Σε ισχύ στην Γαλλία ο νόμος υπέρ των εργαζομένων "right to disconnect"

[turboirc]

Όλοι αναλωσιμοι ειμαστε!

Τοτε γιατι δουλευεις ακομα. Πηγαινε οργωσε χωραφια.

- - - Updated - - -

όχι δεν βρίσκουν και δεν είναι μυστήριο το γιατί,
πχ είτε γιατί τους 'κόβουν' τα HR Depts της εταιρείας, είτε διότι οι εταιρείες ζητάνε τον ουρανό με τ'αστρα και ηλικία έως 26, είτε διότι θέτουν προδιαγραφές aerospace και το salary ειναι κάτι σαν minimum wage κλπ κλπ.

Αν θέλουν θα βρούν, υπάρχουν και headhunters, εκεί όμως θα τα ακουμπήσουν κανονικά και χωρίς κιχ.
Αν κάνουν κάτι υπερεξιδεικευμένο και ζητάνε 40 certifications τότε ok, δεν θα βρουν όσο και να ψάξουν, ας δημιουργήσουν στελέχη.
Καταλαβαίνω ότι εδώ υπάρχει και αντίλογος, πχ είναι για 8-12 μήνες μόνον ή για 1 μόνον project etc. Σε τέτοιες περιπτώσεις ας λύσουν το πρόβλημα οι διεθυντάδες CEO/CFO/CSO/γαmώ με τα 6-figure bonus.

edit: το σαβουροπτυχία με μπέρδεψε λίγο, κάντο λιανά.

Τα πτυχια που μπηκαν με βαθμολογιες της πλακας και βγηκαν με γλυψιμο στα κομματοσκυλα.

[eyw]

... Τα πτυχια που μπηκαν με βαθμολογιες της πλακας και βγηκαν με γλυψιμο στα κομματοσκυλα.

ναί σύμφωνοι υπάρχουν και αρκετοί τέτοιοι. Δεν είναι τα πτυχία σαβουροπτυχία αλλά αυτοί οι απόφοιτοι σαβουροαπόφοιτοι.
Για απόφοιτους τέτοιου είδους τα διάφορα Right to disconnect κλπ δεν θα τους αφορά, θα είναι ήδη βολεμένοι.

[turboirc]

ναί σύμφωνοι υπάρχουν και αρκετοί τέτοιοι. Δεν είναι τα πτυχία σαβουροπτυχία αλλά αυτοί οι απόφοιτοι σαβουροαπόφοιτοι.
Για απόφοιτους τέτοιου είδους τα διάφορα Right to disconnect κλπ δεν θα τους αφορά, θα είναι ήδη βολεμένοι.

Οχι ακριβως, διοτι το ιδιο πτυχιο εχουν και αλλοι. Ετσι υποβαθμιζεται η αξια του πτυχιου. Γιατι νομιζεις οτι ολοι το εχουν ριξει στα μεταπτυχιακα; Σκασιλα τους για την επιστημη.... απλα το πτυχιο τους δεν αξιζει πλεον το ιδιο οπως παλια.

[techgirl]

Απελπισία με πιάνει...

[aroutis]

Έχει να κάνει με την κουλτούρα κάθε χώρας και πολιτισμού. Δύο πραγματικά παραδείγματα:

1) Όταν ήρθε η Aldi πριν πολλά χρόνια στην Ελλάδα (αντίπαλο δέος της Lidl η οποία τελικά απέτυχε να αποκτήσει σημαντικό μερίδιο αγοράς στην Ελλάδα και αποχώρησε), άνοιξε γραφεία στη Θεσσαλονίκη και προσέλαβε κόσμο. Οι Γερμανοί είναι κολλημένοι ως εργοδότες και λαός με την ευλαβικότητα του ωράριο και της εργασίας. Οι Έλληνες συνηθισμένοι από αυτό που ανέφερα σε προηγούμενο ποστ



άρχισαν να πηγαίνουν για δουλειά στις 8.00 που ηταν το ωραριο και να φεύγουν μετά τις 5.00 - 5.30 στανταρ, όταν το ωράριο τελείωνε στις 4.00. Μία, δύο, τρεις εν τέλει οι Γερμανοί υποχρεώθηκαν να κάνουν παρατήρηση στο προσωπικό ότι δεν πρέπει να κάθονται μετά τις 4.00 αλλά αντίστοιχα μέσα στην ημέρα δεν πρέπει να έχουν χρόνο κ@λοβαρέματος και τους ανέφεραν ότι αν θέλουν καφέ, να έρχονται 20 λεπτά νωρίτερα το πρωί να φτιάχνουν, αν είναι ανάγκη να μιλήσουν στο τηλέφωνο να το κάνουν σύντομα και γενικά το 8ωρο πρέπει να είναι συγκεντρωμένο πάνω από τη δουλειά σου με ένα 15λεπτο διάλειμμα για φαγητό.

2) Οι μεγάλες ελεγκτικές (big four) στην Ελλάδα είναι σκλαβοπάζαρα όπου μεταξύ εργαζομένων (κυρίως βαθμίδες 1 εως 7 χρόνια) συνομολογείται ότι θα έχεις ένα καλύτερο μισθό από το μέσο όρο του ιδιωτικού τομέα, θα μάθεις πολύ περισσότερα και θα αποκτήσεις πολύ περισσότερες εμπειρίες στο μισό χρόνο και άρα εν γνώση σου θα μπορέσεις να τα "πουλήσεις" στο μέλλον για μία καλύτερη θέση, αλλά τα ωράρια (ιδίως στο audit) είναι 12ωρα+ με ΣΚ και αργίες δουλειά ιδίως στις περιόδους των κλεισιμάτων, με ανύπαρκτη προσωπική ζωή, άγχος, πίεση, αρρώστιες κτλ.
Σε αντιδιαστολή οι ίδιες εταιρείες στην Αμερική δουλεύουν κατά κανόνα 8ωρο, με επίπεδα μισθού 3χ φορές επάνω, με λιγότερη ιεραρχία και συνεπώς ευκολότερη και ταχύτερη εξέλιξη εντός της εταιρείας και το θεωρούν τρελό και αδιανόητο να δουλεύεις 12ωρα, ΣΚ και αργίες και συνιστά ένδειξη είτε ότι κάτι δεν κάνεις καλά (δεν ξέρεις να κάνεις την δουλειά σου), είτε είσαι αντιπαραγωγικός, είτε ηλίθιος.

Υπάρχουν πολλά τέτοια παραδείγματα, από αρκετές πολυεθνικές κυρίως βορειοευρωπαϊκές και αμερικάνικες που θεωρούν τις πολλές ώρες στη δουλειά και το γραφείο αρνητικό σημάδι και ένδειξη μη υγιούς και ισορροπημένου ατόμου συνεπώς και υπαλλήλου.

Το αμερικανικό μοντέλο management γενικά λέει ότι η επαναλαμβανόμενη υπερωρία δείχνει σημάδι poor management, και κάνει reflect στον manager.
Είτε γιατί ο manager δεν κάνει σωστό delegation / management του/των resources
είτε γιατί δεν έχει διαπιστώσει πρόβλημα σε συγκεκριμένο / συγκεκριμένα resource(s).

Αν ο manager είναι σωστός, θα έχει βρει το caveat του resource, θα έχει προσπαθήσει να δουλέψει μαζί του, να έχει προχωρήσει σε P.i.P, και φυσικά δεν θα του δίνει impossible tasks που
θα οδηγούν σε υπερωρίες.

Βέβαια στην Ελλάδα ακόμα και σε αμερικανικές πολυεθνικές συνήθως δεν παίζει το αμερικανικό μοντέλο management...

[uncharted]

Βέβαια στην Ελλάδα ακόμα και σε αμερικανικές πολυεθνικές συνήθως δεν παίζει το αμερικανικό μοντέλο management...

Πως να παιζει? Αφου εχουν Ελληνες μανατζαραιους, οχι Αμερικανους...

[eyw]

Πως να παιζει? Αφου εχουν Ελληνες μανατζαραιους, οχι Αμερικανους...

εσύ τα λές ευγενικά, θα έχεις τρόπους.
Εγώ θα έλεγα σατράπηδες, δικτάτορες, αυτοκράτορες και όλο το cast του GoT.

[babis_sougias]

Διάβασα την είδηση σε καμιά δεκαριά ξένα ειδησεογραφικά σάιτ. Οι τίτλοι λένε ότι καθιερώνεται το δικαίωμα στην αποσύνδεση, αλλά το περιεχόμενο των άρθρων λέει ότι ο εργοδότης απλά πρέπει να διαπραγματευτεί τους όρους με τους εργαζομένους και, ανα δεν υπάρξει συμφωνία,να τους καθορίσει μόνος του και να τους δηλώσει σαφώς. Δημοσιογραφία του κώλου σε παγκόσμιο επίπεδο. Κόπι πάστε από το ένα σάτι στο άλλο και μάλλον κανείς δεν έχεθ διαβάσει το νόμο.

[NeK]

Ακριβώς αυτό. Και σε αγορές με πολύ μικρότερα ποσοστά ανεργίας.

Επιπλέον σε μια παγκοσμιοποιημένη αγορά ο ανταγωνισμός είναι παγκόσμιος.
Ανεξαρτήτως προσόντων σε καλές θέσεις και εταιρείες είσαι εύκολα αντικαταστήσιμος.
Σιγά μην κάτσουν να τους κρατάς εσύ από τα @@ και να τους κάνεις καπρίτσια.

Η μόνη σου άμυνα είναι να εξελίσσεσαι και να είσαι ανταγωνιστικός (για να βρεις εύκολα την επόμενη δουλειά αν και όταν χρειαστεί).

Ουπς ακούστηκε και μία φωνή λογικής. Ετσι είναι, κακή ναι μεν η ανεργία, μεγάλα λαμόγια και τα αφεντικά αλλά μη νομίζουμε ότι μας χρωστάει κανένας επειδή απλά υπάρχουμε και αναπνέουμε. Τέρμα θα πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους πως μόνο με το αποτέλεσμα μπορούμε να είμαστε περηφανοι και να απαιτούμε. Δεν έχουμε μάθει τίποτα απο τους Κορεάτες (βόρειοι έναντι νότιοι) πια? Μα τίποτα απολύτως;

[emeliss]

Δηλαδή ανταγωνιστικός και με καλά αποτελέσματα είναι αυτός που διαθέτει τον εαυτό του 24/7 χωρίς μισθό;

[NeK]

Δηλαδή ανταγωνιστικός και με καλά αποτελέσματα είναι αυτός που διαθέτει τον εαυτό του 24/7 χωρίς μισθό;

Σε παρακαλω μη τρολλαρεις.

[tzelen]

Ουπς ακούστηκε και μία φωνή λογικής. Ετσι είναι, κακή ναι μεν η ανεργία, μεγάλα λαμόγια και τα αφεντικά αλλά μη νομίζουμε ότι μας χρωστάει κανένας επειδή απλά υπάρχουμε και αναπνέουμε. Τέρμα θα πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους πως μόνο με το αποτέλεσμα μπορούμε να είμαστε περηφανοι και να απαιτούμε. Δεν έχουμε μάθει τίποτα απο τους Κορεάτες (βόρειοι έναντι νότιοι) πια? Μα τίποτα απολύτως;

Δεν διαφωνώ ότι πρέπει να αποδίδεις για να απαιτείς, αλλά μεγάλα παιδιά είμαστε, ξέρουμε πολύ καλά τί εργασιακή ζούγκλα επικρατεί εκεί έξω (και πριν την κρίση βεβαίως βεβαίως), δεν υπάρχει λόγος να αυτομαστιγωνόμαστε.

[emeliss]

Σε παρακαλω μη τρολλαρεις.

Εγώ σε παρακαλώ. Η διάθεση του εαυτού σου σε ετοιμότητα εκτός ωραρίου χωρίς μισθό είναι παράλογη και σχεδόν πάντα παράνομη σε δεκάδες ανεπτυγμένες χώρες.

[NeK]

Δεν διαφωνώ ότι πρέπει να αποδίδεις για να απαιτείς, αλλά μεγάλα παιδιά είμαστε, ξέρουμε πολύ καλά τί εργασιακή ζούγκλα επικρατεί εκεί έξω (και πριν την κρίση βεβαίως βεβαίως), δεν υπάρχει λόγος να αυτομαστιγωνόμαστε.

Ακριβώς επειδή μερικοί δεν ξέρουν τι είδους ζούγκλα επικρατει και αντιθέτως ζούσαν και εξακολουθούν να ζουν στο δικό τους κομμουνιστικό παράδεισο, μας φτασαν εδω που φτάσαμε και γιαυτό θα πρέπει να αυτομαστιγωνόμαστε όλοι μπας και ξυπνήσουν και αυτοι και πάρουμε ολοι επιτέλους χαμπάρι τι σημαίνει παραγωγικότητα και προκοπη και τι βόλεμα και όλα έτοιμα στο πιάτο. Μην ακολουθείτε καμία συντεχνία τεμπέληδων και μην υπερασπίζεστε προνομιούχους κηφήνες, παρά μόνο κοιτάξτε να δείτε πως μπορείτε να καλυτερεύσετε τον περίγυρό σας σήμερα με όποιον τρόπο μπορείτε. Μην τα περιμένετε όλα έτοιμα από άλλους (κράτος).

[Sebu]

Δηλαδή ανταγωνιστικός και με καλά αποτελέσματα είναι αυτός που διαθέτει τον εαυτό του 24/7 χωρίς μισθό;

Ανταγωνιστικός είναι αυτός ο οποίος εξελίσσεται και δεν επαναπαύεται στις δάφνες του ή σε γνώσεις που απόκτησε Χ χρόνια πίσω και οι οποίες έχουν ξεπεραστεί ή που δείχνει να έχει παρκάρει και να έχει ταβανιάσει μόνος του, κοινώς είμαι ικανοποιημένος εκεί που είμαι, δεν θέλω κάτι παραπάνω άραξα, κάνω τυποποιημένα την δουλειά μου και όλα καλά.

Στις σύγχρονες επιχειρήσεις, κυρίως τις πολυεθνικές, πρέπει να εξελίσσεσαι, να κάνεις συνεχώς add value να προσθέτεις δλδ συνεχώς αξία στην εταιρεία και στην δουλειά σου, για την ίδια μονάδα χρήματος που εισπράττεις. Γιατί έτσι αυξάνεις την αξία της εταιρείας, αποδίδει καλύτερα, τζιράρει καλύτερα, καθίσταται περισσότερο βιώσιμη άρα (α) δεν κινδυνεύει να κλείσει και να σε διώξει και (β) σε σοβαρές εταιρείες αυτό αναγνωρίζεται και ανταμοίβεται με εξέλιξη, παροχές κτλ.

Νομίζεις ότι εχω σην ηλικία μου την όρεξη, την διάθεση, τον χρόνο ή την ψυχική δύναμη να συνεχίζω να διαβάζω και να επιμορφώνομαι? Ή να διαβάζω και να δίνω εξετάσεις για πιστοποιήσεις? Δεν έχεις στα 36-37 τις ίδιες αντοχές που είχες στα 18-22 ως φοιτητής. Το κάνεις για να εξελίσσεσαι στη δουλειά σου, για να είσαι συνεχώς up to date, για να έχεις συνεχώς ένα συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι ομόβαθμων συναδέλφων ή με το ίδιο αντικείμενο δουλειάς και για να μπορείς να το "πουλήσεις" αύριο μεθαύριο σε μία άλλη δουλειά, σε μία μεταγραφή.

Το να συνεχίζεις να είσαι ανταγωνιστικός υπό αυτή την μορφή, να αποκτάς δλδ επιπλέον γνώσεις, όπλα στην φαρέτρα σου, σηματοδοτεί για τον τρέχοντα και ένα μελλοντικό εργοδότη ότι είσαι μαχιμος και δεν μένεις στάσιμος σε γνώσεις που απόκτησες 10-20 χρόνια πίσω.

Δυστυχώς έχουν παρέλθει οι εποχές των γονιών μας που όσοι σπούδαζαν, έμενα σε ένα πτυχίο, έμπαιναν σε μία δουλεια από την οποία έπαιρναν και συνήθως σύνταξη. Εδώ και 10+ χρόνια αυτό που βιώνω προσωπικά είναι ότι (α) πρέπει συνεχώς να ενημερώνεσαι, επιμορφώνεσαι, εξελίσσεσαι γνωσιακά και (β) θα αλλάξεις τουλάχιστον 3 δουλειές μέχρι να συνταξιοδοτηθείς (και ίσως να λέω και λίγες) εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα.

Αναφορικά με το "right to disconnect" εξαρτάται και από εμάς ως εργαζόμενους και τι εννοώ. Και εγώ στο παρελθόν δεχόμουν μεγάλο αριθμό επικοινωνιών (κυρίως emails) σε άκυρες ώρες και μέρες για θέματα τα οποία πρακτικά δεν ήταν επείγοντα γιατί η δουλειά μου δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου δλδ δεν είμαι ούτε γιατρός ούτε εργάζομαι στα σώματα ασφαλείας και εισέβαλαν οι Τούρκοι, πήρε φωτιά ένα κτίριο, πνίγονται άνθρωποι. Συνεπώς σε δουλειές που δεν άπτονται ζητήματος ζωής και θανάτου (εκτός και αν είναι δουλειές Disaster Recovery, BCP, on-call που εκεί εκ των πραγμάτων είσαι stby) σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις πχ δουλειές παροχής υπηρεσιών, οικονομικές, λογιστικές, πωλήσεων κτλ. δεν θα πεθάνει η μητρική αν την Χ απάντηση για το Ψ ερώτημα του ετήσιου budget την στείλω τη Δευτέρα στις 10 το πρωί αντί για το ΣΚ που έχει φαγωθεί το Finance στα κεντρικά στο εξωτερικό ή αν την έχει επεξήγηση για την Ζ προσφορά πώλησης την στείλω το πρωί και όχι στις 2 τα ξημερώματα που ήρθε το email.
Όταν αυτά τα εξηγείς με ωραίο, πολιτισμένο τρόπο, με επιχειρήματα στους ανωτέρους σου και τους δίνεις να καταλάβουν ότι η προσωπική ζωή και η ποιότητα αυτής, έχει αντίκτυπο και στην εργασία σου και στην ποιότητα της δουλειάς σου, έρχεστε σε ένα συμβιβασμό και εν τέλει καταλήγεις φαινόμενα κουλών emails ΣΚ ή βράδυα, χωρίς άμεσο λόγο και ανάγκη να περιορίζονται δραστικά ή σε όσα επιμένουν και δεν απαντάς εκείνη την παράλογη στιγμή δεν υπάρχει κανένας πρακτικός αντίκτυπος. Απλά ο άλλος έστειλε το email (στο 90% των περιπτώσεων - μιλάω εμπειρικά) για να δείξει look busy style, δουλεύω μέχρι πολύ άργά ή ΣΚ για την εταιρεία (το κάνουν πολλοί υπάλληλοι είτε για να εκβιάσουν καταστάσεις όπως παροχές, αύξηση, μπονους, υπερωρίες είτε ως αποδεικτικό για το δικαστήριο σε περίπτωση που προσφεύγουν σε μελλοντικό claim κατά της εταιρείας και συνήθως το κερδίζουν οι 9 στις 10 περιπτώσεις που ξέρω - τραβάει μια 5ετία+ αλλά κερδίζουν).
Προσωπικά σε εταιρεία που μου άρχισε τα τσαλίμια και τις μπηχτές ότι δεν βλέπω και δεν απαντάω τα emails μου εκτός γραφείου και ΣΚ στη λογική ότι είναι εταιρικό το κινητό και μου το πληρώνουν εκείνοι, τους παρακάλεσα εφόσον το κινητό είναι παροχή, να το πάρουν πίσω και θα αγοράσω εγώ δικό μου κινητό και δική μου σύνδεση την οποία δεν είμαι υποχρεωμένος από κάπου να τους δώσω τον αριθμό να με βρίσκουν (δεν προβλέπεται από την σύμβαση εργασίας μου ότι είμαι on-call, stby ή προσωπικό ασφαλείας κάπου). Και την διαφορά εφόσον επιστρέφεται η παροχή να μου την καταθέσουν ως καθαρό μισθό ή ticket restaurants. Με όμορφο και πολιτισμένο τρόπο. Φυσικά ουδέποτε επανέφεραν το θέμα, περιορίστηκαν στο ελάχιστον οι οχλήσεις εκτός γραφείου μέχρι που αποχώρησα μόνος μου μερικά χρόνια μετά. Στη τελική όλα είναι θέμα προσωπικών χειρισμών. Ξέρεις που σε παίρνει και που όχι και πως πρέπει να το προσεγγίσεις.
Φωνές, τσακωμοί και επαναστατικές παντιέρες σίγουρα δεν πιάνουν στον ιδιωτικό τομέα.