Προιοντα ιδιωτικης ετικετας σ/μ

[jacobgr]

Εγώ δεν μίλησα για άριστους και μη λαούς, απλά ήθελα να σου δείξω ότι η ποιότητα παραγωγής είναι λίγο πολύ ίδια παντού και παντού υπάρχουν καλά και κακά.
Απλά το βασικότερο για μένα είναι ο χρόνος παραγωγής - κατανάλωσης ειδικά όταν πρόκειται για μη βιομηχανικά προϊόντα. Η φρεσκάδα με μια λέξη.
Πήγαινε πάρε σαρδέλα σε ένα ψαροχώρι το πρωί από το καΐκι και πάρε ελληνική φρέσκια και από το ψαράδικο της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης θα δεις ότι ακόμη και οι λίγες ώρες παραπάνω κάνουν τεράστια διαφορά, πόσο μάλλον αν μιλάμε για εισαγόμενα όπου πλέον μιλάμε για μέρες ή εβδομάδες.
Με την ίδια λογική βλέπω και τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας, θα πάρω ρύζι Λαμίας ή Θεσσαλονίκης αλλά όχι Αμερικής.

[netblues]

Τη σαρδελα πρεπει να την φας πρωτου την δει ηλιος. Αλλιως δεν ξερεις τι σημαινει σαρδελα. ;-)
Το ιδιο και με τα προιοντα της λαικης. Σε σχεση με του σουπερμαρκετ ειναι αρκετα κλικ πιο ψηλα, ειδικοτερα αν πας νωρις.
Ομως το ρυζι, ειτε λαμιας ειτε θεσσαλονικης εχει κατσει και κανα 2μηνο -3μηνο σε αποθηκη. Σε αυτο το χρονο θα μπορουσε να χει κανει και το γυρο της γης μερικες φορες.
Οποτε ποια η διαφορα??
Συμφωνουμε, τα μαζικα παραγωμενα προιοντα ειναι λιγο πολυ ιδια, και τα ιδιωτικης ετικεττας φτιαχνονται απο τις ιδιες γραμμες παραγωγης που φτιαχνονται και τα επωνυμα.
Τωρα αν το καζανι με το γιαουρτι για το ιδιωτικης ετικεττας φτιαχνεται με αλλη πρωτη υλη, εχει πολλες πρακτικες δυσκολιες.
Το γαλα ειναι ενα δυσκολο στη διαχειριση προιον. Το να διαχειριζεσαι διπλες αλυσιδες προμηθειας και αποθηκευσης αυξανει πολυ το κοστος, κατι που αναγκαστικα θα επιβαρυνει το τελικο προιον, που πρεπει να ειναι φτηνοτερο.
Το σκεπτικο ειναι απλο. Εχεις τα μηχανηματα, τα καζανια, τα φορτηγα, τους εργατες, τη φυλαξη το ρευμα τον ενφια, εκει που θα δουλευε το εργοστασιο 1,μιση βαρδια για να βγαλεις το επωνυμο, βγαζεις και μιση βαρδια ιδιωτικης ετικετας, οπως εισαι, απλα αλλαζει το ετικετακι και σου φτιαχνει το κοστος παραγωγης.
Οταν δεν σου περισσευει capacity απλα δεν το φτιαχνεις. Αν το προσεξει κανεις, τα ιδιωτικης ετικετας συχνα αλλαζουν εργοστασιο παραγωγης, και μαζι με αυτο αλλαζει και η γευση τους.
Ειναι παντα σταθερη ομως, απο το εκαστοτε συγκεκριμενο εργοστασιο.
Ειναι οπως τα εργοστασια της δεη και το νυχτερινο τιμολογιο, επειδη δεν συμφερει να ανεβοκατεβαζουν πολυ την διαθεσιμη ισχυ το δινουν φτηνοτερα.

[Gentoo]

Τη σαρδελα πρεπει να την φας πρωτου την δει ηλιος. Αλλιως δεν ξερεις τι σημαινει σαρδελα. ;-)
Το ιδιο και με τα προιοντα της λαικης. Σε σχεση με του σουπερμαρκετ ειναι αρκετα κλικ πιο ψηλα, ειδικοτερα αν πας νωρις.
Ομως το ρυζι, ειτε λαμιας ειτε θεσσαλονικης εχει κατσει και κανα 2μηνο -3μηνο σε αποθηκη. Σε αυτο το χρονο θα μπορουσε να χει κανει και το γυρο της γης μερικες φορες.
Οποτε ποια η διαφορα??
Συμφωνουμε, τα μαζικα παραγωμενα προιοντα ειναι λιγο πολυ ιδια, και τα ιδιωτικης ετικεττας φτιαχνονται απο τις ιδιες γραμμες παραγωγης που φτιαχνονται και τα επωνυμα.
Τωρα αν το καζανι με το γιαουρτι για το ιδιωτικης ετικεττας φτιαχνεται με αλλη πρωτη υλη, εχει πολλες πρακτικες δυσκολιες.
Το γαλα ειναι ενα δυσκολο στη διαχειριση προιον. Το να διαχειριζεσαι διπλες αλυσιδες προμηθειας και αποθηκευσης αυξανει πολυ το κοστος, κατι που αναγκαστικα θα επιβαρυνει το τελικο προιον, που πρεπει να ειναι φτηνοτερο.
Το σκεπτικο ειναι απλο. Εχεις τα μηχανηματα, τα καζανια, τα φορτηγα, τους εργατες, τη φυλαξη το ρευμα τον ενφια, εκει που θα δουλευε το εργοστασιο 1,μιση βαρδια για να βγαλεις το επωνυμο, βγαζεις και μιση βαρδια ιδιωτικης ετικετας, οπως εισαι, απλα αλλαζει το ετικετακι και σου φτιαχνει το κοστος παραγωγης.
Οταν δεν σου περισσευει capacity απλα δεν το φτιαχνεις. Αν το προσεξει κανεις, τα ιδιωτικης ετικετας συχνα αλλαζουν εργοστασιο παραγωγης, και μαζι με αυτο αλλαζει και η γευση τους.
Ειναι παντα σταθερη ομως, απο το εκαστοτε συγκεκριμενο εργοστασιο.
Ειναι οπως τα εργοστασια της δεη και το νυχτερινο τιμολογιο, επειδη δεν συμφερει να ανεβοκατεβαζουν πολυ την διαθεσιμη ισχυ το δινουν φτηνοτερα.

Έτσι ακριβώς όπως τα λες. Συνυπογράφω σε όλα όσα είπες

[value_]

Συμφωνουμε, τα μαζικα παραγωμενα προιοντα ειναι λιγο πολυ ιδια, και τα ιδιωτικης ετικεττας φτιαχνονται απο τις ιδιες γραμμες παραγωγης που φτιαχνονται και τα επωνυμα.

Έχοντας δουλέψει παλιότερα σε βιομηχανία (όχι τροφίμων) που εξυπηρετούσε πελάτες με διαφορετικές προδιαγραφές προιόντων το να αλλάξεις συνταγή ανά παρτίδα στην ίδια γραμμη παραγωγης για ενα παρόμοιο προιόν ήταν εύκολο.
Ναι μπορεί να υπάρχουν καθυστερήσεις (που δεν το νομίζω αλλά αυτές αντισταθμίζονται άνετα με τη χρησιμοποίηση φθηνότερων πρώτων υλών. Για περάδειγμα στα μακαρόνια ας πούμε μπορείς να χρησιμοποιήσεις αντί για 80% σιμιγδάλι 20% αλεύρι -> 60% σιμιγδάλι 40% αλεύρι με τη όποια έκπτωση στην ποιότητα, αλλά μπορείς να πουλήσεις το προιόν πολύ φθηνότερα και πάλι να είναι vfm.
Πληροφοριακά το σιμιγδάλι είναι πολύ ακριβότερο απο το αλεύρι.

[386]

Λόγω δουλειάς μπαίνω σε συνέχεια σε εργοστάσια (πολλά από αυτά τροφίμων) και έχω κάνει αυτή τη συζήτηση πολλές φορές με υπεύθυνους παραγωγής σε διάφορα εργοστάσια. Όλοι ανεξαιρέτως με διαβεβαίωσαν ότι χρησιμοποιούν τις ίδιες πρώτες ύλες και τις ίδιες συνταγές για τα δικά τους προιόντα και για τα ιδιωτικής ετικέτας που δουλεύουν φασόν.