Reboots / remakes παλιών σειρών και ταινιών: Κατάντια ή πχιότητα;

[Rebel Scum]

Ρε παιδιά πάντα το hollywood ήταν φάμπρικα, πάντα κάναν ανακύκλωση, πάντα προσπαθούσαν να "ταίσουν" την εκάστοτε κερδοφόρα αγορά, και πάντα υπήρχαν τα ίδια (δικαιολογημένα) παράπονα.
Απλά τώρα έχουμε κάθε χρόνο 100 remakes και 100 ταινίες με superheroes, τότε είχαν κάθε χρόνο 100 remakes και 100 γουέστερν. Στο τέλος μένουν πάντα μια χούφτα ταινίες που αξίζουν πραγματικά.
Αν δεν υπήρχαν (και δεν πουλάγανε) όλα αυτά, θα είχαν δώσει φράγκα για να γίνουν όλα αυτά τα adaptations/reimaginings/πεσταοπωςθες?
Το original Magnificent Seven καλή ώρα ήταν remake/πεστοοπωςθες μιας πολυ καλής και πολύ επιτυχημένης ταινίας. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί το θάβανε πριν καν αρχίσουν τα γυρίσματα.

Αν θεωρείς ότι η φάμπρικα του Hollywood παρήγαγε τις δεκαετίες εκείνες ιδίου επιπέδου ταινίες με το σωρό που βλέπουμε σήμερα απλά διαφωνούμε.

[PopManiac]

Ρε παιδιά πάντα το hollywood ήταν φάμπρικα, πάντα κάναν ανακύκλωση, πάντα προσπαθούσαν να "ταίσουν" την εκάστοτε κερδοφόρα αγορά, και πάντα υπήρχαν τα ίδια (δικαιολογημένα) παράπονα.
Απλά τώρα έχουμε κάθε χρόνο 100 remakes και 100 ταινίες με superheroes, τότε είχαν κάθε χρόνο 100 remakes και 100 γουέστερν. Στο τέλος μένουν πάντα μια χούφτα ταινίες που αξίζουν πραγματικά.
Αν δεν υπήρχαν (και δεν πουλάγανε) όλα αυτά, θα είχαν δώσει φράγκα για να γίνουν όλα αυτά τα adaptations/reimaginings/πεσταοπωςθες?
Το original Magnificent Seven καλή ώρα ήταν remake/πεστοοπωςθες μιας πολυ καλής και πολύ επιτυχημένης ταινίας. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί το θάβανε πριν καν αρχίσουν τα γυρίσματα.

Ό,τι είπε ο Ρέμπελος παραπάνω συν δύο σχόλια από πλευράς μου:

Α) Η συγκεκριμένη ταινία όταν έγινε remake ως αυθεντική ήταν (και είναι!) πάρα πολύ καλή αλλά επιτυχημένη σε όρους box office; Ούτε γι'αστείο, τότε δεκαετία 60 ο Κουροσάβα δεν ήταν επιτυχία στις ΗΠΑ - άντε αν τον ήξεραν στο Village της NY σε προβολές καν σε κινηματογραφική αίθουσα. Για τον λόγο αυτό και το Χόλλυγουντ του έκλεψε την ταινία γυρίζοντας μια μεγαλοπρεπέστατη και καουμπόϋκη εκδοχή αφού τότε οι Αμερικανοί με νωπές ακόμα τις αναμνήσεις του Β'ΠΠ δεν θα καλοέβλεπαν ταινία με Ιάπωνες που να κραδαίνουν σπαθιά. Αν δεν απατώμαι μάλιστα ο Κουροσάβα δεν έβγαλε και τίποτα

Β) Η συζήτηση δεν αφορά γενικά στο ότι πάντοτε βγαίνουν 5 ταινίες διαμάντια στις 100. Κάθε άλλο, εγώ θα έλεγα ότι σήμερα λόγω αρκετά δυνατής βιομηχανίας ίντυ ταινιών (και με ισχυρό το πρεστίζ του Sundance), έχουμε πολλές καλές ταινίες. Αλλά, θες η ένδεια ταλέντου σεναριογράφων στις big budget ταινίες, θες - όπως είχα διαβάσει σε άρθρα στον τύπο - η ανάγκη για σιγουράκια ταινίες που μπορεί να μην βγάζουν εκατοντάδες εκατομμύρια αλλά βγάζουν σταθερό κέρδος ενώ έχουν υψηλά κόστη παραγωγή, μας έχουν οδηγήσει σε τρελές μετριότητες στο box office. Και εδώ κάπου εντάσσεται και η φάμπρικα remakes με τη σέσουλα που δεν είναι ένας σκηνοθέτης που έχει κάνει μία παλιά ταινία κτήμα του και επιθυμεί να την ξαναδώσει όπως την βλέπει ο ίδιος αλλά - αντίθετα - είναι απόπειρες "κόπυ πάστε" (που λέει και ο βλάχος υπουργός) με οριακές διαφοροποιήσεις, πολύ CGI και καμία ουσία. Αυτό ΔΕΝ έπαιζε παλιότερα, ό,τι και να λέμε

- - - Updated - - -

Χα!!! Τι ήταν να ξεκινήσουμε την μίνι αυτή συζήτηση, ιδού μέχρι και την Δυναστεία την κάνουν reboot / remake, δλδ έλεος πια!

- - - Updated - - -

Η συζήτηση μεταφέρθηκε σε δικό της νήμα

[mezger]

Αν θεωρείς ότι η φάμπρικα του Hollywood παρήγαγε τις δεκαετίες εκείνες ιδίου επιπέδου ταινίες με το σωρό που βλέπουμε σήμερα απλά διαφωνούμε.

Δες ενδεικτικά μια λίστα με τις ταινίες που βγήκαν την ίδια χρονιά με το Magnificent Seven

imdb

Μερικές καλές και πολύ σαβούρα με το κιλό που φυσικά κανείς δε θυμάται πλέον, όπως και δε θα θυμάται κανείς τη σημερινή σαβούρα, όπως έχουμε ευτυχώς ξεχάσει οι 30κατι την περισσότερη σαβούρα των 80-90s.
Είμαστε φυσιολογικά προκατειλλημένοι να νομίζουμε ότι η εποχή που διανύουμε έχει τη χειρότερη σαβουροκουλτούρα, γιατί έχουμε την ατυχία να τη ζούμε από κοντά.

Το θέμα με τα remakes είναι πιο προβληματικό, γιατί όπως σωστά λέτε άλλο το shot for shot remake, άλλο το adaptation, άλλο η μεταφορά μιας ξένης ταινίας άγνωστης στο ντόπιο κοινο κλπ κλπ.
Όμως για τους παραγωγούς έχει πολύ μικρή σημασία - το pitch είναι πάντα "Να μη ρισκάρουμε, να κάνουμε το Χ που έχει γίνει ήδη και βγάζει λεφτά". Ισχύει και για το Seven Samurai, που ήταν τεράστια (οικονομική) επιτυχία στην Ιαπωνία.
Αν δούμε πάντως τα νούμερα των remakes (χωρίς ποιοτική ανάλυση, γιατί δεν το σπουδάζω και το θέμα for the love of god), έκαναν ένα μπαμ στα 90s με peak το 2005 και από τότε πέφτουν σταθερά.
Η δική μου θεωρία είναι ότι μας ενοχλούν περισσότερο γιατί έχουν αρχίσει να κοπιάρουν ταινίες που έχουμε δει, αγαπήσει και μας φαίνεται ότι βγήκαν μόλις χτες, gosh darn it! Ο millenial που θα δει το Robocop μπορεί να ξέρει ότι ήταν μια παλία ταινία, αλλά δύσκολο να την έχει πετύχει. Εγώ που τη θυμάμαι κυρίως για τις πρώτες gore σκηνές που είδα, φουντώνω. Αντίστοιχα όμως όταν έβλεπα το Cape Fear και μου ψιλοάρεσε, και να μου έλεγε κανείς ότι ήταν παλιά ταινία καλύτερη που την αναμασήσανε κλπ κλπ δε θα μου καιγόταν καρφί.

Το point μου πάντως, για να μην παρεξηγηθώ, δεν είναι ότι προσφέρουν καμιά ποιότητα καθεαυτά τα remakes, για όνομα. Όμως δε νομίζω ότι το ποσοστό καλών ταινιών/σαβούρας στα remakes απέχει πολύ από το ποσοστό στα originals. Οπότε η κριτική πρέπει να στρέφεται γενικώς στη σαβουρολατρεία των studios και του κοινού. Αν δεν υπήρχε αυτό το bias προς τις δοκιμασμένες συνταγές, θα είχαμε χάσει πολλά classics, αλλά λέτε να είχαμε κερδίσει πολύ σε ποιότητα?

[Rebel Scum]

Δες ενδεικτικά μια λίστα με τις ταινίες που βγήκαν την ίδια χρονιά με το Magnificent Seven

imdb

Μερικές καλές και πολύ σαβούρα με το κιλό που φυσικά κανείς δε θυμάται πλέον, όπως και δε θα θυμάται κανείς τη σημερινή σαβούρα, όπως έχουμε ευτυχώς ξεχάσει οι 30κατι την περισσότερη σαβούρα των 80-90s.
Είμαστε φυσιολογικά προκατειλλημένοι να νομίζουμε ότι η εποχή που διανύουμε έχει τη χειρότερη σαβουροκουλτούρα, γιατί έχουμε την ατυχία να τη ζούμε από κοντά.

Το θέμα με τα remakes είναι πιο προβληματικό, γιατί όπως σωστά λέτε άλλο το shot for shot remake, άλλο το adaptation, άλλο η μεταφορά μιας ξένης ταινίας άγνωστης στο ντόπιο κοινο κλπ κλπ.
Όμως για τους παραγωγούς έχει πολύ μικρή σημασία - το pitch είναι πάντα "Να μη ρισκάρουμε, να κάνουμε το Χ που έχει γίνει ήδη και βγάζει λεφτά". Ισχύει και για το Seven Samurai, που ήταν τεράστια (οικονομική) επιτυχία στην Ιαπωνία.
Αν δούμε πάντως τα νούμερα των remakes (χωρίς ποιοτική ανάλυση, γιατί δεν το σπουδάζω και το θέμα for the love of god), έκαναν ένα μπαμ στα 90s με peak το 2005 και από τότε πέφτουν σταθερά.
Η δική μου θεωρία είναι ότι μας ενοχλούν περισσότερο γιατί έχουν αρχίσει να κοπιάρουν ταινίες που έχουμε δει, αγαπήσει και μας φαίνεται ότι βγήκαν μόλις χτες, gosh darn it! Ο millenial που θα δει το Robocop μπορεί να ξέρει ότι ήταν μια παλία ταινία, αλλά δύσκολο να την έχει πετύχει. Εγώ που τη θυμάμαι κυρίως για τις πρώτες gore σκηνές που είδα, φουντώνω. Αντίστοιχα όμως όταν έβλεπα το Cape Fear και μου ψιλοάρεσε, και να μου έλεγε κανείς ότι ήταν παλιά ταινία καλύτερη που την αναμασήσανε κλπ κλπ δε θα μου καιγόταν καρφί.

Το point μου πάντως, για να μην παρεξηγηθώ, δεν είναι ότι προσφέρουν καμιά ποιότητα καθεαυτά τα remakes, για όνομα. Όμως δε νομίζω ότι το ποσοστό καλών ταινιών/σαβούρας στα remakes απέχει πολύ από το ποσοστό στα originals. Οπότε η κριτική πρέπει να στρέφεται γενικώς στη σαβουρολατρεία των studios και του κοινού. Αν δεν υπήρχε αυτό το bias προς τις δοκιμασμένες συνταγές, θα είχαμε χάσει πολλά classics, αλλά λέτε να είχαμε κερδίσει πολύ σε ποιότητα?

Μα από τη λίστα μόνο βλέπεις στην ίδια χρονιά Ψυχώ, 7 Υπέροχοι και Σπάρτακο.
Προφανώς τότε και τώρα και πάντα θα έχουμε πληθώρα ταινιών από το πανέρι.

Η διαφορά που βλέπω εγώ είναι ότι αυτή τη στιγμή λείπουν αυτά τα διαμάντια που έβγαιναν σε σταθερό ρυθμό τότε και έχουμε μείνει με 8ο sequel του εκάστοτε υπερήρωα ή με remake του remake.

Πάντα προσπαθώ να αποφεύγω την παγίδα της νοσταλγίας και των αναμνήσεων αλλά πραγματικά βρίσκω τα τελευταία χρόνια τον εαυτό μου να θέλω να πάω σινεμά και να μην βρίσκω κάτι να δω.

[PopManiac]

Μα από τη λίστα μόνο βλέπεις στην ίδια χρονιά Ψυχώ, 7 Υπέροχοι και Σπάρτακο.
Προφανώς τότε και τώρα και πάντα θα έχουμε πληθώρα ταινιών από το πανέρι.

Η διαφορά που βλέπω εγώ είναι ότι αυτή τη στιγμή λείπουν αυτά τα διαμάντια που έβγαιναν σε σταθερό ρυθμό τότε και έχουμε μείνει με 8ο sequel του εκάστοτε υπερήρωα ή με remake του remake.

Πάντα προσπαθώ να αποφεύγω την παγίδα της νοσταλγίας και των αναμνήσεων αλλά πραγματικά βρίσκω τα τελευταία χρόνια τον εαυτό μου να θέλω να πάω σινεμά και να μην βρίσκω κάτι να δω.

Αυτό ακριβώς. Δεν είναι ότι κανείς βλέπει το παρελθόν με νοσταλγία, όλοι το κάνουμε μεν αλλά κι εγώ προσπαθώ να βγάλω τους φακούς αυτούς στο μέγιστο των δυνατοτήτων μου.

Ούτε είναι το - προφανές σχεδόν αξίωμα - ότι συνήθως έχουμε ένα διαμάντι ανά 20 σαβούρες ή μετριότητες.

Είναι το ότι τη σήμερον δεν έχουμε πια διαμάντια και η τάση είναι να αναμασούμε δοκιμασμένες συνταγές είτε ως 145 sequels ή ως φάμπρικα παραγωγής ταινιών υπερηρώων και reboots / remakes.

Πιθανή εξήγηση από όσα έχω διαβάσει - επειδή ειδικός δεν είμαι - είναι ότι υπάρχει μία τάση κανονικοποίησης και διασποράς του οικονομικού ρίσκου. Επειδή τη σήμερον μία ταινία blockbuster κοστίζει πάρα πολλά, θα την γυρίσουμε πάνω σε δοκιμασμένη συνταγή ενώ παράλληλα ως στούντιο θα βγάλουμε και 1-2 remakes / reboots που λογικά θα μαζέψουν στις αίθουσες τους νοσταλγούς συν κάτι θα πουλήσουν σε χώρες Ασίας (αλλά και Αφρικής / Λ. Αμερικής, όπου γενικά υπάρχει μια σχετική αύξηση εισοδήματος συγκριτικά με τις εποχές που είχαν παίξει οι αυθεντικές ταινίες και άρα θα μας φέρουν κάμποσο κόσμο παραπάνω) και θα διασπείρουν το ρίσκο με συνολικά αυξημένα κέρδη.

Από μία άποψη, έχει τη "λογική" του καθώς στο παρελθόν δεν είναι λίγες οι φορές που ένα φιλόδοξο project κυριολεκτικά κατέστρεψε ένα στούντιο (Waterworld είναι το χαρακτηριστικό παράδειγμα), αλλά από την άλλη έχει γίνει πλέον μία φάμπρικα όπου δεν παίζει φαντασία και δημιουργικότητα καθόλου αλλά μόνο μανατζαρέϊκες προσεγγίσεις.

Ερώτηση: Γνωρίζοντας όσα τράβηξε ο Κόππολα για να γυρίσει τον Νονό και πόσο μάλλον το Αποκάλυψη Τώρα, πιστεύει κανείς πως σήμερα ο αντίστοιχος ονειροπόλος με τέτοια πρότζεκτ θα κατάφερνε να περάσει έστω και το κατώφλι για μία πρώτη συνάντηση;;;;;;

- - - Updated - - -

Έκανα τον κόπο και ξαναβρήκα αυτό το άρθρο που είχα διαβάσει και με είχε εντυπωσιάσει με την προσέγγισή του που έχει αρκετή λογική κατά τη γνώμη μου.

[senkradvii]

Γενικά παρθενογεννέσεις δεν υπάρχουν, αλλά αυτό που συμβαίνει με το Hollywood έχει καταντήσει αηδία.

Δεν είναι τυχαίο που η μοναδική blockbuster των τελευταίων 5 χρόνων που μου έχει μείνει στη μνήμη είναι το Inception, το οποίο βέβαια και αυτό είναι μάλλον "εμπνευσμένο" από το Paprika. Aλλά και πάλι μου έμεινε γιατί ήταν πρωτότυπη. Μια φρέσκια και νέα ιδέα ρε παιδί μου.

Βασικά αυτό φαίνεται και εδώ, που όλες οι άλλες ταινίες είναι reboots, remakes and sequels.

[PopManiac]

Να τονίσω ότι reboots και remakes δεν είναι το θέμα. Στην τελική, μερικές από τις καλύτερες ιδέες τις έχουμε βρει σε "κλοπές" αλλά έξυπνες κλοπές. Αυτό είναι η τέχνη στην ουσία της όπως σωστά λέει και ο Sen.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα φέτος, το Stranger Things και ο τρόπος που έχει "κλέψει" όλο σχεδόν το Spielberg universe των 80s από ΕΤ και Goonies και όχι μόνο, αν κρίνουμε μέχρι και το John Carpenterικό μουσικό θέμα της σειράς και τους τίτλους.

Όμως, τέτοιο ταλέντο πια το βρίσκει κανείς στην τηλεόραση, στο σινεμά σε μεγάλα πρότζεκτ έχουμε τα σιγουράκια μόνο και τη διασπορά ρίσκου / κέρδους για να φαίνονται καλοί οι ισολογισμοί.

Το ξαναλέω, ποιο στούντιο σήμερα θα ρίσκαρε ένα γιγάντιο έπος όπως τον Νονό που θα του το έφερνε ένας πιτσιρικάς-άγνωστος σκηνοθέτης να το γυρίσει με τέτοια αράδα ηθοποιών (όπου μάλιστα στους κύριους ρόλους θα έπαιζαν άγνωστοι όπως ο Άλ Πατσίνο τότε);

[mezger]

Γενικά συμφωνώ σε όλα, απλά δε νομίζω ότι είναι τόσο τραγικά τα πράγματα.
Πάμε στη λίστα του 2015 π.χ.
Έχουμε μάνι μάνι The Big Short, The Revenant, Spotlight, Straight Outta Compton, Mad Max, The Martian, The Room, The Witch.

Όλες οι παραπάνω είναι αξιόλογες, όλες originals (αν δεν κάνω λάθος) εκτός από το Mad Max που όμως είναι project του δημιουργού, όχι sequel φτιαγμένο από επιτροπή.
Το αν κάποιες απ'αυτές είναι διαμάντια θα το δούμε σίγουρα σε καμιά 30ρια χρόνια.
Αν είχαμε δει το Psycho και το Spartacus όταν βγήκαν, δε νομίζω να σκίζαμε τα ιμάτιά μας φεύγοντας από την αίθουσα ότι είδαμε αριστουργήματα της έβδομης τέχνης.
Στα είδη τους υπήρχε ήδη κορεσμός και ήταν καλά cash cows.
Έχει ενδιαφέρον να δείτε και τις κριτικές του Metropolis όταν πρωτοβγήκε
Τόσο θάψιμο (ως εντελως vacant eye-candy) δεν έχουν φάει ούτε τα Transformers.
Το Magnificent Seven επίσης έφαγε λίγο θάψιμο, κυρίως από σνομπ κριτικούς βέβαια που το σύγκριναν αμέσως με του Κουροσάβα.

Αυτό που με ανησυχεί αρκετά είναι το θέμα της Κίνας. Ήδη στα αμερικάνικα blockbuster παίζει (αυτο)λογοκρισία στο sex, στη βία και στις βρισιές. Στην Κίνα είναι μεγάλα no-no η θρησκεία/superstitions/γενικά το supernatural, η αντίσταση στην εξουσία, το time travel και δεν ξέρω τι άλλο. Βάλτα μαζί και κλάφτα. Το μόνο που μας σώζει ακόμα είναι ότι δέχονται πολύ λίγες ξένες ταινίες κάθε χρόνο (καμιά 30ρια νομίζω).

[senkradvii]

Γενικά συμφωνώ σε όλα, απλά δε νομίζω ότι είναι τόσο τραγικά τα πράγματα.
Πάμε στη λίστα του 2015 π.χ.
Έχουμε μάνι μάνι The Big Short, The Revenant, Spotlight, Straight Outta Compton, Mad Max, The Martian, The Room, The Witch.

Όλες οι παραπάνω είναι αξιόλογες, όλες originals (αν δεν κάνω λάθος) εκτός από το Mad Max που όμως είναι project του δημιουργού, όχι sequel φτιαγμένο από επιτροπή.
Το αν κάποιες απ'αυτές είναι διαμάντια θα το δούμε σίγουρα σε καμιά 30ρια χρόνια.
Αν είχαμε δει το Psycho και το Spartacus όταν βγήκαν, δε νομίζω να σκίζαμε τα ιμάτιά μας φεύγοντας από την αίθουσα ότι είδαμε αριστουργήματα της έβδομης τέχνης.
Στα είδη τους υπήρχε ήδη κορεσμός και ήταν καλά cash cows.
Έχει ενδιαφέρον να δείτε και τις κριτικές του Metropolis όταν πρωτοβγήκε
Τόσο θάψιμο (ως εντελως vacant eye-candy) δεν έχουν φάει ούτε τα Transformers.
Το Magnificent Seven επίσης έφαγε λίγο θάψιμο, κυρίως από σνομπ κριτικούς βέβαια που το σύγκριναν αμέσως με του Κουροσάβα.

Αυτό που με ανησυχεί αρκετά είναι το θέμα της Κίνας. Ήδη στα αμερικάνικα blockbuster παίζει (αυτο)λογοκρισία στο sex, στη βία και στις βρισιές. Στην Κίνα είναι μεγάλα no-no η θρησκεία/superstitions/γενικά το supernatural, η αντίσταση στην εξουσία, το time travel και δεν ξέρω τι άλλο. Βάλτα μαζί και κλάφτα. Το μόνο που μας σώζει ακόμα είναι ότι δέχονται πολύ λίγες ξένες ταινίες κάθε χρόνο (καμιά 30ρια νομίζω).

Bασικά, επίτρεψέ μου να διαφωνήσω για τις ταινίες που αναφέρεις. Από αυτές μόνο 3-4 (Μad Max, Revenant, Martian, Big short) θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως blockbusters, για των οποίων κυρίως συζητάμε, καθώς διαμάντια σε ανεξάρτητες ή και μικρές παραγωγές υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν ευτυχώς. Το Mad Max, προφανώς και είναι reboot. Το Big Short εξιστορεί πραγματικά γεγονότα που είναι και πολύ πρόσφατα οπότε δεν το λες και φρέσκια ή πρωτότυπη ιδέα. Το Revenant επίσης στηρίζεται σε πραγματικά γεγονότα, αν και οκ δεν το λες και βιογραφικό ή ντοκυμαντέρ αλλά πρωτότυπο δεν είναι και πάλι. Tέλος το Martian αν πεις ότι είναι το πιο πρωτότυπο, το οποίο βέβαια ήταν βιβλίο.

A, ακόμα μια ταινία που θα μπορούσε να θεωρηθεί blockbuster και πρωτότυπη είναι το Interstellar, από τον Nolan και πάλι . Δηλαδή, είναι σαν να λέμε ότι απ'όλο το Hollywood μόνο ένας σκηνοθέτης έχει να προσφέρει κάτι καινούριο (μιλάω πάντα για ταινίες blockbuster).

[Rebel Scum]

Εδώ να σημειώσω τη "ζημιά" που έγινε τέλος της δεκαετίας του 1970 και αυτή του 1980 και μάλιστα από ένα franchise τόσο αγαπητό σε εμένα όσο τίποτα άλλο.

Από το Star Wars και μετά η αναζήτηση για το επόμενο τέρας εισπράξεων ουσιαστικά έθεσε τα θεμέλια για όσα (κακά κατ' εμέ) βιώνουμε τώρα.