parisseirios
12-12-12, 20:34
Είδα μια έκθεση που με συγκλόνισε στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης. Είναι μια έκθεση με ένα θέμα που με στοίχειωνε κάθε φορά που το αντίκριζα, σε κάθε ελληνική γη που αυτός ο αρχιτέκτονας στέριωνε ένα»Δοχείο Ζωής » όπως ο ίδιος ονόμαζε τα Κτίρια του. Η αρχιτεκτονική του Άρη Κωνσταντινίδη στηρίζεται στην άνεση αλλά και τη λειτουργικότητα των χώρων, την ορθολογική διάταξη της κάτοψης, την ένταξη στο περιβάλλον, την κατασκευαστική αρτιότητα και την ιδιαίτερη ανάδειξη κάθε κατασκευαστικού υλικού. Δημιούργησε όλα τα ξενοδοχεία του ΕΟΤ, τα περίφημα ΞΕΝΙΑ που θαυμάζονταν τότε από όλο τον κόσμο για την αρχιτεκτονική τους και ο Αρης Κωνσταντινίδης ήταν κάτι σαν τον Ρετζοπιάνο της εποχής του.
Σχεδόν όλα τα ΞΕΝΙΑ σήμερα βρίσκονται εγκαταλελειμμένα απο το Ελληνικό Κράτος και υπο τις διαταγές του Χρόνου του μέγιστου φθοροποιου βρίσκονται σε μια άθλια κατάσταση και περιμένουν , άραγε τι, αυτά τα δοχεία ζωής , έχουν γίνει δοχεία μνήμης περασμένων μεγαλείων.
Αυτό είναι το θέμα της έκθεσης της Λίζη Καλιγγά και δείχνουν την πορεία , την επέλαση του χρόνου στο ξενοδοχείο ΞΕΝΙΑ της Ανδρου , ένα εγκαταλελειμμένο δοχείο ζωής από τον άνθρωπο , με φωτογραφίες από την υποβάθμισή του και την φθορά του.
Σχεδόν όλα τα ΞΕΝΙΑ σήμερα βρίσκονται εγκαταλελειμμένα απο το Ελληνικό Κράτος και υπο τις διαταγές του Χρόνου του μέγιστου φθοροποιου βρίσκονται σε μια άθλια κατάσταση και περιμένουν , άραγε τι, αυτά τα δοχεία ζωής , έχουν γίνει δοχεία μνήμης περασμένων μεγαλείων.
Αυτό είναι το θέμα της έκθεσης της Λίζη Καλιγγά και δείχνουν την πορεία , την επέλαση του χρόνου στο ξενοδοχείο ΞΕΝΙΑ της Ανδρου , ένα εγκαταλελειμμένο δοχείο ζωής από τον άνθρωπο , με φωτογραφίες από την υποβάθμισή του και την φθορά του.