Περί metal σκηνής

[Erebos]

1ο ποστ, οπότε μερικά recommendations, από τα πιο γνωστά στα πιο άγνωστα:

Periphery - Juggernaut Alpha & Omega. Το Scenes from a Memory του 21ου αιώνα. Είδα ότι αναφέρθηκαν και πιο πριν, οπότε για όσους δεν έχετε ακούσει Periphery, ξεκινήστε από εδώ.
Haken - Vector. Τί θα έπρεπε να γράφουν οι Dream Theater αν δεν είχαν μείνει κολλημένοι στα '90s.
Leprous - The Congregation. Περισσότερο progressive rock, με λίγο prog metal. Einar Solberg = σύγχρονος Freddie Mercury.
Richard Henshall - The Cocoon. Επίσης περισσότερο progressive rock με fusion jazz επιρροές. Solo project του κιθαρίστα των Haken. Ακούστε τουλάχιστον το Cocoon και το Twisted Shadows.
Shokran - Exodus. Progressive metalcore με Αιγυπτιακά/Αραβικά themes.
Dmitry Demyanenko - Universe. Solo project του κιθαρίστα των Shokran. Instrumental progressive metalcore/djent χωρίς τα Αιγυπτιακά στοιχεία.
Unprocessed - Artificial Void. Progressive metalcore/djent με μικρές flamenco πινελιές.
Eigengrau - Radiant. Instrumental progressive post-metal/post-rock. Αν είστε αλλεργικοί σε polyrhythms και polymeters, μείνετε μακριά.
Symetry - Per Aspera Ad Astra. djent + jazz = djazz.
Thrailkill (πρώην Mammoth) - Deviations. Επίσης djazz.
Joel Lindfors - Shift. Επίσης djazz.
Syndrone - Chaos Mechanics. Τυπικό instrumental djent, βλ. Meshuggah.
Seth Angerer - A.L.M.A. Experimental symphonic death/djent.

[Gentoo]

Σχετικά με τους Periphery. Τους ακούω απ'το 2011 (ψέμματα, απ'το 2013-14) αν θυμάμαι καλά και είμαι τρελός fan τους! Αλλά απ'όλα τα albums που κυκλοφόρησαν, το Juggernaut Alpha & Omega με ενθουσίασε σχετικά λίγο σε σχέση με τα υπόλοιπα και σίγουρα δεν το θεωρώ το Scenes from a Memory του 21ου αιώνα...

Το Periphery II: This time is personal είναι το πιο μεστό τους πιστεύω και φυσικά το αποκορύφωμα είναι και το σόλο του Petrucci (ως θείος εξ αγχιστείας του Misha) στο κλείσιμο του Erised.

Τώρα μου τους θύμισες κι είχα κάμποσο καιρό να ακούσω.

Στο ίδιο ύφος, έχω να προτείνω σε όσους ακούν το σχετικό είδος, μία λιγότερο γνωστή μπάντα, τους Novallo.
Δυστυχώς διαλύθηκαν αν και ήταν πολλά υποσχόμενο γκρουπ.

[Veldrin]

Είσαι θεούλης που έδωσες αυτή τη λίστα. Ξεκίνησα με το eigengrau, δισκάρα!

[Erebos]

Σχετικά με τους Periphery. Τους ακούω απ'το 2011 (ψέμματα, απ'το 2013-14) αν θυμάμαι καλά και είμαι τρελός fan τους! Αλλά απ'όλα τα albums που κυκλοφόρησαν, το Juggernaut Alpha & Omega με ενθουσίασε σχετικά λίγο σε σχέση με τα υπόλοιπα και σίγουρα δεν το θεωρώ το Scenes from a Memory του 21ου αιώνα...

Το Periphery II: This time is personal είναι το πιο μεστό τους πιστεύω και φυσικά το αποκορύφωμα είναι και το σόλο του Petrucci (ως θείος εξ αγχιστείας του Misha) στο κλείσιμο του Erised.

Τώρα μου τους θύμισες κι είχα κάμποσο καιρό να ακούσω.

Στο ίδιο ύφος, έχω να προτείνω σε όσους ακούν το σχετικό είδος, μία λιγότερο γνωστή μπάντα, τους Novallo.
Δυστυχώς διαλύθηκαν αν και ήταν πολλά υποσχόμενο γκρουπ.

PI και PII είχαν αρκετές καλές ιδέες αλλά τα κομμάτια δεν ήταν δουλεμένα σαν μπάντα (το λέει συνέχεια ο Misha) και έκανε μπαμ, με αποτέλεσμα να είναι πολύ δυσπρόσιτοι.
Από το Juggernaut και μετά, θεωρώ ότι χτύπησαν πραγματικό synergy και πέτυχαν την καλύτερη ισορροπία μεταξύ avantgarde djent και "pop-ish" metalcore.

Όσο για τη σύγκριση με το Scenes from a Memory, θεωρώ ότι στιχουργικά, λυρικά, μουσικά και σαν concept ιδέες είναι στην ίδια κλάση. Με τί θα σύγκρινες το Metropolis pt2 από αυτόν τον αιώνα?

- - - Updated - - -

Είσαι θεούλης που έδωσες αυτή τη λίστα. Ξεκίνησα με το eigengrau, δισκάρα!

Ό,τι έβγαλαν είναι φοβερό. Δυστυχώς διαλύθηκε η μπάντα το 2019.

[Gentoo]

PI και PII είχαν αρκετές καλές ιδέες αλλά τα κομμάτια δεν ήταν δουλεμένα σαν μπάντα (το λέει συνέχεια ο Misha) και έκανε μπαμ, με αποτέλεσμα να είναι πολύ δυσπρόσιτοι.

Ναι, ισχύει αυτό που λες. Σου βγάζει ένα τέτοιο feeling, αλλά έχουν καλές συνθέσεις.

Προσωπικά, απ'τις μετέπειτα δουλειές τους μ'αρέσει περισσότερο το III.

Αλλά σαν concept δίσκοι, δεν με έπεισαν το alpha + omega. Φυσικά και τους ακούω όμως.

Από το Juggernaut και μετά, θεωρώ ότι χτύπησαν πραγματικό synergy και πέτυχαν την καλύτερη ισορροπία μεταξύ avantgarde djent και "pop-ish" metalcore.

Περισσότερο pop-ish έγιναν μετά απ'αυτο, αλλά εμένα μ'αρέσουν κι έτσι.

Όσο για τη σύγκριση με το Scenes from a Memory, θεωρώ ότι στιχουργικά, λυρικά, μουσικά και σαν concept ιδέες είναι στην ίδια κλάση. Με τί θα το σύγκρινες από αυτόν τον αιώνα?

Δεν σκέφτηκα ποτέ τη σύγκριση να σου πω την αλήθεια. Αλλά δεν μπορώ να βάλω κάτι δίπλα στο scenes from a memory απ'αυτό τον αιώνα.
Είμαι πολύ δεμένος με το συγκεκριμένο για να βρω ισάξιο αντικαταστάτη (μόνο το operation:mindcrime μπορώ να βάλω δίπλα και ίσως και το abigail) αν κάνουμε σύγκριση άνευ χρονικής περιόδου.

To μόνο concept album αυτού του αιώνα που μπορώ να σκεφτώ που να το απόλαυσα, είναι το House of Gold & Bones των Stone Sour καθώς και το unseen των The Haunted (που δεν είναι concept βέβαια).

[sonic]

Ή με πήραν τα χρόνια, ή απλά μπήκα στο λάθος μπαρ :Ρ .. πρόσφατα αγαπημένα

Megaton Sword - Blood Hails Steel - Hails Fire
Power? Speed? Metal σίγουρα

Demiser -Through the gate eternal
Black thrash

None - Damp chill of life Ατμοσφαιρικό μπλακ μεταλ

Konvent - Puritan Maschocism Doom (all girl band btw!!!)

[Erebos]

Ναι, ισχύει αυτό που λες. Σου βγάζει ένα τέτοιο feeling, αλλά έχουν καλές συνθέσεις.

Προσωπικά, απ'τις μετέπειτα δουλειές τους μ'αρέσει περισσότερο το III.

Αλλά σαν concept δίσκοι, δεν με έπεισαν το alpha + omega. Φυσικά και τους ακούω όμως.

Και το PIII ήταν πάρα πολύ καλό, όπως και το Hail Stan (ειδικά το Reptile, τί έπος!).
Αλλά βάζω το Juggernaut πιο πάνω γιατί είχε και καλύτερη παραγωγή και αναγνωρίζω την επιπλέον δυσκολία ενός concept album.

Δεν σκέφτηκα ποτέ τη σύγκριση να σου πω την αλήθεια. Αλλά δεν μπορώ να βάλω κάτι δίπλα στο scenes from a memory απ'αυτό τον αιώνα.
Είμαι πολύ δεμένος με το συγκεκριμένο για να βρω ισάξιο αντικαταστάτη (μόνο το operation:mindcrime μπορώ να βάλω δίπλα και ίσως και το abigail) αν κάνουμε σύγκριση άνευ χρονικής περιόδου.

To μόνο concept album αυτού του αιώνα που μπορώ να σκεφτώ που να το απόλαυσα, είναι το House of Gold & Bones των Stone Sour καθώς και το unseen των The Haunted (που δεν είναι concept βέβαια).

Θα τσεκάρω τα τελευταία που είπες, δεν ξέρω τίποτα από αυτά. Μέχρι να ανακαλύψω τους Periphery το 2014 με το Clear EP, από τα τέλη 90s είχα χάσει κάθε επαφή και ελπίδα για το metal. Μου άνοιξαν τα μάτια για το πού μπορεί να πάει το metal.

[Gentoo]

Και το PIII ήταν πάρα πολύ καλό, όπως και το Hail Stan (ειδικά το Reptile, τί έπος!).
Αλλά βάζω το Juggernaut πιο πάνω γιατί είχε και καλύτερη παραγωγή και αναγνωρίζω την επιπλέον δυσκολία ενός concept album.

Ναι και το Hail Stan φοβερό! Ξεχωρίζω το Garden In the Bones και το Crush προσωπικά.

Ναι, στο juggernaut έπεσε δουλίτσα, δεν το συζητώ. Αλλά για κάποιο λόγο δεν με παροτρύνει να το βάλω να τ'ακούσω.
Βέβαια έχει κομματάρες μέσα. 1+1 τα περισσότερα.

Θα τσεκάρω τα τελευταία που είπες, δεν ξέρω τίποτα από αυτά. Μέχρι να ανακαλύψω τους Periphery το 2014 με το Clear EP, από τα τέλη 90s είχα χάσει κάθε επαφή και ελπίδα για το metal. Μου άνοιξαν τα μάτια για το πού μπορεί να πάει το metal.

Καλά δεν το έσωσαν το μέταλ μόνο οι Periphery. Έχει πολλές αξιόλογες μπάντες, σε πολλά metal genres.

Στο Thrash πχ, έσκασαν μπαντάρες όπως Evile, Angelus Apatrida, Havok, Lazarus A.D., Power Trip, Revocation (όχι τόσο thrash, αλλά θα σου φύγει το σαγόνι αν ακούσεις τι παίζουν).

[Veldrin]

Το τελευταίο Gojira επίσης είναι εξαιρετικό.

Όσο για το Scenes from a Memory, μαζί με 7th son, Crack the Skye, Blackwater Park, και Dark Side of the Moon είναι τα all-time fav album μου.

Off Topic

Και εκείνο το θρυλικό διπλό live των DT στο Ρόδον, ίσως η καλύτερη συναυλιακή εμπειρία μου.

Τι λιώνω σήμερα; Devin Townsend, αυτός ο απίστευτος θεούλης.

[stelios4711]

Αν δεν έχετε δει BABYMETAL σίγουρα κάτι χάνετε και πρέπει οπωσδήποτε να τις δείτε
Και λέω δείτε και όχι ακούστε γιατί οι κοπελίτσες είναι πολύ ποιο απολαυστικές όταν τις βλέπεις παρά όταν τις ακούς

Spoiler:

[chat1978]

Ποιος βγάζει τα μπρουταλ φωνητικά; Μόνο τις γκόμενες δείχνουν. K-pop σε μέταλ. Μου αρέσει που μερικοί κάνουν την χειρονομία με το devil's thorn.

[G.F.D]

Εμένα μου αρέσει που την ώρα που η μπάντα χώνει γκάζια εκείνες κάνουν καρδούλες.
Γεράσαμε μου φαίνεται και δεν τα πιάνουμε.

[Veldrin]

Καλά που βρισκόσαστε τα τελευταία 6-7 χρόνια βρε συναγωνιστές.

Πρώτη φορά είδα babymetal στο download το 2016 και είχε φοβερό χαβαλέ. Είναι φοβερές οι πιτσιρίκες (δεν είναι πιτσιρίκες πιά). Από τα πιο feelgood συγκροτήματα σε live καταστάσεις, εκεί πάνω με steel panther.

[sonic]

Χαβαλέ έχουν σίγουρα, να κάτσω να τις ακούσω όμως; Έχω καλύτερα πράματα....

[chat1978]

Εγώ δεν τους ήξερα καθόλου αν και αρκετά παλιό. Έχω κολλήσει άγρια. Εξαιρετική εισαγωγή.