Σε ισχύ στην Γαλλία ο νόμος υπέρ των εργαζομένων "right to disconnect"

[turboirc]

Για αυτο να γινουμε ολοι δημοσιοι υπαλληλοι. Οσο και να θες να αναβαθμιστεις και να επιμορφωθεις τα ιδια λεφτα θα παιρνεις.

[Sebu]

Για αυτο να γινουμε ολοι δημοσιοι υπαλληλοι. Οσο και να θες να αναβαθμιστεις και να επιμορφωθεις τα ιδια λεφτα θα παιρνεις.

Το δοκίμασα πρίν 10 περίπου χρόνια. Άντεξα 10 ημέρες, παραιτήθηκα και ξαναγύρισα στον ιδιωτικό τομέα. Η τεμπελιά, το ξύσιμο, η κοροιδία, η μπετοβλακίαση δεν ταιριάζει σε όλους τους ανθρώπους. Το 90% των ΔΥ είναι είτε καμμένοι εγκεφαλικά όταν μπαίνουν στο Δημόσιο ή καιγονται μέσα. Προσωπικά το θεωρώ κατάντια αυτό για τον εαυτό μου και δεν μπορώ να μου κάνω αυτό το έγκλημα. Μονότονες, επαναλαμβανόμενες δουλειές χωρίς ενδιαφέρον και προοπτική να δεις κάτι καινούριο και να εξελιχθείς. Αιώνια εγκεφαλική, πνευματική, γνωσιακή και εμπειρική στασιμότητα.

Αν δεν ίσχυε και η ελληνική στρέβλωση που οι μισθοί στο Δημόσιο είναι 30-40% πάνω από τον ιδιωτικό τομεα τα πράγματα θα ήταν ακόμα καλύτερα.
Όταν πχ τις χρυσές εποχες προ κρίσης ο μισθός στη εφορία ή το ΥΠΟΙΚ ήταν 2+ φορές επάνω από τον αντίστοιχο στον ιδιωτικό τομέα, τη στιγμή που το κράτος δεν παράγει κάτι και δεν έχει έσοδα από την παραγωγική του δραστηριότητα και οι ΔΥ είναι στην πλειονότητα τους λιγότερο αποδοτικοί για τις ίδιες ώρες εργασίας και την ίδια οικονομική μονάδα επιβράβευσης σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.
Κανονικά θα έπρεπε οι μισθοί του Δημοσίου να είναι ανά πάσα στιγμή 20-30% κάτω από την αντίστοιχη τιμή της αγοράς. Όπως ισχύει στην Πορτογαλία όπου ΔΥ γίνονται όσοι δεν μπορούν να βρουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα (και όχι το αντίστροφο) και στην ουσία ο μισθός τους είναι σαν μία κοινωνική παροχή για να μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς και όχι πιο πλούσια από τον ιδιωτικό υπάλληλο.

Π.χ. βλέπε Ελλάδα και στρεβλώσεις ευγενών υπουργείων ή ΔΕΚΟ.

[emeliss]

Sebu, δεν εξαρτάται από τους εργαζόμενους πλέον. Αυτό είναι το πρόβλημα. Έχει γίνει σύστημα σε απίστευτο αριθμό επιχειρήσεων στην Ευρώπη (φαντάζομαι και όχι μόνο) αλλά τώρα περνάμε σε άλλο επίπεδο. Αυτό που τόσο καιρό γίνεται τόσο πολύ που σε κάποιους θεωρείται ως δεδομένο, παράνομα, τώρα να γίνει νόμιμα. Να πουν δηλαδή ότι ο εργοδότης μπορεί να σε απασχολήσει χ ώρες εκτός ωραρίου χωρίς να θεωρείται ετοιμότητα κλήσης (και φυσικά χωρίς την ανάλογη αμοιβή).

Από το κράτος "Νεκτάριος" περιμένουμε τα ελάχιστα. Δηλαδή την ελάχιστη νομοθετική προστασία και τον ελάχιστο έλεγχο αυτής. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Στην Ελλάδα όταν οι εργαζόμενοι χτυπούσαν ώρες εκτός ωραρίου από φιλότιμο, στην Ευρώπη μας κορόιδευαν που δεν είχαμε τις απαραίτητες δομές (βάρδιες, standby, outcall, outsourcing κλπ). Και αυτά στον ιδιωτικό τομέα. Ναι, υπάρχει και αυτή η πλευρά της πραγματικότητας.

[turboirc]

Το δοκίμασα πρίν 10 περίπου χρόνια. Άντεξα 10 ημέρες, παραιτήθηκα και ξαναγύρισα στον ιδιωτικό τομέα. Η τεμπελιά, το ξύσιμο, η κοροιδία, η μπετοβλακίαση δεν ταιριάζει σε όλους τους ανθρώπους. Το 90% των ΔΥ είναι είτε καμμένοι εγκεφαλικά όταν μπαίνουν στο Δημόσιο ή καιγονται μέσα. Προσωπικά το θεωρώ κατάντια αυτό για τον εαυτό μου και δεν μπορώ να μου κάνω αυτό το έγκλημα. Μονότονες, επαναλαμβανόμενες δουλειές χωρίς ενδιαφέρον και προοπτική να δεις κάτι καινούριο και να εξελιχθείς. Αιώνια εγκεφαλική, πνευματική, γνωσιακή και εμπειρική στασιμότητα.

Αν δεν ίσχυε και η ελληνική στρέβλωση που οι μισθοί στο Δημόσιο είναι 30-40% πάνω από τον ιδιωτικό τομεα τα πράγματα θα ήταν ακόμα καλύτερα.
Όταν πχ τις χρυσές εποχες προ κρίσης ο μισθός στη εφορία ή το ΥΠΟΙΚ ήταν 2+ φορές επάνω από τον αντίστοιχο στον ιδιωτικό τομέα, τη στιγμή που το κράτος δεν παράγει κάτι και δεν έχει έσοδα από την παραγωγική του δραστηριότητα και οι ΔΥ είναι στην πλειονότητα τους λιγότερο αποδοτικοί για τις ίδιες ώρες εργασίας και την ίδια οικονομική μονάδα επιβράβευσης σε σχέση με τον ιδιωτικό τομέα.
Κανονικά θα έπρεπε οι μισθοί του Δημοσίου να είναι ανά πάσα στιγμή 20-30% κάτω από την αντίστοιχη τιμή της αγοράς. Όπως ισχύει στην Πορτογαλία όπου ΔΥ γίνονται όσοι δεν μπορούν να βρουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα (και όχι το αντίστροφο) και στην ουσία ο μισθός τους είναι σαν μία κοινωνική παροχή για να μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς και όχι πιο πλούσια από τον ιδιωτικό υπάλληλο.

Π.χ. βλέπε Ελλάδα και στρεβλώσεις ευγενών υπουργείων ή ΔΕΚΟ.

Δεν ειναι ετσι οπως τα λες. Τι δουλεια εκανες και παραιτηθηκες και μεσα σε 10 μερες εβγαλες ολα αυτα τα συμπερασματα;

[Sebu]

Sebu, δεν εξαρτάται από τους εργαζόμενους πλέον. Αυτό είναι το πρόβλημα. Έχει γίνει σύστημα σε απίστευτο αριθμό επιχειρήσεων στην Ευρώπη (φαντάζομαι και όχι μόνο) αλλά τώρα περνάμε σε άλλο επίπεδο. Αυτό που τόσο καιρό γίνεται τόσο πολύ που σε κάποιους θεωρείται ως δεδομένο, παράνομα, τώρα να γίνει νόμιμα. Να πουν δηλαδή ότι ο εργοδότης μπορεί να σε απασχολήσει χ ώρες εκτός ωραρίου χωρίς να θεωρείται ετοιμότητα κλήσης (και φυσικά χωρίς την ανάλογη αμοιβή).

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Εξαρτάται και παραεξαρτάται από τους εργαζομένους white collar δλδ στελέχη επιχειρήσεων που έχουν χαρτιά, προυπηρεσία, εξελίσσονται κτλ γιατί δεν είναι στάσιμοι, έχουν διαπραγματευτικό χαρτί. Σαφώς παίζει ρόλο και το να ξέρεις να πουλήσεις τον εαυτό σου, το πως θα μιλήσεις, πως θα επιχειρηματολογήσεις και να ξέρεις μέχρι που σε παίρνει και τι σε παίρνει να κερδίσεις. Απαιτούνται δλδ και στοιχειώδεις γνώσεις και εμπειρία διαπραγματεύσεων.

Σε εργαζόμενους τύπου blue collar δλδ εργάτες παραγωγής, εργοστασίου, που έχουν τυποποιημένη δραστηριότητα και εργασία σαφώς είναι πιο δύσκολο γιατί δεν έχουν σοβαρό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι άλλων συναδέλφων τους άρα είναι ευκολότερα αναλώσιμοι. Από την άλλη βέβαια αυτοί οι εργαζόμενοι δεν αντιμετωπίζουν τόσο θέματα "right to disconnect" καθώς κανείς δεν προσπαθεί να τους βρει εκτος γραφειου για δουλειά.

- - - Updated - - -

Δεν ειναι ετσι οπως τα λες. Τι δουλεια εκανες και παραιτηθηκες και μεσα σε 10 μερες εβγαλες ολα αυτα τα συμπερασματα;

Όταν μπαίνεις σε μία μεγάλη δημόσια υπηρεσία, σε γραφείο με 9 συναδέλφους ΔΥ οι οποίοι κάθονται στα γραφεια τους, διαβάζουν εφημερίδα, ακούνε ραδιόφωνο, συζητάνε, κάνουν βόλτες, δεν έχουν υπολογιστές γιατί αρνούνται να βάλουν καθώς τα θεωρούν του διαβόλου μηχανήματα και λόγω ηλικίας διαμαρτύρονται ότι δεν τα παίρνουν εύκολα (τα σεμινάρια που τους έκαναν) παρόλο που διεκδίκησαν και πήραν το σχετικό επίδομα υπολογιστή και βάζουν υπολογιστή στο δικό σου μόνο γραφείο και πρακτικά σου λένε ότι εσύ θα κάνεις τη δουλειά καταχωρητή που έπρεπε αυτοί να έχουν κάνει τα προηγούμενα 4 χρόνια, εντός 12 μηνών γιατί τρέχει project από την ευρωπαικη ένωση και θα έπρεπε ήδη να τα έχουμε ψηφιοποιήσει και στειλει έξω και σε 12 μήνες ληγει η προθεσμια και θα φαμε προστιμο. Και εσυ εχεις τον χαμηλοτερο μισθό όλων, οι γυρω σου ξυνονται, κανουν βαβουρα και δεν σεβονται τον εργασιακο χωρο ότι πρεπει να δουλεψεις, σε αντιμετωπιζουν σαν τον καινουριο νιουφι λες και εισαι στο στρατο και κανεις την δικη τους δουλεια και σχολανε και πριν την ωρα τους
και η προισταμένη και η διευθύντρια είναι αδιάφορες και τους καλύπτουν => δεν αντέχεται

Και όλα αυτά στο όχι και τόσο μακρινό 2007!

Προσωπικά προερχόμενος από μεγάλη πολυεθνική με διαφορετικές προσλαμβάνουσες, παραστάσεις και εταιρική κουλτούρα έπαθα πολιτισμικό σοκ. Αυτή τη ρεμπελοκατάσταση, το χυμαδιο και την κοροιδια είναι κάτι που δεν την ανέχομαι και δεν την αποδέχομαι στο χωρο δουλειας. Πρέπει πρωτιστως να υπαρχει εκατερωθεν σεβασμος και σοβαροτητα. Οταν αυτα απουσιαζουν απλά αλλάζω πεζοδρόμιο, δεν αναλώνομαι, δεν χάνω χρόνο.
Οπότε αποχώρησα εντός του 10ημέρου. Αφού η προισταμένη και η διευθύντρια τρελάθηκαν που άφηνα μία θέση σε Δημόσια Υπηρεσία για την οποία άλλη θα σκότωναν όπως μου είπαν και με θεωρούσαν τρελό που αποχωρούσα για αυτούς τους ασήμαντους, απλούς και καθημερινους λόγους όπως τους αποκαλεσαν.
Κάποιοι μπορεί να αποδέχονται η εργασιακή τους καθημερινότητα να είναι χάβρα. Συνάδελφοι τους με μισή δουλειά ή μισες γνωσεις να παίρνουν τα ίδια ή και παραπάνω.

Εγώ έχω μάθει στα ακριβώς αντίθετα. Πολλά βάζεις, πολλά παίρνεις. Λίγα βάζεις, λίγα παίρνεις ή και καθόλου.

[turboirc]

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Εξαρτάται και παραεξαρτάται από τους εργαζομένους white collar δλδ στελέχη επιχειρήσεων που έχουν χαρτιά, προυπηρεσία, εξελίσσονται κτλ γιατί δεν είναι στάσιμοι, έχουν διαπραγματευτικό χαρτί. Σαφώς παίζει ρόλο και το να ξέρεις να πουλήσεις τον εαυτό σου, το πως θα μιλήσεις, πως θα επιχειρηματολογήσεις και να ξέρεις μέχρι που σε παίρνει και τι σε παίρνει να κερδίσεις. Απαιτούνται δλδ και στοιχειώδεις γνώσεις και εμπειρία διαπραγματεύσεων.

Σε εργαζόμενους τύπου blue collar δλδ εργάτες παραγωγής, εργοστασίου, που έχουν τυποποιημένη δραστηριότητα και εργασία σαφώς είναι πιο δύσκολο γιατί δεν έχουν σοβαρό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι άλλων συναδέλφων τους άρα είναι ευκολότερα αναλώσιμοι. Από την άλλη βέβαια αυτοί οι εργαζόμενοι δεν αντιμετωπίζουν τόσο θέματα "right to disconnect" καθώς κανείς δεν προσπαθεί να τους βρει εκτος γραφειου για δουλειά.

- - - Updated - - -



Όταν μπαίνεις σε μία μεγάλη δημόσια υπηρεσία, σε γραφείο με 9 συναδέλφους ΔΥ οι οποίοι κάθονται στα γραφεια τους, διαβάζουν εφημερίδα, ακούνε ραδιόφωνο, συζητάνε, κάνουν βόλτες, δεν έχουν υπολογιστές γιατί αρνούνται να βάλουν καθώς τα θεωρούν του διαβόλου μηχανήματα και λόγω ηλικίας διαμαρτύρονται ότι δεν τα παίρνουν εύκολα (τα σεμινάρια που τους έκαναν) παρόλο που διεκδίκησαν και πήραν το σχετικό επίδομα υπολογιστή και βάζουν υπολογιστή στο δικό σου μόνο γραφείο και πρακτικά σου λένε ότι εσύ θα κάνεις τη δουλειά καταχωρητή που έπρεπε αυτοί να έχουν κάνει τα προηγούμενα 4 χρόνια, εντός 12 μηνών γιατί τρέχει project από την ευρωπαικη ένωση και θα έπρεπε ήδη να τα έχουμε ψηφιοποιήσει και στειλει έξω και σε 12 μήνες ληγει η προθεσμια και θα φαμε προστιμο. Και εσυ εχεις τον χαμηλοτερο μισθό όλων, οι γυρω σου ξυνονται, κανουν βαβουρα και δεν σεβονται τον εργασιακο χωρο ότι πρεπει να δουλεψεις, σε αντιμετωπιζουν σαν τον καινουριο νιουφι λες και εισαι στο στρατο και κανεις την δικη τους δουλεια και σχολανε και πριν την ωρα τους
και η προισταμένη και η διευθύντρια είναι αδιάφορες και τους καλύπτουν => δεν αντέχεται

Και όλα αυτά στο όχι και τόσο μακρινό 2007!

Προσωπικά προερχόμενος από μεγάλη πολυεθνική με διαφορετικές προσλαμβάνουσες, παραστάσεις και εταιρική κουλτούρα έπαθα πολιτισμικό σοκ. Αυτή τη ρεμπελοκατάσταση, το χυμαδιο και την κοροιδια είναι κάτι που δεν την ανέχομαι και δεν την αποδέχομαι στο χωρο δουλειας. Πρέπει πρωτιστως να υπαρχει εκατερωθεν σεβασμος και σοβαροτητα. Οταν αυτα απουσιαζουν απλά αλλάζω πεζοδρόμιο, δεν αναλώνομαι, δεν χάνω χρόνο.

Λυπαμαι που θα στο πω αλλα λες χαζομαρες. Απλα επικεπτηκες ενα απο τους πολλους δυσλειτουργικους τομεις που φαινονται προς τα εξω. Ουτε ολοι οι τομεις ειναι ετσι και φυσικα στο χαμηλο επιπεδο που ειδες (αν το ειδες) ειναι η μαζα, οι ανικανοι.

Δουλευω και στο δημοσιο και στον ιδιωτικο τομεα και σε πληροφορω οτι δεν ειναι ολα σκατα. Και αν επιτρεπεται τι δουλεια κανεις και προερχεσαι απο μεγαλη πολυεθνικη εταιρια και καταδεχτηκες να πας στο δημοσιο;

[emeliss]

Sebu, sorry αλλά κάνεις λάθος. Οι απλοί υπάλληλοι έχουν φοβερό πρόβλημα με αυτό το θέμα σε πολλούς κλάδους. Στο λέω σαν κάποιος που έχει χτυπήσει εκατοντάδες ώρες χωρίς να έχω μπει ποτέ standby. Τα κινητά και το internet έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Τα white blue έχουν χάσει το νόημα τους δεκαετίες τώρα, γι'αυτο έχουμε γεμίσει χρώματα και πολύ γκρι.

[NeK]

Εγώ σε παρακαλώ. Η διάθεση του εαυτού σου σε ετοιμότητα εκτός ωραρίου χωρίς μισθό είναι παράλογη και σχεδόν πάντα παράνομη σε δεκάδες ανεπτυγμένες χώρες.

Αυτο γραφει η ειδηση; τη καθολοκη διαθεση του εαυτου σου σε πληρη ετοιμοτητα 24/7; φαντασματα βλεπεις μηπως; πολυ απλα προσπαθει να βαλει σε μια ταξη την συννενοηση για την εκτος ωραριου επικοινωνια ετσι ωστε να γινει αντικηπτο απο ολους οτι πρεπει να διευθετηθει και αυτο. Για να μη το περναει ο κοσμος (εργοδοτες και εργαζομενοι) στο ντουκου και στο τελος υπαρχουν παρεξηγησεις.

Και στο κατω κατω ως επι το πλεισυον μιλαμε τωρα για επικοινωνια μεσω email που το 99% σου το στελνουν συναδελφοι σου για να σε ρωτησουν κατι που ειναι σε διαφορετικη βαρδια να τους βοηθησεις και οχι οι εργοδοτες για να σε στειλουν για ψωνια να τους τα πας στο σπιτι (ο εφιαλτης του κομμουνιστη).

[emeliss]

Αυτό έχει συμβεί. Γι'αυτο έχει γίνει θέμα το right to disconnect. Υπήρχε συννενόηση για την εκτός ωραρίου επικοινωνία. Δεν υπήρχε καμία υποχρέωση. Για την βοήθεια προς τους συναδέλφους υπάρχουν οι επιλογές που γράφω παραπάνω. Ο ελληνικός (φιλότιμο) και ο ευρωπαϊκός (standby, next level support, outcall, υποστήριξη από τρίτες εταιρείες κλπ). Ξαφνικά πήγαμε στο έλα τώρα μέσα, αύριο το πρωί να είναι έτοιμο το χ και άλλα πολλά.
Φαντάσματα, όχι δεν βλέπω. Το έχω ζήσει και έχω δει και χειρότερες version αυτού που έχω ζήσει. Ήταν όμως όλα παράνομα. Και πάντα ο εργοδότης τραβάει την γραμμή της νομιμότητας. Όταν αυτή γίνεται λάστιχο απλά θα τραβηχτεί παραπάνω.

ps. Στα ελληνικά λέγεται απλή ετοιμότητα. Όταν μπορεί κάποιος να σε καλέσει για δουλειά στον προσωπικό σου χρόνο. Η πλήρης ετοιμότητα που αναφέρεις (γνήσια ετοιμότητα προς εργασία) πληρώνεται ως πλήρης εργάσιμος χρόνος και είναι κάτι διαφορετικό (συναντάται συχνά στην Ελλάδα στα τουριστικά επαγγέλματα - λεωφορεία)

[Sebu]

Λυπαμαι που θα στο πω αλλα λες χαζομαρες. Απλα επικεπτηκες ενα απο τους πολλους δυσλειτουργικους τομεις που φαινονται προς τα εξω. Ουτε ολοι οι τομεις ειναι ετσι και φυσικα στο χαμηλο επιπεδο που ειδες (αν το ειδες) ειναι η μαζα, οι ανικανοι.

Δουλευω και στο δημοσιο και στον ιδιωτικο τομεα και σε πληροφορω οτι δεν ειναι ολα σκατα. Και αν επιτρεπεται τι δουλεια κανεις και προερχεσαι απο μεγαλη πολυεθνικη εταιρια και καταδεχτηκες να πας στο δημοσιο;

Πρώτον εγώ δεν σε προσέβαλα ούτε σου επιτέθηκα. Για αυτό μίλησα εξαρχής για "σεβασμό" που είναι το α και το ω σε οποιαδήποτε έκφανση της καθημερινότητας συμπεριλαμβανομένης και της εργασίας. Δεν απορώ ευτυχώς που η χώρα έχει φτάσει σε αυτή την κατάντια. Όλα ξεκινάνε από τους πολίτες της σαν άτομα και δυστυχώς αποδεικνύεται καθημερινά από την συμπεριφορά των γύρω σου γιατί η χώρα έχει βαλτώσει και δεν υπάρχει σωτηρία. Όταν λοιπόν αγνοείς κάποια πράγματα τα οποία κάποιος άλλος έχει ζήσει και αντιμετωπίσει, ακόμα και αν σου χαλάνε την ιδανική εικόνα που έχεις πλασμένη, είναι σώφρον και πρέπον να μην του επιτίθεσαι.

Δεύτερον δεν επισκέπτηκα αλλά προσελήφθηκα στη συγκεκριμένη υπηρεσία και μόνο σε αυτήν, δεν είναι θεματικό πάρκο το δημόσιο να διαλέγεις που θα τοποθετηθείς. Δεν είπα ότι έχω εργαστεί και αλλού στο δημόσιο. Αυτό όμως δεν με εμποδίζει να έχω αδερφικούς φίλους στο δημόσιο και να γνωρίζω πράγματα και καταστάσεις από μέσα όπως και να πρέπει να βιώσω με το τέρας του δημοσίου στην καθημερινότητα μου χρόνια τώρα. Το γεγονός ότι μία μειοψηφία υπαλλήλων του δημοσίου είναι ευσυνείδητοι και κάνει καλά την δουλειά του, δεν αλλάζει την εικονα για την πλειονότητα των πελατειακά εγκατεστημένων εργαζομένων εκεί ούτε για την μικρή αποδοτικότητα του με όρους σύγχρονης εποχής και αγοράς.

Τρίτο έχω περάσει από μεγάλες ελεγκτικές, ξένες τράπεζες, ασφαλιστικές και εμπορικές εταιρείες ξεκινόντας από entry level, δουλεύοντας, διαβάζοντας, μαθαίνοντας και προχωρόντας. Το χάλι του Ελληνικού Δημοσίου δεν το έχω συναντήσει πουθενά στον ιδιωτικό τομέα. Και δυστυχώς τις ώρες εργασίας που έχω ρίξει στον ιδιωτικό τομέα μέχρι σήμερα ο μέσος εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα θα τις δει στα διπλάσια χρόνια δουλειάς, ο δημόσιος κοντά στην σύνταξη.

Και δεν καταδέχτηκα να πάω στο δημόσιο. Επέλεξα συνειδητά τότε να δοκιμάσω το δημόσιο μήπως η ποιότητα εργασίας και το ενδιαφέρον αντικείμενο της δουλειάς ήταν παραπλήσιο αλλά με πιο φυσιολογικά ωράρια εργασίας, ανεξαρτήτως του οικονομικού που στο δημόσιο ήταν υποδεέστερο για την συγκεκριμένη θέση. Εν τέλει το αντικείμενο δουλειάς δεν ήταν καθόλου ενδιαφέρον και το περιβάλλον εργασίας απαράδεκτο.

Οπότε το υφάκι και η ειρωνεία αλλού.

- - - Updated - - -

Sebu, sorry αλλά κάνεις λάθος. Οι απλοί υπάλληλοι έχουν φοβερό πρόβλημα με αυτό το θέμα σε πολλούς κλάδους. Στο λέω σαν κάποιος που έχει χτυπήσει εκατοντάδες ώρες χωρίς να έχω μπει ποτέ standby. Τα κινητά και το internet έχουν αλλάξει πολλά πράγματα. Τα white blue έχουν χάσει το νόημα τους δεκαετίες τώρα, γι'αυτο έχουμε γεμίσει χρώματα και πολύ γκρι.

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω αλλά οι απλοι υπάλληλοι όπως λες, δεν είναι δικτυωμένοι όλοι την ημέρα με ένα εταιρικό τηλέφωνο ή με υποχρεωτική πρόσβαση email εκτός γραφείου ώστε να πρέπει να τα διαβάζουν και να τα απαντάνε. Μιλάμε πάντα για το "right to disconnect" μην παρεξηγηθω.

Θες να πάρουμε του υπαλλήλους των ελεγκτικών που γνωρίζω οι οποίο από level Supervisor και κάτω δεν έχουν εταιρικό κινητό άρα δεν είναι υποχρεωμένοι να το έχουν συνέχεια ανοιχτό ούτε βλέπουν εταιρικά emails εκτός?
Να βάλουμε τους τραπεζουπαλλήλους που στην πλειονότητα τους είναι σε καταστήματα ή σε κεντρικές υπηρεσίες χωρίς εταιρικά τηλέφωνα και παραπλήσιες παροχές και τα mails τα βλέπουν μόνο στο γραφείο?
Να βάλουμε υπαλληλικό προσωπικό σε εμπορικές εταιρείες όπως Σκλαβενίτη, Lidl, Attica, Mall τα οποία βεβαίως δεν έχουν εταιρικά κινητά?
Τους υπαλλήλους σε μαγαζια ένδυσης, υπόδησης, ταβέρνες, εστιατόρια. Στην νύχτα?
Εργάτες σε εργοστάσια, ναυπηγεία, συνεργεία κτλ.

Είναι πάρα πολύς ο υπαλληλικός κόσμος που απλά κάνει την δουλειά του, όσες ώρες του βγαίνουν μέσα στη μέρα και μετά πάει σπίτι του, για ψώνια, για βόλτα και με την δουλειά ξανασχολείται το επόμενο πρωί.

Σαφώς και υπάρχουν κλάδοι που οι υπάλληλοι τρέχουν και είναι με ένα κινητό στο αυτί ή τα emails σκάνε από παντού, αλλά δεν είναι η πλειοψηφία, ευτυχώς όχι ακόμα.

Δεν έχουν μείνει δα και πολλοί στον ιδιωτικό τομέα. Κάπου 1 μύριο εργαζόμενοι είμαστε ακόμα. Οι περισσότεροι δυστυχώς είναι οι συνταξιούχοι και οι ΔΥ.

[eyw]

... Το χάλι του Ελληνικού Δημοσίου δεν το έχω συναντήσει πουθενά στον ιδιωτικό τομέα. ...

φίλε δεν ξέρω πόσο και που και σαν τι έχεις δουλέψει πάντως στην Τρελλάδα ο ιδιωτικός τομέας δεν έχει να ζηλέψει τίποτα απο τον δημόσιο, εκτός ίσως απο τους μισθούς.
Φυτεμένοι, αλεξιπτωτιστές, περαστικοί, παρείσακτοι κλπ δεν είναι προνόμιο του δημοσίου.

Ας μην μπλέξουμε και εδώ με πολιτικά, πχ ιδιωτική εταιρεία με το 95%-99% του τζίρου απο δημόσιο ΔΕΚΟ ΟΤΑ κλπ.

[ludist]

Αν τα γράφουν σωστά οι δημοσιοκάφροι, έβγαλαν νόμο πως όταν δεν δουλεύεις, δεν χρειάζεται να δουλεύεις!*

* στην καλύτερη περίπτωση.

Έχουμε περιέλθει στην σύγκρουση μεταξύ εταιριών και κοινωνιών. Πριν μερικές δεκαετίες τα ηνία ήταν κρατικά. Τώρα τα ηνία έχουνε σχεδόν μεταφερθεί στις εταιρίες. Και αφού όπως σωστά περιγράφετε όλοι είμαστε αναλώσιμοι (και υπάρχουν αρκετοί αναλώσιμα: ανεργία) Καλή μας τύχη.

[tzelen]

Ακριβώς επειδή μερικοί δεν ξέρουν τι είδους ζούγκλα επικρατει και αντιθέτως ζούσαν και εξακολουθούν να ζουν στο δικό τους κομμουνιστικό παράδεισο, μας φτασαν εδω που φτάσαμε και γιαυτό θα πρέπει να αυτομαστιγωνόμαστε όλοι μπας και ξυπνήσουν και αυτοι και πάρουμε ολοι επιτέλους χαμπάρι τι σημαίνει παραγωγικότητα και προκοπη και τι βόλεμα και όλα έτοιμα στο πιάτο. Μην ακολουθείτε καμία συντεχνία τεμπέληδων και μην υπερασπίζεστε προνομιούχους κηφήνες, παρά μόνο κοιτάξτε να δείτε πως μπορείτε να καλυτερεύσετε τον περίγυρό σας σήμερα με όποιον τρόπο μπορείτε. Μην τα περιμένετε όλα έτοιμα από άλλους (κράτος).

Αυτό που περιμένω από το κράτος αγαπητέ είναι να μην δουλεύω υπερωριακά και να μην πληρώνομαι. Και αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο, λόγω κρίσης κτλ, αλλά υπήρχε εδώ και πολλά πολλά χρόνια.
Δεν ζούσαμε σε κανένα κομμουνιστικό παράδεισο και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε γιατί δεν μπήκαν όρια και φραγμοί εκεί που έπρεπε, όταν έπρεπε. Γιατί άφησαν ανεξέλεγκτες τις τράπεζες, γιατί οι λοβιτούρες και τα deals under the table ήταν η νόρμα.
Γιατί τα παραπάνω δεν έχουν καμία σχέση με την αποδοτικότητα, εργατικότητα, παραγωγικότητα.
Φταίμε; Ως ένα βαθμό, ναι, σαφώς. Γιατί και εμείς εκμεταλλευτήκαμε την κατάσταση, πχ, αλλάζοντας κάθε 1-2 χρόνια δουλειά για να πάρουμε ένα 30% παραπάνω, όπως έπαιζε τότε στην αγορά.
Αλλά να αποδίδουμε τά του Καίσαρος τω Καίσαρι, έτσι;

[yiapap]

Λυπαμαι που θα στο πω αλλα λες χαζομαρες. Απλα επικεπτηκες ενα απο τους πολλους δυσλειτουργικους τομεις που φαινονται προς τα εξω. Ουτε ολοι οι τομεις ειναι ετσι και φυσικα στο χαμηλο επιπεδο που ειδες (αν το ειδες) ειναι η μαζα, οι ανικανοι.

Δουλευω και στο δημοσιο και στον ιδιωτικο τομεα και σε πληροφορω οτι δεν ειναι ολα σκατα. Και αν επιτρεπεται τι δουλεια κανεις και προερχεσαι απο μεγαλη πολυεθνικη εταιρια και καταδεχτηκες να πας στο δημοσιο;

Kαθόλου χαζομάρες δε λέει. Έχω ζήσει ακριβώς το ίδιο σκηνικό για κάτι λιγότερο από 1 έτος. Μετά αποχώρησα. Σε αντίθεση με την αντιμετώπιση που είχε ο Sebu κατά τη δική μου αποχώρηση όλοι off the record μου λέγανε ότι το περιμένανε και ότι ήταν απόλυτα φυσιολογικό. Φυσικά μπορεί και να το έκαναν γιατί μονίμως καθυστερούσα την καθαρίστρια τις Παρασκευές που ήθελε να έχουν φύγει όλοι από τυα γραφεία στις 13:30 κι εγώ ήμουν ακόμη εκεί για να τεελιώσω τη δουλειά μου.
Αν θέλεις και λεπτομέρειες για την υπηρεσία και τους φορείς (ΟΤΑ) με τους οποίους αυτή συνεργαζόταν (και άρα βίωσα και τον δικό τους τρόπο εργασίας) ευχαρίστως με pm.

[NeK]

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Εξαρτάται και παραεξαρτάται από τους εργαζομένους white collar δλδ στελέχη επιχειρήσεων που έχουν χαρτιά, προυπηρεσία, εξελίσσονται κτλ γιατί δεν είναι στάσιμοι, έχουν διαπραγματευτικό χαρτί. Σαφώς παίζει ρόλο και το να ξέρεις να πουλήσεις τον εαυτό σου, το πως θα μιλήσεις, πως θα επιχειρηματολογήσεις και να ξέρεις μέχρι που σε παίρνει και τι σε παίρνει να κερδίσεις. Απαιτούνται δλδ και στοιχειώδεις γνώσεις και εμπειρία διαπραγματεύσεων.

Σε εργαζόμενους τύπου blue collar δλδ εργάτες παραγωγής, εργοστασίου, που έχουν τυποποιημένη δραστηριότητα και εργασία σαφώς είναι πιο δύσκολο γιατί δεν έχουν σοβαρό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι άλλων συναδέλφων τους άρα είναι ευκολότερα αναλώσιμοι. Από την άλλη βέβαια αυτοί οι εργαζόμενοι δεν αντιμετωπίζουν τόσο θέματα "right to disconnect" καθώς κανείς δεν προσπαθεί να τους βρει εκτος γραφειου για δουλειά.

- - - Updated - - -



Όταν μπαίνεις σε μία μεγάλη δημόσια υπηρεσία, σε γραφείο με 9 συναδέλφους ΔΥ οι οποίοι κάθονται στα γραφεια τους, διαβάζουν εφημερίδα, ακούνε ραδιόφωνο, συζητάνε, κάνουν βόλτες, δεν έχουν υπολογιστές γιατί αρνούνται να βάλουν καθώς τα θεωρούν του διαβόλου μηχανήματα και λόγω ηλικίας διαμαρτύρονται ότι δεν τα παίρνουν εύκολα (τα σεμινάρια που τους έκαναν) παρόλο που διεκδίκησαν και πήραν το σχετικό επίδομα υπολογιστή και βάζουν υπολογιστή στο δικό σου μόνο γραφείο και πρακτικά σου λένε ότι εσύ θα κάνεις τη δουλειά καταχωρητή που έπρεπε αυτοί να έχουν κάνει τα προηγούμενα 4 χρόνια, εντός 12 μηνών γιατί τρέχει project από την ευρωπαικη ένωση και θα έπρεπε ήδη να τα έχουμε ψηφιοποιήσει και στειλει έξω και σε 12 μήνες ληγει η προθεσμια και θα φαμε προστιμο. Και εσυ εχεις τον χαμηλοτερο μισθό όλων, οι γυρω σου ξυνονται, κανουν βαβουρα και δεν σεβονται τον εργασιακο χωρο ότι πρεπει να δουλεψεις, σε αντιμετωπιζουν σαν τον καινουριο νιουφι λες και εισαι στο στρατο και κανεις την δικη τους δουλεια και σχολανε και πριν την ωρα τους
και η προισταμένη και η διευθύντρια είναι αδιάφορες και τους καλύπτουν => δεν αντέχεται

Και όλα αυτά στο όχι και τόσο μακρινό 2007!

Προσωπικά προερχόμενος από μεγάλη πολυεθνική με διαφορετικές προσλαμβάνουσες, παραστάσεις και εταιρική κουλτούρα έπαθα πολιτισμικό σοκ. Αυτή τη ρεμπελοκατάσταση, το χυμαδιο και την κοροιδια είναι κάτι που δεν την ανέχομαι και δεν την αποδέχομαι στο χωρο δουλειας. Πρέπει πρωτιστως να υπαρχει εκατερωθεν σεβασμος και σοβαροτητα. Οταν αυτα απουσιαζουν απλά αλλάζω πεζοδρόμιο, δεν αναλώνομαι, δεν χάνω χρόνο.
Οπότε αποχώρησα εντός του 10ημέρου. Αφού η προισταμένη και η διευθύντρια τρελάθηκαν που άφηνα μία θέση σε Δημόσια Υπηρεσία για την οποία άλλη θα σκότωναν όπως μου είπαν και με θεωρούσαν τρελό που αποχωρούσα για αυτούς τους ασήμαντους, απλούς και καθημερινους λόγους όπως τους αποκαλεσαν.
Κάποιοι μπορεί να αποδέχονται η εργασιακή τους καθημερινότητα να είναι χάβρα. Συνάδελφοι τους με μισή δουλειά ή μισες γνωσεις να παίρνουν τα ίδια ή και παραπάνω.

Εγώ έχω μάθει στα ακριβώς αντίθετα. Πολλά βάζεις, πολλά παίρνεις. Λίγα βάζεις, λίγα παίρνεις ή και καθόλου.

Εύγε! Πραγματικα εύγε.