Επιστροφή στην Ελλάδα για εργασία

[anon]

Είναι ίδιον του ανθρώπου, μετά απο καιρό. για μια συγκεκριμένη εποχή, να θυμάται περισσοτερο συγκεκριμένα πράγματα. Σε άλλες περιπτώσεις μόνο τα καλά (το πιο συνηθισμένο) και σε άλλες τα άσχημα μόνον. Πιο συνηθισμένο είναι που όλοι όσοι κάνουμε στρατό, κατα την διάρκεια της θητείας κανένας δεν μιλά για κάτι ευχάριστο, και όλοι σχεδόν μετά αναπολούν ωραίες αναμνήσεις απο την θητεία τους. Νομίζω το ίδιο ανάλογο συμβαίνει και εδώ και για την ξενιτιά αλλά και για την περίπτωση επιστροφής ή όχι στην Ελλάδα. Παντού υπάρχουν και καλά και κακά, και φυσικά κινείσαι αναλόγως τις προτεραιότητες που βάζεις, και ακόμα και αυτές δεν μένουν ποτέ οι ίδιες, πάντα αλλάζουν, αναλόγως την εποχή και την κατάσταση.

Για αρκετούς, η ξενιτιά ήταν/είναι μονόδρομος. Στην περίπτωση αυτη, καλύτερο είναι να αποδεχτείς και να δείς τα καλά του πράγματος, αλλιώς και θα παραμείνεις στην ξενιτιά υποχρεωτικά (είπαμε, μονόδρομος) και θα είσαι δυστυχισμένος. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα καυτηριάζεις το οτιδήποτε μεμπτό ή αρνητικό της ξενιτιάς όπου βρίσκεσαι. Αλλά είναι τελείως διαφορετικό απο το να είσαι γεμάτος πίκρα που βρίσκεσαι στα ξένια και να σε τρώει ο νόστος της επιστροφής.

[chat1978]

Είναι ίδιον του ανθρώπου, μετά απο καιρό. για μια συγκεκριμένη εποχή, να θυμάται περισσοτερο συγκεκριμένα πράγματα. Σε άλλες περιπτώσεις μόνο τα καλά (το πιο συνηθισμένο) και σε άλλες τα άσχημα μόνον. Πιο συνηθισμένο είναι που όλοι όσοι κάνουμε στρατό, κατα την διάρκεια της θητείας κανένας δεν μιλά για κάτι ευχάριστο, και όλοι σχεδόν μετά αναπολούν ωραίες αναμνήσεις απο την θητεία τους. Νομίζω το ίδιο ανάλογο συμβαίνει και εδώ και για την ξενιτιά αλλά και για την περίπτωση επιστροφής ή όχι στην Ελλάδα. Παντού υπάρχουν και καλά και κακά, και φυσικά κινείσαι αναλόγως τις προτεραιότητες που βάζεις, και ακόμα και αυτές δεν μένουν ποτέ οι ίδιες, πάντα αλλάζουν, αναλόγως την εποχή και την κατάσταση.

Σίγουρα. Αλλά εμένα με προβληματίζει το πώς δεν συζητιούνται οι αποτυχίες. Όχι μόνο για την μετανάστευση. Γενικά μιλαω. Ο κόσμος έχει φάει ένα σιδέρωμα ότι ρίσκο ίσον επιτυχία και ότι αναποδιες δεν υπάρχουν.

[tsigarid]

Εγώ πάντως θεωρώ πολύ αρνητική τη λέξη ξενιτιά που ο anon χρησιμοποιεί κατά κόρον. Βγάζει πολύ νοσταλγία για την πατρίδα, και δεν νιώθουν όλοι έτσι. Προτιμώ τη λέξη μετανάστευση.

[anon]

Σίγουρα. Αλλά εμένα με προβληματίζει το πώς δεν ζητούνται οι αποτυχίες. Όχι μόνο για την μετανάστευση. Γενικά μιλαω. Ο κόσμος έχει φάει ένα σιδέρωμα ότι ρίσκο ίσον επιτυχία και ότι αναποδιες δεν υπάρχουν.

αναποδιές υπάρχουν παντού, και σε αυτούς που φεύγουν στα ξένα αλλά και σε περιπτώσεις που επιστρέφουν. Εαν κάνεις ένα τέτοιο άλμα ή πρέπει να μην σε νοιάζει ότι και να γινει (πχ δεν έχεις οικογένεια, δεν έχεις υποχρεώσεις, κλπ κλπ) ή τα έχεις υπολογίσει αρκετά ώστε να μειώσεις σημαντικά τις περιπτώσεις κάτι να πάει στράφι. Θυμάμαι είχα μαθητές που λέγανε ότι θα πάνε Γερμανία, χωρίς σχέδιο, χωρίς τίποτα, ούτε καν γλώσσα, ούτε καλά καλά αγγλικά, γερμανικά μηδέν, επειδή είχαν κάποιο ξάδερφο ή θείο, και θα πηγαίναν εκεί να βρούν την τύχη τους. Ολοι τους σχεδόν πιστεύαν ότι ακόμα και χωρίς γνώσεις και δεξιότητες οι δρόμοι θαναι στρωμένοι χρυσάφι. Ξερω και άλλους που πέσαν θύματα επιτηδίων.

[dimitri_ns]

Εγώ πάντως θεωρώ πολύ αρνητική τη λέξη ξενιτιά που ο anon χρησιμοποιεί κατά κόρον. Βγάζει πολύ νοσταλγία για την πατρίδα, και δεν νιώθουν όλοι έτσι. Προτιμώ τη λέξη μετανάστευση.

Τζιβαέρι μου

Νομίζω όλοι θα ήθελαν μία ευτυχισμένη ζωή στην χώρα τους είτε Αφγανοί είτε Σύριοι (και άλλοι διάφοροι)

Και μην ξεχνάς ότι μιλάς για Ελληνες, με πολλή μετανάστευση/ ξενιτιά/ ξεριζωμό/ ρεμπέτικα/ λαϊκά με πόνο/ Καζαντζίδη.
Που το χωριό τους, στα Γκράβαρα, είναι ο παράδεισος του κόσμου όλου.

Αχ Ελλάδα σ'αγαπώ
https://www.youtube.com/watch?v=fFaljbyX1WY

στο Σικάγο μέσα ζει στη λευτεριά
και στην Αθήνα μέσα ζει στη ξενιτιά

Οδυσσέα γύρνα κοντά μου

[john dubi]

Σίγουρα. Αλλά εμένα με προβληματίζει το πώς δεν ζητούνται οι αποτυχίες. Όχι μόνο για την μετανάστευση. Γενικά μιλαω. Ο κόσμος έχει φάει ένα σιδέρωμα ότι ρίσκο ίσον επιτυχία και ότι αναποδιες δεν υπάρχουν.

Μετα απο 15 χρονια εξωτερικο. Εγω ειδα ρισκο=90% αποτυχια. Καλυτερα να παιζεις λοττο παρα να μεταναστευσεις.

[anon]

Μιλάω για ξενιτιά, αλλά παραδόξως δεν θέλω να γυρίσω!
Θέλω γιατρό;
χαχαχα

κακά τα ψέμματα, αν είχαμε και γιατρούς όπως Ελλάδα εδω, δεν θα είχα καν δεύτερη σκέψη. Ελλάδα για διακοπές αρκεί.

[megahead13]

Μετα απο 15 χρονια εξωτερικο. Εγω ειδα ρισκο=90% αποτυχια. Καλυτερα να παιζεις λοττο παρα να μεταναστευσεις.

Το εξηγείς λίγο αυτό;; Και για να μην παρεξηγηθώ πραγματικά ρωτάω/προσπαθώ να καταλάβω πως το εννοείς

[tsigarid]

Το εξηγείς λίγο αυτό;; Και για να μην παρεξηγηθώ πραγματικά ρωτάω/προσπαθώ να καταλάβω πως το εννοείς

Μάλλον εννοεί ότι αν φύγεις χωρίς σχέδιο θα παραμείνεις άνεργος, απλά θα είσαι στο εξωτερικό. Συμφωνώ με αυτό, η εποχή των 50 και 60 που έφευγαν οι Έλληνες για το μεγάλο Αμερικάνικο όνειρο έχουν περάσει εδώ και καιρό.

[RASTAVIPER]

Μάλλον εννοεί ότι αν φύγεις χωρίς σχέδιο θα παραμείνεις άνεργος, απλά θα είσαι στο εξωτερικό. Συμφωνώ με αυτό, η εποχή των 50 και 60 που έφευγαν οι Έλληνες για το μεγάλο Αμερικάνικο όνειρο έχουν περάσει εδώ και καιρό.

Εκείνοι οι Έλληνες δούλευαν σαν τους Αλβανούς τώρα. 15ώρα, χωρίς διακοπές για χρόνια. Και χωρίς γλώσσα, ξάδερφο, κονέ κλπ. Αλλά κατάφεραν και μαγαζιά έφτιαξαν και τα παιδιά τους τα σπούδασαν.
Ποιος σύγχρονος Έλληνας θα το κάνει αυτό ακριβώς τώρα;

[chat1978]

Εκείνοι οι Έλληνες δούλευαν σαν τους Αλβανούς τώρα. 15ώρα, χωρίς διακοπές για χρόνια. Και χωρίς γλώσσα, ξάδερφο, κονέ κλπ. Αλλά κατάφεραν και μαγαζιά έφτιαξαν και τα παιδιά τους τα σπούδασαν.
Ποιος σύγχρονος Έλληνας θα το κάνει αυτό ακριβώς τώρα;

Όχι ελληνική αποκλειστικότητα ειδικά στην 2η αναφορά, πιστεύω.

[tsigarid]

Εκείνοι οι Έλληνες δούλευαν σαν τους Αλβανούς τώρα. 15ώρα, χωρίς διακοπές για χρόνια. Και χωρίς γλώσσα, ξάδερφο, κονέ κλπ. Αλλά κατάφεραν και μαγαζιά έφτιαξαν και τα παιδιά τους τα σπούδασαν.
Ποιος σύγχρονος Έλληνας θα το κάνει αυτό ακριβώς τώρα;

Το ίδιο λέμε.

[Veldrin]

Έτσι κι αλλιώς οι καιροί αλλάζουν.

Οι Ευρωπαικές οικονομίες το '50-'60-'70 ήταν προσανατολισμένες στην παραγωγή και το scale up. Τώρα εστιάζουν σε καινοτομία, που είναι η αναμενόμενη εξέλιξη στα οικονομικά μοντέλα.

Κάποιος χωρίς προσόντα και που δεν θέλει να μπεί σε services, απλά είναι πιο δύσκολο να βρεί το χώρο του σε ανεπτυγμένες Ευρωπαικές χώρες. Και είναι επίσης δύσκολο, γιατί η παραγωγή πια βρίσκεται σε χώρες που δεν του επιτρέπουν να κάνει πχ μια Α περιουσία και να επιστρέψει στην Ελλάδα σε Χ χρόνια. Γιατί η Ελλάδα παρόλο που δεν προσφέρει προοπτικές και δουλειά, έχει διατηρήσει κατά στρεβλό τρόπο το ίδιο κόστος ζωής. Ποιός θα πάει να δουλέψει πχ στην Τουρκία σε παραγωγικές γραμμές; Με τι προοπτική;

Σε χώρες δε, που κόβεται νομικά το όριο κατώτατου μισθού θα βρεθεί σε ακόμα πιο δυσμενή θέση, γιατί έχει να ανταγωνιστεί εργαζόμενους από χώρες του τρίτου κόσμου με ελάχιστες απαιτήσεις σε επίπεδο ζωής και οι οποίοι παρόλα αυτά μπορούν να αποκτήσουν μεγάλη αγοραστική δύναμη στη χώρα προέλευσης.

[john dubi]

Το εξηγείς λίγο αυτό;; Και για να μην παρεξηγηθώ πραγματικά ρωτάω/προσπαθώ να καταλάβω πως το εννοείς

Το ρισκο ειναι μια κατασταση ασ πουμε: Εχω μερικα ευρω και ενα γνωστο να με φιλοξενησει μερικες μερες. Παω να βρω την τυχη μου. Το ειδα αρκετες φορες και δεν δουλεψε σχεδον ποτε.

[kostarcng]

Το ρισκο ειναι μια κατασταση ασ πουμε: Εχω μερικα ευρω και ενα γνωστο να με φιλοξενισει μερικες μερες. Παω να βρω την τυχη μου. Το ειδα αρκετες φορες και δεν δουλεψε σχεδον ποτε.

Σωστό αυτό, το είδα και με ένα γείτονα μου που συζητάγαμε για αυτήν ακριβώς την εμπειρία του. Πήγε μερικές μέρες στο εξωτερικό στο σπίτι συγγενή του, του είπαν εκεί ότι για να βρει δουλειά πάνω στο επάγγελμά του έπρεπε να έχει μια εξειδίκευση σπάνια. Οπότε γύρισε πίσω.