Παίξτε με τους στίχους

[thama]

Off Topic

Αυτό τώρα επιτρέπεται ? Να απαντας με το ίδιο τραγούδι ?

[rdaniel]

Αν θες να ζήσεις καινούργιες συγκινήσεις
να μ' ακολουθήσεις σε κέντρα λαϊκά,
θα δεις, γλυκιά μου, κι άλλα πιο ωραία
γλέντια πιο σπουδαία απ' τα κοσμικά.

Θα σε γλεντήσω με κέφια ρωμαίικα
με τσιφτετέλια, συρτά και ζεϊμπέκικα
και θ' απολαύσεις σε κόλπα ρεμπέτικα
φιλιά, ρετσίνα και λαϊκό τσατσά.
Θ' ακούσεις νότες να πέφτουν τριγύρω σου,
θα δεις ρυθμούς που θ' αρέσουν στον τύπο σου
κι άλλα πολλά, που δεν τα 'δες στον ύπνο σου,
φιλιά, ρετσίνα και λαϊκό τσατσά.

[arrow]

Off Topic

Αυτό τώρα επιτρέπεται ? Να απαντας με το ίδιο τραγούδι ?

ούυυυυυυυυυυυπςςςςςςςςςςςςςςς !!!!!!!!

... ούτε ερωτευμένη νάμουνα...

[arrow]

Η χαρά βγήκε στην πιάτσα κι η τιμή είναι προσιτή
μορφωμένος νταβατζής και τσατσά η αρετή
τσαμπουκά πουλάει το μέλλον για να διώξει το παρόν
η ψυχή μας προιόν συνταγή απ το παρελθόν
Βρυξέλες Πομπηία, Βερσαλίες και Σιόν
οίκοι ανοχής και μόδας χαίρουν φιλανθρωπιών
μια φτηνή δικαιολογία για την κάθε μας στιγμή
μια ωραία μελωδία από σένα παρακμή!

(η σημασία είναι διαφορετική αλλά δεν έβρισκα κάτι άλλο... εμ... η μέρα μου σήμερα είναι το κάτι άλλο γενικά... αλλού γι' αλλού ένα πράμα )

[rdaniel]

Στίχοι: Active Member
Μουσική: Active Member

Τέλος στην ανακωχή των δειλών,
επιστροφή στα πεδία των μαχών,
πίσω στους δρόμους με χρόνια στους ώμους,
να ξαναγράψουμε όσους η ιστορία μας έκλεψε κι έκρυψε τόμους.

Πίσω στους δρόμους μ’ άγραφους νόμους και συνέπεια
για οποίον παλεύει μ’ αξιοπρέπεια.

Κόλλα στην παρακμή τους πάνω σα βρώμικη βδέλλα
από τις όχθες του Ευφράτη ως τα μέρη του Μαντέλα,
από την βόρεια Κορέα ως την Τσιάπας,
απ’ την Μελβούρνη στο Αλγέρι, στο Καράκας,
απ’ το Πεκίνο στην Αβάνα και στη Ρώμη
κι αν προσκυνήσαν κάποιοι – βαστάν οι δρόμοι.

Αν σου ‘χει μείνει καμιά ρίμα ζωντανή, άντε ξεστόμισ’ τη·
ας είναι αδούλευτη, ας είναι αλόγιστη,
ας είναι βλάσφημη - το ανάστημα της θα υψώσει
κι από το λήθαργο μπορεί να σε γλιτώσει.

Μικρέ κι ακίνδυνε, ξαναβρές τον προορισμό σου·
φέρε κοντά στο στόμα το μικρόφωνο, τον οπλισμό σου
και μίλα για τα πιο όμορφα, τα δρόμικα
που ούτε στιγμή δε ζευγαρώσαν με τα βρώμικα.

Ονειρεύομαι μια μέρα μια επανάσταση
που το δίκιο θ’ αναλάβει την κατάσταση.
Γροθιές σ’ ανάταση χωρίς παράταση,
η βλακεία σ’ ανάπαυση και τέλος η παράσταση.

Μάτια αδερφωμένα στα πάντα στραμμένα
και της ζωής τα όμορφα όλα φανερωμένα
χωρίς τρικ πολιτικά κι επινοήσεις,
ραμμένα στόματα κι ανάλαφρες ειδήσεις.

χωρίς φήμες, χωρίς τρίτους ή τέταρτους κόσμους,
χωρίς προστάτες και μπάτσους στους δρόμους,
χωρίς στρατόκαυλους κι οργισμένους δήθεν πολίτες,
χωρίς φλώρους που την είδαν σ’ ένα βράδυ αλήτες.

Ονειρεύομαι τους δρόμους χωρίς άσκοπη βία
κι έχω πλήρη συνείδηση και πλήρη αφοβία
κι αν με φάνε κάνα βράδυ οι φοβισμένοι,
η συνέχεια είναι ήδη γραμμένη και περιμένει.

Πάρε φόρα, λοιπόν, ψάξε και γύρισε.
Κι αν δε πιστεύεις, άγγιξε, μύρισε.
Κάνε υπομονή γι ‘αυτή τη μέρα·
απλά αναβλήθηκε - δε ματαιώθηκε η πρεμιέρα.

Τέλος σ’ ολάκερης της γης τα πέρατα,
τέλος οι φήμες, ο φόβος, τα σημεία και τα τέρατα.

Τέλος κι η ομοψυχία των φοβισμένων,
έφτασε η ώρα των ξεχασμένων.
Γείρε πάνω στα μικρά παιδία και μιλά τους,
για την αλήθεια μοιράσου τη δίψα τους·
κι ας πληθαίνουν συνέχεια οι εχθροί σου,
εσύ το βιολί σου – μείνε για πάντα μαζί σου.

[Reef]

Φλερτάροντας με την τρέλα, η κλωστή τελικά σπάει
και μία έμμονη ιδέα κολλάει στο μυαλό σα βδέλλα,
γελάω πουλάκι μου γελάω και είναι η ζωή μια τρέλα
γέλα κοριτσάκι μου, είσαι μία γλυκιά καραμέλα - γέλα!

Αγγελιοφόρος χαρμόσυνης είδησης σαν μία αόρατη σκιά που συντροφεύει συνεχώς τη δική μου
και δωρίζει στην ψυχή μου αγάπη,
νομίζω πως σε έχω δική μου μα δεν σ`αγγίζω μα,
είσαι οφθαλμαπάτη

[arrow]

Την εξώπορτα ακούει να χτυπάει
η καρδιά της χορεύει τρελλά
το διακόπτη με μιάς το γυρνάει
τη σκιά που της μοιάζει ξεχνά
τη διπλή της ζωή χαιρετά, γειά χαρά

[arrow]

τι έγινε?... κολλήσαμε?

όταν με δείτε στην αυλή να τραγουδάω
είναι που γύρισε η αγάπη να με δει
τη μοναξιά μου χαιρετάω και γλεντάω
με την εξώπορτα του κήπου μου ανοιχτή

όταν με βρεις στα σκαλοπάτια να σφυρίζω
είναι που έστρωσα του έρωτα χαλί
δώσ' μου το σύνθημα σαν ίσκιος να γλιστρήσω
στην αγκαλιά σου που μου έλειψε πολύ.

[manoulamou]

Αν πια δεν ακούγομαι καλά
ξέρω τί φταίει η απόσταση νομίζω
κι αν γίνανε πράγματα πολλά
μόνο τα μάτια σου θυμάμαι και δακρύζω
Πώς να γίνω αλλιώς
πώς ξαφνικά να μισώ
πώς να γίνω αλλιώς
δίχως εσένα δεν ζω

Έχω μια αγκαλιά για σένα την έχω
και πολλά φιλιά σου στέλνω ξανά
που δεν είσαι εδώ ακόμα τ΄αντέχω
όμως μην αργείς δεν νιώθω καλά
έχω μια αγκαλιά....

[arrow]

ούτε ένα ευχαριστώ
που εγώ σωπαίνω εγώ μιλάω εγώ υπομένω εγώ πονάω
ούτε ένα ευχαριστώ
που εγώ σε νιώθω εγώ σε πάω εγώ σ' ακούω σ' αγαπάω
ούτε ένα ευχαριστώ
που εγώ υποφέρω εγώ δακρύζω εγώ συνέχεια σε φροντίζω

[manoulamou]

Παιχνιδι για δυο, δεν εχει πλακα αλλα...

Βαδίζω τυφλά με λέξεις κεριά
αφήνω να εννοηθεί
η ομορφιά στη σιωπή
φροντίζω να πέφτω αργά...

Μου λείπεις γιατί
σε θέλω γιατί
με κάνεις να τρέμω από φόβο μη σε χάσω
πριν σε ξεπεράσω...

Μα είσαι δικιά μου και πάντα θα είσαι
κι ας είσαι κοντά μου κι ας μην είσαι
ψάχνω τρόπο μες στα όνειρά μου
λίγο πριν σε χάσω να σε φέρω κοντά μου
να σου δείξω πως τα 'χω χαμένα
για να σε σώσω
να σε σώσω από μένα...

[aria]

Χαμεεεεεεεεεεεεεεεεενααα, χαμέεεεεεεεεεεεεεεεενααααααα
τα δάκρυα που ξόδεψα, αγάπη μου για σεεεεναααααααα

[manoulamou]

ωραια

Τώρα μονάχα θα θυμάμαι τις στιγμές
εκείνες που εσύ έχεις ξεχάσει.
Ήτανε όλες τους λιγάκι βροχερές
σα δάκρυ που δεν έλεγε να στάξει.

Σιγά σιγά νυχτώνει τώρα πια για μας,
σαν τη βροχή άσε τα δάκρυα κι ας τρέξουνε
και συ που είσαι άνεμος μη τα φυσάς,
δάκρυα είναι θα στεγνώσουνε.

[Reef]

ειχα ενα ρηγε σακακι
διπλοσταυροκουμπωτο
που φορουσα με μερακι
σαν ερχομουν να σε δω

τωρα κρεμεται στο ραφι
ξεχασμενο κι ορφανο
το παλιο ριγε σακακι μου
το διπλοσταυροκουμπωτο

ξεχασμενη ξεγραμμενη
μες στο ραφι παντα μενει
η παλια μας η αγαπη
αγκαλια με το σακακι... μου

το σταυροκουμπωτο
το διπλοσταυροκουμπωτο

καθε μερα με ρωταει η μανουλα μου για αυτο
θελει λεει να το δωσει σε κανεννα πιο φτωχο
μα δεν ξερει πως για μενα
ειναι αγιο φυλαχτο

το παλιο ριγε σακακι μου
το διπλοσταυροκουμπωτο

[arrow]

και ενώ όλα τα θυμόμουνα
κι 'χα μυαλό ξουράφι
να μεγαλώσω ξέχασα
και έμεινα στο ράφι

έτσι για πάντα κράτησα
την παιδική μου εικόνα
εκείνου του αλητάμπουρα
που κράταγε σφεντόνα