Επιστροφή στο Forum : Υπερχρεωμένος Πλανήτης...
Oh-oh...
http://today.reuters.com/news/articleinvesting.aspx?type=bondsNews&storyID=2007-11-01T144304Z_01_N01419222_RTRIDST_0_MARKETS-FEDOPS-WRAPUP.XML
NEW YORK, Nov 1 (Reuters) - The U.S. Federal Reserve added a total of $41 billion in temporary reserves to the banking system on Thursday, the biggest single day of such injections since September 2001.
The Fed's infusions may reflect the central bank's efforts to bring the federal funds rate down nearer to its target just one day after a widely expected rate cut.
Fed funds last traded at 4.625 percent on the open market, above the Fed's target rate of 4.50 percent.
A Fed spokesman would not comment on the total size of the operations, but did say it was the largest single day of operations since a total of $50.35 billion was injected on Sept. 19, 2001, following the Sept. 11, 2001, attacks on the World Trade Center.
On Thursday, the central bank conducted $8 billion of 14-day repurchases, $21 billion of seven-day repurchases and $12 billion of overnight repurchase agreements.
The total on Thursday surpassed the $38 billion the Fed injected on Aug. 10, which was generally seen as the beginning of a global credit crisis. At the time, the Fed and the European Central Bank ramped up temporary liquidity operations with the intent of alleviating strains in short-term lending markets.
The Fed also injected a total of $38 billion on Sept. 27.
:whistle:
Εδω που τα λεμε ακομα και οι Αμερικανοι που θελουν να διαφεντευουν οχι τον εαυτο τους αλλα τους υπολοιπους οπως αναφερθηκε αρχικα 'Σαράντα επτά εκατομμύρια Αμερικανοί στερούνται οποιασδήποτε κοινωνικής ασφάλισης' ειναι η αποδειξη οτι το συστημα νοσει παντου και παγκοσμια. Εδω το βαρελι πετρελαιου παει στα 100 ευρω και οι αμερικανοι δεν διαθετουν τα αποθεματα τους. Βεβαια ο κ. Μπους εχει πετρελαικες εταιρειες στο Τεξας αλλα δεν τον ειδα να κανει δηλωσεις προφανως επειδη θα τα κονομησει χοντρα. Οι υπολοιποι στον πλανητη τι ειναι αραγε που τη μια μερα πας για καυσιμα και την αλλη μερα εχουν ανεβει στο Θεο?
Το παιχνίδι είναι στημένο απο παληά και απλά τώρα αρχίζει και αποδίδει καρπούς για τους διοργανωτές του. Σε μια εκπομπή της ΕΤ κάποιο απ τα μεγάλα κεφάλια της Εμπορικής έλεγε ότι τα προγράμματα Ταμιευτηρίου των ελληνικών τραπεζών στηρίζονται στις καταθέσεις των αλλοδαπών ! Οι έλληνες εδώ και μια δεκαετία και βάλε δεν αποταμιεύουν αλλά δανείζονται. Και θυμάμαι καλά ότι κάποτε για να βγάλεις πιστωτική σου κάναν την ζωή πατίνι και τώρα βγάζεις μία και σου στέλνουν 3 - τις 2 προσφορά χωρίς συνδρομή εφ' όρου ζωής. Και φαντάζομαι οι περισσότεροι θάχετε ακούσει ότι όσοι πλήρώνουν κανονικά τις πιστωτικές τους αποκαλούνται "πελάτες - ναυάγια" απ τις τράπεζες. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν κερδίζουν τόκους απ τους καλοπληρωτές. Τα αυτονότητα - γιατί δίνουν εύκολα πιστωτικές - παραλείπονται. Θα συμφωνήσω πάντως ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν φταίνε οι τράπεζες. Αν ο καθένας μας δεν προσδιορίσει τα όριά του και δεν περιοριστεί σε αυτά λογικό είναι να τον πάρουν απο κάτω οι τόκοι και να τρέχει και να μην φτάνει. Η ζωή έχει και πολλά όμορφα πράγματα πέρα απο ένα καινούριο αμάξι "καλύτερο απ του γείτονα" ή απο δάνειο για "διακοπές στις Άλπεις τα Χριστούγεννα". Χάθηκε το Πήλιο, ο Παρνασσός, το Μέτσοβο, τα Ζαγόρια κλπ κλπ ? Και δεν χρειάζεται να ενδίδουμε σε όλες τις καταναλωτικές προκλήσεις της εποχής μας αλλά καλό ειναι να αρκούμαστε σε όσα αντέχει η τσέπη μας. Εξ άλλου όσα και να έχουμε πάντα κάποιος θα έχει περισσότερα απο μάς ..
Το παιχνίδι είναι το να έχουν όλο το χρήμα οι τράπεζες και οι πολυεθνικές και εμείς "σκλάβοι" τους όσον αφορά την οικονομική πλευρά της ζωή μας.
Δείτε και αυτό (http://video.google.co.uk/videoplay?docid=-9050474362583451279)
Δεν θυμάμαι ποιό υψηλόβαθμο στέλεχος κάποιας τράπεζας είχε πει για το συγκεκριμένο θέμα ότι δεν θα είναι λύση ο περιορισμός των κερδών των τραπεζών και η ανακούφιση του κοσμάκη (με μικρότερα επιτόκια πχ) γιατί οι τράπεζες - λεει - στηρίζουν την επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη. Δηλαδή τι μας λέει ο τυπάκος εδώ; Ας πεινάσει ο κοσμάκης, ας του πάρουμε το σπίτι αρκεί εμείς οι μεγαλοκαρχαρίες να κάνουμε τις business μας!
Συμφωνώ ότι οι Έλληνες είμαστε "όσα πάνε και όσα έρθουν" και συνηθίζουμε να χρεωνόμαστε για το αύριο για να ζήσουμε το σήμερα, αναρωτιέμαι όμως αν είναι μόνο αυτό και αν τα πράγματα γίνουν οριακά στο μέλλον για πολλούς συμπολίτες μας. Ζούγκλα θα γίνουμε με τέτοιους ρυθμούς είτε φταίει η λαμογιά του Έλληνα, είτε κάποιοι έχουν ανάγκες.
'Η απο δάνειο για "διακοπές στις Άλπεις τα Χριστούγεννα". Χάθηκε το Πήλιο, ο Παρνασσός, το Μέτσοβο, τα Ζαγόρια κλπ κλπ ?
Μάλλον δεν έχεις δει τις τιμές για Χριστούγεννα στον Παρνασσό. Πιο φτηνά θα σου 'ρθει να πας στις 'Αλπεις.
Μάλλον δεν έχεις δει τις τιμές για Χριστούγεννα στον Παρνασσό. Πιο φτηνά θα σου 'ρθει να πας στις 'Αλπεις.
Ε... εντάξει .... είναι λιγότερα τα εισιτήρια και σύ τώρα. !
Εγώ πάντως έχω φίλο κολλητό στην Αράχωβα και μούρχεται σχεδόν τζάμπα :)
Ανάλυση στα γεγονότα
Η «εξαφάνιση» της φτώχειας
Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Οι ιδεολόγοι της Νέας Τάξης, που επιβάλλει η καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση έχουν ήδη αποδείξει περίτρανα την ικανότητά τους να εξαφανίζουν ή διαστρεβλώνουν ενοχλητικούς όρους, όπως ο σοσιαλισμός, η δημοκρατία (με την κλασική της έννοια της αυτοδιεύθυνσης), η αντίσταση κατά των κατακτητών («τρομοκρατία») κ.λπ. Δεν ήταν λοιπόν έκπληξη ότι η «διεθνής κοινότητα» (ευφημιστικός όρος για την υπερεθνική ελίτ) θα έβρισκε τρόπο να εξαφανίσει και την ίδια τη φτώχεια και το βασικό της συστατικό στοιχείο, την ανισότητα, ιδιαίτερα όταν φτώχεια και ανισότητα είναι τα κύρια συμπτώματα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Στην προσπάθεια μάλιστα «εξαφάνισης» της φτώχειας μετέχει, έστω ακούσια, και η ρεφορμιστική Αριστερά, που μιλά για τον αγώνα «να κάνουμε τη φτώχεια Ιστορία» μέσα από μεταρρυθμίσεις του συστήματος όπως η άρση των χρεών των φτωχών χωρών -«ξεχνώντας» στην πορεία ότι το ίδιο σύστημα που γέννησε τα χρέη αυτά θα τα ξαναδημιουργήσει στο μέλλον!
Ετσι, νεοφιλελεύθεροι, σοσιαλφιλελεύθεροι και ρεφορμιστική Αριστερά, σε αγαστή σύμπνοια, αν και με διαφορετικά βέβαια κίνητρα ο καθένας, συμμετείχαν προ ημερών σε άλλη μια από τις «παγκόσμιες ημέρες» που ετήσια οργανώνει η «διεθνής κοινότητα» για τις όψεις της πολυδιάστατης κρίσης που αντιμετωπίζει η σημερινή κοινωνία: την οικολογική κρίση («ημέρα για το περιβάλλον»), την κοινωνική κρίση («ναρκωτικά»), την οικονομική κρίση («φτώχεια») κ.λπ. Στις παγκόσμιες αυτές μέρες, οι κρίσεις μετατρέπονται σε «προβλήματα», τα οποία οι ειδικοί τεχνο-επιστήμονες μπορούν, κάτω από την πίεση της «κοινωνίας των πολιτών», να τα επιλύσουν με τις κατάλληλες μεθόδους. Η αναπόφευκτη συνέπεια είναι η συσκότιση των «συστημικών» αιτίων των κρίσεων αυτών και η καλλιέργεια του εφησυχασμού ότι δήθεν με ατομικές ενέργειες και την πίεση των «κινημάτων», όπως αυτή εκφράζεται με διαδηλώσεις, τις δραστηριότητες των ΜΚΟ, των βουλευτών της ρεφορμιστικής Αριστεράς κ.λπ., θα ξεπεράσουμε τις κρίσεις - οι οποίες στο μεταξύ επιδεινώνονται!
Στο πλαίσιο της καμπάνιας για την «εξαφάνιση της φτώχειας», οι ιδεολόγοι της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης έχουν αποδυθεί σε μια πελώρια προσπάθεια να πείσουν, με ποικίλα στατιστικά και ορολογικά τεχνάσματα, ότι η φτώχεια ήδη σταδιακά εξαφανίζεται μέσα στη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης και πως αυτό που ονομάζουμε φτώχεια σήμερα είναι, βασικά, μια «υγιής» ανισότητα που προκαλεί η αλματώδης βελτίωση της οικονομικής κατάστασης αυτών που προσαρμόζονται γρήγορα στη διαδικασία αυτή σε σχέση με τους υπόλοιπους που βραδυπορούν στην εκμετάλλευση των ευκαιριών που προσφέρει η «πρόκληση της παγκοσμιοποίησης». Φυσικά, αποσιωπάται το γεγονός ότι οι κύριοι ωφελημένοι από τη διαδικασία αυτή «τυχαίνει» να είναι τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα σε κάθε χώρα, που εκμεταλλεύονται τη θέση τους στον σημερινό διεθνή καταμερισμό εργασίας. Στο ίδιο πλαίσιο γίνεται η βασική διάκριση μεταξύ απόλυτης και σχετικής φτώχειας. Η απόλυτη φτώχεια ορίστηκε από την Παγκόσμια Τράπεζα (Π.Τ.) ως η διαβίωση με ημερήσιο εισόδημα κάτω του 1 δολ. («ακραία» φτώχεια) ή κάτω των 2 δολ. («μέτρια» φτώχεια), ενώ η σχετική φτώχεια ορίζεται σε σχέση με το κοινωνικό περιβάλλον και μετριέται με βάση την ανισότητα στην κατανομή του εισοδήματος και πλούτου (π.χ. το επίπεδο εισοδήματος κάτω από το μισό του μέσου).
Ετσι, αντί να οριστεί η απόλυτη φτώχεια με βάση το απαιτούμενο εισόδημα για την επαρκή κάλυψη των βασικών αναγκών επιβίωσης (τροφή, ένδυση, στέγαση, υγεία, εκπαίδευση, έξοδα για μεταφορά και επικοινωνία κ.λπ.), όπως για παράδειγμα είχαν κάνει Βρετανοί οικονομολόγοι με βάση τα εισοδήματα όλων των εργαζόμενων σε μια πόλη το 1899 (Rowntree approach), η Π.Τ. όρισε τη φτώχεια στα γελοία αυτά επίπεδα -που δεν καλύπτουν επαρκώς τις βασικές ανάγκες ούτε στις φτωχότερες γειτονιές του πλανήτη- με βάση δειγματοληπτικές έρευνες των εισοδημάτων, της κατανάλωσης των νοικοκυριών και υπολογισμούς των διαφορών στις τιμές. Ενδεικτικά, στην Ελλάδα, με βάση τους επίσημους ορισμούς της φτώχειας, το 21% του λαού βρίσκεται κάτω από τη γραμμή της (σχετικής) φτώχειας και η απόλυτη φτώχεια είναι σχεδόν μηδαμινή, ενώ με βάση το κριτήριο της κάλυψης των βασικών αναγκών, σχεδόν το 80% του λαού θα κατατασσόταν στην κατηγορία των φτωχών!1
Το αναπόφευκτο αποτέλεσμα είναι η συσκότιση για το πραγματικό μέγεθος και τη δυναμική της φτώχειας. Για παράδειγμα, ένα τυπικό επιχείρημα των ιδεολόγων του συστήματος είναι ότι η παγκοσμιοποίηση έφερε τη δραστική μείωση της απόλυτης φτώχειας, η οποία έπεσε από 40% του παγκόσμιου πληθυσμού το 1981, σε 21% το 2001,2 ή από 1,5 δισ. ανθρώπων το 1981 σε 986 εκατ. το 2004. Αν όμως αφαιρέσουμε την Κίνα από τους υπολογισμούς, ο αριθμός των ανθρώπων σε «ακραία» φτώχεια αυξήθηκε ελαφρά μεταξύ 1981 και 2004, από 855 εκατ. σε 857 εκατ.!3 Και αυτό, διότι η μικρή μείωση της φτώχειας σε κάποιες περιοχές αντισταθμίστηκε από τον πενταπλασιασμό της στην Ευρώπη και την Κεντρική Ασία μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού» και την αύξησή της στην υποσαχάρια Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Η «εξαφάνιση», επομένως, της φτώχειας οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στο γεγονός ότι η κινεζική «κομμουνιστική» ηγεσία έβγαλε από τη λίστα των φτωχών πάνω από 400 εκατ. Κινέζους την περίοδο 1981-2001, επειδή απέκτησαν το περιπόθητο εισόδημα του 1 δολ. την ημέρα, μειώνοντας με μια μονοκοντυλιά το ποσοστό των απόλυτα φτωχών στην Κίνα κατά τα δύο τρίτα!4 Στο μεταξύ, η αστυνομία φρουρεί σήμερα τα κινεζικά νοσοκομεία, λόγω των συνεχών επεισοδίων από πολίτες που, μετά την ιδιωτικοποίηση της υγείας, αδυνατούν να πληρώσουν ακόμη και τα έξοδα του τοκετού!5
Εντούτοις, παρά τα στατιστικά τεχνάσματα για να εξαφανιστεί η φτώχεια, ακόμη και σήμερα, το 53% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε συνθήκες «μέτριας» φτώχειας, με εισόδημα κάτω από 2 δολ. την ημέρα. Και φυσικά, οι στόχοι της «διεθνούς κοινότητας» και ο αγώνας των ΜΚΟ και της ρεφορμιστικής Αριστεράς αφορούν τη μείωση αυτής της σχετικά εύκολα μειώσιμης φτώχειας, όπως την ορίζει η Π.Τ., και όχι της πραγματικής (και μη εξαφανίσιμης στο σύστημα της οικονομίας της αγοράς) φτώχειας, που αφορά την αδυναμία κάλυψης των βασικών αναγκών.
Ομως, δεν είναι μόνον η πραγματική φτώχεια που αγνοείται, αλλά ακόμη και η σχετική φτώχεια προσπερνάται, εφόσον η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση έχει οδηγήσει σε μια συνεχώς αυξανόμενη συγκέντρωση εισοδήματος και πλούτου. Ετσι, το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού εισπράττει σήμερα το 80% του παγκόσμιου εισοδήματος και το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 85% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός μόλις κατέχει το 1% του παγκόσμιου πλούτου.6 Είναι περίεργο ότι οι ιδεολόγοι της Νέας Τάξης συνήθως παραμερίζουν τη σχετική φτώχεια, που κάνει επίσης ανάγλυφη τη χρεοκοπία του συστήματος;
1. Βλ. Μ. Πίνη, «Ε», 17/10/2007
2. UN, Human Development Report 2005, Πιν. 1.2
3. Larry Elliott, «Guardian», 16/4/2007
4. World Bank, World development indicators 2005, Πιν. 2.5a
5. Jonathan Watts, «Guardian», 12/5/2007
6. James Randerson, «Guardian», 6/12/2006
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 10/11/2007
http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=10.11.2007,id=65774392
Ο καθενας ειναι υπευθυνος για τις πραξεις του, εμεις εδω στην ελλαδα ας πουμε απο τη μια εχουμε χαμηλους μισθους αλλα απο την αλλη θελουμε να πηγαινουμε κανα μηνα διακοπες, να πηγαινουμε στο σουπερ μαρκετ να γεμιζουμε κανα καροτσι ολοκληρο,να παρουμε το αυτοκινητο το καλο με καμια 5.000 δοσεις , κι ας μην εχουμε, ας μην τα βγαζουμε περα,αρκει να περασουμε καλα εκεινη τη στιγμη. Μετα λενε πως χρεωνεται ο κοσμος.. Μα ο κοσμος κοιταει να περναει καλα στο σημερα χωρις να υπολογιζει το αυριο... Μετα θα ερθει και η τραπεζα να σου παρει το αμαξι επειδη δεν θα εχεις να πληρωσεις τις δοσεις...κοκ.
Από τη μιά όμως βλέπουμε ότι όλοι μιλάνε για οικονομικές κρίσεις, ότι πρέπει να δουλεύουμε περισσότερο κτλ, και από την άλλη η ακρίβεια συρρικνώνει την αγοραστική δύναμη του καταναλωτή. Με αυτό το ρυθμό σε λίγο καιρό θα παράγονται προϊόντα που δεν θα μπορούν να καταναλωθούν και όλα αυτά στο πρόσηχμα της ανάπτυξης. Που βλέπουν την πρόοδο μερικοί μερικοί μέσα σε όλα αυτά, πολύ θα ήθελα να ήξερα.
Oh-oh...
http://today.reuters.com/news/articleinvesting.aspx?type=bondsNews&storyID=2007-11-01T144304Z_01_N01419222_RTRIDST_0_MARKETS-FEDOPS-WRAPUP.XML
NEW YORK, Nov 1 (Reuters) - The U.S. Federal Reserve added a total of $41 billion in temporary reserves to the banking system on Thursday, the biggest single day of such injections since September 2001.
The Fed's infusions may reflect the central bank's efforts to bring the federal funds rate down nearer to its target just one day after a widely expected rate cut.
Fed funds last traded at 4.625 percent on the open market, above the Fed's target rate of 4.50 percent.
A Fed spokesman would not comment on the total size of the operations, but did say it was the largest single day of operations since a total of $50.35 billion was injected on Sept. 19, 2001, following the Sept. 11, 2001, attacks on the World Trade Center.
On Thursday, the central bank conducted $8 billion of 14-day repurchases, $21 billion of seven-day repurchases and $12 billion of overnight repurchase agreements.
The total on Thursday surpassed the $38 billion the Fed injected on Aug. 10, which was generally seen as the beginning of a global credit crisis. At the time, the Fed and the European Central Bank ramped up temporary liquidity operations with the intent of alleviating strains in short-term lending markets.
The Fed also injected a total of $38 billion on Sept. 27.
:whistle:
έχει πάντως μεγάλο ενδιαφέρον, και είναι ιδιαίτερο ενδεικτικό της υποκρισίας των κυβερνώντων, το πως αντιμετωπίζουν την πιστωτική κρίση των τραπεζών - δείτε και αυτό:
Ένα μυστικό...
... που κρατούσε μέχρι τώρα καλά κρυμμένο ο δυτικός κόσμος, δεν είναι πια μυστικό. Η «ελεύθερη αγορά», την οποία λάτρευε σαν νέα θρησκεία, είναι στην πραγματικότητα μια μεικτή οικονομία που συνδυάζει έναν στοργικό «σοσιαλισμό» για τους πλούσιους με έναν ανελέητο καπιταλισμό για όλους τους υπόλοιπους. Αυτό το μυστικό αποκαλύφθηκε αυτήν την εβδομάδα σε όλη του την έκταση, όταν οι κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ, της Βρετανίας και των χωρών της ζώνης του ευρώ ανήγγειλαν τη διάθεση 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων από τα χρήματα των φορολογουμένων για τη σωτηρία των τραπεζιτών που έπεσαν θύματα της δικής τους πλεονεξίας.
Με τη «σοσιαλιστική»...
... αυτή ενίσχυση, οι κεντρικοί τραπεζίτες προσπαθούν να θεραπεύσουν την κρίση που έχει ξεσπάσει στις αγορές ακινήτων. Ολόκληρες γειτονιές έχουν εγκαταλειφθεί στην Αμερική, καθώς δεκάδες χιλιάδες στεγαστικά δάνεια έχουν τιναχτεί στον αέρα, γράφει ο Κρις Φλόιντ στην εφημερίδα «Μπάλτιμορ Κρόνικλ». Εδώ και χρόνια, οι τραπεζίτες πουλούσαν στον κοσμάκη το όνειρο να βάλει επιτέλους το κεφάλι του κάτω από δικό του κεραμίδι. Η τραπεζική ελίτ τσέπωνε έτσι δισεκατομμύρια από τα στεγαστικά δάνεια, περνώντας τη θηλιά των τόκων στον λαιμό του κοσμάκη και μεταπουλώντας τα από χέρι σε χέρι. Τώρα που δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες δεν έχουν πια τη δυνατότητα να αποπληρώσουν αυτά τα επισφαλή δάνεια, οι τραπεζίτες βρίσκουν «μαύρες τρύπες» δεκάδων δισ. δολαρίων στα ταμεία τους. Και οι αφέντες του χρήματος τρέχουν να τους ενισχύσουν με 100 δισεκατομμύρια δολάρια, «μια κίνηση που έχει στόχο να προλάβει τον εκτροχιασμό της παγκόσμιας οικονομίας από αυτήν την πιστωτική κρίση», όπως γράφει η εφημερίδα «Γκάρντιαν».
Τι θα συνέβαινε...
... άραγε αν εσείς ή εγώ είχαμε κάνει μια άστοχη επένδυση, αν είχαμε τοποθετήσει κάπου βλακωδώς τα λεφτά μας σπρωγμένοι από την πλεονεξία ή αν απλώς είχε τύχει να σκοντάψουμε σε μια κακοτυχία, μια αρρώστια, μια απώλεια της δουλειάς μας; Ε, τότε θα μας έλεγαν πως στην ελεύθερη αγορά καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του, πως το αόρατο χέρι της αγοράς τα κανονίζει όλα και δίνει στον καθένα αυτό που του αξίζει. Στην περίπτωση των άπληστων τραπεζιτών, όμως, το «πολιτικό γραφείο» των κεντρικών τραπεζιτών απλώνει στοργικά το χέρι του για να τους χαϊδέψει με τη «σοσιαλιστική» αλληλεγγύη του. Δισεκατομμύρια για τους δισεκατομμυριούχους, δισεκατομμύρια για τη λεηλασία του κοσμάκη και ούτε πεντάρα τσακιστή για τα ασφαλιστικά ταμεία, το σύστημα υγείας, τη δημόσια παιδεία. «Σοσιαλιστική» αλληλεγγύη για τους μεν, καπιταλιστική σκληρότητα για τους δε. Τις οδυνηρές συνέπειες από την κρίση των στεγαστικών δανείων δεν πρόκειται να τις πληρώσουν οι τραπεζίτες. Τα χάλια της υγείας, των Ταμείων, της παιδείας, πρέπει να τα πληρώσει ο κοσμάκης. Και κοντά σε αυτά και τα χρέη που δημιούργησαν οι τραπεζίτες.
Ένα ακόμη...
... μυστικό δεν είναι πια μυστικό: πως το κράτος στις χώρες της «ελεύθερης αγοράς» δεν ανήκε ποτέ στους φτωχούς, αλλά στους πλούσιους.
http://www.tanea.gr/Article.aspx?d=20071221&nid=6938376
Η Νέα Τάξη της παγκόσμιας καπιταλιστικής «αναρχίας»
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Τις τελευταίες εβδομάδες εντάθηκε η πιστωτική κρίση που άρχισε να κορυφώνεται το καλοκαίρι, με τις τιμές στα χρηματιστήρια να πέφτουν και τις σημαντικότερες κεντρικές τράπεζες του κόσμου να επεμβαίνουν μαζικά στη διατραπεζική αγορά. Ηδη κάποιοι αναλυτές μιλούν για κίνδυνο κατάρρευσης ολόκληρου του τραπεζικού συστήματος και την πιθανότητα μιας παγκόσμιας ύφεσης, παρόμοιας με αυτήν που ακολούθησε το κραχ του 1929, ενώ ακόμη και οι πιο συντηρητικοί ανάμεσά τους μιλούν για την πιθανότητα ενός νέου στασιμοπληθωρισμού, παρόμοιου με αυτόν της δεκαετίας του 1970. Τέλος, άλλοι, στη ρεφορμιστική Αριστερά, που βρίσκονται σε αδυναμία να εξηγήσουν τον συστημικό χαρακτήρα της παγκοσμιοποίησης, υποστηρίζουν ακόμη την αστήρικτη θέση για τη δήθεν ανυπαρξία μιας Νέας Διεθνούς Τάξης και «ερμηνεύουν» τη σημερινή πραγματικότητα ως απλή κατάσταση «αταξίας» και «αποδόμησης» της παλιάς Τάξης1. Αντίστοιχα, άλλοι υποστηρίζουν την εσφαλμένη Καστοριαδική άποψη, η οποία, επίσης, πάσχει από έλλειψη θεωρητικής ανάλυσης για την παγκοσμιοποίηση, ότι απλώς αντιμετωπίζουμε μια «οπισθοδρόμηση» σε ένα καπιταλιστικό καζίνο2. Ποια είναι λοιπόν τα αίτια και οι επιπτώσεις της νέας κρίσης και τι γενικότερα συμπεράσματα μπορούμε να συναγάγουμε από αυτήν;
Τα μητροπολιτικά καπιταλιστικά κέντρα στη διάρκεια της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που ξεκίνησε τη δεκαετία του 1970 -όταν ο κρατικιστικός καπιταλισμός, που στηριζόταν βασικά στην εσωτερική αγορά άρχισε να γίνεται πλανητικός μέσω της μαζικής επέκτασης των πολυεθνικών επιχειρήσεων- πέρασαν από μια διαδικασία (ελεγχόμενης από τις δυτικές ελίτ) αποβιομηχάνισης3. Το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών εμπορευμάτων και κεφαλαίου επέτρεπε τη μαζική εξαγωγή επενδυτικού κεφαλαίου προς τους παραδείσους άθλια αμειβόμενης (αλλά εκπαιδευμένης) εργασίας στην Ασία, και αργότερα στην Αν. Ευρώπη τού τέως «υπαρκτού». Η εξέλιξη αυτή δεν είχε καμία σχέση με τις ανοήτως υποστηριζόμενες θέσεις για τη δημιουργία νέων οικονομικών «γιγάντων» και νέων «πόλων», αλλά αφορούσε ένα νέο διεθνή καταμερισμό εργασίας που επέβαλε τη διατήρηση της υψηλής έρευνας και τεχνολογίας, καθώς και των εξειδικευμένων αγορών για χρηματοπιστωτικά «προϊόντα» κ.λπ. στα δυτικά μητροπολιτικά κέντρα -τα οποία εξακολουθούν να συγκεντρώνουν την παγκόσμια οικονομική δύναμη- και τη μεταφορά μεγάλων τμημάτων της μεταποιητικής διαδικασίας σε χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, όπου δημιουργούνται μερικές νησίδες «ανάπτυξης» μέσα σε ωκεανούς εξαθλίωσης και υπανάπτυξης που τροφοδοτούν με φτηνό εργατικό δυναμικό τις νέες (βασικά ελεγχόμενες από τα μητροπολιτικά κέντρα) εξαγωγικές βιομηχανίες.
Ησυνέπεια αυτής της διαδικασίας δεν ήταν μόνο η μαζική ανεργία στη Δύση, που σήμερα συγκαλύπτεται με τη μερική και ευκαιριακή απασχόληση, τα μετεκπαιδευτικά προγράμματα κ.λπ., αλλά και η τεράστια επέκταση της πιστωτικής αγοράς, η οποία μάλιστα, με το άνοιγμα των αγορών, μετατράπηκε σε πλανητική. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, το μισό σχεδόν της οικονομικής μεγέθυνσης οφείλεται στον πιστωτικό τομέα, ενώ στις ΗΠΑ οι πιστωτικές υπηρεσίες εισέπραξαν σχεδόν το ένα τρίτο των περσινών κερδών-ρεκόρ4. Οι πιστωτικοί οίκοι στις ΗΠΑ στήριζαν την ανάπτυξή τους στην άκρως κερδοφόρα αγορά ακινήτων και έτσι, όταν οι δυνατότητες χορήγησης δανείων στα εύπορα στρώματα εξαντλήθηκαν, αναγκάστηκαν να στραφούν στα δάνεια υψηλού ρίσκου, χορηγώντας χαμηλότοκα στεγαστικά δάνεια στα κατώτερα εισοδηματικά στρώματα που επιδίωκαν και αυτά να μετάσχουν στο «αμερικανικό όνειρο». Το αναπόφευκτο αποτέλεσμα ήταν ότι όταν, μετά την «περίοδο χάριτος», άρχισαν ν' αυξάνουν οι πληρωμές για επιτόκια, πολλοί από τους δανειολήπτες βρέθηκαν σε αδυναμία να πληρώσουν τις δόσεις τους και τα σπίτια τους άρχισαν να κατάσχονται. Οι ελίτ όμως που έλεγχαν τις πιστωτικές υπηρεσίες είχαν ήδη φροντίσει με διάφορα πιστωτικά τεχνάσματα να «μοιράσουν» τον κίνδυνο -μέσα από «τιτλοποιημένα πακέτα» που πωλούνταν με μορφή ομολόγων σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Δηλαδή, είχαν ήδη καταφέρει να μεταθέσουν ουσιαστικά τον κίνδυνο σε ιδιωτικά συνταξιοδοτικά ταμεία ανά τον πλανήτη, ακόμη και σε δημοτικά συμβούλια σε πολίχνες της... Νορβηγίας που αγόρασαν του τίτλους, πιστεύοντας αφελώς τις υποσχέσεις των μεσαζόντων ότι το κεφάλαιό τους θα πολλαπλασιαστεί και έτσι θα μπορούσαν να καλύψουν επαρκώς τις ανάγκες κοινωνικής πρόνοιας, πράγμα που δεν έκανε πια το κράτος!
Ενα άλλο όμως, ανεπιθύμητο για τις ελίτ αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία μιας γενικότερης κρίσης «εμπιστοσύνης» στον πιστωτικό τομέα, η οποία έθετε σε κίνδυνο τα πιστωτικά και τραπεζικά συστήματα, η βιωσιμότητα των οποίων στηρίζεται ως γνωστόν στην εμπιστοσύνη των πελατών τους. Στη Βρετανία, για παράδειγμα, «από σπόντα» χρεοκόπησε η Northern Rock, δημιουργώντας ένα θέαμα που θύμιζε... Αργεντινή, με τους καταθέτες να κάνουν ολονύκτιες ουρές για να αποσύρουν τις καταθέσεις τους που κινδύνευαν. Η κρίση, μάλιστα, εμπιστοσύνης αφορούσε όχι μόνο τους καταθέτες/δανειολήπτες, αλλά και τις τράπεζες, που έβλεπαν να κινδυνεύουν τα αποθεματικά τους από τα επισφαλή δάνεια σε πιστωτικούς οίκους, αλλά και οι ίδιοι οι τίτλοι τους, κάποιοι από τους οποίους μπορεί ήδη να είχαν γίνει επισφαλείς, αλλά στο χάος της πλανητικής πιστωτικής αγοράς που έχουν δημιουργήσει τα τιτλοποιημένα πακέτα κανένας πια δεν ξέρει πού ακριβώς βρίσκονται αυτοί οι τίτλοι! Ετσι, άρχισαν οι τράπεζες να περικόπτουν δραστικά τις δανειοδοτικές δραστηριότητές τους, δημιουργώντας μια τεχνητή κρίση ρευστότητας, που υποχρέωσε τις κεντρικές τράπεζες να κάνουν πρόσφατα επανειλημμένες επεμβάσεις για την ενίσχυσή της.
Ο κίνδυνος σήμερα λοιπόν είναι ότι η αύξηση αυτή της ρευστότητας (σε συνδυασμό με άλλους, κερδοσκοπικούς και μη, παράγοντες που δημιουργούν πληθωριστικές αυξήσεις στις τιμές πρώτων υλών, όπως το πετρέλαιο, με αλυσιδωτές αντιδράσεις) μπορεί να οδηγήσει σε σημαντική αύξηση του πληθωρισμού. Συγχρόνως, η ύφεση στην αγορά ακινήτων σε συνδυασμό με την κρίση εμπιστοσύνης δημιουργούν συνθήκες γενικότερης ύφεσης, μέσω της πίεσης που ασκείται στον καταναλωτισμό, ο οποίος συντηρούσε την ανάπτυξη αυτά τα χρόνια. Ετσι αναδύεται ο κίνδυνος κρίσης στασιμοπληθωρισμού.
Η κρίση όμως αυτή, όπως και οι προηγούμενες κρίσεις στη διάρκεια της περιόδου της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (1987, 1990, 1994, 1997/8, 2001 κ.λπ.), αλλά και πριν, στη διάρκεια της κρατικιστικής περιόδου (1973/4, 1979 κ.λπ.), ή και της προπολεμικής, δεν αντιπροσωπεύουν κάτι το νέο στο καπιταλιστικό σύστημα της οικονομίας της αγοράς. Γι' αυτό και η εξαφάνιση της «αναρχίας» της αγοράς ήταν πάντοτε αίτημα της αντισυστημικής Αριστεράς. Το σύστημα δηλαδή δεν έγινε τώρα «καζίνο», όπως υποστήριζε ο Καστοριάδης, αλλά πάντοτε ήταν, και σε ολόκληρη τη διακοσαετή ιστορία του μαστιζόταν από κρίσεις -εκτός από τον μισό περίπου αιώνα του κρατισμού που ήταν κάπως ελεγχόμενες. Απλώς, τώρα το καζίνο είναι πλανητικό και η Νέα Τάξη -που ακριβώς εκφράζει αυτή την πλανητικού πια επιπέδου αναρχία- είναι μεν ασύμβατη με τους ευσεβείς πόθους της ρεφορμιστικής Αριστεράς, αλλά δεν παύει να είναι πραγματικότητα!
http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/
1. Κ. Βεργόπουλος, «Το μεγάλο ρήγμα. Η αποδόμηση του κόσμου» (Λιβάνης, 2007).
2. Κ. Καστοριάδης, «Η "ορθολογικότητα" του καπιταλισμού» (Υψιλον, 1998).
3. Τ. Φωτόπουλος, «Η Πολυδιάστατη Κρίση και η Περιεκτική Δημοκρατία» (γόρδιος 2005) κεφ. 2-4.
4. Bob Heller, «Financiers' greed has put capitalism at risk», Observer, 9/9/07.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 22/12/2007
http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=22.12.2007,id=93556192
Μπορεί η κρίση να είναι τεχνική από τις Τράπεζες με βάση οδηγίες που λαμβάνουν. Πάντως οι Η.ΠΑ. έχουν το μεγαλύτερο εμπιορικό χρέος και στο εμπορικό τους ισοζύγιο ενώ από το αντίπαλο δέος η Ρωσία έχει καταφέρει να αναδχειθεί σε μεγάλη οικονομική δύναμη χωρίς να χρωστάει πουθενά...
Την ίδια ώρα πάντως που ο κόσμος οδηγείται ολοένα και περισσότερο προς τη φτώχεια, κάποιοι άλλοι πλουτίζουν και ισχυροποιούνται διαρκώς:
Αχ, τι ωραίος...
... που θα ήταν ο κόσμος, αν δεν υπήρχε πια αυτή η διαρκής απειλή των δικαστικών διώξεων, αν δεν υπήρχαν πια αυτές οι αφόρητες υποψίες πως καταχρώμαστε το δημόσιο χρήμα και πως σκαρώνουμε πλαστούς ισολογισμούς, αν δεν υπήρχαν πια δικαστές να μας καθίζουν στο σκαμνί για κρυφούς λογαριασμούς σε φορολογικούς παραδείσους και να μας κλείνουν στην «ψειρού» με κλεφτοκοτάδες! Αυτό το μόνιμο όνειρο των αφεντικών αρχίζει σιγά σιγά να παίρνει σάρκα και οστά στην Ευρώπη.
Ο καπιταλιστικός...
... παράδεισος που τους είχε υποσχεθεί ο Σαρκοζί ήδη κατασκευάζεται στη Γαλλία. «Η ποινικοποίηση του εμπορικού δικαίου μας αποτελεί ένα σοβαρό σφάλμα το οποίο επιθυμώ να επανορθώσω», είχε πει το αγαπημένο παιδί της απανταχού Δεξιάς σε ημερίδα της Ένωσης των Γάλλων Εργοδοτών Μedef το περασμένο καλοκαίρι. Ακολουθούσε τα χνάρια του Μπερλουσκόνι που, όταν ήταν πρωθυπουργός, είχε «μεταρρυθμίσει» την ιταλική Δικαιοσύνη για να αποφύγει τη δίωξη για τα σκάνδαλα της οικονομικής αυτοκρατορίας του. Όσοι φοβούνταν τα χειρότερα στη Γαλλία, ίσως να ανακουφίστηκαν. Όμως, η διαγραφή είκοσι οικονομικών αδικημάτων από τον γαλλικό ποινικό κώδικα δεν είναι παρά μόνο η αρχή για την αποποινικοποίηση ολόκληρου του εμπορικού δικαίου της χώρας.
Η ποινικοποίηση...
... του εμπορικού δικαίου επιτελεί μια σοβαρή λειτουργία, σχολιάζει η εφημερίδα «Λε Μοντ». Εμπνέει φόβο. Είναι ένα αποτρεπτικό εργαλείο. Είναι όμως και ένα εργαλείο προστασίας των φτωχών. Το συνδικάτο των δικαστών καταγγέλλει πως ο Σαρκοζί επέλεξε το στρατόπεδο των πιο αδίστακτων αφεντικών: «Την ώρα που σκληραίνει ολοένα και περισσότερο τα λόγια του και τους νόμους εναντίων των πιο αδυνάτων, δείχνει ολοένα και περισσότερη ανοχή για τους εργοδότες που παρανομούν». Οι ίδιοι οι Γάλλοι δικαστές ομολογούν ότι το οικονομικό δικαστήριο του Παρισιού έχει μετατραπεί σε έναν θίασο σκιών. Οι φάκελοι των σκανδάλων στοιβάζονται πάνω στο γραφείο τους, αλλά η παγκοσμιοποίηση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων κρατάει τα χέρια τους δεμένα. Οι υποθέσεις είναι πολυπλόκαμες και ξεπερνούν τα σύνορα της χώρας. Την ώρα λοιπόν που αυτοί οι δικαστές θα περίμεναν από την κυβέρνησή τους να ζητήσει την ενίσχυση της ευρωπαϊκής δικαστικής συνεργασίας, έρχεται και τους τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια. Και μάλιστα σε μια περίοδο που χώρες τις οποίες νομίζαμε πολύ πιο ενάρετες, όπως η Γερμανία και η Βρετανία, συγκλονίζονται από μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα: τα μπαχτσίσια της Siemens, τη δωροδοκία των συνδικαλιστών της Volkswagen, τη φοροδιαφυγή του αφεντικού της Deutsche Ρost στο Λιχτενστάιν, τις μίζες της Βritish Αerospace.
Το μακρύ χέρι...
... του νόμου μάς είχαν κάνει να πιστέψουμε πως δεν θα αργούσε να φτάσει μέχρι τους φορολογικούς παραδείσους. Αντίθετα διαπιστώνουμε πως τίποτα δεν έχει αλλάξει και πως το μαύρο χρήμα ζει και βασιλεύει ακόμη. Αφού ο κόσμος των επιχειρήσεων δεν μπορεί πια να ξεπλύνει τα βρώμικα χέρια του, αποφασίζει να τα κρύψει καταργώντας τη μοναδική εξουσία που θα μπορούσε να τα δείξει: τη Δικαιοσύνη.
http://www.tanea.gr//ColumnCategory.aspx?d=20080221&nid=7550111&sn=&spid=877
Παιδια το πρόβλημα είναι καθαρά αναπτυξιακό. Αν δεν υπάρξουν δάνεια για να δημιουργηθεί έστω και πλαστό χρήμα που θα κινήσει την αγορά και θα πληρώσει τους μισθούς μας, τότε δεν τη βγάζουμε ούτε 10 ημέρες στον πλανήτη. Παλιά ο κόσμος είχε το χωράφι και το σπίτι του και με το μισθό του έβαζε στην άκρη λεφτά και ΟΤΑΝ μάζευε το χρήμα ΤΟΤΕ αγόραζε και φυσικά υπήρχε ένα ποσοστό ανάπτυξης. Απόλυτα υγειές δηλαδή.
Κάποιοι έξυπνοι κύριοι μάνατζερς όμως, εκμεταλευόμενοι την ελευθερία του καπιταλισμού (μισώ τον κουμουνισμό), συνειδητοποίησαν ότι μπορούμε να αναπτυσόμαστε πιο γρήγορα, απλά δανειζόμενοι από το μέλλον. Στην αρχή δανειστήκαμε τους μισθούς, μετά τις οικονομίες , μετά βάλαμε υποθήκη τα σπίτια και τέλος τα χωράφια. Ειδικά στην Ελλάδα, μέσα σε μια γεννιά ήρθαν τα πάνω κάτω. Η μητέρα μου με γέννησε σε δικό της σπίτι και εξοχικό, και με χρέος μηδέν. Εγώ για να έχω σπίτι πρέπει να πάρω στεγαστικό και φυσικά επιπλέον δάνεια για να τη βγάλω. Μάλιστα στη γεννιά μας άρχισε να θεωρείται πολυτέλεια το να κάνεις οικογένεια!!!
Το πρόβλημα είναι τι θα γίνει όταν τα δάνεια φτάσουν στο αμήν? Δεν θα υπάρχει κάτι άλλο για να δημιουργήσει χρήμα. Τι θα κάνουν δηλαδή μετά, θα δανείζονται υποθηκεύοντας δάνεια???? Δε γίνεται. Σε πέντε δέκα χρόνια θα κλάψουνε μανούλες. Η μόνη λύση θα είναι είτε ολική παγκόσμια διαγραφή χρεών από τράπεζες, όπως τόσο όμορφα τώρα αυτές τραβάνε λεφτά από το κράτος όταν την πατήσουν, είτε θα τρώμε ο ένας τον άλλον......
Εκτός και γίνει κανένα μπαμ και με κάποια νέα θεωρία γίνει εφικτό η επίκοιση στο ηλιακό σύστημα, οπότε οι προοπτικές ανάπτυξης θα γίνουν απίστευτα μεγάλες για εκατομύρια χρόνια. Δε βλέπω όμως να το προλαβαίνουμε......
Ξεθάβω το θέμα, μιας και σήμερα έχει ένα σχετικό αφιέρωμα η εκπομπή "Εξάντας" (ΝΕΤ. 22.00).
Ο τίτλος του σημερινού ντοκιμαντέρ είναι "Ο Εφιάλτης των Δανείων", και παρότι προφανώς δεν μπορώ να είναι 100% σίγουρος για το πόσο καλό θα είναι τελικά, όμως οι δημοσιογράφοι του Εξάντα έχουν δείξει εξαιρετικά δείγματα στο παρελθόν, και αξίζει να τους παρακολουθούμε...
Περισσότερα εδώ:
http://exandas.ert.gr/
Την ίδια ώρα που το σύνθημα ότι τάχα "δεν υπάρχουν λεφτά" είναι πλέον η μόνιμη διακιολογία των κυβερνούντων, απέναντι στη "γενιά των 700 ευρώ", την ανεργία, τη "μαυρη" εργασία, κτλ, φαίνεται ότι για κάποιους άλλους λεφτά υπάρχουν και παραυπάρχουν...
Η χρυσή 5ετία των κερδών
Του ΒΑΣΙΛΗ ΓΕΩΡΓΑ
«Χρυσή πενταετία» για τις ελληνικές επιχειρήσεις ήταν η περίοδος από το 2003 μέχρι και το 2007, καθώς στο διάστημα αυτό τα κέρδη και οι πωλήσεις των εταιρειών έσπασαν διαδοχικά ρεκόρ και αναρριχήθηκαν στα υψηλότερα επίπεδα της ιστορίας.
Ειδικά τα δύο τελευταία χρόνια η έκρηξη των μεγεθών ήταν τόσο εκκωφαντική που «ακούστηκε» σε όλη την Ευρώπη, αφού τα κέρδη επιχειρήσεων και τραπεζών σχεδόν διπλασιάστηκαν, παρουσιάζοντας ρυθμούς αύξησης δεκαπλάσιους του ευρωπαϊκού μέσου όρου.
Σύμφωνα με στοιχεία της ICAP, τα συνολικά προ φόρων κέρδη περίπου 26.000 εταιρειών (Α.Ε. και ΕΠΕ) που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας αυξήθηκαν κατά 40% την τελευταία 5ετία, από τα 7,08 δισ. ευρώ της χρήσης 2003, σε περίπου 10 δισ. ευρώ στο τέλος του 2007 βάσει των ώς τώρα εκτιμήσεων για άνοδο 9-10%.
Την ίδια περίοδο ο τζίρος τους έτρεξε με ρυθμό πάνω από 42%, καθώς με αφετηρία τα 139,4 δισ. ευρώ του 2003, αναμένεται πως θα ξεπεράσει τα 185 δισ. ευρώ το 2007.
Αν στα παραπάνω στοιχεία προστεθούν και οι επιδόσεις του χρηματοπιστωτικού κλάδου (τράπεζες, ασφάλειες κ.ά.) που από το 2003 γνωρίζει την πιο ανθηρή περίοδο της ιστορίας του, τα νούμερα γίνονται ακόμη πιο εντυπωσιακά: Σύμφωνα με την καταγραφή της ICAP τα έσοδα του χρηματοπιστωτικού τομέα έφτασαν από τα 13,4 δισ. ευρώ το 2003, σε πάνω από 20,5 δισ. ευρώ το 2007 (+53%), ενώ τα κέρδη προ φόρων υπερδιπλασιάστηκαν από τα 2 δισ. ευρώ σε πάνω από 4,8 δισ. ευρώ πέρυσι.
Η αποδοτικότερη στην ιστορία τους
Για τον «ανθό» των ελληνικών επιχειρήσεων, τις περίπου 300 εισηγμένες εταιρείες οι οποίες αποτελούν και τις μεγαλύτερες σε μέγεθος ανά κλάδο οικονομικής δραστηριότητας, η πενταετία 2003-2007 ήταν μακράν η πλέον αποδοτική στην ιστορία, ενώ θα πρέπει να ιδωθεί και ως συνέχεια της 15ετούς περιόδου αύξησης των κερδών από τη δεκαετία του 1990, η οποία διακόπηκε μόνο την τριετία 2000-2002, κυρίως λόγω της κατάρρευσης του Χρηματιστηρίου.
Με «λοκομοτίβα» την υπερκερδοφορία του τραπεζικού κλάδου, τα συνολικά κέρδη των εισηγμένων επιχειρηματικών ομίλων σχεδόν τετραπλασιάστηκαν, καθώς αυξήθηκαν σε ποσοστό 265%, φτάνοντας στο τέλος του 2007 τα 11,3 δισ. ευρώ έναντι 3,1 δισ. ευρώ στο τέλος του 2002.
Από το 1992 οπότε και τα συνολικά κέρδη των -τότε- εισηγμένων εταιρειών μόλις που προσέγγιζαν τα 530 εκατ. ευρώ, η ποσοστιαία αύξησή τους ξεπερνά το 2.030%!
Το φαινόμενο της εκρηκτικής αύξησης των επιχειρηματικών κερδών στην Ελλάδα δεν είναι συγκυριακό, καθώς ειδικά για τις εισηγμένες στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεις το 2007 ήταν η πέμπτη συνεχόμενη χρονιά διψήφιας ανόδου σε ιστορικά υψηλά επίπεδα.
Κατά κύριο λόγο η αύξηση των κερδών τροφοδοτήθηκε από το δώρο της κυβέρνησης προς τις επιχειρήσεις μέσω της μείωσης της φορολογίας από το 35% το 2004 στο 25% το 2007, αλλά και τα υπερβολικά μεγάλα περιθώρια κέρδους των επιχειρήσεων που προκύπτουν από τις συνεχόμενες αυξήσεις τιμών προϊόντων και υπηρεσιών.
http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=73991944
«Ο μισθός δεν φτάνει ούτε για τα τρόφιμα»
Έρευνα- σοκ της VΡRC δείχνει ότι 1 στους 5 Έλληνες ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ το 23% κάνει οικονομία στο φαγητό
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Ματίνα Ηρειώτου, Γιώργος Χάτσιος, Θόδωρος Νικολάου, Γιώργος Αράπογλου, Πέλλη Γιακουμή
«Τον χειμώνα κάνω όσο μπορώ οικονομία στη θέρμανση, πληρώνω με δυσκολία τα κοινόχρηστα και τρέμω μην αρρωστήσω, γιατί δεν έχω ούτε πεντακόσια ευρώ στην άκρη για να πληρώσω έναν γιατρό».
O κ. Κωνσταντίνος Μόσχου, 58 ετών, ζει με επίδομα 315 ευρώ τον μήνα από την Πρόνοια. Κατοικεί σε ένα μικρό διαμέρισμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και διασκεδάζει συζητώντας με συνομηλίκους του στα παγκάκια της Πλατείας Αριστοτέλους, αφού έστω και ο ελληνικός καφές στο καφενείο είναι πολυτέλεια. Όπως ο κ. Μόσχου, φτωχοί είναι 1 στους 5 Έλληνες, ενώ και για μεγάλο ποσοστό των υπολοίπων το ύψος των αποδοχών αποδεικνύεται δυσανάλογα μικρό με το κόστος ζωής. Είναι χαρακτηριστικό ότι 1.234.000 άνθρωποι δεν έχουν καν την οικονομική δυνατότητα για να εξασφαλίσουν επαρκή θέρμανση στο σπίτι τους (1 στους 7 πολίτες, το 14% των Ελλήνων)!
1,59 εκατ. φτωχοί
Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση Οικονομικών και Κοινωνικών Δεικτών για τα Ελληνικά Νοικοκυριά της εταιρείας VΡRC, το 18% των Ελλήνων, δηλαδή 1.590.305 άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, αφού δεν μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες με τα εισοδήματά τους.
«Ευτυχώς που έχουμε και τα παιδιά μας που μας βοηθάνε οικονομικά, αφού με 550 ευρώ σύνταξη και οι δύο μας δεν μπορούμε να έχουμε ούτε τα βασικά», λένε ο κ. Κώστας και η κ. Ουρανία Θάνου, συνταξιούχοι. «Κρέας και κοτόπουλο αποτελούν πλέον είδη πολυτελείας και τρώμε λιγότερες από τέσσερις φορές τον μήνα, ενώ προσευχόμαστε συνέχεια να μη μας συμβεί τίποτα έκτακτο», προσθέτουν. Οι συνταξιούχοι, όπως το ζεύγος Θάνου, αναδεικνύονται σε «πρωταθλητές» της φτώχειας- μάλιστα, όπως προκύπτει από την έρευνα, σε ποσοστό 11% υποχρεώνονται να κάνουν περιστασιακές δουλειές για να τα βγάλουν πέρα- όπως και οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένας στους τρεις ιδιωτικούς υπαλλήλους παίρνουν χρήματα από την οικογένειά τους προκειμένου να καλύψουν τις βασικές ανάγκες διαβίωσης. Πρόκειται για τους εργαζόμενους των 700- 1.000
ευρώ και σύμφωνα με την έρευνα ανέρχονται περίπου σε 550.000 ανθρώπους. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Παναγιώτη Θεοδωρακόπουλου, που περιγράφει: «Τα πρωινά δουλεύω στη λαϊκή και τα βράδια ως μπάρμαν για να κερδίσω μετά βίας 1.000 ευρώ. Αναγκαστικά μένω με τους γονείς μου, καθώς δύσκολα ένας νέος μπορεί να ζήσει μόνος του σήμερα. Τα έξοδα μου συνέχεια τρέχουν, ειδικά τώρα που αναγκάζομαι να πληρώνω και τις δόσεις για το αμάξι».
Ζουν με δανεικά
Την ίδια ώρα, βοήθεια από την οικογένεια για την κάλυψη βασικών αναγκών χρειάζεται και παίρνει και 1 στους 5 μισθωτούς στον δημόσιο τομέα (περίπου 171.000 άνθρωποι). Οι δημόσιοι υπάλληλοι με μεσαία εισοδήματα διεκδικούν και αυτοί τον τίτλο του «πρωταθλητή» του δανεισμού. Αυτή η κατηγορία των πολιτών εμφανίζεται να έχει τα υψηλότερα ποσοστά δανείων και καρτών και ταυτόχρονα νιώθει τη μεγαλύτερη πίεση για την αποπληρωμή τους.
Μέσα σ΄ αυτό το περιβάλλον της οικονομικής πίεσης, μεγάλο ποσοστό εργαζομένων, ιδιαίτερα αυτοί που δεν έχουν τη δυνατότητα βοήθειας από την οικογένεια, υποχρεώνονται σε αναζήτηση δεύτερης δουλειάς: 1 στους 5 δημόσιους υπαλλήλους ανήκουν σ΄ αυτή την κατηγορία, ενώ δεύτερη δουλειά κάνει και το 15% των ιδιωτικών υπαλλήλων.
Την ίδια ώρα, 4 στους 10 Έλληνες (41%, δηλαδή 3.622.360 άνθρωποι) δεν διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα έστω για μία εβδομάδα διακοπών τον χρόνο, ενώ περίπου 1 στους 4 κάνει περικοπές ακόμη και στο φαγητό: σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, το 23% των Ελλήνων, δηλαδή 2.032.056 άνθρωποι δεν διαθέτουν τα χρήματα για να εξασφαλίσουν στο τραπέζι τους κρέας, κοτόπουλο ή ψάρι κάθε δεύτερη μέρα. Όταν προκύπτουν έκτακτα έξοδα, για τα νοικοκυριά σφίγγει ακόμη περισσότερο η θηλιά των καρτών και των δανείων, αφού σε ποσοστό 39% (περίπου τριάμισι εκατομμύρια άνθρωποι) δεν μπορούν να καλύψουν έκτακτες αλλά ανελαστικές δαπάνες.
http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20080603&nid=8735511&sn=&spid=876
DSLaManiaC
03-06-08, 15:15
Ναι και?
Οι ίδιοι που πεινάνε δε θα πάνε να ψηφήσουν τα ίδια επειδή τους έταξαν ξανά +1€ το μήνα?
Καλά να πάθουν/πάθουμε/πάθετε...
Και όμως, τα πράγματα σιγά-σιγά αλλάζουν...
Μη νομίζεις ότι θα μείνουν για πολύ έτσι όπως είναι σήμερα και τα περιγράφεις (κάπως μοιρολατρικά) εσύ...
supermario
03-06-08, 15:24
Και όμως, τα πράγματα σιγά-σιγά αλλάζουν...
Μη νομίζεις ότι θα μείνουν για πολύ έτσι όπως είναι σήμερα και τα περιγράφεις (κάπως μοιρολατρικά) εσύ...
Δεν τα περιγραφει μοιρολατρικα. Ετσι γινεται καθε 4 χρονια. Εκλεγεται ενα απο τα 2 κομματα, γκρινιαζουν μετα για 1459 μερες και την 1460η μερα πηγαινουν και ψηφιζουν τους ιδιους....
Ε, δεν τα θελει ο κ*λος μας;;;;
Δεν τα περιγραφει μοιρολατρικα. Ετσι γινεται καθε 4 χρονια. Εκλεγεται ενα απο τα 2 κομματα, γκρινιαζουν μετα για 1459 μερες και την 1460η μερα πηγαινουν και ψηφιζουν τους ιδιους....
Ναι, το γνωρίζω αυτό..
Είναι όμως μοιρολατρία να πιστεύει κανείς ότι το ίδιο πράγμα θα εξακολουθήσει να γίνεται εις τον αιώνα τον άπαντα...
Ήδη μάλιστα τα πράγματα έχουν αρχίσει να μεταστρέφονται, έστω και αργά-αργά.
DSLaManiaC
03-06-08, 15:30
Ναι, το γνωρίζω αυτό..
Είναι όμως μοιρολατρία να πιστεύει κανείς ότι το ίδιο πράγμα θα εξακολουθήσει να γίνεται εις τον αιώνα τον άπαντα...
Ήδη μάλιστα τα πράγματα έχουν αρχίσει να μεταστρέφονται, έστω και αργά-αργά.
Εγώ δε πιστεύω τίποτα.
Εγώ απλά λέω ότι βλέπω.
Όταν σταματίσω να βλέπω 2 σε 1 σα το σαμπουάν την εκτελεστική με τη νομοθετική εξουσία εδώ θα είμαστε να τα συζητάμε.
Για μένα το θέμα της υπεχρέωσης μεγάλων μερίδων του πληθυσμού τα τελευταία χρόνια απλά δείχνει ότι το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς στην πλειοψηφία των αναπτυγμένων χωρών έχει φτάσει πλέον στην τελευταία φάση της καμπύλης θνησιμότητας.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κατευθυνόμαστε σε οικονομική κρίση από την οποία ενδεχομένως θα προκύψει άλλο μοντέλο ανάπτυξης. Το καλύτερο σενάριο που μπορούμε να ελπίζουμε αυτήν την στιγμή είναι η μετάβαση αυτή να μην γίνει στην δική μας γενιά.
Για μένα το θέμα της υπεχρέωσης μεγάλων μερίδων του πληθυσμού τα τελευταία χρόνια απλά δείχνει ότι το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς στην πλειοψηφία των αναπτυγμένων χωρών έχει φτάσει πλέον στην τελευταία φάση της καμπύλης θνησιμότητας.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κατευθυνόμαστε σε οικονομική κρίση από την οποία ενδεχομένως θα προκύψει άλλο μοντέλο ανάπτυξης. Το καλύτερο σενάριο που μπορούμε να ελπίζουμε αυτήν την στιγμή είναι η μετάβαση αυτή να μην γίνει στην δική μας γενιά.
Ναι αλλά ίσως να γίνει στην γενιά του παιδιού σου.........:(
Δεν είναι λογική όμως αυτή του στύλ "Ο πλανήτης θα καταστραφεί σε Χ/Ψ χρόνια, τότε όμως δεν θα ζούμε άρα στα τέτοια μας" ....
ΔΟΜΗΜΕΝΗ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΣΜΟΥ, ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ
Τι μέτρα να πάρει η νεοφιλελεύθερη Ε.Ε.;
ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ
Του ΚΩΣΤΑ ΜΟΣΧΟΝΑ
Το φαινόμενο της ακρίβειας, που πλήττει την Ευρώπη, άλλες χώρες περισσότερο και άλλες λιγότερο, αρχίζει και προβληματίζει τις κυβερνήσεις, οι οποίες βλέπουν με ανησυχία τις διάφορες κινητοποιήσεις επαγγελματικών κλάδων και την έντονη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, λοιπόν, που συνέρχονται στις 19-20 Ιουνίου στις Βρυξέλλες πρέπει να δείξουν ότι δεν παραμένουν με τα χέρια σταυρωμένα και αναζητούν λύσεις. Στη σύνοδο κορυφής παρουσιάζεται μία καλή ευκαιρία από επικοινωνιακής πλευράς για την προβολή τους και ακόμη ίσως να καταλήξουν σε συγκεκριμένα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Το πρόβλημα είναι ότι θα είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να αποφασιστούν μέτρα άμεσου χαρακτήρα σε κοινοτικό επίπεδο. Για πολλούς λόγους:
* Πρώτον, ότι οι ανάγκες και οι δυνατότητες κάθε χώρας δεν είναι οι ίδιες. Διαφορετικά αισθάνονται τις επιπτώσεις της κρίσης οι Σουηδοί και οι Δανοί σε σχέση π.χ. με τους Ελληνες και τους Ισπανούς.
* Δεύτερον, η περίπτωση λήψης μέτρων κρατικού παρεμβατισμού είναι μία πολύ δύσκολη αν όχι αδύνατη επιχείρηση, όταν επί χρόνια το οικοδόμημα της Ε.Ε. έχει κτιστεί με βάση την ελεύθερη οικονομία και τους κανόνες του νεοφιλελευθερισμού. Πώς θα συμφωνήσουν χώρες, όπως η Ολλανδία και η Βρετανία, που είναι υπέρμαχες των κανόνων αυτών;
Ελληνοϊσπανικά πυροτεχνήματα
Ενώπιον αυτών των δυσκολιών, οι «27» φαίνεται ότι θα περιοριστούν στη σύνοδο κορυφής σε «πυροτεχνήματα», αποβλέποντας ο καθένας στην εσωτερική κατανάλωση. Δεν είναι τυχαίο ότι δύο πρωθυπουργοί, της Ισπανίας και της Ελλάδας, έστειλαν, με διαφορά μίας ημέρας, επιστολές στις Βρυξέλλες για να επισημάνουν την ανάγκη άμεσης συζήτησης του θέματος της ακρίβειας στη σύνοδο κορυφής, όταν αυτή έχει ήδη προγραμματιστεί από την προεδρία.
Η δυσκολία να ληφθούν συγκεκριμένα μέτρα από τους «27» φάνηκε στις συνεδριάσεις των υπουργών της ευρωζώνης και του Ecofin στη Φρανκφούρτη και το Λουξεμβούργο, Ακούστηκαν διάφορες προτάσεις, οι περισσότερες γενικόλογες και «συμπαθητικές», όπως αυτή του προέδρου της ευρωζώνης, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ότι οι κυβερνήσεις οφείλουν να πάρουν μέτρα για την ενίσχυση του ευάλωτου πληθυσμού. Το έχει ξαναπεί χωρίς αποτέλεσμα.
Ο Λουξεμβούργιος πρωθυπουργός κάλεσε, επίσης, τις μεγάλες βιομηχανικές χώρες του G7 και G8 να συζητήσουν τις τιμές του πετρελαίου και των τροφίμων. Ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι δεν περιμένουν πολλά πράγματα από μία τέτοια συζήτηση. Η ιδέα του Σαρκοζί για αναστολή της επιβολής ΦΠΑ στα καύσιμα δεν βρήκε θετική ανταπόκριση. Μία «ιδέα» του Ιταλού υπουργού Τζούλιο Τρεμόντι ξέφυγε από τη γενικολογία: να φορολογηθούν οι πετρελαϊκές εταιρείες, οι οποίες μετρούν υπερκέρδη.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/06/2008
http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=97743432
Αποκαλυπτικά είναι εξάλλου και τα παρακάτω άρθρα, που αναλύουν μέσα από επίσημα κείμενα της ΕΕ τους προσανατολισμούς των πολιτικών που εφαρμόζονται:
http://www.geocities.com/periodikocom/comkoinonikipolitiki.html
http://www.geocities.com/periodikocom/comanergia.html
http://www.geocities.com/periodikocom/comergasiako.html
Oλοι νομιζουν οτι θα ερθει η συντελεια του κοσμου συντομα οποτε σου λεει αυτα που χρωσταω θα τα γλιτωσω..:p
Δεν είναι λογική όμως αυτή του στύλ "Ο πλανήτης θα καταστραφεί σε Χ/Ψ χρόνια, τότε όμως δεν θα ζούμε άρα στα τέτοια μας" ....
Oλοι νομιζουν οτι θα ερθει η συντελεια του κοσμου συντομα οποτε σου λεει αυτα που χρωσταω θα τα γλιτωσω..:p
Ποιος έγραψε για καταστροφή του πλανήτη και συντέλεια του κόσμου βρε παιδιά; Το topic έχει τίτλο υπεχρεωμένος πλανήτης όχι "Μετανοείτε έρχεται η συντέλεια του κόσμου". Και έχει ιδιαίτερη αξία γιατί κάποιοι αναφέρονται τεκμηριωμένα σε υπαρκτά προβλήματα οικονομικής φύσης που δεν έχουν σύνορα. Ας μην το χαλάσουμε κρίμα είναι.
Ποιος έγραψε για καταστροφή του πλανήτη και συντέλεια του κόσμου βρε παιδιά; Το topic έχει τίτλο υπεχρεωμένος πλανήτης όχι "Μετανοείτε έρχεται η συντέλεια του κόσμου". Και έχει ιδιαίτερη αξία γιατί κάποιοι αναφέρονται τεκμηριωμένα σε υπαρκτά προβλήματα οικονομικής φύσης που δεν έχουν σύνορα. Ας μην το χαλάσουμε κρίμα είναι.
Ποιος το χαλασε? Δεν ειπε κανεις κατι για να χαλασει το thread.;):hmm: Μπορει δλδ να αντιστραφει αυτη η κατασταση που βλεπουμε με την υπερχρεωση του πλανητη?
Έχουν αντιστραφεί πάντως και χειρότερα (Μεσαίωνας, κτλ)...
Πιστεύω ότι το χρέος είναι τόσο μεγάλο που στο τέλος απλά θα διαγραφεί. Αλλά έχουμε καιρό ακόμα...
midnightsun
04-06-08, 19:25
Πιστεύω ότι το χρέος είναι τόσο μεγάλο που στο τέλος απλά θα διαγραφεί. Αλλά έχουμε καιρό ακόμα...
Ποιο ακριβώς χρέος ;
Κοιταχτε, ειναι απλο.
Απο το χρεος δε προκειται να γλυτωσουμε ποτε, και δε μιλαω σα μοναδες αλλα σαν εθνη!:)
Απο τη στιγμη που πληρωνεις μονο τους τοκους και ενα μερος του κεφαλαιου (η και καθολου για να λεμε τη μαυρη αληθεια) καθε χρονο, και για να ισοσκελησεις προυπολογισμους κλπ ξαναδανειζεσαι, αρα πρακτικα δανειζεσαι πισω τα χρηματα που μολις πληρωσες ως τοκους των δανειων των προηγουμενων ετων...
Πρακτικα καθε χρονο πληρωνουμε τα τοκοχρεωλησια των δανειων και τα ιδια μας τα λεφτα μας γυριζουν πισω αυξανοντας το χρεος και οχι μειωνοντας το!!! :rtfm:
[ Δρόμοι ]
Του Ρούσσου Βρανά rvranas@dolnet.gr
Οι πεινασμένοι...
... που ληστεύουν σούπερ μάρκετ ή ζητιανεύουν στις λαϊκές αγορές σίγουρα δεν είναι η εικόνα που περιμέναμε να δούμε στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα. Τα τελευταία 50 χρόνια, η οικονομική ανάπτυξη στον δυτικό κόσμο στηρίχθηκε στην ιδέα πως έπρεπε να μειωθεί στο ελάχιστο ο αγροτικός πληθυσμός και να αυξηθεί αντίστοιχα ο τομέας των υπηρεσιών. Αυτό επιτεύχθηκε. Ας ζήσουμε τώρα με τις συνέπειές του.
Η Σύνοδος...
... Κορυφής του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας του ΟΗΕ, που ολοκληρώνεται στη Ρώμη, με τη συμμετοχή 40 ηγετών κρατών και κυβερνήσεων, έγινε για τους αγρότες, αλλά χωρίς τους αγρότες. «Ενώ το 80% των τροφίμων του κόσμου προέρχονται από τη δουλειά τους, οι αγρότες δεν εκπροσωπήθηκαν επαρκώς στη σύνοδο» λέει ο Αντόνιο Ονοράτι της οργάνωσης ΙΡC, η οποία εκπροσωπεί μικρούς αγρότες, αλιείς και άλλους εργάτες της γης. «Τα πόστα τους είχαν καταληφθεί από ανθρώπους που εκπροσωπούσαν τα συμφέροντα μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων της αγροτικής βιομηχανίας και οικονομικών θεσμών όπως η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που ζητούν περισσότερη απελευθέρωση των αγροτικών αγορών, η οποία θα φέρει ακόμη πιο ανεξέλεγκτη άνοδο των τιμών των τροφίμων».
Ένα πιάτο...
... φαΐ για όλους είναι ένα αυτονόητο ανθρώπινο δικαίωμα. Ας δούμε όμως την περιπέτειά του τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Το 1981, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ διακήρυξε πως «η εκπαίδευση, η εργασία, η περίθαλψη, η σωστή διατροφή και η εθνική ανάπτυξη είναι ανθρώπινα δικαιώματα». Το ψήφισμα εγκρίθηκε με ψήφους 135-1. Η μοναδική αρνητική ψήφος προερχόταν από τις ΗΠΑ. Έναν χρόνο αργότερα, η Γενική Συνέλευση πρότεινε ένα πανομοιότυπο ψήφισμα. Εγκρίθηκε με ψήφους 131-1. Η μοναδική αρνητική ψήφος ήταν πάλι αμερικανική. Το 1983 έγινε νέα σχετική πρόταση που εγκρίθηκε με ψήφους 132-1. Δεν χρειάζεται να πούμε τίνος ήταν η μοναδική αρνητική ψήφος. Το 1996, ο ΟΗΕ διακήρυξε «το δικαίωμα όλων να έχουν πρόσβαση σε ασφαλή και θρεπτική τροφή». Με κυβέρνηση Κλίντον, οι ΗΠΑ επέμειναν να αρνούνται το «δικαίωμα στην τροφή». Αντίθετα, υποστήριξαν ότι το ελεύθερο εμπόριο είναι το κλειδί για την εξάλειψη της φτώχειας και της πείνας. Και εξέφρασαν φόβους ότι, αν αναγνώριζαν το «δικαίωμα στην τροφή», αυτό θα οδηγούσε σε προσφυγές εκ μέρους φτωχών χωρών που θα ζητούσαν ειδικό εμπορικό καθεστώς. Φυσικά, η κατάσταση δεν βελτιώθηκε με τον Μπους. Το 2002, στη Ρώμη, οι ΗΠΑ απέρριψαν πάλι το «δικαίωμα στην τροφή».
Η ευρωπαϊκή...
... στάση δεν είναι λιγότερο σκανδαλώδης. «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρησιμοποίησε τη σύνοδο της Ρώμης για να ζητήσει περισσότερη απελευθέρωση του παγκόσμιου αγροτικού τομέα», λέει ο Ονοράτι. Η Ευρωπαϊκή Ένωση κατήργησε τη δική της αγροτική τάξη για να «προσλάβει» φθηνότερα την αγροτική τάξη των φτωχών χωρών. Μπορεί κανείς να κατηγορήσει αυτές τις χώρες επειδή, τώρα που έπεσε η πείνα, προτιμούν να ταΐσουν πρώτα τους δικούς τους λαούς κι αν περισσέψουν αποφάγια να τα στείλουν στους Ευρωπαίους;
http://www.tanea.gr//ColumnCategory.aspx?d=20080605&nid=8757186&sn=&spid=877
........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 6 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα αργότερα ........
Δείτε και ένα ρεπορτάζ σχετικά με έκθεση του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης), που πιέζει για μια σειρά αντιλαικές αναδιαρθρώσεις στην Ελλάδα (και όχι μόνο), με κυριότερη αυτή του ασφαλιστικού:
http://www.ant1online.gr/Economy/World/Pages/20086/a5821246-bcd3-4052-91e2-ea99a3d37b67.aspx
Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά που ο ΟΟΣΑ προωθεί τέτοιες αντιλαικές ρυθμίσεις - μάλιστα, πριν 3 χρόνια είχε προτείνει ακόμα χειρότερες αναδιαρθρώσεις, και συγκεκριμένα είχε πει, είτε το πιστεύετε είτε όχι...να παίρνουν σύντξη οι εργαζόμενοι 2 χρόνια πριν πθάνουν!!! Όσο για το "πολιτικό κόστος", ο ΟΟΣΑ είχε βρει τη "λύση" και για αυτό το θέμα.
Δείτε το ρεπορτάζ από τα δελτία ειδήσεων τότε, και θα καταλάβετε:
http://www.youtube.com/watch?v=vVIXygt4S2w
ρε μάγκες όλοι χρωστάνε: Κράτη, οπλίτες, επιχειρήσεις. Σε ποιόν χρωστάνε; Σε εξωγήινους;
ρε μάγκες όλοι χρωστάνε: Κράτη, οπλίτες, επιχειρήσεις. Σε ποιόν χρωστάνε; Σε εξωγήινους;
Μην αποκλειεις τιποτα...ακομα κ αυτο μπορει να ισχυει...:lol::worthy::p
midnightsun
06-06-08, 01:04
ρε μάγκες όλοι χρωστάνε: Κράτη, οπλίτες, επιχειρήσεις. Σε ποιόν χρωστάνε; Σε εξωγήινους;
99 χρωστάνε και ένας δανείζει (λέμε τώρα νούμερα στην τύχη).
Χρωστάνε σε διεθνείς τράπεζες όλοι τους
ΥΠΕΡΔΙΠΛΑΣΙΑ ΑΠΟΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΙΔΙΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ
Ετσι σας «μαδάνε»
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ
Περισσότερα από 2 δισ. ευρώ τον χρόνο υφαρπάζουν οι τράπεζες από τα νοικοκυριά μέσω των υψηλών επιτοκίων.
Την ίδια στιγμή σχεδόν 250.000 οικογένειες βρίσκονται στα όρια της υπερχρέωσης, ενώ από πολλά σπίτια φεύγει το 40% των μηνιαίων εσόδων για την εξυπηρέτηση των δανείων. Τα στοιχεία αυτά παρουσίασε χθες η ΟΤΟΕ, σημειώνοντας ακόμη ότι:
**Τα κέρδη μετά από φόρους των ελληνικών τραπεζών αυξήθηκαν το 2007 κατά 55%. Σε αρκετές δε περιπτώσεις ξεπέρασαν ακόμη και το 100%, σε μια περίοδο που τα φαινόμενα της ανεργίας, της ανασφάλιστης εργασίας, της οικονομικής ανισότητας και της φτώχειας «καλά κρατούν».
**Η αποδοτικότητα ιδίων κεφαλαίων εκτιμάται ότι το 2007 έφτασε το 26,ο%, έναντι 17,4% για τον μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε., με μόλις 12,2% για τη Γερμανία.
**Η κερδοφορία οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι οι τράπεζες αγοράζουν από τα ίδια τα νοικοκυριά μέσω των καταθέσεών τους «φθηνό» χρήμα και το δανείζουν «ακριβά». Το περιθώριο επιτοκίων καταθέσεων και χορηγήσεων, παρά την πτωτική του πορεία τα τελευταία έτη, εξακολουθεί να ξεπερνά στο τέλος του 2007 τις 4 εκατοστιαίες μονάδες.
**Ακριβότερο μέχρι και 4 μονάδες είναι το επιτόκιο των παλαιών καταναλωτικών δανείων στην Ελλάδα, σε σχέση με την ευρωζώνη.
Απεργίες και Μεσολάβηση
Στο μεταξύ, η ΟΤΟΕ προσέφυγε στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) προκειμένου να υποχρεωθούν οι τράπεζες σε διαπραγμάτευση των (νέων) κλαδικών μισθών. «Οι τραπεζίτες θα αναγκαστούν να προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή κλαδικής σύμβασης» ανέφερε σε συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος της ομοσπονδίας Σταύρος Κούκος, προσθέτοντας πως η προσφυγή έχει στόχο την υπογραφή σύμβασης αλλά και τη διασφάλιση των διαπραγματεύσεων.
Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων υποστήριξαν ότι «οι τραπεζίτες θέλουν να αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη, καταργώντας το ενιαίο μισθολόγιο, το ωράριο, τις κοινωνικές παροχές, τις άδειες κ.λπ.».
** Η ΟΤΟΕ έχει προκηρύξει κυκλικές-περιφερειακές απεργιακές κινητοποιήσεις στις τράπεζες που δεν έδωσαν εξουσιοδότηση (Εθνική, Alpha, Eurobank κ.λπ.) ως εξής: στις 10 Ιουνίου, σε Ρόδο, Κέρκυρα, στις 13 Θεσσαλονίκη, Πάτρα, στις 20 Ηράκλειο και Λάρισα, ενώ εντός του μηνός θα υπάρξει και πανελλαδική κινητοποίηση. *
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/06/2008
http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=98120920
........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 1 λεπτά και 44 δευτερόλεπτα αργότερα ........
Η ιδεολογία για πάντα
Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
Το σύστημα εργασιακών σχέσεων αποτυπώνει την ποιότητα αξιών και το επίπεδο λειτουργίας κάθε κοινωνίας. Το 35ωρο που θέσπισε η κυβέρνηση Ζοσπέν (1997-2002) στη Γαλλία ως εβδομαδιαίο «νόμιμο χρόνο εργασίας» είχε αιτιολογηθεί με την αύξηση ελεύθερου χρόνου και την καταπολέμηση της ανεργίας. Μέχρι το 2002 δημιουργήθηκαν 2 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, η ανεργία μειώθηκε, τα ασφαλιστικά ελλείμματα μετατράπηκαν σε πλεονάσματα. Από την άλλη πλευρά, εφ' όσον η εργοδοσία δεν αποδέχθηκε το 35ωρο παρά μόνον με όρους ευελιξίας σε ετήσια βάση, αυτό απέφερε απροσδόκητες άνισες επιπτώσεις κατά κατηγορία εργαζομένων. Ορισμένοι απέδωσαν στο 35ωρο τη ραγδαία «αστικοποίηση» μετά το 2002 μέρους της κοινωνικής Αριστεράς, στο μέτρο που ανώτερα στελέχη απέκτησαν δυνατότητα να συσσωρεύουν κουπόνια αδειών μετ' αποδοχών, να απολαμβάνουν μακρότερης διάρκειας διακοπές, να φεύγουν νωρίτερα στην πλήρη σύνταξη. Θεωρητικά, το αυτό ισχύει για όλες τις κατηγορίες εργαζομένων, όμως στην πράξη, εφ' όσον το 35ωρο εφαρμόζεται σε ετήσια βάση, εξαιρούνται αυτού οι εργαζόμενοι σε συνθήκες προσωρινότητος και επισφάλειας. Η εργοδοτική πλευρά αποδέχθηκε το 35ωρο μόνον για εργαζομένους με σταθερή και πλήρη απασχόληση, εξαιρώντας τους νέους, που παραμένουν σε συνθήκες εργασιακής επισφάλειας.
Παράλληλα, ενόσω ο νόμιμος χρόνος εργασίας μειώνεται, πρέπει οι υπερωρίες να κοστίζουν στον εργοδότη ακριβότερα απ' ό,τι οι νόμιμες ώρες εργασίας, ώστε να ενθαρρύνονται οι πρόσθετες προσλήψεις, οσάκις απαιτείται περισσότερη ποσότητα εργασίας. Ομως, από την άλλη πλευρά, ενόσω οι νεοπροσλαμβανόμενοι εγκλωβίζονται σε συνθήκες εργασιακής επισφάλειας, συγκεντρώνουν όλο και λιγότερο τις προϋποθέσεις που έχουν οριστεί για εφαρμογή του 35ώρου. Στην πράξη, οι νέοι μισθωτοί εργάζονται περισσότερο από 35 ώρες την εβδομάδα, σε πλείονες «επισφαλείς» εργασίες, με συνολική αμοιβή χαμηλότερη ακόμη και από το ελάχιστο όριο και χωρίς δικαίωμα στη νομοθετημένη μείωση του νομίμου χρόνου εργασίας. Το 35ωρο, όπως εφαρμόζεται σήμερα, αποβαίνει αιτία δημιουργίας εργαζομένων πλειόνων ταχυτήτων: αφ' ενός στρώματα εργατικής αριστοκρατίας, αφ' ετέρου πλήθος νέων μη-προνομιούχων εργαζομένων, με μειωμένα δικαιώματα ακόμη και στα επιδόματα ανεργίας. Διορθωτικές βελτιώσεις επιβάλλονται, ώστε το 35ωρο ν' αποβεί ολοκληρωμένη οικονομική και κοινωνική μεταρρύθμιση.
Με την προεδρία Σαρκοζί, η εργασιακή πολιτική οπισθοδρομεί, αναδιπλώνεται στον νεοσυντηρητισμό και αντιστρέφεται, χωρίς εξ αυτού να επωφελούνται οι εργαζόμενοι οιασδήποτε κατηγορίας, ούτε οι άνεργοι, αλλ' ούτε και οι εργοδότες και ούτε, ακόμη λιγότερο, τα ασφαλιστικά Ταμεία, που εξωθούνται έτσι σε όλο και μεγαλύτερα ελλείμματα. Ακόμη και η πρόεδρος της γαλλικής εργοδοσίας, κυρία Παριζό, αντιτίθεται σήμερα στην τεκταινόμενη κυβερνητική «παράκαμψη» του 35ώρου, δεδομένου ότι οι επιχειρήσεις έχουν ήδη «αφομοιώσει» με επωφελή γι' αυτές τρόπο τη μείωση του νομίμου χρόνου εργασίας.
Σύμφωνα με τον γαλλικό νεοσυντηρητισμό, η Γαλλία παραμένει σε δυσμενή διεθνώς θέση, λόγω του μειωμένου χρόνου εργασίας των εργαζομένων, των παρατεταμένων διακοπών και του ελεύθερου χρόνου. Ομως, οι διαβεβαιώσεις αυτές παραμένουν ατεκμηρίωτες. Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, κατά το 2007, ο πραγματικός εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας ήταν 37 ώρες στη Γαλλία, 36,2 στη Γερμανία, 35,8 στη Βρετανία, 35,5 στη Δανία και στις σκανδιναβικές χώρες, 32,2 στην Ολλανδία, 33,7 στις ΗΠΑ. Μόνον στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης ο χρόνος εργασίας υπερέχει του γαλλικού. Ενώ στην παραγωγικότητα της εργασίας η Γαλλία διατηρείται στην πρώτη θέση μεταξύ των δυτικών οικονομιών.
Πρώτο βήμα για τη νεοσυντηρητική απορρύθμιση του 35ώρου ήταν από το καλοκαίρι του 2007 η ποσοτική αύξηση των υπερωριών και η αποφορολόγησή τους, ώστε οι επιχειρήσεις να προσφέρουν περισσότερη εργασία στους μισθωτούς τους. Ομως η επέκταση των υπερωριών πραγματοποιείται εις βάρος της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Ενόσω η ανεργία παραμένει υψηλή, θα πρέπει οι υπερωρίες να κοστίζουν ακριβότερα από τις νόμιμες ώρες και να υπάρχει ποσοτικό όριο στη χρησιμοποίησή τους, ώστε να ενθαρρύνονται οι προσλήψεις νέων με σταθερή και πλήρη απασχόληση. Η νεοσυντηρητική επιλογή συνιστά σήμερα ακριβώς το αντίθετο.
Το δεύτερο βήμα είναι η σημερινή προαναγγελθείσα παράκαμψη της έννοιας του νομίμου χρόνου εργασίας. Το 35ωρο δεν καταργείται τυπικά, αλλά η εφαρμογή του παύει να είναι υποχρεωτική, επαφίεται στη συμφωνία των μερών ανά επιχείρηση, δηλαδή στην ελεύθερη, αλλά μονόπλευρη κατίσχυση της ισχυρής πλευράς. Με την επιδιωκόμενη παράκαμψη, οι Γάλλοι εργαζόμενοι κηρύσσονται «ελεύθεροι» να εργάζονται περισσότερο από 35 ώρες την εβδομάδα, 40, 50 και 60 ώρες, χωρίς αυτό να θεωρείται υπερωριακή εργασία και με μισθό 35ώρου. Οταν οι εργασιακές ανάγκες των επιχειρήσεων καλύπτονται με επιμήκυνση του χρόνου εργασίας, χωρίς αντίστοιχη αύξηση αμοιβών, τότε αποτρέπονται τόσο οι νέες προσλήψεις, όσο και η χρήση υπερωριακής εργασίας.
Τον Μάρτιο του 2008, σε κοινή συνάντηση με την εργοδοσία και τα εργατικά συνδικάτα, ο υπουργός Εργασίας Ξαβιέ Μπερτράν είχε ρητά αποκλείσει παρόμοιο ενδεχόμενο. Σήμερα, εξαγγέλλει αυτό που ο ίδιος είχε αποκλείσει. Αμφότερες οι πλευρές της κοινωνικής διαπραγμάτευσης απορρίπτουν αυτή την προοπτική, όμως απτόητος ο πρόεδρος πυροδοτεί μείζονα κοινωνική σύγκρουση, που αφορά όχι τμήματα των εργαζομένων, αλλά το σύνολο της γαλλικής κοινωνίας.
Η ανάπτυξη των δυτικών οικονομιών συνδέθηκε ιστορικά με τη συνεχή βελτίωση της παραγωγικότητος της εργασίας και τη μείωση του εργασίμου χρόνου. Στη σημερινή δυτική Ευρώπη, ο μέσος εργαζόμενος παράγει 20πλάσιο προϊόν σε σχέση με το 1870, ενώ ο εργάσιμος χρόνος έχει έκτοτε μειωθεί κατά 50%. Στις αναπτυγμένες κοινωνίες σημειώνεται επέκταση διακοπών και ελεύθερου χρόνου, ενώ στις φτωχές και αναπτυσσόμενες επιμήκυνση του χρόνου εργασίας. Στην επικείμενη μείζονα κοινωνική σύγκρουση με τον κόσμο της εργασίας για το 35ωρο, τις υπερωρίες και τις προσλήψεις, η πλευρά που διαβεβαιώνει το τέλος των ιδεολογιών είναι ταυτόχρονα αυτή που αναζωπυρώνει το ιδεολογικό μέτωπο με αντιδραστικές και παρωχημένες επιλογές. Η ιδεολογία αποκαλύπτει πάντα περισσότερα απ' όσα αποκρύπτει.
Kvergo@gmail.com
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 06/06/2008
http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=50944056
Χρωστάνε σε διεθνείς τράπεζες όλοι τους
Άρα αυτές είναι πλούσιες. Ο Πλούτος τους τι αντίκρυσμα έχει για την ανθρωπότητα; Αν πχ έπρεπε σήμερα ντε και καλά να ξεπληρωθούν όλα τα χρέη τότε θα έμπαινε όλος πλανήτης φυλακή και θα έμεναν τα κτίρια των τραπεζών έξω; Μπορεί να το διατυπώνω λίγο "παιδιάστικα" αλλα ειλικρινά δεν βγαίνει άκρη.
midnightsun
09-06-08, 01:26
Άρα αυτές είναι πλούσιες. Ο Πλούτος τους τι αντίκρυσμα έχει για την ανθρωπότητα; Αν πχ έπρεπε σήμερα ντε και καλά να ξεπληρωθούν όλα τα χρέη τότε θα έμπαινε όλος πλανήτης φυλακή και θα έμεναν τα κτίρια των τραπεζών έξω; Μπορεί να το διατυπώνω λίγο "παιδιάστικα" αλλα ειλικρινά δεν βγαίνει άκρη.
Ανεμομαζώματα διαβολοσκορπίσματα. :)
Τα χρέη μάς αρρωσταίνουν
Το στρες από τα οικονομικά προβλήματα επιδεινώνει την υγεία μας
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Ρένα Δημητρίου
Με σύγχρονο ιό που πλήττει σχεδόν κάθε σημείο του οργανισμού και του σώματός μας μοιάζουν τα χρέη, σύμφωνα με νέα έρευνα στις ΗΠΑ. Το στρες που προκαλούν τα οικονομικά προβλήματα μπορεί να προκαλέσει έντονους πόνους στον αυχένα, το κεφάλι, την πλάτη και το στομάχι.
Εκτός από τους πόνους που εμφανίζονται τοπικά, το στρες από τα χρέη μπορεί ακόμη να αποτελέσει τη βασική αιτία βαριάς κατάθλιψης, καρδιακών επεισοδίων και να επιδεινώσει τον πόνο που προκαλείται από έλκη. «10-16 εκατ. Αμερικανοί υποφέρουν εξαιτίας των οφειλών τους και των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων και η υγεία τους είναι πιθανόν να επηρεαστεί αρνητικά από αυτό», επιβεβαιώνει ο ψυχολόγοςερευνητής Πολ Λαβράκας, ο οποίος ανέλυσε τα αποτελέσματα της τελευταίας δημοσκόπησης. Σύμφωνα με τον ίδιο, περίπου 16 εκατομμύρια άνθρωποι ανέφεραν πως υποφέρουν από μεγάλο στρες και εμφάνισαν μάλιστα και 3 ασθένειες που συνδέονται με την ψυχολογική τους κατάσταση.
Ψυχοσωματικές παθήσεις
Τα ευρήματα αυτά υποστηρίζονται από την ιατρική έρευνα που κατ΄ επανάληψη έχει συνδέσει το χρόνιο στρες με διάφορες ψυχοσωματικές ασθένειες και παθήσεις. Για παράδειγμα, η τελευταία δημοσκόπηση κατέληξε στο συμπέρασμα πως τα άτομα που ανέφεραν πως υποφέρουν από έντονο στρες, αντιμετωπίζουν παράλληλα προβλήματα στον ύπνο, συγκέντρωσης, καθώς και ευερεθιστότητας. Αυτά είναι συμπτώματα στα οποία έχουν σταθεί πολλές φορές και οι ιατρικές μελέτες. «Ανησυχούσαμε συνέχεια πού θα βρούμε τα χρήματα για να καλύψουμε την επόμενη δόση του χρέους μας, ύψους 10.000
δολαρίων», λέει ο 38χρονος Έντουαρντ Ντρίσκολ από τη Μασαχουσέτη. Ο ίδιος αποδίδει την επιδείνωση του έλκους του και των κρίσεων πανικού της συζύγου του Κίμπερλι στο στρες για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση, αυτοί που επηρεάζονται περισσότερο από υψηλά επίπεδα στρες λόγω των χρεών τους είναι οι οικογένειες της μεσαίας τάξης, οι γυναίκες, τα ζευγάρια με μικρά παιδιά, οι χαμηλού εισοδήματος οικογένειες, οι Δημοκρατικοί, και άτομα τα οποία δεν προχώρησαν με τις σπουδές τους σε κολέγιο. Λιγότερο επηρεάζονται από το στρες των οφειλών τους οι άνδρες, οι συνταξιούχοι, οι Ρεπουμπλικανοί και οι απόφοιτοι κολεγίων.
Τι συμβαίνει στον οργανισμό
Κατά τη διαχείριση του στρες, ο οργανισμός απελευθερώνει αδρεναλίνη και την ορμόνη του στρες, την κορτιζόλη. Έτσι το άτομο εξοπλίζεται ώστε να αντιδράσει γρήγορα σε περίπτωση ανάγκης. Αν όμως παραμείνει σε αυτήν την κατάσταση αρκετό καιρό, οι συγκεκριμένες ουσίες μπορούν να γίνουν επικίνδυνες και να προκαλέσουν χάος στα συστήματα του οργανισμού. Είναι δυνατόν, για παράδειγμα, να προκληθούν αύξηση της πίεσης, αδυναμία στην ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού, προβλήματα που συνδέονται με τη μνήμη, το πεπτικό σύστημα, αλλά και με τη διάθεση του ατόμου. Παράλληλα, το στρες, αν και συνήθως δεν προκαλεί έλκη στομάχου- τα περισσότερα κρούσματα προκαλούνται από βακτήρια- μπορεί να επιδεινώσει τον πόνο.
http://www.tanea.gr//Article.aspx?d=20080610&nid=8809451&sn=&spid=877
Κατάργηση της 48ωρης εβδομαδιαίας απασχόλησης με την επέκτασή της ακόμη και πέρα από τις 65 ώρες από την ΕΕ:
«Δούλεψέ με, μη σε μοιάσω»
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στον εργασιακό Μεσαίωνα σηματοδοτούν οι αποφάσεις του Συμβουλίου Υπουργών Απασχόλησης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, για την κατάργηση της 48ωρης εβδομαδιαίας απασχόλησης με την επέκτασή της ακόμη και πέρα από τις 65 ώρες!
ΔΙΑΨΕΥΔΕΙ η εργοδοτική απληστία και η νεοφιλελεύθερη αντίληψη για την εργασία, την προ 50 και 60 χρόνων πρόβλεψη των τότε μελλοντολόγων, ότι με την ανάπτυξη της τεχνολογίας θα μειωθεί ο χρόνος εργασίας και θα αυξηθεί ο ελεύθερος χρόνος των εργαζομένων.
ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ, όμως, δίκιο οι μελλοντολόγοι. Ο κορυφαίος θεωρητικός της λογικής, Μπέρτραντ Ράσελ, έλεγε, πριν από μισό και πλέον αιώνα, ότι η εξέλιξη είναι εντελώς παράλογη. Ενώ η ανάπτυξη της τεχνολογίας επιτρέπει τη μείωση του χρόνου εργασίας, το σύστημα τον διατηρεί ή τον αυξάνει, με αποτέλεσμα να μην επωφελούνται οι εργαζόμενοι και να αυξάνονται αλματωδώς οι άνεργοι. Οι μεν να εξουθενώνονται, οι δε να πεινάνε.
ΣΥΝΕΒΗ ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό. Καρπούται ολόκληρο το κέρδος της προόδου της τεχνολογίας το κεφάλαιο και παράλληλα αυξάνεται ο χρόνος εργασίας, αλλά και η ανεργία. Αυτό το δραματικό αποτέλεσμα έρχεται να το ενισχύσει με την ανάλγητη απόφασή του το Συμβούλιο των Υπουργών Απασχόλησης, που ενήργησε κατά τις υπαγορεύσεις των επιχειρήσεων Ε.Ε. Ευρωπαϊκή Ενωση ή Ενωση Επιχειρήσεων;
ΔΥΣΤΥΧΩΣ, και η Ελληνίδα υπουργός, κυρία Φάνη Πάλλη-Πετραλιά, αντί να καταψηφίσει την απόφαση, όπως είχαν κάνει οι προκάτοχοί της υπουργοί (Σάββας Τσιτουρίδης και Βασ. Μαγγίνας) διευκόλυνε την ψήφισή της, δηλώνοντας αποχή μαζί με άλλες 4 χώρες (Ισπανία, Βέλγιο, Ουγγαρία, Κύπρος) χωρίς, προφανώς, να αναλογιστεί τις συνέπειες για τους Ελληνες εργαζομένους, που πλήττονται από την ανεργία.
ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΕΣ ήταν οι δηλώσεις εκπροσώπου της Επιτροπής, ο οποίος υποστήριξε, ότι η απόφαση «ανταποκρίνεται καλύτερα στις ανάγκες των κρατών-μελών για περισσότερη ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, κατά τρόπον ώστε εργοδότες και εργαζόμενοι να αποφασίζουν από κοινού την παράταση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας». Ψέματα.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ και αυτή η αντεργατική απόφαση τον δρόμο της «flexicurity», δηλαδή την ευελιξία στην αγορά εργασίας, που απλά σημαίνει εύκολες προσλήψεις και ακόμη πιο εύκολες απολύσεις.
ΓΙΑΤΙ, ΟΜΩΣ, γίνεται με δόσεις η επιστροφή στον εργασιακό Μεσαίωνα, δηλαδή στη δουλεία; Μία και μόνη απόφαση αρκεί: Η εργασία να διαρκεί από την ανατολή ώς τη δύση του ηλίου, όπως τότε που οι τσιφλικάδες έλεγαν στους κολλήγους: «δούλεψέ με, κακορίζικε, για να μη σε μοιάσω»!
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/06/2008
http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=89545192
Στις Βερσαλίες τους
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΙΩΤΗ
Η Φάνη Πάλλη-Πετραλιά δεν πήγαινε έως τώρα στα συμβούλια υπουργών, γιατί είχε να λύσει... το Ασφαλιστικό. Μέχρι που πετάχτηκε προχτές στο Στρασβούργο και αφού... ανέλυσε το περίφημο κοινωνικό πρόταγμα της λαοπρόβλητης κυβέρνησης Καραμανλή, απείχε της ψηφοφορίας. Ετσι πέρασε της Βρετανίας, που θέλει εβδομαδιαία εργασία χωρίς όριο, οι ενοικιαζόμενοι εργάτες μέσα στην επιχείρηση να μην έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους κανονικούς συναδέλφους τους, να επιτρέπεται η εργασία ανήλικων από τα 14 έτη. (Ηδη η Πετραλιά επιδοτεί με κοινωνικούς πόρους την εγκατάλειψη του σχολείου και την εργασία από 16 ετών). Και όλα αυτά εν μέσω μιας καλοστημένης παράστασης για τα (υποτιθέμενα) δικαιώματα των εργαζομένων.
Ετσι η χώρα μας ταυτίστηκε με Σλοβενία, Βουλγαρία και άλλες χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ στην προσπάθεια αφαίρεσης εργασιακών δικαιωμάτων και την αντικατάσταση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου με το πρότυπο των ασιατικών κρατών, της εξαθλίωσης των εργατών.
Ομως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν καλύτερα και στην πλευρά των λεγόμενων... σοσιαλιστών. Κατ' αρχήν στη σοσιαλιστική ομάδα αναφέρονται οι πρωταγωνιστές της απορρύθμισης, ο αρμόδιος επίτροπος Βλ. Σπίντλα και οι Βρετανοί Εργατικοί. Με αποκορύφωμα την πρόταση -στη σύνοδο των σοσιαλιστών- για καθιέρωση ενιαίου ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στην Ε.Ε. Αν και η πρόταση αποσύρθηκε, όταν αντέδρασαν οι νουνεχείς, το όριο θα καθιερωθεί οσονούπω. Αυτό το παραδέχονται πλέον όλοι. Υπό αυτά τα δεδομένα, ας προηγηθούν, τουλάχιστον, οι πλέον άδολοι από τους παραπαίοντες σοσιαλιστές, προκειμένου να θέσουν θέμα σύγκλισης (αύξησης) των κοινωνικών παροχών, του εκπαιδευτικού επιπέδου, των επιδομάτων ανεργίας, των μισθών, έστω των τιμών στα... σούπερ μάρκετ.
Η κομματική γραφειοκρατία στην Ευρώπη δεν έχει αντιληφθεί το παραμικρό από την ήττα των προοδευτικών σχηματισμών (Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία και την επαπειλούμενη στη Βρετανία), ούτε από την επεκτεινόμενη ξενοφοβία. Γι' αυτό εξαντλείται σε επικοινωνιακές καμπάνιες για την επικύρωση, τη μία του ευρώ, την άλλη του Ευρωσυντάγματος, τώρα της Συνθήκης της Λισαβόνας.
Αλλά, όπου γίνεται δημοψήφισμα, οι πολίτες απορρίπτουν κάθε πρόταση των Βρυξελλών. Αυτό δείχνουν οι δημοσκοπήσεις ότι θα κάνουν αύριο οι Ιρλανδοί. Ενώ η ημετέρα κυβέρνηση θα επικυρώσει τη Σύνθηκη σε μια «κλειστή» ομάδα 300 ατόμων (βουλευτών). Κλείνονται στα (πρώην) ανάκτορα και μετά αναρωτιούνται για τις κοινωνικές εκρήξεις.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/06/2008
http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=41822280
........Auto merged post: ciaoant1 πρόσθεσε 17 λεπτά και 7 δευτερόλεπτα αργότερα ........
Αλλο 1,5 εκατομμύριο Αμερικανών στο συσσίτιο
Δραματική αύξηση της φτώχειας και πείνα προκαλεί η οικονομική επιβράδυνση στις ΗΠΑ, αυξάνοντας διαρκώς τον αριθμό των Αμερικανών που καταφεύγουν στη συνδρομή του κράτους προκειμένου να ικανοποιήσουν ένα από τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, αυτό της διατροφής.
Σύμφωνα με την αμερικανική κυβέρνηση, ο αριθμός των Αμερικανών που λαμβάνουν από το κράτος κουπόνια αγοράς τροφίμων έφτασε τον Μάρτιο τα 27,88 εκατομμύρια, 1,5 εκατομμύριο ή 5,7% περισσότεροι σε σχέση με πέρυσι.
Από την αρχή του χρόνου ο αριθμός των εγγεγραμμένων στο συγκεκριμένο πρόγραμμα του αμερικανικού υπουργείου Γεωργίας ξεπερνά τα 27 εκατομμύρια, ενώ, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, ο αριθμός αυτός θα ξεπεράσει τα 28 εκατομμύρια στο επόμενο οικονομικό έτος, που ξεκινά από τον Οκτώβριο.
Το ρεκόρ συμμετοχής φτωχών Αμερικανών στο συγκεκριμένο πρόγραμμα είναι 29,85 εκατομμύρια και σημειώθηκε τον Νοέμβριο του 2005, λίγο μετά τους τυφώνες Κατρίνα, Ρίτα και Βίλμα.
Τα κουπόνια βοηθούν τους φτωχούς Αμερικανούς να αγοράσουν τρόφιμα και η αξία τους ισοδυναμεί κατά μέσο όρο με οικονομική βοήθεια 100 δολαρίων τον μήνα.
Μπ.Μιχ.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 11/06/2008
http://www.enet.gr/online/online_text/c=114,id=77132360
Απεργοσπάστες σκοτώνουν απεργούς:
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=909289&lngDtrID=245
Εκπτώσεις» στις μέρες χαλάρωσης
Όνειρο θερινής νυκτός οι διακοπές για τους μισούς Έλληνες
Σχεδόν οι μισοί Έλληνες δεν θα φύγουν φέτος το καλοκαίρι μακριά από την πόλη τους, ενώ οι υπόλοιποι θα μειώσουν τον χρόνο διακοπών τους. Οι αιτίες είναι κατά 73% οικονομικοί λόγοι, κατά 20% επαγγελματικές υποχρεώσεις και κατά 7% άλλοι λόγοι.
Σύμφωνα με πανελλαδική έρευνα του ΙΝΚΑ που πραγματοποιήθηκε από τις 7 ως τις 11 Ιουνίου 2008 σε 600 άτομα, το 47% δήλωσε ότι δεν προγραμματίζει διακοπές, ούτε πιστεύει ότι τελικά θα πραγματοποιήσει διακοπές το καλοκαίρι.
Από το υπόλοιπο 53% που θα πάει διακοπές, το 72% δηλώνει ότι θα «αποδράσει» σε ιδιόκτητο, συγγενικό ή φιλικό σπίτι.
Αναφορικά με το χρονικό διάστημα καλοκαιρινής ξεκούρασης, το 30% δήλωσε πως θα κάνει «έκπτωση» μία εβδομάδα στις διακοπές του, το 34% δέκα μέρες και το 25% 15 μέρες. Το 6,5% θα απολαύσει 20ήμερες διακοπές ενώ μόλις το 1,5% θα κάνει διακοπές ενός μηνός.
Σύμφωνα εξάλλου με το ΙΝΚΑ, το κόστος των 15μερων διακοπών για μια τετραμελή οικογένεια «σκαρφαλώνει» στα 3.300 ευρώ.
Αλλη έρευνα της ΚΑΠΑ Research, το Απρίλιο του 2008, σε δείγμα 1.924 ατόμων, έδειξε ότι το 70% θα κάνει περίπου τις ίδιες διακοπές με πέρυσι, το 11,9% λιγότερες ή οικονομικότερες, το 8% περισσότερες και πιο άνετες, ενώ το 10% δεν έχει στο πρόγραμμα καθόλου τις διακοπές.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=909735&lngDtrID=244
Εφιάλτης το αμερικανικό όνειρο
Tέσσερις στους δέκα Νεοϋορκέζους δυσκολεύονται να αγοράσουν τρόφιμα λόγω ακρίβειας
Associated Press
Από το 2003 ως το 2007 οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν κατά 15%
Νέα Υόρκη
Περίπου 3,1 εκατομμύρια Νεοϋορκέζοι, δηλαδή τέσσερις στους δέκα κατοίκους της πόλης, δυσκολεύτηκαν να αγοράσουν τρόφιμα το 2007, λόγω της μεγάλης αύξησης των τιμών, σύμφωνα με μια έρευνα που πραγματοποίησε η Επισιτιστική Τράπεζα της Νέας Υόρκης.
Ο αριθμός αυτών που πλήττονται από την άνοδο των τιμών αυξήθηκε κατά 52% από το 2003, τη χρονιά που έγινε για πρώτη φορά παρόμοια έρευνα.
Οι μισοί ισπανόφωνοι και οι κάτοικοι της λαϊκής συνοικίας του Μπρονξ δήλωσαν ότι δυσκολεύτηκαν να τραφούν τον τελευταίο χρόνο.
Η αύξηση στις τιμές των τροφίμων, κατά 15% από το 2003 έως το 2007 και κατά 5,8% από τον Μάιο του 2007, σύμφωνα με την αμερικανική στατιστική υπηρεσία, έπληξε σοβαρά τους Νεοϋορκέζους που ήταν συνηθισμένοι σε χαμηλές τιμές τις τελευταίες δεκαετίες.
Ακόμη και οι «προνομιούχοι» δηλώνουν ότι αντιμετωπίζουν δυσκολίες: από τους πολίτες που κερδίζουν περισσότερα από 75.000 δολάρια κατ' έτος ο ένας στους πέντε υποστήριξε ότι τα βγάζει δύσκολα πέρα, ποσοστό πενταπλάσιο σε σχέση με το 2003. Τα ίδια προβλήματα έχει και το ένα τρίτο των αποφοίτων πανεπιστημίων.
«Με την παρούσα οικονομική κατάσταση, ολοένα και περισσότεροι Νεοϋορκέζοι δεν καταφέρνουν πλέον να αυξάνουν τους μισθούς και τα εισοδήματά τους», εξήγησε η πρόεδρος της Επισιτιστικής Τράπεζας, Λούσι Καμπρέρα.
Σύμφωνα με την πρόεδρο της πολιτειακής Βουλής, Κριστίν Κουίν, η άνοδος της αύξησης της τιμής των τροφίμων προστίθεται στο βάρος των ενοικίων και των καυσίμων που καλούνται να πληρώσουν οι κάτοικοι.
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ/Γαλλικό
http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=910256&lngDtrID=245
Οι Η.Π.Α είναι μια διχασνένη κοινωνία. Από τη μια πολύς πλούτος και από τηνάλλη κόσμος που μαζεύεται για τα συσσίτια. Αυτά πετυχαίνουν οι μεγάλες εταιρείες με τα υπερκέρδη τους. Σπάνε τα κοντέρ οι επιδόσεις τους αλλά οι πολίτες φυτοζωούν. Αφού έχουμε καταντήσει να θεωρούμε μεγαλύτερη προτεραιότητα το να ξεσκιστεί στα κέρδη μια επιχείρηση από το να σιτίζονται χιλιάδες κόσμου τότε δεν μπορούμε να περιμένουμε διαφορετική εξέλιξη.
Parents pawn Aston Martins and Rolexes to pay school fees
By Andy Bloxham
Last Updated: 1:38AM BST 14/06/2008
Wealthy parents are taking their Rolexes, Aston Martins and diamond rings to pawnbrokers to pay private school bills and holidays as the credit crunch continues to bite.
Rich professionals are using their valuable assets as a returnable deposit, or 'pledge', to secure a short-term, no-questions-asked loan.
One pawnbroker reported a "significant increase" in the number of high-value items being pledged in the last year and noted repeated visits from some professionals.
Last year, 18,000 loans worth around £165m were taken out for the purpose, with the average parent borrowing £9,065 to cover the fees.
Des Milligan, of the National Pawnbrokers Association, said: "I have heard of someone taking a loan of £30,000 by depositing an Aston Martin."
Heywood Milton, director of north west-based Milton's pawnbrokers, said the firm had seen a 25 per cent increase in loans over recent months.
He said: "We have had people pledge larger diamond rings and Rolex watches.
"They have got money, they have got assets, they have just got a lot of money going out.
"It's a trend in general that also applies to school fees."
Jim Tannahill, group director of pawnbrokers Sutton's & Robertsons, said: "We are seeing a big rise in repeat business from professional men and women bringing in the same items to secure a cash loan."
The finance arm of supermarket Sainsbury's is also forecasting an increase in loan applications for school fees this year.
http://www.telegraph.co.uk/news/uknews/2126559/Parents-pawn-Aston-Martins-and-Rolexes-to-pay-school-fees.html
[ Δρόμοι ]
Του Ρούσσου Βρανά rvranas@otenet.gr
10 εκατομμύρια...
... εκατομμυριούχοι. Κι εμείς; Με τέτοια κερδοσκοπία στο πετρέλαιο, τις πρώτες ύλες και τα τρόφιμα, δεν είναι βέβαια να απορεί κανείς πού το βρήκαν τόσο χρήμα. Η εταιρεία Καπτζέμινι που έχει αυτή την κακή συνήθεια να μετράει κάθε χρόνο πόσοι είναι οι εκατομμυριούχοι του πλανήτη, μας χαλάει και φέτος τη διάθεση. Γιατί τους μέτρησε και τους βρήκε περισσότερους από κάθε άλλη χρονιά: το 2007, οι άνθρωποι που είχαν καταθέσεις τουλάχιστον ένα εκατομμύριο δολάρια ήταν 10,1 εκατομμύρια, έναντι 9,5 εκατομμυρίων την προηγούμενη χρονιά- δηλαδή το 0,001% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Μα εκείνο...
... που κάνει μεγαλύτερη εντύπωση είναι πως, από αυτούς τους πλούσιους, οι πιο πλούσιοι έγιναν ακόμη πλουσιότεροι: οι περιουσίες εκείνων που είχαν περισσότερα από 30 εκατομμύρια δολάρια αυξήθηκαν 8,8%, πολύ παραπάνω από ό,τι οι περιουσίες των υπόλοιπων «απλών» πλουσίων. Σε ένα περιβάλλον γενικότερης κατάρρευσης της αγοράς, κρίσης στα τρόφιμα και ακρίβειας στο πετρέλαιο, αυτές οι στατιστικές σίγουρα γεμίζουν πικρία εκείνους που μοχθούν μέρα με τη μέρα για να τα βγάλουν πέρα. Όμως, αυτή είναι η πραγματικότητα: οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Ο πόλεμος που έχει εξαπολύσει η διεθνής τάξη πραγμάτων εναντίον των εργαζομένων έχει τους νικητές του. Και τους ηττημένους του. Η πρώτη μεταπολεμική γενιά είναι η τελευταία που μπόρεσε να ζήσει καλύτερα από την προηγούμενη. Τα παιδιά των παιδιών της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς (τα παιδιά μας) θα είναι τα πρώτα που θα ζήσουν χειρότερα από ό,τι οι γονείς τους. Όπως γράφει ο ψυχίατρος Κριστόφ Ντεζούρ στο βιβλίο του «Η καθιέρωση της κοινωνικής αδικίας», η δυστυχία αυξάνεται «επειδή οι εργαζόμενοι χάνουν σιγά- σιγά την ελπίδα πως η κατάσταση που ζουν σήμερα θα βελτιωθεί αύριο». Δεν δουλεύουν για να ζουν καλύτερα, ούτε για τα παιδιά τους, ούτε καν για το ψωμί τους. Δουλεύουν για να δουλεύουν, για να επιβιώνουν. Πόση δυστυχία μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος;
Η Χάνα Άρεντ...
... απαντούσε σε αυτό το ερώτημα το 1969, στο βιβλίο της «Η κρίση της δημοκρατίας». Εξηγούσε κάτω από ποιες συνθήκες οι άνθρωποι εξωθούνται στην εξέγερση: «Μόνο όταν έχουν βάσιμους λόγους να πιστεύουν ότι οι συνθήκες θα μπορούσαν να αλλάξουν αλλά δεν αλλάζουν, μόνο τότε ξεσπάει η οργή». Τότε φωτισμένες πρωτοπορίες οδηγούν τους καταπιεσμένους και τους δυστυχισμένους στην εξέγερση. Όταν βέβαια αυτές οι πρωτοπορίες προτιμούν να παραδοθούν μαζί με τα όπλα τους στον εχθρό, η κυρίαρχη τάξη τρίβει τα χέρια της.
Ο Πρίμο Λέβι...
... στο βιβλίο του «Όσοι βούλιαξαν και όσοι σώθηκαν» έγραφε πως ο χώρος ανάμεσα στους διωκόμενους και τους διώκτες τους δεν είναι ποτέ κενός: «κατοικείται από πρόσωπα παθητικά και αξιοθρήνητα». Όταν ο πολιτικός χώρος αδειάσει από τέτοια πρόσωπα, που δεν θα μπορούν πια να κρύβονται πίσω από προσωπεία, τότε οι διωκόμενοι θα μπορούν να ξεχωρίζουν πιο εύκολα τους φίλους από τους διώκτες τους.
http://www.tanea.gr//ColumnCategory.aspx?d=20080630&nid=9045917&sn=&spid=877
@ ADSLgr.com All rights reserved.