Μήπως να τελειώναμε με τους θλιμμένους κλόουν?

[value_]

[patch]

Εγώ για το epic ήρθα αλλά δεν το έχω
Δύσκολο κείμενο...

[AlexPontik]

χμμ, οκ για να δοκιμάσω πάλι, έτσι βγάζει νόημα?

1.Οι άνθρωποι βάζουν όρια στην συμπεριφορά τους για κάθε στιγμή και περίσταση, μέχρι εκεί που τους κάνει κέφι, και αυτή είναι μια επιλογή που κάνουν μόνοι τους.
Τι σημαίνει αυτό:
Όλοι μπορούν να βλάψουν όλους, δεν είμαστε παραπάνω από ζωντανά που στο τέλος πεθαίνουν, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να μην βλάψουν τους υπόλοιπους.
Γιατί? Επειδή για τους περισσότερους ανθρώπους, είναι πιο ευχάριστο να συμπεριφέρονται στους άλλους με καλούς τρόπους, όπου η κρίση τους το επιτρέπει. Αυτό είναι λοιπόν που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι στη ζωή τους.
Αλλά κάποιοι άνθρωποι στην κοινωνία διαφοροποιούνται από αυτό, και βάζουν τους εαυτούς τους πάνω από τους άλλους, διαρκώς...σαν μικρά παιδιά που δεν ξέρουν να παίξουν με τα άλλα παιδάκια.

2.Όταν τα όρια που βάζουν οι άνθρωποι στην συμπεριφορά τους, δουλεύει κατά την κρίση τους, τότε θυμούνται την συμπεριφορά και την επαναλαμβάνουν. Όταν αποτυγχάνει, αν οι άνθρωποι μαθαίνουν κάτι χρήσιμο, αυτό είναι να βάλουν περισσότερα όρια στην συμπεριφορά τους στο μέλλον για αντίστοιχή περίσταση.
Τι σημαίνει αυτό:
Κάνεις κάτι που σου αρέσει. Μετά κοιτάς τι συνέβει, και αν δουλεύψε όπως θέλεις. Αν ναι, το κάνεις πάλι. Γιατί? Επειδή σου αρέσει.
Παράδειγματα αυτού είναι όταν παίζεις μουσική, όταν συζητάς με κάποιον, ή γενικά με ο,τιδήποτε κάνεις.
Αλλά κάποιοι άνθρωποι νομίζουν ότι αυτό σημαίνει ότι κάνουν ό,τι θέλουν, ασχέτως των υπολοίπων, διαρκώς... σαν μικρά παιδιά που δεν ξέρουν να παίξουν με τα άλλα παιδάκια.


3. Στο τέλος, φυσικοί περιορισμοί της ζωής επιτρέπουν σταθερό κέφι να ζήσει κάθε άνθρωπος, και όταν αυτό επιτευχθεί, κάποιος γίνεται αισιόδοξος για τη ζωή αλλά προσεκτικός. Γιατί προσεκτικός? Γιατί περνάει καλά προς το παρόν!
Τι σημαίνει αυτό:
Αν ξεκινήσεις το κέφι, το ζήσεις πολύ, το ζήσεις στο μέγιστο, ε...πού θα πάει...κάποια στιγμή θα χρειαστεί να ξεκουραστείς. Ειδάλλως το σώμα σου θα φροντίσει να ξεκουραστείς έτσι και αλλιώς.
Κάθε μέρα, ξυπνάς, κάνεις πράγματα για κάποιο χρόνο, και στο τέλος κοιμάσαι πάλι. Οπότε, στον χρόνο που κάνεις πράγματα, καλύτερα να ζεις με κέφι, ειδάλλως το σώμα του θα φροντισει να ζήσεις κέφτι έτσι και αλλιώς. Γιατί? Επειδή το κέφι είναι αυτό που κάνουμε στη ζωή (π.χ. το ότι διαβάζεις αυτό το κείμενο, γιατί επιλέγεις να το κάνεις αν όχι γιατί μπορεί να έχει πλάκα? Και αν το διαβάζεις για άλλο λόγο, θα έπρεπε να το διαβάζεις?)
Κάποιοι άνθρωποι αυτό το καταλαβαίνουν ως, κάνουμε κέφι και προσέχουμε, και προσπαθούν να μην βλάψουν τους υπόλοιπους. Αλλά κάποιοι άλλοι το καταλαβαίνουν ως, ας το γλεντίσουμε όσο μπορούμε, και προσπαθούν να πείσουν τους άλλους ότι είναι οι εκλεκτοί, και τους αξίζει να τους συμπεριφέρονται αντίστοιχα...σαν μικρά παιδιά που δεν ξέρουν να παίξουν με τα άλλα παιδάκια.

4. Για κάποιους ανθρώπους, το να έχουν του άλλους να τους χειροκροτούν όλη την ώρα, είναι ο μόνος τρόπος που ξέρουν να γλεντάνε στη ζωή τους...σαν μικρά παιδιά που δεν ξέρουν να παίξουν με τα άλλα παιδάκια.

Για αυτούς, η συναναστροφή με τους άλλους ανθρώπους είναι στο τέλος μόνο θέμα εντυπώσεων, καθώς και ότι οι υπόλοιποι δεν μπορούν να κρίνουν τι είναι καλό για τους υπόλοιπους. Οπότε στοχεύουν σε κάποια θέση στην ζωή, όπου θα είναι σταθερή για τη δική τους ζωή, ασχέτως συνεπειών για τους υπόλοιπους.
Τέτοιες θέσεις εμφανίζονται με ανθρώπους στο εμπόριο που δεν είναι καλοί στο εμπόριο (υπάρχει πιο αποδοτικός τρόπος, αλλά συνήθως τον μπλοκάρουν), για ανθρώπους που νομίζουν ότι έχουν το αλάθητο (ας ρίξουν κέρμα και να μαντεύουν τι θα έρθει αν το έχουν...), για τους ισχυρούς (ασχέτως αν στο τέλος πεθαίνουν...).
Όλοι αυτοί οι χαρακτήρες, μπορούν να κρύβονται κάτω απο τις εντυπώσεις δημοσίως, αλλά όσο πιο κοντά τους είσαι, τόσο πιο πολύ γίνεται εμφανές.
Και για να τους κανονίσει κανείς, ας βάλουμε τις κοπέλες που είναι τριγύρω τους να τους δείχνουν (αυτές βλάπτουν στο τέλος), και μετά οι οικογένειες τους τους κανονίζουν, ειδάλλως μπορεί να κανονίσουν την οικογένεια οι υπόλοιποι.
Γιατί όταν σου έρχεται από πουθενά, κανένας, που θα κρυφτείς...δεν θα μάθεις να συμπεριφέρεσαι?

[29gk]

Τι εγινε; Νομιμοποιηθηκε ο μπαφος; Και δεν μιλατε; Ντροπη.....!

[A_gamer]

Τι μ@λακίες βλέπουν τα ματάκια μου ξημερώματα...;

Καληνύχτα.

[aroutis]

χμμ, οκ για να δοκιμάσω πάλι, έτσι βγάζει νόημα?

1.Οι άνθρωποι βάζουν όρια στην συμπεριφορά τους για κάθε στιγμή και περίσταση, μέχρι εκεί που τους κάνει κέφι, και αυτή είναι μια επιλογή που κάνουν μόνοι τους.
Τι σημαίνει αυτό:
Όλοι μπορούν να βλάψουν όλους, δεν είμαστε παραπάνω από ζωντανά που στο τέλος πεθαίνουν, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να μην βλάψουν τους υπόλοιπους.
Γιατί? Επειδή για τους περισσότερους ανθρώπους, είναι πιο ευχάριστο να συμπεριφέρονται στους άλλους με καλούς τρόπους, όπου η κρίση τους το επιτρέπει. Αυτό είναι λοιπόν που κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι στη ζωή τους.
Αλλά κάποιοι άνθρωποι στην κοινωνία διαφοροποιούνται από αυτό, και βάζουν τους εαυτούς τους πάνω από τους άλλους, διαρκώς...σαν μικρά παιδιά που δεν ξέρουν να παίξουν με τα άλλα παιδάκια.

Οι περισσότεροι άνθρωποι by definition είναι εγωιστές με ατζέντα και δεν έχουν κανέναν φραγμό να πατήσουν επί πτωμάτων για να κάνουν το κομμάτι τους.
Ειναι η μειοψηφία αυτή που δεν θέλει να δράσει έτσι και αυτή που χλευάζεται από τη πλειοψηφία. Μάλλον ανάποδα το εχεις.

2.Όταν τα όρια που βάζουν οι άνθρωποι στην συμπεριφορά τους, δουλεύει κατά την κρίση τους, τότε θυμούνται την συμπεριφορά και την επαναλαμβάνουν. Όταν αποτυγχάνει, αν οι άνθρωποι μαθαίνουν κάτι χρήσιμο, αυτό είναι να βάλουν περισσότερα όρια στην συμπεριφορά τους στο μέλλον για αντίστοιχή περίσταση.
Τι σημαίνει αυτό:
Κάνεις κάτι που σου αρέσει. Μετά κοιτάς τι συνέβει, και αν δουλεύψε όπως θέλεις. Αν ναι, το κάνεις πάλι. Γιατί? Επειδή σου αρέσει.
Παράδειγματα αυτού είναι όταν παίζεις μουσική, όταν συζητάς με κάποιον, ή γενικά με ο,τιδήποτε κάνεις.
Αλλά κάποιοι άνθρωποι νομίζουν ότι αυτό σημαίνει ότι κάνουν ό,τι θέλουν, ασχέτως των υπολοίπων, διαρκώς... σαν μικρά παιδιά που δεν ξέρουν να παίξουν με τα άλλα παιδάκια.

Η συμπεριφορά των ανθρώπων, διεπεται από αυτό που ονομάζουμε όρια, όσο δεν τίθονται όρια μεταξύ των ανθρώπων προφανώς και έστω και υποσυνείδητα θα προσπαθούν να πατήσουν πάνω σου, γιατί; Look up !

3. Στο τέλος, φυσικοί περιορισμοί της ζωής επιτρέπουν σταθερό κέφι να ζήσει κάθε άνθρωπος, και όταν αυτό επιτευχθεί, κάποιος γίνεται αισιόδοξος για τη ζωή αλλά προσεκτικός. Γιατί προσεκτικός? Γιατί περνάει καλά προς το παρόν!
Τι σημαίνει αυτό:
Αν ξεκινήσεις το κέφι, το ζήσεις πολύ, το ζήσεις στο μέγιστο, ε...πού θα πάει...κάποια στιγμή θα χρειαστεί να ξεκουραστείς. Ειδάλλως το σώμα σου θα φροντίσει να ξεκουραστείς έτσι και αλλιώς.
Κάθε μέρα, ξυπνάς, κάνεις πράγματα για κάποιο χρόνο, και στο τέλος κοιμάσαι πάλι. Οπότε, στον χρόνο που κάνεις πράγματα, καλύτερα να ζεις με κέφι, ειδάλλως το σώμα του θα φροντισει να ζήσεις κέφτι έτσι και αλλιώς. Γιατί? Επειδή το κέφι είναι αυτό που κάνουμε στη ζωή (π.χ. το ότι διαβάζεις αυτό το κείμενο, γιατί επιλέγεις να το κάνεις αν όχι γιατί μπορεί να έχει πλάκα? Και αν το διαβάζεις για άλλο λόγο, θα έπρεπε να το διαβάζεις?)
Κάποιοι άνθρωποι αυτό το καταλαβαίνουν ως, κάνουμε κέφι και προσέχουμε, και προσπαθούν να μην βλάψουν τους υπόλοιπους. Αλλά κάποιοι άλλοι το καταλαβαίνουν ως, ας το γλεντίσουμε όσο μπορούμε, και προσπαθούν να πείσουν τους άλλους ότι είναι οι εκλεκτοί, και τους αξίζει να τους συμπεριφέρονται αντίστοιχα...σαν μικρά παιδιά που δεν ξέρουν να παίξουν με τα άλλα παιδάκια.

Διαβάζω το συγκεκριμένο κείμενο από περιέργεια , όχι για λόγους "κεφιού" όπως λες. Απαντώ γιατι πιστεύω (αν και φρουδες ελπίδες) ότι έχω κάτι να σου προσφέρω.
Η συγκεκριμένη θέση δεν έχει κανένα νόημα, για μένα.

4. Για κάποιους ανθρώπους, το να έχουν του άλλους να τους χειροκροτούν όλη την ώρα, είναι ο μόνος τρόπος που ξέρουν να γλεντάνε στη ζωή τους...σαν μικρά παιδιά που δεν ξέρουν να παίξουν με τα άλλα παιδάκια.

Για αυτούς, η συναναστροφή με τους άλλους ανθρώπους είναι στο τέλος μόνο θέμα εντυπώσεων, καθώς και ότι οι υπόλοιποι δεν μπορούν να κρίνουν τι είναι καλό για τους υπόλοιπους. Οπότε στοχεύουν σε κάποια θέση στην ζωή, όπου θα είναι σταθερή για τη δική τους ζωή, ασχέτως συνεπειών για τους υπόλοιπους.
Τέτοιες θέσεις εμφανίζονται με ανθρώπους στο εμπόριο που δεν είναι καλοί στο εμπόριο (υπάρχει πιο αποδοτικός τρόπος, αλλά συνήθως τον μπλοκάρουν), για ανθρώπους που νομίζουν ότι έχουν το αλάθητο (ας ρίξουν κέρμα και να μαντεύουν τι θα έρθει αν το έχουν...), για τους ισχυρούς (ασχέτως αν στο τέλος πεθαίνουν...).
Όλοι αυτοί οι χαρακτήρες, μπορούν να κρύβονται κάτω απο τις εντυπώσεις δημοσίως, αλλά όσο πιο κοντά τους είσαι, τόσο πιο πολύ γίνεται εμφανές.
Και για να τους κανονίσει κανείς, ας βάλουμε τις κοπέλες που είναι τριγύρω τους να τους δείχνουν (αυτές βλάπτουν στο τέλος), και μετά οι οικογένειες τους τους κανονίζουν, ειδάλλως μπορεί να κανονίσουν την οικογένεια οι υπόλοιποι.
Γιατί όταν σου έρχεται από πουθενά, κανένας, που θα κρυφτείς...δεν θα μάθεις να συμπεριφέρεσαι?

Οι άνθρωποι που δεν έχουν αίσθηση καλου / κακού έχουν γνωστές ψυχιατρικές ασθένειες. By definition όλοι γνωρίζουμε την έννοια καλού / κακού.

[mzaf]

Εγώ Alex,είμαι μαζί σου.Για τους άλλους δεν ξέρω...αλλά εγώ είμαι μαζί σου,ρε μάγκα!
Καθάρισα!!!

[PopManiac]

@Alex, δυστυχώς πλέον λόγω ηλικίας και επαγγελματικών υποχρεώσεων τα έχω κόψει καθημερινές και πρωινά..... κρίμα, δεν δύναμαι να παρακολουθήσω και είμαι σίγουρος ότι χάνω πολλά αυτή τη στιγμή

[Manolis_karas]

Δεν μπορώ να αποφασίσω...
Είναι το κείμενο βαθύ;
Είμαι εγώ ρηχός;
Είναι στα καλά του ο αρθρογράφος;
Μήπως είμαι τελικά θλιμμένος κλόουν;
Ποιο το νόημα της ζωής;

Να βγάλουμε τουλάχιστον μια κεντρική ιδέα
Τι θέλει να πει ο ποιητής;

Δεν ξέρω αν είναι βαθύ, αλλά μακρύ είναι σίγουρα.

[xaris2335]

Εγώ πάλι δεν κατάλαβα γρι απο αυτά που είπε.
τι θέλει να πει ο ποιητής;


Bonus

Spoiler: