Αντίο Θράσο

[and64]

Μάλλον η πιο στενάχωρη είδηση που έχω διαβάσει όσα χρόνια είμαι μέλος στο forum Δεν τον γνώριζα προσωπικά, όμως είχαμε μιλήσει αρκετές φορές εδω μέσα και αυτό αρκεί...

Καλό ταξίδι Θράσο

[kasi]

Τα συλληπτήρια μου στους οικείους του.

[vasilisk]

Συλλυπητήρια στην οικογένεια του.

[slow]

Καλό ταξίδι φίλε...

[washcloud]

ποσων ετων ηταν?

...64ρων...

...Κι όπως ακριβώς είχε σχολιάσει κι ο ίδιος σε μία από τις πρώτες μας επαφές μέσω πμ προ 8ετίας, ότι τον είχα για πιτσιρικά μέσα από όσα είχα δει στο φόρουμ,

<<Kαι να συνεχίσεις να μ' έχεις.
Είμαι ένας πιτσιρικάς 56 χρόνων, που αρνείται να μεγαλώσει και να ωριμάσει, γιατί μετά την «ωρίμανση», έρχεται το «σταφίδιασμα». >>

ήταν, κατά την (στο περίπου) ατάκα πιο πάνω (δανεισμένη από Κωνσταντάρα στο "Κάτι Κουρασμένα Παλληκάρια"), πράγματι ένας νεότατος, απόλυτα συγχρονισμένος με την εποχή άνθρωπος, σε πνεύμα, συμπεριφορά, γνώση, χωρίς αγκυλώσεις χαρακτήρα, με περίσσια καταννόηση, υπομονή, "τετράγωνη λογική" και κυρίως ΨΥΧΟΥΛΑ........

Τα χρόνια είχαν περάσει λίγο "απότομα" από πάνω του, και την πρώτη φορά (το '12, νομίζω) που συναντηθήκαμε στον πατρογονικό του Πειραιά όπου είχε βρεθεί για λίγο,"τρόμαξα" στην αρχή πως θα είχα να κάνω με έναν "παππού" - όμως ο "παππούς" με έβαλε κάτω στο περπάτημα κι ας ήμουν εγώ "μόλις" κοντά 40 τότε. Όπως και με "καθήλωσε" και με τις κουβέντες του, όπου εγώ περίμενα κάποιον πιο "αρτηριοσκληρωτικό" από κοντά με το που τον είδα, σε σχέση με τον χαλαρό γράφοντα του φόρουμ...Κι όμως, ήταν το ίδιο χαλαρός και νεανικός σε σκέψη κι έκφραση, παρά την λιανή κοψιά και τ' ασημένιο του κεφάλι......
Είχα χαρεί πολύ με εκείνη την πρώτη ολιγόωρη επαφή (κάτσαμε και για έναν-δυο καφέδες, και δεν με άφησε ΟΥΤΕ ΓΙ' ΑΣΤΕΙΟ να πληρώσω εγώ, τονίζοντάς μου ότι "...δεν υπάρχει περίπτωση στα δικά μου μέρη να σε αφήσω να πληρώσεις", κι ας έλεγα εγώ "δικά σου μέρη κάποτε, αλλά εδώ και δεκαετίες ζεις Θεσσαλονίκη". Όταν εκ των υστέρων έμαθα ότι τα οικονομικά του είναι σφιχτά, πήγα να του "παραπονεθώ" για την απλοχεριά του κεράσματος, αλλά με χαμόγελο με έβαλε στη θέση μου λέγοντας να μην με αποσχολεί το πώς διαχειρίζεται τα θέματά του...Ανάλογη φάση ήταν όταν μια μέρα πρότεινε να μου στείλει ένα παλιό ραδιόφωνο αυτοκινήτου που του βρισκόταν και χρειαζόμουν, φτιάχνοντας ένα πακέτο που το γέμισε και με διάφορα άλλα πράγματα όπως παλιούς σκληρούς που ήξερε ότι "λατρεύω" και που το έστειλε με δικά του έξοδα, όσο κι αν του τόνισα εγώ να το κάνει αντικαταβολή ή έστω να μου δώσει έναν λογαριασμό να του βάλω τα χρήματα...) και έλπιζα να μας ξαναδοθεί ευκαιρία να τα ξαναλέγαμε...

Τον ένιωσα πολύ σύντομα ως "μεγαλύτερο αδελφό" μου - 1-2 χρόνια το πολύ και όχι ως πολύ μεγαλύτερο...Με εξυπηρέτησε κάποιες φορές από μακρυά και με τις ηλεκτρολογικές του γνώσεις, αλλά και με το να μου συστήσει κάποιον συνάδελφό του ηλεκτρολόγο από εδώ μέσα, όταν ήμουν σε πίεση να συμμαζέψω ένα σπίτι που το είχαν ρημάξει "οι γνωστοί-άγνωστοι" που λυμαίνονται παρατημένα σπίτια και ξηλώνουν την εξωτερική καλωδίωση (ίσα-ίσα για να σου κάνουν πολλαπλάσια του κέρδους τους ζημιά...) όπου θα έφερνα τους δικούς μου από την επαρχία και η πρόταση του Θράσου για τον συγκεκριμένο ήταν σαν αχτίδα φωτός, καθώς δεν ήξερα κανέναν που να εμπιστευτώ εκεί που ήταν το σπίτι (με δύσκολη μάλιστα πρόσβαση και δεν θα πήγαινε ο πάσα-εις).
[...Αν το διαβάζεις αυτό Κώστα, εκεί στο νησί που είσαι τώρα, ναι, για την Ανθούσα και εσένα και τον Μανώλη μιλάω...]

Εκεί που με σκλάβωσε ολοκληρωτικά ο Θράσος όμως, ήταν όταν του πρότεινα να ταξιδέψει από Θεσσαλονίκη προς Ξάνθη και να παραλάβει/συνοδέψει την σχεδόν κατάκοιτη μάνα μου μέχρι Αττική όταν ήταν να τους μετακομίσω και εγώ υπολόγιζα να είμαι στο φορτηγό και δεν είχα κανέναν να βγάλει μαζί της την σχεδόν 14ωρη διαδρομή και αυτός μου είπε έτσι απλά "ναι ρε συ, εννοείται"...Του είχα φυσικά πει ότι τα εισιτήρια θα του τα βγάλω εγώ και όλο αυτό το ξεκουβάλημα θα του το πληρώσω όπως θα πλήρωνα και κάποιον εντελώς άγνωστο που θα προσλάμβανα για να το κάνει (τονίζοντας "μόνο που έναν άγνωστο πώς να του εμπιστευτώ την μάνα μου - γι' αυτό θέλω έναν δικό μου άνθρωπο") και ήδη έσπαγα το κεφάλι μου να βρω τρόπο να του δώσω αυτά τα λεφτά, καθώς μου είχε πει "τα εισιτήρια εντάξει, να τα βγάλεις - το άλλο όμως,,,,,,,θα δούμε" και ήμουν βέβαιος ότι θα προσπαθούσε να αποφύγει πληρωμή......
Κι ο Θράσος ήταν δύσκολα, καθώς με κρίση και #!!@^%$##, στην ηλικία του, ήταν σχεδόν αδύνατο το μεροκάμματο ως ηλεκτρολόγος, κι απλά περίμενε υπομονετικά (όπως μόνο αυτός ήξερε...) την ηλικία συνταξιοδότησης και τα έβγαζε τσίμα-τσίμα πέρα, με ευκαιριακά μεροκάμματα μία στο τόσο με κάποιον που συνεργαζόταν...Συνεπώς δεν ήταν αστείο να πληρωθεί για την βοήθεια που θα μου έδινε, θα βολευόμουν και εγώ και αυτός,,,,,,,,,,,,,,,όμως αυτός θα το έκανε "επειδή ήμουν εγώ" και δεν είχε κατά νου του πληρωμή.......Παναθεμά τον, το ξέρω ότι με εκτιμούσε και με θεωρούσε φίλο, όμως είχα τσιτώσει που μάλλον θα γύρναγε από την μια άκρη της χώρας στην άλλη με το τρένο "για χάρη μου" χωρίς να με αφήσει να του δώσω χρήματα που και μπορούσα να δώσω και που θα ήταν και για αυτόν καλό........Κατά κάποιο τρόπο "ξένοιασα" με το συγκεκριμένο άγχος, όταν τελικά έκανα εγώ την διαδρομή, καθώς δεν χρειάστηκε να είμαι στο φορτηγό της μετακόμισης........Κι ο Θράσος; Εκεί! Ήρθε την ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που κάναμε στάση στην Θεσσαλονίκη για καμμιά ώρα για αλλαγή μηχανής και τα ρέστα (4 φορές στο σύνολο, καθώς 2 βδομάδες μετά την αρχική μετακόμιση πήγα-ήρθα ακόμη μια φορά στην Ξάνθη για κάτι λεπτομέρειες) για παρέα, χωρίς φυσικά να του το είχα ζητήσει.................................

Τελευταία μας τηλεφωνική επαφή κάπου μετά το Πάσχα φέτος, οπότε και με χαροποίησε με το νέο ότι θα κατέβαινε και πάλι Αττική για έναν γάμο, κάπου τέλος Ιούνη, και θα ξαναβλεπόμασταν......
Στις 18 τον κάλεσα να τον ρωτήσω πότε ακριβώς θα έρθει - κλειστό το ένα νούμερο. Παίρνω το άλλο - μία από τα ίδια. Παίρνω κάποια στιγμή σπίτι - απάντηση καμμία. Φυσικά και δε πήγε σε κακό ο νους και μερικές μέρες μετά ξαναπαίρνω με τα ίδια αποτελέσματα και κάπου εκεί άρχισα να ανησυχώ γιατί δεν ήταν σύνηθες να μην τον βρίσκω. Λίγες μέρες μετά αποφασίζω να ρωτήσω κάποιον από το staff εδώ, καθώς ούτε σε πμ που έστειλα απάντησε ο Θράσος και είχε να κάνει log-in από τις 15/6.... Καθησυχαστική από μια άποψη η απάντηση του ότι "δεν ξέρουμε κάτι, ίσως είναι διακοπές", καθώς φοβόμουν για κακά νέα - πόσο μάλλον που εδώ και χρόνια δεν μπαίνω πια στο φόρουμ και δεν ξέρω αν έχει γραφτεί κάτι. Δυο βδομάδες μετά, και σήμερα έρχεται η ενημέρωση ότι "δυστυχώς......." και εγώ ακόμη δεν μπορώ να χωνέψω αυτό που εδώ και 3 βδομάδες φοβόμουν...........

Θράσο μου, δυστυχώς αυτή την φορά τα γράφω μόνος, δεν ακούς ή βλέπεις, αλλά ήθελα αυτά τα λίγα ζευγάρια μάτια που θα διαβάσουν αυτές τις γραμμές, να μάθουν κατιτίς για εσένα, να τους μείνει κάπως, έστω και για λίγο-κι ας χαθεί από αύριο στα βάθη της μνήμης- η πληροφορία ότι ο "cranky" Θράσος (...που κάθε άλλο παρά "cranky" ήταν........) υπήρξε αξιολογότατος, εντιμότατος, ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΤΑΤΟΣ - ένας φίλος που όλοι θα χαιρόντουσαν να έχουν στην ζωή τους αν είχαν την ευκαιρία να σε γνωρίσουν.
Είναι, φίλε, το λιγότερο (και δυστυχώς το μόνο) που μπορώ εγώ να κάνω για εσένα, το να γράψω μέσα στη βουβαμάρα μου ό,τι πιο αξιοσημείωτο μπορώ να θυμηθώ αυτές τις στιγμές από εσένα, ώστε να μείνεις για λίγο ακόμη στον νου και άλλων ανθρώπων και πιστεύω πως και εσύ θα το ήθελες κάτι τέτοιο...
Υπάρχουν άλλωστε διάφοροι που ήδη τονίσανε και αυτοί ότι ήσουν πάντα εξυπηρετικός και καλός μαζί τους, ακόμη και απλώς μέσα από ιντερνετικά μηνύματα...
Θράσο μου λοιπόν, δεν είμαι άνθρωπος της θεολογικής πίστης, συνεπώς δεν ελπίζω "να τα ξαναπούμε κάποια μέρα", όμως από καρδιάς το εύχομαι να γινόταν κάτι τέτοιο....
Γειά σου, φίλε...






[...να τονίσω πως δεν έγραψα κάποιες προσωπικές λεπτομέρειες του Θράσου, ούτε φυσικά για να τον "μειώσω", ούτε για να τον "λυπηθεί" κανείς - μα μόνο για να καταλάβουν όσοι διαβάζουν πόσο πιο μεγαλείο είναι να προσφέρεσαι κι ας περνάς "στριμωγμένα". ΑΝ κάποιος τυχόν το βλέπει διαφορετικά και έχει κάποιο παράπονο σχετικά με αυτά που έγραψα, ας μου πει και κατευθείαν ό,τι ζητήσει θα το σβήσω. Το ίδιο ισχύει και για την μόνη φωτό του που έχω και ανέβασα, μόνο και μόνο για να μπει η αγέρωχη όψη των νιάτων του σε καρδιές : αν υπάρχει πρόβλημα, η διαχείριση ας το φροντίσει χωρίς καν να με ρωτήσει...]

[graal]

Είπα να μπω μετά από αρκετό καιρό και πραγματικά γούρλωσα τα μάτια μου με αυτή την άσχημη είδηση! Δεν τον γνώριζα προσωπικά, τον παρακολουθούσα όμως. Πάντα ενεργός σε σημείο να αναρωτηθώ αν ποτέ κοιμάται αυτός ο άνθρωπος, πάρα πολύ καλή γνώση του αντικειμένου, και πάντα, ΜΑ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΘΥΜΟΣ να βοηθήσει κάποιο άλλο μέλος του φόρουμ. Καλό Παράδεισο να έχεις cranky και καλή δύναμη στην οικογένειά σου σ'αυτές τις δύσκολες ώρες...

[Archon]

Είναι ασχημο σιγουρα να διαβαζεις οτι ενας ανθρωπος που τον ηξερα μονο ιντερνετικα εφυγε για παντα. Το θεμα ειναι οτι ποναει οχι γιατι ειναι καποιος συγγενης ή φιλος ή εστω καποιος γνωστος που καποτε γνωρισες αλλα καποιος που πραγματικα δεν ειχες δει ποτε σου και ολοι μας καπως τον ειχαμε στο μυαλο μας.

Σιγουρα ολοι μας εχουμε χασει καποιο συγγενικο μας προσωπο, παππου ή γιαγια αλλα για καποιο λογο ειμαι πολυ στενοχωρημενος που ο,τι και να πω ειναι λιγο. Με στενοχωρει το γεγονος οτι δεν θα τον ξαναδω ποτε να μου δινει συμβουλες, να "αντιπαραθετουμε" τις αποψεις μας για καποιον αλλον και με λυπει το γεγονος οτι ποτε μου δεν τον γνωρισα απο κοντα αν και πολυ θα το ηθελα.

Δεν ξερω, για καποιο λογο ειμαι πολυ στενοχωρημενος γιατι αν και ιντερνετικος φιλος ειμαι κατσουφιασμενος οπως οταν χαθηκαν αδικα τοσοι γνωστοι διασημοι. Σαν εναν διασημο τον κατατασω και οχι σαν εναν που απλα γνωρισα, εστω και ιντερνετικα, σε ενα φορουμ.

Καλο ταξιδι. Συλλυπητηρια στην οικογενεια του.

[terko]

Ενα Αντίο και από εμένα, Στερνό Αντίο στον adslgrικό φίλο μας Cranky και ας μην τον γνώριζα προσωπικά.

Θα πρότεινα στο adslgr ως ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη του, να αναρτήσει για κάποιο διάστημα που θα το αποφασίσει αυτό το σήμα του πένθους σε εμφανέστατο σημείο του site ή στην παρούσα ανάρτηση και να παραμείνει αυτή για το ίδιο διάστημα πρώτο θέμα στην πρώτη σελίδα του.

[posy]

Πραγματικα ενα θλιβερο νεο,παρολο που δεν τον ηξερα προσωπικα...απλα ηταν πολυ ευγενικος και βοηθουσε με τα ποστ του πολλους απο εμας και η απωλεια του πλεον κανει το φορουμ φτωχοτερο.Παντα θυμαμαι τον εαυτο μου να χαμογελαει οταν εβλεπα τον νταφυ στο αβαταρ του που δεν συμβαδιζε με την σοβαροτητα του χαρακτηρα του.Καλο του ταξιδι και συλληπητηρια στους οικειους του.

[29gk]

Καλό ταξίδι........

[TuRRiCaN]

Ήμουν στο τρέξιμο χθες μέχρι το βράδυ και δεν έτυχε να δω το site.
Ανοίγοντας πριν λίγο το PC (κάπου στις 5 παρά τα ξημερώματα) βλέπω ως πρώτη ανάρτηση το «Αντίο Θράσο»...................................................

Χωρίς αμφιβολία η πιο δυσάρεστη είδηση που διάβασα μέχρι σήμερα στο adslgr

Καλό σου ταξίδι φίλε cranky, κρίμα που δεν θα ξαναδούμε το γουστόζικο avatar σου να ποστάρει
Θερμά συλλυπητήρια στους συγγενείς / φίλους και σε όλους εμάς που σε γνωρίσαμε ιντερνετικά

[washcloud]

Θα πρότεινα στο adslgr ως ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη του, να αναρτήσει για κάποιο διάστημα που θα το αποφασίσει αυτό το σήμα του πένθους σε εμφανέστατο σημείο του site ή στην παρούσα ανάρτηση και να παραμείνει αυτή για το ίδιο διάστημα πρώτο θέμα στην πρώτη σελίδα του.

...χωρίς καμμία διάθεση να προσβάλλω κάτι, θα πρότεινα να ξανασκεφτόσουν αυτήν την πρόταση φίλε terko και θα εξηγήσω γιατί : δεν νομίζω πως ούτε ο Θράσος θα ήθελε "πένθη", "μουντό κλίμα" και σχετική ατμόσφαιρα. Δεν ήταν "διονυσιακού τύπου" χαρακτήρας μεν, αλλά ένας πράος ορθολογιστής που είμαι βέβαιος ότι θα προτιμούσε κάτι πιο ευχάριστο από το να τα "βάψουμε μαύρα". Όπως είμαι βέβαιος ότι α) ούτε θα ήθελε πολύ ντόρο γύρω από το όνομά του β) απλά δεν θα του ήταν δυσάρεστο να τον θυμόμαστε για τα καλά του χαρακτήρα του και να τον μνημονεύουμε σαν να τον φωνάζουμε στην παρέα μας (ήταν το ακριβώς αντίθετο του "ψώνιου", οπότε ούτε και "πολλά-πολλά" πιστεύω θα ήθελε)...
Το πένθος άλλωστε είναι κάτι που, θέλει-δεν θέλει αυτός που φεύγει, αυτοί που μένουν θα το βιώσουν - εσωτερικά πάνω απ' όλα...(όπως καλή ώρα εγώ που δεν μπορεί να το χωρέσει το μυαλό μου ότι δεν θα ξαναμιλήσουμε και ταυτόχρονα νιώθω σαν να έχω ακρωτηριαστεί, από χθες το απόγευμα...)

Ο Θράσος υπήρξε άνθρωπος που χαιρόταν την ανθρώπινη επαφή και δη την φιλική, ήταν άνθρωπος της ανάλυσης και των συζητήσεων, άνθρωπος που χαιρόταν να δίνει ένα χέρι όπου χρειαζόταν - και γενικά άνθρωπος της "ισορροπίας" (ή αλλιώς και της "εξισορρόπησης"). Αυτό που σκέφτομαι εγώ και νομίζω πως πράγματι θα τον ικανοποιούσε λοιπόν, θα ήταν αν δεν τον ξεχνούσαμε και λέγαμε που και που κατιτίς για αυτόν, στο παρόν ας πούμε thread...Πράγμα σχεδόν αδύνατο φυσικά, καθώς όλοι μα όλοι με το πέρασμα του ρημαδοχρόνου κυλάνε όλο και πιο πίσω στον νου - όμως όσο περισσότερο κάποιος "μένει ζωντανός" μέσα από όσους συνεχίζουμε στο μαγγανοπήγαδο της ζωής, τόσο πιο όμορφα είναι....Δικαιώνεται κατά κάποιο τρόπο έτσι και αυτό το "αρνούμαι να γεράσω" που χαρακτήριζε την ύπαρξη του Θράσου...

Αντί λοιπόν να τον πενθούμε, όσο κι αν η θλίψη είναι εδώ και απόλυτα φυσιολογικά, νομίζω ότι ομορφότερο θα ήταν να μην τον αφήνουμε να φύγει από την δική μας ύπαρξη, την δική μας καθημερινότητα, την δική μας σκέψη, και όποτε θυμόμαστε κάτι από όσα ζήσαμε μαζί του (ακόμη και "απλώς ιντερνετικά"), να τον μνημονεύουμε.....Κι ας μπαίνουμε να το καταθέσουμε στο παρόν νήμα μετά από μήνες, δεν είναι "ντροπή"...Δεν ξέρω, την γνώμη μου λέω - πείτε τί νομίζετε...

Τέλος, από μεριάς μου θα πρότεινα στην διαχείριση, εκείνο το "ξύλινο" <<aDSLgr Honouree>>, να γίνει (κατ' εξαίρεση, μια και ήταν εξαίρετος ο ίδιος...) κάτι πιο τσαχπίνικο, όπως "Αιώνιος Έφηβος" / "Πάντα Στις Καρδιές μας" / "Και Να Θες Δεν Σε Ξεχνάμε" / "Σας Αγαπάω Μα Δεν Παντρεύομαι" ξερωγώ - ή τεσπα οτιδήποτε που να βγάζει μια ζεστασιά, όπως ο ίδιος ο Θράσος μας.... .

[Unreal]

Βασικά ψιλοσοκαρίστηκα , όχι γιατί τον ήξερα από κοντά αλλά γιατί νόμιζα ότι ήταν νέος. Ο τρόπος που έγραφε ήταν τέτοιος. Ήξερε πολλά πράγματα για υπολογιστές, αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει και να μοιραστεί τις γνώσεις του.

Μετά που διάβασα ένα ποστ και έμαθα ότι ήταν 64, εντάξει όσο να ναι το πήρα πιο ελαφριά γιατί στα 64 πιστεύω ότι ως επί το πλείστον έχει κάνει κάποιος στη ζωή του τα πράγματα που ήθελε να κάνει.


Να σαι καλά cranky εκεί ψηλά που είσαι, να μας προσέχεις όλους και από εκεί.

[nmavro73]

Βασικά ψιλοσοκαρίστηκα , όχι γιατί τον ήξερα από κοντά αλλά γιατί νόμιζα ότι ήταν νέος. Ο τρόπος που έγραφε ήταν τέτοιος. Ήξερε πολλά πράγματα για υπολογιστές, αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι ήταν πάντα πρόθυμος να βοηθήσει και να μοιραστεί τις γνώσεις του.

Μετά που διάβασα ένα ποστ και έμαθα ότι ήταν 64, εντάξει όσο να ναι το πήρα πιο ελαφριά γιατί στα 64 πιστεύω ότι ως επί το πλείστον έχει κάνει κάποιος στη ζωή του τα πράγματα που ήθελε να κάνει.


Να σαι καλά cranky εκεί ψηλά που είσαι, να μας προσέχεις όλους και από εκεί.

Φτου φτου μην ακούω ότι στα 64 είσαι μεγάλος. Η αλήθεια είναι οτι δεν είχε γυναίκα και παιδιά.. Αν είχε όμως στα 64 τα δικά του μπορει να ταν 25-30 ετων. Και ο δικός σου άνθρωπος ποτε δεν είναι μεγάλος.

[Unreal]

Φτου φτου μην ακούω ότι στα 64 είσαι μεγάλος. Η αλήθεια είναι οτι δεν είχε γυναίκα και παιδιά.. Αν είχε όμως στα 64 τα δικά του μπορει να ταν 25-30 ετων. Και ο δικός σου άνθρωπος ποτε δεν είναι μεγάλος.

Ναι ρε εντάξει και για μένα ποτέ δεν είσαι μεγάλος αρκετά για να πεθάνεις. Και εγώ αν φτάσω τα 60+(ή και τα 90-100+) μήπως θα πω στον εαυτό μου εντάξει μπορείς τώρα να πεθάνεις? Όχι βέβαια, θέλω να ζήσω και άλλο.

Απλώς λογικά πιστεύω θα είχε κάνει στη ζωή του αυτά που ήθελε να κάνει, π.χ θα σπούδασε κάτι, θα έκανε μια δουλειά, θα δημιούργησε, θα πήγε ταξίδια κ.τ.λ. Ενώ άμα ήταν για παράδειγμα 20-25 χρονών(τόσο όσο έδειχνε από τον τρόπο που έγραφε δηλαδή) όσο να ναι το να φεύγεις νέος είναι μια άλλη τραγωδία.