Λειτουργικά αναλφάβητη κινδυνεύει να ολοκληρώσει το σχολείο μεγάλη μερίδα μαθητών

[MNP-10]

Καμμια ελπιδα...

https://www.in.gr/2019/09/13/greece/...itoi-oi-misoi/

Λειτουργικά αναλφάβητη κινδυνεύει να ολοκληρώσει το σχολείο μεγάλη μερίδα μαθητών. Δεκαεξάχρονοι υστερούν σημαντικά σε κρίσιμα μαθήματα του σχολείου, τα οποία αντιστοιχούν σε βασικές δεξιότητες για τη ζωή.

Στοιχεία για τον κίνδυνο σχεδόν οι μισοί μαθητές των Λυκείων να έχουν αυξημένη πιθανότητα να είναι λειτουργικά αναλφάβητοι περιλαμβάνει έκθεση της Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση που παρουσιάζει η «Καθημερινή».

Η ΑΔΙΠΠΔΕ επικαλείται για το συμπέρασμά της αυτό τα στοιχεία από τις απογοητευτικές επιδόσεις των μαθητών της Β Λυκείου σε Γενικά και Επαγγελματικά Λύκεια για το σχολικό έτος 2017-2018. Είναι ενδεικτικό ότι στα Γενικά Λύκεια στη Φυσική. ένας στους δύο μαθητές βαθμολογήθηκε κάτω από τη βάση. Στην Άλγεβρα το ποσοστό των βαθμολογιών κάτω από τη βάση ήταν 38,9% και στη Γεωμετρία 44,2%. Στη Γλώσσα το 7,1% των μαθητών βαθμολογήθηκε κάτω από τη βάση.

Χειρότερη είναι η εικόνα στα επαγγελματικά λύκεια: Ένας στους πέντε πήρε κάτω από τη βάση στη Γλώσσα. Το 52,7% πήρε κάτω από τη βάση στην Άλγεβρα και το 51,3% στη Γεωμετρία. Στο 41% οι βαθμολογίες κάτω από τη βάση στη Φυσική και στο 40,8% στη Χημεία.

Οι συντάκτες της έκθεσης επισημαίνουν ότι «τα προβλήματα που εμφανίζονται στο λύκειο, σε σύγκριση με το δημοτικό και το γυμνάσιο, δεν είναι προβλήματα αποκλειστικά του λυκείου αλλά όλων των βαθμίδων, τα οποία συσσωρευτικά κατέληξαν στο λύκειο.

Και αυτα λογικα τα stats θα ναι με χαριστικες βαθμολογιες...

Τα παιδια εχουν πιο σοβαρα πραγματα να ασχοληθουν στις μερες μας... κινητα, gaming, σεξ, ιντριγκες, καφεδες, gangs, τατουαζ και piercing, trap σκουπιδομουσικη, κτλ κτλ.

[hemlock]

Το σεξ είχες και εσύ στο μυαλό στα 15-16-17 σου mnp...

[MNP-10]

Το σεξ είχες και εσύ στο μυαλό στα 15-16-17 σου mnp...

Μολις ειχε βγει το ιντερνετ, ειχαμε πιο σοβαρα πραγματα να κανουμε

Ασε που τα πιτσιρικια δε το χουν στο μυαλο... το κανουν

[aroutis]

Καμμια ελπιδα...

https://www.in.gr/2019/09/13/greece/...itoi-oi-misoi/



Και αυτα λογικα τα stats θα ναι με χαριστικες βαθμολογιες...

Τα παιδια εχουν πιο σοβαρα πραγματα να ασχοληθουν στις μερες μας... κινητα, gaming, σεξ, ιντριγκες, καφεδες, gangs, τατουαζ και piercing, trap σκουπιδομουσικη, κτλ κτλ.

Καλά όλα αυτά, αλλά μήπως θα έπρεπε να γίνει μια αναμόχλευση του εκπαιδευτικού συστήματος ;
Δε νομίζω ότι το πρόβλημα βρίσκεται στα παιδιά (τόσο) όσο στο πως λειτουργεί γενικότερα αυτό που λέμε παιδεία.

Επίσης, καλά τα στατιστικά, το ερώτημα είναι (για μία ακομα φορά), τι κάνουμε με αυτά;

[hemlock]

Καλά όλα αυτά, αλλά μήπως θα έπρεπε να γίνει μια αναμόχλευση του εκπαιδευτικού συστήματος ;
Δε νομίζω ότι το πρόβλημα βρίσκεται στα παιδιά (τόσο) όσο στο πως λειτουργεί γενικότερα αυτό που λέμε παιδεία.

Επίσης, καλά τα στατιστικά, το ερώτημα είναι (για μία ακομα φορά), τι κάνουμε με αυτά;

Τα points του Mnp δεν δείχνουν μονάχα τα (όποια) θέματα της Παιδείας...Υποδεικνύει ΚΑΙ θέματα διαπαιδαγώγησης των γονιών.

[aroutis]

Τα points του Mnp δεν δείχνουν μονάχα τα (όποια) θέματα της Παιδείας...Υποδεικνύει ΚΑΙ θέματα διαπαιδαγώγησης των γονιών.

Το πρόβλημα αν με ρωτάς ειναι γενικότερο θέμα αξιών το οποίο και φυσικά το βιώνουμε αυτή τη στιγμή.
Η επονωμαζόμενη "κρίση" δεν ειναι οικονομική, κρίση αξιών είναι.

Υπό αυτό το πρίσμα φυσικά και τα πάντα τελικά ξεκινούν μέσα από την οικογένεια.

Αυτό φυσικά δε σημαίνει (σε σχέση με το συγκεκριμένο) ότι δεν πρέπει να δούμε τι πρέπει να αλλάξουμε στο εκπαιδευτικό σύστημα.

[anon]

Σαν πρώην εκπαιδευτικός (μαθηματικός) και σε ΕΠΑΛ μάλιστα, μέχρι πριν δυο χρόνια, μπορώ να πώ τα εξής:
1. Τα ποσοστά αυτά "αμάθειας" θα ήταν πολύ μεγαλύτερα εαν οι καθηγητές ήταν σωστοί στην βαθμολόγηση. Ολοι "πριμοδοτούν" προς τα πάνω, ειδικά τους αδύνατους μαθητές, και όσοι είναι κάτω απο την βάση είναι αυτοί που πραγματικά σε βγάζουν απο τα ρούχα σου, δηλαδή μαθητές που όχι μόνο δεν ξέρουν, αλλά έχουν και κακή συμπεριφορά, προβληματα στην τάξη, και φυσικά το σπουδαιότερα, δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια. Οταν κάποιος μαθητής του 8 (με άριστα το 20), τον βλέπεις ότι προσπαθεί κάπως, δεν του βάζεις 8. Του βάζεις ένα 10 να περάσει. Και όχι μόνο του 8, αλλά και του 7 και του 6 πολλές φορές.
2. Το πρόγραμμα σπουδών των σχολείων είναι άλλης εποχής και με άλλο σκεπτικό. Το πρόγραμμα σπουδών βγαίνει βσικά απο τις ανάγκες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αφού εκείνος είναι ο στόχος.
3. Σε άλλες χώρες δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση πάνω απο το 50% των παιδιών πάει σε vocational εκπαίδευση, την λεγόμενη επαγγελατική εκπαίδευση, ήδη απο το Γυμνάσιο (12 ετών). Οι απαιτήσεις σε μαθήματα όπως Φυσικά, Μαθηματικά, Γλώσσα κλπ, είναι πολύ πολύ μικρότερες. Αυτό στην Ελλάδα το κάνουμε γαργάρα, γιατί όλοι θέλουν Πανεπιστήμιο (ούτε καν ΤΕΙ τις περισσότερες φορές). Πανεπιστήμιο, και ας ειναι στην Κατω Ραχούλα και εας είναι για την οποιαδηποτε άσχετη και χωρίς δυνατότητα επαγγελματικής αποκατάστασης. Ολα για το -πανεπιστημιακό- πτυχίο.
4. Και αυτό μας φέρνει στην επαγγελματική εκπαίδευση, που στην Ελλάδα είναι μόνο στο Λύκειο (ΕΠΑΛ), το οποίο όμως για να μπορούν τα παιδιά να πάνε τριτοβάθμια (τι είπαμε; όλα για το πτυχίο! ), ακολουθεί το ΙΔΙΟ σχεδόν πρόγραμμα με το Γενικό λύκειο, τουλάχιστον σε μαθηματικά, φυσική, χημεία κλπ. Ενώ παλαιότερα ως ΤΕΛ, το είχαν κάνει "ευκολότερο", αλλά χωρίς δυνατότητα πρόσβασης σε ΑΕΙ. Αλλά η κατακραυγή του κόσμου, ή για να πουλήσουν λαικισμό στο πόπολο, όλοι το ίδιο, και τέλος.

Σε όλους όσους παραπονιούνται για την εκπαίδευση τους βάζω την εξής ερώτηση. Μου μιλάνε για Φινλανδία, Γερμανία και άλλες χώρες, με τέλεια συστήματα εκπαίδευσης κλπ, και τους ρωτάω το εξής: Θα δεχόασταν το παιδί σας με το τέλος του δημοτικού, η δασκάλα να αποφασίσει σε ποιά δευτεροβάθμια θα πάει, θα πάει σε αυτή που μπορεί -ίσως- να οδηγήσει και σε τριτοβάθμια εκπαίδευση ή να πάει σε δευτεροβάθμια που θαναι καθαρά να μάθει κάποιο επάγγλεμα/τέχνη; (σαν σχολές ΟΑΕΔ) (*)
ΟΛΟΙ, μα όλοι, αρνιύνται. Και όμως στις χώρες που θαυμάζουμε για το εκπαιδευτικό τους σύστημα, αυτό ισχύει. Και δεν πάει απλά ότι πεί η δασκάλα. Η δασκάλα πρέπει να χωρίσει, τα μισά παιδιά για low level secondary και τα άλλα μισά για high level (η τέλος πάντων δεν μπορεί να γίνει να "λαδώσεις" και να βάζει όλους να πηγαινουν σε high level secondary, όπως σίγουρα θα ήταν το αναμενόμενο στην Ελλάδα). Για την ακρίβεια, οι γονείς σέβονται και αποδέχονται την γνώμη της δασκάλας, γιατί αυτή ξέρει καλύτερα, τις δυνατότητες και δεξιότητες του κάθε παιδιού που έχει και εαν μπορεί να αντιμετωπίσει τις ανάγκες ενός Γυμνασίου/Λυκείου που οδηγεί σε τριτοβάθμια.

(*) Στην Γερμανία πχ, τα επίπεδα δευτεροβάθμιας είναι τρία, όχι δύο!!!

[PetrosK]

Τα points του Mnp δεν δείχνουν μονάχα τα (όποια) θέματα της Παιδείας...Υποδεικνύει ΚΑΙ θέματα διαπαιδαγώγησης των γονιών.

Αυτό ακριβώς. Το πρόβλημα πάντα θα ξεκινήσει από το Σπίτι και θα συνεχιστεί από κάποιο σημείο και μετά στο Σχολείο.

[aroutis]

Σαν πρώην εκπαιδευτικός (μαθηματικός) και σε ΕΠΑΛ μάλιστα, μέχρι πριν δυο χρόνια, μπορώ να πώ τα εξής:
1. Τα ποσοστά αυτά "αμάθειας" θα ήταν πολύ μεγαλύτερα εαν οι καθηγητές ήταν σωστοί στην βαθμολόγηση. Ολοι "πριμοδοτούν" προς τα πάνω, ειδικά τους αδύνατους μαθητές, και όσοι είναι κάτω απο την βάση είναι αυτοί που πραγματικά σε βγάζουν απο τα ρούχα σου, δηλαδή μαθητές που όχι μόνο δεν ξέρουν, αλλά έχουν και κακή συμπεριφορά, προβληματα στην τάξη, και φυσικά το σπουδαιότερα, δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια. Οταν κάποιος μαθητής του 8 (με άριστα το 20), τον βλέπεις ότι προσπαθεί κάπως, δεν του βάζεις 8. Του βάζεις ένα 10 να περάσει. Και όχι μόνο του 8, αλλά και του 7 και του 6 πολλές φορές.
2. Το πρόγραμμα σπουδών των σχολείων είναι άλλης εποχής και με άλλο σκεπτικό. Το πρόγραμμα σπουδών βγαίνει βσικά απο τις ανάγκες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Αφού εκείνος είναι ο στόχος.
3. Σε άλλες χώρες δεν υπάρχει πρόβλημα, γιατί στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση πάνω απο το 50% των παιδιών πάει σε vocational εκπαίδευση, την λεγόμενη επαγγελατική εκπαίδευση, ήδη απο το Γυμνάσιο (12 ετών). Οι απαιτήσεις σε μαθήματα όπως Φυσικά, Μαθηματικά, Γλώσσα κλπ, είναι πολύ πολύ μικρότερες. Αυτό στην Ελλάδα το κάνουμε γαργάρα, γιατί όλοι θέλουν Πανεπιστήμιο (ούτε καν ΤΕΙ τις περισσότερες φορές). Πανεπιστήμιο, και ας ειναι στην Κατω Ραχούλα και εας είναι για την οποιαδηποτε άσχετη και χωρίς δυνατότητα επαγγελματικής αποκατάστασης. Ολα για το -πανεπιστημιακό- πτυχίο.
4. Και αυτό μας φέρνει στην επαγγελματική εκπαίδευση, που στην Ελλάδα είναι μόνο στο Λύκειο (ΕΠΑΛ), το οποίο όμως για να μπορούν τα παιδιά να πάνε τριτοβάθμια (τι είπαμε; όλα για το πτυχίο! ), ακολουθεί το ΙΔΙΟ σχεδόν πρόγραμμα με το Γενικό λύκειο, τουλάχιστον σε μαθηματικά, φυσική, χημεία κλπ. Ενώ παλαιότερα ως ΤΕΛ, το είχαν κάνει "ευκολότερο", αλλά χωρίς δυνατότητα πρόσβασης σε ΑΕΙ. Αλλά η κατακραυγή του κόσμου, ή για να πουλήσουν λαικισμό στο πόπολο, όλοι το ίδιο, και τέλος.

Σε όλους όσους παραπονιούνται για την εκπαίδευση τους βάζω την εξής ερώτηση. Μου μιλάνε για Φινλανδία, Γερμανία και άλλες χώρες, με τέλεια συστήματα εκπαίδευσης κλπ, και τους ρωτάω το εξής: Θα δεχόασταν το παιδί σας με το τέλος του δημοτικού, η δασκάλα να αποφασίσει αν θα πάει δευτεροβάθμια που μπορεί -ίσως- να οδηγήσει και σε τριτοβάθμια εκπαίδευση ή να πάει σε δευτεροβάθμια που θαναι καθαρά να μάθει κάποιο επάγγλεμα/τέχνη; (σαν σχολές ΟΑΕΔ)
ΟΛΟΙ, μα όλοι, αρνιύνται. Και όμως στις χώρες που θαυμάζουμε για το εκπαιδευτικό τους σύστημα, αυτό ισχύει. Και δεν πάει απλά ότι πεί η δασκάλα. Η δασκάλα πρέπει να χωρίσει, τα μισά παιδιά για low level secondary και τα άλλα μισά για high level (η τέλος πάντων δεν μπορεί να γίνει να "λαδώσεις" και να βάζει όλους να πηγαινουν σε high level secondary, όπως σίγουρα θα ήταν το αναμενόμενο στην Ελλάδα). Για την ακρίβεια, οι γονείς σέβονται και αποδέχονται την γνώμη της δασκάλας, γιατί αυτή ξέρει καλύτερα, τις δυνατότητες και δεξιότητες του κάθε παιδιού που έχει και εαν μπορεί να αντιμετωπίσει τις ανάγκες ενός Γυμνασίου/Λυκείου που οδηγεί σε τριτοβάθμια.

Προσωπική άποψη εκφέροντας...
1. Δε λύνεται ένα πρόβλημα όταν το σκεπάζουμε. Κοινως, αν ένας μαθητής πρέπει να πάρει (πχ) 3/20 , να πάρει 3/20. Εχω πάρει 3/20 χημεία. Δεν πέθανα.
2. Αν το πρόγραμμα σπουδών ειναι άλλης εποχής , δε πρέπει να γίνει κάτι για αυτό;
3. Και γω επαγγελματική εκπαίδευση τελείωσα. Σε κάτι που είχα κλίση (προγραμματισμό/ανάλυση). Συμφωνώ πλήρως μαζί σου, αυτή η αγκύλωση στο ντε και καλά 2 master degrees, 1 διδακτορικό για να "γίνεις άνθρωπος", ειναι εντελώς λαθος.
4. Μαζί σου. Ετσι ακριβώς έχουν τα πράγματα.

Εγώ είμαι υπέρ ενός τέτοιου συστήματος που περιγράφεις. Το ερώτημα ειναι (όντως) αν ως πληθυσμός έχουμε την ωριμότητα να το δεχτούμε.

[anon]

Αυτό ακριβώς. Το πρόβλημα πάντα θα ξεκινήσει από το Σπίτι και θα συνεχιστεί από κάποιο σημείο και μετά στο Σχολείο.

Μήπως έχει να κάνει και με το γεγονός ότι πλέον και οι δυο γονείς πρέπει να δουλεύουν και βλέπουν το παιδί τους ΕΛΑΧΙΣΤΑ, απο τα γενοφάσκια του;
Ειδικά τα τεελευταία χρόνια που η εργασιομανία είναι ύψιστη αρετή, και δεν είναι σωστός ο εργαζόμενος, εαν δεν είναι στην δουλειά τουλάχιστον μέχρι τις 6. (μιλάω για εργασία γραφείου, πρωινό ωράριο). Εαν σχολάει κάποιος/κάποια στις 6, μέχρι να φτάσει σπίτι 7 το λιγότερο, να φάει να κάνει την ανάγκη του κλπ, έχει πάει 8, πτώμα πλέον και το παιδί πρέπει να πάει για ύπνο στις 10 με 10μιση το αργότερο (μιλάμε απο μωρά μέχρι προεφηβεία). Συγνώμη δηλαδή, τι στο διάολο να επηρεάσει την ζωη και τον χαρακτήρα του παιδιού ο γονιός πλέον, όταν το παιδί περνά 8+ ώρες με άλλα παιδιά, παιδαγωγούς, δασκάλες, τηλεόραση, κινητό.
Οι παράμετροι είναι πολλοί.

- - - Updated - - -

Προσωπική άποψη εκφέροντας...
1. Δε λύνεται ένα πρόβλημα όταν το σκεπάζουμε. Κοινως, αν ένας μαθητής πρέπει να πάρει (πχ) 3/20 , να πάρει 3/20. Εχω πάρει 3/20 χημεία. Δεν πέθανα.

Συμφωνώ και έχω κυριολεκτικά μαλώσει με συναδέλφους και δεν μου μιλούσανε πολλοί.
Εαν είναι πρόβλημα η ύλη, δεν λύνεται με το να το κρύβουμε κάτω απο το χαλάκι. Αυτοί βάζουν την άπειρη ύλη, και οι καθηγητές κάνουν και λιγότερα και βαθμολογούν περισσότερο.... Κοροιδευόμαστε.

- - - Updated - - -

Εγώ είμαι υπέρ ενός τέτοιου συστήματος που περιγράφεις. Το ερώτημα ειναι (όντως) αν ως πληθυσμός έχουμε την ωριμότητα να το δεχτούμε.

Το έχω συζητήσει και με συναδέλφους και με γονείς. Πάρα πολλούς,
Κανείς δεν το δέχεται. (εξαιρέσεις απλά επιβεβαιώνουν τον κανόνα).
Δεν το θέλουν γιατί λέει προκαλεί ελιτισμό, κάστες, κλπ κλπ, λες και αυτά δεν γίνονται ΗΔΗ... Κρυβόμαστε πίσω απο το δάχτυλό μας και κοροιδευόμαστε.
Ισως όμως έχει να κάνει με την επαγγελματική αποκατάσταση. Βλέπεις στις χώρες ποιυ ανάφερα, το να πας τεχνική εκπαίδευση δεν είναι κακό, έχει εγγυημένη επαγγελματική αποκατάσταση, ξεκινάς να δουλεύεις απο τα 18-22 το πολύ (εαν πάς σε κάτι ανάλογο με ΤΕΙ), και ναι μπορεί να μην βγάλεις όσα ένας πτυχιούχος, αλλά ξεκινάς πολύ νωρίτερα απο αυτόν Οπότε για πολλά παιδιά υπάρχει κίνητρο να προτιμήσουν την επαγγελματική εκπαίδευση, απο το να είναι στα θρανία μέχρι τα 26 ή 28 τους παρόλο που θα μπορούσαν. Στην Ελλάδα έχουμε κατατάξει την επαγγελματική εκπαίδευση απλά το παρκάρισμα των "μη ικανών μαθητών". Και επαγγελματικά φυσικά, στο ίδιο καζάνι ή και χειρότερα απο τους πτυχιούχους.

[badweed]

μια "και καλα" τουρκοφερτη φραση που θυμαμαι απο το δημοτικο (στα 80ς) περιγραφει πολυ καλα τις εξελιξεις της παιδειας .
"τσογλαν μαντρι"

[hemlock]

Μήπως έχει να κάνει και με το γεγονός ότι πλέον και οι δυο γονείς πρέπει να δουλεύουν και βλέπουν το παιδί τους ΕΛΑΧΙΣΤΑ, απο τα γενοφάσκια του;
Ειδικά τα τεελευταία χρόνια που η εργασιομανία είναι ύψιστη αρετή, και δεν είναι σωστός ο εργαζόμενος, εαν δεν είναι στην δουλειά τουλάχιστον μέχρι τις 6. (μιλάω για εργασία γραφείου, πρωινό ωράριο). Εαν σχολάει κάποιος/κάποια στις 6, μέχρι να φτάσει σπίτι 7 το λιγότερο, να φάει να κάνει την ανάγκη του κλπ, έχει πάει 8, πτώμα πλέον και το παιδί πρέπει να πάει για ύπνο στις 10 με 10μιση το αργότερο (μιλάμε απο μωρά μέχρι προεφηβεία). Συγνώμη δηλαδή, τι στο διάολο να επηρεάσει την ζωη και τον χαρακτήρα του παιδιού ο γονιός πλέον, όταν το παιδί περνά 8+ ώρες με άλλα παιδιά, παιδαγωγούς, δασκάλες, τηλεόραση, κινητό.
Οι παράμετροι είναι πολλοί.

Σωστή η ανάλυσή σου...Απλά οι λεπτομέρειες που περιγράφεις δεν είναι ζήτημα ούτε Παιδείας, ούτε Οικογένειας. Είναι θέμα Κοινωνίας, που απο την μια μεριά "αναγνωρίζει" την επιλογή ενός πτχ-more options και απο την άλλη ψάχνει λύση στον αυτόματο για να το καταφέρει (όπως γράφεις δεν βάζει το ζήτημα της παρουσία του γονιού ή το χειρότεροτερο να μην απαιτεί λύσεις τύπου ενισχυτική διδασκαλία στα μαθήματα που θα δώσει το παιδί στις Πανελλήνιες μέσα στο σχολείο, ΑΛΛΑ σαχλαμάρες τύπου "δεν μαθαίνουν αρχαία στο σχολείο-αλήτες προδότες συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί" ).

(Η Αυστραλία κερδάει στο ημίχρονο 32-37)

[anon]

Σωστή η ανάλυσή σου...Απλά οι λεπτομέρεις που περιγράφεις δεν είναι ζήτημα ούτε Παιδείας, ούτε Οικογένειας. Είναι θέμα Κοινωνίας,

Το έγραψα γιατί σχετίζεται. Αναφέρεται ως εύκολη "λύση" ότι το πρόβλημα με τα παιδιά ξεκινά απο το σπίτι Νομίζω ότι παίζει ρόλο το σπίτι, αλλά πολύ λιγότερο όσο θέλουν να λένε κάποιοι. Περισσότερο παίζει πλέον ο παιδικός σταθμός, το νηπιαγωγείο, το δημοτικό. Πολύ περισσότερο.
Ποιό στέλεχος αυτών των εκπαιδευτικών δομών έχεις δεί ότι πρέπει να περνά αξιολόγηση, και κυρίως, ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ; οι μισοί και παραπάνω είναι ανίκανοι, ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ, να παίζουν τον ρόλο που παίζουν, για ψυχολογικούς λόγους. Εαν συναναστραφειτε γονείς με παιδιά στο δημοτικό, θα ακούσετε τα χίλια μυρια όσα για πολλούς δασκάλους. Υπάρχουν και καλοί / καλές. Αλλά ένας κούκος δεν φαίρνει την άνοιξη. Είχα νηπιαγωγό στην κόρη μου , που κάθε μέρα τους έβαζε συνεχώς παιδικές ταινίες Ντίσνευ, ώστε να αποβλακόνονται, για να είναι ήσυχη να βολταρει στο διαδίκτυο.... Μάλιστα είχε το θράσος να ζητά απο τα παιδιά να της φαίρνουν ταινίες, είχε εξαντλήσει την δική της δισκοθήκη!

[PetrosK]

Μήπως έχει να κάνει και με το γεγονός ότι πλέον και οι δυο γονείς πρέπει να δουλεύουν και βλέπουν το παιδί τους ΕΛΑΧΙΣΤΑ, απο τα γενοφάσκια του;
Ειδικά τα τεελευταία χρόνια που η εργασιομανία είναι ύψιστη αρετή, και δεν είναι σωστός ο εργαζόμενος, εαν δεν είναι στην δουλειά τουλάχιστον μέχρι τις 6. (μιλάω για εργασία γραφείου, πρωινό ωράριο). Εαν σχολάει κάποιος/κάποια στις 6, μέχρι να φτάσει σπίτι 7 το λιγότερο, να φάει να κάνει την ανάγκη του κλπ, έχει πάει 8, πτώμα πλέον και το παιδί πρέπει να πάει για ύπνο στις 10 με 10μιση το αργότερο (μιλάμε απο μωρά μέχρι προεφηβεία). Συγνώμη δηλαδή, τι στο διάολο να επηρεάσει την ζωη και τον χαρακτήρα του παιδιού ο γονιός πλέον, όταν το παιδί περνά 8+ ώρες με άλλα παιδιά, παιδαγωγούς, δασκάλες, τηλεόραση, κινητό.
Οι παράμετροι είναι πολλοί.

Για αρχή να πω ότι συμφωνώ με το μήνυμά σου στο οποίο ανέπτυξες κάποια θέματα, κάποιους λόγους (1-4), ειδικά δε για το ζήτημα του διαχωρισμού της Β'βάθμιας.

Ακόμα θυμάμαι τον προβληματισμό σε όλη την οικογένεια, την κατήφεια, όταν στην ξαδέρφη μου στην τότε Δ. Γερμανία (λίγο μετά την ένωση, αλλά ακόμα οι διαφορές υπήρχαν) η δασκάλα αποφάσισε ακριβώς αυτό που αναφέρεις...με βάση τις επιδόσεις και τις κλίσεις της, θα πήγαινε σε μη-ΑΕΙ (εκτός κι αν τις επόμενες δύο χρονιές που μεσολαβούσαν βελτιωνόταν θεαματικά). Οι Ελλαδίτες, τα έβαλαν με το εκπ. σύστημα, με τη δασκάλα, με τον Kaizer ενδεχομένως...ο Γερμανός θείος με την αδερφή του πατέρα μου, τα "έβαλαν" με το παιδί.

Από εκεί και πέρα, επειδή μεγάλωσα σε εποχές και περιβάλλον που συνέβαιναν και τα δύο (και οι γονείς να είναι πρωί έως βράδυ στη δουλειά αλλά και ο ένας από τους δύο σπίτι), δεν μπορώ να είμαι απόλυτος προς κάποια από τις δύο "κατευθύνσεις" που αναφέρεις. Παιδιά που μεγάλωσαν με τους παππούδες και έβλεπαν τους γονείς απόγευμα προς βράδυ (μην ξεχνάς και τον παράγοντα πρωινού+απογευματινού ωραρίου στο σχολείο) δεν είχαν το παραμικρό θέμα με συμπεριφορά-επιδόσεις κλπ, όπως και ακριβώς το αντίθετο. Αντίστοιχα, παιδιά με τον έναν μόνο γονέα να δουλεύει και τον άλλο (τη μητέρα, προφανώς, συνηθέστερα) σπίτι, μην πω σε τι επίπεδο (γενικότερα) ήταν. Στατιστικά, δεν μπορώ να βγάλω. Δεν μπορώ να γνωρίζω όσο εσύ ποια από τις περιπτώσεις οδηγούσε προς ποια κατεύθυνση συνηθέστερα (και όχι απόλυτα, σίγουρα).

Για "τη σήμερον εποχή", πάντως, λόγω συζύγου (δασκάλα Α' βάθμιας), έχω μια αρκετά καλή άποψη (και πολύ κακή για τους γονείς) για το πως περίπου κάποια πράγματα "πάνε". Πολύ απλά, ένα μεγάλο μέρος είναι είτε στ@ρχδστές/αδιάφοροι είτε απλά ανίκανοι/επικίνδυνοι.

Έχω παραδείγματα, με ονοματεπώνυμα κιόλας (και κάποια επώνυμα είναι και γνωστά), για καταστάσεις για λύπηση. Γονείς με κάποια οικ. επιφάνεια, στέλνουν τα παιδιά στο σχολείο και από εκεί και μετά τίποτα. Δεν ασχολούνται ούτε με το σημείωμα της Δασκάλας για τα πιο απλά. Δεν κοιτάνε καν αν το παιδί τους πήρε τα βιβλία/τετράδια/οτιδήποτε μαζί του. Δηλώνουν ανίκανοι να το βοηθήσουν στα μαθήματα, γιατί "δεν ξέρουν" (τί να ξέρουν, για το Δημοτικό, γαμώ...). Η προσφορά τους στο παιδί εξαντλείται στο tablet/κινητό ως αντάλλαγμα για οτιδήποτε. Σε αυτές τις περιπτώσεις (συνηθέστερα, όχι απόλυτα) η μάνα με νύχια-μαλλιά-τσάντες ασχολείται όλη μέρα. Γονείς με μαγαζιά Αθήνα+Σαντορίνη, δεν στέλνουν το παιδί τους καν στο σχολείο καθημερινά (δημοτικό, ξαναλέω) γιατί είναι πολύ απασχολημένοι, και "θα έχει λεφτά-μαγαζιά" το παιδί , θα "μάθει τη δουλειά".

Στο τέλος-τέλος της ημέρας (κυριολεκτικά και μεταφορικά), είναι θέμα του πως αποφασίζεις εσύ ο γονέας να μεγαλώσεις το παιδί σου. Αποφασίζεις τι θα στερηθείς (όχι σε οικονομικό επίπεδο) για να προσφέρεις κάτι παραπάνω εκεί. Είσαι πτώμα από τη δουλειά, κατανοητό. Θες να χαλαρώσεις, να δεις έναν αγώνα ή μια σειρά, να μλκστείς στο κινητό...ε, δεν τα κάνεις αυτά. Κάθεσαι μισή-μία ώρα με το παιδί, να κάνεις πράγματα μαζί του όταν είναι μικρό, να το "διαβάσεις" όταν ξεκινά σχολείο, να το "ελέγξεις", να το "κυνηγήσεις".

Αν το αφήσεις στη "λογική" "θα τα μάθει στο σχολείο, θα του τα μάθει η δασκάλα", χαμένο το παιγνίδι από την αρχή.

[anon]

@PetrosK
Για να δούμε μερικά πράγματα με το όνομά τους.
Στο εξωτερικό, ότι έχει να κάνει με την εκπαίδευση, είναι δουλειά και ευθυνη του σχολείου. Οχι του γονιού.
Μάλιστα οι ψυχολόγοι είναι κάθετοι σε αυτό. ΑΠΟΛΥΤΑ.
Ο γονιός πρέπει ναναι γονιός, και όχι ο δάσκαλος, φροντιστής, στο σπίτι.
Να σου λοιπόν και τον αντίλογο, γιατί εχω παιδί με μαθησιακές δυσκολίες, και η εύκολη ταμπέλα απο δασκάλους (υπόψιν, είμαι/'ημουν εκπαιδευτικός) είναι ότι οι γονείς δεν ενδιαφέρονται. Μάλιστα πολλοί δάσκαλοι στο δημοτικό, έχουν ως εύκολη λύση να φορτώνουν με εργασίες και φωτοτυπίες το παιδι στο σπίτι, ενώ αυτό ειναι ΑΝΤΙΘΕΤΟ στις οδηγίες του υπουργείου. Σε βαθμό που έχω μαλώσει με δασκάλους, και τους εχω φέρει σε κόντρα με σχολικούς συμβούλους (όσο ο σχολικός σύμβουλος δεν ξέρει τι γίνεται, στα @@ του).
ΕΥΘΥΝΗ της εκπαίδευσης ενός παιδιού δεν είναι ο γονέας. Εαν ήταν, θα επιτρεπόταν και η αυτοδιδασκαλία. Εαν υπάρχουν άλλα προβλήματα, που οδηγούν τους δασκάλους να εφαρμόζουν τέτοιες πρακτικές, τότε είναι άλλο θέμα, και αυτό το άλλο θέμα πρέπει να αναδειχτεί, όχι να ερφαρμόζουμε κακές πρακτικές (οι γονείς να κάνουν τον αστυνόμο και τον φροντιστή). Εαν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε οποιονδήποτε παιδοψυχολόγο.... Το μόνο ίσως που θα έπρεπε να κάνει ένας γονιός κανονικά είναι, σε συνεργασία με τον δάσκαλο, να εφαρμόζει κάποιο σύστημα ανταμοιβής και ίσως ποινής (πχ όχι παιχνίδι) ανάλογα με την συμπεριφορά στο σχολείο. Ομως ελάχιστοι δάσκαλοι κάνουν τον κόπο της καθημερινής αναφοράς, το ξέρω είναι δύσκολο... Αλλά πλέον υπάρχει και app για αυτό, ένας δάσκαλος του γιου μου το χρησιμοποιούσε, και ειναι πολύ καλό (ClassDojo)
Oμως επιμένω για την
1) έλλειψη τεχνικής αρτιότητας πολλών δασκάλων. και, το σημαντικότερο
2) πολλοί δασκαλοι δεν πρέπει να ασκούν το επάγγελμα αυτό, για ψυχολογικούς λόγους.

ΥΓ. Μεγάλωσα σε ορεινό χωριό με λίγα παιδιά, διθέσιο σχολείο (αν δεν καταλαβαίνετε τι είναι αυτό, είναι δημοτικό όπου έχει δυο αίθουσες, ΜΟΝΟΝ, και στην μια είναι η 2α, 5η κι 6η, απο 3-6 παιδιά η κάθε τάξη, και η άλλη αίθουσα είναι η 1η, 3η, 4η και ο δάσκαλος έκανε μάθημα, σε ολους, έβαζε άσκηση στους μεν, παράδιδε τους δε), Δεν είχα βοήθεια στο σπίτι, οι παπούδες μου ήταν αγράμματοι, και επιπλέον, στο χωριό, μόνο για διάβασμα και φωτοτυπίες δεν είχαμε το μυαλό μας. Μια αντιγραφή και αυτή κακήν κακώς.
Δεν μας εμπόδισε καθολου να μορφοθούμε. Δεν είχαν οι δάσκαλοι μας την απαίτηση, να κοιτάνε τις εργασίες μας οι γονείς / παπούδες, να μας κάνουν μαθήματα και μπλα μπλα.....σαν παιδιά, τον περισσότερο χρόνο, ΠΑΙΖΑΜΕ..... Αλήθεια, τώρα ένα παιδί με τόση σουλειά που του φορτώνουν, πότε θα παίξει;
Προς τι λοιπόν όλο αυτό, το ότι οι γονείς πρέπει να ασχολούνται σε ΑΥΤΟΝ τον βαθμο με τα της εκπαίδευσης; Μήπως έχει να κάνει με την ανικανότητα των δασκάλων; Η' μήπως είναι ένας εύσχημος τρόπος ια να φύγει η ευθύνη απο πάνω τους; (εγώ έκανα την δουλειά μου, και εργασίες έδινα, και φωτοτυπίες, αυτά τα σκασμένα δεν τις κάνανε, γιατί έχουνε @@ρες γονείς που δεν ασχολούνται, να κάνουν τον φροντιστή στο παιδί τους όλο το απόγευμα....)

- - - Updated - - -

Αν το αφήσεις στη "λογική" "θα τα μάθει στο σχολείο, θα του τα μάθει η δασκάλα", χαμένο το παιγνίδι από την αρχή.

Ειναι χαμένο παιχνίδι γιατι οι έλληνες δάσκαλοι είναι ανίκανοι. Τουλάχιστον οι τωρινοί. ΟΙ παλαιότροι, μπορεί να μας δέρνανε με την βέργα, αλλά ήταν πολύ καλύτεροι.... Μπορώ να σκεφτώ πολλά γιατί έχει γίνει αυτό..... Ισως έχει να κάνει και με το γεγονός ότι παλαιότερα, αυτό που θέλαν στο δημοτικό ήταν απλά να το βγάλεις, να ξέρεις γραφή ανάγνωση και λίγο αρθιμητική και λίγο απο την ιστορία του έθνους και της θρησκείας (sic!) και τέλος. Σήμερα; Το παιδί του δημοτικού πρέπει να προετοιμαστεί να βγάλει την 2βάθμια, να πάει πανεπιστή,ιο. Αλλοι στόχοι, άλλες προτεραιότητες.

- - - Updated - - -

Για μένα η π 1βάθμια εκπαίδευση είναι τόσο σημαντική, όσο τίποτε άλλο. Γιατί επηρεάζει βαθύτατα και καίρια ένα παιδί, στην 2βάθμια απλά προσθέτουμε μερικές πινελιές. (στην 1βάθμια πλέον ανήκει και το νηπιαγωγείο)
Για αυτό πιστεύω ότι οι δάσκαλοι στην 1βάθμια πρέπει να περνάνε απο πολύ κρισάρα. ΠΟλύ αξιολόγηση. ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ. Γιατί ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσοστό είναι ακατάλληλοι τελείως για δάσκαλοι. Και να περνάνε και συνεχως αξιολόγηση, δια βίου.
Και φυσικά να έχουν και καλό μισθό, πολύ καλύτερο απο αυτό της 2βάθμιας ίσως, αλλά είπαμε, οι απαιτήσεις απο αυτούς πολύ μεγαλύτερες, ο έλεγχος και η αξιολόγηση τους συνεχής.
Και δεν έχει σημασία να έχεις τα τέλεια σχολεία, αυτό που έχει την μεγαλύτερη σημασία είναι ο άνθρωπος ο άνθρωπος στην εκπαίδευση, ο εκπαιδευτικός, είναι το μεγάλο κεφάλαιο, και δεν μπορεί αυτο να αναπληρωθεί με σχολεία με πισίνες, με διαδραστικούς πίνακες, με εργαστήρια που θα τα ζήλευε ερευνητικό κέντρο, και data centre που θα το ζήλευε η Google. Tίποτα απο αυτά δεν χρειάζεται, εαν έχεις το σωστό ανθρωπινο κεφάλαιο. Δάσκαλους που θα μπορέσουν να κάνουν τα παιδιά να αγαπήσουν την γνώση και την μάθηση, να βλέπουν το διάβασμα και την μελέτη ως ευχάριστη απασχόληση αν όχι παιχνίδι, παιδιά που θα μάθουν να λειτουργούν ομαδικά, να μην κάνουν διακρίσεις, κλπ
Αυτή την "εκπαίδευση" δεν την προσφέρουν οι υποδομές, αλλά το ανθρώπινο κεφάλαιο, οι δάσκαλοι. ΟΙ υποδομές απλά "διευκολύνουν" την δουλειά τους. Στο μέτρο του δυνατού καλό ειναι να υπάρχουν οι όσο το δυνατόν καλύτερες υποδομές. Δυστυχώς ο πολύς κόσμος κοιτάει την βιτρίνα τις υποδομές, και ξεχνάει ότι το 99% της εκπαίδευσης, ειδικά στην 1βάθμια, ειναι οι δάσκαλοι.