Νέα ευπάθεια -Spoiler- στους επεξεργαστές της Intel

[hyperspaced]

Α, όλα κι όλα... Intel. Μας κοστίζει ο κούκος αηδόνι, αλλά ...αυτήν ξέρουμε, αυτήν εμπιστευόμαστε! (εντελώς ΓΤΠ)

[nnn]

Στον βωμό της ταχύτητας και της παρουσίασης συνεχώς νέων μοντέλων, δεν έλεγξαν όσο έπρεπε την αρχιτεκτονική.

[manosdoc]

Στον βωμό της ταχύτητας και της παρουσίασης συνεχώς νέων μοντέλων, δεν έλεγξαν όσο έπρεπε την αρχιτεκτονική.

Αυτό είναι το καλό σενάριο, και μάλλον το αληθινό καθώς αν ήξερε τότε η AMD τις ευπάθειες ή τις είχε βρει έστω και internal θα τους τις είχε τρίψει στην μούρη.
Απλά επιβεβαιώνεται η AMD ως πιο καλομελετημένο design. Και αν έβαζε η Intel τα security features στην αρχιτεκτονική ίσως τελικά να απείχαν σε IPC τόσο πολύ.

[konenas]

Τελικά οι RISC πήραν το αίμα τους πίσω.

[Mirmidon]

[uncharted]

Τελικά οι RISC πήραν το αίμα τους πίσω.

Σε ποιούς "RISC" αναφέρεσαι ακριβώς; Τους AMD;

Δεν υπάρχει καθαρόαιμο CISC ή RISC design στις μέρες μας. Όλα είναι υβριδικά (συμπεριλαμβανομένων και των ARM), μιας και παίρνουν στοιχεία και από τις 2 σχολές.

[konenas]

Σε ποιούς "RISC" αναφέρεσαι ακριβώς; Τους AMD;

Δεν υπάρχει καθαρόαιμο CISC ή RISC design στις μέρες μας. Όλα είναι υβριδικά (συμπεριλαμβανομένων και των ARM), μιας και παίρνουν στοιχεία και από τις 2 σχολές.

Στους ARM Acorn RISC Machine.
Η πολυπλοκότητα δεν φαίνεται να ωφελεί μιας και μπορούμε να έχουμε πολλούς συνεργαζόμενους επεξεργαστές για διαφορετικές εργασίες.

[uncharted]

Στους ARM Acorn RISC Machine.

Όση σχέση έχει ένας Coffee Lake με τον 8088 των IBM PC, άλλη τόση σχέση έχει ένας ARM Cortex A76 με τον ARM2 των Acorn RISC Machine.

Δηλαδή καμία σχέση.

Η πολυπλοκότητα δεν φαίνεται να ωφελεί

Η πολυπλοκότητα (OoO, speculative execution) είναι αναγκαίο κακό όσο τα μηχανήματα προγραμματίζονται από ανθρώπους και μέτριους compilers.

Αν υπήρχε ο τέλειος compiler (spoiler alert: δεν υπάρχει), ούτε ο Itanium θα είχε εγκαταλειφθεί, ούτε η AMD θα παρατούσε την VLIW/TeraScale έναντι της GCN/RISC.

Όταν και αν αποκτήσουμε strong AI που θα προγραμματίζει μηχανήματα από το 0, τότε ίσως ξαναγυρίσουμε στους in-order, μιας και η AI θα βγάζει πάντα το τέλειο assembly output χωρίς να κουράζεται 24/7/365... αυτό τώρα ΔΕΝ γίνεται, καλώς ή κακώς.

Το αν είναι OoO ή in-order δεν έχει σχέση με x86 ή ARM, γιατί όπως είπα πλέον και οι (καλοί) ARM είναι OoO. Γι' αυτό βλέπεις στα mobile SoC να σου βάζουν και low-power, in-order ARM για secondary tasks, γιατί οι ισχυροί (OoO) ARM δεν είναι τόσο power efficient όσο οι πρόγονοι τους.

Trade-off λέγεται αυτό.

Διάβασε και εδώ (για να τελειώνει ο μύθος του "καθαρόαιμου" design): https://ask.fm/FioraAeterna/answers/123332134429

Και οι Ryzen μια χαρά πολύπλοκη μικροαρχιτεκτονική έχουν, αλλά δεν είναι τόσο σουρωτήρια. Δεν ξέρω λοιπόν γιατί επέλεξες να επικεντρωθείς στους ARM.

TL;DR: Αυτή η διαμαχή είναι ανούσια, γιατί και οι 2 σχολές (CISC/RISC) ζουν και βασιλεύουν.

Μου θυμίζει την άλλη (εξίσου) ανούσια διαμάχη με τα ρεύματα (AC vs DC), όπου κι εκεί πολλοί ξεχνάνε ότι και τα 2 ζουν και βασιλεύουν, σε διαφορετικές εφαρμογές το καθένα (DC για κοντινές αποστάσεις, AC για μακρινές).

Συμπέρασμα: τα υβριδικά συστήματα είναι ο καλύτερος συμβιβασμός. Δεν υπάρχει καθαρόαιμο πουθενά.

μιας και μπορούμε να έχουμε πολλούς συνεργαζόμενους επεξεργαστές για διαφορετικές εργασίες.

Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα.

Πολλούς συνεργαζόμενους (συν)επεξεργαστές (custom chipsets) έχουμε από εποχής Amiga 1000 (σωτήριον έτος 1985). Και η Amiga είχε CISC CPU (Motorola 68000).

Η AMD είχε κάποτε το Torrenza initiative, το οποίο επί της ουσίας υλοποιήθηκε στις APUs.

Άρα αυτό που λες υφίσταται ήδη.