Παίξτε με τους στίχους [Αρχείο] - Σελίδα 16

arrow

10-09-07, 12:13

εμ... βιάστηκες... δεν πρόλαβα να το διορθώσω... :oops:

τεσπα... κανένα πρόβλημα... συνεχίζω...

Αν με προλάβει η άνοιξη
να είμαι λυπημένη
δεν θα ανθιστούν οι μυγδαλιές
δεν θα ανθιστούν οι κάμποι
κι αλίμονο στη γη που δεν θα πρασινίσει

Αν με προλάβει η Άνοιξη
να είμαι λυπημένη
θε να λαλήσουν τα πουλιά τραγούδια λυπημένα
και θα τ΄ ακούσουν τα βουνά τα δέντρα και τα χόρτα
κι αλίμονο στη γη που δεν θα πρασινίσει

Θε να γυρίσει...
να μείνει ο χειμώνας
και να χαθεί η ομορφιά
και να...
αν με προλάβει η άνοιξη να είμαι λυπημένη
θα κάνω πέτρα την καρδιά
να μην χαθεί η ομορφιά
και στερηθούν οι άνθρωποι
και στερηθείς και εσύ
αν με προλάβει η άνοιξη

της Χαρούλας Αλεξίου σε στίχους και μουσική του Χατζή...

wi fi thief

10-09-07, 12:23

Μιχαλη Γκανα - Νικου Ξυδακη : Στο Σου Μιτζου

Στο Σου Μιτζού κάποια βραδιά
έχασα όλα τα κλειδιά
και γύρευα λιμάνι
Δυο γιαπωνέζοι θυρωροί,
αμφιβολία δε χωρεί
με πήραν για χαρμάνη

Και πες, πες, πες
και ψου, ψου, ψου
κάποια βραδιά στου Σου Μιτζού,
σε πέντε κι έξι γλώσσες
Α, είδαν πως ήμουν πονηρός,
και πριν να γίνουνε καπνός
μου κάνανε τις κλώσες

Δεν είχα όρεξη που λες,
να μάθουν όλες οι φυλές
πως ήμουν λυπημένος
Βρήκα στο μπαρ ένα Ρωμιό,
πήγα να ξομολογηθώ
μα ήτανε πιωμένος.

manoulamou

10-09-07, 12:50

Τι έχει και κλαίει το παιδί :
Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου

Στο παραθύρι το κλειστό κλαίει το παράπονο του
ένα παιδί που αγάπησε κι έμεινε μοναχό του
Κανείς δε βγήκε για να ιδεί τι έχει και κλαίει το παιδί
μα το λυπήθηκ' η αυγή που πόνεσε τόσο πολύ

Διπλά τα 'βαλαν τα κλειδιά στην πόρτα κάποια χέρια
Σβήσαν τον ήλιο του παιδιού του θάμπωσαν τ' αστέρια
Κανείς δε βγήκε ....

Hengeo

10-09-07, 16:15

Μπιθικώτσης Γρηγόρης - Τσιτσάνης Βασίλης

Στα Τρίκαλα, στα δυο στενά, σκοτώσανε τον Σακαβλιά
Σκοτώσανε τον Σακαβλιά, στα Τρίκαλα, στα δυο στενά

Τέτοιο ντερβίσικο παιδί το κλαίμε όλοι μας μαζί
Το κλαίμε όλοι μας μαζί τέτοιο ντερβίσικο παιδί

Δεν τον ξεχνάμε βρε παιδιά, τον φίλο μας τον Σακαβλιά
Τον φίλο μας τον Σακαβλιά, δεν τον ξεχνάμε βρε παιδιά

wi fi thief

10-09-07, 16:40

συνεχιζω με ...τρικαλα (Αποστολος Καλδαρας) :respekt:

Μεσ' του Βοσπορου τα Στενα (στιχοι : Πυθαγορας)

Μες του Βοσπόρου τα στενά
ο Γιάννης κλαίει τα δειλινά
και ο μεμέτης πλάι του
πίνει και τραγουδάει του

Τούρκος εγώ κι εσύ Ρωμιός
κι εγώ λαός κι εσύ λαός
εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ
όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ

Με λίγη αγάπη και κρασί
μεθάω κι εγώ μεθάς κι εσύ
πιες λίγο από το τάσι μου
αδέρφι και καρντάσι μου

Τούρκος εγώ κι εσύ Ρωμιός
κι εγώ λαός κι εσύ λαός
εσύ Χριστό κι εγώ Αλλάχ
όμως κι οι δυο μας αχ και βαχ

(με το συμπαθειο κυριε άδωνη, αν παρακολουθεις...) :p

manoulamou

11-09-07, 10:26

:worthy:Στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος Μουσική: Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος
Πρώτη εκτέλεση: Στέλλα Χασκίλ, Σαλονικιά & Βασίλης Τσιτσάνης, Βλάχος ( Ντουέτο )
Άλλες ερμηνείες: Δήμητρα Γαλάνη || Ελένη Τσαλιγοπούλου...:worthy:

Βραδιάζει γύρω κι η νύχτα
απλώνει σκοτάδι βαθύ
κορίτσι ξένο σαν ίσκιος
πλανιέται μονάχο στην γη

Χωρίς ντροπή, αναζητεί
τον ήλιο που έχει χαθεί,
στα σκοτάδια να βρει

Μπορεί να το ‘χουν πλανέψει
ακρογιαλιές δειλινά
και σκλαβωμένη για πάντα
κρατούνε την δόλια καρδιά

Μπορεί ακόμα μπορεί,
να έχει πια τρελαθεί
και τότε ποιος θα ρωτήσει
να μάθει ποτέ το γιατί

Ainastros

13-09-07, 07:22

Νυχτολούλουδο

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Παραμονές του θερισμού
πέφτουν νιφάδες του χιονιού
νιφάδες που 'γιναν δροσιά
στη βραδινή σου φορεσιά

Περιπλανώμενες σκιές
μετράνε κέρδη και ζημίες
κι εγώ στη κρύα κόχη σου
τα "ίσως" και τα "όχι" σου

Άνοιξε νυχτολούλουδο
να δω την ομορφιά σου
Άμα δε χάσω το μυαλό
πώς θα 'βρω την καρδιά σου

Άκου του άνεμου την πνοή
άγνωστο θαύμα η ζωή
καταμεσής στο πουθενά
ελπίδες κι όνειρα γεννά

Σταλιά-σταλιά με τον καιρό
Τρυπάει τη πέτρα το νερό
και μια μικρή ραγισματιά
απλώνει ρίζες και κλαδιά

manoulamou

13-09-07, 08:18

τα μάτια μου στα μάτια σου
και τ'άστρο πάνω θεέ μου
αχ να μην τέλειωνε ποτέ η ώρα ετούτη θεέ μου
αχ να μην τέλειωνε ποτέ η ώρα ετούτη θεέ μου

ο πυρετός σου μέσα μου
φωτιά που σπαρταράει
έγινε ο κόσμος μια σταλιά και πια δε με χωράει
έγινε ο κόσμος μια σταλιά και πια δε με χωράει

πρώτη φορά που σ'αγαπώ
πρώτη που σε μαθαίνω
πρώτη στα χέρια σου φορά γεννιέμαι και πεθαίνω
πρώτη στα χέρια σου φορά γεννιέμαι και πεθαίνω

:worthy:στίχοι λευτέρης παπαδόπουλος μουσική μίμης πλέσσας
ρένα κουμιώτη ==> γιάννης κότσιρας :worthy:

paris

14-09-07, 22:26

Ότι κι αν σκεφτώ, εσένα σκέφτομαι
Όποια κι αν κοιτάξω, εσένα βλέπω
Όπου κι αν βρεθώ, σε σένα έρχομαι
Μακριά σου άλλο δεν αντέχω
Πεθαίνω

Πες μου που χάνεσαι, που εξαφανίζεσαι
Ένα σημάδι μόνο περιμένω
Στο μέρος της καρδιάς τις φλέβες μου κρατάς
τις κόβεις και σιγά-σιγά πεθαίνω

Ότι όμορφο, ότι αγάπησα
Ότι νόμιζα πως πάντα θα το έχω
Τίποτα για μένα, σου λέω, δεν κράτησα
Μακριά σου άλλο δεν αντέχω
Πεθαίνω

One

Μουσική/Στίχοι: Θεοφάνους Γιώργος

manoulamou

15-09-07, 09:50

Επιφάνεια Αβέρωφ

Τ' ανθισμένο πέλαγο και τα βουνά στη χάση του φεγγαριού
η μεγάλη πέτρα κοντά στις αραποσυκιές και τ' ασφοδίλια
το σταμνί που δεν ήθελε να στερέψει στο τέλος της μέρας
και το κλειστό κρεβάτι κοντά στα κυπαρίσσια και τα μαλλιά σου
χρυσά τ' άστρα του Κύκνου κι εκείνο τ' άστρο ο Αλδεβαράν

Κράτησα τη ζωή μου
κράτησα τη ζωή μου ταξιδεύοντας
ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα κατά το πλάγιασμα της βροχής
σε σιωπηλές πλαγιές φορτωμένες με τα φύλλα της οξιάς
καμιά φωτιά στη κορυφή του βραδιάζει

Κράτησα τη ζωή μου στ' αριστερό σου χέρι μια γραμμή
μια χαρακιά στο γόνατό σου
τάχα να υπάρχουν στην άμμο του περασμένου καλοκαιριού
τάχα να μένουν εκεί που φύσεξε ο βοριάς καθώς ακούω
γύρω στη παγωμένη λίμνη την ξένη φωνή

Τα πρόσωπα που βλέπω δε ρωτούν μήτε η γυναίκα
περπατώντας σκυφτή βυζαίνοντας το παιδί της

Ανεβαίνω τα βουνά μελανιασμένες λαγκαδιές
ο χιονισμένος κάμπος, ως πέρα ο χιονισμένος κάμπος τίποτε δε ρωτούν
μήτε ο καιρός κλειστός σε βουβά ερμοκλήσια
μήτε τα χέρια που απλώνουνται για να γυρέψουν, κι οι δρόμοι

Κράτησα τη ζωή μου ψιθυριστά μέσα στην απέραντη σιωπή
δεν ξέρω πια να μιλήσω μήτε να συλλογιστώ
ψίθυροι σαν την ανάσα του κυπαρισσιού τη νύχτα εκείνη
σαν την ανθρώπινη φωνή της νυχτερινής θάλασσας στα χαλίκια σαν
την ανάμνηση της φωνή σου λέγοντας "ευτυχία"

Κλείνω τα μάτια γυρεύοντας το μυστικό συναπάντημα των νερών
κάτω απ' τον πάγο το χαμογέλιο της θάλασσας τα κλειστά πηγάδια
ψηλαφώντας με τις δικές μου φλέβες τις φλέβες εκείνες που μου ξεφεύγουν
εκεί που τελειώνουν τα νερολούλουδα κι αυτός ο άνθρωπος
που βηματίζει τυφλός πάνω στο χιόνι της σιωπής

Κράτησα τη ζωή μου, μαζί του, γυρεύοντας το νερό που σ' αγγίζει
στάλες βαριές πάνω στα πράσινα φύλλα, στο πρόσωπό σου
μέσα στον άδειο κήπο, στάλες στην ακίνητη δεξαμενή
βρίσκοντας ένα κύκνο νεκρό μέσα στα κάτασπρα φτερά του
δέντρα ζωντανά και τα μάτια σου προσηλωμένα

Ο δρόμος αυτός δεν τελειώνει δεν έχει αλλαγή, όσο γυρεύεις
να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνια, εκείνους που έφυγαν εκείνους
που χάθηκαν μέσα στον ύπνο τους σε πελαγίσιους τάφους
όσο ζητάς τα σώματα που αγάπησες να σκύψουν
κάτω από τα σκληρά κλωνάρια των πλατάνων εκεί
που στάθηκε μια αχτίδα του ήλιου γυμνωμένη
και σκίρτησε ένας σκύλος και φτεροκόπησε η καρδιά σου
ο δρόμος δεν έχει αλλαγή, κράτησα τη ζωή μου

Το χιόνι
και το νερό παγωμένο στα πατήματα των αλόγων

Στίχοι: Γιώργος Σεφέρης
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

arrow

18-09-07, 12:55

μια μουσική γραμμένη για σένα
σαν ένα τραγούδι παλιό
σου γράφω απόψε που έμεινα μόνος
με κάποιο θλιμμένο σκοπό

θ' ακούσεις το πιάνο και μία κιθάρα
κι ένα μικρό ακορντεόν
κι ενώ η φωνή μου θα τρέμει στο βάθος
εγώ δεν θα 'μαι παρών

κι όταν θ' ακούς το ρεφρέν
στο σπίτι μόνη, στ' αμάξι
τα λόγια μου ό,τι κι αν λεν'
για σένα να ξέρεις πως το 'χω γράψει

manoulamou

18-09-07, 13:12

Στίχοι: Κώστας Βίρβος Μουσική: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης:worthy:

Ένα όμορφο αμάξι με δυό άλογα
να μου φέρετε τα μάτια μου σαν κλείσω
τον ντουνιά με τα στραβά και τα παράλογα
καβαλλάρης μια φορά να σεργιανίσω

Το ένα τ' άλογο να είναι άσπρο
όπως τα όνειρα που έκανα παιδί
το άλλο άλογο να είναι μαύρο
σαν την πικρή μου την κατάμαυρη ζωή

Να χτυπώ το καμουτσίκι μου το άπονο
σαν της μοίρας μου τ' αβάσταχτα χαστούκια
και ν' ακούγεται τη νύχτα σαν παράπονο
σαν πεννιά λυπητερή από μπουζούκια

Το ένα τ' άλογο να είναι άσπρο
όπως τα όνειρα που έκανα παιδί
το άλλο άλογο να είναι μαύρο
σαν την πικρή μου την κατάμαυρη ζωή

arrow

18-09-07, 13:15

γυμνός στα πόδια σου ακουμπώ νοιώθω στο αίμα μου πυρετό
βρίζω και σβήνω τις στιγμές όνειρο κι εφιάλτης σαν χθές
κρατάω ψυχή που σιγοκαίει μικρό παιδί μες στα χέρια μου κλαίει
χρώμα στο ψέμα δηλαδή κι αλήθεια-ψέμα για κάθε στιγμή

λάσπες στο δρόμο, λάσπες και βροχή
δεν ξέρω γιατί τρέχω
ειν' η ανάσα μου βαριά
σε θέλω δεν αντέχω

manoulamou

18-09-07, 13:20

Χθες πάλι αγανάκτησα και έβριζα
θνητούς, Θεούς και Δαίμονες συνάμα
σοκάκια πήρα σβάρνα μες στο κρύο και περπάτησα
την πάτησα... στις λάσπες το μυαλό μου τσαλαπάτησα
μέσα στις λάσπες του μυαλού σου
σαν επισκέπτης ήρθα πάλι ανεπιθύμητος στο γυάλινο τον κόσμο το δικό σου

Με κοίταξες με οίκτο χαμογέλασες
αστραφτερή μες στο λανέ το φόρεμά σου

Κυρά Κατίνα σε λατρεύω, σε μισώ...
Κυρά Κατίνα πες μου για τα όνειρά σου

Βαρέθηκα να ζω με πλαστικές ιδέες και υποκατάστατα
με τα σκουπίδια που μας ρίχνουνε στη μάπα οι μπινέδες
που όταν ανοίγουνε το στόμα να μιλήσουνε βρωμάν σαν καμπινέδες και σε βόθροι ανοιχτοί
Βαρέθηκα να ζω με το μαλάκα που αγόρασε με κάρτα τα γυαλιά του αετού
για να βλέπει καθαρά τις μαλακίες που ξεπλένουν και στεγνώνουν τα μυαλά σου

Κυρά Κατίνα σε λατρεύω, σε μισώ...
Κυρά Κατίνα πες μου για τα όνειρά σου

Κυρά Κατίνα σ'αγαπάω, σε μισώ και σε ζηλεύω
σε βρίζω σε θαυμάζω σε λυπάμαι
Και φοβάμαι που για μένανε ψηφίζεις
καθορίζεις, κρίνεις και αποφασίζεις
με ορίζεις, μ' αφορίζεις, με ψωνίζεις
κι είμαι εγώ στο ίδιο ράφι με τ' απορρυπαντικά σου
τα κουτιά της κοκακόλας, τις σερβιέτες, τα σαπούνια και τα προφυλακτικά σου

Κυρά Κατίνα σε λατρεύω, σε μισώ...
Κυρά Κατίνα πες μου για τα όνειρά σου

Κυρά Κατίνα έλα θα σε περιμένω
στη Νομική Σχολή και στο Πολυτεχνείο
να σου μιλήσω ο μαλάκας για αγώνες και θυσίες
και για κείνους που χαράμισαν τα όνειρά τους τότε
για να τρώνε και να πίνουνε οι κωλοεργολάβοι
οι βολεμένες αδερφές κι οι μεγαλοεκδότες
αυτοί που γράφουν τη δική μας ιστορία

Και συ θα με κοιτάς με απορία ενώ θα τρως ένα σουβλάκι με τζατζίκι και θα ρεύεσαι
Στην τηλεόραση μπροστά θα κοκορεύεσαι,
και σημαιάκια πλαστικά θα ανεμίζεις
κοιτώντας φάτσα κάρτα το φακό μ' ένα γαρύφαλλο στο μέρος της καρδιάς σου

Κυρά Κατίνα σε λατρεύω, σε μισώ...
Κυρά Κατίνα πες μου για τα όνειρά σου

Κυρά Κατίνα θα σε βγάλω στα κανάλια μπουρδελότσαρκα
σε μια μεγάλη τηλεοπτική παρτούζα
να δεις από κοντά παθητικούς και επιβήτορες
που μας το παίζουνε δασκάλοι και ηγήτορες
μας ξεβρακώνουν το μυαλό, μας ξεφτιλίζουνε
στα ίσα βγαίνουν και μας λεν "Είστε μαλάκες"

Και μεις τους δίνουμε από πάνω και παράσημα
αδερφές, σταρχιδιστές κι αγιογδύτες
μάγοι, άγιοι και προφήτες
τσογλανάκια με κουστούμια, μοντελάκια και μουνόπανα διάσημα
γέννημα θρέμα της δικής μου ανοχής και της δικιάς σου

Κυρά Κατίνα σε λατρεύω, σε μισώ...
Κυρά Κατίνα πες μου για τα όνειρά σου

Σ' εκλιπαρώ Κυρά Κατίνα σε ικετεύω έλα μαζί μου
γιατί το νόημα της επαφής μας χάνεται
στην άκρη του καιρού μονάχος στέκομαι
για σένα και για μένα αντιστέκομαι
αντιστέκομαι την ώρα που παραδοθήκαν όλοι
ποιητές, τραγουδιστάδες και δασκάλοι και παπάδες
αντιστέκομαι με νύχια και με δόντια μα φοβάμαι πως στο τέλος δε θ' αντέξω
θα χαθώ μέσα στο πλήθος αραχτός το καλοκαίρι
και θα κάθομαι στον ήλιο να μαυρίζω μες στα λάδια
θα κοιμάμαι μεσημέρια
θα το παίζω από τη μια λαϊκά κι απ' την άλλη με τους φίλους κοσμικά στις ντισκοτέκ
και στα υπόγεια αλανιάρικα κωλάδικα γαρδένιες θα πετώ στις τραγουδιάρες
και θα σπάω στίβες πιάτα στα σκυλάδικα

"Ήταν στημένο το παιχνίδι" θα σου λέω και το χάσαμε!
και συ στη φασαριά δε θ' ακούς θα με κοιτάς με απορία
τσιφτετέλια θα χορεύεις στα τραπέζια και με νάζι θα κουνάς τα πισινά σου
και δεν ξέρω τελικά, αν θα πρέπει να σου πω, ή αν πρέπει να μου πεις για τα όνειρά σου

Κυρά Κατίνα σε λατρεύω, σε μισώ...
Κυρά Κατίνα πες μου για τα όνειρά σου

Χάρρυ Κλυνν / Κυρά Κατίνα

wi fi thief

18-09-07, 13:26

Στέργιου Γαργάλα - Μάνου Ελευθερίου : Κιθάρα στη βροχή

Μην κοροϊδεύεις ξένα πάθη
και τις ανάγκες κανενός
γιατί δεν ξέρεις ποιος νομίζει
πως είναι η λάσπη ουρανός

Και τα τραγούδια της δεκάρας
έχουν κι εκείνα μια ψυχή
όπως ο ήχος μιας κιθάρας
που τη χτυπάει η βροχή

Κιθάρα στη βροχή που ξέρει πάθη
που είναι πληγή και φάρμακα κι αγκάθι

Ποτέ μην αρνηθείς βοήθεια
σ' αυτούς που 'πέσαν χαμηλά
γιατί μπορεί κι ένα μυρμήγκι
να σε γλιτώσει απ' τη θηλιά

πααααααλι? :sorry:
:oops:

arrow

18-09-07, 13:30

δεν είναι έρωτας μαχαίρι
αγκάθι είναι τρυφερό
απλώς μου τρύπησε το χέρι
και λίγο μάτωσε θαρρώ

σε συλλογιέμαι, δεν το κρύβω
ήσυχα όπως σου μιλώ
κι από παράπονο πιο λίγο
είν' το παράπονο αυτό

Μαρινέλλα

wi fi thief

18-09-07, 13:38

Χρηστου Τολιου - Γιωργου Λεφα : Κρυψου

Έτσι κι αλλιώς τα ήξερα όλα
και νάτο μπροστά μου αυτό που φοβόμουνα
σε είδα σφιχτά τα χέρια του κράταγες
κι εγώ στη γωνιά σαν κλέφτης κρυβόμουνα

Γι' αυτό κρύψου να μη σε ξαναδώ
στο λάθος δεν μπορώ να αντισταθώ
προσπάθησε να μη σε ξαναδώ
δε γίνεται πιο κάτω από δω

Και τώρα μπροστά μου ο πόνος και το ψέμα σου
αυτά που σε ρώτησα και τ' άλλα που κράτησες
εκείνα που είδα και τ' άλλα που έκρυψες
το λάθος που σ' έκαιγε κι εγώ το αγκάλιασα

Γι' αυτό κρύψου να μη σε ξαναδώ
στο λάθος δεν μπορώ ν' αντισταθώ
Προσπάθησε να μη σε ξαναδώ
δε γίνεται πιο κάτω από δω

Γυρίζω σε μένα κι ό,τι μου 'μεινε μάζεψα
και τώρα πίσω να σ' αφήσω τόλμησα
χωρίς αυταπάτες αφού όλες τις έκαψες
κι εγώ αλήθεια πόσο τις ήθελα

Γι' αυτό κρύψου να μη σε ξαναδώ
στο λάθος δεν μπορώ να αντισταθώ
προσπάθησε να μη σε ξαναδώ
δεν έχει πιο κάτω από δω

μεγαλο τραγουδι.

manoulamou

18-09-07, 14:40

Δεν πειραζει να μπαινουν δυο μηνυματα, υπαρχουν ενα σωρο ωραιοι στιχοι:)

Ανθρωπάκος Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος Πρώτη εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Είμαι φτωχός κουρασμένος σκυφτός ανθρωπάκος,
των ταπεινών και των άλλων πουλιών φιλαράκος.

Για δε μ' αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.

Μία ζωή με κρατάν, με κουνάν μ’ ένα σπάγγο.
Λόγια, σχολειά, μέρα νύχτα δουλειά και στον πάγκο.

Για δε μ' αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.

Όπου χαρά πρώτη-πρώτη σειρά κάποιος κλέφτης.
Κι όποιο κακό κάνει τ' αφεντικό, εγώ είμ' ο φταίχτης.

Για δε μ' αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.

Ainastros

19-09-07, 08:37

ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ
στίχοι: Γιώργου Αθανασόπουλου μουσική: Σωκράτη Μάλαμα

Της νύχτας τα παράπονα
τα παίρνεις απ' το χέρι
τα βάζεις για να κοιμηθούν
κι αυτά τραβούν μαχαίρι.

Σου λεν' πως είναι της ζωής
τα σύνορα κλεισμένα
αντάλλαγμα να τα διαβείς
γυρεύουν μόνο εσένα.

Παρηγοριά τα όργανα
φαρμάκι τα στιχάκια
και στου χορού τα βήματα
τα πιο γλυκά μεράκια.

Βουτάς να πιάσεις το σταυρό
στα μάτια της καλής σου
χίλιοι διαβόλοι καρτερούν
ν' αρπάξουν τη ψυχή σου.

Κι εσύ τους λες -για μια στιγμή
σταθείτε να περάσω
να ζήσω όσα δεν μπορώ
κι ύστερα ας τα χάσω.

Κι έρχεται το ξημέρωμα
σε μια άδεια προκυμαία
τα όνειρα κι οι ομορφιές
μπαρκάρουνε λαθραία.

manoulamou

28-09-07, 10:21

Αν δεν είχα και σένα
Με προδώσαν οι φίλοι μου,μα να είσαι καλά
που σαν βράχος μου στάθηκες στην κάθε συμφορά
μου κρατούσες το χέρι στα λασπόνερα
βοήθα Παναγιά μου και μη χειρότερα

Αν δεν είχα και σένανε
τι θα ήμουν στη γη
μπορεί αλήτης να 'μουνα
να 'χα καταστραφεί

Όπου ρίξω το βλέμα μου μόνο πόνο θα δω
και χιλιάδες παράπονα στον κόσμο αυτό
και βουλιάζει η ζωή μας στα λασπόνερα
βοήθα Παναγιά μου και μη χειρότερα...

wi fi thief

28-09-07, 14:06

μουσικη - στιχοι : θειος νωντας (μητσος πουλικακος)

στο σουπερμαρκετ

Πρωί-πρωί για ψώνια
με μπικουτί και παντελόνια
και καθώς τρέχει μουρμουρίζει
να μην ξεχάσω τα πεπόνια

Καθώς περνάει απ ΄την πλατεία
στο κιόσκι βρίσκει τη Μαρία
κι οι δυο μαζί πια συνεχίζουν
ενώ από τα καφενεία

Στο σουπερμάρκετ, στο σουπερμάρκετ θα βρούμε
φρέσκα, κατεψυγμένα και πλαστικά
μήλα, μπανάνες, γάλα Carnation και κότες
μπιφτέκια, ντομάτες και βέβαια καλλυντικά
(κι απορρυπαντικά)

Συνωστισμός και στριμωξίδι
και που και που λίγο βρισίδι
μα όλα αυτά με κάποια χάρη
διαλέγοντάς το κουνουπίδι
Κυρίες σικ με τα σκυλιά τους
χοντροί που τρίβουν την κοιλιά τους
και δυο γριούλες με μανία
ψάχνουν τροφή για τα γατιά τους
Ενώ περνάν απ΄ τα ταμεία
η Πόπη χάνει τη Μαρία
Το νου της είχε στο φαντάρο
που την κοιτούσε με λαγνεία
Με βιάση φτιάχνει το μαλλί της
κι απ΄ την πολλή την ταραχή της
της πέφτουν ξάφνου τα πεπόνια
αχ, αυτός φταίει, ο αλήτης

manoulamou

29-09-07, 17:39

Το τρένο

Όταν θα 'ρθεις να με ξεθάψεις απ' τις στάχτες
και διώξεις από πάνω μου όλη τη σκουριά
και ξαναβάλεις τις ρόδες μου σε ράγες
και εγώ αρχίσω να κυλάω ξανά

Τότε οι λύπες θα με ψάχνουν
κι άνεργες θα θρηνούν
θα πέφτουν μανιασμένες οι βροχές
και θα ρωτούν

Τι έγινε εκείνο το τρένο που έβλεπε
τα αλλά τρένα να περνούν

Στίχοι Γ. Αγγελάκας
Μουσική Γ. Καρράς
Τραγούδι Τρύπες

Ainastros

01-10-07, 11:52

Χουλιγκάνος

Πλήρωσες να μπεις, και κοιτάς μ' ορθάνοιχτο στόμα
φλόγες να 'χουν ζώσει τον στίβο, και πού εισαι ακόμα,
σμήνη να φτεροκοπάνε, στα μεγάφωνα,
και να σκάνε οβίδες κάτω απ' τις κερκίδες.

Τρίβεις τα γυαλιά, σαν τους μύστες μιας εξουσίας
πού 'χει φόβο του άγνωστου, κι άδεια οπλοφορίας,
κι απ' τις σιδερένιες σχάρες, μας τραβάει σκυφτή
για τον άγνωστό-της, τον ιδιωτικό-της.

Όπως οι τυφλοί δε ζητάμε άλλο απ' τη μέρα,
άλλο απ' ότι οι έγκλειστοι έναν κόσμο πιο πέρα,
δώσ'μας τό αίμα των χειλιών-σου, με τη γλώσσα-
σου.
κόντρα ή καραμπόλα -- δώσ'τα όλα για όλα.

Έχει τραυματίες η άσφαλτος εδώ πέρα,
ρόδες που γυρίζουν ανάστροφα στον αέρα,
και τυλίγοντας τα πάντα -- νά η άβυσσος,
σαν λευκή οθόνη, που μας φανερώνει.

Μα δεν είν' αντίκρυ κανένα πλάσμα δικό-μας,
μόνο τα φορεία πλευρίζουν στο βουητό-μας.
Έστρεψες το πρόσωπό-σου, δεν μας γνώριζες,
μα ένιωθες μπλεγμένος, σαν δαιμονισμένος.

Πώς να μοιάζει τάχα ο εαυτός-μας ο τσακισμένος;
στη ματιά εκεινού που μας βλέπει, μα όχι σαν ξένος;
Δίχως το καθρέφτισμά-του, θά 'μασταν φριχτοί.
σαν τη βία των γύρω, φριχτός κι εσύ
Ψόφιε θεατή, σ' ένα θέαμα στείρο.

wi fi thief

01-10-07, 12:36

Στίχοι: Δημήτρης Παπανικολάου
Μουσική: Δημήτρης Κανελλόπουλος

Domenica : Μέσα στη βουή του δρόμου

Μέσα στη βουή του δρόμου
ήταν να βρω το όνειρό μου...
να το βρω και να το χάσω
και ούτε πια που θα το φτάσω

Μια στιγμή πέρασε μπρος μου
και ήταν η χαρά του κόσμου
η χαρά που μας ματώνει
σαν η πιο μεγάλη πόρνη

Όνειρο γλυκό και ξένο
και παντοτινά χαμένο
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα

Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
σε κρατώ στο νου μου ακόμα
σαν τριαντάφυλλο στο στόμα

Πέρασες όπως περνούνε
όσα δε θα ξαναρθούνε
πουλιά που έχουν φτερουγίσει
σύννεφα μέσα στη δύση

Και άφησε το πέρασμά του
πέρασμα ζωής θανάτου
στην καρδιά μου σαν σφραγίδα
μία πεθαμένη ελπίδα

manoulamou

01-10-07, 14:45

MONOΛOΓOΣ TPEΛΛOY
Mουσική, Στίχοι: Σωκράτης Mάλαμας

Ήρθα στο σπίτι αυτό σαν βασιλιάς
κάποιος ψιθύρισε στ' αυτί μου σαν αέρας
έκλεισε η πόρτα πίσω μου με μιας
σεντόνια φως που ξεδιπλώνει ο αχός της μέρας.

Κίνηση και φωνές, ατέλειωτες σιωπές, μια στάλα πόνος
σφραγίδα η αφορμή που μ' απειλεί και με κινεί
ήταν πρωί κι ήταν φωτιά, σκέψη υγρή μού πλάθει ένα κορμί
ένα κορμί, μια φυλακή.

Η μάνα μου είναι αιτία, με κρατάει σφιχτά
στα γόνατά της γνέθει και κοιτάει μπροστά
μπροστά και πίσω ο φόβος μου ένας δρόμος
μου δείχνει αρχή, με πιάνει ταραχή και μένω μόνος.

Ήρθα στο σπίτι αυτό σαν βασιλιάς
κοίτα πως έχουμε ζεστάνει άγρια χρόνια
στέκομαι στο αέρα και γελάς
μακάριοι οι τρελοί, σ' αιώνια διαδρομή κάτι μας λείπ

Ainastros

01-10-07, 17:13

ΧεΧε...μ'αρέσεις (http://www.adslgr.com/forum/showpost.php?p=1394013&postcount=720)

Ο ΜΟΝΟΣ
στίχοι: Μιχάλη Γκανά μουσική: Νίκου Ξυδάκη, τραγουδά ο δικός μας;)

Ο μόνος, μόνος περπατά
και μοναχός κοιμάται,
για δυο πονάει κι αγαπά
για τέσσερις θυμάται.

Ο μόνος, μόνος του κερνά
και πίνει στην υγειά του,
σαν δυο πλαγιάζει και ξυπνά
στην άδεια αγκαλιά του.

Ο μόνος, μόνος δε μπορεί
και άλλον δεν αντέχει,
ο πόνος του οπλοφορεί
και άδεια δεν έχει.

Ο μόνος, μόνος του μιλά
και μοναχός δειπνάει,
τη νύχτα ψάχνει για δουλειά
τη μέρα ξενυχτάει.

wi fi thief

01-10-07, 17:38

Παντελής Θαλασσινός : Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας
(Δημήτρη Αποστολάκη - Κώστα Φασουλά)

Που να τρέχω τώρα που βαριέμαι.
Όσο κι αν βιαστώ, δεν θα προφτάσω
τώρα που τα μάτια σου μου λένε
άλλη μια φορά να τα διαβάσω.

Σήμερα κυκλοφορούν όσα δεν μας αφορούν
κι έχουν βγει, για να χαρούν το ρεπό της εβδομάδας.
Σ' αγαπώ, μην το γελάς, τ' αύριο θα 'ναι για μας,
τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας.

Που να τρέχω τώρα που βαριέμαι.
Γέλασε, καρδιά , να στήσω γλέντι.
Χρόνια τώρα δεν ακούς που λένε
η δουλειά πως τρώει τον αφέντη;

Σήμερα κυκλοφορούν όσα δεν μας αφορούν
κι έχουν βγει, για να χαρούν το ρεπό της εβδομάδας.
Σ' αγαπώ, μην το γελάς, τ' αύριο θα 'ναι για μας,
τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας.

manoulamou

01-10-07, 18:01

Τα καλα πρεπει να λεγονται :lol: και να επαναλαμβανονται...ειπαμε μητηρ μαθησεως ... :crazy:
Οπως το παρακατω ΚΛΑΣΙΚΟ:respekt:

Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου
Στίχοι: Κώστας Βάρναλης / Μουσική: Λουκάς Θάνου / Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης

Δεν λυγάνε τα ξεράδια και πονάνε τα ρημάδια
κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό
Μεροδούλι ξενοδούλι δέρναν ούλοι οι αφέντες δούλοι
ούλοι δούλοι αφεντικό και μ' αφήναν νηστικό
και μ' αφήναν νηστικό

Ανωχώρι κατωχώρι ανηφόρι κατηφόρι
και με κάμα και βροχή ώσπου μου 'βγαινε η ψυχή
Είκοσι χρονώ γομάρι σήκωσα όλο το νταμάρι
κι έχτισα στην εμπασιά του χωριού την εκκλησιά
του χωριού την εκκλησιά

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο
αν ξυπνήσεις μονομιάς θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς
θα 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς

Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ' αφέντη το φαΐ
για τ' αφέντη το φαί

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο...

Koίτα οι άλλοι έχουν κινήσει έχει η πλάση κοκκινίσει
άλλος ήλιος έχει βγει σ' άλλη θάλασσα άλλη γη

Άιντε θύμα άιντε ψώνιο.........

Ainastros

01-10-07, 18:16

Αυτές οι μήτρες μαθήσεως...φταίνε...κάψιμο!

ΧΙΛΙΑ ΠΡΟΣΩΠΑ
στίχοι: Σωκράτη Μάλαμα μουσική: Σωκράτη Μάλαμα

-Αν έχεις δρόμο ανοιχτό
και το μυαλό σου καθαρό
έχω το νου μου στις σκιές,
τις πόρτες μου κλειστές.

-Δεν αγαπάς, βολεύεσαι,
στις ηδονές σου καίγεσαι
κοιτάς καθρέφτες κι απορείς
και λες πως δε μπορείς.

Πρόσωπα χίλια, τι να πω,
που ν' ακουμπήσω να σταθώ
σας κουβαλώ καθημερινά
σαν ψέματα στυφά.

Μην ακουμπάς τη λύπη σου,
δεν έχει σπίτι η τύχη σου
χιλιάδες αν σε κουβαλούν,
χιλιάδες θα πονούν.

Μες στης Πανδώρας την ψυχή
φοβήθηκα κι έχω κρυφτεί
έκλεψα δώρα απ' τη σιωπή
και να η ανταμοιβή.

Δως μου το χέρι σου ψυχή,
δεν έχει δρόμο η φυλακή
μέσα σου κι έξω αντηχούν
τα βήματα όπου βρουν.

manoulamou

01-10-07, 18:42

Στίχοι: Φωτεινή Λαμπρίδη - "Βήματα"
Η Μελίνα Κανά ερμηνεύει Χρήστο Νικολόπουλο

"Είμ' ένα μικρό ταξίδι και στο γυρισμό
έχω σφαλιστά τα μάτια να μη δω σταθμό
ρίχνω ονόματα σημάδια έρωτες ζητώ
έχω φάρο μου εσένα να μη ξεχαστώ.

Βήματά μου αργά, δρόμο να χαρείτε
ποιος ξέρει χνάρια μου αν σβηστείτε
είδα τη χαρά, φάρο στη στεριά
βήματά μου εκεί να μ' οδηγείτε"...

paris

03-10-07, 01:12

Γυρισμός
Νταλάρας Γιώργος

Μουσική/Στίχοι: Χριστοδουλίδης Μιχάλης/Κατσαούνη Νίκη

Μέρα τη μέρα τριγυρίζω
μα πίσω σβιούν τα βήματά μου
Έχουν χαθεί τα χώματά μου

Σπίτι παλιό στην παραλία
πόλη μου θύμηση παλιά
Φεύγουν οι τόποι σαν πουλιά

Νύχτα η νύχτα δεν τελειώνει
πόλη μητέρα μου χαμένη
Αγκάλη που με περιμένει

Όρθρου καμπάνες σας ακούω
φτωχά ξωκλήσια, ερειπωμένα
Πουλιά ορφανά, παγιδευμένα

Χρόνο το χρόνο μου μετράω
μέρες πληγές που με πονάτε
Νύχτες αιχμές με διαπερνάτε

Πόλη και σπίτι κι ακρογιάλι
γυάλινοι κόσμοι που ραγίσαν
θρύψαλα την ψυχή μου αφήσαν

Μέρα θα ζήσω ν' αντικρίσω
πόλεις αρχέγονες μητέρες
νύχτες να λάμπουν σαν ημέρες

Πόλη και σπίτι κι ακρογιάλι
φίλους και γέλια από παιδιά
κι έρωτες πάλι στην καρδιά

Μέρα τη μέρα τριγυρίζω
μα πίσω σβιούν τα βήματά μου
Έχουν χαθεί τα χώματά μου

manoulamou

03-10-07, 10:42

Ποίηση της Μυρτιώτισσας/Τ’ ονειρευτό νησί

Τ’ ονειρευτό νησί που αποζητούσα
έφτασ’ η ώρα κι έγινε δικό μου.
Εδώ ’ναι λιγομίλητοι οι ανθρώποι,
σε χαιρετάν κι αργοδιαβαίνουν πέρα.
-Τι βάρσαμο για της καρδιάς τον πόνο
εκείνη η τόσο αγνή τους καλημέρα!

Τα ευωδερά βοτάνια στον αγέρα
τα μύρα τους που εφραίνουνε σκορπάνε,
τα σπίτια είν’ αριά, σκαρφαλωμένα
κι ως έτυχε σ’ ενός βουνού το πλάι,
κι όλα τα ρημοκλήσια -πόσα αλήθεια!-
το κυπαρίσσι απόξω τα φυλάει.

Κι ως γέρνω το βαρύγνωμο κεφάλι
σ’ αμμουδιαστό κι απόμονο ακρογιάλι
που το χαϊδεύει ανάλαφρα το κύμα,
το αίμα μου το νιώθω να ησυχάζει,
να ρέει σαν τη δροσιά π’ αργοσταλάζει.
Δε συλλογιέμαι τίποτα, κοιτάζω
την εμορφιά στο θείο ετούτο βάζο
κι όλο ξεφεύγω από τον εαυτό μου.
Γλυκό νησάκι που έγινες δικό μου,
ήσυχη, ταπεινή, μικρούλα Λέρο,
μέσα στην απαλότατη αγκαλιά σου
έχω για λίγο πάψει να υποφέρω…

Ainastros

03-10-07, 17:50

Βενσερέμος
.....salokin somisa

Αποκομμένος απ’ όλους κι απ’ όλα,
σε μαγεμένη τροχιά
Πήρα το δρόμο να φύγω, μα ήρθα,
τίποτα δεν μ’ ακουμπά
Στον παράξενό μου χρόνο.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα,
μα ας γίνουμε τα δυο μας ένα
Να σ’ αγκαλιάσω, να μ’ αγκαλιάσεις,
να ξεγελιέσαι, να ξεγελιέμαι
Να σ’ αγαπήσω, να μ’ αγαπήσεις,
έστω για λίγο, για τοσοδούλι

Σαν ζευγαρώνουν δυο βεγγαλικά
Μοιάζουν με μηνύματα τηλεπαθητικά
Στων προσώπων μας τις ζάρες.

Με δίχως σημαίες και δίχως ιδέες,
δίχως καβάτζα καμιά
Ντύθηκε η μέρα τα γούστα της νύχτας
και η ψυχή μου πηδά
Στου απέραντου την ψίχα.

Θες ν’ αγγίξεις την αλήθεια
για βγες απ’ όξω απ’ τη συνήθεια
Σύρε κι έλα να με λούσεις,
κι ας είναι της καθαρευούσης

Να σ’ αγκαλιάσω, να μ’ αγκαλιάσεις,
έστω για λίγο, για τοσοδούλι
Δρεπανηφόρα άρματα περνάν
Στις τσιμεντουπόλεις του θανάτου το συμβάν
Ασυγκίνητο σ’ αφήνει.

Σου ξαναδίνω το είναι μου τώρα, θωρακισμένε καιρέ
Με μια σκληρή, παγερή τρυφεράδα, σε πλησιάζω μωρέ
Μ’ αυταπάτες πια δεν έχω.

Ξέρουμε πως είναι ψέμα,
μας ας γίνουμε τα δυο μας ένα
Δες, θα φτιάχνουμε στιχάκια,
να περπατάν σαν καβουράκια

Πλάγια κι ακριβά τα χάδια,
φως αχνό μες στα σκοτάδια
Μ’ ένα μου πήδο θα σε ξαναβρώ
Στο μαγκανοπήγαδο της ήττας μου περνώ
Βενσερέμος...Βενσερέμος...

wi fi thief

03-10-07, 18:06

Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Lucio Battisti

Πρίν το τέλος (http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&thold=-1&mode=flat&order=0&sid=778)

Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα
σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
μου κρατούσες το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει

Στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν
μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

Σιδερένια η σκάλα και μου 'λεγες θα μείνουμε λίγοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
μηχανές ξεχασμένες κι αδέσποτες στου δρόμου τη σκόνη
σκέψου να ΄ταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και να 'σου το πιόνι
μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

Κι εγώ που ζω για πάντα εδώ
κι όλο φεύγω το τέλος πριν να δω
κάθε νύχτα που περνάει γυρίζω ξανά
σκοτάδι γίνομαι και παραδίνομαι
στο ρυθμό σου που καίει ακόμα
αυτό το σώμα που μένει χρόνια χωρίς σκιά
κάθε νύχτα που περνάει σαν ταινία
κι ό,τι ζήσαμε προβάλλεται με φόντο την πλατεία

Κάθε νύχτα που περνάει πάντα εδώ
Κι όλο φεύγω πριν μείνουμε μόνοι το τέλος μη δω

manoulamou

03-10-07, 18:21

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ/ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΡΒΑΝΙΤΑΚΗ

Η νύχτα κατεβαίνει με μαύρο φερετζέ
κι η πόλη διψασμένη για φώτα και σουξέ.

Βάλε το κόκκινο φουστάνι
εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά.
Έλα και μη μετράς την ώρα
τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σα φωτιά.

Τι να μας περιμένει αύριο το πρωί
ποιός έρωτας πεθαίνει και ποιος θα γεννηθεί.

Βάλε το κόκκινο φουστάνι
εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά.
Έλα και μη μετράς την ώρα
τα νιάτα είναι δώρα που καίνε σα φωτιά.

wi fi thief

03-10-07, 20:45

Σταυρου Ξαρχακου - Νικου Γκατσου : Το Διχτυ (http://www.youtube.com/watch?v=pNqsrZYKN4E)

Κάθε φορά που ανοίγεις δρόμο στη ζωή
μην περιμένεις να σε βρει το μεσονύχτι
έχε τα μάτια σου ανοιχτά βράδυ πρωί
γιατί μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι

Αυτό το δίχτυ έχει ονόματα βαριά
που είναι γραμμένα σ' επτασφράγιστο κιτάπι
άλλοι το λεν του κάτω κόσμου πονηριά
κι άλλοι το λεν της πρώτης άνοιξης αγάπη

Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς
κανείς δεν θα μπορέσει να σε βγάλει
μονάχος βρες την άκρη της κλωστής
κι αν είσαι τυχερός ξεκινά πάλι

manoulamou

03-10-07, 21:32

Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος Στίχοι: Φωτεινή Λαμπρίδη

Κυριακή σε γνώρισα
κάτω στο Θησείο
και η πόλη έμοιαζε
άδειο καφενείο
έπεσα στα μάτια σου
βρήκα το σταυρό μου
κι ένα βλέμμα ονόμασα
τότε Κυριακή.

Ήσουνα μπλεγμένο δίχτυ
κι εγώ λόγια απλά
δρόμος ήσουνα που βγήκε
στο γκρεμό ξαφνικά.
Ήσουν μπλεγμένο δίχτυ
στη δική μου καρδιά
κι έμεινα μια Κυριακή
που δεν χαμογελά.

Κυριακή σε σκέφτομαι
και σε περιμένω
και τον πόνο δέχομαι
σαν το πεπρωμένο
είπες πως δε σου έδωσα
τίποτα δικό μου
κι ένα ψέμα ονόμασα
τότε Κυριακή.

Ntavelis

04-10-07, 02:32

Μουσική: Μπιθικώτσης Γρηγόρης
Στίχοι:Τσώλης Λάκης

Του Βοτανικού ο μάγκας πέθανε την Κυριακή
και τον κλάψαν οι κοπέλες κι όλοι οι φίλοι καρδιακοί

Του Βοτανικού το μάγκα, το καλύτερο παιδί
στα μπουζούκια, στις ταβέρνες, πια κανείς δεν θα τον δει
στα μπουζούκια, στις ταβέρνες, πια κανείς δεν θα τον δει

Πάντα όμορφα γλεντούσε και δεν έκανε κακό
και τον αγαπούσαν όλοι μέσα στο Βοτανικό

Του Βοτανικού το μάγκα, το καλύτερο παιδί
στα μπουζούκια, στις ταβέρνες, πια κανείς δεν θα τον δει
στα μπουζούκια, στις ταβέρνες, πια κανείς δεν θα τον δει

Του Βοτανικού ο μάγκας είχε ωραίο παρελθόν
Απ’ τα γλέντια κι απ’ τους μάγκες θα ’ναι τώρα πια απών

Του Βοτανικού το μάγκα, το καλύτερο παιδί
στα μπουζούκια, στις ταβέρνες, πια κανείς δεν θα τον δει
στα μπουζούκια, στις ταβέρνες, πια κανείς δεν θα τον δει

manoulamou

04-10-07, 15:25

ΝΙΝΟ Ακόμα σε ζητώ

Για σένα όλα τέλειωσαν,
για μένα τώρα αρχίζουν
αυτά που ζήσαμε μαζί
σαν το χαρτί με σκίζουν
για σένα ήρθε η χαρά,
με μια καινούρια αγάπη
εμένα πρώτη μου φορά
που με σκοτώνει κάτι

Ακόμα σε ζητώ
και σε θέλω πιο πολύ
είσαι εσύ ανατολή
στης ζωής μου τα ξενύχτια
Σε σκέφτομαι συχνά
και να' ρθείς θέλω ξανά
είναι η πρώτη μου φορά,
που αγάπησα στ' αλήθεια

Για σένα όλα τέλειωσαν,
γύρισες σελίδα
εγώ ακόμα σ' αγαπώ
και ζώ με την ελπίδα
Για σένα είμαι παρελθόν,
για μένα είσαι πόνος
απ' την ζωή σου είμαι απών
και δεν σε σβήνει ο χρόνος

Ακόμα σε ζητώ
και σε θέλω πιο πολύ
είσαι εσύ ανατολή
στης ζωής μου τα ξενύχτια
Σε σκέφτομαι συχνά
και να' ρθείς θέλω ξανά
είναι η πρώτη μου φορά,
που αγάπησα στ' αλήθεια

Ainastros

05-10-07, 14:58

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
στίχοι/μουσική: Σωκράτη Μάλαμα

Είναι ακριβός ο αέρας που φτύνεις
ακριβό το ποτό και το πίνεις
τρύπιες τσέπες και μακό φανελάκι
είναι ο κόσμος μπουκιά και φαρμάκι
είναι ο κόσμος δροσιά κι αεράκι.

Λύσσα ο έρωτας,
χάδι ο έρωτας
κόκκινα μάτια μου μη με ρωτάς
στα δεκαεφτά σου πηδάς το καλάμι
στα δεκαεννιά σου κανείς δε σε πιάνει
τρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με το πόνο
σε λίγα χρονάκια δεν ξέρεις που πας.

Ενήλικο μούτρο ανοίγεις γραφείο
τα πεντοχίλιαρα μυρίζουν αιδοίο
γλυκά νανουρίζεις στο ρήγμα π' ανοίγει
ξέρεις καλά η ζωή σου έχει φύγει
συμβόλαιο στο πάθος που λήγει.

Φιλιά ο έρωτας, ανάγκη ο έρωτας
χαμένα μάτια μου μη με ρωτάς τ
ρεκλίζεις στο δρόμο, μεθάς με το πόνο
φοβάσαι και ξέρεις που πας.

Όλοι οι καριόληδες μια εταιρεία
σάπια ηλικία έχει αδυναμία
γελάει ο χρόνος και λάμπει ανθισμένος
στο δρόμο σκοτώνει κι είναι κερδισμένος
σπάει το νήμα κι αναρωτιέσαι
τόσα χρονάκια γιατί να τραβιέσαι.

Στάχτη ο έρωτας, μνήμη ο έρωτας
γέρικα μάτια μου μη με κοιτάς
τρεκλίζεις στο δρόμο,
μεθάς με το πόνο
σε λίγα χρονάκια το ξέρεις γερνάς.

Καληνύχτα μαλάκα,
η ζωή έχει πλάκα
έχει γούστο και φλόγα,
είναι κάτι σαν ρόδα
σε πατάει και σε παίρνει,
μόνο ίχνη σου σέρνει.

μιας που βρεθήκαμε στο δρόμο....μια ανακοίνωση για πιστούς, κατανυκτικούς και διψασμένους...ήδη κυκλοφορεί ο καινούριος δίσκος με την ονομασία "Δρόμοι"....συμμετέχει και η χαρούλα;)

manoulamou

05-10-07, 15:33

Ακροβάτης /Στίχοι : Γ. Αγγελάκας
Μουσική : Γ. Καρράς - Γ. Αγγελ.και Μπάμπης Παπαδόπουλος

Πάρε τον εύκολο δρόμο
να 'ρθεις πιο γρήγορα
σαλτάρω , σπάζομαι μόνος
σε θέλω σίγουρα

Τώρα,
που μ' έχουν κάνει ακροβάτη
πάνω σε σάπιο νήμα
και περιμένουν από κάτω
το μοιραίο μου βήμα.

Ainastros

05-10-07, 23:05

Στη χώρα των ηρώων γεννήθηκα κι εγώ
Αντάρτες και θεοί κληρονομιά μου
Μετρούσα τούς αιώνες με τον ήλιο αρχηγό
Τα θαύματα του κόσμου όλα δικά μου
Μα κύλησαν τα χρόνια σε λάθος ποταμό
Ξεφτίλα, τηλεόραση και πλήξη
Τα πλοία στο λιμάνι σκουριάζουνε καιρό
Κι ένα αεράκι να μη λέει να φυσήξει

Φεύγει ένα κορίτσι, τρέχει σαν τον άνεμο
Σαν το χελιδόνι μπαίνει στην οθόνη
Αστράψε το νήμα, όνειρο παράνομο
Θεέ μου, φτάνει πρώτο
Για ποια Ελλάδα, ρε γαμώτο

Αθάνατη πατρίδα μου, προεκλογική
Της αφασίας και του μετ’ εμποδίων
Αδίστακτο τοπίο, τροχιά ελλειπτική
Των οραμάτων και των μυστηρίων
Μια πίκρα, μια μιζέρια που φτάνει ως το λαιμό
Με το που ανοίγεις την εφημερίδα
Ελλάδα σ’ αγαπούσα κι ακόμα σ’ αγαπώ
Όπως σε πρόλαβα, σε γνώρισα, σε είδα

Φεύγει ένα κορίτσι, τρέχει σαν τον άνεμο
Σαν το χελιδόνι μπαίνει στην οθόνη
Αστράψε το νήμα, όνειρο παράνομο
Θεέ μου, φτάνει πρώτο
Για ποια Ελλάδα, ρε γαμώτο

Στη χώρα των ηρώων, γεννήθηκα κι εγώ
Βαριά, πολύ βαριά η κληρονομιά μου
Τις μέρες να μετρώ με ένα ήλιο ναυαγό
Τα τραύματα του κόσμου όλα δικά μου

Στίχοι-Μουσική: Αφροδίτη Μάνου

manoulamou

06-10-07, 18:37

ΕΕΕ τωρα πατε γυρευοντας για το κλασικο και επικαιρο::rolleyes:
Στίχοι: Λοΐζος Μάνος, Μουσική: Λοΐζος Μάνος Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Σμοκοβίτης
Θα το μεθύσουμε τον ήλιο
θα τον τρελάνουμε το φίλο σίγουρα ναι
με το νταούλι και με το ζουρνά
καλημέρα ήλιε καλημέρα

Γελά ο ήλιος κι αμολιέται στα στενά
χορεύει πάνω στο νταούλι κι αρχινά
το κόκκινο για τη ροδιά
το πράσινο για τα παιδιά
για της Μυρσίνης τη φωλιά μια Παναγιά

Θα το μεθύσουμε τον ήλιο
θα τον τρελάνουμε το φίλο σίγουρα ναι
με το νταούλι και με το ζουρνά
καλημέρα ήλιε καλημέρα

Θα το μεθύσουμε τον ήλιο
θα τον κρατήσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι
πάνω στις στέγες μέσα στις καρδιές
καλημέρα ήλιε καλημέρα
http://www.adslgr.com/forum/showthread.php?t=54607&page=117

http://www.adslgr.com/forum/attachment.php?attachmentid=23410&thumb=1&d=1191506500

telumentil

06-10-07, 20:57

Ε αφού πιάσαμε τα κλασικά

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
δεν μιλάν με τον καιρό
μόνο πέφτουν στα ποτάμια
για να πιάσουν τον σταυρό.

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγούν εναν τρελό
τον επνίγουν με τα χέρια
και τον καίνε στον γιαλό.

Έλα κόρη της σελήνης,
κόρη του αυγερινού.
Να χαρίσεις στα παιδιά μας
λίγα χάδια του ουρανού.

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κυνηγάνε τους αστούς
πετσοκόβουν τα κεφάλια
απο εχθρούς και απο πιστούς.
Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
κόβουν δεντρολιβανιές
και στολίζουν τα πηγάδια
για να πέσουν μεσα οι νιές.

Τα παιδιά μες τα χωράφια
κοροιδεύουν τον παπά
του φοράνε ολα τα άμφια
και το παν στην αγορά.

Έλα κόρη της σελήνης
έλα και άναψε φωτιά.
Κοίτα τόσα παλικάρια
που κοιμούνται στη νυχτιά.

Τα παιδιά δεν έχουν μνήμη
τους προγόνους τους πουλούν
και οτι αρπάξουν δεν θα μείνει
γιατι ευθύς μελαγχολούν.

manoulamou

06-10-07, 21:11

Ασμάτιον/Αχχιλεύς Παράσχος

Τον ουρανό εκύτταζα μ' εκείνη,
Το γαλανό βιβλίο του Θεού,
Κ'εδιάβαζα στ' αστέρια, στη σελήνη,
Με την ψυχή ποιήσεις τουρανού.

Μία αργυρή σελίδα κάθε αστέρι,
Κάθε του φως και στίχος φλογερός,
Που του Θεού τα έγραψε το χέρι
Και τραγουδάει ο έρως κι ο καιρός.

Τα μάτια της και τουρανού τ'αστέρια
Σ' ακτίνα μια εσμίγαν ιερή
Έδιναν γη και ουρανό τα χέρια
Στη λαμψι τους εκείνη την υγρή...

Εφίλησε τ' αστέρια στη ματιά της
Στη λάμψι της τ'απρίλη την αυγή,
Κ' ήπια ζωή εις ένα φίλημά της,
Κ' ήπια δροσιά στου ήλιου την πηγή...

Ainastros

07-10-07, 11:12

ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ
στίχοι: Οδυσσέα Ιωάννου

Με όσα βρήκα φυλαχτά
πάνω σου περασμένα
με τόσες κρύες θάλασσες
τα μάτια σου πλεγμένα.

Θέλω να πάρω πάνω μου
όλη τους την ευθύνη
για όσα χρόνια είδανε
να φεύγουνε σα σμήνη.

Θυμάσαι όλες τις βραδιές
που μοιάζαν μεσημέρια
και ιστορίες που έζησες
και σου 'μειναν στα χέρια.

Για κάτι δράκους που παλιά
τρώγαν φιλιά να ζήσουν
και για του χρόνου τα σκυλιά
που όλους θα μας νικήσουν.

Και 'γω που θέλω απ' τη ζωή
τα πάντα κι άλλο τόσο
δε βρίσκω κάτι ακριβό
τώρα πια να σου δώσω.

Μόνο αυτό που κυνηγά
το άρρωστο μυαλό μου
έτσι κι αλλιώς δεν ήτανε
και δε θα 'ναι δικό μου.

wi fi thief

07-10-07, 19:50

Παύλος Σιδηρόπουλος : Απροσάρμοστοι

Στο καζανάκι τα χοντρά και περιττά κομμάτια
σκαλίζοντας τις τσίμπλες απ' τα μάτια
με το μυαλό στης άμμου τα παλάτια
'79 μηδέν καράτια
Σ' ένα τροφείο μουσικής πέντε έκθετα
ξυνόγλυκα ατσούμπαλα αλλά έμμετρα
με συμπεριφορά ανάρμοστη '80 οι πρώτοι Απροσάρμοστοι

"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"

Αδρομολόγητος καυτού απωθημένου λίβας
σκάει σα μπάτσος σ' άσπρο μάγουλο ο Δαρίβας
σε πολιτείες rock έφτιαξε ο Αράπης λάσσο
καουμπόικο κι από χορδές του ιδιοφυούς του μπάσσο
Σ' όλα τα πιάνο γενικά, σύνθια και πίου-πίου
ο ευαγγελιστής Λουκάς-μπουμπούκι του ωδείου
τεμπέλης και ανάρμοστος, ο τρίτος απροσάρμοστος

"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"

Κοντά ο διαφορετικός με τας δικές του φρένας
τας σώας που λένε κι αβλαβής, ο εραστής της παρακμής
και ο Βασίλης μουρμουρά: Εγώ είμαι ο Κανένας
και σκάει μύτη ο Οδυσσεύς το παίζει κυκλωπάκι
με τα ακόρντα του Βασίλη για μαγιά
από Stato της Fender και κουτιά
μας προβιζάρει το ηλεκτρικό τρυπάκι

"Και οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"

Οι Απροσάρμοστοι υπάρχουν πάντα εκεί
εκεί όπου αρμόζουν οι καιροί
κι όσο σ' αυτό το ελληνικό αλισβερίσι
γ*μήσι και χασίσι επιστροφή στη φύση
Αρρωστοι, άρρωστοι, άρρωστοι κι η ίδια
η αιώνια γεύση η άρρωστη
1990 κυρίες και κύριοι

"Οι Απροσάρμοστοι θα βγουν με τσαμπουκά
να σας τα πουν σταράτα"