Κόστος ζωής και υπολογισμός (σπίτι, αμάξι κλπ)

[cool11]

και άντε, το πήρες το ρημάδι, και μην το βάζεις στα έξοδα.
Η μεγάλη διαφορά, με ένα άλλο πάγιο έξοδο, πχ το σπίτι, είναι η εξής. Το σπίτι, εκτός περιπτώσεων φουσκών ακινήτων και μνημονίων ΕΝΦΙΑ, δεν χάνει την αξία του τουλάχιστον σημαντικά (εκτός εαν μεσα παίζεις ράγκπυ), αντιθέτως τις περισσότερες φορές αυξάνει κιόλας με την πάροδο του χρόνου.
Ο κόσμος ο περισσότερος μπερδεύει το σπίτι με το αυτοκίνητο. Το σπίτι είναι ΕΠΕΝΔΥΣΗ. Το αυτοκίνητο, απο την στιγμή που το πάρεις απο την αντιπροσωπεία, και έγραψες ήδη ένα χιλιόμετρο, μόνον ένα, ήδη δεν μπορείς να το πουλήσεις πίσω στην ίδια τιμή. Μετά δε απο 10 περίπου χρόνια, η αξία του θαναι εξαιρετικά χαμηλή έως μηδαμινή (αξία απόσυρσης) (*)
Αρα, έτσι για την κουβέντα, ας ξεχάσουμε για λίγο την αγορά του 1ου αυτοκινήτου. Εντάξει ρε μάγκες, δεν το μετράμε. Πόσο θα "ζήσει" το αυτοκίνητό σας; Μέσος όρος το πολύ μια δεκαετία. Και μετά; Μετά τι θα κάνεις; Πάπαλα; Θα μπείς σε δάνειο; Ωπα, δόσεις!!!! Θα μαζεύεις απο πριν για να πάρεις όταν χρειαστείς ή αν χτύπα ξύλο σου τύχη καμιά σοβαρή αβαρία; Ωπα, να μηνιάτικα. Δεν θα κάνεις τίποτα απο όλα αυτά; Εντάξει, εαν μαγκώνεις κανα δεκαχιλιαρο τον μήνα, δεν σε νοιάζει. Η' εαν πουλήσεις το διαμέρισμα της γιαγιάς... Αλλιώς....

Ελπίζω να πιάνετε το νόημα.... Εαν δεν το πιάνετε, είναι γιατί βλέπετε με ορίζοντα μερικών μηνών, και όσα έρθουν και όσα πάνε...







(*) Εκτός και εαν κάνεις το κόλπο του ΜΝΠ και το πουλάς ανταλλακτικά, αλλά πρέπει ναχεις χώρο μάντρα, θα σου πάρει πολύ χρόνο να πουλήσεις (και εαν, εξαρτάται απο την περίπτωση), και πάλι, δεν θα πάρεις την αξία του όσο το αγόρασες, απλά θα πάρεις περισσότερα απο την αξία απόσυρσης.

Καλα τα λες....
μου λες τι θα κανει ο Ελληνας, που πλεον αρχιζει και τα παιζει το αυτοκινητο του,
και δεν υπαρχουν λεφτα για αλλαγη;
Θα παρει...δάνειο; Να το πληρωνει με τι;
Ρευστο δεν υπαρχει. Αρα;
Μεγαλο προβλημα να μην μπορεις να αλλαξεις αμαξι, ουτε οταν πια τα εχει παιξει εντελως....
Δεν ηταν ποτε φτηνα τα αυτοκινητα στην Ελλαδα, ουτε στα καλα τα χρονια, αναλογικα με τους μισθους που περναμε.
Αλλα πλεον, η αλλαγη αυτοκινητου για τον μεσο Ελληνα, ειναι απλα mission impossible.
Και πες μου εσυ πως να μανουβραρεις τη ζωη, που ολα πια ειναι βασισμενα πανω στην αυτοκινηση...

[anon]

Aυτό ακριβώς λέω. Δεν μπορείς να "ξεχνάς" το πόσο κοστίζει να αγοράσεις ένα αυτοκίνητο. Ειναι και αυτό αναλώσιμο. Μπορεί να το αλλάζεις πχ κάθε 10 ή έστω 15 χρόνια, αλλά στα 15 χρόνια, θα σου κοστίζουν τόσο οι επισκευές (και η κατανάλωση) που μόνο εαν κάνεις το πολύ 1000 μέχρι 2000 χλμ τον χρόνο, ίσως συμφέρει να το κρατήσεις. Σε κάθε περίπτωση μπορείς να σχεδιάσεις ένα απλό οικονομικό μοντέλο σε ένα Εξελ και να κάνεις τους υπολογισμούς.
Ομως η αξία αγοράς είναι μέρος της χρήσης του. Οπότε στο μυαλό σου πρέπει να το επιμερήσεις. Ειτε γιατί θα το πάρεις με δόσεις (οπότε να η δόση κάθε μήνα), είτε γιατί πρέπει να μαζεύεις για την αναγκαία αλλαγή (οπότε να η δόση καθε μήνα). Απλα στην δεύτερη περίπτωση βγαίνει πιο "οικονομικά" γιατί δεν πληρωνεις τόκους σε κάποιο δάνειο, και μπορει να έχεις και κέρδος κάποιους τόκους κάθε χρόνο απο το κεφάλαιο που μαζεύεις.
Σε κάθε περίπτωση, έχεις ένα κόστος, ΚΑΘΕ ΜΗΝΑ αν θέλεις. Για ευκολία το επιμέρισα σε όλη την διάρκεια χρήσης του αυτοκινητου, πχ για 10 χρόνια, δηλαδή 120 μήνες.

[aroutis]

το κόστος χρήσης δεν έχει να κάνει με το κόστος απόκτησης... η υπόθεση δεν στέκει. Αν θέλεις να μιλάς γενικά για κόστος τότε ναι, αλλά δεν μπορείς να το προσθέτεις στο κόστος χρήσης...

Total cost of ownership ...
Περιλαμβάνει το κόστος κτήσης και ότι άλλο έμμεσο ή άμεσο κόστος περιλαμβάνει η επένδυση (στη περίπτωση του αυτοκινήτου από το μέσο κόστος της βενζίνης, τα repair costs και όχι μόνο).

Σε όλη αυτή τη συζήτηση εγώ απλά θα πω ότι προφανώς και θα έπρεπε να μετρούνται/υπολογίζονται οι επενδύσεις των χρημάτων (γιατί μια αγορά σπιτιού, αυτοκινήτου κλπ δεν παύουν να ειναι επενδύσεις) με αυτή τη λογική και όχι με τη μπακαλίστικη που συνήθως εφαρμόζεται , η οποία απλά περιλαμβάνει το κόστος κτήσης και προφανώς πολλές φορές οδηγεί σε πολλά προβλήματα.

[dhmk]

Total cost of ownership ...
Περιλαμβάνει το κόστος κτήσης και ότι άλλο έμμεσο ή άμεσο κόστος περιλαμβάνει η επένδυση (στη περίπτωση του αυτοκινήτου από το μέσο κόστος της βενζίνης, τα repair costs και όχι μόνο).

Σε όλη αυτή τη συζήτηση εγώ απλά θα πω ότι προφανώς και θα έπρεπε να μετρούνται/υπολογίζονται οι επενδύσεις των χρημάτων (γιατί μια αγορά σπιτιού, αυτοκινήτου κλπ δεν παύουν να ειναι επενδύσεις) με αυτή τη λογική και όχι με τη μπακαλίστικη που συνήθως εφαρμόζεται , η οποία απλά περιλαμβάνει το κόστος κτήσης και προφανώς πολλές φορές οδηγεί σε πολλά προβλήματα.

Αυτό έχει σημασία στο να πάρεις μια απόφαση, όχι αφού την έχει πάρει και εκτελέσει. Πριν επενδύσεις κάνεις κάποιους υπολογισμούς αλλά αν η επένδυση πάει στραβά, μπαίνεις σε μία άλλη οικονομική λογική.

Η περίπτωση του αυτοκινήτου δεν είναι επένδυση με την κοινή έννοια γιατί δεν σκοπεύεις να βγάλεις τα χρήματα που έδωσες και ακόμη κάτι παραπάνω (κέρδος). Ποτέ δεν θα τα κερδίσεις αυτά τα χρήματα. Ποτέ δεν θα τα πάρεις πίσω. Και ούτε που σε νοιάζει. Από τη στιγμή που το αγοράζεις για να ωφεληθείς από τις όποιες υπηρεσίες νομίζεις (π.χ. να πηγαινοφέρνεις τα παιδιά σου στο σχολείο, να πηγαίνεις εκδρομές ή για ψώνια ή στη δουλειά σου ή επειδή απλά το γουστάρεις) το μόνο που επηρεάζει τις αποφάσεις σου πλέον είναι το κόστος χρήσης. Π.χ. όταν πήγαινα στη δουλειά μου λάμβανα υπόψη το κόστος βενζίνης ως μείον στο μισθό μου και γι'αυτό χρησιμοποιούσα μηχανάκι για να το μειώσω στο μέγιστο δυνατόν μαζί και με τα λοιπά συνακόλουθα κόστη.

Τα λεφτά κτήσης του αυτοκινήτου είναι πλέον χαμένα. Άλλωστε μετά από λίγο καιρό μόνο τη χρήση του αυτοκινήτου καταλαβαίνεις και το ίδιο το θεωρείς κάπως "δεδομένο", κάτι που είναι "τζάμπα" πλέον. Ειδικά όταν αρχίσει να συσσωρεύει φθορές και χάσει την λάμψη του. Δεν υπάρχει τρόπος να λογαριάσεις το κόστος κτήσης στις οικονομικές σου αποφάσεις σχετικά με το αυτοκίνητο. Μόνο αόριστα μπορεί να σε απασχολεί σε περίπτωση που θα αποφασίσεις να το πουλήσεις μελλοντικά, πλην όμως το τι θα πάρεις δεν εξαρτάται από εσένα αλλά από αυτούς που θα ενδιαφερθούν να το αγοράσουν. Π.χ. το 2008 είχα αποφασίσει να πουλήσω το μεγάλο τζιπ που διέθετα. Είχα ξεκινήσει από τις 25000 αλλά δεν εμφανίσθηκε κανείς. Στη πραγματικότητα σε διάστημα 3 μηνών είχα μόνο 2 ενδιαφερόμενους κατεβάζοντας συνεχώς την τιμή. Ο πρώτος δεν ήταν καν σοβαρός. Ο δεύτερος ήταν ειδική περίπτωση ανθρώπου και το αγόρασε στις 16000. Είχε τρέλα ο άνθρωπος να αγοράσει τζιπ και το δικό μου ήταν το απώτερο όνειρό του. Ήμουν πολύ τυχερός που κατόρθωσα και πούλησα σε αυτή τη τιμή. Λίγους μήνες μετά με αλλαγές στα τέλη ταξινόμησης κτλ. ούτε στη μισή τιμή δεν θα το πουλούσα ακόμη και με μεγάλη τύχη. Μετά μπήκαμε βαθειά στη κρίση και η βεβαιότητα είναι ότι δεν θα το πουλούσα καθόλου. Θα το είχα να σαπίζει χωρίς πινακίδες στο γκαράζ του σπιτιού μου. Όπως φαντάζομαι θα κατέληξε και στα χέρια του αγοραστή του. Ομογενής εξ Αλβανίας που απέβλεπε στο Ελληνικό του όνειρο και ξόδεψε μέχρι δεκάρας τις οικονομίες μιας 15ετίας.

[aroutis]

Αυτό έχει σημασία στο να πάρεις μια απόφαση, όχι αφού την έχει πάρει και εκτελέσει. Πριν επενδύσεις κάνεις κάποιους υπολογισμούς αλλά αν η επένδυση πάει στραβά, μπαίνεις σε μία άλλη οικονομική λογική.

Η περίπτωση του αυτοκινήτου δεν είναι επένδυση με την κοινή έννοια γιατί δεν σκοπεύεις να βγάλεις τα χρήματα που έδωσες και ακόμη κάτι παραπάνω (κέρδος). Ποτέ δεν θα τα κερδίσεις αυτά τα χρήματα. Ποτέ δεν θα τα πάρεις πίσω. Και ούτε που σε νοιάζει. Από τη στιγμή που το αγοράζεις για να ωφεληθείς από τις όποιες υπηρεσίες νομίζεις (π.χ. να πηγαινοφέρνεις τα παιδιά σου στο σχολείο, να πηγαίνεις εκδρομές ή για ψώνια ή στη δουλειά σου ή επειδή απλά το γουστάρεις) το μόνο που επηρεάζει τις αποφάσεις σου πλέον είναι το κόστος χρήσης. Π.χ. όταν πήγαινα στη δουλειά μου λάμβανα υπόψη το κόστος βενζίνης ως μείον στο μισθό μου και γι'αυτό χρησιμοποιούσα μηχανάκι για να το μειώσω στο μέγιστο δυνατόν μαζί και με τα λοιπά συνακόλουθα κόστη.

Τα λεφτά κτήσης του αυτοκινήτου είναι πλέον χαμένα. Άλλωστε μετά από λίγο καιρό μόνο τη χρήση του αυτοκινήτου καταλαβαίνεις και το ίδιο το θεωρείς κάπως "δεδομένο", κάτι που είναι "τζάμπα" πλέον. Ειδικά όταν αρχίσει να συσσωρεύει φθορές και χάσει την λάμψη του. Δεν υπάρχει τρόπος να λογαριάσεις το κόστος κτήσης στις οικονομικές σου αποφάσεις σχετικά με το αυτοκίνητο. Μόνο αόριστα μπορεί να σε απασχολεί σε περίπτωση που θα αποφασίσεις να το πουλήσεις μελλοντικά, πλην όμως το τι θα πάρεις δεν εξαρτάται από εσένα αλλά από αυτούς που θα ενδιαφερθούν να το αγοράσουν. Π.χ. το 2008 είχα αποφασίσει να πουλήσω το μεγάλο τζιπ που διέθετα. Είχα ξεκινήσει από τις 25000 αλλά δεν εμφανίσθηκε κανείς. Στη πραγματικότητα σε διάστημα 3 μηνών είχα μόνο 2 ενδιαφερόμενους κατεβάζοντας συνεχώς την τιμή. Ο πρώτος δεν ήταν καν σοβαρός. Ο δεύτερος ήταν ειδική περίπτωση ανθρώπου και το αγόρασε στις 16000. Είχε τρέλα ο άνθρωπος να αγοράσει τζιπ και το δικό μου ήταν το απώτερο όνειρό του. Ήμουν πολύ τυχερός που κατόρθωσα και πούλησα σε αυτή τη τιμή. Λίγους μήνες μετά με αλλαγές στα τέλη ταξινόμησης κτλ. ούτε στη μισή τιμή δεν θα το πουλούσα ακόμη και με μεγάλη τύχη. Μετά μπήκαμε βαθειά στη κρίση και η βεβαιότητα είναι ότι δεν θα το πουλούσα καθόλου. Θα το είχα να σαπίζει χωρίς πινακίδες στο γκαράζ του σπιτιού μου. Όπως φαντάζομαι θα κατέληξε και στα χέρια του αγοραστή του. Ομογενής εξ Αλβανίας που απέβλεπε στο Ελληνικό του όνειρο και ξόδεψε μέχρι δεκάρας τις οικονομίες μιας 15ετίας.

Πρώτα απ΄ολα για μένα δεν υπάρχει λογική να καις χρήμα χωρίς να χρησιμοποιείς TCO λογική όταν μιλάμε για κόστη που ανάλογα με το credit value που έχεις θεωρείται αξιόλογη.
Και όλες οι αγορές υπό μια έννοια θεωρούνται επενδύσεις ή θα έπρεπε.
Γιατί δίνεις χρήμα για να αποκτήσεις κάτι που λογικά σου παρέχουν κάτι.
Από το αυτοκίνητο που σου δίνει means of transportation και όχι μόνο, ως ακόμα και τα φάρμακα που σε βοηθάν στην υγεία σου. Οπως θα λέγαν οι φίλοι μας οι αμερικάνοι "help towards your set of value".
Αλλά εδώ τα έχουμε λίγο μπλεγμένα και επένδυση θεωρούμε μόνο ότι μας επιστρέφει χρήμα και δεν είναι απαραίτητα μόνο αυτό.
Γυρνώντας λοιπόν στο topic, αυτός που αγοράζει ένα αυτοκίνητο που πχ κάνει 25,000 πρέπει να έχει αποφασίσει βασικά κάποια πράγματα :
1. Μαζί με το purchase cost τί γίνεται με τα υπόλοιπα εμμεσα και άμεσα κόστη;
2. Στα παραπάνω (έμμεσα και άμεσα κόστη) συνυπολογίζει κάποιο margin αστοχίας ; Αν όχι, πρόβλημα αφού προφανώς και θα υπάρξουν αποκλίσεις (πχ τεχνικά προβλήματα, αλλαγές στη φορολόγηση και όχι μόνο)
3. Έτη που θα το κρατήσει
4. Projected τιμή μεταπώλησης με τουλάχιστον 3 σενάρια : nice to have, πιθανό και worst case.

Θα μου πεις, θα τα κάνω όλα αυτά; Αν έχεις να κάψεις 18 από τα 25χιλ ,όχι. Αν όμως φοβάσαι τη τρύπα, ναι.

Θα μου πεις το κάνει κανένας ;
χμμμμ....

[dhmk]

Πρώτα απ΄ολα για μένα δεν υπάρχει λογική να καις χρήμα χωρίς να χρησιμοποιείς TCO λογική όταν μιλάμε για κόστη που ανάλογα με το credit value που έχεις θεωρείται αξιόλογη.
Και όλες οι αγορές υπό μια έννοια θεωρούνται επενδύσεις ή θα έπρεπε.
Γιατί δίνεις χρήμα για να αποκτήσεις κάτι που λογικά σου παρέχουν κάτι.
Από το αυτοκίνητο που σου δίνει means of transportation και όχι μόνο, ως ακόμα και τα φάρμακα που σε βοηθάν στην υγεία σου. Οπως θα λέγαν οι φίλοι μας οι αμερικάνοι "help towards your set of value".
Αλλά εδώ τα έχουμε λίγο μπλεγμένα και επένδυση θεωρούμε μόνο ότι μας επιστρέφει χρήμα και δεν είναι απαραίτητα μόνο αυτό.
Γυρνώντας λοιπόν στο topic, αυτός που αγοράζει ένα αυτοκίνητο που πχ κάνει 25,000 πρέπει να έχει αποφασίσει βασικά κάποια πράγματα :
1. Μαζί με το purchase cost τί γίνεται με τα υπόλοιπα εμμεσα και άμεσα κόστη;
2. Στα παραπάνω (έμμεσα και άμεσα κόστη) συνυπολογίζει κάποιο margin αστοχίας ; Αν όχι, πρόβλημα αφού προφανώς και θα υπάρξουν αποκλίσεις (πχ τεχνικά προβλήματα, αλλαγές στη φορολόγηση και όχι μόνο)
3. Έτη που θα το κρατήσει
4. Projected τιμή μεταπώλησης με τουλάχιστον 3 σενάρια : nice to have, πιθανό και worst case.

Θα μου πεις, θα τα κάνω όλα αυτά; Αν έχεις να κάψεις 18 από τα 25χιλ ,όχι. Αν όμως φοβάσαι τη τρύπα, ναι.

Θα μου πεις το κάνει κανένας ;
χμμμμ....

Δεν υπήρχε οικονομική λογική στη αγορά του με την στενή έννοια τουλάχιστον. Το γούσταρα και το πήρα, εφόσον μπορούσα (είχα την οικονομική δυνατότητα), και τα πρώτα χρόνια έκανα μεγάλες διαδρομές. Ούτε και αυτός που το αγόρασε είχε επίσης οικονομική λογική. Απλά το γούσταρε!

Αλλά για να πάω στη δουλειά μου δεν το χρειαζόμουν. Σε αυτή τη διαδρομή είχα καλύτερη εναλλακτική με οικονομική λογική. Και το 3ο αμάξι, που κόστισε όσο ακριβώς πούλησα το δεύτερο, αγοράστηκε με εντελώς οικονομική λογική εφόσον εξακολουθούσα να θέλω να έχω ένα αμάξι.

Επίσης η έγκαιρη πώληση του (γιατί τα σήματα κινδύνου της κρίσης είχαν ήδη διαφανεί αν ήθελες να τα διαβάσεις) αυτή ήταν μια πράξη με εντελώς καίρια και αποτελεσματική οικονομική λογική - όπως αποδείχθηκε.

Τα λοιπά που λες σωστά, πρέπει να τα λογαριάζεις όλα αυτά πριν προβείς στην αγορά. Όμως και πάλι μπορείς να αγοράσεις κάτι απλά και μόνο γιατί το γουστάρεις. Και φυσικά δεν είναι η μελλοντική του πώληση κάτι που σε απασχολεί εκείνη τη στιγμή. Αν ήταν θα έκανες άλλες αγοραστικές επιλογές.

[voithostyrempora2]

Υπέροχα. Τωρα μπορούμε να αναλύσουμε διεξοδικά το κόστος ενός αυτοκινητου .

Προσωπικά τα χω βάλει κάτω και για ενα μεσαίο αμαξι 1.600 κ.εκ. βενζίνη (~25.000 ευρώ καινούριο) , το μηνιαιο κόστος ειναι περί τα 300 ευρώ με όλα μεσα (βενζινη, ανηγμένο κόστος τελων κυκλοφορίας και ΚΤΕΟ, διόδια, συντηρηση κοκ). Προφανώς τα πρώτα ~5 χρονια στη συντηρηση περιμένω ότι δε θα ξοδεψεις σχεδόν τίποτα. Βενζίνη βάζω 50 ευρω την εβδομαδα, που είναι περιπου 30-35 λίτρα, δηλαδή 400-500 χιλιόμετρα (άρα 20-25.000 χμ το χρόνο σε μικτό κύκλο). Τα τελη κυκλοφορίας πάνε με τις εκπομπες ρύπων και είναι δεν ειναι 15-20 ευρω το μηνα συν τα διόδια και το ΚΤΕΟ. Αν , λοιπόν, κερδίσεις ενα καινουριο 1600αρι σε ενα τηλεπαιχνιδι , με 300 ευρω το μηνα εισαι κομπλέ.

Πάμε και στο κόστος κτήσης. Εδώ παίζουν διάφορα σενάρια. Πρωτ'απ'όλα μπορείς να παρεις ενα μεταχειρισμενο και έτσι το κόστος πέφτει υπερ-δραματικά. Με 5.000 ευρω παίρνεις κάτι αρκετά αξιοπρεπές. Για να συμφωνησουμε (λέμε τωρα), θα πούμε ότι κάθε 10 χρόνια θα παίρνεις ενα μεταχειρισμενο με 5.000 ευρω και αυτό θα σου κοστίζει πράγματι 5.000 ευρώ. Κάθε 10 χρόνια θα το πουλάς , εστω με 1.100 ευρω, οπότε θα σου λειπουν 3.900 ευρω , τα οποία θα εξοικονομησεις σε 13 μηνες, αφού θα μετακινεισαι με κάρτα απεριοριστων διαδρομών του ΟΑΣΑ (30 ευρω κοστος). Τα 300 ευρω που θα εδινες για το αμάξι, θα τα βαζεις στην ακρη για 13 μήνες (13 Χ 300 = 3.900 ευρώ) . Οπότε θα'χεις 10 χρονια αμαξι, μετά 13 μήνες κάρτα ΟΑΣΑ, μετά πάλι 10 χρονια αμαξι, μετά 13 μηνες καρτα ΟΑΣΑ και ετσι θα κυλάνε οι 10ετιες .

Αφού βγαλαμε το κόστος κτήσης από τη μέση (ελπίζω, επιτέλους), νομίζω οτι μπορούμε να συμφωνησουμε ότι με 300 ευρω το μηνα εισαι πλήρως καλυμμένος για μεσαίο αμάξι. Και μάλιστα με πολλά χιλιόμετρα (25.000 χμ το χρόνο), οπότε με εκδρομη κάθε μηνα και με πολλή χρηση και μες στην πόλη. Αν κατεβεις σε κυβισμο/καταναλωση και χιλιομετρα, το 300αρι πέφτει κι άλλο. Επειδή τα χω υπολογίσει για μενα, αυτα ειναι πραγματικά νούμερα. Ελπίζω σε κανα χρόνο να σας δώσω feedback σχετικά.

Spoiler:

Το πώς θα αποκτησεις το αμαξι , αν δεν το κερδισεις σε τηλεπαιχνιδι , είναι πραγματι ενα ζητημα, το οποίο εξεταζεται κατα περιπτωση. Για παράδειγμα, θυμαμαι στο 1ο ετος στο Πολυτεχνειο τη μεγάλη πλειοψηφια των Αθηναιων συναδέλφων μου είτε να παίρνουν το δευτερο (και συνηθως μικροτερο) αμαξι τις οικογενειας είτε να τους παίρνουν καινούριο και απαστράπτον αμαξι οι γονείς ως ανταμοιβή που περασαν Ηλεκτρολόγοι Μηχανικοί στο ΕΜΠ. Εγώ ήμουν με την κάρτα απεριοριστων του ΟΑΣΑ (τότε 45 ευρω το μηνα ολόκληρη και 22.5 ευρώ για εμας τους φοιτητες) και κοιτούσα τους συναδελφους με τα αμαξια .
Εμείς στην οικογένειά μας το εχουμε έθιμο να μας παίρνουν το πρώτο μας αμαξι οι γονείς. Εχω 3 αδέρφια (είμαι ο τέταρτος και ο μικρότερος). Πήραν στον πρώτο το 1996, στον δευτερο το 2001 και στον τρίτο το 2003. Εφτασε και η δική μου σειρά (εδώ και 4-5 χρόνια θα μου το ειχαν πάρει, αλλά στην Ολλανδία δε θα ειχε ιδιαίτερο νόημα). Ο τρόπος, λοιπόν, απόξτησης γενικά διαφέρει και προσωπικά το θεωρω λάθος να προστιθεται στο μηνιαιο κόστος.

[euri]

Υπέροχα. Τωρα μπορούμε να αναλύσουμε διεξοδικά το κόστος ενός αυτοκινητου .

Νομίζω υπάρχει καταλληλότερο νήμα για αυτό

[anon]

Mόνος είπες ότι παίρνοντας καινούργιο υα πρώτα χρόνια δεν θα ξοδέψεις σχεδόν τίποτα στην συντήρηση, που αυτομάτως λέει, ότι παίρνοντας μετατεχειρισμένο, έχεις ανεβασμένο κόστος συντήρησης.
Βασικά, όσο παλαιότερο είναι αλλά και "δουλεμένο" ειναι, τόσο πιο μεγάλο κόστος συντήρησης θα έχεις. Ακόμα και σε τέλεια διατηρημένο όχημα. Εχουμε ειδικά πολλές περιπτώσεις αυτοκινήτων που "βγάζουν", σχεδον προγραμματισμένα, σε κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα. Πχ ένα Οπελ Αστρα που είχα, μοντέλο 2000, εβγαλε πρόβλημα καπάκι μηχανής, στα 120.000 χλμ και τότε έμαθα ότι ΟΛΑ τα οπελ αστρα έχουν/είχαν τ ίδιο θέμα.
Βασικά εαν είσαι άνθρωπος που γνωρίζει απο μαστορέματα ειδικά σε αυτοκίνητα, και μπορείς να ελέγξεις την καλή ποιότητα και κατάσταση του μεταχειρισμένου, τότε σίγουρα με μεταχειρισμένο βγαίνεις πολύ περισσοτερο οικονομικά κερδισμένος. Ειδικά δε ακόμη περισσότερο εαν αρκετες απο τις πιο συχνές, απαραίτητες, μικροεπισκευές, μπορείς να τις κάνεις μόνος σου. Για τα άτομα που δεν το έχουν, και μπορεί να ξεγελαστούν, η λύση μεταχειρισμένο έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες τελικά να το πληρωσουν ακριβότερα. Επίσης δεν μπορείς το μεταχειρισμένο, πιθανόν, να το κρατήσεις ίδια χρόνια, πχ 10, μιας και αυτό ήδη κουβαλά τουλάχιστον άλλα 6-7, προκειμένου να έχει κατεβεί σε πολύ οικονομικά νούμερα η τιμή του. Με 5000 παίρνεις αυτοκίνητο που έχει κατα κανόνα πάνω απο 5 χρόνια το λιγότερο στην πλάτη και 100.000 χλμ, το πιθανότερο δε είναι να είναι 7ετίας με 8ετίας, με κάπου 150 χιλ χλμ....

[psyxakias]

Off Topic

Νομίζω υπάρχει καταλληλότερο νήμα για αυτό

Έχεις μείνει πίσω! Δύο χρόνια αργότερα το ίδιο άτομο άνοιξε νέο νήμα και κατέληξε σε σμαρτ.

Πάντως το σωστό νήμα για επιλογή αυτοκινήτου είναι αυτό εδώ!

[ArchAngel]

..... Μπορεί να το αλλάζεις πχ κάθε 10 ή έστω 15 χρόνια, αλλά στα 15 χρόνια, θα σου κοστίζουν τόσο οι επισκευές (και η κατανάλωση) που μόνο εαν κάνεις το πολύ 1000 μέχρι 2000 χλμ τον χρόνο, ίσως συμφέρει να το κρατήσεις. ......

Εντάξει ..... το τερμάτισες εδώ....

Έχω ένα focus 1.6 και ένα c2 1.1 και τα δύο μοντέλα του 2005. Το ένα έχει 220.000 χλμ και το άλλο 190.000.
Εκτός των τακτικών σέρβις και λοιπών αναλωσίμων τα αοποία τα δίνεις και σε καινούρια έκαστο έχει βγάλει μερικά θεματάκια αξίας 200-300 ευρώ σύνολο καθόλη τη διάρκεια χρήσης των.

Και από κοντινούς φίλους και συγγενείς μου με αμάξια στην ίδια φάση (σωστά συντηρημένα), το να παρουσιάσουν τόσο σημαντικά προβλήματα ώστε να συμφέρει περισσότερο η αγορά καινούριου σε 10 με 15 χρόνια είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

[aroutis]

Δεν υπήρχε οικονομική λογική στη αγορά του με την στενή έννοια τουλάχιστον. Το γούσταρα και το πήρα, εφόσον μπορούσα (είχα την οικονομική δυνατότητα), και τα πρώτα χρόνια έκανα μεγάλες διαδρομές. Ούτε και αυτός που το αγόρασε είχε επίσης οικονομική λογική. Απλά το γούσταρε!

Αλλά για να πάω στη δουλειά μου δεν το χρειαζόμουν. Σε αυτή τη διαδρομή είχα καλύτερη εναλλακτική με οικονομική λογική. Και το 3ο αμάξι, που κόστισε όσο ακριβώς πούλησα το δεύτερο, αγοράστηκε με εντελώς οικονομική λογική εφόσον εξακολουθούσα να θέλω να έχω ένα αμάξι.

Επίσης η έγκαιρη πώληση του (γιατί τα σήματα κινδύνου της κρίσης είχαν ήδη διαφανεί αν ήθελες να τα διαβάσεις) αυτή ήταν μια πράξη με εντελώς καίρια και αποτελεσματική οικονομική λογική - όπως αποδείχθηκε.

Τα λοιπά που λες σωστά, πρέπει να τα λογαριάζεις όλα αυτά πριν προβείς στην αγορά. Όμως και πάλι μπορείς να αγοράσεις κάτι απλά και μόνο γιατί το γουστάρεις. Και φυσικά δεν είναι η μελλοντική του πώληση κάτι που σε απασχολεί εκείνη τη στιγμή. Αν ήταν θα έκανες άλλες αγοραστικές επιλογές.

Δεν είναι δουλειά μου να κρίνω κανέναν για το πως ξοδεύει τα χρήματά του.
Αυτό που επισημαίνω είναι πως υπάρχουν 2 τρόποι να διαχειριστείς τα οικονομικά σου (το 2ο πρόσωπο ειναι γενικό),
ο ένας είναι αυτός που αναφέρω (ως γενικές αρχές, έχει και πολλά άλλα), ο άλλος είναι ο "ελληνικός" τρόπος που αναφέρομαι ως "εχει ο Θεός".
Φυσικά και μπορείς να πάρεις κάτι επειδή "ετσι γουστάρεις", όμως το ρίσκο που αναλαμβάνεις σε μία τέτοια περίπτωση είναι ανάλογο του TCO (το οποίο δεν υπολογίζεις) με ότι συνεπακόλουθο μπορεί να υπάρχει.

[anon]

Εντάξει ..... το τερμάτισες εδώ....

Έχω ένα focus 1.6 και ένα c2 1.1 και τα δύο μοντέλα του 2005. Το ένα έχει 220.000 χλμ και το άλλο 190.000.
Εκτός των τακτικών σέρβις και λοιπών αναλωσίμων τα αοποία τα δίνεις και σε καινούρια έκαστο έχει βγάλει μερικά θεματάκια αξίας 200-300 ευρώ σύνολο καθόλη τη διάρκεια χρήσης των.

Και από κοντινούς φίλους και συγγενείς μου με αμάξια στην ίδια φάση (σωστά συντηρημένα), το να παρουσιάσουν τόσο σημαντικά προβλήματα ώστε να συμφέρει περισσότερο η αγορά καινούριου σε 10 με 15 χρόνια είναι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας.

ισως είσαι η εξαίρεση. Γιατί αν πάρω την δική μου περίπτωση, στα πρώτα 7 χρόνια, δεν πλήρωσε ούτε σέντσι σε επισκευή, και τις δυο φορές. Και μετά με ξεζούμισαν.
Να πάρω το Οπελ Αστρα. Μετά τα 120.000 μου έβγαλε, φλάντζα μηχανής (τιμή επισκευής αντιπροσωπείας, 800 ευρώ), κλιματιστικό (τιμή επισκευής αντιπροσωπείας, 1300 ευρώ) και φυσικά τα έκανα σε μαστόρια, με αρκετα μικρότερη τιμή, αλλά στην πρώτη περίπτωση το μετάνοιωσα (πολύ κακή δουλειά, δεν σε ξέρω - ποιός είσαι; μετά), επίσης καζανάκι εξάτμισης, δυο φορές και διάφορα αλλα ψιλολόγια τα περισσότερα αναλώσιμα όμως λόγω κανονικής φθοράς.
Να πάρω το C3. Μετά απο 7 χρόνια, έβγαλε: ζημιά στο αυτόματο κιβώτιο, ζημιά στο ηλεκτρονικό με "υπολογιστή" βεντιλατέρ του ψυγείου, καπάκι μηχανής (που μου είπαν ότι όλα έχουν θέμα λόγω κακού σχεδιασμού της φλάντζας), ζημιά στο βεντιλατέρ του καλοριφέρ, που μου είπαν ότι ειναι "προγραμματισμένη" επειδή βάζει ψιλά καλώδια η Citroen, το ίδιο στα πίσω φώτα για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Δυο στα δυο, και απο ότι μαθαινω, εκ των υστέρων, σχεδόν προγραμματισμένα, να το πάθουν, μετά απο Χ χρήση.

Οπότε γιατί να μην βγάλω αυτό το συμπέρασμα; και όχι μόνο απο μένα, αλλα και απο άλλα μεταχειρισμένα. Αυτά που κρατάνε, καλά, είναι ίσως οι εξαιρέσεις

[sdikr]

ισως είσαι η εξαίρεση. Γιατί αν πάρω την δική μου περίπτωση, στα πρώτα 7 χρόνια, δεν πλήρωσε ούτε σέντσι σε επισκευή, και τις δυο φορές. Και μετά με ξεζούμισαν.
Να πάρω το Οπελ Αστρα. Μετά τα 120.000 μου έβγαλε, φλάντζα μηχανής (τιμή επισκευής αντιπροσωπείας, 800 ευρώ), κλιματιστικό (τιμή επισκευής αντιπροσωπείας, 1300 ευρώ) και φυσικά τα έκανα σε μαστόρια, με αρκετα μικρότερη τιμή, αλλά στην πρώτη περίπτωση το μετάνοιωσα (πολύ κακή δουλειά, δεν σε ξέρω - ποιός είσαι; μετά), επίσης καζανάκι εξάτμισης, δυο φορές και διάφορα αλλα ψιλολόγια τα περισσότερα αναλώσιμα όμως λόγω κανονικής φθοράς.
Να πάρω το C3. Μετά απο 7 χρόνια, έβγαλε: ζημιά στο αυτόματο κιβώτιο, ζημιά στο ηλεκτρονικό με "υπολογιστή" βεντιλατέρ του ψυγείου, καπάκι μηχανής (που μου είπαν ότι όλα έχουν θέμα λόγω κακού σχεδιασμού της φλάντζας), ζημιά στο βεντιλατέρ του καλοριφέρ, που μου είπαν ότι ειναι "προγραμματισμένη" επειδή βάζει ψιλά καλώδια η Citroen, το ίδιο στα πίσω φώτα για τον ίδιο ακριβώς λόγο.
Δυο στα δυο, και απο ότι μαθαινω, εκ των υστέρων, σχεδόν προγραμματισμένα, να το πάθουν, μετά απο Χ χρήση.

Οπότε γιατί να μην βγάλω αυτό το συμπέρασμα; και όχι μόνο απο μένα, αλλα και απο άλλα μεταχειρισμένα. Αυτά που κρατάνε, καλά, είναι ίσως οι εξαιρέσεις

Φλάντζα κεφαλής συνήθως σημαίνει πως το είχες χωρίς υγρά στο ψυγείο, μια φορά να αρπάξει φτάνει, μπορεί μετά να μην το θυμάσαι καν οτι έμεινες απο υγρά.

[anon]

Φλάντζα κεφαλής συνήθως σημαίνει πως το είχες χωρίς υγρά στο ψυγείο, μια φορά να αρπάξει φτάνει, μπορεί μετά να μην το θυμάσαι καν οτι έμεινες απο υγρά.

μπορεί. Πάντως στο όπελ αστρα, μου είπαν πολλοί, ότι μεταξύ 120 και 150 χιλ χλμ, όλα σχεδόν το παθαίνουν. Ολα.
Στο δε citroen c3, έχει η φλάντζα ένα άνοιγμα, δηλαδή είναι σαν να έχει δίοδο, και απο ότι μου είπε ο μάστορας, δεν το βγαλα απο το μυαλό μου, αυτό το εβαλαν για ασφάλεια να έχει διέξοδο, αλλα με το καιρό διαβρώνεται και τελικά ανοίγει.... το πότε, ανάλογα με την χρήση...

Το λογικο βέβαια είναι αυτό που λές. μόνο που δεν είχα θέμα με νερά.