Ουκρανία

[stel67]

Στα @@ μου ο συγκεκριμένος. Και επειδή στο έχω πει 100 φορές η έχεις πρόβλημα ή κάτι άλλο παίζει.

Στα έχω πει 100 φορές. Ή πρόβλημα έχεις ή κάτι άλλο παίζει.

- - - Updated - - -

Οι Ουκρανοι εκπαιδευονται στα F16 κοντα στο χρονο.
Ηταν σχεδον βεβαιο οτι αυτο δεν γινοταν just in case.
Ειτε πετυχαινε η αντεπιθεση ειτε οχι θα τα επαιρναν.

Η Ουκρανικη αντεπιθεση πηγε κουβα, η αποφαση ομως για παραχωρηση F16 ειναι ενα σαφες μηνυμα στηριξης.

Εχουμε ακομα να δουμε πολλα.

Έχουν θέμα στην Ουκρανία. Οι πιλότοι τους που μίλαγαν Αγγλικά είναι λιγότεροι από 10.
Έστειλαν πιλοτους στην Αγγλία πρώτα να μάθουν τη γλώσσα και μετά έχουν να περάσουν 12 μηνη εκπαίδευση στα F16. Το 2024 θα είναι έτοιμοι, κι αν...

[Zus]

Πολύ Χόλλυγουντ βλέπεις...

Αν γράφαμε τρία χρόνια πριν ότι οι US θα έκαναν τέτοιο proxy war στη Ρωσία, σε τέτοιο εύρος, λογικά πάλι για Hollywood θα λέγαμε.

Νομίζω έχουμε πάρει δρόμο χωρίς επιστροφή και να δω πόσοι θα προλάβουν να πάνε Αργεντινή.

[aroutis]

Τι F16 είναι αυτά που θα πάρει η Ουκρανία? Τα παλιά block 52 ή σύγχρονα? Επίσης πότε θα προλάβουν να εκπαιδευτούν οι Ουκρανοί οι οποίοι δεν έχουν ακουμπήσει εκτός από ρωσικά αεροπλάνα τίποτα άλλο?

ΘΑ τα πάρουν όταν λέει θα έχουν εκπαιδευτεί οι πιλότοι.

[dante80]

Άρθρο του Luttwak στην Die Welt για την στρατηγική της Ουκρανίας στον πόλεμο.
Εμμέσως πλην σαφώς προτείνει να ανοίξει πλήρως η κιμαδομηχανή. Μάλλον γιατί είναι 80 χρονών, και κάθεται με το χαμομήλι του κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα από το μέτωπο.

Το βάζω ως άρθρο γιατί είναι ενδεικτικό πως σκέφτονται αρκετοί στρατηγικοί αναλυτές για τον πόλεμο και τον Ουκρανικό λαό..

War in Ukraine: Only one type of warfare has any chance of success now
https://www.welt.de/kultur/plus24697...uf-Erfolg.html

From the first day of the war, Russian missiles of all categories have been falling in Kiev and many other Ukrainian cities. Recently, Ukrainian drones have reportedly been targeting buildings in Moscow, some even inside the walls of the Kremlin.

Such attacks on urban targets inevitably lead to media coverage of the magnitude of a blitzkrieg. But that's pretty much their only accomplishment: Precision missiles can't carry a lot of explosives, and drones even less. As for its high accuracy, it is only effective when strategically important targets can be identified - which is difficult to do except against tanks on the battlefield and warships at sea. Small missile warheads and measly drone charges can damage buildings, but they don't have serious consequences.

This is an essential aspect of the whole war, especially when compared to the last major war on the European continent. From March 1942 the Royal Air Force (RAF) Bomber Command flew Lancaster bombers with a typical single bomb load of 6400 kg, so the first Lancaster attack with 400 bombers dropped 2560 tons, as much as five thousand Russian cruise missiles or 6000 Iranian drones. Much more than the total number of attacks on Ukraine since the beginning of the war.

Like in World War I

True, the night British bombing raids were very inaccurate and were heavily criticized in retrospect, but by 1945 cities like Hamburg and Cologne had been burned out. And others, including Berlin, were completely devastated. Nothing like it happened in Kiev and could not, as Russia has only a small strategic bomber squadron (Ukraine has none) and all the military drones in service around the world today cannot drop as much explosives as the RAF Bomber Command in a few nights (the very largest drones can only be loaded with a few tons of explosives, and fewer than a thousand of this type have been built worldwide).

So the first serious war of the third millennium must be fought on the ground - quite a step backwards compared to the "post-kinetic" cyber and information warfare predicted by both Western and Russian generals, who wear many medals on their chests, but never were in combat. This is a war to be fought through sheer attrition, just like World War I on the Western Front, with almost none of the “war of maneuver” achievements that Guderian, Rommel, Patton and Rokossovsky achieved in World War II and Ariel Sharon in the years rose to fame in 1967 and 1973.

They all achieved disproportionately large victories with surprise offensives. Their troops, advancing in fast columns, greatly outnumbered and overwhelmed the enemy troops in a given sector, while the majority of enemy troops spread across an entire front could not intervene in time to prevent breakthroughs. They could only retreat to avoid encirclement.

A thing of the past

In other words, “maneuver warfare” depends entirely on the element of surprise. Even in World War II, there were reliable aerial photographs, so the columns of tanks, trucks and artillery tractors that had been assembled for weeks could not go unnoticed before the battle. Once such columns were in motion, however, it was difficult to keep track of them, let alone predict their destination. Night, clouds, and enemy fighter planes hampered photography, so there was more than enough uncertainty to avoid misleading enemies with subterfuges, simulated radio communications, and false double-agent stories.

So it was that on D-Day, June 6, 1944, the largest German force behind Calais waited to face Patton's fictional 1st US Army Group while the Allies landed 230 miles away. Douglas MacArthur's landing at Inchon in September 1950, which undid a string of North Korean victories in the preceding months, was also a total surprise because an imminent landing at Kunsan, 100 miles south, had been artfully simulated.

None of that could happen today. The Americans, Russians and other military powers have Synthetic Aperture Radar (SAR) observation satellites capable of spotting individual tanks, let alone larger formations, regardless of visibility, and the radar feedback is updated often enough to to spot troop movements in hours, if not minutes. All other information obtained from interception, aerial reconnaissance or ground observation is merely supplementary to this highly reliable information. This is enough to make the battlefield transparent and operational surprises impossible, making maneuver warfare, with which battles can be fought quickly and without large Losses could be won, becomes a thing of the past.

Useless reserve

When the Ukrainians deployed their valuable “operational reserve” in early summer, which they had built up by training and arming new units while holding the Russians at bay with other forces, it was no big secret what they would do with them: somewhere south of Attack Zaporizhia and fight your way to the Black Sea. That would have cut off all east-west communications, including the railways supplying Russian forces to the west below the great Dnipro River, and set the stage for a major victory that would leave Putin with the choice of continuing the war or starting a war negotiate a truce to save his stranded troops.

A direct attack on Melitopol would have meant a very ambitious penetrating offensive over 90 miles deep. Alternatively, they could have targeted Berdyans'k with a 125-mile offensive that could have cut off even more Russians from their battle formations and resulted in the capture of even more territory. Or, even more ambitious, they could have marched the full 150 miles to Mariupol, a movement that would have had to have been of Napoleonic speed and concentration to reach the Black Sea coast before the Russians could counter .

None of these options have proven viable. While the Ukrainians trained and deployed, the Russians dug trenches south of the Dnieper, shielded by minefields, totaling some 625 miles in length - 185 miles longer than the Western Front in WWI time of its greatest expansion. Napoleon called this type of linear defense a "kordon", French for a thick rope, but a rope of infantry designed to hold off the enemy along a long drawn-out front. And for his time, Napoleon correctly explained why "cordons" are the dumbest way of defending a front: the enemy would arrive in columns that would easily cut through the few troops holding the sector being attacked.

Real-time observation

But again, the transparent battlefield changed everything. The Russians were able to watch the Ukrainian advance in real time and mobilize troops to intercept them in equal or even greater numbers. And even where there were equal numbers, it was an unequal fight, for the Russians had their minefields and their trenches, which are effective protection even against enemies advancing openly.

It was also unfortunate that the Ukrainians had greatly overestimated the combat value of the huge, 66-ton Leopard tanks that they had requested, even begged and finally practically demanded from the Germans. The Leopard is comparable to the US M1 and the Israeli Merkava IV (all three have 60-ton armor and high-velocity 120mm guns). However, it lacks something both the M1 and Merkava can count on when facing Russian-armed forces: Trophy, an Israeli-developed stand-off defense system with radar to detect anti-tank missiles and miniature cannons to smash their warheads.

The Germans acquired the device, but insisted on testing it themselves, which delayed delivery to Ukraine. Without Trophy protection, the Leopard tanks fell victim to Russian tank destroyers and their Kornet anti-tank missiles. While much simpler, less versatile and much cheaper than the US Javelin, the Russian Kornet is very effective with its dual warhead that penetrates reactive armor. Unfortunately, when Ukraine's long-awaited offensive began, some of the expensive Leopard tanks that were supposed to lead the way were also destroyed.

Even if Trophy arrives, there is no remedy in sight for the transparent battlefield, so warfare will be limited to men shooting at each other as long as both they and ammo are available.

Ambiguous Türkiye

One could have hoped for a better outcome from the geoeconomic confrontation between the heavily sanctioned Russian economy and the much wealthier Western coalition that supports Ukraine - especially since it got off to such a good start. Initial fears that Germany and Italy would not accept the loss of their Russian markets and natural gas supplies proved unfounded. Instead, the coalition supporting Ukraine economically has expanded across Europe and now includes Japan - even South Korea transferred a symbolic $150 million this year.

However, initial hopes that Russia could be seriously pressured, perhaps even to the negotiating table, by blocking both its oil exports and its imports of Western goods, were soon dashed. Unlike China, Russia is self-sufficient in both food and fuel, and can manufacture everything it needs except for microprocessors and other small, high-tech products that can be easily smuggled in. Turkey, though reportedly a close US ally, remains the transit point for many high-tech exports to Russia, and Turkish traders and smugglers have ample competition elsewhere. As for the Russian economy, the news is grim, but not grim enough. A meager growth of 1.5 percent will be achieved this year, but still above the German growth rate (which is expected to be zero). At 3.3 percent, Russia's inflation rate is also well below the euro average. So the war will not end because of an economic capitulation by Russia.

So there is only one way forward: to wage the war seriously, as befits a national liberation struggle. Ukraine's population, while declining, is still over 30 million, so the total number of armed forces could be as high as three million. 10 percent, that would be the percentage of mobilization that Israel brought up in 1947/48. And if it were only 5 percent, as Finland can muster at the current level, it would still be a million and a half soldiers. With such a force of troops, Ukraine could win its battles and liberate its territory the old-fashioned way: in a war of attrition, like most European wars of independence.

Μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό, όπως έχουμε αρχίζει να διαβάζουμε (1) (2) τελευταία..

[stel67]

Αν γράφαμε τρία χρόνια πριν ότι οι US θα έκαναν τέτοιο proxy war στη Ρωσία, σε τέτοιο εύρος, λογικά πάλι για Hollywood θα λέγαμε.
Νομίζω έχουμε πάρει δρόμο χωρίς επιστροφή και να δω πόσοι θα προλάβουν να πάνε Αργεντινή.

Αν μας έλεγαν πριν 3 χρόνια ότι η Ρωσία του Πούτιν θα απειλούσε με πυρηνικά όπλα την Ευρώπη μετά από εισβολή σε ανεξάρτητη Ευρωπαϊκή χώρα θα μιλάγαμε για αντιρωσική υστερία του Hollywood.

[PopManiac]

Άρθρο του Luttwak στην Die Welt για την στρατηγική της Ουκρανίας στον πόλεμο.
Εμμέσως πλην σαφώς προτείνει να ανοίξει πλήρως η κιμαδομηχανή. Μάλλον γιατί είναι 80 χρονών, και κάθεται με το χαμομήλι του κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα από το μέτωπο.

Το βάζω ως άρθρο γιατί είναι ενδεικτικό πως σκέφτονται αρκετοί στρατηγικοί αναλυτές για τον πόλεμο και τον Ουκρανικό λαό..

To δια ταύτα είναι πως δεν έχει σημασία τι λένε. Σημασία έχει στην τελική τι λέει το φανταράκι εκεί στην πρώτη γραμμή, όποιος και αν είναι και ό,τι και αν πιστεύει ευρύτερα. Αλλά σίγουρα, μέχρι στιγμής δεν έχουν πει ότι κάπου εδώ τέλος.

Η αλήθεια είναι ότι προς τα εκεί πάμε, δλδ ένα "σενάριο" Α'ΠΠ μιας και οι Ουκρανοί δεν έχουν τη δύναμη πυρός και αεροπορική υπεροχή μαζί με μηχανοκίνητη διάρθρωση και εξοπλισμό που να μπορούν να τους δώσουν τη δυνατότητα να σπάσουν τις άμυνες των Ρώσων. Οι δε Ρώσοι, μάλλον έχουν ήδη πληρώσει και πληρώνουν πολύ βαριά το τίμημα των ορέξεων του ψευτοΤσάρου και δεν είναι διατεθειμένοι επίσης να ξεκινήσουν μαζικές επιθέσεις ανθρωπο-κυμάτων που πλέον όσο έλεγχο και αν έχει το καθεστώς του ψευτοΤσάρου στο εσωτερικό, τα μαζικά φέρετρα πίσω εφέδρων και στρατεύσιμων θα φέρουν τα πράγματα σε πολύ επικίνδυνες καταστάσεις για το καθεστώς.

Από εκεί και πέρα, είναι θέμα των Ουκρανών και πολύ σωστά η Δύση υποστηρίζει και λίγα τους δίνει, ίσως εδώ θα έπρεπε να δώσει περισσότερα αλλά φαντάζομαι ότι οι ΗΠΑ θα κρατήσουν χαμηλά τους τόνους λόγω προεδρικών εκλογών και με έναν Τραμπ που σαφώς θέλει να σταματήσει η υποστήριξη στους Ουκρανούς και να τελειώσει ο πόλεμος όπως όπως και με το όποιο κόστος θα έχει για τους Ουκρανούς

[lewton]

Άρθρο του Luttwak στην Die Welt για την στρατηγική της Ουκρανίας στον πόλεμο.
Εμμέσως πλην σαφώς προτείνει να ανοίξει πλήρως η κιμαδομηχανή. Μάλλον γιατί είναι 80 χρονών, και κάθεται με το χαμομήλι του κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα από το μέτωπο.

Το βάζω ως άρθρο γιατί είναι ενδεικτικό πως σκέφτονται αρκετοί στρατηγικοί αναλυτές για τον πόλεμο και τον Ουκρανικό λαό..

War in Ukraine: Only one type of warfare has any chance of success now
https://www.welt.de/kultur/plus24697...uf-Erfolg.html



Μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό, όπως έχουμε αρχίζει να διαβάζουμε (1) (2) τελευταία..

Κάτσε, εσύ δεν έβαλες και άλλους που λένε το αντίθετο, ότι δηλαδή να εκχωρήσει εδάφη η Ουκρανία για να τελειώσει ο πόλεμος;
Απόψεις είναι όλα αυτά.

[PetrosK]

Σημασία έχει στην τελική τι λέει το φανταράκι εκεί στην πρώτη γραμμή, όποιος και αν είναι και ό,τι και αν πιστεύει ευρύτερα.

Ποτέ και πουθενά δεν είχε σημασία η άποψη/σκέψη αυτού που περιγράφεις, για την αρχή/εξέλιξη/λήξη ενός πολέμου.

Δυστυχώς (ή ευτυχώς, κάποιες φορές), τις αποφάσεις τις παίρνουν κάποιοι αρκετές εκτοντάδες/χιλιάδες χιλιόμετρα πίσω από την 1η γραμμή και τις πληρώνουν τα "φανταράκια".

- - - Updated - - -

Απόψεις είναι όλα αυτά.

Γιατί, τί άλλο θα μπορούσε να είναι το κάθε άρθρο/"άρθρο"? Ενίοτε, βέβαια, είναι και "λαγοί".

[PopManiac]

Ποτέ και πουθενά δεν είχε σημασία η άποψη/σκέψη αυτού που περιγράφεις, για την αρχή/εξέλιξη/λήξη ενός πολέμου.

Δυστυχώς (ή ευτυχώς, κάποιες φορές), τις αποφάσεις τις παίρνουν κάποιοι αρκετές εκτοντάδες/χιλιάδες χιλιόμετρα πίσω από την 1η γραμμή και τις πληρώνουν τα "φανταράκια".

Κάνεις τραγικό λάθος, ακόμα και στο σενάριο "Α ΠΠ" που συζητάμε στα τελευταία μηνύματα θυμίζω εξεγέρσεις δώθε κείθε τότε, 100 χρόνια πριν, στα χαρακώματα και σε αλλαγές που οδήγησαν.

Πάντοτε τα φαντάρια είναι εκείνα που κάνουν τη δουλειά, αν χάσουν το ηθικό τους και αν "βαρεθούν" τότε τα αποτελέσματα είναι εμφανή - στην τελική το ότι οι Ρώσοι πολεμούσαν και πολεμούν με μισή καρδιά το αποδεικνύει.

Μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν φαίνεται από πλευράς Ουκρανών, υπάρχει μια φυσική κούραση αλλά στο μέτωπο ακόμα φαίνεται να βαστά το ηθικό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως θα παραμείνει έτσι.

Αυτό που λέω και ξαναλέω όμως είναι πως όσο είναι έτσι η Δύση πρέπει να βοηθά τους Ουκρανούς στον αγώνα κατά του εισβολέα.

[PetrosK]

Κάνεις τραγικό λάθος, ακόμα και στο σενάριο "Α ΠΠ" που συζητάμε στα τελευταία μηνύματα θυμίζω εξεγέρσεις δώθε κείθε τότε, 100 χρόνια πριν, στα χαρακώματα και σε αλλαγές που οδήγησαν.

Πάντοτε τα φαντάρια είναι εκείνα που κάνουν τη δουλειά, αν χάσουν το ηθικό τους και αν "βαρεθούν" τότε τα αποτελέσματα είναι εμφανή - στην τελική το ότι οι Ρώσοι πολεμούσαν και πολεμούν με μισή καρδιά το αποδεικνύει.

Μέχρι στιγμής κάτι τέτοιο δεν φαίνεται από πλευράς Ουκρανών, υπάρχει μια φυσική κούραση αλλά στο μέτωπο ακόμα φαίνεται να βαστά το ηθικό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως θα παραμείνει έτσι.

Αυτό που λέω και ξαναλέω όμως είναι πως όσο είναι έτσι η Δύση πρέπει να βοηθά τους Ουκρανούς στον αγώνα κατά του εισβολέα.

Στον Α'ΠΠ (και στον οποιονδήποτε "Π") τα φαντάρια αν δεν υπάκουαν στις εντολές και στις "σφυρίχτρες" εκτελούνταν με συνοπτικές διαδικασίες, από τους ίδιους τους (υπ)αξιωματικούς τους που σφύριζαν πίσω τους.

Ότι σε ορισμένες περιπτώσεις τους πήραν φαλάγγι και τους εξουδετέρωσαν ή απαίτησαν κάποια πράγματα ή οτιδήποτε, δεν αλλάζει τη συνολική εικόνα (αυτό έλειπε, κιόλας...στην 1η γραμμή να αποφασίζει ο φαντάρος για τη στρατηγική η οποία κάλλιστα μπορεί να προβλέπει τη "θυσία" του για να πετύχει κάτι άλλο παραδίπλα).

Εννοείται ότι ο ψυχολογικός παράγοντας παίζει ρόλο, εννοείται το ηθικό είναι τεράστια κουβέντα (για αυτό και οι τόσες αντίστοιχες επιχειρήσεις προπαγάνδας είτε προς τους δικούς "μας" είτε προς τον εχθρό), αλλά η αρχική διατύπωσή σου με την οποία διαφώνησα έχει να κάνει με τις αποφάσεις για την έκβαση του πολέμου, για τις όποιες υποχωρήσεις, τα ανταλλάγματα και την όποια συνθηκολόγηση, όχι για μικροδιαχείριση σε μια μάχη.

[Mosfet]

Θα συμφωνήσω και εγώ με τον PetrosK.

Τους φαντάρους τους θεωρούν αναλώσιμους, οπότε γενικά τους έχουν γραμμένους (για να μην χρησιμοποιήσω χειρότερη φράση). Η στρατηγική ενός πολέμου καθορίζεται στα επιτελεία, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακρυά από την 1η γραμμή.

[konenas]

Χάσαμε μεγάλη ευκαιρία με τον ΒΠΠ. Όντως. Μας τα λέγανε το 1987 τα παιδιά της ΚΝΕ. Χρυσά πόμολα είχαν στην Αλβανία. Είχανε πάει και τα είχανε δει. Οι Ρουμάνοι να δεις. Ο πιο παχύς λαός της Ευρώπης ήταν από την καλοπέραση. Οι Βούλγαροι καίγανε 100 δόλλαρα στα κέντρα διασκέδασης.
Μετά δυστυχώς ήρθε το 1989, κατέρρευσε το καθεστώς και έγινε μαζική εισδοχή Ελλήνων στις χώρες αυτές και φτάσανε σε αυτό το χάλι από το 1990 και μετά.
Τι άλλο θα διαβάσουμε στο thread της Ουκρανίας;

Φαίνεται πως είσαι εθνικά υπερήφανος για τη νίκη της Παρτίδας.

[badweed]

Αν μας έλεγαν πριν 3 χρόνια ότι η Ρωσία του Πούτιν θα απειλούσε με πυρηνικά όπλα την Ευρώπη μετά από εισβολή σε ανεξάρτητη Ευρωπαϊκή χώρα θα μιλάγαμε για αντιρωσική υστερία του Hollywood.

και που να το γραφαν αυτο το σεναριο να εξελισεται μεσα σε μια παγκοσμια ασκηση ετοιμοτητας και πειθηνιοτητας των απανταχου κρατων της υφηλιου υπο την εμφανιση μιας απροσδιοριστης απειλης που ως παγκοσμια στρατηγικη εξασκειται η απομονωση και ο τακτικος εμβολιασμος με προιοντα απο εταιριες με υποπτο παρελθον παρον και μελλον .και εντος αυτου το σεναριου να εμφανιζεται το νατοικο κουβαρι να παρασυρει τις εξελιξεις προς μια ξεχωρη ως προς αυτην την προβαλομενη , του ιου , απειλη .

θα ηταν και γαμω τις ταινιες.

[dante80]

Pop, δεν είμαι πεπεισμένος πως αυτή την στιγμή ο Ουκρανικός λαός κάνει Παλλαϊκή Αμυνα, ή πως ο μέσος Ουκρανός (φαντάρος ή μη) γουστάρει να συνεχιστεί αυτό το πράγμα. Φοβάμαι δε πως στο μέλλον όταν τελειώσει αυτή η φρίκη θα μάθουμε πολλά για το Ουκρανικό καθεστώς και την μεταχείριση προς τους ίδιους τους πολίτες του, τόσο κατά την διάρκεια του εμφυλίου όσο και τώρα μετά την εισβολή. Δεν εξισώνω το καθεστώς Ζελένσκυ με τον Ουκρανικό λαό προσωπικά.

Το ξαναγράφω, αυτός ο πόλεμος φθοράς θα πρέπει να σταματήσει χθες. Υπάρχουν τρόποι να πιεστούν και οι δύο πλευρές για ανακωχή και διαπραγματεύσεις.
Αυτό όμως πάει ενάντια στα συμφέροντα κάποιων.

- - - Updated - - -

Πολύ δυνατό άρθρο του Palikot στο RFERL για την δυσκολίες του Ουκρανικού καθεστώτος στην στρατολόγηση νέων δυνάμεων. Καθώς και τα διάφορα σκάνδαλα που την αφορούν.

Amid Corruption Scandals And Mounting Problems, Ukraine Vows To Shake Up The Military Enlistment System. It's A Tough Task.
https://www.rferl.org/a/ukraine-scan.../32554383.html

(...)

Recruiters in Odesa distributed summonses straight out of an ambulance they drove around the city. In Cherkasy, three recruitment-center staffers beat a civilian; one of them kicked him in the face. In Ternopil, a group of women prevented recruiters from roughly detaining a man in the street. In Kyiv, a group of illegal nighttime street racers received notices as a form of punishment -- a practice that became widespread for petty-crime or misdemeanor suspects despite criticism from civil society and the military.

As a result, some men across Ukraine have become skittish about leaving their homes and are angered by unpredictability and harsh treatment. Telegram chat groups with anonymized data about recruitment officers' patrols have sprung up in bigger cities, and anecdotes about men pulled off the streets and into the army have been passed from mouth to mouth. Pro-Russian Telegram channels and Tiktok accounts have magnified such messaging and mixed it with disinformation, seeking to sow fear.

(...)

Yevhen, who preferred to have his surname withheld, fearing retribution, first volunteered to fight against Russian-backed forces in the Donbas region at the age of 18, in 2017, and has been engaged in warfare on and off since then. After the full-scale invasion, he joined Kyiv's territorial defense unit and then fought in the Kherson and Donetsk regions. He told RFE/RL that he did not know he had been formally mobilized until a letter arrived at his home. "At that point, I wanted to leave the army, but it was too late," he said.

Vitaliy, 47, who preferred to have his surname withheld, fearing retribution, was qualified as fit for military service despite having four herniated discs restricting his leg movement. He agreed to join the army after he was promised to be assigned to a position in the rear. After two months of training, he was sent to the front in the Donetsk region.

(...)

No matter how exhausted they are, physically or mentally, soldiers cannot leave the army unless the military medical commission states that they are not fit for service anymore. Their commanders may let them go on furlough for up to 30 days a year on family or health grounds. In practice, as a common saying goes, there are two ways out of the army: death or injury.

Last autumn, Yevhen started to suffer from constant coughing and chest tightness. He was diagnosed with asthma, but the military medical commission has ruled that he can continue military service. He is self-injecting steroids to treat asthma attacks and says he has "accepted" his situation and “will carry on until the end.”

Vitaliy spent three months at the front before he was hit by a grenade unleashed by a Russian drone and suffered several bone injuries, a brain injury, and lost sight in one eye. His family was mistakenly informed that he had deserted and could not find him until volunteers helped them identify the hospital where he was treated.

(...)

According to Mykola Byelyeskov, an analyst at the National Institute for Strategic Studies in Kyiv, personnel policies in the Ukrainian Army are not ideal, but Ukraine's case is not unique. "A lot of wars started with a mass of volunteers ready to join ranks, but then conscription played its role."

He said that recruiting specific people for specific roles is important for the morale and cohesion of both the army and society in general, but in the end, the decisive factor for people's readiness to join the war effort is the chance to come back alive, which ultimately depends on proper training and armament.

"For the past 18 months, the sacrifice of lives compensated for lack of firepower -- no wonder people's enthusiasm ebbed," he said, echoing statements of Ukraine's leadership about the slow pace of Western military supplies. "But we are not going to compromise and we will do everything, we will keep fighting and prod allies to sustain our fight. As happened last spring."

[PopManiac]

Popmaniac, δεν είμαι πεπεισμένος πως αυτή την στιγμή ο Ουκρανικός λαός κάνει Παλλαϊκή Αμυνα, ή πως ο μέσος Ουκρανός (φαντάρος ή μη) γουστάρει να συνεχιστεί αυτό το πράγμα. Φοβάμαι δε πως στο μέλλον όταν τελειώσει αυτή η φρίκη θα μάθουμε πολλά για το Ουκρανικό καθεστώς και την μεταχείριση προς τους ίδιους τους πολίτες του, τόσο κατά την διάρκεια του εμφυλίου όσο και τώρα μετά την εισβολή. Δεν εξισώνω το καθεστώς Ζελένσκυ με τον Ουκρανικό λαό προσωπικά.

Το ξαναγράφω, αυτός ο πόλεμος φθοράς θα πρέπει να σταματήσει χθες. Υπάρχουν τρόποι να πιεστούν και οι δύο πλευρές για ανακωχή και διαπραγματεύσεις.
Αυτό όμως πάει ενάντια στα συμφέροντα κάποιων.

Πιθανώς να έχεις δίκιο, και εγώ δεν μπορώ να το γνωρίζω.

Κρίνω από αυτά που βλέπω και σε καμία περίπτωση δεν δίνω βάση σε "συνεντεύξεις από το μέτωπο" ή αλλά τέτοια. Εκείνο που βλέπω έχει να κάνει με την ίδια την κίνηση σε επίπεδο μετώπου.

Τώρα, τι συμβαίνει εντός Ουκρανίας, με καμιά 10αριά εργαζόμενους που μας έχουν μείνει στο Κίεβο και με εβδομαδιαίες συναντήσεις που έχουμε εσωτερικά, δεν έχω διαπιστώσει καμία σιδηρούν πυγμή προπαγάνδας και φόβου. Έχω διαβάσει αρκετή στρατιωτική ιστορία - λόγω διαστροφής - και ιστορία γενικά πολέμων που θεωρώ ότι θα μπορούσα να διακρίνω κάτι τέτοιο σε συνομιλητές μου.

Υπάρχει θυμός και αγανάκτηση καθώς και προβληματισμός ως προς το πού πάει το πράγμα αλλά κάθε επίθεση των ρώσων σε κατοικημένες περιοχές και υποδομές, μόνο περισσότερο θυμό προσφέρει.

Αν βέβαια οι αντεπιθέσεις πάνε όπως πάνε, ίσως ο προβληματισμός να μεγαλώσει.

Αλλά μισό λεπτό: πώς να σταματήσει και με ποια πίεση; Ας πούμε ότι η Δύση πιέζει τους Ουκρανούς αφόρητα να κάτσουν στο τραπέζι; Τι κίνητρο έχει ο ψευτοΤσάρος να δώσει ο,τιδήποτε και γιατί; Το ρίσκο για αυτόν είναι τεράστιο και παραμένει αναξιόπιστος εκτός και αν - όπως έχω ξαναπεί - κάνει μια 180 και απαρνηθεί πλήρως τις θέσεις του για τη μεγάλη Ρωσία της οποίας αναπόσπαστο κομμάτι είναι η Ουκρανία. Πόσο πιθανό είναι αυτό; Ρητορική η ερώτηση