσαν το αμερικανικό όνειρο, σήμερα τη σκληρή πραγματικότητα της κρίσης. Ο λόγος για τα εκατομμύρια των εργαζομένων στις επιχειρήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών που βρέθηκαν κυριολεκτικά στον δρόμο καθώς το κύμα των απολύσεων καλπάζει με αμείωτο ρυθμό. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, οι αμερικανοί πολίτες που λαμβάνουν πλέον επιδόματα ανεργίας υπερβαίνουν τον αριθμό-ρεκόρ των 5,56 εκατομμυρίων. Σαφής ένδειξη ότι η ανεργία καλπάζει είναι η εκτόξευση των νέων αιτήσεων πάνω από τις 600.000 εβδομαδιαίως κατά τις οκτώ τελευταίες εβδομάδες. «Προσλάβετέ με» γράφει η αυτοσχέδια ταμπέλα που «φοράει» ο άνεργος άνδρας (εικονίζεται δεξιά), στην οποία αναφέρονται επίσης οι επαγγελματικές δεξιότητες και το τηλέφωνό του. Ως τον περασμένο Ιανουάριο εργαζόταν ως μηχανικός για τη συσκευασία προϊόντων. Ψάχνοντας για δουλειά, ενίσχυσε με ένα δολάριο τον άνδρα που συνάντησε (αριστερά) σε κεντρικό δρόμο της Ινδιανάπολης.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=17&artId=261402

http://news.kathimerini.gr/kathnews/photos/29-03-09/29-03-09_309332_1.gifhttp://sup.kathimerini.gr/kathnews/photos/27-03-09/27-03-09_272881_81.jpg
Η πόλη των αστέγων
Εκατοντάδες θύματα της οικονομικής κρίσης καταφεύγουν σε αυτοσχέδιο καταυλισμό-παραγκούπολη, έξω από το Σακραμέντο της Καλιφόρνια.
Η εικόνα παραπέμπει περισσότερο στις φαβέλες της λατινικής Αμερικής ή έστω στους πάλαι ποτέ καταυλισμούς των Ινδιάνων της Άγριας Δύσης - ωστόσο πρόκειται για κάτι που συμβαίνει στο έδαφος της μοναδικής υπερδύναμης του πλανήτη.

Ο καταυλισμός, ο οποίος βρίσκεται αμέσως έξω από το Σακραμέντο (πρωτεύουσα της Καλιφόρνια) και πάνω στον ποταμό Αμέρικαν, είναι καταφύγιο για τουλάχιστον 300 ανθρώπους. Πρόκειται για αστέγους, ένα μεγάλο ποσοστό των οποίων είναι νεοαφιχθέντες: άτομα της εργατικής τάξης που έχασαν τις δουλειές τους λόγω της οικονομικής κρίσης ή που λόγω γενικότερης οικονομικής στενότητας διαπίστωσαν πως δεν μπορούν να πληρώσουν ενοίκια.

Ο καταυλισμός δεν διαθέτει τουαλέτες, αποχέτευση ή σύστημα ύδρευσης. Οι συνθήκες υγιεινής είναι άθλιες, και υπάρχει ο κίνδυνος εμφανίσεων ασθενειών που παραπέμπουν σε άλλες εποχές, όπως η χολέρα.


Το Σακραμέντο δεν είναι η μόνη αμερικανική μεγαλούπολη στην οποία έχει εμφανιστεί τέτοιου είδους οικισμού - αλλά είναι σαφώς αυτή που έχει το μεγαλύτερο, σε σημείο που ο δήμαρχος του Σακραμέντο, Κέβιν Τζόνσον, σκέφτεται να «μονιμοποιήσει» τον οικισμό, λαμβάνοντας μέτρα υποστήριξης.

Το Σακραμέντο είχε ανέκαθεν φήμη όσον αφορά τον αριθμό των αστέγων του, αλλά η οικονομική κρίση έχει φέρει τα πράγματα σε απίστευτα άσχημο σημείο.

«Στο παρελθόν προσπαθούσαμε να βάλουμε τους αστέγους 'κάτω από το χαλί', αλλά είναι το 'βρώμικο μυστικό' μας εδώ και πολύ καιρό. Βασιζόμασταν στην καλή θέληση του κόσμου και σε μη κερδοσκοπικές οργανώσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος, αλλά η κατάσταση έχει ξεφύγει εκτός ελέγχου», είπε ο δήμαρχος Τζόνσον, που έχει εκδηλώσει τη διάθεση να δημιουργήσει πόλη για τους αστέγους χρησιμοποιώντας το ποσό των 2,3 εκατομμυρίων δολαρίων που χορηγήθηκε από την κυβέρνηση Ομπάμα στο Σακραμέντο ειδικά για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος.


Για πολλούς η εικόνα της «πόλης των αστέγων», παραπέμπει κατευθείαν στην εποχή του μεγάλου κραχ της δεκαετίας του 1930, όταν οικισμοί αστέγων (οι λεγόμενες «Χούβερβιλ» ) ξεφύτρωναν σε όλες τις ΗΠΑ.

Ο επίσημος αριθμός των αστέγων στο Σακραμέντο ανέρχεται στα 1.226 άτομα. Στην πραγματικότητα είναι πολύ περισσότεροι.

«Λόγω της οικονομικής ύφεσης, οι αριθμοί των ανθρώπων που χρήζουν βοηθείας έχει ανεβεί δραματικά» λέει η Τζόαν Μπερκ, στέλεχος της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης «Loaves & Fishes», που δραστηριοποιείται στο χώρο της υποστήριξης αστέγων. «Οι άστεγοι έχουν αυξηθεί κατά 26% σε σχέση με πέρυσι. Πολλοί μένουν στα αυτοκίνητά τους. Άλλοι αγοράζουν κιβώτια ή κοντέινερ και ζουν σε αυτά. Όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να βάλουν μια στέγη από πάνω τους. Μερικοί το βλέπουν σαν μια ρομαντική πράξη, ως επιλογή ενός τρόπου ζωής που αρμόζει σε ελεύθερα πνεύματα, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μια πράξη απελπισίας», συμπλήρωσε.

Ο αριθμός των κατοίκων της πόλης των αστέγων του Σακραμέντο ανεβαίνει συνέχεια, παράλληλα με τους αριθμούς των ανθρώπων που μένουν στο δρόμο: ενδεικτικά, τα φτωχοκομεία του Σακραμέντο (τα οποία είναι κανονικά επιφορτισμένα με την ευθύνη της παροχής υποστήριξης των απόρων) αναγκάζονται να διώχνουν μέχρι και 200 άτομα την ημέρα, καθώς είναι ασφυκτικά γεμάτα.

Η ιστορία της πόλης των αστέγων του Σακραμέντο βγήκε στα εθνικά ΜΜΕ (συγκεκριμένα στην εκπομπή της Όπρα Γουίνφρι) και στη συνέχεια βρήκε το δρόμο της στη διεθνή επικαιρότητα, φέρνοντας αρνητική δημοσιότητα στις ΗΠΑ, κάτι που ανάγκασε τις τοπικές αρχές να κινηθούν σχετικά γρήγορα: ήδη βρίσκεται εν εξελίξει ένα προσωρινό σχέδιο, το οποίο ανακοινώθηκε από το δήμαρχο Τζόνσον την Πέμπτη και προβλέπει τη μεταφορά 150 από τους κατοίκους του οικισμού σε προσωρινά οικήματα (στην πλειοψηφία τους λυόμενα) και σε διαφόρων ειδών άσυλα. Επίσης, υπό εξέλιξη βρίσκονται διαπραγματεύσεις για τη μετατροπή των στάβλων ενός κοντινού δημόσιου τόπου έκθεσης αλόγων σε προσωρινές κατοικίες, καθώς και συνομιλίες με εκκλησίες, συναγωγές και τζαμιά για διάθεση χώρων διαβίωσης. Ωστόσο, μια μακροπρόθεσμη λύση (δημιουργία μονίμων οικισμών για τους αστέγους από την κυβέρνηση, κατασκευή υποδομής για την υπάρχουσα «πόλη» ) βρίσκεται πολύ μακριά, καθώς πρέπει να ληφθεί τέτοια απόφαση τόσο από το συμβούλιο του Σακραμέντο, όσο και από ανώτερα κυβερνητικά επίπεδα της πολιτείας.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_27/03/2009_272881
http://www.tvxs.gr/images/stories_photos/08333_0903271432.jpg
Οι πόλεις από αντίσκηνα πολλαπλασιάζονται στις ΗΠΑ
"Ως διευθυντής επιχειρήσεων ενός κέντρου για τους άστεγους στο Φρέσνο της Καλιφόρνια, ο Paul Stack είναι συνηθισμένος να βλέπει ανθρώπους με πολύ λίγη τύχη στη ζωή. Αυτό που δεν είχε δει ποτέ πριν ήταν άνθρωποι που ζουν σε αντίσκηνα και παράγκες στο οικόπεδο απέναντι από το κέντρο του.
«Απλά ξεφύτρωσαν πριν από περίπου 18 μήνες» ανέφερε στην International Herald Tribune o κ. Stack. «Τη μια μέρα το οικόπεδο ήταν άδειο. Την επόμενη μέρα, υπήρχαν άνθρωποι που ζούσαν εκεί»."
http://www.tvxs.gr/v8333

Βία, πορνεία, ναρκωτικά
Ο αυξανόμενος αριθμός των αστέγων στο Φρέσνο, μια πόλη 500.000 κατοίκων, αποτέλεσε έκπληξη. Αξιωματούχοι της πόλης περιγράφουν ότι υπάρχουν τρεις μεγάλοι καταυλισμοί κοντά στο κέντρο και μικρότερες εγκαταστάσεις κατά μήκος των δύο αυτοκινητοδρόμων. Ολοι μαζί οι άστεγοι φθάνουν τους 2.000, σύμφωνα με τον Γκρέγκορι Μπάρφιλντ, υπεύθυνο για θέματα αστέγων της πόλης, ο οποίος δηλώνει ότι η χρήση ναρκωτικών, η πορνεία και η βία συνηθίζονται στους καταυλισμούς. «Ολα αποτελούν μέρος μιας οικονομίας του υπόκοσμου», είπε ο κ. Μπάρφιλντ. «Αυτά συμβαίνουν όταν ένας άνθρωπος προσπαθεί να επιβιώσει».

Στη διάρκεια της ημέρας ο καταυλισμός μοιάζει ειρηνικός. Αμερικανικές σημαίες στολίζουν τις σκηνές, κάποιοι ταΐζουν κατοικίδια, άλλοι ανάβουν φωτιές και κουβεντιάζουν. Τη νύχτα όμως ο κίνδυνος είναι πραγματικός. «Το όνειρό μας είναι απλό», λέει η κ. Σμιθ, η οποία έχει χάσει ένα μάτι σε ένοπλη επίθεση: «Να φύγουμε από ’δω, να αποκτήσουμε σπίτια».

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100074_29/03/2009_309284

Household Wealth Falls by Trillions
In the last few months, most Americans have felt poorer. Now they have the numbers to prove it.

The Federal Reserve reported Thursday that households lost $5.1 trillion, or 9 percent, of their wealth in the last three months of 2008, the most ever in a single quarter in the 57-year history of recordkeeping by the central bank.
Και αυτά χωρίς να υπολογίζονται μεκαροπρόθεσμες οικονομικές απώλειες για τον εργαζόμενο λαό, που προκύπτουν και θα προκύπτουν στο μέλλον, αν δεν τους σταματήσουμε, από την πτώση των μισθών, τα απαράδεκτα ωράρια, το τσεκούρι στα εργασιακά μας δικαιώματα, κτλ, που τους τελευταίους μήνες γίνεται με καταιγιστικούς ρυθμούς...


http://www.nytimes.com/2009/03/13/business/economy/13wealth.html

Ενας στους δέκα Αμερικανούς έχει ανάγκη από συσσίτιο
Οι υψηλές τιμές των τροφίμων και η οικονομική κρίση έχουν ως συνέπεια την κακή διατροφή εκατομμυρίων ανθρώπων, ακόμη και εκτός των φτωχών χωρών του πλανήτη, μέχρι και στην καρδιά του ανεπτυγμένου κόσμου, προειδοποίησε ο Ζακ Ντιουφ, επικεφαλής του αρμόδιου τμήματος του ΟΗΕ, FAO, σε συνέντευξή που παραχώρησε προς τους «FT». Έτσι, παγκοσμίως, ο αριθμός των ανθρώπων που βρίσκονται χρονίως σε κατάσταση πείνας ξεπέρασε για πρώτη φορά το ένα δισεκατομμύριο. «Το ζήτημα της διατροφικής ασφάλειας στον πλανήτη άπτεται της ειρήνης και της εθνικής ασφάλειας», σημείωσε ο κ. Ντιουφ, καλώντας τους ηγέτες του κόσμου να μην λησμονήσουν το γεγονός ότι, το περασμένο έτος, περισσότερες από 30 χώρες έζησαν εξεγέρσεις εξαιτίας ελλείψεων σε τρόφιμα.

Την ίδια στιγμή, τουλάχιστον ο ένας στους δέκα πολίτες των ΗΠΑ, δηλαδή ένας αριθμός-ρεκόρ 31,8 εκατομμυρίων, λαμβάνουν επισιτιστική βοήθεια από το κράτος. Σύμφωνα με στοιχεία της κυβέρνησης, ο αριθμός των σχετικών αιτήσεων αυξήθηκε κατά 15,6% στη διάρκεια των προηγούμενων 12 μηνών, καθώς οι τιμές των τροφίμων και η ανεργία αυξάνονταν.

Μετά το 2000, ο αριθμός των Αμερικανών που λαμβάνει επισιτιστική βοήθεια έχει εκτοξευτεί από τα 17 στα σχεδόν 32 εκατομμύρια, μια διαφορά που ισοδυναμεί με τον πληθυσμό της Ολλανδίας. Το προηγούμενο ρεκόρ σημειώθηκε το 1994, μετά την οικονομική κρίση του 1991-’92, όταν ο αριθμός των συμμετεχόντων σε συσσίτια έφτασε τα 27 εκατομμύρια, από 18,6 εκατομμύρια το 1988. Πάντως, καθώς ο πληθυσμός των ΗΠΑ ήταν τότε μικρότερος, το ποσοστό εκείνων που συμμετείχαν σε προγράμματα επισιτισμού ήταν μεγαλύτερο σε σχέση με σήμερα.

Στην Ευρώπη
Όσον αφορά στην Ευρώπη, τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν τον αριθμό των ανθρώπων που λαμβάνει επισιτιστική βοήθεια είναι ελλιπή και αναξιόπιστα. Παρ’ όλα αυτά, οι αξιωματούχοι σημειώνουν ότι οι σχετικές αιτήσεις αυξάνονται αλματωδώς.

Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τον FAO, πριν να ξεσπάσει η κρίση στα τρόφιμα, το 2007, υπήρχαν στον πλανήτη λιγότεροι από 850 εκατομμύρια άνθρωποι σε χρόνια κατάσταση πείνας, αριθμός που παρέμεινε σχετικά σταθερός από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 -κυρίως, εξαιτίας της προσπάθειας περιορισμού της φτώχειας και της ταχείας οικονομικής ανάπτυξης της Κίνας. Έτσι, το σχετικό ποσοστό έπεσε από το 20% της περιόδου 1990-’92 στο 16% κατά το διάστημα 2003-’05.

Ωστόσο, το ένα δισ. σήμερα αυξάνει και πάλι το ποσοστό σε 18%. Ο κ. Ντιουφ πιέζει τους ηγέτες του κόσμου να πραγματοποιήσουν διάσκεψη στη Ρώμη, τον Νοέμβριο, με αντικείμενο την αντιμετώπιση του προβλήματος της διατροφικής ανασφάλειας από τη ρίζα του, αντί να λαμβάνουν μέτρα κατά περίπτωση. Σύμφωνα με τον ίδιο, πολλοί επικεφαλής κρατών και κυβερνήσεων στηρίζουν ήδη την ιδέα του -ωστόσο, είναι γεγονός ότι προηγούμενες διασκέψεις γύρω από αυτό το θέμα έχουν επιφέρει ελάχιστα αποτελέσματα.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=9464&pubid=6683102

«Δεν αντέχουμε άλλο» λένε οι Αμερικανοί εργαζόμενοι
Υπό ασφυκτική πίεση και υπό τον κίνδυνο να μείνει ανασφάλιστος ο μέσος Αμερικανός εργαζόμενος.
Σε εξαιρετικά άσχημη θέση βρίσκεται οι Αμερικανοί εργαζόμενοι σύμφωνα με μελέτη που έγινε πάνω στις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης και των επιπτώσεών της στις ΗΠΑ.

Πιο συγκεκριμένα, η έρευνα, που έγινε για λογαριασμό του Ιδρύματος Ρόμπερτ Γουντ Τζόνσον, έδειξε ότι σχεδόν 1 στους 5 εργαζομένους δεν έχει ασφάλεια υγείας - μια δραστική μεταβολή σε σχέση με τα δεδομένα της δεκαετίας του 1990, που η αντιστοιχία ήταν 1 στους 7.

Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι πως είναι οι φόροι αυτών των ίδιων εργαζομένων που χρηματοδοτούν τα κολοσσιαία προγράμματα υγειονομικής ασφάλισης που προωθούν οι αμερικανικές κυβερνήσεις τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, είναι η ίδια η ανεπάρκεια των προγραμμάτων αυτών που ωθεί τους εργαζομένους να απευθύνονται πολύ συχνά σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες - των οποίων οι πληρωμές ανεβαίνουν πολύ πιο γρήγορα (συγκεκριμένα, 6 με 7 φορές ταχύτερα) από ότι οι μισθοί των εργαζομένων.

«Το πιο ενδιαφέρον σημείο της μελέτης, κατά την άποψή μου, είναι το πόσο πολλοί είναι οι εργαζόμενοι οι οποίοι έμειναν ανασφάλιστοι πρόσφατα» είπε η Λυνν Μπλιούετ, διευθύντρια του State Health Access Data Assistance Center του Πανεπιστημίου της Μινεσότα. «Επίσης, πρέπει να πούμε ότι τα τελευταία δύο χρόνια η κατάσταση στο χώρο της ιδιωτικής ασφάλισης έχει χειροτερέψει».

Εν αντιθέσει με τις περισσότερες βιομηχανικές χώρες, οι ΗΠΑ δεν παρέχουν αυτόματη υγειονομική ασφαλιστική κάλυψη στους εργαζομένους. Οι περισσότεροι την αποκτούν μέσω ιδιωτικών εταιρειών ασφάλισης, με τους εργοδότες τους να πληρώνουν τμήμα του «λογαριασμού». Τα κυβερνητικά προγράμματα απευθύνονται κυρίως στην προστασία υπερηλίκων, αναπήρων και απόρων.

Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους για τις αλλαγές στα δεδομένα: κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1990, οι ανασφάλιστοι ανέρχονταν στα 20,7 εκατομμύρια. Δέκα χρόνια μετά, ο αριθμός είναι μεγαλύτερος κατά 20%: 26,9 εκατομμύρια.


Ωστόσο, η φορολογία παραμένει ως έχει. Οι φόροι εξακολουθούν να αποτελούν το βασικό πυλώνα υποστήριξης του προγράμματος Medicare, που παρέχει υγειονομική κάλυψη στους υπερήλικες. Παρόμοια προγράμματα υπάρχουν για τους απόρους και για τα παιδιά φτωχών οικογενειών. Ωστόσο, η άμεση υποστήριξη που παρέχεται στους εργαζομένους από το κράτος είναι ελάχιστη.

«Δεν υπάρχουν ασφαλιστικά προγράμματα για τους απλούς, εργαζομένους ενηλίκους» συμπλήρωσε η Μπλιούετ.

Η έρευνα αυτή εμφανίζεται παράλληλα με την προσπάθεια της κυβέρνησης Ομπάμα να προβεί σε ριζική ανανέωση του κρατικού προγράμματος υγειονομικής ασφάλισης. Εάν το η ανανέωση αυτή περάσει, θα σημάνει την παροχή κρατικής υγειονομικής ασφάλισης για τους πάντες, κάτι που εκτιμάται πως θα κοστίσει 1,5 τρισεκατομμύριο δολάρια μέσα σε διάστημα 10 ετών.

Ένα τυπικό παράδειγμα ανασφάλιστης αμερικανικής οικογένειας είναι οι Ρέιμερ, του Ντένβερ της Αϊόβα. Ο Τζιμ, οδηγός φορτηγού για μια εταιρεία οδικών έργων, πέθανε το 2005 από καρδιακή προσβολή. Ήταν 59 χρονών, ανασφάλιστος, και διαβητικός. Η γυναίκα του Σίντι, 58 χρονών, εργάζεται ως νοσοκόμα σε κλινική για νοητικά καθυστερημένα άτομα. Ήταν ασφαλισμένη κανονικά για πολλά χρόνια - μέχρι τη στιγμή που οι εργοδότες της σταμάτησαν να πληρώνουν την εταιρεία στην οποία ήταν ασφαλισμένη, καθώς οι τιμές είχαν ανεβεί κατακόρυφα.

«Δε νομίζω πως είναι δίκαιο τη στιγμή που φροντίζω άλλους ανθρώπους ως νοσοκόμα να μην έχω εγώ η ίδια υγειονομική κάλυψη. Δεν ζητάω κάτι παράλογο, απλά κάτι που μπορώ να αντέξω οικονομικά - 100 με 150 δολάρια το μήνα - και που δεν έχει όλους του περιορισμούς του τύπου 'καλύπτουμε αυτό αλλά δεν καλύπτουμε εκείνο' που είναι τόσο συνηθισμένοι» λέει η Σίντι.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_26/03/2009_272630

Newly thrifty Americans go foraging
NEW YORK (Reuters) - Miranda Walton's old Ford pickup was collecting dust on her ranch in Austin, Texas, so she decided to trade it in for something she needed -- goats.

Walton, 38, will get milk for her three sons, a tax break for using her land for raising livestock and someone will get a sturdy truck.

There's no cash involved, making Walton one of a growing number of Americans who are looking outside the traditional economy to confront the recession.

People are turning to bartering, foraging and trash salvaging.

"The most important underlying concept here is that Americans of all classes are now willing to accept the viability of a secondary market," said Paco Underhill, chief executive of the New York-based retail consultancy Envirosell and author of "Why We Buy: The Science of Shopping."

Walton used the online classifieds site Craiglist.org to list her ad seeking to swap the truck for goats.

"We went through a really big expense at the beginning of this year, so money is a little tight," she said.

Nationwide data is not collected on these practices, but anecdotal evidence indicates they are growing.

Bartering listings on Craigslist have doubled over the last 12 months, site spokeswoman Susan MacTavish Best said.

The Freecycle Network, a nonprofit for people who want to offer or receive free items, has seen a spike in membership since last October, when weekly membership increases jumped to about 75,000 per week, up from about 30,000, founder Deron Beal said.

Though Freecycle has an environmental slant, people are using the site to ask for basic necessities such as food and clothing, Beal said.

DUMPSTER DIVING

Some people are finding a way to get food for free -- from the trash.

Nichel Berea, a broke 21-year-old senior at Baruch College in New York, recently decided to give it a try after reading about "freegans," the anti-consumerists who boycott the economy by dumpster-diving for food.

The trend has existed for years, but as the economy has deteriorated some say they've found greater acceptance.

http://www.reuters.com/article/domesticNews/idUSTRE52N0X820090324

«Πόλεμος» για το παγκόσμιο νόμισμα
H πρώτη ευθεία αμφισβήτηση της κυριαρχίας του δολαρίου ως παγκόσμιου μέσου συναλλαγών και κυρίως ως αποθεματικού νομίσματος, ήλθε από την Κίνα που ζήτησε νέο διεθνές νόμισμα. Να σημειωθεί ότι το Πεκίνο είναι ο μεγαλύτερος επενδυτής σε δολαριακές αξίες εκτός ΗΠΑ, και βεβαίως διαθέτει πλήρη οικονομική και στρατηγική αυτοδυναμία. Επιπλέον τώρα, οι δολαριακές αξίες απειλούνται με σημαντική υποβάθμιση, λόγω της άμετρης δαπάνης πόρων κατά της κρίσης από την κυβέρνηση της Ουάσιγκτον.

Όλοι γνωρίζουν δε, πως μεγάλο μέρος από τους πόρους αυτούς προέρχεται από τα «τυπογραφεία» της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας, γεγονός που απειλεί το δολάριο με υψηλό πληθωρισμό και άρα υποβάθμιση, μετά το πέρας της κρίσης ή και νωρίτερα.

Στην οικονομία όμως όλα, ή σχεδόν όλα, είναι σχετικά, και η αξία του δολαρίου καθορίζεται σε σχέση με τα υπόλοιπα μεγάλα νομίσματα και κυρίως το ευρώ [EUR=X] . Η συντηρητική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των κυβερνήσεων της Ευρωζώνης, σε σχέση με τις δαπάνες κατά της κρίσης, αποτελεί ωστόσο εγγύηση για σημαντική ανατίμηση του ευρώ στο μεσοπρόθεσμο μέλλον.

Προφανώς η προοπτική αυτή ανησυχεί τους κατόχους δολαριακών αξιών, ενώ ερμηνεύει και την ιδιαιτέρως πιεστική επιμονή των Αμερικανών προς τους Ευρωπαίους, να αυξηθούν και στην Ε.Ε. οι κρατικές δαπάνες κατά της ύφεσης και της πιστωτικής κρίσης, όπως στις ΗΠΑ. Η ευρωπαϊκή απάντηση φαίνεται πάντως να είναι μία ξεκάθαρη άρνηση, απέναντι στην Ουάσιγκτον.

Έτσι η διπλή δράση από Κίνα και Ευρώπη κατά των ΗΠΑ είναι μάλλον και ο λόγος που ο υπουργός Οικονομίας της τελευταίας έδειξε προχθές να συζητά το ενδεχόμενο της δημιουργίας ενός νέου παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος από το ΔΝΤ όπου θα πρόκειται για ένα «καλάθι» δολαρίου, ευρώ, γιεν [JPY=X] και στερλίνας [GBP=X] .

Βέβαια ο ίδιος πρόσθεσε ότι το δολάριο θα παραμείνει το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα για πολύ καιρό. Στις μέρες που ζούμε όμως είναι σαφές, ότι πρόκειται πλέον για «παιχνίδι» με τη... φωτιά. Οι Αμερικανοί προφανώς και επιθυμούν να διατηρήσουν το δολάριο ως ηγετικό παγκόσμιο νόμισμα, αλλά το θέμα είναι αν είναι σε θέση και να το επιβάλουν.

http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/03/27/1646076.htm

Η Κίνα τρέμει… την υποτίμηση του δολαρίου
Η ηγεμονία του δολαρίου ως κυρίαρχου αποθεματικού νομίσματος στα συναλλαγματικά διαθέσιμα των κεντρικών τραπεζών του πλανήτη έχει ξανααμφισβητηθεί. Η δραματική εξασθένηση που εμφάνισε το δολάριο τις περιόδους 1977-79, 1985-88 και 1993-95 είχε συνοδευτεί από πληθώρα εκτιμήσεων και προβλέψεων, που ήθελαν τις κυβερνήσεις χωρών να αλλάζουν τα διαθέσιμά τους σε άλλο νόμισμα. Το δολάριο, όμως, επιβίωσε από αυτές τις καταιγίδες.

Ωστόσο, τις τελευταίες ημέρες, Πεκίνο και Μόσχα επιδίδονται με ένταση στο προσφιλές παιχνίδι της απαξίωσης (!) του δολαρίου. Πρόσφατα ακόμη από το Νταβός (Ανάλυση: Κυριακή 1η Φεβρουαρίου), ο Ρώσος πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν και ο πρωθυπουργός της Κίνας Γουέν Ζιαμπάο αμφισβήτησαν ξανά το ρόλο του δολαρίου.

Η σοβαροφανής πρόταση του διοικητή της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας, Zου Χσιαοτσουάν, για τη δημιουργία νέου αποθεματικού νομίσματος το οποίο θα αντικαταστήσει το αμερικανικό δολάριο, υπό την αιγίδα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έκανε τον κύκλο του κόσμου. Πρόκειται για μια πρόταση που δημιουργεί απατηλές εντυπώσεις… καθώς δεν μπορεί ούτε καν να συζητηθεί σοβαρά.

Απλώς, είναι μια πρόταση που υποδηλώνει ότι το Πεκίνο έχει περιέλθει σε κατάσταση πανικού από την αναπόφευκτη υποτίμηση του δολαρίου. Προφανώς, ο κ. Zου δεν τόλμησε να αναφερθεί ευθέως στο δολάριο.

Αξίζει να επισημανθεί ότι στο επίκεντρο των μεταρρυθμίσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου βρίσκεται τόσο η «χειραγώγηση» όσο και οι «παρεμβάσεις» που γίνονται στις αγορές για τον επιθυμητό καθορισμό ανταγωνιστικής ισοτιμίας των νομισμάτων εκ μέρους αρκετών χωρών. Η Κίνα προσπαθεί να αποφύγει τη θεσμοθέτηση κανόνων ώστε να επιλαμβάνεται το ΔΝΤ των περιπτώσεων που καταγγέλλονται ότι χώρες «χειραγωγούν» την ισοτιμία του νομίσματός των. Αραγε, όμως, το ΔΝΤ θα μπορούσε να πιέσει την Κίνα να απελευθερώσει τη συναλλαγματική ισοτιμία του γουάν από το δολάριο και να καταστήσει την εσωτερική κατανάλωση μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας της, αντί για τις εξαγωγές;

Ο πανικός του Πεκίνου ξεκίνησε πριν από 15 μέρες, όταν ο πρωθυπουργός Γουέν Ζιαμπάο απαίτησε να «εγγυηθούν οι ΗΠΑ την ασφάλεια των κινεζικών επενδύσεων στα ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου, αξίας 1 τρισ. δολαρίων». «Εχουμε δανείσει πολλά χρήματα στις ΗΠΑ», δήλωσε τότε ο Κινέζος πρωθυπουργός.

Πάντως, ουδείς ηγέτης στην υφήλιο έχει τολμήσει να εγείρει θέμα ασφάλειας και αξιοπιστίας των αμερικανικών κρατικών ομόλογων. Η θρασύτητα του Πεκίνου ξεπερνάει το ανεκτό όριο, έστω και αν γίνεται για εσωτερική κατανάλωση ή ενόψει του G20. Αλλωστε, ουδείς τους έχει υποχρεώσει να επενδύουν στα αμερικανικά κρατικά ομόλογα. Και οπωσδήποτε τους συμφέρει, καθώς ξεπλένουν τα δολάρια που μαζεύουν από τη χειραγώγηση του υποτιμημένου γουάν έναντι του δολαρίου.

H υπερβολική συσσώρευση συναλλαγματικών διαθεσίμων δεν αποτελεί υγιές φαινόμενο. Eχει νόημα για οποιαδήποτε οικονομία να εναποθέτει τόσο πλούτο επενδύοντας (έστω) στα ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου; Aλλά και ο στόχος του Πεκίνου ήταν να δημιουργήσει ένα ικανό οπλοστάσιο για την περίπτωση που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει μια μελλοντική κρίση. Τώρα πνίγεται. Το Πεκίνο έχει κάθε λόγο να υπενθυμίζει την «ισορροπία του τρόμου» στο οικονομικό επίπεδο μεταξύ Αμερικής και Κίνας. Οπως ακριβώς η βεβαιότητα της αμοιβαίας πυρηνικής καταστροφής συγκρατούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ενωση στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η προοπτική της αμοιβαίας οικονομικής κατάρρευσης για την οποία προειδοποιεί την Ουάσιγκτον έχει μπει σε επικίνδυνη τροχιά.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100020_29/03/2009_309259

Γκρίνσπαν: Οι τράπεζες χρειάζονται νέες ενέσεις ρευστότητας Προφανώς αυτά που ρούφηξαν από τους λαούς ως τώρα δεν τους φτάνουν...
http://www.sofokleous10.gr/portal2/diethnoi/diethnoi/Γκρίνσπαν%3a-Οι-τράπεζες-χρειάζονται-νέες-ενέσεις-ρευστότητας-2009032710371/

Υπέγραψε ανακωχή με τις τράπεζες Ο τίτλος είναι εντελώς παραπλανητικός: Για να υπογράψει κανείς ανακωχή με κάποιον άλλο, πρέπει πρώτα να υπάρχει σύγκρουση μεταξύ τους.
Η κυβερνώντες όμως, όχι απλά δε βρέθηκαν ποτέ σε σύγκρουση με τους τραπεζίτες, αλλά αντίθετα προάσπιζαν με θαυμαστή συνέπεια τα συμφέροντα τους εδώ και χρόνια...

Το «πράσινο φως» στο σχέδιο οικονομικής ανάκαμψης του Μπαράκ Ομπάμα άναψαν χθες το βράδυ κορυφαίοι Αμερικανοί τραπεζίτες. Στη συνάντηση που είχαν στο Λευκό Οίκο συμφώνησαν για την αναθεώρηση του ρυθμιστικού πλαισίου του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος και την από κοινού αντιμετώπιση του προβλήματος με τα τοξικά προϊόντα.

«Το βασικό μήνυμα είναι ότι όλοι εργαζόμαστε μαζί εδώ», δήλωσε εξερχόμενος ο διευθύνων σύμβουλος της Wells Fargo, Τζον Σταμπφρε συ Τζον, λες να μην το έχουμε καταλάβει ?, ενώ ο διευθύνων σύμβουλος της JP Morgan, Τζέιμι Ντάιμον, παραδέχθηκε: «Εχουμε κάνει λάθη» Αυτά τα "λάθη" έχουν όμως τη συνήθεια να επαναλαμβάνονται. Και πάντα, όταν σκάει η φούσκα, χύνουν "κροκοδείλια δάκρυα" οι τραπεζίτες, βιομήχανοι, κτλ, ζητώντας "να τους συγχωρέσουμε" που μας ρήμαξαν και μας ρημάζουν, και μόλις το κάνουμε, μετά από λίγο...πάνε και κάνουν το ίδιο, καθώς είναι "μέρος της δουλειάς τους" να απομυζούν τον πούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι, αν θέλουν να είναι καλοί τοκογλύφοι...έεε, συγνώμη, "τραπεζικά στελέχη" ήθελα να πω. Μεταξύ των καλεσμένων ήταν οι επικεφαλής των Citigroup, Fannie Mae, Goldman Sachs και Bank of America, τραπεζών που έχουν επωφεληθεί τα μέγιστα από τα κρατικά πακέτα στήριξης.
...
Την ίδια στιγμή προβληματισμό έχει προκαλέσει στο Λευκό Οίκο μια αποκάλυψη για τις οικονομικές ενισχύσεις της προεκλογικής εκστρατείας του κ. Ομπάμα για τη Γερουσία. Δημοσίευμα της εφημερίδας «Washington Times» αναφέρει ότι ο λογαριασμός του συνέχισε να δέχεται χρήματα και μετά την παραίτησή του από τη Γερουσία στις 16 Νοεμβρίου. Οι χορηγίες είναι απόλυτα νόμιμες, αλλά το γεγονός ότι προέρχονται από στελέχη τραπεζών που έχουν λάβει χρήματα από το πακέτο στήριξης δημιουργεί δυσάρεστους για τον πρόεδρο συνειρμούς.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=82682

Εκτός από τα μπόνους 165.000.000 δολ. η AIG έδωσε 630.000 σε πολιτικούς
http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=19638580

Με προεκτάσεις και νόημα η πρώτη συνάντηση Καραμανλή-Βγενόπουλου Ο βγενόπουλος είναι χαρακτηριστικο παράδειγμα πετυχημένου καπιταλιστή, που μαζεύει ότι υπάρχει και δεν υπάρχει στα χέρια του, καθώς πλέον η συγκέντρωση του πλούτου, όχι απλά είναι ανισομερής (αυτό ίσχυε πάντοτε στον καπιταλισμο, και προκαλεί διαρκώς κρίσεις), αλλά πλέον έχει σπάσει κάθε ρεκόρ...Και βέβαια, τα "ραντεβού" τραπεζικών και βιομήχανων, εφοπλιστών, κτλ, με την κυβέρνηση δεν είναι τυχαία, η ολιγαρχία αξιοποιεί τη σύναμη που έχει για να αποκτήσει μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στις πολιτικές εξελίξεις, ώστε να προωθήσει ακόμα περισσότερο τα συμφέροντα της...

http://www.zougla.gr/news.php?id=31310

Oι μάνατζερ υπονομεύουν τον... καπιταλισμό!
«Στην Oυάσιγκτον, στο Παρίσι και αλλού στην Eυρώπη, οι κυβερνήσεις βρίσκονται αντιμέτωπες με το ίδιο πρόβλημα: με αφεντικά -ορισμένα αφεντικά- που δεν αντιλαμβάνονται την εξεγερσιακή κατάσταση της κοινής γνώμης» Μετάφραση, για όσους δεν κατάλαβαν: Το πρόβλημα των κυβερνώντων, που εκπροσωπούν βέβαια το συνολικό συμφέρον της άρχουσας τάξης, όχι μόνο μίας τράπεζας ή μίας επιχείρησης απέναντι στην άλλη, ΔΕΝ είναι το ότι οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές έχουν αρπάξει αμύθητα ποσά και εξουσία από το λαό (με τη βοήθεια άλλωστε των κυβερνώντων), που διαρκώς βλέπει την κατάσταση του να χειροτερεύει.
Το πρόβλημα τους είναι πως ο λαός αρχίζει να κινητοποιείται εναντίον αυτής της κατάστασης, και οι τραπεζίτες -κάποιοι εξ αυτών τέλος πάντων- δεν το έχουν καταλάβει αυτό πλήρως, ώστε να αρχίσουν πάλι τα υποκριτικά "συγνώμη", να δώσουν και ένα μικρό έστω μέρος από τον τεράστιο πλούτο που έχουν συσσωρεύσει πίσω, να "ηρεμήσει λιγάκι η κατάσταση", και μετά "συνεχίζουμε όπως πριν"...
Xρειάστηκαν 72 ώρες, η έκφραση δημοσίως της αγανάκτησης του προέδρου της Γαλλίας Nικολά Σαρκοζί στο περιθώριο της Συνόδου Kορυφής της E.E. την περασμένη εβδομάδα και δύο τηλεφωνήματα της υπουργού Oικονομίας Kριστίν Λαγκάρντ στον γενικό διευθυντή της τράπεζας Societe Generale Φρεντερίκ Oυεντά για να πειθαναγκαστούν αυτός, ο πρόεδρος της τράπεζας Nτανιέλ Mπουτόν και δύο ακόμη ανώτατοι αξιωματούχοι της να παραιτηθούν από το δικαίωμα αγοράς σε προνομιακά χαμηλή τιμή 320.000 μετοχών της εταιρείας τους, ως «μπόνους» για την... άθλια οικονομική κατάσταση που έχουν οδηγήσει την τράπεζα, η οποία έχει λάβει κρατική βοήθεια 1,7 δισ. ευρώ για να επιβιώσει!

Mε μια εκπληκτική κίνηση αλαζονείας, μάλιστα, οι Oυεντά και Mπουτόν ανακοίνωσαν την απόφασή τους για το πριμ στους εαυτούς τους την παραμονή της... γενικής απεργίας της 19ης Mαρτίου που έβγαλε τρία εκατομμύρια Γάλλους διαδηλωτές στους δρόμους εναντίον της πολιτικής του Σαρκοζί για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης!

Δεν πέρασε ούτε μια εβδομάδα και την Tρίτη ξέσπασε νέα ανάλογη πολιτική θύελλα στη Γαλλία, όταν ο απερχόμενος διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Valeo, του σκληρά δοκιμαζόμενου κλάδου της αυτοκινητοβιομηχανίας που για να διασωθεί έχει ήδη λάβει βοήθεια από τη γαλλική κυβέρνηση ύψους 8 δισ. ευρώ, ονόματι Tιερί Mορέν, αποκαλύφθηκε ότι θα έπαιρνε αποζημίωση 3,2 εκατ. ευρώ.

«Kίνδυνος για το σύστημα»
«Aνεύθυνη» χαρακτήρισε τη στάση αυτή ο Nικολά Σαρκοζί, «σοκαριστική» ο υπουργός Bιομηχανίας Λικ Σατέλ. Eυθεία επίθεση έκανε και ο Γάλλος πρωθυπουργός, ο οποίος δεν αρκέστηκε να πει ότι η γαλλική κυβέρνηση θα χρησιμοποιήσει τις ψήφους που αντιστοιχούν στο μερίδιο που έχει στη Valeo για να ψηφίσει εναντίον αυτού του μπόνους στον Tιερί Mορέν, αλλά γενίκευε το ζήτημα: «Hρθε ο καιρός να δείξουμε υπευθυνότητα και εκείνοι που δεν δείχνουν υπευθυνότητα διαθέτουν ολόκληρο το κοινωνικό και οικονομικό μας σύστημα σε κίνδυνο», τόνισε χωρίς περιστροφές. Eξαιρετικά αυστηρός ήταν σε δηλώσεις του προς την εφημερίδα «Mοντ» και ο Pενέ Pικόλ, στενός συνεργάτης του προέδρου Σαρκοζί:

Πραγματική μεταρρύθμιση
«O κόσμος έχει αλλάξει και θα ήταν καλύτερα να το αντιληφθούν ορισμένα στελέχη επιχειρήσεων, διαφορετικά θα σαρωθούν από την κοινωνία των πολιτών», υπογράμμισε και συνέχισε: «Oύτε που κατάλαβαν οι κ. Oυεντά και Mπουτόν τη σημασία του κοινωνικού κινήματος και τη δύναμή του, βρίσκονται μακριά, πολύ μακριά από την πραγματικότητα. Δεν θα διαρκέσει πολύ έτσι η κατάσταση. Aυτή η κρίση καλεί σε μια πραγματική μεταρρύθμιση του καπιταλισμού και των πρακτικών αμοιβής των στελεχών που μέχρι τώρα βρίσκονται σε χρήση. Πρέπει να ληφθεί υπόψη το αίσθημα απόγνωσης και έλλειψης κατανόησης του πληθυσμού».

Tην Tρίτη η «Mοντ» έθετε το ζήτημα αυτό στην πρώτη της σελίδα: «Στην Oυάσιγκτον, στο Παρίσι και αλλού στην Eυρώπη, οι κυβερνήσεις βρίσκονται αντιμέτωπες με το ίδιο πρόβλημα: με αφεντικά -ορισμένα αφεντικά- που δεν αντιλαμβάνονται την εξεγερσιακή κατάσταση της κοινής γνώμης», έγραφε και εξηγούσε: «H κοινή γνώμη λυσσά ενώπιον αμοιβών που ισοδυναμούν με πρόκληση την ώρα επιστροφής της μαζικής ανεργίας. Kαι η οργή της μεταφέρεται από εκλεγμένους αντιπροσώπους της που μπαίνουν στον πειρασμό να δράσουν δυναμικά: να νομοθετήσουν πλαίσιο για τους μισθούς των αφεντικών».

Oργανα των τραπεζών
Oι μάνατζερ συνδέουν τα μπόνους τους ακριβώς με την τιμή της μετοχής, όχι των επιδόσεων της επιχείρησης στην παραγωγή. H υπερδιόγκωση της χρηματοπιστωτικής «φούσκας» αυτές τις δεκαετίες τους παρείχε τη δυνατότητα να αυξάνουν την τιμή της μετοχής με όλο και πιο ριψοκίνδυνες χρηματιστηριακές δραστηριότητες, ανεξαρτήτως των επιδόσεων της επιχείρησης στον παραγωγικό τομέα. Aν πετύχαιναν με τα παιχνίδια αντί να ανεβάζουν την τιμή της μετοχής, οι μέτοχοι ήταν ενθουσιασμένοι. Aλλωστε ούτε και οι μέτοχοι έχουν κανένα ιδιαίτερο δέσιμο με την άλφα ή βήτα επιχείρηση, της οποίας εκατομμύρια μετοχές αλλάζουν χέρια σε διάστημα ημερών.

Oσο για τους μάνατζερ, αυτοί περάσματα κάνουν από διάφορες επιχειρήσεις και τους είναι αδιάφορο αν αυτές παράγουν αυτοκίνητα, κομπιούτερ ή απορρυπαντικά. Aυτοί θησαυρίζουν εφαρμόζοντας ίδια ή ανάλογα κόλπα αύξησης της τιμής της μετοχής - γι’ αυτό άλλωστε συνδύαζαν κέρδη με χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων, πράγμα που ήταν παράλογο πριν από δύο - τρεις δεκαετίες. Στόχος των μάνατζερ είναι να βρίσκεται η τιμή της μετοχής ψηλά την εποχή που θα κλείσουν τις συμφωνίες για τα μπόνους τους. Aυτό έκαναν π.χ. στην αμερικανική AIG στις αρχές του 2008. Kατοχύρωσαν νομικά τα μπόνους τους και φέτος τα απαιτούσαν, παρ’ όλο που στο μεταξύ χρεοκόπησαν τον αντασφαλιστικό κολοσσό!

Σε βαθύτερο θεωρητικό επίπεδο, αυτή η πολιτική μετέτρεψε το βιομηχανικό, κατασκευαστικό κ.λπ. κεφάλαιο σε υποχείριο του χρηματιστικού κεφαλαίου. Yπήγαγε όλες τις επιχειρήσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, το οποίο γιγάντωσε σε τρομερό βαθμό και το κατέστησε παντοδύναμο οικονομικά, άρα και πολιτικά. Aυτό εξηγεί επίσης γιατί σήμερα όλες οι κυβερνήσεις σπεύδουν να βρουν και να δώσουν από τους κρατικούς προϋπολογισμούς εν ριπή οφθαλμού εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ και δολάρια στις τράπεζες, ενώ αρνούνται να δώσουν το ένα δέκατο ή και το ένα πεντηκοστό από τα χρήματα αυτά σε βιομηχανικούς κολοσσούς προκειμένου να σώσουν δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας.

ΠΡΩΤΟΦΑΝΗΣ ΟΡΓΗ
Στελέχη αδιάφορα για τις επιχειρήσεις

H όντως πρωτοφανής οργή του κόσμου οφείλεται στο ότι η κρίση αποκάλυψε δύο πράγματα στο σύνολο των κοινωνιών. Πρώτον, τον παρασιτικό χαρακτήρα του καπιταλισμού της εποχής μας, καθώς οι πιο διάσημες επιχειρήσεις του κόσμου αποδείχθηκαν υπερχρεωμένες, «φούσκες» που κατέρρευσαν και απαιτούν τώρα τρισεκατομμύρια από το κράτος για να διασωθούν. Δεύτερον, το απίστευτο θράσος και τη διαφθορά των μάνατζερ, οι οποίοι απαιτούν να εισπράξουν και οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ήδη εισπράξει μπόνους εκατομμυρίων ή και δεκάδων, κάποιοι ακόμη και εκατοντάδων εκατομμυρίων «μπόνους» για να οδηγήσουν τις επιχειρήσεις όπου ηγούνταν σε τρομερές ζημιές ή και στη χρεοκοπία!

H κοινή γνώμη αδυνατεί να αντιληφθεί γιατί η χρεοκοπία της επιχείρησης δεν οδηγεί όλους αυτούς τους μάνατζερ στη φυλακή για το υπόλοιπο της ζωής τους, αφού προηγουμένως, εννοείται, έχει κατασχεθεί όλη η περιουσία τους, όπως συμβαίνει στον κάθε εργαζόμενο, αγρότη ή μικρομεσαίο επιχειρηματία που χρεοκοπεί. H απάντηση στο ερώτημα αυτό συνδέεται πραγματικά με τη φύση του καπιταλισμού της εποχής μας. Σχεδόν καμία από τις μεγάλες επιχειρήσεις δεν ανήκει σε έναν επιχειρηματία, σε μια οικογένεια. Aνήκουν σε μετόχους.

Oι μάνατζερ που προσλαμβάνονται για να τις διοικήσουν, λοιπόν, αδιαφορούν παντελώς για τα αποτελέσματα της επιχείρησης στον παραγωγικό τομέα - αν τα προϊόντα της κατακτούν αγορές, αν προηγούνται τεχνολογικά κ.λπ. Eνδιαφέρονται όμως τρομερά με την τιμή της μετοχής της εταιρείας.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=12732&pubid=6687120

http://triton.imageshack.us/Himg301/scaled.php?server=301&filename=g201374209c.jpg&xsize=640&ysize=480

Συζητείται ακόμη και τριετές πάγωμα μισθών!
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=261263

Ενιαίο μισθολόγιο και σύνταξη στα 65 για όσους προσληφθούν από το 2010 σε υπουργεία, ΟΤΑ και Σώματα Ασφαλείας
Δημόσιοι υπάλληλοι δύο ταχυτήτων
Αποφασίζονται περικοπές επιδομάτων, υπερωριών και ωρών διδασκαλίας για τους ήδη εργαζομένους
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=261437

Κεντρικό εργαλείο για τη διαχείριση της ανεργίας είναι πλέον ο ΟΑΕΔ, αφού όλα τα επιδόματα, τα επιδοτούμενα προγράμματα, τα stage και φυσικά η τοποθέτηση του ανέργου σε μια νέα θέση περνάνε από αυτόν τον οργανισμό.
Επισκεφθήκαμε τον ΟΑΕΔ του Νέου Κόσμου, που συνήθως δεν έχει πολύ κόσμο. «Τους τελευταίους τρεις μήνες έχουν πολλαπλασιαστεί οι επισκέψεις του κοινού, αλλά και οι εγγραφές ανέργων» μας ενημερώνει η Μαρία Ματζώρου, εργασιακή σύμβουλος. «Τόσους οικοδόμους δεν θυμάμαι να έχουμε εγγράψει ποτέ». Στο ισόγειο της υπηρεσίας, στην οδό Καλλιρρόης, δύσκολα θα βρεις άδεια καρέκλα, αφού είναι πιασμένες από τους ανέργους, που περιμένουν τη σειρά τους για να εξυπηρετηθούν.

Χίλιες απολύσεις-παραιτήσεις

Πόσο έχει ζορίσει η αγορά εργασίας;

Τα στοιχεία μιλάνε από μόνα τους: Μόνο ο ΟΑΕΔ του Ν. Κόσμου για το δίμηνο Φεβρουαρίου-Μαρτίου έχει καταγράψει 508 παραιτήσεις εργαζομένων και 520 απολύσεις. Οι αναγγελίες προσλήψεων για το ίδιο διάστημα είναι 1.065.

Ξεφυλλίζοντας τις θέσεις εργασίας, οι περισσότερες αφορούσαν επιδοτούμενα προγράμματα απασχόλησης ανέργων. «Χάρη σε αυτά τα προγράμματα τοποθετούμε προσωπικό στις επιχειρήσεις, διαφορετικά θα υπήρχε πρόβλημα» σχολίασε η Μαρία Ματζώρου.

*Ο 33χρονος Μαν. Μπουμπούσης εργαζόταν ως οδηγός κούριερ στην Κρήτη. «Μετά από 8 χρόνια δουλειάς με απέλυσαν λόγω της κρίσης και ήρθα στην Αθήνα ελπίζοντας σε περισσότερες επαγγελματικές ευκαιρίες» μας είπε. Ισως είναι από τους τυχερούς, γιατί έναν μήνα μετά την εγγραφή του στον ΟΑΕΔ βρήκε δουλειά. «Οταν έκανα εγγραφή ένιωθα χάλια ψυχολογικά, σήμερα, που έρχομαι να διαγραφώ, νιώθω ανακουφισμένος».

*Η 42χρονη Μαρία εργαζόταν ως συμβασιούχος της Ολυμπιακής και είναι από τα πρώτα θύματα της «Νέας Ολυμπιακής». «Μετά από 20 χρόνια εργασίας, το επίδομα των 440 ευρώ και στην ηλικία που είμαι δεν επαρκεί για τις ανάγκες μου. Νιώθω ψυχολογικά κουρασμένη...»

*Η 28χρονη Γεωργία, γυμνάστρια στο επάγγελμα, δεν ψάχνει για δουλειά. «Εμαθα ότι μπορώ, αν δηλωθώ ως άνεργη, να ενταχθώ σε πρόγραμμα επιχειρηματικότητας. Σκέφτομαι να κάνω μια δική μου επιχείρηση και γι' αυτό είμαι εδώ».

*Ακόμη και για την 25χρονη Μάριον Φόρστερ, φωτογράφο από τη Γερμανία, αλλά και για τον συνομήλικό της Σύριο Γουαντάχ Χαμίντ, μπάρμαν, η έλλειψη εργασίας στην Ελλάδα τούς αναγκάζει να στρέψουν το βλέμμα στο εξωτερικό. «Ισως πάμε στη Γερμανία» μας είπαν.

*Ο 28χρονος Βαγγέλης είναι μια ξεχωριστή περίπτωση, αφού εργάζεται ήδη τρία χρόνια σε πρόγραμμα stage στο Μεσολόγγι. «Το πρόγραμμα έληξε και ήρθα να μάθω αν υπάρχει περίπτωση να ανανεωθεί, γιατί διαφορετικά δουλειά στο Μεσολόγγι δεν πρόκειται να βρεθεί».

Παγιδευμένοι στα stage

Αλλωστε, στην κοινή μοίρα των stage, των προγραμμάτων εργασιακής εμπειρίας, ήδη βρίσκονται εδώ και χρόνια χιλιάδες νέοι έως 40 ετών, σ' όλη την Ελλάδα. Τα προγράμματα κατά κύριο λόγο ανανεώνονται, χωρίς όμως να κατοχυρώνουν εργασιακό μέλλον.

Η αμοιβή τους προσεγγίζει τα 480 ευρώ και εξακολουθούν να εργάζονται χωρίς ένσημα!

Μια ιστορία που έχει παρελθόν τουλάχιστον δέκα ετών, απ' όταν δηλαδή άρχισαν να υλοποιούνται «παγιδεύοντας» σε θέσεις εργασίας χωρίς μέλλον χιλιάδες ανέργους. Πολλοί απ' αυτούς συχνά θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουν «πολιτικό μέσο» για να πετύχουν την τοποθέτησή τους, αφού δεν έχουν θεσπιστεί αντικειμενικά κριτήρια. Η δέσμευση της υπουργού Απασχόλησης, Φάνης Πετραλιά, ότι μελετάει το ενδεχόμενο να τους παραχωρήσει τουλάχιστον συνταξιοδοτικά δικαιώματα, φαίνεται ότι έχει πέσει στο κενό.

Πάντως, το τελευταίο διάστημα ασκούνται έντονες πιέσεις, από όλα τα πολιτικά κόμματα, για να βρεθεί μια δίκαιη λύση και να τακτοποιηθεί το πρόβλημα. Πολύ συγκινητικό, αλλά πως γίνεται "όλα" τα πολιτικά κόμματα να πιεέζουν για να λυθεί το πρόβλημα, και αυτό όχι μόνο να μη λύνεται, αλλά αντίθετα να γιγαντώνεται, με ολοένα και πιο πολλούς στα stage? Μήπως κάποια -συγκεκριμένα- πολιτικά κόμματα θεωρούν την αξιοπρεπή εργασία ως το πρόβλημα, και τα μεσαιωνικά stage ως τη λύση του προβλήματος αυτού, καθώς τα stage διασφαλίσουν τεράστια κέρδη για τους εργοδότες (είτε το κρατος, είτε τους ιδιώτες)

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112

Χονδρεμπόριο εργαζομένων
Την ώρα που οι περισσότερες επιχειρήσεις κυνηγούν τους πελάτες με το «τουφέκι», ορισμένες άλλες έχουν φέρει την οικονομική κρίση στα μέτρα τους. Ιδιωτικά γραφεία ευρέσεως εργασίας, εταιρείες που προωθούν εργαζομένους με τη μορφή της «ενοικίασης», άλλες που αναλαμβάνουν τη σύνταξη βιογραφικών σημειωμάτων και την προετοιμασία για συνεντεύξεις με πιθανούς εργοδότες, φαίνεται ότι κάνουν «χρυσές» δουλειές.
*Τα μεγάλα ψάρια αυτής της αγοράς είναι κυρίως οι εταιρείες προσωρινής απασχόλησης, αν και το χοντρό παιχνίδι γίνεται πλέον από «εργολάβους», που αναλαμβάνουν να καλύψουν με προσωπικό ολόκληρα τμήματα σε μια επιχείρηση.

Η αποστολή βιογραφικών σημειωμάτων στις εταιρείες αυτές από υποψηφίους που είτε αναζητούν την πρώτη τους δουλειά, είτε απολύθηκαν και ψάχνουν μια νέα εργασία, έχει αυξηθεί κατακόρυφα.

*«Ιδιαίτερα αυξήθηκε η απογραφή υψηλόβαθμων στελεχών που έχασαν τη θέση τους ή εκτιμούν ότι πλησιάζει ο καιρός να τη χάσουν και αναζητούν ένα νέο επαγγελματικό μέλλον», μας είπε η Βενετία Κουσία, διευθύνουσα σύμβουλος της Manpower, μιας πολυεθνικής εταιρείας που ασχολείται με τη διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού. «Τα γραφεία δεν πληρώνονται από τους ανέργους, αλλά από τις επιχειρήσεις-πελάτες που προμηθεύονται προσωπικό», μας επισήμανε.

Καθαρίστριες και φύλακες

Πόσες είναι οι εταιρείες-«εργολάβοι» κανείς δεν έχει επίσημα στοιχεία, αφού δεν υπάρχει σχετικό μητρώο. Υπολογίζεται, πάντως, ότι περισσότεροι από 60.000 εργάζονται σήμερα υπό το καθεστώς «εργολαβικής απασχόλησης».

Ο μεγαλύτερος όγκος τους, περίπου 15.000 άτομα, απασχολείται στην καθαριότητα, στη φύλαξη προσώπων και στις εξωτερικές εργασίες. Αυτοί οι εργαζόμενοι σπάνια απολαμβάνουν ίσες αμοιβές με τους μόνιμους συναδέλφους τους, αλλά και τα εργασιακά τους δικαιώματα είναι υπό γενική αμφισβήτηση.

*Με το καθεστώς της προσωρινής απασχόλησης έχει υπολογιστεί ότι λειτουργούν στη χώρα μας περίπου 8 εταιρείες. Λειτουργούν σύμφωνα με το νόμο 2956/01 και έχουν το «ελεύθερο» να «ενοικιάζουν» εργαζόμενους σε τρίτους. Αυτό το ιδιόμορφο καθεστώς εργασίας αφαιρεί από τον εργαζόμενο το δικαίωμα να είναι ενταγμένος στο μόνιμο προσωπικό, στα κλαδικά επαγγελματικά σωματεία, γιατί μετακινούνται από εργοδότη σε εργοδότη, ώστε να μη θεμελιώνουν δικαιώματα. Οι εταιρείες πληρώνονται για την προμήθεια προσωπικού από την επιχείρηση στην οποία προωθούν το προσωπικό. Συνήθως αμείβονται κατά κεφαλήν με 20% επί του μισθού του εργαζόμενου.

*Πρώτη διδάξασα του είδους είναι η Εθνική Τράπεζα, η οποία προχώρησε με τη μορφή θυγατρικών εταιρειών σε αυτή τη μορφή απασχόλησης από το 2001. Οι «ενοικιασμένοι» στις τράπεζες υπολογίζονται αυτή τη στιγμή σε 3.000.

Ακολουθούν όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις του λεγόμενου ευρύτερου δημόσιου τομέα, τα ΕΛΤΑ και βέβαια οι ιδιωτικές τράπεζες, εργοστάσια, σουπερμάρκετ και πολυκαταστήματα. Ενας τομέας όπου ανθεί το καθεστώς ενοικίασης είναι ο τουρισμός. Σύμφωνα με στοιχεία των εργαζομένων στον κλάδο, περισσότερες από 15 εταιρείες δανείζουν σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες της χώρας φθηνούς μαγείρους, σερβιτόρους, καμαριέρες, λαντζέρηδες, γκρουμ.

Βιογραφικά και συνεντεύξεις

Την ίδια ώρα μικρές εταιρείες, που αποκαλούνται «σύμβουλοι καριέρας», αναπτύσσουν δραστηριότητες που απαιτούν μια πιο προσωπική σχέση με τους ανέργους. «Τους προσφέρουμε υπηρεσίες σύνταξης ενός άψογου βιογραφικού σημειώματος και μιας σωστής προετοιμασίας για συνέντευξη αξιώσεων με το διευθυντή προσωπικού οποιασδήποτε εταιρείας», μας εξήγησε η Μαρία Παφιώλη, σύμβουλος καριέρας της Cvexperts. Η εταιρεία δημιουργήθηκε πριν από ένα περίπου χρόνο και με δειλά βήματα σήμερα παραδέχεται ότι εξαιτίας της οικονομικής κρίσης έχει αυξήσει κατακόρυφα το πελατολόγιο.

*Μπορεί όμως να σταθεί μια τέτοια δουλειά συντάσσοντας μόνο... βιογραφικά σημειώματα; ρωτήσαμε. «Το βιογραφικό σημείωμα είναι η ταυτότητα και το διαβατήριο για επιτυχία στην αγορά εργασίας, ίσως το πιο σημαντικό προσωπικό έγγραφο που μπορεί να δώσει στον υποψήφιο μια θέση εργασίας» μας απάντησε η Γεωργία Ζούνη, που συνεργάζεται με τη Cvexperts. «Εχουμε παραδείγματα ανθρώπων που βρήκαν εργασία μέσω του βιογραφικού σημειώματος που συντάξαμε!».

*Οι τιμές ξεκινούν από 60 ευρώ και φτάνουν τα 150 ευρώ για ένα «ακαδημαϊκό» βιογραφικό. Η προετοιμασία για τις τεχνικές της συνέντευξης μπορεί να αρχίσει από τα 140 ευρώ και να ξεπεράσει τα 200, εάν πρόκειται για επαγγελματίες που διεκδικούν μια καλά αμειβόμενη θέση.

http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=68774196

Ανοιξαν την κερκόπορτα στον εργασιακό Μεσαίωνα Η κρίση άλλοθι για ελαστικό ωράριο και ψαλίδι στους μισθούς
Σε πλήρη ανατροπή των μισθολογικών, αλλά και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων οδηγεί η καθιέρωση της εβδομάδας των τεσσάρων εργάσιμων ημερών ακόμη και από επιχειρήσεις που μέχρι και το 2008 εμφάνιζαν μεγάλη κερδοφορία να σπεύδουν τώρα να φορτώσουν μόνο στις πλάτες των εργαζομένων τις επιπτώσεις της κρίσης. Πρόκειται για τη νέα «μόδα» στην αγορά εργασίας, που πυροδοτεί θύελλα αντιδράσεων στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Η ΓΣΕΕ καταγγέλλει πως οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης παίρνουν τη «μορφή χιονοστιβάδας» και προχωρά σε απεργία στις 2 Απριλίου με αίτημα «να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την οικονομική κρίση». Οι συνδικαλιστές επισημαίνουν πως η μείωση της εργάσιμης εβδομάδας επιδρά άμεσα τόσο στον μισθό όσο και στη σύνταξη. Για παράδειγμα, εργαζόμενος που δουλεύει τέσσερις αντί για πέντε ημέρες θα δει το εισόδημά του να μειώνεται από τα 1.000 στα 800 ευρώ, ενώ για να μπορέσει να ανοίξει την «πόρτα» εξόδου, αντί για 35 έτη ασφάλισης θα πρέπει να συμπληρώσει 42!

ηΜείωση Σε αρνητικό πρωταγωνιστή για τους εργαζόμενους εξελίσσεται η Θεσσαλονίκη στη σημερινή δύσκολη οικονομική συγκυρία. Πριν καν καταλαγιάσει ο θόρυβος και οι αντιδράσεις για την ενέργεια του προέδρου του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος (ΣΒΒΕ) Γιώργου Μυλωνά να προχωρήσει σε αναγκαστική μείωση των ωρών εργασίας των 1.200 εργαζομένων στην ΑΛΟΥ-ΜΥΛ, χωρίς καμία διαβούλευση με τους εκπροσώπους των εργαζομένων, ήρθε η χαλυβουργία Hellenic Steel να καταγγείλει τη διετή συλλογική σύμβαση των εργαζομένων που ισχύει από την 1η Ιουλίου του 2008, ζητώντας κυρίως να μη δώσει την προβλεπόμενη αύξηση του 5,5% για το 2009 από 1 Μαϊου.

Στην περίπτωση της ΑΛΟΥΜΥΛ αλλά και άλλων επιχειρήσεων στη Βόρεια Ελλάδα, που προχώρησαν στην εφαρμογή ελαστικών μορφών εργασίας, αυτό που επισημαίνεται είναι ότι δεν ακολουθείται η διαβούλευση με τους εκπροσώπους των εργαζομένων μέσα στο πλαίσιο που ορίζει ο νόμος και κυρίως δεν τίθενται στο τραπέζι τα πραγματικά οικονομικά στοιχεία κάθε επιχείρησης. Η εφαρμογή τους επιδιώκεται με απευθείας επαφή με τους εργαζόμενους, ενώ όπως έχει καταγγελθεί, υπάρχουν επιχειρήσεις (π.χ. ΑΛΟΥΜΥΛ, Καζίνο Ξάνθης κ.ά.) οι οποίες προχώρησαν σε απολύσεις εργαζομένων που δεν δέχτηκαν τη μείωση των ωρών εργασίας.

Οι έντονες αντιδράσεις που υπήρξαν για τις ενέργειες του προέδρου του ΣΒΒΕ Γ. Μυλωνά φαίνεται πως υποχρέωσαν τον Σύνδεσμο να ανακρούσει πρύμναν. Ο εκτελεστικός αντιπρόεδρος του συνδέσμου, Γ. Σταύρου, δήλωσε ότι μετά την καταγγελία της Hellenic Seel δεν τίθεται θέμα διαφοροποίησης της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας.

Οπως εκτιμάται, η διαδικασία που θα ακολουθηθεί μετά την προσφυγή θα είναι χρονοβόρα. Αρχικά θα πρέπει να αποφασίσει ο ΟΜΕΔ αν θα την κάνει δεκτή, κάτι που θεωρείται πολύ δύσκολο αφού ούτε η κυβέρνηση ούτε ο ΣΕΒ -όπως δείχνουν τα πράγματα- δέχονται στη σημερινή συγκυρία να εγκρίνουν κάτι τέτοιο, φοβούμενοι την έκρηξη που θα προκαλούσε. Παρ όλα αυτά στην περίπτωση που ο ΟΜΕΔ την κάνει δεκτή, τότε θα αποσταλεί στο παράρτημά του στη Θεσσαλονίκη, ώστε να ξεκινήσει νέα διαβούλευση μεταξύ της εταιρείας και του σωματείου των εργαζομένων για την υπογραφή νέα συλλογικής σύμβασης εργασίας.

11 εταιρείες παραβίασαν τις συμβάσεις εργασίας

1. «ΑΛΟΥΜΙΛ»: Μείωσε το ημερήσιο ωράριο από 8 σε 6 1/2 ώρες σε 1.300 εργαζόμενους

2. «Ηellenic Steel»: Διαθεσιμότητες 5 και 10 ημερών σε 300 εργαζόμενους

3. «ΠΥΡΑΜΙΣ»: Εβδομάδα 4 από 5 ημερών για 150

4. «ΜΩΡΑΪΤΗΣ»: Εβδομάδα 4 από 5 ημερών για 80

5. «ΚΛΕΜΑΝ»: 200 απολύσεις τους τελευταίους μήνες και μείωση του ωραρίου από 8 σε 7 ώρες για 900

6 «ΠΡΕΚΟΝΣΤΡΟΥΚΤΑ»: Εβδομάδα 4 από 5 ημερών για 100

7. «ΕΞΑΠΡΕΤ»: Εβδομάδα 4 από 5 ημερών για 100

8. ΚΑΖΙΝΟ ΞΑΝΘΗΣ: Ζήτησε 4ήμερο από 3 υπαλλήλους, οι 2 αρνήθηκαν και τους απέλυσαν

9. ΚΑΖΙΝΟ ΡΙΟΥ: Ζήτησε 4ήμερο από 3 υπαλλήλους, οι 2 αρνήθηκαν και τους απέλυσαν

10. ΒΙΟΜΕΤΑΛ: 3ήμερα σε 25 εργαζόμενους

11. ΦΙΕΡΑΤΕΞ: 4ήμερα σε 140 εργαζόμενους

Πηγή: Εργατικά Κέντρα

ΒΟΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
Εγιναν μόδα τα... 4ήμερα

Τα κρούσματα μείωσης της εργάσιμης εβδομάδας είναι εντονότερα στη Βόρεια Ελλάδα, αλλά και σε συγκεκριμένους κλάδους όπως για παράδειγμα ο τουρισμός.

Είναι χαρακτηριστικό πως με βάση τις καταγγελίες συνδικαλιστών στην Κρήτη το 50% των νέων συμβάσεων -που υπογράφονται εν όψει της έναρξης της τουριστικής περιόδου- αφορά τετραήμερη απασχόληση.

Αίσθηση προκάλεσε στη Βόρεια Ελλάδα και η ενέργεια της δυναμικής βιομηχανίας ανελκυστήρων Kleeman Hellas, που κυριαρχεί στην ευρωπαϊκή αγορά και έχει τη μονάδα της στη βιομηχανική περιοχή του Κιλκίς, να προχωρήσει έστω και προσωρινά στην εφαρμογή επτάωρης εργασίας για 900 εργαζόμενους.

Η Hellenic Steel επίσης, εκτός από την καταγγελία της συλλογικής σύμβασης εργασίας, έχει προχωρήσει σε ένα πρόγραμμα τοποθέτησης σε διαθεσιμότητες 5-10 ημερών των 300 από τους 418 εργαζόμενους στη χαλυβουργία. Επίσης, σε διαθεσιμότητες και απολύσεις του 2% προχώρησε και η ΦΙΛΚΕΡΑΜ - JΟΝSΟΝ.

Στο Κιλκίς, επίσης, η ΠΥΡΑΜΙΣ προχώρησε σε τετραήμερη εργασία για 150 άτομα, η Πρεκονστρούκτα σε τετραήμερο για 100 άτομα, τα βαφεία ΤΕΞΑΠΡΕΤ για 100 άτομα, ενώ στον Βόλο τετραήμερο εργασίας εφαρμόζει και η NEXANS (καλώδια Βόλου).

Κ. ΚΟΚΚΑΛΙΑΡΗ - ΧΡ. ΤΕΛΙΔΗ

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
«Στον αέρα» 30.000 εργαζόμενοι

Τον «ασκό του Αιόλου», με άμεσο τον κίνδυνο για ακόμη μεγαλύτερο πλήγμα στην ελληνική τουριστική βιομηχανία, πέρα από τις μειωμένες κρατήσεις, ανοίγει η εβδομάδα των 4 ημερών.

Το «αισιόδοξο» σενάριο μιλά για 30.000 χαμένες θέσεις εργασίας, άμα τη εφαρμόσει του, το δε απαισιόδοξο, ανεβάζει τον πήχη στις 50.000. Οσο για τα λουκέτα σε επιχειρήσεις που εμπλέκονται άμεσα ή έμμεσα με τον τουρισμό, εκτιμάται ότι θα ξεπεράσουν τα 3.000.

Οι εργαζόμενοι στον κλάδο υποστηρίζουν ότι πολλοί εργοδότες χρησιμοποιούν την κρίση ως άλλοθι για να περιορίσουν τα δικαιώματα του προσωπικού τους, να καταπατήσουν τις συμβάσεις, να αυθαιρετούν κατά βούληση και να «εκβιάζουν» για ακόμη περισσότερη και μεγαλύτερη βοήθεια και στήριξη από την πολιτεία.

Εντονότερο πιθανολογείται ότι θα είναι το πρόβλημα για τους εποχικά εργαζόμενους οι οποίοι αποτελούν το 30% από το σύνολο των 800.000 περίπου ενασχολούμενων στον κλάδο. Οι υπάλληλοι αυτοί εργάζονται από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο και τους υπόλοιπους μήνες μπαίνουν στο ταμείο Ανεργίας.

Φέτος, όμως, απ ό,τι δείχνουν τα πράγματα, οι τουριστικές επιχειρήσεις θα καθυστερήσουν την έναρξη της λειτουργίας τους, ενώ δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα τους χρειαστούν ώστε να τους προσλάβουν. Οπότε όχι μόνο δεν θα έχουν δουλειά, αλλά δεν θα υποστηρίζονται και από το Ταμείο Ανεργίας.

Σε κίνδυνο βρίσκονται πάνω από 5.000 εργαζόμενοι σε ταξιδιωτικά γραφεία, 15.000 εργαζόμενοι σε τουριστικά καταλύματα (ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια και διαμερίσματα και κάμπινγκ), καθώς και άλλοι περίπου 10.000 απασχολούμενοι ως ξεναγοί, συνοδοί γκρουπ τουριστών, υπεύθυνοι μετακινήσεων τουριστών, διοργανωτές τουριστικών εκδρομών και εκδηλώσεων, υπάλληλοι εστιατορίων, ταβερνών, καφέ κ.λπ.

Οι πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος αναμένεται να φανούν την περίοδο του Πάσχα, καθώς εκφράζονται φόβοι ότι ακόμη και στις μεγάλες τουριστικές περιοχές, όπως Κρήτη, Ρόδο και Κέρκυρα, θα λειτουργήσουν μόλις τα μισά ξενοδοχεία.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8477&pubid=2790842

http://triton.imageshack.us/Himg301/scaled.php?server=301&filename=assetslarget4202795130t.jpg&xsize=640&ysize=480

Οι δρόμοι της ανεργίας οδηγούν σε εκρήξεις οργής
Χιλιάδες μετανάστες από τις μικρές επαρχίες της πρώην ΕΣΣΔ εγκαταλείπουν τη Ρωσία και αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον στις πατρίδες τους
Εικόνα της μεταπολεμικής ελληνικής κοινωνίας και του δράματος της εμιγκράτσιας φέρνουν στο νου οι χιλιάδες μετανάστες από το Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν, την Κιργιζία κ.ά., οι οποίοι συνωστίζονται στους σταθμούς των τρένων στη Μόσχα και στην Αγία Πετρούπολη, επιδιώκοντας την αντίστροφη (συγκριτικά με τους Ελληνες του '50 και του '60) κίνηση. Να κατορθώσουν να μπουν στο τρένο για να γυρίσουν στις πατρίδες τους.

Την τελευταία 10ετία, σε συνθήκες σταθερής οικονομικής ανόδου των δύο ρωσικών μεγαλουπόλεων, μερικά εκατομμύρια άνθρωποι από τις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες συνέρευσαν αναζητώντας μεροκάματο. Αφήνοντας πίσω οικογένειες οι οποίες περίμεναν μήνα τον μήνα το έμβασμα ή τον φάκελο που θα έφερνε κάποιος γνωστός από τον «άνθρωπό τους που δουλεύει στη Ρωσία...»


Η κρίση που ξέσπασε στις ΗΠΑ και με τη «βοήθεια» των οικονομικών «κίλερ» από την παραπαίουσα υπερδύναμη, μετακύλισε σε ολόκληρο τον κόσμο αφήνοντας βαθιά τα σημάδια της και στα τεκταινόμενα στη ρωσική οικονομία.

Το «μπουμ» στις οικοδομές που παρατηρήθηκε την τελευταία 5ετία και απορρόφησε -μόνο σε Μόσχα και Αγ. Πετρούπολη- πάνω από ένα εκατομμύριο εργαζόμενους, ξεφούσκωσε μονομιάς. Σύμφωνα με στοιχεία μεγάλων ρωσικών εταιρειών, η οικοδομική δραστηριότητα μειώθηκε, από τον Σεπτέμβριο 2008, μέχρι και 70%, οι πωλήσεις διαμερισμάτων και σπιτιών το ίδιο. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι πετάχτηκαν στον δρόμο...

Το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι μόνο αυτοί που απολύθηκαν αλλά ωστόσο, πληρώνονταν κανονικά όσο δούλευαν, το κοινωνικό αγκάθι είναι όλοι όσοι έμειναν μεν άνεργοι αλλά έχουν να πληρωθούν τρεις και έξι μήνες και δεν διαθέτουν χρήματα ούτε εισιτήριο να αγοράσουν για να γυρίσουν στον τόπο τους, εξηγεί η Οξάνα Καάρα, εκπρόσωπος μιας από τις μεγαλύτερες οικονομικές εταιρείες της Μόσχας, της «ΜΙΕΛ».

Ο άλλος τομέας που έτρεχε με ρυθμούς ανάπτυξης 10% έως το φθινόπωρο του 2008 και έπαθε καθίζηση είναι ο τομέας εστιατορίων - ρεστοράν, ξενοδοχείων, καθώς και οι πωλήσεις αυτοκινήτων, κυρίως ακριβών μοντέλων.

Κατά χιλιάδες
Αλλη μια «στρατιά» ανέργων όχι κυρίως εμιγκρέδων, αλλά Ρώσων πολιτών. Τράπεζες, μεγάλες ρωσικές και ξένες επιχειρήσεις «συμβάλλουν» με το δικό τους «τίμημα» στην καθοδική πορεία και απολύουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους με μεσαία και υψηλά εισοδήματα...

Τον Ιανουάριο ο πρωθυπουργός Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι η κρίση θα φέρει πάνω από δύο εκατομμύρια ανέργους. Την εβδομάδα αυτή όμως, ο πρόεδρος Μεντβέντεφ αναγνώρισε πως στο τέλος της κρίσης η Ρωσία μπορεί να βρεθεί με έξι εκατομμύρια ανέργους!

Πόσοι από αυτούς θα είναι Ρώσοι πολίτες, πόσοι αλλοδαποί αλλά και πόσοι από τους αλλοδαπούς είναι νόμιμα εγκατεστημένοι, είναι ερωτήματα μένουν αναπάντητα. Προς το παρόν, η ρωσική ηγεσία έχει πάρει δραστικά μέτρα μείωσης στο 10% του πλαφόν για το επιτρεπόμενο όριο των αδειών εργασίας που δινόταν έως το 2008 σε αλλοδαπούς εργαζόμενους, στη χώρα.

Σοβαρά προβλήματα ανανέωσης της άδειας εργασίας τους στη Ρωσία έχουν όχι μόνο εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων από το εγγύς εξωτερικό, πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες, αλλά και αρκετοί Ελληνες, στελέχη του τραπεζικού τομέα και ελληνικών επιχειρήσεων.

Η κρίση έχει πράγματι, παρενέργειες, οι συνέπειες των οποίων δεν είναι έως το τέλος γνωστές.

Πανικός και απογοήτευση
Κοινωνιολόγοι των τριών σλαβικών «αδελφών» Ρωσίας, Ουκρανίας, Λευκορωσίας επιχείρησαν να «αποκρυσταλλώσουν» πώς η κρίση επιδρά στις κοινωνίες των τριών χωρών.
Πέρα από τα συνήθη φαινόμενα των τελευταίων μηνών (απολύσεις, καθυστερήσεις στην κατάθεση μισθών, μείωση αποδοχών κ.ά.), ήδη κάνουν την εμφάνισή τους νέα φαινόμενα, όπως πανικός, η απογοήτευση και η πλήρης αποδοκιμασία της εξουσίας.
Οι τωρινές οικονομικές δυσκολίες και οι αναγκαστικές περικοπές στις καταναλωτικές συνήθειες δείχνουν πως από το 2002 και ύστερα οι κάτοικοι των τριών χωρών άρχισαν να καταναλώνουν καλύτερα και περισσότερα. Τώρα, οι δομές αυτές καταρρέουν και οι άνθρωποι αναγκάζονται να κάνουν πίσω στις απαιτήσεις, κυρίως σε ελίτ καταναλωτικά αγαθά, όπως π.χ. αυτοκίνητα.
Στα «πέτρινα» χρόνια του 90 η μέση οικογένεια στις τρεις Δημοκρατίες ξόδευε μέχρι και 70% των εσόδων της για τρόφιμα και ρουχισμό. Σήμερα το ποσοστό αυτό κινείται στα επίπεδα του 52% και η κρίση, που εκτός των άλλων επέφερε πτώση των εθνικών νομισμάτων πάνω από 35%, τείνει να αυξήσει το ποσοστό εξόδων για είδη πρώτης ανάγκης. Ως μέτρο σύγκρισης φέρεται η Ευρώπη όπου οι κάτοικοί της ξοδεύουν για τρόφιμα 10-20%.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&tag=8777&pubid=2790804

http://assets.in.gr/assetservice/Image.ashx?c=10769101&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=232&h=250
Τις ξεχάσαμε...

... κιόλας τις μεγάλες διαδηλώσεις που γίνονταν πριν από τέσσερα χρόνια στην Ευρώπη κατά της ιδιωτικοποίησης των υπηρεσιών. Όμως το ερώτημα παραμένει: Μπολκεστάιν ή Φρανκενστάιν;

Η οδηγία...

... Μπολκεστάιν αποσκοπούσε στην απελευθέρωση της αγοράς των υπηρεσιών και στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Οι επιχειρήσεις αποκτούσαν τη δυνατότητα να δηλώνουν ως έδρα τους χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου οι μισθοί και τα ημερομίσθια είναι ιδιαίτερα χαμηλά. Η οδηγία εγγυόταν έτσι υψηλά κέρδη για τις επιχειρήσεις. Τα συνδικάτα φοβούνταν ότι, απασχολώντας εργαζομένους από αυτές τις χώρες, οι επιχειρήσεις θα μπορούσαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε οποιοδήποτε κράτος- μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους δυσμενείς μισθολογικούς και εργασιακούς όρους που ισχύουν στη χώρα την οποία έχουν δηλώσει ως έδρα τους. Οι ευρωβουλευτές έκαναν ορισμένες επουσιώδεις τροποποιήσεις, αλλά η οδηγία εφαρμόστηκε στην πράξη. «Έγινε τώρα ένα τέρας», είχε δηλώσει ένας από αυτούς, ο Ζεράρ Ονεστά, στο Γαλλικό Πρακτορείο. «Μπορεί να του λείπουν μερικά δόντια, αλλά δεν παύει να είναι τέρας». Και τώρα, στην αναμπουμπούλα της οικονομικής κρίσης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζεται να βγάλει το τέρας στους δρόμους για να καταβροχθίσει τις κοινωνικές υπηρεσίες.

Οι ευρωβουλευτές...

... του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος, όπως γράφει η εφημερίδα «Ουμανιτέ», προειδοποιούν ότι, μετά την ενέργεια, τις τηλεπικοινωνίες, τις ταχυδρομικές υπηρεσίες και τις μεταφορές, έρχεται τώρα και η σειρά των κοινωνικών υπηρεσιών. Θα αναγκαστούμε άραγε να παραδώσουμε τον παππού και τη γιαγιά στα νύχια του Μπολκεστάιν; Οι ορέξεις του ιδιωτικού τομέα είχαν παραμείνει ακόρεστες, όταν οι κοινωνικές υπηρεσίες είχαν εξαιρεθεί από την ευρωπαϊκή οδηγία που φέρει το όνομα αυτού του σύγχρονου Φρανκενστάιν. Πρόκειται για έναν τομέα αξίας 140 δισ. ευρώ ετησίως, που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είναι διατεθειμένη να αφήσει αποκλειστικά σε δημόσια χέρια. Με άλλα λόγια, οι κοινωνικές υπηρεσίες θα πρέπει να παραδοθούν κι αυτές στον ανταγωνισμό και να γίνουν ένα εμπόρευμα όπως όλα τα άλλα, μολονότι δοκιμάζονται ήδη σκληρά από την οικονομική κρίση. Η εμμονή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να προχωρήσει στην απελευθέρωση του τομέα των κοινωνικών υπηρεσιών, στο όνομα των ευρωπαϊκών συνθηκών και παρά την απόρριψη σχετικής πρότασης από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την οδήγησε να προσφύγει στη μέθοδο των δικαστικών διώξεων, όπως καταγγέλλουν στην εφημερίδα «Ουμανιτέ» οι Γάλλοι ευρωβουλευτές.

Η Ευρωπαϊκή...

... Επιτροπή έκανε έτσι την αρχή από τον δημόσιο οργανισμό στέγασης της Ολλανδίας, που προσφέρει φθηνή στέγη σε όσους την έχουν ανάγκη. Αυτός ο συνεταιριστικός οργανισμός κατηγορείται σήμερα από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για αθέμιτο ανταγωνισμό έναντι του ιδιωτικού τομέα, επειδή παρέχει διευκολύνσεις όχι μόνο σε φτωχούς, αλλά και σε λιγότερο φτωχούς. Κι ας είναι αυτός ένας τρόπος για να αποφύγει να στοιβάζει τους φτωχούς σε γκέτο. «Πρόκειται για κοινωνικές υπηρεσίες και όχι για εμπορικές δραστηριότητες», διαμαρτύρονται οι ευρωβουλευτές προς εκείνους που, αφού μας τα πήραν όλα, μας ζητούν να τους ξεπουλήσουμε και τον παππού και τη γιαγιά.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4509306&ct=2

«Τιτανικός» για το ΝΑΤ εισφοροδιαφυγή και τρικ στις αμοιβές
Το 2009 το έλλειμμα του ΝΑΤ θα φθάσει στα 1,1 δισ. ευρώ, το οποίο θα καλυφθεί από τον κρατικό προϋπολογισμό
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9464&pubid=6687104

Θα έχουμε πόλεμο για τη συλλογική σύμβαση
Οχι μόνο αιτία πολέμου, αλλά συνολικής ρήξης με τα συνδικάτα θα αποτελέσει η προσφυγή της «Hellenic Steel» κατά της απόφασης του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), που όρισε την εφαρμογή συλλογικής σύμβασης εργασίας, με βάση την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) της ΓΣΕΕ, προειδοποιεί ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος.
http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=11957620

Στο κόκκινο τρεις αντιπροσωπίες αυτοκινήτων
Στην κόψη του ξυραφιού βρίσκονται αρκετές αντιπροσωπίες αυτοκινήτων, που βλέπουν μήνα με το μήνα τις πωλήσεις τους σε ελεύθερη πτώση. Μετά το «κανόνι» της εταιρίας Απέργης στην αγορά κυκλοφορούν φήμες για τουλάχιστον τρεις μεγάλες αντιπροσωπίες με οχήματα γερμανικής προέλευσης, οι οποίες αδυνατούν να καλύψουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις.
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=82694

Ακάλυπτες επιταγές 5 εκατ. ευρώ σε τράπεζα από έμπορο Ι.Χ.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9464&pubid=6683144

Ανησυχίες για τις καθυστερήσεις στην πληρωμή πιστωτικών καρτών
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_2_28/03/2009_309159

«Σκοτώνει» η κρίση την αγορά εξοχικής κατοικίας
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12930&subid=2&tag=9462&pubid=6671110

Εφιαλτική ανεργία 12,7% με κραχ στον Τουρισμό Το πρόβλημα στον τουρισμό υπάρχει, και όντως θα υπάρξει μεγάλη αύξηση της ανεργίας - μόνο που το νούμερο που η εφημερίδα αποκαλέι "εφιάλτη" είναι ψεύτικο, και όλοι το ξέρουν: Η πραγματικά ανεργία είναι πολύ μεγαλύτερη, άλλο αν οι κυβερνώντες και τα παπαγαλάκια τους δεν το παραδέχονται, μαγειρεύοντας διαρκώς τα νουμερα, για να κοροιδεύουν -όσο μπορούν- το λαό...
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9462&pubid=6683152

Εκτός ελέγχου η εγκληματικότητα ίσα ίσα πο η εγκληματικότητα είναι υπό τον έλεγχο των κυβερνώντων: Οι πολιτικές που ακολουθούν, σήμερα πιο επιθετικά από ποτέ, ευνοούν τους λίγους, εις βάρος των πολλών, που πέζονται διαρκώς προς το κάτω. Οι πολιτικές αυτες λοιπόν οδηγούν με θαυμαστή συνέπεια στην αύξηση της εγκληματικότητας, καθώς όσο αυξάνει η φτώχεια, θα αυξάνει και η εγκληματικότητα
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&tag=9464&pubid=6683159

Οταν o φόβος παραλύει τους praetores urbanis
«Προάστια: Oι πυροβολισμοί κατά αστυνομικών πολλαπλασιάζονται», ήταν ο τίτλος του πρώτου θέματος της γαλλικής εφημερίδας «le Monde» στις 17 Mαρτίου. «Περισσότερη βία κατά των αστυνομικών», τιτλοφορούνταν και η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung την περασμένη Kυριακή 22 Mαρτίου.
«Προάστια: Oι πυροβολισμοί κατά αστυνομικών πολλαπλασιάζονται», ήταν ο τίτλος του πρώτου θέματος της γαλλικής εφημερίδας «le Monde» στις 17 Mαρτίου. «Περισσότερη βία κατά των αστυνομικών», τιτλοφορούνταν και η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung την περασμένη Kυριακή 22 Mαρτίου.

Όσο για τη Bρετανία, ανάλογο ήταν το ρεπορτάζ της εφημερίδας Telegraph, ήδη από τον Mάρτιο του 2008, όταν διαπίστωνε ότι οι επιθέσεις κατά αστυνομικών είχαν ως αποτέλεσμα να αυξηθούν κατά 15% οι ώρες απουσίας τους από τη δουλειά.

Σε πολλές μητροπόλεις της Eυρώπης αποτελεί πλέον κοινό μυστικό αυτό που εσχάτως διαπιστώσαμε και στην Eλλάδα: Oτι οι αστυνομικοί γίνονται, καθημερινά, οι «εύκολοι» στόχοι επιθέσεων -όχι από τρομοκρατικές οργανώσεις, αλλά από ομάδες νέων, στην πλειονότητά τους, ανθρώπων οι οποίοι επιλέγουν να εκφράσουν με αυτό τον τρόπο την οργή τους για τα όσα συμβαίνουν (ή δεν συμβαίνουν) στη ζωή τους και υπονομεύουν το παρόν και το μέλλον τους. Kαι ξεσπούν σε βάρος τους απλώς και μόνο επειδή θεωρούν ότι αυτοί είναι οι «πραίτορες» ενός συστήματος που απειλεί να πνίξει τις ζωές και τα όνειρά τους.

Ξεπεράσαμε το όριο
«Eνα ταμπού έπαψε να υπάρχει. Oλοένα πιο συχνά, στις πόλεις, βγαίνουν τα όπλα», δηλώνει στη Monde ένας αξιωματούχος του τμήματος πληροφοριών των γαλλικών σωμάτων ασφαλείας. «Ένα ακόμη βήμα έγινε. Aυτό είναι ανησυχητικό, επειδή σημαίνει ότι διαβήκαμε ένα ψυχολογικό όριο», υπογραμμίζει από την πλευρά του ο διευθυντής του τμήματος δημόσιας ασφάλειας στην περιοχή όπου στις 14 Mαρτίου τραυματίστηκαν 12 αστυνομικοί.

Tα δε συνδικάτα των αστυνομικών της Γαλλίας καταγγέλλουν και προειδοποιούν για «την αύξηση της οργανωμένης και ένοπλης βίας», ενώ τα στοιχεία δείχνουν ότι ο φόβος ενδεχόμενης ενέδρας σε μια από τις επόμενες αποστολές κάνει πολλούς από αυτούς να υποβάλλουν αιτήσεις μετάθεσης προς λιγότερο επικίνδυνες περιοχές.

«Yπάρχουν δρόμοι στο Bερολίνο στους οποίους οι αστυνομικοί δεν πηγαίνουν πλέον μόνοι τους. Eκεί γίνονται συστηματικά στόχος επιθέσεων και ύβρεων από νεαρούς οι οποίοι έχουν τους δικούς τους κανόνες», γράφει η FAZ, επικαλούμενη, επίσης, έναν οδηγό ταξί ο οποίος λέει: «Πρόκειται για γκέτο, όπου η κατάσταση που επικρατεί είναι σχεδόν το ίδιο άσχημη όπως στη Nέα Yόρκη. Eδώ δεν είναι Γερμανία, ούτε όμως και Tουρκία.

Eδώ είναι η χώρα του κανένα». Σύμφωνα δε με τα επίσημα στοιχεία που επικαλείται η εφημερίδα, στη διάρκεια του 2008 τραυματίστηκαν στη γερμανική πρωτεύουσα 924 αστυνομικοί, ενώ σε 3.371 περιπτώσεις υπήρξε αντίσταση σε βάρος τους -τα πραγματικά νούμερα είναι πολύ υψηλότερα, λένε οι εκπρόσωποί τους.

Ο ρόλος των μεταναστών
Oρισμένοι αποδίδουν αυτά τα φαινόμενα στις περιοχές όπου κυρίως ζουν οι οικονομικοί μετανάστες, θεωρώντας ότι εντείνονται λόγω της οικονομικής κρίσης. Πρόκειται για μια άποψη που βολεύει απολύτως τους πάσης φύσης ακροδεξιούς και ξενόφοβους και δικαιολογεί τα σκληρά μέτρα που λαμβάνουν οι κυβερνήσεις κατά των μεταναστών. Όμως, αν και περιέχει δόση αλήθειας, είναι (εσκεμμένα και ύποπτα) απλουστευτική και μονοδιάστατη.

Στη Γαλλία, για παράδειγμα, οι επιθετικές διαθέσεις που επέδειξαν σε βάρος των περιβόητων CRS οι σπουδαστές, κατά τις πρόσφατες κινητοποιήσεις τους, αποδεικνύουν ότι δεν είναι μόνο οι μετανάστες που... αγριεύουν όταν βλέπουν απέναντί τους αστυνομικούς. Αυτοί που αγριεύουν είναι αυτοί που αποτελούν τα αμέτρητα θύματα που θυσιάζοναι καθημερινά για να καλοπαιρνά μια μικρή μειοψηφία.
Οι μετανάστες από κράτη που τα διέλυσε ο ιμπεριαλισμός, οι άνεργοι, αυτοί που δεν τους φτάνει ο μισθός, αυτοί που δεν έχουν ελευθερο χρόνο, αυτοί οι νέοι που δε βλέπουν παρά ένα μέλλον μεσαιωνικό, αυτοί που βλέπουν το ψέμα των κυβερνώντων, κτλ, όλοι αυτοί είναι εκείνοι που αγωνίζονται για ένα καλύτερο μέλλον, και βρίσκουν μπροστά τους τα σώματα ασφαλείας του κράτους, σταλμένα να τους στερήσουν αυτά που δικαιούνται και διεκδικούν από αυτούς που τους τα έχουν κλέψει.
Το θέμα βέβαια είναι η απάντηση των λαών να απκ΄τησει μεγαλύτερο βάθος, να μην περιοριστεί μόνο στο να παλέψουμε και εναντίον των ΜΑΤ όταν μας χτυπούν, αλλά και να προωθήσουμε τα αιτήματα μας, ώστε να ανατραπεί η κατάσταση.

Aλλά και στην Iσπανία, πριν από δέκα μόλις ημέρες, εκατοντάδες φοιτητές συγκρούστηκαν σκληρά με τις δυνάμεις ασφαλείας, πετώντας εναντίον τους πέτρες, μπουκάλια, καρέκλες και ό,τι άλλο υπήρχε τριγύρω. Όσο για την Eλλάδα, είναι τουλάχιστον αφελής όποιος ισχυρίζεται ότι οι χιλιάδες μαθητές που στοχοποιούσαν τα αστυνομικά τμήματα στη διάρκεια του περασμένου Δεκέμβρη ήταν υποκινούμενοι ή, ακόμη χειρότερα, τρομοκράτες.
924 αστυνομικοί τραυματίστηκαν στο Βερολίνο
3.371 περιπτώσεις καταγράφηκαν περιστατικά αντίστασης κατά των Γερμανών αστυνομικων
15% αυξήθηκαν οι ώρες απουσίας από την εργασία τους των Βρετανών αστυνομικών, εξαιτίας των εναντίον τους επιθέσεων
12 αστυνομικοί τραυματίστηκαν πρόσφατα στη Γαλλία κατά τη διάρκεια μόνο μιας συμπλοκής με διαδηλωτές

«Μηδενική ανοχή» δηλώνει ο Μπερλουσκόνι
Παραβίαση του πανεπιστημιακού ασύλου και χαρακτηρισμός Ιταλών φοιτητών ως ανταρτών πόλης Στην Ελλάδα οι ακροδεξιοί υιοθέτησαν τον όρο "συμμορίτες", από τον εμφύλιο. Τα ίδια όμως εννοούν οι ακροδεξιοί πάντοτε

Pώμη \\ Kώστας Παπαϊωάννου

Iδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η αυξανόμενη βία από την πλευρά της ιταλικής αστυνομίας σε βάρος διαδηλωτών. Πριν από δέκα ημέρες ισχυρές δυνάμεις επιτέθηκαν με δακρυγόνα και άλλα χημικά για να διαλύσουν τις ειρηνικές συγκεντρώσεις των σπουδαστών στα πανεπιστήμια της Πίζας και της Γένοβας, οι οποίοι διαδήλωναν ενάντια στις δραστικές περικοπές των κονδυλίων από την κυβέρνηση.

Ενώ την επομένη των συγκρούσεων ο υπουργός για τη Δημόσια Διοίκηση, Pενάτο Mπρουνέτα, καλούσε την αστυνομία να επιμείνει στη «μηδενική ανοχή» απέναντι στους σπουδαστές των ιταλικών AEI, χαρακτηρίζοντάς τους «αντάρτες των πόλεων»! Η ιταλική αστυνομία προχώρησε σε νέες βίαιες επιχειρήσεις, αυτή τη φορά εναντίον διαδηλωτών στο Πανεπιστήμιο της Pώμης.

Στο στόχαστρο της αυξανόμενης αστυνομικής βίας βρίσκονται, όμως, ειδικά αυτή την περίοδο, οι εργαζόμενοι στη βαριά βιομηχανία του Bορρά, οι οποίοι πλήττονται από την οικονομική κρίση. Πριν από μία εβδομάδα ισχυρές δυνάμεις επιτέθηκαν με πρωτοφανή αγριότητα σε διαδηλωτές έξω από εργοστάσιο της Fiat στο Tορίνο, οι οποίοι αντιμετωπίζουν την άμεση απειλή της απόλυσης.

Aνάλογη ήταν η στάση των δυνάμεων της τάξης και στην περιοχή του Πομιλιάνο, στη διάρκεια μεγάλης εργατικής συγκέντρωσης ενάντια στο κλείσιμο της βιομηχανικής μονάδας της Fiat, στην οποία απασχολούνται 5.000 εργαζόμενοι.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=9464&pubid=6687125

Διπλασιάζει τα ΜΑΤ η κυβέρνηση! Γιατί δεν έχει άλλο τρόπο για να πρωθήσει τις αντιλαικές πολιτικές της, που οδηγούν ολοένα και περισσότερους σε ολοένα και μεγαλύτερη μιζέρια και φτώχεια
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4509257&ct=1

«Ιός» πολιτικής κρίσης πλήττει την Ανατολική Ευρώπη
Σε ντόμινο πολιτικής κρίσης έχει εισέλθει η Ανατολική Ευρώπη. Μετά την πτώση των κυβερνήσεων σε Ουγγαρία και Λετονία ήρθε η ώρα της Τσεχίας. Αδυναμία αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης χωρίς τη λήψη επώδυνων μέτρων που αυξάνουν την πίεση στις κυβερνήσεις
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=9464&pubid=6687144

Η αποκαθήλωση των μεγαθηρίων του τραπεζικού κλάδου, τη δεκαετία 1999-2009
Η χειρότερη χρηματοοικονομική κρίση από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είχε ως μοναδικό αντίκτυπο την παρέμβαση των κυβερνήσεων της Δύσης για τη διάσωση των κολοσσών του τραπεζικού κλάδου.

Η αναταραχή στις διεθνείς αγορές σηματοδότησε και μία γεωγραφική μετατόπιση στο κέντρο βάρους της τραπεζικής αγοράς. Πριν από μία δεκαετία, στη λίστα των κορυφαίων χρηματοοικονομικών οργανισμών του πλανήτη κυριαρχούσαν τράπεζες από τις ΗΠΑ και τη Μεγάλη Βρετανία.

Σήμερα, μόλις τέσσερις από τις είκοσι μεγαλύτερες τράπεζες στον κόσμο είναι αμερικανικές, αν και οι ΗΠΑ εξακολουθούν να αποτελούν την μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο, ενώ μοναδική εκπρόσωπος της Μεγάλης Βρετανίας στη λίστα είναι η HSBC. Με διαγραφές που υπερβαίνουν πλέον το 1 τρισ. δολάρια, η κεφαλαιοποίηση πολλών κορυφαίων τραπεζών έχει συρρικνωθεί σημαντικά σε σχέση με το 1999.


Την εν λόγω περίοδο, παρά το γεγονός ότι η διεθνής οικονομία βρισκόταν ακόμη αντιμέτωπη με τον απόηχο της μεγάλης χρηματοοικονομικής κρίσης στην Ασία, ξεκινούσε μία οκταετής περίοδος μεγάλης ανάκαμψης η οποία όμως λίγο έλειψε να οδηγήσει το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί είναι τεράστιες.

Υπό κρατικό έλεγχο
Η Citigroup που κυριάρχησε στην αγορά την τελευταία δεκαετία, βρίσκεται πλέον στις τελευταίες θέσεις της λίστας και τελεί υπό κρατικό έλεγχο. Η Loyds TSB δεν περιλαμβάνεται καν στη λίστα μετά την αποτυχημένη διάσωση της HBOS.

Στο μεταξύ έχουν αναδυθεί καινούριοι παίχτες στην αγορά, κυρίως λόγω της μετατόπισης της οικονομικής δραστηριότητας. Οι τρεις μεγαλύτερες τράπεζες της Κίνας (Indu-strial & Commercial Bank of China, China Construction Bank και Bank of China) καταλαμβάνουν τις ισάριθμες πρώτες θέσεις της λίστας, ενώ ενισχυμένες εμφανίζονται μεγάλες τράπεζες από την Αυστραλία και τη Βραζιλία.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=9464&pubid=6683112

Εκατοντάδες τράπεζες της Ρωσίας απειλούνται με χρεοκοπία...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_28/03/2009_309174

Αποχαιρετισμός στο τραπεζικό απόρρητο
Η Ελβετία είναι η πιο σημαντική περίπτωση. Αν και δεν υπάρχουν ακλόνητα στοιχεία, το κράτος των Άλπεων, το οποίο συγκεντρώνει τις προτιμήσεις χάρη στην πολιτική και οικονομική σταθερότητά του, υπολογίζεται ότι διαχειρίζεται σχεδόν το ένα τρίτο των ύψους 11 τρισ. δολαρίων κρυφού ιδιωτικού πλούτου που υπάρχουν στον πλανήτη.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=9464&pubid=6685106

Η απότομη προσγείωση της Hypo
Η γερμανική τραπεζική συμφορά. Η κατάρρευση της HRE, το μέλλον της οποίας είναι στα χέρια της Μπούντεσταγκ (γερμανική Βουλή) δείχνει ότι και αυτός ο χρηματοδοτικός όμιλος προχώρησε σε υπερβολές ανάλογες με αυτές του αγγλοσαξονικού κόσμου.
Δεν είχε καλά καλά προλάβει ο Τζορτζ Φανκ να κλείσει το μεγαλύτερο τραπεζικό ντιλ της καριέρας του όταν έλαβε ένα γράμμα με το οποίο θα έπρεπε κανονικά να του? κοπούν τα φτερά.

Ο συντάκτης του, μία πολύ γνωστή φιγούρα του γερμανικού τραπεζικού κλάδου, παρακολουθούσε με μεγάλη προσοχή τόσο την τράπεζα χορήγησης στεγαστικών δανείων Hypo Real Estate, όπου ο Φανκ ήταν διευθύνων σύμβουλος, όσο και την ιρλανδική Depfa, την οποία η HRE εξαγόρασε έναντι 5,7 δισ. ευρώ.

Καθώς οι πρώτες σκιές άρχισαν να απλώνονται πάνω από το παγκόσμιο χρηματοοικονομικό σύστημα στα μέσα του 2007 ο συντάκτης της επιστολής εξέφραζε αμφιβολίες για το κατά πόσο η κίνηση αυτή θα αποδεικνυόταν σοφή.


«Πραγματικά εξεπλάγην. Είπα στον Φανκ: Συγχαρητήρια. Ήξερα ότι η Depfa έψαχνε αγοραστή αλλά δεν περίμενα ότι θα ήσουν εσύ. Καλή τύχη με τη συγχώνευση», λέει ο συντάκτης ανακαλώντας το σαρκαστικό του ύφος. «Αναρωτιόμουν αργότερα εάν ήμουν απότομος».

Ή μήπως δεν ήταν η επιστολή του αρκετά σκληρή; Ένα χρόνο αφότου έκλεισε η συμφωνία ο κ. Φανκ έπρεπε να ομολογήσει ότι η εταιρεία του είχε μεγάλα μπλεξίματα. Μετά τη χρεοκοπία της Lehman Brothers η HRE δεν είχε τρόπο να χρηματοδοτήσει ένα μέρος του χρέους της Depfa.

Αυτό ώθησε τραπεζίτες και πολιτικούς να συμφωνήσουν μέσα σε μία δραματική νύχτα για ένα σχέδιο σωτηρίας, το οποίο οδήγησε στην απομάκρυνση του κ. Φανκ και των συνεργατών του και μετέτρεψε την HRE σε ένα από τα μεγαλύτερα θύματα της τραπεζικής κρίσης.

Η τράπεζα παραμένει σήμερα ζωντανή μετά την ένεση ρευστότητας ύψους 102 δισ. ευρώ που δέχτηκε από το κράτος. Η περίπτωση της HRE που εδρεύει στο Μόναχο αποκαλύπτει πολλά για την συμπεριφορά των τραπεζών την περίοδο της πιστωτικής κρίσης.

Με ένα μικρό χαρτοφυλάκιο για να στηρίξει έναν ισολογισμό 40 φορές μεγαλύτερο στα 400 δισ. ευρώ και χωρίς καταθέσεις στις οποίες θα μπορούσε να στηριχτεί, η τράπεζα αποτελεί το χαρακτηριστικό παράδειγμα υπερβολικής «μόχλευσης» στην καρδιά της κρίσης και δείχνει την λανθασμένη άποψη πολλών ότι η ρευστότητα δεν θα σταματούσε ποτέ.

Από τις συνέπειες φαίνεται ότι το γερμανικό οικονομικό σύστημα «ασθενούσε» το ίδιο ή και περισσότερο από το αγγλοσαξονικό, γεγονός που προκάλεσε μεγάλη ντροπή στον Πέερ Στάινμπρουκ, τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, ο οποίος λίγο πριν σκάσει η βόμβα της HRE είχε εξαπολύσει πυρά κατά του αμερικανικού οικονομικού συστήματος.

Ταπείνωση
Μετά ήρθε η σειρά της Γερμανίδας καγκελάριου Άγκελας Μέρκελ να ταπεινωθεί ανακοινώνοντας ότι το κράτος θα εγγυηθεί τις καταθέσεις της τράπεζας και μάλιστα λίγες ώρες αφότου οι Ευρωπαίοι ηγέτες είχαν καταδικάσει ανάλογη κίνηση από την Ιρλανδία. Ωστόσο δεν ταπεινώθηκαν από την ιστορία αυτή μονάχα πολιτικοί, αλλά και πρώην κεντρικοί τραπεζίτες, μέλη των Δ.Σ. των δύο τραπεζών.

Ο Κρις Φλάουερς, ένας από τους πιο γνωστούς μεγαλοεπενδυτές των Ηνωμένων Πολιτειών, έβαλε πέρυσι στην HRE το ποσό των 1,1 δισ. ευρώ. Σήμερα οι ζημιές του ανέρχονται σε πάνω από 1 δισ. δολάρια...

Με μία περίπλοκη υποδομή και με θυγατρικές στην Ιρλανδία, η HRE κατέδειξε τις «τρύπες» που υπήρχαν τόσο στη γερμανική νομοθεσία όσο και στην ευρωπαϊκή διασυνοριακή επίβλεψη: καμία ρυθμιστική αρχή δεν γνώριζε επακριβώς τι συνέβαινε μέσα στη γερμανική τράπεζα. Ο κ. Φανκ, ο οποίος δίνει μάχη για να λάβει το ποσό των 3,5 εκατ. ευρώ από το ακυρωμένο του συμβόλαιο, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα των «γκόλντεν μπόις», των τραπεζιτών που εγκατέλειψαν τις σακατεμένες τους τράπεζες βάζοντας εξωφρενικά μπόνους στην τσέπη.

Εάν οι ΗΠΑ έχουν τον Ντικ Φουλντ της Lehman Brothers και το Ηνωμένο Βασίλειο τον σερ Φρεντ Γκούντγουιν της Royal Bank of Scotland, τότε οι Γερμανοί έχουν κ. Φανκ ως «αποδιοπομπαίο τράγο» για την κρίση. Ό,τι η τράπεζα χρήζει κυβερνητικής βοήθειας είναι πλέον αναμφισβήτητο. Οι δανειστές της HRE, συνταξιοδοτικά ταμεία, ασφαλιστές, κλπ., θα επηρεαστούν δραματικά εάν η τράπεζα πιάσει πάτο.

«Υποχρεώσεις άνω των 100 δισ. ευρώ της τράπεζας δεν είναι διασφαλισμένες. Ενδεχόμενη πτώση θα προκαλούσε αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλο το φάσμα του γερμανικού τραπεζικού συστήματος» λέει ο Τίμο Τσάμλερ της DTZ (συμβουλευτικής εταιρείας για την αγορά ακινήτων), επισημαίνοντας ότι η HRE περιλαμβάνεται στις 10 ευρωπαϊκές τράπεζες με τη μεγαλύτερη εμπορική έκθεση στην αγορά ακινήτων.

Ταυτόχρονα η HRE συμμετέχει σε ένα ακόμη ζωτικό κομμάτι της ευρωπαϊκής χρηματοδότησης: στην αγορά εγγυημένων ομολόγων συνολικής αξίας 2 τρισ. ευρώ. Για τους λόγους αυτούς και με τα παράπονα των φορολογουμένων να πληθαίνουν σε ένα έτος εκλογών, οι Γερμανοί ηγέτες πρέπει να σφίξουν τα δόντια για να σώσουν την HRE.

Μέχρι το τέλος του μήνα η τράπεζα θα έχει ανακοινώσει τα οικονομικά της αποτελέσματα για το 2008. Μεταξύ άλλων αναμένεται να δείξουν ότι η HRE χρειάζεται κεφάλαια ύψους 10 δισ. ευρώ και συνεχείς εγγυήσεις για να αναχρηματοδοτήσει τον τσαλαπατημένο ισολογισμό της. «Η τράπεζα δεν έχει ‘τοξικό’ ενεργητικό, αλλά εντιμετωπίζει τόσο προβλήματα ρευστότητας όσο και προβλήματα που σχετίζονται με την κτηματαγορά» ισχυρίζεται πηγή προσκείμενη στην HRE, η οποία συγχωνεύει τις δραστηριότητές της και κλείνει υποκαταστήματα για να παραμείνει βιώσιμη.

Σε ένα εκλογικό έτος η κυβέρνηση βρίσκεται σε ιδιαίτερη δύσκολη θέση. Είναι έτοιμη να ενισχύσει την ρευστότητα της τράπεζας αλλά επιμένει ότι πρέπει να αποκτήσει τον πλήρη έλεγχό της για να διασφαλίσει την ασφάλειά της και να κρατήσει χαμηλά τα κόστη αναχρηματοδότησης. Πράγμα στο οποίο αντιτίθεται ο Φλάουερς λέγοντας ότι «δεν υπάρχει λογική αλλά ούτε και νόμιμος λόγος για να αποκτήσει η γερμανική κυβέρνηση το 100%».

Επιπτώσεις
Οι πολιτικοί όλων των κομμάτων αναρωτιούνται, εν τω μεταξύ, πόσο βαθιές θα είναι οι επιπτώσεις της κρίσης στην ΗΡΕ για το σύνολο της γερμανικής οικονομίας, ενώ άνθρωποι που συνδέονται με την τράπεζα υποστηρίζουν ότι «η HRE ήταν φιλική. Δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής μα ούτε είχε πολλές διασυνδέσεις. Ήταν απλά ένα αντικείμενο.Οι πολιτικοί δεσμοί του Φανκ ήταν ανύπαρκτοι.

Η αποτυχία του και μέρος της τραγωδίας οφείλεται στο γεγονός ότι ήταν ένα συμπαθητικό άτομο που απλά ήθελε να τον αφήνουν στην ησυχία του»...

Σανίδα σωτηρίας για την Hypo Real Estate στη διάρκεια της κρίσης αποτέλεσε η Deutsche Bank, η οποία συνεισέφερε για τη σωτηρία της το ποσό των 12 δισ. ευρώ, ενώ τοποθέτησε στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της HRE το δικό της στέλεχος τον κ. Άξελ Βιετ. Ο κ. Βιετ έχει πολύ καλές διασυνδέσεις. Η αδερφή του Ντόροθι είναι συνεργάτης της Goldman Sachs και σύζυγός του Μάρτιν Μπλέσινγκ του διευθύνοντος συμβούλου της Commerzbank. Υπάρχουν εξάλλου πολλοί που θα ήθελαν να τον δουν στο τιμόνι της Deutsche όταν αποχωρήσει ο Τζόζεφ Άκερμαν.

Μεγάλοι μπελάδες για τον Φλάουερς
Ο όμιλος J.C.Flowers και ένα ακόμη fund αγόρασαν πέρυσι το 24,9% της HRE έναντι 1,1 δισ. δολαρίων εκμεταλλευόμενοι την πτώση της μετοχής της.

Ο κ. Φλάουερς χαρακτήριζε τότε την επένδυση αυτή «μακροπρόθεσμη» και μιλούσε ακόμη για την πιθανότητα συνεργασίας με την ιαπωνική Shinsei Bank στην οποία είναι επίσης μέτοχος. την Ιαπωνία η καλή φήμη που είχε ως πρώην στέλεχος της Goldman Sachs τον βοήθησε αρκετά. Στη Γερμανία όμως, μία χώρα που αντιστέκεται σε κάθε αλλαγή, δεν συνέβη το ίδιο αλλά αντιμετωπίστηκε επιφυλακτικά.

Ο Φλάουερς και οι συνεργάτες του αγόρασαν μετοχές της HRE όταν η τιμή τους είχε υποχωρήσει σε ναδίρ 4ετίας και συγκεκριμένα στα 22,50 ευρώ. Σήμερα η μετοχή έχει υποτιμηθεί κάτω από το ένα δολάριο... Την περασμένη εβδομάδα ο επενδυτής επεσήμανε ότι η εταιρεία του διαθέτει «τις ικανότητες και την εξειδίκευση» για να βοηθήσει την HRE. Ακόμη όμως και αν έχει δίκιο για να ανεβεί η αξία της μετοχής της θα περάσει πάρα πολύ καιρός ακόμη.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=9464&pubid=6683105#

Μπράουν: «Ο αντιπληθωρισμός πιο επικίνδυνος από τον πληθωρισμό» Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα: Αυτές είναι οι επιλογές που μας δίνουν να διαλέξουμε. Τι γίνεται όμως αν εμείς διαλέξουμε κάτι να παλέψουμε για κάτι άλλο?
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_25/03/2009_272555

Επιστρέφει ο αποπληθωρισμός στην Ιαπωνία
http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=21&la=1&artid=70432&catid=2

«Βασιλιάς» το μαύρο χρήμα εν μέσω κρίσης
Βούτυρο στο ψωμί του οργανωμένου εγκλήματος αποδεικνύεται η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση, η χειρότερη μεταπολεμικά, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. Όπως τονίζει το «Γραφείο για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα» του Οργανισμού (UNDOC), ομάδες του οργανωμένου εγκλήματος καταφέρνουν να ξεπλύνουν πλέον πολύ εύκολα βρώμικο χρήμα διαμέσου τραπεζών που αντιμετωπίζουν έντονο πρόβλημα ρευστότητας. «Η πιστωτική κρίση αποτελεί μια εξαιρετική ευκαιρία για τα καρτέλ των ναρκωτικών να ξαναβρούν πρόσβαση και να ελέγξουν κομμάτι του χρηματοοικονομικού κλάδου», αναφέρει στην ετήσια έκθεσή του. Η Μαφία αναπτύχθηκε έντονα με το μεγάλο κραχ του 1929. Τώρα Τώρα θα ξαναθεριέψει
http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=21&la=1&artid=70335&catid=3

Ραντεβού οικονομικών υπερδυνάμεων στο Λονδίνο
Οι ηγέτες της G-20 όχι μόνο δεν υιοθετούν κοινή γραμμή δράσης, όπως είχαν συμφωνήσει στη σύνοδο του περασμένου Nοεμβρίου, αλλά προσέρχονται στις συνομιλίες έχοντας προβεί σε κινήσεις που σε κάθε άλλη στιγμή της ιστορίας θα πυροδοτούσαν εμπορικούς (και όχι μόνο) πολέμους. Και ποιος είπε στον συγγραφέα του άρθρου ότι τώρα δε θα γίνουν πόλεμοι ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, που καθημερινά κλιμακώνουν τις μεταξύ τους επιθέσεις, ώστε να διασφαλίσουν ο καθένας τα δικά τους συμφεροντα? Αν δεν υπάρξει κινητοποίηση των λαών, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι είναι ένα πολύ πιθανό σενάριοH Παγκόσμια Tράπεζα επισημαίνει ότι 17 από τις 20 χώρες της G-20 που τάχτηκαν υπέρ του ελεύθερου εμπορίου υιοθέτησαν προστατευτικές πολιτικές.
«Aν δεν υπήρχε ο κίνδυνος του πυρηνικού ολοκαυτώματος, τότε ο κόσμος θα βάδιζε ολοταχώς προ μια νέα παγκόσμια σύρραξη», είναι η άποψη που εκφράζει ένας ανησυχητικά μεγάλος αριθμός οικονομολόγων και η οποία χαμηλώνει τον πήχυ των προσδοκιών ενόψει της συνόδου των ηγετών των 20 μεγάλων οικονομιών του πλανήτη (G-20) την ερχόμενη Πέμπτη στο Λονδίνο. Aντιμέτωπες με αυτήν που ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Kρούγκμαν αποκαλεί «μητέρα όλων των κρίσεων», οι οικονομικές υπερδυνάμεις όχι μόνο δεν υιοθετούν κοινή γραμμή δράσης, όπως είχαν συμφωνήσει στη σύνοδο του περασμένου Nοεμβρίου, αλλά προσέρχονται στις συνομιλίες έχοντας προβεί σε κινήσεις που σε κάθε άλλη στιγμή της ιστορίας θα πυροδοτούσαν εμπορικούς (και όχι μόνο) πολέμους:

H Oυάσιγκτον διαθέτει εκατοντάδες δισ. δολάρια δημόσιες επενδύσεις που θα τονώσουν -υποτίθεται- την οικονομία, με τον όρο οι ανάδοχοι των έργων να παίρνουν την επιδότηση μόνο αν «αγοράζουν αμερικανικά» προϊόντα και πρώτες ύλες. H κίνηση θίγει ευθέως τα συμφέροντα της Kίνας, της Pωσίας, της Iαπωνίας, αλλά και της Eυρώπης.

Όμοια, η βοήθεια ύψους 17,4 δισ. δολ. που έχουν λαμβάνειν οι προβληματικές αυτοκινητοβιομηχανίες των HΠA πλήττουν ευθέως υγιείς εταιρείες όπως η ιαπωνική Toyota, η γερμανική VW ή η ιταλική Fiat. Όχι όμως και τις Renault και Peugeot-Citroen, τις οποίες ο Γάλλος πρόεδρος, N. Σαρκοζί, πριμοδότησε με 3 δισ. ευρώ με όρο να μεταφέρουν τα εργοστάσιά τους από τις χώρες της Aνατ. Eυρώπης στη Γαλλία, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που θα έχει ενδεχόμενη κατάρρευση των οικονομιών της περιοχής. Tην ίδια, πάντως, έλλειψη αλληλεγγύης έχουν επιδείξει το τελευταίο τρίμηνο όλες οι μεγάλες οικονομίες. H Παγκόσμια Tράπεζα επισημαίνει ότι 17 από τις 20 χώρες της G-20 που τάχτηκαν υπέρ του ελεύθερου εμπορίου τον περασμένο Nοέμβριο υιοθέτησαν στο μεταξύ προστατευτικές πολιτικές.

Πόλεμος νομισμάτων
Στις τελευταίες η Παγκόσμια Tράπεζα δεν περιλαμβάνει την χειραγώγηση των νομισμάτων, η οποία, ωστόσο, αποτελεί το απόλυτο εμπορικό όπλο. Tο πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η οικοδέσποινα της G-20, Bρετανία. O πρωθυπουργός της, Γκόρντον Mπράουν, ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο κάνοντας εκκλήσεις για συντονισμένη δράση κατά της κρίσης, όμως, στην πράξη υιοθετεί το δόγμα «ζήσε κι άσε τους άλλους να πεθάνουν».

Tο Λονδίνο υποτίμησε τη στερλίνα κατά 30% το τελευταίο εξάμηνο γράφοντας στα παλιά του τα παπούτσια τους εταίρους του στην Eυρωπαϊκή Ένωση. Ως συνέπεια: H Iρλανδία, που έχει ως βασικό εμπορικό εταίρο τη Bρετανία, είδε το AEΠ της να συρρικνώνεται κατά 7,5% (!) στο δ’ τρίμηνο του 2008, με συνέπεια να δανείζεται με υψηλότερο επιτόκιο ακόμα κι από την... Eλλάδα. H οικονομία της Iσπανίας καταρρέει εν μέρει διότι η ακριβή στερλίνα έκοψε με το μαχαίρι τις αγορές ακινήτων από Bρετανούς.

H ίδια η Eλλάδα ενδέχεται να είναι το επόμενο θύμα, καθώς το ακριβό ευρώ απειλεί να αποθαρρύνει τους Bρετανούς τουρίστες.

Σε αυτό το πλαίσιο, η προ ολίγων εβδομάδων υποτίμηση του ελβετικού φράγκου χωρίς προσχήματα θεωρείται άκρως επικίνδυνο προηγούμενο. Aν μια ισχυρότερη οικονομία, π.χ. η Iαπωνία, υποτιμήσει το γεν για να τονώσει τις εξαγωγές της, που έχουν υποχωρήσει 35% το τελευταίο δίμηνο, τότε κυριολεκτικά θα ανοίξει ο «Aσκός του Aιόλου».

Χτυπούν αλύπητα
Για τους Eυρωπαίους, πάντως, ο τελευταίος έχει ήδη ανοίξει:

H Oυάσιγκτον τυπώνει χρήμα για να πληρώσει την εξυγίανση των τραπεζών της ευτελίζοντας το δολάριο. Eν μια νυκτί το ευρώ εκτινάχθηκε από τα 1,28 δολ. στα 1,35 με ορίζοντα να ξεπεράσει τα 1,40 δολ. Mε άλλα λόγια HΠA και Bρετανία έχουν βάλει στη μέση την Eυρώπη και την χτυπούν αλύπητα. Tο ισχυρό ευρώ προκαλεί εύλογα ερωτήματα: Πώς θα ανακάμψουν οι εξαγωγές της Γερμανίας που υποχώρησαν τον Iανουάριο κατά 20%; Πώς θα ξεπεράσει την κρίση η Eυρώπη αν το γερμανικό AEΠ συρρικνωθεί το 2009 κατά 5%-7%; Πώς θα ανακάμψουν η Iσπανία, η Iρλανδία, η Iταλία και η Eλλάδα που δεν έχουν την πολυτέλεια να υποτιμήσουν το νόμισμά τους;

H υποτίμηση του δολαρίου, όμως, πλήττει καίρια και την Kίνα. Tο Πεκίνο έχει επενδύσει σχεδόν 1 τρισ. δολ. σε αμερικανικά ομόλογα και ανησυχεί έντονα ότι η υποτίμηση του δολαρίου θα διαβρώσει τον πλούτο του. Έφτασε, μάλιστα, στο σημείο να προτείνει την αντικατάσταση του δολαρίου ως διεθνές νόμισμα από ένα νόμισμα που θα εκδίδει το Διεθνές Nομισματικό Tαμείο (ΔNT).

Tι φανερώνουν τα παραπάνω; Ότι οι ηγέτες της G-20 προσέρχονται σε μια κρίσιμη συνάντηση εν μέσω φόβου, καχυποψίας και οπορτουνισμού. Eίναι στο χέρι τους να ξεπεράσουν τα όποια εμπόδια και με αφορμή την κρίση να φέρουν τον κόσμο πιο κοντά. Aλλιώς κινδυνεύουν να δικαιώσουν την απαισιόδοξη πρόβλεψη του επικεφαλής του ΔNT, Nτομινίκ Στρος-Kαν, για το τι θα φέρει αυτή η κρίση: Aνεργία, φτώχια και πολέμους.

Τέσσερις διαφορετικές «καρναβαλικές πορείες»
Χιλιάδες διαδηλωτές στους δρόμους του Λονδίνου

Tου Γιώργου Παυλόπουλου

Pαντεβού διαρκείας έχουν δώσει στους δρόμους του Λονδίνου χιλιάδες διαδηλωτές, από τη Bρετανία και όλες τις γωνιές της Eυρώπης, με τις ισχυρές δυνάμεις της αστυνομίας και των υπηρεσιών πληροφοριών που καλούνται να εγγυηθούν την απρόσκοπτη διεξαγωγή της συνάντησης της G20, η οποία έχει προγραμματιστεί για την ερχόμενη Πέμπτη. H δυναμική, όπως προμηνύεται, αντιπαράθεση εκτιμάται ότι θα κοστίσει περίπου 10 εκατομμύρια στερλίνες, ανεβάζοντας έτσι το κόστος της συνόδου σε πάνω από 50 εκατομμύρια. H... προθέρμανση ξεκινά σήμερα το απόγευμα, καθώς τα συνδικάτα έχουν καλέσει μεγάλη συγκέντρωση με κεντρικό σύνθημα «Πρώτα οι Άνθρωποι».

Στην πορεία, η οποία θα ξεκινήσει από τον σταθμό Bικτόρια και θα καταλήξει, μέσω της πλατείας Tραφάλγκαρ, στο Xάιντ Παρκ, έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή περισσότερες από 120 οργανώσεις και ομάδες, ενώ οι Aρχές την χαρακτηρίζουν ως πρόβα τζενεράλε για τις διαθέσεις των διαδηλωτών ενόψει της κορυφαίας αναμέτρησης. Mια αναμέτρηση που θα γίνει, όπως όλα δείχνουν, την παραμονή της συνόδου, δηλαδή την 1η Aπριλίου -χωρίς, ωστόσο, να μοιάζει με πρωταπριλιάτικο αστείο, καθώς οι βασικοί στόχοι των διαδηλωτών θα είναι το City και η Tράπεζα της Aγγλίας.

«Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες, τις πιο δύσκολες και περίπλοκες επιχειρήσεις που έχουμε διεξάγει ποτέ», δήλωσε εκπρόσωπος της Mητροπολιτικής Aστυνομίας, ο οποίος όπως και όλοι οι συνάδελφοί του που θα έχουν την ευθύνη για την εφαρμογή των μέτρων ασφαλείας έχουν συγκεντρώσει πληροφορίες και έχουν μελετήσει ενδελεχώς την εμπειρία από τα όσα συνέβησαν τόσο στη Γένοβα το 2001 -όπου οι βίαιες συγκρούσεις για την G7 σφραγίστηκαν από τον θάνατο του Kάρλο Tζουλιάνι από τη σφαίρα ενός αστυνομικού- όσο και στην Aθήνα, τον Δεκέμβρη του 2008. «Δεν θα ανεχθούμε από κανέναν να παραβιάζει τους νόμους, να επιτίθεται σε κτίρια και σε ανθρώπους ή στους αξιωματικούς μας», δήλωσε ο Σίμον O’ Mπράιαν, αν και γνωρίζει καλά ότι οι διαβεβαιώσεις ενδέχεται να απέχουν πάρα πολύ από τα όσα θα συμβούν στην πράξη.

Ετοιμάζουν εκπλήξεις
Tην ίδια στιγμή, και το απέναντι στρατόπεδο ετοιμάζει τις δικές του εκπλήξεις. Oι «κωδικοί» που έχουν δώσει στα σχέδιά τους οι διοργανωτές -που έχουν συγκροτήσει την ομοσπονδία «Tο γκρέμισμα της G20»- μαρτυρούν, αν μη τι άλλο, μεγάλη ευρηματικότητα: Όπως έχει γίνει μέχρι στιγμής γνωστό, στο «μεγάλο πάρτι των δρόμων» θα συγκλίνουν τέσσερις διαφορετικές «καρναβαλικές πορείες» (η κόκκινη, η μαύρη, η πράσινη και η ασημένια), σε καθεμία από τις οποίες θα ηγείται ένας «καβαλάρης της αποκάλυψης». Tην ίδια στιγμή, ένα αεροπλάνο θα υπερίπταται σέρνοντας ένα πανό με το σύνθημα «Eπιτεθείτε στις Tράπεζες!», καθώς και σκίτσα από την έφοδο των Γάλλων εξεγερμένων στη Bαστίλη, το 1789.

Όσο για τις μεθόδους οργάνωσης, δεν είναι άλλες από το Διαδίκτυο και τους τόπους διαλόγου και επικοινωνίας που αυτό προσφέρει, όπως το Twitter και το Facebook. Άλλωστε, οι «αντάρτες του Λονδίνου» ανήκουν σε άλλη εποχή από τους επαναστάτες του Παρισιού.

Τα οικονομικά πακέτα της G-20
Aργεντινή: 30 δισ. δολ. ή 8% του AEΠ
Aυστραλία: 33,59 δισ. δολ. ή 2% του AEΠ
Bραζιλία: H μόνη δύναμη που ακόμα αντέχει
Bρετανία: 28,45 δισ. δολ. πάνω από 1% του AEΠ
Γαλλία: 32,87 δισ. δολ. ή 1,5% του AEΠ
Γερμανία: 102,4 δισ. δολ. ή 3,2% του AEΠ
Eυρωπαϊκή Ενωση: Συνολικό πακέτο 650 δισ. δολ. από τις χώρες της E.E.
HΠA: 789 δισ. δολ. ή 5,5% του AEΠ
Iαπωνία: 122,9 δισ. δολ. ή 2% AEΠ
Iνδία: 4 δισ. δολ. ή 0,4% του AEΠ
Iνδονησία: 6,1 δισ. δολ. ή 1,3% του AEΠ
Iταλία: 8,85 δισ. δολ. ή 0,4% του AEΠ
Kαναδάς: 31 δισ. δολ. ή 2,5% του AEΠ
Kίνα: 595 δισ. δολ. ή 13,3% του AEΠ
Mεξικό: 54 δισ. δολ. ή 6% του AEΠ
Nότιος Aφρική: 75 δισ. δολ. ή 39% του AEΠ
Nότιος Kορέα: 49,28 δισ. δολ. ή 2% του AEΠ
Pωσία: 62 δισ. δολ. ή 5,4% του AEΠ
Σαουδική Aραβία: Xειραγωγεί τις τιμές του πετρελαίου
Tουρκία: 0,43 δισ. δολ. ή 05% του AEΠ

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=12732&pubid=6689114

Ραγδαία αύξηση άγχους και κατάθλιψης
Η οικονομική κρίση πυροδοτεί ψυχικές διαταραχές και νοσήματα, πολλές φορές με ιδιαίτερα ανησυχητικές συνέπειες
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100011_28/03/2009_309192

Μεγαλύτερο ψυχολογικό πλήγμα σε ΗΠΑ και Μεγάλη Βρετανία
Οι ΗΠA και η Μεγάλη Βρετανία, οι χώρες δηλαδή, όπου εφαρμόζεται το αγγλοσαξονικό μοντέλο του καπιταλισμού φαίνεται να δέχθηκαν και το μεγαλύτερο ψυχολογικό πλήγμα μετά το πρόσφατο χρηματοπιστωτικό κραχ.

Ωστόσο, αυτόχειρες που δεν άντεξαν το βάρος της κρίσης υπήρξαν σχεδόν σε όλο τον κόσμο, από τις ΗΠΑ μέχρι το Χονγκ Κονγκ αλλά και την Ευρώπη (Γαλλία, Γερμανία, Βοσνία κ.α.) έχουν καταγραφεί θύματα της αγριότητας των καιρών μας...

Αύξηση των αυτοκτονιών και ραγδαία αύξηση του άγχους στην αμερικανική κοινωνία λόγω της οικονομικής κρίσης διαπιστώνει η Αμερικανική Ενωση Ψυχολόγων. Σχεδόν οι μισοί Αμερικανοί δηλώνουν ότι έχουν φορτιστεί με περισσότερο άγχος από τότε που ξέσπασε το χρηματοπιστωτικό τσουνάμι, καθώς αγωνιούν για το αν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στις ανάγκες της οικογένειάς τους.

Ειδικότερα, οκτώ στους δέκα δήλωσαν ότι η οικονομία είναι ένας σημαντικός παράγοντας πρόκλησης στρες. Μάλιστα, οι γυναίκες εμφανίζονται πιο αγχώδεις, καθώς το 83% των γυναικών έναντι του 78% των αντρών απάντησαν ότι έχουν άγχος για τα χρήματα, το 57% των γυναικών έναντι του 55% των ανδρών ότι αγωνιούν για την επαγγελματική σταθερότητα και το 66% των γυναικών έναντι του 58% των ανδρών πως ανησυχούν για τα έξοδα του σπιτιού. «Αν οι Αμερικανοί εξακολουθήσουν να βιώνουν αυτά τα υψηλά επίπεδα άγχους για παρατεταμένη χρονική περίοδο κινδυνεύουν να εμφανίσουν σοβαρές ασθένειες», επισημαίνει η ψυχολόγος Κάθριν Νόρνταλ, διευθύντρια της Αμερικανικής Ενωσης Ψυχολόγων. Επιπλέον, η Αμερικανική Γραμμή Πρόληψης Αυτοκτονιών ανακοίνωσε ότι κατέγραψε μια μεγάλη αύξηση στον αριθμό τηλεφωνημάτων που έλαβε αυτή τη χρονιά.

Σε μελέτες που έγιναν στη Μεγάλη Βρετανία, οι άνεργοι που ήταν αναγκασμένοι να δανειστούν χρήματα κατά τη διάρκεια του τελευταίου έτους, διέτρεχαν διπλάσιο κίνδυνο κατάθλιψης από άλλους ανέργους που δεν είχαν δανειστεί. Οι ίδιοι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι, εκτός από την κατάθλιψη, ο κίνδυνος ήταν μεγαλύτερος και για τη σωματική υγεία.

Μάλιστα, ο φόβος μιας επιδημίας άγχους και κατάθλιψης λόγω της οικονομικής κρίσης οδηγεί τη βρετανική κυβέρνηση να προσφέρει ψυχολογική στήριξη σε εκατομμύρια πολίτες που ταλανίζονται από ανεργία, χρέη και διάλυση των σχέσεών τους. Τα «θύματα» θα παραπέμπονται μέσω ειδικού δικτύου σε ψυχοθεραπευτές. Το δίκτυο θα συνδέει κέντρα απασχόλησης και ιατρεία με νέα ειδική τηλεφωνική γραμμή του Εθνικού Συστήματος Υγείας.

Για τον σκοπό αυτό υπολογίζεται ότι θα εκπαιδευτούν περίπου 3.600 ειδικοί επιστήμονες μέχρι το τέλος του 2009, ενώ πρόκειται να δημιουργηθούν μονάδες ψυχοθεραπείας σε κάθε κέντρο πρωτοβάθμιας περίθαλψης. Ενας από τους βασικούς στόχους του προγράμματος αξίας 173 εκατ. λιρών είναι «η ψυχική ενδυνάμωση, ώστε να μπορούν είτε να παραμείνουν είτε να επιστρέψουν στην εργασία».

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_28/03/2009_309191

Ρεκόρ χρεοκοπιών στην Αυστραλία λόγω της κρίσης
Ξεπέρασαν το 250% τις δύο τελευταίες δεκαετίες, ενώ αναμένεται να εκτοξευθούν εξαιτίας του δυσμενούς οικονομικού κλίματος.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_29/03/2009_273044

Ψυχολογικά προβλήματα έχουν οι μισοί Αυστραλοί
Προβλήματα στην ψυχική υγεία παρουσιάζονται κυρίως στις ηλικίες 16-34 ετών.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_29/03/2009_273047

Όλοι-ες στην Γενική Απεργία 2 Απρίλη
ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ!
Κλιμάκωση τώρα των αγώνων με απεργίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις
Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση στο πλευρό των πρωτοβάθμιων σωματείων, Μουσείο-Πολυτεχνείο 10 π.μ.
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής, επαναστατικής, κομμουνιστικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής Οικολογίας


Με ανακοινώσεις τύπου «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» η κυβέρνηση της ΝΔ οδηγεί στο πάγωμα των μισθών των εργαζομένων και δίνει πράσινο φως στους βιομηχάνους για χιλιάδες απολύσεις και μείωση των ωρών εργασίας και των μισθών. Οι γραφειοκράτες της Ε.Ε. επιβάλουν την ληστρική επίθεση στους εργαζομένους με το Σύμφωνο Σταθερότητας και την επιτήρηση, απαιτούν νέα μέτρα λιτότητας και ζητούν να αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης των γυναικών έως και… 17 χρόνια και ακόμη σχεδιάζουν τη μετατροπή της ασφάλισης των δημόσιων υπαλλήλων από κοινωνική σε επαγγελματική! Ταυτόχρονα, χέρι-χέρι με τον Καρατζαφέρη προωθεί αστυνομικά μέτρα για να πάρει τη ρεβάνς από την εξέγερση του Δεκέμβρη και με τα μέτρα για την κουκούλα και το άσυλο στα ΑΕΙ προετοιμάζει νέες εφόδους στα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ!



Ήρθε η ώρα να βγει στο δρόμο η οργή και η αγανάκτηση των εργαζομένων. Να δώσουμε δυναμικό παρών στην πανεργατική απεργία και την διαδήλωση, όπως έκαναν πριν λίγες μέρες οι εργάτες στη Γαλλία με τα τρία εκατομμύρια που πλημμύρισαν τους δρόμους.

Δεν είναι ώρα για συναίνεση και συμφωνίες με τον ΣΕΒ, ούτε για ταξική συνεργασία με τα αφεντικά για «κοινές λύσεις σωτηρίας από την κρίση» που προωθεί η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ.

Είναι ώρα για άμεση κλιμάκωση των αγώνων για να σταματήσει τώρα η αντεργατική επιδρομή.

Η πραγματική διέξοδος βρίσκεται στην πάλη για την ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου και της προσπάθειας καπιταλιστικής εξόδου από την κρίση, της κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και συνολικά της πολιτικής που σήμερα προωθούν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΕΕ. Απαιτείται ρήξη με το σύνολο της αστικής πολιτικής, τους «νόμους της αγοράς», τα «προγράμματα σταθερότητας» των διεθνών οικονομικών οργανισμών (ΔΝΤ, ΠΟΕ, ΟΟΣΑ) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην προοπτική της συνολικής αμφισβήτησης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής και του ίδιου του καπιταλισμού. Χρειάζονται όχι «προτάσεις» για τη διάσωση του συστήματος, αλλά αιτήματα που να αντιστοιχούν στις ανάγκες και τα δικαιώματα της εργαζόμενης πλειοψηφίας Η ελπίδα βρίσκεται στην αντικαπιταλιστική προοπτική, στην πάλη για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Ο Δεκέμβρης έδειξε τις δυνατότητες για μια συνάντηση και συμπόρευση ανάμεσα στην εξεγερμένη νεολαία και το εργατικό κίνημα. Ο πρωτόγνωρος οριζόντιος συντονισμός σωματείων στην αλληλεγγύη στην Κωνσταντίνα Κούνεβα δείχνει δρόμους για την ενότητα και την αλληλεγγύη μέσα στους αγώνες. Στην απεργία και στην πορεία στις 10 Δεκέμβρη σε αντίθεση με τη στάση του υποταγμένου συνδικαλισμού φάνηκαν αγωνιστικές διαθέσεις που υπάρχουν στους εργαζομένους. Η εξέγερση της φτωχομεσαίας αγροτιάς έδειξε ότι αγωνιστικές διαθέσεις υπάρχουν σε όλη την κοινωνία. Οι εργαζόμενοι του Λαναρά, της Φριγκογκλάς και των άλλων εργοστασίων που κλείνουν δεν πρέπει να μείνουν μόνοι. Ο αγώνας των νοσοκομειακών πρέπει να κερδίσει. Με απεργίες, διαδηλώσεις και καταλήψεις εργοστασίων που κλείνουν να κλιμακώσουμε την αντεπίθεση των εργαζομένων. Δεν θα πληρώσουμε εμείς τη δικιά τους κρίση!



ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ

§ Όχι στην ανεργία - Νομοθετική απαγόρευση των απολύσεων και ανάκλησή τους σε κάθε επιχείρηση η οποία έχει λάβει οποιαδήποτε μορφής ενίσχυση από το κράτος. Να απαλλοτριώνονται απ’ το δημόσιο με εργατικό-λαϊκό έλεγχο, χωρίς αποζημίωση οι επιχειρήσεις που κλείνουν ή μετεγκαθίστανται. Προσμέτρηση της ανεργίας στο συντάξιμο χρόνο.

§ Να σπάσει τώρα η λιτότητα – γενναίες αυξήσεις – 1400 ευρώ κατώτατο μισθό – Καταγγελία της άθλιας συλλογικής σύμβασης ΓΣΕΕ – ΣΕΒ.

§ Λιγότερη δουλειά, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. 35ωρο χωρίς μείωση των αποδοχών. Κατάργηση του θεσμού των ενοικιαζόμενων εργαζομένων, της άνισης μεταχείρισης των ξένων εργατών και όλων των μορφών του σύγχρονου δουλεμπορίου.

§ Καμιά ενίσχυση στις τράπεζες – να αυξηθούν οι δαπάνες για υγεία, παιδεία, ασφάλιση. Δημόσιο τραπεζικό σύστημα με εργατικό έλεγχο και χωρίς αποζημίωση, ενάντια στον αντιλαϊκό ρόλο ιδιωτικών και ‘κρατικών’ τραπεζών. Πάγωμα των επιτοκίων και των χρεών για στεγαστικά δάνεια. Να απαγορευτούν οι πλειστηριασμοί κατοικιών. Καμιά μείωση των δημόσιων δαπανών για να πληρωθεί το ληστρικό «δημόσιο χρέος».

§ Δημόσια ασφάλιση για όλους, με μείωση των ορίων συνταξιοδότησης, με αυξήσεις των συντάξεων, έξω από το χρηματιστηριακό τζόγο, για επιστροφή όλων των κλεμμένων στα ασφαλιστικά δάνεια.

§ Όχι στην ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής και του ΟΣΕ. Να σταματήσει τώρα το ξεπούλημα των λιμανιών. Όλες οι επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας (συγκοινωνίες, ενέργεια, επικοινωνίες, φάρμακο, υγεία κλπ) να είναι αποκλειστικά δημόσιες και με εργατικό έλεγχο.

§ Να καταργηθεί τώρα το σύμφωνο σταθερότητας. Να μην εφαρμοστεί τώρα η οδηγία Μπολκενστάιν της ΕΕ καθώς και οι πρόσφατες αποφάσεις της για το 65ωρο.



ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΝΙΚΗ

§ Γενικές συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς και αποφάσεις για αγωνιστικές κινητοποιήσεις διαρκείας.

§ Καταλήψεις των επιχειρήσεων που κλείνουν ή απολύουν μαζικά, απαιτώντας κρατικοποίησή τους χωρίς αποζημίωση με εργατικό έλεγχο.

§ Κοινό μέτωπο αγώνα των εργαζομένων. Οριζόντιος αγωνιστικός συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων. Έλεγχος των αγώνων από τη βάση των εργαζομένων. Ίδρυση νέων σωματείων σε χώρους χωρίς συνδικαλιστική έκφραση.

§ Ενιαία συνδικαλιστική έκφραση όλων των εργαζομένων. Ένταξη των ελαστικών εργαζομένων (συμβασιούχοι, stage, ενοικιαζόμενοι) στα σωματεία κάθε κλάδου. Οι απολυμένοι και οι άνεργοι να παραμένουν μέλη των σωματείων.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1010344

[ciaoant1]

Αποπληθωρισμός ή Υπερπληθωρισμός;
Καθώς η βαπτισθείσα ως πιστωτική (ενώ πρόκειται περί συστημικής) κρίση βαθαίνει και ο φόβος και ο πεσιμισμός αυξάνουν, τα 2 οδυνηρά σενάρια του οικονομικού μέλλοντος, αποτελούν πλέον το... λεμόνι της έριδας, αναμεταξύ των αναλυτών - με ή χωρίς εισαγωγικά.
Ομιλώ για τους περί ων το θέμα, Αποπληθωρισμό (Deflation) και Υπερπληθωρισμό (Hyper-inflation).

O αποπληθωρισμός, στον οποίο αναφέρονται προηγούμενες παραθέσεις της ενότητας, είναι εν ολίγοις η απαξίωση κάθε αγαθού πλην του χρήματος. Τα προαιώνια λάφυρα της υπερκατανάλωσης και της υπερτίμησης, όπως ακίνητα, ΙΧ, συλλεκτικά, κλπ. γνωρίζουν πρωτοφανή απομείωση της αξίας τους, η οποία τις περισσότερες φορές υποπλαπλασιάζεται σε τιμές κάτω του μισού. Ό,τι κάνει 10, κοστίζει πλέον 5 και βγάλε.

Αιτία της απαξίωσης δεν είναι το λαϊκίστικο "ο κόσμος δεν έχει να φάει" (το οποίο αποτελεί σύμπτωμα και εμφανίζεται ως συνέπεια του αποπληθωρισμού) αλλά, η πλημμυρίδα χάρτινου και ηλεκτρονικού χρήματος την οποία ανεξέλεγκτα πατρόναραν ιδιώτες (τραπεζίτες) και διεφθαρμένοι ή άσχετοι εξουσιαστές (οι εκάστοτε).

Η υπερπαραγωγή χρήματος από ιδιώτες στους οποίους η εξουσία έχει εκχωρηθεί εμμέσως ή αμέσως, οδήγησε σε πληθωρισμό του κυκλοφορούντος μέσου συναλλαγών και ως γνωστόν και νομίζω εύκολα κατανοητό, ό,τι κυκλοφορεί σε αφθονία χάνει την αξία του.Πέραν όμως των περιουσιακών αντικειμένων, σε αποπληθωριστικές περιόδους τα λοιπά αγαθά γνωρίζουν και αυτά πρωτοφανή μείωση της αποτίμησης τους.Το δανεικό χρήμα εκλείπει. Το βασικό στοιχείο του οικοδομήματος, της οικονομικής αρένας στην οποία παλεύουμε, δεν υπάρχει.

Θυμίζω ότι το Κολοσσαίο, έμεινε θρυλικό "ως το κέντρο των αιμοχαρών θεαμάτων που απολάμβανε η ρωμαϊκή αυλή στην εποχή της παρακμής της". Καλώς ή κακώς είμαστε οι μονομάχοι αυτής της συστημικής κρίσης.

Ο αποπληθωρισμός συνιστά μια μακρά περίοδο απαισιοδοξίας και έλλειψης πίστης και διάθεσης για ρίσκο. Είναι μια περίοδος όπου το Sentiment, το κοινό αίσθημα είναι αρνητικό. Συμπαρασύρει όλες τις λοιπές εκδηλώσεις του ανθρώπου, από το πως εκφράζεται, πως ψυχαγωγείται, χαρακτηρίζεται από την περιχαράκωση του στον εαυτό του ή στα στενά όρια μια ομάδας, μιας κοινωνίας, ενός έθνους. Προβάλλει τα αμυντικά ανθρώπινα χαρακτηριστικά επιβίωσης, τα οποία είναι ζωώδη και πολλές φορές βίαια. Σε αυτές τις περιόδους, οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες και οι συμμαχίες δυσεύρετες. Η κακοπιστία κυριαρχεί.

Homo homini lupus.

Στην περίοδο του αποπληθωρισμού κυριαρχεί η "αποδόμηση". Γκρεμίζεται το παλιό και ό,τι ήθελε προκύψει. Ο αποπληθωρισμός δεν αντιμετωπίζεται παρά μόνο μέσω του φυσικού νόμου. Όπως και με μια μεγάλη πυρκαγιά, πλημμύρα, ηφαιστειακή έκρηξη ή σεισμό, ο άνθρωπος δύναται μόνο ΕΚ ΤΩΝ ΥΣΤΕΡΩΝ να πράξει ή ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ. (όπως είχε πει και ο Ludwig von Mises, διακεκριμένος οικονομολόγος της αυστριακής σχολής). Και όπως στις φυσικές καταστροφές, έτσι και εδώ, ο άνθρωπος παλεύει έντονα στην αρχή μέχρι να αποκαρδιωθεί, αντιλαμβανόμενος τελικά την αδυναμία του ή αλλιώς, την παντοδυναμία αυτού που προσπαθεί να αντιμετωπίσει.

Του τέρατος που δημιούργησαν οι πρόγονοι του και φυσικά ο ίδιος.

Για να εισέλθουμε σε μια τέτοια περίοδο επισήμως, θα πρέπει αντικειμενικά και πρακτικά, τα κράτη να μην μπορούν να αντιμετωπίσουν τα φαινόμενα, με κανένα μέσο. Θα πρέπει να υπάρξει πλήρης αναγνώριση αυτής της αδυναμίας και να τεθεί πλέον ΩΜΑ στο τραπέζι η πραγματικότητα. Στοιχεία δηλαδή που στα χαρτιά και στους αριθμούς έχουν ήδη συμβεί - και αναφερθεί:

Ότι πολλά κράτη είναι ήδη χρεοκοπημένα, ότι το Τραπεζικό σύστημα είναι το βαρίδι που βουλιάζει όλους αυτούς που τάχα θα το σώσουν ή θα σωθούν, ότι το σύστημα αυτό είναι αδιέξοδο και η λύση δεν είναι εφικτή στο πλαίσιο "ζωής" αυτού του συστήματος. Χρειάζεται ΑΛΛΟ σύστημα.

Όμως, το sentiment, προερχόμενο από την όξυνση των κερδοσκοπικών ενστίκτων (της μανίας) δεκαετιών, εμποδίζει ακόμα και τώρα την αντικειμενική κρίση, τον ρεαλισμό. Η ΕΛΠΙΔΑ, συμμαχεί με αυτήν την ψευδαίσθηση και οδηγεί τους ανθρώπους σε παραδοχές του τύπου "δεν θα συμβεί, δεν συμφέρει, δεν είναι δυνατόν, κάτι θα γίνει".

Σε όλες τις φυσικές καταστροφές, η τάση του ανθρώπου για πίστη στον από μηχανής Θεό, κορυφώνεται. Έτσι κάπως βυθίστηκε ο Τιτανικός στο παρθενικό του ταξίδι.

Για μια ακόμη φορά, η ιστορία ίσως επαναλαμβάνεται. Και η ανθρώπινη μοίρα το ίδιο.

Στο πλαίσιο αυτό, η ανθρωπότητα αυτήν τη στιγμή εναλλακτικά αντιμετωπίζει ως πιθανό το ενδεχόμενο του Υπερπληθωρισμού. Το σενάριο αυτό παλεύουν οι Τραπεζίτες του κόσμου. Θυμίζω ότι η Ε.Ε. ιδρύθηκε με σκοπό τη νομισματική σταθερότητα. Η FED το ίδιο. Ο όρος "νομισματική σταθερότητα" είναι κενό γράμμα, πουκάμισο αδειανό, χωρίς έναν ελεγχόμενο και χαμηλό πληθωρισμό. Η ΕΕ ορίζει ως τέτοιο το επίπεδο του 2%.

Αυτοί οι σταθεροποιητές, λοιπόν, τώρα παλεύουν τάχα, για τον "υπερπληθωρισμό" ως (μόνη) εναλλακτική λύση...

Θυμίζω ότι οι Κεντρικές Τράπεζες, αφήρεσαν την εξουσία που είχαν τα κράτη επί του χρήματος (και έτσι αυτο-δημιουργήθηκαν) με το πρόσχημα "τα χρήματα στους Τραπεζίτες, που είναι τεχνοκράτες, ξέρουν και μπορούν". Μόνο, βέβαια, που ΟΛΕΣ οι νομισματικές ή άλλες κρίσεις, προ της καθιέρωσης των Κεντρικών Τραπεζών, ήταν προϊόντα ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ εκ μέρους των μεγάλων "τζακιών", τα οποία έτσι ήθελαν να αποκτήσουν (εκβιαστικά και ετσιθελικά) την εξουσία που τελικά απέκτησαν.

Δημιουργώντας πανικούς και εμφανιζόμενοι ως σωτήρες.Κρατήστε αυτήν τη φράση. Να ξέρετε ότι είναι ο μόνος ασφαλής τρόπος να σας επιβληθεί και να αποδεχτείτε το οτιδήποτε.

Στον υπερπληθωρισμό το χρήμα είναι πλέον ανεξέλεγκτο. Χάνει εντελώς την αξία του. Και έτσι ακριβώς "απαξιώνονται" τα πάντα. Ο υπερπληθωρισμός οδηγεί πάντα σε εκρηκτικές νομισματικές κρίσεις. Σε κατάρρευση πολλές φορές των νομισματικών συστημάτων. Στην παρούσα φάση, το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα είναι το δολάριο.

Θυμίζω την προτροπή του Bill Gross (http://www.epicurus2day.gr/index.php/depressiondeflation/91-h-), για την έξοδο από τέτοιες κρίσεις: "Inflate - Devalue - Tax".

Ο Bill Gross είναι ο μεγαλύτερος διαχειριστής ομολόγων στις ΗΠΑ. Κουρτινάτος, να το πω. Από πίσω. Εννοεί: (Αν) Καταχρεώσατε το σύμπαν (και αφού) απαξιώστε το νόμισμα (με υπερπαραγωγή χρήματος) και (συνεπώς) έτσι και τα χρέη. Έπειτα, επανέλθετε στην προτέρα κατάσταση μαζεύοντας χρήματα από τους φορολογούμενους, σαν την Κοκκινοσκουφίτσα που μαζεύει μαργαρίτες. Προσπαθήστε να καταλάβετε τον συλλογισμό.

Στο περιβάλλον του υπερπληθωρισμού, η Κεντρική Τράπεζα έχει ένα σοβαρό πρόβλημα. Αφού το χρήμα οι τράπεζες το δημιουργούν δανείζοντας και αφού πλέον οι "καταναλωτές" δεν προσφεύγουν στον δανεισμό αλλά ούτε και οι τράπεζες προθυμοποιούνται να δανείσουν (sentiment: φόβος, σε αντίθεση με την ευφορία σε οικονομικές εκρήξεις, όλα παραισθήσεις τίποτα υλικό, εξ ου και "χαρτινο σύστημα" house of cards), τότε πως θα κυκλοφορήσει το νέο χρήμα, πως θα τονωθεί "η ανάπτυξη", πως θα φουσκώσει πάλι το μπαλόνι; (ΠΡΟΣΟΧΗ:αυτή είναι η παγκόσμια πολιτική, αυτήν τη στιγμή. Πως θα ξαναφουσκώσει το - παραφουσκωμένο ήδη -μπαλόνι. Σάματις και αν ξαναφουσκώσει δεν θα σκάσει στο μέλλον. Ιλαροτραγωδία - και ελπίδα, "δεν θα συμβεί, δεν συμφέρει, δεν είναι δυνατόν, κάτι θα γίνει"...).

Η λύση φαίνεται να είναι η εξής: οι Κεντρικές τράπεζες θα ζητήσουν να χρηματοδοτήσουν το Χρέος. Θα ζητήσουν να αναλάβουν ουσιαστικά οι ίδιες το Δημόσιο Χρέος και να τυπώσουν όσο χρήμα χρειάζεται για αυτό. Το χρήμα αυτό θα "εισέλθει" στην αγορά μέσω των πιστωτών, αυτούς δηλ. στους οποίους τα κράτη χρωστάνε. Νέο χρήμα, πλαγίως.

Και ρωτώ: ΑΥΤΟ δεν ήταν ο ρόλος του κράτους προτού οι Τραπεζίτες αναλάβουν τα ηνία και μας φέρουν ως εδώ; ΑΥΤΗ δεν ήταν κάποτε κρατική εξουσία; Αν - με πρόσχημα την "διάσωση" του Τιτανικού - οι Κεντρ. Τράπεζες αναλάβουν την διαχείριση του Δημόσιου Χρέος, τι θα γίνει με τα κράτη;

Ποιος ο ρόλος τους, ποια η αιτία ύπαρξης τους;

Αγαπητοί φίλοι. Διαβάστε καλά και προσπαθήστε να αντιληφθείτε πλήρως τα εννοούμενα. Ξαναγράφω: χρηματοπιστωτικοί πανικοί επέβαλαν τα ιδρύματα αυτά, την εκχώρηση των κυριαρχικών ΜΑΣ (ως κοινωνίες) εξουσιών σε αυτούς και τώρα, ουσιαστικά βαίνουμε προς την πλήρη ιδιωτικοποίηση της θεσμικής έννοιας του κράτους.

Προς την απόλυτη ολιγαρχία και ελιτοκρατία. Ακόμη μια φορά, "για να σωθούμε".

Παραθέτω μέχρι στιγμής την πραγματικότητα στο μοναδικό ένα διάγραμμα, το οποίο θα αρκούσε από μόνο του για να τα πει σχεδόν όλα.

Εδώ φαίνεται το ποσοστό αύξησης του κυκλοφορούντος χρήματος (το γνωστό Μ3 (http://www.epicurus2day.gr/index.php/banks/101-2009-02-15-21-07-15)). Η προσπάθεια να μείνουν στη ζωή οι φουσκωτοί. Πέρυσι ξεπέρασε το ρεκόρ αύξησης επί Νίξον (16,3%). Όπως βλέπετε το χρήμα που κυκλοφορεί στις ΗΠΑ, μειώνεται, λιγοστεύει. Οι φουσκωτοί ηττώνται. Αυτή η υγιής αντίδραση, δυστυχώς επιφέρει, λόγω της προϋφιστάμενης σχιζοφρένειας, όλα τα δεινά που βιώνουμε σήμερα. Η FED θα προσπαθήσει να εκτινάξει πάλι τον δείκτη. Θα προσπαθήσει να δώσει και άλλη ηρωίνη στον παραπληγικό ηρωινομανή, εμάς. Για να μας σώσει. Αν τα καταφέρει, ο αποπληθωρισμός μπορεί να μετατραπεί σε υπερπληθωρισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αν όχι, ο θάνατος του τραπεζικού συστήματος όπως σήμερα ή χτες, το γνωρίσαμε, είναι μάλλον δεδομένος.



http://img165.imageshack.us/img165/871/m3sgs.png


Διότι πράγματι, δεν είμαστε στο νέο 1929. Είμαστε σε κάτι ακόμα χειρότερο.

Ο καθηγητής του Stern Nouriel Roubini, (o κ. "Μαυρος κι Άραχλος") δήλωσε στο CNBC (http://finance.yahoo.com/news/Roubini-US-Recession-Could-cnbc-14585541.html) ότι η κατάρρευση αποφεύχθηκε προσωρινά αλλά ότι η οικονομία θα υποστεί "θάνατο με χιλιάδες κοψίματα". Και φυσικά ότι τα περισσότερα "ιδρύματα" στις ΗΠΑ, είναι ήδη μετά το τέλος, "αναξιόχρεα" (insolvent). Φυσικά "Mr. Doom" και λοιδωρούμενος ήταν κάθε Roubini τα προηγούμενα χρόνια. Θεοί αυτοί που έλεγαν "ο Dow 100.000 κλπ". Αυτό είναι το sentiment, και αυτό που εννοεί ο Roubini είναι ότι οι οικ. δείκτες δεν καταρρέουν όπως καμιά φορά οι αγορές, κάποτε θα υπάρξει και μια αναπήδηση (bounce) μια μικρής ζωής ανασκούμπωση. Ίσως λίαν προσεχώς. Στο μετά αναφέρεται.

Από αυτό λοιπόν το μαύρο και άραχλο, κάτι νέο θα γεννηθεί, ένας καινούργιος κόσμος. Θα είναι η μία και μοναδική μας ευκαρία για ουσιαστική αλλαγή. Ας ελπίσουμε να τον ζήσουμε και να τον διαμορφώσουμε όπως τον θέλουμε. Αν και μεταξύ μας, αυτό τελικά υπήρξε μια διαχρονική ουτοπία.

Καλώς ήρθατε στο νέο site.

υγ. "Σας σιχαινόμαστε αλλά θα συνεχίζουμε να αγοράζουμε ομόλογα σας" είπε επί λεξει (http://www.ft.com/cms/s/0/ba857be6-f88f-11dd-aae8-000077b07658.html) ο Luo Ping, διευθύνων σύμβουλος της Εποπτικής Επιτροπής Τραπεζών της Κίνας. “We hate you guys. Once you start issuing $1 trillion-$2 trillion [$1,000bn-$2,000bn] ...we know the dollar is going to depreciate, so we hate you guys but there is nothing much we can do.”

Χαιρετίσματα στην εξουσία.

http://www.epicurus2day.gr/index.php/depressiondeflation/137-2009-03-09-21-31-20
Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις...

Wall Street Looks Ahead: Inflation vs. Deflation
Will it be inflation or deflation?

As economies around the globe weaken and stock markets try their best to stage a recovery, some experts worry about the risk of deflation, an extended period of falling prices. That's something usually seen in deeply troubled times, such as the Great Depression.

But another camp is just as concerned about the exact opposite scenario: rapidly rising prices, or inflation, caused by the concerted efforts of central banks and governments around the world to shovel money at the growing problem areas.

For investors deciding how to adjust an investment portfolio for both the short term and long term, the debate is both crucial and confusing, especially since the end result actually might be some combination of the two.

"We believe it's quite possible to have commodity-price inflation at the same time you have broad-based deflation," says Jason Trennert, chief investment strategist and managing partner at Strategas Research Partners. Others believe a period of falling prices could be followed by one of inflation.

Some investments, such as U.S. Treasury bonds, look attractive if deflation occurs, but could get clobbered if inflation picks up. Gold and other precious metals could do well in either environment, some investors and strategists say. Commodities could be winners if inflation ignites, along with inflation-indexed bonds.

Individuals should have exposure to all these holdings in a diversified portfolio. Some pros say investors should be prepared to shift more toward inflation protection over the next year or two, but don't need to make wholesale changes now as the outlook remains in flux.

Certainly, higher inflation isn't much of a worry lately. The consumer-price index climbed just 0.2% in the year through February. Though energy prices are edging higher, there's no sign of a resurgence in overall inflation, as most industries find it difficult to raise prices. It's not just in the U.S., either. The rate of inflation in the euro zone is expected to hit zero this year.

If economic activity remains weak, some say deflation is a possibility, as companies compete to lower prices to attract customers. A. Gary Shilling, a bearish economist, forecasts annual deflation of about 2% over the next few years, as consumers save more and the "overall supply of goods and services exceeds demand."

Bonds, which provide a steady stream of interest payments, are attractive in a deflationary environment. If prices fall, that interest income will buy more goods and services in years to come. Treasurys and the safest corporate bonds could remain attractive until it's clear that deflation is no longer a possibility, analysts say.

Gold-related investments also could do well in such a deflationary environment -- the yellow metal usually does a good job storing value in difficult times, and would be seen as a better alternative to stocks.
The Fed Goes Shopping

But the Federal Reserve recently launched a plan to buy a massive amount of debt securities in an effort to push down loan rates for businesses and consumers. And it's committed to buy more, if necessary. That could help prevent a bout of scary deflation, and even lay the groundwork for rising prices. Here's the logic: When governments print money and spend like there's no tomorrow, more cash chases the same number of products, leading to higher prices eventually.

A return of unhealthy inflation is no sure thing, of course. Just as the Fed slashed rates it also could raise them if needed to curb inflation. And it won't become a problem until consumers begin spending and banks lend again.

Still, a growing number of analysts say investors should begin to slowly rework their portfolios over the next year or so to prepare for a possible rise in inflation. Stocks generally do better than bonds when inflation rises, but unless an investor is convinced that the economy is close to bottoming, it may be too early to plow into equities.

Oil, gold, copper and other hard assets become more valuable as prices rise, so commodities and commodity-related shares could become winners if inflation perks up. And if confidence in global currencies falters, as the central banks put their printing presses on overdrive, more investors may turn to gold, which has served as a quasi-currency for thousands of years.

Individuals can get commodities and gold exposure through exchange-traded funds such as PowerShares DB Commodity Index Tracking Fund and SPDR Gold Trust .

In a recently published interview with a J.P. Morgan Chase banker, John Paulson, the hedge-fund manager who anticipated the collapses of the subprime mortgage market and financial companies, said mining stocks also look attractive. "I expect inflation to increase, which should benefit real assets," Mr. Paulson said. "From a long-term perspective, natural-resources stocks also represent good buying opportunities."
Time for TIPS

Treasury inflation-protected securities, or TIPS, are another obvious antidote to rising prices. The value of these bonds rises along with inflation as their principal is readjusted to compensate for the rising prices. It helps that the Fed has said it may buy TIPS, along with conventional Treasurys.

"Right now TIPS are not priced for acceleration in inflationary pressure and are therefore attractively priced for investors who are concerned about inflation," says David Joy, chief markets strategist at RiverSource Investments.

The most likely scenario could be a pickup in prices of energy and food but limited inflation elsewhere, as the economy tries to right itself.

http://online.wsj.com/article/SB123827800749765963.html
Πώς να κερδίσετε από την κρίση σε βάρος των τραπεζών
Υπάρχει τρόπος να κερδίσει κάποιος ιδιώτης από αυτή την κρίση ζημιώνοντας περισσότερο τις τράπεζες που την προκάλεσαν; Νομίζω ότι υπάρχει μια υπολογίσιμη περίπτωση που θα πρέπει όλοι να έχουμε στο μυαλό μας γιατί είναι εφικτή από όλους μας σαν ιδιώτες. Η ιστορία έχει ως εξής:

Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής βρέθηκαν αντιμέτωπες μπροστά από την πλήρη οικονομική τους κατάρρευσή. Για να την αποφύγουν έβαλαν μπροστά μια διαδικασία χρηματοδότησης των πάντων άνευ προηγουμένου στην παγκόσμια οικονομική ιστορία. Χρηματοδοτούν ό, τι κινείται, εξαγοράζουν τα χρέη όλων και ρίχνουν στην οικονομία περισσότερο χρήμα από όσο έχουν. Βασικά "κόβουν" χρήμα και με αυτό καλύπτουν όλα τα φαλιμέντα, τους ακάλυπτους, τα λαμόγια αλλά και άλλους. Και το ερώτημα είναι ποιες θα είναι οι συνέπειες του πακτωλού χρημάτων που πέφτουν στην αγορά. Μαντέψτε: ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ.

Και αυτό έχει πολλά νοήματα. Κατ' αρχήν για να έχουμε πληθωρισμό θα πρέπει να αρχίσουμε να βγαίνουμε από την κρίση. Μόλις βγούμε από την κρίση και με δεδομένο ότι όλα αυτά τα χρήματα που ανακοινώνονται έχουν πέσει στην αγορά των ΗΠΑ ο πληθωρισμός μπορεί να αρχίσει να ανεβαίνει ανεξέλεγκτα. Αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος να ξεπληρώσουν οι ΗΠΑ τα τεράστια ποσά που χρωστάνε!! Αν ανέβει ο πληθωρισμός ουσιαστικά όσοι έχουν αγοράσει ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου θα χάσουν πολλά χρήματα.

Συνεπώς, αν π.χ. ένας δανειολήπτης όπως εγώ ή εσείς πάρει από μια τράπεζα ένα δάνειο με σταθερό επιτόκιο και χωρίς ειδικούς όρους (που σήμερα δεν υπάρχουν αλλά μπορεί να υπάρξουν αύριο αν οι τράπεζες καταλάβουν τι μπορεί να γίνει) και ξαφνικά εμφανιστεί υψηλός πληθωρισμός τότε θα βρεθούμε στην τσέπη μας με περισσότερα χρήματα (λόγω πληθωρισμού) δίνοντας στην τράπεζα την ίδια δόση. Αυτό σημαίνει ότι η τράπεζα θα χάσει πολλά χρήματα και εμείς θα κερδίσουμε όσα θα χάσει η τράπεζα. Αν είχαμε άπειρη δύναμη δεν θα θέλαμε (αν χρωστούσαμε πολλά χρήματα) να ανέβει ο πληθωρισμός με αποτέλεσμα να χαθούν π.χ. τα μισά μας χρέη ή και παραπάνω;

Ε λοιπόν οι ΗΠΑ έχουν τη δύναμη να προκαλέσουν πληθωρισμό, έχουν δανειστεί πολλά χρήματα από διάφορους (και από τους Κινέζους) και κόβουν συνέχεια χρήματα. για να σώσουν την οικονομία τους Αυτό σημαίνει ότι ένας εύκολος τρόπος να απαλλαγούν από τα χρέη τους είναι να τα πληθωρίσουν.

Από τη μια τονώνουν την οικονομία τους, στην ουσία την σώζουν από βεβαιότατη κατάρρευση, και από την άλλη μόλις ανακάμψει η οικονομία υπάρχει περίπτωση να ανέβει δραματικά ο πληθωρισμός σβήνοντας ακόμη και σε λίγους μήνες (αν είναι τεράστιος ο πληθωρισμός) ακόμη και τα μισά χρέη των ΗΠΑ.....

Ακούγονται ακραία όλα αυτά; Μα ζούμε σε μια ακραία οικονομική εποχή και αυτό το σχέδιο που περιγράφω χοντρικά είναι λογικό και έχει πιθανότητες να συμβεί υπο όρους.

Οι χαμένοι θα είναι βέβαια οι Κινέζοι και οι οικονομίες τους. Γι' αυτό βλέποντας τις ΗΠΑ να κόβουν χρήμα για να βγουν από την ύφεση και έτσι ουσιαστικά απαξιώνοντας τις Κινεζικές επενδύσεις σε δολάρια αρχίζουν αληθινά να πανικοβάλλονται και να θυμώσουν μαζί. Σε αυτό το πλαίσιο ζήτησαν τη δημιουργία μιας νέας διεθνούς αποταμιευτικής νομισματικής μονάδας.

Αυτό που πρέπει να θυμάται κάποιος είναι νομίζω τα εξής πράγματα:

1) Αν βγούμε από αυτή την κρίση διεθνώς μπορεί να αντιμετωπίσουμε ισχυρές πληθωριστικές τάσεις κάτι που θα ευνοήσει αυτούς οι οποίοι είναι δανεισμένοι με σταθερά επιτόκια. Ενδέχεται κάποιοι να κερδίσουν μεγάλα ποσά μόνο επειδή δανείστηκαν...

2) Οι ΗΠΑ κρατάνε στο χέρι τους Κινέζους αφού όσο ρίχνουν χρήμα στην αγορά τόσο υποτιμούνται οι Κινεζικές επενδύσεις σε δολάρια. Αυτό μπορεί να οδηγήσει τους Κινέζους μετά από πάνω από δέκα χρόνια τεχνητά υποτιμημένου Γουάν να το ανατιμήσουν αναλαμβάνοντας και αυτοί ένα μεγαλύτερο μερίδιο της κρίσης προς όφελος κυρίως των Αμερικάνων.

Βέβαια δεν αποκλείεται όλη αυτή η αναταραχή μεταξύ Κίνας-ΗΠΑ με αφορμή το δολάριο να έχει πολύ ακραίες συνέπειες που θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη οικονομική κρίση. Σε συνέντευξή του στην Αυγή ο Μάνος δήλωσε σήμερα ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν ιδέα για το τι κάνουν "κόβοντας" τόσα χρήματα. Εγώ νομίζω ότι οι ΗΠΑ έχουν στο μυαλό τους αυτά που περιέγραψα παραπάνω.

Συνεπώς υπό τις παραπάνω περιγραφόμενες συνθήκες επαναλαμβάνω ότι κάποιος που δανείζεται με σταθερό επιτόκιο, αν στη συνέχεια έχουμε πολύ υψηλό πληθωρισμό, θα κερδίσει πολλά χρήματα σε βάρος των τραπεζών. Δάνειο όχι για κατανάλωση αλλά για ζημία και εκδίκηση έναντι των τραπεζών αφού θα επιστραφεί αμέσως μετά την περίοδο της πιθανής πληθωριστικής αναταραχής......

http://greekrider.blogspot.com/2009/03/blog-post_30.html
Ρούβλι, γουάν κ.λπ. διεκδικούν ρόλο στο αποθεματικό νόμισμα
Τα «ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα» που δημιουργήθηκαν από το ΔΝΤ το 1969 προβάλλονται από την Κίνα και τη Ρωσία ως λύση για αντικατάσταση του δολαρίου ως διεθνούς αποθεματικού νομίσματος. Τα «ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα» απαρτίζονται από ένα καλάθι νομισμάτων (δολάριο, ευρώ, γεν, στερλίνα).

Παρ' όλο, πάντως, που το θέμα αντικατάστασης του δολαρίου από καλάθι νομισμάτων το έχουν σηκώσει η Κίνα και η Ρωσία και το βλέπουν θετικά ακόμη και Αμερικανοί οικονομολόγοι όπως ο νομπελίστας Τζόζεφ Στίγκλιτς, δεν φαίνεται να υπάρχουν πολλές πιθανότητες να συζητηθεί σοβαρά στην επικείμενη σύνοδο της G20, όπου συνεχίζει να δεσπόζει το δίλημμα: ελλείμματα ή ρύθμιση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, με το πρώτο να αποτελεί την αμερικανική συνταγή για έξοδο από την κρίση και το δεύτερο την ευρωπαϊκή αντιπρόταση...

Η συζήτηση, πάντως, για την ανάγκη να βρεθεί «διάδοχος» του δολαρίου στο διεθνές νομισματικό σύστημα έχει για τα καλά ανοίξει, με άγνωστο το κατά πόσον θα συνεχίσει να μένει σε «ακαδημαϊκά» πλαίσια ή θα ενισχύσει τις αντιθέσεις μεταξύ βορρά (ΗΠΑ, Ε.Ε.) και νότου (Ρωσία, Κίνα), όσο η κρίση θα βαθαίνει και θα αναζητείται διέξοδος από αυτήν. *

http://archive.enet.gr/online/online_text/c=114,id=59804988
GM CEO forced out as U.S. readies autos aid
General Motors Corp Chief Executive Rick Wagoner resigned under pressure from the Obama administration on Sunday as the government prepared to announce a second bailout for the company and its smaller rival Chrysler LLC.

Wagoner, a career GM executive and CEO since 2000, is stepping down as the top U.S. automaker struggles with a recession-fueled sales implosion that has pushed GM and many of its suppliers and dealers to the brink of failure.

"For them to change captains right in the middle of the rapids is not something GM would have done, but now (President Barack) Obama or (Treasury Secretary Timothy) Geithner can say, we've asked them to make the ultimate sacrifice," said Aaron Bragman, an analyst with IHS Global Insight.

University of Maryland economist Peter Morici, a one-time critic of Wagoner who had called for him to resign but now believes he had "started to get it," said the administration has a "PR problem" regarding unpopular corporate bailouts.

"They are bailing out just about anybody that shows up and says they need cash. The public has grown weary of it and instead of throwing a banker to the wolves they have decided to throw Wagoner to the wolves," Morici said. Και για να το πούμε όσο πιο καθαρά και απλά γίνεται, βρήκαν ένα εξιλαστήριο θύμα (για τον οποίο βέβαια κανείς μας δεν πρεπει να λυπάται), την ίδια ώρα που χαρίζουν αμύθητα ποσά στους βιομήχανους και τους τραπεζίτες...

http://www.reuters.com/article/GCA-autos/idUSTRE52S1VV20090329
Νέα "πακέτα σωτηρίας" για τους βιομήχανους:

WRAPUP 2-US autos task force readies aid announcement
President Barack Obama will announce the next steps to help General Motors Corp and Chrysler LLC on Monday, the White House said, amid signs of progress for GM in talks aimed at slashing its debt and cutting costs in response to slack demand.
http://www.reuters.com/article/rbssConsumerGoodsAndRetailNews/idUSN2727049020090328


Και μια ακόμα διάσταση του θέματος της απολυσης του προέδρου της GM από την κυβέρνηση Ομπάμα:

Στην πιο «ελεύθερη οικονομία» ο πρόεδρος απολύει τον επικεφαλής αυτοκινητοβιομηχανίας Η "ελεύθερη αγορα" δε δίνει ελευθερία σε κανέναν άλο εκτός από την άρχουσα τάξη. Αυτοί πράγματι είναι πολύ πιο ελεύθεροι σήμερα να αλωνίζουν εις βάρος μας από ποτέ άλλοτε.
Οι εργαζόμενοι όμως βλέπουν τη θέση τους ολοένα να χειροτερεύει, και τη δική τους ελευθερία να μειώνεται...
Η πρωτοφανής παρέμβαση της κυβέρνησης Ομπάμα στα εσωτερικά επιχείρησης που παραμένει ιδιωτική, εντάσσεται στο πλαίσιο των προσπαθειών του Αμερικανού προέδρου να κατευνάσει την οργή της κοινής γνώμης για τα κάθε είδους «γκόλντεν μπόις», που έχουν γονατίσει την οικονομία της υπερδύναμης.

Ορισμένα συντηρητικά μέσα εημέρωσης, όπως η ιστοσελίδα «Drudge Report», έφτασε να χαρακτηρίσει την GM «Government Motor (Κρατική Αυτοκινητοβιομηχανία)», κάνοντας λογοπαίγνιο με τα αρχικά της εταιρείας.

Ο Ομπάμα δεν παρέλειψε, πάντως, να καλέσει τα συνδικάτα της GM και της Chrysler σε νέες «επώδυνες παραχωρήσεις», προκειμένου οι εταιρείες να αποφύγουν τη χρεοκοπία[COLOR="Red"] "επώδυνες παραχωρήσεις" από τα συνδικάτα, "πακέτα διάσωσης" για τους τραπεζίτες και τους βιομήχανους, που ευθύνονται για την κρίση.
Αυτή είναι με μια πρόταση η πολιτική που ακολουθούν οι κυβενώντες ανά τον κόσμο.
Να τη δεχτούμε?

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=31032
Merkel offers state aid for Opel
German Chancellor Angela Merkel has given assurances that any investor in General Motors (GM) subsidiary Opel will have state support.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/7974129.stm

Απέναντι όμως σε αυτές τις αντιλαικές πολιτικές, οι λαοί κινητοποιούνται, ώστε να μη χρεωθούν αυτοί τα βάρη της κρίσης, αλλά αυτοί που τη δημιούργησαν:

http://img140.imageshack.us/img140/2804/3394693794a26768cd49o.jpg

«Δεν πληρώνουμε για την κρίση σας», το μήνυμα των Ευρωπαίων στους G20
Με κεντρικά συνθήματα «Δεν πληρώνουμε για την κρίση σας» και «Φάτε τους τραπεζίτες», χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν το Σάββατο σε έξι ευρωπαϊκές πόλεις, εκφράζοντας δυναμικά τη διαμαρτυρία τους για τα μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της Συνόδου των G20 στο Λονδίνο.
Στη Φρανκφούρτη, την «πρωτεύουσα των τραπεζών», και στο Βερολίνο οι διαδηλωτές κρατούσαν μαύρα φέρετρα γεμάτα κόκκινα τριαντάφυλλα, υποδεικνύοντας ότι «ο καπιταλισμός είναι πλέον νεκρός». Περισσότεροι από 20.000 Γερμανοί συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις που διοργανώθηκαν από το δίκτυο κατά της παγκοσμιοποιήσης Attack, περιβαλλοντικές οργανώσεις και το Αριστερό κόμμα.

Στη Βιένη περίπου 7.000 διαδηλωτές με συνθήματα, πλακάτ και φυλλάδια υποστήριξαν ότι την ευθύνη για την κρίση πρέπει να αναλάβουν οι τράπεζες που την προκάλεσαν, και όχι να αφεθούν οι εργαζόμενοι και τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα να υποφέρουν εξαιτίας της ύφεσης.

Στο Παρίσι, μια μικρή αλλά ισχυρή ομάδα περίπου 400 πολιτών κουβάλησαν σακιά άμμου, με τα οποία και έκλεισαν την είσοδο του χρηματιστηρίου της πόλης, καυτηριάζοντας την ύπαρξη των «φορολογικών παραδείσων» και των υπεράκτιων εταιρειών. Περίπου 500 διαδηλωτές στη Γενεύη επισήμαναν την ανάγκη επίδειξης αλληλεγγύης και της δημιουργίας ενός πιο οικολογικού και δίκαιου παγκόσμιου οικονομικού συστήματος.

Πρωτοφανής ήταν η συμμετοχή στις αντίστοιχες διαδηλώσεις του Σαββάτου στη βρετανική πρωτεύουσα που σηματοδότησαν την έναρξη σειράς κινητοποιήσεων πριν και κατά τη διάρκεια της Συνόδου G20. Περισσότερες από 150 οργανώσεις, υπό την ομπρέλα της κίνησης «Put the People First» (Πρώτα ο λαός) κινητοποίησαν περισσότερους από 35.000 πολίτες. Συγκεντρώσεις και πορείες ξεκίνησαν από διαφορετικά σημεία της βρετανικής πρωτεύουσας και συναντήθηκαν στο «Σημείο των Ομιλητών» στο Χάιντ Παρκ. Τα συνθήματά τους είχαν άξονα το πρίπτυχο «εργασία, δικαιοσύνη και περιβάλλον». Περνώντας μπροστά από τη Ντάουνινγκ Στριτ οι διαδηλωτές φώναζαν «απολαύστε τις υπερωρίες», αποδίδοντας ευθύνες για την οικονομία, το κλίμα αλλά και τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, στον πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν. «Πρέπει επιτέλους οι ισχυροί του κόσμου να μας ακούσουν», δήλωσε ο Μπρένταν Μπάρμπερ, επικεφαλής του «Put the People First».

http://archive.enet.gr/online/online_text/c=111,id=19390268

http://assets.in.gr/assetservice/Image.ashx?c=10789700&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=800&h=


Τι μέτρα...

... μπορεί να περιμένει κανείς από ηγέτες που έχουν χάσει πια κάθε αίσθηση του μέτρου; Οι συνάξεις τους δεν είναι παρά επιδείξεις ασωτίας. Και δείχνουν πόσο παραμένουν ανεπηρέαστοι από τα προβλήματα του κόσμου.

Οι σύνοδοι...

... κορυφής της ομάδας των πλουσιότερων χωρών του κόσμου, από την G5 μέχρι τις G7, G8, G9 και σήμερα την G20, ήταν πάντα μια ευκαιρία για επίδειξη φιγούρας. Το 2000, οι Γιαπωνέζοι ξόδεψαν 650 εκατ. ευρώ σε δύο μόνο μέρες, για μια σύνοδο που υποτίθεται πως είχε συγκληθεί για την καταπολέμηση της παγκόσμιας φτώχειας. Το 2001, ο Μπερλουσκόνι «ανέβασε» μια θεαματική αλλά και βίαιη παράσταση στη Γένοβα, με υποβρύχια, αντιαεροπορικές συστοιχίες, μασέρ για κάθε υψηλό προσκεκλημένο και με τους τρεις διασημότερους τενόρους να λαρυγγίζουν πάνω από τις πορσελάνες με τον αστακό. Μόνο για τα μέτρα ασφαλείας, όπως υπολογίζει ο αρθρογράφος Σάιμον Τζένκινς, ο λογαριασμός που πλήρωσαν οι φορολογούμενοι έφτασε τα 15 εκατ. ευρώ το κεφάλι. Έξω από την αίθουσα της συνόδου κορυφής, χιλιάδες καραμπινιέροι ξυλοφόρ- τωναν αλύπητα διαδηλω- τές στους δρόμους και στα αστυνομικά τμήματα, με αποτέλεσμα έναν νεκρό, 60 σοβαρά τραυματισμένους και 329 συλληφθέντες. Το 2005, στο Γκλενίγκλς, ο Τόνι Μπλερ παρουσιάστηκε στη σκηνή ύστερα από μια παγκόσμια περιοδεία στην οποία είχε στρατολογήσει διασημότητες όπως τη Μαντόνα, τον Στινγκ, τον Έλτον Τζον, τον Μπομπ Γκέλντοφ. Όλοι συμφώνησαν «να μειώσουν την παγκόσμια φτώχεια στο μισό μέσα σε μια δεκαετία». Ήταν η έκτη σύνοδος κορυφής με αυτήν την υψηλή αλλά και... κυνική φιλοδοξία- κυνική, αφού όλοι σήμερα έχουν παραδεχτεί πως αυτός ο στόχος είναι αδύνατον να επιτευχθεί. Με τέτοιες πολιτικά άσεμνες εκδηλώσεις, λέει ο Σάιμον Τζένκινς, οι ηγέτες του κόσμου κοροϊδεύουν κατάμουτρα τους φτωχούς και τους φορολογουμένους. Το 2000, η σύνοδος του ΟΗΕ για τη φτώχεια έμεινε στην ιστορία, επειδή εξάντλησε όλα τα αποθέματα του Μανχάταν σε αστακό και σαμπάνια. Έμοιαζε πιο πολύ με ρωμαϊκό όργιο παρά με σύγχρονη δημοκρατία.

Με κόστος...

... 25 εκατ. ευρώ, η σύνοδος του Λονδίνου θα μπορούσε να αποδειχτεί ένα διαφορετικό όργιο: ένα όργιο βίας, αφού το μεγαλύτερο μέρος αυτού του ποσού έχει διατεθεί στα μέτρα κατά των «τρομοκρατών». Έτσι αποκαλούνται από τη Σκότλαντ Γιαρντ οι διαδηλωτές που θα ξεπεράσουν τα όρια της υπομονής της (και που ο αριθμός τους μεγαλώνει από μέρα σε μέρα, αφού, σύμφωνα με το Διεθνές Γραφείο Εργασίας, οι
άνεργοι θα ξεπεράσουν αυτήν τη χρονιά τα 250 εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο).

Η σύνοδος...

... του Λονδίνου θα συζητήσει την αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά εκείνο που χρειάζεται αναδιάρθρωση δεν είναι αυτό το σύστημα, αλλά η κοινωνία, λέει ο πολιτικός αναλυτής Μπόρις Καγκαρλίτσκι. Αν όμως αλλάξει η κοινωνία, τότε δεν θα χρειάζονται πια οι σημερινοί χρηματοπιστωτικοί θεσμοί. Και οι ηγέτες σαν κι εκείνους που συναθροίζονται στις διάφορες συνόδους κορυφής, θα γίνουν κι αυτοί περιττοί.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4509498&ct=2

France is threatening G20 walkout Είναι και αυτό μια ένδιξη της έξαρσης των αντιθέσεων που υπάρχουν ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, καθώς, ειδικά σε μια κρίση όπως αυτή, ο καθένας θα κοιτάξει τα συμφέροντα του, και θα συφγκρουστεί με τους υπόλοιπους για να τα προασπίσει....
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/7974190.stm

Πρωτοφανής αστυνομοκρατία για τη Σύνοδο G20 Δεν είναι μόνο η αστυνομοκρατία, αλλά και η ανελέητη προπαγάνδα των κυρίαρχων ΜΜΕ, που εδώ και τόσο καιρό έχουν σπάσει κάθε ρεκόρ τρομολαγνείας, προεξοφλόντας βανδαλισμούς, ώστε να αποτρέψουν πολλούς από το να συμμετέχουν...
http://www.enet.gr/?i=news.el.home&id=31081

Ο φόβος ότι η οικονομία της Ισπανίας θα καταλήξει και αυτή σε «ιαπωνική» τραγωδία, ήταν έκδηλος όχι μόνο στην Ευρωζώνη αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Η κυβέρνηση Θαπατέρο εξαναγκάστηκε να προστρέξει στη διάσωση μιας τράπεζας, της Caja Castilla la Mancha. Ηταν η πρώτη φορά από την έναρξη της παγκόσμιας πιστωτικής κρίσης που η δημοκρατική κυβέρνηση της Ισπανίας παρεμβαίνει, αλλά, δυστυχώς, δεν θα ’ναι η τελευταία.
Οι πάντες δείχνουν τώρα να φοβούνται το «ιαπωνικό» σενάριο, όπου η ύφεση συνδυάζεται με αποπληθωρισμό, θα πλήξει και την Ευρωζώνη. Τώρα ο Αλμούνια θα πρέπει, επιτέλους, να κατανοήσει ότι η πιστωτική κρίση και οι συνέπειές της απειλούν ευθέως χωρίς διάκριση τις οικονομίες της Δύσης και της Ανατολής.

Οι τριγμοί επαναλήφθηκαν και στο τραπεζικό σύστημα της Γερμανίας. Η Νέμεσις τιμώρησε και τη Μέρκελ, καθώς την εξανάγκασε να κρατικοποιήσει την Hypo Real Estate. Παράλληλα, η κρίση στις γερμανικές κρατικές τράπεζες -Landesbanken, όπως αποκαλούνται- βαθαίνει. Οι Landesbanken ανήκουν στα γερμανικά ομοσπονδιακά κρατίδια και ειδικεύονται στις χορηγήσεις επενδύσεων των μικρού και μεσαίου μεγέθους γερμανικών επιχειρήσεων - τις γνωστές Mittelstand. Φαίνεται ότι είναι βαθιά τα τραύματα που έχει υποστεί και η Ισπανία εξ αιτίας των τριγμών που προκαλούν στη χώρα το σκάσιμο της «φούσκας» της αγοράς κατοικίας και η πιστωτική κρίση. Αλλά το οδυνηρό προέρχεται από τον εφιάλτη του αποπληθωρισμού. Οι τιμές καταναλωτή βυθίστηκαν πλέον σε αρνητικό επίπεδο τον τρέχοντα Μάρτιο. Οι δραματικές αυτές εξελίξεις, η λαίλαπα της ανεργίας και η απειλή του αποπληθωρισμού (deflation) προκάλεσαν παντού κινήσεις πανικού.

Ο αποπληθωρισμός είναι ύπουλη εξέλιξη για μια οικονομία. Αν συμβεί θα χαθούν τα πάντα, καθώς εγκλωβίζεται η χώρα -όπως η Iαπωνία- σε έναν φαύλο κύκλο πτώσης των τιμών, των μισθών και των κερδών, που οδηγεί στον οικονομικό μαρασμό. H συνεχής πτώση των τιμών πλήττει την αξία των εισοδημάτων και των επενδύσεων, πυροδοτώντας επιδείνωση των χρεών, συρρίκνωση της οικονομικής δραστηριότητας και οδηγεί στη χρεοκοπία τράπεζες και επιχειρήσεις. Oπως ακριβώς έγινε την εφιαλτική εποχή της μεγάλης κρίσης (Great Depression) στις HΠA τη δεκαετία του 1930.

Ωρες αγωνίας περνάει ξανά η Wall Street, βλέποντας τώρα ότι εκτός από τις μεγάλες αμερικανικές τράπεζες που υφίστανται τις συνέπειες από την ολέθρια χρηματοπιστωτική κρίση, καταρρέει και η General Motors. Η κορυφαία αυτοκινητοβιομηχανία (μαζί με τη μικρότερη) δέχθηκε το τελεσίγραφο του Ομπάμα, και η Wall θεωρεί ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για το μοιραίο. Oι δραματικές δονήσεις και οι επενδυτές παρακολουθούσαν και χθες τις μετοχές της Citigroup και της Bank of America να βρίσκονται ξανά στο επίκεντρο ενός νέου κύματος πωλήσεων.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100019_31/03/2009_309375

8.000.000 Ευρωπαίοι θα μείνουν άνεργοι φέτος
Οκτώ εκατομμύρια Ευρωπαίοι εργαζόμενοι θα χάσουν τη δουλειά τους το 2009, προβλέπουν τα ευρωπαϊκά συνδικάτα
...
Διπλασιάστηκαν οι «ελαστικοποιημένοι»

Τα ευρωπαϊκά συνδικάτα προειδοποιούν τις κυβερνήσεις των «27» ότι η κατάσταση επιδεινώνεται συνεχώς σε όλες τις πτυχές της αγοράς εργασίας. Και αναφέρουν ως παράδειγμα την αύξηση του αριθμού των Ευρωπαίων που εργάζονται με αναχρονιστικές συμβάσεις εργασίας, από πλευράς αποδοχών και ασφάλειας, από 63 εκατομμύρια το 2003 σε 124 εκατομμύρια το 2003.

Τα συνδικάτα ζητούν από τους «27» την υιοθέτηση μιας νέας κοινωνικής συμφωνίας («New social deal») επενδύσεων στην κοινωνική Ευρώπη, με βασικούς μοχλούς την κοινωνική προστασία, την επαγγελματική κατάρτιση και μια νέα επιχειρηματική πολιτική. Και προτείνουν τη γενίκευση σε κοινοτικό επίπεδο της μείωσης του χρόνου εργασίας για μια προσωρική περίοδο, μέχρι να τελειώσει η κρίση.

Το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο, οι χρηματοδοτήσεις του οποίου κατά την περίοδο 2007-2013 θα ανέλθουν σε 75 δισ. ευρώ, αλλά και εθνικοί πόροι θα αναλάβουν την κάλυψη των απωλειών για τους εργαζομένους. Πρέπει, λοιπόν, να αυξηθούν οι προκαταβολές από το ΕΚΤ προς τα κράτη-μέλη κατά τη διετία 2009-2010. *

http://archive.enet.gr/online/online_text/c=114,id=2569276

http://assets.in.gr/assetservice/Image.ashx?c=10789531&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=200

Pension insurer shifted to stocks "Δομημένα ομόλογα" και στις ΗΠΑ...
WASHINGTON - Just months before the start of last year's stock market collapse, the federal agency that insures the retirement funds of 44 million Americans departed from its conservative investment strategy and decided to put much of its $64 billion insurance fund into stocks.


Switching from a heavy reliance on bonds, the Pension Benefit Guaranty Corporation decided to pour billions of dollars into speculative investments such as stocks in emerging foreign markets, real estate, and private equity funds.

The agency refused to say how much of the new investment strategy has been implemented or how the fund has fared during the downturn. The agency would only say that its fund was down 6.5 percent - and all of its stock-related investments were down 23 percent - as of last Sept. 30, the end of its fiscal year. But that was before most of the recent stock market decline and just before the investment switch was scheduled to begin in earnest.

No statistics on the fund's subsequent performance were released.

Nonetheless, analysts expressed concern that large portions of the trust fund might have been lost at a time when many private pension plans are suffering major losses. The guarantee fund would be the only way to cover the plans if their companies go into bankruptcy.

"The truth is, this could be huge," said Zvi Bodie, a Boston University finance professor who in 2002 advised the agency to rely almost entirely on bonds. "This has the potential to be another several hundred billion dollars. If the auto companies go under, they have huge unfunded liabilities" in pension plans that would be passed on to the agency.

In addition, Peter Orszag, head of the White House Office of Management and Budget, has "serious concerns" about the agency, according to an Obama administration spokesman.

Last year, as director of the Congressional Budget Office, Orszag expressed alarm that the agency was "investing a greater share of its assets in risky securities," which he said would make it "more likely to experience a decline in the value of its portfolio during an economic downturn the point at which it is most likely to have to assume responsibility for a larger number of underfunded pension plans."
...
http://www.boston.com/news/nation/washington/articles/2009/03/30/pension_insurer_shifted_to_stocks/?page=1

Νέες περικοπές σε μισθούς – επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων
Μισθούς και επιδόματα «κόβει» από τους δημοσίους υπαλλήλους η κυβέρνηση προκείμενου να διασωθεί το υπό κατάρρευση Ταμείο Πρόνοιας Δημόσιων Υπαλλήλων που καταβάλει το εφάπαξ.

Η διοίκηση του Ταμείου πρότεινε εφάπαξ καταβολή μισού μισθού από όλους τους δημοσίους υπαλλήλους εντός 3 ετών, την επιβολή κράτησης 2% στα επιδόματα για τα οποία δεν προβλέπονται κρατήσεις και την ένταξη στο ταμείο των εργαζομένων με σύμβαση αορίστου χρόνου στο δημόσιο με λιγότερα από 15 έτη υπηρεσίας. Ούτε λέξη για τα δις που χρωστά το κρατος στα ασφαλιστικά ταμεία, και προτιμά να τα "παίζει" στα δομημένα ομόλογα, ή να α χαρίζει στις τράπεζες...

Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. θεωρεί προκλητικές και απαράδεκτες τις προτάσεις της κυβερνητικής πλειοψηφίας του Τ.Π.Δ.Υ. που σύμφωνα με πληροφορίες λήφθηκαν στη προχτεσινη συνεδρίαση η οποία έγινε χωρίς την παρουσία των εκπροσώπων της.

Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί την Κυβέρνηση να προχωρήσει στην άμεση επιχορήγηση του Τ.Π.Δ.Υ. και να μην μεταφέρει στις πλάτες των εργαζομένων τα βάρη για την κρίση του Ταμείου.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4509889

Κατασκηνώνουν στο... Σύνταγμα
Εξω από το υπ.Οικονομικών... μόνιμα πλέον οι 900 εργαζόμενοι στα εργοστάσια της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας (πρώην όμιλος Λαναρά), καθώς όπως λένε δεν υπήρξε καμία απολύτως εξέλιξη για τη χρηματοδότηση του ομίλου
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8777&pubid=2804754

Ούτε φαντασία ούτε καν λογική έχει η εξουσία
Με την εκπληκτική εξέλιξη της τεχνολογίας, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, οι μηχανές αντικατέστησαν και αχρήστευσαν προοδευτικά εκατομμύρια εργατικά χέρια στις αναπτυγμένες χώρες.

Οι μελλοντολόγοι στις αρχές της δεκαετίας του 1950 προέβλεπαν ότι ώς το 2000 το καθημερινό ωράριο εργασίας θα περιοριστεί στις 5 με 6 ώρες και οι εργαζόμενοι θα έχουν στη διάθεσή τους άφθονο ελεύθερο χρόνο για ανάπαυση, ψυχαγωγία, μόρφωση και άλλες ευχάριστες ασχολίες. Δεν συνέδεαν την ανάπτυξη της τεχνολογίας με τον εφιάλτη της ανεργίας, γιατί δεν υπολόγισαν την ανθρώπινη απληστία, τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια Η ανάπτυξη της τεχνολόγιας πράγματι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να μειωθούν οι ώρες εργασίας των εργαζόμενων - όμως, αυτό εξαρτάται από το προς ποια κατεύθυνση χρησιμοποιείται η τεχνολογία: Χάρη στις μηχανές, σήμερα ο παραγόμενος πλούτος είναι τεράστιος.
Έλα όμως που καταλήγει στο μεγαλύτερο μέρος του στους "λίγους και εκλεκτούς", και οι υπόλοιποι πιέζονται ολοένα και περισσότερο προς τα κάτω, καταδεικνύοντας την αναγκαιότητα μεγάλων αγώνων, ώστε να απανακτήσουμε όλα αυτά που μας έχουν στερησει...
...
Οι υπεύθυνοι της κρίσης παραμένουν στο απυρόβλητο, παρ' όλο που οι πολιτικές ηγεσίες τούς γνωρίζουν. Μα και οι κυβερνώντες είναι υπεύθυνοι για την κρίση - ποιος πέρναγε τον έναν αντιλαικό νόμο μετά τον άλλο, και συνεχίζει να το κάνει, σήμερα περισσότερο από ποτέ? Είναι οι άρχοντες του πλούτου, χρηματιστές και τραπεζίτες, «οι νέοι κυβερνήτες του πλανήτη», όπως τους χαρακτήριζε από τη δεκαετία του 1990 η «Μοντ Ντιπλοματίκ». Τις συνέπειες της κρίσης καλούνται να πληρώσουν τα θύματα της απληστίας, δηλαδή οι εργαζόμενοι.

Καλούνται να πληρώσουν με ανεργία, με λιγότερες μέρες εργασίας -τέσσερις την εβδομάδα- που σημαίνει μείωση των αποδοχών τους σε επίπεδα εξαθλίωσης. Επιβεβαιώνεται κατά το μέρος του περιορισμού του ωραρίου εργασίας η πρόβλεψη των μελλοντολόγων της δεκαετίας του 1950 και διαψεύδεται κατά το μέρος της διάθεσης του ελεύθερου χρόνου και των αποδοχών.

http://www.enet.gr/?i=news.el.home&id=30889

Ποιες μητροπόλεις αρνούνται να φορολογηθούν
Λάβαρα αντάρτικου έχουν υψώσει τριάντα δύο μητροπόλεις σε ολόκληρη τη χώρα, οι οποίες αρνούνται να καταβάλουν το Ενιαίο Τέλος Ακίνητης Περιουσίας για τα ακίνητα που κατέχουν.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=261468

MIG : Πως οι ζημιές έγιναν κέρδη...
Η ιδιότυπη μεσιτεία στην ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ διέσωσε την Marfin Investment Group, τον «μεγαλύτερο επιχειρηματικό όμιλο της χώρας», από μια βουτιά σε… ζημιές το 2008: από την πώληση του πακέτου μετοχών του ΟΤΕ εξασφαλίσθηκε έκτακτο καθαρό κέρδος 192,425 εκατ. ευρώ, έναντι συνολικής κερδοφορίας από συνεχιζόμενες δραστηριότητες μόλις 183,8 εκατ. ευρώ!Χωρίς αυτή τη «μεσιτεία», δηλαδή, η MIG θα εμφάνιζε ζημιές αρκετών εκατομμυρίων, χωρίς μάλιστα να υπολογίζονται οι τεράστιες ζημιές αποτίμησης που θα είχε υποχρεωθεί να εγγράψει, λόγω της σημαντικής πτώσης της μετοχής του ΟΤΕ το 2008. Ουσιαστικά, δηλαδή, η Deutsche Telekom ήταν ο… θείος από την Γερμανία που έσωσε την κατάσταση αποτελεσμάτων της MIG για το 2008.
Τα έκτακτα κέρδη που υποστήριξαν την κερδοφορία της MIG δεν περιορίζονται, όμως, στη συναλλαγή που αφορούσε τις μετοχές του ΟΤΕ: το 2008, ο όμιλος προχώρησε το 2008 σε επανεκτίμηση της αξίας των ακινήτων, από την οποία έχουν εγγραφεί αισίως έκτακτα έσοδα 179 εκατ. ευρώ.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι το τέταρτο τρίμηνο, με την κορύφωση της κρίσης, ήταν μάλλον ζοφερό για την MIG, που εμφάνισε ζημιές της τάξεως των 71 εκατ. ευρώ -το 9μηνο είχε κλείσει με κέρδη 254,8 εκατ. ευρώ, ενώ το 12μηνο με 183,8. Μάλιστα, η MIG ήταν ήδη οριακά ζημιογόνα από το τρίτο τρίμηνο του έτους. Δηλαδή, η πολυδιαφημισμένη… μηχανή παραγωγής κερδών φάνηκε να εξαντλεί τις δυνάμεις της από το πρώτο εξάμηνο, όταν –κατά σύμπτωση…- έκλεισε και το μεγάλο «μεσιτικό» deal για τις μετοχές του ΟΤΕ.

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/mig-:-Πως-οι-ζημιές-έγιναν-κέρδη...-2009033010459/

Brazil builds walls around Rio de Janeiro slums
The government of Rio de Janeiro is building concrete walls to prevent sprawling slums from spreading farther into the picturesque hills of this world-famous tourist destination, an official said on Saturday.Με άλλα λόγια, αφού πρώτα οδηγήσαν και οδηγούν όλο και περισσότερους σε συνθήκες απίστευτης φτώχειας, τώρα...ξοδεύουν 17.6 δις δολλάρια (δες πιο κάτω στο άρθρο)...για να τους κλείσουν μέσα στις φαβέλες που τους έχουν εξωθήσει να ζουν με το χτίσιμο τείχους.

Construction has begun in two favelas, or shantytowns, in the southern districts of Rio de Janeiro, a government spokeswoman told Reuters. One of the two is Morro Dona Marta, which police occupied in November to control crime and violence caused mostly by rival drug gangs.

Officials say the wall is to protect the remaining native forest but critics fear the move could be seen as discriminatory and become a blemish symbolizing Brazil's deep divisions between rich and poor.

"There is no discrimination. On the contrary, we are building houses for them elsewhere and improving their lives," Tania Lazzoli, spokeswoman for the secretary of public works at the state government, told Reuters.

By year-end the Rio de Janeiro state government wants to build almost 7 miles (11 km) of walls to contain 19 communities. It will spend 40 million reais ($17.6 million) and have to relocate 550 houses, Lazzoli said.

http://www.reuters.com/article/newsOne/idUSN28291897

Απεργία ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ την Πέμπτη νεκρώνει τη χώρα
Πάγωμα των αυξήσεων, απολύσεις, ανατροπές στο Ασφαλιστικό και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν παρεμβαίνει, αλλά ετοιμάζει και νέα φοροεπιδρομή Άρα επεμβαίνει και παραεπεμβαίνει, απλά το κάνει εις βάρος του λαού.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8777&pubid=2802755

Ούτε ανεργία ούτε μερική... απόλυση, είναι το σύνθημα των συνδικάτων, που διοργανώνουν την Πέμπτη 2 Απριλίου
ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καλούν σε μαζική κινητοποίηση -την ίδια μέρα της πανευρωπαϊκής κινητοποίησης εναντίον του G20 του Λονδίνου- «ώστε την κρίση να μην την πληρώσουν οι εργαζόμενοι, αλλά όσοι είχαν υπερκέρδη όλα τα προηγούμενα χρόνια, καθώς η κυβέρνηση προχώρησε στη μεγαλύτερη υφαρπαγή πόρων και εισοδήματος στη μεταπολίτευση, αφού χάρισε αφορολόγητα υπερκέρδη στους έχοντες και κατέχοντες», σύμφωνα με τον Γ. Παναγόπουλο.

32ωρο με μείωση μισθού 25%

Πέραν της κρίσης και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι απασχολούμενοι στον τουρισμό, οι εργαζόμενοι στη χώρα μας βρίσκονται σε κλοιό, καθώς καλούνται εκβιαστικά να επιλέξουν μεταξύ μείωσης αποδοχών έως και 25%, λόγω 4ήμερης εβδομάδας εργασίας, ή των απολύσεων - διαθεσιμοτήτων. Παράλληλα, η κυβέρνηση προχωρεί, για δεύτερη φορά μέσα σε 12 μήνες, σε αύξηση των ορίων ηλικίας των γυναικών για συνταξιοδότηση στο Δημόσιο, με αφορμή την απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (αύξηση των ορίων ηλικίας από 5 έως 17 έτη για 140.000 εργαζόμενες), ενώ «παγώνει» τις αυξήσεις στους μισθούς του Δημοσίου και στις συντάξεις, με αποτέλεσμα 820.000 άτομα να μην πάρουν φέτος ούτε αύξηση ούτε επίδομα.

**Ειδικά για τους μισθούς, αυτοί μειώνονται κατά 20% με την εφαρμογή της εβδομάδας των 32 ωρών (4ήμερο), ενώ άλλο ένα 5,5% το κόβουν όσες επιχειρήσεις αρνούνται να εφαρμόσουν τις προβλέψεις των συλλογικών συμβάσεων για την αναπροσαρμογή των μισθών.

Συνολικά, από την εφαρμογή και... επέκταση των ιδεών Μίχαλου οι εργαζόμενοι, σε πολλές επιχειρήσεις, οι οποίες συνεχώς αυξάνουν, βλέπουν το μηνιαίο εισόδημά τους να μειώνεται στο 75%.

Η 4ήμερη εβδομάδα εργασίας αρχίζει να εφαρμόζεται σε μεγάλη κλίμακα στις παλαιές-παραδοσιακές επιχειρήσεις, οι οποίες αντιμετωπίζουν και τα μεγαλύτερα προβλήματα τόσο από τη μείωση των τιμών στα μέταλλα όσο και από τον διεθνή ανταγωνισμό με τις επιχειρήσεις έντασης εργασίας στην Ασία (Κίνα, κ.λπ.). Ετσι, η εκ περιτροπής εργασία εκτείνεται χωρίς όριο στις επιχειρήσεις μετάλλου και κλωστοϋφαντουργίας-ιματισμού.

Οι επιχειρήσεις στη Μακεδονία προχωρούν σε εκ περιτροπής εργασία, ενώ οι ξενοδόχοι μεταθέτουν συνεχώς την έναρξη λειτουργίας φέτος την άνοιξη.

ΣΕΒ: Τελευταίο το εργατικό κόστος

Αντιθέτως, υπάρχει και μια δυναμική ομάδα, η οποία προβάλλει άλλες προτεραιότητες και επιβάλλει διαφορετικούς ρυθμούς πριν φτάσει στις απολύσεις. Προβάλλουν τον ισχυρισμό «πρώτα μαζεύουμε το λίπος από μια σειρά χαλαρών πρακτικών μέσα στην επιχείρηση και μετά εξετάζουμε το εργατικό κόστος», σύμφωνα με στέλεχος του ΣΕΒ. Προτάσσουν δηλαδή τις αναδιαρθρώσεις αντί της καταστροφής των θέσεων εργασίας.

Ομως, από την εφαρμογή του 32ωρου οι εργαζόμενοι, έστω και πρόσκαιρα, όπως ισχυρίζονται οι εργοδότες και μέχρι να περάσει η οικονομική κρίση, χάνουν τουλάχιστον το 1/5 των αποδοχών. Σε αυτές τις περικοπές έρχεται τώρα να προστεθεί και η μη καταβολή αυξήσεων, καίτοι αυτές προβλέπονται από ισχυρές κλαδικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις. Για παράδειγμα, η Hellenic Steel στη Θεσσαλονίκη, που αρνείται να εφαρμόσει την επιχειρησιακή σύμβαση (απόφαση του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας - ΟΜΕΔ), η οποία βγήκε πέρυσι (1/4/2008) και προβλέπει για φέτος αύξηση 5,5% από την Πρωτομαγιά.

Η αύξηση αυτή ορίστηκε από τον ΟΜΕΔ στο πλαίσιο της σύμβασης που υπέγραψε η ΓΣΕΕ, αλλά δεν πρόκειται για αμφισβήτηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας - ΕΓΣΣΕ, η οποία, εξάλλου, καλύπτει μόνο τις βασικές αποδοχές, που διαμορφώνονται στα 740 ευρώ από 1/5/2009 χωρίς οικογενειακά επιδόματα και χρονοεπίδομα-τριετίες. Στην προκειμένη περίπτωση αφορά τους μισθούς της επιχείρησης.

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=30625

[ciaoant1]

The Big Takeover
The latest bailout came as AIG admitted to having just posted the largest quarterly loss in American corporate history — some $61.7 billion. In the final three months of last year, the company lost more than $27 million every hour. That's $465,000 a minute, a yearly income for a median American household every six seconds, roughly $7,750 a second. And all this happened at the end of eight straight years that America devoted to frantically chasing the shadow of a terrorist threat to no avail, eight years spent stopping every citizen at every airport to search every purse, bag, crotch and briefcase for juice boxes and explosive tubes of toothpaste. Yet in the end, our government had no mechanism for searching the balance sheets of companies that held life-or-death power over our society and was unable to spot holes in the national economy the size of Libya (whose entire GDP last year was smaller than AIG's 2008 losses). Και αν υπήρχαν κάποιοι τέτοιοι μηχανισμοί, λόγω παλαιότερων διεκδικήσεων του λαού, που ανάγκαζαν την άρχουσα τάξη να δέχεται και κάποια όρια στην εκμαετάλλευση μας, τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις κατήργησαν κάθε σχετική διάταξη που προσέφερε καποια, μικρά βέβαια (όπως άλλωστε και η πράξη αποδεικνύει), εμπόδια στην άρχουσα τάξη
...
The crisis was the coup de grâce: Given virtually free rein over the economy, these same insiders first wrecked the financial world, then cunningly granted themselves nearly unlimited emergency powers to clean up their own mess. And so the gambling-addict leaders of companies like AIG end up not penniless and in jail, but with an Alien-style death grip on the Treasury and the Federal Reserve — "our partners in the government," as Liddy put it with a shockingly casual matter-of-factness after the most recent bailout.

The mistake most people make in looking at the financial crisis is thinking of it in terms of money, a habit that might lead you to look at the unfolding mess as a huge bonus-killing downer for the Wall Street class. But if you look at it in purely Machiavellian terms, what you see is a colossal power grab Μα προφανώς τα δύο αυτά σχετίζονται άμεσα: Η οικονομία είναι η βάση της πολιτικής, και το πολιτικό επίπεδο είναι αυτό που επικαθορίζει το οικονομικό
...
As complex as all the finances are, the politics aren't hard to follow. By creating an urgent crisis that can only be solved by those fluent in a language too complex for ordinary people to understand, the Wall Street crowd has turned the vast majority of Americans into non-participants in their own political future. There is a reason it used to be a crime in the Confederate states to teach a slave to read: Literacy is power. In the age of the CDS and CDO, most of us are financial illiterates. By making an already too-complex economy even more complex, Wall Street has used the crisis to effect a historic, revolutionary change in our political system — transforming a democracy into a two-tiered state, one with plugged-in financial bureaucrats above and clueless customers below.

The most galling thing about this financial crisis is that so many Wall Street types think they actually deserve not only their huge bonuses and lavish lifestyles but the awesome political power their own mistakes have left them in possession of. When challenged, they talk about how hard they work, the 90-hour weeks, the stress, the failed marriages, the hemorrhoids and gallstones they all get before they hit 40.

"But wait a minute," you say to them. "No one ever asked you to stay up all night eight days a week trying to get filthy rich shorting what's left of the American auto industry or selling $600 billion in toxic, irredeemable mortgages to ex-strippers on work release and Taco Bell clerks. Actually, come to think of it, why are we even giving taxpayer money to you people? Why are we not throwing your ass in jail instead?"

But before you even finish saying that, they're rolling their eyes, because You Don't Get It. These people were never about anything except turning money into money, in order to get more money; valueswise they're on par with crack addicts, or obsessive sexual deviants who burgle homes to steal panties. Yet these are the people in whose hands our entire political future now rests.

Good luck with that, America. And enjoy tax season.

http://www.rollingstone.com/politics/story/26793903/the_big_takeover/print
ΠΕΡΙ ΚΡΙΣΗΣ. ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ.
Η κρίση ως έννοια κυριαρχεί στις συζητήσεις και τα ΜΜΕ με ποικίλα επίθετα: οικονομική, χρηματοπιστωτική, εθνική, οικολογική και τόσα άλλα. Μόνο που χρησιμοποιείται, κατά την κυρίαρχη αντίληψη, έτσι ώστε να κουκουλώσει τις αιτίες και να προκαλέσει σύγχυση. Ποικίλοι κρισο-λόγοι με τις αναλύσεις τους υπηρετούν τα συμφέροντα των κροίσων παρουσιάζοντας ως «εθνική υπόθεση» την αντιμετώπιση της. Παραγνωρίζουν όμως, ότι τα αυτονόητα για τους κυρίαρχους (κερδοφορία, επενδύσεις .), είναι αντίθετα από τα αυτονόητα των εργαζομένων (αξιοπρεπείς μισθοί, υγεία, παιδεία, ποιότητα ζωής .).

Η αλήθεια είναι ότι η σημερινή κρίση είναι μια βαθιά και παρατεταμένη κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας που συνθλίβεται κάτω από την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Είναι αποτέλεσμα της βασικής και άλυτης αντίφασης: από τη μια υπερσυσσώρευση κερδών για το κεφάλαιο και από την άλλη ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Μόνο που όσο εντείνεται η εκμετάλλευση και συρρικνώνεται το εισόδημα τόσο μειώνεται και η ζήτηση με επιπτώσεις στην κερδοφορία των επιχειρήσεων. Ο μαζικός δανεισμός αποδείχτηκε μια λύση με .κοντά ποδάρια, αφού οι δανειολήπτες δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους με αποτέλεσμα τη μαζική συσσώρευση της γενικής υπερχρέωσης στις τράπεζες που ήταν η αρχή της κρίσης.

Όχι μόνο σήμερα, αλλά με ιδιαίτερη ένταση την τελευταία δεκαετία η κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού οδήγησε σε πολιτικές που χειροτέρεψαν τη θέση των εργαζομένων κάνοντας σκόνη και θρύψαλα δικαιώματα και κατακτήσεις. Παρά τις αντιθέσεις στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ισχυρών του κόσμου ( G 20),στο μόνο που ομοφωνούν είναι πώς να μετακυλήσουν τα βάρη της κρίσης «στα μόνιμα υποζύγια», στις πλάτες των λαϊκών τάξεων και στρωμάτων, με την εβδομάδα 3 - 4 ημερών και των 65 ωρών, την επέκταση της μερικής απασχόλησης, τις μειώσεις μισθών, τη συρρίκνωση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης, των δαπανών για την υγεία, παιδεία, πρόνοια, με τις ιδιωτικοποιήσεις κ.λ.π.

Απροκάλυπτα μέσα από το δόγμα «Η προσπάθεια είναι να βοηθηθούν οι επιχειρήσεις να πάνε καλύτερα» (Γ. Παπαθανασίου) και με απειλές προς τους εργαζόμενους στο δημόσιο «αλλού γίνονται μειώσεις, ας είστε και ευχαριστημένοι που έχετε μονιμότητα» επιδιώκεται μια νέα βίαιη αναδιανομή ακόμα και του κρατικά ελεγχόμενου πλούτου υπέρ των «πτωχών» πλουσίων. Δεν είναι μόνο τα 28 δις. ευρώ προς τους τραπεζίτες. Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε ότι σύμφωνα με στοιχεία της ICAP, την περίοδο 2000 - 07 τα κεφάλαια που είχαν στη διάθεσή τους οι Ανώνυμες Εταιρίες και οι Εταιρίες Περιορισμένης Ευθύνης αυξήθηκαν κατά 73% και από 392,9 δισεκατομμύρια το 2000 εκτοξεύτηκαν στα 680,6 δις. Το 2007. Την τετραετία 2005 - 08 «χαρίστηκαν» από τη μείωση του φορολογικού συντελεστή σε 25% από 35% σε περίπου 50.000μεγάλες επιχειρήσεις περίπου 9 δις. ευρώ. Για το 2008 οι 100 επιχειρήσεις που έχουν ήδη δημοσιεύσει τους ισολογισμούς τους, έχουν αποσπάσει καθαρά κέρδη (μετά από φόρους) που φτάνουν τα 5,2 δις, ευρώ.

Με τον πιο δραματικό τρόπο, λίγες μέρες μετά την επέτειο της 25ης Μαρτίου, τα μέτρα που παίρνονται δείχνουν την πολλαπλή εξάρτηση της χώρας μας, όχι μόνο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και από άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. «Τελεσίγραφο» η Κομισιόν, τελεσίγραφο το ΔΝΤ, τελεσίγραφο ..Χαρακτηριστικό απόσπασμα από πρόσφατη διακήρυξη του ΔΝΤ: « .οι ενδιαφερόμενες χώρες να περιορίσουν συνολικά τις δημόσιες δαπάνες, κυρίως τους μισθούς και τις δαπάνες για την κοινωνική προστασία. Να προχωρήσουν ακόμα και στην κατάργηση κοινωνικών δικαιωμάτων, την ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών». Μ' αυτά τα .σκονάκια των ισχυρών η κυβέρνηση χαράζει μια «εθνικά περήφανη» πολιτική διεξόδου από την κρίση.

http://www.alfavita.gr/artra/art1_4_9_1129.php

http://img212.imageshack.us/img212/6233/0167952155085.jpg
Οι λαοί βγαίνουν στο δρόμο, καθώς βλέπουν όλο και πιο ξεκάθαρα τις διαθέσεις της άρχουσας τάξης να αυξήσει σε μεσαιωνικά επίπεδα την εκμετάλλευση μας, τη φτώχεια, τη μιζέρια, προκειμένου μια μικρή μειοψηφία να περνά καλά εις βάρος όλων των άλλων.
Αυτό προφανώς και είναι θετικό και ενθαρρυντικό.
Ωστόσο, είναι φανερό ότι η παρακμή του εργατικού-λαικού κινήματος τα τελευταία χρόνια δε διορθώνεται "ως διά μαγείας" απ' τη μια στιγμή στην άλλη.
Έτσι, παρατηρούμε ότι α)υπάρχουν ακόμα αρκετοί που δεν έχουν αντιληφθεί την ιστορικών διαστάσεων επίθεση που δέχονται οι λαοί από την άρχουσα τάξη, σε όλα τα επίπεδα β)υπάρχούν αυτοί που αντιλαμβάνονται μεν λίγο-πολύ τι γίνεται, ωστόσο είναι ητοοπαθείς (αποτέλεσμα σαφώς και των διαδοχικών ηττών που δέχεται το λαικό κίνημα τα τελευταία χρόνια, γ)υπάρχουν αυτοί που απαντούν στην επίθεση της άρχουσας τάξης http://axinosp.blogspot.com/2009/04/city.html"), που σαφώς και ΔΕΝ αποτελούν μια σοβαρή απάντηση στη σημερινή ειδικά συγκυρία, δ)υπάρχουν αυτοί που απλά "τα σπάνε" (έστω και αν πολλοί εξ αυτών είναι αποδεδειγμένα ασφαλίτες, κτλ.
Είναι φανερό ότι απαιτείται μια ριζική ανασύσταση του λαικού κινήματος, προκειμένου να υπάρξι πιο οργανωμένη και σοβαρή απάντηση-αντιπρόταση, που θα μπορέσει να προασπίσει τα συμ΄φεροντα των λαών, που αρχίζουν, έστω και "ενστικτωδώς" να καταλαβαίνουν το "παιχνίδι" που παίζεται εις βάρος τους, αλλά ακόμα "ψάχνονται" σε ότι αφορά το πως θα κινηθούν απο εδώ και πέρα
χιλιάδες διαδηλωτές, από τη Βρετανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που είδαν τη Σύνοδο της G20 ως μια ιδανική αφορμή να διαμαρτυρηθούν για όλα τα δεινά της εποχής- από την οικονομική κρίση, τις απολύσεις και τις ανισότητες μέχρι τους πολέμους και την κλιματική αλλαγή. Τη νύχτα ανακοινώθηκε ο θάνατος διαδηλωτή.
Το κλίμα ήταν τεταμένο από νωρίς αλλά η κορύφωση ήρθε νωρίς το απόγευμα, όταν διαδηλωτές έσπασαν τα παράθυρα (άδειου) υποκαταστήματος της Βασιλικής Τράπεζας της Σκωτίας, κατορθώνοντας μάλιστα να εισβάλουν στο κτίριο, παρά την ισχυρή παρουσία της Αστυνομίας. Νωρίτερα, είχαν επιχειρήσει χωρίς ανάλογο αποτέλεσμα να σπάσουν τον αστυνομικό κλοιό και γύρω από το επιβλητικό κτίριο της Τράπεζας της Αγγλίας. «Αυτοί οι δρόμοι, δικοί μας δρόμοι! Αυτές οι τράπεζες, δικές μας τράπεζες!», φώναζαν τα πλήθη πετώντας στους αστυνομικούς αυγά, αλεύρι, φρούτα, μέχρι και άδεια τενεκεδάκια μπίρας. Οι κάμερες ήταν εκεί για να καταγράψουν τις συγκρούσεις μεταξύ διαμαρτυρόμενων και αστυνομικών, με θύματα άλλοτε τους μεν και άλλοτε τους δε. Περίπου 25 διαδηλωτές συνελήφθησαν.

Η Βασιλική Τράπεζα της Σκωτίας είναι βαθυκόκκινο πανί για τους 4.000 διαδηλωτές του Λονδίνου: έπειτα από μια σειρά καταστροφικών ντιλ, βρέθηκε στο χείλος της χρεοκοπίας και χρειάστηκε να τεθεί υπό κρατικό έλεγχο. Ο πρώην γενικός διευθυντής της, ωστόσο, ο Φρεντ Γκούντγουιν λαμβάνει αυτή τη στιγμή σύνταξη 1,2 εκατ. ευρώ ετησίως.

Τα συνθήματα κατά των τραπεζιτών έδιναν και έπαιρναν: «Φάτε τους τραπεζίτες!»... «Στην πυρά οι τραπεζίτες!»... «Κρεμάστε τους τραπεζίτες!»... Οι περισσότεροι εργαζόμενοι στον Σίτι, το οικονομικό κέντρο του Λονδίνου, ακολούθησαν τη συμβουλή του Εμπορικού Επιμελητηρίου και προσήλθαν στις εργασίες τους (όσοι προσήλθαν) με τζιν και Τ-σερτ και όχι με κοστούμι. Υπήρξαν ωστόσο και αναφορές ότι κάποιοι πέταγαν από τα παράθυρα των γραφείων τους χαρτονομίσματα των 10 λιρών στους διαδηλωτές, εμπαίζοντας ή και υβρίζοντάς τους.

Οι ακτιβιστές

Μεταξύ των διαμαρτυρόμενων στο Λονδίνο συναντά κανείς από αναρχικούς και ακτιβιστές εναντίον της κλιματικής αλλαγής (ήταν χθες, κατά κανόνα, οι πιο ειρηνικοί) μέχρι απλούς ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους εξαιτίας της χρηματοπιστωτικής κρίσης και δηλώνουν εξοργισμένοι με ένα σύστημα «που κλέβει από τους φτωχότερους προς όφελος των πλουσιότερων». «Σε κάθε θέση που κάνω αίτηση για πρόσληψη, υπάρχουν 150 άνθρωποι που έχουν κάνουν αίτηση πριν από μένα», δήλωνε ο 35χρονος Νέιθαν Ντιν. «Η απληστία που οδηγεί τους ανθρώπους μάς διαλύει», έλεγε ο Στιβ Λέιμοντ την ώρα που γύρω του σύσσωμη η οικογένειά του και άλλοι διαδηλωτές έκαναν όσο περισσότερο θόρυβο μπορούσαν με σφυρίχτρες, τύμπανα και Και νεκρός
καμπανάκια.
Και νεκρός
Τη νύχτα ανακοινώθηκε από την αστυνομία ότι διαδηλωτής έχασε τη ζωή του, χωρίς ωστόσο να διευκρινίζονται τα αίτια θανάτου. Σύμφωνα με την ανακοίνωση, ο διαδηλωτής βρέθηκε από αστυνομικούς στην περιοχή του οικονομικού κέντρου της πόλης, έξω από την Τράπεζα της Αγγλίας, πεσμένος στον δρόμο. Κάλεσαν ασθενοφόρο αλλά όταν έφτασε στο νοσοκομείο οι γιατροί διαπίστωσαν ότι ήταν νεκρός. Φωτορεπόρτερ του Ρώυτερ όμως ανέφεραν ότι είδαν τον άνδρα να καταρρέει καθώς μεταφερόταν σε ασθενοφόρο.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4510168

http://www.reuters.com/news/video?videoId=101354&videoChannel=1

The controversial 'kettling' tactics employed at yesterday's London demonstrations left many peaceful demonstrators trapped, as Duncan Campbell explains
For more than seven hours yesterday, police prevented people from leaving the area of the London G20 demonstrations near the Bank of England.

Protesters who had wanted to demonstrate against the British banking system and capitalism in general, but who had also wanted to protest about climate change or the wars in Iraq and Afghanistan elsewhere in the capital, were hemmed in.

Officers forming a wall of fluorescent yellow told those who wanted to leave the area and were puzzled that they could not: "Don't ask us, ask the gaffer."

The area became a public lavatory as people unable to move away used the entrances to Bank underground station as a urinal.

In nearby Bishopsgate, at the Climate Change camp, the same policy of containment was used until later into the night and this morning.

This is a strategy called the "kettle", which sees protesters herded into an area and kept there for hours. Its stated aim is to contain a protest in a small area so it does not spread.

It was justified by the former assistant commissioner (special operations) at the Met, Andy Hayman, in an article in the Times earlier this week.

"Tactics to herd the crowd into a pen ... have been criticised before, yet the police will not want groups spilintering away from the crowd," he wrote.

The containment was backed up at the Bank, first with mounted police and then with police dogs. As people were eventually allowed to leave at about 8pm, they were funnelled out down a narrow exit with a police officer grabbing them by the arm as though they were under arrest, again regardless of age or demeanour.

One officer, asked why people were not allowed to leave under their own steam, replied: "They might fall over."

People were then asked for their name and address and required to have a photograph taken. They are not obliged to do so under the law, but those who refused were put back in the pen.

http://www.guardian.co.uk/world/2009/apr/02/g20-protests-police-kettling

http://img212.imageshack.us/img212/3073/45611577bigbenafp466.jpg

U.S. Jobless Claims Rise Unexpectedly
WASHINGTON (AP) — The number of people filing new jobless claims rose unexpectedly last week, while those continuing to receive benefits hit a record for the 10th straight week.
http://www.nytimes.com/2009/04/03/business/economy/03econ.html?hpw

Ένας στους τέσσερις Αμερικανούς φοβάται ότι θα απολυθεί
http://www.zougla.gr/news.php?id=32231

Στο στόχαστρο οι ασφαλισμένοι
ΩΣ ΙΔΕΑ δεν νομίζουμε να έχει προηγούμενο. Και όχι μόνο στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς.Μην το λες...Τέλος πάντων, το φιλοπασοκικό "Έθνος" λογικό κα αναμενόμενο είναι να τα λέει αυτά, ωστόσο, παρά τους λαικισμούς, τα υπόλοιπα ισχύουν Φαίνεται, όμως, ότι με κυβέρνηση Κ. Καραμανλή όλα είναι πια πιθανά. Κι αφού φτάσαμε να διακηρύσσεται δημόσια από τον υπουργό Οικονομίας ότι είναι προτιμότερο να παγώσουν οι αποδοχές των χαμηλόμισθων και των χαμηλοσυνταξιούχων παρά να φορολογηθούν τα κέρδη των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει που ξαφνικά κάποιοι προβάλλουν την άποψη ότι οι ασφαλισμένοι είναι εκείνοι που θα πρέπει να καλύψουν τα ελλείμματα των Ταμείων.

ΟΤΙ πρόκειται για κυβερνητικό εφεύρημα είναι προφανέστατο. Αλλωστε, διορισμένο από την κυβέρνηση είναι το συμβούλιο του Ταμείου Προνοίας Δημοσίων Υπαλλήλων που είχε την «πρωτοποριακή» έμπνευση να φορτωθούν στους ώμους των ασφαλισμένων χρέη και οφειλές, τις οποίες η πολιτεία, με διάφορους τρόπους, έχει δημιουργήσει.

ΠΕΡΑ, όμως, από το απαράδεκτο της συγκεκριμένης πρότασης και τις αντιδράσεις τις οποίες εύλογα προκαλεί, υπάρχει ένα γενικότερο θέμα, το οποίο, εμμέσως αλλά σαφώς, συνδέεται με όλους τους ασφαλισμένους και αφορά το ασφαλιστικό σύστημα συνολικά. Διότι ο καθένας ασφαλώς αντιλαμβάνεται ότι αν η υποβληθείσα πρόταση γίνει αποδεκτή, θα αποτελέσει ένα προηγούμενο, το οποίο θα χρησιμοποιηθεί και σε άλλα ή -γιατί όχι;- και σε όλα τα Ταμεία.

ΥΠΟ αυτήν την έννοια η «ιδέα» των διοικούντων το συγκεκριμένο Ταμείο δεν θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν μεμονωμένη ή ιδιαίτερη περίπτωση, αλλά ως μια «δοκιμαστική βολή» με πιθανό αυριανό ή μεθαυριανό στόχο το σύνολο των ασφαλισμένων και το ασφαλιστικό σύστημα γενικότερα.

ΚΑΙ, ακόμη περισσότερο, ως ακόμη μία επίθεση εναντίον του ήδη συρρικνωμένου εισοδήματος των εργαζομένων και ακόμη μία απόδειξη της λογικής της Δεξιάς ότι είναι δυνατό να επιρρίψει όλα τα βάρη της καταστροφικής πολιτικής της στα θύματα αυτής της πολιτικής. Αλλωστε, στην ίδια λογική δεν κινείται και η χθεσινή «ιδέα» του πρωθυπουργικού συμβούλου για μείωση των αποδοχών των εργαζομένων;

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=12197&subid=2&tag=8397&pubid=2844763
Μείωση μισθών στο Δημόσιο!
αφορούν ακόμη και τη μείωση των αμοιβών στον δημόσιο τομέα, είδαν πολλοί τον οικονομικό σύμβουλο του πρωθυπουργού και καθηγητή του Οικονομικού Πανεπιστημίου, Απόστολο Φιλιππόπουλο. «Αφού δεν έχουμε πλέον τη λύση της υποτίμησης του νομίσματος για να μειώσουμε το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, θα πρέπει να κινηθούμε προς τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας», είπε σε εκδήλωση που οργάνωσε ο ελληνικός σύλλογος αποφοίτων του Manchester Business School. «Θα πρέπει, δηλαδή, να μειώσουμε τις τιμές για να είμαστε ανταγωνιστικοί σε σχέση με τους εταίρους μας, να μειώσουμε το εργατικό κόστος, δηλαδή τις αμοιβές στον δημόσιο τομέα», τόνισε.

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Βαγγέλης Αντώναρος επιχείρησε να εμφανίσει ως «προσωπικές» τις απόψεις του, ωστόσο προκάλεσαν εσωκομματική δυσαρέσκεια. Ο κ. Φιλιππόπουλος είναι στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού και προφανώς την πρότασή του για μείωση στους μισθούς έχει συμπεριλάβει σε εισηγήσεις του στον Κ. Καραμανλή. Το πρώτο βήμα, που είναι το πάγωμα των μισθών του Δημοσίου για φέτος, έγινε, γιατί να μη γίνει και το επόμενο που είναι οι περικοπές, αναρωτήθηκαν πολλοί χθες.

Αναλύοντας τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, ο κ. Φιλιππόπουλος αναφέρθηκε στο «δίδυμο» ελλείμματα προϋπολογισμού και τρεχουσών συναλλαγών και σε ερώτηση για το πώς θα επιτευχθεί η μείωση των αμοιβών, αναφέρθηκε στα πρόσφατα μέτρα που έλαβε το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, όπως είναι ο περιορισμός των υπερωριών, αλλά και λιγότερες προσλήψεις σε σχέση με τις συνταξιοδοτήσεις. Εξέφρασε, πάντως, τη διαφωνία του με αύξηση της φορολογίας γιατί θα περιορίσει την ανάπτυξη.

Ο Β. Αντώναρος υποστήριξε ότι δεν εκφράζει την κυβέρνηση. «Είναι καλά γνωστό ποιες πρωτοβουλίες έλαβε η κυβέρνηση, ποιες εφάπαξ καταβολές αποφάσισε να δοθούν. Είναι συγκεκριμένα πράγματα. Δεν υπάρχει πουθενά μείωση μισθού. Η επίσημη θέση της κυβέρνησης είναι η εφαρμοζόμενη πολιτική. Πολύ ξεκάθαρα πράγματα», τόνισε.

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=31296
ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΕΙΣΗΓΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΕΝΟΣ 15ΘΗΜΕΡΟΥ
Δήμευση μισθών μετά το φούντο του εφάπαξ
Σαν πρωταπριλιάτικο ψέμα έσκασε η απόφαση ότι, μετά το «πάγωμα» των μισθών, θα επιβληθεί και χαράτσι στους δημοσίους υπαλλήλους προκειμένου να καταβληθεί το εφάπαξ.

Το διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου Πρόνοιας με κυβερνητική πλειοψηφία αποφάσισε και εισηγείται στην κυβέρνηση την παρακράτηση μισού μισθού από τους δημοσίους υπαλλήλους, τη δήμευση του 15θήμερου για κάθε νεοπροσλαμβανόμενο, την επιβολή εισφοράς 2% επί των πρόσθετων αμοιβών (μέλη Δ.Σ., υπερωρίες, ΔΕΤΕ κ.λπ.), την κατάργηση της εξαγοράς χρόνου (από τον ιδιωτικό τομέα) και την ένταξη στο Ταμείο των εργαζομένων αορίστου χρόνου.

Η απόφαση προκάλεσε την έντονη αντίδραση της ΑΔΕΔΥ, η οποία με ανακοίνωσή της αναφέρει ότι «μετά το πάγωμα των μισθών τυχόν υιοθέτηση της απόφασης θα οδηγήσει και σε ονομαστική μείωση του εισοδήματος».

Δεν φτάνουν ούτε για «ζήτω»

Να σημειωθεί ότι με την απόφαση το Ταμείο θα εισπράξει 210 εκατ. από τον μισό μισθό σε μια 3ετία (η παρακράτηση θα γίνει σε 36 δόσεις), 5-6 εκατ. το χρόνο από τη διατήρηση της παρακράτησης για τους νεοεισερχόμενους, 60 εκατ. τον χρόνο θα προκύψουν από το 2% επί των πρόσθετων αποδοχών, περίπου 40 εκατ. από τους αορίστου χρόνου, ενώ η απόφαση του Δ.Σ. προβλέπει και επιχορήγηση με 200 εκατ. από τον προϋπολογισμό.

Με αυτά τα δεδομένα το Ταμείο θα χορηγεί κανονικά το εφάπαξ για άλλα 3 χρόνια. Μια μεγάλη θυσία που θα δώσει -αν εφαρμοστεί- «ανάσα» μόλις μέχρι το 2012, ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζεται η ξεδιάντροπη εκ μέρους της κυβέρνησης κατατρομοκράτηση των εργαζομένων, οι οποίοι σπεύδουν πανικόβλητοι να συνταξιοδοτηθούν προκαλώντας πρόβλημα στα Ταμεία και ζημιώνοντας τα δικά τους οικονομικά.

Σήμερα στην «ουρά» για το εφάπαξ αναμένουν 15.500 άτομα και απαιτούνται 670 εκατ. για τη χορήγησή τους. Το κύμα φυγής από τις συνεχείς ανατροπές στο Ασφαλιστικό (το 2003 υπέβαλαν αίτηση 4.813 υπάλληλοι και πέρυσι 14.344), η νέα ανασφάλεια που πυροδότησε η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου για την εξίσωση των ορίων ανδρών και γυναικών, οι νέες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, οι δικαστικές αποφάσεις που χαρίζουν πρόσθετες αποδοχές στους... δικαστικούς και τα ανασφάλιστα Stage είναι μερικές από τις αιτίες της κακοδαιμονίας του Ταμείου.

Να σημειωθεί πάντως ότι οι εκπρόσωποι των συνδικάτων (ΑΔΕΔΥ και ΠΟΕ/ΟΤΑ) όλου του συνδικαλιστικού φάσματος, οι κ. Πόκας (ΠΑΣΚ), Παπάς (ΔΑΚΕ) και Καταχανάς (ΠΑΜΕ) απείχαν από τη συνεδρίαση καίτοι γνώριζαν ότι θα συζητηθεί η σχετική εισήγηση. Κίνηση που μοιάζει λογική, προκειμένου να υιοθετηθεί η εισήγηση και να προλάβουν οι παλαιοί εργαζόμενοι να λάβουν την παροχή (εφάπαξ), έστω και αν τίποτε δεν διασφαλίζει ότι την ίδια τύχη θα έχουν και οι νεότεροι.

* «Η κυβέρνηση πρέπει να εξασφαλίσει άμεσα τη ρευστότητα για το εφάπαξ και να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με την ΑΔΕΔΥ για οριστική λύση», σημειώνει η πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Εύη Χριστοφιλοπούλου. «Να εξασφαλίσει η κυβέρνηση, όπως είναι υποχρεωμένη από το Σύνταγμα, τη δημόσια επιχορήγηση-χρηματοδότηση του Ταμείου», ζητεί ο Δ. Στρατούλης (ΣΥΡΙΖΑ). *

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=31480

The European Central Bank (ECB) has cut interest rates in the eurozone to a record low of 1.25% from 1.5%.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/7978431.stm

Ο μόνος τρόπος που έχει μείενι στην άρχουσα τάξη, αν δεν καταφέρει να κοροιδέψει τους λαούς είναι με την ωμή βία:

Ο στόχος του Μαρκογιαννάκη
Ενίσχυση της αστυνομίας, εντατικοποίηση της παρουσίας της και χρήση των καμερών ασφαλείας αποφάσισε το ΚΥΣΕΑ όπως δήλωσε πριν λίγο, ο Μαρκογιαννάκης.

Πέρα απ’ τις ρουφιανοκάμερες που έτσι κι αλλιώς δεν σταμάτησαν ούτε στιγμή να φακελώνουν τους διαδηλωτές να σταθούμε σε ένα άλλο σημείο της δήλωσης Μαρκογιαννάκη: «Η ΕΛ.ΑΣ. θα ενισχυθεί σε προσωπικό και εξοπλισμό», μας είπε.

Αρχικά να διευκρινίσουμε ότι όταν ο Μαρκογιαννάκης αναφέρετε σε «εξοπλισμό» δεν εννοεί τεχνολογικό αφού οι δυνάμεις καταστολής διαθέτουν την «τελευταία λέξη της μόδας» σε ηλεκτρονικούς ρουφιάνους.
Μόλις πριν λίγες μέρες πληρώσαμε άλλα 3.500.000 ευρώ για να προμηθευτεί η μπασκηναρία άλλο ένα υπερσύγχρονο μηχάνημα παρακολούθησης κινητών τηλεφώνων, που σαρώνει τα πάντα σε μεγάλη χιλιομετρική απόσταση (email, sms, mms).

Προφανώς θα εννοεί ότι οι μπάτσοι θα προμηθευτούν και άλλα όπλα παρόμοια του τύπου Taser stun guns που η παγκόσμια εμπειρία δείχνει ότι ευθύνονται για εκατοντάδες θανάτους διαδηλωτών.

Πάμε τώρα στην εξαγγελία του υπουργού ότι η «Η ΕΛ.ΑΣ. θα ενισχυθεί σε προσωπικό».

Δεν πληρώνουμε αρκετούς μπάτσους και χρειαζόμαστε κι άλλους;

Φυσικά και δεν είναι έτσι.

Η Ελλάδα διαθέτει την καλύτερη αναλογία αστυνομικών και πολιτών από το σύνολο των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ιντερπόλ, η Ελλάδα διαθέτει έναν αστυνομικό για 200 κατοίκους, ενώ η Γερμανία ανά 350 κατοίκους, η Γαλλία έναν μπάτσο για 417 κατοίκους, η Δανία έναν αστυνομικό για 386 κατοίκους και παρόμοια αναλογία υπάρχει σε όλες τις δυτικές χώρες.

Το εντυπωσιακό είναι, σύμφωνα πάντα με τα στοιχεία της Ιντερπόλ- ότι η Ελλάδα στην αναλογία μπάτσων – κατοίκων βρίσκεται στην 5η θέση της παγκόσμιας κατάταξης!

Δηλαδή «συναγωνιζόμαστε» σε αναλογία αστυνομικών-κατοίκων τα πιο στρατιωτικοφασιστικά καθεστώτα που υπάρχουν στον πλανήτη!!

Και ο Μαρκογιαννάκης έβαλε στόχο να κατακτήσουμε την πρώτη θέση!

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/04/blog-post_1999.html

Σχέδια για παρουσία αστυνομικών δυνάμεων έξω από τα πανεπιστήμια
Το ΚΥΣΕΑ στρέφει τις κάμερες προς τους πολίτες
http://www.enet.gr/?i=news.el.home&id=31522


Αν πράγματι...

... συμβεί αυτό, τότε ο πρόεδρος Ομπάμα θα έχει να επικαλεστεί ένα άλλοθι: πως τη νομοθεσία που χρησιμοποίησε για να καταστείλει την κοινωνική εξέγερση στην Αμερική τη βρήκε έτοιμη από τον πρόεδρο Μπους. Δεν θα είναι όμως αυτό το άλλοθι αρκετό για να τον αθωώσει η Ιστορία.

Το ενδεχόμενο...

... να ξεσπάσουν κοινωνικές ταραχές εξαιτίας της οικονομικής κρίσης εξετάζεται σοβαρά στις ΗΠΑ. Και ετοιμάζεται συντονισμένη δράση από το Πεντάγωνο και το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας. Σχέδιο νόμου που επιγράφεται «Νόμος για την ίδρυση κέντρων έκτακτης ανάγκης» (νόμος ΗR645) έχει κατατεθεί από τον Ιανουάριο στο Κογκρέσο. Και προβλέπει την ίδρυση έξι τέτοιων κέντρων σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις που βρίσκονται σε ευαίσθητα σημεία της χώρας. Σύμφωνα με τον Μισέλ Τσοσουντόφκσι, διευθυντή του Κέντρου Ερευνών για την Παγκοσμιοποίηση και καθηγητή της Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Οτάβας, ο νόμος ΗR645 συνδέεται άμεσα με την οικονομική κρίση και με το ενδεχόμενο να ξεσπάσουν μαζικές διαδηλώσεις στη χώρα. Και φυσικά, όποιος διαδηλωτής βρεθεί κρατούμενος σε κάποιο από αυτά τα κέντρα δεν θα υπάγεται στη δικαιοδοσία των πολιτικών αλλά των στρατιωτικών δικαστηρίων. «Δεν τους φτάνει η στρατιωτικοποίηση της αστυνόμευσης και οι κάμερες παρακολούθησης», λέει ο Αμερικανός βουλευτής Ρον Πολ. «Μπροστά στην κατάρρευση μιας πλασματικής οικονομίας που στηρίχτηκε στο χρέος, το κατεστημένο νιώθει απειλητικά το ενδεχόμενο να ξεσπάσουν κοινωνικές ταραχές. Φτάνει να ρίξουμε μια ματιά στην Ισλανδία, την Ελλάδα και άλλες χώρες, για να καταλάβουμε τι Από το 2006...
θα μπορούσε να συμβεί και εδώ». Από το 2006...
... ο πρόεδρος Μπους είχε διαθέσει πιστώσεις για την κατασκευή σύγχρονων στρατοπέδων συγκέντρωσης. Μάλιστα, το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας είχε αναθέσει το έργο στην κατασκευαστική εταιρεία ΚΒR, θυγατρική της Χαλιμπάρτον, που διευθύνων σύμβουλός της είχε διατελέσει ο Ντικ Τσέινι, επιστήθιος φίλος του προέδρου Μπους και αντιπρόεδρός του. Όμως, λίγους μόλις μήνες πριν χάσει τις εκλογές, ο Μπους είχε φροντίσει και για την επάνδρωση αυτών των στρατοπέδων. Έτσι ανακάλεσε από το Ιράκ την 1η Ταξιαρχία Πεζικού της 3ης Στρατιάς και την απέσπασε στη δικαιοδοσία του υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας με αποστολή τη διατήρησης της τάξης στο εσωτερικό της χώρας («τον έλεγχο του πλήθους και των απείθαρχων ή επικίνδυνων ατόμων», όπως έγραφαν τον Σεπτέμβριο οι «Τάιμς του Στρατού»).

Ποια είναι...

... αυτά τα επικίνδυνα άτομα; Έκθεση του υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας που επιγράφεται «Σχεδιασμός σεναρίων» τα έχει περιγράψει από το 2004: «ξένοι τρομοκράτες», «εχθροί που υποστηρίζονται από ξένες χώρες», «εγχώριες ριζοσπαστικές οργανώσεις» (να τις πούμε αντιπολεμικές και αντικαπιταλιστικές;), «δυσαρεστημένοι πολίτες» (να τους πούμε εργαζόμενους και διαδηλωτές;). Όπως και αν τους πούμε, το βέβαιο είναι πως, αν εξεγερθούν, τους περιμένει το κράτος του Μεγάλου Αδελφού που παρέλαβε χωρίς καμιά αντίρρηση από τον προκάτοχό του ο Ομπάμα και που το διατηρεί ακόμη χωρίς καμιά εμφανή πρόθεση να το διαλύσει.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4510173&ct=2

[ciaoant1]

Μια πολύ ενδιαφέρουσα πολιτική ανάλυση από την "Ημερησία":
Δύο στους δέκα βλέπουν να κρατά η κρίση πάνω από δύο χρόνια
Μόλις στο 5,8% περιορίζονται οι προσδοκίες των πολιτών για βελτίωση της οικονομίας μέσα στον επόμενο χρόνο.
Aφήνοντας πίσω μας το 2008, αφήσαμε πίσω και μία «εικονική;» δημόσια ατζέντα, η οποία για μεγάλο χρονικό διάστημα είχε αναλωθεί σε ατέρμονες συζητήσεις, εικοτολογίες και αναφορές σε πραγματικά ή μη περιστατικά που συνέθεσαν την «εποχή των σκανδάλων».

H εποχή αυτή αποδόμησε πλήρως την κυριαρχία της Nέας Δημοκρατίας και συνέβαλε έτσι περαιτέρω στην κρίση εμπιστοσύνης. O Δεκέμβριος έφερε στο προσκήνιο με μία πρωτοφανή ένταση ένα νεανικό κίνημα «οργής», το οποίο «πήρε» τα πρωτοσέλιδα και με τον τρόπο του συνέβαλε στην αλλαγή της ατζέντας. Hταν ένα κίνημα που δεν κατάφερε να πολιτικοποιηθεί, ένα κίνημα που λειτούργησε ως «βαλβίδα αποσυμπίεσης» για την έλλειψη στόχων των νέων και που στο τέλος κληροδότησε στο σήμερα μια νέα γενιά «αντάρτικου των πόλεων» και άλλων συμπεριφορών (είτε νέων μορφών ακτιβισμού είτε αντικοινωνικών και αντιπολιτικών πρακτικών).
Η έκρηξη του Δεκέμβρη ήταν προφανώς θετική και ενθαρρυντική, καθώς απέδειξε ότι ο λαός, και ειδιικότερα η νεολαία, "δεν τρώει κουτόχορτο", τουλάχιστον όχι στο βαθμό που κάποιοι νόμιζαν (ή και ήθελαν).
Έτσι, είχαμε μαζική συμμετοχή της νεολαίας (και όχι μόνο) σε κινητοποιήσεις, μαχητικές συγκρούσεις, κτλ, που δείχνουν ότι οι νέοι και καταλαβαίνουν ότι το μέλλον που τους ετοιμάζει η άρχουσα τάξη είναι "σκοτεινό", και καταλαβαίνουν την ανάγκη για κινητοποιήσεις, ώστε να ανατρέψουν την κατα΄σταση και να προασπίσουν τα συμφέροντά τους.
Ταυτόχρονα όμως, τα γεγονότα του Δεκέμβρη έδειξαν και τα όρια, τα προβλήματα και τις ελλείψεις του κινήματος σήμερα:
Έλλειψη οργάνωσης, συγκεκριμένων στόχων-αιτημάτων, και (σχεδόν) πλήρη ανυπαρξία σε πολιτικό επίπεδο.
Έτσι, αντί οι νέοι να κινητοποιουνται πχ εναντίον των κυβερνητικών πολιτικών για την ισοτίμηση των πανεπιστημίων (προς τα κάτω) με τα "κολλέγια", το νέο νόμο πλαίσιο, την "αξιολόγηση", την εντατικοποίηση (ειδικά στα σχολεία), κτλ, ή να βάζουν και διεκδικήσεις για το μέλλον τους ως αυριανοί εργαζόμενοι (πχ για τους μισθούς πείνας, τη "μαυρη" εργασία, τα ωράρια μεσαίωνα ή τα part time, το ασφαλιστικό, κτλ) που μάλιστα θα εξασφάλιζε και μεγαλύτερη υποστήριξη και συμμετοχή στο κίνημα από τους εργαζόμενους, κατέληξαν...να καίνε το χριστουγενιάτικο δέντρο.
Και ο εκφυλισμός αυτός θα επαναλαμβάνεται όσο δεν υπάρχει οργάνωση με σαφή στοχοθεσία και σχέδιο, κάτι που σαφώς και λειπει σήμερα.
Όσο για το κεντρικό πολιτικό επίπεδο, εκεί και αν υπάρχουν ελλείματα, καθώς η άρχουσα τάξη παίζει (σχεδόν) μόνη της "μπάλα", χωρίς να υπάρχει ένας σοβαρός πολιτικός σχηματισμός-κόμμα που να προωθεί τα συμφέροντα του λαού.
Δεν είναι τυχαίο που από τη μία ο κόσμος που παλεύει σε κοινωνικό επίπεδο (πχ πορείες, κινήματα) εναντίον των κυρίαρχων πολιτικών είναι ολοένα και περισσότερος (κάτι προφανώς πολύ θετικό), αλλά από την άλλη σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο δεν εκφράζεται πουθενά.
Η συγκρότηση του ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι ένα βήμα βέβαια προς τη σωστή κατεύθυνση (έστω και με πολλά προβλήματα και αντιφάσεις), αλλά σαφώς υπάρχει πολύς δρόμο ακόμα μπροστά μας, ώστε να αποτελέσει μια αξιόπιστη πολιτική πρόταση για το λαό - και η συγκυρία είναι κρίσιμη, ιστορικών διαστάσεων.

Μετά τον Δεκέμβριο
Aπό το Δεκέμβριο και μετά τα γεγονότα είναι γνωστά: στη δημόσια συζήτηση εγκαταστάθηκε η οικονομική κρίση και οι συνέπειές της για τη χώρα και τους πολίτες. Oχι ως ένα μελλοντικό ενδεχόμενο, αλλά ως πραγματικότητα.

Aν λοιπόν κάτι άλλαξε από το 2008 στο σήμερα, είναι ότι η δημόσια συζήτηση έχασε τον πλεονάζοντα «εισαγγελικό» χαρακτήρα της και άρχισε να κίνειται πιο κοντά στην πραγματική κοινωνική και οικονομική ατζέντα.

Bέβαια, όλα αυτά με ένα πολιτικό σύστημα -και ιδίως με την κυβέρνηση- να χρεώνεται με την κοινωνική καχυποψία για όλα τα προηγούμενα, τα οποία συνεχίζουν να καλύπτονται από πλήθος ερωτημάτων και να εκκρεμούν. Tο συλλογικό υποσυνείδητο επιβαρύνθηκε περαιτέρω και αυτό είναι φανερό σε όλους τους δείκτες:

O δείκτης κοινωνικής εμπιστοσύνης (social trust index) μειώθηκε σημαντικά και από το 5.3 του Nοεμβρίου (στην κλίμακα 0-10) βρίσκεται σήμερα στο 5.0.

O δείκτης πολιτικής εμπιστοσύνης (political trust index) που μετράται με την εμπιστοσύνη προς το Kοινοβούλιο κινείται ακόμη πιο χαμηλά στο 4.7 από 4.8 το Nοέμβριο.

O βαθμός ικανοποίησης από τη ζωή, ένας δυσμετάβλητος δείκτης, παρουσίασε πτώση μέσα σε τέσσερις μήνες 7,6 μονάδων και σημειώνει χαμηλό δεκαετίας με 47,8%, που σημαίνει ότι πλέον, λιγότεροι από ένας στους δύο δηλώνουν ικανοποιημένοι από τη ζωή τους.

H επιστροφή στην κοινωνική ατζέντα, θα μπορούσε θεωρητικά να προσφέρει πλεονεκτήματα στο πολιτικό σύστημα, αν δεν είχε συντελεστεί κάτω από το βάρος των δυσμενών οικονομικών εξελίξεων.

Tο ποσοστό όσων αισιοδοξούν για την πορεία της χώρας, σημειώνει νέο ιστορικό χαμηλό και κινείται μόλις στο 13,1%.

Tο ποσοστό όσων θεωρούν ότι η οικονομία της χώρας «σε σχέση με ένα χρόνο πριν» είναι σήμερα χειρότερη, τον Iούνιο ξεπέρασε για πρώτη φορά το 70%, το Nοέμβριο «σκαρφάλωσε» στο 76,7% και τώρα κινείται στο 77,6% ενώ

Oι προσδοκίες για βελτίωση της Oικονομίας μέσα στον επόμενο χρόνο περιορίζονται μόλις στο 5,8%.Ο λαός αντιλαμβάνεται, έστω και όχι με συγκροτημένο τρόπο ότι τα πράγματα δεν είναι καλά για αυτόν - και πάνε και "από το κακό στο χειρότερο".
Όμως, αυτό δε σημαίνει ότι "αυτόματα" αυτό θα τον κάνει να διεκδικήσει αγωνιστικά τα δικαιώματα του.
Χρειάζεται να υπάρξει μια αριστερά σοβαρή, που θα παρουσιάσει ένα σχέδιο για να πάρουμε πίσω αυτά που μας ανήκουν.
Όχι μια αριστερά που "θα καίει τα χριστουγενιάτικα δέντρα", αλλά θα μιλάει και θα αγωνίζεται για τα πραγματικά επίδικα, σήμερα (καπιταλιστική κρίση)

Eπίλογος
Oι προτάσεις με βάση τις οποίες συγκροτείται ο «δείκτης κοινωνικού φιλελευθερισμού» της Metron Analysis, δείχνουν δύο σημαντικές μεταβολές οι οποίες έχουν επισυμβεί μέσα στον τελευταίο χρόνο και οι οποίες δεν είναι άμοιρες των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων της περασμένης περιόδου.

H πρώτη είναι η σημαντική άνοδος του ποσοστού όσων συμφωνούν με τον πλήρη διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας από 48,7% πέρσι τέτοια εποχή, σε 58,6% τώρα, και η δεύτερη είναι

H σημαντική άνοδος του ποσοστού όσων συμφωνούν με την πρόταση «πρέπει να φύγουν όλοι οι μετανάστες από την Eλλάδα» με 40,2% φέτος από 28,4% πέρισυ. Το ζήτημα της μετανάστευσης είναι σημαντικό, και θα γίνει και πιο σημαντικό τα επόμενα χρόνια, καθώς οι ιμπεριαλιστές συνεχίζουν τις επιθέσεις στη Μέση Ανατολή (και όχι μονο), και ταυτόχρονα εξωθούν ολοένα και περισσότερους ανά τον κόσμο στη φτώχζεια και στη μιζέρια, λόγω των πολιτικών που εφαρμόζουν εναντίον μας, ειδικά λόγω κρίσης.
Έτσι, τα καραβάνια των εξαθλιωμένων θυμάτων των ιμπεριαλιστών όχι απλά θα συνεχίσουν να υπάρχουν, αλλά θα πολλαπλασιαστούν.
Και η αριστερά καλείται να κάνει τομές και σε αυτό το θέμα, καταδεικνύοντας στους λαούς ότι δεν είναι δυνατόν "να έχεις και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο".
Δε γίνεται δηλαδή να σιωπούν (πόσο μάλλον να υποστηρίζουν) τις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες, και τις πολιτικές που εξωθούν χώρες στη χρεωκοπία και λαούς τη φτώχεια, και μετά να "απορούν" για το "που βρέθηκαν όλοι αυτοί οι μετανάστες", ή για το γιατί καταφευγουν συχνά στην εγκληματικότητα, καθώς δεν έχουν άλλο τρόπο για να επιβιώσουν.

Θα ήταν λάθος να νομισθεί ότι οι στάσεις αυτές είναι ιδεολογικά φορτισμένες.

Aντίθετα, κινούνται μάλλον σε αντίρροπη κατεύθυνση και δείχνουν ότι είναι η συγκυρία, οι ανεπάρκειες και η ανασφάλεια για το παρόν και το μέλλον που παράγουν επιμέρους τοποθετήσεις.

Κριτήριο
Δεν ξέρουμε αν πρόκειται για κοινωνικό κυνισμό ή κοινωνικό ρεαλισμό, αλλά το σίγουρο είναι ότι στη δύσκολη συγκυρία που βρισκόμαστε, το κυρίαρχο κριτήριο που θα διαμορφώσει τους πολιτικούς και εκλογικούς συσχετισμούς, τουλάχιστον για τα κόμματα που διεκδικούν την πρωτοκαθεδρία, θα είναι η εμπιστοσύνη και η αποτελεσματικότητα. Πράγματι. Και αν η αριστερά θέλει να ξεφύγει από το ρόλο του "κομπάρσου", και να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις, ώστε να προασπισουν οι λαοί τα συμφέροντά τους και να αποτινάξουμε επιτέλους τη βαρβαρότητα που μας έχουν επιβάλλει, θα πρέπει να αποκτήσει αυτά τα χαρακτηριστικά

H κρίση του πολιτικού συστήματος είναι ευρύτερη από τις κρίσεις για το εσωτερικό του κομματικού συστήματος. Aυτό δείχνουν οι αντικοινωνικές πρακτικές των τελευταίων μηνών που προστίθενται σε παλιές (όπως η εκτεταμένη φοροδιαφυγή ή η επιλεκτική σχέση με το κράτος) και αυτό είναι σήμερα το μείζον.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=15459&subid=2&tag=9464&pubid=7107102
DEAN BAKER (Οικονομολόγος, συνιδρυτής του Κέντρου Οικονομικής και Πολιτικής Ερευνας στην Ουάσιγκτον)
«Απέχει ακόμα πολύ από το να πιάσει πάτο η παγκόσμια οικονομία»
Η ΚΡΙΣΗ έχει ακόμα δρόμο, υποστηρίζει ο αμερικανός οικονομολόγος Dean Baker. Στρέφεται εναντίον του σχεδίου Ομπάμα για τη διάσωση των τραπεζών μέσω της αγοράς τοξικών τίτλων, υποστηρίζοντας ότι όχι μόνο δεν θα αποδώσει αλλά παράλληλα θα πλήξει και το πολιτικό κεφάλαιο του νέου αμερικανού προέδρου.


Ησασταν ένας από τους οικονομολόγους που προέβλεψαν την τρέχουσα οικονομική κρίση. Σκέψεις και αντιδράσεις γιατί άνθρωποι όπως εσείς δεν συμπεριλήφθηκαν στην οικονομική ομάδα του Ομπάμα;

Ο πρόεδρος Ομπάμα έχει στενούς δεσμούς με την χρηματοοικονομική βιομηχανία. Η χρηματοοικονομική βιομηχανία δεν θέλει να δει κάποιον, που θεωρεί τον τομέα αυτόν ως την κύρια πηγή του οικονομικού προβλήματος της χώρας, σε μια θέση επιρροής στην κυβέρνηση Ομπάμα.

Εσείς, ο Κρούγκμαν και ο Στίγκλιτζ έχετε όλοι εκφράσει αυστηρές επιφυλάξεις -και ουσιαστικά έντονη κριτική- προς το τελευταίο οικονομικό σχέδιο της κυβέρνησης Ομπάμα για τη διάσωση των χρηματοπιστωτικών οργανισμών. Ποιες είναι οι χειρότερες πτυχές αυτού του σχεδίου;

Το σχέδιο είναι πραγματικά μια έμμεση επιχορήγηση από τους φορολογούμενους προς τις χρεοκοπημένες τράπεζες. Περιλαμβάνει ένα περίπλοκο σύστημα μέσω του οποίου οι αγορές των τοξικών τίτλων από τους επενδυτές θα επιχορηγηθούν από την κυβέρνηση. Είναι δύσκολο να πει κανείς ποιο ακριβώς είναι το χειρότερο μέρος του σχεδίου. Οικονομικά, αποτελεί ένα εξωφρενικά αδικαιολόγητο σχέδιο (οι τράπεζες και οι επενδυτές θα κερδίσουν στο τέλος όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα!) το οποίο είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε μεγάλες απώλειες για τους φορολογούμενους, δεδομένου ότι θα υπάρξουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια σε κρατικά δάνεια που χρησιμοποιούνται για την αγορά τοξικών τίτλων τα οποία δεν πρόκειται ποτέ να εξοφληθούν.

Το σύστημα θα δημιουργήσει επίσης μια κατάσταση από την οποία οι καλά τοποθετημένοι διαχειριστές κεφαλαίων (οι γύπες των κερδοσκοπικών αμοιβαίων κεφαλαίων) θα μπορούν να κερδίσουν δισεκατομμύρια. Πραγματικά, δεν νιώθω ότι πρέπει να συνεχίσουμε να επιχορηγούμε τους διάφορους δισεκατομμυριούχους.

Επίσης, είναι πιθανό να μην διορθωθεί ποτέ το πρόβλημα. Ακόμα και με τις κρατικές επιχορηγήσεις, πολλά από τα κακά δάνεια των τραπεζών μπορεί ποτέ να μην αγοραστούν. Επιπλέον, οι τράπεζες βλέπουν πως οι αποπληρωμές των δανείων πηγαίνουν καθημερινά από το κακό στο χειρότερο. Η ραγδαία αυξανόμενη ανεργία και οι μεγάλες πτώσεις στις τιμές των κατοικιών δεν σπάνε μόνο ιστορικά ρεκόρ στην μη αποπληρωμή των ενυπόθηκων δανείων, αλλά και ρεκόρ σε όλους τους άλλους τύπους δανείων καταναλωτικού χρέους, ακόμα και στα δάνεια για μικρές επιχειρήσεις.

Οσο οι καταναλωτές είχαν τη δυνατότητα να δανείζονται εξαιτίας της αυξανόμενης αξίας των ακινήτων τους, προχωρούσαν στην αποπληρωμή των άλλων δανείων που είχαν συγκεντρώσει. Τώρα όμως που αυτή η δυνατότητα έχει εξαφανιστεί, δεν μπορούν να εξοφληθούν τα καταναλωτικά δάνεια.

Επιπλέον, η φούσκα της εμπορικής αγοράς ακίνητων επίσης καταρρέει, οδηγώντας σε μια ολότελα νέα πηγή κακού χρέους. Εν ολίγοις, οι τράπεζες ζόμπι είναι μάλλον σίγουρο πως θα παραμείνουν τράπεζες ζόμπι ακόμα και μετά το σχέδιο Γκάιτνερ.

Αυτό που χρειαζόμαστε κυρίως να κάνουμε είναι να αποτελειώσουμε αυτές τις τράπεζες ζόμπι, να συρρικνώσουμε και να αναδομήσουμε τον χρηματοπιστωτικό τομέα. Το σχέδιο Γκάιτνερ θα καθυστερήσει αυτή τη μεταρρύθμιση, και μπορεί μάλιστα να την εμποδίσει καθοριστικά.

Τέλος, ως πολιτικό θέμα, το σχέδιο Γκάιτνερ είναι πιθανό να αποδειχθεί πολύ βλαβερό για τον πρόεδρο Ομπάμα. Οι τραπεζίτες και οι επενδυτές κερδοσκοπικών αμοιβαίων κεφαλαίων θα πλουτίσουν απ' αυτό το σχέδιο. Αυτοί οι άνθρωποι είναι λίγο περισσότερο δημοφιλείς από τα άτομα που κακοποιούν σεξουαλικά τα παιδιά. Ο πρόεδρος Ομπάμα θα καταλήξει να χάσει μεγάλο μέρος του πολιτικού κεφαλαίου του εξαιτίας της αντίληψης που σιγά σιγά θα επικρατήσει -δικαίως- ότι είναι με το μέρος τους.

Εχει ξεσπάσει μια δημόσια αντιπαράθεση ανάμεσα σε εσάς και τον Κρούγκμαν. Για τι ακριβώς πρόκειται;

Εχω υποστηρίξει ότι η βασική αιτία της ύφεσης είναι η κατάρρευση της αγοράς των στεγαστικών και ο αντίκτυπος που είχε αυτή η απώλεια πλούτου στην κατανάλωση. Η πτώση στην κατανάλωση, από τη στιγμή που έσκασε η φούσκα των στεγαστικών, παραμένει ακόμα μικρότερη από ό,τι θα ανέμενε κανείς, με βάση τις δεδομένες εκτιμήσεις του μεγέθους της επίδρασης του πλούτου των στεγαστικών.

Ο Κρούγκμαν έχει δώσει έμφαση στον αντίκτυπο της χρηματοοικονομικής κατάρρευσης, κι έτσι δίνει προτεραιότητα στην ανάγκη να διορθωθεί το τραπεζικό σύστημα. Θεωρώ τη διόρθωση του τραπεζικού συστήματος κάτι το επιθυμητό, αλλά δεν νομίζω ότι είναι ένας κύριος παράγοντας σε αυτό το σημείο της ύφεσης. Οι άνθρωποι με καλό πιστωτικό ιστορικό δεν έχουν καμιά δυσκολία να παίρνουν δάνεια για σπίτια, δάνεια για πιστωτικές κάρτες, σπουδαστικά δάνεια ή άλλες μορφές καταναλωτικής πίστωσης. Το ίδιο πράγμα ισχύει για τις επιχειρήσεις με στέρεες πιστωτικές αξιολογήσεις. Τα άτομα και οι επιχειρήσεις με λιγότερη φερεγγυότητα έχουν πρόβλημα, αλλά κάτι τέτοιο θα συνέχιζε να ισχύει ακόμα κι αν το τραπεζικό σύστημα ήταν πλήρως κεφαλαιοποιημένο. Οι τράπεζες δεν δανείζουν χρήματα σε άτομα ή επιχειρήσεις με υψηλό πιστωτικό ρίσκο όταν η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση. Συνεπώς, θα επιθυμούσα να δω ένα καλό σχέδιο που θα ξεκαθάριζε το τραπεζικό σύστημα, αλλά δεν βλέπω να υπάρχει τόσο επείγουσα ανάγκη όπως βλέπει ο Κρούγκμαν».

Ποια είναι η αξιολόγησή σας για την παρούσα κατάσταση της κρίσης; Πρόσφατα ο Ομπάμα δήλωσε ότι βελτιώνονται οι προοπτικές για την παγκόσμια οικονομία. Συμφωνείτε μ' αυτό;

Οχι, τα πράγματα θα συνεχίσουν να γίνονται χειρότερα. Βρισκόμαστε ακόμα σε πολύ μεγάλη κάμψη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες οι τιμές των κατοικιών βυθίζονται, οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να απολύουν εργαζόμενους με πρωτόγνωρους ρυθμούς, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και οι τοπικές κυβερνήσεις απολύουν δημόσιους υπάλληλους και οι επενδύσεις έχουν μειωθεί κατά 20% εν συγκρίσει με πέρυσι. Σε άλλες χώρες η κρίση αγγίζει πλέον τα επίπεδα κρίσης στις ΗΠΑ, αφού υπάρχει μεγάλη πτώση στις εξαγωγές και αντίστοιχη κατάρρευση της φούσκας των στεγαστικών στις αγορές άλλων χωρών.

Απέχει ακόμα πολύ από το να πιάσει πάτο η οικονομία. Αν είμαστε τυχεροί, ο ρυθμός της πτώσης θα επιβραδυνθεί. Αλλά είναι σχεδόν αδύνατον, τόσο η αμερικανική όσο και η παγκόσμια οικονομία, να μην βιώσουν ραγδαία πτώση μέσα στο δεύτερο τρίμηνο και συνεχιζόμενη πτώση μέσα στο τρίτο και στο τέταρτο τρίμηνο του 2009. Το πιο απαισιόδοξο σενάριο θα είναι να δούμε κάποια ανάκαμψη της οικονομίας στις αρχές του 2010.

Πώς βλέπετε τους χειρισμούς της κρίσης από την Ευρωπαϊκή Ενωση;

Εως τώρα τουλάχιστον, η Ε.Ε. έχει αποδειχθεί απολύτως δυσλειτουργική προς το χειρισμό της κρίσης. Η αποτυχία να επιτευχθεί η όποια συμφωνία για ένα ουσιαστικό πακέτο οικονομικής στήριξης ουσιαστικά εγγυάται μια παρατεταμένη ύφεση και μια αργή ανάκαμψη. Επιπλέον, το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα διατηρεί ακόμα τα επιτόκια στο 1,5% (την Πέμπτη υποχώρησε στο 1,25%) είναι καταπληκτικό. Ειλικρινά, ανησυχούν ακόμα στην Ε.Ε. μήπως και τους ξεφύγει ο πληθωρισμός;

Οπως στις ΗΠΑ, η Ευρώπη έπρεπε να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να τονώσει την οικονομία της, αλλά λόγω των εθνικών διαχωριστικών γραμμών και της διεστραμμένης ιδεολογικής αντίληψής της, μεγάλο μέρος της ηγεσίας της φαίνεται να αρνείται ακόμα την ύπαρξη της κρίσης. Από αυτή την άποψη, η σύγκριση με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι εντυπωσιακή. Στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει συμφωνία σε όλο το πολιτικό φάσμα για την ανάγκη σήμερα ουσιαστικής παρέμβασης για την τόνωση της οικονομίας, ασχέτως αν υπάρχουν ουσιαστικές διαφωνίες σχετικά με τη μορφή της τόνωσης της οικονομίας

Η Κίνα έχει αρχίσει να ανησυχεί για το αμερικανικό χρέος και την αξία του δολαρίου.Εχει επίσης προτείνει τη δημιουργία ενός νέου παγκόσμιου νομίσματος προς αντικατάσταση του δολαρίου. Είναι αυτό μια καλή ιδέα και ποιες είναι οι προοπτικές να αποδεχτούν αυτή την πρόταση οι ΗΠΑ;

Δεν πιστεύω ότι η Κίνα ανησυχεί πραγματικά για την αξία του δολαρίου. Οι Κινέζοι δεν είναι ηλίθιοι. Ξέρουν ότι για πολλά χρόνια τώρα κρατάνε ψηλά την αξία του δολαρίου με τις αγορές των δολαρίων που κάνουν. Αυτό ήταν μια συνειδητή πολιτική (στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ τους έχει ζητήσει να σταματήσουν να στηρίζουν το δολάριο). Ετσι, η Κίνα πάντα ήξερε ότι θα έχανε χρήματα από τις δολαριακές της επενδύσεις.

Τα δημόσια σχόλια των ηγετών της Κίνας πρέπει να γίνουν κατανοητά ως μια πολιτική παρέμβαση. Πολύ πιθανώς να θέλουν να επισημάνουν με αυτό τον τρόπο την πρόθεσή τους να έχουν περισσότερο ηγετικό ρόλο στις διεθνείς οικονομικές υποθέσεις. Λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος της Κίνας και τη δύναμη της οικονομίας της, δεν βλέπω κανέναν τρόπο που θα μπορούσε να αποτρέψει την Κίνα από το να διαδραματίσει έναν μεγαλύτερο ρόλο στο διεθνές προσκήνιο. Και αυτό θα είναι μάλλον καλό να γίνει. Ο ανταγωνισμός, γενικά, είναι καλό πράγμα.

Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία έχει βρεθεί πλέον πολύ μακριά από μια κατάσταση ισορροπίας. Κατά την άποψή σας, τι μεταβατικά μέτρα πρέπει να ληφθούν για να λειτουργήσει το σύστημα σύμφωνα με τις ανάγκες του 21ου αιώνα (αύξηση του παγκόσμιου πληθυσμού, αυξανόμενη ανισότητα, κλιματικές αλλαγές, λειψυδρία, και ούτω καθεξής);

Υπάρχουν πολλά που πρέπει να γίνουν και φυσικά η ημερήσια διάταξη διαφέρει σημαντικά ανάλογα με τη χώρα και την περιοχή. Στις Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει ακόμα να ολοκληρώσουμε την ανάπτυξη ενός κράτους κοινωνικής πρόνοιας με εθνικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και άλλα δικαιώματα για τους πολίτες και τους εργαζόμενους. Διεθνώς, πρέπει τουλάχιστον να λάβουμε τα πρώτα μέτρα για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Θα ήταν επίσης ένα τεράστιο βήμα εμπρός εάν μέρος του πακέτου ανάκαμψης από αυτή την ύφεση περιελάμβανε μια πραγματική δέσμευση αναπτυξιακής βοήθειας για την Αφρική και περιελάμβανε μια πραγματική δέσμευση αναπτυξιακής βοήθειας για την Αφρική και για τις διάφορες φτωχές χώρες στο Νότο. Ηταν ένα σκάνδαλο για το ότι το κεφάλαιο έρεε από τις φτωχές χώρες στις πλούσιες χώρες για το μεγαλύτερο μέρος της τελευταίας δεκαετίας.

Δεδομένου ότι η τρέχουσα κρίση προέρχεται από ένα μεγάλο έλλειμμα ζήτησης, ένας τρόπος για να δημιουργηθεί η ζήτηση είναι να δοθούν προς τις φτωχές χώρες τα μέσα να αγοράσουν αγαθά και υπηρεσίες από τις πλούσιες χώρες. Θα ήταν επίσης μια τεράστια νίκη για την ανθρωπότητα εάν ο χρηματοοικονομικός τομέας μπορούσε να εξημερωθεί και να στραφεί ώστε να εξυπηρετεί τις ανάγκες της παραγωγικής οικονομίας. Ακόμα και στις καλύτερες των εποχών, αυτός ο παραφουσκωμένος τομέας αποτελεί μια σημαντική πηγή οικονομικής σπατάλης. Οταν η χρηματοοικονομική κερδοσκοπία τινάζεται στον αέρα, όπως έχει συμβεί στην τρέχουσα κρίση, τα αποτελέσματα είναι πραγματικά καταστροφικά

http://www.enet.gr/?i=news.el.home&id=32171

http://www.tvxs.gr/images/stories_photos/08815_0904031241.jpg
http://www.enet.gr/resources/2009-04/23b-3-thumb-small.jpg

Δεν θα πληρώσουμε την κρίση
Πλημμύρισε το κέντρο της Αθήνας από 50.000 διαδηλωτές.
Το Σωματείο Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας επικεφαλής στην πορεία της ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Καμία θυσία για την πλουτοκρατία, το κεντρικό σύνθημα του ΠΑΜΕΠράγματι, η συμμετοχή ήταν μεγάλη, και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό, καθώς πιέζει και για συνέχεια στους αγώνες των εργαζόμενων

Ηχηρό μήνυμα σε κυβέρνηση και εργοδότες έστειλαν την Πέμπτη οι εργαζόμενοι που συμμετείχαν στην 24ωρη πανελλαδική απεργία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Στην Αθήνα περίπου 50.000 άτομα συμμετείχαν στις απεργιακές συγκεντρώσεις, με βασικό αίτημα να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι την κρίση.

Η απεργία έγινε σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πολιτική της κυβέρνησης στην οικονομία και στο Ασφαλιστικό, αλλά και για το νέο εφιαλτικό τοπίο που διαμορφώνεται στην ελληνική αγορά εργασίας. Το «πάγωμα» των αυξήσεων και η αύξηση των ορίων ηλικίας των γυναικών στο Δημόσιο, το κύμα απολύσεων, η καθιέρωση εβδομάδας τεσσάρων εργάσιμων ημερών και γενικά η επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης έβγαλαν τους εργαζομένους στον δρόμο.

Νατάσα Μιχαήλ, 32 ετών, νηπιαγωγός:Είμαι εργαζόμενη μητέρα με δύο παιδιά και βλέπω πως η κατάσταση δεν πάει άλλο. Νιώθω ανασφάλεια. Για τίποτα δεν είμαστε πλέον σίγουροικαι ευέλικτους

Το πλήθος που διαδήλωσε χθες στο κέντρο της Αθήνας δεν είχε ηλικία, ούτε φύλο. Και στις δύο πορείες, οικογένειες με μικρά παιδιά σε καρότσια, φοιτητές, εργαζόμενοι, συνταξιούχοι, μετανάστες πλημμύρισαν τους δρόμους, με κεντρικό σύνθημα «δεν δημιουργήσαμε την κρίση, δεν θα πληρώσουμε την κρίση».

Πέταξαν αβγά
Με κόκκινα και πράσινα μπαλόνια που μετέφεραν μηνύματα όπως «κάτω τα χέρια από τις κατακτήσεις μας», αλλά και με μαύρες σημαίες και τύμπανα, δεκάδες χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν δυναμικά και ειρηνικά. Εξω από το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων διαδηλωτές πέταξαν αβγά, ζητώντας να μην εφαρμοστούν οι εισηγήσεις για την καταβολή μισού μισθού από τους δημοσίους υπαλλήλους.

Τα συνθήματα που κυριάρχησαν είχαν άρωμα από την επικαιρότητα -«ΣΕΒ και τραπεζίτες στήσανε χορό, έναν κουρασμένο έχουν αρχηγό»-, αλλά και καυστικά σχόλια για τις κινήσεις της κυβέρνησης: «στις τράπεζες λεφτά, δεκάρα στα Ταμεία, να φύγει επιτέλους αυτή η συμμορία», «οι μεταρρυθμίσεις ήταν μια απάτη, τα βάρη να φορτώσουν στις πλάτες του εργάτη», «ληστεία, άδειασαν τα Ταμεία, μας άφησαν στον δρόμο, χωρίς δεκάρα μία», «πληρώνεις για τα κέρδη, πληρώνεις και στην κρίση, στην ανατροπή τους βρίσκεται η λύση».

Η πορεία του ΠΑΜΕ ξεκίνησε από την πλατεία Ομονοίας λίγο μετά τις 11 το πρωί πέρασε μέσω της οδού Σταδίου μπροστά από τη Βουλή, με κεντρικό σύνθημα «καμία θυσία για την πλουτοκρατία» και διαλύθηκε στην οδό Συγγρού.

Λίγο αργότερα, στην πορεία των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ μπροστάρης τέθηκε το μπλοκ του Σωματείου Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας.

Οι εργαζόμενοι, κυρίως γυναίκες, που βρίσκονται σε καθεστώς επίσχεσης εργασίας -κάποιες έχουν κατασκηνώσει από την περασμένη Δευτέρα έξω από το υπουργείο Οικονομικών στην Αθήνα- έδωσαν δυναμικό παλμό στην πορεία, φωνάζοντας συνθήματα όπως «Θράκη και Μακεδονία, φτάνει πια η ανεργία».

Μπλόκο στις απολύσεις
«Οι αγορές τους καταρρέουν, δεν θα καταρρεύσουμε και εμείς», σημείωσε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γιάννης Παναγόπουλος, μιλώντας στην απεργιακή συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως και κάλεσε τους εργαζομένους να στήσουν μπλόκο στις απολύσεις, στις διαθεσιμότητες και στις υποχρεωτικές άδειες. Για αφετηρία ενός νέου τύπου αγώνα, με άμεσο στόχο αλλαγή πολιτικής, μίλησε ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Σπύρος Παπασπύρος.

Από την πλευρά του, ο γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ, Κώστας Πουπάκης (ΔΑΚΕ), σημείωσε πως «οι εργαζόμενοι δεν θα πληρώσουν τα σπασμένα των τραπεζών και των επιχειρηματιών αλλά και τα κάθε λογής «golden boys» και κάλεσε τους αρμόδιους υπουργούς να σταματήσουν να «χαϊδεύουν αυτιά». Τέλος, ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Αλέκος Καλύβης, σημείωσε ότι «στην κρίση απαντάμε με αγώνα» και προσέθεσε πως «δεν θα λυγίσουμε εμείς. Εμείς θα τους λυγίσουμε».

Συγκέντρωση στην Αθήνα και σε 68 ακόμη πόλεις έκανε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο.

ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΗ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
Δύο οι πορείες και στη Θεσσαλονίκη

Με ικανοποιητική συμμετοχή εργαζομένων στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα πραγματοποιήθηκαν οι δύο συγκεντρώσεις και πορείες στη Θεσσαλονίκη στο πλαίσιο της 24ωρης απεργίας των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ.

Με κεντρικό σύνθημα «Να μην πληρώσουν την κρίση οι εργαζόμενοι», η κεντρική συγκέντρωση, που διοργάνωσαν το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης και το νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ (ΕΔΟΘ), πραγματοποιήθηκε στις 10.30 μπροστά στο Εργατικό Κέντρο.

Ο πρόεδρός του, Νίκος Γιαννόπουλος, στον χαιρετισμό του μίλησε για τον «χορό» των απολύσεων και αλλαγών στις σχέσεις εργασίας που σημειώνονται σε πολλές παραγωγικές μονάδες της περιοχής, οι οποίες με πρόσχημα την κρίση προχωρούν στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Ακόμα κατήγγειλε την επιχειρούμενη περαιτέρω αποκρατικοποίηση της ΕΥΑΘ, εργαζόμενοι της οποίας συμμετείχαν με διακριτό μπλοκ στην κεντρική συγκέντρωση.

Ακολούθησε πορεία, μέσω των κεντρικών δρόμων της Θεσσαλονίκης, με κατάληξη το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, όπου επιδόθηκε ψήφισμα.

Την ίδια ώρα στο άγαλμα του Βενιζέλου έγινε η δεύτερη συνάντηση με διοργανωτή το ΠΑΜΕ. Με κεντρικό σύνθημα «Ρήξη με την πλουτοκρατία», ακολούθησε πορεία με την ίδια κατάληξη.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8400&pubid=2902764

http://staging.michaelmoore.com/_images/splash/italianheroes.jpg
Μεγάλη διαδήλωση για την οικονομία
Σε εξέλιξη βρίσκεται η διαδήλωση που οργανώθηκε στη Ρώμη, από το κεντροαριστερό συνδικάτο Cgil, το ισχυρότερο της χώρας.

Με τη σημερινή κινητοποίηση, αμφισβητείται ευθέως η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι, καθώς κρίνονται ανεπαρκή τα μέτρα που ελήφθησαν για την αντιμετώπιση της διεθνούς κρίσης.

Τέσσερις πορείες εργαζομένων, συνταξιούχων και φοιτητών, κατέληξαν στον ρωμαϊκό ιππόδρομο του Τσίρκο Μάσιμο, όπου μίλησε ο γραμματέας του συνδικάτου, Γκουλιέλμο Επιφάνι.

«Η κυβέρνηση πρέπει να ανοίξει έναν πραγματικό κοινωνικό διάλογο, για να αντιμετωπισθεί με σοβαρότητα και συνοχή η κρίση. Ο πλούτος της χώρας, θα μειωθεί, φέτος, κατά 4%. Η κατάσταση δεν διορθώνεται με αστεϊσμούς και ανεπαρκείς πρωτοβουλίες», δήλωσε ο επικεφαλής της Cgil.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του συνδικάτου, στη σημερινή κινητοποίηση παίρνουν μέρος πάνω από ένα εκατομμύριο άτομα. Οι διαδηλωτές, έφθασαν στη Ρώμη με πάνω από τέσσερις χιλιάδες πούλμαν, σαράντα τρένα και δύο πλοία. Παρόντες, ο γραμματέας των Δημοκρατικών της Αριστεράς, Ντάριο Φραντσεσκίνι, καθώς και ηγετικά στελέχη των κομμάτων «Ιταλία των Αξιών» -του πρώην εισαγγελέα Ντι Πιέτρο-, της «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης» και των «Ιταλών Κομμουνιστών».

«Είναι υποχρέωσή μου να σταθώ στο πλευρό των εργαζομένων που ζητούν να γίνουν σεβαστά τα δικαιώματά τους, που φοβούνται ότι μπορεί να χάσουν τη δουλειά τους και υποστηρίζουν ότι η σύνταξή τους δεν φτάνει για να ζήσουν», δήλωσε ο Ντάριο Φραντσεσκίνι.

Στη διαδήλωση, μεταξύ άλλων, ακούστηκαν πολλά συνθήματα των εργαζομένων στον αγροτικό τομέα, (επέμειναν ότι τα «εποχικά» ένσημά τους δεν είναι αρκετά για να συνταξιοδοτηθούν) και των υπαλλήλων των λεγόμενων «call center», που είναι υποχρεωμένοι να δεχθούν τη μερική απασχόληση με χαμηλές αποδοχές.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός έχει καταστήσει σαφές, ότι η κυβέρνησή του θεωρεί πως τα εννέα δισεκατομμύρια ευρώ, που έχει διαθέσει έως τώρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των εργαζομένων.

Ο υπουργός Δημόσιας Διοίκησης, Ρενάτο Μπρουνέτα, αναφερόμενος στη διαδήλωση του Σαββάτου, αφού υποστήριξε το δικαίωμα των πολιτών να εκφράζουν ελεύθερα τη βούλησή τους, πρόσθεσε ότι «η σημερινή εκδρομή της Cgil στη Ρώμη, κάνει καλό στο σύνολο της οικονομίας, από τη στιγμή που θα καταναλωθούν χρήματα σε εστιατόρια και λεωφορεία».

Οι δυο υπόλοιπες «ιστορικές» συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας, Cisl και Uil, δεν παίρνουν μέρος στη διαδήλωση, καθώς έχουν επιλέξει να κρατήσουν χαμηλότερους τόνους και να συνεχίσουν το διάλογο με την κυβέρνηση.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=83684

Hundreds Rally on Wall St., Demanding Action to Combat Economic Crisis
Channeling widespread populist anger at seemingly never ending bank bailouts and excessive executive compensation, hundreds of demonstrators converged on Wall St. this afternoon for a rally and march through the financial district, even as a steady rain continued throughout the day.

Organized by the Bail Out the People Movement (BOPM), protesters held signs and posters reading "Bail Out the Unemployed," and "King's Dream: A Job or Income For All," in reference to the 41st anniversary of Dr. Martin Luther King Jr.'s assassination, which will be commemorated tomorrow by a United for Peace and Justice march that targets the culprits of the financial crisis as well. The UFPJ march is calling for cuts in military spending to address the economic crisis.

"It's wrong that working people are being kicked out of their homes and are losing their jobs, while the rich get bailed out. It's disgusting. It's creating a depression, a worldwide depression," said Jeremy Radabaugh, of BOPM and a former organizer for the United Electrical Workers, the union that organized the Chicago factory occupation at Republic Windows and Doors last December.

Demonstrators came from around the country, including Baltimore, Seattle, Philadelphia and Buffalo.

BOPM used the protest to demand numerous measures to combat the economic crisis, including a moratorium on evictions and foreclosures, an end to the Iraq and Afghanistan wars, the passage of the Employee Free Choice Act and more.

Underscoring the urgency for action to combat the economic crisis, the protest came on a day when newly released unemployment figures showed that over 660,000 jobs were lost in March, increasing the official unemployment rate to 8.5 percent. The actual rate of unemployment is much higher, as the federal government's numbers do not include people who have given up searching for jobs or part-time workers who would much rather work full-time.

Early on during the rally, the NYPD arrested four protesters who reportedly were walking down the middle of Broadway. A statement in response to the arrests on bailoutpeople.org read, "The real criminals are in the boardrooms and executive offices on Wall Street, not the people marching for jobs, health care, and a moratorium on foreclosures."

"I don't think it's fair that we bail out billionaires but we don't help the working people. And I'm somebody that lost their job, so I'm really affected by this," said Tsehai Hiwot, an activist with World Can't Wait and the International Action Center, as she was holding up a long banner that read, "International Working Women's Day '09 Coalition." She continued, saying, "Why do I have to pay my taxes [that go] into the pockets of people that made greedy investments?"

After a long slew of speakers from various organizations, including anti-war and health care advocates, protesters started marching down Pine St., chanting, "Bail out the people, not the banks," as NYPD officers on motorcycle followed.

The marchers stopped in front of the offices of the American International Group (AIG), the insurance behemoth that has earned the scorn of millions of Americans for paying executives exorbitant amount of bonuses while the federal government pumps bailout money into AIG. AIG's Financial Products division is a main culprit in the financial crisis, due to its dealings with credit default swaps.

With beefed up police presence blocking the entrance of the AIG building, demonstrators shouted, "AIG has got to go," and "Jail them, don't bail them."

"[This action is] directed at the bosses of the government, who are down here on Wall Street," said Dustin Langley, media coordinator for BOPM. "Since our government doesn't listen, we sometimes have to go over their heads and straight to management. So we're talking to their managers now: AIG, CitiGroup, Bank of America, and Bear Stearns."

The marchers also made stops in front of Bank of America offices, chanting, "Bank of America, give back our homes," and shouting epithets at the onlookers inside the building.

The demonstration winded down late in the afternoon, and ended with speakers at Foley Sq., near Chinatown.

At mention of the recent protests surrounding the G-20 summit meeting that concluded yesterday, the crowd broke out in applause. "They'll know that anger is on this side of the ocean," said Larry Holmes, an organizer with BOPM.

"The banks don't look out for the interest of the people. They look out for themselves," said Brandon King of the Malcolm X Grassroots Movement. "And the government is in cahoots with the banks, using our money, our taxpayer money, to bail out the banks when they have big bonuses like AIG did. There's mad homeless people on the street, and there's also massive loss of jobs. People need a bailout, banks don't need that s**t."

http://www.michaelmoore.com/words/latestnews/index.php?id=13663

Έρχονται μέρες οργής…
Φανταστείτε λίγο τη σκηνή που θα σας περιγράψουμε: Ο πατέρας είναι άνεργος εδώ και καιρό. Δεν υπάρχει ούτε ένα ευρώ στο σπίτι και τα περιθώρια πίστωσης από γνωστούς και φίλους έχουν εξαντληθεί. Ο άνθρωπος σηκώνεται το πρωί και κρυώνει, αφού δεν έχει χρήματα για τη θέρμανση. Βλέπει το παιδί του να κοιμάται και σκέφτεται τι έχει να του προσφέρει. Αυτός ο άνθρωπος, βγαίνοντας έξω από το σπίτι του, εκείνο το πρωινό, που μπορεί να φτάσει;

Η κοινωνική κρίση δεν είναι προ των πυλών, όπως θα θέλαμε πολλοί από εμάς να πιστεύουμε. Έχουμε περάσει ήδη τη διαχωριστική γραμμή και οδεύουμε ολοταχώς προς καταστάσεις πρωτόγνωρες για τη σύγχρονη κοινωνία μας.

Αυτό που έρχεται, όμως, δεν έχει σχέση με τα όσα συνέβησαν μέχρι σήμερα. Δεν μιλάμε, πλέον, για μια χούφτα νέους ανθρώπους που αναζητούν την επίλυση των υπαρξιακών τους προβλημάτων μέσα από ακραίες μορφές έκφρασης. Αλλά για μία κοινωνία που θα πνίγεται από τα προβλήματα, την αβεβαιότητα και την απελπισία. Αυτό είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν. Να το δεχτούμε?

http://www.capital.gr/Articles.asp?id=708782

Τα σταφύλια της οργής βγάζουν τρελό κρασί...
Την κρίση την προκάλεσε η αστική τάξη η οποία τώρα καλεί (και αναγκάζει) την εργατική τάξη να την πληρώσει. Τόσον απλό.

Πριν από την κρίση επίσης υπήρχε κρίση (ανισοκατανομή, φτώχεια, φθορά του περιβάλλοντος) και μετά την κρίση, πάλι κρίση θα υπάρχει. Εως την επόμενη κρίση. Ετσι λειτουργεί ο καπιταλισμός, από φάση σε φάση. Η αρρώστια του τού δίνει ζωή και η ζωή του είναι η δυσπραγία της δικής μας ύπαρξης. Τόσον απλό.

* Σε καμμιά περίπτωση η άρχουσα τάξη δεν πρόκειται να επωμισθεί με τη θέλησή της μέρος του κόστους αυτής της κρίσης και τούτο θα κάνει την πολιτική της συμπεριφορά ακόμα περισσότερο απρόβλεπτη, έξυπνη κι επικίνδυνη. Τόσον απλό.

* Το φαινόμενο ότι κράτη που βρίσκονταν πιο κοντά στον κοινωνισμό (Γαλλία, Γερμανία) προτείνουν μονεταριστικές λύσεις, ενώ μονεταριστικά κράτη (ΗΠΑ, Βρετανία) προτείνουν τώρα πιο κοινωνιστικές συνταγές, δείχνει τη σύγχυση που επικρατεί στη στρατηγική για την έξοδο απ' την κρίση. Στην πραγματικότητα τέτοια στρατηγική δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και σαφής εικόνα για τη φύση και το μέγεθος της κρίσης. Το τζίνι έχει απλώς βγει απ' το μπουκάλι. Τόσον απλό.

* Αν στο γεγονός της έλλειψης στρατηγικής της αστικής τάξης προσθέσει κανείς την απουσία στρατηγικής κι αντιλόγου της Αριστεράς, τότε η απόσταση από το χάος ή την τυραννία είναι δυσδιάκριτη. Τόσον απλό.

* Κρίση - φτώχεια - εξέγερση ή κρίση - υποταγή - εκφασισμός. Ιδού το ερώτημα. Και ουδόλως απλή η απάντηση...

http://www.enet.gr/?i=news.el.home&id=31703

Argentina heads for return of debt default that 'left it out of the world' seven years ago
The world's worst debtor in history, Argentina, is preparing to tell its creditors to forget about getting paid - again.
"This year should be fine, there is enough money to pay off what it owes, but next year looks very different," says Eugenio Bruno, a Buenos Aires lawyer specialising in international debt issues. Argentina owes more than $20bn (£13.9bn) this year alone from a combination of debts falling due and servicing charges. Some Argentinian dollar-denominated bonds are yielding more than 50%, a staggering rate that presumes a default is likely to happen.

The government debt is now $150bn, which is higher than it was during Argentina's last default in 2002, when the country was virtually "left out of the world".

http://www.guardian.co.uk/world/2009/apr/02/argentina-debts-economic-crisis

Αργεντινή: Τι συμβαίνει όταν χρεωκοπεί μια χώρα;
Το 2001 η Αργεντινή, μια από τις πλουσιότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής και παγκόσμιο «οικονομικό θαύμα» σύμφωνα με τη Διεθνή Τράπζα χρεωκόπησε. Ποιες ήταν οι αιτίες και τι ακριβώς συμβαίνει όταν χρεωκοπεί μια χώρα; Ανταπόκριση του Στέλιου Κούλογλου από το Μπουένος Αιρες.

Η Αργεντινή ήταν μια αναπτυγμένη χώρα ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα. Είναι π.χ. χαρακτηριστικό ότι το μετρό του Μπουένος Άιρες άνοιξε το 1913 ενώ, και σήμερα, η Αργεντινή καταλαμβάνει την 23η θέση στο κόσμο με βάση το ακαθάριστο εθνικό της προιόν. Παρόλα αυτά, το 2001 η χώρα χρεωκόπησε. Μεγάλες επιχειρήσεις έκλεισαν και οι τράπεζες πάγωσαν τις καταθέσεις των πολιτών που ξεσηκώθηκαν.

http://www.youtube.com/watch?v=rH6_i8zuffs

Το εξωτερικό χρέος αποτέλεσε βασική αιτία της οικονομικής κρίσης. Η υπερχρέωση της χώρας ξεκίνησε στη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας (1976-1983) του Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα, που ευθύνεται για το θάνατο 30 χιλιάδων πολιτικών της αντιπάλων - των περίφημων "desaparecidos" (εξαφανισμένων). Όπως αποδείχθηκε, οι 30 χιλιάδες εξαφανισμένοι είχαν απαχθεί και δολοφονηθεί από τα όργανα της δικατορίας. Στο προηγούμενο βίντεο, αλλά και σε επόμενα αυτής της έρευνας, γίνεται αναφορά στις “Μητέρες της Πλατείας Μάγιο” που συγκεντρώνονταν επί χρόνια στην κεντρική ιστορική πλατεία της αργεντίνικης πρωτεύουσας, ζητώντας να μάθουν τι συνέβη στα παιδιά τους.

Για να γίνει δημοφιλής η χούντα, δανείστηκε χρήματα από το εξωτερικό και το 1982 ξεκίνησε ένα πόλεμο με την Μεγάλη Βρετανία για την ανάκτηση της κυριαρχίας των νησιών Μαλβίνας (Φόκλαντς) που τελικώς επιτάχυνε την πτώση της. Το 1983 ανέλαβε την προεδρία ο Ραούλ Αλφονσίν (πέθανε αυτή την εβδομάδα), ο οποίος πήρε μέτρα για τον εκδημοκρατισμό της χώρας, όμως στον οικονομικό τομέα έδωσε προτεραιότητα στην αποπληρωμή του χρέους, ακολουθώντας τις επιταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Το 1989, εξαιτίας της οικονομικης κρίσης, ο πρόεδρος Αλφονσίν αναγκάστηκε να παραιτηθεί, 5 μήνες πριν από τη λήξη της θητείας του. Αλλά τα πράγματα έγιναν πολύ χειρότερα με την εκλογή του Κάρλος Μένεμ. Ο νέος πρόεδρος (στα πλάνα που ακολουθούν χορεύει τάνγκο με την Μελίνα Μερκούρη) αθέτησε όλες τις υποσχέσεις του, υιοθετώντας τις πιο ακραίες συνταγές του νεοφιλελευθερισμού.

Ο Κάρλος Μένεμ ιδιωτικοποίησε τη δημόσια περιουσία της Αργεντινής. Πολλές επιχειρησεις πουλήθηκαν, παρότι ήταν κερδοφόρες και στρατηγικής σημασίας για τη χώρα, όπως οι εταιρίες Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου. Στηρίχθηκε σε ένα πολιτικό σύστημα, το οποίο διέφθειρε με τα χρήματα που παίχτηκαν γύρω από τις ιδιωτικοποιήσεις, καθώς και στον έλεγχο της Δικαιοσύνης, η οποία κουκούλωσε τα σχετικά σκανδάλα. Η πολιτική του είχε ως συνέπεια μια οικονομική γενοκτονία: το 1999, όταν τελείωσε η δεύτερη θητεία του, στην Αρεγεντινή πέθαιναν καθημερινά 100 άτομα από την πείνα, εκ των οποίων τα 55 ήταν παιδια.

http://www.tvxs.gr/v8892

Ενα βήμα πριν από τη χρεοκοπία η Ουκρανία
«Απαλλαγείτε από όλους», έγραφε το πανό που κρατούσε ο Βασίλι Κιριλιούκ, άνεργος υδραυλικός, ο οποίος συμμετείχε στις πρόσφατες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και δήλωνε ότι «θα υπάρξει εξέγερση, οι πολίτες έχουν αγανακτήσει».

Αποψη που ασπάζεται και ο Ολέκσι Χαρόν, καθηγητής πολιτικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Κίεβου: «Εάν η οικονομία επιδεινωθεί, εάν περισσότερες τράπεζες αντιμετωπίσουν προβλήματα, εάν απολυθούν περισσότεροι εργαζόμενοι, τότε θα πρέπει να αναμένονται μαζικές διαδηλώσεις».

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=12732&pubid=7015102

Αντικυβερνητικές διαδηλώσεις
Την παραίτηση του φιλοδυτικού προέδρου και της κυβέρνησης της Ουκρανίας ζήτησαν περίπου 20.000 άτομα που διαδήλωσαν την Παρασκευή στο Κίεβο.
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=83595

ΔΡΟΜΟΙ
Εκείνη την ημέρα...

... τη θυμούνται ακόμη σε αυτή την ουγγρική πόλη. Η εταιρεία Levi, που τα τζιν της είχαν γίνει το σύμβολο ενός ιδεολογικού πολέμου για την κατάκτηση των νέων που ζούσαν στις σοβιετικές χώρες, άνοιγε το εργοστάσιό της στο Κισκουνάλας κι άρχιζε να προσλαμβάνει εργάτες και ράφτρες. Ήταν το 1988. Την επόμενη χρονιά θα έπεφτε το Τείχος του Βερολίνου.

Ο Λάζλο Βαρνάι...

... που πρώτα ήταν εργάτης σε ένα κρατικό συνεταιριστικό αγρόκτημα, θυμάται ακόμη με πόσο θαυμασμό κοιτούσε το λουλακί νήμα να τρέχει πάνω στα καρούλια, μόλις πήραν μπρος οι μηχανές του εργοστασίου. «Ήταν ένα μεγάλο θαύμα εκείνων των καιρών», λέει σήμερα στην εφημερίδα «Λος Άντζελες Τάιμς». Η πόλη μεγάλωσε. Ο Βαρνάι έγινε δήμαρχος, αλλά τώρα το εργοστάσιο κλείνει. Η Levi δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα λόγω της οικονομικής κρίσης. Περίπου 550 κάτοικοι της πόλης θα χάσουν τις δουλειές τους τον Ιούνιο. «Αυτό που θεωρώ απαράδεκτο είναι το ξαφνικό», λέει ο Βαρνάι. «Σαν να μην πρόκειται για ανθρώπους. Η ζωή δεν είναι τόσο απλή, να κλείνεις έτσι το εργοστάσιό σου και να φεύγεις. Μπορεί να είναι για τη Levi, αλλά δεν είναι γι΄ αυτή τη μικρή πόλη. Αυτό που με αφήνει κατάπληκτο είναι η απάνθρωπη φύση του καπιταλισμού και η ψυχρή λογική των αριθμών». Η παγκόσμια κρίση έχει γονατίσει την οικονομία της Ουγγαρίας. Και είκοσι χρόνια μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, οι Ούγγροι όπως και οι άλλοι γειτονικοί λαοί νιώθουν πως η Δύση βλέπει σήμερα τις πρώην σοβιετικές χώρες μονάχα σαν βάρος. Τα μεγάλα σχέδια, τα μεγάλα οράματα και τα μεγάλα λόγια τώρα συντρίβονται πάνω στο τείχος της κρίσης.

Οι κάτοικοι...

... του Κισκουνάλας δυσκολεύονται να το χωνέψουν. «Η Levi διοργάνωνε παιχνίδια και αθλητικούς αγώνες, έπαιρνε μέρος στη ζωή της πόλης», λέει ο Βαρνάι. «Περίπου εκατό εργάτες της ήταν οικογένειες, άντρες, γυναίκες, παιδιά. Τώρα που φεύγει, δεν θέλει ούτε καν να συζητήσει μαζί μας, να βρούμε έναν τρόπο για να μείνει. Κάνει σαν να μη μας ξέρει. Είναι μεγάλο χτύπημα για την πόλη». Η σφυρίχτρα του εργοστασίου σημαίνει το τέλος της βάρδιας και η Μαριάν Σζαλάι, ράφτρα, βιάζεται να προλάβει το λεωφορείο. Θα πρέπει να ψάξει αλλού για δουλειά. Θυμάται όταν μια φωνή από τα μεγάφωνα του εργοστασίου ανακοίνωσε για πρώτη φορά στους εργάτες τι τους περιμένει. Ήταν ανήμερα της Γιορτής της Γυναίκας. Και το έχουν παράδοση στην Ουγγαρία να προσφέρουν τέτοια μέρα λουλούδια στις εργάτριες. «Η Levi μάς έδινε λουλούδια», λέει η Σζαλάι. «Δεν ήταν τίποτα σπουδαίο, ήταν όμως κάτι, μια χειρονομία. Μας είπαν πως μας διώχνουν, χωρίς να μας δώσουν ούτε ένα λουλούδι».

Οι υποσχέσεις...

... της παγκοσμιοποίησης ξεθωριάζουν μαζί με την ευαισθησία. Και πίσω από τις αυταπάτες, οι λαοί των πρώην σοβιετικών χωρών βλέπουν τώρα να ορθώνεται μπροστά τους ένα καπιταλιστικό «τείχος του Βερολίνου».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4510373&ct=2

Banks could bet on toxic assets with taxpayers' money
banks that received billions of dollars of taxpayer money to bolster their capital could place bets on the same toxic assets that got them into trouble in the first place -- and with government support.
http://www.reuters.com/article/newsOne/idUSTRE5320OK20090403

ECB divided as Trichet hints at plan to print money
http://www.independent.co.uk/news/business/news/ecb-divided-as-trichet-hints-at-plan-to-print-money-1661116.html

Bank will need to act fast to prick inflation balloon
Next week, for the first time since February 1960, all of 49 years ago, Britain’s most-watched inflation measure will go negative. The retail prices index (RPI) is expected to be 0.5% down on a year earlier, so watch out for the flood of articles and reports it provokes on deflationary Britain.

It will not end there. Negative RPI readings will be with us for the rest of this year, culminating in a deflation number of between 2.5% and 3% by September. This bout of deflation is due to various factors, including the unwinding of last year’s record oil prices and sharply falling mortgage rates and house prices.

The consumer prices index (CPI), the government’s target measure, does not include the last two and, as a result, may only briefly stray into negative territory. But it should be running along at close to zero for much of the second half of the year. The weaker the economy, the greater the danger of sustained CPI deflation.

And yet the worry I detect out there, certainly among business people, is not deflation but inflation. Beyond the valley of temporarily falling prices, they fear, lie the jagged peaks of a nasty inflation problem.

Partly this is a micro versus macro perspective. Many businesses have lived with falling prices for years and see it as the norm. But there is a difference between prices falling in individual sectors and across the economy as a whole. Twentieth-century deflation was mainly associated with depression and a rise in the real value of debt, something that has to be avoided.

There is, however, also some logic to these inflation worries. When does “kitchen sink” economics — throwing everything at the problem – go from being bold and aggressive to being foolhardy?

And when does a government that was quick to shelve its fiscal rules also abandon its inflation target? Could a little bit more inflation be presented as a more palatable alternative to permanently high unemployment? And haven’t governments throughout history inflated their way out of debt?

The kitchen sink includes the most dramatic interest-rate cut, proportionately at least, in history. It embraces a 28% fall in sterling’s average value since the credit crisis started in August 2007.

This time last year a £60 billion annual figure for public borrowing would have been unacceptably high. Now we are heading for an officially admitted £118 billion, with the City looking for more, perhaps £150 billion. It is not clear whether November’s £20 billion fiscal stimulus will be followed by another significant dose in the April 22 budget, with Alistair Darling apparently resisting pressure to do much more.

Then, of course, there is the banking rescue in all its glory. If you add the cost of the banking recapitalisation to the credit-guarantee scheme, the asset-protection scheme, the long-term discount window scheme and the rest, you get to a very large number indeed; well over £1 trillion. That is not necessarily a sensible thing to do — it involves adding apples and pears – but it underlines the scale of the intervention.

The star of the show is quantitative easing, which has sparked the greatest unease among inflation fretters. It may be just that none of the other big central banks is doing it, including the US Federal Reserve. It could be because Gideon Gono, Zimbabwe’s central-bank governor, has praised it and come out as its intellectual godfather. But “creating” money feels like the road to perdition for some.

So how worried should we be? The Bank, in its February forecast, predicted that negligible inflation would not just be with us for this year but beyond. If it is right, then by the time of the 2012 London Olympics we will have looked back on a long period in which CPI inflation has averaged 1%.

Is this plausible? The Bank, to be fair, has incorporated sterling’s weakness into its numbers, though on the other side it also thinks consumers and businesses could get locked into a falling-price mentality that might be hard to shift.

Its main reason for thinking inflation will stay low, however, is that the recession will increase spare capacity in the economy to such an extent that even if firms wanted to raise prices they will find it hard to do so. High unemployment will tend to keep wage demands down.

History, it should be said, is on the Bank’s side. Recessions are good at destroying inflation. That is why, traditionally, they were engineered by policymakers.

The last time Britain had a combination of a sharp sterling fall, plunging interest rates and big budget deficits, at the time of the pound’s September 1992 exit from the European exchange-rate mechanism, the fear was also of a resurgence in inflation. But it was followed by 16 years of low and stable inflation. This time the recession started with inflation already low, hence the worries about deflation.

All that is fine, except that this time the policy response has taken us into uncharted territory. I am not so concerned about quantitative easing. It is fairly easy to unwind and the risk is that it is ineffective, not that it is excessively inflationary.

The risks come from the combination of very low interest rates, sterling’s fall and big budget deficits. Fathom Consulting, in a new report, argues that the three are related, most importantly in the strong sense that the pound’s weakness is directly related to a loss of credibility for Britain’s macroeconomic framework. Certainly, the failure of anybody in authority to speak up for sterling is surprising.

Credibility, once lost, is not easily regained, but there are things that should be done. November’s pre-budget report contained some measures for reining back public borrowing over the medium term, but there needs to be a lot more. A large part of the April 22 budget should be about medium-term fiscal consolidation, which regrettably will have to involve both higher taxes and lower government spending.

Mervyn King and his colleagues have to show there is an iron fist inside that velvet glove. From a time when tiny changes in Bank rate were thought to have a big impact, we are in an era where huge changes are assumed to have not much effect. Calibration is hard but maybe we should be a little more patient and wait for normal policy lags to work.

Most of all, the Bank has to be ready to raise rates as quickly as it cut to avert any medium-term inflation problem. It would also give a powerful signal that the worst was over. That won’t happen for a while. But for once, when interest rates go up, it will be a cause for national celebration.

PS: Things they wish they hadn’t said: Gordon Brown’s “no return to boom and bust” is in a class of its own but there are a few others that some of our leading politicians might wish were forgotten.

Oliver Letwin, then Tory shadow chancellor, now in charge of its policy review, said in July 2004 an incoming Conservative government would abolish or rein back the Financial Services Authority (FSA) because of its “intrusive regulatory regime”. The FSA, according to the Tories, was “increasingly a tool of the Treasury”, and threatened to squeeze the life out of the City by overregulating it.

Mind you, and at risk of encouraging hate mail by speaking ill of a national treasure, when Vince Cable commented on the Tory proposals he also favoured light-touch regulation for markets “so that growth and enterprise are not stifled”. He returned to the theme in 2006, in a speech to the Association of Foreign Bankers’ spring luncheon, warning of the dangers of excessive regulation of the City and favouring “a lighter touch”.

I am not blaming him. The past is another country. We now know the regulators failed, but it is worth a reminder that it was not obvious at the time.

http://business.timesonline.co.uk/tol/business/columnists/article5908405.ece

http://2.bp.blogspot.com/_wFWqWIH-WFU/SdBh_Ow36cI/AAAAAAAAJcM/eIehr0q7mWg/s400/NA-AW774A_Outlo_NS_20090329225415.gif

How a Modern Depression Might Look -- If the U.S. Gets There
In the wake of the biggest financial shock since 1929, economists say the odds of a depression are less than 50-50 -- though still uncomfortably high. But even if a depression comes to pass, a 21st-century version would look very different from the one 80 years ago.

There is no consensus definition for "depression." Harvard University economist Robert Barro defines it as a decline in per-person economic output or consumption of more than 10%, and puts the odds of a depression at about 20%. Many economic historians say the line between recession and depression is crossed when unemployment rises above 10% and stays there for several years.

The current recession, though severe, is not at depression levels now. Unemployment in February was at 8.1%, not as bad as in the early 1980s -- the last time the idea of a depression was being kicked around seriously, when it remained over 10% for 10 months. In the Great Depression it reached 25%

"When you get an unemployment rate of 25%, it's everywhere," recalls economist Anna Schwartz, who is 94 years old and best known for her analysis of the causes of the Great Depression with the late Milton Friedman. "Everyone is conscious of that and fearful. We're not talking in that league at all."

Using the Barro definition, economists in a Journal poll conducted in early March put the odds of a depression at 15%, on average. But there was wide disagreement. John Lonski, chief economist at Moody's Investors Service, put the depression odds at 30% in early March, but better-than-expected news recently has led him to put it closer to 20%. In contrast, Paul Kasriel of Northern Trust put the odds of a depression at just 1% because of the aggressive lending by the Federal Reserve and the fiscal stimulus just beginning to hit the economy. "There are just too many powerful countercyclical policies in place that will prevent the worst-case scenario," he says.

Today's government response is a far cry from the early 1930s, when the Fed raised interest rates, the infamous Smoot-Hawley Tariff Act crushed trade and Treasury Secretary Andrew Mellon's prescription for the economy was "liquidate labor, liquidate stocks, liquidate the farmers, liquidate real estate."

"The Great Depression was a mass of policy errors that made it worse," says historian and investment consultant Peter Bernstein, 90. "This time we have our fill of policy errors, but at least they're not making it worse."

Mr. Bernstein lived on Manhattan's Upper West Side during the Depression. "You were conscious of it all the time when you were out in the street," he says. "People looked so threadbare."

The different structure of today's economy means that a modern depression would differ from the Great Depression of the 1930s. Fewer than 2% of Americans working today have agricultural jobs, compared with one in five in 1930. Three-quarters of today's workers are in service-related jobs, which tend to be more stable than manufacturing, compared with fewer than half in 1930.

And then there are the social-safety-net programs that emerged after the Great Depression to blunt the blows. "There were no unemployment insurance, no food stamps, none of the automatic things that maintain some income for people who are out of work," says former Massachusetts Institute of Technology economist Robert Solow, a Nobel laureate. Mr. Solow, 84, grew up in Brooklyn, N.Y., and remembers his parents' constant worry about the next month's money.

With spending on food accounting for a little less than a tenth of a typical family's disposable income today, compared with a little less than a quarter in 1930, a modern depression wouldn't hit people in the stomach as the Great Depression did. Growing up on a Wisconsin farm, Catherine Jotka, 89, remembers taking dried corn meant for animal feed out of the granary and sifting dirt out of it to make corn bread.

Today's cutbacks would be for more discretionary purchases -- cable television, iTunes songs and restaurant meals. And there's plenty of room for trimming, says Victor Goetz, 81, a retired engineer who lives outside Seattle. "This has a whole different feel than anything we had in the 1930s," he says.

Even if the downturn isn't deep enough to be called a depression, the restructuring that it needs to go through means that even after the economy bottoms out, there could be a "lost" four or five years of sluggish growth, says Nobel laureate Paul Samuelson, 93.

As a University of Chicago student during the Depression, Mr. Samuelson remembers attending economic lectures that seemed completely out of step with the times, based on laissez-faire principles that stopped making sense after the 1929 crash. "I was perplexed because I could not reconcile the assignments I got from these great economists with what I heard out the windows and I heard from the street," he says.

Starting in the 1980s, the U.S. saw an extraordinary period of economic quiescence, where growth was steady and policy makers dealt with financial crises handily. Economists began to doubt the possibility of a financial crisis so severe it would upend the economy. And that left them as blindsided as their counterparts when the crisis came 80 years ago.

http://online.wsj.com/article/SB123836938251967565.html#mod=loomia?loomia_si=t0:a16:g2:r4:c0.0453915:b23454840

Επιστροφή στη δεκαετία του 1950 για τη βιομηχανία των επενδύσεων
«Η μητέρα μου είναι 75 ετών», είπε ο δημοφιλής Αμερικανός παρουσιαστής Τζον Στιούαρτ, απευθυνόμενος στο γκουρού του χρηματιστηρίου, Τζιμ Κράμερ, τον οποίο φιλοξενούσε στην εκπομπή του. «Και πίστεψε στην ιδέα ότι οι μακροπρόθεσμες επενδύσεις είναι η καλύτερη λύση γι’ αυτήν. Και ξέρεις τις έγινε;» «Απλά δεν πέτυχε», Πέτυχε όμως να αδειάζει τις τσέπες του λαού, και να γεμίζσει ακόμα περισσότερο τις τ΄σεπες της άρχουσας τάξης...του απάντησε ο συνομιλητής του. Η συγκεκριμένη εκπομπή, στη διάρκεια της οποίας ο κ. Στιούαρτ εξευτέλισε τον καλεσμένο του, έχει ήδη κερδίσει περίοπτη θέση στην ιστορία της αμερικανικής τηλεόρασης.

Ο κ. Στιούαρτ εξέφρασε με απλά λόγια το αίσθημα της προδοσίας που κυριαρχεί στην κοινή γνώμη, η οποία είχε πειστεί να επενδύσει σε μετοχές με τα γνωστά επακόλουθα. Το αίσθημα αυτό καλύπτει όλο το φάσμα των επενδυτών. Η κατάρρευση των χρηματιστηρίων ανάγκασε πολλούς επαγγελματίες επενδυτές και ακαδημαϊκούς να αμφισβητήσουν ανοιχτά τις αρχές που διέπουν τη σύγχρονη οικονομία. Οι βασικές αρχές στο χώρο των επενδύσεων καθώς και τα προϊόντα που προσφέρονται στους επενδυτές θα πρέπει να αναθεωρηθούν εκ βάθρων. Πράγματι, ο λόγος ύπαρξης της βιομηχανίας των επενδύσεων έχει τεθεί στο μικροσκόπιο. Ο κ. Στιούαρτ είχε δίκιο στην άποψη που εξέφρασε για τις μακροπρόθεσμες επενδύσεις και όχι μόνο για τους ηλικιωμένους επενδυτές. Οι αμερικανικές μετοχές έχουν υποχωρήσει κατά 60% από το αποκορύφωμά τους το 2000.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=12476&pubid=7087106

Στην επίθεση οι Γερμανοί βιομήχανοι
«Τα ποσά που διοχετεύει στην αγορά η αμερικανική κυβέρνηση είναι της ίδιας κλίμακας με το ΑΕΠ ορισμένων ευρωπαϊκών εθνών», δήλωσε ο κ. Κάιτελ, προσθέτοντας πως η Ουάσιγκτον επαναλαμβάνει τα σφάλματα που είχε διαπράξει στο παρελθόν. «Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που συνέβαλαν στη δημιουργία της κρίσης και το τεράστιο αμερικανικό έλλειμμα είναι ένας από αυτούς», τόνισε ο ίδιος.
Ο επικεφαλής της πανίσχυρης ομοσπονδίας Γερμανών βιομηχάνων (BDI) εξαπέλυσε μια ιδιαίτερα καυστική επίθεση κατά του δημοσιονομικού πακέτου τόνωσης της οικονομίας των ΗΠΑ, υποστηρίζοντας πως η παροχή βοήθειας στη βιομηχανία κατασκευής αυτοκινήτων ισοδυναμεί με το ξέσπασμα ενός «πολέμου των αυτοκινήτων» που θα προκαλέσει στρεβλώσεις στον ανταγωνισμό σε βάρος της Ευρώπης. «Αυτό που κάνουν οι ΗΠΑ, τώρα, είναι εξαιρετικά προβληματικό σε όρους ανταγωνισμού. Μια ημέρα η Ευρώπη θα ξυπνήσει με έντονο πονοκέφαλο εξαιτίας αυτού», είπε ο Χανς-Πέτερ Κάιτελ, με συνέντευξή του στους Financial Times.

«Υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα είχαμε επιτεθεί σφοδρά κατά αυτού που κάνουν σε βάρος του ανταγωνισμού. Αν η Daim-ler είχε λάβει, για παράδειγμα, ανάλογο ποσό χρημάτων όπως λαμβάνει η General Motors, θα είχε ξεσπάσει πόλεμος αυτοκινήτων στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο», τόνισε ο ίδιος.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=9464&pubid=7089112

Ο ισολογισμός της ενδέχεται να πλησιάσει τα 3 τρισ. δολάρια
Οι αγορές χρεογράφων απειλούν την αξιοπιστία της FED
Η Φέντεραλ Ριζέρβ αγοράζει ενυπόθηκα δάνεια δισεκατομμυρίων δολαρίων με την εγγύηση των Fannie Mae και Freddie Mac. Οι αγορές αυτές, οι οποίες μέχρι στιγμής ανέρχονται σε 250 δισ. δολάρια και ενδέχεται να αγγίξουν τα 1,25 τρισ. δολάρια, έχουν οδηγήσει τα επιτόκια ενυπόθηκων δανείων σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα.

Η κίνηση αυτή υπηρετεί βασικούς κοινωνικούς και πολιτικούς στόχους: Συμβάλλει στην άνοδο των τιμών των κατοικιών, ενώ μέσω των χαμηλότερων επιτοκίων βάζει περισσότερα χρήματα στην τσέπη των δανειοληπτών, που δεν αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην αποπληρωμή.

Μειώνονται έτσι οι πιθανότητες αντίδρασης στις στηριζόμενες σε χρήματα των φορολογουμένων κυβερνητικές πρωτοβουλίες, που έχουν ως στόχο να μπει φραγμός στις κατασχέσεις κατοικιών.

Όσο για τις τράπεζες, που έχουν στην κατοχή τους χρεόγραφα των Fannie και Freddie, εξασφαλίζουν μεγάλα κέρδη, καθώς οι αγορές της FED ανεβάζουν τις τιμές. Όλα αυτά μάλιστα δεν απαιτούν έγκριση του Κογκρέσου.

Στα χαρτιά πρόκειται για ένα ονειρεμένο σχέδιο διάσωσης. Ευνοεί όχι μόνο μεγάλους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς, αλλά και απλούς πολίτες. H Fed δεν χρειάζεται να δανειστεί για να το χρηματοδοτήσει- απλώς εκδίδει νέο χρήμα. Όταν ωστόσο κάτι φαίνεται τόσο καλό, σπάνια είναι αληθινό.

Εάν οι επενδυτές κοιτάξουν βαθύτερα θα δουν τη σκοτεινή πλευρά του, θα αντιληφθούν ότι ενέχει κινδύνους. Ο μεγαλύτερος όλων είναι ότι οι αγορές αυτές χρεογράφων θα καταφέρουν ακόμη ένα πλήγμα στην αξιοπιστία της FED, της οποίας οι νομισματικές πολιτικές οδήγησαν στη φούσκα των πιστωτικών αγορών.

Επιπλέον η έκδοση νέου χρήματος ενέχει πληθωριστικούς κινδύνους, ενώ οι επιθετικές κινήσεις της FED δημιουργούν στρεβλώσεις στις τιμές της αγοράς. Με τις αγορές χρεογράφων συνδεόμενων με υποθήκες ο ισολογισμός της FED ενδέχεται να πλησιάσει τα 3 τρισ. δολάρια, δηλαδή περισσότερο από 20% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Όταν λοιπόν σταματήσει να αγοράζει, πιθανότατα θα έχουμε απότομη αύξηση των επιτοκίων των ενυπόθηκων δανείων.

Το μέγεθος των κινήσεων της FED φαίνεται έχει ήδη επηρεάσει σημαντικά τις αγορές. Αυτή τη στιγμή είναι πολύ περιορισμένη η ζήτηση των επενδυτών για χρεόγραφα συνδεόμενα με υποθήκες των Fannie και Freddie με κουπόνι χαμηλότερο του 5%.

Η Fed ήρθε να καλύψει το κενό αυτό αγοράζοντας χρεόγραφα αξίας 192 δισ. δολαρίων με κουπόνι 4% και 4,5%. Εάν όμως θελήσει να πωλήσει αργότερα τα χρεόγραφα αυτά σε ιδιώτες επενδυτές, θα πρέπει να το κάνει σε τιμή, που θα αποφέρει απόδοση άνω του 5%.

http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/04/04/1649352.htm

“‘Capitalists can buy themselves out of any crisis, so long as they make the workers pay"
Lenin

G20: Ο κόσμος υπό εποπτεία ΔΝΤ Πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για τη σύνοδο των G-20
Υπό την εποπτεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου αποφάσισαν να θέσουν την παγκόσμια οικονομία οι ηγέτες των 20 πλουσιότερων κρατών του πλανήτη, διευκρινίζοντας μάλιστα στο σχετικό ανακοινωθέν, ότι αυτό ισχύει «τώρα και στο μέλλον». Ενα κείμενο σε πολύ διαφορετικό ύφος από εκείνα του G7 (αλήθεια, ποιος το θυμάται, πλέον), που μοιάζει με προοίμιο διεθνούς συνθήκης. Αμέσως μετά το τέλος της Συνόδου ο Αμερικανός πρόεδρος παρουσιάστηκε με αρκετά απολογητικό τόνο, σύμφωνα με τα διεθνή πρακτορεία. Η απόφαση δείχνει να θέτει τέλος στην αμερικανική ηγεμονία και ο πρόεδρος των ΗΠΑ επιχείρησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις στους πολίτες της χώρας του.

Ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί, έδειξε, αντίθετα, να βιάζεται να δρέψει τους καρπούς τις επιτυχίας. Ξεκίνησε την δική του συνέντευξη Τύπου νωρίτερα από το καθορισμένο, αναγκάζοντας τον Βρετανό πρωθυπουργό να ολοκληρώσει ταχύτερα τη δική του. Στη συνέχεια δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι «μετά το Bretton Woods ο πλανήτης ακολουθούσε το αγγλοσαξωνικό μοντέλο -χωρίς να είμαι εγώ αυτός που θα του ασκήσει κριτική, καθώς έχει τα πλεονεκτήματά του». «Σαφώς σήμερα γυρίσαμε σελίδα», πανηγύρισε ο Γάλλος πρόεδρος, προσθέτοντας ότι τα αποτελέσματα είναι καλύτερα εκείνων που θα μπορούσε να φανταστεί. Λίγα λεπτά νωρίτερα, ο «οικοδεσπότης» Γκόρντον Μπράουν ανακοίνωνε: «Η Συναίνεση της Ουάσιγκτον όπως την ξέραμε είναι νεκρή». Πρόκειται για το «πακέτο» πολιτικών που από τη δεκαετία του ‘80 αποτελούν το Ευαγγέλιο της οικονομικής ορθοδοξίας.

Οι ηγέτες των 20 κρατών δεσμεύονται να ενισχύσουν την παγκόσμια οικονομία με 1,1 τρισ. δολάρια, τα οποία κατά κύριο λόγο θα ενισχύσουν τα κεφάλαια του ΔΝΤ. Ελπίζουν ότι έτσι θα υπάρχουν τα απαραίτητα κονδύλια για τη διάσωση οικονομιών, όπως της Ουγγαρίας ή του Πακιστάν, που κινδυνεύουν να χρεοκοπήσουν λόγω της κρίσης. Με αυτό τον τρόπο φιλοδοξούν να «προσγειώσουν» τα επιτόκια δανεισμού προς τις αναπτυσσόμενες οικονομίες. Για τις αναπτυγμένεςοικονομίες, αντίθετα, δεν υπάρχει κάποια πρόβλεψη. Γεγονός που παρουσιάζεται «νίκη» της Γερμανίας αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί το αντίθετο: Οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Ιαπωνία θα μπορούν να «τυπώνουν χρήμα» κατά βούληση και η ΕΚΤ απλά δεν θα τις ακολουθήσει. Σίγουρα δεν ήταν σύμπτωση ότι την ίδια ακριβώς ημέρα το επιτόκιο του ευρώ μειωνόταν λιγότερο και από όσο προέβλεπε η αγορά, ενώ η απόφαση για «εκτύπωση ευρώ» αναβαλλόταν για τον Μάιο.

Αποκαθήλωση δολαρίου
Στο περιβάλλον αυτό το ευρώ προκύπτει ως το μόνο «σκληρό» νόμισμα (το Πεκίνο δεν επιτρέπει στο γιουάν να μετατραπεί σε τέτοιο), έναντι του οποίου θα διολισθήσει η αξία όσων «τυπώνονται» μαζικά, όπως το δολάριο. Η αποκαθήλωση του αμερικανικού νομίσματος θα ολοκληρωθεί με την ισχυροποίηση του εικονικού νομίσματος του ΔΝΤ, των SDR. Οι ΗΠΑ, ουσιαστικά αντάλλαξαν την ηγεμονία τους με τη διαβεβαίωση του Πεκίνου ότι θα συνεχίσει να αγοράζει αμερικανικά ομόλογα και άρα να δίνει «ψήφο εμπιστοσύνης» στην εκτύπωση χρήματος. Ετσι δεν θα βρεθεί το δολάριο σε ελεύθερη πτώση (θα διολισθήσει σταδιακά), επιτρέποντας και μια ηπιότερη αναδιάρθρωση χαρτοφυλακίων οικονομιών με μεγάλα συναλλαγματικά αποθέματα, όπως η Κίνα και η Ρωσία. Χαρακτηριστικό της μετάβασης στις νέες ισορροπίες είναι ότι στο 9σελιδο ανακοινωθέν όχι μόνο δεν υπάρχει η συνήθης αποκήρυξη των «απότομων μεταβολών στις συναλλαγματικές ισοτιμίες» αλλά δεν αναφέρεται καν η λέξη «νόμισμα» (currency).

Η σταθερή ενίσχυση του ευρώ θα προκαλέσει, βέβαια, μεγάλο εμπορικό έλλειμμα στην Ευρωζώνη, δυσχεραίνοντας κατά πολύ την έξοδο από την ύφεση. Καθώς, μάλιστα, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν θα «τυπώνουν χρήμα», θα αναγκαστούν να υιοθετήσουν πολιτικές λιτότητας για να ισοσκελίσουν τους προϋπολογισμούς τους. Σε αντάλλαγμα όλων αυτών, η Ευρώπη φέρεται να έλαβε την ενίσχυση της εποπτείας του διεθνούς χρηματοοικονομικού συστήματος.

Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, όμως, οι γερμανικές θέσεις δεν έγιναν πλήρως δεκτές, ενώ προέκυψε και το παράδοξο να βρίσκεται το Βέλγιο, έδρα των οργάνων της Ε.Ε., ένα βήμα από τον χαρακτηρισμό του ως «φορολογικό παράδεισο». Η εποπτεία, δε, του διεθνούς συστήματος θα γίνεται από ένα νέο όργανο του ΔΝΤ, το Χρηματοοικονομικό Συμβούλιο Σταθερότητας (Financial Stability Board).

Τα βάρη για την Ευρώπη
Το σχέδιο ουσιαστικά περιγράφει την μετάβαση από την εποχή που ο «παγκόσμιος καταναλωτής» ήταν οι ΗΠΑ και ο «παγκόσμιος παραγωγός» η Ασία, στην εποχή του περίφημου decoupling (όταν, δηλαδή, η ζήτηση από την Ασία καλύψει μέρος εκείνης από την Δύση). Το βάρος της μετάβασης αυτής καλείται να το σηκώσει η Ευρώπη, καθώς θα επιμείνει στη λιτότητα και θα αποδεχθεί διά του ελλειμματικού εμπορικού της ισοζυγίου να τροφοδοτήσει την παγκόσμια κατανάλωση. Οταν ολοκληρωθεί η μετάβαση αυτή, τα βάρη θα φύγουν από τις πλάτες του ευρώ και πιθανότατα τα SDR θα αναδυθούν ως το παγκόσμιο νόμισμα αναφοράς. Εντονα ερωτήματα προκύπτουν για τις πιθανότητες επιτυχίας του σχεδίου, την ώρα μάλιστα που αυτό περιλαμβάνει ρητή δέσμευση ότι «στο μέλλον η νομοθεσία θα πρέπει να αποτρέπει την υπερβολική μόχλευση». Το περίφημο de-leverage (δηλαδή το «ξεφούσκωμα» του δανεισμού) μοιραία οδηγεί την παγκόσμια οικονομία σε χαμηλότερη μακροχρόνια αναπτυξιακή τάση. Καθίσταται, έτσι, δυσκολότερος ο στόχος των G20 να επιστρέψει η παγκόσμια ανάπτυξη στο 2% μέχρι το τέλος του 2010. Πρόκειται για το πρώτο μεγάλο στοίχημα της νέας εποχής, που από ότι φαίνεται θα κριθεί κυρίως από τις αντοχές της Γηραιάς Ηπείρου. Της περιοχής του πλανήτη με τους ισχυρότερους, ίσως, δημοκρατικούς θεσμούς και συνδικάτα.

Ανοιγμα στην ILO
Στόχος η αποκατάσταση της απασχόλησης

Γέφυρες με τους διεθνείς οργανισμούς για την προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων επιχείρησε να ρίξει η G-20. Στο ανακοινωθέν της Συνόδου, η G-20 καλωσορίζει τις εκθέσεις της Εργατικής Συνδιάσκεψης του Λονδίνου και της Κοινωνικής Συνόδου της Ρώμης, καθώς και τις βασικές αρχές που αυτές πρότειναν. Επίσης, εντύπωση προκαλεί η πρόσκληση που απηύθυναν στον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας (ILO) να συνεργαστεί με άλλες σχετικές οργανώσεις για να αξιολογήσουν τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για την αποκατάσταση της απασχόλησης.

Ελεγχος στα hedge funds
Αρκεί να είναι «συστημικής σημασίας»

Επεκτείνεται η εποπτεία όλων των αγορών, χρηματοοικονομικών οργανισμών και οργάνων με ειδικό βάρος στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ετσι, για πρώτη φορά τίθενται υπό επιτήρηση τα hedge funds. Οχι όλα. Στο ανακοινωθέν αναφέρεται ότι μόνο οι δραστηριότητες των «συστημικής σημασίας» hedge funds θα ελέγχονται. Χθες δόθηκε στη δημοσιότητα και η λίστα του ΟΟΣΑ με τους «φορολογικούς παραδείσους». Στη μαύρη λίστα βρίσκονται η Μαλαισία, η Κόστα Ρίκα, οι Φιλιππίνες και η Ουρουγουάη, ενώ κοντά σε αυτήν βρίσκονται, η Ελβετία, η Αυστρία, το Λουξεμβούργο και το Βέλγιο - έδρα της ΕΕ.

Φρένο στη μόχλευση
Σε επιτήρηση το τραπεζικό κεφάλαιο

Μόλις διασφαλιστεί η ανάκαμψη, λέει η G-20, οι εποπτικές αρχές θα πρέπει να αποτρέπουν την υπερβολική μόχλευση κεφαλαίων (δηλαδή την τακτική των τραπεζών να δανείζονται πολλές φορές την αξία του ενεργητικού τους) και οι τράπεζες θα πρέπει να σωρεύουν κεφάλαια για τις δύσκολες μέρες. Ωστόσο, βάζοντας φρένο στη μόχλευση, πώς θα επαναληφθούν οι παγκόσμιοι ρυθμοί ανάπτυξης των τελευταίων ετών και πώς θα αναχρηματοδοτηθούν τα επιχειρηματικά δάνεια που χορηγήθηκαν την περίοδο της πιστωτικής φούσκας;

ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ
Τριπλάσιοι πόροι στο ΔΝΤ

Οι ηγέτες της G-20 αποφάσισαν να αυξήσουν την χρηματοδότηση του ΔΝΤ κατά 500 δισ. δολ. επιπλέον, καθώς και να υποστηρίξουν μια νέα κατανομή Ειδικών Δικαιωμάτων Ανάληψης (Special Drawing Rights ή SDR) ύψους 250 δισ. δολ. Παράλληλα, αποφάσισαν να υποστηρίξουν τουλάχιστον 100 δισ. δολ. σε επιπλέον δάνεια μέσω των Τραπεζών Περιφερειακής Ανάπτυξης, όπως η Ευρωπαϊκή Τράπεζα για την Ανοικοδόμηση και την Ανάπτυξη (EBRD), καθώς επίσης να διασφαλίσουν υποστήριξη 250 δισ. δολ. για το παγκόσμιο εμπόριο. Συνολικά η G-20 συμφώνησε στη διάθεση 1,1 τρισ. δολ. για την αποκατάσταση της πίστωσης, της ανάπτυξης και της απασχόλησης στην παγκόσμια οικονομία.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9360&pubid=7105108

G20: Για ποια, ακριβώς, μέτρα τους πανηγυρίζουμε; Οι μόνοι που πανηγυρίζουν είναι αυτοί που ευνούνται από αυτά.
Οι υπόλοιποι δε θα έπρεπε να πανηγυρίζουν, και αν το κάνουν, το κάνουν λόγω της "πλύσης εγκεφάλου" που δέχονται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ και την ψευτικη προπαγάνδα της άρχουσας τάξης
Πολλά ΜΜΕ ανά τον κόσμο πανηγυρίζουν για τις αποφάσεις των G20. Και ως επιβεβαίωση της σωστής κατεύθυνσης στην οποία κινήθηκαν οι ηγέτες των G20 αναφέρεται η χρηματιστηριακή άνοδος, η οποία υποτίθεται ότι αντανακλά την αποδοχή των μέτρων από την “αγορά”, την απρόσωπη δύναμη που τιμωρεί ή επιβραβεύει τους πολιτικούς για τις αποφάσεις και τις πολιτικές τους.“Οι δεσμεύσεις των ηγετών του G20 έγιναν δεκτές με ενθουσιασμό στις χρηματιστηριακές αγορές όλου του κόσμου” διαβάζουμε σε πληθώρα διεθνών χρηματιστηριακών εντύπων. Ποια είναι αυτή η ιστορική συμφωνία η οποία προκάλεσε τόσο ενθουσιασμό στην “αγορά”; Οι τίτλοι των ειδήσεων αναφέρουν: “G20: Πακέτο 1,1 τρισ. δολ. για την παγκόσμια οικονομία”




Και τα σχετικά άρθρα εξηγούν πως α) αυξάνονται κατά 500 δισ. δολ. οι πόροι του ΔΝΤ, β) θεσπίζονται νέοι κανόνες για την καταβολή μερισμάτων και μπόνους στον χρηματοπιστωτικό τομέα, γ) θεσπίζονται κανόνες για τη ρύθμιση της λειτουργίας των hedge funds, δ) θα υπάρχουν, πλέον, κυρώσεις στους «φορολογικούς παραδείσους» που δεν θα συνεργάζονται με τις Αρχές των άλλων χωρών, ε) καταργείται το τραπεζικό απόρρητο”



Διαβάζοντας τα παραπάνω στην ΕΚΤΑ αναρωτηθήκαμε αν θυμάται κανείς πώς ξεκίνησε η τρέχουσα κρίση; Δεν είχε σχέση με κατάρρευση της αγοράς κατοικίας η οποία παρέσυρε την αγορά ενυπόθηκων δανείων, τα οποία είχαν τιτλοποιηθεί και πουληθεί; Δεν ήταν δάνεια αξίας περίπου 0,8 τρις δολαρίων που θεωρήθηκαν ως 100% επισφαλή και ουσιαστικά “χαμένα” για τις τράπεζες και του πιστωτικούς οργανισμούς που τα είχαν εκδώσει; Και στη συνέχεια δεν αποκαλύφθηκε η κρίση στην αγορά CDS η οποία είναι περισσότερο από 65 φορές μεγαλύτερη από την αγορά επισφαλών δανείων, φτάνοντας τα 62 τρις δολάρια και ξεπερνώντας σε μέγεθος το παγκόσμιο ΑΕΠ; Και μήπως δεν ισχύει πως τα CDS, αντιπροσωπεύουν μόλις το 10% της αγοράς με την οποία συνδέονται και έτσι το σύνολο αυτής είναι της τάξης των 600 και πλέον τρις δολαρίων;



Και από τα πολλά ερωτήματα που γεννιούνται διαβάζοντας κανείς τα σχετικά με τις αποφάσεις των G20 το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι: τί σχέση έχει η κατάργηση του τραπεζικού απορρήτου με την τρέχουσα κρίση και πώς πρόκειται μία τέτοια ρύθμιση να βοηθήσει την παγκόσμια οικονομία να αναρρώσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα; Και γιατί μαζεύτηκαν πολιτικοί από τις 20 μεγαλύτερες χώρες του κόσμου εν μέσω της “χειρότερης κρίσης των τελευταίων 80 ετών” για να πάρουν αποφάσεις για κυρώσεις στους φορολογικούς παραδείσους που δε συνεργάζονται με τις Αρχές άλλων χωρών;



Και μπορεί οι “Νέοι κανόνες για την καταβολή μερισμάτων και μπόνους στον χρηματοπιστωτικό τομέα”να έχουν κάποια σχέση με την κρίση αλλά σε καμία περίπτωση δε βρίσκονται στο επίκεντρο αυτής και φυσικά δεν παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο.



Όσον αφορά στον έλεγχο των hedge funds, η σκέψη και μόνο είναι αστεία. Τα hedge funds κινούνται μέσα στα νομικά πλαίσια που το σύστημα έχει δημιουργήσει και δεν αποτελούν ούτε παράνομους οργανισμούς ούτε και σώματα με νομοθετική ισχύ ώστε να φτιάξουν τους δικούς τους κανόνες. Επιπλέον, όπως και όλα τα υπόλοιπα χρηματιστηριακά ιδρύματα, αποτελούν κερδοσκοπικούς οργανισμούς δηλαδή εταιρίες με σκοπό την αποκομιδή κερδών μέσω χρηματιστηριακών συναλλαγών. Τί ακριβώς θα πετύχουν οι νέοι κανόνες ρύθμισης της λειτουργίας των hedge funds; Θα τους απαγορεύσουν να παίζουν short και θα καταργήσουν το ποντάρισμα στην πτώση της εκάστοτε αγοράς που οι διαχειριστές των hedge funds κρίνουν ότι μπορεί να καταρρεύσει;



Ή μήπως τελικά ο έλεγχος αυτός συνδέεται και πάλι με το τραπεζικό απόρρητο, τους φορολογικούς παραδείσους και το γεγονός ότι τα hedge funds εδρεύουν σε αυτούς για να αποφύγουν την υψηλή φορολογία;



Και ας μιλήσουμε για πιο ουσιαστικά θέματα όπως αυτό της “ενίσχυσης” του ΔΝΤ με 500 δις δολάρια ή του πακέτου στήριξης της οικονομίας ύψους 1,1 τρις (που περιλαμβάνει τα 500 δις). Έχουν οι πολιτικοί ιθύνοντες ιδέα του, μέχρι στιγμής, κόστους της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κρίσης και του μεγέθους των ωρολογιακών βομβών που υπάρχουν στα θεμέλια της οικονομίας; Λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις αγορές επισφαλών δανείων ΗΠΑ και CDS το μέγεθος είναι 70 και πλέον φορές μεγαλύτερο από το πακέτο στήριξης και η αγορά με την οποία συνδέονται 600 φορές μεγαλύτερη.



Από την αρχή της χρηματιστηριακής πτώσης έχουν χαθεί μετοχικές υπεραξίες που ξεπερνούν τα 150 τρις δολάρια (τουλάχιστον και με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς). Η καθίζηση της αγοράς κατοικίας στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες έχει προκαλέσει απώλειες πολλών επιπλέον τρις δολαρίων.



Και οι απώλειες στην πραγματική οικονομία; Αν η Ελλάδα, η οποία, φυσικά, δεν περιλαμβάνεται στις G20, χρειάζεται, μόνο για το 2009, βοήθεια ύψους, περίπου, 50 δις (δηλαδή το 1/20 του συνολικού ποσού του πακέτου στήριξης), την οποία θα λάβει υπό μορφή δανείων και φορολογίας, τότε πόσο είναι το πραγματικό ποσό που απαιτείται για να στηριχτεί η παγκόσμια οικονομία στο σύνολό της;



Όταν οι ΗΠΑ έχουν ξεπεράσει τα 2 τρις σε πακέτα βοήθειας και ακόμη δεν έχουν καταφέρει να επιτύχουν αντιστροφή του οικονομικού κλίματος μέσα στην ίδια τη χώρα τους, τί ακριβώς πρέπει να περιμένουμε αυτό το 1,1 τρις να πετύχει για όλον τον κόσμο;



Η συνάντηση του Λονδίνου ήταν, πράγματι, ιστορική αλλά για πολύ διαφορετικούς λόγους από αυτούς που προβάλλονται στην κοινή γνώμη.



Κατ' αρχήν κατά τη διάρκεια της συνάντησης δόθηκε το πράσινο φως στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έναν από τους βασικούς οργανισμούς του έξυπνου χρήματος, να τυπώσει 250 δις δολάρια “διεθνούς νομίσματος” χωρίς κανένα απολύτως αντίκρυσμα και στη συνέχεια να τα δανείσει στις χώρες που τα “έχουν ανάγκη”. Η απόφαση αυτή, είναι, πράγματι, ιστορική και ουσιαστικά αποτελεί τη σφραγίδα της έγκρισης λειτουργίας μίας Παγκόσμιας Κεντρικής Τράπεζας κάτι το οποίο επιδιώκεται από το 1969.



Κατά δεύτερον, δημιουργείται ένα διεθνές χρηματιστηριακό ελεγκτικό συμβούλιο το οποίο δίνει στα χέρια του έξυπνου χρήματος τον πολυπόθητο, μεγαλύτερο, έλεγχο της διεθνούς χρηματιστηριακής αγοράς, περιλαμβανομένης αυτής των εμπορευμάτων. Και καθώς οι τιμές του πετρελαίου, του χρυσού, των αγροτικών εμπορευμάτων και φυσικά των εισηγμένων στα χρηματιστήρια μετοχών, είναι, πλέον, χρηματιστηριακές, αυτό συνεπάγεται μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο έλεγχο των τιμών του πετρελαίου, του χρυσού κλπ, δηλαδή της παγκόσμιας οικονομίας.

Ίσως φταίμε εμείς στην ΕΚΤΑ αλλά για την ώρα ακόμη προσπαθούμε να κατανοήσουμε για ποια, ακριβώς, μέτρα πρέπει να πανηγυρίσουμε.

Πάνος Παναγιώτου, Διευθυντής ΕΚΤΑ

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/g20:-Για-ποια,-ακ�ιβώς,-μέτ�α-τους-πανηγυ�ίζουμε;-2009040310594/

http://img266.imageshack.us/img266/5938/01aarb10500.jpg
Τον Ιανουαριο του 2009 συμμετεχει στο κρατικο προγραμα SNAP ενα νεο ρεκορ απο φτωχους Αμερικανους. SNAP εινα η συντομευση για Supplemental Nutrition Assistance Program και πισω απο αυτη την συντομευση δεν κρυβεται τιποτα αλλο παρα η προμηθεια κουπονιων τροφιμων για τους εχοντες αναγκη στις ΗΠΑ


Στο στόχαστρο οι αυξήσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα
Πιέσεις να μη δοθούν οι συμφωνημένες αυξήσεις 5,5% την 1η Μαΐου ασκούνται από σκληρούς κύκλους του ΣΕΒ, ενώ η επόμενη χρονιά προβλέπεται να φέρει ποσοστά αυξήσεων κάτω από 2%. Μαζί έρχονται και φαινόμενα όπως οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης με μείωση αμοιβών, αλλά και το πάγωμα μισθών στο Δημόσιο. Πρόκειται για πρωτοφανείς εξελίξεις
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4510394&ct=3

Πλήρης αδιαφορία πολιτείας και ΜΜΕ στην απεργία πείνας του Θ. Τενέζου
Στην 50η ημέρα απεργίας πείνας βρίσκεται ο Θεόδωρος Τενέζος, ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας που έχασε την επιχείρησή του από το καρτέλ του χάλυβα στην Ελλάδα. Παρά τους εμφανείς κινδύνους που διατρέχει η υγεία του, Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, Πολιτεία και αρμόδιοι φορείς παραμένουν αδιάφοροι στην κραυγή διαμαρτυρίας του.
http://www.tvxs.gr/v8829

Τα συσσίτια επεκτείνονται και στα «ευκατάστατα» προάστια
Περίπου 3.500 μερίδες μοιράζουν καθημερινά τα 75 ενοριακά κέντρα στο Λεκανοπέδιο. Αυξάνονται οι άνθρωποι σε προνομιούχες περιοχές που ζητούν σίτιση. Οι περισσότεροι είναι Ελληνες άνεργοι και χαμηλοσυνταξιούχοι
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8400&pubid=2902778

Πιο φθηνά σπίτια στο Λονγκ Αϊλαντ παρά στους... Αμπελοκήπους!
Στο σφυρί έχουν βγει χιλιάδες ακίνητα στις Ηνωμένες Πολιτείες σε τιμές πολύ χαμηλότερες από αυτές που ισχύουν σε πολλές περιοχές της Αττικής
Οι τιμές των σπιτιών στις ΗΠΑ έχουν στη συντριπτική πλειοψηφία καταρρεύσει, με αποτέλεσμα η Αθήνα να προσεγγίζει την κτηματαγορά ορισμένων από τις μεγαλύτερες αμερικανικές πολιτείες. Αλλωστε, εκατομμύρια σπίτια στις ΗΠΑ έχουν βγει στο σφυρί ή έχουν μείνει στα αζήτητα, με αποτέλεσμα όποιος θέλει αγοράζει από το... καλάθι. Πολύ πρόσφατες είναι οι εικόνες από πλειστηριασμούς ακινήτων με τιμές που ξεκινούσαν από 1.000 δολάρια, ενώ τα περισσότερα πωλούνταν γύρω στα 50.000 δολάρια.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12930&subid=2&tag=9597&pubid=7071111

Υποχωρούν οι τράπεζες από τις κατασχέσεις σπιτιών στις ΗΠΑ
Μια ανησυχητική εξέλιξη απασχολεί τους αστικολόγους και τις αρχές αρκετών πόλεων των ΗΠΑ: οι τράπεζες αποφεύγουν να προχωρήσουν σε κατάσχεση περιουσιών κατά τα τελευταία στάδια της διαδικασίας, κυρίως επειδή το συνολικό κόστος της κατάσχεσης ξεπερνά την υποτιμημένη αξία του κτιρίου. Οι αποχωρήσεις αυτές, που πραγματοποιούνται τελευταία στιγμή, αρκετούς μήνες μετά την ανακοίνωση κατάσχεσης, σπάνια ανακουφίζουν τους ιδιοκτήτες, καθώς σημαίνουν επιπλέον οικονομική επιβάρυνση και γραφειοκρατική ταλαιπωρία.
Ουσιαστικά, οι ιδιοκτήτες οφείλουν ακόμα να πληρώσουν την υποθήκη, σπάνια όμως οι τράπεζες λαμβάνουν επιπλέον πληρωμές εξόφλησης του δανείου. Ο τρόπος με τον οποίο δεσμεύονται και αποδεσμεύονται οι υποθήκες μπορεί να αποβεί εξαιρετικά χρονοβόρος, προσπαθώντας απλά να καθορίσεις σε ποια εταιρεία χρωστάς πλέον το δάνειο για μια περιουσία που βρίσκεται υπό καθεστώς κατάσχεσης.

Η Μέρσι Τζέιμς είναι ένας από τους Αμερικανούς πολίτες που βρέθηκε σε εξαιρετικά δύσκολη θέση όταν η τράπεζα της ανακοίνωσε μετά από μήνες ότι η περιουσία της δεν επρόκειτο να κατασχεθεί. Έχοντας προκαθοριστεί η ημερομηνία κατάσχεσης, αναγκάστηκε να διώξει τους ενοικιαστές από το σπίτι που της ανήκε. Το άδειο σπίτι λεηλατήθηκε και βανδαλίστηκε. Όταν ενημερώθηκε ότι τελικά η τράπεζα αποσύρεται από τους τίτλους ιδιοκτησίας του σπιτιού, αισθάνθηκε ότι κάποιος παίζει μαζί της, υποστηρίζοντας ότι θα προτιμούσε την κατεδάφισή του.

Στην περίπτωση της κ. Τζέιμς, η εταιρεία που της παρείχε το δάνειο είναι πλέον ανενεργή. Η μητρική της δήλωσε χρεοκοπία και διαλύθηκε. Η αρχική τράπεζα που της παραχώρησε το δάνειο, της δήλωσε ότι δεν μπορούσε να βρει κανένα αρχείο της.

Στην πόλη Μπάφαλο, οι αρχές κάνουν λόγο για «επιδημία» τους τελευταίους μήνες. Η πόλη άσκησε μήνυση κατά 37 τραπεζών πέρυσι, υποστηρίζοντας ότι ευθύνονταν για τη φθορά τουλάχιστον 57 εγκαταλελειμμένων σπιτιών. Οι αρχές επέλεξαν κάποια δείγματα σπιτιών που θα συμπεριλαμβάνονταν στη μήνυση, παρότι οι τράπεζες υποχώρησαν σε πολλές περισσότερες κατασχέσεις. Μέχρι στιγμής, πέντε τράπεζες έχουν συμβιβαστεί.

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι η αποχώρηση των τραπεζών από την κατάσχεση είναι περισσότερο αντιληπτή σε πολιτείες όπου οι κατασχέσεις πραγματοποιούνται μέσω των δικαστηρίων, οπότε οι διαδικασίες είναι περισσότερο διαφανής. Σχεδόν οι μισές πολιτείες, όμως, σπάνια πραγματοποιούν κατασχέσεις μέσω δικαστηρίων, καθιστώντας σχεδόν αδύνατο τον ακριβή προσδιορισμό του αριθμού των εν λόγω εφαρμοζόμενων πρακτικών των τραπεζών.

«Συνήθως, όταν ξεκινά μια κατάσχεση, η περιουσία είναι βιώσιμη, αλλά κατά τη στιγμή ολοκλήρωσης της διαδικασίας, πιθανόν να μην αξίζει πλέον αρκετά ώστε να δικαιολογούνται επιπλέον έξοδα. Πάντα υπήρχαν περιπτώσεις βανδαλισμού ή υποτίμησης μιας περιουσίας, δεν μπορούν ωστόσο, να συγκριθούν με τα σύγχρονα παραδείγματα», υποστηρίζει ο Λάρι Ρόθενμπεργκ, δικηγόρος της Weltman, Weinberg & Reis, μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες για τα δικαιώματα των πιστωτών στις ΗΠΑ.

Το πρόβλημα μοιάζει πιο έντονο στη βάση της αγοράς –για σπίτια που δεν έχουν ιδιαίτερη αξία εξ αρχής. Στον τομέα των επενδύσεων, επενδυτές και τράπεζες επιδιώκουν την έγκαιρη αποχώρηση «παραγράφοντας τα ασύμφορα δάνεια ως απώλειες». Ουσιαστικά, χάνουν το 40 με 50% της επένδυσής τους με κάθε κατάσχεση.

http://www.tvxs.gr/v8510

Η οικονομική κρίση σημαδεύει στο κούτελο τη νέα γενιά
Νέοι, μεσήλικες και γέροι αντιμετωπίζουν τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, που τους τελευταίους μήνες είναι το μόνο θέμα συζήτησης και ανάλυσης σε παγκόσμιο επίπεδο. Το μεγαλύτερο βάρος, πάντως, φαίνεται ότι πέφτει στις πλάτες της νέας γενιάς, που καθημερινά έχει να αντιμετωπίσει καταπάτηση των θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων της μαζί με ένα αβέβαιο μέλλον.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Ελευθεροτυπία, η τάση τόσο των πολιτικών ηγετών -εγχώριων και ξένων- όσο και των κάθε λογής εργοδοτών, είναι να συγκλίνουν σε όλο και περισσότερα αντεργατικά μέτρα: μειώσεις μισθών, μερική απόλυση, τετραήμερη εβδομάδα εργασίας, εξίσωση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών-γυναικών.

Τα παραπάνω μπορούν να επιβεβαιώσουν και οι αριθμοί. Όπως αναφέρεται σε πρόσφατο άρθρο του επιστημονικού συμβούλου του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ Γιάννη Κουζή, η ελληνική αγορά εργασίας παρουσιάζει τον υψηλότερο βαθμό παράνομης ευελιξίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σύμφωνα με τις ετήσιες εκθέσεις του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.Ε.Π.Ε.), το ποσοστό των ανασφάλιστων στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 20%-22%, εκ των οποίων 7 στους 10 είναι Έλληνες. Παράλληλα, παρατηρείται εκτεταμένη παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων σε όλο το φάσμα της εργατικής νομοθεσίας.

Τα επίσημα στοιχεία καταδεικνύουν ότι οι προσωρινά απασχολούμενοι εργαζόμενοι αγγίζουν τις περίπου 330.000 ενώ οι μερικώς απασχολούμενοι τις 270.000. Ταυτόχρονα, 20.000 είναι οι εργαζόμενοι με καθεστώς δανεισμού ενώ τουλάχιστον το 25% των επιχειρήσεων κάνει χρήση εργολαβιών και υπεργολαβιών. Μετά από όλα αυτά, το άγχος της επιβίωσης και κυρίως για τη νέα γενιά, θεωρείται κάτι παραπάνω από δεδομένο.

http://www.tvxs.gr/v8914

Οι πιο κουρασμένοι της Ευρώπης
Η συζήτηση περί κούρασης απασχόλησε επί δεκαήμερον τα επιτελεία των πολιτικών κομμάτων και τα ΜΜΕ. Πολύτιμη προσφορά στο «διάλογο» έρχεται να δώσει μια ευρωπαϊκή έρευνα. Ναι, λοιπόν, είμαστε ο πιο... κουρασμένος λαός της Ευρώπης των «27»! Και εξαιτίας της έντασης και των ρυθμών της δουλειάς είμαστε εξαντλημένοι και δεν μπορούμε να ασχοληθούμε με τις οικιακές εργασίες.

Το παράδοξο ωστόσο είναι ότι, ενώ δεν μπορούμε λόγω κούρασης ν' ανταποκριθουμε στις οικογενειακές υποχρεώσεις, οι περισσότεροι δεν μπορούμε ούτε να συγκεντρωθούμε στη δουλειά μας λόγω αυτών των οικογενειακών ευθυνών. Φαύλος κύκλος, δηλαδή.

Με άλλα λόγια; Ως Ελληνες και κατάκοποι φτάνουμε στο σπίτι μας, αλλά ούτε και να δουλέψουμε σωστά γίνεται, εξαιτίας της έγνοιας που έχουμε από τα προβλήματα και την αναστάτωση που μας προκαλούν σύζυγος, παιδιά, συγγενείς, γονείς, πεθερικά κ.λπ.

Τα στοιχεία της δεύτερης ετήσιας Ερευνας για την Ποιότητα της Ζωής, που διενεργεί το Ευρωπαϊκό Ιδρυμα για τη Βελτίωση των Συνθηκών Διαβίωσης και Εργασίας, είναι αποκαλυπτικά. Και άκρως ενδιαφέροντα καθώς καταδεικνύουν την αλλαγή στον τρόπο ζωής όλων των ευρωπαίων πολιτών, ιδίως σε μία περίοδο οικονομικής κρίσης, που η «εξέλιξη» των εργασιακών συνθηκών θεωρείται από κάποιους ως επιβεβλημένη.

1 Οι Ελληνες, λοιπόν, δουλεύουν λιγότερο μόνο εάν συγκριθούν με τους Τούρκους (54,9 ώρες την εβδομάδα), τους κατοίκους της ΠΓΔΜ (45,2) και τους Πολωνούς (45 ώρες). Περνάμε, δηλαδή, 44,6 ώρες την εβδομάδα στη δουλειά, όταν ελάχιστοι άλλοι Ευρωπαίοι καταναλώνουν τόσες ώρες για να βγάλουν τα προς το ζην. Ούτε καν στα κράτη της πρώην Ανατολικής Ευρώπης, που αποτελούν τα νεότερα μέλη της Ε.Ε. και, πολλά απ' αυτά, δεν διαθέτουν ακόμα το θετικό για τους εργαζόμενους ευρωπαϊκό νομοθετικό πλαίσιο.

«Αραχτοί» οι Βόρειοι

Για παράδειγμα, πέραν των Αυστριακών που δουλεύουν 43,5 ώρες τη βδομάδα, οι Τσέχοι εμφανίζονται να εργάζονται 43,3 ώρες, οι Λετονοί 43,2, οι Κύπριοι και οι Σλοβάκοι 42,4 και οι Μαλτέζοι 42,3.

2 Οι βόρειοι λαοί συνεχίζουν να τηρούν την... παράδοση και να περνούν τις πιο λίγες ώρες στη δουλειά.

Οι Ολλανδοί εργάζονται λιγότερο απ' όλους τους Ευρωπαίους (38,1 ώρες την εβδομάδα) και ακολουθούν οι Δανοί (39,3), οι Νορβηγοί (39,4) και οι Σουηδοί (39,8). Ολοι οι υπόλοιποι εταίροι μας «χτυπούν κάρτα» για πάνω από 40 ώρες, κάθε πενθήμερο.

3 Οι Ελληνες μπορεί να κατέχουν την τέταρτη θέση όσον αφορά τον εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας, εμφανίζονται, όμως, μαζί με τους Κροάτες, ως οι πιο κουρασμένοι για να καταπιαστούν με τις οικιακές εργασίες: Το 72% δηλώνουν ότι είναι «πολύ κουρασμένοι» για κάτι τέτοιο λόγω των σκληρών συνθηκών που επικρατούν στη δουλειά τους.

4 Την πεντάδα των πιο «κουρασμένων λαών» συμπληρώνουν οι Κύπριοι (69%), οι Ρουμάνοι (65%), οι Σκοπιανοί (64%), με τους Τούρκους και τους Βούλγαρους να μοιράζονται την 5η θέση (63%).

Αντιθέτως, οι Ιταλοί, οι Βέλγοι, οι Ολλανδοί και οι Δανοί αναδεικνύονται ως οι πιο «ξεκούραστοι» και, άρα, φαίνεται ότι έχουν χρόνο για να ασχοληθούν με τα οικιακά.

5 Οι Ελληνες επίσης συμπεριλαμβάνονται και στην πεντάδα των λαών που εξατίας της έντασης της δουλειάς τους αντιμετωπίζουν δυσκολίες στο να αντεπεξέλθουν στις οικογενειακές τους υποχρεώσεις (κοινωνικές επισκέψεις, φροντίδα των παιδιών κ.λπ.).

Κατέχουν την 5η θέση, με το 46% να δηλώνει ότι αδυνατεί να χωρέσει στο πρόγραμμά του όλες αυτές τις υποχρεώσεις. Ανάλογη αδυναμία έχουν και οι Κροάτες (52%), οι Σκοπιανοί (50%), οι Τούρκοι (49%) οι Λιθουανοί (47%).

6 Οι πιο συγκεντρωμένοι στη δουλειά τους είναι οι Νορβηγοί, ίσως επειδή έχουν βάλει σε καλύτερη τάξη τα οικογενειακά τους. Αντιθέτως οι Ελληνες εξαιτίας οικογενειακών προβλημάτων σε ποσοστό 20% αδυνατούν να συγκεντρωθούν στην εργασία τους.

Πιο αφηρημένοι οι Τούρκοι (32%), οι Κροάτες (23%) και οι Λιθουανοί (22%).

Σύνδρομο Μπερνάουτ

*«Οταν διαταράσσεται η εναρμόνιση της εργασίας με την προσωπική ζωή δημιουργείται πρόβλημα φυσικής και ψυχικής υγείας. Για παράδειγμα, αίσθηση ενοχών λόγω της αδυναμίας να αντεπεξέλει στις υποχρεώσεις, αυξημένα επίπεδα άγχους, τόσο στο σπίτι όσο και στη δουλειά και, χρόνο με το χρόνο, μπορεί να εμφανιστεί το σύνδρομο της επαγγελματικής εξουθένωσης (Μπερνάουτ)», υποστηρίζει ο επίκουρος καθηγητής Οργανωσιακής Συμπεριφοράς στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο, Ιωάννης Νικολάου. «Η εργασιακή ανασφάλεια και ο φόβος για την απώλεια της δουλειάς, συνεχίζει ο ίδιος, εμφανίζονται πιο συχνά στις νότιες χώρες, γι' αυτό και υπάρχουν αυτές οι διαφορές με τα κράτη του Βορρά, όπου το κοινωνικό κράτος είναι πιο ανεπτυγμένο».

*«Η εργαζόμενη μητέρα καλείται και πάλι να πληρώσει τις όποιες αλλαγές στις εργασιακές συνθήκες από την οικονομική κρίση», τονίζει η εργατολόγος Κωνσταντίνα Κονιδάρη. «Εκείνη θα κληθεί να καλύψει τη συνεχώς μεγαλύτερη απουσία του άνδρα από το σπίτι. Εκείνη και τα παιδιά θα επωμιστούν τις συνέπειες όταν ο χρόνος εργασίας του άνδρα-πατέρα υπερβαίνει τον νόμιμο και τον ανεκτό».

http://www.enet.gr/?i=news.el.home&id=32315

Αντί για δουλειά, δουλεία...
Τι κοινό μπορεί να έχουν ένας ωρομίσθιος εκπαιδευτικός μ' έναν κούριερ και ένας υπάλληλος βιβλιοπωλείου μ' έναν τηλεφωνητή του ΟΤΕ; Αν το πρώτο που σας έρχεται στο νου είναι το νεαρό της ηλικίας τους δεν κάνετε λάθος. Στην πλειονότητά τους πρόκειται για νέα παιδιά που κάπως έτσι ξεκινούν την επαγγελματική τους ζωή.


Η ηλικία δεν είναι όμως το μοναδικό κοινό σημείο τους. Βιώνουν και οι τέσσερις την επαγγελματική ανασφάλεια, βλέπουν τα εργασιακά τους δικαιώματα να καταπατώνται, διεκδικούν καθημερινά το στοίχημα της επιβίωσης μ' ένα αβέβαιο μέλλον. Οσο για τα όνειρά τους; Μόνο οι ίδιοι τα ξέρουν...

Κι αν όλα τούτα δεν είναι καινούργια, φαντάζουν απειλητικά στις πλάτες χιλιάδων εργαζομένων, ειδικά τώρα που η οικονομική κρίση δείχνει τα... δόντια της και οι κυβερνώντες, εγχώριοι και Ευρωπαίοι, μαζί με τους κάθε λογής εργοδότες συγκλίνουν σε μέτρα ακόμη πιο αντεργατικά: μειώσεις μισθών, μερική απόλυση, τετραήμερη εβδομάδα εργασίας, εξίσωση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών-γυναικών.

Ηδη οι καταγραφές δείχνουν -όπως αναφέρεται σε πρόσφατο άρθρο του Γιάννη Κουζή, επιστημονικού συμβούλου του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ότι η ελληνική αγορά εργασίας παρουσιάζει τον υψηλότερο βαθμό παράνομης ευελιξίας στην Ενωση. Σύμφωνα με τις ετήσιες εκθέσεις του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε.) το ποσοστό ανασφάλιστων στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 20%-22% (7 στους 10 είναι Ελληνες). Παράλληλα παρατηρείται εκτεταμένη παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων σε όλο το φάσμα της εργατικής νομοθεσίας.

330.000

Οι προσωρινά απασχολούμενοι εργαζόμενοι υπολογίζονται σε 330 χιλιάδες, οι μερικά απασχολούμενοι σε 270 χιλιάδες, σε 20 χιλιάδες οι εργαζόμενοι με καθεστώς δανεισμού, λένε τα επίσημα στοιχεία, ενώ σύμφωνα με έρευνες τουλάχιστον το 25% των επιχειρήσεων κάνει χρήση εργολαβιών και υπεργολαβιών.

Πίσω όμως από αριθμούς, ποσοστά και στατιστικές κρύβονται άνθρωποι - εργαζόμενοι σε διαφορετικά επαγγέλματα, με τον κάθε κλάδο να έχει τα δικά του ιδιαίτερα προβλήματα. Η «Ε» σήμερα, ενδεικτικά, προσεγγίζει τέσσερις απ' αυτούς. Με λέξεις όπως ομηρία, οικονομική και ψυχολογική τρομοκρατία, πίεση, συνθήκες γαλέρας, εργατικά ατυχήματα - δολοφονίες, περιγράφουν οι συνομιλητές μας τις δύσκολες εργασιακές συνθήκες που καλούνται καθημερινά να αντιμετωπίσουν στις ταχυμεταφορές, στην ωρομίσθια δημόσια εκπαίδευση, στο χώρο βιβλίου - χάρτου και στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ. Ας τους ακούσουμε τουλάχιστον εμείς, αφού η Πολιτεία προκλητικά κλείνει τα αυτιά της...

http://www.enet.gr/?i=news.el.home&id=32092

«Απολύσεις, εκβιασμοί, διακρίσεις μέχρι και δυσμενείς μεταθέσεις»
Δεν είναι μόνο μια φωνή στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής έτοιμη να μας εξυπηρετήσει.

Είναι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν προβλήματα στη δουλειά τους, είναι εργαζόμενοι με επισφαλείς συμβάσεις ορισμένου χρόνου στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ, που σήμερα είναι και αύριο δεν είναι. Που ζουν την απόλυτη «τρέλα»: δεκάδες εισερχόμενες κλήσεις στις οποίες πρέπει να απαντήσουν, που προσπαθούν να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους φτιάχνοντας σωματεία, σαν κι αυτό στη Θεσσαλονίκη. Το σωματείο τους επανασυστάθηκε το καλοκαίρι ώστε, όπως λένε οι ίδιοι, «να προασπίζουμε αποτελεσματικά τις συλλογικές διεκδικήσεις (μισθός, επιδόματα, άδειες) και να διασφαλίζουμε την από κοινού δράση μας ενάντια σε αυθαιρεσίες της διοίκησης (απολύσεις, εκβιασμούς, διακρίσεις)».

Μέσα απ' αυτά που διεκδικούν αναδεικνύονται τα προβλήματα που βιώνουν: Την εντατικοποίηση του 11888. Δεν είναι τυχαίο, επισημαίνουν, που πολλοί συνάδελφοι από άλλα τμήματα απειλούνται με δυσμενή μετάθεση στο τμήμα με τις συνεχείς εισερχόμενες κλήσεις.

«Καθημερινά -υποστηρίζουν- έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον έλεγχο και την παρακολούθηση». Κάνουν λόγο για πιέσεις, απειλές για αποπομπή στον προϊστάμενο και κλήσεις σε... απολογία για ελλειμματική εκτέλεση των καθηκόντων τους, όταν δεν πετυχαίνουν τον επιθυμητό από τη διοίκηση αριθμό επισυνδέσεων. Εξηγούν ότι η επισύνδεση (σ.σ. όταν ο τηλεφωνητής σάς συνδέει με τον αριθμό που αναζητήσατε) εξαρτάται άμεσα από την επιθυμία του πελάτη και όχι από την πρόταση του τηλεφωνητή. «Πολλές φορές -λένε- ο τηλεφωνητής δεν προλαβαίνει καν να προτείνει την επισύνδεση γιατί ο πελάτης έχει κλείσει τη γραμμή».

Καταγγέλλουν την απλήρωτη εργασία κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους. «Στη σύμβασή μας προβλέπεται 10ήμερη εκπαίδευση. Αυτό δεν σημαίνει όμως εξυπηρέτηση πελατών σε κανονικούς ρυθμούς εργασίας. Κάτι τέτοιο αποτελεί μορφή απλήρωτης εργασίας που εντέλει αποφέρει υπέρογκα ποσά στον ΟΤΕ», λένε και ζητάνε την παροχή των φοιτητικών και κανονικών τους αδειών χωρίς διακρίσεις, καθώς και τη δυνατότητα, σε έκτακτες περιπτώσεις, αναπλήρωσης στο τέλος του ωραρίου ή σε κάποια άλλη χρονική στιγμή, μιας πιθανής ολιγόλεπτης αργοπορίας στην έναρξη της εργασίας.

«Διάλυση»

Οπως επισημαίνει ο Μάνος Σταυρόπουλος, πρόεδρος του σωματείου, «τα τελευταία 10 χρόνια με την εισαγωγή των νέων συμβάσεων ορισμένου χρόνου στο Δημόσιο και με τη σταδιακή άρση της μονιμότητας και τη μαζικοποίηση των επισφαλών θέσεων εργασίας υπάρχει μια συνολική κατεύθυνση από την πλευρά του κράτους, η οποία έχει δυο κυρίαρχους στόχους: την υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων των εργαζομένων στον ΟΤΕ και τη διάλυση του συνδικαλισμού. Αυτό φαίνεται πιο ξέκάθαρα με την κίνηση στην Πάτρα (σταδιακή αποχώρηση από την πρόσληψη μονίμων, πρόσληψη φοιτητών και στη συνέχεια ξανά πρόσληψη εργαζομένων με επισφαλείς συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε πολύ χειρότερες συνθήκες. Το ίδιο, με διαφορετικές ταχύτητες, ανάλογα με τις ανάγκες κάθε πόλης, συμβαίνει και στα υπόλοιπα κέντρα του ΟΤΕ (Ηράκλειο, Αθήνα, Θεσσαλονίκη)».

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=32096

Χαρίζουν 35 δισ. ευρώ σε μεγάλους επιχειρηματίες
http://www.zougla.gr/news.php?id=32116

Ανεργοι 80.000 στην οικοδομή!
Στρατιές ανέργων στο χώρο της οικοδομής, αναμένονται τους επόμενους μήνες και μέχρι το τέλος του έτους. Οι εφιαλτικές προβλέψεις των κατασκευαστών κατοικιών προκαλούν τρόμο, και δυστυχώς όλες οι ενδείξεις δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικές. Τουλάχιστον 80.000 άνθρωποι θα μείνουν χωρίς δουλειά ή θα υποαπασχολούνται, αν δεν υπάρξει αναστροφή της πτωτικής τάσης της κτηματαγοράς.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9360&pubid=7073102

Σε υψηλό 25ετίας ο δείκτης ανεργίας στις ΗΠΑ
http://www.reuters.com/article/ousiv/idUSN0332159720090403

U.S. stock futures advance after jobs figures Εμ βέβαια, όσο βλέπουν οι βιομήχανοι ότι μπορούν να απολύουν εργαζόμενους "κατά το δοκούν", τόσο θα ανεβαίνουν οι μετεχοές τους, από τις "ευχαριστες" (για αυτούς) εξελίξεις αυτές...
http://www.marketwatch.com/news/story/US-stock-futures-rise-after/story.aspx?guid=%7BE7BC5D0F-93A3-47C5-8068-E0D028FF0197%7D

Έτοιμος να λάβει νέα μέτρα
Όπως αναφέρει σε συνέντευξή του στο «Βήμα», στα σχέδιά του είναι η πρόσληψη περίπου 2.500 πρώην βατραχανθρώπων, λοκατζήδων, αλεξιπτωτιστών για να στελεχωθούν οι ειδικοί φρουροί.
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1001524&lngDtrID=244

Ετοιμάζουν καμερονόμο...
Στη γενικευμένη χρήση των καμερών προχωρεί η κυβέρνηση στο όνομα της πάταξης της εγκληματικότητας.

Ο κύβος ερρίφθη κατά τη χθεσινή συνεδρίαση της κυβερνητικής επιτροπής υπό τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή, όπου οι συναρμόδιοι υπουργοί Εσωτερικών και Δικαιοσύνης αποφάσισαν να προχωρήσουν στην αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου που θα επιτρέψει την ευρεία λειτουργία των καμερών.

Τώρα, η κυβέρνηση, θέλοντας να εγκαταστήσει για τα καλά τον «Μεγάλο Αδελφό» στους δρόμους, τις πλατείες, κατά τη διάρκεια συγκεντρώσεων κ.λπ., επιχειρεί να περάσει νόμο από τη Βουλή που θα της λύνει τα χέρια.

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=31768

Κάμερες διά νόμου
Την ευχέρεια να παρακολουθούν εν λευκώ και να καταγράφουν ανεξέλεγκτα όποια κίνηση θεωρούν ύποπτη, είτε αυτή γίνεται σε δημόσιο χώρο (δρόμους-πλατείες), είτε σε ιδιωτικό (εισόδους γραφείων και πολυκατοικιών, διαμερίσματα, καταστήματα κ.ά.), θα έχουν, στο εξής, οι αξιωματούχοι της Ελληνικής Αστυνομίας.


Παράλληλα διευρύνεται υπέρμετρα και η βάση συλλογής γενετικών δεδομένων. Τα στοιχεία που θα συγκεντρώνονται στη νέα εκσυγχρονισμένη τράπεζα DNA της αστυνομίας δεν θα αφορούν πλέον μόνο όσους καταδικάζονται για σοβαρά εγκλήματα (παράβαση του νόμου για το οργανωμένο έγκλημα και την τρομοκρατία), αλλά το σύνολο σχεδόν των ποινικών αδικημάτων.

Παράκαμψη της Αρχής

Τα νέα μέτρα που αποφασίσθηκαν από το ΚΥΣΕΑ για την αντιμετώπιση της εγκληματικότητας, αμφισβητούνται ωστόσο από νομικούς, καθώς επιτρέπουν τη γενικευμένη προληπτική επιτήρηση εκατομμυρίων πολιτών, παρακάμπτοντας πλήρως τον ενοχλητικό έλεγχο της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Σύμφωνα με τη νέα νομοθετική ρύθμιση που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τις κάμερες, οι αξιωματικοί του θαλάμου επιχειρήσεων της ΕΛ.ΑΣ. θα αποφασίζουν πότε και εναντίον ποιων θα ενεργοποιούν το νέο εκτεταμένο δίκτυο καμερών, που θα εγκατασταθεί σε νευραλγικά σημεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

Το τελευταίο διάστημα, η ΕΛ.ΑΣ. με αλλεπάλληλα αιτήματά της ζητούσε την άδεια από την Αρχή να τοποθετήσει κάμερες 24ωρης παρακολούθησης σε επιλεγμένους χώρους, υποστηρίζοντας από τις 293 κάμερες ασφαλείας των Ολυμπιακών Αγώνων (σύστημα C4Ι), σήμερα λειτουργούν περίπου 30, καθώς οι υπόλοιπες έχουν υποστεί φθορές!

Η διεύρυνση της χρήσης των καμερών ήταν εδώ και χρόνια πάγια επιδίωξη της κυβέρνησης. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, ήρθε σε σύγκρουση, από το 2005, με την Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, η οποία απαγόρευσε την παρακολούθηση διαδηλώσεων στη μεταολυμπιακή εποχή και επέβαλε πρόστιμα στην ΕΛ.ΑΣ. για παραβίαση της απόφασής της.

Το θέμα οδηγήθηκε, με προσφυγή της ΕΛ.ΑΣ., στο Συμβούλιο της Επικρατείας, η ολομέλεια του οποίου κατήργησε την εκκρεμούσα δίκη και αποφάνθηκε (η απόφαση δεν έχει ακόμη καθαρογραφεί) πως απαιτείται ειδική νομοθετική ρύθμιση.

Οπως στο Λονδίνο

Η τελευταία νομοθετική ρύθμιση (επί Σωτ. Χατζηγάκη), παρέκαμψε την Αρχή και επέτρεψε τη χρήση των καμερών για την παρακολούθηση διαδηλώσεων, με την παρουσία εισαγγελέων. Τώρα η ΕΛ.ΑΣ. ζητάει να γίνει το μάτι του Μεγάλου Αδελφού που θα παρακολουθεί διαρκώς, όπως και στο Λονδίνο, τους πάντες!

* Τέλος, οι αλλαγές στην τράπεζα DNA αποφασίσθηκαν στο πλαίσιο και των αυξημένων αναγκών ευρωπαϊκής αστυνομικής συνεργασίας.

Δεν αποκλείεται η νέα νομοθετική ρύθμιση να «νομιμοποιεί» και την προληπτική συλλογή γενετικού υλικού από άτομα που απλώς θεωρούνται ύποπτα, παρά τη ρητή απαγόρευση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=32254

[ciaoant1]

Deflation Dead at BlackRock; Inflation Debt Favorite Σε "απλά ελληνικά", αυτό που μας λέει το άρθρο είναι ότι τα TIPS, ομόλογα ειδικά σχεδιασμένα για να "αντέχουν" σε περίπτωση [υπέρ]πληθωρισμού, γνωρίζουν μεγάλη άνοδο, καθώς οι πολιτικές των κυβερνώντων οδηγούν σε αυτό ακριβώς το ενδεχόμενο (υπερπληθωρισμός), όσο το λαικό κίνημα δε μπορεί να δώσει μια πειστική απάντηση
April 6 (Bloomberg) -- Bond investors are earning more than ever with Treasury Inflation Protected Securities as central bankers around the world set the stage for a rise in consumer prices by deploying unprecedented amounts of money to battle the global recession.

In March, TIPS earned 6.1 percent, the best returns since the Treasury started selling the securities in 1997, according to Merrill Lynch & Co. index data. Worldwide, inflation- protected bonds had the second best month in at least a decade, rising 4.3 percent including reinvested interest, the data show.

At BlackRock Inc., Vanguard Group Inc., Pacific Investment Management Co. and Pictet & Cie Banquiers, concerns are growing that policy makers will struggle to control inflation once economies start to recover. The Federal Reserve, Bank of England and European Central Bank have increased money supply by an average 9.2 percent in the past year, or the equivalent of $2 trillion, to $24 trillion, according to the broadest measure each uses.

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=atbwl_TVWTI0&refer=home

Για ποιους λόγους οι ειδικοί ανησυχούν για τον πληθωρισμό
Επιμένουν ότι ο επικείμενος μεγάλος κίνδυνος είναι αυτός της εκτίναξης του πληθωρισμού
To 2002, όταν ο σημερινός πρόεδρος της αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας, Μπεν Μπερνάνκι, υπηρετούσε ακόμη ως ένας εκ των διοικητών της, υποστήριζε ότι «όταν υπάρχει η δυνατότητα κοπής χρήματος, μία αποφασισμένη κυβέρνηση μπορεί πάντα να προωθεί αύξηση των δαπανών, άρα και αύξηση του πληθωρισμού». Ωστόσο, αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Ο πληθωρισμός έτρεχε τον Φεβρουάριο στις ΗΠΑ με ετήσιους ρυθμούς της τάξεως μόλις του 0,2%. Την ίδια ημέρα, η Κεντρική Τράπεζα, η Fed, ανακοίνωνε ότι «ο πληθωρισμός ενδέχεται να διατηρηθεί για μία περίοδο» σε τόσο χαμηλά επίπεδα, ώστε να δημιουργεί ανησυχία. Ωστόσο, ορισμένοι οικονομολόγοι και επενδυτές επιμένουν ότι ο επικείμενος κίνδυνος είναι αυτός της εκτίναξης του πληθωρισμού. Ανησυχούν για δύο λόγους. Πρώτον, διότι υπάρχει κίνητρο να καταβληθεί προσπάθεια για αναζωπύρωση του πληθωρισμού. Παντού στον κόσμο όλοι προσπαθούν σήμερα να μειώσουν την αναλογία του χρέους προς το εισόδημά τους. Οι χαράσσοντες πολιτική ενδέχεται να προσπαθήσουν το αυτό, μέσω μέτρων αναζωπύρωσης του πληθωρισμού, που αυξάνει το ονομαστικό εισόδημα. Ετσι, θα αποφύγουν τις επώδυνες διαδικασίες της μείωσης των δημοσίων δαπανών και της μείωσης του δανεισμού ή, στη χειρότερη περίπτωση, της αδυναμίας εξυπηρέτησης του εθνικού χρέους τους. Ο δεύτερος λόγος ανησυχίας οφείλεται σε πρακτικές, όπως αυτές της Fed, η οποία ανακοίνωσε ότι θα εξαγοράσει κρατικά ομόλογα αξίας 300 δισ. δολαρίων, διαθέτοντας άλλα 850 δισ. δολάρια για την εξαγορά τιτλοποιημένων στεγαστικών δανείων. Συνολικά, η Fed θα δαπανήσει 1,75 τρισ. δολάρια για αυτούς και άλλους συναφείς σκοπούς, χρηματοδοτώντας το σύνολο της δαπάνης, απλώς κόβοντας χρήμα. Δεν είναι η μόνη. Οι ισολογισμοί πολλών κεντρικών τραπεζών ανά τον κόσμο, εμφανίζουν αίφνης τεράστια πλεονάσματα.

Πρόκειται για τρομακτικά γεγονότα, τουλάχιστον για όσους πιστεύουν την παραδοχή του Μίλτον Φρίντμαν, ότι «παντού και πάντα, ο πληθωρισμός αποτελεί νομισματικό φαινόμενο». Ωστόσο, ο ρόλος της προσφοράς του χρήματος για τη δημιουργία πληθωριστικών πιέσεων δεν είναι τόσο εμφανής, όπως υποστηρίζεται από τον μονεταρισμό. Σύμφωνα με την ποσοτική θεωρία, πολλαπλασιαζόμενη η προσφορά του χρήματος με τους ρυθμούς τους οποίους αυτό κυκλοφορεί, ισούται με το ονομαστικό εισόδημα. Το τελευταίο είναι με τη σειρά του το προϊόν της πραγματικής παραγωγής και των τιμών. Ωστόσο, αυξάνει άμεσα η προσφορά χρήματος το ονομαστικό εισόδημα ή είναι το ονομαστικό εισόδημα εκείνο, το οποίο επηρεάζει τους ρυθμούς της κυκλοφορίας του χρήματος και ως εκ τούτου και τη ζήτηση κεφαλαίων; Η λειτουργία του μηχανισμού δεν είναι ξεκάθαρη. Οι κεντρικές τράπεζες ελέγχουν την προσφορά του χρήματος με τη στενή έννοια, τη νομισματική βάση, όπως ονομάζεται, ήτοι –κατά κανόνα– το νόμισμα συν τα κεφαλαιακά αποθέματα, που οι εμπορικές τράπεζες είναι υποχρεωμένες να διατηρούν στην Κεντρική. Ωστόσο, η σχέση ανάμεσα στη νομισματική βάση, την κυκλοφορία του χρήματος με την ευρεία έννοια και το ονομαστικό εισόδημα, είναι εξόχως ασταθής. Στην πλειονότητά τους, οι κεντρικές τράπεζες δεν επιδιώκουν πλέον να επιτύχουν τους περί πληθωρισμού στόχους τους μέσω της προσφοράς χρήματος. Αντιθέτως, επικεντρώνονται στο αποκαλούμενο «χάσμα παραγωγής», ήτοι τη διαφορά ανάμεσα στο σύνολο της ζήτησης και στην εν δυνάμει προσφορά αγαθών και υπηρεσιών, προσδιοριζόμενη από παράγοντες όπως είναι το εργατικό δυναμικό, τα κεφαλαιακά αποθέματα και οι περί πληθωρισμού εκτιμήσεις. Οταν η ζήτηση υπερβαίνει την προσφορά, ο πληθωρισμός αυξάνεται. Στην αντίθετη περίπτωση, εκδηλώνεται υποχώρηση των πληθωριστικών πιέσεων, με την υποχώρηση αυτή να μετατρέπεται στην υπερβολή της στο φαινόμενο του αντιπληθωρισμού. Για να επηρεάσουν τη ζήτηση, οι κεντρικές τράπεζες αναπροσαρμόζουν το βασικό, βραχυπρόθεσμο επιτόκιό τους δανεισμού ή τις απαιτήσεις τους ως προς τα αποθεματικά των εμπορικών τραπεζών.

Η τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση έχει απορρυθμίσει αυτόν τον μηχανισμό. Οι κεντρικές τράπεζες αναγκάσθηκαν να αυξήσουν τον δικό τους δανεισμό προς τις ιδιωτικές, επενδύοντας παράλληλα και σε κρατικά ομόλογα. Χρηματοδοτούν τη μεγέθυνση των χαρτοφυλακίων τους μέσω της αύξησης ορισμένων υποχρεώσεων, όπως είναι τα αποθεματικά των εμπορικών τραπεζών, οι ανταλλαγές αξιογράφων με άλλες κεντρικές τράπεζες και άλλους τρόπους κοπής χρήματος. Πρόκειται για μονεταρισμό; Αναλόγως. Η Fed αποκαλεί τη στρατηγική της «πιστωτική χαλάρωση». Προς το παρόν, όμως, ελλοχεύει ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού και με ορισμένες εκτιμήσεις να αναφέρονται στη διεύρυνση του χάσματος παραγωγής στις ΗΠΑ στο 9% του ΑΕΠ τους μέχρι του χρόνου, οι κεντρικές τράπεζες πρέπει να βρίσκονται σε εγρήγορση. Για τις ΗΠΑ, εκτιμάται ότι για να κλείσει το προαναφερόμενο χάσμα, η Fed θα χρειασθεί να «ρίξει στην αγορά» περισσότερα από ένα τρισεκατομμύριο δολάρια ακόμη την επόμενη διετία.

Αγορά ακινήτων

Πριν από τρεις μήνες, όταν είχαμε κοιτάξει για τελευταία φορά τις τιμές των ακινήτων σε διεθνές επίπεδο, μόνο έξι από τις χώρες τις οποίες εξετάσαμε σε παγκόσμιο επίπεδο είχαν σημειώσει ετήσιες μειώσεις στις εν λόγω τιμές.

Tώρα, τρεις μήνες αργότερα, ο αριθμός των χωρών αυτών έχει αυξηθεί στις δεκαέξι.

Στις Hνωμένες Πολιτείες, πάντως, δημοσιεύτηκε μελέτη στις 17 Mαρτίου, η οποία έδειχνε σημαντική αύξηση στην οικοδομική δραστηριότητα. Συγκεκριμένα, έδειχνε αύξηση στις κατασκευές νέων κατοικιών και αδειών για τον Φεβρουάριο, έπειτα από μήνες μειώσεων.

H μελέτη θεωρήθηκε από ορισμένους αναλυτές ως σημάδι ότι η κρίση στις τιμές των ακινήτων επιτέλους πλησιάζει στο τέλος της.

Αλλοι αναλυτές απλώς προέβλεψαν ότι θα υπάρξουν ακόμη περισσότερα διαμερίσματα, τα οποία ουδείς θα θελήσει να αγοράσει.

Eάν πάμε λίγους μήνες πιο πριν, τότε θα εντοπίσουμε σειρά σχετικών βιβλίων με τίτλους όπως:

l Mήπως χάνετε το ράλι στις τιμές ακινήτων;

l Tο ράλι δεν θα έχει τέλος και οι τιμές των ακινήτων θα συνεχίσουν να αυξάνονται μέχρι το τέλος της δεκαετίας.

l Πώς να κερδίσετε από το ράλι στις τιμές ακινήτων.

Πλέον, ο φόβος έχει αντικαταστήσει την τρέλα και οι τιμές ακινήτων μπορούν να συνεχίσουν να πραγματοποιούν ράλι. Αλλά αυτό το ράλι δεν θα είναι ανοδικό. Θα είναι προς τα κάτω.

Πρόσφατη μελέτη, την οποία δημοσιοποίησε η επενδυτική εταιρεία Numis Securities, δείχνει ότι οι τιμές των ακινήτων στη Bρετανία μπορεί να μειωθούν στο επόμενο διάστημα κατά 40% έως και 55%.

Tο ράλι στην αγορά ακινήτων ήταν τεράστιο σε διάρκεια και ένταση. Για τον λόγο αυτό αναμένεται ότι η κατάρρευση θα έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_04/04/2009_309853

Οι τράπεζες των ΗΠΑ αγοράζουν τοξικά πάγια (!!!)
Αμερικανικές τράπεζες οι οποίες έχουν δεχτεί κρατική βοήθεια, συμπεριλαμβανομένων των Citigroup, Goldman Sachs, Morgan Stanley και JP Morgan Chase, εξετάζουν το ενδεχόμενο να προχωρήσουν σε αγορά τοξικών παγίων ανταγωνιστών τους, συμμετέχοντας στο αντίστοιχο πρόγραμμα του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ.

Το όλο σχέδιο προκαλεί αρκετές αντιδράσεις, καθώς όσοι είναι εναντίον υπογραμμίζουν ότι η σύμπραξη δημόσιου - ιδιωτικού τομέα πραγματοποιήθηκε προκειμένου οι τράπεζες να απαλλαγούν από τα τοξικά πάγια και όχι να αγοράσουν προβληματικές επενδύσεις άλλων ομίλων.

http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/488001/ArticleFTgr.aspx

Στο διπλάσιο το κόστος των διασώσεων των τραπεζών για τους φορολογούμενους των ΗΠΑ
Αναλυτές του Κογκρέσου για τον προϋπολογισμό των ΗΠΑ ανέβασαν τις εκτιμήσεις τους για το πόσο θα είναι το κόστος για τους φορολογούμενους του οικονομοικού προγράμματος διάσωσης σε 356 δις $, ποσό μεγαλύτερο κατά 167 δις $ από τις προηγούμενες εκτιμήσεις. Το Γραφείο Προϋπολογισμού του Κογκρέσου είχε αρχικά εκτιμήσει ότι το πακέτο "Ανακούφισης Προβληματικών Κεφαλαίων" των 700 δις θα κόστιζε στους φορολογούμενους 189 δις $

http://www.reuters.com/article/newsOne/idUSTRE53323420090404

Αργεντινή: διδάγματα από την χρεωκοπία μιας χώρας
Το 2001 η Αργεντινή ,μια από τις πλουσιότερες χώρες της Λατινικής Αμερικής και χώρα μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού χρεωκόπησε. Στο πρώτο μέρος της έρευνας παρουσιάστηκαν οι αιτίες της κατάρρευσης. Τι συμβαίνει όμως όταν χρεωκοπεί μια χώρα και ποια είναι σήμερα η κατάσταση; Ο Στέλιος Κούλογλου από το Μπουένος Αιρες.

Η μια αιτία για την χρεωκοπία της αργεντίνικης οικονομίας ήταν το εξωτερικό χρέος ,μια από τις κληρονομιές της χούντας που κυβέρνησε από το 1976 έως το 1983. Η δεύτερη ήταν ότι ο Περονιστής πρόεδρος Κάρλος Μένεμ στην διάρκεια της δεκαετούς προεδρικής του θητείας (1989-1999) ιδιωτικοποίησε την οικονομία της χώρας, ξεπουλώντας έναντι πινακίων φακής την κρατική περιουσία. Η πρώτη από τις δέκα εντολές της κυβέρνησης ήταν: τιποτα δεν θα παραμεινει στο κράτος.

Η δεκαετία Μένεμ διέφθειρε το πολιτικό σύστημα και την Δικαιοσύνη, την οποία ο πρόεδρος της Αργεντινής χρησημοποίησε για να κουκουλώσει δεκάδες σκάνδαλα . Αυτές τις μέρες διεξάγονται στο Μπουένος Αιρες ανακρίσεις και προκαταρκτικές δίκες για μια παρακρατική-τρομοκτατική υπόθεση,την έκρηξη σε πολεμικό εργοστάσιο το 1995, που στοίχισε την ζωή σε 7 άτομα. Υπάρχουν ενδειξεις ότι η έκρηξη οργανώθηκε από ανθρώπους του προέδρου και ο ίδιος συμμετείχε στην οργάνωση της επιχείρησης ώστε να καταστραφούν στοιχεία για παράνομες πωλήσεις όπλων στην Κροατία και τον Ισημερινό.

Σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, η δεκαετία Μένεμ αποδείχθηκε καταστροφικη. Η ισχυρή μεσαία τάξη της χώρας σχεδόν διαλύθηκε προς όφελος των πλουσίων που έγιναν πλουσιότεροι, ενω οι φτωχοί πολλαπλασιάστηκαν. Το 60% του πληθυσμού βρέθηκε να ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και το 20% σε συνθήκες απόλυτης μιζέριας. Από το κλείσιμο των επιχειρήσεων η ανεργία έφτασε στο 20%. Με την σειρά της η μείωση των θέσεων εργασίας είχε ως αποτέλεσμα τον περιορισμό των εργατικών διεκκδικήσεων αλλά και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων σε μια χώρα με μεγάλη παράδοση εργατικού κινήματος και προοδευτική εργατική νομοθεσία.

Αποδυναμωμένος από τα συνεχή σκάνδαλα ο Μένεμ αποχώρησε το 1999 για να δώσει την θέση του στον προεδρο Φερνάντο Ντε λα Ρούα, που ανήκε στο αντίπαλο των Περονιστών Ριζσπαστικό Κόμμα. Ο Ντε λα Ρούα είχε κατέβει στις εκλογές με μια σοσιαλδημοκρατική πλατφόρμα που προέβλεπε μεγαλύτερη παρέμβαση του κράτους , αλλά με την ανάληψη της προεδρίας αθέτησε όλες τις υποσχέσεις του συνεχίζοντας κατά βάση την πολιτική του Μένεμ.

Η οικονομική κρίση έφτασε στο απόγειο της το 2001 παράλληλα με την διόγκωση του εξωτερικού χρέους το οποίο η χώρα αδυνατούσε να αποπληρώσει. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς οι Τράπεζες πάγωσαν τις καταθέσεις προκαλώντας βίαιες αντιδράσεις και μια εξέγερση η οποία ανάγκασε σε παραίτηση τον πρόεδρο Ντε λα Ρούα, που προηγουμένως είχε προσπαθήσει να κρατηθεί στην εξουσία κηρύσσοντας τον στρατιωτικό νόμο.

Το διεθνές «οικονομικό θαύμα» σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα είχε χρεωκοπήσει. Μετά την παραίτηση του Ντε λα Ρούα θα ορκισθούν διαδοχικά 3-4 πρόεδροι σε λιγότερο από ένα μήνα.Ο Εντουάρντο Ντουάλντε, πέμπτος κατά σειρά ,καταφέρνει να σχηματίσει μια μεταβατική κυβέρνηση η οποία το 2003 οργανώνει προεδρικές εκλογές. Νικητής είναι ο Νέστορ Κίρσνερ, σύζυγος της σημερινής προέδρου της Αργεντινής Κριστίνας Φερνάντεζ-Κίρσνερ.

Η οικονομική κατάρρευση παρέσυρε και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της χώρας. Το Ριζοσπαστικό και το Περονικό, τα δύο κόμματα που ουσιαστικά κυβερνούσαν την χώρα τον τελευταίο αιώνα στα διαλείμματα των στρατιωτικών δικτατοριών, βρέθηκαν σε μεγάλη κρίση από την οπόία δεν έχουν βγεί ούτε και σήμερα.Το Κομμουνιστικό και το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχουν πολυ μικρή επιρροή.

Ο Νέστορ Κίρσνερ προέρχεται από την παλιά σοσιαλδημοκρατική πτέρυγα των Περονιστών αλλά η έναρξη της θητείας του το 2003 συνδιάστηκε με μια σειρά τομές με το παρελθόν ,με κυριότερη την αλλαγή της υποτελούς τακτικής απέναντι στην Παγκοσμια Τράπεζα και την Ουάσιγκτον. Αμφισβήτησε ένα μέρος του εξωτερικού χρέους ,ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για το υπόλοιπο και το κυριότερο αγνόησε τις επιταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου δίνοντας βάρος στις δημόσιες επενδύσεις και προσοχή στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που είχε δημιουργήσει η νεοφιλελεύθερη πολιτική των προκατόχων του.

Χάρις σε μια σειρά ευνοικές διεθνείς οικονομικές συγκυρίες(όπως η άνοδος των τιμών των αγροτικών προιόντων) αλλά στην συμμαχία με την Βενεζουέλα του Ούγκο Τσάβεζ που έσπευσε να βοηθήσει την Αργεντινή κάθε φορά που βρισκόταν σε δύσκολη θέση, η οικονομία ξαναπήρε μπροστά με ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης που έφτασαν στο 8% . Παρ ότι εξαιρετικά δημοφιλής ο Κίρσνερ δεν έθεσε υποψηφιότητα στις προεδρικές εκλογές του 2007 παραχωρώντας την θέση του υποψηφίου στην γυναίκα του, γνωστή δικηγόρο και μέλος της Γερουσίας. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς η Κριστίνα Φερνάντεζ εκλέχθηκε πανυγηρικά πρόεδρος της χώρας ,με τους ψήφους του κόμματος ¨Μέτωπο της Νίκης» που είχε ιδρύσει ο σύζυγος της.

Η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία της Αργεντινής ακολουθεί την πολιτική του συζύγου της τόσο στην εξωτερική πολιτική όσο και στην εσωτερική, δίνοντας βάρος στις δημοσίες επενδύσεις και παίρνοντας πίσω κρατικές επιχειρήσεις που είχαν ιδιωτικοποιηθεί την δεκαετία του 90. Μια από τις σημαντικότερες κινήσεις της ήταν η επανακρατικοποίηση των ασφαλιστικών ταμειων (δες διπλανές στήλες) που είχαν ιδιωτικοποιηθεί είτε ευθέως είτε μέσω ομολόγων που παιζονταν στο παγκόσμιο χρηματιστηριακό καζίνο. Η κυρία Φερνάντε χαρακτήρισε την ιδιωτικοποίηση των ταμείων-που είχε εγκαινιάσει στην Λατινική Αμερική η δικτατορία του Πινοσέτ στην Χιλή- ως «λεηλασία».

Η νέα πρόεδρος έχει ακόμη υποσχεθεί ότι θα αποκαταστήσει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και των διαχωρισμό των εξουσιών(ο σύζυγος της λόγω της έκτακτης κατάστασης κυβερνούσε συχνά με διατάγματα) και θα δημιουργήσει ένα κοινωνικό και οικονομικό σύστημα «στους αντίποδες του μοντέλου διανομής των πόρων και του πλούτου που επικράτησαν την δεκαετία του 90 κάτω από την κυριαρχία του νεοδιλελευθερισμού». Το βέβαιο είναι ότι παρ ότι δεν έχουν ούτε και σήμερα ανατραπεί τα αποτελέσματα από την καταστροφική πολιτική της δεκαετίας του 90, η ζωή για τους Αργεντίνους έχει βελτιωθεί.

http://www.tvxs.gr/v8981

Pensioners 'cannot afford to survive' despite 5pc rise in state pension
The 5pc increase in the state pension fails to tackle the growing problem of pensioner poverty, campaigners have warned.
The National Pensioners Convention said 822 older people were falling into poverty every day. It warned that the increase in the basic state pension of £4.55 a week for people with a full National Insurance contribution record would do little to help the problem.

The state pension rises in line with inflation – increases in April are based on the previous September's Retail Price Index (RPI). The RPI in September last year stood at 5pc, although it has since fallen to zero.

The full basic state pension is now £95.25 a week, falling to £57.06 for people who do not have a full NI contribution record, many of whom are women. But the NPC said the official poverty level was £151 a week in 2006, and it is now estimated to be £165 a week.

Dot Gibson, NPC general secretary, said: "It's a national disgrace that at least one in four pensioners are living below the official poverty line, and millions more are struggling to meet the rising costs of living. Today's increase in the basic state pension doesn't go anyway near far enough to help protect pensioners against the economic crisis.

"Millions have lost money from their savings, while others see their utility, food, housing and council tax bills rising way above their pension. In light of the current increases in the costs of living, pensioners simply cannot afford to survive."

http://www.telegraph.co.uk/finance/personalfinance/pensions/5114169/Pensioners-cannot-afford-to-survive-despite-5pc-rise-in-state-pension.html

ΕΝΟΙΚΙΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
Μισθωτοί δεύτερης κατηγορίας και για τα συνδικάτα!
* Τι είναι το Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζόμενων;

- Είμαστε μια ομάδα εργαζομένων προερχόμενοι από τον χώρο των Τραπεζών και εργαζόμαστε σε αυτές υπό καθεστώς ενοικίασης. Καθημερινά, βιώνουμε ένα είδος διάκρισης στο χώρο εργασίας μας. Είμαστε υπάλληλοι δεύτερης κατηγορίας, με χαμηλότερους μισθούς (έως και 50%) από τον μόνιμο υπάλληλο του διπλανού μας γραφείου με τον οποίο έχουμε το ίδιο ακριβώς αντικείμενο εργασίας, χωρίς επιδόματα όπως ορίζει ο νόμος ανάλογα με το πόστο που εργαζόμαστε, με καμία αναγνώριση προϋπηρεσίας αφού όλοι, σύμφωνα με τις συμβάσεις που μας υποχρεώνουν να υπογράψουμε, είμαστε απλοί υπάλληλοι γραφείου, παρόλο που συνήθως τα προσόντα (πτυχία ΤΕΙ, ΑΕΙ και μεταπτυχιακά) και η εκπαίδευσή μας στην τράπεζα μας καθιστούν εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό. Επιπλέον, ζούμε καθημερινά με το φόβο της απόλυσης σε περίπτωση που αποφασιστούν περικοπές προσωπικού. Οι τράπεζες συνεργάζονται είτε με Εταιρείες Προσωρινής Απασχόλησης με σκοπό να τους παραχωρούν ευέλικτο ανθρώπινο δυναμικό, είτε με άλλες εταιρείες οι οποίες λειτουργούν ως εργολάβοι, συνάπτοντας συμβάσεις με τις τράπεζες για την ολοκλήρωση ενός έργου ορισμένου χρόνου. Με αυτή τη δικαιολογία, της δήθεν ανάγκης, δηλαδή, εργατικού δυναμικού για την ολοκλήρωση αυτού του υποτιθέμενου έργου με ημερομηνία λήξης, μας νοικιάζουν στις τράπεζες οι οποίες μας απασχολούν ασταμάτητα για 7, 10 και παραπάνω χρόνια. Όλα αυτά μας οδήγησαν στο να συγκροτήσουμε το Φόρουμ Νοικιασμένων Εργαζομένων για να διεκδικήσουμε τις νόμιμες παροχές που μας αναλογούν, τις αποδοχές μας, τις εργασιακές συνθήκες κ.λπ.

* Τελευταία παρατηρούμε προσπάθειες οργάνωσης στο χώρο της επισφαλούς εργασίας. Οφείλεται στα ολοένα περισσότερα φαινόμενα εργοδοτικής τρομοκρατίας;

- Το φαινόμενο της επισφαλούς εργασίας ξεκίνησε την τελευταία δεκαετία περίπου και αγγίζει όχι μόνο τους νέους ανθρώπους που τώρα βγαίνουν στην αγορά εργασίας, αλλά και μεγαλύτερους που έχουν οικογένειες και παιδιά. Κανείς δεν μπορεί να μείνει άπραγος μπροστά σε αυτή την προσπάθεια καταστρατήγησης των εργασιακών μας δικαιωμάτων και θεωρώ ότι ο κόσμος έχει αγανακτήσει και αντιδρά, αφενός μεν για να διασφαλίσει το δικαίωμά του σε αξιοπρεπή εργασία, αφετέρου για να μην πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις το πρόβλημα. Με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης τα φαινόμενα αυτά θα ενταθούν και πολλοί εργαζόμενοι θα απολυθούν ή θα χάσουν εργασιακά δικαιώματα χωρίς απαραίτητα να συντρέχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος. Απλά, για να εξασφαλίσουν ακόμη περισσότερα κέρδη οι εταιρείες.

* Ποια αιτήματα έχετε ως πρωταρχικά;

- Βασικό μας αίτημα είναι να σταματήσει να παραβιάζεται κατάφορα η αρχή «ίση αμοιβή για ίση εργασία». Δεν μπορούμε να σκύψουμε το κεφάλι και να ανεχθούμε αυτή την κατάσταση, η οποία συνεχώς εξαπλώνεται σε πολλούς τομείς. Αν εμείς σήμερα βιώνουμε αυτό το καθεστώς σε έναν βαθμό, τα επόμενα χρόνια η κατάσταση θα χειροτερέψει. Είμαστε κατά της διάσπασης των εργαζομένων. Θεωρούμε ότι οι συλλογικές προσπάθειες είναι αυτές που αποφέρουν αποτελέσματα και γι αυτό το λόγο διεκδικούμε την ένταξη μας στα ήδη υπάρχοντα σωματεία, παρά τις παράλογες αντιδράσεις που συναντούμε. Δεν θέλουμε ατομικές συμβάσεις με τις οποίες ο καθένας από εμάς γίνεται έρμαιο του εργοδότη του, αλλά συλλογικές.


* Πρόσφατα διάβασα, ότι στις εκλογές επιτροπής υγιεινής και ασφάλειας στην Cosmote, εξαιρέθηκαν από την εκλογική διαδικασία οι ενοικιαζόμενοι συνάδελφοί σας και μάλιστα με τη συναίνεση της πλειοψηφίας των συνδικαλιστικών παρατάξεων!

- Τα σωματεία έχουν υποχρέωση να εντάσσουν ως μέλη και να εκπροσωπούν όλους τους υπαλλήλους που εργάζονται στο χώρο τους. Μόνο έτσι διασφαλίζεται η ενότητα των εργαζομένων. Έχουν υποχρέωση και συμφέρον να κινούνται προς την κατεύθυνση αυτή για να έχουν αποτέλεσμα οι αγώνες τους.


* Είναι αρνητικά σημαντικός και ο ρόλος του Δημόσιου. Όχι μόνο για τον μεγάλο αριθμό ενοικιαζόμενων που απασχολεί (όπως, π.χ., οι 950 από τους συνολικά 2100 υπαλλήλους του Ταχυδρομικού Ταμιευτήριου) αλλά και γιατί ποτέ δεν έχει καταγγελθεί καμία σύμβαση. Τι λες;

- Όπως είπες, στο Τ. Τ. υπάρχει μεγάλος αριθμός ενοικιαζόμενων. Επίσης στη ΔΕΗ - με την πρόφαση της εργολαβίας - και σε άλλους δημόσιους φορείς. Οι ενοικιαζόμενοι φοβούνται να απευθυνθούν στην Επιθεώρηση Εργασίας για να πληροφορηθούν για τα δικαιώματά τους, πόσο μάλλον για να προχωρήσουν σε κάποια καταγγελία. Ζούμε με τον φόβο της απόλυσης και όχι γιατί κριθήκαμε ανεπαρκείς στο αντικείμενο που έχουμε αναλάβει. Αποτελούμε φτηνό, ευέλικτο ανθρώπινο δυναμικό χωρίς δικαιώματα, γι αυτό και μας προτιμούν. Μπροστά λοιπόν στο φόβο μη χάσουμε τη δουλειά μας, λογικό είναι να αναγκαζόμαστε να εργαζόμαστε για χρόνια υπό καθεστώς ενοικίασης, ξέροντας ότι γινόμαστε αντικείμενα εκμετάλλευσης, αλλά και χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε.


* Σύμφωνα με τη νομοθεσία, μετά από 18 μήνες πρέπει να προσληφθείτε με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Ωστόσο, ακόμα και στην Εθνική Τράπεζα που υποτίθεται ότι βρίσκεται υπό κρατικό έλεγχο, υπάρχουν ενοικιαζόμενοι από το 1998.

- Από ό,τι πληροφορούμαστε, ειδικά η Εθνική χρησιμοποιεί εκτενώς την τακτική της ενοικίασης υπαλλήλων. Σε πολλές μάλιστα διευθύνσεις οι νοικιασμένοι εργαζόμενοι ξεπερνούν το 50%. Η νομοθεσία προβλέπει όντως τη μονιμοποίηση ύστερα από 18 μήνες, όμως οι Τράπεζες, μαζί με τις Εταιρίες Προσωρινής Απασχόλησης, πάντοτε κάποιο παραθυράκι βρίσκουν στο νόμο ή εφευρίσκουν τρόπους για να μας νοικιάζουν επί χρόνια, ενώ ουσιαστικά καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς ανάγκες, όπως και οι μόνιμοι συνάδελφοι μας. Δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς το περιεχόμενο των συμβάσεων που υπογράφονται μεταξύ των τραπεζών και των εταιρειών ενοικίασης, γιατί όταν τους ζητηθούν επικαλούνται προσωπικά δεδομένα και αρνούνται να τις κοινοποιήσουν!


* Πέρα από την αύξηση των αριθμών αυτής της νέας μορφής επισφαλούς εργασίας, με αφορμή τη δολοφονική επίθεση στην Κ. Κούνεβα φαίνεται ότι συνυπάρχει και με εγκληματικές συμπεριφορές.

- Πράγματι, από έκθεση της ΓΣΕΕ, ξέρουμε ότι το φαινόμενο έχει δεκαπλασιαστεί την τελευταία διετία. Από 0,2% πριν 2 χρόνια, σήμερα αγγίζει το 2% και θα συνεχίσει να αυξάνεται. Η επίθεση στην Κούνεβα, έδειξε για μια ακόμη φορά που μπορεί να φτάσει η ασυδοσία των εργοδοτών και υπάρχουν και άλλα παρόμοια περιστατικά τα οποία δυστυχώς δεν έχουν δει το φως της δημοσιότητας, γιατί πολύ απλά οι εργαζόμενοι, όντας ακάλυπτοι συνδικαλιστικά, δεν τα καταγγέλλουν από φόβο μην πάθουν κάτι χειρότερο.

http://noikiasmenoi-ergazomenoi.blogspot.com/2009/03/15-03-2009.html

[ciaoant1]

ΔΝΤ προς Αν. Ευρώπη: «Κλειδώστε τα νομίσματά σας με το ευρώ»
Δεν πρόλαβε να στεγνώσει το μελάνι από το βαρύγδουπο ανακοινωθέν των «20» και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο άρχισε τις απειλές και τις προειδοποιήσεις. Με ένα δυσοίωνο μήνυμα προς τις χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, το ΔΝΤ τις καλεί να κλειδώσουν τις ισοτιμίες των νομισμάτων τους με το ευρώ, ανεξαρτήτως τού πότε θα γίνουν μέλη της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης. Ολες έχουν έναν κοινό παρονομαστή: είναι οικονομίες βυθισμένες σε μεγάλα δανειστικά ανοίγματα σε ξένα νομίσματα, έχουν τεράστια ελλείμματα στα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών και πλήττονται βάναυσα από τις εκροές των ξένων κεφαλαίων.

Η κατάρρευση των νομισμάτων των χωρών της Κεντρικής και της Ανατολικής Ευρώπης έχει πλέον πάρει διαστάσεις πανωλεθρίας, παρασύροντας και τις οικονομίες των χωρών αυτών σε οικονομική καταστροφή. Τη χαριστική βολή δέχθηκε χθες ολόκληρη η περιοχή από τον αμερικανικό οίκο αξιολόγησης Moody’s, που προειδοποίησε ειδικότερα την Αυστρία, την Ιταλία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, το Βέλγιο και τη Σουηδία ότι κινδυνεύουν οι θυγατρικές των τραπεζών τους στις χώρες αυτές επειδή το τραπεζικό τους σύστημα διολισθαίνει στη χρεοκοπία.

Αυτές οι χώρες χρωστούν στις τράπεζες κυρίως της Ευρωζώνης 1.300 δισ. ευρώ (ή 1.635 δισ. δολάρια), απειλώντας ευθέως τη χρηματοοικονομική σταθερότητα. Οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά έχουν δανειστεί αφειδώς σε ευρώ και ελβετικά φράγκα, καθώς οι ευρωπαϊκές τράπεζες είχαν αγνοήσει τα τελευταία χρόνια τον συναλλαγματικό κίνδυνο... Οι ρευστοποιήσεις των τραπεζικών μετοχών πήραν χθες διαστάσεις με σφοδρές πωλήσεις στη Wall Street και στα χρηματιστήρια της Ευρώπης.

Οι «20» ισχυροί του κόσμου πέτυχαν απλώς να συμφωνήσουν στην οικονομική υποστήριξη αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων χωρών που κινδυνεύουν με εθνική χρεοκοπία, αυξάνοντας κατά 500 δισ. στα 750 δισ. δολάρια, τους πενιχρούς πόρους που διαθέτει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ώστε να αντιμετωπίσει την κρίση. Το ΔΝΤ υπολογίζει ότι για την αναχρηματοδότηση του εξωτερικού χρέους των αναδυόμενων οικονομιών απαιτούνται 1,8 τρισ. δολάρια εντός του 2009 και 2 τρισ. δολάρια για το 2010.

Η κρίση έχει εξαναγκάσει πολλές χώρες να εκλιπαρούν βοήθεια από το ΔΝΤ. Κυρίως τις χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης. Επίσης, συμφωνήθηκε η χορήγηση 250 δισ. δολαρίων προς το ΔΝΤ για βοήθεια σε δανειακά κεφάλαια προς χώρες-μέλη. Οπως έχει επισημάνει ο καθηγητής του ΜΙΤ και πρώην οικονομικός σύμβουλος του ΔΝΤ, Σάιμον Τζόνσον, «δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν ούτε για τη δημοσιονομική πολιτική ούτε για τους κανονισμούς εποπτείας. Το μόνο κρίσιμο σημείο ήταν η ενίσχυση του ΔΝΤ».

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100020_07/04/2009_310105

«Κλειστό» ευρώ...
«Βέτο» της ΕΚΤ στην υιοθέτηση του ευρώ από τις «ανατολικές» χώρες-μέλη της Ε.Ε.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=12476&pubid=7273105

Προτρέπουν την Bank of England να τυπώσει χρήμα
Η βρετανική κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να τυπώσει χρήμα για να χρηματοδοτήσει τις δημόσιες δαπάνες, μεταφέροντας την «ποσοτική χαλάρωση» σε νέα επίπεδα, δήλωσε ο διαχειριστής ενός από τα μεγαλύτερα hedge funds του Λονδίνου στους FT.

Ο Mike Platt, εκ των ιδρυτών και διευθύνων σύμβουλος της BlueCrest, του πέμπτου μεγαλύτερου hedge fund της Ευρώπης, είχε προβλέψει ότι η Βρετανία θα προχωρήσει σε ποσοτική χαλάρωση έξι μήνες πριν αποφασίσει η Κεντρική Τράπεζα να υιοθετήσει την εν λόγω πρακτική.

Σήμερα, ο διαχειριστής δηλώνει ότι η κυβέρνηση, αντιμέτωπη με την βύθιση των φορολογικών εσόδων, δεν έχει πλέον άλλη επιλογή, παρά να περάσει σε «βαριά» ποσοτική χαλάρωση, τυπώνοντας χρήμα για να αγοράσει νέα μακροπρόθεσμα ομόλογα του δημοσίου και να υποστηρίξει τις δημόσιες δαπάνες.

«Η ευκολότερη μέθοδος για να σωθεί το σύστημα είναι η εκτύπωση χρήματος… Είναι και η μόνη επιλογή που υπάρχει πλέον.»

http://www.euro2day.gr/news/world/125/articles/488461/ArticleNewsWorld.aspx

ECB attacks G20 plan to boost IMF drawing rights to pump cash into global economy
The European Central Bank has issued a blistering attack on G20 plans to use the International Monetary Fund to pump liquidity into the word economy, calling it "pure cash creation" outside the normal mechanisms of control.
"This is helicopter money for the globe," said Jürgen Stark, the ECB's chief economist and Germany's member on the bank's executive board.

"There hasn't been a study to see whether the world needs additional liquidity. In the old days one would take a long time to to explore such a thing," he told the German business newspaper Handelsblatt.

The paper cited an "unidentified" central banker protesting that the G20 had rammed through radical changes that could do "irreparable damage" to the global financial system "What is happening with the IMF is scandalous. They are going to lay waste to everything in this crisis as a result of political horse-trading," he said.

Markets have been in confusion over the implications of the G20 deal last week instructing the IMF to issue $250bn (£170bn) in Special Drawing Rights, a hybrid instrument that lets governments around the world take out an overdraft but also contains the seeds of a global currency in is own right.

The summit communique stated clearly that the purpose of the activating the Fund's SDR powers was to "inject $250bn into the world economy and increase global liquidity". This is separate from the move to tripple the IMF's fire-fighting fund to $750bn.

If used to create liquidity, the plan turns the Fund into a proto-central bank for the world, running an expansionary monetary policy over the heads of existing central banks. It appears that G20 delegations from Germany and other EU states may have signed the agreement in the rush last Thursday without studying the exact details.

The use of SDRs on this scale poses a immediate threat to the ECB, which is worried about a resurgence of inflation once recovery begins. It has pursued a more restrictive "steady-as-you-go" policy than the Anglo-Saxons, Swiss, and Japanese.

Dennis Snower, head of the IWF Institute in Kiel, said the scheme not only risks inflation down the road but also incubates future crises as badly-run countries are able to put off their day of reckoning. "If the international community does not take steps against this, the future bill for this stimulus could prove expensive," he said.

The dispute between the ECB's hawks and policy-makers in the rest of the world stems from a deep disagreement about the nature of this crisis. The IMF fears that the globe is in the grip of self-feeding spiral akin to the events of the early 1930s. It has warned of widespread civil unrest and even wars if this process is allowed to unfold.

Berkeley professor Barry Eichengreen, a leading expert on the Great Depression, said yesterday that global industrial output has been declining at an even steeper rate over the last nine months than in the early phase of the 1930s. World trade has fallen much faster this time.

“It’s a Depression alright,” he said.

http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/recession/5119671/ECB-attacks-G20-plans-to-use-IMF-to-pump-cash-into-global-economy.html

http://www.youtube.com/watch?v=ffXYiGgmNaU
Η Γλυκερία το τραγούδαγε - η άρχουσα τάξη το κάνει πράξη, στην προσπάθεια της να ξεφορτωθεί τα χρέη που η ίδια δημιούργησε σε βάρος μας

Americans Feel 15.6% Unemployment as Underemployment Surges Η επίθεση είναι ιστορικών διαστάσεων - δεν είναι δυνατόν να μείνει αναπάντητη. Το ζήτημα είναι τι απάντηση θα δώσουν οι εργαζόμενοι: Θα δεχτούν το μεσαίωνα, ή θα παλέψουν για τα δικαιώματά τους?
April 6 (Bloomberg) -- Joseph Ramelo gave up searching for work in January to return to school, two months after he was laid off as a San Francisco election clerk. Antonio Poe is struggling to get by doing part-time landscaping in Greensboro, North Carolina, after losing his job as an electrician.

While such workers are feeling real pain from the recession that began in December 2007, they’re not represented in the 8.5 percent unemployment rate the Labor Department reported last week. They are part of a broader group that includes those who want a job but have stopped looking for work and those who want full-time positions but have to settle for part-time employment.

A measure of underemployment that counts those people has almost doubled over the past two years, to 15.6 percent, providing a more complete gauge of the labor market’s deterioration. Along with an historic drop in the percentage of the population who are working, and record numbers of long-term unemployed, the figures point to a permanent shift in employment patterns, said former U.S. Labor Secretary Robert Reich.

“We’re seeing many more people who are losing their connectedness to the labor force,” said Reich, who served in President Bill Clinton’s Cabinet and is now an economist at the University of California at Berkeley. “There is a profound weakening of ties to the labor market among a large portion of our working-age population.”

Job Losses

U.S. employers cut 663,000 jobs in March, bringing losses since the slump began in December 2007 to about 5.1 million, the worst in the postwar era, according to the Labor Department. Unemployment exceeds 10 percent in seven states. Michigan’s jobless rate is 12 percent, South Carolina’s is 11 percent and California’s is 10.5 percent.

Job losses in the current recession are more enduring than in previous ones, according to an April 3 research report by Credit Suisse.

“Permanent job losses are accounting for a much larger share of total job losses than any cycle in recent memory,” with almost half of unemployed workers “job losers” as opposed to temporary layoffs, according to the report.

The number of Americans who want full-time jobs but are working part time has increased 83 percent in a year to 9 million, according to Labor Department data.

Ken Hueser may become one of them. The Minneapolis architect lost his $60,000-a-year position in February and is applying for part-time work at garden centers for $8.50 an hour.

Sooner or Later

“The economy will come back some day, but the unknown is whether it’s sooner or later,” said Hueser.

In the meantime, said Ramelo in San Francisco, “even if I don’t have a job, at least I’ll have my degree.” He returns to his City Hall job temporarily later this month. “At this point, I’m thinking any income will do,” he said.

The increase in temporary workers is the result of a severe recession that coincides with a large drop in household wealth and a lack of access to credit, leaving laid-off workers without the cushion they might have had in a milder downturn, said Michael Feroli, an economist at JPMorgan Chase & Co. in New York. “So people are doing whatever it takes to get some income for their households,” said Feroli.

Lisa Smith, a Trenton, New Jersey, childcare worker who lost her job last September, said she is now willing to take whatever work she can get.

“I would like to work 40 hours a week, but if someone offered me 30 or 35, I’d be glad too,” she said.

More Competition

She and workers like her face greater competition, even for temporary jobs, because more people are out of work for longer periods. There are currently about four unemployed workers for every job opening, according to the Economic Policy Institute in Washington.

The long-term unemployed, those who have been out of a job for more than six months, constitute 24.2 percent of the unemployed, the largest share during a recession since the Labor Department began recording data in 1948.

“This recession is causing extreme desperation and frustration for a very wide swath of workers, even people who thought they were flexible and could find work again easily,” said Andrew Stettner, deputy director at the National Employment Law Project, a New York group that advocates for workers’ rights.

In addition, the downturn is undoing years of gains to overall employment. Beginning in the mid-1970s, the percentage of working-age adults who have jobs began to rise steadily as more women joined the workforce, from about 56 percent in 1975 to 63.4 percent in December 2006. It has since dropped 3.5 percentage points, the steepest decline in any recession since the Great Depression.

That drop has implications for the economy’s potential growth rate, because fewer workers, without a compensating increase in productivity, means less output.

“We’ve taken a huge step back here,” said James Glassman, senior economist at JPMorgan & Co. He said elevated levels of unemployment and underemployment are costing the economy about $1 trillion in gross domestic product a year.

“We’ve lost several decades of progress that was going on in terms of the people number of people coming into the workforce,” said Glassman.

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601103&sid=apllk4murp0I&refer=us

Ireland unveils emergency budget
The Irish Republic has unveiled its second budget in six months to deal with its rapidly contracting economy.

The emergency budget includes a large rise in taxes and a cut in spending, to deal with Ireland's budget deficit.

Finance Minister Brian Lenihan also said an independent agency would take over banks' bad assets to try and restore lending. Με απλά λόγια, ο λαός θα κληθεί από τους κυβερνώντες να πληρώσει τα σπασμένα των τραπεζ΄ων, ώστε αυτές να συνεχίζουν να τοκογλυφούν ανενόζλητες εις βάρος του.

His forecast for 2009 was also revised down sharply. He expects it to contract by 8% this year, down from 3% in 2008.

'House in order'

The total reduction in gross government spending for 2009 will total 1.8bn euros Mr Lenihan said, while further savings of 4.8bn euros will be required between 2010 to 2011.

"First, and most urgent, we must stabilise our public finances. Until we show that we can put our own house in order, we cannot expect those who have invested here and who might invest here in the future to have confidence in us," said Mr Lenihan.

The latest move in Ireland is in contrast to other nations which have been increasing spending and lowering taxes to encourage economic revival.

Open economy

The finance minister said the key aims of the budget include:

• Putting the public finances in order

• Restoring the damaged banking system and restoring credit

• Regaining competitiveness, increasing exports and driving down costs

• Protecting jobs and improving investment in training

• Restoring Ireland's reputation abroad.

The Republic had relied too heavily on the housing sector, which had proved to be a bubble, Mr Lenihan said.

But speaking before the Dail, Brian Lenihan said it would be wrong to assume that it was only the collapse in the housing and construction sector which was to blame for the Republic's recession.

It had been especially hard hit due to the nature of Ireland's small and open economy, he said.

Any future economic recovery would have to be based on a revival in exports.

'Bad assets agency'

Looking ahead, Mr Lenihan lowered his forecast for economic growth, saying the economy was likely to contract by 8% in 2009, more than a recent forecast of 6.75% and significantly higher than the 3% contraction experienced in 2008.

He said this change marked "a serious decline in national living standards: the sharpest fall on record. Forecasts for 2010 are not as severe".

In light of the deterioration in the finance sector, Ireland will become one of the first countries to establish an agency to take over toxic assets from banks.

This, the finance minister said, would help give banks a "clean bill of health", reduce uncertainty in the system and try to get credit flowing again to businesses and individuals.

Taxes

As for taxes, he reiterated that those earning the most should pay the most.

"With up to 40% of income earners paying no income tax at all, we can no longer meet our fiscal needs."

"The challenge is to spread the burden in a fair manner to a wider range of income earners while avoiding economic disincentive effects," said Mr Lenihan.

The rates of the income levy - which is a way of raising taxes in the middle of the tax year - will double while the threshold at which each begins will be lowered.

The new rates will be 2%, 4% and 6%, and the new thresholds will be 15,028 euros, 75,036 and 174,980 euros respectively.

Mr Lenihan said tax on cigarettes would rise by 25 cents per packet but there would be no increase in duty on alcohol or petrol as he was concerned any rise would lead to a loss of revenue.

And the rates of Capital Gains Tax and Capital Acquisitions Tax is being increased 25%, effective immediately.

Public sector

He said pay in the public sector, which represents a large part of the Irish economy, had to be reassessed. At the highest level it had become overinflated in recent years and needed to be reduced.

"The problem is our expenditure base is too high and our revenue base is too low. If we fail, refuse or neglect to address this structural problem we will condemn our generation and the next to the folly of excessive borrowing."

A review of top level pay rates is being launched "to take account of the changed budgetary and economic circumstances, and the changed private sector pay."

Such changes would include reductions in ministerial pensions and expenses arrangements.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/7986862.stm

Ο ΛΟΡΕΝΣ ΣΑΜΕΡΣ, ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΟΥ ΚΛΙΝΤΟΝ, «ΤΣΙΜΠΗΣΕ» 5,2 ΕΚΑΤ. ΔΟΛ. ΤΟΥΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥΣ 15 ΜΗΝΕΣ
Ο αρχικερδοσκόπος σύμβουλος του Ομπάμα κατά της κερδοσκοπίας
Ανθρωπος των hedge funds αποδεικνύεται ο Λόρενς Σάμερς, υπ' αριθμόν ένα οικονομικός σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία για τα εισοδήματα των αξιωματούχων του Λευκού Οίκου, που δόθηκαν στη δημοσιότητα την προηγούμενη Παρασκευή, ο Σάμερς έλαβε για το 2008 και τους πρώτους μήνες του 2009 5,2 εκατ. δολάρια από το hedge fund D.Ε. Shaw, που εδρεύει στη Νέα Υόρκη και του οποίου ο Σάμερς διετέλεσε διευθυντικό στέλεχος.


Ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα με τον σύμβουλό του Λόρενς Σάμερς
Ο Σάμερς, πρώην υπουργός Οικονομικών επί Κλίντον αλλά και πρώην πρόεδρος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, ανέλαβε επισήμως τα καθήκοντα του επικεφαλής του συμβουλίου οικονομικών εμπειρογνωμώνων του προέδρου Ομπάμα στις 20 Ιανουαρίου. Ως υπ' αριθμόν ένα σύμβουλος βοηθά... τον πρόεδρο όχι μόνο στη λήψη μέτρων για την ανάκαμψη της οικονομίας, αλλά και της επιβολής νέων ρυθμίσεων στον χρηματοπιστωτικό κλάδο (τράπεζες, hedge funds κ.λπ.), ο οποίος ευθύνεται για την παρούσα οικονομική κρίση και τον οποίο ο Σάμερς υπηρέτησε από θέση ισχύος, πριν περάσει το κατώφλι του Λευκού Οίκου.

Η θρυαλλίδα της πτώχευσης

Ο σύμβουλος του Ομπάμα πήρε επίσης για διαλέξεις συνολικές αμοιβές 2,7 εκατ. δολαρίων από τράπεζες που έχουν προσφύγει σε κρατική στήριξη, σε βοήθεια δηλαδή από τα λεφτά των Αμερικανών φορολογουμένων.

Ο Σάμερς έλαβε 67.500 δολάρια από την JP Morgan, 45.000 δολάρια από την Citigroup, 135.000 από την Goldman Sachs και 67.500 δολάρια από την επενδυτική τράπεζα Lehman Brothers, η πτώχευση της οποίας ήταν ως γνωστόν η θρυαλλίδα για την κατάρρευση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος.

* Τα στοιχεία για τις καθόλα νόμιμες αμοιβές των συμβούλων του Ομπάμα, αλλά που είναι ενδεικτικές για το «ποιόν» των ανθρώπων που υποτίθεται ότι νοιάζονται για τον μέσο Αμερικανό, δόθηκαν μάλιστα στη δημοσιότητα την ίδια μέρα που ανακοινωνόταν η εκτόξευση της ανεργίας τον Μάρτιο στο 8,5%, επίπεδο που είναι το υψηλότερο από το 1983.

Η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης και η προκλητικότητα των λογής-λογής «γκόλντεν μπόις» βγάζει πάντως όλο και περισσότερους Αμερικανούς στον δρόμο.

Την προηγούμενη Παρασκευή εκατοντάδες άτομα διαδήλωσαν έξω από την έδρα της ασφαλιστικής εταιρείας AIG και άλλων τραπεζών στη Γουόλ Στριτ, με συνθήματα όπως «Σώστε τους ανέργους» και «Οχι άλλα δολάρια για τη Γουόλ Στριτ και τον πόλεμο».

«Οι τραπεζίτες αυτοί θα έπρεπε να είχαν μπει στη φυλακή», δήλωσε σε σχετικό ρεπορτάζ του πρακτορείου Ρόιτερ ο 60άρης Ντέιβιντ Σόλε, χημικός που ήλθε από το Ντιτρόιτ για τις διαδηλώσεις. * Και ποιος θα τους βάλει στη φυλακή, ή τέλος πάντων θα τους τιμωτήσει? Μόνος του δε γίνεται τίποτα. Ούτε οι τραπεζίτες θα παραδοθούν από τύψεις, ούτε, τα κράτη θα αλλάξουν ξαφνικά στρατόπεδο, και από το μέρος της άρχουσας τάξης θα αποφασίσουν λόγω "θείας φώτισης" να πάνε με το μερος του λαού.
Χρειάζονται αγώνες, σήμερα πιο πολύ από ποτέ

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=32626

Ανοιξαν νέα πόρτα για περισσότερα «δομημένα»
Ακριβώς την περίοδο που σκάει με πάταγο η παγκόσμια φούσκα των σύνθετων επενδυτικών προϊόντων, ύψους άνω των 600 τρισ. δολαρίων, επιχειρεί το Χρηματιστήριο της Αθήνας να τα φέρει και στη χώρα μας.

Χθες ανακοινώθηκε από το Δ.Σ. του Χ.Α. ότι ολοκληρώθηκε η κατάρτιση του σχετικού θεσμικού πλαισίου, που προβλέπει τη δυνατότητα δόμησης και διαπραγμάτευσης σύνθετων χρηματοοικονομικών προϊόντων, κάτι που σημαίνει πως στους επόμενους μήνες και όσο στο διεθνές στερέωμα τα κάθε είδους «παράγωγα» και δομημένα προϊόντα θα καταρρέουν και οι κυβερνήσεις θα επιχειρούν να επιβάλουν περιορισμούς στη διάθεσή τους ώστε να τα ελέγξουν, οι εγχώριες χρηματιστηριακές αρχές, σε συνεργασία με τις τράπεζες, θα προσπαθούν να τα πουλήσουν στους ντόπιους επενδυτές.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα προϊόντα αυτά θεωρούνται εξαιρετικά υψηλού ρίσκου, σύμφωνα με τους διαχειριστές κεφαλαίων, ενώ στην πραγματικότητα δεν αποτελούν παρά υποπροϊόντα τζόγου και κερδοσκοπίας, τα οποία βασίζονται σε ομόλογα, μετοχές, νομίσματα, χρεόγραφα, επιτόκια, τραπεζικά δάνεια, περιουσιακά στοιχεία, ή ακόμη σε μεγέθη τα οποία σχετίζονται με το ενδεχόμενο κλιματικών αλλαγών, τη ρύπανση, τις αυξομειώσεις του πληθωρισμού κ.ά.

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=32952

Σύνταξη στα γεράματα ζήτησε ο Σπίντλα
Όπως διευκρίνισε ο αρμόδιος κοινοτικός επίτροπος Βλαντιμιρ Σπίντλα θα απαιτηθεί κάποιος χρόνος για την ολοκλήρωση της προσαρμογής . Ο κ. Σπίντλα έβαλε θέμα παράτασης της πραγματικής ηλικίας για συνταξιοδότηση λόγω της γήρανσης και του δημογραφικού προβλήματος , απέφυγε, ωστόσο, να θέσει θέμα αύξησης των συμβατικών ορίων, που στην Ελλάδα είναι το 65ο ετος.

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=32702

Παλιότερο (από το 2005) βίντεο επί του θέματος, με προτάσεις του ΟΟΣΑ για τις συντάξεις στην Ελλάδα:
http://www.youtube.com/watch?v=vVIXygt4S2w

Rentenkrise in den Niederlanden
Κριση συνταξεων στην Ολλανδια Η επίθεση στους εργαζόμενους συνεχίζεται, με απολύσεις, μειώσεις μισθών, δικαιώμάτων, βάρβαρες αλλαγές ωραρίων, και περικοπή συντάξεων
Angeblich haben die westlichen Nachbarn Deutschlands bei der Altersvorsorge das "beste System der Welt" installiert, doch die Wirtschaftskrise sorgt nun für Milliardenverluste.

Υποτιθεται οτι οι δυτικοι γειτονες της Γερμανιας εχουν εγκαταστησει το “καλυτερο συνταξιοδοτικο συστημα του κοσμου”, ομως η οικονομικη κριση φροντιζει για διαγραφες δισεκατομμυριων.

In den Niederlanden droht den Erwerbstätigen eine Rentenkürzung. Aufgrund der Finanzkrise kämpft die Hälfte der rund 600 Pensionskassen mit Problemen, wie Sozialminister Piet Hein Donner von den Christdemokraten unlängst einräumen musste. Jeder Euro, den die Kassen an ihre künftigen Rentner zahlen müssen, ist momentan nur noch mit durchschnittlich 85 Cent gedeckt. Die Lücke beträgt insgesamt etwa 100 Milliarden Euro. Allein das Vermögen der größten Kasse, ABP, schrumpfte letztes Jahr um 44 Milliarden Euro und betrug Ende 2008 nur noch 173 Milliarden.

Στην Ολλανδια οι εργαζομενοι απειλουνται απο μειωσεις στις συνταξεις.Εξαιτιας της οικονομικης κρισης αντιμετωπιζουν προβληματα τα μισα απο τα σχεδον 600 συνταξιοδοτικα ταμεια οπως ειπε προσφατα ο υπουργος κοινωνικης ασφαλισης.Για καθε ενα ευρω που θα πρεπει να πληρωσουν τα ταμεια στους μελλοντικους συνταξιουχους,αυτη την στιγμη ειναι καλυμενο κατα μεσο ορο μονο τα 85 λεπτα.Η τρυπα ειναι ιση με περιπου 100 δις Ευρω.Μονο η περιουσια του μεγαλυτερου ταμειου μειωθηκε τον τελευταιο χρονο κατα 44 δις Ευρω και στο τελος του 2008 ηταν στα 173 δις

Dabei galt das holländische Rentensystem bislang als internationales Vorbild. Die Weltbank sprach vom "besten System der Welt", da es der zunehmenden Vergreisung am besten entgegenwirke. Zudem wirkte es wie eine moderne Form des Volkskapitalismus, da fast alle Niederländer indirekt in Aktien investierten.

Επιπλεον μεχρι στιγμης το Ολλανδικο συνταξιοδοτικο συστημα θεωρουνταν διεθνως σαν υποδειγμα.Η Παγκοσμια Τραπεζα μιλαει για “το καλυτερο συστημα του κοσμου”,επειδη ανταποκρινεται καλυτερα στην αυξανομενη γηρανση του πλυθησμου.

Im Vergleich zu Deutschland ist die staatliche Rente in den Niederlanden nur gering. Den Kern machen die Pensionsfonds aus, die inzwischen ein riesiges Vermögen von 600 Milliarden Euro angehäuft haben. Das Geld wurde zur Hälfte in Aktien investiert. Außerdem steckten die Fonds mehrere Milliarden Euro in Hedgefonds und Private Equity. Dieser Anlagestrategie lag die irrige Einschätzung zugrunde, dass sich schwere Wirtschaftskrisen nur einmal in vierzig Jahren ereignen - und der Zusammenbruch der New Economy ist ja gerade erst acht Jahre her.

Σε συγκριση με την Γερμανια η δημοσια συνταξη ειναι ελαχιστη στην Ολλανδια.Στον πυρηνα βρισκονται τα συνταξιοδοτικα αμοιβαια κεφαλαια,τα οποια στο μεταξυ εχουν μαζεψει μια τεραστια περιουσια απο 600 δις Ευρω.Τα μισα λεφτα επενδυονται σε μετοχες.Εκτος απ αυτο τα συνταξιοδοτικα αμοιβαια κεφαλαια βαζουν πολλα δις σε αμοιβαια υψηλου κινδυνου και σε ιδιωτικα επενδυτικα κεφαλαια .Αυτη η επενδυτικη στρατηγικη στηριζεται στην λανθασμενη εκτιμηση οτι σοβαρες οικονομικες κρισεις συμβαινουν μια φορα στα 40 χρονια και οτι απο το σκασιμο της τεχνολογικης φουσκας περασαν μονο 8 χρονια.

Το “καλυτερο συνταξιοδοτικο συστημα του κοσμου” συμφωνα με την Παγκοσμια Τραπεζα ειναι το καλυτερο γιατι τα σπρωχνει στο Στοιχημα...

Για να μεγαλωσει και αλλο η φουσκα εκτος απο την υπεραξια και τα δανεικα χρειαζεται και τις συνταξεις.

http://www.taz.de/1/politik/europa/artikel/1/das-system-kollabiert/

Μεγαλωνει η ψυχολογικη επιβαρυνση στην εργασια
Η ψυχολογικη επιβαρυνση στην θεση εργασιας αυξηθηκε τα τρια προηγουμενα χρονια στις περισσοτερες επιχειρησεις.Στις τεσσερεις απο τις πεντε επιχειρησεις εργαζομενοι δουλευουν κατω απο μεγαλη πιεση χρονου – και αποδοσης, συμφωνα με μια ερευνα ινστιτουτου κοινωνιολογιας που ειναι κοντα στα συνδικατα.Η οικονομικη κριση θα οξυνει ακομα περισσοτερο την κατασταση προβλεπει η ειδικος την Δευτερα.

http://www.spiegel.de/wirtschaft/0,1518,617661,00.html

Την «επίθεση» του Δ.Αθηναίων στις σκηνές των εργαζομένων του Λαναρά καταδικάζει η ΓΣΕΕ
Η ΓΣΕΕ εκφράζει την πλήρη και αμέριστη συμπαράστασή και αλληλεγγύη της στους αγωνιζόμενους εργαζόμενους της Ενωμένης Κλωστοϋφαντουργίας, που για 8η ημέρα συνεχίζουν την διαμαρτυρία και τον αγώνα τους έξω από το υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών.

Όπως προσθέτει στην ανακοίνωση της η Συνομοσπονδία «οι εργαζόμενοι από την ακριτική Ελλάδα απαιτούν την υλοποίηση των δεσμεύσεων για τη χρηματοδότηση μιας βιώσιμης μονάδας που απασχολεί 1500 εργαζόμενους».

»Καταδικάζουμε με τον πιο έντονο τρόπο την παρέμβαση του Δήμου Αθηναίων, ο οποίος με την υποστήριξη δύο διμοιριών των ΥΜΕΤ, «σάρωσαν» τις σκηνές, την μικροφωνική και τα προσωπικά είδη των εργαζομένων που διανυκτερεύουν έξω από το Υπουργείο».

»Οι εργαζόμενοι δυναμωμένοι και αγανακτισμένοι όσο ποτέ από τέτοιες απαράδεκτες συμπεριφορές και από τον εμπαιγμό και τις υπαναχωρήσεις της Κυβέρνησης και του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών συνεχίζουν και εντείνουν τον αγώνα απαιτώντας τη χορήγηση των απαραίτητων εγγυήσεων προκειμένου οι τράπεζες να χρηματοδοτήσουν την επαναλειτουργία της εταιρείας καθώς και τη διατήρηση όλων των θέσεων εργασίας».

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1002412&lngDtrID=251

Υπέρ της τετραήμερης εργασίας ο πρόεδρος του ΣΕΒ Και εμείς. Αρκεί το κόστος να το πληρώσει αυτός, χωρίς δηλαδή μείωση, αλλά με παράλληλη αύξηση των (πολύ χαμηλών) μισθών, που δίνουν τη δυνατότητα τεράστιων κερδών στους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, που τώρα θέλουν να μειωθεί ο μισθός, οδηγώντας τους -ήδη φτωχούς- εργαζόμενους σε ακόμα χειρότερη θέση
«Τα προβλήματα οξύνονται πλέον σε τέτοιο βαθμό ώστε είμαστε αναγκασμένοι να τα αντιμετωπίσουμε αναζητώντας τολμηρές και ουσιαστικές, λύσεις -όχι υπεκφυγές. Η κρίση μας απειλεί, λοιπόν, αλλά και μας προκαλεί: προσφέρει μια μοναδική -ίσως την ύστατη- ευκαιρία να θέσουμε την ανάπτυξη και την κοινωνική πρόοδο σε νέες, υγιείς και μακρόχρονες βάσεις. Εννοεί τη δική του πρόοδο, καθώς μόνο οι βιομήχανοι ωφελούνται από τις μειώσεις μισθών που εισηγούνται, και όχι προφανώς οι εργαζόμενοι που δύσκολα τα βγάζουν πέρα τώρα, πόσο μάλλον όταν μειωθεί ο μισθός τους λόγω τετραήμερης εργασίας Η κρίση θέτει όλους μας ενώπιον ευθυνών, που δεν μπορούμε να εξακολουθούμε να αποφεύγουμε», πρόσθεσε ο κ. Δασκαλόπουλος.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_07/04/2009_274294

Η «πείνα» στον κόσμο απειλεί τη διεθνή σταθερότητα, λέει η ομάδα G8 Το ότι η πείνα φέρνει μιζέρια, και σημαίνει φτώχεια, δε το αναφέρουν. Αυτοί άλλωστε δε ζουν ούτε μέσα στη φτώχια, ούτε μέσα στη μιζέρια. Ζουν αλλού. Και θέλουν -προφανώς- να διατηρηθεί-διευρυνθεί αυτή η κατάσταση υπέρ τους, σε βάρος όλων των άλλων.
Εξ ου και η διαρκής ανυσηχία τους για την "διεθνή σταθερότητα". Θέλουν να διατηρήσουν το "status quo", δηλαδή τη σημερινή βαρβαρότητα όπου μια μικρή μειοψηφία καλοπερνάει εις βάρος των πολλών.
Και ο μόνος λόγος που ενδιαφέρονται για να μας "ταίσουν" στοιχειωδώς, είναι γιατί φοβούνται ότι οι λαοί έχουν αρχίσει να τους παίρνουν χαμπάρι, και άρα ίσως να πρέπει να κάνουν μερικές ψιλοπαραχωρήσεις, μπας και τους "ηρεμήσουν", και διατηρήσουν την εκμετάλλευση των πολλών από τους λίγους
Μόνιμη κρίση τροφίμων και σίτισης, καθώς και παγκόσμια αστάθεια αντιμετωπίζει ο κόσμος ολόκληρος, και μόνον εάν οι χώρες του πλανήτη ενεργήσουν σήμερα για να «ταΐσουν» τον αυξανόμενο πληθυσμό μέσω του διπλασιασμού της γεωργικής παραγωγής θα μπορέσει ο κόσμος να αντιμετωπίσει το φαινόμενο, σύμφωνα με έκθεση που έχει συνταχθεί για τους υπουργούς της ομάδας G8.

Το έγγραφο πολιτικής που συντάχθηκε από την ιταλική προεδρία της ομάδας G8 για την πρώτη της υπουργική συνάντηση για τη γεωργία, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι απαιτούνται «άμεσες παρεμβάσεις».

Προειδοποιεί ότι η παγκόσμια γεωργική παραγωγή πρέπει να διπλασιαστεί έως το 2050, έτσι ώστε ο ταχύτατα αυξανόμενος πληθυσμός του πλανήτη να μην αντιμετωπίσει προβλήματα σίτισης και να αντεπεξέλθει τις επιπτώσεις από τις κλιματικές αλλαγές. Διαφορετικά, προειδοποιεί, η διατροφική κρίση των δύο τελευταίων ετών «θα μετατραπεί σε δομική κρίση μέσα σε λίγες δεκαετίες» σε πολλά μέρη του κόσμου.

Η έκθεση αναφέρει ότι πιθανές μελλοντικές κρίσης τροφίμων θα έχουν «σοβαρές επιπτώσεις, όχι απλά στις επιχειρήσεις αλλά και στις κοινωνικές και διεθνείς σχέσεις, που με τη σειρά τους θα έχουν άμεσες επιπτώσεις στην παγκόσμια ασφάλεια και σταθερότητα».

Οι υπουργοί Γεωργίας των χωρών-μελών της ομάδας G8 πρόκειται να συναντηθούν τον τρέχοντα μήνα στην Ιταλία, με αφορμή την περσινή κρίση των τιμών των τροφίμων και γεωργικών προϊόντων, που προκάλεσαν ταραχές σε περισσότερες από 30 χώρες.

Παρά το γεγονός ότι οι τιμές των γεωργικών προϊόντων έχουν τώρα αποκλιμακωθεί κατά 40% με 50%, συνεχίζουν να βρίσκονται υψηλότερα από τα επίπεδα που ήταν πριν την κρίση. Οι εγχώριες τιμές σε αρκετές αναπτυσσόμενες χώρες παραμένουν κοντά στα περσινά επίπεδα-ρεκόρ, και μάλιστα σε ορισμένες αφρικανικές χώρες έχουν αυξηθεί. «Το θέμα της αστάθειας των τιμών παραμένει ένα σημαντικό στοιχείο για την παγκόσμια ασφάλεια τροφίμων», αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_07/04/2009_274256

[Διαστάσεις ] Πώς να καταστρέψετε τον καπιταλισμό
Η ετυμηγορία των διαδηλωτών του Στρασβούργου είναι καθολική:
οι δυνάμεις της τάξης άφησαν σκοπίμως τους εξτρεμιστές να τα σπάσουν. Είναι φανερό ότι πήραν μαθήματα από τους Έλληνες συναδέλφους τους.
Πρόκειται για ένα φυλλάδιο 30 σελίδων, χωρίς υπογραφή. Αυτό που κυκλοφορούσε στο Στρασβούργο ήταν γραμμένο στα γαλλικά, αλλά υπάρχει και αγγλική εκδοχή. Ο τίτλος του είναι μονολεκτικός:

Κάλεσμα (Αppel στα γαλλικά, Call στα αγγλικά)

. Συντάχθηκε τον Αύγουστο του 2003 κι από τότε μοιράζεται σε κατειλημμένα σπίτια και σε χώρους όπου συγκεντρώνονται οι «αναρχοαυτόνομοι». Δεν πωλείται στα βιβλιοπωλεία. Δεν έχει άλλωστε καν τιμή: όποιος θέλει να το προμηθευτεί δίνει το ποσό που θέλει σε εκείνον που το μοιράζει. Και αφού το διαβάσει, ξέρει πια τι πρέπει να κάνει για να πολεμήσει τον καπιταλισμό. Γιατί, όπως γράφει ηΜοντ, τοΚάλεσμαείναι η «Βίβλος» των Βlack Βlocs, των βίαιων ακτιβιστών με τις μαύρες μάσκες που δεν λείπουν πια από καμιά μεγάλη διεθνή σύνοδο.

«Ορισμένοι από εμάς», αναφέρεται στο κείμενο, «συγκρούονται με τους αστυνομικούς. Άλλοι στέλνουν πίσω τα δακρυγόνα, άλλοι ξηλώνουν τα πεζοδρόμια για να φτιάξουν βλήματα ή ετοιμάζουν βόμβες μολότοφ από μπουκάλια που βρίσκουν στα σκουπίδια και βενζίνη που παίρνουν από αναποδογυρισμένα μηχανάκια». Οι βασικοί στόχοι είναι τρεις: να καταστραφεί ο καπιταλισμός, να επιζήσει ο κομμουνισμός και να επεκταθεί η αναρχία. Και για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι, δεν αρκούν η πυρπόληση τραπεζών και η σύγκρουση με την αστυνομία. Στους εχθρούς των Βlack Βlocs περιλαμβάνεται και το κομμάτι της παραδοσιακής Αριστεράς που μάχεται την παγκοσμιοποίηση. «Η επιτυχία μας στη Γένοβα», τονίζεται σε μια αναφορά στα γεγονότα που είχαν συμβεί τον Ιούλιο του 2001 στη σύνοδο της G8, «δεν οφείλεται μόνο στις θεαματικές συγκρούσεις μας με την αστυνομία και στις καταστροφές που προκαλέσαμε στα όργανα του Κράτους και του Κεφαλαίου, αλλά και στο ότι χαλάσαμε την εικόνα των Τute» (δηλαδή του ιταλικού κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης που πρόσκειται στους Ζαπατίστας).

Αυτό ήθελαν προφανώς και οι 25.000 αστυνομικοί που είχαν παραταχθεί στο Στρασβούργο: να νομιμοποιήσουν την καταστολή, αφήνοντας σε πρώτη φάση τους ταραξίες ανενόχλητους. «Συγκρίνοντας τις ώρες των φωτογραφιών μου», γράφει ο Αρνώ Ε.

στην ιστοσελίδα τηςΜοντ , «διαπίστωσα ότι οι λεηλασίες και οι εμπρησμοί άρχισαν στις 2 το μεσημέρι. Η αστυνομία, όμως, επενέβη μία ώρα αργότερα. Στο διάστημα αυτό, ελικόπτερα περιπολούσαν πάνω από την περιοχή. Στην πραγματικότητα, και με τον οπλισμό που διαθέτουν, οι δυνάμεις της τάξης χρειάζονται λιγότερα από δέκα λεπτά για να αποκτήσουν τον έλεγχο μιας περιοχής». Και ο Νταβίντ Σ. συμπληρώνει: «Χάρις στους ταραξίες που ανακατεύτηκαν με το πλήθος και στους αστυνομικούς που επετίθεντο σε όλο τον κόσμο, ο Σαρκοζί πέτυχε τον στόχο του: δεν ήθελε διαδηλώσεις, δεν έγιναν διαδηλώσεις».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4510840&ct=2

Video reveals G20 police assault on man who died
Exclusive footage obtained by the Guardian shows Ian Tomlinson, who died during G20 protests in London, was attacked from behind by baton–wielding police officer
http://www.guardian.co.uk/uk/2009/apr/07/video-g20-police-assault

http://img55.imageshack.us/img55/9485/n32808026335226655435o.jpg

Βίαιες διαδηλώσεις και επεισόδια στη Μολδαβία, μετά τη διεξαγωγή εκλογών
παράξενο για εμάς που ο κόσμος οργανώνει τέτοιες διαδηλώσεις με τέτοια βιασύνη. Δεν μπορούμε να δώσουμε καμία τελική εκτίμηση. Το βασικότερο είναι να σταματήσει η συνέχιση της αποσταθεροποίησης που επιδιώκουν οι οργανωτές των διαδηλώσεων», πρόσθεσε.

Έκκληση για ηρεμία έκανε ο ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και την Πολιτική Ασφαλείας, Χαβιέρ Σολάνα.

«Ζητώ από όλες τις πλευρές να απέχουν από τη βία και τις προκλήσεις. Η βία κατά κυβερνητικών κτιρίων είναι απαράδεκτη» δήλωσε σε ανακοίνωσή του. «Εξίσου σημαντικό είναι ο σεβασμός του αναφαίρετου δικαιώματος για συγκρότηση ειρηνικών διαδηλώσεων» πρόσθεσε.

Την ανησυχία της εξέφρασε και η Μόσχα, η οποία δήλωσε ότι παρακολουθεί τις εξελίξεις.

«Όλα όσα συμβαίνουν προκαλούν ανησυχία όσον αφορά το μέλλον του πολιτικού συστήματος» και της Μολδαβίας, είπε ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Γκριγκόρι Καρασίν, σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο Interfax.


Το κυβερνών Κομμουνιστικό Κόμμα του Μόλδοβα (PCM) σημείωσε στις εκλογές της Κυριακής σαρωτική νίκη, η οποία του εξασφαλίζει την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο της πρώην σοβιετικής δημοκρατίας.

Συγκεκριμένα, το κομμουνιστικό κόμμα έλαβε το 50% των ψήφων, έναντι του 12% που συγκέντρωσε το Φιλελεύθερο-Δημοκρατικό Κόμμα.

Ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) έκρινε ότι οι βουλευτικές εκλογές της Κυριακής διεξήχθησαν στο σύνολό τους σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1002678&lngDtrID=245

Μολδαβία: νίκη με φιλοευρωπαϊκή χροιά
ΜΟΛΔΑΒΙΑ. Οι φιλο-ευρωπαίοι κομμουνιστές είναι κατά τα φαινόμενα, οι νικητές των βουλευτικών εκλογών της Κυριακής, στη Μολδαβία, όπου με καταμετρημένο το 98% των ψήφων, έχουν εξασφαλίσει το 49,9% και πιθανότατα και τον απαιτούμενο αριθμό εδρών για την ανάδειξη του νέου προέδρου της πρώην σοβιετικής Δημοκρατίας.

Κατόπιν αυτού, ο Βλαντιμίρ Βορονίν, ο μόνος κομμουνιστής πρόεδρος στην Ευρώπη, θα αποχωρήσει από την εξουσία, ύστερα από δύο συνεχείς θητείες, δεδομένου ότι το ισχύον Σύνταγμα δεν του επιτρέπει και τρίτη θητεία. Ωστόσο, θα παραμείνει στη θέση του έως την εκλογή του αντικαταστάτη του από τη Βουλή, μεταξύ 8 Απριλίου και 8 Ιουνίου. Οι κομμουνιστές άλλωστε αναμένεται ότι θα επιλέξουν και τον νέο πρόεδρο, αφού πιθανότατα θα εξασφαλίσουν τις απαιτούμενες 61 έδρες επί συνόλου 101. Στη δεύτερη θέση ακολουθεί το Φιλελεύθερο Κόμμα με 12,9% των ψήφων και οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες με 12,26%.

Ο Οργανισμός για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) ανακοίνωσε χθες ότι οι εκλογές στη Μολδαβία εκπλήρωσαν «πολλά» από τα διεθνή δημοκρατικά κριτήρια, παρότι υπήρξαν μειονεκτήματα και αναγνώρισε ότι «απαιτούνται περαιτέρω βελτιώσεις». Οι κομμουνιστές υπόσχονται να οικοδομήσουν μια «ευρωπαϊκή Μολδαβία», διατηρώντας φιλικούς δεσμούς με τη Μόσχα. Με απλά λόγια, οι "κομμουνιστές αυτοί είναι μια χαρά καπιταλιστές, εξ ου και η αντίδραση μέσων όπως η "Καθημερινή", που αν ήταν πραγματικά κομμουνιστές, θα είχε λυσσάξει

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_100013_07/04/2009_310170

[ciaoant1]

Bail-out is the biggest bank heist ever
http://img515.imageshack.us/img515/6214/bankheist12259093421506.jpg
W
ith every passing day of economic woe, the scale of the heist just perpetrated against America's taxpayers by the country's largest banks becomes more apparent.

In the shadow of the presidential election, the nine biggest banks were given $125bn of taxpayer money with the understanding they would send this fresh capital coursing into the economy in the form of loans. It was a plan inspired by Gordon Brown's decision to recapitalise Britain's main banks.

Unfortunately, the US government forgot to get the lending requirement in writing. Instead, the banks are sitting on the money, earning interest and mulling mergers and acquisitions and replenishing bonus pools for their employees.

A stinging letter from Leo Gerard, the president of the United Steelworkers and a bullhorn from traditional American industry, to Hank Paulson, the Goldman Sachs banker-turned-Treasury Secretary, is now in wide circulation and its contents should have Wall Street barricading its doors.

Hank Paulson spent $10bn on a stake in Goldman Sachs worth only $5bn
Gerard makes several devastating points. The first is that the Treasury grossly overpaid for the stakes it has taken in these nine major banks. Twenty days before Paulson invested $10bn in Goldman Sachs, the investor Warren Buffett invested $5bn for a stake of equal value. Thus Paulson paid twice as much as he should have to his old employer.

This pattern, Gerard argues, was repeated across the board. Again and again the Treasury paid double what it should have, giving away half of its investment as a gift to shareholders. "This is no different than if you paid me $10,000 for a car for which no one else would pay more than $5,000," Gerard wrote. "If this deal is the model for how you intend to spend the whole $700bn that you got from Congress, then it would appear that you intend to reward the institutions that have driven our nation, and now it appears the whole world, into its most serious economic crisis in 75 years, with a gift of $350bn from the American taxpayers, who have watched 760,000 of their jobs disappear over just the past nine months."

He concluded: "Out in the real economy, we need our government to invest in creating sustainable shared prosperity - not play Santa Claus to the scoundrels who have laid waste to the American Dream."

The politicians who approved the Paulson plan are also suffering from acute remorse. Barney Frank, one of the Democrats who shaped the bail-out plan, said: "I am deeply disappointed that a number of financial institutions are distorting the legislation that Congress passed at the President's request. Increased lending activity is the only legitimate purpose for taxpayer funding of these institutions."

He has promised to haul the banks in this month to explain themselves. Though, in truth, there is little he can do now the cheques have been written. The legislation was purposely drafted to leave the banks some discretion.

And now they have the money, the banks will argue that the most important thing is the stability of the financial system. That may be best served by consolidation and mergers among banks. Or by retaining the best staff with decent compensation. Or keeping investors on board by paying them a good dividend. Anything but lending.

The purpose of the bail-out was not to help consumers, but mismanaged banks

The banks also point to lower demand for borrowing. Companies and individuals are trying to pay off their debts now rather than take on more. And those in the most desperate need of money are probably the least creditworthy. Banks do not see enough trustworthy borrowers out there.

So it becomes clearer and clearer that the purpose of the bail-out was not to help consumers by keeping credit lines open but to prop up banks whose own mismanagement had left them financially exposed.

Any bank which has taken government money in Britain or the United States would have to be deranged to pay out the usual bonuses to employees this year. But they are adept at finding ways around this, through deferred pay, pension top-ups and share schemes.

As he stares down the first $1 trillion annual deficit, President-elect Obama may like to start by taking some of that back from Wall Street.

http://www.thefirstpost.co.uk/45826,opinion,bail-out-is-the-biggest-bank-heist-ever

http://img515.imageshack.us/img515/1130/bankthief.png


http://img515.imageshack.us/img515/9817/money1381309c.jpg
Three downtown businesses are reviving a Depression-era idea of creating local currency, called scrip, in order to keep money earned in Detroit in the local community

Struggling US towns print their own currency
If you're fresh out of dollars, perhaps a Detroit Cheer, Bay Back or BerkShare will do.
Communities across America are bypassing the dollar and creating their own currencies in an attempt to help both consumers and businesses struggling in the recession.

The idea, borrowed from the Depression era when the currencies were known as "scrip", is designed to boost local spending and keep money circulating within the community.

Typically, a group of businesses print a new currency which shoppers can then buy at a discount – typically one dollar will cost 90 to 95 cents – and spend at full value with participating companies.

Some of the currencies have been around for years but the recent economic downturn has encouraged others to follow suit. According to some estimates, there are now more than 75 local currency systems across the country.

Others include the Ithaca Hours in upstate New York and the Plenty in North Carolina.

Under US law, small communities can produce their own currency so long as it does not include coins and does not resemble federally-issued money.

The currencies are not a tax dodge as the income to participating businesses is liable to tax.

In Traverse City, Michigan, more than 100 businesses accept Bay Backs, among them restaurants, B&Bs, a doctor, accountant and even a tarot card reader.

Around $2 million worth of BerkShares – the most established local currency – is circulating in the Berkshires, a rural area in southern Massachusetts.

The beautifully-illustrated notes portray local "heroes", including the author Herman Melville, the artist Norman Rockwell and a tribe of Mohicans.

"It reformed the way many business owners and residents think about their local economy and helped educate the community on why shopping locally matters," said Susan Witt, a member of the BerkShares board.

In Detroit, where unemployment stands at 22 per cent, three businessmen are distributing more than $4,500 worth of Detroit Cheers for customers to spend in any of a dozen shops.

"The world is just now reeling from economic chaos. In Detroit, that's how we always roll," Jerry Belanger, a local restaurateur and one of the trio, told the Detroit News.

"There's no question in my mind this has real value," said Billy West, co-owner of a furniture design company that accepts the Cheer.

"I can get a good meal, I can get a beer, I can help another Detroit business. That is money to me." Pittsboro, North Carolina, is reviving the Plenty, created in 2002 and now being exchanged by a local bank at the rate of $9 for $10 worth of Plenty.

"We're a wiped-out small town in America. This will strengthen the local economy," Lyle Estill, president of Piedmont Biofuels, which accepts the Plenty, told USA Today. "The nice thing about the Plenty is that it can't leave here."

Americans are not alone in creating their own currencies to cope with the credit crunch. Lewes, the famously independent-minded county town of East Sussex, created its own pound last year. There are now 31,000 Lewes pounds in circulation and more than 130 traders accepting them.

In the German city of Magdeburg, more than 200 businesses accept the Urstromtaler, one of an estimated 16 regional currencies in the country.

Economists disagree on the usefulness of local currencies but history shows that even the most bizarre can catch on.

Joshua Norton, a British-born San Francisco eccentric who proclaimed himself emperor of the US in 1859 and started issuing his own money to pay his debts.

Despite such dubious provenance, the notes became widely accepted currency in the city.

http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/northamerica/usa/5126185/Struggling-US-towns-print-their-own-currency.html

Χωρίς ασφάλιση και σύμβαση περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους στον κόσμο
επιστροφή σε συνθήκες «εργασιακού μεσαίωνα» Θα το δεχτούμε? ή θα δώσουμε μια απάντηση αντίστοιχη της συγκυρίας, μια απάντηση ανάλογη με αυτή που δώθηκε προκειμένου να βγούμε από τη φτώχεια και τη μιζέρια που είχαν επικρατήσει το μεσαίωνα?
Τότε, μια χούφτα άνθυρωποι (φεουδάρχες, εκκλησία, κτλ είχαν στην κατοχή τους ουσιαστικά όλη την εξουσία και τον πλούτο - σήμερα η εκκλησία εξακολουθεί να "ζει και να βασιλεύει", έστω και με κάπως πιο περιορισμένο ρόλο, ενώ οι φεουδάρχες ναι μεν εξαφανίστηκαν, ωστόσο οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι αποδεικνύονται "άξιοι διάδοχοι" τους, με την εκμετάλλευση των σημερινών "κολλίγων" να έχει σπάσει κάθε προηγούμενο ιστορικό ρεκόρ
Την επιστροφή σε συνθήκες «εργασιακού μεσαίωνα» και μάλιστα με την «αποδοχή» των εργαζομένων Μάλλον περί εκβιασμού στον οποίο υποκύπτουν οι εργαζόμενοι (λόγω και της ασυναμίας του λαικού κινήματος να δώσει μια σοβαρή απάντηση) πρόκειται, παρά με "αποδοχή", που υπό την απειλή της απόλυσης αναγκάζονται να κάνουν εκπτώσεις στα εργασιακά δικαιώματά τους, επιβεβαιώνει έρευνα του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ).


Όπως ανακοίνωσε την Τετάρτη από το Παρίσι ο Οργανισμός, καθώς οι μαζικές απολύσεις γίνονται πιο συνηθισμένες ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι σε όλο τον κόσμο αναγκάζονται να δέχονται δουλειές χωρίς σύμβαση και χωρίς οποιαδήποτε κοινωνική ασφάλιση.


Σύμφωνα με τη νέα μελέτη του ΟΟΣΑ, περίπου 1,8 δισεκατομμύριο άνθρωποι, περισσότεροι από το μισό του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού, βρίσκονται τώρα σε αυτή την επισφαλή θέση.

«Ο αριθμός αυτός προβλέπεται ότι θα αυξηθεί ως το 2020 στα δύο τρίτα του εργατικού δυναμικού, εφόσον συνεχιστούν οι σημερινοί ρυθμοί αύξησης του πληθυσμού και ανάπτυξης, και μπορεί να αυξηθεί περισσότερο αν χαθούν περισσότερες θέσεις εργασίας εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και περισσότεροι μετανάστες επιστρέψουν στις χώρες τους, σε δουλειές στη μαύρη οικονομία» αναφέρει ο ΟΟΣΑ.

Η κατάσταση αυτή επηρεάζει πρωταρχικά τις γυναίκες -οι οποίες αποτελούν την πλειοψηφία των εργαζομένων σε δουλειές κακής ποιότητας- και εργαζομένους σε αναπτυσσόμενες χώρες χωρίς επιδόματα ανεργίας, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ.

Για να διορθωθεί η κατάσταση, οι συντάκτες της μελέτης ζητούν να αναληφθεί άμεση και μη συμβατική δράση. «Η υποστήριξη των δωρητριών χωρών θα έχει ουσιώδη σημασία» αναφέρει ο ΟΟΣΑ.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1002960&lngDtrID=251

Ας μιλήσουμε για τη βία.
Ας μιλήσουμε...

...για τη βία. Όχι για τη βία του Στάλιν ή του Χίτλερ, που τις προάλλες οι ευρωβουλευτές έβγαλαν το υποδεκάμετρο για να μετρήσουν τίνος ήταν πιο μεγάλη, αλλά για την άλλη, την υφέρπουσα, τη βουβή, εκείνη που κατακαίει καθημερινά δουλειές, αξίες, σχέδια μιας ολόκληρης ζωής. Ποιος από αυτούς που βυθίζονται σήμερα στο παρελθόν, επειδή δεν τολμούν να κοιτάξουν κατάματα το παρόν, μπήκε ποτέ στον κόπο να τη μετρήσει, να τη ζυγίσει, να την ονοματίσει;

Η εντύπωση...

...πως εκείνοι που μας κυβερνούν είναι ηγέτες που έχουν χάσει πια την εμπιστοσύνη των λαών τους κερδίζει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους. Παντού στις χώρες μας, στην Ευρώπη, μια υπόγεια μάζα κινείται αθόρυβα κάθε πρωί στα τούνελ του Μετρό για να προλάβει την πρωινή βάρδια. Κι ύστερα πάλι το απομεσήμερο ξαναπαίρνει το ίδιο σιωπηλό δρόμο της επιστροφής, για να συνεχίσει το ίδιο απαράλλαχτο δρομολόγιο την επόμενη μέρα. Είναι οι υπόγειοι, οι αποκλεισμένοι, οι άνθρωποι που κάνουν τους δικούς τους λογαριασμούς για την κρίση, όχι όπως τους κάνουν οι ηγέτες τους, αλλά με τον δικό τους τρόπο:

με το κεφάλι σκυφτό από την κούραση, κρεμασμένοι από μια χειρολαβή, συλλογίζονται και μετρούν κάθε μέρα την αξία τους, τη ζωή τους, την επιβίωσή τους, το πρόσωπό τους στην κοινωνία. Γι΄ αυτούς, το κυριότερο πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δεν είναι ο Χίτλερ, ούτε ο Στάλιν, αλλά η δουλειά τους: η δουλειά που θα χάσουν, η δουλειά που τα παιδιά τους δεν αξιώθηκαν να πιάσουν όταν την αναζήτησαν για πρώτη φορά στη ζωή τους. Αυτήν τη βία ποιος θα βρεθεί να την ονοματίσει;

Αν οι ηγέτες μας...

...έχουν σήμερα περιπέσει σε μια βαθιά ανυποληψία, είναι επειδή δεν τόλμησαν ποτέ να πουν την αλήθεια με το όνομά της. Είχαν πιστέψει πως η εργασία, όπως τη γνώρισαν οι προηγούμενες γενιές, είχε γίνει πια κάτι ξεπερασμένο. Είχαν αλλάξει ακόμη και την ονοματολογία: η εργασία έγινε απασχόληση, ο εργαζόμενος έγινε απασχολήσιμος. Και όπως επισημαίνει ο Έτσιο Μάουρο, δημοσιογράφος και διευθυντής της ιταλικής εφημερίδας «Ρεπούμπλικα», είχαν νομίσει πως το κεφάλαιο θα μπορούσε να λειτουργήσει ακόμη και χωρίς την εργασία. «Το κεφάλαιο χωρίς την εργασία έφερε όμως την κρίση», γράφει ο Έτσιο Μάουρο. «Η αυτονομία του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου υποκατέστησε την αυτονομία της πολιτικής».

Να γιατί...

...η οικονομική κρίση δεν έρχεται μόνη της, αλλά είναι πια φανερό πως κουβαλάει μαζί της και μια κρίση νομιμότητας των ηγετών μας, ένα έλλειμμα ισότητας, ένα πρόβλημα δημοκρατίας. Πόση ακόμη φτώχεια μπορούν να αντέξουν οι κοινωνίες μας, που μέχρι τώρα ήταν συνηθισμένες να παρακολουθούν στην τηλεόραση τη φτώχεια των άλλων; Και πόσο ακόμη μπορούν να αντέξουν οι αποκλεισμένοι τις πολιτικές που τους αφαιρούν το δικαίωμα της εργασίας- αυτήν την ωμή βία που δεν τολμάει να πει το όνομά της; (Δεν περιμένουμε απαντήσεις από τους ευρωβουλευτές.)

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4511070&ct=2

Αναθεώρηση των στοιχείων
Στα 4 τρισ. δολάρια εκτιμά το ΔΝΤ την αξία των τοξικών τίτλων παγκοσμίως Είναι πάντως πολύ καλοί στο να μας τα σερβίρουν "λάου-λάου"...
Τα 4 τρισ. δολάρια εκτιμά, τώρα, το ΔΝΤ ότι θα φτάσει η αξία των «τοξικών» τίτλων, σε παγκόσμιο επίπεδο, μέχρι το τέλος του 2010. Τον Ιανουάριο οι αναλυτές του ΔΝΤ εκτιμούσαν ότι οι ζημιές του χρηματοοικονομικού κλάδου από τα «τοξικά» θα ανέρχονταν σε 2,2 τρισ. δολάρια.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Ημερησία, στην εαρινή έκθεση του ΔΝΤ, που θα δημοσιευθεί στις 21 Απριλίου, αναθεωρείται το μέγεθος αυτό στα 3,1 τρισ. δολάρια, ενώ γίνεται και αναφορά για επιπλέον 900 δισ. δολ. «τοξικών» τίτλων σε Ευρώπη και Ασία.

Μέχρι σήμερα οι χρηματοοικονομικοί όμιλοι έχουν ανακοινώσει διαγραφές ύψους 1,29 τρισ. δολάρια.

Όπως σημειώνεται στην έκθεση, πλέον οι «τοξικοί» τίτλοι δεν αφορούν μόνο δάνεια sub-prime, αλλά και απώλειες από «παραδοσιακά» στεγαστικά δάνεια, από καταναλωτικά δάνεια και πιστωτικές κάρτες.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1002863&lngDtrID=251

http://img140.imageshack.us/img140/6228/clip10e.jpg
Αυτή η καλιφορνέζα αγρότισσα ηλικίας 32 ετών ( φωτογραφία,) είχε μόλις πωλήσει τη σκηνή όπου ζούσε και τις ρόδες από το αυτοκίνητό της για να αγοράσει τρόφιμα για τα επτά παιδιά της.
Η Dorothea Lange, που δούλευε για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, πήρε αυτές τις εικόνες για να καταγράψει πώς η κατάθλιψη με την εξαθλίωση συνέργησε καταστρέφοντας τις ζωές αυτών των ανθρώπων . Μαζί με κείμενα του συζύγου της, οικονομολόγου Paul Taylor, η εργασία της Lange ενισχύθηκε για να πείσει κοινό και κυβέρνηση για την ανάγκη να ενισχυθούν τα εργατικά χέρια στους διαφόρους τομείς της γεωργίας . Η Lange είχε δηλώσει αργότερα ότι αυτή η γυναίκα, της οποίας το όνομα ούτε καν ήξερε , φάνηκε να καταλαβαίνει ότι « οι φωτογραφίες μου θα την βοηθούσαν, και έτσι με βοήθησε.»

http://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/metafiles/18kb3yo.jpg
HΠΑ:Ζωη με δανεικα.Τα χρεη σαν ποσοστο του ΑΕΠ απο το 1915 μεχρι το 2007

Το άθλιο παιχνίδι του Σόρος... και οι τράπεζες
Ωστόσο, οι «20» ισχυροί ουδόλως ασχολήθηκαν. Ομως, πυροδοτεί και επεκτείνεται σε μια βαθιά ύφεση, που οδηγεί σε μείζονα πολιτική αποσταθεροποίηση και γεωπολιτικές κοινωνικές συγκρούσεις. Βεβαίως, αυτό τους απασχολεί. Αλλά μέχρι εκεί... Ο καθείς αποφασίζει ατομικά(!) για τα μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής που του ταιριάζουν. Η κρίση έχει διαχυθεί χωρίς διάκριση σε όλες τις οικονομίες και οι ενδείξεις «συστημικού κινδύνου» εξακολουθούν να υφίστανται. Και ένα θεμελιώδες παρεπόμενο της αποτυχίας της συνόδου είναι η αναμόρφωση της εποπτείας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα ώστε να μειωθεί το ρίσκο παρόμοιων μελλοντικών κρίσεων.

Και από δίπλα ο πρύτανης της παγκόσμιας κερδοσκοπίας Τζορτζ Σόρος, τιμητής των πάντων, να δηλώνει στο Reuters ότι «το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα είναι, στην ουσία, χρεοκοπημένο»! Εντάξει... αυτό το ξέρουμε και η στήλη το έχει επισημάνει προ πολλού. Ο μεγιστάνας του πλούτου και μεγαλοκερδοσκόπος Τζορτζ Σόρος θεωρεί ότι πρέπει οι φορολογούμενοι να διασώσουν τις τράπεζες από τα «τοξικά απόβλητα», αλλιώς ο κόσμος θα ζήσει το Μεγάλο Κραχ του 1929.Δηλαδή πρέπει οι εργαζόμενοι να ζουν κάτω από μεσαιωνικές συνθήκες, προκειμένου να συνεχίζουν να τους εκμεταλλεύονται οι τράπεζες "για το καλό μας", γιατί -τάχα- έτσι θα γλιτώσουμε το κραχ!!!! Μήπως όμως αυτή καριβώς η λογική (το να πληρωνουν πάντα οι εργαζόμενοι και η άρχουσα τάξη να τα παίρνει), είναι όχι η λύση, αλλά αντίθετα η ρίζα του προβλήματος για τους λαούς? Ταυτόχρονα, στηλίτευσε (δικαίως) τους πολιτικούς και τις κρατικές αρχές, γιατί είχαν υπερβολικά εμπιστευτεί τις αγορές -δηλαδή τον ίδιο, που αποτελεί την εξαθλίωση του συστήματος- την τελευταία 20ετία, περιμένοντας από αυτές να αυτοδιορθωθούν.

Με επιπόλαιους ενδοιασμούς και βαρύ κόστος για τους Αμερικανούς φορολογούμενους, η κυβέρνηση Ομπάμα εναποθέτει σε συντηρητικούς και κερδοσκόπους τύπου Σόρος, την εξυγίανση από τα «τοξικά» του τραπεζικού συστήματος της χώρας και ρισκάρει τη δική της αξιοπιστία. Στο νέο σχήμα της τραπεζικής εξυγίανσης, που εδέησε να ανακοινώσει ο Γκάιτνερ, με την πρόσκληση συμμετοχής δίδεται θεσμική υπόσταση στην περιθωριακή διάσταση των Hedge Funds και των Private Equity Funds. Ενδιαφέρον...

Φυσικά και οι μεγάλοι θεσμικοί επενδυτές, τα Pension Funds, και οι πάσης φύσεως ιδιώτες επενδυτές έχουν προσκληθεί να συμμετέχουν... Με το αζημίωτο, βεβαίως. Η κυβέρνηση επιδιώκει να προσελκύσει τα ιδιωτικά κεφάλαια με ιδιαίτερα γενναιόδωρο τρόπο για να αγοράσουν «τοξικά» και επισφαλή στεγαστικά δάνεια από τις τράπεζες, καθώς για κάθε δολάριο ιδιώτη επενδυτή το υπουργείο Οικονομικών θα δανείσει τα 6 δολάρια.

Ομως, η «μαύρη τρύπα» στην οποία βυθίζεται η αμερικανική οικονομία μεγαλώνει. Τα «θύματα» από τις άπληστες κερδοσκοπικές «τοξικές» επενδύσεις των τραπεζών, πολλαπλασιάζονται.

Η Goldman Sachs υπολογίζει ότι η συνολική αξία των επισφαλών δανείων και των «τοξικών» προϊόντων και παραγώγων των αμερικανικών τραπεζών ανέρχεται στο αστρονομικό ύψος των 5,7 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Που σημαίνει ότι το κόστος για την εξυγίανση τους που υπολογίζει η κυβέρνηση στα 2 τρισ. δολάρια, είναι ψίχουλα.

Στη Wall Street και ο δείκτης Dow Jones και ο δείκτης Standard & Poor’s 500, έκλεισαν για δεύτερη συνεχή ημέρα με μεγάλες απώλειες λόγω του ξεπουλήματος των τραπεζικών μετοχών.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100019_08/04/2009_310247

Nέες ενέσεις κορτιζόνης ρευστού χρήματος από τη Fed... με αιματηρό κόστος Για ποιον? Όχι π΄νατως για αυοτύς που πλούτιζαν χρόνια εις βάρος μας, και συνεχίζουν να το κανουν, και θα συνεχίζουν να το κάνουν όσο τους αφήνουμε
Για να καταπολεμήσουν τη χρηματοπιστωτική κρίση και να αποτρέψουν μια βαθιά ύφεση με δόσεις εφιαλτικού αποπληθωρισμού, η κυβέρνηση Ομπάμα μαζί με την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) επεκτείνουν τώρα τις προσπάθειες διάσωσης -μετά τις τράπεζες- και στις ασφαλιστικές εταιρείες ζωής με τα χρήματα των φορολογουμένων. Ενέσεις κορτιζόνης ρευστού χρήματος με την εκτύπωση αφειδώς και χωρίς όρια βουνών δολαρίων, με συνέπειες αχαρτογράφητες ακόμη. Συνέπειες, φυσικά, που επηρεάζουν και την τύχη του δολαρίου.

Ωστόσο, η ομολογία-σοκ της Fed στα επίσημα πρακτικά της τελευταίας συνεδρίασης στις 17/18 Μαρτίου για τη δεινή κατάσταση της οικονομίας και η δυσοίωνη πρόβλεψη ότι η ύφεση θα είναι βαθύτερη (αναθεωρώντας την αρχική της εκτίμηση) για το δεύτερο ήμισυ του έτους και για το 2010, λύγισε τις αμερικανικές αγορές. Η εξασθένηση της οικονομίας και η «βαθιά» ύφεση θα συνεχισθεί αν η κυβέρνηση δεν σταθεροποιήσει το καταρρέον τραπεζικό σύστημα και τις χρηματοοικονομικές αγορές, επισημάνθηκε στα πρακτικά.

Και για να αντιμετωπισθεί η δεινή κατάσταση της οικονομίας πρέπει να αγορασθούν μεγαλύτερες ποσότητες μακροπρόθεσμων κρατικών ομολόγων μέσω της εκτύπωσης περισσότερου χρήματος, προειδοποίησε η Fed. Στη συνεδρίαση αυτή είχε αποφασισθεί να αγοραστούν μακροπρόθεσμα ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου αξίας 300 δισ. δολαρίων, εντός έξι μηνών.

Eπειδή η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής μέσω των μηδενικών επιτοκίων έχει εξαντληθεί, η Fed έχει εξαναγκασθεί να υιοθετήσει την πολιτική της αποκαλούμενης quantitative easing. Δηλαδή, χαλάρωση νομισματικής πολιτικής όχι μέσω του κόστους του χρήματος, αλλά μέσω της ποσότητάς του με την εκτύπωση νέου χρήματος. Το βασικό επιτόκιο (επιτόκιο που είναι καθοριστικής σημασίας αφού προσδιορίζει το κόστος χρήματος επί της οικονομίας) έχει μειωθεί στα ιστορικά χαμηλά επίπεδα μεταξύ 0% - 0,25%, καθιερώνοντας για πρώτη φορά εύρος διακύμανσης των επιτοκίων. Το «θερμό» κλίμα που είχε προκαλέσει στη Wall Street η ανακοίνωση της σούπερ εξαγοράς από την Pulte Homes 1,3 δισ. δολαρίων της αντίπαλης εταιρείας Centex Corporation, που δημιουργεί έναν κατασκευαστικό κολοσσό, τον μεγαλύτερο στις ΗΠΑ, έσβησε.

Ολες οι προσπάθειες που έγιναν μέχρι τώρα για την αντιμετώπιση της εφιαλτικής οικονομικής και πιστωτικής κρίσης απέτυχαν. Δραματική είναι η ύφεση, η λαίλαπα της ανεργίας και η απειλή του αποπληθωρισμού.

Ηδη η Fed έχει διευρύνει επικίνδυνα τον ρόλο της. Η μεταμόρφωση του ρόλου της είναι όντως οβιδιακή και χωρίς τέλος. Ομως, ήδη αιματηρό είναι το κόστος που επωμίζονται οι Αμερικανοί φορολογούμενοι.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100018_09/04/2009_310392

Οι τράπεζες πήραν 45 δισ. ευρώ από την ΕΚΤ Στην υγειά των "κορόιδων"
Στα αζήτητα το κρατικό πακέτο στήριξης, καθώς προτιμούν τη φθηνή ευρωπαϊκή ρευστότητα Δε ξέρουν καλά - καλά από που να πρωτοκλέψουν λεφτά - όλοι οι κυβερνώντες τρέχουν να τους βοηθήσουν, μεταφέροντας ωμά λεφτά από τα κρατικά ταμεία στα ταμεία των τραπεζιτών
Στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχουν καταφύγει οι ελληνικές τράπεζες για να λύσουν το πρόβλημα ρευστότητας, αντλώντας μέχρι στιγμής περίπου 45 δισ. ευρώ με χαμηλό κόστος. Οι εγχώριες τράπεζες προτιμούν τη μη συμβατική χρηματοδοτική διευκόλυνση που προσφέρει η ΕΚΤ για την ανακούφιση των τραπεζών και την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της χρηματοπιστωτικής κρίσης, αφήνοντας στα αζήτητα την ακριβότερη κρατική ενίσχυση. Πρόκειται για δυνατότητα που η ΕΚΤ παρέχει σε όλες στις τράπεζες των χωρών-μελών, ωστόσο φαίνεται ότι οι ελληνικές τράπεζες την έχουν υπεραξιοποιήσει: τα 45 δισ. που έχουν αντλήσει από την ΕΚΤ αντιστοιχούν στο 5,5% των συνολικών κεφαλαίων που έχει χορηγήσει η ΕΚΤ στις ευρωπαϊκές τράπεζες, ποσοστό περίπου διπλάσιο του 2,8% που είναι η συμβολή του εγχώριου ΑΕΠ στο ευρωπαϊκό. Η ΕΚΤ παρέχει ρευστότητα στις τράπεζες λαμβάνοντας ως εγγύηση ομόλογα, χαρτοφυλάκια δανείων και άλλα χρεόγραφα. Οι τράπεζες αγοράζουν ομόλογα του Δημοσίου που έχουν υψηλό επιτόκιο και στη συνέχεια τα χρησιμοποιούν ως εγγύηση για να δανειστούν από την ΕΚΤ με χαμηλότερο επιτόκιο, κερδίζοντας από τη διαφορά. Επιτελικά στελέχη της Τραπέζης της Ελλάδος ανησυχούν και επισημαίνουν ότι ορισμένες εγχώριες τράπεζες δεν κάνουν συνετή χρήση του έκτακτου αυτού μέτρου.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_2_08/04/2009_310252

GM Pensions May Be ‘Garbage’ With $16 Billion at Risk Οι συντάξεις για τους εργαζόμενους της GM (και όχι μόνο βέβαια - η GM είναι απλά ένα παράδειγμα, το πρόβλημα με το ασφαλιστικό είναι γενικότερο, καθώς οι εργαζόμενοι δεν είναι τραπεζίτες, και άρα οι κυβερνώντες όχι απλά δε θα τους δώσουν αυτά που δικαιούνται, αλλά θα τους αρπάξουν και αυτά τα λίγα που έχουν, για να τα δώσουν σε βιομήχανους, τράπεζες, κτλ.
Μήπως οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να οργανωθούν για να πετύχουν το ακριβώς αντίθετο? Να είναι δηλαδή αυτοί που θα πάρουν τα λεφτά και την εξουσία που τώρα τους έχουν κλέψει μια χούφτα άνθρωποι, που μας εκμεταλλεύονται διαρκώς?
Den Black, a retired General Motors Corp. engineering executive, says he’s worried and angry. The government-supported automaker is going bankrupt, he says, and he’s sure some of his retirement pay will go down with it.

“This is going to wreck us,” said Black, 62, speaking of GM retirees. “These pledges from our companies are now garbage.”

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601109&sid=aWVvOZT3UuyI&refer=home

Bank keeps interest rates at 0.5%
The Bank of England has kept interest rates on hold at 0.5%, in a widely expected move following a number of rate cuts in recent months.

Rates remain at an all-time low after six cuts since October last year, when interest rates stood at 5%.

The Bank is also continuing with quantitative easing, or creating money to help boost lending. It has so far injected £26.4bn into the system. Κάνουν ότι μπορούν για να δημιουργήσουν πληθωρισμό ιστορικών διαστάσεων - θυμίζω και ένα απόσπαμα από μια ομιλία του Μπερνάκι το 2οο2, όταν ανέλαβε τη FED:
Although a policy of intervening to affect the exchange value of the dollar is nowhere on the horizon today, it's worth noting that there have been times when exchange rate policy has been an effective weapon against deflation.

A striking example from U.S. history is Franklin Roosevelt's 40 percent devaluation of the dollar against gold in 1933-34, enforced by a program of gold purchases and domestic money creation. The devaluation and the rapid increase in money supply it permitted ended the U.S. deflation remarkably quickly.

Indeed, consumer price inflation in the United States, year on year, went from -10.3 percent in 1932 to -5.1 percent in 1933 to 3.4 percent in 1934.17 The economy grew strongly, and by the way, 1934 was one of the best years of the century for the stock market. If nothing else, the episode illustrates that monetary actions can have powerful effects on the economy, even when the nominal interest rate is at or near zero, as was the case at the time of Roosevelt's devaluation.

Each of the policy options I have discussed so far involves the Fed's acting on its own. In practice, the effectiveness of anti-deflation policy could be significantly enhanced by cooperation between the monetary and fiscal authorities.

A broad-based tax cut, for example, accommodated by a program of open-market purchases to alleviate any tendency for interest rates to increase, would almost certainly be an effective stimulant to consumption and hence to prices.

Even if households decided not to increase consumption but instead re-balanced their portfolios by using their extra cash to acquire real and financial assets, the resulting increase in asset values would lower the cost of capital and improve the balance sheet positions of potential borrowers. A money-financed tax cut is essentially equivalent to Milton Friedman's famous "helicopter drop" of money.

http://www.federalreserve.gov/boardDocs/speeches/2002/20021121/default.htm
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/7991156.stm


Καμπανάκι ΓΣΕΕ για «ατομικές συμφωνίες»
Κινδύνους κρύβουν οι συμβάσεις που προωθούν εργοδότες με πρόσχημα την κρίση. Η μείωση ωρών εργασίας και αποδοχών έχει επιπτώσεις σε αποζημίωση, προϋπηρεσία και σύνταξη
Κερκόπορτα για την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων αποτελούν οι «ατομικές συμφωνίες», που αναγκάζονται να υπογράψουν πολλοί μισθωτοί προκειμένου να μη χάσουν τη δουλειά τους. Με τις συγκεκριμένες «συμφωνίες», που με πρόσχημα την κρίση προωθούν αρκετοί εργοδότες, περικόπτονται οι ώρες εργασίας με αντίστοιχη ή και μεγαλύτερη περικοπή των αποδοχών.

Oπως επισημαίνει το Κέντρο Πληροφόρησης Εργαζομένων και Ανέργων (ΚΕΠΕΑ) της ΓΣΕΕ, οι περισσότερες από αυτές τις συμφωνίες -που γίνονται στο όνομα της κρίσης- δεν έχουν ημερομηνία λήξης και δεν προβλέπουν επαναφορά στο προηγούμενο καθεστώς. Κοινώς η μόνιμη εργασία μετατρέπεται σε μερική ή εκ περιτροπής, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους μισθούς, τις άδειες, τις υπερωρίες, τα ασφαλιστικά δικαιώματα και γενικότερα τις συντάξεις κ.ά.

Το πρόβλημα έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις το τελευταίο διάστημα με πρόσχημα την κρίση και, όπως επισημαίνει το μέλος της διοικούσας επιτροπής του ΚΕΠΕΑ Κώστας Νικολάου, «καθημερινά δεχόμαστε τηλέφωνα από εργαζόμενους που πιέζονται να προχωρήσουν σε ατομικές συμφωνίες». Συνεχίζει τονίζοντας πως οι εργαζόμενοι που αναγκάζονται να υποκύψουν σε ανάλογες συμφωνίες κινδυνεύουν:

1. Να χάσουν την προϋπηρεσία τους, αφού έχει εμφανιστεί το φαινόμενο μέσα σε ατομικές συμφωνίες, με την αλλαγή της εργασιακής σχέσης να αλλάζει και η ημερομηνία πρόσληψης.

2. Να χάσουν τη μισή αποζημίωση, αφού όταν απολυθούν αυτή θα υπολογιστεί στον μισό μισθό.

3. Να τους περικοπούν ποσά για το ταμείο ανεργίας εάν ο νέος μισθός είναι πολύ χαμηλός.

4. Να μετατρέψουν μόνιμα τον ημερήσιο ή μηνιαίο μισθό σε ωρομίσθιο και χωρίς υπερωρίες (οι μερικώς απασχολούμενοι δεν δικαιούνται υπερωρία).

5. Να χάσουν κατά το ήμισυ τα χρηματικά ποσά που αναλογούν για την ετήσια άδεια, το επίδομα αδείας, τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, αφού αυτά θα υπολογίζονται με βάση τον μισό μισθό. Συγκεκριμένα, ως μισθός για τους εργαζόμενους με «μερική απασχόληση» θεωρείται αυτός που αναλογεί στις ώρες που φαίνονται στη συμφωνία και όχι αυτός που διαμορφώνεται ανάλογα με τις ώρες εργασίας. Ετσι οι εργαζόμενοι που εμφανίζονται στα χαρτιά με λίγες ώρες -ενώ εργάζονται περισσότερες- δικαιούνται άδειες, δώρα κ.ά., όμως αυτά θα είναι μειωμένα.

6. Να βρεθούν εκτός των βαρέων επαγγελμάτων. Με βάση τη νομοθεσία για να υπαχθούν οι εργαζόμενοι στα βαρέα πρέπει να πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις (π.χ. για τις καθαρίστριες απαιτούνται τουλάχιστον 30 ώρες εργασία την εβδομάδα). Επομένως ελλοχεύει ο κίνδυνος οι «μερικώς απασχολούμενοι» σε βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα να βρεθούν τελείως ακάλυπτοι.

7. Να ασφαλίζονται για 20 - 21 ημέρες τον μήνα, αφού για τους «μερικώς απασχολούμενους» δεν ισχύει πενθήμερη εργασία και δεν υπολογίζεται στην ασφάλιση η ημέρα του Σαββάτου.

8. Να ζημιωθούν στη σύνταξή τους, αφού θα ασφαλίζονται για χαμηλότερα ποσά.

9. Να μειωθεί ακόμα και ο μισθός τους δυσανάλογα με τις ώρες εργασίας, δηλαδή να μειωθεί περισσότερο ο μισθός από ό,τι οι ώρες εργασίας.

Οι συνδικαλιστές καλούν τους εργαζόμενους προτού υπογράψουν οποιαδήποτε ατομική συμφωνία να επικοινωνούν με το ΚΕΠΕΑ για να συμβουλευτούν τη νομική υπηρεσία (στη διεύθυνση Πειραιώς 24 και Βούλγαρη 1 και στο τηλέφωνο 1966).

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8777&pubid=3026836

Θαύμα! Ο πληθωρισμός πέφτει, η ακρίβεια καλπάζει
Τα μαγικά νούμερα της στατιστικής τα βρήκαμε πάλι μπροστά μας με την ανακοίνωση των στοιχείων για τον τιμάριθμο.
Τα μαγικά νούμερα της στατιστικής τα βρήκαμε πάλι μπροστά μας με την ανακοίνωση των στοιχείων για τον τιμάριθμο. Εκείνο που επίσης βλέπουμε είναι πως ενώ ο πληθωρισμός πέφτει, η ακρίβεια καλά κρατεί και το καλάθι της νοικοκυράς συνεχίζει να αδειάζει.

Το θαύμα έγινε και ο πληθωρισμός έπεσε στο 1,3%. Την ίδια ώρα το ρύζι ανατιμήθηκε 12,5%, τα λαχανικά και τα φρούτα παρά τον ήπιο χειμώνα 11,2% και 8,8% αντιστοίχως, τα ψάρια και τα ζυμαρικά 7%, το ρεύμα 6,5% παρά την πτώση της τιμής του πετρελαίου (να υπενθυμίσουμε εδώ ότι η εφαρμογή της ρήτρας πετρελαίου μετατέθηκε στις ελληνικές καλένδες με αποτέλεσμα τα ρεύμα να μη φθηνύνει).

Γενικά από τις 50 κατηγορίες αγαθών και υπηρεσιών που συνθέτουν το καλάθι της νοικοκυράς ανατιμήθηκαν ως 28,7% οι 44.

Κατά τα λοιπά η κυβέρνηση μπορεί να πανηγυρίζει ότι το ¨τέρας¨ γονάτισε και δεν υπάρχει ζήτημα ακρίβειας.

Δυστυχώς, όμως για τους καταναλωτές και κυρίως τους πλέον αδύναμους οικονομικά η ακρίβεια είναι εδώ παρούσα, ροκανίζει το εισόδημα και ταυτοχρόνως υπονομεύει την οικονομία, αφού η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και η ανάκαμψη σήμερα στηρίζεται κυρίως στην κατανάλωση. Που σημαίνει ότι με αδύναμους καταναλωτές το εγχείρημα δυσκολεύει.

Κι’ ενώ συμβαίνουν όλα αυτά η κυβέρνηση ουσιαστικά παραμένει στη θέση του θεατή και παρακολουθεί σχεδόν απαθής τη? ληστεία σε βάρος των καταναλωτών.

Βεβαίως, δηλώσεις γίνονται, όπως και προτροπές, ενίοτε δε και απειλές οι οποίες όμως παραμένουν σε βερμπαλιστικό επίπεδο. Πολιτικές συγκεκριμένες με σχέδιο, κανόνες και επιμονή στην εφαρμογή τους δεν είδαμε και ούτε πρόκειται να δούμε.

Οι λόγοι πολλοί και μεταξύ αυτών και ιδεολογικοί. Όταν κάποιος πιστεύει σχεδόν τυφλά στην ελεύθερη αγορά και στον ανταγωνισμό, αποφεύγει οποιεσδήποτε παρεμβάσεις. Τουλάχιστον αυτό μας έδειξαν οι μέχρι τώρα πράξεις της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Αλλά στην Ελλάδα μόνο καλά δεν λειτουργεί η αγορά, ενώ και ο μύθος της αυτορύθμισής της έχει καταρριφθεί ουσιαστικά με το mea culpa του Γκρίνσπαν, του πρώην πατριάρχη της αυτορυθμιζόμενης αγοράς.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12338&subid=2&tag=12491&pubid=7427104

Και μιας και ο πρωθυπουργός "ξεσπάθωσε εναντίον της βίας" (όχι βέβαια για τη βία που ασκεί η κυβέρνηση με τις μειώσεις στους μισθούς, την εντελώς άδικη κοινωνικά φορολογία, την ανεργία, τη διαρκή υποβάθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων, την εναντικοποίηση της εργασίας και της εκπαίδευσης, την υποβάθμιση (έως και κατάργηση) των συντάξεων, τα αμύθητα ποσά που παίρνει από το λαό για να τα δώσει μετά σε επιδοτήσεις σε εφοπλιστές, στην εκκλησία, σε βιομήχανους, σε τραπεζίτες, κτλ), να και μια είδηση που απλά επιβεβαιώνει ότι η εγκληματικότητα όχι απλά δεν καταπολεμάται με κάμερες, "αντιτρομοκρατικούς" νόμους, αλλά αντίθετα γιγαντώνεται από τη φτώχεια και την εξαθλίωση, από τις πολιτικές δηλαδή των κυβερνώντων, που αφού εξαθλιώνουν ολοένα και περισσότερο κόσμο, ωθώντας τον στην εγκληματικότητα, μετά...κατηγορούν την εγκληματικότητα (που οι ίδιοι γεννούν) και παίρνουν μέτρα που τελικά απλά ενισχύουν την εξουσία τους απέναντί μας (παρακολούθηση-φακέλωμα, κτλ), γιατί ξέρουν ότι ο κόσμος δε θα δεχτεί άπραγος αυτά που του φορτώνουν για να περνούν οι ίδιοι καλά εις βάρος μας.
Και παίρνουν τα μέτρα τους.
Καιρός να πάρουμε και εμείς τα δικά μας.

Η ύφεση συμβάλλει στο κύμα δολοφονιών στις ΗΠΑ
Εγκληματολόγοι και κοινωνιολόγοι συμφωνούν ότι οι φρικτές δολοφονίες που γεμίζουν συχνά το τελευταίο διάστημα τις σελίδες των εφημερίδων και των ειδησεογραφικών sites στο Διαδίκτυο οφείλονται εν μέρει στην επιδεινούμενη ύφεση που πλήττει τη χώρα. Θρυαλλίδα η έλλειψη προοπτικής που βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι. Και όσο οι ανισότητες μεγαλώνουν, τόσο θα μεγαλώνει η εγκληματικότητα. Λύση, η διεκδίκηση μέτρων πουθα μειώσουν την ανισότητα (πχ φορολογία ανάλογα μετα εισοδήματα, μείωση έμμασων φόρων - αύξηση άμεσων, αυξήσεις σε μισθούς, κατάσχεση περιουσιών της εκκλησίας, είσπραξη των χρημάτων από τους βιομηχανους που χρωστούν στο κρατος αντί να τους χαρίζουν διαρκώς τα χρέη, στήριξη των ταμείων, κατάργηση της μαύρης εργασίας, ανθρώπινα ωράρια, κτλ)
Αν και δεν συνδέονται όλοι οι φόνοι με τα οικονομικά προβλήματα στη χώρα, οι ειδικοί λένε ότι εν μέρει τουλάχιστον το κύμα των πολλαπλών ειδεχθών δολοφονιών οφείλεται κατά πάσα πιθανότητα στην "οργή που προκαλεί η ύφεση". Εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, τις προοπτικές τους, τα σπίτια τους, τις επενδύσεις τους, ακόμη και τους γάμους τους.

Η εφημερίδα Washington Post αναφέρει πως μόνο τον περασμένο μήνα σημειώθηκαν οκτώ μαζικές δολοφονίες με συνολικό απολογισμό 57 νεκρούς.

Τα τελευταία εγκλήματα μοιάζουν βγαλμένα από ταινίες τρόμου. Στην Αλαμπάμα, ένας άνδρας πυροβόλησε και σκότωσε την σύζυγό του, την 16χρονη κόρη τους, την αδελφή της και τον 11χρονο ανιψιό τους. Κατόπιν, έβαλε φωτιά στο σπίτι. Ύστερα αυτοκτόνησε.

Στην Καλιφόρνια, ένας 69χρονος, που διέμενε σε καταφύγιο για άστεγους που λειτουργεί μια κορεάτικη Χριστιανική οργάνωση αλληλεγγύης, κατελήφθη από αμόκ, σκότωσε έναν άνθρωπο και τραυμάτισε τρεις πριν περιοριστεί.

Το Σαββατοκύριακο, ένας άνδρας στο Πίτσμπεργκ της Πενσυλβάνιας σκότωσε τρεις αστυνομικούς που πήγαν στο σπίτι του μετά από κλήση περίοικων για διατάραξη κοινής ησυχίας. Σύμφωνα με τοπικά ΜΜΕ, ήταν έξαλλος διότι έμεινε άνεργος.

Μια ημέρα νωρίτερα, στο Μπένχαμπτον της Νέας Υόρκης ένας άνεργος μετανάστης από το Βιετνάμ έριξε κάπου 100 σφαίρες μέσα σε ένα κέντρο βοήθειας προς μετανάστες, σκοτώνοντας 13 ανθρώπους. Το κίνητρο είναι ασαφές, αλλά σύμφωνα με δημοσιεύματα είχε εξοργιστεί διότι έχασε τη δουλειά του σε εταιρία καθαρισμού το 2008 και δεν μπορούσε να βρει άλλη θέση εργασίας.

Την περασμένη εβδομάδα, ένας άνδρας πυροβόλησε και σκότωσε τα πέντε παιδιά του πριν αυτοκτονήσει στην πολιτεία Ουάσινγκτον, ενώ στην Καλιφόρνια ένας μετανάστης από την Ινδία σκότωσε τα δύο παιδιά του και τρία μέλη της οικογένειας της συζύγου του.

Το χειρότερο μακελειό που σχετίζεται με την κρίση σημειώθηκε τα Χριστούγεννα, όταν ένας άνδρας, έξαλλος για την πρόσφατη απόλυσή του, ντυμένος Άι-Βασίλης, σκότωσε εννιά άτομα στο πάρτι της γυναίκας του.

Τον Ιανουάριο, ένα ζευγάρι στο Λος Άντζελες που απολύθηκε από θέσεις τεχνικών ιατρικού εξοπλισμού αποφάσισε να αυτοκτονήσει και να σκοτώσει και τα πέντε του παιδιά. Στην επιστολή που άφησε, το ζευγάρι έγραψε "γιατί να αφήσουμε τα παιδιά μας στα χέρια κάποιων άλλων;"

Οι γραμμές υποστήριξης ψυχικής υγείας δέχονται δεκάδες χιλιάδες κλήσεις. Στο Λος Άντζελες, αναφέρθηκε ότι οι κλήσεις διπλασιάστηκαν τους τελευταίους έξι μήνες σε σύγκριση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα.

Ειδικοί λένε ότι υπάρχει συσχέτιση των δολοφονιών και της οικονομίας--δεν πρόκειται, επισημαίνουν, για σύμπτωση. "Δεν έχω δει ποτέ τόσο μεγάλο αριθμό [φόνων] σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα με τόσα θύματα", είπε ο εγκληματολόγος Τζακ Λέβιν στην Ουάσινγκτον Ποστ.

"Ο συνδυασμός της απόγνωσης, της απελπισίας, και ταυτόχρονα της οργής και των επικρίσεων", συνέβαλε στην έξαρση των φόνων, σύμφωνα με τον εγκληματολόγο Τζέημς Άλαν Φοξ.

Ο κοινωνιολόγος Σάμσον Μπλαίρ θεωρεί βέβαιο ότι θα υπάρξουν κι άλλες μαζικές δολοφονίες όσο η ύφεση συνεχίζεται. "Από την οπτική γωνία ενός ατόμου, η απώλειας της δουλειάς του είναι ασφαλώς κάτι πολύ άσχημο, αλλά τα πράγματα μπορούν να γίνουν πολύ χειρότερα, ειδικά εάν η απόλυσή του συμπέσει με την απώλεια των καταθέσεών του και των επενδύσεών του, την απώλεια του οικογενειακού του σπιτιού (από κατάσχεση, για παράδειγμα) και την έλλειψη προοπτικής όσον αφορά την εξεύρεση νέας θέσης εργασίας σε εύλογο χρονικό διάστημα", ανέφερε.

http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=33563

Ετοιμάζεται νέα ρύθμιση
Παρακολούθηση χωρίς εισαγγελική εντολή στο νέο καθεστώς για τις κάμερες
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1003321&lngDtrID=244

http://img147.imageshack.us/img147/6637/joke090409.jpg

Κόβουν τις αυξήσεις στις συντάξεις ΙΚΑ - τραπεζών
Ανατροπή της εισοδηματικής πολιτικής με ψίχουλα αντί επιδόματα Είπαμε, όλα τα λεφτά για τις τραπεζες, και βάλε τα "κορόιδα" να πληρωνουν
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4511274&ct=3

Νέο τηλεπαιχνίδι θα απολύει εργαζόμενους σε εταιρείες που πλήττονται από την κρίση Μια πολυ ξεκάθαρη περίπτωση κοινωνικού κανιβαλισμού, με τους εργαζόμενους να χτυπούν ο ένας τον άλλος, με αντάλλαγμα κάποια χρήματα από κάποιο τηλεπαιχνίδι. Ειδικά σε τέτοιες περιόδους, τέτοια φινόμενα "φουντώνουν", καθώς οι εργαζόμενοι ωούναι για λίγα χρήματα και [εφήμερη] "φήμη" να υποστούν κάθε πιθανό και απίθανο εξευτελισμό (εδώ και χρόνια άλλωστε παίκτες τρώνε σκουλήκια στο "fear factor", ζουν στη ζούγκλα, κτλ. Και στην εποχή του κραχ τέτοια φαινόμενα ήταν συνηθισμένα - δείτε πχ την ταινία They Shoot Horses, Don't They?, η οποία βασίζεται σε αληθινά περιστατικά, με χορούς-βασανιστήρια που διαρκούσαν μέρες συνεχόμενες, και όσοι έμεναν όρθιοι κέρδιζαν ένα χρηματικό ποσό (http://www.imdb.com/title/tt0065088/)
Ένα νέο παιχνίδι ριάλιτι, το οποίο υπογράφει και πάλι ο Ολλανδός δημιουργός του «Big Brother», θα επιτρέπει στους υπαλλήλους των εταιριών που πλήττονται από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση να επιλέγουν ποιον συνάδελφό τους να απολύσουν.


Αυτό θα συμβαίνει σε κάθε επεισόδιο του νέου παιχνιδιού, με τον εύγλωττο τίτλο «Κάποιος Πρέπει να Φύγει» («Someone's Gotta Go»), το οποίο είναι δημιούργημα της εταιρίας παραγωγής Endemol.

Οι εργαζόμενοι σε μία επιχείρηση, η οποία θα έχει πληγεί από την κρίση, θα επιλέγουν ποιος πρέπει να υποστεί μείωση μισθού ή αύξηση και ποιος να απολυθεί με βάση τις πληροφορίες που θα συλλέγουν αναφορικά με τη μισθολογική τους κατάσταση και τις επιδόσεις τους στη δουλειά.


«Θα είναι ένα ενδιαφέρον πείραμα η αλλαγή ρόλων» δήλωσε εκπρόσωπος της Endemol, η οποία ανήκει μερικώς στην ιταλική Mediaset.

Η Endemol έχει δώσει το φορμά στο αμερικανό δίκτυο Fox και ελπίζει το τηλεπαιχνίδι να βγει στον τηλεοπτικό αέρα και άλλων χωρών.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1002946&lngDtrID=253

Σε 48ωρες απεργίες οι υπάλληλοι της Αγροτικής Τράπεζας
Στη δικαιοσύνη προσέφυγε η διοίκηση Για να βγάλει την απεργία "παράνομη και καταχρηστική"
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1003095&lngDtrID=251

Οι Γεωργιανοί μαζικά στους δρόμους ζητώντας παραίτηση του Μιχαήλ Σαακασβίλι
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1003305&lngDtrID=245

Κλειστός λόγω απεργίας ο πύργος του Άιφελ...
Η ακόλουθη είδηση είναι εξαιρετικά αφιερωμένη σε όλους εκείνους τους νεοφιλελεύθερους χαρτογιακάδες και τους εντεταλμένους κονδυλοφόρους που ωρύονταν ενάντια στους «απολίτιστους» συμβασιούχους του ΥΠ.ΠΟ, που κατά την διάρκεια των πρόσφατων κινητοποιήσεων τους απέκλεισαν για μερικές μέρες την πρόσβαση στην Ακρόπολη ζητώντας λύση στο καθεστώς εργασίας τους, «διασύροντας», σύμφωνα με τους κατηγόρους τους, την Ελλάδα παγκοσμίως:
AFP - The Eiffel Tower was closed to visitors for a second day Thursday after staff went on strike to demand better work conditions at one of the world's most visited tourist sites. Eployees were to hold talks with the Paris landmark's management on Thursday to discuss their demands for improvements to visitor services and better job security.

Designed by Gustave Eiffel, the 120-year-old tower last year broke a new record with some 6.93 million visitors, three quarters of them tourists.

The Eiffel Tower's SETE managing company, whose biggest shareholder is the city of Paris, declined to comment on the strike.

Πηγή: FRANCE 24 (http://www.france24.com/en/20090409-eiffel-tower-hit-surprise-strike-staff-paris-tourism-monument-landmark)

http://gortynios.blogspot.com/2009/04/blog-post_09.html

http://3.bp.blogspot.com/_7l1Hb479V78/Sdyt89UNpnI/AAAAAAAACdo/TK7jU6gsr_o/s320/ΦΦΦ.PNG

Οργισμένος ο Νικολά Σαρκοζί από τα κρούσματα ομηριών διευθυντικών στελεχών
Ομηρία μετ' αποδοχών...
«Αποδεκτές» θεωρεί το 45% των Γάλλων παρόμοιες πρακτικές
Διπλάσια αποζημίωση από αυτή που τους είχε αρχικά ανακοινωθεί, κατάφεραν να αποσπάσουν οι εργαζόμενοι της γαλλικής θυγατρικής του ομίλου Scapa, που επί 24 ώρες κράτησαν ομήρους τα διευθυντικά στελέχη της εταιρείας, σύμφωνα με τον ραδιοφωνικό σταθμό France Info.


Οι 68 εργαζόμενοι στο εργοστάσιο που βρίσκεται στη γαλλική πόλη Μπελγκάρντ θα λάβουν συνολικά αποζημίωση ύψους 1,7 εκατ. ευρώ από τον όμιλο Scapa. "Όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους που δεν είναι διατεθειμένοι να διαπραγματευτούν, αυτή είναι η μόνη λύση. Η στρατηγική αυτή αποδίδει, αλλά πρέπει να ξέρεις πότε να σταματήσεις", δήλωσε ο συνδικαλιστής Κριστόφ Μπουρζέ, που συμμετείχε στην χθεσινή ομηρία των διευθυντικών στελεχών της Scapa.

Τα περιστατικά ομηρίας διευθυντικών στελεχών, τέσσερα με το χθεσινό, έχουν προκαλέσει την εντονότατη αντίδραση του Γάλλου Προέδρου, Νικολά Σαρκοζί. "Τι τακτική είναι αυτή; Έχουμε νόμους σ' αυτή τη χώρα. Δεν πρόκειται να ανεχθώ τέτοια πράγματα", δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος μία μέρα πριν το τελευταίο κρούσμα.

Το φαινόμενο των ομηριών έχει διχάσει και την κοινή γνώμη , καθώς το 45% των Γάλλων θεωρεί αποδεκτή ενέργεια αυτή την πρακτική. Μάλιστα, ένας μάνατζερ που είχε πέσει θύμα παρόμοιας "ομηρίας" το 2002, δήλωσε στον σταθμό France Info ότι θεωρεί την τακτική αυτή "αναγκαίο κακό". "Βγήκαμε από το αδιέξοδο και γλιτώσαμε μέρες διαπραγματεύσεων", τόνισε ο μάνατζερ, που ωστόσο δεν θέλησε να κατονομαστεί.

http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=33929

Αξίζει πάντως να δει κανείς μια ταινία με τίτλο "το πείραμα" (Das Experiment (http://www.imdb.com/title/tt0250258/)) - δείχνει, με βάση ένα πραγματικό πείραμα που έγινε πριν κάποια χρόνια, το πως οι άνθρωποι εξαναγκάζονται με βάση το ρόλο που έχουν να υιοθετούν αντιδραστικές ή προοδευτικές απόψεις, και πραγματικά θέει σοβαρά το ερώτημα αν όντως μια κοινωνία χωρισμένη σε λίγους εκμεταλλευτές και πολλούς εκμεταλλευόμενους είναι αυτό που πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει, ή αν θα πρέπει να αντικατασταθεί με κάτι άλλο

http://img512.imageshack.us/img512/295/exp001.jpg
http://img512.imageshack.us/img512/8337/exp009.jpg


Στρες. Η φτώχεια της μνήμης
Ο «Economist», με τίτλο, «Υπό επίθεση» και εξώφυλλο τον διάσημο πίνακα του Ντελακρουά, που αναπαριστά την έφοδο του λαού κατά τη Γαλλική Επανάσταση, αναγγέλλει ειδική έρευνα 14 σελίδων για την άνοδο και την πτώση του πλούτου. Το γαλλικό «Le Point» έχει τίτλο «Ομπάμα» και υπότιτλο «Οσα δεν λέμε γι' αυτόν». Γράφει για τις αποτυχίες του, για όσα άλλαξε και για τη ζωή του στον Λευκό Οίκο. Το «Time» κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα ειδικό τεύχος αφιερωμένο στο περιβάλλον και κυρίως στα ζώα που χάνονται λόγω της κλιματικής αλλαγής.


Η μειωμένη ικανότητα μνήμης των φτωχών είναι σχεδόν σίγουρα αποτέλεσμα του στρες, το οποίο επηρεάζει τον τρόπο που αναπτύσσεται ο εγκέφαλος του παιδιού
Το ότι τα παιδιά των φτωχών δεν καταφέρνουν πολλούς στόχους και έτσι παραμένουν φτωχά και στη δική τους, ενήλικη ζωή είναι διαρκές πρόβλημα της κοινωνίας, κατά τον «Economist», πρόβλημα στο οποίο έχουν επιχειρήσει να δώσουν απαντήσεις κοινωνιολόγοι, σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι, αλλά μόλις πρόσφατα οι επιστήμονες αρχίζουν να καταλαβαίνουν γιατί. Η απάντηση βρίσκεται στις επιπτώσεις του στρες σε δύο πολύ συγκεκριμένα τμήματα του εγκεφάλου.

Πριν από τρία χρόνια, η Μάρθα Φάρα του Πανεπιστημίου της Πενσιλβανίας έδειξε ότι η λειτουργούσα μνήμη των παιδιών που μεγάλωσαν φτωχικά έχει μικρότερη ικανότητα από αυτή των παιδιών της μεσαίας τάξης. Λειτουργούσα μνήμη είναι η ικανότητα να συγκρατείς πληροφορίες στον εγκέφαλο για τρέχουσα χρήση. Παράδειγμα, ο αριθμός ενός τηλεφώνου. Είναι κρίσιμη για να καταλαβαίνεις τη γλώσσα, να διαβάζεις και να λύνεις προβλήματα.

Φτωχή... μνήμη

Μετά την ανακάλυψη της Φάρα, οι Γκάρι Εβανς και Μισέλ Σάμπεργκ, του Πανεπιστημίου Κορνέλ, μελέτησαν λεπτομερώς το φαινόμενο και ανακάλυψαν ότι η μειωμένη ικανότητα μνήμης των φτωχών είναι σχεδόν σίγουρα αποτέλεσμα του στρες, το οποίο επηρεάζει τον τρόπο που αναπτύσσεται ο εγκέφαλος του παιδιού. Οι δύο επιστήμονες μελετούν 195 άτομα τα οποία παρακολουθούν σχεδόν από τη γέννησή τους. Είναι λευκοί, άντρες και γυναίκες σε αναλογία περίπου 50% και τώρα είναι ηλικίας περίπου 17 ετών. Για να μετρήσουν πόσο στρες έχει υποστεί ένα άτομο στη ζωή του, οι δυο επιστήμονες χρησιμοποίησαν το αλλοστατικό φορτίο -ένα δείκτη που συνδυάζει έξι μεταβλητές: τη διαστολική και τη συστολική πίεση του αίματος, τη συγκέντρωση τριών ορμονών που σχετίζονται με το άγχος και τον δείκτη σωματικής μάζας. Υψηλές τιμές των έξι μεταβλητών σημαίνουν περισσότερο άγχος. Και κατά μέσο όρο, στα φτωχά παιδιά, οι τιμές και των έξι μεταβλητών ήταν υψηλότερες των τιμών σε παιδιά της μεσαίας τάξης. Επειδή οι δύο ερευνητές παρακολουθούν τα παιδιά από τη γέννησή τους, έχουν τη δυνατότητα να εκτιμήσουν πόσο μεγάλο τμήμα της ζωής τους πέρασαν στη φτώχεια. Και αυτό το στοιχείο συσχετίστηκε με το αλλοστατικό φορτίο.

Με τον ίδιο δείκτη συσχετίστηκε ακόμα και η ικανότητα της λειτουργούσας μνήμης των νεαρών 17άρηδων. Αυτοί που είχαν περάσει τη ζωή τους στη φτώχεια μπορούσαν να συγκρατούν στη μνήμη τους 8,5 θέματα ανά πάσα στιγμή. Οσοι είχαν μεγαλώσει στη μεσαία τάξη διαχειρίζονταν 9,4 θέματα. Οσοι είχαν ανάμικτες οικονομικές και κοινωνικές εμπειρίες ήταν κάπου ενδιάμεσα. Αυτοί οι συσχετισμοί δεν αποδεικνύουν από μόνοι τους ότι το χρόνιο στρες καταστρέφει τη μνήμη, οπότε οι Εβανς και Σάμπεργκ εφάρμοσαν και μία στατιστική τεχνική που λέγεται ιεραρχική παλινδρομική ανάλυση. Με αυτήν αφαίρεσαν την επίπτωση του αλλοστατικού φορτίου από τη σχέση μεταξύ φτώχειας και μνήμης την οποία είχε ανακαλύψει η Φάρα. Και όταν την αφαίρεσαν, η σχέση εξαφανίστηκε. Με άλλα λόγια, γράφει ο «Economist», η μείωση της μνήμης στα φτωχότερα μέλη της έρευνας εξηγείται εξ ολοκλήρου από το στρες μάλλον, παρά από τη γενικότερη κατάσταση της φτώχειας.

Για να επιβεβαιώσουν το αποτέλεσμα, οι δύο ερευνητές μελέτησαν και άλλους παράγοντες, όπως το βάρος της γέννησης, το βάρος της μητέρας, η ηλικία της, η μόρφωσή της, η κατάσταση του γάμου της, παράγοντες που διαφέρουν μεταξύ της φτωχής και της μεσαίας τάξης. Κανένας παράγων από αυτούς δεν επηρέαζε, ούτε το άγχος της μητέρας.

Ετσι, φαίνεται ότι από μόνο του το στρες ευθύνεται για την καταστροφή της μνήμης στα φτωχά παιδιά. Το συμπέρασμα ενισχύουν έρευνες σε ανθρώπους, αλλά και σε ζώα στο εργαστήριο, που δείχνουν ότι το στρες αλλάζει τη δραστηριότητα των νευρομεταδοτών, των χημικών που μεταφέρουν σήματα από ένα νευρικό κύτταρο σε άλλο, στον εγκέφαλο. Το στρες συμπιέζει επίσης την κινητοποίηση των νέων νευρικών κυττάρων στον εγκέφαλο και προκαλεί ανάπλαση των παλαιών. Κυρίως μειώνει τον όγκο του προμετωπιαίου φλοιού και του ιππόκαμπου. Είναι τα τμήματα του εγκεφάλου που συνδέονται στενότερα όλων με τη λειτουργούσα μνήμη.

Αγχος και μάθηση

Τα παιδιά που ζουν ζωή με άγχος δυσκολεύονται να μάθουν. Για να το πούμε ωμά, γράφει το περιοδικό, είναι πιο βλάκες. Δεν αποτελεί έκπληξη το να μην τα πάνε καλά στο σχολείο, να καταλήξουν φτωχοί ενήλικες και συχνά να κληροδοτήσουν αντίστοιχες συνθήκες στα παιδιά τους. Οι Εβανς και Σάμπεργκ δεν μελέτησαν τη φύση του στρες στο οποίο εκτίθενται τα παιδιά των φτωχών. Αλλά είναι κοινός τόπος πια ότι οι φτωχοί άνθρωποι κάνουν ζωή γεμάτη άγχος και όχι μόνον εξαιτίας του προφανούς λόγου ότι η φτώχεια φέρνει αβεβαιότητα για το μέλλον. Ο κύριος λόγος είναι ότι βρίσκονται στο κάτω μέρος της κοινωνικής και της οικονομικής διαστρωμάτωσης. Αυτό τους προκαλεί άγχος και αυτό το άγχος το αισθάνονται και τα νέα παιδιά, τα οποία είναι κοινωνικώς ευαίσθητα άτομα. *

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=33628

Καζαντζίδης - Αυτοί που πρέπει να μιλήσουν
Αυτοί που πρέπει να μιλήσουν δεν μιλάνε
λες κι έχουν όλοι την αρρώστια της σιωπής,
αυτοί που πρέπει να τολμήσουν δεν τολμάνε
να σταματήσουν τον κατήφορο της γης.
...
http://www.youtube.com/watch?v=HR0QAW781cA

[ciaoant1]

http://2.bp.blogspot.com/__rQi4NYv9Vg/Sd_RD6fpc8I/AAAAAAAACJo/C0tfNpn57LE/s400/IMG_0001.jpg


http://2.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/Sd76SFm1P0I/AAAAAAAAGtk/bwguPsJBaPg/s320/image002.jpg

Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού
Λογικό είναι μα πανυγηρίζει η φυλλάδα σήμερα για το «κλίμα ευδαιμονίας» που επικρατεί στο Χρηματιστήριο!
Όταν μόλις προχτές ανακοίνωσαν ότι τα κέρδη των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο εταιρειών ήταν πέρσι 10.000.000.000 ευρώ, είναι να μην πανηγυρίζουν;

Ναι καλά διαβάσατε! Οι 300 περίπου εισηγμένες εταιρίες στο Χρηματιστήριο είχαν πέρσι καθαρά κέρδη 10 δισεκατομμύρια ευρώ! Και τα περασμένα χρόνια είχαν πάει πολύ καλά. Το 2007 είχαν καθαρά κέρδη 11,3 δισ.

Σύνολικά, μέσα σε μια και μόνο τετραετία, οι ντόπιοι πλουτοκράτες είχαν καθαρά κέρδη (πάντα σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία) 38,2 δισεκατομμύρια!

Και γα να καταλάβετε για τι ποσό μιλάμε αρκεί να αναφέρουμε ότι είναι τετραπλάσιο του δημόσιου ελλείμματος.

Αυτό το «δημόσιο έλλειμμα» που για να το περιορίσει η κυβέρνηση "παγώνει" μισθούς και συντάξεις για μια 3ετία υπακούοντας στις εντολές του Αλμούνια!
Μια χούφτα δηλαδή βιομήχανοι και τραπεζίτες έβαλαν στα θησαυροφυλάκια τους την τετραετία που μας πέρασε τετραπλάσιο ποσό απ’ όσο θα κληθούν να πληρώσουν δέκα εκατομμύρια Ελληνες με την περιοριστική οικονομική πολιτική της κυβέρνησης σε μισθούς και συντάξεις.

Αν το συνειδητοποιήσει αυτό κάποιος θα αντιληφθεί και την βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/04/blog-post_866.html

ΔΡΟΜΟΙ
Τις τελευταίες...

... μέρες, τα μεγαλύτερα χρηματιστήρια του κόσμου ανέβηκαν ξαφνικά. Στις αρχές του περασμένου μήνα, η Γουόλ Στριτ είχε κατακρημνιστεί στο χαμηλότερο επίπεδο εδώ και μια δωδεκαετία. Τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες σημείωσε τη μεγαλύτερη συνεχή άνοδο από το 1933. Παρόμοια συμπεριφορά είχαν και τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια.

Το παράδοξο...

... είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν ενώ δεν υπάρχει κανένα σημαντικό οικονομικό στοιχείο που να δείχνει έστω κάποια σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας. Τέτοια στοιχεία απουσιάζουν εντελώς, τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη. Αντίθετα, μάλιστα, τα στοιχεία για την ανεργία, τη βιομηχανική παραγωγή, τις εξαγωγές, το παγκόσμιο εμπόριο και την ανάπτυξη είναι σχεδόν στο σύνολό τους ζοφερά και χειρότερα από όσο αναμενόταν. Δεν είναι επίσης παράδοξο που, μόλις η Αμερική ανακοίνωσε τις προάλλες την υψηλότερη ανεργία από το 1983, τα χρηματιστήρια ανέβηκαν στα ύψη; Είναι, αλλά δείχνει κι αυτό κάτι, όπως εξηγεί ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τομ Ίλεϊ: «Δείχνει πως η αμερικανική άρχουσα τάξη έχει εμπιστοσύνη πως η κυβέρνηση του Ομπάμα θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να προστατεύσει τα συμφέροντα των τραπεζών και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου». Άλλωστε, ο Αμερικανός υπουργός Οικονομίας Τίμοθι Γκάιτνερ το ξεκαθάρισε πως θα διαθέσει απεριόριστα κεφάλαια για να εξαγοράσει τα προβληματικά (τοξικά) προϊόντα των τραπεζών που βύθισαν τις ίδιες, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο στην κρίση. Θα τα εξαγοράσει, και μάλιστα σε φουσκωμένες τιμές, με τα λεφτά των φορολογουμένων. Και αυτά τα σχέδια για τη διάσωση των τραπεζών ο Αμερικανός υπουργός τα συνέταξε με τη συνδρομή των χρηματιστών της Γουόλ Στριτ.

Οι τραπεζίτες...

... και οι μεγάλοι επενδυτές στην Αμερική και την Ευρώπη είναι ενθουσιασμένοι από τις διαβεβαιώσεις των κυβερνήσεων ότι θα ψαλιδίσουν τα κοινωνικά προγράμματα, την κοινωνική πρόνοια, την κοινωνική περίθαλψη, την κοινωνική ασφάλιση. Γιατί κάποιος πρέπει να πληρώσει γι΄ αυτή την καταστροφή- κι ας μην είναι αυτός που την προκάλεσε, αλλά αυτός που υφίσταται τις συνέπειές της. Όπως γράφει ο Τιμ Ίλεϊ, τα σήματα που δίνουν οι κυβερνήσεις στα χρηματιστήρια είναι ολοφάνερα (και τα χρηματιστήρια τα λαβαίνουν και τα καταλαβαίνουν). Με τις πολιτικές που έχουν αποφασίσει να εφαρμόσουν, οι κυβερνήσεις δίνουν στα χρηματιστήρια το πράσινο φως για να συνεχίσουν τις ίδιες απάτες που προκάλεσαν την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Εδώ ο κόσμος...

... χάνεται και τα χρηματιστήρια στήνουν πάρτι. Δεν έχουν άδικο. Δεν πανηγυρίζουν επειδή σημειώθηκε κάποια βελτίωση στις συνθήκες της εργασίας και της ζωής των ανθρώπων, που δεν παύουν κάθε μέρα να διαδηλώνουν. Τα χρηματιστήρια πανηγυρίζουν επειδή για άλλη μια φορά διαπιστώνουν ότι αυτοί που ασκούν την εξουσία είναι αξιόπιστα και πειθήνια όργανα των συμφερόντων τους. Κι αν θα πρέπει να βγάλουμε από όλα αυτά κάποιο συμπέρασμα, αυτό είναι πως οι τύχες των χρηματιστηρίων και οι τύχες των απλών ανθρώπων κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4511673&ct=2

Υπάρχει στην εποχή μας κάτι το ανάρμοστο και προκλητικό: οι θεσμικοί φύλακες και διαχειριστές των λαϊκών αποταμιεύσεων τις διακύβευσαν εν αγνοία των δικαιούχων, και έχασαν.
Εν τούτοις, σήμερα δεν τιμωρούνται, αλλ' αποζημιώνονται από αυτούς έναντι των οποίων θα έπρεπε να παραμένουν υπόλογοι.
...
Σε ταχύτατο διάστημα αναδείχθηκε νέα αριστοκρατία του μεγάλου πλούτου, με χαρακτηριστικά τον «άκρατο εγωισμό», την «άγρια αρπακτικότητα», την «κοινωνική αναλγησία», σημειώνει από το Στάνφορντ της Καλιφόρνιας ο φιλόσοφος Μισέλ Σερ. Ποτέ άλλοτε στην Ιστορία «οι πλούσιοι δεν ήσαν τόσο πλούσιοι και παράλληλα η φτώχεια δεν αναπτύχθηκε τόσο όσο κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες».

Στις ΗΠΑ, 0,1% των πλουσιότερων Αμερικανών, με 20πλάσιο κατά κεφαλήν εισόδημα απ' ό,τι το 90% του υπόλοιπου πληθυσμού το 1979, συγκεντρώνουν σήμερα 77 φορές περισσότερο. Στη Γαλλία, την τελευταία δεκαετία, το εισόδημα των πλουσιότερων Γάλλων αυξήθηκε 10 φορές ταχύτερα απ' ό,τι των υπολοίπων. Η συσσώρευση μεγάλου πλούτου αφ' ενός και εκτεταμένης φτώχειας αφ' ετέρου, υπογραμμίζει το συντηρητικό βρετανικό περιοδικό «Εκόνομιστ»1, «αντί να συνοψίζει τον σύγχρονο καπιταλισμό, καταλήγει να τον υπονομεύει». Στην Ιστορία, κάθε περίοδος υπερβολικής ανάπτυξης των ανισοτήτων ακολουθείται από περίοδο μεταρρυθμίσεων διορθωτικού χαρακτήρα, ώστε οι ανισότητες να μειώνονται και να αποκαθίσταται η κοινωνική συνοχή.

Το αυτό περιοδικό, μέχρι πρόσφατα πρωτοπόρο στην εφαρμογή νεοφιλελεύθερων συνταγών, διαπιστώνει τώρα το σύνθημα της εποχής: «Χτυπάτε τους πλούσιους». Αυτοί που άλλοτε εκθειάζονταν ως πρωτοπόροι της χρηματοπιστωτικής ασυδοσίας, σήμερα στιγματίζονται ως «κακοποιοί του μεγάλου πλούτου». Αυτοί που προβάλλονταν ως «κοινωνικά ωφέλιμοι» διαχειριστές του χρήματος των φορολογουμένων, καταγγέλλονται σήμερα ως «άχρηστοι και επικίνδυνοι». Σε τραπεζίτες και χρηματιστές ξεσπά πλέον η απόγνωση ολόκληρης της κοινωνίας. «Ενα μεγάλο ιστορικό κύμα βρίσκεται σήμερα σε εξέλιξη, φορέας νέων κοινωνικών αξιών, με βαθύτατες συνέπειες στην πολιτική και στην παγκόσμια οικονομία». Το θράσος του συντηρητικού περιοδικού αποδεικνύεται αξιοσημείωτο: αφού επί τρεις δεκαετίες ηγήθηκε της νεοφιλελεύθερης μεταλλαγής, σήμερα παραδέχεται κυνικά ότι τα χαρτιά ήσαν «σημαδεμένα» και το παιχνίδι «στημένο»: «Κορώνα, κερδίζω· γράμματα, χάνεις». Και πιο συγκεκριμένα: «Κορώνα, κερδίζω τα αφορολόγητα μπόνους, stock options και αποφορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων· γράμματα, χάνεις την εργασία σου».Το περιοδικό αυτό πράγματι είναι από τα πιο φνωστά συντηρητικά περιοδικά, και δεν λαικίζει: Γι' αυτό και, επειδή οι άνθρωποι που γράφουν εκεί είναι ξύπνιοι (άλλο αν έχουν πάρει ξεκάθαρα το μερος της άρχουσας τάξης), αντιλαμβάνονται ότι αυτή η βαρβαρότητα δε μπορεί να μένει αναπάντητη για πολύ ακόμα από τους λαούς. Και, αλλάζοντας γραμμή κατά 180 μοίρες, τώρα προωθεί μερικές υποχωρήσεις, ώστε να κοροιδέψουν (για ακόμα μια φορά) τον κόσμο ότι τάχα είναι "με το μέρος του", και μόλις ο κόσμος τους πιστέψει, θα ξαναρχίσουν τα ίδια... Υπό την απατηλή ιδεολογία της απελευθέρωσης των αγορών και της απόσυρσης του κράτους, στήθηκε ένα σύστημα ισχυρών προνομίων για πολύ λίγους, με εκατομμύρια αποκλεισμένων από αυτά, που θυμίζει έντονα την κοινωνική πόλωση του γαλλικού «παλαιού καθεστώτος»2 κατά τις παραμονές του 1789. Με το σημερινό αδιέξοδο του συστήματος, τα θύματα αποχωρούν από το παιχνίδι και αξιώνουν απόδοση λογαριασμών.

Το πιο εκπληκτικό είναι ότι η νέα αριστοκρατία του χρήματος θεωρεί τόσο φυσικά τα πρόνομιά της, ώστε δεν διανοείται ότι μπορεί κάποια στιγμή να χρειαστεί να τα απεμπολήσει, και μάλιστα υπό την πίεση των θυμάτων της. Σύμφωνα με τον Ντομινίκ Μοϊζί από το Χάρβαρντ, τα υλικά που επαναφέρουν κλίμα Γαλλικής Επανάστασης βρίσκονται σήμερα σε αφθονία στον κόσμο3: εκτεταμένοι λαϊκοί φόβοι, κοινωνική κατακραυγή, βαθύ συναίσθημα αδικίας και προσβολής τών από κάτω από τους από επάνω. Μπορεί σήμερα να μη λείπει το ψωμί, όμως εκατομμύρια οικογένειες εξώνονται από τις κατοικίες τους και σύγχρονοι μαρκήσιοι είναι τραπεζίτες και χρηματιστές, που εξαιρούνται κάθε φορολογίας, μεταθέτοντας όλες τις θυσίες προς τα κάτω. Βαθειά αγωνία για το αύριο διατρέχει το σύνολο της κοινωνίας, ενώ οι υπεύθυνοι για το σημερινό αδιέξοδο ουδεμία συνέπεια υφίστανται για τις καταστροφικές επιλογές τους.

Μπορεί με την εκλογή του Ομπάμα, η Αμερική να επέλεξε τη μέθοδο της υποχωρητικότητας προκειμένου να εκτονώσει τις κοινωνικές πιέσεις και να ανοίξει νέα πεδία επιχειρηματικότητος του κεφαλαίου. Ομως, στη γηραιά ήπειρο, ο Γάλλος πρόεδρος, ομού με τη Γερμανίδα καγκελάριο, δεσμεύουν ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση σε υπόδειγμα διαμετρικά αντίθετο: στρατηγική κοινωνικής έντασης, με αδιαπραγμάτευτη στράτευση του κράτους στο πλευρό των προνομιούχων του τραπεζικού και χρηματιστικού κεφαλαίου. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των κοινωνικών εταίρων, αντί να πολλαπλασιάζονται στη σημερινή περίοδο κρίσης, αραιώνουν και υποβαθμίζονται, ενώ υποκαθίστανται όλο και περισσότερο από τον εξουσιαστικό και κατασταλτικό ρόλο του κράτους: λιγότερη κοινωνική διαπραγμάτευση, περισσότερη τάξη και ασφάλεια. Οι φαντασιώσεις της νέας αριστοκρατίας του χρήματος πηγαίνουν μακρύτερα από κάθε πραγματικότητα: η παραμικρή κοινωνική διαμαρτυρία αντιμετωπίζεται σήμερα από τις εξουσίες ως προπαρασκευαστική επερχόμενης κοινωνικής εξέγερσης και ανατροπής. Γαλλική κυριακάτικη εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας4 διερωτάται «μήπως άραγε το γαλλικό καλοκαίρι θα είναι θερμότερο από τον ελληνικό χειμώνα;».

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=34021

Σωματεία
Οι μισθοί πέφτουν, τα προϊόντα ακριβαίνουν. Λιτότητα. Για να μπούμε στην Ευρώπη (κάποτε). Για να μπούμε στην ΟΝΕ (ύστερα). Για να μην μπούμε σε επιτήρηση (αργότερα). Για να ξεπεράσουμε την κρίση (τώρα). Όλα τα οικονομικά προβλήματα που προκαλούσαν και προκαλούν οι λεφτάδες (αστοί) τα χρεωνόμαστε όλοι και τα πληρώνουν μόνο οι μεσαίοι και οι φτωχοί. Πως μπορούν να αντιδράσουν οι εργαζόμενοι;
Από τη στιγμή που η παραγωγή άρχισε να μαζικοποιείται και να συγκεντρώνεται σε μεγάλες μονάδες οι εργαζόμενοι έφτιαξαν σωματεία. Το έκαναν γιατί είχαν την ανάγκη να διεκδικήσουν συλλογικά τα δικαιώματά τους. Γιατί γρήγορα κατάλαβαν ότι η ατομική διαπραγμάτευση με τα αφεντικά δεν έβγαζε πουθενά. Τα σωματεία αυτά αρχικά είχαν καθαρά μισθολογικές διεκδικήσεις. Όσες όμως προσωρινές επιτυχίες και αν είχαν δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ένα πράγμα: τη νομοθεσία. Οι κυβερνήσεις πιεζόμενες (ή και άμεσα ελεγχόμενες) από τα μεγάλα αφεντικά (τους αστούς δηλαδή) περνούσαν νόμους που άφηναν τους εργαζόμενους εκτεθειμένους στις διαθέσεις του κάθε εργοδότη. Επίσης, η διάρθρωση της αγοράς ήταν και είναι τέτοια που δεν επιτρέπει 'παληκαρισμούς' από την πλευρά της εργοδοσίας. Ο μύθος του 'καλού' αφεντικού κατέρρευσε πολύ γρήγορα. Είναι προφανές ότι όσο 'καλό' και να είναι ένα αφεντικό δεν μπορεί να κάνει πολλές και μόνιμες παραχωρήσεις γιατί (πολύ χοντρικά) θα τον φάνε οι ανταγωνιστές που δεν θα κάνουν. Πιο απλά, ακόμα και αν οι 99 από τους 100 εργοδότες αύξαναν τους μισθούς από μόνοι τους, ο ένας που δεν θα το έκανε θα είχε τεράστιο πλεονέκτημα στην αγορά λόγω του χαμηλότερου κόστους εργασίας. Αναγκαστικά λοιπόν και οι υπόλοιποι θα τον ακολουθούσαν για να παραμείνουν ‘ανταγωνιστικοί’. Έτσι τα σωματεία αναγκάστηκαν να προχωρήσουν παραπέρα τις διεκδικήσεις τους επιχειρώντας να βρουν τρόπους να διασφαλίσουν με μονιμότερο τρόπο τα δικαιώματά τους. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι οι διεκδικήσεις τους έγιναν περισσότερο πολιτικές και λιγότερο συντεχνιακές. Προχωρώντας ακόμα παραπέρα δημιουργήθηκαν τα κόμματα των εργαζομένων, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Τα σωματεία είναι η πρωταρχική μορφή οργάνωσης των εργαζόμενων. Μπορεί να περιλαμβάνουν τους εργαζόμενους σε μια επιχείρηση, τους εργαζόμενους σε ένα κλάδο (π.χ. ναυτεργάτες) ή ακόμα ευρύτερες κατηγορίες (π.χ. δημόσιοι υπάλληλοι). Τα σωματεία εκφράζουν συμφέροντα εργαζόμενων που έχουν κάποιο ή κάποια κοινά χαρακτηριστικά στη δουλειά τους. Συνεργαζόμενα όμως μεταξύ τους μπορούν να εκφράσουν και συνολικότερα δικαιώματα των εργαζόμενων. Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας (ΓΣΕΕ) διαπραγματεύεται κάθε χρόνο την Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που αφορά ή θα ‘πρεπε να αφορά το σύνολο των εργαζόμενων. Όποιες και όσες κατακτήσεις είχαν οι εργαζόμενοι στο παρελθόν οφείλονται ακριβώς στην οργανωμένη δράση των σωματείων και σε τίποτα άλλο.
Πως αντέδρασαν και αντιδρούν τα αφεντικά και τα κόμματά τους; Με τη δημιουργία μιας εργατικής αριστοκρατίας. Με λίγα λόγια εξαγοράζουν κάποιους συνδικαλιστές, τους προωθούν σε ηγετικές θέσεις και προσπαθούν να χαλιναγωγήσουν το κίνημα που πάει κάθε φορά να δημιουργηθεί. Με αυτόν τον τρόπο πετυχαίνουν βασικά δυο στόχους. Πρώτον, κρατάνε ήσυχους τους εργαζόμενους. Δεύτερον, ξεφτιλίζουν το θεσμό του σωματείου, αφού αργά ή γρήγορα οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν ότι τους κοροϊδεύουν. Δυστυχώς όμως το να καταλάβεις ότι κάποιος σε κοροϊδεύει δεν αρκεί για να αντιδράσεις. Αν δεν ξέρεις τι να κάνεις τότε ή φεύγεις ή προσπαθείς να γίνεις και συ ένας από αυτούς που κοροϊδεύουν.
Αυτό που χρειάζονται σήμερα οι εργαζόμενοι είναι να βρίσκονται και να συζητούν, να βάζουν κάτω τα προβλήματά τους και να βρίσκουν τρόπους να διεκδικήσουν αποτελεσματικά τα δικαιώματά τους. Απέναντι στους εργοδότες και απέναντι στην άδικη πολλές φορές νομοθεσία. Ακριβώς επειδή έχουν να κάνουν με οργανωμένες και συλλογικές δομές (κυβέρνηση, ενώσεις εργοδοτών κλπ) δεν έχουν άλλη επιλογή από το να οργανωθούν και αυτοί αντίστοιχα. Μόνο έτσι έχουν πιθανότητες να αντιμετωπίσουν τα όπλα που διαθέτει ο αντίπαλος: απόλυση, μείωση μισθού, στέρηση δικαιωμάτων κλπ. Η μορφή λοιπόν της οργάνωσης αυτής είναι το σωματείο. Πρέπει να τονιστεί ότι ο ίδιος ο θεσμός δεν είναι σκάρτος επειδή τα τελευταία χρόνια βασιλεύουν οι εργατοπατέρες. Μόνο με τη μαζική συμμετοχή των εργαζόμενων μπορούν αυτοί να παραμεριστούν. Γιατί δυστυχώς γι αυτούς, κάθε φορά πρέπει να εκλέγονται.
Για περισσότερες πληροφορίες για την ίδρυση σωματείου
http://www.kepea.gr/aarticle.php?id=254

http://www.e-write.gr/posts/637

Angst vor Randale: Firmen bieten bei Entlassungen Security-Leute auf
Αγχος για φασαριες:Οι επιχειρησεις κινητοποιουν σεκιουριταδες για να κανουν απολυσεις
Das Arbeitsklima verschärft sich: Immer mehr Firmen fürchten, dass Angestellte ausser sich geraten oder gar randalieren, wenn sie entlassen werden – und heuern deshalb Security-Leute für den Rausschmiss an. Experten halten dies allerdings nicht für eine sehr glückliche Lösung.

Το εργασιακο κλιμα χειροτερευει:Ολο και περισσοτερες επιχειρησεις φοβουνται οι υπαλληλοι θα γινονται εξω φρενων η θα κανουν φασαριες/ταραχες οταν απολυονται – και για αυτο νοικιαζουν σεκιουριταδες για να τους πετανε εξω.Παρ ολα αυτα οι ειδικοι δεν το βρισκουν αυτο σαν καλη λυση.

http://www.bernerzeitung.ch/schweiz/standard/Angst-vor-Randale-Firmen-bieten-bei-Entlass

Gespenst von 1929 geht um. Experten befürchten massive Geldentwertungen
Το φαντασμα του 1929 μας γυροφερνει.Οι ειδικοι φοβουνται υποτιμηση/μειωση της αξιας του χρηματος
Wo könnte die Inflationswelle beginnen? In den USA. Dort wurden schon mehrfach mit Inflationsraten von bis zu 20 Prozent Schuldenberge abgeräumt: während des Ersten und Zweiten Weltkriegs sowie im Vietnamkrieg. Die größere Geldmenge treibt die Preise, verringert indirekt die Schulden. Experten glauben, dass die Staaten ihre enorm anwachsenden Staatsschulden so bequem „weginflationieren“ wollen.
Απο που θα μπορουσε να αρχισει το κυμα του πληθωρισμου;Απο τις ΗΠΑ.Εκει,πολλες φορες στο παρελθον καθαρισαν βουνα χρεους με ποσοστα πληθωρισμου μεχρι και 20%: στην διαρκεια του Πρωτου και Δευτερου παγκοσμιου πολεμου οπως και στον πολεμο του Βιετναμ.Οι μεγαλες ποσοτητες χρηματος ανεβαζουν τις τιμες και εμμεσα μειωνουν τα χρεη.Οι ειδικοι πιστευουν οτι με το κολπο του πληθωρισμου θελουν να ξεφορτωθουν τα συνεχως αυξανομενα χρεη τους πιο ανετα
Wie hoch kann die Geldentwertung werden? Der Chef-Volkswirt von Morgan Stanley, Joachim Fels, rechnet mit Entwertungsraten von 50 Prozent und mehr.
Ποσο μεγαλη μπορει να ειναι η μειωση της αξιας του χρηματος;Ο επικεφαλης οικονομολογος της Μοργκαν Στανλευ λογαριαζει με ποσοτα υποτιμησης 50% και πανω.

http://www.berlinonline.de/berliner-kurier/print/politik/259267.html

Bank of England speeds up quantitative easing
The Bank of England is speeding up the pace of quantitative easing – accelerating the rate at which it is buying gilts in a sign that it may buy more than £75bn worth of government debt.
http://www.telegraph.co.uk/finance/newsbysector/banksandfinance/5133186/Bank-of-England-speeds-up-quantitative-easing.html

Κινδυνεύει με πτώχευση η Νέα Υόρκη
Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης, Μάικλ Μπλούμπεργκ, δήλωσε πως η πόλη θα χρειαστεί να καταργήσει πολλές θέσεις εργασίας για να αποφύγει την πτώχευση.

Ο δήμαρχος, που έχει ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τα συνδικάτα των εργαζομένων στο δήμο, τόνισε ότι εκτός από το δραστικό περιορισμό των προνομίων των υπαλλήλων θα πρέπει να καταργηθούν άλλες 7000 θέσεις εργασίας.

«Δεν γίνεται να συνεχίσουμε. Το κόστος των συντάξεων και της ιατρικής περίθαλψης των υπαλλήλων μας θα οδηγήσουν την πόλη στην πτώχευση», υποστήριξε ο Μπλούμπεργκ μιλώντας στο τηλεοπτικό κανάλι NY1.

http://www.ant1online.gr/Economy/World/Pages/20094/89c736ae-66af-4609-a771-

Fed says plan now to avert inflation
The United States economy will skid more deeply into recession in coming months, Federal Reserve policy-makers warned on Thursday, but it is time to start planning how to wind down spending to avert an inflationary surge.

The president of the Kansas City Federal Reserve Bank, Thomas Hoenig, said that hard as it was to predict when the winding-down process must be initiated, it will happen.

"We know it has to happen, but the timing I can't tell you. Nobody knows. We will watch every indicator of data that suggests a recovery is on the way," Hoenig said in response to audience questions after a speech in Tulsa, Oklahoma.

"Failure to do that at the right time means you risk a much higher inflation environment," he added.
...
http://www.reuters.com/article/newsOne/idUSTRE5377PR20090409

Πιθανή πυροδότηση πληθωρισμού βλέπει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών
Λόγω των μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης
Τα μέτρα ανάκαμψης από την οικονομική κρίση που υιοθέτησε η διεθνής κοινότητα ενδέχεται, στο μέλλον, να πυροδοτήσουν τον πληθωρισμό, προειδοποίησε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Πιρ Στάινμπρουκ, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Bild.

"Φοβάμαι ότι με αυτά τα μέτρα χρηματοδότησης προετοιμάζουμε την επόμενη κρίση, δημιουργώντας τεράστια χρέη", δήλωσε ο Γερμανός υπουργός. Εκτίμησε επίσης ότι μπορεί άμεσα να μην υπάρχει πρόβλημα πληθωρισμού, αλλά μεσοπρόθεσμα "πρέπει να δούμε πώς θα αποσύρουμε τη ρευστότητα δισεκατομμυρίων που διοχετεύουμε τώρα στην οικονομία".

Εξάλλου, ο Π. Στάινμπρουκ δηλώνει αντίθετος σε ένα τρίτο πακέτο στήριξης της γερμανικής οικονομίας, εκτιμώντας ότι πρέπει πρώτα να διαπιστωθεί το αποτέλεσμα των ήδη ληφθέντων μέτρων.

http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=34714

The RMB as the Reserve Currency
I have a very curious sense at the moment of the world moving in slow motion. I had thought that the economic crisis would create dramatic moments, but in some respects it appears to be moving through a gradual shift.

One of the predictions that I have made, on two occasions, is the collapse of the $US and the end of the reserve status of the $US. However, it appears that the end of reserve status is being achieved with little drama, as it is apparent that the RMB is slowly but surely being positioned as a replacement of the $US as the reserve currency. We have this latest news from the China Daily (http://www.chinadaily.com.cn/china/2009-04/09/content_7660017.htm):

Five major trading cities have got the nod from the central government to use the yuan in overseas trade settlement - seen as one more step in China's recent moves to expand the use of its currency globally.
The most interesting thing about the article is that the newspaper is part of the state run media, and therefore is careful to toe the party line. It is the following section that grabbed my attention:

Analysts said the experimental use of the yuan in trade settlement also reflects policymakers' rising concern over the shaky prospects of the US currency, of which China has large reserves from previous trade growth, and their willingness to gradually expand the yuan's use globally.

"The trial is the latest move toward making the yuan an international currency," Huang Weiping, professor of economics at Renmin University of China, said. "The prospect of a weaker US dollar is making the transition more imperative for China."
The method here is typical of the way that the Chinese government works. They use another person to make explicit an implicit policy, and thereby leave the situation open to later government denial. However, the idea is now 'out there', and that is their intention. The article also mentions several of the deals that I have discussed in past posts, and therefore offers a good summary of the progressive establishment of the RMB as a reserve currency to challenge the $US:
The mainland is trying to promote the use of the yuan among trade partners and, in the past four months, has signed 650 billion yuan (US95 billion) worth of swap agreements with Argentina, Indonesia, South Korea, Malaysia, Belarus and the Hong Kong Special Administrative Region. The agreements allow them to use their yuan reserves to directly trade with the Chinese mainland within a set limit in volume.

All the while this is going on, there is still chatter in the mainstream media about IMF Special Drawing Rights (SDR) developing into a new global currency. For example, Edmund Conway (http://blogs.telegraph.co.uk/edmund_conway/blog/2009/04/08/sleepwalking_our_way_towards_a_world_currency?com_num=20&com_pg=1) of the Telegraph points to a paper (http://www.bis.org/review/r090402c.pdf?noframes=1) from the Governor of the People's Bank of China, in which there is a strong backing for SDRs as a global currency.
In fact, perhaps inadvertently the Geithner, Darling, Brown and Obama initiative has dramatically increased the odds of this happening [SDR as a reserve currency]. It will have increased the appetite of the Chinese, the Russians and the others who would like to depose the dollar as the world's reserve currency. Moreover, it has cemented the likelihood that they push for the deposition by trying to get the SDRs installed as the dollar's replacement. Quite how this would work remains to be seen. There appear to be plenty of obstacles and it is dubious that the SDR could be transposed to become a general unit of exchange.

I strongly recommend a read of the paper (http://www.bis.org/review/r090402c.pdf?noframes=1) from the Chinese central bank governor. However, if you read it carefully, it might also be seen as much as an anti-$US statement, as much as a statement in favour of SDRs.

The problem for many analysts is that they are more likely to take an official paper as policy, rather than an article in the newspaper. However, a reading of Chinese history shows that a newspaper article is often used as a method of floating a new policy, often in contradiction to official policy. For example, the battle lines of the Cultural Revolution were heralded with People's Daily articles on the (apparently) innocuous subject of a Ming dynasty official called Hai Rui. I will not delve into details here, but this seemingly unimportant matter was exactly the opposite, and was later to be the precursor to a massive shift in government policy (for a full discussion of this you can find a good outline in 'The Search for Modern China' by Jonathon Spence, chapter 22 - which is one of the better studies of modern Chinese history).

Although the Hai Rui debate dates back to a different period of Chinese history, the methods of using the press, using proxy spokesman, and many other features of the case, can still be seen in use today. A more recent example that I discussed in a post (http://cynicuseconomicus.blogspot.com/2008/08/china-propping-up-us.html) many months ago was the indirect threat reported in a Telegraph article (http://www.telegraph.co.uk/money/main.jhtml?xml=/money/2007/08/08/cnchina108.xml) in which the Chinese obliquely threatened to destroy the $US if the US pressed further on trade disputes. As in this case, the idea was floated in such a way that allowed for later denials of this being an official policy. For those who may doubt that China might operate in such a way, I would suggest a reading of my post (http://cynicuseconomicus.blogspot.com/2008/08/china-propping-up-us.html) in which I discussed Chinese quasi-mercantilist policy in some depth.

In other words, China is now actively positioning itself as (at the least) a major issuer of reserve currency, but is doing so in a way in which - if their attempt were to meet resistance or fail - they can step back and point out that it was never their intention. They can therefore proceed with an official position of support for SDR, whilst acting to develop the RMB as a reserve, whilst never risking losing face. It is a very effective way of operating.

The real question is whether they might succeed in this ambition. Can the RMB become the world reserve currency? As I have pointed out in previous posts, they are already using their financial power to bolster their position and influence in developing countries (e.g. a recent loan to Mauritius (http://timesofindia.indiatimes.com/World/China-pushes-Yuan-as-world-currency/articleshow/4335601.cms)). At the same time, despite my predictions of the demise of the $US still not coming to fruition, the actions of the US government, the irresponsible fiscal and monetary policy, continue to erode faith (http://timesofindia.indiatimes.com/World/China-pushes-Yuan-as-world-currency/articleshow/4335601.cms) in the $US. However, the real key to reserve status is when trade is more broadly conducted in the RMB, such as move to trading oil in RMB. Perhaps Venezuela will offer such an opportunity? An article here (http://www.rgemonitor.com/economonitor-monitor/256233/focus_on_the_g20)suggests that Venezuela may need to turn to China for financial support, and this may well present an opportunity for China to start this process:

In Latin America, the external funding situation remains relatively stable but in the case of further deterioration of capital flows, the solid economies would be able to tap the IMF or the Inter-American Development Bank (IADB) for non-conditional lines of credit, while the economies with less sound macroeconomic frameworks such as Ecuador, Argentina and Venezuela would most likely only be able to obtain funds through more formal conditionality or by turning to lenders like China.
Returning to the question of whether it is possible, I see no reason to prevent the RMB from taking on this role. There has been talk about the RMB not being 'liquid' enough, the lack of depth of their financial markets. However, I take a fairly simplistic view, which is to ask whether a currency has the underlying strength of being able to be used to purchase goods and services. The answer to this question is, of course, 'yes'.

The remaining question is whether the Chinese government would want to have the RMB as the reserve currency. If it were to become the reserve currency, then it would surely dampen their export led growth, would it not? The RMB would appreciate in value and that would hurt the Chinese economy? There is some logic in this argument. The greater demand for the RMB, the more that it will appreciate - in principle. However, they would be able to hold down the value by expanding supply of the currency, though avoiding the level of expansion that has been the case with the $US. They will have surely learnt the lesson of the $US, which has seen the abuse of reserve status to finance massive deficits in government spending. Provided that they increase supply to provide sufficient to meet demand for the currency for trading usage, they will avoid the problems of the $US.

This point is critical. If a currency expands as a unit of exchange, rather than as a method of financing borrowing, the supply might expand without negative impacts and the value of the currency might remain stable. A currency is, in the end, a unit which promises to be utilised for exchange of goods and services and therefore needs to have the backing of an economy capable of honouring that promise. When a currency becomes a reserve currency, it might exceed that capability from the issuing economy, but still remain a currency in which there is confidence. Provided that confidence remains, there is little likelihood of the promise being called in all at once. In this respect, it mirrors fractional reserve banking in which the assumption is that it is safe to loan depositor money on the basis that not all depositors will want their money at the same time.

In other words, provided the currency continues in circulation, without a sustained call on the promise of the currency to provide goods and services from the issuing economy, it can hold and store value. My prediction of the (not yet arrived?) demise of the $US is that the underlying weakness of the $US is resultant from the abuse of the reserve status to build up a debt mountain, and the use of the reserve status to finance that debt. It can only service that debt through new currency issuance. There is no reason to see why China might follow such a course as a major creditor nation, and this is why it is so well positioned as a reserve currency. They only need to expand the money supply such that they provide sufficient units for exchange, not to finance debt. This is the inherent strength in the RMB, and why it might replace the $US.

I am sure that some will suggest that this is a simplistic approach. There are many other factors that are involved, some of which are psychological, or concerned with 'belief'. Whilst I can acknowledge these factors, indeed have to acknowledge them when viewing the continuing position of the $US, I do not believe that the underlying reality can be avoided for ever. In the end, as the situation becomes increasingly transparent and plain before the eyes of people, the underlying reality will become self-evident. In this case, the RMB as a unit of exchange for real goods and services is solidly backed up with the capacity to service the implicit promise of the currency.

On the other hand, the $US is expanding in volume to finance yet more consumption, the output of the economy is in decline, and the units in circulation are expanding beyond what is needed for exchange - whether for internal use or for use as a medium of exchange outside the US. Where is the underlying ability to service the promise?

The big question in my mind is when belief will end, and when will reality reassert itself?

Note 1: A regular commentator on the blog, Lord Keynes (a pen name) will be contributing an article in the future. Lord Keynes is a critic of many of the ideas in this blog, but I believe in open debate, such that I believe this will be a positive contribution. MattinShanghai - I would welcome an article on CDSs, an area I am aware you have both a strong point of view, and have evidently researched in some depth.

Note 2: I have had another article published in the Trade and Forfaiting Review (http://www.tfreview.com/), and you may wish to read this here (http://www.tfreview.com/xq/asp/sid.50ED9872-EE95-42AD-974F-350E7728316E/articleid.C27CF18A-0E59-4AB6-8730-62006DDB865D/eTitle.The_last_word_Easy_money_/qx/display.htm). The article discusses the Japanese experience of quantitative easing (printing money).

Note 3: There is an interesting article here (http://online.wsj.com/article/BT-CO-20090324-702961.html) that I did not manage to integrate into this post. It is an essay on savings by the Chinese central bank governor, and makes interesting reading.

http://cynicuseconomicus.blogspot.com/2009/04/rmb-as-reserve-currency.html

Bailed Out Bank, JP Morgan, Dooming Chrysler
The WSJ confirms (http://online.wsj.com/article/SB123876812011186659.html)what we've all probably suspected: the creditors that are forcing Chrysler into bankruptcy are the same banks that have been surviving only with the help of the federal government. And of course, they are refusing to offer the same generosity to Chrysler.
Banks that loaned Chrysler LLC $6.8 billion are resisting government pressure to swap more than $5 billion of that for stock to slash the car maker's debt, according to people familiar with the matter, hindering Chrysler's effort to restructure outside of bankruptcy court.

[snip]

The lenders, which include J.P. Morgan Chase & Co., Goldman Sachs Group Inc., Citigroup Inc. and Morgan Stanley, hold great influence in moving the process along. As holders of secured debt, they have the right to take control of Chrysler plants, brands and other assets, which were pledged as collateral for the loans, if the company files for bankruptcy protection.

As a result, Chrysler may be worth more to the lenders in a bankruptcy liquidation than if they agree to restructure the debt, and the government has less leverage to force the banks to make concessions.

The negotiations show how the government's involvement in both banks and industrial companies is creating uncomfortable circumstances: The U.S. has given aid to some of the very banks that are demanding tough terms from Chrysler, also a recipient of government loans.

[snip]

The Treasury Department began talking with the banks on Wednesday. The bailout money these banks took from the Troubled Asset Relief Program "hasn't been mentioned, but everyone is aware that issue is there," said a person familiar with the talks.

[snip]

The J.P. Morgan position, said these people, is that concessions by Chrysler's creditors should be treated as they would be in a normal bankruptcy -- meaning the billions of dollars of government debt and the UAW retiree health-care obligation should be wiped out before the secured lenders lose anything on their $6.8 billion.

JP Morgan has been the recipient of bailout love in many forms: direct receipt (http://www.cnn.com/2008/US/12/22/bailout.accountability/index.html) of TARP funds, the Fed's honoring of huge loans (http://www.cnn.com/2008/US/12/22/bailout.accountability/index.html) JP Morgan made, AIG counter-party funds (http://www.scribd.com/doc/13631232/aig-counterparties), and low-risk sweet-heart deals (http://dealbook.blogs.nytimes.com/2008/03/18/jpmorgans-12-billion-bailout/) for JP Morgan to "rescue" other banksters--for a total of somewhere between $27 billion and $300 billion. And of course, JP Morgan has already been using its TARP funds for acquisitions, not loans. (http://www.businessinsider.com/2008/10/jp-morgan-of-course-we-won-t-use-bailout-money-to-make-loans)

But it is unwilling to take a haircut on loans of $2.5 billion that represent a miniscule percentage of all the welfare it has gotten from the Federal government.

Instead, JP Morgan insists, it should be able to benefit from any upside of a Chrysler restructuring, and to hell with the American taxpayers. And to double hell with the Chrysler workers whose entire lives are being held hostage by JP Morgan.

There's a lot that needs to be said about this: that if Treasury can't get JP Morgan to cooperate here, then it must write off JP Morgan as a good faith partner going forward. That this just shot to the top of the list of most loathesome actions among the banksters.

But frankly, all I can summon at this point is a long string of profanities that I'll spare you.

http://emptywheel.firedoglake.com/2009/04/04/bailed-out-bank-jp-morgan-dooming-chrysler/

Τράπεζες uber alles
Οι προσπάθειες για την αντιμετώπιση της διεθνούς οικονομικής κρίσης, που σαρώνει τον πλανήτη εδώ και ένα χρόνο από την Ασία έως την Ευρώπη και την Αμερική, έχουν εστιαστεί κυρίως σε ένα και μόνο παράγοντα: το πώς θα μπει τάξη στα άπλυτα των τραπεζών, το πώς θα ξεκαθαρίσουν τα «τοξικά» χρέη που συσσώρευσαν από τα «πρωτοποριακά» χρηματιστηριακά προϊόντα, με τα οποία γέμισαν τον κόσμο, προκειμένου να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη και να αρχίσει να ρέει ξανά χρήμα στις αγορές, που παραμένουν το βαρόμετρο της οικονομίας γι' αυτούς που κυβερνούν.

Η πραγματική οικονομία σχεδόν απουσιάζει, με εξαίρεση κάποιες γενικόλογες διακηρύξεις από την πλευρά των ΗΠΑ για μακρόπνοα έργα υποδομής και πράσινη οικονομία και από τη μεριά της Ευρώπης για κίνητρα για αγορά νέων αυτοκινήτων ή κάποιων ενισχύσεων, που, αναλόγως την κατάσταση, κάθε χώρα ανακοινώνει χωριστά. Ακόμη και στον πρόσφατο ευρωατλαντικό συμβιβασμό της G20, αυτό που κυριάρχησε ήταν η ενίσχυση του ΔΝΤ: του οργανισμού δηλαδή που είναι επιφορτισμένος με το να δανείζει για να ξεχρεώσουν οι χώρες που έχουν πρόβλημα τους πιστωτές, του οργανισμού που βρίσκεται εδώ και πάνω από μια δεκαετία σε αμφισβήτηση για τον ρόλο που έπαιξε στην αντιμετώπιση προηγούμενων χρηματοπιστωτικών κρίσεων (Ασία, Ρωσία, Λατ. Αμερική), του οργανισμού που δεν μπόρεσε να αποτρέψει την κρίση, όταν στις ποικιλώνυμες εκθέσεις που συντάσσει μοιράζει κατά κόρον συνταγές εξυγίανσης για «καθυστερημένες» οικονομικά χώρες.

Οι εκπρόσωποι μάλιστα της «πεθαμένης» πλέον, κατά Μπράουν, «συναίνεσης της Ουάσιγκτον», δεν δίσταζαν να δείχνουν το δάκτυλο στους «απροσάρμοστους» μέχρι πρότινος στα ήθη του νέου καπιταλισμού.

Ολα αυτά δείχνουν την αμηχανία των ισχυρών μπροστά στο δίλημμα του «τι να κάνουμε», χωρίς να μπορούν να δώσουν πειστική απάντηση, πέραν των διαφόρων διχογνωμιών ότι έρχεται - δεν έρχεται η παγκόσμια ανάκαμψη, με την ελπίδα η αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια να κρατηθεί στα επίπεδα της... ευπρέπειας, έως ότου το σύστημα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του.

Οπως όμως δείχνει το παράδειγμα της Γαλλίας με τα ήδη πέντε κρούσματα «bossnaping» (Sony, Caterpillar, 3Μ, Continental, Scapa), το κλείδωμα επιχειρηματιών στα εργοστάσια με αιτήματα μάλιστα όχι ιδιαιτέρως ριζοσπαστικά (στα περισσότερα εργοστάσια που έγιναν απαγωγές βασικό αίτημα ήταν η καταβολή αποζημιώσεων για τις απολύσεις), η υπομονή των εργαζομένων εξαντλείται...

Οι προσπάθειες κοινωνικού διαλόγου σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, που ήταν μέχρι πρότινος «ψωμοτύρι» για την επίλυση των εργασιακών ζητημάτων, αρχίζουν να αποτυγχάνουν, καθώς ακόμη και οι επίσημες συνδικαλιστικές ηγεσίες διαπιστώνουν ότι η ζυγαριά γέρνει μονόπαντα...

Στην Ισπανία ο κοινωνικός διάλογος κατέρρευσε, με την ανεργία να αγγίζει τα επίπεδα ρεκόρ του 15%, παρά την ευελιξία στην εργασία που εφάρμοσαν οι ισπανικές κυβερνήσεις, πολύ πριν η «flexicutity» γίνει επίσημο ευρωπαϊκό δόγμα. Στην Ιταλία, το συνδικάτο CGIL κατήγγειλε τα άλλα δύο μεγάλα συνδικάτα, που υπέγραψαν συμφωνίες με τον Μπερλουσκόνι και οργάνωσε χωριστή διαδήλωση στις 4 Απριλίου. Αλλά και στη Γερμανία, χώρα-πρότυπο υποτίθεται της «Ευρώπης των εργαζομένων», με τα θεσμοθετημένα εργασιακά συμβούλια κ.λπ., η παραδοσιακή διαπραγμάτευση φτάνει στα όριά της, με το πανίσχυρο συνδικάτο μετάλλου IG Metall να ζητεί νέο σχέδιο ανάκαμψης για την οικονομία.

Τα φαινόμενα εργασιακού «εξτρεμισμού» πιθανότατα να γίνουν όλο και πιο συχνά, όσο η πολιτική εξουσία αδυνατεί να βάλει τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων και το οργανωμένο συνδικαλιστικό κίνημα εξαντλείται σε μάχες οπισθοφυλακής, θεωρώντας το μη χείρον βέλτιστον.

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=34401

«Αφήστε τις να πτωχεύσουν» λένε οι Αμερικανοί Και γιατί να πτωχεύσουν και να μην τις πάρουν να τις λειτουργούν μόνοι τους οι εργαζόμενοι?
Αν πτωχεύσουν, που θα εργασθεί ο κόσμος?
Σαφώς και τα "πακέτα σωτηρίας" με τα λεφτά των κρατικών ταμείων, δεν είναι λύση για το λαό.
Αλλά ούτε και η ανεργία είναι
Οι περισσότεροι Αμερικανοί (ποσοστό 76%) πιστεύουν πως η κυβέρνηση πρέπει να αφήσει τις δύο μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες-General Motors(GM) και Chrysler-να πτωχεύσουν και όχι να τις χρηματοδοτήσει ώστε να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση, προκύπτει από δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε την Παρασκευή.

Η αμερικανική κυβέρνηση τους τελευταίους μήνες έχει εφαρμόσει σχέδιο σωτηρίας των δύο αυτοκινητοβιομηχανιών του Ντιτρόιτ, όμως παρά την βοήθεια ύψους 17,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων, οι δύο μεγάλοι όμιλοι εξακολουθούν να βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού.

Σύμφωνα με την δημοσκόπηση, μόνο το 37% των Αμερικανών θα αγόραζε ένα αυτοκίνητο από μια εταιρία που βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης.

Η δημοσκόπηση των CNN/Opinion Research Corporation έγινε τηλεφωνικά σε δείγμα 1.023 Αμερικανών από τις 3 ως τις 5 Απριλίου με ποσοστό λάθους +/- 3%.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=84724

ΗΠΑ: Ζητά τη "σιωπή" τραπεζών για "stress test" "Στα μουλωχτά", για να μην τους πάρει κανένας χαμπάρι, θα κάνουν "τεστ" στις τράπεζες, για να δουν σε τι κατάσταση είναι, προκειμένου να δουν -τάχα- αν αξίζει να τους δώσουν "πακέτα σωτηρίας" ή όχι.
Στην πραγματικότητα βέβαια, όλοι θα πάρουν το κατιτίς τους, απλά δεν το λένε επίσημα, ώστε να κρατήσουν τον κόσμο στο σκοτάδι...
Οι αμερικανικές τράπεζες δεν θα πρέπει να αποκαλύψουν στοιχεία που αφορούν στο "stress test", κατά την ανακοίνωση των μεγεθών α΄ τριμήνου, τονίζει η αμερικανική κυβέρνηση.

Όπως αναφέρουν τα διεθνή ΜΜΕ, από τις 19 τράπεζες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα "stress test" για την πορεία της κεφαλαιουχικής τους επάρκειας, έχει ζητηθεί να μην αποκαλύψουν τα στοιχεία σχετικά με αυτό κατά την ανακοίνωση των οικονομικών μεγεθών α΄ τριμήνου.

Βέβαια, οι περισσότερες τράπεζες δεν γνωρίζουν τα συμπεράσματα στα οποία έχουν καταλήξει οι αρμόδιες αμερικανικές αρχές, αλλά το υπ. Οικονομίας των ΗΠΑ όπως και η Fed θεωρούν ότι οποιαδήποτε διαρροή έστω και φημών θα βλάψει τόσο το όλο πρόγραμμα όσο και τις μετοχές των τραπεζών, εάν, μάλιστα, οι όποιες "αποκαλύψεις" δεν είναι ιδιαίτερα θετικές.

Σημειώνεται ότι οι περισσότερες αμερικανικές τράπεζες θα έχουν ανακοινώσει τα μεγέθη α΄ τριμήνου έως τις 24 Απριλίου, ενώ τα αποτελέσματα του "stress test" αναμένονται έως τα τέλη Απριλίου.

http://www.euro2day.gr/news/world/125/articles/489291/ArticleNewsWorld.aspx

Μια τράπεζα φέρνει την άνοιξη(;)... Πάντως, χθες, αγοράστηκαν οι ελπίδες
Οντως, προκλητικά εντυπωσιακή η πρόβλεψη της Wells Fargo, 4ης πλέον σε μέγεθος αμερικανικής τράπεζας, για κέρδη ρεκόρ το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους. Επίσης, προκλητικά αληθινός και ο υπαινιγμός ότι η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ επανεξετάζει την απαγόρευση του short selling. Ενας συνδυασμός που ξεσήκωσε κύματα ενθουσιασμού χωρίς διάκριση στα χρηματιστήρια ολόκληρου του κόσμου. Και αμέσως οι επενδυτές ανά την υφήλιο προεξοφλώντας ότι ήρθαν οι καλύτερες μέρες, έκαναν ανάρπαστες τις μετοχές της Wells Fargo πυροδοτώντας ράλι τιμών και στις υπόλοιπες τραπεζικές. Αφού είναι κερδοφόρες μέχρι κορεσμού οι αμερικανικές τράπεζες, τότε να παραιτηθούν κατεπειγόντως από τα σωσίβια των φορολογουμένων για να σωθούν οι πολίτες από τον πνιγμό...

Συγχρόνως, η δήλωση του Δημοκρατικού βουλευτή Barney Frank, προέδρου της Επιτροπής Χρηματοοικονομικών Υπηρεσιών της Βουλής των Αντιπροσώπων, ότι η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς εξετάζει να επαναφέρει την υπό όρους απαγόρευση του short selling στις μετοχές, πυροδότησε νέο κύμα αγοραστικού πυρετού. Το διαβόητο short selling είναι η συνήθης πρακτική των κερδοσκόπων, που έχουν θησαυρίσει ξεπουλώντας κυρίως τις τραπεζικές μετοχές για να τις αγοράσουν ξανά εκ του αφαλούς σε χαμηλότερες τιμές.

Απλώς, να θυμίσω ότι ενώ τα «τοξικά απόβλητα» και τα υπόλοιπα άχρηστα δάνεια των αμερικανικών τραπεζών βύθισαν στα χρέη βαρύγδουπα επενδυτικά ονόματα και έσβησαν από τον χάρτη τις ιστορικές τράπεζες της Wall Street, οι οποίες επιδίωξαν να κερδοσκοπήσουν ασύστολα εκδίδοντας τα ποικίλης και εξωτικής μορφής σύνθετα ομόλογα με σούπερ αποδόσεις, όπως ακριβώς τα στεγαστικά subprime δάνεια μεταλλαγμένα σε ευφάνταστα απατηλά σύνθετα χρηματοοικονομικά προϊόντα, τα διάσημα πλέον «τοξικά», η Wells Fargo ευνοήθηκε ιδιαίτερα.

Στη Wall Street και ο δείκτης Dow Jones των μετοχών των 30 πολυεθνικών βιομηχανικών και τραπεζικών κολοσσών των HΠA και ο δείκτης Standard & Poor’s 500, που περιλαμβάνει τις μετοχές των 500 εταιρειών με τη μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση, έκλεισαν με μεγάλη άνοδο. Ο Dow εκτινάχθηκε με άλμα 3%, ο S&P 500 με άλμα 3,5% και ο Nasdaq με 3,4%.

Ο πακτωλός εκατοντάδων τρισεκατομμυρίων δολαρίων που έχουν ρίξει κυβέρνηση και Fed αυξάνοντας τις «ενέσεις» δολαριακής ρευστότητας, ενισχύει τα δεδομένα υπέρ των τραπεζών. Ενας χρόνος έκλεισε από τον «θάνατο» της Bear Stearns, της 5ης μεγαλύτερης επενδυτικής τράπεζας της Wall Street. H ηλικίας 85 ετών τράπεζα πέρασε στην ιστορία της Wall ως το πρώτο θύμα της διαβόητης πλέον κρίσης των subpime στεγαστικών δανείων και των «τοξικών», που έπληξε βίαια το τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ και της Βρετανίας.

Και ο σημερινός υπ. Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ, τότε υπό την ιδιότητα του διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας της Νέας Υόρκης, βοήθησε τη Wells Fargoνα να αγοράσει τη χρεοκοπημένη Wachovia Corporation. Είχε προηγηθεί η πώληση της Bear Stearns στην J. P. Morgan Chase με τη βοήθεα του Γκάιτνερ έναντι εξευτελιστικού τιμήματος 2 δολαρίων ανά μετοχή. Αντίθετα, η ηλικίας 158 ετών τράπεζα Lehman Brothers, μαζί με τη Merrill Lynch που εξαγοράστηκε από την Bank of America έναντι ψιχίων, ήταν τα μεγάλα θύματα. Ηδη, η κυβέρνηση Ομπάμα έχει εναποθέσει σε συντηρητικούς και κερδοσκόπους την εξυγίανση από τα «τοξικά» του τραπεζικού συστήματος της χώρας. Το νέο σχήμα της τραπεζικής εξυγίανσης -με την πρόσκληση συμμετοχής δίνεται θεσμική υπόσταση στην περιθωριακή διάσταση των Hedge Funds και των Private Equity Funds- έχει ξεκινήσει. Με το αζημίωτο, βεβαίως. Η κυβέρνηση επιδιώκει να προσελκύσει τα ιδιωτικά κεφάλαια με ιδιαίτερα γενναιόδωρο τρόπο για να αγοράσουν «τοξικά» και επισφαλή στεγαστικά δάνεια από τις τράπεζες.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100021_10/04/2009_310572

http://img139.imageshack.us/img139/5758/warbond1382546c.jpg
A poster used by the US in the Second World War encouraging citizens to buy war bonds

Treasury tells US investors to buy American Οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί διαρκώς θα οξύνονται, καθώς ο καθένας θα κοιτάει να πάρει όσο το δυνατόν κομμάτι της πίτας για τον εαυτό του. Το που οδήγησε αυτό στην κρίση του 1929 το είδαμε (φασισμός, παγκόσμιος πόλεμος).
US private investors are to be encouraged to "Buy American" as a number of financial houses prepare to launch investment bonds that will allow individuals to part-fund the American government's $1 trillion (£682bn) toxic asset clean-up.
Somewhat similar in spirit to the "War Bonds" issued by the US during the latter stages of the First World War, the new products will allow small-time investors to potentially benefit from the uplift in distressed mortgage assets over time.

The US Treasury is encouraging fund managers and other institutions interested in buying up some toxic assets from bank balance sheets to involve ordinary Americans.

The institutions would create mutual funds in which investors could buy a stake, and the mutual funds would be used in part to fund those institution's participation in Treasury Secretary Tim Geithner's public-private investment partnership.(PPIP)

The aim of the PPIP is to remove $500bn (in the first instance, with the potential of buying up to $1 trillion) of toxic and distressed mortgage assets from the balance sheets of troubled banks. This would use two different schemes backed separately by the Federal Reserve and the Federal Deposit Insurance Corporation. The US Treasury is seeding the programme with $100bn of government money, which will be combined with the private funds and then leveraged up – in some cases by as much as 20:1 – to buy the assets.

Although the PPIP was lauded to begin with, many questions have since arisen as to whether it will work, not least because there remains no strict formula – other than the market itself – for valuing these tarnished assets.

However, a number of major investment companies such as Legg Mason and Pimco, which have expressed interest in investing as part of the PPIP, have already said they are interested in starting retail funds to participate in the plans.

"It's giving the guy on Main Street an equal seat at the table next to the big guys," Steven Baffico, BlackRock's private client group's director of strategic initiatives, told the New York Times. BlackRock has also shown interest in running such a retail fund.

But whether investors will want to double-fund the $1 trillion initiative remains to be seen. As taxpayers, Americans are already part funding the clean up, and may not want to be have to
double their investment.

In addition, there is no guarantee that such funds will bring about sizeable returns, given that many analysts believe many such assets are already overvalued.

One source involved in the possible creation of these products said that
all involved were only too aware that if private investors are burned, there
is likely to be some political fall-out.
But even with the promise of substantial returns given the depressed state of the US property market at the moment, quite what the take-up by retail investors will be remains to be seen.

http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/financialcrisis/5137592/Treasury-tells-US-investors-to-buy-American.html

[ Δρόμοι ]
Για την επιχείρηση...

...αρετής κατά των φορολογικών παραδείσων γράψαμε χθες. Στη μεγάλη τους σπουδή όμως να φανούν ενάρετες, οι χώρες που έλαβαν μέρος στη Σύνοδο Κορυφής του Λονδίνου, την περασμένη εβδομάδα, παρέλειψαν να μιλήσουν για κάτι άλλους «παραδείσους» που βγάζουν μάτι και που ταλαιπωρούν ανθρώπινες ψυχές.

Το γαλλικό...

...περιοδικό «Μαριάν» επισημαίνει την παράλειψή τους. Και αναρωτιέται γιατί οι ηγέτες των πλουσιότερων χωρών του κόσμου απέφυγαν να μιλήσουν για τους «κοινωνικούς παραδείσους», δηλαδή για τις χώρες όπου το κόστος της εργασίας είναι εξευτελιστικό. Και τέτοιες χώρες υπάρχουν πολλές και στις τέσσερις άκρες της Γης, σε εξωτικά ασιατικά νησιά, σε κρατίδια της Κεντρικής Αμερικής, ακόμη και μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση! Σε αυτές τις χώρες, όπου το κόστος της εργασίας δεν φτάνει ούτε για να συντηρήσει τον εργάτη στη ζωή, συρρέουν χιλιάδες επιχειρήσεις από τις πλούσιες χώρες. Αφήνουν άνεργους τους εργαζομένους της πατρίδας τους, ξηλώνοντας τα εργοστάσιά τους και μεταφέροντάς τα σε αυτούς τους παραδείσους, όπου κερδίζουν περισσότερα επειδή το βιοτικό επίπεδο είναι χαμηλό. Μια μικρή περιήγηση στις επίσημες υπηρεσίες των πλούσιων χωρών είναι αρκετή για να δείξει πως αυτές οι χώρες όχι μονάχα ξέρουν, αλλά και εκμεταλλεύονται την κατάσταση. Το αμερικανικό υπουργείο Εργασίας δημοσιεύει τακτικά συγκριτικό πίνακα με τα ημερομίσθια σε 31 «κοινωνικούς παραδείσους». Το Διεθνές Γραφείο Εργασίας διαθέτει συγκεκριμένα στατιστικά στοιχεία για περισσότερες από εκατό χώρες με χαμηλά ημερομίσθια. Και η στατιστική υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης δημοσιεύει στατιστικά στοιχεία για τα ωρομίσθια στα 27 κράτη-μέλη της. Η σιωπή, λοιπόν, των ηγετών είναι φανερό πως ήταν ηθελημένη.

Το ωρομίσθιο...

...ενός Αμερικανού εργάτη είναι 24,5 δολάρια, αλλά του συναδέλφου του από τις Φιλιππίνες μόλις που ξεπερνάει το ένα δολάριο (1,1), ενώ του εργάτη από τη Σρι Λάνκα ούτε καν το φτάνει (0,6). Όμως δεν είναι ανάγκη να ταξιδέψουμε μέχρι τη μακρινή Ασία. Μέσα στο ίδιο μας το ευρωπαϊκό σπίτι, μιάμιση ώρα από την Αθήνα, τρεις ώρες από το Παρίσι, η Βουλγαρία είναι ένας κοινωνικός παράδεισος για τους βιομηχάνους: μόλις με 1,9 δολάρια αμείβεται την ώρα ο Βούλγαρος εργάτης. Όπως οι φορολογικοί παράδεισοι, έτσι και οι κοινωνικοί παράδεισοι αποτελούν στηρίγματα του οικονομικού συστήματος που σήμερα καταρρέει μπροστά στα μάτια μας. Για να ρίξει το κόστος της εργασίας, αυτό το σύστημα έβαλε τους εργαζομένους όλου του κόσμου να ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Και, όπως γράφει ο Σιλβέν Λαπουά στο περιοδικό «Μαριάν», οι ιθύνοντες των πλούσιων χωρών, οι «σοσιαλιστές» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι ειδικοί που τους εμπνέουν και οι μάνατζερ που επιμένουν να τους κολακεύουν, παραμένουν πεπεισμένοι πως αυτό το ίδιο σύστημα που προκάλεσε την κρίση θα τους επιτρέψει να βγουν από αυτήν.

Η κόλαση...

...του εργαζομένου, ναι, μπορεί να γίνει ο παράδεισος του επιχειρηματία. Αλλά μπορεί να συμβεί και το αντίστροφο.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4511432&ct=2

http://img139.imageshack.us/img139/998/datapidavimageiidiuc.jpg

‘Lehman Shock’ Fuels New Wave of Homeless in Osaka
Within two months of losing his job packing shelves at a cold-storage company in Osaka, Toshiyuki Miki says, he was homeless. “Lehman Shock” turned his life upside down, he says.

Lacking the 60,000 yen ($600) a month he needs to pay rent, Miki, 40, sleeps in cardboard boxes under the elevated Hanshin expressway in Umeda, Osaka’s central business district. It’s his home as the global recession triggered by the implosion of Wall Street banks batters Japan. About 460,000 people have lost their jobs since the Sept. 15 collapse of Lehman Brothers Holdings Inc., according to government data.

“I never realized it would affect me in this way,” said Miki, who picked up the Japanese phrase “Lehman Shokku” from the pages of discarded newspapers. “Before, I could always find some kind of job, but now there’s nothing.”

Miki’s loss of housing shows how Japan’s 2.95 million unemployed people threaten to fuel a rise in homelessness. Prime Minister Taro Aso may unveil a 15.4 trillion yen stimulus package tomorrow, according to a document obtained by Bloomberg News. Finance Minister Kaoru Yosano said April 6 the package will include a new social safety net for non-regular workers.

Yosano didn’t specify what help would be given to the lower-paid temporary or part-time workers. They accounted for 34.5 percent of Japan’s 55.3 million employed in September 2008 compared with 24 percent in 1999, official data show.

‘Crisis Situation’

Japan’s jobless rate will soar to a record of 5.7 percent by the end of March 2010 after reaching a three-year high of 4.4 percent in February, according to a Bloomberg survey of 11 economists. That’s the highest since 1953 when records began. Companies from Toyota Motor Corp. to Sony Corp. are firing thousands of workers and reducing output as Japan’s exports plunged a record 49.4 percent in February.

“We’re seeing a crisis situation here,” said Martin Schulz, a senior economist at Fujitsu Research Institute in Tokyo. “The spike in unemployment is much faster, and younger people have much less of a buffer.”

Many are temporary workers like Miki who find themselves in a downward spiral with little savings and an inadequate welfare system to fall back on, said Michihiko Okino, secretary-general of a nonprofit group that manages a homeless shelter in Osaka.

Across Japan, 77 percent of unemployed people don’t receive benefits, according to an International Labor Organization report released March 24. That compares with 57 percent in the U.S. and 13 percent in Germany.

‘Serious Problem’

“You’re going to have a serious problem,” Okino said. “People will use their savings first, then stay with friends if they can. It’s what happens after that we are bracing for.”

Japan’s average unemployment rate since 1953 is 2.5 percent, less than half the 5.7 percent in the U.S., according to Bloomberg data. Unemployment is above 8 percent in the U.S. and the euro region.

The rate in Japan is historically lower because there are fewer women in the workforce and men have tended to have long- term contracts they hold onto, according to Julian Jessop, chief international economist at Capital Economics Ltd. in London. He forecasts a rate of about 5.5 percent for the end of March 2010.

A rush of newly homeless is expected starting in May as workers exhaust their savings after being released from six- month or annual contracts that expired at the end of the fiscal year on March 31, Okino said.

Welfare Applications

Applications for state welfare assistance in Osaka surged 30 percent in December and 54 percent in January. City officials say they fear a rebound in homeless numbers that they have brought down to 4,024 from 7,757 in 2003, according to an official count, as the economy expanded for 5 1/2 years to October 2007.

“The numbers will definitely increase,” said Kazuo Furuya, head of homeless affairs in the city government, which is already 5 trillion yen in debt. “It’s not just Osaka, it’s a national problem.”

Osaka, with its blue-collar working base centered on traditional steel, manufacturing and shipping industries, is an indicator of the nation’s economic health, Schulz said.

Miki is two decades younger than most men sleeping in the streets of Osaka, a city of 2.64 million people that is 400 kilometers (250 miles) southwest of Tokyo. It has the largest number of homeless of any Japanese city.

Miki said he came to Osaka a decade ago, having previously worked on building sites in Yokohama, 30 kilometers south of Tokyo, after graduating from high school in Hiroshima when he was 18. Until his cold-storage job ended, he secured enough short-term contracts and part-time jobs in construction to feed and house himself, he said.

Soup Kitchens

Homeless since October, he keeps his hair neatly groomed and his red jacket, blue jeans and sneakers clean. The only hint of his circumstances is the black nylon suitcase he carries everywhere, containing his belongings.

A 15-minute drive south of where Miki spends his nights is Airin, a district where shelters and soup kitchens have sprung up to serve hundreds of older day laborers who are veterans of the streets.

Workers came to Airin, known locally as Kamagasaki, in the 1960s to work on construction sites for the 1970 Osaka Expo, which is regarded as marking Japan’s recovery from World War II. During the building boom of the 1980s and early 1990s, Airin’s population swelled to as many as 120,000 in an area the size of 116 football fields. There were more jobs than workers, and accommodations were cheap.

200 per Job

Now there are 200 applicants for every job, up from 30 to 40 a year ago, said Eriko Otani, a career counselor at Hello Work, a placement agency that fills lower-paid or temporary jobs. The number of factories in Osaka declined to 16,913 in 2005 from 28,392 in 1995 as manufacturers shifted jobs overseas, government data show.

On a cold March afternoon, more than 300 men stood in line at the labor office that assigns the next day’s shifts. Most left dejected. In the evening in Airin’s dirt-covered park, dozens of men with graying hair and thick coats warmed themselves around a fire as others rummaged through trash piles.

A stream of homeless men arrived at the entrance of the area’s largest shelter, whose 20-foot pale green metal walls dominate the park. Each got a pack of plain biscuits and could take a shower before claiming one of the 1,040 iron-framed beds with a thin mattress and a blanket. The only rule is no alcohol.

Beds Filling Up

“The situation has never been as bad as this for the residents of Airin,” said Yoshiko Mochihara, manager of the shelter. Its beds, which usually fill up in May and June, are already approaching full capacity, and the nonprofit group is considering building another shelter in the north of the city, she said.

“Most newly homeless will choose net cafes and other parts of the city before they come here,” she said.

Noboru Moto, 60, said he is too old to be hired for one of the few construction jobs available, so he collects aluminum cans around Airin’s park to sell to scrap metal merchants.

Until last year, he could earn 160 yen a kilogram, or 2,300 yen a day, enough for three square meals, he said. A drop in aluminum prices means he now gets 50 yen a kilogram, reducing him to a solitary lunch box of rice, vegetables and a little meat sold at convenience stores, he said.

“I’ll keep collecting; what else can I do?” Moto said, pausing by his cart with his prized possession, a pocket radio in a plastic bag tied to the handle.

‘Dirty and Smelly’

Miki tried sleeping in Airin but was put off by the conditions.

“It’s just not a good place, dirty and smelly,” he said. “There are better places to go that aren’t so desperate.”

No one knows how many like him are moving on to Osaka’s streets, charity officials say.

In 2004, then-Prime Minister Junichiro Koizumi extended labor laws, allowing carmakers and other manufacturers to use more lower-paid temporary workers and for longer periods. That helped employers cut production costs because they could hire and fire to meet demand.

“The labor laws switched the burden for supporting Japan’s workforce from the companies to the government,” said Wataru Kishi, in charge of welfare assistance at Osaka’s city government. “The issue is whether the government can provide the support or the entire system will collapse.”

Japan’s national government, which pays 75 percent of welfare costs, according to Kishi, has already pledged 1.1 trillion yen in economic stimulus to subsidize temporary workers’ jobs and house those out of work.

‘Felt Ashamed’

In December, the government announced it secured 13,000 housing units nationwide to give to the newly unemployed. It also said it would pay companies 60,000 yen a month to keep temporary workers they planned to eliminate on the payroll. The subsidy lasts for 6 months.

Miki said he didn’t know he might be entitled to assistance and hasn’t applied for any.

Instead, he makes around 3,600 yen a day from selling the Big Issue, a magazine for the benefit of homeless people, outside the Hankyu railway station in northern Osaka from 8 a.m. to 7 p.m., he said. That’s far less than the 260,000 yen a month he reports making in a 60-hour week at his packing job.

“The first time I sold Big Issue, I felt so ashamed,” he said. “But I’m not doing it out of choice. This could happen to anyone.”

Miki said he reads newspapers he finds looking for signs of an economic rebound. For now, he said, he worries that a prolonged recession may reduce the number of shoppers who buy the Big Issue.

“If that happens,” he said. “I’m really going to be in a tough spot.”

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601109&sid=aFTPC.EzvUsA&refer=home

ΗΠΑ: άστεγοι σε... άδεια σπίτια
Μπορεί η μετακόμιση της Βασίλισσας Ωμέγα (Queen Omega) να είναι από τις λίγες που έγινε κάπως φανερά, αλλά κατά την «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν», καθημερινά στις ΗΠΑ εκατοντάδες σπίτια που έμειναν άδεια, λόγω της κρίσης, γεμίζουν και μάλιστα πολύ γρήγορα από αστέγους.


Η Βασίλισσα Ωμέγα (όπως η ίδια συστήνεται) είναι 48 ετών. Μετακόμισε πρόσφατα από το σπίτι φίλου της, στο οποίο κοιμόταν σε καναπέ, σε σπίτι τριών υπνοδωματίων που πριν από μερικά χρόνια είχε πωληθεί αντί 400.000 δολαρίων. Συστήθηκε στους γείτονες, υπέγραψε συμβόλαια με τις εταιρείες ηλεκτροδότησης και υδροδότησης και έκανε και σύνδεση στο Ιντερνετ. Εκείνο που δεν είπε σε κανέναν είναι ότι δεν έχει δικαίωμα να μένει στο σπίτι. Υπάρχουν πάνω από δέκα οργανώσεις δικαιωμάτων πολιτών στις ΗΠΑ που βοηθούν τους άστεγους να πιάσουν ένα από τα χιλιάδες σπίτια που έμειναν άδεια λόγω κατασχέσεων ή εξώσεων. Η οργάνωση «Πάρε Πίσω τη Γη», που βοήθησε την Ωμέγα, είναι από εκείνες που εργάζονται κάπως πιο φανερά. Οι ίδιες οργανώσεις πολύ συχνά στηρίζουν δανειολήπτες για να μην αφήσουν τα σπίτια τους σε περίπτωση κατάσχεσης ή έξωσης. Το θεωρούν ως πράξη πολιτικής ανυπακοής. Και λένε οι οργανώσεις ότι συχνά τους βοηθούν και οι γείτονες των δανειοληπτών, ακόμα και τα αστυνομικά τμήματα. Οι σερίφηδες κάνουν τα στραβά μάτια ή απλώς κωλυσιεργούν, όταν πρέπει να αντιδράσουν στις καταπατήσεις. Ετσι, οι καταπατήσεις μπορεί να διαρκέσουν από 20 λεπτά ώς πάνω από ένα χρόνο. Πάντως κοστίζουν περί τα 200 δολάρια στις οργανώσεις που βοηθούν.

Στη Μινεσότα, η οργάνωση «Οικονομική Εκστρατεία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Φτωχών» στέγασε σε 13 σπίτια οικογένειες αστέγων. Στη Φιλαδέλφεια η Ενωση Δικαιωμάτων Κοινωνικής Πρόνοιας Κένσινγκτον συντηρεί το κτίριο στο οποίο μένουν 13 οικογένειες. Η Σέρι Χονκάλα, μέλος της οργάνωσης στη Μινεσότα, δήλωσε ότι της ζητούν να εκπαιδεύσει μέλη και άλλων τέτοιων οργανώσεων που βοηθούν στην καταπάτηση άδειων ιδιοκτησιών. Οσο για τους καταπατούντες ξέρουν ότι μπορεί να αναγκαστούν να φύγουν ανά πάσα στιγμή. Ως τότε φέρονται σαν στο σπίτι τους. Απλώς κάνουν όσο γίνεται λιγότερη αισθητή την παρουσία τους.

http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=33626

Ποσό-ρεκόρ για το έλλειμμα των ΗΠΑ
Μεγαλύτερο του αναμενομένου Το έλλειμμα όμως είναι σε δολλάρια.
Τι θα γινόταν άραγε αν έριχναν την αξία του δολαρίου (πληθωρισμός)?
Τότε και η αξία του ελλείμματος θα έπεφτε και αυτή.
Να γιατί έχουν λυσσάξει να περνούν το ένα μεά το άλλο, μέτρα που οδηγούν σε πληθωρισμό.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_10/04/2009_275023

Μικρό το προβάδισμα του καπιταλισμού στις ΗΠΑ
Καπιταλισμός, σοσιαλισμός: Δημοσκόπηση αποκαλύπτει τι προτιμούν οι Αμερικανοί εν μέσω «βαθειάς» ύφεσης. Δυστυχώς η αριστερά εκεί δεν έχει καμία σοβαρή παρουσία, ώστε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, αλλιώς τώρα θα μπορούσαμε -και θα έπρεπε- να μιλάγαμε για την επόμενη μεγάλη επανάσταση στις ΗΠΑ.
Ποτέ δεν ξέρεις βέβαια, αλλά στην πραγματικότητα οι πιθανότητες είναι λίγες, καθώς είναι δύσκολο να οργανωθεί κάτι σοαβαρό και αξιόπιστο "εν μία νυκτί"...
Με όχι πολύ μεγάλη πλειοψηφία-53%-οι Αμερικανοί κρίνουν καλύτερο οικονομικό σύστημα τον καπιταλισμό, ενώ η πατρίδα τους διέρχεται τη χειρότερη ύφεση από δεκαετίες, όπως ανέδειξε μία δημοσκόπηση του οίκου «Rasmussen Reports», που κυκλοφόρησε σήμερα. Ας σημειωθεί ότι 20% των ερωτηθέντων Αμερικανών έκριναν πως «το καλύτερο κατά την άποψή τους οικονομικό σύστημα, είναι ο σοσιαλισμός"-ποσοστό, πάντως, πολύ υψηλό για τη «χώρα-φέουδο» του καπιταλισμού.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_09/04/2009_274850

«Σήμα» για μείωση εργάσιμων ημερών
Ο υπ. Οικονομίας τάχθηκε υπέρ των «έκτακτων λύσεων» στην εργασία, αποδεχόμενος την πρόταση του Κ. Μίχαλου για εβδομάδα 3-4 ημερών με παράλληλη περικοπή των αποδοχών
«Σήμα» για ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων με μείωση των εργάσιμων ημερών και παράλληλη... συρρίκνωση των αποδοχών των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα έδωσε χθες ο υπουργός Οικονομίας, κ. Γιάννης Παπαθανασίου.

Μιλώντας αργά χθες το απόγευμα σε εκδήλωση της Ελληνικής Ενωσης Επιχειρηματιών, ο υπουργός τάχθηκε υπέρ «έκτακτων λύσεων» και στα εργασιακά.

Πιο συγκεκριμένα, στην τοποθέτηση του κ. Θανάση Λαβίδα, αντιπροέδρου του ΣΕΒ, ότι είναι προτιμότερο, αφού το επιτρέπει και το νομοθετικό πλαίσιο, να προχωρήσουμε σε ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων από το να χαθούν θέσεις εργασίας ο κ. Παπαθανασίου ανέφερε πως «σε έκτακτες περιστάσεις υπάρχουν και έκτακτες λύσεις».

Με την άποψη αυτή ουσιαστικά αποδέχτηκε την πρόταση που έχει καταθέσει εδώ και καιρό ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ, κ. Κωνσταντίνος Μίχαλος, για εβδομάδα τριών ή τεσσάρων εργάσιμων ημερών με αυτόματη παράλληλη περικοπή των αποδοχών.

Παράλληλα, παρείχε «κάλυψη» και στις επιχειρήσεις εκείνες που έχουν ήδη υιοθετήσει μείωση εργάσιμων ημερών και μισθών.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8477&pubid=3044815

http://img529.imageshack.us/img529/9753/20860normal.jpg
Συνταξιούχοι πραγματοποίησαν συγκέντρωση και κατόπιν πορεία προς το ΥΠΕΘΟ διαμαρτυρόμενοι για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.

«Πολλοί θα βγουν στην παρανομία»
«Βλέπω κόσμο στις πλατείες να περιμένει ώρες ατελείωτες για δουλειά. Ανθρωποι πάνω από 45 ετών που ζουν περισσότερο από 15 χρόνια στην Ελλάδα με τις οικογένειές τους. Πολλοί δεν έχουν δουλέψει για 2 - 3 μήνες. Αλλοι ζουν από το ταμείο ανεργίας», λέει η 40χρονος Διονύσης Κεκάϊ, Αλβανός οικοδόμος, συνδικαλιστής και πατέρας δυο παιδιών που μεγαλώνουν στην Ελλάδα. «Η κατάσταση φάνηκε στον κόσμο που μαζεύτηκε στην απεργία της Πέμπτης (σ.σ. στις 2 Απριλίου). Κατέβηκε κόσμος που δεν είχε ξαναπάει σε πορεία».

Πέρα όμως από το σοβαρότατο πρόβλημα της δουλειάς υπάρχει ένα άλλο αξεπέραστο και εφιαλτικό: Ο ελληνικός νόμος συνδέει άρρηκτα τη δυνατότητα νομιμότητας με τα ένσημα, ανεξάρτητα πόσο παλιός είναι ο αλλοδαπός στη χώρα, αν τα παιδιά του έχουν γεννηθεί ή μεγαλώσει εδώ. «Πολλοί άνθρωποι θα βγουν στην παρανομία», σημειώνει ο κ. Κεκάϊ. «Το θέμα πρέπει να τεθεί σε δημόσια κουβέντα. Για να έχεις το δικαίωμα να πας στο γιατρό χρειάζονται 60 ένσημα την πρώτη χρονιά και 10 ένσημα επιπλέον κάθε έτος μέχρι να συμπληρωθούν τα 100. Ενας συνάδελφός μου έλεγε πρόσφατα: «Δεν έχω γιατρό φέτος. Εχω 45 ένσημα»... Αμα συνεχίσει έτσι η κατάσταση δεν ξέρω τι θα γίνει... Οι εργάτες ζητάνε δουλειά. Τι θα κάνει η κυβέρνηση; Τα συνδικάτα πρέπει να δουν τι θα κάνουν».

Ο κατά 15 χρόνια νεότερος Εντβίν Μποντάρι με άλλους τρεις φίλους του κάνουν ανακαινίσεις σπιτιών, γραφείων και άλλων χώρων. Είναι καλά οργανωμένοι ως ομάδα και δεν βιώνουν αναδουλειά, αφού απευθύνονται σε μικρομεσαία και μεσαία εισοδήματα. Ομως έχει μειωθεί το μεροκάματο. Επεσε από τα 80-90 ευρώ την ημέρα στα 60-70. Ε, υπάρχει ανησυχία. Υπάρχει και γκρίνια για τους Ασιάτες που έρχονται και ρίχνουν τα μεροκάματα στα 35 - 40 ευρώ την ημέρα» Κάνουν το ίδιο καλή δουλειά με αυτούς που έχουν χρόνια εμπειρία; Αυτό δεν λέει τίποτα. Τα ίδια έλεγαν και για εμάς οι Ελληνες όταν πρωτοήρθαμε. Οτι δεν είμαστε καλοί. Αλλά τις πήραμε τις δουλειές».

Τι θα κάνει άμα χειροτερέψουν τα πράγματα; «Εγώ δεν έχω οικογένεια. Θα σηκωθώ και θα φύγω. Φίλοι στη Γαλλία και τη Γερμανία μου λένε πως έχει περισσότερη δουλειά από την Ελλάδα κι ας έχει κι εκεί κρίση»...

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_11/04/2009_310836

Οι Ρώσοι Κροίσοι σε κρίση, οι εργαζόμενοι απλήρωτοι και το Κρεμλίνο αμήχανο
Ολο και περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν να καθυστερεί η καταβολή των μισθών τους στη Ρωσία και η κατάσταση αυτή αποτελεί πικρή υπενθύμιση της χαοτικής κατάστασης που γνώρισε η χώρα τη δεκαετία του 1990. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, τουλάχιστον ένα εκατομμύριο άτομα είδαν να παρακρατούνται προσωρινά οι μισθοί τους τον Φεβρουάριο. Ο αριθμός αυτός είναι ο μεγαλύτερος τα τελευταία τρία και πλέον χρόνια.

Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν πως αυτά τα στοιχεία, τα οποία βασίζονται σε στοιχεία των εργοδοτών, δεν αποκαλύπτουν παρά μόνον μέρος του πραγματικού προβλήματος. Καθώς επεκτείνεται το πρόβλημα σε όλους τους τομείς της οικονομίας, το Κρεμλίνο απευθύνει έκκληση σε μια απίθανη κατηγορία ψηφοφόρων: στους ολιγάρχες. Ο κ. Μεντβέντεφ αφιέρωσε μέρος της τελευταίας ομιλίας του σε ένα κήρυγμα προς την ολιγαρχία, σχετικό με την ανάγκη να διατηρηθούν θέσεις εργασίας, τονίζοντας την ηθική πλευρά του ρόλου που πρέπει να διαδραματίσουν. Υπογραμμίζοντας πόσο γρήγορα πλούτισαν οι επιχειρηματίες της χώρας, τους δήλωσε πως τώρα πρέπει να βοηθήσουν για να εξέλθει η χώρα από την κρίση. «Είναι καιρός να αποπληρώσετε τα χρέη σας, χρέη ηθικής φύσης», τόνισε και προσέθεσε ότι «αν κάποιος είναι πράγματι επιχειρηματίας, γνωρίζει πώς να αποτιμά τους υπαλλήλους του». Καθώς έχουν πέσει οι τιμές των εμπορευμάτων, οι πλούσιοι της Ρωσίας βλέπουν τον πλούτο τους να μειώνεται. Σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, το 2008 η Ρωσία είχε 87 δισεκατομμυριούχους. Τώρα έχει 32. Καθώς οι ολιγάρχες πιέζονται από ανυπόμονους πιστωτές, μπορούν να στραφούν μόνον στο Κρεμλίνο, που επισήμως εναντιώνεται στον κρατικό έλεγχο της οικονομίας.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_11/04/2009_310776

Τείχος θα χωρίζει πλούσιους και φτωχούς
ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΪΡΕΣ.
Σφοδρές αντιδράσεις έχει προκαλέσει στην Αργεντινή η απόφαση του δημάρχου του Σαν Ισίδρο να υψώσει τείχος προκειμένου να χωρίσει τις πλούσιες από τις φτωχές περιοχές. Ο δήμαρχος του αριστοκρατικού προαστίουΓκουστάβο Ποσέεανακοίνωσε την πρόθεσή του να φτιάξει ένα τείχος άνω του 1,5 χλμ. σε μήκος, προκειμένου να καταπολεμήσει την ανασφάλεια που νιώθουν οι πολίτες. Η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί σημαντικά στην Αργεντινή- ιδιαίτερα στο Μπουένος Αϊρες των 12 εκατομμυρίων κατοίκων- το τελευταίο διάστημα, λόγω και της οικονομικής κρίσης.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=263393

http://www.tvxs.gr/images/stories_photos/09418_0904111212.jpg

Αναβλήθηκε η Σύνοδος Ανατολικής Ασίας λόγω διαδηλώσεων
Αναβλήθηκε εξαιτίας των εκτεταμένων διαδηλώσεων, η Σύνοδος της Ανατολικής Ασίας, η οποία επρόκειτο να πραγματοποιηθεί την Κυριακή στην Πατάγια, της Ταϊλάνδης. Οι διαδηλωτές κατάφεραν να σπάσουν τον κλοιό των δυνάμεων ασφαλείας και να εισβάλουν στο ξενοδοχείο όπου επρόκειτο να πραγματοποιηθεί η σύνοδος. Κάποιοι από τους πολιτικούς ηγέτες που είχαν καταφθάσει στην πόλη, εγκλωβίστηκαν στα ξενοδοχεία που διέμεναν και φυγαδεύτηκαν με ελικόπτερα.

Ο πρωθυποργός της Ταϊλάνδης κήρυξε την Πατάγια σε κατάσταση εκτάτου ανάγκης. Αίτημα των διαδηλωτών η παραίτηση της κυβέρνησης του Αμπχιζίτ Βετζαζίβα, ο οποίος ανήλθε στην εξουσία τον περασμένο Δεκέμβριο μέσω κοινοβουλευτικών αποστασιών, που σύμφωνα με την αντιπολίτευση υποκινήθηκαν από το στρατό. Οι αρχές της Ταϊλάνδης επέμεναν μέχρι τελευταία στιγμή, ότι ελέγχουν την κατάσταση και ότι αποκλείεται το ενδεχόμενο της αναβολής της συνόδου, παρά το γεγονός ότι πολλές συναντήσεις είχαν αναβληθεί ή καθυστερήσει εξαιτίας των διαδηλώσεων.

Στη Σύνοδο επρόκειτο να συμμετάσχουν τα 10 μέλη της Ένωσης Εθνών της Νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN), καθώς επίσης και η Κίνα, η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, η Ινδία, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, για να συζητήσουν οικονομικά, εμπορικά και θέματα ασφάλειας.

Τη θίψη του, για την αναβολή της Ασιατικής Συνόδου Κορυφής, εξέφρασε ο γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι Μουν, ο οποίος δήλωσε «Λυπούμαι βαθύτατα για την αναβολή. Κατανοώ τους λόγους που οδήγησαν την κυβέρνηση της Ταϊλάνδης στη λήψη αυτής της δύσκολης απόφασης. Εύχομαι η ομαλότητα να επανέλθει σύντομα στην Ταϊλάνδη, και οι διαφορές να επιλυθούν μέσω του διαλόγου και ειρηνικών μέσων».

http://www.tvxs.gr/v9418

Obama seeks $83.4 billion more in 2009 war funds
President Barack Obama asked the U.S. Congress on Thursday for an extra $83.4 billion to fund the wars in Iraq and Afghanistan this year, citing threats from al Qaeda and a resurgent Taliban.
http://www.reuters.com/article/newsOne/idUSTRE5386BX20090410

Ο Ρ. Γκέιτς τα βάζει με την αμυντική βιομηχανία Ε όχι δα. Πράγματι μειώνει τα σχετικά κονδύλια, όχι όμως διότι όντως σκοπεύει να εγκαταλείψει -αλλοίμονο- τις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες, αλλά διότι πλέον προσανατολίζεται σε νέου είδους πολέμους, που απαιτούν άλλα μέσα...
Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Γκέιτς, πάντοτε είχε ήπιους τρόπους δημοσίως. Ωστόσο, μόλις αποκάλυψε μια αναθεώρηση του ετήσιου προϋπολογισμού του Πενταγώνου, η οποία προκάλεσε κραυγές αγωνίας στο Κογκρέσο και την αμυντική βιομηχανία της χώρας.

Η αναθεώρηση δεν αφορά σε καμία μείωση του ετήσιου προϋπολογισμού των 534 δισ. δολαρίων του Πενταγώνου. Αφορά ωστόσο σε περικοπές μιας σειράς παραδοσιακών στρατιωτικών προγραμμάτων, τα οποία συντηρούσαν μεγάλοι εργολάβοι της αμυντικής βιομηχανίας.

Ο κ. Γκέιτς αναμορφώνει τον προϋπολογισμό του Πενταγώνου έχοντας έναν στόχο κατά νου. Πιστεύει ότι οι ΗΠΑ, με δεδομένη την οικονομική κρίση, δεν διαθέτουν απεριόριστες δυνατότητες για να πολεμήσουν σε κάθε είδος πολέμου και πως το Πεντάγωνο δεν αγοράζει πάντοτε τα όπλα τα οποία χρειάζεται η χώρα.

Με λίγα λόγια, εκτιμά ότι οι ΗΠΑ χρειάζονται περισσότερα μέσα για να αντιμετωπίσουν τους αντάρτες του Ιράκ και του Αφγανιστάν και λιγότερα μέσα για να πολεμήσουν πολέμους εναντίον μεγάλων δυνάμεων, όπως η Ρωσία και η Κίνα, οι οποίοι μάλλον δεν θα γίνουν ποτέ.

Από τη μία πλευρά ο κ. Γκέιτς κάνει στροφή μακριά από τον συμβατικό πολεμικό σχεδιασμό, περικόπτοντας τα προγράμματα πυραυλικής άμυνας, τερματίζοντας την παραγωγή του μαχητικού F-22 και καθυστερώντας την κατασκευή ενός νέου βομβαρδιστικού.

Από την άλλη, επιθυμεί να ενισχύσει τις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις, να αυξήσει τη δύναμη του στρατού και του σώματος των πεζοναυτών και να επενδύσει δισεκατομμύρια σε εξοπλισμό παρακολούθησης, όπως τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Με δεδομένες τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, είναι εύκολο να υποθέσουμε ότι οι αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις εναντίον ανταρτών θα κυριαρχήσουν στη νέα γενιά πολέμων. Για την καταστολή του λαού, που θα εξεγερθεί κατά πάσα πιθανότητα, διότι τον οδηγούν στην πτώχευση, τσιμουδιά από τα κυρίαρχα ΜΜΕ.

Ωστόσο, ο κίνδυνος για τις ΗΠΑ από τις βιομηχανοποιημένες χώρες δεν εξαφανίστηκε εντελώς. Προτού ο κ. Γκέιτς τροποποιήσει περαιτέρω τον προϋπολογισμό του Πενταγώνου, μια πιο σχολαστική εκτίμηση της απειλής που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους, είναι οπωσδήποτε απαραίτητη.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=9464&pubid=7419108

Και ένα αποκαλυπτικό κείμενο από τους συντρόφους του ΜΛ-ΚΚΕ:

O μύθος για τα «μεγάλα οφέλη» της χώρας από την ένταξη στην EE
Πολλές φορές τα MME σκόπιμα αναφέρονται στα «πλεονεκτήματα» της EE, ούτως ώστε να δημιουργείται αβίαστα στην κοινή γνώμη το φοβικό ερώτημα: «Tι θα γινόμασταν αν δεν ήμασταν στην EE». Πολλές φορές το ίδιο ερώτημα απευθύνεται καλοπροαίρετα από φίλους και σε μας.
Kατ' αρχή πρόκειται για ένα ψεύτικο δίλημμα που τίθεται στην κοινωνία από την κυρίαρχη τάξη και τα MME της, με στόχο να αναδείξει τάχα την ανωτερότητα του καπιταλιστικού συστήματος και βεβαίως τα «πλεονεκτήματα» της EE, όπως φυσικά τα εννοεί η πλουτοκρατική ολιγαρχία του τόπου.
Tο αν μπαίνουμε ή βγαίνουμε σε ένα πολιτικό, οικονομικό, στρατιωτικό συνασπισμό κρατών, αυτό καθορίζεται από την ακολουθητέα πολιτική, με βάση ακριβώς αυτά τα οικονομικά, πολιτικά, στρατιωτικά συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, έξω και πέρα από τις λαϊκές επιδιώξεις και τα λαϊκά συμφέροντα, όπως ήδη πολλές φορές παρατηρήσαμε, π.χ. εμπλοκή της EE σε πολέμους, ανατροπές της λαϊκής ετυμηγορίας στα δημοψηφίσματα, αντιτρομοκρατικοί νόμοι, αντεργατικά μέτρα, περιορισμός δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, αντιαγροτική πολιτική, κ.α.. Kατά συνέπεια το ζήτημα δεν είναι οικουμενικό, όπως λ.χ. ότι βρισκόμαστε στο χώρο της ευρωπαϊκής Hπείρου, αλλά είναι καθαρά ταξικό και σαν τέτοιο θα πρέπει να εξετάζεται. Άρα ένας κομμουνιστής και πόσο μάλλον μία κομμουνιστική οργάνωση, δεν έχει κανένα λόγο να απολογείται για το πώς διαχειρίσθηκε η αστική τάξη και οι πολιτικοί υπηρέτες της το θέμα της ένταξης με γνώμονα πάντα τα συμφέροντά της. Eκείνο όμως που έχει καθήκον να κάνει, είναι να ασκήσει κριτική για τις τραγικές συνέπειες που συνεπάγεται για το λαό μας η ένταξη της χώρας στην EE, που έγινε έξω και πέρα από τα δικά του ταξικά συμφέροντα.
Aς πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Oι ιστορικές επιδιώξεις

Oι έξι χώρες που αποτέλεσαν το 1956 τον πυρήνα της EE, κάλυπταν τότε το 70% της παραγωγής της EOK, έχοντας στα χέρια τους υψηλή τεχνολογία, αναπτυγμένη βιομηχανία, ικανοποιητική Γεωργία και πάνω απ' όλα ιμπεριαλιστικές περγαμηνές. Tο κίνητρο της συνεργασίας τους ήταν ο ορατός κίνδυνος υποβάθμισής τους, από το συνεχώς ογκούμενο ανταγωνισμό μεταξύ των υπερδυνάμεων HΠA - EΣΣΔ και την ανερχόμενη Iαπωνία. O προφανής στόχος τους δεν ήταν άλλος από την ανάπτυξη και εκμετάλλευση της πιο σύγχρονης τεχνικής, την ταχύτερη οικονομική ανάπτυξη της παραγωγής, την οργάνωση καλύτερων διεθνών όρων ανταγωνισμού και την μέσω της ενοποίησης και χωρίς προστατευτισμούς, μεγάλη διάσταση της κοινής τους αγοράς. Φυσικά, ανομολόγητος σκοπός, η προώθηση μίας κοινής πολιτικής στις σχέσεις με τις Tρίτες χώρες. H παρακάτω περικοπή από το κείμενο της Έκθεσης Spaak, προέδρου τότε της Kομισιόν, είναι αποκαλυπτική των μύχιων προθέσεων της τότε EOK: «...μεταξύ HΠA, που σχεδόν σε κάθε τομέα διασφαλίζουν μόνες τους το 50% της παγκόσμιας παραγωγής και των σοσιαλιστικών χωρών, που εκτεινόμενες στο 1/3 του πληθυσμού της υδρογείου, αυξάνουν την παραγωγή τους με ρυθμό 10 - 15% το χρόνο, η Eυρώπη, η οποία άλλοτε είχε το μονοπώλιο της μεταποιητικής βιομηχανίας και αντλούσε σημαντικούς πόρους από τις υπερπόντιες κτήσεις της, βλέπει σήμερα την εξωτερική της θέση να εξασθενίζει, την επιρροή της να δύει, την ικανότητά της για πρόοδο να χάνεται λόγω των διαιρέσεών της». Mε δύο λόγια, ζητά την άσκηση ιμπεριαλισμού με καλύτερους όρους σε σχέση με τις δύο υπερδυνάμεις.
Oι έξι χρειάζονταν οπωσδήποτε και τη Bρετανία, λόγω της διεθνούς ισχύος της και της τεράστιας αγοράς της Kοινοπολιτείας, μάλλον και τη Δανία, ελάχιστα την Iσπανία και καθόλου την Iρλανδία, την Eλλάδα και την Πορτογαλία. Mε τη Bρετανία, Δανία και Iσπανία, η EOK αποκτούσε το 90% της τότε παραγωγής. H ένταξη της Iρλανδίας, Eλλάδας και Πορτογαλίας έγινε για λόγους πολιτικούς (Iρλανδία), ενιαιότητας του Iβηρικού χώρου (Πορτογαλία) ή γεωστρατηγικούς (Eλλάδα). Έτσι η EOK καθυπόταξε στους ιμπεριαλιστικούς της σχεδιασμούς και την Eλλάδα. Aπό την πλευρά της η άρχουσα τάξη επεδίωξε τη σταθεροποίηση της εξουσίας της με την οικονομική, πολιτική, εξάρτησή της από την EOK. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι δεκάδες χώρες του Tρίτου κόσμου είναι «συνδεδεμένες» με την EE, όπως το Kαμερούν, η Kένυα, η Σομαλία, το Tόγκο, η Άνω Bόλτα, ή το Tσαντ, το Mπουρούντι, η Pουάντα, η Σενεγάλη, η Γαλλική Πολυνησία, το Tζιμπουτί, οι Oλλανδικές Aντίλλες, το Kονγκό, η Oυγκάντα, η Tυνησία, η Tανζανία, η Nέα Kαληδονία, τα Nησιά Kόμαρο, η Δημοκρατία της Kεντρικής Aφρικής, η Mαυριτανία, το Mάλι, το Zαΐρ, η Δαχομέη, το Γκαμπόν, η Aκτή του Eλεφαντοστού, κλπ., κ.λπ. Aυτός είναι ο λεγόμενος «συμβολαιακός ιμπεριαλισμός», για να χαριτολογήσουμε.

Tο θέμα της «σύγκλισης» και της «συνοχής»

Για το θέμα της «σύγκλισης των οικονομιών» έκανε λόγο και η αρχική Συνθήκη του 1957. Bεβαίως στον κοινοτικό καταμερισμό για τις Iσπανία, Πορτογαλία και Eλλάδα προσμετρήθηκε και το κίνητρο της προοπτικής για κάθε είδους υπηρεσίες στον τομέα του τουρισμού, καθώς και της άντλησης γεωργικών προϊόντων. Ωστόσο από την αρχή της ένταξης, οι κυβερνήσεις της NΔ, του ΠAΣOK, αλλά και οι λεγόμενες Oικουμενικές, καλλιέργησαν στο λαό την αντίληψη ότι η πολιτική της EOK για τη «σύγκλιση» ή ακόμα για την «οικονομική και κοινωνική συνοχή», έχει σκοπό να καλύψει τα χάσματα ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς ή ακόμα και ανάμεσα σε τάξεις.
Nα ξεκαθαρίσουμε ότι πρόκειται για σύγκλιση οικονομιών και όχι ανθρώπων και συνοχή περιοχών και όχι τάξεων. Aυτό που επεδίωκε τότε η EOK, ήταν μία εσωτερική τακτοποίηση, μία «ολοκλήρωση» όπως την έλεγε, ούτως ώστε να μπορεί να ασκεί με καλύτερους όρους την ιμπεριαλιστική, αρπακτική της πολιτική. Aπό αυτή την άσκηση της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, που διαπερνά πέρα για πέρα την ίδια τη φύση της EE, ένα μικρό μερίδιο -το τίμημα της εξαγοράς της δηλαδή- σε επίπεδο βιοτικού επιπέδου και ανάπτυξης, πήραν και η αγροτιά (επιδοτήσεις, MOΠ, κ.λπ.) και οι εργαζόμενοι (ATA, επιχορηγήσεις Tαμείων, κλπ.). Όμως σήμερα, 28 χρόνια μετά, από την ίδια μας την πείρα αντιλαμβανόμαστε ότι η καπιταλιστική «ολοκλήρωση» είναι άρρηκτα δεμένη με την καταστροφή των φτωχομεσαίων αγροτικών νοικοκυριών, με την κατεδάφιση των Aσφαλιστικών δικαιωμάτων, την ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Yγείας, της Πρόνοιας, με τη συρρίκνωση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, με το ξεθεμελίωμα των εργασιακών σχέσεων, με την επιστροφή στον εργασιακό Mεσαίωνα.

Tι λένε οι αριθμοί

Δεν υπάρχει κανένας μας που να μην κάνει σε καθημερινή βάση, ένα κάποιο ισοζύγιο. Iσοζύγιο οικονομικό, πολιτιστικό, εργασιακό, πολιτικό, συναισθηματικό αν θέλετε. Eίναι μια χρήσιμη λειτουργία, προκειμένου να εξαχθούν συμπεράσματα και να καθορισθούν στόχοι. Kαι ένα ισοζύγιο έχει τα αρνητικά και τα θετικά του σημεία.
Πολλοί παρουσιάζουν την ένταξη της χώρας μας στην EE και την ONE σαν πανάκεια. Eίναι έτσι; Aς το δούμε με την αμείλικτη δύναμη των αριθμών.
Γεωργικός τομέας.
Tο 1981 υπήρχαν 997.000 αγροτικά νοικοκυριά.
Tο 2007 έμειναν 614.000. Δηλ. μέσα σε 28 χρόνια 383.000 αγροτικά νοικοκυριά και περίπου 800.000 αγρότες εγκατέλειψαν την αγροτική δραστηριότητα!
Tο 1981 η συμμετοχή της Γεωργίας/Kτηνοτροφίας/Aλιείας στο AEΠ ήταν 15%.
Tο 2008 έπεσε στο 3,1%.
Tο 1981 το Aγροτικό Eμπορικό Iσοζύγιο είχε πλεόνασμα γύρω στα 65 εκατ. δολάρια.
Tο 2009 είχε έλλειμμα περίπου 3,5 δις δολάρια!
Tο 1974 μέχρι το 1981 ο ρυθμός ανάπτυξης της Γεωργίας ήταν περίπου 1,5% το χρόνο.
Aπό το 1981 ο ρυθμός ανάπτυξης μειώνεται κατά 0,2% το χρόνο!
Mετά την ένταξη της χώρας στην EOK, υπήρξε μία κατακόρυφη πτώση του επενδυτικού παγίου κεφαλαίου στη Γεωργία. Mε το εφεύρημα των επιδοτήσεων, συγκαλύφθηκε η προϊούσα καταστροφή της παραγωγικής δομής, δημιουργώντας μία τεχνητή ευμάρεια. Θυμίζουμε τις χωματερές στα πορτοκάλια κ.α. αγροτικά προϊόντα. O στόχος της -τότε- EOK ήταν η μεταβίβαση του ελέγχου της αγροτικής παραγωγής σε εξωτερικά κέντρα, λ.χ. ΠOE. Έτσι και έγινε.
Bιομηχανικός τομέας.
Tο 1985 η συμμετοχή του τομέα της βιομηχανίας στο AEΠ, έφθανε το 29,3%.
Tο 2004 μόλις που άγγιζε το 19,4%. Δηλ. μέσα σε μία εικοσαετία έπεσε κατά 10%. Aπό το 2004 και λόγω των μεγάλων κατασκευαστικών έργων το ποσοστό της βιομηχανίας (κλάδος κατασκευών) ξανανέβηκε στο 21%, για να ξαναπέσει από το 2008 στο 19,8%, την πτωτική πορεία που συνεχίζει και σήμερα.
Σαν πρώτο συμπέρασμα μπορούμε να πούμε ότι η συμμετοχή της Γεωργίας και Bιομηχανίας στο AEΠ, από περίπου 45% που ήταν το 1981, έπεσε στο περίπου 22% σήμερα.
Παίρνοντας το 1981 σαν σύγκριση δεν σημαίνει ότι αποδεχόμαστε σαν θετική την τότε κατάσταση. Kαι τότε και σήμερα ο κοινός παρονομαστής ήταν η ιμπεριαλιστική εξάρτηση με στηρίγματα τα κόμματα της μεγαλοαστικής τάξης NΔ και ΠAΣOK. H σύγκριση με το 1981 γίνεται για να ξεσκεπάσουμε την απάτη και τη δημαγωγία των ευρωλάγνων κομμάτων που ισχυρίζονταν ότι η ένταξη της χώρας στην EOK θα έφερνε την οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία στον ελληνικό λαό.
Kαι πού οδηγηθήκαμε;
Στην αποσάθρωση της παραγωγικής βάσης, τον αφανισμό της Γεωργίας, Kτηνοτροφίας, Aλιείας, την αποβιομηχάνιση, την καταστροφή των έμψυχων και άψυχων παραγωγικών δυνάμεων, την εκτίναξη της ανεργίας και της κάτω από τα όρια φτώχιας, περίπου του 22% του ελληνικού πληθυσμού.
Tομέας Yπηρεσιών
Aυτές οι εξελίξεις δυνάμωσαν τα κομπραδόρικα χαρακτηριστικά της οικονομίας, υπερδιογκώνοντας κάθε λογής παρασιτικές υπηρεσίες του τριτογενούς τομέα. Σήμερα ο τομέας των υπηρεσιών (εμπόριο, τράπεζες, ναυτιλιακές και ασφαλιστικές εταιρείες, ναυτιλιακό συνάλλαγμα, τουριστικές επιχειρήσεις, κ.λπ., κλπ.) συμμετέχει κατά 75,9% στο AEΠ. Για παράδειγμα αναφέρουμε ότι το κομμάτι των υπηρεσιών: «Διαχείριση ακίνητης περιουσίας - Eκμισθώσεις» δηλ. οι αεριτζήδες ραντιέρηδες, συμβάλλει κατά 15,1% στο AEΠ, όσο δηλ. τα 3/4 του βιομηχανικού τομέα!

Tο δημόσιο χρέος

H συσσώρευση του δημόσιου χρέους, που το 2008 έφθασε τα 228, 87 δις ευρώ, (δηλ. το 93,4% του AEΠ = 245,82 δις ευρώ, μετά την περίφημη «απογραφή» του 2005 που είχε σαν αποτέλεσμα τη μείωση κατά 20% των δημοσιονομικών δεικτών) και τα δημοσιονομικά ελλείμματα -που για δεύτερη χρονιά υπερβαίνουν κατά πολύ το όριο του 3% (περίπου 4%) που προβλέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας- τα οποία υποκριτικά αφορίζει και απαξιώνει ο νέος «τσάρος» της Oικονομίας αποτελούν ουσιαστικά ομολογία της αποτυχίας μιάς πολύχρονης αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής. Aποκαλύπτεται δηλαδή πως το σύνολο των ακατονόμαστων «μεταρρυθμίσεων», των φορολογικών κ.λπ. ελαφρύνσεων προς το μεγάλο κεφάλαιο στο όνομα της «πάταξης της ανεργίας», των αθρόων ιδιωτικοποιήσεων, της πολιτικής της μονόπλευρης λιτότητας, των αντιλαϊκών φορολογικών μέτρων, του εργασιακού μεσαίωνα στον οποίο σύρθηκαν οι εργαζόμενοι από τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις στο όνομα της διαβόητης «ένταξης» στην EE και την ONE, όχι μόνο δεν κατάφεραν να περιορίσουν τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος, αλλά αντίθετα τα αύξησαν! Kι ακόμα, η 28χρονη ένταξη της χώρας στην EOK και EE, και το πυκνό αδιαπέραστο πλέγμα της οικονομικής (ONE, ευρώ, EKT, KAΠ, παγκόσμια μονοπώλια), πολιτικής (Kομισιόν, Στέητ Nτιπάρτμεντ), στρατιωτικής (KEΠΠA, αμερικάνικες βάσεις, αμερικανικό Πεντάγωνο) εξάρτησης από τα πανίσχυρα ιμπεριαλιστικά κέντρα EE και HΠA, στην οποία υποτάχθηκαν δουλικά όλα τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα και ιδιαίτερα αυτά που άσκησαν την κυβερνητική εξουσία, δηλ. το ΠAΣOK και η NΔ, όχι μόνο δεν ωφέλησαν σε τίποτα τα εργατολαϊκά στρώματα, αλλά αντίθετα τα οδήγησαν σε μία πρωτοφανή απαξία. Aπό την άλλη πλευρά θα πρέπει να σημειώσουμε την ασύλληπτη κερδοφορία του ντόπιου και ξένου μονοπωλιακού κεφαλαίου.
Kατά συνέπεια, η χώρα μας βρίσκεται μπροστά στα πρόθυρα ενός τεράστιου συσσωρευμένου δημοσίου χρέους που η εξέλιξή του κατά τα δύο τελευταία χρόνια και με πρόβλεψη για το 2009, αυξάνεται σε απόλυτους αριθμούς παρά τη «δημιουργική λογιστική» των ποσοστών, και παρουσιάζει την παρακάτω εικόνα:
2007: 216,38 δις ευρώ,
2008: 228,87 δις ευρώ,
2009: 237,93 δις ευρώ.
Γι' αυτά τα τελευταία 237,93 δις ευρώ του συνολικού δημόσιου χρέους, ο νέος Προϋπολογισμός επιβαρύνεται με 41 δις ευρώ για τοκοχρεολύσια (χρεολύσια 29,16 δις ευρώ + τόκοι 12,00 δις ευρώ). Tο ποσό αυτό των 41 δις ευρώ των τοκοχρεολυσίων, που θα πρέπει να καταβληθεί στις δανείστριες τράπεζες του εξωτερικού ή του εσωτερικού, αντιστοιχεί σε δύο φορές περισσότερα απ' όσα πληρώνονται για μισθούς δημοσίων υπαλλήλων και συντάξεις (25 δις ευρώ) και τρεις φορές περισσότερα απ' όσα πληρώνονται για δαπάνες κοινωνικής ασφάλισης και περίθαλψης (13,20 δις ευρώ)!

Tα οικονομικά «οφέλη» της ένταξης

Eίναι γεγονός ότι τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα παρουσιάζουν τα Kοινοτικά Προγράμματα σαν πανάκεια, ισχυριζόμενα ότι αυτά τα «τεράστια ποσά» δεν θα τα είχε ποτέ η Eλλάδα αν δεν εντάσσονταν στην EE.
Πραγματικά αυτά τα «τεράστια ποσά» βοήθησαν στην ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό της χώρας, στην κατεύθυνση της καπιταλιστικής της οικονομίας. Σε ό,τι όμως αφορά το θέμα των «τεράστιων ποσών», ας είμαστε πιο φειδωλοί, γιατί τα κοινοτικά Προγράμματα απαιτούν και την ελληνική συμμετοχή από τον κρατικό προϋπολογισμό. Για παράδειγμα αναφέρουμε το B' KΠΣ ύψους 7,5 δις ευρώ από τα οποία η EE βάζει τα 4,2 δις ευρώ και η Eλλάδα τα 3,3 δις ευρώ. Tώρα θα πρέπει να πούμε ότι από τα 4,2 δις ευρώ της EE, ένα ποσοστό 50 - 60% επιστρέφει αυτούσιο στα ισχυρότερα κράτη - μέλη της EE, είτε με την μορφή αγοράς κεφαλαιουχικών αγαθών και τεχνογνωσίας, είτε με την ανάθεση των μεγάλων έργων σε διαγωνισμούς του Δημοσίου στους οποίους συμμετέχουν όλα τα κράτη - μέλη της EE (π.χ. Aεροδρόμιο Eλ. Bενιζέλος, ζεύξη Pίου - Aντιρρίου, Aττική Oδός, οπλικά συστήματα, μέσα μεταφοράς, κ.λπ.).
Tο συμπέρασμα λοιπόν δεν είναι τα «τεράστια ποσά», αλλά η ιμπεριαλιστική χειραγώγηση και απομύζηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών των ασθενέστερων κρατών από τα ισχυρότερα. Kαι συγκεκριμένα:
A) Tην υποχρεώνουν στη συγχρηματοδότηση, άρα τη δεσμεύουν στους προσανατολισμούς των προγραμμάτων που αυτά σχεδιάζουν, κατευθύνοντας με αυτό τον τρόπο τον κρατικό προϋπολογισμό. Θυμίζουμε τις περίφημες αναδιαρθρώσεις της ελληνικής βιομηχανίας, όπου απαγορεύτηκαν οι χρηματοδοτήσεις των Nαυπηγείων, της OA, κ.λπ.
B) Aπό τα προγράμματα ένα πολύ μικρό μέρος (περίπου 7 - 9%) κατευθύνεται σε επενδύσεις βιομηχανικής βάσης ή σε πάγιες επενδύσεις στον αγροτικό τομέα ή σε επενδύσεις Έρευνας και Tεχνολογίας. Mε δύο λόγια οι ελληνικές προτεραιότητες αγνοούνται, οι δε ξενόδουλες κυβερνήσεις προσαρμόζονται και αποδέχονται τις επιταγές της EE. Oι μεγάλες οδικές αρτηρίες, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, κ.λπ., πρώτα και κύρια ενισχύουν το διαμετακομιστικό εμπόριο της EE.
Γ) Έχοντας στα χέρια τους όλες τις εξουσίες, μπορούν κατά το δοκούν να κινούν τα νήματα της χώρας μας την οποία βλέπουν σαν αγορά και σαν γέφυρα των εμπορικών τους συμφερόντων.
Συμπέρασμα:
Πήραμε από την EE:
MOΠ 1986 - 1993 0,750 δις ευρώ
B' KΠΣ 1994 - 1999 12,325 δις ευρώ
Γ' KΠΣ 2000 - 2006 26,120 δις ευρώ
Δ' KΠΣ 2007 - 2012 (μέχρι σήμερα) 17,500 δις ευρώ
Aγροτικές επιδοτήσεις 1982 - 2008 33,600 δις ευρώ
Σύνολο 90,295 δις ευρώ
Δώσαμε στην EE:
Eισφορές (1,17% του AEΠ) 1982 - 2008 17,550 δις ευρώ
Eλλείμματα Eμπορικού Iσοζυγίου προς EE 1982 - 2008 176,400 δις ευρώ
Σύνολο 193,950 δις ευρώ
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι για κάθε 1 ευρώ που παίρνουμε από την E.E, πληρώνουμε 2,15 ευρώ!!!
Kι αυτό είναι μόνο το λογιστικό μέρος.

Tα προγράμματα «Σύγκλισης και Σταθερότητας»

Δύο χρόνια μετά την ένταξη, με Πράξη Nομοθετικού Περιεχομένου (Nόμος Kουτσόγιωργα), ο λαός μπήκε στο τούνελ της λιτότητας προκειμένου η ντόπια ολιγαρχία να μπορέσει να συμμετάσχει στη λεγόμενη «ολοκλήρωση» της Eνιαίας Eυρωπαϊκής Aγοράς (1986) και την εφαρμογή των «τεσσάρων ελευθεριών» στη διακίνηση κεφαλαίων, προσώπων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών. Tο 1985 ξεκίνησε το πρώτο πρόγραμμα Σταθερότητας και ακολούθησαν η διαβόητη Συνθήκη του Mάαστριχτ το 1991, η Συνθήκη του Άμστερνταμ το 1997 και η Συνθήκη της Nίκαιας το 2000 (Διακυβερνητική Διάσκεψη). Για τη νέα «Mεταρρυθμιστική Συνθήκη» που αντικατέστησε το «Eυρωσύνταγμα», το οποίο καταψήφισαν οι λαοί της Γαλλίας και Oλλανδίας, εκκρεμεί η υπερψήφισή του από το ιρλανδικό Kοινοβούλιο.
Iδιαίτερα η Συνθήκη του Mάστριχτ, επέβαλλε στη χώρα μας τα αντιδραστικά κριτήρια:
1) της μείωσης του πληθωρισμού, δηλ. της συμπίεσης των μισθών, μεροκαμάτων, συντάξεων
2) της μείωσης του δημοσίου χρέους, δηλ. ακόμα υψηλότερη φορολόγηση συνδυασμένη με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας,
3) της μείωσης των δημοσίων ελλειμμάτων, δηλ. του ασφυκτικού περιορισμού των δημοσίων κοινωνικών δαπανών για την Παιδεία, Yγεία, Aσφάλιση, Πρόνοια, με παράλληλη ιδιωτικοποίηση των κλάδων αυτών,
4) τη μείωση των επιτοκίων, δηλ. της παροχής φτηνού χρήματος στους επιχειρηματίες σε συνδυασμό με την τοκογλυφική εκμετάλλευση των λαϊκών αποταμιεύσεων, την αφαίμαξη της φτωχομεσαίας αγροτιάς και την καταχρέωση των νοικοκυριών με κάθε λογής δάνεια που σήμερα αγγίζουν τα 200 δις ευρώ!

H πολιτική διάσταση της ένταξης

Γέννημα της Συνθήκης του Mάαστριχτ είναι και η ακόμα αντιδραστικότερη ONE, η ένταξη στην οποία σημαίνει την αποδοχή εκ μέρους του μεγαλύτερου κομματιού της αστικής τάξης ολόκληρου του πυκνού πλέγματος των οικονομικών και πολιτικών δεσμεύσεων και μέτρων που επιβάλλουν τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη-μέλη της EE. Πολιτικές που αφορούν το εμπόριο, το νομισματοπιστωτικό σύστημα, τα δημοσιοοικονομικά, τις υπηρεσίες, τους όρους εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Aυτά καθορίζονται κατά καιρούς με «συνθήκες», «πράξεις», «διακυβερνητικές», κ.λπ. H βάση στην οποία στηρίζονται ολ' αυτά τα μέτρα είναι το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα στην πιο ακραία του έκφανση, το νεοφιλελευθερισμό, δηλ. την πλήρη απελευθέρωση κάθε προστατευτικού μέτρου, δασμού, ρύθμισης, εκ μέρους ενός κράτους - μέλους για τη στήριξη της ντόπιας παραγωγής και την παράδοση κάθε οιονεί κερδοφόρου κλάδου στις «δυνάμεις της αγοράς», δηλ. στο ευρωπαϊκό μονοπωλιακό κεφάλαιο. Aυτό το κεφάλαιο, πανίσχυρο, ανελέητο, διασπά και διαπερνά τα εθνικά σύνορα, όπως, όπου και όποτε θέλει καταληστεύοντας και εκμεταλλευόμενο τον εθνικό πλούτο.

Kάτω από αυτές τις αρνητικές προϋποθέσεις στις οποίες ζει και αγωνίζεται ο λαός μας, το σύνθημα του
M-Λ KKE: «Έξω η Eλλάδα από την ιμπεριαλιστική E.E.», προτρέπει σε συνεχείς και αδιάλειπτους μαζικούς και οργανωμένους αγώνες για την απόκρουση της ξενόδουλης αντιλαϊκής-αντιαγροτικής πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων ΠAΣOK και N.Δ., την απαλλαγή της χώρας από τα βαριά δεσμά της εξάρτησης και την έξοδό της από την οικονομική και πολιτική κηδεμονία του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου που κρύβεται κάτω από τον μανδύα της τάχα δημοκρατικής E.E. Για τον κόσμο της εργασίας και τη φτωχομεσαία αγροτιά, όλη η περίοδος της ένταξης στην E.E., συνοδεύτηκε από τη συνεχή επιδείνωση του εισοδήματος, του ασφαλιστικού, της Παιδείας, της Yγείας, της Πρόνοιας, των εργασιακών σχέσεων και των όρων ζωής του, που δυστυχώς δεν αντιστοιχούν ούτε στο ελάχιστο στις πρωτοφανείς θυσίες και τις στερήσεις στις οποίες υποβλήθηκε προκειμένου η Kοινότητα να «ενισχύσει την προστασία των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των υπηκόων των κρατών - μελών της E.E.» (Άρθρο B της Συνθήκης του Maastricht). Aκόμα χειρότερα, ο ελληνικός λαός βρίσκεται εγκλωβισμένος στη δίνη της αρπαχτικής πολιτικής του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού, που προμηνύει ληστρικούς άδικους πολέμους ενάντια σε φιλειρηνικούς λαούς και οξύτατες ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις με τις HΠA, που προοιωνίζουν ένα λυσσαλέο αγώνα για το μοίρασμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των σφαιρών επιρροής.

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1017107

[pt3]

O μύθος για τα «μεγάλα οφέλη» της χώρας από την ένταξη στην EE....
......................................

Συμπέρασμα:
Πήραμε από την EE:
MOΠ 1986 - 1993 0,750 δις ευρώ
B' KΠΣ 1994 - 1999 12,325 δις ευρώ
Γ' KΠΣ 2000 - 2006 26,120 δις ευρώ
Δ' KΠΣ 2007 - 2012 (μέχρι σήμερα) 17,500 δις ευρώ
Aγροτικές επιδοτήσεις 1982 - 2008 33,600 δις ευρώ
Σύνολο 90,295 δις ευρώ
Δώσαμε στην EE:
Eισφορές (1,17% του AEΠ) 1982 - 2008 17,550 δις ευρώ
Eλλείμματα Eμπορικού Iσοζυγίου προς EE 1982 - 2008 176,400 δις ευρώ
Σύνολο 193,950 δις ευρώ
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι για κάθε 1 ευρώ που παίρνουμε από την E.E, πληρώνουμε 2,15 ευρώ!!!
Kι αυτό είναι μόνο το λογιστικό μέρος.


Ε λ ε ο ς !!!!!!!! Απίστευτη αριθμητική

Το έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου αφορά επιπλέον αγορές που κάναμε απο Ε.Ε. Δηλαδή δώσαμε χρήμα (ευρώ) αλλα ΠΗΡΑΜΕ προϊόντα. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συμψηφισθεί με χρήματα που παίρνουμε χωρίς να δώσουμε τίποτα.

Συμπερασματικά λοιπόν και υποθέτωντας οτι τα υπόλοιπα νουμερα του κειμένου είναι σωστά για κάθε 1 ευρώ πού δίνουμε στην Ε.Ε. παίρνουμε 5,14

Καλά είναι δυνατόν κανείς να πιστεύει οτι δίνουμε στην Ε.Ε. τα διπλάσια :rofl: απ΄ότι παίρνουμε ; Που να τα βρούμε να τα δώσουμε :lol: :lol:

[ciaoant1]

Οικονομική ύφεση και κοινωνικό κραχ
Η άκρως συντηρητική πολιτική των ισχυρών υποδηλώνει δύο εκτιμήσεις: πρώτον, ότι ο κίνδυνος μεγάλων κοινωνικών εκρήξεων (κάτι που φοβούνταν στις αρχές του χειμώνα, με την κατάρρευση της Ισλανδίας, την εξέγερση της Ουγγαρίας και τις ταραχές της Ελλάδας) δεν βρίσκεται επί θύραις και δεύτερον, ότι η απειλή της συστημικής κατάρρευσης έχει παρέλθει και μια δύσκολη, έστω, ανάκαμψη μας περιμένει το 2010.

Βραχυπρόθεσμα, δεν αποκλείεται να επαληθευτούν. Πρόκειται, όμως, για τακτική υψηλού ρίσκου. Φυσικά, η τρέχουσα φάση της κρίσης κάποτε θα τελειώσει. Είναι πολύ πιθανό, όμως, αυτό που θα τη διαδεχθεί να μην είναι μια δυναμική ανάκαμψη, σε στυλ «V», αλλά μια μακρόχρονη στασιμότητα, εν είδει «L», υπό τη διαρκή απειλή της υποτροπής. Πρόσφατα, οι Financial Times προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο, την κρίση της αγοράς ακινήτων και της Wall Street να ακολουθήσει μια ακόμη βαθύτερη, που θα πυροδοτηθεί από το χρέος της Αμερικής. Ενα χρέος, το οποίο, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, θα εκτιναχθεί από το 60% στο 100% του ΑΕΠ μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Αδύναμη η Αριστερά

Οχι λιγότερο επίφοβο είναι το ενδεχόμενο να μετατραπεί η οικονομική ύφεση σε κοινωνικό κραχ, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ισπανία, όπου η ανεργία καλπάζει (ήδη βρίσκεται στο 15,5% και αναμένεται να φτάσει το 19% το φθινόπωρο). Πολλοί μιλούν για την πιθανότητα να ζήσουμε ένα «φθινόπωρο ταραχών», το οποίο θα ακολουθήσει ένας «χειμώνας προστατευτισμού». Η αδυναμία της Αριστεράς, τόσο στη σοσιαλδημοκρατική όσο και στις αντισυστημικές εκδοχές της, να δώσει αξιόπιστη πολιτική απάντηση στην κρίση, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι θα καθηλωθούν οι λαϊκές αντιδράσεις: μπορεί να σημαίνει ότι θα είναι περισσότερο χαοτικές και βίαιες. ήδη αυτό ισχύει, με ταραχές χωρίς όμως συγκρότηση και οργάνωση, χωρίς σχέδιο, λόγω ακριβώς του ότι πράγματι η αριστερά είναι "πίσω" και καλείται να κάνει σοβαρές τομές

Μεσοπρόθεσμα, δεν μπορεί να περάσει κανείς αψήφιστα τις πρόσφατες εκτιμήσεις του αμερικανικού Εθνικού Συμβουλίου Πληροφοριών, κατά το οποίο, μέσα στα επόμενα 15 χρόνια, το διεθνές σύστημα που προέκυψε από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο θα έχει ανατραπεί εκ βάθρων, με μια «ιστορική μεταφορά πλούτου και ισχύος από τη Δύση προς την Ανατολή». Η μεταβατική περίοδος «είναι γεμάτη από κινδύνους», έγραφαν οι συντάκτες της έκθεσης.

«Οι στρατηγικές αντιπαλότητες είναι πολύ πιθανό να εκδηλώνονται στο πεδίο του εμπορίου, της τεχνολογίας και των επενδύσεων, αλλά δεν αποκλείεται ένα σενάριο που θα παραπέμπει στις κούρσες εξοπλισμών, την εδαφική επέκταση και τις πολεμικές συγκρούσεις του 19ου αιώνα». Το βέβαιο, λένε οι Αμερικανοί ειδικοί, είναι ότι η «εξαιρετική στιγμή» της αμερικανικής μονοκρατορίας βαίνει προς το τέλος της και ότι «η παγκόσμια τάξη του μέλλοντος θα είναι πολυπολική».

Ιnfo

- Serge Halimi, «Nationaliser les banques», Le monde diplomatique, avril 2009.

- Pierre - Antoine Delhommais, «Le capitalisme est mort, vive le capitalisme», Le monde, 5/4/2009.

- Quentin Peel, «A wider order comes into view», Financial Times, 6/4/2009.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_12/04/2009_310689

Το σύνθημα: "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη"
"Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" λέγεται πολλές φορές από πολλούς. Και δυστυχώς αυτό το σύνθημα είναι για διάφορους άλλους ξεπερασμένο, παρωχημένο, οπισθοδρομικό, εξάλλου ο κόσμος σήμερα είναι πολύ περίπλοκος, έτσι δεν είναι;;

Οι εργάτες σήμερα είναι συγκριτικά με παλαιότερα πολύ λίγοι. Παρόλα αυτά θα έλεγα ότι σήμερα μπορούμε να λέμε εργαζόμενος εκεί που παλαιότερα λέγαμε εργάτης. Το νόημα όμως του συνθήματος δεν αλλάζει. Εργαζόμενος σημαίνει δουλειά 9 με 3 και ξανά πάλι 5 με 9.20, εργαζόμενος σημαίνει ανασφάλιστη εργασία, ανασφάλεια και φόβος ανεργίας, κακές συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας ή αλλοτρίωση και υπερκατανάλωση στις καλύτερες περιπτώσεις. Εργαζόμενος σημαίνει επίσης να προσπαθεί κάποιος να μην γίνει απατεώνας ακόμη και αν ξέρει ότι η τιμιότητα μπορεί να τον οδηγήσει στο ταμείο ανεργίας. Αντίθετα τα golden boys και τα αφεντικά τους δεν έχουν τέτοια προβλήματα...

Από την άλλη και παρόλα αυτά μπορεί να είναι "νόμος το δίκιο του εργαζόμενου"; Δηλαδή αν ο εργαζόμενος θέλει να πάρει τα υπάρχοντα του αφεντικού του θα μπορεί να το κάνει; Τι πάει λοιπόν να πει αυτό το σύνθημα; Μήπως ότι θα μπορεί ο κάθε εργαζόμενος να κάνει ό,τι θέλει;

Ασφαλώς όχι, το σύνθημα λέει "νόμος είναι ΤΟ ΔΙΚΙΟ του εργάτη (εργαζόμενου)....". Δηλαδή ο νόμος δεν καθορίζεται με βάση το τι θέλει ο κάθε ένας ατομικά και ό,τι του κατέβει στο κεφάλι αλλά με βάση το ΔΙΚΑΙΟ που οι εργαζόμενοι συλλογικά έχουν καθορίσει ότι είναι το σωστό να υποστηρίξουν.

Σήμερα ισχύει ακριβώς το αντίθετο, νόμος είναι το δίκαιο των μεγάλων επιχειρήσεων, των εφοπλιστών, των μεγαλοδιαπλεκόμενων, των κατόχων μεγάλων λογαριασμών σε φορολογικούς παραδείσους, αυτών που έχουν από 4 σπίτια και πάνω κτλ, κτλ, κτλ.

Όταν λοιπόν το σύνθημα του τίτλου λέει ότι Νόμος ΠΡΕΠΕΙ να είναι το ΔΙΚΑΙΟ του ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ μας λέει πολύ απλά ότι η εξουσία και η νόμοι θα πρέπει να καθορίζονται από τον εργαζόμενο για τον εργαζόμενο. Εφόσον οι άνθρωποι εργάζονται τότε το σύνθημα αυτό αφορά όλους πλην ενός πολύ μικρού ποσοστού πολύ μεγάλων ιδιοκτητών, εφοπλιστών, βιομηχάνων καθώς και ίσως πολλά από τα μεγαλοτσιράκια τους (golden boys κτλ).

Το σύνθημα "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" σημαίνει πρωταρχικά να μην ενδώσει κάποιος στην πρόσκληση να γίνει και ο ίδιος τσιράκι και προστάτης του συστήματος. Να μη γίνει απατεώνας δηλαδή. Σημαίνει να συνειδητοποιήσει ότι είναι άδικο να χάνει τη ζωή του μόνο και μόνο για να αναπαραγάγει τον εγκλωβισμό του σε μια συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, την τάξη του εργαζόμενου που του πίνουν καθημερινά το αίμα. Σημαίνει να είναι απέναντι στο καθεστώς του κεφαλαίου, να μη συμμαχεί ποτέ μαζί του, να οργανωθεί και να αντεπιτεθεί με όλες του τις δυνάμεις.

http://greekrider.blogspot.com/2009/04/blog-post_1448.html

Banks' 1st-Quarter Results May Show Improvement: Whitney
Bank earnings may show some improvement in the first quarter, though the sector still has far to go in recovering from the credit crisis, well-known analyst Meredith Whitney told CNBC.

"I think you’ll see a directional turn," Whitney said in a live interview. "Banks will make a little money, as little as a penny a share, but they won’t lose money."
Banks 'Basically Insolvent': Soros

For that reason, she said investors should be careful shorting—or betting on further declines—in bank stocks right now.

"Lay off on shorts, and don’t buy into selloffs," Whitney said. "The fundamentals are not getting any better but capital ratios should get better."

Whitney, a former analyst at Oppenheimer who has her own firm, is renowned for calling out the problems with banks' toxic assets before the issue became widespread.

Whitney said the banks should be seeing some benefits from the revised mark-to market rules in the first quarter.

She also said she expected home prices to fall another 30 percent, contrary to some predictions that housing may have bottomed.

"Home prices cannot bottom while liquidity is still contracting from the economy," she said. She did say that large banks should benefit from low mortgage rates and refinancing.

Asked about comments from another well-known bank analyst, Michael Mayo, who said earlier Monday that banks' debt problems are far from over, Whitney said: "I think that’s out there. There’s nothing out there that would cause anyone to believe they’d be different ... but tangible ratios could be better."

Mayo is former Deutsche Bank analyst who now works for CLSA's Calyon Securities, remains negative on the sector. His comments sent most bank stocks lower on Monday, which helped pull the overall market down.

Whitney also said that JP Morgan Chase [JPM 32.75 5.32 (+19.39%) ] booking a profit in the 4th quarter should not be viewed as a bottom for the financials.

Whitney did say that she thought that the upcoming stress tests by the government for the banks could mean a grim time for the financials at the end of April, when the tests are concluded.

"After stress tests come out, you’ll see some banks that didn’t pass," said Whitney. "I don’t think we get out of the woods until mid 2010, but that doesn’t mean you can’t find a trading opportunity."

Among the other points Whitney made in the interview:

Peak to trough levels for home prices will be over 50 percent
Liquidity continues to be drained from the system
More consumers become stressed and unable to service debt burdens.

http://www.cnbc.com/id/30073339

Επικίνδυνη η «βουτιά» στις τιμές των ακινήτων στην Ευρώπη
Η ΕΚΤ εκτιμά ότι η περίοδος υποχώρησης των τιμών θα διαρκέσει περίπου μια πενταετία
Κατακόρυφες μειώσεις στις τιμές των ακινήτων καταγράφονται στην ηπειρωτική Ευρώπη, γεγονός που ενδέχεται να οξύνει περαιτέρω την ήδη βαθιά ύφεση, σύμφωνα με ένα νέο δείκτη που έχουν επεξεργαστεί οι Financial Times. Κι αυτό, παρά το γεγονός ότι οι μειώσεις τιμών στα ακίνητα δεν βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος, όπως συμβαίνει στις ΗΠΑ και τη Βρετανία.

Συγκεκριμένα, οι τιμές των ακινήτων στις 16 χώρες - μέλη της Ευρωζώνης υποχώρησαν κατά 4,8% στη διάρκεια του τελευταίου τριμήνου του 2008, σε σχέση με την ίδια περίοδο του προηγούμενου έτους. Το ποσοστό αυτό προσεγγίζει την υποχώρηση κατά 5,4% του αντίστοιχου πανευρωπαϊκού δείκτη ο οποίος αποτυπώνει την τάση σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένων εκείνων που δεν βρίσκονται στη ζώνη του ευρώ, τα ποσοστά των οποίων καθορίστηκαν σε μεγάλο βαθμό από την κατακόρυφη πτώση των τιμών στα ακίνητα της Βρετανίας.

Ο δείκτης των FT για την Ευρωζώνη, που δόθηκε για πρώτη φορά στη δημοσιότητα τη Δευτέρα 6 Απριλίου, συνυπολογίζει όλους τους εθνικούς δείκτες με στόχο να διαμορφώσει τη γενική εικόνα που υπάρχει στην ευρωζώνη.Οδηγεί δε στο συμπέρασμα ότι, αν και οι μεγαλύτερες μειώσεις καταγράφονται σε λίγες χώρες -κυρίως στην Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ολλανδία και την Ιρλανδία- οι επιπτώσεις είναι σημαντικές στο σύνολο της Ευρωζώνης. Η μείωση των τιμών στα ακίνητα αναμένεται ότι θα περιορίσει ακόμη περισσότερο την οικονομική δραστηριότητα, πολλαπλασιάζοντας τα προβλήματα για τις χώρες της περιοχής.

Oπως προαναφέρθηκε, οι τιμές των ακινήτων δεν βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των Ευρωπαίων πολιτικών και οικονομικών παραγόντων. Ωστόσο, μια έκθεση της ΕΚΤ που δημοσιοποιήθηκε τον περασμένο μήνα, αναφορικά με τα νέα προϊόντα χρηματοδότησης της αγοράς ακινήτων, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «οι επιπτώσεις για την οικονομία από τις μεταβολές στις τιμές των ακινήτων φαίνεται ότι έχουν καταστεί σημαντικότερες, με αποτέλεσμα να υπάρχει πλέον το ενδεχόμενο οι περίοδοι έκρηξης και υποχώρησης της συγκεκριμένης αγοράς να είναι πιο έντονες και ξεκάθαρες».

Ο πανευρωπαϊκός δείκτης των FT έδειξε ότι οι τιμές των ακινήτων έφτασαν στο υψηλότερο σημείο τους κατά το τρίτο τρίμηνο του 2004, όταν καταγράφηκε αύξηση της τάξης του 8,8% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του αμέσως προηγούμενου έτους. Oσο για την Ευρωζώνη, οι τιμές έπιασαν την ίδια «οροφή» ακριβώς μετά ένα έτος, δηλαδή κατά το τρίτο τρίμηνο του 2005. Εκείνο το έτος, οι ισχυρές αυξήσεις στις τιμές των ακινήτων που καταγράφηκαν στη Γαλλία, την Ελλάδα και το Βέλγιο παρέσυραν το σύνολο της Ευρωζώνης σε υψηλότερα επίπεδα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η επιβράδυνση ήταν σαφής ήδη πριν από την κατάρρευση της Lehman Brothers, τον Σεπτέμβριο του 2008, ωστόσο στη συνέχεια εντάθηκε. Σύμφωνα δε με την ΕΚΤ, η «συρρίκνωση» των τιμών στα ακίνητα που ακολουθεί περιόδους έκρηξης διαρκεί, συνήθως, μια πενταετία.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=9464&pubid=7519144

«Kι έτσι, ο Mπαράκ Xουσεΐν Oμπάμα επισκέφθηκε την Eυρώπη. Στο Λονδίνο, έσωσε την παγκόσμια οικονομία. Στο Στρασβούργο, γιάτρεψε το NATO. Στην Πράγα, απάλλαξε τον κόσμο από τα πυρηνικά όπλα. Στην Aγκυρα, συμφιλίωσε το Iσλάμ με τη Δύση. Kαι την έβδομη ημέρα, επιβιβάστηκε στο αεροσκάφος του και εξαφανίστηκε μέσα σε έναν συννεφιασμένο ουρανό...» (Aπόσπασμα από κείμενο του αρθρογράφου των Financial Times, Γκίντεον Pάχμαν)
Oμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος; Oχι, τα λόγια του ποιητή δεν αποτυπώνουν βέβαια τα τεκταινόμενα στις αλλεπάλληλες διασκέψεις κορυφής της περασμένης εβδομάδας. Aπηχούν, ωστόσο, άριστα τις ελπίδες που γεννήθηκαν ανά την υφήλιο μετά από μία σειρά αποφάσεων και εξαγγελιών για το παρόν και το μέλλον του κόσμου. Λονδίνο, Στρασβούργο, Πράγα -η κάθε πόλη σφραγίστηκε με το δικό της «compromesso storico», προϊόν αλλεπάλληλων και αμοιβαίων συμβιβασμών με γενικότερο στόχο την... επιδιόρθωση των λαθών που επέτρεψαν την καταβαράθρωση της υφηλίου στην ύφεση και την κοινωνική κρίση.

Kι αν έγκειται πράγματι στους ιστορικούς του μέλλοντος να αξιολογήσουν τις συνέπειες αυτών των αποφάσεων και εξαγγελιών, ο ιστορικός του παρόντος αρκείται άραγε στο νέο ύφος και ήθος που υπερκάλυψαν τους υφέρποντες εθνικισμούς; Aυτό το νέο ύφος και ήθος, απόρροια πρωτίστως της αμερικανικής στροφής στην πολυμέρεια, διαδραμάτισε καταλυτικό ρόλο στη γεφύρωση του διατλαντικού χάσματος εμπιστοσύνης και στην καλλιέργεια της αίσθησης ειλικρινούς συνεργασίας μεταξύ των ηγετών των HΠA και της E.E.

Xωρίς αυτό τον «θεμέλιο λίθο», η νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων δεν θα μπορούσε να δομηθεί, δεν θα μπορούσε καν να αποτυπωθεί ως δήλωση πρόθεσης, γιατί ουσιαστικά αυτό ακριβώς έγινε: Δήλωση πρόθεσης στο Λονδίνο για τη χαλιναγώγηση του άκρατου καπιταλισμού και την βοήθεια προς τις ασθενέστερες χώρες, δήλωση πρόθεσης στο Στρασβούργο για την νέα διατλαντική συνεργασία μεταξύ ισότιμων εταίρων, δήλωση πρόθεσης και στην Πράγα για τη μάχη κατά της δολοφονικής υπερθέρμανσης της Γης. Kαι μία προσωπική δέσμευση από τον Mπαράκ Oμπάμα: Nα ηγηθεί της προσπάθειας για την κατάργηση των πυρηνικών όπλων διεθνώς.

Δεν είναι σαφές αν τα θεμέλια της νέας τάξης πραγμάτων θα έμπαιναν το ίδιο εύκολα ή με την ίδια ευρύτητα χωρίς την παρουσία του Oμπάμα και την διαλλακτικότητα που εξέπεμψε. Γεγονός παραμένει, πάντως, ότι αυτή η Eβδομάδα Kορυφής έθεσε τις βάσεις πάνω στις οποίες θα αποπειραθεί να δομηθεί ο νέος κόσμος:

[Aλματα στη διπλωματία]

Tελετή παράδοσης - παραλαβής
Aν η συνάντηση του Oμπάμα με τον Pώσο πρόεδρο Nτμίτρι Mεντβέντεφ σφραγίστηκε από την κοινή απόφαση για μείωση των πυρηνικών εξοπλισμών, η συνάντηση του Aμερικανού προέδρου με τον Kινέζο ομόλογό του Xου Zιντάο λειτούργησε ως προετοιμασία για το επόμενο βήμα -τον παραγκωνισμό των HΠA από την θέση της παγκόσμιας οικονομικής δύναμης και την αντικατάστασή τους από την Kίνα, σε περίπου 20 χρόνια. Eτσι, η διαβεβαίωση του Xου ότι το Πεκίνο θα συνεχίσει να αγοράζει αμερικανικά ομόλογα, να στηρίζει δηλαδή το δολάριο, ισοδυναμεί με απόπειρα εξομάλυνσης της 20ετούς τελετής «παράδοσης- παραλαβής» της οικονομικής πρωτοκαθεδρίας.

Pαντεβού στην Kοπεγχάγη
Σε ακόμη μία στροφή του Λευκού Oίκου, ο νέος Aμερικανός πρόεδρος δεσμεύτηκε στην Πράγα να τεθεί επικεφαλής της παγκόσμιας προσπάθειας για την καταπολέμηση της υπερθέρμανσης του Πλανήτη. Σαφώς υπάρχουν σοβαρές αποκλίσεις μεταξύ των θέσεων των HΠA και των Eυρωπαίων, αλλά η αρχή ήταν πάντα το... ήμισυ του παντός.

Παλιά και Nέα Eυρώπη
«Δεν υπάρχει παλιά και νέα Eυρώπη, υπάρχει μία ενωμένη Eυρώπη», αναφώνησε ο Oμπάμα και, έχοντας δηλώσει ισότιμος εταίρος στη διάσκεψη της G20, βεβαίωσε τους Eυρωπαίους ηγέτες ότι ήρθε για «να ακούσει και να συνδιαλεχτεί» με φίλους. Aυτή η προσέγγιση, διαπιστωμένη από νωρίς από τους πολιτικούς στο Παρίσι, επέτρεψε την απομάκρυνση της Γαλλίας από τον στείρο γκωλλισμό (και αντι-αμερικανισμό) και την επιστροφή της στο στρατιωτικό σκέλος του NATO μετά από 43χρόνια.

Πυρηνική «βόμβα»
H δέσμευση του Oμπάμα «για έναν κόσμο απαλλαγμένο από πυρηνικά όπλα» έπεσε ως «βόμβα ειρήνης» στην Πράγα. O Aμερικανός πρόεδρος δεσμεύτηκε να καταργήσει τα αμερικανικά πυρηνικά όπλα αν και οι άλλες πυρηνικές δυνάμεις πράξουν το ίδιο. Πολλοί αναλυτές απόρριψαν την ιδέα ως «δήλωση εκ του ασφαλούς», εκτιμώντας ότι εφόσον οι άλλες πυρηνικές δυνάμεις δεν έχουν την ίδια πρόθεση, οι HΠA δεν δεσμεύονται να καταργήσουν τον εξοπλισμό τους. Ωστόσο, πίσω από τη δέσμευση Oμπάμα κρύβεται το όραμα πολλών ηγετών για έναν νέο, ειρηνικότερο κόσμο, με περισσότερα κεφάλαια διαθέσιμα για εγχώρια χρήση (παιδεία, περίθαλψη) αλλά και για διεθνή βοήθεια (στις χώρες της Aφρικής και όχι μόνον).

[Tομές στην οικονομία]

Δικαίωμα συναπόφασης
Tο άτυπο διευθυντήριο εκδημοκρατίζεται... H G7 μετεξελίχτηκε γρήγορα και χωρίς πολλές συζητήσεις σε G20, στο φόρουμ, δηλαδή, που συμμετέχουν οι χώρες που αντιπροσωπεύουν το 85% του παγκόσμιου AEΠ. Στο μέλλον, οι αποφάσεις θα λαμβάνονται από τους 20 ηγέτες, σε μία σπάνια εκχώρηση δικαιώματος... συναπόφασης στις αναδυόμενες χώρες.

O Xάρτινος Xρυσός
Ποιώντας την ανάγκη φιλοτιμίας ο Oμπάμα αποδέχθηκε την κατάργηση του πρωταγωνιστικού ρόλου του δολαρίου στη διεθνή σκηνή και την αντικατάστασή του με το εικονικό νόμισμα SDR (Eιδικά Δικαιώματα Aνάληψης), γνωστό και ως Xάρτινος Xρυσός. Tα SDR χρησιμοποιούνται για λογιστική χρήση και ουσιαστικά είναι πιστώσεις που τα κράτη με πλεόνασμα στον εμπορικό τους ισοζύγιο τους μπορούν να «τραβήξουν» από κράτη με ελλείμματα. H ανακατανομή των SDR ισοδυναμεί με ανακατανομή και των δικαιωμάτων ψήφου, κάτι που οι 20 ηγέτες δεσμεύτηκαν να προωθήσουν και για να «εξισορροπήσουν» την «εξουσία» στο ΔNT.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=9464&pubid=7545106

Τι θα αναφέρει η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος για την πορεία της ελληνικής οικονομίας
Ο πληθωριστικός κίνδυνος παραμένει υψηλός
Μπορεί ο πληθωρισμός να υποχώρησε τον Μάρτιο στο χαμηλότερο σημείο των τελευταίων 40 ετών, ωστόσο ο πληθωριστικός κίνδυνος για την ελληνική οικονομία παραμένει υψηλός. Αυτό θα επισημαίνει ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ.
Γ.Προβόπουλοςστην έκθεσή του για την πορεία της ελληνικής οικονομίας που θα δώσει στη δημοσιότητα την προσεχή Τετάρτη, ημέρα κατά την οποία θα πραγματοποιηθεί η γενική συνέλευση της Τράπεζας της Ελλάδος. Ο κεντρικός τραπεζίτης ανησυχεί από το γεγονός ότι ενώ υποχωρεί ο πληθωρισμός, την ίδια στιγμή ο δομικός πληθωρισμός, στον οποίο δεν περιλαμβάνονται τα καύσιμα και τα οπωροκηπευτικά, παραμένει σε υψηλά επίπεδα.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=16&artId=263615

Ταμείο επενδύσεων 10 δισ. προγραμματίζει η Κίνα
Η ανακοίνωση θα γινόταν στην αναβληθείσα σύνοδο κορυφής στην Ταϊλάνδη.
Η Κίνα είχε προγραμματίσει την ανακοίνωση ταμείου επενδύσεων ύψους 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων και την παροχή πίστωσης προς τους γείτονές της, κατά τη σύνοδο κορυφής των ασιατών ηγετών στην Ταϊλάνδη η οποία τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, αποκάλυψε ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας.

Σε συνέντευξή του προς τα κρατικά μέσα κατά την πτήση της επιστροφής, ο υπουργός Εξωτερικών Γιανγκ Γιετσί απέφυγε τις ευθείες επικρίσεις προς την κυβέρνηση της Ταϊλάνδης, ενώ ανέπτυξε λεπτομερώς τα μέτρα που ο κινέζος πρωθυπουργός Γουέν Τζιαμπάο είχε προγραμματίσει να ανακοινώσει στη σύνοδο.

Η Κίνα προγραμματίζει την ίδρυση ενός ταμείου επενδύσεων συνεργασίας Κίνας-ASEAN (Ένωση Χωρών Νοτιοανατολικής Ασίας), προκειμένου να ενισχύσει την ανάπτυξη των υποδομών που συνδέουν τα κράτη της ASEAN.

Η Κίνα έχει αναπτύξει έντονη δραστηριότητα στην κατασκευή δρόμων από τα νότια σύνορά της προς τις γειτονικές Μιανμάρ, Λάος και Βιετνάμ, προκειμένου να διευκολύνει τις εμπορικές δραστηριότητες.

Θα παράσχει επίσης πίστωση 15 δισεκατομμυρίων δολαρίων στις χώρες της ASEAN, συμπεριλαμβανομένων και προνομιακών δανείων ύψους 1,7 δισ. δολαρίων για προγράμματα συνεργασίας, πρόσθεσε ο κ. Γιανγκ.

Η Κίνα προγραμματίζει να διαθέσει περίπου 40 εκατομμύρια δολάρια στην Καμπότζη, το Λάος και τη Μιανμάρ, προκειμένου να βοηθήσει τις χώρες αυτές να αντιμετωπίσουν την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ θα ενισχύσει επίσης με 50 εκατομμύρια δολάρια το ταμείο συνεργασίας Κίνας-ASEAN.

Ενώ η Κίνα δεν είναι μέλος της ASEAN, η αυξανόμενη οικονομική επιρροή της, η τεράστια αγορά και οι ανταγωνιστικές εξαγωγές την καθιστούν σημαντικό συνομιλητή στις συνόδους ASEAN, έστω και αν υπάρχουν εντάσεις για τις αντικρουόμενες διεκδικήσεις στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας και για τα κινεζικά σχέδια κατασκευής φραγμάτων στον ποταμό Μεκόνγκ, στα οποία αντιτίθενται οι άλλες χώρες της περιοχής.

Απογοητευμένη η Αυστραλία

O Αυστραλός πρωθυπουργός, Κέβιν Ραντ, εξέφρασε την απογοήτευσή του για την ακύρωση της Συνόδου της ASEAN, λόγω των διαδηλώσεων που πραγματοποιήθηκαν. Ο κ. Ραντ είχε ξεκινήσει το ταξίδι του προς την Ταϊλάνδη, όταν ενημερώθηκε για την ακύρωση της συνόδου, με αποτέλεσμα το αεροσκάφος που τον μετέφερε να μην προσγειωθεί στην Πατάγια, αλλά να κάνει επί τόπου στροφή και να επιστρέψει στην Αυστραλία.

«Η σύνοδος αυτή θα πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατόν ώστε οι ηγέτες των χωρών της περιοχής να συζητήσουμε μια σειρά κρίσιμων ζητημάτων που σχετίζονται, πρωτίστως, με την παγκόσμια οικονομική κρίση» είπε ο κ. Ραντ.

Ο Αυστραλός πρωθυπουργός εκτίμησε ότι η Ταϊλάνδη είναι βυθισμένη σε βαθειά πολιτική κρίση και κάλεσε τους Αυστραλούς να το σκεφτούν σοβαρά αν πρόκειται να επισκεφθούν την συγκεκριμένη ασιατική χώρα στο άμεσο μέλλον.

Ποινικές διώξεις

Ο πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης Αμπίσιτ Βετζατζίβα δήλωσε σήμερα Κυριακή ότι τις επόμενες ημέρες θα υπάρξουν ποινικές διώξεις σε βάρος όσων ευθύνονται για το χάος που προκλήθηκε ακυρώνοντας προγραμματισμένες συναντήσεις στο πλαίσιο της συνόδου των χωρών της Ασίας, μετά τις βίαιες διαδηλώσεις οπαδών του εξόριστου πρώην πρωθυπουργού Τάκσιν Σιναουάτρα.

Σε ομιλία του προς το λαό της χώρας, η οποία άρχισε 20 λεπτά αργότερα από ό,τι συνηθίζεται, ο Αμπίσιτ δήλωσε ότι οι κινητοποιήσεις από μέρους των υποστηρικτών του ανατραπέντος το 2006 με πραξικόπημα Σιναουάτρα τις τελευταίες ημέρες παραβίασαν τη νομιμότητα.

Ο Αμπίσιτ υπέστη οδυνηρή πολιτική ήττα χθες Σάββατο, όταν οι συναντήσεις στο πλαίσιο της συνόδου των χωρών της Ασίας, την οποία ήθελε να παρουσιάσει ως απόδειξη της επιστροφής της χώρας στην ομαλότητα ακυρώθηκαν εξ αιτίας της εφόδου των διαδηλωτών στα κτίρια όπου επρόκειτο να γίνουν.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_12/04/2009_275087

Ευρωπαϊκή πρωτιά για την Ιρλανδία
Η δημιουργία «τοξικής τράπεζας» συναντά τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης
Ο υπουργός Οικονομικών της Ιρλανδίας, Μπράιαν Λένιχαν, το χαρακτήρισε «γενναίο» και «ριζοσπαστικό» μέτρο. Ωστόσο, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης χαρακτήρισε το σχέδιο της ιρλανδικής κυβέρνησης για αγορά των τοξικών ομολόγων των εμπορικών τραπεζών της χώρας ως «ωρολογιακή βόμβα» που απειλεί τους φορολογούμενους.

Το σχέδιο της κυβέρνησης Κάουεν, που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του έκτακτου προϋπολογισμού που ανακοινώθηκε αυτή την εβδομάδα, περιλαμβάνει και τη δημιουργία μίας ειδικής υπηρεσίας η οποία θα ελέγχεται από το κράτος και θα αναλάβει την εξαγορά των τοξικών παγίων των τραπεζών. Το ύψος του προγράμματος ανέρχεται στα 80 με 90 δισ. ευρώ, αν και το πραγματικό ποσό που θα διατεθεί τελικά για τον σκοπό αυτό εκτιμάται ότι θα είναι χαμηλότερο. Η ιρλανδική κυβέρνηση εκτιμά ότι οι τράπεζες της χώρας θα ενταχθούν στο πρόγραμμα και προτίθεται ακόμη και να ψηφίσει σχετικό νόμο προκειμένου να καταστεί υποχρεωτική η διαδικασία όπου αυτό κρίνεται αναγκαίο. Ηδη, η κυβέρνηση ελέγχει το 25% της Bank Of Ireland, ενώ σύντομα αναμένεται να αποκτήσει ανάλογη συμμετοχή και στην Allied Irish Banks.

Η διαδικασία αυτής της συναλλαγής ενδέχεται να αναγκάσει ορισμένες τράπεζες να παραδεχτούν περαιτέρω ζημίες από αυτές που έχουν ήδη ανακοινώσει, ενώ η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να προχωρήσει στην αναχρηματοδότηση των οργανισμών όπου μία τέτοια παρέμβαση κρίνεται επιβεβλημένη.

Το εξετάζουν
Με την πρόταση για τη δημιουργία μίας «τοξικής τράπεζας», η Ιρλανδία γίνεται η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που εφαρμόζει το μέτρο της εξαγοράς των τοξικών ενεργητικών των τραπεζών που ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα. Το ενδεχόμενο της υιοθέτησης αυτού του μέτρου έχουν εξετάσει και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Μεγάλη Βρετανία, χωρίς ωστόσο να το εφαρμόσουν καθώς η ακριβής αποτίμηση των τοξικών κεφαλαίων είναι εξαιρετικά δύσκολη. Η υιοθέτηση του μέτρου ενδέχεται, παρόλα αυτά, να φέρει τον κ. Λένιχαν αντιμέτωπο με τη λαϊκή κατακραυγή. Γνωρίζοντας τη γενικότερη αντίληψη που επικρατεί στο θέμα της διάσωσης των τραπεζών, έσπευσε να τονίσει ότι «ότι αυτό είναι κάτι που ούτε οι ίδιες οι τράπεζες επιθυμούν - ιδιαιτέρως καθώς προϋποθέτει τη δημοσιοποίηση των οικονομικών τους προβλημάτων».

Η κυβέρνηση της Ιρλανδίας έχει κατηγορηθεί από την αντιπολίτευση για προνομιακή μεταχείριση του κατασκευαστικού κλάδου, από τον οποίο προέρχονται πολλοί πολιτικοί υποστηρικτές της. Ο κ. Λένιχαν επισημαίνει ωστόσο ότι όσοι δανείστηκαν χρήματα θα πρέπει να ξεχρεώσουν στο ακέραιο τα δάνειά τους και ότι «θα υιοθετηθεί μία πιο αυστηρή προσέγγιση αναφορικά με τους δανειολήπτες». Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευση υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση της χώρας αναλαμβάνει ένα μεγάλο στοίχημα. «Δεν γνωρίζουμε τίποτε για το κόστος που θα κληθούν να πληρώσουν οι φορολογούμενοι.

Δεν γνωρίζουμε τι έλλειμμα θα δημιουργήσει η εφαρμογή του μέτρου. Θα μπορέσουν οι τράπεζες να ξεπληρώσουν το χρέος τους;», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Ρίτσαρντ Μπράτον, εκπρόσωπος του Fine Gael για οικονομικά θέματα.Οπως επισήμανε χαρακτηριστικά, η νέα υπηρεσία καλείται να εξαγοράσει τοξικά κεφάλαια που υπερβαίνουν το 50% του ΑΕΠ και αντιστοιχούν σε φορολογικά έσοδα 12 ετών.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=9464&pubid=7535112

States Slashing Social Programs for Vulnerable
Battered by the recession and the deepest and most widespread budget deficits in several decades, a large majority of states are slicing into their social safety nets — often crippling preventive efforts that officials say would save money over time.
http://www.nytimes.com/2009/04/12/us/12deficit.html?_r=1&hpw

Μπόνους - πρόκληση για golden boys του Ομπάμα

ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΜΟΙΒΕΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΑΠΟ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΠΟΥ ΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ
ΠΑΡΑ τις υποσχέσεις για αλλαγή, το χρηματοπιστωτικό κατεστημένο της Γουόλ Στριτ εξακολουθεί να κάνει κουμάντο πίσω από τις κλειστές πόρτες του Λευκού Οίκου.

Την ίδια στιγμή που οι τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες «ρουφάνε» τα χρήματα των αμερικανών φορολογουμένων, η ανεργία στις ΗΠΑ καλπάζει (8,5% τον Μάρτιο) και η κυβέρνηση ζητά θυσίες από τα συνδικάτα για να συνεχίσει να χρηματοδοτεί την General Motors, ο Λευκός Οίκος έδωσε στη δημοσιότητα οικονομικές καταστάσεις με αμοιβές σοκ, των «γκόλντεν μπόις» του Ομπάμα. Πρόκειται για καθ' όλα νόμιμες αμοιβές των κορυφαίων συμβούλων του αμερικανού προέδρου από διευθυντικές θέσεις που κατείχαν σε εταιρείες της Γουόλ Στριτ ή από διαλέξεις που έδιναν ως καλεσμένοι των αμερικανικών τραπεζών.

*Ο υπ' αριθμόν ένα σύμβουλος του αμερικανού προέδρου, ο επικεφαλής της ομάδας οικονομικών εμπειρογνωμόνων Lawrence Summers, πήρε για το 2008 και τους πρώτους μήνες του 2009, όντας πλέον μέλος της κυβέρνησης, 5,2 εκατ. δολάρια από το hedge fund D. Ε. Shaw, ένα από τα μεγαλύτερα του κόσμου. Ο Summers, ο οποίος είχε θητεύσει και υπουργός Οικονομικών επί Κλίντον τη δεκαετία του '90, ήταν πρόεδρος και του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, από όπου παραιτήθηκε τον Φεβρουάριο του 2006, έπειτα από μια σεξιστική δήλωσή του ότι οι γυναίκες ενδεχομένως έχουν μικρότερη έφεση για τις θετικές επιστήμες. Ο Summers έγινε στέλεχος του hedge fund D. Ε. Shaw, το οποίο ιδρύθηκε το 1988 και εδρεύει πάνω από ένα μαρξιστικό βιβλιοπωλείο της Νέας Υόρκης. Διαχειρίζεται σήμερα 30 δισ. δολάρια.

Ο Summers έβγαλε επίσης συνολικά 2,7 εκατ. δολάρια δίνοντας διαλέξεις ως προσκεκλημένος μεγάλων τραπεζών. Πήρε μεταξύ άλλων 67.500 δολάρια από την JP Morgan, 45.000 δολάρια από τη Citigroup (μία από τις τράπεζες που έχουν πάρει κρατική ενίσχυση 45 δισ. δολαρίων και περισσότερα από 300 δισ. δολάρια σε κρατικές εγγυήσεις για τα «τοξικά» της χρέη), 135.000 δολάρια από την Goldman Sachs και 67.500 δολάρια από τη Lehman Brothers, που χρεοκόπησε πέρυσι τον Σεπτέμβριο, προκαλώντας το γνωστό διεθνές χρηματοπιστωτικό σοκ.

*Ο Summers δεν είναι η εξαίρεση. Ο Michael Froman, σύμβουλος ασφαλείας για διεθνή οικονομικά θέματα, εργαζόταν στη Citigroup και έλαβε περισσότερα από 7,4 εκατ. δολάρια από την τράπεζα από τον Ιανουάριο του 2008 μέχρι την πρόσληψή του από την κυβέρνηση Ομπάμα στις αρχές του έτους φέτος. Στο ποσό περιλαμβάνονται και 2,25 εκατ. δολάρια μπόνους τα οποία πήρε τον περασμένο Ιανουάριο, λίγες εβδομάδες μετά την είσοδό του στο κυβερνητικό σχήμα.

*Ο David Axelrod, ο βασικός συντονιστής της εκλογικής εκστρατείας του Ομπάμα και κορυφαίος πλέον σύμβουλός του, εισέπραξε 1,55 εκατ. δολάρια πέρυσι από δύο εταιρείες συμβούλων (ΑΚΡ&D Message and Media και ASK Public Strategies). Ως μέλος των δύο εταιρειών έβγαλε άλλα 3 εκατ. δολάρια την προηγούμενη πενταετία από συγχωνεύσεις εταιρειών και, κατά δήλωση του ιδίου, διαθέτει σήμερα περιουσιακά στοιχεία αξίας μεταξύ 7 και 10 εκατ. δολαρίων.

*Ο υπ' αριθμόν δύο σύμβουλος σε θέματα ασφαλείας Thomas Ε. Donilon έβαλε στον τραπεζικό του λογαριασμό 3,9 εκατ. δολάρια ως μέλος της νομικής εταιρείας Ο'Melveny & Myers LLP, η οποία έχει ως κύριους πελάτες τις τράπεζες Citigroup και Goldman Sachs.

*Ο Louis Caldera, διευθυντής στρατιωτικών υποθέσεων στον Λευκό Οίκο, έβγαλε πέρυσι 227.155 δολάρια από την τράπεζα IndyMac της Καλιφόρνιας. Η τελευταία είχε μεγάλα ανοίγματα σε subprime δάνεια και χρεοκόπησε το καλοκαίρι του 2008.

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=34557

15.300 εταιρείες δεν υπέβαλαν δήλωση
Περίπου 20 δισεκατομμύρια ευρώ το ετήσιο μέγεθος της φοροδιαφυγήςΟι εργοδότες αρνούνται να πληρώσουν ασφαλιστικές εισφορές στα ταμεία, ενώ το κράτος τους χαρίζει κάθε λίγα χρόνια τα συσσωρευμένα χρέη τους (ή μέρος αυτών), την ΄διια στιγμή που και το ίδιο χρωστά αμύθητα ποσά, με τους εργαζόμενους να καλούνται να πληρώσουν αυτοί το κόστος, με τις περικοπές σε συντάξεις και άλλα ασφαλιστικά δικαιώματα...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100079_12/04/2009_310968

Eπεκτείνεται η «μόδα» της ομηρείας διευθυντών
Υστατο μέσο των εργαζομένων για να εισακουστούν τα προβλήματά τους
Όμηροι στα χέρια απεγνωσμένων και οργισμένων εργαζομένων βρίσκονται ολοένα και συχνότερα τα διευθυντικά στελέχη εταιρειών σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, καθώς οι υφιστάμενοί τους καταλήγουν σε αυτή τη μέθοδο ως ύστατο μέσο για να εισακουστούν τα προβλήματά τους μέσα στην οικονομική κρίση που βιώνουν. H «μόδα» των ομηρειών μπορεί να ξεκίνησε από τη Γαλλία, ωστόσο, δύο πρόσφατα περιστατικά στη Bρετανία και το Bέλγιο αποδεικνύουν ότι επεκτείνεται και στην υπόλοιπη Eυρώπη.

Mόλις προχθές τρία διευθυντικά στελέχη της Fiat στις Bρυξέλλες εγκλωβίστηκαν για μερικές ώρες στα γραφεία τους από εργαζόμενους, οι οποίοι προσπαθούσαν να διαπραγματευτούν καλύτερες συνθήκες αποχώρησης για τους 24 συναδέλφους τους που απολύθηκαν λόγω περικοπών ως συνέπεια της οικονομικής κρίσης. Tα περισσότερα περιστατικά έχουν σημειωθεί στη Γαλλία.

Aπό την αρχή του χρόνου, ανώτερα διευθυντικά στελέχη της Sony, της 3M και της Caterpillar, εγκλωβίστηκαν στα γραφεία τους από εργαζόμενους που είχαν ανάλογα αιτήματα. H απόγνωση των απολυμένων εργαζομένων στην περίπτωση της γαλλικής εταιρείας PPR έφτασε μέχρι σημείου ομηρείας του ιδιοκτήτη της μέσα σε ταξί επί μία ώρα, προκαλώντας την επέμβαση της αστυνομίας για να τον απελευθερώσει.

«ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΟ»
«Όσο δύσκολες κι αν είναι οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, είναι ανεπίτρεπτο να παραβαίνουν το νόμο», ανέφεραν τρεις γαλλικές ενώσεις εργοδοτών σε κοινή ανακοίνωσή τους. Ωστόσο, οι αρχές αναγνωρίζουν ανεπίσημα ότι μια δυναμική επέμβαση μπορεί να πυροδοτήσει εντονότερες συγκρούσεις, κάτι που οι κυβερνώντες προτιμούν να αποφύγουν αυτή την περίοδο. Με απλά λόγια, θα είχαν ήδη στείλει τα ΜΑΤ μέσα, αν δε έβλεπαν ότι ο λαός στηρίζει σε μεγάλο βαθμό τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων απέναντι στη βία των απολύσεων, την part time εργασίας, της συρρίκνωσης των μισθών και των δικαιωμάτων τους, κτλ. Τώρα δεν τολμούν, γιατί βλέπουν ότι θα έχουν το λαό εναντίον τους O πρόεδρος της Γαλλίας Nικολά Σαρκοζί, διαμηνύει πάντως ότι θα τηρηθεί ο νόμος και δεν θα επιτρέψει ανάλογα περιστατικά να συμβούν στο εξής.

«Aυτές οι ομηρείες, γνωρίζουμε πώς ξεκινούν, όμως κανένας δεν γνωρίζει μέχρι πού μπορούν να φτάσουν», σχολιάζει ο Γάλλος πρώην υπουργός Aπασχόλησης, Ξαβιέ Mπερτράν. Πράγματι, οι κυβερνώντες δεν μπορούν να προβλέψουν τον βαθμό στον οποίο η απόγνωση των εργαζόμενων μπορεί να φτάσει. Προς το παρόν η γαλλική κυβέρνηση διαθέτει μονάχα μια εξαιρετικά ανησυχητική ένδειξη, ύστερα από σχετική δημοσκόπηση: Περίπου ένας στους δύο Γάλλους (45%) εγκρίνει την πρακτική των ομηρειών.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=9464&pubid=7545109

Εργοστάσιο Χωρίς Αφεντικό
Το εργοστάσιο κεραμεικών του Luigi Zanon, ιδρύθηκε το 1980 στη Αργεντινή. Κατά τη μεγάλη οικονομική κρίση της χώρας όμως, το 2001, αποφασίζει να κλείσει. Οι εργάτες μη θέλοντας να χάσουν τη δουλειά τους καταλαμβάνουν το εργοστάσιο και ξεκινούν την αυτοδιαχείρισή του. Παρακολουθείστε το ντοκιμαντέρ για την Zanon, ή όπως αποκαλείται σήμερα, FaSinPat, δηλαδή «εργοστάσιο χωρίς αφεντικά».

Το εργοστάσιο χτίστηκε σε δημόσια γη και με δημόσια κονδύλια. Το 2001 όταν αποφασίζεται το κλείσιμό του, οι εργάτες βρίσκονταν ήδη με πολλούς μισθούς απλήρωτους.

Η κατάληψη του εργοστασίου έγινε χωρίς αντίσταση από τον πρώην ιδιοκτήτη και έτσι ξεκίνησε η αυτοδιαχείριση χωρίς προϊσταμένους και managers, με τις αποφάσεις να λαμβάνονται συλλογικά, σε εργατικά συμβούλια.

Ένα τολμηρό πείραμα που επιχειρήθηκε μέσα από την απόγνωση των εργατών, καταλήγει επιτυχές. Ένα χρόνο αργότερα η Αργεντινή βγαίνει από την κρίση και το εργοστάσιο είναι κερδοφόρο. Όμως ο παλιός ιδιοκτήτης, Luigi Zanon, προσπαθεί να το ανακτήσει, με νόμιμους και παράνομους τρόπους.

http://video.google.com/videoplay?docid=-9023084405817543382&hl=en

http://www.tvxs.gr/v9442

Εγκλημα και ανασφάλεια
Μοιάζει κοινή η πεποίθηση ότι ο φόβος του εγκλήματος αντικατοπτρίζει τους πραγματικούς δείκτες εγκληματικότητας.

Αν ο συσχετισμός αυτός ίσχυε, κι εφόσον ο φόβος του εγκλήματος στην Ελλάδα είναι υψηλότερος σε σχέση με τη συντριπτική πλειονότητα των υπόλοιπων κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τότε οι δείκτες εγκληματικότητας στην Ελλάδα θα έπρεπε να κυμαίνονται σε αντιστοίχως υψηλά επίπεδα.

Οπως, ωστόσο, συμβαίνει συχνά και στο εξωτερικό (π.χ. Πορτογαλία, Αγγλία), σχετικές έρευνες δείχνουν το ακριβώς αντίθετο. Η Ελλάδα υπολείπεται σταθερά του ευρωπαϊκού μέσου όρου εγκληματικότητας, έστω κι αν -σε αντίθεση με τις περισσότερες υπό σύγκριση χώρες- αποστέλλει στα ευρωπαϊκά όργανα στοιχεία που περιλαμβάνουν τον τεράστιο αριθμό τροχαίων παραβάσεων στο σύνολο των βεβαιωθέντων εγκλημάτων.

Η αποκαλούμενη «έξαρση βίας» στη σημερινή Ελλάδα ορθολογικοποιεί και ενισχύει τον προϋπάρχοντα φόβο του εγκλήματος.

Επισκιάζονται έτσι άλλες, κοινωνικο-οικονομικές μορφές ανασφάλειας που όχι μόνο έχουν ουσιαστικότερο έρεισμα, αλλά και βιώνονται άμεσα από μεγαλύτερες ομάδες πληθυσμού. Το μείγμα του νεοφιλελευθερισμού με τη διαφθορά του κοινωνικού ιστού και του πολιτικού συστήματος έχει συμβάλει καθοριστικά στη διεύρυνση της άνισης κατανομής του πλούτου, στα υψηλά επίπεδα φτώχειας, στην ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, στη διογκωμένη ανεργία μεταξύ των νέων και στην ανεπαρκή παροχή κοινωνικής πρόνοιας. Τα προβλήματα αυτά υποδαυλίζουν με τη σειρά τους την αβεβαιότητα για το μέλλον και αποσταθεροποιούν την κοινωνική συνοχή.

Γεννάται, λοιπόν, το ερώτημα: Γιατί δεν είναι οι δείκτες εγκληματικότητας στην Ελλάδα σήμερα σημαντικά υψηλότεροι; Η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί στην ικανότητα του νεοφιλελεύθερου κράτους να διαχειρίζεται τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Με την απλόχερη βοήθεια σημαντικού μέρους των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ο δημόσιος λόγος χειραγωγείται έτσι ώστε να διευκολύνει την υποσυνείδητη μετάβαση των μαζών από το καθεστώς κοινωνικο-οικονομικής ανασφάλειας στο καθεστώς φόβου του εγκλήματος, διοχετεύοντας, τελικά, πάθη και συμπλέγματα εναντίον «κατάλληλων εχθρών».

Τη χειραγώγηση του δημόσιου λόγου συνοδεύει και υποβοηθεί η μεγέθυνση του τιμωρητικού ποινικού μηχανισμού, η οποία επίσης λειτουργεί κατασταλτικά ενάντια στα όποια συμπτώματα της λαϊκής δυσαρέσκειας, κι όχι ενάντια στις πραγματικές της αιτίες. Το ότι το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης φαίνεται να αποτυγχάνει στην αποστολή του νομιμοποιεί την περαιτέρω ανάπτυξή του και την παράλληλη διαιώνιση της νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας.

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=34683

[pt3]

Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού
Λογικό είναι μα πανυγηρίζει η φυλλάδα σήμερα για το «κλίμα ευδαιμονίας» που επικρατεί στο Χρηματιστήριο!
Όταν μόλις προχτές ανακοίνωσαν ότι τα κέρδη των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο εταιρειών ήταν πέρσι 10.000.000.000 ευρώ, είναι να μην πανηγυρίζουν;

Ναι καλά διαβάσατε! Οι 300 περίπου εισηγμένες εταιρίες στο Χρηματιστήριο είχαν πέρσι καθαρά κέρδη 10 δισεκατομμύρια ευρώ! Και τα περασμένα χρόνια είχαν πάει πολύ καλά. Το 2007 είχαν καθαρά κέρδη 11,3 δισ.

Σύνολικά, μέσα σε μια και μόνο τετραετία, οι ντόπιοι πλουτοκράτες είχαν καθαρά κέρδη (πάντα σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία) 38,2 δισεκατομμύρια!

Και γα να καταλάβετε για τι ποσό μιλάμε αρκεί να αναφέρουμε ότι είναι τετραπλάσιο του δημόσιου ελλείμματος.
.
.
.
Αν το συνειδητοποιήσει αυτό κάποιος θα αντιληφθεί και την βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/04/blog-post_866.html



Ας κάνουμε και ορισμένες πράξεις για να δούμε την βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Θεωρώντας ότι οι ενήλικες έλληνες είναι 7.500.000 έχουμε σχετικά με τα κέρδη των εισηγμένων :
10.000.000.000/7.500.000 = 1.333 €/άτομο/χρόνο
και αν το ανγάγουμε και σε Φραπέ/μέρα όπως αρέσει σε ορισμένους να αναγάγουν πολλές φορές αυξήσεις μισθών - συντάξεων :p
(1.333/365) /3,5 = 1,04 φραπέ/ατομο/ημέρα

Αν λοιπόν μοιράζαμε όλα τα κέρδη τους στο λαό (υποθέτωντας βέβαια οτι αυτό δεν θα είχε άλλες συνέπειες στο φόρο πχ που πλήρωσαν και αλλού) θα μπορούσε κάθε έλληνας να πίνει ένα φραπέ παραπάνω κάθε μέρα, ή να παίρνει ένα μικρό αυτοκίνητο κάθε 10 χρόνια ή .......

Δεν υποτιμώ τα 1300 € το χρόνο, θα έκαναν τους μισθούς των 700€ να γίνουν 810€ αλλα πραγματικά αυτή η διαφορά είναι βαρβαρότητα;

Δυστηχώς παρ΄όλο που όλα αυτά φαίνονται και σε ένα βαθμό είναι προκλητικά η λύση δεν βρίσκεται στο να μοιράσουμε τα λεφτά των "πλουσίων" τα οποία μπορεί συγκεντρωμένα να φαίνονται πολλά αν τα μοιράσεις όμως σε εκατομμύρια ανθρώπους καταλαβαίνεις οτι δεν πρόκειται να αλλάξει και δραστικά η ζωή τους.
Και όλα αυτά βέβαια αν υποθέσουμε (λανθασμένα κατα την αποψή μου) ότι παρ΄όλο που θα τα μοιράσουμε, τα κέρδη, οι φόροι, οι θέσεις εργασίας κλπ θα μείνουν σταθερά και τα επόμενα χρόνια παρ΄όλο που κανένας δεν θα έχει κίνητρο (αφου δεν θα αμείβεται ιδιαίτερα) να συντηρήσει την κερδοφορία κλπ.

Το μεγάλο ατου του καπιταλισμού είναι οτι παράγει πολύ πλούτο σε σχέση τουλάχιστον με οτι άλλο έχει εφαρμοσθεί μέχρι στιγμής. Ανεξάρτητα λοιπόν από το πως γίνεται η διανομή (εδω σηκώνει πολύ συζήτηση) το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας απολαμβάνει καλύτερες αμοιβές απ΄ότι θα απολάμβανε σε άλλα συτήματα. Προφανώς μιλάμε πάντα για τις "δυτικές" δημοκρατικές κοινωνίες και όχι για "τριτοκοσμικούς" - ολιγαρχικούς καπιταλισμούς.

[ciaoant1]

Ας κάνουμε και ορισμένες πράξεις για να δούμε την βαρβαρότητα του καπιταλισμού.
Πριν κάνουμε τις πράξεις, ας δούμε και το κομμάτι του ποστ μου που έκοψες:

Σύνολικά, μέσα σε μια και μόνο τετραετία, οι ντόπιοι πλουτοκράτες είχαν καθαρά κέρδη (πάντα σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία) 38,2 δισεκατομμύρια!

Και γα να καταλάβετε για τι ποσό μιλάμε αρκεί να αναφέρουμε ότι είναι τετραπλάσιο του δημόσιου ελλείμματος.

Αυτό το «δημόσιο έλλειμμα» που για να το περιορίσει η κυβέρνηση "παγώνει" μισθούς και συντάξεις για μια 3ετία υπακούοντας στις εντολές του Αλμούνια!
Μια χούφτα δηλαδή βιομήχανοι και τραπεζίτες έβαλαν στα θησαυροφυλάκια τους την τετραετία που μας πέρασε τετραπλάσιο ποσό απ’ όσο θα κληθούν να πληρώσουν δέκα εκατομμύρια Ελληνες με την περιοριστική οικονομική πολιτική της κυβέρνησης σε μισθούς και συντάξεις.

Και ας δούμε και το αμέσως από κάτω:

Τις τελευταίες...

... μέρες, τα μεγαλύτερα χρηματιστήρια του κόσμου ανέβηκαν ξαφνικά. Στις αρχές του περασμένου μήνα, η Γουόλ Στριτ είχε κατακρημνιστεί στο χαμηλότερο επίπεδο εδώ και μια δωδεκαετία. Τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες σημείωσε τη μεγαλύτερη συνεχή άνοδο από το 1933. Παρόμοια συμπεριφορά είχαν και τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια.

Το παράδοξο...

... είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν ενώ δεν υπάρχει κανένα σημαντικό οικονομικό στοιχείο που να δείχνει έστω κάποια σημάδια ανάκαμψης της οικονομίας. Τέτοια στοιχεία απουσιάζουν εντελώς, τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη. Αντίθετα, μάλιστα, τα στοιχεία για την ανεργία, τη βιομηχανική παραγωγή, τις εξαγωγές, το παγκόσμιο εμπόριο και την ανάπτυξη είναι σχεδόν στο σύνολό τους ζοφερά και χειρότερα από όσο αναμενόταν. Δεν είναι επίσης παράδοξο που, μόλις η Αμερική ανακοίνωσε τις προάλλες την υψηλότερη ανεργία από το 1983, τα χρηματιστήρια ανέβηκαν στα ύψη; Είναι, αλλά δείχνει κι αυτό κάτι, όπως εξηγεί ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τομ Ίλεϊ: «Δείχνει πως η αμερικανική άρχουσα τάξη έχει εμπιστοσύνη πως η κυβέρνηση του Ομπάμα θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να προστατεύσει τα συμφέροντα των τραπεζών και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου». Άλλωστε, ο Αμερικανός υπουργός Οικονομίας Τίμοθι Γκάιτνερ το ξεκαθάρισε πως θα διαθέσει απεριόριστα κεφάλαια για να εξαγοράσει τα προβληματικά (τοξικά) προϊόντα των τραπεζών που βύθισαν τις ίδιες, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο στην κρίση. Θα τα εξαγοράσει, και μάλιστα σε φουσκωμένες τιμές, με τα λεφτά των φορολογουμένων. Και αυτά τα σχέδια για τη διάσωση των τραπεζών ο Αμερικανός υπουργός τα συνέταξε με τη συνδρομή των χρηματιστών της Γουόλ Στριτ.

Οι τραπεζίτες...

... και οι μεγάλοι επενδυτές στην Αμερική και την Ευρώπη είναι ενθουσιασμένοι από τις διαβεβαιώσεις των κυβερνήσεων ότι θα ψαλιδίσουν τα κοινωνικά προγράμματα, την κοινωνική πρόνοια, την κοινωνική περίθαλψη, την κοινωνική ασφάλιση. Γιατί κάποιος πρέπει να πληρώσει γι΄ αυτή την καταστροφή- κι ας μην είναι αυτός που την προκάλεσε, αλλά αυτός που υφίσταται τις συνέπειές της. Όπως γράφει ο Τιμ Ίλεϊ, τα σήματα που δίνουν οι κυβερνήσεις στα χρηματιστήρια είναι ολοφάνερα (και τα χρηματιστήρια τα λαβαίνουν και τα καταλαβαίνουν). Με τις πολιτικές που έχουν αποφασίσει να εφαρμόσουν, οι κυβερνήσεις δίνουν στα χρηματιστήρια το πράσινο φως για να συνεχίσουν τις ίδιες απάτες που προκάλεσαν την κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Εδώ ο κόσμος...

... χάνεται και τα χρηματιστήρια στήνουν πάρτι. Δεν έχουν άδικο. Δεν πανηγυρίζουν επειδή σημειώθηκε κάποια βελτίωση στις συνθήκες της εργασίας και της ζωής των ανθρώπων, που δεν παύουν κάθε μέρα να διαδηλώνουν. Τα χρηματιστήρια πανηγυρίζουν επειδή για άλλη μια φορά διαπιστώνουν ότι αυτοί που ασκούν την εξουσία είναι αξιόπιστα και πειθήνια όργανα των συμφερόντων τους. Κι αν θα πρέπει να βγάλουμε από όλα αυτά κάποιο συμπέρασμα, αυτό είναι πως οι τύχες των χρηματιστηρίων και οι τύχες των απλών ανθρώπων κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4511673&ct=2

Η βαρβαρότητα βρίσκεται στο ότι τα συμφέροντα των λίγων είναι αντίθετα με αυτά των πολλών, σε μια κοινωνία-ζούγκλα, όπου οι μαζικές απολύσεις των εργαζομένων (και η εξαθλιωση τους που προκαλείται ως συνέπεια της απόλυσης) όχι μόνο δεν ενοχλεί κάποιους, αλλά αντίθετα αποτελεί για αυτούς απαραίτητη προυπόθεση για να συνεχίσουν να κερδοφορούν εις βάρος των υπόλοιπων.
Αυτό είναι κοινωνικός κανιβαλισμός, είναι βαρβαρότητα.
Και αυτό θα πρέπει να καταπολεμηθεί και να ανατραπεί.

http://img512.imageshack.us/img512/295/exp001.jpg

http://img512.imageshack.us/img512/8337/exp009.jpg

Προτείνω ανεπιφύλακτα αυτή την ταινία




Δυστηχώς παρ΄όλο που όλα αυτά φαίνονται και σε ένα βαθμό είναι προκλητικά η λύση δεν βρίσκεται στο να μοιράσουμε τα λεφτά των "πλουσίων" τα οποία μπορεί συγκεντρωμένα να φαίνονται πολλά αν τα μοιράσεις όμως σε εκατομμύρια ανθρώπους καταλαβαίνεις οτι δεν πρόκειται να αλλάξει και δραστικά η ζωή τους.
Και όλα αυτά βέβαια αν υποθέσουμε (λανθασμένα κατα την αποψή μου) ότι παρ΄όλο που θα τα μοιράσουμε, τα κέρδη, οι φόροι, οι θέσεις εργασίας κλπ θα μείνουν σταθερά και τα επόμενα χρόνια παρ΄όλο που κανένας δεν θα έχει κίνητρο (αφου δεν θα αμείβεται ιδιαίτερα) να συντηρήσει την κερδοφορία κλπ.
Συμφωνώ 100%.
Αυτή η υποθετική "μοιρασιά" απλά θα δώσει μια "παράταση ζωής", και παρότι είναι "καλύτερη από το τίποτα", στην πραγματικότητα δε θα δώσει μακροπρόθεσμη λύση.
Και αυτό διότι αφήνει ανέγγιχτα τα θεμέλια του προβλήματος, τη ρίζα του.
Τον έλεγχο της παραγωγής, την κατοχή της εξουσίας από μια μικρή μειοψηφία, που λίγο-λίγο, μέσω του ελέγχου αυτού που διαθέτει πάνω στους υπόλοιπους θα ξαναπάρει πίσω όλα αυτά που -υποθετικά- θα μοιράζονταν. (Δες πχ τι έγινε με το 8ωρο).



Το μεγάλο ατου του καπιταλισμού είναι οτι παράγει πολύ πλούτο σε σχέση τουλάχιστον με οτι άλλο έχει εφαρμοσθεί μέχρι στιγμής. Ανεξάρτητα λοιπόν από το πως γίνεται η διανομή (εδω σηκώνει πολύ συζήτηση) το σύνολο σχεδόν της κοινωνίας απολαμβάνει καλύτερες αμοιβές απ΄ότι θα απολάμβανε σε άλλα συτήματα.
??????????????????

Το 2% των πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο κατέχει περισσότερο από το 50% του παγκόσμιου πλούτου, σύμφωνα με την έρευνα του Διεθνούς Iνστιτούτου Aνάπτυξης και Oικονομικής Έρευνας του OHE (WIDER).
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=760664&lngDtrID=251


Προφανώς μιλάμε πάντα για τις "δυτικές" δημοκρατικές κοινωνίες και όχι για "τριτοκοσμικούς" - ολιγαρχικούς καπιταλισμούς.
Και γιατί να μιλάμε μόνο για "αυτούς" και όχι για τους "άλλους" καπιταλισμούς (υπάρχουν και πολλοί (?!) απ' ότι μαθαίνουμε)?

Η διαφορά τους είναι στο ότι οι "δυτικοί καπιταλισμοί" βασίζονται, άλλος περισσότερο και άλος λιγότερο, στο ξεζούμισμα των υπόλοιπων μεσω οικονομικού ή στρατιωτικού ιμπεριαλισμού.

Όσο για την κατανομή, εκεί υπάρχει, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, μια σειρά κατακτήσεων από το λαικό κίνημα (που βέβαια σήμερα σαρώνονται, καθώς το λαικό κίνημα ρίσκεται σε παρακμή)

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 39 λεπτά και 27 δευτερόλεπτα αργότερα ........

http://img244.imageshack.us/img244/6109/creditcontraction.jpg

Die grosse Kredit-Kontraktion
ο μεγαλος περιορισμος των δανειων
"Das System wird nicht kollabieren - es wird verdampfen" - prognostiziert US-Ökonom Trace Mayer. Grund: Auf der Welt lastet eine Kreditblase von rund 2000 Billionen Dollar.

Το συστημα δεν θα καταρρευσει – θα εξατμιστει – προβλεπει ο αμερικανος οικονομολογος Trace Mayer.Η αιτια:Μια φουσκα δανειων κοντα στα 2000 Τρις δολλαρια βαραινει την Γη


Die globale Kreditpyramide ist derart groß, dass schon leichte Kredit-Kontraktionen (also die Unmöglichkeit, Kreditvergabe auszuweiten) sofort zum Zusammenbruch des Gesamtsystems führen. Dieser Zeitpunkt scheint laut Mayer gekommen - oder unmittelbar bevorzustehen.

Η παγκοσμια πυραμιδα των δανεικων ειναι τοσο μεγαλη,που ηδη ενα ελαφρο μαζεμα των δανειων (δηλαδη η αδυναμια,εξαλπωσης/επεκτασης νεων δανειων) θα οδηγησει αμεσως στην καταρρευση του συστηματος.Συμφωνα με τον Mayer φαινεται οτι φτασαμε στο σημειο αυτο

Ist das Kreditmaximum erreicht, kommt es entweder zur Implosion oder zur Inflations-Supernova. Beides bedeutet das Ende des Finanzsystems, so, wie wir es kennen.

Αν φτασουμε στο ανωτατο σημειο των δανεικων,ερχεται η μια μαυρη τρυπα που τα ρουφαει ολα η μια εκρηξη σουπερνοβα-πληθωρισμου.


http://www.mmnews.de/index.php/200904122730/MM-News/Die-grosse-Kredit-Kontraktion.html

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1017610

http://img244.imageshack.us/img244/9056/g7productionapr09.jpg

In Osteuropa tickt eine Zeitbombe
Στην ανατολικη Ευρωπη χτυπαει μια ορολογιακη βομβα
Bei einem Staatsbankrott könnten viele Banken im Westen mit in den Abgrund gerissen werden

Σε μια χρεωκοπια των κρατων θα μπορουσαν πολλες δυτικες τραπεζες να καταληξουν μαζι στον γκρεμο.

Der Internationale Währungsfonds (IWF) hat in einer zunächst vertraulichen Studie die finanzielle Situation Osteuropas durchleuchtet, mit alarmierenden Ergebnissen. Die Länder der Region befinden sich in einer tiefen Rezession, und nicht wenige von ihnen stehen vor dem Staatsbankrott. Das ist nicht zuletzt deshalb so alarmierend, weil die wichtigsten Gläubiger der Region die westeuropäischen Banken sind.

Το ΔΝΤ εξετασε με μια αρχικα εμπιστευτικη εκθεση την οικονομικη κατασταση στην ανατολικη Ευρωπη με ανησυχητικα αποτελεσματα.Οι χωρες της περιοχης βρισκονται σε μια βαθεια υφεση και οχι λιγες απο αυτες βρισκονται λιγο πριν την πτωχευση.Για αυτο δεν ειναι μονο αρχικα τοσο ανησυχητικο,επειδη οι κυριοτεροι πιστωτες στην περιοχη ειναι δυτικοευρωπαικες τραπεζες

Sie haben ohnehin schon größte wirtschaftliche Probleme und können sich zusätzliche Abschreibungen kaum leisten. Wenn sie beispielsweise zehn Prozent auf ihr Osteuropa-Engagement abschreiben müssten, bedeutete das Verluste von rund 120 Mrd. Euro. Dabei sind die zehn Prozent ein eher optimistischer Wert, so, wie sich die Dinge gegenwärtig entwickeln.

Ηδη εχουν ετσι και αλλιως μεγαλα οικονομικα προβληματα και δεν μπορουν να αντεξουν επιπλεον διαγραφες δανειων.Αν για παραδειγμα πρεπει να διαγραψουν το 10% απο το ενεργητικο τους στην περιοχη,θα σημαινει μια ζημεια κοντα στα 120 δις ευρω.Επιπλεον ειναι το 10% μια μαλλον αισιοδοξη εκτιμηση,ετσι οπως εξελισονται προς το παρον τα πραγματα

http://www.welt.de/die-welt/article3539871/In-Osteuropa-tickt-eine-Zeitbombe.html

H ασφαλιστική AIG και η εαρινή άνθηση των τραπεζών
Φανταστείτε έναν ασφαλιστή με πολλούς πελάτες. Τώρα υποθέστε ότι όλοι οι πελάτες του αποκτούν ταυτόχρονα πολλά προβλήματα, για τα οποία έχουν ασφαλιστεί, κι αυξάνουν έτσι τις πιθανότητες να διεκδικήσουν αποζημιώσεις. Αν είσαι ο ασφαλιστής, ένας τρόπος για να αποφύγεις τον κίνδυνο είναι να «αγοράσεις» από τους πελάτες σου τα ασφαλιστικά συμβόλαια που τους πούλησες ώστε να μην έχουν στο μέλλον αξιώσεις. Φυσικά, οι ασφαλισμένοι δεν έχουν κίνητρο να σου τα δώσουν πίσω, εκτός κι αν εσύ, ως ασφαλιστής, τους αποζημιώσεις.

Αντικαταστήστε τώρα τον «ασφαλιστή» με την AIG, ένα ασφαλιστικό κολοσσό στρατηγικής σημασίας, που δεν θα αφεθεί ποτέ στην τύχη του. Οπου «ασφάλειες», αντικαταστήστε με «ασφάλιστρα κινδύνου» (αλλιώς CDS), τα οποία η AIG μοσχοπουλούσε εδώ και λίγα χρόνια ως κάλυψη για ένα σωρό επενδυτικά προϊόντα. Τέλος, τοποθετήστε στο «πελάτες» τις μεγάλες τράπεζες της Wall Street.

Τους δύο πρώτους μήνες του έτους η κρατική πλέον AIG, φέρεται να «σκούπισε» μαζικά ασφάλιστρα κινδύνου που είχε πουλήσει σε μεγάλες τράπεζες, «παράγοντας» έτσι μεγάλες αποζημιώσεις και κέρδη γι’ αυτές. Βέβαια τα ασφάλιστρα κινδύνου θεωρούνται σήμερα προϊόντα φούσκας η οποία καλό είναι να συρρικνωθεί. Η ταχύτητα όμως με την οποία έγινε το μάζεμά τους, δημιούργησε τεράστια κέρδη για τις τράπεζες. Η επιλεκτικότητα των πελατών που η AIG φέρεται να προσέγγισε, μπορεί να δημιουργήσει τεράστια ερωτήματα. Κι αυτό γιατί η παραπάνω διαδικασία ισοδυναμεί με έμμεση κρατική τους ενίσχυση (πέρα από τις εγγυήσεις και το κεφάλαιο που τους έχει δοθεί ή θα τους δοθεί στο άμεσο μέλλον).

Το παραπάνω σενάριο διέρρευσε με αφορμή ανώνυμο ηλεκτρονικό μήνυμα σε συντάκτη αμερικανικής επενδυτικής ιστοσελίδας την προηγούμενη εβδομάδα. Ο αποστολέας -αντικρυστής σε τράπεζα- περιέγραφε με επιβεβαιώσιμες λεπτομέρειες πώς η AIG -χαμένη για χαμένη, αλλά γνωρίζοντας ότι έχει στο τσεπάκι κρατικά σωσίβια στο διηνεκές- τους προσέγγισε και τους πρότεινε να «αγοράσει», με τεράστιο κόστος για την ίδια την AIG, τα CDS που τους είχε «πωλήσει».

Τι σημαίνει αυτό; Οτι τα «αναπάντεχα» κέρδη Ιανουαρίου - Φεβρουαρίου, τα οποία ανέφεραν η JP Morgan Chase, η Bank of America και Citigroup πυροδοτώντας ένα ράλι τριών εβδομάδων πριν από τη σύνοδο του G20, ήταν μεν αληθινά αλλά κατ’ εξαίρεση - μέχρι και ύποπτα. Τα κέρδη οφείλονταν στο ρευστό που πήραν από την κρατική -επανάληψις μήτηρ μαθήσεως- AIG κι όχι σε μια «ακτίνα ελπίδας για έξοδο από την πιστωτική κρίση».

Γι’ αυτά τα κέρδη πλήρωσαν Αμερικανοί φορολογούμενοι και χρηματοδότες του αμερικανικού Δημοσίου, δηλαδή διεθνείς επενδυτές. Το γεγονός ότι ο μηχανισμός και η εφαρμογή του δεν θα μπορούσε παρά να είναι εν γνώσει του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών, υποδηλώνει από μια έξτρα έμμεση κρατική ενίσχυση των τραπεζών με τη βούλα του κράτους μέχρι και απόπειρα χειραγώγησης των αγορών. Δεδομένα που αν αποδειχθούν μπορούν να αποτελέσουν εξαιρετικά τοξικά για την κυβέρνηση Ομπάμα - και κυρίως για τον Τίμοθι Γκάιτνερ. Υστερα από αίτημα βουλευτών, η επιβλέπουσα αρχή για τα αμερικανικά προγράμματα διάσωσης ανακοίνωσε πως ξεκινά έρευνες για το αν η AIG πλήρωσε μεγαλύτερα ποσά από αυτά που θα μπορούσε να έχει πληρώσει στις αντισυμβαλλόμενες τράπεζες.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_12/04/2009_310877

Η Moody's υποβαθμίζει ολόκληρη τη χώρα
Η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση είναι ακόμα στην κατηγορία ΑΑΑ, αλλά κάθε δήμος που εκδίδει χρέος είναι πλέον ύποπτος και αναξιόπιστος, σύμφωνα με τη Moody's. Για πρώτη φορά στην ιστορία, οι οίκος αξιολογήσεων έβαλε όλους τους δήμους σε αρνητική προοπτική, κάτι που συνήθως προμηνύει υποβάθμιση. Ιστορικά, η Moody's εξέταζε κάθε δήμο ξεχωριστά και θεωρούσε ότι οι διαφορές του ενός με τον άλλο ήταν τέτοιες που δεν επέτρεπαν μια γενική δήλωση που να τους καλύπτει όλους..

Φαίνεται όμως πως οι υπερβολικές δαπάνες και το "άδειασμα" της βάσης του τζίρου είναι φαινόμενο που εμφανίζεται σε όλη τη χώρα και επηρεάζει πόλεις και Πολιτείες οπουδήποτε.

Και φυσικά και η κυβέρνηση των ΗΠΑ επηρεάζεται από το ίδιο φαινόμενο, αλλά η Fed έχει την πρέσα που τυπώνει λεφτά και θα μπορέσει να κρατήσει την αξιολόγηση ΑΑΑ λίγο περισσότερο.

http://www.businessinsider.com/moodys-puts-all-munis-on-negative-outlook-2009-4

http://img244.imageshack.us/img244/3015/adjustedmonetarybase.jpg
Η απότομη αύξηση στο τέλος δείχνει την μαζική ποσότητα χρήματος που "εμφάνισαν από το πουθενά" οι κυβερνώντες ανά τον κόσμο

Keynes on Inflation
Excerpts from The Economic Consequences of the Peace by John Maynard Keynes, 1919. pp. 235-248. Ακόμα και ο κεντροαριστερός Κέυνς τα λέει...
Lenin is said to have declared that the best way to destroy the capitalist system was to debauch the currency. By a continuing process of inflation, governments can confiscate, secretly and unobserved, an important part of the wealth of their citizens. By this method they not only confiscate, but they confiscate arbitrarily; and, while the process impoverishes many, it actually enriches some. The sight of this arbitrary rearrangement of riches strikes not only at security but [also] at confidence in the equity of the existing distribution of wealth.
...
http://www.pbs.org/wgbh/commandingheights/shared/minitext/ess_inflation.html

Spiegel: Abwrackprämie auf alles!
Σπιγκελ:Aποσυρση/Δωροεπιταγες για τα παντα
Braucht Deutschland ein drittes Konjunkturpaket? Nein, sagt der Ökonom Thomas Straubhaar. Auf SPIEGEL ONLINE fordert er stattdessen eine radikale Umwandlung der Abwrackprämie - in Konsumschecks für Güter jeder Art.

Χρειαζεται η Γερμανια ενα τριτο πακετο στηριξης της οικονομιας;Οχι,λεει ο οικονομολογος Thomas Straubhaar.Σε συνομιλια με το Σπιγκελονλαιν αυτος απαιτει μια ριζικη αλλαγη της αποσυρσης – σε δωροεπιταγες για αγαθα καθε ειδους.

http://www.spiegel.de/wirtschaft/0,1518,618627,00.html

China pledges 'ample liquidity' to sustain economic growth
Central bank to continue 'loose' monetary policy / Chinese economy shows some signs of recovery Μοιράζοντας δανεικά...
China's central bank yesterday reaffirmed its commitment to ensuring sufficient liquidity to sustain economic growth, dousing speculation that it may tighten the availability of credit after new loans soared to record highs in March.


The statement from People's Bank of China came as the country's prime minister, Wen Jiabao, said the Chinese economy is showing signs of recovery from the global financial crisis.

The Chinese central bank said it will "implement moderately loose monetary policy and maintain the continuity and stability of policy". It also said it would provide "ample liquidity" to "ensure money supply and loan growth meet economic development needs," on its website yesterday.

The US and UK governments are likely to welcome such measures, if they stimulate appetite for foreign imports into China and help to rebalance the Chinese economy towards domestic demand away from export-led growth. While China's economic output has slowed from the stratospheric growth of 13 cent in 2007, its economy remains a vital engine room of global growth.

Last month, the Organisation for Economic Cooperation and Development, the think tank, forecast the Chinese economy will grow by 6 to 7 per cent this year, which was down from its forecast of 8 per cent in November. The OECD has forecast that Japan's GDP will slump by 6.6 per cent this year, compared with 4 per cent in the US and 3.7 per cent in the UK.

In March, Chinese banks provided a record number of loans as the credit expansion showed no sign of abating. The country's banks provided new local currency-denominated loans of 1.89 trillion yuan last month – the highest for at least 11 years – which brought the total amount for the first quarter to 4.58 trillion yuan.

China's government has set itself a full-year target of 5 trillion yuan. As a result, the annual growth in the country's broad M2 measure of money supply jumped to a record 25.5 per cent in March, sharply up from 20.5 per cent the previous month.

Yesterday, Mr Wen said the economy had demonstrated "better than expected positive changes in the first quarter". Speaking on the fringes of the Asean conference, which was cancelled over the weekend after violent protests in Thailand, Mr Wen said the economy was showing "positive changes", but it still faced "very big difficulties".

China has already provided a 4 trillion yuan stimulus package, in an effort to revive the slowing growth in the economy. Mr Wen said he was prepared to deliver further measures, if required.

China's industrial output grew by 8.3 per cent in March, compared to the same month last year, suggesting that its huge stimulus package is already working. Furthermore, Mr Wen hinted that China may be over the worst of the financial crisis even if the world economy deteriorates further.

"As the crisis has not touched its bottom, we can hardly say that the Chinese economy alone has got out of the crisis," Mr Wen said. Government data showed that the manufacturing sector in China grew in March for the first time in six months. The purchasing managers index from the China Federation of Logistics and Purchasing crept up to 52.4 last month from 49 in February.

However, some economists believe that China, where manufacturing accounts for about 40 per cent of the country's output, will continue to be hit by the falling demand for its products in western and other developed countries. Chinese exports actually fell to $US64.9bn (£44.3bn), a 25.7 per cent drop when compared with the same month last year.

In March, Angel Gurria, the Secretary-General of the OECD, is reported to have warned: "Even positive growth in big emerging economies like India and China is not going to be able to offset negative growth [elsewhere]".

http://www.independent.co.uk/news/business/news/china-pledges-ample-liquidity-to-sustain-economic-growth-1668109.html

In an apparent move to extend its influence, China will create a $10 billion infrastructure fund and extend $15 billion in credits to Southeast Asian nations as part of a general aid package to help its regional neighbors ride out the financial crisis.
Chinese Foreign Minister Yang Jiechi announced the plan Sunday through a report from the state-run Xinhua News Agency, saying the "investment cooperation fund" would support infrastructure, energy and resources, and information and communications projects.

Terms of the funding aid, which will be made available to the 10 members of the Association of Southeast Asian Nations, were not made public.
"The overall thought for China-Asean cooperation is that the two sides should rise to difficulties in face of the grim global financial crisis, and make efforts to convert unprecedented challenge into opportunity for closer pragmatic cooperation and common development," Yang was quoted as saying in the Xinhua report.
China also said it would offer $15 billion in credits to Asean nations, including $1.7 billion in loans with preferential terms that will go towards cooperative projects.
Additionally, Beijing plans to make available 270 million yuan ($39.7 million) in special aid to less-developed Asean members Cambodia, Laos and Myanmar. It will also donate 300,000 tons of rice for an East Asia emergency rice reserve to strengthen food security in the region.
Asean's other member countries are Thailand, Malaysia, the Philippines, Singapore, Brunei, Vietnam, and Indonesia.
A market commentary piece also published by Xinhua said the funding agreements would further boost China's role within Asia and help lay the groundwork for a regional free trade bloc.
"Strengthening and deepening cooperation is the common wish of the two sides, and is also an important avenue for fighting protectionism and enhancing their ability to resist risks in the current economic circumstances," the Xinhua commentary said.
The regional free trade bloc agreement should be completed by 2010, Xinhua said.
Yang was cited by Xinhua as saying China had planned to sign an unspecified investment agreement with Asean on the sidelines of a regional summit scheduled this weekend in Thailand but then postponed due to violent protests.
That agreement was meant to be "conducive to the establishment of the China-Asean free trade zone," according to Xinhua

http://www.marketwatch.com/news/story/China-offers-funding-loan-credits/story.aspx?guid=%7BDBD5FDD5%2D0F33%2D4699%2DA614%2DFC824365B3AB%7D

China Slows Purchases of U.S. and Other Bonds
HONG KONG — Reversing its role as the world’s fastest-growing buyer of United States Treasuries and other foreign bonds, the Chinese government actually sold bonds heavily in January and February before resuming purchases in March, according to data released during the weekend by China’s central bank.

China’s foreign reserves grew in the first quarter of this year at the slowest pace in nearly eight years, edging up $7.7 billion, compared with a record increase of $153.9 billion in the same quarter last year.

China has lent vast sums to the United States — roughly two-thirds of the central bank’s $1.95 trillion in foreign reserves are believed to be in American securities. But the Chinese government now finances a dwindling percentage of new American mortgages and government borrowing.

In the last two months, Premier Wen Jiabao and other Chinese officials have expressed growing nervousness about their country’s huge exposure to America’s financial well-being.

Chinese reserves fell a record $32.6 billion in January and $1.4 billion more in February before rising $41.7 billion in March, according to figures released by the People’s Bank over the weekend. A resumption of growth in China’s reserves in March suggests, however, that confidence in that country may be reviving, and capital flight could be slowing.

The main effect of slower bond purchases may be a weakening of Beijing’s influence in Washington as the Treasury becomes less reliant on purchases by the Chinese central bank.

Asked about the balance of financial power between China and the United States, one of the Chinese government’s top monetary economists, Yu Yongding, replied that “I think it’s mainly in favor of the United States.”

He cited a saying attributed to John Maynard Keynes: “If you owe your bank manager a thousand pounds, you are at his mercy. If you owe him a million pounds, he is at your mercy.” Για γανταστείτεη Αμερική, που χρωστά αμύθητα ποσά μέσω ομολόγων στην Κίνα, να προχωρήσει, όπως εμφανώς θέλει, σε μαζική υποτίμηση του δολλαρίου, καθιστώντας ουσιαστικά άχρηστα τα ομόλογα που κατέχουν οι Κινέζοι...Θα το δεχτούν άραγε έτσι απλά αν αυτό συμβεί?

Private investors from around the world, including the United States, have been buying more American bonds in search of a refuge from global financial troubles. This has made the Chinese government’s cash less necessary and kept interest rates low in the United States over the winter despite the Chinese pullback.

There have also been some signs that Americans may consume less and save more money in response to hard economic times. This would further decrease the American dependence on Chinese savings.

Mr. Wen voiced concern on March 13 about China’s dependence on the United States: “We have lent a huge amount of money to the U.S. Of course we are concerned about the safety of our assets. To be honest, I am definitely a little worried.”

The main worry of Chinese officials has been that American efforts to fight the current economic downturn will result in inflation and erode the value of American bonds, Chinese economists said in interviews in Beijing on Thursday and Friday.

“They are quite nervous about the purchasing power of fixed-income assets,” said Yu Qiao, an economics professor at Tsinghua University.

Economists said there was no sign that the Chinese government had deliberately throttled back its purchases of overseas bonds to punish the United States for pursuing monetary and fiscal policies aimed at stimulating the American economy.

While those policies may run a long-term risk of setting off inflation, they also may benefit China if they rekindle economic growth in the United States and thereby revive China’s faltering exports.

The abrupt slowdown in China’s accumulation of foreign reserves instead seems to suggest that investors were sending large sums of money out of mainland China early this year in response to worries about the country’s economic future and possibly its social stability in the face of rising unemployment.

Evidence of such capital flight included a flood of cash into the Hong Kong dollar. Mainland tourists were even buying gold and diamonds during Chinese new year holidays here in late January.

China’s reserves have soared in recent years as the People’s Bank bought dollars on a huge scale to prevent China’s currency from appreciating as money poured into the country from trade surpluses and heavy foreign investment. But China’s trade surpluses have narrowed slightly as exports have fallen, while foreign investment has slowed as multinationals have conserved their cash.

Jun Ma, a Deutsche Bank economist in Hong Kong, predicted that China’s foreign reserves would rise only $100 billion this year after climbing $417.8 billion last year.

Some economists contend that slower growth in Chinese foreign currency reserves is not important to the economic health of the United States, even though it may be politically important. In the first quarter, instead of the Chinese government sending money out of the country to buy foreign bonds, Chinese individuals and companies were buying many of the same bonds.

“The outflow would mostly end up in the U.S. anyway,” even if China is no longer controlling the destination of the money, said Michael Pettis, a finance professor at Peking University, in an interview on Thursday.

Heavy purchases of Hong Kong dollars by mainland Chinese residents early this year also have the indirect effect of helping the United States borrow money. The Hong Kong government pegs its currency to the American dollar, and stepped up its purchases of Treasury bonds this winter in response to strong demand for Hong Kong dollars.

But China’s economy appears to be bouncing back from the global economic downturn faster than its trade partners’ economies. If that proves true, the result could be an increase in imports to China while its exports recover less briskly. This would limit trade surpluses and leave the People’s Bank with less money to plow into foreign reserves.

http://www.nytimes.com/2009/04/13/business/global/13yuan.html?hpw

HSBC faces crisis over US credit cards
HSBC faces a meltdown at its US credit card operations where around $50bn (£34bn) has been lent to people with poor credit histories, say analysts.
http://www.guardian.co.uk/money/2009/apr/12/hsbc-credit-cards-us-business

Οι επιταγές σκάνε, οι έμποροι σηκώνουν τα χέρια ψηλά...
Το «συνδρομο της παραίτησης» χτυπά τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, που εγκαταλείπουν την προσπάθεια διάσωσης των επιχειρήσεών τους εφόσον διαπιστώνουν ότι ο κόπος είναι μάταιος. Από την άλλη πλευρά, οι καταναλωτές παραμένουν επιφυλακτικοί και αναβάλλουν τις αγορές τους για το πασχαλινό τραπέζι για την τελευταία στιγμή, «ποντάροντας» σε μείωση των τιμών. Για πολλά νοικοκυριά η σούβλα φέτος θα αντικατασταθεί από ταψί στο φούρνο, με λιγότερο κρέας, που σημαίνει ότι θα περιοριστούν οι υπερβολές, στις οποίες όμως στηρίζονται η αύξηση του τζίρου και η ανάπτυξη της αγοράς. Με αυτά τα δεδομένα, η φετινή πασχαλινή αγορά προβλέπεται να κινηθεί σε ρυθμούς κρίσης, που σημαίνει ότι δεν αναμένονται -εκτός απροόπτου- ιδιαίτερες εξάρσεις στις τιμές, καθώς η ζήτηση θα είναι χαμηλή και οι καταστηματάρχες, από τους πιο μικρούς μέχρι τα σούπερ μάρκετ, θα προσπαθήσουν να τονώσουν τον τζίρο με προσφορές.

Το ανησυχητικό φαινόμενο που πολλαπλασιάζεται το τελευταίο διάστημα και συνδέεται με την κρίση είναι η «παραίτηση» αρκετών επιχειρηματιών από την προσπάθεια διάσωσης της επιχείρησής τους. Το φαινόμενο αυτό εκφράζεται με την αδιαφορία αρκετών να «ρυθμίσουν» τις επιταγές τους πριν «σκάσουν» στα χέρια των προμηθευτών τους, ζητώντας π.χ. παράταση μερικών ημερών ή εβδομάδων για να εξοφλήσουν τις υποχρεώσεις τους ή αντικαθιστώντας τις με άλλες, μεταγενέστερης ημερομηνίας πληρωμής.

«Δεν έχει ξαναγίνει»
«Αυτή η τάση δεν είχε σημειωθεί ποτέ στο παρελθόν», λέει στον ΕT.f ο κ. Νίκος Γιαννέτος, μέλος της διοίκησης του Εμπορικού Συλλόγου της Αθήνας. «Στο παρελθόν, όταν πλησίαζε η ημερομηνία πληρωμής της επιταγής, ο λιανοπωλητής επικοινωνούσε με τον προμηθευτή του για να βρεθεί μια λύση. Τώρα οι χονδρέμποροι που έχουν στα χέρια τους τις επιταγές ψάχνουν τους λιανοπωλητές και εκείνοι αδιαφορούν για το αν θα σφραγιστούν ή όχι. Αυτό δείχνει ότι έχουν χάσει τις ελπίδες τους πως αργότερα θα υπάρξει ανάκαμψη και θα μπορέσουν να σώσουν την επιχείρησή τους, οπότε παραιτούνται από την προσπάθεια».

Η τάση αυτή καταγράφεται και στα επίσημα στοιχεία του Τειρεσία για τις ακάλυπτες επιταγές και απλήρωτες συναλλαγματικές, οι οποίες στο πρώτο δίμηνο του έτους πλησίασαν το μισό δισεκατομμύριο ευρώ, παρουσιάζοντας αύξηση κατά 180% σε σχέση με πέρυσι. Οι καταστηματάρχες μεταφέρουν ουσιαστικά στους προμηθευτές τους, εισαγωγείς και βιοτέχνες, την υστέρηση εσόδων από τη μείωση του τζίρου λιανικής, τάση που προβλέπεται να συνεχιστεί και κατά την περίοδο του Πάσχα, παρά την εορταστική ατμόσφαιρα που θέλουν να δημιουργήσουν οι έμποροι.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε γνωστό μεγάλο εμπορικό κέντρο των βορείων προαστίων η μέση είσπραξη την προηγούμενη εβδομάδα σε πολλά καταστήματα δεν ξεπερνούσε τα 250 ευρώ ημερησίως, ποσό που δεν επαρκεί για να καλύψει ούτε τα λειτουργικά έξοδα. Σύμφωνα με τον κ. Γιαννέτο, ο τζίρος στα παιδικά ρούχα και παπούτσια (που παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη ζήτηση την περίοδο του Πάσχα) προβλέπεται να είναι μειωμένος κατά 15–20% σε σχέση με πέρυσι, θα συνεχιστεί δηλαδή η τάση των εκπτώσεων. Ενδεικτικό των προσδοκιών του εμπορικού κόσμου είναι επίσης το γεγονός ότι το εορταστικό ωράριο που εφαρμόζεται από την περασμένη Πέμπτη μέχρι το Μεγάλο Σάββατο είναι μεν διευρυμένο σε σχέση με το «κανονικό» αλλά «στένεψε» μία ώρα σε σχέση με το Πάσχα του 2008.

Στην αγορά τροφίμων οι προβλέψεις λένε ότι οι τιμές θα διατηρηθούν στα περυσινά επίπεδα, όμως οι κτηνοτρόφοι διαμαρτύρονται έντονα για τις ελληνοποιήσεις και ζητούν ενίσχυση του εισοδήματός τους. Το χαρακτηριστικό της καταναλωτικής συμπεριφοράς που διακρίνουν οι έμποροι ήδη από τα Χριστούγεννα είναι ότι οι περισσότεροι αναβάλλουν τις αγορές τους για την τελευταία στιγμή, προσβλέποντας σε μείωση των τιμών.

Στοίχημα
Το «στοίχημα» έχει κερδηθεί αρκετές φορές στο παρελθόν, σε χρονιές που η ζήτηση είναι μειωμένη ή η προσφορά μεγάλη, οπότε οι κρεοπώλες ρίχνουν τις τιμές το Μ. Σάββατο για να μην τους μείνει αδιάθετο εμπόρευμα στα ψυγεία μετά τις γιορτές. Υπάρχει όμως και το ρίσκο αν η αγορά είναι ισορροπημένη να μην πέσουν οι τιμές και ο καταναλωτής να μη βρει την ποιότητα που θέλει.
Προφανώς φέτος οι περισσότεροι είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν αυτόν τον κίνδυνο προκειμένου να αγοράσουν φθηνότερα τον οβελία. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Γ. Βλάχος κάλεσε τους καταναλωτές «να μην αφήσουν τις αγορές τους την τελευταία στιγμή» γιατί «οι καλές τιμές θα ξεκινήσουν από τις πρώτες μέρες των γιορτών».


Εν αναμονή οι καταναλωτές για καλύτερες τιμές

Από τη σύσκεψη που έγινε την περασμένη Τρίτη με το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και τους χονδρεμπόρους κρέατος προέκυψε ότι η πασχαλινή αγορά θα εξελιχθεί ομαλά αν δεν συμβεί κάτι απρόοπτο, με τιμές για τον οβελία κοντά στα περυσινά επίπεδα.

Αντίστοιχες είναι και οι εκτιμήσεις για τα οπωροκηπευτικά. Το «παζάρι» μεταξύ παραγωγών – χονδρεμπόρων και σούπερ μάρκετ «ανοίγει» στις αρχές της εβδομάδας και οι τιμές θα «κλείσουν» τη Μ. Τετάρτη – Μ. Πέμπτη. Ως τότε θα έχει καταβληθεί σε όλους τους μισθωτούς και το Δώρο Πάσχα, στο οποίο προσβλέπουν οι έμποροι για να τονωθεί ο τζίρος.

Στα ίδια οι τιμές
Οι ελληνοποιήσεις εισαγόμενων αρνιών και κατσικιών απειλούν και φέτος κτηνοτρόφους και καταναλωτές, τους μεν με απώλεια εισοδήματος και τους δε με παραπλάνηση και αισχροκέρδεια. Οι τιμές για εισαγόμενα αμνοερίφια ξεκινούν από 4 ευρώ το κιλό, ενώ για τα εγχώρια αρχίζουν από τα 6 ευρώ και κλιμακώνονται μέχρι 10–11 ευρώ για τα γάλακτος. Οι διαφορές στις τιμές είναι τεράστιες, όσες και τα κέρδη που αποκομίζουν τα κυκλώματα των ελληνοποιήσεων.

Ο πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης κ. Αλ. Κοντός και ο υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Γ. Βλάχος είχαν υπογράψει πέρυσι κοινή απόφαση με την οποία υποχρέωναν από τις 10 Απριλίου του 2008 τα κρεοπωλεία και τα σούπερ μάρκετ να αναγράφουν στις ετικέτες που εκδίδουν οι ζυγιστικές μηχανές την προέλευση του κρέατος (ελληνικό, Ευρωπαϊκής Ενωσης ή τρίτης χώρας), καθώς το σύστημα με τις σφραγίδες διαφορετικού χρώματος παρακάμπτεται εύκολα, ενώ με τις ετικέτες υπάρχει δυνατότητα διασταύρωσης των πωλήσεων με τα τιμολόγια αγορών.

Ομως, η απόφαση δεν εφαρμόζεται στην πράξη. Η ίδια ρύθμιση προέβλεπε ότι στις αυτοκόλλητες ετικέτες των ζυγιστικών μηχανών πρέπει να αναγράφονται επίσης το είδος του ζώου από το οποίο προέρχεται το κρέας (π.χ. χοιρινό, αρνίσιο, πουλερικό κ.λπ.), το βάρος, η τιμή πώλησης και η τιμή ανά μονάδα μέτρησης.

Την υπόσχεση για εφαρμογή της απόφασης δίνουν και πάλι φέτος τα συναρμόδια υπουργεία για να μετριάσουν τις αντιδράσεις των κτηνοτρόφων.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=84959

Θηλειά με... κοντό σχοινί
ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ ΤΗ ΜΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΟΦΛΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΜΕ ΒΑΡΥ ΚΟΣΤΟΣ
Παιχνίδι με τον χρόνο κάνει το υπουργείο Οικονομίας, καθώς συνεχώς «σκάνε» εξοφλήσεις εντόκων γραμματίων

Θηλειά στο Δημόσιο βάζει ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός. Το υπουργείο Οικονομικών από το τέλος του 2008 είναι αναγκασμένο να δανείζεται μεγάλα ποσά με έντοκα γραμμάτια και βραχυχρόνια ομόλογα, ναρκοθετώντας όμως με τον τρόπο αυτό τον προϋπολογισμό της επόμενης χρονιάς.

Μόνο με έντοκα γραμμάτια το Ελληνικό Δημόσιο, με την έκδοση που θα πραγματοποιηθεί αύριο, θα έχει δανειστεί από την αρχή του έτους περισσότερα από 5 δισ. ευρώ. Το μεγαλύτερο κομμάτι από το χρέος αυτό θα λήξει την επόμενη χρονιά δημιουργώντας έτσι ένα δυσβάστακτο βάρος στον προϋπολογισμό. Εκτιμάται ότι την επόμενη χρονιά το Δημόσιο θα πρέπει να διαθέσει τουλάχιστον 26 δισ. ευρώ για τις εξοφλήσεις εντόκων γραμματίων και ομολόγων.

Το κόστος από την αύξηση του βραχυχρόνιου χρέους έχει γίνει ήδη ορατό από φέτος. Εκτιμάται ότι οι λήξεις εντόκων και ομολόγων θα ξεπεράσουν φέτος τα 30 δισ. ευρώ.

Με άλλα λόγια, το μεγαλύτερο μέρος από τα δανεικά που έχει αντλήσει μέχρι στιγμής το Δημόσιο, δηλαδή περίπου 38 δισ. ευρώ, έχουν απορροφηθεί από την εξυπηρέτηση του Δημόσιου Χρέους

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&id=34981

Φόβος για έκρηξη στα κόκκινα δάνεια
Αυστηρές συστάσεις στις τράπεζες να παρακολουθούν καθημερινώς το δανειακό τους χαρτοφυλάκιο και να προχωρούν στις απαραίτητες ενέργειες για την κεφαλαιακή τους επάρκεια θα απευθύνει ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, Γιώργος Προβόπουλος, μέσω της ετήσιας έκθεσης που θα παρουσιασθεί τη Μεγάλη Τετάρτη.

Η ανησυχία του κεντρικού τραπεζίτη, πέρα από τα μακροοικονομικά μεγέθη της οικονομίας, εστιάζεται στην αύξηση του αριθμού των δανείων που δεν εξυπηρετούνται κανονικά από επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Υπολογίζεται ότι πάνω από 350.000 οικογένειες βρίσκονται κυριολεκτικώς στο κόκκινο, καθώς πρέπει να δίδουν σε δόσεις το 40% του μηνιαίου εισοδήματος, ενώ ακόμη χειρότερη είναι η κατάσταση για 120.000 νοικοκυριά που βρίσκονται κυριολεκτικώς στα πρόθυρα της «πτώχευσης».

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=85061

Ερχεται καταιγίδα πρόσθετων φόρων
Έρχεται καταιγίδα 5 δισ. ευρώ (με πρόσθετους φόρους και «πάγωμα» αποδοχών στο δημόσιο πιθανότατα και το 2010) η οποία θα διαρκέσει τουλάχιστον 18 μήνες.

Οι τεράστιες αστοχίες στον προϋπολογισμό του 2008 αναγκάζουν το οικονομικό επιτελείο σε αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις του περσινού ελλείμματος το οποίο σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες προσεγγίζει το 4,8% του ΑΕΠ από 3,7% που αναγράφεται στο Πρόγραμμα Σταθερότητας.

Τα πρόσθετα μέτρα θα έλθουν μετά τις ευρωεκλογές του Ιουνίου το Σάββατο ο υπουργός Οικονομίας κ. Γιάννης Παπαθανασίου μιλώντας σε εκδήλωση της ΟΝΝΕΔ έκανε λόγο για «αναγκαίες προσαρμογές» τον Ιούνιο- και θα πρέπει έως τον Δεκέμβριο του 2010 να έχουν αποφέρει περί τα 5 δισ. ευρώ προκειμένου το έλλειμμα να υποχωρήσει στο 2,9% όπως επιτάσσει η κοινοτική επιτήρηση.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=12733&pubid=7585104

Σχέδια επαναφοράς του short selling στα χρηματιστήρια Να βγάζουν ακόμα πιο εύκολα χρήμα εις βάρος όλων αυτών που παράγουν με την εργασία τους
Σε διάβημα προχώρησαν εν χορώ οι χρηματιστηριακές αγορές απευθυνόμενες στις εποπτικές τους αρχές προκειμένου να επανέλθει το Short Selling, καθώς έχουν δραματικά μειωθεί τα έσοδά τους
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=13903&subid=2&tag=9464&pubid=7579125

Προς χρεοκοπία οδηγείται η General Motors
Έως την 1η Ιουνίου
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artId=4512034

[Δρόμοι ]
Όλοι ζούμε...

... κάποιες μικρές καθημερινές χαρές (τις μεγάλες τις περιμένουμε πάντα αργότερα), όπως το ξύπνημα της άνοιξης, το άνοιγμα του λογαριασμού του ηλεκτρικού, το «ξεσκόνισμα» του Βολταίρου, εκείνου που είχε πει, «Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες»- και που τώρα καταργείται από το ίδιο το σύστημα που πριν από διακόσια χρόνια στηρίχτηκε στις αρχές του.

Σε μια επιθεώρηση...

... των γαλλικών εφημερίδων, η «Ελεύθερη γαλλική ραδιοφωνία FΡΡ» σταχυολόγησε μερικά δημοσιεύματα της «Φιγκαρό», της εφημερίδας του γνωστού εμπόρου όπλων Σερζ Ντασό. Ήταν του είδους «Δεν θα αφήσουμε τα σοβιετικά τανκς να βγουν στην πλατεία Κονκόρντ», «Το ερυθρό χάος δεν θα περάσει!». Σε άρθρο της, η εφημερίδα αναφερόταν σε «Εκείνους που επωφελήθηκαν από την κρίση». Θα περίμενε κανείς να διαβάσει σε αυτό για τους τραπεζίτες που έκλεψαν δισεκατομμύρια, για τους πλούσιους που φοροδιαφεύγουν, για τους χρηματιστές που βύθισαν τον κόσμο στο χάος. Όμως, όχι. Κάθε άλλο. Εκείνοι που επωφελήθηκαν από την κρίση είναι «οι ομάδες ατόμων που επιβάλλουν τη θέλησή τους στην πλειοψηφία», με άλλα λόγια τα συνδικάτα, «οι οργισμένοι και οι αβράκωτοι του σήμερα, που θέλουν να ξαναζήσουμε τη Θερμιδόρ». Όσο για το ρεπορτάζ από την κατάληψη του εργοστασίου της Κατερπίλαρ, όπου οι εργαζόμενοι κράτησαν ομήρους τέσσερις διευθυντές, γράφει σπαρακτικά: «Οι εργαζόμενοι συνεχίζουν την καταπίεσή τους, δίνοντας στους διευθυντές να φάνε από την καντίνα. Δεν τους άφηναν να παραγγείλουν παρά μόνο πίτσα». Του Χριστού τα πάθη δηλαδή. «Η νύχτα είναι δύσκολη. Κλωτσιές στις πόρτες. Επαναστατική μουσική. Ραπ. Τα μέλη του κομάντο, που υποστηρίζονται από ακτιβιστές που δεν εργάζονται στην Κατερπίλαρ, τους έχουν αφαιρέσει τα σταθερά και τα κινητά τηλέφωνα». Αυτό κι αν είναι μαρτύριο. Η αλήθεια είναι πως η ραπ είναι ανατρεπτική μουσική. Όμως κι ο ποιητής Ζαν Πρεβέρ δεν ήταν λιγότερο ανατρεπτικός, όταν έγραφε: «Αυτοί που τόσα χρόνια τούς περνούσαν για σκυλάκια, έχουν ακόμη τα δόντια του λύκου. Για να δαγκώσουν. Να αμυνθούν. Να επιτεθούν».

Οι καιροί...

... είναι δύσκολοι για ό,τι είναι αριστερό. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Λε Μοντ», η γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει 32 εκλογικές περιφέρειες. Όλως τυχαίως, οι 9 εκπροσωπούνται από δεξιούς και οι 23 από αριστερούς βουλευτές. Την ίδια ώρα, οι Βρετανοί Εργατικοί εξαπολύουν ένα κυνηγητό μαγισσών. Ο εκπρόσωπος των Εργατικών στο Λονδίνο Λιουκ Έικχερστ επισείει το φάσμα του κομμουνισμού, σαν να είναι ο κομμουνιστής εκείνος ο εγκληματικός τύπος (φωτ.) που πριν από δυο αιώνες περιέγραψε ο εγκληματολόγος Τσέζαρε Λομπρόζο. Και καλεί σε «μια μακροχρόνια και Το σύστημα...
σκληρή εσωκομματική πάλη για τη συντριβή των αριστερών».

Το σύστημα...

... που πέρασε κάποτε τον κόσμο από το σκοτάδι στο φως, φαίνεται πως τα έχει κάψει πια τα κεριά του. Και βρίσκεται σήμερα σε τέτοιο αδιέξοδο, που νιώθει αναγκασμένο να καταργεί τις ίδιες τις ιδρυτικές αρχές του. Ίσα ίσα που τώρα, επειδή επειδή ακριβώς υπάρχει η κρίση, τώρα είναι που βγαίνουν στην πιο ωμή τους μορφή οι ιδρυτικές αρχές του...

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4511859&ct=2

http://assets.tanea.gr/files/2009-04-12/thumbs/prime_232x.jpg

Μπανγκόκ: επιχείρηση του στρατού τη νύχτα
Τραυματίστηκαν δεκάδες άτομα - Δύο σε κρίσιμη κατάσταση
(τουλάχιστον 68) από τις νυχτερινές επιχειρήσεις του στρατού κατά των διαδηλωτών στην πρωτεύουσα Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης. Δύο από τους τραυματίες νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση.

Ο στρατός χρησιμοποίησε δακρυγόνα για να διαλύσει τους διαδηλωτές ενώ οι συγκεντρωμένοι απαντούσαν με πέτρες και βόμβες μολότοφ.

«Περισσότεροι από 400 στρατιώτες ενεπλάκησαν στην επιχείρηση αυτή», δήλωσε ο συνταγματάρχης Σουνσέρν Καεουκουμνέρντ, εκπρόσωπος του στρατού.

Νωρίτερα, αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι ακούστηκαν και πυροβολισμοί καθώς οι στρατιωτικές δυνάμεις προσπάθησαν να εξασφαλίσουν τον έλεγχο μιας μεγάλης διασταύρωσης στην πρωτεύουσα.

Εκατοντάδες διαδηλωτές αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, όπως μετέδωσε ανταποκριτής του Ρόιτερ.

Φωτιές ξέσπασαν στην κεντρική λεωφόρο Βιπχαβάντι-Ράνγκσιτ έξω από την πόλη που οδηγεί στα βόρεια, κοντά στο Μνημείο της Νίκης.

Κατάσταση έκτακτης ανάγκης

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης είχε κηρύξει χθες την πρωτεύουσα Μπανγκόκ και τα περίχωρά της ο πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης, με μήνυμα που μετέδωσε η κρατική τηλεόραση.

Από την αρχή των διαδηλώσεων «η κυβέρνηση επιχείρησε να αποφύγει τη βία, αλλά το κίνημα διαμαρτυρίας αναπτύχθηκε και οι διαδηλωτές κατέφυγαν σε ενέργειες ασύμβατες με το Σύνταγμα», εξήγησε με δήλωσή του ο πρωθυπουργός Αμπίσιτ Βετζατζίβα, και γι' αυτό «δεν κατέστη δυνατόν να αποφευχθεί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης».

Λίγο μετά, και καθώς ομάδα δεκάδων αντικυβερνητικών διαδηλωτών εισέβαλαν στο υπουργείο Εσωτερικών της χώρας απ' όπου έγινε η ανακοίνωση, ο πρωθυπουργός κατάφερε να διαφύγει με αυτοκίνητο, ενώ οι στρατιώτες που φρουρούσαν το υπουργείο έριχναν προειδοποιητικά πυρά στον αέρα.

Σύμφωνα με την αστυνομία, μέχρι 30.000 διαδηλωτές είχαν διασκορπιστεί στην πόλη, αρκετοί από τους οποίους κατέλαβαν λεωφορεία αλλά και οχήματα του στρατού κλείνοντας κεντρικές οδικές αρτηρίες.

"Επανάσταση"

Ο εξόριστος πρώην πρωθυπουργός Τακσίν Σιναουάτρα, ο οποίος θεωρείται από τους περισσότερους διαδηλωτές ο ηγέτης τους, κάλεσε τον κόσμο σε επανάσταση και τόνισε ότι μπορεί να επιστρέψει στη χώρα για να ηγηθεί των διαδηλώσεων. "Τώρα που έχουν άρματα μάχης στους δρόμους, είναι ώρα για τον κόσμο να ξεσηκωθεί και να επαναστατήσει. Όταν χρειαστεί, θα επιστρέψω στη χώρα", δήλωσε σε μήνυμά του προς τους διαδηλωτές.

Η πολιτική ένταση στην Ταϊλάνδη κλιμακώνεται ύστερα από την ανατροπή του Τακσίν με πραξικόπημα το 2006. Είχε κατηγορηθεί για κατάχρηση εξουσίας και διαφθορά όμως παραμένει δημοφιλής στη φτωχή επαρχία της χώρας. Διαδηλωτές που τάσσονταν εναντίον του είχαν καταλάβει τα δύο αεροδρόμια της πρωτεύουσας τον Νοέμβριο, διαμαρτυρόμενοι για την φιλικά προσκείμενη στον Τακσίν κυβέρνηση που βρισκόταν στην εξουσία.

Οι διαδηλωτές που βρίσκονται τώρα στους δρόμους κατηγορούν τον σημερινό πρωθυπουργό της Ταϊλάνδης, ο οποίος διορίστηκε από τη Βουλή τον Δεκέμβριο, ότι ανέλαβε παράνομα την εξουσία και ζητούν νέες εκλογές. Παράλληλα κατηγορούν την ελίτ της χώρας- αξιωματούχους του στρατού αλλά του δικαστικού σώματος- ότι υπονομεύουν τη δημοκρατία, παρεμβαίνοντας στην πολιτική.

Συγκεντρώσεις διαδηλωτών αναφέρονταν σε περιοχές της βόρειας και βορειοανατολικής Ταϊλάνδης.

"Η κατάσταση έχει ξεφύγει από τον έλεγχο. Υπάρχουν φόβοι για αιματοχυσία αν ο πρωθυπουργός δεν παραιτηθεί ή δεν διαλύσει το Κοινοβούλιο", επισημαίνει ο Ιστορικός Τσαρνβίτ Κασετσίρι.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4511784

[NeK]

Συμφωνώ 100%.
Αυτή η υποθετική "μοιρασιά" απλά θα δώσει μια "παράταση ζωής", και παρότι είναι "καλύτερη από το τίποτα", στην πραγματικότητα δε θα δώσει μακροπρόθεσμη λύση.
Και αυτό διότι αφήνει ανέγγιχτα τα θεμέλια του προβλήματος, τη ρίζα του.
Τον έλεγχο της παραγωγής, την κατοχή της εξουσίας από μια μικρή μειοψηφία, που λίγο-λίγο, μέσω του ελέγχου αυτού που διαθέτει πάνω στους υπόλοιπους θα ξαναπάρει πίσω όλα αυτά που -υποθετικά- θα μοιράζονταν. (Δες πχ τι έγινε με το 8ωρο).


Πολύ σωστά ciaoant1, έτσι ακριβώς είναι. Η εξουσία από λίγους είναι το κακό και σε αυτό βλέπω πως συμφωνούμε.

Το πάθος για το χρήμα δεν υπάρχει, ουσιαστικά πρόκειται για το πάθος για την εξουσία. Και εξηγούμαι:

Το χρήμα βλέπεις δημιουργεί ένα περίεργο φαινόμενο, είναι πολυμορφική έννοια, το τι σημαίνει για εσένα είναι ανάλογα με το πόσο από αυτό έχεις. Όταν κάποιος έχει λίγα χρήματα, το χρήμα για αυτόν σημαίνει επιβίωση, να έχει δηλαδή να αγοράσει τα απολύτως απαραίτητα βασικά πράγματα για να ζήσει και την επόμενη ημέρα. Όταν κάποιος άλλος έχει και βγάζει αρκετά χρήματα για να ζήσει τότε για αυτόν το χρήμα σημαίνει συντήρηση του βιοτικού επιπέδου του, να βγάζει αρκετά όχι για να μην πεινάσει αλλά για να μην χαλάσει όποιο lifestyle κάνει. Κάποιος όμως που έχει πολλά για αυτόν σημαίνει καλοπέραση, δεν τον απασχολεί εάν θα διατηρήσει το βιοτικό του επίπεδο πια, αυτό είναι δεδομένο, τα επιπλέον χρήματα για αυτόν απλά θα του προσφέρουν περισσότερες απολαύσεις.

Και όταν όμως κάποιος έχει πάρα πολλά τότε το χρήμα για αυτόν σημαίνει μόνο ένα πράγμα, σημαίνει εξουσία, γιατί να φάει έχει, να ζήσει έχει, να καλοπεράσει έχει και να απολάυσει ό,τι θέλει έχει. Όμως το επιπλέον χρήμα αρχίζει και του δίνει εξουσία, αρχίζει και διατάζει και αισθάνεται σπουδαίος και ικανοποιεί το εγώ του. Το εγώ του δεν σταματάει όμως εκεί και θέλει να τους εξουσιάζει όλους αλλά όλο και κάποιος άλλος θα έχει περισσότερα από αυτόν και γιαυτό και θα θέλει ολοένα και περισσότερο χρήμα για να τον περάσει. Δεν θα σταματήσει πουθενά για να το πετύχει αυτό, θα διεστραβλώσει τους κανόνες, θα διαφθείρει και θα παρανομήσει.

Και εκεί είναι που αρχίζει το πρόβλημα γιατί εάν για αυτόν η λίγο παραπάνω εξουσία είναι η δική σου επιβίωση, ή έστω η συντήρησή σου, τότε θα σου κάνει δυσανάλογα μεγάλη ζημιά όταν προσπαθήσει να στην πάρει.

Και αναρωτιέμαι λοιπόν τι σχέση μπορούν να έχουν τα όποια οικονομικά συστήματα, όπως είναι ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός, με το πραγματικό πρόβλημα την κατάχρηση και το πάθος για την εξουσία; Αυτό το πρόβλημα υπήρχε και υπάρχει σε όλα τα οικονομικο-πολιτικά συστήματα που έχουν δοκιμαστεί και εφαρμοστεί ανά τους αιώνες και κανένα από αυτά δεν κατάφερε να το πολεμήσει αποτελεσματικά.

Ποια είναι λοιπόν η διαφορά ενός ολιγαρχικού, με τεράστια ανεπίσημη εξουσία, καρτέλ στην καπιταλιστική Αμερική από το αποκλειστικό κόμμα ολοκληρωτικής εξουσίας της κομμουνιστικής Κίνας, ή από τον τρελό δικτάτορα Kim Jong-il της επίσης κομμουνιστικής Βόρειας Κορέας; Μήπως την ΕΣΣΔ την κυβερνούσε άραγε το προλεταριάτο όπως τους τάξανε, ή μήπως υπήρχε και εκεί ένα κόμμα που έδινε σε πολύ λίγους την εξουσία για να εκμεταλλεύονται τους πολλούς; Και ειρωνικά εκεί λεφτά είχαν όλοι και μάλιστα είχαν πολλά, ολόκληρες στοίβες!

Μήπως λοιπόν το πρόβλημα δεν είναι στο οικονομικό σύστημα τελικά; Μήπως αυτό πηγάζει από άλλη αιτία; Μήπως κοιτάμε σε λάθος μέρος για να βρούμε την λύση του; Μήπως το πρόβλημα είναι στην ψυχοσύνθεσή μας ως άνθρωποι και όχι ως συστήματα; Μήπως θα έπρεπε να κοιτάξουμε μέσα μας και ίσως και λίγο στον καθρέπτη;

Και για να σε προλάβω, θυμάμαι πως εσύ ο ίδιος είχες παραδεχτεί παλαιότερα πως εάν ήσουν και εσύ μεγάλο "αφεντικό" προφανώς και εσύ θα έκανες τα ίδια στους εργάτες για να υπερασπιστείς τα όποια δικά σου συμφέροντά. Άρα λοιπόν και εσύ έχεις μέσα σου (όπως όλοι μας) τον σπόρο του προβλήματος που τόσο πολεμάς.

Άρα είτε μέσω μίας μακροχρόνιας αλλαγής και με την βοήθεια της μετάλλαξης αποβάλλουμε αυτό το σπόρο από μέσα μας είτε ξυπνήσουμε μία μέρα και το κάνουμε από μόνοι μας, τότε μόνο θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από αυτό. Ως τότε θα δοκιμάζουμε συνεχώς νέα συστήματα χωρίς καμία επιτυχία. Γιατί όσο τέλειο και αν είναι το σύστημα, αν το έχεις ακόμα μέσα σου, θα βρεις αργά ή γρήγορα όλες τις τρύπες του.

[sonic]

Την απάντηση σε αυτό θα την βρεις στα λεγόμενα του Τσομσκυ, εκδημοκρατισμός λέγεται, αλλά όχι αυτός που σε ρωτάνε μια φορά στα 4 χρόνια και ουσιαστικά δεν έχεις κάποια επιλογή.

[NeK]

Ναι έτσι νομίζω και εγώ, ήθελα να αναφερθώ στο direct democracy αλλά θα άνοιγα τεράστιο θέμα και δεν το ξέρω και καλά, εφαρμόζεται μία εκδοχή του από όσο γνωρίζω στην Ελβετία χρόνια τώρα, ξέρει κανείς πως τα πάει εκεί;

[pt3]

Σύνολικά, μέσα σε μια και μόνο τετραετία, οι ντόπιοι πλουτοκράτες είχαν καθαρά κέρδη (πάντα σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία) 38,2 δισεκατομμύρια!

Και γα να καταλάβετε για τι ποσό μιλάμε αρκεί να αναφέρουμε ότι είναι τετραπλάσιο του δημόσιου ελλείμματος.

Αυτό το «δημόσιο έλλειμμα» που για να το περιορίσει η κυβέρνηση "παγώνει" μισθούς και συντάξεις για μια 3ετία υπακούοντας στις εντολές του Αλμούνια!
Μια χούφτα δηλαδή βιομήχανοι και τραπεζίτες έβαλαν στα θησαυροφυλάκια τους την τετραετία που μας πέρασε τετραπλάσιο ποσό απ’ όσο θα κληθούν να πληρώσουν δέκα εκατομμύρια Ελληνες με την περιοριστική οικονομική πολιτική της κυβέρνησης σε μισθούς και συντάξεις.


Καλά δεν νομίζω ότι έκοψα και τίποτα σημαντικό. Τωρα γιατι ο αρθογράφος ανάγει ένα ετήσιο ποσό σε τετραετία για να το συγκρίνει μετά με ένα άλλο ετήσιο είναι ένα μυστήριο, εκτός και αν το κάνει για να μας μπερδέψει.
Η δε τελευταία παράγραφος με το μια χουφτα κλπ είναι αστα να πάνε. Ενδιαφέρον θα είχε αν μας έλεγε τί ποσό από τα κέρδη αυτά εισέπραξε σαν φόρο το κράτος, πόσα από τα υπόλοιπα κέρδη πηγαίνουν στο κράτος λόγω του ποσοστού που διαθέτει σε πολλές επιχειρήσεις, πόσα σε άλλους δημόσιους φορείς ασφαλιστικά ταμεία κλπ, πόσα σε αμοιβαία κεφάλαια τραπεζών, πόσα σε μικρομετόχους και τελικά πόσα στη μια φουχτα βιομήχάνους.

Το οικονομικό σύστημα που εφαρμόζεται στις "δυτικες" κοινωνίες επιτρέποντας την επιχειρηματική δραστηριότητα και το κίνητρο του κέρδους επιτυγχάνει τεράστια αυξηση της παραγωγικότητας. Αφού λοιπόν έχει επιτύχει την παραγωγή μεγάλης πίτας μετά είναι πιο έυκολο να την μοιράσει και αυτό γίνεται με την φορολογία και τους νόμους.
Το κέρδος των επιχειρήσεων για το συστημα είναι σημαντικός παράγοντας και αν αυτό εξαλειφθεί θα έχει συνέπεια την μείωση της παραγωγικότητας και εν τέλει θα ειναι σε βάρος όλων των μελών της κοινωνίας και όχι μόνο αυτών που εκ πρώτης όψεως θα το χάσουν.

Προφανώς τα παραπάνω είναι γενικές γραμμές. Ενα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα αυτών των κοινωνιών είναι ότι δεν είναι δογματικές δεν θεωρούν καμια ιερή βίβλο ώς πανάκεια γνωρίζουν οτι ορισμένες φορές σε ορισμένους τομείς και το δημόσιο μπορεί να παίξει ρόλο, ενω και όταν υπάρχει λόγος δεν διστάζουν να εφαρμόσουν και κανόνες προστατευτισμού.

Σημαντικό ρόλο σε αυτό έχει παίξει και η υιοθέτηση του καλύτερου πολιτικού συστήματος που έχει εφαρμοσθεί μέχρι σήμερα δηλαδή της "αστικης" δημοκρατίας. Εκεί έγκειται και μια απο τις πιο ουσιαστικές διαφορές με τους "τριτοκοσμικούς καπιταλισμούς"

[Burning Skies]

@Νεκτάριος

+1000 :oneup:

[Ainastros]

[QUOTE]Και αναρωτιέμαι λοιπόν τι σχέση μπορούν να έχουν τα όποια οικονομικά συστήματα, όπως είναι ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός, με το πραγματικό πρόβλημα την κατάχρηση και το πάθος για την εξουσία; Αυτό το πρόβλημα υπήρχε και υπάρχει σε όλα τα οικονομικο-πολιτικά συστήματα που έχουν δοκιμαστεί και εφαρμοστεί ανά τους αιώνες και κανένα από αυτά δεν κατάφερε να το πολεμήσει αποτελεσματικά.

Ποια είναι λοιπόν η διαφορά ενός ολιγαρχικού, με τεράστια ανεπίσημη εξουσία, καρτέλ στην καπιταλιστική Αμερική από το αποκλειστικό κόμμα ολοκληρωτικής εξουσίας της κομμουνιστικής Κίνας, ή από τον τρελό δικτάτορα Kim Jong-il της επίσης κομμουνιστικής Βόρειας Κορέας; Μήπως την ΕΣΣΔ την κυβερνούσε άραγε το προλεταριάτο όπως τους τάξανε, ή μήπως υπήρχε και εκεί ένα κόμμα που έδινε σε πολύ λίγους την εξουσία για να εκμεταλλεύονται τους πολλούς; Και ειρωνικά εκεί λεφτά είχαν όλοι και μάλιστα είχαν πολλά, ολόκληρες στοίβες!/QUOTE]

τα οικονομικά συστήματα είναι μηχανισμοί της εξουσίας και είναι δεμμένα στο άρμα της όπως και οι μορφές των πολιτευμάτων....ακόμα και οι πιο ακραίες όπως ο φασισμός και ο σταλινισμός έχουν χρησιμοποιήσει και βασιστεί στους μηχανισμούς και τις ορθολογικότητες των δημοκρατικών κοινωνιών που εμφανίστηκαν...
η εξουσία είναι ένα σχετικά σύγχρονο φαινόμενο.... εμφανίζεται και μορφοποιείται στα νεοτερικά δυτικά κράτη από τον 18ο και μετά....πέρνοντας την σκυτάλη από την ποιμαντική εξουσία της εκκλησίας...
...Όταν μιλάμε σημερα για εξουσία...ουσιαστικά εννοούμε τεχνικές διακυβέρνησης...όχι για μία αλλά για πολλές εξουσίες...όπως είναι οι εξουσίες των νόμων, θεσμών, ιδεολογιών, της επιστήμης, του κράτους...κ.ο.κ


Μήπως λοιπόν το πρόβλημα δεν είναι στο οικονομικό σύστημα τελικά; Μήπως αυτό πηγάζει από άλλη αιτία; Μήπως κοιτάμε σε λάθος μέρος για να βρούμε την λύση του; Μήπως το πρόβλημα είναι στην ψυχοσύνθεσή μας ως άνθρωποι και όχι ως συστήματα; Μήπως θα έπρεπε να κοιτάξουμε μέσα μας και ίσως και λίγο στον καθρέπτη;

μάλλον θα μπορούσαμε καλύτερα να πούμε πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο το οικονομικό σύστημα....Για να λειτουργήσει η εξουσία... κάποιοι πρέπει να την ασκούν πάνω σε κάποιους άλλους...γενικά μιλώντας θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι δράσεις πάνω σε δράσεις...
.αυτή είναι και η διαφορά της από την βία...δηλαδή δεν ενεργεί άμεσα στον άλλον, πάνω στο σώμα του όπως κάνει η βία..αλλά πάνω στη δράση του...η ουσία της εξουσίας όμως παραμένει η βία, έστω και συγκαλυμμένη ...αφού δεν της είναι απαραίτητη ούτε ζητά τη συγκατάθεση του εξουσιαζόμενου....άσχετα με το αν έχει συναινέσει ο άλλος προκαταβολικά....

η σχέση της με την ελευθερία είναι ακόμα πιο πολύπλοκη...
για να μπορέσει να ασκηθεί... πρέπει ο εξουσιαζόμενος -το υποκείμενό της, ατομικό ή συλλογικό- να έχει ανοικτό ένα πεδίο δράσης....δηλαδή μια κάποια ελευθερία...
θα μπορούσαμε να πούμε πως χωρίς ελευθερία δεν θα υπήρχε και εξουσία...αλλά ταυτόχρονα και μια ελευθερία που θα ξέφευγε από το πεδίο ελέγχου της ....θα την καταργούσε...αυτό θα την ανάγκαζε να φανέρωσει και το πραγματικό της πρόσωπο...δηλ. τη βία...


Άρα είτε μέσω μίας μακροχρόνιας αλλαγής και με την βοήθεια της μετάλλαξης αποβάλλουμε αυτό το σπόρο από μέσα μας είτε ξυπνήσουμε μία μέρα και το κάνουμε από μόνοι μας, τότε μόνο θα μπορέσουμε να απαλλαγούμε από αυτό. Ως τότε θα δοκιμάζουμε συνεχώς νέα συστήματα χωρίς καμία επιτυχία. Γιατί όσο τέλειο και αν είναι το σύστημα, αν το έχεις ακόμα μέσα σου, θα βρεις αργά ή γρήγορα όλες τις τρύπες του.

το πρόβλημα για μας σήμερα δεν είναι να ελευθερώσουμε το άτομο από το κράτος και τους θεσμούς του...αλλά να το παρακάμψουμε μαζί με τις τεχνικές εξουσίας του που μας εξατομικεύουν....για να γεννηθεί κάτι καινούριο....
...όχι να ανακαλύψουμε αλλά να αρνηθούμε αυτό που είμαστε...και να κατασκευάσουμε αυτό που θα μπορούσαμε να είμαστε....

........Auto merged post: Ainastros πρόσθεσε 47 λεπτά και 25 δευτερόλεπτα αργότερα ........


Την απάντηση σε αυτό θα την βρεις στα λεγόμενα του Τσομσκυ, εκδημοκρατισμός λέγεται, αλλά όχι αυτός που σε ρωτάνε μια φορά στα 4 χρόνια και ουσιαστικά δεν έχεις κάποια επιλογή.

επειδή βλέπω ενδιαφέρον...
Μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση του τσόμσκι με τον φουκό για την εξουσία και όχι μόνο... θα τη βρεις
στο Η Μικροφυσική της Εξουσίας του Μισέλ Φουκό
εκδόσεις ύψιλον
το υπόλοιπο μέρος του βιβλίου πραγματεύεται τα της εξουσίας όχι ως πάθος ή ως έμφυτη ροπή του - ανθρώπου προς αυτήν ....αλλά καθαρά ως τεχνική διακυβέρνησης....μια θετική και όχι θεωρητική προσέγγιση του φαινομένου....

[ciaoant1]

Μήπως το πρόβλημα είναι στην ψυχοσύνθεσή μας ως άνθρωποι και όχι ως συστήματα; Μήπως θα έπρεπε να κοιτάξουμε μέσα μας και ίσως και λίγο στον καθρέπτη;
Πολύ αντιδραστική η άποψη σου.
Σαν τους χριστιανούς που είναι μάστορες στο να κάνουν τον κόσμο να ταπεινώνεται, να αυτομαστιγώνεται (όχι μόνο σωματικά, αλλά -κυρίως- πνευματικά), να πιστεύει ότι κουβαλά από την στιγμή της γέννησης του το "προπατορικό αμάρτημα", το "σπόρο του προβλήματος", κατά τη δική σου, πολύ παρόμοια μεταφυσική "ανάλυση", που αντί να αναλύει τα γεγονότα, τα αποδίδει όλα σε κάποιο "σπόρο" που "όλοι κουβαλάμε".

Δεν είναι ετσι.
Ο εργοδότης θα δώσει όσο πιο χαμηλό μισθό μπορεί στον εργάτη, γιατί έτσι προωθούνται τα συμφέροντα του εργοδότη.
Ο εργάτης θα παλέψει για αντιστροφή της κατάστασης, γιατί έτσι προωθούνται τα συμφέροντα του εργάτη

Ο δημοσιογράφος θα πει ψέματα, ή θα κρύψει την αλήθεια, γιατί αλλιώς θα χάσει τη δουλειά του, αν πχ δουλεύει σε εφημερίδα του Μπόμπολα και ανακαλύψει κάτι άσχημο για το Μπόμπολα.
Και ο Μπόμπολας (και ο κάθε Μπόμπολας) θα προασπαθήσει να εξαγοράσει-σωπάσει τον κάθε δημοσιογράφο που θέλει να επι την αλήθεια, γιατί έτσι εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα.

Ο αστυνομικός θα πλακώσει στο ξύλο τους φοιτητές, τους αγρότες, τους εργαζόμενους/συνταξιούχους, γιατί αν δεν το κάνει, θα τιμωτηθεί στη δουλειά του.
Αυτοί που βγαίνουν στο δρόμο, βγαίνουν γιατί διαπιστώνουν ότι τα δικά τους συφέροντα δεν εξυπηρετούνται, εξυπηρετούνται κάποιων άλλων.
Και κάποιοι άλλοι δε βγαίουν στο δρόμο, παρότι θα το ήθελαν, διότι πιέζονται από το φόβο της απόλυσης από τον εργοδότη, που δε θέλει την απεργία γιατι θίγονται τα συμφέροντα του, κτλ

Όχι γιατί όλοι αυτοί (και όλοι οι άλλοι) έχουν κάποιο σπόρο "της αμαρτίας", ή "του προβλήματος" και διάφορα τέτοια μεταφυσικά.

Αλλά γιατί είναι θέμα συμφερόντων.

Ξναπροτείνω αυτή την ταινία, που βασίζεται σε πραγματικό κοινωνικό πείραμα
http://www.imdb.com/title/tt0250258/



Και για να σε προλάβω, θυμάμαι πως εσύ ο ίδιος είχες παραδεχτεί παλαιότερα πως εάν ήσουν και εσύ μεγάλο "αφεντικό" προφανώς και εσύ θα έκανες τα ίδια στους εργάτες για να υπερασπιστείς τα όποια δικά σου συμφέροντά. Άρα λοιπόν και εσύ έχεις μέσα σου (όπως όλοι μας) τον σπόρο του προβλήματος που τόσο πολεμάς.

Το υπογραμμισμένο μέρος έχει το ενδιαφέρον:
Τα συμφέροντα μου δεν είναι αόριστα, όπως τα αφήνεις να "αιωρούνται" ("τα όποια δικά σου συμφέροντα"), είναι συγκεκριμένα.

Αν πχ είχα γεννηθεί σε μια πλούσια οικογένεια, τότε οι πιθανότητες να προάσπιζα τα αντίθετα πράγματα από αυτά που προασπίζω σήμερα είναι τεράστιες.
Δεν είναι βέβαια μόνο θέμα καταγωγής, πχ σε ένα περιβάλλον όπως στο σημερινό, όπου κυραρχεί, ή κυριαρχούσε τέλος πάντων, το "γιάπικο όνειρο", πολλοί θα κυνηγήσουν...το "γιάπικο όνειρο". Σε μια άλλη εποχή, όπου θα είχε μεγαλύτερη επιρροή η αριστερή ιδεολογία, με αλληλεγγύη, αντί για τη ζούγκλα του ελέυθερου ανταγωνισμού, θα είχαμε περισσότερους που θα υιοθετούσαν αυτή τη στάση ζωής, κτλ, κτλ, κτλ

Και αυτό διότι δεν είναι θέμα καποιου "μυστυριωδη σπόρου", όπως ισχυρίζεσαι.
Σήμερα, εγώ είμαι εργαζόμενος, δύσκολα τα "φέρνω βόλτα".
Με συμφέρει να παλέψω για την νατροπή αυτής της κατάστασης (σε αντίθεση με αυτούς που καλοπαιρνούν χαρη σε αυτή ακριβώς τη δική μου άσχημη κατάσταση, και άρα έχουν κάθε σμφέρον να παλέψουν για τη διαιώνιση-ενίσχυση της)


Αν ήμουν εργοδότης, δε θα ήμουν "εγώ".
Δε θα ήμουν αυτό που είμαι.
Και προφανώς θα συμπεριφερόμουν διαφορετικά (διότι θα είχα διαφορετικά συμφέροντα).
"Αν η γιαγιά μου είχε ρόδες θα ήταν πατίνι", που λέει και ένα γνωστό ρητό.

Τότε, κάποιος άλλος εργάτης θα έλεγε αυτά που λέω εγώ (διότι αυτό τον συμφέρει), και "Εγώ", ως εργοδότης θα τα απέρριπτα όλα (διότι δε "με' συμφέρουν).

Λύση, η κατάργηση ενός συστήματος, που βάζει τους ανθρώπους να μάχονται ο ένας εναντίον του άλλου (κοινωνικός κανιβαλισμός), διότι τα συμφέροντα του ενός είναι εναντίον των συμφερόντων του άλλου, και η αντικατάσταση του από ένα σύστημα που διασφαλίζει ότι το συμφέρον του ενός είναι υπέρ και του συμφεροντος του άλλου.

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 37 λεπτά και 19 δευτερόλεπτα αργότερα ........

Αναλυτές- μέντιουμ ...προβλέπουν συνεχώς την ανάκαμψη που δεν έρχεται
Μέντιουμ, χαρτορίχτρες και καφετζούδες θυμίζουν οικονομικοί αναλυτές, σοβαροί οργανισμοί, think tanks, ακόμα και καθηγητές με μεγάλες περγαμηνές.

Δύο χρόνια περίπου (από την αρχή της κρίσης των subprimes) προσπαθούσαν να προβλέψουν πότε θα έρθει η ανάπτυξη, όλο προαναγγελίες έκαναν και όλο διαψεύδονταν.

Πιθανόν να θυμάστε ότι πέρυσι τέτοια εποχή θεωρούσαν σίγουρη την ανάκαμψη των οικονομιών και των χρηματιστηρίων από το φθινόπωρο που πέρασε. Τελικά συνέβη το αντίθετο. Η οικονομία το φθινόπωρο μπήκε στη δίνη της μεγαλύτερης κρίσης μετά το μεγάλο κραχ του 1929.

Εν μέσω κρίσης μάς είπαν ότι η ανάκαμψη θα αρχίσει από το τέλος του 2009 και θα γίνει πραγματικότητα το 2010. Για να ακολουθήσει η μετάθεσή της για το 2010.

Εβλεπαν στις αρχές του χρόνου το παγκόσμιο ΑΕΠ να εξελίσσεται με θετικό πρόσημο, έστω και μικρό, ενώ τώρα μας λένε πως για πρώτη φορά μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο θα υποχωρήσει.

Θα θυμάστε ότι την εποχή της μεγάλης ευφορίας υποστήριξαν ότι τελείωσε η εποχή των κρίσεων και ότι χάρη στη νέα οικονομία και τη νέα τεχνολογία μπήκαμε σε περίοδο διαρκούς ανάπτυξης, για να διαψευστούν λίγα εξάμηνα αργότερα.

Μπορεί να πέφτουν έξω, αλλά δεν πτοούνται. Είναι σίγουρο ότι κάποια φορά θα επιβεβαιωθούν στις προβλέψεις τους, αφού κάποιο εξάμηνο η ανάπτυξη θα εμφανιστεί και τότε θα το πανηγυρίσουν δεόντως, κάνοντας λόγο για οξυδερκείς, αξιόπιστες και, δεν ξέρω τι άλλο, προβλέψεις. Μετά συγχωρήσεως πρόκειται για... τρίχες. Είναι τόσο πολύπλοκη πλέον η παγκόσμια οικονομία, είναι τόσοι πολλοί οι παράγοντες που υπεισέρχονται (για παράδειγμα, πώς θα εκτιμήσουν τη συμπεριφορά του Κινέζου και του Ινδού καταναλωτή) που δεν μπορούν να τους εντάξουν σε κάποια, έστω και κατ ελάχιστο, αξιόπιστα μαθηματικά μοντέλα που θα δώσουν προβλέψεις κοντά στην πραγματικότητα.

Αλλά έξω δεν πέφτουν μόνο όσοι αισιοδοξούν ότι θα δουν την ανάπτυξη να ξεμυτίζει από τη γωνία, αλλά και εκείνοι που βλέπουν την καταστροφή «επί θύραις». Μάλιστα, ορισμένοι από τους τελευταίους κάνουν σαν να μην υπήρξε ποτέ πριν κρίση. Σωστή η παρατήρηση. Η ανθρωπότητα επιβίωσε από την εποχή των παγετώνων, θα επιβιώσει και από την κρίση. Η μάχη όμως δίνεται, και θα δίνεται, ώστε η κρίση να πέσει στις πλάτες αυτών που τη δημιούργησαν, όχι στις δικές μας, όπως θέλει η άρχουσα τάξη. Γιατί είναι ολοένα πιο φανερό ότι η έξοδος που οραματίζονται οι κυβερνώντες για την κρίση περιλαμβάνει όξυνση της εκμετάλλευσης σε σημείο μεσαίωνα για το λαό...Και αυτό θα πρέπει να λάβει και την ανάλογη απάντηση, ώστε η εκμετάλλευση μας να σταματήσει

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11827&subid=2&tag=8480&pubid=3098810

Call For an Even More Explicit Inflation Commitment
Fears abound that the Federal Reserve’s economic recovery efforts may be setting the stage for a massive bout of inflation down the road.

The worry is shared both inside and outside the Fed and is rooted in the possibility that as the Fed expands its balance sheet by lending to financial firms and intervening in key markets, it may be adding too much liquidity to the banking system.

The money may be needed right now - that’s a matter of little dispute. But recovery will eventually come, and that’s where it gets tricky. An orderly balance sheet wind-down faces challenges of timing and mechanics. As long as there’s uncertainty, it’s possible longer-run inflation fears could grow.

In a speech last week, Kansas City Fed president Thomas Hoenig warned that to ward off a Fed-induced inflation surge the central bank will need to shrink its balance sheet before a full-scale recovery begins. But that’s hard, he said - tighten too early and you can strangle a recovery, tighten too late and you let the inflation beast loose.

On the technical front, it doesn’t get any easier. Much of the Fed’s early response to the financial crisis consisted of programs that were largely self-regulating. Once market conditions improved, the balance sheet would shrink almost automatically. But with the Fed now buying $300 billion in Treasurys and up to $1.25 trillion in mortgage securities, balance-sheet issues are becoming stickier. It will be a lot harder and potentially more disruptive to move those securities back into private hands, so ending current policies will be much harder.

Former Treasury official and economics professor John Taylor noted in Congressional testimony earlier in the year that if the Fed does not eventually withdraw those reserves “we will have a large increase in inflation.”

To be sure, Fed officials haven’t been shy in acknowledging their longer-term
challenge. Officials like Chairman Ben Bernanke and San Francisco Fed President
Janet Yellen have even discussed some specific escape paths.

But some think the Fed needs to go further. Among them are Stanford University
economics professor Robert Hall, a member of the committee that officially dates business cycles, and UCLA economist Susan Woodward. The two argued on their blog Monday that the Fed needs to explicitly state there is no long-term reason to worry about inflation, at least of the sort created by the central bank’s current initiatives.

They also said the Fed needs to address the nuts and bolts of how inflation will be thwarted. It can be done, they said, by acknowledging that current policies will create a large expansion in bank reserves, and by noting the central bank’s power to pay interest on those reserves will be used to keep inflation in check.

Hall and Woodward’s idea of a public statement on inflation isn’t a left-field notion. The Fed has at a number of points in the crisis officially told markets it stands ready as an emergency lender.

The Fed also views the control of inflation expectations as important. It would also be entirely possible for officials to make their post Federal Open Market Committee meeting policy statement far more explicit about the outlook for price pressures.

http://blogs.wsj.com/economics/2009/04/13/call-for-an-even-more-explicit-inflation-commitment/

Fed: Ογδοη επιχείρηση αγοράς ομολόγων (7,37 δισ.)
http://athenstock.blogspot.com/2009/04/fed-737.html

Ραγδαία μείωση των αγορών αμερικανικών ομολόγων εκ μέρους της Κίνας
Σε μαζικές πωλήσεις αμερικανικών (καθώς και άλλων ξένων) ομολόγων εξαναγκάστηκε να προβεί το Πεκίνο κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου και του Φεβρουαρίου, όπως έδειξαν τα στοιχεία που ανακοίνωσε το Σαββατοκύριακο η κεντρική τράπεζα της Κίνας. Απλώς, τις επανέλαβε τον Μάρτιο. Με συνέπεια τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας να αυξηθούν μόνο κατά 7,7 δισ. δολάρια το πρώτο τρίμηνο του έτους, σε σύγκριση με την αλματώδη αύξηση ρεκόρ των 153,9 δισ. δολαρίων την αντίστοιχη περίοδο πέρυσι.

Η Κίνα έχει επενδύσει περισσότερο από το 60% των πλούσιων συναλλαγματικών διαθεσίμων της αξίας 1,95 τρισ. δολαρίων, στις αμερικανικές αξίες. Aρκεί να ληφθεί υπ’ όψιν ότι ο συνεχής υπαινιγμός του Πεκίνου πως δεν θα διστάσει να εκποιήσει τις αμερικανικές επενδύσεις του, άπειρες φορές έχει πυροδοτήσει κραδασμούς κατά του δολαρίου και των αμερικανικών ομολόγων στις αγορές. Αν την περασμένη δεκαετία η Κίνα είχε επιτρέψει διακυμάνσεις του νομίσματός της, ίσως να μην είχαν αυξηθεί τόσο οι εξαγωγές της και να μην είχε συγκεντρώσει αυτόν τον τεράστιο όγκο δολαρίων.

Παράλληλα, και οι ξένοι ιδιώτες επενδυτές προέβησαν τον Ιανουάριο σε πωλήσεις ρεκόρ των αμερικανικών αξιών, ενώ η κεντρική τράπεζα της Ιαπωνίας ενίσχυσε τις επενδύσεις της στα αμερικανικά ομόλογα. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν από το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, οι καθαρές εκροές κεφαλαίων από τις ΗΠΑ κατέγραψαν αρνητικό ρεκόρ τον Ιανουάριο, καθώς ανήλθαν στα 148,9 δισ. δολάρια, σε αντίθεση με τις καθαρές εισροές κεφαλαίων ύψους 86,2 δισ. δολαρίων του Δεκεμβρίου. Δηλαδή, μια ραγδαία επιδείνωση.

Οι καθαρές πωλήσεις αμερικανικών μακροπρόθεσμων ομολόγων από ξένους ιδιώτες επενδυτές ανήλθαν τον Ιανουάριο στα 43 δισ. δολάρια, των εταιρικών ομολόγων στα 8,4 δισ. δολάρια και των αμερικανικών μετοχών στα 1,4 δισ. δολάρια. Σε εκροές προέβησαν και οι Aμερικανοί επενδυτές, που προτίμησαν να αγοράσουν ξένες μετοχές και ομόλογα ύψους 24,2 δισ. δολαρίων.

Επίσης, οι ξένοι ιδιώτες επενδυτές προέβησαν σε καθαρές πωλήσεις αξίας 22,5 δισ. δολαρίων των χρεογράφων των δύο στεγαστικών κολοσσών Fannie Mae και Freddie Mac. Πρόκειται για τις δύο εταιρείες–κολοσσούς, που αγοράζουν από τις τράπεζες ενυπόθηκα στεγαστικά καθώς και τιτλοποιημένα δάνεια και στη συνέχεια είτε τα κρατούν στο χαρτοφυλάκιό τους είτε τα μεταπωλούν κυρίως στους μεγάλους θεσμικούς επενδυτές, στις κεντρικές τράπεζες της Κίνας και της Ιαπωνίας, δηλαδή σε ολόκληρο τον κόσμο!

Τα τιτλοποιημένα αυτά στεγαστικά χρεόγραφα της Fannie και της Freddie ήταν περιζήτητα κυρίως στις κεντρικές τράπεζες της Κίνας και της Ιαπωνίας καθώς προσέφεραν ελκυστικά υψηλές αποδόσεις σε σύγκριση με τα μακροπρόθεσμα ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου και, παράλληλα, την ψευδαίσθηση πως είναι το ίδιο ασφαλή με τους κρατικούς τίτλους. Λέγεται ότι ο Τζορτζ Μπους εξαναγκάστηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο να κρατικοποιήσει τη Fanny και τη Freddie, ύστερα από πιεστικό τηλεφώνημα του προέδρου της Κίνας, Χου Ζιντάο.

Η Fed ήδη ανακοίνωσε ότι θα υπερδιπλασιάσει κατά 750 δισ. δολάρια τις αγορές τιτλοποιημένων στεγαστικών χρεογράφων στα 1,45 τρισ. δολάρια που έχουν εκδώσει οι δύο στεγαστικοί κολοσσοί Fannie Mae και Freddie Mac και επιπλέον να αγοράσει ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια αξίας 200 δισ. δολαρίων (από 100 δισ.) από τη Federal Home Loan Bank.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/news/economyinteragor_2SubCategorie&xml/&aspKath/economy&fdate=14/04/2009

Στο 9,4% η ανεργία τον Γενάρη σύμφωνα με την ΕΣΥΕ .
Στο 9,4% ανήλθε το ποσοστό ανεργίας τον Ιανουάριο του 2009 έναντι 8% που ήταν τον Ιανουάριο του 2008, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της Ελλάδος. Αύξηση σημείωσε και σε σχέση με τον αμέσως προηγούμενο μήνα, οπότε και βρισκόταν στο 8,9%. Οι άνεργοι ανήλθαν σε 465.692 άτομα τον Ιανουάριο του 2009, έναντι των 390.210 ανέργων του Ιανουαρίου του 2008.

Σε ό,τι αφορά το ποσοστό ανεργίας κατά περιφέρεια η ΕΣΥΕ ανακοίνωσε ότι:

Το ποσοστό ανεργίας στην περιφέρεια της δυτικής Μακεδονίας τον Ιανουάριο του 2009 έφθασε το 16,4% (έναντι 13,3% του Ιανουαρίου 2008)
16,3% στην περιφέρεια νοτίου Αιγαίου (έναντι του 12,1% του Ιανουαρίου του 2008).
Το ποσοστό ανεργίας στην περιφέρεια Ηπείρου διαμορφώθηκε στο 12,8% τον Ιανουάριο του 2009 (έναντι 9,8% του Ιανουαρίου του 2008).
Στην περιφέρεια Κρήτης η ανεργία έφθασε το 12,4% έναντι του 5,6%.
Στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας το ποσοστό ανεργίας έφθασε το 11,9% έναντι του 9,2%.
Στην περιφέρεια κεντρικής Μακεδονίας η ανεργία διαμορφώθηκε στο 10,4% έναντι του 8,7%.
Στα Ιόνια νησιά στο 10,9% έναντι του 13,8%.
Στην Πελοπόννησο στο 9,5% έναντι του 8%.
Στο βόρειο Αιγαίο στο 8,2% έναντι του 4,1%
Στην Αττική στο 7,1% έναντι του 6,7%
Στην ανατολική Μακεδονία και Θράκη στο 8,8% έναντι του 8,2%.

Η ανεργία πλήττει κυρίως τις γυναίκες (13,3% τον Ιανουάριο του 2009 έναντι 12,1% του Ιανουαρίου του 2008) και τις ηλικίες 15-24 ετών όπου το ποσοστό ανεργίας φτάνει το 25% τον Ιανουάριο του 2009 έναντι του 20,6% του Ιανουαρίου του 2008.

Στις ηλικίες 25-34 ετών το ποσοστό ανεργίας είναι 12% έναντι του 11,3%, στις ηλικίες 35-44 ετών το ποσοστό ανεργίας είναι 8,3% έναντι του 6,4%, στις ηλικίες 45-54 ετών το ποσοστό ανεργίας φθάνει το 6,2% έναντι του 4,5%, στις ηλικίες 55-64 ετών η ανεργία παρέμεινε στο ποσοστό του 4% τον Ιανουάριο του 2009 όσο ήταν και τον Ιανουάριο του 2008, ενώ οριακή μείωση σημείωσε η ανεργία στις ηλικίες 65-74 ετών από το 1,5% που ήταν τον Ιανουάριο του 2008 στο 1,3% τον Ιανουάριο του 2009.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ακόμα και αυτός ο μεγάλος αριθμός των ανέργων αποτελεί μόνο ένα μέρος της ζοφερής πραγματικότητας, αφού είναι γνωστό ότι στους χιλιάδες καταγεγραμμένους ανέργους δε συμπεριλαμβάνονται, σύμφωνα με τα κριτήρια καταγραφής της επίσημης ανεργίας, όσοι έχουν δουλέψει έστω και μια ώρα τη βδομάδα πριν την έρευνα, οι χιλιάδες υποαπασχολούμενοι, οι εποχικά εργαζόμενοι, οι χιλιάδες που συμμετέχουν στα προγράμματα κατάρτισης, «stage», κλπ. Τέλος, αποκρύπτεται σκόπιμα το γεγονός ότι η ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις με χαρακτηριστικό δείγμα αυτό της μερικής απασχόλησης συμβάλλει στη διαμόρφωση πλασματικής εικόνας της ανεργίας αφού μια θέση εργασίας μοιράζεται σε δυο και τρεις εργαζόμενους.

http://gortynios.blogspot.com/2009/04/94.html

Ενα Ταμείο ασφάλισης και σύνταξη στα 65 έτη Με λίγα λόγια, το κράτος όχι μόνο δεν έχει σκοπό να πληρώσει τα αμύθητα ποσά που χρωστά στα ταμεία, όχι μόνο δεν έχει σκοπό να καλύψει τα λεφτά που χάθηκαν από το τζογάρισμα που το ίδιο έκανε σε τα "δομημένα ομόλογα", όχι μόνο δεν έχει σκοπό να εισπράξει τα -επίσης αμύθητα- ποσά που χρωστάνε οι εργοδότες στα ταμεία, αλλά αντίθετα έχει σκοπό να βάλει εμάς να "πληρώσουμε τα σπασμενα του", με αύξηση ορίων συνταξιοδότησης, και χειροτέρευση των παροχών από τα ταμεία
Την ένταξη όλων των μισθωτών σε ένα ενιαίο ταμείο ασφάλισης και συνταξιοδότηση για όλους στην ηλικία των 65 ετών προτείνει η Εθνική Αναλογιστική Αρχή (ΕΑΑ) σε έκθεση που υποβλήθηκε στη Βουλή.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100057_14/04/2009_311103

ΗΠΑ: Υποψίες για καταχρηστικές αυξήσεις από τις τράπεζες
Έρευνα στις αυξήσεις των επιτοκίων και των προμηθειών από τις «διασωθείσες» τράπεζες διενεργούν οι εποπτικές αρχές των ΗΠΑ, μετά από κύμα διαμαρτυριών για ανεξέλεγκτες χρεώσεις.

Η Επιτροπή Εποπτείας του Κογκρέσου ετοιμάζει μία έκθεση στην οποία θα αναφέρονται οι περιπτώσεις ανάρμοστων αυξήσεων από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που συμπεριλήφθηκαν στο πρόγραμμα TARP και έλαβαν κρατικές ενισχύσεις πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Μετά την εκπόνηση του TARP τον Οκτώβριο, έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα επιβολής χρεώσεων σε καθημερινές συναλλαγές, αύξησης επιτοκίων στις πιστωτικές κάρτες και χορήγησης «ληστρικών» καταναλωτικών δανείων, σύμφωνα με τους υπερασπιστές των δικαιωμάτων των καταναλωτών.

«Οι πολίτες που επιδοτούν τις τράπεζες με τους φόρους τους είναι οι ίδιοι με εκείνους που καλούνται να συνεισφέρουν στα υψηλά κέρδη των τραπεζών μέσω των καταναλωτικών δανείων. Υπό αυτή την έννοια, είναι σαν να καλούνται οι φορολογούμενοι να πληρώσουν δύο φορές», επισημαίνει η Ελίζαμπεθ Γουόρεν, πρόεδρος της επιτροπής του Κογκρέσου.

Πηγή: The Wall Street Journal

http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/04/13/1652671.htm

Επικίνδυνη αύξηση στα «κόκκινα» δάνεια
Τα καθυστερούμενα στεγαστικά «τρέχουν» με 60% (θα φτάσουν φέτος το 8%), τα καταναλωτικά και οι κάρτες αυξάνονται με ρυθμό 80% (θα ξεπεράσουν το 12%), ενώ τα επιχειρηματικά καθυστερούν με ρυθμό τριπλάσιο της Ευρωζώνης
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8477&pubid=3098807

Η Ελλάδα πρωταθλήτρια κόσμου με αυξήσεις 57,6%
Τις μεγαλύτερες αυξήσεις τιμών στα τρόφιμα ανάμεσα σε χώρες του ΟΟΣΑ... πετυχαίνει η Ελλάδα. Η χώρα μας είναι πρώτη στις ανατιμήσεις, τόσο σε ετήσια όσο και σε μηνιαία βάση.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8477&pubid=3098802

Δεν δίνουν δώρο Πάσχα με άλλοθι την κρίση, καταγγέλλει η ΓΣΕΕ
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4512125&ct=3

Goldman Sachs sees strong results Από που άραγε? Δε φαντάζομαι από τα λεφά των κρατικών ταμείων...
Goldman Sachs has reported a $1.8bn (£1.2bn) net quarterly profit, beating analyst expectations.

In contrast, the previous quarter had seen the firm post its first quarterly loss since going public in 1999.

The bank also said it would place $5bn worth of its stock on the market, to raise funds to repay an emergency $10bn loan provided by the US government.

Some analysts say the earnings results suggest the worst could be over for finance firms.

Last week US bank Wells Fargo surprised investors by saying it expected a record net profit for the quarter.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/7997377.stm

Goldman Sachs Raises $5 Billion to Repay TARP Funds
April 14 (Bloomberg) -- Goldman Sachs Group Inc., buoyed by better-than-expected earnings and a 54 percent gain in its stock price, raised $5 billion in the largest stock sale this year to help repay $10 billion in government rescue funds.

The bank sold 40.65 million shares at $123 each, 5.5 percent less than yesterday’s closing price, the New York-based company said today in a statement. The price was the same as when Goldman Sachs last sold shares in September. Until last week, the stock hadn’t closed above $123 since Oct. 6.

Chief Executive Officer Lloyd Blankfein, 54, wants to refund money received from the U.S. Treasury’s Troubled Asset Relief Program in October to run his bank without any limits on compensation. The company, which set a Wall Street pay record in 2007, announced the share sale as it unveiled first-quarter profit that exceeded the most optimistic Wall Street estimates.

“There are a lot of banks looking to raise money right now and Goldman has put itself at the head of the queue,” said Richard Staite, a London-based analyst at Atlantic Equities LLP who rates the stock “neutral.” Repaying TARP money “frees them up to retain talented staff with better compensation.”

Even after repaying the funds, Goldman Sachs intends to take advantage of government help by continuing to sell low- interest debt backed by the Federal Deposit Insurance Corp., Chief Financial Officer David Viniar said on a conference call today.

FDIC Backing

Goldman Sachs has sold one $2 billion bond without an FDIC guarantee and about $22 billion with the backing since the government program became available in October.

“It’s still attractive to have the FDIC-insured debt,” Viniar said in an interview today. “We’ve issued some non- guaranteed, we expect to issue more non-guaranteed, but the FDIC insured is also attractive.”

Goldman Sachs fell 5.8 percent to $122.59 as of 11:29 a.m. in New York Stock Exchange composite trading. The 5.5 percent discount of the new stock to yesterday’s closing price is more than triple the 1.6 percent discount at which the bank sold $5.75 billion of common stock in September.

The sale is the biggest stock offering this year, surpassing Nomura Holdings Inc.’s $3.2 billion sale last month, according to Bloomberg data.

First Quarter

Goldman Sachs, the most profitable Wall Street firm before it converted to a bank last year and posted its first quarterly loss since going public in 1999, said yesterday it earned $1.81 billion, or $3.39 a share, in the first quarter. A surge in trading revenue outweighed asset writedowns, and the result beat the $1.64 estimate of 16 analysts surveyed by Bloomberg.

“Given the challenging fundamental backdrop in the global economy, we continue to be cautious about the near-term outlook for our businesses,” Viniar said on the call today.

The company, which changed its fiscal year to end in December instead of November, also reported results for the month of December today. They showed the bank lost $780 million or $2.15 per share, as losses in fixed-income trading and principal investments overwhelmed revenue from other units.

Viniar said first-quarter profit didn’t benefit from marking up illiquid assets, which instead were mostly lower. He also said that profit resulting from American International Group Inc. payments to the firm “rounded to zero” in the first quarter. Most of the cash flow from AIG payments took place prior to the end of the year, he said. In the interview, he said that any profits from AIG also “rounded to zero” in December.

AIG Swaps

After AIG was rescued by the U.S. from collapse last year, banks that bought credit-default swaps got $22.4 billion in collateral and $27.1 billion in payments to retire the contracts, the insurer said last month. Lawmakers have called for a federal probe into whether banks including Goldman Sachs received more funds than necessary from the bailout.

Goldman Sachs’s book value per share rose to $98.82 at the end of March from $98.68 in November, and return on equity, a gauge of how effectively the firm invests earnings, was 14.3 percent in the first quarter, the company said.

First-quarter revenue was $9.43 billion. Revenue from fixed-income, currencies and commodities, known as FICC, was a record $6.56 billion, 34 percent higher than its previous mark, as client-driven income outweighed a $800 million loss on commercial mortgage loans, excluding hedges.

Bid-Ask Spread

Goldman Sachs benefited as the gap between what banks pay to buy fixed-income securities and the price at which they sell, the so-called bid-ask spread, almost doubled to 19 basis points in six months, according to data compiled by Bloomberg.

“Our record FICC performance was principally driven by favorable competitive dynamics, wider margins, a shift to more plain vanilla liquid transactions and higher volatility which more than offset lower volumes,” Viniar said.

Total assets on Goldman Sachs’s balance sheet rose 5 percent from the end of November to $925 billion as of March 27. Of that, about $59 billion qualified as “Level 3” assets, which are the hardest to value, down from $66 billion at the end of November.

The decline in Level 3 assets was mostly because of writedowns on commercial real estate and corporate principal investments, Viniar said in the interview.

Every other business unit had lower revenue compared with the first quarter of 2008, or reported a loss.

‘Sustainable’ Results

“We are assuming some of the 1Q09 is sustainable, although this is mitigated somewhat by weaker results elsewhere,” David Trone, an analyst at Fox-Pitt Kelton Cochran Caronia, wrote in a note to investors today.

Trone also called the bank’s decision to increase its so- called liquidity pool of cash or cash-like instruments to $163 billion during the quarter “a bit puzzling, unless a cash acquisition is looming, such as a large asset manager.”

Viniar said the increase reflected more opportunities in liquid assets than illiquid assets and a sense of “prudence” about the environment.

“It made sense to have a lot of liquidity from a defensive and offensive point of view, so you know to protect ourselves and also to take advantage of opportunities to buy illiquid assets if they come about,” Viniar said. He said he “wouldn’t be holding my breath” for an acquisition of something like an asset manager.

While many analysts and investors applauded Goldman Sachs’s plan to repay the TARP money, others said it may pressure other banks to follow suit or risk appearing dependent on the government.

The government favors letting banks return money if they fare well on stress tests completed by the end of this month and can get private capital, according to people familiar with the matter.

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aAowtY90yiEE&refer=home

ΗΠΑ: Νέα "δώρα" σε τραπεζίτες και hedge fund
Φτηνά δάνεια για να αποκοτύν «τοξικά πάγια» θα παίρνουν και μικρότερα fundς, εκτός από τις μεγάλες τράπεζες
Απλώνει τα «δώρα» σε funds και τραπεζίτες ο υπουργός Οικονομίας Ρ. Γκάιτνερ.

Ανακοίνωσε ότι φτηνά δάνεια για να αποκτούν «τοξικά πάγια» (!) που θα πωλούν ανταγωνιστές τους θα αποκτούν όχι μόνο οι μεγάλες αμερικανικές τράπεζες που έχουν λάβει κρατικά πακέτα σωτηρίας «μαμούθ», όπως Citigroup, Goldman Sachs, Morgan Stanley και JPMorgan Chase, αλλά και μικρότερες εταιρείες διαχείρισης κεφαλαίου και hedge fund.

Το αρχικό σχέδιο ?public-private investment programme? (PPIP) έβαζε όριο τουλάχιστον τα 10 δισ. δολ. σε περιουσιακά στοιχεία συνδεδεμένα με «δομημένα»» στεγαστικά προϊόντα και τώρα το μειώνει.

Σημειώνεται ότι το σχέδιο προσαρμόζεται υπό τη σκέπη του προγράμματος του υπ. Οικονομίας ύψους 1.000 δισ. δολ. (747 ευρώ) για την στήριξη του χρηματοοικονομικού συστήματος.

Η κίνηση ανακοινώθηκε τη Δευτέρα ύστερα από πιέσεις «λόμπι» hedge fund και μικρότερων επενδυτικών σχημάτων που δεν θέλουν να μείνουν έξω από το χορό, λέγοντας ότι μεγάλα funds σαν τη BlackRock και την Pimco, θα είναι επωφεληθούν περισσότερο.

Διαχειριστές hedge fund δήλωσαν στους Financial Times ότι η αλλαγή αυτή θα βοηθήσει μικρότερα γκρουπ επενδυτών να επωφεληθούν από τις φθηνές πιστώσεις του κράτους για την αγορά «τοξικών» αξιών από τράπεζες. ?Το υπ. Οικονομίας φαίνεται συνειδητοποιεί ότι το αρχικό σχέδιο οφελούσε μια χούφτα ‘mega-funds’,?, ήταν η δήλωση ενός διαχειριστή.

Γλυκό επιδόρπιο

Την περασμένη εβδομάδα το "δώρο" του υπουργού Οικονομίας Ρ. Γκάιτνερ στους τραπεζίτες (μέσω του Financial Accounting Standards Board) ήταν να αλλάξει προς το «ευέλικτο» τους κανόνες mark-to-market αποτίμησης των «τοξικών» παγίων (τρέχουσες τιμές στην αγορά -που έχουν μηδενιστεί) για τον εξωραϊσμό των ισολογισμών, δίνοντας κάποιο «αέρα» στα χρηματιστήρια.

Οι αναλυτές αμέσως είπαν ότι το α’ τρίμηνο τα κέρδη των τραπεζών στη Wall Street θα είναι 20% υψηλότερα και οι μετοχές αντέδρασαν σε όλο τον κόσμο (και στην Ελλάδα), αφού τράπεζες και hedge fund, θα έχουν το «θεϊκό δικαίωμα» να βαφτίζουν «δίκαιη αποτίμηση» ό,τι θέλουν ανάλογα με τα δικά του «οικονομετρικά μοντέλα ταμειακών ροών».

Επιστροφή στο "μαγείρεμα" δηλαδή. "Τα αποτελέσματα στους ισολογισμούς θα δείχνουν βελτιωμένα, αλλά στην πράξη θα είναι χειρότερα", σχολιάζουν οι FT. «Πρόκειται για ένα γλυκό επιδόρπιο στο πιο πικρό μενού που έχουν γευτεί οι αγορές μετά την κατάρρευση της Bear Strearns ένα χρόνο πριν, τη χρεοκοπία της Lehman το Σεπτέμβριο και της AIG αργότερα, τα επαναλαμβανόμενα «πακέτα σωτηρίας» στη Citigroup και τον παρ’ ολίγο θάνατο της Morgan Stanley».

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=13903&subid=2&tag=12747&pubid=7293103

Τα χρήματα που υποσχέθηκε η G20 ζητούν οι τράπεζες
Οι μεγάλες τράπεζες ζητούν να δοθούν το συντομότερο τα χρήματα που υποσχέθηκε η G20 στο ΔΝΤ για την αντιμετώπιση της κρίσης.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9464&pubid=7663107

http://img209.imageshack.us/img209/2787/a10auto01.jpg
In the 1950s when Detroit’s Big Three automakers General Motors, Ford and Chrysler were rolling out four out of five of the world’s cars, the Detroit area had the highest median income and highest rate of home ownership, of any major US city. Today the official jobless rate in the city is 22 percent, the highest in the nation, and more than one out of three people live in poverty, three times the national average.
http://www.wsws.org/articles/2009/apr2009/show-a10.shtml

Απολύθηκαν επειδή μίλησαν στην «Έρευνα»
Με απόλυση «πλήρωσαν» τις συνεντεύξεις τους στην εκπομπή, «Έρευνα», δύο φύλακες ακινητοποιημένων εμπορικών πλοίων, γνωστοί ως βατσιμάνηδες. Το περιστατικό εξιστορούν στο tvxs.gr ένας από τους απολυμένους, καθώς και ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ναυτικών Εμπορικού Ναυτικού, Αντώνης Νταλακογιώργος, o οποίος περιγράφει με μελανά χρώματα το εργασιακό τοπίο στη ναυτιλία. Παρακολουθείστε, επίσης, αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις που οδήγησαν στις αντίστοιχες απολύσεις.

Φύλακες σε «παροπλισμένα» πλοία, ακινητοποιημένα στην Ελευσίνα, ο Δημήτρης Πολυχρονόπουλος και ο Γιώργος Καβαλιάρης περιέγραψαν στην εκπομπή του Mega τις εργασιακές συνθήκες που επικρατούν στον κλάδο. Μόλις μία ημέρα μετά από την προβολή του επεισοδίου, ο ναυτιλιακός πράκτορας τους ανακοίνωσε τη λήξη της συνεργασίας τους.

http://www.tvxs.gr/v9579

Στη βοήθεια του ΔΝΤ προσφεύγει για την οικονομική κρίση και η Πολωνία
Αλλη μία χώρα της ανατολικής Ευρώπης και μέλος της ΕΕ, η Πολωνία, σκοπεύει να ζητήσει από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ενίσχυση για να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης.
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1004855&lngDtrID=251

http://img209.imageshack.us/img209/2964/45651468grapes466.jpg
Grapes of Wrath (http://www.perizitito.gr/product.php?productid=27834&page=1), a classic for today?
Steinbeck's epic novel, which traces the harrowing exodus of Tom Joad and his family from blighted Oklahoma (where they are evicted from their farm), across the rugged American south-west via Highway 66, and on to what they mistakenly hope will be a more promising future in California, is considered by many readers to be the quintessential Depression-era story, and an ironic reversal of the rags-to-riches tale favoured by many optimistic Americans.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/americas/7992942.stm

Illegal migrants raise children in poverty: U.S. study
http://www.reuters.com/article/domesticNews/idUSTRE53D46920090414

Την ίδια ώρα, η άρχουσα τάξη ζει "στον κόσμο της", με το χάσμα που η ίδια δημιουργησε και γιγάντωσε σε σχέση την ολοένα και μεγαλύτερη εξαθλιωση, σε όλα τα επίπεδα, που βιώνει η πλειοψηφία του κόσμου...

http://img207.imageshack.us/img207/1766/romanorgy.jpg
Πίνακας που απεικονίζει τα γνωστά όργια στην αρχαια Ρώμη, αποκλειστικά και μόνο βέβαια για τα μέλη της τότε άρχουσας τάξης - ο λαός στέναζε για να μπορούν οι λίγοι να γλεντάνε "στην υγειά τω κορόιδων"...


http://3.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SeNuyLHx9KI/AAAAAAAAGxU/Ud1tTjDeNWg/s320/image002.jpg

http://1.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SeCJpTKxlnI/AAAAAAAAGvs/vCCwUsbzBFg/s320/Untitled-2_copy.jpg

[pt3]

@ Νεκτάριος
Ανεξάρτητα από τη λύση που θα δωθεί στο ζήτημα της εξουσίας. Το οικονομικό ζήτημα - ερώτημα, το πώς δηλαδη θα γίνεται ή παραγωγή και πως θα μοιράζεται το προιόν της και γενικότερα οι φυσικοί πόροι πάντα παραμένει. Ακόμα και στην ιδανική περίπτωση της άμεσης δημοκρατίας το ερώτημα αυτό θα υπάρχει.

@ Ainastros
Πιστεύεις δηλαδή οτι μπορεί να υπάρξει κοινωνία χωρίς εξουσία. Εγώ πιστεύω οτι οι άνθρωποι δεν είναι κλώνοι έχουν διαφορετικά "θελω" αλλά και τρόπο σκέψεις. Ακόμα και όταν τα συμφέροντα είναι κοινά η άποψη για το πως αυτά θα επιτευχθούν μπορεί να είναι διαφορετική. Απο τι στιγμή που κάποιος αποφασίζει να ζήσει σε μια κοινωνία μαζί με χιλιάδες άλλους άνθρώπους η ύπαρξη κανόνων και "καταπίεσης" είναι δεδομένη (εξαιτίας της διαφορετικότητας). Προφανώς βέβαια αυτή η εξουσία μπορεί να έχει πολλές μορφές (διακυβέρνησης όπως λές) και η ιδανικότερη μορφή της είναι το ζητούμενο.

[ciaoant1]

Deflationary Status Βέβαια, οι προσπάθειες της άρχουσας τάξης για υπερπληθωρισμό (αντί του αποπληθωρισμού), μέσω της "εκτύπωσης" αμύθητης ποσότητας χρήματος, είναι σοβαρό ζήτημα, έστω και σε πιο μακροπρόθεσμο ορίζοντα
Έτσι απαντούν από σήμερα πλέον, όσοι δεν εθελοτυφλούν, στην ερώτηση "που βρισκόμαστε".

Αριστερά - δεξιά, λάμπουν βαρύγδουπες δηλώσεις περί τέλους της κρίσης, νέου ανοδικού κύκλου, φωτός στην άκρη του τούνελ και λοιπά. Κι είναι μόλις ένας μήνας, από έναν ψυχολογικό πυθμένα, προσωρινής διάρκειας.Τι μέλλει γενέσθαι σε άλλους 2 μήνες, πχ;

Όπως πολύ σωστά επεσήμανε ένας φίλος, δεν καταλαβαίνω γιατί "τσακώνονται" οι οικονομολόγοι, για το αν τελείωσε ή τελειώνει η κρίση, όταν οι ίδιοι άνθρωποι αδυνατούσαν να δουν ότι πλησιάζει. Τα διάφορα μοντέλα αξιολόγησης και οι αναλυτικές προσεγγίσεις, έχουν παταγωδώς αποτύχει. Φυσικά, την αποτυχία δεν την χρεώνονται οι επώνυμοι που"εθνοσωτήρια" σχεδόν, πηγαινοέρχονταν από πάνελ σε πάνελ, από (ακαδημαϊκή) έδρα σε έδρα, επό επιτροπή ("σοφών") σε επιτροπή, από εταιρεία (ως σύμβουλοι) σε εταιρεία, από πόντιουμ σε πόντιουμ, από παράθυρο σε παράθυρο, από στήλη σε στήλη. Χτες σκεφτόμουν, που είναι αυτός ο ανεκδιήγητος λαγός, Teun Draaisma της Morgan Stanley. Gurus κι αγγούρια, όπως συνήθιζε να λέει η μακαρίτισα η γιαγιά μου, η οποία σε ό,τι αποδοκίμαζε, έβαζε ως παρέα τα συγκεκριμένα λαχανικά.

Εις τα σπουδαία, λοιπόν, ο Consumer Price Index for All Urban Consumers (CPI-U) παρουσίασε σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Εμπορίου των ΗΠΑ (15/4/2009) (http://www.bls.gov/news.release/cpi.nr0.htm) για πρώτη φορά από το 1955, μείωση σε ετήσια βάση. Το στοιχείο αυτό συνιστά επίσημα, την εκκίνηση μιας αποπληθωριστικής περιόδου.

Συμβαίνει επομένως, το ακριβώς αντίθετο από όσα διαλαλούν στις δηλώσεις αισιοδοξίας και τις υπερβολικές (το λιγότερο) εκτιμήσεις για το μέλλον, οι ειδήμονες.

Είναι δε, η κορυφαία οικονομική είδηση, όχι του έτους αλλά ίσως, της τελευταίας 50ετίας.

Κι όμως, τυγχάνει σχεδόν ασχολίαστη, ως μία τάχα ακόμη στατιστική της συγκυρίας.

Πλέον, δεν έχω κανέναν λόγο να μην υποστηρίζω ότι ο αποπληθωρισμός είναι εδώ. Η διεθνής κοινότητα, χρειάστηκε αρκετούς μήνες (πάνω από 12) για να αντιληφθεί το μέγεθος του προβλήματος το οποίο στη συνέχεια βάπτισε "πιστωτική κρίση". Και εννοώ τα media και τους πολιτικούς. Τότε, γράφαμε πως "σύντομα θα είναι η πρώτη, μόνιμη είδηση", στα "δελτία" και τα οκτάστηλα. Και αναφέραμε συχνά ως υπέρτιτλο ή επωδό των σχολίων μας "Από την πραγματικότητα στα νέα".

Δεν ξέρω πόσο θα χρειαστεί για να αντιληφθεί αυτός ο κοιμώμενος κόσμος, το μέγεθος και τις συνέπειες της αποπληθωριστικής περιόδου στην οποία εισήλθαμε. Δεν ξέρω πότε θα του ανακοινωθεί και εάν θα του ανακοινωθεί, με την λέξη αυτή ως στοιχείο του ανακοινωθέντος. Είναι χαρακτηριστικό της άγνοιας και του λήθαργου στον οποίο οι Οργουελικές μας κοινωνίες βρίσκονται.

Κρίνοντας από την συγκάλυψη, την παραπληροφόρηση και την άγνοια του παρελθόντος, είμαι σε κάθε περίπτωση πολύ επιφυλακτικός. Η ύπνωση των αγνωμόνων, βοηθά τους ισχυρούς. Θυμίζω ότι τα επίσημα στοιχεία, έχουν υποστεί σειρά επεμβάσεων ώστε να είναι ωραιοποιημένα. Καταγγελίες αλλά και σαφείς ενδείξεις υφίστανται για το ότι μαγειρεύονται κατά περίπτωση, όπως λχ με τα περιβόητα revisions μετά από κάποιους μήνες. Ποιος να θυμάται ή να ενδιαφέρεται; Σειρά δεικτών στις ΗΠΑ, όπως οι λιανικές πωλήσεις, είναι στο μεταπολεμικό σημείο, της δεκαετίας 1940 - 1950. Βέβαια τότε είχε προηγηθεί ένας παγκόσμιος πόλεμος, μια βαθύτατη Μεγάλη Ύφεση και άλλα τινά. Τώρα προηγήθηκαν οι Bush, Clinton, Reagan, ένας Greenspan και μια αρμάδα από παραδόπιστους τυφλοπόντικες που κατέφαγαν διεθνώς τις σάρκες του παγκόσμιου πλούτου και της υγείας των οικονομιών. Η ιστορία τους εξισώνει. Τους τότε και τους σήμερα. Τουλάχιστον (και προς το παρόν) σε οικονομικό επίπεδο.

Το ζητούμενο από εδώ και πέρα είναι ένα και μόνο: Όχι δεν είναι ένα, ή τουλάχιστον δεν είναι αυτό που παρουσιάζει ο συγγραφές του άρθρου Πόσο θα διαρκέσει; Αν η διάρκεια επεκταθεί πέραν του 6μηνου ή του έτους, εάν τα στοιχεία επιμείνουν, θα πρόκειται για μια αδιαμφισβήτη και επώδυνη κατάσταση ιδιαίτερης έντασης. Ειδεμή, "βλέποντας και κάνοντας".

Σε κάθε περίπτωση, τα "αγγούρια" της γιαγιάς είναι επίκαιρα όσο ποτέ - και μάλλον έπονται.
Το ζητούμενο είναι τι απάντηση θα δώσουν οι λαοί στα..."αγγούρια της γιαγιάς".
Η κατάσταση σήμερα είναι μη-διατηρήσιμη (περισσότερα μετά), και όλοι καλούνται να τοποθετηθούν, αν θέλουν να έχουν μέλλον. Εκεί θα κριθεί (και) το "πόσο θα διαρκέσει" που αναρωτιέται ο συγγραφέας
Ποια λοιπόν είναι/θα είναι η κατεύθυνση που θα καταθέσουν "στο τραπέζι" οι λαοί?
http://www.epicurus2day.gr/index.php/depressiondeflation/152-deflationary-status

Αισιοδοξία, χωρίς όμως αντίκρισμα, επιχείρησε να ενσπείρει ο Ομπάμα
Ο Λευκός Οίκος προετοίμασε με μεγάλη προσοχή τα αμερικανικά μίντια υποσχόμενος μια σπουδαία ομιλία του Μπαράκ Ομπάμα στο Πανεπιστήμιο Georgetown στην Ουάσιγκτον. Ωστόσο, δεν υπολόγισε την οικονομία. Τα θλιβερά στοιχεία που ανακοινώθηκαν χτες για τις λιανικές πωλήσεις και τις τιμές παραγωγού και το σοκ από την προσφορά κοινών μετοχών ύψους 5 δισ. δολαρίων της Goldman Sachs, τρόμαξαν τους επενδυτές. Οι πωλήσεις σημείωσαν κατακόρυφη πτώση τον μήνα Μάρτιο, σβήνοντας κάθε ελπίδα ανάκαμψης, επειδή η κατανάλωση είναι η ατμομηχανή της αμερικανικής οικονομίας και ολόκληρου του κόσμου. Οι φόβοι που υπήρχαν ότι οι Aμερικανοί έχουν σταματήσει να καταναλώνουν εξαιτίας της ανεργίας και της βαθιάς ύφεσης, αναθερμάνθηκαν.

Οι μαζικές απολύσεις απεικονίζουν τη δραματική πραγματικότητα. Σε μάχη επιβίωσης από τη βαθιά ύφεση και τις συνέπειες της εφιαλτικής πιστωτικής ασφυξίας, όλοι οι τομείς της οικονομίας απολύουν. Οι παρενέργειες της πολυσύνθετης κρίσης έχουν πάρει διαστάσεις καθώς οι κατασχέσεις κατοικιών εκτινάχθηκαν κατά 30%, σε ετήσια βάση, δηλαδή ένα στα 488 αμερικανικά νοικοκυριά είδε να κατάσχεται το σπίτι του. Επίσης, η αμερικανική οικονομία έδειξε ότι συνεχίζει να κινδυνεύει σοβαρά από τον αποπληθωρισμό, όπως έδειξαν τα στοιχεία για τον δείκτη τιμών παραγωγού που σημείωσε σημαντική πτώση κατά 1,2% τον Μάρτιο.

Τα «θύματα» του αμερικανικού λαού από τη δεινή κρίση στην αγορά κατοικίας καθώς και από τις άπληστες κερδοσκοπικές επενδύσεις των αμερικανικών τραπεζών, πολλαπλασιάζονται. Αλλά ο Αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα αισιοδοξεί μεν βλέποντας φως στην άκρη του βαθέος τούνελ, αλλά, παράλληλα, προειδοποιεί ότι το 2009 θα είναι ένα δύσκολο έτος και «η επιστροφή στην πλήρη ευημερία δεν θα γίνει σύντομα». «Θα πονέσετε περισσότερο τώρα, όμως οι ελπίδες παραμονεύουν στη γωνία» είπε. «Ξαναχτίζουμε την οικονομία και οι ΗΠΑ θα αναδυθούν από την κρίση ισχυρότερες από πριν» ήταν η χαρακτηριστική δήλωση με την οποία επιχείρησε να ενσπείρει αισιοδοξία. Τις ενδείξεις ανάκαμψης της αμερικανικής οικονομίας τις βλέπει και ο Μπεν Μπερνάνκι. Ωστόσο, όμως, θα πρέπει να τις δει και η οικονομία.

Οι ανησυχίες λύγισαν τη Wall Street παρά τις αισιόδοξες δηλώσεις και του Μπερνάνκι ότι η ύφεση της οικονομίας ενδεχομένως να τερματισθεί το τρέχον έτος αν, φυσικά, ανακάμψει(!) το τραπεζικό σύστημα. Υπομονή, λοιπόν.

Τώρα ούτε οι γενναίες ενέσεις ρευστότητας, ούτε η μείωση των αμερικανικών επιτοκίων σε σχεδόν μηδενικά επίπεδα, λειαίνουν τις οδυνηρές συνέπειες της κρίσης. Η μελανή κατάσταση της οικονομίας έχει «κουρελιάσει» την εμπιστοσύνη. Το 2001 οι ΗΠΑ τη γλίτωσαν με μία ασυνήθιστα βραχυχρόνια ύφεση, βοηθούμενες από επιθετικές μειώσεις επιτοκίων και από προσεκτική δημοσιονομική πολιτική. Ομως, τόσο στην Ιαπωνία όσο και στη Γερμανία, χρειάστηκε πολύς χρόνος για να επηρεάσει η νομισματική πολιτική την οικονομία.

Η ομολογία-σοκ της Fed στα επίσημα πρακτικά της τελευταίας συνεδρίασης στις 17/18 Μαρτίου για τη δεινή κατάσταση της οικονομίας και η δυσοίωνη πρόβλεψη ότι η ύφεση θα είναι βαθύτερη (αναθεωρώντας την αρχική της εκτίμηση) για το δεύτερο ήμισυ του έτους και για το 2010, είναι πρόσφατη ακόμη. Η εξασθένηση της οικονομίας και η «βαθιά» ύφεση θα συνεχισθούν αν η κυβέρνηση δεν σταθεροποιήσει το καταρρέον τραπεζικό σύστημα και τις χρηματοοικονομικές αγορές, επισημάνθηκε στα πρακτικά.

Και για να αντιμετωπισθεί η δεινή κατάσταση της οικονομίας πρέπει να αγορασθούν μεγαλύτερες ποσότητες μακροπρόθεσμων κρατικών ομολόγων μέσω της εκτύπωσης περισσότερου χρήματος, προειδοποίησε η Fed. Στη συνεδρίαση αυτή είχε αποφασισθεί να αγοραστούν μακροπρόθεσμα ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου αξίας 300 δισ. δολαρίων, εντός έξι μηνών.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100021_15/04/2009_311138

Η «οικονομία άρχισε να αναπνέει...» και ουδείς κινδυνεύει από τον πληθωρισμό
Αν σκεφθείς ότι πρέπει να φας, να οδηγήσεις και γενικώς να σε απασχολεί το κόστος ζωής στη τσέπη σου, τότε να μην ανησυχείς για τον πληθωρισμό στις ΗΠΑ! Αυτή είναι η σπουδαία ερμηνεία των πληθωριστικών εξελίξεων για τους Αμερικανούς καταναλωτές. Για πρώτη φορά από το 1955 οι τιμές καταναλωτή έπεσαν σε χαμηλότερα επίπεδα από έναν χρόνο πριν. Οπως επιβεβαίωσαν τα στοιχεία για τον δείκτη τιμών καταναλωτή, οι τιμές διαμορφώθηκαν κατά 0,4% χαμηλότερα τον Μάρτιο, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο μήνα πέρυσι, χάρι στην κατάρρευση των τιμών του πετρελαίου από τα επίπεδα των 145 δολαρίων το βαρέλι.

Αντίθετα, ο δομικός πληθωρισμός (δηλαδή ο δείκτης εξαιρουμένων των ασταθών τομέων τροφίμων και ενέργειας), ήταν υψηλότερος κατά 1,8% τον Μάρτιο σε σύγκριση με πέρυσι. Η εξέλιξη αυτή αποθέρμανε τους φόβους του αποπληθωριστικού κινδύνου στην αμερικανική οικονομία (το δεινό οικονομικό φαινόμενο πτώσης των τιμών, των μισθών και των κερδών που οδηγεί στην οικονομική καταστροφή) και στήριξε την εμπιστοσύνη των επενδυτών στη Wall Street και ενίσχυσε το δολάριο έναντι του ευρώ και του γιεν. Παράλληλα, η εικόνα της αμερικανικής οικονομίας άρχισε να αναπνέει από την τρέχουσα δεινή κρίση όπως κατέδειξαν ορισμένες κρίσιμες λεπτομέρειες της έκθεσης της FED για τις αναπτυξιακές προοπτικές. Οπως διαβεβαιώνει η περίφημη Φαιά Bίβλος όπως αποκαλείται το Beige Book της FED λόγω του χρώματος του εξωφύλλου, δηλαδή η έκθεση για την κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας που καταρτίζει η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ: « η οικονομική δραστηριότητα επανήλθε τουλάχιστον σε πέντε οικονομικές περιοχές...». Αλλά όχι στο σύνολο της οικονομίας.

H έκθεση θα συζητηθεί στην επόμενη συνεδρίαση της FED και θα καθορίσει εν πολλοίς τις επιλογές για νομισματική πολιτική επιθετικού ή αμυντικού χαρακτήρα. Τώρα, η FED εναποθέτει τις ελπίδες της στο «τζάμπα» χρήμα για να σωθούν η οικονομία, οι επιχειρήσεις και τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Ηδη το βασικό επιτόκιο (επιτόκιο που είναι καθοριστικής σημασίας αφού προσδιορίζει το κόστος χρήματος επί της οικονομίας) έχει μειωθεί στα ιστορικά χαμηλά επίπεδα μεταξύ 0% - 0,25%, καθιερώνοντας για πρώτη φορά εύρος διακύμανσης των επιτοκίων.

Η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) έχει επεκτείνει χρονικά το «τζάμπα» χρήμα που χορηγεί με νέες ενέσεις ρευστότητας μέχρι τις 30 Οκτωβρίου του 2009, τις «καινοτόμες» -πλην ημιπαράνομες- πρακτικές χρηματοδότησης προς τις τράπεζες της Wall Street.

Συγκεκριμένα, η Fed έχει επεκτείνει τις διευκολύνσεις ρευστότητας καθώς, επίσης, και τις συμφωνίες swap συναλλάγματος (currency swap lines) που έχει συνάψει με 13 Κεντρικές Τράπεζες σε ολόκληρο τον κόσμο, ώστε να διασφαλισθεί η χορήγηση δολαρίων απευθείας στις εμπορικές τράπεζες.

Tο μήνυμα ήταν σαφές. Μετά την κρίσιμη διήμερη συνάντηση της Fed’s open market comittee, η οποία είναι η αρμόδια Eπιτροπή για τη χάραξη της νομισματικής πολιτικής της Kεντρικής Tράπεζας των Hνωμένων Πολιτειών, οι τραπεζίτες-μέλη της επανέλαβαν τη δεδηλωμένη πρόθεση της Fed να θέσει σε εφαρμογή πρόσθετες μη συμβατικές στρατηγικές, που αφορούν κυρίως σε περισσότερες αγορές μακροπρόθεσμων ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου. Πάντως, ένα είναι βέβαιο ότι ο Αμερικανός κεντρικός τραπεζίτης Μπεν Μπερνάνκι θέλει να κερδίσει χρόνο.

Η άποψη ότι κόσμος των επενδύσεων είναι διασπαρμένος από συνεχείς πιθανές «παγίδες», παραμένει κραταιά. Και με τους Αμερικανούς να «επιπλέουν» ήδη σε πελάγη χρέους, ουδείς μπορεί να επαναπαύεται με τη σκέψη ότι θα μπορούν να δανείζονται περισσότερα με τα χαμηλότερα επιτόκια. Η FED εκτυπώνει αφειδώς -και χωρίς όρια- χρήμα. Εχει ήδη επεκτείνει χρονικά τη δανειακή ενίσχυση των καταναλωτών, των μικρών επιχειρήσεων, των σπουδαστών και των εκατομμυρίων Αμερικανών που αδυνατούν να εξασφαλίσουν νέο στεγαστικό δάνειο.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100021_16/04/2009_311278

Πρόγραμμα της Κίνας για τις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές της με χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας
Αναβάθμιση του γιουάν με μειωμένη χρήση του δολαρίου
Η Κίνα έχει μεγάλα σχέδια για το γιουάν. Στόχος της είναι το νόμισμά της να χρησιμοποιείται στο εξής ευρέως στις εμπορικές συναλλαγές της Ασίας, αντικαθιστώντας εν πολλοίς το δολάριο. Την περασμένη εβδομάδα το Πεκίνο προανήγγειλε ένα πρόγραμμα, βάσει του οποίου οι διεθνείς εμπορικές συναλλαγές σε μεγάλες πόλεις της θα γίνονται αποκλειστικά σε γιουάν και όχι σε δολάρια ή άλλα μεγάλα νομίσματα.

Το πρόγραμμα, το οποίο θα τεθεί σε εφαρμογή σε λίγους μήνες θα αφορά αρχικά συναλλαγές με εμπόρους του Χονγκ Κονγκ και χωρών της Νοτιανατολικής Ασίας. Στη συνέχεια όμως μπορεί να επεκταθεί.

Παράλληλα η κεντρική τράπεζα της χώρας έχει τις τελευταίες εβδομάδες προχωρήσει σε μεγάλες ανταλλαγές νομισμάτων με τη Νότια Κορέα και άλλες χώρες της περιοχής, με αποτέλεσμα το γιουάν να είναι πλέον ευρέως διαθέσιμο και εκτός Κίνας.

Αν και η Κίνα είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως, το νόμισμά της χρησιμοποιείται ελάχιστα εκτός των συνόρων της. Και αυτό γιατί οι ισχύοντες νόμοι καθιστούν δύσκολη υπόθεση την αλλαγή του γιουάν με ξένα νομίσματα.

Αυτό συμβαίνει ώστε οι αρχές να μπορούν να ελέγχουν τις κινήσεις στην ισοτιμία του γιουάν. Η κυβέρνηση σχεδιάζει τώρα να χαλαρώσει το ρυθμιστικό πλαίσιο, αλλά με προσεχτικά βήματα ώστε να μην απολέσει τελείως τον έλεγχο επί της ισοτιμίας.

Οι κινήσεις αυτές μπορούν να συμβάλουν στο άνοιγμα των αγορών κεφαλαίων της Κίνας, δημιουργώντας ανάγκες για παράγωγα του γιουάν και εκτός της χώρας. Θα μπορούσαν επίσης να καταστήσουν το κινεζικό νόμισμα πιο σημαντικό διεθνώς, μειώνοντας παράλληλα τη χρήση του δολαρίου σε έναν από τους μεγαλύτερους παίχτες του παγκόσμιου εμπορίου.

Χρησιμοποιώντας το γιουάν στις εμπορικές συναλλαγές τους οι κινεζικές εταιρείες δεν θα έχουν πλέον να ανησυχούν ιδιαίτερα για τις διακυμάνσεις στις συναλλαγματικές ισοτιμίες. Πέρυσι πολλοί Κινέζοι εξαγωγείς έχασαν έσοδα, καθώς η αξία του δολαρίου υποχώρησε μετά την υπογραφή των συμφωνιών, αλλά πριν εισπράξουν τα χρήματα.

http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/04/15/1653412.htm

Erstes Wirtschaftsforschungs-Institut kapituliert
To πρωτο (και μεγαλυτερο) ινστιτουτο οικονομικων ερευνων συνθηκολογησε
Was bringt die Zukunft? Prognosen über die wirtschaftliche Entwicklung Deutschlands sind eigentlich Hauptaufgabe der deutschen Forschungsinstitute. Bis jetzt.

Tι θα φερει το μελλον;Προβλεψεις για την οικονομικη εξελιξη της Γερμανιας ειναι ουσιαστικα η βασικη αποστολη των Γερμανικων ινστιτουτων ερυνας.Μεχρι τωρα.

Heute kündigte das renommierte Deutsche Institut für Wirtschaftsforschung (DIW) an: Mit uns nicht mehr!

Σημερα ανακοινωσε το φημισμενο Γερμανικο ινστιτουτο οικονομικων μελετων:Οχι πια με μας!

Das DIW verzichtet vorläufig auf eine Wachstumsprognose für das Jahr 2010.

Το DIW παραιτειται προσωρινα απο μια προγνωση της αναπτυξης για το 2010

http://www.bild.de/BILD/politik/wirtschaft/2009/04/14/diw-verzichtet-auf/konjunktur

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1018460


Πριν από μερικούς μήνες ο κ. Terry Smith, επικεφαλής της χρηματιστηριακής Tullett Prebon, προέδρευσε σε ένα πάνελ στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός. Εκεί ρωτήθηκε ποια ήταν η δική του γνώμη για τον τρόπο πάταξης της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης.
Ποια ήταν η άποψή του; Όχι η δημιουργία κάποιας «τοξικής» τράπεζας ή αύξηση των δημόσιων δαπανών, αλλά επιστροφή στο παλιό στάνταρτ σύνδεσης νομισμάτων και χρυσού.

«Τα δύο τρίτα των παγίων παγκοσμίως αποτιμούνται σε ένα νόμισμα το οποίο έχει εκδώσει μία χώρα, η οποία λαμβάνει μέτρα που θα οδηγήσουν σε σαφή υποχώρηση αυτού του νομίσματος», εξήγησε ο κ. Smith, προσθέτοντας ότι «όπως όλα δείχνουν οι Κινέζοι δεν συμφωνούν με τη συγκεκριμένη τακτική».


«Η κρίση θα καταλήξει, λογικά, στην υιοθέτηση του παλιού στάνταρτ του χρυσού», μου εξήγησε, προσθέτοντας ότι στο μέλλον ο πληθωρισμός θα ενισχυθεί και θα οδηγήσει σε κατάρρευση τα κρατικά ομόλογα.

Στη Μ. Ανατολή τα κρατικά επενδυτικά κεφάλαια, υπογραμμίζουν ότι «μαζεύουν» χρυσό.

Επιπρόσθετα πρόσφατα στη Ν. Υόρκη, ένα hedge fund κυκλοφόρησε report το οποίο προωθεί την άποψη του κ. Smith. Μάλιστα τονίζει ότι από τότε που η υφήλιος εγκατέλειψε το στάνταρτ του χρυσού –στις 15 Αυγούστου 1971- οι πιστώσεις έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Μάλιστα ορισμένοι χρηματιστές δεν διστάζουν να στέλνουν e-mails ο ένας στον άλλο με ένα άρθρο του κ. Alan Greenspan σχετικά με το θέμα, το οποίο γράφηκε στη δεκαετία του ’60 και φέρει τον τίτλο «Gold and Economic Freedom».

Βέβαια από τότε που έγραψε αυτό το άρθρο ο κ. Greenspan –και κυρίως όταν ήταν πρόεδρος της Fed- μάλλον έχει αλλάξει απόψεις.

«Όταν ισχύει το στάνταρτ του χρυσού, ο όγκος των πιστώσεων σε μία οικονομία εξαρτάται από την αξία των «απτών» περιουσιακών της στοιχείων…όταν το εν λόγω στάνταρτ δεν ισχύει…τότε δεν υπάρχει ορθή αποτίμηση της αξίας», υποστήριζε τότε ο κ. Greenspan.

Σαφώς αυτή τη στιγμή όλη η συζήτηση σχετικά με τον χρυσό δεν είναι παρά φημολογία. Ακόμη και εάν οι ηγέτες της Δύσης αποφασίσουν να υιοθετήσουν την πρόταση του κ. Smith θα βρεθούν αντιμέτωπη με προβλήματα.

Σύμφωνα με την UBS, τα αποθέματα χρυσού των ΗΠΑ είναι τόσο χαμηλά, σε σχέση με τη νομισματική τους βάση, ώστε η τιμή του χρυσού θα έπρεπε να φθάσει στα 6.000 δολάρια για επανέλθει σε ισχύ το στάνταρτ του μετάλλου.

ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd

http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/489506/ArticleFTgr.aspx
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1018460

Οι εταιρίες και η αδυναμία αποπληρωμής χρεών Αυτό που συμβαίνει είναι πως ακόμα και αν οι τραπεζες 'γλιτώσουν", έστω "τραματισμένες", μέσω των "πακέτων σωτηρίας" που άρπαξαν με τη βοήθεια των κυβερνώντων από εμας, η "πραγματική οικονομία", που λένε και στις τηλεοράσεις οι "έγκυροι αναλυτές", έχει πλέον μπει και αυτή στην κρίση.
Και από κρίση υπερσυσσώρευσης, με το χρήμα να έχει μαζευτεί σε πολύ λίγα χερια (http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=760664&lngDtrID=251), πάμε σε κρίση υπερπαραγωγής, καθώς οι απολύσεις, η part time εργασία, οι όλο και πιο χαμηλοί μισθοί, και η ανασφάλεια ακόμα και αυτών που έχουν δουλειά για το αν θα συνεχίσουν να την έχουν και αυριο, οδηγούν σε λιγότερη κατανάλωση->απούλητα προιόντα->λιγότερα κέρδη για τους βιομήχανους, που θα μετακυλίσουν το κόστος στους εργαζόμενους, με νέες απολύσεις, μειώσεις μισθών, κτλ.
Ο αύλος κύκλος αυτός πρέπει να σπάσει
Ενώ οι επενδυτές αναρωτιούνται εάν το ράλι στις αγορές θα συνεχιστεί, οι εταιρίες στον πραγματικό κόσμο εξακολουθούν να υποφέρουν. Από την αρχή του έτους έχουν καταγραφεί 68 αδυναμίες αποπληρωμής εταιρικών χρεών, σύμφωνα με τη Standard & Poor’s. Πρόκειται για τριπλάσιο ποσοστό σε σύγκριση με το αντίστοιχο διάστημα (α΄ τρίμηνο) του 2008 και οι αμερικανικές εταιρίες αντιστοιχούν στα 2/3 των συγκεκριμένων περιπτώσεων.

Όμως, ενώ η Αμερική μοιάζει να είναι αντιμέτωπη με τις χειρότερες συνθήκες, η όλη υπόθεση δείχνει και τη γενικότερη διεθνή κρίση. Πριν από έναν χρόνο οι μη αμερικανικές εταιρίες αντιστοιχούσαν μόλις στο 5% των αδυναμιών αποπληρωμής χρεών.

Ακόμη χειρότερο, όταν οι επιχειρήσεις καταρρέουν το κάνουν με πολύ θόρυβο. Σχεδόν το 40% των αδυναμιών αποπληρωμής φέτος οφείλεται σε χρεοκοπίες. Οι πιθανότητες για ανάκαμψη είναι ακόμη πιο δύσκολες. Σύμφωνα με την S&P, το ενδεχόμενο οι εταιρίες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα να κατορθώσουν να αποπληρώσουν τα χρέη τους είναι μικρό ή μηδαμινό. Μόνο σε δύο περιπτώσεις υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι θα τα καταφέρουν.

Επίσης, δεν αναμένεται να υπάρξει βελτίωση σύντομα. Η S&P προβλέπει ότι το 13% των ομολόγων με τον χαμηλότερο βαθμό αξιολόγησης δεν θα αποπληρωθεί στο επόμενο 12μηνο. Ακόμη πιο απαισιόδοξη η Deutsche Bank, αναμένει ότι εντός της επόμενης πενταετίας το 50% των εταιριών που εκδίδουν ομόλογα με υψηλά yields θα… σηκώσει λευκή σημαία. Η Moody’s προβλέπει ότι το αντίστοιχο ποσοστό θα είναι κοντά στο 30%, δηλαδή όσο στις υφέσεις των δεκαετιών '90 και '00.

Για να υπάρξει σύγκριση σημειώνεται ότι την περίοδο του Μεγάλου Κραχ το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 45%.

Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να εξεταστούν προσεκτικά από όσους επενδύουν σε ομόλογα με υψηλά yields. Βέβαια, η απαισιοδοξία έχει ήδη καταγραφεί στα yields, τα οποία είναι 15% υψηλότερα από τα αντίστοιχα των 10ετών αμερικανικών ομολόγων, βάσει αντίστοιχου δείκτη της Merrill Lynch.

Εάν, λοιπόν, οι επενδυτές πιστεύουν ότι υπάρχει πιθανότητα το 50% των εταιριών να μην κατορθώσει να αποπληρώσει τα χρέη του, τότε θα πρέπει να αναζητήσουν ακόμη υψηλότερα yields.

ΠΗΓΗ: FT.com
Copyright The Financial Times Ltd

http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/489496/ArticleFTgr.aspx
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1018460

Οι χρεοκοπίες προκαλούν κύμα εξαγορών και συγχωνεύσεων Αυτό θα είναι, αν και όταν βγούμε από την κρίση, ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, όπως έχουμε ξαναδεί, καθώς ο πλούτοςκαι η εξουσία πλέον συγκεντρώνεται σε ακόμα λιγότερα χέρια από πριν, με μια χούφτα εταιρείες ανά κλάδο να αλωνίζουν με ολιγοπώλια και καρτέλ...
Οι εξαγορές και συγχωνεύσεις που αφορούν σε εταιρείες οι οποίες έχουν κηρύξει πτώχευση έχουν ανέλθει σε νέα υψηλά από τον Αύγουστο του 2004 και αναμένεται να συνεχίσουν να αυξάνονται, καθώς ολοένα περισσότερες εταιρείες εξωθούνται σε αναγκαστική πώληση (distressed sale), σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσαν η Thomson Reuters και οι εμπλεκόμενοι στις αναδιαρθρώσεις εταιρειών.
Οι εξαγορές και συγχωνεύσεις που αφορούν σε εταιρείες οι οποίες έχουν κηρύξει πτώχευση έχουν ανέλθει σε νέα υψηλά από τον Αύγουστο του 2004 και αναμένεται να συνεχίσουν να αυξάνονται, καθώς ολοένα περισσότερες εταιρείες εξωθούνται σε αναγκαστική πώληση (distressed sale), σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέθεσαν η Thomson Reuters και οι εμπλεκόμενοι στις αναδιαρθρώσεις εταιρειών.


34 Deals
Η Thomson Reuters έχει καταγράψει 34 deals, τον Μάρτιο και 67, από την αρχή του έτους, που αφορούν σε πτωχευμένες εταιρείες ή εταιρείες που έχουν υπαχθεί σε καθεστώς αναγκαστικήςδιαχείρισης.

Η συντριπτική πλειονότητα αφορούσε σε αμερικανικές ή ιαπωνικές εταιρείες, αντικατοπτρίζοντας την αρχική εκδήλωση της ύφεσης στις ΗΠΑ και τους πιο ελαστικούς κανόνες περί πτωχεύσεων και στις δύο χώρες, που δίνουν τη δυνατότητα στις εταιρείες να συνεχίσουν να λειτουργούν καθ’ όλο το χρονικό διάστημα που θα απαιτηθεί για να αναδιοργανωθούν.

Ανάμεσα στις συμφωνίες που προκάλεσαν αίσθηση ήταν εκείνη που αφορούσε στην Delphi, την αμερικανική εταιρεία κατασκευής ανταλλακτικών αυτοκινήτων, η οποία εκχώρησε προσφάτως σε κινεζική εταιρεία τη μονάδα κατασκευής φρένων και αναρτήσεων, καθώς και της BearingPoint, της αμερικανικής εταιρείας συμβούλων τεχνολογίας, η οποία εκχώρησε το τμήμα κυβερνητικών δραστηριοτήτων της στην Deloitte.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις εμπειρογνωμόνων σε θέματα αναδιάρθρωσης εταιρειών, ο αριθμός των συναλλαγών που αφορούν σε προβληματικά εταιρικά σχήματα πρέπει να αυξηθεί περαιτέρω. «Βρισκόμαστε, μόλις, στην αρχή», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γκρέγκορι Μίλμε, στέλεχος της εταιρείας νομικών συμβούλων Skadden.

«Δεδομένης της ανεπάρκειας των κεφαλαίων και της σημαντικής αύξησης του αριθμού των εταιρειών που θα αντιμετωπίσουν προβλήματα, ο ρυθμός των εξαγορών και των συγχωνεύσεων αναμένεται να αυξηθεί κατακόρυφα», πρόσθεσε ο ίδιος. Ο Ρίτσαρντ Στέιμπλς, συνεπικεφαλής του τμήματος αναδιάρθρωσης της Lazard, δήλωσε: «Οι άνθρωποι δεν μπορούν να δανειστούν όσα μπορούσαν στο παρελθόν και, επομένως, πρέπει να υπολογίσουν πώς θα καλύψουν το κενό.

Για τον λόγο αυτό, είναι, ενδεχόμενο, να εξετάσουν τη δυνατότητα να πουλήσουν μέρος ή και το σύνολο, ακόμα, της επιχείρησης».


Μείωση
Ο μηνιαίος αριθμός των εξαγορών και συγχωνεύσεων, πτωχευμένων εταιρειών, ανήλθε σε 87 τον Ιούλιο του 2002 και μειώθηκαν σε, μόλις, 7 τον Μάιο του 2007, πριν, δηλαδή, ξεσπάσει η πιστωτική κρίση.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=9464&pubid=7789126

Σε κρίση η κτηματαγορά
Πτώχευση κήρυξε η αμερικανική εταιρεία General Growth
Πτώχευση κήρυξε η αμερικανική εταιρεία General Growth, καθώς τα χρέη της ξεπερνούν τα 27 δισ. δολάρια. Πρόκειται για τη σημαντικότερη πτώχευση του κλάδου του real estate στην ιστορία των ΗΠΑ.

Στη σχετική αίτηση που κατέθεσε στο Ανώτατο Πτωχευτικό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης, η διοίκηση της εταιρείας αναφέρει πως το συνολικό ενεργητικό της ανέρχεται σε 29,5 δισ. δολάρια και τα χρέη της σε περίπου 27,3 δισ. δολάρια.

Τους τελευταίους έξι μήνες, η κεφαλαιοποίηση της εταιρείας συρρικνώθηκε κατά 81%, ενώ χθες, Τετάρτη, η μετοχή της έκλεισε στα 1,05 δολάρια, διαμορφώνοντας τη χρηματιστηριακή αξία της εταιρείας στα 329 εκατ. δολάρια.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1005508&lngDtrID=251

“‘Capitalists can buy themselves out of any crisis, so long as they make the workers pay"
Lenin

Banks Ramp Up Foreclosures
Increase Poses Threat to Home Prices; Delinquent Borrowers Face New Scrutiny
Some of the nation's largest mortgage companies are stepping up foreclosures on delinquent homeowners. That will likely lead to more Americans losing their homes just as the Obama administration's housing-rescue plan gets into gear.

J.P. Morgan Chase & Co., Wells Fargo & Co., Fannie Mae and Freddie Mac all say they have increased foreclosure activity in recent weeks. Those companies say they have lifted internal moratoriums which temporarily halted foreclosures.

Some mortgage companies had stopped foreclosing on borrowers as they waited for details of the Obama administration's housing-rescue plan, announced in February, which provides incentives for mortgage companies and investors to reduce borrowers' payments to affordable levels. Others had temporarily halted foreclosures while they put their own programs in place, or in response to changes in state laws.

Now, they have begun to determine which troubled borrowers are candidates for help, and to move the rest through the foreclosure process.

The resulting increase in the supply of foreclosed homes could further depress home prices and put additional pressure on bank earnings as troubled loans are written off.

Some of the mortgage companies are themselves receiving funds under the government's financial-sector bailout, which could make their actions politically sensitive. But mortgage companies say they are taking steps to keep borrowers in their homes, and are only resorting to foreclosure when there are no other options.

Foreclosure sales had dropped in the second half of 2008 as mortgage companies delayed taking action against delinquent borrowers. But sales have been edging up this year, according to LPS Applied Analytics, which tracks loan performance. Foreclosure-related filings increased by nearly 6% in February from the month earlier, and were up almost 30% from February 2008, according to RealtyTrac. The backlog of seriously delinquent loans has been growing.

In California, notices of trustee sales, which are preludes to foreclosure sales, climbed by more than 80% to 33,178 in March, from February, according to data from ForeclosureRadar.com and the Field Check Group. The increase reflects both the expiration of foreclosure moratoriums and a California law enacted late last year that temporarily delayed default and foreclosure notices, says Mark Hanson, president of the Field Check Group, a research firm.

Ronald Temple, co-director of research at Lazard Asset Management, expects home prices to fall 22% to 27% from their January levels. More than 2.1 million homes will be lost this year because borrowers can't meet their loan payments, up from about 1.7 million in 2008, according to Moody's Economy.com.

Mortgage-servicing companies, such as J.P. Morgan Chase and Wells Fargo, collect mortgage payments and work with troubled borrowers, both for loans they own and those held by investors.

J.P. Morgan Chase has increased foreclosure actions since the expiration of a moratorium on new foreclosures that began on Oct. 31, and a later moratorium put in place at President Obama's request. The Oct. 31 moratorium delayed foreclosures on more than $22 billion of Chase-owned mortgages involving more than 80,000 homeowners.

"We had stopped putting additional loans into the foreclosure process so we could be sure that delinquent borrowers would have every opportunity to take advantage of new initiatives that we were putting in place," a Chase spokesman says. Borrowers who are now receiving foreclosure-sale notices, he said, "own vacant properties, have not been in contact with us and/or do not qualify for the modification programs."

Citigroup Inc. says it stopped all foreclosures until March 12, at the Obama administration's request, on loans serviced for Fannie and Freddie. Since then, says a spokesman, it has "reverted to our previous business-as-usual moratorium." Under that policy, it will not initiate a foreclosure sale for any borrower who is working with Citigroup and is a good candidate for a loan modification, provided Citigroup owns the loan or has investor approval. "For borrowers who do not qualify under these criteria and where no other options are available, we will move forward with foreclosures," the spokesman says.

Wells Fargo has also increased foreclosure actions since the expiration of its foreclosure moratorium, put into place while it awaited details on the administration's plan. Wells Fargo "will continue to work with our customers to find solutions up to the actual point of a foreclosure sale," a Wells Fargo spokesman says. "But the expiration of foreclosure moratoriums is having an impact."

Both Fannie and Freddie have stepped up sales of foreclosed properties since their moratoriums ended on March 31. Freddie says it has started to complete some foreclosure sales, such as those involving investment properties or second homes, though it continues to delay foreclosures on loans that may be eligible for modification under the Obama plan.

Fannie has told servicers that "a foreclosure sale may not occur on a Fannie Mae loan until the loan servicer verifies that the borrower is ineligible" for a loan modification under the Obama administration's plan, "and all other foreclosure prevention alternatives have been exhausted," a Fannie spokeswoman says.

GMAC's mortgage division, which had temporarily halted foreclosures while awaiting details of the Obama plan, is now reviewing loans to see which ones will qualify under the program. So far, about 10% of borrowers in some stage of foreclosure appear to be eligible for the federal program, a company spokeswoman says. Although GMAC may be able to work with investors who own these loans to come up with another solution, she says, many borrowers who don't qualify for help under the federal program are likely to wind up in foreclosure.

Mortgage companies are sorting through loan files to determine which borrowers are candidates for help. "At the time a moratorium expires, we have a team of folks who will pore through all of those loans where borrowers have not paid before we will take the next step in the process," says Jim Davis, executive vice president for American Home Mortgage Servicing Inc. "If there is any borrower contact, we will hold off on the foreclosure process until we've exhausted every effort to assist that borrower."

Still, some borrowers who are currently talking to their mortgage companies are also likely to wind up in foreclosure once their files are reviewed. "We are getting so many of these cases where people don't fit the new [Obama] program," says Michael Thompson, director of Iowa Mediation Service, which works with troubled borrowers. Many borrowers are unemployed or underemployed or have credit problems that go well beyond their mortgage troubles, he says.

Many have been "playing for time" while the moratoriums have been in place, he says. But the delays have only increased the amount of interest and fees they owe, making their loans "nonviable in the long run."

Many troubled loans will ultimately wind up in foreclosure because the borrower doesn't have sufficient income to make even a reduced mortgage payment, or doesn't respond to the mortgage company's requests for information. "Certainly half of the loans that would have wound up in foreclosure before the foreclosure moratoriums went in place" will ultimately wind up in foreclosure, says Michael Brauneis, director of regulatory risk consulting at Protiviti Inc., a consulting firm.

While many troubled loans are held by hedge funds, pension funds and other investors, the expiration of foreclosure moratoriums could also put a dent in bank profits, says Frederick Cannon, an analyst with Keefe, Bruyette & Woods. The moratoriums "have to some degree postponed the realization of problems" and "may help bank earnings in the first quarter" by delaying charge-offs of some troubled loans, he says.

http://online.wsj.com/article/SB123975395670518941.html

http://img258.imageshack.us/img258/2669/assetslarget9426836780.jpg

Αύξηση 200% στις ακάλυπτες επιταγές
Mέσα σε ένα μόλις τρίμηνο τα «φέσια», δηλαδή ακάλυπτες επιταγές και απλήρωτες συναλλαγματικές, κατέρριψαν κάθε ρεκόρ και εκτινάχθηκαν στα 772,13 εκατ. ευρώ παρουσιάζοντας εκρηκτική άνοδο 175,5%
Πλημμυρίδα ακάλυπτων επιταγών κατέληξε στον Tειρεσία στο πρώτο τρίμηνο του 2009 με τους μικρομεσαίους εμπόρους να αδυνατούν να πληρώσουν, εξαιτίας του πεσμένου τζίρου και του «φρένου» των χορηγήσεων από τις τράπεζες, οδηγώντας στην ανεργία ολοένα και αυξανόμενο αριθμό απασχολούμενων.

Tο οξύτατο πρόβλημα ρευστότητας στην αγορά λαμβάνει δραματικές διαστάσεις: Mέσα σε ένα μόλις τρίμηνο τα «φέσια», δηλαδή ακάλυπτες επιταγές και απλήρωτες συναλλαγματικές, κατέρριψαν κάθε ρεκόρ και εκτινάχθηκαν στα 772,13 εκατ. ευρώ παρουσιάζοντας εκρηκτική άνοδο 175,5% σε σύγκριση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα. Mόνον οι ακάλυπτες επιταγές του πρώτου τριμήνου ήταν αυξημένες 200%!

Tα νέα στοιχεία έρχονται μία μέρα μετά τη δημοσιοποίηση από την EΣYE της εκτίναξης της ανεργίας στο 9,4% τον Iανουάριο, η οποία σε μεγάλο βαθμό αποδίδεται στη μείωση της απασχόλησης στο λιανεμπόριο. Σύμφωνα με τον Tειρεσία:

Στο πρώτο τρίμηνο τα «φέσια» στην αγορά εκτινάχθηκαν στα 772,13 εκατ. ευρώ καταγράφοντας άνοδο 175,4% σε σύγκριση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα. Στο τρίμηνο μπήκαν στη μαύρη λίστα 70.505 ακάλυπτες επιταγές, αξίας 712,6 εκατ. ευρώ καταγράφοντας αύξηση 200% σε σχέση με το περσινό πρώτο τρίμηνο. Oι απλήρωτες συναλλαγματικές του τριμήνου ανήλθαν σε 34.021 αξίας 59,4 εκατ. ευρώ (αύξηση 39,3%).

Tο Mάρτιο οι νέες ακάλυπτες επιταγές ανήλθαν σε 26.769, αριθμός αυξημένος κατά 346,5% σε σύγκριση με τον περσινό Mάρτιο, ενώ η αξία τους ανήλθε σε 263,8 εκατ. ευρώ και ήταν αυξημένη 242,3%. H αξία των απλήρωτων συναλλαγματικών του Mαρτίου ανήλθε σε 18,3 εκατ. ευρώ (αύξηση 101,2%%) ενώ ο αριθμός τους ήταν αυξημένος 71,55% σε σχέση με τον περσινό Mάρτιο.

Σε σύγκριση με το Φεβρουάριο, το Mάρτιο η αξία των ακάλυπτων επιταγών αυξήθηκε 18,65%, ενώ ο αριθμός τους αυξήθηκε 19,6%. Στις απλήρωτες συναλλαγματικές η αξία ήταν αυξημένη 16,7% το Mάρτιο σε σχέση με το Φεβρουάριο και ο αριθμός τους αυξημένος 35,7%, επίσης σε μηνιαία βάση.

Πλήρης κατάρρευση
Eικόνα πλήρους κατάρρευσης, που παραπέμπει σε σοβαρή επιβράδυνση του ρυθμού ανάπτυξης το πρώτο τρίμηνο, επικράτησε το Φεβρουάριο και στη βιομηχανία. O τζίρος στη βιομηχανία μειώθηκε 25,6%, όταν τον περσινό αντίστοιχο μήνα αυξανόταν με ρυθμό άνω του 19%, ενώ οι νέες παραγγελίες σημείωσαν κατακόρυφη πτώση 35,5% έναντι μείωσης μόλις 1,7% τον περσινό Φεβρουάριο. H «βουτιά» προήλθε από το «πάγωμα» της ζήτησης στην εγχώρια αγορά και στις αγορές του εξωτερικού.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9360&pubid=7789142#

Τελευταία προειδοποίηση για τη βόμβα του Ασφαλιστικού
Σαρωτικές αλλαγές στο ασφαλιστικό ζητά η Τράπεζα της Ελλάδας η οποία εκπέμπει σήμα κινδύνου για το δημοσιονομικό εκτροχιασμό κρίνοντας επιβεβλημένη τη λήψη άμεσων μέτρων μόνιμου χαρακτήρα για το μηδενισμό του ελλείμματος έως το τέλος του 2012 Πράγματι, χρειάζονται μέτρα. Η Τράπεζα της Ελλάδας βέβαια, προτείνει μέτρα που φορτώνουν στις πλάτες των εργαζόμενων τα χρέη του κράτους και των εργοδοτών, που ευθυνονται για την κατάσταση αυτή (και) στο ασφαλιστικό.
Τέτοιου είδους μέτρα, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να γίνουν δεκτά, αντίθετα θα πρέπει να ζητήσουμε μέτρα όπως η αποπληρωμή των χρεών του κράτους και των εργοδοτών στα ταμεία, η απαγόρευση της μαύρης εργασίας, κτλ
Σαρωτικές αλλαγές στο ασφαλιστικό σύστημα ζητά η Τράπεζα της Ελλάδας η οποία εκπέμπει σήμα κινδύνου για το δημοσιονομικό εκτροχιασμό κρίνοντας επιβεβλημένη τη λήψη άμεσων μέτρων μόνιμου χαρακτήρα για το μηδενισμό του ελλείμματος έως το τέλος του 2012, ενώ εκτιμά πως η χώρα ίσως βιώσει την πρώτη ύφεση μετά το 1993.



Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας Γ. Προβόπουλος εξέπεμψε επί της ουσίας μήνυμα «SOS» για το ασφαλιστικό. Στην έκθεση του διοικητή που παρουσιάστηκε χθες κατά την διάρκεια της γενικής συνέλευσης των μετόχων της ΤτΕ τονίζεται μεταξύ των άλλων πως χρειάζονται τολμηρές αλλαγές, όσο καθυστερεί η μεταρρύθμιση τόσο πιο επώδυνα θα είναι τα μέτρα, και ότι το 2015 θα είναι δυσβάσταχτο το δημοσιονομικό κόστος από τη γήρανση του πληθυσμού. Μάλιστα προτείνεται αύξηση των ορίων ηλικίας με παράλληλη αύξηση του ύψους των συντάξεων.



Πιο αναλυτικά για το ασφαλιστικό ο κ. Προβόπουλος θεωρεί ότι τα μέτρα που ελήφθησαν το 2008 αποτελούν ένα σημαντικό βήμα αλλά «απαιτείται μία σφαιρική , μακρόπνοη προσέγγιση» για την υλοποίηση της οποίας είναι αναγκαία «η επίτευξη της ευρύτερης δυνατής κοινωνικής συναίνεσης». Μάλιστα ξεκαθαρίζει ότι οι αλλαγές θα πρέπει να γίνουν άμεσα καθώς όπως αναφέρει:

Όσο περισσότερο καθυστερεί η μεταρρύθμιση τόσο πιο επώδυνα θα είναι τα μέτρα για τους ασφαλισμένους Μάλλον όσο καθυστερούμε να απαντήσουμε στις αντιλαικές αυτές πολιτικές, τόσο αποθρασσύνονται, και πράγματι τα μέτρα είναι όλο και πιο επώδυνα για τον εργαζόμενο λαό

Οι δημογραφικές εξελίξεις και προοπτικές είναι ιδιαίτερα δυσμενείς για την Ελλάδα και θα εντείνουν σοβαρά τις πιέσεις μετά το 2015. Αλλά παρόλα αυτά ούτε κουβέντα για τα χρέη του κράτους και των εργοδοτών, τη μαύρη εργασία που "στεγνώνει" τα ταμεία, ούτε κουβέντα για μεγαλύτερη φορολόγηση των βιομήχανων/εφοπλιστών/εκκλησίας, κτλ

Επίσης αναφέρει ότι οι περιορισμένης εμβέλειας μεταρρυθμίσεις δημιουργούν στους ασφαλισμένους προσδοκίες για περαιτέρω μεταβολές με αποτέλεσμα να επικρατεί μεγάλη αβεβαιότητα για το μέλλον και μείωση της συμμετοχής στην αγορά εργασίας για τους εργαζόμενους άνω των 55 ετών ενώ η μεταρρύθμιση επιδιώκει ακριβώς το αντίθετο.

Εξάλλου, ο κ. Προβόπουλος προτείνει την πιλοτική εφαρμογή διάθεσης μίας μορφής προνοιακού επιδόματος ώστε να διασφαλιστεί ένα ελάχιστο εισόδημα και να καταπολεμηθεί η «ακραία φτώχεια», ενώ επισημαίνει στην έκθεση ότι «κατά πάσα πιθανότητα ορισμένες αλλαγές από το 2005 και μετά δεν ήταν προς την κατεύθυνση της μείωσης της φτώχειας και των οικονομικών ανισοτήτων.

Δημοσιονομικά

Στο «μέτωπο» των δημοσιονομικών ο κ. Προβόπουλος εμφανίζεται ιδιαίτερα ανήσυχος και ζητά την επίσπευση λήψης μέτρων.



Τονίζει χαρακτηριστικά ότι «καθίσταται προφανής η επείγουσα ανάγκη εφαρμογής ενός ολοκληρωμένου και μακρόπνοου προγράμματος σχεδίου οικονομικής πολιτικής, το οποίο θα συμπεριλαμβάνει και μέτρα άμεσης εφαρμογής». Ο στόχος του προγράμματος αυτού, σύμφωνα με τον κ. Προβόπουλο είναι η «θεραπεία» των μακροοικονομικών ανισορροπιών και των χρόνιων διαρθρωτικών αδυναμιών, που συνεχώς τροφοδοτούν και διογκώνουν τα εσωτερικά και εξωτερικά ελλείμματα, ενώ επισημαίνει πως το έλλειμμα του 2008 αναθεωρήθηκε ανοδικά άνω του 4%.



Ο κ. Προβόπουλος σημειώνει ότι η δημοσιονομική πειθαρχία αποτελεί επιτακτική ανάγκη όχι μόνο για να εκπληρώσει η Ελλάδα τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας, αλλά για να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στις αγορές και να βελτιωθούν οι όροι δανεισμού. Ζητά παράλληλα ανακατανομή των δημοσίων δαπανών και την ύπαρξη στοχευμένων παρεμβάσεων για την στήριξη των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Για την επίτευξη του στόχου, που σύμφωνα με την ΤτΕ θα πρέπει να είναι ο μηδενισμός του ελλείμματος το 2012, θα πρέπει να συλληφθεί μέρος της τεράστιας φοροδιαφυγής, να περισταλθεί η σπατάλη στο Δημόσιο και να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα των κρατικών δαπανών. Παράλληλα προτείνει την εφαρμογή πλέγματος μεταρρυθμίσεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ώστε να τιθασευτεί το δημόσιο χρέος.

Επιπρόσθετα προβλέπει:

Μηδενικό ρυθμό ανάπτυξης με ανοικτό το ενδεχόμενο ύφεσης, εάν οι διεθνείς συνθήκες χειροτερεύσουν.

Πτώση των εξαγωγών κατά 12%.

Μείωση της απασχόλησης 0,5% - 0,8%, ενώ ανάλογη θα είναι και η αύξηση της ανεργίας.

Αρνητικό ετήσιο ρυθμό μεταβολής στις τιμές κατοικιών τους πρώτους μήνες του 2009, με πτώση 1,4% τον Ιανουάριο αλλά θεωρεί περιορισμένο τον κίνδυνο απότομης διόρθωσης τουλάχιστον στο βαθμό που οι τιμές επηρεάζονται από την εξέλιξη και τις προοπτικές ενοικίων και των μακροπρόθεσμων επιτοκίων.

Πληθωρισμό στο 1,5% ή και λίγο χαμηλότερα.

Έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών σε υψηλά επίπεδα στο 12,5% - 13% το 2009 έναντι 14,4% πέρσι.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9462&pubid=7789110

Δανειστήκαμε ένα ΑΕΠ σε μια πενταετία
Φέτος για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις του Kράτους θα απαιτηθεί δανεισμός τουλάχιστον 45 δισ. ευρώ, υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομία δεν θα επιβραδυνθεί αισθητά
Στο ιλιγγιώδες ποσό των 240 δισ. ευρώ, δηλαδή περίπου όσο ήταν το περσινό AEΠ, ανέρχονται σωρευτικά τα αντληθέντα κεφάλαια του Δημοσίου από τις αγορές στο διάστημα 2004 - 2009, για την αναχρηματοδότηση του χρέους και την κάλυψη των ελλειμμάτων. Mάλιστα, φέτος, είναι ορατός ο κίνδυνος εκτίναξης του δημόσιου δανειακού προγράμματος σε νέα επίπεδα - ρεκόρ, ακόμη και άνω των 50 δισ. ευρώ. Ποσά, δηλαδή, κατά πολύ υψηλότερα ακόμη και από όσα δανείστηκε το 2004 που επιβαρύνθηκε από τη διοργάνωση των Oλυμπιακών Aγώνων, σε μία χρονιά όπως η φετινή που «στιγματίζεται» από την κατακόρυφη άνοδο του κόστους δανεισμού με την πολιτική αστάθεια να αποτρέπει τη μείωσά του.

H οικονομία από το 2004 έως το τέλος του 2009 αναμένεται να συσσωρεύσει επιπλέον χρέος 73 δισ. ευρώ, γεγονός που αυξάνει και τις ετήσιες δαπάνες αναχρηματοδότησης. Aπό το 2004 κατ’ έτος το Eλληνικό Δημόσιο δανείζεται κατά μέσο όρο 35 - 40 δισ. ευρώ για να «πληρωθούν» τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και να αναχρηματοδοτεί το υπέρογκο δημόσιο χρέος της χώρας που δαπανά πολύ περισσότερα από όσα εισπράττει.


O δημοσιονομικός εκτροχιασμός των τελευταίων τριών ετών είναι εμφανής στην κατακόρυφη αύξηση των δανειακών αναγκών της χώρας, από το 2007 και μετά, ενώ φέτος είναι ορατός ο κίνδυνος υψηλών υπερβάσεων που δεν αποκλείεται να οδηγήσουν το δημόσιο δανεισμό στα 50 δισ. ευρώ ή και υψηλότερα. Kαι όλα αυτά, σε μία χρονιά που ο δημόσιος δανεισμός αναδείχθηκε «αχίλλειος πτέρνα» για την οικονομία, με το έξτρα κόστος που επωμίζεται η Eλλάδα για να δανειστεί σε σχέση με τη Γερμανία, να έχει αυξηθεί 700% από τις αρχές του 2008, με αλυσιδωτές αρνητικές επιπτώσεις στο κόστος δανεισμού νοικοκυριών και των επιχειρήσεων.

Φέτος για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις του Kράτους θα απαιτηθεί δανεισμός τουλάχιστον 45 δισ. ευρώ, υπό την προϋπόθεση ότι η οικονομία δεν θα επιβραδυνθεί αισθητά, θα είναι μικρές οι αποκλίσεις στα έσοδα και θα επιτευχθούν οι στόχοι για τις δαπάνες. Tρεις δηλαδή προϋποθέσεις, που με τα σημερινά δεδομένα φαίνεται ιδιαίτερα δύσκολο να εκπληρωθούν: Oι περισσότερες προβλέψεις κάνουν λόγο για ύφεση, τα δημόσια έσοδα συλλέγονται με «ρυθμό χελώνας» και οι δημόσιες δαπάνες απλώς «ψαλιδίζονται», χωρίς ουσιαστικό μεταρρυθμιστικό σχέδιο.

Υπερβάσεις
Oρόσημο για το εύρος των φετινών υπερβάσεων θα είναι τα στοιχεία από την εκτέλεση του προϋπολογισμού το πρώτο εξάμηνο, ενώ οι πολιτικές εξελίξεις αναδεικνύονται σε μεγάλο αστάθμητο παράγοντα για το κόστος με το οποίο τελικά θα δανειστεί το Δημόσιο όσα ποσά αναζητήσει στο δεύτερο εξάμηνο. Mία κυβέρνηση δέσμια των σκανδάλων και της ισχνής κυβερνητικής πλειοψηφίας, αδυνατεί να προβεί σε επίπονες λύσεις, που δυστυχώς πλέον οι αγορές κρίνουν απαραίτητες ώστε να μειώσουν το κόστος δανεισμού στη χώρα. Eξίσου όμως επικίνδυνο είναι για τις αγορές το ενδεχόμενο μη αυτοδύναμης κυβέρνησης, στο ενδεχόμενο πρόωρων βουλευτικών εκλογών, με παράταση της πολιτικής αστάθειας στο ιδιαίτερα κρίσιμο δεύτερο μισό του έτους.

Στελέχη της αγοράς δεν διστάζουν να παραδεχθούν πως πρακτικά η Eλλάδα, με τόσο υψηλό χρέος και εμφανή αδυναμία συγκρότησης σχεδίου δημοσιονομικής εξυγίανσης, είναι μία χρεοκοπημένη χώρα, που αποτρέπει την κήρυξη στάσης πληρωμών μόνο και μόνο επειδή συμμετέχει στην ευρωζώνη.

Aκόμη όμως και έτσι, οι παρενέργειες από τις επιπτώσεις της κρίσης στο δημόσιο δανεισμό δεν είναι αμελητέες, αφού οι εξελίξεις της τελευταίας διετίας στο «μέτωπο» αυτό υποθηκεύουν τους προϋπολογισμούς των επομένων ετών, ενώ δημιουργούν τις προϋποθέσεις ώστε η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας να συνεχίσει να βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί τα επόμενα χρόνια. Eνδεικτικό είναι ότι οι δαπάνες για τόκους εκτινάσσονται φέτος τουλάχιστον στα 12 δισ. ευρώ από περίπου 11 δισ. ευρώ πέρσι.

Υψηλό τίμημα
H στροφή του Δημοσίου στο βραχυπρόθεσμο δανεισμό, μέσω εντόκων και ομολόγων μεσοπρόθεσμης διάρκειας είναι μεν μια στρατηγική που βοήθησε το υπουργείο Oικονομίας να αντλήσει σχετικά εύκολα περίπου 40 δισ. ευρώ από τις αρχές του έτους, με υψηλότατο βέβαια τίμημα, στην πράξη όμως καθιστά τη χώρα αντιμέτωπη με την ανάγκη να αναχρηματοδοτεί ανά πολύ πιο τακτικά διαστήματα υψηλά ποσά, υπό το βάρος των διαρκώς μεταβαλλόμενων συνθηκών στις αγορές. Tίποτα δεν υπόσχεται πως ακόμη και όταν η διεθνής κρίση τελειώσει, τα ελληνικά spread θα επιστρέψουν στα επίπεδα που ήταν προ κρίσης, αφού πλέον τα νέα δεδομένα στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη δεν συγχωρούν οικονομίες που απλώς «κρύβουν» τα προβλήματα κάτω από το «χαλί».

Στο πλαίσιο αυτό ερμηνεύονται οι αυστηρές επισημάνσεις των τεχνοκρατών στις Bρυξέλλες, στην Tράπεζα της Eλλάδος και στους διεθνείς οίκους αξιολόγησης για άμεση δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας με επίκεντρο την περιστολή του σπάταλου Δημοσίου και τη σύλληψη της φοροδιαφυγής. Όπως εξηγούν δεν πρόκειται για λύσεις που έχουμε πλέον την πολυτέλεια να καθυστερούμε αλλά για επιτακτική ανάγκη, καθώς οι υψηλοί αναπτυξιακοί ρυθμοί για τη χώρα είναι πλέον μακρινό παρελθόν και ανάκαμψη με ελλείμματα απλώς δεν είναι εφικτή.

Standard & Poor’s και Fitch
Ερχονται αυστηρές συστάσεις

Aυστηρό ύφος για την επιτακτική ανάγκη δημοσιονομικής εξυγίανσης θα υιοθετήσουν Standard & Poor’s και Fitch στις εκθέσεις τους που αναμένονται προσεχώς, με ανοικτό το ενδεχόμενο νέων υποβαθμίσεων της πιστοληπτικής ικανότητας του Δημοσίου. Στο διάστημα Mαΐου - Iουνίου καταφθάνει στην Aθήνα και κλιμάκιο της Moody’s για να συλλέξει στοιχεία για την πορεία της οικονομίας, προκειμένου να επικαιροποιήσει τις εκτιμήσεις του. Πιθανή νέα υποβάθμιση θα επιδεινώσει περαιτέρω τους όρους δανεισμού για την Eλλάδα.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9462&pubid=7789140

Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος
Σημερινό δημοσίευμα από τα «ΝΕΑ».

http://4.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SeXXfVwzU3I/AAAAAAAAGzs/DDXL_X1682E/s400/image002.jpg

Πίνακας από την «Ναυτεμπορική» που παρουσιάζει πίνακα από Ελληνικές επιχειρήσεις που σύμφωνα με την ετήσια λίστα του περιοδικού «Forbes» περιλαμβάνονται στις 2000 πλέον κερδοφόρες μεγάλες επιχειρήσεις- ομίλους της γης.

http://1.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SeXX35SyNpI/AAAAAAAAGz0/tcUgMotxwZk/s400/untitled.bmp

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/04/blog-post_8512.html

Κύμα ακρίβειας έως 125% «πνίγει» τα νοικοκυριά
«Κύμα» ανατιμήσεων σε όλα τα βασικά είδη διατροφής έως 125%, στο κρέας έως 11,4% και στη βενζίνη μέχρι 13,6% από τον περασμένο Δεκέμβριο «βουλιάζει» τον οικογενειακό προϋπολογισμό, με αποτέλεσμα τα νοικοκυριά να δυσκολεύονται για τα ψώνια του πασχαλινού τραπεζιού.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8777&pubid=3150802

Περισσότερο ευάλωτοι οι νέοι που ζουν μόνοι τους
Στον κλοιό της φτώχειας 2,2 εκατ. Έλληνες Και αυτά δεν είναι παρά τα επίσημα στοιχεία, που "ο κόσμος το έχει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι" ότι μαγειρεύονται...)
Ενας στους 5 κατοίκους της χώρας καλείται να αντεπεξέλθει στις καθημερινές τους ανάγκες με εξαιρετικά πενιχρά μέσα, διαπιστώνουν οι αρμόδιες υπηρεσίες της Ε.Ε. και η Στατιστική Υπηρεσία.


Η αναθεωρημένη έκθεση για το 2007 αποκαλύπτει πως το 20% των ελληνικών νοικοκυριών (840.000 νοικοκυριά σε απόλυτους αριθμούς) είχε στη διάθεσή τους κάτι περισσότερο από 1.000 ευρώ το μήνα προκειμένου να καλύψει τα έξοδά του.

Πιο ευάλωτες στον κίνδυνο της φτώχειας εμφανίζονται οι γυναίκες που ζουν μόνες τους, καθώς αυτές απειλούνται σε ποσοστό 29%, ενώ οι άντρες που επίσης ζουν μόνοι αντιμετωπίζουν τον ίδιο κίνδυνο σε ποσοστό 25%. Οπως άλλωστε, διαπιστώνεται οι αμοιβές των ανδρών υπερτερούν κατά 9% των αποδοχών που λαμβάνουν οι γυναίκες. Οσον αφορά την κατανομή μεταξύ των νοικοκυριών η διαφορά μεταξύ εκείνων που διαθέτουν ιδιόκτητη κατοικία και εκείνων που διαμένουν με ενοίκιο είναι τρεις ποσοστιαίες μονάδες, με τον κίνδυνο της φτώχειας για τα πρώτα να βρίσκεται στο 20%.

Ως φτωχός χαρακτηρίζεται κάποιος με ετήσιο εισόδημα 6.120 ευρώ, ενώ για τα νοικοκυριά με δύο ενήλικα μέλη και δύο παιδιά, η διαχωριστική γραμμή ορίζεται στα 12.130 ευρώ και... 28 λεπτά. Σημειώνεται ότι στη χώρα μας το μέσο ετήσιο εισόδημα που έχουν στη διάθεσή τους τα νοικοκυριά ανέρχεται σε 21.140 ευρώ.

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=36168

Αγγελία εργασίας
Πριν από κάποιο διάστημα διάβασα μια μεγάλη αγγελία εργασίας σε πλαίσιο στην τοπική εφημερίδα "κosmos" που έλεγε:

"Η αλυσίδα καταστημάτων μας ζητάει άτομα για την πόλη της Λάρισας. Εάν πιστεύεις στον εαυτό σου και θέλεις να δώσεις όλες σου τις δυνάμεις στείλε το βιογραφικό σου..............
Η Εταιρεία μας προσφέρει ανταγωνιστικό μισθό και Ασφάλιση στο ΙΚΑ για όλες τις ημέρες εργασίας, Εκπαίδευση και άριστο περιβάλλον εργασίας.
Απαραίτητα προσόντα όρεξη για δουλειά και θέληση για μάθηση. "

Η παραπάνω αγγελία είναι χαρακτηριστική περίπτωση για τους εξής λόγους:

1) Πρώτα από όλα ανταγωνιστικός μισθός σημαίνει: "Εμείς τόσα δίνουμε και αν σου αρέσει, αλλιώς αν δε σου αρέσει ψάξε δουλειά κάπου αλλού". Καλώς, δεν είπε κανείς τίποτα. Πάμε παρακάτω.

2) Αναφέρει ότι η εταιρεία αυτή ασφαλίζει τους εργαζόμενους στο ΙΚΑ για όσες μέρες εργαστούν. Μα αυτό δεν είναι αυτονόητο;; Δυστυχώς δεν είναι, πολλές εταιρείες, προσλαμβάνουν άτομα υποτίθεται δοκιμαστικά και τελικά δεν τα γράφουν ποτέ στο ΙΚΑ ή τα γράφουν με μεγάλη καθυστέρηση αφού έχουν γλιτώσει όσα περισσότερα χρήματα μπορούνε. Ακόμη μπορεί να μην τα γράφουν και καθόλου. Αυτά αποτελούν νόμους της ανασφάλιστης αγοράς εργασίας.

3) Επειδή έχω αρκετή εμπειρία από αναζήτηση εργασίας η συγκεκριμένη αγγελία κάνει μπαμ ότι κάτι δεν πάει καλά. Κατ' αρχήν δεν αναφέρεται πουθενά στην πραγματικότητα για το τι προσόντα ζητάνε, πράγμα κατά κανόνα ύποπτο. Από την άλλη οι σοβαρές εταιρείες δεν γράφουν ποτέ ότι ασφαλίζουν τα άτομα στο ΙΚΑ, θεωρούν αυτονόητο ότι θα το κάνουν. Αυτοί με το να το αναφέρουν δείχνουν ότι μάλλον κάποια "πατέντα" εφαρμόζουν καθώς και το ότι η αγορά εργασίας έχει γίνει πολύ χάλια αυτή την περίοδο.

4) Μετά την αναφορά τους στο ότι ασφαλίζουν στο ΙΚΑ λένε ότι προσφέρουν εκπαίδευση. Δεν λένε όμως με ποια σειρά γίνονται αυτά τα δύο. Πρώτα προσφέρουν εκπαίδευση ή πρώτα ασφαλίζουν στο ΙΚΑ. Γιατί είναι φοβερά συνηθισμένο για πολλούς επιχειρηματίες λαμόγια πρώτα να υποτίθεται εκπαιδεύουν και μετά να προσλαμβάνουν , αν προσλάβουν τελικά. Έτσι ένα άτομο διανύει μια περίοδο ανασφάλιστος μέχρι "να μάθει" τη δουλειά. Ουσιαστικά σε αυτό το διάστημα το άτομο προσφέρει δωρεάν την εργασία του στους ιδιοκτήτες. Στη συνέχεια συνήθως το άτομο ή φεύγει ή το διώχνουν για να πάρουν κάποιον άλλο που θα κάνει και πάλι τη δουλειά στο τσάμπα και παράνομα.

5) Στο τέλος η αγγελία λέει: "Απαραίτητα προσόντα: όρεξη για δουλειά και θέληση για μάθηση". Αυτό σημαίνει ότι αν ο εργαζόμενος μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα ζητήσει να γραφτεί στο ΙΚΑ (δηλαδή να διακόψει το "πρόγραμμα εκπαίδευσης" της εταιρείας) σημαίνει ότι δεν έχει όρεξη για μάθηση και άρα μάλλον πρέπει να απολυθεί.... Αν από την άλλη φύγει μόνος του, αφού καταλάβει τη κομπίνα, τότε σημαίνει ότι δεν είχε όρεξη για δουλειά.....

http://greekrider.blogspot.com/2009/04/blog-post_15.html

«Περικοπές ή φεύγουμε...»Ωμός εκβιασμός φηλαδή, με τους εργοδότες να εκμεταλλεύονται τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν φέρει τους εργαζόμενους, ώστε να τους αναγκάσουν να δεχτούν χαμηλότερους μισθούς,δικαιώματα, κτλ, αλλιώς θα χάσουν τη δουλειά τους...Εδώ φαίνεται η ανάγκη τόσο για ένα σοβαρό και οργανωμένο εργατικό κίνημα, με συνδικάτα.σωματεία, αλλά και η ανάγκη για μια οργανωμένη πολιτική δύναμη, που σε πολιτικό πλέον επιπεδο θα παλεύει ώστε να μην επιτρέπεται πλέον στη διοίκηση της ΦΙΑΤ και της κάθε ΦΙΑΤ να κάνει τους τραμπουκισμούς που κάνει εις βάρος των εργαζόμενων
Με κατάρρευση των συνομιλιών απειλεί η Fiat τα συνδικάτα της Chrysler
Με αποχώρηση από τις συνομιλίες συνεργασίας προειδοποίησε ο διευθύνων σύμβουλος της Fiat Σέρτζιο Μαρκιόνε τα συνδικάτα της Chrysler, λίγο πριν από τη λήξη της προθεσμίας που έχει δώσει η αμερικανική κυβέρνηση για την επίτευξη συμφωνίας.


Σε περίπτωση ναυαγίου των συνομιλιών, η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία αντιμετωπίζει το ενδεχόμενο της πτώχευσης.

Σε ένα ξεκάθαρο μήνυμα προς τα αμερικανικά και καναδικά συνδικάτα, ο Μαρκιόνε διεμήνυσε ότι το ποσοστό επιτυχίας των συνομιλιών είναι 50-50 λόγω της έλλειψης προόδου στις διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των εργαζομένων σχετικά με γενναίες περικοπές στο εργατικό κόστος.

«Απολύτως, είμαστε έτοιμοι να αποχωρήσουμε από τις συνομιλίες. Δεν έχω καμία αμφιβολία» είπε ο διευθύνων σύμβουλος της Fiat σε συνέντευξή του στην καναδική Globe and Mail.

Τα συνδικάτα της Chrysler καλούνται να συμφωνήσουν σε κόστος εργασίας αντίστοιχο των ιαπωνικών και γερμανικών κατασκευαστών που έχουν εργοστάσια στις ΗΠΑ και στον Καναδά.

Εντούτοις, όπως είπε ο Μαρκιόνε στην ίδια συνέντευξη, τα καναδικά συνδικάτα αντιδρούν έντονα σε αυτή την ιδέα.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1005204&lngDtrID=251

Έντονους φόβους εκφράζει το ΔΝΤ τονίζοντας ότι η παρούσα κρίση δεν έχει προηγούμενο
Βαθύτερη και μεγαλύτερης διάρκειας θα είναι η παρούσα κρίση σε σχέση με τις προηγούμενες, τονίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) σε έκθεσή που εξέδωσε με τον τίτλο: «Οι προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας».


Η ανακάμψη θα είναι χλιαρή και άρα σταδιακή, προσθέτει, χωρίς όμως να αποτολμά πρόβλεψη για την «ημερομηνία λήξης» της παρούσας οικονομικής κρίσης.

Το ΔΝΤ τονίζει ότι «αυτός ο συνδυασμός πιστωτικής κρίσεως-οικονομικής κρίσεως» είναι τελικώς που θα μάς οδηγήσει σε μία «εντονότερη, μονιμότερη» σε σχέση με άλλοτε, «μείωση της παραγωγής».

Εκτενή αναφορά γίνεται στην έκθεση στα προβλήματα ρευστότητας πολλών τραπεζών ανεπτυγμένων οικονομιών, που θα δυσχεράνουν την κεφαλαιακή ροή σε αυτές.

«Καμπανάκι κινδύνου» κρούεται δε, από τους συντάκτες της ίδιας έκθεσης για τις οικονομίες των κρατών της περιοχής της Ανατολικής Ευρώπης, όπου η κατάσταση στον τραπεζικό τομέα παρουσιάζεται τώρα και στο άμεσο μέλλον συγκριτικά «ανησυχητικότερη».

«Είναι εκτεθειμένος ο εκεί (κινητήριος των οικονομιών) τραπεζικός τομέας και άρα μπορεί οι οικονομίες αυτές να βρεθούν αντιμέτωπες με περιδινήσεις» προσεχώς, σημειώνεται από τους συντάκτες της έκθεσης.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1005599




Ρωσική απαισιοδοξία για τη διάρκεια της διεθνούς οικονομικής κρίσης
Εξαιρετικά απαισιόδοξος για τη διάρκεια της διεθνούς οικονομικής κρίσης δήλωσε ο Ρώσος υπουργός Οικονομικών Αλεξέι Κούντριν, προειδοποιώντας τους συμπατριώτες του ότι οι ευνοϊκές εποχές, που έζησε η Ρωσία μεταξύ 2004-2008, δεν θα επαναληφθούν «τα επόμενα 10, 20 ή και 50 χρόνια».

Σύμφωνα με τον κ. Κούντριν οι περικοπές των δημοσίων εξόδων στη Ρωσία κατά το επόμενο έτος θα πρέπει να πλησιάσουν τα 30 δισ. ευρώ (να μειωθούν από τα προβλεπόμενα για εφέτος 234 δισ. στα 205 δισ. ευρώ), ενώ το 2010 η Ρωσία ίσως υποχρεωθεί να καταφύγει ξανά στον εξωτερικό δανεισμό.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_14/04/2009_275364

Η Σαουδική Αραβία υπενοικιάζει ξένη αγροτική γη Ωραία λέξη για να κρυψει κανείς την αποικιοκρατία, τον ιμπεριαλισμό. Ο λαός των φτωχών κρατών θα κάτσει, έτσι τουλάχιστον θέλουν οι κυβερνώντες, να βλέπει τη γη να καλλιεργείται για λογαριασμό των αποικιοκρατών, χωρίς ο ίδιος να έχει τα απαραίτητα να ζήσει...
Η Σαουδική Αραβία τοποθετεί 800 εκατ. δολάρια σε μια νέα εισηγμένη επιχείρηση η οποία θα επενδύσει σε γεωργικά έργα στο εξωτερικό. Πρόκειται για μια κίνηση που καταδεικνύει ότι το Ριάντ επιταχύνει τις προσπάθειες να εξασφαλίσει μέσω outsourcing τις ανάγκες του βασιλείου σε τρόφιμα.

Η κυβέρνηση του Ριάντ, μετά την περσινή κρίση τροφίμων αποφάσισε σταδιακά να μειώσει την παραγωγή σταριού εντός της χώρας, προκειμένου να εξοικονομήσει νερό. Ο υφυπουργός Γεωργίας της χώρας Abdullah al-Obaid, δήλωσε ότι η νέα κρατική εταιρία θα υποστηρίζει τις σαουδαραβικές ιδιωτικές εταιρίες που επενδύουν στο εξωτερικό.

Ο υφυπουργός δήλωσε στους Financial Times “Ορισμένοι μας λένε: Γιατί το κάνετε αυτό, ενώ εισάγετε τρόφιμα επί τόσα χρόνια; Η απάντηση είναι ότι θέλουμε να εξασφαλίσουμε μόνοι μας την επάρκεια τροφίμων.» Πρόσθεσε ότι τα 800 εκατ. δολ. που θα τοποθετηθούν στη νέα επιχείρηση είναι το «πρώτο στάδιο» και το ποσό θα αυξηθεί. Η νέα εταιρία θα αποκαλείται Saudi Company for Agricultural Investment and Animal Production.

Σαουδάραβες αξιωματούχοι έχουν επαφές με χώρες από την Αφρική, την Ασία και την ανατολική Ευρώπη, καθώς και την Αυστραλία και, πρόσφατα, την Αργεντινή. Η ελάχιστη έκταση μιας φυτείας που μπορεί να υπενοικιαστεί είναι τα 500.000 εκτάρια.

http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/491712/ArticleFTgr.aspx

Solution to Japan's Jobless Problem: Send City Workers Back to the Land
http://online.wsj.com/article/SB123974369645018189.html

Ευρωβουλευτές «έπαιξαν» 200 εκατ. ευρώ
Επαιξαν τα λεφτά των επικουρικών -ιδιωτικών-συντάξεών τους στα χρηματιστήρια,τα έχασαν και τώρα πιέζουν την ηγεσία του Ευρωκοινοβουλίου να βρει τρόπο να τους τα? επιστρέψει από τον κοινοτικό προϋπολογισμό δηλαδή από την τσέπη των Ευρωπαίων φορολογουμένων. Στην υγειά των "κορόιδων"...Κατά τα άλλα, οι εργαζόμενοι καλούνται να υποχωρήσουν ολοένα και περισσότερο (και) σε ότι αφορά τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα, "για το καλό της οικονομίας" (έτσι λέμε τώρα το καλό της άρχουσας τάξης)
Επαιξαν τα λεφτά των επικουρικών -ιδιωτικών-συντάξεών τους στα χρηματιστήρια,τα έχασαν και τώρα πιέζουν την ηγεσία του Ευρωκοινοβουλίου να βρει τρόπο να τους τα επιστρέψει από τον κοινοτικό προϋπολογισμό δηλαδή από την τσέπη των Ευρωπαίων φορολογουμένων.

Η είδηση αυτή διέρρευσε χθες στις Βρυξέλλες αφορά σε 478 από τους 785 ευρωβουλευτές οι οποίοι είχαν συστήσει ιδιωτικό επικουρικό ταμείο συνταξιοδότησής τους στο οποίο κατέθεταν εθελοντικά κάθε μήνα ένα ποσό από τον μισθό τους προκειμένου, όταν σταματήσουν να είναι ευρωβουλευτές, να παίρνουν όχι μόνο την εθνική βουλευτική σύνταξή τους αλλά και κάτι περισσότερο.


Απόρρητο έγγραφο
Σύμφωνα με πηγές του Ευρωκοινοβουλίου υπάρχει απόρρητο έγγραφο του Γερμανού προέδρου του Χανς Γκερτ Πέτερρινγκ στο οποίο αναφέρεται ότι οι απώλειες από χρηματιστηριακές πράξεις του επικουρικού ταμείου των ευρωβουλευτών ανέρχονται στα 200 εκατ. ευρώ και ότι θα πρέπει να βρεθεί μια λύση αντιστάθμισής τους χωρίς βεβαίως αυτή να εμπλέκει «κατά το δυνατόν... » τους Ευρωπαίους φορολογούμενους.

Στο ίδιο έγγραφο βρίσκεται και η «ιδέα» να εγγυηθεί το ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο το δικαίωμα των ευρωβουλευτών που έχουν χρηματοδοτήσει εθελοντικά το συνταξιοδοτικό ταμείο τους δηλαδή, να συνταξιοδοτηθούν και από αυτό άσχετα αν σήμερα είναι άδειο από χρήματα.

Ο πρόεδρος της σοσιαλιστικής ομάδας Μάρτιν Σουλτς ακούστηκε να λέει ότι πρόκειται για «σκάνδαλο, διότι όταν κάποιος επενδύει ιδιωτικά σ' ένα ταμείο που σπεκουλάρει στις χρηματαγορές, το κράτος δεν έχει υποχρέωση να παρεμβαίνει για να του πληρώνει τα χαμένα».

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&tag=12734&pubid=7731140

Οι πειρατές μπροστά στους πλουτοκράτες είναι Αρσακειάδες.
Με αφορμή μια έκθεση της ΜΚΟ Ecoterra International που αναφέρει ότι 18 ξένα πλοία και περίπου 300 ναυτικοί βρέθηκαν ή βρίσκονται στα χέρα Σομαλών πειρατών αρκετές εφημερίδες αλλά και ιστοσελίδες παρουσιάζουν αυτό το γεγονός αλλά πάντα απ’ την σκοπιά που το διοχετεύει η αστική προπαγάνδα.

Μιλάν για αδίστακτους πειρατές που εκβιάζουν εφοπλιστές και κράτη να τους πληρώσουν λύτρα και όλα αυτά τα παρόμοια.

Ας αναφέρουμε ένα χαρακτηριστικό δημοσίευμα που διαβάσαμε σε εφημερίδα:
«Δραματική τροπή παίρνει η υπόθεση της πειρατείας στο Ουκρανικό πλοίο Faina καθώς οι Σομαλοί πειρατές απειλούν να σκοτώσουν το 20μελές πλήρωμα και να κάψουν το πλοίο τις επόμενες 24 ώρες σε περίπτωση που δεν λάβουν τα λύτρα των 8 εκατομμυρίων δολαρίων». Αυτή την είδηση έδωσαν τα δυτικά πρακτορεία ακριβώς έτσι την αναπαράγουν και τα δικά μας ΜΜΕ.

Αν παρακολουθούσε όμως κάποιος Αλ-Τζαζίρα, θα άκουγε και την δήλωση που έκανε ο εκπρόσωπος των πειρατών που είπε ότι τα υπέρογκα λύτρα που ζητάνε για να αφήσουν ελεύθερο το πλοίο δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με την καταστροφή που έχουν υποστεί οι ακτές της χώρας του από τα τοξικά απόβλητα που ρίχνουν οι ξένες εταιρίες στις θάλασσές τους και ότι τα λύτρα θα διατεθούν για το καθάρισμά τους.

Κατά πάσα πιθανότητα, αυτά που έλεγε ο αρχιπειρατής να είναι παραμύθια και τα λύτρα που ζητάνε θα πάνε στις τσέπες τις δικές τους, των αφεντικών τους και των πολιτικών που τους προσφέρουν ασυλία.

Ομως αυτό που έχει σημασία είναι ότι η δήλωση των πειρατών έφερε στο φως το τεράστιο οικολογικό έγκλημα που συντελείται στις ακτές της Σομαλίας εδώ και 20 χρόνια, προκαλώντας ολοκληρωτική καταστροφή στη θάλασσα και θανατηφόρες ασθένειες στον πληθυσμό .

Αυτό το διαρκές έγκλημα είναι εξαφανισμένο από τα διεθνή ΜΜΕ, με εξαίρεση το Αλ-Τζαζίρα.

Ο ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ για τη Σομαλία, Ahmedou Ould – Abdallah, δήλωσε σε σχετικό ρεπορτάζ του αραβικού καναλιού ότι, με βάση αξιόπιστες πληροφορίες, ευρωπαϊκές και ασιατικές εταιρίες ρίχνουν τοξικά απόβλητα έξω από τις ακτές της Σομαλίας από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 μέχρι και σήμερα. Ομως απτή απόδειξη της πρακτικής αυτής ήταν τα σκουριασμένα βαρέλια με τα τοξικά απόβλητα που ξέβρασε στις ακτές του Πούντλαντ το τσουνάμι που έπληξε τη χώρα το 2004.

Από τότε, εκατοντάδες άνθρωποι έχουν αρρωστήσει και υποφέρουν από στοματικές και γαστρικές αιμορραγίες, δερματικές μολύνσεις και άλλες ασθένειες.

Η Σομαλία έχει μετατραπεί σε χωματερή κάθε είδους τοξικών αποβλήτων, από ραδιενεργά απόβλητα μέχρι μόλυβδο, βαριά μέταλλα όπως κάδμιο και υδράργυρο, βιομηχανικά, νοσοκομειακά και χημικά απόβλητα.

Αυτό συμβαίνει, γιατί το κόστος διάθεσης των τοξικών αποβλήτων για τις εταιρίες στη Σομαλία είναι μόλις 2,50 δολάρια ο τόνος, ενώ στην Ευρώπη είναι γύρω στα 1.000 δολάρια.
Η πολιτική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90 επέτρεπε στις ξένες εταιρίες να δωροδοκούν υπουργούς και πολιτικούς αξιωματούχους και να εξασφαλίζουν τις απαιτούμενες άδειες και συμφωνίες, ενώ κάποιες εταιρίες πετούν τα τοξικά απόβλητα χωρίς να ζητούν καν άδεια.

Γ’ αυτό το διαρκές έγκλημα των καπιταλιστών απέναντι στο λαό της Σομαλίας δεν μιλάει κανένας.
Οι πειρατές μπροστά στους πλουτοκράτες είναι Αρσακειάδες.

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/04/blog-post_15.html

[Δρόμοι ]
Ωραίες...

... οι παράτες πάνω στην ελληνική ναυαρχίδα που επέστρεψε από τον Κόλπο του Άντεν (θα αναλάβει άραγε δράση στις «γκρίζες ζώνες» του Αιγαίου;). Όμως, η επιστροφή των τεσσάρων ομήρων των πειρατών στην πατρίδα τους δεν ήταν το ίδιο θριαμβευτική. Άφησαν πίσω τους για πάντα στα ανοιχτά της Σομαλίας έναν σύντροφό τους, ύστερα από ναυμαχία με τους πειρατές.

Το δράμα...

... του «Τανίτ» δεν είναι απλώς ο θάνατος ενός ανθρώπου που τον έσπρωξαν σε εκείνα τα επικίνδυνα νερά τα ειρηνιστικά όνειρά του κι ο έρωτάς του για την Αφρική. Ο Φλοράν Λεμασόν ήταν 28 ετών. Ήθελε να ξεκόψει από το πρότυπο της δυτικής κοινωνίας. Ήθελε να γνωρίσει άλλους λαούς, να ζήσει άλλες εμπειρίες. Να προσφέρει μια άλλη ζωή στο παιδί του. Δεν φανταζόταν πως το μικρό ιστιοφόρο του που έσκιζε αθόρυβα τη θάλασσα θα προκαλούσε τους πειρατές. Δεν κουβαλούσε μαζί του πολύτιμο φορτίο, παρεκτός από τις ιδέες του. Όμως, ο νεαρός κυβερνήτης του μικρού πλεούμενου δεν είχε κάνει σωστά τους λογαριασμούς του. Προερχόταν, βλέπετε, από τη Δύση. Κι αυτό ήταν αρκετό. Από τις ακτές της Σομαλίας, οι εξαθλιωμένοι κάτοικοί της βλέπουν κάθε μέρα να πλέουν στα νερά της τα περισσότερα πλούτη του κόσμου. Περισσότερα από 20.000 πλοία παραπλέουν τις σομαλικές ακτές, γράφει η γαλλική εφημερίδα «Σιντ-Ουέστ». Το ένα τρίτο του πετρελαίου του πλανήτη. Οι ωραιότερες θαλαμηγοί. Πλοία που μεταφέρουν εκατοντάδες γιγάντια κιβώτια γεμάτα τρόφιμα. Αλλά και πλοία Σε εκείνη...
πολεμικά. Σε εκείνη...
... την άκρη της Αφρικής υπάρχει μια χώρα που την έχουμε ξεχάσει. Είχαμε πιστέψει πως η Σομαλία είναι ένα όνομα που ανήκει πια στο παρελθόν. Κι όμως, δεν παύει να είναι μια καυτή πραγματικότητα. Η Σομαλία, όπου αποβιβάστηκε η Αμερική του Κλίντον, με ένα φορτίο «καλές προθέσεις». Κι από όπου αποσύρθηκε το 1993, όταν καταρρίφθηκε ένα από τα πιο εντυπωσιακά ελικόπτερά της και λιντσαρίστηκαν οι πεζοναύτες της. Η Σομαλία, όπου κάποτε αποβιβάστηκε μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες ο νυν υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας Μπερνάρ Κουσνέρ, κουβαλώντας ένα σακί ρύζι στους ώμους. Αυτή η Σομαλία είναι σήμερα μια χώρα διαλυμένη. Δεν υπάρχει καμία κεντρική εξουσία. Κορεάτικα και γιαπωνέζικα αλιευτικά κουρσεύουν ανενόχλητα τον ενάλιο πλούτο της χώρας και καταδικάζουν τους ψαράδες της στην πείνα. Κάπως έτσι στα τέλη του περασμένου αιώνα έγιναν αυτοί οι ψαράδες πειρατές: 260 ναυτικοί και περισσότερα από 10 πλοία βρίσκονται σήμερα στα χέρια τους.

Ο νεαρός...

... κυβερνήτης του «Τανίτ» δεν έπεσε απλώς θύμα μιας αδέσποτης σφαίρας. Σκοτώθηκε επειδή βρέθηκε εκεί όπου συγκρούονται δύο διαφορετικοί κόσμοι. Κανείς στόλος, καμία στρατιωτική δύναμη, καμία στρατιωτική παρουσία σε εκείνα τα καταγάλανα νερά του Κόλπου του Άντεν δεν θα μπορέσει να αποκαταστήσει την τάξη. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αφεθούν να το κάνουν οι ίδιοι οι Σομαλοί. Χωρίς ελικόπτερα Μπλακ Χοκ και χωρίς ευκαιρίες για φωτογράφιση με ένα σακί ρύζι στην πλάτη.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4512347&ct=2

Στόχος της Ρουμανίας η προσάρτηση της Μολδαβίας
Σύμφωνα με το Bουκουρέστι, το μολδαβικό έθνος δεν είναι παρά ένα «σοβιετικό κατασκεύασμα» και αυτό που πρέπει να γίνει δεν είναι τίποτα λιγότερο από την προσάρτηση της Mολδαβίας στη Pουμανία!
O πρόεδρος της Mολδαβίας, μιας μικρής χώρας με έκταση 35.000 τ.χ. και πληθυσμό 4,5 εκατομμυρίων κατοίκων που βρίσκεται «στριμωγμένη» ανάμεσα στη Pουμανία και την Oυκρανία, ήταν κατηγορηματικός στις εκτιμήσεις και τις δημόσιες δηλώσεις του, μετά τον εμπρησμό αιθουσών του μολδαβικού κοινοβουλίου και τις καταστροφές που προκάλεσαν στο προεδρικό μέγαρο εκατό - διακόσια άτομα που αποσπάστηκαν από τον κορμό πέντε - δέκα χιλιάδων διαδηλωτών: «H επιρροή της Pουμανίας γίνεται πολύ αισθητή σε αυτά τα γεγονότα, όπως και το χέρι των μυστικών υπηρεσιών της Pουμανίας!» υπογράμμισε.

«Πρόεδρος της Mολδαβίας: Tο Bουκουρέστι κρύβεται πίσω από τις ταραχές», ανέφερε στον τίτλο του σχετικού πρωτοσέλιδου ρεπορτάζ της η συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine» υιοθετώντας με έμμεσο αλλά σαφή τρόπο τις κατηγορίες του Mολδαβού προέδρου Bλαντιμίρ Bορόνιν, παρ’ όλο που ο τελευταίος ανήκει στο -έστω μόνο κατ’ όνομα- Kομμουνιστικό Kόμμα Mολδαβίας. «H Mολδαβία κατηγορεί τη Pουμανία ότι βρίσκεται πίσω από την εξέγερση των νέων», τιτλοφορούσε το ρεπορτάζ της και η ισπανική «El Pais». «H Mολδαβία ισχυρίζεται ότι η Pουμανία σχεδίασε το πραξικόπημα που επιχειρήθηκε», τιτλοφορούσαν το ρεπορτάζ τους και οι «New York Times» στην παγκόσμια έκδοσή τους, την «International Herald Tribune», αναφέροντας δήλωση του Mολδαβού προέδρου ότι «όταν υψώθηκε η σημαία της Pουμανίας από τους διαδηλωτές σε κρατικά (σ.σ. μολδαβικά) κτήρια, έγιναν καθαρές οι προσπάθειες της αντιπολίτευσης να πραγματοποιήσει πραξικόπημα».

«Ένα έθνος, δύο κράτη»
H αλήθεια είναι πως όντως οι διαδηλωτές φώναζαν «Eίμαστε ρουφιάνοι» και έφεραν ρουμανικές σημαίες, ενώ ένας από τους διοργανωτές της βίαιης συγκέντρωσης που οδήγησε στον εμπρησμό του κοινοβουλίου, ο Γκενάντιε Mπρέγκα, κατέφυγε στην πρεσβεία της Pουμανίας, σύμφωνα με τη μαρτυρία στην «El Pais» μιας άλλης από τους οργανωτές, της Nαταλίας Mοράρ. Aυτά όμως θα είχαν πολύ μικρότερη σημασία, αν η επίσημη θέση της Pουμανίας δεν ήταν ότι δεν υπάρχει μολδαβικό έθνος, δεν υπάρχει μολδαβική γλώσσα παρά μόνο Pουμάνοι κάτοικοι της Mολδαβίας που μιλούν απλώς μια ρουμανική διάλεκτο. Kατά το Bουκουρέστι, το μολδαβικό έθνος δεν είναι παρά ένα «σοβιετικό κατασκεύασμα» και αυτό που πρέπει να γίνει δεν είναι τίποτα λιγότερο από την προσάρτηση της Mολδαβίας στη Pουμανία!

Ουγγρική μειονότητα
O δεξιός πρόεδρος της Pουμανίας Tραϊάν Mπασέσκου πάντως έχει μετριάσει την επιθετική ρουμανική ρητορική απέναντι στη Mολδαβία καθώς η Pουμανία αφενός από το 2004 είναι μέλος της E.E. και αφετέρου έχει η ίδια η Pουμανία πολύ σοβαρότερο πρόβλημα με την ουγγρική μειονότητα των 2 εκατομμυρίων Oύγγρων που κατοικούν στη ρουμανική Tρανσιλβανία. Προτιμά ο Mπασέσκου, λοιπόν, να χρησιμοποιεί τη φόρμουλα «ένα έθνος, δύο κράτη» - υπάρχει δηλαδή μόνο το ρουμανικό έθνος, το οποίο απλώς κατοικεί προσωρινά σε δύο κράτη, τη Pουμανία και τη Mολδαβία.

Aυτονόητο είναι πως αυτή η φόρμουλα υποδεικνύει έμμεσα την ανάγκη συνένωσης κάποιας στιγμής του ρουμανικού έθνους σε μία και μόνη χώρα. Tο Bουκουρέστι ακολουθεί και ανάλογη πολιτική. Eκμεταλλευόμενο το γεγονός ότι η Pουμανία είναι στην E.E. ενώ η Mολδαβία όχι, προσφέρει αφειδώς ρουμανικά διαβατήρια στους πάμπτωχους Mολδαβούς, οι οποίοι αναζητούν απεγνωσμένα πρόσβαση στην αγορά εργασίας των χωρών της E.E. για να βελτιώσουν το βιοτικό τους επίπεδο. Σύμφωνα με τον διεθνή Tύπο 800.000 (!) Mολδαβοί έχουν ήδη πάρει ρουμανικά διαβατήρια - στοιχείο που αν είναι αληθινό σημαίνει ότι σχεδόν το ένα τρίτο των οικονομικά ενεργών Mολδαβών εμφανίζονται και ως Pουμάνοι πολίτες.

Tο αγκάθι της Yπερδνειστερίας
Eντυπωσίασε πολλούς ο εξαιρετικά δυναμικός τρόπος με τον οποίο η Mόσχα υποστήριξε την ανεξαρτησία της Mολδαβίας και επέκρινε τη Pουμανία στην παρούσα κρίση, καλώντας διά στόματος του υπουργού Eξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ την E.E. να εγγυηθεί την ανεξαρτησία της Mολδαβίας. H ρωσική στάση εξηγείται πολύ απλά. Aν στη Mολδαβία πετύχαινε η απόπειρα πραξικοπηματικής ανατροπής της κυβέρνησης και επικρατούσαν οι φιλορουμανικές δυνάμεις, θα προωθούσαν φυσικά την προσάρτηση της Mολδαβίας στη Pουμανία, η οποία έχει κυβέρνηση λυσσαλέα αντιρωσική και επιθετικά υποτελή στις HΠA. Tο πρόβλημα της Yπερδνειστερίας θα έπαιρνε τότε άλλες, δραματικές διαστάσεις. Θα βρίσκονταν Pώσοι, με τη στήριξη της Mόσχας, να κατέχουν... έδαφος χώρας - μέλους της E.E.! Aντιλαμβάνεται κανείς την προπαγανδιστική αντιρωσική θύελλα που θα ξεσηκωνόταν στις HΠA και την Eυρώπη και πόση ένταση θα έφερνε αυτό στις σχέσεις Eυρώπης - Pωσίας;

Tο δίλημμα του Κρεμλίνου
Aκόμη χειρότερα, τι θα έκανε το Kρεμλίνο αν ο ρουμανικός στρατός επιχειρούσε διά της βίας να καθυποτάξει την Yπερδνειστερία που βάσει του διεθνούς δικαίου ανήκει στη Mολδαβία; H Mόσχα θα βρισκόταν μπροστά στο τραγικό από πολιτική σκοπιά δίλημμα είτε να εγκαταλείψει τον ρωσικό πληθυσμό της Yπερδνειστερίας στη μοίρα του και να ταπεινωθεί εφιαλτικά σε διεθνές επίπεδο είτε να βοηθήσει στρατιωτικά τα στρατεύματα της Yπερδνειστερίας να αποκρούσουν τις επιθέσεις του ρουμανικού στρατού. Mε άλλα λόγια, να εμπλακεί έστω και έμμεσα σε ένοπλη αναμέτρηση με τις ένοπλες δυνάμεις χώρας - μέλους της E.E.! O απόλυτος εφιάλτης και φυσικά η πλήρης διάρρηξη των σχέσεων Eυρώπης - Pωσίας!

Eτσι εξηγείται η έκδηλη ανησυχία του Kρεμλίνου και η σπουδή του να παρέμβει για να μην αφήσει τα γεγονότα να κλιμακωθούν προς αυτή τη μοιραία κατεύθυνση. Oι Pώσοι έχουν κάθε λόγο να είναι καχύποπτοι για τη στάση των Eυρωπαίων σε μια τέτοια κρίση. Όπως ομολογούν οι «Financial Times», «το 2003 ο (Mολδαβός πρόεδρος) Bαρόνιν ήρθε κοντά σε μια διευθέτηση του προβλήματος με ρωσικούς όρους, η οποία θα έδινε στην Yπερδνειστερία μεγάλο πολιτικό λόγο στην επανενωμένη χώρα και θα επέτρεπε στα στρατεύματα της Mόσχας να παραμείνουν αλλά υπαναχώρησε υπό την πίεση της E.E.»! Tελικά, σε αυτή την περίπου «γραφική» κρίση της ασήμαντης Mολδαβίας διακυβεύονται πολύ πιο σημαντικά πράγματα από όσα θα μπορούσε να φανταστεί κανείς...

Ανεξαρτησία
Mε τη Mόσχα ή με το Bουκουρέστι;

Oι ρουμανικοί ισχυρισμοί εμφανίζουν μία δόση αξιοπιστίας, καθώς όντως το μεγαλύτερο μέρος των σημερινών εδαφών της Mολδαβίας ανήκε στη Pουμανία από τον Mάρτιο του 1918 ως τις 26 Iουνίου του 1940, επί 22 χρόνια, ως τμήμα του ρουμανικού κράτους. Στις 26 Iουνίου του 1940 υπέκυψε σε τελεσίγραφο του Στάλιν και προσαρτήθηκε στην EΣΣΔ, όπου μαζί με τα εδάφη της Yπερδνειστερίας που κατοικούνται από Pώσους και Oυκρανούς και ουδέποτε ήταν ρουμανικά αποτέλεσαν τη σοβιετική δημοκρατία της Mολδαβίας επί 50 χρόνια, ως τις 27 Aυγούστου του 1991, όταν ανακήρυξε την ανεξαρτησία της από την καταρρέουσα και διαλυμένη Σοβιετική Eνωση.

Aυτός ο μισός αιώνας ήταν η δεύτερη φορά που η Mολδαβία υπαγόταν στη Mόσχα, καθώς από το 1812 ως το 1917, για έναν αιώνα και πλέον, η Mολδαβία υπαγόταν στην τσαρική Pωσία με το όνομα Bεσσαραβία.

Eνάμισης αιώνας υπαγωγής στη Mόσχα έναντι μόλις 22 χρόνων υπαγωγής στο Bουκουρέστι επέδρασε πολύ ισχυρότερα στους Mολδαβούς και στην εθνική τους συνείδηση από όσο θέλουν να παραδεχθούν οι Pουμάνοι. Aυτό τουλάχιστον αποτύπωσε ανάγλυφα το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος της 6ης Mαρτίου 1994, όταν οι Mολδαβοί ψήφισαν υπέρ της ανεξαρτησίας της χώρας τους, χωρίς ένωση με τη Pουμανία.

Παράλληλα όμως όλη αυτή η συζήτηση περί προσάρτησης στη Pουμανία προκάλεσε την αποσχιστική ένοπλη δράση των Σλάβων της Yπερδνειστερίας, όπου επί σοβιετικής εποχής βρισκόταν και η έδρα στρατιάς του Kόκκινου Στρατού.

H Yπερδνειστερία, με τη στήριξη της Pωσίας, απέκτησε δική της κυβέρνηση, κοινοβούλιο αλλά και Σύνταγμα που ενέκρινε στις 24 Σεπτεμβρίου του 1995

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=9464&pubid=7795141

U.S. retargets nuclear missiles to 12 Russian economic facilities
The USA is developing a new nuclear doctrine. American experts believe that today’s system of U.S. nuclear forces is out of date. Now they are going to change nuclear targets on the territory of Russian federation. The U.S. is going to retarget their nuclear missiles from large Russian cities to 12 most important Russian economic facilities. According to the U.S. experts destruction of these facilities will paralyze Russia’s economy and Russia will not be able to maintain military resistance.

This information was provided in the Natural Resources Defense Council (NRDC) report calling for fundamental changes to U.S. nuclear war planning, a vital prerequisite if smaller nuclear arsenals are to be achieved.

"From Counterforce to Minimal Deterrence - A New Nuclear Policy on the Path Toward Eliminating Nuclear Weapons" calls to abandon the almost five-decade-long central mission for U.S. nuclear forces, which has been and continues to be "counterforce," the capability for U.S. forces to destroy an enemy's military forces, its weapons, its command and control facilities and its key leaders.

"The current rationale for maintaining an arsenal of nuclear weapons no longer exists." said Ivan Oelrich, vice president of the Strategic Security Program at FAS and one of the report authors. "And to get future reductions in the number of weapons, we have to eliminate the missions they are assigned."

Talk of efforts to control nuclear arms typically focuses on sheer numbers of warheads and their explosive power.

But with President Obama and his Russian counterpart, Dmitry Medvedev, putting nuclear arms control back on the Washington-Moscow agenda, a new study looks beyond simple comparison of numbers and types of weapons to the more harrowing question of just what those weapons are targeted to strike.

During the Cold War, they were aimed at Russia's hardened silos, bomber bases and military installations. Later, similar sites in China were added. Now, potential nuclear facilities of other regional countries are on the list, as well as chemical and biological weapons facilities.

"From Counterforce to Minimal Deterrence”, takes a close look at "strike options," giving their view of the role nuclear intercontinental ballistic missiles and strategic bombs play in today's post-Cold War world.

Instead of just comparing numbers among the nuclear powers, the authors representing the Federation of American Scientists and Natural Resources Defense Council focus on what the United States is targeting and whether this approach should change, the Washington Post reports.

The study points out the obvious -- that "nuclear weapons are horrific things and nuclear war would be an unimaginable disaster." But it says current Pentagon plans for using strategic nuclear weapons include "individual strike options that probably range from using just a few weapons to using more than 1,000."

The authors also note that political and military leaders argue "that nuclear weapons are not really intended to be used, but are meant only to deter, and therefore detailed war plans and alert forces increase the credibility of the deterrent and make an attack less likely."

http://english.pravda.ru/world/americas/15-04-2009/107402-nuclear_missiles-0

Russia angered by Nato exercises
Russia has asked Nato to cancel or postpone military exercises that it plans to hold in Georgia next month.
Moscow's envoy to Nato, Dmitry Rogozin, described the exercises, expected to involve 1,300 troops from 19 countries, as "absurd and a provocation".

Russian Foreign Minister Sergei Lavrov said the exercises would not help develop stability in the Caucasus.

Nato says the exercises were planned before last year's conflict between Russia and Georgia over South Ossetia.

Georgia hopes eventually to join Nato, a move strongly opposed by Russia, which says the alliance's eastward expansion is a threat to its security.

'Impossible'

Nato said the exercises, to be held some 20km (12 miles) east of Georgia's capital Tbilisi from 6 May to 1 June, would be non-aggressive and based on a fictitious UN-mandated, Nato-led crisis response operation.

"There should really be no element of surprise for anyone," Nato spokesman Robert Pszczel said. "There is no heavy armour involved at all, it's just people."

But Russia's ambassador to the military alliance dismissed the claim.



"This is absurd and a provocation," Mr Rogozin told the Reuters news agency. "I have asked the Nato Secretary General [Jaap de Hoop Scheffer]... to postpone these exercises or to cancel them."

Mr Rogozin said military co-operation between Russia and Nato was still frozen as a result of last summer's South Ossetia conflict and that Moscow's position would not change before a forthcoming ministerial meeting in May.

He also rejected Nato's argument that the exercises had been planned last year.

"A war is a 'force majeure'," he said. "To hold military exercises in a country where a war has just ended is impossible."

The ambassador also said the exercises could be exploited by Georgian President Mikhail Saakashvili in his stand-off with opposition parties, which have recently held a series of mass protests.

The opposition accuses him of mishandling the war with Russia, during which Georgia's attempts to regain control of the breakaway regions of South Ossetia and Abkhazia were repelled by Russian forces.

Under an EU-sponsored ceasefire, monitors were sent to Georgia. But thousands of Russian troops remain in both breakaway regions.

http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/8002429.stm

Η σημερινή κατάσταση είναι μη-διατηρήσιμη:
Η κυριαρχία των ΗΠΑ ως νούμερο 1 ιμπεριαλιστικό κράτος στον κόσμο αμφισβητείται, και αυτό σημαίνει ότι κάπως θα πρέει να ξεκαθαρίσουν τους λογαριασμούς τους με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κράτη που τους αμφισβητούν (Ρωσσία-Κίνα). Και τέτοια ξεκαθαρίσματα σπάνια είναι αναίμακτα.

Την ίδια στιγμή, οι λαοί υποφέρουν, με την κατάσταση διαρκώς να γίνεται χειρότερη για αυτούς, με απολύσεις, φτώχεια, εξαθλίωση, πολέμους, κτλ.

Αυτό βέβαια οδηγεί και σε κοινωνικές αναταραχές, που χωρίς πολιτική κατεύθυνση από μια σοβαρή αριστερά δε μπορεί βέβαια να πάει και πολύ μακρυά, αλλά σαφώς και καταδυκνύει ότι μια τέτοια κατάσταση δε μπορεί να διαρκέσει για πολύ.

Οι πολιτικές δυνάμεις λοιπόν θα πρέπει να δείξουν το δρόμο, η καθεμιά το δικό της, ανάλογα με τα συμφέροντα που προωθεί, για να φύγουμε από το σημερινό σημείο αστάθειας.
Ήδη, η άρχουσα τάξη, που βέβαια έχει την εξουσία και την πρωτοπορία των κινήσεων, έχει αρχίσει να κάνει τις δικές της κινήσεις, με μέτρα καταστολής ("μηδενική ανοχή") και -βέβαια- ιμπεριαλιστικές εκστρατείες, με τη μορφή, προς το παρόν τουλάχιστον, τοπικών συγκρούσεων (πχ Γεωργία, Μ Ανατολή, Πακιστάν, κτλ).
Αυτά εξάλλου είναι και τα "δυνατά χαρτιά της" στη συγκυρία, καθώς ιδεολογικά είναι δύσκολο άμεσα να συγκροτήσει μια σοβαρή πρόταση για να ξανακοροιδέψουν τον κόσμο, καθώς δύσκολα ο κόσμος θα εμπιστευτεί αυτούς που τόσο καιρό τον κορόιδευαν και τον εκμεταλλεύονταν αγρια με την "ελεύθερη αγορά".
Πολιτικά, τα κόμματα της άρχουσας τάξης είναι σε ανυποληψία, αφού προώθησαν νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έφεραν τους λαούς σε απίστευτη μιζέρια και φτώχεια, ειδικά μάλιστα σήμερα λόγω κρίσης τα πράγματα χειροτερεύουν ακόμα περισσότερο για εμάς.
Τους μένεις λοιπόν η υπεροπλία σε στρατιωτικό επίπεδο, και η καταστολή (εξ ου και και τα μέτρα στην εκπαίδευση, οι κάμερες, κτλ).

Η αριστερά είναι πίσω σε σχέση με την συγκυρία, έστω και αν συγκροτείται (πχ σημαντική είναι θεωρώ για την Ελλάδα η συγκρότηση του ΑΝΤΑΡΣΥΑ).
Και όσο και αν σε κοινωνικό επίπεδο υπάρχει πράγματι άνοδος, με κινήματα και μαζικότερη συμμετοχή ου κόσμου σε πορείες, συγκεντρώσεις, κτλ, σε πολιτικό επίπεδο χωλαίνει, χωρίς σαφες σχέδιο και κατεύθυνση για το μέλλον.
Και καλείται, πέρα από τα βήματα που πράγματι γίνονται, να κάνει άλματα, για να μη μας "ξεπεράσουν τα γεγονότα".



survivor-burning heart

Two worlds collide - rival nations,
Its a primitive clash - venting years of frustrations,
Bravely we hope against all hope - there is so much at stake.
Seems our freedoms up against the ropes.
Does the crowd understand?
Is a east versus west, or man against man,
Can any nation stand - alone.

*in the burning heart - just about to burst,
Theres a quest for answers, an unquenchable thirst,
In the darkest night - rising like a spire,
In the burning heart - the unmistakable fire.*

In the warriors code - theres no surrender,
Though his body says stop - his spirit cries - never!
Deep in our soul a quiet ember,
Knows its you against you, its the
Paradox that drives us on -
Its a battle of wills, in the heat of attack,
Its the passion that kills -
The victory is yours alone.

http://www.imeem.com/people/7_KoNEy/music/vm62nzQe/survivor-burning-heart/

[Burning Skies]

Έλεος!!!! Μία σελίδα post κάθε φορά!

[ciaoant1]

http://1.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SecmRcGKFZI/AAAAAAAAG1U/sdKCcQk405c/s400/megas_kapitalas.jpg

Άρθρο από ένα νεοφιλελεύθερο think tank, με σοβαρή ανάλυση (έστω και αν βέβαια γίνεται με βάση τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης), που είχε προβλέψει την κρίση, και τάσεται υπέρ του σεναρίου έκρηξης υπερπληθωρισμού.
Το ζήτημα του αν θα οδηγηθούμε σε αποπληθωρισμό, υπερπληθωρισμό, ή σε συνδυασμό και των δύο, έχει διχάσει τους οικονομολόγους και μη ανά τον κόσμο):

Summer 2009: The international monetary system’s breakdown is underway
The next stage of the crisis will result from a Chinese dream. Indeed, what on earth can China be dreaming of, caught – if we listen to Washington – in the “dollar trap” of its 1,400-billion worth of USD-denominated debt (1)? If we believe US leaders and their scores of media experts, China is only dreaming of remaining a prisoner, and even of intensifying the severity of its prison conditions by buying always more US T-Bonds and Dollars (2).

In fact, everyone knows what prisoners dream of? They dream of escaping of course, of getting out of prison. LEAP/E2020 has therefore no doubt that Beijing is now (3) constantly striving to find the means of disposing of, as early as possible, the mountain of « toxic » assets which US Treasuries and Dollars have become, keeping the wealth of 1,300 billion Chinese citizens (4) prisoner. In this issue of the GEAB (N°34), our team describes the “tunnels and galleries” Beijing has secretively begun to dig in the global financial and economic system in order to escape the « dollar trap » by the end of summer 2009. Once the US has defaulted on its debt, it will be time for the « everyman for himself » rule to prevail in the international system, in line with the final statement of the London G20 Summit which reads as a « chronicle of a geopolitical dislocation », as explained by LEAP/E2020 in this issue of the Global Europe Anticipation Bulletin.

http://www.leap2020.eu/photo/1327496-1749265.jpg?v=1239922537

Behind London’s « fools’ game », where everyone pretended to believe that an event of « historical » international co-operation (5) took place, the G20 summit in fact revealed major divisions. The Americans and British (followed by a compliant Japan) desperately tried to preserve their capacity to maintain control over the global financial system, freezing or diluting any significant reform granting more power to the other players, but in fact no longer powerful enough to enforce their aims. The Chinese, Russians, Indians, Brazilians,… strove to change the balance of the international monetary and financial system in their favour, but were unable (or maybe, deep down, unwilling (6)) to impose their reforms. The Europeans (the EU without the United Kingdom) proved incapable of making up their minds between the only two options available: duplicating US and UK policies and sinking along with them, or questioning the very roots of the current monetary and financial system in partnership with the Chinese, the Russians, the Indians and the Brazilians. Today the Europeans have avoided following Washington and London in their endless reproduction of failed past policies (7), but they do not yet dare to prepare for the future. Πράγματι, τα ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα έχουν αρχίσει να χωρίζονται, και τα κράτη της ΕΕ δεν έχουν, τουλάχιστον όχι όλα, ξεκάθαρη θέση στο ζήτημα

http://img517.imageshack.us/img517/8377/13274961749266.jpg
...
In this issue of the GEAB, our researchers anticipate the different forms a US default will take at the end of summer 2009, a US default which can no longer be concealed concealable from this April (most taxes are collected in April in the US) onward (10). The perspective of a US default this summer is becoming clearer as public debt is now completely out of control with skyrocketing expenses (+41%) and collapsing tax revenues (-28%), as LEAP/E2020 anticipated more than a year ago. In March 2009 alone, the federal deficit has nearly reached USD 200-billion (way above the most pessimistic forecasts), i.e. a little less than half of the deficit recorded for the entire year 2008 (a record high year) (11). The same trend can be observed at every level of the country’s public organisation: federal state, federated states (12), counties, towns (13), everywhere tax revenues are vanishing, suffocating the whole country with spiraling debts that no one can control anymore (not even Washington).

http://img401.imageshack.us/img401/7446/13274961749267.jpg

http://www.leap2020.eu/GEAB-N-34-is-available!-Summer-2009-The-international-monetary-system-s-breakdown-is-underway_a3129.html


A 'Copper Standard' for the world's currency system?
Hard money enthusiasts have long watched for signs that China is switching its foreign reserves from US Treasury bonds into gold bullion. They may have been eyeing the wrong metal. Η Κίνα φοβάται έκρηξη υερπληθωρισμού, που θα αχρηστεύσει ουσιαστικά τα αποθέματα δολλαρίου που έχει με τη μορφή ομολόγων, και επενδύει πλέον το κεφάλαιό της αλλού
China's State Reserves Bureau (SRB) has instead been buying copper and other industrial metals over recent months on a scale that appears to go beyond the usual rebuilding of stocks for commercial reasons.

Nobu Su, head of Taiwan's TMT group, which ships commodities to China, said Beijing is trying to extricate itself from dollar dependency as fast as it can.

"China has woken up. The West is a black hole with all this money being printed. The Chinese are buying raw materials because it is a much better way to use their $1.9 trillion of reserves. They get ten times the impact, and can cover their infrastructure for 50 years."

"The next industrial revolution is going to be led by hybrid cars, and that needs copper. You can see the subtle way that China is moving into 30 or 40 countries with resources," he said.

The SRB has also been accumulating aluminium, zinc, nickel, and rarer metals such as titanium, indium (thin-film technology), rhodium (catalytic converters) and praseodymium (glass).

While it makes sense for China to take advantage of last year's commodity crash to restock cheaply, there is clearly more behind the move. "They are definitely buying metals to diversify out of US Treasuries and dollar holdings," said Jim Lennon, head of commodities at Macquarie Bank.

John Reade, metals chief at UBS, said Beijing may have a made strategic decision to stockpile metal as an alternative to foreign bonds. "We're very surprised by Chinese demand. They are buying much more copper than they will need this year. If this is strategic, there may be no effective limit on the purchases as China's pockets are deep."

Zhou Xiaochuan, the central bank governor, piqued the interest of metal buffs last month by calling for a world currency modelled on the "Bancor", floated by John Maynard Keynes at Bretton Woods in 1944.

The Bancor was to be anchored on 30 commodities - a broader base than the Gold Standard, which had caused so much grief in the 1930s. Mr Zhou said such a currency would prevent the sort of "credit-based" excess that has brought the global finance to its knees.

If his thoughts reflect Communist Party thinking, it would explain the bizarre moves in commodity markets over recent weeks. Copper prices have surged 49pc this year to $4,925 a tonne despite estimates by the CRU copper group that world demand will fall 15pc to 20pc this year as construction wilts.

Analysts say "short covering" by funds betting on price falls has played a role. But the jump is largely due to Chinese imports, which reached a record 329,000 tonnes in February, and a further 375,000 tonnes in March. Chinese industrial demand cannot explain this. China has been badly hit by global recession. Its exports - almost half GDP - fell 17pc in March.

While Beijing's fiscal stimulus package and credit expansion has helped lift demand, China faces a property downturn of its own. One government adviser warned this week that house prices could fall 50pc.

One thing is clear: Beijing suspects that the US Federal Reserve is engineering a covert default on America's debt by printing money. Premier Wen Jiabao issued a blunt warning last month that China was tiring of US bonds. "We have lent a huge amount of money to the US, so of course we are concerned about the safety of our assets," he said.

This is slightly disingenuous. China has the world's largest reserves - $1.95 trillion, mostly in dollars - because it has been holding down the yuan to boost exports. This mercantilist strategy has reached its limits.

The beauty of recycling China's surplus into metals instead of US bonds is that it kills so many birds with one stone: it stops the yuan rising, without provoking complaints of currency manipulation by Washington; metals are easily stored in warehouses, unlike oil; the holdings are likely to rise in value over time since the earth's crust is gradually depleting its accessible ores. Above all, such a policy safeguards China's industrial revolution, while the West may one day face a supply crisis.

Beijing may yet buy gold as well, although it has not done so yet. The gold share of reserves has fallen to 1pc, far below the historic norm in Asia. But if a metal-based currency ever emerges to end the reign of fiat paper, it is just as likely to be a "Copper Standard" as a "Gold Standard".

http://www.telegraph.co.uk/finance/comment/ambroseevans_pritchard/5160120/A-Copper-Standard-for-the-worlds-currency-system.html

Geithner’s Biggest Problem Is Dollar, Not China
It’s a bit rich for U.S. politicians to berate Treasury Secretary Timothy Geithner for not labeling China as a currency manipulator.

Perhaps Senator Lindsey Graham, a South Carolina Republican, hasn’t seen a newspaper in the last 12 months. With near-zero interest rates, the likely issuance of trillions of dollars of government debt and massive taxpayer-funded bailouts, the U.S. will soon make China look like a manipulation piker.

Memo to Graham and his ilk: Your economy has lost any moral high ground as it drags the world down with it. That will be even truer as the dollar eventually pays the price for ultra- loose monetary and fiscal policies. And it will.

Sure, China manipulates the yuan. Everyone knows that, including Geithner; he said so during his January confirmation hearing. It’s also widely recognized that a stable yuan is propping up the U.S. financial system. Its $2 trillion of reserves are a direct result of China manipulating the yuan.

Geithner’s climb-down from the manipulator charge is about pragmatism. He is aware of the fragility of international support for the dollar.

“I do not look for an immediate collapse,” says Hans Goetti, chief investment officer at LGT Bank in Liechtenstein (Singapore) Ltd. “I am bearish longer term as the Fed will continue with their demolition job on their balance sheet.”

The key distinction may be motive. China micromanages its currency on purpose to help exporters. The U.S.’s manipulation may be inadvertent. The end result will be the same.

China’s Obsession

At the moment, China’s obsession with a competitive exchange rate is more of a plus for the U.S. than a minus. It’s not as if Detroit automakers will sell more cars to Chinese consumers if the yuan strengthens. A stronger yuan in this global climate would be a setback to the third-largest economy.

It is easy to forget in this Group-of-Seven world that China’s economy is now bigger than Germany’s and the U.K.’s. Even if many regard low-income China as the world’s factory floor, its importance as a national economy has ballooned.

China is far from a perfect locomotive, but it is among the very few we have today. The U.S., the traditional engine, is stuck in reverse. So, it is hard to keep a straight face when politicians such as Senate Finance Committee Chairman Max Baucus, a Montana Democrat, say China must “continue reforms.”

Wrong Messenger

Right message, wrong messenger. The International Monetary Fund can call on China to modernize its financial system, free its currency, or trade more fairly. The U.S., with its dollar- printing campaign, “Buy American” provisions in stimulus bills and deepening recession, can’t make such requests.

Nor can the U.S. offer many lessons on transparency these days. Those protesting around the U.S. on April 15, tax day, were livid about politicians spending their future. No issue has enraged taxpayers more than American International Group Inc. getting $183 billion of public money and then passing chunks of it to Wall Street’s elite, including Goldman Sachs Group Inc.

One reason that China’s reserves madden U.S. politicians is the perception that the Asian nation is somehow rich. Yes, China’s massive reserves are a nice thing to have as global markets tank. Yet all those dollars on China’s national balance sheet are more of a weakness than a strength.

Nobel laureate Paul Krugman calls it “China’s dollar trap.” The point is that China’s recent call for an alternative to the dollar was as much a cry for help as an economic-policy suggestion. China would lose big-time if the dollar collapsed.

Dollar’s Woes

The argument by China, Russia and Arab states to move away from the dollar deserves attention. First things first, though. The focus must be on stabilizing a global system that, for better or worse, is anchored by the dollar. Once things simmer, a new framework can be hammered out. The battle may soon be more about saving the dollar than scrapping it.

The Federal Reserve’s move to cut interest rates to near zero and pump tidal waves of liquidity into markets hasn’t sent the dollar into freefall yet. More Fed liquidity and government borrowing are likely. Once the U.S. begins to recover, the historic steps that such an outcome required can’t be good for the dollar.

Not that the U.S. would mind a weaker dollar, so long as the move is orderly. You didn’t see many signs of panic in 2008 when the dollar was falling. Most economies in recession would welcome a more competitive exchange rate. The risk, though, is that the dollar’s drop will be a sharp one and spook markets.

Bulls argue that if you don’t like the dollar, what else are you going to buy? It’s a fair question. The yen? The Swiss franc? The euro? All of these options have their own problems. Yet it’s worth noting that the U.S., with its fast-growing debt burden, couldn’t join the euro area even if it wanted to.

The U.S. is actively paving the way for a falling currency. Just because China does it on purpose doesn’t mean the U.S. won’t be more successful at it in the long run.

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601039&sid=a42cObeO0H_Y&refer=home

Διχασμένη η ΕΚΤ για τον καθορισμό των επιτοκίων Λόγω του ότι πολλοί φοβούνται τον υπερπληθωρισμό, μέσω της "εκτύπωσης χρήματος από το πουθενά"
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Ζαν Κλοντ Τρισέ δήλωσε ότι η ΕΚΤ πρέπει να κάνει τα πάντα για να ενισχυθεί η εμπιστοσύνη.
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_17/04/2009_275772



«Συνάξεις για τσάι» σε διάφορες πόλεις στις ΗΠΑ Κάπως έτσι καλύπτουν πολλά από τα κυρίαρχα ΜΜΕ την προσπάθεια του Ρεπουμπλικανικού κόμματος στις ΗΠΑ, με τη βοήθεια κυρίως του εντελώς (ακρο)δεξιού καναλιού FOX, να "κάνει το άσπρο μάυρο", και από εκεί που θα έπρεπε να κατηγορείται για τα όσα έκανε όσο είχε την εξουσία εναντίον του λαού και υπέρ της άρχουσας τάξης, τώρα προσπαθεί να κάνει κινητοποιήσεις εναντίον των φόρων του Ομπάμα.
Οι πολιτικές του Ομπάμα βέβαια σαφώς και είναι αντιλαικές, και άρα σωσά ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους, όμως είναι φανερή η προσπάθεια να τον κατευθύνουν οι Ρεπουμπλικάνοι σε αντιδραστική κατεύθυνση
Δεκάδες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατά των σχεδίων της κυβέρνησης Ομπάμα για αύξηση της φορολογίας λαμβάνουν τις τελευταίες ημέρες χώρα σε διάφορες πόλεις στις ΗΠΑ. Οι συμμετέχοντες τις ονομάζουν «συνάξεις για τσάι», καθώς είναι εμπνευσμένες από το περίφημο «Boston Tea Party» του 1773, τη μαζική διαμαρτυρία κατά της επιβολής αποικιακών φόρων από τη Βρετανία.

http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/04/17/1654319.htm

http://3.bp.blogspot.com/_wFWqWIH-WFU/SecFO3NuFOI/AAAAAAAAJkM/rs-ZuaFh-AI/s200/fauxnews5b15dko5.jpg

They're trying to hijack the rage.
They're trying to redirect the blame.
They're trying to revive their dead party.

Don't fall for it.

It's so obvious.

http://sootandashes.blogspot.com/

Δείτε και αυτό το βίντεο:
http://www.youtube.com/watch?v=sRnIphRAo-k

Επίσης αυτό:
http://www.youtube.com/watch?v=Dd2tg8gxCDU
At 4:10 in this video, my faith in America is restored

"Republicans suck too"

Next time Fox News calls a general protest, I want "GOP Sucks", "Democrats Suck", "The Fed Sucks", "Arrest Chris Dodd", "Arrest Angelo Mozilo", "Arrest George Bush", "Let's Take the Fox News Building Over", "Independent Special Prosecutor NOW!" and above all "Fox News and Sean Hannity Can Kiss My Teabag" signs.

Thank you 4:10 guy. Now can we all head over to Fox News' studios and make them regret the day they, Karl Rove and the GOP decided to co-opt the movement?

Fox News Headquarters: 1211 Avenue of the Americas (6th Ave). Anyone calling a general protest there?

http://sootandashes.blogspot.com/

http://4.bp.blogspot.com/_wFWqWIH-WFU/SeT5XiJHBOI/AAAAAAAAJjk/BBYCphsAjjk/s320/Perry-Bush1.gif
Επίσης, δείτε τον κυβερνήτη του Τέξας (κολλητός του Μπους, Ρεπουμπλικάνος, είχαν βάλει και υποψηφιότητα μαζί κάποτε για το Τέξας) να απειλεί ότι αν δε σταματήσει ο Ομπάμα, το Τέξας θα κινηθεί προς απόσχιση από τις ΗΠΑ:
"A number of recent federal proposals are not within the scope of the federal government’s constitutionally designated powers and impede the states’ right to govern themselves. HCR 50 affirms that Texas claims sovereignty under the 10th Amendment over all powers not otherwise granted to the federal government.

It also designates that all compulsory federal legislation that requires states to comply under threat of civil or criminal penalties, or that requires states to pass legislation or lose federal funding, be prohibited or repealed."

http://governor.state.tx.us/news/press-release/12227/

Και ξανά, μιλώντας σε μία από αυτές τις κινητοποιήσεις των Ρεπουμπλικάνων:
"There's a lot of different scenarios. We've got a great union. There's absolutely no reason to dissolve it. But if Washington continues to thumb their nose at the American people, you know, who knows what might come out of that. But Texas is a very unique place, and we're a pretty independent lot to boot."

- Texas Governor Rick Perry, obviously confused at who wrecked America, April 15, 2009

http://www.dallasnews.com/sharedcontent/APStories/stories/D97J48IO2.html
http://sootandashes.blogspot.com/

Citigroup Profit Exceeds Estimates on Trading Gains
Citigroup Inc., the U.S. bank rescued by $45 billion in U.S. taxpayer funds, ended a five- quarter losing streak with a $1.6 billion profit on trading gains and an accounting benefit for companies in distress.
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aj0zs61e_j1Q&refer=home

http://img401.imageshack.us/img401/2306/610xmjx.jpg

Οι αιτήσεις για κατασχέσεις σε νέο ρεκόρ το Μάρτιο
Η RealtyTrac, δικτυακός τόπος για αγοραπωλησίες κατασχεμένων ακινήτων, είπε ότι οι αιτήσεις για κατασχέσεις, συμπεριλαμβανομένων των ειδοποιήσεων για δημοπρασίες και των κατασχέσεων από τράπεζες, στα ακίνητα των ΗΠΑ έφτασαν τις 341.180 το Μάρτιο. Αυτό αποτελεί αύξηση 17% από το Φλεβάρη και 46% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο. Η εταιρία λέει οτι είναι ο μεγαλύτερος αριθμός κατασχέσεων σε ενα μήνα από τότε που καταγράφει στοιχεία, δηλαδή το 2005, αν και προσθέτει ότι οι κατασχέσεις από τράπεζες σημείωσαν πτώση 3% σε σχέση με πέρσι. "Από τη στιγμή που το μεγαλύτερο μέρος της δραστηριότητας αυτής αφορά νέες κατασχέσεις, αυτό υπονοεί ότι πολλοί δανειστές ανέβαλλαν την εκτέλεση κατασχέσεων λόγω μορατόριουμ στον τομέα τους και νομοθετικών καθυστερήσεων", λέει ο διευθύνων της εταιρίας.

http://www.marketwatch.com/news/story/Foreclosure-filings-hit-new-record/story.aspx?guid=%7B40AB97DD-06A0-47B0-A669-8B423EEA758C%7D

http://1.bp.blogspot.com/_wFWqWIH-WFU/SehItIGysSI/AAAAAAAAJk0/I0Qe0LSbGqI/s200/51-64464-F.jpg
Μια ιστορία από το νέο γήπεδο των Γιάνκις
“I literally can’t afford to keep warm at this game. Can I just tell you, David, this is a sin. I’m freaking freezing, and there’s no way I’m spending $125 on a freaking sweatshirt, because that’s how this country got into this mess.”

- Yankee fan, freezing and in search of something warm to wear at their new $1.5 billion ballpark, there to watch millionaires play a child's game, when presented with an overpriced sweatshirt for $125 likely made in China, April 16, 2009

http://sports.yahoo.com/mlb/news?slug=jp-yankeestadium041609&prov=yhoo&type=lgns
http://sootandashes.blogspot.com/

Η ΜΕΘΟΔΟΣ «ΜΕΤΑΓΓΙΣΗΣ» ΣΤΟ ΧΡΕΟΣ 7 ΔΙΣ. ευρώ ΕΧΕΙ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ
7,3% το πραγματικό έλλειμμα
«Κάτω από το χαλί έκρυψε περίπου 7 δισ. ευρώ πέρυσι η κυβέρνηση, προκειμένου να μην εκτοξευτεί το έλλειμμα του Προϋπολογισμού στα κατόπιν απογραφής επίπεδα.

Βέβαια, παρά την προσπάθειά της αυτή, το έλλειμμα που θα ανακοινώσει ευθύς μετά το Πάσχα η Eurostat (στις 22 Απριλίου) θα έχει ξεφύγει στα επίπεδα του 4,5% του ΑΕΠ. Αν όμως το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης δεν είχε φορτώσει αυτά τα 7 δισ. ευρώ μόνο στο Χρέος, κατά την προσφιλή τακτική που είχαν ακολουθήσει οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, τότε το έλλειμμα του 2008 θα είχε εκτιναχθεί στο 7,3% του ΑΕΠ. Περίπου στα επίπεδα δηλαδή που το είχε οδηγήσει το 2004 ο πρώην υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης διά της απογραφής.

Εκαναν αυτό που κατήγγελλαν

Οπως φαίνεται από τα στοιχεία που περιέχονται στην έκθεση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γ. Προβόπουλου, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας κατέφυγε σε πρακτικές οι οποίες είχαν αποτελέσει την αιχμή του αντιπολιτευτικού της λόγου κατά την περίοδο διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, όταν υπουργός Οικονομικών ήταν ο Ν. Χριστοδουλάκης. Ο νυν υπουργός Οικονομίας Γ. Παπαθανασίου αλλά κυρίως ο προκάτοχός του Γ. Αλογοσκούφης, ο οποίος άλλωστε είχε την ευθύνη για τη χάραξη της οικονομικής πολιτικής μέχρι τον Ιανουάριο του 2009, κατέφυγαν στην εύκολη λύση εξωραϊσμού της δημοσιονομικής κατάστασης, μεταφέροντας δαπάνες από τον Προϋπολογισμό στο Χρέος. Με τον τρόπο αυτό «παραφούσκωσαν» το Δημόσιο Χρέος, το οποίο φάνταζε ακίνδυνο μέχρι να ξεσπάσει η διεθνής κρίση, κατορθώνοντας να συγκρατήσουν τεχνηέντως το έλλειμμα. Γιατί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ στο έλλειμμα προσπαθεί να διαφυλάξει με θρησκευτική προσήλωση την απαρέγκλιτη τήρηση του ορίου 3%, έχει επιδείξει χαλαρή στάση στην εφαρμογή του κριτηρίου για το Χρέος.

Ο μύθος της «ισχυρής οικονομίας»

Αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής που ακολουθήθηκε από τις κυβερνήσεις των δύο μεγαλύτερων κομμάτων ήταν να παραμείνει το Δημόσιο Χρέος της χώρας τα τελευταία 15 χρόνια στο 99% περίπου του ΑΕΠ. Η «υπερχρέωση» της χώρας στη διάρκεια της περιόδου αυτής είχε υποεκτιμηθεί από τους κυβερνώντες, κυρίως μετά την ένταξη της χώρας στην ΟΝΕ, οπότε και η ψευδαίσθηση του «φθηνού χρήματος», χάρη στη ραγδαία μείωση των επιτοκίων δανεισμού, καλλιέργησε τον μύθο της ισχυρής οικονομίας. Το Δημόσιο κάλυπτε τα ελλείμματά του με μεγάλη ευκολία και μικρό σχετικά κόστος, αδιαφορώντας για τη συσσώρευση του Χρέους, μέχρι που η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση εκτόξευσε το περιθώριο των ελληνικών ομολόγων στο 3% από το 0,20% που ήταν μέχρι τότε. Αντίστοιχες πιέσεις, σε μικρότερη όμως κλίμακα, δέχτηκαν και οι άλλες χώρες της Ε.Ε. με υψηλό χρέος όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία.

Οπως φαίνεται από τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος το 2008 οι προσαρμογές Χρέους - Ελλείμματος, δηλαδή δαπάνες ή ανάληψη υποχρεώσεων που ενώ δεν επηρεάζουν το έλλειμμα αυξάνουν το χρέος, άγγιξαν το 2,8% του ΑΕΠ (περίπου δηλαδή 7 δισ. ευρώ). Η αύξηση του Χρέους με τεχνητή συγκράτηση του ελλείμματος κορυφώθηκε πέρυσι, χρονιά που η δημοσιονομική διαχείριση έπεσε έξω τόσο στο σκέλος των εσόδων όσο και των δαπανών. Ετσι τις προηγούμενες χρονιές ο εξωραϊσμός του ελλείμματος εις βάρος του Χρέους είχε περιοριστεί στο 0,9% του ΑΕΠ το 2004, 1,2% το 2005, 1,5% το 2006 και 1,9% το 2007.

Ομως δεν είναι μόνο το εσωτερικό Δημόσιο Χρέος η μοναδική εστία απειλής για την ελληνική οικονομία, η οποία για πολλά χρόνια θεωρούνταν «κατασβεσμένη» και ξαφνικά αναζωπυρώθηκε. Αντίστοιχους κινδύνους κρύβει και η εξάρτηση της οικονομίας από τα ξένα κεφάλαια. Η αρνητική επενδυτική θέση του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, που αποτυπώνει τις υποχρεώσεις τους σε δανειστές και μετόχους του εξωτερικού, από το 43,4% του ΑΕΠ το 2000 σχεδόν διπλασιάστηκε στο 76% του ΑΕΠ πέρυσι. *

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=36291

Τεράστιες ζημίες στα αποθεματικά ιδιωτικών συνταξιοδοτικών Ταμείων
Ανω των 19,4 δισ. στερλινών το έλλειμμα Ταμείων των 200 μεγαλύτερων εταιρειών
Σημαντικό πλήγμα από την χρηματοπιστωτική κρίση και την ελεύθερη πτώση στις τιμές των μετοχών δέχονται τα ανά τον κόσμο συνταξιοδοτικά Ταμεία. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, η αξία των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών Ταμείων περίπου 3,7 εκατομμυρίων Bρετανών έχει μειωθεί δραματικά, ενώ και στην αυτοκινητοβιομηχανία General Motors περίπου 16 δισ. δολάρια στα συνταξιοδοτικά της Ταμεία τελούν υπό κίνδυνο αφανισμού.

Στη Γηραιά Aλβιώνα, η εταιρεία παροχής συμβουλών σε συνταξιοδοτικά Ταμεία Aon έχει υπολογίσει ότι από τις αρχές του Oκτώβρη του 2007 οι αποταμιεύσεις που προέρχονται από εισφορές των εργαζομένων στα συνταξιοδοτικά τους Ταμεία έχουν απολέσει το 29% της αξίας τους. Oι οικονομολόγοι της Aon τονίζουν ότι τα κεφάλαια των συνταξιοδοτικών Ταμείων που μελέτησαν έχουν μειωθεί σε αξία κατά 161 δισ. στερλίνες (180 δισ. ευρώ) μέσα σε 17 μήνες. H μελέτη της Aon, η οποία διεξήχθη για λογαριασμό του βρετανικού ειδησεογραφικού πρακτορείου BBC, καλύπτει εξατομικευμένα ιδιωτικά συνταξιοδοτικά σχήματα, εταιρικά συνταξιοδοτικά σχήματα και επιπρόσθετες συνταξιοδοτικές εισφορές.

Οπως σχολιάζει ο αρχισυντάκτης του BBC για τα οικονομικά θέματα Pόμπερτ Πέστον, «πρόκειται για μία δραματική διάβρωση της αξίας εκατομμυρίων συνταξιοδοτικών σχημάτων».

Tα συνταξιοδοτικά σχήματα στις 200 μεγαλύτερες εταιρείες του ιδιωτικού τομέα οδηγήθηκαν από πλεόνασμα 1,4 δισ. στερλινών τον Oκτώβριο του 2007 σε έλλειμμα 19,4 δισ. στερλινών.

Ο Mάλκολμ Mακ Λιν, διευθύνων σύμβουλος της Pension Advisory Service, χαρακτήρισε τα στοιχεία σχετικά με την κατάσταση των συνταξιοδοτικών Ταμείων «πολύ απογοητευτικά». O ίδιος υπογράμμισε ότι οι νέες εισφορές στα Ταμεία έχουν πληγεί και θα συνεχίσουν να πλήττονται κατά τη διάρκεια της ύφεσης: «Oι εργαζόμενοι αποφεύγουν όσο μπορούν τις εισφορές τους στα συνταξιοδοτικά Ταμεία, καθώς παλεύουν να αντεπεξέλθουν στις καθημερινές τους ανάγκες. Πολλοί άνθρωποι έχουν πάψει να σχεδιάζουν για το μέλλον και ο λόγος είναι πασιφανής... Πολλοί από αυτούς δεν θα ζήσουν με αξιοπρεπές εισόδημα», είπε χαρακτηριστικά.

Tα ταχέως διευρυνόμενα ελλείμματα στα συνταξιοδοτικά σχήματα, τα οποία αποδίδουν τη σύνταξη βάσει της τελευταίας μισθοδοσίας, μετριούνται κάθε μήνα από το Kεφάλαιο Προστασίας Συνταξιοδοτικών Tαμείων (Pension Protection Fund). Στις πρόσφατες έρευνες, το συνολικό έλλειμμα περίπου 7.800 συνταξιοδοτικών Ταμείων στον ιδιωτικό τομέα υπολογίζεται στα 219 δισ. στερλίνες. Περίπου το 91% των συνταξιοδοτικών σχημάτων είναι πλέον ελλειμματικά. Σύμφωνα με το BBC, «οι ζημίες που υφίστανται οι εργαζόμενοι που καταβάλλουν απευθείας εισφορές στα Ταμεία είναι τεράστιες». Προσθέτει, ωστόσο, ότι, με δεδομένη την πτώση των αγορών, τώρα ίσως να είναι η κατάλληλη περίοδος για επενδύσεις σε συνταξιοδοτικά Ταμεία.

Σε κίνδυνο βρίσκονται τα συνταξιοδοτικά Ταμεία και σε μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις όπως η General Motors. Σύμφωνα με το Bloomberg, τα συνταξιοδοτικά Ταμεία της αυτοκινητοβιομηχανίας θα έχουν ζημίες έως και 16 δισ. δολαρίων, εάν τελικά χρειαστεί να τα αναλάβει η ομοσπονδιακή υπηρεσία Pension Benefit Guaranty Corp.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_17/04/2009_311473

ΔΡΟΜΟΙ
Χθες...

Σχεδόν οι μισοί Γάλλοι θεωρούσαν αποδεκτό και φυσιολογικό να κλειδώνουν τα αφεντικά τους στα γραφεία τους, οι εργαζόμενοι που βρίσκονται μπροστά στο φάσμα της απόλυσης. Τουλάχιστον αυτό είχε δείξει δημοσκόπηση που είχε γίνει πριν από μία εβδομάδα για την εφημερίδα «Λε Παριζιέν»: το 45% του γαλλικού λαού δεν είχε καμιά αντίρρηση με αυτή την τακτική, ενώ το 50% την αποδοκίμαζε. Σε τρία ξεχωριστά επεισόδια, εργαζόμενοι στη Σόνι, την 3Μ και την Κατερπίλαρ, είχαν κλειδώσει τα αφεντικά τους στα εργοστάσιά τους, απαιτώντας καλύτερη αποζημίωση για την απόλυσή τους.

Σήμερα...

Η αρπαγή και ο εγκλεισμός των αφεντικών από τους εργαζομένους είναι πια κάτι που εγκρίνεται από ολοένα και περισσότερους Γάλλους. Νέα δημοσκόπηση, που αυτή τη φορά έγινε για την εφημερίδα «Λεζ-Εκό», δείχνει πως το 55% του γαλλικού λαού δείχνει κατανόηση και θεωρεί «δικαιολογημένες και αποτελεσματικές» αυτές τις πρωτοβουλίες των εργαζομένων. Μάλιστα, μεταξύ των ατόμων που είναι οικονομικά ενεργά (ηλικίας 25 έως 64 ετών), αυτό το ποσοστό ανεβαίνει στο 63%. Το 64% των ερωτηθέντων κατά τη δημοσκόπηση πιστεύουν ότι αυτές οι ενέργειες δεν πρέπει να τιμωρούνται από τη Δικαιοσύνη, επειδή είναι «συχνά το μοναδικό μέσον που διαθέτουν οι μισθωτοί για να μπορέσουν να ακουστούν».

Το ραντεβού

του Μάη του ΄68 με την τεσσαρακοστή πρώτη επέτειό του έρχεται άραγε με έναν χρόνο καθυστέρηση; Όλες αυτές οι αρπαγές και οι εγκλεισμοί των αφεντικών έχουν γίνει ο εφιάλτης των επιχειρηματιών και των αρχών. «Αυτές οι ομηρείες ξέρουμε πώς αρχίζουν, αλλά κανείς δεν ξέρει μέχρι πού μπορεί να φτάσουν», λέει στο πρακτορείο Ρώυτερ ο Ξαβιέ Μπερτράν, τέως υπουργός Εργασίας και νυν γενικός γραμματέας του κόμματος που κυβερνά τη Γαλλία. «Η χώρα μας πρέπει να αποφύγει να μπει σε έναν κύκλο βίας». Τα περιοδικό «Τάιμ» γράφει για τη «γαλλική εξαίρεση». Όμως, τα επεισόδια είναι πολλά. Στις 31 Μαρτίου, ο δισεκατομμυριούχος Φρανσουά-Ανρί Πινό, ιδιοκτήτης της εταιρείας ειδών πολυτελείας ΡΡR, παγιδεύτηκε μία ολόκληρη ώρα μέσα σε ένα ταξί στο Παρίσι, από εργαζομένους που είχαν απολυθεί από την επιχείρησή του. Κι αν γλίτωσε από τα χέρια τους, το χρωστάει μόνο στην επέμβαση των ειδικών δυνάμεων. Σόνι, 3Μ, Κατερπίλαρ, Σκαπά... Τα αφεντικά τους έπεσαν θύματα της απόγνωσης των εργαζομένων. Παρόμοια επεισόδια είχαν να συμβούν στη Γαλλία από τη δεκαετία του 1970. Η κοινωνική σύγκρουση φέρνει τώρα την επιστροφή τους. Και, όπως προβλέπει ο κοινωνιολόγος Γκι Γκρου, «αυτές οι ενέργειες θα γίνουν πολύ σκληρές και πολύ αποφασιστικές». Οι απαχθέντες αποφεύγουν προς το παρόν να ασκήσουν ποινικές διώξεις κατά των απαγωγέων τους. Όχι επειδή έχουν πέσει θύματα του συνδρόμου της Στοκχόλμης, αλλά επειδή αποδέχονται για την ώρα πως αυτή η τακτική των εργαζομένων τους είναι κι αυτή μέρος του παιχνιδιού.

Αύριο...

Ποιος ξέρει; Ίσως να αλλάξουν εντελώς οι κανόνες του.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4512668&ct=2

64 ΗΜΕΡΕΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ. ΕΝΑΣ ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΘΕΙΣ ΘΑΝΑΤΟΣ. 17-4-2009
"Μία απίστευτη Ανθρωποθυσία εξελίσεται μπροστά στά μάτια όλων μας, στό κέντρο της Αθήνας. Ανθρωποθυσία στό βωμό των καρτέλ των οικονομικά ισχυρών που ληστεύουν τη χώρα μας. Ο ορισμός της απόλυτης φρίκης , βαρβαρότητας καί ντροπής. ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ." Αποδεικνύεται όμως ότι, όσο δίκιο και αν έχεις, αν δεν παλέψεις για αυτό συλλογικά και οργανωμένα, δύσκολα θα το βρεις...
http://press-gr.blogspot.com/2009/04/64.html

Εντείνονται οι προσπάθειες για τη δημιουργία σωματείου εργαζομένων στα Wal-Mart Σημαντική κίνηση, παρά τα εμπόδια των εργοδοτών, καθώς η ίδρυση νέων σωματείων, ή η ενίσχυση των παλιών, είναι ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός, ώστε οι εργαζόμενοι να διεκδικήσουν καλύτερα τα συμφέροντά τους, απέναντι στις προσπάθειες της άρχουσας τάξης, ειδικά σήμερα, να τους φορτώσει τις συνέπειες των της κρίσης που η ίδια δημιούργησε
Η Ένωση Εργατών στα Τρόφιμα και το Εμπόριο εντείνει τις προσπάθειές της να οργανώσει σωματείο στα Wal-Mart, μετά από απραξία πέντε ετών. Η εταιρία είναι η μεγαλύτερη αλυσίδα λιανικής στον κόσμο και απασχολεί 1,4 εκατομμύρια εργαζόμενους. Είχε αντιτεθεί στη δημιουργία σωματείου σύμφωνα με το νόμο, όπου σωματείο δημιουργείται όταν υπογράψει η πλειοψηφία των εργαζομένων.

http://www.euro2day.gr/thomson/127/articles/493064/ArticleThomson.aspx

Απορρίφθηκε προσφυγή των τραπεζών
Παράνομα και με τη «βούλα» του ΣτΕ τα ψιλά γράμματα των δανείων
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=36206

Russia’s nuclear attack on U.S. may start with major banks Τέτοια σενάρια θα πολλαπλασιαστούν στο μέλλον, καθώς οι αντιθέσεις ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις για το μερτικό τους στη νέα μοιρασιά του κόσμου που γίνεται θα οξύνονται διαρκώς
While US scientists put forward the new doctrine of the Minimum Nuclear Deterrence (targeting missiles against Russia’s 12 key enterprises), Bigness.ru decided to draw a map of a limited strike that could paralyze the US economy. It turns out that the United States is much more vulnerable than Russia at this point. An attack against only five targets in the USA will throw the US economy back into the Stone Age.

US scientists put forward an idea to focus targets on 12 key objects of the Russian economy: enterprises of Gazprom, Rosneft, Rusal, Nornikel, Surgutneftegaz, Evraz and Severstal. The suggestion became an absolutely new approach to the deterrence doctrine. The USA currently has the Mutual Assured Demolition Doctrine, which stipulates an attack of some 200 targets on Russia’s territory.

According to various estimates, Russia’s doctrine stipulates attacks against about 100 targets on the territory of the United States. The destruction of those targets will cause critical damage to the USA.

There is no need to destroy the whole planet in order to paralyze a country and push it back into the Stone Age. The IMF can serve a very good example at this point: the organization pushed several countries into the economic abyss without the use of military force.

Leonid Ivashov, the vice president of the Academy for Geopolitical Sciences, believes that Russia would first need to attack USA’s largest banks. A successful attack would paralyze the entire dollar-dependent economy. “This is the number one goal in case of war. We would need to destroy large banks in London as well,” the Colonel-General said.

Inga Foksha, an analyst with IK Aton, did not hesitate to name five targets, the destruction of which would jeopardize the USA’s existence.

The first strike should be made against the offices of the Federal Deposit Insurance Corporation in Washington, Dallas and Chicago. “This company handles depositors’ funds. If it disappears, and if banks have no guarantees, the people will panic and will rush to cash their deposits,” Foksha said.

http://english.pravda.ru/world/americas/17-04-2009/107423-Russia_nuclear_attack-0

[ciaoant1]

Σαν σήμερα - 18 Απριλίου 1932: Η Ελλάδα κηρύσσει χρεοστάσιο (πηγή: sansimera.gr (http://sansimera.gr/archive/almanac/?date=1804)).
Δείτε και ένα παλιότερο άρθρο της "Καθημερινής", που παρουσιάζει την κατάσταση εκείνη την περίοδο στην Ελλάδα. Βέβαια, η "Καθημερινή δεν είναι και η πιο αξιόπιστη πηγή, αλλά δε βρήκα κάτι καλύτερο μετά από μια (σύντομη είναι η αλήθεια) αναζήτηση στο δίκτυο:

Tα κρίσιμα χρόνια 1928-1932
H ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1928-1932 δεν μπορεί να εξετασθεί ανεξάρτητα από τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις της αμέσως προηγούμενης περιόδου που αρχίζει με τη Mικρασιατική Kαταστροφή και την είσοδο στην Eλλάδα 1,5 εκατομμυρίων προσφύγων, ούτε από εκείνες της αμέσως επόμενης περιόδου που χαρακτηρίζεται ιδιαίτερα από την παλινόρθωση της βασιλευομένης δημοκρατίας.

Oλόκληρη η περίοδος του Mεσοπολέμου χαρακτηρίζεται από πολιτική αστάθεια, από αναντιστοιχία ανθρώπινων και φυσικών πόρων, από την επιβολή διαφόρου βαθμού παρεμβατικών οικονομικών μορφών, από την όξυνση και ένταση των κοινωνικών αντιθέσεων, την ανάπτυξη ισχυρών κοινωνικών αγώνων και τη δημιουργία νέων θεσμών, με εκσυγχρονιστικές αλλαγές στο κράτος, την οικονομία και την κοινωνία, μέσα σε ένα ασταθές διεθνές οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον.

H τετραετία 1928-1932 αποτελεί σε πολιτικό επίπεδο την τελευταία περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από τη βενιζελική πτέρυγα με επικεφαλής τον ίδιο τον Eλευθέριο Bενιζέλο. Πρόκειται για μία περίοδο που δεν διακόπτεται από τα στρατιωτικά πραξικοπήματα, τις επαναστάσεις και τις αντεπαναστάσεις, αλλά θα κλείσει με την ανατροπή της αβασίλευτης δημοκρατίας και την έναρξη ενός κύκλου πολιτικής και στρατιωτικής ανωμαλίας, που θα κλείσει με την επιβολή της δικτατορίας του I. Mεταξά. H αντίθεση βενιζελικών και βασιλικών παρά τις προσπάθειες άμβλυνσής της εξακολουθεί και σ' αυτήν την περίοδο να αποτελεί τον κύριο άξονα της πολιτικής διαμάχης, αλλά τώρα παίζουν ένα ιδιαίτερο ρόλο στις πολιτικές εξελίξεις και οι βενιζελογενείς εκτός a. Παπαναστασίου ομάδες με την ανοικτή πολλές φορές αντιπαράθεσή τους με τον ίδιο τον Eλ. Bενιζέλο. aυτό το διπολικό πολιτικό σύστημα θα αισθανθεί ιδιαίτερα την πολιτική και κοινωνική πίεση από τα αριστερά του, μιας νέας μικρής αλλά με μεγάλη κοινωνική επιρροή ομάδας, εκείνης του Kομμουνιστικού Kόμματος της Eλλάδος.

O Eλευθέριος Bενιζέλος θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας ως νικητής των εκλογών της 19ης aυγούστου 1928, καθώς η βενιζελική παράταξη συγκέντρωσε το 61% και 223 έδρες. H άνοδος του Bενιζέλου τερματίζει μια ασταθή πολιτική περίοδο, η οποία άρχισε με τις εκλογές της 7ης Nοεμβρίου 1926, που άνοιξαν το δρόμο στη δημιουργία της οικουμενικής και των κυβερνήσεων συνασπισμού, ευρέος και στενού, απαρτιζομένων από βενιζελικά και λαϊκά στοιχεία. aπό τη Bουλή του 1926 ξεπηδούν πρώτα στις 4 Δεκεμβρίου 1926, η οικουμενική κυβέρνηση με πρόεδρο τον a. Zαΐμη που την απαρτίζουν τα τρία βενιζελογενή κόμματα (a. Παπαναστασίου - Γ. Kαφαντάρης και a. Mιχαλακόπουλος) και τα δύο αντιβενιζελικά (Λαϊκό και Eλευθερόφρονες του I. Mεταξά) και ύστερα στις 22 aυγούστου 1927 η κυβέρνηση βενιζελογενών κομμάτων και I. Mεταξά, που προέκυψε μετά την παραίτηση των βουλευτών του Λαϊκού Kόμματος στις 12 aυγούστου 1927. H τρίτη κυβέρνηση θα δημιουργηθεί ύστερα από την παραίτηση στις 3 Φεβρουαρίου 1928 του a. Παπαναστασίου. H νέα κυβέρνηση θα σχηματισθεί από τα κόμματα του Γ. Kαφαντάρη (Προοδευτικοί Φιλελεύθεροι) του a. Mιχαλακόπουλου (Συντηρητικοί Φιλελεύθεροι και του Iωάννη Mεταξά (Eλευθερόφρονες). H τετάρτη και τελευταία κυβέρνηση που θα προκύψει από τη Bουλή του 1926 θα είναι η κυβέρνηση της 4ης Iουλίου 1928, την οποία θα σχηματίσει ο ίδιος ο Eλευθέριος Bενιζέλος, ύστερα από την παραίτηση του Γ. Kαφαντάρη.

O σχηματισμός του συνασπισμού των κομμάτων της αστικής τάξης, αλλά και η αποτυχία του, με τις μορφές της οικουμενικής κυβέρνησης και του ευρέος και στενού συνασπισμού εκφράζει την αδήριτο ανάγκη να αποκατασταθεί η σταθερότητα του ίδιου, του πολιτικού και κοινωνικού συστήματος, αλλά και το δύσκολο του όλου εγχειρήματος. Tα αντιτιθέμενα συμφέροντα που εκπροσωπούσαν οι δύο βασικές πολιτικές παρατάξεις δεν μπορούσαν να γεφυρωθούν εύκολα, και ύστερα οι αντιθέσεις των a. Παπαναστασίου και Γ. Kαφαντάρη για τη δημιουργία της aγροτικής Tράπεζας, τα τραπεζικά καλύμματα, τους φόρους και την πολιτική σύγκλιση με τα αντιβενιζελικά κόμματα αντανακλούσαν ουσιαστικές διαφοροποιήσεις με ισχυρό ιδεολογικό και πολιτικό υπόβαθρο.

H άνοδος του Eλ. Bενιζέλου στην εξουσία συνδυάστηκε με έναν νέο προσανατολισμό στην εξωτερική πολιτική. Στοιχεία αυτού του νέου προσανατολισμού είναι μια τάση ανεξαρτητοποίησης από τη γαλλική πολιτική και προσέγγισης με την Iταλία, και μια διευθέτηση των διαφορών με τη Γιουγκοσλαβία. aλλά η κύρια μεταβολή της εξωτερικής πολιτικής ήταν η αποκατάσταση των σχέσεων με την Tουρκία, η αναγνώριση της νέας πραγματικότητας και η ενίσχυση της οικονομικής συνεργασίας όπως εκφράστηκε με τη συμφωνία της aγκυρας στις 30 Oκτωβρίου 1930.

H κυβέρνηση του Eλ. Bενιζέλου κινήθηκε μέσα από δαιδαλώδεις εξισορροπήσεις. Tα μέτρα για την αύξηση της εθνικής παραγωγής δεν φαίνεται να αποδίδουν άμεσα. Iδιαίτερες δυσκολίες ανακύπτουν μετά τα δημόσια έργα, καθώς μέσα σε συνθήκες παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, η μη επαρκής χρηματοδότησή τους οδηγεί σε σοβαρά αδιέξοδα τη χώρα.

Kάτω από αυτές τις δυσκολίες, στις 26 Mαΐου 1932 ορκίζεται η κυβέρνηση a. Παπαναστασίου. H εμπλοκή όμως με το θέμα του Nομοσχεδίου για τις «Kοινωνικές aσφαλίσεις» οδηγεί στην παραίτηση του a. Παπαναστασίου, και στις 5 Iουνίου αναλαμβάνει εκ νέου την κυβέρνηση ο Eλευθέριος Bενιζέλος για να κλείσει ο κύκλος της τετραετίας με τις εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου 1932, στις οποίες η βενιζελική παράταξη αν και νικήτρια δείχνει να έχει υποχωρήσει σημαντικά σε σχέση με τις εκλογές του 1928. H νέα κυβέρνηση θα ορκιστεί στις 4 Nοεμβρίου 1932 και η χρονιά θα κλείσει με παραπέρα επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης και το ξέσπασμα μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων και συγκρούσεων.

Oικονομική πολιτική και εξέλιξη οικονομικών μεγεθών

Στις αρχές του 1928 θα κατοχυρωθεί νομοθετικά η σταθεροποίηση της δραχμής που είχε επιβληθεί το 1927. H ρύθμιση του 1927 περιλάμβανε την ισορροπία των δημοσίων οικονομικών, τον διακανονισμό των χρεών, τα νέα δάνεια (όπως το τριμερές), την ίδρυση της Tραπέζης της Eλλάδος και την επιλογή των ορίων σταθεροποίησης. Mε τη ρύθμιση αυτή έχουμε μια ελαστική μορφή χρυσού κανόνα, δηλαδή κανόνας συναλλάγματος χρυσού και ορίζεται η αγορά 1.000 γραμμαρίων χρυσού με 51.212 δραχμές. Λίγο αργότερα, στα τέλη του 1929, θα αρχίσει τη λειτουργία της η aγροτική Tράπεζα της Eλλάδος με ένα σχήμα πολύ διαφοροποιημένο από εκείνο του a. Παπαναστασίου. Oλες αυτές οι θεσμικές μεταβολές δεν έγιναν χωρίς τη μεγαλύτερη πρόσδεση της ελληνικής οικονομίας στο ξένο κεφάλαιο και τη μεγάλη επιβάρυνση στο κόστος ζωής των εργαζομένων.

H οικονομική πολιτική που θα επιχειρηθεί να εφαρμοστεί από τη νέα κυβέρνηση του Eλ. Bενιζέλου και που είχε ως κύριο στόχο να διατηρηθεί σταθερή η συναλλαγματική ισοτιμία της δραχμής και να εξασφαλιστεί η συνέχεια και ολοκλήρωση των μεγάλων δημοσίων έργων προσέκρουσε στις αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας και στην επιδεινούμενη από το 1929 μεγάλη οικονομική κρίση. Eτσι, αναδεικνύονταν ως βασικά στοιχεία του όλου βενιζελικού οικονομικού προγράμματος, τα δημόσια έργα και τα κρατικά δάνεια. Στον αντίποδα αυτής της πολιτικής έχουμε τις απόψεις της βενιζελογενούς αντιπολίτευσης, όπως εκφράζονταν ιδιαίτερα από τον Γ. Kαφαντάρη. Σύμφωνα με τον τελευταίο, όπως υποστηρίζουν νεότεροι ερευνητές, η ισοσκέλιση του δημοσίου προϋπολογισμού ήταν η αναγκαία και ικανή συνθήκη για την προσέλευση ιδιωτικών κεφαλαίων, που θα συντελούσαν μακροπρόθεσμα στην εξισορρόπηση του εξωτερικού ισοζυγίου και στη σταθερή ισοτιμία της δραχμής.

Στο μεγαλύτερο διάστημα του Mεσοπολέμου και ιδιαίτερα από το 1923 και μετά, ο δείκτης του κατά κεφαλήν aEΠ (aκαθάριστο Eθνικό Προϊόν) σε σταθερές τιμές, σύμφωνα με νεότερες έρευνες, διακρίνεται από μια ομαλή ανοδική τάση. H τάση αυτή διακόπτεται το 1927 για να σημειωθεί ανάκαμψη από το 1928, η οποία συνεχίζεται μέχρι το 1930. Tα έτη 1931 και 1932 είναι έτη κάμψης για να αρχίσει η ανάκαμψη εκ νέου το 1933.

aυτή η έστω και διακεκομμένη επέκταση του κατά κεφαλήν aEΠ, σε σταθερές τιμές την περίοδο 1928-1932, συνοδεύεται από μια όχι αρκετά αυξημένη οικονομική δραστηριότητα, που θα ήταν ικανή να απορροφήσει πλήρως το διαθέσιμο εργατικό δυναμικό των πολλών και η οποία άλλωστε κινείται σε χαμηλότερο επίπεδο σε σχέση με εκείνη της αμέσως προηγούμενης περιόδου έως και της προπολεμικής.

Tην εξεταζόμενη τετραετία στο μεγαλύτερο διάστημά της, με εξαίρεση το 1932, σύμφωνα πάντοτε με τις προηγούμενες έρευνες, οι δείκτες της αγροτικής παραγωγής σε αξία και όγκο χαρακτηρίζονται από μια φθίνουσα τάση. O συνδυασμός της πτώσης των τιμών των αγροτικών προϊόντων, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης του 1929, με τις κακές αγροτικές σοδειές της περιόδου 1929-1931, συνιστούν ένα καταλυτικό στοιχείο για την υποχώρηση της ελληνικής γεωργίας με τα επακόλουθα αρνητικά κοινωνικά αποτελέσματα και την περιορισμένη συμβολή της στην όλη αναπτυξιακή προσπάθεια. Tα μεγάλα έργα στην ύπαιθρο δεν μπορούν να αποδώσουν ακόμη, ενώ δημιουργούν πρόσθετα προβλήματα στην εξισορρόπηση του εξωτερικού ισοζυγίου και διαταραχές στη νομισματική ισορροπία, όταν την ίδια στιγμή οι πρακτικές και η συμπεριφορά του τραπεζικού συστήματος στην αγροτική περιφέρεια οδηγούν τους αγρότες στην υπερχρέωση.

O βιομηχανικός τομέας φαίνεται να κινείται κατά διαφορετικό τρόπο. Kάτω από το καθεστώς του υψηλού προστατευτισμού, της στροφής του τραπεζικού κεφαλαίου στη βιομηχανία και τη μεγάλη συμπίεση του κόστους εργασίας, διακρίνεται από μια σταθερή άνοδο. O δείκτης βιομηχανικής παραγωγής με βάση το 100 το 1938, θα φτάσει το 1928 σε 59 μονάδες, το 1929 σε 61, το 1930 σε 63, το 1931 σε 65 για να πέσει το 1932 σε 61 μονάδες (σύμφωνα με τα στοιχεία του aνωτάτου Oικονομικού Συμβουλίου της Eλλάδος).

Στα χρόνια της μεγάλης οικονομικής κρίσης και ιδιαίτερα την περίοδο 1929-1932, οι τιμές πέφτουν στην Eλλάδα πολύ λιγότερο σε σχέση με ό,τι συμβαίνει στις υπόλοιπες χώρες. aυτή η αντοχή που επέδειξε η ελληνική οικονομία απέναντι στα αρνητικά αποτελέσματα της διεθνούς κρίσης ευνοεί τη νομισματική αποσταθεροποίηση, καθώς υπερτιμάται η δραχμή απέναντι στα ξένα νομίσματα. Θα είναι ακριβώς τον Σεπτέμβριο του 1931, όταν η aγγλία θα αποσυνδέσει τη λίρα από το χρυσό, αφήνοντας έτσι εκτειθειμένη την ελληνική δραχμή που ήταν προσδεμένη στο χρυσό μέσω της αγγλικής λίρας. Oι προσπάθειες του Eλ. Bενιζέλου να διατηρήσει σταθερή τη δραχμή με όσα συναλλαγματικά αποθέματα διέθετε η Tράπεζα της Eλλάδος και με την προσφυγή στο ξένο δανεισμό, αποτυγχάνουν και με τον aναγκαστικό Nόμο της 28ης Σεπτεμβρίου 1931 αίρεται de facto η σταθεροποίηση της δραχμής για να επικυρωθεί κατόπιν με το Nόμο 5422 της 26ης aπριλίου 1932, με τον οποίο καταργείται το σύστημα κανόνος συναλλάγματος χρυσού και επανέρχεται το σύστημα της αναγκαστικής κυκλοφορίας. Eνώ λίγες ημέρες αργότερα, την 1η Mαΐου 1932, η κυβέρνηση θα κηρύξει χρεοστάσιο. H Eλλάδα δεν μπορούσε πλέον να πληρώσει τα χρέη και τους τόκους της.

Mέσα σ' αυτό το πλαίσιο οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων, η σύγκρουση κεφαλαίου και εργασίας την περίοδο 1928-1932, είναι έντονη, παρατεταμένη και βίαιη και εκφράζει ανάγλυφα την τραγική κοινωνική κατάσταση κάτω από συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας, αποτυχίας του αστικού εκσυγχρονιστικού πειράματος και γενικευμένης διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Oι απεργιακές κινητοποιήσεις, οι στάσεις, η καταστολή των κοινωνικών αγώνων και οι διώξεις επεκτείνονται τόσο στην αγροτική περιφέρεια, όσο και στο αστικό κέντρο. Σχηματικά τρεις μεγάλες ομάδες εμπλέκονται σε αυτήν την ταξική διελκυστίνδα. Tα εργατικά συνδικάτα και οι πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς, το αστικό κράτος με τα πολιτικά του στηρίγματα και οι δυνάμεις της εργοδοσίας. Tα βενιζελικά κόμματα δεν συνιστούν ενιαία ομάδα, διακρίνονται στην κύρια πτέρυγα που εκπροσωπεί ο Eλ. Bενιζέλος και στις ομάδες της αντιβενιζελικής αντιπολίτευσης, αλλά και μέσα στις ίδιες ομάδες υπάρχουν διαφορετικές τάσεις, που άλλοτε τάσσονται υπέρ ενός ισχυρού κρατικού παρεμβατισμού και άλλοτε όχι, κάποιες φορές υιοθετούν μια εργατική πολιτική, ουδέτερη στα εργατικά συμφέροντα και άλλοτε όχι. H πολιτική των εργατικών συνδικάτων είναι περισσότερο αμυντική παρά επιθετική, παρά τον βίαιο χαρακτήρα των απεργιακών κινητοποιήσεων, που εκφράζει ένα προλεταριάτο με μικροαστικές αγροτικές παραδόσεις.

O κόσμος της εργοδοσίας όπως εκφράζεται κυρίως από την πλευρά της βιομηχανικής εργοδοσίας, διαμορφωμένος σε συνθήκες σχεδόν πρωταρχικής συσσώρευσης, μόνο μια μεταβλητή ξέρει και μπορεί να επηρεάσει, συνθλίβοντάς τη, εκείνη του κόστους εργασίας. Mέσα σε αυτό το πλέγμα των αντιφάσεων δεν είναι τυχαίο ότι κύρια η βενιζελική πτέρυγα από τη μια προωθεί την εισαγωγή του συστήματος των κοινωνικών ασφαλίσεων και από την άλλη θεσπίζει το ιδιώνυμο.

Σε τελευταία ανάλυση, η αποτυχημένη έκβαση του αστικού εκσυγχρονισμού που επιχείρησε ο Eλ. Bενιζέλος την περίοδο 1928-1932, καταδείχνει και τα όρια και το βιώσιμο της αβασίλευτης δημοκρατίας.

Bιβλιογραφία

Γ. aλογοσκούφης - Σ. Λαζαρέτου «H δραχμή από τον φοίνικα στο Eυρώ». Eκδόσεις Λιβάνη, aθήνα 2002.

M. Δρίτσα «Πίστη και Bιομηχανία στον Mεσοπόλεμο», στο «Bενιζελισμός και aστικός Mετασχηματισμός», Παν. Eκδόσεις Kρήτη, B΄ Eκδοση, aθήνα 1992.

Z. Δεμπάς, Θ. Kαλαφάτης, Θ. Σακελλαρόπουλος «Nόμισμα - Πίστη, Oικονομική aνάπτυξη: Eλληνική οικονομία 1830-1930». Eκδόσεις Σταμούλη, Πειραιάς 1996.

K. Kωστής με τη συνεργασία του Γ. Kωστελένου «Iστορία της Eθνικής Tράπεζας της Eλλάδος 1914-1940», ETE, aθήνα 2003.

KKE. «Σύντομη Iστορία του KKE. Σχέδιο, Mέρος a΄, 1928-1949», aθήναι 1988.

Δ. Λιβιεράτος «Kοινωνικός aγώνας στην Eλλάδα 1927-1931». Eκδόσεις «Κομμούνα», Iστορική μελέτη 5, aθήνα 1987.

N. Σβορώνος «Eπισκόπηση της Nεοελληνικής Iστορίας». Eκδόσεις Θεμέλιο B΄ έκδοση, aθήνα 1978.

X. Xατζηιωσήφ «H Bενιζελογενής aντιπολίτευση στον Bενιζέλο και η πολιτική ανασύνταξη του αστισμού στον μεσοπόλεμο» στο Bενιζελισμοί και aστικοί Mετασχηματισμοί. Πανεπιστημιακές Eκδόσεις Kρήτης, B΄ Eκδοση, aθήνα 1992.

http://www.kathimerini.gr/4Dcgi/4dcgi/_w_articles_kathglobal_8_21/03/2004_1282646

Bernanke Says Crisis Damage Likely to Be Long-Lasting
Federal Reserve Chairman Ben S. Bernanke said the collapse of U.S. lending will probably cause “long-lasting” damage to home prices, household wealth and borrowers’ credit scores.

“One would be forgiven for concluding that the assumed benefits of financial innovation are not all they were cracked up to be,” the Fed chairman said today in a speech at the central bank’s community affairs conference in Washington. “The damage from this turn in the credit cycle -- in terms of lost wealth, lost homes, and blemished credit histories -- is likely to be long-lasting.”

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=arpJXeelvfY4&refer=home

Fannie Mae CEO Allison Nominated to Run TARP Πρώην ή και νυν τραπεζίτες δίνουν λεφτά...σε τραπεζίτες
resident Barack Obama nominated Fannie Mae Chief Executive Herb Allison Friday to oversee the Treasury Department's Troubled Asset Relief Program, putting him at the heart of the administration's drive to bolster the U.S. financial system.

Michael Williams, currently Fannie's chief operating officer, is expected to be named to succeed Mr. Allison as CEO, according to people familiar with the situation.

If confirmed by the Senate, Mr. Allison will become assistant Treasury secretary for financial stability and counselor to Treasury Secretary Tim Geithner. He also will serve as an adviser on policy matters, the White House said.

In choosing Mr. Allison to head TARP, the administration is turning to an experienced manager at a time when it is having trouble filling key finance posts.

Fannie Mae and fellow mortgage company Freddie Mac are vital cogs in the administration's plan to aid struggling homeowners. Both have experienced management turmoil; Freddie Mac is without a permanent CEO.

Mr. Allison, 65 years old, has been at the helm of Fannie Mae since the government took over the mortgage titan in September. He is a former TIAA-CREF chairman and Merrill Lynch executive. Και αυτός ο άνθρωπος επιλέχθηκε για να διαχειριστεί τα λεφτά του TARP - εσείς τι λέτε, ποιον θα βοηθησει άραγε? Το λαό?

If confirmed, Mr. Allison would succeed Neel Kashkari, who has run TARP since its creation during the George W. Bush administration. Mr. Geithner had been searching for months for someone to run TARP.

Mr. Allison's nomination comes as the White House wraps up its bank stress tests, the results of which are expected early next month. The Obama administration also may have to return to lawmakers to seek additional rescue funds, a process in which Mr. Allison would likely play a large role.

The White House also said Mr. Obama will nominate William Wilkins to be chief counsel for the Internal Revenue Service and an assistant general counsel at the Treasury. Mr. Wilkins has been a partner in the Tax Practice Group of Wilmer Cutler Pickering Hale & Dorr LLP since 1988.

http://online.wsj.com/article/SB124000437105430225.html

Η «ανάσταση» της Goldman Sachs
H μετοχή της Goldman Sachs τον περασμένο Νοέμβριο έκλεινε στα 52 δολάρια, σχεδόν 80% χαμηλότερα από το ζενίθ των 250 δολαρίων. Μέχρι τότε, αρκετοί από τους κύριους ανταγωνιστές της -Bear Stearns, Lehman Brothers, Merrill Lynch και UBS- βρίσκονταν υπό κατάρρευση. Ακόμα και η Morgan Stanley, η επί πολλά χρόνια βασικός αντίπαλός της, είχε σχεδόν παρατήσει τα όπλα. Αλλά με κάποιο περίεργο τρόπο, 5 μήνες αργότερα, και μετά την ανακοίνωση των εκπληκτικών αποτελεσμάτων κερδοφορίας του πρώτου οικονομικού τριμήνου, η Goldman Sachs πλέει με σιγουριά, με τη μετοχή στα 115 δολάρια.

Πολλοί αναρωτιούνται πώς τα κατάφεραν για άλλη μία φορά, με τους περισσότερους να το πιστώνουν στους ακριβείς χειρισμούς των μοχλών της εξουσίας στην Ουάσιγκτον. Από τη στιγμή, που ο πρώην πρόεδρος του ομίλου, Ρόμπερτ Ρούμπιν, έγινε μέλος της κυβέρνησης Κλίντον το 1993, αρχικά ως διευθυντής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου και αργότερα ως υπουργός Οικονομικών, δεν ήταν λίγοι, που μετά και από πρωτοσέλιδο εφημερίδας τον περασμένο Οκτώβριο, αποκαλούσαν την εταιρεία όχι Goldman, αλλά «Government (κυβέρνηση) Sachs».

Ποιος μπορεί να αγνοήσει, τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε ο Χένρι Πόλσον, ο διάδοχος του Ρούμπιν ως επικεφαλής στην Goldman αλλά και στο υπουργείο, στις αποφάσεις που πήρε για το λουκέτο της Bear Stearns, την αίτηση χρεοκοπίας της Lehman και την πρόταση αγοράς της Merrill Lynch από την Bank of America σε διογκωμένη τιμή;

Η κριτική δεν σταματάει εκεί. Λίγες μέρες μετά την άρνηση του Πόλσον να σώσει τον Σεπτέμβριο τη Lehman Brothers, με κόστος 45 δισ. δολάρια, αποφάσισε να προχωρήσει στην επιχείρηση διάσωσης της American International Group (AIG) που θα στοίχιζε περισσότερα από 170 δισ. δολάρια. Μάλιστα, προέβη και στην εγκατάσταση του Εντουαρντ Λίντι -πρώην μέλους του συμβουλίου της Goldman- στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της AIG. Από εκείνη τη στιγμή, η Goldman έχει λάβει 13 δισ. δολάρια σε μετρητά, εγγυήσεις και άλλες πληρωμές από την AIG - δηλαδή, από τους φορολογούμενους.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_18/04/2009_311576

«Κρεμλίνο...» κατήντησαν οι τραπεζίτες την Ουάσιγκτον!
Ενα άρθρο με τον άκρως προβοκατόρικο τίτλο: «Είναι η Αμερική η νέα Ρωσία;» και την τολμηρή άποψη της σύγκρισης της «τραπεζικής ολιγαρχίας», όπως αποκαλεί τους τραπεζίτες της Wall Street που χειραγωγούν τους πολιτικούς της Ουάσιγκτον, με τους «ολιγάρχες» των διεφθαρμένων αναδυόμενων οικονομιών, έχει κάνει τον γύρο του κόσμου. Ο συγγραφέας, φυσικά, δεν είναι τυχαίος. Πρόκειται για τον Σάιμον Τζόνσον, πρώην επικεφαλής οικονομολόγο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και σήμερα καθηγητή της πανίσχυρης Sloan School of Management στο ΜΙΤ.

Τόσο ο Αμερικανός νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν όσο και ο αρθρογράφος των Financial Times Μάρτιν Γουλφ συμμερίζονται την απαξιωτική κριτική του συγγραφέα για τους Αμερικανούς τραπεζίτες. Ο Τζόνσον τους καταγγέλλει ότι αφού έπαιξαν κεντρικό ρόλο στη δημιουργία της κρίσης, όχι μόνο δεν αποδέχθηκαν τις ζημιές τους, αλλά παρεμποδίζουν την οικονομία να ξεφύγει από τον ολισθηρό κατήφορο επηρεάζοντας την πολιτική των κυβερνήσεων Μπους και Ομπάμα. Δηλαδή κατήντησε Κρεμλίνο, η Ουάσιγκτον. Εντάξει... Αυτό το ξέρουμε...

Αλλά ο Κρούγκμαν και ο Γουλφ διαφωνούν εν πολλοίς με τη σύγκριση αυτή, καθώς θεωρούν ότι διαφθορά σε πολλές αναδυόμενες οικονομίες είναι βαθιά, συνεχής και νοσηρή, ενώ, αντίθετα, στην Αμερική επικρατεί η αντίληψη πως ό, τι είναι καλό για τη Wall Street είναι καλό και για τον κόσμο!

Στο άρθρο που δημοσιεύθηκε στο τεύχος Μαΐου του Atlantic Monthly, ο Τζόνσον επισημαίνει πως η δεινή χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση της Αμερικής «μοιάζει ανατριχιαστικά» με κρίσεις σε χώρες όπως η Ρωσία και η Αργεντινή. Στην Αμερική, όπως και στον τρίτο κόσμο, τονίζει, «τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ελίτ, δηλαδή των τραπεζιτών στην περίπτωση της Αμερικής, διαδραμάτισαν καίριο ρόλο στην πρόκληση της κρίσης με την έμμεση υποστήριξη της κυβέρνησης. Και το πιο ανησυχητικό είναι πως τώρα χρησιμοποιούν την επιρροή τους για να αποτρέψουν ακριβώς το είδος μεταρρυθμίσεων που απαιτείται επειγόντως ώστε να αναδυθεί η οικονομία από τον γκρεμό.

Ομως, η μετάλλαξη αυτή της «άρρωστης» Αμερικής σε Ρωσία που υποδηλώνει στο άρθρο του ο Τζόνσον, είναι υπερβολική έως μοχθηρή. Αντίθετα, κάθε φορά που ένας διακεκριμένος ιστορικός ή οικονομολόγος θυμάται τον Μαρξ, καταλαβαίνει κανείς ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη. Οι πολιτικές προβλέψεις του Μαρξ μπορεί να διαψεύστηκαν, γράφει ο ιστορικός Πολ Κένεντι στην International Herald Tribune, αλλά ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής του ανάλυσης διατηρεί την αξία του. Είναι βέβαιο, για παράδειγμα, ότι οι τεκτονικές αλλαγές στις δυνάμεις παραγωγής έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από οποιοδήποτε ανακοινωθέν μιας συνόδου δύο, οκτώ ή είκοσι ηγετών.

Τι ειρωνεία... Οι διαβόητοι ανά τον κόσμο «ολιγάρχες» που θεώρησαν εαυτούς ως τους Κάρνεγκι ή τους Ροκφέλερ της Ρωσίας, μπορεί σύντομα να καταλήξουν στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας εξαιτίας της κρίσης εξ Αμερικής, ενώ οι Αμερικανοί τραπεζίτες διασώθηκαν χάρις στην ισχύ της Ουάσιγκτον. Αυθάδεις, νέοι και πλούσιοι, αυτοί οι βαρώνοι των μετασοβιετικών επιχειρήσεων που γλίτωσαν από την εθνικοποίηση –για να μην πούμε την εξορία ή τη φυλακή– επί Βλαντιμίρ Πούτιν έμελλε να κάνουν ακόμη μεγαλύτερες περιουσίες με σύμμαχο την οικονομική ευημερία των τελευταίων ετών. Πουθενά αλλού στον κόσμο, όμως, δεν επλήγησαν τόσοι επιχειρηματίες τόσο άσχημα και τόσο γρήγορα όσο στη Ρωσία τους τελευταίους μήνες.

Οι περισσότεροι από τους πιο πλούσιους ανθρώπους της Ρωσίας υπέστησαν τέτοια ζημιά λόγω της οικονομικής κρίσης, που σήμερα αδυνατούν να εξοφλήσουν δάνεια δυτικών τραπεζών. Η απόγνωση της ρωσικής ολιγαρχίας είναι τέτοια, που μια ομάδα μεγάλων ονομάτων της βιομηχανίας έφθασε στο σημείο να κάνει προσκύνημα στο Κρεμλίνο τον περασμένο Ιανουάριο για να καταθέσει μια αδιανόητη έως τότε πρόταση. Κατά τη συνάντησή τους με τον πρόεδρο Μεντβέντεφ, οι πέντε «ολιγάρχες» πρότειναν τη συγχώνευση των περιουσιακών τους στοιχείων –στα οποία περιλαμβάνονται μερικά από τα μεγαλύτερα ορυχεία της Ρωσίας και εργοστάσια– σ’ έναν κρατικά ελεγχόμενο βιομηχανικό όμιλο. Σε αντάλλαγμα, η κυβέρνηση θα πρέπει να καλύψει το χρέος στις δυτικές τράπεζες, που ανέρχεται σε δισεκατομμύρια δολάρια. Με άλλα λόγια, προσέφεραν εθελοντικώς την ανατροπή των επίμαχων ιδιωτικοποιήσεων, εκείνων ακριβώς που δημιούργησαν την ολιγαρχία στα μέσα της δεκαετίας του ’90.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, για πολλούς «ολιγάρχες» και για τις δυτικές τράπεζες που τους δάνεισαν τα χρήματα, με ή χωρίς την κρατική βοήθεια, το Κρεμλίνο θα πάρει πιθανότατα τον έλεγχο των επιχειρήσεών τους.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100019_18/04/2009_311608

Οι τράπεζες που κατέρρευσαν το 2009 στις ΗΠΑ πιάνουν το σύνολο ολόκληρου του 2008 Έντονο είναι το φαινόμενο των συγχωνεύσεων ή των "λουκέτων"στις τράπεζες, καθώς, όπως λίγο-πολύ σε όλους τους κλάδους βέβαια, η κατεύθυνση είναι να μείνουν λίγοι ισχυροί όμιλοι-καρτέλ, που θα κάνουν κουμάντο, με απίστευτη συσσώσευρη χρήματος και εξουσίας
25 καταρρεύσεις το 2008, 25 μέχρι τέλη Απριλίου του 2009. Το 2007 ήταν μόλις τρεις. Η FDIC έχει επιπλέον μια λίστα με 252 ακόμα τράπεζες, που τα ονόματά τους δεν έχουν ανακοινωθεί, που παρακολουθεί στενά.

http://www.reuters.com/article/newsOne/idUSTRE53H04D20090418
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1019517


Κλωστές: Φόβοι... για "τελευταίον ασπασμόν"!
Τα οικονομικά αποτελέσματα του 2008 ήταν εφιαλτικά ακόμη και για τις ισχυρότερες εταιρείες του κλάδου. Ενδεικτικό είναι το στοιχείο πως σε αρκετές περιπτώσεις ήταν αρνητικά, ιδιαίτερα σε επίπεδο μικτού κέρδους! Επίσης, όλες σχεδόν οι εισηγμένες υποχρεώθηκαν σε ζημιογόνο αποτέλεσμα σε ό,τι αφορά το EBIT, δηλαδή πριν αφαιρεθούν από τα έξοδα οι τόκοι και οι φόροι...

Τα χειρότερα ωστόσο δεν σταματούν εδώ και σχετίζονται περισσότερο με το μέλλον παρά με το παρελθόν. Πρώτα απ’ όλα, η ζήτηση ήταν τόσο χαμηλή, ώστε οι περισσότερες εταιρείες έχουν βρεθεί με πολύ υψηλότερα αποθέματα από αυτά που θα επιθυμούσαν, παρότι έσπευσαν να μειώσουν τον όγκο παραγωγής τους...

Το πρόβλημα δηλαδή δεν είναι μόνο πως οι τιμές πώλησης είναι χαμηλότερες του κόστους, αλλά ότι σε αυτά τα τόσο χαμηλά επίπεδα τιμων δεν υπάρχουν αγοραστές! Υπάρχουν άνεργοι, υπάρχουν εργαζόμενοι με part tιme δουλειές, υπάρχουν εργαζόμενοι με μισθούς πείνας, υπάρχουν εργαζόμενοι που φοβούνται να κάνουν πολλές αγορές γιατί δε ξέρουν "τι μέλλει γενέσθαι", υπάρχουν εργαζόμενοι που απορρίπτουν σε μεγαλύτερο βαθμό τον υπαρκαταναλωτισμό στον οποίο μας ωθούν, κτλ Το αρνητικότερο όμως όλων, είναι ότι παρά τις τόσες προσπάθειες που έγιναν στο μέτωπο του περιορισμού του κόστους δεν υπάρχει σήμερα ούτε μία εταιρεία που να προβλέπει για φέτος επιστροφή στην κερδοφορία... Αντίθετα, λόγω της κρίσης προβλέπουν μεγαλύτερη επιδείνωση της όλης κατάστασης τουλάχιστον για το 2009.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και η τρέχουσα συγκυρία με τις τράπεζες να κλείνουν τη στρόφιγγα των χορηγήσεων και να πολλαπλασιάζουν τα υπάρχοντα προβλήματα. «Αφήσαμε τη δουλειά μας και τώρα ασχολούμαστε με το πώς θα μεταχρονολογήσουμε τις... ήδη μεταχρονολογημένες επιταγές των πελατών μας», δήλωσε ιδιοκτήτης μεγάλης εταιρείας του κλάδου.

http://www.euro2day.gr/news/enterprises/122/articles/489403/Article.aspx
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1019517

Δυο εκατομμύρια νοικοκυριά στις ΗΠΑ σε αρνητικό equity
Λόγω της πτώσης στις τιμές των ακινήτων, για δυο εκατομμύρια νοικοκυριά στις ΗΠΑ το σπίτι τους αξίζει πλέον λιγότερο από την υποθήκη του.
http://news.bbc.co.uk/1/hi/business/8003028.stm
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1019517

Η Κίνα εξετάζει το ενδεχόμενο για επενδύσεις στην Ευρώπη
Λέει ο Lou Jiwei, πρόεδρος της China Investment Corp:

"Νιώθω ευγνωμοσύνη για όλους τους προστατευτιστές στην Ευρώπη. Δεν επενδύσαμε ούτε δεκάρα τσακιστή στην Ευρώπη πέρυσι. Αν είχαμε επενδύσει στη ζώνη του ευρώ, θα είχαμε τεράστιες ζημίες."

"Βεβαίως έχουν αλλάξει πολλά πράγματα φέτος. Η Ευρώπη δείχνει να μας καλοδέχεται και δεν αναφέρει πλέον τίποτα για περιορισμούς."

http://www.reuters.com/article/rbssFinancialServicesAndRealEstateNews/idUSPEK33486620090418
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1019517

Oι ακάλυπτες επιταγές είναι τα ελληνικά «τοξικά»...ενώ η Tράπεζα της Eλλάδος προβλέπει μηδενική ανάπτυξη φέτος
Ωρολογιακή βόμβα από τις ακάλυπτες επιταγές και τα καθυστερούμενα δάνεια απειλεί τα θεμέλια της οικονομίας τους επόμενους μήνες, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς και στελέχη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης.
ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Πήρε κάτω από τη βάση στο πασχαλινό τεστ ο τουρισμός
Σκηνικό κραχ στα εξοχικά
Bόμβα στο Aσφαλιστικό οι δύο εθελουσίες - μαμούθ
Ερχονται πιο κοντά νέα σκληρά μέτρα
Θέλουν ένα λιανεμπόριο κομπάρσο για τα... πανηγύρια
Τιμές-φωτιά για τους εκδρομείς του Πάσχα...
Συμπόρευση με την Ανατολική Ευρώπη




Tην ίδια στιγμή ο διοικητής της Tράπεζας της Eλλάδος, κ. Γιώργος Προβόπουλος, προβλέπει επιδείνωση της κατάστασης της οικονομίας με διολίσθηση στην ύφεση, δημοσιονομική εκτροπή και κίνδυνο κατάρρευσης του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας.

Tα πρώτα σημάδια της επερχόμενης λαίλαπας εμφανίστηκαν τον περασμένο μήνα, όπου σημειώθηκε εκρηκτική αύξηση των ακάλυπτ ων επιταγών και των απλήρωτων συναλλαγματικών, όπου κάθε ημέρα περισσότεροι από 1.000 άνθρωποι μπαίνουν στη «μαύρη λίστα» των τραπεζών. Mάλιστα ορισμένοι στην αγορά αναφέρονται σε ύπαρξη «πυραμίδας» ακάλυπτων επιταγών, η οποία θα καταρρεύσει το επόμενο διάστημα σηματοδοτώντας την ελληνική εκδοχή της διεθνούς οικονομικής κρίσης.

Mάλιστα, η TτE εκτιμά ότι η ασφυξία στην αγορά θα συνεχιστεί, καθώς οι προσδοκίες των τραπεζών για αύξηση των επισφαλειών στο μέλλον εκτιμάται ότι θα συνεχίσουν να αποτελούν περιοριστικό παράγοντα της προσφοράς νέων επιχειρηματικών δανείων και ενδεχομένως θα επηρεάζουν αρνητικά την ανανέωση των υφιστάμενων πιστωτικών ορίων.

Τα δάνεια
Σύμφωνα με τα στοιχεία τα καθυστερούμενα δάνεια πέρυσι έφτασαν το 5% από 4,5 το 2007. Στα στεγαστικά δάνεια οι επισφάλειες από 3,6% ανέβηκαν στο 5,3% ενώ στα καταναλωτικά από 6% έφτασαν στο 8,2%.

Tα χειρότερα, όμως, έπονται, μιας και πέρα από τα προβλήματα ρευστότητας και την «πυραμίδα» των ακάλυπτων σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του διοικητή της Tράπεζας της Eλλάδος ύφεση, δημοσιονομική εκτροπή, απολύσεις και μείωση αποδοχών, ισχυροί κραδασμοί σε τουρισμό, εξαγωγές και οικοδομή, διατήρηση του πυρήνα του πληθωρισμού σε υψηλά επίπεδα και μεγάλα ελλείμματα στο εξωτερικό ισοζύγιο της χώρας συνθέτουν την πορεία της οικονομίας το 2009.
...
263 ΕΚ. ΕΥΡΩ
242% πάνω τα «φέσια» τον Μάρτιο

Tα «φέσια» οφείλονται και στο κόψιμο της τραπεζικής χρηματοδότησης τους τελευταίους μήνες. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Tράπεζας της Eλλάδος, ο ετήσιος ρυθμός πιστωτικής επέκτασης προς τις επιχειρήσεις, ο οποίος ακολουθούσε ανοδική πορεία από τα μέσα του 2005, παρουσίασε επιβράδυνση πέρυσι τον Nοέμβριο και διαμορ?φώθηκε σε 21,6% το δ’ τρίμηνο του 2008 και 15,3% τον Φεβρουάριο του 2009. Aντίστοιχη εικόνα παρουσιάζει και η πιστωτική επέκταση προς τα νοικοκυριά, αφού η πτωτική τάση του 2008 συνεχίστηκε και το πρώτο δίμηνο του 2009 και διαμορφώθηκε σε 10,3% τον Φεβρουάριο.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα ποσά των ακάλυπτων επιταγών εμφάνισαν άνοδο κατά 242% τον Mάρτιο και έφτασαν στα 263 εκατ. ευρώ, από 77 εκατ. ευρώ που ήταν τον αντίστοιχο μήνα πέρυσι, ενώ οι απλήρωτες συναλλαγματικές αυξήθηκαν κατά 101%, φτάνοντας τα 18,3 εκατ. ευρώ από 9 εκατ. ευρώ. Συνολικά, το πρώτο τρίμηνο του έτους τα «φέσια» στην αγορά έχουν ανέλθει στα 772 εκατ. ευρώ από 280 εκατ. ευρώ πέρυσι.

Η κατάσταση προσλαμβάνει διαστάσεις χιονοστιβάδας μήνα με τον μήνα, καθώς μόνο τον Mάρτιο στη λίστα του Tειρεσία προστέθηκαν 38.623 νέα ονόματα που είχαν εκδώσει ακάλυπτες επιταγές και απλήρωτες συναλλαγματικές, ενώ από την αρχή του χρόνου στη λίστα έχουν εισέλθει 104.526 (70.505 από τις ακάλυπτες επιταγές και 34.021 από απλήρωτες συναλλαγματικές).

Συνολικά από τον περασμένο Nοέμβριο, που άρχισε η κρίση, η αύξηση ήταν της τάξης του 161% (στα 153 εκατ. ευρώ), τον Δεκέμβριο οι επιταγές και οι συναλλαγματικές σημείωσαν άνοδο 174% στα 170,25 εκατ. ευρώ, τον Iανουάριο η άνοδος ήταν της τάξης του 143,6% (σε σχέση με τον Iανουάριο του 2008) στα 226,54 εκατ. ευρώ και τον Φεβρουάριο η άνοδος ήταν 229,26% στα 222,32 εκατ.

ΑΛΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Θα χαθούν 38.000 θέσεις εργασίας

O διοικητής της Tράπεζας της Eλλάδος, Γ. Προβόπουλος, στην ετήσια έκθεσή του προειδοποιεί για επιδείνωση της κατάστασης της οικονομίας και προτείνει αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης Αυτό λέμε και εμείς, το θέμα είναι ότι αυτός προτείνει αλλαγή που θα διασφαλίσει τα κέρδη των τραπεζών και των βιομηχάνων εις βάρος μας, ενώ εμείς προτείνουμε μια αλλαγή που θα διασφαλίσει τα συμφέροντα του λαού, απέναντι στους εκμεταλλευτές του με ταυτόχρονη λήψη άμεσων μέτρων για τον μηδενισμό του ελλείμματος το 2012 και τον δραστικό περιορισμό του χρέους την επόμενη δεκαετία.

Μάλιστα σύμφωνα με την έκθεση H ύφεση θα συνοδευτεί από την απώλεια έως και 38.000 θέσεων εργασίας, καθώς εκτιμάται ότι η συνολική απασχόληση θα μειωθεί έως και κατά 0,8%, ενώ η μείωση των μισθωτών απασχολουμένων θα φτάσει το 1%, με αποτέλεσμα η ανεργία να αυξηθεί κατά 0,5-0,8 ποσοστιαίες μονάδες φέτος.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8477&pubid=3160799

Νέα επιτήρηση μέσω Προβόπουλου
Στις κεντρικές τράπεζες περνά ο έλεγχος των προϋπολογισμών Πλέον, η άρχουσα τάξη ενισχύει ακόμα περισσότερο την εξουσία της στο τι παράγεται, πως παράγεται, και ποιος καρπώνεται τελικά τον πλούτο που παράγεται
Σχέδιο σύστασης επιτροπής που θα ελέγχει την πορεία του προϋπολογισμού των χωρών-μελών της ευρωζώνης προωθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Δεν είναι τυχαία, η τελευταία πρόταση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος να συσταθεί «ανεξάρτητη υπηρεσία που θα παρακολουθεί την οικονομική πρόοδο της χώρας και θα παρουσιάζει σχετική έκθεση στη Βουλή ανά τακτά χρονικά διαστήματα».

Αν και ο ίδιος ο Γ. Προβόπουλος δεν διευκρίνισε ποια θα είναι η αρμόδια αρχή, σε Βρυξέλλες και Φραγκφούρτη επικρατεί η άποψη ότι «τον ρόλο αυτό θα έχουν οι ανεξάρτητες κεντρικές τράπεζες». Με τη «γραμμή» αυτή διαφωνεί η Αθήνα, που επιμένει ότι αρμόδιο για τον προϋπολογισμό είναι το υπουργείο Οικονομίας και το Γενικό Λογιστήριο.

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=36456

Δεν θέλουν να ακούνε για φθηνά δάνεια οι τραπεζίτες Και γιατί να θέλουν άλλωστε, όταν μπορούν να δίνουν ακριβά δάνεια...Το ζήτημα είναι όμως το πως θα σταματήσει ο φαύλος κύκλος της δανειοδότησης, που οδηγεί σε περισσότερη δανειοδότηση, κοκ, όχι το πως θα διαιωνιστεί. Ως πότε θα μας ρημάζουν οι τραπεζίτες?
ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΣΚΕΠΤΟΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΝ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΣΥΝΔΕΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ EURIBOR
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=36387

Πώς αυξάνονται τα περιθώρια κέρδους
Γιατί διευρύνεται το περιθώριο κέρδους των τραπεζών;

* Πρώτον, διότι οι τράπεζες έχουν αυξήσει τα spread στα στεγαστικά δάνεια. Εδιναν στις αρχές του 2008 στεγαστικό με euribor προσαυξημένο κατά μία ποσοστιαία μονάδα. Τώρα, το λεγόμενο spread έχει ξεπεράσει στις περισσότερες τράπεζες ακόμη και τις δύο μονάδες.

* Διατηρούν εξαιρετικά υψηλά τα σταθερά επιτόκια των στεγαστικών δανείων. Στις αρχές του 2008, το σταθερό επιτόκιο είχε γύρω στο 5,5-6%, με το επιτόκιο της ΕΚΤ να είναι στο 4% (διαφορά περίπου 1,5 μονάδα). Τώρα το επιτόκιο της ΕΚΤ είναι στο 1,25% και το σταθερό επιτόκιο παραμένει στο 6% (διαφορά 4,75 ποσοστιαίες μονάδες).

* Δεν μετακυλίουν στα καταναλωτικά δάνεια και στις πιστωτικές κάρτες τις μειώσεις επιτοκίου που κάνει η ΕΚΤ. Οφείλουν να το κάνουν, ειδικά στα καταναλωτικά δάνεια που έχουν χορηγηθεί με κυμαινόμενο επιτόκιο.

* Αυξάνουν τα επιτόκια των επιχειρηματικών δανείων (ακόμη και για υφιστάμενα δάνεια τα οποία ανανεώνονται ανά έτος), με το επιχείρημα ότι έχουν επιδεινωθεί τα οικονομικά αποτελέσματα των επιχειρήσεων.

* Ρίχνουν πλέον δραματικά τα επιτόκια των καταθέσεων. Πλέον η «φούσκα» των αποδόσεων στις προθεσμιακές έχει σπάσει. Από το 6-7% έχουν ήδη πέσει κάτω από τα επίπεδα του 3%. Αντίστοιχη μείωση στα επιτόκια των δανείων όμως δεν έχει υπάρξει.

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=36393

Το 1/3 του εισοδήματος πάει στο δάνειο
145 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΝΟΙΚΟΚΥΡΙΑ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΤ, ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΟΡΙΟ ΤΗΣ ΥΠΕΡΧΡΕΩΣΗΣ
Στο «κόκκινο» βρίσκονται χιλιάδες νοικοκυριά, κυρίως τα ασθενέστερα οικονομικά αλλά και μικρομεσαία. Εχουν λάβει ένα στα τέσσερα στεγαστικά δάνεια που διατέθηκαν στην ελληνική αγορά και διατρέχουν άμεσο κίνδυνο αδυναμίας πληρωμής των δόσεων αν η κρίση δείξει τα δόντια της. Ηδη ξοδεύουν μόνο για το στεγαστικό το ένα τρίτο του εισοδήματός τους και οφείλουν σε τράπεζες ακόμη και 3,7 φορές τα λεφτά που εισπράττουν ετησίως.


Τα προβλήματα στο ελληνικό τραπεζικό «τοπίο», όπως αποτυπώνονται από έκθεση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), είναι πολλά: τα περιθώρια κέρδους των τραπεζών είναι τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Εως και πριν από έναν χρόνο, με κριτήριο την πιστωτική επέκταση (ρυθμό χορήγησης νέων δανείων), η χώρα μας κατατάσσονταν στη δεύτερη θέση. Παράλληλα, δίδονται «παραδόξως» υψηλά επισκευαστικά δάνεια, με αποτέλεσμα μαζί με τα στεγαστικά να υπερβαίνουν την αξία του σπιτιού. Ολα αυτά, ενώ η Ελλάδα είναι ένα από τα μόλις τέσσερα κράτη χωρίς νομοθεσία για προσωπική χρεοκοπία, που θα μπορούσε να «βοηθήσει» τον ιδιοκτήτη σε περίπτωση σε αδυναμίας πληρωμής.

Το πρόβλημα υπερχρέωσης «βλέπει» στα ελληνικά νοικοκυριά έκθεση της ΕΚΤ για τα στεγαστικά δάνεια, η οποία έχει βασιστεί σε στοιχεία που έστειλαν οι κεντρικές τράπεζες των κρατών της ευρωζώνης.

Η έκθεση αναλύει τις κυριότερες εξελίξεις στην αγορά κατοικίας στην ευρωζώνη την περίοδο από το 1999 έως το 2007. Δεν καλύπτει την περίοδο της πρόσφατης κρίσης (μόλις τώρα συγκεντρώθηκαν τα στοιχεία για το 2008), αλλά σύμφωνα με την ΕΚΤ έχει ειδική σημασία: καταγράφει την κατάσταση ακριβώς πριν ξεσπάσει η χιονοστιβάδα στις διεθνείς αγορές.

ΤΟ ΕΝΑ ΤΡΙΤΟ του εισοδήματός τους δίνουν για τη δόση του στεγαστικού δανείου πάνω από 145.000 νοικοκυριά, σύμφωνα με την ΕΚΤ. Επιπλέον, χρωστάνε έως και 3,5 φορές τις ετήσιες απολαβές τους στις τράπεζες, μια αναλογία που είναι από τις υψηλότερες πανευρωπαϊκά.


* Δόση δανείου. Στους μέσους όρους η εικόνα δείχνει καλή: μόνο το 16,6% των 3,6 εκατομμυρίων νοικοκυριών στην Ελλάδα πληρώνει στεγαστικό δάνειο και κατά μέσον όρο δίνει για δόσεις το 16,9% του διαθέσιμου εισοδήματός. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος. Εντοπίζεται στους μικρομεσαίους που έχουν καταφέρει να δανειστούν, παρά το χαμηλό τους εισόδημα, αλλά πλέον «ασφυκτιούν.

Δίνουν για δόση δανείου (μόνο στεγαστικού) το ένα τρίτο των χρημάτων τους. Ετσι, είναι πάρα πολύ ευάλωτοι σε πιθανή μείωση των απολαβών τους λόγω της κρίσης ή σε αύξηση των επιτοκίων δανεισμού.

Στην πρώτη από τις τέσσερις συνολικά εισοδηματικές κατηγορίες που «χωρίζει» η ΕΚΤ τις ελληνικές οικογένειες, το μέσο εισόδημα είναι μόλις 10.000 ευρώ τον χρόνο. Πρόκειται για 900.000 οικογένειες, εκ των οποίων το 4,4% (39.600) κατάφεραν να λάβουν στεγαστικό δάνειο με υποθήκη. Και καθώς οι «φτωχοί» στην Ελλάδα έχουν το μισό εισόδημα από τους «φτωχούς» της Ευρώπης, το ένα τρίτο των χρημάτων τους καταλήγει σε δόση δάνειου (31%).

Σε λίγο καλύτερη μοίρα βρίσκεται η δεύτερη εισοδηματική κατηγορία, αυτή των μικρομεσαίων. Το 11,7% εξ αυτών αποπληρώνουν δάνειο και δίνουν για δόση κάθε μήνα το 28,7% των χρημάτων τους. Ο λόγος για 105.400 νοικοκυριά.


Ετσι, συνολικά 145.000 νοικοκυριά στην Ελλάδα βρίσκονται στο όριο της υπερχρέωσης, όπως αυτό ορίζεται από τους οικονομικούς κανόνες: δίνουν το ένα τρίτο του διαθέσιμου εισοδήματός τους μόνο για στεγαστικό δάνειο και έτσι είναι πολύ ευάλωτοι στην κρίση.

Περιθώρια αύξησης του δανεισμού υπάρχουν για όσους έχουν μεσαία και μεγάλα εισοδήματα (ποσό άνω των 44.000 ευρώ δηλώνουν στην εφορία 900.0000 νοικοκυριά). Ενα στα τρία από αυτά έχει στεγαστικό δάνειο που του απορροφά μόνο το 12% των χρημάτων του.

* Πού βρίσκεται η Ελλάδα σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της ευρωζώνης; Με κριτήριο το ποσοστό του πληθυσμού που έχει στεγαστικό δάνειο (16,9%), στη δεύτερη χαμηλότερη αναλογία στην ευρωζώνη μετά την Ιταλία (12%). Σε Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία και Πορτογαλία το αντίστοιχο ποσοστό κυμαίνεται μεταξύ 25-30%, ενώ στην Ιρλανδία και στην Ολλανδία φτάνει 35%-40%.

Ακόμη πιο λίγα είναι τα νέα σε ηλικία νοικοκυριά που έχουν δανειστεί για να φτιάξουν το σπίτι τους. Το 11,6% των νέων Ελλήνων (κάτω των 35 ετών) έχει ενυπόθηκο δάνειο, έναντι του 53% των πορτογάλων συνομηλίκων τους. Στις μεγαλύτερες ηλικίες στην Ελλάδα η αναλογία φτάνει περί το 20%.

* Παρ' όλα αυτά τα περιθώρια για αύξηση του δανεισμού στην αγορά κατοικίας δεν είναι μεγάλα για 2 λόγους: Τα χαμηλά εισοδήματα και η υψηλή ιδιοκατοίκηση: μόνο το 20% των νοικοκυριών νοικιάζει σπίτι, έναντι ποσοστού 34% στην ευρωζώνη.

Ανά νοικοκυριό αναλογούν ήδη 1,5 σπίτια έναντι 1,3 στην ευρωζώνη και 1 στην Ολλανδία, που έχει πολύ μεγάλη αναλογία στεγαστικών δανείων.

* Τεράστια είναι τα χρέη των Ελλήνων προς τις τράπεζες. Το υπόλοιπο των στεγαστικών φτάνει στο 152% του ετήσιου διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών που έχουν ανάλογες υποχρεώσεις (23.419 ευρώ είναι το μέσο εισόδημα, σύμφωνα με την ΕΣΥΕ). Εκτός από την Ελλάδα, το ίδιο συμβαίνει μόνο σε τρία κράτη: την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ολλανδία. Η τελευταία με 370% έχει αναμφίβολα το μεγαλύτερο πρόβλημα.

Για τους νέους το υπόλοιπο των δανείων ισούται με το 284% του εισοδήματός τους (μόνο στην Ολλανδία η κατάσταση είναι χειρότερη). Οσο για τα χαμηλά εισοδήματα, στα νοικοκυριά με 10.000 ευρώ τα χρέη ισούνται με το 374% του ετήσιου εισοδήματός τους. Στους μικρομεσαίους (16.500 ευρώ) τα χρέη φτάνουν στο 270% και στο 101% για τους πιο πλούσιους οικογενειάρχες.

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=36411

Σενάρια ύφεσης και έλλειμμα εκτός ελέγχου
ΜΥΣΤΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΝΕΑ ΦΟΡΟΕΠΙΔΡΟΜΗ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ
ΝΕΟ προϋπολογισμό «κέλυφος» συντάσσει με πλήρη μυστικότητα το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης για να ενσωματώσει δύο αλλαγές: μηδενική (ή και αρνητική) ανάπτυξη για φέτος και έλλειμμα τουλάχιστο στο 4,8% του ΑΕΠ για το 2008.


Οι δύο μεγάλες ανατροπές στον οικονομικό σχεδιασμό της κυβέρνησης θα οριστικοποιηθούν σε συνεργασία με τα κοινοτικά όργανα εντός ημερών. Είναι άγνωστο αν θα βγουν στη δημοσιότητα άμεσα ή θα μείνουν στο «συρτάρι» έως ότου περάσουν οι ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου, καθώς η λιτότητα την οποία πρέπει να υποστούν πολίτες και επιχειρήσεις θα είναι μεγάλη...

Πίνακες στόχων

Το υπουργείο Οικονομίας σχεδιάζει να κοινοποιήσει πίνακες με τους νέους στόχους του προϋπολογισμού, όπως άλλωστε είχε συμβεί και την άνοιξη του 2008.

*Η πρώτη ανατροπή έχει σχέση με την ανάπτυξη. Ο κυβερνητικός σχεδιασμός βασίστηκε σε ρυθμό 1,1% το 2009 που πλέον θεωρείται «άπιαστος» λόγω των διεθνών εξελίξεων.

Την προηγούμενη εβδομάδα ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργος Προβόπουλος, κατά την ανακοίνωση της ετήσιας έκθεσης, εκτίμησε πρώτη φορά δημοσίως ότι είναι πιθανή ακόμη και ύφεση της οικονομίας φέτος, ενώ ως πιο «κοντινό» σενάριο ανέφερε αυτό της μηδενικής ανάπτυξης. Στις 4 Μαΐου αναμένονται και οι κοινοτικές εκτιμήσεις για την Ελλάδα, οι οποίες θα κινούνται σε παρόμοιο κλίμα.

*Την άλλη εβδομάδα πάντως, η Eurostat θα ανακοινώσει τα επικυρωμένα από αυτή στοιχεία για το έλλειμμα του 2008 που αποτελούν το «βαρόμετρο» για το κόστος των μέτρων που θα κληθεί να λάβει η κυβέρνηση ώστε να μειώσει έως και το 2010 το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ.

Η Ελλάδα σύμφωνα με πληροφορίες έστειλε στο τέλος Μαρτίου εκτίμηση για έλλειμμα στο 4,8% του ΑΕΠ, κάτι που σημαίνει πακέτο εισπρακτικών μέτρων αξίας άνω των 5 δισ. ευρώ (εκτός και αν η Eurostat κρίνει ότι το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο απαιτώντας ακόμη περισσότερα μέτρα). Παράλληλα, οι υπουργοί Οικονομίας απαιτούν από την Ελλάδα για φέτος κυρίως περικοπές δαπανών και νέο πακέτο (και φόρων) από το 2010. Μάλιστα επιμένουν στον μηδενισμό των ελλειμμάτων το ταχύτερο δυνατό.

Οι διαφορές απόψεων υπάρχουν, σύμφωνα με πληροφορίες, και εντός της κυβέρνησης. Οσο πλησιάζει ο χρόνος προς τις εκλογές πληθαίνουν τα στελέχη που εισηγούνται παροχές έστω και στοχευμένες (για την οικοδομή, τον τουρισμό κ.λπ.).

Αντιθέτως, άλλοι επιμένουν ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώριο λόγω των προβλημάτων της οικονομίας. Στο ίδιο μήκος κύματος συντάχθηκε την προηγούμενη εβδομάδα και ο διοικητής της ΤτΕ, ζητώντας μηδενισμό των ελλειμμάτων έως το 2012 και πολυετές σχέδιο μεταρρυθμίσεων και περιστολής της φοροδιαφυγής και της σπατάλης πόρων στο Δημόσιο για να περιοριστεί το χρέος και οι πιέσεις στις αγορές κρατικών ομολόγων (συστήνοντας όμως παράλληλα στοχευμένες παροχές και τόνωση επενδύσεων).

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=36380

ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ εκμεταλλεύονται την κρίση για να φουσκώσουν το δικό τους περιθώριο κέρδους.
Τα στοιχεία που ενσωματώνει στην ετήσια έκθεσή του ο διοικητής της Τραπέζας της Ελλάδος, αποκαλύπτουν ότι μέσα στο πρώτο δίμηνο του 2009 οι ελληνικές τράπεζες αύξησαν το μέσο spread των δανείων από 3,45% τον Δεκέμβριο του 2008 και 3,4% τον Ιανουάριο του 2009, στο 3,78% τον Φεβρουάριο του 2009.

Πρόκειται για ελληνική «πατέντα» εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής θύελλας. Την ίδια ώρα που οι ελληνικές τράπεζες αυξάνουν τα spread, οι ευρωπαϊκές τα μειώνουν. Το αποτέλεσμα;

Στην Ελλάδα, οι τράπεζες κερδίζουν μία ποσοστιαία μονάδα περισσότερο (ή 100 μονάδες βάσης) από τις ευρωπαϊκές. Τα στοιχεία Ιανουαρίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Τράπεζας της Ελλάδος το αποδεικνύουν: στο 3,4% διαμορφώθηκε το περιθώριο κέρδους των ελληνικών τραπεζών τον Ιανουάριο, στο 2,39% υποχώρησε το αντίστοιχο της ευρωζώνης.

Οι τράπεζες επικαλούνται διάφορους λόγους (το υψηλό επιτόκιο καταθέσεων, τα δάνεια που βρίσκονται σε καθυστέρηση αλλά και την υπερ-έκθεση των ελληνικών τραπεζών σε δάνεια τα οποία δεν έχουν εξασφαλίσεις).

Αλλού δεν υπάρχουν!

Φαίνεται όμως ότι αυτοί οι λόγοι δεν υφίστανται για τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές τράπεζες. Ετσι:

*Τον Δεκέμβριο του 2007, το μέσο κυμαινόμενο επιτόκιο του στεγαστικού δανείου ήταν 4,76% στην Ελλάδα, με τον αντίστοιχο μέσο όρο της ευρωζώνης να διαμορφώνεται στο 5,32%. Ημασταν κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο. Οχι πια. Τα στοιχεία του Ιανουαρίου του 2009 δείχνουν άλλη εικόνα: Το μέσο επιτόκιο των στεγαστικών δανείων στην Ελλάδα υποχώρησε στο 4,55% (μόλις κατά 0,21%), ενώ στην ευρωζώνη έπεσε κατά 93 μονάδες βάσης. Πλέον η ευρωζώνη είναι φθηνότερη και στα στεγαστικά δάνεια (4,39% έναντι 4,55%).

*Πιο εντυπωσιακή είναι η εικόνα στα στεγαστικά δάνεια με σταθερό επιτόκιο. Το κόστος για τον δανειολήπτη αυξήθηκε στο διάστημα Δεκεμβρίου 2007-Ιανουαρίου 2009 κατά 1,3 ποσοστιαίες μονάδες (από 4,21% στο 5,5%), ενώ την ίδια περίοδο στην ευρωζώνη κατέγραφε πτώση (από το 5,03% στο 4,8%). Ημασταν φθηνότεροι κατά 0,82 ποσοστιαίες μονάδες και έχουμε γίνει ακριβότεροι κατά 0,7 ποσοστιαίες μονάδες. Ο δανειολήπτης αντιλαμβάνεται εύκολα το «φαινόμενο» με μια επίσκεψη σε τραπεζικό κατάστημα. Ενα σταθερό επιτόκιο 5ετίας κοστίζει σήμερα ακόμη και πάνω από 6%, όταν το επιτόκιο της ΕΚΤ είναι στο 1,25%.

*Ηταν γνωστό ότι στα καταναλωτικά δάνεια ήμασταν ακριβότεροι από άλλες χώρες. Τώρα, η ψαλίδα άνοιξε ακόμη περισσότερο. Στα καταναλωτικά με σταθερό επιτόκιο, το ελληνικό μέσο επιτόκιο ήταν τον Δεκέμβριο του 2007 ακριβότερο κατά 1,78 εκατοστιαία μονάδα σε σχέση με τον μέσο όρο της ευρωζώνης και έγινε τον Ιανουάριο του 2009, ακριβότερο κατά 2,09%. Οσο για τα καταναλωτικά με κυμαινόμενο επιτόκιο, η ψαλίδα έχει ανοίξει περισσότερο.

*Στα επιχειρηματικά δάνεια, καταγράφεται διεύρυνση της διαφοράς Ελλάδας-ευρωζώνης κατά 0,29 εκατοστιαίες μονάδες. Αφορά τα δάνεια ύψους άνω του ενός εκατ. ευρώ, τα οποία εκταμιεύουν οι μεγάλες επιχειρήσεις. Σε ό,τι αφορά τις χορηγήσεις σε ποσά κάτω του ενός εκατομμυρίου ευρώ παραμένουμε σταθερά ακριβότεροι κατά 0,75 εκατοστιαίες μονάδες σε σχέση με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=36392

Στα πρόθυρα του «κραχ» βρίσκονται τα Ασφαλιστικά Ταμεία
Κατά 7 δισ. ευρώ μειώθηκε η περιουσία τους εξαιτίας της πτώσης των μετοχών, της καθοδικής πορείας του Α/Κ, των δομημένων και της ρευστοποίησης περιουσιακών στοιχείων Και όλα αυτά χωρίς η εφημερίδα να αναφέρει καν το ζη΄τημα των αμύθητων ποσών που χρωστά τόσο το κράτος, όσο και οι εργοδότες, στα ταμεία, και τώρα καλούν τους εργάτες να τα πληρώσουν...
ΣΕ... ελεύθερη πτώση βρίσκεται η περιουσία των Ταμείων, καθώς εκτιμάται πως μέσα σε ενάμιση χρόνο καταγράφονται λογιστικές απώλειες της τάξης του 24%. Η μείωση της αξίας των μετοχών, η αδυναμία επιστροφής των δομημένων ομολόγων, η πορεία των αμοιβαίων κεφαλαίων, αλλά και η ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων για να κλείσουν «μαύρες τρύπες» έχουν ως αποτέλεσμα η περιουσία να μειωθεί κατά 7 δισεκατομμύρια ευρώ.

Με βάση τα τελευταία στοιχεία που έχει δημοσιοποιήσει το υπουργείο Απασχόλησης, η «προίκα» των Ταμείων στο τέλος του 2006 ήταν 29 δισ. Ωστόσο, το 2007 -σύμφωνα με στοιχεία που θα παρουσιαστούν το επόμενο διάστημα- η περιουσία έφτασε στα 31 δισ. ευρώ (καθώς πήγε κάπως καλύτερα το Χρηματιστήριο). Η μεγάλη «κατηφόρα» καταγράφεται από το 2008 και μετά, ενώ η οικονομική κρίση έρχεται να δώσει τη χαριστική βολή στο ήδη... ταλαιπωρημένο ασφαλιστικό σύστημα. Οι ειδικοί στην κοινωνική ασφάλιση εκτιμούν πως αυτήν τη στιγμή η αξία της περιουσίας των ασφαλιστικών φορέων δεν ξεπερνά τα 24 δισ. ευρώ, δηλαδή έχει μειωθεί περίπου κατά 7 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2007.

Ενδεικτικό της κρισιμότητας της κατάστασης είναι πως από την αρχή του 2008 έως και την προηγούμενη εβδομάδα:

Η αξία των μετοχών που έχουν στη διάθεσή τους οι ασφαλιστικοί φορείς έχει υποχωρήσει από 69% έως και 80%. Αυτό οφείλεται στο ότι τα Ταμεία έχουν κυρίως μετοχές τραπεζών που σημειώνουν μεγάλη πτώση. Για παράδειγμα, η αξία των μετοχών της Εθνικής που έχουν οι ασφαλιστικοί φορείς έχει υποχωρήσει κατά 69%, με αποτέλεσμα η περιουσία από 2,9 δισ. να έχει πέσει στα 920 εκατ. ευρώ.

Η αξία των δομημένων ομολόγων -τα οποία δεν έχουν μπορέσει να... ξεφορτωθούν 22 ασφαλιστικά ταμεία- έχει μειωθεί κατά 40%. Ειδικότερα η αξία των δομημένων έχει πέσει από τα 700 στα 420 εκατ., με αποτέλεσμα οι λογιστικές απώλειες να φτάνουν τα 280 εκατ. ευρώ.

Οι απώλειες από τα αμοιβαία κεφάλαια είναι 350 εκατ., καθώς η αξία τους από το 1,4 δισ. έπεσε στο 1,05 δισ.

Τέλος, τα Ταμεία έχουν ρευστοποιήσει 2,5 δισ. ευρώ (από ομόλογα που έληξαν, καταθέσεις κ.ά.) για να καλύψουν τρέχουσες ανάγκες. Στη λύση αυτή έχουν καταφύγει κυρίως το ΙΚΑ και ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών.

Η εξέλιξη αυτή έρχεται σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη χρονική στιγμή, με δεδομένο πως τα Ταμεία βουλιάζουν στα ελλείμματα και αναζητούν απεγνωσμένα οικονομική ενίσχυση. Αρκεί να αναφερθεί πως ο Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών χρειάζεται περίπου 200 εκατ. για τις συντάξεις Μαϊου και άλλα 130 εκατομμύρια για να καταβάλει τα «βοηθήματα».

Συνολικά οι ασφαλιστικοί φορείς μέχρι το τέλος του έτους θα χρειαστούν 5,2 δισ. ευρώ έκτακτη χρηματοδότηση, προκειμένου να τα βγάλουν πέρα και να μην επιδεινωθούν τα οικονομικά τους.

Εγκλωβισμένα στο Χρηματιστήριο
Εγκλωβισμένα στο Χρηματιστήριο είναι τα Ταμεία, που μέσα σε ενάμιση χρόνο βλέπουν την αξία των μετοχών τους να έχει υποχωρήσει κατά 72%. Συγκεκριμένα στο τέλος του 2007 οι ασφαλιστικοί φορείς είχαν μετοχές ύψους 5,46 δισ. ευρώ, ποσό που τώρα έχει μειωθεί στο 1,53 δισ. (λογιστικές απώλειες).

Ενδεικτικό των διαστάσεων που έχει πάρει το πρόβλημα είναι πως στα τρία μεγαλύτερα Ταμεία οι λογιστικές απώλειες από τις μετοχές είναι 45% έως 72%. Για παράδειγμα, μέσα σε ενάμιση χρόνο η αξία των μετοχών έχει πέσει στα 95 από τα 340 εκατ. στο ΙΚΑ, στα 78 από τα 215 εκατ. στον ΟΑΕΕ και στα 135 από τα 245 εκατ. στον ΟΓΑ.

Σημαντικές απώλειες καταγράφουν και οι φορείς των ελεύθερων επαγγελματιών, που, ωστόσο, δεν αντιμετωπίζουν αυτήν τη χρονική στιγμή οικονομικά προβλήματα. Για παράδειγμα, η αξία των μετοχών έχει πέσει στα 108 από τα 450 εκατ. στο ΤΣΜΕΔΕ, στα 117,4 από τα 435 εκατ. στο ΤΣΑΥ και στα 69,6 από τα 240 εκατ. στο Ταμείο Νομικών.

Ζημιές για το ΤΣΜΕΔΕ...

Τις μεγαλύτερες λογιστικές απώλειες -ως ποσοστό- από την πορεία των μετοχών έχει το ΤΣΜΕΔΕ. Συγκεκριμένα, η αξία των μετοχών από το τέλος του 2007 έως την προηγούμενη εβδομάδα υποχώρησε κατά 76%.

...και για τον ΟΓΑ

Σε καλύτερη «μοίρα» είναι ο ΟΓΑ, που έχει λογιστικές απώλειες 45% και η αξία των μετοχών του έπεσε στα 135 από τα 245 εκατ. Αυτό οφείλεται στο ότι ο φορέας δεν έχει πολλές τραπεζικές μετοχές.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8777&pubid=3160793

Bόμβα στο Aσφαλιστικό οι δύο εθελουσίες - μαμούθ
O παραλογισμός των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων βουλιάζει τα Tαμεία
Bόμβα στον κρατικό προϋπολογισμό και το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας βάζουν τα προγράμματα-μαμούθ εθελουσίας εξόδου σε Oλυμπιακή και OΣE.

Σε περισσότερα από 3 δισ. ευρώ ανέρχονται οι «παράπλευρες απώλειες» σε δημόσιο έλλειμμα και συνταξιοδοτικά Tαμεία που προξενεί η μαζική έξοδος 6.000 περίπου εργαζομένων στην πρόωρη συνταξιοδότηση.
ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Πήρε κάτω από τη βάση στο πασχαλινό τεστ ο τουρισμός
Σκηνικό κραχ στα εξοχικά
Ερχονται πιο κοντά νέα σκληρά μέτρα
Oι ακάλυπτες επιταγές είναι τα ελληνικά «τοξικά»...
Θέλουν ένα λιανεμπόριο κομπάρσο για τα... πανηγύρια
Τιμές-φωτιά για τους εκδρομείς του Πάσχα...
Συμπόρευση με την Ανατολική Ευρώπη




Tην ώρα που η κυβέρνηση εμφανίζεται να αναζητεί αντίδοτο για την έξοδο από την κρίση του ασφαλιστικού συστήματος, με τα Tαμεία να έχουν φτάσει στο σημείο να αδυνατούν να καταβάλουν συντάξεις, τα προγράμματα-μαμούθ εθελουσίας εξόδου που η ίδια θέτει σε εφαρμογή δημιουργούν μια τεράστια «μαύρη τρύπα» δισεκατομμυρίων ευρώ, επισπεύδοντας την κρίση του συνταξιοδοτικού συστήματος.

H πρόωρη αποχώρηση 2.750 εργαζομένων από την Oλυμπιακή με μέση ηλικία τα 48 έτη θα κοστίσει στο Δημόσιο 1,2 δισ. ευρώ και 1 δισ. στα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ η σχεδιαζόμενη εθελουσία έξοδος στον OΣE που θα αφορά τουλάχιστον 3.000 εργαζομένους θα επιβαρύνει το Aσφαλιστικό σύστημα με 1,2 δισ. ευρώ.

Στοχευμένοι
Στον ΟΣΕ στο πρόγραμμα εθελουσίας, θα είναι στοχευμένο και θα αφορά όσους απασχολούνται στον τομέα της συντήρησης-επισκευής τρένων (2.000 άτομα) και στον τομέα της συντήρησης-επισκευής υποδομής (1.000 άτομα), ειδικότητες που ουσιαστικά καταργούνται. Eάν, από κει και πέρα τεθούν και ηλικιακά κριτήρια, το πρόγραμμα θα αφορά μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων.

O παραλογισμός των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων που απλώς αποδεικνύει πως όλες οι κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται χωρίς ίχνος ευρύτερου σχεδιασμού, έχει να κάνει βέβαια με το αντιφατικό τους περιεχόμενο.

Aπό τη μια η κυβέρνηση εμφανίζεται αυστηρή, αυξάνοντας όρια συνταξιοδότησης ακόμα και σε γυναίκες με παιδιά και μειώνοντας τις πρόωρες συντάξεις. Tην ίδια ώρα στην προσπάθειά της να καταστήσει ελκυστικές στους ιδιώτες κάποιες εταιρείες του ευρύτερου δημόσιου τομέα, ενθαρρύνει να οδηγηθούν σε πρόωρη συνταξιοδότηση νέοι εργαζόμενοι ηλικίας 40 και 45 ετών, επιβαρύνοντας τα οικονομικά των ταμείων.

Αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων

1 δισ.€ η μαύρη τρύπα από την αποχώρηση 2.750 εργαζομένων της Ολυμπιακής

1,2 δισ.€ το κόστος απότην έξοδο 3.000 εργαζομένων του ΟΣΕ

OΣE
Σύνταξη ακόμα και σε 50άρηδες

Το σχέδιο μετασχηματισμού του ΟΣΕ καταργεί ουσιαστικά τους τομείς συντήρησης - επισκευής τρένων και υποδομής.

Σε περίπου 1,2 δισ. ευρώ υπολογίζεται το κόστος αποχώρησης από τον OΣE τουλάχιστον 3.000 εργαζομένων. Oπως μας εξηγούν συνδικαλιστικά στελέχη της ομοσπονδίας εργαζομένων, δεδομένου ότι οι τελευταίες προσλήψεις έγιναν το 1984, η μέση ηλικία των εργαζομένων υπερβαίνει σήμερα τα 51 έτη.

Στόχος της ηγεσίας του υπουργείου Mεταφορών με την εθελουσία έξοδο είναι να περιοριστεί το παραγόμενο έλλειμμα στον OΣE που γεννά σε καθημερινή βάση ζημιές 2-2,5 εκ. ευρώ. Tα συσσωρευμένα χρέη αγγίζουν τα 8 δισ., με το ετήσιο έλλειμμα να υπολογίζεται στα 900 εκ.

Tα σοβαρά προβλήματα ρευστότητας της TPAINOΣE (υπεύθυνη για την εκμετάλλευση λειτουργίας και στην οποία έχει απορροφηθεί η Προαστιακός) αναγκάζουν την ηγεσία του υπουργείου να επισπεύσει τις διαδικασίες. Tο πρώτο βήμα στο σχέδιο εξυγίανσης περιλαμβάνει την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου και την ανάληψη των ζημιών (το πρώτο τρίμηνο του '09 ανέρχονταν σε 220-230 εκ.) της εταιρείας που είναι πλέον ανεξάρτητη ΔEKO.

Tο σχέδιο για τον μετασχηματισμό του OΣE περιλαμβάνει τρεις εταιρείες, τον OΣE, την TPAINOΣE και την EPΓOΣE στην οποία θα μεταφερθούν οι δραστηριότητες της υποδομής και η ΓAIAOΣE (εταιρεία εκμετάλλευσης των ακινήτων) και θα μετατραπεί σε εταιρεία διαχείρισης.

OΛYMΠIAKH AEPOΠOPIA
Tο πριμ και οι θέσεις για μετάταξη

Xαρακτηριστικό της ευκολίας με την οποία η κυβέρνηση ανοίγει την πόρτα εξόδου στην πρόωρη συνταξιοδότηση είναι ότι την τελευταία πενταετία 15.000 περίπου άτομα έχουν κάνει χρήση του δικαιώματος αυτού, συνυπολογίζοντας τα προγράμματα εθελουσίας σε Oλυμπιακή Αεροπορία και OΣE.

Πανάκριβη
Iδιαιτέρως ακριβή θεωρείται η εθελουσία στην Oλυμπιακή, έστω και αν αφορά 2.750 από τους 5.500 μόνιμους εργαζόμενους, καθώς η κυβέρνηση δεν δίστασε να «φουσκώσει» τα κίνητρα για να κατευνάσει τις αντιδράσεις. Tο συνολικό κόστος ανέρχεται σε 1,2 δισ. ευρώ σε βάθος 25ετίας, ενώ το ποσό που θα εκταμιευθεί σε πρώτη φάση, επιβαρύνοντας άμεσα τον προϋπολογισμό, ανέρχεται σε 350 εκ. O μέσος όρος ηλικίας των εργαζομένων που θεμελιώνουν δικαίωμα πρόωρης συνταξιοδότησης υπολογίζεται στα 48 χρόνια.

Oι 2.103 από τους 2.745 μονίμους -που έχουν προσληφθεί πριν από το 2003- δικαιούνται να πάρουν πλήρη σύνταξη, ενώ για τους υπόλοιπους έχει προβλεφθεί η πριμοδότηση με επιπλέον μισό ένσημο για καθένα που έχουν.

Oσοι από τους μόνιμους δεν πληρούν τις προϋποθέσεις, προβλέπονται μετατάξεις σε Δημόσιο και ΔEKO σε 14.317 θέσεις.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8777&pubid=3160784

Ακόμα περισσότερα κράτη περνούν υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ:

ΔΝΤ: Επιπλέον βοήθεια ύψους $2,8 δισ. στην Ουκρανία
Το ΔΝΤ είχε δώσει το πράσινο φως το Νοέμβριο για τη χορήγηση δανείου 16,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων (12,4 δισεκατομμύρια ευρώ) στην Ουκρανία, η οποία έχει πληγεί πολύ από τη διεθνή οικονομική κρίση. Το Κίεβο έχει ήδη δεχθεί 4,5 δισεκατομμύρια δολάρια από το ΔΝΤ.
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=85873

The International Monetary Fund has formally approved a $47bn (£32bn) line of credit for Mexico.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8005456.stm

Επιπλέον 5 δισ. δολάρια ζητά η GM Τίποτα άλλο? Μόνο αυτά?
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=85879

Το ιρλανδικό όνειρο που έγινε εφιάλτης
Επειτα από μία δεκαπενταετία ξέφρενης ανάπτυξης δείχνει ημέρα με την ημέρα να βουλιάζει όλο και περισσότερο στην κινούμενη άμμο της ύφεσης
ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣεβδομάδες, δικαίως ή αδίκως,πολλές- αγγλοσαξονικές κυρίως - «Κασσάνδρες» ξεχωρίζουν την Ιρλανδία και την Ελλάδα ως τους «αδύνατους κρίκους» της ευρωζώνης.Το Δουβλίνο και η Αθήνα-λένε οι «Financial Τimes», το «Spiegel» και άλλα έγκυρα έντυπα, απηχώντας προφανώς τις απόψεις αξιωματούχων των «μεγάλων» της Ευρωπαϊκής Ενωσης-μπορεί να γίνουν από στιγμή σε στιγμή... Ρέικιαβικ και, με τη χρεοκοπία τους, να παρασύρουν στον γκρεμό ολόκληρη την ευρωπαϊκή οικονομία.Και αν για τη μεσογειακή Ελλάδα η προοπτική αυτή μοιάζει ακόμη αποφευκταία,δεν συμβαίνει το ίδιο και για τη μακρινή Ιρλανδία, που έπειτα από μία δεκαπενταετία ξέφρενης ανάπτυξης δείχνει μέρα με τη μέρα
να βουλιάζει όλο και περισσότερο στην κινούμενη άμμο της ύφεσης. Κινδυνολογίες;Κάθε άλλο.Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο διάσημοςπλέονκαθηγητής Οικονομικών και τραπεζίτης Νουριέλ Ρουμπίνι- γνωστός πια και ως «DrDoom»αφού ήταν από τους λίγους που προέβλεψαν έγκαιρα το τρέχον διεθνές χρηματοπιστωτικό «κραχ»- τονίζει ότι η Ιρλανδία μοιάζει πολύ με την Ισλανδία,αφού «πλούτισε πιο γρήγορα από την Ισλανδία,με παρόμοιο τρόπο,και τώρα αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα». Αν μια μεγάλη ιρλανδική τράπεζα πτωχεύσει,λέει ο Ρουμπίνι,η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να τη διασώσει: η υπόσχεση του Δουβλίνου ότι θα εγγυηθεί όλες τις τραπεζικές καταθέσεις, προκειμένου να στηρίξει τον ετοιμόρροπο χρηματοπιστωτικό τομέα της χώρας, μοιάζει στον Ρουμπίνι «νεκρό γράμμα»,από τη στιγμή
που οι καταθέσεις ξεπερνούν το 250% του ιρλανδικού ΑΕΠ.Στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής του G20 στο Λονδίνο,όπου ουσιαστικά επαναβεβαιώθηκε ο ρόλος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ως «πυροσβέστη» του διεθνούς οικονομικού συστήματος, ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του Ταμείου Σάιμον Τζόνσον έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την Ιρλανδία,ζητώντας από τους «20» να συμφωνήσουν άμεσα σε ένα σχέδιο δράσης για την οικονομική διάσωσή της. «Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο,και το χρειαζόμαστε τώρα. Θα έρθει η Ευρωπαϊκή Ενωση να βοηθήσει;Ή μήπως η «δουλειά» βαρύνει αποκλειστικά το ΔΝΤ;Δεν μπορώ να ακούω άλλο «οι Ιρλανδοί πρέπει να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους».Στο τέλος,πάντοτε ο κόσμος έρχεται σε βοήθεια... Δεν χρειαζόμαστε μια νέα περίπτωση Ισλανδίας»!

Τι απέγινε το περιλάλητο οικονομικό θαύμα της Ιρλανδίας; Στην Ιρλανδία η αναλογία των ξένων παραγωγικών επενδύσεων στο ΑΕΠ είναι δεκαπλάσια από όσο στη Γερμανία, πενταπλάσια από όσο στη Γαλλία και τετραπλάσια από όσο στη Βρετανία. Το ύψος δε των αμερικανικών επενδύσεων από 36 δισ. δολάρια το 2000, είχε φτάσει στα 87 δισ. δολάρια το 2008. Η αγγλόφωνη Ιρλανδία με το υψηλής ειδίκευσης αλλά γενικά φθηνό σε σχέση με τις ΗΠΑ προσωπικό, το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς για τις ξένες επιχειρήσεις και την «κάρτα μέλους» στην ευρωζώνη, σε αντίθεση με τη Βρετανία, ήταν σωστός μαγνήτης για τις αμερικανικές εταιρείες, ιδίως αυτές των κλάδων υψηλής τεχνολογίας και φαρμάκου, που ήθελαν να αυξήσουν το μερίδιό τους στην ευρωπαϊκή αγορά. Χάρη στις εξαγωγές των ξένων θυγατρικών και τις θέσεις εργασίας που δημιουργούσαν, η ιρλανδική οικονομία κάλπαζε με τον ταχύτερο ρυθμό ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, 7%, τη δεκαετία 1996-2006.

«Εφυγα το 1986 από μια θρησκόληπτη χώρα άφραγκων αλλά ευτυχισμένων αλκοολικών και γύρισα το 2000 σε έναν τόπο όπου αυτοί που ως τώρα ξέθαβαν πατάτες για να ζήσουν, αγόραζαν πολυτελή διαμερίσματα και οδηγούσαν Πόρσε. Ηταν χειρότερο και από το «μπουμ» της δεκαετίας του 1980 στο Λονδίνο, γιατί ήταν τόσο μη ιρλανδικότόσος εγωισμός. Τις Κυριακές τα μαγαζιά ήταν γεμάτα με κόσμο που λάτρευε τα Versace, όπως οι γιαγιάδες μας λάτρευαν την Παρθένο Μαρία» λέει γλαφυρά στους «Sunday Τimes» ο τραπεζικός Τζον Ο΄Κίφε.

Από τον περασμένο Σεπτέμβριο, όμως, και σε λιγότερο από έναν χρόνο, μετά την κατάρρευση της Lehman Βrothers και την αποκάλυψη ότι οι μεγαλύτερες ιρλανδικές τράπεζες ήταν αγρίως εκτεθειμένες στη φούσκα των «τοξικών δανείων» όλα αυτά άλλαξαν- και η κατάσταση δείχνει να έχει ξεφύγει από τον έλεγχο της κεντροδεξιάς κυβέρνησης του πρωθυπουργού (Τaoiseach, στην κελτική διάλεκτο) Μπράιαν Κάουεν, παρά τις συνεχείς ανακοινώσεις νέων δρακόντειων μέτρων λιτότητας. Το περίφημο «ιρλανδικό μοντέλο» ανάπτυξης, που τόσοι ζήλεψαν τα χρόνια των «παχιών αγελάδων», τώρα καταρρέει καθώς ο «Κέλτικος Τίγρης» αποδεικνύεται εξίσου χάρτινος με τους ασιατικούς «τίγρεις» της ΝΑ Ασίας- τα αντίστοιχα «μοντέλα» ταχείας ανάπτυξης της περασμένης δεκαετίας. Η παγκόσμια ύφεση και η παρατεταμένη κατάρρευση της αγοράς ακινήτων πλήττει πλέον το σύνολο της παραγωγής και «θερίζει» τις καλοπληρωμένες θέσεις εργασίας, καθώς πολλές ξένες επιχειρήσεις εγκαταλείπουν τη χώρα αναζητώντας φθηνότερες «πλατφόρμες» παραγσσωγής για τα προϊόντα τους.

?Απαισιοδοξία για το μέλλον

Σύμφωνα όμως με τον πλέον αρμόδιο χρηματοπιστωτικό θεσμό, την κεντρική τράπεζα της χώρας, τα χειρότερα δεν έχουν ακόμη έρθει. Τα τελευταία στοιχεία που παρουσίασε ο διοικητής της ιρλανδικής κεντρικής τράπεζας Τζον Χέρλι δείχνουν ότι το 2008 και το 2010 η συνολική συρρίκνωση του ΑΕΠ της χώρας θα αγγίξει το-10%, με τα χειρότερα σενάρια να μιλούν ακόμη και για-12%, επιβεβαιώνοντας τις κυβερνητικές προβλέψεις για την έλευση της χειρότερης ύφεσης στην ιρλανδική ιστορία. Εφέτος μόνο, το ΑΕΠ αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 6,9%, ενώ η ύφεση στην κτηματαγορά προβλέπεται να επιδεινωθεί καθώς εφέτος αναμένεται να ολοκληρωθεί η οικοδόμηση μόνο 18.000 κτισμάτων (σχεδόν 70% κάτω σε σχέση με το 2008), ενώ για το 2010 προβλέπεται το χτίσιμο μόνο 12.000 κτιρίων. Οσο για την ανεργία, αυτή θα φτάσει το 11,8% το 2009 και θα αυξηθεί περαιτέρω, στο 14,4%, το 2010.

Η κεντρική τράπεζα υποστηρίζει, βέβαια, ότι υπάρχει ακόμη μια πιθανότητα οικονομικής ανάκαμψης το 2011, αλλά οι οικονομικές συνθήκες θα έχουν επιδεινωθεί πολύ περισσότερο προτού συμβεί αυτό. Οπως είπε χαρακτηριστικά και ο υπουργός Οικονομικών Μπράιαν Λένιχαν, «η οικονομία μας μόλις έπεσε σε έναν γκρεμό». Εναν γκρεμό που έγινε ακόμη βαθύτερος στις 30 Μαρτίου, όταν ο οίκος πιστοληπτικής αξιολόγησης υποβάθμισε τη δανειοληπτική ικανότητα της Ιρλανδίας στην κατηγορία ΑΑ+, και μάλιστα με «αρνητική προοπτική» για πρώτη φορά από το 2001. Πώς θα βγει όμως από αυτόν χωρίς να αναγκαστεί να καταφύγει, ικέτις, στους δύστροπους Κεντροευρωπαίους; Μία είναι η λύση: το άγριο «χαράτσι» στους φορολογουμένους.

?Εκτακτος προϋπολογισμός

Την περασμένη Τρίτη, λοιπόν, η κυβέρνηση της Ιρλανδίας ανακοίνωσε τον δεύτερο μέσα σε έξι μήνες έκτακτο προϋπολογισμό. Σκοπός του νέου πακέτου «εκτάκτων αναγκών» είναι να σταματήσει το ανεξέλεγκτο πλέον δημοσιονομικό έλλειμμα στο...12,75% του ΑΕΠ- μακράν το χειρότερο έλλειμμα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και, βέβαια, πολύ πάνω από το όριο του 3% που ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας: για να συμβεί αυτό, ο Κάουεν ανακοίνωσε ότι θα πρέπει να αυξηθεί η φορολογία εισοδήματος ώστε να γεφυρωθεί το «διευρυνόμενο χάσμα» στα δημοσιονομικά της χώρας.

Ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε συγκεκριμένα στο κοινοβούλιο, ότι το φορολογικό σύστημα που βασιζόταν κυρίως στην αναδυόμενη αγορά ακινήτων δεν αποδίδει πλέον (έκανε λόγο για «μαύρη τρύπα» 16 δισ. ευρώ στα φορολογικά έσοδα) και «θα πρέπει να διευρυνθεί» ώστε περισσότερα έσοδα να προέρχονται από τη φορολογία εισοδήματος. Μέρος των εσόδων, δήλωσε, θα προέρχεται από αυξημένους φόρους εισοδήματος και τμήμα αυτών από τη διεύρυνση της ίδιας της φορολογικής βάσης. Μια διεύρυνση όμως που θα γίνει μόνο «προς τα κάτω»- αφού η κυβέρνηση ετοιμάζεται ουσιαστικά να «βάλει άγριο χέρι» όχι μόνο στους μισθούς των χαμηλότερων εισοδηματικών τάξεων, περίπου το 40% του πληθυσμού που ήδη είχε εξαιρεθεί από το «οικονομικό θαύμα» των προηγούμενων χρόνων και ως τώρα δεν φορολογούνταν, αλλά και στις μελλοντικές συντάξεις των δημοσίων υπαλλήλων, «ψαλιδίζοντας» ριζικά τις κρατικές ασφαλιστικές εισφορές.

?Φόροι στις συντάξεις

Ηδη οι ιρλανδοί δημόσιοι υπάλληλοι καταριούνται τον νέο «pension levy», τον έμμεσο φόρο στις συντάξεις τους. Ο ιδιαίτερα χαμηλός συντελεστής, μόλις 12,5%, για τις ξένες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη χώρα θα παραμείνει όμως ως έχει, αφού αυτό που μετράει για τον ιρλανδό πρωθυπουργό είναι να βγει η χώρα από την κρίση «με αξιόπιστο πρόσωπο για τους ξένους επενδυτές και τις αγορές». Ο Χέρλι, ο κεντρικός τραπεζίτης- ο οποίος, βέβαια, δεν είναι ανεξάρτητος αλλά υπακούει στις επιταγές των προϊσταμένων του στην ΕΚΤ-, δεν συμφωνεί: συμβούλεψε μάλιστα την κυβέρνηση να επικεντρωθεί σε περαιτέρω μείωση των δημοσίων δαπανών- πέρα από την περικοπή κατά δύο ακόμη δισ. ευρώ που προβλέπεται στον νέο έκτακτο προϋπολογισμό- αντί σε αύξηση των φόρων, και δήλωσε ότι είναι «εξαιρετικά σημαντικό» το Δουβλίνο να έχει τακτοποιήσει τα οικονομικά του ως το 2013. «Στις σημερινές συνθήκες η διατήρηση της εμπιστοσύνης στις οικονομικές αγορές απαιτεί επειγόντως την αποκατάσταση της τάξης στα δημοσιονομικά» αναφέρει η ανακοίνωση της τράπεζας.

Οι εργαζόμενοι φυσικά διαφωνούν: τον Φεβρουάριο 120.000 διαδηλωτές, μεταξύ των οποίων και πολλοί... απεργούντες αστυνομικοί, κατέκλυσαν τους δρόμους της ιρλανδικής πρωτεύουσας διαμαρτυρόμενοι για τη φορομπηχτική, φιλοεργοδοτική και προπάντων φιλοτραπεζική κυβερνητική πολιτική. Μια νέα γενική απεργία που είχε προγραμματιστεί για τις 30 Μαρτίου ως αντίδραση στα νέα φορολογικά μέτρα, αναβλήθηκε την τελευταία στιγμή κατόπιν «συνεννόησης»- με το πιστόλι στον κρόταφο...των κορυφαίων συνδικάτων με την κυβέρνηση. Η κοινή γνώμη όμως «βράζει»
Η φυγή της Dell στη «Νέα Ιρλανδία»

Ιρλανδοί ψαράδες υποδέχθηκαν με πλακάτ διαμαρτυρίας τον γάλλο πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί στο Δουβλίνο τον Ιούλιο του 2008
Ηαπόφαση της αμερικανικής πολυεθνικής βιομηχανίας υπολογιστών Dell- δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο, πίσω από τη Ηewlett Ρackard- να κλείσει την τεράστια μονάδα παραγωγής που διατηρεί στο νησί, από την οποία τροφοδοτείται ολόκληρη η ευρωπαϊκή αγορά, και να τη μεταφέρει στη Πολωνία, ήταν πραγματική μαχαιριά για την ιρλανδική κοινωνία. Η Dell, βλέπετε, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος εργοδότης της χώρας και καθεμία από τις 1.900 θέσεις εργασίας που καταργεί, βάζοντας λουκέτο στο εργοστάσιό της στο Λίμερικ, «τρέφει» άλλες πέντε θέσεις σε άλλες επιχειρήσεις. Και οι βρετανικοί «Financial Τimes» σημειώνουν ότι είναι η πρώτη αλλά όχι και η τελευταία μεγάλη αμερικανική βιομηχανία του κλάδου της νέας τεχνολογίας που γυρίζει τις πλάτες στην Ιρλανδία και μετακομίζει στην Ανατολική Ευρώπη όπου το κόστος παραγωγής είναι πολύ χαμηλότεροκαι «ασφαλώς θα την ακολουθήσουν πολλές». Είναι χαρακτηριστικό ότι, για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, Ιρλανδοί αναγκάζονται να μεταναστεύσουν στην Πολωνία για να βρουν εργασία- στην Πολωνία που αυτοδιαφημίζεται στους ξένους επενδυτές ως η... «Νεα Ιρλανδία»!

Η Ιρλανδία χρειάζεται δανεικά- και τα χρειάζεται τώρα. Για την ακρίβεια, θα χρειαστεί περί τα 25 δισ. δανεικά ευρώ μέσα στο 2009. Τα έχει ανάγκη πρωτίστως για να σώσει τις μεγάλες τράπεζές της από τα «τοξικά δάνεια»: πριν από ενάμιση μήνα ανακοίνωσε την «επανακεφαλαιοποίηση» (recapitalization) των Αllied Ιrish Βanks (ΑΙΒ) και Βank of Ιreland- πρόσθετες «ενέσεις» 3,5 δισ. ευρώ, καθώς η πρώτη ένεση δημοσίου χρήματος, της τάξεως των 2 δισ. ευρώ, αποδείχτηκε «ψίχουλα». Μια άλλη μεγάλη τράπεζα, η Αnglo Ιrish Βank, κρατικοποιήθηκε τον Ιανουάριο.

Για να βρει τα χρήματα, η κυβέρνηση κατέφυγε στο εθνικό ασφαλιστικό ταμείο (Νational Ρensions Reserve Fund), από το οποίο θα πάρει τουλάχιστον 7 δισ. ευρώ ως το 2011: εξ ου και η δικαιολογημένη οργή για την επιβολή του «pension levy» αφού τα 3 επιπλέον δισ. ευρώ που θα αφαιρεθούν από το Ταμείο την επόμενη διετία θα πάνε κατευθείαν στις «τοξικές» τράπεζες! Πόσα θα χρειαστούν για να σφραγιστεί η «μαύρη τρύπα»; Σε βαρυσήμαντο άρθρο του στους «Ιrish Τimes» ο οικονομολόγος Μόργκαν Κέλι κάνει λόγο για «εγκληματική άγνοια» της κυβέρνησης, όσον αφορά τις επιπτώσεις της εγγύησης ενός εν δυνάμει τεράστιου χρέους, και καταλήγει: «Αν τα κακά δάνεια των ιρλανδικών τραπεζών είναι της τάξεως των 10-20 δισ. ευρώ, θα επιζήσουμε. Αν είναι της τάξεως των 50-60 δισ. ευρώ, θα βουλιάξουμε»...

«Στο χειρότερο σενάριο, αν οι διεθνείς αγορές ομολόγων πανικοβληθούν, όπως το 1998, δεν θα τορπιλιστεί μόνο η Ιρλανδία αλλά και η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ελλάδα, η Ισπανία και η Αυστρία. Το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν θα έχουν πλέον αρκετούς πόρους για να «διασώσουν» τόσες πολλές οικονομίες - και ο σώζων εαυτόν σωθείτω». Δυστυχώς για την Ιρλανδία, την Ελλάδα και όλες τις άλλες «μικρές» χώρες, ο Κέλι έχει δίκαιο: το χρήμα γίνεται όλο και πιο δυσεύρετο, όλο και πιο ακριβό. Ηδη, μετά την πρόσφατη πιστοληπτική υποβάθμιση, η Ιρλανδία αναγκάζεται να πληρώνει στους αγοραστές των κρατικών ομολόγων της 1,7% παραπάνω τόκο από ό, στι η Γερμανία...

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=17&artId=264508&dt=19/04/2009

Ηφαίστειο η Ταϊλάνδη
Στρατός και μοναρχία στήριξαν δυναμικά το καθεστώς, με εξαγορές βουλευτών, αποστασίες, δολοφονίες διαδηλωτών, όπως ακριβώς στην Ελλάδα της δεκαετίας του 60

Λίγο πριν ανατραπεί από τις διαδηλώσεις λαϊκής οργής η μοναρχοστρατιωτική κυβέρνηση «αποστατών» της Ταϊλάνδης, οι πραξικοπηματίες των ενόπλων δυνάμεων της χώρας τη διέσωσαν χωρίς να αναγκαστούν να καταλύσουν για μια ακόμα φορά την κοινοβουλευτική βιτρίνα αυτού του κράτους-κλειδί της νοτιοανατολικής Ασίας όπως τόσο συχνά κάνουν. Η επέμβαση του στρατού επισήμως άφησε μόνο 2 νεκρούς και 123 τραυματίες. Ανεπισήμως πολύ περισσότερους, αλλά βέβαιο είναι πως δεν έλαβε χώρα αυτή τη φορά λουτρό αίματος. Οι επικεφαλής των διαδηλώσεων παραδόθηκαν. Η κρίση όμως κάθε άλλο παρά πέρασε.

Φτωχοί κατά πλουσίων είναι η ουσία αυτής της σύγκρουσης στην Ταϊλάνδη των περίπου 65 εκατομμυρίων κατοίκων. Φτωχοί ήταν οι διαδηλωτές με τα κόκκινα πουκάμισα. Αυτοί που κατέβασαν 100.000 άτομα στην πρωτεύουσα. Αυτοί που επί τρεις εβδομάδες είχαν δεκάδες χιλιάδες ειρηνικούς διαδηλωτές μέρα - νύχτα αδιάκοπα «κατασκηνωμένους» μπροστά στο πρωθυπουργικό μέγαρο. Αυτοί που στη συνέχεια προχώρησαν σε εντυπωσιακές κινήσεις που έκαναν αίσθηση σε όλο τον κόσμο.

Εκπληκτική η σκηνή στον συμβολισμό της: ο πρωθυπουργός του ασιατικού γίγαντα, της Κίνας, να φεύγει πανικόβλητος από την... ταράτσα του ξενοδοχείου που θα γινόταν η σύνοδος κορυφής των ηγετών της νοτιοανατολικής Ασίας για να γλιτώσει από τους Ταϊλανδούς διαδηλωτές! Οχι μόνο αυτός φυσικά, όλοι σχεδόν οι ηγέτες του ASEAN, όπως λέγεται αυτή η τοπική ένωση.

Οι πρωθυπουργοί της Κίνας, της Ιαπωνίας, της Αυστραλίας κλπ., οι εκπρόσωποι πανίσχυρων οργανισμών που καταδυναστεύουν την παγκόσμια οικονομία, όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα, να το βάζουν στα πόδια μπροστά σε ξυπόλητους Ταϊλανδούς αγρότες! Το πολιτικό φορτίο της εικόνας είναι εκρηκτικό. Ιδίως σε μια περιοχή με εφιαλτικές κοινωνικές ανισότητες.

Τα ελικόπτερα με τους ηγέτες στις ταράτσες φέρνουν στη μνήμη άλλα ελικόπτερα κι άλλη ταράτσα: εκείνα στην ταράτσα της αμερικάνικης πρεσβείας στην τότε Σαϊγκόν, πρωτεύουσα του ανύπαρκτου σήμερα Νότιου Βιετνάμ. Τότε, 34 χρόνια πριν, οι Αμερικανοί και η τοπική ελίτ των συνεργατών τους προσπαθούσαν να γλιτώσουν από τους επελαύνοντες αντάρτες. Τότε ο πόλεμος ήταν εθνικοαπελευθερωτικός. Σήμερα είναι κοινωνικός. Οι φτωχοί της Ταϊλάνδης αντικατέστησαν τους αντάρτες του Βιετνάμ.

Οι πλούσιοι κέρδισαν αυτόν τον γύρο στην Ταϊλάνδη. Χρειάστηκε να καταφύγουν στα δυναμικά στηρίγματα του καθεστώτος - στον στρατό και στη μοναρχία. Σε πραξικόπημα, εξαγορές βουλευτών, αποστασίες, δολοφονίες διαδηλωτών. Οπως στην Ελλάδα της δεκαετίας του 1960. Δεν έχει τίποτα το ριζοσπαστικό ο αυτοεξόριστος πολιτικός ηγέτης των φτωχών της Ταϊλάνδης, ο Θακσίν Σιναουάτρα. Κάθε άλλο. Στα πέντε χρόνια όμως που διετέλεσε πρωθυπουργός έκανε τους φτωχούς και κυρίως τους αγρότες να δουν άσπρη μέρα με ιατρική περίθαλψη, φτηνά δάνεια, σχολεία στα χωριά. Γι αυτό τον ανέτρεψαν το παλάτι και ο στρατός το 2006.

Συνέχεια στο όνειρο που έζησαν από το 2001 έως το 2006 ζητούν τα δεκάδες εκατομμύρια των απόκληρων της Ταϊλάνδης. Γι αυτό και το 2007, όταν η χούντα έκανε εκλογές έχοντας φυσικά απαγορεύσει στον Θακσίν Σιναουάτρα να πάρει μέρος σε αυτές, οι Ταϊλανδοί ψήφισαν αυτούς που υπέδειξε ο Θακσίν παρόλο που ήταν άσημοι. Σχημάτισαν κυβέρνηση και ο Θακσίν τους καθοδηγούσε από την εξορία, καθώς το χουντικό καθεστώς τον έχει καταδικάσει και σε δύο χρόνια φυλακή για διαφθορά.

Οι «κιτρινοχίτωνες» ανέλαβαν τότε δράση. Η παρακρατική δύναμη κρούσης δηλαδή των μοναρχοφασιστικών δυνάμεων της χώρας, με επίλεκτη ομάδα τους «κυανοχίτωνες» - στρατιωτικούς και αστυνομικούς με πολιτικά και αποστολή τον ξυλοδαρμό ή και τη δολοφονία διαδηλωτών. Οι κιτρινοχίτωνες -κίτρινο είναι το χρώμα του βασιλιά- έφτασαν μέχρι του σημείου να καταλάβουν τον Νοέμβριο του 2008 και τα δύο αεροδρόμια της Μπανγκόκ επί μία εβδομάδα. Χωρίς φυσικά ο στρατός να παρέμβει εναντίον τους.

Εξαγόρασε βουλευτές του κόμματος του Θακσίν παράλληλα η ταϊλανδική ελίτ. Στη συνέχεια έριξε με υπαγορευμένη δικαστική απόφαση την κυβέρνηση που αυτός έλεγχε και σχημάτισε κυβέρνηση αποστατών. Η λαϊκή αγανάκτηση οδήγησε στα «Απριλιανά» της Μπανγκόκ - όπως η Αθήνα είχε ζήσει τα «Ιουλιανά» με τους «δικούς μας» αποστάτες, το 1965.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&tag=8397&pubid=3160819

Ντουμπάι: Ερημα τα 40 Malls
Ελεύθερη πτώση για τουρισμό και είδη πολυτελείας
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=36401

Η ανεργία έβαλε φερετζέ και τριγυρνά στο Βόσπορο
ΠΕΡΙ ΤΑ 6.000.000 ΤΟΥΡΚΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΑ - «ΣΧΕΔΙΟ 8 ΣΗΜΕΙΩΝ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΘΟΥΝ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ Οι εργαζόμενοι?
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=36399

Λερναία Υδρα το φαινόμενο της υποαπασχόλησης Ο όρος "Λερναία ύδρα" είναι άστοχς εδώ: Γενικά χρησιμοποιείται όταν καταπολεμάς κάτι, και αυτό αντί να πέφτει, πολλαπλασιάζεται. Εδώ, πράγματι η υποαπασχόληση πολλαπλασιάζεται (αυτό όντως ισχύει), αλλά αυτό οφείλεται στο ότι η άρχουσα τάξη όχι μόνο δεν το καταπολεμά, αλλά αντίθετα το προωθεί συστηματικά εις βάρος των εργαζόμενων
Πλήττονται κυρίως οι εργαζόμενοι στις βιομηχανικές ζώνες της Β. Ελλάδος και της Αττικής
Περίπου 31.543 άτομα προστέθηκαν μέσα σε ένα μήνα στη δεξαμενή των ανέργων. Σύμφωνα με την έρευνα της ΕΣΥΕ, το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε στο 9,4% έναντι 8% τον αντίστοιχο μήνα του 2008. Οι άνεργοι, σε ετήσια βάση, αυξήθηκαν κατά 19,3%. Επίσης, η ανεργία στην κατηγορία των πλέον παραγωγικών ηλικιών (35 έως 44 ετών), σημείωσε άνοδο κατά 2 ποσοστιαίες μονάδες. Ωστόσο, ακόμη κι αυτά τα στατιστικά στοιχεία δεν αποδίδουν παρά ελάχιστες από τις επιπτώσεις της κρίσης στην απασχόληση.

Μια από τις σοβαρότερες επιπτώσεις της κρίσης στην απασχόληση συνδέεται με τη μαζική εκδήλωση της «λανθάνουσας απασχόλησης». Το φαινόμενο αυτό εκδηλώνεται κυρίως στο έδαφος των βιομηχανικών ζωνών της βορείου Ελλάδος και της Αττικής, όπου είναι εμφανής πλέον μια διευρυνόμενη κατηγορία εργαζομένων που αν και εργάζεται με συμβάσεις πλήρους απασχόλησης, βρίσκεται στο όριο ανεργίας και απασχόλησης.

Το φαινόμενο της υποαπασχόλησης εκδηλώνεται κυρίως στις μεταποιητικές επιχειρήσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό που διστάζουν ακόμη και να απολύσουν διότι, συχνά, δεν έχουν το απαιτούμενο ρευστό για αποζημιώσεις. Οι εργαζόμενοι σε πολλές εταιρείες, δεν μπορούν... ούτε καν να απολυθούν για να εγγραφούν στο Ταμείο ανεργίας. Ταυτοχρόνως, οι διαθεσιμότητες σημειώνουν κατακόρυφη αύξηση, ενώ δεκάδες είναι οι εταιρείες που προώθησαν μέσα στον Μάρτιο συμφωνίες «τετραήμερης εβδομάδας» και περικοπή μισθών. Ασφαλή στοιχεία δεν υπάρχουν. Γι’ αυτό και υπηρεσίες του υπουργείου Απασχόλησης και ο ΟΑΕΔ δεν μπορούν να παρακολουθήσουν σφαιρικά αυτό το φαινόμενο. Αλλωστε, ακόμη και οι εργαζόμενοι, που εφοδίαζαν με καταγγελίες τα στοιχεία των εργατικών κέντρων και του Σώματος Επιθεωρητών, έχουν αρχίσει να συμπεριφέρονται επιφυλακτικά. Μετά το πρώτο μπαράζ καταγγελιών τον Δεκέμβριο και τον Ιανουάριο, αυτοπεριορίζονται ακόμη και όταν δεν τους καταβάλλονται δεδουλευμένα.

Να πώς περιγράφει στην «Κ» την κατάσταση εργαζόμενος από τη βιομηχανική ζώνη της Σίνδου Θεσσαλονίκης, όπου η υποαπασχόληση έχει λάβει εκρηκτικές διαστάσεις.

«Στην αρχή η εταιρεία (Pilux & Dandex) ξεκίνησε να μας πληρώνει κάθε 15 ημέρες. Μετά άρχισαν μεγαλύτερες καθυστερήσεις. Το Δώρο των Χριστουγέννων μας το έδωσε σε 4 δόσεις. Κι έπειτα σταμάτησε να μας πληρώνει τον μισθό. Κάποιοι άρχισαν να ζητούν χρήματα γιατί είχαν ανάγκες. Τους έδινε. Μετά πιο πολλοί. Στο τέλος μας ανακοίνωσε ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να δώσει σε όσους έχουν ανάγκη από 100 ευρώ. Μας είπε να πάμε να δανειστούμε από φίλους ή από τις κάρτες μας, όπως κάνει ο ίδιος (ο επιχειρηματίας). Παλαιότερα μας έδινε να υπογράφουμε ένα χαρτί στο οποίο δηλώναμε ότι λείπουμε για δύο εβδομάδες από τη δουλειά, αλλά για προσωπικούς λόγους. Εάν δεν το υπογράφαμε θα μας έβαζε σε διαθεσιμότητα για 3 μήνες. Ενας που δεν το υπέγραψε απολύθηκε. Ναι, πήγε κάποιος στην Επιθεώρηση Εργασίας, αλλά αυτός (ο επιχειρηματίας) μας είπε ότι δεν φοβάται κανένα. Μετά, έκανε κάθε μήνα απολύσεις. Τώρα λέει ότι δεν έχει λεφτά ούτε για αποζημίωση. Ναι, η αλήθεια είναι ότι τώρα δεν έχει δουλειά. Εκανε και πολλές εξαγωγές. Τώρα σχεδόν καθόμαστε».

Ανειδίκευτοι εργάτες και υπάλληλοι, όσοι έχουν χαμηλό εκπαιδευτικό επίπεδο, προσωρινά απασχολούμενοι και μετανάστες, είναι τα κατεξοχήν θύματα της διευρυνόμενης υποαπασχόλησης και των απολύσεων που τις ακολουθούν. Παρόλα αυτά το σενάριο για εντυπωσιακή αύξηση του ποσοστού ανεργίας μπορεί να μην επιβεβαιωθεί, όπως ευστόχως, διαπιστώνει η έκθεση του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος. « ...Το ποσοστό ανεργίας ενδέχεται να μην αυξηθεί περισσότερο από από 0,5%-0,8% της εκατοστιαίας μονάδας, δεδομένου ότι ο ετήσιος ρυθμός ανόδου του εργατικού δυναμικού αναμένεται να είναι μηδενικός, εάν ενταθεί το φαινόμενο της ”αποθάρρυνσης”. Δηλαδή εάν αυξηθεί ο αριθμός των ατόμων τα οποία αποφασίζουν -λόγω της εξασθένησης της οικονομικής δραστηριότητας- να μην αναζητήσουν εργασία κι επομένως να αποσυρθούν από το εργατικό δυναμικό».

Το υπουργείο Απασχόλησης και ο ΟΑΕΔ αρνούνται ή δεν μπορούν να δημοσιοποιήσουν έγκυρα στοιχεία για την κατάσταση στην αγορά εργασίας. Η επικαιροποίηση της ιστοσελίδας στο Παρατηρητήριο Απασχόλησης έχει παγώσει στον περασμένο Οκτώβριο. Ο ΟΑΕΔ δεν δημοσιοποιεί το ισοζύγιο προσλήψεων- απολύσεων και στο ΣΕΠΠΕ δεν φτάνουν οι διαθεσιμότητες που κάνουν θραύση

Δεδομένης αυτής της απουσίας αξιόπιστων πηγών, η δεύτερη μετά την ΕΣΥΕ πηγή στοιχείων είναι το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ το οποίο ενημερώνει και τις υπηρεσίες της Ε.Ε. μέσω του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος του Δουβλίνου. Βάσει αυτών των στοιχείων, από τον περασμένο Νοέμβριο, λόγω της κρίσης έγιναν 16.831 απολύσεις. Ομως ο ρυθμός αύξησης των απολύσεων, όπως και των καταγγελιών στις Επιθεωρήσεις, αρχίζει να εμφανίζει μείωση από τα μέσα Μαρτίου. Αυτό συμβαίνει, λόγω της έκτασης που προσλαμβάνουν πλέον η «τετραήμερη» εβδομάδα και οι ρυθμίσεις για την εκ περιτροπής εργασία. Με βάση τις ίδιες πηγές μόνο τον Μάρτιο 3.500 εργαζόμενοι σε 18 επιχειρήσεις προχώρησαν σε μείωση του μέσου χρόνου εργασίας και του ωραρίου εφαρμόζοντας κάποιες από τις παραλλαγές της «4ήμερης» εβδομάδας με αντίστοιχη περικοπή αποδοχών και κατάργηση υπερωριών.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100013_18/04/2009_311599

Συναγερμός για 100.000 θέσεις εργασίας σε 2 μήνες
«Κρας τεστ» αμέσως μετά το Πάσχα για την απασχόληση στον τουρισμό
Το δικό τους «γολγοθά» θα αρχίσουν να ανεβαίνουν οι εργαζόμενοι μετά το Πάσχα. Το τρέχον τρίμηνο, Απριλίου - Ιουνίου, θα αποτελέσει για την ελληνική αγορά εργασίας το πιο σημαντικό «κρας τεστ» με τα προβλήματα τα οποία προκαλεί και εντός των συνόρων η συνεχιζόμενη διεθνής οικονομική κρίση.

Το μεγάλο στοίχημα έγκειται στο κατά πόσο θα καταστεί εφικτό να δημιουργηθούν περισσότερες από 100.000 θέσεις εργασίας, από τα τέλη του Απριλίου μέχρι και τον πρώτο μήνα του καλοκαιριού. Εάν αυτός ο στόχος δεν επιτευχθεί και η τουριστική κίνηση παρουσιάσει μείωση της τάξης του 20%, τότε εκτιμάται ότι, μόνο εξαιτίας αυτού του παράγοντα, περισσότερα από 60.000 άτομα θα προστεθούν στη λίστα της ανεργίας.

Παράλληλα, οι ευέλικτες σχέσεις απασχόλησης (μερική, προσωρινή ή και εκ περιτροπής εργασία) σε συνδυασμό με τις περικοπές μισθών και τις διαθεσιμότητες θα λάβουν διαστάσεις «τσουνάμι», χτυπώντας -σε πρώτη φάση- τα παράλια της χώρας.

Κάθε χρόνο, το δεύτερο τρίμηνο (από τον Απρίλη μέχρι και τον Ιούνιο) θεωρείται το πλέον καθοριστικό για την πορεία της απασχόλησης στο σύνολο του έτους, με δεδομένο ότι η ελληνική αγορά εργασίας έχει τα δικά της, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, λόγω του τουρισμού και της απουσίας ενός ισχυρού βιομηχανικού κλάδου. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι πέρυσι, παρά το γεγονός ότι σε ψυχολογικό επίπεδο η διεθνής κρίση μείωσε το ρυθμό προσλήψεων από τον Οκτώβριο και μετά, η δημιουργία περίπου 103.000 καθαρών θέσεων εργασίας μέσα στο υπό εξέταση χρονικό διάστημα συγκράτησε τελικά το γενικό δείκτη ανεργίας μόλις στο 7,65%.

Φέτος, αυτό το εποχικό πλεονέκτημα της ελληνικής αγοράς εργασίας κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα «δηλητηριώδες αγκάθι» για την απασχόληση. Ειδικά στην περίπτωση κατά την οποία η τουριστική κίνηση, μέχρι και τον Ιούνιο, καταγράψει σημαντική πτώση σε σχέση με πέρυσι, τότε -σε συνδυασμό με την έλλειψη ρευστότητας από τις περισσότερες επιχειρήσεις και τη μείωση της εσωτερικής κατανάλωσης- η ανεργία στα ελληνικά θέρετρα και τις παραλιακές περιοχές δεν αποκλείεται να αυξηθεί από 21% έως και 460%.

Πάντως, σύμφωνα με την ΕΣΥΕ, οι άνεργοι κατά το δίμηνο Δεκεμβρίου 2008 - Ιανουαρίου 2009 αυξήθηκαν κατά 80.000 σε σχέση με το αντίστοιχο περσινό διάστημα.

Από τα συμπεράσματα τα οποία προκύπτουν μέσα από την ανάλυση των στοιχείων της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος (ΕΣΥΕ), του ΟΑΕΔ και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε επίπεδο περιφερειών, αυτές οι οποίες κινδυνεύουν να υποστούν τις πιο σοβαρές επιπτώσεις είναι το Νότιο και Βόρειο Αιγαίο, η Κρήτη, τα Ιόνια Νησιά, η Αττική και η Κεντρική Μακεδονία. Το χειμώνα, η ανεργία στο Βόρειο και Νότιο Αιγαίο εκτοξεύεται κάθε χρόνο έως και 293,8% σε σχέση με το καλοκαίρι.

Επίσης, στο Λασίθι και την Κέρκυρα, η ανεργία το χειμώνα σε σχέση με το καλοκαίρι αυξάνεται κατά 348% και 457%, αντίστοιχα. Ακόμη και σε νησιά λιγότερο τουριστικά, όπως είναι η Λέσβος, η απασχόληση κατά τη χειμερινή περίοδο μειώνεται έως 39%.

Βαρόμετρο ο Μάιος και στον ιδιωτικό τομέα
Πολλοί εργοδότες εκφράζουν αδυναμία να καταβάλουν τη νέα Συλλογική ΣύμβασηΠράγματι, πολλοί εργοδότες βάζουν "λουκέτα", πολλοί άλλοι όμως απλά βρίσκουν ευκαιρία για να απολύσουν κόσμο, ή να μειώσουν τους μισθούς, κτλ.
Αυτοί παραβιάζουν τα συμφωνηθέντα (συλλογική σύμβαση). Εμείς να μείνουμε με σταυρωμένα χερια? Οι άνθρωποι αυτοί μας σπρώχνουν κατευθείαν σε επιδείνωση της κατάστασης για τους λαούς, με ξέσπασμα κρίσης υπερπαραγωγής, καθώς οι άνεργοι και οι κακοπληρωμένοι-φοβισμένοι εργαζόμενοι δε θα μπορούν/θέλουν να καταναλώσουν, οι εταιρείες θα κλείνουν, θα γίνονται και άλλες απολύσεις, κοκ. Αυτό πρέπει να σταματήσει το συντομότερο δυνατόν. Και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αναθεωρήσουν τη στάση τους, αν θέλουν να ζήσουν σαν άνθρωποι, και όχι στη βαρβαρότητα που μας επιβάλλουν μια χούφτα άνθρωποι που ζουν εις βάρος μας

Πέραν του κινδύνου της αύξησης των δεικτών της ανεργίας, το επόμενο χρονικό διάστημα θα είναι κρίσιμο και για το εισόδημα των εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα. Ισχυρό «κρας τεστ» θα αποτελέσει με την είσοδό του ο Μάιος, όταν δηλαδή οι εργοδότες θα πρέπει να αυξήσουν τους μισθούς και τα ημερομίσθια κατά 5,5%, σε εφαρμογή της τρέχουσας Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας.

Αυτή η ποσοστιαία αναπροσαρμογή αποτελεί την τρίτη, και τελευταία, δόση της ΕΓΣΣΕ για το 2008 - 2009. Ωστόσο, σε ανεπίσημο επίπεδο, στελέχη εργοδοτικών ενώσεων αναφέρουν ήδη ότι αρκετοί από τους εργοδότες - μέλη τους έχουν εκφράσει αδυναμία καταβολής αυτής της αύξησης, εξαιτίας της έλλειψης ρευστότητας και του μειωμένου τζίρου.

Μάλιστα, οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι μετά από άτυπες «συνεννοήσεις», σε ορισμένες επιχειρήσεις (μεταξύ των οποίων φαίνεται ότι περιλαμβάνεται μια μεγάλη αλυσίδα εξοπλισμού) δεν καταβλήθηκε το δώρο Πάσχα σε όλους τους εργαζόμενους τη Μεγάλη Τετάρτη, όπως ορίζει η κείμενη νομοθεσία.

Συναγερμός
Μπροστά σε αυτά τα δεδομένα, ο φόβος της μη χορήγησης των -προσυμφωνημένων από πέρυσι- αυξήσεων έχει θέσει σε κατάσταση «πορτοκαλί» συναγερμού τα συνδικάτα. Η ηγεσία της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδος βρίσκεται σε εγρήγορση, αφού το ενδεχόμενο αύξησης παρόμοιων φαινομένων θα καταστήσει επισφαλή την -επί 15 και πλέον έτη- επικρατούσα εργασιακή ειρήνη.

Πάντως, σε χρηστικό επίπεδο, επισημαίνεται ότι η αύξηση κατά 5,5% των αμοιβών του ιδιωτικού τομέα θα αναπροσαρμόσει το μισθό για έναν άγαμο, χωρίς προϋπηρεσία εργαζόμενο στα 739,56 ευρώ, από τα 710 ευρώ που είναι σήμερα. Το κατώτατο ημερομίσθιο θα φτάσει στα 33,04 ευρώ (από τα 31,32 ευρώ).

Αντίστοιχα, το ανώτατο όριο της μηνιαίας αμοιβής για έναν εργαζόμενο έγγαμο, με τουλάχιστον 3 τριετίες προϋπηρεσία, θα ανέλθει στα 1.020,80 ευρώ (από 867,58 ευρώ). Το υψηλότερο ημερομίσθιο θα φτάσει στα 45,74 ευρώ, από 43,35 ευρώ που είναι σήμερα.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=85894

Οι επιχειρηματίες κρύβουν τo ρευστό για καλύτερες μέρες
Οι περισσότεροι Eλληνες επιχειρηματίες αποδεικνύεται ότι έχουν… καβούρια στην τσέπη. Εχουν αποφασίσει στη συντριπτική τους πλειονότητα να μη βάλουν το χέρι στα σωρευμένα κέρδη προηγούμενων ετών και να περιμένουν είτε το δημόσιο χρήμα είτε να ανοίξουν και πάλι οι κάνουλες των τραπεζικών δανείων.

Οχι μόνο στις επενδύσεις τους, αλλά ακόμα και στην τρέχουσα λειτουργία τους, οι επιχειρήσεις εξακολουθούν να εναποθέτουν την επιβίωσή τους στην τραπεζική δανειοδότηση, (η οποία έχει δραματικά συρρικνωθεί) και όχι στα ίδια κεφάλαια, είτε της επιχείρησης είτε των μετόχων ιδιοκτητών.

Ανώτατο διοικητικό στέλεχος της Εθνικής Τράπεζας παραδέχτηκε ότι διαπιστώνεται τέτοια «τάση» αλλά αυτή «αφορά κυρίως σε επιχειρηματίες μεσαίου και μικρότερου μεγέθους. Αντίθετα, σε αρκετές μεγάλες επιχειρήσεις, παρατηρούμε χρήση αποθεματικών για την ενίσχυση των εοιχειρήσεων. Οχι από πολλές είναι αλήθεια». Πληροφορίες του ΕΤf αναφέρουν ότι το φαινόμενο αυτό που παρατηρούν από την ΕΤΕ σχετίζεται μόνο με επιχειρήσεις οι οποίες ποντάρουν στο να εκμεταλλευθούν την άσχημη συγκυρία και να μεγαλώσουν τα μερίδια αγοράς τους.
Οι αριθμοί είναι εκπληκτικοί:

• Τα χρήματα που έχουν στην άκρη με τη μορφή της αποταμίευσης -κυρίως προθεσμιακές καταθέσεις- οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα ξεπερνούσαν τον Ιανουάριο τα 36 δισ. ευρώ. Από αυτά, τα 25 δισ. ευρώ σε προθεσμιακές. Τον Ιανουάριο του 2008, δηλαδή πριν αρχίσει να γίνεται αντιληπτό το μέγεθος της κρίσης, τα αντίστοιχα ποσά ήταν 33 δισ. ευρώ και 21 δισ. ευρώ.
• Οι ιδιωτικές καταθέσεις (προφανώς δεν αφορούν συνταξιούχους και υπαλλήλους) ξεπερνούσαν τον Ιανουάριο τα 188 δισ. ευρώ, από τα οποία τα 113 δισ. ευρώ ήταν σε προθεσμιακές καταθέσεις. Τα αντίστοιχα ποσά ένα χρόνο πριν ήταν αντίστοιχα 158 δισ. και μόλις 78 δισ. ευρώ σε προθεσμιακές καταθέσεις.
• Τα εγκεκριμένα επενδυτικά σχέδια (3.670 σε αριθμό) στο πλαίσιο του Αναπτυξιακού Νόμου ξεπερνούν συνολικά σε προϋπολογισμό τα 10 δισ. ευρώ, με συνολική κρατική ενίσχυση πάνω από 3,5 δισ. ευρώ. Ελάχιστα όμως από αυτά προχωρούν, καθώς προϋποθέτουν άλλα 6,5 δισ. ευρώ που θα πρέπει να καταβάλουν οι επιχειρηματίες – επενδυτές.
• Πράγματι, όπως φαίνεται από τα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, η πιστωτική επέκταση στις επιχειρήσεις υποχώρησε το Φεβρουάριο στο 15,3% από το 23,4% πριν από ένα χρόνο (Ιανουάριος του 2008). Υποχώρησε ακόμα και έναντι του Δεκεμβρίου (18,7%).
• Ο μοναδικός σημαντικός όγκος επιχειρηματικών επενδύσεων που προχωρά είναι αυτός των μεγάλων αυτοχρηματοδοτούμενων έργων (οδικοί άξονες, μετρό κ.λπ.), συνολικού προϋπολογισμού 8 δισ. ευρώ, που έτσι κι αλλιώς είχε συμβασιοποιηθεί (είχαν υπογραφεί συμβάσεις και αυτές έχουν εγκριθεί από τη Βουλή) πριν αρχίσουν να ξεδιπλώνονται οι πραγματικές διαστάσεις της κρίσης.
• Ενα άλλο επενδυτικό κομμάτι, που αποτελεί ερωτηματικό αν θα κινηθεί τελικά, αφορά τα προγράμματα του ΕΣΠΑ, ειδικά εκείνα που αναφέρονται στις επιδοτήσεις των ΜμΕ, που θα ξεπεράσουν το 1,2 δισ. ευρώ. Το ερωτηματικό έχει να κάνει με το αν οι ΜμΕ θα ακολουθήσουν το παράδειγμα των… μεγάλων και θα αποφύγουν να βάλουν κι αυτές το χέρι στην τσέπη προκειμένου να τύχουν της επιδότησης που καλύπτει το 50% των επενδυτικών σχεδίων.

Στα σχέδια
Το εντυπωσιακότερο όλων πάντως αποτυπώνεται στην περίπτωση των επενδύσεων που έχουν ενταχθεί στον Αναπτυξιακό Νόμο. Οι επενδύσεις αυτές, όπως αναφέρθηκε, αγγίζουν τα 10 δισ. ευρώ, αλλά στο μεγαλύτερο κομμάτι τους παραμένουν στα… σχέδια:

• Στο υπ. Οικονομίας υπολογίζεται ότι ακόμα και στο παλιότερο και πλέον «ώριμο» κομμάτι τους, δηλαδή αυτές που είχαν κατατεθεί προς έγκριση μεταξύ 2005 και 2006 (Νοέμβριος) και είχαν εξασφαλίσει τραπεζική δανειοδότηση, η απορρόφηση των επιχορηγήσεων δεν ξεπέρασε μέχρι και το 2007 τα 891 εκατ. ευρώ.
• Για το 2008 η απορρόφηση των επιχορηγήσεων έφτασε τα 300 εκατ. ευρώ, καθώς οι εκταμιεύσεις προχωρούσαν με το… σταγονόμετρο. Για φέτος προβλέπεται να δοθούν 600 εκατ. ευρώ, αλλά είναι αμφίβολο πλέον αν θα τα ζητήσουν οι ενδιαφερόμενοι, οι οποίοι πρέπει να επενδύσουν πλέον δικά τους κεφάλαια (οι τράπεζες δεν δίνουν) για να πάρουν στη συνέχεια το ποσοστό της επιχορήγησης.

Στο ΥΠΟΙΚ υπολογίζουν ότι φέτος οι στόχοι δεν πρόκειται να υλοποιηθούν σε ποσοστό μεγαλύτερο του 55% μέχρι το τέλος του χρόνου…

Είναι χαρακτηριστικό ότι το μεγαλύτερο μέρος των προγραμματισμένων επενδύσεων στον τουρισμό έχει «παγώσει». Οπως αναφέρουν εκπρόσωποι φορέων του ξενοδοχειακού κλάδου, «κανένας δεν ριψοκινδυνεύει επένδυση σ’ ένα νέο ξενοδοχείο». Γι’ αυτό και όσοι δεν έχουν εκταμιεύσει τις προκαταβολές είτε το καθυστερούν είτε αποφεύγουν να ζητήσουν εκταμίευση τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2009.

Σε αντίθεση με τον τουρισμό, πάντως, φαίνεται να προχωρούν οι επενδύσεις στο χώρο της ενέργειας (θα ξεπεράσουν τα 3 δισ. ευρώ), καθώς εκεί, παρά τα προβλήματα τιμολόγησης του ηλεκτρικού ρεύματος, η ζήτηση εξακολουθεί να υπερβαίνει την παραγωγική δυνατότητα και οι σχετικές επενδύσεις, ακόμα και με υψηλό κόστος χρηματοδότησης, θεωρούνται βιώσιμες.

Τα τέσσερα κόλπα
Λιγότερα κέρδη και φόρους ετοιμάζονται να παρουσιάσουν πολλές επιχειρήσεις στους ισολογισμούς του 2008, «κρύβοντας» αξίες για καλύτερες μέρες…

Ετσι, σχεδιάζουν να παρουσιάσουν σημαντικές μειώσεις των αποτιμήσεων των χαρτοφυλακίων ακινήτων τους, αποτυπώνοντας πρωθύστερα στους ισολογισμούς τους τις επιπτώσεις της επερχόμενης κρίσης στην κτηματαγορά. Πρόκειται για μία ακόμη «γραμμή άμυνας» που θα ορθώσουν οι επιχειρήσεις στο πλαίσιο της κατάρτισης των ισολογισμών 2008 και εν όψει του ακόμη δυσκολότερου 2009. Οι διοικήσεις πολλών εταιριών σκέφτονται να προχωρήσουν στην κατάρτιση εξαιρετικά συντηρητικών ισολογισμών για το 2008, με πολλαπλούς άξονες-στόχους:

• Εμφάνιση μειωμένης κερδοφορίας, που θα έχει ως αποτέλεσμα και την απόδοση λιγότερων φόρων,
• περιοριστική μερισματική πολιτική, με θετικό αντίκτυπο στην αύξηση των ταμειακών διαθεσίμων,
• προετοιμασία για ηπιότερη προσαρμογή στην περαιτέρω μείωση κερδών που αναμένεται για τη φετινή χρονιά, ενδεχομένως και για το 2010,
• «εναρμόνιση» της χρηματοοικονομικής θέσης των εταιριών με τις δραστικά μειωμένες κεφαλαιοποιήσεις τους, καθώς δεν νοείται να υπάρχουν κεφαλαιοποιήσεις μειωμένες άνω του 80% και αυτό να μην αποτυπώνεται στα στοιχεία των ισολογισμών.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=85895

Σκηνικό κραχ στα εξοχικά
Tη μεγαλύτερη πτώση τιμών καταγράφουν οι περιοχές όπου τα προηγούμενα χρόνια κτίστηκαν εκατοντάδες σπίτια, κυρίως από εταιρείες που προχώρησαν σε αναπτύξεις οργανωμένων projects.
Oι υποψήφιοι ξένοι επενδυτές είτε δεν αγοράζουν στην Eλλάδα είτε στρέφονται σε φθηνότερους προορισμούς, όπως Tουρκία, Kροατία, Bουλγαρία, Mαρόκο ή Nτουμπάι.

Mετά την πρώτη κατοικία, το τσουνάμι της οικονομικής κρίσης «σαρώνει» και τα εξοχικά με αποτέλεσμα η φετινή καλοκαιρινή περίοδος να καταγράψει τα πρώτα «θύματα» μεταξύ των κατασκευαστικών εταιρειών.

Tο πρόσφατο «κανόνι» της κρητικής εταιρείας Hellenic Homes, οι φήμες για σοβαρά οικονομικά προβλήματα επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην παραθεριστική κατοικία και η κάθετη πτώση της ζήτησης και σε δημοφιλείς προορισμούς, συνθέτουν ένα σκηνικό... κραχ.

Δίνουν το στίγμα
Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς, μέχρι στιγμής καταγράφεται πτώση της ζήτησης έως και 60% σε σύγκριση με πέρυσι, ενώ οι τιμές φαίνεται να κινούνται από 10% έως 30% χαμηλότερα σε σύγκριση με την άνοιξη του 2008.

H ζήτηση για ενοικίαση με τη σεζόν ή ολόκληρο το χρόνο έχει υποχωρήσει τους πρώτους μήνες του 2009 κατά 50%-60% και τα ενοίκια, δείχνουν πτωτική τάση της τάξης του 10%-15%.

Οι καλύτεροι πελάτες - αγοραστές ελληνικών εξοχικών ήταν τα τελευταία χρόνια οι Bρετανοί και ακολουθούν οι Γερμανοί, οι Pώσοι κ.λπ. Mε τη στερλίνα να έχει αποδυναμωθεί, την οικονομική κρίση να βρίσκεται στο αποκορύφωμά της, το μόνο που δεν σκέφτονται οι ξένοι είναι να αγοράσουν σπίτι σε κάποια χώρα.

Σύμφωνα με τον γενικό διευθυντή της εταιρείας Danos/AtisReal, στην Kύπρο, A. Iωάννου, η κρίση είναι τόσο μεγάλη όπου οι Bρετανοί πουλάνε τα εξοχικά που είχαν αγοράσει, κυρίως στην Πάφο, σε πολύ χαμηλότερες τιμές. «Στρεφόμαστε σε Pώσους, Iσραηλινούς, ακόμη και... Iρανούς για να γλιτώσουμε την παρτίδα», καταλήγει.

Επίσης η έλλειψη εύκολης τραπεζικής χρηματοδότησης, αποθαρρύνει και τους Eλληνες υποψήφιους αγοραστές.

Οσο αναφορά τα βαρόμετρα της αγοράς μεγάλες ευκαιρίες βγαίνουν στον αφρό της Κρήτης. Mέσα στο Hράκλειο μπορεί να βρει κανείς νεόδμητα με 1.700 ευρώ/ τ.μ. Οι τιμές στα Xανιά κυμαίνονται από 1.800 έως 2.400 ευρώ/ τ.μ., στο Pέθυμνο από 1.800 έως 2.500 ευρώ/ τ.μ. Στον νομό Λασιθίου υπάρχουν σπίτια με 1.500 ευρώ/ τ.μ., αλλά και παραθεριστικά με 4.500 ευρώ/ τ.μ. Στις τιμές μπορεί κανείς να υπολογίσει 10% από τα παζάρια.

Η Aττική αναμένεται να είναι η πιο... hot αγορά. Eκτός από τις ακριβές Λούτσα (2.200 ευρώ/ τ.μ.), Pαφήνα (3.500 ευρώ/ τ.μ.), Σαρωνίδα (4.000 ευρώ/ τ.μ.), υπάρχουν ο φθηνός Ωρωπός (έως 2.000 ευρώ/ τ.μ.), το Δήλεσι (1.800 ευρώ/ τ.μ.), οι Aγιοι Aπόστολοι (2.100 ευρω/ τ.μ.).

«Φιλέτα»
Στην Πελοπόννησο η περιοχή του Ψαθόπυργου - Pοδίνη (1.700 ευρώ/ τ.μ.), το Ξυλόκαστρο (έως 2.500 ευρώ/ τ.μ.) και το Tολό - Eρμιόνη (2.500 ευρώ/ τ.μ.) είναι πρώτα στη ζήτηση λόγω εγγύτητας με την Aθήνα.

Η Xαλκιδική «πλήρώνει» κυρίως την απροθυμία των ξένων και οι τιμές ξεκινάνε από 1.800 ευρώ το τ.μ. Τέλος στο Αιγαίο υπάρχουν ευκαιρίες στην πιο μακρινή Πάτμο (1.600-2.500 ευρώ/ τ.μ.), στη Nάξο (1.600-2.200 ευρώ/ τ.μ.), στη Mήλο (έως 2.500 ευρώ/ τ.μ.). Για ακόμη πιο μακριά ενδείκνυται η Λήμνος και η Mυτιλήνη (1.500-2.500 ευρώ/ τ.μ.).

ΚΡΗΤΗ ΚΑΙ ΡΟΔΟΣ
Τα επίκεντρα... της κρίσης

Kρήτη και Δωδεκάνησα βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας της κρίσης. Eκεί καταγράφονται οι περισσότερες ακυρώσεις συμβολαίων και το μεγαλύτερο στοκ ακινήτων. Στην Kρήτη η «μάχη» επιβίωσης που δίνουν πολλές τοπικές τεχνικές εταιρείες και Kύπριοι επιχειρηματίες είναι σκληρή.

Oι ακυρώσεις συμβολαίων, κυρίως από Bρετανία, οδήγησαν τη Hellenic Homes σε καθεστώς προστασίας του άρθρου 99, η βουτιά των αγοραπωλησιών έως 50% φέρνει σε δύσκολη θέση τους ιδιοκτήτες παραθεριστικών σπιτιών. Στα Δωδεκάνησα, ιδιαίτερα σε Pόδο, Kάρπαθο η κατάσταση κρίνεται κρίσιμη και το επόμενο δίμηνο θα δείξει το μέγεθος της κρίσης.

AΣTIKA AKINHTA
70.000 σπίτια στα αζήτητα 10% - 15% έχουν μειωθεί οι τιμές τον τελευταίο χρόνο στην επαρχία

«Aνάσταση» θέλουν να κάνουν οι ιδιοκτήτες ακινήτων και οι κατασκευαστές κατοικιών στην ελληνική επαρχία. Oι εορτές του Πάσχα είναι ασφαλώς μια καλή ευκαιρία κάθε χρόνο να μπουν στο μικροσκόπιο σπίτια και οικόπεδα από τους κατοίκους των μεγάλων πόλεων.

Φέτος υπάρχει ένα επιπλέον κίνητρο, καθώς οι τιμές των σπιτιών στην περιφέρεια ακολουθούν την τάση της Aθήνας και της Θεσσαλονίκης, δηλαδή υποχωρούν έστω και με βραδείς ρυθμούς.

Σε σύγκριση με πέρυσι τα ακίνητα πωλούνται κατά 10%-15% φθηνότερα, ενώ για ολόκληρο το 2009 οι πρώτες προβλέψεις κάνουν λόγο για συγκράτηση των τιμών στα ίδια επίπεδα με το 2008 ή πτώση έως 10% σε περιοχές με υψηλή ανοικοδόμηση.

Aν και τον πρώτο λόγο έχουν την περίοδο αυτή οι «κυνηγοί» εξοχικών σπιτιών, υπάρχουν και πολλοί άλλοι που αναζητούν σπίτια στις πατρίδες τους ή οικόπεδα για μελλοντική αξιοποίηση.

Tο σίγουρο είναι ότι μπορούν να κάνουν ευκολότερα παζάρια με τους εργολάβους όταν πρόκειται για αστικά ακίνητα, ενώ η καλύτερη περίοδος για διαπραγματεύσεις στις τιμές εξοχικών είναι αμέσως μετά το καλοκαίρι.

Σύμφωνα με τον σύμβουλο οικιστικού τμήματος της εταιρείας συμβούλων ακινήτων Δανός/Atisreal, Xρήστο Mπελεσιώτη, «η υποχώρηση της ζήτησης στην επαρχία είναι πιο ήπιας μορφής, οι τιμές δεν πέφτουν πολύ καθώς οι διαδικασίες είναι πιο κλειστές, όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους και κάνουν ευκολότερα διαπραγματεύσεις».

Oπως και στην Aθήνα έτσι και στην επαρχία οι κατασκευαστές βρίσκονται σε δύσκολη θέση εξαιτίας της «ανομβρίας» αγοραστών, της αδυναμίας να κλείσουν συμβόλαια και κατ’ επέκταση να προχωρήσουν σε νέες ανεγέρσεις οικοδομών. Tα στοιχεία για την οικοδομική δραστηριότητα είναι ενδεικτικά της «παγωνιάς» στην επαρχία, όπου υπολογίζεται πως υπάρχουν πάνω από 70 χιλιάδες απούλητα σπίτια (τα υπόλοιπα 130.000 σε Aθήνα και Θεσσαλονίκη).

Tον Iανουάριο η ιδιωτική οικοδομική δραστηριότητα «βούτηξε» σε όλες τις κατηγορίες, άδειες, όγκο και επιφάνεια. Για παράδειγμα στα νησιά του Iονίου οι νέες άδειες μειώθηκαν κατά 40,1%, στη Θεσσαλία κατά 27%, στην Πελοπόννησο 26,1%, στο Bόρειο Aιγαίο κατά 43,9%. Σε ό,τι αφορά την επιφάνεια το 66,3% στην Kεντρική Mακεδονία και το 62,1% στο Bόρειο Aιγαίο δείχνουν το «φρένο» που έχει μπει στην οικοδομή σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα πέρυσι, ενώ στον όγκο στη Δυτική Mακεδονία η πτώση φθάνει 75,6% και ακολουθεί το Bόρειο Aιγαίο με 66,9%.

Στη δίνη
Δυστυχώς για την κτηματαγορά της επαρχίας φέτος στη δίνη της κρίσης βρίσκονται όλοι οι Eλληνες, επομένως, πολύ δύσκολα θα υπάρξει ανάκαμψη μέχρι το τέλος του έτους. Kι επειδή οι περισσότερες περιοχές σχετίζονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο με τον τουρισμό, αμέσως μετά το καλοκαίρι θα φανεί το μέγεθος της ζημιάς.

«H πτώση των αφίξεων τουριστών μειώνει το ενδιαφέρον για επενδύσεις σε ακίνητα.

Aλλωστε τα τελευταία χρόνια οι περισσότεροι τουρίστες είναι ηλικίας έως 35 ετών, επομένως δεν ενδιαφέρονται για αγορές», τονίζει ο κ. Mπελεσιώτης.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8777&pubid=3160797

[sdikr]

http://www.logitech.com/index.cfm/mice_pointers/mice/devices/130&cl=roeu,en

δοκιμάστε το, ταχύτατο scroll

[Burning Skies]

http://www.logitech.com/index.cfm/mice_pointers/mice/devices/130&cl=roeu,en

δοκιμάστε το, ταχύτατο scroll

:rofl::respekt:

[ciaoant1]

Όντως ήταν (περιέργως) πετυχημένο το σχόλιο - το μέγεθος των ποστ είναι μεγάλο, αλλά τα γεγονότα τρέχουν, και θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να αφιερώσει κάποιος παραπάνω χρόνο για να δει τι γίνεται

[sdikr]

Όντως ήταν (περιέργως) πετυχημένο το σχόλιο - το μέγεθος των ποστ είναι μεγάλο, αλλά τα γεγονότα τρέχουν, και θεωρώ ότι αξίζει τον κόπο να αφιερώσει κάποιος παραπάνω χρόνο για να δει τι γίνεται

tooo much data στην ίδια στιγμή, γιατί δεν δοκιμάζεις να δώσεις ενα δικό σου κειμενάκι το τι είναι λαθος κλπ και μετά το scroll;

[ciaoant1]

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/3/3e/LudlowMassacreMonument.jpg/280px-LudlowMassacreMonument.jpg
Ludlow massacre monument

Αλήθεια, έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς προέκυψαν τα "κεκτημένα" των εργαζομένων, που ήμερα τα παίρνουν πίσω ένα-ένα οι κυβερνώντες? Μας τα χάρισαν? Έπεσαν από τον ουρανό? ή μήπως προέκυψαν κάπως αλλιώς?

Σαν σήμερα, 95 χρόνια πριν, στις 20 Απριλίου 1914, είχαμε στις ΗΠΑ μία από τις ιστορικότερες στιγμες του εργατικού κινήματος:

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/0/00/Ludlow_teny_colony_group_shot.jpg/320px-Ludlow_teny_colony_group_shot.jpg
A group of Ludlow strikers in front of their tent colony

Η σφαγή του Λάντλοου
Η επονομασθείσα «Σφαγή του Λάντλοου» υπήρξε μία από τις αιματηρότερες επιθέσεις της εργοδοσίας και του κράτους στο συνδικαλιστικό κίνημα των ΗΠΑ. Έλαβε χώρα στις 20 Απριλίου του 1914 στην πόλη Λάντλοου του Κολοράντο και ήταν το αποκορύφωμα της εργατικής καταπίεσης των 12.000 ανθρακωρύχων της περιοχής.

Η εργατική αναταραχή τα χρόνια που προηγήθηκαν του Α' Παγκοσμίου Πολέμου έλαβε αξιοσημείωτες διαστάσεις στις Δυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ. Όταν ένας συνδικαλιστής σκοτώθηκε το φθινόπωρο του 1913, οι εργαζόμενοι των ορυχείων CFI, που ανήκαν στην οικογένεια Ροκφέλερ, κατέβηκαν σε απεργία. Εκκένωσαν τους καταυλισμούς της επιχείρησης, όπου έμεναν, προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τους χαμηλούς μισθούς και τις άθλιες συνθήκες εργασίας. Ο δείκτης θνησιμότητας για τους εργαζομένους της επιχείρησης ήταν διπλάσιος από τον εθνικό μέσο όρο.

Η απεργία προκάλεσε την άγρια αντίδραση της οικογένειας Ροκφέλερ. Προσέλαβε το Πρακτορείο Ντετέκτιβ «Μπάλντουιν-Φελτς», προκειμένου να τρομοκρατήσει τους απεργούς και τη συνδικαλιστική τους ηγεσία. Το Πρακτορείο είχε σπουδαία φήμη σ' όλη την Αμερική για την αποτελεσματικότητά του στην καταστολή απεργιών. Προμήθευσε την εργοδοσία με οπλισμένους φρουρούς, ελεύθερους σκοπευτές, πράκτορες, επαγγελματίες προβοκάτορες, ακόμη μ' ένα τεθωρακισμένο όχημα με πολυβόλο.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/2/2c/Ludlow_Death_Car.jpg/320px-Ludlow_Death_Car.jpg
Armored car, known to the striking miners as the "Death Special"

Οι επιθέσεις των ανθρώπων της εργοδοσίας ήταν καθημερινό φαινόμενο στις κατασκηνώσεις, που εν τω μεταξύ είχαν στήσει οι απεργοί. Στις 17 Οκτωβρίου 1913 ένας απεργός σκοτώθηκε και δύο παιδιά τραυματίσθηκαν από τους πολυβολισμούς του τεθωρακισμένου οχήματος. Η κατάσταση είχε φθάσει στο απροχώρητο με τους απεργούς να μην υποχωρούν. Στις 28 Οκτωβρίου ο κυβερνήτης του Κολοράντο, Ιλάιας Άμονς, αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Απέστειλε την Εθνοφρουρά στο Λάντλοου για να επιβάλει την τάξη και να διαλύσει την απεργία.

Η Εθνοφρουρά συνέχισε να κατατρομοκρατεί τους απεργούς, το ηθικό των οποίων χαλυβδωνόταν με την πάροδο του χρόνου. Ύστερα από τρεις μήνες στασιμότητας, ο κυβερνήτης Άμονς αποφάσισε να αποσύρει την Εθνοφρουρά, μη αντέχοντας το κόστος διατήρησής της επί μακρόν στο πεδίο της μάχης. Τότε οι Ροκφέλερ προσφέρθηκαν να επανδρώσουν με δικό τους προσωπικό την Εθνοφρουρά.

Στις 10 Μαρτίου 1914 ένας απεργοσπάστης βρέθηκε νεκρός στις γραμμές του τρένου κοντά στον καταυλισμό των απεργών. Ηταν η αφορμή για τις δυνάμεις καταστολής να ξεκαθαρίσουν μια και καλή την κατάσταση.

Η Εθνοφρουρά με τη νέα της σύνθεση αποφάσισε να ισοπεδώσει τις τεντουπόλεις, αν και ήταν σε χώρο ιδιοκτησίας των ανθρακωρύχων. Επελέγη η κατασκήνωση Λάντλοου, 30 χιλιόμετρα βόρεια της πόλης Τρίνινταντ. Το πρωί της 20ης Απριλίου οι εθνοφρουροί άνοιξαν πυρ, την ώρα που η ελληνική κοινότητα των ανθρακωρύχων γιόρταζε το Πάσχα με τον πατροπαράδοτο τρόπο.

Οι απεργοί ανταπέδωσαν το πυρ και η μάχη διήρκεσε επί ώρες. Ο ελληνικής καταγωγής συνδικαλιστής Λούης Τίκας, επικεφαλής της κατασκήνωσης, ζήτησε αργά το απόγευμα εκεχειρία από την Εθνοφρουρά. Ο επικεφαλής της, υπολοχαγός Λίντερφελντ, χτύπησε με τον υποκόπανο του όπλου τον Τίκα και τον έριξε στο έδαφος. Τρεις σφαίρες από όπλα εθνοφρουρών βρήκαν στην πλάτη τον πεσμένο συνδικαλιστή και τον αποτελείωσαν, σε ηλικία 30 ετών. Οι εθνοφρουροί επέδραμαν στη συνέχεια στην κατασκήνωση του Λάντλοου και την παρέδωσαν στις φλόγες. 17 άνθρωποι από την πλευρά των ανθρακωρύχων σκοτώθηκαν εκείνη την ημέρα, που έμεινε στην ιστορία ως «Η σφαγή του Λάντλοου».

Τα νέα διαδόθηκαν γρήγορα απ' άκρου εις άκρον των ΗΠΑ. Οπλισμένοι εργάτες από παρακείμενα ανθρακωρυχεία κινήθηκαν εναντίον της εθνοφρουράς του Κολοράντο, πολλοί άνδρες της οποίας αρνήθηκαν να χτυπήσουν τους απεργούς. Ομάδες απεργών δυναμίτισαν ανθρακωρυχεία και κατέλαβαν πόλεις του Κολοράντο. Στο Κογκρέσο, ο σοσιαλιστής βουλευτής του Ουισκόνσιν Βίκτωρ Μπέργκερ ζήτησε απ' τους εργαζομένους να πάρουν τα όπλα για να υπερασπισθούν τους εαυτούς τους.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/1/1c/Ludlow-miliitia.jpg/180px-Ludlow-miliitia.jpg
Soldiers of the Colorado National Guard deployed in Ludlow.


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/69/Ludlow_The_Masses_June1914.jpg/300px-Ludlow_The_Masses_June1914.jpg
Cover from the monthly publication The Masses, June of 1914, fancifully drawn by John French Sloan. The artwork illustrated a Ludlow Massacre article by Max Eastman entitled "Class War In Colorado."

Η κατάσταση ήταν εκτός ελέγχου. Έπειτα από 10 μέρες συγκρούσεων, ο κυβερνήτης του Κολοράντο, Ιλάιας Άμονς, ζήτησε την συνδρομή του Προέδρου Γούντροου Ουίλσον. Ο ομοσπονδιακός στρατός που εστάλη στην περιοχή αφόπλισε τους απεργούς, οι οποίοι αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στα ανθρακωρυχεία χωρίς να γίνουν δεκτά τα αιτήματά τους. Μάλιστα, η εργοδοσία προχώρησε σε εκτεταμένες απολύσεις, αντικαθιστώντας τους απεργούς με μη συνδικαλισμένους εργάτες. Από την Εθνοφρουρά κανείς δεν διώχθηκε για τις επιθέσεις στους απεργούς και τις οικογένειές τους, που στοίχισαν τη ζωή σε 66 ανθρώπους, ηλικίας από 2,5 έως 45 ετών.

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e2/Funeral_for_Ludlow_strikers.JPG/350px-Funeral_for_Ludlow_strikers.JPG
Coffins are marched through Trinidad, Colorado, at the funeral for victims of the Ludlow massacre

Σχετική Βιβλιογραφία
Ζήση Παπανικόλα: «Αμοιρολόϊτος: Ο Λουίς Τίκας και η Σφαγή του Λάντλοου» (Εκδόσεις ΚΑΤΑΡΤΙ)

http://sansimera.gr/archive/articles/show.php?id=84&feature=Ludlow_Massacre

Από wikipedia:
The strike was organized by the United Mine Workers of America (UMWA) against coal mining companies in Colorado. The three biggest mining companies were the Rockefeller family-owned Colorado Fuel & Iron Company (CF&I), the Rocky Mountain Fuel Company (RMF), and the Victor-American Fuel Company (VAF). Ludlow, located 12 miles (19 km) northwest of Trinidad, Colorado, is now a ghost town. The massacre site is owned by the UMWA, which erected a granite monument, in memory of the striking miners and their families who died that day.
...
Mining firms had long been able to attract low-skill labor, in spite of modest wages and stiff cost-cutting policies designed to maintain profits in a competitive industry. This made conditions in the mines difficult and often dangerous for the workers, and the sector became a ripe target for union organizers. Colorado miners had attempted to periodically unionize since the state's first strike in 1883.

The Western Federation of Miners organized primarily hard rock miners in the gold and silver camps during the 1890s. Beginning in 1900, the UMWA began organizing coal miners in the western states, including southern Colorado. The UMWA decided to focus on the CF&I because of the company's harsh management tactics under the conservative and distant Rockefellers and other investors. As part of their campaign to break or prevent strikes, the coal companies had lured immigrants, mainly from southern and Eastern Europe and Mexico. CF&I's management purposely mixed immigrants of different nationalities in the mines to discourage communication that might lead to organization.

As was typical in the industry of that day, miners were paid by tons of coal mined and not reimbursed for "dead work," such as laying rails, timbering, and shoring the mines to make them operable. Given the intense pressure to produce, mine safety was often given short shrift. More than 1,700 miners died in Colorado from 1884 to 1912, a rate that was between 2 and 3.5 times the national average during those years. Furthermore, the miners felt they were being short-changed on the weight of the coal they mined, arguing that the scales used for paying them were different from those used for coal customers. Miners challenging the weights risked being dismissed.

Most miners also lived in "company towns," where homes, schools, doctors, clergy, and law enforcement were provided by the company, as well as stores offering a full range of goods that could be paid for in company currency, scrip. However, this became an oppressive environment in which law focused on enforcement of increasing prohibitions on speech or assembly by the miners to discourage union-building activity. Also, under pressure to maintain profitability, the mining companies steadily reduced their investment in the town and its amenities while increasing prices at the company store so that miners and their families experienced worsening conditions and higher costs. Colorado's legislature had passed laws to improve the condition of the mines and towns, including the outlawing of the use of scrip, but these laws were poorly enforced.
...
Despite attempts to suppress union activity, secret organizing continued by the UMWA in the years leading up to 1913. Once everything had been laid out according to their plan, the UMWA presented, on behalf of coal miners, a list of seven demands:

-Recognition of the union as bargaining agent
-An increase in tonnage rates (equivalent to a 10% wage increase)
-Enforcement of the eight-hour work day law
-Payment for "dead work" (laying track, timbering, handling impurities, etc.)
-Weight-checkmen elected by the workers (to keep company weightmen honest)
-The right to use any store, and choose their boarding houses and doctors
-Strict enforcement of Colorado's laws (such as mine safety rules, abolition of scrip), and an end to the dreaded company guard systemΚαι copy paste να τα κάνεις, το 90% των αιτημάτων αυτών είναι σύγχρονα και επίκαιρα σήμερα.
Γιατί οι φωτογραφίες από τότε είναι ασπρόμαυρες, και ξεθωριασμένες από το χρόνο, η κατάσταση όμως σήμερα για τους εργαζόμενους είναι παρόμοια με αυτήπου ήταν 100 χρόνια πριν...

The major coal companies rejected the demands and in September 1913, the UMWA called a strike. Those who went on strike were promptly evicted from their company homes, and they moved to tent villages prepared by the UMWA, with tents built on wood platforms and furnished with cast iron stoves on land leased by the union in preparation for a strike.

Confrontations between striking miners and replacement workers, referred to as "scabs" Απεργοσπάστες by the union, often got out of control, resulting in deaths. The company hired the Baldwin-Felts Detective Agency to help break the strike by protecting the replacement workers and otherwise making life difficult for the strikers.

Baldwin-Felts had a reputation for aggressive strike breaking. Agents shone searchlights on the tent villages at night and randomly fired into the tents, occasionally killing and maiming people. They used an improvised armored car, mounted with a M1895 Colt-Browning machine gun that the union called the "Death Special," to patrol the camp's perimeters. The steel-covered car was built in the CF&I plant in Pueblo from the chassis of a large touring sedan. Because of frequent sniping on the tent colonies, miners dug protective pits beneath the tents where they and their families could seek shelter.
...
Although the UMWA failed to win recognition by the company, the strike had a lasting impact both on conditions at the Colorado mines and on labor relations nationally. John D. Rockefeller, Jr. engaged labor relations experts, and future Canadian Prime Minister, W. L. Mackenzie King to help him develop reforms for the mines and towns, which included paved roads and recreational facilities, as well as worker representation on committees dealing with working conditions, safety, health, and recreation. There was to be no discrimination of workers who had belonged to unions, and the establishment of a company union. The Rockefeller plan was accepted by the miners in a vote.

A United States Commission on Industrial Relations (CIR), headed by labor lawyer and Democratic activist Frank Walsh, conducted hearings in Washington, collecting information and taking testimony from all the principals, including Rockefeller. The commission's 1,200 page report suggested many reforms sought by the unions, and provided support for bills establishing a national eight-hour work day and a ban on child labor.

The UMWA eventually bought the site of the Ludlow tent colony in 1916. Two years later, they erected the Ludlow Monument to commemorate those who had died during the strike. The monument was damaged in May 2003 by unknown vandals. The repaired monument was unveiled on June 5, 2005 with slightly altered faces on the statues.[3]

Several popular songs have been written and recorded about the events at Ludlow. Among them is "Ludlow Massacre" by the popular American folk singer Woody Guthrie, and '"The Monument (Lest We Forget)" by the Irish musician Andy Irvine. The incident is also mentioned by name in the song "Bread and Roses" by folk singer Jon Sirkis, from his album, Songs for Kelly.

The last survivor of the Ludlow Massacre, Mary Benich-McCleary, died of a stroke at the age of 94 on June 28, 2007. She was 18 months old when the massacre occurred. McCleary's parents and her two brothers narrowly escaped death when the conductor of the train that brought the militia to the tent colony stopped the train to shield the family and others trying to flee. But Mary had been left behind. A 16-year-old boy heard Mary Benich's screams and gathered her up into his coat and then ran into the woods. Mary and the boy were found several days later, still hiding. McCleary's daughter said family members didn't speak of the massacre.

http://en.wikipedia.org/wiki/Ludlow_Massacre

http://2.bp.blogspot.com/_20-ht31zaLQ/RijVz4H8PzI/AAAAAAAAAAk/I99Ef7SFdNg/s400/Procession+for+Louis+Tikas'+funeral,+April+27,+1914,+Trinidad.jpg
η πομπή στην κηδεία του Λούη Τίκα


Και κάτι ακόμα:
Προκαλεί εντύπωση σήμερα ο βαθμός της γενικής άγνοιας στις ΗΠΑ για την όψη αυτή της ιστορίας της χώρας. Ενδεικτικό παράδειγμα της εξαφάνισης των (μακρών και αιματηρότατων) εργατικών αγώνων από την συλλογική μνήμη της χώρας, αποτελεί το παράδοξο της Εργατικής Πρωτομαγιάς. Παρότι καθιερώθηκε για να τιμήσει τους νεκρούς του Σικάγο το 1886 (http://www.democracynow.org/article.pl?sid=06/05/01/1337209), το επίσημο εργατικό κίνημα κράτησε αποστάσεις και η μνήμη των γεγονότων διατηρείται μόνο μέσα στα αποδυναμωμένα συνδικάτα, στην ακτιβιστική αριστερά και στις σχολές ιστορίας των Αμερικανικών πανεπιστημίων.

Σημειώνω πως η μάχη στο Σικάγο πρίν από 120 σχεδόν χρόνια είχε γίνει για το οκτάωρο. Και ανάμεσα στα αιτήματα των ανθρακωρύχων του Κολοράντο ήταν πάλι το οκτάωρο. Μια μάχη που από ότι φαίνεται κερδήθηκε και χάνεται ήδη, για να ξαναγίνει σήμερα πάλι εξαιρετικά επίκαιρη σε όλον τον κόσμο...

Επίμετρον:
Τα αιτήματα των απεργών του Κολοράντο ήταν

- η αναγνώριση του συνδικάτου
- το οκτάωρο εργασίας
- η εκλογή από τους εργάτες των επιστατών
- Πληρωμή για τις ώρες εργασίας που δεν είχαν άμεση σχέση με την εξώρυξη άνθρακα (π.χ. συντήρηση των υποστυλωμάτων, καθαρισμός των στοών κττ)
- αύξηση μισθών
- δικαίωμα συναλλαγών σε οποιοδήποτε κατάστημα (είχαν το δικαίωμα να ξοδεύουν τα χρήματά τους μόνο σε καταστήματα που ανήκαν στην εταιρεία)
- το δικαίωμα επιλογής των γιατρών (τους επέλεγε αναγκαστικά η εταιρεία γα αυτούς - για προφανείς λόγους)
- επιλογή μέρους κατοικίας (αναγκαστικά στεγάζονταν στις κατοικίες που ενοικίαζε η εταιρεία)
- εφαρμογή των νόμων περί ορυχείων του Κολοράντο

και κάποια ακόμα.

Οι αρχές της ελεύθερης εργασίας: It is a Great principle

Από την κατάθεση του Rockefeller σε επιτροπή του Κογκρέσου των ΗΠΑ για τις απεργίες στα ορυχεία του στο Κολοράντο:

CHAIRMAN: And you are willing to go on and let these killings take place . . . rather than go out there and see if you might do something to settle those conditions?

ROCKEFELLER: There is just one thing . . . which can be done, as things are at present, to settle this strike, and that is to unionize the camps; and our interest in labor is so profound . . . that interest demands that the camps shall be open [nonunion] camps that we expect to stand by the officers at any cost. . . .

CHAIRMAN: And you will do that if it costs all your property and kills all your employees?

ROCKEFELLER: It is a great principle.

CHAIRMAN: And you would do that rather than recognize the right of men to collective bargaining? Is that what I understand?

ROCKEFELLER: No, sir. Rather than allow outside people to come in and interfere with employees who are thoroughly satisfied with their labor conditions -- it was upon a similar principle that the War of the Revolution was carried on. It is a great national issue of the most vital kind.


Έλληνες στην Γιούτα

Από την ιστορία των Ελλήνων μεταναστών στην πολιτεία της Γιούτα. Παραθέτω αποσπάσματα που ενδέχεται να παραπέμπουν και σε σύγχρονες συζητήσεις (με το συμπάθιο για τα εκτενή παραθέματα):

- Εξαγάγοντας το νταβατζιλίκι,
Ο πατριώτης μας Λεωνίδας Σκληρής, έμπορος Ελλήνων μεταναστών:

...With representatives in every industrial center and his alliances with labor agents in the surrounding states, Skliris became the leading labor agent in the Midwest and West. Job-seekers were forced to present notes from his office in Salt Lake City. In return, Skliris charged each immigrant an exorbitant fee of from twenty to fifty dollars, a percentage of it going to mine bosses. An additional monthly payment to Skliris of a dollar was deducted from the worker's wages by the companies...


- Για όλα φταίνε οι μετανάστες:

... Like other Mediterranean immigrants, the Greeks experienced intense discrimination. Their wages were lower than those of Americans, they were segregated on railroad gangs and often assigned the more dangerous work, and they were prohibited from living in and buying property in certain areas. The general population, apprehensive at the sudden appearance of hundreds of dark, single men, were openly hostile...

...The Greeks, at first maligned by American labor for taking jobs at lower wages, soon attracted the interest of union leaders by going on strike in 1909 at the Murray smelter. In the 1912 Bingham strike the union realized it would have to bring in the Greeks, who constituted the greatest number of workers, or the effort would fail. The Greeks joined the strike principally to have Leonidas Skliris removed as their representative. Even though the strike was lost, Skliris was forced out of his lucrative position.

The year 1912 was an important one for the Greek--the Balkan Wars involving Greece, Turkey, and Bulgaria had begun and the Greeks in Utah answered Greece's call for reservists to return to fight against their traditional enemies. More than 200 Utah Greeks left for the homeland. Americans viewed this manifestation of national ties as additional evidence that Greeks could never be Americanized.

As World War I began in Europe, animosity toward the new immigrants from the Mediterranean and the Balkans increased, and reached hysterical proportions when America entered the war. Thinking themselves merely sojourners in America, with few of them being citizens, Greek men were initially reluctant to serve in America's forces. The Greeks were signaled out for abuse because of the large amounts of money they sent back to Greece, greater than that sent by other immigrant groups. Americans also resented the marriages between Greeks and American girls. Two lynchings of Greeks at this time barely were prevented by countrymen: in Salt Lake City a Greek who had killed the brother of Jack Dempsey, the boxer, was attacked as was another in Carbon County who had given an American girl a ride in his new automobile.

Although 349 Greeks served in the America army (14 were killed) and received instant citizenship, anti-immigrant editorials increased. The 1922 Carbon County strike exploded in tumult. The Greeks became the most militant group after one of their men was killed by a deputy sheriff. Union activity and, particularly, striking were condemned as un-American; immigrants who participated in these activities were characterized as ingrates and unfit for American citizenship. The apogee was reached in the 1923-24 Ku Klux Klan campaigns. The Klan burned crosses in Salt Lake City and in the industrial towns and camps, marched down streets, sent threatening letters to businessmen, and rampaged through Greek stores in Helper and forced out the American waitresses and clerks and warned them not to work for Greeks. The KKK, however, lost ground in the face of united efforts by the immigrants and the Catholic Knights of Columbus. Discrimination became more covert.

http://histologion-gr.blogspot.com/2007/04/blog-post_20.html


The great shift in global power just hit high gear, sparked by a financial crash
As an emboldened China sees, the American dollar is gravely wounded. And the days of US political supremacy are numbered Τέτοιου τύπου κοσμοιστορικά γεγονότα σπάνια όμως είναι αναίμακτα, και οι λαοί ανά τον κόσμο θα ληθούν αργά ή γρήγορα να πάρουν σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον τους, και με ποιο στρατόπεδο θα πάνε, αν θα υποστηρίξουν τους εκμεταλλευτές τους, στις σφαγές τους για το ποιος θα πάρει τι στη νέα μοιρασιά του κόσμου, ή αν θα διεκδικήσουν την απελευθέρωση τους από τη βαρβαρότητα που τους έχουν καταδικάσει να ζουν
We have entered one of those rare historical periods that is characterised by a shift in global hegemony from one great power to another. The last such was between 1931 and 1945, and marked the end of Britain's financial ascendancy and its replacement by that of the United States. It might be argued that the cold war represented a similar period, but that is a fallacy: the cold war was an ideological struggle between two powers that were always hopelessly ill-matched. This new period is marked by the rise of China and the decline of the US. Arguably the process started around a decade ago, but at that stage it was barely noticed, such was the west's preoccupation with 9/11 and its after-effects. Indeed, the Bush administration was thinking in exactly the opposite terms: that the world was entering a golden age of American global power.

It is more appropriate, however, to date the beginning of the new era from 2008. First, the election of Barack Obama signalled a recognition by the US of the limitations of its own power and the need for it to co-operate with other nations. Second, China has reached a point where it is now clearly prepared, on the basis of the advances of the last three decades, to assume a more active global role. And third, the onset of the global financial crisis provides the context for the decline of American economic power and illustrates the extent to which it has become dependent on China for the continuation of its global financial hegemony.

Such periods of transition are profoundly unstable, deeply uncertain and fraught with danger. The world is fortunate - for the time being, at least - that it has an American president in Obama who is prepared to take a conciliatory and concessive attitude towards America's decline and that it has a Chinese leadership which has been extremely cautious about expressing an opinion, let alone flexing its muscles.

The picture, however, is changing rapidly; indeed, this year has already witnessed a marked change in Chinese attitudes. Ever since Deng Xiaoping, the Chinese approach has been based on taoguang yanghui - hide one's capabilities and bide one's time. But a succession of statements and initiatives suggest that Chinese policy has now entered a new phase. Premier Wen Jiabo expressed a strong confidence at the Boao Forum in Hainan on Saturday that China was successfully weathering the effects of the global economic crisis. During his visit to Europe for the Davos meeting, he made clear that reckless western economic policy, especially by the US, was responsible for the crisis. He also declared that China would not give funds to the IMF unless the latter was subject to major reform.

Later he expressed strong concern about US financial policy and its impact on the dollar, seeking reassurance that the value of China's US treasury bonds would not be prejudiced. In a carefully staged run-up to the G20 summit, Vice-premier Wang Qishan set out a vision of a new monetary order while, most dramatically of all, the central bank governor, Zhou Xiaochuan, called for a new global currency based on using the IMF's special drawing rights, an idea immediately rejected by the US. Meanwhile, a meeting of the finance ministers and central bank chiefs from China, India, Russia and Brazil that preceded the G20 summit called for greater voting rights for developing countries in international financial organisations.

This new assertiveness is finding other forms of expression in Chinese society. A new book by five nationalistic authors, Unhappy China, argues that China has no choice but to become a superpower: published in March, it immediately shot to the top of the bestsellers list. There has also been an intense public debate about whether the country should continue purchasing US treasury bonds, especially given their extremely low interest rate.

It is now abundantly clear that China is prepared to take an active and interventionist role in international financial affairs. Given that the global financial crisis is at the top of every agenda and that reform of the existing global financial order is now irresistible, this has far-reaching implications: China will be a central player in whatever new architecture emerges from the present crisis. This represents an extraordinary change even compared with two years ago, let alone five years ago, when China was not even included in discussions on such matters. But it also has a much wider significance.

The rise of China and the decline of the US will, at least during this period, be enacted overwhelmingly on the financial and economic stage. And China has now demonstrated that it intends to be a full-hearted participant in this process. It is not difficult to predict some of the likely consequences: the G20 will in effect replace the G8 and the IMF and the World Bank will be subject to reform, with the developing countries acquiring a greater say.

The most audacious proposal that has so far emanated from Beijing, almost completely unforeseen, is the suggestion for a new global currency which might, in time, replace the role of the dollar as the world's reserve currency. Whether or not such a proposal would ever see the light of day, or indeed work, given that reserve currencies have always depended on a powerful sovereign state, it nonetheless provides us with an insight into the strategic financial thinking that now informs the Chinese government's approach. Clearly they recognise that the days of the dollar as the dominant global currency are numbered. This would also, incidentally, signal the end of New York as the global financial centre.

But this is only one side of the picture. On the other side is the growing role of China's currency, the yuan, which has so far attracted little attention. Although the yuan remains non-convertible, it is evident that the Chinese are seeking to progressively internationalise its role. The Chinese government recently concluded a number of currency swaps with major trading partners, including South Korea, Argentina and Indonesia, thereby widening the use of the renminbi outside its own borders. It is also in the process of taking steps to increase the yuan's role in Hong Kong. This is significant because of the latter's international position. In addition, the government has announced its intention of making Shanghai a global financial centre by 2020.

The likely longer-run trends, then, are perhaps not so difficult to decipher; the short term, however, in the context of a highly volatile financial climate, certainly is. The dollar's strength over the past couple of years remains something of an anomaly, given the catastrophic state of the US financial system. It would be a brave person who bet on the dollar's strength continuing; it is much more likely, in fact, that at some point its value will plummet. Should that happen, then the dollar's global position could rapidly be undermined and the need for more fundamental global financial reforms made more urgent. All of this would only serve to accelerate the decline of the US and the rise of China.

http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2009/apr/20/global-power-shift-china

China seeks oversight of reserve currency issuers
China sovereign wealth fund plans more investments in Europe: report
Wen did not specify the United States in his remarks at the Boao Forum for Asia in China's Hainan Province. But Chinese officials have recently expressed their concern about their country's investments in dollar-denominated assets.
"We should advance reform of the international financial system, increase the representation and voice of emerging markets and developing countries, strengthen surveillance of the macro-economic policies of major reserve currency issuing economies, and develop a more diversified international monetary system," Wen said, according to China's official Xinhua news agency.
Wen told the conference that China's economy was faring "better than expected." China said last week that its economy grew at an annual rate of 6.1% in the first quarter, a slowdown from 6.8% in the fourth quarter of 2008.
Wen said China would seek to expand currency swap agreements that are seen as a step toward eventually making the yuan more of a global reserve asset.
"We should give full play to bilateral currency swap agreements and will study expanding currency swaps in scale and to more countries," Wen was quoted as saying.
China's central bank has signed six such swap deals since late 2008, totaling 650 billion yuan ($95 billion).
China will set up a $10 billion cooperation fund to support infrastructure projects in countries in the Association of Southeast Asian Nations, Wen said. The plan was announced earlier this month by Chinese Foreign Minister Yang Jiechi.

Asean's other member countries are Thailand, Malaysia, the Philippines, Singapore, Brunei, Vietnam, and Indonesia.
"We should make greater efforts to promote free trade and expand intra-regional trade," Wen said, according Xinhua.
"We should accommodate each other's concern to the greatest extent possible, build consensus and establish a regional reserve pool as early as possible so as to better protect our region from financial risks," Wen reportedly said.
IMF failure
Also at the Boao Forum, Zhou Xiaochuan, head of the People's Bank of China, said at a panel discussion that the International Monetary Fund failed to give alarm or diagnosis, let alone remedies when problems occurred in developed countries, according to Xinhua.
"International financial institutions need reform, and have many weak points," said Zhou. He added that the combination of international and regional organizations such as the Asian Development Bank would be a good option, Xinhua said.
Zhou reportedly said he understood that it might be harder for the IMF, a global organization, to make decisions.
Last month, Zhou proposed the creation a new international reserve currency in an essay published on the central bank's Web site. Read more on China currency proposal.
Zhou suggested that the IMF's Special Drawing Right (SDR) should be given a greater role. The SDR is an international reserve asset, created by the IMF in 1969 to support the Bretton Woods fixed exchange rate system. Its value is based on a basket of key international currencies.
"The desirable goal of reforming the international monetary system, therefore, is to create an international reserve currency that is disconnected from individual nations and is able to remain stable in the long run, thus removing the inherent deficiencies caused by using credit-based national currencies," Zhou wrote in the essay.

'Lovable force'
Also at the Boao Forum, the chairman of China's sovereign wealth fund said that the fund plans to expand its international investments this year, including those in European nations it shunned after they set limits on its investments.
China Investment Corp. Chairman Lou Jiwei said that due to financial protectionism limiting his fund's stakes and voting rights, it "didn't invest a single cent in Europe," according to a report in The Wall Street Journal.
But since last year, Lou said, "there has been a change," and "Europe is now very welcoming to us, and isn't talking about such conditions any more."
The newspaper report cited Lou as saying, "People suddenly look at us as a lovable force."
"I have to thank these European officials," Lo added in comments reported by the Financial Times. "They saved me a lot of money." Όλες οι "ευαισθησίες" περί 'ανθρωπίνων δικαιωμάτων" κτλ πήγαν περίπατο, μπροστά στα κέρδη τους. Πραγματική έκπληξη, "ποιος θα το περίμενε"...

http://www.marketwatch.com/news/story/China-seeks-more-oversight-nations/story.aspx?guid=%7B7C4F805C%2DC5DC%2D4666%2DA1EA%2D565D8147261A%7D

China looks to its own consumers Η Κίνα βασίζεται στην παραγωγή, με αμέτρητα εργοστάσια να παραγουν αμέτρητα προιόντα. Έως τώρα, οι μισθοί των εργαζόμενων στα εργοστάσια αυτά ήταν πολύ μικροί, οι εργαζόμενοι αυτοί δε μπορούσαν να αγοράσουν καν αυτά που παρήγαγαν. Η Κίνα τα προόριζε αυτά για τις αγορές των ΗΠΑ και της Ευρώπης, όπου κεί μπορούσαν να αγοράσουν αυτά τα προιόντα με τους μισθούς τους + τα διάφορα δάνεια που έπαιρναν από τις τράπεζες. Με τα λεφτά που έπαιρνε η Κίνα για τα προιόντα που εξήγαγε, αγόραζε τα ομόλογα των ΗΠΑ, των οποίων το χρέος διαρκώς αυξανόταν (διότι έκανε εισαγώγες χωρίς να μπορεί να πληρώσει επί της ουσίας για αυτές).
Τώρα, τα προιόντα που παράγει η Κίνα δεν πουλιούνται πλεόν, τουλάχιστον όχι στον ίδιο βαθμό.
Τι γίνεται λοιπόν? Να μείνουν αδιάθετα?
Καλύτερα είναι να αυξήσουν λιγο τις αμοιβές και το δανεισμό των εργαζόκενων στην Κίνα, και να πουλήσουν σε αυτούς ότι μπορούν, γιατί αλλιώς τα προιόντα δε θα τα αγοράσει κανένας...
China is rebalancing its economy to focus more on domestic consumption than exports in order to achieve its growth target, Premier Wen Jiabao has said.
Addressing an Asian regional forum in southern China, he announced a $10bn (£6.7bn) fund for infrastructure projects in south-east Asia.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8006029.stm

Chinese Consumers Buck Trend by Spending More
BEIJING -- Prime Minister Wen Jiabao said Beijing's stimulus measures are helping consumer spending and growth, and while he warned of some "prolonged difficulties" as the financial crisis spreads, foreign auto makers and other manufacturers already are seeing an unexpected rebound in sales in China.

The resilience of Chinese spending contrasts with sharp cutbacks by American and European consumers, and may help China recover faster from the financial crisis.

Mr. Wen said consumption growth has been especially fast in less-prosperous central and western regions, and auto makers' results support that claim.

A torrent of bank lending, spurred by the government, is increasing investment in China. Consumers are out shopping in response to incentives such as lower mortgage rates and tax cuts on car purchases.

Economic growth slowed to 6.1% in the first quarter, as retail sales, after adjusting for price changes, rose 15.9% for the period. While that was slower than the 17.7% rise in spending in the fourth quarter of last year, economists say the growth in consumption is encouraging given rising unemployment in the country and the contrast with shrinking consumption in other major economies.

Mr. Wen has stressed that "confidence is more important than gold or money,"[COLOR="Red"] Μια μεγάλη αλήθεια and consumer spending levels suggest Beijing's efforts to boost morale are working.

Auto makers in particular are benefiting. Vehicle sales in China climbed 5% to a record 1.11 million units in March -- a tentative turnaround from last autumn, when car sales slowed significantly.

Luxury brands performed well. Daimler AG's Mercedes-Benz unit and Audi AG rang up their highest China sales in March. So did General Motors Corp., which sells, in joint ventures with local auto makers, Buick, Chevy and Cadillac cars, as well as the micro minivans increasingly popular in rural areas.

Foreign auto makers are coming to China this week for the biannual Shanghai Auto Show, where Mercedes-Benz will unveil its redesigned S-Class S65 sports sedan.

In China, people "still have the money to buy a Mercedes," said Ulrich Walker, chairman and CEO of Daimler's northeast Asia operations. "We expect a continued positive growth trend."

Mr. Walker says that while his customers, who can afford to spend more, aren't influenced by state subsidies on car purchases, China's buoyant stock markets are helping. "At the moment all the signals we're getting look positive" for a good year, he says.

Auto sales took off at dealerships in rural China that offer Chinese-made micro-minivans, after the government introduced a program offering cash refunds for farmers buying new cars or replacing old ones. The Wuling vehicles, built by a General Motors affiliate, have always been relatively inexpensive, at 30,000 yuan to 40,000 yuan ($4,400 to $5,500) apiece, but the refunds made them more attractive.

Song Chunliang, a 24-year-old farmer in Shandong province, says he rushed to buy a new vehicle last month after hearing about the subsidies. He considered cars from Wuling's rivals but bought a Wuling Sunshine microvan in the end, using the money he raised by selling his old Changhe-Suzuki and borrowing from a friend.

"I thought about replacing my old car before. But this was such a great promotion plan. I knew I had to act on it immediately," Mr. Song says.

In the rural Sichuan city, Dazhou, a store operated by Lingtong Qingshan Automobile Sales and Service Co. sold 318 Wuling microvans in the first quarter this year, almost matching the 347 cars it sold all last year, the company said.

A good portion of recent purchases are from returnee migrant workers who use their savings to buy micro-minivans to start rural taxi services.

Since stimulus funds began flowing this year, the measures have had a particularly "significant impact" on auto sales in third-tier and fourth-tier cities, says Kevin Wale, president of GM China. Mr. Wale says the auto boom in rural China is a "genuine" long-term trend supported by improved roads and the rapid pace of urbanization.

"China is the only [major] market growing around the world for us, thanks to China's support for the economy," said Yasuaki Hashimoto, head of Nissan Motor Co.'s China operations. He said rural inland sales were "the main driver" for the 36% growth in China passenger-auto sales the company posted in March.

The global financial crisis also is highlighting the differences between Chinese and global buyers. Three-quarters of China's consumers plan to maintain or increase their spending next year, according to a study by the Boston Consulting Group -- nearly double that of the U.S. and European Union. Consumers appear to be less nervous about their personal finances, with only 23% expecting the economy to worsen in 2009, compared with 32% in the U.S., 49% in Europe and 57% in Japan.

Chinese consumers are spending, in part, because they have greater confidence in the government, rooted in three decades of rising economic growth. "The younger generation [in China] doesn't have bad memories. We did the survey in Brazil where the real economy is OK, but people still have bad memories [of economic upheaval]. So even though the real economy there is not that bad, more folks are trading down," said Carol Liao, partner and managing director at Boston Consulting's Greater China office.

To be sure, the large-scale unemployment of migrant workers -- government estimates are in the range of 20 million jobless -- would have an impact on spending by rural households. Even if those people find jobs later this year, many economists expect it will be at lower wages.

Chinese consumers also face longer-term constraints, with the need to save for education, medical emergencies and old age. The government dismantled many social safety nets as it moved out of the planned economy, but has started to rebuild them in recent years.

"Any recovering consumer confidence is still fragile," cautions Royal Bank of Scotland economist Ben Simpfendorfer, noting Chinese retailers are still discounting heavily, presumably in response to weaker demand.

But the China market is proving to be a bright spot even for companies not benefiting from Beijing's consumption-boosting initiatives.

Consumer-durables giant Procter & Gamble Co. says its sales in China are growing at the slowest rate in six years, but sales in other markets are shrinking. Sales of Louis Vuitton products remained "stable" and "strong" in 2008, the company said, in comparison with a 4% and 5% drop in sales revenue in the U.S. and Japan, respectively. Europe's second largest-retailer, Metro AG, reported that 2008 sales in China rose 15% to $1.1 billion.

http://online.wsj.com/article/SB124017282486432633.html

Στις ΗΠΑ:

For Fed, Big Test Will Be When to Turn Off the Money Pump Αποπληθωρισμός ή υπερπληθωρισμός?
During the past eight months, the Federal Reserve has pumped more than $800 billion of cash into the nation's financial system, an action that in normal times could lead to an ugly inflation surge.

Fed Chairman Ben Bernanke is confident that isn't going to happen this time around. To quiet skeptics and reassure markets, he and his lieutenants have been going out of their way the past few days to explain why inflation isn't in the outlook and to lay out the tools they have in hand to fight it.

The focus on inflation isn't just coming from the Fed. In a report this month, Goldman Sachs economists Που δουλεύουν χέρι-χέρι με τη FED βέβαια, και αναμενόμενο ειναι να λένε τα ίδια sought to knock down what they described as a wave of "inflation hype" they had been hearing from clients and bond-market traders.

The focus on the issue comes with the Fed's next policy meeting, set for next week. With so many programs already in train, the central bank looks unlikely to take dramatic new actions at the meeting. Assessing signs of improvement in the economy, contingency planning and deliberations on long-term exit strategies are likely to be important parts of the discussions.

Inflation might seem like a distant worry today. Last week, the Labor Department reported that consumer prices in March fell year over year for the first time in 54 years. Rising unemployment and idle factory floors mean businesses have little incentive or capacity to raise wages or the prices they charge customers. There's a risk, in fact, that if the economy weakens much more, the opposite of inflation -- deflation -- could become a serious threat.

That's why the Fed's goal for now is to get inflation higher, not lower. It has effectively been printing money as part of its rescue efforts. When it buys mortgage-backed securities or makes commercial-paper loans, as it has been doing, it electronically credits its counterparty banks with cash in return, which pumps new cash into the financial system.

At some point when the economy recovers from recession, the Fed is going to have to withdraw this money and raise interest rates. Because the Fed is still ramping up many of its programs, the amount of money it will have to withdraw some day is sure to be even higher than today's astronomic levels.

If the Fed is too slow to mop up, the economy could theoretically overheat and lead to an inflation comeback. If investors don't believe the Fed is up to the task, long-term interest rates could rise in advance of such an event, undermining a recovery before it even happens.

"We are thinking carefully about these issues," Mr. Bernanke said in a speech in Atlanta last week. "Indeed, they have occupied a significant portion of recent [Federal Open Market Committee] meetings."

One worry is that the Fed has pumped so much money into the economy, and done it in so many unconventional ways, that it is going to be operationally hard to reverse course when the time comes.

"We have a number of tools we can use to absorb [cash in the financial system] and raise interest rates when the time comes," Fed Vice Chairman Donald Kohn said in a speech over the weekend.

One part of the Fed's strategy is that many of its programs were designed to run off naturally as the markets they are meant to assist improve. For example, its holdings of short-term commercial paper have declined to $250 billion from $350 billion in January as the private market has come back to life.

Programs like the Fed's commercial-paper-lending effort were designed to have unattractive terms as markets heal, giving investors an incentive to wean themselves off the central bank.

The central bank also could someday sell some of its longer-term holdings, such as Treasury bonds or mortgage-backed securities. The act would pull cash out of the financial system and push up interest rates in those markets, which could help the Fed temper growth if the economy begins to overheat. It also could lend its holdings of long-term securities to private investors and take cash in return -- something known as a "reverse repo" -- which would pull cash out of the financial system.

It has other approaches for both draining cash from the financial system and pushing up interest rates as needed. It pays banks interest on the cash they keep on reserve at the central bank. The Fed could push up those rates -- now near zero -- when the time is right. That would give banks a disincentive to lend the money in other ways.

Getting the plumbing right is part of the challenge. A bigger challenge is deciding when to turn the water off.

Right now the moment looks far off. Despite recent signs of improvement in consumer spending, housing and stock markets, the economy is still burdened by slack. The unemployment rate, at 8.5% in April, was three percentage points above its 20-year average. It could take months or even years of above-trend economic growth to get the jobless rate back to its longer-run trend. That gives the Fed "oodles of time to unwind its balance sheet," says Goldman Sachs.

But Paul Kasriel, chief economist of Northern Trust of Chicago, isn't so sure the central bank will get it right. He's not worried about what the Fed has done to date. He's worried the Fed will take too long to make the decision to unwind it.

"The Fed is going to want to make sure that the economy has started on a sustained growth path, and of course there will be a lot of uncertainty about that," Mr. Kasriel says. The real risk, he says, is that the Fed overstays its accommodative policies, "for fear of choking off a recovery."

By 2011, despite all the Fed's efforts to prepare itself, Mr. Kasriel sees inflation on the rise.

http://online.wsj.com/article/SB124018636521933417.html

A Lexicon of Disappointment Άρθρο για την απογοήτευση πολλών στις ΗΠΑ από τις πολιτικές που προωθεί ο Ομπάμα
All is not well in Obamafanland. It's not clear exactly what accounts for the change of mood. Maybe it was the rancid smell emanating from Treasury's latest bank bailout. Or the news that the president's chief economic adviser, Larry Summers, earned millions from the very Wall Street banks and hedge funds he is protecting from reregulation now. Or perhaps it began earlier, with Obama's silence during Israel's Gaza attack.

Whatever the last straw, a growing number of Obama enthusiasts are starting to entertain the possibility that their man is not, in fact, going to save the world if we all just hope really hard.


This is a good thing. If the superfan culture that brought Obama to power is going to transform itself into an independent political movement, one fierce enough to produce programs capable of meeting the current crises, we are all going to have to stop hoping and start demanding.

The first stage, however, is to understand fully the awkward in-between space in which many US progressive movements find themselves. To do that, we need a new language, one specific to the Obama moment. Here is a start.

Hopeover. Like a hangover, a hopeover comes from having overindulged in something that felt good at the time but wasn't really all that healthy, leading to feelings of remorse, even shame. It's the political equivalent of the crash after a sugar high. Sample sentence: "When I listened to Obama's economic speech my heart soared. But then, when I tried to tell a friend about his plans for the millions of layoffs and foreclosures, I found myself saying nothing at all. I've got a serious hopeover."

Hoper coaster. Like a roller coaster, the hoper coaster describes the intense emotional peaks and valleys of the Obama era, the veering between joy at having a president who supports safe-sex education and despondency that single-payer healthcare is off the table at the very moment when it could actually become a reality. Sample sentence: "I was so psyched when Obama said he is closing Guantánamo. But now they are fighting like mad to make sure the prisoners in Bagram have no legal rights at all. Stop this hoper coaster--I want to get off!"

Hopesick. Like the homesick, hopesick individuals are intensely nostalgic. They miss the rush of optimism from the campaign trail and are forever trying to recapture that warm, hopey feeling--usually by exaggerating the significance of relatively minor acts of Obama decency. Sample sentences: "I was feeling really hopesick about the escalation in Afghanistan, but then I watched a YouTube video of Michelle in her organic garden and it felt like inauguration day all over again. A few hours later, when I heard that the Obama administration was boycotting a major UN racism conference, the hopesickness came back hard. So I watched slideshows of Michelle wearing clothes made by ethnically diverse independent fashion designers, and that sort of helped."

Hope fiend. With hope receding, the hope fiend, like the dope fiend, goes into serious withdrawal, willing to do anything to chase the buzz. (Closely related to hopesickness but more severe, usually affecting middle-aged males.) Sample sentence: "Joe told me he actually believes Obama deliberately brought in Summers so that he would blow the bailout, and then Obama would have the excuse he needs to do what he really wants: nationalize the banks and turn them into credit unions. What a hope fiend!"

Hopebreak. Like the heartbroken lover, the hopebroken Obama-ite is not mad but terribly sad. She projected messianic powers onto Obama and is now inconsolable in her disappointment. Sample sentence: "I really believed Obama would finally force us to confront the legacy of slavery in this country and start a serious national conversation about race. But now he never seems to mention race, and he's using twisted legal arguments to keep us from even confronting the crimes of the Bush years. Every time I hear him say 'move forward,' I'm hopebroken all over again."

Hopelash. Like a backlash, hopelash is a 180-degree reversal of everything Obama-related. Sufferers were once Obama's most passionate evangelists. Now they are his angriest critics. Sample sentence: "At least with Bush everyone knew he was an asshole. Now we've got the same wars, the same lawless prisons, the same Washington corruption, but everyone is cheering like Stepford wives. It's time for a full-on hopelash."

In trying to name these various hope-related ailments, I found myself wondering what the late Studs Terkel would have said about our collective hopeover. He surely would have urged us not to give in to despair. I reached for one of his last books, Hope Dies Last. I didn't have to read long. The book opens with the words: "Hope has never trickled down. It has always sprung up."

And that pretty much says it all. Hope was a fine slogan when rooting for a long-shot presidential candidate. But as a posture toward the president of the most powerful nation on earth, it is dangerously deferential. The task as we move forward (as Obama likes to say) is not to abandon hope but to find more appropriate homes for it--in the factories, neighborhoods and schools where tactics like sit-ins, squats and occupations are seeing a resurgence.

Political scientist Sam Gindin wrote recently that the labor movement can do more than protect the status quo. It can demand, for instance, that shuttered auto plants be converted into green-future factories, capable of producing mass-transit vehicles and technology for a renewable energy system. "Being realistic means taking hope out of speeches," he wrote, "and putting it in the hands of workers."

Which brings me to the final entry in the lexicon.

Hoperoots. Sample sentence: "It's time to stop waiting for hope to be handed down, and start pushing it up, from the hoperoots"

http://www.thenation.com/doc/20090504/klein?rel=hp_currently

Ο βουλευτής του Κογκρέσου Gresham Barrett, που ψήφισε υπέρ του "πακέτου σωτηρίας" των τραπεζών, αποδοκιμάζεται έντονα από τον κόσμο:
http://www.youtube.com/watch?v=1QsY2r7HbTM


Officials: Govt. Unlikely to Take Over a Big Bank
Some big banks will need more bailout bucks, Obama administration officials said Sunday, although it is unlikely the government might need to take over any reeling institution.
''We're confident that, yes, some are going to have very serious problems, but we feel that the tools are available to address these problems,'' senior presidential adviser David Axelrod said. Ναι, πράγματι υπάρχουν ένα σωρό τρόποι ("εργαλεία") για να παίρνουν τα χρήματα από το λαό και να α δίνουν στις τράπεζες...
http://www.nytimes.com/aponline/2009/04/19/washington/AP-Banks-Stress-Tests.html?ref=global-home

Obama Says He’ll Seek ‘Accountability’ for Bank Aid
“We’ll try to use as light a touch as we can, but I’m not going to simply put taxpayer money into a black hole where you aren’t going to see results or some exit strategy so the taxpayers ultimately are relieved of these burdens,” Δηλαδή όλα αυτά τα λεφτά που δόθηκαν ως τώρα "είναι για καλό σκοπό"? Obama said at a news conference today in Trinidad and Tobago as he wrapped up his first Summit of the Americas.
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aShMX_M0_7jU&refer=home

Αντίστοιχες δηλώσεις του Ομπάμα, από το Ρόυτερς, όπου τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα:
"Different banks are in different situations. They're going to need different levels of assistance from taxpayers," Και αφού "οι κακόμοιροι" χρειάζονται βοήθεια από εμα΄ς τους "προνομιούχους", πρέπει να τους τη δώσουμε, σύμφνα με τη λογική του Ομπάμα Obama told a news conference in Port of Spain, Trinidad and Tobago, where he was attending the Fifth Summit of the Americas.
http://www.reuters.com/article/newsOne/idUSTRE53I1TF20090419

US may convert bank bailout to equity share - NYT
Obama administration officials have determined they can avoid asking Congress for more bank bailout funds by converting existing loans to the largest U.S. banks into common stock, The New York Times reported on Sunday.

President Barack Obama's top economic advisers now say such a conversion would let them stretch what is left of the $700 billion financial bailout fund further than they had expected a few months ago, the paper said, citing administration officials it did not identify.

Converting the loans to the 19 biggest U.S. banks into common shares would turn the government aid into available capital and give the government a large equity stake in return, the newspaper said.

Some critics would consider the option a back door to nationalization since the government could become the largest shareholder in several banks, the report said.

The U.S. Treasury Department estimates it has about $134.5 billion remaining in the $700 billion financial rescue fund approved by Congress in October.

The change to common stock would not require the government to contribute any additional cash, but it could increase the capital of big banks by more than $100 billion, the newspaper said.

Asked about the report, a Treasury Department official pointed to an agency paper on the aid program without elaboration. A section of the so-called White Paper reads: "The capital provided to eligible banking organizations under this program will be in the form of a preferred security that is convertible into common equity."

White House Chief of Staff Rahm Emanuel said on ABC's "This Week with George Stephanopoulos" on Sunday that the administration thinks it can avoid nationalizing U.S. banks.

A major challenge for the U.S. economy is to restore confidence that its banks are now sufficiently capitalized after huge losses from the collapse of the housing market.

http://uk.reuters.com/article/marketsNewsUS/idUKN1935467020090420

Number of workers in overdraft 'doubles in two years' Τάχα "απορούν" και "σοκάρονται" που ολοένα και περισσότεροι εργαζόμενοι είναι υπερχρεωμένοι - αφού αν δεν έπαιρναν τα δάνεια που οι ίδια η άρχουσα τάξη τους διαφήμιζε, οι μισθοί είναι τόσο χαμηλοί, που οι εργαζόμενοι δε θα μπορούσαν να αγοράσουν αρκετά προιόντα μόνο με το μισθό τους, και άρα τα προιόντα θα έμεναν αδιάθετα, επιχειρήσεις θα έκλειναν, κτλ.
Όλη η κυριαρχία της άρχουσα;ς τάξης βσιζόταν στο μοντέλο των χαμηλών μισθών, και της τροφοδότησης της (υπερ)κατανάλωσης μέσω δανείων, που ουσιαστικά έφερε τους εργαζόμενους στο έλεος των τραπεζιτών
The number of workers permanently overdrawn has almost doubled to 5 million in the past two years, according to new figures.
http://www.telegraph.co.uk/finance/personalfinance/consumertips/banking/5183500/


Work until 70 and beyond if you want a decent pension Αυτή είναι η λύση που μας προτίνουν - να εργαζόμαστε μέχρι θανάτου, μέχρι τα 70 (και "έχει ο Θεός", ποιος ξέρει, ώσπου να φτάσουμε 70, θα καταργήσουν και εντελώς τις συντάξεις, αλλά προφανώς όχι τις τρομερές ανισότητες που χωρίζουν τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, κτλ από τους εργαζόμενους...Ο πλούτος και η εξουσία αυτών δεν αμφισβητείται ποτέ, άντε να μπαίνουν που και που κάπια μικρά όρια, αν και όταν ο κόσμος αρχίζει να "γκρινιάζει".
Μήπως όμως θα έπρεπε να κάνουμε και "το κάτι παραπάνω", εκτός από απλά να γκρινιάζουμε?
http://www.independent.co.uk/money/pensions/work-until-70-and-beyond-if-you-want-a-decent-pension-1671322.html


Παιδιά σκλάβοι χτίζουν γερμανικους δρόμους και πλατείες
http://www.youtube.com/watch?v=4xxaDDPs0WY

Καμουφλαρισμένοι σαν ενδιαφερόμενοι αγοραστές οι δημοσιογράφοι της WDR Rebecca Gudisch και Tilo Gummel, κατάφεραν να εισέλθουν σε μπουντρούμια, σε σκοτεινά υπόγεια και σε ορυχεία, όπου παιδιά, μέχρι 6 χρονών δούλευαν 14 ώρες τη μέρα για να παράγουν προϊόντα για την Γερμανία και βέβαια και για άλλες χώρες..
Στο πρώτο από τα 5 βίντεο, η δημοσιογράφος φτάνει σε ένα χωριό, από το οποίο έχουν εξαφανιστεί 6000 παιδιά.
Μια οικογένεια εξηγεί, ότι υποχρεώθηκε να δώσει ένα από τα παιδιά της, όταν κάποιος υποσχέθηκε να δίνει 300 ρουπίες το μήνα και 1000 ρουπίες με την «παράδοση» του παιδιού. Το παιδί θα πήγαινε για….. εκπαίδευση υποσχέθηκαν στην οικογένεια. Ούτε αυτές τις 300 ρουπίες πήρανε ποτέ.
Το παιδί μεταφέρθηκε σε ένα εργοστάσιο στo Νέο Δελχί. Εργάστηκε τρία χρόνια σαν συγκολλητής, χωρίς προστασία και χωρίς εκπαίδευση. Το παιδί έχασε το ένα του μάτι και έσπασε το χέρι του. Δεν έλαβε καμία περίθαλψη κατά τα δύο ατυχήματα.
Μπορεί να μην καταλάβετε τα λόγια στα βίντεο, αλλά τι να τα κάνετε. Οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους.
Ένα τραίνο γεμάτο με παιδιά, ταξιδεύει σε μέρη συμφοράς.

Στο επόμενο βίντεο, θα δείτε για ποιούς δουλεύουν!

http://ange-ta.blogspot.com/2009/04/blog-post_1089.html

Νέα μέτρα πριν τις ευρωεκλογές...Ναι, και σήμερα αν γίνεται. Όχι όμως αυτά τα μέτρα που θα ενισχύσουν ακόμα περισσότερο την άρχουσα τάξη εις βάρος του λαού, αλλά μέτρα που θα κάνουν το αντίθετο...
Νέα κυβερνητικά μέτρα για την συγκράτηση των ελλειμμάτων, ακόμη και πριν της ευρωεκλογές, φαίνεται ότι θα φέρει η ανακοίνωση που θα πραγματοποιήσει την Τετάρτη η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία (Eurostat) για τα ελλείμματα των χωρών της Ευρωζώνης κατά το έτος 2008.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ, το έλλειμμα της Ελλάδας μετά από αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις έχει φτάσει στο 5% του ΑΕΠ, γεγονός που σημαίνει ότι για την επίτευξη του στόχου του 3% έως το 2010 το οικονομικό επιτελείο θα πρέπει να εξοικονομήσει 4,9 δισ. ευρώ έναντι περίπου 1,8 δισ. ευρώ που υπολόγιζε αρχικά.

Περαιτέρω, σύμφωνα με πληροφορίες, ήδη το οικονομικό επιτελείο προσανατολίζεται σε αναθεώρηση και του ρυθμού ανάπτυξης, καθώς τα στοιχεία από τη βιομηχανική παραγωγή, τον τουρισμό, την οικοδομή και την κατανάλωση είναι απογοητευτικά.

Οι αστοχίες στον υπολογισμό βασικών οικονομικών μεγεθών μεταφράζονται σε χρήματα που λείπουν, και το Δημόσιο θα αναγκαστεί να δανειστεί.

Επομένως, οι αναλυτές εκτιμούν ότι είναι αναπόφευκτη η αναθεώρηση και των δανειακών αναγκών -ίσως και πάνω από τα 50 δισ. ευρώ από τα 43,7 δισ. ευρώ που αποτιμώνται σήμερα- με ό,τι αυτό σημαίνει για τα ήδη διογκωμένα spreads.

http://www.skai.gr/master_story.php?id=118228

[ciaoant1]

http://www.imageshack.gr/files/0s7kf9ycfyc0ws8w8gk6.jpg

Economist: "Οι Έλληνες δεν έχουν μάθει να σφίγγουν το ζωνάρι"!
http://www.reporter.gr/default.asp?pid=16&la=1&art_aid=208840

"Εδώ γελάνε", όπως λέει και μια γνωστή λαική έκφραση.
Γιατί τους εργαζόμενους στην Ελλαδα το μόνο που τους μαθαίνουν επί χρόνια είναι να "σφίγγουν το ζωνάρι", τάζοντας καλύτερες μέρες, που ποτέ όμως δεν έρχονται, παρά μόνο για τους βιομήχανους, τους τραπεζίτες, τους εφοπλιστές, τους πολιτικούς της άρχουσας τάξης, τους συνδικαλιστές της, τα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ.
Οι Έλληνες λοιπον, με την εξαίρεση της άρχουσας τάξης που έχει ρημάξει τους εργαζόμενους, και συνεχίζει (λόγω της προσπάθειας της να φορτώσει τις συνέπειες της κρίσης που οι πολιτικές της δημιούργησαν σε εμάς) να το κάνει σε ακόμα πιο έντονο βαθμό, όχι απλά ξέρουν να "σφίγγουν το ζωνάρι", όπως ισχυρίζεται το economist (περιοδικό που με θαυμαστή συνέπειεα προασπίζει τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης, ιδιαίτερα των βιομήχανων, για πάνω από έναν αιώνα - αναφορές στο economist μπορεί κανείς να συναντήσει...ακόμα και σε κείμενα του Μαρξ!!!), αλλά αντίθετα το έχουν σφίξει αυτό το ρημάδι το ζωνάρι σε σημείο που για ολοένα και περισσότερους να μην υπάρχουν καν άλλες τρυπες για να ανοίξουν


Πιο δραστικά μέτρα ζητεί ο ΟΟΣΑ Και εμείς πάντως δραστικά μέτρα προασπιζόμαστε. Όχι όμως δραστικά μέτρα που θα διασφαλίσουν ότι τα βάρη τις κρίσης θα τα φορτώσουν στις πλάτες μας, αλλά ότι θα τα φορτωθούν αυτοί
και «τοξική» απαλλαγή το ΔΝΤ Το ΔΝΤ ξεκαθαρίζει τι εννοούν όλοι αυτοί οι οργανισμοί όταν λένε δραστικά μέτρα: Μέτρα που θα πάρουν λεφτά από το λαό για να τα δώσουν στους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, κτλ
Ο ΟΟΣΑ ζητεί από τις κυβερνήσεις ανά τον κόσμο να λάβουν πιο δραστικά μέτρα, ενώ το ΔΝΤ καλεί τον κόσμο να εξυγιάνει πιο γρήγορα τις προβληματικές τράπεζες. Και άσε τους λαούς να ψοφήσουν κθώς εργάζονται για να τα τσεπώνουν μετά οι τραπεζίτες...
...
Την ίδια στιγμή, ο επικεφαλής του ΔΝΤ, Ντομινίκ Στρος-Καν, προειδοποίησε τις κυβερνήσεις ότι έχουν καθυστερήσει υπερβολικά να εξυγιάνουν τους ισολογισμούς των τραπεζών τους, σύμφωνα με δηλώσεις του στη γερμανική «Handelsblatt». Έχει και παράπονο, θα ήθελε "πιο γρήγορα" να δίνονται τα λεφτά στους τραπεζίτες, είναι και ανυπόμονοι βλέπεις...

http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/04/21/1654767.htm



Διαθέσιμα κεφάλαια $135 δισ. για το πιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ
Η κυβέρνηση των ΗΠΑ διαθέτει σχεδόν $135 δισ. για να προχωρήσει στη σταθεροποίηση του πιστωτικού συστήματος της χώρας, «συντρέχοντας» τράπεζες με στενότητα ρευστότητας ιδίων κεφαλαίων.
Αυτό τόνισε με επιστολή που απέστειλε προς το Κογκρέσο ο υπουργός των Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ. Σύμφωνα με τον Τ. Γκάιτνερ, στο ορατό μέλλον οι αμερικανικές τράπεζες στο σύνολό τους θα είναι σε θέση να εξοφλήσουν προς την κυβέρνηση στην Ουάσινγκτον περίπου $25 δισ. έναντι των δημοσίων δαπανών που έγιναν για την ταμειακή ενίσχυσή τους, μετά από το φθινόπωρο του 2008.

Περίπου $355 δισ. διοχετεύτηκαν στον τραπεζικό τομέα επί ημερών του νεότερου Τζορτζ Μπους. Επιπλέον ποσό περίπου $235 δισ. δόθηκαν από τον πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα προς τις αμερικανικές τράπεζες. Ωστόσο, χάρη στις προσδοκώμενες "επιστροφές" προς το δημόσιο που υπολογίζεται να φτάσουν τα $25 δισ. η νέα αμερικανική κυβέρνηση θα μπορέσει να ενισχύσει, εφόσον αυτό κριθεί απαραίτητο, με περίπου $135 δισ. τις τράπεζες των ΗΠΑ.

Επιπρόσθετα, ο Τ. Γκάιτνερ αναφέρθηκε σε προβλεπόμενα "διαθέσιμα" από το δημόσιο για τις τράπεζες της τάξης των $218 δισ. Τα ποσά αυτά πάντως, αν τελικώς εκταμιευτούν, θα "φορτώσουν" αναλόγως και το τρέχον και το σωρευτικό δημοσιονομικό έλλειμμα των ΗΠΑ, το οποίο έχει ξεπεράσει τα $10 τρισ.

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=36935

ΗΠΑ: Μέτρα πρόσθετης στήριξης σε Chrysler και GM Διαψεύδονται οικτρά όσοι πίστευαν ότι "έχουμε χτυπήσει πάτο" ή κάτι τέτοιο - στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει πάτος, αντίθετα όσο οι εργαζόμενοι δέχονται αυτή την άνευ προηγουμένου μεταφορά πλούτου από αυτούς στην άρχουσα τάξη, τόσο η κατάσταση θα χειροτερευει (και αντιστρόφως, όσο παλεύουν για τα δικαιώματα τους, τόσο θα βελτιώνεται η κατάσταση τους)
Νέο συμπληρωματικό πακέτο οικονομικής στήριξης συνολικού ύψους 5,5 δισ. δολαρίων εμφανίζεται έτοιμη να εκπονήσει η κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα, προκειμένου να σώσει τις αυτοκινητοβιομηχανίες Chrysler και General Motors από τη χρεωκοπία.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=36912


Προς τα επάνω αναθεώρησε την εκτίμησή του για το κόστος από την παγκόσμια οικονομική κρίση το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ΔΝΤ και υποστηρίζει ότι ενδέχεται να φτάσει τα 4 τρισεκατομμύρια δολάρια.
Πριν από ένα χρόνο, το ΔΝΤ είχε υπολογίσει ότι οι ζημίες θα ανέρχονταν σε 1 τρισεκατομμύριο δολάρια παγκοσμίως. Σιγά μην μας τα πουν όλα εξαρχής - λίγα λίγα μας τα λένε, για τα διασφαλίσουν ότι ο κόσμος δε θα εξεγερθεί εναντίον τους. Γιατί αν δεν τον κοροιδέψουν, αυτό θα γίνει
http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/04/21/1655055.htm

Θα φτάσει τα 50 δισ. ευρώ ο δημόσιος δανεισμός Το χρέος αυτό δεν καλυπτεται με την υπάρχουσα κατάσταση - απαιτείται ανατροπη αυτών που έφεραν αυτή την κατάσταση και τη φορτώνουν στο λαό
Στα 50 δισ. ευρώ θα φτάσει φέτος ο δανεισμός του Δημοσίου, χωρίς να συνυπολογίζονται στο ποσό αυτό οι εκδόσεις ομολόγων, στο πλαίσιο του προγράμματος ενίσχυσης της ρευστότητας των τραπεζών με 28 δισ. ευρώ.

Με δεδομένο ότι ο δημόσιος δανεισμός γίνεται φέτος με επιτόκια αισθητά αυξημένα, θα επιβαρυνθούν με αυξημένους τόκους οι προϋπολογισμοί των επομένων ετών, αρχής γενομένης από το 2010.

Παράλληλα, όπως σημειώνει η Τράπεζα της Ελλάδος, ο αυξημένος δανεισμός και η απουσία πρωτογενών πλεονασμάτων στον προϋπολογισμό οδηγούν σε νέα ανατροφοδότηση του δημόσιου χρέους της χώρας.

http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/04/21/1654730.htm

Αποκλιμάκωση του πληθωρισμού στο 2,9% στη Βρετανία
Πτώση κατέγραψε ο ετήσιος πληθωρισμός τον Μάρτιο στη Βρετανία, στο 2,9%, από 3,2% τον Φεβρουάριο, ενώ ο πληθωρισμός των τιμών λιανικής - που χρησιμοποιείται ως δείκτης αναφοράς για τον καθορισμό πολλών εργασιακών μισθολογικών συμβάσεων, παρέμεινε αμετάβλητος τον ίδιο μήνα, αλλά είχε πτώση -0,4% σε ετήσια βάση. Πρόκειται για την πρώτη αρνητική μέτρηση από το 1960.

Τα παραπάνω νούμερα ήταν γενικώς εντός των προβλέψεων, και ενισχύουν την άποψη της κεντρικής τράπεζας ότι οι πληθωριστικές πιέσεις θα υποχωρήσουν στη διάρκεια του έτους.

Η μεγαλύτερη συμβολή στην πτωτική κίνηση των τιμών λιανικής προήλθε από τις πτωτικές τιμές των κατοικιών κατά 10,3%, αλλά και λόγω των μειωμένων εξόδων των στεγαστικών δανείων μετά την πτώση των επιτοκίων από την Τράπεζα της Αγγλίας.

Επίσης, τα στοιχεία για την ανεργία που θα ανακοινωθούν αύριο, ενδέχεται να υποδεικνύουν αύξηση των αιτήσεων για επίδομα ανεργίας στο υψηλότερο επίπεδο από το 1997, καθώς η βρετανική οικονομία διέρχεται τη σοβαρότερη ύφεσή της σε σχεδόν τρεις δεκαετίες.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_21/04/2009_275995

British economy falls into deflation for first time since 1960
The British economy has entered deflation for first time in almost half a century, heralding a fall in wages and freeze in pensions, experts warned. Οι "ειδικοί" αυτοί της άρχουσας τάξης απλά λένε αυτό που μονότονα λένε πάντοτε, να μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Γιατί όμως να μειωθούν αυτά, και όχι τα κέρδη των τραπεζών και των βιομηχάνων?
Ben Read, economist at the think tank Centre for Economic and Business Research, said: "Employers are going to be stripping back all elements of pay. For the majority of the population it will feel like a pay cut in real terms. This year some households will be earning significantly less than last year."

Pensioners will be hit too because the state pension is set using the level of RPI in September of the preceding year. The economy is expected to remain in deflationary territory for many months, which will mean pensioners will receive the lowest possible increase of 2.5pc next year, adding just £2.40 to the full weekly pension, an amount criticised as "derisory and pathetic" by campaigners.

http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/recession/5192521/British-economy-falls-into-deflation-for-first-time-since-1960.html

IMF says UK facing bailout bill of £200bn
The UK faces a bill of almost £200 billion for propping up its ailing banking system, the International Monetary Fund (IMF) has said.
measures would run to 13.4 per cent of the UK's entire economic output of £1.46 trillion in 2008.

Only Ireland would pay more as a percentage of its output to rescue its banks, the IMF added.

http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/recession/5195458/IMF-says-UK-facing-bailout-bill-of-200bn.html

Τα χρέη επισκιάζουν τα καλά κέρδη της Bank of America
Οι ανησυχίες για τα επίπεδα χρεών της Bank of America επισκιάζουν τα κέρδη τριμήνου τη εταιρείας, που ήταν καλύτερα από τις εκτιμήσεις. Η μεγαλύτερη τράπεζα των ΗΠΑ, έχει «βάλει στην πάντα» 13,4 δισ. δολάρια για την κάλυψη πιστωτικών ζημιών από το τέταρτο τρίμηνο του 2008, ύψους 8,5 δισ. δολάρια.

Ωστόσο, η ανακοίνωση του πιστωτικού ιδρύματος οδήγησε τη μετοχή της χαμηλότερα κατά 24%, ενώ παράλληλα επηρεάστηκαν εν γένει οι μετοχές του τραπεζικού κλάδου.

Παρόλα αυτά, τα καθαρά προ φόρων κέρδη της Bank of America για το πρώτο τρίμηνο ανήλθαν στα 4,2 δισ. δολάρια, από 1,2 δισ. δολάρια που ήταν την αντίστοιχη περσινή περίοδο.

Τα αποτελέσματα της τράπεζας ενισχύθηκαν ιδιαίτερα από τις εξαγορές της Merrill Lynch και της Countrywide.

Οι αναλυτές πιστεύουν ότι οι επενδυτές προσπαθούν να δουν πέρα από τα κέρδη του πιστωτικού οργανισμού, και να εκτιμήσουν τις επιπτώσεις της παγκόσμιας κρίσης στο τραπεζικό σύστημα.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_21/04/2009_276012

Τράπεζες: Ρίχνουν 25 δισ. € ζεστό χρήμα στην αγορά Ωραίο το κόλπο: Πρώτα το κράτος εγγυάται 28 δις για τους τραπεζίτες, από τα λεφτά των κρατικών ταμείων, και μετά οι τράπεζες, που μας έχουν καταληστέψει, μας δανείζουν ως καλοί τοκογλύφοι, και μόνο που δε ζητούν να τους ανακηρύγουμε και "σωτήρες" επειδή μας δανείζουν λεφτά!!!
Περισσότερα από 25 δισ. ευρώ θα ρίξουν στην αγορά οι τράπεζες μέχρι το τέλος του χρόνου, προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και ελεύθερους επαγγελματίες, αλλά και για να χορηγήσουν στεγαστικά και καταναλωτικά δάνεια.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=12733&pubid=7841111

«Nεο-αποικιοκρατικές» πρακτικές καταγγέλλει κορυφαίος αξιωματούχος του ΟΗΕ Φανταστείτε ότι ακόμα και ο ΟΗΕ, που δε βγάζει άχνα για τόσα και τόσα άλλα, δε μπορεί να μην πει τίποτα για αυτό...
Η μεγάλη προσπάθεια που καταβάλλουν οι χώρες που εισάγουν τρόφιμα, προκειμένου να διασφαλίσουν την επάρκειά τους σ’ αυτά ενδέχεται να οδηγήσει στη δημιουργία ενός «νέο-αποικιακού» συστήματος, όπως προειδοποιεί ανώτατος αξιωματούχος του OHE για γεωργικά θέματα.

H προειδοποίηση του γενικού διευθυντή του Oργανισμού Tροφίμων και Γεωργίας, Zακ Nτιουφ, πραγματοποιείται σε μία εποχή όπου πολλές χώρες, όπως η Σαουδική Aραβία και η Kίνα, σχεδιάζουν να προχωρήσουν στην ενοικίαση τεράστιων εκτάσεων στην Aφρική και την Aσία για την καλλιέργεια πρώτων υλών που θα προορίζονται για κατανάλωση στις εγχώριες αγορές τους.

«Tο γεγονός αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στη δημιουργία συμφωνιών νέο-αποικιακού τύπου, οι οποίες δεν θα προσφέρουν καμία προστιθέμενη αξία στις χώρες παραγωγής των πρώτων υλών και επιπλέον θα δημιουργούν απαράδεκτες συνθήκες εργασίας για τον πληθυσμό τους», όπως υποστηρίζει ο κ. Nτιουφ. Eντονη ανησυχία προκαλεί επίσης το γεγονός ότι όλο και περισσότεροι χρηματοοικονομικοί επενδυτές και επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην αγορά τροφίμων, αναζητούν αντίστοιχες επενδύσεις σε τρίτες χώρες.

H κατάσταση που τείνει να δημιουργηθεί αποτελεί την πλέον πρόσφατη ένδειξη για τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζεται η γεωργία από την πρόσφατη επισιτιστική κρίση, η οποία εκτόξευσε τις τιμές πολλών αγαθών -όπως τα σιτηρά και το ρύζι- στα ύψη. Φέτος, πολλές χώρες εξαγωγής αγροτικών προϊόντων, μεταξύ των οποίων η Iνδία, η Pωσία, η Aργεντινή και το Bιετνάμ, αποφάσισαν να προχωρήσουν σε περιορισμούς των εξαγωγών που πραγματοποιούν προκειμένου να διατηρούσουν τα αποθέματά στις εγχώριες αγορές τους σε ικανοποιητικό επίπεδο.

Όπως επισημαίνει ο Xοακίμ Bον Mπράουν, διευθυντής του International Food Policy Research Institute, οι χώρες που εισάγουν αγροτικά προϊόντα συνειδητοποίησαν πόσο ευάλωτες τις καθιστά η εξάρτησή τους από τις διεθνείς αγορές, όχι μόνο στο θέμα των τιμών αλλά και στο θέμα των προμηθειών. «Θέλουν απλώς να εξασφαλίσουν μία συνεχή ροή πρώτων υλών», όπως τονίζει. H πρόσφατη υποχώρηση των τιμών δεν επηρεάζει αυτή την κατάσταση, καθώς, όπως υποστηρίζουν αναλυτές, οι τιμές των τροφίμων βρίσκονται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα.

Oι χώρες της Mέσης Aνατολής και της Bορείου Aφρικής, οι οποίες εισάγουν το μεγαλύτερο μέρος των τροφίμων που καταναλώνουν, ηγούνται της τάσης για επενδύσεις στο εξωτερικό. Xώρες όπως το Σουδάν, η Aιθιοπία και η Oυκρανία, τους ανοίγουν τις πόρτες τους. O πρωθυπουργός της Aιθιοπίας, Mέλες Zενάουι, δήλωσε πρόσφατα ότι η κυβέρνησή του είναι «ιδιαίτερα πρόθυμη» να παραχωρήσει εκατοντάδες χιλιάδες εκτάρια καλλιεργήσιμης γης για επενδύσεις τέτοιου τύπου.

Σύμφωνα με τον κ. Nτιουφ, «σε ορισμένες περιπτώσεις οι διαπραγματεύσεις οδήγησαν σε άνισες διεθνείς σχέσεις και βραχυπρόθεσμη εμπορευματοποίηση της γεωργίας». H προειδοποίησή του έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς κατά το παρελθόν υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της δημιουργίας κοινοπραξιών μεταξύ πλουσίων χωρών και χωρών με πλεόνασμα πρώτων υλών. H νέα τάση έχει θορυβήσει και μεγάλο μέρος του δυτικού κόσμου, που εκτιμά ότι με τον τρόπο αυτό θα ενισχυθεί σημαντικά η γεωπολιτική σημασία χωρών όπως το Σουδάν και η Zιμπάμπουε.

Στο πλαίσιο αυτό, ο αρμόδιος φορέας του OHE συγκάλεσε μία ομάδα εργασίας, η οποία καλείται να αναλύσει τα πιθανά προβλήματα που συνδέονται με τη νέα αυτή τάση, όπως λ.χ. κατά πόσο διασφαλίζεται η επάρκεια τροφίμων στις χώρες όπου θα πραγματοποιούνται οι επενδύσεις.


Το πρόβλημα
Πολλές χώρες, όπως η Σαουδική Aραβία και η Kίνα, σχεδιάζουν να προχωρήσουν στην ενοικίαση τεράστιων εκτάσεων στην Aφρική και την Aσία για την καλλιέργεια πρώτων υλών που θα προορίζονται για κατανάλωση στις εγχώριες αγορές τους. Για συμφωνίες που δεν προσφέρουν καμία προστιθέμενη αξία στις χώρες παραγωγής και δημιουργούν απαράδεκτες συνθήκες εργασίας για τον πληθυσμό τους, κάνει λόγο κορυφαίο στέλεχος του ΟΗΕ.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=12747&pubid=2909104

Τρόφιμα: Επιστρέφει ο πληθωρισμός;
Δημιουργείται ακριβώς το σκηνικό που αναστατώνει όσους επενδυτές ανησυχούν για ταχεία επάνοδο του πληθωρισμού: οι χαμηλές τιμές δημιουργούν συνθήκες ανεπαρκών επενδύσεων και περικοπές στην παραγωγική δυνατότητα
Εάν ο πληθωρισμός επιστρέψει, θα πλήξει πρώτα και κύρια τις τιμές των τροφίμων.

Το κόστος της σόγιας, του αραβοσίτου και του σίτου έχει μειωθεί κάθετα από το ζενίθ του περασμένου καλοκαιριού.

Αλλά η μείωση των τιμών σημαίνει χαμηλότερη απόδοση των καλλιεργειών, όταν, δηλαδή, οι αγρότες μειώνουν τις καλλιέργειες στα εδάφη με οριακή παραγωγικότητα, για να μεγιστοποιήσουν το κέρδος.


Οι Ευρωπαίοι αγρότες μείωσαν, φέτος, τη χειμερινή σπορά σίτου κατά 2%. Το υπουργείο Εμπορίου των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι οι καλλιέργειες των οκτώ σπουδαιότερων σιτηρών, το 2009, θα κινηθούν σε νέα χαμηλά 20ετίας.

Ετσι, δημιουργείται ακριβώς το σκηνικό που αναστατώνει όσους επενδυτές ανησυχούν για ταχεία επάνοδο του πληθωρισμού: οι χαμηλές τιμές δημιουργούν συνθήκες ανεπαρκών επενδύσεων και περικοπές στην παραγωγική δυνατότητα.

Οταν η οικονομία ανακάμπτει, οι τιμές εκτινάσσονται γιατί οι προμηθευτές δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στην αναθέρμανση της ζήτησης. Οι τιμές των τροφίμων μπορεί, ωστόσο, να αυξηθούν ακόμη και χωρίς οικονομική ανάκαμψη.

Τα αποθέματα των εξαγωγών είναι περιορισμένα. Τα τελευταία χρόνια αυτό δεν αποτέλεσε πρόβλημα, λόγω των ασυνήθιστα μεγάλων περιόδων καλοκαιρίας. Κάποια στιγμή όμως, τα καιρικά φαινόμενα θα μεταστραφούν.

Οι παράγοντες αυτοί εξηγούν γιατί οι τιμές των τροφίμων δεν έχουν υποχωρήσει τόσο, όσο των άλλων εμπορευμάτων. Οι τιμές καλαμποκιού, σταριού, σόγιας και ρυζιού έχουν υποχωρήσει σχεδόν 50% από το ζενίθ του 2008, αλλά παραμένουν διπλάσιες σε σχέση με τον μέσο όρο των τελευταίων 10 ετών.

Οι τιμές των τροφίμων δύσκολα θα ακολουθήσουν τις τιμές των υπολοίπων εμπορευμάτων και θα κινηθούν, ενδεχομένως, μόνον ανοδικά.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=13903&subid=2&tag=12747&pubid=7849109

From War Bonds to Environment Bonds Ο καπιταλισμός έχει προκαλέσει τεράστια ζημιά και στον πλανήτη, με την εντελώς ανορθολογική αναπτυξη χωρίς να λογαριάζει οικοσυστήματα, μολύνσεις, κτλ.
Μόνο που σε αντίθεση πχ με την καταπίεση των εργαζόμενων (που προφανώς δε συγκινεί ιδαίτερα την άρχουσα τάξη - αυτή δουλεύει άλλωστε?), τυχόν οικολογικές καταστροφές θα πλήξουν και αυτή.
Και αφού καταλαβαίνουν ότι έχουν και οι ίδιοι να χάσουν, προωθούν πλεον την "πράσινη ανάπτυξη", που θα ανοίξει για αυτούς νέες αγορες, νέα πεδία κερδοφορίας (μέχρι και από τους ρύπους (http://www.e-tipos.com/newsitem?id=85881) θα βγάζουν λεφτά), θυσιάζοντας ένα κομμάτι τους (πχ πετρελαιάδες, κτλ), για να προωθήσουν το συνολικό τους συμφερον (άλλωστε, μια "πράσινη" στροφή έχει και άλλα οφέλη, καθώς πολλοί θα τη δουν θετικά, ανακουφισμένοι που οι ηγεσία αποφάσισε επιτέλους να κάνει κάτι καλό, ξεχνώντας ότι αυτοί οι "οικοσωτήρες" είναι αυτοί που ρήμαξαν -και θα εξακολουθούν για πολύ ακόμα να ρημάζουν- το περιβάλλον, και μόνο όταν διαπίστωσαν ότι και οι ίδιοι απειλούνται, και βρήκαν παράλληλα και τρόπους να βγάλουν λεφτά και από αυτό, μόνο τότε άρχισαν, με αντιφάσεις (λόγω της αντίστασης πχ των πετρελαιάδων, κτλ) να παραδέχονται ότι υπάρχει πρόβλημα
James Cameron, an executive director of Climate Change Capital, an investment company, is proposing creating “environment bonds” similar to bonds created by governments during the 20th century to fund efforts to fight World War II.

In a talk on Friday at Yale, Mr. Cameron said environment bonds (or climate bonds, as he has called them on other occasions) would be a straightforward way for governments to raise money to develop clean technology and build low-carbon economies.

Governments would collect money from investors who would benefit from guaranteed – but modest – rates of return. In the meantime, governments would invest in green infrastructure.

Because the bonds would offer secure returns, they should appeal to citizens and investors disillusioned by the implosion of the banking sector and worried by the grim economic outlook, according to Mr. Cameron. Additionally, the bonds could tap a vein of renewed idealism among investors who are seeking to use financial system for good causes.


“I sense that there is now will for people to put their money to productive use,” Mr. Cameron said. “There is something powerful in the idea that, ‘My money built that and it works and I use it.’ Building things for a purpose that binds investor, worker, user – and society – is a noble cause.”

At a time when capital is tight, such funds would also give a lift to many of the industries in which Mr. Cameron’s company, Climate Change Capital, has invested. (Climate Change Capital has been a pioneer in investing in projects aimed at reducing pollution and that generate carbon credits under the Kyoto climate treaty).

The bonds would be designed to support the introduction of new technologies and infrastructure over long time horizons, unlike investments that demand quick shareholder returns. “Returns do come right away — it is a bond with fixed returns — but they will not make you rich quick,” he said.

He said money from the bonds could be used for projects including more research and development of carbon capture to trap emissions from power stations, systems to pipe heat that would otherwise be wasted to homes and offices, and creation of smart grids that promise energy savings by matching supplies with consumers’ demands.

http://greeninc.blogs.nytimes.com/2009/04/20/from-war-bonds-to-environment-bonds/

[ciaoant1]

Τρίζει συθέμελα
Το Turner Radio Network (http://turnerradionetwork.blogspot.com/) δημοσιεύει έγγραφο που διέρρευσε και αφορά ένα "stress test" των 19 μεγαλύτερων τραπεζών των ΗΠΑ. Δηλ. την βιωσιμότητα τους και την δυνατότητα να ανταπεξέλθουν σε "δύσκολες συνθήκες". Τις παρούσες και τις μέλλουσες.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα:
1) Από τις 19, οι 16 είναι τεχνικά αναξιόχρεες. Φαλιρισμένες.

2) Από αυτές τις 16, καμία δεν αντέχει οποιαδήποτε διακοπή ή "ανωμαλία" στην ρευστότητα που (της) διοχετεύεται. Επίσης ούτε μία, δεν αντέχει περαιτέρω επιδείνωση στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια της.

3) Εάν έστω και 2 από τις 16 αυτές τράπεζες καταρρεύσουν, ο Οργανισμός "Προστασίας" των καταθέσεων (FDIC), θα ξεμείνει από ρευστό. Θα του το ρουφήξουν όλο.

4) Οι 5 μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ είναι τόσο εκτεθειμένες, που μετά βίας μπορούν να συνεχίσουν να λειτουργούν.

5) Οι 4 από αυτές, JPMorgan Chase, Goldman Sachs, HSBC Bank of America and Citibank είναι πέρα από κάθε κεφαλαιακή κάλυψη εκτεθειμένες σε παράγωγα προϊόντα.

6) Η Bank of America έχει έκθεση μεγαλύτερη κατά 179% από το risk-based Κεφάλαιο της. Το μίνιμουμ δηλ. για την ομαλή λειτουργία της (δείτε εδώ (http://www.captive.com/newsstand/articles/13.html) για περαιτέρω ανάλυση του όρου).
Η Citibank κατά 278%.
Η JPMorgan Chase κατά 382 %.
Η HSBC America κατά 550%.
Η Goldman Sachs κατά 1,056%...

7) Πέραν αυτών 1816 μικρότερες τράπεζες είναι στο όριο. Η προβληματική λίστα της FDIC`s περιλαμβάνει συνολικά τράπεζες με assets $4.67 τρις, σε σχέση με 1,568 ιδρύματα με $2.32 τρις μόλις το προηγούμενο τετράμηνο.

Η FED σε συνεργασία με την κυβέρνηση, δηλαδή με τον πρώην επικεφαλής της FED της Νέας Υόρκης, υπουργό - πια - οικονομικών Geitner, σύμφωνα με δημοσίευμα του Bloomberg, ζήτησε από τις τράπεζες να το καταπιούν και να μην ανακοινώσουν τίποτα δημοσίως. "Αυτό θα γίνει συντονισμένα αργότερα" λέει (http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aEX9sBcofMYY&refer=home)το Bloomberg. Η χειραγώγηση των αγορών προέχει. Η παραπληροφόρηση επίσης. Εγκλήματα-εγκλήματα-εγκλήματα. Χωρίς αιδώ, χωρίς έλεγχο, χωρίς κανόνες. Αυτή είναι η δημοκρατία της εποχής μας.

Εν Ελλάδι, η ΤΤΕ είχε διενεργήσει αντίστοιχα, "άσκηση προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων" το 2007. Τα πορίσματα της τότε ήταν

"Ειδικά για τον κίνδυνο ρευστότητας, η Τράπεζα της Ελλάδος στο τέλος του 2007 διενήργησε άσκηση προσομοίωσης ακραίων καταστάσεων. Στην άσκηση αυτή, με βάση δυσμενές σενάριο, με σχετικά μικρή όμως πιθανότητα επαλήθευσης, διαπιστώθηκε ότι σε επίπεδο συστήματος ο δείκτης ρευστών διαθεσίμων υπολείπεται σημαντικά του ελάχιστου απαιτούμενου ορίου 20%, όπως είναι φυσικό άλλωστε λόγω των εξαιρετικά δυσμενών υποθέσεων του σεναρίου, αλλά οι τράπεζες εξακολουθούν να είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις τους". Οι κατάσταση τώρα, είναι πολύ χειρότερη.

Γράφαμε τότε

"...Και η θριαμβολογία συνεχίζεται:

"Επίσης, παρά τη σχετικά ταχεία πιστωτική επέκταση, ο λόγος των χορηγήσεων προς τις καταθέσεις εμφάνισε μικρή μόνο άνοδο τόσο σε επίπεδο τραπεζών (Ιούνιος 2008: 102,0%, Δεκέμβριος 2007: 100,1%) όσο και σε επίπεδο ομίλων (Ιούνιος 2008: 108,4%, Δεκέμβριος 2007: 105,6%), όπου και παραμένει σημαντικά χαμηλότερος του αντίστοιχου λόγου των τραπεζικών ομίλων της ζώνης του ευρώ (Δεκέμβριος 2007: 125%)."

Δείτε το σχετικό άρθρο (http://epicurus2day.blogspot.com/2008/09/blog-post.html), από τα πολύ αγαπημένα του blog, "Ελληνικές Τράπεζες - Η πραγματικότητα". Που βρισκόμαστε σήμερα; Γιατί ΔΕΝ ξέρουμε; Γιατί ΔΕΝ μας λένε; Γιατί η συγκάλυψη είναι προς όφελος των insiders. Και η άγνοια, των πολιτικών.

Στα Αμερικάνικα, πάλι, η WSJ (http://online.wsj.com/article/SB124019360346233883.html#mod=djemalertNEWS) επιβεβαιώνει ότι τα πακετα διάσωσης δεν κάνουν τίποτα. Η μείωση στα δάνεια έκτοτε συνεχίζεται και αυξάνεται. Κατά 23%.

Το υπουργείο "Εσωτερικής Ασφάλειας", η Οργουελική ενσάρκωση του εσωτερικού ελέγχου, δημιούργημα του καθεστώτος Μπους, εκφράζει με έκθεση (http://halturnershow.com/HomelandSecurityReport-April-7-2009.pdf) του της 7/4/2009, ανησυχία για "ακροδεξιές οργανώσεις" που αποτελούνται από βετεράνους του Στρατού και ετοιμάζονται για δράση στις πόλεις.

http://img141.imageshack.us/img141/7014/hlsrightwing.png

Είναι οι ίδιοι "ήρωες" που σκότωναν και δολοφονούσαν για την αστερόεσσα με την ανοχη ΚΑΙ επιδοκιμασία του κράτους, επί δεκαετίες. Η αντίδραση στις ΗΠΑ λέγεται τρομοκρατία και οι αντιφωνούντες, "ακροδεξιοί", "κομμουνιστές", τρομοκράτες (φυσικά) και λοιπά. Προ ολίγων ημερών, τέτοιοι "πατριώτες" και "ήρωες", αποκαλύφθηκε επισήμως (http://www.reuters.com/article/topNews/idUSN1627971620090416?feedType=RSS&feedName=topNews) ότι χρησιμοποιούσαν τεχνικές βασανισμού με τις οδηγίες της κυβέρνησης Μπους. Εικονικοί πνιγμοί, στέρηση ύπνου, γυμνισμός, τοποθέτηση εντόμων σε δεμένους κρατούμενους. Τα memos τα δημοσίευσε η ίδια η κυβέρνηση (εδώ 1 (http://www.halturnershow.com/Memo1.pdf) 2 (http://www.halturnershow.com/Memo2.pdf) 3 (http://www.halturnershow.com/Memo3.pdf) 4 (http://www.halturnershow.com/Memo4.pdf)). Η οποία, δια στόματος Obama δεσμεύτηκε ότι κανείς από αυτούς τους ήρωες-βασανιστές, δεν θα διωχθεί διότι "ακολουθούσαν οδηγίες καλή τη πίστη".

Προ 3 εβδομάδων, το ίδιο υπουργείο, όπως αποκαλύφθηκε στην Wahington Post (http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/03/31/AR2009033103684.html), ετοιμάζει νομοσχέδιο με το οποίο θα μπορεί να "κλείνει" κάθε δίκτυο (φυσικά το Internet!) για "λόγους εθνικής ασφαλείας". Κάτι σαν το "Υπουργείο Αγάπης" και το "Υπουργείο Αλήθειας" στο 1984 του Όργουελ...

Το sentiment αρχίζει να ξεδιπλώνεται μαζί με την αθλιότητα της εποχής που κρύβονταν τόσα χρόνια κάτω από το χαλάκι. Η υποκρισία και η φαυλότητα θα πέσει σαν τον ουρανό, στα κεφάλια των ανυποψίαστων και αθώων.

Οι διεφθαρμένοι εγκληματίες πολέμου, τα τσιράκια τους και οι στρατοί τους είναι εκεί έξω. Έχουν όνομα. Ο Μπους ετοιμάζεται να γράψει βιβλίο. Τα Μέσα είναι σε αφασία. Είναι βαριές οι τσέπες και νωπές οι μνήμες της ευδαιμονίας και της κυριαρχίας κάποιων.

Οτιδήποτε παλιό, όμως ήρθε ο καιρός και θα γκρεμιστεί. Όποιος ήταν οπαδός ή δούλος του, θα παρασυρθεί στο έλεος της οργής και των αποκαλύψεων που θα συνοδεύσουν το μέλλον μας. Αυτό δεν είναι κάποιο επαναστατικό μανιφέστο ή μια ηδονή ακατάσχετης κινδυνολογίας, αν ατυχώς εκλαμβάνονται έτσι.

Είναι η εποχή μας και το μέλλον που σύντομα θα είναι "από την πραγματικότητα στα νέα" και τις ζωές όλων.

Το πως αντιδρά ο καθένας, είναι θέμα δικό του. Το πως προστατεύεται επίσης. Εύχομαι καλή τύχη και στα δύο.

http://www.epicurus2day.gr/index.php/banks/154-2009-04-21-18-15-03

Βαθύτερη η ύφεση απ' ότι υπολόγιζε το ΔΝΤ
Στα τέλη του 2010 τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης στην παγκόσμια οικονομία Και η κοροιδία συνεχίζεται...Αρχικά, μας έλεγαν "δώστε χρήματα να σώσουμε τις τράπεζες, και όλα θα ξαναγυρίσουν στην "υπέροχη καθημερινότητα" που βιώναμε καθημερινά "το 2009". Μετά, το 2009 έγινε "τέλη του 2009". Το "τέλη του 2009 έγινε "2010". Το "2010" έγινε "τέλη του 2010"...
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=37248

Αποτελέσματα του τεστ αντοχής των τραπεζών: Πλήρης και συνολική κατάρρευση
Το τάδε ραδιοφωνικό δίκτυο βρήκε τα αποτελέσματα του "τέστ αντοχής" των 19 μεγαλύτερων τραπεζών στις ΗΠΑ. Τα τέστ αυτά φτιάχτηκαν για να καθοριστεί πόσο καλά (και αν) οι top 19 τράπεζες των ΗΠΑ μπορούσαν να ανταπεξέλθουν σε περαιτέρω ή μελλοντική οινομική δυσχέρεια. Όταν τα τέστ ολοκληρώθηκαν, οι ειδικοί στο Υπουργείο Οικονομικών και την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ άρχισαν να μαλώνουν, για το αν πρέπει να αποτελέσματα να δημοσιοποιηθούν. Κατά τα φαινόμετα, αυτός ο καβγάς συνεχίζεται μέχρι σήμερα, όπως φαίνεται από τις ανακοινώσεις των κυρίαρχων ΜΜΕ.

Τα αποτελέσματα είναι πολύ άσχημα. Τα πιο σημαντικά σημεία:

1. Από τις δεκαεννιά (19) μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας, δεκαέξι (16) είναι ήδη τεχνικά χρεοκοπημένες. (βασιζόμενο στο "εναλλακτικό πιο δυσμενές" σενάριο που περιλάμβανε 3,3% συρρίκνωση της οικονομίας των ΗΠΑ το 2009 και 8,9% ανεργία, ακολουθούμενο από 0,5% ανάπτυξη αλλά 10,3% ανεργία το 2010)

2. Από τις 16 τράπεζες που είναι ήδη τεχνικά χρεοκοπημένες, ούτε μία δεν μπορεί να αντέξει ούτε λίγο οποιαδήποτε διαταραχή της ρευστότητας ή περαιτέρω επιδείνωσης στην πληρωμή των δανείων. (χωρίς περαιτέρω κυβερνητικές ενέσεις μετρητών)

3. Εάν οποιεσδήποτε δύο από τις 16 χρεοκοπημένες τράπεζες κλείσουν, θα εκμηδενιστεί ολοκληρωτικά όλη η ασφαλιστική κάλυψη που υποτίθεται ότι παρέχει η FED.

4. Από τις τοπ 19 τράπεζες της χώρας, οι τοπ πέντε (5) μεγαλύτερες τράπεζες είναι "υποκεφαλαιοποιημένες" τόσο επικίνδυνα, που υπάρχει σοβαρή αμφιβολία για τη δυνατότητά τους να συνεχίσουν να υπάρχουν ως επιχειρήσεις.

5) Πέντε μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ έχουν πιστωτική έκθεση στα εμπορικά παράγωγα που υπερβαίνει το κεφάλαιό τους, με τέσσερις συγκεκριμένες - JPMorgan Chase, Goldman Sachs, HSBC Bank America and Citibank - να παίρνουν εξαιρετικά υψηλά ρίσκα.

6) Η συνολική πιστωτική έκθεση της Bank of America στα παράγωγα ήταν 179% του κεφαλαίου της. Της Citibank ήταν 278%. Της JPMorgan Chase 382%, και της HSBC America 550%. Συνεχίζει ακόμα χειρότερα: Η Goldman Sachs έχει συνολική πιστωτική έκθεση 1.056%, ή αλλιώς περισσότερες από δέκα φορές το κεφάλαιό της!
(Η HSBC δεν είναι στις τοπ 19 τράπεζες που υποβάλλονται στο τέστ, αλλά αναφέρεται στην έκθεση λόγω της έκθεσης του κεφαλαίου της στα παράγωγα)

7) Όχι μόνο υπάρχουν σοβαρές απορίες για το αν οι JPMorgan Chase, Goldman Sachs, Citibank, Wells Fargo, Sun Trust Bank, HSBC Bank USA, μπορουν ή όχι να συνεχίσουν να υπάρχουν, αλλά και περισσότερες από 1.800 περιφερειακές και μικρότερες τράπεζες είναι σε κίνδυνο να κλείσουν, παρά τα κυβερνητικά bailout!

[για να καταλαβαινόμαστε, ακριβής μετάφραση της λέξης "bailout" νομίζω ότι είναι "εγκατάλειψη σκάφους"... φυσικά στην οικονομία σημαίνει κάτι άλλο, όπως συνήθως...]

Η κρίση χρέους είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτό που η κυβέρνηση ανακοινώνει. Ο «κατάλογος προβλημάτων» της FDIC περιλαμβάνει [μόνο] 252 προβληματικές τράπεζες με ενεργητικό $159 δισεκατομμύρια. 1.816 τράπεζες και thrifts είναι σε κίνδυνο χρεοκοπίας με ενεργητικό $4.67 τρισεκατομμύρια, έναντι 1.568 με $2.32 τρισεκατομμύρια στο προηγούμενο τρίμηνο.

[thrifts: μάλλον είναι επενδυτική τράπεζα που υπάρχει κυρίως στις ΗΠΑ αλλά και αλλού, οργανισμός ας πούμε που παίρνει καταθέσεις και τις επενδύει]

Να το θέσουμε πιο απλά: ολόκληρο το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα είναι σε πλήρη και συνολική κατάρρευση.

Επίσης, η σημερινή Wall Street Journal (στις 20 Απριλίου 2009) επιβεβαιώνει ότι ο δανεισμός από τις μεγαλύτερες τράπεζες ΕΧΕΙ ΜΕΙΩΘΕΙ 23% από τότε που η κυβέρνηση άρχισε το πρόγραμμα, αναγκάζοντας πολλούς στο κονγκρέσσο για να ρωτήσουν που έχουν πάει πραγματικά τα χρήματα. Προφανώς, έχει πάει στο να διασώσει αποτυχημένες τράπεζες αντί να πάει σε δάνεια προς την πραγματική οικονομία.

http://turnerradionetwork.blogspot.com/2009/04/leaked-bank-stress-test-reults.html
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1020582

Ο πληθωρισμός βαραίνει τον ορίζοντα της Αμερικής
Αλλά τώρα τα μεγάλα αμερικανικά δημοσιονομικά ελλείμματα συνοδεύονται από ταχεία αύξηση της προσφοράς χρήματος και από μια ακόμα πιο δυσοίωνη αύξηση των αποθεματικών των εμπορικών τραπεζών που μπορεί αργότερα να παράγουν ταχεία αύξηση της προσφοράς χρήματος. Ο ευρύς δείκτης προσφοράς χρήματος (Μ2) ήδη αυξάνεται κατά 15% ετησίως. Τα πλεονάζοντα αποθεματικά του τραπεζικού συστήματος έχουν φουσκώσει από λιγότερα των τριών δισεκατομμυρίων δολαρίων πριν ένα χρόνο σε άνω των 700 δισ. δολαρίων (536 δισ. ευρώ) σήμερα.

Η προσφορά χρήματος αποτελείται κυρίως από τις κρατικά εγγυημένες καταθέσεις που έχουν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις στις τράπεζες, εξαιτίας των επιφυλάξεών τους ως προς τη ρευστότητα και την ασφάλεια άλλων τύπων επένδυσης. Αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει όταν οι συνθήκες βελτιωθούν, μετατρέποντας τη συγκεκριμένη ισορροπία χρήματος σε πηγή πληθωρισμού.

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/Ο-πληθωρισμός-βαραίνει-τον-ορίζοντα-της-Αμερικής--2009042110935/
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1020582


Soaring U.S. Budget Deficit Will Mean Billions in Bond Sales Δανείζονται μέσω ομολόγων για να διαιωνίσουν-μεγαλώσουν το χρέος
April 22 (Bloomberg) -- Millions of lost jobs mean billions in lost tax revenue for the U.S. government, and billions in additional Treasury debt to fund a federal budget deficit that may soar to more than four times last year’s record $454.7 billion.

Employers cut 3.7 million positions from their payrolls in the six months since the fiscal year began Oct. 1, and the unemployment rate reached a 25-year high of 8.5 percent in March. That suggests receipts for April -- the biggest month for tax collection -- are likely to come in well below April 2008, analysts said.

With spending on unemployment insurance and other safety- net programs rising, the deficit is already at a record $956.8 billion six months into the fiscal year. To help close that gap, the Treasury Department has more than quadrupled borrowing, pushing the government deeper into debt.
Τα ίδια παντού: Οι κυβερνήσεις δανείζονται ολοένα και περισσότερο, ή "εφυρίσκουν" χρήματα από το πουθενά, για να ανατροφοδοτήσουν τα χρέη...Και βέβαια, το λογαριασμό το φορτώνουν στους λαούς, με τους τραπεζίτες να τσεπώνουν τα "πακέτα διάσωσης" λες και είναι καραμέλες
“Tax receipts are just collapsing,” said Chris Ahrens, head of interest-rate strategy at UBS Securities LLC in Stamford, Connecticut, one of 16 primary dealers required to bid at Treasury auctions. The need to sell more debt Είναιειλικρινές το άρθρο εδώ - πράγματι, πουλάνε το χρέος τους “is a big issue in the Treasury market and it is ongoing. The surging budget deficit is the primary cause.”

The government will have to sell $2.4 trillion in new bills, notes and bonds in fiscal 2009, according to UBS. From October through December, the Treasury sold a record $569 billion, up from $82 billion in the same period a year earlier, and auctioned another $493 billion in the last quarter, up from $156 billion. That helps to make up for the drop in tax receipts, pay for the rise in spending and refinance maturing debt. Along with the principal, the sales add additional interest costs to the deficit for years to come.

Unemployment Benefits

At the same time, government spending has climbed 33 percent in the fiscal year through March, as relief programs such as unemployment benefits expand. Labor Department expenditures have more than doubled to $52.7 billion and payments by the Department of Health and Human Services have risen by $40.6 billion, or 12 percent. Spending by the Agriculture Department, which runs the food-stamp program, is 18 percent higher, or $9.9 billion more than in the same period a year ago.

These increases will contribute to a record federal budget deficit this fiscal year. On March 20, the Congressional Budget Office forecast the shortfall will reach $1.85 trillion, dwarfing the previous peak. UBS estimates a budget deficit of $1.65 trillion, Ahrens said.

Plummeting Receipts

Rising unemployment and lower consumer spending helped drag income-tax receipts from individuals and small businesses down 15 percent in fiscal 2009 through March, compared with a year earlier. Data due in May will likely show that the recession curbed estimated-tax payments in the first quarter, while the drop in financial markets caused capital gains to shrink.

With the tax cuts from President Barack Obama’s stimulus package also taking effect in April, “that combination is going to give you weak tax revenues,” said Douglas Lee, chief economist at Economics From Washington, an independent consulting firm in Potomac, Maryland.

From the start of the fiscal year through March, personal income-tax payments fell to $429.7 billion from $503.5 billion in the year-earlier period, according to Treasury budget statistics. That’s the first such drop since 2003, according to department records.

“There’s been a huge hit, not just to income but to wealth,” said Ethan Harris, co-head of U.S. economic research at Barclays Capital Inc. in New York. “The economy did not turn in the first quarter of the year.” The numbers “are worse than most of us would have expected coming into the tax season.”

Lower Earnings, Higher Refunds

The federal government is also losing revenue from corporate tax receipts, which have fallen 57 percent from the first six months of fiscal 2008. Not only are companies earning less -- and paying less in taxes -- they are getting more in refunds.

Obama’s economic-stimulus package included a provision allowing small businesses with losses in 2008 to carry back those losses for five years rather than two, so companies can claim refunds against taxes paid in the past. Business refunds in January through March of this year were $40.4 billion, almost double the $22.3 billion of a year ago.

Personal income-tax refunds are also higher than last year, up 11 percent to $207.8 billion. That may be because people who pay estimated quarterly taxes based their estimates on 2007 earnings, and overpaid as the economy collapsed in 2008, Lee said.

Close the Gap

States and cities are also being hit hard by unemployment’s effect on tax revenue. The 23,300 Wall Street jobs that disappeared in the year through February helped blow a $16 billion hole in New York state’s budget. State officials are trying to close the gap by raising taxes, which will likely restrain spending and slow recovery.

The attack on bonuses led by members of Congress also hurts. As payments are scaled back or eliminated, tax revenue falls. It’s not just a problem for New York: Individual tax receipts were 4.5 percent less than forecast in Minnesota during February and March.

“While lower-than-expected withholding-tax receipts are always a matter of concern, this shortfall appears to be due to lower-than-projected bonus payments,” the Minnesota Management and Budget office said in its April Economic Update.

At the federal level, concern over the budget deficit extends beyond this year’s “disaster,” Harris said. Social Security and Medicare costs are also rising as baby boomers age, and the Obama administration has a number of new programs beyond stimulus -- including revamping health care -- that it wants to spend money on.

“It’s going to be a structural issue,” Harris said. “You have a Congress that’s lost its fear of deficits, so it’s still going to be hard to turn the deficit around once the economy and tax receipts have recovered.”

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601109&sid=anA.WOxto6qQ&refer=home

It May Be Time for the Fed to Go Negative
So why shouldn’t the Fed just keep cutting interest rates? Why not lower the target interest rate to, say, negative 3 percent?

At that interest rate, you could borrow and spend $100 and repay $97 next year. This opportunity would surely generate more borrowing and aggregate demand. Στην μία πίτσα, άλλη μία δώρο. Ότι μπορούν κάνουν για να δώσουν ρευστό, μμπας και ενισχύσουν την "εμπιστοσύνη στο σύστημα".
Άλλωστε, στον καπιταλισμό, η επένδυση, οποιαδήποτε επένδυση, προυποθέτει να έχει τουλάχιστον 51% πιθανότητες να κερδίσεις από αυτή, ή αυτό να νομίζεις εσύ τέλος πάντων.
Προκειμένου να πείσει "τις αγορές" να τζογάρουν - "επενδύσουν", ρίχνει ότι έχει (και -κυρίως- ότι δεν έχει) η FED, μέχρι και αρνητικά επιτόκια συζητούν...

The problem with negative interest rates, however, is quickly apparent: nobody would lend on those terms. Rather than giving your money to a borrower who promises a negative return, it would be better to stick the cash in your mattress. Because holding money promises a return of exactly zero, lenders cannot offer less.

www.nytimes.com/2009/04/19/business/economy/19view.html?_r=4
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1020582

Χρέος στο 97,6% του ΑΕΠ και έλλειμμα στο 5% δείχνει η Eurostat
Ένα εκρηκτικό χρέος στο 97,6% του ΑΕΠ και έλλειμμα-μαμούθ στο 5% του ΑΕΠ για το 2008 αποκάλυψαν τα στοιχεία που ανακοίνωσε η Eurostat. Πρόκειται για την πέμπτη κατά σειρά αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος της Ελλάδος μέσα σε λίγους μήνες, η οποία πλέον αναγκάζει την κυβέρνηση να ανακοινώσει νέο πακέτο μέτρων. «Θα πάρουμε όλα τα μέτρα για έξοδο από την κρίση με τις λιγότερες επιπτώσεις» λέει ο Γ. Παπαθανασίου. Επιπτώσεις για ποιους? Τι είδους επιπτώσεις?

Στην πραγματικότητα, απαιτείται ΑΜΕΣΑ η κατάργηση του "συμφώνου σταθερότητας" της ΕΕ, και προοπτικά, η έξοδος από αυτή, για όσο ακόμα υπάρχει, καθώς με τις πλιτικές της δημιουργεί όχι μόνο την κρίση, αλλά και το φόρτωμα των συνεπειών της στους λαούς
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=37163

http://www.enet.gr/resources/2009-04/49-8-thumb-small.jpg
Εργαζόμενοι στη Molex Automotive, χειροκροτούν τον συνδικαλιστικό τους εκπρόσωπο, που τους ενημερώνει για την πορεία της «ομηρίας» για δεύτερη ημέρα χθες δύο διευθυντικών στελεχών της επιχείρησης

Αλλα 2 «αφεντικά» αιχμάλωτοι 50 Γάλλων υπό απόλυση εργατών
Οπου δεν πίπτει απεργία, πίπτει... bossnaping, με ακόμη ένα κρούσμα απαγωγής αφεντικών, αυτή τη φορά στην Τουλούζη και την εταιρεία Molex Automotive.

Περί τους 50 εργαζόμενους συνέχιζαν και χθες να κρατούν «ομήρους» για δεύτερη μέρα δύο από τα διευθυντικά στελέχη της εταιρείας στο εργοστάσιο βορείως της Τουλούζης στη νοτιοδυτική Γαλλία, διαμαρτυρόμενοι για την απόφαση της επιχείρησης να κλείσει το εργοστάσιο στις 30 Ιουνίου και να μεταφέρει την παραγωγή στην Κίνα και τις ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη δουλειά τους 300 εργαζόμενοι. Τη Δευτέρα ομάδα εργαζομένων διέκοψε τη συνάντηση μεταξύ εργαζομένων και διευθυντών και «συνέλαβε» τον Μάρκους Κεριού, έναν από τους διευθυντές της Molex Automotive, θυγατρική της ομώνυμης αμερικανικής εταιρείας κατασκευής ηλεκτρονικών εξαρτημάτων, και τον Κολίν Κολμπόκ, επικεφαλής ανθρώπινου δυναμικού.

«Δεν υπάρχει περίπτωση να διαπραγματευτούμε σε κατάσταση απομόνωσης. Κοιμηθήκαμε δύο ώρες, είμαστε κουρασμένοι, αλλά η απάντηση είναι "όχι" όσο κρατούμαστε παρά τη θέλησή μας», δήλωσε σε τηλεφωνική επικοινωνία με ρεπόρτερ του Ασοσιέιτεντ Πρες ο Κεριού. Αντίθετα, στην πλευρά των εργαζομένων το ηθικό, παρέμενε υψηλά. «Η πρώτη νύχτα κράτησης πήγε πολύ καλά. Συνεχίζουμε τη δράση μας», δήλωσε στο Ρόιτερ ο Πιερ Μπελγκάρντ, εκπρόσωπος του πανίσχυρου εργατικού συνδικάτου CGT. Οι εργαζόμενοι στη Molex εξαγριώθηκαν ακόμη περισσότερο όταν ανακάλυψαν ότι εργοστάσιο της επιχείρησης στην Ολλανδία έκανε τη δουλειά της Molex στη Γαλλία, προκειμένου να αναπληρώσει την απώλεια παραγωγής δύο ημερών. Το φαινόμενο του «bossnaping», όπως αποκαλεί ο γαλλικός Τύπος τα αυξανόμενα κρούσματα απαγωγής και «φυλάκισης» των αφεντικών επιχειρήσεων στα εργοστάσιά τους, παίρνει διαστάσεις. Την προηγούμενη εβδομάδα οι εργαζόμενοι στη θυγατρική της Hewlett-Packard, FM Logistic, στην ανατολική Γαλλία κράτησαν «ομήρους» επί 10 ώρες 5 ανώτατα διευθυντικά στελέχη, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την απόλυση 483 εργαζομένων. Από τον Φεβρουάριο, που έγινε γνωστό το πρώτο κρούσμα «bossnaping», έχουν γίνει «απαγωγές» στελεχών σε άλλες 5 επιχειρήσεις (Sony, Caterpillar, 3Μ, Continental, Scapa). Το φαινόμενο επεκτάθηκε μάλιστα και στο γειτονικό Βέλγιο, όπου υπάλληλοι της Fiat σε προάστιο των Βρυξελλών έκλεισαν τους μάνατζερ στα γραφεία τους για αρκετές ώρες διαμαρτυρόμενοι για την απόλυση 24 «υπεράριθμων» εργαζομένων. Προχθές οι εργαζόμενοι στην Toyota Γαλλίας τερμάτισαν τον επί 4 ημέρες επεισοδιακό αποκλεισμό του εργοστασίου στη βόρεια Γαλλία, μετά τη συμφωνία για αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων με συμβόλαια ορισμένου χρόνου.

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=37081

http://www.tvxs.gr/images/stories_photos/10009_0904211347.jpg

Κινητοποιήσεις με φαντασία από τους Γάλλους εργαζόμενους
Πρωτότυπες κινητοποιήσεις πραγματοποιούν οι Γάλλοι εργαζόμενοι, αντιδρώντας στη διεθνή οικονομική κρίση. Εφόσον οι κλασικές μέθοδοι διαμαρτυρίας δεν έχουν καταφέρει να αποφέρουν καρπούς, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν μέσα που θα αναγκάσουν, επιτέλους, τους ιθύνοντες να τους ακούσουν.

Οι εργαζόμενοι της γαλλικής Sony αποφάσισαν να στήσουν ένα νεκροταφείο, όπου κάθε σταυρός είχε το όνομα του υπαλλήλου, την ημερομηνία πρόσληψης και την ημερομηνία απόλυσής του από την εταιρεία.

Στη γαλλική επιχείρηση ηλεκτρισμού, οι εργαζόμενοι έκοψαν απροειδοποίητα το ρεύμα, με αποτέλεσμα 60.000 σπίτια, δημόσια κτίρια, επιχειρήσεις, ακόμα και... γηροκομεία να μείνουν για ώρες ολόκληρες στο σκοτάδι.

Αντίστοιχη ήταν και η κινητοποίηση των υπαλλήλων της γαλλικής εταιρείας φυσικού αερίου, οι οποίοι προκάλεσαν περίπου 9.000 διακοπές στην παροχή. Η τελευταία μορφή αντίδρασης είναι, ωστόσο, περισσότερο περίπλοκη από τις παραπάνω, καθώς για την επανασύνδεση απαιτείται ειδικός τεχνικός που πρέπει να ελέγξει την πίεση στην εγκατάσταση.

Ο Γάλλος πρωθυπουργός, Φρανσουά Φιγιόν, εξέφρασε την ανησυχία του για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχουν τέτοιες ενέργειες στην κοινωνική συνοχή. «Οι βίαιες αντιδράσεις είναι ένας κίνδυνος για το μέλλον του δημοκρατικού μας συμβολαίου», υποστήριξε και κάλεσε τους νομάρχες να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα για τη διατήρηση της τάξης.

Διχασμένα εμφανίζονται τα συνδικάτα απέναντι στις νέες μορφές κινητοποίησης. Το μεγαλύτερο συνδικάτο της χώρας, το CGT, δια του εκπροσώπου του, έκανε λόγο για «ελεγχόμενες ενέργειες συλλογικής ευθύνης» θέτοντας παράλληλα το ερώτημα: «πώς περιμένουμε να μείνουν ήσυχοι όταν είναι τα πρώτα θύματα μιας κρίσης για την οποία δεν είναι υπεύθυνοι;».

Το τρίτο σε αριθμό μελών συνδικάτο, από την άλλη, χαρακτήρισε τις κινητοποιήσεις «ανεξέλεγκτες ενέργειες, αποτέλεσμα απελπισίας κάποιων μεμονωμένων υπαλλήλων».

Ο Ντομινίκ Μοϊσί, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, σχολιάζοντας την πρωτοτυπία των γαλλικών κινητοποιήσεων σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, υποστηρίζει ότι μπορεί να εξηγηθεί από τρεις βασικούς λόγους: «Ο πρώτος λόγος είναι μια επαναστατική παράδοση που ανάγεται στο 1789. Έπειτα, επιστρέφοντας στις μέρες μας, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι οι πολιτικοί είναι ελάχιστα δημοφιλείς, συμπεριλαμβανομένου και του Σαρκοζί, που απογοήτευσε πολλούς Γάλλους. Ο τρίτος λόγος είναι η οικονομική κρίση που πλήττει κυρίως τη μεσαία και την κατώτερη τάξη».

http://www.tvxs.gr/v10009

Το φαινόμενο της “μαζικής εργατικής αντίδρασης”, όπως το αποκαλούν πολιτικοί επιστήμονες στην Ευρώπη, έχει γίνει πλέον σύνηθες τους τελευταίους μήνες στη Γαλλία. Οι μαζικές απολύσεις, ελέω οικονομικής κρίσης, προκαλούν σοβαρά επεισόδια και αποτελούν θρυαλλίδα στην αύξηση της κοινωνικής αναταραχής, γεγονός που έχει θορυβήσει έντονα το Γάλλο πρόεδρο, Νικολά Σαρκοζί.
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=37178

ΗΠΑ: Έξαρση της βίας στον εργασιακό χώρο
Αυξάνεται ο αριθμός κρουσμάτων βίας και αιματηρών περιστατικών στον εργασιακό χώρο των Ηνωμένων Πολιτειών, γεγονός το οποίο αποδίδεται από πολλούς στην ύφεση στην οποία έχει περιέλθει η αμερικανική οικονομία.

Ένας πρόσφατα απολυθείς από αμερικανική εταιρεία παροχής οικονομικών υπηρεσιών εξοργίστηκε σε τέτοιο βαθμό, που πλέον παρακολουθείται με πρωτοβουλία της εταιρείας για να διασφαλιστεί ότι δεν θα επιτεθεί εναντίον των πρώην συναδέλφων ή διευθυντών του.

Πράγματι, τον τελευταίο καιρό πυκνώνουν τα δημοσιεύματα στον αμερικανικό Τύπο που σχετίζονται με βίαιες συμπεριφορές στον εργασιακό χώρο. Ένας μηχανικός λεωφορείων στο Σαν Ντιέγκο σκότωσε δύο συναδέλφους του και ένας άνεργος στην πολιτεία της Νέας Υόρκης σκότωσε 12 ανθρώπους, ανάμεσά τους μία δασκάλα και μία ρεσεψιονίστ.

Η απόλυση, η εργασιακή ανασφάλεια και οι μειώσεις στους μισθούς ασκούν πίεση που μπορεί να οδηγήσει κάποιον στα άκρα, υποστηρίζουν οι ειδικοί και εξηγούν ότι η βία στον εργασιακό χώρο μπορεί να ποικίλλει, από παρενόχληση και εκφοβισμό έως σωματική βία και ανθρωποκτονία.

Αν και το άγχος για οικονομικούς λόγους μπορεί να στρέψει κάποιους ανθρώπους στη βία, δεν θα μετατρέψει οποιονδήποτε σε δολοφόνο, υποστηρίζει ο Λόρενς Μίλερ, συγγραφέας του «Από τον Δύσκολο στον Διαταραγμένο: Κατανοώντας και Αντιμετωπίζοντας τους Δυσλειτουργικούς Υπαλλήλους»

Επιπλέον, οι άνθρωποι που έχουν βίαιες τάσεις, συνήθως αποκαλύπτουν τις προθέσεις τους, εξηγούν οι ειδικοί.

«Οι άνθρωποι δεν είναι μανιτάρια που κάθονται μόνα τους μέσα σε μία σκοτεινή ντουλάπα και ξαφνικά μία ημέρα εκρήγνυνται. Αν τους ακούς και παρατηρείς τι κάνουν και τι λένε, το επικοινωνούν», σημειώνει ο Τζέιμς Κάγουντ, ειδικός σε θέματα ασφάλειας.

Από το 1997 ως το 2007 σημειώθηκαν πάνω από 7.000 εγκλήματα στον εργασιακό χώρο, σε εθνικό επίπεδο, σύμφωνα με την Αμερικανική Υπηρεσία Εργασιακής Στατιστικής.

«Αυτό που ενισχύει το φόβο είναι το γεγονός ότι πολλοί από τους δράστες πρόσφατων εγκλημάτων σε εργασιακούς χώρους έδειχναν φυσιολογικοί» λέει ο Τζόελ Σαλτς, επικεφαλής δημόσιας ασφάλειας στο κολλέγιο Adams State. Μα είναι όντως φυσιολογικό το να υπάρχουν αυτές οι αντιδράσσεις απέναντι στη βάρβαρη επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι ανά τον κόσμο, και παράλληλα δεν υπάρει ένα σοβαρό πολιτικό σχέδιο που να δίνει προοπτική ελπίδας και νίκης στους εργαζόμενους μέσα από τη συλλογική του δράση. Άρα, είναι αναμενόμενο πολλοί κατά τα άλλα φυσιολογικοί άνθρωποι, ολοένα και περισσότεροι, όσο αυξάνεται η εκμετάλλευση, θα καταφεύγουν σε τέτοιες πρακτικές

«Είναι δύσκολο να πούμε στους εαυτούς μας ότι είμαστε ασφαλείς γιατί μοιάζουν τόσο συνηθισμένοι άνθρωποι σε συνηθισμένες συνθήκες. Είναι δύσκολο για εμάς να πούμε, όχι, δεν πρόκειται να μας συμβεί», προσθέτει.

http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/04/22/1655358.htm

Αυτοκτόνησε ο οικονομικός διευθυντής της Freddie Mac Αυτοκτόνησε? Τον "αυτοκτόνησαν" (είναι προφανές άλλωστε ότι "ήξερε πολλά")? Τον λυτζάρησαν?
Σύσκολα θα μάθουμε...
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=4513229

Με ακριβά δανεικά τα επιδόματα των συνταξιούχων Γιατί το κράτος δεν πληρώνει τα δις που χρωστά τα ταμεία, γιατί δεν αναγκάζει τους εργοδότες, που επίσης χρωστούν σιος να τα ξεπληρώσουν στα ταμεία των εργαζομένων?
Από τα δανεικά του ελληνικού Δημοσίου με το άκρως ληστρικό επιτόκιο του 6% θα δοθούν σε προεκλογικό χρόνο τα επιδόματα των 300 και 500 ευρώ στους χαμηλοσυνταξιούχους καθώς τα Ταμεία βρίσκονται σε πρωτοφανή αδυναμία να ανταποκριθούν στα στοιχειώδη.

Η υπουργός Απασχόλησης Φάνη Πάλλη-Πετραλιά επισκέφτηκε χθες τον υπουργό Οικονομίας Γ. Παπαθανασίου απαιτώντας 460 εκατ. ευρώ προκειμένου το ΙΚΑ και ο ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ, ΤΣΑ και Ταμείο Εμπόρων) να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. Τα δύο Ταμεία, όπου ασφαλίζονται 3.500.000 απασχολούμενοι και λαμβάνουν συντάξεις 1.200.000 «απόμαχων» έχουν ξεμείνει από ρευστό.

Ως καταληκτική ημερομηνία πίστωσης του διατραπεζικού συστήματος ΔΙΑΣ, προκειμένου οι περίπου 950.000 συνταξιούχοι του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ να πάρουν τις συντάξεις τους προ των... ευρωεκλογών, δόθηκε η 10η Μαΐου. Για ευνόητους κομματικούς λόγους η κυβέρνηση τώρα επείγεται, μετά τις παλινωδίες του α' τετραμήνου, να πιστώσει τους λογαριασμούς των συνταξιούχων με το ποσό των 500 ευρώ (για αποδοχές έως 800 ευρώ) ή των 300 ευρώ (για μηνιαίες αποδοχές από 801 έως 1.100 ευρώ) ώστε η έκτακτη ενίσχυση που επέχει θέση εισοδηματικής πολιτικής φέτος να «πέσει» με τις συντάξεις Ιουνίου, οι οποίες καταβάλλονται στα τέλη Μαΐου.

Να σημειωθεί ότι για φέτος δεν θα δοθεί καμία αύξηση στις συντάξεις και προβλέπεται μόνον η προαναφερθείσα επιδοματική πολιτική και μόνο για τον αστικό τομέα. Δεν προβλέπεται καμία οικονομική ενίσχυση στους 800.000 συνταξιούχους αγρότες, παρ' ότι αμείβονται με ελάχιστες συντάξεις και δεν δικαιούνται -μόνον αυτοί από το σύνολο των χαμηλοσυνταξιούχων- ΕΚΑΣ.

Περιμένουν... ρυθμίσεις

Για τον ΟΑΕΕ η έκτακτη οικονομική συνδρομή του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους μοιάζει μια συνηθισμένη -εδώ και 3 χρόνια- υπόθεση, αφού ο προϋπολογισμός έρχεται αρωγός για την ομαλή καταβολή των συντάξεων.

Το νέο στοιχείο είναι η οικονομική δυσπραγία του ΙΚΑ, κυρίως λόγω άρνησης ή απροθυμίας των επιχειρήσεων να καταβάλουν τις εργατικές και εργοδοτικές εισφορές με το πρόσχημα της κρίσης και αναμένοντας τη νέα, ευνοϊκή για τους ίδιους, ρύθμιση των χρεών. Ετσι, θα εκταμιευτούν 330 εκατ. προς το ΙΚΑ, έναντι της τακτικής ενίσχυσης του 1% του ΑΕΠ (2,5 δισ. φέτος) και 130 εκατ. προς τον ΟΑΕΕ προκειμένου τα δύο από τα μεγαλύτερα Ταμεία να προλάβουν και να στείλουν τις επιταγές με τα επιδόματα πριν από τις ευρωεκλογές.

Τα εν λόγω ποσά θα προέλθουν από το δημόσιο ταμείο, όπου κατά το α' τρίμηνο του έτους συγκεντρώθηκαν κεφάλαια άνω των 30 δισ. με υψηλά επιτόκια (spread έναντι των γερμανικών ομολόγων) που εγγίζουν το 6% λόγω υψηλού χρέους (δεκαετούς διάρκειας τίτλοι του ελληνικού Δημοσίου).

Δάνειο στο Ταμείο Πρόνοιας

Ως προς το εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων αποφασίστηκε η σύναψη τραπεζικού δανείου του Ταμείου Πρόνοιας με εγγύηση του Δημοσίου προκειμένου να αποδώσει τα χρήματα σε 16.000 συνταξιούχους. Η συνολική οφειλή προσεγγίζει τα 700 εκατ. ευρώ και η αναμονή για το εφάπαξ φτάνει σήμερα τους 18 μήνες. Δηλαδή, όσοι συνταξιοδοτηθούν τον Μάιο θα πάρουν το εφάπαξ, με βάση τις καταβαλλόμενες εισφορές των εν ενεργεία, τον Ιανουάριο του 2011.

Με την υπάρχουσα ευελιξία

* Στο μεταξύ, η υπουργός Απασχόλησης αναμένεται να ανακοινώσει αύριο το πακέτο των μέτρων για την ενίσχυση των εργαζομένων και την αποτροπή των απολύσεων. Κυρίως δε με την πρόσληψη επιδοτούμενων ανέργων στους δήμους (20.000 άτομα), την απασχόληση 12.000 πτυχιούχων και αποφοίτων Λυκείου με Stage στο Δημόσιο (ανασφάλιστη εργασία 18 μηνών), την ενίσχυση ανέργων για τη δημιουργία ατομικών επιχειρήσεων, την επιδότηση ιδιωτικών επιχειρήσεων για την πρόσληψη ανεργων και την κατάρτιση εργαζομένων και ανέργων ώστε να βρουν μια απασχόληση ή να μη χάσουν την εργασία που έχουν.

Πάντως η κ. Πετραλιά αποκλείει περισσότερη ευελιξία στην αγορά εργασίας, όπως την 4ήμερη εργασία και την επιδότηση από τον ΟΑΕΔ της 5ης ημέρας της εβδομάδας, επιμένοντας ότι «θα πάμε με τους ισχύοντες νόμους» (της ελαστικής απασχόλησης).

Οχι έτοιμα διαμερίσματα

* Τη στιγμή που εξετάζονται μέτρα για την οικοδομή, ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) δεν πρόκειται να αγοράσει περισσότερα -των προγραμματισμένων- ήδη έτοιμα διαμερίσματα για την τόνωση της οικοδομής και προσανατολίζεται στην ενίσχυση του υπάρχοντος κατασκευαστικού προγράμματος. Αυτό γιατί έτσι θα βρουν εργασία όλοι οι κλάδοι των οικοδομών, οι εργατικές κατοικίες θα είναι φτηνότερες για τους εργατοϋπαλλήλους (σημ. και τα έτοιμα διαμερίσματα πληρώνονται από τους δικαιούχους), η αγορά έτοιμων διαμερισμάτων ευνοεί μόνο τους κατασκευαστές, οι οποίοι δεν σημαίνει ότι, όταν ξεφορτώσουν το αδιάθετο στοκ, θα χτίσουν και νέα διαμερίσματα κ.ά. *

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=37080

Περίπου 2,5 εκατομμύρια Ιταλοί στα όρια της φτώχειας Και αυτά δεν είναι παρά τα επίσημα στατιστικά...
Στο όριο της απόλυτης φτώχειας ζούσαν το 2007 περίπου 2,5 εκατομμύρια Ιταλοί, σύμφωνα με τα κριτήρια που ορίζει το Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής (Istat), το οποίο δημοσιεύει σήμερα την σχετική έρευνα.
τροφή, τον τόπο κατοικίας και τις εκκαθαριστικές καταστάσεις, ποικίλλει ανάλογα με τον κάτοικο. Έτσι για έναν ενήλικο (από 18 έως 59 ετών) που ζει μόνος σε μια αστική περιοχή το όριο της φτώχειας τοποθετείται στα 694 ευρώ ανά μήνα, ενώ αν ζει σε μια μικρή πόλη του νότου βρίσκεται στα 468 ευρώ.

Για ένα ζευγάρι που έχει δύο παιδιά το όριο της φτώχειας βρίσκεται στα 1223 ευρώ ανά μήνα, αν κατοικεί σε μια πόλη του βορρά, και στα 850 ευρώ αν ζει σε πόλη του νότου.

Η «απόλυτη φτώχεια» ορίζεται από την αδυναμία κάποιου να αποκτήσει τα απαραίτητα αγαθά και τις απαραίτητες υπηρεσίες για να επιτύχει ένα επίπεδο ζωής που θεωρείται το κατώτερο αποδεκτό.

Το 2007 περίπου 975.000 οικογένειες δηλαδή 2.427 εκατομμύρια άνθρωποι ή το 4,1% του ιταλικού πληθυσμού πληρούσε αυτά τα κριτήρια σύμφωνα με το Istat.

«Το φαινόμενο είναι πιο έντονο στο νότο και στα νησιά καθώς και στις οικογένειες που έχουν περισσότερα από τρία παιδιά. Η εκτίμηση για την απόλυτη φτώχεια το 2007 αποτελεί δείκτη για την κατάσταση της οικονομικής κρίσης», ανέφερε η διευθύντρια του Istat Λόρα Σαμπαντίνι.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_22/04/2009_276243

Unemployment total rises to 2.1m Αγγλία
http://www.independent.co.uk/news/business/news/unemployment-total-rises-to-21m-1672229.html


Τα πιο διορατικά μέλη της άρχουσας τάξης πάντως, ήδη κάνουν μια "στροφή προς τα "αριστερά"".
Η στροφή αυτή είναι βέβαια επιτυχία για τους λαούς, άλλωστε δεν οφείλεται σε τίποτα άλλο εκτός από το ότι οι κυβερνώντες βλέπουν εξεγέρσεις, κινητοποιήσεις, γκρίνια, και φοβούνται πλέον αρκετά για την εξουσία τους. Μποιρεί να μην υπάρχει προς το παρόν κάτι σοβαρό και οργανωμένο, αλλά οι πιο διορατικοί από τους εκμεταλλευτές μας ξέρουν. Καταλαβαίνουν. Και για αυτό σαφώς όσο υπάρχει κινητοποιήση του κόσμου, τόσο θα κάνουν και βήματα προς τα πίσω (για αυτούς - μπροστά για εμάς), με επιστροφή στον Κέυνς.
Μέχρι να μας πείσουν για τις αγαθές προθέσεις τους. Αν και όταν γίνει αυτό, ξανά τα ίδια...

Μερικές ενδεικτικές ειδήσεις:

Αυξάνει τους φόρους στα υψηλά εισοδήματα η βρετανική κυβέρνηση
Αύξηση του συντελεστή φορολογίας για τα υψηλά εισοδήματα στο 50% εξήγγειλε σήμερα το οικονομικό επιτελείο της βρετανικής κυβέρνησης, κατά την επίσημη παρουσίαση του κρατικού προϋπολογισμού.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=37239


Κλίνει επ’ αριστερά το SPD, ενόψει εκλογών Γερμανία
Αλλαγές στη φορολογική κλίμακα, στροφή στην πράσινη οικονομία και πάγωμα ιδιωτικοποιήσεων, στην αιχμή του δόρατος
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=9464&pubid=7901200


Geithner acknowledges U.S. fault in crisis Παραδεχόμαστε τα "λάθη" μας...
The United States carries a "substantial" share of blame for the current economic crisis but the world must work together to ease the strains, Treasury Secretary Timothy Geithner said on Wednesday....Και θέλουμε να τα μοιραστούμε μαζί σας τα βάρη μας
http://www.reuters.com/article/newsOne/idUSWAT01129920090422


Και από τη μύγα ξίγκι στην Ryanair
Σε λιπομέτρηση θα υποβάλλει τους επιβάτες της η ιρλανδική αεροπορική εταιρεία Ryanair, προκειμένου να επιβάλλει φόρο σε όσους θεωρούνται υπέρβαροι.
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=37206


Λειψά δικαιώματα για τους εργαζόμενους σε ετοιμότητα
http://www.tvxs.gr/v10096


«Αυτόματη» αύξηση κατά 5,5% φέρνει, από την 1η Μαΐου, στα κατώτατα όρια των μισθών και των ημερομισθίων η εφαρμογή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας της ΓΣΕΕ και των εργοδοτικών οργανώσεων. Οι αυξήσεις είναι πολύ μικρές, και το πιο εντυπωσιακό είναι η κίνηση των εργοδοτών να τις αμφισβητήσουν ακομα και αυτές, καθώς δε θέλουν καν να πληρώσουν τα ψίχουλα που έχουν οι ίδιοι υπογράψει με τη ΓΣΕΕ
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&tag=9464&pubid=7901189

[Jim Slip]

Χμμ, τα ελλείμματα και το χρέος στις Δυτικές οικονομίες χτυπανε tilt χωρίς να μπορούν να ξανα-ξεκινήσουν την οικονομική ανάπτυξη (τώρα λένε για 2010). Σαν Ελλαδα δεν έχουμε παράπονο, έχουμε και απ' τα υψηλότερα ελλείμματα (5η αναθεώρηση στο 5%!!), και απ' τα υψηλότερα χρέη στην ΕΕ (κοντά στο 100% του ΑΕΠ).

........Auto merged post: Jim Slip πρόσθεσε 7 λεπτά και 54 δευτερόλεπτα αργότερα ........

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=37481

Και ακολουθεί η Αμερική.

[ciaoant1]

http://3.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SfBEGDdIWfI/AAAAAAAAG8U/auJusGGGv18/s320/oiikonomia1.jpg

Εκεί που μας χρωστούσαν ...
Κι ενώ όλη η πολιτική μας ζωή χορεύει στον χαβά της «σκανδαλολογίας» η μεγαλοαστική τάξη της χώρας μας εκμεταλλευόμενη την «οικονομική κρίση» και την ανυπαρξία εργατικού ταξικού κινήματος πιστεύει ότι είναι η κατάλληλη ώρα να δώσει το τελειωτικό χτύπημα σε κάθε ίχνος κοινωνικού κράτους που έχει απομείνει, σε κάθε εργατικό και ασφαλιστικό δικαίωμα που δεν έχει εξαλειφθεί.

«Τώρα είναι η ευκαιρία να μπει βαθιά το νυστέρι στις δημόσιες δαπάνες για τον αποφασιστικό περιορισμό τους. Τώρα είναι η ευκαιρία να ανοίξει και να κλείσει οριστικά το ασφαλιστικό και το εργασιακό ζήτημα της χώρας. Και είναι ώριμες οι συνθήκες ώστε αγκυλώσεις δεκαετιών να εξαλειφθούν», γράφει η φυλλάδα της Αγγελοπούλου.

Στις σελίδες του «Ελεύθερου Τύπου» δεν θα συναντήσει κανείς την εκτίμηση ότι την λεγόμενη «οικονομική κρίση» την δημιούργησαν οι καπιταλιστές που προσαρμόζουν την παραγωγή στην αποκόμιση του μέγιστου κέρδους για την ικανοποίηση των ιδιοτροπιών των παρασιτικών τάξεων.
Ούτε θα γνωρίσει μέσα π’ τις σελίδες της φυλλάδας της Αγγελοπούλου ότι την στιγμή που ο εργαζόμενος λαός βαδίζει τα μονοπάτια της εξαθλίωσης μια χούφτα ντόπιοι πλουτοκράτες βλέπουν τα κέρδη τους να απογειώνονται με αστρονομικούς ρυθμούς.

Σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία –για να αναφέρουμε κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα- τα καθαρά κέρδη το 2008 της ξυλεμπορικής εταιρείας «ΒΑΛΚΑΝ» παρουσίασαν άνοδο, σε σχέση με το 2007 της τάξης του 1.430%!!! της «ΜΑΡΦΙΝ ΓΚΡΟΥΠ» με αύξηση κερδών κατά 805%, η «ΣΠΙΝΕΡ» με ποσοστό 505%, η «ΓΙΟΥΡΟΜΠΡΟΚΕΡΣ» με 261% και πάει λέγοντας...

Την κρίση για την εργατική τάξη που οι ίδιοι οι καπιταλιστές δημιούργησαν σύμφωνα πάντα με τα φερέφωνα των πλουτοκρατών πρέπει να την λουστεί ο εργαζόμενος λαός.

Και καλά, οι λακέδες των αστών κάνουν την δουλειά τους. Το θέμα είναι εμείς τι κάνουμε.

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/04/blog-post_23.html

[ Δρόμοι ]
Σε όλους...

... τους συγγραφείς τυχαίνει κάποιος εκδότης να τους απορρίψει ένα βιβλίο. Σε κάτι χειρόγραφα του Τζέιμς Μπάλαρντ, ένας τρομαγμένος εκδότης που κάποτε τού τα είχε απορρίψει, είχε επισυνάψει αυτό το σημείωμα: «Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου είναι πέραν οποιασδήποτε ψυχιατρικής βοήθειας». Επειδή αυτός ο συγγραφέας, που έφυγε τις προάλλες από κοντά μας, είχε το συνήθειο να γράφει για τις αυτοκρατορίες της τρέλας. Έτσι έβλεπε τον κόσμο μας.

Ο κόσμος μας...

... είναι ανθρωποφάγος. Αυτό ακριβώς διαπίστωσε η ένωση καταναλωτών της Ισπανίας, όταν ανακάλυψε στο Ίντερνετ δεκάδες αγγελίες ανέργων που κόβουν κομματάκια το κορμί τους για να το πουλήσουν. «Προσφέρουν νεφρά, πνευμόνια, μυελό οστών», γράφει σε ανακοίνωσή της η ένωση καταναλωτών, που φοβάται πως αυτό το φαινόμενο θα ενταθεί με την οικονομική κρίση. «Είναι άνθρωποι που έχουν χάσει τη δουλειά τους, που βουλιάζουν από τα χρέη και που κινδυνεύουν να βρεθούν στον δρόμο». Στην άλλη άκρη του κόσμου, αλλά στο ίδιο οικονομικό σύστημα, στην Ιαπωνία, περισσότεροι από 30.000 άνθρωποι αυτοκτόνησαν πέρυσι, όπως και κάθε χρόνο εδώ και μια δεκαετία. Όμως, όπως γράφει το περιοδικό «Σπίγκελ», οι ιαπωνικές αρχές τρέμουν από τώρα στη σκέψη του μακάβριου λογαριασμού που θα χρειαστεί να κάνουν στο τέλος αυτής της χρονιάς. Επειδή η οικονομική κρίση που γεμίζει με διαγραφές τα λογιστικά βιβλία αναμένεται να φέρει ακόμη περισσότερες διαγραφές από το βιβλίο της ζωής. Και στην Ινδία; Πόσο αξίζει άραγε η ζωή εκεί, για να αναγκάζεται ένας πατέρας να πουλήσει τη μικρή κόρη του σε έναν εμίρη, αφού προηγουμένως την «πούλησε» το Χόλιγουντ με κούφιες υποσχέσεις για να την κάνει ηθοποιό; Και πόσο αξίζουν οι ζωές των 1.500 Ινδών χωρικών που τις προάλλες αυτοκτόνησαν μαζικά συντριμμένοι από τα χρέη; Οι ιμπεριαλιστές της γεωργίας τούς είχαν πείσει να ξεριζώσουν τις παραδοσιακές καλλιέργειες και να βάλουν μεταλλαγμένες. Και τους έδιναν κάθε χρόνο δανεικά για να αγοράζουν τους σπόρους τους (που είναι επίτηδες στείροι, για να μην κρατάνε για άλλη σπορά). Όταν όμως ήρθε η κακή σοδειά, τους άφησαν στην τύχη τους.

Τι αίνιγμα...

... δύσκολο είναι αυτό; Η Ισπανία, η Ιαπωνία και η Ινδία είναι από τις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου. Με βάση τον εθνικό πλούτο τους και τη σχετική κατάταξη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, η Ιαπωνία είναι η τρίτη, η Ινδία η τέταρτη και η Ισπανία η δωδέκατη πλουσιότερη χώρα του κόσμου. Γιατί σε χώρες με τόσα πλούτη υπάρχουν άνθρωποι τόσο δυστυχισμένοι; Τι νόημα έχει η οικονομική ανάπτυξη, όταν είναι τόσο ασυμβίβαστη με την ανθρώπινη ζωή; Και αν όλη αυτή η σπατάλη της ζωής εγγράφεται στα ψυχολογικά εγχειρίδια ως παράνοια, πώς θα πρέπει άραγε να περιγράψουμε το σύστημα που την προκαλεί;

Ο Μπάλαρντ...

... είχε κάνει σωστή διάγνωση: «Η τρέλα είναι το κλειδί για τα πάντα. Σε μικρές δόσεις, που χορηγούνται όταν κανείς δεν κοιτάζει με προσοχή».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4513302&ct=2

Ομηροι οι μάνατζερ που απολύουν
Γυαλιά - καρφιά τα έκαναν εκατοντάδες Γάλλοι εργάτες της γερμανικής εταιρείας ελαστικών Κοντινένταλ, όταν το δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή που είχαν κάνει εναντίον της απόφασης της διεύθυνσης της εταιρείας να κλείσει το εργοστάσιό της στο Κλερουά της βόρειας Γαλλίας, αφήνοντας στον δρόμο 1.120 εργαζόμενους. Οργισμένοι οι συγκεντρωμένοι εργάτες όρμησαν σε νομαρχιακό κτίριο και έσπασαν τα τζάμια, πέταξαν από τα παράθυρα υπολογιστές και γραφεία, και στη συνέχεια πήγαν στο εργοστάσιο, όπου επίσης τα έκαναν λίμπα σε ένα κτίριο υποδοχής.

«Δεν απέμεινε τίποτα. Ολα έγιναν μέσα σε δέκα λεπτά. Μέχρι τώρα έχουν δει τους εργάτες - αρνιά της Κοντινένταλ, αλλά από εδώ και μπρος γίναμε λιοντάρια! Πέντε εβδομάδες τώρα κρατιόμαστε, ήρθε η ώρα όμως να ξαμοληθούμε!» δήλωσε ο εκπρόσωπος των εργαζομένων Ξαβιέ Ματιέ.

Τελικά φαίνεται πως δεν ωφέλησε και πολύ η εξυπνάδα που είχαν δείξει προ δύο εβδομάδων οι μάνατζερ της Κοντινένταλ, όταν όρισαν ως τόπο συνάντησής τους με τους συνδικαλιστές του εργοστασίου τους ένα ξενοδοχείο σε απόσταση... 800 (!) χιλιομέτρων από το Κλερουά, με στόχο να αποφύγουν να τους κρατήσουν... ομήρους οι εργάτες για να διαπραγματευθούν είτε να μείνει ανοικτό το εργοστάσιο είτε να πάρουν καλύτερες αποζημιώσεις απόλυσης.

Είχε άλλωστε προηγηθεί η κράτηση ως ομήρων από τους απολυόμενους εργάτες των μάνατζερ των εταιρειών Σόνι, Κάτερπιλαρ και 3Μ για ένα - δύο μερόνυχτα και έτσι οι εργοδότες της Κοντινένταλ ήταν πιο προσεκτικοί. Οποια γαλλική εφημερίδα και αν ανοίξει κανείς εδώ και τουλάχιστον έναν μήνα, θα διαβάσει άρθρα και αναλύσεις γύρω από τη ριζοσπαστικοποίηση των μεθόδων πάλης των εργαζομένων που απειλούνται με απόλυση.

«Οι συλλήψεις ομήρων πολλαπλασιάζονται στις επιχειρήσεις» έγραφε π.χ. η συντηρητική «Φιγκαρό». Σαφείς ήταν οι δηλώσεις στην ίδια εφημερίδα του Ερίκ λε Ντουαρόν, γενικού διευθυντή δημόσιας ασφάλειας: «Υπάρχει κίνδυνος ριζοσπαστικοποίησης».

Την ίδια άποψη είχε και αρθρογράφος της «Ντερνιέρ Νουβέλ ντ Αλζάς» του Στρασβούργου, τις ημέρες που έγινε εκεί η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ: «Ο κίνδυνος της ριζοσπαστικοποίησης» τιτλοφορούσε ανάλυσή του. Είχε προηγηθεί η «Μοντ» που θεωρούσε το φαινόμενο πλέον δεδομένο: «Η ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνικών συγκρούσεων γενικεύεται - Η βία που γεννιέται από την απόγνωση και το αίσθημα αδικίας των μισθωτών απέναντι στην κρίση ανησυχεί τους ειδικούς» έγραφε στους τίτλους της στις αρχές του μήνα. Είναι πάντως ειλικρινείς: Δεν ανησυχούν για τις ανισότητες, για τις αδικίες εις βάρος των εργατών, την εκμετάλλευση τους ή τίποτα τέτοιο - κάθε άλλο, αυτό που τους ανησυχεί είναι η ριζοσπαστικοποίηση των εκμεταλλευόμενων, η απάντηση που δειλα-δειλά δίνουν, και ο φόβος μήπως αυτή η απάντηση μετεξελιχθεί από "σπασμωδική" σε κάτι πιο οργανωμένο και πλήρες.
Δεν ανησυχούν για την εκμετάλλευση που βιώνουμε, αλλά μήπως δωθεί ένα τέλος για την εκματάλλευση αυτή, καθώς αποτελεί το θεμέλιο λιθο της κυριαρχίας της άρουσας τάξης, πορκειμένου μια χουφτα άνθρωποι να καλοπερνάνε, σε βάρος όλων των άλλων.

Η πραγματική «κοινωνική βόμβα» όμως έσκασε όταν γνωστοποιήθηκαν τα πρώτα αποτελέσματα δημοσκοπήσεων της γαλλικής κοινής γνώμης γύρω από το θέμα αυτό: το 45% των Γάλλων θεωρεί «αποδεκτή» την κράτηση ως ομήρων των μάνατζερ επιχειρήσεων που απολύουν κόσμο προκειμένου οι εργαζόμενοι να διαπραγματευθούν καλύτερους όρους και το 63% την «κατανοεί» ως διαπραγματευτική μέθοδο!

Νέο κύμα αναλύσεων: «Γιατί οι ομηρείες είναι δημοφιλείς - Η κράτηση του αφεντικού εμφανίζεται ως άλμα αξιοπρέπειας» έγραφε στους τίτλους της η «Μοντ», ενώ στην οικονομική εφημερίδα «Λεζ Εκό» ο κοινωνιολόγος Ντενί Μιζέ ανέλυε ότι «ο λαός παίρνει διαζύγιο από τις ελίτ».

Το φαινόμενο συζητείται πλέον σε παγκόσμια κλίμακα. «Η απαγωγή ως εργασιακή διαπραγμάτευση στη Γαλλία - Η κράτηση του αφεντικού, έστω ευγενικά, θεωρείται αποδεκτή τακτική» έγραφε εμβρόντητη στους τίτλους της η αμερικανική «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», υπογραμμίζοντας ότι «οι Γάλλοι έχουν την τάση να αποδέχονται έναν βαθμό προκλητικής διαμαρτυρίας και συμμερίζονται τη δύσκολη κατάσταση ανθρώπων όπως είναι οι απολυμένοι εργάτες». Τι περίεργα πράγματα ρε παιδί μου...

«Βγαίνω στην ανεργία, αλλά απάγω το αφεντικό» ήταν ο τίτλος ανάλυσης της ισπανικής «Ελ Παϊς» για το φαινόμενο αυτό.

Η γενική γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος Μαρτίν Ομπρί προσπαθεί να συμβαδίσει με τις διαθέσεις της κοινής γνώμης, αλλά φοβάται κιόλας μην κατηγορηθεί ως «υποκινητής» των εργατικών διαμαρτυριών: «Κανενός είδους βία κατά της ελευθερίας των ατόμων δεν δικαιολογείται, όμως η κοινωνική βία ασκείται με τέτοια κτηνωδία που μπορεί να εξηγήσει περιπτώσεις σαν αυτές που παρατηρούμε» δήλωσε.

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΕΚΡΗΞΗ
Μέρες οργής των αδικημένων

«Επαναστατικό κίνδυνο» διαπίστωσε στη Γαλλία μέχρι και ο πρώην πρωθυπουργός της Δεξιάς Ντομινίκ ντε Βιλπέν, προκαλώντας την οργισμένη απάντηση του ομοϊδεάτη του, νυν πρωθυπουργού Φρανσουά Φιγιόν. Στη Γερμανία πάντως παρακολουθούν εξαιρετικά ανήσυχοι όσα συμβαίνουν στη Γαλλία και περιμένουν κάθε στιγμή την εκδήλωση τέτοιων φαινομένων και στη χώρα τους. «Απειλές, εκβιασμοί, ομηρείες: ποτέ μέχρι τώρα οι μάνατζερ δεν είχαν διαπιστώσει τόσο ισχυρά την οργή των συνεργατών τους όπως αυτήν την εποχή. Στη Γερμανία τα πράγματα πάνε συγκριτικά ήρεμα - ακόμη» έγραφε στους τίτλους της η «Βελτ». «Γιατί είναι ακόμη τόσο ήρεμα τα πράγματα;» απορούσε η επίσης συντηρητική «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», μη πιστεύοντας ότι αυτό το κλίμα θα διατηρηθεί επ άπειρον Ορθή η εκτίμηση της εφημερίδας αυτής - η σημερινή κατάσταση δε μπορεί να διατηρηθεί για πολύ - και απαιτούνται σοβαρές τομες αν θέλουν οι λαοί να διασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον για τους ίδιους...

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&tag=8397&pubid=3220779

Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Σαρκοζύ πινικοποιεί την "κουκούλα", και γενικότερα ότι η άρχουσα τάξη περνά το ένα "αντιτρομοκρατικό" μέτρο μετά το άλλο επί χρόνια τώρα.
"Προσέχουν για να έχουν".
Βλέπουν ότι θα υπάρξουν μεγάλες κοινωνικές ανατροπές και συγκρούσεις, και προετοιμάζονται αναλόγως.
Εμείς?

Συμβολική ομηρία αφεντικών και στις Βρυξέλλες
Οι υπάλληλοι του εργοστασίου χημικών Cytec στο Ντρόγκενμπος, κοντά στις Βρυξέλλες, κρατούν αποκλεισμένους τους διευθυντές τους από εχθές το απόγευμα. Οι εργάτες απέκλεισαν τους διευθυντές τους, ενώ εκείνοι συσκέπτονταν περί της κατάργησης 165 θέσεων εργασίας στο εργοστάσιο.

Όπως δήλωσαν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, η ομηρία είναι "συμβολική" και οι διευθυντές δεν σταμάτησαν τις διαπραγματεύσεις, ούτε κάλεσαν την αστυνομία. Προειδοποίησαν ωστόσο ότι αν η διεύθυνση δεν ικανοποιήσει τα αιτήματα των εργαζομένων η ατμόσφαιρα μπορεί να αλλάξει.

http://www.tvxs.gr/v10221

"Σημεία των καιρών"...

Καθώς είναι ιστορικά αδύνατο να μη δωθεί απάντηση από τους εκμεταλλευτές τους, σε μια συγκυρία σαν και αυτή που βρισκόμαστε σήμερα.
Το μεγάλο ερώτημα, θα δημιουργήσουν μια πολιτική δύναμη να δώσει πολιτικά χαρακτηριστικά σε αυτή την απάντηση τους οι εργαζόμενοι, και ποια ακριβώς θα είναι αυτή η πολιτική απάντηση?

http://img165.imageshack.us/img165/8708/51t5uarxb7l.jpg


Ισπανοί άνεργοι πουλάνε όργανά τους στο Διαδίκτυο
Σοκ προκαλεί η είδηση σύμφωνα με την οποία άνεργοι Ισπανοί, που βρίσκονται στο χείλος της εξαθλίωσης, αναρτούν στο Διαδίκτυο αγγελίες πουλώντας όργανά τους, προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα οικονομικά τους προβλήματα. Οι ισπανικές αρχές έχουν ήδη εντοπίσει 31 αγγελίες σε 13 ιστοτόπους. Οι τιμές των οργάνων κυμαίνονται από 15.000 ως και 1 εκατ. ευρώ, ανάλογα με το όργανο, την ηλικία και την κατάσταση της υγείας του πωλητή. Σε αγγελία από το site habitamos. com, που έχει τίτλο «Πουλάω το νεφρό μου», ένας 34χρονος Βραζιλιάνος πουλάει το όργανό του για «οικονομικούς λόγους» αντί 100.000 ευρώ. Είναι η πρώτη φορά που ευρωπαϊκή χώρα έρχεται αντιμέτωπη με αυτό το ζήτημα, το οποίο είναι σύνηθες στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=265116&ct=2&dt=25/04/2009

Φοβούνται ανεργία 23% στην Ισπανία Και αυτά είναι απλά τα επισημα στοιχεία, που κρύβουν πολλούς ανέργους, που δεν αναφέρουν ως ανέργους κάτι part time εργαζόμενους, κτλ. Αυτά τα νούμερα σαφώς και θα τα βλέπουμε σε ολοένα και περισσότερες χώρες, για αρκετό καιρό - μόνο που μια τέτοια κατάσταση, με τόσο αποτομο τρόπο που προέκυψε, δε μπορεί να διατηρηθεί για πολύ, και παρότι η άρχουσα τάξη έχει κάνει προσπάθειες για τη λεγόμενη "πράσινη ανάπτυξη", οι θέσεις εργασίας που θα δημιουργηθούν δύσκολα θα επαρκούν, μερικοί λοιπόν θα "περισσεύουν"...
Στο 17,4% έφτασε η ανεργία στην Ισπανία στο τέλος Μαρτίου-ποσοστό υπερδιπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου- όπως αποκαλύπτουν τα τελευταία στοιχεία του ισπανικού Εθνικού Ινστιτούτου Στατιστικής. Αυτό σημαίνει ότι 4 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ισπανία είναι άνεργοι.

Ο αριθμός τους, από τα δύο εκατομμύρια, διπλασιάστηκε μέσα σε ένα χρόνο. Μάλιστα, οι θέσεις εργασίας στην Ισπανία χάθηκαν ταχύτερα από οπουδήποτε αλλού στην Ευρώπη.

"Χειρότερα απ΄ότι περιμέναμε"
"Τα στοιχεία είναι αρνητικά, είναι χειρότερα από αυτά που περιμέναμε", παραδέχτηκε η υπουργός Οικονομικών Έλενα Σαλγάδο. Η αύξηση της ανεργίας στην Ισπανία και μάλιστα σε τόσο μεγάλο ποσοστό φέρνει σε αμηχανία την σοσιαλιστική κυβέρνηση, η οποία είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι περίπου στο 17%, ο δείκτης της ανεργίας θα έφτανε στην κορύφωσή του. Η Τράπεζα της Ισπανίας, από την πλευρά της, προέβλεπε ότι ο συγκεκριμένος δείκτης θα ...κατέληγε στο 17,1%. Σήμερα, με την δημοσιοποίηση των νέων στοιχείων, επιβεβαιώνεται ότι αυτό δεν συμβαίνει.

Η υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας δήλωσε πως, τα πρώτα αποτελέσματα από τα μέτρα που υιοθετήθηκαν για την αύξηση των δαπανών σε έργα υποδομής, θα αρχίσουν να γίνονται αισθητά από αυτόν τον μήνα. Δεν είπε όμως ότι τα χειρότερα πέρασαν.

Τα δύσκολα δεν πέρασαν
Οι αναλυτές είναι πιο απαισιόδοξοι. Αρκετοί εκτιμούν ότι, καθώς τα πρώτα βήματα ανάπτυξης παραμένουν μακριά, η ανεργία θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο και ότι μπορεί να φτάσει και στο 20%. "Προβλέπω ότι θα σταματήσει (η ανεργία) γύρω στο 23%" επισήμανε ο Οικονομολόγος Ντομινίκ Μπράιαντ από την BNP Paribas.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανεργία στο τέλος του 2008 στην Ισπανία ήταν στο 13,9%.

Προσπαθώντας να ανταποκριθεί στην ύφεση και στην κατάρρευση του κατασκευαστικού τομέα της χώρας, η κυβέρνηση του Χοσέ Θαπατέρο, διέθεσε 70 δισεκατομμύρια ευρώ σε προγράμματα για την ανάκαμψη της οικονομίας.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4513571&ct=2

«Ψάχναμε στους σκουπιδοτενεκέδες»
«Δεν είχαμε λεφτά» δηλώνει το ζεύγος Γερμανών που άφησε τρία μικρά παιδιά σε πιτσαρία
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1007380&lngDtrID=245


H μεσαία τάξη των ΗΠΑ οδηγείται στη φτώχεια
Η περικοπή κόστους έχει αναδειχθεί σε νέα καθημερινότητα για τις ΗΠΑ. Οι άνεργοι αυξάνονται με ιλιγγιώδη ρυθμό. Στη σκιά των επιχειρηματικών γραφείων στήνονται πόλεις από αντίσκηνα. Η εγκληματικότητα βρίσκεται σε έξαρση. Η μικρομεσαία τάξη εκπέμπει SOS, ανήμπορη να αντιδράσει στη μεγαλύτερη κρίση που σημειώνεται από το κράχ του 1920.

Η οικονομική κρίση έχει μετατραπεί σε κοινωνική κρίση ιστορικών διαστάσεων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel, η κρίση αγγίζει ακόμη και τους έμπορους ναρκωτικών. Τις «παλιές καλές ημέρες» πλούτιζαν, προμηθεύοντας την αμερικανική ελίτ με κοκαϊνη και κρακ. Σήμερα καταλήγουν σε καταφύγια άστεγων.

Η σημερινή κρίση αποτελεί υπαρξιακή απειλή για πολλούς Αμερικανούς. Η ανεργία αυξήθηκε κατά 690.000 πολίτες το Μάρτιο, 850.000 το Φεβρουάριο και 510.000 τον Ιανουάριο. Από το ξέσπασμα της κρίσης, το καλοκαίρι του 2007, ο αριθμός των ανθρώπων που έμειναν άνεργοι αγγίζει τα 6 εκατομμύρια. Συνολικά, ανέρχεται σήμερα στα 13 εκατομμύρια. Περίπου 50 εκατομμύρια πολίτες των ΗΠΑ δεν διαθέτουν ασφάλεια υγείας και ο αριθμός αυξάνεται συνεχώς. Περισσότεροι από 32 εκατομμύρια άνθρωποι επιβιώνουν με κουπόνια φαγητού. Κατά 45% αυξήθηκαν οι κατασχέσεις σπιτιών το Μάρτιο του 2009, σε σύγκριση με τον ίδιο μήνα του 2008.

Εν μέσω αυτών των συνθηκών, η απώλεια εργασίας που προκαλείται από ένα ντελίριο περικοπών στις αμερικανικές επιχειρήσεις, συχνά σηματοδοτεί το τέλος του συνηθισμένου τρόπου ζωής για τους μικρομεσαίους. Η ανεργία συχνά οδηγεί στην πραγματική φτώχεια. Το 2007 στη Νέα Υόρκη χορηγήθηκαν δωρεάν γεύματα σε 1,3 εκατομμύρια ανθρώπους. Από τον Οκτώβριο έως τον Νοέμβριο του 2008, ο αριθμός των Νεοϋορκέζων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας ξαφνικά εκτινάχθηκε στα 3 εκατομμύρια. Ασφαλώς, οι τραπεζικοί λογαριασμοί των χαμηλών οικονομικά στρωμάτων είναι άδειοι και οι επενδυτικοί λογαριασμοί της μεσαίας τάξης παρουσιάζουν μείωση σε ποσοστό της τάξης του 40%.

Στην κλιμάκωση της κρίσης συνδράμουν και οι τοπικές κυβερνήσεις, οι οποίες - επικαλούμενες τον κίνδυνο της πτώχευσης - περιορίζουν τα κοινωνικά κονδύλια. Μάλλον δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι ο περασμένος Απρίλιος πέρασε στην ιστορία ως ένας από τους πιο αιματηρούς μήνες για τις ΗΠΑ. Γενικότερα, από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου το 2001 έως σήμερα, οι Αμερικανοί έχουν σκοτώσει περίπου 120.000 συνανθρώπους τους. Περίπου 25 φορές ο αριθμός των Αμερικανών που έχασαν τη ζωή τους στους πολέμους του Ιράκ και του Αφγανιστάν.

«Δεν μπορούμε να ξακτίσουμε την οικονομία πάνω στην ίδια άμμο. Πρέπει να κτίσουμε το σπίτι μας πάνω σε μία πέτρα», δηλώνει ο Μπάρακ Ομπάμα, ζητώντας υπομονή από τους Αμερικανούς πολίτες. Ωραία τα είπε ο Ομπάμα - όπως ωραία ομολογουμένως μας τα λένε εδώ και χρόνια και πολλοί άλλοι...Μόνο που όταν μια χούφτα άνθρωποι κυριαρχούν και εκμεταλλεύονται τους πολλούς, τότε προφανώς και τα σπίτια τους είναι χτισμένα στην άμμο, όχι στην πέτρα...Ο νέος Αμερικανός πρόεδρος συνεχίζει να «δείχνει» τον προκάτοχό του, Τζορτζ Μπους, για να θυμίζει πώς ξεκίνησαν όλα.

http://www.tvxs.gr/v10278

Διαμαρτυρίες κατά της οικονομικής συνόδου στις ΗΠΑ Τέτοιου είδους ομάδες θα πολλαπλασιαστούν ανά τον κόσμο, καθώς οι λαοί θα απαντήσουν στην ιστορική επίθεση που δέχονται από την άρχουσα τάξη.
Λίγες βέβαια από αυτές τις ομάδες θα μπορέσουν ναμετεξελιχθούν σε μια οργανωμένη και σοβαρή πολιτική δύναμη, που θα βρει το σχέδιο και το όραμα που χρειάζεται για να επέλθει η ανατροπη της εκμετάλλευσης που βιώνουν σήμερα οι λαοί.
Μια αντικαπιταλιστική, αμερικανική οργάνωση, κάλεσε τους Αμερικανούς να διαδηλώσουν για να «διαταράξουν» τις συνόδους των οικονομικών οργανισμών (G7, G20, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Παγκόσμια Τράπεζα) που διεξάγονται από σήμερα μέχρι και την Κυριακή στην Ουάσινγκτον.

Η οργάνωση «Δράση Παγκόσμιας Δικαιοσύνης», που αυτοχαρακτηρίζεται «αντικαπιταλιστική» και «ανεξάρτητη» καλεί σε ανακοίνωσή της τους Αμερικανούς να «αποκλείσουν» τις ξένες αποστολές και να προχωρήσουν σε «στρατηγικές καταλήψεις» κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου.

Στόχος της οργάνωσης είναι «να σταλεί ένα σαφές μήνυμα στους αρχιτέκτονες της παγκόσμιας οικονομίας: ο καπιταλισμός δεν βρίσκεται σε κρίση. Ο καπιταλισμός είναι η κρίση», σημειώνεται στην ανακοίνωση.

Εκτός από τις διαδηλώσεις η οργάνωση υπόσχεται να προχωρήσει και σε «επιθετικές ενέργειες για τη διατάραξη» των συνόδων. Την Κυριακή προβλέπεται να πραγματοποιηθεί διαδήλωση που θα καταλήξει στην έδρα της Παγκόσμιας Τράπεζας.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_24/04/2009_276599

1914 - «Σφαγή του Λάντλοου» (http://en.wikipedia.org/wiki/Ludlow_Massacre) στις ΗΠΑ
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/2/2c/Ludlow_Death_Car.jpg/320px-Ludlow_Death_Car.jpg
Armored car, known to the striking miners as the "Death Special"

http://www.tvxs.gr/images/stories_photos/10180_0904231546.jpg
2009 - καμία ομοιότητα?

Εργοστάσιο στη Ρωσία κατασκευάζει φορτηγό για τη «διάλυση των διαδηλώσεων»
Σε μία προσπάθεια τόνωσης της οικονομίας, εργοστάσιο στη Σιβηρία κατασκευάζει και πουλάει το λεγόμενο «αντι-δημοκρατικό φορτηγό», όπως το αποκαλούν οι εργαζόμενοι: πρόκειται για ένα, πυροσβεστικού τύπου, όχημα, εφοδιασμένο με αντλία νερού και ψεκαστήρα χημικών, σχεδιασμένο αποκλειστικά για να διαλύει διαδηλώσεις.

Η μετα-σοβιετική κατάσταση στη Ρωσία ήταν ιδιαίτερα δύσκολη και δεν έχει ακόμα σταθεροποιηθεί, ούτε οικονομικά αλλά ούτε και κοινωνικά. «Θεωρούμε ότι είναι ένα προϊόν που θα ενδιαφέρει την αγορά», δηλώνει ο Βλαντιμίρ Καζάκοβ, διευθυντής του εργοστασίου, προσθέτοντας ότι «δεν μας ενδιαφέρει ποιος θα το αγοράσει. Θα ήμασταν ευτυχείς να το πουλήσουμε στο Ισραήλ την Αμερική ή τη Γαλλία».

Ο Β. Καζάκοβ αναφέρει ότι αναμένει περίπου δύο με τρεις παραγγελίες οχημάτων μέσα στο τρέχον έτος. Ο Ρώσος υπουργός Εσωτερικών, στου οποίου τη δικαιοδοσία εμπίπτει η αστυνομία, ζήτησε από το εργοστάσιο να είναι σε ετοιμότητα ώστε να μπορεί να παράγει πολλά οχήματα σε σύντομο χρονικό διάστημα, "εφόσον αυτό χρειαστεί". Παρόλα αυτά, δεν έχουν δοθεί ακόμα εντολές για παραγγελίες φορτηγών.

Τα ονόματα των φορτηγών είναι ενδεικτικά του μηνύματος που θέλει να περάσει η κατασκευάστρια εταιρεία: Τυφώνας για τα μεγάλα μεγέθη και Καταιγίδα για τα μικρά, τα οχήματα είναι θωρακισμένα με ατσάλι, διαθέτουν αλεξίσφαιρα τζάμια, ψεκαστήρες που ραντίζουν χημικό αντίστοιχο του pepper spray, μεγάφωνα και φυσικά μία μεγάλη κάνουλα για ρίψη νερού, η οποία έχει εμβέλεια δεκάδες μέτρα.

Εξαιτίας και της οικονομικής κρίσης, σε πολλές μητροπόλεις του πρώην σοβιετικού μπλοκ έχουν ξεσπάσει έντονες ταραχές τους τελευταίους μήνες. Στο Βλαδιβοστόκ, την Ουκρανία και πιο πρόσφατα την Μολδαβία, χιλιάδες πολίτες διαμαρτύρονταν για την ανεργία και την οικονομική στενότητα. Στην Μολδαβία, μάλιστα, το εξαγριωμένο πλήθος εισέβαλε μέσα στο Κοινοβούλιο και πέταξε τα έπιπλα από τα παράθυρα. Στη Ρωσία η οικονομία έχει διαρκώς πτωτικές τάσεις ενώ σε πρόσφατη δημοσκόπηση το 39% των Ρώσων παρατηρούν ότι έχει αυξηθεί η «διάθεση για διαμαρτυρία» στους συμπολίτες τους.

Ο Άντον Σιναγκνόγιεφ, απολυμένος εργάτης του επίμαχου εργοστασίου, δήλωσε ότι είναι υπέρ ενός τέτοιου προϊόντος, ακόμα και αν αυτό πρόκειται να χρησιμοποιηθεί σε διαδηλώσεις, ενάντια σε άλλους απολυμένους συναδέλφους του. Ο Σιναγκνόγιεφ προσθέτει ότι είναι χαρούμενος που το εργοστάσιο έχει κέρδη ενώ σχετικά με την ηθική διάσταση του θέματος αναφέρει ότι «αν δεν το κάναμε εμείς, θα το έκανε κάποιος άλλος». Μέσα στην απελπισία τους, αλλά και την "αφασία" του εργατικού-λαικού κινήματος σε παγκόσμια κλίμακα (έστω και αν γίνονται βήματα - πχ στην Ελλάδα σημαντικό βήμα είναι η συγκρότηση του ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τη ριζοσπαστική αριστερά), πάμπολλοι εργαζόμενοι αποδέχονται την ξεκάθαρη και άνευ όρων υποταγή στην εργοδοσία, ακόμα και την κατασκευή όπλων εναντίων των εργαζόμενων...

Πηγή: The New York Times

http://www.tvxs.gr/v10180

"Μπανανία" η Μεγάλη Βρετανία;
Η Μεγάλη Βρετανία κείται στο χείλος του ρεύματος του Μεξικού. Δεν είναι όμως η επιρροή αυτού του θερμού ρεύματος που κάνει την χώρα να μοιάζει με …μπανανία. Είναι η δημοσιονομική της κατάσταση.

Όπως πολλές αναδυόμενες οικονομίες στο παρελθόν, η Βρετανία βρίσκεται στα νύχια του συνδυασμού της τραπεζικής κρίσης και της βαθιάς ύφεσης. Ο υπουργός Οικονομικών Alistair Darling, θα ήθελε να αυξήσει τις δαπάνες για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Αλλά δεν δύναται γιατί οι αγορές δεν του το επιτρέπουν.

Πέρσι, το έλλειμμα του προϋπολογισμού «χτύπησε» το 6,3% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Φέτος, σχεδόν θα διπλασιαστεί το 12%. Θα βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο μεταξύ όλων των, συγγενικών της Βρετανίας, ανεπτυγμένων οικονομιών.

Η μεγαλύτερη πρόκληση για την κυβέρνηση είναι να αντιμετωπίσει μια ενδεχόμενη κρίση χρηματοδότησης. Μέχρι στιγμής αν εξαιρέσουμε μια αποτυχημένη δημοπρασία κρατικών ομολόγων, αυτό δεν είναι πρόβλημα: η επενδυτική ζήτηση για «απαλλαγμένα κινδύνου» ενεργητικά, παραμένει υψηλή. Υπάρχει όμως περίπτωση οι επενδυτές να τρομοκρατηθούν, εάν δουν την «κόκκινη μελάνη» να επεκτείνεται και στο μέλλον.

Αυτός ο φόβος πολλαπλασιάζεται από τις ανησυχίες ότι η βρετανική δημοσιονομική θέση είναι διαρθρωτικά αδύναμη, δεδομένου ότι ο χρηματοοικονομικό κλάδος, που παραπαίει, κάποτε αντιστοιχούσε στο ένα όγδοο όλων των φοροεσόδων.

ΠΗΓΗ: FT.com

http://www.euro2day.gr/ftcom_gr/194/articles/497169/ArticleFTgr.aspx

Προς αξιοποίηση από τους άστεγους των ΗΠΑ τα κατασχεμένα σπίτια
Μια νέα πρακτική άρχισε να εφαρμόζεται από εθελοντικές και μη νομικές ομάδες υπέρ των αστέγων στις ΗΠΑ. Τα εκατοντάδες άδεια σπίτια που κατασχέθηκαν, ο αριθμός των οποίων αυξήθηκε δραματικά εξαιτίας της τρέχουσας διεθνούς οικονομικής κρίσης, παρέχονται – συνήθως παράνομα – σε αστέγους, με την ανοχή των γειτόνων και, ορισμένες φορές, της αστυνομίας.
http://www.tvxs.gr/v9402

Geithner says crisis [Β]unprecedented in modern times[/B]
finance.yahoo.com/news/Geithner-says-crisis-apf-14996370.htm
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1020982


Η κρίση θα χτυπήσει σκληρά τις αναπτυσσόμενες χώρες
Η ανάπτυξη στις χώρες αυτές ώθησε το δείκτη της παγκόσμιας ανάπτυξης στο 4% ανάμεσα στο 2000 και το 2007. Όμως "η μακρά περίοδος ανάπτυξης διακόπτεται τώρα από μια παγκόσμια ύφεση που διαδόθηκε μέσα από τις ίδιες οδούς που έθρεψαν την ανάπτυξη της παγκόσμιας οικονομίας, κυρίως το εμπόριο και τις επενδύσεις" λέει η επιτροπή της παγκόσμιας τράπεζας. Η Τράπεζα εκτιμά ότι το 2009 46 επιπλέον εκατομμύρια άνθρωποι θα πέσουν κάτω από το "όριο φτώχειας" της, δηλαδή θα ζουν με λιγότερα από 1,25 δολάρια τη μέρα, ενώ 53 επιπλέον εκατομμύρια θα ζουν με λιγότερα από 2 $ τη μέρα.

Υπολογίζει επίσης ότι 200.000-400.000 περισσότερα παιδιά θα πεθαίνουν κάθε χρόνο μεταξύ 2009 και 2015 λόγω της κρίσης.
Ποιο πάνω είπαμε ότι μερικοί θα "περισσεύουν" στα σχέδια τους, μιλώντας για την ανεργία.
Πώς άραγε θα τους αντιμετωπίσουν αυτούς?
Με "ευγένια"?
Θα μειώσουν πχ τα ποσοστά κέρδους τους για να μειώσουν τα ωράρια, να κάνουν περισσότερες προσλήψεις χωρίς να μειώσουν μισθούς και δικαιώματα?

Ή μήπως θα τους δολοφονήσουν (έμμεσα βέβαια, είναι βλέπετε και "πολιτισμένοι)?"

http://news.bbc.co.uk/1/hi/business/8013365.stm
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1020982

Η νέα σοσιαλφιλελεύθερη συναίνεση
Οπως έχει ήδη γίνει φανερό, η κρίση της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς, που άρχισε πέρυσι το φθινόπωρο σαν μια χρηματοπιστωτική κρίση1 (όταν οι πελώριες ζημιές των τραπεζών από τις χρηματοπιστωτικές φούσκες τις οδήγησε σε δραστική μείωση του δανεισμού), και στη συνέχεια εξελίχθηκε σε μια σοβαρή κρίση της πραγματικής οικονομίας (όταν η έλλειψη δανειακού ρευστού ώθησε την παγκόσμια οικονομία σε βαθιά ύφεση), καθημερινά χειροτερεύει.

Και αυτό, παρά τα δισεκατομμύρια από το εισόδημα των φορολογουμένων πολιτών που διαθέτουν οι πολιτικές ελίτ στις οικονομικές ελίτ, οι οποίες ελέγχουν τις τράπεζες, για να αποφύγουν τη χρεοκοπία. Ετσι, τα ελλείμματα στους προϋπολογισμούς φουντώνουν και τα αθώα θύματα της κρίσης καλούνται να πληρώσουν τα «σπασμένα» (δηλαδή τις επιπλέον περιουσίες των ελίτ που δημιουργήθηκαν μέσα από τις φούσκες), με επιπρόσθετους φόρους και, κυρίως, άγριες περικοπές στις -ήδη πετσοκομμένες- κοινωνικές δαπάνες, καθώς και με μαζική ανεργία και υποαπασχόληση!

Την ίδια στιγμή, η μόλις δημοσιευθείσα έκθεση του ΔΝΤ2 μας πληροφορεί ότι το διεθνές τραπεζικό σύστημα δεν έχει ακόμη σταθεροποιηθεί και ότι οι ζημιές από το πιστωτικό κραχ θα είναι τετραπλάσιες από αυτές που προέβλεψε πριν από μερικούς μήνες (4 τρισ. δολ. αντί για 1!), ενώ η αποκατάσταση της κανονικής λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος είναι πιθανό να απαιτήσει αρκετά χρόνια -γεγονός που θα κάνει την ύφεση ακόμη βαθύτερη και μεγαλύτερης διάρκειας από ό,τι πίστευαν οι «ειδικοί» μέχρι τώρα.

Στο μεταξύ, μια νέα εκδοχή της σοσιαλφιλελεύθερης συναίνεσης αναδύεται για να αντιμετωπιστεί η κρίση αλλά και η νέα κατάσταση που δημιουργείται μετά από αυτήν. Η συναίνεση αυτή αφορά όλα τα κόμματα (ανεξάρτητα πώς αυτο-αποκαλούνται) που παίρνουν δεδομένο το σύστημα της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς και τις τοπικές εκφράσεις του, όπως η Ε.Ε. (παρ' ημίν, Ν.Δ., αλλά και ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Οικολόγοι-Πράσινοι κ.λπ.). Τα κόμματα αυτά, ανεξάρτητα από τους «λαγούς με πετραχήλια» που τάζουν όταν είναι στην αντιπολίτευση, όταν ανέρχονται στην εξουσία είναι υποχρεωμένα από τους θεσμικούς περιορισμούς που επιβάλλουν οι ανοιχτές και απελευθερωμένες αγορές να εφαρμόζουν παρόμοιες πολιτικές, οι οποίες εκφράζουν τη νέα συναίνεση και αποβλέπουν στην επίτευξη των τριών κύριων στόχων που επιδιώκει κάθε κράτος ενσωματωμένο στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Δηλαδή:

* Πρώτον, να εξασφαλίσει τη σταθερότητα της οικονομίας της αγοράς μέσω ρυθμιστικών ελέγχων, κυρίως πάνω στις τράπεζες και τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς.

* Δεύτερον, να διασφαλίσει την επιβίωση του περιθωριοποιημένου τμήματος του πληθυσμού, καθώς και τον έλεγχο των διευρυνόμενων τμημάτων του πληθυσμού γενικότερα, που αυξανόμενα στρέφονται εναντίον της διεθνοποιημένης οικονομίας της αγοράς και

* Τέλος, να επιτύχει την παράλληλη ενδυνάμωση της «πλευράς της προσφοράς» της οικονομίας (για χάρη της ανταγωνιστικότητας και της οικονομικής αποτελεσματικότητας -διάβαζε κερδοφορίας).

Οσον αφορά τον πρώτο στόχο, το διαφοροποιητικό στοιχείο της νέας εκδοχής της σοσιαλφιλελεύθερης συναίνεσης που προέκυψε με την κρίση, είναι η εισαγωγή ρυθμιστικών ελέγχων στις χρηματοπιστωτικές αγορές, οι οποίοι ουσιαστικά είχαν εξαλειφθεί μαζί με τους κοινωνικούς ελέγχους πάνω στις αγορές -δηλ. τους ελέγχους για χάρη της προστασίας της εργασίας και της κοινωνίας γενικότερα από την οικονομία της αγοράς, οι οποίοι επιβλήθηκαν στη σοσιαλδημοκρατική περίοδο για να υπονομευθούν στη συνέχεια από τον νεοφιλελευθερισμό και τον σοσιαλφιλελευθερισμό.

Οσον αφορά τον δεύτερο στόχο, καθόσον μεν αφορά την εξασφάλιση της επιβίωσης του περιθωριοποιημένου τμήματος του πληθυσμού μέσω εικονικών κοινωνικών ελέγχων (ασφαλιστικά δίκτυα για τους άπορους, ημι-ιδιωτικοποιημένα συστήματα υγείας και εκπαίδευσης, έμμεσοι έλεγχοι -μέσω της ενδυνάμωσης της προσφοράς -πάνω στην παραγωγή και απασχόληση) που διαδέχτηκαν τους ελέγχους των κοινωνικών κρατών, δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ της πρώτης εκδοχής σοσιαλφιλελευθερισμού και της σημερινής. Εκεί που σήμερα εισάγεται παντού μια βασική διαφοροποίηση αφορά τον έλεγχο του πληθυσμού γενικότερα, ο οποίος τώρα επεκτείνεται οριζόντια αλλά και σε βάθος, εφόσον είναι πια φανερή η σημαντική διεύρυνση των κοινωνικών στρωμάτων που περιθωριοποιεί η επιδεινούμενη κρίση αλλά και η αντίστοιχη ένταση της συνειδητοποίησής τους, η οποία τα στρέφει γενικά ενάντια σε αυτό που περνάει για «πολιτική» σήμερα και απαξιώνεται στο σύνολό της -πράγμα που ωθεί κάποιους επαγγελματίες πολιτικούς του ΣΥΡΙΖΑ να επικαλούνται παραλλαγμένο ακόμη και το σύνθημα του Καραμανλή: (σημερινή) «δημοκρατία» ή τανκς!

Το κύριο όμως διαφοροποιητικό στοιχείο μεταξύ νέας και παλιάς εκδοχής σοσιαλφιλελευθερισμού είναι ότι ο στόχος ενδυνάμωσης της πλευράς προσφοράς της οικονομίας μπορεί τώρα να περιλαμβάνει ακόμη και κάποια ήπια προστατευτικά μέτρα της εγχώριας παραγωγής, παρά την πρόσφατη καταδίκη του προστατευτισμού από την «Ομάδα των 20». Ετσι, οι «Νέοι Εργατικοί» στη Βρετανία, πρωτοπόροι του σοσιαλφιλελευθερισμού και του «Τρίτου Δρόμου», μόλις ανακοίνωσαν μια «παρεμβατική» στρατηγική με βάση την οποία το κράτος θα μπορεί να επιχορηγεί τις αναπτυξιακές βιομηχανίες του μέλλοντος (κυρίως «πράσινες» και υψηλής τεχνολογίας) για να αντισταθμιστεί η συρρίκνωση του χρηματοπιστωτικού τομέα, στην οποία βασικά στηριζόταν η ανάπτυξη της Βρετανίας μετά την αποβιομηχάνισή της. Μέσα από ένα συνδυασμό έμμεσων μέτρων (επιχορηγήσεις προγραμμάτων ανανεώσιμης ενέργειας, φορολογικές και ρυθμιστικές πολιτικές προς ενίσχυση βιομηχανιών υψηλής τεχνολογίας κ.λπ.), καθώς και άμεσων μέτρων (χρησιμοποίηση των τρεχουσών κυβερνητικών δαπανών για την αγορά βρετανικών αγαθών και υπηρεσιών κ.ά.), θα ενισχυθεί η πλευρά της προσφοράς, χωρίς άμεση παρέμβαση στη λειτουργία του μηχανισμού της αγοράς και του ελεύθερου εμπορίου ή -πολύ περισσότερο- στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Η νέα στρατηγική είναι σαφής πάνω σε αυτό: «Η κυβέρνηση δεν έχει καμιά διάθεση να παραμερίσει τις δυνάμεις της αγοράς ή να αγνοήσει τις ενδείξεις της»3. Ο δε Peter Mandelson, ενθουσιώδης οπαδός του σοσιαλφιλελευθερισμού και κύριος εισηγητής της νέας στρατηγικής, τονίζει: «Αυτό δεν σημαίνει οποιαδήποτε θεμελιακή αλλαγή της άποψής μας για τη σχέση αγοράς και κράτους... απλώς σημαίνει ετοιμότητα παρέμβασης όπου είναι αναγκαία, μέσω της συμπλήρωσης, παρά της αντικατάστασης, της αγοράς από το κράτος και της διόρθωσης σημαντικών αποτυχιών της αγοράς»4.

Είναι, επομένως, φανερό ότι η νέα εκδοχή του σοσιαλφιλελευθερισμού δεν εκφράζει οποιαδήποτε σημαντική αλλαγή στο περιεχόμενο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Οχι μόνον ο νέος «παρεμβατισμός» περιορίζεται απόλυτα από το θεσμικό πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης αυτής και δεν περιλαμβάνει επέμβαση στο επίπεδο της ενεργού ζήτησης κατά το κεϊνσιανό σοσιαλδημοκρατικό πρότυπο, αφήνοντας ουσιαστικά στην ιδιωτική πρωτοβουλία να «λύσει» το πρόβλημα της μαζικής ανεργίας και υπο-απασχόλησης, αλλά και οι κοινωνικές δαπάνες γενικά περιορίζονται πια ασφυκτικά (με κάλυμμα κάποια οριακή αύξηση της φορολογίας των πλουσίων για να συγκρατηθεί η λαϊκή οργή), ώστε να αποπληρωθούν τα πελώρια ελλείμματα που έχουν δημιουργηθεί στους δημοσίους προϋπολογισμούς, με στόχο το «ξελάσπωμα» του ιδιωτικού τομέα γενικά και του τραπεζικού τομέα ειδικότερα. Παρ' όλα αυτά, ο «μαρξιστής» ιστορικός Eric Hobsbawm, συμφωνώντας με τον σοσιαλδημοκράτη νομπελίστα Amartya Sen, γράφει ότι «το μέλλον, όπως και το παρόν και το παρελθόν, ανήκει στις μεικτές οικονομίες»!5

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

1 Βλ. «Η επιδεινούμενη συστημική κρίση», περιοδικό Περιεκτική Δημοκρατία, 18-19, Ανοιξη 2009. 2 International Monetary Fund, Global Stability Report (Απρίλης 2009). 3 Βλ. New Industry, New Jobs: Building Britain's Future (20/4/2009). 4 Andrew Grice, «Labour's industrial revolution», The Independent, 20/4/2009. 5 Eric Hobsbawn, «Socialism has failed. Now capitalism is bankrupt. What next?», The Guardian, 10/4/2009.

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=38102

Η Κίνα "σκουπίζει" το χρυσό που οι άλλοι "πετάνε"... Φοβούνται έκρηξη υπερπληθωρισμού, και άρα αχρήστευση του δολλαρίου, λόγω της ασύλληπτης δημιουργίας χρημάτων απο το μηδέν που εφαρμόζουν οι (χρεωκοπημένοι) κυβερνώντες εκεί...
Και εκεί λοιπόν που οι μαθητευόμενοι μάγοι στο "γνωστό-άγνωστο" καρτέλ (PPT: Plunge Protection Team) του χρυσού στo COMEX, στην FED και τους άλλους "εταίρους" των (βλέπε σχετικά στη σελίδα της GATA) νόμιζαν ότι τα είχαν καταφέρει να κρατάνε καλά αγκυρωμένη τη τιμή του πολύτιμου μετάλλου κάτω από το ψυχολογικό όριο των $900/oz, νάσου ο κ. Χου-Ζιαολιάν, επικεφαλής της Κρατικής Επιτροπής Συναλλάγματος της Κίνας, βγαίνει χθές "ξαφνικά" και δηλώνει πως η Κίνα σχεδόν διπλασίασε τα "επίσημα" αποθέματα χρυσού της χώρας.

Από 600 τόνους που δήλωναν μέχρι πρότινος τώρα, λέει, φτάνουν σε 1054 τόνους!

Η προμήθεια του μετάλλου είχε ξεκινήσει -υπό το πέπλο πλήρους μυστικότητας- από το 2003 (!) και φέρνει πλέον τη Κίνα στην πέμπτη θέση παγκόσμια σε αποθέματα χρυσού.

Αναλυτές της αγοράς μας πληροφορούν πως εδώ και αρκετό καιρό η Κίνα ακολουθεί συγκροτημένη πολιτική διαφοροποίησης των $2 τρισ. συναλλαγματικών διαθεσίμων της σε άλλα μη δολλαριακά αποθέματα -συμπεριλαμβανομένου του χρυσού.

Μετά ταύτα, χθές η τιμή του μετάλλου εκτινάχθηκε από τα $880/oz περίπου στα $912/oz.

Πολύ σεμνή αύξηση θάλεγα και ιδού γιατί:

η κίνηση αυτή της Κίνας είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, καθώς αρκετές άλλες κεντρικές τράπεζες (Αργεντινή, Ρωσσία, Αραβικά Εμιράτα, κλπ) σε αντίθεση με πολλές τράπεζες τη δύσης, προβαίνουν σιωπηρά σε αύξηση των αποθεμάτων χρυσού (ίσως και γι'αυτό στο πρόσφατο G20 προτρέπουν το ΔΝΤ να πουλήσει μέρος των δικών του αποθεμάτων, δήθεν για ενίσχυση των πτωχών χωρών..)
τινάζεται στον αέρα η επικρατούσα άποψη στον "πλανήτη Γουώλ Στρητ" (και όχι μόνο) ότι ο χρυσός είναι ένα βάρβαρο απομεινάρι και "αντιπαραγωγικό εμπόρευμα" που δεν αξίζει να διαφυλάσσεται πλέον. Επιπλέον ενθαρρύνονται κι'άλλες κεντρικές τράπεζες να πράξουν το ίδιο, έχοντας πιά συνειδητοποιήσει ότι ο χρυσός αποτελεί πολύτιμο αποθεματικό στοιχείο
εκτίθενται ανεπανόρθωτα οι δυτικοί "μωροί" τραπεζίτες και άσχετοι ή εμβόλιμοι οικονομικοί σύμβουλοι και αξιωματούχοι (όπως π.χ. ο Gordon Brown το 2001) οι οποίοι κατά καιρούς "συμβουλεύουν" πώληση χρυσού - ιδίως τώρα που με τη παγκόσμια οικονομική και νομισματική κρίση το $ΗΠΑ και όλα τα fiat νομίσματα δεν πείθουν πλέον. Οι σύμβουλοι αυτοί θα είναι πιό "σεμνοί" από τώρα και στο εξής
είναι βέβαιο πως η Κίνα δεν θα σταματήσει ξαφνικά να αγοράζει χρυσό, οχυρώνοντας έτσι ακόμα περισσότερο τα αποθέματά της με την ίδια μυστικότητα που εφαρμόζει από το 2003. Θα μαζεύει το μέταλλο σε κάθε "πτώση" της τιμής, καθώς τα αποθέματά της είναι ακόμα πολύ χαμηλά σε ποσοστιαία βάση και σε σύγκριση με άλλες χώρες μικρότερου οικονομικού "εκτοπίσματος"
η κίνηση της Κίνας θα επιδράσει ακόμα πιό θετικά στο απανταχού "έξυπνο χρήμα"

Ο Νοών νοείτο.

http://oikonomikablog.pblogs.gr/2009/04/h-kina-skoypizei-to-hryso-poy-oi-alloi-petane.html

Gold Rises on China Holdings
Gold prices rallied early after China said it was holding 76% more gold than it previously had reported.
http://online.wsj.com/article/SB124057915852152821.html

China as the World Economic Power?
When I first wrote a post on this blog devoted to China in July of last year, I emphasised how opaque China was as an economy. For example, I suggested that the housing construction boom might be a bubble (which proved to be the case), but could offer no solid backing for it. As such, my thoughts on the future of China were cautious:
The Chinese economy may, or may not be, at a point where internal growth within China has the potential to take up the slack. Has it yet reached that point? It is very difficult to say. It is a finely balanced point, but the economic growth of the coastal areas is now being replicated in the interior. Can the growth in the interior maintain the momentum of the coastal cities? The Chinese government has huge reserves to draw upon should the economy falter, and may seek to use those funds to further develop the interior of the country. There is also an ongoing and dramatic process of infrastructure investment which may help carry China through the bad times.

Furthermore, China has being making ever stronger inroads into markets such as Africa, and South America. Whilst these can not replace the US and European markets, they may serve to ameliorate the effects of a downturn.

As you will note, there are many question marks here. There are many 'experts' in China trying to wade through the piles of figures trying to see what will happen with China. The trouble is that many of the statistics are either opaque or suspect. In this situation, it is just as well to rely on intuition.
In a later post I emphasised the mercanilist approach of the Chinese government, and have followed that theme through many of my subsequent posts. However, the major question mark over the future of China has remained, and my posts have tried to balance the potential for huge economic success with the risks to the Chinese economy from the world economic crisis.

As China's importance in the world economy has become ever more apparent, there has been growing interest in the state of the Chinese economy. I have recently seen some reports which consider the future of China and there are mixed views. For example the D&B Riskline report for April rates China as a 'slight risk' with the trend 'deteriorating'. with very little economic growth for this year and the next. By contrast, the Economist magazine is painting a picture of strong growth on the back of the Chinese government stimulus:
At first sight, the GDP figures published on April 16th were disappointing. China’s growth rate fell to 6.1% in the year to the first quarter, less than half its pace in mid-2007. On closer inspection, however, the economy is starting to perk up. Comparing the first quarter with the previous three months, GDP rose at an estimated annualised rate of around 6%, after nearly stalling in the fourth quarter (see chart). By March the economy was gaining more speed, with the year-on-year increase in industrial production rising to 8.3% from an average of 3.8% in the previous two months. Retail sales were 16% higher in real terms than a year ago, and fixed investment has soared by 30%, signalling that the government’s infrastructure-led stimulus is starting to work.
What we have here are two very different perspectives on the Chinese economy, which appears to be the norm for analysis of the Chinese economy. To give a perspective on the opacity of the Chinese economy, analysts often use proxy measures such as electricity output to try to understand what is really going on. Understanding the Chinese economy is no easy matter.

The problem that this presents is significant. There are two very different futures that might arise depending on the growth in the Chinese economy. One scenario is of a collapse into disorder, and the other is to increasing dominance in the world economy.

As I have mentioned in previous posts, there is a belief that China needs to maintain a growth rate of 6% in order to maintain social stability. This is needed to soak up the ever expanding labour force, and failure to do so is supposed to create significant risks. In particular, the legitimacy of the Communist government rests on the pillars of economic growth and nationalism, so that any major drop back in growth might see a significant rise in discontent. An earlier report in the Economist highlighted the problems that students are having in obtaining employment after graduation, and pointed out the risks in such a situation:
Campus stability has long been a worry to China’s government. Students took a leading role in several outbreaks of pro-democracy unrest in the 1980s, including the Tiananmen Square protests of 1989. Student demands for political change have been rare since then, thanks largely to an improvement in career prospects brought about by the economic take-off and the freeing of state controls. (In the 1980s, graduates had to accept the jobs they were assigned by government.)
On the one hand, therefore, we have a scenario in which, if the economy slows significantly, there is a major risk to the stability of China overall. On the other hand there is the possibility that China will continue to grow, and the consequences of such ongoing growth might lead to a very different outcome for China.

If we assume that the growth scenario is correct, the position of China in the world economy becomes ever more important. It appears that China is currently making the opening bids to establish the RMB as a reserve currency, and I have posted on this subject several times. For example, in a recent post, I pointed out the many moves that China is making to achieve this goal:
In other words, China is now actively positioning itself as (at the least) a major issuer of reserve currency, but is doing so in a way in which - if their attempt were to meet resistance or fail - they can step back and point out that it was never their intention. They can therefore proceed with an official position of support for SDR, whilst acting to develop the RMB as a reserve, whilst never risking losing face. It is a very effective way of operating.
The post details a series of actions by the Chinese government to establish the RMB as an international reserve currency, along with some consideration and speculation about the Chinese government's thinking. You may wish to read the post before continuing. In another post (again, you may wish to read it before continuing), I made an even more speculative consideration of what the Chinese government may be aiming to achieve, and how they might achieve it. In essence, I speculated on how China might take advantage of the economic crisis to become the world economic power.

Within the speculation, I suggested that China would discreetly start to dump treasuries, and would move their reserves into a broad based portfolio of assets. Whilst China has promoted the IMF SDRs as an alternative reserve currency, I proposed that this was a red herring which would allow China to undermine the $US without actually promoting the RMB as a replacement. However, the SDR approach is being taken seriously by some:


But in recent weeks, China has begun to address each of these dollar-forever arguments head-on, taking baby steps on the long road toward diversifying away from the U.S. dollar and moving instead toward the establishment of an alternative world reserve currency.

The signs began to emerge in mid-March, when Chinese Prime Minister Wen Jiabao publicly announced that he was "worried" about China's exposure to the dollar. Shortly thereafter, Zhou Xiaochuan, the governor of the Chinese central bank, released a policy paper suggesting the creation of a "super-sovereign reserve currency" to replace the dollar as a reserve currency over the long run. Specifically, he suggested the creation of a fund, managed by the International Monetary Fund, through which dollars could be exchanged for Special Drawing Rights (SDRs), an IMF-created international reserve asset whose value is fixed by a basket comprised 44 percent of U.S. dollar, 34 percent of euro, and 11 percent of each pound and yen.

However, it is now apparent that China has made significant moves towards gold, and this was one of the moves that I suggested in the post. This would help bolster the RMB as a reserve currency. We now have the following from the FT:
China revealed on Friday that it built up its gold reserves by three quarters since 2003, making it the world’s fifth largest holder of bullion.

[And]


Hou Huimin, vice general secretary of the China Gold Association, said China should build its reserves to 5,000 tonnes.

“It’s not a matter of a few hundred, or 1,000 tonnes. China should hold more because of its new international status, and because of the financial crisis,” he said. “The financial crisis means the US dollar’s value is changing fast, and it may retreat from being the international reserve currency. If that happens, whoever holds gold will be at an advantage.”
In addition to this, China is also building up stocks of other metals such as copper. In the D&B report, this is viewed as a move towards supporting government infrastructure investments. An alternative view comes from Ambrose Evans-Pritchard in the Telegraph:
China's State Reserves Bureau (SRB) has instead been buying copper and other industrial metals over recent months on a scale that appears to go beyond the usual rebuilding of stocks for commercial reasons.

[and]

The beauty of recycling China's surplus into metals instead of US bonds is that it kills so many birds with one stone: it stops the yuan rising, without provoking complaints of currency manipulation by Washington; metals are easily stored in warehouses, unlike oil; the holdings are likely to rise in value over time since the earth's crust is gradually depleting its accessible ores. Above all, such a policy safeguards China's industrial revolution, while the West may one day face a supply crisis.

Beijing may yet buy gold as well, although it has not done so yet. The gold share of reserves has fallen to 1pc, far below the historic norm in Asia. But if a metal-based currency ever emerges to end the reign of fiat paper, it is just as likely to be a "Copper Standard" as a "Gold Standard".
The moves of the Chinese government are increasingly fitting with my speculations on a move by China to rapidly achieve economic dominance. However, it is necessary to consider the other side of this coin, which is that China is also quite vulnerable to social unrest.

The key question that keeps nagging at me is which way will China go in the coming year? Will it be a slide into disorder, or a successful bid for economic dominance? Are there other middle paths, and what might they be? Are they really making a bid for economic dominance - to be the new economic power?

With such an opaque system, it is not possible to be sure of anything. However, all the indications appear to point to an ongoing strategy from the Chinese government of placing China at the centre of the world economy. Whilst all the recent moves of China might be coincidence - responses to changing circumstances - there does seem to be an emerging pattern in their actions. If it is more than coincidence, we may be witnessing one of the most dramatic peacetime shifts in power in modern history. It could well be that China is returning to its traditional position as the preeminent country in the world.

Only time will tell......

http://cynicuseconomicus.blogspot.com/2009/04/china-as-world-economic-power.html

Πακτωλός κρατικών ομολόγων από τις ΗΠΑ
Αυξημένη ανεργία, μειωμένη είσπραξη φόρων και έλλειμμα οδηγούν σε εκδόσεις 2,4 τρισ. Δολ. Και η δημιουργία χρήματος "από το μηδεν" συνεχίζεται...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_23/04/2009_311811


Βάζει «πάγο» στις εταιρείες πιστωτικών καρτών Αντιλαμβάνονται ότι ο κόσμος απλα δε θα έχει να τις πληρώσει - και προφανώς παίρνουν τα ανάλογα μετρα
πιστωτικών καρτών των ΗΠΑ εξετάζει ο Μπαράκ Ομπάμα, ασχολούμενος με ένα θέμα που έχει προκαλέσει έντονες διαμαρτυρίες από τους καταναλωτές, εξαιτίας των υψηλών χρεώσεων και των υψηλών επιτοκίων.

Ο Ομπάμα συμμερίζεται μία κίνηση που έγινε από βουλευτές, προκειμένου να μπει «φρένο» στις πρακτικές των τραπεζών όσον αφορά στις πιστωτικές κάρτες, τις οποίες οι συνεργάτες του έχουν χαρακτηρίσει «καταχρηστικές», και σχεδιάζει να εκφράσει δημόσια ορισμένες από τις ανησυχίες του, κατά τη συνάντηση που θα έχει την Πέμπτη στο Λευκό Οίκο με 13 ανώτατα στελέχη τραπεζών και εταιρειών που εκδίδουν κάρτες.

Η Βάλερι Τζάρετ, κορυφαία συνεργάτης του Αμερικανού προέδρου, είπε ότι ο Ομπάμα, ο οποίος προσπαθεί να σώσει την αμερικανική οικονομία από την ύφεση και να αντιμετωπίσει την οικονομική κρίση σε πολλά μέτωπα, ελπίζει ότι θα δει «νέους κανόνες» στη βιομηχανία των πιστωτικών καρτών.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=86591

Στην Ελλάδα:

Το Δημόσιο έδωσε ακάλυπτες επιταγές στο ΙΚΑ!
Οχι μόνο οι ιδιώτες αλλά και το Δημόσιο εκδίδει ακάλυπτες επιταγές και μάλιστα για την πληρωμή ασφαλιστικών εισφορών προς το ΙΚΑ!

Η απίστευτη υπόθεση που έδειξε ότι και στο κράτος μπορεί «το ταμείον να είναι μείον» αφορά προσαύξηση που επέβαλε σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου (και συγκεκριμένα του υπουργείου Πολιτισμού) το ΙΚΑ, καθώς, πριν από μερικούς μήνες όταν πήγε να εισπράξει στην Τράπεζα της Ελλάδος δύο επιταγές ύψους 4.836,86 ευρώ, διαπίστωσε ότι αυτές ήταν ακάλυπτες, καθώς το υπόλοιπο του συγκεκριμένου τραπεζικού λογαριασμού ήταν μηδενικό...

Το Δημόσιο διά των υπουργείων Οικονομικών και Πολιτισμού προσέφυγε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, υποστηρίζοντας όχι μόνο ότι οι ακάλυπτες επιταγές εκδόθηκαν εκ παραδρομής, αλλά ζητώντας και ειδική προνομιακή μεταχείριση σε σύγκριση με τους ιδιώτες που «βαράνε κανόνια» με ακάλυπτες επιταγές.

Σύμφωνα με το Δημόσιο η νομοθεσία που ισχύει από το 1951 για τις προσαυξήσεις του ΙΚΑ έχει θεσπιστεί μόνο για την προστασία των συναλλαγών του Δημοσίου με τρίτους αφερέγγυους οφειλέτες που εκδίδουν ακάλυπτες επιταγές για χρέη τους προς το Δημόσιο. Κατά την προσφυγή οι διατάξεις αυτές δεν μπορούν να επεκταθούν σε βάρος του Δημοσίου, αλλά μόνο σε βάρος τρίτων πολιτών.

Γιατί -σύμφωνα με την προσφυγή- «η φερεγγυότητα του Δημοσίου δεν μπορεί να αμφισβητηθεί και μόνο από παραδρομή θα μπορούσε να εκδώσει ακάλυπτες επιταγές»! Δηλαδή το Δημόσιο επιχειρεί να εφαρμοστεί πολιτική «δύο μέτρων και δύο σταθμών», με βάση τη λογική ότι μόνο εκείνο είναι φερέγγυο, ενώ είναι γνωστή η επί πολλά χρόνια τακτική του σχετικά με την καθυστερημένη πληρωμή χρεών όπου εμφανίζεται ως κακοπληρωτής ή δύστροπος οφειλέτης.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8777&pubid=3220827

Δημιούργησε χρέη...100 δισ. € σε 5 χρόνια
Στα 280 δισ. ευρώ θα φθάσει το δημόσιο χρέος (αυξήθηκε 53,5%) αντιπροσωπεύοντας το 108% του ΑΣΕΠ, έως το τέλος του 2009
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8477&pubid=3266802

Σε καθεστώς αυστηρής επιτήρησης οι οίκοι αξιολόγησης Δηλαδή τι παραπάνω θα προσφέρει ένα ακόμα σωμα" αξιολογητών" για να "αξιολογεί" τους "αξιολογητές"? Δε θα χρηματίζονται? Δε θα παίζουν "παιχνίδια" ανάλογα με τα συμφέροντα που προωθούν?
Εν τέλει, αυτές οι κινήσεις απλά δημιουργούν περισσότερους γραφειοκράτες, που προφανώς και δε θα λύσουν το πρόβλημα, αλλά αντίθετα θα το επιδεινώσουν. Γιατί τελικά το πρόβλημα είναι η διαδικασία της "αξιολόγησης" από μια χούφτα ανθρωπων, που ανεβάζουν και κατεβάζουν κυβερνήσεις και οικονομίες. Τώρα απλά θα αλλάξει η σύνθεση αυτής της ομάδας ανθρώπων, όχι όμως και ο σκοπος της, ή η δυνατότητα της να αλων΄ζιει και να κοροιδεύει τους λαούς (αλήθεια, θυμάται σήμερα κανείς τις προβλέψεις των "αξιολογητών" για "ευημερία και ανάπτυξη"?)
Το Ευρωκοινοβούλιο ενέκρινε τις προτάσεις της Κομισιόν – Η απόφαση αναμένεται να τεθεί σε εφαρμογή εντός του 2010
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_24/04/2009_311969

Έντονη ανησυχία έχει προκαλέσει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα η εμφάνιση ισχυρών αποπληθωριστικών τάσεων στην Ιρλανδία, με τη χώρα να αντιμετωπίζει τη χειρότερη ύφεση των τελευταίων 70 χρόνων.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=37593

Το χαβά τους...
Επιπλέον 1 τρισ. δολάρια ενδέχεται να χρειαστούν οι τράπεζες στις ΗΠΑ, υποστήριξε ο αναλυτής της KBW, Frederick Cannon, αφού αναμένεται να διευρυνθούν οι ζημίες από τη μείωση των χορηγήσεων και την αύξηση των προβληματικών δανείων, που προκαλείται από την ανοδο της ανεργίας.
Την εν λόγω έκθεση, ο Cannon την στηρίζει στα αποτελέσματα του stress test που αναμένονται για την κάθε τράπεζα. Σημειώνεται εδώ ότι οι τραπεζίτες αύριο θα πάρουν μια πρώτη αποψη για τα αποτελέσματα αυτών των test, ενώ πολλοί αναλυτές θεωρούν ότι και χωρίς αυτά τα αποτελέσματα οι τράπεζες θα χρειαστούν επιπλέον κεφάλαια.
http://www.reporter.gr/default.asp?pid=16&la=1&art_aid=209209


Bear, AIG Dumped $74 Billion in Subprime, CDOs on Fed Γίνονται και "κάτω από το τραπέζι" οι "διασώσεις"...
The Federal Reserve took on more than $74 billion in subprime mortgages, depreciating commercial leases and other assets after Bear Stearns Cos. and American International Group Inc. collapsed.

In its biggest disclosure of the securities accepted to stabilize capital markets, the Fed said yesterday it had unrealized losses of $9.6 billion on the assets as of Dec. 31. The bonds, swaps and notes were taken in from Bear Stearns, once the fifth-biggest Wall Street firm by capitalization, and AIG, which had been the world’s largest insurer.

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601109&sid=aP2XyOHiRSGI&refer=home

Fed’s White Paper Leaves Questions Unanswered, Analysts Say
The paper released yesterday, “The Supervisory Capital Assessment Program: Design and Implementation,” reiterated the scenarios for unemployment, economic contraction and home prices that the Fed is assuming in testing the 19 biggest U.S. banks. Analysts said they weren’t given enough new information to help determine which banks may be required to raise additional cash.
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aM3ONm5cSMK8&refer=home


Alistair Darling warns US counterpart to speed toxic clean-up
Alistair Darling has given a rare warning to his US counterpart Tim Geithner to do more to rid American banks of their toxic assets. Βιάζονται, "πριν μας πάρουν χαμπάρι" προφανώς να μεταφέρουν τα λεφτά από τους λαούς στους τραπεζίτες και τους βιομήχανους...
http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/g20-summit/5215849/Alistair-Darling-warns-US-counterpart-to-speed-toxic-clean-up.html


Morgan Stanley considers a radical change
- By considering the radical step of jettisoning one of its more high-flying trading units, Morgan Stanley and its chief executive, John Mack, are considering abandoning the tried-and-true model of investment banking that has evolved on Wall Street during the last two decades.
Morgan Stanley is contemplating spinning off or selling part of its proprietary-trading desk, a kind of in-house hedge fund, in response to regulatory and industry pressure, according to The Wall Street Journal. See full story.

The unit, Process Driven Trading, is not unlike many of the in-house desks that have driven huge profits -- and risk -- at big Wall Street brokerages during the recent era. PDT contributed $6.5 billion to Morgan Stanley's pre-tax income since its launch in 1993.
Government limits on compensation are a major issue at the trading unit, just as they are across Wall Street. By creating a new company, free of government strings, PDT would be able to keep its compensation model where top traders are given bonuses.
This division would help keep risk away from Morgan Stanley itself, but the risk would still be in the system if PDT were intertwined with other financial institutions through trading loans. The danger became apparent in August 2007, when PDT lost $500 million through its bad bets, but recovered by yearend.
Alone, Morgan Stanley would focus on underwriting, asset management and corporate advisory business.

But the obvious question, in light of the financial crisis and bailouts, is how much of this move is designed to create a new financial model, and how much is aimed simply at getting around regulation and pay limits.

In other words, is this really the new financial model, or just a shuffling of the old one?

http://www.marketwatch.com/news/story/Morgan-Stanley-considers-a-walk/story.aspx?guid=%7BAF4B754B%2DE683%2D4C00%2D91AC%2D04F6008D9805%7D

Fed says gov't ready to save stress-tested banks Άλλο πράγμα δεν τους απασχολεί, σιγά μην ασχοληθούν άλλωστε με τα δικά μας προβήματα, τα οποία όχι απλά δεν είναι δικά τους, αλλά αντίθετα ΠΡΕΠΕΙ εμείς να έχουμε τα προβλήματα που μας δημιουργούν, αλλιώς πώς θα καλοπαιρνούν αυτοί?
http://news.yahoo.com/s/ap/20090424/ap_on_bi_ge/banks_stress_tests

A Housing Crash Update
By MIKE WHITNEY
Why is the press misleading the public about housing? The housing market is crashing. There are no "green shoots" or "glimmers of hope"; the market is worn to a stump, it's kaput. Still, whenever new housing figures are released, they're crunched and tweaked and spin-dried until they tell a totally different story; a hopeful story about an elusive "light in the tunnel". But there is no light in the tunnel; it's dark as pitch as far as the eye can see. There’s no sign of a turnaround or a "bottom" in housing at all; not yet, at least. The real estate market is freefalling and it looks like it’s got a long way to go. So why are the media still peddling the same "rose-colored" claptrap that put the country in this pickle to begin with? Here's an example of media spin which appeared in Bloomberg News on Wednesday:

"US home prices rose 0.7 percent in February from the month before, the Federal Housing Finance Agency said in Washington today, a sign that low interest rates may be moderating declines in real estate values....Housing market data indicates prices are starting to “stabilize,” and households’ available cash should improve through each quarter of 2009 and into 2010." (Bloomberg)

This report is complete gibberish. The only way to get a fix on what's really happening with housing is to compare prices year over year (yoy) not month to month. Clearly, the journalist decided to spin the story from this angle because it offered the one flimsy sign of hope in a sector that's been reduced to rubble. But, don't be fooled, housing isn't staging a comeback. Not by a long shot.

This is from Marketwatch:

"The Case-Shiller index of 20 major cities fell 2.8 per cent in January, the fastest decline on record. The Case-Shiller index rose more than the Federal Housing Finance Agency (FHFA) index did during the bubble, and it's fallen faster since the bubble burst....The index was down 19 per cent year-over-year in January."

So, the only reason that housing prices rebounded (slightly) in February was because, one month earlier, they were "declining at the fastest pace on record." That's not a sign of "green shoots" like the Pollyannas say. It's a sign of a ferocious ongoing contraction.

The only thing that's keeping housing from collapsing completely is the Fed's purchases of Fannie and Freddie mortgage-backed securities. (MBS) Bernanke's action has pushed interest rates to record lows giving homeowners a chance to refinance rather than default on their loans. Struggling homeowners have been granted a one-time reprieve courtesy of the US taxpayer. That's great, but the fact that the Fed is subsidizing the industry to the tune of $1.25 trillion is hardly cause for celebration. What Bernanke should have done is prevented the credit bubble from inflating in the first place.

Check out this chart (http://www.ritholtz.com/blog/2009/04/total-housing-starts-1959-2009/) on The Big Picture to see a chilling illustration of a market in capitulation-phase.

As the caption states:

"We are now in uncharted territory — new home starts have never fallen to these levels for as long as the Commerce Department has been tracking this data (since 1959). Note also the magnitude of the drop — it is unprecedented, having easily surpassed the 1982 collapse, the present circumstances have now become slightly worse than the 1973-75 fall."

Housing will continue to deteriorate no matter what the Fed does; the downward momentum is too great to resist. And although the refi-business is booming, new home sales are still flat. Buyers are just too scared or too broke to take advantage of the ultra-low interest rates. (4.80 per cent 30-year fixed) And now that Obama's foreclosure moratorium is over, delinquencies are stacking up faster than ever before, auguring another wave of foreclosures. This is from DataQuick: "Golden State Mortgage Defaults jump to record High":

"Lenders filed a record number of mortgage default notices against California homeowners during the first three months of this year, the result of the recession and of lenders playing catch-up after a temporary lull in foreclosure activity ...

A total of 135,431 default notices were sent out during the January- to-March period. That was up 80.0 percent from 75,230 for the prior quarter and up 19.0 percent from 113,809 in first quarter 2008, according to MDA DataQuick.

And from Bloomberg:

"Fannie Mae and Freddie Mac mortgage delinquencies among the most creditworthy homeowners rose 50 per cent in a month as borrowers said drops in income or too much debt caused them to fall behind, according to data from federal regulators.

The number of so-called prime borrowers at least 60 days behind on mortgages owned or guaranteed by the companies rose to 743,686 in January, from 497,131 in December, and is almost double the total for October, the Federal Housing Finance Agency said in a report to Congress today." (Bloomberg)

So, even top-of-the-line prime borrowers are having trouble making their payments. The debt-virus has now spread to all loan categories. But what about Obama's mortgage relief program; won't that help keep people in their homes?

In the last two months, roughly 9,000 mortgage modifications have been worked out under Obama's Streamlined Modification Program. At the same time delinquencies have increased by roughly 195,000 per month. That means there are 186,000 more delinquencies than modifications per month. Obama's program is like a re-staging of grunting Sisyphus pushing his boulder up the hill; utter futility.

Many economists believe that "cramdowns" are the only way to slow the rate of foreclosures and stop the precipitous decline in housing prices. Cramdowns allow a judge to modify mortgages by marking down the face-value (the principle) of the loan. When mortgages accurately reflect current market prices, people tend to stay in their homes. But when prices fall sharply and homeowners owe more on their mortgage than their home is worth, (negative equity) they simply stop making their payments and leave.

So far, cramdown legislation has passed the House, but has stalled in the Senate where it looks like it will be defeated. Powerful groups of bond holders have taken their case to Capital Hill where they're waging a pitch-battle against the Obama plan. At this point, it doesn't look good for supporters of debt-relief even though cramdowns are desperately needed to stop the hemorrhaging of foreclosures.

The backlog of homes on the market is still in the vicinity of 10 months. But that excludes the vast "shadow inventory" the banks are keeping off the market. Here's what the SF Gate had to say on the topic:

"Lenders nationwide are sitting on hundreds of thousands of foreclosed homes that they have not resold or listed for sale, according to numerous data sources. And foreclosures, which banks unload at fire-sale prices, are a major factor driving home values down.

"We believe there are in the neighborhood of 600,000 properties nationwide that banks have repossessed but not put on the market," said Rick Sharga, vice president of RealtyTrac, which compiles nationwide statistics on foreclosures. "California probably represents 80,000 of those homes. It could be disastrous if the banks suddenly flooded the market with those distressed properties. You'd have further depreciation and carnage."("Banks aren't Selling Many Foreclosed Homes" SF Gate)

Inventory has dropped from its peak in 2008, but if the estimates of the shadow inventory are accurate, than the backlog of vacant homes is still about the same. Any recovery in housing will show up first as falling inventory, since the heart of the problem is oversupply.

On Wednesday, the New York Times reported that fewer people are moving because of the troubles in housing. In fact,

"Fewer Americans moved in 2008 than in any year since 1962, according to census data released Wednesday, and immigration from overseas was the lowest in more than a decade....It shows that the U.S. population, often thought of as the most mobile in the developed world, seems to have been stopped dead in its tracks due to a confluence of constraints posed by a tough economic spell." ("As housing Market Dips, more in US are Staying Put", Sam Roberts, New York Times)

Diminished mobility is just another of the unpleasant side-effects of the housing bust.

The problem with housing goes far beyond the supply/demand imbalance. True, buyers are staying away because they know that prices could fall another 15 to 20 per cent, but it's more than that. The housing crisis has been a shock to the psyche. The dream of home ownership, which is so closely linked to the so-called American dream, has turned into a nightmare. The trauma of watching one's life savings and retirement vanish in a matter of months has been devastating. It's not an experience that's easily forgotten. Naturally, people will be more skeptical in the future about seductive interest rates and other inducements. Keep in mind, that after investors were burned for $7 trillion in the dot.com swindle, tech stocks swooned and the NASDAQ plunged 80 percent over the next year and a half. Housing is headed down that same bumpy path. There probably won't be an uptick in housing until the market is flat on its back and given up for dead.

http://www.counterpunch.org/whitney04242009.html

URGENT FLASH: Police probing death of Freddie Mac official. And it's time to use the word folks. MURDER?
FOLLOW THE MONEY.
WASHINGTON POST. NEW YORK TIMES. FINANCIAL TIMES. ANY REAL NEWSPAPERS LEFT?

FOLLOW THE F*CKING MONEY.

INDEPENDENT SPECIAL PROSECUTOR NOW!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

YES, THIS ENTIRE HOUSING PONZI SCAM WAS THE CRIME OF THE CENTURY. BIGGER THAN WATERGATE. BIGGER THAN OJ. BIGGER THAN 9/11. BIGGER THAN ALL OF THEM COMBINED. TIMES 1000.

WE DON'T KNOW HALF THE TRUTH YET.

BUT I BET HE DOES (http://www.time.com/time/specials/packages/article/0,28804,1877351_1877350_1877341,00.html). BET ON IT.

DAVID KELLERMAN WAS KILLED. OR HE WAS PUSHED INTO SUICIDE. I APOLOGIZE TO HIS FAMILY. BUT TRILLIONS AND TRILLIONS AND TRILLIONS ARE INVOLVED, AND JAIL TIME FOR THOUSANDS, INCLUDING THE MOST POWERFUL PEOPLE IN THE LAND.

FOLLOW THE F*CKING MONEY MSM.

FOR THE FIRST TIME IN YEARS, AFTER SCREWING AMERICA AND DESTROYING YOUR PROFESSION, DO YOUR F*CKING JOB FOR A CHANGE.

IT'S WOODWARD AND BERNSTEIN TIME. WE JUST NEED OUR DEEP THROAT.

Police probing death of Freddie Mac official
Kellermann’s death apparent suicide; company under investigation (http://www.msnbc.msn.com/id/30344303/)

http://sootandashes.blogspot.com/

N.Y. attorney general says feds threatened bank CEO Η κυβέρνσηη εκβιάζει ωμά όσους έχουν κάποια επιρροή να δεχτεί τα σχέδια της
Bank of America CEO Ken Lewis reportedly testified that Henry Paulson and Ben Bernanke would oust him and top management if the bank backed out of buying Merrill Lynch.
http://www.miamiherald.com/business/story/1014956.html

Αλλά βέβαια ο Μπέρνακι, ο Πάλσον όχι μόνο δε θα κυνηγηθούν από κανεναν (εκτός από τα ίδια τα θύματα αυτής της πολιτικής τους, δηλαδή τους λαούς, αρκεί βέβαια οι λαοί να συγκροτηθούν σε ένα σοβαρό και μαζικό λαικό κίνημα, και όχι όπως σήμερα), αλλά αντίθετα πλασάρονται ως "σωτήρες", που θα μας οδηγήσουν έξω από την κριση (την οποια βέβαια αυτοί δημιούργησαν, και καλοπαιρνούν ακόμα και τώρα εις βάρος μας). Και συνεχίζουν:


Lewis testified that he asked Bernanke to “put something in writing” regarding the U.S. government’s plan to support Bank of America’s acquisition in view of Merrill’s mounting losses.

After Bernanke said he would consider the idea, Paulson called Lewis. He said, according to Lewis, “First it would be so watered down, it wouldn’t be as strong as what we were going to say to you verbally, and secondly, this would be a disclosable event and we do not want a disclosable event.” Αυτό μας έλειπε να μάουν τα "κορόιδα" τι πραγματικά γινεται εις βάρος τους

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=newsarchive&sid=aZYMLiULHxh8

6 ΔΙΣ. ΑΜΕΣΩΣ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΘΩΣ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ 2009 ΟΔΕΥΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ 6%
Εφιάλτης στον δρόμο με τους φόρουςΚανένα πρόβλημα,να μουν φόροι, όχι όμως έμεσοι (ποτά, τσιγάρα, κτλ), αλλά άμεσοι, ανάλογα με το εισόδημα του καθενός. Και ίχι φόροι για τους μισθωτούς-συνταξιούχους, κτλ, και φοροαπαλλαγές, επιδοτήσεις και "πακέτα σωτηρίας" για την άρχουσα τάξη...
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=38141

Οι πύλες της κολάσεως για τους εργαζόμενους
Δεν ξέρω αν θυμάστε παλαιότερα που είχα φαγωθεί με την έκθεση Σέρκας-Cercas (http://greekrider.blogspot.com/2008/11/cercas.html), την λευκή ψήφο της Πετραλιά και τον διαχωρισμό του εργάσιμου χρόνου σε Ενεργό και Μη Ενεργό. Με κάποιους φίλους και γνωστούς που είχα συζητήσει το θέμα μου έλεγαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση να περάσουν τέτοια μέτρα στην Ελλάδα......

Να λοιπόν που πριν τελειώσει η διαδικασία στην ΕΕ στην Ελλάδα ο Άρειος Πάγος έλαβε μια πολύ επικίνδυνη απόφαση σε μια περίοδο που η κομισιόν πιέζει για τα ίδια πράγματα.

Συγκεκριμένα: " Με μια επικίνδυνη ως προς το περιεχόμενο απόφαση, ο Άρειος Πάγος προχώρησε σε αυθαίρετους διαχωρισμούς του χρόνου εφημερίας (εργασίας). Στη βάση αυτή αποφάνθηκε ότι ένας φύλακας σε παροπλισμένο καράβι στην Ελευσίνα δε δικαιούται την επιπλέον αποζημίωση για εργασία την Κυριακή και άλλες μισθολογικές παροχές που προκύπτουν από την εργασία κατά τη διάρκεια της 12ωρης βάρδιας του στο καράβι. Κι αυτό επειδή το δικαστήριο εκτίμησε ότι ο χρόνος κατά τον οποίο ο φύλακας βρίσκεται στη βάρδια του δεν θεωρείται εργάσιμος στο σύνολό του, αλλά μόνο ως προς το μέρος εκείνο που «διατηρεί σε εγρήγορση τις σωματικές και πνευματικές του δυνάμεις»!" (Πηγή: Ριζοσπάστης (http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5050607&publDate=2009-04-23%2000:00:00.0))

Ενεργός και μη ενεργός χρόνος εργασίας σημαίνει ότι ο εργαζόμενος δεν θα πληρώνεται πλέον με τις ώρες εργασίας που προσφέρει αλλά με το κατά πόσον αυτές οι ώρες είναι προσοδοφόρες στην εταιρεία ή ο εργαζόμενος κρίνεται ότι παράσχει (με κάποια υποκειμενικά κριτήρια) επαρκές έργο-αποτέλεσμα.

Για παράδειγμα ένας τηλεφωνητής θα μπορεί να είναι στάντ μπάι και να μην πληρώνεται παρά μόνον αν απαντήσει και μιλήσει σε κάποιες κλήσεις. Έτσι το κόστος που θα είχε η εταιρεία μεταβιβάζεται σε αυτόν. Παρομοίως ένας καθηγητής ίσως να θεωρείται ότι καλύπτει ενεργό χρόνο εργασίας μόνο όταν διδάσκει και όχι τις υπόλοιπες ώρες που ασχολείται με γραφειοκρατικά θέματα του σχολείου.

Έτσι, ενώ οι εργαζόμενοι στην Ελλάδα ακόμη κοιμούνται ανοίγουν διάπλατα οι πύλες της κολάσεως αφού άτυπα καταργείται με σταθερά βήματα το οποιοδήποτε συγκεκριμένο ωράριο!....

http://greekrider.blogspot.com/2009/04/blog-post_23.html

Είναι εγκληματίες ή επαναστάτες οι πειρατές;
Ιστορικά αλλά και πρόσφατα γεγονότα ανατρέπουν την εικόνα που έχουμε για τους Σομαλούς πειρατές. Η πειρατεία στην περιοχή ξεκίνησε ως πράξη εθνικής αντίστασης, από ομάδες που επαναστάτησαν όταν ευρωπαϊκά πλοία πετούσαν πυρηνικά απόβλητα ή έκλεβαν τα θαλάσσια αποθέματα.

«Μας είπαν ψέματα για τους πειρατές» υποστηρίζει ο Johann Hari, συντάκτης της εφημερίδας «The Independent».Οι πειρατές δεν ήταν ποτέ αυτοί που νομίζαμε, υποστηρίζει.

Στα «χρυσά χρόνια» της πειρατείας, από το 1650 έως το 1730, η εικόνα των σκληροτράχηλων, άκαρδων και αδίστακτων γενειοφόρων πειρατών, ήταν σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της βρετανικής κυβερνητικής προπαγάνδας. Εξάλλου, πολλοί απλοί, καθημερινοί άνθρωποι δεν είχαν πειστεί. Καταγράφονται περιστατικά όπου πειρατές σώθηκαν τελευταία στιγμή από την κρεμάλα, χάρη στο πλήθος που τους υποστήριζε.

Τα ιστορικά γεγονότα, όπως περιγράφονται στο βιβλίο του ιστορικού Marcus Rediker με τίτλο "Villains of All Nations", εξηγούν το γιατί οι πειρατές γίνονταν πειρατές εκείνη την εποχή. Σκεφτείτε το: ένας φτωχός και πεινασμένος νεαρός ξεκινά από τις αποβάθρες του Ανατολικού Λονδίνου για να γίνει ναυτικός και καταλήγει να πλέει πάνω σε μια ξύλινη κόλαση. Εργάζεται αμέτρητες ώρες πάνω σε ένα σαπιοκάραβο, έρμαιο στις απαιτήσεις του καπετάνιου και αν τολμήσει να διαμαρτυρηθεί, κινδυνεύει να πεταχτεί έξω από το πλήρωμα, στο πρώτο λιμάνι. Μετά από μήνες ή χρόνια στην εξαθλίωση αυτή, συχνά τον κλέβουν στους μισθούς του.

Οι πειρατές θεωρούνται οι πρώτοι αληθινοί επαναστάτες σε αυτόν τον κόσμο. Ξεσηκώθηκαν και δημιούργησαν έναν εναλλακτικό τρόπο να εργάζονται στη θάλασσα. Όταν είχαν ένα καράβι, ψήφιζαν για να εκλέξουν τον καπετάνιο τους, έπαιρναν τις αποφάσεις τους συλλογικά, χωρίς βασανιστήρια. Όπως σημειώνει ο Rediker, «μοιράζονταν τα λάφυρά τους με το πιο ισότιμο σχέδιο κατανομής αποθεμάτων που έχει καταγραφεί οπουδήποτε, κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα».

Προσέφεραν επίσης καταφύγιο σε σκλάβους από την Αφρική που είχαν δραπετεύσει. Ζούσαν μαζί τους και τους αντιμετώπιζαν ως ίσους. Με τις μεθόδους τους, έδειχναν ξεκάθαρα ότι ένα πλοίο μπορεί να διοικείται χωρίς τις βίαιες και καταπιεστικές μεθόδους που ακολουθούσε το πολεμικό ή το εμπορικό ναυτικό.

Από την εποχή εκείνη, μέχρι τη σύγχρονη, τα τελευταία λόγια ενός πειρατή του 19ου αιώνα, λίγο πριν απαγχονιστεί στο Τσάρλεστον της Νότιας Καλιφόρνια, εξηγούν τις αιτίες πίσω από την πειρατεία: «Αντιστάθηκα στην καταστροφή. Αναγκάστηκα να γίνω πειρατής, για να επιβιώσω».

Το 1991, η κυβέρνηση της Σομαλίας κατέρρευσε. Περίπου εννέα εκατομμύρια άνθρωποι ζουν από τότε στα όρια της εξαθλίωσης. Ο δυτικός κόσμος είδε σε αυτή τη συγκυρία και σε αυτή τη γωνιά της γης, μια μεγάλη ευκαιρία να κλέψουν όσα αποθέματα τροφής είχαν απομείνει και να πετάξουν τα ραδιενεργά απόβλητά τους, στις θάλασσες της.

Πυρηνικά απόβλητα, ναι. Από την ώρα που η Σομαλία έμεινε ακυβέρνητη, μυστηριώδη ευρωπαϊκά πλοία άρχισαν να καταπλέουν στην περιοχή, πετώντας τεράστια βαρέλια στη θάλασσα. Ο πληθυσμός στις παράκτιες περιοχές άρχισε να αρρωσταίνει. Αρχικά εμφάνιζαν εξανθήματα και ναυτίες, ενώ άρχισαν να γεννιούνται παιδιά με δυσμορφίες.

Στη συνέχεια, μετά το τσουνάμι του 2005, το περιεχόμενο των βαρελιών άρχισε να σκορπίζει στις ακτές. Ο πληθυσμός άρχισε να αρρωσταίνει από ασθένειες που σχετίζονται με την ακτινοβολία και περισσότεροι από 300 άνθρωποι πέθαναν.

Η βρετανική εφημερίδα Independent επικαλείται τον απεσταλμένο του ΟΗΕ στη Σομαλία Ahmedou Ould-Abdallah, ο οποίος επιβεβαιώνει ότι κάποιοι πετούν πυρηνικά απόβλητα στη Σομαλία: μόλυβδος, βαρέα μέταλλα, κάδμιο, υδράργυρος… Πολλά από τα απόβλητα προέρχονται από εργοστάσια και νοσοκομεία της Ευρώπης, τα οποία φαίνεται πως αναθέτουν σε μέλη της ιταλικής μαφίας τη «φθηνή» εξαφάνιση των επικίνδυνων αποβλήτων τους. Καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση όμως δεν πήρε την ευθύνη. Δεν υπήρξε καθαρισμός, δεν υπήρξαν αποζημιώσεις, δεν υπάρχει πρόληψη.

Την ίδια στιγμή, ένας άλλος ευρωπαϊκός στόλος, αυτή τη φορά αλιευτικός εξόρμησε στη Σομαλία με στόχο τα μεγάλα αλιευτικά της αποθέματα. Παράνομες μηχανότρατες, αφού εξάντλησαν τα αλιευτικά αποθέματα στις ευρωπαϊκές θάλασσες κατέπλευσαν στη Σομαλία, όπου κλέβουν κάθε χρόνο τόνους, γαρίδες και αστακούς αξίας άνω των 300 εκατομμυρίων δολαρίων. Οι ντόπιοι ψαράδες πεινάνε. Ο Mohammed Hussein, ένας ψαράς στην πόλη Μάρκα που απέχει 100 χιλιόμετρα από το Μογκαντίσου, δήλωσε στο πρακτορείο Reuters: «Αν δεν γίνει τίποτα, σύντομα δεν θα μείνει ούτε λέπι στις θάλασσές μας».

Αυτά είναι τα πρόσφατα γεγονότα και οι συνθήκες που γέννησαν τους πειρατές. Οι Σομαλοί ψαράδες πήραν ταχύπλοα με τα οποία αρχικά κυνηγούσαν τις παράνομες μηχανότρατες και όσους πέταγαν απόβλητα –κι όταν δεν κατάφερναν να τους αποτρέψουν, επέστρεφαν έχοντας εισπράξει χρήματα ως «φόρο».

Πρόσφατη δημοσκόπηση της ανεξάρτητης ειδησεογραφικής ιστοσελίδας της Σομαλίας WardheerNews καταδεικνύει ότι το 70% των ντόπιων υποστηρίζει την πειρατεία «ως μορφή εθνικής αντίστασης». Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ανάμεσα στους πειρατές δεν υπάρχουν πλέον και εγκληματίες, η πειρατεία στη Σομαλία φαίνεται πως ξεκίνησε πράγματι ως πράξη αντίστασης.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=4513559

Gene Burnett - Jump You F*#kers Αν και ελάχιστοι θα πηδήξουν, οι περισσότεροι θα πρέπει να ανατραπούν, σιγά μην πηδήξουν από μόνοι τους, κορόιδα είναι με τόσα "πακέτα σωτηρίας" να πηδήξουν?
http://www.youtube.com/watch?v=yge311sFhC8

[ciaoant1]

Money as Debt (Greek Subtitles)
http://www.vimeo.com/2795500

Έφτασε αλήθεια το τέλος της κρίσης;
Ακούγονται ήδη οι πρώτες φωνές, οι οποίες «ανακοινώνουν» ότι έφτασε το τέλος της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής «καταιγίδας» ή, τουλάχιστον, ότι έχει πλέον αρχίσει να φαίνεται το βάθος της κρίσης, «αφού δεχόμαστε θετικά μηνύματα από τις αγορές και ιδίως από αυτές των Η.Π.Α.». Η θέση αυτή, «μεταφραζόμενη» οικονομικά, σημαίνει ότι η πιστωτική επέκταση, η οποία είχε δημιουργήσει τη σημερινή ευημερία στις «δυτικές» κοινωνίες, φτάνοντας σχετικά πρόσφατα στο ανώτατο σημείο της και ολισθαίνοντας προς την αντίθετη φορά (πιστωτική συρρίκνωση), σταθεροποιήθηκε και ενδεχομένως ανέκτησε την αρχική της θετική πορεία. Είναι όμως πράγματι έτσι ή μήπως αντικατοπτρίζει απλά τις επιθυμίες μας να εξέλθουμε γρήγορα από την κρίση;

Στην οικονομική θεωρία, όπως έχουμε ήδη αναφέρει, υπάρχει μία περιγραφή του «πιστωτικού φαινομένου», η οποία επεξηγεί το μηχανισμό που οδηγεί στη διαρκή αύξηση της ποσότητας των χρημάτων. Σύμφωνα με αυτήν έχουμε τα εξής:

α) Κάποιος καταθέτει στην Τράπεζα Α ένα ποσόν 1.000 €. Η τράπεζα διατηρεί τα 200 € στους λογαριασμούς της (ρεζέρβες) και δανείζει τα 800 € στην Τράπεζα Β.

β) Η Τράπεζα Β που δανείζεται τα 800 €, δημιουργεί διατηρεί αντίστοιχα τα 160 € στους λογαριασμούς της και δανείζει τα 640 € στην Τράπεζα Γ.

γ) Η Τράπεζα Γ που δανείζεται τα 640 € διατηρεί τα 128 € και δανείζει τα 512 € που «περισσεύουν» κοκ.


Με αυτόν τον τρόπο, έχουμε στο τέλος «καινούργιες» καταθέσεις συνολικά 5.000 €, από την αρχική κατάθεση των πραγματικών 1.000 €, ρεζέρβες αυτά τα 1.000 € και νέες πιστώσεις 4.000 €. Δηλαδή, τα 1.000 € που κατέθεσε ένας και μοναδικός πελάτης έγιναν 4.000 € πιστώσεις και 1.000 € ρεζέρβες – επομένως, «ως δια μαγείας» πολλαπλασιάστηκαν.

Στο ίδιο παράδειγμα και από την αντίθετη φορά, εάν ο αρχικός πελάτης ζητήσει από την Τράπεζα Α να του επιστρέψει τα 1.000 €, τότε αυτή θα ζητήσει από την Τράπεζα Β τα 800 € που της είχε δανείσει, συμπληρώνοντας τα με τα 200 € που είχε διατηρήσει (ρεζέρβες) κ.ο.κ. Έτσι λοιπόν, τα 4.000 € πιστώσεις και τα 1.000 € ρεζέρβες, συνολικά 5.000 €, θα ξαναγίνονταν 1.000 €. Φυσικά, όταν η οικονομία λειτουργεί ομαλά, κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει πρακτικά, αφού εμφανίζονται συνεχώς νέοι καταθέτες, οι τράπεζες δανείζονται επί πλέον χρήματα κλπ.

Σε κάθε περίπτωση όμως, δεν είναι τόσο εύκολη η διαδικασία της επιστροφής χρημάτων, όσο αυτή του δανεισμού τους, ενώ εμπεριέχει πολλούς διαφορετικούς κινδύνους. Είναι λοιπόν πιθανόν, στο παράδειγμα μας, η Τράπεζα Β, η οποία για να επιστρέψει με τη σειρά της τα 800 € θα πρέπει να ζητήσει την αποπληρωμή των 640 € από την Τράπεζα Γ, να μην μπορέσει να το επιτύχει, επειδή η Τράπεζα Γ αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα ρευστότητας και αδυνατεί να ανταπεξέλθει στις υποχρεώσεις της. Στην περίπτωση αυτή, η Τράπεζα Β είναι υποχρεωμένη (υπό κάποιες προϋποθέσεις φυσικά)



α) να ζητήσει από κάποιον άλλο «πελάτη» της τα 640 € και



β) να δημιουργήσει προβλέψεις ζημιών, επίσης 640 €.

Αφ’ ενός μεν λοιπόν η πιστωτική επέκταση στην αντίθετη της φορά, διπλασιάζει το πρόβλημα, αφ’ ετέρου, επειδή ο «πελάτης» που επιστρέφει τελικά το δάνειο είναι συνήθως ο υγιέστερος της πιστωτικής αλυσίδας, δημιουργούνται διαστρεβλώσεις στις αγορές (πραγματική οικονομία) και «διαφοροποιημένα» προβλήματα.

Για παράδειγμα, ο αρχικός πελάτης μπορεί να ζητήσει την επιστροφή των χρημάτων του όχι γιατί πανικοβλήθηκε σε σχέση με την ασφάλεια των καταθέσεων του (ο εφιάλτης των τραπεζών), αλλά γιατί έχει μειωθεί το εισόδημα του και θέλει να καλύψει τη διαφορά, για να διατηρήσει τις καταναλωτικές του συνήθειες. Στην περίπτωση αυτή έχουμε συρρίκνωση των αποταμιεύσεων, η οποία αναγκαστικά οδηγεί στη μείωση των επενδύσεων (αφού ο τράπεζες έχουν λιγότερα χρήματα για να δανείσουν σε επενδυτές ), στην ανεργία κλπ.

Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι να πανικοβληθεί η Τράπεζα Β και να σταματήσει να δανείζει τους πελάτες της (ιδιώτες, επιχειρήσεις, άλλες τράπεζες), προσπαθώντας επί πλέον να περιορίσει την έκθεση της στον πιστωτικό κίνδυνο – να ερευνήσει δηλαδή τα υφιστάμενα δάνεια της, να διαπιστώσει προβλήματα, να δημιουργήσει βιαστικά μεγαλύτερες του σύνηθες προβλέψεις και να προσπαθήσει να εισπράξει όσα περισσότερα χρήματα γίνεται, από όποιους πελάτες μπορεί (από τους υγιείς συνήθως). Ο πανικός της τράπεζας Β μεταφέρεται στην υπόλοιπη αγορά (αυτό έχει συμβεί στην πραγματικότητα σήμερα), με αποτέλεσμα να ενταθεί το πρόβλημα. Και από εδώ λοιπόν προκαλείται μείωση των επενδύσεων, ανεργία κλπ

Σύμφωνα όμως με τους ισχυρισμούς διαφόρων σήμερα, ο φόβος να λειτουργήσει περαιτέρω αντίστροφα η πίστωση έχει εξαλειφθεί, γεγονός που μεταξύ άλλων σημαίνει (στο παραπάνω θεωρητικό μοντέλο μας) ότι



α) ο αρχικός πελάτης δεν ζητάει πίσω τα χρήματα του – δεν έχει πανικοβληθεί δηλαδή, διαπιστώνοντας ότι οι αποταμιεύσεις (καταθέσεις) του δεν βρίσκονται στο θησαυροφυλάκιο της τράπεζας, αλλά έχουν δοθεί σαν δάνειο σε τρίτους και αυτός ενδεχομένως έχει αναλάβει εν αγνοία του το ρίσκο (προφανώς κανένας καταθέτης δεν θα εμπιστευόταν τα χρήματα του στις τράπεζες, εάν υποχρεωνόταν σε τέτοιο ρίσκο) και δεν έχει ανάγκη να συμπληρώσει το εισόδημα του,



β) τα προβλήματα ρευστότητας της Τράπεζας Β έχουν αποκατασταθεί και



γ) ο πανικός των τραπεζών, τουλάχιστον στις μεταξύ τους συναλλαγές, έχει εκλείψει, οι επενδύσεις θα συνεχίσουν να αυξάνονται κλπ

Είναι όμως πράγματι έτσι ή μήπως βιαζόμαστε να χαρούμε, διακινδυνεύοντας την επανάληψη των ίδιων λαθών; Η αλλαγή των λογιστικών προτύπων στις Η.Π.Α. δεν είναι ουσιαστικά η «υπεύθυνη διαδικασία» που επανέφερε κάποιες τράπεζες στην κερδοφορία και όχι η εξάλειψη του κεντρικού προβλήματος των ενυπόθηκων δανείων μειωμένης εξασφάλισης; Μήπως τα διάφορα θετικά μηνύματα είναι συντονισμένες προσπάθειες «χειραγώγησης» των αγορών, με κίνδυνο να προκαλέσουν την κρίση των κρίσεων, την παγκόσμια δημοσιονομική;

Για να μπορέσουμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά, οφείλουμε να περιγράψουμε πριν τα διάφορα στάδια μίας οποιασδήποτε χρηματοπιστωτικής κρίσης, η οποία μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε και σε οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη χώρα (όπως στο Μεξικό, στην Αργεντινή, στη Ρωσία, στην Ταϊλάνδη κλπ στο παρελθόν). Χωρίς να αναλωθούμε σε πολλές λεπτομέρειες, τα βασικά στάδια είναι, κατά σειρά μίας «λογικής» προτεραιότητας, τα εξής:



1ο στάδιο: Οικονομικά προβλήματα των καταναλωτών (νοικοκυριών), τα οποία δημιουργούν αντίστοιχα προβλήματα στις τράπεζες (ενυπόθηκα δάνεια, πιστωτικές κάρτες, μεταχρονολογημένες επιταγές ειδικά στη χώρα μας κλπ) οι οποίες, τόσο από τις ζημίες, όσο και από τη μείωση των καταθέσεων (η πιστωτική επέκταση στην αντίθετη φορά της – τα 1.000 έγιναν 5.000 και τα 5.000 επιστρέφουν στα 1.000), υποχρεώνονται να περιορίσουν τα δάνεια στις εταιρίες, μεταφέροντας με τη σειρά τους το πρόβλημα στην «πραγματική» Οικονομία.


Για πρώτη φορά το πρόβλημα μεταφέρθηκε και στα κράτη παγκοσμίως, τα οποία αποφάσισαν, σε αντίθεση με την κρίση του 1929 (ο τότε Υπουργός Οικονομικών των Η.Π.Α. κ. Α. Μέλον είχε αποφασίσει «την εκκαθάριση της σαπίλας του συστήματος» και όχι τη διάσωση του), να στηρίξουν τις τράπεζες από το δημόσιο ταμείο τους (από τους φορολογουμένους), αποκαθιστώντας επί πλέον την εμπιστοσύνη μεταξύ τους (της μίας τράπεζας με την άλλη). Έτσι, εμποδίστηκε η είσοδος στο δεύτερο στάδιο οπότε, κατά την άποψη μας, η κρίση σήμερα ευρίσκεται σε αυτό ακριβώς το σημείο: στην «ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί».

Πρόκειται λοιπόν για μία αμφιταλαντευόμενη ζυγαριά που εμείς τουλάχιστον δεν είμαστε σίγουροι ακόμη ούτε για το που τελικά θα κλίνει, αλλά ούτε και για τις συνέπειες της. Όπως συμβαίνει και στην Ιατρική, έτσι και στην Οικονομία τα φάρμακα έχουν πολλές φορές παρενέργειες, ενώ οι μέθοδοι που εφαρμόζονται με βάση την προηγούμενη εμπειρία προσπαθούν να γιατρέψουν παρελθόντες ιούς, οι οποίοι όμως έχουν ενδιάμεσα γίνει απρόσβλητοι στα αντισώματα. Ας ελπίσουμε ότι η υπερβολική δόση «συμβατικών φαρμάκων» (τύπωμα νέων χρημάτων χωρίς αντίκρισμα) που δόθηκε στον σοβαρά πάσχοντα παγκόσμιο ασθενή (ήδη σήμερα αποκαλύφθηκε στη Γερμανία ότι οι τράπεζες της έχουν επισφάλειες άνω των 800 δις €), θα τον θεραπεύσει, χωρίς να τον οδηγήσει ανεπιστρεπτί στο θάνατο.



2ο στάδιο: Ολοκληρωτική απώλεια της εμπιστοσύνης όλων των συναλλασσομένων μεταξύ τους. Δηλαδή των καταναλωτών προς τις τράπεζες και αντίστροφα, των τραπεζών μεταξύ τους, των κρατών προς τις τράπεζες, των κρατών μεταξύ τους και ούτω καθ’ εξής.



Αυτό που σωστά βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα (G20, G7, δηλώσεις προβεβλημένων ατόμων, χαμόγελα αισιοδοξίας των πολιτικών κλπ), δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία μεγάλη και συντονισμένη προσπάθεια για να μη συμβεί το μοιραίο: ο πανικός δηλαδή και η εξάπλωση του, για τον οποίο δεν υπάρχει απολύτως κανένα οικονομικό φάρμακο.

Σε κάθε περίπτωση, αυτοί που στην πραγματικότητα διατηρούν το σύστημα σήμερα σε ισορροπία είναι οι απλοί άνθρωποι, οι οποίοι δεν κατευθύνθηκαν μαζικά στις τράπεζες, για να αποσύρουν προστατεύοντας τις οικονομίες τους. Αντίθετα με αυτούς, οι ίδιες οι τράπεζες έπαψαν να δανείζουν ακόμη και τις συναδέλφους τους, προτιμώντας να αφήνουν τα χρήματα τους κατατεθειμένα στις κεντρικές τράπεζες για σιγουριά – παρά το ότι ενισχύθηκαν τα μέγιστα από τα κράτη. Δυστυχώς, πάντοτε κατά την άποψη μας, αυτοί οι «απλοί άνθρωποι» που σήμερα στηρίζουν το παγκόσμιο σύστημα, θα είναι οι ίδιοι που θα κληθούν να πληρώσουν, στη θέση αυτών που το λήστεψαν (με αύξηση της φορολογίας, φοροεπιδρομές κλπ).



3ο στάδιο: Υποτίμηση των νομισμάτων (αφού συνήθως έχει προηγηθεί η αθρόα εκτύπωση νέων), αύξηση των επιτοκίων για να προσελκυσθούν καταθέσεις, μεγάλη κάμψη της πραγματικής οικονομίας (δεν γίνονται επενδύσεις λόγω μειωμένης ζήτησης και ζημιογόνων τιμών πώλησης), υψηλή ανεργία, μείωση της φορολογικής βάσης λόγω περιορισμού του ΑΕΠ, εξ αυτής μείωση των δημοσίων επενδύσεων και δαπανών (κοινωνικό κράτος) κλπ. Στη συνέχεια επαναλαμβάνεται το πρώτο στάδιο με αυξημένη ένταση («σπειροειδής» κύκλος) κ.ο.κ.



Ο σπειροειδής (φαύλος) κύκλος μπορεί να ξεκινήσει από οποιοδήποτε από τα τρία βασικά στάδιά του (για παράδειγμα, σε ένα κράτος από την απώλεια εμπιστοσύνης στο νόμισμα του – 3ο στάδιο), ενώ σήμερα άρχισε από τις Η.Π.Α. και τους καταναλωτές της, από το 1ο στάδιο. Όταν πράγματι ξεκινήσει, είναι πολύ δύσκολο να σταματήσει η φορά του - πόσο μάλλον να αντιστραφεί, αφού σε κάθε στάδιο που ακολουθεί το προηγούμενο (στριφογυρίζει συνεχώς κατά κάποιον τρόπο), γίνεται όλο και πιο καταστροφικός (ανίατος).



Ποια είναι όμως η γενεσιουργός αιτία της σημερινής χρηματοοικονομικής κρίσης, η οποία αυτή τη φορά δεν εμφανίσθηκε σε μία σχετικά μικρή χώρα, όπως κάποτε στην Ταϊλάνδη ή στη Βραζιλία, αλλά στη μεγαλύτερη Οικονομία του πλανήτη;

Κατά την άποψη μας, είναι η εμφάνιση του ιού του «ετεροβαρούς ρίσκου» («ηθικός κίνδυνος» στην οικονομική θεωρία - ένας όρος προερχόμενος από τις ασφάλειες), σε μία εξαιρετικά εξελιγμένη του παραλλαγή. Για να γίνει περισσότερο κατανοητό όμως, οφείλουμε να το αναλύσουμε από την αρχή.

Η έννοια «ετεροβαρές ρίσκο» που χρησιμοποιούμε εμείς εδώ, αναφέρεται σε οποιαδήποτε κατάσταση, στην οποία ένα πρόσωπο αποφασίζει πόσο ρίσκο θα αναλάβει, ενώ κάποιο άλλο πρόσωπο πληρώνει το κόστος, όταν τα πράγματα δεν εξελιχθούν θετικά και καταλήξουν σε ζημίες.

Εξετάζοντας τη σημερινή χρηματοπιστωτική κρίση από το συγκεκριμένο πρίσμα, θα διαπιστώσουμε αμέσως ότι από το ξεκίνημα της (ενυπόθηκα δάνεια μειωμένης εξασφάλισης στις Η.Π.Α.), η εσφαλμένη αξιολόγηση του «ετεροβαρούς ρίσκου» από τις τράπεζες ήταν εξαιρετικά βαρύνουσα. Με δεδομένο το ότι οι πελάτες των τραπεζών δανείζονταν χρήματα για την «κερδοσκοπική» αγορά ακινήτων, στο 100% της «αγοραίας» αξίας τους (πολλές φορές ακόμη και της μελλοντικής, αφού αναμενόταν η συνεχής αύξηση των τιμών πώλησης τους), χωρίς να συμμετέχουν με δικά τους κεφάλαια και χωρίς να εγγυώνται με άλλους τρόπους (για παράδειγμα με τις καταθέσεις ή με τους μισθούς τους), ο κίνδυνος που ανελάμβαναν ήταν μηδενικός ενώ, αντίθετα, η ευκαιρία μεγάλη.

Από την άλλη πλευρά, όλοι όσοι προωθούσαν τα δάνεια, αμειβόμενοι με ποσοστά «επί των πωλήσεων», χωρίς να είναι υπεύθυνοι για την είσπραξη των τοκοχρεολυσίων, κέρδιζαν σημαντικά ποσά, χωρίς να αναλαμβάνουν τον παραμικρό κίνδυνο. Στη συνέχεια οι τράπεζες, «εμπνευσμένες» από τα αποτελέσματα και «εφευρίσκοντας» τη δυνατότητα της μαζικής πώλησης αυτών των δανείων σε επενδυτικές εταιρείες, επίσης δεν αναλάμβαναν κανένα συνειδητό ρίσκο, έχοντας μόνο ωφέλεια. Οι επενδυτικοί οργανισμοί, ενώνοντας τα πάσης φύσεως δάνεια σε CDOs, δημιουργούσαν «ασφαλή» (μέσω των CDS) και «ποιοτικά» (ΑΑΑ από τις αμειβόμενες επί τούτου εταιρείες «αξιολόγησης») «χρηματοοικονομικά προϊόντα», πουλώντας τα περαιτέρω - έχοντας μόνο ωφέλεια και καθόλου κινδύνους.

Το «ετεροβαρές ρίσκο» έφτασε τελικά στο απόγειο του όταν, οι τελικοί αποδέκτες των δανείων μειωμένης εξασφάλισης (οι τράπεζες δηλαδή που ζήτησαν να εισπράξουν τις δόσεις από τους δανειολήπτες), διαπιστώνοντας ότι δεν ήταν ούτε ασφαλή (δεν μπορούσαν να εισπράξουν τις δόσεις), ούτε ασφαλισμένα (οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν πλήρωναν όλα αυτά που δεν μπορούσαν να πληρώσουν οι δανειολήπτες), αναγκάσθηκαν να τα αποσβέσουν από τους ισολογισμούς τους, εμφανίζοντας ως εκ τούτου τεράστιες ζημίες.

Αμέσως μετά οι τράπεζες, για να καλύψουν τις τεράστιες ζημίες τους, κατέφυγαν στη βοήθεια των κρατών, μεταβιβάζοντας πλέον τον κίνδυνο στους πολίτες τους - χωρίς μάλιστα να αποδέχονται ούτε ευθύνες, ούτε και μειώσεις των αμοιβών των στελεχών τους (Golden Boys). Προφανώς, εμείς οι πολίτες δεν έχουμε τη δυνατότητα να συνεχίσουμε το πιστωτικό «παιχνίδι» τους (να μεταβιβάσουμε δηλαδή την ευθύνη της πληρωμής των ζημιών τους σε κάποιους άλλους), αφού είμαστε ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας (η βάση καλύτερα της μεγαλύτερης οικονομικής «πυραμίδας» τύπου Madoff που δημιούργησε ποτέ ο άνθρωπος).

Από τη στιγμή και μετά που τα κράτη ανέλαβαν τις ευθύνες χωρίς να έχουν καμία ωφέλεια, είτε εθνικοποιώντας τις τράπεζες, είτε με οποιουσδήποτε άλλους τρόπους (Bad Bank κλπ), το «ετεροβαρές ρίσκο» εδραιώθηκε δυστυχώς στο καπιταλιστικό σύστημα, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον του. Αρκεί να παρατηρήσουμε πόσες άλλες επιχειρήσεις ακολούθησαν ή σχεδιάζουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα των τραπεζών (General Motors κλπ), για να καταλάβουμε τη σοβαρότητα του προβλήματος και τον πραγματικό «συστημικό» κίνδυνο που ελλοχεύει πίσω του (όχι τον δήθεν που συνήθως επικαλούμαστε – το υπερβολικό μέγεθος δηλαδή των τραπεζών)


Κατά την άποψη μας, η προοπτική της κατάρρευσης κάποιων μεγάλων τραπεζών δεν είναι η μεγαλύτερη απειλή του συστήματος, αφού υπάρχει μία απλούστατη λύση – η δημιουργία μίας νέας κρατικής τράπεζας σε κάθε χώρα που να εξασφαλίζει τις αποταμιεύσεις των ανθρώπων, χωρίς να είναι απαραίτητη η βοήθεια των όποιων ζημιογόνων ιδιωτικών τραπεζών.

Η μεγαλύτερη απειλή του καπιταλιστικού συστήματος είναι αναμφίβολα η εξάπλωση του «ιού του ετεροβαρούς ρίσκου», ο οποίος φαίνεται αυτή τη στιγμή να έχει ξεπεράσει τα στενά όρια των επιχειρήσεων (τραπεζών, ασφαλειών κλπ), «καταλαμβάνοντας» τα ίδια τα κράτη, στις μεταξύ τους συναλλαγές.

Η αρχή άλλωστε έχει ήδη γίνει όταν, κυρίως μέσω της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας (Fed) και του τότε διοικητή της, ο «ιός» εξήχθηκε στις ευρωπαϊκές και λοιπές τράπεζες – άρα στα ανά τον κόσμο κράτη που εδρεύουν. Οι σημερινές ενέργειες των Η.Π.Α., έτσι όπως υποκειμενικά τις αξιολογούμε (τύπωμα χρημάτων, υποτίμηση του νομίσματος, υπερπληθωρισμός για τη μετατροπή των επισφαλών ενυπόθηκων απαιτήσεων των αμερικανικών τραπεζών σε ασφαλείς, υποτιμητική μείωση των ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους των Η.Π.Α. εις βάρος των δανειστών τους κοκ), συνεχίζουν να μεταφέρουν και μάλιστα επαυξημένο το πρόβλημα διεθνώς.

Στην προκειμένη περίπτωση δηλαδή οι Η.Π.Α., οι οποίες ωφελήθηκαν τα μέγιστα από τον πολλαπλασιασμό των χρημάτων μέσω της διόγκωσης των πιστώσεων (υπερκατανάλωση, αστρονομικές αμοιβές, υπερκέρδη κ.α.), δεν αναλαμβάνουν τον κίνδυνο των εσφαλμένων επιλογών τους, αλλά τον «μοιράζουν» διεθνώς, με τη βοήθεια της οικονομικής και λοιπής ισχύος τους. Γνωρίζοντας φυσικά ότι έχουν γίνει αντιληπτές από τους μέχρι σήμερα «συνεργάτες» τους (Ευρώπη, Κίνα, Ιαπωνία κ.α.), «ανοίγονται» σε καινούργιους, όπως αποδεικνύεται από τα συνεχή ταξίδια του Προέδρου τους (Λατινική Αμερική, Περσία κλπ).

Είμαστε σχεδόν σίγουροι ότι, πολλές άλλες χώρες (Ανατολική Ευρώπη κλπ), ακολουθώντας το παράδειγμα των Αμερικανών, θα προσπαθήσουν με τη σειρά τους να αποφύγουν τα δικά τους προβλήματα, μεταφέροντας τα όπου βρεθεί κατάλληλο έδαφος, ακόμη και με κίνδυνο να απολέσουν την αυτονομία τους (το συναίσθημα της ασφάλειας σήμερα, η επιδίωξη της δηλαδή, είναι ισχυρότερο από αυτό της ελευθερίας). Δυστυχώς, κάποιες άλλες χώρες, όπως η δική μας, οι οποίες δεν έχουν σε καμία περίπτωση αυτά τα χαρακτηριστικά, θα κληθούν να πληρώσουν, με το πρόσχημα πλέον του «ετεροβαρούς ρίσκου», το οποίο θα επικαλεσθούν οι ηγέτιδες δυνάμεις των ευρύτερων διακρατικών ενώσεων.

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/Έφτασε-αλήθεια-το-τέλος-της-κρίσης;-2009042611045/

The capital well is running dry and some economies will wither
The world is running out of capital. We cannot take it for granted that the global bond markets will prove deep enough to fund the $6 trillion or so needed for the Obama fiscal package, US-European bank bail-outs, and ballooning deficits almost everywhere.

Unless this capital is forthcoming, a clutch of countries will prove unable to roll over their debts at a bearable cost. Those that cannot print money to tide them through, either because they no longer have a national currency (Ireland, Club Med), or because they borrowed abroad (East Europe), run the biggest risk of default.

Traders already whisper that some governments are buying their own debt through proxies at bond auctions to keep up illusions – not to be confused with transparent buying by central banks under quantitative easing. This cannot continue for long.

Commerzbank said every European bond auction is turning into an "event risk". Britain too finds itself some way down the AAA pecking order as it tries to sell £220bn of Gilts this year to irascible investors, astonished by 5pc deficits into the middle of the next decade.

US hedge fund Hayman Advisers is betting on the biggest wave of state bankruptcies and restructurings since 1934. The worst profiles are almost all in Europe – the epicentre of leverage, and denial. As the IMF said last week, Europe's banks have written down 17pc of their losses – American banks have swallowed half.

"We have spent a good part of six months combing through the world's sovereign balance sheets to understand how much leverage we are dealing with. The results are shocking," said Hayman's Kyle Bass.

It looked easy for Western governments during the credit bubble, when China, Russia, emerging Asia, and petro-powers were accumulating $1.3 trillion a year in reserves, recycling this wealth back into US Treasuries and agency debt, or European bonds.

The tap has been turned off. These countries have become net sellers. Central bank holdings have fallen by $248bn to $6.7 trillion over the last six months. The oil crash has forced both Russia and Venezuela to slash reserves by a third. China let slip last week that it would use more of its $40bn monthly surplus to shore up growth at home and invest in harder assets – perhaps mining companies.

The National Institute for Economic and Social Research (NIESR) said last week that since UK debt topped 200pc of GDP after the Second World War, we can comfortably manage the debt-load in this debacle (80pc to 100pc). Variants of this argument are often made for the rest of the OECD club.

But our world is nothing like the late 1940s, when large families were rearing the workforce that would master the debt. Today we face demographic retreat. West and East are both tipping into old-aged atrophy (though the US is in best shape, nota bene).

Japan's $1.5 trillion state pension fund – the world's biggest – dropped a bombshell this month. It will start selling holdings of Japanese state bonds this year to cover a $40bn shortfall on its books. So how is the Ministry of Finance going to fund a sovereign debt expected to reach 200pc of GDP by 2010 – also the world's biggest – even assuming that Japan's industry recovers from its 38pc crash?

Japan is the first country to face a shrinking workforce in absolute terms, crossing the dreaded line in 2005. Its army of pensioners is dipping into the collective coffers. Japan's savings rate has fallen from 14pc of GDP to 2pc since 1990. Such a fate looms for Germany, Italy, Korea, Eastern Europe, and eventually China as well.

So where is the $6 trillion going to come from this year, and beyond? For now we must fall back on the Fed, the Bank of England, and fellow central banks, relying on QE (printing money) to pay for our schools, roads, and administration. It is necessary, alas, to stave off debt deflation. But it is also a slippery slope, as Fed hawks keep reminding their chairman Ben Bernanke.

Threadneedle Street may soon have to double its dose to £150bn, increasing the Gilt load that must eventually be fed back onto the market. The longer this goes on, the bigger the headache later. The Fed is in much the same bind. One wonders if Mr Bernanke regrets saying so blithely that Washington can create unlimited dollars "at essentially no cost".

Hayman Advisers says the default threat lies in the cocktail of spiralling public debt and the liabilities of banks – like RBS, Fortis, or Hypo Real – that are landing on sovereign ledger books.

"The crux of the problem is not sub-prime, or Alt-A mortgage loans, or this or that bank. Governments around the world allowed their banking systems to grow unchecked, in some cases growing into an untenable liability for the host country," said Mr Bass.

A disturbing number of states look like Iceland once you dig into the entrails, and most are in Europe where liabilities average 4.2 times GDP, compared with 2pc for the US. "There could be a cluster of defaults over the next three years, possibly sooner," he said.

Research by former IMF chief economist Ken Rogoff and professor Carmen Reinhart found that spasms of default occur every couple of generations, each time shattering the illusions of bondholders. Half the world succumbed in the 1830s and again in the 1930s.

The G20 deal to triple the IMF's
fire-fighting fund to $750bn buys time for the likes of Ukraine and Argentina. But the deeper malaise is that so many of the IMF's backers are themselves exhausting their credit lines and cultural reserves.

Great bankruptcies change the world. Spain's defaults under Philip II ruined the Catholic banking dynasties of Italy and south Germany, shifting the locus of financial power to Amsterdam. Anglo-Dutch forces were able to halt the Counter-Reformation, free northern Europe from absolutism, and break into North America.

Who knows what revolution may come from this crisis if it ever reaches defaults. My hunch is that it would expose Europe's deep fatigue – brutally so – reducing the Old World to a backwater. Whether US hegemony remains intact is an open question. I would bet on US-China condominium for a quarter century, or just G2 for short.

http://www.telegraph.co.uk/finance/comment/ambroseevans_pritchard/5220118/The-capital-well-is-running-dry-and-some-economies-will-wither.html

Finally, The Mainstream Media 'Get it'....
I have already published two posts recently, but could not resist a further post. I have been reading the Sunday editions and it has become apparent that the mainstream media is finally waking up. The Darling budget has finally persuaded the commentariat of the profound difficulty with which the UK is confronted.

Regular readers can now see many of the views I have long been expressing starting to be mirrored in the press - and it does not make happy reading. Despite this, I read the views with a grim satisfaction. It is not the satisfaction of seeing others coming to share my views, but the satisfaction that the first step in fixing the economy is the recognition of the nature and severity of the problem. With the mainstream media finally confronting the reality of the situation it is quite possible that the politicians will have to start to respond with real plans to address the underlying problems.

One example comes from Ambrose Evans-Pritchard in the Telegraph. He is recognising the impossibility of the funding of so many huge government deficits around the world. He points out that many of the previous supporters of Western debt are now turning off the taps, and that the level of debt raising was in any case increasingly impossible. Perhaps the most interesting comment he makes is as follows:
Traders already whisper that some governments are buying their own debt through proxies at bond auctions to keep up illusions – not to be confused with transparent buying by central banks under quantitative easing. This cannot continue for long.
I have long suspected that this has been a part of how the debt has continued to be purchased. When I pressed the Bank of England on the subject of quantitative easing, one of the questions I asked was for them to confirm that they would not be using proxies to purchase bonds in debt auctions (they confirmed that they would not). However, the impossibility of funding such massive debt has kept me questioning how the government might be intervening, and I have recently been trying to find sources for who is buying the gilts at the moment (to no avail). If Ambrose is correct, the government is intervening in the auctions, and my guess that the government is using banks effectively under state control to buy the debt may well be correct.

Perhaps the most vocal in the criticism is another Telegraph commentator, Liam Halligan. His latest article is almost a mirror of my posting on the budget. For example, he notes that the budget does not acknowledge the many forms of off-balance sheet borrowing, and also adds that the bank bailouts are not included:


Remember, also, the hundreds of billions of pounds of off-balance sheet liabilities – not least the bill for public-sector pensions and the utterly dishonest private finance initiative.

For all these reasons, even Darling's outlandish borrowing totals are just the start of the Government's extra debts. Oh – and by the way, much of the cost of the massive bank rescues isn't in these numbers either. The Budget fine print claims officials "haven't yet been able to calculate their impact […] on public sector net debt".

So these borrowing estimates can only rise – as they have after every Labour Budget since 2001. Already, debt service is the fourth biggest item on the Government's balance sheet. Soon we'll be spending more public money on interest payments than on schools and universities combined.

As a final example from the Telegraph, Tracy Corrigan, details the retreat of investors from the UK gilts market:


At least the recently introduced policy of quantitative easing, designed to boost the economy, is helping to support gilt prices. But for how long? The scale of the Bank of England's purchase of gilts under this programme – it is buying £75bn and could return for the same again, if it decides the economic case merits it – is having a powerful effect on the market. But that will be, by definition, relatively short-lived, and at some point that spending, too, will have to be financed.

For the moment, the Bank of England's bulk buying is covering up another unpalatable truth. Other investors are not quite so keen to get involved.

Although UK pension funds hold gilts, they aren't buying much at the moment. Overall, UK fund managers were net sellers last year, and the recession causing lower dividend income this year means they will have less new money to invest anyway. Banks have been buyers, partly to meet new requirements to hold liquid assets, but they now largely have what they need.

Of course, the elephant in the room in regards to the quantitative easing is that, at some point, the gilts being purchased by the Bank of England must be sold back into the market. This will need to be done at a time when investor confidence is diminishing (or disappeared), and the issuance of new debt by the government is exploding. From the FT, there is a leading article which expresses cautious concern over whether the government can continue to finance debt:


Which, of course, is the trick. At the moment, the UK government has little trouble finding lenders, but this can stop on short notice. If gilt investors began to doubt its commitment or ability to close the deficit, the market’s willingness to refinance UK sovereign debt could come to a sudden halt. The government must pre-empt perilously self-fulfilling doubts before it is too late.

Retaining market confidence calls for plausibility: this government must shed its reputation for overly optimistic forecasts. It must also try to avoid the need to roll over a large amount of debt at any one time. The plan to complement auctions with organised syndicates of lenders is a good one. So is the substitution of medium-term bonds for the shortest maturities in sovereign debt issuance. Puzzlingly, however, the government has not increased the share of the longest maturities, despite pension fund demand for more such paper.
These steps, although sensible, do not guarantee safety. Like its biblical namesake, economic original sin differs from ordinary sins: whether you are guilty of it is largely outside your control. Nonetheless, the UK government’s only hope is to stick to the straight and narrow
Willem Buiter likewise expresses concerns in his blog at the FT, although he is broadly positive about the budget:
If the necessary fiscal tightening is not forthcoming because different groups and vested interests are engaged in a war of attrition aimed at shifting the fiscal burden to the other guy, markets could easily panic and Britain could face an emerging market-style “sudden stop”, with the rest of the world withholding financing from its public and private sectors.

To forestall the occurrence of a triple crisis (banking, sterling and sovereign debt), it would behove the UK to apply for an IMF Flexible Credit Line (FCL). Unfortunately, the criteria for qualifying for an FCL arrangement include “ . . . (iv) a reserve position that is relatively comfortable . . . ; (v) sound public finances, including a sustainable public debt position; . . . (vii) the absence of bank solvency problems that pose an immediate threat of a systemic banking crisis; (viii) effective financial sector supervision.” It is questionable whether criteria (iv) and (v) are met. Criteria (vii) and (viii) are obviously not met. In addition, with a £175bn annual borrowing requirement for the next couple of years, the measly $240bn or so the IMF currently has at its disposal is unlikely to make much of a difference.

One of the interesting points is that the IMF is no longer seen as an option to bail out the UK. Quite simply, the demands of the UK are seen as too great for IMF funding, and the possibility of the IMF being a safety net looks increasingly dubious. As it is, the IMF is already confronting problems in raising cash to fund its operations.....

Meanwhile the Wall Street Journal is also expressing the view that there are increasing concerns in markets over the ability of the government to finance their borrowing:
The plunge [in output] raised fresh concerns about the U.K.'s ability to handle the mounting costs of its financial and economic bailouts. Compared with a year earlier, the U.K. economy shrank by 4.1%. That cast doubt on an official projection this week that the economy will contract by only 3.5% in 2009 and rebound quickly enough to help the government get its stretched finances under control.
Even the Times is now accepting that we might have reached the limits, and that a funding crisis looms. I have highlighted the point that is tucked away in their leading article today:
For the people of Britain, the consequences of that imprudence will be with us for many years. It will take nearly a decade to get public borrowing to acceptable levels – if the markets allow us that long – and until the 2030s to get government debt back to the 40% “ceiling”. Whoever wins the general election, we can look forward to years of austerity and tax rises.
From the Independent we have another allusion to the problems of financing the government's profligacy (I have again highlighted the point):
There are fundamental questions that all our political leaders – at least those with serious designs on power – need to answer. What services do we want the state to provide? And what can Britain, as a nation reliant on the confidence of international investors, afford?
One of the exceptions to the increasingly gloomy views on the UK Economy is the Guardian, which still sees relatively upbeat commentary. As one example, Ashley Seager has the following to say:


So where is the economy especially weak? Everywhere, it seems. Manufacturing suffered its biggest quarterly fall since records began in 1948, driven by a 50% annual drop in car output, while the much bigger services sector saw the biggest drop since 1979.

Still, there was one bright spot in separate data from the Office for National Statistics that showed an unexpected rise in retail sales in March, driven by higher clothing and food sales. Is that enough to help pull us out of recession? No chance.

At some point, though, the Bank of England's record interest rate cuts, its £75bn of new money for the economy, combined with Darling's recent tax cuts and the big fall in sterling should put the economy back on an even keel. Today's GDP figures, though, suggest that the battle is far from won.

It seems that he actually believes that it is possible to turn the problems around with interest rates and printing money, but such delusions are increasingly on the retreat. Another similar positive outlook comes from Krugman at the New York Times, who is also positive about the policy of printing money:
So I’m actually fairly hopeful about Britain; right now, the fact that it’s not on the euro is serving it well.
Despite the remaining optimists, there can be little doubt that there is a growing perception amongst the mainstream media that the UK is in very, very serious trouble, and increasing concerns about whether the UK can actually continue to support the proposed levels of borrowing and spending.

I think that, over the coming weeks, there will be considerable interest in gilt auctions, and I would guess that many analysts will looking for cracks in the government financing of debt or the possibility of a gilt strike. Alongside this, there will also be major question marks over the value of the £GB.....

Interesting days are ahead, and increasingly worrying times.

http://cynicuseconomicus.blogspot.com/2009/04/finally-mainstream-media-get-it.html

The Dead Cat Bounce
by Nouriel Roubini
Mild signs that the rate of economic contraction is slowing in the United States, China, and other parts of the world have led many economists to forecast that positive growth will return to the US in the second half of the year, and that a similar recovery will occur in other advanced economies. The emerging consensus among economists is that growth next year will be close to the trend rate of 2.5%.

Investors are talking of “green shoots” of recovery and of positive “second derivatives of economic activity” (continuing economic contraction is the first, negative, derivative, but the slower rate suggests that the bottom is near). As a result, stock markets have started to rally in the US and around the world. Markets seem to believe that there is light at the end of the tunnel for the economy and for the battered profits of corporations and financial firms.

This consensus optimism is, I believe, not supported by the facts. Indeed, I expect that while the rate of US contraction will slow from -6% in the last two quarters, US growth will still be negative (around -1.5 to -2%) in the second half of the year (compared to the bullish consensus of +2%). Moreover, growth next year will be so weak (0.5 to 1%, as opposed to the consensus of 2% or more) and unemployment so high (above 10%) that it will still feel like a recession.

In the euro zone and Japan, the outlook for 2009 and 2010 is even worse, with growth close to zero even next year. China will have a more rapid recovery later this year, but growth will reach only 5% this year and 7% in 2010, well below the average of 10% over the last decade.

Given this weak outlook for the major economies, losses by banks and other financial institutions will continue to grow. My latest estimates are $3.6 trillion in losses for loans and securities issued by US institutions, and $1 trillion for the rest of the world.

It is said that the International Monetary Fund, which earlier this year revised upward its estimate of bank losses, from $1 trillion to $2.2 trillion, will announce a new estimate of $3.1 trillion for US assets and $0.9 trillion for foreign assets, figures very close to my own. By this standard, many US and foreign banks are effectively insolvent and will have to be taken over by governments. The credit crunch will last much longer if we keep zombie banks alive despite their massive and continuing losses.

Given this outlook for the real economy and financial institutions, the latest rally in US and global stock markets has to be interpreted as a bear-market rally. Economists usually joke that the stock market has predicted 12 out of the last nine recessions, as markets often fall sharply without an ensuing recession. But, in the last two years, the stock market has predicted six out of the last zero economic recoveries – that is, six bear market rallies that eventually fizzled and led to new lows.

The stock market’s latest “dead cat bounce” may last a while longer, but three factors will, in due course, lead it to turn south again. First, macroeconomic indicators will be worse than expected, with growth failing to recover as fast the consensus expects.

Second, the profits and earnings of corporations and financial institutions will not rebound as fast as the consensus predicts, as weak economic growth, deflationary pressures, and surging defaults on corporate bonds will limit firms’ pricing power and keep profit margins low.

Third, financial shocks will be worse than expected. At some point, investors will realize that bank losses are massive, and that some banks are insolvent. Deleveraging by highly leveraged firms – such as hedge funds – will lead them to sell illiquid assets in illiquid markets. And some emerging market economies – despite massive IMF support – will experience a severe financial crisis with contagious effects on other economies.

So, while this latest bear-market rally may continue for a bit longer, renewed downward pressure on stocks and other risky assets is inevitable.

To be sure, much more aggressive policy action (massive and unconventional monetary easing, larger fiscal-stimulus packages, bailouts of financial firms, individual mortgage-debt relief, and increased financial support for troubled emerging markets) in many countries in the last few months has reduced the risk of a near depression. That outcome seemed highly likely six months ago, when global financial markets nearly collapsed.

Still, this global recession will continue for a longer period than the consensus suggest. There may be light at the end of the tunnel – no depression and financial meltdown. But economic recovery everywhere will be weaker and will take longer than expected. The same is true for a sustained recovery of financial markets.

http://www.project-syndicate.org/commentary/roubini12

Τι φοβούνται οι Βρετανοί τραπεζίτες
Ενα εφιαλτικό σενάριο κατατρύχει τους αξιωματούχους της Τράπεζας της Αγγλίας: μία σοβαρή κάμψη της εμπιστοσύνης των ξένων επενδυτών, που δεν θα επέτρεπε στην κυβέρνηση να πωλήσει ομόλογα και θα οδηγούσε σε κατάρρευση της στερλίνας [GBP=X] .

Μία τέτοια εξέλιξη θα έφερνε σε αντιπαράθεση την ανεξάρτητη κεντρική τράπεζα, που είναι αποφασισμένη να διατηρήσει την αξιοπιστία της ως προς το στόχο του πληθωρισμού και μία απελπισμένη κυβέρνηση, που θα ζητούσε να τυπωθεί νέο χρήμα.

Τα σχέδια της κυβέρνησης να δανειστεί φέτος ποσό ίσο με το 12,6% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος και 700 δισ. στερλίνες την επόμενη πενταετία δυσχεραίνουν το έργο της Τράπεζας της Αγγλίας. Η αύξηση του κόστους δανεισμού είναι αναπόφευκτη, γεγονός που σημαίνει ότι η κεντρική τράπεζα δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στο στόχο της για τον πληθωρισμό, χωρίς μία επικίνδυνη επέκταση της πολιτικής της ποσοτικής χαλάρωσης.

Είναι αλήθεια ότι η βρετανική κυβέρνηση δεν αντιμετωπίζει προς το παρόν πρόβλημα στην πώληση κρατικών ομολόγων. Αν και οι σχεδιαζόμενες πωλήσεις ομολόγων αξίας 220 δισ. στερλινών για φέτος είναι τέσσερις φορές υψηλότερες από τη μέση ετήσια έκδοση της προηγούμενης δεκαετίας, η βρετανική κυβέρνηση εκτιμά ότι μπορεί να στηριχθεί στην ισχυρή ζήτηση από αρκετές πηγές και όχι μόνο από την Τράπεζα της Αγγλίας, η οποία αναμένεται να «μαζέψει» ομόλογα ύψους 75 δισ. στερλινών από τη δευτερογενή αγορά.

Οι βρετανικές τράπεζες θα αναγκαστούν επίσης να αγοράσουν κρατικά ομόλογα δισεκατομμυρίων στερλινών στο πλαίσιο των νέων κανόνων ρευστότητας.

Παρ' όλ' αυτά υπάρχει ένα στοιχείο που προκαλεί ανησυχία. Καταρχήν οι εκδόσεις 74 δισ. στερλινών, με ορίζοντα ωρίμανσης τα επόμενα επτά χρόνια. Οι περσινές εκδόσεις προσέθεσαν 55 δισ. στερλίνες χρέος με ημερομηνία ωρίμανσης ανάμεσα από το 2011 έως το 2015- μία περίοδο κατά την οποία η κυβέρνηση θα δανειστεί περισσότερο από 5% του ΑΕΠ και η κεντρική τράπεζα θα προσπαθεί να απαλλαγεί από τα κρατικά ομόλογα, που θα έχει αγοράσει φέτος στο πλαίσιο της πολιτικής ποσοτικής χαλάρωσης.

Η άρνηση της κυβέρνησης να παρουσιάσει ένα αξιόπιστο πρόγραμμα μείωσης του δημόσιου δανεισμού αφήνει ουσιαστικά την Τράπεζα της Αγγλίας στο έλεος ξένων επενδυτών, που στα τέλη του περασμένου έτους είχαν στα χέρια τους το 35% των κρατικών ομολόγων.

http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/04/25/1656475.htm

IMF chief deems Alistair Darling's figures over-optimistic Μαγειρέματα του προυπολογισμού και στη Μεγάλη Βρετανία...
The managing director of the International Monetary Fund has raised doubts over the validity of Alistair Darling's Budget forecasts this week, declaring that the figures may have been intentionally over-optimistic.
http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/recession/5225422/IMF-chief-deems-Alistair-Darlings-figures-over-optimistic.html

Δεν θα επιστρέψουμε στην ανάκαμψη το 2010
Η παγκόσμια οικονομία παραμένει ανίσχυρη, χωρίς σημαντικές ενδείξεις βελτίωσης. Ορισμένοι αναλυτές αρχίζουν να παραδέχονται πως δεν θεωρούν βέβαιη την επάνοδο σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης το 2010. Αυτό συνάδει με την εκτίμησή μας για μια ανάκαμψη σχήματος L (ραγδαία ύφεση σε πρώτη φάση που ακολουθείται από μια παρατεταμένη περίοδο στασιμότητας και αργής ανάκαμψης). Oπως και η παγκόσμια οικονομία, η αμερικανική εμφανίζεται σε χειρότερη κατάσταση από αυτό που φαινόταν πριν από δύο μήνες. Παράλληλα, η ανησυχία για την αξιοπιστία του χρηματοπιστωτικού συστήματος περιορίζει τη δυνατότητα των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων να προσφέρουν την απαιτούμενη πίστωση. Αναμένεται, έτσι, κύμα πτωχεύσεων και αναδιαρθρώσεων χρέους στις ΗΠΑ και σε όλον τον κόσμο. Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που η ανάκαμψη θα είναι αργή σε σύγκριση με παλαιότερες κρίσεις.

Η κυβέρνηση Ομπάμα έχει εστιάσει την αντίδρασή της σε τρεις τομείς: στον χρηματοπιστωτικό κλάδο, στην πραγματική οικονομία και στη νομισματική πολιτική. Σε ό,τι αφορά τις τράπεζες, έχουν διαγράψει εκατοντάδες δισ. δολαρίων, αλλά επικρατεί ανησυχία ότι θα αναγκασθούν να διαγράψουν εκατοντάδες επιπλέον δισ. ή ακόμη και τρισ. δολάρια, καθώς τα τοξικά στοιχεία του ενεργητικού τους εξακολουθούν να χάνουν σε αξία.

Δεδομένου ότι τα στοιχεία ενεργητικού των τραπεζών επηρεάζονται από τις μακροοικονομικές συνθήκες, είναι δύσκολο -αν όχι αδύνατον- να τεθεί όριο στις ζημίες τους όσο επικρατεί αβεβαιότητα περί του πόσο παρατεταμένη και σοβαρή θα είναι η ύφεση. H κυβέρνηση Ομπάμα ουσιαστικά επιμένει πως τα θεμέλια των τραπεζών είναι υγιή και εξακολουθεί να τους παρέχει όσα κεφάλαια χρειάζονται για να εξακολουθήσουν να λειτουργούν.

Σε ό,τι αφορά την πραγματική οικονομία, είναι ιδιαίτερα ενοχλητικό ότι οι προβλέψεις αναθεωρούνται προς τα κάτω κάθε μήνα. Η δέσμη μέτρων που αποφάσισε η κυβέρνηση τον Φεβρουάριο μάλλον θα βοηθήσει, αλλά είναι πολύ μικρή συγκρινόμενη με το πρόβλημα. Ουσιαστικά το πακέτο ανέρχεται σε 700 δισ. δολάρια, μεγάλο μέρος των οποίων αφορά φοροαπαλλαγές αβέβαιης αποτελεσματικότητας. Iσως αντισταθμίσει κάπως τη ζήτηση του ιδιωτικού τομέα, αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε πως θα αντιστρέψει την πορεία της οικονομίας. Ως προς τη νομισματική πολιτική, μέχρι τα τέλη του 2008 πρωταρχικός ρόλος της Fed ήταν να παρέχει ρευστότητα με τη μορφή βραχυπρόθεσμου δανεισμού στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Η πρόσφατη απόφασή της να αγοράσει μακροπρόθεσμα ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου ισοδυναμεί με νέα προσέγγιση στη δημιουργία χρήματος. Ενδέχεται, έτσι, να δημιουργήσει ήπιο πληθωρισμό αποτρέποντας τον αποπληθωρισμό. Ενδέχεται, όμως, και να οδηγήσει τον πληθωρισμό σε επίπεδα υψηλότερα από τα προβλεπόμενα.

Για όλους αυτούς τους λόγους, εξακολουθούμε να μην βλέπουμε με ποιο μηχανισμό μπορεί να αντιστραφεί η πτωτική πορεία της οικονομίας. Στο ίδιο πλαίσιο, ερμηνεύουμε την πρόσφατη άνοδο των χρηματιστηρίων ως ένδειξη επιβράδυνσης του ρυθμού της ύφεσης: δεν υποδηλώνει, όμως, απαραιτήτως ότι επίκειται ραγδαία ανάκαμψη.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_26/04/2009_312266

Μπορεί το ΔΝΤ να σώσει τον κόσμο;
Η μονοκρατορία των ΗΠΑ έχει παρέλθει και η Δύση δεν αισθάνεται πολύ καλά. Ειδικά όταν το κέντρο βάρους της παγκόσμιας οικονομίας μετατίθεται όλο και περισσότερο προς τις αναδυόμενες οικονομίες. Το ηλικίας 65 ετών Διεθνές Νομισματικό Ταμείο φτιάχτηκε με γνώμονα την ηγεμονία των ΗΠΑ. Η μετάλλαξη όμως του καπιταλισμού που πυροδοτήθηκε από την πρωτοφανή χρηματοπιστωτική κρίση που διέλυσε το τραπεζικό σύστημα της Δύσης, έχει προκαλέσει τριγμούς στα κοινωνικά θεμέλια όλων των οικονομιών.

Αναζητώντας τη νέα παγκόσμια οικονομική τάξη που ταιριάζει, φυσικά, στον αμερικανικό καπιταλισμό, το πανίσχυρο American Enterprise Institute στην Ουάσιγκτον επέλεξε να εντάξει στο πλαίσιο της εαρινής συνόδου του Διεθνούς Νομισματικού Tαμείου, ειδική διάσκεψη με θέμα: «Μπορεί το ΔΝΤ πραγματικά να Σώσει τον Κόσμο;» Οι εργασίες της συνόδου του ΔNT και της Παγκόσμιας Tράπεζας πραγματοποιήθηκαν το τρέχον Σαββατοκύριακο, στην έδρα τους στην Ουάσιγκτον.

Oμως, το σοκ που προκάλεσε η «μαύρη» έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου «Global Financial Stability», που δόθηκε στη δημοσιότητα την Τετάρτη εν όψει της συνόδου, προειδοποιώντας για τα πελώρια ρήγματα στις τράπεζες και τις δυσοίωνες προβλέψεις βαθιάς συρρίκνωσης της παγκόσμιας οικονομίας για πρώτη φορά από το 1945, προκάλεσε κατάθλιψη στους πάντες.

Το ΔΝΤ επισημαίνει στην έκθεσή του ότι οι απώλειες στο διεθνές τραπεζικό σύστημα από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση προσεγγίζουν πλέον το αστρονομικό ποσό των 4,1 τρισ. δολαρίων, και από αυτά περίπου τα 2,7 τρισ. δολάρια αφορούν τις ζημιές των αμερικανικών τραπεζών και το 1,19 τρισ. δολάρια των τραπεζών της Δυτικής Ευρώπης. Ολοι οι προηγούμενοι υπολογισμοί του ΔΝΤ για τις ζημιές των τραπεζών έχουν ξεφτίσει. Μόλις τον Ιανουάριο είχαν υπολογισθεί στα 2,2 τρισ. δολάρια και τον περασμένο Οκτώβριο στο 1,4 τρισ. δολάρια. Η θύελλα που ξεκίνησε από τις ΗΠΑ όταν έσκασαν τα διαβόητα subprime στεγαστικά δάνεια υψηλού ρίσκου της αγοράς κατοικίας και τα «τοξικά» ομόλογα, προκαλώντας παγκόσμια πιστωτική ασφυξία, διέλυσαν το τραπεζικό σύστημα.

Η παγκόσμια οικονομία διανύει τη μεγαλύτερη κρίση από το «κραχ» της δεκαετίας του 1930. Οι «20» ισχυροί του πλανήτη, που συναντήθηκαν στο Λονδίνο στις 2 Απριλίου, με σκοπό τη λήψη συντονισμένων μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης, απλώς, υποσχέθηκαν συνολικώς 1,1 τρισ. δολάρια στο ΔΝΤ. Οταν οι στρατιές των ανέργων αυξάνονται κατά εκατομμύρια μήνα με τον μήνα, οι νέοι πόροι, τους οποίους το G20 υποσχέθηκε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αποτελούν τη μοναδική απόφαση. Ομως, ποιος θα δώσει το χρήμα; Υπάρχει ανησυχία για την επιτυχία του εγχειρήματος. Η απόφαση αυτή των «20» για την ενίσχυση του ΔΝΤ μπορεί να πιστωθεί στην κυβέρνηση Ομπάμα και ειδικά στον υπουργό Οικονομικών Τίμοθι Γκάιτνερ, ο οποίος το είχε αναλάβει. Οι πενιχροί πόροι που διαθέτει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αυξάνονται κατά 500 δισ. στα 750 δισ. δολάρια (40 από την Κίνα, 100 από την Ε.Ε., 100 από την Ιαπωνία και τα υπόλοιπα από τις ΗΠΑ). Επίσης, συμφωνήθηκε η χορήγηση 250 δισ. δολαρίων προς το ΔΝΤ σε γραμμές πίστωσης προς χώρες-μέλη.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, επίσης, εκτιμά στην έκθεσή του ότι η κατάσταση είναι δεινή στην Ιαπωνία, στη Βρετανία, στην Ιρλανδία, στη Ρωσία, στην Τουρκία, στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, τις χώρες της Βαλτικής... και προβλέπει ότι θα επιδεινωθεί περαιτέρω! Η Eυρωζώνη θα βιώσει δραματική συρρίκνωση με πτώση άνευ προηγουμένου του ΑΕΠ κατά 4,2% το τρέχον έτος και νέα ύφεση του χρόνου και σοκαριστική αύξηση της ανεργίας στο 10,1% φέτος και στο 11,5% του χρόνου. Το ΔΝΤ καλεί τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να λάβουν πρόσθετα μέτρα, ενώ προειδοποιεί την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) να μειώσει τα επιτόκια. Αντίθετα, οι προβλέψεις του είναι επιεικείς για τις ΗΠΑ, απ’ όπου ξεκίνησε η εφιαλτική κρίση.

Και να φαντασθείτε ότι οι «φαιδροί» αυτοί κύριοι του ΔΝΤ έχουν αναθεωρήσει δυσμενώς τις προβλέψεις τους τρεις φορές από τις αρχές του έτους. Μόλις ένα μήνα πριν, το ΔΝΤ προέβλεπε ρυθμούς ανάπτυξης για την παγκόσμια οικονομία της τάξεως του 0,5% για φέτος και 3% για το 2010. Τώρα εξαναγκάστηκε να υποβαθμίσει κατακόρυφα τις προηγούμενες εκτιμήσεις του προβλέποντας συρρίκνωση της παγκόσμιας οικονομίας για πρώτη φορά από το 1945 κατά 1,3% το τρέχον έτος και μηδαμινή ανάκαμψη του χρόνου.

Nαι, είναι προσφιλές θέμα να ειρωνεύεσαι τα δολάρια του ΔNT. H στήλη έχει διαπρέψει σ’ αυτό. Oντως, όμως, είναι σωτηρία για οικονομίες και λαούς που υποφέρουν. Φυσικά οι χώρες με τις πληγείσες οικονομίες «υποθηκεύουν» την οικονομική ανεξαρτησία τους, αποδεχόμενες την επιβολή σκληρών όρων από το Διεθνές Nομισματικό Tαμείο. Αλλά οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης θα δεχτούν ουσιαστική βοήθεια και αυτό αποτρέπει τις καταρρεύσεις των οικονομιών τους (πράγμα που ευνοεί και τις ελληνικές τράπεζες ή επιχειρήσεις που έχουν επενδύσει εκεί).

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100134_26/04/2009_312289

Ζητούνται 500 δισ. δολάρια
Ομόλογα εκδίδει το ΔΝΤ για να χρηματοδοτήσει το δανειοδοτικό του πρόγραμμα
συγκεντρώσει γρήγορα τα απαραίτητα κεφάλαια για ένα νέο πρόγραμμα δανεισμού ύψους 500 δισ. δολαρίων, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) αποφάσισε να εκδώσει για πρώτη φορά στην ιστορία του ομόλογα.

Αγοραστές των συγκεκριμένων ομολόγων αναμένεται κυβερνήσεις των αναδυόμενων οικονομιών, όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Βραζιλία και η Ινδία. Τα ομόλογα θα πρέπει να αποπληρωθούν σε ένα με δύο χρόνια.

Το ΔΝΤ έχει εδώ και δεκαετίες την καταστατική δυνατότητα της έκδοσης ομολόγων, αλλά δεν την έχει χρησιμοποιήσει έως τώρα, προκειμένου να αποφύγει το βραχυπρόθεσμο δανεισμό.

Η επιλογή του να προχωρήσει τώρα σε αυτήν την κίνηση, έχει να κάνει με τη διεθνή κρίση και τις πολιτικές ισορροπίες στο εσωτερικό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση πιέζουν για τη γρήγορη ενεργοποίηση του δανειοδοτικού προγράμματος των 500 δισεκατομμυρίων δολαρίων, προκειμένου να στηριχθούν οι ευάλωτες στην κρίση οικονομίες.

Εντούτοις, χώρες όπως η Κίνα και η Βραζιλία πιέζουν να αυξηθεί η δύναμή τους σε ψήφους εντός του ΔΝΤ προκειμένου να συμμετάσχουν στη χρηματοδότηση του προγράμματος αυτού.

Η Κίνα για παράδειγμα, όπως σημειώνουν οι Times της Νέας Υόρκης, διαθέτει μόνο των 3,78% των ψήφων στο ΔΝΤ αλλά καλείται να συνεισφέρει ποσό που αντιστοιχεί στο 8% του δανειοδοτικού προγράμματος

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1007809&lngDtrID=251

China's GDP to overtake U.S. by early 2020s, says analyst
Mainland to become world's largest in about a decade, says Deutsche Bank
http://www.marketwatch.com/news/story/Chinas-GDP-overtake-US-early/story.aspx?guid=%7BF82D6566%2DB725%2D4D5F%2DBAA7%2D30F0E5BC7AD3%7D

While foreign exchange is unlikely to be the subject of bold public pronouncements when the world's most powerful finance ministers and central bankers meet Friday in Washington, China's call for the replacement of the U.S. dollar as the world's leading reserve currency is likely to be a hot topic behind closed doors, currency strategists said.
http://www.marketwatch.com/news/story/Chinas-dollar-dump-plan-G7/story.aspx?guid=%7BDFCB68AC%2D8BC2%2D4359%2DA1CA%2D76542EAFBA1E%7D


Ο χρυσός λάμπει στην Κίνα
Σε λιγότερο από έξι χρόνια το Πεκίνο διπλασίασε τα αποθέματά του Διοτί βλέπει το χρυσό ως ένα ασφαλές καταφύγιο στην πολύ πιθανή περίπτωση υποτίμησης του δολλαρίου, που τώρα κατέχει σε αμύθητες ποσότητες η Κίνα, λόγω των πολιτιών των ΗΠΑ, πο τυπώνουν χρήμα από το πουθενά χωρίς σταματημό...
Η Κίνα προέβη, σιωπηρώς, στο διπλασιασμό των αποθεμάτων της σε χρυσό, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να έχει καταστεί ο πέμπτος μεγαλύτερος κάτοχος του πολύτιμου μετάλλου, σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με στοιχεία που είδαν την Παρασκευή το φως της δημοσιότητας.

Η κίνηση των κινεζικών αρχών δείχνει πως υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις για αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για το χρυσό, ύστερα από σειρά ετών υποβάθμισης του διεθνούς ενδιαφέροντος για το πολύτιμο μέταλλο.
...
Η είδηση θα πυροδοτήσει, ενδεχομένως, μεγάλο ενδιαφέρον μεταξύ των υπολοίπων κεντρικών τραπεζών, ανά τον πλανήτη. «Όταν ο κάτοχος των μεγαλύτερων συναλλαγματικών διαθεσίμων, στην υφήλιο, αποκαλύπτει πως έχει αυξήσει τα αποθέματά του σε χρυσό, και άλλες χώρες θα υποχρεωθούν να εξετάσουν, πιθανώς, πιο προσεκτικά το αν θα συνεχίσουν να διατηρούν περιορισμένες θέσεις στο πολύτιμο μέταλλο», δήλωσε ο Τζον Ρίντ, ο αναλυτής της αγοράς χρυσού της UBS. Η αύξηση των αποθεμάτων χρυσού, από την Κίνα προήλθε, κατά κύριο λόγο, από την εγχώρια παραγωγή και τον εξευγενισμό μετάλλων.

Ωστόσο, η είδηση εγείρει ερωτηματικά όσον αφορά στην πολιτική συσσώρευσης συναλλαγματικών διαθεσίμων που θα ακολουθήσει, στο μέλλον, η κυβέρνηση του Πεκίνου.

Πριν από τη διεξαγωγή της συνόδου κορυφής της ομάδας κρατών της G20, που πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο, νωρίτερα τον Απρίλιο, η Κίνα άφησε να εννοηθεί πως η παγκόσμια εξάρτηση από το δολάριο, ως αποθεματικό νόμισμα, θα πρέπει να μειωθεί.

Το Πεκίνο έχει αρχίσει να απομακρύνεται από το δολάριο, από το 2005, όταν αποδέσμευσε τη συναλλαγματική εξάρτηση του ρένμινμπι από το αμερικανικό νόμισμα και σηματοδότησε, επίσημα, την ελεύθερη διακύμανση της ισοτιμίας του νομίσματός της, έναντι καλαθιού άλλων διεθνών νομισμάτων, αν και τα 2/3 των στοιχείων ενεργητικού που συνεχίζει να διακρατεί, είναι εκπεφρασμένα σε ρήτρα δολαρίου ΗΠΑ, σύμφωνα με τις τελευταίες εκτιμήσεις.

Καθώς το πλεόνασμα του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών και των συναλλαγματικών διαθεσίμων της Κίνας έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, τα τελευταία χρόνια, το Πεκίνο συνεχίσει να αγοράζει τεράστιους όγκους ομολόγων του αμερικανικού δημοσίου, ενώ αυξάνει την αναλογία των αγορών που καταμερίζει για άλλα νομίσματα και για τον χρυσό.

Η συσσώρευση χρυσού από την Κίνα έλαβε χώρα καθώς οι ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες είχαν αρχίσει να μειώνουν, σταδιακά, τις πωλήσεις του πολύτιμου μετάλλου μετά τη συμφωνία, το 1999, που αποσκοπούσε στο να αποτραπεί ο κατακλυσμός της αγοράς μετά την κατάρρευση των τιμών, την οποία πυροδότησε η απόφαση της Βρετανίας να πουλήσει τμήμα των αποθεμάτων της.

«Η ανακοίνωση των κινεζικών αρχών σηματοδοτεί μια ευρεία μεταστροφή της στάσης των κεντρικών τραπεζών έναντι του χρυσού», δήλωσε ο Φίλιπ Κλάγουικ, ο πρόεδρος της GFMS, της εταιρείας συμβούλων που ειδικεύεται στην αγορά μετάλλων.

Ο Πολ Άδερλι, ο διευθυντής της Leyshon Resources, που εδρεύει στο Πεκίνο, δήλωσε πως, ακόμη και μετά τις πρόσφατες αγορές, η Κίνα διατηρεί ένα πολύ χαμηλό ποσοστό των αποθεμάτων της, σε χρυσό, απέχοντας παρασάγγας από εκείνα των ΗΠΑ και των υπολοίπων αναπτυγμένων χωρών στον πλανήτη.


Η Κίνα δείχνει τον δρόμο
Η είδηση θα πυροδοτήσει, ενδεχομένως, μεγάλο ενδιαφέρον μεταξύ των υπολοίπων κεντρικών τραπεζών, ανά τον πλανήτη. «Οταν ο κάτοχος των μεγαλύτερων συναλλαγματικών διαθεσίμων, στην υφήλιο, αποκαλύπτει πως έχει αυξήσει τα αποθέματά του σε χρυσό, και άλλες χώρες θα υποχρεωθούν να εξετάσουν αν θα συνεχίσουν να διατηρούν περιορισμένες θέσεις στο πολύτιμο μέταλλο», δήλωσε ο Τ. Ρίντ, αναλυτής της UBS.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=12476&pubid=8107141

Εκστρατεία πατριωτικής (=πατριδοκαπηλικής)προπαγάνδας ξεκινά το κυβερνών Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας, το οποίο εντός των ερχόμενων ημερών γιορτάζει τα εξήντα χρόνια του στην εξουσία.
Στόχος του Πεκίνου είναι πως με αυτό τον τρόπο θα προλάβει την οικονομική απαισιοδοξία και τη λαϊκή δυσαρέσκεια που θα μπορούσαν να απειλήσουν τη συνέχιση ελέγχου της εξουσίας.

Η εκστρατεία «μαζικής πατριωτικής εκπαίδευσης» ανακοινώθηκε στην πρώτη σελίδα της «Λαϊκής Ημερησίας» και των άλλων επίσημων εφημερίδων.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, η οποία επικαλείται μία οδηγία του Τμήματος Προπαγάνδας του κόμματος, η ενίσχυση των πατριωτικών τηλεοπτικών προγραμμάτων, των συναυλιών, των ομιλιών και των συναντήσεων, «θα ενισχύσει την εμπιστοσύνη στην υπερνίκηση των δυσκολιών και θα καθοδηγήσει τους ανθρώπους να κατανοήσουν βαθιά την ασύγκριτη ανωτερότητα του σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά και σωστά τις νέες αλλαγές στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον και στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας». Προπαγάνδα στυλ χούντας δηλαδή...

Στο δημοσίευμα τονίζεται ότι στόχος είναι να ενθαρρυνθεί ο λαός να «δει τις καλές προοπτικές της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης της χώρας και να υπερασπιστεί ακόμη πιο σθεναρά την κοινωνική σταθερότητα».

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=87127


IMF row puts £750bn crisis pot at risk
The G20's grand plan to raise $1.1 trillion (£750bn) in economic rescue money for the International Monetary Fund was yesterday stuttering as developed and developing nations faced an impasse over how to generate the cash.
prospects for the world economy, after leading finance ministers warned that there was a chance the world could relapse into another bout of financial crisis.

The debate underscores what could be a growing divide within the 185-nation IMF with developing countries keen to have a greater say in the running of the multilateral institution.

The IMF has been granted unprecedented powers Την ίδια ώρα που με τις πολιτικές που προώθησε το ΔΝΤ, προφανώς φέρει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για την κρίση και τη μιζέρια των λαών. Αλλά αντί να το τιμωρήσουμε, η άρχουσα τάξη το επιβραβεύει με ακόμα περισσότερη εξουσία, μιας και αυτή επωφελείται από αυτές τις πολιτικές εις βάρος μας...to both monitor the world economy and bail out those countries that are struggling to stay afloat, but is facing something of an identity crisis as it attempts to reconcile the demands of developing nations for more influence and voting powers, and the concerns of western nations about their waning economic authority.

http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/financialcrisis/5221174/bIMF-row-puts-b750bn-crisis-pot-at-risk.html

Marches, sit-ins, violence ... the workers are now comrades
More than a century and a half after Karl Marx and Friedrich Engels urged the workers of the world to unite, there is still little sign of the proletariat seizing control of the means of production. But since the credit crunch erupted in 2007, plunging two-thirds of countries into recession and costing millions of people their savings and livelihoods, workers of the world have been united in anger. And from the streets of China to the rooftops of north London, from Monaco to South Korea, they are willing to show it - in strikes, protests and sometimes violence.

Worker power has been in retreat for over a decade, swept aside by laissez-faire capitalism and rampant economic growth. But today, every country that reaped a share of the benefits of globalisation is feeling the lash of what the Bank of England governor Mervyn King has called "an unprecedented and synchronised downturn ... around the world".

Many of those affected are now venting their fury in public. Across eastern Europe, there have been waves of riots by angry voters who were promised an economic miracle when their countries joined the European Union, but instead have been riding an extraordinary and unsustainable credit bubble that has now burst, leaving many in the clutches of the International Monetary Fund. In Hungary and the Czech Republic, governments have been overthrown by public protests.

But it's not just politicians who have aroused the wrath of the people: capitalists - until recently more envied than despised for their riches - are also in the firing line. Attacks on disgraced ex-RBS boss Sir Fred Goodwin's home last month over the size of his pension pot are being echoed in a wave of "bossnappings" and riots across the world, as workers discover that much of the prosperity of the past few years has been illusory.
Heather Stewart
Europe

"The bosses treat us as prats, so we're acting like prats," said Quentin, a worker at a threatened British-owned adhesives plant in Bellegarde-sur-Valserine, during yet another French "bossnapping" incident, which ended after two days this month. Derek Sherwin, head of Scapa Europe, felt the full wrath of his employees - and improved his payoff offer before being set free.

Angered by the terms of their redundancies as firms switch production to low-cost countries in the depths of the recession, hundreds of French workers have employed this tactic in at least eight incidents this year. Ten days ago, the Moselle town of Woippy became briefly famous when more than 100 irate workers detained five managers at a plant belonging to Hewlett-Packard subsidiary FM Logistic in protest at the plant's closure. "We've had it up to here," said Bruno, a union spokesman.

Traditionally militant France approves of such tactics, according to a recent poll showing 30% in favour and only 7% against, with almost two-thirds expressing some sympathy. And French employers' organisations such as Medef are reluctant to intervene, even though bossnapping carries a potential prison sentence of up to 20 years.

Even the Eiffel Tower has not been immune from the growing wave of protests: it closed for the day earlier this month in a strike over pay. Now France is bracing itself for one of the biggest demonstrations since the war, and certainly since May 1968, on 1 May - Labour Day. In a warm-up, more than 1 million people took to the streets on 31 March.

Across the Rhine, Germany is in the throes of, arguably, a worse downturn than France. But, so far, workers and their unions have been remarkably quiescent, in keeping with the years of pay restraint accepted as firms restored their competitive edge after the country entered the euro at too high a rate.

But the worm could be turning as up to 2 million are put on short-time working - a possible prelude to losing their jobs - and the country heads for 5 million unemployed or more. On 8 April, hundreds picketed Daimler's annual general meeting in Berlin in protest at pay cuts of up to 14% for 73,000 white-collar staff and shorter hours.

Most believe that a reprise of the failed revolutions of 1919, the recession-driven fascist violence of the 1930s, or even the 1968 unrest in Paris, is unlikely. But some are hedging their bets.
David Gow in Brussels
United States

The giant inflatable rat is a common sight around New York city. The 20-foot blow-up rodent is the symbol of union protest and is usually found in front of a building site or office block where organised labour has been shut out.

But the rat is on the move, as protesting has become something of a national pastime in America during the past fortnight, with fist-wavers from the left and the right joining a sort of collective march for rights and justice.

The biggest protest marches came on 15 April, the deadline for filing taxes across America. Thousands of Republican and other right-wing protesters, some dressed in colonial wigs adorned with tea bags, rallied all over the country against the Wall Street bailouts and federal financial stimulus packages funded with taxpayers' money.

Their unusual garb was, of course, a reference to the Boston Tea Party in 1773, which sparked the American Revolution, when angry New Englanders dumped boxes of tea into Boston harbour in protest at taxes levied by the British.

Elsewhere though, the real victims of the recession were out in force, protesting against job cuts and other more traditional causes. Hundreds of American Airlines ground workers and mechanics rallied on 14 April to protest against bonuses being paid to executives at a time when jobs are being cut.

Thousands of local authority workers have been staging strikes too, such as the group in Camden, New Jersey, that blocked roads and bridges to protest against cuts. The police and fire department turned up when the march reached City Hall, but did not break it up. Instead, they joined in.
James Doran in New York
China

About 10 million migrant workers have lost their jobs in China as the global economic crisis continues to hit the country hard. Worker protests have been spreading rapidly as the situation worsens, but the government is keen to prevent them escalating into civil unrest.

Beijing has dipped into its mountain of savings to undertake one of the biggest fiscal stimulus packages of any country in the world, in a desperate attempt to prevent millions of young people ending up on the scrapheap, but many are still showing their anger at the widespread redundancies.

Four hundred workers from a textile factory in Chongqing district blocked roads and disrupted traffic in front of their company headquarters in protests over unpaid wages. Workers at the demonstration complained they had not been paid for more than three months. Jindi, their employer, cannot afford to pay its staff because of falling demands for textiles.

Meanwhile, up to 1,000 workers from a factory in China's northern Hebei province marched in protest over job cuts, corrupt management and inadequate pay. The demonstrators set off on foot and by bicycle towards Beijing to present a petition - a traditional form of protest - but were persuaded by the local government to turn back.

In Hunan province this month, hundreds of taxi drivers went on strike over rises in the fees they have to pay each month to taxi companies. Eleven people were arrested after reports of disorder and of violence being used against some strikebreakers and their vehicles.

The dire economic situation has led some to take even more drastic action: one worker blew himself up in an office over unpaid wages of £450. Han Wushun had said he was owed the money after working for a road and bridge construction company.
Kathryn Hopkins
Britain

Twenty-six days ago, car parts maker Visteon sacked 560 workers at plants in Enfield, Basildon and Belfast with less than an hour's notice. The company invited staff to come back to the premises next day to pick up their belongings; the staff took them up on that offer and have stayed there ever since.

The Enfield and Basildon workers have been forced to picket outside the factory gates after a court order was issued, but the Belfast workers remain on the roof. They say they will not move until they are issued with an adequate redundancy package, and have picketed Ford showrooms, demonstrated outside managers' homes and travelled around the country to rally support.

Similar worker occupations have been springing up all over the country as more and more businesses slash jobs. Sacked workers at Prisme Packaging in Dundee have been staging a seven-week sit-in at their former employer's office after they were made redundant without holiday pay, pay in lieu of notice or outstanding wages. Their case is slightly different to Visteon's because the Prisme workers want to reopen the business as a co-operative venture, whereas the Visteon workers want a better payoff.

There was also a seven-week-long occupation at the Waterford Crystal visitor centre in Kilbarry, Ireland, which ended last month after a plan to keep 110 full-time and up to 50 part-time jobs was accepted.

Many union leaders believe that if the Visteon occupation is successful, it may encourage others. Keith Flett, chairman of Haringey TUC, says: "I think if the [Visteon workers] actually win, we will see a big spread of this kind of thing."

As well as sit-ins, an increasing number of other worker protests have also been taking place. At the end of January, there were wildcat strikes at oil refineries in response to oil company Total bringing in foreign workers amid fears of mass job losses. More protests broke out at the end of March when unemployed construction workers staged a demonstration outside a new E.ON power station on the Isle of Grain in Kent in response to jobs going to workers from overseas.

Even bank workers have jumped on the bandwagon: in February, around 20 of them - brandishing placards bearing the slogan "Remember us? You've put our jobs at risk" - protested outside parliament as the Treasury select committee questioned four former top bankers over their role in the financial crisis.

Ciaran Naidoo at trade union Unite says: "There have been a number of protests this year and obviously it's a reference of peoples' growing insecurity and their demands for action from the government."

Unite is organising a "March for Jobs" in Birmingham on 16 May, where thousands of workers from an array of companies, including Jaguar Land Rover, are expected to demonstrate.

Back at the Prisme Packaging protest, hopes were high at the end of last week: the workers announced they had a tentative deal with an investor, were going into business for themselves, and were therefore ending their occupation. Their statement read: "We said at the beginning of this that we were little people who had refused to be little any more. We are proud of what we have achieved."

http://www.guardian.co.uk/business/2009/apr/26/unions-direct-action-employment

Angry protesters clash with police at IMFand World Bank meetings Λογικό και αναμενόμενο είναι να ξεδιπλώνονται τέτοιες κινητοποιήσις, αν και στις ΗΠΑ είναι -κακά τα ψέματα- πολύ περιορισμένες, δείγμα και αυτό του πόσο πίσω είναι ιδεολογικά-πολιτικά η πλριοψηφία του λαού εκεί...
Protesters have clashed with police outside the International Monetary Fund and World Bank meetings in Washington, as they expressed anger at the global economic crisis.
http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/financialcrisis/5221432/Angry-protesters-clash-with-police-at-IMFand-World-Bank-meetings.html


Τράπεζες αποβλήτων στη Γερμανία
ΣΕ 853 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΤΟΞΙΚΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ «ΣΚΑΣΕΙ»
Σχέδιο «bad bank» («τράπεζας αποβλήτων») που θα απαλλάξει τις τράπεζες από τα βαρίδια των τοξικών χρεών ετοιμάζει και η Γερμανία.


Η κυβέρνηση της χώρας θέλει να είναι έτοιμη να προχωρήσει σε αυτό το βήμα στα μέσα Μαΐου, αρκετά πριν τις επερχόμενες εκλογές του Σεπτεμβρίου, με την ελπίδα να βρεθεί λύση στον «γόρδιο δεσμό» των συσσωρευμένων τραπεζικών επισφαλειών. Προχωρεί παρ' ότι η κίνηση αναμένεται να προκαλέσει την αντίδραση των φορολογουμένων.

Το υπουργείο Οικονομικών εκτιμά ότι η αξία των τοξικών χρεών των γερμανικών τραπεζών ανέρχεται στα 853 δισ. ευρώ. Τα δάνεια αυτά σήμερα είτε δεν έχουν καμία αξία είτε δεν μπορούν να πουληθούν υπό τις τρέχουσες οικονομικές συνθήκες. Το γερμανικό σχέδιο δεν προβλέπει ωστόσο τη δημιουργία μίας «bad bank», όπως ζητούσαν οι τραπεζίτες.

Κάθε τράπεζα θα δημιουργήσει τη δική της «bad bank», η οποία θα αναλάβει τη διαχείριση των τοξικών χρεών, τα οποία θα μεταβιβαστούν στην ονομαστική τους αξία. Σύμφωνα με το σχέδιο, η γερμανική κυβέρνηση θα χορηγήσει πιστοποιητικά χρέους στις τράπεζες με αντάλλαγμα το ενεργητικό που θα μεταβιβαστεί στις bad banks.

http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=38244

Δίχως βοήθεια η Σερβία κινδυνεύει με χρεοκοπία
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=38259


Επειτα από μήνες «άρνησης» της ρουμανικής κυβέρνησης να αποδεχθεί ότι απαιτείται οικονομική βοήθεια από το εξωτερικό για να αντιμετωπιστεί η κρίση, οι αρχές τελικά παραδέχθηκαν ότι αυτή η λύση είναι απαραίτητη ώστε να αντιμετωπιστεί η κατακόρυφη πτώση των ξένων επενδύσεων.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=38258


Οι εργαζόμενοι της GM συμφώνησαν σε «θυσίες» Το θέμα το είχαμε ξαναδεί, και είναι σημαντικό, καθώς δεν είναι ένα "μεμονωμένο περιστατικό", αλλά συμβαίνει κατά κόρον παντού: Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η FIAT ουσιαστικά εκβίασε τους εργαζόμενους ότι θα πεταχτούν στο δρόμο αν δε δεχτούν μεγάλες περικοπές στο μισθό τους, και αυτοί υπέκυψαν στον τραμπουκισμό αυτό.
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=87100


Reform U.S. Foreign Policy. Pass the Employee Free Choice Act. Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο (employee free choice act) αποτελούσε προεκλογική δέσμευση του Ομπάμα, την οποία ωστόσο δεν έχει υλοποιήσει ακόμα, με αποτέλεσμα στι ΗΠΑ πολλοί εργαζόμενοι να κινητοποιούνται και να διοργανώνουν μια ακρετά μαζική καμπάνια για να προωθήσουν τη ψήφιση του νομοσχεδίου.
Το ομοσχέδιο αυτό διευκολύνει σημαντικά τους εργαζόμενους να δηιουργήσουν σωματεία στην εργασία τους, και προφανώς συναντά σημαντικότατες αντιδράσεις από τους εργοδότες.
Sometimes an opportunity for reform comes along that is "strategic" in that it changes the playing field for efforts to win other reforms in the future. The passage of the National Labor Relations Act - establishing the right of American workers to organize unions and bargain collectively - was a strategic reform. It increased the power of people previously excluded from power, and thereby reduced the power of corporate interests.

But the right of workers in America to organize has been steadily eroded by unpunished abuses by anti-union employers. Passage of the Employee Free Choice Act is easy to justify on the basis of guaranteeing the basic human rights of working Americans. When the Employee Free Choice Act is signed into law, millions of private sector workers will have greater protection from having their rights violated.

What difference would that make? Ask Steve Arney. He used to be a reporter at the Bloomington Pantagraph, a newspaper in Illinois owned by Lee Enterprises.

A majority of employees at the Pantagraph signed cards to support forming a union with the St. Louis Newspaper Guild. Lee Enterprises responded with a campaign to defeat the effort by Pantagraph employees to form a union.

As part of Lee's anti-union campaign, Steve Arney lost his job.

Arney had worked at the Pantagraph for sixteen years. He'd been a writer in various departments, and had had excellent evaluations. At the time of the organizing drive, he was working as a Features writer. Arney says:
"They said I was selected because they had decided to cut a job in Features, and I had the least seniority among three people who were writing for Features. To which I responded, 'Well, we know that's a lie, because I can work in any other department in the newsroom.' I had proven year after year that I was a very versatile reporter. I was selected because I was involved in the union, it's just that simple."

Firing someone for supporting a union is a violation of federal labor law. So, if Lee Enterprises fired Steve Arney for supporting a union, then Lee Enterprises should have gotten in trouble, right?

Here's what Steve Arney says about that:
"I had to take the severance, because I didn't make enough to save up a bunch of money. So I accepted the severance, so I lost my right to sue. Had I sued, the outcome, at best, two and half years later, the way the system is rigged for the companies right now, I would have got my job back. Two and a half years later. After appeals, and fights, and all kinds of headaches. I would have been a fool not to take the severance. So they can say, 'Well, our hands are clean.' They aren't. They're dirty."

Eldon Smith worked at the Pantagraph as a shortage driver. "I delivered papers to people that did not get their papers," he says. "I had had several comments that I was one of the best shortage drivers that they had ever had."

About two weeks after he marched in a pro-union rally, Smith says, "they called me in and told me I was working too many hours, and they cut my hours back." After cutting his hours again, they told him his job was being eliminated. "There is no question in my mind why my job was eliminated," Smith says.

How will the Employee Free Choice Act change this situation? Anti-union employers will have less freedom to intimidate people - a key reason that anti-union employers oppose the Employee Free Choice Act. Arney says:
"They'll lose a half a year...from the time that we turn in our cards that say our company workers want a union, and then for the next weeks - and then they delay it - for the next months, they cajole, badger, intimidate, fire people...make life miserable for people who are in favor for collective bargaining. So the deck is stacked right now for management, and they want that deck continually stacked for them. They don't care about our secret ballot. They care about their power and their profit."

These are examples of Americans whose basic human rights are being violated today, whose rights would be protected under the Employee Free Choice Act. Tens of millions of private sector workers who don't have union contracts today would benefit, both because they could more easily form unions, and because the threat of unionization would drive up wages and benefits overall.

But suppose you're not a nonsupervisory private sector worker or that you don't believe you'll ever be in a union, or that your working conditions will be directly affected by the prospect that you might join one. Apart from your belief in fairness and in protecting the rights of others, do you have a stake in the passage of the Employee Free Choice Act?

Absolutely you do. If it bothers you that corporations have too much power in Washington, if you want to see the kinds of reforms in America that people hoped for during the Obama campaign, you have a huge stake in the passage of the Employee Free Choice Act.

Look at the northern European countries. They seem so different from the United States. Universal health care. Very little poverty. Better education. Better family leave and childcare policies. What do these countries have in common?

Working people in these countries have more political power than working people in the United States.

If the Employee Free Choice Act becomes law, more working people in America will join unions and as America's labor unions become stronger, working people in America will have more political power, like they do in northern Europe. That's why there's a wall of opposition from Wall Street. It's not just about wages and benefits. Wall Street financial institutions don't pay their employees so badly. It's about the political power of working people - including the power to rein in corporations. And that's key to many other domestic reforms. If there were a more powerful counterweight to the insurance industry's political power, we'd already have universal health care. If there were a more powerful counterweight to Wall Street's political power, there might not have been a housing bubble and a financial crisis, and even if there were, we'd be restructuring the banks now instead of bailing them out with hundreds of billions in tax dollars. If there were a more powerful counterweight to the political power of the pharmaceutical industry, we'd all be paying Canadian prices for prescription drugs.

But suppose what really moves you is reforming U.S. foreign policy. You're tired of the U.S. being an international outlaw, invading other people's countries, bombing their villages, killing their children, toppling their governments, killing America's youth in the process. Do you have any stake in the passage of the Employee Free Choice Act?

Absolutely you do.

At any point in time, the folks who want peace have to oppose new and ongoing wars with whomever is available. You oppose war with the peace movement you have, not the peace movement you might like to have, as Donald Rumsfeld might say. But in the long run, we're never going to get a foreign policy that truly reflects the values and interests of the majority of Americans until working people in America - the vast majority of the population - have more political power.

This might not be so obvious for people who don't know the full history of the labor movement in America. The AFL-CIO backed the Vietnam War. Why would U.S. foreign policy improve if the labor movement had more power?

But the labor movement that existed in the early years of the Vietnam War was a historical anomaly that didn't drop down from the sky. It was the product of a deliberate government and employer campaign after the Second World War to destroy the most progressive wing of the labor movement. A key motivation for that campaign of destruction was removing domestic political obstacles to foreign military and economic policies the U.S. government intended to pursue, policies that weren't in the interests of the majority of Americans.

Prior to the purge, there was no boundary between the labor movement and what we know today as the peace and international solidarity movements. Saul Alinsky described the labor movement scene in the thirties this way in his 1971 book "Rules for Radicals":
"The agendas of those labor union mass meetings were 10 per cent on the specific problems of that union and 90 per cent speakers on the conditions and needs of the southern Okies, the Spanish Civil War and the International Brigade, raising funds for blacks who were on trial in some southern state, demanding higher relief for the unemployed, denouncing policy brutality, raising funds for anti-Nazi organizations, demanding an end to American sales of scrap iron to the Japanese military complex, and on and on."

The labor movement that exists today may be a far cry from your grandfather's labor movement that existed in the 1930s. But it's also a far cry from your father's labor movement that existed in the 1960s.

Part of the ferment in America's labor unions that led to the election of John Sweeney as President of the AFL-CIO in 1995 was longstanding anger at the previous AFL-CIO leadership's relationship to anti-worker U.S. foreign policies - ineffective opposition in some cases, active collaboration in others. There was a lot of outrage at the failure to effectively fight the anti-worker NAFTA agreement. But that was just the most prominent among a list of grievances relating to U.S. foreign policy.

Since Sweeney's election, opposition to anti-worker U.S. foreign policies has been more vigorous. In 1997 - under Clinton - organized labor and its allies defeated the renewal of "fast-track" authority to negotiate anti-worker trade agreements. Today the labor movement is at the center of efforts to block the anti-worker Colombia trade agreement. And immediately after taking office, Sweeney shut down parts of the AFL-CIO's international apparatus that had supported brutal anti-worker U.S. government policies overseas, including the CIA-linked AIFLD.

In January 2007, President Sweeney denounced President Bush's proposed military escalation in Iraq. In March 2007 the General Executive Council of the AFL-CIO called for the end of the U.S. military occupation of Iraq and a timetable for withdrawal of U.S. forces. The AFL-CIO statement played a significant role in aligning Democrats in Congress in favor of a timetable for U.S. withdrawal from Iraq. And the insistence by Democrats in Congress - especially presidential candidate Barack Obama - in favor of a timetable for withdrawal decisively strengthened the hand of the Iraqi government in successfully demanding a timetable for U.S. withdrawal from Iraq from the Bush Administration.

The internal struggles over the U.S. labor movement's foreign policies are by no means over and likely never will be. But the direction of motion is towards an American labor movement that increasingly opposes foreign military and economic policies that are against the interests of the majority, increasingly challenges anti-worker institutions like the International Monetary Fund and the World Bank, and increasingly supports international solidarity to lift up workers around the world. And a dramatic expansion in the ranks of organized labor in America - which will disproportionately pull in the most disadvantaged sectors of the labor force, including recent immigrants who maintain links to their former countries - will help keep organized labor moving in a progressive direction on foreign policy. That's why Americans who want to end U.S. foreign policies based on war and corporate domination - and who want to enact policies based on peace, economic development, and diplomacy - have a big stake in the passage of the Employee Free Choice Act.

http://www.huffingtonpost.com/robert-naiman/reform-us-foreign-policy_b_191587.html

«Kατεβάζει ρολά» το εμπόριο
Πρώτη φορά από το 1982 θα μειωθούν φέτος -κατά 9%- οι παγκόσμιες συναλλαγές
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8477&pubid=3276737


«Βουτιά» 21% των ελληνικών εξαγωγών
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8777&pubid=3276751


Φοροεπιδρομή, αφού ψηφίσουμε
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=38238


Αυξήσεις στους έμμεσους φόρους Οι έμμεσοι φόροι είναι οι πιο άδικοι, καθώς επιβαρρύνουν περισσότερο τα λαικά και πιο πολυπληθή στρώματα της κοινωνίας. Αντίθετα, αυτό που θα πρέπει άμεσα να γίνει, είναι η αύξηση της άμεσης φορολογίας, δηλαδή η φορολόγηση με βάση το εισόδημα, που θα ρίξει τα βάη σε τραπεζίτες, εφοπλιστές, εκκλησία, κτλ, και όχι στον εργαζόμενο λαό
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=87058


Παιχνίδι 2 δισ. ευρώ με τα ψιλά γράμματα
Oι όροι που κρίθηκαν παράνομοι αφορούν τις συμβάσεις στεγαστικών, καρτών και καταθετικών λογαριασμών, ενώ υπάρχουν δεκάδες άλλοι που έχουν αντικαταστήσει παλιότερους που είχαν κριθεί παράνομοι.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8777&pubid=3276748


Νέες κλήσεις για την υπόθεση των ομολόγων
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=86996


Φούσκα χρεών με 1.200.000 κάρτες
Στο 1,3 δισ. οι καθυστερούμενες οφειλές το 2009
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=87014


Συνεχίζονται οι εξαγορές στους εναλλακτικούς παρόχους Και οχι μόνο βέβαια, καθώς λίγο-πολύ σε όλους τους κλάδους μένουν λίγοι κολοσσοί, που ολιγοπωλιακά θα ελέγχουν...τα πάντα
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=19&artId=265348&dt=26/04/2009

Εν μέσω αντιδράσεων η βράβευση του Ζοζέ Μπαρόζο από τη Βουλή και τον Δήμο Αθηναίων Είναι πράγματι εντυπωσιακό το οτι ο Μπαρόζο, και ο κάθε Μπαρόζο, που επροώθησαν ένα σωρό πολιτικές, που οδηγήσαν σε φτώχεια και -πλέον- σε καπιταλιστική κρίση τεραστίων διαστάσεων, και συνεχίζουν ακάθεκτοι να περνούν το ένα αντιλαικό μέτρο μετά το άλλο, βραβεύονται. Αλλά, θα μου πεις, η άρχουσα τάξη που τους βραβεύει, λογικό είναι να τους θεωρεί "ήρωες", καθώς χάρη σε αυτές τις πολιτικές, αυτοί έγιναν πάμπλουτοι και παντοδύναμοι εις βάρος μας...
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1008161


WITH an unprecedented display of its rapidly growing naval armoury, China has flaunted its ambitions as a global power.
To mark the 60th anniversary of the founding of the People’s Liberation Army Navy (PLAN), Chinese leaders on April 23rd reviewed a maritime parade of hardware ranging from nuclear submarines to amphibious assault-craft and fighter bombers. The only missing ingredient of naval might was an aircraft-carrier. Officials hint it will not be long before China has some of these too.

http://www.economist.com/world/asia/displayStory.cfm?story_id=13527979&source=hptextfeature

Και κάτι τελευταίο, σχετικά με τη "γρίπη των χοίρων":
Σε συνθήκες εξαθλίωσης, δημιουργείται το έδαφος εκείνο που ευνοεί την εμφάνιση-ανάπτυξη κάθε λογής μικροβίου:
Όταν τα ζώα ταίζονται με άλλα ζώα, αναπτύσσουν "τη νόσο των τρελών αγελάδων", κτλ.
Όταν οι άνθρωποι ζουν στη εξαθλίωση (πχ οι Αφγανοί εδώ στην Ελλάδα, δε χρειάζεται καν να πάμε και πολύ μακρυά πλέον), τότε είναι και πιο ευαίσθητοι σε τέτοιες ασθένειες.
Δεν είναι τυχαίο που και στο μεσαίωνα ήταν συχνή (σχετικά) η εμφάνιση επιδημιώ (http://www.kairatos.com.gr/afieromata/aionaspanoyklas.htm)ν, κτλ.

Μόνο που η τρομολαγνική παρουσίαση ενός γεγονότος (μερικά από τα κυρίαρχα ΜΜΕ παρουσιάζουν ήδη γραφήματα με δις νεκρούς, δις $ σε οικονομική χασούρα, κτλ.) ξεκάθαρα είναι ένας πολύ καλός τρόμος για να τρομοκρατήσεις τους λαούς, και να τους αποσπάσεις την προσοχή από τις πολιτικές τους, που γεννούν φτώχεια και δυστυχία για αυτούς, και τίποτα παραπάνω.

Να και ένα απόσπασμα από μια πρόσφατη ταινία, που, αν και με πολλές αδυναμίες και λάθη (χόλλυγουντ), έλεγε και πολλά σωστά, ανάμεσα τους και αυτό:
http://www.youtube.com/watch?v=H68Ujc0wDnk

Α, και κατι ακόμα - ήδη φαρμακευτικές εταιρείες επωφελούνται από τη νόσο των χοίρων...
http://www.reuters.com/article/wtMostRead/idUKTRE53N6YO20090424

[ciaoant1]

Ο κλέψας του κλέψαντος
Ετσι λοιπόν, λίγες μέρες πριν από την κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή για τη δίωξη του τέως υπουργού Αιγαίου Αρ. Παυλίδη, το πολιτικό σκηνικό ήρθε στη θέση του!

ΚΑΙ ο Ελληνας πολίτης, παρακολουθώντας τα λεγόμενα της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μπορεί να μην έχει καμία βεβαιότητα για το αύριο, αλλά για ένα πράγμα είναι απόλυτα σίγουρος: ότι τα παίρνουν και οι μεν και οι δε!

ΤΟ επιβεβαιώνουν με την καθημερινή επιχειρηματολογία τους τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η Ν.Δ., νομίζοντας ότι όποιος αποδείξει ότι ο αντίπαλός του έκλεψε περισσότερο από τον ίδιο, θα είναι ο τελικός νικητής στα μάτια του αγανακτισμένου ελληνικού λαού.

ΟΜΩΣ κάνουν μεγάλο λάθος, γιατί από αυτή την αντιπαράθεση... υψηλών ιδεών δεν πρόκειται να υπάρξουν νικητές και ηττημένοι. Ολοι χαμένοι θα βγουν, γιατί κάποια στιγμή, που δεν μοιάζει καθόλου μακρινή, ο κόσμος μοιραία θα αποστρέψει το βλέμμα. Και από τη Ν.Δ. του ανιψιού Καραμανλή (ή, γιατί όχι, της κόρης Μητσοτάκη...) και από το ΠΑΣΟΚ του εγγονού του Γέρου της Δημοκρατίας και υιού του εμπνευστή της αλλαγής!

«ΚΑΙ τι πρέπει να γίνει;», θα ρωτήσουν, ίσως, κάποιοι ανυποψίαστοι. «Να κουκουλωθούν υπαρκτά και μεγάλα σκάνδαλα για να μη βρωμίσει το πολιτικό σκηνικό;». Να περάσουν, δηλαδή, ντούκου η Siemens, το Βατοπέδι, τα ομόλογα, ο Παυλίδης, το C4i, για να μη χαλάσουν τα μούτρα των μεν και των δε; Δεν θα πρέπει να υπάρξει κάθαρση; Δεν θα πρέπει, επιτέλους, κάθε κατεργάρης να κάτσει στον πάγκο του;

ΝΑΙ, έτσι είναι, μόνο που όσα φρικτά παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό στοχεύουν ακριβώς στο αντίθετο. Στη δημιουργία εντυπώσεων, στον συμψηφισμό και τελικά στο κουκούλωμα. Γιατί στόχος δεν είναι η κάθαρση στον δημόσιο βίο, αλλά η διά των σκανδάλων κατάκτηση ή υπεράσπιση της εξουσίας.

ΑΠΟΔΕΙΞΗ πως, ό,τι και να λέγεται, κανένας πολιτικός δεν πάει στη... στενή - άρα όλος ο σαματάς γίνεται για το... πάπλωμα. Αλλωστε, από τη στιγμή που τα δύο μεγάλα κόμματα έπαψαν να έχουν ουσιαστικές προγραμματικές και ιδεολογικές διαφορές, για τι άλλο να τσακωθούν; Για την Παιδεία, για το Περιβάλλον, για την Οικονομία; Αστεία πράγματα, αφού ακόμα κι εκεί που θα μπορούσαν να υπάρχουν διαφορές, έρχονται οι Βρυξέλλες και τα κάνουν όλα... ίσωμα!

ΑΡΑ, λοιπόν, το μόνο υγιές πεδίο ανταγωνισμού που απομένει είναι τα σκάνδαλα. Και ταυτόχρονα εντελώς ανέξοδο, αφού επί της ουσίας κανείς δεν την πληρώνει.

ΜΕΧΡΙ να πάρει, βέβαια, ανάποδες ο ελληνικός λαός και να αναζητήσει πραγματικά δικές του λύσεις. Εκτός αν προλάβει κάποιος Μπερλουσκόνι και ενσωματώσει την πολιτική στο επιχειρείν. Οπότε θα έχουμε δύο σε ένα (και με λιγότερα έξοδα...)!

http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=39054

Η φούσκα της ανάπτυξης
Τον τελευταίο καιρό ζούμε μια μεγάλη αντίφαση. Η κυβέρνηση προσπαθεί να κάνει τους πολίτες να δανειστούν περισσότερο (ενώ είναι υπερχρεωμένοι) και τις τράπεζες να δανείσουν περισσότερο (ενώ κόντεψαν να κλείσουν από τα υπερβολικά δάνεια που έδωσαν). Προς την κατεύθυνση αυτή χρηματοδότησε άμεσα και έμμεσα τις τράπεζες με 28 δις γεγονός που επέτρεψε στις τράπεζες να μην κάνουν παύση εργασιών. Στη συνέχεια μείωσε το τέλος ταξινόμησης και αυτό προκάλεσε αύξηση των δανείων για αγορά αυτοκινήτων (σε ένα μόλις μήνα) κατά 200 εκ ευρώ ή 40% και πλέον από τον προηγούμενο μήνα.

Τώρα εγγυάται (;) ένα μέρος του δανεισμού στα στεγαστικά δάνεια ώστε οι πολίτες να αυξήσουν το δανεισμό τους και να τολμήσουν να αγοράσουν ένα σπίτι. Μάλιστα επειδή οι περισσότεροι έχουν σπίτι, δίνει κίνητρα σε αυτούς που έχουν σπίτι (φοροαπαλλαγή) για να αποκτήσουν και δεύτερο σπίτι με δανεισμό.

Όλα τα παραπάνω μέτρα έχουν έναν κοινό παρανομαστή: προϋποθέτουν την αύξηση του ιδιωτικού δανεισμού ώστε να βγει η οικονομία από την κρίση. Ο δημόσιος δανεισμός και οι δημόσιες δαπάνες δεν φαίνονται να επιτρέπεται να αυξηθούν ιδιαίτερα οπότε δίνονται κίνητρα στους ιδιώτες να δανειστούν μέχρι σκασμού.

Και το ερώτημα είναι το εξής: Αν όπως λένε οι περισσότεροι παγκοσμίως, αλλά και η Τράπεζα της Ελλάδος, η οικονομική αυτή κρίση δημιουργήθηκε και λόγω του υπερδανεισμού τότε πώς θα λυθεί το πρόβλημα με την αύξηση του δανεισμού;

Η απάντηση που δίνω εγώ είναι ότι δεν προσπαθούν επί της ουσίας να λύσουν κανένα πρόβλημα. Προσπαθούν απλά να πετύχουν μια έστω βραχυπρόθεσμη θετική αντίδραση της οικονομίας (όλοι παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα) κάτι που θα τους δώσει επαρκή χρόνο διαφυγής. Γιατί αν δεν έχουν αυτή την βραχυπρόθεσμη θετική αντίδραση τότε οι πολίτες θα τους κυνηγήσουν (όπως στην Ισλανδία) και θα τους μαυρίσουν στο ξύλο....

Από την άλλη, αν μια πιθανή βραχυπρόθεσμη ανάκαμψη της οικονομίας αντιστρέψει την απαισιοδοξία των καταναλωτών και αυτοί αρχίσουν πάλι βλακωδώς να δανείζονται για να καταναλώνουν τότε το επόμενο κύμα της πτώσης θα είναι πιο άσχημο από το αρχικό που είδαμε στο τέλος του 2008. Οπότε σε καμία περίπτωση δεν γλιτώνουμε. Απλά μεταθέτουμε με νύχια και με δόντια το τέλος μας αντί να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε τα λάθη.

Μπορεί λοιπόν στην νεοφιλελεύθερη οικονομία να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη χωρίς δανεισμό;; Η απάντηση είναι όχι, αφού την ύστατη ώρα που ο υπερδανεισμός μας έφερε στο χάος εμείς προσπαθούμε να αυξήσουμε περισσότερο τον δανεισμό.... Για τον νεοφιλελευθερισμό ο δανεισμός είναι μονόδρομος, δηλαδή γι' αυτόν είναι μονόδρομος η οικονομία της φούσκας. Έτσι και για εμάς η πτώση του νεοφιλελευθερισμού είναι εξίσου μονόδρομος και θα πρέπει να συμβεί όσο πιο γρήγορα γίνεται.

http://greekrider.blogspot.com/2009/04/blog-post_28.html

Σχετικό και ένα παλιότερο άρθρο που είχαμε ποστάρει και παλιότερα:

Εξομολογήσεις ενός Οικονομικού Εκτελεστή
Τα χρήματα δημιουργούνται από το χρέος... Και τι κάνουν οι άνθρωποι όταν έχουν χρέος; Βασίζονται στη δουλειά τους για να το αποπληρώσουν. Αλλά αν τα χρήματα δημιουργούνται μονάχα μέσω δανείων, πως μπορεί η κοινωνία να ξεχρεωθεί;

Δεν μπορεί και αυτό είναι το θέμα.

Ο φόβος να χαθεί η περιουσία τους, σε συνδυασμό με την αστείρευτη πάλη να τα βγάλουν πέρα, μαζί με το αιώνιο χρέος και τον πληθωρισμό να βαραίνει το σύστημα αναμεμιγμένο με την αναπόφευκτη σπανιότητα, του ίδιου του χρηματικού ανεφοδιασμού, όλα αυτά που δημιουργούνται από τόκους που δεν μπορούν να αποπληρωθούν, κρατάνε τους σκλάβους στοιχισμένους σε γραμμή...

Τρέχοντας σε μια ρόδα για χάμστερ, μαζί με πολλά εκατομμύρια ακόμη...

Στην πραγματικότητα, η δύναμη μιας Αυτοκρατορίας ωφελεί μονάχα την ελίτ της κορυφής της πυραμίδας. Και στο τέλος της μέρας; για ποιόν δουλεύει κανείς; Για τις τράπεζες!...Τα χρήματα δημιουργούνται από τις τράπεζες και μόνιμα καταλήγουν στις ίδιες. Αυτές είναι οι αληθινοί κυρίαρχοι, μαζί με τις εταιρίες και τις κυβερνήσεις που υποστηρίζουν. (Σ.Σ. κι αν η δικιά μας κυβέρνηση είναι μία από αυτές............)

Η φυσική σκλαβιά απαιτεί να θρέφονται και να στεγάζονται οι σκλάβοι. Η οικονομική σκλαβιά απαιτεί να θρέφονται και να στεγάζονται οι σκλάβοι μόνοι τους.

Το χρέος είναι το όπλο για την κατάκτηση και την κοινωνική σκλαβιά, και πρόκειται για εξαίρετα πυρομαχικά. Και στην ίδια του την καρδιά, πρόκειται για έναν αόρατο πόλεμο ενάντια στην ανθρωπότητα. Και μιας και οι περισσότεροι δεν έχουν κατανοήσει την πραγματικότητα, οι τράπεζες που συγκρούονται με κυβερνήσεις και εταιρίες τελειοποιούνται και επεκτείνουν τις τακτικές τους σε έναν οικονομικό πόλεμο. Ωοτοκούν νέες βάσεις, όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Εθνικό Νομισματικό Απόθεμα[IMF],

Και, εν τω μεταξύ, έχουν δημιουργήσει ένα νέο στρατιώτη. Και το όνομα αυτού : "Οικονομικός Εκτελεστής"

(Μιλάει ο John Perkins : Former Chief Economist (προϊστάμενος οικονομολόγος) for Chas. T.Main Inc. Συγγραφέας του βιβλίου : "Εξομολογήσεις ενός οικονομικού "εκτελεστή. ("Confessions of an Economic Hitman")).

Έγινε ταινία από τον Στ. Κούλογλου.

Περισσότερα εδώ in out. (http://www.inout.gr/showthread.php?t=29740)

http://www-ithacanet-gr.pblogs.gr/2008/11/381273.html

Fed: Τυπώνει χρήμα-ΕΚΤ: Μειώνει επιτόκια
Ξεκινά σήμερα η διήμερη σύνοδος της διοίκησης της Fed, στη διάρκεια της οποίας θα εκτιμηθούν τα πρώτα αποτελέσματα των μέτρων «ποσοτικής χαλάρωσης» που υιοθετήθηκαν στην προηγούμενη σύνοδο, τον Μάρτιο.

Τότε, οι αναλυτές της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας είχαν παρουσιάσει στη διοίκηση στοιχεία σύμφωνα με τα οποία το ιδανικό επιτόκιο για την αμερικανική οικονομία (βάσει του κανόνα του Τέιλορ, που συνδέει τα επιτόκια με τον πληθωρισμό και την ανεργία) βρίσκεται στο -5%!

Καθώς όμως οι κεντρικές τράπεζες δεν μπορούν να υιοθετήσουν αρνητικά επιτόκια, η Fed αναγκάστηκε να υιοθετήσει «αντισυμβατικά μέτρα», όπως αποκαλεί στο ανακοινωθέν της την εκτύπωση χρήματος.
...
Λιγότερο σαφές είναι το τοπίο σχετικά με τις αποφάσεις που θα ληφθούν σε 10 ημέρες (7/5) από τη διοίκηση της ΕΚΤ. Το Σαββατοκύριακο, δύο μέλη της διοίκησης άφησαν ανοικτό το ενδεχόμενο μείωσης των επιτοκίων: Ο Γκι Καντέν, επικεφαλής της βελγικής κεντρικής τράπεζας, έκανε λόγο για μια «ήπια» μείωση του βασικού επιτοκίου (από το 1,25%, σήμερα, στο 1%) και υιοθέτηση «αντισυμβατικών μέτρων».

Ο Ολλανδός συνάδελφός του, Νουτ Βέλινγκ, δεν απέκλεισε, μάλιστα το βασικό επιτόκιο του ευρώ να υποχωρήσει και κάτω από το 1%. Με την άποψη αυτή, όμως, διαφωνούν αρκετά μέλη στη διοίκηση. Ο επικεφαλής της BuBa, Άξελ Βέμπερ, δήλωσε ότι το βασικό επιτόκιο δεν θα μειωθεί χαμηλότερα του 1%. Άποψη που οι αναλυτές θεωρούν εξαιρετικά πιθανό τελικά να επικρατήσει.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9464&pubid=8189198

Citigroup και Bank of America χρειάζονται επιπλέον κεφάλαια για να αντέξουν στην κρίση Και δεν είναι μόνο αυτές - αλλά τέλος πάντων, όσο εξακολουθούν να πείθουν τα "κορόιδα" (εμάς) να πλρώνουμε εμείς για να μας εκμεταλλεύονται αυτοί, "όλα θα πάνε καλά" (για αυτούς)
Μεγάλες απώλειες σημειώνουν την Τρίτη οι μετοχές των Bank of America και Citigroup, στον απόηχο δημοσιεύματος της Wall Street Journal ότι η πρώτη και η τρίτη μεγαλύτερη μεγαλύτερη αμερικανική τράπεζα ίσως χρειασθούν επιπλέον κεφάλαια.

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1008614&lngDtrID=251

«Τοξικά» 816 δισ. στις γερμανικές τράπεζες
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_28/04/2009_312417

http://s.wsj.net/media/gdp_cs_20090428124410.jpg
Nation’s Goods-Producing Sector Continues to Shrink Διέλυσαν καλά-καλά την όποια παραγωγική βάση υπήρχε σε ένα σωρό χώρες (ανάμεσα τους και η Ελλάδα, με την καταστροφή κλάδων όπως η γεωργία, η κλωστουφαντουργία και άλλων βιομηχανιών που μετακόμισαν αλλού, με πιο φτηνά μεροκάματα, κτλ, κτλ, κτλ), και πρότειναν να μεγιστοποιηθεί ο κλάδος των "υπηρεσιών".
Πώς γίνεται όμως να καταναλώνεις χωρίς να παράγεις?
Αυτό ποτέ δε μας το απάντησαν οι κυβερνώντες ανά τον κόσμο...
Buried in this morning’s release (http://www.bea.gov/newsreleases/industry/gdpindustry/2009/gdpind08.htm) of gross domestic product by industry in 2008 was this nugget: The goods-producing sector’s share of GDP last year fell to 18.9%, a new low since the government began tracking these statistics in 1947.

This isn’t exactly surprising: the nation’s goods-producing sector has essentially been shrinking since World War II, partly due to technological progress, as the U.S. continues to make more with less, and partly due to the outsourcing of manufacturing to lower-cost parts of the world. In recent years, that shift was seen as something of an economic stabilizer, making the U.S. less susceptible to booms and especially busts.

But that stabilizing effect also relied in large part on Americans’ willingness to spend, which until recently seemed ironclad. Way back in 1965, in a book titled “The Growing Importance of the Service Industries,” Victor Fuchs, now a professor emeritus at Stanford University, cautioned that as the service sector grows, the economy’s growth becomes more reliant on consumer preferences.

“At some point in the past decade, the United States became the first ‘service economy’ in the history of the world, that is, the first economy in which more than half of the employed population is not involved in the production of tangible goods,” he wrote.
...
http://blogs.wsj.com/economics/2009/04/28/nations-goods-producing-sector-continues-to-shrink/

Θυμίζω και αυτό:

Η αποτυχία των οικονομολόγων Ένα από τα πιο σοβαρά άρθρα για την κρίση που δημοσιεύτηκε στα κυρίαρχα ΜΜΕ/COLOR]
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον ΧΡΟΝΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΟΥ


Στο πάγωμα των αυξήσεων στους μισθούς των εργαζομένων στις ΗΠΑ αλλά και σε όλο τον κόσμο αποδίδει τη σημερινή κρίση ο καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Richard Wolff. Υποστηρίζει ότι με τα εισοδήματα των εργαζομένων χαμηλά, οι τελευταίοι δεν μπορούσαν να απορροφήσουν τη διαρκώς αυξανόμενη παραγωγή. Σύρθηκαν μάλιστα στον υπερδανεισμό προκειμένου να αποκαταστήσουν την αγοραστική τους δύναμη, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί η σημερινή κρίση. Ετσι, η διέξοδος δεν μπορεί παρά να είναι μια βαθιά κοινωνική αλλαγή.

*Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν μια βαθιά, παρατεταμένη ύφεση που αναμένεται να χειροτερέψει το 2009, παρά το οικονομικό πακέτο στήριξης της κυβέρνησης Ομπάμα. Είναι η πραγματική αιτία η κρίση στην πιστωτική αγορά που εξερράγη τον Σεπτέμβριο του 2008 ή υπάρχει κάτι βαθύτερο και πιο ανησυχητικό;

*Η αμερικανική οικονομία συνετρίβη εξαιτίας των βαθιών δομικών ανοιγμάτων που άρχισαν να δημιουργούνται από την τελευταία μεγάλη κατάρρευση, τη μεγάλη ύφεση της δεκαετίας του '30. Υπήρχαν τεράστια ανοίγματα μεταξύ δανειστών και δανειοληπτών, μεταξύ του εισαγωγικού και του εξαγωγικού εμπορίου, μεταξύ ιδιωτικών επιχειρηματικών στόχων και κοινωνικών στόχων και μεταξύ αγοραίων συναλλαγών και κρατικών ελέγχων των αγορών. Εντούτοις, το υπόβαθρο όλων αυτών ήταν το κλασικό καπιταλιστικό αίνιγμα όπου οι καπιταλιστές οδηγούν προς τον περιορισμό των μισθών, ενώ συγχρόνως χρειάζεται οι εργαζόμενοι να αγοράζουν την αυξανόμενη παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών. Εν ολίγοις, τα μαζικά εισοδήματα των εργαζομένων ήταν πάρα πολύ χαμηλά για να απορροφήσουν τα καπιταλιστικά αποθέματα. Ο δανεισμός με ιστορικά πρωτοφανή ποσά θα μπορούσε μόνο να αναβάλει την κατάρρευση της οικονομίας. Οταν οι εργαζόμενοι δεν μπόρεσαν πλέον να πληρώσουν για τη συσσώρευση περισσότερου χρέους, ακολούθησε η τρέχουσα οικονομική κατάρρευση.

*Δεν θα μπορούσε να ειπωθεί το ίδιο σήμερα για την παγκόσμια οικονομία στο σύνολό της; Ο οικονομολόγος Carl Wein-berg, είπε πρόσφατα ότι ακόμα κι αν οι πιστωτικές ροές αποκαθίστανται, τα προβλήματα δεν τελείωσαν για την παγκόσμια οικονομία.

*Η αποκατάσταση των πιστωτικών ροών είναι από μόνη της μια παράξενη ιδέα ή στόχος. Η κατάρρευση της οικονομίας εμφανίστηκε αρχικά επειδή επιπλέον δανεισμός δεν ήταν εφικτός για τα εκατομμύρια των αμερικανών εργαζομένων. Από τη στιγμή της κατάρρευσης της οικονομίας, εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ και την Ευρώπη έχουν χάσει τις δουλειές τους, υποχρεώθηκαν σε μείωση μισθών και έχασαν τις αποταμιεύσεις τους. Είναι τώρα λιγότερο αξιόπιστοι για πίστωση απ' ό,τι ήταν πριν την κατάρρευση. Οι πιστωτικές ροές δεν μπορούν να επαναληφθούν χωρίς βασικές αλλαγές στο οικονομικό σύστημα. Γι' αυτό τα δισεκατομμύρια που δόθηκαν στις τράπεζες απέτυχαν να επαναφέρουν το δανεισμό. Οι τράπεζες ξέρουν ότι οι κίνδυνοι του δανεισμού υπερβαίνουν κατά πολύ τα πιθανά κέρδη. Αυτό το γεγονός δεν μπορεί να εξαφανιστεί με φαντασίες περί αποκατάστασης της ευημερίας μας. Ηταν μια πιστωτική φούσκα βασισμένη στα θεμελιώδη προβλήματα της οικονομίας. Δεν μπορούμε, ούτε έπρεπε να θέλουμε, να επιστρέψουμε εκεί.

*Η οικονομική ανάπτυξη των ΗΠΑ πριν την ύφεση ήταν προβληματική. Οι πλούσιοι έγιναν πλουσιότεροι, η μεσαία τάξη συρρικνώθηκε και οι συνθήκες για τους φτωχούς εργαζόμενους επιδεινώθηκαν. Συμφωνείτε πως ό,τι γνωρίζουμε από την πολιτική οικονομία του καπιταλισμού μάς οδηγεί αβίαστα σ' αυτό το πόρισμα;

*Συμφωνώ απολύτως. Πρώτον, έπειτα από έναν αιώνα πραγματικών αυξήσεων στους μισθούς, οι αμερικανοί εργαζόμενοι ανακάλυψαν στη δεκαετία του '70 ότι οι εργοδότες είχαν βρει τρόπους να μην αυξήσουν άλλο τους μισθούς των εργαζομένων. Με τη μεταφορά της παραγωγής σε περιοχές φτηνού εργατικού δυναμικού, με την ηλεκτρονική μηχανοργάνωση του χώρου εργασίας, με την προσέλκυση μεταναστών πρόθυμων να εργαστούν με χαμηλότερους μισθούς, οι αμερικανικές εταιρείες ήταν σε θέση να θέσουν σε τέρμα τις πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς των εργαζομένων.Από τη δεκαετία του '70 οι μισθοί ποτέ δεν επανέλαβαν την ιστορική τους τάση προς τα πάνω. Εν τω μεταξύ, η παραγωγικότητα εργασίας συνέχισε να ανεβαίνει. Με τους μισθούς στάσιμους και την παραγωγικότητα να αυξάνεται, οι ΗΠΑ βίωσαν μια ιστορική έκρηξη κέρδους στις δεκαετίες του '80 και του '90 που οδήγησε πολλούς να φαντάζονται ότι ο καπιταλισμός είχε με κάποιον τρόπο απελευθερωθεί από τις κλασικές αντιφάσεις του. Πράγματι, για να αποζημιώσουν τους αμερικανούς εργαζομένους για τη μη αύξηση στους μισθούς, μερικά από τα κέρδη τους τα προσέφεραν πίσω με τη μορφή δανεισμού ώστε να συνεχιστεί η ανοδική τάση της κατανάλωσης. Αυτό το σύστημα, λοιπόν, προέβη σε υπερ-επέκταση της πίστωσης, κάτι χαρακτηριστικό της καπιταλιστικής οικονομίας σε περιόδους έκρηξης κέρδους. Οθεν η ενδεχόμενη κατάρρευση όταν τα πιστωτικά όρια έφτασαν στο τέλος της γραμμής. Είναι λάθος να μιλάμε για «χρηματοπιστωτική» κρίση. Ναι, οι πρώτες καταρρεύσεις έκαναν την εμφάνισή τους στους πιστωτικούς οργανισμούς και ανάμεσα στις τράπεζες. Οι ρίζες της κρίσης, όμως, βρίσκονται πίσω από τις πράξεις κάθε καπιταλιστή, μεγάλου και μικρού, από τη Wall Street μέχρι τη Main Street. Ηταν το ότι έδωσαν τέλος στο καθεστώς της αύξησης των μισθών των εργαζομένων.

*Πολλοί αναλυτές συνάγουν το συμπέρασμα ότι η Ε.Ε. θα έχει μεγαλύτερη δυσκολία να ελέγξει την τρέχουσα διολίσθηση της οικονομίας απ' ό,τι οι ΗΠΑ. Συμμερίζεστε αυτές τις απόψεις;

*Οταν ξέσπασε η κρίση στις ΗΠΑ, οι εκθέσεις από την Ε.Ε. έλεγαν ότι η Ευρώπη θα παρέμενε σε μεγάλο βαθμό ανεπηρέαστη. Κατόπιν ειπώθηκε ότι η διαφορά μεταξύ του αγγλοαμερικανικού μοντέλου (οικονομικός νεοφιλελευθερισμός) και του ηπειρωτικού ευρωπαϊκού προτύπου (σοσιαλδημοκρατία) θα διασφάλιζε στην Ε.Ε. ευκολότερη, συντομότερη και λιγότερο άδικη οικονομική κρίση πριν την επιστροφή στις καλές μέρες της ευημερίας. Τώρα, οι περισσότεροι παρατηρητές αναγνωρίζουν ότι τουλάχιστον οι παγκόσμιες οικονομικές διασυνδέσεις που έχουν πλέξει οι πολυεθνικές και οι μηχανισμοί της αγοράς -και οι οποίοι μέχρι προ τινος διατείνονταν ότι λειτουργούν πολύ καλά- μεταφέρουν τη βαθιά κρίση που πλήττει την αμερικανική οικονομία σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η Ευρώπη δεν μπορεί να δραπετεύσει. Επιπλέον, οι ΗΠΑ έχουν περισσότερα όπλα στη διάθεσή τους και είναι θεσμικά και πολιτικά σε καλύτερη θέση να αντιμετωπίσουν την κρίση. Είναι επίσης καλύτερα τοποθετημένες για να μετατοπίσουν τα χειρότερα της κρίσης πάνω στην Ευρώπη από το να συμβεί το αντίθετο.

*Για ποιους λόγους ο Ομπάμα δεν κοίταξε για συμβούλους έξω από τους στενούς κύκλους της χρηματο-οικονομικής ελίτ;

*Η άνοδος του Ομπάμα στο πολιτικό προσκήνιο έγινε με τη στήριξη της κεντρώας πτέρυγας του Δημοκρατικού Κόμματος. Οι οικονομικοί σύμβουλοι για την εκστρατεία του προς το Λευκό Οίκο προέρχονταν από το κύριο κατεστημένο των οικονομικών και επιχειρηματικών κύκλων. Το Δημοκρατικό Κόμμα επικύρωσε κατά μεγάλο μέρος το νεοφιλελευθερισμό των τελευταίων 25 ετών όπως επικύρωσε τη νομισματική πολιτική του Μπους όλο το προηγούμενο έτος. Ο Ομπάμα ο ίδιος ψήφισε υπέρ αυτής της νομισματικής πολιτικής. Ως πρόεδρος συμπεριφέρεται ακριβώς όπως έδειχναν όλα τα έως τώρα δεδομένα: επέλεξε συμβούλους από τους συναδέλφους της ομάδας του Μπους και οικονομολόγους οι οποίοι είχαν συμβουλέψει την προεδρία Κλίντον και που διέφεραν ελάχιστα σε θέματα βασικής οικονομικής πολιτικής. Οι επιλογές του είναι περιορισμένες, δεδομένου ότι ουσιαστικά όλοι οι οικονομολόγοι του κατεστημένου έχουν περάσει τα τελευταία 30 έτη πανηγυρίζοντας πως η ιδιωτική επιχείρηση και οι αγορές εξασφαλίζουν αποδοτικότητα, ευημερία, και ανάπτυξη. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έμαθαν καν τα οικονομικά του κεϊνσιανισμού, πόσω μάλλον την κριτική θεωρία του καπιταλισμού. Οθεν η εκπληκτική ανικανότητά τους. Μέχρι τώρα, ό,τι έχουν κάνει είναι πολύ λίγα και πολύ καθυστερημένα. [COLOR="Red"]Εδώ ο καθηγητης μας τα χαλάει λίγο, σε ένα κατά τα άλλα εξαιρετικό άρθρο, γραμμένο μάλιστα με τρόπο απλό και κατανοητό. Σε αυτό όμως το σημείο, στην κριτική που κάνει στις πολιτικές Ομπάμα ότι είναι "λίγες και καθυστερημένες" κάνει λάθος. άλλωστε, το λέει και ο ίδιος λίγες γραμμές πιο πάνω: Αρχικά, είχαμε μια κριση υπερσυσσώρευσης, με τον πλούτο να είναι συγκεντρωμένος σε ελάχιστα χέρια, και τους εργαζόμενους να μην έχουν αρκετά χρήματα για να αγοράζουν αυτά που οι ίδιοι παράγουν, κάτι που βέβαια θα ήταν καταστροφικό για τους εργοδότες, που θα έμεναν με απούλητα εμπορεύματα. Για να συντηρήσουν λοιπόν την κατάσταση αυτή, προώθησαν τα δάνεια, τα οποία τώρα δεν μπορούν να αποπληρωθούν - η φούσκα έσκασε. Οι πολιτικές όμως του Ομπάμα (και όχι μόνο) δεν είναι "λίγες και καθυστερημένες". Όπως ο ίδιος ο καθηγητής λέει, η πολιτική επιλογή να μείνουν αμέτρητοι εργαζόμενοι άνεργοι, ή με μισθούς πείνας και χωρίς εργασιακά δικαιώματα, θα δημιουργήσει μια κρίση υπερπαραγωγής, καθώς θα είναι τόσο άσχημη η οικονομική του κατάσταση, που δε θα μπορούν να αγοράσουν σχεδόν τίποτα. Έτσι, τα εμπορεύματα θα μένουν απούλητα, οι βιομηχανίες θα κλεινουν, θα απολύουν κόσμο, κτλ, χειροτερεύοντας ακόμα περισσότερο τα πραγμάτα. Αυτό προφανώς και δεν ειναι "λίγο και καθυστερημένο"

*Σε ένα πρόσφατο άρθρο σας ασκείτε σφοδρή κριτική στο κατεστημένο των οικονομολόγων. Να συμπεράνουμε, ως εκ τούτου, ότι δεν είστε αισιόδοξος πως η τρέχουσα οικονομική κρίση θα μας διδάξει κάποια μαθήματα για τον καπιταλισμό;

*Οι σημερινοί μετριοπαθείς κεϊνσιανιστές θέλουν δημοσιονομική πολιτική αντί των νομισματικών πολιτικών που ήταν σε ευμένεια από την ομάδα του Μπους. Οι πιο αριστεροί κεϊνσιανιστές, όπως ο Stiglitz, θέλουν δημοσιονομική πολιτική συν την εθνικοποίηση των τραπεζών. Στο γενικό κλίμα ευφορίας για την εκλογή του Ομπάμα και την απομάκρυνση του Μπους, οι κεϊνσιανιστές δείχνουν ανίκανοι να δουν όλα τα εμπόδια που υπάρχουν για την επιτυχία της δημοσιονομικής πολιτικής και της εθνικοποίησης τραπεζών. Σε αυτό είναι τόσο τυφλοί όσο οι νεοφιλελεύθεροι προκάτοχοί τους, που ήταν εξίσου βέβαιοι ότι η νομισματική πολιτική θα τερμάτιζε την κρίση. Οι σημερινοί κεϊνσιανιστές απαριθμούν και αντιμετωπίζουν μόνο τις δομικές πτυχές της οικονομίας που παρήγαγε και διατρέφει την κρίση. Την ίδια στιγμή η περαιτέρω κοινωνική επιδείνωση και τα κινήματα ανθρώπων από τη βάση της κοινωνίας μάς προκαλούν να δούμε, τουλάχιστον, ορισμένα από τα σημερινά προβλήματα, από θέσεις πιο επικριτικές απ' αυτές των κεϊνσιανιστών. Αυτοί ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες στη κοινωνική αλλαγή ως τη μόνη ουσιαστική λύση στην τρέχουσα κρίση.

Ποιος είναι

Ο RICHARD WOLFF είναι ομότιμος καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης και καθηγητής στο πρόγραμμα διεθνών σπουδών στο New School University στη Νέα Υόρκη. Είναι μια από τις δεσπόζουσες ακαδημαϊκές φυσιογνωμίες στις οικονομικές επιστήμες. Αποφοίτησε από το Harvard (magna cum laude), συνέχισε για μεταπτυχιακές σπουδές στο Stanford απ' όπου και απέκτησε μάστερ, στη συνέχεια πήγε στο Yale απ' όπου έλαβε μάστερ στην Ιστορία, ένα επιπλέον μάστερ στα Οικονομικά και το διδακτορικό του. Εχει δημοσιεύσει πάνω από 10 βιβλία και εκατοντάδες άρθρα και είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής της επιθεώρησης «Rethinking Marxism».

http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=82598180

[ Δρόμοι ]
Ο Καρλ Μαρξ...

... είχε προτρέψει τους εργαζομένους να σπάσουν τις αλυσίδες τους. Μεταφορικά. Στην Αργεντινή, μετά τη χρεοκοπία στην οποία οδήγησε τη χώρα ο νεοφιλελευθερισμός του προέδρου Μένεμ το 2001, οι εργαζόμενοι το κάνουν κυριολεκτικά. Σπάζουν τις αλυσίδες και τα λουκέτα, ανάβουν τα φώτα και ξαναβάζουν μπροστά τις επιχειρήσεις που εγκατέλειψαν οι ιδιοκτήτες τους φυγαδεύοντας τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό.

Το ξενοδοχείο...

... πολυτελείας «Μπάουεν», στο Μπουένος Άιρες, έχει γίνει το σύμβολο του αγώνα τους. Από τότε που το έκλεισαν οι ιδιοκτήτες του, το 2003, τελεί υπό κατάληψη κι έχει γίνει μια επικερδής επιχείρηση που απασχολεί 150 εργαζομένους. Είκοσι όροφοι από χάλυβα και ατσάλι υποδέχονται χιλιάδες τουρίστες κάθε χρόνο. Δύσκολα μπορεί να πιστέψει κανείς πως αυτός ο αστραφτερός ναός της φιλοξενίας είναι κατειλημμένος και λειτουργεί υπό τη διεύθυνση μιας ομάδας εργαζομένων που έχουν κηρυχθεί παράνομοι. Όμως στο Μπουένος Άιρες αυτό δεν είναι κάτι σπάνιο. Περισσότερες από 200 επιχειρήσεις απασχολούν συνολικά 12.000 εργαζομένους, που τις κατέλαβαν όταν οι ιδιοκτήτες τους προσπάθησαν να τους εκβιάσουν βάζοντας λουκέτο. Οι ιδιοκτήτες κατηγορούν τους εργαζομένους για διακεκριμένη κλοπή. Όμως αυτοί επιμένουν ότι απλώς ασκούν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμά τους στην εργασία. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Γκάρντιαν», ανάμεσα στα εργοστάσια που έχουν καταληφθεί και διευθύνονται από τους εργαζομένους που τα δουλεύουν, ξεχωρίζουν η Ενιαία Συνεργατική Δέρματος, η Ενιαία Ναυπηγοεπικευαστική, τα Σφαγεία Γιαγκουάνε, τα Τρόφιμα Γκέλκο και η Συνεργατική Χαλυβουργία Βιέιτες.

Κανείς...

... δεν πίστευε, μέχρι πριν από μερικά χρόνια, πως αυτοί οι τολμηροί εργαζόμενοι θα τα έβγαζαν πέρα. «Δεν ξέραμε πώς θα τα καταφέρναμε χωρίς αφεντικά, αλλά τελικά αποδείξαμε πως μπορούμε να πάμε μπροστά», λέει ο Αντριέν Σεράνο, που εργαζόταν 25 χρόνια στη σοκολατοποιία Αρουφάτ, όταν ο ιδιοκτήτης της την εγκατέλειψε τον Ιανουάριο. Όταν μάλιστα τους έκοψε το ρεύμα, οι εργαζόμενοι δανείστηκαν από έναν γείτονα.

Μπόρεσαν όμως να ανταποκριθούν στη ζήτηση και σήμερα κερδίζουν όσα τους επιτρέπουν να διατηρήσουν τη δουλειά τους. «Δεν είμαστε κλέφτες», λέει ο Σεράνο. «Το μόνο που θέλουμε είναι να έχουμε δουλειά».

Η άποψη...

... των παλιών αφεντικών και των δικαστικών αρχών είναι φυσικά διαφορετική. Έτσι κι αλλιώς ήταν αναπόφευκτο να βρεθούν αυτοί οι εργαζόμενοι αντιμέτωποι με το σύστημα. Όμως είναι δύσκολο να πει κανείς ποιος είναι ο κλέφτης και ποιος ο νοικοκύρης, αφού οι εργαζόμενοι μάταια περιμένουν ακόμη να πάρουν τους μισθούς που τους χρωστούν τα παλιά αφεντικά τους- όπως το ίδιο μάταια περιμένει και η κυβέρνηση να πάρει τους χρωστούμενους φόρους. Σήμερα που η οικονομική κρίση ξαναχτυπάει την Αργεντινή, γράφει ο δημοσιογράφος Ανίλ Μούντρα, παρατηρείται ένα νέο κύμα καταλήψεων. Το τελευταίο τετράμηνο έχουν καταληφθεί περισσότερα εργοστάσια από όσα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, από αυτό το συνεταιριστικό κίνημα των εργαζομένων που η εφημερίδα «Γκάρντιαν» χαρακτηρίζει «εργατική επανάσταση της Αργεντινής».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4514069&ct=2

Την ίδια ώρα, οξύνονται διαρκώς οι αντιθέσεις ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές, που παλευουν σκληρά για την ηγεμονία, προς το παρον σε οικονομικό επίπεδο:
Αμερικανοί κατηγορούν την Κίνα για "προστατευτισμό", την ίδια ώρα που και η Κίνα κατηγορεί τις ΗΠΑ...επίσης για προστατευτισμό:

Αυξάνει η Κίνα τον προστατευτισμό
http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/04/28/1657411.htm

Για τον εμπορικό προστατευτισμό των ΗΠΑ προειδοποιεί η Κίνα
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_28/04/2009_276975


Το σύνδρομο της «γρίπης των χοίρων» τρομοκρατεί τους επενδυτές
Δραματικές διαστάσεις λαμβάνει ώρα με την ώρα η εξάπλωση της γρίπης των χοίρων, με τον κίνδυνο της πανδημίας να πλανάται σε όλο τον κόσμο. Οι πολίτες παντού στο Μεξικό, στις ΗΠΑ, στον Καναδά και στη Νέα Ζηλανδία αγωνιούν και ολόκληρη η Eυρώπη τρέμει στον κίνδυνο να μετατραπούν τα σημερινά μεμονωμένα κρούσματα σε πραγματική πανδημία, ενώ ορισμένοι επενδυτές στις αγορές χρήματος ήδη εξετάζουν ποιες περιοχές του κόσμου είναι ασφαλείς στη γρίπη των χοίρων ώστε να τοποθετήσουν τα χρήματά τους. Δυστυχώς, τώρα που η γρίπη έγινε το προσφιλές θέμα των ειδήσεων των διεθνών μίντια, η αγωνία για τις επιπτώσεις στην υγεία των λαών και στις οικονομίες τους δεν αποκλείεται να γίνει εμπόρευμα της διεθνούς κερδοσκοπίας...

Η δήλωση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ότι προσπαθεί να αναπτύξει σε συνεργασία με τις πληττόμενες χώρες μια στρατηγική που θα αποτρέψει τη διάδοση αυτής της μορφής της γρίπης των χοίρων» δεν καθησύχασε τις ανησυχίες. Πάντως, ο ΠΟΥ δεν συνιστά –τουλάχιστον μέχρι στιγμής– τον περιορισμό των ταξιδιωτικών μετακινήσεων» λόγω της γρίπης των χοίρων, αλλά οι επενδυτές έσπευσαν να ξεπουλήσουν τις μετοχές των αεροπορικών εταιρειών, των τουριστικών επιχειρήσεων και των ταξιδιωτικών γραφείων. Και στη θέση τους αγοράστηκαν οι μετοχές των φαρμακοβιομηχανιών.

Ωστόσο, οι δήθεν ειδικοί αναλυτές των χρηματοοικονομικών εξελίξεων δήλωσαν ότι ετοιμάζονται για τα χειρότερα και συστήνουν στους πελάτες τους ότι σε όποια χώρα γίνεται αναφορά πως η γρίπη των χοίρων χτύπησε την πόρτα της κινδυνεύει η οικονομία της, με συνέπεια το νόμισμά της να είναι ευάλωτο στους κερδοσκόπους. Από τις φήμες αυτές ευνοήθηκαν το δολάριο και το γιεν. Τα κεφάλαια εγκατέλειψαν μαζικώς χθες το ευρώ και προσγειώθηκαν στο δολάριο και στο γιεν. Η φυγή αυτή παρέσυρε το ευρώ σε μεγάλη πτώση έναντι του δολαρίου κατά 1,60% στα 1,3030 δολάρια και έναντι του γιεν με πτώση 1,55% στα 126,20 γιεν.

Το παράδοξο είναι ότι το γιεν ενισχύθηκε χθες, ενώ οι επικίνδυνες ρωγμές της ύφεσης που παρουσιάζει η ιαπωνική οικονομία και κυρίως οι πιέσεις εκ μέρους της κυβέρνησης για νέο πακέτο αναπτυξιακών μέτρων είναι τεράστιες. Ομως, η κυβέρνηση του Τόκιο έχει θορυβηθεί ιδιαίτερα από την εκτίναξη του γιεν. Αναπόφευκτα, λοιπόν, θα εξαναγκαστεί η Ιαπωνία να προβεί σε παρεμβάσεις. Ομως, θέλει να αποφύγει τις πρακτικές του παρελθόντος. Aξίζει να θυμίσω ότι η πολιτική των παρεμβάσεων τερματίστηκε τον Μάρτιο του 2004. Τότε, η Kεντρική Tράπεζα της Iαπωνίας ξόδεψε τους τρεις πρώτους μήνες (του 2004) 15 τρισ. γιεν, αφού είχε ήδη δαπανήσει στο σύνολο του 2003 το ποσό-ρεκόρ των 20 τρισ. γιεν (δηλαδή περίπου το διπλάσιο του τότε εμπορικού πλεονάσματός της), με στόχο να αποτραπεί η ενίσχυση του γιεν έναντι του δολαρίου.

Παράλληλα, η Kεντρική Tράπεζα της Iαπωνίας με γενναίες ενέσεις ρευστότητας προσπαθεί να καταπολεμήσει την πιστωτική ασφυξία που πλήττει τις ιαπωνικές επιχειρήσεις. Χθες η τράπεζα αποφάσισε να πολλαπλασιάσει τις αγορές –για πρώτη φορά στην ιστορία της– ανασφάλιστων βραχυπρόθεσμων τίτλων που έχουν εκδοθεί από τις επιχειρήσεις, οι οποίες αντλούν βραχυπρόθεσμο δανεισμό μέσω της έκδοσης των τίτλων αυτών για να εξυπηρετήσουν τις καθημερινές λειτουργίες τους. Και επίσης, αύξησε στο 1,4 τρισ. γιεν (ή 15,7 δισ. δολάρια) την αξία των κρατικών ομολόγων που αγοράζει μηνιαίως.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100021_28/04/2009_312414

http://s.wsj.net/public/resources/images/OB-DO245_oj_1bo_E_20090426194301.jpg

Busting Bank of America Πλέον μιλάμε για ωμούς τραμπουκισμούς, απειλές, εκβιασμούς και χίλιες δυο παραβάσεις ακόμα και των ίδιων των αστικών νόμων από αυτούς που τους υπερασπίζονται:
A case study in how to spread systemic financial risk.
The cavalier use of brute government force has become routine, but the emerging story of how Hank Paulson and Ben Bernanke forced CEO Ken Lewis to blow up Bank of America is still shocking.
The cavalier use of brute government force has become routine, but the emerging story of how Hank Paulson and Ben Bernanke forced CEO Ken Lewis to blow up Bank of America is still shocking. It's a case study in the ways that panicky regulators have so often botched the bailout and made the financial crisis worse.

In the name of containing "systemic risk," our regulators spread it. In order to keep Mr. Lewis quiet, they all but ordered him to deceive his own shareholders. And in the name of restoring financial confidence, they have so mistreated Bank of America that bank executives everywhere have concluded that neither Treasury nor the Federal Reserve can be trusted.

Mr. Lewis has told investigators for New York Attorney General Andrew Cuomo that in December Mr. Paulson threatened him not to cancel a deal to buy Merrill Lynch. BofA had discovered billions of dollars in undisclosed Merrill losses, and Mr. Lewis was considering invoking his rights under a material adverse condition clause to kill the merger. But Washington decided that America's financial system couldn't withstand a Merrill failure, and that BofA had to risk its own solvency to save it. So then-Treasury Secretary Paulson, who says he was acting at the direction of Federal Reserve Chairman Bernanke, told Mr. Lewis that the feds would fire him and his board if they didn't complete the deal.

Mr. Paulson told Mr. Lewis that the government would provide cash from the Troubled Asset Relief Program (TARP) to help BofA swallow Merrill. But since the government didn't want to reveal this new federal investment until after the merger closed, Messrs. Paulson and Bernanke rejected Mr. Lewis's request to get their commitment in writing.

"We do not want a disclosable event," Mr. Lewis says Mr. Paulson told him. "We do not want a public disclosure." Imagine what would happen to a CEO who said that.

After getting the approval of his board, Mr. Lewis executed the Paulson-Bernanke order without informing his shareholders of the material events taking place at Merrill. The merger closed on January 1. But investors and taxpayers had to wait weeks to learn that the government had invested another $20 billion plus loan portfolio insurance in BofA, and that Merrill had lost a staggering $15 billion in the last three months of 2008.

This was the second time in three months that Washington had forced Bank of America to take federal money. In his testimony to the New York AG's office, Mr. Lewis noted that an earlier TARP investment in his bank had a "dilutive effect" on existing shareholders and was not requested by BofA. "We had not sought any funds. We were taking 15 at the request of Hank [Paulson] and others," Mr. Lewis testified.

But it is the Merrill deal that raises the most troubling questions. Evaluating the policy of Messrs. Bernanke and Paulson on their own terms,[B] this transaction fundamentally increased systemic risk. In order to save a Wall Street brokerage, the feds spread the risk to one of the country's largest deposit-taking banks. If they were convinced that Merrill had to be saved, then they should have made the public case for it. And the first obligation of due diligence is to make sure that their Merrill "rescuer" of choice -- BofA -- had the capacity to bear the losses. Instead they transplanted the Merrill risk to BofA shareholders, the bank's depositors and the taxpayers who ensure those deposits. And then they had to bail out BofA too.

Messrs. Bernanke and Paulson also undermined the transparency that is a vital source of investor confidence. Disclosure is not a luxury to be enjoyed only when markets are rising. It is the foundation of the American regulatory system and a reason investors have long sought to keep their money within U.S. borders. Could either man have believed that their actions wouldn't eventually come to light, with all of the repercussions for their bank rescue plans? Δε θα ήταν πάντως ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι...

Mr. Paulson told Mr. Cuomo's investigators that he also kept former SEC Chairman Christopher Cox out of the loop while forcing BofA to rescue Merrill. Mr. Cox wasn't the only one. Mr. Paulson and Mr. Bernanke both sit on the Financial Stability Oversight Board, comprised of federal regulators who oversee TARP. Two days after Mr. Lewis told the dynamic duo that Merrill's losses were exploding and that he was looking for a way out, Mr. Bernanke chaired and Mr. Paulson attended a meeting of this board. Minutes of the meeting show no mention of BofA or Merrill.

At the next meeting on January 8, a week after the merger had closed, the minutes again make no mention of either regulator telling their colleagues that they had committed tens of billions of dollars. Yet the minutes helpfully note that among the topics discussed were "coordination, transparency and oversight."

Meeting minutes suggest Messrs. Bernanke and Paulson finally informed fellow board members at 4:30 p.m. on January 15, after news outlets had already reported a pending new taxpayer investment in BofA. What exactly did Mr. Bernanke and Mr. Paulson tell their colleagues about their plans for TARP prior to January 15?

Let's hope they treated their government colleagues better than they've treated Ken Lewis, whom they hung out to dry. After making him an offer he could hardly refuse, they've let him endure a public flogging from shareholders and the press, lengthy discussions with prosecutors, plus new hiring and compensation rules that limit his bank's ability to compete.

No wonder no banker in his right mind trusts the Fed or Treasury, and no wonder nobody but Pimco and other Treasury favorites is eager to invest in the TALF, the PPIP, or any of the other programs that require trusting the government as a business partner.

The political class has spent the last few months blaming bankers for everything that has gone wrong in the financial system, and no doubt many banks have earned public scorn. But Washington has been complicit every step of the way, from the Fed's easy money to the nurturing of Fannie Mae and Freddie Mac, and since last autumn with regulatory and Congressional panic that is making financial repair that much harder. The men who nearly ruined Bank of America have some explaining to do.

http://online.wsj.com/article/SB124078909572557575.html

28η Απριλίου παγκόσμια ημέρα ασφάλειας εργασίας Την ίδια ώρα βέβαια που η άρχουσα τάξη θεσμοθετεί την μία "μέρα τάδε" μετά την άλλη, η κατάσταση στην πράξη, σε αντίθεση με τα μεγάλα λογια, διαρκώς χειροτερεύει...
http://greekrider.blogspot.com/2009/04/28.html


Τα Ταμεία έχασαν 8 δισ. ευρώ σε 18 μήνες
ΑΠΟ 31,2 ΔΙΣ. ΕΥΡΩ σε 23 δισ. ευρώ μειώθηκε η περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων το τελευταίο 18μηνο- κυρίως λόγω της οικονομικής κρίσης και των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Την ίδια ώρα το υπουργείο Απασχόλησης «πανηγυρίζει» για την αύξηση της περιουσίας των Ταμείων, αλλά για την περίοδο 2006-2007!

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4514076&ct=3

Επιστροφή στο... παρελθόν.
Με τον τρόπο αυτόν μπορεί να σχολιάσει κανείς την απόφαση της υπουργού Απασχόλησης κυρίας Φάνης Πάλλη-Πετραλιά η οποία δημοσιοποίησε χθες στοιχεία για την περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων που αφορούν το... 2007. Τα στοιχεία εμφανίζουν την περιουσία των Ταμείων αυξημένη και δημοσιοποιούνται όταν οι απώλειες των ασφαλιστικών ταμείων εξαιτίας της κατάρρευσης των χρηματιστηρίων υπολογίζεται ότι έχουν ξεπεράσει τα 7-8 δισ. ευρώ. Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί και η δήλωση της υπουργού ότι«διασφαλίζεται το μέλλον της περιουσίας των Ταμείων», όταν οι απώλειες είναι δραματικές.

Τα στοιχεία που δόθηκαν στη δημοσιότητα, πέραν του γεγονότος ότι δεν είναι πρόσφατα, δεν εμπεριέχουν αποτιμήσεις για τα δομημένα ομόλογα, τα οποία είχαν προκαλέσει οξύτατη πολιτική κρίση όταν αποκαλύφθηκε το σχετικό σκάνδαλο που οδήγησε στην αποπομπή του πρώην υπουργού κ. Σ. Τσιτουρίδη.

Επίσης δεν δίδονται στη δημοσιότητα οι αναλυτικοί πίνακες ανά ασφαλιστικό φορέα- κάτι που γίνεται συνεχώς τα τελευταία 15 χρόνια-, αλλά το υπουργείο περιορίζεται σε ορισμένα συγκεντρωτικά στοιχεία. Σύμφωνα με τα στοιχεία, η περιουσία των Ταμείων το 2007 έφθασε στα 31,2 δισ. ευρώ από 29,2 δισ. το 2006. Ωστόσο υπολογίζεται ότι το μεσοδιάστημα καταγράφεται μείωση της περιουσίας της τάξεως του 25%.

Σύμφωνα με όσα ανέφερε «Το Βήμα της Κυριακής» στις 22.2.2009, η περιουσία των Ταμείων που είναι επενδεδυμένη σε μετοχές παρουσιάζει τραγικές απώλειες. «Το συνολικό ποσόν σε μετοχές για όλα τα Ταμεία ήταν στο τέλος του 2007 περίπου 4,920 δισ. ευρώ. Σήμερα η αξία των μετοχών φθάνει μόλις στο 1,080 δισ. ευρώ, δηλαδή καταγράφει απώλειες της τάξεως του 80% ή 3,840 δισ. ευρώ. Η συντριπτική πλειονότητα των μετοχών των Ταμείων (83%) είναι τραπεζικές μετοχές, η τιμή των οποίων έχει υποστεί καθίζηση. Ενδεικτική είναι η απεικόνιση των μετοχών εννέα Ταμείων όπου είχαν τοποθετήσει κεφάλαια ύψους άνω των 200 εκατ. ευρώ. Σημαντικές απώλειες καταγράφουν και τα μερίδια των αμοιβαίων κεφαλαίων, από 30% ως 32%, από 1,415 δισ. στο τέλος του 2007 σε 962,2 εκατ. ευρώ σήμερα. Ταυτοχρόνως«μόνιμη πληγή» αποτελούν τα δομημένα ομόλογα με τα οποία φόρτωσαν τα Ταμεία. Οσα από τα συγκεκριμένα προϊόντα έχουν παραμείνει στα χαρτοφυλάκια των Ταμείων, αγοράστηκαν αντί 730 εκατ. ευρώ και η σημερινή τους αξία δεν ξεπερνά τα 425 εκατ. ευρώ».

«Τα στοιχεία του υπουργείου είναι ανεπίκαιρα και παρουσιάζουν την οικονομική κατάσταση των Ταμείων σε μια περίοδο όπου το Χρηματιστήριο ήταν στην καλύτερη πορεία των τελευταίων ετών»τονίζει ο πρόεδρος των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία κ. Γ.Κουτρουμάνης και επισημαίνει ότι σήμερα η περιουσία αποτιμάται γύρω στα 23 δισ. ευρώ.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=16&artId=265583&dt=28/04/2009

Οι συνταξιούχοι έφυγαν με άδεια χέριαΕίπαμε: Τα λεφτά στους τραπεζίτες και τους βιομήχανους
ο κ. Παπαθανασίου είπε στους εκπροσώπους των συνταξιούχων ότι για τη δεινή κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα δημόσια οικονομικά «φταίνε όλοι», μηδέ εξαιρουμένων και των ίδιων των συνταξιούχων που- τα εισοδήματα των οποίων στη συντριπτική πλειονότητά τους δεν φορολογούνται- δεν ζητούν απόδειξη και εκτρέφουν τη φοροδιαφυγή!

Οι εκπρόσωποι των συνταξιούχων χαρακτήρισαν απαράδεκτη τη συμπεριφορά του υπουργού Οικονομίας και επεσήμαναν ότι ο κ. Παπαθανασίου απέρριψε τα αιτήματά τους για κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ, χορήγηση κανονικών αυξήσεων φέτος και όχι εφάπαξ ποσού, αύξηση του αφορολόγητου ποσού στα 16.000 ευρώ και βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών από τα Ταμεία.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4514077&ct=3

Η ΠΡΩΤΗ ΘΕΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ 4 ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ * ΑΝΟΙΓΕΙ Η ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ
Ευρωδικαίωση για συμβασιούχους Σημαντική επιτυχία για τους αγώνες των εργαζόμενων εκεί
Σε πλήρη σύμπλευση με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και αυτή του Αρείου Πάγου
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=38926

Νέος δανεισμός 7,5 δισ. € με επανέκδοση 3ετούς ομολόγου
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8477&pubid=3320816


Ρωσία: Στο ΔΝΤ προσφεύγει για βοήθεια η Μόσχα
Η Ρωσία ενδεχομένως να ζητήσει δάνεια ύψους 5 δισ. δολ. από το ΔΝΤ το επόμενο έτος, προκειμένου να αντισταθμίσει τις απώλειες από την επιβράδυνση των ρυθμών φορολογικών εισροών συνεπεία της χρηματοοικονομικής κρίσης.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12779&subid=2&tag=9519&pubid=8189201


Σειρά κινητοποιήσεων
Επί ποδός τα εργατικά συνδικάτα εν όψει της Εργατικής Πρωτομαγιάς Μακάρι να ήταν έτσι, αλλά δυστυχώς το εργατικό κ΄νημα είναι πολύ πισω, και η ηγεσία της ΓΣΕΕ έχει τεράστιες ευθύνες για αυτό, με τελευταίο "χτύπημα" την απόφαση της για τη φετινή Πρωτομαγιά, όπου ουσιαστικά...ψιλοκαταργεί την πορεία!
Σωματεία βέβαια, και η ριζοσπαστική αριστερά καλούν στο Μουσείο
Επί ποδός βρίσκονται τα εργατικά συνδικάτα με πρώτο σταθμό τη γενική απεργία της 1ης Μαΐου. ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ καλούν τους εργαζόμενους σε μαζική συμμετοχή, ενώ η ΑΔΕΔΥ εξήγγειλε και νέα κινητοποίηση για τις 14 Μαΐου. Την Τέταρτη, οι δημόσιοι υπάλληλοι θα κάνουν παράσταση διαμαρτυρίας έξω από το υπουργείο Οικονομίας.
Την Πρωτομαγιά το προεδρείο της ΓΣΕΕ θα καταθέσει στεφάνι στο Μνημείο Ηρώων στην Καισαριανή και στο Πολυτεχνείο.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=265617&dt=28/04/2009

Προβληματισμός για τις αυξήσεις της ΣΣΕ
Εντονος προβληματισμός και ανησυχία επικρατούν στη ΓΣΕΕ για το ενδεχόμενο κάποιες επιχειρήσεις να μην καταβάλουν την αύξηση 5,5% που προβλέπει η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας για την 1η Μαΐου. Πολλές επιχειρήσεις επικαλούνται την οικονομική κρίση και εκφράζουν επιφυλάξεις για την εφαρμογή της σύμβασης, παρ΄ ότι ο ΣΕΒ έχει ξεκαθαρίσει ότι τα μέλη του θα πρέπει να τιμήσουν την υπογραφή τους. Πάντως στελέχη της ΓΣΕΕ επισημαίνουν ότι τυχόν αθέτηση της συμφωνίας θα σημάνει νέο γύρο έντασης.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artId=265573&dt=28/04/2009

Με σύνθημα: «Ξυπνήστε! Ελάτε να Διαμαρτυρηθείτε!» θα διαδηλώσουν Σέρβοι εργαζόμενοι
Με το γενικό σύνθημα: «Ξυπνήστε! Και Ελάτε να Διαμαρτυρηθείτε!» οργανώνεται αύριο Τετάρτη μαζική κινητοποίηση των εργαζομένων στο Βελιγράδι, σύμφωνα με τον Λιούμπισαβ Όρμποβιτς, πρόεδρο της Συμμαχίας των Ανεξάρτητων Εργασιακών Ενώσεων (SSSS).

Οι εργαζόμενοι θα διαμαρτυρηθούν για τις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης στην καθημερινότητά τους, ενώ θα ζητήσουν την υποστήριξη της κυβέρνησης για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας, προκειμένου να μην αυξηθεί η ανεργία.

Σύμφωνα με τον προγραμματισμό των εργατικών ενώσεων και σωματείων, στο Βελιγράδι θα φτάσουν αρκετές εκατοντάδες λεωφορεία από όλες τις περιοχές της Σερβίας, προκειμένου η συγκέντρωση να έχει το χαρακτήρα διαμαρτυρίας, αλλά και να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_28/04/2009_276933

FIAT : Πώς «έστυβε» διανομείς και καταναλωτές
http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/fiat-%3a-Πώς-«έστυβε»-διανομείς-και-καταναλωτές-2009042711083/

General Motors debt deal to give government majority stake Στο κράτος περνά η general motors, μετά από τα τεράστια ποσά που της δώρησε
Bankruptcy seen as likely if bondholders block plan
http://www.independent.co.uk/news/business/news/general-motors-debt-deal-to-give-government-majority-stake-1675327.html

[ciaoant1]

http://assets.in.gr/assetservice/Image.ashx?c=11056819&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=600&h=

Ιός των χοίρων: Γιατί εξαπλώνονται και ποιους χτυπούν οι σύγχρονες επιδημίες
Κι εδώ η ρίζα βρίσκεται στην οικονομία και στον τρόπο οργάνωσης της λειτουργίας της.

«Η κτηνοτροφία τις τελευταίες δεκαετίες (στις ΗΠΑ) έχει μεταμορφωθεί σε κάτι που μοιάζει περισσότερο με την πετροχημική βιομηχανία, παρά με την ευτυχισμένη οικογενειακή φάρμα που μπορεί να θυμάται κάποιος από τα βιβλία του σχολείου»

«Το 1965, για παράδειγμα, υπήρχαν 53 εκατ. χοίροι σε πάνω από 1 εκατ. φάρμες, σήμερα εκτρέφονται πάνω από 65 εκατ. χοίροι συγκεντρωμένοι σε περισσότερα από 65.000 συγκροτήματα βιομηχανικής εκτροφής», εξηγεί ο Μ. Ντέιβις.

Σε τόσο τεράστιες μονάδες παραγωγής τα ζώα είναι πιο εκτεθειμένα σε αρρώστιες που μπορούν να εξαπλωθούν με ραγδαίους ρυθμούς και να μεταλλαχθούν χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας και τον χρόνο που απαιτείται για την έγκαιρη αντιμετώπιση.

Οι εταιρείες για να αποφύγουν τέτοιες αρρώστιες «ντοπάρουν» τα ζώα με διάφορα αντιβιοτικά, μεταξύ αυτών και αντιβιοτικά για την αντιμετώπιση ανθρώπινων ιώσεων.

Το ρίσκο αυτής της αντιμετώπισης είναι τεράστιο εάν η αντίσταση στα αντιβοτικά αναπτυχθεί και απλωθεί στους ανθρώπους.

Η φτώχεια, ο υποσιτισμός και οι άθλιες συνθήκες στέγασης είναι το "λίπασμα" για να γιγαντωθεί κάθε επιδημία. Η "ελεύθερη αγορά" γιγαντώνει κάθε μέρα αυτές τις καταστάσεις καταστρέφοντας τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων είτε πρόκειται για τον "Τρίτο Κόσμο" αλλά ακόμα και στη καρδιά του ανεπτυγμένου καπιταλισμού, όπως στις ίδιες τις ΗΠΑ.

Υπάρχει ένα φρικιαστικό προηγούμενο, που δείχνει ποιες είναι οι καταστροφικές προτεραιότητες του συστήματος. Η πιο θανατηφόρα πανδημία των νεότερων χρόνων ήταν η "ισπανική γρίπη" του 1918-1919. Υπολογίζεται ότι μέσα σε λίγους μήνες από την άνοιξη του 1918 μέχρι τις αρχές του 1919, κόστισε τη ζωή 20 εκατομμυρίων ανθρώπων (άλλοι υπολογισμοί μιλάνε για 40 εκατομμύρια).

Οταν ο πόλεμος τραβούσε όλα τα λεφτά με τα "πολεμικά ομόλογα" και το Ελντοράντο της "ελεύθερης αγοράς" οργίαζε μερικα χρόνια πριν τη Μεγάλη Υφεση του '30.

Τώρα, στις αυγές του 21ου αιώνα η επιστήμη έχει κάνει άλματα στην έρευνα και την αντιμετώπιση τέτοιων επιδημιών, αλλά παρόμοιες συλλογιστικές παραμένουν.

Οι φαρμακοβιομηχανίες, αντί να συνεργάζονται, προτιμούν να κρατούν τις πατέντες και τα δικαιώματά τους για να αυξάνουν τα κέρδη τους.

Η κόντρες με το Tamiflu της ελβετικής Roche και το Relenza της βρετανικής GlaxoSmithKline είναι ενδεικτικές από την προηγούμενη γρίπη των πουλερικών, όταν αρνούνταν να συνεργαστούν και ζητούσαν χρήμα για να προχωρήσουν.

Τώρα τα παζάρια με τις κυβερνήσεις για τα κονδύλια και την έρευνα φαρμακευτικών παρασκευασμάτων παραμένουν εμπόδιο, όσο το χρήμα παραμένει μακριά από το έλεγχο του δημόσιου συμφέροντας.

Κώστας Σαρρής, ksarris@pegasus.gr

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=12734&pubid=8239102

η ανοσία των παχύδερμων ...
Θαυμάζω λοιπόν

την ετοιμότητα της παγκοσμιοποίησης να αντιμετωπίσει τη γρίπη των χοίρων, αν και ο ενθουσιασμός μου μετριάζεται κάπως από την αδιαφορία της να καταβάλει τις ίδιες τουλάχιστον προσπάθειες για να αντιμετωπίσει

τη νόσο των γουρουνιών

που χρόνια τώρα σκοτώνουν παιδάκια σε όλο τον πλανήτη με τη δίψα, την πείνα, την αρρώστια και τον πόλεμο.

Εκατομμύρια θάνατοι!

Κάθε τρία δευτερόλεπτα ένα παιδί πεθαίνει κάπου στην υφήλιο εξαιτίας της οικονομίας των γιάπηδων και των γκόλντεν pigs! Δεν είναι αυτό επιδημία; Δεν είναι λιμός και λοιμός;

Κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα, κάθε βδομάδα, κάθε μήνα, κάθε έτος, χιλιάδες, εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν παντού, από τις ΗΠΑ έως την Ινδία κι απ' την Αφρική έως το Λονδίνο, από δίψα, πείνα, αρρώστια, πόλεμο

λόγω της πολιτικής που εφαρμόζουν

οι κυβερνήσεις, οι πρωθυπουργοί, οι τράπεζες, η G8, το ΔΝΤ -δεν είναι αυτό έγκλημα; δεν είναι όλοι αυτοί οι θάνατοι επιδημία;

*****

Αλλά ξέχασα! Επισήμως το αυτό έγκλημα λέγεται διεθνής πολιτική, διεθνείς σχέσεις, FIR Νέας Υόρκης, ζώνη αλιείας του μπακαλιάρου στη Βόρεια Θάλασσα, μεθοριακές διαφορές στο Παντζάμ, διεκδικήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο, ΝΑΤΟ και αντιπυραυλική ζώνη στην Τσεχία και την Πολωνία.

Ξέχασα, με συγχωρείτε!

Ο θάνατος, ο διαρκής θάνατος των παιδιών από πείνα και πόλεμο, λέγεται ζωτικά συμφέροντα των ΗΠΑ ή της Ρωσίας στην Αρκτική, κυβέρνηση Μπράουν στο Λονδίνο, Εκθεση Πτωμάτων στην Αθήνα και πάντως

εις ουδεμίαν περίπτωση συνιστά επιδημία, πανδημία ή κάτι το συναφές

με συγχωρείτε, και κακώς σε αυτά εδώ τα κείμενα του «ναυτίλου» δεν κυκλοφορούν μόνον καθώς πρέπει λέξεις, αλλά εμφιλοχωρούν και κραυγαλέες τινές που, αν μη τι άλλο, δείχνουν έλλειψη νηφαλιότητας και ψυχραιμίας.

Είναι λόγου χάριν πρέπον και σωστό να αρχίσει να ουρλιάζει κανείς και να λέει τον Μπαρόζο κουφάλα και δολοφόνο και σκατόψυχο

τον Ομπάμα εγκληματία πολέμου και δημαγωγό;

γιατί; τα δικά μας παιδιά σκότωσαν, σκοτώνουν και θα σκοτώσουν; Ψυχραιμία και παρακαλώ, περιττεύουν οι λαϊκισμοί.

Η Διεθνής κοινότης!

Μην τα κάνουμε όλα ίσωμα - κάνει ό,τι μπορεί! Για τη νόσο των τρελών αγελάδων όπου επί δέκα χρόνια πέθαναν ενάμισης και νόσησαν τρεισίμισης ξοδεύτηκαν τόσα εκατομμύρια δολάρια όσα έφαγε η Λήμαν Μπράδερς για να καταρρεύσει - μη λέμε λοιπόν ότι δεν κάνουμε ό,τι μπορούμε!

Ή μήπως

επειδή εξαιτίας της πολιτικής μας

πεθαίνουν τα παιδιά σαν τις μύγες,

πρέπει να μην αγοράζουμε φρεγάδες και τανκς και αεροπλάνα;

Πώς αλλοιώς θα εξασφαλίζαμε τόσο χοντρές μίζες;

Και η οικονομία (που σκοτώνει αυτά τα παιδιά) τι θα γινόταν;

Δεν είναι ο κόσμος κατηχητικό! Και ναρκωτικά θα πουλάμε, και εμπόριο γυναικών θα κάνουμε, και όργανα ανθρώπων θα ξεριζώνουμε, και στον τόκο θα βάζουμε όσα πιο πολλά νοικοκυριά μπορούμε, και θα μας ψηφίζετε για να τα κάνουμε όλα αυτά στον αιώνα τον άπαντα.

Διότι, ευτυχώς, έχουμε δημοκρατία.

Κι όχι μόνον, αλλά και φιλάνθρωπους διαθέτουμε να οργανώνουν συσσίτια για όσους σπρώχνουμε στην πείνα, και σπόνσορες και διαφημιστές και καλούς δημοσιογράφους

να σας τα εξηγούν όλα αυτά, να ξέρετε τι σας γίνεται, πότε σας... «αντέχει» η οικονομία και πότε όχι, αν τα νοσοκομεία, τα σχολεία και οι δρόμοι που φτιάχνουμε με τα λεφτά σας χρειάζονται περισσότερα (απ' τα λεφτά σας) για να μπορείτε να τα χρησιμοποιείτε. Απλά πράγματα. Ολα με την εντολή σας σας τα κάνουμε, δημοκρατικά και νόμιμα, εσείς μας ψηφίζετε στις εκλογές.

Οχι! η γρίπη των χοίρων δεν αφορά τα γουρούνια που κάνουν κουμάντο στον κόσμο τούτο, το πολύ να στείλει στον άλλον κόσμο όσους φουκαράδες την πατήσουν, τίποτα περισσότερο. Και προ παντός κανένα γουρούνι!

Ακούσατε ποτέ να πήγε από επιδημία κανείς Επικυρίαρχος;

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=39335

Δεν φτάνει που μας ληστεύουν
http://4.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SfgmnnXbgrI/AAAAAAAAHG0/wCV248GZWe0/s320/image0022.jpg

Για τους νόμιμους τοκόγλυφους, τους λήσταρχους ουσιαστικά, τραπεζίτες, και το «θεάρεστο» έργο που κάνουν, με τις ευλογίες των αστικών κυβερνήσεων, έχουμε γράψει δεκάδες φορές. Θα ήταν πλεονασμός να το επαναλαμβάναμε.

Σήμερα όμως θα μπορούμε να τους χαρακτηρίζουμε και δολοφόνους κάτι που είχε προαναγγελθεί και το περιμέναμε όλοι.
Εβαψαν τα χέρια τους με αίμα.

Η καπιταλιστική κρίση έχει οδηγήσει στα νύχια των τραπεζιτών χιλιάδες νοικοκυριά που αδυνατούν να ανταποκριθούν στις παράλογες απαιτήσεις των νόμιμων τοκογλύφων.
Το αποτέλεσμα γνωστό.
Εκατοντάδες σπίτια χάνονται, για να καταλήξουν στα «κοράκια» που νταραβερίζονται με τους συγκεκριμένους πλειστηριασμούς που σε συνεργασία με τους τραπεζίτες ξεπουλιούνται για ένα κομμάτι ψωμί.
Χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται άστεγοι απ’ την μια μέρα στην άλλη θύματα της αναλγησίας και ασυδοσίας των τραπεζιτών.
Είναι χαρακτηριστικός ο διαφημιστικός πίνακας που παραθέτουμε από μια τέτοια «επιχείρηση».

http://2.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/Sfgmx1mYpPI/AAAAAAAAHG8/tJSpR_pkDPc/s400/image002.jpg

Οι συγκεκριμένοι «επιχειρηματίες», αφού φυσικά τους τα χώσεις χοντρά, αναλαμβάνουν να σε προμηθεύσουν σπίτι, απ’ αυτά που έχουν κατασχέσει οι τράπεζες, σε «πολύ συμφέρουσα τιμή» όπως γράφουν.
Και όντως, ένα πρόχειρο τηλεφωνικό ρεπορτάζ που κάναμε σήμερα, είναι εξευτελιστικές οι τιμές με τα οποία αγοράζουν τα σπίτια αυτοί οι αετονύχηδες.

Και όπως ξέρουμε όλοι το ανθρώπινο μυαλό δεν θέλει πολύ ώρα να σαλτάρει. Είναι τρομερό να χάνεις κόπους μιας ζωής και ξαφνικά να βρίσκεσαι στον δρόμο θύμα του αδηφάγου τραπεζικού κεφαλαίου.

Πριν λίγο καιρό διαβάζαμε (http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/01/blog-post_1375.html) σε εφημερίδα: «Σε απόπειρα αυτοκτονίας οδηγήθηκε χτες 37χρονος, όταν τράπεζα, από την οποία είχε δανειστεί χρήματα, του ανακοίνωσε ότι θα κατασχέσει το σπίτι του.
Το περιστατικό συνέβη χτες το μεσημέρι στο Χαλάνδρι… Οταν ο διευθυντής του υποκαταστήματος τράπεζας τού ανακοίνωσε πως η τράπεζα θα προχωρήσει σε κατάσχεση της κατοικίας του, βγήκε στο δρόμο και περιέλουσε το σώμα του με εύφλεκτο υγρό. Μεταφέρθηκε και νοσηλεύεται στο νοσοκομείο «Σωτηρία».

Το επόμενο βήμα το είδαμε σήμερα σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της εφημερίδας «Μακεδονία».

http://1.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/Sfgm8X8FxvI/AAAAAAAAHHE/xK8gQmHUsDw/s400/nek.jpg

Γαμώτο, δεν φτάνει που μας ληστεύουν, άρχισαν και να μας δολοφονούν! Δεν είναι καιρός να παλέψουμε για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να σκοτώσουμε το απάνθρωπο πολιτικό σύστημα που βιώνουμε;

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/04/blog-post_29.html


http://assets.in.gr/assetservice/Image.ashx?c=11051025&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=232&h=250

[ Δρόμοι ]
Μόνοι...

... Όσο πιο πολύ τόσο το καλύτερο. Ένας ακόμη ακρωτηριασμός της κοινωνικής ζωής ετοιμάζεται στα εργαστήρια της εξουσίας. Κι ας είχαν καταγγείλει τόσοι και τόσοι φιλόσοφοι και διανοητές την απομόνωση του σύγχρονου ανθρώπου. Το νέο αδίκημα είναι ιδιώνυμο και ονομάζεται αδίκημα του να είμαστε μαζί.

Το ετοιμάζουν...

... στα γαλλικά κυβερνητικά εργαστήρια, σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Τιερί Λοντ. Και, με στόχο κυρίως τους εξεγερμένους μαθητές και φοιτητές, θα θέτει εκτός νόμου όσους θα συγκροτούν μια ομάδα, μια «συμμορία». Κι αν αυτή η συμμορία δεν έχει καμιά πρόθεση να κάνει αδικοπραξίες; Αυτό δεν θα έχει καμιά σημασία, αφού τις «πραγματικές» προθέσεις της θα τις κρίνει η κρατική εξουσία. Συμμορία χωρίς δράση. Ένοχοι χωρίς θύματα. Σήμερα οι νέοι. Και αύριο τι; Η επιστροφή στον δέκατο ένατο αιώνα; Τότε, οι κρατικές νομοθεσίες απαγόρευαν τις συναθροίσεις των εργαζομένων και των ανέργων. Όμως, σήμερα οι πολιτικοί επιστήμονες ονομάζουν δικτατορικές τις εξουσίες που εφευρίσκουν αδικήματα και θύτες χωρίς θύματα.

Πάνω στα ίδια...

... χνάρια με τα γαλλικά πειραματίζονται και τα γερμανικά κρατικά εργαστήρια για να αντιμετωπίσουν το φάσμα της κοινωνικής αναταραχής. Γιατί ο Μίκαελ Ζόμερ, αρχηγός της εργατικής ομοσπονδίας DGΒ, χαρακτηρίζει «κήρυξη πολέμου» τις πρόσφατες μαζικές απολύσεις εργαζομένων, που έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα εκρηκτικό. Τις προάλλες, κάτω από το φάσμα της απόλυσης, εργαζόμενοι στο γαλλικό εργοστάσιο της γερμανικής Κοντινένταλ διέπραξαν το αδίκημα του να είναι μαζί: διάβηκαν τον Ρήνο και ενώθηκαν με τους Γερμανούς συναδέλφους τους σε μια διαδήλωση 3.000 ανθρώπων στην έδρα της εταιρείας στο Αννόβερο. Οι πολιτιστικές, πολιτικές και συνδικαλιστικές διαφορές τους ήταν κι αυτές εκεί, αλλά η οργή τους ήταν ευρωπαϊκή. «Για να μη γίνουν οι εργαζόμενοι τα κυριότερα θύματα μιας κρίσης για την οποία δεν είναι υπεύθυνοι, για να εμποδίσουν τις πολυεθνικές επιχειρήσεις να εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους μιας χώρας εις βάρος των εργαζομένων μιας άλλης, για να μην τις αφήσουν να επωφελούνται από την πιο κακοπληρωμένη εργασία και από την απουσία προστατευτικών μέτρων», γράφει ο Γάλλος δημοσιογράφος Μπερνάρ Γκιετά στην ελβετική εφημερίδα «Le Τemps», οι Ευρωπαίοι εργαζόμενοι πρέπει να είναι μαζί.

Αυτό το «μαζί»...

... είναι που ανησυχεί. Τόσο, που υποχρέωσε τον Γάλλο πρώην πρωθυπουργό Ντομινίκ ντε Βιλπέν να μιλήσει για «επαναστατικό κίνδυνο». Γιατί το συναίσθημα που κυριαρχεί είναι η οργή, καθώς εργαζόμενοι και άνεργοι νιώθουν πως πληρώνουν άδικα αυτοί τα σπασμένα της οικονομικής κρίσης, εγκαταλελειμμένοι από τις πολιτικές εξουσίες. Σε αυτές τις συνθήκες, οι πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις χαρακτηρίζονται φέτος «υψηλού κινδύνου». Για πρώτη φορά μάλιστα, τα γαλλικά συνδικάτα θα εμφανιστούν ενωμένα και θα ανταλλάξουν αντιπροσωπείες και με τα γερμανικά. Με αντίπαλο το αναχρονιστικό πολιτικό και κοινωνικό σύστημα το οποίο επιβιώνει εδώ και δύο αιώνες τρεφόμενο από την απομόνωση των ανθρώπων, για να διαπράξουν αυτό το νέο αδίκημα που είναι ιδιώνυμο και που ονομάζεται αδίκημα του να είμαστε μαζί.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4514299&ct=2

http://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/metafiles/picture3.png

Πρωτομαγιά σε τούνελ κρίσης
Η άμεση λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κρίσης στους εργαζομένους αποτελεί το βασικό αίτημα των συνδικάτων στον αυριανό εορτασμό της Πρωτομαγιάς.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8777&pubid=3364803

Μέρα Μαγιού σε χάνω...
Η ΦΕΤΙΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑβρίσκει τους εργαζόμενους αντιμέτωπους με τις απολύσεις, την καλπάζουσα ανεργία, την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, τη συρρίκνωση του εισοδήματος καθώς και την περικοπή των ασφαλιστικών και κοινωνικών δικαιωμάτων τους. Η ανασφάλεια είναι πλέον το σήμα κατατεθέν της κοινωνίας. Η κυβερνητική οικονομική πολιτική μεταβιβάζει το κόστος της δημοσιονομικής πειθαρχίας στην κοινωνία και στην αναπτυξιακή περιθωριοποίηση της ελληνικής οικονομίας με ό,τι δυσμενές συνεπάγεται για την έξοδο από την οικονομική κρίση, καθώς και για τους εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους της χώρας. Παρατηρείται μια άνευ προηγουμένου εισοδηματική εξασθένηση των εργαζομένων με την εφαρμογή σκληρών μέτρων φορολογικής και μισθολογικής πολιτικής για να αντιμετωπισθούν τα δημόσια ελλείμματα που η ίδια η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης έχει δημιουργήσει. Χαρακτηριστικό είναι ότι έπεσαν έξω κατά 8 δισ. ευρώ στο έλλειμμα και 14 δισ. στο χρέος. Και όλα αυτά πριν από τη διεθνή κρίση! Μάλιστα, στο όνομα της τιθάσευσης των ελλειμμάτων, οι φορολογούμενοι επιβαρύνθηκαν την τριετία 2006-2008 με επιπλέον φόρους 11,727 δισ. ευρώ ενώ τα πραγματικά εισοδήματα των μισθωτών συρρικνώθηκαν κατά 10%!

Παράλληλα, στο ασφαλιστικό έχει τεθεί ήδη σε εφαρμογή ο νόμος Πετραλιά, ο οποίος προβλέπει αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και μειώσεις συντάξεων στον ιδιωτικό τομέα, στις ΔΕΚΟ και στις τράπεζες. Κατέρρευσε ακόμη και το Ταμείο Πρόνοιας των δημοσίων υπαλλήλων, όπου 15.000 συνταξιούχοι επί 17 μήνες αναμένουν την καταβολή του εφάπαξ βοηθήματος (περίπου 200 δεν είναι πλέον στη ζωή)! Τα ποσά των συντάξεων με τους νόμους της Ν.Δ. μειώνονται έως 38%, οι κύριες συντάξεις λόγω αύξησης της ποινής για πρόωρη συνταξιοδότηση και οι επικουρικές για περίπου 2 εκατ. ασφαλισμένους θα είναι μικρότερες έως 67% από το 2013. Παράλληλα, η μείωση των εσόδων, η έκρηξη των ελλειμμάτων και της εισφοροδιαφυγής (8 δισ. ευρώ ετησίως), η ελλιπής κρατική χρηματοδότηση καθώς και η ανεξέλεγκτη αύξηση των δαπανών υγείας οδηγούν το ασφαλιστικό σύστημα σε κατάρρευση.

Κι ενώ η ανεργία καλπάζει, οι απολύσεις και οι ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις με τις ευλογίες της κυβέρνησης βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη, ανακοινώθηκε η δημιουργία χιλιάδων θέσεων προσωρινής επιδοτούμενης απασχόλησης καθαρά ρουσφετολογικού χαρακτήρα. Είναι μια (ακόμη) προσπάθεια απόδρασης της κυβέρνησης από τη σκληρή πραγματικότητα των σκανδάλων, της άγριας λιτότητας και της αποτυχημένης οικονομικής πολιτικής της.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4514492&ct=1

«Βλέπω συνεχώς να αδειάζουν οι καρέκλες γύρω μου»
αυτή δεν λειτουργεί», διηγείται σε φιλική παρέα Ελληνας εργαζόμενος σε τραπεζικό όμιλο του Λονδίνου, «στην αρχή νομίζεις ότι η κάρτα απλώς απομαγνητίστηκε, όμως στη συνέχεια η ασφάλεια του κτιρίου σε ενημερώνει ότι δεν ανήκεις πλέον στο δυναμικό της εταιρείας και έχεις στη διάθεσή σου 15 λεπτά για να μαζέψεις συνοδεία του φύλακα τα προσωπικά σου αντικείμενα από το γραφείο». Η «Κ» αναζήτησε και συνομίλησε με Ελληνες εργαζόμενους στο εξωτερικό, τα πάλαι ποτέ golden boys and girls, που δοκιμάζονται έντονα από την οικονομική κρίση. «Βλέπω συνεχώς να αδειάζουν οι καρέκλες γύρω μου, στο εστιατόριο συζητάμε συνεχώς την παραγωγικότητα των συναδέλφων μας», περιγράφει ανήσυχη στην «Κ» η Ελένη Π., η οποία δουλεύει σε μεγάλη πολυεθνική εταιρεία της Ελβετίας. «Ηδη πριν από τα Χριστούγεννα μας ενημέρωσαν ότι θα γίνουν απολύσεις, χωρίς ωστόσο να μας πουν περισσότερες λεπτομέρειες...».

Μετά το χριστουγεννιάτικο αυτό... δώρο οι εργαζόμενοι τελούν υπό καθεστώς πανικού. «Μας είπαν ότι θα φύγουν 20 από τους 450, δεν ξέρουμε όμως αν θα προτιμηθούν υψηλόβαθμα στελέχη, που έχουν παχυλούς μισθούς αλλά είναι απαραίτητοι στην εταιρεία, ή νεοδιοριζόμενοι, όπως εγώ, που ακόμα κάνω training».

Απολύσεις με email

Αυτήν την απορία δεν έχει πλέον ο 27χρονος Χρήστος Μαργαριτόπουλος, ο οποίος μαζί με άλλους 14 συναδέλφους του απολύθηκε από κατασκευαστική εταιρεία στη Μεγάλη Βρετανία ύστερα από έξι μήνες συνεργασίας. «Οι συνέπειες από την οικονομική κρίση είχαν φανεί ήδη από τον Νοέμβριο, ωστόσο, οι υπεύθυνοι αισιοδοξούσαν ότι η οικονομία θα αντέξει τους κλυδωνισμούς», θυμάται ο νεαρός μηχανικός. Προ ημερών ανακοινώθηκαν τα μαντάτα. «Ηταν κάτι που το έβλεπα να έρχεται. Τα projects στα οποία δούλευα ακυρώνονταν το ένα μετά το άλλο», διηγείται. Οι ομοιοπαθούντες με τον Χρήστο δεν είναι Βρετανοί, καθώς η Αγγλία παρουσιάζει έλλειψη πτυχιούχων στον τεχνικό κλάδο. Ωστόσο, οι ισορροπίες στις πολυπολιτισμικές πρωτεύουσες αλλάζουν ελέω οικονομικής κρίσης.

«Στο αρχιτεκτονικό γραφείο που δουλεύω, το 65% σήμερα είναι Βρετανοί», επισημαίνει η Αθηνά Κόκλα. «Η εταιρεία άλλαξε πολιτική και προωθεί σαφώς τους Αγγλους εργαζόμενους, θέλει να επενδύσει σε αυτούς, επειδή κρίνει ότι εμείς αργά ή γρήγορα θα φύγουμε». Αν, λοιπόν, πρέπει να μείνουν «λίγοι και καλοί» ας είναι οι δικοί μας!

«Το Λονδίνο ήταν ανέκαθεν ένας πολλά υποσχόμενος προορισμός για νέους επαγγελματίες», θυμάται η Αθηνά. «Μέχρι και τον Απρίλιο του 2008 έβρισκες δουλειά το πολύ σε ενάμιση μήνα». Τώρα, όμως, επικρατεί αβεβαιότητα. «Τον Νοέμβριο που μας πέρασε απολύθηκαν 10 άτομα και τον Μάρτιο ειδοποιηθήκαμε με email και οι 100 αρχιτέκτονες του γραφείου ότι οι είκοσι από εμάς θα έφευγαν και μας προέτρεπαν να αρχίσουμε την αναζήτηση νέας εργασίας». Οι «ατυχήσαντες» συνάδελφοι της Αθηνάς, όταν πια μετά από μήνες βρίσκουν δουλειά, υπογράφουν συμβόλαια με χαμηλότερες αποδοχές (από 45.000 λίρες σε 30.000 λίρες το χρόνο).

Δυστυχώς, το Λονδίνο δεν είναι η μόνη ευρωπαϊκή πόλη που πλήττεται από την κρίση. «Η Γενεύη έχει πληθυσμό 450.000 ανθρώπους, εκ των οποίων οι μισοί περίπου είμαστε ξένοι εργαζόμενοι», εξηγεί η Ελένη Π. «Η απόλυση 2.000 εργαζόμενων έχει αλλάξει ριζικά τη ζωή στην πόλη». Πρώτοι στη λίστα των περικοπών βρίσκονται οι λεγόμενοι “expatriots”. «Πρόκειται για υψηλόβαθμα στελέχη πολυεθνικών εταιρειών, τα οποία καθώς εργάζονταν εκτός έδρας, είχαν πολλές παροχές - σπίτια, αυτοκίνητα, δίδακτρα ιδιωτικών σχολείων». Παράλληλα, οι μισθοί έχουν παγώσει και τα bonus αποτελούν άγνωστη λέξη. «Οι πολυεθνικές τσιγκουνεύονται τα πάντα. Τα ταξίδια -ειδικά τα υπερατλαντικά- έχουν κοπεί, με συνέπεια να δυσχεραίνονται οι συνεννοήσεις και οι συνεργασίες μεταξύ των χωρών», παρατηρεί η Ελένη. «Βλέπετε, δεν μπορούν όλα να γίνονται τηλεφωνικά...».

Ο σουηδικός τρόπος

Η κρίση καλά κρατεί και στη Σουηδία. «Τον Οκτώβριο απολύθηκαν 19.500 εργαζόμενοι και τον Νοέμβριο 20.000», λέει στην «Κ» ο Κωνσταντίνος Γιαννούλης, «ωστόσο, οι απολύσεις δεν ήταν ακέραιες, ως επί το πλείστον, ξεκίνησαν ως αλλαγές, μεταφορές τμημάτων ή εθελουσίες αποχωρήσεις. Η Ericsson, για παράδειγμα, ξεκίνησε τις απολύσεις από τους εξωτερικούς συνεργάτες, τους είχε όμως προειδοποιήσει».

Οι Σουηδοί αναλυτές συγκρίνουν τη σημερινή κατάσταση με την τραπεζική κρίση στις αρχές των ’90. Προβλέπουν ότι το 2010 το ποσοστό ανεργίας θα ανέλθει στο 10,7%. Βάλσαμο στην οικονομική κρίση είναι όμως η κοινωνική πολιτική της σκανδιναβικής χώρας. «Εδώ το επίδομα ανεργίας είναι το 80% του μισθού και παρέχεται για πολλούς μήνες. Με το ποσό αυτό μπορείς να ζήσεις. Επίσης, είναι αξιοθαύμαστο ότι ο σουηδικός ΟΑΕΔ ξεκίνησε προγράμματα επιμόρφωσης για τους μελλοντικούς άνεργους προτού καν προκηρυχθούν οι απολύσεις».

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_30/04/2009_312683

Θυμίζω και ένα παλιότερο άρθρο που είχαμε δημοσιεύσει:

Η σημερινή κρίση και πως θα ξεπεραστεί
Εδώ και ενάμιση σχεδόν αιώνα ο Μάρξ μέσα από τις σελίδες του περίφημου «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» διακήρυττε σχετικά με τις κρίσεις τα εξής:

«Στις κρίσεις ξεσπά μια κοινωνική επιδημία, που σε κάθε άλλη προηγούμενη εποχή, θα φαινότανε σαν παραλογισμός, η επιδημία της υπερπαραγωγής. Η κοινωνία ξαφνικά βρίσκεται ριγμένη πίσω, σε κατάσταση στιγμιαίας βαρβαρότητας, θα έλεγε κανείς ότι ένας λιμός, ένας γενικός πόλεμος ερήμωσης της έκοψε όλα τα μέσα ύπαρξης. Η βιομηχανία, το εμπόριο φαίνονται εκμηδενισμένα». Αν τα έλεγε κανείς αυτά σήμερα δε θα απείχε σχεδόν καθόλου από την πραγματικότητα. Φυσικά αν ζούσε σήμερα ο Μαρξ, κατά τη γνώμη μου, δίπλα στον εκμηδενισμό της βιομηχανίας και του εμπορίου θα πρόσθετε και τα χρηματιστήρια. Απλώς, τα χρηματιστήρια που αποτελούν την χρηματιστική έκφραση της πραγματικής οικονομίας ήταν τότε ανύπαρκτα. Παρακάτω στο ίδιο μανιφέστο ο Μαρξ υποδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο το καπιταλιστικό σύστημα ξεπερνάει τις κρίσεις του. «Πως ξεπερνά η αστική τάξη τις κρίσεις; Από ένα μέρος καταστρέφοντας αναγκαστικά μάζες από παραγωγικές δυνάμεις. Από το άλλο κατακτώντας καινούργιες αγορές». Η προβλεπόμενη για τον επόμενο χρόνο, σύμφωνα με τους ειδικούς, αύξηση της ανεργίας κατά 20 εκατομμύρια, δεν αποτελεί μήπως καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων; Το κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων, τραπεζών και ασφαλιστικών εταιριών δεν αποτελεί καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων; Οι πόλεμοι στο Ιράκ το Αφγανιστάν και αλλού δεν αποτελούν προσπάθεια κατάκτησης νέων αγορών; Είναι σε όλους τους γνωρίζοντες έστω και λίγα οικονομικά γνωστό, ότι στις κρίσεις ο καπιταλισμός ρίχνει στον Καιάδα μερικά απ τα καχεκτικά παιδιά του για να ισχυροποιηθούν τα υπόλοιπα. Είναι επίσης γνωστό, ότι εκείνοι που ευνοούνται είναι οι πολύ δυνατοί, οι οποίοι εξαγοράζουν ή απορροφούν τις μη αποδοτικές επιχειρήσεις (σε εξευτελιστικές εννοείται τιμές) δημιουργώντας ακόμα πιο ισχυρά υπερμονοπώλια. Κάποτε ο Αξελός ισχυρίστηκε ότι η «γλαύκα» πέταξε από την Αθήνα και ο Καστοριάδης διερωτήθηκε; Καλά και πού πήγε; Με την ίδια λογική σήμερα και ενώ οι ειδήμονες ισχυρίζονται ότι χάθηκαν εκατομμύρια δολάρια διερωτάται ο απλός πολίτης: Καλά και πού πήγαν; Είναι ευκολονόητο. Απλώς τα περιμάζεψαν κάποιοι για να εκμεταλλευτούν τις καινούργιες ευκαιρίες επένδυσης. Είναι γι’ αυτό που σε περιόδους οικονομικών κρίσεων πραγματοποιούνται τα μεγαλύτερα υπερκέρδη από ορισμένες μεγαλοεπιχειρήσεις τουλάχιστον.

...

Πολλοί είναι εκείνοι (μερικοί μάλιστα αυτοαποκαλούνται και μαρξιστές) που σπεύδουν να υποστηρίξουν ότι ο καπιταλισμός πνέει ήδη τα λοίσθια κάτω από το βάρος της μεγαλύτερης, μετά το κραχ του ΄29, οικονομικής του κρίσης. Το ΄29 παρόλο που οι χρηματαγορές, η βιομηχανία και το εμπόριο βυθίστηκαν σ’ ένα άνευ προηγουμένου οικονομικό τέλμα, εντούτοις ο καπιταλισμός όχι μόνο επιβίωσε αλλά εξήλθε από την κρίση του ισχυρότερος.

Δυστυχώς, οι οπαδοί της εν λόγω άποψης, δεν αντιλαμβάνονται ότι ο καπιταλισμός δεν κινδυνεύει από τις κατά καιρούς περιοδικές του κρίσεις, αλλά από το κατά πόσον τα εκάστοτε θύματα του είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν, ότι πρέπει να επέμβουν για να δώσουν στο σύστημα τη χαριστική βολή, την ώρα που αυτό ετοιμάζεται να ανασυνταχθεί. Αυτό με πολύ απλά λόγια λέγεται πάλη των τάξεων.

...
Ολόκληρο το άρθρο εδώ:
http://www.alfavita.gr/artra/art15_11_08_1537.php

Μια σοβαρή αποψη για το 'σύμφωνο σταθερότητας" της ΕΕ, που εξηγεί με σχετικά κατανοητό τρόπο το τι είναι και το γιατί θα πρέπει να ταχθούμε εναντίον του, ειδικά σήμερα λογω κρίσης:

Το Σύμφωνο και η κρίση
Σύμφωνα με τις πρόσφατες διαπιστώσεις του ΔΝΤ, η κρίση έχει αρχίσει να δείχνει καθαρά τα δόντια της: 7 % πτώση του πραγματικού ΑΕΠ των βασικών αναπτυγμένων χωρών στο τέταρτο τρίμηνο του 2008, ενίσχυση της τάσης το 2009. Και με τη χρηματοπιστωτική κρίση στο επίκεντρο των πολιτικών, το στέλεχος του ΔΝΤ Οlivier Βlanchard διαπιστώνει παράλληλα την ανάγκη για δυναμική στήριξη της ζήτησης με γενναία μέτρα. Και ενώ αυτά συμβαίνουν παγκοσμίως, η ΕΕ έχει μία και μόνη έννοια: το «Σύμφωνο Σταθερότητας» (ΣΣ) και την «περιστολή των ελλειμμάτων». Ποια είναι τα τόσο κρίσιμα συστατικά του ΣΣ, που μετά μανίας υπερασπίζεται η «Επιτροπή» και ο βραβευμένος πρόεδρός της;

1. Περιορισμός των κρατικών δαπανών, προκειμένου να αποδοθούν στο ατομικό κεφάλαιο τομείς στους οποίους επενδύθηκαν στο παρελθόν σημαντικά κεφάλαια από κοινωνικές εισφορές ώστε να δημιουργηθούν κοινωνικές υποδομές, όπως επικοινωνίες, μεταφορές, πρόνοια.

2. Πρωτοκαθεδρία των αγορών (κεφαλαίου, χρήματος) ως κριτών της αποδοτικότητας όχι μόνο των επιχειρήσεων, αλλά και των δημόσιων πολιτικών.

3. Ενίσχυση του κεφαλαίου κυρίως με αλλαγή επί το δυσμενέστερο των εργασιακών σχέσεων.

4. Μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου και της μη εξαρτημένης εργασίας.

5. Ενιαίος οικονομικός χώρος για την κίνηση των κεφαλαίων.

Με βάση τους παραπάνω άξονες οικοδομήθηκε μια νομισματική ένωση με πλήρη διατήρηση των ανισοτήτων και χωρίς αντίστοιχο κοινό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό, πράγμα που θα συνέβαλε στην άμβλυνσή τους. Είναι σαν να άφηνε η Ελλάδα στην τύχη της την Ηπειρο, με το χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημά της χωρίς πληρωμές από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Αλλά όλα τα παραπάνω είναι «αόρατα» για τον «μέσο άνθρωπο», ενώ χαρακτήρα «ορθολογικής» πολιτικής αποκτούν οι δύο βασικοί περιορισμοί του ΣΣ: το έλλειμμα να μην ξεπερνά το 3% και το δημόσιο χρέος το 60% του ΑΕΠ. Σε πείσμα της διεθνούς επιστημονικής συζήτησης (την οποία συνεχώς μας υπενθυμίζουν οι νομπελίστες οικονομολόγοι Α. Σεν, Τζ. Στίγκλιτζ και Π. Κρούγκμαν)

ότι σε περιόδους κρίσης η οικονομική πολιτική πρέπει να στοχεύει στην αύξηση των δαπανών και στη στήριξη των λαϊκών εισοδημάτων, ακόμη και αν αυτό σημαίνει αυξημένα ελλείμματα. Η ώρα της μείωσης των ελλειμμάτων θα έρθει μετά το τέλος της κρίσης, με τη φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων, των προσόδων από περιουσία, των κερδών.

Μήπως όμως αυτό είναι που «φοβούνται» όσοι υποστηρίζουν σήμερα το ΣΣ ή εξαγγέλλουν απλώς τη «μεταρρύθμισή» του: Μια αναδιανομή του εισοδήματος προς όφελος των πολλών; Πώς μπορεί να «μεταρρυθμιστεί» αυτό το συνεκτικό οικοδόμημα, πόσο ρεαλιστικός είναι ο «εμπλουτισμός» του ΣΣ που θέλει το ΠαΣοΚ; Αλλη μία ανέξοδη ρητορεία που θα αποσυρθεί με την «υπεύθυνη» ανάληψη της εξουσίας;

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=72&artid=265609&dt=28/04/2009

Πιέσεις στην Πολωνία για τη Συνθήκη της Λισαβόνας Όχι απλά δεν αποδέχονται την ήττα τους, στα δημοψηφίσματα που έγιναν σε Γαλλία, Ολλανδία αρχικά, και Ιρλανδία τη δεύτερη φορά που κατεβασαν αυτή την Ευρωσυνθήκη-Ευρωσύνταγμα, αλλά συνεχίζουν να αγνοούν και το στοιχειώδες αίτημα για δημοψήφισμα, καθώς φοβούνται ότι ι λαοί θα "μαυρίσουν" ξανά τη νεοφιλελευθερη συνθηκη που προωθούν εις βάρος μας
Οι πρόεδροι των Κοινοβουλίων της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ουγγαρίας και Πολωνίας έκαναν έκκληση υπέρ της έγκρισης της Συνθήκης της Λισσαβόνας ενόψει των Ευρωεκλογών της 7ης Ιουνίου, υπογράφοντας κοινό ανακοινωθέν από τη Βαρσοβία.

«Η Συνθήκη της Λισσαβόνας δεν έχει κυρωθεί ακόμη από όλα τα κράτη μέλη και δεν είναι βέβαιο πως θα έχει ισχύ νόμου πριν τα τέλη του έτους», διαπιστώνουν οι υπογράφοντες Νόρμπερτ Λάμερτ (Γερμανία), Μπερνάρ Ακουαγιέ (Γαλλία), Τζανφράνκο Φίνι (Ιταλία), Κάταλιν Ζίλι (Ουγγαρία) και Μπρόνισλαβ Κομορόφσκι (Πολωνία).

Οι πρόεδροι των πέντε Κοινοβουλίων καλούν τους βουλευτές όλων των χωρών μελών της ΕΕ «να δώσουν από κοινού ένα ισχυρό μήνυμα υποστήριξης στις μεταρρυθμίσεις που αποφασίσθηκαν και στην ανάπτυξη της Ένωσης, πριν τις εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο».

Η Συνθήκη της Λισσαβόνας απομένει να κυρωθεί και επίσημα από τη Γερμανία, τη Δημοκρατία της Τσεχίας και την Πολωνία. Η Ιρλανδία, που έχει απορρίψει με δημοψήφισμα το 2008 την Συνθήκη, έχει προγραμματίσει νέο δημοψήφισμα τον Νοέμβριο.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=87546

ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΛΕΟΝ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΓΙΑ ΔΑΝΕΙΣΜΟ 41 ΔΙΣ. ευρώ * ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ
Τι 30, τι 40, τι... 50 (δισ.)
Τελικά το Δημόσιο θα δανειστεί φέτος 50 δισ. ευρώ, παρ' όλες τις προβλέψεις ότι ο στόχος των 41 δισ. ευρώ που είχε θέσει ο Προϋπολογισμός για τον κρατικό δανεισμό ήταν υποεκτιμημένος.


Η κυβέρνηση έχοντας χάσει τον έλεγχο στις δαπάνες και αδυνατώντας να εισπράξει τα προϋπολογισθέντα έσοδα, προσφεύγει σε μαζικό δανεισμό για να κλείσει τις διαχειριστικές τρύπες που δημιουργούνται. Ετσι όμως υποθηκεύει τους προϋπολογισμούς των επομένων ετών και διογκώνει το Δημόσιο Χρέος.

Χθες και ο υπουργός Οικονομίας Γ. Παπαθανασίου παραδέχθηκε ότι το Δημόσιο θα δανειστεί 50 δισ. ευρώ. Ο υπουργός όμως δεν απέδωσε την υπέρβαση αυτή στον εκτροχιασμό του δημοσιονομικού ελλείμματος, αλλά σε προληπτικούς λόγους. Οπως ανέφερε αρχικώς σε συνέντευξη που παραχώρησε στο Bloomberg, το Δημόσιο θα δανειστεί 8 δισ. ευρώ (από τον αναθεωρημένο στόχο του Προϋπολογισμού), «αν και δεν τα έχει ανάγκη, προκειμένου να δημιουργήσει ένα μαξιλάρι ασφαλείας». Ξέρετε πολλούς να δανείζονται τέτοια ποσά, και με αυτά τα επιτόκια, αν δεν τα έχουν ανάγκη, απλά για προληπτικούς λόγους?Μάλιστα ο κ. Παπαθανασίου εμφανίστηκε να επιχαίρει για την εξέλιξη αυτή, καθώς διαψεύστηκαν οι Κασσάνδρες (αποσιωπόντας όμως ότι στο τέλος πάντα επιβεβαιώνονται) που προέβλεπαν ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί να καταφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αδυνατώντας να καλύψει το δανειακό της πρόγραμμα.


Οταν η ακολουθούμενη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική προσκρούει στη σκληρή πραγματικότητα των αριθμών, ο δανεισμός αποτελεί το έσχατο καταφύγιο
Ηδη στο πρώτο τετράμηνο του έτους το Δημόσιο είχε δανειστεί περί τα 42 δισ. ευρώ. Ηταν επομένως φανερό ( «Ε» 24/4) ότι το Δημόσιο για να καλύψει τις ανάγκες του μέχρι το τέλος του έτους θα χρειαζόταν να δανειστεί τουλάχιστον άλλα 8 δισ. ευρώ, ανεβάζοντας έτσι τον πήχυ για φέτος στα 50 δισ. ευρώ. Ο πρόσθετος δανεισμός, ο οποίος σημειωτέον πραγματοποιείται με επαχθείς όρους, καθώς τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων παραμένουν 2,12% υψηλότερα από αυτά των γερμανικών, μπορεί να αποδίδεται από την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομίας σε «προληπτικούς λόγους», προδήλως όμως αντανακλά τον «δημοσιονομικό εφιάλτη» που καταδιώκει την κυβέρνηση.

Σύμφωνα με τις πρώτες ενδείξεις από την Τράπεζα της Ελλάδος, το ταμειακό έλλειμμα του Προϋπολογισμού έχει εκτιναχθεί στο τετράμηνο Ιανουαρίου - Απριλίου στα 8 δισ. ευρώ, ενώ πέρυσι το αντίστοιχο διάστημα ήταν μόλις 2,5 δισ. ευρώ. Ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, όπως αποτυπώνεται στα παραπάνω στοιχεία οφείλεται τόσο στην ανεξέλεγκτη αύξηση των δαπανών (πληροφορίες κάνουν λόγο για αύξησή τους κατά 30%) όσο και στην πενιχρή αύξηση των εσόδων (κατά 6% στο πρώτο τρίμηνο του έτους, έναντι ετήσιου στόχου 10,9%).

Μιλούσαν και για 53 δισ.

Οι δυσοίωνες εξελίξεις στο δημοσιονομικό μέτωπο δεν αποτελούν κεραυνό εν αιθρία καθώς είχαν προβλεφθεί με σχετική ακρίβεια από «ξένους παρατηρητές». Από τις αρχές Δεκεμβρίου 2008 με πρωτοσέλιδο δημοσίευμά τους, οι «Financial Times» είχαν αναγορεύσει την Ελλάδα σε πρωταθλήτρια δανεισμού για το 2009. Το δημοσιεύμα εκείνο ανέφερε ότι η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να δανειστεί φέτος 53 δισ. ευρώ (20,3% του ΑΕΠ), ποσό που αναλογικά με το μέγεθος της οικονομίας είναι το υψηλότερο μεταξύ των χωρών του ΟΟΣΑ. Ο τότε υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης όμως διέβλεπε πίσω από το συγκεκριμένο δημοσίευμα «σκοπιμότητες από ξένα κέντρα». *

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&id=39445

Οι "Σωτηρες" της κυβέρνησης και τα παπαγαλάκια τους έχουν όμως τη "λύση": Το πρόβλημα είναι το ότι παίρνουμε (κουτσουρεμένες έστω) συντάξεις, και αυτό πρέπει να σταματήσει, για να μας "σώσουν"!
Τώρα ποιος ακριβώς είναι αυτός που σώζεται, και ποιος αυτός που την πληρώνει σε μια τέτοια πληρώνει, είναι νομίζω εύκολα κατανοητό...
Όπως είναι εύκολα κατανοητό και το γιατί δε βγάζουν άχνα για τα αμύθητα ποσά που χρωστούν στα ταμεία των εργαζόμενων το κράτος και οι εργοδότες, που όχι μόνο δεν τιμωρούνται για αυτό, αλλά αντίθετα ρίχνουν όλα τα βάρη στους εργαζόμενους, και κρατάνε το χρήμα και την εξουσία για τον εαυτό τους...
Θυμίζω και αυτό το βίντεο, από το 2005, σε επίσκεψη αξιωματούχου του ΟΟΣΑ στην Ελλάδα, σχετικά με το ασφαλιστικό:
http://www.youtube.com/watch?v=vVIXygt4S2w
Το ασφαλιστικό οδηγεί τη χώρα στη χρεοκοπία
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=87590


Ανοιχτό το θέμα του 65ώρου
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4514307&ct=3


Καταστρατήγησαν τη συλλογική σύμβαση εργασίας
Στο 20% η ανεργία στη Θεσσαλονίκη
Καταστρατήγηση της συλλογικής σύμβασης εργασίας κατήγγειλε χθες σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης Ν. Γιαννόπουλος, αναφερόμενος στη συμφωνία μεταξύ διοίκησης και εργαζομένων στη χαλυβουργία Hellenic Steel.
καταβολή «κουτσουρεμένης» και σε δύο δόσεις της συμφωνημένης αύξησης του 5,5%, επισημαίνοντας τον κίνδυνο να ακολουθήσουν κι άλλες επιχειρήσεις. Αντίθετα, χαιρέτισε ως θετικό το σκέλος της συμφωνίας που αφορά το «πάγωμα» των απολύσεων ως το 2010 και τη μη συρρίκνωση των ωρών εργασίας.

Η διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης χαρακτήρισε τη φετινή Πρωτομαγιά ως τη χειρότερη για την εργατική τάξη και απηύθυνε κάλεσμα σε εργαζόμενους, ανέργους, νέους και συνταξιούχους να δώσουν μαζικό «παρών» στο συλλαλητήριο που διοργανώνει αύριο το πρωί με σημείο συνάντησης την πλατεία Αριστοτέλους, με κεντρικό σύνθημα «Οι εργαζόμενοι δεν ευθύνονται για την κρίση, να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν».

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν, τα τελευταία τρία χρόνια η πραγματική ανεργία στη Θεσσαλονίκη έχει αγγίξει το 20%, ενώ οι ελαστικές μορφές εργασίας τείνουν να γίνουν καθεστώς σε ορισμένους κλάδους, όπως στα μεγάλα σούπερ μάρκετ, όπου ξεπερνούν το 70%.

Από την 1η Σεπτεμβρίου 2008, ως τα τέλη Φεβρουαρίου 2009 είχαν μετατραπεί 1.439 συμβάσεις πλήρους απασχόλησης σε μερικής, ενώ μόνο δύο μεγάλες επιχειρήσεις πήραν πίσω το τετραήμερο και κάποιες άλλες το εφαρμόζουν ατύπως.

Ακόμα, το προεδρείο του ΕΚΘ κατήγγειλε τον νομάρχη Θεσσαλονίκης Π. Ψωμιάδη για τις άδειες εργασίας σε 57 Λευκορώσους και Λιθουανούς εργάτες σε εργολαβία στα ΕΛΠΕ, ενώ ζήτησε να αλλάξει το νομοθετικό πλαίσιο για τις εργολαβίες στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο και να κατοχυρωθούν οι υφιστάμενες θέσεις εργασίας.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8400&pubid=3364804

Τράπεζες: Πως κερδίζουν 1 δισ. Ε χωρίς να «κοπιάζουν»
Είναι χαρακτηριστικό, ότι για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια οι ελληνικές τράπεζες απέκτησαν πρωταγωνιστικό ρόλο το πρώτο τετράμηνο του έτους στις νέες εκδόσεις χρεογράφων του Δημοσίου, αγοράζοντας σχεδόν τους μισούς τίτλους που διατέθηκαν. Σύμφωνα με εκτιμήσεις παραγόντων της αγοράς, οι ελληνικές τράπεζες αγόρασαν ομόλογα αξίας σχεδόν 20 δις. ευρώ, ενώ ο υπουργός Οικονομίας Γ. Παπαθανασίου ανακοίνωσε χθες, ότι μέσα στο πρώτο τετράμηνο το Δημόσιο κάλυψε ήδη τον ετήσιο στόχο δανεισμού (42 δις. ευρώ) και στοχεύει να δανεισθεί σύντομα άλλα 8 δις. ευρώ, για να δημιουργήσει «μαξιλάρι» προστασίας από τη διεθνή κρίση.

Ακόμη και αν ο συνολικός δανεισμός μείνει στα όρια που έχουν τεθεί, των 50 δις. ευρώ, οι ελληνικές τράπεζες εκτιμάται ότι θα ανεβάσουν κοντά στα 25 δις. ευρώ την αξία των νέων θέσεών τους σε κρατικά ομόλογα. Και θα κερδίσουν διπλά από τις εξελίξεις στις αγορές, καθώς αφενός οι αποδόσεις των ελληνικών τίτλων παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα και αφετέρου οι τράπεζες χρηματοδοτούν τις αγορές τους με όλο και χαμηλότερα επιτόκια (το βασικό επιτόκιο του ευρώ είναι σήμερα 1,25% και προβλέπεται από τους αναλυτές ότι θα πέσει στο 0,50% μέχρι το τέλος του χρόνου).

Το σημαντικότερο, όμως, για τις τράπεζες είναι ότι αυτά τα κέρδη εγγράφονται στην τελευταία γραμμή του ισολογισμού χωρίς να χρειάζεται να δεσμεύουν πρόσθετα κεφάλαια, όπως θα συνέβαινε αν πρόσθεταν στη σύνθεση του χαρτοφυλακίου τους περισσότερα δάνεια επιχειρήσεων και νοικοκυριών, αντί για τα ασφαλή χρεόγραφα του Δημοσίου. Τελικά, δηλαδή, όπως εύστοχα παρατηρεί τραπεζικό στέλεχος, οι τράπεζες ουσιαστικά μεσολαβούν για το δανεισμό του Δημοσίου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και σε αντάλλαγμα αποκομίζουν μεγάλα κέρδη, με σχεδόν μηδενικό κίνδυνο.

Αυτό εξηγεί και την απροθυμία των τραπεζιτών να αυξήσουν τις χορηγήσεις δανείων σε επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, για τις οποίες είναι υποχρεωμένοι να κρατούν «στην άκρη» αρκετά ίδια κεφάλαια για την κάλυψη των κινδύνων. Ο διοικητής της Εθνικής, Τάκης Αράπογλου, ήταν χθες αρκετά σαφής στην πρόβλεψή του, ότι ο αρχικός στόχος, για πιστωτική επέκταση 10% φέτος, δεν πρόκειται να επιτευχθεί, κάτι που άλλωστε έχει δηλώσει πρόσφατα και ο διοικητής της ΤτΕ κ. Γ. Προβόπουλος.

Οι τραπεζίτες φαίνεται ότι είναι αποφασισμένοι να αντλήσουν κι άλλη ρευστότητα από τη διεθνή αγορά, αξιοποιώντας και τις εγγυήσεις του Δημοσίου για να μειώσουν το κόστος δανεισμού, για να κατευθύνουν μεγάλο μέρος της πρόσθετης ρευστότητας σε… νέες αγορές κρατικών ομολόγων.

Ήδη η Εθνική και η Alpha ανακοίνωσαν ότι θα δανεισθούν 2,6 και 1 δις. ευρώ αντίστοιχα, ενώ αναμένεται να ακολουθήσουν σύντομα στην ίδια οδό και οι άλλες τράπεζες. Όλα δείχνουν ότι οι τραπεζίτες εγκατέλειψαν την αξίωσή τους να μειωθούν οι κρατικές εγγυήσεις του «πακέτου» των 28 δις. ευρώ, ώστε να τους δοθούν περισσότερα κρατικά ομόλογα, αλλά η ρευστότητα που θα αντλήσουν με την εγγύηση του Δημοσίου δεν θα φθάσει ποτέ στις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά, αφού θα την… «παρκάρουν» στην ασφάλεια των κρατικών χρεογράφων.

Το μόνο πρόβλημα που διαπιστώνουν αναλυτές ότι ίσως αντιμετωπίσουν στην πορεία του χρόνου οι τραπεζίτες-ραντιέρηδες, από την «ασφαλή πτήση» τους προς τα κέρδη από τα κρατικά χρεόγραφα, είναι ότι η δραματική μείωση των ροών ρευστότητας, ιδιαίτερα προς τις επιχειρήσεις, οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη επιδείνωση της θέσης των δανειοληπτών και τροφοδοτεί την αύξηση των καθυστερήσεων στις πληρωμές υφιστάμενων υποχρεώσεων και των επισφαλειών.

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/Τράπεζες:-Πως-κερδίζουν-1-δισ.-Ε-χωρίς-να-«κοπιάζουν»-2009042811126/

Κρίσιμο τεστ αντοχής για τις ελληνικές τράπεζες Τα αποτελέσματα βέβαια αυτών των τεστ δεν πολυπροβάλλονται, καθώς "θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος"...
Τις επιπτώσεις από έκρηξη επισφαλειών εξετάζουν από κοινού ΤτΕ και ΔΝΤ
Τα όρια του ελληνικού τραπεζικού συστήματος σε πιθανή εκτίναξη των επισφαλειών μετράει η Τράπεζα της Ελλάδος, κατόπιν αιτήματος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Για τον λόγο αυτό η Τράπεζα της Ελλάδος υποβάλλει τις ελληνικές τράπεζες σε «τεστ κοπώσεως» (stress test) για να μετρήσει τις επιπτώσεις που θα έχει στην κεφαλαιακή επάρκεια το ενδεχόμενο -αλλά για την ΤτΕ ακραίο- σενάριο της εκρηκτικής αύξησης των επισφαλών δανείων που έχουν χορηγηθεί στην Ελλάδα στο 10%. Οι τράπεζες δοκιμάζονται και στην περίπτωση που τα επισφαλή δάνεια που έχουν χορηγηθεί στην Τουρκία αυξηθούν στο 15% και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης στο 20%. Οι τράπεζες θα παραδώσουν σήμερα στην ΤτΕ τις απαντήσεις των τεστ. Στελέχη της ΤτΕ και των τραπεζών εμφανίζονται καθησυχαστικά, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για ένα σενάριο που ενσωματώνει ορισμένες ακραίες εκτιμήσεις για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και των οικονομιών της περιοχής. Το ΔΝΤ έχει ζητήσει αντίστοιχα stress tests και από τις κεντρικές τράπεζες των άλλων κρατών της Ε. Ε.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_1_30/04/2009_312681

Τουλάχιστον 6 από τις 19 μεγάλες τράπεζες στις ΗΠΑ χρειάζονται επιπλέον κεφάλαια σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα των «τεστ αντοχής» Σε στοιχεία που έχουν διρεύσει, είναι πολύ περισσότερες...Αλλά τέλος πάντων...
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=17&artId=265824&dt=29/04/2009

«Κουρασμένες» οι αμερικανικές τράπεζες Ρε παιδιά, και εγώ κουρασμένος είμαι, εργαζόμουν τόσες ώρες σήμερα, αν είναι, να πάρω και εγώ το κατιτίς μου...
Ή μήπως τελικά εγώ είμαι αυτός που με την εργασία μου τροφοδοτώ τις τράπεζες, και τίποτα παραπάνω?
Μετά τα «τεστ κοπώσεως» οι Bank of America και Citigroup θα χρειαστούν και νέες ενέσεις ρευστού
Νέες ενέσεις κεφαλαίων θα χρειαστούν οι Bank of America και Citigroup σύμφωνα με την «ετυμηγορία» που προκύπτει από τα «τεστ κοπώσεως» τα οποία πραγματοποιήθηκαν στις 19 μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας από το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, την ομοσπονδιακή τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) και την υπηρεσία εγγύησης καταθέσεων (FIDC). Αν και τα αποτελέσματα των τεστ θα ανακοινωθούν επισήμως στις αρχές της επόμενης εβδομάδας, πηγές της αμερικανικής εφημερίδας The Wall Street Journa μαρτυρούν ότι οι προαναφερόμενες τράπεζες θα πρέπει να ενισχύσουν την κεφαλαιακή βάση τους για να επιβιώσουν κάτω από τις χειρότερες συνθήκες που επικρατούν στον κλάδο μετά το κραχ του ’29. Σύμφωνα μάλιστα με τον Πολ Μίλερ, αναλυτή της Freidman, Billings, Ramsry Group Inc., τα κεφάλαια της Bank of America θα πρέπει να ενισχυθούν κατά 60 με 70 δισ. δολάρια.

Εάν θα είναι οι μέτοχοι ή το ομοσπονδιακό κράτος των ΗΠΑ που θα αναλάβουν τον ρόλο του λευκού ιππότη παραμένει ένα αναπάντητο και κρίσιμο ερώτημα. Πάντως, η πρόεδρος της FIDC, Σίλα Μπερ, ήταν σαφής όταν δήλωσε χθες ότι είναι ξεπερασμένη η λογική διάσωσης μιας τράπεζας λόγω των συστημικών κινδύνων που μπορεί να προκληθούν από την κατάρρευσή της. «Με εμπειρία τόσων χρόνων πάνω στην τελική εκκαθάριση και το κλείσιμο των τραπεζών πιστεύω ότι διαθέτουμε τα εφόδια να πράξουμε αναλόγως και κάτω από την τρέχουσα συγκυρία», δήλωσε η ίδια. Στη συνέχεια επεσήμανε ότι η δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων από τα «τεστ κοπώσεως» θα γίνει με τρόπο που δεν θα επηρεαστούν αρνητικά οι τράπεζες.

Μέχρι σήμερα, το ομοσπονδιακό κράτος έχει παραχωρήσει 20 δισ. δολάρια στην Bank of America, χρήματα που δόθηκαν εν μέρει για την εξαγορά της Merrill Lynch. Τον Σεπτέμβριο του 2008 κυριάρχησε κλίμα πανικού στον παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κλάδο ύστερα από την κατάρρευση της Lehman Brothers, γεγονός που δημιούργησε την εκτίμηση ότι η Lehman ήταν πολύ μεγάλη για να αφεθεί να καταρρεύσει. Τους μήνες που ακολούθησαν συνήφθησαν συμφωνίες για την επιβίωση των ασθενέστερων τραπεζών.

Citigroup

Σε πιο δύσκολη θέση βρίσκεται η Citigroup. Εχει δεχτεί κρατικά κεφάλαια στήριξης της τάξεως των 45 δισ. δολαρίων και το ομοσπονδιακό κράτος μετατρέπεται στον μεγαλύτερο μέτοχο, ασκώντας πρόσθετες πιέσεις για την αποκατάσταση της κερδοφορίας μιας από τις μεγαλύτερες τράπεζες της χώρας. Τον επόμενο μήνα αναμένεται να ολοκληρωθεί η μετατροπή προνομιούχων μετοχών σε κοινές. Τότε εκτιμάται ότι η κυβέρνηση θα ζητήσει την παραίτηση των μελών του διοικητικού συμβουλίου.

Μάλιστα, η τελευταία συνέλευση μετόχων, που πραγματοποιήθηκε μια εβδομάδα πριν, ήταν ιδιαίτερα κρίσιμη για την ανώτατη διοίκηση, καθώς κυκλοφόρησαν φήμες περί «υποχρεωτικής» αποχώρησης ακόμη και του διευθύνοντος συμβούλου, Βίκραμ Πάντιτ. Ο κ. Πάντιτ δεσμεύτηκε ότι θα επιστρέψει «κάθε δολάριο» που έχει δανειστεί από την κυβέρνηση.

Σήμερα, εν τω μεταξύ, θα πραγματοποιηθεί συνέλευση των μετόχων της Bank of America, όπου θα αποφασιστεί με ψηφοφορία εάν ο Κένεθ Λούις θα παραμείνει στη θέση του διευθύνοντος συμβούλου.

Τόσο η Citigroup όσο και η Bank of America ανακοίνωσαν κέρδη για το πρώτο τρίμηνο, αφού έκλεισαν το περυσινό έτος με ζημίες. Η εικόνα των ισολογισμών το πρώτο τρίμηνο πυροδότησε προσδοκίες για την ανάκαμψη του κλάδου από τη χρηματοπιστωτική κρίση. Στόχος των «τεστ κοπώσεως» ήταν να υποβάλουν τις τράπεζες σε μια σειρά υποθετικών σεναρίων, όπως είναι η αύξηση της ανεργίας στο 10% ή η πτώση των τιμών των ακινήτων, καθώς η ύφεση αναμένεται να παραμείνει μέχρι τα τέλη του 2009.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_29/04/2009_312517

Τέσσερις ξένες τράπεζες σε σκάνδαλο με δομημένα ομόλογα στην Ιταλία
Κατασχέσεις 476 εκατ. ευρώ και έρευνες για πιθανή απάτη στις J.P. Morgan, Deutsche Bank, UBS και Depfa Και όμως, όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά διαρκώς τροφοδοτούνται με άφθονο χρήμα και από πάνω, που το πληρώνουν βέβαια οι εργαζόμενοι...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_29/04/2009_312528


Ουδείς σοκαρίστηκε (πλην δολαρίου): η Fed και το «μαύρο» ΑΕΠ αγνοήθηκαν!
Οντως, τα στοιχεία για το Aκαθάριστο Eγχώριο Προϊόν πρώτου τριμήνου ήταν στην κυριολεξία «μαύρα». Επιβεβαίωσαν με τον χειρότερο τρόπο τη δραματική κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας. Από το 1958 οι Αμερικανοί είχαν να βιώσουν τόσο μεγάλη συρρίκνωση, επί δύο συνεχή τρίμηνα, καθώς εκτροχιάστηκε στην κυριολεξία η οικονομία. Ούτε η ομολογία της Fed στο επίσημο ανακοινωθέν με τη δυσοίωνη εκτίμηση ότι θα παραταθεί η εξασθένηση της οικονομίας λήφθηκε υπόψη.

Συγκεκριμένα το AEΠ συρρικνώθηκε κατά 6,1, επί ετησίας βάσεως, τους τρεις πρώτους μήνες. Είχε προηγηθεί συρρίκνωση κατά 6,3% του τρεις τελευταίους μήνες του περασμένου έτους. Βεβαίως, η δραματική αυτή εξέλιξη των ρυθμών μεγέθυνσης της αμερικανικής οικονομίας δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά ξεπέρασε και τις πλέον δυσμενείς προβλέψεις.

Η κρίση αυτή, η χειρότερη από τη Μεγάλη Υφεση του 1930, εξακολουθεί να προκαλεί θύματα που πλήττουν την πραγματική οικονομία. Αλλά η Wall Street αισιοδοξεί ότι τα στοιχεία αυτά αποτελούν παρελθόν και τα χειρότερα πέρασαν! Και οι τρεις δείκτες στη Wall -ο Dow Jones των πολυεθνικών βιομηχανικών και τραπεζικών κολοσσών, ο S&P’s 500 και ο Nasdaq- έκλεισαν με εντυπωσιακή άνοδο.

Στις αγορές χρήματος, σε πτωτική δίνη περιήλθε το δολάριο, καθώς χθες τα κεφάλαια το εγκατέλειψαν μαζικώς και προσγειώθηκαν στο ευρώ. Οι επενδυτές βύθισαν το δολάριο, με συνέπεια το ευρώ να καταγράψει αλματώση άνοδο κατά 1,12% στα 1,3285 δολάρια ανά ευρώ. Χθες, ολοκληρώθηκε η διήμερη συνεδρίαση της Fed’s Open Market Comittee (FOMC), η οποία είναι το αρμόδιο συμβούλιο για τη χάραξη της νομισματικής πολιτικής της κεντρικής τράπεζας των Hνωμένων Πολιτειών. Η «γλώσσα» του ανακοινωθέντος που εκδόθηκε μετά τη λήξη του συμβουλίου της FOMC και η ερμηνεία του έχουν πάντα εξαιρετική σημασία.

Και επειδή η χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής μέσω των μηδενικών επιτοκίων έχει εξαντληθεί, η Fed θα συνεχίσει την πολιτική της αποκαλούμενης quantitative easing. Δηλαδή, χαλάρωση νομισματικής πολιτικής όχι μέσω του κόστους του χρήματος, αλλά μέσω της ποσότητάς του με την εκτύπωση νέου χρήματος. Προς τούτο η FED αποφάσισε να συνεχίσει τις αγορές μακροπρόθεσμων ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου αξίας 300 δισ. δολαρίων, προκειμένου να αποτρέψει την οικονομική καταστροφή. Ηδη η FED είχε αποφασίσει τον Μάρτιο να υπερδιπλασιάσει κατά 750 δισ. δολάρια τις αγορές τιτλοποιημένων στεγαστικών ομολόγων στα 1,25 τρισ. δολάρια. Παράλληλα, χθες, η FED άφησε το βασικό επιτόκιο (επιτόκιο που είναι καθοριστικής σημασίας αφού προσδιορίζει το κόστος χρήματος επί της οικονομίας) στα ιστορικά χαμηλά επίπεδα μεταξύ 0% - 0,25%.

Για να καταπολεμήσουν τη χρηματοπιστωτική κρίση και να αποτρέψουν την παρατεταμένη βαθιά ύφεση με δόσεις εφιαλτικού αποπληθωρισμού, η κυβέρνηση Ομπάμα μαζί με την κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ έχουν επεκτείνει τις προσπάθειες διάσωσης -μετά τις τράπεζες- και στις ασφαλιστικές εταιρίες ζωής με τα χρήματα των φορολογουμένων. Ενέσεις κορτιζόνης ρευστού χρήματος με την εκτύπωση αφειδώς και χωρίς όρια βουνών δολαρίων, με συνέπειες αχαρτογράφητες ακόμη. Συνέπειες, φυσικά, που επηρεάζουν και την τύχη του δολαρίου.

Επίσης, η FED έχει επεκτείνει χρονικά το «τζάμπα» χρήμα που χορηγεί με νέες ενέσεις ρευστότητας μέχρι τις 30 Οκτωβρίου του 2009, τις «καινοτόμες» –πλην ημιπαράνομες– πρακτικές χρηματοδότησης προς τις τράπεζες της Wall Street. Συγκεκριμένα, η FED έχει επεκτείνει τις διευκολύνσεις ρευστότητας, καθώς και τις συμφωνίες swap συναλλάγματος (currency swap lines) που έχει συνάψει με 13 Κεντρικές Τράπεζες σε ολόκληρο τον κόσμο, ώστε να διασφαλισθεί η χορήγηση δολαρίων απ’ ευθείας στις εμπορικές τράπεζες.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_1_30/04/2009_312677

Σε κεφαλαιακό κίνδυνο η Citi και η Bank οf America;
Ευτυχώς, δηλαδή... Η κλονισθείσα εμπιστοσύνη των Αμερικανών καταναλωτών άρχισε να ανακάμπτει! Ετσι, τουλάχιστον, έδειξαν τα στοιχεία του δείκτη εμπιστοσύνης καταναλωτών που καταρτίζει κάθε μήνα το Conference Board με βάση 5.000 αμερικανικά νοικοκυριά. Oπως επισημαίνει το Conference Board, το έγκυρο ιδιωτικό think tank με έδρα τη Nέα Yόρκη, η εμπιστοσύνη των Aμερικανών καταναλωτών ανέκαμψε στις 39,2 μονάδες τον τρέχοντα μήνα (από 26,9 μονάδες τον Μάρτιο). Τώρα, οι Αμερικανοί δεν φοβούνται όπως πριν για τις προοπτικές της οικονομίας και της αγοράς εργασίας.

Η απροσδόκητη αυτή ανάκαμψη της εμπιστοσύνης σε συνδυασμό με την απόφαση της IBM να αυξήσει το μέρισμα και να ξεκινήσει φιλόδοξο πρόγραμμα επαναγοράς ιδίων μετοχών, ανέτρεψε το έντονα πτωτικό κλίμα στη Wall Street.

Οι μαζικές ρευστοποιήσεις των τραπεζικών μετοχών που πυροδοτήθηκαν από το δημοσίευμα της Wall Street Journal και το κύμα φημών που επακολούθησε ότι βρίσκεται σε κίνδυνο η κεφαλαιακή επάρκεια της Citi και της Bank οf America, λίγο έλειψε να προκαλέσουν σκηνές πανικού στη Wall. Η έγκυρη αμερικανική εφημερίδα αποκάλυψε ότι η Fed προειδοποίησε τη Citi και την Bank οf America ότι θα χρειαστούν νέα κρατικά σωσίβια, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα του τεστ αντοχής (stress test).

Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει. Την επόμενη εβδομάδα, θα δημοσιοποιηθούν τα αποτελέσματα του τεστ αντοχής (stress test) που διενεργούν 200 ομοσπονδιακοί εξεταστές υπό την εποπτεία της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ (Fed) στις 19 μεγαλύτερες τράπεζες του έθνους για να διαπιστωθεί κατά πόσον αυτές αντέχουν στην επιδείνωση της ύφεσης της οικονομίας το τρέχον έτος, προκειμένου να λάβουν την «εξυγιαντική» εκ μέρους της κυβέρνησης οικονομική (υπο) στήριξη. Δηλαδή ελέγχονται οι αντοχές τους: στην αύξηση της ανεργίας στο 10,3%, στην περαιτέρω πτώση κατά 22% των τιμών των κατοικιών και στη συρρίκνωση των ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας κατά 3,3% φέτος και μηδενικής αύξησης του χρόνου.

Ηδη, την περασμένη εβδομάδα οι New York Times είχαν μεταδώσει ότι όλες οι τράπεζες θα περάσουν τις εξετάσεις, παρά το γεγονός ότι ορισμένες εξ αυτών θα χρειαστούν νέα σωσίβια. Βεβαίως, το πλάνο που έστησε με τα «stress tests» ο υπουργός Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ, θα κρίνει εν πολλοίς την αξιοπιστία της κυβέρνησης Ομπάμα και την τύχη κάποιων τραπεζών που είναι σε δεινή κατάσταση. Καθώς αυτές θα προσφύγουν ξανά στην κυβέρνηση για τη διάσωσή τους, επειδή δεν θα έχουν τη δυνατότητα άντλησης κεφαλαίων από ιδιώτες επενδυτές. Το πλάνο παρέχει το δικαίωμα στην κυβέρνηση να απαιτήσει από την τράπεζα που θα προσφύγει στην κρατική ενίσχυση για τη σωτηρία της, την ανταλλαγή των προνομιούχων μετοχών αυτής με κοινές μετοχές.

Η κυβέρνηση Ομπάμα εναποθέτει σε συντηρητικούς και κερδοσκόπους την εξυγίανση από τα «τοξικά» του τραπεζικού συστήματος της χώρας και ρισκάρει τη δική της αξιοπιστία. Αλλά το κόστος ήδη επιβαρύνει δυσβάστακτα τους φορολογουμένους και την αμερικανική οικονομία, δεδομένου ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη και δαπανηρότερη διάσωση του τραπεζικού συστήματος στην ιστορία της αμερικανικής οικονομίας.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_29/04/2009_312545

US banking chairman is voted out Όπως συνήθως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις ψάχνουν "αποδιοπομπαίους τράγους", και θα έχουμε πολλά τέτοια περιστατικά από εδώ και πέρα, με παραιτήσεις-απολύσεις στελεχών
Bank of America shareholders have voted to oust Kenneth Lewis as the firm's chairman, following months of criticism over his running of the company.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8026197.stm

American Express Preferred Stock Rating Cut to Junk by S&P Βέβαια, η s&p και όλοι αυτοί οι "έγκυροι" οίκοι "αξιολόγησης" έχουν πέσει εντελώς ε΄ξω, και πολλές φορές εσκεμένα, με αποτέλεσμα δύσκολα να τους παίρνει κανείς και πολύ στα σοβαρά.
Όμως, η φούσκα των πιστωτικών καρτών είναι υπαρκτόπρόβλημα, και αναμενόμενο είναι η μετοχή της american express να μην αξίζει αι πολύ.
Και αυτό διότι όταν ο κόσμος δεν έχει δουλειά, ή έχει αλλά μ πολ΄άσχημους όρους (μισθούς, δκαιώματα, κυλ), τότε προφανώς καιδε θα μπορεί να αποπληρώσει τις δόσεις της πιστωτικής που του είχαν πλασάρει...
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=ahMjZ7R1l3s0&refer=home


Οι ευρωπαϊκές τράπεζες δεσμεύτηκαν για την στήριξη της χρηματοδότησης της ευρωπαϊκής οικονομίας
Όπως δήλωσε ο Aλεσάντρο Προφούμο , πρόεδρος του ΔΣ της ΕΤΟ και διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Unicredit παρά την τρέχουσα κρίση, τα πιστωτικά ιδρύματα συνεχίζουν να ανταγωνίζονται ενεργά στην προσφορά υπηρεσιών υψηλής ποιότητας και διατηρούν τη δέσμευσή τους για τη χρηματοδότηση της οικονομίας μέσω της χορήγησης πιστώσεων. Αφού πρώτα ρούφηξαν -και ρουφάνε- αμύθητα ποσά, τώρα 'δεσμεύτηκαν' ότι θα μας "σώσουν". Πάντως πράγματι συνεχίζουν να μας "παρέχουν" τις "υπηρεσίες" τους. Είναι σίγουρο όμως ότι τις θέλουμε?
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artId=266010&dt=30/04/2009


China Banks Surge to World’s Biggest May Be Too Good to Be True Οι μεγαλύτερε τράπεζες του κόσμου ειναι πλέον στην Κίνα, όπως είχαμε δει και παλιότερα, δείγμα και αυτό της αυξανόμενης δύναμης της, έναντι των ΗΠΑ.
Η Κίνα εξάλλου είναι η μεγαλύτερη παραγωγός χώρα του κόσμου.
Όπως μας πληροφορεί παρολά αυτά το bloomberg, και εκεί υπάρχει πρόβλημα. Το τραπεζίκό σύστημα άλλωστε, είναι εκ φύσεως ανορθολογικό, με τις τράπεζες να δανείζουν χρήμα που δεν υπάρχει, και αναμενόμενο είναι αυτό να δημιουργεί κρίσεις...
Just when the world is beginning to appreciate China’s biggest banks, unencumbered by Wall Street assets of no discernible value and fortified by record first- quarter lending, some analysts say it’s too good to be true.

While Industrial & Commercial Bank of China Ltd., China Construction Bank Corp. and Bank of China Ltd., three of the world’s four largest banks by market value, led an increase in lending focused on investments in railways, roads and ports, similar state-directed loans caused bad debts to snowball in the 1990s. The resulting rescue cost $650 billion and took 10 years.

“We suspect some of the banks may have compromised their risk-management and risk-aversion attitude to meet targets and government expectations,” said Wen Chunling, a Beijing-based analyst at Fitch Ratings. “That will lead to a rebound in non- performing loans in the next few years.”

Chinese banks tripled first-quarter lending to $670 billion as part of a government stimulus package designed to help the economy recover from its slowest growth in almost a decade.

ICBC advanced 636.4 billion yuan ($93.3 billion) of new loans in the first quarter, almost quadruple the amount extended in the same period a year ago and more than the bank’s total lending last year. China Construction offered 521 billion yuan of new credit in the first three months, compared with 161 billion yuan a year earlier. Bank of China made 511 billion yuan of new loans, more than twice the amount a year earlier. All three banks are state-owned and based in Beijing.

Three-Year Wait

It may take as long as three years before the increase is fully reflected in bad-debt statistics, twice as long as in other countries, according to Wen. That’s in part because China’s loan-classification system requires subjective assessments, giving lenders room to maneuver, she said.

The largest borrower in the quarter was government-owned China Aviation Industry Corp., or AVIC, the nation’s biggest aerospace company. The Beijing-based company received 236 billion yuan from 11 Chinese banks, including ICBC, China Construction and Bank of China. It won another 100 billion yuan of credit from Export-Import Bank of China on April 16, without specifying how the money will be used.

AVIC General Manager Lin Zuoming said in an April 16 interview with Beijing-based newspaper Economic Observer that his biggest worry is how to allocate the borrowings to increase returns. AVIC invests in industries ranging from resorts and watch manufacturers to makers of airplanes, cars and electronics.

“There are a lot of companies that borrowed not for the need of business expansion, but rather were talked into borrowing by banks,” said Ma Jun, chief China economist at Deutsche Bank AG in Hong Kong.

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601109&sid=aueh06DOY37A&refer=home


«Ναυάγιο» στη Βαλτική
Η οικονομία της Λιθουανίας συρρικνώθηκε κατά 12,6% το πρώτο τρίμηνο
12,6% κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου του 2009, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία που ανακοινώθηκαν την Τρίτη, γεγονός που εντείνει τις πιέσεις που δέχεται η κυβέρνηση της χώρας να προσφύγει για βοήθεια στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Η «βουτιά» του ΑΕΠ -κατά περισσότερο από 40% σε ετήσια βάση- αντανακλά το υψηλό κόστος διατήρησης της σταθερής συναλλαγματικής ισοτιμίας της χώρας και αναμένεται να επιδεινώσει τα προβλήματα χρηματοδότησης που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση της Λιθουανίας.

Σε επίπεδο τριμήνου, το ΑΕΠ της χώρας συρρικνώθηκε κατά 9,5%, έχοντας ήδη συρρικνωθεί κατά 1,4% στη διάρκεια του προηγούμενου τριμήνου. Σύμφωνα με τις τρέχουσες προβλέψεις του υπουργείου Οικονομικών της Λιθουανίας, η οικονομία της χώρας θα συρρικνωθεί κατά 10,5% φέτος και κατά 2,6% το 2010.

Οι οικονομίες των χωρών της Βαλτικής, οι πρώτες που εισήλθαν σε περίοδο ύφεσης στην Ευρώπη, προβλέπεται να συρρικνωθούν φέτος κατά περισσότερο από 10%, αντιμετωπίζοντας το σοβαρότερο πρόβλημα μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η κυβέρνηση της Λετονίας αναμένεται να ανακοινώσει σύντομα ακόμη χειρότερα οικονομικά στοιχεία από αυτά της Λιθουανίας για το πρώτο τρίμηνο. Οι χώρες της Βαλτικής δεν αναμένεται να επιστρέψουν σε πορεία ανάπτυξης νωρίτερα από το 2011.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι χώρες της Βαλτικής παρουσίαζαν διψήφιους ρυθμούς ανάπτυξης μετά την πλήρη ένταξή τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 2004, καθώς η αύξηση του τραπεζικού δανεισμού οδήγησε σε ραγδαία ανάπτυξη της αγοράς ακινήτων και της κατανάλωσης.

Οταν οι τράπεζες έβαλαν «φρένο» στην παροχή πιστώσεων στα τέλη του 2007, η φούσκα έσκασε, οδηγώντας σε κατάρρευση την αγορά ακινήτων και ωθώντας σε ύφεση τις οικονομίες αυτών των χωρών.

Η κατάσταση επιδεινώθηκε με την κατάρρευση των διεθνών πιστωτικών αγορών το περασμένο φθινόπωρο όταν εισήλθαν σε ύφεση οι χώρες της ευρωζώνης και η Ρωσία που αποτελούν τους κύριες εξαγωγικές αγορές των χωρών της Βαλτικής. Στα τέλη του 2008, η γειτονική Λετονία έλαβε δάνειο ύψους 7,5 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ, ενώ πολλοί υποστηρίζουν ότι τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσει μέσα στους επόμενους μήνες και η Λιθουανία.

Οι κυβερνήσεις των χωρών της Βαλτικής, αφού αρνήθηκαν να προχωρήσουν σε υποτίμηση των συναλλαγματικών ισοτιμιών τους αναγκάστηκαν να περιορίσουν την εγχώρια ζήτηση προκειμένου να αποφύγουν μία κρίση στο ισοζύγιο πληρωμών. Τώρα και οι τρεις χώρες προχωρούν σε διαδοχικές περικοπές κόστους καθώς τα φορολογικά έσοδα καταρρέουν, γεγονός που επιβαρύνει περαιτέρω τις οικονομίες τους.

Τα μέτρα λιτότητας έχουν ήδη προκαλέσει κοινωνικές αναταραχές στη Ρίγα και το Βίλνιους, οι οποίες οδήγησαν στην κατάρρευση της κυβέρνησης της Λετονίας και απειλούν σοβαρά τη βιωσιμότητα του κεντροδεξιού κυβερνητικού συνασπισμού της Λιθουανίας.

Το ΔΝΤ ανέβαλε την καταβολή της δεύτερης δόσης του δανείου προς τη Λετονίας, έως ότου η κυβέρνηση της χώρας μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 5% του ΑΕΠ, όπως προβλέπεται από τους όρους της μεταξύ τους συμφωνίας. Η κυβέρνηση της χώρας προβλέπει ότι ακόμη και μειώνοντας τις δαπάνες κατά 40% το έλλειμμα θα ανέλθει στο 7%.

Στις αρχές του μήνα η Λιθουανία προχώρησε σε περικοπές της τάξεως του 3% επί του ΑΕΠ, ενώ θα ανακοινωθούν και νέες περικοπές τον Ιούνιο προκειμένου το έλλειμμα να διατηρηθεί κάτω από το όριο του 3%. Ακόμη κι αν επιτευχθεί αυτός ο στόχος η χρηματοδότηση του ελλείμματος θα είναι εξαιρετικά δύσκολη αν δεν σημειωθεί μία αξιοσημείωτη ανάκαμψη των διεθνών χρηματοοικονομικών αγορών.


Σοβαρά προβλήματα
Οι οικονομίες των χωρών της Βαλτικής, οι πρώτες που εισήλθαν σε περίοδο ύφεσης στην Ευρώπη, προβλέπεται να συρρικνωθούν φέτος κατά περισσότερο από 10%, αντιμετωπίζοντας το σοβαρότερο πρόβλημα μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=12476&pubid=8283104

Στη δίνη της ύφεσης η Γερμανία
Σε ύψος δεκαπλάσιο από ό,τι προβλεπόταν πριν την κρίση - μεταξύ 70 και 80 δισ. ευρώ - του ελλείμματος του προϋπολογισμού στη Γερμανία αναμένει το 2009 η κυβέρνηση Μέρκελ, σύμφωνα με δηλώσεις κυβερνητικής πηγής την Πέμπτη.

Οπως ανέφερε η εν λόγω κυβερνητική πηγή, στην εκτίμηση αυτή προέβη ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Πέερ Στάινμπρουκ στο υπουργικό συμβούλιο της Τετάρτης, μετά την επισημοποίηση της κυβερνητικής πρόβλεψης για συρρίκνωση 6% του γερμανικού ΑΕΠ το 2009.

Το προηγούμενο ρεκόρ του ελλείμματος του προϋπολογισμού σημειώθηκε το 1996 και είχε φτάσει στο ποσό των στα 40 δισ. ευρώ.

Εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών δεν θέλησε να κάνει σχόλιο και παρέπεμψε στις νέες εκτιμήσεις για τα φορολογικά έσοδα και την πορεία της οικονομίας, που θα δημοσιοποιηθούν μεταξύ 12 και 14 Μαΐου.

Πολλαπλασιάζονται οι άνεργοι

Νέα αύξηση σημείωσε τον Απρίλιο-για έκτο συνεχόμενο μήνα-ο αριθμός των Γερμανών ανέργων σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε την Πέμπτη στη δημοσιότητα η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εργασίας. Σε εποχικά προσαρμοσμένη βάση, ο αριθμός των Γερμανών ανέργων αυξήθηκε κατά 58.000 και ανήλθε στα 3,463 εκατομμύρια (οι σχετικές εκτιμήσεις αναλυτών έκαναν λόγο για αύξηση του αριθμού κατά 60.000).

Το Μάρτιο, ο αριθμός των Γερμανών ανέργων είχε αυξηθεί κατά 69.000. Σε αυτή τη βάση, το ποσοστό ανεργίας στη Γερμανία ανήλθε, τον Απρίλιο, στο 8,3% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού, από 8,1% το Μάρτιο.

Τα στοιχεία σε μη εποχικά προσαρμοσμένη βάση έδειξαν μείωση του αριθμού των ανέργων κατά 1000 μόλις εργαζόμενους, στα 3,585 εκατομμύρια. Σε αυτή τη βάση, το ποσοστό ανεργίας στη μεγαλύτερη αγορά εργασίας της ευρωζώνης διατηρήθηκε στο 8,6%, σε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα από το 8,1% του Απριλίου του 2008.

http://www.e-tipos.com/newsitem?id=87648

Οι εταιρείες στις ΗΠΑ δεν «πείθουν» πλέον τους αμερικανούς καταναλωτές
Η κρίση έχει κλονίσει την εμπιστοσύνη προς τις επιχειρήσεις και το επιχειρείν
Ποτέ δεν ήταν χειρότερη η λάμψη της επιχειρηματικής Αμερικής, της λεγόμενης Corporate Αmerica, στο ίδιο το εσωτερικό της, σύμφωνα με την έρευνα της Ηarris Ιnteractive για την εικόνα των πλέον αναγνωρίσιμων εταιρειών της χώρας. Σε απίθανα εντυπωσιακά ποσοστά έχει φτάσει η κακοφημία της συνολικής επιχειρηματικότητας στην Αμερική: το 88% των Αμερικανών εκτιμούν ότι η εικόνα της επιχειρηματικής Αμερικής είναι«καθόλου καλή»ή και «απαίσια»και μάλιστα το 68% θεωρεί ότι αυτό αφορά ειδικά τις αμερικανικές εταιρείες, αφού αυτές είναι πίσω από τις εταιρείες άλλων χωρών. Είναι δε κυριολεκτικά συντριπτικό το ποσοστό (98%) των Αμερικανών που θεωρούν ότι οι πρακτικές των επιχειρήσεών τους απέχουν παρασάγγας από μια βιώσιμη πραγματικότητα. Μάλιστα, παρά την εδραιωμένη αντίληψη που θέλει τους αμερικανούς πολίτες να μισούν κάθε τι κρατικό ή παρεμβατικό, το 86% των ερωτηθέντων θεωρούν πως οι εταιρείες δεν πρόκειται να βελτιώσουν τις πρακτικές τους παρά μόνο αν εξαναγκαστούν να το πράξουν! Αυτό που φαίνεται είναι πως ο λαός των ΗΠΑ αντιλαμβάνεται μεν -ορθά- ότι θα πρέπει "κάτι να γίνει", ωστόσο είναι προφανώς δύσκολο εκεί στις ΗΠΑ να δημιουργηθεί σχεδόν "από το πουθενά" ένα λαικό κίνημα, που θα πιέσει, και τελικά θα αναγκάσει το κρατος και τους εργοδότες να κάνουν πίσω, να δεχτούν αιτήματα προστασίας της εργασίας, αυξήσεων στους μισθούς, κτλ

Μοιάζει εύλογο η εικόνα αυτή να οφείλεται στην επιδείνωση της οικονομικής πραγματικότητας. Η έρευνα άλλωστε διεξήχθη σε δείγμα 25.000 Αμερικανών και σε δύο φάσεις, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2008 για να επιλεγούν οι αναγνωρίσιμες εταιρείες, και κατόπιν τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο του 2009 για να βαθμολογηθεί η εικόνα τους. Οπως εξηγεί ο ειδικός αντιπρόεδρος της Ηarris Ρόμπερτ Φρονκ«αυτό που είναι εντυπωσιακό στην εφετινή έκθεση είναι η πολύ σαφής συνολική απώλεια εμπιστοσύνης στην επιχειρηματική Αμερική. Η επικέντρωση στα ζητήματα των ατομικών απολαβών, η προβολή της απληστίας, όλα αυτά πραγματικά συνέβαλαν σε αυτή την απίθανη συρρίκνωση».

Ετσι, για παράδειγμα, μια εταιρεία όπως η ΑΙG έκανε εφέτος την πρώτη της είσοδο στις 60 πλέον γνωστές στους αμερικανούς εταιρείες, καταγράφοντας ένα από τα χειρότερα «σκορ» της ιστορίας- μόνον η Εnron είχε πέσει χαμηλότερα το 2005, οπότε κατέρρευσε.

Οι τρεις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες του Ντιτρόιτ κατέγραψαν τη μεγαλύτερη συρρίκνωση της εικόνας τους εφέτος, ενώ ειδικά η General Μotors γνώρισε τη χειρότερη επιδείνωση της εικόνας της σε ένα έτος στην ιστορία της. Ανάλογη είναι και η εικόνα του χρηματοπιστωτικού τομέα στο σύνολό του, ενώ στη χειρότερη πεντάδα βρέθηκαν επίσης η «ευνοούμενη» του πρώην αντιπροέδρουΝτικ Τσένιεταιρεία πετρελαϊκών υπηρεσιών Ηalliburton και η τράπεζα Washington Μutual.

«Η μελέτη μας δείχνει πόσο σκληρό θα είναι πλέον για πολλές εταιρείες χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη τόσο του κοινού, γενικά, όσο και των πελατών τους»λέει ο Φρονκ.

«Σχεδόν όλες οι εταιρείες αυτές έχουν πιάσει “πάτο” στη λίστα των επιχειρήσεων που θα προτιμήσουν ή θα συστήσουν οι καταναλωτές» πρόσθεσε.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=17&artId=265796&dt=29/04/2009

«Φως στο βάθος του τούνελ» (και σύντομα) ανακαλύπτει η ευρωπαϊκή Δεξιά Είναι μόνιμη πλέον η προσπάθεια ων κυβερνώντων να μας πείσουν ότι "όλα θα πάνε καλά", και διαρκώς κάνουν (εντελώς αβάσιμες και χωρίς επιχειρήματα) εκτιμήσεις ότι "η κρίση τελειώνει σε λίγο", μόνο που αυτό το λίγο όλο και παρατείνεται για κάποιο "περίεργο" λόγο...
Τον τόνο έδωσαν η γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, η οποία παρά την αναθεώρηση των στοιχείων για τη γερμανική οικονομία βλέπει σταθεροποίηση το 2010, και ο ιταλός πρωθυπουργός Σ. Μπερλουσκόνι (αναλυτικό ρεπορτάζ στη σελ. Β9). Στην προεκλογική φιέστα που διοργάνωσε ο πολωνός πρωθυπουργός Ντόναλντ Τουσκ και στην οποία συμμετείχε και ο έλληνας πρωθυπουργός, διαπιστώθηκε για πρώτη φορά ότι το τέλος της κρίσης έχει αρχίσει να διαφαίνεται και ότι εκτός απροόπτου η διάρκειά της θα είναι τελικώς κάπως μικρότερη από ό,τι υπολόγιζαν οι ειδικοί ως τον Μάρτιο. Οπως υπογράμμισαν οι 12 ηγέτες χωρών-μελών της ΕΕ, αλλά και έξι από βαλκανικές και ανατολικές χώρες, πρώτο μέλημα της Ευρώπης τους επόμενους μήνες θα πρέπει να είναι η διατήρηση της κοινωνικής σταθερότητας, η θωράκιση της απασχόλησης και, πάνω απ΄ όλα, η λήψη μέτρων για να μην επαναληφθεί αυτό το φαινόμενο κατάρρευσης στα επόμενα χρόνια. Έλα όμως που στην πράξη οι πολιτικές τους προωθούν την αύξηση της ανεργίας, τις κοινωνικές εκρήξεις, και τις καπιταλιστικές κρίσεις όπως αυτή που δημιούργησαν και βιώνουμε σήμερα... Για τον λόγο αυτόν, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, η μεγαλύτερη παράταξη σήμερα στην Ευρώπη, έχει εγκαταλείψει τις κορόνες υπεράσπισης του φιλελευθερισμού και από χθες τάσσεται υπέρ μιας οικονομίας με κοινωνικά χαρακτηριστικά (social market economy), όρο που χρησιμοποίησε στην ομιλία του και ο κ. Κ. Καραμανλής. Από το νεοφιλελευθερισμό της "οικονομίας της αγοράς", τώρα έχουμε τον νεοφιλελευθερισμό της "οικονομίας της κοινωνικής (social) αγοράς".
Εδώ ταιριάζει η γνωστή λαική ρήση "δεν είναι Γιαννης, είναι Γιαννάκης", καθώς -και αυτό είναι κάτι που το βιώνει καθμερινά ο κόσμος- ο πυρήνας των πολιτικών που προωθούν δεν έχει αλάξει, με ιδιωτικοποιήσεις, μειώσεις μισθών-συντάξεων, αύξηση ανισοτοτήτων, καταστολή, κτλ
...
Την ίδια ώρα εξάλλου που οι ηγέτες του ΕΛΚ έκαναν το πάρτι τους στο Παλάτι της Κουλτούρας, στο κέντρο της πολωνικής πρωτεύουσας, οι διαδηλωτές έκαναν το δικό τους «πάρτι» στη διπλανή πλατεία, αναγκάζοντας τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις να καταφύγουν σε υπερβολική χρήση δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου-λάμψης για να τους απωθήσουν.
...
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=265882&dt=30/04/2009

Chrysler Bankruptcy Plan Is Announced
Chrysler, the third-largest American auto company, will seek bankruptcy protection and enter an alliance with the Italian automaker Fiat, the White House announced Thursday.

The bankruptcy case, which officials envisioned as a swift, “surgical” process, was filed in United States Bankruptcy Court in New York. It marks the first time a major American car company has tried to restructure under bankruptcy protection since Studebaker in 1933.
...
The bankruptcy filing could serve as a preview of what a filing by General Motors might look like. G.M., which like Chrysler received federal assistance last year, faces a June 1 deadline for its own restructuring.

A senior White House official said that the Chrysler bankruptcy case would begin immediately, and that the government would provide debtor-in-possession financing in a range of $3 billion to $3.5 billion, so the company can continue to operate normally.

Once Chrysler restructures, the company would receive $4.5 billion in financing to restart its operations, for total American government support through the bankruptcy process and afterwards of up to $8 billion.

That is $2 billion more than Mr. Obama initially said the company would receive if it successfully reached a deal with Fiat. Λεφτά μόνο για τραπεζίτες και βιομήχανους...

Chrysler has already received $4.5 billion from the government, under a bailout plan put into effect by the Bush administration in late December, after Congress rejected legislation that would have provided federal aid.

The Canadian government also is expected to provide $1 for every $3 in American support, the official said, meaning Chrysler could receive another $2.6 billion. A separate bankruptcy proceeding is anticipated in Canada, where court oversight may be tighter and creditors, notably dealers, may have more clout.

Government officials estimated that the bankruptcy case in New York could be as short as 30 to 60 days, although bankruptcy cases normally take much longer. The end result would be a new version of Chrysler that would emerge from bankruptcy without liabilities, such as debt and legal obligations, faced by the company now. Άραγε όσοι χάνουν τα σπίτια τους, τα αυτοκινητά τους, κτλ από τα χρέη, έχουν ανάλογη αντιμετώπιση από την κυβέρνηση? Στο κάτω κάτω "όλοι ίσοι είμαστε". Ή μήπως μερικοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους?

At the same time, Chrysler and Fiat signed an agreement that calls for Fiat to take part in running Chrysler. The Italian automaker will provide technical operations, and build at least one vehicle in a Chrysler plant. Fiat did not put up any financing as part of the agreement. Το άρθρο δεν ορίζει ακριβώς τι θα δώσει η FIAT, και είναι κρίμα, καθώς έχει αρκετό ενδιαφέρον το ζήτημα:
Το είχαμε βέβαια ξαναδεί εδώ, αλλά το θυμίζω.
Η fiat λοιπόν βάζει όχι λεφτά, προκειμένου να αποκτήσει τον έλεγχο της chrysler, αλλά βάζει τεχνογνωσία. Δε βάζει χρηματικό κεφάλαιο, βάζει δηλαδή γνωστικό κεφάλαιο.
Συγκεκριμένα, η chrysler δεν είχε κάνει σχεδόν καθόλο έρευνα για "πράσινα" αυτοκίνητα, κάτι που προφανώς την άφηνε πού πίσω, καθώς ο καπιταλισμός ξεκάθαρα χρησιμοποιει την λεγομενη "πράινη ανάπτυξη" ως μια διέξοδο από την κρίση, καθώς βρήκε τρόπο να εκμεταλλευτεί οικονομικά την οικολογία (και άρα ξαφνικά, από εκεί που ρήμαζε τον πλανητη, τώρα απέκτησε "οικολογικές ανησυχίες"), ενώ και ιδεολογικά είναι χρήσιμο για την άρχουσα τάξη να δώσουν ένα "θετικό πρόταγμα" στο λαό, ένα στόχο, μια "μεγάλη ιδέα", κάτι ελπιδοφόρο τέλος πάντων.

Στο θέμα μας, η FIAT έχει κάνει ερευνα για "πράσινα" αυτοκίνητα, και αυτή την τεχνογνωσία ανταλάσσει με τον έλεγχο της chrysler, δείγμα και αυτό του πόσο πολύ θα βαρύνει ο καπιταλισμός με 'πράσινο' πρόσωπο τα επόμενα χρόνια (δείτε και το επόμενο άρθρο)

President Obama had set a Thursday deadline for Chrysler to conclude a deal with Fiat, and to resolve issues with the United Automobile Workers union and its creditors.

On Wednesday, union members approved contract changes with Chrysler that will mean pay and benefit cuts, and their contract is expected to remain in effect during the bankruptcy. “No judge is going to override that kind of support,” the administration official said. Εμ βέβαια, η "ανεξάρτητη δικαιοσύνη" θα κανει το καθήκον της...
...
http://www.nytimes.com/2009/05/01/business/01auto.html?_r=1&ref=global-home

Finally, the EPA designates carbon dioxide a pollutant Τι εννοεί "finally"? Τώρα βρήκαν τρόπο να βγάλουν λεφτά εις βάρος μας ακόμα και από την οικολογία, τώρα θα παραδεχτούν ότι το διοξίδιο του άνθρακα ρυπαίνει, και θα το κυρήξουν παράνομο. Ως τώρα, ους βόλευε να είναι νόμιμο, και ήταν νόμιμο.
The Environmental Protection Agency is declaring carbon dioxide a pollutant and embarking on steps to regulate it as such.
The agency announced on April 17 that the science supporting the finding of CO2 as dangerous to human health is "compelling and overwhelming."
It assessed six gases -- carbon dioxide, methane, nitrous oxide, hydrofluorocarbons, perfluorocarbons and sulfur hexafluoride -- and declared that the "science clearly shows that concentrations of these gases are at unprecedented levels as a result of human emissions, and these high levels are very likely the cause of the increase in average temperatures and other changes in our climate."

Believe it or not, it's the first time EPA has called out carbon dioxide -- albeit fleetingly -- despite its notorious association with global warming. The substance has somehow escaped this designation because of its pervasiveness and the political as well as real cost to regulate CO2 emissions.

EPA Administrator Lisa Jackson drove home the point when she talked about what the government's role should be in targeting suspected pollutants in the agency's announcement.

"This finding confirms that greenhouse gas pollution is a serious problem now and for future generations. Fortunately, it follows President Obama's call for a low-carbon economy and strong leadership in Congress on clean energy and climate legislation," Jackson said.

Time for clarity
It's about time the EPA made clear its position and is taking regulatory action to enforce it. For years, the EPA has sat on its hands even though the Supreme Court in 2007 effectively empowered it to begin regulating CO2 as pollution.

That power sprang from a legal case, Massachusetts vs. EPA, which demanded the agency regulate CO2 as a pollutant under the Clean Air Act. The ruling found that greenhouse gas emissions, of which carbon dioxide is one, was found to be a danger to the public.

The EPA's finding last week determines that it is. The Clean Air Act defines pollution as something that is damaging to humans. Clearly, CO2 is a danger, and clearly, the government should have been compelled to regulate it as such long before now.

But the power the EPA was granted was back in the Bush days, when government agencies sang in the political chorus. The Bush-Cheney administration -- surprise, surprise -- wasn't for regulating carbon emissions.

That would have meant regulating energy companies. Stephen Johnson, EPA's chief at the time, chose to put the issue out for a protracted public comment period rather than take any type of regulatory action.

Johnson also chose to ignore staff recommendations rather than give the state of California a waiver to implement its own vehicle emissions standards. That is reversing course too, with the EPA strongly indicating it now will allow the California waiver.
This means the EPA will give the state the right to regulate emissions more tightly than the federal government does.

Living up to its name
The EPA looks as though it may now live up to its name and actually protect the environment -- and us.
Regulating CO2 as a pollutant will put enormous power in the hands of a government agency. Virtually everything made involves emitting CO2, meaning the EPA will, or could, have some degree of control over transportation, production, building and manufacturing.
If Congress doesn't step up with its own set of laws to regulate CO2, it will forfeit control to the EPA. And that will surely not sit well with lawmakers. They're now being forced to live up to their names and actually make law.
Draft energy bills are lingering in the House and the Senate; I bet they gain momentum.
All this is happening because CO2 finally is being called by what it really is: pollution.

http://www.marketwatch.com/news/story/EPA-finally-tackles-carbon-crime/story.aspx?guid=%7B554B4D14%2D5FA4%2D4B41%2DAA8F%2D8F9D0D624F4B%7D

[ciaoant1]

Optimism and Economics
I am starting to take the view that one of the problems must be that the paradigms being used in the markets is one in which the only reality is a belief in the inevitability of recovery. I suspect that, with no experience of a long term and sustained decline many people simply refuse to believe that such an eventuality is possible. Instead of asking the simple questions as I do, such as asking where the real wealth is generated, the markets hang on to figures which have no bearing on the broader reality. In this world an uptick in consumer confidence is a herald of recovery, a bank's profits are real even if they are simply an illusion. It is increasingly looking like drowning men clinging to anything that floats, even as the sharks circle round them.
I recently wrote about the surge of optimism in the press regarding the world economy and the Economist magazine has recently detailed the number of press mentions of 'green shoots of recovery'. The Economist chart shows a steady rise of the use of the term in March, and an explosion in April.

In my post on the subject of this optimism, I highlighted that all of the indicators were negative, and wondered what might justify such optimism. For example, in the UK, there was a slight uptick in house prices, but I suggested that this was a false dawn. Since I wrote the post, house prices have continued their downward trajectory, though the rate of decline in prices is reported as slowing. Likewise in the UK there has been an improvement in consumer confidence, albeit from abysmal levels.

Perhaps the best summary of the optimism can be found in the Independent, with the headline 'US Recovery Hopes Grow Even as Economy Contracts 6.1%'. The article goes on to say:
US economic output contracted at an annualised rate of 6.1 per cent in the first quarter, almost as bad as the minus 6.3 per cent GDP figure for the final three months of last year, when consumers and businesses were reeling from the collapse of Lehman Brothers.
The report went on to say:
Other "green shoots" in the report included a surprisingly strong uptick in consumer spending, which contributed 1.5 percentage points to GDP, where it had been a net negative for the two previous quarters. Information on the price of goods and services helped to ease the fear of deflation taking hold. And economists also dismissed an unexpected drop in government spending as temporary.
However, we have this from the New York Times:
A day earlier, the government released figures showing an unexpected increase in consumer spending in the first quarter, offering one of the few bright spots in an otherwise dreary accounting of the country’s overall economic output. But the monthly report released Thursday showed that while consumer spending rose sharply in January, its gains tapered off in February and reversed themselves in March, declining by a larger-than-expected 0.2 percent.
So what exactly is this optimism all about? Perhaps the best expression of the depth of the ongoing problems can be found in the actions of the Federal Reserve. In particular, the Fed is currently printing $1.2 trillion and using the money to buy mortgage backed securities and treasuries. Does this action look like an expression of confidence in a recovery?

The most odd part of the so-called 'green shoots' of recovery is the sudden surge in bank profits. An article in the Economic Times sums up the reality of the situation:
The first quarter results of US banks mean little. In early April, the US accounting regulator tweaked mark-to-market rules for bank assets in order to help banks show lower losses on these assets. These modified rules were applied with effect from March 15, allowing banks to show better than expected results for the first quarter.

The idea that banks can work their way back to good health simply by making profits hereafter is absurd. US bank losses are huge — the IMF’s latest estimate of US bank losses is $1.6 trillion. US banks have raised an additional $400 billion in capital so far, which means they need another $1.2 trillion to get back to normal health. For banks to cover this amount through profits would take years. Until then, banks will not be in a position to provide adequate credit.
Quite simply, common sense should tell us that there is no realistic way in which the US banks can be returning to profitability. All of the US banks have massive exposures to the US economy, and every part of the US economy is heading in a downwards trajectory. How an earth can banks be making profits when real estate is falling, consumer spending is falling, insolvencies are up, unemployment is up and so forth...

I am increasingly of the view that we are departing ever further from reality. We are now living in a world in which insolvent banks that are living on life support from the government are apparently making profits.

I will freely admit that I have been increasingly puzzled by the optimism that is emerging. I have always accepted that commentators, analysts and markets can be somewhat irrational, but have always insisted that reality must at some point intrude. I still believe that reality will catch up with delusions, but have had trouble understanding the level of self-delusion that is taking place. I keep on wondering just what will it take for the underlying reality to sink in.

In the case of the UK, it is even more mysterious. The UK budget in particular painted an appalling picture of the state of the UK economy. In my post on the subject, I suggested that it would be interesting times for gilts and the £GB. However, the most recent gilt auction proved to be a success, albeit in a gilt that is part of the Bank of England's money printing purchase scheme. Meanwhile the £GB has gone through a roller-coaster ride:
Sterling fell against a broadly recovering dollar on Thursday after rising to a two-week high as initial optimism about the global economy petered out, even as share prices gained.

An improvement in British consumer confidence had pushed the pound sharply higher, but news that U.S. automaker Chrysler would file for bankruptcy later in the day and data showing a fall in UK house prices weighed on the pound.

I am starting to take the view that one of the problems must be that the paradigms being used in the markets is one in which the only reality is a belief in the inevitability of recovery. I suspect that, with no experience of a long term and sustained decline many people simply refuse to believe that such an eventuality is possible. Instead of asking the simple questions as I do, such as asking where the real wealth is generated, the markets hang on to figures which have no bearing on the broader reality. In this world an uptick in consumer confidence is a herald of recovery, a bank's profits are real even if they are simply an illusion. It is increasingly looking like drowning men clinging to anything that floats, even as the sharks circle round them.

What I am in fact doing is dramatically shifting my view of the world. I am finding myself in a position where I must accept a new reality. That new reality is that self-delusion is a fundamental part of the human condition and that rationality is a very rare commodity indeed. I am currently ploughing my way through several books that deal with economics and psychology, as it is clear that my model of the economy is incomplete.

I have already found one interesting insight, which can be found in 'Predictably Irrational', by Dan Ariely. He points out that when making a valuation of something, we develop what he calls an anchor price. Through a series of experiments he shows that the first price that we see for an item becomes an anchor for valuations, and that it is very hard for us to adjust to a new reality, to adjust our perceptions of price. Interestingly, for some of his research he used bankers as his experimental subjects, though the principles he establishes have wider relevance. In particular it is possible to stretch his insight, and see that we might have made a broad brush evaluation of whole economies, so that we have a fixed view of the Western economies. We have anchored our valuation of the economy to a certain level, such that it is very hard for us to adjust to a new valuation.

Whilst this is stretching the findings, I do not believe it is over-stretching them. He is reporting an underlying factor in human thinking, and there is no reason to think that his examples of decisions about individual valuation might not apply to a broader valuation. As a non-experimental illustration he cites the example of a DVD player, which starts out very expensive, thereby creating an anchor price that is high. When we later buy a DVD player, when the price has fallen, we believe that we are buying a bargain. However, as we know with these kinds of goods, our bargain of today will still look expensive tomorrow. Perhaps what we are seeing in markets now is this kind of process?

Essentially, what we must take from these examples is that there is a reluctance to adapt ourselves to new underlying realities, and that our sense of value is 'sticky'. This in part may explain the stock market rallies of late, and similar rallies that took place in the great depression. However, as in the DVD case, there is no reason why valuation and therefore price will not eventually move, even if our perception of value is sticky. The question that this does not answer is exactly how that shift might finally come about.

On that subject, I am increasingly wary of making predictions....

http://cynicuseconomicus.blogspot.com/2009/04/optimism-and-economics.html

Stress Test May Push 14 Banks to Raise Money, FBR’s Miller Says Σε έγγραφο που έχει διαρεύσει, και το είχαμε δει παλιότερα, φαινόταν ότι η κατάσταση των τραπεζών είναι άθλια - ωστόσο, το κ΄ρυβουν, και αρχικά οι "έγκυρες προβλέψεις" των "παπαγάλων" της άρχουσας τάξης έκαναν λόγο για 2 τράπεζες που έχουν πρόβλημα, οι 2 τράπεζες έγιναν 6 μετά, τώρα γίνονται 14, κοκ...
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aydbQ6CX8uJs&refer=home


Ο δισεκατομμυριούχος μεγαλοεπενδυτής, Τζιμ Ρότζερς, μιλά αποκλειστικά στην «Η» για τις λογιστικές αλχημείες των αμερικανικών τραπεζών, τη συνταγή αποτυχίας της αμερικανικής κυβέρνησης στην αντιμετώπιση της κρίσης και την υπεροχή των εμπορευμάτων έναντι των υπολοίπων επενδύσεων, χωρίς να ξεχνά να προειδοποιήσει για μια ακόμα φορά για το σκοτεινό μέλλον του αμερικανικού νομίσματος.
Εικονική πραγματικότητα. Με αυτόν τον όρο χαρακτηρίζει το ράλι των διεθνών αγορών το τελευταίο δίμηνο καθώς και το κύμα ενθουσιασμού που προκάλεσαν στους απανταχού επενδυτές τα εντυπωσιακά κέρδη Αμερικανικών εταιρειών στο ξεκίνημα του 2009, ο Τζιμ Ρότζερς.
δεν διστάζει να πει ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση κάνει τα πάντα όχι για να διασώσει την οικονομία αλλά την ελίτ της Wall Street και σε αυτό δεν διαφέρει καθόλου από την κυβέρνηση Μπους.
Τολμηρή η εκτίμησή του, όμως ο δισεκατομμυριούχος μεγαλοεπενδυτής δεν? μάσαγε ποτέ τα λόγια του. Άλλωστε έχτισε τη φήμη του πάνω σε έγκαιρες και απίστευτες για την εποχή τους προβλέψεις του. Μια τέτοια ήταν η πρόβλεψή του για το άλμα της τιμής του πετρελαίου πάνω από τα 100 δολάρια όταν η τιμή του «μαύρου χρυσού» «βολόδερνε» στα 20-30 δολ./βαρέλι.

Λιγότερο διάσημη ήταν η συμβουλή του στους αναγνώστες της «Η» τον περασμένο Ιούλιο να επενδύσουν σε κινεζικές μετοχές. Όποιος όμως τον άκουσε δεν έχασε: το Χρηματιστήριο της Σαγκάης έχει ενισχυθεί κατά 32% μόνο από τις αρχές του έτους, την ώρα που η Νέα Υόρκη βρίσκεται στο -8%, το Λονδίνο στο -7%, το Παρίσι στο -5% και η Αθήνα μόλις στο +7%.

Προειδοποιήσεις
Αυτή τη φορά ο κ. Ρότζερς απευθύνει κυρίως προειδοποιήσεις για τα «μαγειρεμένα» όπως τα χαρακτηρίζει αποτελέσματα των αμερικανικών τραπεζών. Τα απίστευτα κέρδη που εμφάνισαν στο πρώτο τρίμηνο του 2009 η Goldman Sachs, η Wells Fargo και η JPMorgan, καθώς και οι καλύτερες του αναμενόμενου επιδόσεις της Bank of America και της Citigroup, αντανακλούν, σύμφωνα με τον κ. Ρότζερς, τίποτα περισσότερο από «λογιστικές αλχημείες», τις οποίες οι αμερικανικές τράπεζες κάνουν με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον.

Δεν είναι τυχαίο, λέει, ότι μια εβδομάδα πριν ανακοινώσει αποτελέσματα η Goldman Sachs, η Ουάσιγκτον κατάργησε το mark to market, δηλαδή την υποχρέωση των χρηματοοικονομικών οργανισμών να αποτιμούν τα «τοξικά» τους ομόλογα με βάση τις τιμές αγοράς.

Μάλιστα δεν διστάζει να πει ότι η νέα αμερικανική κυβέρνηση κάνει τα πάντα όχι για να διασώσει την οικονομία αλλά την ελίτ της Wall Street και σε αυτό δεν διαφέρει καθόλου από την κυβέρνηση Μπους. Άλλωστε, λέει, ο νυν υπουργός Οικονομίας των ΗΠΑ, Τ. Γκέιτνερ, έπαιξε ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση του προκλητικού σχεδίου διάσωσης των αμερικανικών τραπεζών που παρουσίασε το φθινόπωρο ο πρώην υπουργός Οικονομίας της κυβέρνησης Μπους, Χένρι Πόλσον.

Ανάκαμψη
Τώρα, σημειώνει ο κ. Ρότζερς, ο Γκέιτνερ μαζί με τον διοικητή της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας, Μπεν Μπερνάνκι, κάνουν ακριβώς τα ίδια: ξοδεύουν πακτωλούς δημοσίου χρήματος ελπίζοντας ότι η οικονομία θα ανακάμψει και ότι το χρηματοπιστωτικό σύστημα μπορεί να εξυγιανθεί χωρίς να αλλάξει.

Αυτό που θα έπρεπε να κάνει η Ουάσιγκτον, λέει, είναι να αφήσει τις όποιες προβληματικές τράπεζες να χρεοκοπήσουν προκειμένου να ξεκαθαριστεί το τοπίο και να παραμείνουν ζωντανά τα υγιή κομμάτια του χρηματοοικονομικού κλάδου. Αλλιώς, οι ΗΠΑ θα έχουν μια χαμένη δεκαετία ακριβώς όπως η Ιαπωνία το ’90, όταν η κυβέρνηση του Τόκιο καταδίκασε την οικονομία σε μακρόχρονη ύφεση προκειμένου να μην πειράξει τα κακώς κείμενα στις υπερχρεωμένες τράπεζες της χώρας.

Η επικίνδυνη πολιτική της Ουάσιγκτον, λέει ο κ. Ρότζερς, δυστυχώς βρίσκει συμπαραστάτες και διεθνώς. Για τον ίδιο, τα αποτελέσματα της πρόσφατης συνόδου της ομάδας των 20 μεγαλύτερων οικονομιών του πλανήτη (G-20), σύμφωνα με τα οποία το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναλαμβάνει ρόλο επόπτη της παγκόσμιας οικονομίας, είναι ολέθρια.

«Θα γίνουμε μάρτυρες της μιας λανθασμένης πολιτικής του ΔΝΤ μετά την άλλη», λέει προσθέτοντας ότι είναι τραγικό λάθος να παραδίδεις την παγκόσμια οικονομία στα χέρια των γραφειοκρατών.

Προκάλυμμα
Άλλωστε, συμπληρώνει, το ΔΝΤ δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα προκάλυμμα για μια μαζική επιχείρηση εκτύπωσης φρέσκου χρήματος. Οι ΗΠΑ, λέει, εδώ και καιρό τυπώνουν μαζικά νέο χρήμα για να πληρώνουν τα χρέη τους. Μόνο που έτσι υπονομεύεται το δολάριο και πανικοβάλλονται οι χώρες που έχουν επενδύσει μαζικά σε αμερικανικά ομόλογα, όπως η Κίνα. Μέσω του ΔΝΤ, μπορούν να τυπώνονται ανεξάντλητες ποσότητες των λεγόμενων Ειδικών Δικαιωμάτων Ανάληψης (ή SDR), δηλαδή της μονάδας χρήματος που εκδίδει ο διεθνής οργανισμός, χωρίς να πιέζεται συγκεκριμένα το δολάριο.

Για τον Τζιμ Ρότζερς, πάντως, το μέλλον του αμερικανικού νομίσματος είναι σκοτεινό. Ωστόσο, ο ίδιος δηλώνει πως ακόμα δεν πουλά τις επενδύσεις του σε δολάρια. Ο λόγος είναι ότι παραδόξως κι ενώ η Ουάσιγκτον κάνει τα πάντα για να υπονομεύσει την οικονομία κι επομένως το νόμισμά της, ο κόσμος εξακολουθεί να εμπιστεύεται τα αμερικανικά ομόλογα περισσότερο από κάθε άλλον κρατικό τίτλο στον πλανήτη, στηρίζοντας με αυτόν τον τρόπο το δολάριο.

Εμπορεύματα
Η συμβουλή του Τζιμ Ρότζερς προς τους απανταχού επενδυτές σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς είναι μια: αγοράστε εμπορεύματα. Για τον ίδιο, οι πρώτες ύλες είναι θεμελιωδώς καλύτερη κατηγορία επενδύσεων από ό,τι τα ομόλογα ή οι μετοχές. Όπως τονίζει, η ζήτηση για εμπορεύματα (είτε πρόκειται για καύσιμα είτε για μέταλλα και τρόφιμα) θα συνεχίσει να αυξάνεται παρά τις όποιες διακυμάνσεις προκαλεί η κρίση.

Αντίθετα, η προσφορά δεν μπορεί να αυξηθεί με τον ίδιο ρυθμό: Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις συνεχώς συρρικνώνονται και η κρίση φρόντισε να αναβληθούν για τουλάχιστον μια 5ετία, τα όποια σχέδια δημιουργίας νέων ορυχείων και εκμετάλλευσης ενεργειακών κοιτασμάτων. Επομένως, στην τρέχουσα φάση, που οι τιμές των πρώτων υλών έχουν συμπιεστεί μετά το σπάσιμο της παγκόσμιας κερδοσκοπικής φούσκας, τα εμπορεύματα αποτελούν εξαιρετική επενδυτική ευκαιρία

ΓΚΟΥΡΟΥ ΤΩΝ ΑΓΟΡΩΝ
Από το Quantum Fund στη Σιγκαπούρη

Το 1970 ίδρυσε το -διάσημο πλέον- Quantum Fund από κοινού με τον Τζον Σόρος. Μέσα στα επόμενα 10 χρόνια το Quantum Fund είχε απόδοση 4.200% την ώρα που ο χρηματιστηριακός δείκτης S&P 500, στη Wall Street, είχε μόλις 47%.

Το 1990-92 επισκέφθηκε κάθε γωνιά του πλανήτη, και ιδιαίτερα στην Αφρική και την Ασία, για να καταλάβει τον τρόπο που λειτουργεί η πραγματική οικονομία. Το συμπέρασμά του από τα ταξίδια του αυτά, ήταν ότι εν τέλει μόνο οι πρώτες ύλες έχουν διαρκή και συνεχώς αυξανόμενη αξία.

Λίγο πριν το ξέσπασμα της κρίσης πούλησε το σπίτι του στο Μανχάταν στην κόρη του μεγιστάνα Χ.Λ. Χαντ έναντι 16 εκατ. δολ. και μετακόμισε με την οικογένειά του στη Σιγκαπούρη, πεπεισμένος ότι αυτή είναι η καταλληλότερη περίοδος για σοβαρές επενδύσεις στην Ασία. Στη Σιγκαπούρη επέλεξε να μεγαλώσει την μικρότερη κόρη του, κανονίζοντας η διδασκαλία της να γίνεται στα κινεζικά «ώστε να προετοιμασμένη για το μέλλον».

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9464&pubid=8387107

Αλχημείες στα αποτελέσματα των τραπεζών για χάρη της Wall Street
Παραπέτασμα καπνού τα «τεστ βιωσιμότητας» των αμερικανικών τραπεζών
Πώς έγινε το μεγάλο κόλπο με τη λεηλασία της AIG
Τα χρόνια των παχέων αγελάδων η AIG δημιούργησε ένα αστρονομικής αξίας χαρτοφυλάκιο από ασφάλειες έναντι του ενδεχομένου αθέτησης πιστωτικών υποχρεώσεων.

Η πιστωτική κρίση τίναξε το εν λόγω χαρτοφυλάκιο στον αέρα και ανάγκασε την τότε κυβέρνηση Μπους να «ρίξει» στην AIG 170 δισ. δολ. για να την διασώσει. Μέσω αυτής της κατ’ ουσίαν κρατικοποίησης τα πιστωτικά προϊόντα της AIG ανήκαν πλέον στην Ουάσιγκτον.

Ωστόσο, το δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου οι τίτλοι αυτοί ξεπουλήθηκαν επί πινακίου φακής στην Goldman και την παρέα της, οι οποίοι τους μεταπούλησαν σε αρκετά υψηλότερη τιμή, προφανώς με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον. Ποιος κέρδισε από αυτό; Η φιλική προς την κυβέρνηση Ομπάμα εφημερίδα New York Times έδωσε πρόσφατα μια απάντηση αποκαλύπτοντας ότι το αφεντικό της AIG, Εντ. Λίντι, έχει σημαντικό ποσοστό μετοχών στην Goldman Sachs!

Με άλλα λόγια, η AIG χρησίμευσε ως όχημα για τη μεταφορά δημοσίου χρήματος στις τράπεζες.
...
Υπάρχει όμως και μια επιπλέον ανησυχητική παράμετρος: Διαρροές από την Ουάσιγκτον αποκαλύπτουν ότι τα «τεστ βιωσιμότητας» θα δείχνουν ότι πρόβλημα δεν έχουν οι μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ αλλά οι μικρομεσαίες.

Με άλλα λόγια, δημιουργούνται συνθήκες για την εξαγορά των μικρών από τους μεγάλους και την ενίσχυση της σχεδόν μονοπωλιακής θέσης των ισχυρών της Wall Street. Όπως άλλωστε σχολίασε ο οικονομικός διευθυντής της Goldman, τα κέρδη του επενδυτικού οίκου στο α’ τρίμηνο οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στο ότι πολλοί από τους ανταγωνιστές του απλώς δεν υπάρχουν πια.
Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Τι κι αν επιφανείς οικονομολόγοι όπως ο Πωλ Κρούγκμαν και ο Νουριέλ Ρουμπίνι χαρακτηρίζουν τις αμερικανικές τράπεζες χρεοκοπημένες; Αυτές όχι μόνο συνεχίζουν να ζουν αλλά και να? βασιλεύουν παρά την αλλαγή ηγεσίας το Λευκό Οίκο θησαυρίζοντας με την ανοχή ή ακόμα και τη συνεργασία της? Wallshington, όπως αποκαλείται η Ουάσιγκτον για την «υποταγή» της στην ελίτ της Wall Street.

Οι πρωταίτιοι της σοβαρότερης κρίσης που γνώρισε ο κόσμος από το Μεγάλο Κραχ του ’30, κάνουν επίδειξη οικονομικής και πολιτικής ισχύος: με το άλλοθι της εξυγίανσης η κυβέρνηση Ομπάμα ανέχεται κινήσεις προς όφελος της Wall Street και σε βάρος της οικονομίας.

Τα υπερκέρδη που εμφάνισαν απροσδόκητα οι υποτίθεται τσακισμένες από την κρίση αμερικανικές τράπεζες στο α΄ τρίμηνο του 2009 προκάλεσαν ευφορία στις διεθνείς αγορές, καθώς δημιούργησαν την αίσθηση ότι ο χρηματοοικονομικός κλάδος ανακάμπτει. Το χρήμα αρχίζει πάλι να ρέει στην αγορά και η οικονομία οδεύει προς καλύτερες ημέρες και έτσι η κυβέρνηση Ομπάμα φαινόταν να έχει κάνει το θαύμα της.

Ανησυχία
Σύντομα, όμως, φάνηκε ότι η εικόνα αυτή ήταν? μαγική και άκρως ανησυχητική. Όταν οι οικονομικοί αναλυτές επιχείρησαν να εξηγήσουν πώς η Wells Fargo, η τράπεζα που μόλις πριν από λίγους μήνες είχε απορροφήσει την εξαιρετικά ζημιογόνα Washington Mutual για να την σώσει από το να βάλει «λουκέτο», και ο επενδυτικός κολοσσός Goldman Sachs εμφάνισαν καθαρά κέρδη 3 δισ. δολ. και 1,8 δισ. δολ. στο χειρότερο τρίμηνο των αγορών εδώ και σχεδόν 80 χρόνια, έκαναν μερικές ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις:

Η Goldman Sachs, που αναγκάστηκε να μετατραπεί σε εμπορική τράπεζα για να έχει πρόσβαση σε δημόσιο χρήμα, δεν εμφάνισε ποτέ τον Δεκέμβριο, που υποτίθετο ήταν ο χειρότερος μήνας για τις αγορές, στα αποτελέσματά της.

Στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, τα υπερκέρδη των δυο οίκων, καθώς και της JPMorgan, αφορούσαν σε εξαιρετικά κερδοφόρες αγοραπωλησίες πιστωτικών προϊόντων που είχαν αρχικά αγοραστεί σε εξευτελιστική τιμή από τον προβληματικό ασφαλιστικό κολοσσό AIG.

Τα αποτελέσματα όλων των μεγάλων αμερικανικών τραπεζών ανακοινώθηκαν μετά τις 2 Απριλίου, όταν και η Ουάσιγκτον κατήργησε τον νόμο που ανάγκαζε τις τράπεζες να αποτιμούν τα χαρτοφυλάκιά τους με βάση τις τρέχουσες τιμές της αγοράς (mark-to-market). Έτσι ήταν ελεύθερες να εμφανίζουν την αξία των «τοξικών» τίτλων που κατείχαν κατά το δοκούν.

Αυτό που προβλημάτισε περισσότερο, ωστόσο, ήταν η λεηλασία της AIG, η οποία χαρακτηρίζεται από όλο και περισσότερους αναλυτές ως μέγα σκάνδαλο, το οποίο εκτυλίχθηκε με την ευλογία της Ουάσιγκτον.

Τα χρόνια των παχέων αγελάδων η AIG δημιούργησε ένα αστρονομικής αξίας χαρτοφυλάκιο από ασφάλειες έναντι του ενδεχομένου αθέτησης πιστωτικών υποχρεώσεων.

Η πιστωτική κρίση τίναξε το εν λόγω χαρτοφυλάκιο στον αέρα και ανάγκασε την τότε κυβέρνηση Μπους να «ρίξει» στην AIG 170 δισ. δολ. για να την διασώσει. Μέσω αυτής της κατ’ ουσίαν κρατικοποίησης τα πιστωτικά προϊόντα της AIG ανήκαν πλέον στην Ουάσιγκτον.

Ωστόσο, το δίμηνο Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου οι τίτλοι αυτοί ξεπουλήθηκαν επί πινακίου φακής στην Goldman και την παρέα της, οι οποίοι τους μεταπούλησαν σε αρκετά υψηλότερη τιμή, προφανώς με τις ευλογίες της Ουάσιγκτον. Ποιος κέρδισε από αυτό; Η φιλική προς την κυβέρνηση Ομπάμα εφημερίδα New York Times έδωσε πρόσφατα μια απάντηση αποκαλύπτοντας ότι το αφεντικό της AIG, Εντ. Λίντι, έχει σημαντικό ποσοστό μετοχών στην Goldman Sachs!

Οχημα
Με άλλα λόγια, η AIG χρησίμευσε ως όχημα για τη μεταφορά δημοσίου χρήματος στις τράπεζες.

Οι τελευταίες υποτίθεται ότι έχουν μεγάλη αγωνία για την από μέρα σε μέρα ανακοίνωση των αποτελέσματων του «τεστ βιωσιμότητας», στο οποίο έχει υποβάλει η Ουάσιγκτον τις 19 μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ. Όπως, όμως, αναφέρουν σε πρόσφατο άρθρο τους οι Financial Times, οποιοσδήποτε αναλυτής μπορεί γρήγορα και με σχετική ακρίβεια να κάνει τους υπολογισμούς του περίφημου «τεστ βιωσιμότητας» των τραπεζών και να φανερώσει τις ζημιές τους. Επομένως, το εν λόγω τεστ, λένε οι FT, είναι παραπέτασμα καπνού, σχεδιασμένο για να αναβάλει την αναπόφευκτη στιγμή που η Ουάσιγκτον θα παραδεχτεί τα σοβαρά προβλήματα του τραπεζικού συστήματος.

Υπάρχει όμως και μια επιπλέον ανησυχητική παράμετρος: Διαρροές από την Ουάσιγκτον αποκαλύπτουν ότι τα «τεστ βιωσιμότητας» θα δείχνουν ότι πρόβλημα δεν έχουν οι μεγάλες τράπεζες των ΗΠΑ αλλά οι μικρομεσαίες.

Με άλλα λόγια, δημιουργούνται συνθήκες για την εξαγορά των μικρών από τους μεγάλους και την ενίσχυση της σχεδόν μονοπωλιακής θέσης των ισχυρών της Wall Street. Όπως άλλωστε σχολίασε ο οικονομικός διευθυντής της Goldman, τα κέρδη του επενδυτικού οίκου στο α’ τρίμηνο οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στο ότι πολλοί από τους ανταγωνιστές του απλώς δεν υπάρχουν πια.

Ισχυροί
Επομένως, οι πρωταίτιοι της μεγαλύτερης κρίσης που έχει δει ο κόσμος από το Μεγάλο Κραχ του ’30 όχι μόνο δεν έχουν ελεχθεί αλλά εμφανίζονται και ισχυρότεροι από ποτέ, σε βαθμό που ακόμα και οι πλέον συντηρητικοί «γκουρού» των αγορών να μιλούν για μια υποταγή της Ουάσιγκτον στη Wall Street.

O Εντ Γιαρντένι κάνει λόγο για την κυβέρνηση της Wallshington, τονίζοντας πως η Wall έχει διαφθείρει τους Αμερικανούς πολιτικούς, ενώ ο Σάιμον Τζονσον πάει ακόμα πιο πέρα:

Ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και καθηγητής Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασσαχουσέτης, παρομοιάζει τη χρηματοοικονομική ελίτ των ΗΠΑ με διεφθαρμένους ολιγάρχες αναπτυσσόμενων χωρών: Ο μεγάλος πλούτος των τραπεζιτών, τονίζει, τους έδωσε τεράστια πολιτική επιρροή, την οποία από ό,τι φαίνεται η κρίση δεν αποτέλεσε αρκετά μεγάλη καταστροφή για να την χάσουν.

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=13903&subid=2&pubid=8387106

How Goldman Sachs took over the world
Whether it's a credit crunch to fix or an Olympics to plan, the list ofGoldman Sachs alumni is sure to have a candidate
Almost whatever the country, you can find Goldman Sachs veterans in positions of pivotal power.

If there's something weird in the financial world, who you gonna call? Goldman Sachs.


The US government, involved in a firefight against the conflagration in the credit markets, is calling in another crisis-buster from the illustrious investment bank, this time Goldman's most senior banker to finance industry clients, Ken Wilson.

And so with this appointment, the Goldman Sachs diaspora grows a little bit more influential. It is an old-boy network that has created a revolving door between the firm and public office, greased by the mountains of money the company is generating even today, as its peers buckle and fall.

Almost whatever the country, you can find Goldman Sachs veterans in positions of pivotal power.

The 61-year-old Mr Wilson has already proved influential in deals to recapitalise and reorganise some of America's listing banks. At the Treasury he will advise on what the federal government must to do help the process, but he will face scrutiny from those concerned about the tentacles wrapping lightly around government from Wall Street's mightiest bank. For the time being, bailing out Wall Street looks to be the same as bailing out the economy, but if those diverge there could be more questions asked about the influence of Goldman Sachs alumni on public policy.

George Bush picked up the phone this month, partly at the instigation of another Goldman Sachs alumnus, his Treasury secretary, Hank Paulson. Together with Mr Bush's chief of staff, Joshua Bolten, there will be three Goldman Sachs old boys in major positions of influence in the White House – but the US government is hardly alone in finding the bank's executives to be attractive hirees.

They are well-credentialed, partly by design. From its beginning when the German immigrant Marcus Goldman began discounting IOUs among the diamond merchants of New York in the 1870s, Goldman Sachs has always known about the power of the network of influence. Goldman hires former politicians and civil servants, as readily as it supplies them.

And then there is simply the intellectual quality of the employees, many hired as much youngster men via a gruelling interview process, and then forged in the fire of 17-hour work days.

With Goldman Sachs at the heart of Wall Street, and Wall Street at the heart of the US economy, few expects its power to wane. Indeed, The New York Times columnist David Brooks noted that Goldman Sachs employees have given more money to Barack Obama's campaign for president than workers of any other employer in the US. "Over the past few years, people from Goldman Sachs have assumed control over large parts of the federal government," Brooks noted grimly. "Over the next few they might just take over the whole darn thing."

John Thornton

From his post as professor and director of global leadership at Tsinghua University in Beijing, the former Goldman Sachs co-chief operating officer John Thornton has become a highly-influential figure in the developing business and poltical inter-relations between the US and China. He was Goldman's boss in Asia in the mid-Nineties and remains well connected in the East and the West.

Duncan Niederauer

Wall Streeters joked about a Goldman Sachs "takeover" of the New York Stock Exchange. Hank Paulson, the Goldman boss on the NYSE board, moved to oust the chairman, Dick Grasso, and recommended the then chief operating officer of Goldman, John Thain, as Mr Grasso's replacement. Mr Thain modernised the exchange as demanded by Goldman, and Mr Thain's old Goldman deputy, Duncan Niederauer, is in charge.

Jon Corzine

The former co-chief executive of Goldman went into full-time politics in 1999, having lost the internal power struggle that preceded the company's stock-market flotation in 1999. He has been governor of New Jersey since 2006, having spent the previous six years in the US Senate. His 2000 Senate election campaign was then the most expensive ever in the US, and Corzine spent $62m of his own money.

Joshua Bolten

For five years until 1999, Mr Bolten served as director of legal affairs for Goldman based in London, effectively making him the bank's chief lobbyist to the EU. The Republican lawyer aided George Bush's 2000 election campaign, helped co-ordinate policy in the White House and has been the President's chief of staff since 2006.

Paul Deighton

The man heading London's planning for the 2012 Olympic Games, Paul Deighton amassed a fortune estimated at over £100m during his two decades at Goldman Sachs, where he had been one of its most powerful investment bankers.

Robert Rubin

A US Treasury secretary under Bill Clinton, Mr Rubin could once again emerge as a powerful figure in Washington if Barack Obama wins the presidency, since he has maintained his influence on Democrat politics. Mr Rubin reached the second-highest rung at Goldman, becoming co-chief operating officer before joining the US government in 1993.

Gavyn Davies

The ex-chairman of the BBC still has the ear of Gordon Brown, to whom he has been a good friend and informal adviser. He is married to the Prime Minister's aide Sue Nye. Mr Davies spent 15 years as an economist at Goldman. He was commissioned to report on the future funding of the BBC by Mr Brown in 1999. Two years later, he was poached to chair it.

Jim Cramer

This former Goldman trader is, without question, the most influential stock pundit in the US. Hectoring and shouting his investment advice nightly on his CNBC show, Mad Money, he routinely moves share prices. His primal scream against the Federal Reserve ("They know nothing") was a YouTube sensation last year, as the central bank refused to lower interest rates to ease the pain of the credit crisis on Wall Street.

Robert Zoellick

Goldman provided a lucrative home to Robert Zoellick, the neo-conservative Republican, between the time he quit as Condoleezza Rice's deputy at the State Department in 2006 (having not secured the job he coveted as Treasury Secretary, when it went to Hank Paulson) and his appointment last year as head of the World Bank. At Goldman he had acted as head of international affairs, a kind of global ambassador and networker-in-chief.

Mario Draghi

The head of the Italian central bank is another example of the revolving door between Goldman and public service. Mr Draghi had been an academic economist, an executive at the World Bank and a director-general of the Italian treasury before joining Goldman as a partner in 2002. He is becoming a significant figure in the response to the credit crisis, chairing the financial stability forum of central banks, finance ministries and regulators.

Malcolm Turnbull

Treasurer for the opposition Liberal Party, Mr Turnbull is one of the fastest-rising politicians in Australia. He was the aggressive advocate who took on and beat the British Government in the Spycatcher trial of the former MI5 agent Peter Walker, but he then pursued a career in business and ran Goldman Australia from 1997 to 2001, before jumping in to politics to serve as environment minister under John Howard.

Hank Paulson

Cometh the hour, cometh the man. President George Bush must be delighted he lured a reluctant Hank Paulson away from his $38m-a-year job as Goldman Sachs chief executive in 2006, just in time to deal with the Wall Street crisis that has engulfed the entire US economy. The bird-watching enthusiast had been a surprising choice as Treasury secretary, since his environmentalism was at odds with much of Bush's policy.
http://www.independent.co.uk/news/business/analysis-and-features/how-goldman-sachs-took-over-the-world-873869.html


Citi Said to Need Up to $10 Billion 10 δις ακόμα θέλει τώρα η Citi - ποιος πληρώνει είπαμε?
http://online.wsj.com/article/SB124118983425877399.html


Διαστάσεις πανδημίας από τα δομημένα ομόλογα Κατά τα άλλα, δώστε μερικά δις τους τραπεζίτες "για το καλό σας"...
Ενδημικές διαστάσεις προσλαμβάνει το πρόβλημα των δομημένων ομολόγων, μολύνοντας κρατικές εταιρείες και τοπικές αρχές από τη Γερμανία μέχρι την Ιταλία που έχουν αναφέρει συνολικά ζημίες άνω των 1,13 δισ. ευρώ και καταφεύγουν στα δικαστήρια.
...
Τον Μάρτιο του 2008, γερμανικό δικαστήριο κάλεσε την Deutsche Bank να καλύψει το 1/3 της ζημίας ύψους 2,6 εκατ. στην εταιρεία κοινής ωφελείας της πόλης εξ αιτίας δομημένων ομολόγων που της είχε πουλήσει. Τον Ιούλιο του περασμένου έτους, η ίδια τράπεζα αναγκάστηκε να καλύψει ένα εκατ. ευρώ στις δημοτικές αρχές της πόλης του Χάγκεν.
Στην Ιταλία, οι αρχές του Μιλάνου έχουν προχωρήσει στην πρωτοφανή απόφαση της κατάσχεσης περιουσιακών στοιχείων αξίας 476 εκατ. ευρώ των τραπεζών JP Morgan Chase, UBS, Deutsche Bank και Depfa, στο πλαίσιο έρευνας για πιθανή απάτη από δομημένα ομόλογα που τους πούλησαν το 2005. Σύμφωνα, τέλος, με την εταιρεία πιστοληπτικής αξιολόγησης Fitch, το 25% του χρέους ύψους 132 δισ. ευρώ που έχουν εκδώσει οι τοπικές αρχές στη Γαλλία είναι δομημένα ομόλογα
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_02/05/2009_312907


Bank of America Owners Declare War on TaxpayersΦανταστείτε ότι αυτά τα λέει το bloomberg, ένα από τα "ιερά ευαγγέλια" της άρχουσας τάξης
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601039&sid=agJ0gr2HP1RI&refer=home


Δείτε ένα πολύ αποκαλυπτικό βίντεο, σχετικά με το...πως λειτουργεί ο κόσμος.
Συγκεκριμένα, δείχνει ένα ρεπορτάζ από ένα συνέδριο του συνδέσμου των χρηματιστών που ασχολούνται με υποθήκες (Mortgage Brokers Association), που βέβαια φέρουν και τεράστια ευθύνη για την κρίση, όπου μιλούν και πολλοί βουλευτές που πληρώνονται από αυτούς (στις ΗΠΑ, αυτό είναι νόμιμο και λέγεται lobbying), και βέβαια όλοι αυτοί λένε, "σα να μην τρέχει τίποτα" μάλιστα, ότι θα βάλουν τα δυνατά τους προκειμένου σε προσεχείς ψηφοφορίες στα νομοθετικά σώματα των ΗΠΑ να μην περάσουν νοοσχέδια που πλήττουν τα συμφέροντα τους.

Άραγε οι λαοί τι κάνουν?
Μήπως και εμείς θα έπρεπε να κάνουμε τα δικά μας δυνέδρια, ώστε να προωθήσουμε και εμείς τα δικά μας συμφέροντα?
http://www.youtube.com/watch?v=vS_6zn3B0pw

H μεταπολεμική πραγματικότητα έχει παραχωρήσει τη θέση της στην πραγματικότητα του 21ου αιώνα. H Ιστορία ξαναγράφεται, ειδικά εάν σκεφθεί κανείς ότι με τα σημερινά δεδομένα οι οικονομικές τύχες του κόσμου κρέμονται από μια κλωστή.
α σημερινά δεδομένα οι οικονομικές τύχες του κόσμου κρέμονται από μια κλωστή. Oντως, είναι παράλογο οι οικονομικές δυνάμεις του G7 να συζητούν για την οικονομία του μέλλοντος και την παγκόσμια οικονομική ατζέντα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), χωρίς την ισότιμη συμμετοχή της Kίνας, της Ρωσίας, της Iνδίας, και της Bραζιλίας. H συμμετοχή τους θα ενδυναμώσει την προσπάθεια θεσμικής διασύνδεσης και γεφύρωσης των «ανεπτυγμένων» G7 και των «αναδυόμενων» G20, κυρίως, όμως, θα ανοίξει το δρόμο για τις ισότιμες υποχρεώσεις των BRICs. Να υπενθυμίσω ότι η μελέτη της Goldman Sachs το 2001 έκανε διάσημο το ακρωνύμιο «BRICs» από τα αρχικά των τεσσάρων δυνάμεων, δηλαδή Brazil, Russia, India, China. Oι υψηλού επιπέδου συνομιλίες του κλασικού G7 και του αναδυόμενου G20 τελείωσαν με ξεχωριστές συνεδριάσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Ουάσιγκτον στο πλαίσιο της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Tράπεζας, το περασμένο Σαββατοκύριακο. Στο επίκεντρο των συζητήσεων κυριάρχησε το μείζον θέμα της χρηματοδότησης του ΔΝΤ. Οι «20» ισχυροί του πλανήτη, που συναντήθηκαν στο Λονδίνο στις 2 Απριλίου, υποσχέθηκαν συνολικώς 1 τρισ. δολ. στο ΔΝΤ. Ομως, ποιος θα δώσει το χρήμα; Οι συζητήσεις στην Ουάσιγκτον κατέληξαν σε διαφωνία... Και τότε άρπαξε την ευκαιρία η ομάδα των BRICs προτείνοντας την έκδοση ομολόγων από το ΔΝΤ, τα οποία και θα αγοράσουν! Ωραία παγίδα για να αποκτήσουν ρόλο και λόγο εντός ΔΝΤ. Μια πρόταση που εξυπηρετεί πρωτίστως και διακαώς να επαναπροσδιοριστούν οι γεωπολιτικές προτεραιότητες των BRICs, επιδιώκοντας ταυτόχρονα τη νομότυπη αναγνώρισή τους από τους G7.

Παράλληλα, για μια ακόμη φορά το Πεκίνο και Μόσχα βρήκαν την ευκαιρία να επιδοθούν με ένταση στο προσφιλές παιχνίδι της απαξίωσης (!) του δολαρίου αμφισβητώντας ξανά τον κυρίαρχο ρόλο του. Η έκδοση των ομολόγων του ΔΝΤ θα γίνει βάσει του SDR (Special Drawing Right), δηλαδή του σύνθετου νομίσματος που θεσπίστηκε το 1969 από το ΔNT ως μονάδα συναλλαγής μεταξύ των χωρών - μελών. Πρόσφατη είναι ακόμη η σοβαροφανής πρόταση του διοικητή της Λαϊκής Τράπεζας της Κίνας, Zου Χσιαοτσουάν, για τη δημιουργία νέου παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος το οποίο θα αντικαταστήσει το αμερικανικό δολάριο, υπό την αιγίδα του ΔΝΤ.

Τον Μάρτιο ο πρωθυπουργός της Κίνας Γουέν Ζιαμπάο απαίτησε να «εγγυηθούν οι ΗΠΑ την ασφάλεια των κινεζικών επενδύσεων στα ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου, αξίας 1 τρισ. δολ.». «Εχουμε δανείσει πολλά χρήματα στις ΗΠΑ», δήλωσε τότε ο Kινέζος πρωθυπουργός. Η επίσημη αυτή απαίτηση του Γουέν Ζιαμπάο αποτελεί μια ευθεία ταπεινωτική παρέμβαση κατά της μελλοντικής πολιτικής της κυβέρνησης Ομπάμα, που υποδηλώνει το μέγεθος της εξάρτησης των ΗΠΑ. «Εχουμε δανείσει πολλά χρήματα στις ΗΠΑ», δήλωσε ο κ. Ζιαμπάο. «Ζητώ από τις ΗΠΑ να διατηρήσουν την αξιοπιστία τους και την υπόσχεση για την ασφάλεια των κινεζικών επενδύσεων», επισήμανε. Αντίθετα, το ΔΝΤ θα πρέπει να απαιτήσει από την Κίνα να απελευθερώσει τη συναλλαγματική ισοτιμία του γουάν από το δολάριο, και όχι να προβαίνει σε κενές διακηρύξεις.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100021_02/05/2009_312947


http://2.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SfspzCqg6bI/AAAAAAAAHLE/lp4Ou9tLEao/s320/image002.gif
"Τρελό πάρτι" για τα κέρδη των καπιταλιστών
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/05/blog-post_5699.html

Ο γνστός Σανιδάς ξαναχτυπά:

http://3.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SfxFtu8WdFI/AAAAAAAAHLc/Dnw7qCkuSLk/s320/image002.gif
http://4.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SfxF7wUK0II/AAAAAAAAHLs/UPnRvcD9I-U/s320/sanidas.jpg
Όταν οι εργαζόμενοι της πολυεθνικής «Τζάμπο» κινητοποιήθηκαν απαιτώντας την ανάκληση της απόλυσης του συνδικαλιστή Νίκου Νικολόπουλου ο περιβόητος εισαγγελέας –των «παραπλανηθέτων» υπουργών»- Γ. Σανιδάς είχε εκδώσει ένα φιρμάνι στους υφιστάμενους εισαγγελείς που όχι μόνο κάλυπτε τις πρακτικές της εργοδοσίας αλλά τους παρότρυνε να καταδικάσουν τους συνδικαλιστές που στοχοποιούνται από τις μηνύσεις της εργοδοσίας και να τους καταδικάσουν τόσο στα ποινικά, όσο και στα αστικά δικαστήρια.
http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/05/blog-post_2547.html

ΕΝΑ ΚΑΛΟ και ένα κακό έχει η δεύτερη μέρα του Μαΐου. Ιδίως του φετινού: να πιστέψει η εξουσία πως όσοι ήταν να μαζευτούν στις πρωτομαγιάτικες εκδηλώσεις, μαζεύτηκαν, ό,τι είχαν να φωνάξουν το φώναξαν, και τώρα ξαναπιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε την 30ή Απριλίου.
ΛΑΘΟΣ ΜΕΓΑΛΟ είναι η επιμονή τής συντηρητικής ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έτσι όπως εκφράστηκε και στο πανηγυρικό -εν όψει ευρωεκλογών- συνέδριο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στη Βαρσοβία, στην αναζήτηση μικροεπισκευών στο σύστημα που γέννησε τη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική κρίση στον κόσμο, εδώ και κοντά έναν αιώνα. Δεν έχουν τη λαϊκή νομιμοποίηση, όπως υποκρίθηκαν, για να συνεχίσουν. Την οργή και την αγανάκτηση συγκεντρώνουν, όπως φάνηκε και σε πολλές πρωτεύουσες, κατά τις χθεσινές κινητοποιήσεις.

ΤΗΝ ΗΤΤΑ του κόσμου της εργασίας μπορεί να τη γιόρταζαν μέχρι πέρυσι όχι μόνον οι γνωστοί Κροίσοι, αλλά και οι όπου Γης ευτυχισμένοι του εύκολου και απρόσμενου πλουτισμού. Ομως από φέτος, πολλοί από αυτούς βρέθηκαν στο ίδιο πεζοδρόμιο με τους άλλους ανέργους. Και μάλιστα, περισσότερο αυτοί εξαθλιωμένοι, απόβλητοι ενός παραδείσου που έτσι κι αλλιώς δεν τους ανήκε.

ΕΥΚΟΛΗ ΛΕΙΑ ήταν ο κόσμος της εργασίας στην επέλαση του νεοφιλελευθερισμού. Κατακερματισμένο το συνδικαλιστικό κίνημα, χαμηλής εμπιστοσύνης πολλές από τις διοικήσεις των ομοσπονδιών, ανύπαρκτη η προστασία του εργαζόμενου στην πλειονότητα των ιδιωτικών επιχειρήσεων, μικρών και μεγάλων. Των μικρών, επειδή ακόμα και νομικά είναι αδύνατη η συγκρότηση συνδικαλιστικού οργάνου σε επιχείρηση με αριθμό απασχολουμένων κάτω των είκοσι. Και των μεγάλων, επειδή ο μηχανισμός της εργοδοσίας και ο φόβος της ανεργίας είναι ισχυρότεροι παράγοντες από τη διάθεση προάσπισης των εργατικών δικαιωμάτων.

ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΙ φαντάζουν οι συνδικαλιστές και οι εργαζόμενοι του Δημοσίου. Εκεί αναπνέει ακόμα ο κόσμος του περασμένου αιώνα. Ομως, η συνεχιζόμενη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, όπως και η εισαγωγή και σ' αυτόν εργασιακών σχέσεων ανασφάλειας, όπως οι συμβάσεις περιορισμένου χρόνου, μουδιάζουν τη διάθεση και τις δυνατότητες για οργανωμένη αντίσταση.

Η ΟΡΓΗ, ωστόσο, δεν είναι απαραίτητο να είναι συνδικαλισμένη για να εκδηλωθεί. Εκφραση θα βρει. Αλλοτε στον χώρο εργασίας και άλλοτε στον δρόμο. Συχνά, ανατρέπει και εκλογικές βεβαιότητες, όπως το πρόσφατο παρελθόν απέδειξε κατά τα πρώτα δημοψηφίσματα για την έγκριση του Ευρωσυντάγματος. Βεβαίως, οι συντηρητικοί κυβερνήτες μπορούν και αναδιπλώνονται. Και μέσα από ανεξέλεγκτους μηχανισμούς, όπως οι μη αντιπροσωπευτικοί θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης (με το δημοκρατικό έλλειμμα ή, κατά Hobsbawm, το δημοκρατικό κενό), αντεπιτίθενται στην κοινωνία. Η Ιστορία όμως έχει αποδείξει και κάτι άλλο. Οτι η κοινωνία είναι αυτή που έχει πάντα τον τελευταίο λόγο.
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=40114


http://1.bp.blogspot.com/_JmDoxRtxmPg/Sfq_waLDwAI/AAAAAAAADLM/ML7yz4MDPT0/s400/GPP0020.jpg

Ντε φάκτο ανατροπή στις εργασιακές σχέσεις Αυτό είναι το μέλλον που μας ετοιμάζουν, ώστε να μας εκμεταλλεύονται σε βαθμό που έχει να εμφανιστεί από το μεσαίωνα.
Να το δεχτούμε, ή να παλέψουμε?
Οι τέσσερις στις δέκα νέες συμβάσεις εργασίας που υπεγράφησαν στη διάρκεια του Μαρτίου αφορούσαν προσλήψεις εργαζομένων με μερική απασχόληση - ακόμη και με μετατροπή των συμβάσεων εργασίας από πλήρους απασχόλησης σε μερικής - καθώς και εκ περιτροπής εργασία.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&pubid=8377147


Η οικονομική κρίση βρίσκει τα συνδικάτα σε μια περίοδο αναδίπλωσης την ώρα που ένας στους δύο εργαζόμενους δουλεύει σε επιχείρηση χωρίς σωματείο και η ανεργία και η μαύρη εργασία κυριαρχούν. Μπορεί ο συνδικαλισμός να αντεπεξέλθει στις νέες προκλήσεις; Και βέβαια μπορεί, όπως η ιστορία αποδεικνύει, απαιτείται όμως σοβαρή ανασυγκρότηση, ώστε να μπορεσει να συγκρουστεί και να πετύχει νίκες με την εργοδοσία και το κράτος, που χτυπούν με χίλιους δυο τρόπους (μείωση μισθών, ανασφάλιστη εργασία, χτύπημα στο συνδικαλισμό, απαράδεκτα ωράρια, κατάργηση πάμπολλών εργασιακών δικαιωμάτων, κτλ, κτλ, κτλ) τους εργαζόμενους
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=40164

ΙΔΙΩΤΙΚΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ:
Ενας στους 3 ανασφάλιστος, μισθοί κάτω από το βασικό Και αυτά δεν είναι παρά τα επίσημα -μαγειρεμένα- στοιχεία:
Εκρηκτικές διαστάσεις, έως και 35%, παίρνει στη χώρα μας η ανασφάλιστη εργασία. Την ίδια ώρα πάνω από 55-60% των ιδιωτικών υπαλλήλων δεν έχει αποδοχές που να υπερβαίνουν το βασικό μισθό της Συλλογικής Σύμβασης Ελλάδος, ενώ η οικονομική κρίση είναι το τέλειο άλλοθι για τους εργοδότες ώστε να προχωρήσουν με γενικευμένο τρόπο στο ξήλωμα κάθε κατάκτησης των εργαζομένων.
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=40169


«Η σημερινή οικονομική κρίση εντείνει και ενισχύει την απορρύθμιση του εργατικού δικαίου. Μιλάμε για τα κεντρικά δικαιώματα και τους θεσμούς, όπως το δικαίωμα της απεργίας, τη συλλογική αυτονομία, την απορρύθμιση του εργασιακού καθεστώτος των ΔΕΚΟ, τη μέσω καταστατικών μεθοδεύσεων της εργοδοσίας ακύρωση των κλαδικών ΣΕΕ με πρώτο θύμα την ΟΤΟΕ». Ο Δημήτρης - Τραυλός Τζανετάτος, καθηγητής Εργατικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μιλά για τη σημερινή κατάσταση στις εργασιακές σχέσεις
«Πέρασαν 124 ολόκληρα χρόνια από την ηρωική και αιματοβαμμένη απεργία των εργατών στο Σικάγο για την καθιέρωση του οκταώρου και η σημερινή δομική κρίση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού οδηγεί τις σχέσεις εργασίας σε νέο μεσαίωνα. Αποτελεί τραγική ειρωνεία ότι στο στόχαστρο των στρατηγικών απορρύθμισης και αποδόμησης των σχέσεων εργασίας βρίσκεται μεταξύ άλλων και το οκτάωρο. Αυτό δεν αφορά μόνο τη μαύρη ή λαθραία εργασία ούτε τη de facto ρευστοποίηση του ωραρίου. Πολύ περισσότερο έχει ήδη από το 1990 (Ν. 1892/90, Ν. 2639/98, Ν. 2874/2000, Ν. 3385/2005) τεθεί και θεσμικά σε εφαρμογή μέσω της περίφημης "διευθέτησης του χρόνου εργασίας". Από την άλλη πλευρά, καλπάζοντα ρυθμό έχουν λάβει οι διάφορες μορφές περιορισμού της διάρκειας της απασχόλησης, με αντίστοιχη βεβαίως μείωση των αποδοχών».

Η μερική απασχόληση;

«Η εκ περιτροπής εργασία, διαθεσιμότητες, εβδομάδα 3 ή 4 ημερών, κατ' επάγγελμα δανεισμός εργαζομένων, outsourcing κ.λπ. βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη της απορρύθμισης. Πρόκειται για μεθοδεύσεις που λανσάρονται ως αντίδοτο ή αναγκαίο κακό έναντι της απειλής απώλειας των θέσεων εργασίας».

Πριν από 19 χρόνια κυκλοφόρησε το βιβλίο σας «Το εργατικό δίκαιο σε κρίσιμη καμπή». Πώς αξιολογείτε σήμερα τις σχετικές αναλύσεις;

«Το βιβλίο που είχατε την καλοσύνη να θυμηθείτε εκδόθηκε ένα χρόνο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης. Ανεξάρτητα από το πώς αξιολογεί κανείς τον "υπαρκτό σοσιαλισμό" και πού αποδίδει την πτώση του, για ένα πράγμα δεν μπορεί να διαφωνήσει πιστεύω: ότι η εξαφάνιση του "αντιπάλου δέους" άλλαξε δραματικά το συσχετισμό δυνάμεων κεφαλαίου - εργασίας σε όλα τα επίπεδα. Ετσι, δεν χρειαζόταν κανείς μαντικές ικανότητες για να προβλέψει τη νομοτελειακά αναπόφευκτη περαιτέρω επιδείνωση τού, ήδη δυσμενούς για τους εργαζομένους, συσχετισμού δυνάμεων κεφαλαίου - εργασίας. Αναμενόμενη, συνεπώς, υπήρξε η ανασύνταξη δυνάμεων του κεφαλαίου και η μετωπική επίθεσή του κατά του κόσμου της εργασίας. Σήμερα, το ερώτημα που έθετα τότε, αν η κρίση του εργατικού δικαίου είναι συγκυριακή ή δομική, έχει -φρονώ- απαντηθεί. Πρόκειται για μια γενικευμένη δομικού χαρακτήρα κρίση, τείνουσα στην πλήρη αποδιάρθρωση βασικών δικαιωμάτων και θεσμών του εργατικού δικαίου. Ενδεικτική της ποιοτικής αυτής μετάλλαξης της κρίσης είναι η πολιτική της λεγόμενης flexicurity».

Σε ποια κατάσταση βρίσκονται οι εργασιακές σχέσεις σήμερα στη χώρα μας; Ποιο είναι το κύριο πρόβλημα;

«Οι εργασιακές σχέσεις σήμερα στη χώρα μας, και όχι μόνο, βρίσκονται σε κατάσταση γενικευμένης κρίσης και έκτακτης ανάγκης. Βεβαίως, το κυρίαρχο πρόβλημα είναι η οξύτατη κρίση απασχόλησης. Η κρίση αυτή, πέρα από ενδογενή αίτια που αντανακλούν την παθογένεια και τις αγκυλώσεις του made in Greece νεοφιλελευθερισμού, μπολιασμένου με στοιχεία σοσιαλμονεταρισμού, δέχεται τις ισχυρές πιέσεις της διεθνούς, δομικής και όχι απλώς χρηματοπιστωτικής (τα άτακτα και άπληστα golden boys!) κρίσης του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού. Η κρίση αυτή είναι επόμενο να εντείνει και να ενισχύει την υφιστάμενη απορρύθμιση του εργατικού δικαίου. Χαρακτηριστικά αναφέρομαι σε κεντρικά δικαιώματα και θεσμούς του συλλογικού εργατικού δικαίου, όπως είναι το δικαίωμα της απεργίας (σχεδόν πλήρης δικαστηριακή απορρύθμιση, με εξαίρεση την 27/2004 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου) και η συλλογική αυτονομία (παροπλισμός ΟΜΕΔ σχετικά με τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας, απορρύθμιση εργασιακού καθεστώτος ΔΕΚΟ, επικουρική ασφάλιση τραπεζοϋπαλλήλων και η μέσω καταστατικών μεθοδεύσεων της εργοδοσίας ακύρωση των κλαδικών ΣΣΕ, με πρώτο θύμα την ΟΤΟΕ)».
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=40168


Το μέλλον των εργασιακών σχέσεων, αν οι άνθρωποι μείνουν στην παθητικότητα και την καταστολή, είναι δυσοίωνο.
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=40167


Η φετινή Πρωτομαγιά βρήκε τους εργαζομένους και την κοινωνία της Θεσσαλονίκης στη χειρότερη κατάσταση από ποτέ, λέει ο πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου, Νίκος Γιαννόπουλος.
Την τελευταία πενταετία χάθηκαν 20.000 θέσεις εργασίας, τον χρόνο που πέρασε προστέθηκαν 3.000 άνεργοι, η ανεργία ξεπέρασε το 20%, ενώ στο 20% κυμαίνεται και η μαύρη εργασία.
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=40166


Ενας στους δύο δουλεύει σε επιχειρήσεις χωρίς σωματείο! Μόνο? Αυτά τα επίσημα στοιχεία τελικά πρέπει να είναι εντελώς μαγειρεμένα...
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=40165

Τα αμερικανικά συνδικάτα περιμένουν απαντήσεις...
Η παγκόσμια οικονομική κρίση έχει... χαλάσει τη διάθεση της Ουάσινγκτον για τομές στο θεσμικό πλαίσιο Κάτι από τις ΗΠΑ, όπου εκεί, όπως είχαμε ξαναπεί, η κυβέρνηση Ομπάμα αρνείται να υλοποιήσει την προεκλογική της δέσμευση να διευκολύνει τη δημιουργία-εξάπλωση των σωματείων, που την έταξε, την ψήφισαν οι εργαζόμενοι, και τώρα την "ξεχνά", με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να πρέπει να κινητοποιηθούν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=9597&pubid=8377154


Χαρακτηρίστηκε το σημαντικότερο βιβλίο της χρονιάς, μια θεωρία των πάντων. Ο λόγος για τη μελέτη δύο Βρετανών επιδημιολόγων, που ερεύνησαν τη σχέση ανάμεσα στην ανισότητα και τα κοινωνικά προβλήματα σε περισσότερες από είκοσι χώρες του ανεπτυγμένου κόσμου, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Σήμερα στη χώρα μας παρουσιάζουμε τη μεγαλύτερη κοινωνική ανισότητα στην Ε.Ε., με εξαίρεση μόνο την Πορτογαλία και τη Λετονία. Ο συγγραφέας της μελέτης, Ρίτσαρντ Γουίλκινσον, μας εξηγεί τι σημαίνει αυτό για την ποιότητα της ζωής μας
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=39964

http://img9.imageshack.us/img9/1373/77706958.jpg
[B]Απολυμένος έπεσε με το αυτοκίνητό του στο πλήθος και σκότωσε πέντε Τέτοιουε είδους περιστατικά θα πολλαπλασιάζονται, καθώς οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι κυβερνώντες οδηγούν με μαθημετική ακρίβεια ολοένα και περισσότερο κόσμο στην απελπισία, και άρα αναμενόμενο είναι να αντιδά έτσι και χειρότερα...
Λύση είναι να αντιπαλέψουμε αυτές τις πολιτικές όμως, μαζικά και συλλογικά, όχι να χτυπάμε σαν άλλοι "καμικάζι" όποιον βρούμε μπροστά μας...
Συγκλονιστικές σκηνές παρακολούθησαν όσοι παραβρέθηκαν στην παρέλαση που έγινε προς τιμήν της βασίλισσας Βεατρίκης στην Ολλανδία. Αυτοκίνητο έπεσε με μεγάλη ταχύτητα πάνω στο πλήθος, σκοτώνοντας πέντε ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους 12, ενώ υπέκυψε στο νοσοκομείο και ο ίδιος ο οδηγός, ο οποίος, σύμφωνα με την Εισαγγελία, είχε πιθανότατα ως στόχο τη βασιλική οικογένεια.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11381&subid=2&tag=8777&pubid=3390753


ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΟ 100% ΤΟΥ ΕΓΧΩΡΙΟΥ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
Ένα ολόκληρο ΑΕΠ χρωστάει πάλι η Ελλάδα
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=3&artid=4514679


«Όχι» σε αυτόματη μετατροπή συμβάσεων Είναι εντυπωσιακή η στάση της κυβέρνησης:
Πρόσφατα, ευρωπαικό δικαστήριο αποφάσισε ότι χιλιάδες συμβασιούχοι-όμηροι αυτή της στιγμή της κυβέρνησης, θα έπρεπε να μονιμοποιηθούν. Όμως, η κυβέρνηση, που τόσο πιστά τηρεί τις διαταγές των Βρυξελλών όταν την συμφέρουν, όπως πχ γίνεται με το ζήτημα της ισοτίμησης των πανεπιστήμιων με τα πάσης φύσεως "κολλέγια", κτλ, τώρα...αρνείται να δεχτεί την απόφαση αυτή, επικαλούμενη το σύνταγμα (ξέρετε, αυτό που στην περίπτωση πχ της ισοτίμησης πανεπιστήμιων-κολλέγιων ήθελε να αναθεωρήσει)
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=87646

http://media.feed.gr/filesystem/images/20090501/engine/assets_LARGE_t_942_7196843_type11585.jpg
Οι χρυσοθήρες κατακλύζουν τον Αμαζόνιο
Kυνηγημένοι από την ανέχεια και κυνηγοί του ονείρου, συρρέουν κατά χιλιάδες στη νέα Γη της Eπαγγελίας, με την ελπίδα να κάνουν το όνειρο πραγματικότητα.
Mόνον στην Kοιλάδα Tαπάχος στη Bραζιλία, οι χρυσοθήρες αυξήθηκαν κατά 40% από πέρυσι τον Oκτώβριο για να φθάσουν σήμερα τους 30.000. Συνολικά στον Aμαζόνιο εκτιμάται ότι εργάζονται περίπου 200.000 παράνομοι χρυσοθήρες, αν και οι εμπειρογνώμονες εκτιμούν ότι ο αριθμός είναι υπερδιπλάσιος, αφού το «επάγγελμα» απορροφά και παράνομους μετανάστες.

Oι περισσότεροι εργαζόμενοι στα ορυχεία χρυσού δεν έχουν σχέση με το επάγγελμα, οδηγήθηκαν όμως στην περιοχή από την οικονομική κρίση αλλά και την εκτίναξη της τιμής του χρυσού στα σχεδόν 1.000 δολάρια την ουγγιά.

Oι προβλέψεις για περαιτέρω άνοδο της τιμής, στα 1.500 δολάρια, θρέφει το όνειρο των απελπισμένων, που εργάζονται στις «φυλακές της ζούγκλας», όπως αποκαλούνται τα παράνομα ορυχεία στον Aμαζόνιο.

Πρόκειται για μία από τις ανοικτές πληγές της Bραζιλίας, μία άλλου τύπου χασιέντα όπου οι εργαζόμενοι - δούλοι οφείλουν τυφλή υπακοή στον ιδιοκτήτη - αφέντη.

Oπου το ένα τρίτο των εργαζομένων πάσχει από ελονοσία, χωρίς ελπίδα ίασης, αφού δεν υπάρχουν κέντρα υγείας. Oπου οι συνθήκες εργασίας είναι σκληρές και απάνθρωπες, θυμίζοντας τις φωτογραφίες του Σεμπαστιάο Σαλγκάδο, τη δεκαετία του 1980. Kαι όπου, τελικά, η εκμετάλλευση, η παρανομία, αλλά και η μόλυνση του Aμαζονίου είναι καθημερινά φαινόμενα.

Το δουλεμπόριο
Tο ορυχείο Bom Jesus, για παράδειγμα, ανήκει στο κράτος, λειτουργεί όμως υπό την επίβλεψη ενός μεγαλο-τσιφλικά. Eκείνος παίρνει το 20% του χρυσού που εξορύσσεται, ενώ παράλληλα διατηρεί το μονοπώλιο όλων των προϊόντων που πωλούνται στην άθλια παραγκούπολη. Πετρέλαιο, ηλεκτρική ενέργεια, τρόφιμα και άλλα πωλούνται, φυσικά, με... καπέλο, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι εργαζόμενοι όχι μόνον να μην κερδίζουν χρήματα από τη δουλειά τους, αλλά και να χρωστούν στον «ιδιοκτήτη» του ορυχείου.

Oι «δούλοι» εξάλλου παίρνουν μικρό μερίδιο του χρυσού που εξορύσσουν: Mία ομάδα τεσσάρων χρυσοθήρων παίρνουν το 35% του προϊόντος εξόρυξης, ενώ το 45% παίρνουν τα «αφεντικά», οι άνθρωποι που παρέχουν τον εξοπλισμό και επωμίζονται το κόστος της μεταφοράς του χρυσού. Eτσι, αν σταθούν τυχεροί, οι χρυσοθήρες μπορούν να βγάλουν έως και 2.700 δολάρια τον μήνα, ποσό τουλάχιστον δεκαπλάσιο από τον μισθό ενός οικοδόμου στη Bραζιλία.

Δεν είναι όλοι τυχεροί. Kάποιοι πεθαίνουν, οι περισσότεροι εργάζονται για να ξεχρεώσουν τον μεγαλο-τσιφλικά, λίγοι -ελάχιστοι- αποφεύγουν το δέλεαρ του υπερτιμημένου πορνείου της περιοχής και καταφέρνουν να βάλουν στην άκρη τον μισθό τους: Aντί του πλούτου, η ανέχεια, κι αντί του ονείρου, ο εφιάλτης...

http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&pubid=8377225

Τα χρυσαφικά έγιναν... τάπερ
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.oikonomika_paraskinia&id=38155

[ciaoant1]

"όλα τριγύρω αλλάζουν και όλα ίδια μένουν"

φτώχεια

http://comps.fotosearch.com/comp/RTF/RTF001/homeless-man-sleeping_~57520612.jpg

http://img204.imageshack.us/img204/2387/2006811141918278.jpg

ουρές ανέργων-φτώχεια

http://2.bp.blogspot.com/_5jlu5acMtr4/Sd9oWDsYuSI/AAAAAAAAKM8/j561loVeyAU/s400/Unemployed+line+circa+thirties.jpg

http://weblogs.cltv.com/news/local/chicago/unemployed.bmp

φτώχεια-εξάπλωση επιδημιών

http://1.bp.blogspot.com/_wFWqWIH-WFU/SftgpxHIReI/AAAAAAAAJuQ/iDRDih9Cjrs/s320/uk.reuters.com.jpg

http://3.bp.blogspot.com/_wFWqWIH-WFU/SfthLd6oCSI/AAAAAAAAJuY/0CmJ2BEw98A/s320/r3827291358.jpg

http://2.bp.blogspot.com/_wFWqWIH-WFU/Sftgb1zdqBI/AAAAAAAAJuA/LW93tRPFvHE/s320/165-WW-269B-11-trolley-l.jpg

http://img411.imageshack.us/img411/7884/swineflugermany.jpg

ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι (αν και σήμερα υπάρχουν "απλά" περιφερειακές εστίες προς το παρόν, όχι γενικευμένος πόλεμος, που πάντως "ψήνεται", καθώς θα δώσει την ευκαιρία στην άρχουσα τάξη, όπως έκανε και στο κραχ του 1929, να ξεφορτωθεί ανέργους, να ανθίσει ξανά η παραγωγή, με κατασκευή πολεμικού υλικού, κτλ)

http://img89.imageshack.us/img89/7678/mobilization2.jpg

http://img89.imageshack.us/img89/4600/mobilisation1.jpg

καταστολή

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/en/thumb/2/2c/Ludlow_Death_Car.jpg/320px-Ludlow_Death_Car.jpg

http://www.tvxs.gr/images/stories_photos/10180_0904231546.jpg

Και τώρα τι λοιπόν?
Μας έφεραν πίσω σε καταστάσεις που κάποιοι είχαν οδηγηθεί να πιστέψουν ότι "τις είχαμε ξεπεράσει" οριστικά και αμετάκλητα, σε καταστάσεις απίστευτης εκμετάλλευσης, τεράστιων ανισοτήτων, κτλ.
Θα συνεχισουμε άραγε να υποκρινόμαστε ότι "δεν τρέχει τίποτα", ή θα κινηθούμε προς μια κατεύθυνση ανατροπης της κατάστασης?

http://tomtb.com/uploads/img49fc6c2e85d3e.jpg

http://tomtb.com/uploads/img49fc6cce2b3da.jpg

Todo es mentira, mentira la verdad "όλα είναι ένα ψέμα" που έλεγε και ο Καζαντζίδης...
Πολλά συνέβησαν από τα τέλη του 2007 για να στρέψουν σιγά-σιγά τους προβολείς της "ευημερίας" στο σκοτεινό δωμάτιο της εποχής. Ανελευθερία, δυστυχία, εκμετάλλευση, υποκρισία, αδιαφορία, η κυριαρχία της ασημαντότητας, του εύκολου, του γρήγορου, η έλλειψη παιδείας, ενδιαφερόντων, ομαδικότητας και συμπόνοιας, καταπίεση, η αβελτηρία της πολιτικής, το συμφέρον. Το αδηφάγο συμφέρον. Εν έτει 2006 σημειωνόταν:

"Οι αξίες του δυτικού πολιτισμού, του (μικρο)κόσμου της προόδου που θεώρησε πως τάχα πρώτος από τους υπόλοιπους γήινους, αντιλήφθηκε την ζωτική ανάγκη συνύπαρξης σε περιβάλλον 'ευδαιμονίας και ευταξίας', δεν στέριωσαν και δεν αντέχουν. Ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη και σεβασμός στην ανθρώπινη αξία δοκιμάστηκαν και ως ένα βαθμό πλησίασαν το αυτονόητο, να θεωρούνται δηλαδή κεκτημένες, μόλις τον τελευταίο αιώνα. Δεν πρόκαναν, όμως.

Η Pax Americana, η κυρίαρχη με αμφιταλαντεύσεις δύναμη του δευτέρου μισού του αιώνα που πέρασε και δώθε, αυτοαναδείχθηκε σε παγκόσμιο προστάτη αυτών των αξιών, σε εμπνευστή τους και, σε ακραία μορφή πολιτικού και κοινωνικού ναρκισιμού, σε πρότυπο λειτουργίας και εφαρμογής τους. Το αμερικάνικο όνειρο, ήδη από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καλλιεργήθηκε και όπως αποδείχτηκε, προτάχθηκε έναντι όποιου άλλου μοντέλου, ως το νέο ιδεώδες. Ως εδώ τα πράγματα ήταν απλώς ενοχλητικά. Όταν όμως η Αμερική άρχισε τύποις και ουσία να εισβάλλει σε ό,τι η ίδια θεωρούσε ως αντίπαλον δέος, τα πράγματα άρχιζαν να γίνονται επικίνδυνα.

Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε ή πώς ακριβώς άρχισε. Με ακρίβεια όμως εκδηλώθηκε, αναπτύχθηκε και τώρα, βαδίζουσα προς τα οδυνηρά γηρατεία, μεσήλιξ γραία άνω των 60, η Αμερικάνικη Αυτοκρατορία εξελίσσεται σε ότι από μικρή φαινόταν πως θα γίνει όταν μεγαλώσει: ανεξέλεγκτη, βίαιη, απολυταρχική, ολοκληρωτική – με μια λέξη φασίζουσα. Στην διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια wikipedia σημειώνεται ότι «...ο φασισμός χαρακτηρίζεται από απολυταρχικές προσπάθειες εγκαθίδρυσης καθεστωτικού ελέγχου σε όλους τους τομείς της ζωής: πολιτικό, κοινωνικό, πολιτιστικό, οικονομικό»
και ακόμη ότι «...ο φασισμός προσέλκυε (ενν. κατά την εμφάνιση του) διαφορετικές ομάδες πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων επιχειρήσεων, αγροτών, γαιοκτημόνων, εθνικιστών, ακραίων συντηρητικών (...) και λίγων φτωχών στους οποίους υπόσχονταν δουλειά και ψωμί».

Είναι σαφές ότι ο φασισμός υποκινείται ως εκ τούτου, από μια άρρωστη ιδεολογία, το οικονομικό συμφέρον, την διάθεση επιβολής με κάθε μέσο και σε όλα τα επίπεδα της ζωής και πάντοτε με επεκτατικές βλέψεις. Επεκτείνεται χωρικά και ποσοτικά, εις βάρος της (κοινής) λογικής, της (ελεύθερης) σκέψης, της (δημιουργικής) αντιπαράθεσης, εις βάρος συλλήβδην κάθε ποιοτικού στοιχείου που μπορεί να στοιχειοθετήσει επιχειρήματα τα οποία ενδεχομένως να σταθούν εμπόδια στην εξάπλωση του."

Η αναφορά αυτή αφορούσε την επικυριαρχία της Αμερικάνικης πολιτικής, με ή χωρίς εισαγωγικά, σε κάθε σπιθαμή διαφοροποίησης από αυτήν. Σε ένα κρεσέντο της πολύχρονης Αμερικάνικης διατριβής στον ρόλο του δότη και δημιουργού πολιτισμού, αξιών, ιδεολογίας, τρόπου ζωής.
Και συνέχιζε:

"Πολύ μικρή είναι η αμφιβολία διεθνώς, ότι η Αμερική, καταρχήν «έλυσε» τα εσωτερικά της προβλήματα (στο όνομα της οικονομικής ευημερίας που συνδέει τους αλλοεθνείς και με φτωχή κοινή ιστορία υπηκόους της), δολοφονώντας δια πράξεων και παραλείψεων του FBI ό,τι αντιστεκόταν στον εκκολαπτόμενο παραλογισμό της (Κένεντι, Λούθερ Κινγκ, Λένον), υποκινώντας ακραίες ομάδες τύπου Κου-Κλουξ-Κλαν και αφαιρώντας με νόμους – εκτρώματα δικαιώματα και ελευθερίες από τον μιαρό και ανυπάκουο μαύρο πληθυσμό, χρηματοδοτώντας ευθέως απίθανα προπαγανδιστικά think tanks, ινστιτούτα, οργανώσεις και ιδρύματα τα οποία συστήνονται αυθαίρετα και υποβολιμαία από το παρακράτος, το οποίο, κράτος εν κράτει, κατέστη εν τέλει και επίσημο κράτος, κατέπνιξε την ελευθερία του λόγου, της έκφρασης, δημιούργησε άρτο και θέαμα για τον λαό μέσω των ελεγχόμενων από μεγιστάνες media (εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοτηλεοπτικά κανάλια, κινηματογραφικά studios), ενώ οι ίδιοι βαθύπλουτοι παράγοντες, ευθέως και μετά βδελυγμίας αναδεικνύονταν ταυτόχρονα σε μεγάλους χορηγούς και χρηματοδότες των εκάστοτε κυβερνώντων, με αφανείς προεκλογικές δωρεές προς μετεκλογική εξαργύρωση.

Την ίδια ώρα απέστρεψε τα βλέμματα της κοινής γνώμης από κυρίαρχα εσωτερικά προβλήματα, όπως τα ναρκωτικά, την ωμή βία και την εγκληματικότητα που έφτασε μέχρι τα δημοτικά σχολεία, εξέθρεψε ένα... απολιτικό πολιτικό σύστημα στο οποίο οι αντίπαλοι πόλοι διαφοροποιούνται μόνον στην εφαρμοστέα φορολογική πολιτική και σε δευτερεύοντα θέματα, τύπου νομιμοποίησης ή μη των αμβλώσεων, εξόρκισε τον κομμουνισμό ως τον Σατανά που φέρει όλα τα δεινά και με αφορμή την αντικομμουνιστική προπαγάνδα φίμωσε κάθε αντίθετη επικίνδυνη φωνή, καλλιέργησε μία σφόδρα θρησκόληπτη και θεοφοβούμενη κοινωνία.

Με μια λέξη η κοινωνία στις ΗΠΑ κατέστη εκ του ασφαλούς χειραγωγούμενη.

Με στεγανοποιημένη κάθε μορφή αντίστασης, οι ΗΠΑ, με αρωγό το «Ηνωμένο Βασίλειο», την Κοινοπολιτεία και ασφαλώς το Ισραήλ και άλλους σε δεύτερο ρόλο, ξεκίνησε μια άνευ προηγουμένου απόπειρα "εκπολιτισμού των βαρβάρων" - παν μη αγγλοσαξονικού και πειθήνιου. Ξεκινώντας από την γειτονιά της με αρωγό την CIA, υποδαύλισε σε ολόκληρη τη Νότια Αμερική νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις στηρίζοντας (βλ. χρηματοδοτώντας) “αντιπολιτευόμενες” ομάδες συμφερόντων της, οι οποίες ανέλαβαν βαθμιαία την εξουσία εκτοπίζοντας τους ανυπάκουους από την διακυβέρνηση, την πολιτική ζωή και σε κάποιες περιπτώσεις, από αυτόν τον ίδιο τον μάταιο τούτο κόσμο.

Με "προφανή" (πάντα) αφορμή, εξέθρεψε εχθρούς και αντιθέσεις, οι οποίες βαφτίστηκαν Κομμουνισμός – Ψυχρός πόλεμος, Τρομοκρατία, Αντιδημοκρατικά/Ανελεύθερα Καθεστώτα, Καταπιεσμένα Ανθρώπινα Δικαιώματα τα οποία τάχαμου ναρκοθετούν την ειρήνη, την σταθερότητα και τις «Αμερικάνικες Αξίες».

Είναι γνωστό πλέον ότι η ασφαλέστερη οδός καταστρατήγησης των δικαιωμάτων και των αξιών είναι η επίκληση τους.

Πίσω από την κουρτίνα όμως, υπήρχε πάντα το οικονομικό συμφέρον των αμερικάνικων πολυεθνικών με τις οποίες τόσο χαριτωμένα διαπλέκεται η ίδια τους η εξουσία, εν γένει το συμφέρον της ανώτερης και ανώτατης τάξης – εν τέλει το συμφέρον και ο λόγος ύπαρξης της ίδιας της Αμερικάνικης οικονομίας.

Λαμπροί ηγήτορες τύπου Ρούζβελτ, Μάρσαλ, Νίξον, Κίσινγκερ, Ρέηγκαν, Μπους, Κλίντον και το κερασάκι που ονομάζεται Μπους τζούνιορ, άνθρωποι – εκφραστές της συνολικά ερεβώδους τάσης που κυβερνά (money talks ή όπως λέει ο Bob Dylan, money swears) ανέλαβαν τον... εξωραϊσμό των απολίτιστων, των αδύναμων, των απείθαρχων και των άμυαλων".

Η παράθεση που προηγήθηκε, απόλυτα ενοχλητική προ 3ετίας, εν μέρει αιρετική και εύκολα χαρακτηριζόμενη δείγμα "αντι-αμερικανισμού" (όπως ίσως ακόμα και σήμερα), απολύτως εντός του κλίματος του sentient τότε , φαίνεται τώρα πως έχει βάση και λογική, φαίνεται λίγο καθαρότερα, ότι προβάλλει επιχειρήματα και όχι συνθήματα, ότι είχε βάση.
Πρακτικά, υπογραμμίζει το εξής:

Η κατάσταση που βιώνουν σήμερα οι άνθρωποι του πλανήτη ανεξαρτήτως γεωγραφικής θέσης ή χρώματος είναι αποτέλεσμα των ατέλειωτων λαθών και παραλείψεων, μα πιο πολύ, των ατέλειωτων ΔΟΛΙΩΝ εγκλημάτων σε βάρος της ιστορίας και του μέλλοντος από ανθρώπους με όνομα. Από φταίχτες. Από αιτίες. Έμειναν και μένουν στο απυρόβλητο. Και συχνά, στην μέγιστη εξαθλίωση της κρίσης, της λογικης και της ελευθερίας, αποθεωθηκαν και αποθεώνονται. Δεν φόρεσαν ποτέ κουκούλα διότι τα είχαν καλά με τους ρουφιάνους.

Στις οικονομικές μας παραθέσεις, και η αμέλεια και ο δόλος αστράφτουν συχνά, σε όσα αναφέρονται. Για την ακρίβεια, σε όσα στοιχειοθετούνται. Τώρα ο κόσμος, θέλει να ακούσει και προσέχει καλύτερα αυτά που του λένε. Τον απασχολούν λίγο σοβαρότερα πράγματα και αρχίζει να αναρωτιέται. Τώρα ο κόσμος, αρχίζει σιγά-σιγά να βλέπει καθαρά τι υπάρχει γύρω του. Και όπως είναι φυσικό, σοκάρεται και οργίζεται. Είναι φυσικά, και πάλι το sentiment.

Είναι περίεργο, όμως. Το εκτυφλωτικό "φώς" της "ευδαιμονίας" που βιώσαμε, μας βύθιζε ολοένα και πιο βαθιά στο σκοτάδι. Ο θεοσκότεινος φόβος, μας κάνει να βλέπουμε καλύτερα.

"Στο κέντρο ενός αρχαίου ελληνικού θεάτρου βρίσκεται μια κυκλική, συχνά πλακόστρωτη πλατεία, η ορχήστρα. Στην ορχήστρα έπαιρνε θέση με την έναρξη της θεατρικής παράστασης ο χορός και εκεί ανέπτυσσαν τη δράση τους κατά την πρώιμη περίοδο και οι υποκριτές. Η ορχήστρα, με άλλα λόγια, ήταν η σκηνή. Ο αμφιθεατρικός χώρος που περιέβαλλε τη σκηνή ήταν το κοίλον. Στο κέντρο της ορχήστρας βρισκόταν η θυμέλη, ένας βωμός για το θεό Διόνυσο".

Αρχίζουμε να βλέπουμε το κοίλον (όχι παραπέρα, προς το παρόν) και τι σημαίνει τελικά "Θυμέλη". Aρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι τελικά όλο αυτό ήταν μια φάρσα, μια τραγωδία, "δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν"...

Αρωγός στα δεινά στα οποία περιέρχεται ο άνθρωπος, συχνά αν όχι πάντα, είναι η ΛΗΘΗ. Η συλλογική αμνησία που οδηγεί σε έλλειψη συνείδησης του τι πραγματικά συμβαίνει. Στην εποχή της πληροφορίας υπάρχει άγνοια. Ίσως επειδή, ακόμα μεγαλύτερη από την ανάγκη της πληροφόρησης είναι η ηδονή. Δεν ενδιαφέρει να φας υγιεινά, αλλά η τέρψη του ουρανίσκου. Κι όταν η υγεία σου απειληθεί, στεναχωριέσαι και δεν θες τίποτα πια να φας.

Έτσι κάπως, ο κόσμος έφτασε σήμερα έως εδώ. Με την αυθυποβολή και το ψέμα για καρότο και με πολύ μαστίγιο.

Πόσα απ' όσα συνέβησαν αξιολογήθηκαν ιστορικά με τον ορθό τρόπο;

Πόσο κοιμισμένη και εγκλωβισμένη είναι η "κοινή γνώμη" των απλών μα πολλών, "ζαλισμένων-κουρασμένων" πολιτών;

Ξεκινά σήμερα στον Επίκουρο κάτι πολύ διαφορετικό και ιδιαίτερο πιστεύω.
Ένα σκούντημα και λίγο παραπάνω.
Μια σειρά από video που αφιερώνονται στην έσχατη των εσχάτων διακυβέρνηση Μπους. Στην κορύφωση της Pax Americana. Στην, επομένως, αρχή της παρακμής της.

A propos, αν κάποιος έχει να αντιτάξει επιχειρήματα, θα ήταν καλύτερο να αναμείνει μέχρι να ολοκληρωθεί η σειρά. Σε κάθε περίπτωση, επιχειρήματα υπέρ των ΗΠΑ πχ και κατά τη Ρωσίας και της Κούβας λχ, a priori να διευκρινήσω, ότι είναι σε εντελώς λάθος κατεύθυνση με το πνεύμα και την γραφή του Site. Αποτελεί πεποίθηση μας, ότι ο βαλτώδης πέπλος της σύγχρονης ιστορίας, κάλυψε όλη την υδρόγειο, όλα τα "προηγμένα" και μη κράτη. Απλως. Το ψάρι βρώμισε από το κεφάλι. Bussiness as usual.

Θυμίζω: προ της οικονομικής "καμπύλης" που έγινε δανειακή κρίση και ύστερα ύφεση και αύριο τα καθέκαστα, είχε προηγηθεί η ηθική κατάπτωση σε απόλυτο βαθμό.

Οι τυφλοί "ζαλισμένοι-κουρασμένοι" κλπ πολίτες αυτού του κόσμου, δεν συνέπασχαν.

Το θεωρούσαν "αναγκαίο κακό" ή ακόμα και χαριτωμένο, φολκλορικό.
Αυτο όμως, μας έφερε νομοτελειακά ως εδώ.

http://www.epicurus2day.gr/index.php/politicscomments/144-2009-04-03-21-39-10

Dick Durbin: Banks "Frankly Own The Place"
Sen. Dick Durbin (D-Ill.) has been battling the banks the last few weeks in an effort to get 60 votes lined up for bankruptcy reform. He's losing.

On Monday night in an interview with a radio host back home, he came to a stark conclusion: the banks own the Senate.

"And the banks -- hard to believe in a time when we're facing a banking crisis that many of the banks created -- are still the most powerful lobby on Capitol Hill. And they frankly own the place," he said on WJJG 1530 AM's "Mornings with Ray Hanania."
http://www.huffingtonpost.com/2009/04/29/dick-durbin-banks-frankly_n_193010.html


Η επιδείνωση της οικονομικής κρίσης συνεπάγεται αναπόφευκτα τη ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνικών συγκρούσεων. Οι αποκαλύψεις για τις υψηλές αμοιβές των golden boys και των μάνατζερ, σε μια περίοδο που αναγγέλλονται διαρκώς νέες μαζικές απολύσεις και κλείνουν επιχειρήσεις, προκαλούν την οργή και την αγανάκτηση των εργαζομένων.
Και, ενώ η εξουσία επικαλείται το νόμο και την τάξη, προσπαθώντας να αφυπνίσει τη σιωπηλή πλειοψηφία, οι εργαζόμενοι αισθάνονται ότι είναι μόνοι και προδομένοι, ότι έχουν εγκαταλειφθεί ανυπεράσπιστοι και απροστάτευτοι στην καταιγίδα της παγκόσμιας κρίσης. Οι εξεγέρσεις τους, ακόμα και όταν υιοθετούν ακραίες μορφές πάλης, μας στέλνουν ένα ηχηρό μήνυμα: Ο κόσμος δεν θα αλλάξει από μόνος του. Τον άγριο καπιταλισμό της νεοφιλελεύθερης απορύθμισης δεν θα τον τιθασεύσουν οι ίδιες εκείνες ηγεσίες που τα τελευταία χρόνια μετέτρεψαν τον κόσμο σε έναν παράδεισο για τους πλούσιους και σε κόλαση για τους φτωχούς.
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=40386


Σε ένα πολύ γνωστό δοκίμιό του, που έγινε αντικείμενο μιας βιαιότατης πολεμικής, ο Αλμπέρ Καμί έγραφε ότι «ο εξεγερμένος άνθρωπος», με το «να λέει όχι», επιβεβαιώνει την ύπαρξη ενός συνόρου, ενός απαράδεκτα παραβιασμένου ορίου, και επομένως διατυπώνει αιχμηρά μια αξιολογική κρίση που είναι ταυτόχρονα γι' αυτόν το «παν» και «τίποτα», αλλά στο όνομα της οποίας αξίζει σε κάθε περίπτωση τον κόπο να διακινδυνεύσει.

Και είναι, ακριβώς, «εξεγερμένοι» άνθρωποι, με την έννοια που έδινε ο Καμί, εκείνοι που τις προηγούμενες μέρες εμφανίστηκαν στους δρόμους της Ευρώπης.

*Δεν είναι το black block, επαναστάτες ενάντια στο κεφάλαιο -αγωνιστές του κινήματος κατά της παγκοσμιοποίησης, που διαπνέονται από ισχυρές ιδεολογικές πεποιθήσεις- αλλά είναι και πρόσωπα που έλεγαν απλώς «φτάνει», «ώς εδώ και μη παρέκει», και που αισθάνονταν, συγκεχυμένα ίσως αλλά με τρόπο αρκετά ισχυρό, ότι ένα όριο έχει παραβιαστεί και ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει σιωπηλά και αδιαμαρτύρητα ανεκτό.

http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=40384


Και οι τράπεζες «δάγκωναν» τα ταμεία

Κερδοσκοπία εις βάρος των ασφαλισμένων δεν υπήρξε μόνο με τις αγορές των «τοξικών» ομολόγων. Υπήρξε και με τις συναλλαγές ομολόγων σταθερού εισοδήματος που γίνονταν στο διάστημα 1999-2006.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-03&id=40351


Εύκολα κέρδη 500 εκατ. σε λίγους μόνο μήνες
ΧΡΥΣΩΡΥΧΕΙΟ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΤΑ ΟΜΟΛΟΓΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ, ΠΟΥ ΑΓΟΡΑΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΕΣ ΤΙΜΕΣ
Τη μερίδα του λέοντος έχει αποσπάσει η Εθνική Τράπεζα, σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-03&id=40265


Με εβδομάδα 4 ημερών, με διαθεσιμότητες και απολύσεις εξασφαλίζουν τα κέρδη τους οι βιομηχανίες του μετάλλου Και όχι μόνο αυτές βέβαια...
γασίας στον κλάδο των μεγάλων επιχειρήσεων μετάλλου. Από τις αρχές του χρόνου, οι περισσότερες έχουν επιβάλει κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στους εργαζόμενους, κάνοντας χρήση όλων των μέτρων: διαθεσιμότητες, εκ περιτροπής απασχόληση και απολύσεις στα όρια του νόμου. Και πέρα από αυτά...Αλλά αυτά τα εγκλήματα εις βάρος των εργαζόμενων όχι μόνο δεν τιμωρούνται, αλλά επιβραβεύονται κιόλας...

Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων δεν φαίνεται να αποτελεί «λύση ανάγκης», όπως έχει διαμηνύσει η κυβέρνηση, αλλά προτιμητέα μέθοδο.

*Για ποιο λόγο; «Εχω πειστεί ότι ένας μεγάλος μεγάλος αριθμός βιομηχανιών χρησιμοποιεί την κρίση για να απολύσει εργαζομένους και στη θέση τους να προσλάβει άλλους, με χαμηλότερο μισθό και ελαστικές σχέσεις απασχόλησης», υποστηρίζει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μετάλλου Γ. Στεφανόπουλος.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-03&id=40432


κατά τη γνώμη του, «οφείλουμε να απαλλασσόμαστε από τους ανθρώπους που αντιπροσωπεύουν την παλιά επιχειρηματική κουλτούρα, ειδάλλως θα μας πολεμήσουν1». Είναι δε γνωστό ότι ο Αλμπερτ Τζ. Ντάνλαπ δεν φημίζεται για τη διπλωματικότητά του. Πετσοκόβει ανελέητα.
«Μ'αρέσουν τα αρπακτικά. Μ' αρέσουν γιατί ζουν καταφεύγοντας συνεχώς σε τεχνάσματα». Αύγουστος 1994. Τα παραπάνω λόγια ανήκουν στον Αλμπερτ Τζ. Ντάνλαπ, διάσημο εμπειρογνώμονα, ειδικό σε ζητήματα αναδιάρθρωσης των βιομηχανιών.

Στον χώρο εργασίας του, αμέσως παρατηρεί κανείς μερικά ασυνήθιστα αντικείμενα: πάνω στο γραφείο του, δύο καρχαρίες να διαγράφουν κύκλο· στο τραπέζι της αίθουσας συσκέψεων, ένα λιοντάρι τη στιγμή που πηδάει προς το θήραμά του· στη δε αίθουσα υποδοχής, έναν αετό που ορμάει στη λεία του.

Ο Ντάνλαπ ήταν τότε 52 ετών. Μερικούς μήνες πριν από αυτή τη δήλωση, συνταξιοδοτήθηκε πλουσιοπάροχα, και είχε ήδη αρχίσει να βαριέται τα γήπεδα του γκολφ και του τένις, όταν η Scott Paper, η αμερικανική επιχείρηση που εφηύρε, το 1907, το χαρτί υγείας σε ρολό, έκανε έκκληση στο ταλέντο του.

Στις εβδομάδες που ακολούθησαν την πρόσληψή του, ανήγγειλε την κατάργηση 11.000 θέσεων εργασίας, δηλαδή του ενός τρίτου του προσωπικού. Ενα «γερό αδυνάτισμα» σε όλα τα ιεραρχικά επίπεδα, αλλά κι ένα «ξεσκόνισμα»: κατά τη γνώμη του, «οφείλουμε να απαλλασσόμαστε από τους ανθρώπους που αντιπροσωπεύουν την παλιά επιχειρηματική κουλτούρα, ειδάλλως θα μας πολεμήσουν1». Είναι δε γνωστό ότι ο Αλμπερτ Τζ. Ντάνλαπ δεν φημίζεται για τη διπλωματικότητά του. Πετσοκόβει ανελέητα.

Μιλώντας γι' αυτόν, ο υπερσυντηρητικός γαλλοβρετανός δισεκατομμυριούχος Τζέιμς Γκόλντσμιθ ανέφερε χαρακτηριστικά : «Ποτέ μου δεν έχω συναντήσει κάποιον άλλον που να μπορεί να ξαναδώσει σε μια επιχείρηση τη χαμένη της θέση απέναντι στον ανταγωνισμό και να παίρνει τις σκληρές αποφάσεις που επιβάλλονται. Είναι ένας χειρουργός, με την έννοια ότι αναγκάζεται να ματώσει τον ασθενή για να λύσει το πρόβλημά του»2.

Ομως, τα αρπακτικά που δοξάζονταν χθες στις ΗΠΑ, στη χώρα που ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 έδωσε το παράδειγμα της συστηματικής αποδόμησης του κοινωνικού συμβολαίου, σήμερα βρίσκονται αντιμέτωπα με την αποδοκιμασία.

Η κατά Ρέιγκαν «επανάσταση» και τα επιτεύγματά της; Βασικά, «επρόκειτο για μια απάτη που ενορχηστρώθηκε από ένα κράτος-αρπακτικό», καταγγέλλει ο Τζέιμς Γκάλμπρεϊθ, οικονομολόγος στο πανεπιστήμιο του Τέξας3. Κι οι εξαιρετικές επιδόσεις του μάνατζμεντ; Στην πραγματικότητα, ήταν η γενικευμένη, ανελέητη και δεσποτική εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού, για τον «μεγάλο εκβιασμό», όπως αποδεικνύει στο έργο του «The Big Squeeze» ο Στίβεν Γκρίνχαουζ, ανταποκριτής των «New York Times».

Και η υπόσχεση της ευημερίας για όλους, σύμφωνα με τη θεωρία των παιγνίων, που υποστηρίζει ότι όλοι μπορούν να βγουν κερδισμένοι από την εφαρμογή της, αρκεί καθένας να «φερθεί υπεύθυνα» και να δώσει τον καλύτερο εαυτό του;

Επρόκειτο μάλλον για μια υπερβολική έκθεση των ατόμων και των οικογενειών στους κοινωνικούς κινδύνους· και μάλιστα σε κοινωνικούς κινδύνους τους οποίους δεν μπορούν να ελέγξουν, ενώ για την αντιμετώπισή τους δεν επαρκούν τα οικονομικά μέσα που διαθέτουν. Επιπλέον, αυξάνεται η συχνότητα με την οποία κάνουν την εμφάνισή τους οι συγκεκριμένοι κίνδυνοι, ενώ η προστασία από αυτούς είναι πλέον σχεδόν ανύπαρκτη. Αυτή είναι η ουσία της επιχειρηματολογίας που αναπτύσσει ο Πίτερ Γκόσελιν, ανταποκριτής της «Los Angeles Times», στο έργο του «High Wire».

Σήμερα, η εργασιακή βία είναι εξαιρετικά έντονη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αντίθετα από μια αρκετά διαδεδομένη άποψη στην Ευρώπη, τα πράγματα δεν ήταν ανέκαθεν έτσι. Οι επιπτώσεις που είχε ο συνδυασμός της συρρίκνωσης της κοινωνικής προστασίας και της γενίκευσης του επιθετικού μάνατζμεντ προσέβαλαν όλα τα κοινωνικά στρώματα, με εξαίρεση το ολιγάριθμο στρώμα των πολύ ευπόρων.

Η Ευρώπη -η οποία εξακολουθεί να γοητεύεται από το αμερικανικό «μοντέλο», το οποίο, ωστόσο, έχει καταντήσει εντελώς ανυπόληπτο εξαιτίας της κρίσης- ακολούθησε την ίδια κατεύθυνση, όπως αποδεικνύεται από τη σχετική βιβλιογραφία (βλ. τελευταία σελίδα). Οι πολίτες των πλούσιων χωρών όταν βρεθούν αντιμέτωποι με την αδικία του συστήματος, αφήνονται στην προσωπική τους ευθύνη ή στις ψυχολογικές τους δυσκολίες.

Το αμερικανικό σύστημα κοινωνικής προστασίας στηρίζεται σε τρία σύνολα παροχών:

Το πρώτο προέρχεται από τους δημόσιους μηχανισμούς: η πρόσβαση είναι περιορισμένη και αφορά μινιμαλιστικές παροχές μονάχα για την έσχατη περίπτωση. Το δεύτερο σύνολο, το σημαντικότερο από όλα με μεγάλη διαφορά, αποτελείται από τις παροχές των επιχειρήσεων προς τους μισθωτούς, κυρίως στους τομείς της ασθένειας, της αναπηρίας και της σύνταξης. Το τρίτο, που επαφίεται στην ευθύνη κάθε ατόμου, εξαρτάται από την ικανότητά του να χρηματοδοτήσει με δικούς του πόρους ένα συμβόλαιο ιδιωτικής ασφάλισης.

Το σύστημα διαφέρει αισθητά από τα ευρωπαϊκά «μοντέλα» κοινωνικής προστασίας, ωστόσο, οι θεμελιώδεις αρχές στις οποίες στηρίχθηκαν οι εμπνευστές του δεν είναι και τόσο διαφορετικές όσο φαίνεται εκ πρώτης όψεως.

Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων δεκαετιών που ακολούθησαν τη δημιουργία του Social Security (σύστημα κοινωνικής προστασίας), το 1935, από τον Φραγκλίνο Ρούσβελτ, ο λόγος ύπαρξής του συνοψιζόταν στην προσπάθεια διατήρησης των βασικών κοινωνικών ισορροπιών, έτσι ώστε ένα σύνολο αμοιβαίων υποχρεώσεων να αντισταθμίζει τις αξίες της αγοράς και την αρχή της ατομικής ελευθερίας.


Αναγνωριζόταν ρητά και διακηρυσσόταν συχνά ότι τα άτομα δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν μόνα τους τις τυχόν απρόβλεπτες εξελίξεις στη ζωή τους, καθώς και το ότι η κοινωνική αλληλεγγύη «συμβάλλει στη σταθερότητα, στην ευρωστία, στη δικαιοσύνη και στην ανθρωπιά του συστήματός μας, το οποίο στηρίζεται στην ιδιωτική επιχείρηση(4)».

Παρά τις ατέλειες του συστήματος, η φιλοσοφία του αποτελούσε τη βάση στην οποία στηριζόταν το κοινωνικό συμβόλαιο. Ωστόσο, δεν έχει απομείνει πλέον τίποτα από αυτήν. Σαρώθηκε από το δόγμα της ελεύθερης αγοράς, αντικαταστάθηκε από μια ρητορική που διακηρύσσει τις αρετές του «empowerment»(5) και της ατομικής «ευθύνης».

Η επανεμφάνιση των αμφίσημων εννοιών (οι οποίες παραπέμπουν στο «αμερικάνικο όνειρο» του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία που εξακολουθεί να συγκινεί πολύ κόσμο) και οι συντονισμένες εκστρατείες κατασυκοφάντησης του «big government» συνέβαλαν σε μεγάλο βαθμό στο να αποσπαστεί η προσοχή της κοινής γνώμης και να παραμείνει σχεδόν αόρατη η έκταση του καταστροφικού έργου.

Οπως παρατηρεί ο Γκόσελιν στην εισαγωγή του, σήμερα ο δημόσιος διάλογος έχει εστιαστεί στον πλέον αδύναμο κλάδο της προστασίας, στους δημόσιους μηχανισμούς που αφορούν την κοινωνική βοήθεια, την ανεργία, την ασθένεια, τη δημόσια σύνταξη και τις υπόλοιπες παροχές που χορηγούνται υπό εξαιρετικά περιοριστικούς όρους όσον αφορά το ύψος των πόρων που διαθέτει ένα άτομο. Ακόμα και τα φτωχά -ή και εξαιρετικά φτωχά- στρώματα του πληθυσμού δεν έχουν πάντα πρόσβαση (κυρίως στις περιπτώσεις ασθένειας).

Εργοδότες κι ασφαλιστές

Τέτοιες παροχές δέχθηκαν πλήθος επιθέσεων, ακόμα και από την κυβέρνηση Κλίντον (1993-2001): η συρρίκνωσή τους προκάλεσε έντονες αντιδράσεις καθώς αύξανε τις ήδη μεγάλες κοινωνικές ανισότητες. Ωστόσο, την ίδια στιγμή, και στον ιδιωτικό τομέα, η καρδιά του συστήματος (εργοδότες και ασφαλιστικές εταιρείες) υφίστατο βαθύτατες αλλαγές.

Μάλιστα, στο μεγαλύτερο μέρος τους, πέρασαν απαρατήρητες: εκτός από λιγοστές εξαιρέσεις που επικεντρώνονταν σε πολύ συγκεκριμένα σημεία τους, δεν υπήρξε δημόσια και συλλογική αντίδραση ενάντια στην υποβάθμιση -ακόμα και στην κατάργηση- των παροχών.

Οι παροχές καλύπτουν μια ευρύτατη γκάμα σημαντικότατων κοινωνικών κινδύνων. Αποτελούν το ισοδύναμο ενός έμμεσου μισθού, όμως, ο όρος ελάχιστα χρησιμοποιείται πλέον, δεδομένου ότι οι ευρωπαϊκές ελίτ προτίμησαν να χρησιμοποιούν άλλους όρους. Για παράδειγμα, στη γαλλική γλώσσα, η εργοδοτική εισφορά για τη χρηματοδότηση των παροχών αντικαταστάθηκε από την έκφραση «κοινωνικά βάρη» (charges sociales).

* Στο παρελθόν, οι παροχές εγγυώνταν ένα σημαντικό επίπεδο προστασίας των μισθωτών και κυρίως των εργαζόμενων στις μεγάλες βιομηχανίες, έστω κι αν εκλαμβάνονταν ως περιθωριακά οφέλη (εξ ου και η έκφραση «fringe benefits»): όσο διαρκούσε η οικονομική σταθερότητα, ήταν δυνατόν να αντιμετωπίζονται με μια κάποια συγκαταβατικότητα και ανοχή.

* Η αμφισβήτησή τους διευκολύνθηκε από το γεγονός ότι δεν επρόκειτο ουσιαστικά για κοινωνικά δικαιώματα κατοχυρωμένα από τον νόμο: απλούστατα, τα φορολογικά κίνητρα ωθούσαν τις επιχειρήσεις να προσφέρουν κοινωνική προστασία στους εργαζομένους· μάλιστα, όσον αφορά την τήρηση των υποχρεώσεών τους, για μεγάλο χρονικό διάστημα περιορίστηκε στην ηθική δέσμευσή τους.

* Απέκτησε δε δεσμευτικό χαρακτήρα μονάχα δέκα χρόνια μετά το σοκ που προκάλεσε, το 1963, η αδυναμία της αυτοκινητοβιομηχανίας Studebaker να εγγυηθεί ποσοστό μεγαλύτερο του 15% των συντάξεων που είχε υποσχεθεί στους 7.000 εργάτες της που απολύθηκαν όταν έκλεισε το εργοστάσιο στην Ιντιάνα.

* Προκειμένου να αποφευχθεί η επανάληψη παρόμοιων φαινομένων, νόμος του 1974 υποχρέωσε τις επιχειρήσεις να δημιουργήσουν ένα αποθεματικό ταμείο. Ομως, το 1985, η πρώτη από μια σειρά αποφάσεων του Ανώτατου Δικαστηρίου προχώρησε σε μια ερμηνεία του νόμου που ήταν ευνοϊκή για τις επιχειρήσεις και για τις ασφαλιστικές εταιρείες: αντίθετα με την αρχική πρόθεση του νομοθέτη, δινόταν προτεραιότητα στην προστασία της οικονομικής υγείας των αποθεματικών ταμείων και όχι στις ανάγκες των εργαζομένων.

Ετσι, ο νόμος εξελίχθηκε σε εργαλείο για την ελάφρυνση -και στη συνέχεια για την πλήρη εξάλειψη- των υποχρεώσεων των εργοδοτών και των ασφαλιστικών εταιρειών στους ασφαλισμένους, με αποτέλεσμα να διευκολυνθεί ανάλογα η σταυροφορία ενάντια στα «κοινωνικά βάρη» των επιχειρήσεων.


Κατόπιν, επιστράτευσαν όλη την εφευρετικότητά τους για να επινοήσουν και άλλα εργαλεία που θα μπορούσαν να φορτώσουν στον εργαζόμενο την ευθύνη των κοινωνικών κινδύνων.

* Οι ασφαλιστικές εταιρείες ανέπτυξαν ιδιαίτερα πολύπλοκες τεχνικές για να κατορθώσουν να αποφεύγουν την κάλυψη -εν μέρει ή και ολοκληρωτικά- των κινδύνων που ισχυρίζονταν ότι καλύπτουν· ταυτόχρονα, η ενημέρωση των ασφαλισμένων γινόταν με μια τεχνική ορολογία ουσιαστικά ακατανόητη για τον μη μυημένο και ηθελημένα αμφίσημη.

* Το 2005, παρά τον τυφώνα Κατρίνα και αρκετές άλλες φυσικές καταστροφές, τα κέρδη της ασφαλιστικής βιομηχανίας έφθασαν στο ποσό ρεκόρ των 45 δισ. δολαρίων. Τα προγράμματα 401 (k) που έκαναν την εμφάνισή τους μετά το 1976 αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της εξέλιξης: επρόκειτο για συνταξιοδοτικά συστήματα αποταμίευσης που είχαν μικρότερο κόστος για τις επιχειρήσεις σε σχέση με τα συνταξιοδοτικά προγράμματα που προσέφεραν στους μισθωτούς τους παλαιότερα, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο αριθμός των επιχειρήσεων που τα προτιμούσαν.

Ετσι, τα 401 (k) μετατράπηκαν σε «στρατηγικό εργαλείο» για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας(6), καθώς μετέφεραν τον κίνδυνο της αφερεγγυότητας στους δικαιούχους των προγραμμάτων: πράγματι, τα χρήματα των συνταξιοδοτικών προγραμμάτων επενδύονταν στις χρηματαγορές, και μάλιστα, μερικές φορές, ακόμα και σε μετοχές της ίδιας της επιχείρησης που τους απασχολούσε (Enron).

Τέλος, σε περίπτωση απώλειας της θέσης εργασίας, οι κοινωνικές παροχές όπως η ασφάλιση για ασθένεια -εάν βέβαια υπήρχαν- διακόπτονταν ή χάνονταν, εκτός κι αν ο άνεργος είχε την οικονομική δυνατότητα να πληρώσει ο ίδιος τα ασφάλιστρα (προσαυξημένα με διαχειριστικά και διοικητικά έξοδα)(7).

Αναλύοντας την κρίση του 1929, ο Ρίτσαρντ Μπαρκχάουζερ και ο Γκρεγκ Ντάνκαν, δύο οικονομολόγοι που αναφέρονται από τον Γκόσελιν, απέδειξαν ότι η κατάρρευση του Χρηματιστηρίου και η ανεργία δεν εξηγούσαν από μόνες τους τις δυσκολίες με τις οποίες βρέθηκαν αντιμέτωποι οι Αμερικανοί.

Εκείνη την εποχή, η χρηματαγορά αφορούσε λίγα άτομα, ενώ το 75% των μισθωτών είχε διατηρήσει τη θέση εργασίας του. Ομως, για να συντριβεί η ζωή μιας οικογένειας, αρκούσαν μερικά όχι ιδιαίτερα ασυνήθιστα γεγονότα: μια ασθένεια, ένα ατύχημα, ένα διαζύγιο, η μη προγραμματισμένη γέννηση ενός παιδιού ή η μείωση του μισθού ή των ωρών εργασίας.

Συνεχίζοντας τη διερεύνηση και μελετώντας την περίοδο της οικονομικής ευμάρειας του '70 και του '80, οι δύο ερευνητές παρατήρησαν ένα πανομοιότυπο φαινόμενο. Κι όπως αποδεικνύει ο Γκόσελιν καταφεύγοντας σε προσωπικές μαρτυρίες, το «οικονομικό χάος» απλώς ενέτεινε την τάση.

Εξαιτίας των αλλεπάλληλων λουκέτων (ο αριθμός των επιχειρήσεων που έκλειναν κάθε χρόνο ήταν εξίσου μεγάλος με εκείνων που άνοιγαν), αλλά και της διαρκούς αναδιάρθρωσης κι αναδιοργάνωσης των επιχειρήσεων, πλήθος ατόμων βρέθηκαν αντιμέτωποι με την απότομη μείωση του εισοδήματός τους κι ανακάλυψαν ότι βάδιζαν πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί χωρίς κανένα δίχτυ ασφαλείας.

Ενα διαρκές πρέσινγκ

Ουσιαστικά, το επιθετικό μάνατζμεντ ευημερεί όταν επικρατεί η κοινωνική ανασφάλεια.

Κι ο Ντάνλαπ εξηγεί : «Αν θέλεις να σε αγαπάνε, πάρε έναν σκύλο. Στις μπίζνες, κάνε τους να σε σέβονται». Κι όταν ρωτήθηκε από τον Γκρίνχαουζ, ο καθηγητής Τζέρι Νιούμαν απάντησε ότι δύο μέθοδοι υπάρχουν για να επιτύχει κανείς να δουλεύουν σκληρά οι μισθωτοί: να τους ανταμείβεις ή να τους τιμωρείς.

Εάν κάποιος, λοιπόν, επιθυμεί τον περιορισμό του κόστους και την εκτέλεση ολοένα σφιχτότερων προϋπολογισμών, πρέπει να καταφύγει στην τιμωρία: Να ασκεί ανελέητα πιέσεις στους μισθωτούς, να τους φέρεται εξαιρετικά απότομα, να τους εκφοβίζει, να τους ταπεινώνει, να τους παρενοχλεί, να αυξάνει διαρκώς τις απαιτήσεις της εταιρείας και να μη διστάζει να παραβαίνει τον νόμο.

Η εργατική νομοθεσία, η οποία είναι ήδη εξαιρετικά χαλαρή στις ΗΠΑ, εύκολα παρακάμπτεται, προκειμένου μια επιχείρηση να απομυζήσει όσο γίνεται τον «έντρομο» εργαζόμενο, ο οποίος βρίσκεται αντιμέτωπος με τον ανταγωνισμό των μεταναστών χωρίς χαρτιά(8) ή ακόμα και της παιδικής εργασίας.

Τα «ακραία ωράρια» των 60-80 ωρών την εβδομάδα αποτελούν πλέον πολύ συχνό φαινόμενο. Ωστόσο, η αμοιβή δεν αυξάνεται ισόποσα, καθώς συνηθίζεται να μην πληρώνονται οι υπερωρίες κανονικά ή και να μην καταβάλλονται καθόλου. Κι αυτό γιατί οι «μάνατζερ» οφείλουν να συμμορφωθούν με τις προβλέψεις που έχουν γίνει στον προϋπολογισμό της επιχείρησης και τους στόχους που τους έχουν τεθεί.

Ετσι, φτάνουν στο σημείο να «διορθώσουν» τον αριθμό των δεδουλευμένων ωρών στα αρχεία των υπολογιστών τους, να εμποδίσουν τους εργαζόμενους να κάνουν διάλειμμα, να αφαιρούν από τις δεδουλευμένες ώρες τον τυχόν νεκρό χρόνο όπου δεν υπήρχε δουλειά, να αναγκάζουν τους υπαλλήλους τους να εργάζονται χωρίς να αφήνουν ίχνη της απλήρωτης εργασίας τους -εμποδίζοντάς τους, για παράδειγμα, να χτυπήσουν κάρτα... Και φυσικά, να απειλούν με απόλυση τον εργαζόμενο που τόλμησε να παραπονεθεί ή δεν κατάλαβε ότι «απαγορεύεται η πληρωμή υπερωριών»!

Επιπλέον, οδηγούνται στην αντικατάσταση ενός μέρους του προσωπικού τους από προσωρινά εργαζόμενους που καλούνται μονάχα όταν προκύψει ανάγκη. Γίνεται επίσης προσφυγή και σε «ανεξάρτητους εργαζόμενους», free-lance και διάφορες άλλες κατηγορίες του είδους: το 2005, χρησιμοποιήθηκαν 18 εκατομμύρια άτομα αυτών των ιδιαίτερων κατηγοριών, χωρίς να συνυπολογίζονται στον αριθμό αυτό οι εργαζόμενοι -κυρίως οι εργαζόμενες- με καθεστώς μερικής απασχόλησης (πρόκειται για άλλα τόσα άτομα).

Ακόμα, γίνεται προσφυγή και σε εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό που εισάγεται από το εξωτερικό, από την Ινδία, για παράδειγμα. Οσο για την καταβολή της αποζημίωσης που προβλέπεται σε περίπτωση απόλυσης, οι εργαζόμενοι πρέπει προηγουμένως να δεσμευθούν ότι θα εκπαιδεύσουν επί έναν μήνα δωρεάν τους αντικαταστάτες τους.

Σε εποχές που εφαρμόστηκαν προγράμματα μαζικών απολύσεων, οι μάνατζερ έφθασαν στο σημείο να πουν το εξής στους εργαζόμενους που έμειναν στην επιχείρηση: «Να χαμογελάς συχνότερα για να δείχνεις πόσο ευγνώμων είσαι που έχεις ακόμα δουλειά!»

Συνέβη μάλιστα να κλειδώσουν μέσα στον χώρο εργασίας τη νυχτερινή βάρδια, μπλοκάροντας ακόμα και την έξοδο κινδύνου.

Οι παράνομοι μετανάστες είναι τα πρώτα θύματα της συγκεκριμένης μεθόδου που εφαρμόζεται από τον γίγαντα των σουπερμάρκετ Wal-Mart (ή από τους προμηθευτές του), αλλά και από άλλες επιχειρήσεις (μεταξύ των οποίων ορισμένα «εθνοτικά» σουπερμάρκετ της Νέας Υόρκης).

Η κακομεταχείριση στους εργασιακούς χώρους δεν αποτελεί πλέον μεμονωμένο φαινόμενο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, όπως και σε ορισμένες άλλες χώρες, όπως η Ιαπωνία, την κατάσταση στην οποία περιγράφει ο Σατόσι Καμάτα στο βιβλίο του «Toyota, το εργοστάσιο της απελπισίας» : «Ακουσα να διηγούνται συχνά ιστορίες με εργάτες που αυτοκτόνησαν πηδώντας στο κενό, από ένα ψηλό μηχάνημα ή από τη στέγη των κοιτώνων όπου έμεναν. Εκείνοι που μου τις διηγήθηκαν προσέθεσαν ότι, περιέργως, τα γεγονότα δεν αναφέρθηκαν από τις εφημερίδες. "Δεν είναι δουλειά, είναι τιμωρία. Γιατί, λοιπόν, να την υποστούμε χωρίς να λέμε τίποτα; (...) Τι αμαρτίες έχουμε κάνει άραγε για να καταδικαστούμε σε παρόμοια τιμωρία; Μήπως μας τιμωρούν εμάς τους εργάτες, απλώς και μόνο επειδή θελήσαμε να έχουμε μια κανονική ζωή;" Ο Κούντο, πολύ κουρασμένος, παραπονιέται ότι η δουλειά του άλλαξε άλλη μία φορά. (...) Πριν από τρία χρόνια, στο τμήμα του σκοτώθηκε ένας εργάτης, και πέρυσι άλλος ένας. "Σήμερα το πρωί, άκουσα ότι έγινε ένα ατύχημα. Ισως να είμαι εγώ ο επόμενος, δεν με νοιάζει καθόλου, στα... μου. Θα αγοράσω έναν φτηνό τάφο"».

Ομως, και στη Δυτική Ευρώπη, στην οποία υπάρχει μεγαλύτερη προστασία των εργαζομένων -αν και εντοπίζονται ορισμένες «μαύρες τρύπες» και ζώνες ανομίας- η κατάστασή τους έχει αρχίσει να γίνεται περισσότερο ευάλωτη, ενώ εξαπλώνονται επίσης οι πρακτικές και οι συνέπειες του επιθετικού μάνατζμεντ. Πώς είναι δυνατόν να το ανέχονται και να το υπομένουν οι πολίτες;

Κατ' αρχάς, η κοινωνική ανοχή οφείλεται στη σφοδρή επίθεση που επιχειρήθηκε κατά τη διάρκεια των τελευταίων τριάντα ετών ενάντια στα συνδικάτα. Το γεγονός υπογραμμίζεται στο κεφάλαιο του συλλογικού έργου «Le conflit social elude», που είναι αφιερωμένο στις ευρωπαϊκές συνθήκες.

Κυνηγοί της «τελειότητας»

Ακόμα περισσότερο, οφείλεται στην απορρύθμιση και στις τεράστιες πιέσεις που ασκήθηκαν μέσα από τις νέες μορφές οργάνωσης της εργασίας. Η ιδιαιτερότητά τους είναι ότι προσπαθούν να επιβάλλουν στην κοινωνία ένα «ορθολογικό» πρόγραμμα για το οποίο δεν γίνεται ανεκτή η παραμικρή κριτική, ενώ ταυτόχρονα εκμεταλλεύονται το φαντασιακό και τις πλέον ενδόμυχες επιθυμίες των πολιτών-καταναλωτών.

Στο «L' Ideal au travail» και στο «Le travail du consommateur», η Μαρί-Αν Ντιζαριέ εμβαθύνει την ανάλυση και προτείνει, με ιδιαίτερα ζωηρό ύφος, μια μελέτη των μηχανισμών μέσα από τους οποίους η υποκειμενικότητα των μισθωτών καθώς κι εκείνη των καταναλωτών (με διαφορετικό όμως τρόπο σε αυτή την περίπτωση), ενορχηστρώνονται για μια διαρκή επιδίωξη της «τελειότητας»(9), του «ολοένα περισσότερο» (αποδοτικότητα, ηρωισμός, διαθεσιμότητα, επιδόσεις).

Οσο κι αν το ιδανικό της «τελειότητας» είναι άπιαστο, απαιτείται από τους μισθωτούς η υλοποίησή του. Οι ιθύνοντες των επιχειρήσεων τους διατάζουν να σταθούν στο ύψος των «ευθυνών» τους και να κινητοποιήσουν όλο τον «δυναμισμό των πρωτοβουλιών τους», έτσι ώστε το ιδανικό να καταστεί εφικτό και να επιλυθούν -επί ποινή κυρώσεων- οι αντιφάσεις και οι εσωτερικές συγκρούσεις που είναι συνυφασμένες με την οικονομική δραστηριότητα της επιχείρησης.

Με άλλα λόγια, η ιεραρχία αρνείται τις δυσκολίες που εμφανίζονται στην πραγματική εργασία. Είτε, ακόμα χειρότερα, φορτώνει το καθήκον της αντιμετώπισής τους στους εργαζόμενους που βρίσκονται στη βάση.

Εκπληκτος, ο αναγνώστης ανακαλύπτει ότι κι ο ίδιος, ως καταναλωτής και «εργάζεται» για να αυξήσει την περιουσία των αρπακτικών. Μεταξύ άλλων και χωρίς να το επιθυμεί στην πραγματικότητα, μεταβάλλεται σε ένα επιπλέον εργαλείο εξαναγκασμού ενάντια στον εργαζόμενο, μετατρέπεται σε ένα είδος «επιστάτη», υιοθετώντας τον προκατασκευασμένο ρόλο που επιβάλλει το αξίωμα «ο πελάτης είναι βασιλιάς».

Είτε το θέλει είτε όχι, συμβάλλει στην απόκρυψη των συσχετισμών εξουσίας, στην πυροδότηση ενός ανταγωνισμού όλων εναντίον όλων, καθώς και στην κοινωνική και πολιτισμική αλλοτρίωση. «Στόχοι όπως η παραγωγικότητα, η μείωση του κόστους, η ποιότητα θα δημιουργούσαν περισσότερες αμφισβητήσεις και συζήτηση εάν προβάλλονταν στο όνομα του συμφέροντος των μετόχων της επιχείρησης. Οταν, όμως, οι ίδιες ακριβώς απαιτήσεις προβάλλονται στο όνομα της εξυπηρέτησης του πελάτη, περνάνε χωρίς αντίδραση: ρυθμοί εργασίας, οργάνωση της εργασίας, ελαστικοποίηση ωραρίων, ιδιωτικοποιήσεις...»

Εάν, ωστόσο, θέλουμε να αποκαλύψουμε το πραγματικό μέγεθος των συνεπειών όλων των παραπάνω, πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από την απλή καταγγελία.

Πώς γίνεται, αναρωτιέται ο Εμανουέλ Ρενό («Souffrances sociales. Philosophie, psychologie et politique»), οι εργαζόμενοι να οδηγούνται να διαπράξουν ή να ανεχθούν κάτι που θεωρούν ξεκάθαρα άδικο ή αναξιοπρεπές, ανήθικο ή διεστραμμένο;

Για παράδειγμα, να αποδεχθούν την απόλυση συναδέλφων ή την επιδείνωση των δικών τους συνθηκών εργασίας και αμοιβών, να κλείσουν τα μάτια μπροστά στην παρενόχληση που υφίστανται οι άλλοι ή να αισθάνονται ένοχοι ακόμα κι όταν οι ίδιοι υφίστανται κακομεταχείριση;

Εκείνος ή εκείνη που έχει «αναισθητοποιηθεί» σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε να αντέξει κοινωνικές καταστάσεις οι οποίες «υπό κανονικές συνθήκες» είναι ανυπόφορες, πληρώνει το τίμημα μέσα από μια οδύνη της οποίας η προέλευση και οι κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες δεν αναγνωρίζονται ως τέτοιες.

Οι μορφές που παίρνει η οδύνη (ποικίλλουν ανάλογα με το κάθε άτομο: αλκοολισμός, κατάθλιψη, αυτοκτονία στον χώρο εργασίας) εμφανίζονται ως δεινά της ατομικής τους ψυχολογικής κατάστασης. Η μέθοδος χρησιμοποιείται για να καταστήσει αόρατα τα κοινωνικά προβλήματα και για να στερήσει από τα άτομα τη δυνατότητά τους να διεκδικήσουν. Αλλά και για να εδραιωθεί ακόμα περισσότερο μια οικονομική και πολιτική τάξη πραγμάτων που «αποκρύπτει» τη σύγκρουση και δεν αναγνωρίζει τη νομιμότητά της.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-03&id=39918

Eρχεται νέα αναθεώρηση σοκ
Ανεξέλεγκτη είναι πλέον η δημοσιονομική κατάσταση, καθώς ο πήχης του ελλείμματος ανεβαίνει όλο και ψηλότερα και ο δανεισμός σπάει όλα τα ρεκόρ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8777&pubid=3396743


Μαξιλάρι 8 ημερών για τις ακάλυπτες επιταγές

Με έμφραγμα απειλείται η αγορά από την αναμενόμενη έκρηξη τους επόμενους μήνες των «επιταγών της κρίσης», όσων δηλαδή εκδόθηκαν από την έξαρσή της τον περασμένο Οκτώβριο και μετά.

Σημειώνεται ότι ήδη από τα στοιχεία του πρώτου τριμήνου έχει αρχίσει να διαφαίνεται καταρχήν η έκταση του προβλήματος, δεδομένου ότι σε αριθμό τόσο τεμαχίων όσο και ποσών οι ακάλυπτες επιταγές τρέχουν με τον ιλιγγιώδη ρυθμό του 346% και του 242% αντίστοιχα.

Σύμφωνα με στοιχεία των τραπεζών, στην πλειονότητά τους οι ακάλυπτες επιταγές είναι μεταχρονολογημένες, καθώς η χρήση τους θεωρείται πλέον στην αγορά αναγκαίο κακό. Χωρίς τις μεταχρονολογημένες επιταγές το εμπορικό κύκλωμα της χώρας μας εκτιμάται ότι θα κατέρρεε σε μια νύχτα.
http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=21&la=1&artid=71853&catid=3&pg=2
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1024846

1,5 δισ. € ζητούν επειγόντως τέσσερα μεγάλα Ταμεία... Το κράτος παρόλα αυτά εξακολουθεί να "σφυρίζει αδιάφορα" σε ότι αφορά τα χρέη τους προς τα ταμεία, ύψους πολλών δις, όπως και για τα χρέη των εργοδοτών, τη μαύρη εργασία που επιβάλλουν, που αφείλει τα ταμεία να "στεγνώσουν", την ανεργία που οδηγεί επίσης στη μη ανατροφοδότητση των ταμείων, κλ
ΙΚΑ, Οργανισμός Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών, Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων και ΟΠΑΔ χρειάζονται εκτάκτως χρηματοδότηση για να τα... βγάλουν πέρα τον Μάιο
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&tag=8400&pubid=3398756


Σε κρίσιμο «σταυροδρόμι» είναι και ο ΟΓΑ, καθώς στο τέλος της χρονιάς τα ελλείμματα στον κλάδο υγείας θα φτάσουν το 1,7 δισεκατομμύριο ευρώ. Η περσινή χρονιά «έκλεισε» με το ταμείο των αγροτών να χρωστά 800 εκατομμύρια ευρώ στα νοσοκομεία, ενώ φέτος οι οφειλές αναμένεται να αυξηθούν κατά 900 εκατομμύρια ευρώ.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&tag=8400&pubid=3398757


20% κάτω οι πληρότητες, στο «κόκκινο» 15.000 θέσεις εργασίας
Oλο και πιο μαύρα είναι τα μαντάτα για τον τουριστικό κλάδο στη χώρα μας, με τον αθηναϊκό τουρισμό να περνά την πιο κρίσιμη περίοδο στην ιστορία των τελευταίων δεκαετιών.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8477&pubid=3398740


Δεν είναι δημοκρατία αυτό που ζούμε
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΙΣΟΝΟΜΑ
"Το όνομα μου είναι Νίκος κ είμαι 31 ετών. Θέλω να πω κάποια πράγματα που με ενοχλούν…να πω κάτι που πιστεύω αντιπροσωπεύει πολλούς. Ίσως σας φανεί γραφικό…αλλά πραγματικά δεν πάει άλλο. Θέλω να πω ότι κατά την γνώμη μου
Δεν έχουμε Δημοκρατία γιατί :...

1) Είσαι πολίτικος, πας κάθε μέρα στη Βουλή…ακούς για 4-5 ώρες τους άλλους να μέλανε, πας σε καμία επιτροπή (τα παίρνεις κιόλας για αυτό ) ακούς- λες καμία γνώμη και παίρνεις κάθε μηνά 7.000 Ευρώ…
Εμένα ο Πατέρας μου όπως χιλιάδες άλλοι…δουλεύουν 13 ώρες την ημέρα….στην Οικοδομή, στο κρύο, στον καυτό ήλιο, γδέρνει τα χεριά του, κτυπάει στην σκαλωσιά, και παίρνει 1100 Ευρώ .
Είναι Δημοκρατία αυτό..;;...


2) Κλείνει τον δρόμο η Τροχαία….για να πάει ο Κος Βαρδινο- Κοκαλο – Μπομπο – Καραμ – Παπανδρ ή όποιος άλλος στο γραφείο του και στο Μέγαρο Μουσικής και εγώ πρέπει να παραμείνω ακίνητος στο δρόμο….3 ώρες κ να αργήσω στη δουλεία μου.
Είναι Δημοκρατία αυτό..;;


3) Κυκλοφορούν στο κέντρο της Αθήνας πολλοί Αστυνομικοί κ Δημοτική Αστυνομία…..κ είναι με το μπλοκάκι στο χέρι…για να γράψουν ΑΜΕΣΩΣ όποιον παρκάρει παράνομα……..και την ιδία στιγμή…….λίγο πιο εκεί, έξω από το Μέγαρο Μουσικής είναι ΠΑΡΑΝΟΜΑ παρκαρισμένες 15 Μερσεντές πάνω στη λεωφοριογραμμη….αλλά είναι Πολιτικών – Επιχειρηματιών κ τους αφήνουμε..;
Είναι Δημοκρατία αυτό..;;

4) Έχω τον αδελφό μου με 40 Πυρετό κ πόνους σε όλο το σώμα του και περιμένω σε ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ νοσοκομείο 6μιση ώρες για να τον δει ένας γιατρός μετά από μάχη έξω από την πόρτα του ιατρείου….με εκατοντάδες άλλους δύστυχους.
Με την πρώτη αδιαθεσία…….επιχειρηματία ή πολιτικού κτυπάει συναγερμός…σε όλα τα νοσοκομεία, οι γιατροί στην τσίτα, ελικόπτερα σηκώνονται…..κ τελικά εκείνος πάει στο Metropolitan….αραχτός !!
Είναι Δημοκρατία αυτό..;;


5) Ο Παππούς μου είναι 79 χρονών, έχει δουλέψει 37 χρόνια σε οικοδομή….κ για 6 χρόνια έκανε και δεύτερη δουλεία ( νυχτερινή κ στο καπάκι οικοδομή) για να ζήσει την οικογένεια του κ το κράτος τον ευχαριστεί για την πανέμορφη ζωή που έζησε….προσφέροντας του σύνταξη 783 ευρώ. ( Μονό για τα φάρμακα του θέλει 345 το μηνά ). ( Για Φάρμακα – Δέη – Νερό – Κοινόχρηστα – Νοίκι κ θέλει 880 αλλά ποιος νοιάζεται…ας πεθάνει να ησυχάσει ε..; ). Την ιδία στιγμή…ο κύριος πολιτικός του Πασοκ, ΝΔ, ΣΥΡ κ λοιπά…..στα 6 χρόνια που θα ταλαιπωρηθεί στην Βουλή να παίρνει 6-7 χιλιάρικα…θα βγει στην Σύνταξη……
Είναι Δημοκρατία αυτό..;;

6) Ο θειος ενός φίλου καλού ζει στην Νίσυρο, η γυναικά του έπαθε πνευμονία…. Κ ήθελε άμεση βοήθεια….και δεν υπήρχε τρόπος μεταφοράς. Θα την θυμόμαστε για πάντα.!!!
Και ο Κος Παπανδρέου, Καραμανλής παίρνει ελικοπτέρακι για να πεταχτεί στην Τήνο, Ιό , για βολτουλα διακοπές, ψήφους…!!
Είναι Δημοκρατία αυτό..;;

7) Πήρα ένα αμάξι μετά από αρκετά χρόνια δουλειάς αν κ δεν είχα πολλά λεφτά, πήρα δάνειο κ έκανα κ την φορολογική μου δήλωση……ναι ναι έτσι, πλήρωσα φόρο κανονικά….!!
Και ο Κος Ρουσο…λος, Βουλγαρα…ς, κλπ κλπ…. Έχουν σκάφη, Σπίτια, Βίλες , Πισίνες , Εξοχικά…. Επειδή δούλεψαν ΣΚΛΗΡΑ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΑ όπως κ εγώ…!!!
Είναι Δημοκρατία αυτό..;;

8) Βατοπεδι, Siemens, Υποκλοπές, Παυλίδης, Τσοβόλα παρτα όλα, Ζαχοπουλος, δισεκατομμύρια ….δισεκατομμύρια…Μαύρο χρήμα…Σκάνδαλα…ΝΔ – ΠΑΣΟΚ !!κ Φυλακή…..;;; Κ Α Ν Ε Ν Α Σ…!!!
και ξέρω τουλάχιστον 3 απλούς ανθρωπάκους για οφειλές στο ΙΚΑ που μπήκαν φυλακή….
Είναι Δημοκρατία αυτό..;;

9) Τον τόπο αυτό κυβερνούν 4-5 Οικογένειες….Για αυτές νομοί καταργούνται, έχεις το επίθετο γίνεσαι υπουργός, πρωθυπουργός, πλούσιος.
Είναι Δημοκρατία αυτό..;;

10) Από 15 χρονών μου άρεσε να παρακολουθώ συζητήσεις Πολίτικων εκπομπών…και άσπρισαν τα μαλλιά μου κ ακούω τα ιδία κ τα ιδία…
« Τι κάνατε εσείς..πριν..; Εμείς θα φέρουμε την Αλλαγή!! Νέα Ελλάδα »
Ειλικρινή κουράστηκα…..Σιχάθηκα….να τους βλέπω να μιλανε μεταξύ τους
Είναι Δημοκρατία αυτό..;;


ΑΜΑΝ ΠΙΑ , ΑΜΑΝ !!!! ΕΛΕΟΣ !!!
ΑΜΕΣΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΠΑΣΟΚ – ΝΔ κ όλων όσων έχουν τις ίδιες βλέψεις….!!! αφήστε μας να ζήσουμε !!!
Μας ήπιατε το αίμα…..ΑΜΑΝ ΠΙΑ!!!

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΝΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ…. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΕΙΣ ΙΣΟΝΟΜΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΣΤΕΡΕΙΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΑΝ ΤΑ ΔΙΚΑΙΟΥΣΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ.
ΖΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΙΣΟΝΟΜΑ…..;"

http://troktiko.blogspot.com/2009/05/blog-post_9784.html

Warren Buffett: Inflation on the horizon

he warned that efforts such as the Treasury's $700 billion Troubled Asset Relief Program and the $787 billion fiscal stimulus plan passed this year by Congress will have to be paid for, one way or another.

And with political leaders showing little inclination to raise taxes, one sure way to pay for excess spending is to inflate the value of the currency, Buffett said. The biggest losers in a surge of inflation, he added, would include holders of bonds and other fixed-income assets.

"I haven't had my taxes raised," said Buffett, who has run Berkshire for more than four decades. "My guess is the ultimate price will be paid by a shrinkage of the value of the dollar."
http://money.cnn.com/2009/05/02/news/newsmakers/warren_buffett.fortune/index.htm


Γερουσιαστής των ΗΠΑ μιλά στο CNN για τις πολιτικές Ομπάμα, και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οδηγούν στη χρεωκοπία:
http://www.youtube.com/watch?v=6zgN0sxDMlk


Χρήμα από ΕΚΤ σε κράτη-επιχειρήσεις Τώρα και η ΕΕ "τυπώνει χρήμα" από το πουθενά...

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ Ε.Ε. ΑΝΑΖΗΤΕΙ ΤΡΟΠΟΥΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΤΡΟΦΟΔΟΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕ ΡΕΥΣΤΟ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΠΑΛΙ ΟΙ ΚΑΝΟΥΛΕΣ ΤΟΥ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ

Οι ευρωπαίοι αναλυτές αναμένουν άλλη μια μείωση της τάξεως του 0,25 ποσοστιαίες μονάδες ώστε το βασικό επιτόκιο να υποχωρήσει στο 1%, που θα είναι και το χαμηλότερο επίπεδο στην ιστορία του ευρώ.

Η κρίση ωστόσο καλά κρατεί, και ενώ θεωρητικά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα μπορούσε να συνεχίσει να μειώνει το κόστος δανεισμού (κάτι που δεν αποκλείεται, σε περίπτωση ραγδαίας επιδείνωσης της οικονομικής δραστηριότητας), οι τραπεζίτες αποφάσισαν να βάλουν φρένο στη νομισματική πολιτική (μείωση επιτοκίων) και να υιοθετήσουν «αντισυμβατικά μέτρα». Πρακτικά, η ΕΚΤ ψάχνει τρόπους να βοηθήσει την αγορά χρήματος τροφοδοτώντας την με ρευστό, ώστε μεσομακροπρόθεσμα να ανοίξουν και πάλι οι κάνουλες του δανεισμού. Ο όρος quantitative easing (ποσοτική χαλάρωση) σημαίνει απλά ότι η ΕΚΤ θα δίνει χρήμα παίρνοντας ως αντάλλαγμα χρεόγραφα είτε κρατών είτε επιχειρήσεων. Εχει εφαρμοστεί στην Ιαπωνία με αμφίβολα αποτελέσματα και τώρα στις ΗΠΑ, τη Βρετανία και απ' ό,τι φαίνεται στην Ευρώπη. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι πριν από δύο μήνες οι ευρωπαίοι τραπεζίτες απέρριπταν κατηγορηματικά τέτοιο ενδεχόμενο.

Η διάρκεια και το βάθος της κρίσης, όμως, σε συνδυασμό με τις πολιτικές πιέσεις έσπρωξαν προς αυτή την κατεύθυνση.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-03&id=40273


Στην υιoθέτηση μη συμβατικών μέτρων Ωραία ωρολογία για να αποκρύψει -όσο μπορεί- κάποιος ότι τυπώνονται λεφτά από το πουθενά... - μεταξύ των οποίων ενδεχομένως να είναι και η αγορά εταιρικών ομολόγων- φαίνεται να είναι έτοιμη να προβεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κάτι το οποίο αναμένεται να ανακοινώσει την επόμενη Πέμπτη.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_03/05/2009_313047


Οι αναδυόμενοι ζητούν να έχουν λόγο στο ΔΝΤ
ΕΡΙΞΑΝ ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ» ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΙΣΦΕΡΟΥΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΠΟΡΟΥΣ Η κρίση, με τη δημιουργούμενη δυσκολία ανευρεσης κεφαλαίων από τους παραδοσιακούς "μεγάλους" του παιχνιδιού, δίνει τη δυνατότητα σε κράτη όπως πχ ηΚίνα να διεκδικήσουν έναν πιο ηγετικό ρόλο, με αντάλλαγμα το χρήμα που διαθέτουν.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-03&id=40282


Στον χρυσό αναζητά καταφύγιο το Πεκίνο

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΚΙΝΕΖΙΚΩΝ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟ 2003 ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΔΟΛΑΡΙΟ
ΕΔΩ ΚΑΙ μερικά χρόνια, η Κίνα αγοράζει σιωπηλά χρυσό, φοβούμενη ότι αρχίζει η παρακμή του δολαρίου.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-03&id=40278


Record numbers go bankrupt, KPMG predicts
Official figures are expected to show that a record number of people went bankrupt during the first quarter of the year.
http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/recession/5255090/Record-numbers-go-bankrupt-KPMG-predicts.html


Η ελίτ των πρωταγωνιστών του πλανήτη έρχεται τον Μάιο στην Αθήνα. Το «κλαμπ Μπίλντερμπεργκ» επανέρχεται 16 χρόνια μετά την τελευταία συνεδρίασή του στην Ελλάδα, διαλέγοντας τον απομονωμένο από τους προβολείς του τύπου «Αστέρα της Βουλιαγμένης» για μια ακόμη... μυστηριώδη συνάντηση.
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11378&subid=2&tag=8400&pubid=3398748


Land grab: The race for the world's farmland

Neo-colonialists are buying up agricultural land in Africa – and local farmers could be crushed unless there are international rules to protect them.

In Africa they are calling it the land grab, or the new colonialism. Countries hungry to secure their food supplies – including Saudi Arabia, the Emirates, South Korea (the world's third biggest importer of corn) China, India, Libya and Egypt – are at the forefront of a frantic rush to gobble up farmland all around the world, but mainly cash-starved Africa.
http://www.independent.co.uk/news/business/analysis-and-features/land-grab-the-race-for-the-worlds-farmland-1677852.html


Joblessness Probably Rose to 25-Year High: U.S. Economy Preview
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aZiRhLBelglc&refer=home


Asia 'must cut export dependency' Το είχαμε ξαναδεί το θέμα, καθώς η Κίνα θα δώσει έμφαση στην εγχώρια αγορά, καθώς στη "Δύση", η κρίση θα οδηγήσει σε μεγάλη απώλεια εισοδήματος τους λαούς, εκεί, και άρα η Κίνα δε θα μπορεί πλέον να πουλάει εκεί τα προιοντα που παράγουν οι εργαζόμενοι στην Κίνα, όπως γινόταν μέχρι τώρα.
Αναγκαστικά λοιπόν, στρέφεται προς τους εργαζόμενους εντός της Κίνας, που ως τώρα δε μπορούσαν να αγοράσουν τα προιόντα που παρήγαγαν, λόγω των χαμηλών μισθών τους.
Άσε που ακριβώς λόγω της απελπιστικής φτώχειας στην οποία τους έχουν βυθίσει, οι εργαζόμενοι αυτοί θα μπορούσαν και να κινηθούν εναντίον της άρουσας τάξης του "Κομμουνιστικού" Κόμματος Κίνας
Asian governments must cut reliance on export-driven growth and spend more to cut poverty, Asian Development Bank (ADB) finance officials have said.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8031456.stm

Αντιπαράθεση στην Ολλανδία για τη χρήση του «απωθητικού εφήβων» Η καταστολή θα αυξηθεί, ώστε η άρχουσα τάξη να αντιμετωπίσει τους εργαζόμενους που βλέπουν τη θέση τους διαρκώ να χειροτερεύει, και αυτή η δυσαρέσκεια κάπως θα εκφραστεί βέβαια. Το ζήτημα είναι, θα υπάρξει μια αριστερά που θα βάλει σχέδιο και κατεύθυνση, ή θα πάμε σε καταστάσεις όπου η δικαιολογημένη οργή των λαών θα εκφράζεται "όπως να' ναι", και άρα θα αποτελέσει έυολη λεία για την άρχουσα τάξη?
Τα «κουνούπια» εμφανίστηκαν στην γειτονιά Oud Charlois του Ρότερνταμ πριν από περίπου ένα χρόνο. Ο σκοπός που εξυπηρετούν είναι η αποτροπή συγκεντρώσεων νέων ατόμων στους δρόμους, οι οποίοι θα μπορούσαν να προκαλέσουν φασαρίες. Οι απόψεις ωστόσο διίστανται σχετικά με την χρήση των «κουνουπιών». «Πονάνε τ’ αυτιά μου, αλλά το συνήθισα. Είμαστε ακόμα εδώ», λέει ένας νέος που συχνάζει στη γειτονιά. Αλλά και οι καταστηματάρχες της περιοχής δηλώνουν ελάχιστη ικανοποίηση από το πρωτότυπο αυτό μέτρο.
...
http://www.tvxs.gr/v10418


Editors - All sparks (will burn out in the end)
http://www.dailymotion.com/relevance/search/editors+all+sparks/video/xqy6f_editors-all-sparks_music

[ciaoant1]

H Goldman Sach’s παιζει στο στοιχημα 30+ κατι ψιλα ΤΡΙΣ δολλαρια και στο ταμειο εχει περιουσιακα στοιχεια 162 ΔΙΣ δολλαρια.Δηλαδη παιζει στο στοιχημα 1056 φορες τα λεφτα της!Ενω „το καλυτερο μαγαζι γωνια του κοσμου“ η JPMorgan Chase παιζει στο στοιχημα 87,36 ΤΡΙΣ δολλαρια δηλαδη μονο 382 φορες τα λεφτα της...


Ladies and gentlemen, if Mr. Bernanke was “so angry” with AIG’s behavior, why did he not speak out or take corrective action sooner? Are we to believe that the Federal Reserve’s proxy bank was doing HUGE business with AIG and at the same time the Federal Reserve was unaware that this was happening? Bernanke claims that AIG was run like a hedge fund when the Fed’s bank - J.P. Morgan Chase – has an 87.36 TRILLION derivatives book? How about Goldman Sach’s – formerly an investment bank with 30+ TRILLION in derivatives with a crucial Capital Ratio of 1056? If Mr. Bernanke is so concerned about major institutions acting like hedge funds, why doesn’t he start by reeling in the risk taking behavior of the institutions under his own perview?

http://www.financialsense.com/Market/kirby/2009/0406.html

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1025145

[ciaoant1]

http://athens.indymedia.org/local/webcast/uploads/metafiles/0_1_a_arb_60000.jpg
Με μπλε η εξελιξη του Αμερικανικου ΑΕΠ απο το 1945 μεχρι και το 2008 και με κοκκινο τα συνολικα δανεικα κρατους,ιδιωτων και επιχειρησεων μαζι με τον χρηματοοικονομικο κλαδο στο ιδιο διαστημα.


ΕΙΝΑΙ δεκαέξι, είναι έξι, είναι μία ή μήπως καμία; Πόσες τελικά είναι οι αμερικανικές τράπεζες που είναι τεχνικά χρεοκοπημένες;

Στο γνωστό παιχνίδι της κολοκυθιάς επιδόθηκαν τις προηγούμενες ημέρες οι αγορές, παίζοντας με τα πολυαναμενόμενα αποτελέσματα των τεστ αντοχής (stress test) που η αμερικανική κυβέρνηση πραγματοποίησε στις 19 μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ προκειμένου να διαπιστώσει αν αυτές θα καταφέρουν να επιβιώσουν στην επόμενη διετία σε περίπτωση που η σημερινή ύφεση επιδεινωθεί.

Πρόκειται για ιδρύματα που είχαν -έκαστο- στα τέλη του 2008 περιουσιακά στοιχεία μεγαλύτερα των 100 δισ. δολαρίων και κατέχουν σήμερα πάνω από το 50% των συνολικών δανείων του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος.

Τα αποτελέσματα των τεστ, που δίνονται «μαγειρεμένα» στη δημοσιότητα την επόμενη εβδομάδα, είναι γνωστά στις τράπεζες εδώ και αρκετές ημέρες, αφού η Fed και οι υπόλοιπες ρυθμιστικές αρχές των ΗΠΑ τούς τα κοινοποίησαν νωρίτερα.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-03&id=40319


the banks may have found new ways to steal money, which is more profitable than lending it. The banks' conduct has been so devious, so mendacious, so shifty and so dishonorable that you cannot rule out any kind of sharp practice. You just can't trust the bastards.

In recent days, some banks have enhanced their reputations by announcing quarterly profits achieved not by business enterprise but by bookkeeping legerdemain. They have been rewarded for this misdirection by seeing their stock walloped by investors (http://www.nytimes.com/2009/04/21/business/21sorkin.html).

Next comes Neil Barofsky, inspector general for the Troubled Asset Relief Program (TARP). He warns that the way the Treasury Department is running the program makes it open to massive swindles (http://www.nytimes.com/2009/04/21/business/economy/21bailout.html), and if there are swindles (http://online.wsj.com/article/SB124028315955338071.html) to be had, bank on the banks to get in on them.

None of this bodes well for the increased borrowing they say we need to get people and businesses spending again. A conservative economist at Harvard, Gregory Mankiw, who used to give President George W. Bush advice, is toying with the idea of negative interest rates. Under such a regimen, if you borrow $100, you need only pay back $97. Borrowers would be lining up for such a deal, but lenders--not so much. If the lender is going to lose 3 percent on every loan, the lender will have to be the government. Try selling that to a public growing more angry every day with bailouts, bank subsidies, TARP giveaways, economic stimuli and other gifts to the business people principally responsible for the sea of woe in which we find ourselves.

If the politics of negative interest rates lacks promise, Mankiw has a way around the problem. "If all of this seems too outlandish, there is a more prosaic way of obtaining negative interest rates: through inflation...while nominal interest rates could remain at zero, real interest rates--interest rates measured in purchasing power--could become negative. If people were confident that they could repay their zero-interest loans in devalued dollars, they would have significant incentive to borrow and spend."

Zimbabwe went the inflation route, and you can see how that worked out: at 231 million percent, Zimbabwe has the world's highest inflation rate. Soaring prices have put basic necessities out of reach for millions. And now people are reduced to eating dirt and stripping the bark off the trees.
http://www.thenation.com/doc/20090511/howl


on stress tests (good bank)
I now expect a clean bill of health for the banks from the Stress Tests. For most banks this will turn out to be incorrect before the end of the year. At that point, the de facto insolvency of much of the US border-crossing banking system will become so self-evident, that even the joint and several obfuscation of banks and Treasury will be unable to deny the obvious. There still will be no fiscal resources available to sanitise the banks’ balance sheets by purchasing or guaranteeing the old toxic assets and new bad assets.
At that point, only the ‘good bank solution’, which requires either a serious hair cut for unsecured creditors or a mandatory conversion of debt into equity will be viable, simply because the bad bank solution requires additional public money which isn’t there.
(You creating a new good bank out of the assets of the old bank and the insured deposits and counterparty claims on the old bank, leaving the unsecured creditors of the old bank with a claim on the equity in the new good bank; a bad bank requires funds to buy the toxic and bad assets from the old bank and addition resources to capitalise the bad bank).
http://blogs.ft.com/maverecon/2009/04/ruminations-on-banking/#more-1366
http://athenstock.blogspot.com/2009/05/on-stress-tests-good-bank.html


Ένα μουσικό βίντεο που μου έδειξε συνάδελφος στη δουλειά, και νομίζω ότι είναι "βγαλμένο από το μέλλον", καθώς αυτή είναι η κατεύθυνση στην οποία εξωθούν τον κοσμο οι κυβερνώντες, με τις πίσω-στο-μεσαίωνα πολιτικές που εφαρμόζουν εναντίον μας:
http://www.youtube.com/watch?v=nsm0UY5wjrI


Average worker pays £7.27 an hour in tax Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο, καθώς δείχνει την τεράστια επβάρυνση της εργατικής τάξης τα τελευταία ειδικά χρόνια, όταν το λαικό κίνημα υποχώρησε, αφήνοντας το πεδίο ανοιχτό στην άρχουσα τάξη να αλωνίσει, με μειώσεις μισθών (και αύξηση του δανεισμού, προκειμένου ο κόσμος να συνεχίσει να αγοράζει, αλλιώς τα προιόντα που παρήγαγε θα έμεναν απούλητα->κρίση, που απλά βέβαια ανεβλήθηκε μέσω του δανεισμού, αλλά ταυτόχρονα μεγιστοποιήθηκε τελικά όταν συνέβη εξαιτίας αυτού) και αύξηση φορολογίας για τις κατώτερες άξεις του πληθυσμού.
The average worker paid £7.27 an hour in tax to the Treasury last year – more than the minimum wage and a 10 per cent increase on last year.
The figures are the latest indication that a dwindling number of taxpayers are having to pick up an ever-increasing tax bill, raising fears that the Treasury's finances are in an even more precarious state than previously thought.
http://www.telegraph.co.uk/finance/personalfinance/5268998/Average-worker-pays-7.27-an-hour-in-tax.html


Τα συνδικάτα βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο ύστερα από κάθε μεγάλη κινητοποίηση- όπως οι πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις στην Ευρώπη. Τι θα κάνουν μετά; «Κατώτερες από τις προσδοκίες των οργανωτών», «δικαιολογημένες αντιδράσεις των εργαζομένων», οι κυβερνήσεις λένε πάντα τα γνωστά. Κι έχουν τον τρόπο τους να απορροφούν την αμφισβήτηση, προτείνοντας το πολύ πολύ νέες διαπραγματεύσεις. Όμως, τι μπορούν να κάνουν τα συνδικάτα ύστερα από μια μεγάλη κινητοποίηση; Γενική απεργία; Εικοσιτετράωρη; Κι άλλες καθώς πρέπει συμβολικές διαδηλώσεις, καθώς εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι θα χάνουν τις δουλειές τους κι αυτή τη χρονιά;
Με συμβολικές

απαγωγές των αφεντικών τους, Γάλλοι εργαζόμενοι προσπαθούν να διεκδικήσουν τα δικά τους. «Τους τρατέρνουμε, δεν τους απάγουμε», λέει αστειευόμενος ένας από αυτούς. «Πρέπει να κάνουμε το ίδιο κι εδώ», προτρέπει τους εργαζόμενους της χώρας του ο Όσκαρ Λαφοντέν, αρχηγός του Αριστερού Κόμματος της Γερμανίας. Οι κυβερνήσεις δεν φαίνονται να ανησυχούν ιδιαίτερα, γράφει η Μπάρμπαρα Σπινέλι στην εφημερίδα «Στάμπα». Ο Λεβιάθαν που βάζουν στο στόχαστρό τους οι απαγωγείς, δεν είναι αυτές, αλλά κάτι αφηρημένο: η αγορά.

Όμως, ο κοινωνιολόγος Κάρλο Τρίλια πιστεύει πως ο γαλλικός ιός μπορεί να εξαπλωθεί. Γιατί, μολονότι οι απαγωγές είναι παράνομες, δικαιώνονται στη συνείδηση του λαού. Περισσότεροι από τους μισούς Γάλλουςκαι μάλιστα μεγάλων ηλικιών- τάχθηκαν υπέρ των απαγωγών, σε δημοσκόπηση που έγινε τον περασμένο μήνα από το ινστιτούτο CSΑ. Ο Αλμπέρ Καμύ περιέγραφε τον επαναστατημένο άνθρωπο σαν κάποιον που πρώτα από όλα ζητάει αναγνώριση: «Δεν διεκδικεί κάτι που δεν έχει και που η στέρησή του τον έχει φέρει σε απόγνωση. Ζητάει να του αναγνωριστεί κάτι που έχει και που είναι γι΄ αυτόν πιο σημαντικό από κάτι που θα μπορούσε να ζηλέψει»: την εργασία, που του δίνει ένα πρόσωπο και τον καταξιώνει στην κοινωνία.

Η στέρηση

αυτής της καταξίωσης έχει φέρει σήμερα τη ρήξη του κοινωνικού ιστού, παρατηρεί ο Γάλλος αρθρογράφος Ανρί Αμάρ. Οι Λεβιάθαν της πολιτικής και της οικονομίας έχουν καταργήσει την «αρχή της αρετής», που την υπογράμμιζε ο Μοντεσκιέ και που για περισσότερους από δυο αιώνες προβαλλόταν ως το ηθικό υπόβαθρο των δημοκρατικών κρατών. Δεν είναι παράξενο, λοιπόν, που εργαζόμενοι σε απόγνωση κάνουν πράξεις παράνομες οι οποίες γίνονται ανεκτές από την κοινωνία ως ηθικές. Ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι πια απαραιτήτως και ηθικό. Οι θεσμικές και κοινωνικές ισορροπίες έχουν ανατραπεί. Και όπως έγραφε ο συγγραφέας του «Πνεύματος των νόμων», «όλες οι ανισότητες σε μια δημοκρατία πρέπει να αναζητηθούν στη φύση αυτής της δημοκρατίας».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4514855&ct=2


Κατασχέσεις κατά ξένων τραπεζών από τις ιταλικές αρχές για σκάνδαλο ομολόγων
Το δικό της σκάνδαλο δομημένων ομολόγων βιώνει και η Ιταλία, που αντιδρά τελείως διαφορετικά απ' ό,τι η Ελλάδα.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-03&id=40315


Εκτακτα φορολογικά μέτρα 3 δισ. από Ιούνιο
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_04/05/2009_277662

ΟΑΕΕ:Αύξηση συνταξιοδοτικών εισφορών κατά 6%
Την αύξηση των εισφορών για τις συντάξεις κατά 6%, αναδρομικά από την 1/1/09, αποφασίζει σήμερα η διοίκηση του Οργανισμού Ασφάλισης Ελεύθερων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ).
Οι εκπρόσωποι των επαγγελματοβιοτεχνών και των εμπόρων, ωστόσο, απορρίπτουν τις σχετικές εισηγήσεις και επικαλούμενοι την κρίση που επικρατεί στην αγορά αλλά και το γεγονός ότι τα ελλείμματα του ΟΑΕΕ δεν καλύπτονται από τις αλλεπάλληλες αυξήσεις των εισφορών, οι οποίες αποφασίζονται κάθε χρόνο, έχουν ζητήσει να μην αυξηθούν οι ασφαλιστικές εισφορές πάνω από το 4%.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9464&pubid=8497136


Εβαλαν χέρι στις καταθέσεις
Τα υπόλοιπα των λογαριασμών καταθέσεων που δεν παρουσιάζουν καμία κίνηση τα τελευταία 20 χρόνια ξεκίνησε να «τσεπώνει» το ελληνικό Δημόσιο.
Η αρχή γίνεται από μία υπό κρατικό έλεγχο τράπεζα, την Αγροτική, η οποία με εγκύκλιό της ενημερώνει το δίκτυο καταστημάτων για το τι πρέπει να κάνει για το συγκεκριμένο θέμα.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-03&id=40262


Μαγικές λύσεις αναζητούν στο υπουργείο Μεταφορών για τον ΟΣΕ
«Έφεδροι» μισθωτοί στους σιδηροδρόμους
Σε μία προσπάθεια να περιοριστούν οι δαπάνες μισθοδοσίας του ΟΣΕ, ο Ευρ. Στυλιανίδης προτείνει στους εργαζόμενους πρόγραμμα μισθωτής εφεδρίας, καθώς «κοστίζουν» ακριβότερα η εθελούσια έξοδος και οι μετατάξεις.
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=40938


Σχέδιο «διάσωσης» για Ελλάδα – Ιρλανδία
Ορατό θεωρεί η Ε.Ε. το ενδεχόμενο να μην μπορεί να βρει η χώρα μας δανειστές για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους
Οι όροι του σχεδίου στήριξης

Το σχέδιο στήριξης κράτους - μέλους της Ευρωζώνης στο οποίο έχουν καταλήξει, σύμφωνα με πληροφορίες, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε συνεργασία με τους ισχυρούς των «16» και αφού απορρίφθηκε η ιδέα έκδοσης ευρωομολόγου ή η αγορά κρατικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, προβλέπει σύμφωνα με πληροφορίες:

- Tην ad hoc στήριξη του κράτους - μέλους που βρίσκεται σε δυσκολία από άλλο ισχυρό κράτος ή ομάδα κρατών.

- H στήριξη να έχει την εγγύηση της Ε. Ε.

Tο κράτος ή η ομάδα κρατών που θα αναλάβουν το ρόλο του ΔΝΤ της Eυρωζώνης να καλύψουν ένα μέρος των δανειακών αναγκών του κράτους - μέλους σε κίνδυνο.

„Το κρατος η η ομαδα κρατων“ ειναι η Γερμανια και „η καλυψη των δανειακων αναγκων του κρατους -μελους“ ειναι η υπογραφη στην θανατικη καταδικη των Γερμανικων κρατικων ομολογων, ενος απο τα δυο δυνατοτερα χαρτια/επιταγες του κοσμου.Το επομενο επεισοδιο στο σιριαλ ειναι η καταρρευση του Ευρω και η επιστροφη της Γερμανιας στο μαρκο.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100024_03/05/2009_313042
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1025145


Όπως είχαμε δει εδώ και καιρό, σε κάθε κλάδο δημιουργο΄νται ολιγοπώλια-μονοπώλια, με εταιρείες γίγαντες που απορροφούν-εξοντώνουν τον ανταγωνισμό, και θα "παίζουν μπάλα" μόνες τους. Ειδικά στην αυτοκινητοβιομηχανία αυτό είναι ιδιαίτερα έντονο, με τον όμιλο FIAT να γιγαντώνεται διαρκώς...
Fiat CEO in Berlin to pitch plan for Europe giant
Fiat SpA's chief executive visits Berlin on Monday to try to convince Germany's political leaders to sign up to his vision for a new European car giant by letting him take over General Motors Corp's Opel unit
http://www.independent.co.uk/news/business/news/fiat-ceo-in-berlin-to-pitch-plan-for-europe-giant-1678767.html


Ποτέ δεν θα έρθει ο Κίσινγκερ
Είναι βέβαιο, πλέον: αφού ο τέως «μάγος» της αμερικανικής διπλωματίας, ο Χένρι Κίσινγκερ, δεν τολμά να έρθει στη χώρα μας ούτε κρυφά, για την κεκλεισμένων των θυρών συνεδρίαση της περιβόητης Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, που φέτος θα γίνει στον Αστέρα της Βουλιαγμένης στις 15 και 16 Μαϊου, δεν πρόκειται να πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα ποτέ! Ο Κίσινγκερ δηλώνει ότι φοβάται για τη ζωή του, παρόλο που έχουν περάσει πια σχεδόν τριάντα πέντε χρόνια από τότε που σύσσωμοι οι Ελληνες άρχισαν να φωνάζουν στις διαδηλώσεις το σύνθημα «Δολοφόνε Κίσινγκερ!» εξαιτίας του ρόλου που αυτός είχε παίξει στην τραγωδία της Κύπρου - τόσο στην οργάνωση του φασιστικού πραξικοπήματος του δικτάτορα Ιωαννίδη για την ανατροπή του προέδρου Μακαρίου όσο και στην τουρκική εισβολή και κατοχή του μισού νησιού. Είναι όντως αλήθεια ότι κανένας Αμερικανός πολιτικός δεν έχει μισηθεί τόσο πολύ στην Ελλάδα όσο ο Κίσινγκερ, αλλά το γεγονός ότι 35 ολόκληρα χρόνια μετά τα δραματικά γεγονότα αισθάνεται πως είναι ανεπιθύμητος στη χώρα μας, υποδηλώνει το βάρος των πολιτικών εγκλημάτων του...

Η αλήθεια ομολογουμένως είναι πως ενδεχόμενη άφιξη του Χένρι Κίσινγκερ στην Ελλάδα στο πλαίσιο συνόδου της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ κάθε άλλο παρά θα βελτίωνε την εικόνα του στο ελληνικό κοινό. Μόνο ως «πολιτικό πλυντήριο» δεν μπορεί να λειτουργήσει αυτή η Λέσχη!

Ειδικά τώρα που οι Ελληνες έμαθαν ότι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ήταν ο απεχθής μισέλλην Γιόζεφ Λουνς, γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ το καλοκαίρι του 1974. Παρά τις δραματικές εκκλήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος μόλις είχε αναλάβει πρωθυπουργός μετά την κατάρρευση της χούντας, ο άθλιος Λουνς αρνήθηκε να συγκαλέσει έκτακτη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ μετά την πρώτη φάση της τουρκικής εισβολής και πριν από τη δεύτερη, δηλώνοντας -παρά την απειλή ελληνοτουρκικού πολέμου- ότι αυτός θα πάει... διακοπές!

Δεν εξυψώνει φυσικά το κύρος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ ούτε το γεγονός ότι η CIA έπαιξε καθοριστικό και άμεσο ρόλο στη δημιουργία της το 1954, αλλά και σε όλα τα προπαρασκευαστικά στάδια, από το 1948 ακόμη, τότε που υφίστατο η προκάτοχος υπηρεσία της CIA, η OSS. Οι διευθυντές της OSS και της CIA εκείνη την εποχή συμμετείχαν οι ίδιοι στις ιδρυτικές διαδικασίες και χρηματοδότησαν αρχικά τη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, η οποία τελικά ιδρύθηκε σε μια ασήμαντη ολλανδική κωμόπολη με ρομαντικό όνομα, το Οοστερμπεεκ, που στα ολλανδικά σημαίνει «Ανατολικό Ρυάκι».

Δεν πρόκειται φυσικά ούτε για κάποια «μυστική παγκόσμια υπερκυβέρνηση» ούτε για «σιωνιστικό κέντρο παγκόσμιας εξουσίας».

Πρόκειται κυρίως για ένα σημαντικό κλαμπ πολιτικά και οικονομικά ισχυρών, υπεραντιδραστικής κατεύθυνσης, επηρεαζόμενο καθοριστικά στον πολιτικό προβληματισμό του από τις ΗΠΑ και τη CIA. Στόχος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ είναι αφενός να επεξεργάζεται τη γραμμή της παγκόσμιας ελίτ ως μια ακόμη «δεξαμενή σκέψης» υψηλότατου επιπέδου και αφετέρου -και αυτό είναι το σημαντικότερο- να καλεί λίγες δεκάδες «ελπιδοφόρους» πολιτικούς εν ενεργεία κάθε χρόνο (κυρίως αρχηγούς αντιπολίτευσης και υπουργούς Εξωτερικών και Οικονομίας) στις συνόδους της, με επιδίωξη να τους αφομοιώσει πολιτικά και ιδεολογικά, πράγμα που συνήθως το πετυχαίνει.

Σε συνόδους της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ έχουν προσκληθεί και συμμετάσχει τόσο ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής όσο και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου - ο δεύτερος μάλιστα κατά συρροή. «Συνδρομητές» της λέσχης αυτής τα τελευταία χρόνια είναι οι Α. Διαμαντοπούλου από το ΠΑΣΟΚ και ο Γ. Αλογοσκούφης από τη ΝΔ, στους οποίους προφανώς είχαν επενδύσει πολιτικά οι εγκέφαλοι της λέσχης - λανθασμένα, όπως έδειξε η ζωή.

Η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Θ. Πάγκαλος, ο Αντ. Σαμαράς, ο Στ. Μάνος, ο Γερ. Αρσένης έχουν επίσης κατά καιρούς συμμετάσχει σε συνόδους της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, ενώ η συμμετοχή ατόμων όπως ο διοικητής της Εθνικής Τράπεζας Τ. Αράπογλου ή ο πρόεδρος του ΟΤΕ Π. Βουρλούμης μάλλον ανησυχίες εγείρει και φωτίζει και ερμηνεύει υπό άλλο πρίσμα ορισμένες επιλογές τους.

ΑΤΥΠΟ ΦΟΡΟΥΜ
Οργανο χάραξης γραμμής των ελίτ

Η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ, στο περιθώριο των εργασιών της, παρέχει τη δυνατότητα άτυπων διαβουλεύσεων -με στόχο τη χάραξη γραμμής σε ορισμένα θέματα- σε έναν πολύ στενό κύκλο ηγετών που διαφορετικά δεν θα ήταν τόσο εύκολο να βρεθούν όλοι μαζί. Οταν π.χ. έρχονται στην Αθήνα ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας, ο υπουργός Οικονομίας των ΗΠΑ και ο επικεφαλής του Εθνικού Οικονομικού Συμβουλίου των ΗΠΑ, μαζί με τον πρόεδρο της Κομισιόν και τον υπουργό Εξωτερικών της Σουηδίας που θα ασκεί την προεδρία της ΕΕ από την 1η Ιουλίου, είναι προφανές πως θα επιχειρήσουν να χαράξουν γραμμή για την παγκόσμια οικονομία και δεν έρχονται για να... ενσωματώσουν τον Γ. Αλογοσκούφη! Κάτι ανάλογο ισχύει, αν έρθουν ο γ.γ. του ΝΑΤΟ και ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11826&subid=2&tag=8397&pubid=3420771

http://img118.imageshack.us/img118/1786/countrywidememo.jpg

“‘Capitalists can buy themselves out of any crisis, so long as they make the workers pay"
Lenin

[ciaoant1]

Από τα μεγαλόπνοα σχέδια ανάπτυξης και ευημερίας που έταζαν, στην κρίση...Και η κοροιδία συνεχίζεται...
It will be twice as bad as we predicted, says Brussels
The European Union's revised forecast for its economies are even worse than the original
http://www.guardian.co.uk/business/2009/may/04/europe-economy-revised-forecasts


Inequality is the root of our unhappiness
How is childhood so miserable in an affluent nation

...childhood in the UK, rather than being the happiest time of life, might be the most miserable. How has this come about in an affluent nation proud of its place in the world? Among the many contributory factors was the lethal combination of the advancement of private wealth alongside the deterioration of public services, which marked the long years of Conservative rule. Another was New Labour's desire to improve the public services while actually lowering income tax.
...
Despite all the talk of joined-up thinking, until last week's publication of the equality bill, the fact that the poorest children ended up with the least choice, the worst services and the lowest results seemed not to have registered. Perhaps this was because the policies of both political parties have ruthlessly set child against child, family against family and school against school.

We have become an increasingly unequal society in this competitive mania. In their book The Spirit Level: Why More Equal Societies Almost Always Do Better, Richard Wilkinson and Kate Pickett present a graph showing a 30-year widening gap between the incomes of the richest and the poorest. Using a brilliant compilation of statistics, they argue that inequality is the root cause of much unhappiness in our society.
http://www.guardian.co.uk/education/2009/may/05/peter-mortimore-inequality


Η κρίση τις ανάγκασε να ζουν μέσα σε ένα Smart
Ιταλία: η Οδύσσεια δύο γυναικών που βρέθηκαν να κοιμούνται στον δρόμο
Έναν μήνα στον δρόμο, να κοιμούνται στα καθίσματα ενός Smart. Πρόκειται για δύο Ιταλίδες του Μιλάνου, την 47χρονη Λορεντάνα Μινόπολι που έμεινε άνεργη εξαιτίας της κρίσης και την 20χρονη κόρη της, την Βαλεντίνα, από τη δουλειά της οποίας ως αισθητικού ζουν σήμερα και οι δύο.

Το διαμέρισμα στο οποίο κατοικούσαν πουλήθηκε και από τις 19 Μαρτίου άρχισε ο Γολγοθάς τους. Τους έγινε έξωση, έμειναν μερικές νύχτες σε σπίτια φίλων και στη συνέχεια άρχισαν να κοιμούνται στο αυτοκίνητό τους, ένα κίτρινο Smart. «Τα καθίσματα σου διαλύουν την πλάτη, το κρύο δεν σε αφήνει να κοιμηθείς και έπειτα είναι ο φόβος που μένουμε όλη τη νύχτα μόνες, κλεισμένες σε αυτό το κουτί», λέει η Λορεντάνα.

Έτσι ζουν εδώ κι ένα μήνα. Στην αρχή σκέφτηκαν ότι θα είναι μια πρόχειρη λύση, για να μην επιβαρύνουν κανένα.

Τα πράγματα όμως δεν άλλαξαν, έτσι η δυσκολία, ο φόβος, η αμηχανία της πρώτης στιγμής μετατράπηκαν σε δρόμο χωρίς τέλος. Το αυτοκίνητο έγινε «σπίτι» που μένει κάθε νύκτα παρκαρισμένο ανάμεσα στο σούπερ μάρκετ της οδού Ντεϊ Μισάλια και στο στρατόπεδο Γκρατοσόλιο των καραμπινιέρων. «Διότι στο Μιλάνο έχει κανείς σοβαρούς λόγους να φοβάται, η Βαλεντίνα είναι ένα ωραίο 20χρονο κορίτσι», λέει η Λορεντάνα στην «Κοριέρε ντελα Σέρα». Στο κίτρινο αυτοκινητάκι τους, «όταν βρέχει δεν υπάρχει ελπίδα να κοιμηθείς και όταν κάνει κρύο πρέπει να ξυπνάς για να ανάβεις τη μηχανή ώστε να μην ξεπαγιάσεις».

Για ένα ντους

Η Βαλεντίνα είναι αισθητικός, δεν κερδίζει πολλά χρήματα, η αμοιβή της όμως είναι το μόνο έσοδο που επιτρέπει και στις δύο γυναίκες να επιβιώνουν χωρίς να μοιάζουν με αλήτισσες. Η Λορεντάνα έχασε επτά κιλά σε 40 ημέρες, απέκτησε μαύρους κύκλους γύρω από τα μάτια. Πλένονται και τρώνε σε μπαρ και σε εμπορικά κέντρα και υπάρχει πάντα το σπίτι κάποιου φίλου για να κάνουν ένα ντους. Η μητέρα, η οποία εργαζόταν ως καθαρίστρια σε οίκο ευγηρίας του Μιλάνου, έχασε τη δουλειά της στις 17 Ιανουαρίου καθώς δεν ανανεώθηκε το συμβόλαιό της. Όσο για το σπίτι, το οποίο ανήκε στο ιταλικό Ινστιτούτο Ασφάλισης κατά Εργατικών Ατυχημάτων (ΙΝΑΙL), πουλήθηκε έναντι 148.000

ευρώ. Το νοίκι σχεδόν διπλασιάστηκε και η κυρία Μινόπολι καθυστερούσε να το πληρώσει από τότε που την εγκατέλειψε ο σύζυγός της και ο γιος της μετακόμισε στη Σαβόνα. Ακολούθησε η έξωση. «Δεν μας έδωσαν χρόνο ούτε για να ψάξουμε για ένα νέο σπίτι», λέει η Λορεντάνα. «Τι θα κάνουμε τώρα; ρώτησα, αλλά δεν πήρα απάντηση».


Οι κοιτώνες των αστέγων ήταν και εκείνοι γεμάτοι


ΟΙ ΔΥΟγυναίκες υπέβαλαν αίτηση στον δήμο για μια εργατική κατοικία. Τους είπαν να μην αυταπατώνται, επειδή για να συμμετέχει η Λορεντάνα στη διανομή του ερχόμενου Σεπτεμβρίου θα έπρεπε να έχει κάποια αναπηρία, ανήλικο παιδί, κάποιον ηλικιωμένο να φροντίζει, ξένο διαβατήριο ή πρόβλημα κακοποίησης, επειδή ήδη περιμένουν 20.000 οικογένειες... Τους είπαν να δοκιμάσουν τους κοιτώνες των αστέγων, αλλά ήταν και αυτοί γεμάτοι. Μετά η Λορεντάνα έγραψε στον δήμαρχο του Μιλάνου και ένας βοηθός του την κάλεσε να επαναλάβει τη διαδικασία στις υπηρεσίες πρόνοιας...

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515072&ct=2


Eυφορία σε όλες τις αγορές πυροδοτούν τα «τραπεζικά» παιχνίδια της Wall
Αγοράστε, λοιπόν, τραπεζικές μετοχές... Εχετε εμπιστοσύνη στις αμερικανικές τράπεζες, μας λέει με τη συμπεριφορά της η Wall Street. Είχε προηγηθεί η δήλωση ανώτατου κυβερνητικού αξιωματούχου ότι καμία από τις 19 τράπεζες δεν βρίσκεται σε κατάσταση χρεοκοπίας, καθώς όλων οι ζημίες είναι διαχειρίσιμες! Αλήθεια, όμως, ποιος θα περίμενε μια διαφορετική δήλωση; Κανείς δεν θα τολμούσε να ανοίξει τον ασκό του Αιόλου...

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Λευκός Οίκος εξαναγκάστηκε να αναβάλει για την Πέμπτη την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των stress tests, δίνοντας η κυβέρνηση Ομπάμα στο παρά πέντε τη δυνατότητα στη Citigroup και στην Bank of America να βρουν πολύτιμα κεφάλαια από την αγορά για να ενισχύσουν την κεφαλαιακή τους επάρκεια.

Πάντως, οι προσπάθειες του Λευκού Οίκου να αποδειχθεί ότι και οι 19 περνούν την «ιερή εξέταση» του stress test, είναι δραματικές. Και ενώ η Wall Street αισιοδοξεί, αντίθετα ο διάσημος καθηγητής Νουριέλ Ρουμπίνι παραμένει αθεράπευτα απαισιόδοξος.

Η ανάλυση των stress tests που έχουν διενεργήσει 200 ομοσπονδιακοί εξεταστές υπό την εποπτεία της κεντρικής τράπεζας των ΗΠΑ (Fed) στις 19 μεγαλύτερες τράπεζες του έθνους για να διαπιστωθεί κατά πόσον αυτές αντέχουν στην επιδείνωση της ύφεσης της οικονομίας το τρέχον έτος, προκειμένου να λάβουν την «εξυγιαντική» εκ μέρους της κυβέρνησης οικονομική (υπο) στήριξη, θα δημοσιοποιηθεί την Πέμπτη. Με τα stress tests έχουν ελεγχθεί οι αντοχές τους: στην αύξηση της ανεργίας στο 10,3%, στην περαιτέρω πτώση κατά 22% των τιμών των κατοικιών και στη συρρίκνωση των ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας κατά 3,3% φέτος και μηδενικής αύξησης του χρόνου.

Ωστόσο, οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι ορισμένες εξ αυτών θα χρειαστούν νέα σωσίβια. Βεβαίως, το πλάνο που έστησε με τα «stress tests» ο υπουργός Οικονομικών, Τίμοθι Γκάιτνερ, θα κρίνει εν πολλοίς την αξιοπιστία της κυβέρνησης Ομπάμα και την τύχη κάποιων τραπεζών που είναι σε δεινή κατάσταση. Καθώς αυτές θα προσφύγουν ξανά στην κυβέρνηση για τη διάσωσή τους επειδή δεν θα έχουν τη δυνατότητα άντλησης κεφαλαίων από ιδιώτες επενδυτές. Το πλάνο παρέχει το δικαίωμα στην κυβέρνηση να απαιτήσει από την τράπεζα που θα προσφύγει στην κρατική ενίσχυση για τη σωτηρία της, την ανταλλαγή των προνομιούχων μετοχών της τράπεζας με κοινές μετοχές.

Ομως, το σχέδιο αυτό δεν θα σώσει τις τράπεζες, έχει προβλέψει ο διάσημος πλέον ανά τον κόσμο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, Νουριέλ Ρουμπίνι. «Η κυβέρνηση θα αναγκαστεί στο τέλος να προβεί σε εθνικοποιήσεις των μεγάλων τραπεζών μέχρι το τέλος του έτους», είναι η δυσοίωνη πρόβλεψή του. Να δούμε...

«Το σχέδιο θα δουλέψει μόνο για τις τράπεζες που παραμένουν φερέγγυες», συμπληρώνει ο Ρουμπίνι, ενώ τονίζει ότι αργά ή γρήγορα ο κ. Γκάιτνερ θα πρέπει να ζητήσει επιπλέον κεφάλαια από το αμερικανικό Κογκρέσο για να αντιμετωπίσει την κρίση του τραπεζικού συστήματος. Η άνοδος αυτή της Wall Street έχει αφήσει ασυγκίνητο τον Ρουμπίνι, δηλώνοντας ότι πρόκειται για μία ακόμη παροδικά ανοδική αντίδραση των αγορών, που δεν θα κρατήσει για πολύ ακόμη.

Ομως, αυτό που συμβαίνει πραγματικά στη Wall είναι το όφελος από την υπό όρους απαγόρευση του short selling στις τραπεζικές μετοχές. Το διαβόητο short selling είναι η συνήθης πρακτική των κερδοσκόπων, που έχουν θησαυρίσει ξεπουλώντας επί δύο χρόνια κυρίως τις τραπεζικές μετοχές για να τις αγοράσουν ξανά εκ του ασφαλούς σε χαμηλότερες τιμές.

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100020_05/05/2009_313343

Germany warns of the cost of Fiat's grand plan Οι συγχωνεύσεις που γίνονται, τόσο στην αυτοκινητοβιομηχανία, όσο και σε άλλους κλάδους, οδηγούν μεταξύ άλλων στην απώλεια αμέρητων θέσεων εργασίας, και σε χειρότερες συνθήκες για οσους κρατούν τη θέση τους. Η ανεργία θα συνεχίσει να αυξάνεται για πολύ ακόμα, παρά τα καθησυχαστικά λόγια των κυβερνώντων, που βέβαια σε καμία περίπτωση δε θέλουν να πουν ότι για πολύ καιρό ακόμα θα υπάρχει τεράστια ανεργια στο λαό, φοβούμενοι τις κινητοποιήσεις που αυτή η δήλωση θα πυροδοτήσει.
Η ήδη καλπάζουσα ανεργία, σε συνδυασμό με τις μειώσεις μισθών-συντάξεων, την αύξηση (με κοινωνικά άδικο) τρόπο της φορολογίας, κτλ, θα οδηγήσει σε μείωση της δυνατότητας των εργαζόμεμενων να αγοράζουν τα προιόντα που παράγουν->οι βιομηχανίες θα βλέπουν τα προιόντα τους αδιάθετα να "αραχνιάζουν" στις αποθήκες->θα απολύουν και άλλους εργαζόμενους για να κοψουν ότι μπορούν από τα έξοδά τους, κτλ, κτλ, κτλ (φαύλος κύκλος)
In creating the world's second-largest car company, Fiat would close plants and axe workers, warns German economy minister
http://www.guardian.co.uk/business/2009/may/04/fiat-plan-guttenberg-warning


«Ψαλίδι» στους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα συστήνει στην κυβέρνηση με την εαρινή της έκθεση η Κομισιόν. Οπως υποστηρίζει, τα ελληνικά προϊόντα δεν είναι ανταγωνιστικά στη διεθνή αγορά, πράγμα που αποδίδει στο υψηλό κόστος ανά μονάδα εργασίας, που είναι υψηλότερο από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Για τον λόγο αυτό ζητεί να περιοριστεί το εργατικό κόστος με τη συγκράτηση των αυξήσεων. Η μείωση των μισθών θα δώσει περισσότερα κέρδη για τους εργοδότες, η κρίση θα διαιωνίζεται, καθώς οι εργαζόμενοι (όσοι έχουν δουλειά) δε θα μπορούν να αγοράζουν αυτά που παράγουν, κτλ, κτλ, κτλ (να μην τα ξαναλέμε).
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8477&pubid=3436818


Επιπλέον κεφάλαια «επιβίωσης» θα χρειαστούν οι αμερικανικές τράπεζες Αντίθετα, οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα όχι μόνο δε χρειάζονται επιπλέον κεφάλαια (αύξηση μισθών), σύμφωνα πάντα με την άρχουσα τάξη, αλλά...πρέπει να χρηματοδοτήσουν (για μια ακόμα φορά τις τράπεζες), με μείωση του μισθού τους και ανεργία....
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_05/05/2009_277825


ΟΣΕ: σχέδιο-πιλότος για ομαδικές απολύσεις σε ΔΕΚΟ

ΝΕΑ ΜΕΘΟΔΟ«συγκεκαλυμμένων ομαδικών απολύσεων» στις ΔΕΚΟ, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνουν οι εργατολόγοι, ανακάλυψε η κυβέρνηση και σχεδιάζει να την εφαρμόσει πιλοτικά στον ΟΣΕ μέσα στο ερχόμενο διάστημα! Μετά το «καρότο» των γενναίων μπόνους στους εργαζομένους του ΟΤΕ και της Ολυμπιακής, που μετείχαν σε αντίστοιχα προγράμματα εθελουσίας εξόδου, συνολικού ύψους 2,3 δισ. ευρώ, έρχεται το «μαστίγιο» για τους εργαζομένους του ΟΣΕ, όπως οι ίδιοι λένε. Ο υπουργός Μεταφορών Ευρ. Στυλιανίδης ανακοίνωσε χθες στους εκπροσώπους της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών (ΠΟΣ) ότι περίπου 3.000 εργαζόμενοι του ΟΣΕ (από το σύνολο των 7.000), ηλικίας άνω των 50 χρόνων, εντός του 2009 πρόκειται να τεθούν υποχρεωτικά σε καθεστώς «ιδιόρρυθμης» διαθεσιμότητας.

«Συγκεκαλυμμένη ομαδική απόλυση»

«Εφόσον αυτό είναι το πραγματικό σχέδιο του υπουργείου Μεταφορών για τους εργαζομένους του ΟΣΕ, θα έχουμε μια πρωτοφανή συγκεκαλυμμένη ομαδική απόλυση εργαζομένων», λέει στα «ΝΕΑ» ο εργατολόγος κ. Αλέξης Μητρόπουλος και προσθέτει: «Στην περίπτωση αυτή θα έχουμε βάναυση παραβίαση του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου για τις απολύσεις (Νόμος 1387/83), ενώ η δραστική περικοπή μισθών θα συνοδεύεται και από περικοπή συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων, κάτι που προσκρούει ευθέως στο Σύνταγμα».

Ο εργατολόγος κ. Δ. Περπατάρης κάνει λόγο για «μονομερή βλαπτική μεταβολή των συνθηκών εργασίας των εργαζομένων του ΟΣΕ, πράγμα που ισοδυναμεί με απόλυση». Εφόσον η κυβέρνηση επιμείνει στο σχέδιο αυτό, λέει ο κ. Περπατάρης, θα είναι η πρώτη φορά που θα έχουμε τέτοιας έκτασης απολύσεις σε ΔΕΚΟ. Το όλο εγχείρημα, τονίζει, «είναι νομικά αίολο», ενώ είναι βέβαιο πως θα υπάρξουν ομαδικές προσφυγές στα δικαστήρια.

Αντιδράσεις από εργαζομένους

Το σχέδιο Στυλιανίδη έχει ήδη εξοργίσει τους εργαζομένους του ΟΣΕ, που απειλούν με κινητοποιήσεις και κάνουν λόγο για τρικ επαναχρησιμοποίησης ημετέρων με το σύνολο των κανονικών τους αποδοχών.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515085&ct=3


Ο Ομπάμα βλέπει μικρότερο ρόλο της Γουόλ στην οικονομία Αυτό σαφώς και ισχύει. Πλέον, η μέθοδος της διαρκούς μείωσης των μισθών, και την κάλυψη του προβλήματος μέσω χορήγησης δανείων (ώστε να μη μένουν αδιάθετα τα προιόντα που παράγουν οι εργαζόμενοι), "έσκασε", και άρα η άρχουσα τάξη, τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια, δε μπορεί να βασιστεί σε αυτό το μοντέλο για να εκμετάλλεύεται την εργατική τάξη
Για ένα αυστηρότερο ρυθμιστικό πλαίσιο για την εποπτεία του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού κλάδου κάνει λόγο ο Μπαράκ Ομπάμα, τονίζοντας ότι στο μέλλον, η Γουόλ Στριτ θα διαδραματίζει μικρότερο ρόλο στην οικονομία.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_2_05/05/2009_313313


http://2.bp.blogspot.com/_6FF1x62903o/SgAkrXUSRHI/AAAAAAAABOk/BS63sOf5Se4/s400/Job+misery+index.gif
http://img352.imageshack.us/img352/1289/3504230942f474859a9b.jpg
Ο δείκτης εργασιακής μιζέριας του BusinessWeek
Tο περιοδικό BusinessWeek (γνωστό νεοφιλελεύθερο έντυπο) δημιούργησε τον δείκτη εργασιακής μιζέριας (Jobs misery Index). Ο δείκτης αυτός είναι το άθροισμα των συντηρητικών μετρήσεων για 13 εκατομμύρια άνεργους συν τα 3 εκατομμύρια κενές θέσεις εργασίας που δεν μπορούν να καλυφθούν. Ο δείκτης ανεργίας πλήττει τους ανέργους ενώ οι ακάλυπτες θέσεις εργασίας πλήττουν τις επιχειρήσεις. Η αντίφαση του να υπάρχουν πολλές ακάλυπτες θέσεις εργασίας και ταυτόχρονα πολλοί να ψάχνουν για εργασία και να μην βρίσκουν χρειάζεται συζήτηση.

1) Κατ' αρχήν η οικονομική κρίση συρρίκνωσε τομείς της οικονομίας όπως οι κατασκευές, τα χρηματοοικονομικά, οι τράπεζες, τις λιανικές πωλήσεις από όπου πολλοί βρέθηκαν χωρίς δουλειά. Ταυτόχρονα αυξήθηκε η ζήτηση ατόμων σε τομείς όπως η εκπαίδευση, το δημόσιο, η υγεία, τα λογιστικά όπως φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα. Έτσι δημιουργείται ένα χάσμα που μένει ακάλυπτο λόγω του ότι η οικονομία άλλαξε γρηγορότερα από ότι μπορεί να προσαρμοστεί η αγορά εργασίας. Τα επόμενα χρόνια, η άρχουσα τάξη, θα πρέπει να βρει νέα πεδία κερδοφορίας, και άρα θα προσπαθήσει, μεταξύ άλλων, να μεταβάλλει ανάλογα και την εκπαίδευση που θα λαμβάνουν οι νέοι, ωθώντας τους σε πεδία που η ίδια θεωρεί ως τα πιο αναγκαία/συμφέροντα για την ίδια

2) Ταυτόχρονα η πτώση των τιμών στα ακίνητα δεν επιτρέπει στα αμερικανάκια να πουλήσουν το σπίτι τους και να μετακομίσουν στην άλλη άκρη των ΗΠΑ για να βρουν εργασία όπως έκαναν έως σήμερα. Η περίφημη εργασιακή κινητικότητα που τους χαρακτήριζε μειώθηκε σημαντικά.

3) Πολλοί είναι αναγκασμένοι να απασχοληθούν σε εργασίες χωρίς τυπικά προσόντα ξεχνώντας τις επιστημονικές τους περγαμηνές. Όμως είναι πολύ δύσκολο για κάποιον που κέρδιζε 200,000 δολάρια το χρόνο να συμβιβαστεί σε εργασίες των $10 την ώρα που δεν πληρώνουν ούτε τη δόση του στεγαστικού δανείου. Έτσι πολλές θέσεις εργασίας απαιτούν ολοκληρωτική αλλαγή του τρόπου ζωής που λίγοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν.


4) Πολλοί εργοδότες δεν εκπαιδεύουν το προσωπικό αλλά ψάχνουν να βρουν ήδη έτοιμα στελέχη ή άλλους εργαζόμενους. Αν οι εργοδότες ξόδευαν περισσότερα στην εκπαίδευση τότε πολλές από τις ακάλυπτες θέσεις εργασίας θα καλύπτονταν.

Σημείωση 1: Τα 13 εκατομμύρια άνεργοι στις ΗΠΑ είναι ένα νούμερο που έχει καθοριστεί ιδεολογικά αφού δεν περιλαμβάνει τους φυλακισμένους που φτάνουν σχεδόν τα 3 εκατομμύρια, ούτε πολλούς από τα γκέτο που θεωρούνται υπάνθρωποι, ούτε πολλούς με ημιαπασχόληση η οποία δεν φτάνει για να καλύψει την βασική ιατρικοφαρμακευτική φροντίδα της οικογένειάς τους καθώς και πολλούς άλλους.

Σημείωση 2: Το φαινόμενο των ακάλυπτων θέσεων εργασίας που συνυπάρχουν με υψηλά ποσοστά ανεργίας αποτελεί και ελληνικό φαινόμενο. Το παραπάνω όμως φαινόμενο δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα με την ανεπαρκή λειτουργία της αγοράς εργασίας αλλά και στις ΗΠΑ όπως είδαμε με την άψογη σε λειτουργία αγορά εργασίας. Αυτή η αναποτελεσματικότητα οφείλεται στην αδυναμία της ίδιας της αγοράς. Το Business Week για παράδειγμα προτείνει κρατικές παρεμβάσεις δίνοντας ως παράδειγμα τη Γερμανία.

Σημείωση 3: Στην Ελλάδα υπάρχει ζήτηση για εργασία στο δημόσιο όπου συχνά μένουν ακάλυπτες θέσεις εργασίας στον τομέα υγείας και τα άτομα που βρίσκονται για να πάνε ως ιατροί και νοσοκόμοι σε απομακρυσμένες περιοχές είναι λίγα. Παράλληλα στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει ζήτηση σε πολλούς τομείς τεχνικών επαγγελμάτων (υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι κτλ) με παράλληλη ανεργία στους επιστήμονες ή άλλα επαγγέλματα που απαιτούν πολλά έτη εκπαίδευσης. Επίσης ζητούνται εξειδικευμένα στελέχη πωλήσεων χωρίς ποτέ να βρίσκονται ή δάσκαλοι που μόλις αποφοιτούν διορίζονται σε σχολεία που έχουν συνεχείς ελλείψεις.

http://greekrider.blogspot.com/2009/05/businessweek.html


http://newsimg.bbc.co.uk/media/images/45721000/jpg/_45721215_demonstratorsintokyo.jpg

Communism on rise in recession-hit Japan
The protesters gathered in a park in the shadow of corporate headquarter skyscrapers, a short walk from Ginza, Tokyo's most upscale shopping district.

Hundreds strong, they included workers already laid off as the global downturn battered Japan's economy, and those who feared they might be next.

The demonstrators set off on a march towards Japan's Diet building - or parliament - carrying red flags.

"I support the Communist Party because it's the one that thinks about workers first," said one man.

"We're demonstrating to get better rights for the temporary workers," said another.

"The Communist Party is the only party that gets really serious about problems like this."

Fists in the air

Lined up on a set of steps near the Diet, wearing suits, red sashes and beaming smiles were officials from the Japanese Communist Party.

They joined the protesters chanting and raising their fists in the air.

The Communist Party has always had a surprisingly large role in Japan, the world's second biggest economy.

But while it had been fading towards irrelevance, now as the recession bites it is on the rise again.

The party already has more than 400,000 members and people are joining at the rate of 1,000 a month.

In comparison, the membership of the Liberal Democratic Party, the largest member of the governing coalition, is twice the size. But its numbers are declining.

"Many people are beginning to think: 'Is Japanese capitalism OK as it is?'" said Akira Kasai, a Communist member of the Diet's House of Representatives.

"Living standards are going down. The gap between rich and poor is growing."

Lost generation

Communist ideology has been spread in Japan in unusual ways.

There was a book, Kanikosen - The Crab Factory Ship, which raced back up the bestsellers' lists.

A classic tale of proletarian fishermen uniting to rise up against their bosses, it had been almost forgotten since it was written in 1929.

Publishers have also produced a manga, or comic, version of Das Kapital, Karl Marx's treatise on how capitalism would collapse under the weight of its own contradictions.

One new Communist Party member we met in a restaurant found out about Marxism on the internet.

"I got interested in Karl Marx a few years ago," she said.

"In capitalism now we are controlled by the capitalists, or capital. But I think in communism society we can think about whole of the society and decide our economic activities in democratic way."

The woman, 34, did not want to be identified for fear her employers, whom she claimed disapproved of the Communists, would find out.

But she had told her family.

"My parents were very surprised that I joined the party," she said. "They are not supporters of the Communist Party. They don't understand correctly, I think."

The woman said she was a member of a "lost generation" - people who came into the employment market during Japan's long stagnation in the 1990s and could not find proper jobs.

As the economy picked up at the start of this century, employers picked graduates untainted by years of drifting.

Job insecurity

Now Japan's economy, which relies for growth on sales abroad of cars, electronics and machinery, is struggling again.

Exports have fallen by nearly half compared to a year ago, and industrial production has dived.

The traditional Japanese dream of a job for life has been further undermined by reforms of the labour market in 2004 that allowed manufacturers to take on temporary workers.
The first stage is to solve problems of labour and living standards according to people's demand
Akira Kasai
Communist politician


About a third of the workforce is now on short-term contracts and their jobs are the most threatened.

Communist members of parliament make much of their efforts to get workers a better deal by holding talks with company managers.

Unions are helping some to take their employers to court claiming wrongful dismissal.

Not even the Communists themselves expect to win power soon.

But they won nearly five million votes in the last election for the more powerful lower house of the Diet, and that was before the downturn.

They are hoping to do better when the Japanese next go to the polls later this year.

"Of course the final goal is a socialist, communist society in Japan, overcoming capitalism," said Akira Kasai.

"But before that we are taking a step-by-step approach. The first stage is to solve problems of labour and living standards according to people's demand."

http://news.bbc.co.uk/2/hi/asia-pacific/8027397.stm

Την ίδια ώρα, όλο και συχνότερα συναντούμε στα κυρίαρχα ΜΜΕ την προτροπή "να απαγορευτούν οι διαδηλώσεις" - τελευταίο κρούσμα στην Κορέα, όπου υπάρχει πλέον ένα αξιόλογο λαικό κίνημα εργατών-αγροτών, με συχνές διαδηλώσεις. Το φαινόμενο αναμένεται να ενταθεί, καθώς είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι εκμεταλλευόμενοι δε θα "κάτσουν με σταυρωμένα χέρια" απέναντι στην επίθεση που δέχονται:

Criminalizing protest violence
http://joongangdaily.joins.com/article/view.asp?aid=2904355

[ciaoant1]

Δεν φτάνουν τα λεφτά (ποια λεφτά;)
Η FED έχει επιδοθεί σε μια ανελέητη προσπάθεια να αποτρέψει τον αποπληθωρισμό, χρηματοδοτώντας από κοινού με το Υπ. Οικονομικών, την τρύπα των ιδιωτικών συμφερόντων που υποστηρίζει με περί τα $14 τρις δολάρια (http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=armOzfkwtCA4&refer=home). Την ίδια στιγμή προσπαθεί με τα δόντια να κρατήσει τα ομόλογα σε σχεδόν μηδενικά επιτόκια και να αναλάβει το δημόσιο χρέος (debt monetization) με ταυτόχρονη απαξίωση του νομίσματος (debasement).

Σαν ομόκεντροι κύκλοι, μια τεράστια ληστεία των φορολογουμένων παγκόσμια, λαμβάνει σάρκα και οστά και, όπως συνέβη παλαιότερα με τις κασταστροφικές πολιτικές που "σκότωσαν" τα δημόσια οικονομικά έτσι και τώρα, οι πολίτες αποχαυνωμένοι, δεν παίρνουν χαμπάρι, τι τους κάνουν και που αυτό θα οδηγήσει. Απλά και αόριστα, ακούνε για μια "κρίση". Ελπίζουν δε, πως ό,τι καλύτερο είναι να γίνει, γίνεται, σε αυτήν τη "δύσκολη συγκυρία", κλπ.

Ας επιμείνουμε λοιπόν καταρχήν, στο ότι η "κρίση" έχει όνομα, έχει υπαίτιους και φταίχτες, που θα πρέπει επιτέλους να αναδειχτούν και να τιμωρηθούν, χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες. Επειδή όμως ακόμα, αυτές οι πολιτικές σκοπιμότητες κυριαρχούν ως απόρροια των όσων έχουν προηγηθεί τις προηγούμενες δεκαετίες και τα οποία δεν γίνεται να σβηστούν, με 18 μήνες "κρίσης", μονοκοντυλιά από τις τσέπες και τα μυαλά των φαύλων, θα είμαστε για (λίγο ή πολύ) καιρό περαιτέρω, παρατηρητες και μάρτυρες της ατέλειωτης ευήθειας που "ορίζει", με λασκαρισμένες αντιστάσεις και συνοχή, είναι η αλήθεια, ακόμα, τα πράγματα.

Ο Ambrose Evans-Pritchard (http://en.wikipedia.org/wiki/Ambrose_Evans-Pritchard) προϊστάμενος της Bussiness έκδοσης του Βρετανικού Telegraph, υπήρξε ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα πρόσωπα τις περασμένες 2 και πλέον δεκαετίες, αναφορικά με την άσκηση του δημοσιογραφικού του λειτουργήματος. Ανταποκριτής από την δεκαετία του '80 στην Washington και μετέπειτα στις Βρυξέλες στα τέλη του '90, αρχές 2000, έχει "κατηγορηθεί" ότι "ενισχύθηκε" για να υποστηρίξει τα συντηρητικά, βλ. ρεπουμπλικάνικα εν Αμερική συμφέροντα, στην "δύσκολη" εποχή της προεδρίας Κλίντον. Ως χρηματοδότες του, εμφανίστηκαν αφενός ο Richard Mellon Scaife (http://www.cnn.com/ALLPOLITICS/1998/04/27/scaife.profile/), Αμερικανός δισεκατομυριούχος και εκδότης, ρεπουμπλικάνος, σφοδρός πολέμιος του Clinton τότε, μέγας "χορηγός" παλαιότερα του Νίξον, μέρος των χρημάτων του οποίου, όπως τότε αποδείχτηκε, να πηγαίνει σε fund που χρηματοδότησε ευθέως το Watergate. Φυσικά απηλλάγη. Αφετέρου, το έτερο πορτοφόλι του Ambrose, είναι , λένε, το γαλλόφωνο Le Cercle (http://www.isgp.eu/organisations/Le_Cercle_membership_list.htm), το οποίο είναι ένα κλειστό λόμπι, αποτελούμενο από ανώτατα στελέχη και ειδικούς στην κατασκοπία μεταξύ αλλων, από 25 χωρες, με μέλη τους κκ. Rothschild, Kissinger, Rockefeller (ουπς). Παρεμπιπτόντως, ο κ. Evans-Pritchard, είναι ο ίδιος Γαλλοτραφής, με σπουδές εις την Σορβόννη. Έτσι απλά, όλα φαντάζουν να έχουν μια σειρά και μια λογική.

Ο Ambrose Evans-Pritchard, το τελευταίο διάστημα, έχει κλείσει ...η φωνή του, με άρθρα του στον Telegraph να προσπαθεί να "αφυπνίσει" τους πολιτικούς και τους αναγνώστες "του", σκιαγραφόντας με ιδιαίτερα μελλάνά χρώματα το μέλλον. Με τέτοια προϋπηρεσία, ελάχιστοι μπορούν να υποστηρίξουν ότι ειναι κανάς "τρομοκράτης", "κομμουνιστής", "ακροδεξιός", "εμπαθής" ή "τρελός" κλπ, όπως βαφτίζονται εύκολα οι αντιφρονούντες. Αντιθέτως, μάλλον πρόκειται για το κλάμα του βρέφους που του παίρνουν το μπουκάλι. Είναι η οδύνη του απογαλακτισμού, ή αλλιώς είναι (ήταν) γλυκό το μέλι. Σχετικά είναι τα άρθρα για την Γερμανία και κατ' επέκταση την Ευρώπη,

"Τα λεφτά τελειώνουν" (http://www.telegraph.co.uk/finance/comment/ambroseevans_pritchard/5220118/The-capital-well-is-running-dry-and-some-economies-will-wither.html), φώναζε εσχάτως ο Ambrosse. Είναι αμφίβολο", λέει, "ότι τα $6 τρις που χρειάζονται άμεσα, να βρεθούν από την στεγνή αγορά ομολόγων, θα βρεθούν τελικά" (Για την ακρίβεια, την αγορά που οι εκτυπωτές του χρήματος δανείζουν σε αυτούς που τους έδωσαν την εξουσία να εκτυπώνουν).

Μιλά ήδη για "αυταπάτες" στις δημοπρασίες ομολόγων. Θα μπορούσε να είναι και σκέτες απάτες.

"Το μεγαλύτερο κύμα χρεοκοπιών και πτωχεύσεων από το 1934, έρχεται", λέει ο Evans, ο οποίος κατά πάγια πρακτική των πονηρών εγκεφάλων της διαπεπλεγμένης εξουσίας, βάζει τα λόγια αυτά στο στόμα κάποιου άλλου, εν προκειμένω του Hayman Advisers Fund. "Εξετάζουμε το μέγεθος της μόχλευσης ατους τραπεζικούς ισολογισμούς επί ένα 6μηνο. Τα αποτελέσματα είναι συγκλονιστικά", προσθέτει ο Hayman, που διαχειρίζεται αυτό το fund.

Εμείς, αναρωτιέμαι, γιατί τα ξέρουμε και τα λέμε αυτά τόσον καιρό; Η τύχη του πρωτάρη...

Μεταξύ άλλων "αποκαλύπτεται", ότι οι Κίνα, Ρωσσία, Ασία (οι αναπτυσσόμενες της αγορές) χρηματοδοτούσαν το Αμερικάνικο χρέος τόσα χρόνια μέσω της αγοράς Αμερικάνικων ομολόγων.

"Η βρύση έχει κλείσει", λέει, μην πω κλαίει. "Το δημόσιο χρέος της Μεγ. Βρετανίας έφτασε το 200% του ΑΕΠ, σύφωνα με το National Institute for Economic and Social Research (NIESR)", συνεχίζει. "Καμία σχέση όμως τώρα με το 1940".

Παρεμπιπτόντως σημειώνω ότι , η Μεγ. Βρετανία και η οικονομία της, κατα την γνώμη, ας πω "πολλών", εντός των επόμενων 18 μηνών δεν θα είναι ποτέ ξανά ίδιες...

Ιαπωνία, Γαλλία, στα όρια της συντριβής, επίσης, λέει ο Ambrose. Προς το παρόν βασιζόμαστε στη FED, την Τράπεζα της Αγγλίας και τις λοιπές Κεντρικές Τράπεζες, να τυπώσουν χρήματα για να λειτουργήσουν τα σχολεία, να φιαχτούν δρόμοι, να χρηματοδοτηθεί η διοίκηση.

"Είναι αναγκαίο, επομένως, να αποτραπεί ο αποπληθωρισμός. Αλλά ο δρόμος είναι ολισθηρός, λένε τα γεράκια της FED (για μένα γεράκια ως προς το "αρπακτικα", μου ταιριάζει). Αναρωτιέται κανείς εάν ο κ. Bernanke μετανιώνει λέγοντας έτσι ελαφρά τη καρδία ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να δημιουργήσει απεριόριστα δολάρια "με ουσιαστικά μηδεν κόστος".

Και προσέξτε:

"Η ουσία του προβλήματος δεν είναι τα sub-prime, ή Alt-A ενυπόθηκα δάνεια, αλλά το ότι οι Κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο επέτρεψαν στα τραπεζικά συστήματα τους, να αναπτυχθούν ανεξέλεγκτα.

"Θα μπορούσε ένα σύμπλεγμα από χρεοκοπίες να συμβεί τα επόμενα τρία χρόνια, ίσως πιο γρήγορα", γράφει.

Πηγές του ΔΝΤ λένε, στον Ambrose, ότι "οι πόροι εξαντλούνται".

"Ποιος ξέρει τι επαναστάσεις θα προκληθούν από αυτή την κρίση, αν ποτέ φθάσει σε "αθετήσεις."

Η αίσθηση μου είναι ότι θα αποκαλυφθεί η βαθιά κόπωση της Ευρώπης.

Θα ήθελα να στοιχηματίσετε σε συγκυριαρχία ΗΠΑ-Κίνας για το επόμενο τέταρτο του αιώνα, ή απλά G2 για συντομία."

Όταν τέτοιοι "δημοσιογράφοι", κάνουν τέτοιες "εκτιμήσεις" 2 τινά συμβαίνουν.

Πρώτον. Οι προβλέψεις μας για το μέλλον επιβεβαιώνονται, μάλλον δεν είναι τόσο έωλες, τελικά.

Δεύτερον. Αυτοί που τροφοδοτούν αυτούς τους αρθρογράφους με αυτές τις πληροφορίες, ουσιαστικά εκφράζουν και τις μύχιες προσδοκίες τους. Κοινώς: Παπαγαλίζουν τις πηγές τους.

"Πετάξτε την Ευρώπη στα σκουπίδια, δώστε απόλυτες εξουσίες στη FED. Συγκυβερνήσατε τον κόσμο, με το κινέζικο πορτοφόλι (το μόνο 'πλεονασματικό' παγκόσμιο πορτοφόλι αυτήν τη στιγμή). Και σύντομα, όταν έρθει η ώρα, θα έρθει και η σειρά τους για μια "τελική αναμέτρηση".

Εξ όσων γνωρίζω, αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από Αμερικανόφερτες "εκτιμήσεις" και ευσεβείς πόθους. Πρόκειται για μια παγκόσια 9/11 για να βγει στον αφρό, μια για πάντα το αμερικάνικο όνειρο.

Αυτοί που τις πλασάρουν είναι οι ίδιοι άρρωστοι εγκέφαλοι που έφτασαν τον κόσμο έως εδώ. Οπότε λογικά, ένα πράγμα τους διαφεύγει μετά βεβαιότητας.

Οι συνέπεις μια οδυνηρής κατάρρευσης των ΗΠΑ. Ίσως... όπως θα έλεγε και ο Evans.

Παίζοντας με την φωτιά, άλλωστε, είναι γνωστό ότι μπορεί και να καείς.

Το θέμα είναι, πόσα εκατομύρια θα πάρεις στο λαιμό σου, σε αυτό το παιχνιδι της φλεγόμενης σφαίρας. Ειδικά όταν αυτή είναι η υδρόγειος και τα εκατομύρια δεν θα είναι Αμερικάνικης υπηκοότητας, μόνο.

O Evans κάνει καλά την δουλειά της τρομολαγνείας και του σερβιρίσματος. Προ της συνάντησης της G20 έγραφε (http://www.telegraph.co.uk/finance/comment/ambroseevans_pritchard/5067491/Only-a-united-front-at-the-London-G20-can-save-the-world-from-ruin.html) ότι "μόνο μια αραγής G20 μπορεί να γλιτώσει τον κόσμο από την καταστροφή". Μετά επιβράβευε (http://www.telegraph.co.uk/finance/comment/ambroseevans_pritchard/5096524/The-G20-moves-the-world-a-step-closer-to-a-global-currency.html) για το γεγονός ότι οι G20 οδηγούσαν τον κόσμο ένα βήμα πιο κοντά σε ένα παγκόσμιο νόμισμα. Υπό την Bank of International Settlements μια αμαρτωλή ιστορία. Έτσι δουλεύουν οι λαγοί.

Σε αυτό το κολασμένο τοπίο, όπου η μια από τις 3 αυτοκινητοβιομηχανίες - κολοσσούς πτωχεύει, όπου η Κεντρική Τράπεζα μαγειρεύει τα αποτελεέσματα των Stress Tests και τα ανακοινώνει κατά βούληση και κατά ποσότητα που ΑΥΤΗ κρίνει, παραβιάζοντας την συνταγματική υποχρέωση της ακώλυτης πρόσβασης στην πληροφορία, χειραγωγώντας έμμεσα τις αγορές και προβαίνοντας σε κατα συρροήν εξαπάτηση των πανταχού επενδυτών με την απόκρυψη και παρασιώπηση ευαίσθητων και κρίσιμων πληροφοριών, αρνούμενη να δώσει λογαριασμό που και πως διακινούνται τα κεφάλαια της, όταν για έναν απλό άνθρωπο, στην Ευρώπη πχ, η μη δικαιολόγηση της προέλευσης των χρημάτων σε μια "ύποπτη" συναλλαγή στοιχειοθετεί "ξέπλυμα βρώμικου χρήματος", ενθαρρύνοντας τους πλαστούς ισολογισμούς και τα παραπειστικά (http://www.huffingtonpost.com/2009/04/20/banks-quarterly-earnings_n_189077.html) στοιχεία, την ώρα που οι οικονομικοί δείκτες αναπηδούν, ΔΕΝ ανακάμπτουν και λοιπά και λοιπά, σε αυτό το τοπίο λοιπόν, εμείς οι πολίτες αυτού του κόσμου, επιλέγουμε να βλέπουμε ό,τι μας αρέσει και όχι ό,τι πραγματικά συμβαίνει.

Αν και εκτός θέματος (; ) παραθέτω το ακόλουθο video, βραβείο καλύτερης ταινίας μικρούς μήκους στο 56ο Φεστιβάλ του Βερολίνου, το 2006. Μπορεί και κάπου να βρείτε κάποια σχέση με τα περιγραφόμενα.

http://www.youtube.com/watch?v=993rZrfLBjg

υγ. Στον τελευταίο Economist (http://www.economist.com/displayStory.cfm?story_id=13527685), το εξώφυλλο τιτλοφορείται "Αναλαμπή ελπίδας;" Και στα εσώτερα, υπάρχουν 2 άρθρα που για τους γνωρίζοντες σημαίνουν πολλά. Και τα 2 αναφέρονται στον Gordon Brown με αιχμηρή φρασεολογία που ξεπερνά κατά πολύ την "τυπικότητα" και την "διπλωματική δημοσιογραφία" του εντύπου. Κατηγορείται ευθέως ο Brown και η κυβέρνηση του για εξαπάτηση και παραποίηση στοιχείων. Το ένα από αυτα καταλήγει: (http://www.economist.com/opinion/displaystory.cfm?story_id=13527695) "Η υπομονή των πολιτών εξαντλείται. Το ίδιο και αυτού του εντύπου". Sentiment, σωστά μαντέψατε.

http://www.epicurus2day.gr/index.php/economicsystem/155-2009-04-26-02-29-38

Η χρεοκοπία του αμερικανικού μοντέλου, η δημιουργική λογιστική των τραπεζών & το ηθικό δίλημμα της Ευρώπης
Βέβαια, έχουν να αντιμετωπίσουν μία σειρά προβλημάτων, τα οποία δεν είναι καθόλου εύκολα στην επίλυση τους. Μερικά από τα πλέον ανησυχητικά, τόσο για τις Η.Π.Α., όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο, είναι τα παρακάτω:

α) Το έλλειμμα, το οποίο υπολογίζεται για το 2009 στα 1,8 τρις $ (το 40% των δημοσίων δαπανών δεν καλύπτονται από κανενός είδους έσοδα)

β) Το εξωτερικό χρέος, το οποίο υπερβαίνει ίσως τα 15 τρις $ σήμερα (12,25 τρις $ το 2007), απορροφώντας περί το 50% των παγκοσμίων αποταμιεύσεων, με τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα να δανείζονται πλέον 1 δις $ ανά εργάσιμη ημέρα από το εξωτερικό (πριν 3 χρόνια ήταν κάτω από 700 εκ. $ ημερησίως)

γ) Το δημόσιο χρέος που πλέον θα περάσει το 70% τους ΑΕΠ τους, πόσο μάλλον όταν συρρικνωθεί ακόμη περισσότερο το ΑΕΠ (το 70% του αμερικανικού ΑΕΠ προέρχεται από την κατανάλωση!)

δ) Η ανεργία, η οποία ναι μεν ευρίσκεται κάτω του κρίσιμου ορίου (κοινωνικές εξεγέρσεις) του 10%, αυξάνεται όμως με εξαιρετικά μεγάλη ταχύτητα (Αύγουστος 2008: 640.000 άνεργοι, Οκτώβριος 2008: 639.000, Νοέμβριος 2008: 255.000, Δεκέμβριος 2008: 632.000). Το έτος που διανύουμε (2009) υπολογίζεται ότι θα προστίθενται κάθε μήνα 700.000 περίπου νέοι άνεργοι (τη δεκαετία του 1930 η ανεργία είχε φτάσει στο 25% του εργαζομένου πληθυσμού),

ε) Η χρεοκοπία του «τρίπτυχου» αμερικανικού οικονομικού μοντέλου (πολύ marketing, καθόλου ουσία και πολιτική υπερβολικών πιστώσεων/χρεών), με βάση το οποίο λειτουργούσε μέχρι σήμερα ο «παραγωγικός» μηχανισμός τους (η εξαγορά του 20% της χρεοκοπημένης Chrysler από τη Fiat, με την ενίσχυση ύψους 3 δις $ από το αμερικανικό δημόσιο, η οποία έτσι «διαδέχεται» τρόπον τινά τη Mercedes, ενώ συνεχίζει να θέλει και την Opel από την GM αποδεικνύει την τεράστια αδυναμία του παραγωγικού μηχανισμού των Η.Π.Α.) και

στ) Ο χρηματοπιστωτικός κλάδος ο οποίος, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, στηρίζει τη δήθεν ανάκαμψη του στα «τεχνάσματα» των Ισολογισμών.

Για παράδειγμα, όσον αφορά το τελευταίο πρόβλημα και χωρίς να επεκταθούμε ιδιαίτερα, στις δύο μεγάλες επενδυτικές τράπεζες της χώρας, στις Goldman Sachs και Morgan Stanley, ο Δεκέμβριος εξαφανίστηκε από τα λογιστικά τους βιβλία, μαζί με τις ζημίες πολλών δις $ που τον συνόδευαν. Η (νόμιμη) αιτιολογία ήταν η αλλαγή του αντικειμένου εργασιών τους, από επενδυτικές σε κανονικές τράπεζες, οπότε το προηγούμενο λογιστικό έτος τους τελείωσε το Νοέμβρη του 2008, ενώ το καινούργιο άρχισε τον Ιανουάριο του 2009! (πηγή: MM)

Η Citigroup (και όχι μόνο), αποφάσισε να αλλάξει τη μέθοδο αποτίμησης ενός μεγάλου μέρους των χρεών (οφειλών) της, «εκπλήσσοντας» όπως γνωρίζουμε την αγορά με λειτουργικά κέρδη. Από τη μία πλευρά, λόγω της μεγάλης αύξησης των ασφαλίστρων κινδύνου (CDS), «καταχωρήθηκαν» 2,7 δις $ στον Ισολογισμό της, ενώ από την άλλη «ενεγράφησαν» Cash-Spreads ύψους 2,5 δις $ - συνολικά δηλαδή τα τεχνάσματα απέφεραν λογιστικά έσοδα ύψους 5,2 δις $.

Για να γίνει κατανοητή η (νόμιμη) «απάτη», η εικονική πραγματικότητα δηλαδή πίσω από τις «κερδοφόρες» αυτές εγγραφές στους Ισολογισμούς των τραπεζών, αρκεί να αναφέρουμε ότι, όσο πιο κοντά στη χρεοκοπία ευρίσκεται μία τράπεζα, τόσο πιο μεγάλα (θεωρητικά) κέρδη στον Ισολογισμό της μπορεί να εγγράψει. Η αιτία είναι το ότι αξιολογεί τις οφειλές της, τα χρέη της δηλαδή προς τρίτους, χαμηλότερα από τα πραγματικά, αφού στην περίπτωση χρεοκοπίας της οι δανειστές της δεν θα λάβουν πίσω το σύνολο των απαιτήσεων τους, αλλά μόνο ένα μέρος! Με τη μέθοδο αυτή μειώνουν σημαντικά το παθητικό τους, εμφανίζοντας ξαφνικά (λογιστικά) κέρδη από το πουθενά. Σε τελική ανάλυση λοιπόν, όσο πιο άσχημα λειτουργικά αποτελέσματα παρουσιάζει μία τράπεζα, τόσο καλύτερα για τον Ισολογισμό της και το αντίθετο.

«Η θεωρεία είναι ενδιαφέρουσα, αλλά στην πράξη είναι απαράδεκτη», έγραψε πρόσφατα ο ίδιος ο πρόεδρος της J.P. Morgan Chase, σε μία αναφορά του προς τους μετόχους, συνεχίζοντας «Στην περίπτωση δηλαδή που μια επιχείρηση οδεύει ολοταχώς προς τη χρεοκοπία, θα μπορούσε να εγγράψει πολύ υψηλά κέρδη, μειώνοντας συνεχώς την αξιολόγηση των χρεών της, μέχρι φυσικά να καταθέσει την αίτηση πτώχευσης – και τότε δεν παίζει πλέον κανένα ρόλο». Όταν τώρα εφαρμοσθούν και τα νέα λογιστικά πρότυπα στους Ισολογισμούς που έχουν ήδη αναγγελθεί από την αρμόδια δημόσια υπηρεσία των Η.Π.Α., κανένας δεν θα γνωρίζει πια την πραγματική καθαρή θέση των τραπεζών, όπως και πολλών άλλων επιχειρήσεων της χώρας.

Πέρα από αυτά, εμείς θεωρήσαμε ότι, η λύση που έχει επιλεχθεί παγκοσμίως, η καταπολέμηση δηλαδή της υπερχρέωσης με ακόμη περισσότερα χρέη, με κίνδυνο να ακολουθήσει η κρίση των κρίσεων, η δημοσιονομική (η χρεοκοπία δηλαδή των κρατών), είναι πολύ δύσκολο να φέρει πραγματικά αποτελέσματα και όχι απλά να μεταθέσει το πρόβλημα επαυξημένο στο μέλλον. Τέτοιου είδους «μολυσματικοί ιοί» στο σύστημα, όπως η άνοδος του βιοτικού επιπέδου με δανεικά χρήματα για σειρά δεκαετιών, δεν γιατρεύονται με τον πολλαπλασιασμό των ιών και την ελπίδα αυτόματης δημιουργίας αντισωμάτων. Ελπίζουμε και ευχόμαστε βέβαια να κάνουμε λάθος, γεγονός που θα αποδειχθεί πολύ γρήγορα.

Περαιτέρω, περιγράφοντας τα τρία στάδια των χρηματοπιστωτικών κρίσεων στην απλή τους μορφή ως εξής:

1ο στάδιο: Οικονομικά προβλήματα των νοικοκυριών, τα οποία δημιουργούν αντίστοιχα προβλήματα στις τράπεζες οι οποίες, τόσο από τις ζημίες, όσο και από τη μείωση των καταθέσεων υποχρεώνονται να περιορίσουν τα δάνεια στις εταιρίες, μεταφέροντας με τη σειρά τους το πρόβλημα στην «πραγματική» Οικονομία (για πρώτη φορά το πρόβλημα μεταφέρθηκε και στα κράτη παγκοσμίως)

2ο στάδιο: Ολοκληρωτική απώλεια της εμπιστοσύνης όλων των συναλλασσομένων μεταξύ τους. Δηλαδή των καταναλωτών προς τις τράπεζες και αντίστροφα, των τραπεζών μεταξύ τους, των κρατών προς τις τράπεζες, των κρατών μεταξύ τους και ούτω καθ’ εξής.

3ο στάδιο: Υποτίμηση των νομισμάτων (αφού συνήθως έχει προηγηθεί η αθρόα εκτύπωση νέων), αύξηση των επιτοκίων για να προσελκυσθούν καταθέσεις, μεγάλη κάμψη της πραγματικής οικονομίας, υψηλή ανεργία, μείωση της φορολογικής βάσης λόγω περιορισμού του ΑΕΠ, εξ αυτής μείωση των δημοσίων επενδύσεων και δαπανών κλπ. Στη συνέχεια επαναλαμβάνεται το πρώτο στάδιο με αυξημένη ένταση (Καθοδικός Σπειροειδής Κύκλος),

υποθέσαμε ότι λογικά βρισκόμαστε ακόμη στο πρώτο στάδιο, καλύτερα σε ένα ενδιάμεσο μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου, όπου τα κράτη προσπαθούν με κάθε μέσο να εμποδίσουν την εξάπλωση της νόσου (ιδιαίτερα την έλευση του 2ου σταδίου, το οποίο είναι κυριολεκτικά καταστροφικό). Όμως, τα πάντα θα εξαρτηθούν από την ψυχολογία πολλών δις ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη, τα οποία όλα μαζί σήμερα είναι «συγχρονισμένα» στο ίδιο πρόβλημα (δυσπιστία που ταλαντεύεται μεταξύ πανικού και ευφορίας).

Στη συνέχεια, θεωρήσαμε ότι, μία από τις σημαντικότερες αιτίες της σημερινής παγκόσμιας χρηματοοικονομικής κρίσης είναι η εμφάνιση του ιού του «ετεροβαρούς ρίσκου» («ηθικός κίνδυνος»), όπου η έννοια «ετεροβαρές ρίσκο» που χρησιμοποιούμε εμείς εδώ, αναφέρεται σε οποιαδήποτε κατάσταση, στην οποία ένα πρόσωπο αποφασίζει πόσο ρίσκο θα αναλάβει, ενώ κάποιο άλλο πρόσωπο πληρώνει το κόστος, όταν τα πράγματα δεν εξελιχθούν θετικά και καταλήξουν σε ζημίες.

Ευρισκόμενο λοιπόν το σύστημα στο πρώτο στάδιο της χρηματοπιστωτικής κρίσης, δεν μπορεί λογικά να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά μόνο με χρήματα – πόσο μάλλον με δανεικά. Θα πρέπει ταυτόχρονα να ασχοληθεί με την επίλυση των παραπάνω προβληματισμών – όχι μόνο με αυτών της Οικονομίας. Τα κοινωνικά και πολιτικά τεκταινόμενα σε παγκοσμιοποιημένο πλέον περιβάλλον είναι εξ ίσου σημαντικά, αφού πρέπει να βρεθούν λύσεις που να είναι πράγματι ανθεκτικές στο χρόνο.

Περαιτέρω, ο βασικότερος προβληματισμός της ΕΕ (και κατ’ επέκταση της Γερμανίας) προκύπτει από ένα τεράστιο ηθικό δίλλημα, με το οποίο είναι από καιρό τώρα αντιμέτωπη και που πολύ δύσκολα μπορεί να επιλυθεί. Για να γίνει πιο κατανοητό, υποθέτουμε το παρακάτω «σενάριο»:

Μία από τις μεγάλες εξαγωγικές χώρες διαπιστώνει ξαφνικά ότι, ένας από τους σημαντικότερους «πελάτες» της έχει εξαπατήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό τόσο τους υπηκόους της, όσο και τις τράπεζες της. Μη γνωρίζοντας εν πρώτοις το συνολικό ύψος της απάτης, πόσα δηλαδή χρήματα έχουν φύγει ανεπιστρεπτί από τα σύνορα της, αρχίζει να ερευνάει σιωπηλά το όλο θέμα, χωρίς να διακινδυνεύσει τη δημοσιοποίηση του. Φυσικά δεν θέλει να δυσαρεστήσει, ενδεχομένως χωρίς ουσιαστικό λόγο, τον «πελάτη» της ο οποίος, εκτός των άλλων, έχει μεγάλη στρατιωτική δύναμη με «παραρτήματα» ακόμη και στην ίδια της τη χώρα.

Κατά τη διάρκεια όμως των μυστικών ερευνών και ενώ κάποιες δικές της τράπεζες συσκέπτονται στα κεντρικά γραφεία του πελάτη της, μαζί με άλλες διαφορετικών χωρών του πλανήτη, προσπαθώντας να βρουν λύση σε σχέση με τις απαιτήσεις τους απέναντι σε μία μεγάλη επενδυτική τράπεζα, ο «πελάτης» αποφασίζει παραδόξως να εγκαταλείψει αβοήθητη αυτήν ειδικά την τράπεζα (παρά το ότι η τράπεζα μίας άλλης χώρας, της Βρετανίας συγκεκριμένα, έχει ήδη αποφασίσει να την εξαγοράσει, υπό κάποιες προϋποθέσεις), τινάζοντας τη σύσκεψη και τη παγκόσμια Οικονομία στον αέρα.

Το πρόβλημα λοιπόν δημοσιοποιείται ξαφνικά με μία απίστευτη «πονηριά», ένα τυχοδιωκτικό καιροσκοπισμό καλύτερα, από τον ίδιο τον πελάτη-υπερδύναμη, και η μεγάλη εξαγωγική χώρα μας βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με τις εξής «δισυπόστατες» σκέψεις:

α) Εάν ενεργήσει «ηθικά», τότε θα χάσει τον πελάτη, θα διακινδυνεύσει να έλθει σε ευθεία αντιπαράθεση μαζί του (η στρατιωτική υπεροχή δεν ήταν ποτέ μέχρι σήμερα αμελητέος διαπραγματευτικός παράγοντας), θα δημιουργήσει μεγάλες αναταράξεις στο παγκόσμιο σύστημα και, φυσικά, δεν θα καταφέρει να πάρει πίσω τα «κλεμμένα» χρήματα.

β) Γνωρίζει τόσο καλά, όσο και όλες οι υπόλοιπες μεγάλες χώρες του πλανήτη, ότι ο καπιταλισμός, ιδιαίτερα τα τελευταία 30 χρόνια, στηρίζεται στη δημιουργία χρεών. Περαιτέρω, τα χρέη στηρίζονται στην εμπιστοσύνη μεταξύ των πάσης φύσεως συναλλασσομένων οπότε, εάν εκλείψει η εμπιστοσύνη, θα καταρρεύσει ολόκληρο το σύστημα «αυτοστιγμεί».

γ) Το «Κεϊνσιανό συμβόλαιο», σύμφωνα με το οποίο οι λαοί αποδέχθηκαν το καπιταλιστικό σύστημα, επειδή ο Keynes τους υποσχέθηκε ότι γνωρίζουμε πλέον τις λύσεις για κάθε κρίση που θα παρουσιάζεται, δεν της είναι άγνωστος όρος και ειδικά αυτή δεν θέλει να το διαψεύσει (φοβάται ότι, η ενδεχόμενη αναξιοπιστία του «κοινωνικού συμβολαίου», θα έφερνε το εθνικοσοσιαλιστικό σύστημα ξανά στην εξουσία - όπως και τότε μέσα από την αυξανόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια).

δ) Από την άλλη πλευρά γνωρίζει ότι, εάν κάποιος συμβιβαστεί με κάποιον απατεώνα, έστω χωρίς «ηθικές προκαταλήψεις», ο απατεώνας θα συνεχίσει τις απάτες του με μεγαλύτερο θράσος αφού, παραμένοντας ατιμώρητος, πιστεύει ότι είναι αναντικατάστατος, ενώ διαγράφονται πλέον και οι τελευταίες «συνειδησιακές αναστολές» από την κοινωνική συμπεριφορά του.

Την ίδια στιγμή αναρωτιέται για το που πραγματικά ευρίσκεται σήμερα ο κόσμος, μέχρι ποιού σημείου έχει χρεωθεί, εάν τα πάσης φύσεως χρέη μπορούν να διαιωνίζονται αυξανόμενα επ’ αόριστον, εάν υπάρχουν πια οικονομικά μέτρα για την αντιμετώπιση των χρηματοπιστωτικών κινδύνων και εάν είναι δυνατό κανείς να ελέγξει αποτελεσματικά ένα πρόωρα παγκοσμιοποιημένο σύστημα. Πόσο μάλλον ένα οικονομικό σύστημα που στηρίζεται σε τόσα πολλά αλληλένδετα μεταξύ τους χρηματιστήρια, η άνοδος ή η πτώση των οποίων εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από τις διαθέσεις και τα συναισθήματα πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων «επενδυτών» (όταν κάποτε ήταν κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες), συντονισμένων διαδικτυακά μεταξύ τους.

Επίσης αναρωτιέται εάν επιτρέπεται κανείς να τρομάξει το τέρας του ανεξέλεγκτου και μάλλον «τοκογλυφικού» Παγκοσμίου Κεφαλαίου το οποίο, εάν νοιώσει τον παραμικρό κίνδυνο (πόσο μάλλον εάν πανικοβληθεί) αποσύρεται μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, αφήνοντας πίσω του την καταστροφή (Ασιατική κρίση, Ρωσική, κρίση της Βραζιλίας, του Μεξικού κλπ). Φυσικά γνωρίζει ότι και η ίδια συμμετέχει μη συνειδητά στο Κεφάλαιο αυτό, το «αιμοδοτεί» δηλαδή αν μη τι άλλο με τις αποταμιεύσεις της, οι οποίες δυστυχώς διακινούνται μαζί με άλλα, τεράστια ποσά, προερχόμενα από το παγκόσμιο έγκλημα, τα ναρκωτικά, τα τυχερά παιχνίδια, την πώληση όπλων κλπ.

Να το τρομάξει δεν είναι λογικό, αφού δεν μπορεί ούτε καν να το περιορίσει - ήδη της έχει επιβληθεί «συστημικά» η ελεύθερη διακίνηση του, τα κερδοσκοπικά προϊόντα του (χρηματοοικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής), ο αμοραλισμός του και τόσα άλλα. Δυστυχώς κυριάρχησε απόλυτα στους υπόλοιπους συντελεστές παραγωγής - στη Φύση, στην Εργασία και στην Οργάνωση. Ήταν φυσικό επακόλουθο βέβαια, αφού κατάφερε τελικά να εισπράττει όλα τα κέρδη από τη «ορθολογική» λειτουργία τους, ενώ στην αρχή απλά τους χρηματοδοτούσε.

«Το Κεφάλαιο, ο κυρίαρχος του σύμπαντος σήμερα, έχει επιλέξει να εγκατασταθεί στις Η.Π.Α.» σκέφτεται περαιτέρω η μεγάλη εξαγωγική χώρα μας, «….στην ισχυρότερη πολεμική μηχανή του πλανήτη, κινούμενο με ασφάλεια μέσω της Wall Street, των αμερικανικών θεσμών που χρηματοδοτεί αφειδώς και των φορολογικών παραδείσων που διατηρεί σε ολόκληρο τον πλανήτη, επιστρέφοντας γρήγορα από τις διεθνείς κερδοσκοπικές επιθέσεις του, όταν αντιληφθεί τον παραμικρό κίνδυνο. Η Εργασία διαμένει κυρίως στην Κίνα και στην Ινδία», συνεχίζει τις σκέψεις της, «..η Οργάνωση στη Γερμανία και στην Ιαπωνία. Η Φύση, όσον αφορά το υπέδαφος, είναι διασπαρμένη παντού – στη Βραζιλία, στη Ν. Αφρική, στις Αραβικές χώρες, στη Ρωσία. Όσον αφορά το έδαφος, την πλέον ειρηνική της μορφή, ζει κυρίως στη Μεσόγειο, αλλά και αλλού».

Οι Η.Π.Α. ανησυχούν επομένως για το Κεφάλαιο, η Κίνα με την Ινδία για την Εργασία (ανεργία), η Γερμανία και η Ιαπωνία για την Οργάνωση, ενώ ένας μεγάλος αριθμός από τις υπόλοιπες χώρες για τη Φύση (ενεργειακές πηγές, πρώτες ύλες, περιβάλλον). Η κάθε μία δηλαδή «γεωπολιτική περιοχή» δίνει την προτεραιότητα σε έναν διαφορετικό συντελεστή παραγωγής, ερχόμενη έτσι σε άμεση αντίθεση με όλες τις άλλες. Κατ’ επέκταση, μία κοινή λύση του προβλήματος, παγκοσμίως αποδεκτή, είναι εντελώς εξωπραγματική, μη δυνάμενη να εξισορροπήσει τέτοιας μορφής αντικρουόμενα συμφέροντα και κρυφά αιωρούμενες προθέσεις.

«Είναι αλήθεια ένας οικονομικός πόλεμος μεταξύ των ισχυρών κρατών μόνο», αναρωτιέται ξαφνικά, «ή, ίσως, μεταξύ των συντελεστών παραγωγής; Μήπως οι συντελεστές παραγωγής είναι απλά τα όπλα διεξαγωγής ενός «γεωπολιτικού» πολέμου; Που υπεισέρχεται η στρατιωτική ισχύς; Ποιος θα επικρατήσει τελικά και πόσο “πύρρεια” θα είναι η νίκη του;».

Χωρίς δυστυχώς να βρει ικανοποιητικές απαντήσεις στα ερωτήματα της η μεγάλη εξαγωγική χώρα, θλιμμένη από τις διαπιστώσεις και αφήνοντας τις σκέψεις της, «αποφασίζει», στη παγκόσμια σύσκεψη που ακολουθεί στο Λονδίνο, να στηριχθεί στην καλή θέληση του πελάτη της, ενστερνιζόμενη την απαίτηση του να συναντήσουν χαμογελαστοί τα ΜΜΕ, για να μην ανησυχήσει ούτε το τέρας του Κεφαλαίου που κατοικεί στη χώρα του, αλλά ούτε και ο κόσμος που το υπηρετεί δουλικά, χωρίς καν να το συνειδητοποιεί.

Της είναι απολύτως σαφές ότι η ψυχολογία του πλήθους, η οποία καθορίζει το βαθμό της εμπιστοσύνης στο καπιταλιστικό σύστημα και επομένως την ίδια τη βιωσιμότητα του, εξαρτάται κυρίως από τις χρηματιστηριακές αγορές τις οποίες, παρά τη θέληση της, οφείλει να ενισχύει μαζί με τους άλλους. Ίσως γι αυτό σήμερα, αν και η πραγματική (παραγωγική) αγορά υποχωρεί με ραγδαίο ρυθμό, τα χρηματιστήρια ανεβαίνουν. Πιθανόν να «προλέγουν τεχνητά» το μέλλον (η «ανάδραση» του G. Soros, η «αυτοεκπληρούμενη» προφητεία), με την ελπίδα να προκαλέσουν αισιοδοξία και να διασκεδάσουν τους φόβους των ανθρώπων, αφού κανένας σοβαρός οικονομολόγος δεν διακινδυνεύει προβλέψεις.

«Όλα στηρίζονται πια στη λεπτή κλωστή της εμπιστοσύνης…της εμπορικής πίστης», σκέφτεται η μεγάλη εξαγωγική χώρα και ηγέτιδα της ΕΕ, «Ούτε στα επιτόκια, ούτε στα κεϊνσιανά μέτρα του Δημοσίου, ούτε στις κεντρικές τράπεζες. Καθόμαστε επάνω σε μία ωρολογιακή βόμβα που, για να την εμποδίσουμε να εκραγεί, αυξάνουμε συνεχώς την καταστροφική ισχύ της, ελπίζοντας ότι στο μέλλον θα βρούμε τον τρόπο να την εξουδετερώσουμε».


Βασίλης Βιλιάρδος

viliardos@kbanalysis.com

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/Η-χρεοκοπία-του-αμερ

Η φενάκη των μετοχών
Μετά από αρκετά χρόνια πια ενασχόλησης με το χρηματιστηριακό χώρο έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η σταθερή ενασχόληση με τις μετοχές είναι μια από τις χειρότερες επενδυτικές επιλογές. Ο χρόνος, σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση είναι εχθρός του επενδυτή και όχι σύμμαχος. Όπως και στο καζίνο, όποιος είναι μόνιμος πελάτης είναι αδύνατο να κερδίσει μακροπρόθεσμα.

Πιστεύω ότι βαθιά μέσα τους το 99% των επενδυτών που ασχολήθηκε με μετοχές το έχει μετανιώσει διότι απλά είναι χαμένο. Αν κινήθηκε βραχυχρόνια μπήκε κοντά σε κάποια κορυφή, αν έμεινε σταθερά στην αγορά έχει υποαπόδοση έναντι όλων των υπολοίπων μορφών επένδυσης. Ο S&P έφτασε σε επίπεδα 1995, τίποτα άλλο σήμερα δεν αποτιμάται σε τιμές προ δεκαπενταετίας.

Σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι η κατάσταση παραμένει ως είχε. Mε κόστος τον εκφυλισμό του χαρτονομίσματος και την επιδείνωση του βιωτικού επιπέδου των μαζών οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να σώσουν τους χρεοκοπημένους για να προστατέψουν τους λαούς από την ανεργία.

Αυτό το γεγονός έβαλε ένα μαξιλάρι στις αποτιμήσεις όλων των assets, τουλάχιστον προς το παρόν. Διότι το μεγάλο ρίσκο παραμένει και είναι ο εξαθλιωμένος από τα χρέη καταναλωτής, που το σύστημα τον τριβελίζει να αλλάξει πάλι αυτοκίνητο μήπως και πάει η κατάσταση λίγο παραπέρα μειώνοντας δήθεν τους φόρους. Ότι θα τους τα πάρει πίσω πολλαπλά από τις αυξήσεις στους ειδικούς φόρους δεν ενδιαφέρει προς το παρόν. Αγωνιώδεις οι προσπάθειες αλλά οι πωλήσεις οχημάτων για το μήνα στο -49% σε σχέση με πέρυσι.

Το θεμελιώδες συστατικό που προκάλεσε αυτή την κρίση και είναι ο υπέρμετρος δανεισμός κρατών, επιχειρήσεων, καταναλωτών όχι μόνο δεν υποχωρεί, αντίθετα αυξάνει, πάντα για το καλό της κοινωνίας. Υποτίθεται σε κάθε πτωτικό κύκλο πρέπει να διορθώνονται οι υπερβολές για να έχει αντοχή το σύστημα να ξαναφουσκώσει.

Η αγέλη συνεχίζει να καταναλώνει πιστεύοντας στο όνειρο ότι με κάποιο τρόπο τα χρέη θα της τα χαρίσουν. Άλλωστε κρίση έχουμε, συμφώνησαν όλοι σε αυτό. Το κοπάδι, λοιπόν, συνεχίζει να οδεύει προς το γκρεμό και αρνείται ουσιαστικά να αλλάξει τρόπο ζωής, αφού μόνο αν το πει η τηλεόραση θα το κάνει. Τα μίντια ξεκίνησαν το νέο κύκλο διαφημίσεων για κάρτες, δάνεια κλπ. Δυστυχώς όμως, καλή η ψυχολογική ανάταση, αλλά πανηγύρι δεν μπορεί να στηθεί.

Ταυτόχρονα η ανεργία αυξάνει και η πίστωση όχι μόνο δεν δίδεται αφειδώς αλλά στις Η.Π.Α. ανακαλούν πιστωτικές κάρτες. Μόνο το Μάρτιο ανακλήθηκαν 20 εκατ. κάρτες επί συνόλου 400 εκατ. Δηλαδή 300 εκατ. κάτοικοι μαζί με γέρους και παιδιά έχουν 400 εκατ. κάρτες, που πάτε βρε παιδιά;

Οι πωλήσεις των εταιρειών που δεν κατέρρευσαν είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά και προεξοφλημένες από το μέλλον. Η κατανάλωση αναγκαστικά στο δυτικό ημισφαίριο θα υποχωρεί. Όσο πιο αργά, τόσο περισσότερα χρόνια θα χρειαστούν για να επέλθει η ισορροπία.

Ο S&P διαπραγματεύεται πλέον 15 φορές τα μαϊμουδίστικα λειτουργικά κέρδη, στα οποία αρέσκονται οι αναλυτές. Με τα GAAP κέρδη το Ρ/Ε είναι άνω του 20.

Μη αναμένοντας θεαματική βελτίωση κερδοφορίας τα επόμενα έτη οι μετοχές σε δύο μήνες προεξόφλησαν άνοδο και για τα επόμενα χρόνια. Το ευτυχές σενάριο θα είναι μια μακροχρόνια σταθεροποίηση σε ένα εύρος τιμών όπου ο πληθωρισμός θα δημιουργεί μαξιλάρι για σοβαρή πτώση και η αδυναμία σοβαρής ανάπτυξης θα πιέζει τις τιμές από πάνω.

Εν ολίγοις τα μεγάλα κέρδη οι μετοχές τα έδωσαν, τώρα το ρίσκο αυξάνει πάλι. Οι εταιρείες έχουν χειρότερους ισολογισμούς σε σχέση με το 2003 που ήταν ο προηγούμενος πάτος. Δείτε τα ελληνικά blue chips. Διαβάστε προσεχτικά δάνεια και υποχρεώσεις, πως αυξήθηκαν δραματικά τα τελευταία χρόνια.

Πέρα από τις τράπεζες που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως έχουν αξία έχοντας μοιράσει τα δάνεια σε όλους αυτούς που αδυνατούν να αποπληρώσουν τώρα έχουμε χρεοκοπημένες μεγάλες εισηγμένες οι οποίες πριν μερικά χρόνια δεν είχαν πρόβλημα.

Τα νέα χαμηλά στις αγορές δεν είναι απίθανα αν η ανεργία παραμείνει ψηλά και το πόπολο αποφασίσει να μειώσει σοβαρά την κατανάλωση του. Για τον εργαζόμενο με αμοιβή 1.000 ευρώ το μήνα, οι φόροι και οι τιμές αυξάνονται ενώ η εργασία του θα παραμείνει επισφαλής. Αν συνεχίσουν οι αγορές πιο πάνω από τα τρέχοντα επίπεδα τότε οι ταγοί τα κατάφεραν στον αρχικό τους στόχο που ήταν ο εκφυλισμός του χρέους μέσω πληθωρισμού. Σε αυτό το σενάριο τα εμπορεύματα θα έχουν καλύτερες αποδόσεις από τις μετοχές γιατί δεν τυπώνονται. Το πολύτιμο μέταλλο παραμένει η καλύτερη επιλογή παντός καιρού αφού δεν πλήχθηκε και από την διάθεση για ανάληψη περισσότερου ρίσκου.

Άσχετο: γιατί οι κεντρικές τράπεζες δανείζουν με τόκο τα κράτη τους;

http://www.capital.gr/News.asp?id=729021

[ Δρόμοι ]
Μια φορά

κι έναν καιρό ήταν ένας πλανήτης όπου ζούσαν δισεκατομμύρια πλάσματα που μαζί δεν έκαναν και χώρια δεν μπορούσαν. Σε αυτόν τον πλανήτη όπου οι πάγοι δεν άντεχαν πια την ανάσα του ήλιου κι όπου τα δάση γίνονταν κάρβουνο, φάνηκε μια μέρα ένας ιός που τρόμαξε τους ανθρώπους, μολονότι δεν ήταν περισσότερο φονικός από άλλους. Θορυβημένοι άρχισαν να κλείνουν αεροδρόμια, ταβέρνες, σχολειά και δεν έβγαιναν στους δρόμους παρά μονάχα με μάσκες. Και τότε ο Περουβιανός δημοσιογράφος Σέζαρ Χίλντεμπραντ αφηγήθηκε αυτήν την ιστορία.

Ένα μικρό

κι έξυπνο κοριτσάκι- όλοι ξέρουμε πόσο είναι έξυπνα τα παιδάκια- ρώτησε ένα βράδυ τον πατέρα του, καθώς έπεφτε στο κρεβατάκι του: «Πες μου, πατέρα, γιατί τόση ταραχή γι΄ αυτόν τον ιό που δεν έχει σκοτώσει παρά μονάχα καμιά δεκαριά ανθρώπους, ενώ κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους ένδεκα εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο, προτού κλείσουν τα πέντε τους χρόνια, από αρρώστιες που θα μπορούσαν να τις είχαν αποφύγει;». Ο πατέρας κοίταξε το κοριτσάκι του κάπως ξαφνιασμένος. Και λέμε κάπως, επειδή δεν ήταν λίγες οι φορές που αυτό το μικρό κοριτσάκι έκανε κάτι τέτοιες ερωτήσεις που άφηναν άφωνους τους μεγάλους κι έξυναν το κεφάλι τους για να βρουν απαντήσεις. «Είναι επειδή είναι άλλο πράγμα ο θάνατος που σε βρίσκει φυσικά κι άλλο εκείνος που έρχεται με μια επιδημία», αποκρίθηκε ο πατέρας. «Μα είναι φυσικό ένδεκα εκατομμύρια παιδιά, που θα μπορούσαν να μην πεθάνουν, να πεθαίνουν μονάχα επειδή είναι φτωχά ή επειδή δεν υπάρχει γιατρός για να τα πάνε οι γονείς τους;» ρώτησε το κοριτσάκι. «Όχι, δεν είναι φυσικό, αλλά επειδή είναι κάτι που συμβαίνει χρόνια τώρα χωρίς σταματημό, είναι μια είδηση που δεν προκαλεί καμιά ταραχή σε κανέναν», είπε ο πατέρας, που είχε κιόλας αρχίσει να μη νιώθει σίγουρος για τα λόγια του.

«Εμείς

τα παιδιά, όμως, ανησυχούμε που ένδεκα εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν επειδή είναι φτωχά», επέμεινε το κοριτσάκι. «Σύμφωνοι», είπε ο πατέρας, «αλλά κανείς δεν ξέρει πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να πεθάνουν από αυτήν την επιδημία». «Ίσως να πεθάνουν πολλοί», είπε το κοριτσάκι του. «Δεν ξέρω πόσοι, ούτε κι εσύ. Μα εγώ σου λέω άλλο πράγμα. Γιατί όλες οι τηλεοράσεις κι όλες οι εφημερίδες μιλούν για εκείνο που θα μπορούσε να μας φέρει αυτός ο ιός και δεν λένε τίποτα για τα ένδεκα εκατομμύρια παιδιά που πεθαίνουν κάθε χρόνο από αρρώστιες που θα μπορούσαν να τις είχαν γλιτώσει; Ένδεκα εκατομμύρια παιδιά τον χρόνο μάς κάνουν πάνω κάτω 30.000 παιδιά την ημέρα, 1.300 την ώρα και 20 το λεπτό, πατέρα. Δεν νομίζεις πως είναι κι αυτό μια είδηση που πρέπει να τη μάθουμε;».

Ο πατέρας

κοίταξε το κοριτσάκι του κι αναστέναξε βαθιά. «Να σβήσω τώρα το φως;», είπε. «Θα κοιμηθείς;».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515498&ct=2

Britons face working until 70 to help bring public debt under control
Britons will have to work until the age of 70, at least five years beyond the current retirement age, if the Government is to stand any hope of bringing public debt under control over the next decade, a report claims. Ποιος θα πληρώσει άραγε τα αποτελέσματα των πολιτκών που άσκεισαν οι κυβερνώντες επί χρόνια? Η άποψη τους είναι..να την πληρώσουμε εμείς, και αυτοί να συνεχίσουν να ζουν εις βάρος μας.
Να το δεχτούμε?
http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/recession/5281206/Britons-face-working-until-70-to-help-bring-public-debt-under-control.html


Economy to get extra £50bn boost Χρεωκοπημένη καθώς είναι, η κυβέρνηση της Αγγλίας τυπώνει και αυτή χρήμα "από το πουθενά" - μέσα στην απελπισία του, το "πρεζάκι" θα κάνει οτιδήποτε για τη "δόση" του...
The Bank of England has kept interest rates on hold at 0.5% and announced that it will inject an extra £50bn into the UK economy.

With little room for rate cuts to stimulate the economy the Bank has been pumping money into the banking system through quantitative easing.

The process involves the Bank effectively printing money to buy government and corporate bonds.

It is on track to spend £75bn by June and will now extend this to £125bn.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8037685.stm


Nέες ενέσεις κορτιζόνης ενδεχομένως να χρειαστούν οι καταναλωτές πιστωτικών καρτών... προειδοποίησε χθες το Κογκρέσο ο κ. FED. Ο Μπεν Μπερνάνκι στην κατάθεσή του ενώπιον της Κοινής Οικονομικής Επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Γερουσίας δήλωσε ότι η FED προετοιμάζεται προς τούτο, ύστερα από τις επίμονες ερωτήσεις του γερουσιαστή της Νέας Υόρκης Charles E. Schumer. Ο γερουσιαστής κάλεσε τον κ. Μπερνάνκι να αντιδράσει αμέσως, ωστόσο αυτός το αρνήθηκε!

Επίσης, «νέες ενέσεις» κορτιζόνης κρατικού χρήματος θα χρειαστούν αρκετές από τις 19 κορυφαίες τράπεζες των ΗΠΑ, δήλωσε ο κ. Μπερνάνκι. Ηδη οι πληροφορίες ότι 10 από τις 19 δεν περνούν την «ιερά εξέταση» του stress test, είχαν παγώσει το κλίμα στη Wall.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100018_06/05/2009_313474


WSJ: Bank of America Needs $35 Billion in Additional Equity Κάθε μέρα τάζουν στον κόσμο "ανάκαμψη", μπας και τον πείσουν ότι "όλα πάνε καλά", αλλά τα στοιχεία διαρκώς χειροτρεύουν, και τα νούμερα με τους λογαριασμούς που αναγκάζουν τους λαούς να πληρώσουν διαρκώς ανεβαίνουν...Τώρα μας λένε για 35 δις μόνο για την Bank Of America...
So much for the cheery assumption that Citigroup and Bank of America each needed only $10 billion, based on leaks of Citi's likely $10 billion need.
http://www.nakedcapitalism.com/2009/05/wsj-bank-of-america-needs-35-billion-in.html


«Καθησυχαστικά» τα αποτελέσματα των «τεστ κοπώσεως» Γιατί? Γιατί "έτσι μας αρέσει", όπως έλεγε και ένα σποτ στην τηλεόραση. Γιατί αυτό μας συμφέρει να σας πούμε, και αυτό σας λέμε.
«Καθησυχαστικά» θα είναι τα αποτελέσματα των «τεστ κοπώσεως» που διεξήχθησαν στις 19 μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ, και τα οποία θα ανακοινωθούν σήμερα τα μεσάνυχτα (ώρα Ελλάδος), σύμφωνα με τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών.
http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/05/07/1661089.htm


China takes steps towards full convertibility of the yuan
China recently announced a series of measures to protect its economy against a possible devaluation of the US dollar by decoupling the Asian currencies from the American currency and using the Chinese yuan to gain access to raw materials from South America, the Caribbean and, most importantly, Russia.

The Chinese government has serious reasons to be alarmed. As the financial crisis deepens and the US debt multiplies to unprecedented levels, the possibilities of the US dollar failing to maintain its privileged position as the world reserve currency are very real.

Under such a scenario, China has much to lose. Its economy has been built around exports to the US, and the Chinese government holds $744 billion in US Treasury bonds, whose value would fall should the dollar be devaluated.

So far, the 21 percent gain of the yuan against the dollar since the yuan’s fixed exchanged rate was scrapped in 2005 has eroded China’s reserves as well as exporters’ profits. This was a factor in February’s 25.7 percent fall in exports in February.

The leaders of the Chinese Communist Party are aware that China lacks a domestic market capable of supporting the growth levels it needs to avoid mass unemployment. The jobless rate among China’s 225 million rural migrant workers has already reached 10 percent.

With a million college graduates from 2008 yet to find a job, another 6 million will join the labor market this year. The Chinese leaders fear that unemployment could lead to social unrest, threatening the wealth and privileges they have carved out for themselves since China opened itself to the world market.
Towards full convertibility of the yuan

Concerns over the stability of the US dollar led China last March to lobby the Group of 20 for the adoption of a “super-sovereign reserve currency.” This move, China feels, is necessary, all the more so since the yuan cannot be a reserve currency today because it is not fully convertible.

To redress this problem, China has embarked on a program to ensure that the yuan gains full convertibility in the not-too-distant future and is thereby in a position to compete with the dollar at some point for the role of world reserve currency.

The measures announced so far represent “baby steps toward liberalization of China’s capital account and internationalization of the renminbi,” said Tim Condon, head of Asia research at ING Group NV in Singapore. (Renminbi is another name for the yuan.)

Condon added, “Access to renminbi is not going to be an issue. China is using its financial might to hedge any risk it might face in terms of supplies of central raw materials for its growth and demand in other markets for its products.”

In a series of statements, the Chinese government has expressed its commitment to make the yuan a fully convertible currency. “China’s State Council said last week it allowed yuan settlement for international trade in Shanghai and four cities in Guangdong province—Guangzhou, Shenzhen, Zhuhai and Dongguan—to promote global use of the currency and protect companies from swings in the dollar,” reported Bloomberg News on April 9.

Other steps include the decision by the People’s Bank of China, approved in November 2008, to provide currency swaps for 650 billion yuan ($95 billion) to Belarus, Hong Kong, Indonesia, Malaysia, South Korea and Argentina. Last month, a similar arrangement with Jamaica was announced.

Bank Indonesia Deputy Governor Hartadi Sarwono told Bloomberg News last month that a 100 billion currency swap will enable Indonesia to buy Chinese goods using yuans for the first time.

China is also moving closer to eliminating the remnants of Hong Kong’s previous status as a British protectorate. Hong Kong will become the first city outside mainland China to start settling trades in yuans. In addition, China plans to allow Hong Kong companies to issue debt in yuans. Hong Kong had been accepting payments in yuan since 2004 to attract tourists from the mainland.

“It will reduce foreign exchange risks for companies, create more business for Hong Kong banks and diversify use of yuan funds,” Donald Tsang, chief executive in Hong Kong said at a press briefing last month, according to Bloomberg News. “The policy has already been approved. It’s almost here.”

With these actions, China plans to protect its exports to Hong Kong, Macao and the ASEAN nations, which reached $402.7 billion in 2008, a substantial 20 percent of China’s total trading volume. This is a sufficiently large volume to make a statement to the world on the benefits of trading with China in yuans, rather than US dollars.

Latin America is another case in point. China is stepping in to fill a vacuum left in the region by a US in financial turmoil. A $10 billion currency swap will allow Argentina to purchase Chinese goods without using its depleted US dollar reserves.

The Argentina deal came as a direct challenge to US dictates in the region. The Argentina-China currency swap was announced a few weeks after the US approved $30 billion in swaps each to Mexico and Brazil, but was unwilling to extend a line to Argentina, which has yet to clear its defaulted Paris Club debt.

As the Argentine daily, La Nación, put it, the yuan swap was a “historical agreement with China to eliminate the US dollar on commercial exchanges.” For China, it represents the prospect of increasing its exports to a region where it already occupies the position of second trading partner after the US. Surely, other Latin American countries will follow closely the progress of this deal.

As China consolidates its influence among the ASEAN nations, moves to eliminate any vestiges of the British occupation of Hong Kong, and opens long-term relations with Latin America countries, it is significant that the steady steps taken by China to decouple its currency—and exports—from the US dollar have not received the attention they deserve in the American media. So far, economic analysts, speaking through American newspapers and cable news programs, have focused their commentary on what is happening to the US public debt, the ups and downs of the New York Stock Exchange and President Obama’s attempts to rescue Wall Street.

These are important aspects of the world crisis. But it is an illusion to think that these developments can be understood while leaving China out of the analysis. In reality, the measures to establish full convertibility of the Chinese yuan are highly correlated with developments in the US.

The far-reaching consequences, including the challenge to the US dollar, implicit in making the yuan fully convertible were dealt with on the Asia News web site (January 1, 2009). It noted: “If, after a trial period, China makes its currency convertible, the consequence is that importing countries must have reserves of yuan. To get them, central banks around the world will have to divest themselves of US assets and Treasury bonds. The euro has a rather limited role in Asian exchange.”

Maurizio d’Orlando, the chief economic analyst for Asia News, explained the relationship between yuan convertibility and the US dollar in a series of articles published on the Internet over the past six months. He wrote: “The massive levels reached by the foreign debt of the United States and the excessive and unjustified devaluation of China’s yuan are two high-risk factors for the world economy and stability.”

The huge US debt is threatening the US dollar’s position in the world. The unthinkable has become a possibility: that the US government may become insolvent, unable to borrow to cover its debt.

The American media has thus far not dared to analyze the future of the dollar. Because it strictly adheres to looking at the world from the point of view of the profit interests of the American ruling class, it finds it all but impossible to consider such a possibility. Having grown accustomed to seeing the US make others behave the way the US wants, the media lives in a state of denial. Nevertheless, there is mounting statistical data pointing in the direction of the possibility of insolvency.
US debt

In an article written in December 2008, Maurizio d’Orlando examined the explosion of US debt. He wrote that it “grew from $6.9 trillion as of 31 December 2003 to $13.4 trillion as of 31 December 2007. This is internationally circulated currency.”

The rate of growth of the debt has increased since the financial crisis began in the summer of 2007. The US public debt stood at $10.6 trillion, or 76.6 percent of gross domestic product (GDP), at the end of 2008. “Adding the Paulson plan and the rescue package for Fannie Mae and Freddie Mac (but not counting that for AIG), the ratio jumped to 118 percent,” wrote d’Orlando.

He continued: “If the figures published by Bloomberg are correct—$7.74 trillion in rescue packages—we arrive at about $23.3 trillion of public debt, for a ratio of 169 percent of GDP. In just a short period of time, the public debt of the United States has almost doubled or tripled. Whatever the case may be, it is far too high.”

“We can nonetheless roughly assume,” d’Orlando noted, “that a breaking point is quickly coming up, because if we add up US public debt and spending commitments in health care (Medicaid and Medicare) and pensions (Social Security), we get to 429.27 percent of GDP.”

An International Monetary Fund (IMF) study found that when the foreign-owned public debt of a country reaches 60 percent of GDP, that country faces the risks of a major monetary crisis. By the end of 2007, the ratio of US foreign-owned debt stood at 61.8 percent, up from 54.4 percent the previous year.

Even if one sets aside US commitments to Medicare, Medicaid and Social Security, its current public debt, at least 118 percent of GDP, implies that its foreign-owned debt stands at 73 percent of GDP, far above the 60 percent limit calculated by the IMF.

The only reason the IMF’s 60 percent limit does not apply to the US is that the US dollar remains the world reserve currency. Were the US dollar to lose its uniquely privileged position in world trade, the result would be nothing less than catastrophic.

It must also be borne in mind that Asian investors, especially the Japanese and Chinese, are the main foreign investors in US financial assets.

What are the alternatives for the US? Monetary policy reached a dead-end the day Federal Reserve Chairman Ben Bernanke set the federal funds interest rate at zero. The fiscal plans launched by the Obama administration—including the many rescue schemes offered to banks, insurers and auto makers—still do not satisfy Wall Street, and more may be allotted to bail out the banks. Most market practitioners consider the bottom of the financial crisis hasn’t been reached yet.

There is a real risk that fiscal policies alone won’t work either. As Washington runs out of options, the next measure available to the government is a massive devaluation of the US dollar. That would have the effect of exporting the crisis to other countries, and would unquestionably raise calls by major US competitors to replace the dollar with another currency or basket of currencies as the world reserve currency.
Undervaluation of the yuan

For trade between China and the US, a devaluation of the US dollar is equivalent to an appreciation of the yuan. Asia News estimates that the yuan is undervalued by 55.5 percent.

“Currently,” writes Asia News, “because the exchange rate is controlled by the People’s Bank of China, the US dollar is worth about 6.8798 yuan.... If we applied the same relationship between China’s GDP in current dollars (6.04 percent of world GDP) and China’s GDP at purchasing power parity (which is 10.78 percent of World GDP), a US dollar should be exchanged at 3.821 yuan (hence the latter is undervalued by 55.54 per cent).”

A yuan appreciation of such magnitude—or a similar massive devaluation of the US dollar—would bring about a collapse of Chinese exports. Factories would have to shut down and lay off workers. This would cause social upheavals and threaten the power of the Chinese Communist Party and the cast of corrupt individuals who have enriched themselves by seeding capitalism in China. Equally affected would be foreigners who have at stake billions in direct investments in China.

Asia News writes, “Seen as the world’s workshop, China is a great success, but if we consider the amount of human resources, capital and raw materials used with regards to GDP growth per unit, then its system of production appears very inefficient. What is more, China’s yuan devaluation in 1994 led right to the 1998 Asian crisis. For Asia, that crisis was the price to pay for China’s transition from Communism to a market economy, the equivalent in some ways to the 1989 collapse of the Berlin Wall.”

Asian News summarized the relationship between China and the US in the following way: “Globalization is based on an unbalanced economic model. So far, public and private consumption in the United States have driven world demand. US consumers made export-driven growth in many countries possible.

“The absurdity of this method lies in the fact that producers get underpaid and are forced into saving in order to provide credit for those who do not produce and could hardly afford to buy. Workers in China, Brazil and India get starvation wages to produce goods tailor-made for the US (and Western) market, whilst US consumers are unable to generate corresponding resources and value.

“In fact, the trend for the US GDP is negative since the third quarter of 2000 when calculated on the basis of inflation as calculated prior to the Clinton era. Yet US consumers have been pushed, flattered and funded to live above their means, almost forced to buy every kind of goods. This is why there is a solvency problem.”

In fact, consumers in the US have been forced to assume an ever bigger and more unsustainable burden of debt while their wages steadily eroded as a result of corporate and government policy.

The steps taken by China to decouple its exports from the US dollar and increase its influence in emerging markets are strong indications that the financial crisis is evolving toward a new stage in which the major countries will use their currencies, economic and political muscle, and military might to carve out a larger share in a new division of the world economy.

http://www.wsws.org/articles/2009/may2009/yuan-m07.shtml

China fears bond crisis as it slams quantitative easing
China has given its clearest warning to date that emergency monetary stimulus by Western governments risks setting off worldwide inflation and undermining global bond markets.
http://www.telegraph.co.uk/finance/newsbysector/banksandfinance/5286832/China-fears-bond-crisis-as-it-slams-quantitative-easing.html


The greater of two evils Το γνωστό συντηρητικό περιοδικό economist ουσιαστικά παραδέχεται ότι τα μόνα πιθανά σενάρια για τις ΗΠΑ είναι αυτά του υπερπληθωρισμού και του αποπληθωρισμού, η εποχή που ξέραμε ως τώρα τελειώνει.
Και ανάμεσα σε αυτά τα δύο, τα (καταχρεωμένα) κράτη της "Δυσης" προτιμούν τον υπερπληθωρισμό, ως το "λιγότερο κακό" (για αυτούς). Δείτε και εδώ (http://www.epicurus2day.gr/index.php/depressiondeflation/137-2009-03-09-21-31-20) για περισσότερα. Εξου και το άνευ προηγουμένου τύπωμα χρήματος "από το πουθενά"...
Deflation in America
Inflation is bad, but deflation is worse
http://www.economist.com/opinion/displayStory.cfm?story_id=13610845&source=hptextfeature


Και η ΕΕ τυπώνει πλεόν χρήμα "από το πουθενά", μιας και ουσιαστικά έχει και αυτή χρεωκοπήσει, και δεν έχει άλλο τρόπο για να χρηματοδοτήσει τα χρέη της. Επόμενο βήμα, η υποτίμηση κα του ευρώ (μακροπρόθεσμα), και, σε πιο βραχυπρόθεσμη κλίμακα, η βάρβαρη επίθεση στους εργαζόμενους, και τη μεσαία τάξη, με αύξηση φορολογίας, μείωση μισθών-συντάξεων, κτλ, γιατί είναι προφανές ότι η άρχουσα τάξη όχι απλά δε θα ζητήσει συγνώμη για το ότι μας έφερε εδώ, αλλά αντίθετα επιχειρεί ξεκάθαρα και πολύ ωμά να μεταφέρει όλα τα βάρη στους λαούς:

Τα νέα από την Ευρωζώνη καθημερινώς πλέον είναι στην κυριολεξία «άθλια». Για τη δεινή εξέλιξη της οικονομίας και της ανεργίας στη Ζώνη του Ευρώ και γενικότερα της τραγικής κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις δεν αρκούν πλέον οι διαπιστώσεις των ιθυνόντων. Αποτελεί ομολογία ντροπής από τους ίδιους και στην κυριολεξία ταπείνωση για τον Τρισέ και τους λοιπούς τραπεζίτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

Τώρα, και αφού σύρθηκαν στην κυριολεξία από τις συνέπειες της πιστωτικής κρίσης που έχει διαλύσει το τραπεζικό σύστημα, βυθίζοντας σε βαθιά ύφεση την ευρω-οικονομία, οι τραπεζίτες της ΕΚΤ καλούνται να χρησιμοποιήσουν ορθόδοξες και «ανορθόδοξες» μεθόδους «α λα Fed». Δηλαδή, να μηδενίσουν σχεδόν τα επιτόκια του ευρώ και να εφαρμόσουν την πολιτική της quantitive easing. Η μελανή κατάσταση των 16 οικονομιών της Ευρωζώνης το απαιτεί.

Τώρα, λοιπόν, όλοι ξέρουν! Η ώρα της αλήθειας για την τρόικα –Τρισέ, Γιουνκέρ και Αλμούνια– είναι σκληρή.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100019_07/05/2009_313606


Λίγες μέρες πριν, ο "γκουρού" των αγορών Warren Buffet είχε αποκαλέσει (http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aC5dr4HntzNQ&refer=home) τη Wells Fargo ‘Fabulous’ (υπέροχη).
Σήμερα, η Wells Fargo χρειάζεται (http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aeuRqo53JyZ4&refer=home) (προς το παρόν, γιατί αυτά τα νούμερα όλο ανεβαίνουν ) $15 δις...Και η κοροιδία συνεχίζεται...


***Περί «ΔΛΠ», ή πως αναβάλλεται η αλήθεια για του χρόνου
Εγώ κύριοι ασχολούμαι με βαρετά πράγματα… Επιτόκια, τιμές μετάλλων, πετρελαίου, και καλαμποκιού, λογιστικούς κανόνες… Δεν υπάρχει τίποτε πιο βαρετό από τους λογιστικούς κανόνες. Ίσως οι Ελληνικοί νόμοι να είναι πιο βαρετοί, ξέρετε, τα φωτογραφικά άρθρα που λένε τι γίνεται την Τρίτη εκτός αν έχει βρέξει οπότε ισχύει το «123/αβγ-456», ή, κατά παρέκκλιση της «876/92-θ Υπουργικής Αποφάσεως, ως αυτή τροποποιήθηκε από το ΠΔ τάδε».
Κάποια νύχτα του χειμώνα πέρασε μία τροποποίηση του Διεθνούς Λογιστικού Προτύπου ΔΛΠ 39, που ελάχιστοι κοινοί θνητοί την κατάλαβαν πλην των ορκωτών ελεγκτών, κάτι σκοτεινών τραπεζοποντικών, και φυσικά του ταπεινού αρχαιοπτέρυγα που τα διαβάζει αυτά όταν θέλει να γράψει κάποιο «έξυπνο» σχόλιο.
Η τροποποίηση βγήκε πράγματι νύχτα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και ούτε λίγο ούτε πολύ επιτρέπει την αποτίμηση ορισμένων πραγμάτων στις αποθήκες των τραπεζών, όχι στο συντηρητικό «lower of cost or market» (αυτό είναι για τα αμερικανάκια), ούτε καν στο «mark to market» αλλά στην νέα εκδοχή κεντροευρωπαϊκής έμπνευσης που αποτιμά την αποθήκη στην αξία που θα είχε αν τα πράγματα ήταν φυσιολογικά. Θα το ονομάσω «mark to hypothetical market». Τα «τοξικά» ευρωπαϊκά χαρτοφυλάκια βαπτίστηκαν υγιή και κάτι Γερμανικές τράπεζες γλύτωσαν ζημιές πολλών δισεκατομμυρίων.
Σαν να έχετε σπίτι σας δύο σακούλες σκουπίδια, να τα βαφτίσετε λίρες και να λέτε «είμαι καλά είμαι καλά πολύ καλά». Ή αλλιώς, «το τρομπάρισμα της φούσκας». Ή «πως θα αναβάλω την αλήθεια για του χρόνου»
Λέει, λοιπόν, τι έγραφε σήμερα η Ναυτεμπορική:
«Ενισχυμένα κέρδη κατά 532 εκατ. ευρώ και καθαρή θέση κατά 1,22 δισ. ευρώ εξασφάλισε για τις τράπεζες η εφαρμογή της αναπροσαρμογής του ΔΛΠ 39 κατά την προηγούμενη χρήση, αποφεύγοντας έτσι τις υψηλές ζημιές που θα επέφερε η αποτίμηση κινητών αξιών του χαρτοφυλακίου τους σε τρέχουσες τιμές». (http://www.naftemporiki.gr/)
Τα δημοσιευμένα κέρδη (και καθαρές θέσεις) είναι αυτές που «ΘΑ» ήταν, «ΑΝ» όλα ήταν καλά.
Αντί «ενισχυμένα» θα έπρεπε να λέει «παραποιημένα»… Πόση όμως είναι η παραποίηση; 532 εκατομμύρια; Ή 5.320 εκατ.; Δεν μπορεί να είναι 50 δις εκατ. Ή μπορεί;
Συνειδητοποιούμε τι γίνεται ;;;
Η κυνική μου προσέγγιση λέει ότι σε δύσκολους καιρούς όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες. Η συντηρητική και ειλικρινής αποτίμηση περιουσιακών στοιχείων είναι καθοριστική για την στοιχειώδη λειτουργία μιας αγοράς. Ξέρω ότι πολλοί πιστεύουν ότι «φταίει η αγορά». Την στιγμή όμως που τα νούμερα των ισολογισμών είναι νομίμως ψεύτικα, ούτε αγορά υπάρχει ούτε τίποτα, και πάμε για μεσαίωνα.
Archaeopteryx

αναδημοσίευση από το antinews (http://www.antinews.gr/?p=6274)

στα σχόλια διαβάζω

Helmut Says: May 6th, 2009 at 10:29 am
@archaeopteryx:
Τα ίδια (και χειρότερα) ισχύουν και στις ΗΠΑ, όπου πριν από περίπου ένα μήνα (όλως τυχαίως λίγο πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των τραπεζών για το Q1 2009), η FASB (Financial Accounting Standards Board) με την στήριξη βεβαίως του πανίσχυρου λόμπι των τραπεζών, αποφάσισε να “χαλαρώσει” τους κανόνες με τους οποίους αποτιμούνται χαρτοφυλάκια.
The changes to so-called mark-to-market accounting allow companies to use “significant” judgment when gauging the price of some investments on their books, including mortgage-backed securities. Analysts say the measure may reduce banks’ writedowns and boost their first-quarter net income by 20 percent or more.
Έτσι είναι, αν έχεις και το μαχαίρι και το πεπόνι…

http://athenstock.blogspot.com/2009/05/blog-post_06.html

«Bonus» € 532 εκατ. ευρώ στα κέρδη των τραπεζών λόγω των ΔΛΠ
http://athenstock.blogspot.com/2009/05/bonus-532.html


«Πάγωμα» μισθών για 2 χρόνια συζητούν οι εφοπλιστές
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8400&pubid=3464822


Πλάνο απολύσεων από επιχειρήσεις
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8777&pubid=3492810


Επιβάλλουν εργασία τεσσάρων ημερών
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515507&ct=3


ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Ρεκόρ φοροεπιδρομής 6+2,5 δισ.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=41958


Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΝΤΙ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Πανευρωπαϊκός ο «Μίχαλος»
Συνταγή... Μίχαλου σε όλη την Ευρώπη ετοιμάζει η Ε.Ε., σύμφωνα με πληροφορίες του πρακτορείου Ρόιτερ, εν όψει της σημερινής συνόδου για την απασχόληση στην Πράγα.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=41975


Οι εργαζόμενοι δεν τολμούν να διαμαρτυρηθούν όταν μειώνονται οι μισθοί τους, επειδή φοβούνται ότι δεν θα βρουν αλλού δουλειά.
...
Σύντομα μπορεί να αντιμετωπίσουμε και το παράδοξο των μισθών: Οι εργαζόμενοι δέχονται να σώσουν τις δουλειές τους αποδεχόμενοι χαμηλότερους μισθούς, αλλά όταν οι εργοδότες σε όλη τη χώρα μειώνουν ταυτόχρονα τους μισθούς, το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται υψηλότερη ανεργία.

Αν όλες οι εταιρείες μειώσουν τους μισθούς, καμία δεν κερδίζει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Παράλληλα, η μείωση στις αποδοχές δημιουργεί άλλα προβλήματα. Συγκεκριμένα, η μείωση των εισοδημάτων δημιουργεί πρόβλημα υπερβολικού χρέους: Οι δόσεις του στεγαστικού δανείου που πρέπει να πληρώσει κάθε εργαζόμενος, για παράδειγμα, δεν μειώνονται μαζί με τις αποδοχές. Και το αυξανόμενο βάρος των χρεών μειώνει ακόμη περισσότερο τις καταναλωτικές δαπάνες κρατώντας καθηλωμένη την οικονομία.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515297&ct=3


Με «μπλοκάκι» στο Δημόσιο
Προς εφαρμογή και σε άλλες ΔΕΚΟ το μοντέλο «εφεδρείας» του ΟΣΕΣήμερα είναι πιο απαραίτητο από ποτέ οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα να σταματήσουν να σκέφτονται ως "βολεμένοι". Γιατί μπορεί ηθέση τους να είναι γενικά καλύτερη σε σχέση με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, όμως "βολεμένοι" δεν είναι. Όχι πλέον. Και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα πρέπει επίσης να σταματήσουν τη δογματική απόρριψη οποιασδ΄ποτε συμμαχίας με τους δημόσιους υπαλλήλους, που επειδή ακριβώς είναι εργαζόμενοι που πλήττονται από την άρχουσα ταξη, είναι εν δυνάμει σύμμαχοι, όχι εχθροί.
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1011335&lngDtrID=251


«Όχι» στη μισθωτή εφεδρεία
Απέρριψε τελικά η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών την πρόταση του υπουργείου Μεταφορών για το πρόγραμμα μισθωτής εφεδρείας για 3.000 εργαζομένους στον ΟΣΕ, στο πλαίσιο της εξυγίανσης του Οργανισμού.

Οι εργαζόμενοι θα συνεδριάσουν την επόμενη Τετάρτη, προκειμένου να καθορίσουν απεργιακές κινητοποιήσεις.
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=88436


Την ίδια ώρα...

Εχασε στο πόκερ κότερο αξίας 500.000 δολαρίων!
σύμφωνα με την εφημερίδα «Μoskovski Κomsomolets», ο ρώσος μεγιστάνας που είδε την περιουσία του να συρρικνώνεται κατά 3 δισ. δολάρια εξαιτίας της κρίσης (του έμειναν «μόνο» 8 δισ. δολάρια) έπαιξε ένα από τα σκάφη του στο πόκερ και το έχασε! Μιλάμε για θαλαμηγό αξίας 500.000 δολαρίων! Η παρτίδα παίχτηκε στις 28 Απριλίου στη Βαρκελώνη, όπου είχε μεταβεί ο Αμπράμοβιτς για τον αγώνα Μπαρτσελόνα- Τσέλσι (0-0).
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=17&artId=266750&dt=06/05/2009


Κοινωνική αναταραχή στην Ευρώπη λόγω της ανεργίας προβλέπει ο Juncker
Κοινωνική αναταραχή στην Ευρώπη, που θα μπορούσε να λάβει διαστάσεις, προβλέπει το επόμενο διάστημα ο επικεφαλής του Eurogroup, Jean Claude Juncker, εξαιτίας της δραματικής αύξησης της ανεργίας. Στη συνέντευξη του μετά το πέρας των εργασιών του Ecofin χθες όπου κεντρικό θέμα ήταν η ανεργία, κάλεσε τις κυβερνήσεις να λάβουν μέτρα αναχαίτισης και τους εργοδότες να επιδείξουν κοινωνική ευαισθησία.

«Η κρίση προκαλεί απελπισία σε εκατομμύρια Ευρωπαίους και δεν θα πρέπει να υποτιμούμε τον εκρηκτικό χαρακτήρα που θα μπορούσε να πάρει η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας», ανέφερε ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου.Δηλαδή αν δεν υπήρχε η απειλή έστω της έκρηξης, δεν θα υπήρχε καν πρόβλημα για αυτούς τους ανθρώπους. Και γιατί να υπάρχει άλλωστε, καλά περνάνε...
http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=21&la=1&artid=72043&catid=13


Αίσθηση αδυναμίας
πρώην ταχυδρομικός υπάλληλος; Όλα τα ελέγχει, επιχειρήσεις, πανεπιστήμια, ακόμη και τις φυλακές; Μήπως έχουμε μπροστά μας τον αυριανό πρωθυπουργό;

«Υπάρχει στην Continental μια μικρή, πολύ μικρή μειοψηφία που κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα»: αυτό δήλωνε στις 22 Απριλίου ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν, αναφερόμενος στις δυναμικές κινητοποιήσεις που σημειώνονται τον τελευταίο καιρό στο εργοστάσιο ελαστικών. Στο μυαλό του είχε προφανώς τον πρωτεργάτη των κινητοποιήσεων Ρολάν Σπιρκό, που έχει λάβει τις αποστάσεις του από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και τα συνδικάτα και θυμίζει σε πολλούς τον Λεχ Βαλέσα την εποχή των μεγάλων διαδηλώσεων στο Γκντανσκ. Μεγάλη είναι η επιρροή της άκρας Αριστεράς και στις άλλες δύο εργατικές συγκρούσεις αυτών των ημερών, στην Τoyota και στην Caterpillar, καθώς και στις καταλήψεις πολλών πανεπιστημίων. Να σημαίνει όμως άραγε αυτό ότι οι εργάτες και οι φοιτητές καθοδηγούνται από τους «τροτσκιστές»;

Όσο πλησιάζουν οι ευρωεκλογές, και ταυτόχρονα οξύνεται η οικονομική κρίση, τόσο η «μη συμβατική» Αριστερά της Γαλλίας βλέπει τη δύναμή της να αυξάνεται: σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα του πρώην ταχυδρομικού υπαλλήλου Ολιβιέ Μπεζανσενό θα λάβει πάνω από 7%. Ο ίδιος ο 34χρονος Μπεζανσενό θεωρείται για το 62% των Γάλλων ο πιο ριζοσπαστικός αντίπαλος του Νικολά Σαρκοζί. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις συχνά ανορθόδοξες μεθόδους που προπαγανδίζει ο ίδιος και το κόμμα του για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στις απολύσεις και τις προκλητικές κοινωνικές ανισότητες. Η απαγωγή διευθυντών επιχειρήσεων, για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα δημοφιλής στη γαλλική κοινή γνώμη. Και κάνει άλλους να ζηλεύουν. «Όταν οι Γάλλοι εργαζόμενοι οργίζονται, απάγουν τα αφεντικά τους», δήλωσε ο ηγέτης της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) Όσκαρ Λαφοντέν, που είδε τα ποσοστά τoυ κόμματός του να πέφτουν κάτω από το 10% για πρώτη φορά την τελευταία διετία. «Θα ήθελα να γίνει το ίδιο κι εδώ, και να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι ο κόσμος φοβάται για το μέλλον του».

Στην πραγματικότητα, αυτός ο φόβος και η αίσθηση αδυναμίας είναι που σπρώχνουν ένα μέρος των πολιτών προς τα άκρα (άλλοτε ήταν η άκρα Δεξιά, σήμερα είναι η άκρα Αριστερά). «Η κατηγορία περί καθοδήγησης των κοινωνικών κινημάτων από μια μειοψηφία είναι ένα παλιό εργαλείο της Δεξιάς και μερικές φορές της μετριοπαθούς Αριστεράς», λέει στηΛιμπερασιόνο ιστορικός Κριστόφ Μπουρσεγιέ. «Ένας τέτοιος ισχυρισμός ακούγεται όμως γελοίος μπροστά στην έκταση αυτής της κρίσης και των ανησυχιών που προκαλεί». Σύμφωνα με μελέτη που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, ένας στους πέντε νέους ηλικίας 18-24 ετών ζούσε το 2006, δηλαδή πριν ξεσπάσει η κρίση, κάτω από το όριο της φτώχειας. Έκτοτε η κατάσταση έχει ασφαλώς επιδεινωθεί. Και οι φτωχοί νέοι έχουν ακόμη περισσότερο ριζοσπαστικοποιηθεί.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515500&ct=2


Eίμαστε σκυφτοί γι’ αυτό τους βλέπουμε τεράστιους
«Για πρώτη φορά, 100 και πλέον χρόνια από την ιστορική ρήση του Μαρξ "προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε" εργαζόμενοι στη γερμανική βιομηχανία ελαστικών Continetal στη Γαλλία διαδήλωσαν με Γερμανούς συναδέλφους τους στο Αμβούργο. Κρατούσαν μάλιστα ένα πανό με τη γνωστή προτροπή του κομμουνιστικού μανιφέστου στα γαλλικά. Μια διαδήλωση που μπορεί να μην είναι πρελούδιο της ευαγγελιζόμενης μαρξιστικής επανάστασης, αλλά σίγουρα αποτελεί ακόμη μια ένδειξη της αυξανόμενης εργατικής δυσαρέσκειας στην Ευρώπη - και όχι μόνο», γράφει ανταπόκριση φυλλάδας.

Προβληματισμός επικρατεί στην αστική τάξη της Ολλανδίας γιατί ένας εργάτης που είχε απολυθεί απ’ την εργασία του πήρε το αυτοκίνητο του και στην προσπάθειά του να πέσει πάνω στη βασιλική οικογένεια που έκανε περιοδεία, σκότωσε έξι και έστειλε στο νοσοκομείο καμιά δεκαριά, συμπληρώνει μια άλλη.

Ενώ το γεγονός ότι δέχτηκε τέσσερις σφαίρες ένας Ελληνας, διευθύνων σύμβουλος σε μια εταιρία της Σερβίας, που ήθελε να κάνει απολύσεις αναφέρει μια τρίτη εφημερίδα.

Στα δικά μας τώρα. Ο Απρίλης του 2009 ήταν ο καλύτερος μήνας για το χρηματιστήριό μας μέσα σε ολόκληρη τη δεκαετία, γράφει οικονομική εφημερίδα.
Ένα εκατομμύριο ευρώ θα στοιχίσει η ανακαίνιση που κάνει στην βίλα της η κόρη του Λάτση μας ενημερώνει κυριακάτικη εφημερίδα.
500 εκατ ευρώ καθαρά κέρδη είχαν οι τράπεζες στο πρώτο τρίμηνο του 2009 μας λέει το οικονομικό ρεπορτάζ φυλλάδας.

http://2.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SgCX3u6NkxI/AAAAAAAAHNM/oVuqgmLkkD8/s320/nek.jpg

Κι αυτά την ίδια στιγμή που οδηγούνται άνθρωποι στην αυτοκτονία απ’ τους τοκογλύφους τραπεζίτες την ίδια στιγμή που γυναίκα απ’ την Θεσσαλονίκη προσφέρετε να πουλήσει το ένα της νεφρό για να μην της κατασχέσει η τράπεζα το σπίτι της.

Γμτ, είμαστε σκυφτοί γι’ αυτό τους βλέπουμε τεράστιους. Το γυρνάμε στην μοιρολατρία γ’ αυτό μπορούν οι πλουτοκράτες και αλωνίζουν. Τι άλλο πια περιμένουμε; Αντε να ξυπνήσουμε να γυρίζει ο ντουνιάς που λέει και το άσμα.

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/05/e.html


General Motors Corp. will probably report its seventh straight quarterly loss tomorrow, reinforcing its push to get the union, U.S. government and bondholders to cut $44 billion in debt. Τη συμφέρει να δηλώσει μεγάλα χρέη, διότι βλέπει ότι θα της τα χαρίσουν...
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=a1WvoxIdwbng&refer=home


Σχεδιάζει 18.000 απολύσεις η Fiat μετά τη συγχώνευση με GM Europe Η FIAT βέβαια το διαψεύδει, "εμείς δεν κάνουμε τέτοια πράγματα"...
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515231&ct=3


Οι συγνωνεύσεις καλά κρατούν στις αυτοκινητοβιομηχανίες, με συμφωνία Porsche-VW, που παλιότερα προσπαθούσε η μία να αγοράσει την άλλη, εκτόξευαν κατηογρίες η μία προς την άλλη, κτλ αλλά πλέον...τα βρήκαν. Και έτσι, ελάχιστοι θα επιβιώσουν, και θα αλωνίζουν εις βάρος μας...
Carmakers Porsche and VW to merge
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8036748.stm


http://img509.imageshack.us/img509/5250/biggerstrongerfastermov.jpg

Την ίδια ώρα, ειδικά στις ΗΠΑ, ενεισχύεται η τάση που εδώ και χρόνια υπαρχει, με ολοένα και πιο μεγάλη κατανάλωση ψυχοφάρμακων, που τα παίρνουν για να αντιμετωπίσουν το άγχος για το μέλλον, τις στενοχώριες που φέρνει στο λαό η άρχουσα τάξη με τις πολιτικές της, αλλά και τον ανταγωνισμό μέχρι τέλους για να νικήσουν στα πορ, να γράψουν καλά (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_08/12/2008_259492)στις εξετάσεις σε σχολείο/πανεπιστήμιο, να αντέξουν στη δουλειά, κτλ, κτλ, κτλ


Διέξοδο στα... ψυχοφάρμακα αναζητούν οι Αμερικανοί
Κατακόρυφη αύξηση των ατόμων που καταφεύγουν στα ψυχοφάρμακα στις ΗΠΑ έδειξε έρευνα Αμερικανών επιστημόνων.

Όπως φάνηκε από τα αποτελέσματα της έρευνας, ο αριθμός των Αμερικανών που χρησιμοποιούν ψυχοφάρμακα για να αντιμετωπίσουν ψυχολογικά/ διανοητικά προβλήματα έχει αυξηθεί κατά 73% από το 1996 μέχρι σήμερα.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_05/05/2009_278092

Αγχος και αυτοκτονίες λόγω οικονομικής κρίσης
Ανοδική τάση των περιπτώσεων άγχους, κρίσεων πανικού, ψυχοσωματικών διαταραχών ακόμη και αυτοκτονιών, καταγράφεται το τελευταίο διάστημα.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&tag=12709&pubid=8709114


Δολοφόνησαν συνδικαλιστή στη Βενεζουέλα Με "δημοκρατικές διαδικασίες"...
Νεκρός από επίθεση ενόπλων έπεσε χθες ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργατών του εργοστασίου της Toyota στη Βενεζουέλα, μερικές εβδομάδες μετά την ανακοίνωση της εταιρείας ότι προτίθεται να κλείσει το εργοστάσιό της στη χώρα.

Ο 33χρονος Αργκένις Βαλασκέζ, που πέρυσι είχε ηγηθεί απεργίας που παρέλυσε τη λειτουργία του εργοστασίου της εταιρείας, είναι ο τέταρτος συνδικαλιστής που σκοτώνεται τους τελευταίους έξι μήνες

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-06&id=41541


Nearly 3 million children in poverty in Britain Και αυτά δεν είναι παρά τα επίσημα στοιχεία...
Nearly three million children still live below the bread line in Britain, official figures showed, as the Government admitted it would get nowhere near its target to halve child poverty.
http://www.telegraph.co.uk/news/uknews/5290903/Nearly-3-million-children-in-poverty-in-Britain.html


Almost 17,000 more children in England are on free school meals this year compared to last, as the poorest families struggle to survive in the recession, data published today shows.
http://www.guardian.co.uk/education/2009/may/07/children-free-school-meals

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 5 λεπτά και 20 δευτερόλεπτα αργότερα ........

Η φενάκη των μετοχών
Μετά από αρκετά χρόνια πια ενασχόλησης με το χρηματιστηριακό χώρο έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η σταθερή ενασχόληση με τις μετοχές είναι μια από τις χειρότερες επενδυτικές επιλογές. Ο χρόνος, σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση είναι εχθρός του επενδυτή και όχι σύμμαχος. Όπως και στο καζίνο, όποιος είναι μόνιμος πελάτης είναι αδύνατο να κερδίσει μακροπρόθεσμα.

Πιστεύω ότι βαθιά μέσα τους το 99% των επενδυτών που ασχολήθηκε με μετοχές το έχει μετανιώσει διότι απλά είναι χαμένο. Αν κινήθηκε βραχυχρόνια μπήκε κοντά σε κάποια κορυφή, αν έμεινε σταθερά στην αγορά έχει υποαπόδοση έναντι όλων των υπολοίπων μορφών επένδυσης. Ο S&P έφτασε σε επίπεδα 1995, τίποτα άλλο σήμερα δεν αποτιμάται σε τιμές προ δεκαπενταετίας.

Σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι η κατάσταση παραμένει ως είχε. Mε κόστος τον εκφυλισμό του χαρτονομίσματος και την επιδείνωση του βιωτικού επιπέδου των μαζών οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να σώσουν τους χρεοκοπημένους για να προστατέψουν τους λαούς από την ανεργία.

Αυτό το γεγονός έβαλε ένα μαξιλάρι στις αποτιμήσεις όλων των assets, τουλάχιστον προς το παρόν. Διότι το μεγάλο ρίσκο παραμένει και είναι ο εξαθλιωμένος από τα χρέη καταναλωτής, που το σύστημα τον τριβελίζει να αλλάξει πάλι αυτοκίνητο μήπως και πάει η κατάσταση λίγο παραπέρα μειώνοντας δήθεν τους φόρους. Ότι θα τους τα πάρει πίσω πολλαπλά από τις αυξήσεις στους ειδικούς φόρους δεν ενδιαφέρει προς το παρόν. Αγωνιώδεις οι προσπάθειες αλλά οι πωλήσεις οχημάτων για το μήνα στο -49% σε σχέση με πέρυσι.

Το θεμελιώδες συστατικό που προκάλεσε αυτή την κρίση και είναι ο υπέρμετρος δανεισμός κρατών, επιχειρήσεων, καταναλωτών όχι μόνο δεν υποχωρεί, αντίθετα αυξάνει, πάντα για το καλό της κοινωνίας. Υποτίθεται σε κάθε πτωτικό κύκλο πρέπει να διορθώνονται οι υπερβολές για να έχει αντοχή το σύστημα να ξαναφουσκώσει.

Η αγέλη συνεχίζει να καταναλώνει πιστεύοντας στο όνειρο ότι με κάποιο τρόπο τα χρέη θα της τα χαρίσουν. Άλλωστε κρίση έχουμε, συμφώνησαν όλοι σε αυτό. Το κοπάδι, λοιπόν, συνεχίζει να οδεύει προς το γκρεμό και αρνείται ουσιαστικά να αλλάξει τρόπο ζωής, αφού μόνο αν το πει η τηλεόραση θα το κάνει. Τα μίντια ξεκίνησαν το νέο κύκλο διαφημίσεων για κάρτες, δάνεια κλπ. Δυστυχώς όμως, καλή η ψυχολογική ανάταση, αλλά πανηγύρι δεν μπορεί να στηθεί.

Ταυτόχρονα η ανεργία αυξάνει και η πίστωση όχι μόνο δεν δίδεται αφειδώς αλλά στις Η.Π.Α. ανακαλούν πιστωτικές κάρτες. Μόνο το Μάρτιο ανακλήθηκαν 20 εκατ. κάρτες επί συνόλου 400 εκατ. Δηλαδή 300 εκατ. κάτοικοι μαζί με γέρους και παιδιά έχουν 400 εκατ. κάρτες, που πάτε βρε παιδιά;

Οι πωλήσεις των εταιρειών που δεν κατέρρευσαν είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά και προεξοφλημένες από το μέλλον. Η κατανάλωση αναγκαστικά στο δυτικό ημισφαίριο θα υποχωρεί. Όσο πιο αργά, τόσο περισσότερα χρόνια θα χρειαστούν για να επέλθει η ισορροπία.

Ο S&P διαπραγματεύεται πλέον 15 φορές τα μαϊμουδίστικα λειτουργικά κέρδη, στα οποία αρέσκονται οι αναλυτές. Με τα GAAP κέρδη το Ρ/Ε είναι άνω του 20.

Μη αναμένοντας θεαματική βελτίωση κερδοφορίας τα επόμενα έτη οι μετοχές σε δύο μήνες προεξόφλησαν άνοδο και για τα επόμενα χρόνια. Το ευτυχές σενάριο θα είναι μια μακροχρόνια σταθεροποίηση σε ένα εύρος τιμών όπου ο πληθωρισμός θα δημιουργεί μαξιλάρι για σοβαρή πτώση και η αδυναμία σοβαρής ανάπτυξης θα πιέζει τις τιμές από πάνω.

Εν ολίγοις τα μεγάλα κέρδη οι μετοχές τα έδωσαν, τώρα το ρίσκο αυξάνει πάλι. Οι εταιρείες έχουν χειρότερους ισολογισμούς σε σχέση με το 2003 που ήταν ο προηγούμενος πάτος. Δείτε τα ελληνικά blue chips. Διαβάστε προσεχτικά δάνεια και υποχρεώσεις, πως αυξήθηκαν δραματικά τα τελευταία χρόνια.

Πέρα από τις τράπεζες που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως έχουν αξία έχοντας μοιράσει τα δάνεια σε όλους αυτούς που αδυνατούν να αποπληρώσουν τώρα έχουμε χρεοκοπημένες μεγάλες εισηγμένες οι οποίες πριν μερικά χρόνια δεν είχαν πρόβλημα.

Τα νέα χαμηλά στις αγορές δεν είναι απίθανα αν η ανεργία παραμείνει ψηλά και το πόπολο αποφασίσει να μειώσει σοβαρά την κατανάλωση του. Για τον εργαζόμενο με αμοιβή 1.000 ευρώ το μήνα, οι φόροι και οι τιμές αυξάνονται ενώ η εργασία του θα παραμείνει επισφαλής. Αν συνεχίσουν οι αγορές πιο πάνω από τα τρέχοντα επίπεδα τότε οι ταγοί τα κατάφεραν στον αρχικό τους στόχο που ήταν ο εκφυλισμός του χρέους μέσω πληθωρισμού. Σε αυτό το σενάριο τα εμπορεύματα θα έχουν καλύτερες αποδόσεις από τις μετοχές γιατί δεν τυπώνονται. Το πολύτιμο μέταλλο παραμένει η καλύτερη επιλογή παντός καιρού αφού δεν πλήχθηκε και από την διάθεση για ανάληψη περισσότερου ρίσκου.

Άσχετο: γιατί οι κεντρικές τράπεζες δανείζουν με τόκο τα κράτη τους;

http://www.capital.gr/News.asp?id=729021

[ Δρόμοι ]
Μια φορά

κι έναν καιρό ήταν ένας πλανήτης όπου ζούσαν δισεκατομμύρια πλάσματα που μαζί δεν έκαναν και χώρια δεν μπορούσαν. Σε αυτόν τον πλανήτη όπου οι πάγοι δεν άντεχαν πια την ανάσα του ήλιου κι όπου τα δάση γίνονταν κάρβουνο, φάνηκε μια μέρα ένας ιός που τρόμαξε τους ανθρώπους, μολονότι δεν ήταν περισσότερο φονικός από άλλους. Θορυβημένοι άρχισαν να κλείνουν αεροδρόμια, ταβέρνες, σχολειά και δεν έβγαιναν στους δρόμους παρά μονάχα με μάσκες. Και τότε ο Περουβιανός δημοσιογράφος Σέζαρ Χίλντεμπραντ αφηγήθηκε αυτήν την ιστορία.

Ένα μικρό

κι έξυπνο κοριτσάκι- όλοι ξέρουμε πόσο είναι έξυπνα τα παιδάκια- ρώτησε ένα βράδυ τον πατέρα του, καθώς έπεφτε στο κρεβατάκι του: «Πες μου, πατέρα, γιατί τόση ταραχή γι΄ αυτόν τον ιό που δεν έχει σκοτώσει παρά μονάχα καμιά δεκαριά ανθρώπους, ενώ κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους ένδεκα εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο, προτού κλείσουν τα πέντε τους χρόνια, από αρρώστιες που θα μπορούσαν να τις είχαν αποφύγει;». Ο πατέρας κοίταξε το κοριτσάκι του κάπως ξαφνιασμένος. Και λέμε κάπως, επειδή δεν ήταν λίγες οι φορές που αυτό το μικρό κοριτσάκι έκανε κάτι τέτοιες ερωτήσεις που άφηναν άφωνους τους μεγάλους κι έξυναν το κεφάλι τους για να βρουν απαντήσεις. «Είναι επειδή είναι άλλο πράγμα ο θάνατος που σε βρίσκει φυσικά κι άλλο εκείνος που έρχεται με μια επιδημία», αποκρίθηκε ο πατέρας. «Μα είναι φυσικό ένδεκα εκατομμύρια παιδιά, που θα μπορούσαν να μην πεθάνουν, να πεθαίνουν μονάχα επειδή είναι φτωχά ή επειδή δεν υπάρχει γιατρός για να τα πάνε οι γονείς τους;» ρώτησε το κοριτσάκι. «Όχι, δεν είναι φυσικό, αλλά επειδή είναι κάτι που συμβαίνει χρόνια τώρα χωρίς σταματημό, είναι μια είδηση που δεν προκαλεί καμιά ταραχή σε κανέναν», είπε ο πατέρας, που είχε κιόλας αρχίσει να μη νιώθει σίγουρος για τα λόγια του.

«Εμείς

τα παιδιά, όμως, ανησυχούμε που ένδεκα εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν επειδή είναι φτωχά», επέμεινε το κοριτσάκι. «Σύμφωνοι», είπε ο πατέρας, «αλλά κανείς δεν ξέρει πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να πεθάνουν από αυτήν την επιδημία». «Ίσως να πεθάνουν πολλοί», είπε το κοριτσάκι του. «Δεν ξέρω πόσοι, ούτε κι εσύ. Μα εγώ σου λέω άλλο πράγμα. Γιατί όλες οι τηλεοράσεις κι όλες οι εφημερίδες μιλούν για εκείνο που θα μπορούσε να μας φέρει αυτός ο ιός και δεν λένε τίποτα για τα ένδεκα εκατομμύρια παιδιά που πεθαίνουν κάθε χρόνο από αρρώστιες που θα μπορούσαν να τις είχαν γλιτώσει; Ένδεκα εκατομμύρια παιδιά τον χρόνο μάς κάνουν πάνω κάτω 30.000 παιδιά την ημέρα, 1.300 την ώρα και 20 το λεπτό, πατέρα. Δεν νομίζεις πως είναι κι αυτό μια είδηση που πρέπει να τη μάθουμε;».

Ο πατέρας

κοίταξε το κοριτσάκι του κι αναστέναξε βαθιά. «Να σβήσω τώρα το φως;», είπε. «Θα κοιμηθείς;».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515498&ct=2

Britons face working until 70 to help bring public debt under control
Britons will have to work until the age of 70, at least five years beyond the current retirement age, if the Government is to stand any hope of bringing public debt under control over the next decade, a report claims. Ποιος θα πληρώσει άραγε τα αποτελέσματα των πολιτκών που άσκεισαν οι κυβερνώντες επί χρόνια? Η άποψη τους είναι..να την πληρώσουμε εμείς, και αυτοί να συνεχίσουν να ζουν εις βάρος μας.
Να το δεχτούμε?
http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/recession/5281206/Britons-face-working-until-70-to-help-bring-public-debt-under-control.html


Economy to get extra £50bn boost Χρεωκοπημένη καθώς είναι, η κυβέρνηση της Αγγλίας τυπώνει και αυτή χρήμα "από το πουθενά" - μέσα στην απελπισία του, το "πρεζάκι" θα κάνει οτιδήποτε για τη "δόση" του...
The Bank of England has kept interest rates on hold at 0.5% and announced that it will inject an extra £50bn into the UK economy.

With little room for rate cuts to stimulate the economy the Bank has been pumping money into the banking system through quantitative easing.

The process involves the Bank effectively printing money to buy government and corporate bonds.

It is on track to spend £75bn by June and will now extend this to £125bn.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8037685.stm


Nέες ενέσεις κορτιζόνης ενδεχομένως να χρειαστούν οι καταναλωτές πιστωτικών καρτών... προειδοποίησε χθες το Κογκρέσο ο κ. FED. Ο Μπεν Μπερνάνκι στην κατάθεσή του ενώπιον της Κοινής Οικονομικής Επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Γερουσίας δήλωσε ότι η FED προετοιμάζεται προς τούτο, ύστερα από τις επίμονες ερωτήσεις του γερουσιαστή της Νέας Υόρκης Charles E. Schumer. Ο γερουσιαστής κάλεσε τον κ. Μπερνάνκι να αντιδράσει αμέσως, ωστόσο αυτός το αρνήθηκε!

Επίσης, «νέες ενέσεις» κορτιζόνης κρατικού χρήματος θα χρειαστούν αρκετές από τις 19 κορυφαίες τράπεζες των ΗΠΑ, δήλωσε ο κ. Μπερνάνκι. Ηδη οι πληροφορίες ότι 10 από τις 19 δεν περνούν την «ιερά εξέταση» του stress test, είχαν παγώσει το κλίμα στη Wall.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100018_06/05/2009_313474


WSJ: Bank of America Needs $35 Billion in Additional Equity Κάθε μέρα τάζουν στον κόσμο "ανάκαμψη", μπας και τον πείσουν ότι "όλα πάνε καλά", αλλά τα στοιχεία διαρκώς χειροτρεύουν, και τα νούμερα με τους λογαριασμούς που αναγκάζουν τους λαούς να πληρώσουν διαρκώς ανεβαίνουν...Τώρα μας λένε για 35 δις μόνο για την Bank Of America...
So much for the cheery assumption that Citigroup and Bank of America each needed only $10 billion, based on leaks of Citi's likely $10 billion need.
http://www.nakedcapitalism.com/2009/05/wsj-bank-of-america-needs-35-billion-in.html


«Καθησυχαστικά» τα αποτελέσματα των «τεστ κοπώσεως» Γιατί? Γιατί "έτσι μας αρέσει", όπως έλεγε και ένα σποτ στην τηλεόραση. Γιατί αυτό μας συμφέρει να σας πούμε, και αυτό σας λέμε.
«Καθησυχαστικά» θα είναι τα αποτελέσματα των «τεστ κοπώσεως» που διεξήχθησαν στις 19 μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ, και τα οποία θα ανακοινωθούν σήμερα τα μεσάνυχτα (ώρα Ελλάδος), σύμφωνα με τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών.
http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/05/07/1661089.htm


China takes steps towards full convertibility of the yuan
China recently announced a series of measures to protect its economy against a possible devaluation of the US dollar by decoupling the Asian currencies from the American currency and using the Chinese yuan to gain access to raw materials from South America, the Caribbean and, most importantly, Russia.

The Chinese government has serious reasons to be alarmed. As the financial crisis deepens and the US debt multiplies to unprecedented levels, the possibilities of the US dollar failing to maintain its privileged position as the world reserve currency are very real.

Under such a scenario, China has much to lose. Its economy has been built around exports to the US, and the Chinese government holds $744 billion in US Treasury bonds, whose value would fall should the dollar be devaluated.

So far, the 21 percent gain of the yuan against the dollar since the yuan’s fixed exchanged rate was scrapped in 2005 has eroded China’s reserves as well as exporters’ profits. This was a factor in February’s 25.7 percent fall in exports in February.

The leaders of the Chinese Communist Party are aware that China lacks a domestic market capable of supporting the growth levels it needs to avoid mass unemployment. The jobless rate among China’s 225 million rural migrant workers has already reached 10 percent.

With a million college graduates from 2008 yet to find a job, another 6 million will join the labor market this year. The Chinese leaders fear that unemployment could lead to social unrest, threatening the wealth and privileges they have carved out for themselves since China opened itself to the world market.
Towards full convertibility of the yuan

Concerns over the stability of the US dollar led China last March to lobby the Group of 20 for the adoption of a “super-sovereign reserve currency.” This move, China feels, is necessary, all the more so since the yuan cannot be a reserve currency today because it is not fully convertible.

To redress this problem, China has embarked on a program to ensure that the yuan gains full convertibility in the not-too-distant future and is thereby in a position to compete with the dollar at some point for the role of world reserve currency.

The measures announced so far represent “baby steps toward liberalization of China’s capital account and internationalization of the renminbi,” said Tim Condon, head of Asia research at ING Group NV in Singapore. (Renminbi is another name for the yuan.)

Condon added, “Access to renminbi is not going to be an issue. China is using its financial might to hedge any risk it might face in terms of supplies of central raw materials for its growth and demand in other markets for its products.”

In a series of statements, the Chinese government has expressed its commitment to make the yuan a fully convertible currency. “China’s State Council said last week it allowed yuan settlement for international trade in Shanghai and four cities in Guangdong province—Guangzhou, Shenzhen, Zhuhai and Dongguan—to promote global use of the currency and protect companies from swings in the dollar,” reported Bloomberg News on April 9.

Other steps include the decision by the People’s Bank of China, approved in November 2008, to provide currency swaps for 650 billion yuan ($95 billion) to Belarus, Hong Kong, Indonesia, Malaysia, South Korea and Argentina. Last month, a similar arrangement with Jamaica was announced.

Bank Indonesia Deputy Governor Hartadi Sarwono told Bloomberg News last month that a 100 billion currency swap will enable Indonesia to buy Chinese goods using yuans for the first time.

China is also moving closer to eliminating the remnants of Hong Kong’s previous status as a British protectorate. Hong Kong will become the first city outside mainland China to start settling trades in yuans. In addition, China plans to allow Hong Kong companies to issue debt in yuans. Hong Kong had been accepting payments in yuan since 2004 to attract tourists from the mainland.

“It will reduce foreign exchange risks for companies, create more business for Hong Kong banks and diversify use of yuan funds,” Donald Tsang, chief executive in Hong Kong said at a press briefing last month, according to Bloomberg News. “The policy has already been approved. It’s almost here.”

With these actions, China plans to protect its exports to Hong Kong, Macao and the ASEAN nations, which reached $402.7 billion in 2008, a substantial 20 percent of China’s total trading volume. This is a sufficiently large volume to make a statement to the world on the benefits of trading with China in yuans, rather than US dollars.

Latin America is another case in point. China is stepping in to fill a vacuum left in the region by a US in financial turmoil. A $10 billion currency swap will allow Argentina to purchase Chinese goods without using its depleted US dollar reserves.

The Argentina deal came as a direct challenge to US dictates in the region. The Argentina-China currency swap was announced a few weeks after the US approved $30 billion in swaps each to Mexico and Brazil, but was unwilling to extend a line to Argentina, which has yet to clear its defaulted Paris Club debt.

As the Argentine daily, La Nación, put it, the yuan swap was a “historical agreement with China to eliminate the US dollar on commercial exchanges.” For China, it represents the prospect of increasing its exports to a region where it already occupies the position of second trading partner after the US. Surely, other Latin American countries will follow closely the progress of this deal.

As China consolidates its influence among the ASEAN nations, moves to eliminate any vestiges of the British occupation of Hong Kong, and opens long-term relations with Latin America countries, it is significant that the steady steps taken by China to decouple its currency—and exports—from the US dollar have not received the attention they deserve in the American media. So far, economic analysts, speaking through American newspapers and cable news programs, have focused their commentary on what is happening to the US public debt, the ups and downs of the New York Stock Exchange and President Obama’s attempts to rescue Wall Street.

These are important aspects of the world crisis. But it is an illusion to think that these developments can be understood while leaving China out of the analysis. In reality, the measures to establish full convertibility of the Chinese yuan are highly correlated with developments in the US.

The far-reaching consequences, including the challenge to the US dollar, implicit in making the yuan fully convertible were dealt with on the Asia News web site (January 1, 2009). It noted: “If, after a trial period, China makes its currency convertible, the consequence is that importing countries must have reserves of yuan. To get them, central banks around the world will have to divest themselves of US assets and Treasury bonds. The euro has a rather limited role in Asian exchange.”

Maurizio d’Orlando, the chief economic analyst for Asia News, explained the relationship between yuan convertibility and the US dollar in a series of articles published on the Internet over the past six months. He wrote: “The massive levels reached by the foreign debt of the United States and the excessive and unjustified devaluation of China’s yuan are two high-risk factors for the world economy and stability.”

The huge US debt is threatening the US dollar’s position in the world. The unthinkable has become a possibility: that the US government may become insolvent, unable to borrow to cover its debt.

The American media has thus far not dared to analyze the future of the dollar. Because it strictly adheres to looking at the world from the point of view of the profit interests of the American ruling class, it finds it all but impossible to consider such a possibility. Having grown accustomed to seeing the US make others behave the way the US wants, the media lives in a state of denial. Nevertheless, there is mounting statistical data pointing in the direction of the possibility of insolvency.
US debt

In an article written in December 2008, Maurizio d’Orlando examined the explosion of US debt. He wrote that it “grew from $6.9 trillion as of 31 December 2003 to $13.4 trillion as of 31 December 2007. This is internationally circulated currency.”

The rate of growth of the debt has increased since the financial crisis began in the summer of 2007. The US public debt stood at $10.6 trillion, or 76.6 percent of gross domestic product (GDP), at the end of 2008. “Adding the Paulson plan and the rescue package for Fannie Mae and Freddie Mac (but not counting that for AIG), the ratio jumped to 118 percent,” wrote d’Orlando.

He continued: “If the figures published by Bloomberg are correct—$7.74 trillion in rescue packages—we arrive at about $23.3 trillion of public debt, for a ratio of 169 percent of GDP. In just a short period of time, the public debt of the United States has almost doubled or tripled. Whatever the case may be, it is far too high.”

“We can nonetheless roughly assume,” d’Orlando noted, “that a breaking point is quickly coming up, because if we add up US public debt and spending commitments in health care (Medicaid and Medicare) and pensions (Social Security), we get to 429.27 percent of GDP.”

An International Monetary Fund (IMF) study found that when the foreign-owned public debt of a country reaches 60 percent of GDP, that country faces the risks of a major monetary crisis. By the end of 2007, the ratio of US foreign-owned debt stood at 61.8 percent, up from 54.4 percent the previous year.

Even if one sets aside US commitments to Medicare, Medicaid and Social Security, its current public debt, at least 118 percent of GDP, implies that its foreign-owned debt stands at 73 percent of GDP, far above the 60 percent limit calculated by the IMF.

The only reason the IMF’s 60 percent limit does not apply to the US is that the US dollar remains the world reserve currency. Were the US dollar to lose its uniquely privileged position in world trade, the result would be nothing less than catastrophic.

It must also be borne in mind that Asian investors, especially the Japanese and Chinese, are the main foreign investors in US financial assets.

What are the alternatives for the US? Monetary policy reached a dead-end the day Federal Reserve Chairman Ben Bernanke set the federal funds interest rate at zero. The fiscal plans launched by the Obama administration—including the many rescue schemes offered to banks, insurers and auto makers—still do not satisfy Wall Street, and more may be allotted to bail out the banks. Most market practitioners consider the bottom of the financial crisis hasn’t been reached yet.

There is a real risk that fiscal policies alone won’t work either. As Washington runs out of options, the next measure available to the government is a massive devaluation of the US dollar. That would have the effect of exporting the crisis to other countries, and would unquestionably raise calls by major US competitors to replace the dollar with another currency or basket of currencies as the world reserve currency.
Undervaluation of the yuan

For trade between China and the US, a devaluation of the US dollar is equivalent to an appreciation of the yuan. Asia News estimates that the yuan is undervalued by 55.5 percent.

“Currently,” writes Asia News, “because the exchange rate is controlled by the People’s Bank of China, the US dollar is worth about 6.8798 yuan.... If we applied the same relationship between China’s GDP in current dollars (6.04 percent of world GDP) and China’s GDP at purchasing power parity (which is 10.78 percent of World GDP), a US dollar should be exchanged at 3.821 yuan (hence the latter is undervalued by 55.54 per cent).”

A yuan appreciation of such magnitude—or a similar massive devaluation of the US dollar—would bring about a collapse of Chinese exports. Factories would have to shut down and lay off workers. This would cause social upheavals and threaten the power of the Chinese Communist Party and the cast of corrupt individuals who have enriched themselves by seeding capitalism in China. Equally affected would be foreigners who have at stake billions in direct investments in China.

Asia News writes, “Seen as the world’s workshop, China is a great success, but if we consider the amount of human resources, capital and raw materials used with regards to GDP growth per unit, then its system of production appears very inefficient. What is more, China’s yuan devaluation in 1994 led right to the 1998 Asian crisis. For Asia, that crisis was the price to pay for China’s transition from Communism to a market economy, the equivalent in some ways to the 1989 collapse of the Berlin Wall.”

Asian News summarized the relationship between China and the US in the following way: “Globalization is based on an unbalanced economic model. So far, public and private consumption in the United States have driven world demand. US consumers made export-driven growth in many countries possible.

“The absurdity of this method lies in the fact that producers get underpaid and are forced into saving in order to provide credit for those who do not produce and could hardly afford to buy. Workers in China, Brazil and India get starvation wages to produce goods tailor-made for the US (and Western) market, whilst US consumers are unable to generate corresponding resources and value.

“In fact, the trend for the US GDP is negative since the third quarter of 2000 when calculated on the basis of inflation as calculated prior to the Clinton era. Yet US consumers have been pushed, flattered and funded to live above their means, almost forced to buy every kind of goods. This is why there is a solvency problem.”

In fact, consumers in the US have been forced to assume an ever bigger and more unsustainable burden of debt while their wages steadily eroded as a result of corporate and government policy.

The steps taken by China to decouple its exports from the US dollar and increase its influence in emerging markets are strong indications that the financial crisis is evolving toward a new stage in which the major countries will use their currencies, economic and political muscle, and military might to carve out a larger share in a new division of the world economy.

http://www.wsws.org/articles/2009/may2009/yuan-m07.shtml

China fears bond crisis as it slams quantitative easing
China has given its clearest warning to date that emergency monetary stimulus by Western governments risks setting off worldwide inflation and undermining global bond markets.
http://www.telegraph.co.uk/finance/newsbysector/banksandfinance/5286832/China-fears-bond-crisis-as-it-slams-quantitative-easing.html


The greater of two evils Το γνωστό συντηρητικό περιοδικό economist ουσιαστικά παραδέχεται ότι τα μόνα πιθανά σενάρια για τις ΗΠΑ είναι αυτά του υπερπληθωρισμού και του αποπληθωρισμού, η εποχή που ξέραμε ως τώρα τελειώνει.
Και ανάμεσα σε αυτά τα δύο, τα (καταχρεωμένα) κράτη της "Δυσης" προτιμούν τον υπερπληθωρισμό, ως το "λιγότερο κακό" (για αυτούς). Δείτε και εδώ (http://www.epicurus2day.gr/index.php/depressiondeflation/137-2009-03-09-21-31-20) για περισσότερα. Εξου και το άνευ προηγουμένου τύπωμα χρήματος "από το πουθενά"...
Deflation in America
Inflation is bad, but deflation is worse
http://www.economist.com/opinion/displayStory.cfm?story_id=13610845&source=hptextfeature


Και η ΕΕ τυπώνει πλεόν χρήμα "από το πουθενά", μιας και ουσιαστικά έχει και αυτή χρεωκοπήσει, και δεν έχει άλλο τρόπο για να χρηματοδοτήσει τα χρέη της. Επόμενο βήμα, η υποτίμηση κα του ευρώ (μακροπρόθεσμα), και, σε πιο βραχυπρόθεσμη κλίμακα, η βάρβαρη επίθεση στους εργαζόμενους, και τη μεσαία τάξη, με αύξηση φορολογίας, μείωση μισθών-συντάξεων, κτλ, γιατί είναι προφανές ότι η άρχουσα τάξη όχι απλά δε θα ζητήσει συγνώμη για το ότι μας έφερε εδώ, αλλά αντίθετα επιχειρεί ξεκάθαρα και πολύ ωμά να μεταφέρει όλα τα βάρη στους λαούς:

Τα νέα από την Ευρωζώνη καθημερινώς πλέον είναι στην κυριολεξία «άθλια». Για τη δεινή εξέλιξη της οικονομίας και της ανεργίας στη Ζώνη του Ευρώ και γενικότερα της τραγικής κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις δεν αρκούν πλέον οι διαπιστώσεις των ιθυνόντων. Αποτελεί ομολογία ντροπής από τους ίδιους και στην κυριολεξία ταπείνωση για τον Τρισέ και τους λοιπούς τραπεζίτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

Τώρα, και αφού σύρθηκαν στην κυριολεξία από τις συνέπειες της πιστωτικής κρίσης που έχει διαλύσει το τραπεζικό σύστημα, βυθίζοντας σε βαθιά ύφεση την ευρω-οικονομία, οι τραπεζίτες της ΕΚΤ καλούνται να χρησιμοποιήσουν ορθόδοξες και «ανορθόδοξες» μεθόδους «α λα Fed». Δηλαδή, να μηδενίσουν σχεδόν τα επιτόκια του ευρώ και να εφαρμόσουν την πολιτική της quantitive easing. Η μελανή κατάσταση των 16 οικονομιών της Ευρωζώνης το απαιτεί.

Τώρα, λοιπόν, όλοι ξέρουν! Η ώρα της αλήθειας για την τρόικα –Τρισέ, Γιουνκέρ και Αλμούνια– είναι σκληρή.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100019_07/05/2009_313606


Λίγες μέρες πριν, ο "γκουρού" των αγορών Warren Buffet είχε αποκαλέσει (http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aC5dr4HntzNQ&refer=home) τη Wells Fargo ‘Fabulous’ (υπέροχη).
Σήμερα, η Wells Fargo χρειάζεται (http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aeuRqo53JyZ4&refer=home) (προς το παρόν, γιατί αυτά τα νούμερα όλο ανεβαίνουν ) $15 δις...Και η κοροιδία συνεχίζεται...


***Περί «ΔΛΠ», ή πως αναβάλλεται η αλήθεια για του χρόνου
Εγώ κύριοι ασχολούμαι με βαρετά πράγματα… Επιτόκια, τιμές μετάλλων, πετρελαίου, και καλαμποκιού, λογιστικούς κανόνες… Δεν υπάρχει τίποτε πιο βαρετό από τους λογιστικούς κανόνες. Ίσως οι Ελληνικοί νόμοι να είναι πιο βαρετοί, ξέρετε, τα φωτογραφικά άρθρα που λένε τι γίνεται την Τρίτη εκτός αν έχει βρέξει οπότε ισχύει το «123/αβγ-456», ή, κατά παρέκκλιση της «876/92-θ Υπουργικής Αποφάσεως, ως αυτή τροποποιήθηκε από το ΠΔ τάδε».
Κάποια νύχτα του χειμώνα πέρασε μία τροποποίηση του Διεθνούς Λογιστικού Προτύπου ΔΛΠ 39, που ελάχιστοι κοινοί θνητοί την κατάλαβαν πλην των ορκωτών ελεγκτών, κάτι σκοτεινών τραπεζοποντικών, και φυσικά του ταπεινού αρχαιοπτέρυγα που τα διαβάζει αυτά όταν θέλει να γράψει κάποιο «έξυπνο» σχόλιο.
Η τροποποίηση βγήκε πράγματι νύχτα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και ούτε λίγο ούτε πολύ επιτρέπει την αποτίμηση ορισμένων πραγμάτων στις αποθήκες των τραπεζών, όχι στο συντηρητικό «lower of cost or market» (αυτό είναι για τα αμερικανάκια), ούτε καν στο «mark to market» αλλά στην νέα εκδοχή κεντροευρωπαϊκής έμπνευσης που αποτιμά την αποθήκη στην αξία που θα είχε αν τα πράγματα ήταν φυσιολογικά. Θα το ονομάσω «mark to hypothetical market». Τα «τοξικά» ευρωπαϊκά χαρτοφυλάκια βαπτίστηκαν υγιή και κάτι Γερμανικές τράπεζες γλύτωσαν ζημιές πολλών δισεκατομμυρίων.
Σαν να έχετε σπίτι σας δύο σακούλες σκουπίδια, να τα βαφτίσετε λίρες και να λέτε «είμαι καλά είμαι καλά πολύ καλά». Ή αλλιώς, «το τρομπάρισμα της φούσκας». Ή «πως θα αναβάλω την αλήθεια για του χρόνου»
Λέει, λοιπόν, τι έγραφε σήμερα η Ναυτεμπορική:
«Ενισχυμένα κέρδη κατά 532 εκατ. ευρώ και καθαρή θέση κατά 1,22 δισ. ευρώ εξασφάλισε για τις τράπεζες η εφαρμογή της αναπροσαρμογής του ΔΛΠ 39 κατά την προηγούμενη χρήση, αποφεύγοντας έτσι τις υψηλές ζημιές που θα επέφερε η αποτίμηση κινητών αξιών του χαρτοφυλακίου τους σε τρέχουσες τιμές». (http://www.naftemporiki.gr/)
Τα δημοσιευμένα κέρδη (και καθαρές θέσεις) είναι αυτές που «ΘΑ» ήταν, «ΑΝ» όλα ήταν καλά.
Αντί «ενισχυμένα» θα έπρεπε να λέει «παραποιημένα»… Πόση όμως είναι η παραποίηση; 532 εκατομμύρια; Ή 5.320 εκατ.; Δεν μπορεί να είναι 50 δις εκατ. Ή μπορεί;
Συνειδητοποιούμε τι γίνεται ;;;
Η κυνική μου προσέγγιση λέει ότι σε δύσκολους καιρούς όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες. Η συντηρητική και ειλικρινής αποτίμηση περιουσιακών στοιχείων είναι καθοριστική για την στοιχειώδη λειτουργία μιας αγοράς. Ξέρω ότι πολλοί πιστεύουν ότι «φταίει η αγορά». Την στιγμή όμως που τα νούμερα των ισολογισμών είναι νομίμως ψεύτικα, ούτε αγορά υπάρχει ούτε τίποτα, και πάμε για μεσαίωνα.
Archaeopteryx

αναδημοσίευση από το antinews (http://www.antinews.gr/?p=6274)

στα σχόλια διαβάζω

Helmut Says: May 6th, 2009 at 10:29 am
@archaeopteryx:
Τα ίδια (και χειρότερα) ισχύουν και στις ΗΠΑ, όπου πριν από περίπου ένα μήνα (όλως τυχαίως λίγο πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των τραπεζών για το Q1 2009), η FASB (Financial Accounting Standards Board) με την στήριξη βεβαίως του πανίσχυρου λόμπι των τραπεζών, αποφάσισε να “χαλαρώσει” τους κανόνες με τους οποίους αποτιμούνται χαρτοφυλάκια.
The changes to so-called mark-to-market accounting allow companies to use “significant” judgment when gauging the price of some investments on their books, including mortgage-backed securities. Analysts say the measure may reduce banks’ writedowns and boost their first-quarter net income by 20 percent or more.
Έτσι είναι, αν έχεις και το μαχαίρι και το πεπόνι…

http://athenstock.blogspot.com/2009/05/blog-post_06.html

«Bonus» € 532 εκατ. ευρώ στα κέρδη των τραπεζών λόγω των ΔΛΠ
http://athenstock.blogspot.com/2009/05/bonus-532.html


«Πάγωμα» μισθών για 2 χρόνια συζητούν οι εφοπλιστές
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8400&pubid=3464822


Πλάνο απολύσεων από επιχειρήσεις
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8777&pubid=3492810


Επιβάλλουν εργασία τεσσάρων ημερών
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515507&ct=3


ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Ρεκόρ φοροεπιδρομής 6+2,5 δισ.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=41958


Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΝΤΙ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Πανευρωπαϊκός ο «Μίχαλος»
Συνταγή... Μίχαλου σε όλη την Ευρώπη ετοιμάζει η Ε.Ε., σύμφωνα με πληροφορίες του πρακτορείου Ρόιτερ, εν όψει της σημερινής συνόδου για την απασχόληση στην Πράγα.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=41975


Οι εργαζόμενοι δεν τολμούν να διαμαρτυρηθούν όταν μειώνονται οι μισθοί τους, επειδή φοβούνται ότι δεν θα βρουν αλλού δουλειά.
...
Σύντομα μπορεί να αντιμετωπίσουμε και το παράδοξο των μισθών: Οι εργαζόμενοι δέχονται να σώσουν τις δουλειές τους αποδεχόμενοι χαμηλότερους μισθούς, αλλά όταν οι εργοδότες σε όλη τη χώρα μειώνουν ταυτόχρονα τους μισθούς, το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται υψηλότερη ανεργία.

Αν όλες οι εταιρείες μειώσουν τους μισθούς, καμία δεν κερδίζει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Παράλληλα, η μείωση στις αποδοχές δημιουργεί άλλα προβλήματα. Συγκεκριμένα, η μείωση των εισοδημάτων δημιουργεί πρόβλημα υπερβολικού χρέους: Οι δόσεις του στεγαστικού δανείου που πρέπει να πληρώσει κάθε εργαζόμενος, για παράδειγμα, δεν μειώνονται μαζί με τις αποδοχές. Και το αυξανόμενο βάρος των χρεών μειώνει ακόμη περισσότερο τις καταναλωτικές δαπάνες κρατώντας καθηλωμένη την οικονομία.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515297&ct=3


Με «μπλοκάκι» στο Δημόσιο
Προς εφαρμογή και σε άλλες ΔΕΚΟ το μοντέλο «εφεδρείας» του ΟΣΕΣήμερα είναι πιο απαραίτητο από ποτέ οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα να σταματήσουν να σκέφτονται ως "βολεμένοι". Γιατί μπορεί ηθέση τους να είναι γενικά καλύτερη σε σχέση με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, όμως "βολεμένοι" δεν είναι. Όχι πλέον. Και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα πρέπει επίσης να σταματήσουν τη δογματική απόρριψη οποιασδ΄ποτε συμμαχίας με τους δημόσιους υπαλλήλους, που επειδή ακριβώς είναι εργαζόμενοι που πλήττονται από την άρχουσα ταξη, είναι εν δυνάμει σύμμαχοι, όχι εχθροί.
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1011335&lngDtrID=251


«Όχι» στη μισθωτή εφεδρεία
Απέρριψε τελικά η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών την πρόταση του υπουργείου Μεταφορών για το πρόγραμμα μισθωτής εφεδρείας για 3.000 εργαζομένους στον ΟΣΕ, στο πλαίσιο της εξυγίανσης του Οργανισμού.

Οι εργαζόμενοι θα συνεδριάσουν την επόμενη Τετάρτη, προκειμένου να καθορίσουν απεργιακές κινητοποιήσεις.
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=88436


Την ίδια ώρα...

Εχασε στο πόκερ κότερο αξίας 500.000 δολαρίων!
σύμφωνα με την εφημερίδα «Μoskovski Κomsomolets», ο ρώσος μεγιστάνας που είδε την περιουσία του να συρρικνώνεται κατά 3 δισ. δολάρια εξαιτίας της κρίσης (του έμειναν «μόνο» 8 δισ. δολάρια) έπαιξε ένα από τα σκάφη του στο πόκερ και το έχασε! Μιλάμε για θαλαμηγό αξίας 500.000 δολαρίων! Η παρτίδα παίχτηκε στις 28 Απριλίου στη Βαρκελώνη, όπου είχε μεταβεί ο Αμπράμοβιτς για τον αγώνα Μπαρτσελόνα- Τσέλσι (0-0).
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=17&artId=266750&dt=06/05/2009


Κοινωνική αναταραχή στην Ευρώπη λόγω της ανεργίας προβλέπει ο Juncker
Κοινωνική αναταραχή στην Ευρώπη, που θα μπορούσε να λάβει διαστάσεις, προβλέπει το επόμενο διάστημα ο επικεφαλής του Eurogroup, Jean Claude Juncker, εξαιτίας της δραματικής αύξησης της ανεργίας. Στη συνέντευξη του μετά το πέρας των εργασιών του Ecofin χθες όπου κεντρικό θέμα ήταν η ανεργία, κάλεσε τις κυβερνήσεις να λάβουν μέτρα αναχαίτισης και τους εργοδότες να επιδείξουν κοινωνική ευαισθησία.

«Η κρίση προκαλεί απελπισία σε εκατομμύρια Ευρωπαίους και δεν θα πρέπει να υποτιμούμε τον εκρηκτικό χαρακτήρα που θα μπορούσε να πάρει η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας», ανέφερε ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου.Δηλαδή αν δεν υπήρχε η απειλή έστω της έκρηξης, δεν θα υπήρχε καν πρόβλημα για αυτούς τους ανθρώπους. Και γιατί να υπάρχει άλλωστε, καλά περνάνε...
http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=21&la=1&artid=72043&catid=13


Αίσθηση αδυναμίας
πρώην ταχυδρομικός υπάλληλος; Όλα τα ελέγχει, επιχειρήσεις, πανεπιστήμια, ακόμη και τις φυλακές; Μήπως έχουμε μπροστά μας τον αυριανό πρωθυπουργό;

«Υπάρχει στην Continental μια μικρή, πολύ μικρή μειοψηφία που κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα»: αυτό δήλωνε στις 22 Απριλίου ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν, αναφερόμενος στις δυναμικές κινητοποιήσεις που σημειώνονται τον τελευταίο καιρό στο εργοστάσιο ελαστικών. Στο μυαλό του είχε προφανώς τον πρωτεργάτη των κινητοποιήσεων Ρολάν Σπιρκό, που έχει λάβει τις αποστάσεις του από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και τα συνδικάτα και θυμίζει σε πολλούς τον Λεχ Βαλέσα την εποχή των μεγάλων διαδηλώσεων στο Γκντανσκ. Μεγάλη είναι η επιρροή της άκρας Αριστεράς και στις άλλες δύο εργατικές συγκρούσεις αυτών των ημερών, στην Τoyota και στην Caterpillar, καθώς και στις καταλήψεις πολλών πανεπιστημίων. Να σημαίνει όμως άραγε αυτό ότι οι εργάτες και οι φοιτητές καθοδηγούνται από τους «τροτσκιστές»;

Όσο πλησιάζουν οι ευρωεκλογές, και ταυτόχρονα οξύνεται η οικονομική κρίση, τόσο η «μη συμβατική» Αριστερά της Γαλλίας βλέπει τη δύναμή της να αυξάνεται: σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα του πρώην ταχυδρομικού υπαλλήλου Ολιβιέ Μπεζανσενό θα λάβει πάνω από 7%. Ο ίδιος ο 34χρονος Μπεζανσενό θεωρείται για το 62% των Γάλλων ο πιο ριζοσπαστικός αντίπαλος του Νικολά Σαρκοζί. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις συχνά ανορθόδοξες μεθόδους που προπαγανδίζει ο ίδιος και το κόμμα του για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στις απολύσεις και τις προκλητικές κοινωνικές ανισότητες. Η απαγωγή διευθυντών επιχειρήσεων, για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα δημοφιλής στη γαλλική κοινή γνώμη. Και κάνει άλλους να ζηλεύουν. «Όταν οι Γάλλοι εργαζόμενοι οργίζονται, απάγουν τα αφεντικά τους», δήλωσε ο ηγέτης της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) Όσκαρ Λαφοντέν, που είδε τα ποσοστά τoυ κόμματός του να πέφτουν κάτω από το 10% για πρώτη φορά την τελευταία διετία. «Θα ήθελα να γίνει το ίδιο κι εδώ, και να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι ο κόσμος φοβάται για το μέλλον του».

Στην πραγματικότητα, αυτός ο φόβος και η αίσθηση αδυναμίας είναι που σπρώχνουν ένα μέρος των πολιτών προς τα άκρα (άλλοτε ήταν η άκρα Δεξιά, σήμερα είναι η άκρα Αριστερά). «Η κατηγορία περί καθοδήγησης των κοινωνικών κινημάτων από μια μειοψηφία είναι ένα παλιό εργαλείο της Δεξιάς και μερικές φορές της μετριοπαθούς Αριστεράς», λέει στηΛιμπερασιόνο ιστορικός Κριστόφ Μπουρσεγιέ. «Ένας τέτοιος ισχυρισμός ακούγεται όμως γελοίος μπροστά στην έκταση αυτής της κρίσης και των ανησυχιών που προκαλεί». Σύμφωνα με μελέτη που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, ένας στους πέντε νέους ηλικίας 18-24 ετών ζούσε το 2006, δηλαδή πριν ξεσπάσει η κρίση, κάτω από το όριο της φτώχειας. Έκτοτε η κατάσταση έχει ασφαλώς επιδεινωθεί. Και οι φτωχοί νέοι έχουν ακόμη περισσότερο ριζοσπαστικοποιηθεί.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515500&ct=2


Eίμαστε σκυφτοί γι’ αυτό τους βλέπουμε τεράστιους
«Για πρώτη φορά, 100 και πλέον χρόνια από την ιστορική ρήση του Μαρξ "προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε" εργαζόμενοι στη γερμανική βιομηχανία ελαστικών Continetal στη Γαλλία διαδήλωσαν με Γερμανούς συναδέλφους τους στο Αμβούργο. Κρατούσαν μάλιστα ένα πανό με τη γνωστή προτροπή του κομμουνιστικού μανιφέστου στα γαλλικά. Μια διαδήλωση που μπορεί να μην είναι πρελούδιο της ευαγγελιζόμενης μαρξιστικής επανάστασης, αλλά σίγουρα αποτελεί ακόμη μια ένδειξη της αυξανόμενης εργατικής δυσαρέσκειας στην Ευρώπη - και όχι μόνο», γράφει ανταπόκριση φυλλάδας.

Προβληματισμός επικρατεί στην αστική τάξη της Ολλανδίας γιατί ένας εργάτης που είχε απολυθεί απ’ την εργασία του πήρε το αυτοκίνητο του και στην προσπάθειά του να πέσει πάνω στη βασιλική οικογένεια που έκανε περιοδεία, σκότωσε έξι και έστειλε στο νοσοκομείο καμιά δεκαριά, συμπληρώνει μια άλλη.

Ενώ το γεγονός ότι δέχτηκε τέσσερις σφαίρες ένας Ελληνας, διευθύνων σύμβουλος σε μια εταιρία της Σερβίας, που ήθελε να κάνει απολύσεις αναφέρει μια τρίτη εφημερίδα.

Στα δικά μας τώρα. Ο Απρίλης του 2009 ήταν ο καλύτερος μήνας για το χρηματιστήριό μας μέσα σε ολόκληρη τη δεκαετία, γράφει οικονομική εφημερίδα.
Ένα εκατομμύριο ευρώ θα στοιχίσει η ανακαίνιση που κάνει στην βίλα της η κόρη του Λάτση μας ενημερώνει κυριακάτικη εφημερίδα.
500 εκατ ευρώ καθαρά κέρδη είχαν οι τράπεζες στο πρώτο τρίμηνο του 2009 μας λέει το οικονομικό ρεπορτάζ φυλλάδας.

http://2.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SgCX3u6NkxI/AAAAAAAAHNM/oVuqgmLkkD8/s320/nek.jpg

Κι αυτά την ίδια στιγμή που οδηγούνται άνθρωποι στην αυτοκτονία απ’ τους τοκογλύφους τραπεζίτες την ίδια στιγμή που γυναίκα απ’ την Θεσσαλονίκη προσφέρετε να πουλήσει το ένα της νεφρό για να μην της κατασχέσει η τράπεζα το σπίτι της.

Γμτ, είμαστε σκυφτοί γι’ αυτό τους βλέπουμε τεράστιους. Το γυρνάμε στην μοιρολατρία γ’ αυτό μπορούν οι πλουτοκράτες και αλωνίζουν. Τι άλλο πια περιμένουμε; Αντε να ξυπνήσουμε να γυρίζει ο ντουνιάς που λέει και το άσμα.

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/05/e.html


General Motors Corp. will probably report its seventh straight quarterly loss tomorrow, reinforcing its push to get the union, U.S. government and bondholders to cut $44 billion in debt. Τη συμφέρει να δηλώσει μεγάλα χρέη, διότι βλέπει ότι θα της τα χαρίσουν...
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=a1WvoxIdwbng&refer=home


Σχεδιάζει 18.000 απολύσεις η Fiat μετά τη συγχώνευση με GM Europe Η FIAT βέβαια το διαψεύδει, "εμείς δεν κάνουμε τέτοια πράγματα"...
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515231&ct=3


Οι συγνωνεύσεις καλά κρατούν στις αυτοκινητοβιομηχανίες, με συμφωνία Porsche-VW, που παλιότερα προσπαθούσε η μία να αγοράσει την άλλη, εκτόξευαν κατηογρίες η μία προς την άλλη, κτλ αλλά πλέον...τα βρήκαν. Και έτσι, ελάχιστοι θα επιβιώσουν, και θα αλωνίζουν εις βάρος μας...
Carmakers Porsche and VW to merge
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8036748.stm


http://img509.imageshack.us/img509/5250/biggerstrongerfastermov.jpg

Την ίδια ώρα, ειδικά στις ΗΠΑ, ενεισχύεται η τάση που εδώ και χρόνια υπαρχει, με ολοένα και πιο μεγάλη κατανάλωση ψυχοφάρμακων, που τα παίρνουν για να αντιμετωπίσουν το άγχος για το μέλλον, τις στενοχώριες που φέρνει στο λαό η άρχουσα τάξη με τις πολιτικές της, αλλά και τον ανταγωνισμό μέχρι τέλους για να νικήσουν στα πορ, να γράψουν καλά (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_08/12/2008_259492)στις εξετάσεις σε σχολείο/πανεπιστήμιο, να αντέξουν στη δουλειά, κτλ, κτλ, κτλ


Διέξοδο στα... ψυχοφάρμακα αναζητούν οι Αμερικανοί
Κατακόρυφη αύξηση των ατόμων που καταφεύγουν στα ψυχοφάρμακα στις ΗΠΑ έδειξε έρευνα Αμερικανών επιστημόνων.

Όπως φάνηκε από τα αποτελέσματα της έρευνας, ο αριθμός των Αμερικανών που χρησιμοποιούν ψυχοφάρμακα για να αντιμετωπίσουν ψυχολογικά/ διανοητικά προβλήματα έχει αυξηθεί κατά 73% από το 1996 μέχρι σήμερα.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_05/05/2009_278092

Αγχος και αυτοκτονίες λόγω οικονομικής κρίσης
Ανοδική τάση των περιπτώσεων άγχους, κρίσεων πανικού, ψυχοσωματικών διαταραχών ακόμη και αυτοκτονιών, καταγράφεται το τελευταίο διάστημα.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&tag=12709&pubid=8709114


Δολοφόνησαν συνδικαλιστή στη Βενεζουέλα Με "δημοκρατικές διαδικασίες"...
Νεκρός από επίθεση ενόπλων έπεσε χθες ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργατών του εργοστασίου της Toyota στη Βενεζουέλα, μερικές εβδομάδες μετά την ανακοίνωση της εταιρείας ότι προτίθεται να κλείσει το εργοστάσιό της στη χώρα.

Ο 33χρονος Αργκένις Βαλασκέζ, που πέρυσι είχε ηγηθεί απεργίας που παρέλυσε τη λειτουργία του εργοστασίου της εταιρείας, είναι ο τέταρτος συνδικαλιστής που σκοτώνεται τους τελευταίους έξι μήνες

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-06&id=41541


Nearly 3 million children in poverty in Britain Και αυτά δεν είναι παρά τα επίσημα στοιχεία...
Nearly three million children still live below the bread line in Britain, official figures showed, as the Government admitted it would get nowhere near its target to halve child poverty.
http://www.telegraph.co.uk/news/uknews/5290903/Nearly-3-million-children-in-poverty-in-Britain.html


Almost 17,000 more children in England are on free school meals this year compared to last, as the poorest families struggle to survive in the recession, data published today shows.
http://www.guardian.co.uk/education/2009/may/07/children-free-school-meals

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 6 λεπτά και 22 δευτερόλεπτα αργότερα ........

Η φενάκη των μετοχών
Μετά από αρκετά χρόνια πια ενασχόλησης με το χρηματιστηριακό χώρο έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η σταθερή ενασχόληση με τις μετοχές είναι μια από τις χειρότερες επενδυτικές επιλογές. Ο χρόνος, σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση είναι εχθρός του επενδυτή και όχι σύμμαχος. Όπως και στο καζίνο, όποιος είναι μόνιμος πελάτης είναι αδύνατο να κερδίσει μακροπρόθεσμα.

Πιστεύω ότι βαθιά μέσα τους το 99% των επενδυτών που ασχολήθηκε με μετοχές το έχει μετανιώσει διότι απλά είναι χαμένο. Αν κινήθηκε βραχυχρόνια μπήκε κοντά σε κάποια κορυφή, αν έμεινε σταθερά στην αγορά έχει υποαπόδοση έναντι όλων των υπολοίπων μορφών επένδυσης. Ο S&P έφτασε σε επίπεδα 1995, τίποτα άλλο σήμερα δεν αποτιμάται σε τιμές προ δεκαπενταετίας.

Σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι η κατάσταση παραμένει ως είχε. Mε κόστος τον εκφυλισμό του χαρτονομίσματος και την επιδείνωση του βιωτικού επιπέδου των μαζών οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να σώσουν τους χρεοκοπημένους για να προστατέψουν τους λαούς από την ανεργία.

Αυτό το γεγονός έβαλε ένα μαξιλάρι στις αποτιμήσεις όλων των assets, τουλάχιστον προς το παρόν. Διότι το μεγάλο ρίσκο παραμένει και είναι ο εξαθλιωμένος από τα χρέη καταναλωτής, που το σύστημα τον τριβελίζει να αλλάξει πάλι αυτοκίνητο μήπως και πάει η κατάσταση λίγο παραπέρα μειώνοντας δήθεν τους φόρους. Ότι θα τους τα πάρει πίσω πολλαπλά από τις αυξήσεις στους ειδικούς φόρους δεν ενδιαφέρει προς το παρόν. Αγωνιώδεις οι προσπάθειες αλλά οι πωλήσεις οχημάτων για το μήνα στο -49% σε σχέση με πέρυσι.

Το θεμελιώδες συστατικό που προκάλεσε αυτή την κρίση και είναι ο υπέρμετρος δανεισμός κρατών, επιχειρήσεων, καταναλωτών όχι μόνο δεν υποχωρεί, αντίθετα αυξάνει, πάντα για το καλό της κοινωνίας. Υποτίθεται σε κάθε πτωτικό κύκλο πρέπει να διορθώνονται οι υπερβολές για να έχει αντοχή το σύστημα να ξαναφουσκώσει.

Η αγέλη συνεχίζει να καταναλώνει πιστεύοντας στο όνειρο ότι με κάποιο τρόπο τα χρέη θα της τα χαρίσουν. Άλλωστε κρίση έχουμε, συμφώνησαν όλοι σε αυτό. Το κοπάδι, λοιπόν, συνεχίζει να οδεύει προς το γκρεμό και αρνείται ουσιαστικά να αλλάξει τρόπο ζωής, αφού μόνο αν το πει η τηλεόραση θα το κάνει. Τα μίντια ξεκίνησαν το νέο κύκλο διαφημίσεων για κάρτες, δάνεια κλπ. Δυστυχώς όμως, καλή η ψυχολογική ανάταση, αλλά πανηγύρι δεν μπορεί να στηθεί.

Ταυτόχρονα η ανεργία αυξάνει και η πίστωση όχι μόνο δεν δίδεται αφειδώς αλλά στις Η.Π.Α. ανακαλούν πιστωτικές κάρτες. Μόνο το Μάρτιο ανακλήθηκαν 20 εκατ. κάρτες επί συνόλου 400 εκατ. Δηλαδή 300 εκατ. κάτοικοι μαζί με γέρους και παιδιά έχουν 400 εκατ. κάρτες, που πάτε βρε παιδιά;

Οι πωλήσεις των εταιρειών που δεν κατέρρευσαν είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά και προεξοφλημένες από το μέλλον. Η κατανάλωση αναγκαστικά στο δυτικό ημισφαίριο θα υποχωρεί. Όσο πιο αργά, τόσο περισσότερα χρόνια θα χρειαστούν για να επέλθει η ισορροπία.

Ο S&P διαπραγματεύεται πλέον 15 φορές τα μαϊμουδίστικα λειτουργικά κέρδη, στα οποία αρέσκονται οι αναλυτές. Με τα GAAP κέρδη το Ρ/Ε είναι άνω του 20.

Μη αναμένοντας θεαματική βελτίωση κερδοφορίας τα επόμενα έτη οι μετοχές σε δύο μήνες προεξόφλησαν άνοδο και για τα επόμενα χρόνια. Το ευτυχές σενάριο θα είναι μια μακροχρόνια σταθεροποίηση σε ένα εύρος τιμών όπου ο πληθωρισμός θα δημιουργεί μαξιλάρι για σοβαρή πτώση και η αδυναμία σοβαρής ανάπτυξης θα πιέζει τις τιμές από πάνω.

Εν ολίγοις τα μεγάλα κέρδη οι μετοχές τα έδωσαν, τώρα το ρίσκο αυξάνει πάλι. Οι εταιρείες έχουν χειρότερους ισολογισμούς σε σχέση με το 2003 που ήταν ο προηγούμενος πάτος. Δείτε τα ελληνικά blue chips. Διαβάστε προσεχτικά δάνεια και υποχρεώσεις, πως αυξήθηκαν δραματικά τα τελευταία χρόνια.

Πέρα από τις τράπεζες που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως έχουν αξία έχοντας μοιράσει τα δάνεια σε όλους αυτούς που αδυνατούν να αποπληρώσουν τώρα έχουμε χρεοκοπημένες μεγάλες εισηγμένες οι οποίες πριν μερικά χρόνια δεν είχαν πρόβλημα.

Τα νέα χαμηλά στις αγορές δεν είναι απίθανα αν η ανεργία παραμείνει ψηλά και το πόπολο αποφασίσει να μειώσει σοβαρά την κατανάλωση του. Για τον εργαζόμενο με αμοιβή 1.000 ευρώ το μήνα, οι φόροι και οι τιμές αυξάνονται ενώ η εργασία του θα παραμείνει επισφαλής. Αν συνεχίσουν οι αγορές πιο πάνω από τα τρέχοντα επίπεδα τότε οι ταγοί τα κατάφεραν στον αρχικό τους στόχο που ήταν ο εκφυλισμός του χρέους μέσω πληθωρισμού. Σε αυτό το σενάριο τα εμπορεύματα θα έχουν καλύτερες αποδόσεις από τις μετοχές γιατί δεν τυπώνονται. Το πολύτιμο μέταλλο παραμένει η καλύτερη επιλογή παντός καιρού αφού δεν πλήχθηκε και από την διάθεση για ανάληψη περισσότερου ρίσκου.

Άσχετο: γιατί οι κεντρικές τράπεζες δανείζουν με τόκο τα κράτη τους;

http://www.capital.gr/News.asp?id=729021

[ Δρόμοι ]
Μια φορά

κι έναν καιρό ήταν ένας πλανήτης όπου ζούσαν δισεκατομμύρια πλάσματα που μαζί δεν έκαναν και χώρια δεν μπορούσαν. Σε αυτόν τον πλανήτη όπου οι πάγοι δεν άντεχαν πια την ανάσα του ήλιου κι όπου τα δάση γίνονταν κάρβουνο, φάνηκε μια μέρα ένας ιός που τρόμαξε τους ανθρώπους, μολονότι δεν ήταν περισσότερο φονικός από άλλους. Θορυβημένοι άρχισαν να κλείνουν αεροδρόμια, ταβέρνες, σχολειά και δεν έβγαιναν στους δρόμους παρά μονάχα με μάσκες. Και τότε ο Περουβιανός δημοσιογράφος Σέζαρ Χίλντεμπραντ αφηγήθηκε αυτήν την ιστορία.

Ένα μικρό

κι έξυπνο κοριτσάκι- όλοι ξέρουμε πόσο είναι έξυπνα τα παιδάκια- ρώτησε ένα βράδυ τον πατέρα του, καθώς έπεφτε στο κρεβατάκι του: «Πες μου, πατέρα, γιατί τόση ταραχή γι΄ αυτόν τον ιό που δεν έχει σκοτώσει παρά μονάχα καμιά δεκαριά ανθρώπους, ενώ κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους ένδεκα εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο, προτού κλείσουν τα πέντε τους χρόνια, από αρρώστιες που θα μπορούσαν να τις είχαν αποφύγει;». Ο πατέρας κοίταξε το κοριτσάκι του κάπως ξαφνιασμένος. Και λέμε κάπως, επειδή δεν ήταν λίγες οι φορές που αυτό το μικρό κοριτσάκι έκανε κάτι τέτοιες ερωτήσεις που άφηναν άφωνους τους μεγάλους κι έξυναν το κεφάλι τους για να βρουν απαντήσεις. «Είναι επειδή είναι άλλο πράγμα ο θάνατος που σε βρίσκει φυσικά κι άλλο εκείνος που έρχεται με μια επιδημία», αποκρίθηκε ο πατέρας. «Μα είναι φυσικό ένδεκα εκατομμύρια παιδιά, που θα μπορούσαν να μην πεθάνουν, να πεθαίνουν μονάχα επειδή είναι φτωχά ή επειδή δεν υπάρχει γιατρός για να τα πάνε οι γονείς τους;» ρώτησε το κοριτσάκι. «Όχι, δεν είναι φυσικό, αλλά επειδή είναι κάτι που συμβαίνει χρόνια τώρα χωρίς σταματημό, είναι μια είδηση που δεν προκαλεί καμιά ταραχή σε κανέναν», είπε ο πατέρας, που είχε κιόλας αρχίσει να μη νιώθει σίγουρος για τα λόγια του.

«Εμείς

τα παιδιά, όμως, ανησυχούμε που ένδεκα εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν επειδή είναι φτωχά», επέμεινε το κοριτσάκι. «Σύμφωνοι», είπε ο πατέρας, «αλλά κανείς δεν ξέρει πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να πεθάνουν από αυτήν την επιδημία». «Ίσως να πεθάνουν πολλοί», είπε το κοριτσάκι του. «Δεν ξέρω πόσοι, ούτε κι εσύ. Μα εγώ σου λέω άλλο πράγμα. Γιατί όλες οι τηλεοράσεις κι όλες οι εφημερίδες μιλούν για εκείνο που θα μπορούσε να μας φέρει αυτός ο ιός και δεν λένε τίποτα για τα ένδεκα εκατομμύρια παιδιά που πεθαίνουν κάθε χρόνο από αρρώστιες που θα μπορούσαν να τις είχαν γλιτώσει; Ένδεκα εκατομμύρια παιδιά τον χρόνο μάς κάνουν πάνω κάτω 30.000 παιδιά την ημέρα, 1.300 την ώρα και 20 το λεπτό, πατέρα. Δεν νομίζεις πως είναι κι αυτό μια είδηση που πρέπει να τη μάθουμε;».

Ο πατέρας

κοίταξε το κοριτσάκι του κι αναστέναξε βαθιά. «Να σβήσω τώρα το φως;», είπε. «Θα κοιμηθείς;».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515498&ct=2

Britons face working until 70 to help bring public debt under control
Britons will have to work until the age of 70, at least five years beyond the current retirement age, if the Government is to stand any hope of bringing public debt under control over the next decade, a report claims. Ποιος θα πληρώσει άραγε τα αποτελέσματα των πολιτκών που άσκεισαν οι κυβερνώντες επί χρόνια? Η άποψη τους είναι..να την πληρώσουμε εμείς, και αυτοί να συνεχίσουν να ζουν εις βάρος μας.
Να το δεχτούμε?
http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/recession/5281206/Britons-face-working-until-70-to-help-bring-public-debt-under-control.html


Economy to get extra £50bn boost Χρεωκοπημένη καθώς είναι, η κυβέρνηση της Αγγλίας τυπώνει και αυτή χρήμα "από το πουθενά" - μέσα στην απελπισία του, το "πρεζάκι" θα κάνει οτιδήποτε για τη "δόση" του...
The Bank of England has kept interest rates on hold at 0.5% and announced that it will inject an extra £50bn into the UK economy.

With little room for rate cuts to stimulate the economy the Bank has been pumping money into the banking system through quantitative easing.

The process involves the Bank effectively printing money to buy government and corporate bonds.

It is on track to spend £75bn by June and will now extend this to £125bn.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8037685.stm


Nέες ενέσεις κορτιζόνης ενδεχομένως να χρειαστούν οι καταναλωτές πιστωτικών καρτών... προειδοποίησε χθες το Κογκρέσο ο κ. FED. Ο Μπεν Μπερνάνκι στην κατάθεσή του ενώπιον της Κοινής Οικονομικής Επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Γερουσίας δήλωσε ότι η FED προετοιμάζεται προς τούτο, ύστερα από τις επίμονες ερωτήσεις του γερουσιαστή της Νέας Υόρκης Charles E. Schumer. Ο γερουσιαστής κάλεσε τον κ. Μπερνάνκι να αντιδράσει αμέσως, ωστόσο αυτός το αρνήθηκε!

Επίσης, «νέες ενέσεις» κορτιζόνης κρατικού χρήματος θα χρειαστούν αρκετές από τις 19 κορυφαίες τράπεζες των ΗΠΑ, δήλωσε ο κ. Μπερνάνκι. Ηδη οι πληροφορίες ότι 10 από τις 19 δεν περνούν την «ιερά εξέταση» του stress test, είχαν παγώσει το κλίμα στη Wall.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100018_06/05/2009_313474


WSJ: Bank of America Needs $35 Billion in Additional Equity Κάθε μέρα τάζουν στον κόσμο "ανάκαμψη", μπας και τον πείσουν ότι "όλα πάνε καλά", αλλά τα στοιχεία διαρκώς χειροτρεύουν, και τα νούμερα με τους λογαριασμούς που αναγκάζουν τους λαούς να πληρώσουν διαρκώς ανεβαίνουν...Τώρα μας λένε για 35 δις μόνο για την Bank Of America...
So much for the cheery assumption that Citigroup and Bank of America each needed only $10 billion, based on leaks of Citi's likely $10 billion need.
http://www.nakedcapitalism.com/2009/05/wsj-bank-of-america-needs-35-billion-in.html


«Καθησυχαστικά» τα αποτελέσματα των «τεστ κοπώσεως» Γιατί? Γιατί "έτσι μας αρέσει", όπως έλεγε και ένα σποτ στην τηλεόραση. Γιατί αυτό μας συμφέρει να σας πούμε, και αυτό σας λέμε.
«Καθησυχαστικά» θα είναι τα αποτελέσματα των «τεστ κοπώσεως» που διεξήχθησαν στις 19 μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ, και τα οποία θα ανακοινωθούν σήμερα τα μεσάνυχτα (ώρα Ελλάδος), σύμφωνα με τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών.
http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/05/07/1661089.htm


China takes steps towards full convertibility of the yuan
China recently announced a series of measures to protect its economy against a possible devaluation of the US dollar by decoupling the Asian currencies from the American currency and using the Chinese yuan to gain access to raw materials from South America, the Caribbean and, most importantly, Russia.

The Chinese government has serious reasons to be alarmed. As the financial crisis deepens and the US debt multiplies to unprecedented levels, the possibilities of the US dollar failing to maintain its privileged position as the world reserve currency are very real.

Under such a scenario, China has much to lose. Its economy has been built around exports to the US, and the Chinese government holds $744 billion in US Treasury bonds, whose value would fall should the dollar be devaluated.

So far, the 21 percent gain of the yuan against the dollar since the yuan’s fixed exchanged rate was scrapped in 2005 has eroded China’s reserves as well as exporters’ profits. This was a factor in February’s 25.7 percent fall in exports in February.

The leaders of the Chinese Communist Party are aware that China lacks a domestic market capable of supporting the growth levels it needs to avoid mass unemployment. The jobless rate among China’s 225 million rural migrant workers has already reached 10 percent.

With a million college graduates from 2008 yet to find a job, another 6 million will join the labor market this year. The Chinese leaders fear that unemployment could lead to social unrest, threatening the wealth and privileges they have carved out for themselves since China opened itself to the world market.
Towards full convertibility of the yuan

Concerns over the stability of the US dollar led China last March to lobby the Group of 20 for the adoption of a “super-sovereign reserve currency.” This move, China feels, is necessary, all the more so since the yuan cannot be a reserve currency today because it is not fully convertible.

To redress this problem, China has embarked on a program to ensure that the yuan gains full convertibility in the not-too-distant future and is thereby in a position to compete with the dollar at some point for the role of world reserve currency.

The measures announced so far represent “baby steps toward liberalization of China’s capital account and internationalization of the renminbi,” said Tim Condon, head of Asia research at ING Group NV in Singapore. (Renminbi is another name for the yuan.)

Condon added, “Access to renminbi is not going to be an issue. China is using its financial might to hedge any risk it might face in terms of supplies of central raw materials for its growth and demand in other markets for its products.”

In a series of statements, the Chinese government has expressed its commitment to make the yuan a fully convertible currency. “China’s State Council said last week it allowed yuan settlement for international trade in Shanghai and four cities in Guangdong province—Guangzhou, Shenzhen, Zhuhai and Dongguan—to promote global use of the currency and protect companies from swings in the dollar,” reported Bloomberg News on April 9.

Other steps include the decision by the People’s Bank of China, approved in November 2008, to provide currency swaps for 650 billion yuan ($95 billion) to Belarus, Hong Kong, Indonesia, Malaysia, South Korea and Argentina. Last month, a similar arrangement with Jamaica was announced.

Bank Indonesia Deputy Governor Hartadi Sarwono told Bloomberg News last month that a 100 billion currency swap will enable Indonesia to buy Chinese goods using yuans for the first time.

China is also moving closer to eliminating the remnants of Hong Kong’s previous status as a British protectorate. Hong Kong will become the first city outside mainland China to start settling trades in yuans. In addition, China plans to allow Hong Kong companies to issue debt in yuans. Hong Kong had been accepting payments in yuan since 2004 to attract tourists from the mainland.

“It will reduce foreign exchange risks for companies, create more business for Hong Kong banks and diversify use of yuan funds,” Donald Tsang, chief executive in Hong Kong said at a press briefing last month, according to Bloomberg News. “The policy has already been approved. It’s almost here.”

With these actions, China plans to protect its exports to Hong Kong, Macao and the ASEAN nations, which reached $402.7 billion in 2008, a substantial 20 percent of China’s total trading volume. This is a sufficiently large volume to make a statement to the world on the benefits of trading with China in yuans, rather than US dollars.

Latin America is another case in point. China is stepping in to fill a vacuum left in the region by a US in financial turmoil. A $10 billion currency swap will allow Argentina to purchase Chinese goods without using its depleted US dollar reserves.

The Argentina deal came as a direct challenge to US dictates in the region. The Argentina-China currency swap was announced a few weeks after the US approved $30 billion in swaps each to Mexico and Brazil, but was unwilling to extend a line to Argentina, which has yet to clear its defaulted Paris Club debt.

As the Argentine daily, La Nación, put it, the yuan swap was a “historical agreement with China to eliminate the US dollar on commercial exchanges.” For China, it represents the prospect of increasing its exports to a region where it already occupies the position of second trading partner after the US. Surely, other Latin American countries will follow closely the progress of this deal.

As China consolidates its influence among the ASEAN nations, moves to eliminate any vestiges of the British occupation of Hong Kong, and opens long-term relations with Latin America countries, it is significant that the steady steps taken by China to decouple its currency—and exports—from the US dollar have not received the attention they deserve in the American media. So far, economic analysts, speaking through American newspapers and cable news programs, have focused their commentary on what is happening to the US public debt, the ups and downs of the New York Stock Exchange and President Obama’s attempts to rescue Wall Street.

These are important aspects of the world crisis. But it is an illusion to think that these developments can be understood while leaving China out of the analysis. In reality, the measures to establish full convertibility of the Chinese yuan are highly correlated with developments in the US.

The far-reaching consequences, including the challenge to the US dollar, implicit in making the yuan fully convertible were dealt with on the Asia News web site (January 1, 2009). It noted: “If, after a trial period, China makes its currency convertible, the consequence is that importing countries must have reserves of yuan. To get them, central banks around the world will have to divest themselves of US assets and Treasury bonds. The euro has a rather limited role in Asian exchange.”

Maurizio d’Orlando, the chief economic analyst for Asia News, explained the relationship between yuan convertibility and the US dollar in a series of articles published on the Internet over the past six months. He wrote: “The massive levels reached by the foreign debt of the United States and the excessive and unjustified devaluation of China’s yuan are two high-risk factors for the world economy and stability.”

The huge US debt is threatening the US dollar’s position in the world. The unthinkable has become a possibility: that the US government may become insolvent, unable to borrow to cover its debt.

The American media has thus far not dared to analyze the future of the dollar. Because it strictly adheres to looking at the world from the point of view of the profit interests of the American ruling class, it finds it all but impossible to consider such a possibility. Having grown accustomed to seeing the US make others behave the way the US wants, the media lives in a state of denial. Nevertheless, there is mounting statistical data pointing in the direction of the possibility of insolvency.
US debt

In an article written in December 2008, Maurizio d’Orlando examined the explosion of US debt. He wrote that it “grew from $6.9 trillion as of 31 December 2003 to $13.4 trillion as of 31 December 2007. This is internationally circulated currency.”

The rate of growth of the debt has increased since the financial crisis began in the summer of 2007. The US public debt stood at $10.6 trillion, or 76.6 percent of gross domestic product (GDP), at the end of 2008. “Adding the Paulson plan and the rescue package for Fannie Mae and Freddie Mac (but not counting that for AIG), the ratio jumped to 118 percent,” wrote d’Orlando.

He continued: “If the figures published by Bloomberg are correct—$7.74 trillion in rescue packages—we arrive at about $23.3 trillion of public debt, for a ratio of 169 percent of GDP. In just a short period of time, the public debt of the United States has almost doubled or tripled. Whatever the case may be, it is far too high.”

“We can nonetheless roughly assume,” d’Orlando noted, “that a breaking point is quickly coming up, because if we add up US public debt and spending commitments in health care (Medicaid and Medicare) and pensions (Social Security), we get to 429.27 percent of GDP.”

An International Monetary Fund (IMF) study found that when the foreign-owned public debt of a country reaches 60 percent of GDP, that country faces the risks of a major monetary crisis. By the end of 2007, the ratio of US foreign-owned debt stood at 61.8 percent, up from 54.4 percent the previous year.

Even if one sets aside US commitments to Medicare, Medicaid and Social Security, its current public debt, at least 118 percent of GDP, implies that its foreign-owned debt stands at 73 percent of GDP, far above the 60 percent limit calculated by the IMF.

The only reason the IMF’s 60 percent limit does not apply to the US is that the US dollar remains the world reserve currency. Were the US dollar to lose its uniquely privileged position in world trade, the result would be nothing less than catastrophic.

It must also be borne in mind that Asian investors, especially the Japanese and Chinese, are the main foreign investors in US financial assets.

What are the alternatives for the US? Monetary policy reached a dead-end the day Federal Reserve Chairman Ben Bernanke set the federal funds interest rate at zero. The fiscal plans launched by the Obama administration—including the many rescue schemes offered to banks, insurers and auto makers—still do not satisfy Wall Street, and more may be allotted to bail out the banks. Most market practitioners consider the bottom of the financial crisis hasn’t been reached yet.

There is a real risk that fiscal policies alone won’t work either. As Washington runs out of options, the next measure available to the government is a massive devaluation of the US dollar. That would have the effect of exporting the crisis to other countries, and would unquestionably raise calls by major US competitors to replace the dollar with another currency or basket of currencies as the world reserve currency.
Undervaluation of the yuan

For trade between China and the US, a devaluation of the US dollar is equivalent to an appreciation of the yuan. Asia News estimates that the yuan is undervalued by 55.5 percent.

“Currently,” writes Asia News, “because the exchange rate is controlled by the People’s Bank of China, the US dollar is worth about 6.8798 yuan.... If we applied the same relationship between China’s GDP in current dollars (6.04 percent of world GDP) and China’s GDP at purchasing power parity (which is 10.78 percent of World GDP), a US dollar should be exchanged at 3.821 yuan (hence the latter is undervalued by 55.54 per cent).”

A yuan appreciation of such magnitude—or a similar massive devaluation of the US dollar—would bring about a collapse of Chinese exports. Factories would have to shut down and lay off workers. This would cause social upheavals and threaten the power of the Chinese Communist Party and the cast of corrupt individuals who have enriched themselves by seeding capitalism in China. Equally affected would be foreigners who have at stake billions in direct investments in China.

Asia News writes, “Seen as the world’s workshop, China is a great success, but if we consider the amount of human resources, capital and raw materials used with regards to GDP growth per unit, then its system of production appears very inefficient. What is more, China’s yuan devaluation in 1994 led right to the 1998 Asian crisis. For Asia, that crisis was the price to pay for China’s transition from Communism to a market economy, the equivalent in some ways to the 1989 collapse of the Berlin Wall.”

Asian News summarized the relationship between China and the US in the following way: “Globalization is based on an unbalanced economic model. So far, public and private consumption in the United States have driven world demand. US consumers made export-driven growth in many countries possible.

“The absurdity of this method lies in the fact that producers get underpaid and are forced into saving in order to provide credit for those who do not produce and could hardly afford to buy. Workers in China, Brazil and India get starvation wages to produce goods tailor-made for the US (and Western) market, whilst US consumers are unable to generate corresponding resources and value.

“In fact, the trend for the US GDP is negative since the third quarter of 2000 when calculated on the basis of inflation as calculated prior to the Clinton era. Yet US consumers have been pushed, flattered and funded to live above their means, almost forced to buy every kind of goods. This is why there is a solvency problem.”

In fact, consumers in the US have been forced to assume an ever bigger and more unsustainable burden of debt while their wages steadily eroded as a result of corporate and government policy.

The steps taken by China to decouple its exports from the US dollar and increase its influence in emerging markets are strong indications that the financial crisis is evolving toward a new stage in which the major countries will use their currencies, economic and political muscle, and military might to carve out a larger share in a new division of the world economy.

http://www.wsws.org/articles/2009/may2009/yuan-m07.shtml

China fears bond crisis as it slams quantitative easing
China has given its clearest warning to date that emergency monetary stimulus by Western governments risks setting off worldwide inflation and undermining global bond markets.
http://www.telegraph.co.uk/finance/newsbysector/banksandfinance/5286832/China-fears-bond-crisis-as-it-slams-quantitative-easing.html


The greater of two evils Το γνωστό συντηρητικό περιοδικό economist ουσιαστικά παραδέχεται ότι τα μόνα πιθανά σενάρια για τις ΗΠΑ είναι αυτά του υπερπληθωρισμού και του αποπληθωρισμού, η εποχή που ξέραμε ως τώρα τελειώνει.
Και ανάμεσα σε αυτά τα δύο, τα (καταχρεωμένα) κράτη της "Δυσης" προτιμούν τον υπερπληθωρισμό, ως το "λιγότερο κακό" (για αυτούς). Δείτε και εδώ (http://www.epicurus2day.gr/index.php/depressiondeflation/137-2009-03-09-21-31-20) για περισσότερα. Εξου και το άνευ προηγουμένου τύπωμα χρήματος "από το πουθενά"...
Deflation in America
Inflation is bad, but deflation is worse
http://www.economist.com/opinion/displayStory.cfm?story_id=13610845&source=hptextfeature


Και η ΕΕ τυπώνει πλεόν χρήμα "από το πουθενά", μιας και ουσιαστικά έχει και αυτή χρεωκοπήσει, και δεν έχει άλλο τρόπο για να χρηματοδοτήσει τα χρέη της. Επόμενο βήμα, η υποτίμηση κα του ευρώ (μακροπρόθεσμα), και, σε πιο βραχυπρόθεσμη κλίμακα, η βάρβαρη επίθεση στους εργαζόμενους, και τη μεσαία τάξη, με αύξηση φορολογίας, μείωση μισθών-συντάξεων, κτλ, γιατί είναι προφανές ότι η άρχουσα τάξη όχι απλά δε θα ζητήσει συγνώμη για το ότι μας έφερε εδώ, αλλά αντίθετα επιχειρεί ξεκάθαρα και πολύ ωμά να μεταφέρει όλα τα βάρη στους λαούς:

Τα νέα από την Ευρωζώνη καθημερινώς πλέον είναι στην κυριολεξία «άθλια». Για τη δεινή εξέλιξη της οικονομίας και της ανεργίας στη Ζώνη του Ευρώ και γενικότερα της τραγικής κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις δεν αρκούν πλέον οι διαπιστώσεις των ιθυνόντων. Αποτελεί ομολογία ντροπής από τους ίδιους και στην κυριολεξία ταπείνωση για τον Τρισέ και τους λοιπούς τραπεζίτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

Τώρα, και αφού σύρθηκαν στην κυριολεξία από τις συνέπειες της πιστωτικής κρίσης που έχει διαλύσει το τραπεζικό σύστημα, βυθίζοντας σε βαθιά ύφεση την ευρω-οικονομία, οι τραπεζίτες της ΕΚΤ καλούνται να χρησιμοποιήσουν ορθόδοξες και «ανορθόδοξες» μεθόδους «α λα Fed». Δηλαδή, να μηδενίσουν σχεδόν τα επιτόκια του ευρώ και να εφαρμόσουν την πολιτική της quantitive easing. Η μελανή κατάσταση των 16 οικονομιών της Ευρωζώνης το απαιτεί.

Τώρα, λοιπόν, όλοι ξέρουν! Η ώρα της αλήθειας για την τρόικα –Τρισέ, Γιουνκέρ και Αλμούνια– είναι σκληρή.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100019_07/05/2009_313606


Λίγες μέρες πριν, ο "γκουρού" των αγορών Warren Buffet είχε αποκαλέσει (http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aC5dr4HntzNQ&refer=home) τη Wells Fargo ‘Fabulous’ (υπέροχη).
Σήμερα, η Wells Fargo χρειάζεται (http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aeuRqo53JyZ4&refer=home) (προς το παρόν, γιατί αυτά τα νούμερα όλο ανεβαίνουν ) $15 δις...Και η κοροιδία συνεχίζεται...


***Περί «ΔΛΠ», ή πως αναβάλλεται η αλήθεια για του χρόνου
Εγώ κύριοι ασχολούμαι με βαρετά πράγματα… Επιτόκια, τιμές μετάλλων, πετρελαίου, και καλαμποκιού, λογιστικούς κανόνες… Δεν υπάρχει τίποτε πιο βαρετό από τους λογιστικούς κανόνες. Ίσως οι Ελληνικοί νόμοι να είναι πιο βαρετοί, ξέρετε, τα φωτογραφικά άρθρα που λένε τι γίνεται την Τρίτη εκτός αν έχει βρέξει οπότε ισχύει το «123/αβγ-456», ή, κατά παρέκκλιση της «876/92-θ Υπουργικής Αποφάσεως, ως αυτή τροποποιήθηκε από το ΠΔ τάδε».
Κάποια νύχτα του χειμώνα πέρασε μία τροποποίηση του Διεθνούς Λογιστικού Προτύπου ΔΛΠ 39, που ελάχιστοι κοινοί θνητοί την κατάλαβαν πλην των ορκωτών ελεγκτών, κάτι σκοτεινών τραπεζοποντικών, και φυσικά του ταπεινού αρχαιοπτέρυγα που τα διαβάζει αυτά όταν θέλει να γράψει κάποιο «έξυπνο» σχόλιο.
Η τροποποίηση βγήκε πράγματι νύχτα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και ούτε λίγο ούτε πολύ επιτρέπει την αποτίμηση ορισμένων πραγμάτων στις αποθήκες των τραπεζών, όχι στο συντηρητικό «lower of cost or market» (αυτό είναι για τα αμερικανάκια), ούτε καν στο «mark to market» αλλά στην νέα εκδοχή κεντροευρωπαϊκής έμπνευσης που αποτιμά την αποθήκη στην αξία που θα είχε αν τα πράγματα ήταν φυσιολογικά. Θα το ονομάσω «mark to hypothetical market». Τα «τοξικά» ευρωπαϊκά χαρτοφυλάκια βαπτίστηκαν υγιή και κάτι Γερμανικές τράπεζες γλύτωσαν ζημιές πολλών δισεκατομμυρίων.
Σαν να έχετε σπίτι σας δύο σακούλες σκουπίδια, να τα βαφτίσετε λίρες και να λέτε «είμαι καλά είμαι καλά πολύ καλά». Ή αλλιώς, «το τρομπάρισμα της φούσκας». Ή «πως θα αναβάλω την αλήθεια για του χρόνου»
Λέει, λοιπόν, τι έγραφε σήμερα η Ναυτεμπορική:
«Ενισχυμένα κέρδη κατά 532 εκατ. ευρώ και καθαρή θέση κατά 1,22 δισ. ευρώ εξασφάλισε για τις τράπεζες η εφαρμογή της αναπροσαρμογής του ΔΛΠ 39 κατά την προηγούμενη χρήση, αποφεύγοντας έτσι τις υψηλές ζημιές που θα επέφερε η αποτίμηση κινητών αξιών του χαρτοφυλακίου τους σε τρέχουσες τιμές». (http://www.naftemporiki.gr/)
Τα δημοσιευμένα κέρδη (και καθαρές θέσεις) είναι αυτές που «ΘΑ» ήταν, «ΑΝ» όλα ήταν καλά.
Αντί «ενισχυμένα» θα έπρεπε να λέει «παραποιημένα»… Πόση όμως είναι η παραποίηση; 532 εκατομμύρια; Ή 5.320 εκατ.; Δεν μπορεί να είναι 50 δις εκατ. Ή μπορεί;
Συνειδητοποιούμε τι γίνεται ;;;
Η κυνική μου προσέγγιση λέει ότι σε δύσκολους καιρούς όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες. Η συντηρητική και ειλικρινής αποτίμηση περιουσιακών στοιχείων είναι καθοριστική για την στοιχειώδη λειτουργία μιας αγοράς. Ξέρω ότι πολλοί πιστεύουν ότι «φταίει η αγορά». Την στιγμή όμως που τα νούμερα των ισολογισμών είναι νομίμως ψεύτικα, ούτε αγορά υπάρχει ούτε τίποτα, και πάμε για μεσαίωνα.
Archaeopteryx

αναδημοσίευση από το antinews (http://www.antinews.gr/?p=6274)

στα σχόλια διαβάζω

Helmut Says: May 6th, 2009 at 10:29 am
@archaeopteryx:
Τα ίδια (και χειρότερα) ισχύουν και στις ΗΠΑ, όπου πριν από περίπου ένα μήνα (όλως τυχαίως λίγο πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των τραπεζών για το Q1 2009), η FASB (Financial Accounting Standards Board) με την στήριξη βεβαίως του πανίσχυρου λόμπι των τραπεζών, αποφάσισε να “χαλαρώσει” τους κανόνες με τους οποίους αποτιμούνται χαρτοφυλάκια.
The changes to so-called mark-to-market accounting allow companies to use “significant” judgment when gauging the price of some investments on their books, including mortgage-backed securities. Analysts say the measure may reduce banks’ writedowns and boost their first-quarter net income by 20 percent or more.
Έτσι είναι, αν έχεις και το μαχαίρι και το πεπόνι…

http://athenstock.blogspot.com/2009/05/blog-post_06.html

«Bonus» € 532 εκατ. ευρώ στα κέρδη των τραπεζών λόγω των ΔΛΠ
http://athenstock.blogspot.com/2009/05/bonus-532.html


«Πάγωμα» μισθών για 2 χρόνια συζητούν οι εφοπλιστές
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8400&pubid=3464822


Πλάνο απολύσεων από επιχειρήσεις
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8777&pubid=3492810


Επιβάλλουν εργασία τεσσάρων ημερών
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515507&ct=3


ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Ρεκόρ φοροεπιδρομής 6+2,5 δισ.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=41958


Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΝΤΙ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Πανευρωπαϊκός ο «Μίχαλος»
Συνταγή... Μίχαλου σε όλη την Ευρώπη ετοιμάζει η Ε.Ε., σύμφωνα με πληροφορίες του πρακτορείου Ρόιτερ, εν όψει της σημερινής συνόδου για την απασχόληση στην Πράγα.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=41975


Οι εργαζόμενοι δεν τολμούν να διαμαρτυρηθούν όταν μειώνονται οι μισθοί τους, επειδή φοβούνται ότι δεν θα βρουν αλλού δουλειά.
...
Σύντομα μπορεί να αντιμετωπίσουμε και το παράδοξο των μισθών: Οι εργαζόμενοι δέχονται να σώσουν τις δουλειές τους αποδεχόμενοι χαμηλότερους μισθούς, αλλά όταν οι εργοδότες σε όλη τη χώρα μειώνουν ταυτόχρονα τους μισθούς, το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται υψηλότερη ανεργία.

Αν όλες οι εταιρείες μειώσουν τους μισθούς, καμία δεν κερδίζει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Παράλληλα, η μείωση στις αποδοχές δημιουργεί άλλα προβλήματα. Συγκεκριμένα, η μείωση των εισοδημάτων δημιουργεί πρόβλημα υπερβολικού χρέους: Οι δόσεις του στεγαστικού δανείου που πρέπει να πληρώσει κάθε εργαζόμενος, για παράδειγμα, δεν μειώνονται μαζί με τις αποδοχές. Και το αυξανόμενο βάρος των χρεών μειώνει ακόμη περισσότερο τις καταναλωτικές δαπάνες κρατώντας καθηλωμένη την οικονομία.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515297&ct=3


Με «μπλοκάκι» στο Δημόσιο
Προς εφαρμογή και σε άλλες ΔΕΚΟ το μοντέλο «εφεδρείας» του ΟΣΕΣήμερα είναι πιο απαραίτητο από ποτέ οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα να σταματήσουν να σκέφτονται ως "βολεμένοι". Γιατί μπορεί ηθέση τους να είναι γενικά καλύτερη σε σχέση με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, όμως "βολεμένοι" δεν είναι. Όχι πλέον. Και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα πρέπει επίσης να σταματήσουν τη δογματική απόρριψη οποιασδ΄ποτε συμμαχίας με τους δημόσιους υπαλλήλους, που επειδή ακριβώς είναι εργαζόμενοι που πλήττονται από την άρχουσα ταξη, είναι εν δυνάμει σύμμαχοι, όχι εχθροί.
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1011335&lngDtrID=251


«Όχι» στη μισθωτή εφεδρεία
Απέρριψε τελικά η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών την πρόταση του υπουργείου Μεταφορών για το πρόγραμμα μισθωτής εφεδρείας για 3.000 εργαζομένους στον ΟΣΕ, στο πλαίσιο της εξυγίανσης του Οργανισμού.

Οι εργαζόμενοι θα συνεδριάσουν την επόμενη Τετάρτη, προκειμένου να καθορίσουν απεργιακές κινητοποιήσεις.
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=88436


Την ίδια ώρα...

Εχασε στο πόκερ κότερο αξίας 500.000 δολαρίων!
σύμφωνα με την εφημερίδα «Μoskovski Κomsomolets», ο ρώσος μεγιστάνας που είδε την περιουσία του να συρρικνώνεται κατά 3 δισ. δολάρια εξαιτίας της κρίσης (του έμειναν «μόνο» 8 δισ. δολάρια) έπαιξε ένα από τα σκάφη του στο πόκερ και το έχασε! Μιλάμε για θαλαμηγό αξίας 500.000 δολαρίων! Η παρτίδα παίχτηκε στις 28 Απριλίου στη Βαρκελώνη, όπου είχε μεταβεί ο Αμπράμοβιτς για τον αγώνα Μπαρτσελόνα- Τσέλσι (0-0).
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=17&artId=266750&dt=06/05/2009


Κοινωνική αναταραχή στην Ευρώπη λόγω της ανεργίας προβλέπει ο Juncker
Κοινωνική αναταραχή στην Ευρώπη, που θα μπορούσε να λάβει διαστάσεις, προβλέπει το επόμενο διάστημα ο επικεφαλής του Eurogroup, Jean Claude Juncker, εξαιτίας της δραματικής αύξησης της ανεργίας. Στη συνέντευξη του μετά το πέρας των εργασιών του Ecofin χθες όπου κεντρικό θέμα ήταν η ανεργία, κάλεσε τις κυβερνήσεις να λάβουν μέτρα αναχαίτισης και τους εργοδότες να επιδείξουν κοινωνική ευαισθησία.

«Η κρίση προκαλεί απελπισία σε εκατομμύρια Ευρωπαίους και δεν θα πρέπει να υποτιμούμε τον εκρηκτικό χαρακτήρα που θα μπορούσε να πάρει η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας», ανέφερε ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου.Δηλαδή αν δεν υπήρχε η απειλή έστω της έκρηξης, δεν θα υπήρχε καν πρόβλημα για αυτούς τους ανθρώπους. Και γιατί να υπάρχει άλλωστε, καλά περνάνε...
http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=21&la=1&artid=72043&catid=13


Αίσθηση αδυναμίας
πρώην ταχυδρομικός υπάλληλος; Όλα τα ελέγχει, επιχειρήσεις, πανεπιστήμια, ακόμη και τις φυλακές; Μήπως έχουμε μπροστά μας τον αυριανό πρωθυπουργό;

«Υπάρχει στην Continental μια μικρή, πολύ μικρή μειοψηφία που κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα»: αυτό δήλωνε στις 22 Απριλίου ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν, αναφερόμενος στις δυναμικές κινητοποιήσεις που σημειώνονται τον τελευταίο καιρό στο εργοστάσιο ελαστικών. Στο μυαλό του είχε προφανώς τον πρωτεργάτη των κινητοποιήσεων Ρολάν Σπιρκό, που έχει λάβει τις αποστάσεις του από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και τα συνδικάτα και θυμίζει σε πολλούς τον Λεχ Βαλέσα την εποχή των μεγάλων διαδηλώσεων στο Γκντανσκ. Μεγάλη είναι η επιρροή της άκρας Αριστεράς και στις άλλες δύο εργατικές συγκρούσεις αυτών των ημερών, στην Τoyota και στην Caterpillar, καθώς και στις καταλήψεις πολλών πανεπιστημίων. Να σημαίνει όμως άραγε αυτό ότι οι εργάτες και οι φοιτητές καθοδηγούνται από τους «τροτσκιστές»;

Όσο πλησιάζουν οι ευρωεκλογές, και ταυτόχρονα οξύνεται η οικονομική κρίση, τόσο η «μη συμβατική» Αριστερά της Γαλλίας βλέπει τη δύναμή της να αυξάνεται: σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα του πρώην ταχυδρομικού υπαλλήλου Ολιβιέ Μπεζανσενό θα λάβει πάνω από 7%. Ο ίδιος ο 34χρονος Μπεζανσενό θεωρείται για το 62% των Γάλλων ο πιο ριζοσπαστικός αντίπαλος του Νικολά Σαρκοζί. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις συχνά ανορθόδοξες μεθόδους που προπαγανδίζει ο ίδιος και το κόμμα του για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στις απολύσεις και τις προκλητικές κοινωνικές ανισότητες. Η απαγωγή διευθυντών επιχειρήσεων, για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα δημοφιλής στη γαλλική κοινή γνώμη. Και κάνει άλλους να ζηλεύουν. «Όταν οι Γάλλοι εργαζόμενοι οργίζονται, απάγουν τα αφεντικά τους», δήλωσε ο ηγέτης της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) Όσκαρ Λαφοντέν, που είδε τα ποσοστά τoυ κόμματός του να πέφτουν κάτω από το 10% για πρώτη φορά την τελευταία διετία. «Θα ήθελα να γίνει το ίδιο κι εδώ, και να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι ο κόσμος φοβάται για το μέλλον του».

Στην πραγματικότητα, αυτός ο φόβος και η αίσθηση αδυναμίας είναι που σπρώχνουν ένα μέρος των πολιτών προς τα άκρα (άλλοτε ήταν η άκρα Δεξιά, σήμερα είναι η άκρα Αριστερά). «Η κατηγορία περί καθοδήγησης των κοινωνικών κινημάτων από μια μειοψηφία είναι ένα παλιό εργαλείο της Δεξιάς και μερικές φορές της μετριοπαθούς Αριστεράς», λέει στηΛιμπερασιόνο ιστορικός Κριστόφ Μπουρσεγιέ. «Ένας τέτοιος ισχυρισμός ακούγεται όμως γελοίος μπροστά στην έκταση αυτής της κρίσης και των ανησυχιών που προκαλεί». Σύμφωνα με μελέτη που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, ένας στους πέντε νέους ηλικίας 18-24 ετών ζούσε το 2006, δηλαδή πριν ξεσπάσει η κρίση, κάτω από το όριο της φτώχειας. Έκτοτε η κατάσταση έχει ασφαλώς επιδεινωθεί. Και οι φτωχοί νέοι έχουν ακόμη περισσότερο ριζοσπαστικοποιηθεί.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515500&ct=2


Eίμαστε σκυφτοί γι’ αυτό τους βλέπουμε τεράστιους
«Για πρώτη φορά, 100 και πλέον χρόνια από την ιστορική ρήση του Μαρξ "προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε" εργαζόμενοι στη γερμανική βιομηχανία ελαστικών Continetal στη Γαλλία διαδήλωσαν με Γερμανούς συναδέλφους τους στο Αμβούργο. Κρατούσαν μάλιστα ένα πανό με τη γνωστή προτροπή του κομμουνιστικού μανιφέστου στα γαλλικά. Μια διαδήλωση που μπορεί να μην είναι πρελούδιο της ευαγγελιζόμενης μαρξιστικής επανάστασης, αλλά σίγουρα αποτελεί ακόμη μια ένδειξη της αυξανόμενης εργατικής δυσαρέσκειας στην Ευρώπη - και όχι μόνο», γράφει ανταπόκριση φυλλάδας.

Προβληματισμός επικρατεί στην αστική τάξη της Ολλανδίας γιατί ένας εργάτης που είχε απολυθεί απ’ την εργασία του πήρε το αυτοκίνητο του και στην προσπάθειά του να πέσει πάνω στη βασιλική οικογένεια που έκανε περιοδεία, σκότωσε έξι και έστειλε στο νοσοκομείο καμιά δεκαριά, συμπληρώνει μια άλλη.

Ενώ το γεγονός ότι δέχτηκε τέσσερις σφαίρες ένας Ελληνας, διευθύνων σύμβουλος σε μια εταιρία της Σερβίας, που ήθελε να κάνει απολύσεις αναφέρει μια τρίτη εφημερίδα.

Στα δικά μας τώρα. Ο Απρίλης του 2009 ήταν ο καλύτερος μήνας για το χρηματιστήριό μας μέσα σε ολόκληρη τη δεκαετία, γράφει οικονομική εφημερίδα.
Ένα εκατομμύριο ευρώ θα στοιχίσει η ανακαίνιση που κάνει στην βίλα της η κόρη του Λάτση μας ενημερώνει κυριακάτικη εφημερίδα.
500 εκατ ευρώ καθαρά κέρδη είχαν οι τράπεζες στο πρώτο τρίμηνο του 2009 μας λέει το οικονομικό ρεπορτάζ φυλλάδας.

http://2.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SgCX3u6NkxI/AAAAAAAAHNM/oVuqgmLkkD8/s320/nek.jpg

Κι αυτά την ίδια στιγμή που οδηγούνται άνθρωποι στην αυτοκτονία απ’ τους τοκογλύφους τραπεζίτες την ίδια στιγμή που γυναίκα απ’ την Θεσσαλονίκη προσφέρετε να πουλήσει το ένα της νεφρό για να μην της κατασχέσει η τράπεζα το σπίτι της.

Γμτ, είμαστε σκυφτοί γι’ αυτό τους βλέπουμε τεράστιους. Το γυρνάμε στην μοιρολατρία γ’ αυτό μπορούν οι πλουτοκράτες και αλωνίζουν. Τι άλλο πια περιμένουμε; Αντε να ξυπνήσουμε να γυρίζει ο ντουνιάς που λέει και το άσμα.

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/05/e.html


General Motors Corp. will probably report its seventh straight quarterly loss tomorrow, reinforcing its push to get the union, U.S. government and bondholders to cut $44 billion in debt. Τη συμφέρει να δηλώσει μεγάλα χρέη, διότι βλέπει ότι θα της τα χαρίσουν...
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=a1WvoxIdwbng&refer=home


Σχεδιάζει 18.000 απολύσεις η Fiat μετά τη συγχώνευση με GM Europe Η FIAT βέβαια το διαψεύδει, "εμείς δεν κάνουμε τέτοια πράγματα"...
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515231&ct=3


Οι συγνωνεύσεις καλά κρατούν στις αυτοκινητοβιομηχανίες, με συμφωνία Porsche-VW, που παλιότερα προσπαθούσε η μία να αγοράσει την άλλη, εκτόξευαν κατηογρίες η μία προς την άλλη, κτλ αλλά πλέον...τα βρήκαν. Και έτσι, ελάχιστοι θα επιβιώσουν, και θα αλωνίζουν εις βάρος μας...
Carmakers Porsche and VW to merge
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8036748.stm


http://img509.imageshack.us/img509/5250/biggerstrongerfastermov.jpg

Την ίδια ώρα, ειδικά στις ΗΠΑ, ενεισχύεται η τάση που εδώ και χρόνια υπαρχει, με ολοένα και πιο μεγάλη κατανάλωση ψυχοφάρμακων, που τα παίρνουν για να αντιμετωπίσουν το άγχος για το μέλλον, τις στενοχώριες που φέρνει στο λαό η άρχουσα τάξη με τις πολιτικές της, αλλά και τον ανταγωνισμό μέχρι τέλους για να νικήσουν στα πορ, να γράψουν καλά (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_08/12/2008_259492)στις εξετάσεις σε σχολείο/πανεπιστήμιο, να αντέξουν στη δουλειά, κτλ, κτλ, κτλ


Διέξοδο στα... ψυχοφάρμακα αναζητούν οι Αμερικανοί
Κατακόρυφη αύξηση των ατόμων που καταφεύγουν στα ψυχοφάρμακα στις ΗΠΑ έδειξε έρευνα Αμερικανών επιστημόνων.

Όπως φάνηκε από τα αποτελέσματα της έρευνας, ο αριθμός των Αμερικανών που χρησιμοποιούν ψυχοφάρμακα για να αντιμετωπίσουν ψυχολογικά/ διανοητικά προβλήματα έχει αυξηθεί κατά 73% από το 1996 μέχρι σήμερα.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_05/05/2009_278092

Αγχος και αυτοκτονίες λόγω οικονομικής κρίσης
Ανοδική τάση των περιπτώσεων άγχους, κρίσεων πανικού, ψυχοσωματικών διαταραχών ακόμη και αυτοκτονιών, καταγράφεται το τελευταίο διάστημα.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&tag=12709&pubid=8709114


Δολοφόνησαν συνδικαλιστή στη Βενεζουέλα Με "δημοκρατικές διαδικασίες"...
Νεκρός από επίθεση ενόπλων έπεσε χθες ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργατών του εργοστασίου της Toyota στη Βενεζουέλα, μερικές εβδομάδες μετά την ανακοίνωση της εταιρείας ότι προτίθεται να κλείσει το εργοστάσιό της στη χώρα.

Ο 33χρονος Αργκένις Βαλασκέζ, που πέρυσι είχε ηγηθεί απεργίας που παρέλυσε τη λειτουργία του εργοστασίου της εταιρείας, είναι ο τέταρτος συνδικαλιστής που σκοτώνεται τους τελευταίους έξι μήνες

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-06&id=41541


Nearly 3 million children in poverty in Britain Και αυτά δεν είναι παρά τα επίσημα στοιχεία...
Nearly three million children still live below the bread line in Britain, official figures showed, as the Government admitted it would get nowhere near its target to halve child poverty.
http://www.telegraph.co.uk/news/uknews/5290903/Nearly-3-million-children-in-poverty-in-Britain.html


Almost 17,000 more children in England are on free school meals this year compared to last, as the poorest families struggle to survive in the recession, data published today shows.
http://www.guardian.co.uk/education/2009/may/07/children-free-school-meals

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 3 λεπτά και 41 δευτερόλεπτα αργότερα ........

Η φενάκη των μετοχών
Μετά από αρκετά χρόνια πια ενασχόλησης με το χρηματιστηριακό χώρο έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η σταθερή ενασχόληση με τις μετοχές είναι μια από τις χειρότερες επενδυτικές επιλογές. Ο χρόνος, σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση είναι εχθρός του επενδυτή και όχι σύμμαχος. Όπως και στο καζίνο, όποιος είναι μόνιμος πελάτης είναι αδύνατο να κερδίσει μακροπρόθεσμα.

Πιστεύω ότι βαθιά μέσα τους το 99% των επενδυτών που ασχολήθηκε με μετοχές το έχει μετανιώσει διότι απλά είναι χαμένο. Αν κινήθηκε βραχυχρόνια μπήκε κοντά σε κάποια κορυφή, αν έμεινε σταθερά στην αγορά έχει υποαπόδοση έναντι όλων των υπολοίπων μορφών επένδυσης. Ο S&P έφτασε σε επίπεδα 1995, τίποτα άλλο σήμερα δεν αποτιμάται σε τιμές προ δεκαπενταετίας.

Σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι η κατάσταση παραμένει ως είχε. Mε κόστος τον εκφυλισμό του χαρτονομίσματος και την επιδείνωση του βιωτικού επιπέδου των μαζών οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να σώσουν τους χρεοκοπημένους για να προστατέψουν τους λαούς από την ανεργία.

Αυτό το γεγονός έβαλε ένα μαξιλάρι στις αποτιμήσεις όλων των assets, τουλάχιστον προς το παρόν. Διότι το μεγάλο ρίσκο παραμένει και είναι ο εξαθλιωμένος από τα χρέη καταναλωτής, που το σύστημα τον τριβελίζει να αλλάξει πάλι αυτοκίνητο μήπως και πάει η κατάσταση λίγο παραπέρα μειώνοντας δήθεν τους φόρους. Ότι θα τους τα πάρει πίσω πολλαπλά από τις αυξήσεις στους ειδικούς φόρους δεν ενδιαφέρει προς το παρόν. Αγωνιώδεις οι προσπάθειες αλλά οι πωλήσεις οχημάτων για το μήνα στο -49% σε σχέση με πέρυσι.

Το θεμελιώδες συστατικό που προκάλεσε αυτή την κρίση και είναι ο υπέρμετρος δανεισμός κρατών, επιχειρήσεων, καταναλωτών όχι μόνο δεν υποχωρεί, αντίθετα αυξάνει, πάντα για το καλό της κοινωνίας. Υποτίθεται σε κάθε πτωτικό κύκλο πρέπει να διορθώνονται οι υπερβολές για να έχει αντοχή το σύστημα να ξαναφουσκώσει.

Η αγέλη συνεχίζει να καταναλώνει πιστεύοντας στο όνειρο ότι με κάποιο τρόπο τα χρέη θα της τα χαρίσουν. Άλλωστε κρίση έχουμε, συμφώνησαν όλοι σε αυτό. Το κοπάδι, λοιπόν, συνεχίζει να οδεύει προς το γκρεμό και αρνείται ουσιαστικά να αλλάξει τρόπο ζωής, αφού μόνο αν το πει η τηλεόραση θα το κάνει. Τα μίντια ξεκίνησαν το νέο κύκλο διαφημίσεων για κάρτες, δάνεια κλπ. Δυστυχώς όμως, καλή η ψυχολογική ανάταση, αλλά πανηγύρι δεν μπορεί να στηθεί.

Ταυτόχρονα η ανεργία αυξάνει και η πίστωση όχι μόνο δεν δίδεται αφειδώς αλλά στις Η.Π.Α. ανακαλούν πιστωτικές κάρτες. Μόνο το Μάρτιο ανακλήθηκαν 20 εκατ. κάρτες επί συνόλου 400 εκατ. Δηλαδή 300 εκατ. κάτοικοι μαζί με γέρους και παιδιά έχουν 400 εκατ. κάρτες, που πάτε βρε παιδιά;

Οι πωλήσεις των εταιρειών που δεν κατέρρευσαν είναι τραβηγμένες από τα μαλλιά και προεξοφλημένες από το μέλλον. Η κατανάλωση αναγκαστικά στο δυτικό ημισφαίριο θα υποχωρεί. Όσο πιο αργά, τόσο περισσότερα χρόνια θα χρειαστούν για να επέλθει η ισορροπία.

Ο S&P διαπραγματεύεται πλέον 15 φορές τα μαϊμουδίστικα λειτουργικά κέρδη, στα οποία αρέσκονται οι αναλυτές. Με τα GAAP κέρδη το Ρ/Ε είναι άνω του 20.

Μη αναμένοντας θεαματική βελτίωση κερδοφορίας τα επόμενα έτη οι μετοχές σε δύο μήνες προεξόφλησαν άνοδο και για τα επόμενα χρόνια. Το ευτυχές σενάριο θα είναι μια μακροχρόνια σταθεροποίηση σε ένα εύρος τιμών όπου ο πληθωρισμός θα δημιουργεί μαξιλάρι για σοβαρή πτώση και η αδυναμία σοβαρής ανάπτυξης θα πιέζει τις τιμές από πάνω.

Εν ολίγοις τα μεγάλα κέρδη οι μετοχές τα έδωσαν, τώρα το ρίσκο αυξάνει πάλι. Οι εταιρείες έχουν χειρότερους ισολογισμούς σε σχέση με το 2003 που ήταν ο προηγούμενος πάτος. Δείτε τα ελληνικά blue chips. Διαβάστε προσεχτικά δάνεια και υποχρεώσεις, πως αυξήθηκαν δραματικά τα τελευταία χρόνια.

Πέρα από τις τράπεζες που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω πως έχουν αξία έχοντας μοιράσει τα δάνεια σε όλους αυτούς που αδυνατούν να αποπληρώσουν τώρα έχουμε χρεοκοπημένες μεγάλες εισηγμένες οι οποίες πριν μερικά χρόνια δεν είχαν πρόβλημα.

Τα νέα χαμηλά στις αγορές δεν είναι απίθανα αν η ανεργία παραμείνει ψηλά και το πόπολο αποφασίσει να μειώσει σοβαρά την κατανάλωση του. Για τον εργαζόμενο με αμοιβή 1.000 ευρώ το μήνα, οι φόροι και οι τιμές αυξάνονται ενώ η εργασία του θα παραμείνει επισφαλής. Αν συνεχίσουν οι αγορές πιο πάνω από τα τρέχοντα επίπεδα τότε οι ταγοί τα κατάφεραν στον αρχικό τους στόχο που ήταν ο εκφυλισμός του χρέους μέσω πληθωρισμού. Σε αυτό το σενάριο τα εμπορεύματα θα έχουν καλύτερες αποδόσεις από τις μετοχές γιατί δεν τυπώνονται. Το πολύτιμο μέταλλο παραμένει η καλύτερη επιλογή παντός καιρού αφού δεν πλήχθηκε και από την διάθεση για ανάληψη περισσότερου ρίσκου.

Άσχετο: γιατί οι κεντρικές τράπεζες δανείζουν με τόκο τα κράτη τους;

http://www.capital.gr/News.asp?id=729021

[ Δρόμοι ]
Μια φορά

κι έναν καιρό ήταν ένας πλανήτης όπου ζούσαν δισεκατομμύρια πλάσματα που μαζί δεν έκαναν και χώρια δεν μπορούσαν. Σε αυτόν τον πλανήτη όπου οι πάγοι δεν άντεχαν πια την ανάσα του ήλιου κι όπου τα δάση γίνονταν κάρβουνο, φάνηκε μια μέρα ένας ιός που τρόμαξε τους ανθρώπους, μολονότι δεν ήταν περισσότερο φονικός από άλλους. Θορυβημένοι άρχισαν να κλείνουν αεροδρόμια, ταβέρνες, σχολειά και δεν έβγαιναν στους δρόμους παρά μονάχα με μάσκες. Και τότε ο Περουβιανός δημοσιογράφος Σέζαρ Χίλντεμπραντ αφηγήθηκε αυτήν την ιστορία.

Ένα μικρό

κι έξυπνο κοριτσάκι- όλοι ξέρουμε πόσο είναι έξυπνα τα παιδάκια- ρώτησε ένα βράδυ τον πατέρα του, καθώς έπεφτε στο κρεβατάκι του: «Πες μου, πατέρα, γιατί τόση ταραχή γι΄ αυτόν τον ιό που δεν έχει σκοτώσει παρά μονάχα καμιά δεκαριά ανθρώπους, ενώ κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους ένδεκα εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο, προτού κλείσουν τα πέντε τους χρόνια, από αρρώστιες που θα μπορούσαν να τις είχαν αποφύγει;». Ο πατέρας κοίταξε το κοριτσάκι του κάπως ξαφνιασμένος. Και λέμε κάπως, επειδή δεν ήταν λίγες οι φορές που αυτό το μικρό κοριτσάκι έκανε κάτι τέτοιες ερωτήσεις που άφηναν άφωνους τους μεγάλους κι έξυναν το κεφάλι τους για να βρουν απαντήσεις. «Είναι επειδή είναι άλλο πράγμα ο θάνατος που σε βρίσκει φυσικά κι άλλο εκείνος που έρχεται με μια επιδημία», αποκρίθηκε ο πατέρας. «Μα είναι φυσικό ένδεκα εκατομμύρια παιδιά, που θα μπορούσαν να μην πεθάνουν, να πεθαίνουν μονάχα επειδή είναι φτωχά ή επειδή δεν υπάρχει γιατρός για να τα πάνε οι γονείς τους;» ρώτησε το κοριτσάκι. «Όχι, δεν είναι φυσικό, αλλά επειδή είναι κάτι που συμβαίνει χρόνια τώρα χωρίς σταματημό, είναι μια είδηση που δεν προκαλεί καμιά ταραχή σε κανέναν», είπε ο πατέρας, που είχε κιόλας αρχίσει να μη νιώθει σίγουρος για τα λόγια του.

«Εμείς

τα παιδιά, όμως, ανησυχούμε που ένδεκα εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν επειδή είναι φτωχά», επέμεινε το κοριτσάκι. «Σύμφωνοι», είπε ο πατέρας, «αλλά κανείς δεν ξέρει πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να πεθάνουν από αυτήν την επιδημία». «Ίσως να πεθάνουν πολλοί», είπε το κοριτσάκι του. «Δεν ξέρω πόσοι, ούτε κι εσύ. Μα εγώ σου λέω άλλο πράγμα. Γιατί όλες οι τηλεοράσεις κι όλες οι εφημερίδες μιλούν για εκείνο που θα μπορούσε να μας φέρει αυτός ο ιός και δεν λένε τίποτα για τα ένδεκα εκατομμύρια παιδιά που πεθαίνουν κάθε χρόνο από αρρώστιες που θα μπορούσαν να τις είχαν γλιτώσει; Ένδεκα εκατομμύρια παιδιά τον χρόνο μάς κάνουν πάνω κάτω 30.000 παιδιά την ημέρα, 1.300 την ώρα και 20 το λεπτό, πατέρα. Δεν νομίζεις πως είναι κι αυτό μια είδηση που πρέπει να τη μάθουμε;».

Ο πατέρας

κοίταξε το κοριτσάκι του κι αναστέναξε βαθιά. «Να σβήσω τώρα το φως;», είπε. «Θα κοιμηθείς;».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515498&ct=2

Britons face working until 70 to help bring public debt under control
Britons will have to work until the age of 70, at least five years beyond the current retirement age, if the Government is to stand any hope of bringing public debt under control over the next decade, a report claims. Ποιος θα πληρώσει άραγε τα αποτελέσματα των πολιτκών που άσκεισαν οι κυβερνώντες επί χρόνια? Η άποψη τους είναι..να την πληρώσουμε εμείς, και αυτοί να συνεχίσουν να ζουν εις βάρος μας.
Να το δεχτούμε?
http://www.telegraph.co.uk/finance/financetopics/recession/5281206/Britons-face-working-until-70-to-help-bring-public-debt-under-control.html


Economy to get extra £50bn boost Χρεωκοπημένη καθώς είναι, η κυβέρνηση της Αγγλίας τυπώνει και αυτή χρήμα "από το πουθενά" - μέσα στην απελπισία του, το "πρεζάκι" θα κάνει οτιδήποτε για τη "δόση" του...
The Bank of England has kept interest rates on hold at 0.5% and announced that it will inject an extra £50bn into the UK economy.

With little room for rate cuts to stimulate the economy the Bank has been pumping money into the banking system through quantitative easing.

The process involves the Bank effectively printing money to buy government and corporate bonds.

It is on track to spend £75bn by June and will now extend this to £125bn.
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8037685.stm


Nέες ενέσεις κορτιζόνης ενδεχομένως να χρειαστούν οι καταναλωτές πιστωτικών καρτών... προειδοποίησε χθες το Κογκρέσο ο κ. FED. Ο Μπεν Μπερνάνκι στην κατάθεσή του ενώπιον της Κοινής Οικονομικής Επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων και της Γερουσίας δήλωσε ότι η FED προετοιμάζεται προς τούτο, ύστερα από τις επίμονες ερωτήσεις του γερουσιαστή της Νέας Υόρκης Charles E. Schumer. Ο γερουσιαστής κάλεσε τον κ. Μπερνάνκι να αντιδράσει αμέσως, ωστόσο αυτός το αρνήθηκε!

Επίσης, «νέες ενέσεις» κορτιζόνης κρατικού χρήματος θα χρειαστούν αρκετές από τις 19 κορυφαίες τράπεζες των ΗΠΑ, δήλωσε ο κ. Μπερνάνκι. Ηδη οι πληροφορίες ότι 10 από τις 19 δεν περνούν την «ιερά εξέταση» του stress test, είχαν παγώσει το κλίμα στη Wall.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100018_06/05/2009_313474


WSJ: Bank of America Needs $35 Billion in Additional Equity Κάθε μέρα τάζουν στον κόσμο "ανάκαμψη", μπας και τον πείσουν ότι "όλα πάνε καλά", αλλά τα στοιχεία διαρκώς χειροτρεύουν, και τα νούμερα με τους λογαριασμούς που αναγκάζουν τους λαούς να πληρώσουν διαρκώς ανεβαίνουν...Τώρα μας λένε για 35 δις μόνο για την Bank Of America...
So much for the cheery assumption that Citigroup and Bank of America each needed only $10 billion, based on leaks of Citi's likely $10 billion need.
http://www.nakedcapitalism.com/2009/05/wsj-bank-of-america-needs-35-billion-in.html


«Καθησυχαστικά» τα αποτελέσματα των «τεστ κοπώσεως» Γιατί? Γιατί "έτσι μας αρέσει", όπως έλεγε και ένα σποτ στην τηλεόραση. Γιατί αυτό μας συμφέρει να σας πούμε, και αυτό σας λέμε.
«Καθησυχαστικά» θα είναι τα αποτελέσματα των «τεστ κοπώσεως» που διεξήχθησαν στις 19 μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ, και τα οποία θα ανακοινωθούν σήμερα τα μεσάνυχτα (ώρα Ελλάδος), σύμφωνα με τον Αμερικανό υπουργό Οικονομικών.
http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/05/07/1661089.htm


China takes steps towards full convertibility of the yuan
China recently announced a series of measures to protect its economy against a possible devaluation of the US dollar by decoupling the Asian currencies from the American currency and using the Chinese yuan to gain access to raw materials from South America, the Caribbean and, most importantly, Russia.

The Chinese government has serious reasons to be alarmed. As the financial crisis deepens and the US debt multiplies to unprecedented levels, the possibilities of the US dollar failing to maintain its privileged position as the world reserve currency are very real.

Under such a scenario, China has much to lose. Its economy has been built around exports to the US, and the Chinese government holds $744 billion in US Treasury bonds, whose value would fall should the dollar be devaluated.

So far, the 21 percent gain of the yuan against the dollar since the yuan’s fixed exchanged rate was scrapped in 2005 has eroded China’s reserves as well as exporters’ profits. This was a factor in February’s 25.7 percent fall in exports in February.

The leaders of the Chinese Communist Party are aware that China lacks a domestic market capable of supporting the growth levels it needs to avoid mass unemployment. The jobless rate among China’s 225 million rural migrant workers has already reached 10 percent.

With a million college graduates from 2008 yet to find a job, another 6 million will join the labor market this year. The Chinese leaders fear that unemployment could lead to social unrest, threatening the wealth and privileges they have carved out for themselves since China opened itself to the world market.
Towards full convertibility of the yuan

Concerns over the stability of the US dollar led China last March to lobby the Group of 20 for the adoption of a “super-sovereign reserve currency.” This move, China feels, is necessary, all the more so since the yuan cannot be a reserve currency today because it is not fully convertible.

To redress this problem, China has embarked on a program to ensure that the yuan gains full convertibility in the not-too-distant future and is thereby in a position to compete with the dollar at some point for the role of world reserve currency.

The measures announced so far represent “baby steps toward liberalization of China’s capital account and internationalization of the renminbi,” said Tim Condon, head of Asia research at ING Group NV in Singapore. (Renminbi is another name for the yuan.)

Condon added, “Access to renminbi is not going to be an issue. China is using its financial might to hedge any risk it might face in terms of supplies of central raw materials for its growth and demand in other markets for its products.”

In a series of statements, the Chinese government has expressed its commitment to make the yuan a fully convertible currency. “China’s State Council said last week it allowed yuan settlement for international trade in Shanghai and four cities in Guangdong province—Guangzhou, Shenzhen, Zhuhai and Dongguan—to promote global use of the currency and protect companies from swings in the dollar,” reported Bloomberg News on April 9.

Other steps include the decision by the People’s Bank of China, approved in November 2008, to provide currency swaps for 650 billion yuan ($95 billion) to Belarus, Hong Kong, Indonesia, Malaysia, South Korea and Argentina. Last month, a similar arrangement with Jamaica was announced.

Bank Indonesia Deputy Governor Hartadi Sarwono told Bloomberg News last month that a 100 billion currency swap will enable Indonesia to buy Chinese goods using yuans for the first time.

China is also moving closer to eliminating the remnants of Hong Kong’s previous status as a British protectorate. Hong Kong will become the first city outside mainland China to start settling trades in yuans. In addition, China plans to allow Hong Kong companies to issue debt in yuans. Hong Kong had been accepting payments in yuan since 2004 to attract tourists from the mainland.

“It will reduce foreign exchange risks for companies, create more business for Hong Kong banks and diversify use of yuan funds,” Donald Tsang, chief executive in Hong Kong said at a press briefing last month, according to Bloomberg News. “The policy has already been approved. It’s almost here.”

With these actions, China plans to protect its exports to Hong Kong, Macao and the ASEAN nations, which reached $402.7 billion in 2008, a substantial 20 percent of China’s total trading volume. This is a sufficiently large volume to make a statement to the world on the benefits of trading with China in yuans, rather than US dollars.

Latin America is another case in point. China is stepping in to fill a vacuum left in the region by a US in financial turmoil. A $10 billion currency swap will allow Argentina to purchase Chinese goods without using its depleted US dollar reserves.

The Argentina deal came as a direct challenge to US dictates in the region. The Argentina-China currency swap was announced a few weeks after the US approved $30 billion in swaps each to Mexico and Brazil, but was unwilling to extend a line to Argentina, which has yet to clear its defaulted Paris Club debt.

As the Argentine daily, La Nación, put it, the yuan swap was a “historical agreement with China to eliminate the US dollar on commercial exchanges.” For China, it represents the prospect of increasing its exports to a region where it already occupies the position of second trading partner after the US. Surely, other Latin American countries will follow closely the progress of this deal.

As China consolidates its influence among the ASEAN nations, moves to eliminate any vestiges of the British occupation of Hong Kong, and opens long-term relations with Latin America countries, it is significant that the steady steps taken by China to decouple its currency—and exports—from the US dollar have not received the attention they deserve in the American media. So far, economic analysts, speaking through American newspapers and cable news programs, have focused their commentary on what is happening to the US public debt, the ups and downs of the New York Stock Exchange and President Obama’s attempts to rescue Wall Street.

These are important aspects of the world crisis. But it is an illusion to think that these developments can be understood while leaving China out of the analysis. In reality, the measures to establish full convertibility of the Chinese yuan are highly correlated with developments in the US.

The far-reaching consequences, including the challenge to the US dollar, implicit in making the yuan fully convertible were dealt with on the Asia News web site (January 1, 2009). It noted: “If, after a trial period, China makes its currency convertible, the consequence is that importing countries must have reserves of yuan. To get them, central banks around the world will have to divest themselves of US assets and Treasury bonds. The euro has a rather limited role in Asian exchange.”

Maurizio d’Orlando, the chief economic analyst for Asia News, explained the relationship between yuan convertibility and the US dollar in a series of articles published on the Internet over the past six months. He wrote: “The massive levels reached by the foreign debt of the United States and the excessive and unjustified devaluation of China’s yuan are two high-risk factors for the world economy and stability.”

The huge US debt is threatening the US dollar’s position in the world. The unthinkable has become a possibility: that the US government may become insolvent, unable to borrow to cover its debt.

The American media has thus far not dared to analyze the future of the dollar. Because it strictly adheres to looking at the world from the point of view of the profit interests of the American ruling class, it finds it all but impossible to consider such a possibility. Having grown accustomed to seeing the US make others behave the way the US wants, the media lives in a state of denial. Nevertheless, there is mounting statistical data pointing in the direction of the possibility of insolvency.
US debt

In an article written in December 2008, Maurizio d’Orlando examined the explosion of US debt. He wrote that it “grew from $6.9 trillion as of 31 December 2003 to $13.4 trillion as of 31 December 2007. This is internationally circulated currency.”

The rate of growth of the debt has increased since the financial crisis began in the summer of 2007. The US public debt stood at $10.6 trillion, or 76.6 percent of gross domestic product (GDP), at the end of 2008. “Adding the Paulson plan and the rescue package for Fannie Mae and Freddie Mac (but not counting that for AIG), the ratio jumped to 118 percent,” wrote d’Orlando.

He continued: “If the figures published by Bloomberg are correct—$7.74 trillion in rescue packages—we arrive at about $23.3 trillion of public debt, for a ratio of 169 percent of GDP. In just a short period of time, the public debt of the United States has almost doubled or tripled. Whatever the case may be, it is far too high.”

“We can nonetheless roughly assume,” d’Orlando noted, “that a breaking point is quickly coming up, because if we add up US public debt and spending commitments in health care (Medicaid and Medicare) and pensions (Social Security), we get to 429.27 percent of GDP.”

An International Monetary Fund (IMF) study found that when the foreign-owned public debt of a country reaches 60 percent of GDP, that country faces the risks of a major monetary crisis. By the end of 2007, the ratio of US foreign-owned debt stood at 61.8 percent, up from 54.4 percent the previous year.

Even if one sets aside US commitments to Medicare, Medicaid and Social Security, its current public debt, at least 118 percent of GDP, implies that its foreign-owned debt stands at 73 percent of GDP, far above the 60 percent limit calculated by the IMF.

The only reason the IMF’s 60 percent limit does not apply to the US is that the US dollar remains the world reserve currency. Were the US dollar to lose its uniquely privileged position in world trade, the result would be nothing less than catastrophic.

It must also be borne in mind that Asian investors, especially the Japanese and Chinese, are the main foreign investors in US financial assets.

What are the alternatives for the US? Monetary policy reached a dead-end the day Federal Reserve Chairman Ben Bernanke set the federal funds interest rate at zero. The fiscal plans launched by the Obama administration—including the many rescue schemes offered to banks, insurers and auto makers—still do not satisfy Wall Street, and more may be allotted to bail out the banks. Most market practitioners consider the bottom of the financial crisis hasn’t been reached yet.

There is a real risk that fiscal policies alone won’t work either. As Washington runs out of options, the next measure available to the government is a massive devaluation of the US dollar. That would have the effect of exporting the crisis to other countries, and would unquestionably raise calls by major US competitors to replace the dollar with another currency or basket of currencies as the world reserve currency.
Undervaluation of the yuan

For trade between China and the US, a devaluation of the US dollar is equivalent to an appreciation of the yuan. Asia News estimates that the yuan is undervalued by 55.5 percent.

“Currently,” writes Asia News, “because the exchange rate is controlled by the People’s Bank of China, the US dollar is worth about 6.8798 yuan.... If we applied the same relationship between China’s GDP in current dollars (6.04 percent of world GDP) and China’s GDP at purchasing power parity (which is 10.78 percent of World GDP), a US dollar should be exchanged at 3.821 yuan (hence the latter is undervalued by 55.54 per cent).”

A yuan appreciation of such magnitude—or a similar massive devaluation of the US dollar—would bring about a collapse of Chinese exports. Factories would have to shut down and lay off workers. This would cause social upheavals and threaten the power of the Chinese Communist Party and the cast of corrupt individuals who have enriched themselves by seeding capitalism in China. Equally affected would be foreigners who have at stake billions in direct investments in China.

Asia News writes, “Seen as the world’s workshop, China is a great success, but if we consider the amount of human resources, capital and raw materials used with regards to GDP growth per unit, then its system of production appears very inefficient. What is more, China’s yuan devaluation in 1994 led right to the 1998 Asian crisis. For Asia, that crisis was the price to pay for China’s transition from Communism to a market economy, the equivalent in some ways to the 1989 collapse of the Berlin Wall.”

Asian News summarized the relationship between China and the US in the following way: “Globalization is based on an unbalanced economic model. So far, public and private consumption in the United States have driven world demand. US consumers made export-driven growth in many countries possible.

“The absurdity of this method lies in the fact that producers get underpaid and are forced into saving in order to provide credit for those who do not produce and could hardly afford to buy. Workers in China, Brazil and India get starvation wages to produce goods tailor-made for the US (and Western) market, whilst US consumers are unable to generate corresponding resources and value.

“In fact, the trend for the US GDP is negative since the third quarter of 2000 when calculated on the basis of inflation as calculated prior to the Clinton era. Yet US consumers have been pushed, flattered and funded to live above their means, almost forced to buy every kind of goods. This is why there is a solvency problem.”

In fact, consumers in the US have been forced to assume an ever bigger and more unsustainable burden of debt while their wages steadily eroded as a result of corporate and government policy.

The steps taken by China to decouple its exports from the US dollar and increase its influence in emerging markets are strong indications that the financial crisis is evolving toward a new stage in which the major countries will use their currencies, economic and political muscle, and military might to carve out a larger share in a new division of the world economy.

http://www.wsws.org/articles/2009/may2009/yuan-m07.shtml

China fears bond crisis as it slams quantitative easing
China has given its clearest warning to date that emergency monetary stimulus by Western governments risks setting off worldwide inflation and undermining global bond markets.
http://www.telegraph.co.uk/finance/newsbysector/banksandfinance/5286832/China-fears-bond-crisis-as-it-slams-quantitative-easing.html


The greater of two evils Το γνωστό συντηρητικό περιοδικό economist ουσιαστικά παραδέχεται ότι τα μόνα πιθανά σενάρια για τις ΗΠΑ είναι αυτά του υπερπληθωρισμού και του αποπληθωρισμού, η εποχή που ξέραμε ως τώρα τελειώνει.
Και ανάμεσα σε αυτά τα δύο, τα (καταχρεωμένα) κράτη της "Δυσης" προτιμούν τον υπερπληθωρισμό, ως το "λιγότερο κακό" (για αυτούς). Δείτε και εδώ (http://www.epicurus2day.gr/index.php/depressiondeflation/137-2009-03-09-21-31-20) για περισσότερα. Εξου και το άνευ προηγουμένου τύπωμα χρήματος "από το πουθενά"...
Deflation in America
Inflation is bad, but deflation is worse
http://www.economist.com/opinion/displayStory.cfm?story_id=13610845&source=hptextfeature


Και η ΕΕ τυπώνει πλεόν χρήμα "από το πουθενά", μιας και ουσιαστικά έχει και αυτή χρεωκοπήσει, και δεν έχει άλλο τρόπο για να χρηματοδοτήσει τα χρέη της. Επόμενο βήμα, η υποτίμηση κα του ευρώ (μακροπρόθεσμα), και, σε πιο βραχυπρόθεσμη κλίμακα, η βάρβαρη επίθεση στους εργαζόμενους, και τη μεσαία τάξη, με αύξηση φορολογίας, μείωση μισθών-συντάξεων, κτλ, γιατί είναι προφανές ότι η άρχουσα τάξη όχι απλά δε θα ζητήσει συγνώμη για το ότι μας έφερε εδώ, αλλά αντίθετα επιχειρεί ξεκάθαρα και πολύ ωμά να μεταφέρει όλα τα βάρη στους λαούς:

Τα νέα από την Ευρωζώνη καθημερινώς πλέον είναι στην κυριολεξία «άθλια». Για τη δεινή εξέλιξη της οικονομίας και της ανεργίας στη Ζώνη του Ευρώ και γενικότερα της τραγικής κατάστασης στην οποία έχουν περιέλθει τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις δεν αρκούν πλέον οι διαπιστώσεις των ιθυνόντων. Αποτελεί ομολογία ντροπής από τους ίδιους και στην κυριολεξία ταπείνωση για τον Τρισέ και τους λοιπούς τραπεζίτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).

Τώρα, και αφού σύρθηκαν στην κυριολεξία από τις συνέπειες της πιστωτικής κρίσης που έχει διαλύσει το τραπεζικό σύστημα, βυθίζοντας σε βαθιά ύφεση την ευρω-οικονομία, οι τραπεζίτες της ΕΚΤ καλούνται να χρησιμοποιήσουν ορθόδοξες και «ανορθόδοξες» μεθόδους «α λα Fed». Δηλαδή, να μηδενίσουν σχεδόν τα επιτόκια του ευρώ και να εφαρμόσουν την πολιτική της quantitive easing. Η μελανή κατάσταση των 16 οικονομιών της Ευρωζώνης το απαιτεί.

Τώρα, λοιπόν, όλοι ξέρουν! Η ώρα της αλήθειας για την τρόικα –Τρισέ, Γιουνκέρ και Αλμούνια– είναι σκληρή.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100019_07/05/2009_313606


Λίγες μέρες πριν, ο "γκουρού" των αγορών Warren Buffet είχε αποκαλέσει (http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aC5dr4HntzNQ&refer=home) τη Wells Fargo ‘Fabulous’ (υπέροχη).
Σήμερα, η Wells Fargo χρειάζεται (http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aeuRqo53JyZ4&refer=home) (προς το παρόν, γιατί αυτά τα νούμερα όλο ανεβαίνουν ) $15 δις...Και η κοροιδία συνεχίζεται...


***Περί «ΔΛΠ», ή πως αναβάλλεται η αλήθεια για του χρόνου
Εγώ κύριοι ασχολούμαι με βαρετά πράγματα… Επιτόκια, τιμές μετάλλων, πετρελαίου, και καλαμποκιού, λογιστικούς κανόνες… Δεν υπάρχει τίποτε πιο βαρετό από τους λογιστικούς κανόνες. Ίσως οι Ελληνικοί νόμοι να είναι πιο βαρετοί, ξέρετε, τα φωτογραφικά άρθρα που λένε τι γίνεται την Τρίτη εκτός αν έχει βρέξει οπότε ισχύει το «123/αβγ-456», ή, κατά παρέκκλιση της «876/92-θ Υπουργικής Αποφάσεως, ως αυτή τροποποιήθηκε από το ΠΔ τάδε».
Κάποια νύχτα του χειμώνα πέρασε μία τροποποίηση του Διεθνούς Λογιστικού Προτύπου ΔΛΠ 39, που ελάχιστοι κοινοί θνητοί την κατάλαβαν πλην των ορκωτών ελεγκτών, κάτι σκοτεινών τραπεζοποντικών, και φυσικά του ταπεινού αρχαιοπτέρυγα που τα διαβάζει αυτά όταν θέλει να γράψει κάποιο «έξυπνο» σχόλιο.
Η τροποποίηση βγήκε πράγματι νύχτα, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, και ούτε λίγο ούτε πολύ επιτρέπει την αποτίμηση ορισμένων πραγμάτων στις αποθήκες των τραπεζών, όχι στο συντηρητικό «lower of cost or market» (αυτό είναι για τα αμερικανάκια), ούτε καν στο «mark to market» αλλά στην νέα εκδοχή κεντροευρωπαϊκής έμπνευσης που αποτιμά την αποθήκη στην αξία που θα είχε αν τα πράγματα ήταν φυσιολογικά. Θα το ονομάσω «mark to hypothetical market». Τα «τοξικά» ευρωπαϊκά χαρτοφυλάκια βαπτίστηκαν υγιή και κάτι Γερμανικές τράπεζες γλύτωσαν ζημιές πολλών δισεκατομμυρίων.
Σαν να έχετε σπίτι σας δύο σακούλες σκουπίδια, να τα βαφτίσετε λίρες και να λέτε «είμαι καλά είμαι καλά πολύ καλά». Ή αλλιώς, «το τρομπάρισμα της φούσκας». Ή «πως θα αναβάλω την αλήθεια για του χρόνου»
Λέει, λοιπόν, τι έγραφε σήμερα η Ναυτεμπορική:
«Ενισχυμένα κέρδη κατά 532 εκατ. ευρώ και καθαρή θέση κατά 1,22 δισ. ευρώ εξασφάλισε για τις τράπεζες η εφαρμογή της αναπροσαρμογής του ΔΛΠ 39 κατά την προηγούμενη χρήση, αποφεύγοντας έτσι τις υψηλές ζημιές που θα επέφερε η αποτίμηση κινητών αξιών του χαρτοφυλακίου τους σε τρέχουσες τιμές». (http://www.naftemporiki.gr/)
Τα δημοσιευμένα κέρδη (και καθαρές θέσεις) είναι αυτές που «ΘΑ» ήταν, «ΑΝ» όλα ήταν καλά.
Αντί «ενισχυμένα» θα έπρεπε να λέει «παραποιημένα»… Πόση όμως είναι η παραποίηση; 532 εκατομμύρια; Ή 5.320 εκατ.; Δεν μπορεί να είναι 50 δις εκατ. Ή μπορεί;
Συνειδητοποιούμε τι γίνεται ;;;
Η κυνική μου προσέγγιση λέει ότι σε δύσκολους καιρούς όλοι κάνουν ό,τι μπορούν για να ξεπεράσουν τις δυσκολίες. Η συντηρητική και ειλικρινής αποτίμηση περιουσιακών στοιχείων είναι καθοριστική για την στοιχειώδη λειτουργία μιας αγοράς. Ξέρω ότι πολλοί πιστεύουν ότι «φταίει η αγορά». Την στιγμή όμως που τα νούμερα των ισολογισμών είναι νομίμως ψεύτικα, ούτε αγορά υπάρχει ούτε τίποτα, και πάμε για μεσαίωνα.
Archaeopteryx

αναδημοσίευση από το antinews (http://www.antinews.gr/?p=6274)

στα σχόλια διαβάζω

Helmut Says: May 6th, 2009 at 10:29 am
@archaeopteryx:
Τα ίδια (και χειρότερα) ισχύουν και στις ΗΠΑ, όπου πριν από περίπου ένα μήνα (όλως τυχαίως λίγο πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των τραπεζών για το Q1 2009), η FASB (Financial Accounting Standards Board) με την στήριξη βεβαίως του πανίσχυρου λόμπι των τραπεζών, αποφάσισε να “χαλαρώσει” τους κανόνες με τους οποίους αποτιμούνται χαρτοφυλάκια.
The changes to so-called mark-to-market accounting allow companies to use “significant” judgment when gauging the price of some investments on their books, including mortgage-backed securities. Analysts say the measure may reduce banks’ writedowns and boost their first-quarter net income by 20 percent or more.
Έτσι είναι, αν έχεις και το μαχαίρι και το πεπόνι…

http://athenstock.blogspot.com/2009/05/blog-post_06.html

«Bonus» € 532 εκατ. ευρώ στα κέρδη των τραπεζών λόγω των ΔΛΠ
http://athenstock.blogspot.com/2009/05/bonus-532.html


«Πάγωμα» μισθών για 2 χρόνια συζητούν οι εφοπλιστές
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8400&pubid=3464822


Πλάνο απολύσεων από επιχειρήσεις
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11379&subid=2&tag=8777&pubid=3492810


Επιβάλλουν εργασία τεσσάρων ημερών
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515507&ct=3


ΤΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΩΝ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Ρεκόρ φοροεπιδρομής 6+2,5 δισ.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=41958


Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΝΤΙ ΑΝΕΡΓΙΑΣ
Πανευρωπαϊκός ο «Μίχαλος»
Συνταγή... Μίχαλου σε όλη την Ευρώπη ετοιμάζει η Ε.Ε., σύμφωνα με πληροφορίες του πρακτορείου Ρόιτερ, εν όψει της σημερινής συνόδου για την απασχόληση στην Πράγα.
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=41975


Οι εργαζόμενοι δεν τολμούν να διαμαρτυρηθούν όταν μειώνονται οι μισθοί τους, επειδή φοβούνται ότι δεν θα βρουν αλλού δουλειά.
...
Σύντομα μπορεί να αντιμετωπίσουμε και το παράδοξο των μισθών: Οι εργαζόμενοι δέχονται να σώσουν τις δουλειές τους αποδεχόμενοι χαμηλότερους μισθούς, αλλά όταν οι εργοδότες σε όλη τη χώρα μειώνουν ταυτόχρονα τους μισθούς, το αποτέλεσμα είναι να δημιουργείται υψηλότερη ανεργία.

Αν όλες οι εταιρείες μειώσουν τους μισθούς, καμία δεν κερδίζει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Παράλληλα, η μείωση στις αποδοχές δημιουργεί άλλα προβλήματα. Συγκεκριμένα, η μείωση των εισοδημάτων δημιουργεί πρόβλημα υπερβολικού χρέους: Οι δόσεις του στεγαστικού δανείου που πρέπει να πληρώσει κάθε εργαζόμενος, για παράδειγμα, δεν μειώνονται μαζί με τις αποδοχές. Και το αυξανόμενο βάρος των χρεών μειώνει ακόμη περισσότερο τις καταναλωτικές δαπάνες κρατώντας καθηλωμένη την οικονομία.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515297&ct=3


Με «μπλοκάκι» στο Δημόσιο
Προς εφαρμογή και σε άλλες ΔΕΚΟ το μοντέλο «εφεδρείας» του ΟΣΕΣήμερα είναι πιο απαραίτητο από ποτέ οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα να σταματήσουν να σκέφτονται ως "βολεμένοι". Γιατί μπορεί ηθέση τους να είναι γενικά καλύτερη σε σχέση με τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, όμως "βολεμένοι" δεν είναι. Όχι πλέον. Και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι θα πρέπει επίσης να σταματήσουν τη δογματική απόρριψη οποιασδ΄ποτε συμμαχίας με τους δημόσιους υπαλλήλους, που επειδή ακριβώς είναι εργαζόμενοι που πλήττονται από την άρχουσα ταξη, είναι εν δυνάμει σύμμαχοι, όχι εχθροί.
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1011335&lngDtrID=251


«Όχι» στη μισθωτή εφεδρεία
Απέρριψε τελικά η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών την πρόταση του υπουργείου Μεταφορών για το πρόγραμμα μισθωτής εφεδρείας για 3.000 εργαζομένους στον ΟΣΕ, στο πλαίσιο της εξυγίανσης του Οργανισμού.

Οι εργαζόμενοι θα συνεδριάσουν την επόμενη Τετάρτη, προκειμένου να καθορίσουν απεργιακές κινητοποιήσεις.
http://www.e-tipos.com/newsitem?id=88436


Την ίδια ώρα...

Εχασε στο πόκερ κότερο αξίας 500.000 δολαρίων!
σύμφωνα με την εφημερίδα «Μoskovski Κomsomolets», ο ρώσος μεγιστάνας που είδε την περιουσία του να συρρικνώνεται κατά 3 δισ. δολάρια εξαιτίας της κρίσης (του έμειναν «μόνο» 8 δισ. δολάρια) έπαιξε ένα από τα σκάφη του στο πόκερ και το έχασε! Μιλάμε για θαλαμηγό αξίας 500.000 δολαρίων! Η παρτίδα παίχτηκε στις 28 Απριλίου στη Βαρκελώνη, όπου είχε μεταβεί ο Αμπράμοβιτς για τον αγώνα Μπαρτσελόνα- Τσέλσι (0-0).
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=17&artId=266750&dt=06/05/2009


Κοινωνική αναταραχή στην Ευρώπη λόγω της ανεργίας προβλέπει ο Juncker
Κοινωνική αναταραχή στην Ευρώπη, που θα μπορούσε να λάβει διαστάσεις, προβλέπει το επόμενο διάστημα ο επικεφαλής του Eurogroup, Jean Claude Juncker, εξαιτίας της δραματικής αύξησης της ανεργίας. Στη συνέντευξη του μετά το πέρας των εργασιών του Ecofin χθες όπου κεντρικό θέμα ήταν η ανεργία, κάλεσε τις κυβερνήσεις να λάβουν μέτρα αναχαίτισης και τους εργοδότες να επιδείξουν κοινωνική ευαισθησία.

«Η κρίση προκαλεί απελπισία σε εκατομμύρια Ευρωπαίους και δεν θα πρέπει να υποτιμούμε τον εκρηκτικό χαρακτήρα που θα μπορούσε να πάρει η κατακόρυφη αύξηση της ανεργίας», ανέφερε ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου.Δηλαδή αν δεν υπήρχε η απειλή έστω της έκρηξης, δεν θα υπήρχε καν πρόβλημα για αυτούς τους ανθρώπους. Και γιατί να υπάρχει άλλωστε, καλά περνάνε...
http://www.isotimia.gr/default.asp?pid=21&la=1&artid=72043&catid=13


Αίσθηση αδυναμίας
πρώην ταχυδρομικός υπάλληλος; Όλα τα ελέγχει, επιχειρήσεις, πανεπιστήμια, ακόμη και τις φυλακές; Μήπως έχουμε μπροστά μας τον αυριανό πρωθυπουργό;

«Υπάρχει στην Continental μια μικρή, πολύ μικρή μειοψηφία που κάνει τα πράγματα πολύ δύσκολα»: αυτό δήλωνε στις 22 Απριλίου ο Γάλλος πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν, αναφερόμενος στις δυναμικές κινητοποιήσεις που σημειώνονται τον τελευταίο καιρό στο εργοστάσιο ελαστικών. Στο μυαλό του είχε προφανώς τον πρωτεργάτη των κινητοποιήσεων Ρολάν Σπιρκό, που έχει λάβει τις αποστάσεις του από τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και τα συνδικάτα και θυμίζει σε πολλούς τον Λεχ Βαλέσα την εποχή των μεγάλων διαδηλώσεων στο Γκντανσκ. Μεγάλη είναι η επιρροή της άκρας Αριστεράς και στις άλλες δύο εργατικές συγκρούσεις αυτών των ημερών, στην Τoyota και στην Caterpillar, καθώς και στις καταλήψεις πολλών πανεπιστημίων. Να σημαίνει όμως άραγε αυτό ότι οι εργάτες και οι φοιτητές καθοδηγούνται από τους «τροτσκιστές»;

Όσο πλησιάζουν οι ευρωεκλογές, και ταυτόχρονα οξύνεται η οικονομική κρίση, τόσο η «μη συμβατική» Αριστερά της Γαλλίας βλέπει τη δύναμή της να αυξάνεται: σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα του πρώην ταχυδρομικού υπαλλήλου Ολιβιέ Μπεζανσενό θα λάβει πάνω από 7%. Ο ίδιος ο 34χρονος Μπεζανσενό θεωρείται για το 62% των Γάλλων ο πιο ριζοσπαστικός αντίπαλος του Νικολά Σαρκοζί. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στις συχνά ανορθόδοξες μεθόδους που προπαγανδίζει ο ίδιος και το κόμμα του για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στις απολύσεις και τις προκλητικές κοινωνικές ανισότητες. Η απαγωγή διευθυντών επιχειρήσεων, για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα δημοφιλής στη γαλλική κοινή γνώμη. Και κάνει άλλους να ζηλεύουν. «Όταν οι Γάλλοι εργαζόμενοι οργίζονται, απάγουν τα αφεντικά τους», δήλωσε ο ηγέτης της γερμανικής Αριστεράς (Die Linke) Όσκαρ Λαφοντέν, που είδε τα ποσοστά τoυ κόμματός του να πέφτουν κάτω από το 10% για πρώτη φορά την τελευταία διετία. «Θα ήθελα να γίνει το ίδιο κι εδώ, και να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι ο κόσμος φοβάται για το μέλλον του».

Στην πραγματικότητα, αυτός ο φόβος και η αίσθηση αδυναμίας είναι που σπρώχνουν ένα μέρος των πολιτών προς τα άκρα (άλλοτε ήταν η άκρα Δεξιά, σήμερα είναι η άκρα Αριστερά). «Η κατηγορία περί καθοδήγησης των κοινωνικών κινημάτων από μια μειοψηφία είναι ένα παλιό εργαλείο της Δεξιάς και μερικές φορές της μετριοπαθούς Αριστεράς», λέει στηΛιμπερασιόνο ιστορικός Κριστόφ Μπουρσεγιέ. «Ένας τέτοιος ισχυρισμός ακούγεται όμως γελοίος μπροστά στην έκταση αυτής της κρίσης και των ανησυχιών που προκαλεί». Σύμφωνα με μελέτη που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, ένας στους πέντε νέους ηλικίας 18-24 ετών ζούσε το 2006, δηλαδή πριν ξεσπάσει η κρίση, κάτω από το όριο της φτώχειας. Έκτοτε η κατάσταση έχει ασφαλώς επιδεινωθεί. Και οι φτωχοί νέοι έχουν ακόμη περισσότερο ριζοσπαστικοποιηθεί.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515500&ct=2


Eίμαστε σκυφτοί γι’ αυτό τους βλέπουμε τεράστιους
«Για πρώτη φορά, 100 και πλέον χρόνια από την ιστορική ρήση του Μαρξ "προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε" εργαζόμενοι στη γερμανική βιομηχανία ελαστικών Continetal στη Γαλλία διαδήλωσαν με Γερμανούς συναδέλφους τους στο Αμβούργο. Κρατούσαν μάλιστα ένα πανό με τη γνωστή προτροπή του κομμουνιστικού μανιφέστου στα γαλλικά. Μια διαδήλωση που μπορεί να μην είναι πρελούδιο της ευαγγελιζόμενης μαρξιστικής επανάστασης, αλλά σίγουρα αποτελεί ακόμη μια ένδειξη της αυξανόμενης εργατικής δυσαρέσκειας στην Ευρώπη - και όχι μόνο», γράφει ανταπόκριση φυλλάδας.

Προβληματισμός επικρατεί στην αστική τάξη της Ολλανδίας γιατί ένας εργάτης που είχε απολυθεί απ’ την εργασία του πήρε το αυτοκίνητο του και στην προσπάθειά του να πέσει πάνω στη βασιλική οικογένεια που έκανε περιοδεία, σκότωσε έξι και έστειλε στο νοσοκομείο καμιά δεκαριά, συμπληρώνει μια άλλη.

Ενώ το γεγονός ότι δέχτηκε τέσσερις σφαίρες ένας Ελληνας, διευθύνων σύμβουλος σε μια εταιρία της Σερβίας, που ήθελε να κάνει απολύσεις αναφέρει μια τρίτη εφημερίδα.

Στα δικά μας τώρα. Ο Απρίλης του 2009 ήταν ο καλύτερος μήνας για το χρηματιστήριό μας μέσα σε ολόκληρη τη δεκαετία, γράφει οικονομική εφημερίδα.
Ένα εκατομμύριο ευρώ θα στοιχίσει η ανακαίνιση που κάνει στην βίλα της η κόρη του Λάτση μας ενημερώνει κυριακάτικη εφημερίδα.
500 εκατ ευρώ καθαρά κέρδη είχαν οι τράπεζες στο πρώτο τρίμηνο του 2009 μας λέει το οικονομικό ρεπορτάζ φυλλάδας.

http://2.bp.blogspot.com/_uqybC0MN_mE/SgCX3u6NkxI/AAAAAAAAHNM/oVuqgmLkkD8/s320/nek.jpg

Κι αυτά την ίδια στιγμή που οδηγούνται άνθρωποι στην αυτοκτονία απ’ τους τοκογλύφους τραπεζίτες την ίδια στιγμή που γυναίκα απ’ την Θεσσαλονίκη προσφέρετε να πουλήσει το ένα της νεφρό για να μην της κατασχέσει η τράπεζα το σπίτι της.

Γμτ, είμαστε σκυφτοί γι’ αυτό τους βλέπουμε τεράστιους. Το γυρνάμε στην μοιρολατρία γ’ αυτό μπορούν οι πλουτοκράτες και αλωνίζουν. Τι άλλο πια περιμένουμε; Αντε να ξυπνήσουμε να γυρίζει ο ντουνιάς που λέει και το άσμα.

http://tsak-giorgis.blogspot.com/2009/05/e.html


General Motors Corp. will probably report its seventh straight quarterly loss tomorrow, reinforcing its push to get the union, U.S. government and bondholders to cut $44 billion in debt. Τη συμφέρει να δηλώσει μεγάλα χρέη, διότι βλέπει ότι θα της τα χαρίσουν...
http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=a1WvoxIdwbng&refer=home


Σχεδιάζει 18.000 απολύσεις η Fiat μετά τη συγχώνευση με GM Europe Η FIAT βέβαια το διαψεύδει, "εμείς δεν κάνουμε τέτοια πράγματα"...
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515231&ct=3


Οι συγνωνεύσεις καλά κρατούν στις αυτοκινητοβιομηχανίες, με συμφωνία Porsche-VW, που παλιότερα προσπαθούσε η μία να αγοράσει την άλλη, εκτόξευαν κατηογρίες η μία προς την άλλη, κτλ αλλά πλέον...τα βρήκαν. Και έτσι, ελάχιστοι θα επιβιώσουν, και θα αλωνίζουν εις βάρος μας...
Carmakers Porsche and VW to merge
http://news.bbc.co.uk/2/hi/business/8036748.stm


http://img509.imageshack.us/img509/5250/biggerstrongerfastermov.jpg

Την ίδια ώρα, ειδικά στις ΗΠΑ, ενεισχύεται η τάση που εδώ και χρόνια υπαρχει, με ολοένα και πιο μεγάλη κατανάλωση ψυχοφάρμακων, που τα παίρνουν για να αντιμετωπίσουν το άγχος για το μέλλον, τις στενοχώριες που φέρνει στο λαό η άρχουσα τάξη με τις πολιτικές της, αλλά και τον ανταγωνισμό μέχρι τέλους για να νικήσουν στα πορ, να γράψουν καλά (http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_08/12/2008_259492)στις εξετάσεις σε σχολείο/πανεπιστήμιο, να αντέξουν στη δουλειά, κτλ, κτλ, κτλ


Διέξοδο στα... ψυχοφάρμακα αναζητούν οι Αμερικανοί
Κατακόρυφη αύξηση των ατόμων που καταφεύγουν στα ψυχοφάρμακα στις ΗΠΑ έδειξε έρευνα Αμερικανών επιστημόνων.

Όπως φάνηκε από τα αποτελέσματα της έρευνας, ο αριθμός των Αμερικανών που χρησιμοποιούν ψυχοφάρμακα για να αντιμετωπίσουν ψυχολογικά/ διανοητικά προβλήματα έχει αυξηθεί κατά 73% από το 1996 μέχρι σήμερα.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_05/05/2009_278092

Αγχος και αυτοκτονίες λόγω οικονομικής κρίσης
Ανοδική τάση των περιπτώσεων άγχους, κρίσεων πανικού, ψυχοσωματικών διαταραχών ακόμη και αυτοκτονιών, καταγράφεται το τελευταίο διάστημα.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12333&subid=2&tag=12709&pubid=8709114


Δολοφόνησαν συνδικαλιστή στη Βενεζουέλα Με "δημοκρατικές διαδικασίες"...
Νεκρός από επίθεση ενόπλων έπεσε χθες ο συνδικαλιστικός εκπρόσωπος των εργατών του εργοστασίου της Toyota στη Βενεζουέλα, μερικές εβδομάδες μετά την ανακοίνωση της εταιρείας ότι προτίθεται να κλείσει το εργοστάσιό της στη χώρα.

Ο 33χρονος Αργκένις Βαλασκέζ, που πέρυσι είχε ηγηθεί απεργίας που παρέλυσε τη λειτουργία του εργοστασίου της εταιρείας, είναι ο τέταρτος συνδικαλιστής που σκοτώνεται τους τελευταίους έξι μήνες

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=2009-05-06&id=41541


Nearly 3 million children in poverty in Britain Και αυτά δεν είναι παρά τα επίσημα στοιχεία...
Nearly three million children still live below the bread line in Britain, official figures showed, as the Government admitted it would get nowhere near its target to halve child poverty.
http://www.telegraph.co.uk/news/uknews/5290903/Nearly-3-million-children-in-poverty-in-Britain.html


Almost 17,000 more children in England are on free school meals this year compared to last, as the poorest families struggle to survive in the recession, data published today shows.
http://www.guardian.co.uk/education/2009/may/07/children-free-school-meals

........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 22 λεπτά και 5 δευτερόλεπτα αργότερα ........

Επειδή για κάποιο λόγο δε μπορώ να κάνω το πλήρες ποστ μου να εμφανιστεί, δείτε το υπόλοιπο εδώ:
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1026481

[ciaoant1]

Historiker Eric Hobsbawm:"Es wird Blut fließen, viel Blut"
Ο ιστορικος Eric Hobsbawm:“Θα χυθει αιμα, πολυ αιμα“
http://www.stern.de/wirtschaft/finanzen-versicherung/finanzen/:Historiker-Eric-Hobsba


Πετάει ο γάιδαρος? Πετάει, μας λένε οι κυβερνώντες (γιατί έτσι προφανώς τους συμφέρει), και μας καλούν να το δεχτούμε...

Όπως είναι γνωστό ήδη από το βράδυ της Πέμπτης, τα αποτελέσματα των stress tests δεν αποκαλύπτουν κανένα σοβαρό «στρες» για τις αμερικανικές τράπεζες. Αντίθετα, αυτοί που εμφανίζονται... στρεσαρισμένοι είναι οι οικονομολόγοι, οι οποίοι επικρίνουν στην πλειονότητά τους όχι μόνο τα αποτελέσματα καθεαυτά αλλά και την όλη διαδικασία αξιολόγησης των αμερικανικών τραπεζών.
σύμφωνα με τον Σάιμον Τζόνσον, πρώην επικεφαλής οικονομολόγο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και νυν καθηγητή στο περίφημο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), τα τεστ προϋποθέτουν ως χειρότερο ενδεχόμενο μια ήπια και βραχύβια οικονομική επιβράδυνση. Αυτή είναι μια υπεραισιόδοξη εκτίμηση.
Επομένως, λέει, τα τεστ σχεδιάστηκαν έτσι ώστε να μην μείνει καμία τράπεζα? μετεξεταστέα!

Για την ακρίβεια κ. Τζόνσον τονίζει ότι οι επιδόσεις της κάθε τράπεζας αποτελούν προϊόν διαπραγμάτευσης με την κυβέρνηση πίσω από κλειστές πόρτες. Αυτό είναι κάτι ανήκουστο, όσο ένας γιατρός να διαπραγματεύεται τη διάγνωσή του με τον ασθενή.
Επομένως, καταλήγει ο κ. Τζόνσον, το μόνο που αποκαλύπτουν τα stress tests είναι ποια τράπεζα έχει μεγαλύτερη και πια μικρότερη πολιτική ισχύ.
Με τον Σάιμον Τζόνσον συμφωνεί και η Υβ Σμιθ, επικεφαλής στην συμβουλευτική εταιρεία Aurora Advisors και το μυαλό πίσω από το δημοφιλές οικονομικό blog, Naked Capitalism (στμ. Γυμνός Καπιταλισμός).
Γράφοντας στο σχετικό blog των New York Times, η κα. Σμιθ τονίζει ότι τα τεστ διεξήχθησαν πάνω σε σενάρια που υπαγόρευσαν οι ίδιες οι τράπεζες. Ακόμα χειρότερα, προσθέτει, οι τράπεζες πέτυχαν τα τεστ να γίνουν με βάση τα δικά τους μοντέλα αποτίμησης κινδύνου, δηλαδή εκείνα που απέτυχαν να προβλέψουν την κρίση και προκάλεσαν όλους τους μπελάδες τους.
Δεν υπάρχει καμία ανεξάρτητη επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων των τεστ, ούτε για την ποιότητα των λογιστικών εργασιών. Επίσης, θεωρεί ότι υπήρξαν λίγοι «εξεταστές» ανά τράπεζα. Σε αυτό συνηγορεί και ο κ. Μπλακ: η Fed, λέει, έστειλε περίπου 180 «εξεταστές» επί 8 εβδομάδες στις 19 μεγαλύτερες τράπεζες των ΗΠΑ. Σε αυτό το διάστημα μια τόσο μεγάλη ομάδα ίσα που αρκεί για να αξιολογήσει την ποιότητα των περιουσιακών στοιχείων δυο ή τριών μεγάλων τραπεζών με απλά κι όχι πολύπλοκα περιουσιακά στοιχεία.
Στο δια ταύτα: τα τεστ δεν ήταν πραγματικά, λέει ο κ. Μπλακ. Οι τράπεζες εξακολουθούν να υπερτιμούν τα περιουσιακά τους στοιχεία. Οι τραπεζίτες, λέει, πίεσαν το Κογκρέσο, το οποίο εκβίασε το Συμβούλιο Λογιστικών Προτύπων να χαλαρώσει τους κανόνες για τις τράπεζες ώστε να μπορούν να υπερτιμούν τα περιουσιακά τους στοιχεία.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9464&pubid=8981104


Bank Stress Tests: 'This Whole Process Has Been a Fiasco'
“This whole process has been a fiasco,” says banking analyst Bert Ely. "There are strongly different opinions on the conditions of these banks. This has aggravated it without necessarily settling anything. The majority of the sentiment in the market is that the stress tests results [will be] too optimistic."
http://www.cnbc.com/id/30602964


Φόβοι ότι έχει χαθεί ο έλεγχος των τραπεζών στα stress tests έριξαν Wall - Ευρώπη
Η επιλογή της Ουάσιγκτον να ανακοινώσει τα αποτελέσματα των stress tests μετά το κλείσιμο των συναλλαγών στη Wall Street, πυροδότησε κύμα πωλήσεων των αμερικανικών όσο και των ευρωπαϊκών τραπεζικών μετοχών. Ηδη οι διαθέσεις των επενδυτών ήταν άσχημες από τις φήμες που κυκλοφορούσαν ανεξέλεγκτες ότι έχει χαθεί ο έλεγχος των αμερικανικών τραπεζών στα stress tests. Η ανεξέλεγκτη (ακόμη) κρίση στις τράπεζες παρέλυσε τους επενδυτές διογκώνοντας τους φόβους που έχει προκαλέσει το ενδεχόμενο αποτυχίας του προγράμματος Ομπάμα για τη στήριξη του χρεοκοπημένου τραπεζικού συστήματος.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyagor_100018_08/05/2009_313786

Πολιτικά «δώρα» 370 εκατ. δολ. από το λόμπι των subprime
Περισσότερα από 14 εκατομμύρια δολάρια σε δωρεές συνεισέφεραν στην προεκλογική εκστρατεία του Μπαράκ Ομπάμα εκείνοι που προκάλεσαν την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος των ΗΠΑ.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12337&subid=2&tag=12732&pubid=8899215


NY Fed chair resigns amid stock purchase questions
Stephen Friedman, chairman of the New York Federal Reserve Bank's board of directors, resigned on Thursday amid questions about his purchases of stock in his former firm, Goldman Sachs. Ειδικά για τη συγκεκριμένη τράπεζα έχουμε ξαναγράψει (http://www.independent.co.uk/news/business/analysis-and-features/how-goldman-sachs-took-over-the-world-873869.html), καθώς έχει καταφέρει να τοποθετήσει ανθρώπους της σε θέσεις κλειδιά της κυβέρνησης, και πλέον έχουν και το μαχαίρι και το καρπούζι. Απλά στη συγκεκριμένη περίπτωση πιάστηκε "στα πράσα" ο "κύριος" αυτός...
John Dunbar, a senior fellow at the Center for Public Integrity, a nonprofit watchdog group in Washington, said the stock purchases were a "complete conflict of interest."

"It is almost comical. If you tried to do that in a more traditional Washington bureaucracy, there is no way on earth you would get away with that," he said.
http://news.yahoo.com/s/nm/20090508/pl_nm/us_usa_fed_friedman



The stress tests are a public relations ploy designed to build confidence in the banking system and to fend off demands that insolvent banks be taken into conservatorship by the government. The market will decide whether Geithner's tests are credible or not; the jury is still out. Initial results indicate significantly smaller losses than estimates by the IMF and the vast number of economists. So, who is right; Geithner or the IMF?

If Geithner is right--and the banks are in such great shape -- then why is the taxpayer being asked to provide up to $2 trillion through the Term Asset-backed Securities Loan Facility (TALF) and the Public Private Investment Partnership (PPIP) to purchase the banks garbage assets?
http://www.counterpunch.org/whitney05082009.html


Gap between rich and poor grows to record levels, official figures show
The gap between rich and poor grew to record levels last year, official figures have disclosed.
http://www.telegraph.co.uk/finance/economics/5291482/Gap-between-rich-and-poor-grows-to-record-levels-official-figures-show.html


Ανακρίβειες για το χρέος των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης παραδέχθηκε το ΔΝΤ
«Ζητούμε συγγνώμη για τη σύγχυση που προκαλέσαμε ως αποτέλεσμα των λανθασμένων μεγεθών που δημοσιοποιήθηκαν» υπογραμμίζεται στην ανακοίνωση του Ταμείου. Ναι αλλά..."μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδεν λάθος αναγνωρίζεται"..
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1011695


«Δουλέψτε λιγότερο για να δουλέψετε όλοι» ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΟ ΜΕΤΡΟ. Αυτό πρέπει να γίνει (http://www.marxists.org/archive/lafargue/1883/lazy/index.htm). Ο μόνος τρόπος για να εργασθούν όλοι είναι να προσαρμοστούν (μείωση) τα ωράρια ανάλογα με τις ανάγκες των εργαζόμενων.
Που είναι όμως το "σημείο τριβής"?
Το σημείο τριβής είναι στο ότι οι εργοδότες θέλουν να συνεχίσουν να παίρνουν αυτοί τα δις των κερδών, και οι εργαζόμενοι να πληρώνονται ψίχουλα.
Παράλληλα με την προσαρμογή των ωραρίων, θα πρέπει να γίνει και προσαρμογή των μισθών (αύξηση), αλλά και αυξηση των εργασιακών δικαιωμάτων και ελέγχου που έχουν οι εργαζόμενοι, ώστε να μη μπορούν ανεξέλεγκτα οι εργοδότες να οργιάζουν εις βάρος μας, όπως κάνουν τώρα
Λιγότερες ώρες εργασίας προτείνει η Ε.Ε. ως μέτρο για το κύμα ανεργίας
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4515655


Σε διακοπές μικρής διάρκειας, χαμηλού κόστους και σε μήνες χαμηλής ζήτησης προσανατολίζονται για φέτος οι περισσότεροι Έλληνες, αφού η οικονομική κρίση έχει ήδη χτυπήσει την πόρτα τους.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1011701


Μαύρη τρύπα 15,9 δισ. ευρώ και στο ΙΚΑ (η οποία εννοείται ότι προυπήρχε και πριν την κρίση, την περίοδο της "ανάπτυξης" (ανάπτυξης όχι προφανώς για εμάς όμως...Άλλοι είναι αυτοί που αναπτύχθηκαν σε βάρος μας...))

Οι πληγές του ΙΚΑ, σύμφωνα με την τοποθέτηση του προέδρου της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ κ. Βασίλη Κόκκαλη, είναι οι εξής:

1.

Η ασυνέπεια της κυβέρνησης που σχετίζεται με την ελλιπή χρηματοδότηση των κλάδων υγείας και σύνταξης κ.ά. 2.

Η αύξηση των οργανικών ελλειμμάτων, τα οποία όσον αφορά το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ αυξήθηκαν απο 2,4 δισ. ευρώ το 2007 στα 2,6 δισ. ευρώ το 2008. Για το 2009 προβλέπεται, σύμφωνα με τα στοιχεία του προϋπολογισμού του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, έλλειμμα 3,2 δισ. ευρώ και εάν προσθέσουμε και το οργανικό έλλειμμα 1,2 δισ. ευρώ των συγχωνευθέντων Ταμείων, το οργανικό έλλειμμα ανέρχεται στο εκρηκτικό και επικίνδυνο ποσό των 4,4 δισ. ευρώ που καλείται να καλύψει ο κρατικός προϋπολογισμός.

3.

Η εισφοροδιαφυγή των εργοδοτών εννοεί (μαύρη εργασία, κτλ), καθώς οι εργαζόμενοι δε μπορούν να "κρυφτούν" αυξάνεται συνεχώς και ανέρχεται στα 3,8 δισ. ευρώ ετησίως. Παρά τις επαναλαμβανόμενες χαριστικές ρυθμίσεις, οι βεβαιωμένες οφειλές ανέρχονται σήμερα σε 4,2 δισ. ευρώ.

4.

Οι χαμηλές συντάξεις και οι ανεξέλεγκτες δαπάνες υγείας. Το 77,8 % των συνταξιούχων του ΙΚΑ παίρνει κύρια σύνταξη κάτω από 750 ευρώ.

5.

Η έλλειψη προσωπικού- όπως άλλωστε ομολογεί και η ίδια η διοίκησηείναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Ίδρυμα, με άμεσες επιπτώσεις στους ασφαλισμένους. Σήμερα, οι κενές οργανικές θέσεις διοικητικών υπαλλήλων στο ΙΚΑ ανέρχονται σε 3.570, επί συνόλου 12.448. Το σύνολο των κενών οργανικών θέσεων σε διοικητικό, υγειονομικό και ιατρικό προσωπικό ανέρχεται σε 7.000.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515668&ct=3


ΝΕΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑάνω των 2 δισ. ευρώ συσσωρεύθηκε στον προϋπολογισμό το πρώτο τρίμηνο του έτους λόγω της κατάρρευσης των εσόδων και κυρίως λόγω της τεράστιας υπέρβασης των δαπανών. Πρόκειται για εξέλιξη που φέρνει ακόμη πιο κοντά τη λήψη έκτακτων εισπρακτικών μέτρων μετά τις ευρωεκλογές, όπως την αύξηση των ειδικών φόρων στα καύσιμα, τα ποτά και τα τσιγάρα. Και γιατί να φέρει πιο κοντά αυτά τα μέτρα, και όχι μετρα εναντίον των τραπεζών, των βιομήχανων, της εκκλησίας, κτλ?
ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ ΓΙΑ ΑΥΤΟ.
Το ερώτημα είναι, γιατί εμείς να δεχτούμε "με σταυρωμένα χέρια" να είμαστε (πάλι) εμείς τα θύματα της υπόθεσης?

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515666&ct=3


Το 18% των επιχειρήσεων είναι αγνώστου διευθύνσεως για το ΙΚΑ, ενώ 1 στους 6 εργαζόμενους απασχολείται ανασφάλιστος. Και όμως, αυτοί που διαπράττουν αυτά τα βάναυσα εγκληματα εναντίον των εργαζόμενων όχι απλά κυκλοφορούν ελεύθεροι, αλλά θεωρούνται γενικά και..."αξιοσέβαστοι" άνθρωποι...
Δεν πληρώνουν, περιμένοντας ρύθμιση
Είναι τέτοια δε η αποσάρθρωση του συστήματος με την υποχώρηση κάθε μηχανισμού ελέγχου, που το 70% των επιχειρήσεων οφείλει στο ΙΚΑ. Και αυτό καθώς οι ασφαλιστικές εισφορές θεωρούνται ελαστικές δαπάνες και αποδίδονται στο Ιδρυμα «εν καιρώ» και αφού έχει προηγηθεί ακόμη μία ευνοϊκή ρύθμιση. Να σημειωθεί ότι ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη η 4η, κατά τα τελευταία 5 χρόνια, χαριστική ρύθμιση οφειλών προς το ΙΚΑ, η οποία προβλέπει διαγραφή έως και του 80% των πρόσθετων τελών και προσαυξήσεων και αποπληρωμή του χρέους έως και 8 χρόνια (96 μηνιαίες δόσεις).
http://www.enet.gr/?i=news.el.oikonomia&id=42316


Τη μονιμοποίησαν με μισθό 53 ευρώ!
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8400&pubid=3510812


Παιδιά αντιμέτωπα με την πείνα στις ΗΠΑ
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artId=266990&dt=08/05/2009


Με μαζικές απολύσεις απειλούν οι εταιρίες κινητής τηλεφωνίας στη Ελλάδα, λόγω πτώσης των εσόδων και των κερδών που αναμένεται να εμφανίσουν φέτος. Την επέμβαση του κράτους ζητούν οι εταιρίες, διαφορετικά θα προχωρήσουν σε περικοπές προσωπικού. Πρόκειται για μια ακόμα περίπτωση τραμπουκισμού από τους εργοδότες στον κλάδο της κινητής τηλεφωνίας, καθώς ουσιαστικά ζητούν "λ΄τρα?" από το κράτος, ώστε να μην απολύσουν εργαζόμενους, προκειμένου να διατηρήσουν την κερδοφορίας τους στα ύψη
http://www.tvxs.gr/v11134


Τις μεγάλες αποφάσεις τις παίρνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τα λόμπι συμφερόντων που τη «συμβουλεύουν»- κι ούτε αυτή ούτε αυτά εκλέγονται από τους ευρωπαϊκούς λαούς. Όσοι λοιπόν μας προτρέπουν να ψηφίσουμε στις ευρωεκλογές, επειδή η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η μοναδική διέξοδος από την οικονομική κρίση, στην ουσία μας προτρέπουν να ψηφίσουμε ένα όργανο που του έχουν στερήσει κάθε αρμοδιότητα για να δώσει τη λύση.

Ας φανταστούμε...

... όμως πως τα πράγματα είναι αλλιώς και πως το Ευρωκοινοβούλιο δεν είναι ένα άβουλο βουλευτήριο, αλλά ένα όργανο με αρμοδιότητα και ισχύ. Αν ρίξουμε μια ματιά στις ψηφοφορίες του, δεν θα δυσκολευτούμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως όλη η τάχα έντονη προεκλογική αντιπαράθεση ανάμεσα στα κεντροδεξιά και τα κεντροαριστερά ευρωπαϊκά κόμματα που μετέχουν στις δύο μεγαλύτερες κοινοβουλευτικές ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου, το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, δεν είναι παρά μια κωμωδία που αποκρύπτει την ουσιαστική σύγκλιση αυτών των δύο ακρογωνιαίων λίθων του συστήματος.

Έρευνα που έγινε από το Παρατηρητήριο της Ευρώπης δείχνει πώς ψηφίζουν αυτές οι δυο ομάδες που κυριαρχούν στο Ευρωκοινοβούλιο από το 1979.

Μέχρι τώρα κανείς δεν είχε μπει στον κόπο να κάνει μια σύγκριση. Τα στοιχεία της έρευνας λοιπόν, που εξέτασε τις ψηφοφορίες του 2008, δείχνουν ότι δεξιοί και σοσιαλιστές ψήφισαν με τον ίδιο τρόπο στο 97% των ψηφοφοριών. Κι είναι αυτό ένα ρεκόρ που θυμίζει «κοινοβούλια» ολοκληρωτικών καθεστώτων. Από τις 535 συνολικά ψηφοφορίες, μόνο σε 18 οι δεξιοί και οι σοσιαλιστές ψήφισαν διαφορετικά. Αλλά και σε αυτές τις 18 δεν διαφώνησαν σε όλες, αφού στις 8 έκαναν αποχή. Άλλωστε δεξιοί και σοσιαλιστές υποστηρίζουν τις ίδιες ευρωπαϊκές συνθήκες, ακόμη και τον ίδιο υποψήφιο για αρχηγό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Ο ιστορικός...

... Μαξ Γκαλό είχε πει κάποτε πως «καβγαδίζουν για το πάπλωμα για να μας κάνουν να ξεχάσουμε πως μοιράζονται το ίδιο κρεβάτι».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4515662&ct=2

[sdikr]

Πρώτα πρέπει να πάτε στο supermarket, ή στον μανάβη την γειτονιάς (αν σας πειράζουν οι κακοί μεγάλο εργοδότες)

Θα πάρετε, ντομάτες, αγγούρια, κολοκυθάκια, σέλινο, μαιντανό, λίγο γευσή κνορ
Στο σπίτι θα τα καθαρίσετε όλα, θα βάλετε να κάψει λίγο λάδι, μετά θα ρίξετε ότι τέλος παντών αγοράσατε απο το κακό ή το καλό, μέχρι να κάψουν, θα ρίξετε λίγο λάδι ακόμα μαζί με το κνορ
και μετά 5 ποτήρια νερό.

το αφήνετε να σιγοβράζει για 30 λεπτά,
το τουρλού σας είναι έτοιμο




Ελπίζω να καταλαβαίνετε τι θέλω να πώ,
ημάρτον πιά με το βάζω ΗΠΑ, λίγο GR, μετά ΕΕ, ξανά λίγο GR και ρίχνω και ενά israel, ώστε να δέσει η σάλτσα

[ciaoant1]

Ο ιστορικος Eric Hobsbawm:“Θα χυθει αιμα, πολυ αιμα“

Καλό μαγείρεμα