Παίξτε με τους στίχους

[manoulamou]

Καλλιτέχνης: Βαλάντης
Συνθέτης: Μάριος Ψιμόπουλος
Στιχουργός: Μαργαρίτα Δρούτσα

T' ομολογώ πως δε περίμενα ποτέ πίσω να έρθω
Πάει πολύς καιρός που ζούμε χωριστά εμείς οι δυο
Ομολογώ πως δε περίμενα ποτέ εγώ ν' αλλάξω
Να ξεχάσω το σκληρό μου εγωισμό

Ομολογώ πως είχα πει σ' εσένα 'γω δε θα γυρίσω
Μα δε μπορούσε ούτε στιγμή να σε ξεχάσει το μυαλό
Ομολογώ ότι είχα πει πως τώρα πια μόνος θα ζήσω
Μα όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν σε γκρεμό

Έχω ανάγκη να σ' αγγίζω, να σ' αγαπάω, να σε φροντίζω
Έχω ανάγκη να σε φιλάω, να σε πιστεύω, να σου μιλάω

Έχω ανάγκη να ζω για σένα να σε λατρεύω απελπισμένα
Τ' ομολογώ, τ' ομολογώ

Ομολογώ κάποιες βραδιές χωρίς καρδιά είχα πιστέψει
Πως θα κατάφερνα και πάλι εγώ μονάχος μου να ζω
Μα ότι σκέφτηκα και είπα τώρα πια το 'χω ανατρέψει
Ομολογώ ότι ακόμα σ' αγαπώ

Ομολογώ τον εαυτό μου είχα πείσει πως θ' αντέξει
Μα ο χωρισμός μας τελικά ήτανε λάθος τρομερό
Κι αν με τις πράξεις μου αυτές εσένα εγώ έχω πονέσει
Ομολογώ πως είσαι ο λόγος για να ζω

Έχω ανάγκη να σ' αγγίζω, να σ' αγαπάω, να σε φροντίζω
Έχω ανάγκη να σε φιλάω, να σε πιστεύω, να σου μιλάω
Έχω ανάγκη να ζω για σένα να σε λατρεύω απελπισμένα
Τ' ομολογώ, τ' ομολογώ

Ομολογώ πως δε περίμενα να έρθω...

[arrow]

Βάζει δύσκολα κι' απόψε η βραδιά
κι' είναι λιώμα η καρδιά
ό,τι έχω,είσαι εσύ,τ' ομολογώ
καί μακριά σου ναυαγώ
κομμάτια η ζωή χωρίς εσένα
τριγύρω μου,όλα φαίνονται πιά ξένα


Νά γυρίσεις θέλω μόνο
κι’ όσα γίνανε ξεχνώ
Νά γυρίσεις θέλω μόνο
δέν αντέχω τό κενό
Νά γυρίσεις θέλω μόνο
νά σέ πάρω αγκαλιά
κι’ ούτε λέξη δέν θά πούμε
γιά όσα γίνανε παλιά

της Λίτσας Γιαγκούση σε στίχους Κώστα Τριγώνη και μουσική Νίκου Ορφανού

[manoulamou]

Καλλιτέχνης: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Στίχοι: Γιώργος Κλεφτογιώργος Μουσική: Σοφία Βόσσου

Πάλι μέτρησα τ΄αστέρια κι όμως κάποια λείπουνε
μόνο τα δικά σου χέρια δε μ΄ εγκαταλείπουνε
πώς μ΄αρέσουν τα μαλλιά σου στη βροχή να βρέχονται
τα φεγγάρια στο κορμί σου να πηγαινοέρχονται

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας

Τα φιλιά σου στο λαιμό μου μοιάζουνε με θαύματα
σαν τριαντάφυλλα που ανοίγουν πριν απ΄τα χαράματα
στων ματιών σου το γαλάζιο έριξα τα δίχτυα μου
στις δικές σου παραλίες θέλω τα ξενύχτια μου

Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
και στων φιλιών τη μουσική ρυθμό να δίνει η καρδιά μας
Να κοιμηθούμε αγκαλιά να μπερδευτούν τα όνειρά μας
για μια ολόκληρη ζωή να είναι η βραδιά δικιά μας.........

[Ainastros]

Νυν και αεί

Νίκος Γκάτσος

Πρωτομαγιά με το σουγιά
χαράξαν το φεγγίτη
και μια βραδιά σαν τα θεριά
σε πήραν απ’ το σπίτι.



Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια να περνά
και το φονιά γύρευα χρόνια
μες στον κόσμο να τον βρω
μα περπατούσε με το χάρο στο πλευρό.



Νυν και αεί μες στη ζωή
σε είχα αραξοβόλι
μα μιαν αυγή στη μαύρη γη
σε σώριασε το βόλι.



Κι ένα πρωί σε μια γωνιά στην Κοκκινιά
είδα το μπόγια το ληστή και το φονιά
του ’χανε δέσει στο λαιμό του μια τριχιά
και του πατάγαν το κεφάλι σαν οχιά.

[takis.papa]

Ζηνωντας από βίδωνος σαβίνι,
κι' αποφιδώντας κουραμιδαλιό -
Κουμάνισα τον σιρο του Μαλπίνη -
Σαρό.... Μα ... ροδαμένη κοραλλιό....
( Αχχχ... βαχχχ... )

[aria]

Ζηνωντας από βίδωνος σαβίνι,
κι' αποφιδώντας κουραμιδαλιό -
Κουμάνισα τον σιρο του Μαλπίνη -
Σαρό.... Μα ... ροδαμένη κοραλλιό....
( Αχχχ... βαχχχ... )

Τι σχέση έχει αυτό με το παιχνίδι;;;

[takis.papa]

Ντουρουνταγκλάν -ντουρουνταγκλάν
Λόξυγκας τό' πιασ' ένα τραμ -
κι έπαθε σάλεψη στα φρένα του, μεγάλη...
Κι αλί αλιί - και τρισαλί
μιά υποψία ΠΑΡΔΑΛΗ
μπήκε σε μιας χαζής καρφίτσας το κεφάλι...

Σερσέ λα φαμ - σερσέ λα φαμ... Ξάφνου:
- Ακούστηκ' ένα ΜΠΑΜ!
( έσκασε μιά σκαστή χαρτοσακκούλα ! )
Κι από τη ζέστη την πολλή ( αχ -βαχ )
αλλάζανε σκαστό φιλί
το ερωτευμένο το πεπόνι
με τη βούλα...

ΔΕ ΘΕ να βγω -
από τ' αυγό!

Και μες στην ησυχία αυτή την τόοοοση,
ΦΩΝΑΖΩ με ύφος βλοσυρό:

- ΕΜΕΝΑ, ΚΑΡΠΑΖΑ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΜΟΥ ΔΩΣΕΙ;;;

[manoulamou]

Στίχοι: Δημήτρης Γκόγκος, Μπαγιαντέρας
Μουσική: Δημήτρης Γκόγκος, Μπαγιαντέρας
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας

Φόρεσε αντάρτη τ' άρματα
ζώσε και το σπαθί σου
και σύρε για τον πόλεμο
κι η λευτεριά μαζί σου

Σύρε και θέλω νικητής
παιδί μου να γυρίσεις
για τη γλυκιά τη λευτεριά
το αίμα σου να χύσεις

Πολέμησε αντάρτη μου
πως πολεμάνε όλοι
και με τον Άρη αρχηγό
να 'ναι γλυκό το βόλι........

[wi fi thief]

Μουσική: Θάνου Μικρούτσικου - Στίχοι: Λίνας Νικολακοπούλου

Ατομική μου ενέργεια

Πάρε με νύχτα, πάρε με, στων αστεριών το άρμα
να σεργιανίσω μια ψυχή που τυραννάω καιρό
στον κόσμο αυτό παιδεύτηκα γιατί ήρθα μ' ένα κάρμα
το παραπέρα απ' τη ζωή να μάθω ν' αγαπώ

Ατομική μου ενέργεια κι ανάσα μου στα χείλη
την πρώτη ουσία, την αρχή, σηκώστε με να δω
όχι από περιέργεια μα δε χωράω στην ύλη
κι ετούτη η ψεύτρα η εποχή την έχει για θεό

Δίνε μου, κόσμε, δίνε μου το πιο θλιμμένο ώπα
να στο γυρίσω μια στροφή με σώμα ευγενικό
κι αν είναι από το είναι μου κι απ΄ την καρδιά που το 'πα
να γίνει η αγάπη προσευχή και στάχτη το κακό

[manoulamou]

ΕΙΝ’ ΑΡΓΑ
Στίχοι Κώστας Κολοβός – Μουσική Γρηγόρης Δεσύπρης

Σαν το μαγνήτη με τραβάς και σαν τη δίνη με ρουφάς
με καταπίνεις, με γεννάς, είμαι στα σπλάχνα σου Ιωνάς
Μετά με βγάζεις στον αφρό, γίνεσ’ αγέρι ελαφρό
και μου φοράς χρυσό σταυρό, με μιαν ευχή στεριά να βρω

Παίζεις μαζί μου και γελάς, μετά σωπαίνεις, δε μιλάς
ότι κι αν φτιάχνω το χαλάς και σα θυμώνω με φιλάς
Σέρνεις παράξενο χορό, ν’ ακολουθήσω δε μπορώ
στενά τα ρούχα που φορώ, τα βγάζω και αναχωρώ

ΡΕΦΡΕΝ
Είν’ αργά…Τα κομμάτια μου μαζεύω
Είν’ αργά…Τις αιτίες δε γυρεύω
απ’ το χρόνο ξεπεζεύω και σαν φύλλο ταξιδεύω στο βοριά
Είν’ αργά…Τα κομμάτια μου μαζεύω…Είν’ αργά

Μ’ αγγίζεις, σαν φωτιά με καις, στάχτη με κάνεις και με κλαις
γλυκό νανούρισμα μου λες και ψιθυρίζεις προσευχές
Άβυσσος είσαι σκοτεινή και η αλήθεια μου η γυμνή
βαθιά, σαν όνειρο, φωνή, που μου φωνάζει υπομονή

[arrow]

Ρέμοοοοοοοοος καιιιιι... Αναπνοή

Αν είχα μόνο μια ευχή
θα ήταν να σε ξαναδώ
αν είχα μόνο μια στιγμή
θα 'ταν να ήσουνα εδώ

Αν είχα μόνο ένα φιλί
σε σένα θα το έδινα
αν είχα μόνο μια αφορμή
τη θάλασσά σου θα έπινα

Αν είχα μόνο μια βουτιά
στο κύμα σου πνιγόμουνα
αν είχα μόνο μια ματιά
μετά ας τυφλωνόμουνα

Αν είχα τρόπο ο τρελός
φεγγάρι θα σε στόλιζα
αν είχα τ' ουρανού το φως
εσένανε θα φώτιζα

Μα έχω μονάχα μια καρδιά
που έτσι ξέρει ν' αγαπά
έχω μονάχα μια ψυχή
μες στο δικό σου το κορμί

[manoulamou]

Στίχοι / Μουσική / Πρώτη εκτέλεση: Αλκίνοος Ιωαννίδης

Ήρθες μια νύχτα να πεις
πως θα φύγεις
μα χρόνια είχες φύγει
χωρίς να το λες.
Οι νύχτες χλωμές
ξεθωριάζουν στον ήλιο
και δεν ξημερώνει ποτέ.

Ήρθες μια νύχτα να πεις
πως θα φύγεις
και μ'είχες ξεχάσει
απ' την πόρτα πριν βγεις.
Πώς γέρνει σαν ήλιος
και πώς μας αφήνει
πώς σβήνει η αγάπη νωρίς.

Δεν είναι φως
δεν είναι φως της μέρας ....
ο έρωτάς σου
είναι λουλούδι
που τη νύχτα με ξυπνά.
Είναι τραγούδι
που τη νύχτα φτερουγίζει
κι όλο γυρίζει
και για σένα μου μιλά.

Άλλη μια νύχτα χωρίς τ' όνομά σου
χωρίς τ' αγγιγμά σου
κι ο κόσμος μισός.
Θυμάμαι ένα φως
που ερχόταν μαζί σου
κι η μέρα ξημέρωνε αλλιώς.

Δεν είναι φως
δεν είναι φως της μέρας
ο έρωτάς σου
είναι λουλούδι
που τη νύχτα με ξυπνά.
Είναι τραγούδι
που τη νύχτα φτερουγίζει
κι όλο γυρίζει
και για σένα μου μιλά..........

[arrow]

ξημερώνει και βραδιάζει
πάντα στον ίδιο τον σκοπό
φέρτου μου να πιω
το ακριβότερο πιοτό
εγώ πληρώνω
τα μάτια π' αγαπώ

κι όταν βλέπεις ταβερνιάρη
να σπάω, να παραμιλώ,
μη με κατακρίνεις, μη με παίρνεις για τρελό,
εγώ πληρώνω
τα μάτια πʼ αγαπώ

Αθάνατε Τσιτσάνη...

[wi fi thief]

Στιχοι - Μουσικη : Βασίλη Τσιτσάνη

Η Ζημιά


Απόψε το μπουζούκι σου θα σ' το μαλαματώσω.
Ρίξε την πιο γλυκιά πενιά
κι αν πάθεις και καμιά ζημιά,
Τσιτσάνη μου, εγώ θα την πληρώσω.

Απ' της γυναίκας τον νταλκά να φύγω, να γλιτώσω.
Παίξε να βρω παρηγοριά
κι αν κάνω και καμιά ζημιά,
Τσιτσάνη μου, εγώ θα την πληρώσω.

Απόψε με τον πόνο μου καρδούλες θα ματώσω.
Για τη σκληρή της την καρδιά,
αν κάνω και καμιά ζημιά,
Τσιτσάνη μου, εγώ θα την πληρώσω.

[manoulamou]

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Λάκης Χαλκιάς & Χαράλαμπος Γαργανουράκης & Τάνια Τσανακλίδου ( Τερτσέτο )
Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Δημήτρης Υφαντής & Λιζέττα Καλημέρη ( Τερτσέτο )

;)Μαλαματένια λόγια στο μαντήλι
τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές
τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι
σου μάθαινε το αύριο και το χτες
μα εγώ περνούσα τη στερνή την πύλη
με του καιρού δεμένος τις κλωστές

Τ' αηδόνια σεχτηκιάσανε στην Τροία
που στράγγιξες χαμένα μια γενιά
καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία
και να 'σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά
κι όχι να ζεις μ' αυτή την κομπανία
και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι
απ' του καιρού την άγρια πληρωμή
στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι
τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή
και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει
και το μαράζι δίχως αφορμή

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι
τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά
κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει
ένα σκυλί τη νύχτα που διψά
γυναίκες στη γωνιά μ' ασετιλίνη
παραμιλούν στην ακροθαλασσιά

Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια
θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή
πώς έγινε με τούτο τον αιώνα
και γύρισε καπάκι η ζωή
πώς το 'φεραν η μοίρα και τα χρόνια
να μην ακούσεις έναν ποιητή

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι
ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά
ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη
και στις μυρτιές του ʼδη σεργιανά
μαλαματένια λόγια στο χορτάρι
ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά

Με δέσαν στα στενά και στους κανόνες
και ξημερώνοντας μέρα κακή
τοξότες φάλαγγες και λεγεώνες
με πήραν και με βάλαν σε κλουβί
και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες
παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια
κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής
περνούσα τα δικά σου δικαστήρια
αφού στον Άδη μέσα θα με βρεις
να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια
και σαν κακούργο να με τιμωρείς

[takis.papa]

Τι σχέση έχει αυτό με το παιχνίδι;;;

Τίτλος ενότητας: Παίξτε με στίχους.

'Αρα, μέσα είμαι...

ΔΕκαετία 1950, επιρροή μέσω ραδιοφώνου στα βραχέα - υπερβραχέα και κινηματογραφικών επικαίρων στην τότε μεταπολεμική νεολαία ( εγώ είμαι ΛΙΓΟ νεώτερος ) από το κίνημα του υπαρξισμού στην Ευρώπη / Γαλλία...
Η σχετική ρίμα ( διότι πρόκειται περί "ρίμας" χωρίς νόημα ) - και άλλες παρεμφερείς - σατίριζε τους τότε "προχωρημένους"...

[arrow]

Στη ζωή μου εγώ έχω το λόγο
τ' άστρα και τη μοίρα μου κρατώ
δεν ακούω μάντη κι αστρολόγο,
τ' αύριο τ' ορίζω μόνο εγώ

στου καημού δεν πιάνομαι τον μίτο
Μες στα χέρια σου ξυπνώ
Και Ζήτω!

Ζήτω που μ' αρέσω και με πάω
με γιορτάζω με μια ζεΐμπεκιά
κ όπως τα τακούνια μου χτυπάω
τη ζωή πατάω την κακιά

Χρόνια στις φουρτούνες διπλοβάρδια
ναύτης σε γκαζάδικο-φονιά
μ έχω ζήσει τόσα αγάπης βράδια
που οι χαρές μετρούν επί εννιά


@takis.papa... ό επόμενος στίχος πρέπει να αρχίζει με την έγχρωμη λέξη του προηγούμενου... π.χ. η manoulamas έβαλε τον φονιά... ο στίχος που έβαλα έχει αυτή την λέξη και σημείωσα την λέξη φουρτούνες για τον επόμενο... ελπίζω να κατάλαβες πως συνεχίζουμε... κατά τα άλλα καλοδεχουμενοι οι στίχοι σου... :)

[takis.papa]

@takis.papa... ό επόμενος στίχος πρέπει να αρχίζει με την έγχρωμη λέξη του προηγούμενου... π.χ. η manoulamas έβαλε τον φονιά... ο στίχος που έβαλα έχει αυτή την λέξη και σημείωσα την λέξη φουρτούνες για τον επόμενο... ελπίζω να κατάλαβες πως συνεχίζουμε... κατά τα άλλα καλοδεχουμενοι οι στίχοι σου... :)

SORRY... :oops:
Δεν το πρόσεξα...
( Ου γαρ μόνον... )

[manoulamou]

Δεν ξέρω αν υπήρξε τέτοιο θρεντ εδώ προηγουμένως ή αν θα περπατήσει αυτό αλλά είπα να το δοκιμάσω... έχουμε και λέμε... γράφω ένα στιχο ελληνικού τραγουδιού και επιλέγω μια λέξη.... ο επόμενος πρέπει να βρει άλλο στίχο που να περιέχει αυτή την λέξη κι έτσι να συνεχιστεί...ξεκινάω λοιπόν
Αν το ‘ξερε η μάνα μου
πως δούλευα στην τράτα
θα μου ‘στελνε τα ρούχα μου
και την παλιά μου βράκα


μαυρίζω την λέξη που έπρεπε να περιέχει ο επόμενος στίχος και κοκκινίζω την λέξη την οποία πρέπει να περιέχει ο επόμενος στίχος...
Μηνά τη βράκα φόρεσε κανείς ποτέ δεν μπόρεσε
με το πιοτό με το κρασί να πνίξει τον καημό του
Μηνά τη βράκα φόρεσε και βγες και συ και χόρεψε
τα βάσανα του ανθρώπου


Όταν με κοιτάς στάζεις ουρανό
μ' ένα σου φιλί όλα τα ξεχνώ
πίστες μαγικές είναι οι καρδιές
χόρεψε και πιες, κάνε ό,τι θες.
ελπίζω να έγινε κατανοητό με τα πιο πάνω παραδείγματα... :)
Επαναληψη 3 πρωτων posts του thread, μητηρ μαθησεως του παιγνιου...:welcome:...:)

[manoulamou]

Στίχοι: Φοίβος Μουσική: Φοίβος Πρώτη εκτέλεση: Έλλη Κοκκίνου

Τα λάθη σου τ' ανέχτηκα μα ως εδώ, βαρέθηκα
Σε σένα δεν ξαναγυρνώ
Και φεύγοντας σου τραγουδώ

Αγόρι μου για άλλα μέρη έβαλα την πλώρη μου
Φουρτούνες το λιμάνι σου είχε αγόρι μου
Με πλήγωσες κι αυτό δεν το ξεχνώ

Αγάπη μου μονάχη απόψε θα'μαι στο κρεβάτι μου
Δεν άξιζες σταγόνα απ'την αγάπη μου
Κι αυτό να ξέρεις δεν στο συγχωρώ

Αγόρι μου προσπάθησα πολύ σκληρά μα μάταια
Δε δέχομαι τη γνώμη σου, αρνούμαι τη συγγνώμη σου

Αγόρι μου για άλλα μέρη έβαλα την πλώρη μου
Φουρτούνες το λιμάνι σου είχε αγόρι μου
Με πλήγωσες κι αυτό δεν το ξεχνώ

Αγάπη μου μονάχη απόψε θα'μαι στο κρεβάτι μου
Δεν άξιζες σταγόνα απ'την αγάπη μου
Κι αυτό να ξέρεις δεν στο συγχωρώ

Σε σένα δεν ξαναγυρνώ και φεύγοντας σου τραγουδώ

Αγόρι μου για άλλα μέρη έβαλα την πλώρη μου
Φουρτούνες το λιμάνι σου είχε αγόρι μου
Με πλήγωσες κι αυτό δεν το ξεχνώ

Αγάπη μου μονάχη απόψε θα'μαι στο κρεβάτι μου
Δεν άξιζες σταγόνα απ'την αγάπη μου
Κι αυτό να ξέρεις δεν στο συγχωρώ

Με πλήγωσες κι αυτό δεν το ξεχνώ...

[arrow]

SORRY... :oops:
Δεν το πρόσεξα...
( Ου γαρ μόνον... )

η μασελίτσα και το μπαστούνι σε περιμένουν στην γωνία!... :rolleyes:



Αγάπη μου επικίνδυνη
φοβάμαι και τη σκιά σου
ερείπιο με κατάντησες
με τον άπιστο τον έρωτά σου

Δεν είμαι πια για πειράματα
να φύγεις και να μ' αφήσεις
δεν έχω πια άλλο τίποτα
μόνο ερείπια για να γκρεμίσεις

[manoulamou]

Γυμνοπαιδία A΄. Σαντορίνη
Σεφέρης Γιώργος


Σκύψε αν μπορείς στη θάλασσα τη σκοτεινή ξεχνώντας
τον ήχο μιας φλογέρας πάνω σε πόδια γυμνά
που πάτησαν τον ύπνο σου στην άλλη ζωή τη βυθισμένη.

Γράψε αν μπορείς στο τελευταίο σου όστρακο
τη μέρα τ' όνομα τον τόπο
και ρίξε το στη θάλασσα για να βουλιάξει.

Bρεθήκαμε γυμνοί πάνω στην αλαφρόπετρα
κοιτάζοντας τ' αναδυόμενα νησιά
κοιτάζοντας τα κόκκινα νησιά να βυθίζουν
στον ύπνο τους, στον ύπνο μας.
Eδώ βρεθήκαμε γυμνοί κρατώντας
τη ζυγαριά που βάραινε κατά το μέρος
της αδικίας.

Φτέρνα της δύναμης θέληση ανίσκιωτη λογαριασμένη
αγάπη
στον ήλιο του μεσημεριού σχέδια που ωριμάζουν,
δρόμος της μοίρας με το χτύπημα της νέας παλάμης
στην ωμοπλάτη·
στον τόπο που σκορπίστηκε που δεν αντέχει
στον τόπο που ήταν κάποτε δικός μας
βουλιάζουν τα νησιά σκουριά και στάχτη.

Bωμοί γκρεμισμένοι
κι οι φίλοι ξεχασμένοι
φύλλα της φοινικιάς στη λάσπη.

Άφησε τα χέρια σου αν μπορείς, να ταξιδέψουν
εδώ στην κόχη του καιρού με το καράβι
που άγγιξε τον ορίζοντα.
Όταν ο κύβος χτύπησε την πλάκα
όταν η λόγχη χτύπησε το θώρακα
όταν το μάτι γνώρισε τον ξένο
και στέγνωσε η αγάπη
μέσα σε τρύπιες ψυχές·
όταν κοιτάζεις γύρω σου και βρίσκεις
κύκλο τα πόδια θερισμένα
κύκλο τα χέρια πεθαμένα
κύκλο τα μάτια σκοτεινά·
όταν δε μένει πια ούτε να διαλέξεις
το θάνατο που γύρευες δικό σου,
ακούγοντας μια κραυγή
ακόμη και του λύκου την κραυγή,
το δίκιο σου·
άφησε τα χέρια σου αν μπορείς να ταξιδέψουν
ξεκόλλησε απ' τον άπιστο καιρό
και βούλιαξε,
βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες......

[Ainastros]

ΑΕΡΑΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
στίχοι: Μιχάλη Γκανά μουσική: Νίκου Ξυδάκη

Δεν τραγουδούσα-μίλαγα
δεν έκλαιγα-κοιτούσα
ώσπου με χτύπησε δριμύς
αέρας της αγάπης

κι ολόκληρο με τίναξε
σαν δέντρο ανθισμένο.
Ρίξε τα μαλλιά στις πλάτες
να μυρίσουνε οι στράτες.*

Ρίχνω τα πέταλα στη γη
να περπατάς ξυπόλητη
κι ο ίσκιος μου δένει καρπούς
που δε θα τρυγηθούνε,

αφού δε βρέθηκε κανείς
τον ίσκιο να τρυγήσει.

[arrow]

ένα από τ' αγαπημένα μου του Διονύση Σαββόπουλου

μία η θάλασσα ένας ο ήλιος της γλάροι λευκοί
ήλιος και θάλασσα γλυκό κορίτσι ζεστό πρωί
πρωί κι ορθάνοιξα τα δυο σου πέταλα μ' ένα φιλί
κι εσύ μου χάρισες όλη την άνοιξη σ' ένα κορμί

μη μιλάς άλλο για αγάπη η αγάπη είναι παντού
στην καρδιά μας στη ματιά μας τρώει τα χείλη τρώει το νου
όταν θα 'χουμε υποφέρει καλημέρα θα μας πει
θα μας φύγει θα ξανάρθει κι όλο πάλι απ' την αρχή

[manoulamou]

Ainastros χαιρομαι που το διορθωσες;)...

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Διονυσίου Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας:worthy:

Βρέχει φωτιά στη στράτα μου
φωτιά που μ' έχει κάψει
για τα φτωχά τα νιάτα μου
κανένας δε θα κλάψει

Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνι
φεύγει απ' τα χείλη μου

Κύμα πικρό στην πλώρη μου
και τα πανιά σκισμένα
ούτε αδελφός αγόρι μου
δε νοιάστηκε για σένα

Η ζωή, η ζωή εδώ τελειώνει
σβήνει το καντήλι μου
κι η ψυχή, η ψυχή σαν χελιδόνι
φεύγει απ' τα χείλη μου

[arrow]

κι εγώ είμαι ένας σφίχτης με τέλειο κορμί
τραβώ την τροχαλία με δύναμη και ορμή
όλοι μες το gym τους μύες μου χαζεύουν
και από τη λύπη τους τσάρλεστον χορεύουν
γιατι είμαι ο καλύτερος και έχω και γραμμώσεις
αγόρασα καμπριολέ πληρώνω και τις δόσεις
κι έχω κάμποσες ξανθές που όλο για 'μένα κλαίνε
χαϊδεύοντας το στήθος μου συνέχεια μου λένε
"αγόρι μου, η κορμάρα σου με έκανε κουρέλι
Θα ανέβω στο τραπέζι να χορέψω τσιφτετέλι
μανάρι μου, στολίδι, λεβέντη μου κι αλήτη,
άσε με να σου κόψω τις τρίχες απ'τη μύτη"
τα κορίτσια με ποθούν και εγώ όλο τους τάζω
γιατί έχω προσόντα σαν το Σπύρο το Μπουρνάζο
τραβωώ τα ζοριλίκια για πέντε-έξι ώρες
και όλοι οι τριγύρω κοιμούνται σε αιώρες
ο τσλεκερε-Τσαν Τσουμ Τσίμπλερ μύγα είναι μπροστά μου
σηκώνω και κιλά που δεν αντέχουν τα οστά μου
κουτιά οι πρωτεϊνες που καταναλώνω
το hell of a body το αναστηλώνω
κι έτσι εδώ που βρίσκομαι και χτίζω το κορμί
μα όχι με μπετά, ωσάν το μπετατζή
θα γίνω υποψήφιος και φίλε μη γελάς
εμένα θα εκλέξουνε για Μίστερ της Ελλάς

και φυσικά Ημισκούμπρια... :rolleyes:

[Ainastros]

Ainastros χαιρομαι που το διορθωσες
....:oops:...εχω όμως δικαιολογία από αγνά υλικά... ...γιορτή...αγρύπνια...οινόπνευμα..μουσικές..... σεφέρης....να μπερδεύονται σε μια ιστορία απίστευτη....μες στο μυαλό μου...αυτό ήταν το αποτέλεσμα...την ιστορία δε τη λέω γιατί....δεν τη θυμάμαι...:(:):cool:;):p

[manoulamou]

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ λοιπον και παντα τετοια, αλλά με λιγοτερα ξυδια:p ιδιως οσοι οδηγειτε μετα...
ηταν μια κοινωνικη προσφορα της manoulas sas:)

Στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος Πρώτη εκτέλεση: Αρλέτα

Κάπως σαν αστείο είπαμε αντίο
πήρα το πικάπ σου και μου πήρες το ψυγείο
πήρες τα σεντόνια πήρα τη μπιγκόνια
κι απ' το χωρισμό μας έχουν κλείσει τρία χρόνια

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

Έκανε παιδάκια δυο τιγρέ γατάκια
τα 'χει παρατήσει στης κουζίνας τα πλακάκια
Μοιάζουν τα καημένα παραζαλισμένα
κι έβγαλα το ένα Παναγιώτη σαν εσένα

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

ʼραγε πού να 'σαι άραγε θυμάσαι
που 'λεγες στη γάτα "Σερενάτα μη φοβάσαι
σ' όλη τη ζωή μου θα 'σαι το γατί μου
δε θα ξαναδώσω σ' άλλη γάτα την ψυχή μου"

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

Μες στη σιφονιέρα έγινε μητέρα
άφησε τα δυο της τα γατάκια εδώ πέρα
κι έφυγε από μένα για να 'ρθει σε σένα
πες μου τι να κάνω τα 'χω πια κι εγώ χαμένα

Μαύρα τα μαντάτα για τη Σερενάτα
που παλιά την τάιζες μπαρμπούνια μαρινάτα
τώρα δε σε νοιάζει πού ξεχειμωνιάζει
ούτε άμα στην πάτησε κανένας καμικάζι

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε γέννησε η γάτα

Μάτια μου αντίο τέλειωσε τ' αστείο
πήγα το πρωί και ξαν' αγόρασα ψυγείο
πάρε άλλα πιάτα βρες μιαν άλλη γάτα
όμως να θυμάσαι πού και πού την Σερενάτα

Δε θέλω να σε ξαναδώ
μανάρι μου τα κάναμε σαλάτα
θέλω μονάχα να σου πω
πως απόψε χάσαμε τη γάτα

[arrow]

Όπως μαλώνουνε ο σκύλος και η γάτα,
έτσι και εμείς μαζί δεν κάνουμε χωριό
και την πληρώνουνε τα βάζα και τα πιάτα
παν τα σερβίτσια και όλο το νοικοκυριό

Σταμάτα να γκρινιάζεις να χαρείς
να μου πετάς συσκευασίες μαργαρίνης
έλα να ανάψουμε την πίπα της ειρήνης,
κι ό,τι σου λέω
πάψε να παρεξηγείς

Εγώ που κάνω κάθε μέρα τον χαμάλη
να είσαι στην τρίχα έξω να κυκλοφορείς
μου λες πως έιμαι αχαίρευτο ρεμάλι
μου λες πως είμαι ταπεινής καταγωγής
Τότε φορτώνω μου ανάβουν τα λαμπάκια
χάνω τον έλεγχο και γίνομαι θηρίο
φοβάμαι θα σε στείλω εγώ στα θυμαράκια
και ο δικαστής εμένα στο ψυχιατρείο

Μιχάλης Εμιρλής

[manoulamou]

Στίχοι / Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς

Να κοιμηθώ μ' ένα βιβλίο
να σου αγοράσω ένα πλοίο,
να χαστουκίσω το φεγγάρι
και να πληρώσω τον βαρκάρη

Να σε σκεπάσω μές την νύχτα
να θάψω τα όνειρα που είχα
να σου μιλώ για το Λιοντάρι
την Αφροδίτη και τον ʼρη

Να πω καλά την προσευχή μου
και να σας δώσω την ευχή μου
τη μάνα γη μου να ματώσω
κι ύστερα να το μετανιώσω

Να δώσω ρεύμα σ' ένα αστέρι
να λάμπει μές το μεσημέρι
να σας γκρεμίσω τις ελπίδες
μια νύχτα στις Βαλεαρίδες

Να σε πηγαίνω περιπάτους
πέρα στα βράχια και στις βάτους
να δανειστώ τα μυστικά σου
στην πιο κρυφή πλευρά του δάσους

Να σου απαγγέλλω ποιηματάκια
για του μπερντέ μου τα λαμπάκια
για τους ανθρώπους που πληθαίνουν
χωρίς να ξέρουν που πηγαίνουν

Κι όταν απ' τ' όνειρο ξυπνήσω
μες το ντουλάπι να σε κλείσω
το προσωπείο μου να φορέσω
να πάρω φόρα και να πέσω

Και σ' όλη τη μικρή ζωή μου
στη μια και μόνη διαδρομή μου
να καταλήγω στο γραφείο
των πόθων μου νεκροταφείο..........

[arrow]

ήθελα να βάλω τους στίχους του Λάκη Αλεξάνδρου αλλά δεν θυμάμαι όλο το τραγούδι... πήγαινε κάπως έτσι:

μια προσευχή στα χείλη μου έγινες εσύ
κι έκανα μια ευχή ναρθείς ξανά με την βροχή

τεσπα... βάζω την Ασημένια σφήκα

Οι φίλοι μου είναι κραυγές στη σιωπή
οι φίλοι μου φώτα κινδύνου στο σκοτάδι
μόνοι σαν δέντρα των κορφών, σαν προσευχή
παιδιά που δε γυρίζουνε στο σπίτι τους το βράδυ

Οι πιο πολλοί λατρεύουν τις αργίες
μα οι φίλοι μου μισούν τις Κυριακές
κρύβονται πίσω από τα φώτα στο λιμάνι
βάζουν φωτιές, βάζουν φωτιές

Σ' αρπάζει από τα μαλλιά η ασημένια σφήκα
βραδιές βραδιές και σε τινάζει πάνω
έκανα δρόμο να σε δω μα δε σε βρήκα
στέκω στις μύτες των ποδιών, μα δε σε φτάνω

Κακή εποχή κακές στιγμές μου φέρνει
χώμα μυρίζω μωβ σκιές βλέπω θαμπά
σαν ένα σαπιοκάραβο που στα ρηχά ξεσέρνει
σαν του Ιούδα φίλημα θα φύγω μακριά

Ξέρεις πώς είναι να διαβάζεις στο σκοτάδι
ξέρεις πώς είναι να δακρύζεις στα κρυφά
φώτα της πόλης και μεγάλοι άδειοι δρόμοι
τα όνειρα της Κυριακής κοστίζουν ακριβά

[manoulamou]

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές

Όταν βραδιάζει, που λες, στο κατάστρωμα
χίλια φωτάκια θ' ανάβουν μικρά
στη συντροφιά μας θα έρχεται ο άνεμος
να μας σφυρίζει τραγούδια παλιά

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε
και τους βαρέθηκα, δεν τους μπορώ
να ξενυχτίσουμε και να μεθύσουμε
να τους ξεχάσουμε όλους εδώ

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
λύνει τους κάβους κι ανοίγει πανιά
αφήνει πίσω στραβά και παράλογα
σηκώνει άγκυρα για μακριά

Θα ξημερώνουμε πάνω στη θάλασσα
θα βγαίνει ο ήλιος να κάνει βουτιές
ο παπαγάλος θα λέει "τους ξεφύγαμε"
κι εμείς θα ψάχνουμε γι άλλες στεριές

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε ...

Ένα καράβι παλιό, σαπιοκάραβο
με κάτι ναύτες τρελούς πειρατές
σηκώνει άγκυρα άγριο χάραμα
υπάρχουν θέσεις, αν θέλεις, κενές

Άντε να λύσουμε, να ξεκινήσουμε.............

Στίχοι /Μουσική: Αλέξανδρος Δήμας
Εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
_________________

[arrow]

:oneup:

Που ταξιδεύεις με τη μουσική σου
χώρα με φλέβες και πλατάνια
αγάλματα παγώνουν τη σιωπή
αόριστα χειρονομώντας σε λιμάνια

Μέσα στη θάλασσα του Καββαδία
θα πλέει του Τσιτσάνη η Κυριακή
θα μοιάζει με βουβή ταινία
που δεν έχει πρωταγωνιστή

Σύγχρονη θλίψη τρώει την ψυχή σου
και σε δικάζει των καιρών η τρέλλα
η μοναξιά να τρίζει στη φωνή σου
αθέατη ζητώντας κάποια λύση

[wi fi thief]

Στίχοι : Χ Πετράκη, Μουσική : Α Ρεπάνη

Γιώργος Μαργαρίτης : Μα τι λέω

Αλίμονο αν κάποτε μου πεις :
"τελειώσαμε εδώ και γεια χαρά σου"
την ίδια τη στιγμή αυτή θα δεις
να σβήνω μπρος στα μάτια τα δικά σου

Μα τι λέω, τι λέω, τι λέω
τι πικρές σκέψεις κάνω και κλαίω
μα τι λέω στ' αλήθεια Θεέ μου
δεν μπορεί να σε χάσω ποτέ μου

Αλίμονο αν κάποτε μου πεις :
"χωρίζουμε εδώ και δεν με νοιάζει"
θα μείνω ένα κορμί χωρίς ψυχή
η σκέψη πως θα φύγεις με τρομάζει

[manoulamou]

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Γιώργος Καρράς
Πρώτη εκτέλεση: Τρύπες

Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο
έχεις ξεχάσει που ακριβώς θέλεις να πας
όσα και αν έχω δανεικά πια δεν σου δίνω
να κάνεις βόλτες με το magic bus
όσα και αν έχω δανεικά πια δεν σου δίνω
να κάνεις βόλτες με το magic bus

Ταξιδιάρα ψυχή,
και αν θέλω δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω,
καιρός να δω την δικιά μου ζωή,
σ'αυτό το ταξίδι δεν θα σε περιμένω.

Θα ψωνιστώ, και κάποιο βράδυ,
ότι έχω μέσα μου για σένα θα το σβήσω,
είναι μονόδρομος ο δρόμος που΄χεις πάρει,
και δεν σε βλέπω να γυρίζεις πίσω,
είναι μονόδρομος ο δρόμος που΄χεις πάρει,
και δεν σε βλέπω να γυρίζεις πίσω,

Ταξιδιάρα ψυχή,
και αν θέλω δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω,
καιρός να δω την δικιά μου ζωή,
σ'αυτό το ταξίδι δεν θα σε περιμένω.

[wi fi thief]

Μουσική : Α Καλδάρα - Στίχοι : Β Σαββίδη

Είπα να Σβήσω τα Παλιά (http://www.youtube.com/watch?v=5ntRZIvjw1M)

Είπα να σβήσω τα παλιά
Να κλείσω τα τεφτέρια
Και σαν δυο φίλοι καρδιακοί
Να δώσουμε τα χέρια

Πάνω στην κρύα σου καρδιά
Χωρίς καιρό να χάσω
Έριξα πάλι μια ζαριά
Κι έφερα δύο κι άσσο

Όπου φυσάει ο βοριάς
Σε παίρνει και σε πάει
Είσαι γυναίκα μιας βραδιάς
Ψεύτικα π’ αγαπάει

[manoulamou]

"Κοντραπούντο"
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας

Πάντοτε έψαχνα ένα δρόμο να σε φτάσω
σκυφτός μερόνυχτα σε χάρτες και βιβλία
ήθελα μόνο τη σκιά σου ν' αγκαλιάσω ...
στου κόσμου βγαίνω τα στενά περιπολία

όλα τα σχέδια χρυσόψαρα στη γυάλα
και συ τη μάσκα σου φοράς και τα στολίδια
τ' άστρα μου στέλνουνε πανάρχαια σινιάλα
κι εγώ μιας χίμαιρας μαζεύω τα ξεφτίδια.

Ζωή σε σπούδασα και ξέχασα να ζήσω
ποιος το χαμένο μου καιρό θα φέρει πίσω
δε δίνει ρεύμα ότι αγαπώ και δε με σώζει
τη λύση ψάχνω στο μπερντέ του καραγκιόζη.

Πάντοτε έψαχνα ένα δρόμο να σε φτάσω
τρέχεις αδιάκοπα και τίποτα δε τρέχει
μα συνεχίζω κι ας βρεθώ ξανά στον Άσσο
κανείς δε χάνει μια ζωή που δεν την έχει.

Βγαίνουν στην άγρα της T.V. τα συνεργεία
όλα είναι ζήτημα τιμής σ' αυτό το κόσμο
τα όνειρά μου κατεβαίνουν σ' απεργία
άσωτοι άγγελοι μου δείχνουνε το δρόμο ...

[arrow]

C Real

το΄ξερες πως για σένα
θα παραδοθώ στο όμορφό σου ψέμα
μεσ΄τη καρδιά το αίμα
τρέχει σαν νερό όταν είσαι εδώ

επικίνδυνα σε θέλω μέσα μου κυλάς
επικίνδυνα σε θέλω κι όπου θες με πας
επικίνδυνα σε θέλω θέλω να σε δω
επικίνδυνα σε θέλω έστω κι αν χαθώ

[manoulamou]

Στίχοι / Μουσική: Νίκος Καρβέλας Πρώτη εκτέλεση: Λάμπης Λιβιεράτος

Δάκρυ, δάκρυ πες μου πως τα καταφέρνεις
κι από 'μένα πάντα αυτό που θέλεις παίρνεις
δάκρυ, δάκρυ πίσω πάντα με γυρίσεις
μ' ένα δάκρυ ξέρεις να με υπνωτίσεις

δάκρυ, δάκρυ πάλι μέσα μου κυλάς
τη καρδιά μου ξέρεις να τη ξεγελάς
δάκρυ, δάκρυ πίνω, πίνω, και μεθώ
και τα λάθη που 'χεις κάνει
όλα σου τα συγχωρώ

δάκρυ, δάκρυ πάλι μέσα μου κυλάς
τη καρδιά μου ξέρεις να τη ξεγελάς
δάκρυ, δάκρυ πίνω, πίνω, και μεθώ
και τα λάθη που χεις κάνει
όλα σου τα συγχωρώ
και ξανά σ' αγαπώ

δάκρυ, δάκρυ πάλι φτάσαμε στο τέρμα
άλλη μια φορά διό πρέπει να σου πω
δάκρυ, δάκρυ πάλι ξαναρχίζεις
το γνωστό τον ίδιο το σκοπό

δάκρυ, δάκρυ πάλι μέσα μου κυλάς
τη καρδιά μου ξέρεις να τη ξεγελάς
δάκρυ, δάκρυ πίνω, πίνω, και μεθώ
και τα λάθη που χεις κάνει
όλα σου τα συγχωρώ

δάκρυ, δάκρυ πάλι μέσα μου κυλάς
τη καρδιά μου ξέρεις να τη ξεγελάς
δάκρυ, δάκρυ πίνω, πίνω, και μεθώ
και τα λάθη που χεις κάνει
όλα σου τα συγχωρώ
και ξανά σ' αγαπώ

δάκρυ, δάκρυ πάλι μέσα μου κυλάς
τη καρδιά μου ξέρεις να τη ξεγελάς
δάκρυ, δάκρυ πίνω, πίνω, και μεθώ
και το λάθη που χεις κάνει
όλα σου τα συγχωρώ

δάκρυ, δάκρυ πάλι μέσα μου κυλάς
τη καρδιά μου ξέρεις να τη ξεγελάς
δάκρυ, δάκρυ πίνω, πίνω, και μεθώ
και τα λάθη που χεις κάνει
όλα σου τα συγχωρώ
και ξανά σ' αγαπώ

δάκρυ, δάκρυ............

[arrow]

η αφή το άγγιγμα που δεν ξεχάστηκε
στις παλάμες τ'όνειρό μας που ζεστάθηκε
να σε βλέπω μια να μπαίνεις,μια να χάνεσαι
σε παιχνίδι πονηρό και να μην πιάνεσαι

όλες οι αισθήσεις μου οδηγούν σε σένα
όλες οι αισθήσεις σου κυβερνούν εμένα

να μεθώ στη μυρωδιά που δεν ξεπέρασα
και να ζω ξανά μαζί σου όσα πέρασα
κι ότι ωραίο τραγουδήσαμε δεν έσβησε
στην ανάσα σου κρατήθηκε και έζησε

γεύση από ένα στόμα που δεν ξέχασα
γεύση που απ'τα δικά σου χείλη ένιωσα
κι όταν το πρωί θα φτάνεις σαν παραίσθηση
τότε θα μου ελέγχεις και την έκτη αίσθηση

Αισθήσεις των One - στίχοι/μουσική Γιώργου Θεοφάνους

[manoulamou]

Πυξ Λαξ...ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΡΥΣΟΨΑΡΑ ΕΔΩ;


Σαν τα καράβια φαίνονται τη νύχτα τα νησιά,
Σταματημένα μες στη μέση του πελάγους.
Κι έχει η ανάσα τους μια γεύση, μια γεύση απ' τα παλιά,
Που αναστήθηκαν με κόλπα κάποιου μάγου.

Εσύ δεν ήσουνα που μίλαγες για ιπτάμενες στιγμές;
Εσύ δεν ήσουνα που έκλαιγες για αγάπη;
Εσύ δεν έλεγες οι άνθρωποι δεν θέλουν διαταγές
Από ανθρώπους μηχανές στο ρόλο του προστάτη.

Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία, μοιάζεις με φάρο
Που σκοντάψανε τα πλοία.

Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία
Μοιάζεις με φάρο που σκοντάψανε τα πλοία.

Εσύ δε μου 'μαθες να αφήνω να μακραίνουν τα μαλλιά;
Στα παλιατζίδικα τα ρούχα σου ζητούσες.
Γιατί η αξία που μέσα μας φωλιάζει πιο βαθιά.
Είναι η ελεύθερη ζωή που ήθελες να ζούσες;

Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ; Απάντησέ μου.
Μέσα στη γυάλα τελειώνει το νερό.
Υπαρχουν χρυσόψαρα εδώ; Απάντησέ μου.
Ή παραμένει πάντα μαύρος ο βυθός;

Μ' ένα τσιγάρο σα μεγάλη κιμωλία, μοιάζεις με φάρο
Που σκοντάψανε τα πλοία.

[arrow]

Αρβανιτάκη... Πριν το Τέλος

το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
κάτω η θάλασσα μ' ένα καράβι το φεγγάρι πιο πέρα
σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
μου κρατούσες το χέρι ότι ζούμε μου λες δεν μου φτάνει

στα τραγούδια που λέγαμε οι δυο μας οι φωνές χαμηλώσαν
χαραγμένη καρδιά στο παγκάκι που μετά την προδώσαν

μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

σιδερένια η σκάλα και μούλεγες θα μείνουμε λίγοι
πήρε η νύχτα να πέφτει βαθιά κι ο αέρας με πνίγει
μηχανές ξεχασμένες κι αδέσποτες στο δρόμου τη σκόνη
σκέψου νάταν το πάτωμα ασπρόμαυρο και νάσουν το πιόνι
μια φορά μου 'χες πει δεν μπορεί θα το νιώσανε κι άλλοι
πριν το τέλος πως μοιάζει η σιωπή σαν αγάπη μεγάλη

[Ainastros]

Ο ΦΥΛΑΚΑΣ ΚΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ
στίχο/μουσική: Σωκράτη Μάλαμα

Αυτή η πόλη που αγάπησα παλιά
κι όλο γυρνούσα στ' ανοιχτά παράθυρά της
έγινε βάρος που αδιάφορα περνά,
σαν μια συνήθεια παιδική, σαν ένα λάθος.

Αυτά τα χρόνια που μετράω με το στανιό
τα λίγα, τα πολλά, τ' άγνωστα χρόνια
με βρίσκουν μόνο να γυρνάω μ' ένα φακό
σ' έναν καθρέφτη μαγικό, μια χούφτα πιόνια.

Ένα που αγάπησε πολύ
κι άλλο που τυραννιέται
δυο τρία που ξεστράτισαν
κι άγρια παραστράτισαν,
κάποιο που ξόδεψε το φως
κι έμεινε άδειος ο καιρός,
λίγα που δυστυχήσανε
και τη ζωή γκρεμίσανε.

Φύλακα στην καλύβα σου
κρατάς το βασιλιά τους
είναι αστείο, σοβαρό
δε το χωράει η καρδιά τους.

Φύλακα στην καλύβα σου
κρατάς τον άνθρωπό τους
λείπει το φως -λείπει το φως
κι έχασαν τον καιρό τους.

Φωνάζω μεσ' στη νύχτα κι ύστερα σωπαίνω
σαν τα πουλιά μεσ' στα κλαδιά σου το χειμώνα

........Auto merged post: Ainastros added 98 Minutes and 25 Seconds later........

ΘΑ 'ΡΘΩ ΝΑ ΣΕ ΒΡΩ

Όπου να 'ναι θα ρθω να σε βρω
Και το μυστικό μου να σου πω
Το 'ψαξα πολύ για να το πω σε σένα
Κι έχανα πολύτιμο καιρό

Μέσα απ' τα σκοτάδια και το φως
Ξεπηδώ σαν γελωτοποιός
Με τον εαυτό μου έχω γίνει ένα
Και δεν είμαι πιόνι κανενός

Στα παιχνίδια όλων σας έκανα χαλάστρα
Για κανένα πούστη δεν θυσιάζομαι
Πως να ξεγελάσετε μια χαμένη φάτσα
Τρέξτε και προφτάστε δεν πλησιάζομαι

ότι κι αν λέτε δεν μ' ακουμπάτε
Αναμασάτε λόγια θολά και ψεύτικα
σπίτι δεν έχω ούτε πατρίδα
Με διώξατε όλοι μα εσένα σε θέλω ζωντανή

Ειν' η ζωή μια φυλακή και τα κλειδιά χαμένα

Έλα στο δικό μου το παλμό
Ζήταγα πολύ ν' αγαπηθώ
Έδωσα τα πάντα και τα ξαναδίνω
Και γι αυτό μπορώ να σ' αγαπώ

Δεν θα με γνωρίσεις αν με δεις
είμαι κυνηγός κι ονειρευτής
Μη σε παγιδέψουν σε καμία βιτρίνα
Και σε παραδείσους μου χαθείς

[zeos]

Ζητώ ακρόαση Θεού
και αλλαγή πλανήτη
Να σε φορτώσει αλλουνού
Που μου κλεισες το σπίτι

Στράτος - ''Ζητώ ακρόαση Θεού" χωρίς άλλα σχόλια...

[manoulamou]

Καλος ο Στρατος αλλα δεν δοθηκε λεξη, οπότε συνεχιζουμε απo Ainastros και φάτσα


Στίχοι / Μουσική / Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος

Τη φάτσα μου την έδειξαν στον κινηματογράφο
Με πέτυχαν σε γύρισμα σαν έβγαινα απ' τον τάφο
Την φρικτή μου αναγούλα παραμέρισα
Τον κοινωνικό μπαμπούλα τον καθαίρεσα
Και δε φοβάμαι μήτ' ανθρώπους, μήτε Χάρο
Και τους θεούς σας μες τις σκούφιες μου κρατώ.

Συμβόλαιο δεν έχω πια με τη ζωή ετούτη
Περαστικά σας ρε παιδιά, για σας το μπαλαμούτι
Οι αέρηδες με πάνε και με φέρνουνε
Και οι θώρακες σας σπάνε και με ξέρουνε
Και δε μ' αγγίζει αυτού του κόσμου η ματαιότη
Γιατί το ψέμα σας το ξέρω εγώ καλά.........

[paris]

Μεθυσμένα στενά, χάδια φτηνά
σκόρπια φιλιά στον αέρα
Μ' ένα πόνο παντού κι ένα βλέμμα τρελού
ξημέρωσε η μέρα

Κουρασμένη και συ, ναυαγός σε νησί
σε μια στάση εμβρύου κοιμάσαι
Σου θυμίζω πολλά, μα το ξέρω καλά
πως σε λίγο δε θα με θυμάσαι

Ένα μαύρο πρωί παίρνω μια αναπνοή
και δαγκώνω το πρώτο τσιγάρο
Κάποια νύχτα τρελή, μεθυσμένος πολύ
σου' χα πει από δω θα σε πάρω

Στο δικό σου βορρά, άλλη μια φορά
μες το χιόνι βουλιάζω για σένα
Μα στο λέω ξανά, σου φωνάζω ξανά
η αλήθεια σου μοιάζει με ψέμα, ψέμα

Ένα μαύρο πρωί, πριν να φύγει η ζωή
του μυαλού μου τις πόρτες κλειδώνω
Ξαφνικά μου γελάς, για το λάθος μιλάς
και στο τέλος εγώ το πληρώνω

Πριν χαθείς εντελώς, σε κοιτώ σαν τρελός
και νομίζω πως κάτι θ' αλλάξει
Πεταλούδα εσύ, στο δικό μου νησί
που σε λίγο γι' αλλού θα πετάξει, ψέμα

[Ainastros]

Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας

Καλά που έγινα σπουδαίος και τρανός
Κι ήταν ο Κύριος κι Αυτός καλός μαζί μου
Και δεν κατάντησα πρόσφυγας ναυαγός
Να παίζω στα χαμένα κάθε μέρα τη ζωή μου

Καλά που βγήκα φρόνιμος, υπάκουος, σκυφτός
Κι έχω οικογένεια θρησκεία και πατρίδα
Και δεν κατάντησα ρεμάλι νηστικός
Να κλαίω σαν ποντικάκι απελπισμένο στην παγίδα

[arrow]

σαν δροσοσταλίδα ντυμένη με ηλιαχτίδα
αυτή ήτανε η σκέψη μου όταν σε πρωτοείδα
έφερες στην καρδιά μου με τη μία καταιγίδα
κι έπεσα σαν χάνος στων ματιών σου την παγίδα
τα μαλλιά σου ήταν λυτά και τα έλουζε ο αέρας
όμορφη
ήταν τα φώτα της μέρας
είσαι όμορφη
είσαι στ`αλήθεια σαν τις πριγκιπέσσες που ζουν στα παραμύθια
σαν τους ποταμούς κι όλα τα ξωτικά τους
σαν τους θησαυρούς κι όλα τα μυστικά τους
είσαι όλο το φως σε μέρα σκοτεινή
Θεέ μου τόσο όμορφη

όμορφη,είσαι όμορφη
και δε θέλω να ξέρω όλα τ' άλλα
όμορφη, είσαι όμορφη
σε ποτήρι αν χωράς θα σε πιω στάλα-στάλα
θα σε πιω στάλα-στάλα

Κώστας Τουρνάς

[Ainastros]

Τα ξωτικά

Σ. Μάλαμας

σε ποια σκιά τα μάτια σου θολώνουν
μικρό πουλί σ' αγάπησα πολύ
στα κύματα τα βήματα βουλιάζουν
να σουν εδώ να σε βρει η ανατολή

μέσα στα ρούχα μου σε κρύβω σαν φωτιά
να 'χουν να λεν πως δε σε γνώρισα ποτέ
όνειρο είναι η ιστορία μας καρδιά μου
τα ξωτικά γυρνούν τις νύχτες συντροφιά μου


δώσ' μου το φως κι ας κάνω πως δεν είδα
δώσ' μου νερό να σβήσω τα βαριά
ότι έχει μείνει μέχρι εδώ απ' το κερί μου
είναι τα μάτια σου που καίνε σαν φωτιά

[arrow]

Άλκηστις Πρωτοψάλτη - Όλα αυτά που φοβάμαι

τα γιατί που μείναν πίσω
ρίζες βγάλαν μέσα στα όνειρα μου
όποιο μέλλον και να ζήσω
πάντα βρίσκω παρελθόν μπροστά μου
κι όλα αυτά που φοβάμαι...
όλα αυτά που φοβάμαι είναι ακόμα εδώ

σαν κερί που λιώνει
η αγάπη καίει και λυτρώνει
ιερό και Μέκκα το χθες που κρύβει μια γυναίκα
να σε δω να γελάς
μου φτάνει απόψε για να ξαναρχίσω
να πετάξω ψηλά
να ανοίξω μόνη φτερά

η ταχύτητα του χρόνου
στάχτη αφήνει πάνω στο κορμί μου
ό,τι απέμεινε δικό μου
το ‘χει πια ξεχάσει η αφή μου
κι όλα αυτά που φοβάμαι είναι ακόμα εδώ