Γιατί υπάρχει κάτι και όχι το τίποτα;

[sonic]

Δεν καταλαβαίνω, που κολλάει αυτό;

Γιατί επικόλλησα λάθος, κοιτάξτε εδώ:

[tsigarid]

Δεν κατάλαβα γιατί το κβαντικό κενό δεν μετράει ως "τίποτα".

[HackFreak]

Δεν κατάλαβα γιατί το κβαντικό κενό δεν μετράει ως "τίποτα".

Γιατί μέσα σε αυτό σωματίδια και ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία δημιουργούνται και καταστρέφονται συνεχώς. Υφίσταται δηλαδή διακυμάνσεις.
https://en.wikipedia.org/wiki/Vacuum_state

[tsigarid]

Γιατί μέσα σε αυτό σωματίδια και ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία δημιουργούνται και καταστρέφονται συνεχώς. Υφίσταται δηλαδή διακυμάνσεις.
https://en.wikipedia.org/wiki/Vacuum_state

Το ξέρω, οπότε η στιγμή πριν την πρώτη δημιουργία δεν υπάρχει τίποτα, και μετά υπάρχει ένα ζεύγος, και μετά αρχίζουν οι διακυμάνσεις που δεν επιστρέφουν πια στο τίποτα, σωστά;

[HackFreak]

Το ξέρω, οπότε η στιγμή πριν την πρώτη δημιουργία δεν υπάρχει τίποτα, και μετά υπάρχει ένα ζεύγος, και μετά αρχίζουν οι διακυμάνσεις που δεν επιστρέφουν πια στο τίποτα, σωστά;

Ναι αυτή είναι η θεωρία. Αυτό όμως που προβληματίζει σε φιλοσοφικό επίπεδο αν το σκεφτείς, είναι πως είναι δυνατόν από εκεί που δεν υπάρχει ούτε καν κβαντικό κενό(το απόλυτο τίποτα), πως δημιουργήθηκε αυτό το ζεύγος. Μια απάντηση είναι ότι αυτό το κβαντικό κενό(το οποίο διαφέρει από το τίποτα όπως το έχουμε στον νου μας σύμφωνα με την κλασική μηχανική), υπήρχε ανέκαθεν. Άρα υπήρχε ανέκαθεν αυτό το "potential" να το πω του κενού που "βράζει".

[tsigarid]

Εδώ είναι που κάνεις το λάθος. Θεωρείς το τίποτα ως ένα κενό χώρο. Σε κβαντικό επίπεδο ο χώρος είναι μέρος του κάτι, ασχέτως περιεχομένου. Επίσης ο χρόνος είναι μέρος του κάτι, άρα αρχίζει να μετράει μόλις εμφανιστεί το πρώτο ζεύγος, και όχι πριν. Η καταστροφή του κβαντικού τίποτα είναι η αρχή του κάτι, ενώ πριν από την καταστροφή του δεν υπάρχει τίποτα, ούτε σαν το απόλυτο κενό. Απλά δεν υπάρχει καν. Όλα αρχίζουν με την πρώτη κβαντική διακύμανση, και από τότε συζητάμε, όχι πριν. Είναι πολύ δύσκολο για το ανθρώπινο μυαλό...

[HackFreak]

Εδώ είναι που κάνεις το λάθος. Θεωρείς το τίποτα ως ένα κενό χώρο. Σε κβαντικό επίπεδο ο χώρος είναι μέρος του κάτι, ασχέτως περιεχομένου. Επίσης ο χρόνος είναι μέρος του κάτι, άρα αρχίζει να μετράει μόλις εμφανιστεί το πρώτο ζεύγος, και όχι πριν. Η καταστροφή του κβαντικού τίποτα είναι η αρχή του κάτι, ενώ πριν από την καταστροφή του δεν υπάρχει τίποτα, ούτε σαν το απόλυτο κενό. Απλά δεν υπάρχει καν. Όλα αρχίζουν με την πρώτη κβαντική διακύμανση, και από τότε συζητάμε, όχι πριν. Είναι πολύ δύσκολο για το ανθρώπινο μυαλό...

Για να υπάρχει κβαντική διακύμανση δεν πρέπει να προυπάρχει "κάτι" το οποίο θα διακυμανθεί; Έστω ως potential το οποίο έχει την δυνατότητα να δημιουργεί virtual particle pairs;

Παρόλα αυτά ναι είναι τρομερά δύσκολο για το ανθρώπινο μυαλό, πόσο μάλλον για το μικρό δικό μου μυαλό που πονάει ήδη.

[Red Yonko]

Δηλαδή λέτε πως κάποτε χρόνος δεν προχωρούσε; Και δεν υπήρχε χώρος; Σάν width + height = 0?

[badweed]

Δηλαδή λέτε πως κάποτε χρόνος δεν προχωρούσε; Και δεν υπήρχε χώρος; Σάν width + height = 0?

δεν το πιστευω αυτο . οτι εαν τωρα , υπαρχει , καποτε δεν υπηρχε ,αοριστα ο χρονος . το ιδιο και για τον χωρο

, γιατι αυτα τα δυο αποτελουνται απο το τιποτα στην λογικη μας και κοβονται και ραβονται οπως μας οδηγουν οι πραξεις . δηλαδη ο χωρος και ο χρονος σκιαγραφειται απο το περιβαλον της παρατηρησης και των πραξεων .
πχ αν θες να μελετησεις την αποκριση ενος δισκου , μετρας τον χρονο σε milisecond , οταν μελετας την αλλαγη κλισης του αξονα περιστροφη της γης , ο χρονος μετριεται σε χιλιαδες χρονια , και το τι γινεται σε ενα milisecond ειναι παντελως ανυπαρκτο , οπως και το χιλαδες χρονια ,ειναι μη συμβατη κλιμακα του χρονου για την μελετη αποκρισης ενος δισκου .

[tsigarid]

Για να υπάρχει κβαντική διακύμανση δεν πρέπει να προυπάρχει "κάτι" το οποίο θα διακυμανθεί; Έστω ως potential το οποίο έχει την δυνατότητα να δημιουργεί virtual particle pairs;

Παρόλα αυτά ναι είναι τρομερά δύσκολο για το ανθρώπινο μυαλό, πόσο μάλλον για το μικρό δικό μου μυαλό που πονάει ήδη.

Το potential δεν είναι ύπαρξη.

δεν το πιστευω αυτο . οτι εαν τωρα , υπαρχει , καποτε δεν υπηρχε ,αοριστα ο χρονος . το ιδιο και για τον χωρο

, γιατι αυτα τα δυο αποτελουνται απο το τιποτα στην λογικη μας και κοβονται και ραβονται οπως μας οδηγουν οι πραξεις . δηλαδη ο χωρος και ο χρονος σκιαγραφειται απο το περιβαλον της παρατηρησης και των πραξεων .
πχ αν θες να μελετησεις την αποκριση ενος δισκου , μετρας τον χρονο σε milisecond , οταν μελετας την αλλαγη κλισης του αξονα περιστροφη της γης , ο χρονος μετριεται σε χιλιαδες χρονια , και το τι γινεται σε ενα milisecond ειναι παντελως ανυπαρκτο , οπως και το χιλαδες χρονια ,ειναι μη συμβατη κλιμακα του χρονου για την μελετη αποκρισης ενος δισκου .

Το παράδειγμά σου δεν έχει σχέση. Μην ξεχνάς ότι δεν υπάρχει χρόνος, υπάρχει χωρόχρονος, και όταν δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί η ύλη δεν υπάρχει χώρος, άρα ούτε και χρόνος.

[badweed]

. Μην ξεχνάς ότι δεν υπάρχει χρόνος, υπάρχει χωρόχρονος, και όταν δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί η ύλη δεν υπάρχει χώρος, άρα ούτε και χρόνος.

δεν εχει αποδειχτει κατι τετοιο νομιζω , θεωρια ειναι .

συνεχιζοντας περι της αεναης θεωρησης του χρονου
μπορει ας πουμε αυτο που υπολογιζουν σαν τον χρονο υπαρξης του συμπαντος , να ειναι ενα heartbeat μιας επαναλαμβανομενης διαδικασιας ενος αλλου, μεγαλυτερης κλιμακας ,συστηματος .

[sonic]

Δηλαδή λέτε πως κάποτε χρόνος δεν προχωρούσε; Και δεν υπήρχε χώρος; Σάν width + height = 0?

Ο χρόνος είναι σχετικός, σε ένα σύστημα που υπάρχουν μόνο φωτόνια, όπως θα είναι το σύμπαν σε κάποια γκουγκολ χρόνια, δεν θα υπάρχει κάτι να μετρηθεί σε χρόνο άρα ο χρόνος δεν θα έχει νόημα.

Κατ'επέκταση, αν δεν υπάρχει χρόνος ο χώρος δεν έχει νόημα επίσης, το σύστημα είναι εντελώς στατικό.

Αναζητήστε το conformal geometry του Penrose, δεν το εξηγεί πολύ καλά ο ίδιος, και πρέπει να συνδυάσεις άλλες πηγές για να βγάλεις νόημα , αλλά η ιδέα είναι πολύ ενδιαφέρουσα και έχει να κάνει με την ιδέα του ολογραφικού σύμπαντος.