Εργασία στο εξωτερικό: Γνώμες/απόψεις, τι ισχύει από ασφαλιστικά/φορολογικά/συνταξιοδοτικά

[chat1978]

Αν θες καριερα και δεν σε ενδιαφερει η οικογενεια και ο προσωπικος σου χρονος ειναι μονοδρομος. Επισης απο θεμα ερευνας, καινοτομιων και ευκολιας υλοποιησης τους η αμερικη ειναι πολυ μπροστα σε σχεση με ευρωπη.

Η διαφορά είναι ότι έχει του κόσμου την βλακεία και αναποτελεσματικότητα σαν την Ευρώπη αλλά έχει και εναλλακτικές όπως περιγράφεις. Το λέω αυτό για να μην υπάρξουν λάθος προσδοκίες ότι καθολικά είναι καλύτερα.η διαφοροποίηση αυτή επιτρέπει τον ιδιωτικό τους να είναι ακόμα αιχμή και η υπόλοιπη χώρα αναλογικά hillbilly country.

[pan.nl]

Να σου πω. Αν δεν έχεις πάει η χώρα είναι απέραντη. Ξέχνα την νέα Γιόρκη. Αυτή η απεραντοσύνη δίνει μια τρελή αίσθηση "ελευθερίας" και πολύ χώρο σε γη και σπίτι ανά άτομο. Επίσης αν θες να πας κάπου όπου μπορείς να σκοτώνεις τον πλανήτη με την συμπεριφορά σου, τότε εκεί είναι παράδεισος.Επίσης η χώρα έχει πολύ όμορφα μέρη και γυαλίζει από έξω περα το σάπιο της.

Δεν την υπερασπίζομαι αλλά μπορώ να δω γιατί γυαλίζει για πολλούς. Αν είσαι άνθρωπος χωρίς προβλήματα υγείας (εγώ δεν είμαι) τότε το μόνο που βλέπεις είναι ντολλαρ και ελευθερία να γίνεις και εσύ εκατομμυριούχος. Κακά τα ψέματα, τα κοινωνικά κράτη στην Ευρώπη έχουν οδηγήσει σε μια κουλτούρα μετριότητας. Γιατί κάποιος που είναι αστέρι να πληρώνεται τα ίδια με τον βλάκα γιατί το σύστημα βλέπει μόνο χρόνια προϋπηρεσίας; Γιατί κάποιος να φορτωθεί δέκα τόνους ευθύνες αν είναι να πληρωθεί λίγα περισσότερα; Στην Ελλάδα δεν τα έχουμε αυτά. Βασικός μισθός 700 και ο έμπειρος προγραμματιστής μπορούσε να καθαρίσει 2000 καθαρά για να μην συζητήσω για τους μάνατζερ. Λογικό δεν είναι στην Ελλάδα να θες να εξελιχτείς και να γίνεις νιντσ; Στο Βέλγιο για παράδειγμα δεν υπάρχει λόγος. Το ξέρεις ότι έχω τεράστιο θέμα γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν πως γίνεται να έχω κάνει τόσους διαφορετικούς ρόλους σε βαθμό που το θεωρουν αρνητικό. Λέμε για το στρατό του πως μαθαίνεις να μην σηκώσεις το μπαλάκι αλλά για ένα Βέλγιο να δεις.
Τώρα στην Αμερική δεν λέω ότι γίνεται απίστευτη δουλειά καθώς από ζώα έχει πολλά ο τόπος. Όμως, οι συνθήκες επιτρέπουν να κυνηγήσεις την χρηματική επιτυχία ειδικά αν προέρχεσαι από ανατροφή που εύκολα πετάει επί πτωμάτων με όλες τις προεκτάσεις.

Και μην ξεχνάς ότι ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι για κάθε πετυχημένη ιστορία έχει άλλες 99 που δεν αλλά ακούς μόνο την επιτυχία.

Φαντάσου ότι και εγώ το σκέφτομαι για τις ηλιόλουστες πόλεις τους. Επίσης η ανατολική ακτή μπορεί να έχει κρύο αλλά δεν έχει την συννεφιά και μιζέρια της κεντρικής Ευρώπης. Η ΝΥ είναι δτο ύψος της Μαδρίτης.

Έχω επισκεφθεί τις ΗΠΑ αρκετές φορές και θα μπορούσα να μένω στο Σαν Φρανσίσκο τώρα λόγω οικογένειας, αλλά όσο περισσότερα συνειδητοποιούσα για τη χώρα, τόσο με απωθούσε. Δε λέω, υπέροχη χώρα αλλά συμπεραίνω όλο και περισσότερο πως ζουν στη δική τους "φούσκα". Ακόμα και άτομα πιο ανυχτόμυαλα και με εμπειρία από το εξωτερικό που συνάντησα είχαν αυτό το χαρακτηριστικό: είτε δουλεύουν σαν τρελοί μόνο και μόνο για να επιβιώσουν (ειδικά σε περιοχές τύπου Σαν Φρανσίσκο που το κόστος ζωής είναι τρομακτικά υψηλό), είτε δουλεύουν επειδή πρέπει να "πετύχουν" (=σπίτι, αυτοκίνητο, καταναλωτισμός, ιδίως όσοι έχουν εξειδικευμένα προσόντα). Δε λέω, ακόμα και στην Ολλανδία το βλέπω αυτό σε κάποιον βαθμό, αλλά το work-life balance είναι απείρως καλύτερο. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, αλλά ώρες ώρες μένω εκπληκτος που πολλοί άνθρωποι είναι έτοιμοι να θυσιάσουν της ψυχική και σωματική τους υγεία για να "πετύχουν". Και στις ΗΠΑ το μαθαίνουν αυτό από μικροί. Στα θετικά, αυτό που αναφέρθηκε προηγουμένως πως οι ΗΠΑ είναι μπροστά σε θέματα καινοτομίας κλπ. Με τόση δουλειά που πέφτει βέβαια και τη νοοτροπία που έχουν, λογικό είναι!

[chat1978]

Έχω επισκεφθεί τις ΗΠΑ αρκετές φορές και θα μπορούσα να μένω στο Σαν Φρανσίσκο τώρα λόγω οικογένειας, αλλά όσο περισσότερα συνειδητοποιούσα για τη χώρα, τόσο με απωθούσε. Δε λέω, υπέροχη χώρα αλλά συμπεραίνω όλο και περισσότερο πόσο πολύ ζουν στη δική τους "φούσκα". Ακόμα και άτομα πιο ανυχτόμυαλα και με εμπειρία από το εξωτερικό που συνάντησα είχαν αυτό το χαρακτηριστικό: είτε δουλεύουν σαν τρελοί μόνο και μόνο για να επιβιώσουν (ειδικά σε περιοχές τύπου Σαν Φρανσίσκο που το κόστος ζωής είναι τρομακτικά υψηλό), είτε δουλεύουν επειδή πρέπει να "πετύχουν" (=σπίτι, αυτοκίνητο, καταναλωτισμός, κυρίως όσοι έχουν εξειδικευμένα προσόντα). Δε λέω, ακόμα και στην Ολλανδία το βλέπω αυτό σε κάπιον βαθμό, αλλά το work-life balance είναι απείρως καλύτερο. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του, αλλά ώρες ώρες μένω εκπληκτος που πολλοί άνθρωποι είναι έτοιμοι να θυσιάσουν της ψυχική και σωματική τους υγεία για να "πετύχουν". Και στις ΗΠΑ το μαθαίνουν αυτό από μικροί. Στα θετικά, αυτό που αναφέρθηκε προηγουμένως πως οι ΗΠΑ είναι μπροστά σε θέματα καινοτομίας κλπ. Με τόση δουλειά που πέφτει βέβαια και τη νοοτροπία που έχουν, λογικό είναι!

Yeap. Από την δεκαετία του 80β ταξιδεύω εκεί λόγω επαγγέλματος του πατέρα μου. Μόλις μεγάλωσα λίγο και άρχισα να καταλαβαίνω ο χάρτινος πύργος άρχισε να φαίνεται αστείος. Εγώ με την Αμερική έχω ένα τεράστιο πρόβλημα γιατί όλα τα υπόλοιπα είναι κουλτούρα και μπορώ να αποδεχτω. Ναι με ενοχλεί η ακατάσχετη υπερβολή τους αλλά το βασικότερο μου πρόβλημα είναι με την υγεία και παιδεία. Είναι το πλουσιότερο κράτος του κόσμου. Είναι developed country. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν; Πέρα από το κράτος και το corporate America, σε κάποιο βαθμό η ίδια κουλτούρα τους το απαιτεί υπό το πρόσχημα του freedom. Συγνώμη αλλά το κράτος και η κουλτούρα τους είναι εντελώς σάπιο και δεν φταίνε μόνο οι εταιρείες. Στο μεταξύ, την μεγαλύτερη κοινωνική ανάπτυξη την ειχαν όταν είχαν ακόμα το ευρωπαϊκό μοντέλο σε κάποιο βαθμό. Να δεις σχολείο και εγκαταστάσεις στην Αμερική στην μέση του πουθενά και στην Ελλάδα θα είχε 10 Λύκεια και 20γυμνασια με γήπεδα μπάσκετ (ανοιχτά).

Από τα θετικά της χώρας τους είναι η αίσθηση της αμερικανικής ταυτότητας και πως στην ανάγκη (απόλυτη ανάγκη) θα συμπορευτούν. Συγκρίνω με το Βέλγιο που οι άνθρωποι δεν μπορούν να βρουν και να πουν για την βελγική υπηκοότητα τους πέρα από το ποδόσφαιρο και την έχθτα τους όρους την θρησκεία.

[Nassos83]

Chat, κάποτε οι πλούσιοι πλήρωναν φόρους που αντιστοιχούσαν ακόμη και στο 91% του ετήσιου εισοδήματος τους. Πλέον έχουν φτάσει στο σημείο να πληρώνουν λιγότερα και από τη λεγόμενη "μεσαία τάξη" (άρθρο NYT). Γιατί νομίζεις υπάρχει τέτοια ακραία ανισότητα και φτώχεια; Βέβαια μη τυχόν και θίξεις θέματα περί φορολογίας των πλουσίων γιατί θα σε κατηγορήσουν για "class warfare".

Μεγάλη ευθύνη φέρει και το γεγονός ότι οι ΗΠΑ δαπανούν τρισ. σε πολεμικές δαπάνες αντί να πηγαίνουν στη συντήρηση-ανακατασκευή βασικών υποδομών, ή στη χρηματοδότηση της παιδείας που πλέον κατήντησε ανέκδοτο.

Στην Αμερική πας είτε για καινοτομία σε Πανεπιστημιακά Ιδρύματα (πληρώνουν αδρά για STEM, όχι αστεία), είτε για να δοκιμάσεις τη τύχη σου φτιάχνοντας δική σου επιχείρηση. Οι εποχές που πήγαινες σε εργοστάσιο και έβγαζες χιλιάδες δολάρια τελείωσαν πολύ πριν το 2000. Πόσο μάλλον η "ευκολία" να μετατρέπεις τα δολάρια σε δραχμές που σου επέτρεπε να αγοράσεις ένα σπίτι άμα τη επιστροφή στην πατρίδα.

[chat1978]

Νάσο ναι άλλα όποτε μιλάω μαζί τους, δεν μπορω να δεχτώ ότι φταίνε απλά κάποιες καλές εταιρείες και πολιτικοί. Υπάρχει το chicken and the egg problem και σίγουρα καλλιεργούν αυτή την κουλτούρα αλλά τα χρόνια είναι πολύ λίγα από πχ την εποχή που περιγράφεις για να υπάρχει τέτοια καθολική βλακεία.

Πώς μπορείς να επιχειρηματολογεις εναντίον της γενικής υγείας και παιδείας. Πώς είναι δυνατόν να θεωρείς οκ την κακοτυχία ενός ανθρώπου και νορμάλ επακόλουθο την καταστροφή της ζωής του όταν επί της ουσίας εσύ ο ίδιος δεν έχεις λεφτά για να το παίξεις πλούσιος. Οπότε έχω συζητήσει με Αμερικανούς και έχω συζητήσει αρκετά όλα αυτά τα χρόνια, απλά μιλάνε για φιλανθρωπία ενώ είναι εναντίον κάθε τι που ουσιαστικά θα εγγυηθεί μια νορμάλ ζωή σε αυτόν που ατυχησε. Και συζητάμε τώρα για θρήσκιους ανθρώπους και ανθρώπους του κλήρου. Αλλά οι περισσότεροι από αυτούς έχουν την αίσθηση ότι δεν υπάρχει κάτι διαφορετικό αλλά και πάλι;;;; Για να μην σχολιάσω το ζήτημα παιδεία.

Προς το παρών και στην Ελλάδα έχουμε αποδεχτεί αυτό το επίπεδο που ήρθε μέσω ΔΝΤ αλλά πιστεύω δεν υπάρχει καθολική στην κοινωνία άποψη ότι είναι οκ να πεθάνει ανθρώπος στο δρόμο γιατί δεν έχει αγροτιά ασφαλεια υγείας ή να πρέπει να τη μείνει ανάπηρος ή να έχει αλλά ψυχολογικά πηγαίνοντας μάχιμος για τα συμφέροντα εταιρειών για να εξαγοράσει ανώτερη παιδεία. Έχω 4 χρόνια που ήρθα στην Αθήνα και εποχών να μην είμαι απλά ρομαντικός. Μακάρι και μακάρι να μην φτάσουμε ποτέ σε τόσο ζελέ μυαλό.

[Nassos83]

Αν και ξεφεύγουμε από το θέμα θα αναφέρω μερικές σκέψεις:

Όταν τόσες δεκαετίες σε έχουν εμποτίσει ότι σοσιαλισμός=κομμουνισμός=διάβολος, εσύ περιμένεις να αλλάξουν άρδην αντίληψη; Ο μέσος Αμερικάνος θα σου πεί "γιατί να πληρώσω για έναν καρκινοπαθή επειδή κάπνιζε ενώ εγώ όχι;". "Γεννήθηκες φτωχός, that's life, get used to it". Έτσι έχoυν μεγαλώσει, μέσα στον υλισμό και την ατομική προσπάθεια. Και δικαιολογούν αυτή τη "λογική" λόγω Προτεσταντισμού, κάτι που δεν ισχύει στους επίσης Προτεστάντες Σκανδιναβούς.

Δεν σου κάνει εντύπωση που πριν 40-50 χρόνια αντιδρούσαν μαζικά για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, ενώ τώρα περισσότερο τους ενδιαφέρουν τα δικαιώματα των ζώων παρά για το κόστος ζώης και το ότι τα παιδιά των baby boomers και millennial ζούν χειρότερα από τους γονείς τους;

Για την Ελλάδα άσ'το, εδώ έχουμε το "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα"· μη σε δούν να έχεις καλύτερη δουλειά από τους άλλους, κάηκες.

Η Αμερική γενικώς είναι τελείως άλλος κόσμος, κάποτε όντως άξιζε να μεταναστεύσεις γιατί και ελευθερία είχες και ευκαρίες σταδιοδρομίας και ανέλιξης. Τα τελευταία 20, μη πω 30 χρόνια, οι ευκαρίες αυτές έχουν περιοριστεί πολύ. Αν έχεις πτυχίο STEM και πχ υποτροφία Fulbright ή H1B Visa για ερευνητικό πρόγραμμα, εννοείται αρπάζεις την ευκαιρία.

[badweed]

Off Topic

οταν η δουλεια καποιου ειναι να υπηρετει καποιον αλλον , καποιο αλλο συμφερον , και οχι καποια πτυχη της δικης του αυταρκειας , η κατσικα δεν ειναι του γειτονα , ο γειτονας εχει γινει η κατσικα καποιου ή καποιας καταστασης .

[aroutis]

Να σου πω. Αν δεν έχεις πάει η χώρα είναι απέραντη. Ξέχνα την νέα Γιόρκη. Αυτή η απεραντοσύνη δίνει μια τρελή αίσθηση "ελευθερίας" και πολύ χώρο σε γη και σπίτι ανά άτομο. Επίσης αν θες να πας κάπου όπου μπορείς να σκοτώνεις τον πλανήτη με την συμπεριφορά σου, τότε εκεί είναι παράδεισος.Επίσης η χώρα έχει πολύ όμορφα μέρη και γυαλίζει από έξω περα το σάπιο της.

Δεν την υπερασπίζομαι αλλά μπορώ να δω γιατί γυαλίζει για πολλούς. Αν είσαι άνθρωπος χωρίς προβλήματα υγείας (εγώ δεν είμαι) τότε το μόνο που βλέπεις είναι ντολλαρ και ελευθερία να γίνεις και εσύ εκατομμυριούχος. Κακά τα ψέματα, τα κοινωνικά κράτη στην Ευρώπη έχουν οδηγήσει σε μια κουλτούρα μετριότητας. Γιατί κάποιος που είναι αστέρι να πληρώνεται τα ίδια με τον βλάκα γιατί το σύστημα βλέπει μόνο χρόνια προϋπηρεσίας; Γιατί κάποιος να φορτωθεί δέκα τόνους ευθύνες αν είναι να πληρωθεί λίγα περισσότερα; Στην Ελλάδα δεν τα έχουμε αυτά. Βασικός μισθός 700 και ο έμπειρος προγραμματιστής μπορούσε να καθαρίσει 2000 καθαρά για να μην συζητήσω για τους μάνατζερ. Λογικό δεν είναι στην Ελλάδα να θες να εξελιχτείς και να γίνεις νιντσ; Στο Βέλγιο για παράδειγμα δεν υπάρχει λόγος. Το ξέρεις ότι έχω τεράστιο θέμα γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν πως γίνεται να έχω κάνει τόσους διαφορετικούς ρόλους σε βαθμό που το θεωρουν αρνητικό. Λέμε για το στρατό του πως μαθαίνεις να μην σηκώσεις το μπαλάκι αλλά για ένα Βέλγιο να δεις.
Τώρα στην Αμερική δεν λέω ότι γίνεται απίστευτη δουλειά καθώς από ζώα έχει πολλά ο τόπος. Όμως, οι συνθήκες επιτρέπουν να κυνηγήσεις την χρηματική επιτυχία ειδικά αν προέρχεσαι από ανατροφή που εύκολα πετάει επί πτωμάτων με όλες τις προεκτάσεις.

Και μην ξεχνάς ότι ο περισσότερος κόσμος δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι για κάθε πετυχημένη ιστορία έχει άλλες 99 που δεν αλλά ακούς μόνο την επιτυχία.

Φαντάσου ότι και εγώ το σκέφτομαι για τις ηλιόλουστες πόλεις τους. Επίσης η ανατολική ακτή μπορεί να έχει κρύο αλλά δεν έχει την συννεφιά και μιζέρια της κεντρικής Ευρώπης. Η ΝΥ είναι δτο ύψος της Μαδρίτης.

Ολα αυτά που περιγράφεις κάνουν apply στον Καναδα... Προσωπικά αν ειχα επιλογή μεταξύ Αμερικής και Καναδά, ο Καναδάς θα ήταν μονόδρομος.

[badweed]

Ολα αυτά που περιγράφεις κάνουν apply στον Καναδα... Προσωπικά αν ειχα επιλογή μεταξύ Αμερικής και Καναδά, ο Καναδάς θα ήταν μονόδρομος.

και επιπεδος !

[konenas]

Off Topic

Εκεί υπάρχει ελπίδα, θα αλλάξουν όλα λόγω Μπέρνι

[chat1978]

Ολα αυτά που περιγράφεις κάνουν apply στον Καναδα... Προσωπικά αν ειχα επιλογή μεταξύ Αμερικής και Καναδά, ο Καναδάς θα ήταν μονόδρομος.

Και apply ή μόνο apply στον Καναδά;

[tsigarid]

Απορώ που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θέλουν να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ (χωρίς καμμία δόση ειρωνείας). Εκτός αν ζουν μόνο για να δουλεύουν, χωρίς πολλά εργασιακά δικαιώματα, διακοπές κλπ. Ποιό το όφελος σε σχέση με δυτική και βόρεια Ευρώπη, πλην της γλώσσας;

Μπορώ να γράφω σελίδες και σελίδες για αυτό, οπότε θα περιοριστώ στο εξής: αν ποτέ φύγω από τις ΗΠΑ, θα στεναχορηθώ πάρα πολύ, αλλά ο λόγος της φυγής θα είναι μάλλον η ασφάλιση υγείας ή η σύνταξη. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει πλέον το αμερικάνικο όνειρο που έρχεσαι, δουλεύεις, και γίνεσαι εκατομμυριούχος, η εποχή του πυρετού του χρυσού έχει περάσει, αλλά σε σχέση με πολλές Ευρωπαϊκές χώρες προτιμώ ΗΠΑ αβλεπί. Και εργασιακά δικαιώματα έχω, και διακοπές έχω, και καλή (αλλά ακριβή) ασφάλιση υγείας, και μεγάλη σύνταξη μπορώ να πάρω αν το δουλέψω συστηματικά το θέμα. Μάλλον σκέφτεσαι τους λατίνους εργάτες στις οικοδομές και τους λαντζιέρηδες στα diners. Οι ΗΠΑ είναι η χώρα των αντιθέσεων, υπάρχουν οι συγκεκριμένες κατηγορίες, αλλά υπάρχει και η Wall Street και η Silicon Valley και όλο το εύρος εκεί ανάμεσα. Αν έρθεις με προσόντα, περνάς καλά. Αν έρθεις ανειδίκευτος εργάτης, είναι δύσκολα. Αλλά σε ποια χώρα δεν ισχύει κάτι τέτοιο;

Χωρίς καμμιά απολύτως διάθεση να υπερασπισθώ τις αρετές τις ελεύθερης αγοράς: η ΝΥ έχει rent controls και πολλούς άλλους σχετικούς νόμους, κανονισμούς και ρυθμίσεις· και πολύ υψηλή συγκριτικά φορολογία.
Οι φιλελεύθεροι αμερικανοί την θεωρούν ρυθμισμένη, κανονιστική, φορολογική κόλαση.

ΥΓ Δεν υπάρχει μοναδικός λόγος, αιτία, εξήγηση· είναι πολυπαραγοντικό το ζήτημα.


Δεν στερούνται όλοι των παραπάνω. Έχω πχ μια μικρή υποψία ότι πχ για πολλούς καλοπληρωμένους είναι απλά θεϊκή χώρα να μένεις.

Αν για το προηγούμενο μπορώ να γράψω σελίδες, για το rent stabilization μπορώ να γράψω εγκυκλοπαίδεια. Απλά θα πω ότι είναι μία κοροιδία που μπορούν να εκμεταλευτούν αυτοί που νοικιάζουν ένα σπίτι και δεν μετακομίζουν ξανά για 20-30 χρόνια, για κάθε άλλη χρήση οι μόνοι που κερδίζουν από το rent stabilization είναι οι ιδιοκτήτες και οι developers.

[chat1978]

Μπορώ να γράφω σελίδες και σελίδες για αυτό, οπότε θα περιοριστώ στο εξής: αν ποτέ φύγω από τις ΗΠΑ, θα στεναχορηθώ πάρα πολύ, αλλά ο λόγος της φυγής θα είναι μάλλον η ασφάλιση υγείας ή η σύνταξη. Κατά τα άλλα, δεν υπάρχει πλέον το αμερικάνικο όνειρο που έρχεσαι, δουλεύεις, και γίνεσαι εκατομμυριούχος, η εποχή του πυρετού του χρυσού έχει περάσει, αλλά σε σχέση με πολλές Ευρωπαϊκές χώρες προτιμώ ΗΠΑ αβλεπί. Και εργασιακά δικαιώματα έχω, και διακοπές έχω, και καλή (αλλά ακριβή) ασφάλιση υγείας, και μεγάλη σύνταξη μπορώ να πάρω αν το δουλέψω συστηματικά το θέμα. Μάλλον σκέφτεσαι τους λατίνους εργάτες στις οικοδομές και τους λαντζιέρηδες στα diners. Οι ΗΠΑ είναι η χώρα των αντιθέσεων, υπάρχουν οι συγκεκριμένες κατηγορίες, αλλά υπάρχει και η Wall Street και η Silicon Valley και όλο το εύρος εκεί ανάμεσα. Αν έρθεις με προσόντα, περνάς καλά. Αν έρθεις ανειδίκευτος εργάτης, είναι δύσκολα. Αλλά σε ποια χώρα δεν ισχύει κάτι τέτοιο;

Απλά το χάσμα είναι μικρότερο όπως εξήγησα. Στο Βέλγιο για παράδειγμα με βασικό μισθό 1200, ξέρω μισθούς 1700-2000 ενώ πχ it μπορείς να φτάσεις σε senior roles και 2500. Τα νούμερα δεν έχουν τόση σημασία όσο το κόστος ζωής. Ο εργοδότης πληρώνει συνήθως μεταφορικά και πχ το ενοίκιο για 3άρι περίπου 70τμ είναι 700 ευρώ το μήνα. Με 1200 δεν ζείς αλλά με δύο με 1200 άνετα. Άλλωστε πολλά ζευγάρια επαγγελματίες άνεργοι ζουν. Σε όλα αυτά πληρωμένες συντάξεις και υγεία. Όμως πιο συγκεκριμένα για αυτό που ρωτάς και απάντησα, η διαφορά είναι ας πούμε από 40 μέχρι για τα εξεζητημένα 100%. Στην Αγγλία που κοίτζα και στην Αμερική που ξέρω οι διαφορές είναι χαοτικές. Λογικό είναι λοιπόν ο ταλαιπωρημένος να σε βλέπει σαν λουκουμάκι και να σκέφτεσαι σοβαρά που θα ζήσεις. Απλά σου φέρνω κάποια παραδείγματα που ξέρω γιατί γενικά κοιτάζω και δεν βλέπω τον κόσμο από την φούσκα του it που είμαι. Άντε και μέσα στηνφούσκα του it, junior dev 1800, senior 2300, architect 2600 και μάνατζερ άντε 3000. Αντε στην καλύτερη 2 φορές πάνω στα καθαρά. Στην Ελλάδα όταν είχα ξεκινήσει το 2003, οι διαφορές ήταν ήδη στο τριπλάσιο μεταξύ junior και senior και φαντάσου το χάος.

Γενικά αυτό είναι περίπου το tradeoff. Χώρες με γερές κοινωνικές υποδομές δεν έχουν μεγάλες διαφορές στην μισθοδοσία αλλά όπως δεν γίνεσαι πλούσιος δεν θα πεινάσεις κιόλας. Αντιθέτως, σε χώρες όπως Αμέρικα αλλά και σε κάποιο βαθμό UK και φυσικά Ελλάδα πεινάς ή γίνεσαι πλούσιος ή ευχαριστείς τον θεό που είσαι κάπου στην μέση και δεν πεινάς, δεν λες και κουβέντα και παρακαλάς μην απολυθείς μόλις κάνεις υποχρεώσεις.

[tsigarid]

Απλά το χάσμα είναι μικρότερο όπως εξήγησα. Στο Βέλγιο για παράδειγμα με βασικό μισθό 1200, ξέρω μισθούς 1700-2000 ενώ πχ it μπορείς να φτάσεις σε senior roles και 2500. Τα νούμερα δεν έχουν τόση σημασία όσο το κόστος ζωής. Ο εργοδότης πληρώνει συνήθως μεταφορικά και πχ το ενοίκιο για 3άρι περίπου 70τμ είναι 700 ευρώ το μήνα. Με 1200 δεν ζείς αλλά με δύο με 1200 άνετα. Άλλωστε πολλά ζευγάρια επαγγελματίες άνεργοι ζουν. Σε όλα αυτά πληρωμένες συντάξεις και υγεία. Όμως πιο συγκεκριμένα για αυτό που ρωτάς και απάντησα, η διαφορά είναι ας πούμε από 40 μέχρι για τα εξεζητημένα 100%. Στην Αγγλία που κοίτζα και στην Αμερική που ξέρω οι διαφορές είναι χαοτικές. Λογικό είναι λοιπόν ο ταλαιπωρημένος να σε βλέπει σαν λουκουμάκι και να σκέφτεσαι σοβαρά που θα ζήσεις. Απλά σου φέρνω κάποια παραδείγματα που ξέρω γιατί γενικά κοιτάζω και δεν βλέπω τον κόσμο από την φούσκα του it που είμαι. Άντε και μέσα στηνφούσκα του it, junior dev 1800, senior 2300, architect 2600 και μάνατζερ άντε 3000. Αντε στην καλύτερη 2 φορές πάνω στα καθαρά. Στην Ελλάδα όταν είχα ξεκινήσει το 2003, οι διαφορές ήταν ήδη στο τριπλάσιο μεταξύ junior και senior και φαντάσου το χάος.

Γενικά αυτό είναι περίπου το tradeoff. Χώρες με γερές κοινωνικές υποδομές δεν έχουν μεγάλες διαφορές στην μισθοδοσία αλλά όπως δεν γίνεσαι πλούσιος δεν θα πεινάσεις κιόλας. Αντιθέτως, σε χώρες όπως Αμέρικα αλλά και σε κάποιο βαθμό UK και φυσικά Ελλάδα πεινάς ή γίνεσαι πλούσιος ή ευχαριστείς τον θεό που είσαι κάπου στην μέση και δεν πεινάς, δεν λες και κουβέντα και παρακαλάς μην απολυθείς μόλις κάνεις υποχρεώσεις.

Δεν διαφωνώ με αυτά που λες. Το χάσμα μισθοδοσίας όμως με την απάντηση που έδωσα στις ισοπεδωτικές δηλώσεις τύπου "απορώ γιατί ο κόσμος θέλει να πάει εκεί" και "δούλευε σκλάβε και μην έχεις ζωή" είναι διαφορετικά θέματα συζήτησης.

[MitsosDaBest13]

Απορώ που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θέλουν να μεταναστεύσουν στις ΗΠΑ (χωρίς καμμία δόση ειρωνείας). Εκτός αν ζουν μόνο για να δουλεύουν, χωρίς πολλά εργασιακά δικαιώματα, διακοπές κλπ. Ποιό το όφελος σε σχέση με δυτική και βόρεια Ευρώπη, πλην της γλώσσας;

Όντως, παλιότερα οι ΗΠΑ ήταν από τις κορυφαίες χώρες για μετανάστευση. Πλέον παίζει να μην βρίσκεται ούτε στην πρώτη 20άδα αυτών...

Αλλά εγώ θέλω να μεταναστεύσω εκεί γιατί:
*έχω συγγενείς,
*τεχνολογικά είναι από τις κορυφαίες χώρες
*σε υποδομές είναι από τις κορυφαίες χώρες
*υπάρχουν πολλές θέσεις εργασίας για όσους αγαπούν την Πληροφορική
*η γλώσσα είναι πολύ εύκολη
*η προσαρμογή είναι πολύ εύκολη (προσωπική εκτίμηση)
*η χώρα είναι τεράστια σε έκταση με πολλά και διαφορετικά κλίματα (βουνά, θάλασσα, αλλού ψωφόκρυο, αλλού Καλοκαίρι όλο το χρόνο κλπ κλπ, πας και μένεις όπου θες)
*υπάρχουν πολλές διαφορετικές κουλτούρες μαζεμένες
*υπάρχουν πολλά πράγματα να περνάς το χρόνο σου (σινεμά, αμέτρητα εμπορικά κλπ)

και πολλά ακόμα...

Η ποιότητα ζωής μπορεί να μην φτάνει αυτή της Βόρειας Ευρώπης, αλλά σίγουρα είναι άπειρες φορές καλύτερη από Ελλάδα. Επίσης, οι μέρες αδειών είναι πολύ λιγότερες από Ευρώπη, αλλά αν βγάζεις καλά λεφτά απλά παίρνεις μερικές μέρες αμισθί. Από τα πιο σοβαρά αρνητικά των ΗΠΑ θεωρώ την υγεία, διότι αν αρρωστήσει κάποιος σοβαρά, θα πρέπει να ξοδέψει ολόκληρη περιουσία σε θεραπείες και νοσοκομεία...