Παίξτε με τους στίχους

[grandstyle]

Μάγια μάγια θα σου κάνω να σε χωρίσω
Την αγάπη σου για μένα θα την κρατήσω

Μάγια έκανα στο λέω και στο δηλώνω
Μάγια μάγια να το ξέρεις δεν μετανιώνω

[Reef]

Μετανιώνω, κάθε μέρα πιο πολύ, μετανιώνω
για την άδεια μου ζωή δε σε χρεώνω, μετανιώνω
Μετανιώνω, που τα χέρια μου ακόμα σου απλώνω
που ότι αισθάνομαι ο τρελός στο φανερώνω, μετανιώνω


Τι τό 'θελα να σ' αγαπήσω...

[manoulamou]

Θα ξημερώσει πάλι δεν αργεί,
καιρό πολύ σωπαίνουν τα όνειρά μας,
ο ήλιος και για μας θα ξαναβγεί,
θ' ανοίξουν όπου να 'ναι τα φτερά μας.

Αλησμόνητη πατρίδα είσαι πάντα εσύ,
τα καλύτερα μου χρόνια σου χρεώνω,
η χαμένη μου ελπίδα έμεινες εσύ,
μες στο πέλαγο του νόστου σ' ανταμώνω.

Δε θέλει δάκρυ πια και στεναγμό,
δε θέλει άλλη πίκρα κι άλλο πόνο,
δε θέλει θρήνο για το μισεμό,
για να περάσουν όλα θέλει χρόνο.

Αλησμόνητη πατρίδα είσαι πάντα εσύ,
τα καλύτερα μου χρόνια σου χρεώνω,
η χαμένη μου ελπίδα έμεινες εσύ,
μες στο πέλαγο του νόστου σ' ανταμώνω.

[arrow]

Μέσα στο γέλιο το πικρό
τον στεναγμό μου κρύβω
και με παράπονο πικρό
απ' τη ζωή θα φύγω

[Reef]

Καλυβόπουλος Αντώνης

Μουσική/Στίχοι: Γιοβάν Τσαους (Εϊτζιρίδης Γιάννης)

1936

Παραπονούνται οι μάγκες μας κι αριστοκράτες όλοι
που δεν τους φέρνουνε να πιούν μαυράκι από την Πόλη
έλα βρε μάγκα μου να πιείς από τον ναργιλέ μας
που έχουμε πολίτικο μαυράκι στον τεκέ μας

- Γεια σου Γιοβάν Τσαούς

Ν’ ακούσεις τον Γιουβάν Τσαούς που παίζει το μπουζούκι
και με τις έμορφες πενιές ανάβει το τσιμπούκι
και χανουμάκια έμορφα θα μας τον επατάνε
και τσίκα μαύρη έξυπνη και τσίλιες να φυλάνε

Γλυκές πενιές θ’ ακούγανε να χάσουν το μυαλό τους
πλούσιοι βιομήχανοι να κάμουν το σταυρό τους
κι αυτοί θα διατάζανε κάντε και μας τσιμπούκι
μάγκες να μαστουριάσουμε ν’ ακούσωμε μπουζούκι

Και όλα τα ανφάν-γκατέ μες τον τεκέ θα κάτσουν
μπουζούκι για να ακούσουνε και για να μαστουριάσουν
γι αυτό σε λίγο βρε παιδιά σε τούτη δω τη φύση
όλος ο κόσμος κι αν θα ‘ρθει θα βρίσκετε χασίσι

- Γεια σου Καλυβόπουλε

[ntampa7]

Βρε δεν είχαμε ψωμί ένα καιρό
να γελάσουμε την πείνα
βρε τι πειναλέα χρόνια
και φουσκώναν οι κοιλιές
με το νερό να κρατάν τα παντελόνια

Και για δες τα τωρινά
που παραπονιούνται
που 'χουν όλα τα καλά
Βρε τι κόσμος τι μυαλά

Βρε δεν έιχαμε στην τσέπη μας δραχμή
ν' αγοράσουμε σταφίδα
βρε τι πειναλέα χρόνια
και μας φτιάχνανε το βράδυ
για φαί λαχανίδες και λεμόνια...

[arrow]

α πέφτω σαν δραχμή στη σχισμή που 'χεις στο στήθος σου
να κλέβω τραγουδάκια μονάχα από τον κήπο σου
να κάνω τον κομπέρ στα θεάματα της νύχτας σου
κι εσύ να μη με κοιτάς να μη μιλάς του τρελού

[Hengeo]

Βραδιάζει πάλι σήμερα βραδιάζει
κι έρχεται η ώρα η δικιά μου
Αυτή που σα πουκάμισο ταιριάζει
με τη μελαγχολία στη καρδιά μου, βραδιάζει

Παιδί της νύχτας μια ζωή δε το αντέχω το πρωί
με τους κυρίους στα κασμήρια τους σφιγμένους
Εγώ τη νύχτα μόνο ζω μαζί με κείνους π' αγαπώ
με τους παράνομους και τους αδικημένους

Βραδιάζει πάλι σήμερα βραδιάζει
και τότε το τραγούδι σιγοπιάνω
Σα μανά το σκοτάδι μ’ αγκαλιάζει
μια τέτοια ώρα θέλω να πεθάνω, βραδιάζει

[arrow]

h βροχή πoυ μαστιγώνει τους δρόμους
η καρδιά πoυ δεv αντέχει τους πόνους
μακριά σoυ η ζωή μoυ είναι άδεια
φοβισμένο παιδί στα σκοτάδια

[erateinos]

Πέφτει η βροχή σταλαματιά
πέφτει η βροχή σταλαματιά σταλαματιά
θολώνει τη ματιά μου
έγινε η γή κι η θάλασσα τόσο πλατειά
δεν την χωράς καρδιά μου

[manoulamou]

Η θάλασσα του Πειραιά
από όλες είναι πιο γλυκιά,
απ' του Τζελέπη την ακτή ως του Καραϊσκάκη
τα βράδια βόλτες έκανα σαν ήμουνα ναυτάκι.

Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου
που έχεις για καμάρι σου τον ΧΧΧ σου,
που έχεις για καμάρι σου τον ΧΧΧ σου***
Περαία μου, Περαία μου, με το Σαρωνικό σου.

Παιδί κι εγώ του Πειραιά στη θάλασσα και στη στεριά,
γεννήθηκα μεγάλωσα κοντά στην Τερψιθέα
και σπούδασα μηχανικός εδώ στον Προμηθέα.






***αυτολογοκρισια για να μη γινει flame

[dracula]

Ήταν καμάρι της αυγής

και καβαλάρης όμορφος, τώρα μια χούφτα χιόνι

Γύρισε κάμπους και βουνά και πανηγύρια πέρασε

στην αγκαλιά των κοριτσιών

Ποιος το ’λπιζε να γίνουνε

τα μούσκλια τα νυχτιάτικα στεφάνι στα μαλλιά του

[ntampa7]

Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.

Με γλυκό κρασί θα γίνω
αργοναύτης να 'ρθω να σε βρω.
Να σε ανταμώσω λίγο
στης ψυχής μου το βυθό.

Δεν μπορώ,ο χειμώνας με πληγώνει,
άλλο πια δεν μπορώ...
Δεν μπορώ,την αυλή μου καίει το χιόνι,
άλλο πια δεν μπορώ...

Είσαι τ'άγγιγμα του ανέμου
που μου ξαφνιάζει το κορμί.
Δε σε χόρτασα ποτέ μου,
όλα ήταν μια στιγμή.

Να γλιστρούσες στο σκοτάδι,
να πετούσες σαν αερικό...
Θα πεθάνω αυτό το βράδυ,
θα πεθάνω αν δε σε δω.

[Reef]

Μαζευτήκαμε εδώ
Κόσμος μαγικός ανοίγει
Σ' εκτοξεύει στη σελήνη
Εισβολή στις αισθήσεις

Στην αυλή των θεαμάτων

Ο θάνατος του ενός
θέαμα των άλλων

Φίλτρο ιδανικών
Ξεχασμένες ερωτήσεις
Δε γυρεύουν απαντήσεις
Εισβολή στις αισθήσεις

Στην αυλή των θεαμάτων

Ο θάνατος του ενός
θέαμα των άλλων

Μαζευτήκαμε εδώ
φίλτρο ιδανικών
Μαζευτήκαμε εδώ

Στην αυλή των θεαμάτων

[ntampa7]

Στην άκρη του απείρου, στιγμούλα του ονείρου
σταγόνα που στάζει, πόσο σου μοιάζει
φωτιά και αέρας, κι ο κόσμος φοβέρα
στη νύχτα που ουρλιάζει, πώς σε τρομάζει.

Σου μοιάζει η σελήνη, πού να 'βρω γαλήνη
στον ’δη ανατέλλω, πόσο σε θέλω...
πόσο σε θέλω..

Κόντρα στους νόμους ερήμου προφήτης
σημάδια στην άμμο, που απόψε θα σβήσεις.

Ασπρόμαυρο μέλλον, σκυφτός μετανάστης
στάθμος στο ραδιόφωνο, που πρέπει ν' αλλάξεις
Σου μοιάζει η σελήνη, πού να 'βρω γαλήνη
στον ’δη ανατέλλω, πόσο σε θέλω...

Πόσο σε θέλω..
Πόσο σε θέλω
Πόσο σε θέλω