Επιστροφή στο Forum : Παίξτε με τους στίχους
Όταν τραγουδάω
Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Μελίνα Κανά
Με κλειστά τα μάτια πάντα τραγουδάω
γιατί στην καρδιά μου ο Ζέφυρος φυσά.
Έλα σκόρπισέ με Ζέφυρε σαν στάχτη
σ' ολονών τα βάθη τα επτασφράγιστα.
Αχ ζωή μάγισσα
να σε μάθω άργησα.
Κάθισε κοντά μου Θάμυρι να πούμε
τη χαρά του κόσμου, το παράπονο.
Κάθε μέρα χάνω, χάνω το όνειρό μου
και το ξαναβρίσκω όταν τραγουδώ.
Τα τραγούδια παίρνουν κάτι απ' την ψυχή μας
και το μεταφέρουν στο στερέωμα
Όπου αναβοσβήνει σα θλιμμένο πάλσαρ
και το δρόμο δείχνει, για τους ναυαγούς.
Άγγιγμα ψυχής...
ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του Μιχαλάκη σε μουσική Χατζηνάσιου και στίχους Μπουρμπούλη
εγώ μιλώ με προσευχές
για σένα μάγισσά μου
κι εσύ κεντάς τις ενοχές
κέντημα στην καρδιά μου
αν βρεις αγάπη ν' αγαπάς
σαν αίμα σου να την πονάς
μη την προδώσεις
γιατί στο φως μιας αστραπής
θα γίνει ο χρόνος δικαστής
και θα πληρώσεις
εγώ σιωπώ μες τις φωνές
και δένω την καρδιά μου
κι εσύ μετράς τις αντοχές
μάγισσα, μάγισσά μου
wi fi thief
19-11-07, 22:03
Μουσική : Π. Ρεμπούτσικας Στίχοι: Ηλ. Κατσούλης
Γλυκερία : Στο παραλίγο της αντοχής (ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα)
Λίγο πριν μετανιώσω,
και μάθει ποσο φιλαει γλυκά.
Γράφω την απιστία του,
κι γοητεία του δε με νικά.
Γράφω την απουσία, την προδοσία
δυο φονικά.
Λίγο πριν μετανιώσω,
και μάθει ποσο φιλαει γλυκά.
Μα αυτός κοιτάει αγέρωχα,
και πουλάει φτηνά τον έρωτα.
Σαν Ιούδας φιλά υπέροχα,
μα δε με γελά, δε με ξεγελά.
Λίγο πρότου να φύγω,
στο παραλίγο της αντοχής.
Πνίγω δικά του ψέματα,
και τα συμπλέγματα της ενοχής.
Λίγο πριν μετανιώσω,
και χάδι νιώσω άλλης ψυχής.
Λίγο πρότου να φύγω,
στο παραλίγο της αντοχής.
manoulamou
19-11-07, 22:15
Γιάννης Μηλιώκας - Κακοσάλεσι (βουβάλες)
Δεν ξαναβόσκω άλλες βουβάλες, δεν θέλω μήτε να τις δω
Με μπίζνες έμπλεξα μεγάλες και στην Αθήνα κατοικώ
Εδώ ό,τι θέλεις κάνεις και κανένα δε ρωτάς
στο χωριό για να φιλήσεις, νιώθεις σαν κλεφτοκοτάς
Στο σπίτ' στο Κακοσάλεσ' δεν ματαξαναγυρνώ
Στάνες και βουβάλες να γίνουν όλα ρημαδιό
Με πουλήσαν παραμύθι, θα τα βρω μπαστούνια δήθεν
Παραλίγο να πιστέψω τον κουμπάρο τον ξεφτίλα
Λα λα λα...
Λα λα λα...
Ξένοιασα απ' τους μπελάδες, του χωριού τα προξενιά
Τώρα μ' όποιαν θέλω μένω κι αν δε θέλω λέω γειά
Με κομπίνες και τερτίπια κονομάω ποσοστά
και θα πάρω πέντε σπίτια στην Ακρόπολη μπροστά
Στο σπίτ' στο Κακοσάλεσ'...
Τα σκουπίδια στα σακούλια μου μυρίζουν γιασεμιά
και το νέφος στην Ομόνοια μια κολόνια γαλλικιά
Πέταξα και το ταγάρι, μη μάς πάρουνε χαμπάρ'
κι όλα του χωριού τα βίτσια, την τραγιάσκα και τη γκλίτσα...
έσπασες την άμυνά μου
και δεν αντιστέκομαι
στον ιστό σου έχω μπερδευτεί
σαν τρελή χτυπάει η καρδιά μου
κι όλο εσένα σκέφτομαι
υποκύπτω σώμα και ψυχή...
μωρό μου,πεθαίνω
στη κόλαση πηγαίνω
μωρό μου σε θέλω
και ας καώ...
τώρα έπεσαν τα τείχη
και σου παραδίνομαι
υποχείριό σου είμαι πια
μέσα στο δικό σου δίχτυ
έρμαιο αφήνομαι
και να δραπετεύσω είναι αργά
μωρό μου,πεθαίνω
στη κόλαση πηγαίνω
μωρό μου σε θέλω
και ας καώ
μωρό μου πεθαίνω
γυμνή στις φλόγες μπαίνω
για σένα, πεθαίνω,τ'ομολογώ
σαν τρελή χτυπάει η καρδιά μου
κι όλο εσένα σκέφτομαι
υποκύπτω σώμα και ψυχή
Αntique
wi fi thief
21-11-07, 12:25
Στίχοι - Μουσική : Μανώλη Φάμελλος
Φύλακας του τείχους
Ζω για χρόνια εδώ, φύλακας του τείχους
Χόρτασα φωτιά, χόρτασα από μύθους
Μύρισε ξανά, μαύρο καλοκαίρι,
στάχτη θα το βρεις, που γλιστρά απ' το χέρι
Κι είν' αργά
Ναι είν' αργά...
Γι' άλλα δοξασμένα λόγια είναι αργά
Με χωρίς γενιά, την ντροπή πατρίδα,
έτρεξα μπροστά μα εχθρό δεν είδα,
άλλο απ' τη σιωπή να κυλάει στους δρόμους
μια στρατιά σκιές με σκυμμένους ώμους
Αρχιπέλαγος - Πασχάλη Τερζή
βιαστικό βήμα, μοιάζεις με κύμα
νε χτυπάς νιώθω σαν μικρό σκαρί μες στην ταραχή
σ' άλλη γη ξένη, η καρδιά μένει
μου μιλάς βρίσκω άγνωστες φωνές λέξεις μυστικές
φωτεινό βλέμμα, νιώθω το αίμα
με κοιτάς βρίσκω όσα μου 'χουν πει μύθοι μαγικοί
σ' άλλη γη ξένη, η καρδιά μένει
μου μιλάς βρίσκω άγνωστες φωνές λέξεις μυστικές
πες μου ποια είναι η πατρίδα
του έρωτα η ελπίδα, στα μάτια σου το φως
πες μου πόσο θα κρατήσει
ο ήλιος απ τη δύση, στο αρχιπέλαγος
manoulamou
22-11-07, 12:42
TOY AΣΩTOY Mουσική, στίχοι: Σωκράτη Mάλαμα
Kάνω τις αμαρτίες μου
να 'χω να μετανοιώνω,
να λέω πως παραφέρομαι
μαζί μου να θυμώνω.
Kάνω τα μάτια τα στραβά
όταν ξεπέφτω στα φθηνά.
Mε προσευχές και με βρισιές
ξεχνάω το αύριο και το χθές.
Mα έλα που βαρέθηκα
και θέλω πια ν' αλλάξω,
να γίνω άνθρωπος κι εγώ,
τα σκάρτα μου να κάψω.
Nα κάψω τις παρεκτροπές,
ο διάολος να τις πάρει
αλλά προτού συμμορφωθώ
ανοίγω ένα μπουκάλι.
Kρασάκι μου συγχώρα με
που σε κακολογάω,
με πιάνει μαύρη ταραχή
όταν σε συναντάω.
Mα έλα που βαρέθηκα
και θέλω πια ν' αλλάξω,
να γίνω άνθρωπος κι εγώ,
τα σκάρτα μου να κάψω.
"Έπιασε βροχή"
στίχοι/μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Έπιασε βροχή
Δροσιά μου και γιορτή
Σκόνη τα παλιά
Κι αέρας στα μαλλιά
Μάτια μου, μάτια μου
μαζεύω τα κομμάτια μου
Γυρνάω στο σπίτι
Κι έχω τα κλειδιά
Ώρες που μ' ανάβει το φεγγάρι
Κι αγρυπνώ
Ξαγρυπνώ
Ψυχή μου, εδώ θα ξαναγεννηθώ
Φως μου ο κεραυνός
Είναι τ'ανέμου ο γιός
Κι όταν μου μιλά
Τρομάζω από χαρά
Κράτα με, ουρανέ
Το ξέρω πως θα πεις το ναι
Ξεχνάω τη νύχτα
Ήλιε μου αδερφέ
Ώρες που μ' ανάβει το φεγγάρι
Κι αγρυπνώ
Ξαγρυπνώ
Ψυχή μου, εδώ θα ξαναγεννηθώ
wi fi thief
22-11-07, 15:17
Σίχοι - Μουσίκη : Βαγγ. Γερμανός
Ο γιος του ανέμου
Ο κοσμάκης με ψωμί μόνο δε ζει
αργοναύτης είμαι εγώ κι εσύ νησί
με σημάδια ερωτικά σημαδεύω τα χαρτιά
τ' όνειρό μας οδηγώ γιατί είμαι εγώ
Ο γιος του ανέμου, o γιος του ανέμου
Θεατρίνοι με τρομπέτες και βιολιά
σαλτιμπάγκοι σαν πολύχρωμα πουλιά
ακροβάτες σοβαροί και παραδεισένια όρη
με φωνάζουν αρχηγό γιατί είμαι εγώ
Ο γιος του ανέμου...
Σαν το κύμα στ' ακρογιάλι σου θα 'ρθω
μες στο στήθος σου θ' αράξω και θα πιω
της αγάπης το κρασί που μ' αρνήθηκες εσύ
όπου να 'σαι θα σε βρω γιατί είμαι εγώ
Ο γιος του ανέμου...
manoulamou
22-11-07, 15:37
ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΙΠΟΛΙΤΗΣ ΟΙ ΑΚΡΟΒΑΤΕΣ
Πόσο χαμηλά ζητάς να πέσω;
Και ποιο συρματόσκοινο
της ζωής μου να γίνει το μέσο;
Τι νόμιζες;
Οι αρχάριοι πάντοτε πέφτουν.
Πεθαίνουν από έρωτα
στο χάος τους γλιστρώντας.
Οι ακροβάτες πέφτουνε
κοιτάζοντας τους πρώτους.
Οι ακροβάτες πέφτουνε
μαζί με το κοινό τους
καμπύλα αστεία γράφοντας
βουτώντας στο κενό τους......
Σβήσε το Φεγγάρι του Δημήτρη Μητροπάνου
σε στίχους Νίκου Μωραίτη και μουσική Στέφανου Κορκολή
Σβήσε το φεγγάρι
σβήσε μου τα μάτια
σβήσε μου τις λέξεις
να μη σε φωνάξω πίσω
Σβήσε το φεγγάρι
σπάστο σε κομμάτια
να μη δω που φεύγεις
να μη σε ξαναγαπήσω
Σβήσε το φεγγάρι
Φύγε αφού το θέλεις
με κορμί σκυμμένο
με το βλέμμα χαμηλά
Φύγε αφού το θέλεις
σε καταλαβαίνω
όποιος φεύγει δεν μιλά
Φύγε και για μένα
μην σ΄ενδιαφέρει
τίποτα δεν σου ζητώ
μόνο όπως θα φεύγεις
άπλωσε το χέρι
σβήσε αυτό το αστέρι
σβήστο απ΄τον ουρανό μου
manoulamou
22-11-07, 20:59
Στίχοι: Κώστας Πρετεντέρης / Μουσική: Μίμης Πλέσσας / Πρώτη εκτέλεση: Νανά Μούσχουρη
Ξέρω κάποιο αστέρι, αστέρι - αστεράκι
που λάμπει χλωμό
να σου το χαρίσω, το έχω μεράκι
αλλά δεν τολμώ.
Είναι σαν διαμάντι, για φίνο χεράκι
και άσπρο λαιμό
το μικρό εκείνο, αστέρι - αστεράκι
που λάμπει χλωμό
Ξέρω κάποιο αστέρι, αστέρι - αστεράκι
που λάμπει ψηλά
να σου το προσφέρω απόψε δωράκι
με παρακαλά,
λέει πως στον λαιμό σου, ή και στο χεράκι
θα ζει πιο καλά
το μικρό εκείνο, αστέρι - αστεράκι
που λάμπει ψηλά.
Ξέρω κάποιο αστέρι, αστέρι - αστεράκι
που ζει μοναχό
στ΄ουρανού την πλάτη, το τρώει το σαράκι
και κλαίει το φτωχό
τ' άστρα των ματιών σου τ΄ανάψαν μεράκι
κι ανησυχώ
μη μου σβήσει εκείνο τ΄αστέρι αστεράκι
που ζει μοναχό.
wi fi thief
22-11-07, 21:23
Μουσική : Χρ. Νικολόπουλου - Στίχοι : Λ. Παπαδόπουλου
Στράτος Διόνυσιου : Με Σκότωσε Γιατί Την Αγαπούσα
Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα
γιατί την είχα σαν μικρό παιδί
κι όλα τα λάθη της τα συγχωρούσα
πικρή στιγμή μαζί μου να μην δει
Τώρα γυρνά παντού και με δικάζει
λέει πως ήμουν ένοχος εγώ
πες ότι θες καρδιά μου δεν πειράζει
ακόμα μια φορά σε συγχωρώ...
Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα
γιατί την είχα πάντοτε ψηλά
Γιατί μέσα στα μάτια την κοιτούσα
για να την βλέπω μόνο για γελά...
Τα τσογλάνια
Στίχοι: Γιάννης Σπυρόπουλος, Μπαχ
Μουσική: Μίνωας Μάτσας
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Λεονάρδου
Στο πέρασμα μου τα τσογλάνια λιγουρεύονται
κι οι νεαροί οι ποιητές αδιαφορούνε
οι κύριοι κάποιας ηλικίας με υποπτεύονται
και τα κομμάτια μου ενέχυρο κρατούνε.
Ετσι κι αλλιώς απ'τα κατάστιχα με σβήσανε
και μεθυσμένη παίζω ζάρια με το χρόνο
σε μια παρτίδα που χαμένοι όλοι βγήκανε
τι μου χρωστάς τι σου χρωστάω για ποιον πληρώνω?
Μες τον καθρέφτη μου τους φόβους τους κοιτάζουνε
και τα ανεκπλήρωτα τους παθη συζητούνε
έτσι τυφλοί,χωρίς φεγγάρι,με δικάζουνε
παίρνουν τηλέφωνο και με κατηγορούνε
manoulamou
23-11-07, 17:00
"Στο Φαλημέντο του κόσμου - Γιουσουρούμ"
ΣΤΙΧΟΙ:Νικολας Ασιμος:oneup:
Όλοι δηλώνετε ιδιότητα
Καταναλώνετε ποσότητα
Και μου στερείτε τον ήλιο.
Κι εγώ δεν έχω καν ταυτότητα
Κι αν είμαι μια μηδαμηνότητα
Φτιάχνω δικό μου βασίλειο.
Αν μου ξηγιόσουνα αλάνικα
Τραγούδια μεξικάνικα
Θα σου ‘φτιαχνα πολλά.
Και ξεπερνώ τη Λολομπρίτζιτα
Σαν το ‘ριξα στη βίζιτα
Αντικανονικά…
Δεν χαμπαριάζετε, ρε μόμολα
Όταν σας έδινα τα πόμολα
Να διαλύστε τον τοίχο
Κολλήσατε στο μποτιλιάρισμα
Και ας σας το ‘χα κάνει χάρισμα
Να ξεπεράστε τον φρίκο.
Κι αν η ζωή σου θέλει βλήματα
Τελειώσανε τα θύματα
Και πάλι απ’ την αρχή
Θενά σε φτιάξω εγώ αθάνατη
Παράτα την και γάμα την
την σχετική ζωή…
Ρε μη μου πια τους κύκλους τάραττε
Σιγά το χάρτη τρισκατάρατε
Και μια πορδή μου θα φτάσει
Και σαν ο πεντεφρής σου σε πονεί
Θενά του βάλω λουκουμόσκονη
Να λουκουμιάσει η πλάση.
Εσύ ξεφούσκωνες τα λάστιχα
Σε γράψαν στα κατάστιχα
Των τεντυμποϊστών
Κι εγώ έχω γίνει γομολάστιχα
Που σβήνει τα τετράστιχα
Ανθρώπων και θεσμών.........
Το πορφυρό ποτάμι
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Αργά κυλάει το πορφυρό ποτάμι
τρώει τις πέτρες, λιώνει τις καρδιές.
Αργά κυλάει στο χώμα, στην παλάμη
αλλάζει χάρτες, αλλάζει ζωές.
Πήγαν πολλοί να βρούνε τις πηγές του
βρήκαν μονάχα άδεια πηγάδια.
Αργά κυλάει σαν τη λάβα που καίει
σαν το χρόνο στις μεγάλες στιγμές.
Αργά κυλάει απ' τα μάτια σαν ρέει
και γεμίζει τη γη μ' ομορφιές.
mana'm...για φαντάσου να περνούσες λούκι και να σε λέγαν και Λουκία ...:cry::)
manoulamou
24-11-07, 14:02
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Άστρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
η αναπνοή μας σου μιλά
κι οι βράχοι κρυφακούνε
άστρο του πρωινού
Το φως σου από ουρανό
απόμακρο το στέλνεις
άστρο θαμπό του πρωινού
που τη ζωή μας φέρνεις
άστρο του πρωινού
Άστρο θαμπό του πρωινού
βλέπουμε να σιμώνεις
κι όσο έρχεσαι λαμπρύνεσαι
το φως δυναμώνεις
άστρο του πρωινού
Ένα λοφίο πορφυρό
φορώντας πλησιάζεις
αστέρι που, πριν έρθεις καν
άστρο που φεύγεις πάλι
άστρο του πρωινού
Άστρο θαμπό του πρωινού
για χάρη σου αγρυπνούμε
και τούτη η μέρα ας μας βρει
μ' αυτούς που αγαπάμε
άστρο του πρωινού.....
wi fi thief
24-11-07, 14:04
Νίκου Καββαδία : Federico Garcia Lorca
Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό
και το βαθύ πορτοκαλί σου μεσοφόρι.
Αύγουστος ήτανε δεν ήτανε θαρρώ,
τότε που φεύγανε μπουλούκια οι Σταυροφόροι.
Παντιέρες πάγαιναν του ανέμου συνοδιά
και ξεκινούσαν οι γαλέρες του θανάτου.
Στο ρωγοβύζι ανατριχιάζαν τα παιδιά
κι ο γέρος έλιαζε ακαμάτης τ' αχαμνά του.
Του ταύρου ο Πίκασσο ρουθούνιζε βαριά
και στα κουβέλια τότε σάπιζε το μέλι.
Τραβέρσο ανάποδο - πορεία προς το Βοριά.
Τράβα μπροστά - ξοπίσω εμείς - και μη σε μέλλει.
Κάτου απ' τον ήλιο αναγαλλιάζαν οι ελιές
και φύτρωναν μικροί σταυροί στα περιβόλια.
Τις νύχτες στέρφες απομέναν οι αγκαλιές
τότες που σ' έφεραν, κατσίβελε, στη μπόλια.
Ατσίγγανε κι Αφέντη μου, με τι να σε στολίσω;
Φέρτε το μαυριτάνικο σκουτί το πορφυρό.
Στον τοίχο της Καισαριανής μας φέραν από πίσω
κ' ίσα έν' αντρίκιο ανάστημα ψηλώσαν το σωρό.
Κοπέλες απ' το Δίστομο φέρτε νερό και ξίδι.
Κι απάνω στη φοράδα σου δεμένος σταυρωτά
σύρε για κείνο το στερνό στην Κόρδοβα ταξίδι,
μέσ' απ' τα διψασμένα της χωράφια τ' ανοιχτά.
Βάρκα του βάλτου ανάστροφη, φτενή, δίχως καρένα.
Σύνεργα που σκουριάζουνε σε γύφτικη σπηλιά.
Σμάρι κοράκια να πετάν στην έρημην αρένα
και στο χωριό ν' ουρλιάζουνε τη νύχτα εφτά σκυλιά.
ουπς... :oops:
Νυχτερινό
Σ. Μάλαμας
Στίχοι Δημήτρης Παπαχαραλάμπους
Την πέτρα ρώτησα να πει τι ξέρει τι αντέχει
Κι εκείνη μου πε τη σιωπή για μυστικό της έχει
Το αστέρι ρώτησα μετά τι έχει μάθει ως τώρα
Τα χίλια χρόνια μ’ απαντά περνάνε σε μιαν ώρα
Και πάνω ο ήλιος μια πληγή μια κόκκινη κηλίδα
Λάβα το φως αιμορραγεί να κάψει ότι είδα
Το χώμα ρώτησα ξανά παλιά αν ήταν σώμα
Και μου πε τα ψηλά βουνά και αυτά θα γίνουν χώμα
Κι ύστερα εσένανε ρωτώ το νόημα του κόσμου
Και λες το χέρι σου κρατώ και εσύ είσαι δικός μου
Και πάνω ο ήλιος μια βροχή μια χρυσαφένια βρύση
Νερό το φως του να πνιγεί όποιος θέλει να ζήσει
...έχω και για διψασμένους...
Κάνω ν' αποφασίσω, σκαλοπάτι να πατήσω
θολές και σκονισμένες, μνήμες μου ζωντανές
θεριά μου διψασμένα με κορμιά παραδεισένια
το δρόμο σας κοιτάζω, ξυπνάω κι αναστενάζω.
Χατζηγιάννης... μόνο στα όνειρα!...
σ' ανύποπτο χρόνο στο νου μου σε φτιάχνω
σα μυστικό θησαυρό
με ό,τι δε μου πες γεμίζω σελίδες
ίσως στις λέξεις σε βρω
θολώνω τη μέρα στον ήλιο που σβήνει
το πρόσωπό σου να δω
στα σύννεφα απλώνω ουράνιο τόξο
γέφυρα να 'ρθεις εδώ
μόνο στα όνειρα μπορώ να σε αγγίζω
ν' αφήνεις χρώμα πάνω στο δικό μου γκρίζο
καιι κάθε αυγή που το σκοτάδι θα παλιώνει
κι άλλη παράσταση στην πρόβα θα τελειώνει
wi fi thief
24-11-07, 22:57
Δημήτρης Μητροπάνος : Ποιος με βάφτισε σε θολό νερό
Μουσική : Χρ Παπαδόπουλου - Στίχοι : Μ Μουγιακάκου
Απόψε πώς θα κοιμηθώ
πρώτη φορά δεν είσαι εδώ
πού κρύφτηκε ο ήλιος σου
πού έσβησε ο ίσκιος σου
Ποιος με βάφτισε σε θολό νερό
και μου κάνει δώρο ξύλινο σταυρό
ποιος δεν ήθελε να χαμογελώ
και τα δυο σου μάτια να μην ξαναδώ
Σου έστειλα με το νοτιά
την αγκαλιά μου ζεστασιά
να μην κρυώνεις και να βρεις
σημάδια της επιστροφής
Η ουρά του αλόγου
Μουσική, Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Τραγούδι: Φένια Παπαδόδημα
Ο καβαλάρης τ' άλογο το 'χε μες στην καρδιά του.
Πού να 'βρει φίλο πιο καλό να λέει τα μυστικά του.
Το τάιζε αγριοκρίθαρο, τετράφυλλο τριφύλλι,
στολίδια είχε στη σέλα του με λαμπερό κοχύλι.
Ήταν λευκό, ήταν κάτασπρο, ήταν γοργό και ξύπνιο
κάλπαζε στα γυμνά βουνά και ξέφευγε απ' τον ίσκιο.
Μα ένα παλιομεσήμερο, σε μια συκιά από κάτω,
αστρίτης στραβογάμησε και δίνει δαγκωσιά του.
Δεν πέρασαν πέντε λεπτά μα πέρασαν αιώνες,
ο καβαλάρης το θρηνεί, χαϊδεύει τους λαγώνες.
«Σύντροφε που ξανοίγεσαι, πού χάνεσαι και φεύγεις;
Ας δώσουμε όρκο. Με καιρούς θα σ' εύρω ή θα μ' εύρεις;».
Σκυφτός γυρνάει στο σπίτι του, την πόρτα ανοίγει,
καρφώνει τα παράθυρα και στο πιοτό το ρίχνει.
Το άλογο στο μεταξύ τα όρνια το τυλίξαν;
το σκελετό και την ουρά μονάχα που τ' αφήσαν.
Περνούσε κι ένας μάστορας που 'μαθε στην Κρεμόνα
να φτιάχνει βιόλες και βιολιά που να κρατάνε χρόνια.
Είδε την τρίχα της ουράς άσπρη και μεταξένια,
την πήρε κι έφτιαξε μ' αυτή δοξάρια ένα κι ένα.
Δυο μήνες έκανε ο νιος ν' ανοίξει παραθύρι;
Την Τρίτη την πρωτομηνιά βγαίνει στο παραθύρι.
Εκεί 'ταν λαουτιέρηδες που θέλαν παρακάλια,
ήταν κι ένας βιολιτζής που έπαιρνε κεφάλια.
«Γεια και χαρά στον βιολιτζή. Χρήμα πολύ θα δώσω.
Θέλω ν' ακούσω απ' τα καλά μήπως και ξαλαφρώσω».
Δέκα φορές το πέρασε ρετσίνι το δοξάρι,
ταιριάζει στο σαγόνι του, τ' όργανο με καμάρι,
και σαν αρχίζει δοξαριές, μια πάνω και μια κάτω,
τον κόσμο φέρνει ανάποδα, τη γη μέσα στο πιάτο.
Πετάει με χούφτες τα λεφτά, ο άντρας και χορεύει,
ακούγεται χλιμίντρισμα και το μυαλό του φεύγει.
manoulamou
25-11-07, 18:36
Στίχοι / Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Παπίου/Άλλες ερμηνείες: Μελίνα Κανά
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω
Αυτή η νύχτα μένει αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
Χάθηκα και γω κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ'άστρα μες στην λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο.........
ΡΕΜΟύληηηηηηηηηηηης.... σε στίχους και μουσική Γιώργου Θεοφάνους
που να΄σαι
σ΄ένα παράθυρο ανοιγμένο
σ΄ένα φεγγάρι προδομένο
που το κοιτάμε πια σαν ξένοι
πού να΄μαι
σ΄ένα ρολόϊ κολλημένος
στους δείκτες του παγιδευμένος
στιγμή έχω γίνει περασμένη
που να΄σαι τώρα
που κρυώνω και φοβάμαι
μέσα στο σώμα σου εγώ θέλω
μόνο να΄μαι
μήπως ρωτάς κι εσύ αγάπη μου
πού να΄μαι ή απλά
με διέγραψες
που να΄σαι απόψε
που οι τοίχοι ιδρώτα στάζουν
κι οι αναμνήσεις γύρω σαν θεριά
ουρλιάζουν
μήπως αγάπη μου οι αγάπες
σε τρομάζουν και δεν επέστρεψες
πού να΄μαι
στον καναπέ μ΄ένα σεντόνι
που να μυρίζει εσένα ακόμη
και της αγάπης μας τη γλύκα
manoulamou
27-11-07, 20:06
Καλλιτέχνης: Γιάννης Κότσιρας
Συνθέτης: Μανώλης Φάμελος
Στιχουργός: Μανώλης Φάμελος
Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Το 'χω να με σκεπάζει
Κι είναι η νύχτα θάλασσα, η νύχτα θάλασσα
Που στα βαθιά με φωνάζει
Μέρες ξημέρωσαν, τα δύσκολα πέρασαν
Μα ο νους μου πίσω γυρνάει
Φταίει το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Που το άρωμά σου κρατάει
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Γύρω μου πράγματα, σκισμένα γράμματα
Σκόρπια από δω και από κει
Γίνονται θαύματα
Μα στ' άψυχα πράγματα
Τι μπορεί να σωθεί
Θα το παλέψω, θα ξαναπιστέψω
Μα λόγο πια δεν κρατώ
Φταίει αυτό το όχι σου
Γι' αυτό το όχι σου
Όλα τ' αρνιέμαι εγώ
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Σύννεφο που με τυλίγει
Παίζω το τραγούδι σου, το τραγούδι σου
Μα ο ουρανός δεν ανοίγει
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Δε μετανιώνω
Μα όταν κρυώνω, αναρωτιέμαι που να 'σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι........
Ιπτάμενο χαλί
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Σε βρήκα μόνη ένα απόγευμα ζεστό
στου σινεμά το φουαγιέ να τριγυρίζεις
μες τον καπνό πέταξα ένα σ' αγαπώ
και συ αμίλητη να κλαις και να καπνίζεις
Το χάλι μου έκανα ιπτάμενο χαλί
για να πετάξουμε μαζί στα περασμένα
κι όταν μας βρήκε το πρωί μου 'πες στ' αυτί
δεν έχω άλλο ουρανό έξω από σένα
Να με θυμάσαι όταν κρυώνεις
κι όταν φοβάσαι να με θυμάσαι
να με θυμάσαι όταν πονάς
και δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι
Σε βρήκα πάλι κάποια ατέλειωτη βραδιά
στα μπαρ της λύπης να μιλάς μ' ένα ποτήρι
εγώ γυρνούσα τρύπια τσέπη κι αγκαλιά
κι εσύ φιγούρα φιλμ νουάρ σε χαρακίρι
Τώρα χαμένος στων ονείρων μου το χάρτη
όλο ρωτάω πώς τα 'φερε έτσι η ζωή
αυτοί που φύγανε να με καλούν σε πάρτι
κι αυτοί που ζούνε να μου λείπουν πιο πολύ
Να με θυμάσαι όταν κρυώνεις
κι όταν φοβάσαι να με θυμάσαι
να με θυμάσαι όταν πονάς
και δεν κοιμάσαι να με θυμάσαι
wi fi thief
27-11-07, 22:29
Μουσική : Μ. Τόκα - Στίχοι : Σ. Αλεβιζάτου
Δημήτρης Μητροπάνος : Θάλασσες
Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες σαν το καράβι κι έλεγες :
θα σ’ αγαπώ με τα καλοκαίρια
με τρικυμίες και με βροχές
με μαξιλάρι τα δυο μου χέρια
θα ονειρεύεσαι ότι θες
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
τα καλοκαίρια πες μου πως μπορώ μονάχος μου να ζήσω
Ένα ποτήρι θάνατο θα πιω απόψε να μεθύσω
σε μονοπάτι αδιάβατο θα βγω, θα βγω να σε ζητήσω
Θάλασσες, μέσα στα μάτια σου θάλασσες
και με ταξίδευες, σαν το καράβι κι έλεγες :
θα σ’ αγαπώ, μη μου συννεφιάζεις
σαν αμαρτία και σαν γιορτή
μάθε στα μάτια μου να διαβάζεις
ό,τι με λόγια δε σου ‘χω πει
manoulamou
27-11-07, 23:13
Αθηναϊκή Κομπανία : Το μονοπάτι
Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό
κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει
Μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη
Μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό
που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη
Το μονοπάτι αν θα πάρεις μια βραδιά
τον ίσιο δρόμο πια για πάντα τον αφήνεις
Κι ολημερίς θα κουρελιάζεις μια καρδιά
κι ένα κορμί με τα κουρέλια της θα ντύνεις
Εκεί ξεχνάει κι Θεός για να σε δει
Περνάς και φεύγεις και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι
Ένα σκουπίδι παραπάνω δηλαδή
μες στης ζωής το πονηρό το μονοπάτι.......
Γιατί να μην κεράσω
Ίσως να έγινα κι εγώ ότι ακριβώς μισούσα
να φτύνω γέλια ψεύτικα να βγάζω το καπέλο
χειροκροτώντας δυνατά αυτά που δεν μισούσα
και να πουλάω παρηγοριές πίσω από μαύρο βέλο.
Μπορεί να έμοιασα κι εγώ σ' αυτούς που κυνηγούσα
να στήνω δόκανα παντού να μη σε πλησιάζουν
να κάνω κόλπα πονηρά για τα δικά σου λούσα
αλλά να βγάζω το σκασμό όταν θα σε βιάζουν.
Μπορεί να φίλησα κι εγώ εκεί που είχα φτύσει
και να δικαιολογήθηκα πως ήμουν υπεράνω
δήθεν κακίες δεν κρατώ κι ας μ' έχετε φυσήξει
σαν το κεράκι το ροζέ στην τούρτα πάνω πάνω.
Μπορεί να πούλησα κι εγώ κάτι απ' την ψυχή μου
αφού μου τη ζητήσανε γιατί να μην κεράσω
μόνο που είχα πρόβλημα αν ήταν στην τιμή μου
ή μου την κλέψανε κι αυτή μ' έναν κρυμμένο άσσο.
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
δεν έχω σπίτι πίσω για να'ρθω
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά
μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρυζείς ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς
κι όταν εγώ στην μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισα μαιμού
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού
τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα 'πες με το πρώτο σου το γάλα
Μάνα μου Ελλάς σε στίχους Νίκου Γκάτσου και μουσική Ξαρχάκου
wi fi thief
28-11-07, 13:34
Μάνα μου Ελλάς σε στίχους Νίκου Γκάτσου και μουσική Ξαρχάκου
:respekt:
Μουσική: Α. Καλδάρα - Στίχοι: Πυθαγόρα
Γιώργος Νταλάρας : Οι Καμπάνες Της Αγιά - Σοφιάς
Χτύπησαν το παλικάρι μεσημέρι στο παζάρι
σαν πουλί σαν περιστέρι ένα ασκέρι φονικό
Κλαίνε κόρες κλαίνε μάνες κλαίει ο ραγιάς
κλαίνε κλαίνε κι οι καμπάνες της Αγιά - Σοφιάς
Κόβουνε απ' τους μπαξέδες γιασεμιά και κατιφέδες
το χτενίζουν και τ' αλλάζουν και στενάζουν τα στενά
Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
μόνο να γράφεις τ' όνομά σου
και 'κείνο το 'μαθες μισό
να συλλαβίζεις τα όνειρά σου
στο Άργος και στον Ιλισό
θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες
τα παλικάρια να κερνάς
του κόσμου το στενό γεφύρι
θα το περάσουμε μαζί
θα 'ναι η καρδιά σου παραθύρι
τα λόγια σου παλιό κρασί
Στίχοι Μάνου Ελευθερίου και μουσική Ηλία Ανδριόπουλου
manoulamou
28-11-07, 21:37
Στίχοι: Μάνεσης Κώστας
Μουσική: Παπαϊωάννου Γιάννης, Ψηλός, Πατσάς
Ερμηνευτές: Ευγενικός Θανάσης, Σαμιώτης, Μοσχονάς Οδυσσέας, Σαμιώτης (Ντουέτο )
Σε θάμπωσαν τα λούσα και τα πλούτη,
πουλήθηκες και συ για λίγο χρήμα,
έπαψες πια να μ' αγαπάς, μα σου το λέω, όπως πας,
να το ξέρεις πως εσύ, θα' σαι το θύμα,
έπαψες πια να μ' αγαπάς, μα σου το λέω, όπως πας,
να το ξέρεις πως εσύ, θα' σαι το θύμα.
Αυτός ο δρόμος τώρα που' χεις πάρει,
γιομάτος ειν' καημούς και καταφρόνια,
στο βούρκο που θα κυλιστείς, θα 'ρθει στιγμή να κουραστείς
και δεν θα 'βρεις πουθενά καμιά συμπόνια
στο βούρκο που θα κυλιστείς, θα 'ρθει στιγμή να κουραστείς
και δεν θα 'βρεις πουθενά καμιά συμπόνια.
Θα ζεις χωρίς αγάπη και ελπίδα,
δεν θα γυρνά κανείς να σε κοιτάξει,
θα 'ρθεις κλαμένη μια βραδιά, να μου ζητάς παρηγοριά,
το πουλί θα έχει πια τότε πετάξει,
θα 'ρθεις κλαμένη μια βραδιά, να μου ζητάς παρηγοριά,
το πουλί θα έχει πια τότε πετάξει.
Θα 'ρθεις κλαμένη μια βραδιά, να μου ζητάς παρηγοριά,
το πουλί θα έχει πια τότε πετάξει.
:redface::sneer:EDIT
Λευτέρης Παπαδόπουλος
Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι βγάλε από την πόρτα το κλειδί
το παιδί ξανάρχισε να παίζει το κανάρι πάλι κελαηδεί
βάλε κι άλλη αγάπη στο τραπέζι
Κάποιος πονεμένος θα βρεθεί
το παιδί ξανάρχισε να παίζει το κανάρι πάλι κελαηδεί
Άνοιξε στο φως το παραθύρι δέσε μια κορδέλα στα μαλλιά
βάλε το λουλούδι στο ποτήρι να γεμίσει η κάμαρη ευωδιά
Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζιβγάλε από την πόρτα το κλειδί
το παιδί ξανάρχισε να παίζει το κανάρι πάλι κελαηδεί
στίχοι Κατερίνα
Μακάρι η ανάσα η πρωινή που μύρισε θυμάρι,
να κλέψει από την Άνοιξη της γέννησης το φως
κι εκεί στο απομεσήμερο να δώσει και να πάρει
του δειλινού τα χρώματα σαν δώρο ακριβό.
Μακάρι στο κελάηδισμα, του Μάρτη το κανάρι,
στα πράσινα φυλλώματα απάνω στον ανθό
στου χρόνου τα αγγίγματα να 'ναι προσευχητάρι
με τους ψαλμούς της Άνοιξης να διώχνουν το κακό.
Μακάρι στα φιλήματα ατόφιο κεχριμπάρι
αντικριστά σκιρτήματα σ' αέναο χορό,
να μένουνε τα βήματα μέσα σε συναξάρι
με σκαλισμένα γράμματα με τη ψυχής το βιος.
Μακάρι να ελευθέρωναν μέσα από το θηκάρι
εκείνον τον πολύτιμο κρυμμένο θησαυρό,
τον φιλντισένιο, λαμπερό σαν το μαργαριτάρι,
Αγάπη τον φωνάζουνε, για ξένο κι αδερφό.
Εν λευκώ,
πόσο με αγάπησες και εγώ
τώρα που κλείνει ο χρόνος μου
στη μνήμη θα κρατήσω
το βλέμμα σου το λαμπερό
της μυρωδιάς σου τον ανθό
στους ουρανούς σαν ζήσω
wi fi thief
05-12-07, 14:57
Στίχοι - Μουσική - Ερμηνεία : Νικ. Παπάζογλου
Αύγουστος
Μα γιατί το τραγούδι να 'ναι λυπητερό
με μιας θαρρείς κι απ' την καρδιά μου ξέκοψε
κι αυτή τη στιγμή που πλημμυρίζω χαρά
ανέβηκε ως τα χείλη μου και με 'πνιξε
φυλάξου για το τέλος θα μου πεις
Σ' αγαπάω μα δεν έχω μιλιά να στο πω
κι αυτό είναι ένας καημός αβάσταχτος
λιώνω στον πόνο γιατί νιώθω κι εγώ
ο δρόμος που τραβάμε είναι αδιάβατος
κουράγιο θα περάσει θα μου πεις
Πώς μπορώ να ξεχάσω τα λυτά της μαλλιά
την άμμο που σαν καταρράχτης έλουζε
καθώς έσκυβε πάνω μου χιλιάδες φιλιά
διαμάντια που απλόχερα μου χάριζε
θα πάω κι ας μου βγει και σε κακό
Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει
Μες το βλέμμα της ένας τόσο δα ουρανός
αστράφτει συννεφιάζει αναδιπλώνεται
μα σαν πέφτει η νύχτα πλημμυρίζει με φως
φεγγάρι αυγουστιάτικο υψώνεται
και φέγγει από μέσα η φυλακή
Αφού δε με αγαπάς και μου φέρεσαι αλλιώτικα
αφού στις ντισκοτέκ μου κουνιέσαι με νησιώτικα
αφού με ένα σου κλικ με βυθίζεις στο παράπονο
για πες μου γιατί εγώ σαν τον τρελό εννοώ
Να πέφτω σαν δραχμή στη σχισμή που 'χεις στο στήθος σου
να κλέβω τραγουδάκια μονάχα από τον κήπο σου
να κάνω τον κομπέρ στα θεάματα της νύχτας σου
κι εσύ να μη με κοιτάς να μη μιλάς του τρελού
Με διαμάντια και ρουμπίνια
τη μιζέρια και τη γκρίνια θα σου στολίσω
και μ' ελληνικά ψηφία
της καρδιάς σου την μαφία
θα ξεκληρίσω
Αφού δεν μ' αγαπάς... Φοίβου Δεληβοριά
wi fi thief
06-12-07, 13:11
Μουσική : Γ. Σπανού - Στίχοι : Λ. Παπαδόπουλου
Σταμάτης Κόκκοτας : Ο Τρελός
Με κυνηγούν, με κυνηγούν κάθε βραδιά
της γειτονιάς, της γειτονιάς σου τα παιδιά
με κοροιδεύουν τα παιδιά
σαν τρέχω στην ανηφοριά
να σου χαρίσω μια φτωχή καρδιά
κι όταν στην πόρτα σου μιλώ
τα σκαλοπάτια σου φιλώ
εσυ φωνάζεις διώξτε τον τρελό
θα την αντέξω του τρελού τη ρετσινιά
μα πώς να αντέξω τη δικιά σου απονιά
πες μου δυο λόγια να σωθώ
προτού στ' αλήθεια τρελαθώ
δως μου το χέρι για να κρατηθώ
κι όταν στην πόρτα σου μιλώ
τα σκαλοπάτια σου φιλώ
μη μου φωνάζεις διώξτε τον τρελό
Είμ' ερωτευμένος με τα μάτια σου
στο 'χα πει και πάντα θα στο λέω
κι αν τα χάσω, μπρος στα σκαλοπάτια σου
νύχτες αξημέρωτες θα κλαίω
Μπορώ να γίνω και φονιάς
κι ας γελά μαζί μου ο ντουνιάς
είμ' ερωτευμένος με τα μάτια σου
στο 'χα πει και πάντα θα στο λέω
Ειμ' ερωτευμένος με τα μάτια σου της Ελευθερίας Αρβανιτάκη
σε στίχους Κώστα Κοφινιώτη και μουσική Γιάννη Βέλλα
iakovospro
10-12-07, 11:02
Eagles - Hotel California
On a dark desert highway, cool wind in my hair
Warm smell of colitas, rising up through the air
Up ahead in the distance, I saw a shimmering light
My head grew heavy and my sight grew dim
I had to stop for the night
There she stood in the doorway;
I heard the mission bell
And I was thinking to myself,
’this could be heaven or this could be hell’
Then she lit up a candle and she showed me the way
There were voices down the corridor,
I thought I heard them say...
Welcome to the hotel california
Such a lovely place
Such a lovely face
Plenty of room at the hotel california
Any time of year, you can find it here
Her mind is tiffany-twisted, she got the mercedes bends
She got a lot of pretty, pretty boys, that she calls friends
How they dance in the courtyard, sweet summer sweat.
Some dance to remember, some dance to forget
So I called up the captain,
’please bring me my wine’
He said, ’we haven’t had that spirit here since nineteen sixty nine’
And still those voices are calling from far away,
Wake you up in the middle of the night
Just to hear them say...
Welcome to the hotel california
Such a lovely place
Such a lovely face
They livin’ it up at the hotel california
What a nice surprise, bring your alibis
Mirrors on the ceiling,
The pink champagne on ice
And she said ’we are all just prisoners here, of our own device’
And in the master’s chambers,
They gathered for the feast
The stab it with their steely knives,
But they just can’t kill the beast
Last thing I remember, I was
Running for the door
I had to find the passage back
To the place I was before
’relax,’ said the night man,
We are programmed to receive.
You can checkout any time you like,
But you can never leave!
Οι μερακλήδες
:cool:
Ζεϊμπέκικο της προπολεμικής περιόδου της Θεσσαλονίκης.
Μουσική & στίχοι: Βασίλης Τσιτσάνης
Πρώτη φωνογράφηση: 1938
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Παγιουμτζής
Όποιος γεννιέται μερακλής δεν ξέρει τι να κάνει.
Πίνει και γίνεται μπεκρής, ψεύτη ντουνιά,
τον πόνο του να γιάνει.
Οι μερακλήδες αγαπούν κι έχουν λεφτά στο χέρι
και δε τους νοιάζει να γλεντούν, αχ βρε ντουνιά,
χειμώνα-καλοκαίρι.
Χωρίς μεράκι ο ντουνιάς δε γίνεται να ζήσει.
Πρέπει τη νιότη να χαρεί, αχ βρε ντουνιά,
τα μάτια του πριν κλείσει.
iakovospro
10-12-07, 13:31
Ο μπάρμπα Θωμάς - Μητσάκης Γιώργος
Αντιλαλούνε διπλοπενιές μέσα σ' ένα κουτούκι
κάθεται ο μπάρμπα Θωμάς και παίζει το μπουζούκι
Μπάρμπα Θωμά μπάρμπα Θωμά μαγκίτη παινεμένε
σε γέρασαν τα βάσανα και δεν μιλάς καϋμένε
Να 'ταν τα νειάτα δυό φορές
και σιδερένιες οι καρδιές
Απόψε έχω ένα καϋμό και ήπια παραπάνω
ήρθα εδώ μπάρμπα Θωμά παρέα να σου κάνω
Μπάρμπα Θωμά μπάρμπα Θωμά να μην ακούς τι λένε
οι μάγκες έχουνε καρδιά και για μια αγάπη κλαίνε
Γλεντάτε μάγκες στο ντουνιά
πρωτού να 'ρθουν τα γηρατιά
ωραία τα λέει στο μπαρμπα θωμά...αλλά διάβασε και το πρώτο ποστ....μην πλακώσει η arrow και αρχίσει να λέει τα δικά της...;)
ετοιμάσου για δάγκωμα iakovospro! :twisted:
ωραία τα κομμάτια που έβαλες αλλά δεν συμβαδίζουν με το πνεύμα του θρεντ... :nono:
παιδί μου που κοιτάζεις?... ;)
ο στίχος σου έπρεπε να ξεκινά με την έγχρωμη λέξη του προηγούμενου ποστ... κατάλαβες?...
π.χ. ο Ainaststros βρήκε στίχο με την λέξη ντουνιάς που είχα χρωματίσει εγώ προηγουμένως και χρωμάτισε την δική του λέξη νιότη από τον δικό του στίχο για να συνεχίσει ο επόμενος...
κατανοητό ή χρειάζεσαι πριβέ μαθήματα?... :rolleyes:
........Auto merged post: arrow added 12 Minutes and 27 Seconds later........
Πήρα απ' τη νιότη χρώματα
κι απ' την αγάπη νήμα
κι έπλεξα ένα όνειρο
όμορφο, μα τι κρίμα
εσύ το ποδοπάτησες
στο πρώτο σου το βήμα
Όμως θέλω τη ζωή μου να τη χαρώ
γι' αυτό δεν τα πάω κόντρα με τον καιρό
γι' αυτό δεν τα πάω κόντρα με τον καιρό
κι αν μου έφυγε μι' αγάπη, άλλη θα βρω
μ' αρέσει πολύ αυτό το τραγούδι της Μοσχολιού
iakovospro
10-12-07, 15:12
I am very very πως το λέτε εσείς εδώ αυτό που λέμε εμείς εκεί? :whistle:
........Auto merged post: iakovospro added 12 Minutes and 2 Seconds later........
Η ζωή σε μια μέρα
Καλλιτέχνης: Γιάννης Κότσιρας
Συνθέτης: Μανώλης Φάμελος
Στιχουργός: Μανώλης Φάμελος
Στίχοι:
Θέλεις να σου δείξω
θέλεις να νοιαστώ
θέλεις και θα προσπαθήσω.
Μα τα θέλεις όλα
λες και τά 'χω εγώ
άρχισε κι εγώ θα ακολουθήσω.
Έτοιμη αν θες τη συνταγή
ξέρω πως καμιά δεν θα σου κάνει
ξέρω πως περίμενες πολύ
μα η ανταμοιβή μας φτάνει.
Αν είσαι ελεύθερη το Σάββατο
έλα να φύγουμε ως τη Δευτέρα
ξέρεις όλα ν' αλλάξουν μπορεί σε μια μέρα,
φτάνει μόνο μια μέρα.
Αν είσαι ελεύθερη το Σάββατο
έλα να πάμε ένα βήμα πιο πέρα
και να δούμε μαζί ν' ανατέλλει η μέρα
όλη μου η ζωή, εκείνη η μέρα.
Θέλεις την αλήθεια
θες το μυστικό
θέλεις την χαρά σου πίσω.
Αν τα θέλεις όλα
ίσως τα 'χω εγώ
άσε με λοιπόν να στα χαρίσω.
Τράβηξε στο χάρτη μια γραμμή
κι άστην όπου θέλει να μας βγάλει
κι αν ο θησαυρός δεν είναι εκεί,
θα 'ναι ο δρόμος κέρδος πάλι.
Αν είσαι ελεύθερη το Σάββατο
έλα να φύγουμε ως τη Δευτέρα
ξέρεις όλα ν' αλλάξουν μπορεί σε μια μέρα,
φτάνει μόνο μια μέρα.
you are very very slowmotion... :twisted:... αλλά μαθαίνεις... :clap:
Μείναν μόνο λίγα φώτα αναμμένα
σαν τα λόγια μας που ήταν μετρημένα
μείνανε μόνο δυο τρεις τοίχοι να μου λένε
όσοι είναι μοναχοί Σαββάτο κλαίνε
Σαββάτο έκλαψα για σένα
μα Κυριακή χαράματα
είδα πως ήσουν ένα ψέμα
σπάζοντας χίλια πράγματα
Σαββάτο έκλαψα για σένα
μα Κυριακή χαράματα
πήρα τα χρόνια διπλωμένα
σε μια βαλίτσα πράγματα
Πλούταρχος σε στίχους Ποσειδώνα Γιαννόπουλου
iakovospro
10-12-07, 15:52
Ο δικός μου ο δρόμος
Καλλιτέχνης: Πασχάλης Τερζής
Συνθέτης: Γιώργος Θεοφάνους
Στιχουργός: Εύη Δρούτσα
Στίχοι:
Τ' όνομά μου μες στις λίστες απ' τα πλοία
στα αεροπλάνα, στα φτηνά ξενοδοχεία,
η φυγή στο πρόσωπό μου χαραγμένη
και μου λες εσύ πως είμαστε δεμένοι.
Δεν μπορεί να με κρατήσει ο εαυτός μου
σε κανέναν δεν ανήκω, είμαι δικός μου.
Το σπασμένο ουρανό σου μη μου δώσεις,
σ' αγαπώ κι έτσι μπορεί να μ' εξοντώσεις
σ' αγαπώ κι έτσι μπορεί να μ' εξοντώσεις.
Ο δικός μου ο δρόμος
μ' έχει χρόνια διαλέξει
στην οδό γράφει "μόνος"
επικίνδυνη λέξη.
Ο δικός μου ο δρόμος
δε μου δείχνει αστέρι
για αγάπη μου δίνει
μια βαλίτσα στο χέρι.
Στον αέρα τριγυρνάω δίχως λόγο
κι αγκαλιάζομαι τις νύχτες με το φόβο.
Ποιο κομμάτι γης μπορεί να με κρατήσει
αφού η σκέψη μου με έχει εξορίσει;
Διαδρομές πάντα στις ίδιες υποσχέσεις,
μη μου λες πως μ' αγαπάς και θα με δέσεις.
Θα ξεφύγω απ' της ζωής τις χαραμάδες
πάντα μόνος θα 'μαι μέσα σε χιλιάδες
πάντα μόνος θα 'μαι μέσα σε χιλιάδες.
........Auto merged post: iakovospro added 9 Minutes and 49 Seconds later........
Hello. Hurrymotion είσαι εδώ.;)
Ματάκια χαραμάδες
που με κοιτάζουνε
μοιάζουν με κομμάτια πάγου
που όλο στάζουνε
μες στο δίγνωμό σου δάκρυ, ναι
παγιδεύομαι,
δεν σε πιστεύω
και παιδεύομαι
tα λόγια σου παιχνίδια
μου πλέκουνε ιστό
αν και μου 'στησες παγίδα
θέλω να πιαστώ
σα μιλούν τα δυο σου χείλη, ναι
παραδίνομαι
δεν τα πιστεύω
μα τους δίνομαι
της Λιζέτας Καλημέρη
σε στίχους Παντελή Τσοπάνογλου και μουσική Μιχάλη Χανιώτη
:)
iakovospro
10-12-07, 23:04
Σεξ
Καλλιτέχνης: Έλλη Κοκκίνου
Συνθέτης: Φοίβος
Στιχουργός: Φοίβος
Στίχοι:
Σε βλέπω και τρελαίνομαι
δεν ξέρω τι να κάνω σκέφτομαι.
Δεν θα ντραπώ, θα σηκωθώ και θα 'ρθω
εδώ και τώρα να σου πω.
Σε βλέπω και παθαίνω, ναι, για σένα
αγόρι μου τρελαίνομαι,
τελειώνομαι, δαγκώνομαι,
σε σκέφτομαι και αναστατώνομαι.
Σε βλέπω και παθαίνω, ναι,
για σένα αγόρι μου τρελαίνομαι.
Και κλείνομαι και γδύνομαι,
φαντάζομαι ότι σου δίνομαι.
Σε βλέπω και παιδεύομαι
τα χείλη σου από τώρα γεύομαι.
Δεν θα ντραπώ, θα σηκωθώ και θα 'ρθω
εδώ και τώρα να σου πω.
Σε βλέπω και παθαίνω, ναι, για σένα
αγόρι μου τρελαίνομαι,
τελειώνομαι, δαγκώνομαι,
σε σκέφτομαι και αναστατώνομαι.
Σε βλέπω και παθαίνω, ναι,
για σένα αγόρι μου τρελαίνομαι.
Και κλείνομαι και γδύνομαι,
φαντάζομαι ότι σου δίνομαι.
@ ADSLgr.com All rights reserved.